Unmatrimonioinaspettatodi
SusanHatler
UnmatrimonioinaspettatoCopyright©2017diSusanHatlerTuttiidirittiriservati.Senzaalcunalimitazionedeidirittidicuialcopyrightsopraindicato,nessunapartediquestapubblicazionepuòessereriprodotta,archiviataoinseritainunsistemadiricercaereperimento,otrasmessa,inqualsiasiforma,oconqualsiasimezzo(elettronico,meccanico,fotocopiatura,registrazione,oaltro)senzailconsensoscrittodeltitolaredelcopyrightdiquestolibro.Questaèun’operadinarrativa.Nomi,personaggi,luoghi,marche,mediaeavvenimentisonoilfruttodell’immaginazionedell’autoreosonoutilizzatiinmodofittizio.NotesullalicenzaIlpresentee-bookèconcessoinlicenzaunicamenteperutilizzopersonale.Ilpresentee-booknonpuòessererivendutoocedutoatitologratuitoaterzi.Sedesidericondividereilpresentelibroconaltri,seicortesementepregatodiacquistarneunacopiaaggiuntivaperognipersonaconcuilocondividi.Sestaileggendoquestolibrosenzaaverloacquistato,olostessononèstatoacquistatoesclusivamenteperuntuousopersonale,seipregatodiacquistarelatuacopia.Tiringraziamopervolerrispettareillavorodell’autore.
____________________________________________DesignCopertinadiElainaLee,perTheMuseDesign
www.forthemusedesign.com____________________________________________
Tradottodall’ingleseall’italianodaErikaCecchettoEditingdiMartinaGarancini
LibridiSusanHatler
LaserieSognipreziosiUnappuntamentoinaspettato
UnbacioinaspettatoUnamoreinaspettato
UnapropostainaspettataUnmatrimonioinaspettatoUnagioiainaspettataUnbambinoinaspettato
LaserieAppuntamentoconl’amore
AmorealprimoappuntamentoVeritàoappuntamento
IlmioultimoappuntamentoalbuioUnappuntamentodelcuoreUnveroappuntamento
Unmatrimonioinaspettatodi
SusanHatlerMiabbandonaisuldivanodipellebiancadell’HuckleberryHairSalon,
desiderandodiessereovunquetrannechelì.Ilvivacearredamentoerainnettocontrastoconlamiriadedicrisiincuisieratrasformatalamiavitadaquando,tremesiprima,ioeDavecieravamofidanzati.Inoltre,icusciniviolascuromisistavanoconficcandonellaschiena.Ahi.Sistemaiqueicuscinirigidiecercaidirilassarmi,manonservìamolto.Avreivolutosemplicementescappareviacomeunfulminedalsalonedelparrucchiere,manonerapossibile,perchélamiamiglioreamica,Michele,avevachiestounfavoreallasuaparrucchieraeavevaottenutoquellaprovagratuitapercapellietruccoperilmioimminentematrimonio.
Semaicifosseeffettivamentestatounmatrimonio.Avevoincontratoilmiofidanzato,Dave,alFestivaldelleFoglieDanzanti
delloscorsosettembre,lìnellamiaamatacittadinadimontagnadiWhitefish,nelMontana,quandoavevaacquistatodallamiabancarellaCreazioniPrezioseunodeimieibraccialettifattiamano.Vedendoisuoifolticapelliscuri,isuoisplendidiocchiblueilsuosorrisodolce,avevosubitodatoperscontatocheavesseacquistatoilbraccialettod’argentoetopazioperlasuaragazza.Invece,siscoprìchel’avevacompratocomeregalopersuamadre,ilchemiavevafattovenirevogliadimettermiaballaredallagioia.E,meglioancora,luimiinvitòacenaquellaserastessa.Evvai!
Findalprimomomentoincuilovidi,avevosospettatochecifossequalcosadispecialeinDave.Ilnostroprimobacioavevascatenatolamiaeccitazione,lenostreprimedichiarazionid’amoremiavevanoinnalzatoilcuoreaunlivellomaiconosciutoprima,equandoluimiavevachiestodisposarloincimaallaBigMountain,avevorispostofelice:“Sì!”Lamiavitanonavrebbepotutoesserepiùbella.Amavoviverenellamiasplendidacittadinadivilleggiatura,lamiafiorenteattivitàdigioielleriamiispiravaognigiorno,eorastavopersposarel’uomodei
mieisogni.Lecose,moltopresto,avevanoiniziatoapeggiorare.“Tiringrazioperavermifattoavereunappuntamentogratispercapellie
trucco,Michele,maèunacompletaperditaditempo.”Sprofondaiancordipiùneldivano,poistrizzaigliocchidifronteallostranoluccichionellosguardodellamiaamicaealsuoaspettoeccitato.“Noncapiscoperchéseicosìeuforica.LafamigliadiDaveelamianonriescononeppureamettersid’accordosulladatadelmatrimonioedètuttal’estatechenediscutono.Achecosamiserveaverecapellietruccoperfetti?Nonpossiamoandareavanticonl’organizzazionefinchénonpotròcomunicareatuttiun’effettivadataperilmatrimonio.”
