dergÂh - irfanvakfi.org.tr · şairleri yunus emre, niyâzi mısrî, Ümmi sinân, seyyid...

İLÂHİLER KASÎDELER

DERGÂH

Şahin KARATAŞ

GONCA YAYINEVİ

Büyükreşitpaşa Cad. Yumni İş Merkezi No:16 Laleli / İSTANBUL

Tel: 528 50 76 Faks: 519 71 98

İLÂHİLER KASÎDELER

DERGÂH

Şahin KARATAŞ2016

Yayın YönetmeniZahid BAŞPEHLİVAN

RedaksiyonOsman AYDINOĞLU

MizanpajYeniköy Reklam

KapakMuhammet ER

ISBN978-605-4816-47-7

Basım Tarihi2016

Baskı - CiltEge Basım

DağıtımGONCA YAYINEVİ

Büyükreşitpaşa Cad. Yumni İş Merkezi No:16 Laleli / İSTANBUL

Tel: 528 50 76 Faks: 519 71 98

DERGÂHİLÂHİLER KASÎDELER

Şahin KARATAŞ2016

3

MUKADD‹ME

Türk Edebiyatı, şiirde genel olarak dört bölümde incelenmektedir:

1. Avrupâî Türk Şiiri: Tanzimat’tan sonraki şairlerin yazdıkları, diğer üç bölümün haricindeki millî, ahlâkî şiirlerdir ki; en büyük şairleri Ziya Paşa, Şinasi, Namık Kemâl ve daha birçokları.

2. Dîvan Şiiri: Medreselerde yetişmiş Arap-Fars dillerini iyi bilen şairlerin, aydın kişilere seslenen dünyevî, uhrevî şiirleridir. En büyük şairleri Nâbi, Şeyh Galib, Bâki…

3. Saz Şiiri: Dünyevî konuları ele alan, sazla çalınıp söylenen halk şiirleridir. En büyük şairleri Emrah, Karacaoğlan, Dertli…

4. Tekke Şiiri: Tekkelerde dervişlerin, şeyhlerin söyledikleri dinî, tasavvufî şiirlerdir. En büyük şairleri Yunus Emre, Niyâzi Mısrî, Ümmi Sinân, Seyyid Seyfullah, Kuddusi, Ruhsatî…

Türk Musikisinin makam ve usûlleriyle bestelenerek dinî toplantılarda okunan tekke şiirlerine “ilâhi” denilir. İlâhiler okunurken bazen ney, kudüm, mazhar, çalpâre gibi ruha hitab eden mûsıkî âletlerinden de yararlanılır. İlâhiler, tamamen İslâm akîdesi ve sünneti-seniyye dairesinde olup; kökü şeriat olan İslâm ağacının, birer tarikat meyvesidir. İlâhiler, Allah’a âşık kulların Mevlâmızın verdiği

4

ilham ile terennüm ettikleri birer özlü sözlerdir. İlâhiler, gül bahçesinde öten bülbüllerin feryâdı, neş’esi, nazıdır.

Biz âcizane olarak, bu geniş gül bahçesinden en büyük 50 tekke şairinin; Anadolu’da tutulmuş, bestesiyle beraber ezberlenmiş şiirlerini derledik. Ayrıca Merhum Hacı Yakup BOYRAZ Efendinin şiirlerini POYRAZOĞLU DİVANI adıyla ilâve ettik. Şiirlerin altlarına şairin doğum, ölüm tarihleriyle türbei saadetlerinin nerede olduğunu kaydettik. Bazı ilâhilerin ara fasıllarını yazarak, okunuş şekline yardımcı olduk.

Gayemiz İmam-Hatip, İlâhiyat ve Kur’an Kursu talebeleri ile ehl-i zikir dostlarımızın mistik duygularını feyizlendiren bir eser; bir sadaka-i câriye meydana getirmektedir. Tevfîk, Cenâb-ı Feyyâz-ı Mutlak’tandır…

El hakîr vel kesîretü’t taksîr

Şahin KARATAŞ KARABÜK

İTHÂF

Hacı Bekir Baba, Hacı Ali Efendi, Hacı Mustafa ANAÇ, Seyyid Muhammed Mâlikî (k.s.) ile merhum babam Ömer Karataş’ın aziz ruhlarına ithâf olunur.

5

KU D‹L‹

Ben bir acep ile geldimKimse hâlim bilmez benimBen söylerem, ben dinleremKimse dilim bilmez benim

Benim dilim ku dilidirBenim ilim dost ilidir

Ben bülbülüm, dost gülümdürBilin gülüm solmaz benim

Yunus EMRE

7

SEFÂ GELDİNİZ ERENLER

Sefâ geldiniz erenlerKadem bastınız yârenlerHey, dost cemâlin görenler,Yardımcınız Allah olsun.

Sefâ kadem getirdiniz.Bizi dosta yetirdiniz.Maksuduma ergördünüz.Yardımcınız Allah olsun.

Doyamadım hulgunuza,Canlar fedâ olsun size.Sizin gibi dostlar bize,Hergün gelsin mihman olsun.

Sefâ geldiniz kardeşlerKadem bastınız dervişlerHey, dost cemâlin görmüşlerYardımcınız Allah olsun.

Bizi seven kardeşleri,Biz de severiz onları.Bizi sevmeyen kardeşler Varsın Mısra sultan olsun.

Âşık YUNUS, sen yan yürüErenlere yalvar yürüÖp ellerin, gir içerû,Onlar senden râzı olsun.

YUNUS EMRE1238-1320 Eskişehir

8

HAKK’A YALVAR SEHERLERDE

Uyan gafletten ey nâimHakk’a yalvar seherlerdeDöküp acı yaşı dâimHakk’a yalvar seherlerde.

Seherlerde açılır gülAnınçün zâr eder bülbülUyanıp derd ile ey dilHakk’a yalvar seherlerde.

Gel ey miskini bîçareDolaşma, gezme avâreDilersen derdine çareHakk’a yalvar seherlerde.

Açılır bâbı SübhanîÇekilir hânı SultanîDökülür feyzi RabbanîHakk’a yalvar seherlerde.

Seherde kalkuben her gâh NİYÂZÎ durma derde yanOla kim erişe dermanHakk’a yalvar seherlerde.

NİYAZİ MISRÎ1617-1693 Limni

9

BANA ALLAH’IM GEREK

Neyleyeyim dünyayıBana Allahım gerekGerekmez mâsivayıBana Allahım gerek.

Ehli dünya dünyada Ehli ukba ukbadaHer biri bir sevdadaBana Allahım gerek.

Fâni devlet gerekmezTürlü zînet gerekmezHaksız cennet gerekmezBana Allahım gerek.

Bülbül güle eder zârPervaneyi yıkmış nârHer kulun bir derdi varBana Allahım gerek.

Beyhûde hevâyı koHakkı bulagör ya huHüdâyî’nin sözü buBana Allahım gerek

AZİZ MAHMUD HÜDÂYÎ1543 - 1628 İst. Üsküdar

10

CÜRMÜM İLE GELDİM SANA

Ey rahmeti bol Padişah,Cürmüm ile geldim Sana.Ben eyledim hadsiz günah,İsyan ile geldim Sana.

Hadden tecavüz eyledim,Deryayı zenbi boyladım.Malûm Sana ben neyledimCürmüm ile geldim Sana.

Senden utanmadım hemanEttim hata gizli ayanVurma yüzüme el amanCürmüm ile geldim Sana.

Adın senin Gaffar iken Ayb örtücü Settar ikenKime gidem Sen var ikenCürmüm ile geldim Sana.

Bin kere bin, ey Padişah!Etmem dahi böyle günah“Lâ taknetu” yeter penahCürüm ile geldim Sana.

İsyanda KUDDUSÎ şedidKullukta bir battal pelidDer: Kesmezim Senden ümidCürmüm ile geldim Sana.

MER’AŞİZÂDE AHMED KUDDUSÎ1760 – 1849 Bor / Niğde

11

ERVÂHI EZELDE

Ervâhı ezelde, evvelki saftaElest hitabında, ben “Belâ” dedim.Koyma beni anasırda hilâftaCanım cemâline müptelâ dedim.

Ruhlar aşk mey’inden oldu mestâneKimi küfre vardı, kimi imâneSâf be sâf olarak, durduk dîvaneMünkirler lâ dedi, ben illâ dedim.

Ne çare “kün” emri vukua geldiEşya ve mahlukat hep zâhir olduHer ervah kendini bir yolda bulduİmân ve ikrâhı ben sana dedim.

Dertli her hikmetten irşad olmadıSensiz mahşer yeri küşâd olmadıÇok nebiye vardım imdad olmadı Şefaat kânısın Mustafa, dedim.

ŞAİR DERTLİ1772 – 1845 Gerede / Bolu

12

BU DERVİŞLİK YOLUNA

Bu dervişlik yoluna,Sıdk ile gelen gelsin.Hak’tan özge ne ki varGönlünden sinen gelsin.

Dervişlik dedikleriNihayetsiz denizdirBu pâyânsız denizin Mevcini duyan gelsin.

Dervişin gözü açıkDünü günü uyanıkBu söze Mevlâm tanıkBakmadan gören gelsin.

Dervişin kulağı sakHak’tan alır ol sebakDeprenmeden dil dudakSözü işiten gelsin.

Dervişin kolu uzun Çıkarır münkir gözünŞarktan garba düpdüzünHer nefes gören gelsin.

Dervişler hazır askerAllah der cihat eder Ben diyem doğru haberCanına kıyan gelsin.

13

Dervişler Hakk’ın dostuCanları ezel mestiAşk şem’ine yaktılarPervane olan gelsin.

Bu Eşrefoğlu RumîDervişliğe geleliNefsindendir çektiğiNefsini bilen gelsin.

EŞREFOĞLU RUMÎ1353 – 1469 İznik

14

YIKMA GÖNLÜN KİMSENİN

Dil, penâhı Kibriya’dır.Yıkma gönlün kimsenin.Genc-i esrârı Hüdâ’dır.Yıkma gönlün kimsenin.

Zâtı kudretle yapılmış.Sun’i mevlâdır gönül.Mülkü-Hak, darül bekadır.Yıkma gönlün kimsenin.

Kalbi mümin, beyti RahmanHacı-ekber andadır.Secdegâhı Mustafa’dır.Yıkma gönlün kimsenin.

Hak, Resûlü’ne buyurmuş; Arşı Rahman’dır gönül.Sidretül Münteha’dırYıkma gönlün kimsenin.

Ey Nesimi kendi vahdetHanesidir bu gönül Cilvegâhı evliyâdır.Yıkma gönlün kimsenin.

SEYYİD NESİMÎ1369 – 1418 Halep

15

GEL GÖNÜLE, GİR GÖNÜLE

Sana bir gizli sözüm var:Gel gönüle,gir gönüle.Sen, senliğini elden bırak,Gel gönüle, gir gönüle…

Bulam dersen feth-i bâbınKaldır sen, senlik hicâbın.Bilem dersen aşk kitabın,Gel gönüle, gir gönüle…

İlmine bakıp güvenme,Zühdünü görüp aldanma,Bunda cana, başa kanma,Gel gönüle, gir gönüle…

Zühd, zâhit tuzağıdır;İlm, amel nefs bağıdır,Gönül evi, Hak evidir.Gel gönüle, gir gönüle…

Kaygusuz! Bu böyle olur,Hakka doğru yol kim varır?Bulanlar gönülde bulur.Gel gönüle, gir gönüle…

VİZE’Lİ KAYGUSUZ ALAATTİN ALİ? - 1571

16

BU AŞK BİR BAHRİ UMMANDIR(NİHAVEND İLAHİ)

Bu aşk bir bahri-ummandır,Buna haddi-kenâr olmaz.Delîlim sırrı Kur’ân’dır.Bunu bilende âr olmaz.

Süregeldik ezelîdenPîrim Muhammed Ali’denŞarabı lem-yezelîdenİçenlere kanar olmaz.

Eğer âşık isen yâreSakın aldanma ağyâreDüş İbrahim gibi nâreBu gülşende yanar olmaz.

Kıyamazsan, başu canaIrak dur, girme meydanaBu meydanda nice başlarKesilir, hiç soran olmaz.

Hakk ile hak olanlaraKendi özün bilenlere Hak yolunda ölenlereKan bahası dinar olmaz.

Bak şu Mansur’un işineHalkı düşürmüş başına Enel-Hakk’ın firaşınaDüşenlere timar olmaz.

17

Seyfullah sözünde mesturŞeyhimden aldığım desturÂşık olan gayet mesturNe söylense yazar olmaz.

“Selâtullah, selâmullahAleyke ya ResulallahSelâtullah, selâmullahAleyke ya Habiballah.”

Seyyid NizamoğluSEYYİD SEYFULLAH? – Temmuz 1601 İst. Silivrikapı

18

İLÂHİ! YÂRİ GIL BANA

İlâhi! Yâri gıl banaKi, senden başka yârim yok.Ne yüz ile gelem sanaGünahtan gayri kârim yok

Allah Allah illallahYa Muhammed şey’enlillahYa Mürteza şey’enlillah…

Ne dervişem feragatteNe tâcı tahtı devlette Hemen kaldım mezelletteElimde bir tutanım yok.

Allah Allah illallahYa Rufâî şey’enlillahYa Geylâni şey’enlillah…

Yine bir menzile erdimNedâmet bahrine daldımHayâli aşka aldandımSabâ gibi kararım yok.

Allah Allah illallahYa Bedevî şey’enlillahYa Desûkî şey’enlillah…

Gönül yadetti SübhaniGözüm yaşı, ciğer kanıBu yola koymuşam canıElimde ihtiyarım yok.

