december 2014 magazine voor en door cliënten van ggz oost ... · een orkaan, aardbevingen en...
TRANSCRIPT
Magazine voor en door cliënten van GGZ Oost Brabant
December 2014
De Horizon wil cliënten aan het woord laten. De Horizon informeert elke 2 maanden over
onderwerpen uit het dagelijks leven van cliënten, over ontwikkelingen binnen de Geestelijke
gezondheidszorg en over de locaties van de GGZ Oost Brabant. Uw bijdrage is welkom. De
redactie bepaalt wat geplaatst wordt. Artikelen kunnen ingekort worden. De Horizon is ook te
vinden op intranet onder Cliëntenraad. Onder pseudoniem schrijven mag, als de naam bekend
is bij de redactie.
Lever uw kopij in voor 12 januari 2015
Redactie
Lennart van den Elsen, Jan-Anton van der Mooren, Ger van Lankvelt, Ine van Wijk,
Fred Fassaert, Agnes Blok en Twan Aarts.
Redactieadres
- Horizon, Cliëntenraad, Kluisstraat 2 5427 EM Boekel.
- secretariaat en opmaak (maandag en donderdag 0492-846366) Bea van Leuken.
Wilt u de Horizon thuis ontvangen?
Dat kan! Neem daarvoor contact met ons op.
Drukwerk Verspreiding
Weemen Drukwerk & Communicatie Dichterbij/Werkkracht Heesch
C OLOFON
Kaft getekend door Nathalie Delisse
3
V OORWOORD
Bespiegeling
Afscheid nemen
van het oude jaar.
Het lijkt weer omgevlogen
een nieuw jaar ligt weer klaar!
Uren, dagen, maanden.....!
Herinneringen zijn opgestapeld
van vreugde maar ook van verdriet
van de afgelopen 365 dagen!
Maar die tijd
zij komen niet meer terug!
Hoe bizar het ook klinkt.
Dagen van niet zo lang geleden,
is nu verleden!
Oliebollen worden er gebakken
met vreugde en plezier!
De laatste dag; even stilstaan
met veel gepraat, gelach, misschien ook een traan,
Lekkers, misschien een wijntje met bier.
zij komen niet meer terug!
En dan, wordt er afscheid genomen
een nieuw jaar komt binnen!
Het oude jaar is voorbij waarin veel op ons af is gekomen
twaalf maanden zijn er weer te overwinnen.
Als redactie van de Horizon wensen wij iedereen heel veel goeds en gezondheid
4
NHOUD I Voorwoord 3
Inhoud 4
Een overdenking 5
Interview met Remy Roest 6
Nieuws van de Cliëntenraad 8
Gluren 9
Bus project ODAC Helmond 9
Koken met Ine 10
Roomse mopjes 11
Tegenstellingen 12
Roomse mopjes 13
Inloop Oss gaat verhuizen 13
Dichter des GGZ’s 13
Raad van Bestuur informeert 14
Kunst 15
Lot-us 16
Gedicht 16
De Paus en zijn chauffeur 17
Open dag ODAC Helmond 17
Heeft het gesmaakt 18
Je naam voor goede vrienden 18
De ontmoeting 19
Van de doden niets dan goeds 20
Kerstmis of kermis 21
Wie betaalt waarvoor 22
Balinese kunst 22
Staatssecretaris van Rijn in Uden 23
In memoriam 23
Jubilarissen medezeggenschap 24
Lachend verleden 28
Ellen van Duuren 25 jaar in dienst 29
De bijbel in gewone taal 30
Roomse mopjes 31
Een dennenboom met iets eronder 32
Golfclinic bij de buren 35
Er verandert veel in de zorg 2015 36
Leonard Cohen 38
Ode aan Helga 38
Die gedanken sind frei 39
Wat betekent veiligheid voor jou? 40
De zin en onzin van de antroposofie 42
Medicinfo bezoekt Coudewater 45
Bonte Avond Coudewater 45
Zorgverbeteringen 46
Zie je wel 46
Activiteiten 47
Kreet van de maand 48
5
Het eind van het jaar komt alweer in zicht
’s Avonds vroeg donker en ’s morgens laat licht
Een jaar waarin heel veel is gebeurd
Er is plezier gemaakt en er is ook getreurd
Een vliegtuig schoot men zomaar neer
Het was afschuwelijk, geen overlevenden meer
Nederland was in diepe rouw
Je vraagt je af wie doet zoiets nou
Ook worden er dagelijks mensen vermoord
Intens verdrietig als je zoiets hoort
Oorlog, racisme, geweld, vluchtelingenkampen
Een orkaan, aardbevingen en andere natuurrampen
Ik weet je kan niet bij alle verdriet stil blijven staan
Maar er ook niet zomaar aan voorbij gaan
Men moet anderen helpen die verkeren in nood
De armoe en ellende in de wereld is heel groot
Ook in ons land komen er steeds meer bezuinigingen
Op de zorg en nog veel andere dingen
Weet je de armoedzaaier en de gewone man
Worden daar uiteindelijk de dupe van
Toch blijf ik hoopvol voor het nieuwe jaar
We moeten er toch iets van maken met elkaar
En begrip voor ieder zijn standpunt tonen
Wij moeten als eenheid op deze aardbol wonen
En weet je er is overal weleens wat mis
Toch ben ik blij dat Nederland mijn vaderland is
Wat ik aan iedereen zou willen wensen
Een vredig maar vooral een gezond jaar voor alle mensen
EEN OVERDENKING
door Annie van Engeland- van der Kruijssen
6
voor Remi dat psychiatrie zijn vak moest gaan
worden.
Psychiatrie kent veel invalshoeken om aan te
sluiten bij mensen met een psychisch
probleem. Enerzijds biologisch, maar ook
sociaal en ga zo maar verder. Het is vooral
boeiend om de juist ingang te nemen om bij
mensen aan te sluiten en mensen in hun eigen
kracht te zetten, vertelt Remy. Dat brengt
mij op mijn belangrijkste
vraag: Remy, je hebt veel
gedaan voor de introductie
van de Rehabilitatie en Her-
stelgedachte binnen GGZ
Oost Brabant. Wat is het dat
jou vooral aanspreekt hierin
en wat kan het voor ieder-
een betekenen. Ik merk al
snel dat ik met deze vraag
op het stokpaardje van Re-
my terecht gekomen ben. Ik
krijg van hem een heel col-
lege over de historie en de
ontwikkeling van de Herstel-visie en wat deze
voor mensen kan betekenen, zowel voor cli-
ënten als ook voor medewerkers. Niet dat ik
een college verwacht had, maar het verhaal
wat Remy vertelt is hoe iedereen die hem
kent ook
altijd ervaren heeft. Een gedreven man met
een enorme passie en bevlogenheid voor zijn
vak en voor zijn cliënten.
De Herstelvisie, vertelt Remy, komt eigenlijk
uit twee bronnen voort.
1e: Beloopstudies schizofrenie (dat zijn onder-
zoeken onder cliënten over een langere perio-
de die het doel hadden de ontwikkeling van
de ziekte en het functioneren van de cliënt in
beeld te brengen)
Vandaag heb ik een interview met Remy
Roest. Ik ben nog net op tijd want het is zo
ongeveer de laatste werkdag van Remy als ik
dit interview met hem heb. Toch wil ik hem
graag nog op de valreep aan iedereen voor-
stellen, ondanks zijn vertrek. Of beter
gezegd, zijn pensionering. Want Remy is in
1949 in Den Haag geboren. Maar, vertelt hij
erbij, ik heb wel Brabantse wortels want mijn
vader komt uit Bergeijk en
sinds 1983 ook in Brabant
gesetteld in Best.
Remy is getrouwd en vader van
3 kinderen. En zijn grote hobby
is fietsen en zijn hond.
Na zijn middelbare school heeft
hij in Leiden geneeskunde
gestudeerd. Daarna heeft hij in
Den Haag de opleiding tot
psychiater gevolgd. Vervolgens,
met zijn Brabantse wortels, is
Remy in
Brabant neergestreken en heeft achtereenvol-
gens bij RPI, de Grote Beek, GGz-E, St. Anna-
ziekenhuis en tot slot bij GGZ Oost Brabant
als psychiater gewerkt.
Ik wilde Remy toch nog graag op de valreep
interviewen omdat hij van grote invloed is
geweest met nog enkele anderen voor de
introductie van Rehabilitatie en de Herstelge-
dachte binnen GGZ Oost Brabant.
Ik vraag hem waarom hij eigenlijk psychiater
is geworden. Remy antwoordt dat dat al heel
snel duidelijk was voor hem na de colleges
van dr. Hustinx (ook voorzitter geweest van
de Nederlandse vereniging voor de psychia-
trie) die zo motiverend en inspirerend was
INTERVIEW MET door Twan Aarts
7
2e: Ego documenten (ofwel de herstelverha-
len van mensen. In het bijzonder Patricia
Deegan uit Amerika die zich sterk gemaakt
heeft voor de cliëntenbeweging en het
belang van deze succesverhalen).
In 1993 heeft de Amerikaanse psychiater
Anthony op basis van deze twee bronnen een
baanbrekend document geschreven.
Kern hierin is de Herstelprocessen van
mensen ondersteunen omdat deze mensen
stimuleert.
Hieraan voorafgaand was (en is) er de rehabi-
liatiebeweging die uitgaat van de doelen die
mensen zich stellen en wat zij daarbij nodig
hebben om deze te realiseren. De Herstelge-
dachte is hier op verder gegaan.
Herstel heeft 4 kernaspecten waar zij zich op
richt (ook door het Trimbos instituut onder-
zocht)
1: gezondheid
2: maatschappelijke rollen
3: maatschappelijk functioneren
4: persoon, zijn identiteit en zelfervaring.
Maar, vraag ik Remy, Herstel gaat wel veel
uit van wat ik allemaal kan en moet, terwijl
ik als patiënt toch gewoon afhankelijk ben.
Ik krijg als antwoord van Remy: Dat klopt,
maar dan toch praten we met jou om toch
zelf steeds keuzes te blijven maken om op
die manier greep op je eigen herstel te
krijgen.
De Herstelvisie kijkt vooral naar de lange
termijn en hoe hulpverleners daarin mensen
kunnen ondersteunen. Hier komt ook de
uitspraak uit de cliëntenbeweging vandaan:
“Nothing about us, without us”. (ofwel op
zijn Hollands: niets over ons, zonder ons)
Dit betekent dat de kern in dit alles is om de
cliënt in alles te betrekken.
In 1. De oriëntatie op de persoon (zie mij als
mens en niet als mijn ziekte)
2. Betrokkenheid bij de persoon (betrek de
cliënt bij alles over zijn persoon of zijn
omgeving)
3. Keuze (cliënten zelf zoveel als mogelijk te
laten kiezen)
4. Hoop (er is altijd toekomst. Hulpverlening
moet erop gericht zijn perspectief te bieden)
Ik moet zeggen dat de gedachte achter
Herstel me vandaag weer een heel stuk dui-
delijker is geworden door de uitleg van Remy.
Vooral dat laatste over de Hoop is wel heel
erg mooi.
Om dit verhaal van Remy te horen wilde ik
hem graag nog interviewen als drijvende
kracht en inspirator binnen GGZ Oost Bra-
bant.
Remy heel erg bedankt voor dit interview en
jammer dat je nu weg gaat bij GGZ.
Heel veel succes en geluk nog in de toe-
komst.
Twan Aarts, redacteur Horizon.
REMY ROEST
8
Nieuws van de Cliëntenraad
In een brief aan de Raad van Bestuur heeft de
Clientenraad hierover zijn zorg uitgesproken.
Vergoeding maaltijden bij afwezigheid
Als Clientenraad zijn wij met de Raad van
Bestuur overeengekomen dat bij een afwezig-
heid van twee of meer dagen cliënten in
aanmerking komen voor een vergoeding van
de maaltijden die zij niet gebruikt hebben
binnen GGZ. Dit voor een proefperiode van
een half jaar waarna bezien zal worden of
deze norm nog langer zal blijven bestaan,
of dat er een aanpassing mogelijk is op deze
regeling.
Enquête Kinder & Jeugd GGZ
Cliëntencommissie Kinder & Jeugd GGZ heeft
een steekproef enquête gehouden op RGC’s
onder jongeren en ouders om hun mening te
horen over de kwaliteit en tevredenheid over
de geboden zorg en wat daar mee samen-
hangt. De uitkomsten worden op dit moment
met de verantwoordelijk directeur en
management besproken. Groot aandachtpunt
wat naar voren kwam is dat communicatie en
informatieverstrekking verbeterd moeten
worden.
Medezeggenschap en participatie
In de komende maanden zullen we als
Clientenraad stilstaan bij het thema mede-
zeggenschap en participatie.
Doordat steeds meer op ons afkomt, is het
goed om eens gezamenlijk een pas op de
plaats te maken en over deze twee zaken
goed na te denken en te beschrijven hoe dit
er in de toekomst uit zou moeten gaan zien.
Uitgangspunt blijft dat zoveel mogelijk
cliënten moeten kunnen deelnemen in zijn of
(Vervolg op pagina 9)
Transitie Kind en Jeugd GGZ
Als Clientenraad hebben wij een brief
geschreven aan de Transitie Autoriteit Jeugd,
mevr. Sint, aan de Inspectie Gezondheids-
zorg, aan de diverse gemeenten in het werk-
gebied van GGZ oost Brabant en een open
brief in het Brabants Dagblad, om onze
zorgen te uiten over de ontwikkelingen
m.b.t. gespecialiseerde jeugd ggz.
In de vorige Horizon hebben we gemeld dat
er grote kortingen aankomen waardoor de
continuïteit en veiligheid in het gedrang
lijken te komen. Inmiddels is onze angst
waarheid geworden. Hoewel gemeenten
aangeven dat zorg gecontinueerd zal blijven
spreken zij nog steeds ook over budgetkortin-
gen (hetzelfde werk voor minder geld uit te
voeren) en volumekortingen (minder
instroom nieuwe cliënten).
We zullen moeten afwachten hoe groot de
kortingen uiteindelijk zullen zijn, maar
duidelijk is wel dat het allemaal met minder
moet. We hopen als clientenraad dat dit
alles niet ten koste zal gaan van mensen,
van jongeren.
Signalen m.b.t. bezuinigingen
Als clientenraad krijgen wij met regelmaat
signalen van cliënten dat zij minder zorg
ontvangen dan waar zij voor geïndiceerd
zijn. Ook ontvangen wij signalen van cliënten
die vanuit FACT teams begeleid worden, dat
zij brieven ontvangen waarin aangekondigd
wordt dat door de bezuinigingen het aantal
contacten verminderd zal worden.
Ook signalen over de beschikbaarheid van
medewerkers bij ziekte en of andere
afwezigheid. De klacht is in hoofdzaak dat er
geen vervanging is en dat cliënten soms
lange tijd op een nieuwe afspraak moeten
wachten.
9
GLUREN door Gerry van der Rijt-van Sinten
Op 26 september was ik samen met Marianne
Slaats, die ook in het DB van de Cliëntenraad
zit, bij de open dag van de stadshobbywerk-
plaats in Veghel.
We werden hartelijk ontvangen en kregen
een naambadge, een kop koffie of thee aan-
geboden en een plak cake die door een ande-
re instelling was gemaakt. Een compliment
voor de cakemakers, zo’n lekkere cake heb ik
nooit eerder geproefd, dank je wel. Ik zou
best het recept hiervoor willen ontvangen.
Misschien een idee om in onze Horizon te
plaatsen.
De officiële opening werd gedaan door wet-
houder Riny van Rinsum waarna hij een vol-
leybal in het doel probeerde te slaan, wat
hem niet de eerste keer lukte.
De “Als je maar Happy band” zorgde voor een
gepaste noot.
Ook werden er vanuit een mobiele keuken
specialiteiten zoals lekkere stamppotten
geserveerd waar ook goed gebruik van werd
gemaakt.
Verder waren er veel stands met informatie
over oa. de Watersteeg (van die lekkere
cake), Ruilnetwerk, Vivaan, Sam Sam en nog
vele anderen en niet te vergeten Tweewieler-
service op het Bolkenplein van Veghel.
GGZ en de SWZ streven naar een goede
samenwerking met de welzijnsorganisaties.
Bedankt vaste bezoekers en ondersteuners
dat wij bij jullie in de keuken mochten kijken
hoe jullie de producten maken die je later in
het Swinkeltje kunt kopen of rechtstreeks
bestellen.
