badanie dogmatu trÓjcy

8/2/2019 BADANIE DOGMATU TRÓJCY

http://slidepdf.com/reader/full/badanie-dogmatu-trojcy 1/45

DOGMAT TRÓJCY został dokładnie zbadany w Wykładach

Pisma wi tego, tom V, Pojednanie człowieka z Bogiem w ksi kachŚ ę ąż Bóg i Chrystus-Duch-Przymierza (tom I iXV, Epiphany Studies (…) ), jakrównież w innych naszych publikacjach. Wodzowie ró nych ko ciołówż ś nominalnych i inni trynitarze od czasu wydania ksi ki Pojednanie (…)ąż krytykowali i atakowali j , pomniejszali warto ć jej tre ci stanowi cej umiej tną ś ś ą ę ą egzaminacj i obalenieę dogmatu Trójcy. Niektórzy z owych wodzów niedawnostarali si zmodyfikowaćę i poja nić doktryn o Trójcy próbuj c uczynić j zrozumiał , atrakcyjn i wzmocnićś ę ą ą ą ą jej obronno ć. Dostarczyli wi c w swym mniemaniu dodatkowych silnychś ę argumentów i dowodów podtrzymuj cych ich stanowisko. Niektóre z nichą zostały ju zbadane w naszych publikacjach.ż

W ostatnich latach do przyj cia bł du o Trójcy zostali przekonani licznię ę ydzi - wierz cy w Jehow jako w jednego Boga - którzy przyj li Jezusa jakoŻ ą ę ę

swego Mesjasza (tak zwani „ ydzi Jezusowi”). Dlatego wierzymy, eŻ ż powinni my,ś aby oddać cze ć Bogu i Chrystusowi oraz pomóc innym,ś potwierdzić i obronić nauki Pisma wi tego prezentowane w ksi ceŚ ę ąż Pojednanie (…) i w innych naszych publikacjach, w których Trójca byłazbadana i odrzucona, jak równie zbadać i odeprzeć oraz odrzucićż modyfikacje, krytyki i dodatkowe argumenty wypracowane i u yte przezż trynitarzy do podtrzymania ich bł du. W badaniu tym czerpać b dziemyę ę materiał dowodowy z ró nych cz ci wymienionych naszych publikacji i zż ęś

innych ródeł, które bardzo cenimy.ź• Słowo trójca nie wyst puje w Bibliię

W Pi mie wi tym nie wyst puje słowo Trójca. Wyra enie to składa si zś Ś ę ę ż ę dwóch łaci skich słów - tres, znacz cego trzy i unitas, znacz cegoń ą ą jedno ćś i zawiera my l: trzy w jedno ci lub trzy w jednym.ś ś (Trójca po łacinie,trynitas, po angielsku trynity, po francusku, la trinite - przypis tłumacza).Aktualnie słowo Trójca wyra a my l, e trzej bogowie s jednym Bogiem (coż ś ż ą wbrew logice znaczyłoby, e 3 x 1 = 1 a nie 3), chocia nauczyciele Trójcy wż ż taki sposób jej nie okre laj . Raczej przedstawiaj j jako trzy osoby b d ceś ą ą ą ę ą jednym Bogiem, jako trzy osoby: Ojciec, Syn i Duch wi ty w jednym Bogu,Ś ę

wszystkie z tej samej substancji - równe sobie, współistniej ce i współwieczne.ą



Trynitarze przyjmuj ogólnie, e nie mog zrozumieć Trójcy, ani jej jasnoą ż ą wytłumaczyć. Jednak e wi kszo ć z nich dowodzi, i powinni w ni wierzyćż ę ś ż ą wszyscy wyznaj cy pokut , wiar w Jezusa jako Zbawiciela i po wi cenie sią ę ę ś ę ę Bogu, inaczej nie s prawdziwymi chrze cijanami. Niektórzy nawet twierdz ,ą ś ą e je eli wierz cy chrze cijanin zaprzecza Trójcy, to znaczy, i tkwiż ż ą ś ż

jeszcze w swych grzechach i b dzie wiecznie stracony, co dla wi kszo cię ę ś znaczy wieczne wiadome cierpienia w ognistym piekle (znaczenie piekłaś wyja niaj artykułyś ą Tera niejszej Prawdy nr 339/6 i 359/16). Trynitarzeź zaliczaj grupy wierz cychą ą chrze cijan zaprzeczaj cych Trójcy do klasyś ą „zwolenników” a nie chrze cijan.ś

• Tajemnice biblijne s zrozumiałeą Niektórzy twierdz , e Trójca nie jest jasno zrozumiała ani wytłumaczalna,ą ż

poniewa stanowi tajemnic a biblijne tajemnice powinny być przyjmowaneż ę bez pow tpiewania. Na to odpowiadamy, e greckie słowo, któregoą ż odpowiednikiem jest tajemnica, u yte w Biblii i w wieckiej grece nigdy nież ś

oznacza czegoś sprzecznego z sob , nierozs dnego, niewytłumaczalnego.ą ą Przeciwnie, wyst pujeę ono w Biblii w znaczeniu tajemnicy niezrozumiałej dlanie wtajemniczonych, lecz zrozumiałej dla wtajemniczonych, co mo naż sprawdzić przez zbadanie wszystkich wersetów Nowego Testamentuzawieraj cych greckie słowo mysterion.ą

Cz ć z nich skomentujemy: ewangeli ci Mat. 13:11; Mar. 4:11; Łuk.ęś ś 8:10 u ywaj słowa tajemnica w znaczeniu przez nas zdefiniowanym, co jestż ą widoczne na zasadzie kontrastu, jaki Jezus uwydatnił mi dzy uczniami,ę którym dane było zrozumieć tajemnice a ogółem ludzi, tłumem, któryrównie słuchał, lecz nie był obdarzony ich zrozumieniem. Z pewno ciż ś ą

zrozumiała jest tajemnica, o której mówi Apostoł Paweł w li cie do Rzymian 11:25,ś e Izrael b dzie w cz ciowym za lepieniu, dopóki nie b dzież ę ęś ś ę skompletowana pewna liczba wybranych a potem b dzie uwolniony od tegoę za lepienia.ś

Tajemnica wyja niona przez Apostoła Pawła w 1 Kor. 15:51, i ostatnia cz ćś ż ęś Ko cioła, składaj ca si z członków yj cych w czasie drugiego adwentuś ą ę ż ą naszego Pana, nie za nie w mierci, z pewno ci nie jest niezrozumiała,ś ś ś ą poniewa j rozumiemy. Zrozumiała jest te tajemnica, któr wyja nia namż ą ż ą ś Apostoł Paweł, i Adam i Ewa s typem Jezusa i Ko ciołaż ą ś (Efez. 5:32). Fakt eż Bóg wyja nił „tajemnic zakryt ” wi tymś ę ą ś ę (Kol. 1:26-27) dowodzi, i nie jestż

ona nie zrozumiała, bowiem rozumiemy, i Chrystus, Głowa i Ciało, nie jestż jedn osob , lecz grup osób (1 Kor. 12:12).ą ą ą

Apostoł Paweł powiada wr cz, e zrozumiał tajemnic Bogaę ż ę (Kol. 2:2);st d nie jest ona nie zrozumiała. Oczywi cie rozumiemy tajemnic Boga, eą ś ę ż Chrystus i Ko ciół jako „jeden nowy człowiek ”składaj si z wielu członkówś ą ę (Efez. 2:15; 1 Kor. 12:12-14, 20, 27). Rozumiemy równie tajemnic pobo no ciż ę ż ś jako b d c Chrystusemę ą ą (1 Tym. 3:16 - wyja nienie dalej)ś . Ponadto rozumiemytajemnic siedmiu gwiazdę (Obj. 1:20) przedstawiaj cych siedmiu zło onychą ż posłanników, których Bóg posłał, po jednym dla ka dego okresu Ko cioła,ż ś podobnie jak rozumiemy tajemnic siedmiu wieczników jako przedstawiaj cychę ś ą siedem okresów Ko cioła.ś

2



Zatem bł dne jest u ycie słowa tajemnica jako dowodu biblijnego, eę ż ż doktryna o Trójcy powinna być przyj ta bez kwestionowania jako biblijna doktryna.ę

• Trójca nauk poga sk ą ń ą Trójca jako poj cie Boga wyst puje w naukach wszystkich staro ytnychę ę ż

i praktycznie wszystkich współczesnych religii. Jest to prawd w odniesieniuą do religii chi skiej, według której cesarz składał corocznie ofiar duchowi trójcy.ń ę Konfucjusz powiedział: „Tao (Bóg) z natury jest jeden; pierwszy spłodziłdrugiego; obaj razem porodzili trzeciego; ci trzej uczynili wszystkie rzeczy”. Japo czycy mieli trzygłowe bóstwo zwane Sao Pao Fuh. Trójca w Indiachń (Trimurte), Brahma, Wisznu i Sziwa, jest czczona jako trzy osoby, chociaż pierwotnie Brahma był jeden jako boski pierwiastek. Jedno ze wi tych pismś ę o wiadcza: „Ta wielka jedno ć ma być wyra nie rozpoznawana jako trzejś ś ź bogowie w jednej osobie”. Jeden z jej hymnów podaje: „S trzy bóstwa;ą jednak e jest tylko jedno Bóstwo, ta wielka dusza”.ż

Wyrocznia chaldejska o wiadcza: „Jedno ć zrodziła Dwoisto ć, któraś ś ś przebywa z ni i wydaje wiatło intelektualne; z nich pochodzi trójca”.ą ś Imiona trójcy chaldejskiej to: Anu, Enlil i Ea. Trójca babilo ska przedstawionań jest w trzech obrazach w wi tyni Bela; fenick trójc tworzyli Ulomus,ś ą ą ę Ulosuros i Elium; trójc Egipcjan tworzyli Amon, Ptah i Ozyrys. Do greckieję trójcy nale eli Zeus, Posejdon i Pluton. Trójca Rzymian to: Jupiter, Netpun iż Pluton.

Monety dalajlamy (Tybet) maj odci ni ty wizerunek potrójnego bóstwa.ą ś ę Na tatarskiej monecie widnieje obraz człowieka z trzema głowami, któryreprezentuje ich trójc , zgodnie z tre ci napisu umieszczonego naę ś ą odwrotnej stronie. W skład trójcy irlandzkich pogan wchodziły bóstwa: Kriosan,Biosenai Sira; poga skich Skandynawian: Thor, Wodan i Frikko; poga skich Germanów:ń ń Odyn, Thor i Frija. Dawni Indianie w Ameryce Północnej i Południowej nazywaliswoich trzech w jednym bogu Tangalonga (jeden w trzech i trzech w jednym) i Trinimaaka (trójca). Przeto widzimy, e trójca jest najwy szymż ż bogiem praktycznie wszystkich narodów poga skich.ń

• Stopniowy rozwój trynitaryzmu

Lud Bo y starotestamentowy, w odró nieniu od pogan, nie wierzył w Trójc .ż ż ęStary Testament, wbrew twierdzeniom trynitarzy, nie naucza doktryny o Trójcy.

Nie jest ona nauczana nawet w Nowym Testamencie, jak to zobaczymy w tokudalszego rozwijania tematu. Wielu nawróconych, szczególnie po mierciś Apostołów pochodziło z pogan. Ludzie wykształceni spo ród nich przewa nieś ż nie porzucili swych trynitarskich wierze , lecz odnosili je do Jehowy, Jezusa iń Ducha wi tego.Ś ę

Jednak wszyscy wierz cy chrze cijanie pocz tkowo zaprzeczali, abyą ś ą ojciec i Syn byli równi sobie. Wodzowie i pisarze wczesnego Ko cioła jak, naś przykład, Ireneusz, Klement z Aleksandrii, Tertulian, Orygenes, Nowacjan,Arnobiusz, Euzebiusz itd., nader dobitnie potwierdzali, e Ojciec Niebia skiż ń jest Najwy szym Bogiem i e Jezus jest całkowicie podporz dkowany autorytetowiż ż ą i woli Boga.

3



Około roku 230 n. e. poczyniono pierwsze kroki w kierunku trynitarskiegobł du w Ko ciele w zwi zku z tematem stosunku Chrystusa do Ojca. Okołoę ś ą 262 roku n. e. wybuchały wielkie kontrowersje w Ko ciele na ten tematś i wzmagały si stopniowo. W roku 318 n. e. rozpocz ła si aria ska kontrowersja,ę ę ę ń w której Ariusz podtrzymywał Prawd , e Ojciec i Syn s odr bnymi osobamię ż ą ę

i istotami, przy czym Ojciec jest wi kszy a Syn mniej wielki. Ariuszowię przeciwstawił si Anastazy utrzymuj c, e Ojciec i Syn s dwiemaę ą ż ą osobami w jednej istocie, równi sobie i współcze ni.ś

• Konstantyn wprowadza trójcęKonstantyn, cesarz rzymski, miał widzenie i w konsekwencji za religię

swego cesarstwa w 313 roku naszej ery uznał chrze cija stwo. Jego wpływ wś ń sprawach ko cielnych stał si dominuj cy. Odczuwaj c obaw , e kontrowersjaś ę ą ą ę ż mi dzy Ariuszem i Atanazym oraz podział jaki wywołała zagra aj jedno cię ż ą ś

cesarstwa, zwołał na swój koszt na sobór w Nicei w przybli eniu tysi cż ą biskupów. Przybyło jedynie trzystu osiemdziesi ciu czterech. Wi kszo ćę ę ś powstrzymała si z obawy dostania si pod kontrol biskupa Rzymu, któryę ę ę podtrzymywał trynitarskie pogl dy. Biskup ten jednak, pomimo upływuą miesi cy sp dzonych na argumentowaniu, nie zdołał doprowadzićę ę wi kszo ci z trzystu osiemdziesi ciu czterech biskupów do uznania Trójcy.ę ś ę

Ostatecznie Konstantyn rozstrzygn ł spraw w 325 roku n. e. i Nicejskieą ę Wyznanie Wiary (trynitarskie) ogłoszono jako obowi zuj ce zasady wiaryą ą chrze cija skiej a wszystko, co byłoby jej przeciwne, jako herezj . Ariusz i inniś ń ę antytrynitarscy biskupi zostali ekskomunikowani a pozostali antytrynitarzeskazani na banicj z terytorium cesarstwa. W ten sposób Konstantyn, chociaę ż nawet nie był członkiem ko cioła ani ochrzczonym, rozstrzygn ł kwestiś ą ę sporną i dlatego był i jest uwa any przez wielu za twórc Trójcy.ż ę

Trynitaryzm jednak został ostatecznie sformułowany na pierwszym soborzew Konstantynopolu w 381 roku n. e., gdy uchwalono dekret o osobowo ci i bosko ciś ś Ducha wi tego, pomimo e historyk HarnackŚ ę ż (Mc Clintock and Strong'sCyclopedia, tom I, str. 392) dowodzi, i wi kszo ć chrze cijan w trzecimż ę ś ś stuleciu wierzyła, e wi ty Duch jest tylko moc Bo . Na soborze w Efezie wż ś ę ą żą 431 roku n. e. i w Chalcedonie w 450 roku n. e. przyj to, e Jezus istnieje wę ż poł czeniuą dwóch natur, ludzkiej i Boskiej. Ubocznym produktem ostatniegosoboru było dodanie Maryi jako uzupełnienie Trójcy. O wiadczenie głosi, eś ż

powinna być przyj ta i czczona jako Theotokos, „Matka Boga”.ęWidocznym wi c jest, e trynitaryzm pierwotnie nie był przyj ty mocę ż ę ą

argumentacji przemawiaj cej na jego korzy ć, lecz na podstawie władzyą ś cesarza Konstantyna i jego nast pców, którzy przemoc narzucili dogmatę ą Trójcy wiatu chrze cija skiemu skazuj c na banicj i degraduj c jegoś ś ń ą ę ą oponentów, maj cych zdecydowanie lepsze argumenty w debatach nad tą ą kwesti . Wi kszo ć ludu chrze cija skiego pocz tkowo opowiadała si poą ę ś ś ń ą ę stronie oponentów i traktowała nauk o Trójcy jako obc wierzeniu, któreę ą przewa ałoż od czasów Chrystusa i Apostołów. Jednak musieli si ugi ć przedę ą moc cesarzy,ą którzy zmusili poddanych do przyj cia tego bł du.ę ę

Kontrowersje trwały wiele stuleci zanim oponenci tej doktryny zostalizmuszeni do poddania si . Trynitarze zawdzi czali swoje zwyci stwoę ę ę

4



armiom, generałom i cesarzom, co ponownie wykazuje, e ta doktrynaż nie była rozpowszechniona mieczem Ducha (Efez. 6:17), lecz mieczem CesarstwaRzymskiego.

Dogmat trójcy bez dalszego rozwa ania powinien być rozpoznany jakoż nieprawdziwa doktryna i bezwzgl dnie odrzucony przez wszystkich my l cychę ś ą ludzi, nawet je li jedyn podstaw byłoby to, co dotychczas przedstawiali my,ś ą ą ś a mianowicie: Słowo Trójca nie znajduje si nigdzie w Biblii (jak to wykazujeę konkordancja biblijna). Nie pojawia si ono nawet w chrze cija skiej literaturzeę ś ń do pocz tku trzeciego stulecia naszej ery. Trynitarze zmuszeni s przyznać,ą ą e dogmat Trójcy nie został zupełnie dopracowany przed czwartymż

stuleciem. ydzi, Boski lud przymierza starotestamentowego i kustosz StaregoŻ Testamentu (Rzym. 3:1-2), nigdy nie trzymali si nauki o jakiej Trójcy, nieę ś wyst pujeę równie najmniejsza aluzja do niej w Talmudzie, lub w woluminachż zawieraj cychą rabinackie pisma na temat Starego Testamentu.

Trynitarze jednak wbrew tym wszystkim rozwa aniom upieraj si , e Staryż ą ę ż

i Nowy Testament nauczaj o Trójcy. Pewne wersety rozwa ane powierzchownie,ą ż z powodu bł dnego ich tłumaczenia przez zwolenników dogmatu Trójcy,ę zdaj si w niektórych przypadkach przychylać do tej nauki. Jednak, wersetyą ę te wła ciwie zrozumiane tak nie nauczaj . Obecnie poddamy badaniu naukiś ą Pisma wi tego na ten temat, wł czaj c szczególnie te, które, jak twierdzŚ ę ą ą ą trynitarze, nauczaj ich doktryny, poniewa wszystkie wa ne przedmioty wą ż ż zakresie doktryny i praktyki winny być okre lone na podstawie Pismaś

wi tegoŚ ę (Izaj. 8:20; Dz. Ap. 17:11; 1 Kor. 2:5; 1 Tes. 5:21; 1 Jana 4:1) , wzgodno ci z u wi conym rozumem i faktamiś ś ę (Izaj. 1:18).

Rozpoczynamy od rozwa enia biblijnych ust pów, któreż ę pokazuj , e jest tylko jeden Najwy szy Bóg, Jehowa.ą ż ż

• Jest tylko jeden Najwy szy BógżBiblia jasno uczy, e jest tylko jeden wieczny Bóg i Ojciec, Jehowa - któryż

jest „od wieku a na wieki”ż (Ps. 41:14; 90:2; 106:48; Rzym. 16:26-27) - itylko jeden „jednorodzony syn” Ojca (Jan 1:18; 3:16).

Słowo „bóg” jest u ywane jako imi pospolite, gdy odnosi si do wieluż ę ę

bogów w niebie i na ziemi i jako imi własne, gdy odnosi si do „jednegoę ę Boga, Ojca”. Jehowa jest tym jednym Bogiem, o którym jest mowa w 5 Moj.6:4: „Słuchaj e Izraelu: Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest”; czy bardziejż dosłownie: „Słuchaj o Izraelu: Jehowa nasz Bóg jest jeden - Jehowa” lub„Jehowa jest naszym Bogiem; Jehowa jest jeden”. „Nie masz innego opróczniego” (Mar. 12:29, 32).

