dziewczĄt · 2017. 1. 12. · /biuletyn/styczeń 2017 1 b /25 witamy w nowym roku 2017! z Życia...

www.przedszkolefregata.pl/www.szkoladladziewczat.pl /BIULETYN/styczeń 2017 1

B 1

sty

czn

ia 2

017

r. n

r 1/

25

Witamy w

Nowym

Roku

2017!

Z ŻYCIA PRZEDSZKOLA

Z ŻYCIA SZKOŁY

ORSZAK FOTORELACJA str.16

ULAJ BIULETYN PRZEDSZKOLA

I SZKOŁY DLA

DZIEWCZĄT

LEKCJE O POMORZU

Niemowlęcy pocieszyciel str.14

W NUMERZE:

B

2 BIULETYN/styczeń 2017www.szkoladladziewczat.pl /www.przedszkolefregata.pl

Nawyki i zasady,cnota w przedszkolu

Cnota, która skłania do

mówienia zawsze prawdy, nosi

nazwę prawdomówności,

szczerości lub otwartości.

Trzy fundamentalne aspekty tej

cnoty to:

szczerość wobec

samego siebie

szczerość wobec in-

nych

szczerość wobec Boga

O szczerości:

Okres sensytywny związany ze

szczerością występuje między

trzecim a dziewiątym rokiem życia.

W sposób intensywny przejawia się

w pierwszych trzech latach, między

trzecim a szóstym rokiem, natomi-

ast w wieku 6 – 9 lat wynika z

poczucia sprawiedliwości.

Dzieci w sposób instynktowny mają

jasne pojęcie sprawiedliwości,

zwłaszcza w rodzinie i w relacjach

z kolegami, i wiedzą, że powinno

się mówić prawdę mimo, że nie

otrzymały żadnego pouczenia o

którymkolwiek z tych pojęć.

W pierwszej fazie praktykowanie

szczerości jest u nich skłonnością i

od samego

początku rozróżni-

ają prawdę od

kłamstwa; wiedzą,

że kłamstwo jest

czymś, czego nie

powinno się

mówić.

Kiedy zaczynają

się posługiwać

rozumem, rozu-

mieją lepiej

wartość moralną

prawdomówności i

są w stanie starać się ją prak-

tykować, chociaż czasami wymaga

to od nich wysiłku. Zaczynają

rozwijać w sobie cnotę szczerości,

która staje się pierwszą cechą

sumienia.

Na początku okresu sensytywnego

dzieci okazują ogromną wrażli-

wość, gdy się je oszukuje i z łat-

wością odczytują cechę szczerości

u rodziców. I tu znowu przykład

rodziców odgrywa podstawową

rolę – dzieci mogą się nauczyć

zarówno miłować prawdę jak i

kłamać jak z nut.

Pozytywna część ich natury skłania

je do szczerości jednak gdy nie

wspieramy rozwoju tego nawyku

dzieci mogą odkryć ogromne

koryści płynące z kłamstwa.

Ważne jest, żeby dzieci zdobywały

nawyk mówienia prawdy od

maleńkości – ułatwi to im prak-

tykowanie szczerości jako cnoty.

I jeszcze jedno – gdy zdarzy nam

się skłamać wobec dziecka

powinniśmy się do tego przyznać i

przeprosić dziecko. Tego samego

będziemy mogli wymagać od

naszego dziecka. Co więcej –

przykład rodziców, którzy walczą o

to, żeby być lepszymi i których ró-

wnież to kosztuje może być bardzo

skuteczny.

na podstawie: Fernando Coromi-

nas „Wychowywać dziś”

Zakres 3-latki 4-latki 5-latki

Rozwój spo-

łeczny

Zapraszam inne dzieci do wspól-

nej zabawy Staram się przyznać do błędu Pamiętam o mówieniu prawdy

Praca nad

sobą Pamiętam o swoim dyżurze

Staram się zawsze kończyć swoją

pracę

W przedszkolu mówię, nie krzy-

czę

Samodziel-

ność

Pamiętam o wycieraniu nosa w

chusteczkę

Pamiętam o postawie w czasie

modlitwy Sprawnie posługuję się sztućcami

Cnota SZCZEROŚĆ

SZCZEROŚĆ


Czas Adwentu

jest okresem

oczekiwania Jezusa

Chrystusa

Wielu przedszkolaków

uczestniczyło w Roratach –

wcześnie rano, kiedy jest

ciemno i zimno, pada deszcz

albo śnieg, idą wraz z rodzi-

cami, z zapalonymi lampio-

nami na mszę świętą. Koniec

listopada dla wszystkich

przedszkolaków i wychowaw-

ców był czasem intensyw-

nych przygotowań do stwo-

rzenia niepowtarzalnych ka-

lendarzy adwentowych. Gru-

py miały różne pomysły, naj-

młodsza stworzyła choinkę,

która była ozdobiona koloro-

wymi kopertami z zadaniami.

W innej grupie jedną ze ścian

zdobiły piękne renifery kryją-

ce w sobie różne zadania. Z

relacji wychowawczyń grup

dzieci bardzo dobrze radzą

sobie z realizacją większości

zadań. Każdego dnia wracają

do przedszkola z informacja-

mi o tym czy i jak dane zada-

nie udało się wykonać.