Wij als bestuur van de Cliëntenraad hopen
dat deze dagactiviteiten mogen blijven
bestaan ondanks alle bezuinigingen.
BUS PROJECT ODAC HELMOND
door Twan Aarts
Rosalieve van Daal is dit aan het opzetten. Ik
heb haar gevraagd hier iets meer over te
vertellen. ODAC Helmond heeft een bus
aangeschaft. Ohra nuts fonds heeft ons bij
de aankoop van de bus gesponsord.
De bus is ervoor bedoeld om cliënten van en
naar dagbesteding te vervoeren. De bus kan
ook gehuurd worden door de afdelingen van
de GGZ. De kosten zijn 50 eurocent per
gereden kilometer. De bus wordt gereden
door voornamelijk vrijwilligers en of (ex) cli-
ënten.
We zijn nog op zoek naar enthousiaste
chauffeurs.
Voor het boeken van de
bus of het als chauffeur
aanmelden bel 0492-
505160 en vraag naar de
coördinator bus project.
haar woon/verblijfsplaats en in de ambulante
contacten.
Uitbesteding schoonmaak
Als Clientenraad hebben wij advies met
aandachtpunten uitgebracht over de
uitbesteding van de schoonmaak.
In het advies is meegenomen dat het voor
cliënten belangrijk is dat een vast team
steeds de schoonmaak zal doen zodat er niet
steeds maar “nieuwe gezichten” rondlopen.
Verder is geadviseerd om de zorg gebonden
schoonmaakmedewerkers onder aansturing
van de teamleider te plaatsen.
(Vervolg van pagina 8)
10
Flensjes met groene salade, spekjes, appel en frambozen-dressing
Voorgerecht voor 6 personen
Bereidingstijd: ca. 30 min.
Ingrediënten: 100 g bloem -
mespuntje zout - 200 ml melk - 1 ei - 2 eetl.
vloeibaar bakproduct (margarine)- 100 g ont-
bijtspek, in plakjes - 150 g gemengde sla - 1
rode appel, in schijven - 50 g Parmezaanse
kaas, in flinters
Voor de dressing: 100 g frambozen - 2 eetl.
(witte) balsamicoazijn - 4 eetl. walnotenolie -
1 theel. Honing – zout - versgemalen peper
Voorbereiden: Klop de bloem met het zout en
de melk los en klop er het ei en het vloeibaar
bakproduct doorheen tot een glad beslag.
Laat even rusten. Bak de plakjes spek uit in
een droge koekenpan met antiaanbaklaag en
laat ze uitlekken op keukenpapier.
Bak in dezelfde koekenpan 6 flensjes aan
beide kanten goudbruin. Laat ze afkoelen.
Pureer de helft van de frambozen met de
azijn, walnotenolie en honing tot een goed
gemengde dressing. Verdun de dressing even-
tueel met een eetlepel water en breng op
smaak met zout en peper.
Bereiden: Leg de flensjes op 6 borden. Schep
de dressing door de sla en verdeel dit over de
flensjes. Verkruimel de ontbijtspek en ver-
deel de appel en de rest van de frambozen
over de sla. Maal er nog wat peper over en sla
het flensje dubbel. Bestrooi met flinters kaas.
Romige maïs soep met gefrituur-de mihoen
Bijgerecht voor 6 personen
Bereidingstijd: ca. 40 minuten
Ingrediënten: 2 eetl. olijfolie -
2 uien, gehakt - 1 prei, alleen
het wit, fijngesneden - 2 eetl.
bloem - 1 l warme kippenbouil-
lon, van tablet of pot - 2 blikjes maïs, uitge-
lekt - 1 mespunt saffraan - 150 ml kook room
- zout en versgemalen peper - 200 ml arachi-
deolie (om te frituren) - 100 g mihoen - 2
bosuitjes, in dunne ringetjes
Bereiden: Verwarm de olijfolie in een soep-
pan en fruit de ui goudbruin. Voeg de prei en
bloem toe en roer goed over de bodem. Giet
de warme bouillon erbij en roer tot er geen
klontjes meer zijn. Voeg de maïs en saffraan
toe en breng de soep aan de kook. Laat circa
20 minuten zachtjes koken. Pureer de soep en
giet hem door een zeef. Voeg de room toe en
laat nog een paar minuten doorkoken. Breng
de soep verder op smaak met zout en peper.
Verwarm de olie in een hoge pan en frituur de
mihoen in kleine porties heel kort.
Zorg ervoor dat het niet verkleurt!
Laat de mihoen uitlekken op keukenpapier.
Schep de soep in borden, serveer met een
pluk mihoen erbovenop en strooi er wat
ringetjes bosui over.
door Ine van Wijk
KERSTMENU VAN INE
11
Gekarameliseerde beenham met honing
Hoofdgerecht voor
6 personen
Bereidingstijd: ca. 10 min.
(+40 min. oventijd)
Ingrediënten: 100 ml honing - 100 ml vers
sinaasappelsap - 2 takjes tijm - 2 gekneusde
peperkorrels - 2 eetl. boter - 2 beenhamme-
tjes van circa 500 g p.st. (naturel)
Voorbereiden: Verwarm de oven voor op
160°C. Breng de honing met de rest van de
ingrediënten aan de kook en laat 10 minuten
op een lage stand trekken. Verwijder de tijm
en laat afkoelen.
Bereiden: Bestrijk de hammetjes royaal met
het honingmengsel en bak ze 40 minuten in
het midden van de oven tot het laagje kro-
kant en kleverig is. Bestrijk de bovenkant tus-
sentijds nog een paar keer met het honing-
mengsel. Snijd de ham in dikke plakken.
Tips: Lekker met aardappels die tegelijkertijd
met de ham zijn meegebakken in de oven of
een romige aardappelpuree en knapperige
groenten.
Warme sticky toffeecake met ijs
Nagerecht voor
6 personen
Bereidingstijd:
ca. 20 minuten
Ingrediënten: 200 g gekonfijte of verse
dadels, ontpit - 1 theel. Bakpoeder - 200 g
zachte boter - 150 g suiker - 1 theel. Vanille-
suiker - 2 eieren - 185 g zelfrijzend bakmeel -
150 g lichtbruine basterdsuiker - 100 ml
slagroom - bakpapier
Voorbereiden: Verwarm de oven voor op
180°C. Snijd de dadels in stukjes en zet ze op
met 200 ml water. Breng aan de kook en roer
van de warmtebron af het bakpoeder erdoor.
Laat dit afkoelen. Vet een bakblik met hoge
rand in met wat boter en bekleed de bodem
met bakpapier.
Bereiden: Klop 100 gram boter met de suiker
en vanillesuiker luchtig en klop er een voor
een de eieren door. Zeef het zelfrijzend
bakmeel erboven en roer dit er goed door-
heen. Schep de dadels erdoor en schenk het
beslag in het bakblik. Bak de cake in 30 à 40
minuten gaar. Verwarm ondertussen al
roerende de basterdsuiker met de slagroom
en de rest van de boter tot de suiker goed
gesmolten is. Laat even koken en giet 2/3 van
deze saus over de warme cake. Zet nog 10
minuten terug in de oven tot de cake de saus
heeft geabsorbeerd. Laat de cake nog 10 mi-
nuten buiten de oven staan voordat u er stuk-
ken van snijdt.
Serveer met de rest van de saus.
Tips: Serveer warm met een bolletje vanille-
ijs.
ROOMSE MOPJES door Ger van Lankvelt
Een boer heeft een beroerd stuk waarde-
loos land ergens in de Kempen. Jarenlang
ploegt hij voort. Op zekere dag staat hij
aan de rand van zijn akker tevreden te
kijken naar zijn golvende koren dat hij
gezaaid heeft. Passeert meneer pastoor.
Die zucht: 'Wat een schoons kan er toch
groeien met behulp van Onze-Lieve-Heer.
'waarop de boer antwoordt: 'U had het eens
moeten zien, meneer pastoor, toen Onze-
Lieve-Heer het hier nog helemaal alleen
deed.'
12
Licht en donker zijn zeer duidelijk merkbaar
in het wereldgebeuren en zijn tegenstellin-
gen. Eén voorbeeld, van wat energieën
kunnen betekenen voor de mens op zijn weg
naar een fundamentele ontwikkeling. Alle
energieën in en rond de aarde, bestaan bij
tegenstellingen. Hoog en laag, macht en
onmacht, ziek en gezond, wetenschap en
geloof, enz.. De extreme vormen hierin
kunnen het resultaat van nu zijn. De technolo-
gie en wetenschap ontwikkelen enorm.
Deze gaan steeds verder, want wat
gisteren een zekerheid was en
wetenschappelijk bewezen, kan
vandaag achterhaald zijn. Men wil
vernieuwen, steeds meer en meer,
steeds vooruitgang. De tegenstelling
is: minder. Zoals het leven bij de
dag, met de eenvoud van wat de
aarde te bieden heeft, maar
begrensd door wat het heden in
onze samenleving van ons
verwacht. Afhankelijk van de tijd
waarin wij leven, waar dan ook op
deze aarde. Al deze tegenstellingen
gaan met de wind mee de wereld
in. Als vandaag een zandstorm de
kop opsteekt in de Sahara, zijn
overmorgen onze auto’s bedekt met
een stoflaag. Zo ook de wereldwij-
de energieën, voor gevoelige
mensen zeer zeker merkbaar.
De omstandigheden van waar wij nu
in leven, deze wereld met enorme tegenstel-
lingen, is voorlopige realiteit. Wij leven in een
tijd dat er meer en meer van de mens wordt
verwacht, dan eenvoudig leven met drinken,
eten, kleding, een dak boven je hoofd.
Er wordt meer en meer gepresteerd, meer en
meer van de mens verwacht, om dat stukje
van de aarde te behouden, dat ‘onze gren-
zen’ wordt genoemd. Samenwerking, vooruit-
gang, vernieuwing. Eén Europa. Maar dat de
mens een evenwicht in zichzelf mogelijk kan
maken, dat er geen hel en hemel zijn, is
eveneens een ontwikkeling van de mens op
aarde. En deze begint bij een gezinsleven,
waar plaats is voor praten, samen eten,
drinken, lachen, spelen. Dat kan vanaf de
geboorte al ervaren worden,
maar ook na jaren een zwaar
leven te hebben doorstaan.
Dat kan eveneens uiteindelijk
thuiskomen zijn in een maat-
schappij van rust, regelmaat en
reinheid.
Kinderen van nu, die aan hun
lot worden overgelaten, in
gezinnen waarin dat moet,
omdat beide ouders buitenshuis
werken om te kunnen voorzien
in hun zelf gekozen bestaan. In
de tijdsgeest van nu en waarin
zij veel moeite moeten doen
om het hoofd boven water te
houden. Kinderen van net 6
maanden worden naar de
kinderopvang gebracht, omdat
moeder haar werk weer moet
oppakken daar er anders voor
haar 10 anderen zijn. Structuur
die afhangt van ‘moeten’ werken, en zet de
kinderen voor de buis of achter de i-pad,
want wij zijn zo moe. Naar de opvang!
En opgevoed door ‘gediplomeerden’ in
kinderverzorging. Ten behoeve van een thuis
TEGENSTELLINGEN door Agnes Blok
13
met enige luxe. ‘Zonder diploma’s kom je
niet ver’. Een kind naar passend onderwijs
sturen, was in de jaren ’80 niet goed bij je
hoofd zijn als ouder om dat voor je eigen kind
te beslissen. ‘Wij zullen deze kinderen onder
onze hoede nemen’, riep jeugdzorg toen.
In deze nu volwassen generatie, hebben veel
van deze kinderen zelden een diploma
behaald en zijn vaak van hot naar her
gestuurd. Wat is toekomst voor jongeren die
geen diploma hebben behaald, maar wel de
kost voor zichzelf of hun te vormen gezin
moeten gaan verdienen! Er is heel veel
belangstelling voor alleen maar hoogopgelei-
den en gediplomeerden, want ZIJ vormen de
toekomst, zo zeggen de huidige economen.
Er is geen hel en hemel, er is enkel leven op
aarde. Zo zegt de wetenschap.
Onze toekomstige generatie: de bijzonder
getraumatiseerde jeugdigen uit oorlogslanden
en onze huidige generatie kinderen, zittend
op de bank met een i-pad voor de tv. Wat is
wijsheid.
ODAC Inloop Oss gaat verhuizen
een Inloopbezoeker
De Inloop heeft bijna twintig jaar aan de
Coornhertstraat gezeten.
Vele bezoekers hebben er met veel plezier
diverse dagactiviteiten gedaan of naar de
Ontmoeting (huiskamer) gegaan.
Zelfs dit blad de Horizon is daar de laatste
jaren in elkaar gezet en verspreid.
Maar nu gaat het gebouw dicht en gaat het
verhuizen naar de Van Veldekestraat net
naast het oude pand.
Dit pand gaat open op 27 oktober en alleen de
Ontmoeting (huiskamer) komt daar in.
De andere dagactiviteiten worden verspreid
over Oss (gaan samen met andere instellin-
gen).
Hopelijk gaan de bezoekers een mooie
toekomst tegemoet met deze nieuwe vorm
van dagbesteding.
GEDICHT door Johan Hijzelaar
Dichter des GGZ’s
Jij bent maar
een speldenknop
van het heelal
waar ik de draad
van ben
En steeds weet ik
jou weer opnieuw
te bereiken
om mijn liefde
door het oog te rijgen
ROOMSE MOPJES door Ger van Lankvelt
De pastoorsmeid heeft met meneer pastoor
een uitstapje naar België gemaakt.
De koster is benieuwd hoe het was.
Brussel vond ze het leukst. De markt, de
staminees. En zeker en vast ook Manneke Pis
gezien? Nee, zegt de meid, dat was al in
Antwerpen. Waarmee ze de pastoor bedoel-
de, die moest al in Antwerpen uit de bus om
zijn blaas te ledigen.
DE RVB INFORMEERT door Vivianne Viguurs
Start onderzoek naar ervaringen van ambulante,
volwassen cliënten
In november is binnen GGZ Oost Brabant gestart
met een onderzoek naar de ervaringen van
ambulante, volwassen cliënten. Hiervoor zijn via
een steekproef 300 cliënten geselecteerd. Deze
mensen hebben de vragenlijst Consumer Quality
Index (CQI) ontvangen.
Waarom worden klantervaringen gemeten?
Wij hebben de wens om inzicht te krijgen in de
tevredenheid van onze cliënten over de dienstver-
lening. De gegevens worden gebruikt om de zorg
verder te verbeteren. Tevens vinden we het
belangrijk om ons maatschappelijk te verantwoor-
den. Met de zorgverzekeraar zijn afspraken
gemaakt om periodiek de cliëntervaring te meten
met de CQI en de uitkomsten te gebruiken om te
benchmarken. Voor meer informatie: Céline Al-
bers via [email protected]
Raad van Bestuur meldt zijn zorgen over transitie
Jeugd bij TAJ
Wij hebben begin oktober melding gedaan bij de
Transitie Autoriteit Jeugd (TAJ) over onze zorgen
over de wijze waarop de transitie Jeugd momen-
teel gestalte krijgt. Inmiddels heeft de TAJ het
verzoek geaccepteerd om hierover met hem in
gesprek te gaan. De Raad van bestuur: “ GGZ Oost
Brabant heeft de afgelopen jaren flink ingezet op
het afbouwen van klinische GGZ capaciteit en op
een succesvolle wijze de jeugd GGZ voor het hele
gebied geambulantiseerd. Hierbij is het noodzake-
lijk dat de nog zeer beperkte lokale en niet bo-
venregionale benodigde klinische capaciteit voor
crisisopname in Oost Brabant blijft gewaarborgd."
Laat de zorg voor de jeugd niet #KopjeOnder gaan
Organisaties die zorg bieden aan jeugd in Brabant
zijn op 24 september gestart met de actie Kopje-
Onder.nu. Hun statement: “De jeugdzorg dreigt
kopje onder te gaan wanneer de Transitie jeugd-
zorg (Kinder en Jeugd
GGZ, Jeugdzorg en
LVB) in dit tempo
wordt doorgevoerd.
