DaNS | 076 | jul 2012.

TEMA BROJA: MODA I ARHITEKTURA

008 | DaNS

Moj kriterujum za istraživački i praktični ar-hitektonski dizajn fokusiran je na proučavanje procesa opažanja, razumevanja i prihvatanja promena izgrađenog okruženja. Zainteresovana sam za izučavanje efekta ovog procesa na koji se intenzivno odražava brza tehnološka revolucija. Tehnologija utiče na društvene rituale i razume-vanje novih otvorenih mogućnosti i upoznaje nas sa višestrukim identitetima, novim kontekstima nastanjivanja, višestrukim mogućnostima razu-mevanja i istraživanja sveta koji nas okružuje. Ja istražujem formalni jezik koji je pod uticajem virtuelnih karakteristika primenjen na realnost. Verujem da je to mesto na kome identitet dimen-zije i vremena postaje važan princip, jer uzima u obzir virtuelne uslove u cilju definisanja stvarno-sti koja zauzvrat utiče na našu percepciju.

Verujem da problem leži u tome sto se arhitek-tura ne prilagođava društvenim promenama tako brzo i ne obraća pažnju na važnost pronalaženja novih programa koji bi odgovorno pratili naše

živote. Brojni razgovori koji se bave ulogom vir-tuelne arhitekture u realnoj, izgrađenoj arhitek-turi, ne otkrivaju način na koji možemo razumeti realnost. Granice i definicije realnosti su prošire-ne, a to bi se trebalo dogoditi i sa arhitekturom i izgrađenim okruženjem. Moji arhitektonski pro-jekti se uglavnom fokusiraju na virtuelne uslove i njihov uticaj na stvarnost, pri čemu se potvrđuje verovanje da virtuelno postepeno postaje deo stvarnosti, kao podskup, dodatno nas apstrahujći od porekla, pri čemu se stalno redefinišu naši odnosi sa prostornim i fizičkim okruženjima. Što smo više u stanju da zamislimo i percipira-mo, utoliko se više možemo dislocirati iz naših sadašnjih okruženja kako bi smo dali prednost budućim kontekstima čije atribute možemo po-tvrditi kroz proces i simbiotičku vezu. Arhitektura je sredstvo pomoću koga se obavlja ovo ponovno udruživanje.

Digitalna tehnologija nije više samo alat za vizuelizaciju, već i metodologija percepcije svesti

Decodeine praksa – Margot Krasojević

Foto: Margot Krasojević

Čitaoci DaNS-a imaju jedinstvenu priliku da im povodom teme broja jedna od vodećih arhitek-tonskih vizionara današnjice – dr Margot Krasojević predstavi i objasni svoj inovativni teorijski i praktični, interdisciplinarni pristup savremenoj arhitekturi:

nicolaTypewritten Text

nicolaTypewritten Text

nicolaTypewritten Text

nicolaTypewritten Text

nicolaTypewritten Text

nicolaTypewritten Text

nicolaTypewritten Text

nicolaTypewritten TextTekst: Ana Mikic D'Apuzzo

DaNS | 009

DaNS | Časopis za arhitekturu i urbanizam

TEMA BROJA: MODA I ARHITEKTURA

i naprednog maskiranja stvarnosti. Korišćenje računarske prezentacije u cilju prezentovanja adaptacije realnosti dovodi do toga da ona po-staje realnija i od samog originala – simulacrum (lat). Živimo u vremenu kada se odvajamo od isti-ne istezanjem naših identiteta i naših realnosti i započinjemo nešto što će možda upravo buduće generacije ostvariti: da imaginarno prihvate/usvoje kao realno.

