ذئب ابن لوحبه حضرت ءاللهااثر

الحکیم العلیم المقتدر الواحد الفرد الله بسم

و بسلطانه المهیمن انتقال بلا القائم و زوال بلا الدائم و فنآء بلا الباقی لله الحمد

ناسوت فى العلیا الکلمة رایة ارتفعت بأمره الذى بأسراره الباطن و بآیاته الظاهر

و خلقه لهدایة امره اظهر الذى هو الوری بین یشآء ما یفعل علم نصب و الانشآء

الرحمن بقوله بالبیان الانسان کتاب دیباج زین و برهانه و لحجته اظهارا آیاته انزل

العزیز المقتدر الواحد الفرد هو الا اله لا البیان علمه الانسان خلق القرآن علم

المنانارادة مطلع من المشرقة الصلوة و العطآء سمآء افق من الساطع النور

الله جعله الذی الأعلی القلم و الکبری الواسطة على الأسمآء ملکوت مالک الله

افق من التوحید نور اشرق به و العلیا صفاته مشرق و الحسنی اسمائه مطلع

و الأعلی الأفق الی نورآء بوجوه اقبلوا الذین الأمم بین التفرید حکم و العالم

العظمة و الملکوت و الملک العرفان ملکوت فى البیان لسان به نطق بما اعترفوا

الفیاض العزیز المقتدر لله الجبروت وبما یعظک و الله لوجه ینصحک انه المظلوم ندآء اسمع الجلیل العالم ایها یا

لاصغآء خلقت الآذان ان اعلم المتعال الغنی هو انه الأحوال کل فی الیه یقربک

الأمر اول فی الألواح و الزبر و الکتب فى مذکورا کان الذی الیوم هذا فی الندآء

التوکل بطراز هیکلک و التقوی باکلیل رأسک زین و الانقطاع بمآء نفسک طهر

من العالم فی من مطاف الأعظم البیت الی مقبلا مقامک عن قم ثم الله علی

قل و القدم مالک لدنرجائی و املی غایة و سندی و سیدی و معبودی و مقصودی و الهی الهی

بتقدیس معترفا و عطائک بذیل متشبثا و جودک بحبل متمسکا و الیک مقبلا ترانی

الأحد الواحد الفرد انت انک اشهد فردانیتک و بوحدانیتک مقرا ذاتک تنزیه و نفسک

شهدت قد الأرض فی نظیرا لا و الملک فی شریکا لنفسک اتخذت ما الصمد

کنت تزل لم انت الا اله لا الله انت انک قبلها عظمتک لسان به شهد بما الکائنات

بحر قصد الجاهل تری رب ای خلقک وصف عن متعالیا و عبادک ذکر عن مقدسا

السائل و غنائک کنز الفقیر و عزک خبآء الذلیل و بیانک کوثر العطشان و علمک

الکلیل و کرمک سمآء المسکین و قدرتک مطلع الضعیف و حکمتک مشرق

ذکرک ملکوتانى و امرک نصرة و ثنائک و لذکرک خلقتنی بأنک سلطانی و الهی یا اشهد

من آه آه بآیاتک و بک کفروا و کتابک نبذوا و عهدک نقضوا الذین اعدائک نصرت

بحر طمطام فی الورود عن منعتنی التی جریرتی و خطیئتی و خجلتی و غفلتی

قد عصیانی کبر و حالی سوء من آه آه ثم آه فآه رحمتک یم قمقام و احدیتک

بی احاطت و منعتنی غفلتی ولکن امرک اظهار و کلمتک لاعلآء الهی یا اظهرتنی

وحیک مشارق و آیاتک مطالع و اولیائک دمآء سفک و آثارک محو على قمت بحیث

اسرارک مخازن واشهد رب ای رب ای رب ای رب ای رب ای رب ای رب ای رب ای رب ای

من المقربین افئدة احترقت عصیانی بنار و عدلک سدرة اثمار سقطت بظلمی

ظلمی من آه فآه شقوتی من آه فآه عبادک من المخلصین اکباد ذابت و خلقک

فیها ایام من کم اعتراضی و اعراضی و ذلتی و جهلی و غفلتی و بعدی من آه فآه

من کم و امنائک ضر و بضرک امرتهم انی و حفظی علی اولیائک و عبادک امرت

آیاتک عن و عنک اعرضت انی و صراطک الی دللتنی و بفضلک ذکرتنی فیها لیال

لا و معینا دونک لنفسی اجد لا المنقطعین افئدة رجآء و الموحدین امل یا وعزتک

اعتراضی و عصمتی ستر احرق اعراضی آه فآه ملاذا لا و ملجأ لا و سلطانا سواک

بین اعمالی سوء ظهر ما و التراب اطباق تحت کنت لیت یا حرمتی حجاب شق

اراد الظلم جبل و عطائک و عفوک مطلع الی اقبل العاصی تری رب ای عبادک

بساط الی التقرب عن منعتنی العظمی جریراتی آه فآه غفرانک و رحمتک سمآء

و جنبک فی فرطت الذى انا قربک ساحة عن ابعدتنی الکبری خطیئاتی و رحمتک

فضلک مطالع و عدلک مدائن سکان به ناح ما ارتکبت و میثاقک و عهدک نقضت

احکام نبذت و نفسی اوامر اخذت و اوامرک ترکت انی الهی یا اشهد بلادک فی

اشتعلت کلما و حلمک زاد شقوتی زادت کلما آه فآه هوای کتاب اخذت و کتابک

الأمم محبوب و العالم مقصود یا وعزتک فضلک و عفوک سترها عصیانی نار

من زفراتی و خجلتی من عبراتی الهی یا تری شجعنی اصطبارک و غرنی صبرک

تحت الا مهربا لا و کرمک بساط ظل الا مقرا لنفسی اجد لا وعظمتک غفلتی

تقنطوا لا کلمة اسمعتنی بعدما القنوط و الیأس بحر فی ترانی رحمتک قباب

رب ای عدلک کرسی امام وجهی سود عصیانی و املی حبل قطع ظلمی وعزتک

ید من عفوک کوثر یطلب ان یستحیی و عطائک باب لدی مطروحا المیت تری

المقربین اکباد به ذابت بما نطق انه و ثنائک و لذکرک لسانا اعطیتنی قد فضلک

بصرا اعطیتنی و قدسک حظائر اهل من المخلصین افئدة احترقت و اصفیائک من

ما عملت و ارادتک نبذت انی و صنعک مظاهر و آیاتک ملاحظة و آثارک لمشاهدة

به لأسمع سمعا اعطیتنی و عبادک من المنقطعون و خلقک من المخلصون به ناح

امرک ترکت انی آه فآه ارادتک هوآء و کرمک سمآء من انزلته ما و ثنائک و ذکرک

به ارتفعت ما عدلک کرسی امام عملت و اولیائک و امنائک بسب عبادک امرت و

اذکره عصیانی ای الهی یا ادر لم مملکتک اهل من المخلصین و الموحدین زفرات

و مواهبک شموس انوار تجلیات عند به انطق خطأی ای و جودک بحر امواج تلقآء

الطافکباللآلئ و علمک فی مکنونا کان ما و کتابک بأسرار الحین هذا فى اسألک

و کتابک فی ذکرتهم الذین من تجعلنی ان رحمتک عمان اصداف فی المستورة

هذا بعد و سرور من الحزن هذا بعد الهی یا لی قدرت هل الواحک فی وصفتهم

و لذکرک المنابر جعلت قد آه فآه یسر من العسر هذا بعد و بسط من القبض

علی القیت و عهدک نقض لاعلآء الیها ارتقیت انی و امرک اظهار و کلمتک ارتفاع

انزلت اوقات من کم علمک مدائن سکان و عظمتک سرادق اهل به ناح ما العباد

فیها دعوتنی احیان من کم و بها کفرت انی و عطائک سمآء من بیانک مائدة فیها

ادر لم وعزتک الهوی و النفس اتبعت بما عنه اعرضت انی و رحمتک فرات الی

و جودک بساط الی ارجع ظلم ای من و الیک اتوب و استغفرک ذنب ای من

و احصائها عن المحصون عجز مقاما خطیئاتی و جریراتی بلغت قد کرمک ساحة

الطور فی الأسرار مظهر و بالنور الظلمة مبدل یا اسألک تحریرها عن المحررون

الهی یا اجعلنی ثم الیک الأمور تفویض و علیک التوکل علی الأحوال کل فی ایدنی

و تشآء ما علی المقتدر انت انک تقدیرک یراعة و قضائک قلم من رقم بما راضیا

الحکیم العلیم انت الا اله لا الأرضین و السموات فی من زمام قبضتک فیتمسک من تضر لا اعتراضهم و اعراضهم و العباد مفتریات ان اعلم شیخ یا

عن نطق ما البهآء ان الله لعمر البریة مالک رحمة بأذیال تشبث و العنایة بحبل

الواحد الفرد هو الا اله لا ثنائه و بذکره الأشیآء انطق الذی انطقه قد الهوی

المختار المقتدر

صدق منشرحه صدور و منیره قلوب و واعیه آذان و حدیده ابصار صاحبان

شده جاری مظلوم لسان از که را مناجات این دهند تمیز و بشناسند کذب از را

نفحات شاید فرمائید تفکر آن در مقدس طاهر سمع و فارغ بقلب و نمائید قرائت

کنید رحم عباد و خود بر و بیابید را انقطاعتو قدرت قبضه در اقتدارها و تو از جانها رحیما کریما مقصودا معبودا الها

را که هر و رسد علیا مقاما رفعناه و بمقام و بگذرد ملک از کنی بلند را که هر

و گناهکاری و تباه‌کاری با پروردگارا بهتر او از هیچ بلکه پستتر خاک از بیندازی

حکم و تو امر امر میجوئیم را اولیائت لقاء و میطلبیم صدق مقعد پرهیزکاری عدم

یک محض فضل بل صرفست عدل کنی چه هر تو فرمان زیر قدرت عالم و تو آن

یک و نماید محو و براندازد جهان از را عصیان رسم رحمانت اسم تجلیات از تجلی

را ناتوانان توانا ای نماید مزین تازه بخلعت را عالم ظهورت یوم نسائم از نسیم

راه آگاهیت بدریای و بیابند ترا شاید فرما عطا زندگی را مردگان و بخش توانائی

متضوع تو ثنای عرف عالم مختلفه لغات از اگر مانند مستقیم امرت بر و یابند

ماند محروم آن از اگر پارسی چه تازی چه روان مقصود و جان محبوب همه شود

و نمائی راه را کل میطلبم تو از پروردگار ای معانی چه الفاظ چه نه ذکر قابل

بینا و عالم و توانا و قادر توئی فرمائی هدایتعن مستورا کان ما یعرفک و الانصاف و العدل علی یؤیدک ان الله نسأل

تفکر شده ظاهر آنچه در آنکه استدعا المختار العزیز هو انه الأبصار و العیون

پرتو صفا و صدق آفتاب انوار تجلیات شاید فرمایند تکلم انصاف و بعدل و نمایند

این فرماید روشن دانائی بنور را عالم و بخشد نجات نادانی تاریکی از و افکند

الله بل نفسی اظهرت ما انی لعمری ندیده مباحث نرفته مدارس مظلوم

از کلمات این تعالى و تبارک الله ایده سلطان حضرت لوح در اراد کیف اظهرنی

جاری مظلوم لساننسائم علی مرت المهاد على راقدا و العباد من کأحد کنت انی سلطان یا

و علیم عزیز لدن من بل عندی من هذا لیس کان ما علم علمنی و السبحان

ما العارفین دموع به ذرفت ما علی ورد بذلک السمآء و الأرض بین بالندآء امرنی

کنت التی المدینة فاسأل المدارس دخلت ما و العلوم من الناس عند ما قرأت

العزیز ربک مشیة اریاح حرکتها ورقة هذه الکاذبین من لست بأنی لتوقن فیها

بل الصفات و الأسمآء ومالک لا عاصفات اریاح هبوب عند استقرار لها هل الحمید

انطقنی و المبرم امره جآء قد القدم تلقآء وجود للعدم لیس ترید کیف تحرکها

ربک ارادة ید قلبتنی امره تلقآء کالمیت الا اکن لم انی العالمین بین بذکره

الرحیم الرحمنجاری اعلی قلم معین از که انقطاع بماء را خود جناب آن آنکه بهتر حال

گشته نازل یا و شده ظاهر بعد و قبل از آنچه در الله لوجه و نمایند طاهر شده

احزاب قلوب در که بغضا و ضغینه نار اخماد در بیان و بحکمت بعد و کنند تفکر

انزال و رسل ارسال از مقصود شوند جاهد و ساعى مقدور بقدر مکنونست عالم

را الهی شریعت میشود ملاحظه حال بوده عباد اتحاد و الفت و الله معرفة کتب

عندهم ما به اکثری که ندامت و حسرت زهی نموده‌اند عناد و بغضا علت و سبب

محجوب و غافل الله عند ما از و مشغول و متمسکانت انک الانصاف بطراز هیکلی و العدل باکلیل رأسی زین الهی الهی قل

الألطاف و المواهب مالکمحکمه کلمات دو این از و عباد حفظ برای از حارسند دو انصاف و عدل

گردد ظاهر است امم حفظ و عالم صلاح علت که مبارکهبرای از جلاله جل حق جاری کلمات این مظلوم قلم از الواح از یکی در

علم لآلی مخازن و امر مشارق یعنی آمده انسانی معدن از معانی جواهر ظهور

فی الرحمن انزله ما انظر الأنظار عن مستور مکنون غیب تعالی انه که چه او

الخبیر اللطیف هو و الأبصار یدرک هو و الأبصار تدرکه لا الفرقانو سبب را متعدده سبل و مختلفه مذاهب آنکه الله مذهب و الله دین الیوم

ظاهر واحد مطلع از متین محکم راههای و قوانین و اصول این ننمایند بغضا علت

و قرون و زمان و وقت بمصالح نظر اختلافات این و مشرق واحد مشرق از و

بوده اعصاربین از مذهبی نزاع و جدال شاید که نمائید محکم را همت کمر بها اهل ای

قیام خطیر عظیم امر این بر لعباده و لله حبا گردد محو و شود مرتفع عالم اهل

ید مگر صعب بسیار آن اطفاء و عالم‌سوز ناریست مذهبی بغضای و ضغینه نمائید

دولتین بین واقعه محاربه در بخشد نجات عقیم بلاء این از را ناس الهی قدرت

یکن لم کأن قریه‌ها مقدار چه گذشتند جان و مال از طرفین نمائید ملاحظه

شد ملاحظه

یک بار همه عالم اهل ای است مصباح بمثابه کلمه این را بیان مشکوة

نمائید سلوک اتفاق و مودت و اتحاد و محبت بکمال شاخسار یک برگ و دارید

این گواه آگاه حق سازد منور و روشن را آفاق اتفاق نور حقیقت بآفتاب قسم

هست و بوده گفتارانسانیست عالم حفظ و صیانت مقام که اعلی بلند مقام باین تا نمائید جهد

آفتاب افق تا ولکن آمال ملیک امل این و مقاصد سلطان قصد این شوید فائز

سحاب و میآید بنظر مشکل مقام این ظهور نشود فارغ ظلم تیره سحاب از عدل

هنگامی و شریعت بلسان گاهی ایران علمای یعنی اوهامند و ظنون مظاهر تیره

این ظهور قصوی غایت و اقصی مقصد و نمودیم نطق طریقت و حقیقت بلسان

شهیدا بالله کفی و بوده اعلى بلند مقامشما نزد اگر نمائید معاشرت ریحان و بروح عالم اهل جمیع با بها اهل ای

القا شفقت و محبت بلسان محروم آن از شما دون که جوهریست یا و کلمه‌ئی

در و گذارید باو را او والا حاصل مقصد نمود اثر و شد قبول اگر بنمائید و نمائید

بمثابه و روح مائده و قلوبست جذاب شفقت لسان جفا نه نمائید دعا او باره

و حکمت آفتاب اشراق برای از است افق مانند و الفاظ برای از است معانی

دانائیدر را خود که هستند نفوسی شده ذکر که موارد این در علما از مقصود

لوح در مقام این ذکر در محروم آن از باطن در و میآرایند علم بلباس ظاهر

فاطمیه صحیفه باسم که مکنونه کلمات فقرات از فقره چند سلطان حضرت

میشود ذکر ظاهر ابهی قلم از علیها الله صلواتمن اغنام ذئب باطن در و کنید شبانی دعوی ظاهر در چرا بیوفایان ای

است روشن و دری ظاهر در که است صبح از قبل ستاره مثل شما مثل شده‌اید

منست دیار و مدینه کاروانهای هلاکت و اضلال سبب باطن در وتلخ آب مثل تو مثل کاسته بباطن و آراسته بظاهر ای میفرماید همچنین و

بدست چون و شود مشاهده ظاهر در آن از صفا و لطافت کمال که صافیست

و تراب در آفتاب تجلی نفرماید قبول را آن از قطره‌ئی افتد احدیه ذائقه صراف

در بی‌منتهى فرق بلکه دان فرق ارض تا فرقدان از ولکن موجود دو هر مرآت

میان

از من عنایت تجلی سحرگاهان بسا دنیا پسر ای میفرماید همچنین و

برق چون و دید مشغول بغیر راحت بستر در ترا و آمد تو بمکان لامکان مشرق

اظهار قدس جنود نزد قرب مکامن در و نمود رجوع نورانی عز بمقر روحانی

نپسندیدم ترا خجلت و نداشتممن عنایت نسیم سحرگاهان در من دوستی مدعی ای میفرماید همچنین و

و گریست تو حال بر و یافت خفته غفلت فراش در ترا و نمود مرور تو بر

بازگشترأسند بمثابه ایشان مزینند اخلاق و علم بطراز فی‌الحقیقه که علمائی اما

نفوس بآن عباد هدایت لازال امم برای از بصرند مانند و عالم هیکل برای از

مولی هو انه یرضى و یحب ما علی یوفقهم ان الله نسأل هست و بوده مقدسه

الأولی و الآخرة رب و الوریامرت حیث علینا اعترضت و عنا اعرضت جنابک ان سمعنا انا شیخ یا

قال من در لله العباد دمآء سفک علی افتیت و بسبی الناس عجبا حکمه فی اتی لقاض طوعا

الحرم و الحل فی دمی بسفک افتیروان مقصود و جانست محبوب شود وارد الهی سبیل در آنچه میگویم براستی

حضرت لوح در لائق عذبیست عذابش و فائق شهدیست سبیلش در مهلک سم

فی الرزایا من لا و سبیله فی البلایا من اجزع لا الحق ونفسه شده ذکر سلطان

به الذی لمصباحه ذبالة و الخضرآء الدسکرة لهذه غادیة البلآء الله جعل قد حبه

السمآء و الأرض اشرقتباستقامة یدیک ارفع ثم القیوم المهیمن الله کعبة شطر الی بقلبک اقبل

بتوجه الیه وجه ثم العالمین رب الله فضل سمآء الی الممکنات ایادی بها ترتفع

سمآء الی مقبلا ترانی رب ای قل و المنیر المشرق افقه الی الکائنات به تتوجه

و الطور فی ظهورک نیر بتجلیات اسألک دونک عن معرضا و عطائک بحر و جودک

اکتب ثم ارحمنی و لی تغفر ان الغفور اسمک افق من فضلک شمس باشراقات

علی وفقنی رب ای الانشآء ناسوت فی باسمک یرفعنی ما الأعلی قلمک من لی

منعتهم ما و العالم قوة اضعفتهم ما الذین اولیائک ندآء اصغآء و الیک التوجه

الأرضین و السموات فی من رب و ربنا الله قالوا و اقبلوا الأمم سطوة

را خود شد برداشته قیوم باسم مختوم رحیق ختم میگویم براستی شیخ یا

و شده نازل آنچه در الله لوجه هم تو میگوید الله لوجه مظلوم این منما محروم

نصیب مبارک یوم این در حقیقی فیاض فیوضات از شاید نما تفکر گشته ظاهر

عرشی الهی کلمه از خاکی آدم بعزیز الله علی هذا لیس نمانی محروم و برداری

سید بود غنم راعی ابوذر حضرت گشت ربانی حکمت دارای ماهی صیاد و شد

شد اممشد ملاحظه که چه نیست و نبوده ظاهره فنون و علوم روز امروز شیخ یا

عرفان مجلس صدر در عقیان کرسی بر نه آگاه علوم آن از کلمه بیک که نفسی

که علومىیست علوم این از مقصود محروم فنون دارای و علوم صاحب و مستوی

و ظاهر آن از ثمر و اثر که علومی ولکن گردد منتهی بلفظ و شود ابتدا لفظ از

ندائی تسمع لو هست و بوده مقبول عندالله است عباد آسایش و راحت سبب

عنایة عرف هاج و البیان و الحکمة بحر فیه ماج مقام الى تتوجه و عندک ما تدع

الرحمن ربکسبب شاید شود ذکر گذشته امور از فی‌الجمله آمد بنظر مقام این در

ربه الله ایده سلطان حضرت که ایامی در مظلوم این گردد انصاف و عدل ظهور

مقدسه بقاع زیارت قصد کرده حاصل اذن نموده اصفهان به توجه عزم الرحمن

دارالخلافة هواء بگرمی نظر رجوع از بعد و نموده علیهم الله صلوات ائمه منوره

الله ایده سلطان حضرت حکایت توجه از بعد و رفتیم لواسان به آن شدت و

اخذ را جمعی مشتعل غضب نار و منقلب امور ایام آن در و واقع تعالی و تبارک

در و نبودیم منکر امر آن داخل ابدا الله لعمر را مظلوم این جمله از نمودند

در که نیاوران از و نمودند اخذ را ما مع‌ذلک ثابت تقصیر عدم هم تحقیق مجالس

طهران بسجن زنجیر با پیاده برهنه پای و برهنه سر بوده سلطنت مقر ایام آن

با تمام بسرعت و برداشت سر از کلاه همراه سواره ظالمی یک که چه بردند

مثل و شبه که مقامی در شهر چهار و بردند را ما فراشان و میرغضبان از جمعى

فى‌الحقیقه بوده مظلومان و مظلوم محل که سجن اما نمودند معین مقر نداشت

را ما ورود از بعد شدیم حبس وارد چون و بوده افضل آن از تاریک تنگ دخمه

که بمقری و گذشتیم سراشیب پله سه از آنجا از نمودند ظلمانی دالانی داخل

از نفس پنجاه و صد قریب معاشر و تاریک محل اما رسیدیم بودند نموده معین

منفذ محل جمعیت این مع بوده طرق قاطعین و نفوس قاتلین و اموال سارقین

خارج منتنه‌اش روائح و عاجز وصفش از اقلام شدیم وارد که طریقی جز نداشت

المقام ذاک فى علینا ورد ما یعلم الله فراش و لباس بى اکثری جمع آن و بیان از

الأظلم الأنتنبابی حزب حرکات و احوال و اعمال در مذکور سجن در لیالی و ایام در و

ایشان از که شده چه آیا حزب آن ادراک و سمو و علو مع که مینمودیم تفکر

این بعد و شاهانه بذات نسبت حزب آن حرکت و جسارت یعنى ظاهر عملی چنین

قیام نفوس آن تهذیب در همت بتمام سجن از خروج از بعد که نمود اراده مظلوم

نمایدانا شد اصغا علیا کلمه این جهات جمیع از رؤیا عالم در شبها از شبی در و

سوف الآمنین من انک تخف لا و علیک ورد عما تحزن لا بقلمک و بک ننصرک

افئدة الله احیا به الذی باسمک و بک ینصرونک رجال هم و الأرض کنوز الله یبعث

العارفینالله حرسه پادشاه حضرت الأمر حسب خارج سجن از مظلوم چون و

و نمودیم توجه عرب عراق به روس بهیه دولت و ایران علیه دولت غلام مع تعالى

و نازل هاطل غیث بمثل آیات ربانی رحمت و فضل و الهی باعانت ورود از بعد

حکیمانه بمواعظ را حزب این مخصوص را عباد جمیع و شد ارسال ارض باطراف

کردیم منع محاربه و جدال و نزاع و فساد از و نمودیم نصیحت مشفقانه نصایح و

باصلاح سلاح و گشت بدل دانائی و ببر نادانی و غفلت الهی فضل از آنکه تاروائح و سلاسل زحمت از نوم اگرچه طاء ارض سجن در توقف ایام در و

جهت از میشد احساس میداد دست که اوقات از بعضى ولکن بود قلیل منتنه

باذخ جبل قله از که عظیمى رودخانه بمثابه میریخت صدر بر چیزى رأس اعلای

لسان حین آن در و ظاهر نار آثار اعضا جمیع از جهت بآن و بریزد ارض بر رفیعی

نه قادر احدى آن اصغاء بر که را آنچه مینمود قرائتتا میشود ذکر نازل حزب این مخصوص الواح در که بیانات از بعضی و

مظاهر و عقلا نزد که را آنچه نموده عمل مظلوم این که بدانند کل مبین بیقین

بوده مقبول و محبوب انصاف و عدلالدیانة و بالأمانة المظلوم یوصیکم دیاره فى احبائه و بلاده فى الله اولیآء یا

على الاطمینان باب یفتح و الانسان مقام یرتفع بهما بأنوارهما فازت لمدینة طوبی

مقامهما انکر لمن ویل و شأنهما عرف و بهما تمسک لمن طوبی الامکان فى من

و بالعصمة امائه و الله عباد نأمر انا نازل کلمات این دیگر مقام در و

کذلک السمآء و الأرض فاطر الله الى یتوجهن و الهوی رقد من لیقومن التقوى

و بلائی و سجنی ضری لیس العراق جهة من الآفاق نیر اشرق حینما العباد امرنا

و نفسی الی انفسهم ینسبون الذین عمل بل العباد طغاة من علی ورد ما

فى یتصرفون و الأرض فى یفسدون الذین ان قلمی و قلبی به ینوح ما یرتکبون

و یتوبوا ان الا منهم بریء انى صاحبها اذن غیر من البیوت یدخلون و الناس اموال

الرحیم الغفور الله الى یرجعواالجهاد حق جاهدوا و الله مرضاة الى سارعوا الأرض ملأ یا دیگر مقام در و