Allah Allah illallahYa Şâzelî şey’enlillahYa Nakşbendî şey’enlillah…

Benem âsi, yüzü karaMeğer Üftâde bîçareTutuşmuşam ki bir hâreYanımca bir yanarım yok.

Allah Allah illallahYa Muhammed şey’enlillahYa pîri pîran şey’enlillah…

MUHYİDDİN ÜFTÂDE1487 – 1580 Bursa

19

20

SEYRİMDE BİR ŞEHRE VARDIM

Seyrimde bir şehre vardımGördüm sarayı güldür gülSultanımın tacı tahtıBağı , dıvarı güldür gül .

Gül alırlar , gül satarlarGülden terazi tutarlarGülü , gül ile tartarlarÇarşı ,pazarı güldür gül.

Toprağı güldür,taşı gülKurusu güldür ,yaşı gülHas bahçesinin içindeServi, çınarı güldür gül .

Gülden değirmeni dönerAnın ile gül öğünürAkar suyu , döner çarkıBendi, pınarı güldür gül .

Ak gül ile kırmızı gülÇift yetişmiş bir bahçedeBakışırlar hâra karşıHârı , ezkârı güldür gül

Gülden kurulmuş bir çadırİçinde nimeti hazırKapıcısı İlyas HızırNânı , şarabı güldür gül.

21

Ümmi Sinan gel vasfeyleGül ile bülbül derdini.Yine bu garib bülbülünAhü figânı güldür gül.

ÜMMİ SİNAN ?-1568 İst.Eyüp

ELHAMDÜLİLLAH

Her sabah erkenUyanıver senDegil gönüldenElhamdülillah.

Kuşlar zikirdeDerviş fikirdeŞâkir şükürdeElhamdülillah.

Bülbüller nazdaGüller niyazdaSöyle namazdaElhamdülillah.

Koşuşur herkesDuyulur bir sesDer ki her nefesElhamdülillah.

Kalbimde imânGönlümde sultanElimde Kur’ânElhamdülillah.

Yatma seherdeUğrarsın derdeSöyle her yerdeElhamdülillah.

Aşkî zikreylerMevti fikreylerDaim şükreylerElhamdülillah.

AŞKÎ (El Hac Muzaffer OZAK)1916 – 13 Şubat 1985 Fatih/İstanbul

22

23

SEMÂ SAFA CANA

Dinle sözümü, sana derim özge edâdırDerviş olana lâyık olan aşkı Hüdâ’dırÂşıkın nesi var ise maşuka fedâdır.Semâ safa cana , vefâ ruha gıdadır.

Ey sufi; bizim sohbetimiz cana safadırBir cür’amızı nüş edegör, derde devadır.Hak ile ezeli ettiğimiz ahdü vefâdır.Semâ safa cana,vefâ ruha gıdadır.

Aşk ile gelin eyleyelim zevku safayıZevk ile safalar sürelim hû ile hâyıÇalalım kudumü, edelim mazharü nâyıSemâ safa cana, vefâ ruha gıdadır.

Aşk ile gelin talibi cüyende olalımZevk ile safalar sürelim zinde olalımHazreti Mevlânâ’ya gelin bende olalımSemâ safa cana, vefâ ruha gıdadır.

MEVLÂNÂ CELÂLEDDİN RUMİ30 Eylül 1207- 17 Aralık 1273 Konya

24

BİHAMDİLLAH DEREM ALLAH

Bihamdillah derem AllahAlup aklımı fikrullahHamdilillah derem AllahAlup aklımı fikrullah.

Dilimde Zât’ın esmâsıBana üns oldu zikrullahSelâtullah, selâmullah

Aleyke ya Resulallâh.Ben ol pervaneyem geldimCemâlin şem’ine yandımYanuben küllü kül oldum

Beni mahvetti aşkullah.Bu tevhitten murat ancakCemâli-Zât’a ermektirGörünen kendi Zâtıdır.Değildir sanma gayrullah.

Gönül aynasını sufiEdegör kalbini safiAçılır sana bir kapıAyân olur cemâlullah.

Şemsi Tebriz bunu bilirEhad kalmaz fenâ bulurBu âlem külli mahvolurHemen bâki kalır Allah.

ŞEMSİ TEBRİZÎ 1185 – 1247 Konya

25

HAK YOLUNA GİDENLERİN

Hak yoluna gidenlerin,Asâ olsam ellerine.Er pîr vasfın idenlerin,Kurban olsam dillerine.

Torunuyuz bir dedenin,Sulbündeniz bir bedenin ,Münafıkla cenk edenin,Silah olsam ellerine.

Bir üstâda olsam çırak,Bir olurdu yakın ırak.Kemiklerim etsem tarak,Sakalının tellerine.

Yönüm Hakk’a çevirseler.Bedenimi kavursalar,Küllerimi savursalar,Muhabbetin yelleriyle.

SEYRÂNİ kaldır parmağın,Vaktidir Hakk’a varmağınDeryaya akan ırmağın,Katre olsam sellerine.

ÂŞIK SEYRÂNÎ1800- 1866 Develi

26

EMANET ETMİŞSİN GELDİ SELÂMIN

Emanet etmişsin geldi selâmınSevgilü sultanım , aleyküm selâm.Aldı tazim ile bu ben gülâmınEy şahı hubanım , aleyküm selâm.

Umarım efendim , mürüvvet sendenUğrunda geçmişim can ile tendenDemişsin gedama selam et bendenSevgilü sultanım , aleyküm selâm.

Geçmeden boynuma aşkın kemendiNice bir ararsın bu derdi mendiKuluna selam etmiş,efendim kendiSevgilü sultanım , aleyküm selâm.

Lütfedip hatırım ele almışsınSana hasret olduğumu bilmişsinİşittim merhamet kâni olmuşsunDerdimin dermanı, aleyküm selâm.

Müyesser olur mu, rüyunu görmekAcep olur mu ki, vaslına ermekGahi gahi böyle selâm göndermekKeremdir sultanım, aleyküm selâm.

Hasta idim, beni getirdin canaİhtiyaç kalmadı, gayri LokmanaSelâmın şifadır, bu hasta canaSevgilü sultanım aleyküm selâm.

GEVHERÎ ? - 1737

27

TÂC MARİFET TÂCIDIR

Tâc marifet tâcıdırSanma gayrı tâc ola,Taklit ile yok olanHakikatte ac ola.

Düşe düşüp aldanmaKendin hayrete salmaHaktan gayri ne vardırTabire muhtaç ola.

Bir ağaçtır bu âlem Meyvesi olmuş Âdem Maksut olan meyvedirSanma ki ağaç ola.

Bu Âdem meyvesinin,Çekirdeği özündür.Sonsuz bu Âdem - âlem.Bir anda tarac ola.

Bu sözlerin özeti ,Kişi, kendin bilmektir .Kendi kendin bileneHakikat mirâc ola.

Hak denilen özündür.Özündeki sözündür.Gaybî özün bileneRübubiyet tâc ola.

GAYBÎXVII.yy. Kütahya

28

İLÂHİ (HÜZZAM)

Rasûlî Müçtebâ nesli Rufâî Seyyid Ahmed’dir. Aliyyel Mürtezâ sulbi RufâiSeyyid Ahmed’dir.

Alîm Allah, Azîm Allah Ebul Âlemeyn şey’enlillah

Muhammed’le, Ali, Zehra Hüseyin’le Hasan âsâEden atşânını iskâ Rufâi Seyyid Ahmed’dir.

Alîm Allah, Azîm AllahEbul Âlemeyn şey’enlillah

İmâman dude-i misli Gözetirlerhemen vaslı Hakikât râhının aslı Rufâi Seyyid Ahmed’dir.


Şerîat bâbıdır; ol Tarikât marifetten gel Hakikat pîrimizdir gelRufâi Seyyid Ahmed’dir.

29


Rızâ bâbın gözet Pîrin Hakikat kıl hemen seyrin Senin işte destigîrinRufâi Seyyid Ahmed’dir.


30

HAKÎKAT RÂHINA BURHÂN

Hakîkat râhına burhân, Rufâî Seyyid Ahmed’dir

Kerâmet bahrine ummân Rufâî Seyyid Ahmed’dir

Ona ver gönlünü ey cân, dilersen olmakla insanVelâyet tahtına sultân Rufâî Seyyid Ahmed’dir

Umarsan derde dermânı, ona ver ahd-i peymânıAlîm-i ilm-i Lokmânî Rufâî Seyyid Ahmed’dir

Ona derviş olan âdem, tarîkatta olur hâtemMuhakkak kutb-ı dü-âlem Rufâî Seyyid Ahmed’dir

Şecaat mülkünün şâhı, âsûde ettiren âhiGönül ikliminin mâhı Rufâî Seyyid Ahmed’dir

Tutup makhûr eden mârı, gülistan eyleyen nârı Bilâşekk sırr-ı Kerrârî Rufâî Seyyid Ahmed’dir

Cerâhâta uran merhem, ağz-ı bâri ile her dem Kemâkân âşikâr bu dem Rufâî Seyyid Ahmed’dir

Kerâmâtı kat’î izhâr, hidâyet nûruna mazharCemâl-ı Hazret-i rehber Rufâî Seyyid Ahmed’dir

Cihân’ın merd-i meydânı, azîmü’ş-şân hâkânıDâima kurb-ı Yezdânî Rufâî Seyyid Ahmed’dir

Kâbûlî’yi eden câ-gir, Visâl-i kurbe hâhişkerKamu uşşâka serasker Rufâî Seyyid Ahmed’dir.

ŞEYH MUSTAFA KABÛLÎ ? - 1829 EDİRNE

31

GİDER HAKK’A RUFÂİLER(SABA İLAHİ)

Rufâi’nin misli yokturHer dem kerâmeti çokturDâima sözleri Hakk’tırGider Hakk’a Rufâiler…

Ene billâh, ene billâh Yâ Rufâi şey’en lillâh

Çifte sancağın açarlarDoğrulup Hakk’a giderlerDâima İllallâh derlerGider Hakk’a Rufâiler…


Pîrimiz Ravza’ya vardıResulallâh elin verdi“Merhaba Yâ Ahmed!” dediGider Hakk’a Rufâiler…


Ateşte kızar gülleriYanmaz anların dilleriSeyyid Ahmed’dir pîrleriGider Hakk’a Rufâiler…

32


Zarbını vurur tenineAkar gider can evineHata gelmez bir tüyüneGider Hakk’a Rufâiler…


Pîrimiz ol Seyyid AhmedNebîmiz server MuhammedTürâbî umar şefâatGider Hakk’a Rufâiler…


TÜRÂBÎ

33

HER KİM BANA AĞYAR İSE

Her kim bana ağyar ise Hak Mevlâ yâr olsun ona Her nereye varır ise

Bağu bahar olsun ona Bana zehir sunan kişi Şehdü - şeker olsun işi Kolay gele müşkil işi Eli erer olsun ona

Acı dirliğim isteyen Tatlı dirilsin dünyada Kim ölümüm ister ise Bin yıl ömür olsun ona

Ardımca taşlar atanı Hak tahta ağdırsın anı Önüme kuyu kazanı Güller nisâr olsun ona

Her kim diler ise benim Ol dostumdan ayrıldığım Gözlerinden hicâp gitsin Didâr iyân olsun ona

Bu Muhlis oğlu Paşa’nın Güldüğün istemeyenin Ağladığın isteyenin Gözüm pınar olsun ona

ÂŞIK PAŞA 1271 – 1332 Kırşehir

34

HAK YOLUNA CAN VERDİLER

Hak yoluna can verdilerİncitme hiç dervişleriCânân yolunu buldularİncitme hiç dervişleri. Dervişlerin Haktır yoluOlmaz dahi sağı soluHak erenler kılmış veliİncitme hiç dervişleri. Dervişlerin vasfı muhâlDosta bunlar buldu visâlBöyle demiş ehl-i kemâlİncitme hiç dervişleri. Anlar cihândan geçtilerAkla karayı seçtilerVahdet şarabın içtilerİncitme hiç dervişleri. ÂDİLE, uzatma sözünüDerviş edegör özünüTâ göresin Hak yüzünüİncitme hiç dervişleri.

ÂDİLE SULTAN 1825 – 1898 Eyüp

35

BENİ CANDAN USANDIRDI

Beni candan usandırdı Cefâdan yâr usanmaz mı Şu gökler yandı âhımdan Muradım mumu yanmaz mı

Bütün hastasına cânân Devâyı derd eder ihsan Niçin kılmaz bana derman Beni hiç hasta sanmaz mı

Şebi hicran yanar canım Gözüm ağlar döker kanım Uyarır halkı efgânım Kara bahtım uyanmaz mı

Gamım gizli tutardım ben Dediler yâre kıl ruşen Desem o bîvefa bilmem İnanır mı, inanmaz mı.

Değildim ben sana mâil Sen ettin aklımı zâil Beni ayıpladın gâfil Seni görse utanmaz mı.