Wij staan achter de
bedoeling van de transitie; maar de snelheid en
bezuiniging waarmee dit nu gebeurt, draagt
volgens ons niet bij aan een verantwoorde invoe-
ring.” Met deze actie bieden de zorgaanbieders
medewerkers, cliënten en andere betrokkenen
een platform om hun zorgen te uiten. Het initi-
atief heeft een eigen Facebook-pagina en cam-
pagnesite www.kopjeonder.nu met info en tools
om in actie te komen bijvoorbeeld door het ma-
ken en plaatsen van een foto op facebook. Inmid-
dels zijn al zo’n kleine 700 mensen KopjeOnder
gegaan voor de zorg.
Grip regiotour: start van onze communicatie over
transities
Met het oog op de veranderingen in de GGZ per
2015, starten we in december met een regiotour.
Medewerkers van de Grip infocentra organiseren
inloopsessies op locatie, waarin we in gesprek
gaan met cliënten/naasten die in zorg zijn. Doel
is te horen wat er leeft, wat de infobehoefte is en
de algemene informatie van het Ministerie van
VWS te delen. Bij de invoering van de eigen bij-
drage in 2012 bleek de regiotour een welkome
wijze van communiceren. Vandaar dat we deze
werkwijze nu opnieuw inzetten.
Van algemeen naar specifiek
De specifieke informatievoorziening over wat er
voor mensen verandert, loopt veelal via de
gemeente (WMO en Jeugdwet). Afhankelijk van
de plaats waar ze woonachtig zijn, zullen cliënten
de komende tijd een brief ontvangen van hun
gemeente. Het is helaas lastig om aan te geven
wat zij precies wanneer kunnen verwachten,
omdat iedere gemeente weer een andere commu-
nicatie-aanpak heeft.
15
K UNST
“Selfie (van onbekende stripfiguur) in Wenen”
door Lennart van den Elsen
16
door team Lot-us
LOT-US
Geachte afdelingen en woonvormen van Huize
Padua,
Graag willen wij u op de hoogte brengen van
Lot-us, lotgenotencontact Huize Padua.
Wij zijn een team van ervaringsdeskundigen
en vrijwilligers en zijn er vooral voor alle
cliënten van Huize Padua.
Wij hebben inloopmiddagen op
dinsdag– en vrijdagmiddag van
13.30-16.00 uur. Cliënten kunnen
binnen wandelen voor een praatje
of voor een gesprek met een kopje
koffie of thee.
Ook organiseren wij thema-avonden. Deze
vinden plaats op de 3e dinsdagavond van de
maand van 19.00 – 20.30 uur in de foyer te
Huize Padua. De thema-avonden kunnen vari-
ëren van lezingen, dvd’s kijken, gezelligheid
met een kop koffie of thee erbij en natuurlijk
ruimte voor een gesprek.
Het zou fijn zijn als alle cliënten op de hoogte
zijn van ons bestaan. Als jullie het nuttig vin-
den kunnen we ook een bezoek brengen aan
de afdeling of woonvorm om de cliënten op
de hoogte te brengen. Wij zijn te bereiken op
dinsdag– en vrijdagmiddag en op woensdag-
ochtend. Ons tel.nr. is 0492-846375. Ook kunt
u een e-mail sturen naar lot-
U kunt ook binnenlopen. Ons kantoor zit in
het hoofdgebouw (linksaf, 2e deur rechts) of
anders vragen aan de receptie.
Beste lotgenoten in Huize Padua,
Het nieuwe seizoen voor Lot-us, Lotgenoten-
contact Huize Padua is weer begonnen. De
inloopmiddagen op dinsdag en vrijdagmiddag
zijn weer open van 13.30—16.00 uur. U vindt
ons on het hoofdgebouw van Huize Padua in
de hal.
Ook organiseren we thema-
avonden op de 3e dinsdagavond
van de maand. Locatie: foyer in
Huize Padua.
Voor volgend jaar zijn deze gepland op:
20 januari, 17 februari, 17 maart, 21 april,
19 mei, 16 juni en in juli houden we een
picknick.
Graag tot dan !
Team Lot-us
GEDICHT door Willemien van Rixtel
Wij mensen willen zoveel bereiken
Maar “moeten en eisen” doen velen
bezwijken
Dat is ook de stijl niet van God onze Heer
Hij vraagt heel geduldig en wacht telkens
weer
Hij is als een Herder en wij zijn bereid
Dan is het een wonder hoe hij alles leidt.
De mooiste dingen in het leven kun je niet
aanraken
Je moet ze voelen met je hart
17
DE PAUS EN ZIJN CHAUFFEUR
door Fred Fassaert
Nadat de chauffeur op de luchthaven de
bagage van de Paus in de kofferbak van de
limousine had geplaatst, bemerkt hij dat de
Paus nog altijd op de stoep staat. “Neem me
niet kwalijk, Uwe Heiligheid”, zegt de
chauffeur, “zou u alstublieft willen instap-
pen zodat we kunnen vertrekken?” “Om je
de waarheid te vertellen”, zegt de Paus,
“ze willen in het Vaticaan niet dat ik met de
auto rijd en ik zou dat graag vandaag toch
eens willen doen”. “Het spijt me erg, maar
ik kan je dat niet laten doen anders verlies
ik mijn job!” “En wat als er iets gebeurt”,
protesteert de chauffeur. “Ik zal iets speci-
aals voor je doen”, antwoordt de Paus.
Slecht gezind geeft de chauffeur toe en gaat
dan toch maar op de achterbank zitten,
terwijl de Paus achter het stuur kruipt.
Zeer snel betreurt de bestuurder zijn beslis-
sing. Amper hebben ze de luchthaven
verlaten of de Paus drukt het gaspedaal in
tot een snelheid van 170km/u. “Ik smeek u,
Uwe Heiligheid, vertraag a.u.b.” zegt de
bestuurder bezorgd. Maar de Paus gaat met
die snelheid door tot er plots een sirene te
horen is en een politieman op de motor een
teken geeft om te stoppen. De Paus zet de
auto aan de kant en draait het raampje naar
beneden. “Mijn God, ik raak mijn rijbewijs
kwijt”, schreeuwt de bange chauffeur
achterin. Zodra de agent de Paus herkent
keert hij terug naar de politiemotor en
geeft door aan zijn baas dat hij een limousi-
ne heeft laten stoppen die 170km reed.
“En wat is het probleem”, zegt de chef.
“Sluit hem op!” “Ik denk niet dat we dat
kunnen doen, de man is een heel belangrijk
iemand”, zegt de politieman. De chef
OPEN DAG ODAC HELMOND voor familie en vrienden
door Twan Aarts
Het was er op 6 september vooral om te
doen dat familie en vrienden een kijkje
konden nemen in de keuken van ODAC
Helmond. Je kon dan laten zien wat je
zoal doet op het ODAC.
Het was mooi weer, dus men kon buiten
zitten met een drankje en hapje erbij.
In de refter was koffie thee en cake.
Ik ben een aantal keren rond gelopen.
Op het AC hadden ze alles uitgestald wat
je daar kan maken.
Zo ook in het atelier.
Chris de Haas had ook een stand die ging
over de familieraad. Buiten was het fijn
vertoeven. Zo raakte ik aan de praat met
iemand die met stamboomonderzoek
bezig is.
Mijn vader heeft dat ook gedaan. Zo
hadden we veel aanknopingspunten.
Er heerste een mooie rustige sfeer.
antwoord: “Dat is geen goede reden!”. “Ja
maar, met belangrijk bedoel ik echt belang-
rijk”, zegt de politieman. “Wie heb je dan
te pakken, de burgemeester?’ ”Veel groter.”
“Een parlementariër?” ”Nog veel groter”.
“De president?” ”Nog veel belangrijker”.
“Goed dan, zeg me wie het is!” ”Ik denk dat
het God zelf is!” ”Maak je nu een grapje,
waarom denk je dat het God is?” ”Hij heeft
de Paus als chauffeur…”
Niet zo snel
18
In deze editie de stand van zaken betreffende
het onderzoek 'Alles naar wens?', het cliëntte-
vredenheidsonderzoek over de maaltijden.
Eind oktober/begin november 2014 zijn we
begonnen met het cliënttevredenheidsonder-
zoek over de maaltijden op Coudewater,
Huize Padua en RGC Arsis.
De onderzoeksteams, bestaande uit een
onderzoeker en ervaringsdeskundige van
stichting Door en Voor, zijn momenteel nog
bezig met het meten van de tevredenheid en
de beleving van de cliënten en bewoners.
Het onderzoek loopt nog tot en met week 47.
De resultaten tot op heden
Aangezien het onderzoek momenteel in volle
gang is, is het lastig om al iets over de resul-
taten te zeggen. Wel merken wij dat de
bereidheid van de cliënten om mee te werken
redelijk groot is en dat stemt ons tot tevre-
denheid. Het responspercentage zit nu (eind
week 46) bijna op 50% en er moeten nog een
aantal afdelingen worden bezocht.
De meningen over de maaltijden lopen
natuurlijk uiteen maar de eerste algemene
indruk is positief. Ook doet het ons deugt dat
de cliënten, die drie jaar geleden ook mee
hebben gewerkt aan dit onderzoek, een
verbetering ervaren in de kwaliteit van de
maaltijden. Dit betekent dus dat de cliënten
merken dat hun mening echt telt en dat er
daadwerkelijk vervolgstappen worden
genomen om de kwaliteit van de maaltijden
te verbeteren en de maaltijdbeleving van de
cliënt te verhogen.
Het vervolg
Medio december gaan we de gegevens verwer-
ken, analyseren en uiteindelijk samenvatten
in een onderzoeksrapport met concrete
aanbevelingen. De resultaten zullen dan in
januari uitgebreid naar de cliënten en
bewoners en alle andere betrokkenen binnen
GZZ Oost Brabant worden gecommuniceerd.
Dit zal onder meer gebeuren door publicaties
op Intranet en in De Horizon.
door Jip Verstegen en Wilco Kanters
HEEFT HET GESMAAKT?
Gastvrij eten en drinken binnen GGZ Oost Brabant
Je naam voor goede vrienden
door Gerry van der Rijt-van Sinten
Ik schreef je naam op een velletje papier
maar ik ben het kwijt geraakt.
Ik noteerde je naam in de pal van mij hand,
maar toen ik mijn handen gewassen had, was
je naam weg.
Ik schreef je naam in het zand, maar de gol-
ven hebben hem uitgewist.
Ik schreef je naam in vers gevallen sneeuw,
maar de zon liet hem wegsmelten.
Ik schreef je naam in mijn hart, en daarin zit
hij gesloten voor altijd
19
door Agnes Blok
DE ONTMOETING
Sinds eind oktober jl werd de verhuizing een
feit, van de Inloop Coornhertstraat, naar de
Ontmoeting in de Van Veldekestraat.
De voorbereidingen namen veel tijd in
beslag, want voor de grafische afdeling moest
een plaats gezocht worden en de creativiteit
werd opgedeeld in vertrouwde omgeving.
Dat om als cliënt mee te kunnen doen op weg
naar participatie en regelgeving in deze
nieuwe maatschappijvorm. Zeker in 2015,
want de financiering wordt oa. door de
gemeente geregeld.
De Ontmoeting is nu de gelegenheid om, zoals
het woord al aangeeft, elkaar te ontmoeten,
het drinken van een kopje koffie of thee, met
gelegenheid te lunchen. Om van een school-
gebouw naar een huiskamer in een woonvorm
te verhuizen, vergt enige aanpassing. Voor
elke bezoeker even aftasten en wennen.
De een kan zich hier meer vinden in een
knusser ontmoeten en daardoor sneller een
gesprek aangaan, dan de ander, die een
grotere ruimte prefereert. De ervaring leert
nu al, dat aan de tafelge-
sprekken in de huiskamer,
de comfortabele bankjes
met bezoekers, in het
gesprek aansluiten.
Ook voor de teamleden
geldt een andere werkwij-
ze, want om elders in Oss
een nieuwe uitdaging aan
te gaan, is integreren en
participeren van beide kan-
ten nodig. De zijde van de
cliënt en rekening houden
met de werkwijze van de
gastgevers, welke al langer
in het maatschappelijk gebeuren hun
ervaring hebben opgedaan. Van beide kanten
een flexibel aftasten en het nemen van de
tijd om aan elkaar te wennen.
Het gebouw waar de Ontmoeting is geves-
tigd, heeft een uitgebreide keuken, en dan
bedoel ik, het materiaal. Gericht op de
toekomst en energielabeltje A. Er zijn aller-
lei plannen om mensen in de psychiatrie een
veilig ontmoeten aan te bieden en dat is zeer
vooruitstrevend. Mijn oren te luisteren
leggend in het Osse gebeuren, zijn er weinig
instanties, stichtingen en verenigingen die zo
open staan voor juist deze vorm van ontmoe-
ten. Dat, waar we eigenlijk allemaal naar toe
moeten. Een plaats om vertrouwd en zonder
enige vorm van oordelen of veroordelen, je
problemen in herkenning te kunnen vinden
en verder te kunnen. Hetzij buiten in deze
maatschappelijke vernieuwing, hetzij thuis.
De bijgaande fotocollage geeft een indruk
van onze nieuwe vorm Inloop:
DE ONTMOETING.
20
VAN DE DODEN NIETS DAN GOEDS
door Ger van Lankvelt
Opeens besefte ik mij dat het 2 november
was. Allerzielen, de dag dat de doden
herdacht worden in het Christelijk geloof.
Vooral bij de katholieken is dit een dag dat
men gezamenlijk naar begraafplaatsen gaat
en herinneringen worden opgehaald aan de
tijd dat onze dierbaren nog onder ons waren.
Of ze nu jong of oud waren toen ze stierven,
iedereen moet met het verlies leven van de
overledenen die in onze gedachten bij ons
zijn. Dus ook ik kwam hier niet
onderuit om het graf van mijn
dierbare overleden ouders te
bezoeken, in de hoop dat ik nog
enkele familieleden en bekenden
tegen zou komen op de begraaf-
plaats bij ons in het dorp waar
mijn ouders begraven liggen.
Nu ben ik niet zo'n kerkganger,
dat ben ik nooit geweest en zal ik
ook wel nooit worden ook. Ik ga
alleen naar de kerk als er iemand wordt
begraven of gecremeerd, met een heilige mis
erbij. Voor mij hoeft dat niet, want je komt
toch niet in de hemel ook al heb je goed
geleefd. Je kan net zo goed je geld weggeven
voor je dood aan een goed doel, daar bereik
je veel meer mee dan voor zo'n dure mis in de
kerk. Ja...een mens heeft wat goed te maken
in zijn leven, je moet er heel wat voor doen
om in de hemel te komen, en dan is het nog
maar de vraag, of het wel de moeite waard is
en of je er komt. Vaak kom je bedrogen uit,
maar vele mensen weten niet beter, het ge-
loof heeft hen dat allemaal wijs gemaakt en
de mens zwicht daarvoor, voor het gezever
van zo'n geestelijke domoor die de mensen
paait om vooral braaf en gelovig hun leven in
te delen en zijn geld met hun te delen, zodat
ze later in het hiernamaals hun plekje op mo-
gen eisen dicht bij de troon van de schepper.
Het verbaasde toen ik op de begraafplaats
rondliep, dat er zo'n ontzettende dure en
enorme grafstenen en graven geplaatst zijn.
Voor sommige graven moet je al gauw een
vermogen neerleggen. Daar koop je een mooie
middenklasser auto voor. Zo'n
pracht en praal als die graven
er bij liggen. Je moet jezelf
ook niet afvragen wie er in
ligt want dat is niet de
gewone kleine burgerman,
maar zo eentje waar je zeker
van bent dat hij zijn centen
niet op een eerlijke manier
verdiend heeft, maar de
familie van de overledene
willen dat hij of zij er mooi
bij ligt. Daar kan de grafsteen van mijn ouders
nog een puntje aan zuigen. Zij hebben maar
een eenvoudige zwarte marmeren steen met
inscriptie. Niets apart en je moet goed zoeken
bij ons op de begraafplaats om dit graf te
vinden, want het is ergens verstopt langs de
heg achter op de begraafplaats, daar waar
haast nooit niemand komt, behalve ik soms in
de paar jaar. Ik moest goed zoeken, eerst
dacht ik dat het graf geruimd was na zoveel
jaren je te pletter hebben moeten betalen
aan de gemeente, maar het lag er nog.