و الحکمة بجنود الله سبیل فی الجهاد قدرنا قد المتین المبرم امره اظهار فی

لمن الفخر لیس قدیر قوی لدن من الأمر قضی کذلک الأعمال و بالأخلاق و البیان

الظالمین من تکونوا لا و قوم یا الله اتقوا اصلاحها بعد الأرض فى یفسدو الأرض علی من لاتحاد جئنا قد بینکم احدا تسبوا لا دیگر مقام در و

بعد فى اکثرهم القوم ولکن العباد بین بیانی بحر من ظهر ما بذلک یشهد اتفاقهم

السامع علی توکلوا و اصبروا الله سبیل فى ضر یمسکم او احد یسبکم ان مبین

القدیر المقتدر هو انه عنده من بسلطان اراد ما یعمل و یری و یشهد انه البصیر

به تنتفع بما تمسکوا العظیم العزیز الله کتاب فی الجدال و النزاع عن منعتم قد

هو انه الأعظم بالاسم الظاهر القدم مالک یأمرکم کذلک العالم اهل و انفسکم

الحکیم الآمرغمد عن اللسان سیف اخرجوا الدمآء تسفکوا ان ایاکم دیگر مقام در و

سبقت الرحمة ان بینکم عن القتل حکم رفعنا انا القلوب مدائن تفتح به لأن البیان

تعلمون کنتم ان الممکناتتأکلوا لا و الدمآء تسفکوا لا و الأرض فی تفسدوا لا قوم یا دیگر مقام در و

رجیم ناعق کل تتبعوا لا و بالباطل الناس اموالدرنیاید پی از افول و ننماید اخذ غروب را الهی بیان آفتاب دیگر مقام در و

نبذ و اوامری اخذ و احبنی لمن انى شد اصغا منتهى سدره از علیا کلمه این امروز

کتابی فى عنه نهی مامحروم را خود خدمتست روز و ثنا و ذکر روز امروز دیگر مقام در و

از که هستید نهالهائی شما و کتاب کلمات و کلمات حروفات شمائید منمائید

را شما نموده‌اید نمو کرم امطار از و شده‌اید کشته رحمت ارض در عنایت دست

حال نمود تربیت شفقت بایادی و فرمود حفظ کفر قاصفات و شرک عاصفات از

و بوده مرضیه اخلاق و طیبه اعمال انسانی سدره اثمار و اوراقست و اثمار وقت

حیات و حاصل مقصود پذیرفتند اگر منمائید منع غافلین از را اثمار این هست

احزاب قلوب شاید نمائید جهد الله حزب یا یلعبون خوضهم فى ذروهم والا ظاهر

و شود پاکیزه و پاک بغضا و ضغینه از شما شفقت و بردباری بآب عالم مختلفه

گردد حقیقت آفتاب تجلیات لائق و قابلو لازم ناصری امری هر برای از نمودیم ذکر اشراقات از چهارم اشراق در

این سردار و قائد و است پسندیده اخلاق و اعمال ظهور این در منصوره جنود

کل بر حاکم و کل دارای اوست بوده الله تقوی جنودآن سمو و وجود علو سبب نمودیم ذکر تجلیات کتاب از سوم تجلی در

از مرقاتست و وجود برای از جناحست بمنزله علم است صنائع و فنون و علوم

نه شوند منتفع آن از ارض اهل که علومی ولکن لازم کل بر تحصیلش صعود برای

حق را صنائع و علوم صاحبان گردد منتهی بحرف و شود ابتدا حرف از که علومی

المبین المقام هذا فى البیان ام بذلک یشهد عالم اهل بر است عظیمو عزت علت اوست و اوست علم انسان برای از حقیقی کنز فی‌الحقیقه

للغافلین ویل و به تمسک لمن طوبی انبساط و بهجت و نشاط و فرح و نعمتو روحانیه اخلاق ظهور سبب بآنچه را عباد احوال جمیع در باید جناب آن

وجود ارتفاع سبب که بآنچه شوند آگاه کل تا فرمایند دعوت است طیبه اعمال

از است اول سبب آنچه و نمایند علیا ذروه و اعلى مقام قصد کامل بهمت و است

للفائزین طوبی بوده الله خشیة خلق تربیت برایاینست مسطور و مذکور ابهی قلم از فردوس اول ورق در که اولی کلمه

الله خشیة عالم اهل عموم برای از متین حصن و مبین حفظ میگویم براستی

بلی وری صیانت برای از کبری علت و بشر حفظ برای از اکبر سبب اوست بوده

و مینماید منع نیست لائق و شایسته آنچه از را انسان آن و موجود آیتی وجود در

است محدود فقره این ولکن گذارده‌اند حیا را آن نام و میفرماید حراست

به انام علمای و ایام سلاطین باید نیستند و نبوده مقام این دارای کل بمعدودی

سواه فیما الله خشیة ظهور علت اوست که چه نمایند تمسک دیناین در بیان قلم اینست نمودیم ذکر فردوس از ثانی ورق در که ثانی کلمه

را الله ایدهم سلاطین و ملوک حضرات یعنی اقتدار مشارق و قدرت مظاهر حین

برای از بزرگ سبب اوست میکند وصیت بآن تمسک و دین به و مینماید نصیحت

و جهال قوت سبب دین ارکان سستی الامکان فی من اطمینان و جهان نظم

غفلت بر کاست دین بلند مقام از آنچه میگویم براستى شده جسارت و جرئت

اعتبروا ثم الأبصار اولی یا اسمعوا است مرج و هرج بالأخره نتیجه و افزود اشرار

الأنظار اولی یارا عباد شاید فرمایند اصغا واعیه باذن شد ذکر آنچه در جناب آن آنکه امید

را عدل آفتاب و انصاف نور میطلبیم حق از نمایند آگاه الله عند ما به عندهم ما از

معادله عدل بنور نوری هیچ فرماید ظاهر و بخشد نجات غفلت تیره سحاب از

امم راحت و عالم نظم سبب آنست نمینمایدنمائید جهد دوستان ای بگو مرقوم و مسطور علیا کلمه این بیان صحیفه در

نشود ناسضایع بین شده وارد شما و مظلوم بر الله سبیل فی که مصیباتی شاید

ملاحظه را عالم صلاح دیانت و امانت بحبل همچنین و نمائید تمسک عفت بذیل

ذئب از را اغنام عالم رعاة شمائید المظلوم حزب یا را نفس هوای نه نمائید

که محکم حکم اینست نمائید مزین الله تقوی بطراز و دارید مقدس هوی و نفس

من احد الآداب و الأخلاق سیف الله لعمر شده جاری حین این در قدم قلم از

و الیوم اتی قد قوم یا تقول و تنادی الحین هذا فی الفطرة ان الحدید سیوف

تکونوا لا و الرحمن اتقوا البیان شموس اشراقه عند کسفت بنور ربی اظهرنی

الغافلین منلو الانسان ابن یا اینست نمودیم ذکر فردوس سوم ورق در که سوم کلمه

الى ناظرا تکن ان و العباد به ینتفع ما خذ و ینفعک ما ضع الفضل الی ناظرا تکون

سمآء الی الخضوع یرفعه مرة الانسان ان لنفسک تختاره ما لدونک اختر العدل

است عظیم یوم الانکسار و الذلة مقام الی الغرور ینزله اخری و الاقتدار و العزة

بتمامه روح عالم اگر نمودیم ذکر را علیا کلمه این الواح از لوحی در بزرگ ندا و

اعلی افق از که است ندا این اصغاء لائق گفت میتوان شود تبدیل سامعه بقوه

و للسامعین طوبی نیست و نبوده لائق کاذبه بقصص آلوده آذانهای این والا مرتفع

للغافلین ویلو عزت مطالع و اقتدار و ثروت مشارق که آمل و سائل جلاله جل حق از

سبب اینست فرماید تأیید اکبر صلح بر را الله ایدهم ارض ملوک یعنی اختیار

سبب که امر باین باتفاق باید الله وفقهم آفاق سلاطین امم راحت برای از اعظم

آنچه بر نمایند قیام آنکه امید فرمایند تمسک عالم حفظ برای از است اعظم

یا و ملوک حضرات و دهند ترتیب بزرگی مجلس باید است عباد آسایش سبب

سلاح از و فرمایند جاری را اتفاق و اتحاد حکم و شوند حاضر مجلس آن در وزرا

قیام او منع بر دیگر سلاطین برخیزد سلطانی بر سلطانی اگر و کنند توجه باصلاح

مقدور قدر علی الا نه لازم حرب ادوات و آلات و عساکر صورت این در نمایند

مسرت و براحت کل مملکت اهل شوند فائز اعظم خیر باین اگر و بلادهم لحفظ

ان الله نسأل شود ساکن عباد از اکثری ندبه و نوحه و گردند مشغول خود بامور

الأولی و الآخرة مالک و الثری و العرش رب هو انه یرضی و یحب ما على یؤیدهم

فرمایند حکم و شوند حاضر عظام سلاطین خود مجلس آن در آنکه اولی و احسن

سلاطین سید او فرماید قیام آن اجرای و امر این بر که سلاطین از یک هر و

له نعیما و له طوبی الله عند استظاهر اکبر فزع جهتی هر از میشود عسکریه نوبت هنگام هر اراضی این در

فقره این در حرب وزرای که چه میافزاید عساکر بر سنه هر در دول از یک هر و

اراده هم الله ایدها ایران دولت مذکور قرار از ناطق مزید من هل به و حریصند

کفایت مرتب منظم عسکر صدهزار حال مظلوم نزد بیفزایند عسکر بر نموده‌اند

قوی جندیست عدل الله لعمر بیفزایند عدل نور بر حضرت آن آنکه امید مینماید

و وجود اسرار مبین اوست و قلوب و افئده فاتح اولی رتبه و اول مقام در اوست

جود و محبت رایت دارایمینماید زائل را خوف بآن عمل که موجود علمی الهی علوم خزائن در و

شود عمل بآن طفولیت ایام از باید که است ترتیبی آن و مقدور قدر على ولکن

مدد الهی اراده اگر میافزاید جرئت بر بکاهد آن از آنچه و مینماید فرق بسیار

در شاید و میگردد جاری بیان قلم از شد ذکر آنچه در مبسوطى شرح فرماید

و گردد امم و عالم تجدید سبب که آنچه شود ظاهر هم فنون و علوم مراتب

قوت کلمه آن و مسطور و مرقوم اعلی قلم از حمرا صحیفه در کلمه‌ئی همچنین

الله بیفزایدنسأل آن بر آن مثل بلکه فرماید ظاهر بتمامها را عباد در مکنونه

یرضی و یحب ما علی عباده یؤید ان تعالی و تبارکلعمری ارض اهل ای مشتعل بغضا نار و ظاهر اعدا جهات جمیع از ایام این

سبب آنچه رفع مقصود و ندارد و نداشته ریاست خیال مظلوم این عمرکم و

و شوند آزاد و فارغ کل تا هست و بوده است امم تفریق و عالم احزاب اختلاف

خوارق بذکر و نیالایند اکاذیب بغبار را ذیل این دوستان آنکه استدعا پردازند بخود

نکاهند تنزیه و تقدیس و مقام و شأن از است ایشان نزد که عاداتحق از و نمایند رأی اخذ مظلوم این از عقلا که روزیست امروز سبحان‌الله

این اطفاء بر برعکس کل ولکن است آسایش و عزت سبب که را آنچه بطلبند

نماید ثابت تقصیری که آنست صدد در نفسی هر و ساعی و جاهد لمیع ساطع نور

اظهار مظلوم این اطوار جمیع از که رسیده بمقامی امر آورد وارد ایرادی یا و

نفوس از نفسی از دوستان از یکی نیست شایسته آن ذکر که را آنچه نموده‌اند

از تومان پنجاه‌هزار مبلغ سنه هر در گفته که نموده ذکر کبیره مدینه در مجتمعه

محاسب نشد معلوم نمود ذکر را فقره این افسوس بکمال و میرود عکا به وطن

که دفتردار و بوده کهچه صامت و صابر گفته‌اند و آورده‌اند وارد آنچه جمیع در مظلوم این باری

و نزاع و جدال حکم مسبوقه رحمت و جلاله جل حق عنایت از آنکه اراده که

بصبر گفته‌اند آنچه در احوال جمیع در نمائیم محو بیان بقوه عالم از را دماء سفک

نمودیم ذکر فقره این جواب در ولکن گذارده‌ایم بحق و جسته‌ایم تمسک جمیل

و غیب سلطان و وجود مالک باید صادقست نموده ذکر آنچه در فی‌الحقیقه اگر

غیر من سجن در که فرموده مبعوث ایران از را نفسی که نماید شکر را شهود

میفرماید اخذ آن از سنه هر مالیات یک و فرموده تصرف را ایران معین و ناصر

اراده نفسی اگر و المنصفین من یکون لو نکوهش نه است ستایش مقام این

ایام و لیالی از بعضی در که اینست جواب شود واقف مظلوم این امور بر نماید

این بشب را روز و آورده‌اند بروز را شب بی‌قوت امم مظلومهای و عالم اسرای

در نمینمائیم و ننموده شکایت هم گوینده از و نداریم و نداشته دوست را اذکار

بعضى در و مینمود معاش کسب سنگ‌تراشی از چندی معززی شخص سجن این

ان تعالی و تبارک الله نسأل جوع یعنى مرزوق الله بطعام بعضی هم اوقات از

السامع هو انه الرجوع و الانابة علی یوفقهم و الانصاف و العدل علی الکل یؤید

المجیبو عاشرونی ما الذین من المظلوم علی ورد ما تری الهی یا اللهم سبحانک

و بیانه عن الألسن و ذکره عن الأقلام عجزت بحیث مسکنتی و ضری علی قاموا

فی امنائک علی ورد ما و کینونتی ضجیج و قلبی حنین تسمع حمله عن الألواح

اسألک رب ای میثاقک و عهدک نقضوا الذین من مملکتک فی اصفیائک و بلادک

التی بالدمآء و قربک ساحة عن بعدهم فی بحنینهم و الآفاق فی العشاق بضجیج

الذین ظلم من اولیائک تحفظ ان سبیلک فی ذابت التی بالأکباد و حبک فی سفکت

و الأشیآء غلبت التی بقدرتک ایدهم رب ای المختار اسمک اسرار من غفلوا

انت الا اله لا الوهاب العزیز المقتدر انت انک الاصطبار و الصبر علی وفقهم

الفیاض الکریمبغضا سنان و ضغینه سیف با و گذشته‌اند انصاف و عدل از بعضی ایام این

را امم مطرود و عالم مردود آنکه منصفین شأن آنکه حال و نموده‌اند هجوم

این اراده که ندانسته‌اند حین الی اکثری جویند تمسک تقوی و ببر و نمایند اعانت

لیت یا به قلب لسان باری نموده لاتحصی بلایای حمل جهت بچه و چیست مظلوم

احاطت قد متکلم علیا کلمه باین الکل عن منقطعا مظلوم و ناطق یعلمون قومی

فالق ان الأریاح عن تضطرب لا ملاح یا انک القیوم المهیمن الله سفینة الأمواج

الله شآء من الا العباد افئدة اضطربت بها التی الظلمة هذه فى معک الأصباح

المختار العزیزاین لائح و مشرق سجن سماء افق از که حقیقت بآفتاب قسم شیخ یا

و خبیر عالم کل و بصیر عارف کل بذلک یشهد نداشته قصدی اصلاح جز مظلوم

من علیه ورد بما راضیا و الاصطبار و الصبر بحبل متمسکا کان البلایا حین فی

وعزتک مشیتک لظهور مشیتی و لارادتک ارادتی ترکت الهی یا یقول هو و الأعدآء

فی للفدآء الا وجودی احب لا و امرک خدمة علی للقیام الا بقائها و نفسی ارید لا

علینا قاموا الانصاف و العدل منهم اردنا الذین ان تعلم و تری رب ای سبیلک

الذین اعدائی نصروا الباطن فی و معی کانوا الظاهر فی الاعتساف و بالظلم

اعلآء و امرک لنصرة عبادک خلقت انک اشهد الهی الهی حرمتی هتک علی قاموا

به الذی باسمک و بالوجود احاط الذی بأمرک اسألک اعدائک نصروا هم و کلمتک

بضیآء قلوبهم نور و عدلک بنور الأرض اهل تزین ان الشهود و الغیب سخرت

بتقدیس و فردانیتک و بوحدانیتک اشهد عبدک ابن و عبدک انا رب ای معرفتک

و خلقک من الخائنین ایادی بین امنائک تری رب ای کینونتک تنزیه و ذاتک

ما ارتکبوا قد منا بهم اعلم انت الذین من علینا ورد ما تعلم و بریتک من المفترین

فات ما علی القیام علی تؤیدهم ان اسألک خلقک من المقربین ستر به انشق

فی و تشآء ما على المقتدر انت انک الهامک مطلع و وحیک مشرق ایام فی عنهم

تنادی و حنینها و الفطرة ندآء ارتفع قد الأرضین و السموات فی من زمام قبضتک

ابتسم فیه یوم هذا منزلی و بمظهری فزت انی تالله قوم یا تقول و الندآء بأعلی

من تکونوا لا و الله اتقوا بمعلمها السدرة و بمنزلها کرمل و بمکلمه الطور

مالک ربکم باسم البقآء کوثر خذوا بالفضل ظهر عما انفسکم تحرموا لا المنکرین

البدیع العزیز بذکره منه اشربوا ثم الأسمآءوجود مالک نهی منکر از و نمودیم امر بمعروف را عباد احوال جمیع در

و الفت سبب که را آنچه طلبیده خلق برای حق از مظلوم این که گواه و شاهد

ما اظهر انه نبوده ستر بر قادر مظلوم این الله لعمر اتفاقست و مودت و اتحاد

المختار المقتدر هو و ارادمکرر را آن از بعضی نازل سلطان حضرت لوح در که عالیات کلمات این

یا بوده الله عند من شده ذکر آنچه که بدانند مبین بیقین جناب آن تا مینمائیم ذکر

و السبحان نسائم علی مرت المهاد على راقدا و العباد من کأحد کنت انی سلطان

بالندآء امرنی و علیم عزیز لدن من بل عندی من هذا لیس کان ما علم علمنی

عند ما قرأت ما العارفین دموع به ذرفت ما علی ورد بذلک السمآء و الأرض بین

بأنی لتوقن فیها کنت التی المدینة فاسأل المدارس دخلت ما و العلوم من الناس

لها هل الحمید العزیز ربک مشیة اریاح حرکتها ورقة هذه الکاذبین من لست

کیف تحرکها بل الصفات و الأسمآء ومالک لا عاصفات اریاح هبوب عند استقرار

بین بذکره انطقنی و المبرم امره جآء قد القدم تلقآء وجود للعدم لیس ترید

الرحیم الرحمن ربک ارادة ید قلبتنی امره تلقآء کالمیت الا اکن لم انی العالمین

و وضیع کل من العباد علیه به یعترض بما نفسه تلقآء من یتکلم ان احد یقدر هل

قدیر مقتدر لدن من مؤیدا کان من الا القدم اسرار القلم علم والذی لا شریفعلیه ورد فیما بالحق احکم ثم المظلوم الی العدل بطرف انظر سلطان یا

الذین بین و بیننا احکم البلاد فی لمن قدرته آیة و العباد بین ظله جعلک قد الله ان

الغلام و لأنفسهم یحبونک حولک الذین ان منیر کتاب لا و بینة دون من ظلمونا

و العدل یمین الی یقلبک و الفضل مقر الی یقربک ان الا اراد ما و لنفسک یحبک

شهیدا اقول ما علی ربک کانافنان علی البقآء ورقآء هدیر و الأعلی القلم صریر تسمع لو سلطان یا

الی لیبلغک السمآء و الأرض خالق و الأسمآء موجد الله ذکر فی المنتهی سدرة

عندک شیء احقر الملک تری و المعبود حضرة تجلی الا الوجود فى تری لا مقام

الملک ثقل تحمل لا و مضیئا الوجه بأنوار کان افق الی تتوجه و اراد لمن تضعه

المقام هذا حبذا الأعلی الملأ علیک یصلی اذا الأعلی العلی ربک لنصرة الا ابدا

معروفا الله باسم کان بسلطان الیه ترتقی لو الأسنیو معلوم کل نزد تا نمایند ترجمه را توحید سوره گفته غیر یا جناب آن

قائلند الوهیت و بربوبیت بابیها و است لم‌یولد و لم‌یلد حق که گردد مبرهنذکر اگر کلمه این و است بالله بقآء و نفس از فنای مقام مقام این شیخ یا

لا و ضرا لا و نفعا لنفسى املک لا مقام این است بات بحت نیستى بر مدل شود

است نشورا لا و حیوةچه عرفان طور در عمران لابن بیان سدره تجلیات در عصر علمای شیخ یا

از اکثری ولکن فرمود قبول و نمود اصغا سدره از را کلمه حضرت آن میگویند

سید غافل الله عند ما از و مشغولند عندهم ما به که چه محروم مقام این ادراک

گفته خوب مقام این در فندرسکظاهری فهم هیچ درنیابد را سخن این

سیناستی بوعلی ور و ابونصرستی گرمیفرماید میگویند چه فرموده فداه سواه ما روح انبیا خاتم که فقره این در آیا

در السلام علیه امیر حضرت و عشر اربعة لیلة فى البدر ترون کما ربکم سترون

و الطور علی الشجرة من موسی مکلم ظهور فتوقعوا میفرماید طتنجیه خطبه

لیس ما الظهور من لغیرک یکون أ میفرماید السلام علیه علی بن حسین همچنین

تراک لا عین عمیت لک المظهر هو یکون حتی لکدر و مشهور و مذکور علیهم الله صلوات اولیا بیانات از اذکار این امثال

برای از نعیم الخالص بالصدق یتکلم و ینظر لمن طوبی موجود معتبره کتب

و نمود طاهر اوهام و ظنون از عالمیان مقصود بیان کوثر بمدد را خود که نفسی

قصد و گذشت عالمیان و عالم از و کرد شق متعال غنی باسم را جلال سبحات

نمود اعظم سجنآفتاب بمثابه کتب مابین الهی بیان و ممتاز دونش از وحی نفحات شیخ یا

لک و العالم مقصود یا الحمد لک قال و عرف و وجد لمن طوبى لائح و مشرق

المخلصین افئدة محبوب یا الشکراز بیابند اگر چه نشده‌اند ملتفت عباد را ربوبیت و الوهیت ذکر از مقصود

سواه ما روح خاتم حضرت گردند ناطق الله الی تبنا بکلمه و کنند قیام خود مقام

نحن نحن و هو هو و نحن هو و هو فیها نحن حالات الله مع لنا میفرماید فداه

ذکر نازل ابهی قلم از که را دیگر مقامات چرا گذشته هم مقام این از

الهی ناطق عالیات کلمات باین لیالی و ایام از اکثری در مظلوم لسان ننموده‌اند

کنت تزل لم انت الا اله لا الله انت بأنک و فردانیتک و بوحدانیتک اشهد الهی

من و قبل من کنت قد ما بمثل تکون تزال لا و غیرک ثنآء و دونک ذکر عن مقدسا

و البیان طور فی ظهورک نیر بتجلیات و الأعظم بالاسم القدم مالک یا اسألک بعد

عن یقطعنی و الیک یقربنی ما علی تؤیدنی ان الامکان فی علمک بحر بأمواج

کل على وجهی اضع ان احب الممکنات مقصود و الکائنات اله یا وعزتک دونک

اولیائک بقدوم تشرف بمقام یتشرف لعله ارضک بقاع من بقعةرحیق از ظنون و نموده محروم ایقان افق از را عباد اوهام الله لعمر

شرم مظلوم این و عبد این میگویم الله لوجه و میگویم براستی کرده منع مختوم

انسان آن فوق بمقامات رسد چه تا دهد نسبت وجود و هستی به را خود دارد

بیقین که چه میکند مشاهده خجل را خود مینماید مشی ارض بر هنگام هر بصیر

الله باذن او اقتدار و سمو و علو و عزت و ثروت و نعمت علت که میداند مبین

البته شد آگاه مقام باین که نفسی و است عالم اقدام جمیع تحت که است ارضی

انه بوده الله عند من شد گفته آنچه است مبرا و مقدس غرور و کبر و نخوت از

الخبیر العلیم هو و یشهد و شهدمسئلت مقبله قلوب و منشرحه صدور و حدیده ابصار و واعیه آذان حق از

این بر بلایائی نمایند توجه دوست بشطر و بیابند را مقصود عباد شاید نمائید

بهیچوجه امر اظهار در و نکرده مشاهده عیون را آن شبه که شد وارد مظلوم

که را آنچه نمود القا تعالى الله ایدهم سلاطین و ملوک بحضرات و ننمود توقف

از کلمه دو جمله از است امم راحت و عالم عمار و اتفاق و اتحاد و آسایش سبب

جواب نمودیم ارسال باو لوحی ادرنه در که شد سبب آن و شد اصغا ثالث ناپلیون

رسید دستخطی و نامه ایشان وزیر از اعظم سجن در ورود از بعد و نفرمودند

اظهار و بودند داشته مرقوم خودشان بخط را آن آخر و عجمی بخط آن اول

الی و رساندم الخواهش حسب را نامه که داشتند مذکور و بودند فرموده عنایت

آن قونسلوس و علیه در خودمان مختار بوزیر ولکن نفرموده‌اند جوابى حین

میگردد اجرا فرمائید اظهار باشد مطلبی هر نمودیم سفارش اراضی

ظاهره امور اصلاح را عبد این مقصود شد معلوم ایشان بیان این از

تا میشود ذکر آن از بعضی نازل هیکل سوره در ایشان باسم آیاتی لذا دانسته‌اند

بوده الله عند من و لله مظلوم این امر که بدانند جناب آنظهر قد الحق تالله النواقیس یدق لا ان القسیس نبئ باریس ملک یا