Izabela Czarniewska

JAK PRZEDSZKOLAKI DO ŚWIĄT SIĘ PRZY-

GOTOWYWAŁY

Z życia przedszkola


- Czy kubek z wodą jest

cięższy od takiego sa-

mego kubka wypełnio-

nego ryżem?

- Co się stanie kiedy pół

szklanki wody wymie-

szamy z połową szklan-

ki soli?

- Co się stanie, kiedy

włożymy do wody pla-

stikową nakrętkę i ma-

gnes?

LIST OD ŚW.

M I K O Ł A J A

To niesamowite… weszliśmy

do sali a tam koperta z listem.

Oto jego treść:

Ruszyliśmy więc po śladach, droga

była długa, nasz Święty Mikołaj

trochę pobłądził. Ale w końcu do-

tarliśmy do sali od psychomotoryki,

gdzie Mikołaj przygotował dla nas

salę kinową. Tam obejrzeliśmy film

o żywocie Świętego, dowiedzieli-

śmy się jak wspaniałym i dobrym

człowiekiem był Mikołaj. Ale to nie

był koniec niespodzianek, gdy w

sali kinowej zapalono światła, oka-

zało się, że przygotował dla nas

również worek ze słodkościami.

Mmm… pierniczki były wyśmienite,

biedny Mikołaj musiał się napraco-

wać, dziękujemy mu za ten poświę-

cony czas. My również, aby mu

podziękować zaśpiewaliśmy

„Świeć gwiazdeczko mała świeć”.

Święty Mikołaju nie zapominaj o

nas, czekamy na Ciebie w przy-

szłym i następnym i jeszcze na-

stępnym roku. My obiecujemy,

że będziemy grzeczni i będziemy

się do Ciebie modlić. Dzieci z

Przedszkola Fregata.

Ania Wojtowicz


IDZIE, IDZIE ŚWIETY, ŚWIE-

TY USMIECHNIĘTY

W WORKU NIESIE DLA NAS,

SŁODZIUTKIE PREZENTY


KIERMASZ Przedszkolaki z Fregaty w oczekiwaniu na

Boże Narodzenie przygotowały mnóstwo

pięknych ozdób, które były wystawione na

kiermaszu świątecznym. Kiermasz cieszył się

dużym powodzeniem i wprowadził wszystkich

w nastrój świąteczny. Dochód został prze-

znaczony na zakup pianina cyfrowego oraz

książek do biblioteki.

Marlena Gaszyńska



SPOTKANIE Z PIPPI

W KLASIE IM W grudniu tematyka zajęć była różnorodna. Rozma-

wiałyśmy o marzeniach tych małych i tych dużych.

Większość uczennic marzy o tym, aby posiadać zwie-

rzaka. Zapoznałyśmy się z kilkoma faktami z życia św.

Mikołaja z Miry. Dziewczęta napisały list z prośbą o

wymarzone prezenty. Ciekawe czy „Mikołaj” trafi w

konkretne zestawy LEGO i czy przyniesie teleskop?

Uczennice prosiły też o to, by te święta były radosne,

by nikt nie spędzał ich samotnie. Nie zapomniały rów-

nież o swoich najbliższych – rodzicach i rodzeństwie-

prosząc w liście o upominki także dla nich. Uczennice

wspólnie przygotowały kartki świąteczne i wysłały je

do koleżanek, które jeszcze rok temu uczęszczały z

nimi do tej samej klasy.

W ostatnim miesiącu roku nie zabrakło także lekcji

przyrodniczych. Na bitach pojawiły się „Rasy psów”,

które zostały przyjęte z bardzo dużym entuzjazmem.

Dziewczynki dowiedziały się, że psy to nie tylko świet-

ne towarzystwo, ale też bardzo ludziom pomagają w

wielu sytuacjach, np. pies przewodnik, pies ratownik

itd.

Ostatni tydzień to „spotkanie” z Pippi. Z błyskiem w

oczach opowiadały o jej przygodach. Niektóre uczen-

nice zdradziły dalsze losy tej zabawnej bohaterki.

Dziewczęta musiały również wczuć się w rolę dorosłe-

go i ocenić zachowanie rudowłosej dziewczynki. Mi-

mo, że to było trudne zadanie to poradziły sobie z nim

świetnie.

Marzena Popławska

Z życia szkoły dla dziewcząt


Lekcje w KLASIE II K I IIIM

nigdy nie są nudne

When I hear this music I feel happy-słownictwo związane z emocjami dobrze komponuje

się z muzyką



Między nami odkrywcami

5 klasa dostała zaproszenie do udziału w konkursie historycznym "Między nami odkrywcami" dla

klas 4-6, który poświęcony jest nowożytnym odkryciom geograficznym. Organizatorem konkursu jest Szkoła

Strumienie z Józefowa. Tam też odbędzie się drugi etap konkursu.