FUZÛLÎ rindi şeydâdır Boyuna halka rüsvâdırSorun ki: Bu ne sevdâdır Bu sevdâdan usanmaz mı

FUZÛLÎ 1490 – 1556 Irak

36

BU ABDAL POSTUDUR

Bu abdal postudur sakın hor bakma Erenler üstüne deriyi bağlar Kurb u ilâhiye vasıl olanlar Soyunur kemhayı deriyi bağlar

Arif kibr eylemez hâle varınca Süleyman’a ne söyledi karınca Şol Ali kahraman gence varınca Kuşanır Zülfikâr deriyi bağlar

Varında yokunda olma cihanın Ârif isen mahvet ad ile şânınHak’tan Peygamber’e inen Kuran’ınMücellit üstüne deriyi bağlar

Gerçek derviş isen hani teberin Acep var mı bu âlemden haberin Vücudunda üçyüz altmış damarın Halıkı üstüne deriyi bağlar

Ayağın depredip çıkarma saftan Cihanı yarattı Nun ile Kef’ten Güneş baş gösterse kulle’i kaftan Her sanatın pîri deriyi bağlar

Anka bezirganım alın bac’ımdan Ser verir sır vermem ölsem acımdan Mihnet-i dünyanın cevri ucundan Bu sefil İrşadi deriyi bağlar

İRŞÂDİ BABA ? – 1883 Bayburt

37

KAHRIN DA HOŞ LÜTFUN DA HOŞ

Cana cefa kıl, ya vefa Kahrın da hoş, lutfun da hoş, Ya derd gönder ya da deva, Kahrın da hoş, lutfun da hoş.

Hoştur bana senden gelen: Ya hilat-ü yahut kefen, Ya taze gül, yahut diken.. Kahrın da hoş lutfun da hoş.

Gelse celalinden cefa Yahut cemâlinden vefa, İkisi de cana safa Kahrın da hoş, lutfun da hoş.

Ger bağ-u ger bostan ola. Ger bendü ger zindan ola, Ger vasl-ü ger hicran ola, Kahrın da hoş, lutfun da hoş.

Ey padişah-ı Lemyezel! Zat-ı ebed, hayy-ı ezel! Ey lutfu bol, kahrı güzel! Kahrın da hoş, lutfun da hoş.

Gerek ağlat, gerek güldür, Gerek dirgür, gerek öldür Bu Âşık hem sana kuldur Kahrın da hoş, lütfun da hoş.

ÂŞIK İBRAHİM TENNURİ ? – 1482 Kayseri

38

N’OLDU BU GÖNLÜM

N’oldu bu gönlüm n’oldu bu gönlümDerd-ü gam ile doldu bu gönlümYandı bu gönlüm yandı bu gönlümYanmada derman buldu bu gönlüm

Yan ey gönül yan, yan ey gönül yanYanmada oldu derdine dermanPervane gibi pervane gibiŞem’ine aşkın yandı bu gönlüm

Gerçi ki yandı gerçeğe yandıRengine aşkın cümle boyandıKendinde buldu kendinde bulduMatlabını hoş buldu bu gönlüm

Sevad-ı a’zam sevad-ı a›zamBelki oluptur arş-ı muazzam,Meskeni canan meskeni cananOlsa acep mi şimdi bu gönlüm

El fakru fahri el fakru fahriDemedi mi ol âlemler fahriFahrini zikret fahrini zikretMahv-u fenada buldu bu gönlüm

Bayram’ım imdi, Bayram’ım imdiBayram edersin yar ile şimdiHamd-ü senalar hamd-ü senalarYar ile bayram kıldı bu gönlüm

HACI BAYRAM VELÎ 1352 – 1429 Ankara

39

GÖSTER CEMÂLİN ŞEM’İNİ

Göster cemâlin şem’iniYansın oda pervanelerDevlet değil mi âşıkaŞem’ine karşı yâneler

Ol hâli çok âlâ güzelYağmaladı gönlüm evinPek bağla aşkın zincirinBoşanmasın divâneler

Biz mey’e tevbe etmişizAğyar elinden içmeyeKudret eliyle sun bizeDolu dolu peymâneler

Mescid ile medreseyiIsmarladık zahitlereHakka ibadet etmeyeYeter bize virâneler

Cevr-i cefa etmek ileŞEMSÎ seni terk eylemezSeni seven âşıklarınHâşâ senden usaneler

ŞEMSEDDİN SİVASÎ ? – 1597 Sivas

40

YA RAB N’OLA HÂLİM BENİM

Senden dolu iki cihan Oldum zuhurunda nihanGer bulmayan seni ayânYa Rab n’ola hâlim benim

Dilde kanaat olmayaZüht ile taat olmayaSenden hidayet olmayaYa Rab n’ola hâlim benim

Şol gün ki mizan kurula Hak kapusunda durulaHalâyık oda sürüleYa Rab n’ola hâlim benim

Ağlarım işte zâr ileKaldum diriğ ağyâr ileBilişmedim sen yâr ileYa Rab n’ola hâlim benim

Hamid’in gözü yaşı Doldurur dağ ile taşıBilmem n›idem garip başıYa Rab n’ola hâlim benim

SOMUNCU BABA ? – 1412 Darende

41

NUR KUNDAK İÇİNDE

Seyreyleyip yandım mah cemâlineNur kundak içinde yatar Muhammed.Kokuları benzer cennet gülüneNur kundak içinde yatar Muhammed.

Kevser dudakların bilmem ne söylerHulûsi kalp ile Hakk’ı zikreylerDaha tıfıl iken ümmetin dilerNur kundak içinde yatar Muhammed.

Bildim odur iki cihan serveriAllah’ın habîbi, son peygamberiOdur yerin göğün şemsi-kameriNur kundak içinde yatar Muhammed.

Her iki cihanın şefaat kâniGüzellikte geçmiş Yusuf KenaniEnbiyalar, evliyalar sultanı Nur kundak içinde yatar Muhammed.

Fehmî der ki canda cananımız varPeygamberi âhir zamanımız varYürekler derdine dermanımız varNur kundak içinde yatar Muhammed.

Canımın cananısın Ya Muhammed

FEHMÎ

42

EVLİYA’YA EĞRİ BAKMA

Evliya’ya eğri bakma, Kevn-i mekan elindedir,Mülke hüküm süren odur, İki cihan elindedir.

Hak anı bunda gönderdi, Kullarını irşad için,Kime diler iman verir, Kahr-ı ihsan elindedir.

Hakk zâtıyle sıfatıyle, Tecelli eyledi anda,Varlığı Hak varlığıdır, Emr-i Sübhan elindedir.

Sen anı öyle sanırsın, Sencileyin bir Âdem’dir,Evliya’nın sırrı vardır, Gizli ayan elindedir.

Kaygusuz eder bu ilmi, Okudum anladım bildim,Bütün âlemlerin hükmü, Kâmil insan elindedir.

KAYGUSUZ ABDAL? – 1444 Mısır

43

GERÇEK ÂŞIKLARA SALÂ DENİLDİ

Gerçek âşıklara salâ denildiDertli olan gelsin, dermanı buldumÂh ile vâh ile cevlân ederkenCanımın içinde cananı buldum

Akar gözlerimden yaş yerine kan Zerrece görünmez gözüme cihanDeryalar nûş edip kanmaz iken canÂşıklar kandıran ummanı buldum

Âşıklar meydana doğru varırlar Erenler cem›olmuş verir alırlarCümle evliyalar divan dururlarCevahir bahşolan dükkânı buldum

Açılmış dükkânlar kurulmuş pazar Canlar mezad olmuş tellâllar gezerOturmuş ümmetin beratın yazarHakk›a mahbub olan sultanı buldum

Emir Sultan der, ne hoş pazar imiş Âşıklar meydan edip gezer imişCümlenin maksudu ol didar imişHakk’a karşı duran divanı buldum

EMİR SULTAN 1368 – 1429 Bursa

44

HAK ŞERLERİ HAYR EYLER

Hak şerleri hayreylerZannetme ki gayreylerÂrif onu seyreylerMevlâ görelim neylerNeylerse güzel eyler

Hakk’ın olacak işlerBoştur gam-u teşvişlerOl hikmetini işlerMevlâ görelim neylerNeylerse güzel eyler

Deme şu niçin şöyleYerincedir ol öyleBak sonunu seyreyleMevlâ görelim neylerNeylerse güzel eyler

Hiç kimseye hor bakmaİncitme, gönül yıkmaSen nefsine yan çıkmaMevlâ görelim neylerNeylerse güzel eyler

Her dilde o’nun adıHer canda o’nun yadıHer kuladır imdadıMevlâ görelim neylerNeylerse güzel eyler

45

Naçar kalacak yerdeNagâh açar o perdeDerman eder ol derdeMevlâ görelim neylerNeylerse güzel eyler

Her sözde nasihat varHer nesnede zinet varHer işte ganimet varMevlâ görelim neylerNeylerse güzel eyler

Her söyleyeni dinleOl söyleteni anlaHoş eyle kabul canlaMevlâ görelim neylerNeylerse güzel eyler

Bil elsine-i halkıAklam-ı hak ey HakkıÖğren edeb ve hulkuMevlâ görelim neylerNeylerse güzel eyler

İBRAHİM HAKKI ERZURUMÎ1705 – 1772 Tillo / Siirt

46

HİÇ BULUNMAZ AKRANI

Hiç bulunmaz akranıMahzı lütfi YezdâniGavsul Azam GeylaniSultan Abdulkadir’in

Kutuplar hep hadimiYerde gökte var namıPek büyüktür makamıSultan Abdulkadir’in

Evliya derbanıdırAsfiya hayranıdırArşı kürs meydanıdırSultan Abdulkadir’in

Dergâhında himmet var,Devranında hikmet var,Kapısında rahmet var,Sultan Abdulkadir’in

Talibi matlub olurMatlubu mahbub olurDervişi meczub olurSultan Abdulkadir’in

Bahçesinde gül olsamOcağında kül olsamKapusunda kul olsamSultan Abdulkadir’in

47

Bağdat yolun gözlerimGeylani’yi özlerimHimmetidir sözlerimSultan Abdulkadir’in

Hüsnü terket teşvişiHakk’a bırak her işiDervişi ol dervişiSultan Abdulkadir’in

Hay medet ya Geylânî Ne güzeldir erkânı Dervişlerin sultanı Abdulkadir Geylânî Dervişlerin hünkârı Seyyid Ahmed Rufâi

ŞEYH HÜSNÜ ÜSKÜDARÎ? - 1928 Üsküdar/İstanbul

48

DOST

Dilerse gözümü giryân iden dost Dilerse bağrımı biryân iden dost Dilerse hâk ile yeksân iden dost Dilerse lûtf ile ihsân iden dost

Dilerse gönlümü handân eyleyen Dilerse cânımı cânân eyleyen Dilerse sırrımı ayân eyleyen Dilerse damlayı ummân iden dost

Dilerse su gibi akıp çağlatan Dilerse yel gibi esip söyleten Dilerse firkâte salıp ağlatan Dilerse vuslatı ihsân iden dost

Dilerse şâh iken kılan gedâlar Dilerse zecr idüp kılan cefâlar Dilerse hor iken veren safâlar Dilerse kul iken sultan iden dost

Dilerse gezdiren arş u semâyı Dilerse bozduran nâm-ı fenâyı Dilerse giydiren şâl ü kabâyı Dilerse cismini uryân iden dost

Dilerse aşkını câna kuran fak Dilerse söyleten sırr-ı Enelhak Dilerse varımı alıp eden yok Dilerse kim Ümmî Sinân eden dost

ELMALI’LI ÜMMİ SİNAN? – 1657 Elmalı

49

EZELDEN AŞK ODINA

Ezelden aşk odına yana geldimAnınçün ta ebed mestane geldim

Eğer nûş etmez isen sen bu meydenDeme zahid ki ben insana geldim

İçe bir cür’a ger rahip bu meydenKoyup küfrü diye imana geldim

Olan meyhane-i vahdette mey-nûşÇağırır küfr ile imana geldim

Saray-ı vahdet olmuşken makamımBu kesret âlemin seyrana geldim

Bu dehr içre görüp etme taaccüpÇü gizli genc idim virane geldim

Var idi ilm-i ayne kabiliyyetGörüben kendimi imana geldim

Çü birdir Sünbülî maruf-u ârifEdip dava deme irfana geldim

SÜMBÜL SİNAN 1451 – 1529 KocamustafapaşaİSTANBUL

50

EY GÖNÜL BAKMA CİHÂNA

Ey gönül bakma cihana, gün gelir seyran gider Durma ağla gözlerim gel, bu kafesten can gider

Sağlığı sen bil ganimet, gönlünü ezkâre verÇağrılır kabre girersin, sonra bu meydan gider

Sıdk ile Allâh›a kul ol, mâl ü dünyâ fitnedirBir kefen giyip gidersin,servet ü sâman gider

Var mı hiçbir fert ki, bulmuş intizamı âlemiBakma dünya işidir bu, dâima viran gider.

Uyma gel ehl-i zamâna çokca sohbet eylemeÇünkü onlar ehl-i Hakk’a her cihette yan gider

Cümle halk ehl-i seferdir, devr-i Âdem›den beriPençe-i mevte takılmış, günde bin kervan gider

Hazır ol mevte Kelâmî, gâfil olma bir nefesDost gider, düşman gider, ağyar gider, ihvan gider

KELÂMÎ1847 – 1927 Kömürlü – Oltu / ERZURUM

51

GELİN ALLAH DİYELİM

Gelin Allah diyelimKalpten pası silelimÂlemler seyredelimAllah Allah dedikçe.

Nerde tevhid çekilirMelekler sâf sâf gelirHepsi tekbir getirirAllah Allah dedikçe.

Zikr-i Hakk’a başlandıİsm-i Celâl hızlandıArş-ı âlâ sallandıAllah Allah dedikçe.

Bağlı kapı açılırHak bâtıldan seçilirGizli sırlar açılırAllah Allah dedikçe.

Gönüller şâdan olurKaygudan azâd olurCan mülkü âbâd olurAllah Allah dedikçe.