الأعلی العلی ربک مشیة اصابع تدقه و الأعظم الاسم هیکل علی الأفخم الناقوس

لتقوم اخری تارة الکبری ربک آیات نزلت کذلک الأبهی باسمه البقآء جبروت فی

الأرض قبائل ناحت فیها التی الأیام هذه فی السمآء و الأرض فاطر الله ذکر علی

العلیم ربک شآء من الا الالحاد غبرة العباد غشت و البلاد ارکان تزلزلت و کلها

اسمه نفحات من الأکوان لیحیی الأنوار ظلل فی المختار اتی قد قل الحکیم

ان ایاکم السمآء من نزلت التی المائدة هذه على یجتمعوا و العالم یتحد و الرحمن

الله عند ما و سیفنی لأنه عندکم مما لکم خیر هذا انزالها بعد الله بنعمة تکفروا

ربکم شطر من الغفران نسمات هبت قد یرید ما علی الحاکم هو انه یبقی

اقبل لمن طوبی سقم و دآء کل عن و العصیان عن طهرته الیها اقبل من الرحمن

للمعرضین ویل و الیهاالمجد ذو القدیم اتی قد منها تسمع الأشیآء الی الفطرة بسمع تتوجه لو

لا و یذکر من منهم و یذکر و الله عرف من منهم ربه بحمد شىء کل یسبح العظیم

مبین لوح فی الأمر احصینا کذلک یعرففی الخضرآء الشجرة هذه من المشتعلة النار هذه من الندآء اسمع ملک یا

انا الا اله لا انه البقآء قلزم خلف البیضآء المقدسة البقعة علی المرتفع الطور هذا

اشرق الذی النور بهذا لیخبرکم القدس بروح ایدناه من ارسلنا قد الرحیم الغفور

هذا فی الیه توجهوا آثاره الغرب فی ظهرت و الأبهی العلی ربکم مشیة افق من

و السموات فی من علی الرحمن تجلی فیه و الأیام غرة الله جعله الذى الیوم

و الشهادة و الغیب بجنود یؤیدک انه امره نصرة و الله خدمة علی قم الأرضین

القدیر المقتدر هو ربک ان علیه الشمس تطلع ما علی سلطانا یجعلکالیها اقبل و عرفها وجد لمن طوبی الامکان فی الرحمن نفحات فاحت قد

المنیع العزیز بحبی قلبک و بذکری لسانک و اسمی بطراز هیکلک زین سلیم بقلب

هو ربک ان کلها الأرض خزائن من و عندک مما لک خیر هو ما الا لک اردنا ما

الیکم اقبل من الی اقبلوا الأرض ملأ یا قل و باسمی العباد بین قم الخبیر العلیم

العالمون عنها عجز بآیات جآءکم قد لکم دلیله و فیکم حجته و بینکم الله لوجه انه

اتی قد الأمم بین ینادی القدس روح و العالم صدر فی تنطق الطور شجرة ان

مبین بسلطان المقصودلاثبات عندهم بما یستدلون الذین العلم سمآء انجم سقطت قد ملک یا

من انهم الا عنی اعرضوا بمجدی جئتهم فلما باسمی الله یذکرون و امری

الی الیهود علمآء علیه اعترض و بالحق اتی اذ الروح به اخبرکم ما هذا الساقطین

المقربین دموع ذرفت و القدس روح به ناح ما ارتکبوا انثم باذنی اخرجوا المعابد و الکنائس فی تعتکفوا لا الرهبان ملأ یا قل

الدین یوم مالک یأمرکم کذلک العباد انفس و انفسکم به تنتفع بما اشتغلوا

البیت جاور من العارفین من کنتم لو الاعتکاف حق هذا حبی حصن فی اعتکفوا

ثمر له لیس الذی و العباد به ینتفع ما منه یظهر ان للانسان ینبغی کالمیت انه

احد بعدکم لیقوم تزوجوا الکریم العزیز هو انه ربکم یعظکم کذلک للنار ینبغی

و انفسکم اصول اخذتم أ الأمانة به تظهر عما لا الخیانة عن منعناکم انا مقامکم

من الانسان لا لو الجاهلین من تکونوا لا و الله اتقوا ورائکم الله اصول نبذتم

الذین من تکونوا لا و تفکروا اسمائی و صفاتی تظهر کیف و ارضی فی یذکرنی

یضع او فیه لیسکن مقرا وجد ما انه تزوج ما الذى ان الراقدین من کانوا و احتجبوا

من عندکم و عرفتم بما نفسه تقدیس لیس الخائنین ایدی اکتسبت بما علیه رأسه

علی من ظنون عن مقدسا کان الذی مقامه لتعرفوا اسألوا عندنا بما بل الأوهام

للعارفین طوبی کلها الأرضمن قضی عما الروس ملک سألک اذ بها تکلمت کلمة منک سمعنا انا ملک یا

ندآء ایقظنی المهاد فی راقدا کنت قلت الخبیر العلیم هو ربک ان الغزآء حکم

ما علی ربک و سمعنا کذلک الأسود البحر فی غرقوا ان الی ظلموا الذین العباد

معزل فی وجدناک بلوناک لأنا الهوی بل الندآء ایقظک ما انک نشهد شهید اقول

سوء کلمة الیک نرجع ان نحب ما انا المتفرسین من کن و القول لحن اعرف

سجیة جعلناه و الأدب اخترنا انا الظاهرة الحیوة فی اعطیناک الذى للمقام حفظا

طراز جعله لمن طوبی کبیر و صغیر کل من النفوس یوافق ثوب انه المقربین

ما الکلمة صاحب کنت لو العظیم الفضل هذا من محروما جعل لمن ویل هیکله

ما به بلوناک انا حکیم عزیز لدن من الیک ارسل اذ ظهرک ورآء الله کتاب نبذت

و عندک ما و الدنیا تفنی سوف عنک فات ما تدارک و قم ادعیت ما على وجدناک

ما علی الأمور تقتصر ان لک ینبغی لا الأولین آبائک رب و ربک لله الملک یبقی

الظالمین سهام من احفظه المظلوم زفرات اتق هواک یهویعملک جزآء کفک من الملک یخرج و مملکتک فی الأمور تختلف فعلت بما

تقوم بأن الا هناک القبائل کل الزلازل تأخذ و مبین خسران فی نفسک تجد اذا

لعمری غرک عزک أ المستقیم السبیل هذا فی الروح تتبع و الأمر هذا نصرة علی

تسعی الذلة نری قد المتین الحبل بهذا تتمسک بأن الا یزول سوف و یدوم لا انه

ما تدع الکبریآء شطر من الندآء سمعت اذا لک ینبغی الغافلین من انت و ورائک

الأرضین و السموات فی من اله یا لبیک تقول و عندکبأمره الاسلام ملک الی توجهنا الفراق حم ان الی العراق بأم کنا قد ملک یا

الفردوس سکان ناح بذلک بالأوراق یتم لا ما النفاق اولی من علینا ورد اتیناه فلما

غلیظ حجاب فی القوم ولکن القدس حظائر اهل وان الی ساعة کل فی بل یوم کل فی الأمر علینا اشتد قد قلنا ان الی

جرم بأی قیل اذا مبین بظلم الأعظم السجن فی ادخلونا و السجن من اخرجونا

لم عندکم المختار هو القدیم کان لو الدین یجددوا ان ارادوا انهم قالوا حبسوا

من الیوم لکم لیس لعمری قوم یا بینوا الانجیل و التوریة فی شرع ما ترکتم

الروح قبله من و الله رسول محمد ذلک فی سبقنی قد جرمی هذا کان ان محیص

لا المذنبین اول فأنا امره اظهار و الله کلمة اعلآء ذنبی کان ان و الکلیم قبله من و

الأرضین و السموات ملک بملکوت الذنب هذا ابدلمنعنی ما بحیث امره و الله حب فی البهآء زاد البلآء ازداد کلما قلنا ان الی

علی راکبا یجدوننی التراب اطباق فی یستروننی لو الغافلین جنود من علی ورد ما

و الله سبیل فی بنفسی فدیت انی القدیر المقتدر الله الی داعیا و السحاب

احد حملها ما التی البلایا من فیه انا ما بذلک یشهد رضائه و حبه فی البلایا اشتاق

من عرق کل و الطور شجر نطق بما شعراتی من شعر کل ینطق و العالمین من

فیه من اتحاد و العالم لحیوة سبیلک فى قطعت لیت یا یقول و الله یدعو عروقی

خبیر علیم لدن من الأمر قضی کذلکایاکم انفسکم تحفظون کما احفظوهم بینکم الله امانات الرعیة ان اعلم و

الى التوجه عن الاستکبار و الغرور یمنعکم ان و الأغنام رعاة الذئاب تجعلوا ان

بأمر الملکوت الی اقبل ثم باسمی الانقطاع افق من اطلع المساکین و الفقرآء

القدیر المقتدر ربک

خیر هذا امری تبلیغ علی قم و اسمی بطراز الملک جسد زین قلنا ان الی

امش قدیر شیء کل علی انه الملوک بین اسمک به الله یرفع و عندک مما لک

العالمین بین آثاره منک لتظهر سلطانه و الله باسم الناس بینو الرحمن الى انفسکم تنسبوا ان لکم ینبغی هل قوم یا قل قلنا ان الی

قدسوا العارفین من کنتم لو السبحان وجمال لا الشیطان ارتکبه ما ترتکبوا

التقرب عن یمنعکم عما ارکانکم و الافترآء عن السنکم و الدنیا حب عن قلوبکم

ما الی اقبالکم و الوحی مطلع عن اعراضکم هی الدنیا قل الحمید العزیز الله الی

الی تقربوا و اجتنبوها الدنیا اصل انه الله شطر عن الیوم منعکم ما و ینفعکم لا

علی تحکموا لا و الدمآء تسفکوا لا قوم یا المنیر المشرق المقر هذا الأکبر المنظر

بعد الأرض فی یفسدون الذین ان خبیر علیم لدن من امرتم کذلک بالحق الا نفس

المعتدین مثوی فبئس الکتاب فی حدد ما جاوزوا اولئک اصلاحهاتحرموا لا و الأرض فی امنآء کونوا الناس اموال فی تخونوا لا قلنا ان الی

المعطى هو انه عندکم ما ضعف یعطیکم انه فضله من الله اتاکم عما الفقرآء

الذین ان البیان و الحکمة بسیوف القلوب مدائن سخروا البهآء اهل یا الکریم

الصیف من احر الحکمة سیف قل مبین حجاب فی اولئک انفسهم بأهوآء یجادلون

ثم سلطانی و باسمی اخرجوه العارفین من کنتم لو الحدید سیف من احد و

اذ الأبهی قلم یأمرکم کذلک الهوی حصن فی اعتکفوا الذین افئدة مدائن به افتحوا

الله لیستر استروها خطیئة على اطلعتم ان الغافلین سیوف تحت جالسا کان

تستکبروا لا فقیرا رأیتم ان الأغنیآء ملأ یا العظیم الفضل ذو الستار هو انه عنکم

مهین مآء من کل خلق قد منه خلقتم فیما تفکروا علیهمنوط برئه و الأمراض اعترته انسان کهیکل العالم انظروا قلنا ان الی

فی تفکر المختلفین سبل تتبعوا لا و لکم شرعناه ما على اجتمعوا فیه من باتحاد

بما الدیار اخرب فی حبس قد لنفسه العالم خلق الذى ان اهلها شأن و الدنیا

العظیم العلی الله فجر الى الناس یدعو السجن افق من و الغافلین ایدی اکتسبت

علی تحکم بما تستر او ستفنی انها تعلم اذ بعد الزخارف من عندک بما تفرح هل

دعها میتة نملة عین کسواد الا البهآء اهل عند تکن لم کلها اذ بعد الأرض من شبر

قبورهم فی انظر قصورهم و الغرور اهل این العالمین مقصود الى اقبل ثم لأهلها

مقبلا الملک من لتفر الوحی نفحات تأخذک لو للناظرین عبرة جعلناها بما لتعتبر

الکریم المنظر هذا الی للتقرب عندک ما تنفق و الملکوت الی

نمود ذکر او و دارد ارسال را لوح این روح حضرت ملأ از یکى نمودیم امر و

العلام العزیز الله عند العلم داشتم ارسال را آن ترجمه و لوحتعالی و تبارک الله ایده روس امپراطور حضرت لوح هیکل اجزاء از یکى و

استالمقر الفردوس الى اقبل و القدوس الملک الله ندآء اسمع الروس ملک یا

ملکوت فی و الأعلی الملإ بین الحسنی بالأسمآء سمی من استقر فیه الذی

ربک الی التوجه عن شیء یحجبک ان ایاک الأبهی البهی الله باسم الانشآء

و عنایتی عرف هاج لذا نجواک فی مولاک به نادیت ما سمعنا انا الرحیم الرحمن

سفرائ�ک احد نصرنی قد الحکیم العلیم هو ربک ان بالحق اجبناک رحمتی بحر ماج

لم مقاما لک الله کتب بذلک الأغلال و السلاسل تحت الطآء سجن فی کنت اذ

العظیم المقام هذا تبدل ان ایاک هو الا احد علم به یحطو لبیک اللهم لبیک یقول المقدس الواد فی الابن و الأب اتی قد قلنا ان الی

علی راکبا الوهاب اتی قد الندآء بأعلى ینادی الشجر و البیت حول یطوف الطور

للمبعدین ویل الیه تقرب لمن طوبی السحابتکن لا العظیم العزیز الله الی الأمم ادع ثم المبرم الأمر بهذا الناس بین قم

و به کفروا المسمى اتی فلما الأسمآء من باسم الله یدعوا ان کانوا الذین من

اتی فیها التی الأیام اذکر ثم انظر مبین بظلم علیه افتوا ان الی عنه اعرضوا

و بالحق حفظه و الغیب بجنود الروح الله نصر قد هیرودس علیه حکم و الروح

یحفظ ربک ان یرید ما علی الحاکم هو انه عنده من وعدا اخری ارض الی ارسله

الظالمین سیوف تحت او الثعبان فم فی او البحر قطب فى یکون لو یشآء منعلی ورد بما لیخبرک سجنی شطر من اخری مرة ندائی اسمع قلنا ان الی

اقتداری بعد اصطباری و قدرتی بعد صبری تعرف و جلالی مظاهر من جمالی

فی اسراری لآلئ و امری خزائن علی تطلع و قلمی من نزل ما تعرف لو وعمری

ملکوته الی شوقا الله سبیل فی بنفسک لتفدی کلماتی اواعی و اسمائی بحور

ولکن یحصی لا بلآء فی جسدی و الأعدآء سیوف تحت جسمی اعلم المنیع العزیز

العالمین فرح یعادلها لا بشارة فی الروحذکر تعالی و تبارک الله ایدها ملکه حضرت لوح آیات از بعضی همچنین و

بر الله لوجه و نماید اخذ را جناب آن وحی نفحات شاید آنکه مقصود میشود

برسانند نرسیده الله وفقهم ملوک حضرات الواح از آنچه و کنند قیام امر خدمت

جمله از بسیارند اعلام علمای ارض آن در عظیم خدمت این است عظیم امر این

از آنچه و نمائید مشورت ایشان با معروفند شأن و بزرگی در که سادات حضرات

شوند مؤید امم نفوس تهذیب و عالم اصلاح بر شاید بنمائید شده جاری اعلی قلم

این نمایند ساکن الهی نصایح بکوثر را افئده در مخزونه مکنونه بغضای و ضغینه و

بعزیز علیه هذا لیس و میطلبیم حق از را توفیقالالهیة السدرة من البریة مالک ربک ندآء اسمعی لندن فی الملکة ایتها یا

ذکر باکلیل الملک رأس زینی و الأرض علی ما ضعی الحکیم العزیز انا الا اله لا انه

قد الانجیل فی ذکر ما کمل و الأعظم بمجده العالم فی اتی قد انه الجلیل ربک

و الجنوب شطر الوصال خمر سکر اخذ و الأنام مالک ربه بقدوم الشام بر تشرف

الفجر هذا فی الجمال مشرق الی اقبل و الرحمن عرف وجد لمن طوبی الشمال

الله ندآء من البطحآء و الأبهی ربه نسمات من الأقصی المسجد اهتز قد المنیر

العظیم الاسم بهذا الرب تسبح منها حصاة کل و الأعلی العلیخالق ربک بذکر اسمک یعلو ان نحب و الله لوجه نذکرک انا قلنا ان الی

الامآء و الغلمان بیع منعت انک بلغنا قد شهید اقول ما علی انه السمآء و الأرض

موفی انه ذلک جزآء لک الله کتب قد البدیع الظهور هذا فی الله به حکم ما هذا

الذی ان خبیر علیم لدن من الیک ارسل ما تتبعی ان المحسنین و المحسنات اجور

انه عمله الله لیحبط الآیات منزل لدن من البینات جآءته بعدما استکبر و اعرض

من انه الحق عن اعرض من الاقبال بعد تقبل الأعمال ان قدیر شیء کل علی

قدیر عزیز لدن من قدر کذلک الخلق احجببها لأن عملت ما نعم الجمهور بأیادی المشاورة زمام اودعت انک سمعنا و

شریف و وضیع کل من ظلک فی من قلوب تطمئن و الأمور ابنیة اصول تستحکم

الأرض علی لمن وکلآء انفسهم یرون و العباد بین امنآء یکونوا ان لهم ینبغی ولکن

المجمع الی احد توجه اذا و حکیم مدبر لدن من اللوح فی به وعظوا ما هذا کلها

تؤیدنی ان الأبهی باسمک اسألک الهی یا یقول و الأعلی الأفق الی طرفه یحول

طوبی قدیر شیء کل علی انت انک بلادک به تعمر و عبادک امور به تصلح ما علی

من انه الا الخالص بالعدل الناس بین یحکم و الله لوجه المجمع یدخل لمن

الفائزینبه یصلح فیما تکلموا و تدبروا اخری دیار فی و هناک المجالس اصحاب یا

صحیحا خلق انه انسان کهیکل العالم انظروا المتوسمین من کنتم لو حاله و العالم

بل یوما نفسه طابت ما و المتغایرة المختلفة بالأسباب الأمراض اعترته کاملا

من کانوا و الهوی مطیة رکبوا الذین المتطببین تصرف تحت وقع بما مرضه اشتد

من عصر فی اعضائه من عضو طاب ان و العالمین رب الله شآء من الا الهائمین

و الخبیر العلیم ینبئکم کذلک کان فیما اخری اعضآء بقیت حاذق بطبیب الأعصار

خیر یعرفون لا بحیث الغرور خمر سکر اخذهم الذین ایادی تحت نراه الیوم

الخطیر الأوعر الأمر هذا فکیف انفسهماتحاد هو لصحته الأتم السبب و الأعظم الدریاق الله جعله ما و قلنا ان الی

حاذق بطبیب الا ابدا یمکن لا هذا واحدة شریعة و واحد امر علی الأرض علی من

السبب ذاک اتی کلما المبین الضلال الا بعده ما و الحق هو هذا لعمری مؤید کامل

بینه سحابا صاروا و المتطببون منعه القدم مشرق من النور ذاک اشرق و الأعظم

على یقدروا لم انهم الحین الی سقمه فی بقی و مرضه طاب ما لذا العالم بین و

اکتسبت بما اراد عما منع البریة بین القدرة مظهر کان الذى و صحته و حفظه

المتطببین ایدیو العالم لحیوة الأعظم بالاسم القدم جمال اتی التی الأیام هذه فی انظروا

ان الی الأمین الروح به فزع ما ارتکبوا و شاحذة بأسیاف علیه قاموا انهم اتحادهم

لهم قیل اذا المقبلین ایادی ذیله عن انقطعت و البلاد اخرب فی مسجونا جعلوه

یرون و عاشروه ما انهم مع المفسدین من انه تحقق قد قالوا العالم مصلح اتی

الطغیان اهل ایادی بین الأحیان کل فی کان حین من اقل فی نفسه حفظ ما انه

بما الله و علینا حکموا کذلک البلاد به اداروا تارة و اخرجوه طورا و حبسوه مرة

علیم اقولکلیم بحضرت فراعنه قبل از که فسادیست نسبت همان فساد نسبت این

ارسلنا لقد و تعالی و تبارک قوله الفرقان فی الرحمن انزله ما اقرأ داده‌اند الله

کذاب ساحر فقالوا قارون و هامان و فرعون الی مبین سلطان و بآیاتنا موسی

و نسائهم استحیوا و معه آمنوا الذین ابنآء اقتلوا قالوا عندنا من بالحق جآءهم فلما

انی ربه لیدع و موسى اقتل ذرونی فرعون قال و ضلال فی الا الکافرین کید ما

بربی عذت انی موسی قال و الفساد الأرض فی یظهر ان او دینکم یبدل ان اخاف

الحساب بیوم یؤمن لا متکبر کل من ربکم وشنیده‌اند کل که را آنچه گفته‌اند و دانسته‌اند مفسد را عالم مصلح لازال

برخی و بانکار جمعی نمود اشراق الهی اراده سماء افق از ظهور نیر هنگام هر

ایجاد مالک عنایت شریعه از را عباد و جستند تمسک بمفتریات حزبی و باعراض

معاشرت و ندیده‌اند را مظلوم این نفوسی‌که حال چنانچه ساختند محروم

قوم ای بگوئید میشنوند و شنیده جناب آن که را آنچه میگویند و گفته نکرده‌اند

ادیان امام طور مکلم ظهور نور و مشرق فضل سماء افق از بیان آفتاب امروز

مطهر و مقدس رحمن بیان بکوثر را بصر و سمع و قلب و صدر لامع و ساطع

کنید اصغا الحق اتی قد نداء اشیاء جمیع از الله لعمر نمائید توجه بعد و سازید

للمقبلین هنیئا و للمنصفین طوبیهر و بصیری عالم هر که را آنچه گفته‌اند مبارکه بسدره نسبت جمله از

کلیم حضرت باره در که آیاتی جناب آن البته دهد گواهى کذبش بر خبیری عارف

فینا نربک لم أ قال تعالی و تبارک قوله نموده‌اند قرائت و ملاحظه شده نازل

الکافرین من انت و فعلت التی فعلتک فعلت و سنین عمرک من فینا لبثت و ولیدا

و حکما ربی لی فوهب خفتکم لما منکم ففررت الضالین من انا و اذا فعلتها قال

علی المدینة دخل و تعالی و تبارک قوله دیگر مقام در و المرسلین من جعلنی

عدوه من هذا و شیعته من هذا یقتتلان رجلین فیها فوجد اهلها من غفلة حین

قال علیه فقضی موسی فوکزه عدوه من الذی علی شیعته من الذی فاستغاثه

لی فاغفر نفسی ظلمت انی رب قال مبین مضل عدو انه الشیطان عمل من هذا

ظهیرا اکون فلن علی انعمت بما رب قال الرحیم الغفور هو انه له فغفر

یستصرخه بالأمس استنصره الذی فاذا یترقب خائفا المدینة فی فأصبح للمجرمین

یا قال لهما عدو هو بالذی یبطش ان اراد ان فلما مبین لغوی انک موسى له قال

فی جبارا تکون ان الا ترید ان بالأمس نفسا قتلت کما تقتلنی ان ترید أ موسی

لازم مطهر و مقدس بصر و سمع حال المصلحین من تکون ان ترید ما و الأرض

و نموده اقرار گمراهی و بظلم هم کلیم حضرت نماید تمسک انصاف و بعدل که

بآن و کرده جلاله جل حق از مغفرت طلب و عصیان و فرار و بخوف همچنین

گشت فائزیشآء ما یفعل علم با ظاهر نفسش بمظاهر حین هر جلاله جل حق شیخ یا

الله عن اعرض انه قال من و بم و لم یقول ان لأحد لیس آمده یرید ما یحکم و

هم مظلوم این باره در چنانچه موجود و ظاهر امور این ظهور ایام در الأرباب رب

الله لعمر میدهند و داده گواهی کذبش بر مخلصین و مقربین که را آنچه گفته‌اند

بمفتریات را آن نموده‌اند اراده جمعی حال اگرچه هست و بوده مقدس ذیل این

الهی قوت و بقدرت که نفسی یعلمون لا هم و یعلم الله ولکن بیالایند نالائقه کذبه

انکار را او فرمود دعوت اعلی بافق را کل و نمود قیام عالم احزاب جمیع مقابل

مشغول خود بحفظ و ساکن احجاب و استار خلف لازال که نفوسی و نموده‌اند

جز قصدی مشغول افترا و بکذب جمعی هم حال جسته‌اند تمسک نفوس بآن

باین کبیره مدینه از نفسی هر ندارند و نداشته قلوب و افئده در شبهات ادخال

به و نموده سرقت وجهی که میدهند خبر برقیه بسیاله فورا مینماید توجه ارض

و نموده توجه مقدسه بارض عمر آخر در فاضل و کامل و عالم شخصی رفته عکا

و مخلصین زفرات که را آنچه نوشته‌اند او باره در بوده اعتکاف مقصودش

مرتفع مقربینغفر خان حسین میرزا مشیرالدوله حضرت مغفور مرحوم را مظلوم این

آستانه در را مظلوم این ورود تفصیل دولت اولیای نزد البته و بود شناخته له الله

را ما و حاضر دولت میهمان‌دار ورود یوم فرموده ذکر را اعمالش و اقوال و

نسبت دولت جانب از عنایت و محبت کمال فی‌الحقیقه برده بود مأمور که بمحلی

صفا میرزا و شجاع‌الدوله شاهزاده دیگر یوم مشهود و ظاهر مظلومان باین

از بعضی همچنین و آوردند تشریف مختار وزیر مشیرالدوله مغفور مرحوم بنیابت

متوکلا مظلوم این و دیگر بعضى و پاشا کمال مرحوم جمله از علیه دولت وزرای

نزد اعمالش و بوده ارض آن در شهر چهار مطلبی و حاجت ذکر غیر من الله علی

دونه یعرف لم الله عرف من کذاب مبغض کل الا ینکرها لا مشهود و معلوم کل

نمائیم ذکر را امور این امثال نداریم و نداشته دوستلأجل خانه‌ها درب شده‌اند مدینه آن وارد هنگام هر ایران بزرگان از بعضی