Ik denk dat iemand van mijn broers of zussen
het graf mooi had versierd met bloemen en
het zelf hadden schoongemaakt want de steen
blonk als een spiegel. Nou ga ik niet staan te
21
snotteren als ik bij hun graf sta, ik kan mijn
emoties goed bedwingen. Ik denk nog wel,
dat ze het goed gedaan hebben om 6 kinderen
groot te brengen, maar of ik ze ooit terug zal
zien, is nog maar de vraag, daar sta ik hele-
maal niet bij stil. Het is goed zo, en dat laten
we dan ook maar zo. Het is wel een schril
contrast met de steentjes die in de muur be-
vestigd zijn van mensen die gecremeerd zijn.
Heel eenvoudig, ja...een urn heeft nu een-
maal niet zoveel plaats nodig, en het is veel
goedkoper dan zo'n protserig duur graf.
Ik heb in mijn leven vele begrafenissen
meegemaakt in verschillende culturen.
Zo heb ik in Polen een dienst meegemaakt.
Daar wordt de kist open en bloot naar het
kerkhof gebracht zonder deksel op de kist,
moet kunnen.
In India heb ik verschillende crematies gezien
langs de heilige rivier "de Ganges" bij de
heilige stad Varanasi. Op Bali (Indonesië) heb
ik een crematie meegemaakt van een oude
man en zijn kleindochter. In Sulawesi
(Indonesië) heb ik een begrafenisceremonie
meegemaakt in Toraja-land, waar de mensen
begraven worden in uitgehouwen graven in
rotsen in mooie kisten waar maanden huisvlijt
aan gewerkt is. Deze poppen heten ook wel
Tau-tau poppen, daar heeft de dood nog een
betekenis die wij hier niet kennen. Het zijn
werkelijk de mooiste begrafenisrituelen die ik
ooit gezien heb.
In Bolivia ben ik bij een ter aardestelling
geweest waar een werkelijk groot feest wordt
gehouden met veel muziek, eten en drinken,
vooral heel veel sterke drank. De meeste
mensen waren laveloos van de alcohol.
De mensen worden er in muren geschoven,
een eenvoudige gedenkplaat dekt het graf af
en elk jaar vindt de ceremonie opnieuw
plaats op 2 november. De dag dat Allerzielen
herdacht wordt, net zoals bij ons in het wes-
ten, waar iedereen staat te snotteren bij het
graf van hun overledenen.
KERMIS OF KERSTMIS
door Fred Fassaert
Als u deze Horizon leest zitten we in de
kersttijd. Een tijd voor veel mensen ook van
bezinning en verwachting. Het kerstfeest is
een feest waarbij velen stilstaan bij de
geboorte van het kind dat later de verlosser
genoemd zal worden. Een feest dat met
vreugde gevierd mag worden. Maar het wer-
kelijke zinvolle van het feest ontgaat steeds
meer mensen. Natuurlijk mag het gevierd
worden met gezellig samen zijn en lekker en
goed eten. Maar de betekenis ontgaat veel
mensen helaas. Er wordt vaak overdreven
feest van gemaakt. Kerstmis verandert dan
vaak in een kermisgevoel. Toen ik nog voor
de klas stond, schreef ik vaak voor de kerst-
dagen de woorden Kerstmis en Kermis op
het bord. Ik vroeg de kinderen toen de ver-
schillen op te noemen tussen die woorden
die zoveel op elkaar lijken. Eerst lacherig
wisten ze geen antwoord maar toen kwamen
er toch wel verschillen. Hoewel de eerst
jaren van mijn loopbaan wisten ze toch wel
meer verschillen op te noemen. Ik hoop dat
u veel verschillen kent. Ook als u straks
heerlijk zit te genieten van uw kerstdiner.
22
Belangrijke informatie voor cliënten binnen
de doelgroepen LGGZ, NAH, ASS en LVB-P.
Herziening eten en drinken op basis van over-
heidsmaatregelen. GGZ Oost Brabant ver-
strekt en betaalt gezonde en verantwoorde
maaltijden.
Cliënten betalen vanaf 1 november 2014 zelf
voor de ‘overige extraatjes’.
OPGELET: Wij verstrekken 3 maaltijden per
dag, voldoende drinken, een aantal stuks
fruit en geselecteerde tussendoortjes.
Vanaf 1 november 2014 moet u zelf alle
overige extra producten, ofwel de
‘extraatjes’, kopen en betalen.
Het gaat dan bijvoorbeeld om extra’s zoals
frisdrank, chips, snoep, frites, luxe broodjes
en andere snacks en versnaperingen. Ga dus
bewust om met uw bestedingen!
Wie betaalt waarvoor?
Naar aanleiding van de AWBZ-
pakketmaatregelen heeft GGZ Oost Brabant
in het kader van het project
‘Zorgaanspraken - Wie betaalt waarvoor?’
de verstrekking van eten en drinken
(maaltijden, drinken en tussendoortjes)
herzien. Dit is in alle zorgvuldigheid gedaan
aan de hand van de NIBUD-richtlijnen, de
landelijk aanvaarde standaarden voor maal-
tijdkosten, en de eisen voor gezonde voeding
die het Voedingscentrum stelt op basis van
de zogenaamde ‘Schijf van Vijf’.
Wij verstrekken gezonde voeding en verant-
woorde keuzes, omdat wij gezond en kwali-
tatief goed eten en drinken belangrijk
vinden.
Meer weten?
Raadpleeg de informatiefolder op
www.ggzoostbrabant.nl/wiebetaaltwaarvoor
Vragen of opmerkingen?
Ga dan naar de teamleider van uw afdeling of
mail via:
“Balinese kunst”
door Lennart van den Elsen
Eten en drinken
23
Staatssecretaris van Rijn in Uden
door Herman Mulder &
Gerry van der Rijt-van Sinten
Yes, daar moeten we blij om zijn, zo dacht
cliëntencommissie Kinder & Jeugd GGZ.
Er was een miscommunicatie maar gelukkig
kregen we nog net op tijd het programma
zodat we (Herman, Marianne en Gerry) in
het weekend vragen konden voorbereiden.
Van Rijn sprak met 40 wethouders uit de
regio over de veranderingen in de zorg en
ondersteuning:
De Wet Maatschappelijke Ondersteuning
(WMO)
De jeugdwet
De participatiewet
Volgens de protocollen was de bijeenkomst
niet voor burgers bestemd, alleen voor wet-
houders en pers maar dan kennen ze mij nog
niet want ik kom altijd op voor de belangen
van onze cliënten.
Gelukkig heb ik een groot netwerk in de re-
gio waar ik gebruik van kan maken.
Dus Herman en ik mochten naar binnen om
wat vragen te stellen aan de staatssecretaris
en daar kreeg hij rooie oortjes van
omdat er zo’n scherpe vragen werden ge-
steld. We kregen bijval van de wethouder uit
Bergeijk, Frank van de Meijden en een wet-
houder uit Heesch. Zij gaven aan open te
staan voor een goede samenwerking met Cli-
ëntenraden. Staatssecretaris van Rijn gaf
ook aan dat gemeentes het samen moeten
doen met zorgverzekeraars en
burgers. Als ze er niet uit komen zou hij de
zaak nog eens opnieuw bekijken.
De plaatselijke TV Skyline heeft ons nog ge-
ïnterviewd en een week lang zijn we te zien
en te horen geweest op regio TV
Skyline.
We hopen dat we ons gram hebben binnen-
gehaald voor de kinderen van GGZ Oost Bra-
bant.
Communicatie bedankt dat jullie ons hebben
getipt, deze wethouders kunnen niet meer
om ons heen.
IN MEMORIAM
Arnold van Vonderen
Op 12 november is Arnold rustig in zijn slaap
gestorven. Door de invloed van zijn ziekte
leefde hij in een wereld die onbereikbaar
was voor anderen.
Voor zijn omgeving was dat soms moeilijk,
maar we hadden de indruk dat hij er
volstrekt gelukkig was.
Arnold overleed in de leeftijd van 59 jaar.
24
JUBILARISSEN
GGZ Oost Brabant heeft een actieve cliënten-
raad, die zich hard maakt voor de belangen
van cliënten en verbetering van de zorg.
Elke zorggroep heeft ook een eigen cliënten-
commissie. In november vierden een groot
aantal leden hun jubileum omdat zij zich al
5, 10 of zelfs 15 jaar met hart en ziel inzet-
ten als belangenbehartiger. Zij werden door
de Raad van Bestuur toegesproken en
gehuldigd. Wij hebben alle jubilarissen
gevraagd naar hun motivatie om zich in te
zetten voor de medezeggenschap
5 jarig jubileum voor:
Hetty van Antwerpen
“Ik ben lid geworden om dat
dat toentertijd door meer-
dere mensen aan mij werd
gevraagd, onder andere door
mijn toenmalige behan-
delaar. Na een goed gesprek
ben ik lid geworden. Ik kan
niet direct benoemen waar ik het meest trots
op ben. Door de jaren heen worden we
steeds serieuzer genomen, waardoor we veel
hebben bereikt. Wat er uitspringt is het
zebrapad dat we in het verleden op Coude-
water hebben gemaakt. Met verf hebben we
toen zelf een keurig zebrapad op de weg voor
afdeling de Vonder gemaakt. Zelfs de direc-
teur schilderde mee. Dit zebrapad was hard
nodig, want de oversteek was gevaarlijk en
door de gemeente kon er maar geen stap
gezet worden. Totdat we zelf wat gingen
doen. Het zebrapad verdween heel snel,
maar daarvoor in de plaats zorgde de
gemeente voor drempels. Voor de toekomst wens ik
nog dat cliënten nog meer actief aan hun herstel
kunnen werken. Dankzij de IRB gaat het al de goede
kant uit.”
Lindsay Arts
“Omdat ik het belangrijk vind dat
de cliënt ook een stem heeft.
Ik dacht ook dat ik met mijn erva-
ringen wel wat bij te dragen had
binnen de cliëntencommissie.
Ik ben het meest trots op de werk-
bezoeken die wij afleggen aan de afdelingen. Dit
geeft ons een goed beeld van de afdelingen, we
hebben zo goed contact met de achterban en het is
meestal ook nog heel gezellig.”
Carla van Boekel
“Toen werken niet meer ging, had
ik ineens tijd om wat voor anderen
te gaan doen en te betekenen.
Maar dit bleek ook voor mezelf
25
MEDEZEGGENSCHAP
een welkome tijdsbesteding. Ik ben er trots op dat
de stem van de cliëntencommissies steeds meer
wordt gehoord en dat er steeds meer naar onze
inbreng geluisterd wordt. We gaan verder met het
verwerven van nog meer bekendheid en groei van
de cliëntencommissie.”
Gert Jan Heijmans
“Ik vind het belangrijk dat GGZ
Oost Brabant cliënten ziet als
klanten en klantgericht handelt.
Het is ook van belang dat cliënten-
commissies als serieuze partners
worden beschouwd. GGZ Oost
Brabant moet samenwerken vóór het herstel van
de cliënt.”
Heino Hofman
“Ik wil mijn steentje bijdragen aan
goede zorg voor iedereen en heb
belangstelling voor de werkwijzen
binnen de GGZ. Trots ben ik op
mijn bijdrage aan de stuurgroep van de Leer-
afdeling en het feit dat ik in de jury zit van de
zogeheten ‘Olimprijs’ (een innovatieprijs) en
deze mocht uitreiken. Voor de toekomst wens
ik dat cliënten professioneel betrokken zijn
het opstellen van beleid, zodat de belangen
van de cliënt voorop staan, wat resulteert in
betere zorgverlening.”
Wim van Linden
“Toen ik een aanplakbiljet
over veranderingen in de
wetgeving zag hangen, kwam
ik op het idee om lid te
worden van de cliëntencom-
missie. Enerzijds om zelf
goed geïnformeerd te blijven en anderzijds
om misschien wat invloed uit te oefenen.
Het meest trots ben ik op het feit dat ik
inmiddels al 8 jaar alcoholvrij ben en dat ik
cliënten mag vertegenwoordigen.”
Noraly Oomen
“Ik denk dat mijn drijfveer
was dat ik veel verbeterpun-
ten zag op de afdelingen
waar ik woonde, ik was
niet altijd tevreden over de
zorg- en woonomgeving.
Na 5 jaar Cliëntenraad zie ik gelukkig ook
meer dingen die wel goed gaan in de zorg/
leefomgeving van cliënten en hoe
je daar gezamenlijk als cliëntenraad ook een
bijdrage aan geleverd hebt. De zorg/
leefomgeving van cliënten verbeteren is waar-
om ik dit werk wil blijven doen. Trots ben ik
op de vele adviezen die we in de loop van de
26
tijd uitgebracht hebben, het zijn reacties die
goed overwogen zijn, positief kritisch van
inhoud. Het zijn adviezen waar onze Raad van
bestuur meestal ook iets mee kan wat je
dan later ook weer terug ziet in de praktijk.
Voor mijzelf heb ik de wens om ook in de
toekomst een constructieve bijdrage te
blijven leveren aan goede en veilige zorg.
Daarnaast wens ik voor de toekomst dat er
voor iedereen goede en veilige zorg beschik-
baar is.”
Fred Peters
“Ik ben geïnteresseerd
geraakt voor dit werk door de
voorlichting die de onder-
steuner van de Cliëntenraad
aan mij gaf. Ik heb mij onder
andere ingezet voor het
behoud van de Carrousel op
Huize Padua toen deze gesloten dreigde te
worden. Ik ben heel trots dat dit is gelukt.
Ik wil me zo lang mogelijk blijven inzetten
voor de cliëntencommissie en onze LVB-P
cliënten (cliënten met een licht verstandelijke
beperking).”
Jolanda Peters
“Ik wilde wat meer gaan
betekenen voor anderen,
maar ook voor mijzelf was
het commissiewerk een
opsteker. Mijn drijfveer was
dat wat er mis ging tijdens
mijn eigen behandeling: dat wilde ik absoluut
voorkomen bij anderen. Ik ben er trots op dat
ik iets voor anderen kan betekenen, dat ik zelf
gegroeid in de afgelopen jaren en dat voor
mijn mening durf uit te komen.”
Marianne Slaats
“Ik doe dit omdat ik wil
opkomen voor de belangen
van de cliënt en omdat de
zorg mij interesseert.
Trots ben ik op de goede
samenwerking met de Raad
van Bestuur en ik heb de wens dat we in de
toekomst goed en open blijven overleggen.”
*********
10 jarig jubileum voor:
Fred Fassaert
“Ik ben lid geworden omdat
ik zelf in het Centrum voor
Psychisch Herstel heel fijn
behandeld ben en iets terug
wil doen voor nieuwe cliën-
ten. Binnen de groep is de
samenwerking geweldig en we hebben goede
contacten met de Raad van Bestuur. Laten we
het goede contact met en de openheid naar
de achterban in de toekomst voortzetten!”
Riet Peters
“Ik heb bijna 15 jaar geleden
de bewonersraad van de
oude RIBW mee opgericht en
ben na de fusie gewoon
doorgegaan. Ik ben blij dat,
Vervolg jubilarissen medezeggenschap
27
mede door onze bijdrage, de taxivergoedin-
gen beter geregeld zijn en dat er keuze-
menu’s zijn gekomen. Voor de toekomst is
het van belang dat we inspraak blijven
houden en de samenwerking met het bestuur
net zo goed blijft als het nu is.”
Herman Mulder
“Ik wil ervoor zorgen dat
cliënten niet in eenzelfde
situatie terecht komen zoals
ik in 2002, en dat zij een
zinvol en gelukkig leven
hebben. We hebben invloed
op het beleid van GGZ Oost
Brabant en daar ben ik trots op. Ik hoop dat
we de goede koers vast zullen houden en ik
wens alle leden van de Cliëntenraad en
cliëntencommissies een goede gezondheid
toe.”
Gerry van der Rijt-van Sinten
“Mijn drijfveer is om mede
verandering te brengen in de
bejegening van onze cliën-
ten. We hebben in de loop
der jaren gewerkt aan meer
kwaliteit en veiligheid in de
zorg bij GGZ Oost Brabant, onder supervisie
van de Raad van Bestuur.
Ik hoop dat we de positieve samenwerking
van Cliëntenraad met behandelaren en mede-
werkers kunnen voortzetten. Op naar een
nieuwe cultuur en minder arrogantie.”