Gâfil olma NâciyaHakkı zikret daimaSeni zikreyler HûdaAllah Allah dedikçe.

NÂCİYA

52

BÜLBÜLDEN BİR NİDÂ

Bülbülden bir nida geldi güllereSefasın sürmeden geçti gidiyorÜftadeler yalın ayak yollara Ağlayu ağlayu düştü gidiyor

Bülbüller kokuyu güllerden alır Mecnun dağa çıkar Leylâ’yı bulur Leyla Leyla derken Mevlâ’yı bulur Mevlâ’nın aşkına yandı gidiyor

Pîrim Abdulkadir giyer yeşiliNur gibi parlıyor yüzü elleriCeddini sorarsan Muhammed NebiBülbül güle hayran, gül de bülbüle

Rufailer giyer pembe kırmızı Tacının üstünde nurdan yıldızıEvlatları tutar ateş, nar, közüBülbül güle hayran, bende pîrime

Pirim Nakşibendî giyer beyazıTacının üstünde üç satır yazıEvlâtları için eder niyazı Bülbül güle hayran, bende şeyhime

Hazreti Mevlânâ da sever dönmeyi Döne döne alır onlar feyizi Ona da üstad olmuş Şemsi TebriziBülbül güle hayran, bende şeyhime

53

Gel oldu, bülbülden gel yanımıza Sıdk ile iman et hem pîrimizeGel sen de dahil ol bu zümremizeBülbül güle hayran, gül de bülbüle

Ol gülşende gördüm bir zümre uşakMest olmuş cümlesi sözleri Hak! Hak!Aç gözünü kardeş, ibretle bir bakBülbül güle hayran, gül de bülbüle

Verdin bir ikrârı ama ne çareSebat edemezsin, kalın avareYum gözün ağyârden, Sabri dön yâreBülbül güle hayran, gül de bülbüle

SABRİ

54

CANANI İNCİTME

Cananı incitme câna Tendeki cânın incinir. Kimseye rencetme cânâ İnci mercân incinir.

Zulmeyleme bir ferde sen Gelmeyesin bin derde sen Olur isen zulme resen Ruhi revânın incinir.

Eğer yola gider isen Oyun, laib eder isen Kebairi yeder isen Senden cinânın incinir.

Edeb, haya gider elden Nuru iman çıkar dilden Mahvolur irfan gönülden Rahmı Rahman’ın incinir

Rahı Hak’tan dûr olma senGözlü iken kör olma sen Merkeb gibi hor olma sen Pirü civânın incinir.

Terk edersen şeriatı Reddedersen tarikatı Bulamazsın hakikati Lutfi imânın incinir.

LUTFİ (Alvarlı Muhammed Efe Hazretleri) 1831 – 1956 Hasankale

55

GARİPLİK TUTTU BOYNUMDAN

Gariplik tuttu boynumdan,Büker Mevlâ’ya Mevlâ’ya.Gözüm, her derdi gönlümden,Döker Mevlâ’ya Mevlâ’ya.

Dolaştım beldeler boylar,Urum,Türkmen,Arap Köyler,Pınarlar, Çeşmeler, Çaylar,Akar Mevlâ’ya Mevlâ’ya.

İnandım, Aşk-ı mutlak bir,Gönül bir, sevgi bir, Hak bir;Dilim doksan dokuz tekbir,Çeker Mevlâ’ya Mevlâ’ya.

İlahi, zincirim çözüldü;Kaçıp gitmem, sözüm sözdür.Benim hürriyetim gözdür,Bakar Mevlâ’ya Mevlâ’ya.

Tutun gönlüm hazır dal varPetek yap sen yeter bal varBu fırsat kaçmadan yalvarYakar Mevlâ’ya Mevlâ’ya.

Ecel bir şaşmayan gerçekMusalla pek yakındır pekÖmür bir an süren şimşekÇıkar Mevlâ’ya Mevlâ’ya.

56

Senin yurdun ırak iller,Mekan tutmaz garip kullar.Bekir var git bütün yollar,Çıkar Mevlâ’ya Mevlâ’ya.

BEKİR SITKI ERDOĞAN 1926 – 24 Ağustos 2014

HANİ BİZDEN EVVEL GELEN VELİLER

Hani bizden evvel gelen veliler,Bunu böyle buyurmuştur ulular,Âb-ı Kevser ırmağından dolular,İçer cân u dilden tevhid edenler.

Sür tevhidi gözün gönlün açıla,Varma Hakk›ın dergâhına suç ile,Sırat köprüsünü âsân vechile,Geçer cân u dilden tevhid edenler.

Hakk›ın nûru gitmez ânın yüzünden,Silinir perdeler ânın gözünden,Zâhir ü bâtınu ânın yüzünden,Açar can u dilden tevhid edenler.

Gel ey Merkez! Gelip geçti o canlar,Sür tevhidi, ele girmez bu demler,Sekiz cennet kapısını fetheyler,Açar cân u dilden tevhid edenler.

MERKEZ EFENDİ (Şeyh Musa Muslihiddin Efendi) 1460 - 1552 İstanbul

57

BİZDEN SELÂM GÖTÜRÜN

Geçtiğiniz yollara Bizden selam götürün Hak-dost diyen dillere Bizden selam götürün

Kutlu Hicaz çölüne Hakk’ın solmaz gülüne Ol Müminler seline Bizden selam götürün

Girenler dostun bağına Düşmez küfrün ağına Mübarek Nur Dağı’na Bizden selam götürün

Yağan Nur-i Hüdaya Merve ile Safa›ya Muhammed Mustafa›ya Bizden selam götürün

Yalvarıp Rabbimize Dualar edin bize Muazzam Kabe›mize Bizden Selam götürün

Her yönelen Allah›a Çıkar nurlu sabaha Âl-i Rasülullah›a Bizden selam götürün

58

Girersiniz ihramaEl sürmeden harama Sahabe-i Kiram›a Bizden selam götürün

Lebbeyk deyip boyuna Koşun Zemzem suyuna Benî Haşim soyuna Bizden selam götürün

Mekke ile Medine İki eşsiz hazine Câriyâri güzine Bizden selam götürün

Kavrulan açık başa Öpülen Siyah taşa Gözlerden akan yaşa Bizden selam götürün

Tekbir alan ihvana Kesilen her kurbana Bütün ehli imana Bizden selam götürün.

Yetişir Cemâl gayri Çok sözün yoktur hayrı Hüccaca ayrı ayrı Bizden selam götürün

CEMÂL OĞUZ ÖCAL1913 – 04.12.1971 Sakızağacı/İSTANBUL

59

BİZ KUR’AN’IN HÂDİMLERİ

Biz Kur’an’ın hâdimleri Pür imanlı ve zindeyiz Bu yoldan dönmeyiz asla Peygamberin izindeyiz

Hak habibim dedi ona Bizden feda can uğruna Âlem şahit olsun buna Peygamberin izindeyiz

İslamın nuru gürsesi Kaldırdı zulmeti ye’si Âlemlerin efendisi Peygamberin izindeyiz

Odur âhir hak peygamber Ona selam salât gönder Cihanda en büyük önder Peygamberin izindeyiz

Onu sev sen onu tanı Odur tende canlar canı Gönüllerin tek sultanı Peygamberin izindeyiz

Hayra koşan şerden kaçan Bize nurlu yolu açan Âlemlere rahmet saçan Peygamberin izindeyiz

60

Tende kalan bir can ile Aşk ile pür iman ile Biz Hazreti Kur’an ile Peygamberin izindeyiz

İSMAİL BAYRAM

SEMÂVER

Semaveri kurdum düze,Şeyhim himmet etsin bize,Ehli tarik cümlemize,Hüner senin ay semaver.

Yan semaver dön semaverSende bir hal var semaver

Semaverin üstü çiçek Getirin çayları içek Çay yoğusa burdan göçek Hüner senin ay semaver.

Semaverin kulpu iki,Kaynadıkça çeker zikri,İçek çayı edek şükrü,Hüner senin ay semaver.

61

Semaveri kuruyorum Karşısında duruyorum Şimdi çayı umuyorum Hüner senin ay semaver.

Semaverin suyu aldan,Getir sağdan,götür soldan,Derviş çıkmaz çay almadan,Hüner senin ay semaver.

Semaverin suyu inler,Anlar mısın neler söyler,Daima hakkı zikreyler,Hüner senin ay semaver.

Semaverin musluğu var,Çoban gibi ıslığı var,Dervişlere dostluğu var,Hüner senin ay semaver.

Semaverin bacası var Kafkasya’dan yücesi var Hem Çorum’da hocası var Hüner senin ay semaver.

Meydan senin dön semaver Limon şeker çay semaver

62

UYAN BU GAFLETTEN

Uyan bu gafletten divâne gönülZerre kadar derdi olan uyumazVazgeç tembellikten bîçâre gönülİsm-i celâl virdi olan uyumaz

Bir kişiye Hak hidayet getirirUyku tutmaz gece kalkar otururGünâhını göz önüne getirirDizin döver olur pişmân uyumaz

Âşıklar uyumaz aşka gelerekDertliler uyumaz yaşın silerekBaşlar soyunmaya güller gülerekAğlar bülbül eder figân uyumaz

Hâfız olan okur Kur’ân seherdeÂrif dersi irfân okur seherdeZâkir dersi Subhân okur seherdeGece yatıp kâmil insan uyumaz

Bulut uyku bilmez gözü yaş dökerÇiçekler huzurda boynunu bükerRüzgar uyanıktır dâim hû çekerCûşa gelir bahr-i ummân uyumaz

Hayvanât uyumaz tesbih edermişMevcûdat uyumaz tevhît edermişÖzkul uyanmıyor gaflete dalmışİnsafa gel bütün cihân uyumaz

ÖZKUL

63

ŞEM’A YANAN PERVÂNELER

Şem’a yanan pervâneler, Gelsin beraber yanalım Aşka düşen divâneler, Gelsin beraber yanalım

Varın sorun şu bülbüle, Neden âşık olmuş güleAnın için düşmüş dile, Gelsin beraber yanalım

Gel şeyhzadem gel sen de yan, Yaş yerine dökelim kanHak cemâlin isteyen can, Gelsin beraber yanalım

Yanmaktır bizim kârımız, Mahveyleriz hep varımızÂşıklardır yarânımızGelsin beraber yanalım

Âşık olan yanar ağlarMevlâm diye döner ağlarDerviş dünya malı neylerGelsin beraber yanalım

Dr. ALİ KEMÂL BELVİRANLI1923 – 14.09.2003 KONYA

64

RUFÂÎ’DİR HEM ŞAHLARI

Rufâî’dir hem şahlarıNe güzeldir dergâhlarıÇeker virdi sabahlarıRufâî’nin dervişleri…

Rufâî’dir sultanlarıAltı tarîk pîrânlarıBağlamışlar şeytanlarıRufâî’nin dervişleri…

Çabuk aşka geliyorlarNice hikmet görüyorlarHak yoluna ölüyorlarRufâî’nin dervişleri…

Halka zikri ateş gibi Hay esmâsı şimşek gibi Meclisleri uçmak gibi Rufâî’nin dervişleri…

Şeyh Mustafa mürşîdimizRufâî’dir hem pîrimizGören bilir her hâlimizRufâî’nin dervişleri…

Âşık Sadık neler derimHimmet etmiş bize pîrimGörmüşdurur bizim yerimRufâî’nin dervişleri…

ÂŞIK SADIK

65

BEN BU MECLİSLERDE

Ben bu meclislerde hayretler gördüm Uyudum uyandım hep ayan gördüm Habibin nurunu yanarken gördüm Ben Hû demeyince eğlenemem Hû

Semâda melekler hu diye döner El ele vermişler Hakk’a giderler Habîbin nûrunu tavaf ederlerBen Hû demeyince eylenemem Hû…

Bir çeşme yaptırdım mermer taşından Suyunu akıttım gözüm yaşımdan Hiç fayda görmedim dünya işinden Ben Hû demeyince eğlenemem Hû

Erenlerin piri Veysel Karânî Ebu Bekir, Ömer, Osman, Hz. Ali Onlar Peygamberin sevgilileri Ben Hû demeyince eğlenemem Hû

Allah demeyince sabredemem Hû...

66

ŞAHİDİM ARZU SEMADIR

Şahidim arzu semadır bütün ecram ile Âşıkım sıdk ile ben Hazreti Şah-ı Rusüle Yaksa da ah-ü derunum beni bu hasret ile Takati yok dilimin halimi takrire bile

Ey bâd-ı saba uğrarsa yolun semt-i Harameyne Selamımı arz eyle Rasülüs-sekaleyne

Bu günahkar gidişin son demi bilmem n’olacak Gelecek bir gün ecel kase-i ömrün dolacak Yevme la yenfeu’da her kişi rahın bulacak Aman ey kân-ı Kerem yok elimden tutacak

Ey bad-ı saba uğrarsa yolun semt-i harameyne Selamımı arz eyle Rasülus-sekaleyne

Hâkine sürmek için ne yüzüm ne de imkânım var Tahsis-i şefaat kebair ehline imanım var Ancak beni kurtaracak bir ulu sultanım var Aman ey kan-ı şefaat pek büyük isyanım var

Ey bad-ı saba uğrarsa yolun semt-i harameyne Selamımı arz eyle Rasülus-sekaleyne

HÛ DEYU

Hu deyu Hu deyu içtim şerbetiHiçbir tatta bilmem böyle lezzetiHu diyen kullara verir cenneti

67

Ne güzel makamdır Hu’nun makamıNe güzel safadır Hu’nun safası

Hu deyu Hu deyu döner dervişlerVaralım bakalım neye ermişlerCennet-ü âlâda bir köşk kurmuşlar


Hu deyu Hu deyu dönesim geldiHu’nun yollarında ölesim geldiŞeyhimin cemâlin göresim geldi

Ne güzel makamdır Hu’nun makamıAmma da safadır aşkın safası

Hu deyu hu deyu şeyhim otururŞeyhimin yüzünden nurlar dökülürCennet-ü âlâdan koku getirir


Hu deyu Hu deyu şeyhim geliyorŞeyhimin yolları nura batıyorCennet-ü âlâda bir gül kokuyor


68

PERVANE DÖNER

Halkayı tevhid kurulurBoyunlar Hakk’a burulurZarplar aşkla vurulurDervişler pervâne döner.