W mej opinii konkurs jest bardzo ciekawy, ale też wymagający - obowiązkiem uczestniczek jest za-

znajomienie się z treścią trzech krótkich filmów, opanowanie sporej ilości literatury oraz wykazanie

się umiejętnością pracy z mapą i analizą źródeł, a więc umiejętnościami, które z pewnością przyda-

dzą się dziewczętom na dalszych etapach nauki.

Sprawy organizacyjne:

1)Pierwszy etap konkursu odbędzie się we Fregacie i ma na celu wyłonienie 6 najlepiej przygotowanych (i

wykazujących największe chęci do wzięcia udziału w konkursie) dziewczynek.

2)Drugi etap odbędzie się w Józefowie, gdzie dziewczynki zaprezentują się jako jedna drużyna. Na tym eta-

pie bardzo mocno podkreślana jest waga pracy zespołowej, a udział w konkursie to doskonały "pretekst" do

jej doskonalenia.

Drugi etap jest dwuczęściowy. Pierwsza część to zaprezentowanie i omówienie w 4-minutowym wystąpie-

niu wcześniej zbudowanego przez dziewczęta modelu karaweli (rodzaj żaglowca, który wykorzystywał np.

Krzysztof Kolumb w swoich wyprawach). Następnie odbędzie się turniej drużyn. Zadania na tym etapie bę-

dą dostosowywane do możliwości

wszystkich uczestników.

Termin konkursu:

początek marca 2017 -

pierwszy etap, we Fregacie

19 maja 2017 - drugi etap,

w Józefowie Na wszystkich etapach konkursu dziew-

częta będą przygotowywały się pod moim

okiem, model karaweli również będziemy

budowały wspólnie.

Wspominałam już dziewczynkom o tym

konkursie, ich reakcja była bardzo entu-

zjastyczna. W czwartek (22 grudnia)

wkleję dziewczynkom do agend zgodę na

udział w konkursie. Bardzo proszę, aby

zastanowili się Państwo wspólnie z cór-

ką, czy córka może i chce wziąć dział w

konkursie. Przy podejmowaniu decyzji,

proszę wziąć pod uwagę koszt dojazdu

dziecka do Józefowa. W razie potrzeby

istnieje możliwość udzielenia indywidual-

nej pomocy.

W razie pytań bądź wątpliwości pozostaję

do dyspozycji.

Pozdrawiam serdecznie,

Sylwia Włodarczyk



"O HOJNOŚCI

SŁÓW KILKA" -

uczennice klasy

V opowiadają o

g r u d n i o w e j

cnocie.

1. Z czym kojarzy mi się

słowo "hojność"?

Uczennica: Hojność oznacza

dzielenie się swoimi rzeczami,

ale nie tymi co są nam niepo-

trzebne, lecz tymi, które bardzo

lubimy. Hojność to także dziele-

nie się swoim czasem.

Uczennica: Z poświęcaniem

innym czasu i pomaganiem in-

nym oraz widzeniu krzywdy in-

nych. Według mnie hojność to

dawanie innym siebie.

Uczennica: (...) jestem hojna w

przyjaźni.

Uczennica: (...) z miłością.

Uczennica: (...) z mówieniem

prawdy, niespóźnianiem się.

Uczennica: Z odwagą i szczero-

ścią jak u rycerza.

2. Jak mogę pracować nad

cnotą hojności?

Uczennica: (...) sprawiać ra-

dość innym, pomagać (..)

Uczennica: (...) mówić miłe rze-

czy, uśmiechać się do innych.

Uczennica: (...) poświęcać in-

nym swój czas np. pomóc bratu

w nauce, umyć naczynia (...)


Gratulujemy naszym uczennicom!


Twórczość uczennic klasy V


Wiersz 1:

"Hojność to gdy pomagasz, więcej dajesz niż wymagasz"

Wiersz 2:

"Nakrzyczała na mnie mama,

że mam sobie radzić sama.

Gdy znów bluzkę poplamiłam

oraz oczu nie umyłam.

Trzeba jakoś łatwiej żyć,

więc zaczęłam hojna być.

Najpierw dałam Ali ciastko,

nie kłóciłam się dziś z Nastką,

przeprosiłam panią za to,

że nie ćwiczyłam w szachy z Tatą.

Bawiłam się z Olą w matematyczkę

i zwinęłam Tadziowi z papieru tyczkę.

Jak myślicie moje panie:

Czy to hojne zachowanie?"

Piosenka:

Ref: Gdy chcesz być hojny (x2)

To idź do Mikołaja (x2)

i on Ci powie (x2)

że trzeba się dzielić (x2)

1. Mikołaj gdy był mały

też się ze wszystkimi dzielił

i tak sobie szczęśliwie żył.

Ref. Gdy chcesz być hojny...

2. On się dzielił:

zabawkami, pieniędzmi, grami i grejfrutami!

Ref: Gdy chcesz być hojny...

Opowiadanie

Hojność

Jaś jako pracę domową miał napi-sać wypracowanie o hojności. Te-

mat niby prosty, ale nic mu nie przy-chodzi do głowy. Do pokoju chłopca

zagląda mama.

- Pomóc ci w czymś? - pyta.