“Questoappuntamentotimostreràlecosedaunaprospettivadiversa,Holly.”Siallungòsopraglieleganticuscinideldivanoemistrinseunbraccio.“Socheseistressata,maDelilahfaràmagieetifaràdiventareunasposaprincipesca.”Lesuelabbrasipiegaronodaunlato.“Be’,unasposaprincipescamontanara.Comunque,ilpuntoèchevedraichesposameravigliosadiventerai,equestotifaràcapirecomesaràsplendidol’interomatrimonio.Dopoquestoappuntamento,scommettochetuttosisistemerà.Proprio…così.”
Laguardaimentrefacevaschioccareledita,elemiesopraccigliasialzaronodiscatto.“Nonhoideadadovevengailtuoottimismo,madicertononvienedallarealtà.Intremesi,l’unicacosachesonoriuscitaasistemaredelmiomatrimonioèstatailvestito,esonosicurachemiamadretroveràqualchescusaperopporsiancheaquello,nonappenalovedrà.”Mischiacciaileguanceconleditaedemisiunsospirofrustrato.“Cherazzadidonnanonriesceaorganizzareadeguatamenteunsemplicematrimonio?Sonountotalefallimentocomefidanzata.”
“Ehi,noninsultarecosìlamiamiglioreamica.”Aggrottòlesopracciglia,poispostòunciuffodeisuoisetosicapelliscuridietrol’orecchio.“Devipensarepositivo,comeladonnaottimistacheseisemprestata.Inoltre,tuamadreadoreràiltuovestito.Èspettacolare.Eparlopercognizionedicausa,vistochesonostataioafartelonotare.Nonc’èdiche.”
“Èdifficilepensarepositivo,quandoilmiointerofuturoèsulpuntodiimplodere.”Strinsiconvulsamentelemani,eprovaiunafittaalpetto.“Nonpuoiimmaginarequantomiamadrepossaesseretestardaedispotica.Ancheseapprovasseilmioabito,cosacheandrebbecontroqualsiasileggedellanatura,potrebbecambiareideailgiornodopo.”Sollevail’indice.“Unesempiolampantediciòèladatadelmatrimonio.OgnivoltacheioeDavesuggeriamoungiornoperpoterprenotarelalocation,leidicesì.Poi,dieciminutidopo,cirichiamasostenendochequelgiornononvabene.Èesasperante.”
“Lemadripossonoesserecomplicate.”Ilsuotonosuonòdisinvoltomentre
prendevaunarivistadimodaeiniziavaasfogliarla,apparentementedeltuttoasuoagio.Perqualchemotivo,questacosanonfecechedarmiancorapiùsuinervi.Ladamigellad’onorenonavrebbeforsedovutocondividerelepreoccupazionidellafuturasposa?L’avevoproclamatamiamiglioreamica,quindiavrebbepotutoalmenoavereladecenzadidaredimattoinsiemeame.
Ilcuoremibattevafortementremiallungavoversodileieposavounamanosullapaginachestavaleggendo,conunarticolosugliskinnyjeanscontroaileggings.“EnontihoancoradettodellamadrediDave.Leipensachesarebberomantico,perunodeisuoibambini,sposarsiinungiornofestivo.Lasuapreferenzavaal4luglio.Vuolecheioabbiaunbouquetdiroserosse,biancheeblu…”
“Fairespiriprofondi.”Micheleallargòleditasulpettoeiniziòafarerespiriesagerati,comeseioavessidovutoimitarla.“Andiamo,tesoro.Staiiperventilando.Questodovrebbeessereilmomentopiùfelicedellatuavita.”
“Èquellochecontinuoaripetermi.”Sollevailosguardoalsoffitto,avvertendounabruciantepunturadietroagliocchi.“Masonostatauntaledisastroinquestiultimimesi,cheDavemistaquasievitando.Lascorsasettimanal’hovistoamalapenaenonmisorprenderebbesericonsiderassel’ideadisposarmi.”
Leiscosseimmediatamentelatesta.“Nonsuccederà.Quell’uomoètalmenteinnamoratodite!Sonosicurachetisposerebbeinunigloo,sefosseciòchevorresti.Haiprovatoaparlarglidicometisenti?”
“Sì,manonhafattochepeggiorarelecose,”dissi,ricordandolanostradiscussionediduesettimaneprima.“Erosedutaaltavolodellacucinaehonotatounacoppiadighiandaieazzurrefuoridallafinestra.Andavanoavantieindietrotradueramidellostessoalbero.Iloromovimentieranocomeunadanzaemisonosentitaispirataperlaprimavoltadoposettimane.”
“Èfantastico,”disselei,sorridendo.“Cosìhocreatounafedeinororosachesiabbinassealmioanellodi
fidanzamento,riprendendolostessomotivodelvelonuzialedimiamadrecheavevoimpressoanchesulmioanellodifidanzamento.”Strinsilamascellaefeciunapausa.“Poièsuonatoiltelefono.”