اعزاز سبب اگر مظلوم این و داشته‌اند مبذول را جهد و جد کمال انعام و شهریه

مقامه الله اعلی مغفور مرحوم حضرت عمل این و نشده هم ذلت علت نبوده

در سرا که خدمتی و حکمت بمقتضیات نظر بلکه نبوده مظلوم این بدوستی نظر

که بشأنی بوده امین دولت خدمت در که میدهم شهادت بوده داشته‌اند نظر

در مظلومان این ورود سبب و نبوده مقامی و راهی عرصه‌اش در را خیانت

است خیر ذکر لائق بود صادق خود عمل در چون ولکن بوده او هم اعظم سجن

ارتفاع نه بوده ملت و دولت ارتقاء و ارتفاع قصدش و همش لازال مظلوم این

قیام مظلوم این حرمت هتک بر و نموده‌اند جمع را جمعی جمعی حال خود مقام

و الرجوع على یؤیدهم ان تعالی و تبارک الله یسأل المظلوم ولکن کرده‌اند

الرحیم الغفور هو انه عطائه باب لدی الانابة و عنهم فات ما تدارک علی یوفقهمحفظناه الذی من علی ورد بما یبکی اللوح و لنفسی ینوح قلمی ان شیخ یا

اغواه ان الی الأیام و اللیالی فی وجهی امام یخدم ان کان و متوالیات سنین فی

معی هاجروا الذین موقنون عباد بذلک یشهد محمد بسید سمی الذی خدامی احد

کل به صاح ما علی منهما ورد و العظیم السجن هذا فی وردنا ان الی الزورآء من

المنصفین دموع ذرفت و عارف کل به ناح و عالمعنه غفلوا ما یعرفهم و الانصاف و العدل علی الغافلین یؤید ان الله نسأل

عن تطردهم لا و فضلک باب عن عبادک تمنع لا رب ای الکریم الفضال هو انه

الآمال و الأوهام حجبات خرق و الجلال سبحات کشف علی ایدهم قربک بساط

الفضال العزیز انت الا اله لا المتعال الغنی انت انکدر مظلوم این نموده اشراق ایقان سماء افق از که برهان بآفتاب قسم

نمود غلبه نادانی تاریکی بر دانائی نور آنکه تا مشغول نفوس بتهذیب ایام و لیالینافذه قویه اراده و الهی بعنایت سنه چهل میشود و شده ذکر مکرر شیخ یا

و عدل مظاهر نزد که نصرتی نمودیم نصرت را الله ایده سلطان حضرت ربانی

عجب مریب مبغض کل و اثیم معتد کل الا ینکرها لا و است محقق و ثابت انصاف

و نشده‌اند ملتفت مبین ظاهر خدمت باین حین الی ملت امناء و دولت وزراء آنکه

مجادله عباد مابین سنه هر اربعین از قبل نفرموده‌اند ذکر بحکمت نظر شده‌اند یا

بحبل کل عرفان و نصیحت و بیان و حکمت بجنود بعد و قائم و ظاهر محاربه و

بر آنچه که بشأنی نمودند تشبث و جستند تمسک اصطبار منیر ذیل و صبر متین

و مازندران در آنکه مع گذاشتند بحق و کردند تحمل شد وارد مظلوم حزب این

نصیر حاجی حضرت جمله از نمودند معذب عذاب ببدترین را کثیری جمع رشت

را او چشم شهادت از بعد تسلیم سماء افق از مشرق بود نوری فی‌الحقیقه که

و گریستند خارجه ممالک اهل که رسید بمقامی ظلم و بریدند را دماغش و کندند

اعانت ممالک اطراف در بعضی صغار و عیال برای از باطن در و نمودند نوحه

نمودندظلم نار صاد ارض در و شده واقع آنچه ذکر از میکند حیا قلم شیخ یا

نحیب معرفت و علم مدائن از لعمرک نمود نوحه منصفی هر که بشأنی مشتعل

آن در حسنین نیرین نورین محترق تقوی و بر اهل اکباد که بقسمی مرتفع بکا

یعلم الله ننمود منع را ایشان عزت و ثروت و دولت نمودند فدا جان رایگان ارض

یعلمون لا اکثرهم القوم و علیهما ورد ماشربت کل اشرف حضرت آخر در و معه من و کاظم جناب ایشان از قبل و

در همچنین و شتافتند اعلی برفیق و نوشیدند اشتیاق و شوق بکمال را شهادت

نمودند اخذ را معه من و مصطفی میرزا بالله عارف جناب خان عزیز سردار عهد

مشهود و ظاهر ظلم آثار بلدی هر در باری فرستادند ابهی افق و اعلی برفیق و

بدیع حضرت در ننمود قیام دفاع بر نفسی مع‌ذلک نداشته مثل و شبه که ظلمی

مضمار فارس آن داد جان چگونه که نما تفکر بوده سلطان حضرت لوح حامل که

نمود یکتا دوست نثار را حیات ثمین اکلیل انقطاعو الله لوجه بین است اقرار لائق امر کدام شود انکار امور این اگر شیخ یا

قصد شوق و جذب کمال با و نمودند اخذ را نجفعلی حضرت الصامتین من تکن لا

جان و بگفت این یافتیم را خون‌بها و بها ما ناطق کلمه باین و نمود شهادت مقام

نمود اشراق علیجان ملا قلب اعلای شطر از که انقطاع نیر تجلی و اشراق در داد

میدان که کرد جذبش بشأنی اعلی قلم اقتدار و علیا کلمه نفحات نمائید نظر

سید و ابابصیر جناب در اولی الأولی بل یکسان نزدش عشرت ایوان و شهادت

نماید نصیحت را ابنش که نمودند حاضر را اشرف ام نمائید تفکر زنجانی اشرف

الکبری بالشهادة فاز ان الی نمود ترغیبخرگاه انقطاع بحر شاطی بر و گذشته‌اند اسماء خلیج از حزب این شیخ یا

تکلم الأعدآء اراده ما به و نمایند نثار رایگان جان صد‌هزار ایشان برافراشته‌اند

کلمه و دادند سر آزاد و فارغ القوم عند ما از و متمسکند الله بارادة ننمایند

از را ایشان دنیا زندگی نوشیده‌اند انقطاع بحر از گویا نمائید تفکر نگفتند نالائقه

ننمود منع الهی سبیل در شهادتجمعی بمفتریات حاکم نمودند تمام را الله عباد از کثیری جمع مازندران در

تفحص از بعد و کرده‌اند جمع اسلحه حضرات نمود ذکر جمله از کرد تاراج را

بسلاح حزب این سبحان‌الله بوده اسباب غیر من تفنگ لوله یک شد ملاحظه

طیبه اعمال جندشان بسته‌اند عالم اصلاح لأجل همت کمر که چه نه محتاج

این الله لعمر انصف لمن طوبی الله تقوی سردارشان و مرضیه اخلاق سلاحشان

بمقامی اصطبار در و شده‌اند عدل مظاهر رضا و تسلیم و سکون و صبر از حزب

شد وارد ارض مظلومهای بر آنکه مع نکشته‌اند و شده‌اند کشته که رسیده‌اند

سبب آیا ندیده را مثلش امم چشم و ننموده ذکر را آن شبه عالم تاریخ که آنچه

بوده چه درنیاورده‌اند دست آن دفع در و نموده‌اند قبول را عظیمه بلایای این آنکه

زمام اخذ و مساء و صباح در اعلی قلم منع سبب چه سکون و تسلیم علت و

الوری مولی قوت و بقدرت امورمظلوم این لعن و بسب و نمودند اخذ را مظلوم آن نمائید تفکر ابا‌بدیع در

فائز بآن و نمود اختیار شهادت ربانی رحمت و الهی بعنایت ولکن کردند امر

علیه اسمعیل سید حضرت در تحصوهم لا الله سبیل فی الشهدآء تعدوا ان گشت

جاروب خود عمامه با را بیت باب فجر از قبل که نمائید نظر عنایته و الله سلام

نمود نثار جان خود بدست البیت الی مقبلا شط کنار در بعد و نمودنمودند امر لعن و بسب اول را نفوس این جمیع نما نظر کلمه نفوذ در

نداشت مقدم الله ارادة بر را خود اراده هیچکدام ولکناز نمود ظاهر مظلوم این حال و بوده نفس یک ذبیح حضرت قبل از شیخ یا

خدمة على قم و بالله انصف است منصفین حیرت علت که را آنچه شما برای

توکل السلاطین و الملوک خزائن لا و الأرض کنوز تعادله لا جزآء یجزیک انه ربک

در و عظیما الکتاب فی کان اجرا یعطیک انه الیه فوضها و الله علی الأمور کل فی

بطراز و گردد متضوع آن از رضا عرف که شو مشغول باعمالی عمر دوروزه این

شین از او سین افتاد مقبول عملش چون حبشی بلال حضرت شود مزین قبول

باری گردند منور اتفاق و اتحاد بنور احزاب جمیع باید امروز گرفت سبقت عالم

را داد و عدل بیت و کرده خراب را دانائی عالم احزاب از بعضی غرور و کبر

نموده ویرانبکمال را کل و نداشته مثل و شبه که آنچه مظلوم این بر شد وارد شیخ یا

در که ایامی در نمودیم حمل الله کلمة ارتفاع و نفوس تهذیب لأجل رضا و تسلیم

چه که معلومست دیگر دادند علما بدست یوم یک را ما بودیم میم ارض سجن

و نائب از شوند وارد سلطان حضرت انبار در جناب آن وقتی اگر و شد وارد

سلاسل به یکی و قره‌کهر به یکی که را زنجیر دو آن که بطلبند محل آن رئیس

دو این از یکی در مظلوم این شهر چهار که عدل بنیر قسم بنمایند معروفست

مغلول و معذباقله بث یعقوب ما �ی حزن و

بلیتی بعض ایوب بلآء کل و

نمائید تفکر عشق مدینه در رضا محمد حاجی شهادت در همچنین و

خارجه ملل از بعضی که را آنچه آوردند وارد مظلوم آن بر عالم ظالمهای

جسد بر زخم دو و سی معلوم و مذکور قرار از که چه نمودند نوحه و گریستند

حکم حال هر در درنیاورد دست و ننمود تجاوز امر از احدی مع‌ذلک وارد مبارکش

بوده حزب این از جمعی مدینه آن در آنکه مع داشتند مقدم خود اراده بر را کتاب

هستند وبنفسه امور این در تعالی و تبارک الله ایده سلطان حضرت آنکه استدعا

این در ایران بلاد از اکثری در آنکه مع نمایند حکم انصاف و بعدل و فرمایند تفکر

بعضی افئده بغضای میشود مشاهده نکشتند و شدند کشته حزب این اخیره سنین

البته بوده امرا نزد اعدا از مظلومها شفاعت اعمال سید از و ظاهر قبل از زیاده

شفاعت قاتلها از حاکم نزد مدینه آن در مظلوم حزب که رسیده بعضی بسمع

الأبصار اولی یا فاعتبروا کردند طلب تخفیف و نمودنداسمع عبد یا نازل ابهی قلم از الواح از یکی در محکمات آیات این شیخ یا

ان الی الأسمآء مالک الله سبیل فی البلایا و الشدائد حمل الذی المظلوم ندآء

فی به داروا و اخذوه هم و العلیا الجنة الی الناس دعا انه الطآء ارض فى سجن

یوم من کم و لنفسی حبا احبائی عیون من النوم طار لیل من کم الدیار و المدن

الطآء سجن فى اخری و الجبال اعلی علی نفسی رأیت مرة الأحزاب علی قام

خاضعا راضیا متوجها ذاکرا ناطقا شاکرا کنت قد الله لعمر الأغلال و السلاسل فی

به الذی السجن هذا الی انتهت ان الی ایامی مضت کذلک الأحوال کل فی خاشعا

برایات المکنون اتی اذ الظنون نبذ لعبد طوبی السموات ناحت و الأرض تزلزلت

عجاب سکر فی القوم ولکن الأعظم الظهور بهذا الناس اخبرنا انا الآیاتبما عکا یا لک طوبی قالت و نادت الحجاز شطر من الندآء ارتفع ذلک عند

علیک استقر بما لک نعیما و الکبری آیاته مشرق و الأحلی ندائه مطلع الله جعلک

فی انصف لمنصف طوبی الألطاف و العنایة نیر افقک من اشرق و العدل کرسی

مرتاب غافل لکل ویل و الأعظم الذکر هذانازل ادیان مالک امر سماء از برهان لوح شهدا از بعضی شهادت از بعد و

بما البطحآء سفینة البغضآء اریاح احاطت قد الحکیم العلیم المقتدر هو

کتب لهم ناح الذین علی افتیت قد بالعلم المشهور ایها یا الظالمین ایدی اکتسبت

تالله غلیظ حجاب فی البعید ایها یا انت انک و کلها الأدیان دفاتر لهم شهد و العالم

مظاهر و الوحی مطالع بذلک یشهد الایمان افق لاح بهم الذین علی حکمت قد

صاح قد المستقیم سبیله فی عندهم ما و ارواحهم انفقوا الذین الرحمن ربک امر

قلبی فی لیس الفرحین من تکون و تلعب انک و سواه فیما الله دین ظلمک من

لو انک مبین جهل فی امثالک و یراک العارف ان العباد من احد بغض لا و بغضک

الی متوجها البیت من خرجت او النار فی نفسک لألقیت فعلت ما علی اطلعت

ایها یا قدیر مقتدر لدن من لک قدر مقام الی رجعت ان الی نحت و الجبال

هذا من مشرقة العلم شمس لتری الأوهام و الظنون حجبات اخرق الموهوم

سولت کذلک الله دین نصرت انک ظننت و الرسول بضعة قطعت قد المنیر الأفق

الذین و الأعلی الملإ قلوب فعلک من احترق قد الغافلین من انت و نفسک لک

اهل ناح و ظلمک من البتول کبد ذاب قد العالمین رب الله امر حول طافوا

کریم مقام فی الفردوساتی اذ الروح علی به افتوا و الیهود علمآء استدل برهان بأی بالله انصف

الله رسول محمد اتی اذ الأصنام علمآء و الفریسیون انکر حجة بأی و بالحق

قلوب انجذبت و الأرض ظلمات بنوره اضآء بعدل الباطل و الحق بین حکم بکتاب

یشهد العصر ذاک فی الجهل علمآء به استدل بما الیوم استدللت انک و العارفین

فی سبقتهم بل بهم اقتدیت انک العظیم السجن هذا فی الفضل مصر مالک بذلک

ونفسه الحکیم العلیم الله شریعة عن دفعت و الدین نصرت انک ظننت و الظلم

نسمات سرت بها التی الله شریعة تصیح و الأکبر الناموس ظلمک من ینوح الحق

لا افتیت فیما ربحت انک ظننت هل الأرضین و السموات فی من علی العدل

حفیظ لوح فی شیء کل علم عنده من بخسرانک یشهد الأسمآء وسلطانآن من اقل فی معی آنست ما و عاشرت ما و رأیتنی ما انک الغافل ایها یا

انت ان بآیة فأت مولاک ام هواک ذلک فی اتبعت هل بسبی الناس امرت فکیف

لا انه نفسک شریعة اخذت و ورائک الله شریعة نبذت انک نشهد الصادقین من

انزله ما اسمع الغافل ایها یا الخبیر الفرد هو انه شیء من علمه عن یعزب

من حکم کذلک مؤمنا لست السلام الیکم القی لمن تقولوا لا الفرقان فی الرحمن

و الله حکم نبذت انک السامعین من انت ان الخلق و الأمر ملکوت قبضته فی

یثبت برهان بأی تنکرنی لو انک المریب الغافل ایها یا لک فویل نفسک حکم اخذت

احاط الذی سلطانه عن المعرض و بالله المشرک ایها یا به فأت عندک ما

العالمین

هوآء فی طار و علمی بحر من شرب و بظهوری اعترف من العالم ان اعلم

البصر بمنزلة انه البدیع بیانی ملکوت من نزل ما اخذ و سوائی ما نبذ و حبی

علی اقامه و عرفه الذی الرحمن تعالی الامکان لجسد الحیوان روح و للبشر

الذین الکبریآء سرداق اهل و الأعلی الملأ علیه یصلی العظیم العزیز امره خدمة

المقام هذا اهل من تک ان انک القدیر القوی باسمی المختوم رحیقی شربوا

اعنة خذ نفسک عجز عرفت ان و السمآء فاطر الله لدی من بآیة فأت الأعلی

السدرة اوراق احترقت بها التی سیئاتک عنک یکفر لعل مولاک الی ارجع ثم هواک

السفینة غرقت و الربوبیة ستر انشق بک العارفین عیون بکت و الصخرة صاحت و

و عندک بما اتاک الذى علی تعترض أ رفیع مقام فی الروح ناح و الناقة عقرت و

افق من مشرقا المظلوم لتری بصرک افتح آیاته و الله حجج من العالم اهل عند

السدرة به تنطق ما لتسمع فؤادک سمع افتح ثم المبین الحق الملک الله ارادة

من علیها ورد ما مع السدرة ان الجمیل العزیز الله لدی من بالحق ارتفعت التی

و المنتهی سدرة الی الکل تدعو و الندآء بأعلی تنادی امثالک اعتساف و ظلمک

ویل و الأحلی ندائها سمعت لأذن و الکبری الآیة رأت لنفس طوبی الأعلی الأفق

اثیم معرض لکلفى سیوفک آثار لتری الانصاف بعین السدرة تری لو بالله المعرض ایها یا

تطلع لعل تفکر خدمتها و لعرفانها الله خلقک بعدما اوراقها و اغصانها و افنانها

فی انا ایقن ثم فاعلم ظلمک من نخاف انا ظننت أ التائبین من تکون و بظلمک

و ارواحنا انفقنا السمآء و الأرض بین الأعلی القلم صریر ارتفع فیه یوم اول

اهل بین بذلک نفتخر و العظیم العلی الله سبیل فی اموالنا و ابنائنا و اجسادنا

قد تالله المستقیم الصراط هذا فی علینا ورد ما بذلک یشهد الأعلی الملإ و الانشآء

افق الی ناظرة کانت الأبصار و الدمآء سفکت و الأجساد صلبت و الأکباد ذابت

بصدقهم شهد قد حبهم فی البهآء اهل زاد البلآء زاد کلما البصیر الشاهد ربها عنایة

الذی هل صادقین کنتم ان الموت فتمنوا بقوله الفرقان فی الرحمن انزله ما

فى تکن لا و انصف الله سبیل فی انفقها الذی ام خیر الأحجاب خلف نفسه حفظ

مدافع منعتهم ما شأن علی الرحمن محبة کوثر اخذهم قد الهائمین من الکذب تیه

الکریم المعطی ربهم عطآء بحر الى التوجه عن الأمم سیوف لا و العالمامام انطق و نطقت العلمآء اعراض اضعفنی ما و البلآء اعجزنی ما تالله

من باهرات حجج و واضحات بآیات العدل مطلع اتی و الفضل باب فتح قد الوجوه

عمران ابن سمعه ما اسرار لتسمع الوجه یدی بین احضر القدیر المقتدر الله لدی

سجنه شطر من الرحمن ربک ظهور مشرق یأمرک کذلک العرفان طور فی

العظیمو ینادی الطور ان تقول و حنینها و اخری مرة الفطرة ندآء ارتفع ذلک عند

حصاة فرحی جذب اخذ و بمکلمی فزت انی الرحمن اتقوا البیان ملأ یا یقول

ظهرت قد بالحق ظهر فیما انصفوا البیان ملأ یا تقول السدرة و ترابها و الأرض

علیم بصر ذی کل بذلک یشهد للکلیم الله اظهرها التی الناردر که آیات از بعضی همچنین و شد ذکر ظهور این شهدای از بعضی شیخ یا

شده ذکر آنچه در العالم عن منقطعا آنکه امید نازل بیان ملکوت از ایشان ذکر

فرمایند تفکرلازم تفکر طاء ارض در اصفهانی صاد و دولت‌آبادی هادی میرزا در حال

و وقار که بشأنی نمود اخذش اضطراب گفته‌اند بابی را او شنید آنکه بمجرد اول

نبود سزاوار که بکلماتی نمود نطق و جست ارتقا منابر بر گشت مفقود سکون

علت و سبب که را آنچه نموده‌اند عمل ریاست حب محض عالم گلپار‌ه‌های لازال

و ثبوت و استقامت ندانند نفوس آن مثل را جمیع جناب آن گشته عباد گمراهی

آگاه جناب آن تا شد ذکر ظهور این شهدای وقار و تمکین و اطمینان و رسوخ

مبین بیقین جناب آن آنکه غیره و ملوک الواح از شد بیان آنچه از مقصود و شوند

عالم وجوه امام بود مأمور بآنچه و ننمود ستر را الله امر مظلوم این که بدانند

و هادی مثل ضعیفه نفوس آن امثال ولکن فرمود القا و نمود ذکر بیان بافصح

گفتند و کردند عمل دنیا دوروزه بزندگانی نظر و نمودند تبدیل را الله امر غیره

بی‌خبر امر اصل از آنکه مع نمود نوحه اعلی قلم و گریست عدل عین که را آنچه

نمود اظهار الله لوجه مظلوم این و هستند و بودهنفحات شاید نما توجه مظلوم بساحت حال دیدی و رفتی اخوی نزد هادی یا

الیوم نفسی هر گرداند فائز بمقصود و نماید تأیید ترا الهام فوحات و وحی

بمقصود و دهد تمیز ظل از شمس بمثابه باطل از را حق شود فائز آثار بمشاهده

جناب آن شاید که بوده الله لوجه شده ذکر آنچه که گواه و شاهد حق گردد آگاه

بخشند نجات اوهام و ظنون از را عالم احزاب و شوند خلق هدایت سبب

رفته نقطه یعنی مبشر نزد آنچه نمیدانند منکرین و معرضین حین الی سبحان‌الله

العالمین رب الله عند العلم بوده که از

وجوه امام مختوم رحیق امروز نما قیام امر خدمت بر و کن همت شیخ یا

ایام و لیالی در مظلوم این البدیع العزیز بذکره اشربه ثم ربک باسم خذه ظاهر

اولیه سنین در ایران در واقعه امورات مشغول نفوس تهذیب و قلوب بتألیف

تاراج و غارت و قتل سنه هر در و بوده مخلصین و مقربین حزن سبب فی‌الحقیقه

و بود اکبر فزع سبب که آنچه شد ظاهر زنجان در سنه یک موجود دماء سفک و

از و واقع طاء ارض واقعه آنکه تا طبری در دیگر سنه و نیریز در سنه یک همچنین

آگاه ینبغى بما را مظلوم حزب این جلاله جل حق باعانت مظلوم این ببعد آن

ناظر و متشبث الله عند ما به و مقدس القوم عند ما و عندهم ما از کل نمودحزب این با شفقت و بعنایت تعالی الله حفظه سلطان حضرت باید حال

صداقت جز حزب این از مینماید عهد الهی کعبه امام مظلوم این و فرمایند رفتار

هر باشد سلطانی حضرت جهان‌آرای رأی مغایر که نشود ظاهر امری امانت و

و عامل بامرش و باشد خاضع آن در و نماید ملاحظه را سلطانش مقام باید ملتی

هستند و بوده الهی عظمت و رفعت و قدرت مظاهر سلاطین متمسک بحکمش

ملاحظه ولکن گواهند و شاهد فقره این بر کل ننموده مداهنه احدی با مظلوم این

خدمت معلوم و واضح اولیا و انبیا کلمات از و بوده الله عند من سلاطین شئون

لقیصر جزیة تعطی ان یجوز أ الله روح یا نمودند عرض السلام علیه روح حضرت

یکی کلمه دو این و نفرمودند منع لله لله ما و لقیصر لقیصر ما بلی قال لا ام

و میفرمودند نهی نبود الله عند من اگر لقیصر ما که چه متبصرین نزد است

از مقصود منکم الأمر اولی و الرسول اطیعوا و الله اطیعوا مبارکه آیه در همچنین

هستند و بوده علیهم الله صلوات ائمه اولی رتبه و اول مقام در الأمر اولو این

رتبه در و الهی حکم مطالع و علم مخازن و امر مصادر و قدرت مظاهر ایشانند

آفاق عدلشان بنور که ملوکی یعنى بوده‌اند سلاطین و ملوک ثانی مقام و ثانی

که نماید اشراق عدلی نور سلطان حضرت از آنکه امید است روشن و منور عالم

الیوم که را آنچه بطلبند برایش از حق از باید کل کند احاطه را امم احزاب جمیع

است سزاوارالتی بالأسرار اسألک محبوبی و مقصودی و سندی و سیدی و الهی الهی

بحر بأمواج و عنایتک عرف تضوع منها التی بالآیات و علمک فی مکنونة کانت

التی بالأکباد و سبیلک فی سفکت التی بالدمآء و کرمک و فضلک سمآء و عطائک

یکون ما منه لیظهر سلطانک و بقدرتک السلطان حضرة تؤید ان حبک فی ذابت

بنور نوره و اقتدارک بید یده خذ رب ای الواحک و صحفک و کتبک فی باقیا

زمام قبضتک فی و تشآء ما على المقتدر انت انک اخلاقک بطراز زینه و معرفتک

الکریم الغفور انت الا اله لا الأشیآءنفس کل لتخضع نوشته رومیه باهل رساله در قدیس بولس حضرت

الله رتبها انما الکائنة السلاطین و الله من الا سلطان لا فانه العالیة للسلاطین

المنتقم الله خادم لأنه قال ان الی الله ترتیب یعاند فانه السلطان یقاوم فمن

و شوکت و سلاطین ظهور میفرماید الشر یفعل من علی الغضب ینفذ الذی

بوده الله عند من اقتدارشانالله نسأل شنیده‌اند و دیده علما که آنچه شده ذکر هم قبل احادیث در