Chłopiec kiwa głową. Mama wcho-dzi do środka i siada przy biurku Ja-

sia.

- No, to co jest takiego trudnego? - pyta się synka.

- Wypracowanie o hojności - odpo-wiada chłopiec - wcale mi nie idzie!

- Posłuchaj - mama podjęła temat - hojny człowiek to taki, który oddaje

innym swoje rzeczy lub czas.

- Aaa - buzię Jasia rozjaśnia uśmiech. - Tak jak wtedy, gdy Anet-

ka oddała swoją lalkę Kasi?

- To jest nie do końca hojność. Ta lalka wcale się Anetce nie podobała, a hojny człowiek oddaje swoje rze-

czy, które lubi. Rozumiesz?

Chłopczyk kiwa głową.

- No ale czas? Jak można komuś dać czas?!

- Kiedy ktoś daje komuś swój czas - kontynuowała cierpliwie mama - po-maga mu w czymś, bawi się z nim

lub robi cokolwiek innego co wyma-ga dawania innym ludziom czasu.

Chłopiec rozradowany kiwa głową. Tak, teraz już rozumie, jak napisać wypracowanie. Chwyta długopis i

pisze. Następnego dnia dostał szóstkę za pracę domową.

Autorki: Uczennice kl. V M


Łyżwy z

panią Magdą



Smoczek- niemowlęcy pocieszyciel

Odruch ssania jest najsilniejszy około dwóch godzin po urodzeniu. Od tej pory stanowi najważniejszą aktyw-ność dziecka w pierwszych miesiącach życia. Można go podać ok. 4 – 6 tygodnia życia; wcześniejsze danie smoczka może zaburzyć prawidłowe ssanie piersi. Używanie smoczka ma pewne zalety: - doskonale uspokaja i wycisza dziecko, - zaspokaja potrzebę ssania, szczególnie u niemowląt karmionych butelką, - chroni w pewnym stopniu przed zespołem nagłej śmierci łóżeczkowej, gdyż ochrania dzieci przed od-wracaniem się twarzą w dół podczas snu i przytrzymu-je język z dala od dróg oddechowych, - pomaga odzwyczaić dziecko od nocnego karmienia.

Jaki smoczek wybrać? Zwróć uwagą na: - kształt, by jak najbardziej przypominał brodawkę pier-si matki; - tarczę, by była wyprofilowana pod nosek dziecka; - z gumką łatwo odpowietrzającą się (przy naciśnięciu powietrze ze smoczka ucieka, gdy puścimy gumkę - szybko wraca do swojego kształtu).

Stosowanie smoczka ma też niestety sporo wad, szczególnie, gdy dziecko przekroczy 1 rok życia oraz gdy nie rozstaje się z nim przez większość czasu:

- długotrwałe ssanie smoczka i zasypianie z nim jest przyczyną seplenienia międzyzębowego i bocznego; - częste ssanie smoczka w okresie ząbkowania - gdy kształtuje się dojrzały typ połykania - stanowi przeszko-dę dla języka i brak możliwości unoszenia jego czubka w płaszczyźnie pionowej. Dziecko nie ma szansy przejść naturalnego treningu narządów mowy, przygo-towującego do prawidłowej wymowy głosek; - powoduje ,,korkowanie” buzi, przez co dziecko mówi mniej, niechętnie komunikuje się z otoczeniem oraz ma uboższy zasób słów; - przetrwałe, nawykowe ssanie smoczka (podobnie jak kciuka) powoduje wady zgryzu; - może stać się silnym nałogiem dziecka.

Dobre momenty na odstawienie smoczka: 5-6 miesiąc – odruch ssania jest osłabiony,

dziecko rozwija się dynamicznie, więc łatwiej odwrócić jego uwagę od smoka,

8-9 miesiąc – uzębienie staje się coraz pełniej-sze i smoczek może zacząć szkodzić zgryzowi,

12 miesiąc – odruch ssania zaczyna wygasać i fizjologiczna potrzeba smoczka jest coraz słab-sza.

Nie należy stosować smoczka po 12 mie-siącu życia dziecka – będzie on utrwalał odruch ssania, utrudniając naukę nowych

umiejętności: gryzienia i żucia.

Iwona Olbryś

Nasze tematy


Lekcje o

Pomorzu

Drodzy Rodzice,

Zaraz po feriach zimowych oferta edukacyj-

na Szkoły dla Dziewcząt poszerzy się o

nową formę zajęć, w czym będę mieć swój

skromny udział.

W ramach dotychczasowego

programu edukacji regional-

nej, jedna z dwóch realizowa-

nych w tygodniu godzin lek-

cyjnych języka kaszubskiego

przekształci się w zajęcia

przybliżające dzieciom to, co

folklorze kaszubskim najbar-

dziej charakterystyczne - tra-

dycyjne melodie i tańce.