Słowo „bóg” znaczy „mocny”, lecz nie zawsze Wszechmocny, Jehowa. Jest ono u yte jako tłumaczenie ka dego z czterech hebrajskich słów - el,ż ż elach, eloah i elohim - z których wszystkie znacz mocny lub wielki. To jestą ogólne imi , cz sto i wła ciwie stosowane do naszego Niebia skiego Ojca, jakę ę ś ń również do naszego Pana Jezusa (proroczo), do aniołów i osób pot nychęż spomi dzy ludzi.ę

5



W 5 Moj. 10:17 elohim - pot ny lub wielki - jest u yte w odniesieniu doęż ż Jehowy, Wszechmocnego Boga, jak równie do innych bogów: „Albowiemż Pan (Jehowa), Bóg wasz, jest Bogiem bogów”. Hebrajskie słowo elohim jest wliczbie mnogiej, lecz u yte w tym sensie, aby stosowało si do obu form,ż ę liczby pojedynczej lub mnogiej - co na podobie stwo naszego słowa „my”,ś ń

które mo na zastosować do jednej osoby jak królewskie „my” (na przykład:ż „My, królowa Anglii”) lub redaktorskie „my” w przypadku redaktora gazetylub czasopisma.

Tak wi c, forma liczby mnogiej słowa elohim stosuje si do Jehowy jakoę ę forma majestatu. W 1 Moj. 32:30 i w S dz. 13:21, 22 anioł, jednostka, jestę nazwany elohim jako posłaniec Jehowy, a w 2 Moj. 7:1 termin ten zastosowany jest do Moj esza. Pisarze Starego Testamentu u ywali stale elohim w liczbież ż mnogiej z czasownikami i przymiotnikami w liczbie pojedynczej celemwskazania znaczenia liczby pojedynczej. Podobnie jak nasze słowo „no yce”,ż elohim jest u yte dla oznaczenia form liczby pojedynczej i mnogiej.ż

Słowo bogowie - ELOHIM w 2 Moj. 12:12 odnosi si do ksi t egipskich.ę ążą W 2 Moj. 21:6; 22:8, 9, 28 słowo elohim u yte jest widocznie w odniesieniuż do s dziów Izraela wyznaczonych przez Moj esza, poniewa byli pot nymię ż ż ęż m ami, osobami zajmuj cymi stanowiska o znacznym autorytecie. Aniołowieęż ą jako istoty duchowe nazwane s bogami w 1 Moj. 3:5 w około dwustu innychą miejscach Starego Testamentu.

Rozró nianie istot w Ps. 82:1, do których odnosi si słowo bóg, jest bardzoż ę znamienne: „Bóg [elohim] stoi w zgromadzeniu Bo ym [EL, czyli pot nych],ż ęż

a w po ród bogów [elohim] s dzi”. Tutaj pierwsze słowo „Bóg” wyra nie odnosiś ą ź

si do Jehowy, owego Wszechmocnego, natomiast „pot ni” i „bogowie”ę ęż odnoszą si do innych mo nych - Ko cioła wieku Ewangelii, synów Boga,ę ż ś których Głow lub Zwierzchnikiem jest Jezus i których wymienia wersetą szósty „Jam rzekł: Bogowie cie [ELOHIM], a synami Najwy szego [el yon,ś ż najwy szy Bóg] wy wszyscy jeste cie”.ż ś

Niebia ski Ojciec jest owym pot nym Zwierzchnikiem wszystkich innychń ęż mo nych - Najwy szym Bogiem nad wszystkimi. Inni pot ni lub wielcyż ż ęż otrzymaj sw wielko ć jak równie egzystencj wył cznie od Niego. W tymą ą ś ż ę ą wła nie znaczeniu Jezus powiedział, „Przecz mi zowiesz dobrym? nikt nieś ę jest dobry, tylko jeden, to jest Bóg” (Mat. 19:17). W ten sposób Jezus

podkre lił, e jedynie Jehowa jest wielkim ródłem wszystkiego, co dobre iś ż ź e cokolwiek miał w sobie dobrego (a wszystko to było dobre) pochodziło odż Jego Ojca, Jego Stworzyciela. Przez to oddał chwał Bogu, swemu Ojcu zaę dobro, które było w Nim, co powinni my jako przykład zastosować do samychś siebie (1 Kor. 15:10; Efez. 3:7; Jan 3:27; 1 Kor. 4:7; Jak. 1:17) . Jehowa jest jedynym ródłem wszystkiego, co jest dobre: „Słuchaj e Izraelu: Pan [Jehowa],ź ż Bóg nasz, Pan [Jehowa] jeden jest”.

Liczne inne fragmenty Pisma wi tego ucz , (a) e Ojciec jest jedynymŚ ę ą ż Bogiem w przeciwstawieniu do wszystkich innych i e w przeciwie stwie doż ń wszystkich innych jest On Najwy sz Istotż ą ą (Jan 17:3; 1 Kor. 8:4-6; 1 Tym.2:5, porównaj z Gal. 3:20; Jud. 25, ASV). Cytaty te odró niaj Ojca od Synaż ą nazywaj tylko Ojca Jednym Bogiem, dlatego wi c wyra aj my l, e jedynieą ę ż ą ś ż On jest Najwy sz Istot . W nast pnych wersetach Jezus i Apostołowież ą ą ę

6



wiadcz o wył cznej supremacji Ojcaś ą ą (Jan 14:28; 10:29; 1 Kor. 15:28; 11:3;3:23; 1 Piotr 1:3; Izaj. 42:8, ASV). Wszystkie te cytaty ucz o zwierzchnictwieą Ojca nad Synem, który jako nast pny po Bogu jest najwy sz Istot weę ż ą ą Wszech wiecie.ś Wył cznie Bóg, Jego Ojciec, zatrzymuje stanowiskoą najwy szego zwierzchnika.ż (b) Wszystkie wersety dotycz ce jedno ci Bogaą ś

traktuj o Nim jako o jednej tylko osobie lub istocie, aden nie mówi o Nimą ż jako b d cym trzema osobami w jednej istocie. Zatem dowodz one, eę ą ą ż Ojciec sam jest Najwy sz Istotż ą ą (5 Moj. 6:4, porównaj Mar. 12:29; 1 Król.8:60, ASV; 1 Kor. 8:4; Jak. 2:19). Prosimy w rozwa eniu punktu (b)ż uwzgl dnić wersety podane w punkcie (a).ę Cytaty te najja niej ucz , e jestś ą ż tylko jeden Bóg; ani te, ani adne inne cz ciż ęś Pisma wi tego nie nauczaj , i sŚ ę ą ż ą trzy osoby b d ce jednym Bogiem i stanowi ceę ą ą jednego Boga.

• Jedynie Jehowa jest Wszechmog cym Bogiemą Imi Jehowa nie jest ogólnikowym okre leniem, jako słowo bóg, lecz jestę ś

imieniem własnym, osobistym imieniem wyró niaj cym Wszechmocnego Ojcaż ą

i — wbrew przeciwnym twierdzeniom - nigdzie nie jest w Pi mie wi tymś Ś ę zastosowane do jakiejkolwiek innej istoty. Imi Jehowa, Yahveh lub Yahwehę (w zale no ci od tego, ile i jakie samogłoski dodane s do tetragrammatonuż ś ą JHWH), podobnie jak inne imiona własne, nie powinno być tłumaczone. WBiblii KJV, RSV i w innych tłumaczeniach Starego Testamentu (mi dzy innymię polskich, oprócz Biblii Tysi clecia - przypis tłumacza) odró nienie tegoą ż imienia jest zagubione przez powszechnie tłumaczone słowo Pan. PrzekładASV (a tak e w Biblii Tysi clecia, gdzie oddano jako Jahwe - przypisż ą tłumacza) dobrze oddaje to imi słowem „Jehowa”. Imi JHWH (Jehowa)ę ę wyst puje w Starym Testamencie sze ć tysi cy osiemset dwadzie cia trzy razy.ę ś ę ś

Niektórzy bł dnie przypuszczaj , e imi Jehowa stosuje si czasami do Jezusa.ę ą ż ę ę Dlatego cytujemy kilka z wielu wersetów Pisma wi tego dowodz cych, eŚ ę ą ż to imi nale y wył cznie do Jehowy, wielkiej Pierwszej Przyczyny wszystkichę ż ą rzeczy: „A tak niech poznaj , e ty, którego imi jest Pan [Jehowa], ty samą ż ś ę ś Najwy szy nad wszystk ziemi ”ż ą ą (Ps. 83:19).

„Ja Pan [Jehowa], toć jest imi moje, a chwały mojej nie dam innemu”ę (Izaj. 42:8). Nie tylko imi Jehowa jest zastosowane do Najwy szej Istoty jakoę ż Jej wył czne imi , lecz jako Jehowa jest pokazany, i nie jest Synem, któryą ę ż jest w tym fragmencie przedstawiony jako wezwany przez Jehow , uj tyę ę przez Niego za r k i strze ony oraz dany przez Niego. Jehowa jestę ę ż

hebrajskim imieniem u ytym w tym cytacie w miejscu, gdzie wyst puje tytułż ę „Pan” (Izaj. 42:6-8).

Proroctwo Jeremiasza 23:6 poprawnie przetłumaczone wyra nie rozró niaź ż mi dzy Bogiem Jehow i Chrystusem. Trynitarze ra co bł dnie przetłumaczylię ą żą ę i bł dnie zastosowali du e litery (w wersji angielskiej Biblia podaje: PANę ż SPRAWIEDLIWO Ć NASZA - przypis tłumacza) w tym wersecie, aby muŚ nadać znaczenie trynitarskie. Poprawne tłumaczenie wskazuje, e Chrystusż nie jest Jehow : „Toć jest imi jego, którym Pan [Jehowa] go [Chrystusa]ą ę zwać b dzie: sprawiedliwo ć nasza”. Prosimy porównać ten fragment z 1 Kor.ę ś 1:30. W taki sposób Chrystus jest przez Jehow mianowany Zbawicielemę wiata a nieś samym Jehow . Zobacz dosłowny przekład dra Younga, który,ą

chocia trynitarzż tłumaczy ten werset tak jak my.

7



Trynitarze tłumacz c bł dnie Jer. 33:16 nie powtórzyli bł du z zastosowaniemą ę ę du ych liter, poniewa niew tpliwie bali si , e to sugerowałoby, i Ko ciółż ż ą ę ż ż ś równie jest Jehow , na co rzeczywi cie wskazuje ich przekład, gdyż ą ś zastosuje si tu analogiczny sposób tłumaczenia jak w wypadku Jer. 23:5, 6.ę Poprawne tłumaczenie tego wersetu jest nast puj ce: „Toć jest imi , którymę ą ę

Pan [Jehowa] j [Jerozolim - Ko ciół] nazwie: sprawiedliwo ć nasza”.ą ę ś ś Trynitarze pogwałcili zasady gramatyczne prawie we wszystkich

przekładach oddaj cych te dwa bardzo podobne fragmenty. Bł d tak daleceą ą za lepił tłumaczy,ś e popchn ł ich do naruszenia elementarnych zasadż ą hebrajskiej składni!

Poprawny przekład Jer. 23:6 dowodzi, e Jezus nie jest Jehow , natomiastż ą bł dne tłumaczenie obu cytatów czyni Jezusa i Ko ciół Jehow , co wedługę ś ą zasad trynitarzy zebrałoby wszystkich razem w jedno! Wła ciwy przekład Jer. 23:6ś rozró nia Jehow i Chrystusa; a Jer. 33:16 rozró nia Jehow i Ko ciół! Zatemż ę ż ę ś ten ust p potwierdza nasz punkt widzenia.ę

Ps. 110:1 równie dowodzi, e Jezus nie jest Jehow : „Rzekł Pan [Jehowa,ż ż ą w j zyku hebrajskim] Panu [adon, nie Jehowa, w j zyku hebrajskim] memuę ę [Dawida]: Si d po prawicy mojej, dok d nie poło nieprzyjaciół twoichą ź ą żę podnó kiem nóg twoich”. Tutaj Jehowa i Jezus s wyra nie odró nieni jedenż ą ź ż od drugiego; Jehowa obiecuje wywy szyć Jezusaż (Pana Dawidowego - Mat.22:41-46; yd. 1:13)Ż podczas tysi cletniego królowania (Obj. 20:4, 6; Dan. 7:13,ą 14), do funkcji swej prawej r ki, gdy wszyscy nieprzyjaciele b d poło eni pod nogię ę ą ż Jego (1 Kor. 15:25).

Izaj. 6:1, 3, 5, 8, 11, 12 te traktuje o Jehowie i o naszym Panu Jezusie jakoż oistotach osobnych i ró nych. W wersetach 1, 8, 11 nasz Pan jest okre lonyż ś

hebrajskim słowem adonai w przekładzie KJV i innych przetłumaczonym jakoPan, którego pierwsza litera jest du a, natomiast w wersetach 3, 5, 12ż tetragrammaton JHWH (Jehowa), jest słowem hebrajskim przetłumaczonymna słowo „Pan”, pisanym w cało ci du ymi literami w KJV, RSV itd. Jehowaś żi Jezus s przedstawieni w ósmym wersecie przez słowo „nam” w zdaniuą „kto nam pójdzie?” Jezus tutaj zapytuje: „Kogo po l ? a kto nam pójdzie?”ż ś ę Ten fakt, e obaj, JHWH i Adonai s wymienieni w Izaj. 6, pierwszyż ą oznaczaj cy Jehow a ostatni Jezusa, dowodzi, i Jezus nie jest Jehow . Jezusą ę ż ą jest namiestnikiem Jehowy, Jego Przedstawicielem, nie samym Jehow . Mal.ą 3:1; Joz. 5:14 i liczne inne wersety Pisma wi tego potwierdzaj ten samŚ ę ą

fakt.Zwróćmy ponadto uwag na fakt, e Jezus jest Sług Jehowy, nie samymę ż ą Jehową (Izaj. 42:1, 6, 19; 52:13; 53:11); e jest Ramieniem Jehowy,ż Przedstawicielem, nie samym Jehow (Izaj. 53:1); e jest Synem Jehowy, nieą ż samym Jehow (Ps. 89:28; 2:7, 12, porównajmy z Dz. Ap. 13:33; yd. 1:5; 5:5),ą Ż e jest Aniołem Jehowy, „ten anioł [posłaniec] Pa ski”, nie samym Jehowż ń ą

(1 Moj. 22:11, 15; 2 Moj. 3:2; 4 Moj. 22:22-27, 31-32, 34-35; Ps. 34:8; Mal. 3:1),e jest Towarzyszem Jehowy, nie samym Jehowż ą (Zach. 13:7; Przyp. 8:30).

Jezus nie jest Wszechmocnym Bogiem, chocia jest bardzo pot ny, jestż ęż On - nast pnym po Jehowie - najpot niejszym z bogów [elohim]. Trynitarzeę ęż

odwołuj si do Ps. 45:7, 8, porównanych z yd. 1:8, 9 jako dowodu, i Bógą ę Ż ż Ojciec nazywa Jezusa Wszechmog cym Bogiem. W cytowanych wersetachą

8



czytamy; „Stolica Twoja, o Bo e! na wieki wieków; laska sprawiedliwo ci jestż ś lask królestwa twego. Umiłowałe sprawiedliwo ć, a nienawidziłe nieprawo ci;ą ś ś ś ś przeto pomazał ci , o Bo e! Bóg twój olejkiem wesela nad uczestnikówż ę ż twoich”. Jehowa zwraca si tutaj do Chrystusa jako boga, bardzo mocnego,ę jednak, jak pokazuje werset ósmy, Chrystus ma Jehow za swego Boga,ę

Pot nego, Wszechmocnego. To pokazuje, e Syn jest ni szy od Ojca i nieęż ż ż jest Mu równy ani nie jest t sam istot .ą ą ą

W Ps. 45:7, 8 hebrajskie słowo elohim jest przetłumaczone jako „Bóg”we wszystkich trzech wypadkach. Oczywi cie mo e si ono odnosić doś ż ę Jehowy, jak w ostatniej cz ci ósmego wersetu (zobacz tak e, na przykład, 5ęś ż Moj. 10:17), jednak mo e równie być u yte w odniesieniu do innychż ż ż pot nych istot, aniołów i ludzi, jak to ju nadmienili myęż ż ś (1 Moj. 32:30;S dz. 13:21-22; 2 Moj. 7:1; 12:12; 21:6; 22:8-9, 28; Ps. 82:1)ę . Strongwyja nia, e elohimś ż oznacza, „bogów w zwykłym znaczeniu, natomiast wszczególnym sensie okre laś Najwy szego Boga, a zastosowaneż

okoliczno ciowo oznacza urz dników ze wzgl du na nale ny im szacunek”.ś ę ę ż• Jezus nie jest Jehow , owym Wszechmocnymą

Wi kszo ć trynitarzy wierzy, e Jehowa ze Starego Testamentu jest Jezusemę ś ż Chrystusem z Nowego Testamentu. Jednak nast puj ce wersety Pisma wi tegoę ą Ś ę powinny przekonać ka dego uczciwego studenta Biblii, e Jehowa jest Bogiemż ż Ojcem z Nowego Testamentu a Jezus jest Synem Jehowy.

Prócz wierzenia, e Jezus jest Jehow , wyst puje pogl d, i Ojciec też ą ę ą ż ż jest Jehow i razem z Duchem wi tym ci trzej s zupełnym Jehow . Jednaką Ś ę ą ą ten zwi zek, zamiast uformować trzech bogów, daje w rezultacie dziwną ą kombinację jednego Boga. Jehowa jest jedn osob a nie trzema.ą ą

„Słuchaj e Izraelu: Jehowa, Bóg nasz, Jehowa jeden jest”ż (5 Moj. 6:4).Zgodnie z tym wersetem Jehowa jest jedn , nie trzema istotami. Inneą przekłady tego wersetu nawet ja niej oddaj my l i Jehowa jest jednś ą ś ż ą osob : „Jehowa nasz Bóg, Jehowa jest jeden”; „Jehowa jest naszym Bogiem,ą Jehowa sam”. Zauwa te : „Ty, Jehowa! sam, ty sam”ż ż (Neh. 9:6) i „A takniech poznaj , e ty, którego imi jest Jehowa, ty sam Najwy szy nadą ż ś ę ś ż wszystk ziemi ”ą ą (Ps. 83:19). Przekład marginalny ASV podaje: „A tak niechpoznaj , e jedynie ty, którego imi jest Jehowa, jeste Najwy szym nadą ż ę ś ż wszystk ziemi ”.ą ą

Pismo wi te dowodzi, i Ojciec jest Jehow . W Dz. Ap. 3:22-23 Piotr cytujeŚ ę ż ą 5 Moj. 18:15, 19 i dowodzi, e Chrystus jest „prorokiem jak Moj esz”.ż ż Zacytujemy z 5 Moj. 18:15-19 i umie cimy imi Chrystusa w nawiasach poś ę ka dym fragmencie cytatu odnosz cym si do „proroka jak Moj esz”, abyż ą ę ż wykazać ró nic mi dzy Nim a Jehow : „ Proroka [Chrystusa] z po rodkuż ę ę ą ś ciebie, z braci twojej, jakom ja jest, wzbudzi tobie Jehowa, Bóg twój; onego[Chrystusa] słuchać b dziecie (.). Przeto rzekł Jehowa do mnie (.) Prorokaę ż [Chrystusa] im wzbudz z po rodku braci ich, jako ty jest i wło [Jehowa]ę ś ś żę słowa moje w usta jego [Chrystusa] i opowiadać im b dzie [Chrystus]ę wszystko, cokolwiek mu [Chrystusowi] rozka [Jehowa]. I (…) ktokolwiek nieżę b dzie posłuszny słowom moim [Jehowy], które on [Chrystus] mówić b dzieę ę

w imi moje [Jehowy], Ja tego szukać b d na nim”.ę ę ę

9



Z powy szego jasno wynika, e sam Jehowa nie b dzie tym Prorokiem,ż ż ę który ma być wzbudzony; raczej, to wła nie Jehowa wzbudzi kogo innego, kto,ś ś podobny do Moj esza, b dzie rzecznikiem Jehowy. Słowa, które ten Prorokż ę b dzie mówił, b d słowami wło onymi w Jego usta przez Jehow ; B dzie mówił,ę ę ą ż ę ę co rozka e Jehowa.ż

W dodatku do wiadectwa Piotra, i Jezus raczej jest „Prorokiem Jehowy”ś ż a nie Jehow mamy wiadectwo samego Jezusa: „Jam przyszedł w imieniu Ojcaą ś mego” (Jan 5:43); ”Bom ja z siebie samego nie mówił, ale ten który mi posłał,ę Ojciec, on mi rozkazanie dał, cobym mówić i cobym powiadać miał. I wiem,e rozkazanie jego jest ywot wieczny; przeto to, co ja wam mówi , jako miż ż ż ę

powiedział Ojciec, tak XXXXX..........