Rufâiler döner elbetResûle eder muhabbetDervişlere iner rahmetZakirler pervâne döner.

Şemsi hüdâ kalbe doğarVaridatı hikmet yağarSırrı esma ruha sığarSemazen pervâne döner.

Feyzi Muhammed’den almışDeryayı hikmete dalmışZevk ile hayrette kalmışHayranlar pervâne döner.

Dervişler ki okur esmâ Merhamet eder MüsemmâDevran eder arşı âlâFelekler pervâne döner.

Her kim sever bir Allah’ı Zikreder esmaullahıGörünce dergâhullahıTalibler pervâne döner.

69

HALKAYI ZİKRE GİRMEK

Halkayı zikre girmek Tazelendirir canı Darbı tevhid eylemek Nurlandırır insanı.

Safi olan emekler Razı eder Mevlâ’yı O deryanın damlası Sallar arşı âlâyı.

Rahmet ırmağı Hakk’ın Nedamet gözyaşları Bu yol Hakk’a pek yakın Götürür dervişleri.

Bol eser feyzin yeli Huzur bulur bu canlar Çağlar muhabbet seli Gönüllere nur damlar.

Benzi sarı olmalı Mevlâyı sevenlerin Gönlü yara olmalı Bu yola girenlerin.

Nefsinle eyle savaş Dervişlere atma taş Kervana tezce ulaş İman edip ver can, baş.

70

Âbu hayat içirir Sultanın keşkülünden Varlığından geçirir Kâmil eder insanı.

Kim aşk ile zikreder Canu dilden Allah’ı Dilediğin hâlkeder Görür seni vallahi.

Pîrsiz bu yol aşılmaz Benim pîrim Rufâi Dervişi yolda kalmaz Hakka gider kervanı.

SEN DERVİŞ OLAMAZSIN

Dervişlik der ki bana; Sen derviş olamazsın. Gel ne diyeyim sana, Sen derviş olamazsın. Derviş bağrı taş gerek, Gözü dolu yaş gerek. Koyundan yavaş gerek, Sen derviş olamazsın.

71

Döğene elsiz gerek, Söğene dilsiz gerek. Derviş gönülsüz gerek, Sen derviş olamazsın.

Dilin ile şakırsın, Çok maniler dokursun. Vara, yoğa kakırsın, Sen derviş olamazsın

Ele geleni yersin Dile geleni dersin Böyle dervişlik dursun Sen derviş olamazsın.

Doğruya varmayınca, Murşide ermeyince. Hak nasib etmeyince, Sen derviş olamazsın.

Şeyhim sözleri Hakk’tır Asla hilâfı yoktur Senin inadın çoktur Sen derviş olamazsın.

Derviş Yunus gel imdi, Ummanlara dal imdi. Ummana dalmayınca, Sen derviş olamazsın.

Ya Mevlâm, Hû MevlâmAşkın bize ver Mevlâm

72

DERMAN ARARDIM DERDİME

Derman arardım derdime Derdim bana derman imiş Bürhan sorardım aslıma Aslım bana bürhan imiş

Sağu solum gözler idim Dost yüzünü görsem deyü Ben taşrada arar idim Ol can içinde can imiş

Öyle sanırdım ayriyem Dost gayridir ben gayriyem Benden görüp işiteni Bildim ki ol canan imiş

Savm ü salat ü hac ile Sanma biter zahid işin İnsan-ı kamil olmaya Lazım olan irfan imiş

Kanden gelir yolun senin Ya kande varır menzilin Nerden gelip gittiğini Anlamayan hayvan imiş

Mürşid gerçektir bildireHakk’ı sana hakkalyakînMürşidi olmayanlarınBildikleri güman imiş.

73

İşit Niyazi’nin sözün Bir nesne örtmez hak yüzün Hak’tan ayan bir nesne yok Gözsüzlere pinhan imiş..

NİYAZİ MISRÎ1618 – 1693 Limni

HÜDÂYÎ

Açıldı çün bezm-i elest Devr eyledi peymânesi Andan içenler oldu mest Ayılmadı mestânesi

Ol bâdeden kim nûş eder İçdiği dem serhoş eder Deryâ gibi ol cûş eder Esrik olur dîvânesi

Savm-ı sivâyı kim tutar İyd-i visâle ol yeter Bülbül gibi daim öter Gülşen olur kâşânesi

Bayrama ol âşık erer Kim Hak cemâlini görer Dost bezminin zevkin sürer Pür-nûr olur dil-hânesi

Aç gözünü hakkıyle ile bak Oku Hüdâyî’den sebak Kâmil olurmuş ehl-i Hak Doğmazdan evvel anesi

AZÎZ MAHMÛD HÜDÂYÎ

74

TARİKAT GURB-U RAHMANDIR

Tarikat gurb-u Rahman’dır Hakikat sırrı Sübhan’dır Bu meydan âlâ meydandır Bu meydan özge meydandır...

Tarikat özge açılır Âleme rahmet saçılır Münkir, münafık seçilir Bu meydan âlâ meydandır...

Meydana münkir gelemezGelse de can sefâ bulmaz Burda açılan gül solmaz Bu meydan âlâ meydandır...

Meydana gelen âşıklar Ciğeri dosta yanıklar Acep münkir ne sayıklar Bu meydan âlâ meydandır...

Bu yolda Nuri serden geç Bu erkân içre sırlar açBu meydan içre nurlar saçBu meydan özge meydandır.

ŞEYH ABDÜLEHAD NURİ SİVASÎ1595 – 27.01.1651 Eyüp / İSTANBUL“Peşpeşe 40 erbaîn çıkaran zât”

75

HÛ DEMEK İSTER

Mesti hayranım, Zâri giryânım.Her dem lisanım, Hû demek ister.

Gözümden yaşlar, Akmağa başlar,Cümle kurt kuşlar,Hû demek ister.

Pendimi tut gel, Bir şeyhe ver el,Ölmezden evvel,Hû demek ister.

Gece ol kaim, Gündüz ol saim,Ehli hak daim,Hû demek ister.

İrfan isteyen, İhsan isteyen,Cânân isteyen, Hû demek ister.

İnsü melekler, Yerler felekler,Suda semekler, Hû demek ister.

Hû ismi azam, Hû Hû de hocam,Kuddusi her dem, Hû demek ister…

76

ATEŞ-İ AŞKA

Gel gel yanalım Ateş-i aşkaŞûle verelim Ateş-i aşka

Ey padişahım Affet günahımYanmaktır kârım Ateş-i aşka

Evvel aldandımPek kolay sandımKat be kat yandım Ateş-i aşka

Vârın verenler Dosta gidenlerYandım erenler Ateş-i aşka

Aşk ehli ölmez Yerde sürünmezYanmayan bilmez Ateş-i aşka

Seyyid Nesîmi Terk etti resmiYandırdı cismi Ateş-i aşka

SEYYİD NESİMİ

77

MEVLÂM VER AŞKINI BANA

Mevlâm ver aşkını bana,Hayranın olayım senin,Bülbül gibi gülşenindeNalanın olayım senin.

Yandır beni, yandır beni,Aşk meyine kandır beni,Sarhoş edip döndür beni,Mestanın olayım senin.

Al bende, benlik kalmasın,Kimseler halim bilmesin,Nam ü nişanım olmasın,Pinhanın olayım senin.

Bu can kuşun sana uçur,Aşk meyinden bade içir,Bu tac u hırkadan geçir,Uryanın olayım senin.

Vasl eyle yâri yârınaKoma bugünü yarınaYak beni aşkın nârına Büryanın olayım senin.

Seyyid Nizamoğlu’n hocam,Ayırma kendinden yücem,Eğer gündüz eğer gecem,Mihmanın olayım senin.

Seyyid Nizamoğlu SEYYİD SEYFULLAH? - 1601 Silivrikapı / İSTANBUL

78

HAKKA ÂŞIK OLANLAR

Hakka âşık olanlar,Zikrullahtan kaçar mı,Ârif olan cevherinBoş yerlere saçar mı?

Gelsin marifet alanYoktur sözümde yalan,Emmareye kul olan,Hayrı şerri seçer mi?

Gerçek sözüm yarenlerGördüm demez görenlerKeramete erenlerGizli sırlar açar mı?

Sen bir koğuk selvisin,Hemen şöyle durursun,Sen bir palaz yavrusun,Kuş kanatsız uçar mı?

Üftâde yanıp tüter Bülbüller gibi öter,Dervişlere söz atan,İman ile göçer mi?

MUHYİDDİN ÜFTÂDE Bursa

79

MAKSUT CİHÂNA GELMEKTEN

Maksut cihâna gelmekten Kişi Rabb’in bilmek imiş Rabb’ini bilmekten murat Evliyâsın bulmak imiş Anın ile olur devlet Anı beyan kılar âyet Hakk’a yalvarmaktan murat Gerçeğe yol varmak imiş Bulmak değil imiş bilmek Bilmek değil imiş bulmak Evliyâya gönül vermek Rengine boyanmak imiş Bunlar durur Hakk’ı bilen Ayruksı yalandır yalan Dervişlikte murat olan Külliyen yok olmak imiş Kaygusuz aşk pervânesi Oldu Hakk’ın divânesi Ehli aşkın sermâyesi Aşk oduna yanmak imiş

KAYGUSUZ ABDAL ? – 1544 MISIR

80

TEVHİD

Hakk’ın metin kal’ası,Nûr burcunun bâlâsı,Zikrullahın a’lâsı,Lâ ilâhe illallah. Dervişlerin maksûdu,Âşıkların matlûbu,Zâkirlerin mahbûbu,Lâ ilâhe illallah.. Halka-i zikre otur,Aşk bâdesini doldur,Zikrin efdali budur,Lâ ilâhe illallah.. ..

Nefsi aşka sevk eyle,Zikri dile zevkeyle,Gel diyelim şevk ile,Lâ ilâhe illallah. Tevhid kalbin cilası,Siler kalplerden pası,Râzı olur Mevlâ’sı,Lâ ilâhe illallah.

Zikreylediğin zaman,Cevap verir Hak heman,Gönülde komaz güman,Lâ ilâhe illallah.

81

Yetmişbin tevhid eden,İmanın tecdid eden,Azabı teb’id eden,Lâ ilâhe illallah.

Başıma devlet budur,Dervişe haslet budur,Aşkî’ye vuslat budur,Lâ ilâhe illallah.

El Hac MUZAFFER OZAK1916 – 13 Şubat 1985 Fatih / İSTANBUL

ÇAĞIRAYIM MEVLÂM SENİ

Dağlar ile, taşlar ile Çağırayım Mevlâm seni Seherlerde kuşlar ileÇağırayım Mevlâm seni.

Sular dibinde mahi ile Sahralarda ahu ile Abdal olup “Ya Hû” ile Çağırayım Mevlâm seni. Gökyüzünde İsa ile Tur dağında Musâ ile Elindeki asa ile Çağırayım Mevlâm seni.

82

Derdi öküş Eyyûb ileGözü yaşlı Yakup ile Ol Muhammed mahbub ile Çağırayım Mevlâm seni.

Bilmişim dünya haliniTerk ettim kıyl ü kâlini Baş açık ayak yalınıÇağırayım Mevlâm seni. Yunus okur diller ile Ol kumru bülbüller ile Hakkı seven kullar ileÇağırayım Mevlâm seni.

RUFÂÎ’NİN DERVİŞİ

Allah’ı zikreylemekDerviş kulunun işiAllah der vurur şişiRufâî’nin dervişi.

Ne aşklıdır bir görsen Zikrullâh’ta er kişiAllah der ateş yalarRufâî’nin dervişi.

83

İlmi ledünni bilirDâima Hakk’ı görürAllah der suda yürürRufâî’nin dervişi.

Keşfi açık er kişiAyân görür her işiBilmez dili teşvişiRufâî’nin dervişi.

Uzaktan duyar sesi Amber kokar nefesiAsla yoktur şüphesiRufâî’nin dervişi.

Hep pîrleri bir görürEdep erkânı bilirAllah der dâim yürürRufâî’nin dervişi.

İmam Hasan, Hüseyin Ve cariyari güzinEhl-i beyt’e can verirRufâî’nin dervişi.

Âşık Yıldız sen de varRufâî’ye çok yalvarAllah der dâim ağlarRufâî’nin dervişi.

SABAHATTİN YILDIZ

84

YÂ RÂB BİZE İHSÂN ET

Yâ Râb bize ihsân et Vuslat yolunu gösterSûrette koma can et Uzlet yolunu göster.

Nefsimi hevâdan kesKalbimi riyâdan kesMeylimi sivâdan kes Halvet yolunu göster.

Candan sana tâlib kıl Her tâate râgıb kılBir Pir’e müsâhib kıl Hizmet yolunu göster.

Tâ’lim edip esmâyi Bildir bize eşyâyı,Duymağa “ev ednâ yı” Hikmet yolunu göster.