Wstępem do działań muzyczno-

ruchowych będzie jednak najpierw omó-

wienie historii Pomorza i to począwszy od

czasów najdawniejszych. Bo czy wiemy na

przykład kto mieszkał nad Morzem Bałtyc-

kim w I wieku naszej ery? A skąd na Pomo-

rzu Zachodnim wzięły się zabytki kultury

Wikingów? Który z władców używał tytułu

„Książę Słowian i Kaszubów”? Czy to praw-

da, że jedna z kaszubskich księżniczek

została królową Danii i Estonii? Kim byli

Subisław, Mściwoj i Sambor upamiętnieni w

nazwach gdańskich ulic? Na te wszystkie

pytania oraz na wiele, wiele innych posta-

ram się odpowiedzieć uczennicom Fregaty

w nadchodzących miesiącach, dzieląc się z

nimi swoją wiedzą i pasją. Mam nadzieję,

że poznawanie dziejów Pomorza oraz mu-

zykowanie i tańczenie czy to na ludową

nutę, czy też z dworskim szykiem, będzie

dla dziewcząt nowym i ciekawym doświad-

czeniem. Cały program zajęć osadzony

zostanie w kon-

tekście historii

naszego regionu

także dlatego, że

zagadnienia te

pominięto w ofi-

cjalnych progra-

mach nauczania

historii. Korzysta-

jąc z uprzejmości

Redakcji posta-

ram się na bieżą-

co przybliżać

Państwu tematy-

kę realizowanych

lekcji oraz sze-

rzej omawiać co

ciekawsze wątki na łamach niniejszego

Biuletynu.

Na dobry początek przygotowałam krótką

opowieść o niezwykłym woju Mieszka I,

wyjaśniającą przy okazji dlaczego dziew-

czynki będą uczyć się tańca „farerski łańcu-

szek”.

Kiedy około roku 967 książę Polan, Mieszko

I, zapragnął ostatecznie podbić i podpo-

rządkować sobie ziemie Pomorzan, wie-

dział, że nie będzie to łatwe zadanie. Prze-

konał się już wielokrotnie, że nadbałtyckie

grody były stale gotowe odpierać ataki od

strony lądu i wody. Dlatego Mieszko potrze-

bował jeszcze silniejszej armii. Zawarł so-

jusz z Czechami, a jednocześnie bardzo

chętnie przyjmował na służbę wszelkiego

rodzaju najemników z innych państw Euro-

py. Byli to cenni i przydatni żołnierze. Zacię-

ci, charyzmatyczni, a przede wszystkim

znający nowe strategie walki. Los wyjątko-

wo sprzyjał Mieszkowi, bo od strony Kijowa

przybywały właśnie na polskie wybrzeże

całe oddziały wojowników szukających

„zatrudnienia”. Wielu z nich było wcześniej

wikingami, a to stanowiło wielki atut. Miesz-

ko I z miejsca przyjął do siebie grupę takich

wojów, dowodzoną przez młodego Norwega

imieniem Olaf. Było w tym człowieku coś

niezwykłego. Wyróżniał się nie tylko wzro-

stem, siłą i sprawnością, ale i pięknym,

szlachetnym obliczem. Podobno zakochała

się w nim nawet nieszczęśliwie córka

Mieszka. Nieliczni zauważyli, że Olaf posia-

da na plecach dziwne znamię, jakby wypa-

lony kiedyś na skórze rodowy znak, ale

myśleli, że to zapewne pamiątka po jakimś

okrutnym handlarzu niewolników (Olaf jako

dziecko trafił do niewoli i został sprzedany).

Wojska księcia Polan wspierane przez cze-

skie posiłki ostatecznie pokonały Pomorzan

i marzenie Mieszka o dostępie do Morza

Bałtyckiego spełniło się. Udało mu się także

dokonać niemożliwego – podbić Wolin,

największy w tamtym czasie pomorski ośro-

dek kupiecki, nieuznający dotąd zwierzch-

nictwa żadnego władcy. Zajęcie Wolina

musiało mieć związek z wykorzystaniem

taktyki wikingów, gdyż tylko oni w X wieku

potrafili tak szybko i skutecznie zdobywać

nadmorskie grody.

Po zakończeniu służby u Mieszka, Olaf

wyruszył dalej w świat. Zdecydował się też

przyjąć chrzest. Nadal dowodził wikingami,

a na ich czele z sukcesami przez lata atako-

wał wybrzeża Anglii. Jednak w roku 995, na

wieść o śmierci jarla Hakona Siggurdsona

natychmiast udał się do Norwegii. Jak się

okazało, Olaf był synem wielkiego wodza

Tryggvy i prawnukiem króla Haralda Pięk-

nowłosego. Miał więc wszelkie prawa do

tronu Norwegii. Prawa te zostały uznane i

Olaf I Tryggvason rządził Norwegią aż do

roku 1000, kiedy to zginął w wielkiej bitwie

morskiej pod Svolden. Czy na pewno zgi-

nał? Nie wiadomo. Świadkowie widzieli jak

zaatakowany rzucił się z pokładu swojego

ukochanego statku prosto do wody. Nigdy

nie odnaleziono jednak jego ciała, a wielu

potem mówiło, że widziany był nawet w

Jerozolimie.