Michelespinseinfuoriilmento.“Buonenotizie?”“Nonproprio.Miamadrechiamavaperricordarmichesonolasuaunicafiglia
echequestaèlasuaunicapossibilitàdiprenderepartealmatrimoniodisuafiglia.Poihasuggeritochecisposiamolostessogiornoincuisieranosposatileiemiopadre,cioètradiecimesi.Noinonvogliamoaspettarecosìtanto.”Lemiescapolesiavvicinaronoesollevaiunamano.“Hochiusolatelefonataehocominciatoapiagnucolare.Daveèentratonellastanzaeiomelasonopresaconluiperchéhasuggeritodilasciarperdereilmatrimonioingrandeedisposarcida
solidaDanica,dovesiamoandatiperilnostroprimoappuntamento.”“Oh,dovremmoandaredaDanicaperpranzo,allora!”disseMichele,inmodo
unpo’troppoentusiasta,datocheleavevoappenaconfidatocheilmiofidanzamentostavaandandoinpezzigrazieallamiaincapacitàdirenderetuttifelici.“Èapochipassidaquielaspecialitàdioggièunottimohalibut.”
Sbatteilepalpebrepiùvolte.“Sonovegetariana.”“Sì,manontuttilosono…”Spalancògliocchieunastranaespressionele
passòsulviso.Poisiportòunamanoalpetto.“Vogliodire,iononsonovegetariana.Nonvorrainegareallatuamiglioreamicaquellaspecialitàabasedihalibut,vero?Eh?”
Okay,oraMichelestavadavverodandoinumeri.Forsetuttoilmiostressl’avevacontagiata.“Vabene.PossiamoandaredaDanicaperpranzo,sevuoi.Offroio,anchesedubitochesaròdibuonacompagnia.MispezzailcuoreilfattocheDavesiaprontoalasciarperdereilmatrimonio,perchéiovogliodavverochepartecipinotuttelepersoneacuivogliobene.Senonriescoatrovareilmododiorganizzareadeguatamenteunmatrimonio,alloracomepotròaffrontarequalsiasialtroproblemafuturochecisipresenteràfinchémortenoncisepari?”
Michelerimaseinsilenzio,confermandomicheancoranoncapivaqualefosseilmioproblema.Lamiacapacitàdiessereunabuonamoglieerainpericolo,eppurenonavevoancoraminimamenteideadicomemettered’accordotuttelenostrefamigliesuunamiserabiledata.
“Lasciaperdere,”dissiconunsospiro.Invecedicercarediconvincerla,presiunarivistalocaleecercaidiscacciaredallatestalemiefrustrazioni.Sfogliailepaginecheparlavanodiescursionismo,ciclismoenautica.PoimisigelòilcuorequandovidiunmeravigliososcattodiGlacierPark,illuogochemiavevafattainnamoraredelMontana.
Fuitravoltadalleemozionimentrefissavoquellafotografiapittoresca.L’intensobludelcielofacevadasfondocoloratoaipicchimarroniefrastagliatidelleMontagneRocciose.Ruscellighiacciatiscendevanolungolemontagnecomesottilivenebianche,eillagoMcDonaldsiestendevapiùinbasso,creandouneffettodiserenità.Perunattimofuitrasportataindietroneltempoerisentiil’ecodellarisatadimiopadrechemirincorrevaattornoadunfalò.Misistrinselagolamentreposavolarivista.“Laveritàèche…oggièungiornospeciale,perme.”
Lamiaamicamilanciòun’occhiatadiincoraggiamento.“Certocheloè,tesoro.Stiamospuntandoqualcosadallatualistadicosedafare.Quindismettiladipreoccupartidelrestodeiprogettiperilmatrimonioegoditiognimomento.”
“Inrealtà,ilsignificatospecialediquestagiornatanonhanienteachevedereconiprogettiperilmatrimonio.”Trassiunrespiroprofondo.Ancheseioe
Micheleeravamovicinissimeperunsaccodimotivi,c’eranoalcunecosechemierosentitadiraccontaresoloaDave.Mamifacevamaleilcuoreeavevodavverobisognodellamiaamica.Espirailentamente.“Oggièl’anniversariodiquandomiopadremiportòincampeggioaGlacierPark,quandoavevodiecianni.”
“Oh…”Ilsuosguardosostenneilmioelasuaboccasiatteggiòaunarigasottile,facendomiintuirechecapivachelestavoraccontandoqualcosachepermeeradavveroimportante.
“IoemiopadrescoprimmoWhitefishdurantequellavacanza.NuotammonelWhitefishLake,scalammolaBigMountaineosservammoleaquilecalvechesilibravanosopralavalle.”Misiseccòlagolae,istintivamente,accarezzaiilpreziosociondoloaformadiaquilacalvaappesoallamiacollanina.“Fuallorachemiinnamoraidiquestazonaedèperquestochemitrasferiiquidopoilcollege.Qualcheannodopocheavevosceltoquestadeliziosacittàcomecasa,miopadremorì.”