Hâr içre biter gülzârZâr içre doğar envârHer şeyde tecellîn vâr Rü’yet yolunu göster.

Şu kim ola vuslatteHalvet bula celvetteBu Mısrî’ye kesrette Vahdet yolunu göster.

NİYAZÎ MISRÎ 1618 - 1693

85

ARZUHAL İÇİN

Arzu-hâl için sultana geldim Sâilem, lütfu ihsana geldim.

Derdi firaka derman aradım Ben ol tabibe dermana geldim.

Can kulağıyla hüsnünü duyup Şem-i cemâle pervane geldim.

Aşkına oldum anın giriftâr Kalmadı aklım divane geldim.

Âmâde olmuş çün hamri safiNûş eyleyûben mestane geldim.

Bağladı aşkı, zühdü takvamı İlmi amelden, bîgâne geldim.

Hükmünü icrâ etti aşk bende Yanmağa nâri sûzâne geldim.

Mahvi fenâda buldum safâyı Yoklukla râhi merdâna geldim.

Bildim ki varlık, perdedir Hakk’a Ref edüp anı, cânâne geldim.

Eyledi tevhid hoş beni irşad Bir katre iken ummâna geldim.

Der ki Kuddusi, elhamdülillah Kaçtım sivâdan Yezdân’a geldim.

86

SENİ BEN SEVERİM

Seni ben severim candan içeruYolun vardır bu erkandan içeru

Şeriat, tarikat yoldur varanaHakikat, marifet andan içeru

Beni bende sorman bende degilimBir ben vardır bende benden içeru

Süleyman kuş dilin bilir dedilerSüleyman var Süleyman’dan içeru

Kesildi takâtım dizde derman yokBu ne mezheb imiş dinden içeru

Yunus’un gözleri hundur ateştirKapında kul var sultandan içeru

***

Dün gece yaturken seyrim içindeUyuma der bana cânım sultan EnbiyâHiç yatma der bana cânım sultan Evliyâ

Gördüğüm düş müdür, yoksa hayâl mi Delilsiz gidilmez, yollar harâmiDelilim Kur’an’dır, Pîrim RufâiUyuma der bana cânım sultan Enbiyâ

Yunus Emre der dünyâ yalandırGüvenme malına, malın talândırSeherde dervişe uyku haramdırUyuma der bana cânım sultan Enbiyâ

YUNUS EMRE

87

ARZULARSIN

Nâdanı terk etmeden yârânı arzularsın, Hayvânı sen geçmeden insânı arzularsın.

“Men arefe nefsehû fekad arefe Rabbehû” Nefsini sen bilmeden Subhânı arzularsın.

Sen bu evin kapusın henüz bulup açmadan, İçindeki kenz-i bî-pâyânı arzularsın.

Taşra üfürmek ile, yalazlanır mı ocak, Yüzün Hakk’a dönmeden ihsânı arzularsın.

Dağlar gibi kuşatmış, benlik günâhı seni, Günâhın bilmeden Gufrânı arzularsın.

Cevizin yeşil kabını yemekle tad bulunmaz, Zâhir ile ey fakîh Kur’ânı arzularsın.

Şerbeti sen içmedin sarhoş u mest olmadın, Nice Hakk’ın emrine fermânı arzularsın.

Gurbetliğe düşmeden mihnete sataşmadın, Kebab olup pişmeden büryânı arzularsın.

Yabandasın evin yok, bir yanmış ocağın yok. Issız dağın başında, mihmânı arzularsın.

Bostanı bağı gezdim, meyvasını bulmadım, Sen söğüt ağacından, rummânı arzularsın.

Karıncalar gibi sen, ufak ufak yürürsünMeleklerden ileru, seyranı arzularsın.

Başsız kabak gibi bir tekerleme söz ile Yunusleyin NİYÂZİ irfânı arzularsın.

NİYÂZÎ-İ MISRÎ

88

ARAYU ARAYU BULSAM İZİNİ

Arayu arayu bulsam izini, İzinin tozuna sürsem yüzümü. Hak nasip eylese görsem yüzünü, Ya Muhammed canım arzular seni.

Bir mübarek sefer olsa da gitsemKabe yollarında kumlara batsam Mah cemâlin bir kez düşte seyretsemYa Muhammed canım arzular seni.

Zerrece kalmadı kalbimde hile Sıtk ile girmişim ben hak yola Ebu Bekir, Ömer, Osman›da bile Ya Muhammed canım arzular seni.

Ali ile Hasan Hüseyin anda, Sevgisi gönülde, muhabbet canda. Yarın mahşer gününde, ulu divanda Ya Muhammed canım arzular seni.

Yunus metheyledi seni dillerde,Sevilirsin bütün bu gönüllerde.Ağlayu ağlayu gurbet ellerde,Ya Muhammed canım arzular seni.

YUNUS EMRE

89

BİR KÂMİL MÜRŞİD

Gel ey kardeş, Hakk’ı bulayım dersen, Bir kamil mürşide varmasan olmaz, Resulün cemâlin göreyim dersen, Bir kamil mürşide varmasan olmaz.

Niceler gittiler mürşid arayı, Arayanlar buldu derde devayı, Bin kez okur isen aktan karayı, Bir kamil mürşide varmasan olmaz.

Gel şimdi kardeşler gidelim bile, Nice âşıkların bağrını dele, Cebrail delildir, Ahmet›e bile, Bir kamil mürşide varmazsan olmaz.

Kadılar mollalar cümle geldiler, Kitapların hep bir yere koydular. Sen bu ilmi kimden aldın dediler. Bir kamil mürşide varmasan olmaz.

Yunus Emre bunda mana var dedi, Bir kamil mürşide sen de var şimdi, Hazreti Musa’ya Hızr’a var dedi, Bir kâmil mürşide varmasan olmaz. YUNUS EMRE

90

GELİN EY ÂŞIKLAR

Gelin ey âşıklar gelin,Bu menzil uzağa benzer. Nazar kıldım şu dünyaya, Kurulmuş tuzağa benzer.

Bir pîrin eteğin tuttum, Ona belû deyü gittim, Ah nice yüz bin günah ettim, Her biri bir dağa benzer.

Pîrim diyemedim hele, Varamadım doğru yola, Günahım çok yüzüm kara, Eller yüzü aka benzer.

Günahım çok, başım kaygı, Terk etmedim fena huyu, Cümle âlem benden eyü, Benden kemter yoğa benzer.

Çağla derviş Yunus çağla, Sen özünü Hakk’a bağla, Ağlar isen kendine ağla, Elden vefâ yoğa benzer.

Hû Mevlâm Hû

YUNUS EMRE

91

ŞOL BENİM ŞEYHİMİ

Şol benim şeyhimi Görmeğe kim gelir Zevk ile safalar Sürmeğe kim gelir? Şeyhimin illeriUzaktır yolları Açılmış gülleri Dermeğe kim gelir? Şeyhimin özünü Severim sözünü Mübarek yüzünüGörmeğe kim gelir? Şeyhimin iliniSorarım evini Ol nurlu elini Öpmeğe kim gelir? Şeyhimin ilindeAsası elinde Muhammed dilindeOlmağa kim gelir? Ahd ile vefalarZevk ile safalar Bu yolda cefalar Çekmeğe kim gelir?

92

Şeyhimim şem’ine Bu canım pervane Salâ âşıklaraYanmağa kim gelir? Hak için malınıHep vere varını Aşk için arınıAtmağa kim gelir? Şehidin donunuYumazlar kanını Dost için canını Vermeğe kim gelir? Ah ile göz yaşıYunus’un haldaşı Zehrile pişen aşıYemeğe kim gelir?

YUNUS EMRE

93

ALLAH DİYELİM

Allah adın uludur Emrin tutan kuludur Müminlerin yoludur Allah diyelim Allah.

Allah emrin tutalım Rahmetine batalım Bülbül gibi ötelim Allah diyelim Allah.

Allah ismi dillerde Sevgisi gönüllerde Şol korkulu yerlerde Allah diyelim Allah.

Ölüp kabre varınca Münkir, nekir gelince Rabbin kimdir? deyince Allah diyelim Allah.

Erenlerin kılıcı Arşa uzar bir ucu Budur gönlümün burcuAllah diyelim Allah.

Yunus söyler sözünüHakk’a bağlar özünüGörmek ister yüzünüAllah diyelim Allah.

YUNUS EMRE

94

YEMEN İLLERİNDE

Anasından doğdu dünyaya geldi Melekler altına kanadın serdi Resulün hırkasın tacını giydi Yemen illerinde Veysel Karânî

Sabah namazını kılıp giderdi Gizlice Rabbine niyaz ederdi Anın işi gücü deve güderdi Yemen illerinde Veysel Karânî

Bin deveyi bir akçeye güderdi Onun da nısfını zekat verirdiDeveler bilesince tevhid ederdi Yemen illerinde Veysel Karânî

Elinde asâsı hurma dalından Eyninde hırkası deve yününden Asla hata gelmez onun dilinden Yemen illerinde Veysel Karânî

Yastığı taş idi döşeği postu Cennetlik eylemek ümmeti kastı Hakk’ın sevgilisi Habibin dostu Yemen illerine Veysel Karânî

Anasından destur aldı durmadı, Kabe yollarını geçti boyladı Geldi o Resulu evde bulmadı Yemen illerinde Veysel Karânî

95

Peygamber mescidden evine geldi Üveysin nurunu kapıda gördü Sordu Aişeye eve kim geldi Yemen ellerinde Veysel Karânî

Yunus eydür gelin biz de varalım Ayağın tozuna yüzler sürelim Hak nasip eylesin komşu olalım Yemen illerinde Veysel Karânî.

Karânî Karânî Hakkın yarâni Söylemez yalanı, yemez haramı

YUNUS EMRE

ABDÜLKADİR GİBİ

Seyyah olup şol âlemi ararsanAbdulkadir gibi bir er bulunmazCeddi Muhammed’dir eğer sorarsanAbdulkadir gibi bir er bulunmaz

Çevre gelir dervişleri dirilirÂyet ile ihyâları görülürKudretinden kısmetleri verilirAbdulkadir gibi bir er bulunmaz

96

Hak Teala yeri göğü düzeliHoş nazar eylemiş ona ezeliEvliyâlar serçeşmesi güzeliAbdulkadir gibi bir er bulunmaz

Benim şeyhim beni Hakk’a götürürNice müşküllerim anda bitirirMuhammed’in sancağını getirirAbdulkadir gibi bir er bulunmaz

Giderler gazâya çalarlar satırDaima yaparlar hoş gönül hatırBağdat’ta türbesi nur olmuş yatırAbdulkadir gibi bir er bulunmaz

Cümle evladına yeşil yaraşırAşkı gelir bu canlara dolaşırOna derviş olan Hakk’a ulaşırAbdulkadir gibi bir er bulunmaz

Derviş Yunus biz çekelim zahmetiÜstümüzde hazır durur himmetiOğlum demiş ona Resul HazretiAbdulkadir gibi bir er bulunmaz

YUNUS EMRE

97

AĞLA GÖZÜM AĞLA

Ağla gözüm ağla, gülmezem ayruk,Gönül dosta gider, gelmezem ayruk.

Ne gam vardır bunda, bana bin kez ölürsem,Ölüm olmaz anda, ölmezem ayruk.

Yansın canım yansın, aşkın oduna,Aksın kanlı yaşım, silmezem ayruk.

Göyündüm aşk ile, tâ kül olunca,Boyandım rengine, solmazam ayruk.

Beni irşad eden, mürşidi kâmil,Yeter bir el daha, almazam ayruk.

Varlığım yokluğa, değişmişim ben,Bugün cana başa, kalmazam ayruk.

Fenâdan bâkîye, göç eder olduk,Yöneldim şol yola, dönmezem ayruk.

Muhabbet bahrinin gavvası oldum,Gerekmez Ceyhun›a, dalmazam ayruk.

Söyler bunu Yunus, âşkın dilinden Kaçan derviş oldum, ölmezem ayruk.

YUNUS EMRE

98

HAY BAHÇELERDE

Hay bahçelerdeHay bülbül şakır Daim Hakk’ın ismin okur Ya Hazreti Ebûbekir Yardım eyle kıyamette.

Ya Hazreti Ebûbekir Medet medet ya Rufâi...

Hay gökyüzündeHay şemsi kamerGaflette olan gözün yumar Ya Hazreti İmam Ömer Yardım eyle kıyamette.

Ya Hazreti İmam Ömer Medet medet ya Geylânî…

Hay gökten indiHay bize Kur’an Tertip etti anı burhan Ya Hazreti İmam Osman Yardım eyle kıyamette.

Ya Hazreti İmam Osman Medet medet ya Bedevî…

99

Hay erenlerinHay çoktur yolu Biz onlara deriz veli Ya Hazreti İmam Ali Yardım eyle kıyamette.

Ya Hazreti İmam Ali Medet medet ya Desûki...

Hay âşık YunusHay gafil yatmaGünah deryasına batmaYa Hazreti Ümmü Fatma Yardım eyle kıyamette.

Ya Hazreti Ümmü FatmaMedet medet ya ŞazelîMedet medet Nakşbendî…

YUNUS EMRE

100

ERENLERİN SOHBETİ

Erenlerin sohbeti Ele giresi değilİkrar ile gelenlerMahrum kalası derler

İkrar gerek bir ere Göz açıp didâr göreSarraf gerek gevhereNadan bilesi değil

Bir pınarın başına Bir testiyi koysalarKırk yıl anda dursa daKendi dolası değil

Ümmi Sinan yol ayan Oluptur belli beyanDervişlik yolu hemanTac u hırkası değil

ÜMMİ SİNAN

101

GELDİ - GİDER

Aşkın odu ciğerimi Yakageldi, yakagider Garip başım bu sevdayı Çekegeldi, çekegider.