Pamięć o dzielnym wikingu, który walczył

dla Mieszka I, a w końcu sam został królem,

przetrwała nie tylko dzięki średniowiecznym

kronikom i sagom, ale też dzięki farerskiej

pieśni ludowej. Do dziś mieszkający

w Danii potomkowie Farerów

wykonują ją jednocześnie z tra-

dycyjnym tańcem. Jest to jeden

z nielicznych zachowanych tak

dawnych tańców. Przypomina

kołyszący się i wahający na lewo

korowód, a wykonywany jest w

metrum 6/8. Trudno o lepszą

wprawkę przed nauką kaszub-

skiego wołtoka.

Ewa Świerkosz-Mazur

Nasze tematy


Wydarzyło się w styczniu

ORSZAK

TRZECH

KRÓLI

Fot.Piotr Wiktorowicz

Fot.Piotr Wiktorowicz Fot.Piotr Wiktorowicz

Fot.Piotr Wiktorowicz Fot.Piotr Wiktorowicz


Dzień babci i

dziadka Już w najbliższy piątek, 13 stycznia zapraszamy na godz. 14:00 na uroczystość z okazji Dnia Babci i Dziadka. Uroczystość odbędzie się na dużej sali gimnastycznej przy ul. Kanapariusza. Plan spotkania: 14:00 – 15:30 występy dzieci 15:30 – 16:00 słodki poczę-stunek 16:00 – 16:30 wspólne kolę-

dowanie.

TURNIEJ ŻOŁNIERZY

NIEZŁOMNYCH 23 kwietnia 2017r. odbędzie się już V Turniej Piłki

Nożnej im. Żołnierzy Niezłomnych. W tym roku

przewidujemy udział gości z part-

nerskich szkół z innych miast.

Będziemy mogli przyjąć pod swój

dach małych kolegów-piłkarzy.

Bardzo liczymy na znaną już

wszystkim fregatową gościnność

i otwarte serca oraz prosimy o

tym większe zaangażowanie na-

szej szkolnej społeczności w

przygotowania i organizację im-

prezy. Wszystkie osoby, które

chciałyby pomóc w jakikolwiek

sposób, włączyć się w zadania z

zeszłych lat lub zrealizować jakiś

własny nowy pomysł, zapraszamy

serdecznie na spotkanie organi-

zacyjne 12 stycznia w czwartek w

dworku. Osoby, które chciałyby się zaangażo-

wać, a nie mogą przybyć na spotkanie prosimy o

kontakt: [email protected] lub 667-279-970.

Pozdrawiamy

Marysia i Paweł Kunda

Wydarzy się




1. Dyspozycyjność

Polega ona na poświęceniu czasu (czyli tego, czego mamy najmniej) i uwagi naszym dzieciom lub współmałżonkowi. Na przykład w relacjach z nastolatkami nie powinno się stosować następującej praktyki: „O tym po-rozmawiamy na spokojnie w sobotę, kocha-nie”. Do soboty Twoja trzynastoletnia córka upije się wraz z koleżanką i razem zrobią, co im się tylko spodoba, gdyż Ty jako ojciec nie byłeś obecny przy niej i nie potrafiłeś znaleźć dla niej, choć odrobiny czasu. Należy być dostępnym dla drugiego, gdyż istnieją pro-blemy, które można naprawić tylko poprzez wspólną rozmowę i wysłuchanie drugiego. Pamiętajmy, że najwspanialszym testamen-tem, jaki możemy zostawić potomnym, bę-dzie czas, który im poświęcimy jako rodzice przez całe nasze życie.

2. Komunikacja rodzice-dzieci: niech ro-

dzice mówią mniej, a więcej słuchają.

W wielu rodzinach, kiedy ojciec lub matka mówi: „synu/córko, musimy porozmawiać”, nastolatek myśli „ oj źle, niedobrze”. Dlacze-go? Ponieważ wie, że kiedy rodzice mówią „musimy porozmawiać, oznacza to nic inne-go, jak: „zamierzam zrobić ci wykład na te-mat twojego zachowania”. Taki sposób my-ślenia u młodych ludzi mógłby się zmienić, gdyby ich rodzice inaczej podeszli do zagad-nienia i zamierzali 75% czasu poświęcić na słuchanie, a 25% na mówienie.

Słuchanie dzieci (lub małżonka, kogokolwiek) wymaga wysiłku. Należy odłożyć gazetę, wyłączyć telewizor, zwrócić uwagę na tego, kto mówi, patrzeć mu w oczy, okazać swe zainteresowanie. Jest to sztuka aktywnego słuchania, które poprawia wzajemny szacu-nek i ogólne samopoczucie w rodzinie.

3. Spójność u rodziców i samodyscyplina

u dzieci

Kogoś można nazwać konsekwentnym, wówczas gdy to co myśli, odczuwa i mówi, jednocześnie praktykuje w życiu codzien-nym.

Nie ma sensu siedząc na sofie wołać do dzieci” ej, wy, pomóżcie mamie przygotować stół”.