Danas prisustvo tehnološkog progresa u arhitek-turi stvara sasvim nove kreativne uslove. U nale-tu novih softvera i scenarija koji nam omoguća-vaju da izrazimo sve što možemo zamisliti, videti i razumeti, otvaraju se ogromne mogućnosti. Te velike potencijale treba sprečiti da ostanu samo arhitektonski stilski pokreti ili suvišni formalni izrazi u kojima je čitav koncept redukovan samo na površnu kao hiperaktivnu softversku aplika-ciju. Ove mogućnosti treba da postanu deo nove programske i dizajnerske kriterijumske strate-gije. Moramo analizirati savremeni način života i odnos ljudi sa stvarnošću. Previše čuvenih arhitektonskih gestova dovode u pitanje prave ra-zloge za njihovu gradnju koji se kriju iza procesa projektovanja mašući tehnologijom kao znakom strukturne i inženjerske moći i sposobnosti, bez povezanosti sa antropologijom, politikom, psiho-logijom, socijalnim studijima i sociologijom.

Kada arhitektura postane više interdisciplinarna izgrađeno okruženje će razumeti kako pojedine tipologije postaju suvišne i izumiru dok dru-ge preovladavaju, sa ciljem da se utvrde nove mogućnosti analizom odnosa između discipli-na. Ne moramo da se poistovetimo sa precizno propisanim načinom života. Ništa nije onako kako izgleda, posebno danas sa mogućnostima koje tehnologija nudi. Imamo čitav koncept dimenzija, vremena i brzine o kojima se govori godinama unazad i koje već treba aplicirati na današnje vre-me u ciju razumevanja njihove uloge u aktuelnim socijalnim pitanjima.

Predlažem da arhitektura počne da koristi poten-cijal koji nam virtuelna stvarnost pruža u obliku novog životnog okruženja. Na taj način postojeća programska ograničenja neće preopteretiti ili ugroziti mogućnost formiranja efikasnije ili ade-kvatnije tipologije. Na primer, u bankarskom sve-tu jak je uticaj bipolarnih uslova i uzrokuje stres i depresiju koja se uklanja uvođenjem joge i medi-tacije. Mogućnost da kreirate drugi identitet i ži-vite iluziju, poput svog avatara u “Drugom životu” takođe postaje realna. Sve to što utiče na to kako živimo i delujemo u stvarnom svetu (slučajevi gde neverstvo u “Drugom životu” dovodi do razvoda u stvarnom ili kada se planiranje pljačke banke u virtuelnom svetu “Drugog života” završava veoma realnim procesom u sudnici). Ivica između onoga što je stvarno, a šta virtuelno je postala nejasna i pod znakom pitanja, zato je sigurno da arhitek-tura treba da investira u oba koncepta. Oni ne mogu postojati jedan bez drugog iako je jedan evoluirao i prilagodio se drugom upravo, najviše od svih disciplina, u arhitekturi. Ovaj predlog može biti bolji način za dalje proširenje interdis-

ciplinarne relacije koja podržava i komunicira sa promenom socijalnog lica pod direktnim utica-jem tehnologije i njenih posledica. Predvidivost prostora nije više samo predmet inženjeringa već i socijalnog osvajanja, koje nam omogućava, kao arhitektima, da verujemo u društveno nastanjiva-nje prostora i prisvajanja fizičkog sveta. Upotre-bom tehnologije za vizuelizaciju upoznali smo se sa širokim spektrom objekata i koncepata koje treba smatrati realnim. Um ima aktivnu ulogu u izgradnji nove društvene stvarnosti, pruža okvir u kome su opažanje i misao ukomponovani sa ciljem da budu predstavljeni i potvrđeni.

Postoje alternativni načini za praćenje stope tehnoloških promena i njihovih dejstava na arhitekturu, ali bez razumevanja kako se mi, kao pojedinci, nosimo sa stvarnošću i u kakvom smo međusobnom dijalogu. Možemo pokušati da shvatimo koliko se možemo dislocirati od realno-sti i formirati novu, zatim pokušati da sagledamo mogućnosti ove promene i definišemo njene socijalne posledice.