Firkat kâr etti canıma Gelsin âşıklar yanımaAşk zincirin dost boynuma Takageldi, takagider.

Bülbül eder zârü figan Aşk odına yandı bu canBenım gönülcüğüm hemanHaktan geldi, Hakk’a gider.

Arifler durur sözüneGayri görünmez gözüneEşrefoğlu dost yüzüne Bakageldi, bakagider.

102

DİL HANESİ PÜRNUR OLUR

Dil hanesi pürnur olur Envar-ı zikrullâh ile İklim-i dil mamur olur Mimar-ı zikrullâh ile

Her müşkil iş âsân olur Derd-i dile derman olur Canın içinde can olur Esrar- ı zikrullah ile

Zikreyle Hakk’ı her nefes Allah bes, baki heves Kes gayriden ümidi kes Tekrar-ı zikrullah ile

Gör ehli hâlin fırkasın Çâk etti ceyb-i hırkasın Devreyle zikrin halkasın Pergâr-ı zikrullâh ile

Gamgin gönüller şád olur Dembesteler azâd olur Gemgüşteler irşâd olur Âsâr- ı zikrullâh ile

Ahmed seni ikrâr eder Hem zikrini tekrar eder İhlâsını işar eder Eşar-ı zikrullâh ile

PADİŞAH SULTAN I. AHMED 18 Nisan 1590 - 22 Kasım 1617

103

GÜL YÜZÜNÜ

Gül yüzünü rüyamızda Görelim ya Resulallah Gül bahçene dünyamızda Girelim ya Resulallah Aşkınla yaşarır gözler Firakınla yanar özler Mubarek Ravza’na yüzler Sürelim ya Resulallah

Sensin gönüller sultanı Getiren yüce Kuranı Uğruna tendeki canı Verelim ya Resulallah

Veda edip mâsivaya Yalvarıp Yüce Mevlâ’ya Şefaati Mustafa’ya Erelim ya Resulallah

104

AŞKINLA YANDIR

Aşkınla yandır,Sultanım Allah!Şevkinle döndür,Sultanım Allah!

Sensin İlâhım,Püşt ü penahım,Affet günahım,Sultanım Allah!

Nefsimi bildir,Aslımı buldur,Ölmeden öldür,Sultanım Allah!

Al beni benden,Kayd-i bedenden,Ayırma senden,Sultanım Allah!

Eyler Zekâyi,Hamd ü senayi,Daim duayı,Sultanım Allah!

Şeyh Mustafa Zekâi Efendi ? – 1812 İst. Üsküdar

105

EY GÖNÜL GEL HAKK’A GİDEN RÂHI BUL

Ey gönül gel Hakk’a giden râhı bul,Ehl-i derd olup derûnî âhı bul, Cânın ilindeki şems ü mâhı bul,

Âdem isen “sümme vechu’llâh”ı bul,Kande baksan ol güzel Allâhı bul.

Devlet-i Dünyaya mağrur olma sen,Lezzet-i câhına mesrur olma sen,Anları izzet sanıp hor olma sen,


Gerçi Allâha ibadet de güzel,Zühd ü takvâ kanââtta güzel,Halvet ehline kerâmet de güzel,

Âdem isen “sümme vechu’llâh”ı bul.Kande baksan ol güzel Allâhı bul.

Ol sana açmış durur dâim gözün,Sen yetürmişsin ha ararsın özün,Bi-cihet göstermiş eşyâda yüzün,


Ârife eşyâda esmâ görünür,Cümle esmâda müsemmâ görünür,Bu Niyâzi’den de Mevlâ görünür,

Âdem isen “sümme vechu’llâh”ı bul,Kande baksan ol güzel Allâhı gör.

Niyazi Mısrî

106

EY ENBİYÂLAR SERVERİ(Hüseyni ilâhi)

Ey enbiyâlar serveri,Ey evliyâlar rehberi,Ey ins-ü-can peygamberi,Ehlen ve sehlen merhaba…

Yâ Mustafa, yâ MüctebâEhlen ve sehlen merhaba…

Allahü ekber şanehû,Sultanehu sübhânehû,Kad câ’enâ bürhanehû,Ehlen ve sehlen merhaba…


Sensin ol mahbub-u Hudâ,Kılma şefaatten cüdâ,Ahmed Muhamed Mustafa,Ehlen ve sehlen merhaba…


Cümle nebiler geldiler,Pâyine yüzler sürdüler,Yoluna canlar verdiler,Ehlen ve sehlen merhaba…

107


YUNUS cemalin görelim,Pâyine yüzler sürelim,Yoluna canlar verelim,Ehlen ve sehlen merhaba…


Yunus Emre

108

Ey derde derman isteyen Gel hâlkayı tevhide girEy rahatı can isteyen Gel hâlkayı tevhide gir.

109

POYRAZOĞLUDİVÂNI

Hacı Yakup BOYRAZ1923 - 10 Haziran 2004

110

ÂCİZ SENİN NEYİN VARDIR ?

Derviş olan yolda yürür Yüzünü yerlere sürürDost ile beraber olurÂciz senin neyin vardır?

Dertli gönül güller açarBülbül kervan konar geçerHerkes ektiğini biçer Âciz senin neyin vardır?

Dertli bülbül dertli uçarGüller ona bakıp açar Herkes cevherini saçarÂciz senin neyin vardır?

Gördüm bülbül dertli öterHer ötüşünde gül biterHerkes bal alır, bal satarÂciz senin neyin vardır?

Çorum ili, Çorum iliÇorum’da var Hak bülbülüHerkes satar nergis gülüÂciz senin neyin vardır?

Yürüyenler menzil alırÇalışmayan yolda kalırHerkes maksudunu alırÂciz senin neyin vardır?

111

Kendini vermişsin zâraBak derdine derman araElin boştur yüzün karaÂciz senin neyin vardır?

Poyrazoğlu eyleme zârFehmin yoktur gözünde körDost ile dost olanlar varÂciz senin neyin vardır?

1923 – 10.06.2004 Bağlum / ANKARA

112

ÇORUM KATARI

Çorum’dan gelen katarınYollarına kurbanım benEfendimin bahçesininGüllerine kurbanım ben.

Sanki şemsi kamer yüzüYine mesrur etti biziBinbir hikmet dolu sözüDillerine kurbanım ben.

Hasta idim geldim cana Canım kurban olsun sanaİhtiyaç yoktur lokmana Hâllerine kurbanım ben.

Sohbetinde sözü lezizZülcelâl’im etmiş azizNe kadar methetsem de azDillerine kurbanım ben.

Zülcelâl öğmüş yaratmışŞükür bize serdar etmişAltı pîran himmet etmişYollarına kurbanım ben.

Bülbül figan eder güleGülde âşıktır bülbüleEfendim âşık Cemâl’eCemâlullaha kurbanım ben.

Poyrazoğlu eyleme zârOnu görür gözüm mü varKadir Mevlâm eylemiş nurSeyranına hayranım ben.

113

ALIN BENİ EFENDİME GÖTÜRÜN

Gine bir ateşe düştüm yanarımArşa çıkar oldu, aşkile zârımEfendimin çeşmesinde kanarımAlın beni Efendime götürün.

Gizli gizli çıkar aşkın dumanı Her zaman kurbandır aşığın canıAğla gönlüm ağlamanın zamanıAlın beni Efendime götürün.

Kurban olam ben Çorumun ilineYine neler geldi aziz dilimeBülbül âşık zâr ağlıyor gülüneAlın beni Efendime götürün.

Dertliyim dermanım verecek odurYarama merhemim sürecek odurBîçâre hâlimi görecek odurAlın beni Efendime götürün.

Vallahi görmüşüm Efendim seniBütüm makamlara geçiyor nazıKapısında kul etsin bu kara yüzüAlın beni Efendime götürün.

Çağla Poyrazoğlu zâr ile çağlaTevhidin zincirin boynuna bağlaŞu hasta gönlümü şaduman edenAlın beni Efendime götürün.

Ne olur beni siz Çoruma götürünMüşkül hâllerimi onda getirinKitmir diye eşiğine yatırınAlın beni Efendime götürün.

114

ACEP NOLA HÂLİM BENİM

Ben bir miskin bîçâreyimAcep nola hâlim benimBaştan aşağa yareyimAcep nola hâlim benim.

Geçti ömrüm hiç gülmedimHar içinde gül dermedimKendime bir yar bulmadımAcep nola hâlim benim.

Mâsivayı ben atmadımUsulü tarik tutmadımŞeyhime hizmet etmedimAcep nola hâlim benim.

Derdim vardır derin derinNolur yarelerim sarınHimmet eylemezse pîrimAcep nola hâlim benim.

Kendi aczimi bilmedimBir çiçekten bal almadımResule ümmet olmadımAcep nola hâlim benim.

Ne pîrimden himmet aldımNe aşk rengine boyandımNe Hakk’a yarar kul aldımAcep nola hâlim benim.

115

Bütün isyan benim için Nerde kalır garip başımAcıyın bana kardeşimAcep nola hâlim benim.

Poyrazoğlu müşkül hâlinSarpa düşürmüşsün yolunEğer demez ise kulunAcep nola hâlim benim.

MEVLÂM EFENDİME YOL VER

Dayanılmaz Beyazıt’ın kışına Mevlâm Efendime yol ver ki gitsinYine neler geldi garip başımaMevlâm Efendime yol ver ki gitsin.

Efendim ihtiyar hem pîri fâniDosta gitmek ister o nazik canı Hiç dur edilir mi dosta gideniMevlâm Efendime yol ver ki gitsin.

Beytullah’a sürsün nurlu yüzünüÂşık maşukuna etsin nazınıMevlâm kabul eyle bu niyâzınıMevlâm Efendime yol ver ki gitsin.

116

İşittim ki hüccac geri geliyorAteş düştü bütün tenim yanıyorHudut boyu seller gibi çağlıyorMevlâm Efendime yol ver ki gitsin.

Ya Rab yetiştir Arafat’ta dursunlarBeytullah’a yüzlerini sürsünlerMedine kırk vaktini kılsınlarMevlâm Efendime yol ver ki gitsin.

Say etsinler Merve ile safayıEylesinler bizler için duayıAllah emekleri etmesin zayiMevlâm Efendime yol ver ki gitsin.

Bu ne acıydı düştü özümeGine düzen verdim kırık sazımaYa Rab sen bak pîri fâni yüzüneMevlâm Efendime yol ver ki gitsin.

Bire Poyrazoğlu uzatma sözü Bu ne acıymış yandırdı biziAllah kabul etsin hep duamızıMevlâm Efendime yol ver ki gitsin.

117

AĞLATMA FAKİRİ

Gine arzuladım sultanım seniAğlatma fakiri tez gel EfendimAteşlere atıp yandırma beniAğlatma fakiri tez gel Efendim.

Bu âcizi mahsun koydun Konya’daNeyim vardır senden başka dünyadaFazla düşünmeden ahu feryadaAğlatma fakiri tez gel Efendim.

Hayli oldu sen buradan gideliVarsın şadan olsun İstanbul iliBütün kardeşlerim bekliyor yoluAğlatma fakiri tez gel Efendim.

O güzel İstanbul nur ile dolsunOrdaki kardeşler bahtiyar olsunYol ver Zülcelâl’im sultanım gelsinAğlatma fakiri tez gel Efendim.

İstanbul’u fetheyledi peygamberİçinde gizlenmiş nice sultan varGecem hayal oldu, gündüz ahu zârAğlatma fakiri tez gel Efendim.

Gördüm ki rüyamda sultanım geldiAşkın zincirini boynuma saldıSeninle gidenler hep geri geldiAğlatma fakiri tez gel Efendim.

Poyrazoğlu sen çok yalvar Mevlâ’yaZuhurete tabi tutup yollayaKalmadı kararım günüm saymayaAğlatma fakiri tez gel Efendim.

118

MEVLÂMI ARAR GEZERİM

Gönül bir dem karar etmez Mevlâmı ara gezerimOna teselli kar etmezMevlâmı arar gezerim.

Seherlerde esen yeldeKah sahrada kahi çöldeElvan çeşit açan güldeMevlâmı arar gezerim.

Hem yazlarda hem kışlardaHem dağlarda hem taşlardaZikredip öten kuşlardaMevlâmı arar gezerim.

Yeni düştüm ben bu derdeSevda yeli eser serdeGezip oturduğum yerdeMevlâmı arar gezerim.

Gitti aklım oldu deliKimi görsem olur veliNerde görsem bir kamiliMevlâmı arar gezerim.

Seherlerde açan güldeZâr eyleyen şol bülbüldeİhvanda şeyhimde pîrdeMevlâmı arar gezerim.

Poyrazoğlu acı esmeHüsrandasın bu gidişleRahmetinden ümit kesmeMevlâmı arar gezerim.

119

MEDET ALLAH’IM

Gine bir korkuya düştümMedet Allah’ım el amanEyvah nideceğim şaştımMedet Allah’ım eleman.

Amelim yok ihlas ile Sarılayım hangi dalaSen bakmazsam hâlim nolaMedet Allah’ım eleman.

Bülbül gibi düştüm zâraHer bir yanım oldu yaraElim boştur yüzüm karaMedet Allah’ım eleman.

Yarın mahşer kurulacakCümle hesap sorulacakO zaman hâlim nolacakMedet Allah’ım eleman.