15 jarig jubileum voor:
Fedde Jeninga
“Ik wil opkomen voor mijn
medecliënten en invloed
hebben op ingekomen beslui-
ten. Een mooie mijlpaal was
dat we bereikt hebben dat
de Carrousel open kon
blijven. Kijkend naar de toekomst, hoop ik
dat de transities goed zullen verlopen.”
Carien van Mil
“Ik werd lid omdat ik wil
voorkomen dat andere cliën-
ten dezelfde moeizame weg
moeten bewandelen als mijn
zoon en ik binnen de GGZ.
Ik ben trots op de erkenning
van ervaringsdeskundigheid.
Dat we samen met beleidsmakers en begelei-
ding/verpleging de menselijke maat en het
luisteren naar wat cliënten willen, op de
kaart hebben gezet. In de toekomst zal ik de
belangen van de cliënten blijven behartigen,
zeker gezien alle bezuinigingen. De mens
moet de maat blijven ondanks de financiën.
Dus we zullen samen met de cliënten en
beleidsmakers, directeuren, teamleiders en
begeleidende medewerkers creatief moeten
zijn en open staan voor elkaars problemen,
visies en mogelijkheden. En daar waar nodig
samenwerken met ketenpartners.”
28
LACHEND VERLEDEN door Agnes Blok
Toen ik eind jaren ’70 van de vorige eeuw
naar Brabant verhuisde, dacht ik in de hemel
beland te zijn. Wat een gezelligheid, wat een
gastvrijheid hier in Brabant. Kom binnen, eet
mee, drink wat van me, kom morgenochtend
op de koffie, laten we samen dat probleem
aanpakken, doe ik voor je, en wat al niet
meer. Ik kon alleen de taal niet goed verstaan
en had moeite met de verschillende dialecten.
Maar men was er voor elkaar en men wist alles
van elkaar. In Rotterdam wisten wij amper
wie de buren waren. Er was geen contact met
de mensen uit de directe omgeving. Ieder op
zich en dag en hallo. Alleen in de wijken ach-
teraf, de zogenoemde volkswijken, daar kwam
men regelmatig bij elkaar over de vloer. Maar
in de rest van Rotterdam hield elk huisje zijn
kruisje binnenshuis. Daar had niemand wat
mee te maken en hoe minder men van je wist,
hoe beter te leven. Rotterdam is een stad die
bekend staat als de stad die bruist van activi-
teiten. Altijd aan het ‘heien’, omdat er zoveel
wordt gebouwd. Er is geen stad waar zoveel
werklust heerst, als in Rotterdam. Maar wat
een gastvrijheid hier in Brabant! Wat een leu-
ke mensen, wat een prettig leefklimaat. Daar
wil ik oud worden, zo dacht ik, toen ik in Bra-
bant kwam wonen op mijn 19e . Dat denk ik
nog steeds, om hier oud te mogen worden.
Maar toch met een knipoog naar de stad van
toen, daar waar ik wegging. Daar waar elk
mens telt, maar zelf zijn sores opknapt en
waar hulpvaardigheid heerst, naar redelijk-
heid en vermogen. Daar waar eerlijk zijn
voorop staat en naar waarheid wordt gehan-
deld. Waar men de kortste weg neemt om je
duidelijkheid te verschaffen, maar nooit
bewust diep kwetsend. Daar waar men
beneden woont en aan de telefoon zegt op het
balkon te zitten. Daar waar men zijn bril
zoekt bij onvermogen. ‘Sjaan, kijk effe waar
mijn bril lag’. En Sjaan terug: ‘Ken jij dat dan
niet meer herinneren, Ko?’. Daar waar niet
wordt geluld, maar gepoetst. Waar Sjaan de
ramen lapt en die van de buurman meeneemt,
‘omdat die zo aardig is’. En waar Ko het ver-
keer tot stilstand brengt, omdat Sjaan voor
het eerst op haar nieuwe brommer toert en
met een rood hoofd voorbij snort, langs de
stilstaande trams en vrachtauto’s.
Waar naar Sjaan wordt gelachen en gezwaaid,
aangemoedigd door Ko. Waar de vaders op de
bijwagen van de trams sprongen, om hijgend
bij haltes verderop naast de voorste wagon
zich bij hun gezin te voegen. Waar de
kinderen bewonderend naar hun vaders
De moeder van
29
Ellen van Duuren 25 jaar in dienst
bij GGZ Oost Brabant
door Twan Aarts
Er was een soort receptie op de mooie
binnenplaats van het ODAC op 4 septem-
ber. Ze hadden her en der tafels en
stoelen staan. Het was er redelijk druk en
het weer werkte ook goed mee. Een stra-
lende zon. Naast de cliënten waren er ook
oud collega’s aanwezig.
De nieuwe vriend van Ellen was er ook,
evenals haar moeder. Ellen werd flink in
het zonnetje gezet. Dat verdiende ze ook.
Zo had Janneke een liedje gemaakt op de
melodie van een nummer van Doe Maar,
echt heel mooi.
Ikzelf had een speech gemaakt. Die kwam
goed over. José sprak een mooie tekst uit
van de collega’s van het ODAC. Er werd
goed voor de inwendige mens gezorgd.
Er hing een mooie rustige stemming.
kijken, die dat hele eind naast de tram
hebben gerend en toch nog eerder bij de
halte waren. Waar Ko met Kerstmis zich als
vrouw verkleedt en zich mengt tussenin bij de
keurige familie en zijn dik gestifte lippen tuit
naar de kleinkinderen, die opa een enge man
vinden. Zo ook het beleefde commentaar van
de keurige familie, die kort daarna vertrok,
tot ergernis van Sjaan.
Waar in het café de Belgische madam aan de
kaketoe vraagt: ‘KOKO valkske?’, omdat zij
KOKO tot een Belgische verkoudheid brengt.
Waar Ko de kaketoe om zijn oren slaat,
omdat die te veel vertelt uit het café en de
schuld geeft aan ‘haar kinderen’, die dat
beest smerige taal leren. ‘Ach, hou toch stil’,
roept Sjaan met rode konen, ‘dat doen die
van mijn niet!!’. ‘En dadde we toffe jongens
zijn’, roepen haar kinderen onder invloed van
de jenever uit Schiedam. De huisjes en ca-
feetjes achteraf, vlak langs de Rotte. Moeder
deed de boodschappen met de kinderen, die
met hun ‘handjes op de rug’ leerden toekij-
ken naar al die snoepjes op de toonbank.
Zij leerden met twee woorden spreken en ‘U’
te zeggen tegen een oudere. Een draai om je
oren van oom agent, als je niet goed op je
gekke broertje paste, die deed alsof. Oom
agent die jou vijf keer de rotonde rond liet
fietsen met uitgestoken hand, zodat je je
hand uitstak voortaan als je de bocht om
ging. Het remmen van de auto’s bij het
zebrapad, waar je als voetganger gewoon
voorsprong. Je had toch voorrang? Daar werd
gelachen en nuchter over de vreselijkste
onderwerpen gesproken. Men gaf er een
andere draai aan om weer vrolijk verder te
kunnen. Rotterdam was als altijd in
beweging, dat kon allemaal. Ik kar volgende
week met Sjaan naar Rotterdam, om op de
Euromast over de Maas uit te kijken, de
grote winkelcentra te bezoeken, de nieuwe
markt over te gaan, de Maastunnel door,
naar het Kralingsebos, naar Schiedam, of te
varen over de Maas met de Spido. Sjaan zegt,
dat je nu niet meer zomaar op een zebrapad
voor een aankomende auto moet springen,
want buitenlanders kennen die regel niet.
Rotterdam is nog steeds in beweging en al-
tijd vernieuwend, dat wel, zegt Sjaan. Toch
weer eens kijken in het Rotterdam van nu en
dan maar weer terug naar Brabant. Naar Oss.
Daar waar ik oud wil worden.
30
De bijbel in de gewone taal
door Henk van de Goor
De taal van de Bijbel is vaak moeilijk te
begrijpen. Dat bracht een aantal bijbelverta-
lers ertoe om het eens in gewoon Nederlands
te gaan zeggen, in de taal die we dagelijks
gebruiken. Het werd de Bijbel in Gewone
Taal. De eerste druk was in een mum van
tijd uitverkocht. Een nieuwe druk komt er in
november.
De Bijbel is geschreven in het Hebreeuws en
in het Grieks. Tweeduizend jaar geleden het
Nieuwe Testament en het Oude Testament
nog langer geleden. Toen wisten ze
niet wat we nu weten. Nu weten
wij niet meer wat ze toen precies
dachten en bedoelden. De kern van
de boodschap hebben de vertalers
proberen vast te houden, moeilijke
dingen hebben ze weggelaten.
Het resultaat is dat we nu een
Bijbel hebben die aangenaam is om
te lezen. Hoe hebben ze het gedaan?
Nemen we psalm 23.
De Heer is mijn herder
Het ontbreekt mij aan niets
Hij laat mij rusten in groene weiden,
Hij voert mij naar vredig water,
Hij geeft mij nieuwe kracht
en leidt mij langs veilige paden
tot eer van zijn naam.
Al gaat mijn weg door een donker dal,
ik vrees geen gevaar want u bent bij me.
Uw stok en uw staf,
zij geven mij moed.
Wat hebben de vertalers ervan gemaakt?
De Heer zorgt voor mij
zoals een herder voor zijn schapen zorgt.
Hij geeft me alles wat ik nodig heb.
Hij leidt mij,
zoals een herder zijn schapen leidt
naar groen gras en fris water.
Bij de Heer ben ik veilig,
hij geeft mij nieuwe kracht.
Zo goed is hij.
Ik ben niet bang,
ook al is er gevaar,
ook als is het donker om mij heen,
want u bent bij me Heer.
U beschermt me,
u geeft mij moed.
Het bekende beeld van God als een herder, is
bewaard gebleven. Er wordt wel voor gezorgd
dat duidelijk is wat dat beeld in de tekst wil
overbrengen: vertrouwen. Als die boodschap
voor de huidige lezers niet vanzelfsprekend is
dan kiest de Bijbel in gewone taal voor een
manier die dit duidelijk maakt.
Nog een voorbeeld: (psalm 46,2-4)
God is voor ons een veilige schuilplaats,
een betrouwbare hulp in nood.
Daarom vrezen wij niet,
al wankelt de aarde
en storten de bergen
in het diepst van de zee.
Laat de watervloed
maar kolken en kolken,
de hoge golven
de bergen doen beven.
31
Dat werd:
Bij God zijn we veilig.
Hij helpt ons als we in nood zijn.
We hoeven niet bang te zijn,
al beeft de aarde,
ook al vallen de bergen in zee.
Laat de zeeën maar bulderen,
laat de bergen maar beven.
We zijn niet bang.
De eerste tekst is prachtig en beeldrijk. In de
vertaling van de Bijbel in Gewone Taal wordt
de boodschap wat uitgepakt.
De duidelijkheid staat voorop. Toch is de
poëzie niet verdwenen: je hoort het ritme, je
voelt de alliteratie: bang, bergen, bulderen,
beven. Je ervaart een verzorgde stijl. De
boodschap komt duidelijker over. Vooral door
dat laatste zinnetje: “We zijn niet bang!”
Dat bedoelt de eerste tekst ook te zeggen,
maar het staat er niet. Door dit te zeggen
helpt de Bijbel in Gewone Taal ons bij het
juiste begrip.
Deze vertaling heeft natuurlijk niet de
bedoeling om de andere Bijbelvertalingen te
verdringen, maar om iets te bieden dat er tot
dusver niet was. Voor veel mensen die de
Bijbel niet kennen zal dit de toegang gemak-
kelijker maken. Ze zullen zich eerder aange-
sproken voelen, moeilijke teksten beter
begrijpen. Het is immers de bedoeling dat je
door de tekst geraakt wordt.
Jaren geleden, aan het begin van mijn
loopbaan, werden de kerkdiensten nog via de
radio uitgezonden. Ik herinner me nog een
brief van een cliënt dat ze door de taal van
de bijbel geraakt werd. In de eenzaamheid
van haar opname ervoer ze de teksten uit de
Bijbel alsof ze persoonlijk tot haar gericht
waren. Terwijl ze worstelde met de zin van
het leven, had ze er veel steun aan.
Deze Bijbel in Gewone Taal Maakt van de
Bijbel een toegankelijk en troostrijk boek.
Henk van de Goor (Pastor)
ROOMSE MOPJES door Ger van Lankvelt
"Een koster komt met de geit van de
pastoor bij de bokkenboer. Die heeft drie
bokken. Laat ze er maar alle drie op,
zegt de koster. En zo geschiedt 't. De
koster vraagt wat het moet kosten. De
boer zegt: "Nou, ik hoor dat de kerkklok
het angelus slaat, en het was een mis
met drie heren. Dan weet jij het wel.
De moraal van deze mop is, dat het ange-
lus om twaalf uur geluid werd, dat een
misoffer op dat tijdstip fors duurder was
dan bijvoorbeeld vroeg in de ochtend, en
dat 'drie heren' een luxe eredienst is met
drie priesters,. Je kunt er echter alleen
nog van genieten als je ook nog begrijpt
dat daarmee impliciet de handelsgeest,
zo niet de kruideniersmentaliteit van de
katholieke clerus gehekeld werd.
32
EEN DENNENBOOM MET IETS ERONDER...
door Gerry van der Rijt-van Sinten
Vlak voor de kerst krijgt iedereen het op zijn
heupen, denkt Gerard, alsof de wereld beter
wordt van glitter en lichtjes. Hij slingert zich
op zijn fiets door het winkelende publiek.
Dat lukt niet, mensen willen kijken en stil-
staan, treuzelen en slenteren in de sfeervol
verlichte winkelstraat. Fietsen in een voetgan-
gersgebied is immers verboden. Gerard stapt
af en loopt met zijn fiets aan de hand richting
supermarkt.
Bij de computerzaak blijft
hij even staan. De Kerst-
man is ook een fabeltje.
Is dat voldoende excuus
om zelf iets nieuws aan te
schaffen, een computer-
spelletje of zo?
Zijn euro’s hoeft hij niet
te tellen, hij weet exact
hoeveel er in zijn porte-
monnee zit. Hij draait
elke cent die hij uitgeeft
tegenwoordig wel drie-
maal om. Als hij het niet
te bont maakt moet het
kunnen. Per slot van rekening zal het kerstdi-
ner dit keer niet zoveel kosten. Dat was vorig
jaar wel anders.
Terwijl Gerard zijn fiets eerst op slot zet, zit
zijn hoofd er weer vol mee. Het was nooit
genoeg bij Francisca. Het jaar dat ze samen-
woonden had veel geld gekost en hij moet er
nog krom voor liggen. Een lening afsluiten of
een persoonlijk krediet, Francisca had er haar
hand niet voor omgedraaid. Als de bank het
niet meer toestond keek ze gewoon in de
krant, pakte de telefoon en het was weer zo
geregeld. Rentepercentages interesseerden
haar niet.
Zijn ouders hebben gelijk gekregen en dat is
nog het meest irritante. Hij had het pas
geaccepteerd toen hij zijn leeggehaalde flat
binnenstapte, alle spullen weg tot aan het
dekbed toe. Zijn ouders had-
den erop aangedrongen de
politie erbij te halen. Hij had
zijn hoofd geschud en was na
een heel lastig weekend weer
opnieuw begonnen. Hij had
geteld wat hij nog had: zijn
baan, zijn flat en zijn eigen
kleren. Tellen wat je hebt, is
beter voor een mens dan tellen
wat je mist.
Francisca had ook de bijbel
laten staan. Dat kwam wel van
pas want daarin stond de
oproep: begin een nieuw leven.
Gerard was niet zo Bijbelvast
maar na het ellendigste week-
end van zijn leven wist hij wel dat hij die
tekst nodig had. Het was lang zoeken ge-
weest. Johannes van de sprinkhanen en de
wilde honing had de oproep gedaan en in de
richting van Jezus gewezen. Johannes had
niet genoeg aan lichtjes en glitter. Die wist
meer van dat kind in dat armzalige kribje.
Het was niet voor niets dat hij die tekst een
keer of honderd overgeschreven had. Het was
strafwerk geweest.
33
Toch was het ook geen toeval geweest dat hij
Francisca had leren kennen, van haar was
gaan houden, en alles voor haar had willen
opofferen. Alles is soms niet genoeg, dat
besef had Gerard er wel aan overgehouden.