• Jezus jest pomazanym synem Jehowy

Ps. 2:2 nadmienia o pomaza cu Jehowy. Apostoł Piotr stosuje ten wersetń do Jezusa w Dz. Ap. 4:25-27. Zwróćmy uwag na odró nienie mi dzy Jehowę ż ę ą

i Jego Pomaza cem; Słowo „pomazany” po grecku znaczy „Chrystus”.ńBezpo rednie tłumaczenie e Jezus jest Synem Jehowy znajdujemy w Ps. 2:7:ś ż „Opowiem ten dekret: Pan [Jehowa] rzekł do mnie: Syn mój jeste ty, Jamś ciebie dzi spłodził”. Apostoł Paweł stosuje ten werset do Jezusa w Dz. Ap.ś 13:33; yd. 1:5 i 5:5. Widocznym jest, i Paweł wierzył, e Jezus i Jehowa sŻ ż ż ą dwiema ró nymi osobami.ż

W Ps. 16:10 Dawid rzekł, „Bo nie zostawisz [Jehowo] duszy mojej w grobie[szeol], ani dopu cisz [Jehowo] wi temu twemu ogl dać ska enia”. W dzieś ś ę ą ż ń zesłania Ducha wi tego Piotr zastosował ten werset do Jezusa w Dz. Ap.Ś ę 2:25-31. Ten, którego dusza została wzbudzona z szeolu — hadesu, który nie

ogl dał ska enia, nie był Bogiem Jehow , ale Jezusem, wi tym Jehowy —ą ż ą ś ę patrz w 31.

W Ps. 22:8, 9 znajdujemy te słowa: „Wszyscy, którzy mi widz , szydz zeę ą ą mnie; wykrzywiaj g b , chwiej głow , mówi c: Spu cił si na Pana [Jehow ],ą ę ę ą ą ą ś ę ę niech eż go wyrwie; niech go wybawi, poniewa si w nim kocha”.ż ę Porównajmy to z Mat. 27:43. W wersecie 35 Mateusz stosuje Ps. 22:19 do Jezusa. Oczywistym jest, e ukrzy owanym był ten, który „ufał w Jehowie” aż ż nie sam Jehowa.

W Ps. 110:4 znajduje si dalszy dowód, e Jehowa i Jezus nie s t sam osob :ę ż ą ą ą ą „Przysi gł Pan [Jehowa] a nie b dzie tego ałował, mówi c: Ty jestą ę ż ą ś

kapłanem na wieku według porz dku Melchizedekowego”. Kim jest ów „Ty ” zą ś tego wersetu? Czy Jehowa jest własnym kapłanem? W li cie do ydówś Ż czytamy, e Jezus jest kapłanem Jehowyż ( yd. 5:5-10; 6:20; 7:21)Ż .

Liczne wersety Nowego Testamentu uto samiaj Jezusa z sprawiedliwymż ą Sług Jehowy wymienionym w Izaj. 53ą (zobacz Mat. 8:17; Mar. 15:28; ASV margines; porównaj Izaj. 53:8-9 z Dz. Ap. 8:30-35). Ponadto Jezus sam powiedział,e Izaj. 53:11, 12, , (…) si (…) musi (…) wypełnić na mnież ę (Łuk. 22:37). A

skoro nasz Pan sam powiedział, i jest sług Jehowy zacytujemy z Izaj. 53 iż ą umie cimyś imi Jezusa w nawiasach po ka dym fragmencie stosuj cym się ż ą ę do Niego, aby wyra nie odró nić Jezusa od Jehowy: „Wszyscy my jako owceź ż ś

zbł dzili, ka dy na drog sw obrócili my si , a Pan [Jehowa] wło ył na [naą ż ę ą ś ę ż ń Jezusa] nieprawo ć wszystkich nas (…) Takci si Panu [Jehowie] upodobałoś ę

10



zetrzeć go [Jezusa], i niemoc utrapić, aby poło ywszy [Jehowa] ofiar zaą ż ą grzech dusz sw [Jego, Jezusa], ujrzał [Jezus] nasienie swoje, przedłu yłę ą ż [Jezus] dni swoich; a to si podoba Panu [Jehowie] przez r k jego [Jezusa]ę ę ę aby się szcz liwie wykonało (…) On sam [Jezus] grzech wielu odniósł, i zaęś przest pcówę si modlił”ę (Izaj. 53:6, 10, 12).

Forma j zykowa byłaby bez znaczenia, gdyby Jehowa i Sługa Jehowy bylię t sam osob . Czy Jehowa starł siebie? Je li Jezus jest Jehow , to kto jestą ą ą ś ą Sług Jehowy, który „grzech wielu odniósł”? Je li Jezus jest Jehow , to kto zaą ś ą przest pców si modlił? Kto poło ył „ofiar za grzech dusz sw [Jego]” -ę ę ż ą ę ą Ojciec czy Jego Syn, Jezus Chrystus?

Zgodnie z Ewangeli Mateusza 2:5, 6 Jezus urodził si w Betlejem wypełniaj cą ę ą proroctwo Micheasza 5:2. Werset 4 mówi o tej samej osobie: „I stanie[maj cyą urodzić si w Betlejem - Jezus] a pa ć (ich) b dzie w sile Pa skiej [Jehowy], ię ś ę ń w sławie imienia Pana [Jehowy], Boga swego”. Zgodnie z tym Jehowa jestBogiem tego, który ma si narodzić w Betlejem, który ma być władc Izraela.ę ą

Kto si urodziłę w Betlejem - ojciec czy Syn? Czy Jezus jest Bogiem Jezusa; Jezus powiedział, e Ojciec jest Jego Bogiem; Jezus nigdy nie mówił, e jestż ż Bogiem Ojca (porównaj Mat. 27:46; Jan 17:3; 20:17; Efez. 1:17; Obj. 3:12).

W Ewangelii Łukasza 4:21 Jezus o wiadczył, e wersety z Izaj. 61:1-2ś ż (Łuk. 4:18-19) wypełniły si w Nim. Po wpisaniu imienia Jezus w nawiasyę umieszczone w odpowiednich miejscach czytamy: „Duch Panuj cego Panaą [Jehowy] jest nade mn [Jezusem]; przeto mi [Jezus] pomazał Pan [Jehowa],ą ę abym opowiadał Ewangeli cichym, posłał [Jehowa] mi [Jezusa], abymę ę zwi zał rany tych, którzy s skruszonego serca, abym zwiastował pojmanymą ą wyzwolenie, a wi niom otworzenie ciemnicy”. Kto kogo pomazał? Czy Jezusęź

pomazał siebie? Czy Jezus pomazał Ojca? Piotr o wiadczył, e Ojciec pomazałś ż Jezusa (Dz. Ap. 10:38) czyni c Go przez to Pomaza cem, czyli Chrystusem,ą ń Ojciec, który jest Jehow , pomazał swego Syna Jezusa Chrystusa.ą

Dlatego Biblia uczy, e Jezus Chrystus nie jest Jehow Bogiem, lecz jestż ą Synem Jehowy Boga. Jezus nigdy nie twierdził inaczej, nie czynili tego też Jego Apostołowie.

• Według wersetów Izajasza Jezus nie jest owymWszechmocnym

Trynitarze dowodz , powołuj c si na Izaj. 7:14 i Mat. 1:23, e Jezus jestą ą ę ż

Bogiem, poniewa imi Emanuel nadane Jezusowi znaczy „Bóg z nami” a toż ę dowodzi, i Jezus jest Bogiem. Lecz tak nie jest! Nazwanie Jezusa Emanuelemż nie znaczy, e On jest Jehow , lecz i przez Niego Jehowa jest z rodzajemż ą ż ludzkim, dostarczaj c w swej cudownej miło ci Jezusa, ceny okupu jakoą ś zbawienia dla całej ludzko ciś (1 Tym. 2:4-6; yd. 2:9; 1 Jan 2:2)Ż .

Trynitarze s pr dcy do wskazywania na Izaj. 9:6, gdzie Jezus jestą ę nazwany „Bóg mocny, Ojciec wieczno ci”. Lepsze tłumaczenia na j zykś ę angielski (patrz na przykład ASV, NASB, Rotherham i Young) nie u ywaj cż ą przedimka „the” (który wskazuje, e chodzi o Jehow - przypis tłumacza)ż ę przed „Bóg mocny” i „Ojciec wieczno ci”. Oczywi cie wyra enie to odnosi siś ś ż ę do Jezusa b d cego pot nym bogiem (elohim) pod zwierzchnictwem Jehowy,ę ą ęż lecz nie tak pot nym jak Jehowa, który sam jeden jest Wszechmocnymęż Bogiem.

11



Tytuł Jezusa „Ojciec Wieczno ci” został wyja niony wystarczaj co wś ś ą ksi ce „Pojednanie (…)” na stronach 160 i 161. Przedstawiono tam, w jakiąż sposób b dzie On Odnowicielem czy Dawc ycia w wieku Tysi clecia dla tychę ą ż ą ludzi, którzy w tym yciu nie mieli pełnej i kompletnej sposobno ciż ś zbawienia (zobacz nasz artykuł Nadzieja dla niezbawionych zmarłych, Ter.

Pr. nr 192/193). Nasz Pan Jezus b dzie im ojcem, gdy zostan wzbudzeni odę ą umarłych i odpowiednio zareaguj . Wówczas b dzie to czas przeznaczonyą ę na ich odrodzenie (Mat. 19:28; Łuk. 22:30) - regeneracj z mierci wę ś procesie zmartwychwstania i restytucji (Dz. Ap. 3:19-21). Urz d Jezusa jakoą „Ojca wieczno ci” jest chwalebnym urz dem. Jezus jednak nigdy nieś ę przywłaszczył sobie tego tytułu ani tego, e jest Ojcem. Raczej wielokrotnież podkre lał, e jest Synem, którego Ojciec posłał a nie Ojcemś ż (Jan 5:23-24,30, 36-37; 6:38-40, 44 itd.).

Trynitarze posługuj si Izaj. 40:3 próbuj c dowie ć, e Jezus jest Jehow .ą ę ą ś ż ą Czytamy: „Głos wołaj cego na puszczy: Gotujcie drog Pa sk [Jehowy],ą ę ń ą

prost czy cie na pustyni cie k Boga naszego”. Proroctwo to zacytowaneą ń ś ż ę w Nowym Testamencie (Mat. 3:3) stosuje si do pracy Jana Chrzcicielaę przygotowuj cej ydów na przyj cie Chrystusa. Jednak przypominamyą Ż ę czytelnikowi, e Jezus przyszedł umy lnie, aby czynić wol Ojca jak to wyraziłż ś ę „Mójci jest pokarm, abym czynił wol tego, który mi posłał, a dokonałę ę sprawy jego” (Jan 4:34). Jezus był narz dziem Ojca w wypełnianiu Jegoę łaskawego planu. Dlatego Jan Chrzciciel przygotowuj c ydów na przyj cieą Ż ę Chrystusa, przygotowywał drog do wypełnienia pracy Ojca.ę

Izaj. 40:10 jest potraktowany przez trynitarzy jako pewny dowód, e Syn jestż Jehow : „Oto panuj cy Pan [Jehowa] przyjdzie przeciwko mocnemu, a ramią ą ę jego panować b dzie nad nim”. Widzimy tu, e tylko Ojciec jest nazwanyę ż Jehow ; Jezus jest pokazany jako Jego „Rami ”. Podobnie w Izaj. 53:1 Jezusą ę jest nazwany „rami Pa skie [Jehowy]”.ę ń

Trynitarze twierdz , e Logos (Jezus w przedludzkim stanie) przemawia w Izaj.ą ż 43:10, 11, 13, lecz nie ma adnej wskazówki potwierdzaj cej, by to Onż ą czynił. Poprawna interpretacja biblijna - exegesis - nie prowadzi do takichwniosków, poniewa w tym wersecie nie ma takiej my li. Raczej musi byćż ś ona przypisywana temu tekstowi - eisegesis, co stanowi ulubiony zwyczajbł dzicieli. Jest rzecz oczywist , e Jehowa jest mówc w tych cytatach, jaką ą ą ż ą to wynika z u ycia tetragrammatonu (JHWH) w wersetach: 1, 3, 10, 11, 12,ż 15, 16, wskazanego przez słowo Pana napisane du ymi literami w wersji KJV.ż

Zgodnie z tym werset 10, „ em ja jest, a e przede mn nie byłŻ ż ą stworzony Bóg, ani po mnie b dzie”, stosuje si w pełni do Jehowy i Jegoę ę wieczno ci,ś poniewa On jest jedynym Bogiem, który istniał wiecznie wż przeszło ci i któryś b dzie istniał wiecznie przez cał przyszło ć: „Od wieku aę ą ś ż na wieki ty jest Bogiem”ś (Ps. 90:2).

Werset 11 konstatuje: „Ja, Jam jest Pan (Jehowa), a nie masz oprócz mniezbawiciela”. Trynitarze bł dnie wnioskuj : „Jezus tutaj o wiadcza, i jestę ą ś ż Bogiem i Zbawicielem a poniewa tylko Jezus jest Odkupicielem i Zbawicielem,ż jest On wi c Bogiem podobnie jak Jego Ojciec”. Jak to ju wykazali my, nieę ż ś tylko Logos jest tym, który czyni to o wiadczenie. Poprawne nie jest równieś ż sformułowanie e „tylko Jezus jest Odkupicielem i Zbawicielem”, ponieważ ż (jak przedstawiono w ksi ce Pojednanie (…) , rozdział 2; zobacz te BS,ąż ż

12



516) w ostatecznym znaczeniu Jehowa jest Odkupicielem i Zbawicielem (1Tym. 2:3; 4:10), b d c Autorem wielkiego planu zbawienia i dostarczaj cę ą ą Syna, aby był Zbawicielem wszystkich ludzi. Jednak to nie czyni Boga i Jezusa t sam osob . Abraham, bior cy syna swego Izaaka na gór Moria wą ą ą ą ę celu ofiarowania go, przedstawiał Boga w Jego miło ci ofiaruj cego swegoś ą

jednorodzonego Syna, aby był odkupicielem człowieka. Jednak Abraham iIzaak nie byli t sam osob .ą ą ą

W wersecie 15 czytamy: „Jam jest Pan (Jehowa), wi ty wasz,Ś ę Stworzyciel Izraelowy, Król wasz”. Trynitarze komentuj : „Poniewa Jezus jestą ż Stworzycielem a Biblia mówi, e Bóg stworzył wszystko, dlatego Jezus jestż Bogiem jak jest jego Ojciec”. Ponownie nie ma tutaj wzmianki o Logosie, Jezusiew przedludzkim stanie. Tekst mówi, e Jehowa jest „Stworzycielemż Izraelowym”. Tak, Biblia oznajmia, e Bóg „stworzył wszystkie rzeczy”ż (Obj.4:11, porównaj z 1 Moj. 1:1; 2:4). Lecz jak On je stworzył? Czytamy o „Bogu,który wszystko stworzył przez Jezusa Chrystusa” (Efez. 3:9). Wszystkie

rzeczy s z Ojca i przez Synaą (1 Kor. 8:6). To znaczy, e Logos stwarzał jakoż Przedstawiciel Boga; jednorodzony Syn Boga (Jan 3:16), stworzył wszystkierzeczy z wyj tkiem samego Bogaą (Jan 1:1-3; Kol. 1:15, 16).

Czy ów fakt, e jedna osoba przekazuje pewne funkcje na rzecz drugiejż osoby oznacza, e ta druga osoba jest t sam osob , która przekazuje?ż ą ą ą Oczywi cie e nie! W potocznej rozmowie mo emy powiedzieć, e pan Aś ż ż ż zbudował dom, chocia on sam go nie budował, nie wzioł nawet narz dzia doż ę r ki, by budować,ę lecz czynił to przez budowniczego. Z pewno ci posłu enieś ą ż si budowniczym nieę uczyniło go t sam osob , któr był budowniczy. Czy nieą ą ą ą mo emy tego zrozumieć?ż

W Izaj. 44:6, 8 ponownie nie znajdujemy wskazówki, e Logos jest mówc .ż ą Wersety 2, 6 pokazuj , i Jehowa jest mówc i On powiada (6, 8): „Oprócz mnieą ż ą nie masz Boga. Izali jest Bóg oprócz mnie? Nie masz zaiste skały; Ja o adnej nież wiem”. Trynitarz tak bł dnie wnioskuje: „Poniewa Jezus, Logos, o wiadczyłę ż ś i nie ma Boga oprócz Niego a my wiemy, e Ojciec istnieje, zatem termin Bógż ż musi si odnosić do Bo ej Rodziny a nie po prostu do Jednostki Duchowej ię ż pojedynczej”. Rzeczywi cie prawd jest, i nie ma adnego najwy szego Bogaś ą ż ż ż oprócz Jehowy, Wszechmocnego, Wszechmog cego, Wszechwiedz cego. Oną ą jest najwi kszym! aden inny bóg lub bogowie, bez wzgl du na moc, jakę Ż ę zmartwychwstały Pan Jezus, który pod zwierzchnictwem Boga ma wszelkiautorytet w niebie i na ziemi (Mat. 28:18), nie mógłby otrzymać Boskiego

stanowiska najwy szej zwierzchno ciż ś (5 Moj. 5:7; 10:17; Ps. 83:19; 97:9;Izaj. 42:8; 45:6, 14, 18, 21, 22; 48:11). A istniej te liczni inni bogowieą ż (pot ni) mniej pot ni ni Jezusęż ęż ż (1 Kor. 8:5; Ps. 82:1, 6). Izaj. 48:16 czytamy:„Nie mówiłem od pocz tku w skryto ci;ą ś ale od onego czasu, którego si toż ę działo, tamem był. A teraz panuj cy Pan posłał mi i duch jego”. Trynitarzeą ę twierdz : „Poniewa panuj cy Pani imi odnosi si do Ojca i Jezusa,ą ż ą ę ę wyra enie duch jego musi być trzeci osob Istoty Boskiej Rodziny”.ż ą ą

Rozumowanie to ponownie nie jest poprawne i przesłanka jest bł dna.ę „Panuj cy Pan” oczywi cie odnosi si do Jehowy, lecz nic tu nie wskazuje anią ś ę mówi, e „mi ” odnosi si do Jezusa. Jedynie przez niewła ciw interpretacjż ę ę ś ą ę

tego wersetu On mo e być tam znaleziony. Nie mo emy stracić z oczu faktu,ż ż e ten fragment jest cz ci proroctwa Izajaszowego. Chocia Izajaszż ęś ą ż

13



niekiedy wskazuje i odnosi si proroczo do Jezusa (jak w Izaj. 53), tutaj jednakę wyst pujeę on sam a nie Jezus i w zacytowanym proroctwie mówi za siebieoraz za Jehow . Niekiedy w proroctwie Jehowa bezpo rednio mówi przezę ś Izajasza, jak w wersecie 17, lecz w innych przypadkach Izajasz mówi odsiebie, jak np. w wersecie 16. Od pocz tku swego prorokowania nie mówił „wą

skryto ci”, leczś otwarcie, publicznie i od pocz tku swego prorokowaniaą zawsze „tam był”, gotowy do mówienia na polecenie Jehowy (porównaj z 6:8).