Ne dünyadan lezzet aldımNe bir gün şadolup kaldımSailim kapına geldimMedet Allah’ım eleman.

Poyrazoğlu doğru yürüYüzünü yerlerde sürüKulum desen nolur bariMedet Allah’ım eleman.

120

EFENDİME SELAM SÖYLE

Seher vakti esen yellerEfendime selam söyleDosta aşkıyla açan güllerEfendime selam söyle.

Çöl ovalar, tuzlu yollarÂşık olan tutuşup yanarÂciz gönlüm görmek isterEfendime selam söyle.

Uzatırım yetmez elimMethedemez âciz dilimRavza’ya uğrarsa yolun Efendime selam söyle.

Âb-ı zemzem sucularıBitmez aşkın acılarıAltmış dördün hacılarıEfendime selam söyle.

Gökyüzünde uçan kuşlarYıldızlar, aylar, güneşlerHem bacılar hem kardeşlerEfendime selam söyle.

Ben dost ilini özledimAcep görür mü gözlerimİhvan kardeşlerim dostlarımEfendime selam söyle.

121

Merve, Safa, Âb-ı zemzemAşk uğruna durmadan yanÖmer, Osman, Hacı AdemEfendime selam söyle.

Aşk elinden cismim yareBulmadım derdime çâreDört cariyar PeygambereEfendime selam söyle.

Çok şükür Ulu Allah’aArtar aşkım bitmez daha Altınoluk Beytullah’aEfendime selam söyle.

Gine dönmüşüm şaşkınaHak yardım etsin düşküne Allah Muhammed aşkınaEfendime selam söyle

Poyrazoğlu taş mı özün Niçin kan ağlamaz gözünÇağırsın görelim yüzünEfendime selam söyle.

122

GAFLETTEYİM

Âşık olan zâr etmez miDostuna doğru gitmez miDostun buyruğun tutmaz mıHayıf bana gafletteyim.

Sular Allah deyu akarBülbül gül dalına konarKoyunlar Hak deye melerHayıf bana gafletteyim.

İşit zikrediyor dağlarSular Allah deyu çağlarBebekler Hak deyu ağlarHayıf bana gafletteyim.

Hak emriyle dünya dönerHep melekler secde kılarÂşıklar Hak deyu yanarHayıf bana gafletteyim.

Poyrazoğlu hani zârinElbet rahmeylemez yarinHeba geçti bütün varinHayıf bana gafletteyim.

123

BİR HÂL OLDU ŞU GÖNLÜME

Dinleyin beni kardeşlerBir hâl oldu şu gönlümeGözümden akıyor yaşlarBir hâl oldu şu gönlüme.

Bazen yayla olur yaylarBazen sular gibi çağlarBazen feryat edip ağlarBir hâl oldu şu gönlüme.

Bazen eserim yel gibiBazen durgunum göl gibiBazen çağlarım sel gibiBir hâl oldu şu gönlüme..

Bazen toprak olur tozârBazen deryalarda yüzerBazen mezârımı kazârBir hâl oldu şu gönlüme.

Bazen ses katar bülbüleBazen konmak ister güleBazen arı olur balaBir hâl oldu şu gönlüme.

Bazen pervaz vurup uçarBazen Ebu Kevser içerBazen konar, bazen uçarBir hâl oldu şu gönlüme.

124

Bazen mihman olur dostaBazen gönlüm olur hastaBazen kuş olur kafesteBir hâl oldu şu gönlüme.

Bazen ateş düşer özeBazen hiç dayanmaz nazaBazen düzen verir sazaBir hâl oldu şu gönlüme.

Poyrazoğlu hâlin yamanDertliyim beni kınaman Sâilim Ya Rab el emanBir hâl oldu şu gönlüme.

125

GEL HÂLKAYI TEVHİDE

Ey derde derman isteyen Gel hâlkayı tevhide girEy rahatı can isteyen Gel hâlkayı tevhide gir.

Ey aşk ile yanıp tütenEy varlığın yoka satan Ey Mevlâya boyun büken Gel hâlkayı tevhide gir.

Oldur ölmeden öldürenOldur perdeyi kaldıranOldur Mevlâyı bulduranGel hâlkayı tevhide gir.

Oldur hastayı sağ edenOldur viranı bağ edenOldur yâr ile yâr edenGel hâlkayı tevhide gir.

Kararmış kalbin nûr olsunHer cânibin gülzâr olsunYardımcımız Gaffar olsunGel hâlkayı tevhide gir.

Poyrazoğlu doğru sözünTevhide bağla gör özünHak katında olsun yüzünGel hâlkayı tevhide gir.

126

ELHAMDÜLİLLAH

Ben şeyhimden koku aldımElhamdülillah Mevlâ’yaAğlar iken bugün güldümElhamdülillah Mevlâ’ya.

Nurlar saçar evladınaBalda yetişmez tadınaBugün erdim muradımaElhamdülillah Mevlâ’ya.

Miski anber nur saçılırEhli irfan lezzet alırDinsiz bile dine gelirElhamdülillah Mevlâ’ya.

Bu kokuyu alan bilirYağma olmuş bulan alırMabudu maksudun bulurElhamdülillah Mevlâ’ya.

O koku canandan gelirViraneler abat olurKişi say ile yol bulurElhamdülillah Mevlâ’ya.

Poyrazoğlu günahın çokİhlas ile amelin yokKadiri Kayyum’dur ol HakElhamdülillah Mevlâ’ya.

127

KİRAZ SOHBETİ

Kuyumcu davet ediyorGelin kiraz sohbetineÂşık maşuka eriyorGelin kiraz sohbetine.

Bahçeye girmek isteyenGülünden dermek isteyenVuslata ermek isteyenGelin kiraz sohbetine.

Bu sohbet evvelden kalmışAğlayanlar bunda gülmüşErenler sohbette bulmuşGelin kiraz sohbetine.

O sohbeti ResulallâhAnı metheyledi AllahYolda komaz seni vallahGelin kiraz sohbetine.

Misali cennet bahçesi Nur yağdırır tevhid sesiRazı olur hem MevlâsıGelin kiraz sohbetine.

Bahçesi canan o köyünBülbülü nalan o köyünTevhidi hayran o köyünGelin kiraz sohbetine.

Poyrazoğlu sende yürüSohbet yeri irfan yeriAğlaşalım zârı zârıGelin kiraz sohbetine.

128

OLUR SONUM VİRAN

Ölmezden evvel öleyimOlur sonum viran benimNeme şadolup güleyimOlur sonum viran benim.

İster bin yaşam ölümBülbül gibi olsa dilim Mürşide varmazsa yolumOlur sonum viran benim.

İster bine varsa yaşımHep yolunda olsa işimAltın tac vurunsa başımOlur sonum viran benim.

Her sehergâh feryad etsemHer tarafa kol uzatsamKaftan kafa hüküm etsemOlur sonum viran benim.

Derya gibi ilmim olsaHerkes aklı benden alsa Şu dünya hep benim olsaOlur sonum viran benim.

Nâçâr yalan dünya nâçârHer kara gün gelir geçerOlsam çift kanatlı uçarOlur sonum viran benim.

Poyrazoğlu emir Hak’tır.Ne dilerse olacaktır.Kün feyekün olacaktırOlur sonum viran benim.

129

GURBANIN OLAYIM SENİN

Teksin dünyada sultanımGurbanın olurum seninYoluna koymuşam canımGurbanın olayım senin.

Gökyüzünde yıldızımsınHem gecem, hem gündüzümsünHem baharım hem yazımsınGurbanın olayım senin.

Bahçede gonca gülümsün Damarda dönen kanımsınKovanda petek balımsınGurbanın olayım senin.

Bülbülüm gül ağacımsınHasta gönlüm ilacımsınÂşıkların sertacısınGurbanın olayım senin.

Hamdü sena sultanımsınİlim ahlak irfanımsınCanım içinde canımsınGurbanın olayım senin.

Poyrazoğlu kölen olsunTek senin rızanı bulsunYeter gamlı gönlüm gülsünGurbanın olayım senin.

130

BABA BU YOL NERE GİDER

Baba bu yol nere gider Bu yol doğru dosta gider Ben bu yola kurban olam Bu yol doğru Hakk’a gider

Bu yola giden şad olurKalbi iman ve nur olurGirmeyenler pişman olurBaba bu yol nire giderBu yol doğru Hakk’a gider.

Medine’nin yolu uzunMevlâm bana verse izin Ravzasına sürsem yüzünBaba bu yol nere giderBu yol doğru Hakk’a gider.

Medine’nin yollarına Bahçedeki güllerine Gurban olam hâllerineBaba bu yol nere giderBu yol doğru Hakk’a gider.

Orta oldu benim yaşım Ahu zârdır benim işim Hiç durmuyor gözüm yaşımBaba bu yol nere giderBu yol doğru Hakk’a gider.

Poyrazoğlu yolunu bulGül için yanıyor bülbülSen feyzini şeyhinden alBaba bu yol nere giderBu yol doğru Hakk’a gider.

131

KARDEŞ ZİYARETİN MÜBAREK OLSUN

Kırık otobüsle yürürken gördümKardeş ziyaretin mübarek olsunMakamı huzurda dururken gördümKardeş ziyaretin mübarek olsun.

Say ederken Merve ile Safa’yıEttiniz mi bizler için duayıMevlâm emeğiniz etmesin zayiKardeş ziyaretin mübarek olsun.

Sen Rasul’e selamımı sundun muÂb-ı zemzem suyu ile yundun muKokusuna doya doya kandın mıKardeş ziyaretin mübarek olsun.

Arafat’ta günahların eridiÂşık olanların işi zâr idiBu senede kaç bin huccac var idiKardeş ziyaretin mübarek olsun.

Gözleye gözleye oldum bî kararÂciz gönlüm hem dost ister hem didarO güzel Allah’ın nice lütfü varKardeş ziyaretin mübarek olsun.

Poyrazoğlu sen zikreyle Mevlâ’yıMevlâm bulur her işine kolayıRabbim emeğiniz etmesin zayiKardeş ziyaretin mübarek olsun.

10.05.1964

132

GÖNLÜM ARZ EDER

Dostun cemâlin görmeyiGönlüm arz eder arz ederBeytullah’a yüz sürmeyiGönlüm arz eder arz eder.

Ben ağlarım zârı zârıGönlüm ister hem didârı Dört cariyar, peygamberiGönlüm arz eder arz eder.

Hak yoluna feda bu canHakk’a vasıl olmak meramSizinle gitmeyi hocamGönlüm arz eder arz eder.

Gine azdırdım yarayıVar mı bu derdin kolayıHacı Behçet’le kalmayıGönlüm arz eder arz eder.Âşık Ahmet durmaz yanarAli Baba sema dönerÇok ağlasam herkes kınarGönlüm arz eder arz eder.

Sefer ağlar hazin hazinAğlamakla görmez gözümRavzasına sürmek yüzümGönlüm arz eder arz eder.

133

Kardeşle bile gitmeyiFeyzine feyiz katmayıBeraber tavaf etmeyiGönlüm arz eder arz eder.

Haydın güle güle gidinEfendime selam edinNolur beni alıp gidinGönlüm arz eder arz eder.

Herkes pasaport alıyorGine gönlüm bulanıyorMuhammed kokun geliyorGönlüm arz eder arz eder.

Poyrazoğlu seni isterLütfeyle cemâlin gösterBenden selam söylen dostaGönlüm arz eder arz eder.

15.02.1965

134

ÇOK MÜNACÂT ETTİM

Çok münacât ettim Ulu Mevlâ’yaHiç cevap verir mi vermez mi bilmem.Varıp kapısına hâlim söyledimCevabı gelir mi gelmez mi bilmem.

Gine gönül girdi nefis cengine Korkarım ki sürer gider engineGayri bu hasretlik mahşer gününeOla ki kalır mı kalmaz mı bilmem.

Belki imtihandır bana bu çileYanıp kül olmuşum aşkı visaleSensin düşüren beni bu hâle Hâlimi sorar mı sormaz mı bilmem

Bin musibet versen unutmam seniİster damarımda kurutsan kanıSana kurban ettim bu garip canıYa kabul olur mu olmaz mı bilmem.

Bilmem beni inletmekte kastin neAlış veriş eder Mevlâm dostuyla Sabır merhemini yaram üstüne Efendim sarar mı sarmaz mı bilmem

Daha bitmedi mi başım çilesiŞeyda bülbül olmuş ötüyor sesiAlmış Poyrazoğlu hasret yaresiBu dertten ölür mü ölmez mi bilmem

135

BİLEMEDİM SUÇUMU

Bilemedim suçum nemden incindin.Araya söz katan eldir EfendimBen kulunum hâki pâyine geldimAradan noktayı kaldır Efendim

Dost dostu bir pula satar mı böyle Sâillere meyil katar mı böyleKusurlusun diye atar mı böyleKul kusurdan hâli değil Efendim

Kulun işi daim hata işlemek Adettir fidanı kesip aşlamakBir mürüvvete bin kan bağışlamakTa ezelden kalmış yoldur Efendim

Pişmiş aşa soğuk su mu katılırAksayanlar sürüden mi atılırGül solmakla bahçeden mi atılır.Solsa bile aslı güldür Efendim.

Daha çok mu acep başım çilesiDoldurdun içime gam ile yasıÜstadın çırağa cevri cefasıBöyle cevretmekse öldür Efendim.

Gam ile ge

dergÂh - irfanvakfi.org.tr · şairleri yunus emre, niyâzi mısrî, Ümmi sinân, seyyid...

Documents