Computergames: vermaak met serieuze consequenties

Artikel

Haagsma, M., Peters, O., & Pieterse, M. (2010). Computergames:vermaak met serieuze consequenties . Geraadpleegd op datum (s.d.)., http://www2.bsl.nl/corp/common/framecreator.asp?ak=welkom&ap=vakb&altp=http://vb23.bsl.nl/totalecollectie 

Voor de meeste mensen is het spelen van computergames een aangename vrijetijdsbesteding.

Recent onderzoek 91% van de jongeren die dagelijks gamen hebben zelfs een beter psychosociaal welzijn dan hun leeftijdsgenoten die niet dagelijks gamen.

Kleine groep gamers gamegedrag moeilijk onder controle kunnen houden.

Het spelen van games ten koste gaat van andere activiteiten (zoals school) , het is verslavend.

Gameverslaving is een gezondheidsprobleem.

Werd geopend in 2006. Het is een afkickkliniek voor gameverslaafden.

privékliniek Smith & Jones

(Duitsland) is begin 2008 de eerste polikliniek voor game- en

internetverslaving van start gegaan.

Vooralsnog wordt het spelen van games door de American

Psychiatric Association (APA) niet aangemerkt als mogelijk

verslavend. Dit betekent dat gameverslaving op dit moment niet

‘bestaat’ binnen de reguliere gezondheidszorg en een behandeling

niet altijd wordt vergoed vanuit de zorgverzekering.

APA overweegt om gameverslaving in 2012 op te nemen in de

aankomende (vijfde) editie van de Diagnostic and statistic manual

of mental disorders (DSM-V)

academisch ziekenhuis van Mainz

American Psychiatric Association (APA)

In dit onderzoek geïnventariseerd welk specifiek hulpaanbod er bestaat voor gameverslaving in de reguliere verslavingszorg.

1. Er wordt besproken hoe de inventarisatie is uitgevoerd. 2. Dan komen de belangrijkste resultaten aan bod. 3. Er worden conclusies en aanbevelingen gegeven.

Methode Voor dit onderzoek zijn alle twaalf Nederlandse reguliere

verslavingszorginstellingen benaderd, met het verzoek om mee te werken aan een inventariserend onderzoek naar gameverslaving.

Gevraagd naar medewerkers die zich bezighouden binnen de betreffende instelling met de preventie en/of behandeling van gameverslaving.

Van alle instellingen zijn één of meer medewerkers geïnterviewd (januari-maart 2009)

Vijf instellingen zijn bezocht Zes andere instellingen interviews telefonisch afgenomen. Alle interviews uitgevoerd door dezelfde onderzoeker

a.d.h.v. een semi-gestructureerd interviewschema (Patton, 2002).

In het interview kwamen steeds de volgende hoofdthema’s aan bod: Omvang van het probleem (hoeveel aanmeldingen?) Cliëntprofiel (welk profiel heeft deze groep?) Preventie (welke voorlichtingsactiviteiten biedt de

instelling aan?) Behandeling (welke behandeling biedt men aan?)

Instelling Regio Medewerker

Novadic-Kentron Brabant senior stafmedewerker R&D, twee preventiemedewerkers

Verslavingszorg Noord-Nederland

Friesland, Groningen en Drenthe

onderzoeker

Brijder Verslavingszorg Noord- en Zuid-Holland jeugdhulpverlener

Jellinek Amsterdam en Gooi- en Vechtstreek

preventiemedewerker

Centrum Maliebaan Utrecht behandelaar

Tactus Verslavingszorg Overijssel, Flevoland en Gelderland

jeugdhulpverlener

Bouman GGZ Zuid-Holland agogisch werker, psycholoog, preventiemedewerker

Novadic-Kentron Brabant senior stafmedewerker R&D, twee preventiemedewerkers

IrisZorg Gelderland preventiemedewerkster, maatschappelijk werker

Emergis Zeeland preventiemedewerker

GGZ Noord- en Midden-Limburg

Limburg preventiemedewerker

Mondriaan Zuid-Limburg medewerker verslavingspreventie

DE BENADERDE VERSLAVINGSZORGINSTELLINGEN, MET DE BIJHORENDE REGIO EN FUNCTIE VAN DE GEÏNTERVIEWDE MEDEWERKER.

Resultaten: Binnen de meeste instellingen is onbekend hoeveel

aanmeldingen er precies binnenkomen rondom gameverslaving.

Reden gameverslaving kan niet als zodanig geregistreerd worden en de beschikbare cijfers gaan meestal over internetverslaving in het algemeen.

Hieronder vallen verslavingen aan activiteiten die op het internet plaatsvinden, zoals bijvoorbeeld chatverslaving en gameverslaving. Specifieke cijfers betreffende gameverslaving zijn dan niet beschikbaar.

Aantal aanmeldingen per maand:

Bij één instelling melden zich maandelijks ongeveer tien personen aan met internetproblematiek, in hoeveel gevallen specifiek om gamen gaat onbekend.

Bij de overige instellingen geen gegevens bekend, geen aanmeldingen specifiek betreffende gameverslaving, of gaat het in eerste instantie om andere primaire verslaving, waarbij gameverslaving als secundair probleem aan de orde komt.

Er gaf 1 hulpverlener aan dat gameverslaving vaak samengaat met cannabisverslaving.

Cliëntprofiel: Jongeren, ongeveer 25jaar. Eerste instantie signaleert de omgeving de problemen. Worden aangemeld door hun ouders / hun school. Door gameverslaving ontstaan er conflicten tussen het

gamegedrag en andere activiteiten, zoals werk, studie, het sociale leven en relaties binnen het gezin.

Sociale problemen. Verlegen en onzeker Gebruiken het spelen van games als vluchtgedrag. Ook

wordt vaak een ongunstige gezinsachtergrond gemeld. Sprake van een autismespectrumstoornis. Soms gaat gameverslaving samen met

cannabisverslaving.

Behandeling Binnen de zeven instellingen waar men gameverslaving

behandeld als hoofdproblematiek, biedt men meestal de reguliere behandeling voor verslavingsproblematiek aan omdat er nog geen aparte behandeling voor gameverslaving is ontwikkeld.

Deze behandeling bestaat uit:

*leefstijltraining

*cognitieve gedragstherapie

*motiverende gespreksvoering

Herstelverloop Per persoon anders. Binnen alle instellingen ouders betrokken bij de

behandeling.

Preventie Acht instellingen nemen informatie over gamen mee in de

algemene voorlichting op basis- en middelbare scholen of gaan op aanvraag adviesgesprekken met docenten of ouders aan.

Preventiemiddelen nog in ontwikkeling. Vanuit andere instelling trainingen aan ouders en

docenten. Binnen elke instelling is de preventie gericht op jongeren

meest kwetsbare groep om verslaafd te raken. De preventie richt zich op het bewust maken dat gamen

naast positieve kanten ook negatieve gevolgen kan hebben, en is zowel bedoeld voor jongeren als voor ouders.

Ouders vaak weinig kennis over de ‘gamewereld’ van hun kinderen.

Ze weten ook niet hoe ze afspraken met hun kinderen moeten maken.

EINDE