رب الله عطآء سمآء من نزل بما التمسک علی شیخ یا یؤیدک ان تعالی و تبارک

و حراست و حفظ سبب بآنچه و شوند متحد سلطان حضرت با باید علما العالمین

کل از اقربست عندالله عادل سلطان نمایند تمسک است عباد ثروت و نعمت

المقتدر الواحد الفرد هو الا اله لا الله الأعظم السجن فی ینطق من بذلک یشهد

الحکیم العلیمشده ظاهر بعد و قبل از که اموری در الله لوجه ساعت یک جناب آن اگر

گردند الله کلمة اعلاء سبب و نمایند توجه الله عند ما به عنده ما از فرمایند تفکر

نموده اشراق ظهوری یا و نوری الهی اراده مشرق از حین الی ابداع اول از آیا

چه اسمش و بوده که آن پذیرفته‌اند را امرش و نموده قبول را او ارض قبائل که

الی ینتهی ان الی روح حضرت قبله من و فداه سواه ما روح خاتم حضرت از

را برخی و گفته‌اند مجنون را بعضی بوده‌اند مبتلا کل ظهور احیان در الأول البدیع

الله لعمر ذکرش از میکند حیا قلم که را آنچه نموده‌اند عمل و نامیده‌اند کذاب

الله نسأل مبین جهل فی اکثرهم القوم ولکن کلها الأشیآء به ناحت ما علیهم ورد

قدیر شیء کل علی انه رحمته باب لدی الانابة و الیه الرجوع علی یؤیدهم انبما الشیخ حضرة وص قال و الأعلی قلمی صریر ارتفع الحین هذا فی

العالمین رب الله الی تقربه و تجذبه البیان نفحات لعل اغصانک احد به وصیتالوجه فی و امینا الحقوق فی و شاکرا فقدها فی و منفقا النعمة فی کن

فی و وفیا الوعد فی و مجیبا للمنادی و ناصحا للأغنیآء و کنزا للفقرآء و طلقا

فی و خاضعا للانسان و عادلا القضآء فی و صامتا الجمع فی و منصفا الأمور

للمظلوم و ملجأ للمکروب و بحرا للظمآن و فرجا للمهموم و سراجا الظلمة

و شفآء للمریض و وطنا للغریب و متقیا الأعمال فی و ظهرا و عضدا و ناصرا

لهیکل و جمالا الصدق لوجه و صراطا ضل لمن و بصرا للضریر و حصنا للمستجیر

لأفق و رایة العدل لجند و روحا العالم لجسد و عرشا الأخلاق لبیت و طرازا الأمانة

لرأس و شمسا الکرم لسمآء و فلکا العلم لبحر و رذاذا الطیبة للأرض و نورا الخیر

یحفظک ان الله نسأل ثمرا الخضوع لشجر و بیاضا الدهر لجبین و اکلیلا الحکمة

اغصانی لأحد لسانی نطق کذلک مجیب قریب انه البرد صبارة و الحقد حرارة من

اشرقت فیه یوم فی به امروا ما اخذوا و الأوهام نبذوا الذین لأحبائی ذکرناه و

البیان طیر غردت فیه یوم هذا العالمین رب الله ارادة افق من الایقان شمس

مالک الله الی الاشتیاق بأجنحة طار لمن طوبی الرحمن ربها باسم الأغصان علی

التلاق یومو بوده عظیم خطر تحت لازال مظلوم این که گواه امنا معشر و آگاه حق

اهل علی یخفی لا و حیوتی نفعنی ما و بقائی لی لذ ما الله سبیل فی البلایا لا لو

تحت جالس کعبد کنت ایامی اکثر فی بأنی الأکبر المنظر الی الناظرین و البصر

کل فی و حین بعد او الحین فی ینزل أ ینزل متی یدری لا و واحد بخیط علق سیف

ناطق مناجات باین ایام و لیالی در سر لسان و العالمین رب الله نشکر ذلک

الرزایا لا لو و عاشقیک مقام یظهر این من سبیلک فی البلایا لا لو الهى یا سبحانک

و عیونهم دموع محبیک انیس وعزتک مشتاقیک شأن یثبت شیء بأی حبک فی

سم الذ ما و اکبادهم قطعات قاصدیک غذآء و قلوبهم زفرات مریدیک مؤنس

اشربنی سیدی و الهی یا کلمتک لاعلآء الأعدآء سهام اعز ما و سبیلک فی الردی

لا و ترید ما الا ارید لا وعزتک قدرته ما حبک فی علی انزل و اردته ما امرک فی

اسألک المتعال الغنی انت انک الأحوال کل فی علیک توکلت تحب انت ما الا احب

بین لیذکرک سلطانک و لاسمک قابلا کان من الظهور هذا لنصرة تظهر ان الهی یا

انت الا اله لا اوامرک و بأخلاقک یزینهم و مملکتک فی نصرک اعلام یرفع و خلقک

القیوم المهیمنتالله الأرض ملأ یا قالت و نادت مرة بعد مرة الفطرة ندآء ارتفع ذلک عند

فی من علی احاط بنور الله اظهرنی قد تنکرونی ان ایاکم بینکم الله لفطرة انی

تکونوا لا و اشراقی و بروزی و ظهوری فی قوم یا انصفوا الأرضین و السموات

الظالمین من

الانصاف باب فاتح یجعلک ان تعالی و تبارک الله یسأل المظلوم ان شیخ یا

الوهاب العزیز المقتدر هو انه العباد بین امره بک یظهر واز و فرماید مقدس را عالم افئده و ابصار و آذان بطلب حق از شیخ یا

عرفان از را انسان بزرگ مرضیست غرض که چه نماید حفظ نفس هوای

از میسازد ممنوع ایقان نیر انوار تجلیات از و مینماید محروم موجود حضرت

القوی هو انه بردارد میان از را اکبر مانع این که آمل و سائل الهی رحمت و فضل

القدیر الغالبالآمر هو الا اله لا الله النورآء البقعة یمین عن الندآء ارتفع الحین هذا فی

لعله الرحمن ربه ظهور افق الی لیجذبه البرهان لوح بقیة الشیخ علی الق الحکیم

بما العباد بین ینطق و عالیات براهین و محکمات بآیات الأمر نصرة علی یقوم

العالمین رب لله الملک البرهان لسان به نطققضی بما لتطلع امثاله و باریس لملک الرحمن انزله ما و الایقان کتاب اقرأ

خالصا العباد نذکر انما اصلاحها بعد الأرض فی الفساد اردنا ما بأنا توقن و قبل من

یا الحمید الغنی لهو الرحمن ربنا ان فلیعرض شآء من و فلیقبل شآء من الله لوجه

بهذا الا الأسمآء من اسم لا و الأشیآء من شیء ینفعکم لا یوم هذا الأحزاب معشر

ملکوت فی لمن الحسنی اسمائه مطلع و امره مظهر الله جعله الذى الاسم

الیوم یغنیکم لا و الراسخین من کان و الرحمن عرف وجد لمن نعیما الانشآء

الکلمة الی مقبلین ورائکم الکل دعوا عزکم و زخارفکم لا و فنونکم و علومکم

ما ضعوا قوم یا المبین الکتاب هذا و الصحف و الزبر فصلت بها التی العلیا

الیقین افق من العلم شمس اشرقت قد تالله الأوهام و الظنون قلم من الفتموهقبل الله شهد بما نشهد انا علیه نحن مما ریب فی کنت ان الغافل ایها یا

فی واحدا کان انه نشهد و الوهاب العزیز هو الا اله لا انه الأرض و السموات خلق

قد الاختراع فی شریک لا و الابداع فی شبه له یکن لم صفاته فی واحدا و ذاته

الصراط سوآء الی الخلق لیبشروا الکتب انزل و الرسل ارسلعوت بما الرعب اخذه ام فعلک عن الطرف غض و اطلع السلطان هل

و بینة دون من سبیلک اخذوا و ورائهم الله صراط نبذوا الذین الذئاب من شرذمة

وجدناها تفرسنا فلما العدل بطراز تزینت الایران ممالک بأن سمعنا انا کتاب لا

الله نسأل الظلم مخالب تحت العدل نری انا الاعتساف مشارق و الظلم مطالع

فی من على المهیمن هو انه لدنه من سلطان و عنده من بقوة یخلصه ان

الله امر علی ورد فیما نفس علی یعترض ان لأحد لیس السموات و الأرضین

علی یتوکل و الاصطبار بحبل یتمسک ان الأعلی الأفق الی توجه من لکل ینبغی

هوا فی طیروا و الحکمة عین من اشربوا الله احبآء یا المختار المهیمن الله

العلام العزیز ربکم یأمرکم کذلک البیان و بالحکمة تکلموا و الحکمةعلی الشمس اثر بقیة کمثل مثلک اقتدارک و بعزک تطمئن لا غافل یا

و عزک اخذ قد المتعال الغنی الله لدی من الزوال یدرکها سوف الجبال رؤوس

من این و الله حارب من این الألواح ام عنده من به حکم ما هذا و امثالک عز

سفکوا و اصفیائه قتلوا الذین این و سلطانه عن اعرض من این و بآیاته جادل

ناح بکم المرتاب الجاهل ایها یا اعمالک نفحات تجد لعل تفکر اولیائه دمآء

معشر یا الأقطار کل الظلمة اخذت و الدیار خربت و البتول صاحت و الرسول

اراد کلما العظیم عرشه ثل و الاسلام علم نکس و الملة شأن انحط بکم العلمآء

اراد عما منع بذلک ضوضائکم ارتفعت الاسلام شأن به یرتفع بما یتمسک ان ممیز

کبیر خسران فی الملک بقی وفرائص ارتعدت و الأشیآء ناحت بظلمها التی الرقشآء اذکر الأعلی قلمی یا

ظلمک من صاحت قد المحمود المقام هذا فی الأسمآء مالک یأمرک کذلک الأولیآء

عن المعرض ایها یا نفسک لک سولت کذلک الرسول آل من انک تظن و البتول

و الرسول ابنآء لدغت جرم بأی الرقشآء ایتها یا انصفی یکون ما و کان ما رب الله

لا ما الرسول بأبنآء فعلت قد فیکون کن بأمره خلقک بالذی کفرت أ اموالهم نهبت

ربک آیات تنکر أ الوجود مالک الله بروح الیهود لا و هود و بصال�ح ثمود و عاد فعلت

یا بفعلک لتطلع تفکر کلها العالم کتب لها خضعت الأمر سمآء من نزلت اذ التی

یا انتظر قبلک قوما اخذت کما العذاب نفحات تأخذک سوف المردود الغافل ایها

تفکر رسوله بلسان الله به اخبر یوم هذا الشهود و الغیب مالک بالله المشرک ایها

اتی فیه یوم هذا المسطور اللوح هذا فی و الفرقان فی الرحمن انزله ما لتعرف

کل وجد فیه یوم هذا المحصون احصائها عن عجز التی بینات بآیات الوحی مشرق

رحمة فرات الی بصر ذی کل سرع و الامکان فی الرحمن نسمة عرف شم ذی

مقر الی توجه الذبیح و الذبح حدیث رجع قد تالله الغافل ایها یا الملوک مالک ربه

ینحط بالشهادة ظننت أ العنود المبغض ایها یا یدک اکتسبت بما رجع ما و الفدآء

لک ویل یفقهون هم الذین من انت ان الوحی مهبط الله جعله والذى لا الأمر شأن

کتاب لا و بینة دون من لأنفسهم اماما اتخذوک للذین و بالله المشرک ایها یا

نهب و قتل فاجر من کم و قبلک الله نور اطفآء علی قام ظالم من کم مشهود

استوی بما العدل شمس غابت قد النفوس و الأفئدة ظلمه من ناحت ان الی

قتلت قد جاهل یا یشعرون لا هم القوم ولکن البغضآء اریکة علی الظلم هیکل

زعمک على مالکها ام بالله کفرت الأموال هل قل اموالهم نهبت و الرسول ابنآء

ناحت بذلک الانصاف نبذت و الاعتساف اخذت قد المحجوب الجاهل ایها یا انصف

ما تأکل انک تظن هل الصغیر نهبت و الکبیر قتلت قد الغافلین من انت و الأشیآء

جمعته ما و عندک ما یغنیک لا تالله الخبیر یخبرک کذلک ونفسی لا بالظلم جمعته

تنخمد سوف الأمر نور اطفآء على قمت قد العلیم ربک بذلک یشهد بالاعتساف

سطوة لا و العالم شؤونات تعجزه لا القدیر المقتدر هو انه عنده من امرا نارک

الحیوان من انها مع الناقة فی تفکر یرید ما یحکم و بسلطانه یشآء ما یفعل الأمم

علی المهیمن هو انه ثنائها و بذکرها العالم السن نطق مقام الی الرحمن رفعها

اللوح سمآء آفاق زینا کذلک العظیم العزیز هو الا اله لا الأرض و السموات فی من

ویل و للمعرضین ویل و بأنوارها استضآء و بها فاز لمن نعیما الکلمات بشموس

العالمین رب لله الحمد للغافلین ویل و للمنکرینانزلها التی الآثار اریناک و الفردوس عندلیب تغردات اسمعناک قد شیخ یا

هو انه نفسک بها تطمئن و عینک بها لتقر الأعظم السجن فی المبرم بأمره الله

من تخاف لو الرحمن ربک الله امر خدمة علی البرهان بقوة قم الکریم الفیاض

یسألک و الحشر موقف دخلت اذا و توکلک جیب فی احفظه ثم اللوح خذ ایمانک

العزیز المبارک الکتاب بهذا قل و اللوح اخرج الظهور بهذا آمنت حجة بأی الله

یجدون و عیونهم علی یضعونه و اللوح یأخذون و الکل ایادی الیک ترتفع اذا البدیع

الظهور هذا فی بآیاته آمنت بما الله یعذبک لو العالمین رب الله بیان عرف منه

و مریم بن بعیسی قبله من و الله رسول بمحمد آمنوا ما الذین یعذب حجة فبأی

الذی الأول البدیع الی الظهورات تنتهی ان الی بالخلیل قبله من و بالکلیم قبله من

فی لک ذکرناها و قبلک لأحد الآیات انزلنا کذلک المحیط القادر ربک بارادة خلق

ان من اظهر الأمر ان بالعلم الناطق ایها یا الموقنین من تکون و لتعرف الیوم هذا

مبغض کل الا ینکرها لا الزوال وسط فی کالشمس انه یستر ان من ابین و یخفی

مریبکلمات باین و نمائیم توجه مقصود بحضرت آنکه سزاوار حین این در

از برافروختی حکمت بدهن را امرت سراج الهی الهی شویم متمسک عالیات

قبضه در زمین و آسمان اسباب تو از زجاج تو از سراج نما حفظش مختلفه اریاح

بحرکت که مقتدری آن توئی انصاف را علما و فرما عنایت عدل را امرا تو قدرت

و قدرت مالک توئی نمودی راه را اولیا و فرمودی نصرت را مبرمت امر قلم

سقیتنی بما الحمد لک الهی الهی قل و المختار العزیز انت الا اله لا اقتدار ملیک

بنفوذ و ظهورک فجر بأنوار اسألک المختوم رحیقک القیوم اسمک عطآء ید من

توفق ان الأشیآء حقائق انجذبت بحرکته الذی الأعلی قلمک اقتدار و العلیا کلمتک

انوار الی التوجه و ظهورک افق الی الاقبال و امرک نصرة علی السلطان حضرة

اسألک الأرض و السموات بجنود انصره ثم الیک یقربه ما علی ایده رب ای وجهک

علی حضرته تؤید ان عنایتک سدرة نار و امرک بنور السمآء فاطر و الأسمآء اله یا

انک عطائک و رحمتک و فضلک ابواب وجهه علی افتح ثم خلقک بین امرک اظهار

فیکون کن بقولک تشآء ما علی المقتدر انتمقتدر عزیز اخذ بود شده اخذ ربانی قدرت و الهی بقوت امور زمام شیخ یا

ندانستند را الطاف و عنایت قدر چون حال نبوده فتنه و فساد بر قادر احدی

حبل سری بحرکت نظر مأمورین و میشوند و شده مبتلا خود اعمال بجزای

کبیره مدینه در نموده‌اند تأیید و تحریک را مخالف حزب جهات جمیع از ممدود

نفوس که رسیده بمقامی امر و برانگیختند مظلوم این مخالفت بر را جمعی

از یکی است ملت و دولت ذلت سبب بآنچه نموده‌اند تمسک ارض آن در مأموره

و مقبول عملش و معروف معروفش منصفین از اکثری نزد که بزرگوار سادات

نظر نمود توجه بیروت بسمت مشهود کل نزد تجار اجله از و مشهور تجارتش

سید که دادند خبر ایران بمترجم برقیه سیاله از مظلوم باین جناب آن بدوستی

و نموده‌اند توجه عکا به و کرده‌اند سرقت غیره و نقد از وجهی خود آدم با مذکور

باین دیار این اهل که هیهات ولکن بوده مظلوم این ذلت حرکت این از مقصود

جهت هر از باری شوند منحرف راستی و صدق مستقیم صراط از نالائقه گفتهای

کل میطلبد حق از مظلوم این و مینمایند تأیید را مقابل طرف و نموده‌اند هجوم

محکمات کلمات باین ایام و لیالی در و است ایام سزاوار آنچه بر دارد موفق را

ان عدلک سمآء و علمک بحر و فضلک بشمس اسألک الهی الهی ناطق و ناظر

و العدل علی المفترین و الاقبال علی المعرضین و الاقرار على المنکرین تؤید

انت انک فضلک باب لدی الانابة و الیک الرجوع علی ایدهم رب ای الانصاف

لله الحمد الأرضین و السموات فی من زمام قبضتک فی و تشآء ما علی المقتدر

العالمین ربکه یومیست یوم گردد مشاهده مستور قلوب و افئده در آنچه عنقریب

را حبیبش و داده خبر آن از العزة رب و فرموده ذکر ابنش برای از لقمان حضرت

صخرة فی فتکن خردل من حبة مثقال تک ان انها بنی یا تعالی بقوله نموده آگاه

اعین خائنه امروز خبیر لطیف الله ان الله بها یأت الأرض فی او السموات فی او

شیء من علمه عن یعزب لا هویدا و ظاهر ظهور کرسی امام کل صدور خافیه و

فرقی هم از را خائن و امین که عجبست بسیار البصیر السمیع هو و یری و یسمع

نهدولت قناسل از سلطانه الله ادام ایران ممالک پادشاه حضرت ایکاش

این اعمال و افعال بر تا فرمایند استفسار بوده‌اند جهات این در که ایران علیه

مفتریات انتشار در و برانگیختند غیره و اختر از را جمعی باری شوند آگاه مظلوم

مشاهده بلاد مطرود و عباد مردود که را نفسی معلوم و واضح بسی این مشغول

و بالظلم ظهر امر اول هذا لیس کنند احاطه بغضا سهام و ضغینه سیف با نمایند

این و العالمین رب الله سبیل فی هتک ستر اول لا و کسرت قارورة اول لا

ظلم منقطع الله غیر از و مشغول بخود اعظم سجن در صامتا ساکتا مظلوم

است قاصر و عاجز آن تحریر از عالم اقلام که رسیده بمقامیو عدل بحبل عباد شاید شود ذکر شد ظاهر که امری لازم مقام این در

تجار از الأبدی الله بهآء علیه علی محمد شیخ حاجی جناب نمایند تمسک راستی

سفارت که اخیره ایام در میشناسند را او کبیره مدینه اهل از اکثری بوده معروف

تا دیده‌اند پریشان را صادق مقبل آن مشغول بتحریک سر سر در آستانه در ایران

را او و حاضر عباد از جمعی قضا از و انداخت بحر در را خود شبها از شبی آنکه

اخری مرة آنکه تا کرد ذکری و نمود تعبیری حزبی هر را عمل این و نمودند اخذ

احیا را شب شخص این نمود ذکر محل آن خادم و رفته جامعی در شبها از شبی

و شد قطع ذکرش بعد و مشغول ابتهال و عجز و دعا و بمناجات صبح تا و داشت

نزدش خالی شیشه‌ئی و نموده تسلیم را روح شد مشاهده نمود توجه عبد این

دو و داد اطلاع را قوم تحیر بکمال باری خورده سم اینکه بر مشعر شد دیده

و حق وحدانیت بر اعتراف و اقرار بر مشعر اول اما شد ظاهر او از وصیت‌نامه

و الأذکار و الأوصاف عن کینونته تنزیه و الأمثال و الأشباه عن تعالی ذاته تقدیس

کتب فی مرقوما کان بما الاعتراف و الأولیآء و الأنبیآء بظهور الاقرار و الأقوال

نموده ذکر ورقه آخر در و کرده عرض مناجاتی دیگر ورقه در و الوری مولی الله

و فساد از را کل اعلی قلم مقام یک در که چه مانده‌اند متحیر اولیا و عبد این

اگر نازل علیا کلمه این اعلی قلم از هم مقامی در و فرموده منع جدال و نزاع

بحق و نکند تعرض باید نماید مشاهده حضور در احدی از قصدی سوء نفسی

شد مشاهده دیگر جهت از و ثابت و ظاهر جهت یک از محکم حکم این گذارد

قاصر و عاجز آن اصغاء و حمل از بشری قوه که مینمایند نطق بکلماتی مفترین

سماء و الهی کرم بحر از و نمود اختیار را اعظم ذنب این عبد این لذا است

محو عطا و فضل قلم از را عبد این جریرات که آملم و سائل ربانی رحمت

کرمش بذیل و متمسکم جودش بحبل ولکن بیشمار خطایا و بسیار سیئات فرماید

مغلین مقالات اصغاء بر قادر عبد این که آگاه درگاه مقربان و شاهد حق متشبث

یغفر لو و فعله فی محمود هو انه یعذبنی لو نمود ارتکاب را عمل این لذا نبوده

امره فی مطاع انه لییقین بیمین وهم شمال از شاید نماید تفکر کلمه نفوذ در شیخ جناب حال

امام را حق کلمه و ننموده مداهنه احدی با الهی امر در مظلوم این کند توجه

اگر ولکن فلیعرض شآء من و فلیقبل شآء من کرده ذکر الندآء بأعلی خلق وجوه

قبول بطراز متبصرین نزد امری چه شود انکار مشهوده واضحه ظاهره امور این

سیئاته یبدل و للمذکور یغفر ان تعالی و تبارک الله نسأل انا گردد مزین اقرار و

الوهاب العزیز المقتدر هو انه بالحسناتمشارق و فضل و علم مظاهر برای از که ظاهر ظهور این در اموری

بقوت که واجب و لازم شما بر امروز نه مجالی تصدیق جز عدل و انصاف

کل تا فرمائی محو علم بقدرت را عالم احزاب شبهات و نمائی قیام ملکوتی

جویند تمسک الله اراده ما به و نمایند اعظم بحر قصد شده مقدسکرده اعتراض حق بر و نموده تمسک بکلمه‌ئی معرضی هر باری

اسباب را آن شده ظاهر اصفیا و اولیا از که ربوبیت و الوهیت ذکر سبحان‌الله

کنهها جوهرة العبودیة فرموده صادق حضرت داده‌اند قرار انکار و اعراض

ثالثها و فرموده نموده نفسسؤال از که اعرابی جواب در امیر حضرت و الربوبیة

قال ان الی بالذات حیة بسیطة جوهرة و لاهوتیة قوة هی و الملکوتیة اللاهوتیة

المأوی جنة و المنتهی سدرة و طوبی شجرة و العلیا الله ذات فهی السلام علیه

ابی از همچنین و ربها بنور الأرض اشرقت قائمنا قام اذا فرموده صادق حضرت

این مذکور حدیث نصوص جمله از و شده ذکر طویلی حدیث السلام علیه عبدالله

فی و الملائکة و الغمام من جل و عز الجبار یهبط ذلک فعند است علیا کلمه

حدیث در و الغمام من ظلل فی الله یأتیهم ان الا ینظرون هل العظیم القرآن

بیضآء فتری المبارکة یده یمد و الحرم الی ظهره القائم یسند میفرماید مفضل

این نحو هر الله بأمر و الله عن و الله یمین و الله ید هذه یقول و سوء غیر من

فرموده امیر حضرت نمایند معنی هم را اعلی قلم آثار نموده‌اند معنی را احادیث

غیب باطنی و امامة ظاهری فرموده همچنین و صفة لا و اسم علیه یقع لا الذی انا

و الله کتاب فی الصراط انتم عبدالله لأبی قلت الطوسی جعفر ابو قال یدرک لا

نحن و جل و عز الله کتاب فی الصراط نحن فلان یا قال الحج انتم و الزکوة انتم

نحن و الحرام البلد نحن و الحرام الشهر نحن و الحج نحن و الصیام نحن و الزکوة

السلام علیه جعفر ابی عن جابر روی الله وجه نحن و الله قبلة نحن و الله کعبة

تعرف ان هو و البیان اما السلام علیه فقال المعانی و بالبیان علیک جابر یا قال

فنحن المعانی اما و شیئا به تشرک لا و فتعبده شیء کمثله لیس سبحانه الله

الله شآء شئنا اذا حقه و علمه و حکمه و امره و لسانه و یده و جنبه نحن و معانیه

در و اره لم ربا اعبد کیف فرمود السلام علیه امیر حضرت ایضا نریده ما یرید و

معه او بعده او قبله الله رأیت قد و الا شیئا رأیت ما میفرماید دیگر مقاممختوم رحیق از قیوم اسم بقوت شاید فرما تفکر شده ذکر آنچه در شیخ یا

و نما محکم را همت کمر عاجزند ادراکش از کل که را آنچه بیابی و بیاشامی

بآن و بیابی را الهام و وحی نفحات تنزیل حین در شاید کن اعلی ملکوت قصد

حجبات نیست و نبوده مثلی و شبه الهی امر برای از میگویم براستی شوی فائز

تا القدیر الغالب القوی هو و عنده من فضلا یؤیدک و یمدک انه نما خرق را اوهام

توکل منما منع را خود ناطق الندآء بأعلی بریه مابین مبارکه سدره و باقی وقت

سمعت لا ما لتسمع الأعظم السجن فى احضر ثم الیه امورک فوض و الله علی

احدی برای از بیان این از بعد آیا الأبصار و العیون رأت لا ما تری و شبهه الآذان

کلمه امروز میگویم براستی الأمر علی القائمة الله ونفس لا باقیست حجتی

منتهی العالمین لرب الناس یقوم یوم به النبیین خاتم و الله رسول ولکنه مبارکه

العظیم الفضل بهذا الله اشکر شد

با منتهی سدره حال نمیشود و نشده مشتبه بدونش وحی نفحات شیخ یا

نفس از میالای قبل حزب مثل باوهام را خود حاضر وجهت امام لاتحصی اثمار

محتاج باحدی ظهورش اثبات در کل گواه اوست مشهود و ظاهر الله فطرة بیان

سماء از محکمات کلمات و باهرات آیات جلد صد قریب حال نیست و نبوده

و القصوی الغایة و الأقصی المقصد تقصد ان لک حاضر و نازل آیات منزل مشیت

العالمین رب الله لدی من ظهر ما تری و لتسمع العلیا الذروةنما تفکر شده نازل فرقان در اسماء ملکوت مالک از که لقا آیات در قدری