Lebrillaronogliocchi.“Midispiace.Nonlosapevo.”“Permeèdifficileparlarne,”dissi,deglutendoilnodocheavevoingola.
“Progettareilmiomatrimonioconl’amoredellamiavita,inquestaspecialecittadinadimontagna,dovrebbeessereilpuntoculminantedellamiavitafinoadora.Inveceètuttouncasinoenonriescoatrovareunmodoperrisolverlo.E,cosapeggioreditutte…Vorreichemiopadrefossealmiomatrimonioperaccompagnarmiall’altare.”
“Certochelovuoi.”Sispinsevicinoame,micinseconlebraccia,eioleposailatestasullaspalla.Restammoinsilenzioperqualcheminuto,poileimidiedeunapaccaaffettuosasullaschiena.“Sonocosìfelicechetuopadretiabbiaportataqui,perchénonsocomesarebbestatalamiavitasenontiavessimaiconosciuta.”
Lerivolsiunarisatinanervosa.“Già,inquestoperiododevoessereunaveragioiadaavereintorno.”
Leiridacchiò.“Devisoloconcentrartisuunacosaallavolta,capellietrucco,eaverefiducianelfattochetuttoilrestosisistemerà.”
Sospirai,sentendounpo’dipesoscivolarmiviadallespalle.“Mase…”“HollyAndrews?Seipronta?”Unadonnabionda,altaecompletamentevestita
dinerocamminòimpettitaversodinoi,salutandoMicheleconunmovimentodelledita,poimiteselamano.Avevaunsorrisoenergicoedemanavavibrazionivivaci.“IosonoDelilah.Michelemihaparlatomoltodite.”
“Piacerediconoscerti.”Mialzaielestrinsilamano,avvertendounminimodieccitazioneperlaprimavoltadasettimane.Forseprogettarequelmatrimonioeradavveroqualcosachepotevofare.Capellietruccorappresentavanounprimo
passo.Epoi,miamadrenoneralìpersmontarmi.Ottimo!Un’oraemezzadopo,Michele,allespalledellamiapoltroncina,battélemani
estrillò:“Seifantastica,Holly!”Giraisullapoltroncinaeguardainellospecchio,sorpresanelvederechimi
stavafissandodalì.Imieiriccicastani,solitamenteselvaggi,eranostatidomatieriposavanoinsofficiboccolisopralemiespalle.Solitamentenonmitruccavomolto–avoltenonlofacevoproprio–maDelilahavevausatodelletonalitàneutreperlamiapelleeunaspruzzatadicoloresullepalpebreperevidenziareimieiocchicolornocciola.Lemielabbrabrillavanodiunleggerocolorerosacheperfezionavailmiolooknuziale.
“Wow,”dissi,incapacedipensareaunaparolapiùappropriata.“Sembrachestiapersposarmi…”Lamiavocesispensementrericordavocheciòsarebbestatoverosoltantosefossiriuscitaamettered’accordolenostrefamigliesulladatadellenozze;undettaglionotevolechesgonfiòl’eccitazionecheavevoprovatoperlosplendidooperatodiDelilah.
“Oh,no.”Michelemipreseperunbraccioemifecealzare.“Nonperderequellosguardofelicechehovistounattimofa.Smettiladipensareeandiamoagoderciunbuonpranzetto.”
“Hairagione,”dissi.Ancheseilpesodeimieiproblemieratornatoaopprimermi,ringraziaiDelilaheleassicuraichel’avreiassuntapercapellietruccoperilmiomatrimonio,nelmiracolosocasoincuifossidavveroriuscitaafardefinireunadataallenostrefamiglie–decisamenteunapossibilitàremota.PeròMicheleavevaavutoragionecircailfattocheDelilahavrebbefattomagiesudime.Misentivoquasitroppoeleganteperunpranzo,manonvolevodeluderelamiaamica,chesembravanonvederel’oradiassaggiarequellaspecialitàdihalibutconunentusiasmosenzaprecedenti.
Quandouscimmodall’HuckleberryHairSalonnellacaldaariaestiva,lanciaiimmediatamenteun’occhiataallaBigMountainealsuospettacolaredisegnodellepistedasci–almomentomarroni,senzalaneveinvernale–intrecciatetrafoltemacchieverdideglialberi.Mentrefissavoquellabellissimamontagna,mitravolseunasensazionedicaloreemiricordaiiltempoincuiavevodesideratocosìtantotraferirmiinquellapiccolacittadinadimontagnacheiniziarelìunanuovavitanonmierasembratotroppodifficile.Be’,alloranonavevorinunciatoaimieisogni,quindidicertononciavreirinunciatoora.
Dovevosolotrovareilmododisistemaretuttoperquelmatrimonio.Macome?
MichelemipreseabraccettomentreaprivalaportadilegnorusticodiDanica,maquandoentrammonell’affascinanteristoranteilcuoremisobbalzò.Checosa…?Illocalesembravainteramenteaddobbatoperunmatrimonio.