Gerard was opnieuw begonnen. Voorzichtiger
en afstandelijker, ook naar zijn ouders toe,
want die konden het maar moeilijk laten zich
op Francisca af te geven. Gerard haatte die
opmerkingen over haar. Hij wilde haar slacht-
offer niet zijn, hij had haar tenslotte zelf
binnengehaald, en oprecht van haar gehou-
den. Opeens lacht Gerard en hij staat midden
in het gangpad stil. Er botst een karretje
tegen hem aan. Sorry, zegt de mevrouw
geschrokken, u stopte ineens.
Wie zou niet stoppen bij zo’n ontdekking?
Hij herhaalt de conclusie van zijn gedachten
nog een paar keer omdat het zo goed klinkt.
Zo echt. Hij had van haar gehouden. Dat
geeft aan dat die fase voorbij is. Nog is de
herinnering er, aan haar glimlach en haar
ogen, maar de wrange pijn van haar terug
willen hebben tegen beter weten in, die is
over.
Dat computerspelletje heb ik verdiend, denkt
Gerard tevreden. Het meisje aan de kassa
glimlacht, dat doet ze altijd tegen hem. Hij
maakt een opmerking over de drukte en de
overvolle karretjes en zij beaamt dat het
meer dan bar is wat de mensen hier wegsle-
pen. Ze krijgen zeker allemaal een huis vol
visite, zegt Gerard, terwijl hij drie pakken
halfvolle melk in zijn rugzak bergt.
Jij zeker niet, hè? Je zit toch niet de hele
kerst in je eentje? vraagt ze, naar de sobere
boodschappen kijkend. Haar stem klink
bezorgd en uitdagend tegelijk. Gerard haalt
lachend zijn schouders op, straks wordt hij
nog uitgenodigd en daar heeft hij echt geen
zin in. Als hij buiten komt en zijn fiets zoekt
staat er een jongen aan zijn slot te morrelen.
Bingo! Net op tijd. Een gestolen fiets kan hij
er op dit moment echt niet bij hebben.
Gerard kijkt even om zich heen. Voor een
stel handlangers op zijn nek hoeft hij niet
bang te zijn. Met een paar stappen is hij
achter de jongen en zegt laconiek het
sleuteltje tevoorschijn halend, wil het niet?
Als door een wesp gestoken schiet de jongen
overeind. Zijn tengere lichaam is net een
gespannen veer die losschiet, hij wil het op
een lopen zetten. Ineens zakt alle spanning
weg en op het jongensgezicht komt een
aarzelende glimlach die aan Francisca doet
denken.
Hans!, zegt Gerard, Francisca’s jongste broer
herkennend. Ha, die Gerard, zegt Hans
ongemakkelijk. Hij wurmt het ijzerzaagje
eerst in zijn broekzak en steekt dan een
slungelige hand uit. Gerard schiet in de lach.
Jij bent ook niks veranderd! Hoe is het?
Hans kijkt naar de grond, terwijl hij langdu-
rig Gerards hand schudt. Mijn zus heeft je rot
behandeld, zegt hij na een poosje. Maar jij
was niet veel beters van plan, zegt Gerard
nuchter.
Ik wist niet dat die fiets van jou was! Nu kijkt
(Vervolg op pagina 34)
34
Hans Gerard aan. Zo kon Francisca ook
kijken, als ze zo keek, kreeg ze alles van hem
gedaan. Ga je mee wat drinken, vraagt
Gerard. Bij jou thuis, vraagt Hans, terwijl hij
schutterig met Gerard meeloopt. Wat een
jochie eigenlijk nog, denkt Gerard, als Hans
stoer zegt dat hij wel een biertje lust. In de
flat kijkt Hans ongemakkelijk en Gerard praat
maar wat om hem op zijn gemak te stellen.
Maar Hans laat zich niet afleiden over
praatjes over zijn school.
Ik vind het gaaf Gerard, dat je me mee naar
binnen hebt gevraagd. Ik dacht dat je ons
allemaal wel kon schieten, zegt Hans. Hij laat
de geïmproviseerde bank, van veilingkistjes
met een plaid erover kraken. Gerard haalt
zijn schouders op. Ze had het niet meer naar
haar zin, dat kan jij toch niet helpen?
Dan hoeft ze hier toch de boel niet leeg te
halen? Bij die vent die ze nu heeft, die op jou
bank zit, daar zou ze zulke rottigheid niet
hoeven te flikken!
Gerard wrijft over zijn borst, waar een pijn-
lijke plek groeit. Hij moet hoesten en
daarvan schieten de tranen in zijn ogen.
En nou had ik bijna ook nog je fiets gejat.
Hans schudt berouwvol zijn hoofd. Het blijft
lang stil, in de verte tingelt een draaiorgel
“O, dennenboom”. Zal ik een kerstboompje
voor je organiseren Gerard? Het klink wrang.
Hans wordt er nog kleiner van en neemt zijn
laatste slok bier.
Kom nog eens langs, zegt Gerard bij de deur.
Meen je dat?, vraagt Hans. Anders zou ik het
niet vragen, zegt Gerard, en weer ziet hij een
(Vervolg van pagina 33) flits van Francisca, dat wegkijken deed zij
ook in zo’n situatie. Iets van schaamte maar
dat niet willen toegeven. Zeg maar tegen
haar dat ik een nieuw leven ben begonnen!
Hans kijkt de schaars gemeubileerde kamer
nog eens rond en grijnst. Een kerstboom zou
hier anders wel passen, probeert Hans nog
een keer. Hoepel op met je kerstboom, zegt
Gerard. Ik ben een nieuw leven begonnen zeg
ik je toch, en daar past jou kerstboom niet
in! Is dat duidelijk Hans!
Hans slentert de galerij langs en grijnst bij
het trappenhuis nog even in zijn richting.
Moet je ook doen, is goed voor je! Het ligt
voor Gerard op zijn tong maar hij klemt zijn
lippen op elkaar. Niet kapot maken wat nog
groeien moet. Laat hem eerst maar eens
terugkomen uit zichzelf.
Alle kans dat hij morgen met een kerstboom
voor de deur staat. Maar dan zal hij toch een
preek krijgen. En zo begon voor Gerard
Kerstmis 2014.
Ik wens iedereen die dit leest een eerlijke,
gezellige en liefdevolle kerst en alle goeds
voor 2015!
35
GOLFCLINIIC BIJ DE BUREN door Jaap Rustenburg
Waarom Golfen, ja waarom niet!
Als Woonbegeleider bij de Beemden begeleid
ik gedurende enkele jaren sportles aan
bewoners van de Beemden. Ik liep al enige
tijd met het idee om tijdens ons reguliere
sportmoment te gaan golfen bij onze buren!
14 bewoners hadden zich opgegeven dus dat
was een mooie groep.
Leuk was hierbij om te zien dat er bewoners
bij deze groep waren, die eerst hadden aan-
gegeven dat golfen niets voor hun zou zijn,
maar toch van gedachten waren veranderd.
Het was goed weer die dag.
We werden in de kantine hartelijk ontvangen
door onze golfinstructeur Roel de Bijl en op
zijn kosten wat te drinken aanbood, en de
groep op hun gemak liet voelen. De sfeer was
vrijwel direct goed en ontspannen te noemen.
Roel begon op een zeer professionele, maar
ook humoristische wijze te vertellen over wat
golfen is, en wat je daarvoor aan materiaal
nodig had. Tijdens zijn uitleg over het golfen
benoemde hij alle golftermen die gebruikt
worden in de
golfsport zoals
swing, birdi,
clubs, hole in
one, etc. en ver-
telde daarbij de
betekenis daar-
van. De groep
luisterde aandachtig.
Na zijn uitleg zijn we naar het golfterrein
gegaan om op een oefenveld in kleine groep-
jes gelijktijdig dezelfde opdrachten uit te
voeren. Tussentijds werden er door de
instructeur instructies gegeven mbt de tech-
niek van het slaan.
Een van de oefeningen was om de bal zo hard
en ver mogelijk de baan op te slaan. Dit was
natuurlijk voor allen een grote uitdaging en
iedereen deed dan ook zijn uiterste best, en
daar waren ook de resultaten naar.
De onderlinge competitie werkte daar
positief aan mee.
Nadat de groep bij elkaar was geroepen,
heeft de instructeur nog een afscheid speech
gehouden en bedankte allen die hard gewerkt
hadden en benoemde dat in een eventueel
vervolg de groep na een korte oefening
verder de baan op zouden mogen om een
2- tal holes te gaan slaan.
Tenslotte werden we allemaal uitgenodigd
door Roel de Bijl de instructeur, om op zijn
kosten nog wat fris te gaan drinken.
Ter afsluiting van de activiteit heeft dhr.
Pennings, penningmeester een slotwoord
gehouden over het golfen.
De instructeur gaf aan het een leuke middag
met een leuke groep te hebben gevonden en
bedankte mij voor de begeleiding die erbij
aanwezig was. Om ons als buren tegemoet te
komen heeft hij alle drankjes voor zijn
rekening genomen, en heeft het 3 -tal
begeleiding hierin niet meegerekend in zijn
totaal bedrag, waarvoor ik Roel de Bijl heb
bedankt en aangegeven dat we wellicht in de
toekomst wederom van deze gelegenheid
gebruik wil-
len maken.
Het was een
zeer geslaag-
de activiteit.
36
ER VERANDERT VEEL IN DE ZORG VANAF 2015
In de langdurige zorg gaat er vanaf 1 januari
2015 veel veranderen. 2015 is een overgangs-
jaar. Met het oog hierop heeft de overheid
speciale regels in het leven geroepen om de
overgang van de AWBZ naar de gemeente of
zorgverzekeraar zo soepel mogelijk te laten
verlopen. In onderstaand overzicht kunt u
lezen waar u op dit moment terecht kunt met
uw algemene of meer specifieke vragen.
WAAR VINDT U ALGEMENE INFORMATIE?
Website www.hervorminglangdurigezorg.nl
Voor cliëntenorganisaties, professionals,
(zorg)aanbieders, zorgverzekeraars en
gemeenten www.hervorminglangdurigezorg.nl
Zorg Verandert
Informeert individuele burgers groepsgewijs
over de veranderingen in de zorg, met bijeen-
komsten in provincie, regio en buurt
www.zorgverandert.nl en www.zorgverandert
.nl/bijeenkomsten
Landelijke campagne VWS: Nederland veran-
dert, de zorg verandert mee
Vanaf oktober start VWS een landelijke
informatie-campagne met tv- en radiospots,
brochures etc. www.zorgverandertmee.nl
Uw eigen patiënten-, belangen- of oudervere-
niging
Veel patiënten-, belangen- en ouderverenigin-
gen informeren hun leden over de veranderin-
gen in de zorg. Ga naar de website van uw
eigen vereniging.
WAAR VINDT U INFORMATIE
OVER UW PERSOONLIJKE SITUATIE?
Website Hoeverandertmijnzorg.nl
Deze website legt uit welke rechten u heeft in
het overgangsjaar 2015. Aan de hand van uw
huidige AWBZ-indicatie of huidige type jeugd-
zorg, kunt u nagaan wat er in 2015 rond uw
zorg verandert. Raadpleeg deze website met
uw indicatie bij de hand.
www.hoeverandertmijnzorg.nl
Informatiepunt Wlz-overgangsrecht Ieder(in)
en PerSaldo
Informatiepunt voor mensen die in 2015 met
het overgangsrecht in de Wet langdurige zorg
(Wlz) te maken krijgen. Dit informatiepunt is
voor mensen die intensieve zorg krijgen op
basis van AWBZ-functies en klassen, ook wel
‘zorg zonder verblijf’ genoemd.
U kunt terecht bij dit informatiepunt voor
vragen over het overgangsrecht in uw
persoonlijke situatie.
Bereikbaar maandag t/m vrijdag van 10.00 tot
17.00 uur op telefoonnummer 030 789 78 78.
U kunt ook uw vragen per mail sturen naar
Bij uw gemeente (Wmo-loket of wijkteam)
Als uw zorg of ondersteuning overgaat naar de
gemeente, moet de gemeente uw vragen over
uw zorg en ondersteuning beantwoorden.
Vraag naar het Wmo-loket of het wijkteam.
Vindt u het moeilijk om uw vragen alleen aan
de gemeente te stellen, informeer dan bij uw
gemeente naar een zogenaamde onafhankelij-
ke cliëntondersteuner. Dit is iemand die
samen met u uw vragen aan de gemeente kan
voorleggen.
Bij uw zorgverzekeraar
Als uw zorg overgaat naar uw zorgverzekeraar
(persoonlijke verzorging of verpleging) en
heeft u daar vragen over, neem dan contact
op met uw eigen zorgverzekeraar.
Bij het CIZ
Als uw zorg overgaat naar de nieuwe wet
37
langdurige zorg (Wlz) en u heeft daar vragen
over, informeer dan bij het CIZ. www.ciz.nl
WAAR KUNT U TERECHT MET VRAGEN OVER
UW PGB?
Bij de Sociale Verzekeringsbank
Vanaf 1 januari krijgt u uw PGB niet meer op
eigen rekening, maar via de Sociale Verzeke-
ringsbank
- Brochure: Uw PGB op de rekening van de
SVB www.pgb.nl
Bij uw zorgverzekeraar
Heeft u nu een PGB voor persoonlijke verzor-
ging en verpleging, dan behoudt u in 2015 uw
PGB. Dit loopt via uw zorgverzekeraar.
Bij PerSaldo
PerSaldo is de vereniging van budgethouders.
Op de website van PerSaldo vindt u veel in-
formatie over wat er verandert rond het pgb.
www.pgb.nl
WAAR KUNT U TERECHT MET VRAGEN OVER
UW EIGEN BIJDRAGE? Bij het CAK
Het CAK is en blijft verantwoordelijk voor het
heffen van de eigen bijdrage voor maatwerk-
voorziening Wmo en eigen bijdrage Wlz. De
korting op de eigen bijdrage verdwijnt. Het
CAK gaat u hierover informeren, o.a. bij uw
factuur die u in november krijgt u en via hun
website. www.hetcak.nl
WAT KUNT U DOEN ALS U IN PROBLEMEN
KOMT DOOR DE VERANDERINGEN IN DE ZORG?
Signaalpunt Zorg Verandert
U kunt uw problemen melden bij het Signaal-
punt van Zorg Verandert.
Meldpunt Ieder(in)
Uiteraard kunt u met vragen of klachten al-
tijd contact opnemen met het Meldpunt van
Ieder(in). www.iederin.nl
Meer informatie
Wat Ieder(in) doet aan lobby en belangenbe-
hartiging rond de langdurige zorg en het
nieuws hierover leest u op de website bij
Thema's: Thema Zorg en ondersteuning -
Langdurige zorg, Tien misverstanden over de
Wmo
Verder zijn er informatiebladen over de
nieuwe wetten die de langdurige zorg
gaan regelen:
Informatieblad Jeugdwet, Informatieblad
Wmo, Informatieblad Wlz
Veel gestelde vragen samengesteld door
het Ministerie van VWS
www.hervorminglangdurigezorg.nl
En ten slotte nog:
Waar heeft u recht op bij binnen de AWBZ
www.vgz-zorgkantoren.nl en
www.rijksoverheid.nl
Hierover zijn door de overheid in 2009
pakketmaatregelen getroffen. Een en ander
betekent concreet dat bepaalde diensten die
instelling aan hun cliënten aanbieden vanaf
dat moment niet meer gefinancierd worden
en dat cliënten hiervoor zelf verantwoorde-
lijk zijn en dus ook de kosten zelf moeten
betalen hiervan. In de informatie staat
beschreven waar u wel (kosteloos) recht op
hebt.
Verzekeringen
Hoewel niet nieuw toch goed om hier ook te
vermelden omdat hier vaak misverstanden
over bestaan. Veel cliënten (en/of hun naas-
ten) gaan er soms vanuit dat een instelling
een collectieve aansprakelijkheidsverzeke-
ring heeft voor hun cliënten.
Dit is niet zo. Cliënten dienen net als iedere
andere burger in Nederland zelf een aanspra-
kelijkheidsverzekering voor zichzelf af te
sluiten. Hetzelfde gaat op voor een verzeke-
ring voor waardevolle eigendommen.
Denk hier dus altijd zelf ook aan bij opname
en/of verblijf.
38
Hoewel ik een column wilde schrijven
gleed er een gedicht uit mijn pen over de
Canadees-joodse singer songwriter
Leonard Cohen.