باید امروز شما مثل شوی خلق هدایت علت و سبب و بیابی را مستقیم راه شاید

کن جهد راجع بفنا دو هر شما عزت و مظلوم این ذلت نماید قیام امر خدمت بر

آنچه شده نازل لقا ذکر در نشود قطع عالم از عرفش که بعملی شوی فائز شاید

الله تعالی و تبارک قوله نیست و نمانده قبول عدم و رد مجال منکرین برای از که

و الشمس سخر و العرش علی استوی ثم ترونها عمد بغیر السموات رفع الذی

و توقنون ربکم بلقآء لعلکم الآیات یفصل الأمر یدبر مسمی لأجل یجری کل القمر

قوله الی العلیم السمیع هو و لآت الله اجل فان الله لقآء یرجو کان من میفرماید

لهم اولئک و رحمتی من یئسوا اولئک لقائه و الله بآیات کفروا الذین و تعالی

بل جدید خلق لفی ائنا الأرض فی ضللنا ائذا قالوا میفرماید همچنین و الیم عذاب

انه الا ربهم لقآء من مریة فی انهم الا میفرماید همچنین و کافرون ربهم بلقآء هم

بالحیوة رضوا و لقائنا یرجون لا الذین ان میفرماید همچنین و محیط شیء بکل

کانوا بما النار مأواهم اولئک غافلون آیاتنا عن الذینهم و بها اطمأنوا و الدنیا

یرجون لا الذین قال بینات آیاتنا علیهم تتلی اذا و میفرماید هم‌چنین و یکسبون

اتبع ان نفسی تلقآء من ابدله ان لی یکون ما قل بدله او هذا غیر بقرآن ائت لقائنا

میفرماید همچنین و عظیم یوم عذاب ربی عصیت ان اخاف انی الی یوحی ما الا

رحمة و هدی و شیء لکل تفصیلا و احسن الذی علی تماما الکتاب موسی آتینا ثم

و ربهم بآیات کفروا الذین اولئک میفرماید همچنین و یؤمنون ربهم بلقآء لعلهم

کفروا بما جهنم جزائهم ذلک وزنا القیامة یوم لهم نقیم فلا اعمالهم فحبطت لقائه

رأی اذ موسی حدیث اتاک هل میفرماید هم‌چنین و هزؤا رسلی و آیاتی اتخذوا و

النار على اجد او بقبس منها آتیکم لعلی نارا آنست انی امکثوا لأهله فقال نارا

طوی المقدس بالواد انک نعلیک فاخلع ربک انا انی موسی یا نودی اتاها فلما هدی

هم‌چنین و فاعبدنی انا الا اله لا الله انا اننی یوحی لما فاستمع اخترتک انا و

بینهما ما و الأرض و السموات الله خلق ما انفسهم فی یتفکروا لم و أ میفرماید

همچنین و لکافرون ربهم بلقآء الناس من کثیرا ان و مسمی اجل و بالحق الا

العالمین لرب الناس یقوم یوم عظیم لیوم مبعوثون انهم اولئک یظن الا میفرماید

و لقائه من مریة فی تکن فلا الکتاب موسی آتینا لقد و میفرماید همچنین و

همچنین و صفا صفا الملک و ربک جآء و دکا دکا الأرض دکت اذا کلا میفرماید

و الکافرون کره ولو نوره متم الله و بأفواههم الله نور لیطفئوا یریدون میفرماید

نارا الطور جانب من آنس بأهله سار و الأجل موسی قضی فلما میفرماید همچنین

لعلکم النار من جذوة او بخبر منها آتیکم لعلى نارا آنست انی امکثوا لأهله قال

من المبارکة البقعة فی الأیمن الوادی شاطئ من نودی اتاها فلما تصطلون

انتهی العالمین رب الله انا انی موسی یا ان الشجرةلقاء لقا این از مقصود و هست و بوده صریح لقا وعد‌‌ه الهی کتب جمیع در

جل حق علیای صفات مصدر و حسنی اسماء مظهر و بینات مطلع و آیات مشرق

لقاء لقا از مقصود پس بوده لایدرک منیع غیب بنفسه و بذاته حق است جلاله

و نبوده مثلی و شبه هم او برای از و عباد مابین اوست قائم‌مقام که است نفسی

و ذاته تقدیس یثبت کیف شود مشاهده مثلی و شبه او برای از اگر چه نیست

ایقان کتاب در تجلی و لقا مقامات در باری الأمثال و الأشباه عن کینونته تنزیه

علی الکل یؤید ان تعالی نسأله نماید کفایت را منصفین که آنچه شده نازل

الناطق السامع هو الا اله لا القدیر المقتدر هو انه الیه یقربهم و الخالص الصدق

الحمید العزیزببصر المتوقفین من تکن لا و بالمعروف العباد مر بالعلم المعروف ایها یا

از عرفان جبروت سلطان و بیان ملکوت مالک بامر حقیقت آفتاب نما نظر حدید

الوف و صفوف و ننمود محجوب را او اعراض لائح و مشرق عکا سجن سماء افق

نعوذ یا و نمائی اقرار باید یا نمانده باقی عذری هیچ جناب آن برای از نکرد منعش

کنی قیام کل انکار بر باللهاوهام و ظنون بایادی که عمارتها مقدار چه نما تفکر شیعه حزب در شیخ یا

سید بر و شد تبدیل برصاص اوهام آن بالأخره نهادند بنا شهرها چه و نمودند تعمیر

اسم ذکر نزد ننمود اقبال ظهور یوم در حزب آن رؤسای از نفس یک و وارد عالم

به کل حقیقت شمس آن ظهور یوم در ولکن ناطق فرجه الله عجل به کل مبارک

و غیب مالک و وجود ساذج شد دیده چنانچه ناطق و متکلم نقمته فی الله عجل

و نمود نوحه قلم و گریست لوح که را آنچه نمودند عمل و آویختند را شهود

نازل مقربین عبرات و مرتفع مخلصین زفراتعارف الهی باعانت احسائی شیخ حزب کن تکلم بانصاف و نما فکر شیخ یا

هر در باری گشتند مشاهده محجوب و محروم آن از حزب آن دون که بآنچه شدند

الهی علم مهابط و الهام مطالع و وحی مشارق ظهور ایام قرنی هر و عصری

جائز مقام این شرح بوده‌اند ملحده کاذبه نفوس آن علت و سبب و ظاهر اختلاف

مریبین ظنون و متوهمین باوهام اعلمند و اعرف خود جناب آن نهنوشیده‌اند الهی علم کأس از که علما سائر و جناب آن از مظلوم این الیوم

من‌دون فرمایند معین را نفسی مینماید مسئلت منورند عدل نیر انوار کلمات از و

با و نماید توقف قبرس جزیره در چندی و بفرستند جهات باین را او و احدی اطلاع

گردد آگاه الهی احکام و اوامر مصدر و امر اصل بر شاید شود معاشر یحیی میرزاحق سلطنت و قدرت و حکمت بر میدهی شهادت نمائی تفکر قدری اگر

کلها اشیاء که را آنچه گفته‌اند نبوده‌اند ما با و نه آگاه امر از که معدودی جلاله جل

اگر حال غافله نفوس آن کذب بر داده‌اند گواهی مرضیه راضیه مطمئنه نفوس و

این از را ناس و شود کشف عالمیان بر امر حقیقت فرمایند همت جناب آن

الأنام وجوه امام ینطق ان یقدر من البهآء لا لو بخشد نجات صیلم مظلم ظلمات

الجنود رب الله لدی من به امر بما یتکلم ان یقدر من لولاه وکذب فی انه الله لعمر جسته تمسک روضه‌خوانی بحبل غافل نفس حال

علیهم الله سلام ائمه قائم حضرت ظهور در آنکه اعتقاد را حزب این که چه مبین

ایقان کوثر از را متوهمین میطلبیم حق از فیه ریب لا حق هذا برخاسته‌اند قبور از

که بآنچه شوند فائز کل تا فرماید عطا قسمت جاریست اعلی قلم معین از که

اوست ایام سزاوارجمیع از مشغول کلمات این بتحریر مظلوم این بلایا بحبوحه در شیخ یا

طاء ارض در را اولیا رسیده خبر جهت یک از مشهود اعتساف و ظلم نار جهات

مزینند وفا بطراز حزب این که گواه بحر و بر و ماه و آفتاب آنکه مع نموده‌اند اخذ

نخواهند و نجسته تمسک بامری ملت راحت و مملکت نظم و دولت بارتفاع جز و

جستنموده‌ایم نصرت معدودات سنین در را پادشاه حضرت گفتیم مکرر شیخ یا

قبضه در احزاب مفسدین زمام نشده ظاهر مغایری امر ایران در سالهاست

و نبوده فساد اهل حزب این الله لعمر ننمود تجاوز حد از احدی مقبوض اقتدار

عالم اصلاح همشان مزین الله محبة بطراز و منور تقوی بنور قلوبشان نیستند

خاموشی بغضا و ضغینه نار و برخیزد میان از اختلاف آنکه اراده و هست و بوده

گردد مشاهده واحده قطعه ارض جمیع تا پذیردقوت و قدرت بتمام کبیره مدینه در ایران سفارت دائره دیگر جهت از و

تفکر حال آخر امرا اراد الله و امرا ارادوا انهم مشغول مظلومان این بتضییع

دزدی و سرقت نسبت گاهی شده وارد دیار هر در حق امنای بر آنچه در فرمائید

حال نداشته مثل و شبه عالم در که نموده‌اند تکلم بمفتریاتی هنگامى و داده‌اند

کبری سفارت جانب از که سرقتی نسبت آیا فرمایند تکلم بانصاف جناب آن

مظلوم این فقره این از چیست خارجه ممالک در اثرش و ثمر داده خود برعیت

خجلت علت بلکه بوده عبد این تضییع علت و سبب آنکه جهت از نه شد خجل

سفارت در ایران معتبرین از جمعی ادراک و تدبیر مراتب بر اجنبیه سفرای اطلاع

بوده کبریحق که را کسانی داری متهم

طبق هفتم مخزن امین کرداطفاء در کنند رأی اخذ و نمایند طلب عالیه مقامات باید که مقامی از باری

کبیر سفیر جناب مذکور قرار از فقره این ظهور در ولکن جاهدند و ساعی نورش

امور این و نداشته‌اند تشریف آستانه در الله ایده خان محسن میرزا معین‌الملک

عرفان حرم محرمان از را الرحمن ایده ایران پادشاه حضرت که است بآن نظر

عزت سبب که باسبابی لازال مظلوم این که گواه و شاهد حق میدانند مکدر

شهیدا بالله کفی و بوده متمسک است ملت و دولتعلی یمرون لو رجال انهم نازل کلمات این اعلی قلم از بها اهل وصف در

الیه یتوجهون لا الجمال ملکوت علی یمرون لو و الیها یلتفتون لا الذهب مدائن

حضرت لوح آخر در و علیم ناصح لدن من البهآء لأهل الأعلی القلم من نزل کذلک

تعلم اذ بعد الزخارف من عندک بما تفرح هل نازل علیا کلمه این پاریس امپراطور

اهل عند تکن لم کلها اذ بعد الأرض من شبر علی تحکم بما تستر او ستفنی انها

العالمین مقصود الى اقبل ثم لأهلها دعها میتة نملة عین کسواد الا البهآءیوم هر در نه آگاه شده وارد مظلوم این بر آنچه بر احدی جلاله جل حق جز

تدابیر جمیع سبحان‌الله میشود اصغا آستانه در کبری سفارت دائرۀ‌ در ذکری

در ذلت آنکه از غافل است عبد این تضییع علت و سبب که باسبابی شده منحصر

تقلبکاری در قوله مذکور کلمات این اخبار ورق‌ در عزتست نفس الهی سبیل

نزد قوله آخر الى شده وارد بعضی بر آنان از که تعدیاتی و عکا منفیان از بعضی

اذیت بانواع باری واضح مقصودش و معلوم قصدش انصاف مطالع و عدل مظاهر

تبدیل اعلی بوطن را منفی این مظلوم این الله لعمر نمود قیام اعتساف و ظلم و

مقامیست و مبین عزیست شود وارد الهی سبیل در آنچه بصر اهل نزد نمینماید

مقام یظهر این من سبیلک فی البلایا لا لو الهی یا سبحانک گفتیم قبل از کبیر

مشتاقیک شأن یثبت شیء بأی حبک فی الرزایا لا لو و عاشقیکاین ولکن مشغولند مفتریات بانتشار یوم هر که رسیده بمقامی ذلت

در آنچه ایران ممالک پادشاه حضرت ایکاش جسته تمسک جمیل بصبر مظلوم

یا شوند آگاه امر حقیقت بر تا فرمایند طلب را آن صورت شده وارد آستانه

ذی من هل فرما ملاحظه عدل بنظر فقره این در الرحمن بربک اقسمک سلطان

ورد فیما ینصف انصاف ذی من هل و الکتاب فی الله انزله بما الیوم یحکم عدل

برهان و بینة دون من علیناچه آیا متحیر حکمت و علم مدائن ساکنین نما تفکر نفوس اطوار در شیخ یا

عالم احزاب جمیع از اتقی و ازهد و اعلم را خود که شیعه حزب که شده واقع

شبه که شد ظاهر حزب آن از ظلمی و نمودند اعراض ظهور یوم در میشمردند

از مقدار چه حین الی حزب آن ظهور اول از لازم تفکر فی‌الجمله ندارد و نداشته

سبب را غفلت این آیا نه آگاه ظهور کیفیت بر ایشان از نفس یک و آمدند که علما

شاید لازم سنه هزارهزار تفکر بل لازم تفکر ارکانهم لتنفطر نذکره لو بوده چه

غافلند آن از الیوم که را آنچه بیابند و شوند فائز علم بحر از برشحیو المنابر حنین سمعت ربک آیات مشرق الطآء ارض فی ماشیا کنت قد

و حالنا تری الأمم سید و العالم اله یا قالت و نادت تعالی و تبارک الله مع مناجاتها

ما تسمع اذا ثنائک و لذکرک اظهرتنا و خلقتنا قد عبادک ظلم من علینا ورد ما

یا آه آه ارکاننا اضطربت و اکبادنا ذابت وعزتک ایامک فی علینا الغافلون یقول

اظهرتنا ما و خلقتنا ما لیتمتصاعد آن از مخلصین زفرات و محترق کلمات این از مقربین قلوب

که فرمودیم دعوت اعلی بافق و نمودیم نصیحت الله لوجه را اعلام علمای مکرر

بالمره و برند قسمت عالمیان مقصود بیان بحر امواج از ظهور ایام در شاید

نمانند محرومیا قلنا نازل سابقه رحمت سماء از کبری نصیحت این الواح از اکثری در

و یقربکم و یرشدکم انه عکا افق من الندآء اسمعوا العلمآء و الأمرآء معشر

اتی قد العالم اهل یا الأنوار مشرق و الوحی مطلع الله جعله مقام الی یهدیکم

مکنونا کان الذی الظهور بهذا العباد بشر و القدم مالک لدن من الأعظم الاسم

الله صحف فی الأعلی القلم من مرقوما و العصمة کنز فی مخزونا و العلم فی

لدی من الأشیآء سبقت التی رحمتی و عنایتی نسیتم أ الشین اهل یا الأرباب رب

الرقاب مالک اللهعندکم بما الله کتاب تزنوا لا العلمآء معشر یا قل نازل اقدس کتاب در و

بهذا الأمم عند ما یوزن قد الخلق بین الحق لقسطاس انه العلوم و القواعد من

ما لأنکم عنایتی عین علیکم تبکی تعلمون انتم لو بنفسه انه و الأعظم القسطاس

یا توجهوا بکور و اصیل کل فی و الاشراق و العشی فی دعوتموه الذی عرفتم

تنادی فیها التی الحمرآء المبارکة البقعة الی نورآء قلوب و بیضآء بوجوه قوم

یقدر هل ایران فی العلمآء معشر یا القیوم المهیمن انا الا اله لا انه المنتهی سدرة

مضمار فی یجول او العرفان و المکاشفة میدان فی معی یستن ان منکم احد

العزیز ربکم وجه هذا و فان علیها من کل الرحمن وربی لا التبیان و الحکمة

مشرقها عن بها احتجبتم انتم و المعلوم لعرفان العلوم قدرنا انا قوم یا المحبوب

تعلمون انتم لو الکتاب ام کنز فیها سمآء هذه قل مکنون امر کل ظهر به الذى

الأرض علی المرتفع الطور علی السدرة نادت و الصخرة صاحت به الذی لهو هذا

طالعنا ما و المدارس دخلنا ما انا الودود العزیز الملک لله الملک المبارکة

کنز عما لکم خیر انه الأبدی الله الی الأمی هذا به یدعوکم ما اسمعوا المباحث

عن یخرجه و الوحی سمآء من نزل ما یأول الذی ان تفقهون انتم لو الأرض فی

مبین کتاب فی الأخسرین من کان و العلیا الله کلمة حرف ممن انه الظاهراللیالى فی اسمع فطرة یا لی ما قلنا الفطرة ضجیج سمعنا ذلک عند

الظاهر العالم سید یا قالت حنینک الأسحار فی و ضجیجک الأیام فی و صریخک

ارادوا و الحمرآء سفینتک غرقوا و البیضآء ناقتک الغافلون عقر قد الأعظم بالاسم

و کلها الأشیآء حنین و حنینی ارتفع بذلک امرک وجه یستروا و نورک یطفئوا ان

حول طائف و نموده تشبث کرم باذیال فطرت امروز الغافلین من اکثرهم الناس

گشتهآذان سمعت لا ما تسمع و الابداع عیون رأت لا ما لتری احضر شیخ یا

الذى الأعلی المقام الی تتوجه و الأوهام طین من نفسک تخلص لعلک الاختراع

عباد اجنحه جناب آن بهمت آنکه امید الحمید العزیز لله الملک المظلوم ینادی فیه

پرهای گردد الهی محبت هواء در طیران قابل و شود مطهر هوی و نفس طین از

الانصاف و العدل مظاهر بذلک یشهد نیست و نبوده طیران بر قادر آلوده بطین

مبین ریب فی القوم ولکنآن تحریر از قلم که نموده‌اند اعتراضاتی عباد جهات از جهتی هر از شیخ یا

شد داده ناس مراتب قدر على جواب کبری برحمت نظر مع‌ذلک مینماید استغفار

عدل و کمیاب انصاف گردند منور اقرار و اثبات بنور انکار و نفی نار از شاید که

مفقودو ظاهر الهی علم ملکوت از بعضی جواب در محکمات آیات این جمله از

منعتهم و الأرض سکان الأوهام احاطت قد الوجه انوار الی المتوجه ایها یا نازل

عن منعوا بالظنون انواره و ظهوراته و اشراقه و الیقین افق الی التوجه عن

ای قل نزلت الآیات هل قال من منهم یشعرون لا و بأهوائهم یتکلمون القیوم

اتی و الحاقة جآءت قد البینات ومظهر قضت بل الساعة اتت هل السموات ورب

اتت قد اضطراب و وجل فی البریة و الساهرة برزت قد البرهان و بالحجة الحق

الیوم و صاحت الصاخة قل الجبار المقتدر الله خشیة من القبائل ناحت و الزلازل

بل قامت القیامة هل الأرباب ورب ای قل تمت الطامة هل المختار الواحد لله

هل الأعلی العلی وربی بلی صرعی الناس تری هل الآیات بملکوت القیوم

قل النار و الجنة این قال الصفات ومالک الجبال نسفت بل الأعجاز انقعرت

قل المیزان نری ما انا قال المرتاب المشرک ایها یا نفسک الأخری و لقائی الأولی

القیوم کان اذ ای قل النجوم سقطت هل الأبصار اولو الا یراه لا الرحمن وربی ای

ید اخرجنا اذ کلها العلامات ظهرت قد الأنظار اولی یا فاعتبروا السر ارض فی

انصعق و المیعاد اتی اذ المناد نادی قد الاقتدار و العظمة جیب من القدرة

فی نفخ هل الناقور یقول الایجاد مالک ربک سطوة من الوقوف تیه فی الطوریون

اضآء قد الرحمن اسمه عرش علی استقر اذ الظهور وسلطان بلی قل الصور

اهتزت و الرحمن نسمة سرت قد الأنوار مطلع ربک رحمة فجر من الدیجور

الذین قال المنان العزیز الله لدی من الأمر قضی کذلک الأبدان قبور فی الأرواح

الغافلین من الضلال و الغفلة اجداث فی کنتم اذ قل السمآء انفطرت متی غفلوا

ملاذ من الیوم لک لیس عمیت قد قل الشمال و الیمین ینظر و عینیه یمسح من

منهم و الأوهام مهاد فی کنت اذ وربی ای قل النفوس حشرت هل قال من منهم

منهم و الألباب اولی یا اتقوا الحیرة فی انها قل بالفطرة الکتاب نزل هل قال من

المعانی بأوراد الجنة تزینت قد السحاب وراکب بلی قل اعمی حشرت أ قال من

اضآءت و الظهور افق من النور اشرق قد قل الفجار نار من السعیر سعر و

الیقین بنور اقبل من ربح و ارتابوا الذین خسر قد المیثاق یوم مالک اتی اذ الآفاق

تطیر منه الذی اللوح هذا لک نزل بما الناظر ایها یا لک طوبی الایقان مطلع الی

العشی فی یقرأه لمن طوبی ربک رحمة باب انه لعمری اقرأه ثم احفظه الأرواح

الأقدام زلت و العلم جبل اندک منه الذی الأمر هذا فی ذکرک نسمع انا الاشراق و

ان اصبر تم ما و انتهی قد الوهاب العزیز الی اقبل مقبل کل علی و علیک البهآء

الصبار هو ربکالیک ارسلناها و عکا سجن فی ورودنا اول فی قبل من انزلناها آیات هذه

بنیان تزعزع قد سلطان و بقدرة الأمر اتی اذ الکذبة السنتهم به نطقت ما لتعرف

و الله حجة انکروا قد شقاق و مریة فی القوم و الأوهام سمآء انفطرت و الظنون

ما ارتکبوا و به امروا ما ترکوا الآیات بملکوت الاقتدار افق من اتی اذ بعد برهانه

ضلال و غفلة فی انهم الا اهوائهم اخذوا الههم وضعوا الکتاب فی عنه منعوا

عجاب ریب فی انهم الا عنها یعرضون و البینات یرون ینکرونها و الآیات یقرؤونقائد انه الأخلاق و الأعمال مطلع کان الذی الله بتقوی اولیائنا وصینا انا

به تمسک و النورآء رایته ظل فی دخل لمن طوبی البهآء مدینة فی العدل جنود

الأسمآء قیوم فی ذکرها نزل التی الحمرآء السفینة اصحاب من انهربکم انصروا ثم الدیانة و الأمانة بطراز هیاکلکم زینوا الله حزب یا قل

و صحفی و کتبی فی الجدال و الفساد عن منعناکم انا الأخلاق و الأعمال بجنود

انجمها و السمآء بذلک تشهد سموکم و علوکم الا بذلک اردنا ما و الواحی و زبری

کنوزها و الأرض و امواجها و البحار و اوراقها و الأشجار و اشراقها و الشمس و

المبارک المقام هذا فى لهم ینبغی ما علی یؤیدهم و اولیائه یمد ان الله نسأل

البدیع العزیز

الله بتقوی العباد وص الوجه الی الناظر ایها یا آخر لوح فی قلنا ان الی

الطیبة الأعمال و المرضیة الأخلاق جنوده و ربک عساکر فی الأول القائد هو تالله

النصر رایات نصبت و القلوب و الأفئدة مدائن القرون و الأعصار فی فتحت بها و

الأعلام اعلی علی الظفر وقصدنا انا العظیم العرش رب ربک الله عند مقامها و الأمانة لک نذکر انا

و ملتفة اشجارها و جاریة انهارها رأینا وردنا لما و الخضرآء جزیرتنا الأیام من یوما

یتحرک لا ما رأینا الیمین الی توجهنا اذا الأشجار خلال فی تلعب الشمس کانت

الألطف المقام ذاک فی الوری مولی عین شهدت ما ذکر و ذکره علی القلم

الفردوس طلعات من طلعة شاهدنا الیسار الی اقبلنا ثم الأعلی المبارک الأشرف

السمآء و الأرض ملأ یا الندآء بأعلی نادت و النور من عمود علی قائمة الأعلی

و ظهورها و الأمانة انا الحق تالله اشراقی و ظهوری و نوری و جمالی انظروا

الزینة انا بذیلها تشبث و مقامها و شأنها عرف و بها تمسک لمن اجر و حسنها

الأعظم السبب انا و الانشآء ملکوت فی لمن العز طراز و البهآء لأهل الکبری

الی العباد یقرب ما لک انزلنا کذلک الامکان لأهل الاطمینان افق و العالم لثروة

الایجاد مالکاز و نموده دعوت یقربهم و یرفعهم ما به را عالم اهل لازال مظلوم این

اعتراض و اعراض و توقف مجال احدی برای از که آنچه نموده اشراق اعلی افق

خسارا الا یزیدهم لا و نبخشیده نفعى را غافلین ولکن نماندهایام و لیالی در و شوند متحد الله ایده سلطان حضرت با علما باید شیخ یا

بتهذیب همت بتمام حزب این نمایند تمسک الملة و الدولة شأن به یرتفع ما به

فی الأعلی القلم من نزل ما بذلک یشهد مشغولند و متشبث امور اصلاح و نفوس

آن از اکثرى ولکن میآید بنظر آسان و سهل که امور از بسا چه المبین اللوح هذا

مشغول است ایام تضییع سبب که باموری و غافلذکری نافعه امور از و حاضر مظلوم نزد پاشا کمال ایام از یومی آستانه در