“Credoche,allafine,nonpranzeremoqui,”dissi,sottolineandol’evidenza.MaMichelenonaccennòadandarsene.Osservaiilristorante,sentendomiinsiemefeliceeinvidiosaneiconfrontidichistavafesteggiandolìilsuomatrimonio.Attraversolegrandifinestresulretro,potevovederegliospitisedutiinfileordinatesullaverandaesterna,dadovesapevochesigodevaunameravigliosavistadelWhitefishLake.Lalocationerapiccola,pittorescae,secondolamiaopinione,idilliacaperunmatrimonio.
Miamadreelamiafuturasuoceranonavrebberomaiaccettatounpostocomequello.Entrambeavevanograndipianiperungrandematrimonio,eilpensieromidistruggeva.
Ironicamente,icolorideicentrotavolaedelletovagliecoincidevanoperfettamenteconciòcheioeDaveavevamoinizialmentevoluto:verdepallido,rosaebianco.Miamadreciavevadissuasidallosceglierequeicolori.Continuavaadirechesarebbesembratounasortadiballostudentesco,anchesenoipensavamochequeicolorieranounacombinazioneromanticachecreavaunapiacevolesensazioneestiva.Evidentemente,ioeMicheleavremmodovutoscegliereunaltropostoperilnostropranzo,maeraamaroconstatarecheciavevovistogiustosulfattocheicoloristesserobenissimoinsieme.Dovevotrovareilmododiconvinceremiamadre.
“Vediamosehannounpostopernoisulretro,”suggerìMichele,strappandomiaimieipensieri.Miguidòattraversolasala,continuandoatenermiabraccetto.
“Nondovremmointromettercinelgrangiornodiqualcuno…”Lamiavocesispensequandonotaiunadonnadall’altrapartedellasalacheeraidenticaamiamadre.Scossilatestaperschiarirmilavista,perchédicertodovevoavereun’allucinazione.Miamadreeraacasa,aSanFrancisco.
Maquelladonnaavevaimieistessiriccicolorrame–checoincidenza!–ancheseisuoieranoraccoltidaunlatoelegatiinsiemeadellepiccoleroserosachesiintonavanomeravigliosamentecolsuoabitodisetaverdepallido.Unistantedopo,sivoltòversoun’altradonnachesembrava…
“ZiaBarbara…?”gridai,sentendomiimprovvisamentestordita.“Shh!”Michelemispinseinuncorridoioproprioquandovidiunaragazzache
somigliava–avreipotutogiurarlo–allanostraamicaKim.Latestamipulsava.“Kim?Mamma?Che…”“Seguimi.”Michelepraticamentemitrascinòoltreunaporta,inunastanzasul
retro,doveilmiosguardocorseaunabitodasposaappesoalmuropiùlontano.Quellosembravailmioabitoinpizzoricopertodiperline,appenastirato.Unpaiodiscarpebiancheabbinate,daltaccoalto,eranoposatesulpiccolotavolodilegnoaccantoall’abito.Eraunsogno?
Forsenonfuunagrandeidea,madecisididarmiunpizzicotto.“Ahi!”Sì,ero
sveglia,eoraavevounsegnorossosullapellecomeprova.“Checosastasuccedendo,Michele?”
“Forsedovreiessereioaspiegartelo.”LavocerocaeprofondadiDavemifececorreredeibrividilungolaschiena.Avanzònellastanza,terribilmentebellonelsuosmokingneroconunacravattabiancainfilatanelgilet,anch’essobianco.Isuoiocchibluincatenaronoimieiegliangolidellasuaboccasipiegaronoall’insù.PoisirivolseaMichele.“Grazieperl’aiuto.”
“Figurati.”Glisorrise.“Manonèstatofacile.Latuafuturamogliesisentedecisamenteoppressa.Ticonvienedavverosposarla,primachecrolli.”Sivoltòemistrizzòl’occhio.“Nontiavevoforsedettochetuttosisarebbesistemato?”
Spalancailaboccaemisfuggìunsuonostriduloincomprensibile.“Lointerpretocomeungrazie.”Miregalòunveloceabbraccio,poifeceun
passoindietro.“Seibellissima.Devoandareacambiarmiperilmioruolodidamigellad’onore.Seiunadonnamoltofortunata.”Misorrise,poiguardòDavealdisopradellaspalla.“Etuseil’uomopiùfortunatodelmondoasposarequestadonnagentile,affettuosa,chenonriesceasmetteredipensareacomerenderefelicituttiglialtri.”
“Èmoltospeciale.”Milanciòun’occhiatasorridendoequellosguardotenerosulsuovisomicatturòilcuore.“Credimi,soquantosonofortunato,”disse.