Arhitekti bi mogli da primenjuju ova saznanja na prilagođavanje novih programa savremenom načina života, pre svega širenjem dizajna kao direktnog odnosa funkcije i prakse u našim živo-tima. I dalje verujem da forma sledi funkciju, ali naše funkcije su se promenile i mi danas imamo razne mogućnosti za nove konfiguracije života i postojanja koje treba da se ogledaju u arhi-tekturi i njenom programu koji treba da istraži virtuelne uslove i primeni ih u stvarnom svetu. Predlažem da dimenzije koje opisuju prostor i fizički svet budu polazna tačka za razumevanje realnog, a zatim temelj za razumevanje virtu-elnog. Nakon toga treba ponovo preispitati naš odnos sa realnošću i uvideti promene. Predugo traje manjak sadržaja u arhitekturi, a samim tim i inovacija. Arhitektura je postala više od simboličnog alata za primenu tehnologije koja je često potpisana čuvenim imenima dizajna, sa očiglednim nedostatkom suštinskog razumeva-nja poklapanja virtuelnog i realnog sveta koje se, verujem, manifestuje kroz dimenziju i geometriju u stvarnom svetu.

Moj pristup obrazložen u ovom intervjuu podrža-va serija dizajnerskih projekata, osmišljenih van određenog konteksta, ali su svi deo niza istraži-vanja u oblasti dizajna i tipologije. Prikazane sli-ke upotpunjuju stav da se korišćenjem naizgled apsurdnih vrednosti virtuelnog možemo uskladiti ili izgubiti u stvarnosti.

Objekat – „Kula” je galerija koja ima oblik ekra-na, odražava i menja urbanu strukturu Menhet-na. Objekat ne liči na kulu, jer je cilj projekta da se zakrivljenom hiperboličnom geometrijom i fraktalnom refleksijom dislocira doživljavaj fizič-kog objekta i simulira privid. Kula je zamišljen/subjektivno doživljen prostor preveden u površin-ske renderinge i razmišljanja, čije su granice i fi-zički prelazi ne-statični, čime se stvara dinamički niz dimenzija. Hausdorff dimenzija refleksija površine je veća od njihove topološke dimenzije

Decodeine practice –Margot Krasojević PhD.

[London, Beijing]

Margot Krasojević, PhD explains her innovative theoretical and practical, interdisciplinary ap-proach to modern architecture:

“My criteria for the theoreti-cal and practical architectural design are focused on examin-ing the process of observation, understanding and accepting the changes in the constructed environment. I am interested in examining the effects of this process which is dramatically influenced by a rapid technologi-cal revolution. I am exploring a formal language which has been applied to reality under the influ-ence of its virtual characteristics. I believe that this is the place where the identity of the dimen-sion and time becomes a crucial principle because it considers virtual circumstances in order to define a reality, which, in turn, influences our perception.

I believe that the problem lies within architecture’s slow ac-commodation to social changes and its negligence towards the importance of finding new pro-grams which would responsibly accompany our lives. My architec-tural projects are mainly focused on the virtual conditions and their influence on reality, through which it is confirmed that the virtual gradually becomes a part of reality, as a subset, additionally removing us from the origin, all the while constantly redefining our relationships with spatial and physical environments.

Digital technology is no longer just a tool for visualization but also a methodology for perception of the consciousness and ad-vanced masking of reality. Utiliza-tion of computer presentation for presenting an adaptation of real-ity results in it becoming more real than the original – becoming a simulacrum (lat.). We live at an age in which we are separated from the truth by overextending our identities and our realities and when we are beginning to

DaNS | 076 | jul 2012.

TEMA BROJA: MODA I ARHITEKTURA

010 | DaNS

i obe predstavljaju geometrijske iteracije jedne beskonačne dužine, dok je realna površina ogra-ničena. Refleksije površine su isuviše nepravilne i neopisive euklidskim geometrijskim jezikom i to su upravo osobine fraktala kao geometrijskog objekta.