Trynitarze daj , aby my wierzyli, i Jezus musi być Jehow , poniewa jestżą ą ś ż ą ż naszym wielkim nauczycielem, jak o tym czytamy w Izaj. 54:13, „A wszyscysynowi twoi b d wyuczeni od Pana [Jehowy], i obfito ć pokoju b d mielię ą ś ę ą synowi twoi”. Jednaj Jezus sam twierdził, i jest jedynie przedstawicielem Ojca,ż mówi c: „Nauka moja nie jest ci moja, ale tego, który mi posłał. Je liby ktoą ę ś chciał czynić wol jego, ten b dzie umiał rozeznać, je li ta nauka jest zę ę ź Boga, czyli ja sam od siebie mówi (…) Przeto to, co ja wam mówi , jako mię ż ę

powiedział Ojciec, tak mówi (…) Albowiem słowa, które mi dał, dałem im”ę ś (Jan 7:16-17; 12:50; 17:8).

Wszystkie rzeczy pochodz od („z którego wszystko”) Ojca i przez Synaą (1 Kor.8:6). Nie mamy trudno ci w wyra aniu swego uznania Synowi i Ojcu za dziełoś ż stworzenia (Jan 1:3, Izaj. 40:28), poniewa Paweł wyja nia, e Syn, jakż ś ż zawsze, był czcigodnym przedstawicielem Ojca: „Bóg (…) W te dniostateczne mówił nam przez Syna swego, którego postanowił dziedzicemwszystkich rzeczy, przez którego i wieki uczynił” ( yd. 1:1-2)Ż .

• Jezus pot nym przedstawicielem Jehowyęż„Bo choć s , którzy bogami nazywani bywaj i na niebie i na ziemi:ą ą

(jako jest wiele bogów i wiele panów). Ale my mamy jednego Boga Ojca, zż którego wszystko, a my w nim; i jednego Pana Jezusa Chrystusa, przezktórego wszystko a my przeze ”.ń (1 Kor. 8:5-6).

Apostoł Paweł cał spraw przedstawia tu bardzo jasno. Wierzymy w toą ę gł boko: wszystko pochodzi od Ojca — Jehowy: On jest pierwsz przyczynę ą ą wszystkich rzeczy i wszystkie rzeczy powstały przez, czyli za po rednictwemś naszego Pana Jezusa. Jezus jest przedstawicielem Jehowy we wszystkim:„Wszystkie rzeczy przez nie (Słowo) si stały, a bez niego nic si nie stało,ę ę co si stało”ę (Jan 1:3). On jest „obrazem Boga niewidzialnego i pierworodnywszystkich rzeczy stworzonych. Albowiem przeze stworzone s wszystkień ą

rzeczy, które s na niebie i na ziemi, widzialne i niewidzialne (…) wszystkoą przeze i dlań niego stworzone jest. A on jest przed wszystkimi, i wszystko wnim stoi” (Kol. 1:15-17). „Bóg, który wszystko stworzył przez JezusaChrystusa” (Efez. 3:9). Ponownie Apostoł o wiadcza, i jest „Jeden Bóg iś ż Ojciec wszystkich, który jest nade wszystko” (Efez. 4:6).

Jezus dał takie samo wiadectwo. Twierdził, i nie był Ojcem, lecz Synemś ż Ojca, posłusznym synem (Jan 9:35-37; 10:36-38), który nie czynił swojejwoli, lecz wol swego Ojca. Powiedział: „Mójci jest pokarm, abym czynił wolę ę tego, który mi posłał, a dokonał sprawy jego”ę (Jan 4:34). „Nie mo e Synż sam od siebie nic czynić”; „Nie mog ć ja sam od siebie nic czynić (…) Nię ż

i bym czynił wol moj , ale wol onego, który mi posłał”ż ę ę ę ę (Jan 5:19, 30;6:38).

14



Jezus rzekł: „Wy mi nazywacie nauczycielem i Panem, a dobrzeę mówicie; bo nim jestem” (Jan 13:13 i jeszcze, „I nikogo nie nazywajcie ojcemwaszym na ziemi; albowiem jeden jest Ojciec wasz, który jest w niebiosach”(Mat. 23:9).A po swoim zmartwychwstaniu dalej nazywał Boga swoim Ojcem i naszym

Ojcem: „Wst puje do Ojca mego i Ojca waszego, i do Boga mego i Bogaę waszego” (Jan 20:17). To jest „Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa”,który przez Chrystusa „odrodził nas [Ko ciół]”ś (1 Piotra 1:3).

• Patrzenie na Tego, którego przebodli

Zach. 12:10 jest wersetem, na którym głównie opieraj si trynitarze,ą ę aby udowodnić i imi Jehowa nale y do Jezusa. Jehowa mówi: ;I wylej naż ę ż ę dom Dawidowy, i na obywateli Jeruzalemskich Ducha Łaski i modlitw, apatrzeć b d na mi , którego przebodli; i płakać b d nad nim płaczem,ę ą ę ę ą jako nad jednorodzonym; gorzko, mówi , płakać b d nad nim, jako gorzkoę ę ą płacz nad pierworodnym”.ą

Poniewa Jehowa odnosi si do Mesjasza, który był przebity i okre lonyż ę ś zaimkiem „mi ”, trynitarze cytuj po prostu Obj. 1:7 i traktuj swój dowódę ą ą jako kompletny. Jednak my l cy czytelnik od razu zauwa y niezgodno ć: mówcaś ą ż ś w tym wersecie mówi o Mesjaszu u ywaj c zaimków „mi ” i „nim” w tymż ą ę samym zdaniu. Oczywi cie bł d wkradł si do tego wersetu. Pewna liczbaś ą ę dawnych r kopisów daje nast puj ce logiczniejsze tłumaczenie: „patrzyćę ę ą b d na tego, którego przebodli; i płakać b d nad nim płaczem, jako nadę ą ę ą jednorodzonym; gorzko, mówi , płakać b d nad nim” (zobacz ASV, przypis uę ę ą dołu). Tak poprawiony tekst stanowczo nie naucza, e Mesjasz jest Jehow .ż ą

Ju wzmiankowano o tym, e kiedykolwiek Pismo wi te podaje słowoż ż Ś ę „Bóg” w znaczeniu Najwy szego Bóstwa, odnosi si ono jedynie do Ojca.ż ę Dlatego Jezus w modlitwie nazywa swego Ojca „samym prawdziwym Bogiem”,pomijaj c siebieą (Jan 17:3). Biblia rzeczywi cie odnosi si do Ojca Niebia skiegoś ę ń jako Boga Jezusowego (Jan 20:17). Apostoł Paweł, przeciwstawiaj c chrze cija skieą ś ń stanowisko poga skiemu czczeniu licznych bogów, o wiadcza: „quot; Aleń ś my mamy jednego Boga Ojca”, przypisuj c jednak Jezusowi ni szeą ż stanowiskow panowaniu (1 Kor. 8:6). Nasz Pan Jezus jest ni szym od Ojca i wiecznie Muż poddanym, pomimo Jego obecnego bardzo wysokiego stanowiska wwywy szeniuż i Boskiej łasce, jak to Paweł wyra nie o wiadcza: „A chcź ś ę

aby cie wiedzieli, iś ż ka dego m a głow jest Chrystus, a głow niewiastyż ęż ą ą m ; a głow Chrystusowąż ą ą Bóg” (1 Kor. 11:3).

„A potem b dzie koniec, gdy odda [Chrystus] królestwo Bogu i Ojcu. (…)ę A gdy mówi, e mu [Synowi] wszystkie rzeczy poddane s , jawna jest, iż ą ż oprócz tego [Ojca], który mu poddał wszystkie rzeczy. A gdy mu [Synowi],wszystkie rzeczy poddane b d , tedyć te i sam Syn b dzie poddany temuę ą ż ę [Ojcu], który mu [Synowi] poddał wszystkie rzeczy, aby był Bóg [Ojciec]wszystkim we wszystkich” (1 Kor. 15:24, 27-28).

Oczywi cie nie zaprzeczamy temu, lecz cieszymy si mog c potwierdzić,ś ę ą i Jezus Chrystus jest wielce wywy szon Bosk istot , godn naszej czci iż ż ą ą ą ą

adoracji. Nazwa „Bóg” mo e być wła ciwie Mu przypisywana. Jednak nawetż ś gdy Pismo wi te odnosi si do Jezusa jako „Boga”, czyni to w kontek cieŚ ę ę ś

15



Jego ni szo ciż ś odró niaj cej Go od Ojca. Zarazem zwróćmy uwag na to, e poż ą ę ż prostu nie Jezus jako człowiek, lecz Jezus jako „Bóg” jest pokazany jakopodporz dkowanyą ( yd. 1:1-9)Ż .

Trynitarze cz sto dowodz , e skoro jest tylko jeden Bóg a Pismo wi teę ą ż Ś ę mówi o Jezusie jako Bogu, w takim razie Ojciec i Syn s tym samym Bogiem.ą Ten argument całkowicie ignoruje u ytek, jaki j zyki grecki i hebrajski robiż ę ą ze słów przetłumaczonych jako „bóg”.

Słowo „bóg” w Starym Testamencie jest, jak ju wykazano, cz stoż ę tłumaczone z hebrajskiego słowa elohim. Słowo „bóg”w Nowym Testamencie jest najcz ciejęś tłumaczone z odpowiedniego greckiego słowa theos.Wystarczy tu powiedzieć, e theos, podobnie jak elohim, nie zawsze stosujż ą si do Najwy szego Bóstwa,ę ż lecz równie do innych pot nych istot. Szatan,ż ęż na przykład, jest nazwany theos w 2 Kor. 4:4, „W których bóg [theos] wiataś tego o lepił zmysły, to jest w niewiernych”. To samo słowo jest u yte wś ż odniesieniu do Heroda w Dz. Ap. 12:22, gdzie czytamy, i lud Sydonu i Tyru wołał:ż

„Głos Bo y [theos] a nie człowieczy”.ż Z pewno ci mówi c to nie my leli, eś ą ą ś ż Herod jest najwy szym Bogiem.ż

Czy w jakim okre lonym wypadku słowo theos w Nowym Testamencieś ś oznacza Ojca b d Syna, pozostaje do ustalenia przez czytelnika na podstawieą ź kontekstu i budowy zdania wskazuj cych, do której osoby ono si odnosi.ą ę

• „Pocz tek stworzenia Bo ego”ą żW Objawieniu 3:14 Jezus jest opisany jako „ wiadek on wierny i prawdziwy,ś

pocz tek stworzenia Bo ego”. Werset ten bezpo rednio odrzuca doktryną ż ś ęo Trójcy jasno pokazuj c, e Jezus miał pocz tek, nie był współwiecznyą ż ą

z Ojcem w wiecznej przeszło ci, chocia na zawsze b dzie istniał w przyszło ci.ś ż ę ś Trynitarze próbuj usun ć sił tego argumentu dowodz c, e powinno sią ą ę ą ż ę czytać „pocz tkuj cy” zamiast „pocz tek”, lecz greckie słowo archeą ą ą wyra nieź znaczy „pocz tek”, jak dowodz greckie leksykony: Liddell and Scottą ą nast puj coę ą jasno precyzuje arche: „w punkcie czasu, zaczynać, stanowićpocz tek”, Thayer — „pocz tek, osoba lub rzecz, która rozpoczyna,ą ą pierwsza osoba czy rzecz w szeregu, przewodnik”. Konkordancje Younga iStronga oddaj je jako „pocz tek”. Mat. 24:8 „Ale to wszystko dopieroą ą pocz tek bole ci.”(BW) –gr.arche Dz 11:15 „Kiedy zacz łem (gr.arche)ą ś ą mówić, Duch wi ty zst pił na nich, jak na nas na pocz tku (gr.arche).”(BT)Ś ę ą ą – zawsze oznacza pocz tek Filip. 4:15 „A wy, Filipianie, wiecie, e naą ż

pocz tku (gr.arche) zwiastowania ewangelii, gdy wyszedłem z Macedonii, wyą byli cie jedynym zborem, który był wspólnikiem moim w dawaniu iś przyjmowaniu, (BW) – tu pocz tek jest tak e okre lony ramami czasowymią ż ś Kol. 1:18 „On tak e jest Głow Ciała, Ko cioła; On jest pocz tkiem (gr.arche),ż ą ś ą pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy, (BW) – tu pocz teką był tak e wyra nie okre lony, zmartwychwstanież ź ś miało konkretny czas,dlaczego nie miałoby mieć w Obj. 3:14 Jn 1:1-2 Na pocz tku było Słowo, aą Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na pocz tku u Boga. (BT)ą

Trynitarze twierdz te , e arche mo e być przetłumaczone jako „ ródło”ą ż ż ż ź lub „sprawca” i e Jezus jest ródłem lub Sprawc Boskiego stworzenia aż Ź ą

nie, iż został stworzony przez Ojca. Lecz na podstawie 1 Kor. 8:6 jest jasne, eż Ojciec

16



a nie Syn jest oryginalnym Sprawc stworzenia Bo ego. Jezus był pierwszymą ż i jednym bezpo rednim stworzeniem Boga; wszystkie pó niejsze aktyś ź twórcze były dokonane przez Syna (Jan 1:3).

W Przypowie ciach Salomonowych 8:22-31 symboliczna M dro ćś ą ś (porównaj z 1 Kor. 1:30) przedstawia Jezusa, którego Jehowa „miał”.Hebrajskie słowo ganah, przetłumaczone „miał” w rzeczywisto ci znaczyś „stworzył”. Geseniusz podaje jako pierwotne znaczenie ganah: „dostać,uzyskać, otrzymać, nabyć”. Davies podaje nast puj ce znaczenia:ę ą „uformować lub zrobić, dostać lub nabyć, uzyskać lub kupić”. Strong okre laś ganah jako „wybudować, to znaczy stworzyć; przez rozszerzenie nabyć,szczególnie w drodze kupna”.

Dlatego słowo ganah w Przyp. 8:22 wła ciwie mo e być przetłumaczoneś ż „stworzył” zamiast „miał”. W ten sposób Przyp. 8:22 zgadza si zupełnie z Obj.ę 3:14; Kol. 1:15 itd., co jasno pokazuje, i Jezus nie istniał wiecznie, lecz byłż „pocz tkiem stworzenia Bo ego”. Albo słowu ganah mo e nadać znaczenieą ż ż

„nabyty” - Przyp. 8:22, 23 i tekst ten czytać nast puj co: „Pan mi miał [nabył]ę ą ę przy [jako] pocz tku [pocz tek] drogi [twórczej] swej, przed sprawamią ą swemi, przed wszystkiemi czasy. Przed wieki [od pocz tku długiej,ą nieokre lonej epoki, hebr., olam] jestem zrz dzona [stworzona] przedś ą pocz tkiem, pierwej ni była ziemia”.ą ż

Hebrajskie słowo RESHETH przetłumaczone zostało jako pocz tek w zwi zkuą ą ze stworzeniem nieba i ziemi (1 Moj. 1:1), oraz Logosa przed stworzeniemnieba i ziemi (Przyp. 8:22). Greckie słowo arche jest przetłumaczonepocz tek w zwi zku ze stworzeniem obecnego wiataą ą ś ( yd. 1:10)Ż , Logosa(Jan 1:1-2)

i Ko cioła jako Boskiego nowego stworzeniaś (2 Tes. 2:13). adne z tych słówŻ nie oznacza wieczno ci, co niektórzy próbuj przypisać wersetom Przyp.ś ą 8:22; Jan 1:1, 2 i Kol. 1:18.

RESHETH znaczy pocz tek, lecz nigdy nie oznacza wieczno ci — przeci guą ś ą czasu przed pierwszym pocz tkiem — co jest widoczne z nast puj cychą ę ą wersetów: 5 Moj. 11:12; 21:17; Ijob 8:7; 42:12; Ps. 111:10; Przyp. 1:7; 17:14;Kazn. 7:8; Izaj. 46:10; Jer. 26:1; 28:1; Mich. 1:13. Arche znaczy pocz tek,ą lecz nigdy nie oznacza wieczno ci - przeci gu czasu przed pierwszymś ą pocz tkiemą - na co wskazuj nast puj ce wersety: Mat. 19:4, 8; 24:8, 21; Mar.ą ę ą 1:1; Łuk. 1:2; Jan 2:11; 6:64; 8:25, 44; 16:4; Dz. Ap. 11:15; Filip. 4:15; yd.Ż

1:10; 3:14; 7:3; 2 Piotra 3:4; 1 Jana 1:1; 2:7, 13, 14, 24; 3:8, 11; 2 Jan 5, 6;Obj. 3:14.

Dlatego rozumiemy, e poni sze wersety przedstawiaj pi ć ró nychż ż ą ę ż pocz tków Boskiego dzieła stworzenia: 1 Moj. 1:1; Przyp. 8:22; Jan 1:1, 2; Kol.ą 1:18 i 2 Tes. 2:13. Pierwszy z nich (Jan 1:1-2) jako punkt czasowy jest pocz tkiem,ą w którym, zanim stało si istot ludzk , Słowo - Logos - zostało stworzoneę ą ą jako pierwsze ze wszystkich stworze Boga (Przyp. 8:22; Kol. 1:15; Obj.ń 3:14; 21:6; 22:13). Drugi jest pocz tkiem, w którym zostały stworzone ró neą ż stany duchowych istot, ró ni ce si od Słowa, zanim stało si ono istotż ą ę ę ą ludzką (Kol. 1:16; Ijob. 38:7; porównaj z wersetami 4-11; Ezech. 28:11-15;Izaj. 14:12). Trzeci (1 Moj. 1:1) jest pocz tkiem, w którym zostały stworzoneą nieboi ziemia - przed sze cioma dniami stwarzania przeznaczonymi naś

17



uporz dkowanieą ziemi w przystosowaniu jej do zamieszkania przez zwierz taę i ludzi. Czwarty (Kol. 1:18) jest trzyipółletnim okresem, podczas którego Jezuspodlegał stworzeniu jako Boska istota - pierwszy etap wieku Ewangelii, od Jordanu do otwartego grobu w ogrodzie (Dz. Ap. 13:33-37; yd. 1:3-5; Obj.Ż 1:5). A pi tymą (2 Tes. 2:13) jest okres od zesłania Ducha wi tego, 33 roku n. e.Ś ę

do ko ca niwa ydowskiego,ń ż ż 69 roku n. e., kiedy to Bóg zacz ł stwarzanieą Ciała Chrystusowego, nowego stworzenia jako Ko ciołaś (2 Kor. 5:17; Gal.6:15; Efez. 2:10, 15; 4:24; Kol. 3:10; Jak. 1:18).