GuardaiMichelelasciarelastanza,poimirivolsiaDave.“C-Cosahaifatto?”“Seibellissima,tesoro.”Feceunpassoversodime,prendendomientrambele
manitralesue.“Ericosìstressatamentrecercavidiconvinceretuttiadaccordarsisuunadata!Cosacheovviamentenonsarebbesuccessa,cosìhodecisochenoneravamopiùdisponibilianegoziaresulnostromatrimonio.Nonvalelapenavedertiinfelice.Housatogliappunticheioeteavevamopresoperprogettareilmatrimonioperfetto:eccochecosahofattonelleultimeduesettimane.”
Lelacrimemioffuscaronolavista.“Èperquestocheerisparito?Tihovistopoco…eavevopaurachepotessiriconsiderarel’ideadisposarmi.”
“Mai.”Lasuavoceeraferma;mifissavanegliocchi,suscitandounascaricaelettricanellamiapancia.“Siamotueio,sempreepersempre.Volevoliberartidiunpo’dipressione,però.E,datochenonmipermettevidiaiutarticonniente…”
“Tihochiestodiaiutarmiunsaccodivolte,”lointerruppi.Luisollevòunsopracciglio,lanciandomiun’occhiataditraverso.“Comprarei
francobollipergliinvitichenonpotevamoordinare,perchénonavevamoancoraunadataperilmatrimonio,nonèesattamentequellocheiochiamereilasciarmicontribuire.”
Misistrinseilcuore.“Tusaiperchénonsonoriuscitaafissareunadata.”
“Sì,”disselui,toccandomidelicatamenteilmento.“Eapprezzototalmenteiltuotentativoditrattareconlenostremadrisuciòcheperloroeraimportante.Machecosaèimportanteperte?”
“Stareconte,”dissiimmediatamente,conlelacrimechemioffuscavanoancoralavista.Miavvicinaidipiùalui,tantocheinostripiediquasisitoccavano.“EccociòchehodesideratosindaquandocisiamoconosciutialFestivaldelleFoglieDanzanti,l’annoscorso,edalnostroprimoappuntamentodaDanica.”Misollevaisullapuntadeipiedieposailelabbrasullasuaguanciacalda.“Vogliosposarti,Dave.”
“Bene.”Appoggiòlafrontecontrolamiaemistrinselemani.“Perchéquestoèquellochevoglioanch’io.Edèquellochefaremooggi.Sepertevabene…”
“Nonc’ènientechedesideridipiù.”Scossilatesta,incapacedicredereaquantofossistatafortunataadavertrovatoquell’uomomeraviglioso.“Nonriescoancoraacrederechehaifattotuttoquestopernoi.Pensavocheavreidovutorisolveretuttiquestiproblemidasola.”
“Forseeracosìcheeriabituataaviverelatuavita.”Fececorrereunditolungolalineadellamiamascella,poisufinoallaguancia,lasciandolungoilpercorsounasciadicalore.“Adessohaime.Stiamoperdiventaremaritoemoglie,ilchesignificached’orainavantinoncisaràpiùuntueio.Soltantonoi.Epotremorisolveretuttociòchecisipresenterà,insieme.”
Ilmiocuoretraboccavad’amoreperlui.“Quindimihaiorganizzatounmatrimonioinaspettato?”
“Setivabene.”Miguardò,gliocchiblupienid’emozione.“Sochevolevitenereinconsiderazioneisentimentiditutti,maquestoèilnostromatrimonioedovrebberiguardaresoltantonoi.Sevuoiancoratrovareunmodopercompiaceretutti,possiamoannullaresubitotuttoetornareafareprogetti.Insieme.Bastachediciunaparola.”
“Noncipensoproprio,”dissi,buttandoglilebracciaalcollo.Nascosiilvisocontroilsuocollo,respirandoilsuomeravigliosoprofumodilegnodisandalo.Improvvisamente,mipassòperlamenteun’immaginediGlacierPark,poiunricordodimeemiopadrementrescalavamolaBigMountaineosservavamodueaquilelibrarsinelcielo.Sentiiunnodoallagola,cosìarretraidiunpassoesollevailosguardo.“Checosatihaspintoasceglierequestadatacomegiornodelmatrimonio?”
Lasuaespressionesiriempìd’emozione.“Èungiornospecialeperte…L’anniversariodelgiornoincuituopadretiportòquiincampeggio.Datochenonpuòesserequiperaccompagnartifisicamenteall’altare,inquestomodosaràcomunqueneltuocuorepercamminarecontefinoall’altare.”
“Seifantastico,”dissi,consapevoledelfattochequelleduesempliciparole
nonglirendevanoassolutamentegiustizia.Luirisepiano.“Ticomporticomesetuttoquestofosseperte,maè
assolutamenteegoisticodapartemia.Tuseituttoperme,tesoro.Contodipassareilrestodellamiavitaadaccertarmichetulosappia.”
Lofissaiedeglutiiconunosforzo,perchénonvolevoiniziareafrignare.“Sonovenutituttigliinvitati?Hovistomiamadreemiazia…”
Luiannuì.“Tuttelepersoneimportantipernoisonoqui.Esochetuopadreèquiconlospirito.Quindi,lofacciamodavvero?Èquellochevuoi?”