Projekat „Žičare – iluzije” je istraživački pro-jekat i nema nikakve veze sa formalizmom. U ovom projektu je ispitivana refleksija i refrakcija materijala u okviru formalnog ograničenja da bi se razumelo njegovo dejstvo na životnu sredinu i održivost. Korišćenjem softvera koji se služi dinamikom i fizikom u cilju simulacije kaustike i svetlosti možemo da predvidimo ishod ovog efe-kata na svaku formu. Ovo je čisto mehanički test.

Projekat „Visećeg hotela” predstavlja spušteni kamp u kome arhitektura diktira i orkestrira naše percepcije o neposrednim kontekstima i okruženjima. Viseće platforme omogućavaju

alpinistima da uživaju u okruženju pre nego što nastave svoj put. Objekat je delom ugrađen u stene sa formiranim izbočinama koje prate njenu strukturu, a čini ga fleksibilna i jaka školjka od ugljeničnih vlakana ojačana polimerom. Mreža temelja se ubrizgava u litice, širi na postojeći granit i formira fasadnu strukturu. Viseći hotel stvara niz polarizovanih staklenih prostora koji štite penjača od odsjaja svetla, stvarajući iluziju da je sunce u nižem položaju. Dejstvo UVB zraka je smanjeno upotrebom holografski filtriranih jedinjenja stakla koja filtriraju belo i propuštaju difuzno zenitno svetlo. Demontažne konkavne strukture se reflektuju na mahunu, obavijaju je i deluju kao brisoleji, povećavajući opažanje okru-ženja i stvarajući virtuelnu realnost. Elementi uspostavljaju dislociranu vezu između realne i virtuelne percepcije uz pomoć prizmatičnih op-tičkih elemenata koji menjaju boju sa promenom tačke gledišta

Margot Krasojević je rođena 1975. u Londonu. Nosilac je sle-dećih arhitektonskih zvanja: BA (Hons), AADip (Hons); M. Arch i Ph. D, U.C.L. Radno iskustvo je sticala u kancelariji Zahe Hadid, NOX, Michael Squire & par-tners. Vodila je studije napred-nog digitalnog dizajna na uni-verzitetima Bartlett, Greenwich, Vašington – Sent Luis, Šefild i Tongji univerzitetu u Šangaju i održala brojna predavanja u SAD, Australiji i Evropi. Godine 1998. osnovala je „Decodeine” praksu u Londonu i Pekingu koja se bavi digitalnim dizajnom i sadrži istraživačku laboratori-ju. Trenutno radi kao arhitekta, digitalni dizajner, univerzitet-ski predavač i obučava se za psihoanalitičara. Njeni radovi su objavljivani u mnogim svetskim arhitektonskim publikacijama, a neke od njih su: FEIDAD 2001-2006, x1.000 evropskih arhite-kata (Joakim Fišer publikacije) itd. Svoje radove je izlagala na Vašington univerzitetu, OXO kuli, Bijenalu u Pekingu i Firenci, Saatchi Galeriji-Lon-don, „Storefront” knjižari u Njujorku itd. Njeni projekti su objedinjeni u monografijama Prostorna patologija plutajućih realnosti, izdavača Springer iz Beča i Dinamika i derealizacija objavljena 2011. Aktuelne su realizacije projekata vidikovca u Južnoj Africi, kuće u Pekingu, čajdžinice u Tokiju i galerije u Parizu.

DaNS | 011

DaNS | Časopis za arhitekturu i urbanizam

TEMA BROJA: MODA I ARHITEKTURA

do something that perhaps the future generations will ultimately realize – to accept/acquire the imaginary as the real.”

Margot Krasojević was born in London in 1975. The list of her credentials includes: BA (Hons), AADip (Hons); M. Arch and Ph. D, U.C.L. She gained work experi-ence in the office of Zaha Hadid, NOX, Michael Squire & partners. She held the studies of advanced digital design at the universities of Bartlett, Greenwich, Washing-ton – Saint Louis, Sheffield and the Tongji University in Shangai etc. In 1998, she founded the Decodeine practice in London and Beijing which works in digital design and has its own research laboratory.