Należy dać przykład. Jako ojciec musisz sam przez 5 dni pomagać nakrywać do stołu, tak żeby dzieci Cię widziały. Piątego dnia mo-żesz powiedzieć do swojego syna: „chodź, dziś zrobimy to razem”, a dwa dni później „jestem dumny z ciebie, teraz już wiesz jak to się robi i możesz sam przygotować stół”. I on poczuje się dumny mogąc to zrobić. W ten sposób dzieci uczą się wymagać od siebie i zaczną pomagać bez zmuszania ich do tego.

Często prosimy dzieci, żeby się uczyły, ale czy one same widzą nas uczących się, czy-tających np. magazyny, które dotyczą naszej specjalności?

Powinniśmy sami dać im przykład, aby móc szczerze powiedzieć, „patrzcie, my też się uczymy”.

4. Inicjatywa, zainteresowania i dobry humor jako ważne czynniki nawiązywania

prawidłowej relacji z małżonkiem.

Te trzy czynniki pomagają wypracować wza-jemny szacunek w rodzinie.

W każdej rodzinie jest zawsze miejsce na dobry humor, ale rutyna okazuje się być największym wrogiem prawidłowych relacji między małżonkami i dziećmi. Warto posia-dać inicjatywę i kreatywność w związku mał-żeńskim, a fakt ten z pewnością rozprze-strzeni się potem na całą rodzinę.

Najlepsze godziny należy współdzielić z małżonkiem. Być mamą czy tatą nie może pozwolić zapomnieć nam że jesteśmy „ty i ja, kochanie, my” Kreatywność i inicjatywa chro-nią nas od rutyny, która często sprawia, że druga osoba szuka czegoś „extra” w innych związkach (poza małżeństwem oczywiście).

Kiedy miedzy rodzicami wszystko układa się dobrze, wówczas dzieci przechodzą prawdzi-wą szkołę uczuć, obserwując jak odnoszą się do siebie mama i tata, jak się szanują, schle-biają sobie – budują prawdziwą wspólnotę. ”Kiedy będę duży będę traktował moją żonę tak jak tata mamę” - myślą zachwycone dzie-ci.

5. Akceptować nasze ograniczenia.

Należy poznać i zaakceptować ograniczenia tak swoje, jak i małżonka oraz dzieci.

Bardzo ważnym jest unikanie krytyki drugiej osoby na forum rodzinnym: żony przed dziećmi, dziecka przed rodzeństwem po-przez wzajemne porównywanie. Takie postę-powanie krzywdzi dziecko i obniża jego sa-moocenę. Lepiej jest wziąć drugiego na stro-nę i porozmawiać z nim w cztery oczy.

6. Poznać i chwalić prawdziwe zdolności i

zalety drugiej osoby.

Bądźmy szczerzy: nie ma sensu chodzić i mówić do naszego dziecka „zwycięzco”, kiedy żadnego zwycięstwa po prostu nie było. Jeżeli np. jego drużyna przegrała mecz, nie nazywaj go zwycięzcą.

Musi nauczyć się przegrywać. Bądź mu ra-czej towarzyszem w smutku.

Musimy zdawać sobie sprawę, że zarówno my jak i dzieci nie jesteśmy dobrzy we wszystkim. „Synu wydajesz się mieć talent do A i do B, ale C nie jest twoją domeną”. Pokażmy drugiemu, w czym jest tak napraw-dę dobry i dzięki temu poczuje się on doce-niony i spełniony.

7. Pobudzać osobistą autonomię

Dobrym człowiekiem staje się czyniąc dobro. Ważne jest, ażeby dzieci to zrozumiały. Czy-niąc dobre uczynki ulepszamy siebie. Taka postawa pozwala na wypracowanie osobistej autonomii: czyniąc rzeczy samodzielnie ulep-szamy siebie.

8. Sporządzić osobiste projekty

Nie trafisz, jeżeli nie wiesz dokąd chcesz iść. Stać w miejscu oznacza wycofywać się.

Musisz mieć jakiś projekt, aby móc samemu wzrastać i pomagać dojrzewać swoim dzie-ciom, wydobywając z nich, to co najlepsze.

9. Mieć wysoki poziom aspiracji, ale real-

ny do osiągnięcia.

Musimy umieć grać w to co możliwe a to czego byśmy sobie życzyli. Jeżeli aspiruje-my, mierzymy wysoko, oceniamy siebie do-brze, posiadamy samozadowolenie. Ale musimy zwracać uwagę, czy to czego chce-my jest możliwe do osiągnięcia.

Powinniśmy zestawić nasze aspiracje z rze-czywistością i z naszymi zdolnościami, możli-wościami oraz środkami, jakimi dysponuje-my.

10. Wybierajmy dobrych przyjaciół, znajo-

mych

Indywidualizm to rak XXI wieku. Wraz z na-szymi dziećmi jesteśmy przywiązani do elek-tronicznego sprzętu. Praca w samotności zabija przyjaźń.Przyjaciele zobowiązują, a indywidualista nie lubi zobowiązań!

Jednakże dziś, jak nigdy wcześniej potrzebu-jemy relacji z drugim człowiekiem, osób do towarzystwa, dobrych przyjaciół, z którymi moglibyśmy dzielić czas, a także szczerze rozmawiać. Potrzebujemy kogoś, kto pozna nas, takimi jakimi jesteśmy, zrozumie nasze błędy i wyciągnie, to co w nas najlepsze. Wybór dobrych przyjaciół stanowi najlepszą inwestycję.