“Lovoglio,”risposi,posandolelabbrasullasuaguanciaancoraunavolta.Poifeciunpassoindietro.“Oradevilasciarelastanza.Allosposononèpermessovederelasposaprimadelmatrimonio.”
“Sissignora,”risposeluiconunsorriso.Mapoisiinfilòunamanointascaeneestrasseunascatolinadivellutorosso.“Tuamadremihachiestodidartiquesto.Vuolecheloindossidurantelacerimonia,mapromettimichelofaraisoltantoseèciòchetuvuoi.”
“Promesso.”Accettailascatolinaeloguardaisorridermiancoraunavoltaprimachesicoprissegliocchiconlemani;lentamente,siavviòfuoridallastanza.
Risitrame,tantoeratenero.Maquandomifuiinfilatailvestito,imieinerviesaustitornaronoafarsisentire.Tuttolostresschemiavevatormentatanegliultimimesiritornòvelocementeeviolentemente.Miamadreavevaforseilcuorespezzatopernonaverottenutoladatachepreferiva?EseDaveavesseavutotorto,enonfossiriuscitaadavvertirelapresenzadimiopadrementrecamminavoversol’altare?Misistrinselostomacoenonriusciiarilassarmi.
Micheleritornòemiporseunbouquetrosafattodirosetea.Avevaindossatounvestitoverdepallidocheavevoadocchiatonellastessaboutiquedoveavevopresoilmioabitodasposa.
Sorrisiallamiaamica.“Seibellissima.GrazieperaveraiutatoDaveacombinaretuttoquesto.”
Leimistrinseinunabbraccio.“Sapevatuttociòchevolevateentrambi.Sonocosìonoratadifarepartedeltuogiornospeciale,esochevoiduesaretefelicissimiinsieme.ForseungiornotroveròqualcunoconcuiavròlastessasintoniacheavetetueDave,”dissecontonomalinconico.
“Michiedevoanch’iolastessacosa,quindiciriusciraidicerto.”Lastrinsiforte,ricordandoquandoavevoquasipersolasperanzadiincontrarel’uomogiustonellamiapiccolacittadinadivilleggiatura.Misiinumidironogliocchi,equestavoltaunalacrimamisceselungolaguancia.“Quandoarrivailmomentogiusto,tuttiincontriamoquellapersonaspecialeconcuisiamodestinatiavivere.”
Leirise.“Eccoladonnaottimistacheconoscoeadoro.”
“Tivogliobeneanch’io.”Ridacchiaiattraversolelacrime,sentendomilapersonapiùfortunatadelmondo.Un’altralacrimamisceselungolaguanciael’asciugaicoldorsodellamano.
“Smettiladipiangereorovineraiiltrucco,”disse,praticacomesempre.Poimipicchiettòunfazzolettinosottogliocchi.“GraziealcieloDelilahhausatounmascarawaterproofsulletueciglia.”
BussaronoallaportaeunadonnachericonobbicomeunacamerieradiDanicainfilòlatestanellastanza.“Tuttoprontoqui?”
Michelealzòlesopracciglia.“Holly?”“Pronta,”risposi,annuendo.Ladonnaspalancòlaportaeudiirisuonareperilristorantelenotediuna
canzonediJamesTaylorcheDaveeioamavamo.MentreioeMichelepassavamoaccantoaitavolivuoti,lanciaiun’occhiataoltreledoppieportespalancate.Gliospitieranosedutiaentrambiilatidiunanavata,delimitatadaunnastrodipizzobiancocheconducevaaunarcodilegnoricopertodifioriverdepallido,rosa,gialliebianchi.
Chiusigliocchi,pensandoaquantomiopadreavrebbeamatoDave.Infondoalmiocuore,losapevo.Anchemiamadrenonavevapotutofarealtrocheadorarlo,erecentementeavevadettodiesserefelicediaverefinalmenteunfiglio.
Ilsolopensareamiamadremispinseachiedermicomesisentisseinquelmomento.Sierafissatasucertecoseperilmatrimoniodellasuaunicafiglia,masoloperchémiamavatanto.Fissailacollanaconilgrossocuorechemiavevafattoaverenellascatolinadivellutorossoeimprovvisamentecapiidivolerlaindossare.
“Michele?Melametteresti?”chiesi,tendendolelacollana.“Certo.”Lasollevò,poisifermòel’osservòconariacritica.“Checosac’è
quidentro?”Laguardaimentreinfilaval’unghiainunafessuradelgrossocuore,che
all’improvvisosiaprì.Misimozzòilrespiro.Dentroc’eranoduefoto:unadimiopadreel’altradeimieigenitoriilgiornodelleloronozze.Micheleeiociscambiammoun’occhiatad’intesa.Misalironolelacrimeagliocchimentreleimisistemavalacollanaalcollo.Erailpiùbelregalochemiamadreavrebbemaipotutofarmi.
