Doświadczenie ciemności Matki Teresy z Kalkuty

Ciemność pozytywna

jest elementem koniecznym w

życiu duchowym

prowadzi do rozwoju życia duchowego

w teologii duchowości ciemność jest synonimem

oczyszczenia

w teologii duchowości jest fenomenem towarzyszącym

oczyszczeniu ducha

Oczyszczenia w życiu duchowym

oczyszczenie

bierne czynne

-źródło w Bogu -podjęte przez człowieka na skutek wewnętrznego natchnienia

-źródło w Bogu -działanie po stronie Boga

Oczyszczenia w życiu duchowym

oczyszczenie

duszy zmysłów

władze zmysłów zewnętrznych władze zmysłów wewnętrznych władze duchowe

władze zmysłów zewnętrznych władze zmysłów wewnętrznych władze duchowe

Oczyszczenie bierne zmysłów (bierna noc zmysłów)

Zmysły przestają odbierać wrażenia, które towarzyszyły

wcześniej wierzącemu prowadzącemu życie duchowe

Celem jest pozbycie oparcia w zmysłach, które Bóg przekracza oraz odebranie

radości, jaką dają stworzenia

Czym przejawia się bierna noc zmysłów?

„Oschłość uczuć nie jest żadnym złym znakiem, a tylko zaproszeniem ze strony Boga, by przekroczyć próg i przejść ze sfery zmysłów do sfery ducha”. W. Stinissen, Noc jest mi światłem, s. 15

Przejawy: -niechęć względem Boga i rzeczywistości stworzonej -aplikacja treści Pisma Świętego do życia wydaje się być niemożliwa -zanik pociągu do działania -praktyki duchowe nie przynoszą zadowolenia -niemożność rozmyślania dawnym sposobem -dotychczasowe źródła inspiracji są nieskuteczne

oschłość pustka

Oczyszczenie bierne ducha (bierna noc ducha)

działanie na sposób ludzki modo humano

działanie na sposób boski modo divino

Czym przejawia się bierna noc ducha?

ciemność nadmiar światła Bożego

powoduje oślepienie wierzącego

„Noc ducha to przejście od Boga immanentnego do transcendentnego”.

W. Gogola, Teologia komunii z Bogiem, s. 282

Bóg jawi się jako ciemność, ponieważ okazuje się być inny od Tego, którego obraz stworzył wierzący.

ur. 26 sierpnia 1910, Skopje (obecnie Macedonia) jako Gonxha Bojaxhiu 27 sierpnia 1910 – Chrzest Święty 1915 – Pierwsza Komunia Święta 1916 - Bierzmowanie 1928 – wstępuje do Instytutu Najświętszej Marii Panny w Irlandii 1929 – przybywa do Indii 1931 – pierwsze śluby, przyjmuje imię Teresy (po Św. Teresie z Lisieux) 1937 – składa śluby wieczyste 10 września 1946 – podczas podróży do Darjeeling otrzymuje „powołanie w powołaniu” 1948 – otrzymuje pozwolenie na opuszczenie Loreto i zostaje pierwszą Misjonarką Miłości 7 października 1950 – oficjalne zatwierdzenie zgromadzenia 1953 – powstanie gałęzi Chorych i Cierpiących Współpracowników 1963– powstanie Braci Misjonarzy Miłości

Matka Teresa z Kalkuty – życie

1965 – Misjonarki Miłości zostają zgromadzeniem na prawach papieskich 1969 – powstanie gałęzi Współpracowników 1973 – nagroda Templetona 1976 – powstanie Kontemplacyjnych Misjonarek Miłości 1979 – powstanie Kontemplacyjnych Braci Misjonarzy Miłości 1979 – nagroda Nobla 1981 – powstanie ruchu Corpus Christi 1984 – powstanie Ojców Misjonarzy Miłości 1987 – powstanie Świeckich Misjonarzy Miłości zm. 5 września 1997, Kalkuta (Indie) 13 września 1997, Kalkuta – uroczystości pogrzebowe 1999 – wszczęcie procesu beatyfikacyjnego 19 października 2003, Rzym - beatyfikacja

Matka Teresa z Kalkuty – życie

Ciemność – pierwsze wzmianki

„Niech Ojciec nie myśli, że moje życie duchowe jest usłane różami – to kwiaty, których prawie nigdy nie spotykam na swojej drodze. Całkiem przeciwnie, dużo częściej za swoją towarzyszkę mam ciemność.”