Leonard Cohen 1934-2014
Je bent 80 geworden
alsof het niets kostte
geen moeite
gewoon ademhalen.
Je rare stem werd erg
zacht
teder ook
je teksten
ontroeren nog steeds
en grijpen je bij je kloten en je donder
sleuren je aan je haren
stuwen adrenaline waar het gaan mag
ontregelen de regels van je poëzie
laat je proeven
van jouw leven
van de dood
van de pijn
van de vreugde
van de liefde
van Suzanne (mijngod wat een lied wat
een stem)
je walste met Suzanne net zo lang tot ze
wegging.
Singer songwriter
je werd 80
maar zelf als je sterft
leef je voort
zoals dat past
bij dichters en kunstenaars.
P.S. mijngod is géén fout: ik vind dat ik
het zo moet schrijven omdat het niet over
god gaat.
Ger van Lankvelt
ODE AAN HELGA
Uden, 30 oktober 2014
Helga, jij bent niet meer.
30 oktober was de dag dat ik altijd bij je
was.
Het is namelijk jouw geboortedag.
Nu is het de eerste dag na jou sterven wat
mij erg doet tergen.
Rijdend door de Osse straten blijf ik vaak
tegen je praten.
Niet alleen tegen, ook in mezelf.
Maar, ik zeg het aan velen hoe ik met je was
begaan.
Ik vertel het aan de bomen, hoeveel ik met
je deed en voor je deed, je was mijn
vriendin.
Ik vertel het aan de wind die in de bomen
klimt, of de tak die valt, hoeveel ik van je
hield.
Ik vertel het aan een kind dat jong genoeg is
om het te begrijpen (Famke).
Ik vertel het aan een dier (paard), misschien
alleen door het aan te kijken.
Ik vertel het aan de huizen van steen (jou
huis). En ik vertel het aan de stad hoe lief ik
jou had.
Maar zeg het aan geen mens, ze zouden niet
geloven. Ze zouden het niet willen geloven
dat alleen een vriendin, alleen zo met jou
begaan was.
Dat een mens, een mens zo waardeerde,
omarmde, begreep, zoals
ik jou Helga.
Je maatje,
Gerry van der Rijt-
van Sinten
39
Het was zondag 9 november precies 25 jaar
geleden dat de muur in Berlijn open ging, na
28 jaar gesloten voor de buitenwereld te zijn
geweest. Nu was het ook 25 jaar geleden dat
ik met een socialistische delegatie naar
Berlijn was afgereisd, om ook Oost-Berlijn
aan te doen. Nu was ik al eens in de DDR ge-
weest, omdat ik een Marxistische inslag had
en sympathie had voor het
socialisme, daar kreeg ik
later ontzettend spijt van,
ja... een jeugdzonde zal ik
maar zeggen.
Bij ontvangst werd je opge-
wacht door een gids die de
Staat voor je had geregeld
een stasimannetje. Dus wij
kregen, je kunt het raden, de mooiste dingen
te zien, zoals een ziekenhuis, scholen,
fabrieken waar hard gearbeid werd, land-
bouw coöperaties, universiteiten in overvloed
daar in die Heilstaat, winkels van de Staat
waar van alles te koop was, behalve voor de
gewone burger van de DDR. Die mochten daar
niet komen, die hadden immers toch geen
Oost Duitse Mark te makken. Wat mij het
meest lugubere opviel was dat er kindergar-
den en kleuterscholen waren, waar de
kinderen meer wisten van de Oost-Duitse
Heilstaat dan menig ander westerling.
Vriendjes noemden ze daar Kameraden en
meisjes genossinnen. Elke morgen werd er
voor de klas achter de banken gezongen en
men bracht een groet met de hand op het
hoofd voor alle leerkrachten. Het eten was
goed in de hotels en restaurants die je
aangewezen kreeg, de bedden waren goed,
dus alles was eigenlijk goed, wij hadden niets
te klagen. Er was een persoon die waar-
schuwde dat je op je kamer niets negatiefs
over die Heilstaat moest zeggen, want er zat
afluisterapparatuur overal verborgen in je
kamer. Dit was nu de Heilstaat die ons voor-
geschoteld werd, een land waar de mensen
niets te zeggen hadden, dag en nacht in de
gaten werd gehouden, monddood gemaakt
werden, hun het recht ontnam om vrij te
reizen, geen mening mochten hebben over
dat wat goed voor hen was.
De Staat besliste wat er met
jou gebeurde. Kwam je in
opstand dan werd je voor
jaren opgesloten in één van
de vele Ost-Deutsche Knas-
ten. Het liefst hadden ze je
een kogel door je knar
geschoten, dan waren ze
voorgoed van je af. Wie vluchtte uit de DDR
was nog slechter af, dan verdween je zeker
voor 20 jaar achter de tralies. Je had geluk
als je na een paar jaar werd vrijgekocht door
West-Duitsland, in ruil voor Oost-Duitse of
Russische spionnen, dat waren de geluksvo-
gels, die vonden hun vrijheid in het westen,
met achterlating van hun families en
vrienden.
Ik heb mij die avond van 9 november 1989
letterlijk suf gezopen van de drank, zo blij
was ik, dat eindelijk de Oost-Duitse bevolking
de onmenselijke muur haast met hun handen
hadden willen afbreken, waar ze zo lang
achter gevangen hadden gezeten. Ik was nog
in staat om mijn auto te pakken en die avond
naar West-Berlijn te rijden, maar ik durfde
niet omdat ik het vermoeden had dat ik de
Oost-Duitse grens niet over mocht, omdat ik
geen visum had. In 1981 was ik er uitgeban-
joerd, omdat ik te negatief was geweest over
die geweldige Heilstaat die geen kunstenaar,
filosofen, schrijvers en componisten kende,
die zaten allemaal in het vrije westen.
DIE GEDANKEN SIND FREI door Ger van Lankvelt
40
door Henriëtte aan de Stegge
Als jij denkt aan veiligheid is er dan een
beeld of een stukje tekst dat weergeeft wat
veiligheid voor jou betekent? Of misschien wil
je liever een foto over dit onderwerp maken ?
Een voorbeeld voor een stukje tekst zou
kunnen zijn:
“Veiligheid is voor mij, als ik kan zeggen wat
ik voel”
“Ik voel me veilig in mijn eigen kamer op de
afdeling”
Waarom vind ik dit zo belangrijk? Dit zal ik
proberen uit te leggen:
Ik ben Henriëtte aan de Stegge
en als ervaringsdeskundige ben
ik betrokken bij de gangmakers
veiligheid, naast mijn werk-
zaamheden voor stepped care
werken. In juni hebben we de
ZorgVeiligprijs 2014, van de
Inspectie voor de Gezondheids-
zorg, gewonnen. Om verschil-
lende redenen ben ik daar heel
blij mee:
In de eerste plaats omdat ik wens dat de
cliënt zich veilig voelt op de afdeling, dit is
de (tijdelijke) woonplek en hoort een soort
thuis te zijn. Helemaal mooi zou het zijn als
de cliënt zich ook op het terrein veilig voelt,
daar waar de afdeling zich bevindt. Maar
belangrijker vind ik dat de cliënt zich veilig
voelt ten opzichte van de verpleegkundigen
en behandelaars en zijn mede-cliënten. Je
veilig voelen, zie ik als basis voor bijna alles,
een voorwaarde voor een goed gesprek. Het
is een basisvoorwaarde om te kunnen herstel-
len. Hoe kun je je uiten zonder een gevoel
van enige veiligheid te ervaren?
Ik schrijf dit artikel om veiligheid bespreek-
baar te maken. Vooral voor cliënten zet ik me
hiervoor echt in. Dit doe ik omdat ik mezelf
tijdens mijn opnames heel onveilig heb
gevoeld. Verschrikkelijk bang ben ik geweest.
Ik voelde me op deze afdeling zo onveilig dat
ik er tegen niemand iets van heb durven
zeggen. Er is tijdens deze opname niet aan
me gevraagd of ik me wel veilig voelde. Dit
had me kunnen helpen. Het
thema veiligheid kwam nooit
aan de orde. Deze opname is al
geruime tijd geleden en ik hoop
dat de bespreekbaarheid
van veiligheid nu veel beter
is. Hoe is dit voor jullie als cli-
ënt?
Jullie mening gevraagd!
Ik zou zo graag jullie mening
hierover horen en ik vraag in
deze Horizon, jullie blad, om te reageren op
dit artikel en iets in te sturen over je gevoel
van veiligheid of het ontbreken daarvan. Op
het eind van dit artikel vermeld ik waar je je
bijdrage kunt inleveren. Als ik aanwezig ben
bij een huiskamerbijeenkomst op een afde-
ling breng ik het thema veiligheid vaak in. Ik
heb gemerkt dat er na enige aarzeling goede
gesprekken over veiligheid mogelijk zijn. Het
is boeiend om te ontdekken hoe verschil-
lend iedereen reageert als ik vraag naar vei-
ligheid. De ene cliënt noemt bijvoorbeeld dat
er niet voldoende wordt schoongemaakt op
WAT BETEKENT VEILIGHEID VOOR JOU?
Dit werkstuk symboliseert voor mij
veiligheid
41
zijn kamer, waardoor hij zich onveilig voelt.
Een ander noemt de afwezigheid van ver-
pleegkundigen op de afdeling als een moment
waarop hij zich onveilig voelt. Hoe is dit
voor jullie?
Wordt het thema veiligheid voor jou voldoen-
de aangereikt? Waar denk jij aan als ik je zou
vragen: “Voel je je veilig genoeg tijdens de
opname of als cliënt, die ambulant zorg
ontvangt en als dit niet zo is, wat of wie zou
je kunnen helpen om het veiligheidsgevoel te
vergroten?”
Jullie mening zou ik graag in een nieuw
artikel over veiligheid willen bundelen zodat
ik dat over enige tijd kan laten zien in een
volgende Horizon.
Evaluatie crisisopnames
Sinds anderhalf jaar evalueer ik de crisisopna-
mes op Huize Padua. Vanaf augustus stel ik
vragen over veiligheid aan de cliënt die
opgenomen is geweest op P2a. Ik vraag een
cijfer voor veiligheidsgevoelens op deze
afdeling en een cijfer voor veiligheid op de
verwijsafdeling. Daar waar de cliënt voor de
crisisopname verbleef. Ik vraag vervolgens
ook hoe deze cijfers hoger zouden kunnen
worden, wat er voor nodig is om bijvoorbeeld
een 6 een 7 te laten worden.
Het valt me op dat er cliënten zijn die het
heel moeilijk vinden een cijfer voor veiligheid
te geven. Moeilijker dan het cijfer voor de
behandeling in zijn algemeen. Ook merk ik
dat er cliënten zijn die direct het cijfer
paraat hebben als ik er naar vraag. Ze geven
dan bijvoorbeeld duidelijk aan dat het cijfer
veel hoger zou zijn als er niet werd gesepa-
reerd of als er meer rust was op de verwijsaf-
deling. Om een goed idee te geven van de
evaluaties die ik doe op Huize Padua vind ik
het belangrijk hier nog te vermelden dat de
gegevens die worden verkregen door te
evalueren op korte termijn aan P2a en aan
de verwijsafdeling worden doorgegeven. Ik
merk steeds meer dat de teams echt open-
staan om deze feedback te ontvangen. Men
wil leren van de ervaring van de cliënt. Hoe
mooi is dat? Ik kan me voorstellen dat dit
nog niet overal zichtbaar is op afdelingen,
want veranderingen hebben echt tijd no-
dig. Ik heb vertrouwen in een gunstige
verandering wat betreft veiligheid als we er
samen openlijk over kunnen praten.
Praat erover! Cliënten zou ik willen advise-
ren: Vertel wat je nodig hebt om je veilig te
voelen. Durf je dit nog niet aan iemand in je
directe omgeving te verwoorden, zoek dan
iemand op die je vertrouwt. Ook kun je
altijd contact opnemen met de patiëntver-
trouwenspersoon, die er voor jou is als je
ergens met de hulpverlening niet uitkomt.
Folders over de vertrouwenspersoon zijn te
vinden bij de recepties en op afdelingen.
Reageren? Wie durft de uitdaging aan te
gaan en te reageren op dit artikel?
Tekst, een werkstuk of een foto kun je
sturen naar Henriëtte aan de Stegge, Post-
bus 3, 5427ZG te Boekel of ter attentie van
mij afgeven aan de recepties van hoofdge-
bouwen op Huize Padua, Rosmalen, Oss en
Helmond. Hiervoor ligt een enveloppe klaar.
Je kunt het me ook mailen:
Onder de inzendingen mag ik een mooi
relaxpakket verloten. Het kan zijn dat je
tekst, werkstuk of foto in een volgende
Horizon wordt geplaatst, laat daarom even
weten of dit met je naam erbij zou willen of
dat je dit liever anoniem wenst.
JOUW ERVARINGEN GEVRAAGD!
42
door Ger van Lankvelt
Iemand die wel eens in de antroposofie
gewerkt heeft zoals ik, tot mijn grote spijt,
moet wel beseffen dat je in een wereld te-
recht komt van geesten en dwaze eurit-
mietjes. Het is een aparte wereld vol geheim-
zinnige riten en handelingen, een soort rassen-
leer waarvan Hitler zich zou afvragen of het
wat minder mocht. In zo'n soort gemeenschap
heb ik gewerkt, of eigenlijk een tijd doorge-
bracht, want van werken was helemaal geen
sprake. Een soort vrijetijdsbe-
steding, je moest er aanwezig
zijn, meer ook niet, en aan
het einde van de maand niet
zeuren, gewoon je salaris ont-
vangen. Zo'n soort leefge-
meenschap bestaat echt, het
is gelegen op een landgoed
ergens tussen Elsendorp en
Oploo.
Een kabouterdorp, weggestopt
in de bossen, ver genoeg van de bewoonde we-
reld, daar waar jij je afvraagt wat voor men-
sen wonen daar. Nou dat zal ik je haarfijn uit-
leggen. Het is net zo'n soort Smurfendorp als
uit de animatiefilms van Peyo, dus zeg maar
een echt Kabouterdorp met alles
erop en eraan. Een gemeenschap van super-
mensen, althans dat denken ze zelf.
De bewoners zijn allemaal autistisch in minder
en zware vorm, dat zijn de laagste in stand die
in dat dorp wonen. Zij moeten de toko draai-
end houden, ze hebben helemaal geen macht
en er wordt niet naar hen geluisterd en ze
hebben ook geen inspraak. Dat kan ook niet
want de meeste beseffen helemaal niet wat de
reden is dat ze daar zijn. Dan heb je de kabou-
ters die deze gemeenschap moeten begeleiden
zodat de laagste kabouters het zogenaamd
naar hun zin hebben. Ze hoeven niet veel te
doen dan zich stierlijk rot te vervelen, maar
ze moeten toezicht houden op de meute, dat
alles goed functioneert en draait. Daarboven
heb je dan de kabouters die denken dat ze
wat te zeggen hebben of denken dat ze heel
wat zijn, om in zo'n kabouterdorp te mogen
werken, dat noemden wij de oppersmurfen.
Enkele bekende smurfen die
daar aanwezig waren en de
scepter zwaaiden waren ka-
bouter Gladjanus, kabouter
Priekeprak, kabouter Shalom,
en kabouter Stinkpijpie, om-
dat hij
altijd een pijp rookte met
antroposofische pijptabak.
Je zag hem ook altijd met die
vieze stinkpijp onder zijn
veel te grote zeiksnor bengelen. Een ver-
strooide professor uit een of ander kinder-
boek zoals meneer Kwel uit de strip van Billy
Turf. En dan had je nog vrouwtjessmurfen,
van het soort dat je veel in sprookjes tegen-
komt. Het waren net nog geen elfjes, maar
er groeiden al een klein beetje vleugeltjes op
hun schouders zodat ze, als ze als eenmaal
het stadium hadden bereikt van volwassen
elf, uit konden vliegen en zweefteven ge-
noemd werden. Je zag ze 's avonds wel eens
uitvliegen boven het kabouterdorp op hun
bezemsteel.
Euritmie is belangrijk voor antroposofen. Niet
omdat het enige waarde zou hebben. Wel
omdat Marie von Sievers, de bijzit van de
DE ZIN EN ONZIN VAN
43
goeroe der antroposofen Herr Dokter Rodolf
Steiner, zich intensief bezighield met deze
'Kunst' voor gepensioneerde balletdansers.