Zgodnie z powy szym, słowa arche i resheth, zastosowane doż stwarzania, odnosz si do pocz tków nowych i ró nych okresów twórczych i,ą ę ą ż oczywi cie, nieś oznaczaj wieczno ci. Dlatego słowa te zostały u yte, nie doą ś ż oznaczenia wieczno ci,ś lecz do wskazania punktów wyj ciowych ró nychś ż okresów twórczych dla odmiennych stworze Boga.ń

• Dokładne zbadanie Ewangelii Jana 1:1-2

Rozwa my obecnie Ewangeli Jana 1:1, 2, gdzie grecki przedimekż ę okre lonyś dwukrotnie jest u yty do odró nienia Ojca jako Boga od Syna,ż ż który jest równie nazywany bogiem. [Obecno ć lub brak wspomnianegoż ś przedimka, który nie wyst puje w j zyku polskim, mo e być zaznaczona wę ę ż pisowni wyrazu: wyraz theos poprzedzony przedimkiem znaczy „Bóg” -pisany du liter ;żą ą wyraz theos bez przedimka - „bóg” pisany mał liter . Wą ą polskich tłumaczeniach Biblii nie ukazano tego rozró nienia. J zyk angielskiż ę dysponuj cy przedimkamią okre lonymi i nieokre lonymi pozwala równie naś ś ż uwydatnienie tego rozró nienia.ż Tam, gdzie w j zyku greckim pojawia się ę przedimek okre lony, pojawia si onś ę te w angielskim, np. „the God”; gdy wż j zyku greckim go nie ma, w angielskimę nie ma go tak e lub pojawia siż ę

przedimek nieokre lony, np. „god” lub „a god”ś - przypis tłumacza]. Z tegowyra nie widać, e dwie osoby, obie okre lone słowemź ż ś theos - WszechmocnyOjciec [the God] i bardzo mocny, lecz nie wszechmocny Syn [„god” lub „agod”] - s ró nymi istotami, które nie s sobie równe. A je li są ż ą ś ą równe, todlaczego równie Syna nie nazwać Bogiem (du a litera, the God)? Abbot wż ż The Pictorial Bible podaje w notatce u dołu dotycz cej Jana 1:1, 2: „Teną bardzo osobliwy j zyk ustala niew tpliwie w jednym zdaniu to samo ćę ą ż ś mi dzy istnieniem zwanym Słowem najwy szym Jehow ; a w innym [zdaniu]ę ż ą podobnie jasno zaznacza przeciwie stwo, odró nienie, mi dzy nimi”.ń ż ę

Prawd jest, e j zyk grecki nie posiada przedimka nieokre lonego [„a” wą ż ę ś

j zykuę angielskim]. Jednak przedimek nieokre lony jest zawarty w znaczeniuś kontekstu [i dlatego musi wyst pować w przekładzie angielskim]. Beniaminę Wilson (1817-1900), wybitny bezwyznaniowy kaznodzieja i uczony biblista, dajepoprawny przekład tych wersetów w swoim tłumaczeniu Emphatic Diaglott(1864).

Zwróćmy uwag na rozró nienie (GOD-Bóg/God-bóg) w jego angielskimę ż tłumaczeniu mi dzy słowem GOD-Bóg (Jehowa) a słowem LOGOS (Jezus); taę forma podkre lenia ró nicy wi e si z u yciem lub pomini ciem przedimkaś ż ąż ę ż ę okre lonego [odpowiednika angielskiego the] w greckiem tek cie [zobaczś ś tekst mi dzywierszowy] i stawia przez kontrast Jehow wy ej a Jezusa ni eję ę ż ż (wi cej na temat Wilsona i Diaglotta w BS nr 475).ę

18



Rzeczywi cie niewielu trynitarzy przyjmuje i podkre la pogl d E. C. Colwella,ś ś ą i przedimek okre lony zwykle nie wyst puje, je li okre lony rzeczownik wż ś ę ś ś greckim Nowym Testamencie poprzedza czasownik, lecz je li rzeczownikś nast puje po czasowniku, przedimek jest u yty. Reguła ta chocia nieę ż ż przekonywaj ca, poą prostu stawia cał kwesti nierozstrzygni t . Wedługą ę ę ą

reguły Colwella tłumacza angielskiego nale y dokonywać zgodnie z wcze niejż ś powzi tym os dem, któryę ą tłumacz wnosi do tekstu, poniewa gramatycznież nie mo na ustalić czyż rzeczownik jest, czy nie jest okre lony. Dlatego, je liś ś kto wierzy, i słowo theosś ż w zdaniu: „a Bogiem [bogiem] było ono Słowo”, jest okre lone (odnosi si doś ę Jehowy), przetłumaczy te słowa, „a Bogiem (poangielsku GOD) było ono Słowo” lub „a Bogiem (po angielsku the God) byłoono Słowo. Lecz je li wierzy, iś ż rzeczownik jest nieokre lony, przetłumaczy toś zdanie, ”a bogiem [po angielsku„a god” - z przedimkiem nieokre lonym „a” i z mał liter „g”] było onoś ą ą Słowo”. O wy szo ci przekładu, „a bogiem było ono Słowo” decyduje fakt, iż ś ż ten fragment jest zgodny z kontekstem.

W sprzeczno ć wpada ten, kto tłumaczy ten werset metod trynitarsk ,ś ą ą bo jak Słowo mo e być „u Boga”, je li ono jest Bogiem, u którego Ono jest?ż ś Kontekst Ewangelii Jana 1, zgodny z reszt Biblii, pokazuje jasno, i Słowoą ż było „bogiem” [„a god”] a nie „Bogiem” [„the God”].

Nowy Testament jest pisany w j zyku greckim, zwanym koine. Koineę znaczy „powszechny”, „zwykły” i dlatego jest terminem u ywanym doż okre lenia j zykaś ę prostego ludu w wiecie grecko-rzymskim. Koine byłś j zykiem potocznym codziennego ycia, stosowanym w miastach,ę ż porozumieniach handlowych, podaniach i prywatnych listach w czasachNowego Testamentu. Był to j zyk ulicyę i dlatego wielce si ró nił odę ż wygładzonej greki wykształconych pisarzy, którzy w ró ny sposób kopiowaliż attyck proz pochodz c sprzed czterech stuleci.ą ę ą ą

Z tego powodu greka Nowego Testamentu nie stosuje si w sposóbę doskonały do klasycznych reguł gramatycznych. Zasady gramatyczne stosuje się w potocznej mowie, lecz nie s one przestrzegane w doskonały sposób. Nieą mo na spodziewaćż si , aby tekst grecki Nowego Testamentu dostarczyłę niezmiennych reguł gramatycznych, podobnie jak listy urz dników lub, naę przykład, ołnierzy wż naszych czasach mogły być materiałem informuj cym oą dokładnych zasadach stosowania przedimków nieokre lonych. Dlategoś Walter Bauer sugerował, iż niemo liwe jest ustalenie wi cych reguł u ycia wż ążą ż

j zyku greckim przedimkówę (Gieben, Griechisch-Deutches Worterbuch ZumNeuen Testament, 1928). J zyk Nowego Testamentu jest fleksyjny i wzniosły,ę gramatycznie nieprecyzyjny. Nie był pisany dla „m drych według wiata”,ą ś lecz dla „cichych”.

• Dokładne zbadanie reguły Colwella

Tak zwana „reguła” Colwella nie jest zasad gramatyczn greki „Koine”,ą ą lecz po prostu wynikiem obserwacji pewnych cech charakterystycznych j zykaę Nowego Testamentu - zawiera on, zdaniem wielu trynitarzy, wiele wyj tków.ą N. Turner (trynitarz) w ten sposób streszcza casus Colwella: „W liczeniu Colwella,które jest nieco arbitralne, tylko 15 rzeczowników z przedimkami, stanowi cychą dopełnienie orzeczenia, poprzedza czasownik, natomiast 239 nast puje poę nim i tylko 40 rzeczowników bez przedimków, stanowi cych dopełnienieą

19



orzeczenia, wyst puje po czasowniku, natomiast 99 poprzedza go. Rozs dnaę ą selekcja spo ród ró nych manuskryptów pozwala na wyeliminowanie niektórychś ż wyj tkówą z kanonu Colwella, lecz nie wszystkich. Tak wi c w adnym razieę ż nie jest to kanon absolutny, chocia mo e odzwierciedlać ogóln tendencj .ż ż ą ę Ponadto pomija zdania wzgl dne czy rzeczowniki własne i znaczn grupę ą ę

rzeczowników „jako ciowych” jak w zdaniu ho theos agape estin („Bóg jestś miło ć”; 1 Jan 4:8).ś Ponadto, Colwell pierwszy przyznaje, i w jego metodzież liczenia brak obiektywno ci,ś poniewa , jak sam wyznaje, wł cza do swychż ą orzeczników bez przedimków jedynie rzeczowniki okre lone, których stopieś ń okre lenia jest niezmiernie trudno ocenić”. W notatce u dołu N. Turnerś dodaje: „Paweł jest najbardziej znamiennym gwałcicielem reguły Colwella”(A Grammar of New Testament Greck, tom 3, str. 184).

Jak dalece spostrze enia Colwella mog być zastosowane zale y odż ą ż szczególnego uwzgl dnienia biblijnego zrozumienia interpretacji kontekstu,ę poniewa nie ma w nich jasno sformułowanej obiektywnej metody do poznaniaż

czy rzeczownik jest okre lony czy nieokre lony. Colwell twierdzi, i słowo theosś ś ż u yte bez przedimka w Ewangelii Jana 1:1 jest rzeczownikiem okre lonym,ż ś poniewa rzeczownik okre lony theos jest zastosowany do Jezusa u Jana 20:28.ż ś Jednak z tego nie wynika, aby ka de u yte theos w odniesieniu do Jezusaż ż musiało być okre lone.ś

Mianownik orzekaj cy mo e być u yty do zidentyfikowania podmiotu,ą ż ż czy pokazania jakiej cechy podmiotu. Wyznanie rzeza ca (Dz. Ap. 8:37),ś ń „Wierz ,ę i Jezus Chrystus jest Syn Bo y”, identyfikuje podmiot.ż ż O wiadczenie, „Bóg jest miło ć” (1 Jana 4:8), okre la podmiot. Gdyby słowoś ś ś theos bez przedimka wyst puj ce w Ewangelii Jana 1:1 było uznane jakoę ą okre laj ce podmiot, wówczasś ą zdanie zawieraj ce je mogłoby byćą przetłumaczone: „a podobne do Boga było ono Słowo”. Zgodnie z tymczytamy, i Chrystus był „wyobra eniem Bo ym” (2 Kor. 4:4). W innychż ż ż cz ciach Pisma wi tego jest jasno udowodnione, e to podobie stwo nieęś Ś ę ż ń rozci ga si na dokładn to samo ć natury czy istoty.ą ę ą ż ś

Wielu trynitarzy, nawet po opublikowaniu reguły Colwella, kontynuowałoraczej podkre lanie z naciskiem jako ciowej interpretacji Ewangelii Jana 1:1ś ś po wi caj c mniej uwagi rozwa aniu słowa theos bez przedimka wś ę ą ż znaczeniu okre lonym jak to czynił Colwell. Albowiem je li rzeczownik jestś ś okre lony,ś zdanie powinno si tłumaczyć, „a Bogiem (the God) było onoę Słowo”. Ponieważ jednak Ojciec jest Bogiem (the God), przekład powy szyż

implikowałby, i Słowoż jest Ojcem, co byłoby absurdem nawet dla wi kszo cię ś trynitarzy. Dlatego, aby unikn ć pułapki, odró niaj si od Colwella ią ż ą ę interpretuj rzeczownik „bóg” („god”) jako kwalitatywny. Tak wi c ponownieą ę znaczenie wersetu zawisło od czyjej interpretacji kontekstu.ś

Nast puj cy fragment pochodzi z tekstu Williama Barcleya, dotyczy Ewangeliię ą Jana 1:1 i jest przykładem takiego jako ciowego zastosowania, praktykowanegoś przez trynitarzy (William Barclay, The Gospel of John, tom I, str. 17):„Ostatecznie Jan mówi, e Słowo było Bogiem („God”). Nie ma w tpliwo ci,ż ą ś i jest to dla nas mowa trudna do zrozumienia, trudna dlatego, e greka, wż ż której Jan pisał, miała ró e sposoby na wyra enie my li i to odmienne odż ż ś

stosowanych w j zyku angielskim. J zyk grecki prawie zawsze u ywa rzeczownikaę ę ż z przedimkiem okre lonym. Po grecku Bóg jest theos a rodzajnikiemś

20



okre lonym ho. W j zyku tym nie wyst puje po prostu theos, lecz ho theos.ś ę ę Natomiast w przypadku braku przedimka okre lonego przy rzeczowniku,ś wówczas rzeczownik ten staje si bardziej podobny znaczeniowo doę przymiotnika i opisuje charakter, cech owej osoby. Gdy Jan powiedział, ię ż Bogiem („God”) było ono Słowo, nie mówił, e Jezus jest to samym zż ż

Bogiem; on mówił, iż Jezus jest zupełnie takim jak Bóg w swoim umy le, sercu,ś istocie, tak i w Jezusież doskonale widzimy jakim jest Bóg”.

Poni ej podajemy cz ciow list nazwisk trynitarzy ciesz cych siż ęś ą ę ą ę autorytetem w dziedzinie nowotestamentowej greki, którzy pisali przed i poopublikowaniu reguły Colwella. Wszyscy podkre laj jako ciow interpretacjś ą ś ą ę słowa theos, bez przedimka, u Jana 1:1 i dlatego nie zgadzaj si z Colwellem:ą ę William Barclay, Martin Vincent, J. P. Lange, Robert Young, Brooke Foss Westcott,Kenneth Wuest, George Turner, Julius Mantey, H. E. Dana, Richard Moulton, James Moffatt.

• „Pierworodny wszystkich rzeczy stworzonych”

Powy ej cytowali my Kol. 1:15-17, lecz nie uwypuklili my o wiadczeniaż ś ś ś zapisanego w 15 wersecie, i Jezus jest „pierworodny [po grecku,ż prototokos] wszystkich rzeczy stworzonych [wszelkiego stworzenia, ASV]”.Mamy tu ponownie odparcie bł du Trójcy, który utrzymuje, i Jezus jestę ż współwiecznym z Ojcem. Dla my l cych ludzi jest zrozumiałe, i pierworodnyś ą ż w jakiejkolwiek rodzinie rodzi si pierwszy a powy szy werset wskazuje, eę ż ż Jezus był pierworodnym, pierwszym, w wielkiej oraz licznej rodzinie Jehowy„wszelkiego stworzenia”. Bóg przez Niego (1 Kor. 8:6) stworzył niebo i ziemię (1 Moj. 1:1) i wszystkie inne rzeczy, które „si stały” (Jan 1:3).ę

Trynitarze wykr caj si na ró ne sposoby, aby uj ć przed jasn logikę ą ę ż ś ą ą Kol. 1:15. Na przykład twierdz , i termin „pierworodny” wskazuje tu jedynieą ż na pierwsze stwo raczej w stanowisku ni w czasie. Ale to nie zgadza si zń ż ę kontekstem. Werset 18 porównuje Chrystusa z Ko ciołem i nazywa Goś „pierworodnym z umarłych”. Chrystus w swym zmartwychwstaniu był podwzgl dem czasuę pierwszym, który miał narodzić si z umarłych. Powtórzenieę słowa „pierworodny” w wersetach 15 i 18 ujawnia, i Apostoł Paweł wskazujeż w wersecie 15 na bezpo redni paralelizm pomi dzy stosunkiem Chrystusa doś ę wszelkiego stworzenia i w wersecie 18 do Ko cioła. Je li „pierworodny zś ś umarłych” wskazuje na pierwszego narodzonego z umarłych ipierwsze stwo w ród wszystkichń ś zmartwychwstałych, wówczas „pierworodny

wszelkiego stworzenia” wskazuje na pierwszego, który został stworzony jakrównie pierwsze stwo w ród wszelkiegoż ń ś stworzenia. D enie do wyja nieniaąż ś tego wersetu jako znacz cego „pierworodnyą przed wszelkim stworzeniem”stanowi nieuzasadnione manipulowanie tekstem. Słowo „przed” po prostu nieznajduje si w tym wersecie. Zmienia si wi cę ę ę fakty przystosowuj c je doą teorii. Zach. 12:10; I wylej ducha łaski oraz błagaę ń na dom Dawida i namieszka ców Jerozolimy. I spogl dać b d ku Temu któregoń ą ę ą przebili i b d nadę ą nim zawodzić tak jak si zawodzi nad jedynakiem; i powstanieę gorzki lamentnad nim, jak wtedy gdy si gorzko lamentuje nad pierworodnym.ę (NW) – sk dą to porównanie do pierworodnego i jedynaka czy to przypadek?

W przekładzie Biblii Warszawskiej słowo pierworodny wyst puje ponadę 100 razy i odnosi si do pierwszego narodzonego zawsze z okre leniemę ś czasu — pocz tku np.: Przyp. 31:2 „Có mam powiedzieć, mój pierworodnyą ż

21



Lemuelu, i co, synu mojego łona, synu moich lubów? (BW) Ps. 105:36ś Potem pobił wszystkich pierworodnych w ich kraju, Pierwociny wszystkiej ichsiły. (BW) 1 Moj. 10:15 Kanaan za zrodził Sydona, swego pierworodnego, iś Cheta, (BW) 1 Moj. 25:13 A te s imiona synów Ismaela, według którychą nazwane s ich rody: Pierworodnym Ismaela był Nebajot, po nim Kedar,ą

Adbeel, Miwsam, (BW) 1 Moj. 48:18 I rzekł Józef do ojca swego: Nie tak, ojczemój, gdy ten jestż pierworodny, na jego głow połó prawic swoj .(BW) 1ę ż ę ą Moj. 49:3 Rubenie, ty jeste pierworodnym moim, Sił moj i pierworodnymś ą ą m skiej mocy mojej, Pierwszym co do godno ci, pierwszym co do pot gi.ę ś ę (BW) 2 Moj. 11:5 I pomr wszyscy pierworodni w ziemi egipskiej, odą pierworodnego syna faraona, który miał zasi ć na jego tronie, a doąś ż pierworodnego syna niewolnicy, która jest przy arnach, i wszelkież pierworodne bydła.(BW) 2 Moj. 13:12 Wtedy przeka esz na własno ć Panaż ś wszystko, co otwiera łono matki: Z ka dego pierworodnego miotu bydła,ż który b dziesz miał, samce nale do Pana. (BW) 5 Moj. 21:16ę żą To gdy b dzieę przydzielał swoim synom dziedzictwo, nie mo e nadać pierworodztważ synowiulubionej z pomini ciem syna tej nie lubianej, który jest jego pierworodnym,ę (BW)– czy Jezus nie otrzymał dziedzictwa od Ojca Jako pierworodny?