را عمری شد ذکر جواب در آموخته‌اند متعدده السن که نمودند ذکر آمد بمیان

آن در و بیارایند مجلسی دولت وکلای سائر و جناب آن مثل باید نموده‌اید تلف

اختیار را موجوده خطوط از خط یک همچنین و مختلفه السن از لسان یک مجلس

تعلیم بآن را اطفال عالم مدارس در و دهند ترتیب بدیع لسانی و خط یا و نمایند

لسانی دیگری و وطن لسان یکی میشوند لسان دو دارای صورت این در فرمایند

ارض جمیع جویند تمسک شد ذکر بآنچه اگر نمایند تکلم بآن عالم اهل عموم که

در شوند آزاد و فارغ مختلفه السن تعلم و تعلیم از و شود مشاهده واحده قطعه

ذکر بایشان بعد و کردند مسرت و فرح اظهار هم بسیار و فرمودند قبول حضور

گردد جاری ممالک در حکمش تا برسانند دولت وزرای و بوکلا را فقره این که شد

شد ذکر آنچه آنکه حال و ننمودند ذکرى فقره این از و آوردند تشریف مکرر بعد و

بوده اتفاق و عالم اهل اتحاد سببو بدیعی خط حال دارد اجرا و فرماید تمسک بآن ایران دولت آنکه امید

تمسک کل آنکه مقصود شود ارسال باشند طالب اگر شده اختراع جدیدی لسان

صرف است سزاوار آنچه در ایام و بکاهد مشقت و زحمت از که باموری نمایند

الخبیر المدبر و العلیم المؤید هو الله ان رسد بانتها و شودمحروم آن از حین الی که بآنچه شود فائز و گردد مزین ایران انشآءالله

آن عدل نیر انوار بتجلیات عالم اهل جمیع تا فرما همت سلطان یا قل بوده

بامری نافعه امور و صفا و صدق و بامانت جز مظلوم این گردند منور حضرت

سندی و سیدی و الهی یا سبحانک مشمرید خائنین از را او نیست و نبوده ناظر

انک عبادک بین عدلک اظهار و احکامک و اوامرک اجرآء علی السلطان حضرة اید

و للعاملین طوبى بالفضل الله امر اتى قد القدیر المقتدر الفیاض الفضال انت

و السموات فى عمن منقطعا بالحق تمسک لمن طوبى و للعارفین طوبى

الأرضینالتی الحمرآء السفینة فی ادخل ثم فرما اعظم بحر شاطی قصد شیخ یا

فیها دخل من البحر و البر علی تمر انها و الأسمآء قیوم فی البهآء لأهل الله قدرها

المهیمن الله کعبة شطر وجهک ول فزت و دخلت اذا هلک اعرض من و نجا

علی تفتح اذا بهی بهائک کل و بأبهاه بهائک من اسألک انی اللهم قل و القیوم

ان الآذان سمعت لا ما تسمع و العیون رأت لا ما تری و الملکوت ابواب وجهک

رب الله احدیة بحر فی الدخول الا لک اراد ما و وعظک کما یعظک المظلوم

ظهر به الذی الظهور بهذا الناس تبشر و الأشیآء کل تنادی فیه یوم هذا العالمین

الحمید العزیز الله علم فی مخزونا مکنونا کان ماحال نمودی اصغا عرفان سدره افنان بر را بیان حمامات تغردات شیخ یا

کنت ما یعرفک انه بشنو است مرتفع علیا جنت در که را حکمت طیور تغنیات

العارفین مقصود الله کتب فی القدرة و القوة لسان به نطق ما اسمع عنه غافلا

و الأعلی الفردوس قطب فی المنتهی سدرة من الندآء ارتفع الحین هذا فی

الذى مبشری به نطق ما و الألواح و الزبر فی نزل ما لجنابک اذکر بأن امرنی

کتبت قد و الحق قوله و قال المستقیم الصراط و العظیم النبإ لهذا بنفسه فدی

و عز قوله الی البیان فی ذکر بما لا و باشارتی یشار لا انه هو و ذکره فی جوهرة

یکون ان من اعلی و اجل انه العظیم النبإ و الأعظم الظهور هذا ذکر فی جل

و بآیاته و به آمنت قد عبد اول انا اننی و خلقه باشارة مستشیرا او بدونه معروفا

هو الا اله لا الحق هو وعزته بلی کلماته حدائق عرفانه جنة حدائق ابکار من اخذت

تغنی کلمات باین الهی سدره اغصان بر حقیقی حمامه انتهی قائمون بأمره کل

در که الهی بیان بحور از و شد فائز آن باصغای که نفسی برای از طوبی فرموده

اعلی از بیان ندای دیگر مقام در همچنین و آشامید و نمود اخذ مستور کلمه‌ئی هر

در و تدرکون خیر کل انتم التسع سنة فی و تعالی و تبارک قوله مرتفع الأغصان

که نغمات این انتهی ترزقون الله بلقآء انتم التسع سنة فی و میفرماید دیگر مقام

الفرقان فی الرحمن انزله ما به مطابقست گشته ظاهر عرفان مدائن طیور از

للفائزین طوبی و للمتبصرین طوبیظهور شمس و مواج بیان بحر و جاری رحمت فرات الله لعمر شیخ یا

عالیات کلمات این مبین صدق لسان و منشرح صدر و فارغ بقلب منیر و مشرق

لحضرة مخاطبا بیانه عز قوله نما قرائت شده ظاهر اولی نقطه یعنی مبشر از که

البیان عن یقضی حتی اصبر اجبناک الذى حین قبل وعدناک قد ما هذا العظیم

الله الا احد بعلمه یحط لم نبأ هو قل المبدعین احسن الله فتبارک قل فاذا تسعة

اراده مشرق از اعظم ظهور این تسع سنه در و انتهی تعلمون لا یومئذ انتم ولکن

علی عباده یؤید ان الله نسأل مریب غافل کل الا ینکره لا لائح و مشرق الهی

الغفور التواب هو انه الباطلة الحیوة فی به عملوا عما الاستغفار و الیه الرجوع

و انتهی بآیاته و به آمنت قد عبد اول انا اننی میفرماید دیگر مقام در و الرحیم

الله انا اننی شأن کل فی ینطق الذی هو انه میفرماید فارسی بیان در همچنین

قد شد ذکر قبل از الوهیت و ربوبیت ذکر از مقصود و عز و جل بیانه آخر الی

فاز لمن طوبی الرقاب مالک الله الی الناس یقرب ما اظهرنا و الأحجاب خرقنا

امرا الأرضین و السموات فی من احاط الذی الفضل هذا فی الانصاف و بالعدل

العالمین رب الله لدی من

اخبار بعد از که بیانه عز قوله بشنو انصاف باذن را انجیل نغمات شیخ یا

فی الذین الملائکة لا و احد بهما یعلم فلا الساعة تلک و الیوم ذلک اما و میفرماید

و است جلاله جل حق مقام این در اب از مقصود و الأب الا الابن لا و السمآء

معنوی معلم و حقیقی مربی اوستبیان در اول یطیقه فمن جدا مخوف و عظیم الرب یوم لأن میفرماید یوئیل

الله الا به یحط لم نه آگاه ظهور بحین احدی میفرماید انجیل در مرقوم جلیل

فرقان در همچنین و مینماید ذکر را ظهور عظمت ثانی در و الخبیر العلیم

اکثری در عظمتش که نبأئی آن اینست العظیم النبإ عن یتساءلون عم میفرماید

من الا العالم فرائص به ارتعدت که نبأئی آن اینست مذکور بعد و قبل کتب از

عباد جمیع که شد مشاهده ظاهره بابصار چنانچه المعین الناصر الحافظ الله شآء

الله شآء من الا گشتند متحیر و منقلب البلاد فى من وو باهرات آیات در سکون و بصبر عظیم نبأ و است عظیم امر شیخ یا

را کتب در مکنونه اسرار شاید نما تفکر الأیام هذه فی ظهر ما و عالیات کلمات

آه میفرماید بشنو حقیقی بسمع را ارمیا ندای نمائی همت عباد هدایت بر و بیابی

عظمت بر نمایند نظر بانصاف جناب آن اگر مثله لیس و عظیم الیوم ذلک لأن

عن محرومة نفسک تجعل لا و العلیم الناصح هذا ندآء اسمع شوند آگاه یوم

بشنو را داود حضرت نغمه الشهود و الغیب من الوجود سبقت التی الرحمة

سجن که عکاست محصنه مدینه المحصنة المدینة الی یقودنی من میفرماید

است محکم قلعه و حصن دارای و شده نامیده اعظمیا اصعدی عال جبل علی قوله کتابه فى اشعیا به نطق ما اقرأ شیخ یا

قولی تخافی لا ارفعی اورشلیم مبشرة یا بقوة صوتک ارفعی صهیون مبشرة

جمیع امروز له تحکم ذراعه و یأتی بقوة الرب السید ذا هو الهک ذا هو یهوذا لمدن

و مهتز حق ظهور از صهیون و شده نازل آسمان از بزرگی مدینه نمودار علامات

جدید ببشارت اورشلیم امروز نموده اصغا جهات کل از را الله ندآء که چه مسرور

عالم احزاب جمیع زیارت محل اورشلیم ایستاده آزاد سرو جمیز مقام که چه فائز

واقع اراضی این در جمیع فلسطین و صهیون و آن و شده نامیده قدس به و است

عکا الی هاجر لمن طوبی میفرماید که اینستاورشلیم من صوته یأتی و صهیون من یزمجر الرب ان میفرماید عاموص

و الله کوم به الهی کتاب در کرمل و الکرمل رأس ییبس و الرعاة مراعی فتنوح

فضل از ایام این در که مقامیست این و میگویند را تپه کوم شده نامیده الله کرم

و للمقبلین طوبى و للواردین طوبی گشته مرتفع آن بر مجد خباء ظهور دارای

یصمت لا و الهنا یأتی میفرماید همچنینقوله نما تفکر فرموده عاموص به که عالمیان مقصود بیان این در شیخ یا

اخبر و الریح خلق و الجبال صنع الذی ذا هو فانه اسرائیل یا الهک للقآء فاستعد

یهوه الأرض مشارف علی یمشی و ظلاما الفجر یجعل الذی فکره هو ما الانسان

ظهور حین در اگر آنکه مقصود مینماید تاریک را فجر میفرماید اسمه الجنود اله

صبح میشود تاریک الهی قدرت و بقوت داند صادق صبح را خود نفسی طور مکلم

رب الله من بینة دون من اتبعه لمن ویل و له ویل میداند صادق را خود و کاذبست

العالمینظهور عظمت در و الیوم ذلک فی وحده الرب یسمو میفرماید اشعیا

بهآء من و الرب هیبة امام من التراب فی اختبئ و الصخرة الی ادخل میفرماید

و القفر یبتهج و الیابسة الأرض و البریة تفرح میفرماید دیگر مقام در و عظمته

کرمل بهآء لبنان مجد الیه یدفع یرنم و ابتهاجا یبتهج و ازهارا یزهر کالنرجس یزهر

انتهى الهنا بهآء الرب مجد یرون هم شارون ونور بمثابه و ظاهر و مشرق آفتاب بمثابه ندارد بتفسیر احتیاج فقرات این

شود فائز و یابد راه عرفان بحدیقه بیان این عرف از منصفی هر لامع و ساطع

تتبعوا لا و قوم یا الله اتقوا قل ممنوعند و محجوب آن از عالم اهل اکثر بآنچه

من سبقت التی رحمته انکروا و میثاقه و الله عهد نقضوا الذین الناعقین شبهات

الأرضین و السموات فیالهکم ذا هو تخافوا لا تشددوا القلوب لخائفی قولوا میفرماید همچنین و

صور نفخه که چه امر عظمت و ظهور عظمت بر است دلیل مبارکه آیه این انتهی

نفسی برای از طوبی میکند احاطه را کل خوف و زلزله مینماید مضطرب را عالم

کذلک نترساند و نکند منع را او یوم آن شدائد گشت منور انقطاع و توکل بنور که

حال القدیر الغالب القوی المقتدر هو انه الرحمن لدی من امرا البیان لسان نطق

بحور یک هر در که عالیات کلمات این در که واجب ابصار و آذان صاحبان برای از

و روح بکمال را خود عباد ادیان مالک بیان لعل نمایند تفکر مستور بیان و معانی

فرماید فائز است ندا این افق مطلع که علیا ذروه و اقصی بمقصد ریحان

بگذاری را عالمیان و عالم بیابی ابره سم از اقل را بیان نفحات اگر شیخ یا

معانی روح حضرت کلمات در باری نمائی توجه مقصود حضرت وجه بانوار و

ناظرین و سامعین وجود بعدم نظر ولکن فرموده کثیره امور ذکر مستور لاتحصى

آن الآن تحتملوا ان تستطیعون لا ولکن میفرماید چنانچه نموده ستر را اکثری

چنانچه میفرماید ذکر موعود حضرت را بعد اخبار یوم آن در میفرماید وحی مطلع

اکثر اعلی قلم از فؤاد لوح و رئیس لوح و ملوک حضرات الواح و اقدس کتاب در

گشته نازل و جاری قبل از واقع ارض در که اموریمطلع الله جعلک قد شیء من تحزنی لا الطآء ارض یا نازل اقدس کتاب در

التی الله اغنام یجمع و بالعدل یحکم بالذى سریرک یبارک یشآء لو العالمین فرح

الخلق جوهر من انه الا الانبساط و بالفرح البهآء اهل یواجه انه الذئاب من تفرقت

قبل از آیات این حین کل فی الأمر ملکوت فی من بهآء و الله بهآء علیه الحق لدی

بأنوار یسألک و البهآء یدعوک الهی الهی نازل آیه این حین این در ولکن نازل

و العدل علی السلطان تؤید ان بیانک شمس تجلیات و امرک بحر امواج و وجهک

لا تشآء ما علی المقتدر انت انک الحکم و الأمر سریر به بارک ترید لو و الانصاف

ولد بما النور افق الله جعلک بما الطآء ارض یا افرحی المجیب السامع انت الا اله

اشرقت و الفضل نیر لاح به الذی الاسم بهذا سمیت و الظهور مطلع فیک

ان الناس جمهور علیک یحکم و الأمور فیک تنقلب سوف الأرضون و السموات

الألطاف لحظات عنک تنقطع لا انه ربک بفضل اطمئنی المحیط العلیم هو ربک

بدیع کتاب فی الأمر قضی کذلک الاضطراب بعد الاطمینان یأخذک سوفهر که آنچه شده نازل اخری الواح و پاریس لوح و فؤاد لوح در همچنین و

بعدل اگر جلاله جل حق علم و عظمت و قدرت بر میدهد شهادت انصافی صاحب

آگاه مبین کتاب فی الا یابس لا و رطب لا مبارکه آیه این سر بر نمایند ملاحظه

نزل ما ادراک عن اعراضهم الناس منع الیوم ولکن مینمایند ادراک و میشوند

نموده احاطه جهات جمیع از باهرات آیات سبحان‌الله قدیم منزل لدن من بالحق

توفیق میطلبیم حق از محرومند آن آگاهی و مشاهده از عباد از اکثری مع‌ذلک

لک به و شوند آگاه اعظم بحر اصداف در مستوره لآلی بر جمیع تا فرماید عطا

گردند ناطق العالم اله یا الحمدکنید تفکر و نمائید نظر الهی علم و بیان بحر امواج در المنصفین معشر یا

یعزب لا الکتاب فی شیء کل علم عنده بأن دهید شهادت باطن و ظاهر بلسان تا

فی البیان عرش علی استوی اذ مکنونا کان ما اظهر انه شیء من علمه عن

احدی برای از میشود و گشته ظاهر ارض در بکلمه کلمه شده نازل آنچه المآب

باوهامات اکثری مستور و مخذول انصاف چون ولکن نه اعتراض و اعراض مجال

مینمایند تکلم خودافق من اشرق الذی الایقان نور الی التوجه عن عبادک تمنع لا الهی الهی

عبادک هم رب ای آیاتک بحور عن محرومین الهی یا تجعلهم لا و مشیتک سمآء

الذین ایادی الهی یا خذ یرحمهم من ترحمهم لم ان دیارک فی ارقائک و بلادک فی

اقتدارک بذراعی انقذهم ثم سلطانک و بقدرتک خلصهم و الأوهام بحر فی غرقوا

الأرضین و السموات فی من زمام یمینک فی و تشآء ما علی المقتدر انت انکغیر بچشم اگر و ببینید را او او بچشم میفرماید اولی نقطه همچنین و

فقره این و انتهی نشوید فائز آگاهی و بشناسائی هرگز کنید ملاحظه

نطفه میفرماید همچنین و للمنصفین طوبی اعظم ظهور باین مخصوصست

در مکرر قبل کتب و بیان بشارتهای این بیان کل از است اقوی او ظهور یکساله

من لاح و اشرق فیما ینصفون الناس لعل شده ذکر مختلفه باسامی عدیده کتب

العظیم العرش رب الله ارادة افقبیان جمیع میفرماید نمائید تفکر مبارکه کلمه این در البیان لملإ قل شیخ یا

الله کتاب فی الأخسرین من تکونوا لا و قوم یا انصفوا او جنت اوراق از ورقیست

موجود وجهت امام بدیعه جدیده جنیه اثمار با مبارکه سدره امروز العالمین رب

المقام هذا فی القدرة و القوة لسان نطق کذلک دونها عن منقطعا الیها انظر

العظیم نبإه و الأعظم اسمه بقدوم مزینا الله جعله الذیکینونات تسعة یکمل ان قبل الی الأمر ذلک اول من میفرماید همچنین و

اصبر ثم لحما کسوناه ما الی النطفة من رأیت قد ما کل ان و تظهر لم الخلق

ظهور اقتدار از همچنین و الخالقین احسن الله فتبارک قل الآخر خلق تشهد حتی

منه اعلی الأرض فوق یکن لم من یرد ان الله یظهره لمن حل قال و فرموده ذکر

و ستعلمون امر حین بعد لکم فان قانتون له کل و قبضته فی خلق ذلک اذ

عز و جلاله جل بأنه الأحتم المثبت الأمر و الأقطع بالیقین فاعرف میفرماید

نفسه شیء کل یعرف شؤوناته مجد و کبریائه کبر و اقداسه قدس و اعزازه

ان ظهوره ایام ایاک ایاک جل و عز قوله الی بغیره یعرفه ان یقدر فمن بنفسه

بکلمات تحتجب ان ایاک ایاک و عنده خلق الواحد ذلک فان البیانیة بالواحد تحتجب

بعینه الیه ینظر من فان بعینه الا الیه تنظر لا و تعالی قوله الی البیان فی نزل ما

اگر میفرماید همچنین و الیه انظر و فأرده لقائه و الله اردت ان یحتجب والا یدرکه

را بیان کل آنکه از بود خواهد اعزتر کنی تلاوت را الله یظهره من آیات از آیه یک

انتهی نمیدهد بیان کل ولی میدهد نجات ترا آیه یک آن روز آن که زیرا کنی ثبتالذین من تکونوا لا و انصفوا انصفوا ثم انصفوا انصفوا البیان معشر یا قل

الظهور افق اشرق و بالفضل اتی لما و الأیام و اللیالی فی الله امر مظهر ذکروا

الله ارادة حول طافوا الذین و الجبروت و الملکوت سکان به ناح بما علیه افتوا

الحکیم العلیمو بکتابه و بدینه و به مؤمن انی میفرماید نمائید تفکر علیا کلمه این در

متعززا و الیه بنسبتی مفتخرا ذلک کل فی عنده من یظهر بما و بمناهجه و بأدلائه

انفسکم حد فلتعرفن البیان فی شیء کل یا ان میفرماید همچنین و به بایمانی

بذلک انا اننی و شیء کل قبل الله یظهره بمن یؤمن البیان نقطة مثل فان

ذرات جمیع الله لعمر انتهی الأرض و السموات ملکوت فی من علی افتخرن

کجا آذان و ابصار صاحبان آیا بیان معرضین ظلم از مشغولند ندبه و بنوحه کائنات

عما یمنعهم و ینفعهم بما ینصحهم و یحضرهم ان تعالی و تبارک الله نسأل رفتند

القدیر الغالب القوی هو انه یضرهمالبیان رفع ما کل فان ظهوره بعد الله عن تحتجبن لا میفرماید همچنین و

یشآء کیف یقلب ذکره جل الله یظهره من یدی فی خاتم انا اننی و یدی فی کخاتم

ما یجعل لو فانه میفرماید همچنین و المتعال المهیمن لهو انه یشآء بما یشآء لما

من ظهور یوم اذا و میفرماید همچنین و الله عند انبیآء لیکونن نبیا الأرض علی

الذی اول من نبیا کان نبیا یجعله فمن سوآء عنده الأرض علی من کل الله یظهره

فذلک ولیا یجعله من و الله جعله قد مما ذلک لأن له آخر لا الذی آخر الی له اول لا

الا یظهر لن الله مشیة لأن الله جعله قد مما ذلک فان العوالم کل فی ولیا کان ما

انتهی المنیع المقتدر القاهر لهو انه و بارادته الا یظهر لم الله ارادة و بمشیتهارتقا و ارتفاع و اقبال سبب که را آنچه فرموده‌اند ذکر مقامی هر در باری

حائل سدی و شدند حجاب منصفین غیر معدودی ولکن است خلق هدایت و

یطردهم ان الله نسأل کرده‌اند منع وجه بانوار توجه از را عباد و گشته‌اند

الحکیم العزیز المقتدر هو انه بأخذه یأخذهم و بسلطانه

لا ما الی یقابلنه لو الشمس کمثل ذکره جل مثله فان میفرماید همچنین و

احد من یقابلها لم ان و حدهم فى الشمس تجلی من لیستعکسن کلهن مرایا نهایة

الخلق ذلک نصحی عن قصرت ما انی و للمرایا الحجاب و یغرب و الشمس فیطلع

ظهوره یوم به یؤمنن ان و بارئهم بالله ایمانهم و ربهم الله الی لاقبالهم تدبیری و

و وجودهم ذروة الی بلغوا قد کل حیث کینونتی یسر فاذا الأرض على ما کل

والا مقصودهم تجلی من الامکان فی یمکن ما ادرکوا و محبوبهم طلعة الی وصلوا

قد هذا علی احد یحتجب فکیف لذلک شیء کل ربیت قد انی و فؤادی یحزن

مجیب قریب انه لأدعونه و الله دعوتو لاشرقیه شجره آن حق در هم مؤمن اسم بقدر میفرماید همچنین و

اذن یا انتهى نمیآورند وارد او بر حزن شوند راضی اگر چه نمیشوند راضی لاغربیه

گشته ظاهر اسماء مطلع اراده مشرق از بیانات این عجز بچه شنیدی آیا عالم

اسم بقدر بیان اهل ولکن ظهور این عرفان برای از نمودم تربیت را کل میفرماید

علی ورد عما آه آه نمیشوند راضی لاشرقیه مبارکه سدره آن حق در هم مؤمن

روح به ناح ما الأیام و اللیالی فی ربیته الذی من علی ورد قد الله لعمر نفسى

البدیع الیوم هذا مالک الله عظمة خبآء اهل و القدسنیست بظهور عالم کسی چه میفرماید معرضین از لبعضی ردا همچنین و

بجای الهی شکر و نمایند حقیقت بنقطه تصدیق کل باید شود وقت هر الله غیر

بر هم نفوس آن که چه نمودند تکلم یحیی امت بمثابه معرضین انتهى آورند

حال آمدی چه برای از تو نشد تمام یحیی شریعت که کردند اعتراض روح حضرت

از که ندارند و نداشته امر اصل از اطلاع و نبودند ما با ابدا آنکه مع معرضین هم

ان لعمری مشغول ندبه و بنوحه کلها اشیاء که را آنچه گفته‌اند بوده چه و بوده که

نزل ما اقرؤوا ثم قوم یا الله اتقوا البیان ملکوت امام یقوم ان یقدر لا الأخرس

المعرضین من تکونوا لا و البیان من السادس الواحد من الثامن الباب فی بالحق

در لعل کنند نظر باب این در دفعه یک روز نوزده هر در که فرموده امر همچنین و

و حجج اعظم که آیات شأن دون بشئونی نشوند محتجب الله یظهره من ظهور

انتهی هست و بوده براهینقد لأنه توبوا قائلا فرموده مبشر که را آنچه فرموده زکریا بن یحیی حضرت

اقوی هو بعدی یأتی الذی ولکن للتوبة بمآء اعمدکم انی السموات ملکوت اقترب

و خضوع مقام در میفرماید مبشر که اینست حذائه احمل ان اهلا لست الذی منی

اول من میفرماید همچنین و او جنت اوراق از است ورقی بیان جمیع که خشوع

را آنچه نمودند عمل بیان اهل مع‌ذلک قوم یا الیه بنسبتی میکنم افتخار و عابدینم

در مظلوم این میبرند و برده بخدا پناه آن از اصبحی و انس ابن و ذی‌الجوشن که

که باسبابی نفوس آن و مشغول ادیان وجوه امام الهی امر بارتفاع روز و شب

متمسک بوده اذیت علت و ذلت سببکه نکرده او عرفان در احتیاط و او بآیات شناخته را او میفرماید همچنین و

علیا کلمه این در بیان معرضین ای انتهی بود خواهید محتجب نار در همان بقدر

را کلمه آن حین این در و نمائید تفکر شده جاری عرفان نقطه بیان مطلع از که

این و مینماید خطاب را بیان اهل حقیقت آفتاب آن روز آن در میفرماید بشنوید

انتم لا و تعبدون ما اعبد لا الکافرون ایها یا قل میفرماید تلاوت را فرقان سوره

لی و دینکم لکم اعبد ما عابدون انتم لا و عبدتم ما عابد انا لا و اعبد ما عابدون

خود باوهام کل مشرقه لامعه آثار و واضحه بیانات این مع سبحان‌الله دین

بیدار غفلت نوم از معرضین یا محجوب و غافل مقصود حضرت از و مشغولند

نفی از او از باعراضش اثبات شجره میفرماید بشنوید را مبشر کلمه این و شوید

اگر میفرماید همچنین و محسوب اثبات از باو باقبالش نفی شجره و محسوب

انتهی میاورید وارد حزن و منمائید تعرض ننماید بحجت اتیان و نماید ادعا نفسی

تنبه سبب شاید که ناطق الکافرون ایها یا قل به ایام و لیالی در مظلوم این باری

دارد مزین انصاف بطراز را خلق و شودمع مناجاته فی نمائید تفکر متضوع آن از یأس عرف که کلمات این در حال