Met euritmie beweren antroposofen zichtbaar
te maken wat 'aan gene zijde' leeft en weeft
en zweeft.
Rudolf gunde het vrouwtje ook wel wat en
bombardeerde haar tot een waar dansmarie-
ke. De antroposofische achterban was er: aan
afnemers geen gebrek. De euritmie was gebo-
ren. Achteraf bleek het een miskraam te zijn.
Geen antroposoof zag wat. In een poging de
doodgeborene te reanimeren voerde men hem
op in de Steinerschool. De weinig rechten die
de leerlingen al hadden, zouden ze waar-
schijnlijk nog hebben ingeleverd om van de
euritmie te worden verlost.
Bekend bij Steinerschoolleerlingen is het eu-
ritmisch alfabet. Of namen. Bij iedere letter
van het alfabet worden passende armgebaren
gemaakt en van hot naar her gehuppeld. Wie
ooit antroposofen hun breedsprakerige
monologen heeft zien uitvoeren, heeft alvast
een idee waarover het gaat. En als er dan ook
nog een overdreven declamerend stemgeluid
wordt bij gedacht, zal men zich zonder
twijfel te gast in een of ander antroposofisch
gezelschap kunnen wanen.
Het kruin onder hen: euritmisten. Kabouters
die hun rubberlaarzen hebben ingewisseld
voor latex zolen en een gordijn over hun
hoofd hebben getrokken om allerlei parabolen
te gaan lopen. De letter rrrrrrrr over hun tong
laten rollen. En dan maar zwaaien met die
armen. Het lijkt heel wat. Behalve voor wie
Steiner niet aanhangt.
Er bestaat ook zoiets als heileuritmie. Om
mensen weer gezond te maken. Wie zoals ik
ooit een bijeenkomst van euritmisten heeft
meegemaakt, denkt daar waarschijnlijk
anders over. Of zoals een oud leerling van de
Steinerschool het een paar jaar geleden
verwoordde: Eén keer in de week hadden we
euritmie, een soort gymnastiek met ballet-
schoentjes. Als de leraressen kwamen
opdagen. Ergens vaag herinner ik me dat de
ene na de andere lerares euritmie kanker
kreeg en het loodje legde. De dames volgden
braaf de antroposofische verantwoorde
medische adviezen, en verzekerden zich zo
van een snelle dood.
Niet alle leerlingen haten euritmie. Er zijn er
zelfs die in hun vrije tijd praktiserend zijn.
Indoctrinatie of gewoon knettergek zijn?
Ik zie ze nog liggen. De sloffen waarmee ik in
de obscure krochten van antroposofische
instituten een poging deed om zonder lachen
euritmie te bedrijven. Euromietjes noemden
de antroposofische medemens ze. Ik vond het
eigenlijk maar nagemaakte balletschoenen.
Made in China? Eerder Dornach (Zwitserland).
Compleet met latex zolen. Maar als je het
hen vraagt zeggen zij allen, wij zijn echt
geen sekte hoor. Zeker weten, onze zelfver-
zonnen wereld is er een van, wat goed is voor
de medemens is goed voor onze bankrekening
en portemonnee. In zo'n wereld moet je dit
voorstellen, je moet vooral op je tellen
passen daar, want er was veel roddel en
achterklap tussen die oppersmurfen en de
directie, de oppergodin genaamd.
In het begin toen de antroposofische instellin-
gen in opkomst kwamen, werkten er
hoofdzakelijk alternatieve natuurkabouters,
met open sandalen, grote ruwe baard en
haardracht. Ze rookten allemaal een grote
pijp, hadden gehaakte gordijntjes voor hun
(Vervolg op pagina 44)
DE ANTROPOSOFIE
44
ramen hangen en er stond altijd heiplanten in
de tuin. Ze kwamen op een oude krakkemik-
kige fiets naar hun werk en leefden daar in
close harmonie met de bewoners, niets op
tegen, ze deden goed werk.
Maar nu in de 21ste eeuw rijden ze rond in de
duurste auto's, hebben maatpakken aan en
bezitten de duurste laptoppen die op de
markt te koop zijn. Ze hebben een topsalaris
waar u en ik jaloers van worden, en dat
allemaal uit de pot van de gezondheidszorg
die de gewone bewoners op moeten hoesten.
Je zou dan zeggen dat ze uitstekend worden
verzorgd, maar daar is niets van waar. Het
eten dat elke dag verzorgd werd, was zeer
karig en zelfs slecht te noemen. Bijna elke
dag pompoensoep met karige groenten en
praktisch nooit vlees, want vegetarische
maaltijden waren een must onder de natuur-
kabouters.
In het centrum van het kabouterdorp lag het
Zonnehuis, het heilige der heiligen, ook wel
de tempel der verdoemde genaamd.
Bij het krieken van de dag zag je vele
kabouters naar de tempel sloffen omdat ze
net uit hun slaap gewekt waren. Men moest in
een kring gaan staan in het centrum en ze
wensten elkaar een prettige werkdag toe
door elkaars handen vast te houden. Dat was
een rite die dagelijks plaatsvond. Dan zag je
de kabouter weer over het kabouterdorp
verplaatsen en ging men ten arbeid, ja...er
moest wel gewerkt worden daar, althans de
betekenis van werken, want veel werd er niet
gedaan. 's Middags naar de huizen met mooie
esoterische namen, vernoemd naar de hel-
(Vervolg van pagina 43) dendaden van de Tempeliers, een eenvoudige
smaakloze maaltijd, en dan was het weer tijd
voor de middagarbeid. Na de middag richting
het huis en dan werd er verder ook geen
enkele verpozing meer verricht voor de
kabouters. 's Avonds een nog smakelozer
broodmaaltijd en dan was het wachten tot de
avond inviel tot de kabouters ten ruste
werden gelegd. Voor het slapen gaan nog
gauw een avondgebed ter ere van de heilige
Franciscus van Assisi. Vroeg naar bed want er
was geen tv op de afdeling, daar mocht niet
naar gekeken worden, want dat maakte te
veel indruk in de hoofden van de autistische
kabouters.
Hoe minder ze van de buitenwereld wisten,
des te beter voor de zielenheil van de kabou-
ters. Eindelijk rust in het dorp en in de
hoofden van de verzorgers, even nakeuvelen
over de dag, die net zo als andere dagen was
geweest, dan konden wij ook naar huis toe.
Mij werd eens gevraagd: "Zij tot mij". Stel dat
je een kind zou hebben dat autisme heeft,
zou je het dan willen onderbrengen bij ons
hier in dit kabouterdorp, "Ik tot hen", ik zou
er werkelijk niet over piekeren, geen sprake
van, mijn kind zou hier doodongelukkig zijn,
ik wens dit niemand toe. U kunt wel raden dat
mijn tijd erop zat, daar in dat vreemde dorp
van geesten en demonen. Ik kon vertrekken.
Blij toe dat ik uit mijn lijden verlost was.
Ik moest mijn hoofd compleet leeg maken,
het heeft maanden geduurd voordat ik weer
bij de les was en mij niet meer gehersen-
spoeld voelde door die vreselijke zweverige
wereld die antroposofie heet. Laat Rudolf
Steiner maar de klere krijgen met zijn esote-
rische gedoe, lang leve de regulaire genees-
kunst.
45
Maatschappelijk betrok-ken bedrijf Medicinfo bezoekt Coudewater
door Bertina Mank
Onlangs bezochten 11 medewerkers van het
bedrijf Medicinfo uit Tilburg de locatie
Coudewater. In het kader van Maatschappe-
lijk betrokken ondernemen (MBO) had het
bedrijf ervoor gekozen om Coudewater te
bezoeken en hier hun ‘teambuilding-
activiteiten’ te houden. In overleg met af-
deling Vrije tijd en Welzijn is gekozen voor
twee activiteiten op 30 oktober: een histori-
sche rondleiding en een afsluitend diner
amen met cliënten.
De medewerkers werden ontvangen in het
dagactiviteitencentrum, waarna de rondlei-
ding over het landgoed volgde onder leiding
van André Spierings en ondergetekende.
Een mooie wandeling samen met bewoners
die eindigde in het buurthuis van woonvoor-
ziening de Vonder. Hier kregen ze een trak-
tatie van koffie met een heerlijk stuk taart
gemaakt door de bewoners van de Beem-
den. Inmiddels werd in de keuken door de
LZW-kookgroep en een vrijwilliger hard ge-
werkt aan het diner. Voor 35 personen werd
het dagactiviteitencentrum ingericht als
culinair restaurant, waar de gasten genoten
van een heus 3-gangen diner.
Met z’n allen kijken we terug op een
geslaagde dag waarbij alle ingrediënten
aanwezig waren om de twee succesvolle
activiteiten tot zijn recht te laten komen.
Een geslaagde
‘co-productie’
van bewoners,
vrijwilligers
en Medicinfo.
Bonte avond Coudewater
door Fenna van Eldik en Bertina Mank
Op donderdag 6
november heeft de
beruchte Bonte Avond
plaatsgevonden.
Deze druk bezochte
activiteit is bij cliënten
en medewerkers een
avond met volop enter-
tainment waarbij
talent van eigen bodem
tot uiting komt. Afwis-
selende optredens
waaronder, zang,
theater en instru-
mentaal. Met de
nodige voorbereidin-
gen kijken we terug
op een succesvolle
avond. Door een
goede samenwerking
tussen cliënten en
medewerkers en de nodige variatie is deze
avond wederom een prachtig geheel
geworden.
46
ZORGVERBETERINGEN
door Agnes Blok
Gisteren kwam ik op afspraak bij de GGZ en
zag in de wachtruimte op het prikbord een
groot papier, met het verzoek om zorgverbe-
teringen aan te willen geven en in de bus te
deponeren. De secretaresse had alle tijd om
mijn melding van aanwezigheid vast te stel-
len, want na 5 minuten gestaan te hebben,
ben ik koffie gaan halen. Na dat lange wach-
ten kan er best nog wel 10 minuten bij. Met
een beetje water extra ging ik terug naar
wederom de wachtkamer en zette beide
bekertjes op tafel. De secretaresse was nog
steeds in gesprek met haar collega, maar op
de bel drukkend om mij luid te kunnen mel-
den, keek zij verveeld naar het raampje van
de balie. Zij liep statig en met her hoofd
hoog. Het raampje werd verschoven en een
‘ja’ werd hoorbaar. ‘Ik heb een afspraak om
2 uur’. En nu komt het. ‘Weet u ook bij
wie’? vroeg ze. Tot zover is alles nog naar
waarheid, maar ik ga verder. ‘Nee’, zei ik,
‘zoeken maar Willy’. ‘Mag ik uw geboorteda-
tum?’ Mijn zin om haar te volgen was over.
‘Weet ik even niet’, zei ik en draaide mij om
naar het bankje om te gaan zitten. ‘Twee
uur. Blackout. Zoeken maar’, zei ik haar.
‘Zonder uw gegevens kan ik niet zoeken’,
riep een stem . ‘Geeft niet’, hoorde ik zeg-
gen. Dat alles had ik aan willen dragen,
maar ik deed weer mee in de protocolletjes
en zei braaf zijn naam en mijn geboorteda-
tum…… Want dat is waar zij naar vroeg. In-
middels was het vijf over twee en door de
glazen deur kijkend zag ik een dichte deur
opengaan. Mijn behandelaar kwam er aan.
De secretaresse deed de schuif dicht. Ik heb
mondeling zorgverbeteringen aangeleverd.
Wat mijn behandelaar betreft, kan dat de
bus niet in. Zo zoet. Over drie maanden
terugkomen. Wat was ik gestoord, gisteren.
ZIE JE WEL
door Gerry van der Rijt-van Sinten
“Kan ik dat opeten?” Isabelle tuurde naar een
paar kleine zaadjes die ze had gekregen van
tante Beatrijs. Dat zijn zonnepitten. Ik heb
ze uit het hart van mijn zonnebloem geplukt.
Als je ze in de grond stopt worden ze twee
prachtige zonnebloemen. Maar je kunt ze ook
opeten zei tante Beatrijs.
Isabelle keek onderzoekend naar haar tante
en dacht, opeten?
Ze vertrouwde het niet. Stel je voor dat er
een zonnebloem begon te groeien in haar
buik. “Leuk, ik stop ze wel in de grond”, zei
Isabelle.
Plotseling zaten de twee zonnepitten in de
grond.
“Wat is het donker!”, zei de ene pit tegen de
andere, ze waren zo aan de zon gewend.
“En wat is het koud!”, zei de ander.
“Ik denk dat we doodgaan”.
“Dat moet je niet zeggen, we moeten ge-
woon de zon zoeken”.
“Domme gans, de zon is weg.
We zijn begraven. We gaan dood”.
Maar de ene zonnepit bleef geloven in het
licht. Ze voelde het vocht van de kille regen
en zwol ervan. Ze groeide een stukje naar
boven en ze bleef hopen op de zon.
Het duurde erg lang. Er kwam een winter met
sneeuw en ijs. Maar ineens zag ze iets
schemeren. Tussen de kluiten klei zag ze
licht. Haar witten stengel kleurde een beetje
groen en toen ging het snel. Boven de grond
zag ze haar zusje. Zie je nou wel, je moet
blijven geloven, geloven in de zon.
47
Huize Padua en Coudewater DECEMBER 2014
Dinsdag 16 december Kerstdiner om 16.30 uur in de Dansschool Coudewater
Donderdag 18 december Kerstdiner om 16.30 uur in Brouwershof Huize Padua
Vrijdag 19 december Ouderenactiviteit kerststukjes maken in Buurthuis Vonder
Coudewater van 9.30-12.00 uur
Vrijdag 19 december Uitstapje Kerrols in Kerkdriel, spectaculaire show op rolschaatsen
Opgeven t/m 10 december, vertrek om 17.00 uur
Dinsdag 30 december Eindejaar activiteit om 14.00 uur in Kopstoot Coudewater
JANUARI 2015
Donderdag 8 januari Toneelavond om 19.00 uur in Brouwershof
Donderdag 15 januari Fotopresentatie 2014 in de Kopstoot Coudewater
van 14.00-16.00 uur
Donderdag 15 januari Prinsenbal van 19.00-21.30 uur in Brouwershof Huize Padua
Donderdag 29 januari Ark van Noah van 14.00—16.00 uur in Buurthuis de Vonder in
Coudewater
Donderdag 29 januari Nieuwjaarsbingo om 19.00 uur in Brouwershof
FEBRUARI 2015
Donderdag 12 februari Rondgang carnaval langs afdelingen in Huize Padua v
vanaf 13.00 uur
Donderdag 12 februari Openingsbal carnaval van 19.00—21.30 uur in Zaal Brouwershof in
Huize Padua
Zaterdag 14 februari Carnaval van 16.00—19.00 uur in DAC de Kopstoot Coudewater
Maandag 16 februari Optocht kijken in Oeteldonk. Vertrek vanaf de Vonder in
Coudewater (opgeven t/m 9 februari)
Dinsdag 17 februari Haringhappen in DAC de Kopstoot Coudewater van
14.00—16.00 uur
Dinsdag 17 februari Afsluitingsbal met stamppottenbuffet om 14.00 uur in
Brouwershof Huize Padua
Donderdag 26 februari Winterse Bingo 14.00 –16.00 uur in buurthuis de Vonder in
Coudewater
Donderdag 26 februari Bingo om 19.00 uur in Brouwershof Huize Padua
VRIJE TIJD EN WELZIJN
Cliëntenraad: Postbus 3, 5427 ZG Boekel
Intern postvak 01.034 [email protected] 0492-846366
of via de ondersteuners; 06-12946525 Jan-Anton van der Mooren of 06-12709361 Karin Smits
Familieraad:
Ondersteuner Chris de Haas 06-53242920
e-mail: [email protected] of [email protected]
Landelijke Stichting Familievertrouwenspersonen 0900-3332222 (10 eurocent per minuut)
www.lsfvp.nl
Stichting Patiëntenvertrouwenspersoon:
Ton Nijhof e-mail: [email protected]
Marc Frankevyle e-mail: [email protected]
De Helpdesk Patiëntenvertrouwenspersoon is er voor cliënten van instellingen voor geestelijke
gezondheidszorg. 0900 444 8888 (10 eurocent per minuut) www.pvp.nl
I NFO
REET VAN
DE MAAND K
Als ogen beginnen te geloven, moet je anders leren zien!
door Agnes Blok