Η ΓΑΤΑ ΜΟΥΗ

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΗ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛ

Η ΓΑΤΑ ΜΟΥΗ

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΗ

Copyright 2012: Ιωάννης ΜιχαήλΑθήνα

Είχα μια γάτα γλυκιά, πρασινομάτατης άρεσε να παίζει με τα νήματα,ενίοτε έβαζε και στοιχήματα

της μίλαγατην χάιδευατην τάιζακαι μερικές φορές δεχότανεστην αγκαλιά μου κι ερχότανε.

Η γάτα μου αυτήήταν πράγματι εξαιρετική,πράγμα σπάνιο πρέπει να πούμε για κοινή γαλή.

Ηξερε μάλιστα αριθμητικήκαι λίγο από ζωγραφική.

Μπορούσε απ’ έξω να σου πει το ντορεμί

κι αν ποτέ χρειασθείνα σου δώσει κι ένα φιλί.

Ηταν γάτα διαφορετική,πραγματικά μοναδική,για αυτό την αγαπούσαν όλοι πολύ.

Ώσπου μια μέραόλα άλλαξαν,έγινε γκρινιάρα, σκεφτικήκαι στο τέλος κατέληξε αυτοκτονική.

Προσπάθησα να την καλοπιάσω,για την γλυκιά ζωή παραμύθια να της αραδιάσω.

Με αγνόησε παντελώς,όπως κάνουν όλες οι γάτες δυστυχώς,και απόφαση δεν άλλαζεόσο κι αν μας ταλάνιζε...

Την πρώτη της απόπειρατην έκανε Κυριακήμόλις την είχα ταΐσει θαυμάσιο σκουμπρί.

Με κοίταξε με μάτια θλιμμένα,σαν να τα είχε όλα γραμμένα.

Πήγε με βήματα αργάστην άκρη του παραθύρουκαι πήδηξε νωθράστον κήπο από ψηλά.

Αλλά αυτό που ξέχασε η ατυχήςήταν ότι μέναμε στο ισόγειοκαι οι τρεις,αυτή, εγώ και η Μπεατρίς.

Ετσι, με τη ουρά στα σκέλιαεπέστρεψε στο σπίτιγια να δοκιμάσει λίγα χέλια.

Ηταν κρίμα για το ζώονα ταπεινωθεί τόσο,αλλά μην νομίζετεότι ξέχασε να κάνει το καμπόσο

και με την ουρά ψηλά,αποφάσισε να μην μας μιλά.