• Jezus „jednorodzony Syn” Boga

Wyra enie „jednorodzony Syn” (Jan 1:18; 3:16, 18; 1 Jan 4:9) w sposóbż jasny odrzuca bł d trynitarzy, i Jezus był współwiecznym z Ojcem. Sameą ż słowa „ojciec i syn” pokazuj to. Ojcem jest ten, kto daje pocz tek yciaą ą ż synowi, yciodawca, natomiast synem jest yciobiorca, ten, którego ycież ż ż zapocz tkował ojciec. Spładzanie jest symbolicznym stwarzaniem. Podobnieą jak spłodzenie przez Ojca Niebieskiego swego Syna było stworzeniem Go przez

Niego (oczywi cie spłodzenie nie w sensie fizycznym). Syn nigdy nie jest w tymś samym wieku co ojciec. Nie byłoby zatem logicznym pojmowanie, iż jednorodzony Syn był współwiecznym z Ojcem Niebia skim.ń

Dla trynitarzy fakt synostwa Jezusa okazał si dylematem, poniewa okre lenieę ż ś „jednorodzony Syn” pokazuje, i Jezus miał pocz tek. Dlatego niektórzy z nichż ą twierdz , i Jezus nie był spłodzony, lecz jest wiecznie rodzony przez Ojca.ą ż Twierdzenie to gwałci j zyk biblijny.ę

To samo greckie słowo monogenes, przetłumaczone „jednorodzony” wodniesieniu do naszego Pana w Ewangelii Jana 1:14, 18; 3:16, jest zastosowanew Li cie doś ydów 11:17, 18 do Izaaka, syna Abrahama i Sary: „Wiar ofiarowałŻ ą

Abraham Izaaka, b d c kuszony, a ofiarował jednorodzonego ten, który byłę ą wzi ł obietnic .ą ę Do którego rzeczono: W Izaaku tobie b dzie nazwaneę nasienie”. Chocia Abraham miał synów równie z mniej znacznymi onami,ż ż ż Hagar i Ketur ,ą ą Izaak był jego jedynym synem z Sary, ony w pełnym tego słoważ znaczeniu (wolnej; Gal. 4:22, 23, 31). Tak wi c w tym sensie jest on nazwanyę „jednorodzonym synem” Abrahama. Jak w przypadku Izaaka, słowa„jednorodzony” i „syn” powinny być w zastosowaniu do Jezusa Chrystusainterpretowane w ich prostym znaczeniu.

Wielu trynitarzy, wiadomych słabo ci argumentu opartego na zamianieś ś znaczenia słowa „jednorodzony” na wiecznie rodzony przez Ojca, podeszłoinaczej do sprawy. Mianowicie twierdz oni, e greckie słowo monogenes wą ż zastosowaniu do Syna Boga oznacza jedynego z klasy czy rodzaju zamiast

22



jednorodzonego. St d odnosz si do Jezusa jako „jedynego Syna” a nieą ą ę „jednorodzonego”.

Kittela Theological Dictionary of the New Testament (tom 5, str. 738-741),1967, lojalne trynitarzom dzieło, podaje, i monogenes mo e mieć szerszeż ż znaczenie od poj cia słowa jednorodzony. O wiadcza jednak, e gdy wyrazę ś ż monogenes u yty jest w Nowym Testamencie, „Znaczy on „jednorodzony”ż (…) w Ewangelii Jana 3:16, 18; 1 Jan 4:9; Ew. Jana 1:18 stosunek Jezusa doOjca nie jest porównywany ze stosunkiem jakiego jedynego dziecka doś swego ojca. U Jana 1:14, 18; 3:16, 18; 1 Jana 4:9 monogenes oznacza wi cej odę jedyno ci czyś nieporównywalno ci Jezusa. W tych wszystkich wersetach jestś On wyra nieź nazwany Synem i za takiego jest uwa any w 1:14. W Ewangelii Janaż monogenes oznacza pochodzenie Jezusa. On jest monogenes jako„jednorodzony”.

Oprócz pi ciu powy szych cytatów, w których „jednorodzony” odnosi się ż ę do Jezusa, monogenes wyst puje czterokrotnie w innych wersetach (Łuk. 7:11,ę

12; 8:41, 42; 9:38; yd. 11:17). Te cztery przykłady potwierdzaj spostrze eniaŻ ą ż Kittela, i słowo monogenes u yte w Nowym Testamencie jedynie oznaczaż ż jednorodzonego syna lub córk . Łuk. 7:12 „A gdy si przybli ył do bramyę ę ż miasta, oto wynoszono zmarłego, jedynego (gr. monogenes) syna matki,która była wdow , a wiele ludzi z tego miasta było z ni .”(BW) Łuk. 8:42 „Gdyą ą ż miał córk ,ę jedynaczk (gr. monogenes), w wieku około dwunastu lat, a taę umierała. A gdy On szedł, tłumy cisn ły si do niego.” (BW) Łuk. 9:38 „A oto mę ę ąż z tłumu krzykn ł,ą mówi c: Nauczycielu, błagam ci , wejrzyj na syna mojego, naą ę mojego jedynaka,” (BW) Hebr. 11:17 „Przez wiar Abraham poniósł na ofiarę ę Izaaka, gdy był wystawiony na prób , i ofiarował jednorodzonego, on, któryę otrzymał obietnic ,” (BW)ę

Okre lenie „jednorodzony”, bardzo trafnie okre la relacje blisko ci mi dzyś ś ś ę ojcem, a synem i choć nie ma tu mowy o cielesnym, ludzkim sposobie rodzeniaw przypadku Boga to podobnym sformułowaniem posłu ono si w ks. Przysłów:ż ę Przyp 31:2 „Có mam powiedzieć, mój pierworodny Lemuelu, i co, synuż mojego łona, synu moich lubów? (BW) – „synu mojego łona” równie dobrześ „zrodzony przeze mnie” ale w przeno ni by odzwierciedlić blisko ć i miło ćś ś ś podobnie jak Jehowa wzgl dem Jezusa. O jakie relacje tu chodzi mówi tak eę ż 1 Moj. 49:3: „Rubenie, ty jeste pierworodnym moim, Sił moj i pierworodnymś ą ą m skiej mocy mojej, Pierwszym co do godno ci, pierwszym co do pot gi”.ę ś ę (BW) – czy Ruben był równy swemu Ojcu

• Zbadanie Micheasza 5:2

Trynitarze przywi zuj du wag do proroctwa o narodzeniu i miejscuą ą żą ę narodzenia Jezusa, podanych przez Micheasza 5:2, twierdz c, i naucza onoą ż ich doktryny. Werset ten brzmi: „Ale ty, Betlehemie Efrata! acześ najmniejszy mi dzy tysi cami ludzkimi, z ciebie mi jednak wyjdzie ten, któryę ą b dzie panuj cymę ą w Izraelu, a wyj cia jego s z dawna, ode dni wiecznych”.ś ą

Trynitarze twierdz , e Jehowa istnieje „od wieku a na wieki”ą ż ż (Ps. 90:2), odprzeszłej wieczno ci do przyszłej i przez przyszł wieczno ć, a o Jezusie wś ą ś proroctwie Micheasza 5:22 mówi si i jest „ode dni wiecznych”, wobec tegoę ż

był On współwieczny z Ojcem. Jednak oni albo nie znaj tego faktu, albo starają ą si goę ignorować, i hebrajskie słowo olam przetłumaczone jako „wiecznych” uż

23



Mich. 5:2 znaczy „jaki długi nie precyzowany okres”, który oczywi cie nieś ś musi trwać wiecznie. Rotherham (w swoim Appendix do Nowego Testamentu, powiada „my l ródłow słowa olam jest ukryte trwanie”. Jestś ą ź ą ono podobne do aion, odpowiadaj cego mu słowa greckiego w Nowymą Testamencie; Rotherham przedstawia jego znaczenie jako „trwanie ci gn ceą ą

si nieokre lenie”. Pokazujeę ś te , i w Biblii mo e si ono odnosić do jakiegoż ż ż ę ś wieku (okresu) i tłumaczy je „trwaj cy przez wiek”. Ostatni fragmentą Micheasza 5:2 przekłada: „od dni w czasach przeszłego wieku”. Youngtłumaczy go: „od dni staro ytno ci” Leeser i RSV: „od najdawniejszych dni”.ż ś

• Jezus otrzymuj cy cze ćą ś Trynitarze uzasadniaj c, i Jezus jest Bogiem Wszechmog cym, oferują ż ą ą

jako dowód twierdzenie, e w biblii honor nale ny jedynie Bogu jestż ż wyra nieź przypisywany Jezusowi. Mówi , i tym honorem jest uwielbienie, cze ć.ą ż ś Na dowód, e Jezusowi oddawano i oddaje si taki honor i cze ć cytujż ę ś ą nast puj ce wersety:ę ą Jan 5:23; 9:38; Mat. 2:1, 2; 8:2; 9:18; 14:33; 28:9, 17;

Filip. 2:10; yd. 1:6.ŻZgadzamy si z tym, i powinni my uszanować Jezusa wywy szaj c Goę ż ś ż ą

wielce w naszych motywach, my lach i uczynkach oraz czcić Go. Jednakś zaprzeczamy, i powinien On mieć pod tym wzgl dem równo ć z Ojcem.ż ę ś Raczej powinien On otrzymać cze ć jako Przedstawiciel i Pełnomocnik Ojca.ś Ewangelia Jana 5:23 nie naucza, i nale y dawać równ cze ć naszemu Panu iż ż ą ś Ojcu. Cze ć Im nale naś ż nie ma być t sam pod wzgl dem stopnia, lecz zeą ą ę wzgl du na fakt, poniewa Syn jest Przedstawicielem i Pełnomocnikiem Ojcaę ż we wszystkich rzeczach. Dlatego czcimy Go jak Ojca w osobiePrzedstawiciela.

Filip. 2:10 rzeczywi cie pokazuje, i wszelkie kolano skłoni si przedś ż ę Chrystusem ze wzgl du na Jego stanowisko Przedstawiciela (Izaj. 45:23;ę Rzym. 14:11) Jehowy a nie przed Nim jako ostatecznym celem czci ka degoż stworzenia. Jednak, jak to pokazuje nast pny werset, wywy szenie Chrystusaę ż jest rodkiem prowadz cym do wy szego celu, aby Bóg Ojciec byłś ą ż ostatecznie uczczony ponad Jezusa i wszystkich innych (Obj. 5:13).Wprawdzie, Jezus powinien być czczony. Cze ć podobaj ca si Bogu nie jestś ą ę wył cznie oddawanaą Bogu, poniewa Bóg mówi te , i sprawi, eż ż ż ż nieprzyjaciele Ko cioła czcić go (Ko ciół) b d (Izaj. 60:14; Obj. 3:9).ś ś ę ą

Protestanccy trynitarze cytuj c z naciskiem Mat. 4:10 i Łuk. 4:8 jakoą

dowód, i jedynie Bóg mo e przyjmować cze ć zgodn z Bosk wol , nie biorż ż ś ą ą ą ą pod uwag licznych przeciwnych temu pogl dowi cz ci Pisma wi tego ię ą ęś Ś ę kontrastu zawieraj cego w sobie t my l w wypowiedzi Jezusa, który odparłą ę ś atak sugestii szatana, aby go uczcił. Zabronione jest czczenie kogokolwiek nieb d cegoę ą w harmonii z Bogiem lub rywalizuj cego z Bogiem, na przykład,ą szatana czy antychrysta. Kto czci Jezusa czci Boga, co stanowi biblijne czczenieprzedstawicieli Boga jako takich, działaj cych w Jego imieniu, jak to byłoą czynione cz stoę wobec angielskich przedstawicieli Boga w Biblii, jestpraktykowane wobec Jezusa i b dzie czynione przez ludzko ć w Tysi cleciuę ś ą wobec wyniesionego do chwały Ko cioła.ś

Dowiedzie tego rozwa enie greckich i hebrajskich słówż przetłumaczonych „czcić”. Hebrajskie słowo schachah jest zwykle

24



tłumaczone „czcić” w Starym Testamencie i znaczy kłaniać si z czci . Zeę ą stu siedemdziesi ciu przypadkówę u ycia tego słowa około połowa odnosi siż ę do czczenia Boga, co jest ukryte przed angielskim czytelnikiem, poniewa toż słowo prawie w połowie zastosowa tłumaczone jest na kłaniać si , nisko siń ę ę ukłonić, oddawać szacunek, oddać hołd, jak to mo na sprawdzić wż

nast puj cych wersetach: 1 Moj. 18:2; 19:1; 23:7, 12; 27:29; 1 Sam. 24:9;ę ą 25:23, 41; 2 Sam. 9:6; 14:4, 22.

Greckim słowem tłumaczonym zwykle „czcić” w Nowym Testamencie jest proskuneo i znaczy całować r k podobnie jak pies li e czyj r k .ę ę ż ąś ę ę Znaczy ono czcić podobnie jak hebrajskie słowo schachah.

Werset Izaj. 60:14 i Obj. 3:9 w konkluzji s dowodami, i dozwolone jestą ż czczenie przedstawicieli Boga, podobnie jak to czynili Izraelici wobec Pa skichń aniołów, którzy przybywali do nich z Boskim poselstwem. ydzi ukamienowalibyŻ czcicieli naszego Pana, gdyby mieli pogl d trynitarzy protestanckich na teną przedmiot, poniewa aden nie wierzył, e On jest Wszechmog cymż ż ż ą

Bogiem. Rozumieli oni, e zakaz czczenia był ograniczony do bałwanów iż rywali Boga. St d Jezus przyjmuj c cze ć za zgod Boga nie pokazuje wcale, ią ą ś ą ż jest Bogiem Wszechmog cym, podobnie jak Ko ciół (Izaj. 60:14; Obj. 3:9),ą ś zwiastuj cyą aniołowie, Abraham, Dawid itd. odbieraj cy cze ć z aprobat Boga,ą ś ą nie dowodzą przez to, i s Bogiem Wszechmog cym. Jan widocznież ą ą rozumiał jasno, i nie było złem, zgodnie z praktyk stosowan w czasachż ą ą Starego Testamentu, czcić posła ców czyli aniołów Boga, którzy Goń reprezentowali i dlatego starał si uczcić anioła przynosz cego mu Boskieę ą poselstwo (Obj. 19:10; 22:8, 9). Jednak Bóg przez tego wła nie aniołaś zabraniał mu oddawania czci, co stanowi inne powa ne ostrze enie daneż ż prawdziwemu ludowi Bo emu wieku Ewangeliiż (podobnie jak Bóg ju ostrzegłż przez Apostołów Piotra i Pawła — Dz. Ap. 10:25, 26; Kol. 2:18, 19) przedoddawaniem czci i hołdu jego wodzom, co wielu czyniło i czyni wobec papie y iż innych ludzi.

• „ em ja jest” (tym) — Jan 8:24Ż Trynitarze wyci gaj nieuzasadniony wniosek ze słów Jezusa „je li nie wierzycie,ą ą ś

em ja jest (tym), pomrzecie w grzechach waszych”. Trynitarze usuwajż ą słowo „tym” z tego wersetu i pozostawiaj go w nast puj cym brzmieniu,ą ę ą „je li nie wierzycie, em ja jest [po grecku, ego eimi], pomrzecie wś ż grzechach waszych” i nast pnie wyprowadzaj bł dny wniosek, i je li ktoę ą ę ż ś

nie wierzy e Jezus jestż wielkim „JESTEM” (Biblia Tysi clecia) z 2 Moj. 3:14,ą umrze w swoich grzechach.

Szczególnie szkodliwym wynikiem tego bł dnego pogl du trynitarzy jestę ą wprowadzenie niebiblijnego i niemiłosiernego podziału (Rzym. 16:17; 1 Kor.1:10; 1 Kor. 3:3; 11:18) w ród praktykuj cych chrze cijan przez dowodzenie, iś ą ś ż osoby, które o wiadczyły, e pokutowały za grzech, przyj ły Jezusa za swegoś ż ę osobistego Zbawiciela (Jan 3:16; Dz. Ap. 4:12; 16:31) i po wi ciły swoje ycieś ę ż Bogu (Mat. 16:24; Rzym. 12:1) a nie wierz i , Jezus jest tym „JESTEM” z 2 Moj.ą ż 3:14, umrą w swych grzechach — innymi słowy s jeszcze nieusprawiedliwioneą mimo szczerej wiary w Jezusa jako Zbawiciela i w rzeczywisto ci w ogóle nie sś ą chrze cijanami!ś Do jakich wi c ciasnych, niebiblijnych, niemiłosiernychę pogl dów prowadzi taą fałszywa nauka oparta na Ew. Jana 8:24!

25



Jednak twierdzi si , i słowo „tym” w Ewangelii Jana 8:24 nie wyst puje,ę ż ę poniewa w greckim tek cie nie ma ono odpowiednika i na to wskazuje u ycież ś ż w KJV kursywy dla słowa „tym”.

Do rozstrzygni cia sprawy, czy słowo „tym” powinno być u yte wę ż wersecie Jana 8:24, musimy wzi ć pod rozwag znaczenie poprzedzaj cegoą ę ą kontekstu i innych cz ci Pisma wi tego. W kontek cie poprzedzaj cym Jezusęś Ś ę ś ą najpierw zawstydził nauczonych w Pi mie i faryzeuszów w zwi zku zś ą niewiast , którą ą „zastano na samym uczynku cudzołóstwa” (w w. 1-11). Potem Jezus powiedział (w. 12), „Jam jest wiatło ć wiata”. Z tego co Jezus mówił wś ś ś tym kontek cieś wynika, i w wersecie 24 po słowach „ em ja jest” [ego eimi]ż ż powinny nast pićą słowa „ wiatło ć wiata” lub słowo „tym” (który jestś ś ś wiatło ci wiata).ś ś ą ś

Wniosek ten, oparty na poprzedzaj cym kontek cie, jest potwierdzonyą ś słowami Jezusa podanymi w wersecie 28 w wyra eniu „ em ja jest (tym)”.ż ż Jezus powiedział, „Gdy wywy szycie Syna człowieczego, tedy poznacie, emż ż

ja jest (tym) [ego eimi]”. Wniosek nasuwa si tutaj w sposób widoczny, i poę ż słowach „JA JESTEM [ego eimi]” powinny nast pić słowa „Synem człowieczym”ą lub „tym”, podobnie jak po słowach „JA JESTEM [ego eimi] w wersecie 24powinny nast pić słowa „ wiatło ci wiata” lub „tym” (cytat w tym zdaniuą ś ś ą ś z Biblii Tysi clecia).ą

Wniosek ten potwierdzaj równie słowa Jezusa podane w Ewangelii Janaą ż 13:19, „Terazci wam powiadam, przedtem ni si to stanie, aby cie, gdy si toż ę ś ę stanie, uwierzyli, em ja jest nim (KJV, Diaglott) [ego eimi]”. Jezus powiedziałż im w omawianym kontek cie (w. 14), „Poniewa em ja tedy umył nogi wasze,ś ż Pan i nauczyciel, i wy cie powinni jedni drugim nogi umywać”. Tak wi c poś ę

słowach „ em ja jest [ego eimi] w w. 19 powinny nast pić słowa „waszymż ą Panem i Nauczycielem” lub „nim”. Jezus chciał, aby uczniowie po zdradzie Judasza (w. 2) wiedzieli, i On rzeczywi cie był ich Panem i Nauczycielem,ż ś Mesjaszem, Onym posłanym przez Boga.

Inne przekłady (te były dokonane przez trynitarzy), ak ASV, RSV, NASB, Younga i Rotherhama, zgodnie podaj , i w Ewangelii Jana 8:24, po słowachą ż Jezusa „JA JESTEM” powinno być u yte słowo „nim”. Przekład Williama oddajeż ten fragment „Ja jestem Chrystusem”. Wersja Barkleya umieszcza odsyłaczpo słowie „nim” i w uwadze podaje „Odkupicielem — Mesjaszem”.

Jest wi c widoczne u Jana 8:24, i Jezus mówił swym słuchaczom, e je lię ż ż ś

nie uwierz w Niego jako wiatło wiata, Chrystusa (Mesjasza), Odkupiciela,ą Ś ś rzeczywi cie pomr w swoich grzechach — a nie umr , je li nie przyjmś ą ą ś ą Jezusa jako wielkiego „JA JESTEM” z 2 Moj. 3:14.