قد الکتاب بذلک بأنی فاشهد اللهم سبحانک قوله العالمین رب الله الی الأحزان

آمن بمن و بک کفی و ولایتی عهد قبل شیء کل عن تظهرنه من ولایة عهد اخذت

شیء کل علی کنت انک و توکلت علیک حسبی انت انک و شهدآء علی بآیاتک

حسیباالحقیقة شمس الی انتم المرایا شموس یا ان میفرماید دیگر مقام در و

تتحرکون البحر فی بالمآء کحیتان کلکم تتبصرون انتم لو بها قیامکم فان تنظرون

لأشکون میفرماید همچنین و قائمون به انتم عما تسألون و المآء عن تحتجبون و

خطاب این انتهی لینظرون الی بألوانهم کل المرایا کل عن جودی مرآة یا ان الیک

نازل کربلائی به مشهور جواد سید آقا بجناب وهاب حضرت امر مصدر از

هم معرضین رد در و بوده مظلوم این با سید آن که گواه عالم و شاهد حق

از و داده گواهی حق ظهور از آن در که هم لوح دو و نوشته مبسوط شرحی

خط و فرستادیم علی قبل حیدر جناب نزد هویدا و ظاهر اعراض اشارات دونش

بفرات منکرین شاید آنکه عمل این از مقصود و است واضح و معلوم کل نزد او

مظلوم این که شاهد حق گردند منور اقبال بنور معرضین و شوند فائز اقرار

للمعرضین ویل و للمنصفین طوبی نداشته الهی کلمه القای جز مقصودی

را سید این صورت جمله از جسته‌اند تمسک بحیلها و نموده‌اند تدبیرها معرضین

فوق و چسبانده‌اند ورقی در را کدام هر بعد را بعضی صور همچنین و گرفته‌اند

جسته‌اند تمسک حق انکار برای از اسبابی بهر باری را یحیی میرزا صورت اینها

قلآمده رخشان مهر چون عیان حق

آمده کوران شهر کاندر حیفاحجار در ولکن کرده دعوت اعلی بافق و نموده نصیحت را منکرین مذکور سید و

پناه جلاله جل بحق آن از او که را آنچه گفته‌اند باره‌اش در و ننمود تأثیری ملساء

طوبی است موجود داشته ارسال اقدس بساحت که عرائضی حال و برده

للمنصفینو گردد انتباه سبب شاید نمائید تفکر مرایا از اولی نقطه شکایت در حال

بآنچه گردند آگاه و نمایند توجه ایقان و ایمان بیمین ظنون و اوهام شمال از عباد

اعظم امر این عرفان مخصوص بهستی نیستی عالم از آنکه مع محجوبند او از که

منها لیظهرن له کلها الشجرة تلک اللهم اجعل و میفرماید همچنین و آمده‌اند

وعزتک انا فاننی اراد ما به یظهر ان الله اراد قد لمن فیها الله خلق قد ما ثمرات

یوم له یسجد لن ثمر لا و ورق لا و غصن من الشجرة تلک على یکون ان اردت ما

ان و بطونه سمو سمو و ظهوره علو لعلو ینبغی بما به یسبحک لا و ظهوره

فاقطعه ظهوره یوم له یسجد لم ثمر او ورق او غصن من علی الهی یا شهدت

انتهی الی یرجع لا و منی یکن لم فانه الشجرة تلک عن اللهمبآن که امری اظهار الا نداشته خیالی مظلوم این الله لعمر بیان اهل یا

از حتی عروق و اعضا و ارکان جمیع از نمائید توجه فطرت بسمع اگر بوده مأمور

ناسوت و اعلى ملأ انجذاب و توجه سبب که را آنچه مینمائید اصغا مظلوم موهای

است انشاء

در نمود منع مستقیم صراط از را بیچاره عباد قبل جاهلیه حمیه هادی یا

بر جمیع بالأخره و گفتند قائم یا سنه دویست و هزار نما تفکر شیعه حزب

و خاتم حضرت و جلاله جل بحق آنکه مع نمودند شهیدش و دادند فتوی شهادتش

شود معلوم شاید که لازم فکر قدری حال بودند معترف و مقر و قائل اوصیا

عملی چه انکار و اعتراض علت و بوده چه شد حائل خلق و حق مابین که سببی

شدهآن بر جمیع بقول ظهور عصر علمای که نمودیم اصغا را منابر ناله هادی یا

آوردند وارد اصحابش و وجود جوهر آن بر و نموده سب را حق و جستند ارتقا

مرآتیت و وصایت باسم تو حال نشنید عالم گوش و ندید عالم چشم که آنچه

با که چه نداری و نداشته امر از اطلاع آنکه مع مینمائی و نموده دعوت را مردم

نبودی ماکه ایامی در بوده خدام از یکی محمد سید که میدانند حزب این جمیع

از بعد و بوده همراه نمودیم توجه شطر بآن عثمانی علیه دولت الخواهش حسب

طردش لذا نمود نوحه لوح و گریست اعلی قلم الله لعمر که آنچه شد ظاهر او

ترکناه ننمود ظالمی هیچ که را آنچه نمود عمل و پیوست یحیی میرزا به و نمودیم

ان الی بوده آنها با رفته مولوی‌خانه به کلمه این ظهور از بعد غافل یا اخرج قلنا و

الخروج امر جآءشیعه حزب مثل حزبی بترتیب اخری مرة مشو جدیده اوهام سبب هادی یا

علم مدعی که تو خود جمله از شد ریخته خون مقدار چه نما تفکر مباش راضی

و نمودید لعن را حق اخری و اولی سنه در طرا شیعه علمای همچنین و بودی

باوهام مجدد عباد مشو راضی هادی یا الله اتق دادید اطهرش دم سفک بر فتوی

و بیان جمع در شد اصغا ایام این الظالمین من تکن لا و الله اتق شوند مبتلا قبل

ترک الله لوجه را اراده این میطلبد تو از مظلوم این نموده‌ئی همت آن محو

و شاهد حق نیست و نبوده بالاتر و برتر عالم سید از تو عقل و ادراک نمائی

معلوم اینقدر ندیده را مطالبش و ننموده تلاوت را بیان مظلوم این که گواهست

بترس خدا از فرموده قرار خود کتب اس را بیان کتاب که مبرهنست و واضح و

را بیچاره شیعه سنه دویست و هزار مشو داخل نیست تو شأن که اموری در

که آنچه شد ظاهر جزا یوم در بالأخره نمودند مبتلا ظنون و اوهام ببئر تو امثال

بردند پناه بحق قبل ظالمهای

از اگر الهی میکند عرض نما ادراک بیانش از را نقطه حضرت صریخ حال

بتو که شود ظاهر غصنی یا ورقی یا ثمری باشد مبارک وجود آن که سدره این

بگوید کلمه‌ئی نفسی اگر میفرماید همچنین و نما قطع حین این را او نیاورد ایمان

مسروری و کرده‌ئی ردش کتاب جلد صد با حال و ننمائید ردش برهان غیر مننما ملاحظه شده نازل آنچه در حدید ببصر میکنم التماس و میگویم مجدد

مقر و بوده مبتلا لازال مظلوم این است قبل بیانات غیر ظهور این بیان نفحات

عراق در ورود از بعد نداشته نماید نظر غیر یا و اعلی حضرت کتب در که امنی

شد وارد یحیی میرزا فاصله ازید او ماه دو الله ایده ایران پادشاه حضرت بامر

و باشی ایران در خوبست تو فرستاده‌اند باینجا الأمر حسب را ما نمودیم ذکر

نیامده دیوان در شما اسم که چه دیگر بطرف میفرستیم را اخوی موسای میرزا

هجرت العالم عن منقطعا سنه دو مظلوم این بعد نمائید قیام بخدمتی میتوانید

تأخیر عهده در سفرش و کرده توقف شد مشاهده رجوع از بعد بغداد از کرد

بنشر احیان جمیع در که گواه و شاهد حق شد محزون بسیار مظلوم این مانده

و بازنداشت اظهار از حبس و کند ننمود منع اغلال و سلاسل بوده‌ایم مشغول امر

و لیلا و نمودیم قیام طیبه غیر مرضیه غیر اعمال و فساد از منع بر ارض آن در

کلمه اعلای و نفوس تهذیب جز مقصودی و شد ارسال الواح اطراف بجمیع نهارا

نبوده مبارکهمیرزا جمع از بعد و نقطه آثار جمع بر نمودیم معین نفر چند مخصوص

محلی در را دو این بود معروف جواد میرزا به که خراسانی وهاب میرزا و یحیى

نموده‌اند تمام و نوشته الأمر حسب را نقطه حضرت کتب دوره دو و نمودیم جمع

ببصر نقطه آثار از و ندیده را کتب ناس با مراوده کثرت از مظلوم این الله لعمر

شد قرار و شد واقع هجرت که بوده دو این نزد آثار این و ننموده مشاهده ظاهر

اراضی آن در و نماید توجه ایران بشطر برداشته را نوشتجات این یحیی میرزا

توجه شطر بآن علیه دولت وزرای الاستدعای حسب مظلوم این و دهد انتشار

رفته مظلوم حرکت از پیش یحیی میرزا شد مشاهده موصل در ورود از بعد نمود

و نمود توجه علیه بشطر خود او و ماند بغداد در آثار و کتب باری است منتظر و

از بعد که چه گذشت چه مظلوم این بر است شاهد حق حال شد عباد این جزء

باحزان مظلوم این مدتها پیوست بمهاجرین خود و گذاشت را آثار زیاد زحمتهای

و دیگر بمقام را آثار نیست آگاه کسى حق غیر که بتدبیری آنکه تا مبتلا نامتناهیه

ملاحظه شهر هر در را اوراق باید عرب عراق در که چه فرستادیم دیگر ارض

قدره مقام الی ارسلها و حفظها الله ولکن میشد ضایع و میریخت هم از والا نمود

المعین الحافظ هو انه قبل من اللهمیدانی و گواهی تو خود آمد عقب از یحیی میرزا رفت مظلوم این جا هر

عمل و نمود اغوا را او اصفهانی سید سر در ولکن صدقست شد ذکر آنچه که

مینمودید سؤال دولت مأمورین از ایکاش شد اکبر فزع سبب که را آنچه نمودند

الواحد الفرد بالله اقسمک گذشته همه از ارض آن در را یحیی میرزا عمل

تا نما ملاحظه رفته اولی نقطه نزد او باسم که نوشتجاتی در که القدیر المقتدر

روح بیان نقطه کلمات از همچنین و نمائی مشاهده ممتاز آفتاب بمثابه را حق آثار

و جلال سبحات و ننماید منع را آن سترى هیچ که آنچه شده ظاهر فداه سواه ما

ربک ارادة اصبع من الأحجاب خرقت قد بازندارد ظهور از را آن ضلال اهل حجبات

قبل چندی نیست و نبوده چاره را مغلین و مفترین بلی القدیر الغالب القوی

ظلم هذا الله لعمر داده‌ئی بغیر نسبت را الواح از بعضی و ایقان کتاب شد مذکور

آن بتنزیل رسد چه تا است عاجز آن ادراک از غیر عظیمرا الواح آن شد فوت چون و بوده لوح هفتاد حامل مازندرانی حسن

نموده اعراض جهت غیر من که مظلوم این اختهای از بیکى و ندادند بصاحبانش

بآفتاب قسم نبوده ما با ابدا اخت آن و الواحه علی ورد ما یعلم الله سپردند

که چه نبوده مطلع امر از و ندیده را یحیی میرزا امور این ظهور از بعد حقیقت

ساکن دیگر محله در مظلوم این و محله‌ئی در ایشان نبوده‌اند موافق ایام آن

والده‌اش و او نزد حرکت از قبل یوم چند شفقت و محبت و عنایت محض ولکن

است الله الی تقرب سبب الیوم بآنچه و بیاشامند ایمان کوثر از شاید که رفته

تا نبوده خیالی بهیچوجه این غیر که گواه او خود و شاهد و میداند حق گردند فائز

از بعد ولکن گشت مزین محبت بطراز و شد فائز الهی فضل از لله الحمد آنکه

در تفریق از بعد و نرسید خبری او از دیگر آستانه به عراق از ما هجرت و اسیری

مخصوصا او از خبری و نشد ملاقات قلی رضا میرزا اخوی جناب با طاء ارض

بقیمت خریمه در بیت آن بعد و بودیم ساکن بیت یک در کل ایام اول در نرسید

نمودند قسمت و خریدند برادر دو این حسام‌السلطنه و فرمانفرما و رفت نازلی

در ما و شاه مسجد بدر ایشان حاصل تفریق اخوی و ما مابین حادثه این از بعد

این ظاهر عناد آثار جهت غیر من بعد از اخت از ولکن ساکن شمیران دروازه

علیه حسن محمد میرزا مرحوم اخوی بنت آنکه الا نگفته سخنی بهیچوجه مظلوم

مظلوم این اخت را او بوده اعظم غصن مخطوبه که رحمته و سلامه و الله بهآء

از دوستان و اصحاب از جمعی فرستاد دیگر بمقر و برده خود بخانه نور از

از هیچیک رأی موافق بود عظیم بسیار امر این که چه نمودند شکایت اطراف

داده ترتیبات و برده خود بمحل را او اخت اینکه در عجب نشد واقع حق اولیای

آنکه مگر هست و بوده صامت و ساکت مظلوم این مع‌ذلک فرستاده دیگر بمقام

آنچه که است گواه و شاهد حق و رفت اظهار کلمه یک احباب تسکین مخصوص

اراضی آن و اطراف این اولیای از احدی و گفته براستی و بوده حقیقت شد گفته

است دوستی و محبت و حمیت خلاف که امری چنین اخت از که نمیکردند گمان

که را آنچه نمودند عمل و دیدند مقطوع را سبیل امر این ظهور از بعد شود واقع

مظلوم بر عمل این از حزن مرتبه چه که معلومست دیگر میدانند و میدانید کل

نیست معلوم میشود شنیده مختلف حال و پیوست یحیی میرزا به بعد و شد وارد

علی یؤیدها و الیه یرجعها ان تعالی و تبارک الله نسأل میکند چه و میگوید چه

الغفار المقتدر هو و التواب العزیز هو انه فضله باب لدی الانابةاول من شود ظاهر حین این در اگر میفرماید دیگر مقام در همچنین و

آنکه اعلی حضرت مقصود دهید انصاف قوم یا انتهى ساجدینم اول و عابدین

از را یحیی اصحاب چنانچه ننماید منع الهیه باقیه شریعه از را ناس ظهور قرب

شده نازل او در آنچه و بیان میفرماید و فرموده مکرر نمود منع روح به اقرار

اگر محکم حکم این مع ننماید منع شهود و غیب مالک و وجود ساذج آن از را شما

و قوم یا انصفوا است خارج علیا مبارکه سدره ظل از نماید تمسک بیان به کسی

الغافلین من تکونوا لاالنبی اسم حتی ممانید محتجب آن مالک از باسماء میفرماید همچنین و

ای میفرماید ثانی واحد از سابع باب در همچنین و بقوله یخلق الاسم ذلک فان

ان الی کنید باطل را خود لیل ثمرات که کردند فرقان اهل آنچه نکرده بیان اهل

را بیان ثمره نمودی اطاعت و شدی فائز او بظهور اگر میفرماید ذکره عز قال

نصرت اگر کرده خود بر ترحم خداوند نزد نیستی ذکر لائق والا کردی ظاهر

فائز الله بلقآء اگر شأنه جل قوله الی نکرده محزون را ربوبیت مظهر نمیکنی

هرگاه میگذرد بیان به مدینین نفع از باشی نکرده محزون هم را الله آیة نمیگردی

انتهی کرد نخواهید میدانم اگرچه بگذرید باو ضرر از شما

کنی محو را بیان نموده‌ئی اراده است حقه بیانات این بسبب گویا هادی یا

در من بگذر مضطربست آن از بیان ارکان که ظلم این از و را مظلوم ندای بشنو

شده ظاهر حرفها شما مریدهای مابین حال نبوده‌ام ماکو در و نبوده‌ام چهریق

این میگویند هم حضرات نیست تمام قرآن این که میگفتند شیعه حزب آنچه بعینه

موجود احمد میرزا خط موجود حسین سید آقا جناب خط نیست بیان آن بیاننزدش الله امآء از نفس پنج همیشه و نخورده دنیا در لطمه یک که نفسىی

و بوده اعدا دست بحال تا عمر اول از که حق و میگوئی مظلوم را او بوده

حق در یهود که را آنچه داده‌ئی نسبت باو گشته معذب عالم عذابهای ببدترین

الأخسرین من تکن لا و المظلوم ندآء اسمع نگفته مسیحو الله یظهره من به میکند نور خدا که را ناری بسا چه میفرماید همچنین و

در شمس این مثل را او ظهور می‌بینم و او به میفرماید نار که را نوری بسا چه

اذن لک هل عالم یا انتهی نهار در لیل نجوم بمثل را کل غروب و السمآء وسط

اتی قد الطور نطق ظهر اذ الذی الظهور هذا فى تنصف و الحق ندآء لتسمع

کذاب مفتر کل و بعید غافل لکل رغما لائحات براهین و واضحات بآیات مکلمی

من انهم الا بغلهم الله آثار یمحوا و بمفتریاتهم الله نور یطفئوا ان ارادوا الذین

العالمین رب الله کتاب فی الظالمینخزانه و اوست صفات جمیع مکمن آخر تا اول از بیان میفرماید همچنین و

بکمال که چه مینماید اخذ را انسان بیان این عرف سبحان‌الله انتهی او نور و نار

ملا یعنی حی حرف بجناب همچنین و مینماید مشاهده که را آنچه میفرماید حزن

لقائه تدرک ظهوره یوم سنة ثمانیة فی لعلک میفرماید عنایته و الله بهآء علیه باقر

انتهی ادلای و الهی اصحاب اکثر ده انصاف السامعین من کن و هادی یا اعرف

و انکار از الله لعمر بوده چه از تو حفظ آیا موجودی هنوز تو شدند شهید حق

گواهی فقره باین انصافی و عدل صاحب هر اقرار از مقدسه نفوس شهادت

مشهود و ظاهر آفتاب بمثابه دو این علت و سبب که چه میدهدمن بقول قدرک ستعرفن میفرماید شهید مظلوم دیان به خطاب همچنین و

و بقوله فرموده الله یظهره من به مؤمن ثالث حرف را او همچنین و الله یظهره

الله ولکن میفرماید همچنین و الله یظهره بمن المؤمن الثالث حرف یا انت انک

سواه ما روح نقطه بقول که دیان حضرت الله یظهره من بقول لیعرفنک شآء اذا

شهید بظلمی را او اوست علم لآلی مکمن و جلاله جل حق امانت مخزن فداه

مخزون مکنون علم که نفسی اوست و نمود نوحه و گریست اعلى ملأ که نمودند

علم هذا الدیان اسم یا ان بقوله گذاشته ودیعه او در و فرموده تعلیم باو را

تعرف لطیف فؤادک عین اذ الله عند من عزا آتیناک و اودعناک قد مخزون مکنون

الله نزل ما مخزون مکنون بعلم البیان نقطة علی الله من قد و بهائه تعز و قدره

عنده من حجة جعله قد و سبحانه الله عند علم کل من اعز هو و الظهور ذلک قبل

الهی علم خزینه دارای که مظلوم آن انتهی عنده من حجة الآیات جعل قد ما بمثل

آقا جناب و رحمته و الله بهآء علیه نقطه منتسبین از اکبر على میرزا جناب مع بود

نمودند شهید را کل یحیی میرزا بفتوای دیگر جمعی و کاشی ابوالقاسمبخوان گذارده مستیقظ را اسمش آنکه است حاضر تو نزد کتابش هادی یا

مقاما الصدق خبآء فی لنفسک تتخذ لعلک نما مشاهده مکرر ولکن دیده‌ئی اگرچه رفیعا

کلمات این اولی نقطه قلم از باره‌اش در که ابرهیم سید آقا همچنین و

بعد من الکتب فی ذکری یا ان و الصحف فی خلیلی یا ان تعالی قوله جاری

ابوالدواهی و ابوالشرور را دیان و او انتهی البیان فى اسمی یا ان و الصحف

خدمتش در یکی آنکه مع شده وارد چه مظلومها این بر که ده انصاف حال نامیده

میکند حیا قلم که بوده عامل باعمالی الله لعمر باری وارد او بر دیگری و مشغول

ذکرش ازوقتی گشته ظاهر چه نما ملاحظه کن تفکر اولی نقطه عصمت در قدری

بعضی بسبب و بود سالک جبال و صحاری در که دوساله هجرت از مظلوم این که

على محمد میرزا نمود دارالسلام به رجوع دویدند بیابانها در مدتها که نفوس از

آن عصمت باره در نمود نطق بکلمه‌ئی جمعی امام و آمد بحضور رشتی نامی

راضی چگونه سبحان‌الله نمود اخذ را اقطار جمیع حزن فی‌الحقیقه که حضرت

را عامل که میطلبیم حق از باری جستند تمسک اعظم خیانت باین که شدند

الحکیم المؤید هو انه انابه و توبه بر بخشد توفیقنقطه قلم از آنچه مطابق فائز بحضور رحمته و الله بهآء علیه دیان جناب و

علی المعرضین و الیه التوجه علی الغافلین یؤید ان الله نسأل شد ظاهر اولی

نطقت ظهر اذ الذی الأمر هذا علی التصدیق علی المنکرین و شطره الی الاقبال

فی الأعلی القلم من مرقوما و العلم کنز فی مکنونا کان من اتی قد کلها الأشیآء

الألواح و الزبر و الصحف و الکتبیعنی مشرفه مبارکه مدینه این شأن در که احادیثی شد لازم مقام این در

سبیلا الله الی و طریقا الصدق الى هادی یا تتخذ لعلک شود ذکر شده وارد عکاالرحیم الرحمن الله بسم

حدثنا بعکا التی البقر عین و البحر و عکا فضل فی ورد ماعکا ان قال انه سلم و علیه الله صلی النبی عن عبدالسلام بن عبدالعزیز

برحمته الله اختصها قد بالشام مدینةان الا قال سلم و علیه الله صلی النبی ان عنه الله رضی مسعود ابن قال و

عسقلان علی عکا فضل و عسقلان من افضل عکا ان و عسقلان السواحل افضل

بین بمدینة اخبرکم الا الأنبیآء جمیع علی محمد کفضل السواحل جمیع علی و

فی و فیها راغبا دخلها من ان و الا عکا لها یقال المرج وسط فی الشام فی جبلین

لم الا زائر غیر منها خرج من و تأخر ما و ذنبه من تقدم ما له الله غفر زیارتها

منها شرب من البقر عین لها یقال عینا فیها ان و الا خروجه فی له الله یبارک

القیامة یوم الأکبر العذاب من امنه و نورا قلبه الله ملأ شربةو علیه الله صلی الله رسول قال قال عنه الله رضی مالک بن انس عن و

فیها بات من عکا لها یقال العرش ساق تحت معلقة مدینة السواحل فی ان سلم

و الراکعین و القائمین و الصابرین ثواب له الله کتب تعالی لله احتسابا مرابطا

القیامة یوم الی الساجدینبیضآء البحر شاطئ علی بمدینة اخبرکم الا سلم و علیه الله صلی قال و

کان براغیثها من برغوث قرصه من ان و عکا لها یقال تعالی الله عند بیاضها حسن

مد له کان فیها اذن من ان و الا الله سبیل فی نافذة طعنة من افضل الله عند

علیه الخضر مع الله حشره العدو مقابل ایام سبعة فیها قعد من و الجنة فی صوته

و علیه تعالی الله صلی قال و القیامة یوم الأکبر الفزع من الله امنه و السلام

ان و ساداتها و الجنة ملوک عکا فقرآء و سادات و ملوکا الجنة فی ان و الا سلم

غیرها فی سنة الف من افضل عکا فی شهراو عکا زار لمن طوبی قال انه سلم و علیه الله صلی الله رسول عن و

فان مائها من اغتسل و البقر عین من شرب لمن طوبی عکا زائر زار لمن طوبی

بئر و سلوان عین و البقر عین من الجنة فی الذی الکافور یشربن العین الحور

علیه الله حرم فقد مائهن من اغتسل و العیون هؤلآء من شرب لمن طوبی زمزم

القیامة یوم جهنم نار جسده علی ویخص فواضل و نوافل عکا فی قال انه سلم و علیه الله صلی النبی عن و

الله و الله الا اله لا و لله الحمد و الله سبحان عکا فی قال من یشآء من بها الله

عنه محا و حسنة الف له الله کتب العظیم العلی بالله الا قوة لا و حول لا و اکبر

عکا فی قال من و ذنوبه له غفر و الجنة فی درجة الف له رفع و سیئة الف

و الآصال و بالغدو عکا فی الله ذکر من و کلها ذنوبه له الله غفر الله استغفر

فی السلاح و الرماح و السیوف نقل من افضل الله عند کان الابکار و العشی

تعالی الله سبیلکبر و الزوال عند بالبحر نظر من سلم و علیه الله صلی الله رسول قال و

اربعین عد من و عالج رمل مثل کانت ولو ذنوبه له الله غفر الغروب عند الله

تأخر ما و ذنبه من تقدم ما له الله غفر تعالی الله یکبر هو و موجةکان کاملة لیلة البحر الی نظر من سلم و علیه الله صلی الله رسول قال و

ممن خیر السواحل فی تربی من و المقام و الرکن بین کاملین شهرین من افضل

انتهی غیرها فی کالقائم السواحل فی النائم و غیرها فی تربیسلم و علیه تعالی الله صلی الله رسول صدق

از سند بهائی این مراجع . کتابخانه سایت در مندرج مقررات به توجه با آن متن از هستید مجاز شما است شده دانلود

www.bahai.org/fa/legal. نمائید استفاده