Pensareall’assenzadimiopadremifecesentireancorapiùansiosa.Posailamanosulciondoloaformadicuoresottolamiaclavicola.SoloperchéDavepensavacheavreiavvertitolapresenzadimiopadrequelgiorno,nonsignificavachelasentissidavvero.Disolitolosentivosolosullemontagne,quandotuttoeratranquillo.
Cercaidiscacciarelepreoccupazionidallatestamentremifermavodavanti
alleporteesbirciavofuori.LamusicacambiòeMichelesiportòalmiofianco.Mirivolseunsorrisod’incoraggiamentoesisistemòdavantiame,nellasuaposizionecomedamigellad’onore.Poisiavviòelegantementelungolanavata.Scrutaioltrealeieillagoblucristallobrillòallalucedelsoledimezzogiorno.Lamiamanocorsealciondoloe,mentrelotoccavo,avvertiiun’ondatad’amore.
Improvvisamente,lamusicasfumòepartìlamarcianuziale.Tuttigliospitisialzaronoinpiediesivoltarononellamiadirezione,
facendomicapirecheoratoccavaameavviarmilungolanavata.Congambetremantimifeciavantieilmiosguardocorseallafinedellanavata,doveincrociailosguardodiDave.Gliangolidellasuaboccasicurvaronoall’insùeilmiocuoresobbalzò.
Strinsiilbouquetmentreavanzavolentamente,passodopopasso,versoDave.Propriodietrodilui,notaiqualcosachesvolazzavainunagabbiadimetallo.Avvicinandomi,realizzaicheeranocentinaiadifarfallechesapevosarebberostateliberatedopolacerimonia.Quellaeral’unicacosacheavevoannotatocomedesideriospeciale,eDaveerariuscitoarealizzarlo.
Quandoarrivaidifronteall’altare,porsiilbouquetaMicheleelanciaiun’occhiataamiamadre.Avevagliocchifissisullamiacollana.Iniziòatamponarsigliocchiconunfazzoletto,rivolgendomiilpiùgransorrisocheavessimaivisto.
Solounacosa,quelgiorno,sembravamancare.PoimiavvicinaiaDavee,appenaprimachelenostremanisiincontrassero,
brividielettricicorserolungoilmiobraccioesiinfilaronodelicatamentesottolamiamano.All’improvvisosentiimiopadre,proprioaccantoame,chemiaffidavaaquell’uomomeravigliosocheamavocontuttoilcuore.IbrividiscomparveromentreleditadiDavesiintrecciavanoallemie,poiilmiocuoresiaccese,finchétuttociòcheprovainonfualtrocheun’indescrivibilefelicità.
“Benvenuti,amiciefamigliari,all’unionetraDaveeHolly,”dissel’uomodifronteanoi.LosguardodiDaverimasefissonelmiopertuttaladuratadellacerimonia.Poi,dopountempochesembròbrevissimo,Daveeiociritrovammoconlefedialditoel’uomodisse:“Oravidichiaromaritoemoglie.”
GliocchidiDavesifecerodiunprofondoblumentresichinavaabaciarmi,enienteavrebbepotutoprepararmialmomentoincuilenostrelabbrasiincontrarono.Avvertiiun’ondatadicaloreintuttoilcorpo.Io,lui,epoinoi.Eravamoduepersonediventateun’unione,etuttoilmiomondoluccicavadipromesse.
FINE
Setièpiaciutotrascorrereiltuotempo
conquestipersonaggi,assicuratidileggerelaprossimaavventuradiHollyin:
Unagioiainaspettata(SerieSognipreziosi,6)
Notiziesull’autore:
SUSANHATLERèunaScrittriceBestsellerdelNewYorkTimesediUSAToday.Scriveromanzicontemporaneiumoristiciesentimentalieraccontipergiovaniadulti.MoltideilibridiSusansonostatitradottiintedesco,spagnolo,italianoefrancese.Ottimistad'indole,Susancredechelavitasiastrabiliante,chelepersonesianoaffascinanti,echelafantasiasiainfinita.Amatrascorrereiltempoconisuoipersonaggiesperacheanchetulofaccia.PuoicontattareSusanqui:Facebook:facebook.com/authorsusanhatlerTwitter:twitter.com/susanhatlerSitointernet:susanhatler.com/italianoBlog:susanhatler.com/category/susans-blog
LibridiSusanHatler
LaserieSognipreziosiUnappuntamentoinaspettato
UnbacioinaspettatoUnamoreinaspettato
UnapropostainaspettataUnmatrimonioinaspettatoUnagioiainaspettataUnbambinoinaspettato
LaserieAppuntamentoconl’amore
AmorealprimoappuntamentoVeritàoappuntamento
IlmioultimoappuntamentoalbuioUnappuntamentodelcuoreUnveroappuntamento
Don'tmissout!ClickthebuttonbelowandyoucansignuptoreceiveemailswheneverSusan
Hatlerpublishesanewbook.There'snochargeandnoobligation.
https://books2read.com/r/B-H-LBRB-RCNN
Connectingindependentreaderstoindependentwriters.