Inne wersety Pisma wi tego oczywi cie przedstawiaj to bardzo jasno,Ś ę ś ą i to wła nie wiara w Jezusa jako Zbawiciela daje usprawiedliwienie, tak eż ś ż ci, którzy w taki sposób wierz lojalnie w Niego maj grzechy przebaczone ią ą nie pomr w grzechach swoich (Mat. 1:21; Jan 3:16, 17; Dz. Ap. 5:31; 13:38,ą 39; Rzym. 3:24, 25; Efez. 1:5-8; 1 Jan 1:9). Natomiast nie jest powiedziane,e równie niezb dne jest wierzenie, i Jezus jest Jehow , przedstawionymż ż ę ż ą

przez „JA JESTEM” w 2 Moj. 3:14. „Pierwej ni Abraham był, jam jest” (Jan 8:58).ż

Lecz co mo na powiedzieć na temat o wiadczenia Jezusa podanego wż ś ewangelii Jana 8:58, „Pierwej ni Abraham był, jam jest”? W poprzedzaj cymż ą

26



kontek cieś ydzi, którym Jezus przedtem powiedział, i potrzebowali uwolnieniaŻ ż z niewoli grzechu, z naciskiem o wiadczyli, e nigdy nie byli w niewoli aś ż Abraham był ich wielkim patriarch . W odpowiedzi Jezus rzekł im, e dlategoą ż wła nie powinniś spełniać uczynki Abrahama. Gdy Jezus rzekł, „Abraham (…) zrado ci dał,ś ą żą aby ogl dał dzie mój, i ogl dał i radował si ”, odpowiedzieli,ą ń ą ę

i On jeszczeż nie ma pi ćdziesi ciu lat, jak wi c mógł widzieć Abrahama (któryę ę ę umarł przed ponad dwoma tysi cami lat)? Wtedy im oznajmił, i Jego ycieą ż ż nie było ograniczone do lat sp dzonych na ziemi.ę

Jezus powiedział ydom, i Jego ycie nie było przerwane od wiekówŻ ż ż poprzedzaj cych dzie Abrahama i nast puj cych po nim. Dlatego mógłą ń ę ą prawdziwie powiedzieć, „Pierwej ni Abraham był, jam jest”, innymi słowy,ż „ yłem”.ż

Ponadto Jezus nigdy nie ro cił sobie pretensji do równo ci z Bogiem, coś ś uczyniłby, gdyby dowodził i to On jest przedstawiony w wyra eniu „JA JESTEM”ż ż w 2 Moj. 3:14. Raczej, wielokrotnie o wiadczał, e jest Synem człowieczymś ż

(na przykład, Mat. 20:28; Mar. 10:45; Łuk. 17:22; Jan 3:14-18), uto samiaj cż ą się przez to z przepowiadanym proroczo Mesjaszem (na przykład, Dan. 7:13,14).

Jezus stosował do siebie równie wyra enie Syn Bo y, LECZ NIGDY nież ż ż stosował okre lenia BÓG SYN (Mat. 16:16, 17; Jan 3:16-18; 5:25-27; 9:35-37;ś 10:36; 11:4). Cz sto odnosił si On do Boga jako swego Ojca. ydzi sprzeciwialię ę Ż si temu (chocia niektórzy z nich wyra ali to samo w odniesieniu do siebieę ż ż — Jan 8:41) i bł dnie dowodzili, i Jezus mówi c, e Bóg jest Jego Ojcemę ż ą ż „czynił si równym Bogu”.ę

Jezus w miejsce roszcze do równo ci o wiadczył pokornie wyra nie,ń ś ś ź

„Ojciec mój wi kszy jest ni ja” (Jan 14:28). Apostołowie nauczali podobnie, naę ż przykład, Paweł jasno wyraził si mówi c „głow Chrystusow Bóg” (1 Kor.ę ą ą ą 11:3).

• „Ja i Ojciec jedno jeste my” (Jan 10:18, 30-36)śNiektórzy mówi , i Jezus jest równym Ojcu, poniewa o swojej duszyą ż ż

( yciu) wyraził si „mam moc poło yć j , i mam moc zasi wzi ć j ” (Jan 10:18).ż ę ż ą ę ą ą Rotherham daje lepszy przekład porównaj z wersj NASB: „Mam autorytetą [po grecku exousia] poło yć j , i autorytet [exousia] zasi przyj ć [po greckuż ą ę ą lambano; w Ewangelii Jana 16:24; 20:22; Dz. Ap. 2:38 przetłumaczonopoprawnie] j .ą

Innymi słowy, Jezus był upowa niony przez Ojca do dania swego yciaż ż jako okupu za wszystkich (1 Tym. 2:6). Nikt z ludzi nie mógł zabrać Mu yciaż przed nadej ciem Jego godziny. Jezus był te upowa niony do przyj cia go w czasieś ż ż ę swego zmartwychwstania. Jednak nie mógł sam wzbudzić siebie i powstać,lecz wzbudził Go Ojciec, jak to Pismo wi te jasno i wielokrotnie dowodziŚ ę (Dz. Ap. 2:24, 32; 3:15, 26; 4:10; 5:30; 10:40; Rzym. 4:24; 8:11; 10:9; 1 Kor.6:14; 15:15; 2 Kor. 4:14; Efez. 1:20; Kol. 2:12; 1 Piotra 1:21). Nie ma tu adnejż my li o Jezusie wzbudzaj cym z mierci samego siebie. Ewangelia Jana 2:19-21ś ą ś odnosi si do Jezusa wzbudzaj cego antytypiczn wi tynię ą ą Ś ą ę (2 Kor. 6:16;Efez. 2:19-22), prawdziwy Ko ciół, swoje Ciało (1 Kor. 12:12). Jezus powiedziałś te

słowa w pi tym tysi cletnim dniu (2 Piotra 3:8) od stworzenia Adama. Bógą ą

27



wzbudza członków Jego Ciała w siódmym tysi cletnim dniu (zobacz Ter. Pr.ą '60, 112, 113).

Trynitarze jako dowód swej doktryny o jedno ci Ojca i Synaś (Jan 10:30)podaj zdanie, „Ja i Ojciec jedno jeste my” (hen: rodzaj nijaki w j zyku greckim,ą ś ę nie heis, rodzaj m ski lub mia, rodzaj e ski). Je li zgodnie z logik jedno cię ż ń ś ą ś Ojca i Syna w Ewangelii Jana 10:30 odnosi si do istoty, musieliby my powiedzieć,ę ś i Paweł i Apollos byli jedn istot (1 Kor. 3:6-8)! Oczywi cie byli oni odr bnymiż ą ą ś ę istotami. Hen, u yte w odniesieniu do nich w 1 Kor. 3:8 (nie mia, które byłobyż wymagane, aby zgadzało si z rodzajem e skim ousia, istota) dowodzi, ię ż ń ż ich jedno ć nie odnosiła si do istoty, lecz do ducha, usposobienia (Dz. Ap.ś ę 4:32; 1 Kor. 1:10; Efez. 4:3-6, 13; Filip. 1:27; 2:2; 4:2).

St d Ewangelia Jana 10:30 przez greckie słowo hen nie dowodzi, i Ojciecą ż i Syn s jedn istot i nie jest bardziej przekonywuj cym argumentem od 1 Kor.ą ą ą ą 3:8, który to werset przez słowo hen mógłby dowodzić, e Paweł i Apollosż byli jedn istot . Jednak to samo słowo i jego forma dowodz c, i Paweł ią ą ą ż

Apollos s jedno sercem, umysłem i wol , wiadczy w sposób domniemany, eą ą ś ż to samo słowo i jego forma w Ewangelii Jana 10:30 dowodzi tego samego wodniesieniu do Ojca i Syna.

Jednak na ten temat mamy dowód mocniejszy od domniemanego. Jezusmodl c sią ę (Jan 17:11, 21-22) aby wszyscy jego uczniowie byli jedno (hen,nie heis, ani mia), nie modlił si aby oni wszyscy byli jedn istot ,, co byłobyę ą ą nonsensem, lecz aby ich jedno ć stanowiła jedno w umy le, sercu i woli.ś ś Poniewa jedno ć,ż ś o któr dla nich modlił si nie była jedno ci istoty, zatemą ę ś ą jedno ć ł cz ca Go z Ojcem nie mo e być jedno ci istoty, gdy Jezus wś ą ą ż ś ą ż Ewangelii Jana 17:11, 22 modli si , aby jedno ć, o któr prosił dla nich byłaę ś ą

wzorowana na jedno ci istniej cej mi dzy Ojcem i Nim, „aby byli jedno, jako myś ą ę jedno jeste my”.ś St d jedno ć mi dzy Ojcem i Nim, nie jest jedno ci istoty,ą ś ę ś ą lecz „jedno” pod wzgl dem umysłu, serca i woli.ę

Ponadto Jezus okre la t jedno ć w wersetach 21, 22 jak nast puje:ś ę ś ę „Aby wszyscy byli jedno, jako ty, Ojcze! we mnie [Bóg był w Nim przezswego Ducha wi tego, usposobienie, podobnie jak Jezus jest w swoichŚ ę uczniach przez Ducha wi tego, usposobienie (Jan 14:17, 20)], a ja w tobieŚ ę [Jezus był w Ojcu (Jan 14:10, 11, 20) przez przyj cie i trzymanie si Ojca jakoę ę swej Głowy, to znaczy, przez przyj cie po wi conej postawy i pozostawanieę ś ę w niej (1 Kor. 3:23; 11:3, wersety te równie przekonuj co dowodzż ą ą

ni szo ci Chrystusaż ś wobec Ojca i tego, i Ojciec jest Najwy sz Istot )]; aby [wż ż ą ą ten sposób Ojciec i Syn, przez Ich Ducha, usposobienie, b d c w nich, a oni przezę ą ich ducha po wi cenia,ś ę b d c w Nich (1 Jana 5:20; Kol. 3:3; 1 Kor. 12:12, 13)]ę ą i oni w nas jedno byli (…) aby byli jedno, jako my jedno jeste my”.ś

Tak wi c zacytowane wersety dowodz , i ten sam rodzaj jedno ci, jakię ą ż ś istnieje mi dzy uczniami Jezusa, istnieje mi dzy Ojcem i Synem i odwrotnie.ę ę Poniewa jednak jedno ć istniej ca mi dzy uczniami nie jest jedno ciż ś ą ę ś ą istoty, lecz jedno ci serca, umysłu i woli, to jedno ć, która istnieje mi dzyś ą ś ę Ojcemi Synem nie jest jedno ci istoty, lecz jest jedno ci woli, serca i umysłu.ś ą ś ą

Ponadto, je li Ojciec i Syn byliby jedn Istot , nie mogliby być dwiemaś ą ą Istotami daj cymi wymagane wiadectwo, jak mówi Ewangelia Jana 8:17,ą ś

28



18, i takimi byli, poniewa Zakon wymagał co najmniej dwóch ró nych osób,ż ż ż aby były wiadkami wystarczaj cymi do ustalenia faktu. Poniewa jednakś ą ż dali dostateczne wiadectwo, musz być dwiema istotami, st d Ich jedno ćś ą ą ś nie jest jedno ci istoty, gdy Oni s dwiema Istotami. Zatem ta jedno ćś ą ż ą ś musi być jedno ci umysły, serca i woli.ś ą

Przeto Ewangelia Jana 10:30 nie dowodzi równo ci Syna z Ojcem, aleś podporz dkowania si Syna Ojcu, poniewa werset w Ewangelii Jana 17:21ą ę ż pokazuje, i ten sam rodzaj jedno ci, jaki istnieje mi dzy Nimi, ł czy Synaż ś ę ą b d cego w Ojcu, okre laj c Ojca jako Głow Syna („ e ty mi posłał”) ię ą ś ą ę ż ś ę wskazuje e Syn jest Jego w takim sensie, w jakim my nale ymy do Chrystusa,ż ż jeste myś Jego, podporz dkowani Jemu. Dlatego On musi byćą podporz dkowany Ojcu (1 Kor. 3:23; 11:3), podobnie jak zwierzchnictwoą Chrystusa podporz dkowujeą Ko ciół Chrystusowi (Kol. 1:18; Efez. 1:22, 23; 4:15;ś 5:23, 24, porównaj z Kol. 3:18).

Trynitarze wskazuj na nie prawdziwe oskar enie Jezusa przez ydów,ą ż Ż

„Ty b d c człowiekiem, czynisz si sam Bogiem” (Jan 10:33) jako dowód, ię ą ę ż Jezus ro cił pretensje do równo ci z Bogiem. Tutaj ponownie ci ydzi (którzyś ś Ż zawsze szukali pretekstów do oskar enia Jezusa) fałszywie przedstawiliż spraw ,ę podobnie jak to uczynili obwiniaj c Jezusa, „ e i Ojca swegoą ż powiadał być Bogiem”, dowodz c e On przez to „czynił si równym Bogu”ą ż ę (Jan 5:18). Jezusw kontek cie Jana 10:34-36 cytuj c Ps. 82:6 wykazuje, e inni w Biblii, o wieleś ą ż mniej pot ni ni Jehowa, nazwani s bogami (elohim). Z pewno ci Jezus nieęż ż ą ś ą czynił siebie Jehow lub równym Jemu przez o wiadczenie, i był posłanyą ś ż przez Boga i był „Synem Bo ym” (w. 36). Jezus nazywaj c Boga swymż ą Ojcem nie czynił nic wi cej, ni czynili sami ydzi (Jan 8:41).ę ż Ż

• „Kto mnie widzi, widzi i Ojca mego” (Jan 14:9)

Niekiedy trynitarze na poparcie swej doktryny u ywaj jako dowodu Ewangeliiż ą Jana 14:9, „Kto mnie widzi, widzi i Ojca mego”. Trudno byłoby zrozumieć procesmy lowy osoby dowodz cej, i ten werset uczy o Trójcy bez uwzgl dnieniaś ą ż ę pogl du, e Ojciec i Syn s jedn i t sam osob , czego oczywi cie tekst ten nieą ż ą ą ą ą ą ś uczy, ani nie zawiera takiego znaczenia, ani te trynitarze nie wyznaj takiegoż ą wierzenia.

My l zawarta w tym tek cie wskazuje, i Syn, b d cy obrazem charakteruś ś ż ę ą Ojca ( yd. 1:3; Kol. 1:15), jest wizerunkiem Ojca i dlatego mógł powiedzieć, eŻ ż

ktokolwiek widzi Go jako obraz charakteru Ojca, widzi Ojca, to znaczy, w Jegocharakterze, lecz oczywi cie nie w Jego ciele, podobnie jak mogliby myś ś powiedzieć, i ten kto widzi statu Linkolna, widzi Linkolna lub inaczej, e toż ę ż jest Linkoln. Nie mo emy wi c zobaczyć ciała lub kształtu Bogaż ę (Jan 5:37),lecz mo emy zauwa yć jak On wygl da w charakterze, gdy patrzymy naż ż ą charakter Jezusa działaj cego i reaguj cego w ró nych okoliczno ciach.ą ą ż ś Widocznie to było my lś ą naszego Pana zawart w tych słowach, któr wyraził,ą ą aby otworzyć oczy Filipa na niewła ciwo ć domagania si , by Chrystusś ś ę pokazał jemu i innym uczniom ciało Boga.

• Zbadanie Ew. Jana 14:28; 20:28; Dz. Ap. 16:31-34; 20:28

29



Trynitarze natrafiaj na wielk trudno ć w utrzymaniu swego bł duą ą ś ę wobec o wiadczenia Jezusa, „Ojciec mój wi kszy jest ni ja” (Jan 14:28), próbuj cś ę ż ą obej ć je ró nymi sposobami. Niektórzy twierdz , i o wiadczenie to odnosiś ż ą ż ś si jedynie do człowiecze stwa Jezusa na ziemi a nie Jezusaę ń zmartwychwstałego, gdy stał si „zacniejszym (…) nad Anioły” i równymę

Ojcu. Powołuje si on na yd. 1:4, „Tym si zacniejszym stawszy nad Anioły,ę Ż ę czym zacniejsze nad nie odziedziczył imi [natur ]”. Nie ma tu niczego, coę ę by wskazywało, i zostałż wyniesiony do równo ci z Ojcem, chociaś ż wywy szony ponad anioły. Ponownież przypisuj temu tekstowi, yd. 1:4,ą Ż swoj upragnion my l — eisegesis!ą ą ś

Trynitarze niekiedy twierdz , i okrzyk Apostoła Tomasza skierowany doą ż Jezusa w Ewangelii Jana 20:28, „Panie mój, i Bo e mój!”, dowodzi, i Jezusż ż jest Jehow . Ale nie mamy z tego wyci gn ć wniosku, i Tomasz my lał, eą ą ą ż ś ż Jezus jest Jehow . Raczej, rozumiał on, e Jezus był jego Panem i Mocarzem,ą ż lecz nie Wszechmocnym Bogiem. Jezus, po napomnieniu Tomasza z powodu

jego w tpienia, powiedział, „Ale te [rzeczy] s napisane, aby cie wyą ą ś wierzyli, e Jezus jest Chrystus, Syn Bo y [nie Bóg Syn]” (w. 31).ż ż

Czasami trynitarze u ywaj fragmentu wersetu Dz. Ap. 1:8, „I b dziecie imż ą ę [Jezusowi] wiadkami” w próbie udowodnienia, i Jezus jest nazwany Jehowś ż ą w Biblii. Odnosz si do Izaj. 43:10, 12, gdzie Jehowa mówi, „Wy cie wiadkowieą ę ś ś moi, mówi Pan [Jehowa]”, i twierdz , i fakt bycia wiadkami Jehowy i Jezusaą ż ś dowodzi, e Oni s jednym Bogiem. Lecz tak nie jest — w rzeczywisto ciż ą ś jeste myś wiadkami Obu — Ojca jako najwy szego i Jezusa b d cego pod Jegoś ż ę ą kierownictwem jako Jego Przedstawiciela.

Niektórzy trynitarze powiadaj : „Dz. Ap. 16:31 i 34 odnosz si do wierzeniaą ą ę

w Pana Jezusa jako wierzenia w Boga” i dlatego dowodz , i Jezus jest Bogiem.ą ż Zdumiewaj cym jest jak dalece posuwaj si , aby przypisać trynitaryzm tymą ą ę cz ciom Pisma wi tego. Wykazano powy ej, i Jehowa jest wielkim Autoremęś Ś ę ż ż planu zbawienia, a Jezus jest Jego godnym Tłumaczem i Wykonawc (Obj. 5).ą Lecz to nie czyni Ich Obu Wszechmog cym i wiecznym Bogiem.ą

Inni trynitarze cytuj fragment wersetu Dz. Ap. 20:28, „Aby cie pa li zbórą ś ś Bo y, którego nabył przez własn krew”, by udowodnić istnienie Trójcy. Je liż ą ś wyra enie „Bo y” zostałoby u yte w znaczeniu Ojca, byłoby ono imieniemż ż ż własnym i dlatego nie mogłoby odnosić si do Jezusa. Gdyby oznaczałoę Ojca, musieliby my powiedzieć, i Bóg ma krew, co byłoby nonsensem,ś ż

poniewa duchż nie ma ciała ani krwi (1 Kor. 15:50). Wówczas wyst piłaby tuą nierozwi zalna trudno ć przez przyj cie tekstu w wersji KJV. Jednak bior cą ś ę ą pod uwag fakt,ę i wi kszo ć greckich manuskryptów ma w tym wersecież ę ś słowo Pan, w miejsce słowa Bóg (Bo y), co stanowi wła ciwe brzmienież ś wersetu (ASV),trudno ć ta ust puje: „Aby cie pa li zbór Pana, którego nabyłś ę ś ś przez własn krew” (zauwa te Obj. 1:5, gdzie Jezus jest jasno uto samionyą ż ż ż z tym, „który nas umiłował, i omył nas z grzechów naszych krwi swoj ”).ą ą Takie brzmienie Dz. Ap. 20:28 nie zawiera nic na poparcie trynitaryzmu, raczejodwrotnie, odrzuca go.