List do F. Jambrekovicia, 8 lutego 1937 rok, s. 36.

„Ten sam wielki tłum – okrywała go ciemność. Mimo to, widziałam ich. Matka Boża w pewnej odległości od Krzyża – i ja jako małe dziecko przed Nią.”

List do arcybiskupa F. Perier, 3 grudnia 1947 rok, s. 141.

„Nawet gdybym cierpiała bardziej niż teraz – nadal chcę pełnić Twoją Świętą Wolę. – To ciemna noc narodzin Zgromadzenia.”

Notatka z 16 lutego 1949 roku, s. 185.

Ciemność – ujawnienie

„(…) Proszę o szczególną modlitwę za mnie, żebym nie zniszczyła Jego dzieła i żeby nasz Pan mi się ukazał – bo mam w sobie tak straszną ciemność, jak gdyby wszystko obumarło. Tak było mniej więcej od czasu, gdy rozpoczęłam dzieło.”

List do arcybiskupa F. Perier, 8 marca 1953 rok, s. 205.

„Ojcze – od roku 49 albo 50 to straszliwe poczucie pustki – ta niewypowiedziana ciemność (…).”

List do J. Neunera, bez daty, najprawdopodobniej z okresu rekolekcji w 1961 roku, s. 287.

Ciemność „Ojcze – od roku 49 albo 50 to straszliwe poczucie pustki – ta niewypowiedziana ciemność – ta samotność – ta nieustanna tęsknota za Bogiem – która przyprawia mnie o ten ból w głębi serca. – Ciemność jest taka, że naprawdę nic nie widzę – ani umysłem, ani rozumem. – Miejsce Boga w mojej duszy jest puste. – Nie ma we mnie Boga. – Kiedy ból tęsknoty jest tak wielki – po prostu tęsknię i tęsknię za Bogiem – i wtedy jest tak, że czuję – On mnie nie chce – nie ma Go tu. – Niebo – dusze – dlaczego to tylko słowa – które nic dla mnie nie znaczą. – Samo moje życie zdaje się tak pełne sprzeczności. Pomagam duszom – iść dokąd? – Po co to wszystko? Gdzie we mnie samej jest dusza? Bóg mnie nie chce. – Czasem – słyszę po prostu, jak moje serce krzyczy Mój Boże, i nic więcej się nie dzieje. (…) Nic nie czuję [kiedy jestem] przed Jezusem – a mimo to za nic nie opuściłabym Kom. [Komunii] Świętej.”

List do J. Neunera, bez daty, najprawdopodobniej z okresu rekolekcji w 1961 roku, s. 287.

Ciemność na drodze zjednoczenia

brak radości i upodobania w świecie i rzeczach nadprzyrodzonych

wrażenie cofania się w życiu duchowym, poczucie grzeszności i słabości

niemożność powrotu do dawnego sposobu modlitwy

nieświadomość, że doświadczenie ma źródło w Bogu

Ubóstwo i pragnienie

„Pragnę…”

pragnienie Matki Teresy

pragnienie ubogich

„Na Zachodzie, mówiła, jest nie tylko głód chleba. Dostrzegam tu wielki głód miłości. On jest największy: głód bycia kochanym.”

„National Catholic Reporter”, J. Langford, Matka Teresa. Ukryty ogień, s. 19.

„Jeśli kiedykolwiek będę Świętą – na pewno będę

Świętą od ciemności. Będę ciągle nieobecna w

Niebie – aby zapalać światło tym, którzy są w ciemności

na ziemi.”

Matka Teresa z Kalkuty