Rodzina która zechce się stosować do tych zaleceń poprawi wzajemne relacje i wzmocni wzajemny szacunek. Na zakończenie przed-stawię 3 opinie do przemyślenia: - *Według Chestertona, to co naturalne zmierza ku temu, co nadprzyrodzone, ale jeżeli tego nie robi, to traci w sobie nawet to, co jest natural-ne. I jest to prawda. Musimy zrozumieć, że wzajemny szacunek i miłość to coś nadprzy-rodzonego, coś wykraczającego poza naturę. Myślałeś kiedyś, jak kocha Cię Bóg? Nad ogromem Jego miłości do Ciebie? Jak się ma do tego stwierdzenie o nadprzyrodzonym pochodzeniu miłości? Przemyśl to.

Jesteś kimś bardzo ważnym dla Niego. Jeże-li odkryjesz tą miłość, podziel się nią z dzieć-mi.

- Duża część niepotrzebnego cierpienia na świecie istnieje, gdyż zamiast używać rozu-mu, poddajemy się naszym uczuciom, z kolei gdy powinniśmy im zaufać, to w drogę wcho-dzi nam ów rozum. Unikajmy tego niepo-trzebnego cierpienia, bowiem są sytuacje, gdy należy użyć rozumu i są, również takie gdy należy poddać się uczuciom.

- Jeżeli walczysz możesz przegrać, ale jeżeli nie walczysz to już przegrałeś.

Jeżeli walczysz o twe życie rodzinne, nie przegrałeś.

Aquilino Polaino.

Źródło:www.opusdei.pl

.

Znamy polecamy

Dziesięć sposobów na poprawę wzajemnego SZACUNKU W RODZINIE


Znamy polecamy

ZDROWO W KARNAWALE

PASTA BOCZKOWA

Składniki:

Boczek surowy

zmielony

Musztarda francuska

Cebulka czerwona

Ogórki konserwowe

2 jajka ugoowane

Pieprz grubomielony

Łyżka majonezu

Wykonanie:

Połączyć składniki

PASTA Z BROKUŁA

I FETY

Składniki:

brokuł

1 cebula

feta

Sok z cytryny

Wykonanie:

Brokuł gotujemy 3-4

min (bez soli)

Całość blendujemy

PASTA SEROWO-

JAJECZNA

Składniki:

Ser dojrzewający

7jaj

Majonez

Wykonanie:

Ser+jajka zmielić

dodac majonez

Całość blendujemy

PESTO Z

PIETRUSZKI

Składniki:

2 pęczki natki pietrusz-

ki(bez gałązek)

Ser twardy chedar200g

Garść płatków migda-

łów

Oliwa z oliwek

Sól

Przedstawiamy Wam triumfatora naszego konkursu.

Kartkę przygotował Piotr Bednarski z

córkami - Malwiną i Nastką. Obrazek jest własnym projektem, wycięty z filcu i naklejo-

ny na karton.

Kartka została wysłana do niewidomej Urszuli z bożona-

rodzeniowymi życzeniami.

Gratulujemy, pomysłu i wykonania!

ROZSTRZYGNIĘCIE KONKURSU NA

KARTKĘ RODZINNĄ

Polecają mamy z Klubiku Mam i Maluszków


Biuletyn dystrybuowany jest do Rodziców dzieci z placówek Fregata. Wszystkie osoby spoza projektu zainteresowane otrzymywaniem nowych numerów Biulety-nu zachęcamy do zgłoszenia swojego adresu mail na adres redakcji: [email protected]

ZESPÓŁ REDAKCYJNY: Anna Borowska * Katarzyna Duchlińska * Arkadiusz Duchliński * Olga Gabriel * Arka-diusz Kazański * Anna Łojek * Anna Lutsiv * Ula Siwińska * Alicja Skurczyńska * Emilia Szczesiak * Dagmara Wiktorowicz * Ewa Swierkosz Mazur * Marta Wysińska

Co miesięczne relacje wydarzeń z po-szczególnych grup przedszkolnych i klas szkolnych dzięki uprzejmości i zaangażo-waniu Pań nauczycielek z przedszkola i Szkoły dla Dziewcząt Fregata Serdecznie zapraszamy Rodziców do współpracy!

Kalendarz wydarzeń /ramka na TWOJE ZDJĘCIE Z FREGATY

Pn Wt Śr Cz Pt So N

1

Nowy Rok

2 3 4 5 6 Uroczystość

Objawianie Pań-

skiego

7 8 Uroczystość

Chrztu Pańskiego

9 10 11 12 13 Dzień Babci i

Dziadka

14 15

16 Początek ferii

17 18 19 20 Dzień Skupienia

dla Panów godz.18

21 Dzień skupienia

dla Pań

godz.10.00

22

23 24 25 26 27 28 29

30 31

STYCZEŃ


dziewczĄt · 2017. 1. 12. · /biuletyn/styczeń 2017 1 b /25 witamy w nowym roku 2017! z Życia...

Documents