Gdyby my jednak przyj li przekład KJV, werset ten nie byłby dowodemś ę na poparcie Trójcy, poniewa wiemy, i w zwykłym zastosowaniu (co również ż ż wyst puje w Pi mie wi tym) cz sto krew dzieci odnoszona jest do rodzicówę ś Ś ę ę

30



jako ich własna krew. W tym znaczeniu krew Jezusa byłaby własn krwią ą Boga — jednak przez to Jezus nie był i nie jest Jehow Bogiem.ą

• Filip. 2:6 w rzeczywisto ci odrzuca trójcś ę Trynitarze w wysiłkach utrzymania swego bł du odwołuj si cz sto doę ą ę ę

Listu w. Pawła Apostoła do Filipian 2:6. Jednak Apostoł Paweł nie mówił tego,ś co podaje Biblia KJV do Filip. 2:6, mianowicie, i Jezus „nie poczytał sobież tego za drapiestwo równym być Bogu”. W poprzedzaj cym kontek cie Pawełą ś daje delikatne napomnienie przeciw post powaniu „spornie, albo przezę pró n chwał ” [definiowan jako „nieumiarkowan lub ostentacyjnż ą ę ą ą ą chełpliwo ci ”]ś ą i do pokory oraz przeciw samolubstwu (w w. 3, 4). Zwraca onszczególn uwagą ę na pokorny, niesamolubny, nacechowany samozaparciemumysł lub usposobienie Jezusa (który ch tnie wyrzekł si „kształtu Bo ego”,ę ę ż cudownego pot nego duchowego ciała jakie miał b d c Logosem, aby staćęż ę ą si małym bezradnym niemowl ciem w Betlejem) i z tego powodu radzię ę braciom, aby mieli ten sam rodzaj my lenia lub usposobienia jaki miał Jezusś

(w. 5). Zgodnie z tymi napomnieniami Paweł nast pnie o wiadcza (jakę ś przetłumaczono, na przykład w ASV), i Jezus (w w. 6, 7) „(…) nie poczytałż sobie równo ci z Bogiem za rzeczś do przywłaszczenia [do zabrania samolubnie ibez upowa nienia], ale wyniszczyłż samego siebie, przyj wszy kształtą niewolnika”. Wersja NASB wła ciwie oddajeś ten fragment, „Nie uwa ałż równo ci z Bogiem jako rzecz do przywłaszczeniaś [do zabrania samolubnie ibez upowa nienia]. Przekład NIV (The New Internationalż Version) jest podobny.Diaglott podaje, „Nie rozmy lał o przywłaszczeniu”. Rotherham tłumaczy toś zdanie, „Jezus (…) nie uwa ał, aby równo ć z Bogiem była rzecz doż ś ą wzi cia”. Zobacz równie inne odno niki w ksi ce Pojednanie,ę ż ś ąż str. 86.

Przekład KJV w. 6 w sposób widoczny bardzo ró ni si i nie jest zgodnyż ę zpowy szymi tłumaczeniami i kontekstem.ż

Mo emy dodać, i pokorny, niesamolubny, pełen samozaparcia,ż ż podobaj cyą si Bogu sposób post powania Jezusa w toku stawania się ę ę człowiekiem,w umieraniu haniebn mierci na krzy u i nie staraniu si o wywy szenieą ś ą ż ę ż siebie do równo ci z Bogiem, stanowi jaskrawe przeciwie stwo zś ń rzeczywi cie pysznym, samolubnym, samowywy szaj cym si i pot pionymś ż ą ę ę przez Boga sposobem post powania Lucyfera (szatana), który stara się ę wywy szyć, aby być rywalem i równym (lub inaczej ponad) Najwy szemuż ż (Izaj. 14:12-14). werset ten mówi eby my na ladowaliż ś ś (Filip. 2:5) wzór Jezusa a nie szatana!

• Kol. 2:9 i 1 Tym. 3:16 nie mówi o trójcyą Trynitarze nieraz próbuj dowie ć Trójcy posługuj c si Kol. 2:9, „w nimą ś ą ę

[Jezusie] mieszka wszystka zupełno ć Bóstwa ciele nie”. „Bóstwo” nie jestś ś dobrym tłumaczeniem; powinno być „Bosko ć” (zobacz NASB, RSV itd.). Kol. 2:9ś zapewnia nas, i w Chrystusie jako w zast pcy Boga znajduje si wyobra enież ę ę ż charakteru Boga, Jego natury, honoru, mocy i urz dowego autorytetu. Leczę porównanie tego wersetu z Kol. 1:18, 19 dowodzi, e to ma miejsce odż zmartwychwstania Jezusa i stanowi nagrod za Jego wierno ć Bogu a do mierci.ę ś ż ś

Jednak Kol. 2:9 przez to nie dowodzi, i Jezus jest równy Ojcu.ż

31



Inni próbuj udowodnić, e Jezus jest równy Ojcu u ywaj c wyra eniaą ż ż ą żz 1 Tym. 3:16, „Bóg objawiony jest w ciele”. Ale wyraz „Bóg” nie nale y doż tego tekstu. Powinno w jego miejsce być „On który” lub „Który”, jak to czyniASV, NASB, Rotherham itd. ASV w notce podaje, „Słowo Bóg, w miejsce Onktóry, nie jest uzasadnione adnym dostatecznie dawanym dowodem”. Jednakż

tekst ten, nawet w brzmieniu KJV, jedynie dowodzi, i Jezus jest wizerunkiemż charakteru Ojca a nie uciele nionym Bogiem — taka my l powinna być przypisanaś ś temu tekstowi.

• Zbadanie wersetów Tyt. 2:13; 1 Jana 5:7 i 2 Jana9-11

Niektórzy próbuj udowodnić, i Jezus jest równy Bogu przez opuszczenieą ż słowa „naszego” w wersecie Tyt. 2:13 itd. Pełne zdanie brzmi: „Objawieniachwały wielkiego Boga i zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa”. Jednak KJV, ASV,Rotherham itd. daj poprawn my l, e tekst ten odnosi si do objawieniaą ą ś ż ę chwały Obu, Jehowy i Jezusa.

W epoce niedopuszczania krytyki cytowano 1 Jana 5:7 na udowodnienie Trójcy:„Albowiem trzej s , którzy wiadcz na niebie: Ojciec, Słowo i Duch wi ty,ą ś ą Ś ęa ci trzej jedno s ”. Obecnie jednak, aden dobrze poinformowany trynitarz nieą ż posługuje si tym wersetem w tym celu, poniewa aden z uczonych zę ż ż zakresie greki Nowego Testamentu nie uznaje go jako cz ci Biblii.ęś

Fakty w tym przypadku dowodz , i ma tu miejsce interpolacja: wersetą ż ten nie znajduje si w adnym greckim manuskrypcie sprzed pi tnastegoę ż ę stulecia, co dowodzi fałszerstwa. Albowiem jest oczywiste, e je li jaka ksi każ ś ś ąż istniała powielana wielokrotnie w licznych egzemplarzach w przeci gu tysi caą ą czterystu lat od jej napisania nie zawieraj c jakiego zdania a potem zdanieą ś to znalazło si po raz pierwszy w kopii sporz dzonej czterysta lat po napisaniuę ą tej ksi ki,ąż zdanie to musi być interpolacj .ą

Nast puj cy wybitni uczeni dali nam znakomite i najbardziej godne zaufaniaę ą wydania greckiego Nowego Testamentu, na podstawie najlepszych greckichmanuskryptów Nowego Testamentu, podczas dziewi tnastego ię dwudziestego stulecia; Griesbach, Scholtz, Lachmann, Tischendorf, Nestle,Gregory, Weiss, Von Soden, Tregelles, Wescott and Hort, Weymouth, Souter,the Revisers and Ezra Abbot i ka dy z nich opuszcza ten fragment jakoż oczywist interpolacj .ą ę

Wszyscy zasługuj na zaufanie tłumacze drugiej połowy dziewi tnastegoą ę stulecia, i a do naszych czasów, wskazuj b d to w nawiasach, b d przezż ą ą ź ą ź opuszczenie, i werset ten nie jest cz ci Boskiej Biblii. Obro cy Trójcy,ż ęś ą ń podczas wielkich kontrowersji trynitarskich w czwartym i pi tym stuleciu,ą intensywnie poszukiwali dowodów i nie mogli przedstawić adnego lepszegoż dowodu od wersetów powy ej zbadanych, chocia czynili wszystko, aby wple ćż ż ś Trójc do innych wersetów. Jednak nigdy nie przetoczyli 1 Jana 5:7 (któryę mógłby bardziej nadawać si jako dowód do ich celu od jakiegokolwiek innegoę wersetu) z tego powodu, i wówczas nie stanowił cz ci Nowegoż ęś Testamentu. Nawet gdyby my przyj li ten werset jako prawdziwy, wszystko coś ę by udowodnił wskazywałoby tylko na jedno ć usposobienia — serca, umysłuś

i woli — którego istnienie udowadnia Jan 10:30.

32



Niektórzy trynitarze odwołuj si do 2 Jana 9-11 i u ywaj go jako podstawyą ę ż ą do odrzucenia nawet mo liwo ci rozwa enia i dyskutowania na ten tematż ś żz innymi, nawet z wierz cymi w Ojca, Syna i wi tego Ducha a nie w Trójc ,ą Ś ę ę lub przyjmowania ich w swoich domach. Takie w skie rozumowanie prowadz ceą ą do sekciarskiego i bezlitosnego post powania jest bezpodstawne.ę

Apostoł Jan czynił aluzj (2 Jana 7) do tych, którzy twierdzili, i sę ż ą chrze cijanami, lecz zaprzeczali i nie wyznawali, e Jezus Chrystus, przyszedłś ż w ciele. Takich wła nie nie nale ało zapraszać do domów lub pozdrawiać. Jakś ż wi c widać trynitarze bł dnie stosuj w w. 9-11, w celu powstrzymania ludzię ę ą od słuchania tych, którzy widz bł d w ich doktrynie.ą ą

• „Alfa i omega”, „pierwszy i ostatni”

Trynitarze cytuj Obj. 1:8, „Jam jest Alfa i Omega, pocz tek i koniec, mówią ą Pan, który jest, i który był, i który przyj ć ma, on Wszechmog cy”, jako pewnyś ą dowód, i Jezus jest równie „Wszechmog cy”, przyjmuj c e Jezus tutajż ż ą ą ż

nazywa siebie Wszechmog cym, lecz w rzeczywisto ci tak nie jest. W w. 4, Janą ś najpierw przynosi pozdrowienie od Jehowy (porównaj 2 Jana 3). Potem, w w. 5, Jan przynosi dodatkowo pozdrowienia od Jezusa Chrystusa. Ta sama osobanie jest przedstawiona w tych dwóch wierszach. Werset 7 widocznie odnosisi do Jezusa i ko czy si słowem „Amen”, oddzielaj cym go w ten sposóbę ń ę ą od nast pnego wersetu. Potem, w w. 8, ponownie Jehowa jest mówcę ą czyni cym o wiadczenie powy ej zacytowane. Jedynie On jestą ś ż „Wszechmog cy”, „któryą jest [obecnie istnieje], i który był [istniał przez całą przeszł wieczno ć], i któryą ś przyj ć ma [który b dzie istniał przez całś ę ą przyszł wieczno ć]”.ą ś

W w. 11 Jezus jest mówc : „Jam jest Alfa i Omega, on pierwszy i ostatni”.ą Te dwa wyra enia s synonimiczne, poniewa alpha jest pierwsz a omegaż ą ż ą ostatni liter greckiego alfabetu (alpha, beta itd.). Wyra enia te u yte są ą ż ż ą cztery razy w odniesieniu do Jehowy (Izaj. 41:4; 44:6; 48:12; Obj. 1:8) i również cztery razy w odniesieniu do Pana Jezusa (Obj. 1:11, 17; 2:8; 22:13). Wczterech ust pach odnosz cych si do Jehowy jako b d cego Pierwszym ię ą ę ę ą Ostatnim, trzy cytaty z Izajasza u ywaj wyra enia „pierwszy i ostatni”,ż ą ż natomiast jeden z Objawienia podaje wyra enia „Alfa i Omega, pocz tek iż ą koniec”.

W czterech zacytowanych tekstach, jako odnosz cych si do naszegoą ę Pana Jezusa, pierwszy (w. 11, cytowany powy ej) u ywa wyra e „Alfa iż ż ż ń

Omega” oraz „pierwszy i ostatni”, drugi i trzeci opuszcza wyra enie „Alfa iż Omega”, lecz u ywa wyra enia „pierwszy i ostatni”, natomiast ostatni u yważ ż ż wszystkich trzech odpowiednich wyra e : „Jam jest Alfa i Omega, pocz tek iż ń ą koniec, pierwszy i ostateczny”. Zgodnie z tym widzimy, i cztery wersetyż odnosz ceą si do Ojca zawieraj ł cznie wszystkie trzy wyra enia i czteryę ą ą ż teksty odnosz ceą si do Chrystusa zawieraj ł cznie wszystkie terzy wyra enie.ę ą ą ż Innymi słowy, Biblia u ywa wszystkich tych trzech wyra e odnosz cych si doż ż ń ą ę Obu, Boga i Chrystusa.

Trynitarze utrzymuj , i te trzy wyra enia z pewno ci znacz przeszłą ż ż ś ą ą ą i przyszł wieczno ć Ojca i Syna. Jednak to nie jest widocznie wła ciwe wą ś ś

przypadku wersetów odnosz cych si do Syna, skoro, jak ju widzieli my,ą ę ż ś był On stworzony lub spłodzony i miał pocz tek (Obj. 3:14), dlatego nieą

33



mógł istnieć od wieczno ci. Nie mog te te wersety odnosić si szczególnieś ą ż ę do Ojca istniej cego od wieczno ci (On jest takim w rzeczywisto ci), poniewaą ś ś ż to byłoby niezgodne z ich zastosowaniem do Syna, który nie istnieje odwieczno ci.ś Raczej, wyra eniom tym konsekwentnie powinno si nadać takiż ę sens, któryby pozwolił na zastosowanie ich do Obu.

Nast puj ca definicja, wierzymy, w odniesieniu do pewnego okresu, u ywaę ą ż tych wyra e podobnie: Ka dy z osobna jest pierwszym i ostatnim w swoimż ń ż szczególnym rodzaju, gdy Ojciec jest pierwszym i ostatnim nież stworzonym, to znaczy, e nigdy nie był stworzony; a Syn jest pierwszym iż ostatnim swego szczególnego rodzaju, w którym jest On pierwszym i ostatnim jako bezpo rednioś stworzony przez Ojca, natomiast wszystkie inne istoty byłypo rednio stwarzaneś przez Ojca, czyli za po rednictwem Logosa. Dlategoś Ojciec i Syn s jedynymią w swoim rodzaju, co mie ci si w znaczeniu tych trzechś ę wyra e , lecz ka dy z nichż ń ż jest jedynym w odmiennym sensie: Ojciec jest jedynym w swoim rodzaju w tym znaczeniu, i jest On jedyn — pierwsz iż ą ą

ostatni — Istot , która nigdy nie byłaą ą stworzona. A Syn jest jednym w swoimrodzaju w tym znaczeniu, i jest Onż jedyn — pierwsz i ostatni — Istot jakaą ą ą ą kiedykolwiek była bezpo rednio stworzonaś przez Boga bez interwencjipo rednika, natomiast taka twórcza interwencjaś była dokonywana przezLogosa (Syna) w ka dym przypadku innego stworzenia.ż

Dlatego Jehowa jest Pierwszy i Ostatni, Alfa i Omega, Pocz tek i Koniecą niestworzonego istnienia — jedyna Istota, która nigdy nie była stworzona idlatego Logos jest Pierwszy i Ostatni, Alfa i Omega, Pocz tek i Koniecą bezpo redniego stworzenia Bo ego. Innymi słowy te okre lenia u yte wś ż ś ż odniesieniu do Syna stanowi ekwiwalent wyra enia jakim jest nazywany,ą ż „jednorodzony od Ojca” (Jan 1:14, 18; 3:16, 18; 1 Jan 4:9). Natomiast u ycież tych okre le w odniesieniuś ń do Ojca oznacza, e On istnieje od wieczno ci,ż ś chocia bezpo rednio tego nie uczy,ż ś a bezpo redni nauk z nich wypływaj cś ą ą ą ą jest Jego jedno ć w znaczeniu, e nigdy nie był stworzony, czy spłodzony,ś ż jak Jego Syn.

Jezus mówi o sobie (Obj. 1:18), „I yj cy: a byłem umarły, a otom jestż ą ywy na wieli wieków. I mam klucze piekła i mierci”. Nie ma niczego w tymż ś

wersecie, co by podtrzymywało my l, i Jezus, istniał „wiecznie”. Jezus jedynieś ż o wiadcza, i yje („ yj cy”), nawet chocia był umarły, lecz teraz jest ywy,ś ż ż ż ą ż ż „ ywy na wieki wieków”. W ten sposób werset ten pokazuje, i On maż ż istnieć wiecznie w przyszło ci, chocia nie istniał wiecznie w przeszło ci.ś ż ś

• Czym jest Duch wi tyŚ ęPrzyst pujemy obecnie — udowodniwszy na podstawie Pisma wi tego zę Ś ę

wielu punktów widzenia, i Jehowa jest, a Jezus nie jest, Bogiemż Wszechmog cym — do rozwa enia istoty Ducha wi tego w zwi zku zą ż Ś ę ą doktryn o Trójcy.ą Temat zwi zany z Duchem wi tym rozpatrywano w wieluą Ś ę szczegółach w naszych ksi kach Pojednanie i Christ-Spirit-Covenantsąż (niektóre rozdziały w Ter. Pr. '63, 53), dlatego nie b dziemy roztrz sać goę ą ponownie w szczegółach, lecz przedstawimy krótko odpowiednie podstawowenauki biblijne i zbadamy pewne inne cz ci Pisma wi tego, które trynitarzeęś Ś ę cytuj jako dowody ich bł dnego nauczania.ą ę

34



ASV i inne współczesne przekłady Biblii poprawiaj bł d w KJV dotycz cyą ą ą słowa duch (w wersji tej wyst puje słowo „Ghost” zamiast „spirit” — dotyczyę to przekładu angielskiego — przypis tłumacza). W j zyku hebrajskim i greckimę słowa ruach i pneuma przetłumaczone s jako „duch”. Maj one ró neą ą ż znaczenia w Biblii, co wykazano w naszych ksi kach Pojednanie i Creationąż

(drugi tom epifaniczny), jak dech, wpływ, moc, wiatr itd. Duch nie jestosob .ą

Zgodnie z tym dajemy podwójn definicj Ducha wi tego: (1) Moc lubą ę Ś ę wpływ Boga, u yte gdziekolwiek lub przez kogokolwiek. W Ewangelii Łukaszaż 1:35 jest widoczne, i Duch wi ty jest moc lub wpływem Boga: „Duch wi tyż Ś ę ą Ś ę zst pi na ci , a moc Najwy szego zacieni ci ” — Duch wi ty jest okre lonyą ę ż ę Ś ę ś jako moc Najwy szego. Wyst puje tu hebrajski paralelizm, który jest jednymż ę ze sposobów w jaki Hebrajczycy wyra aj swoj poezj . Przeto wyra enie,ż ą ą ę ż „Duch wi ty zst pi na ci ”, znaczy to samo, co definiuje wyra enie, „MocŚ ę ą ę ż Najwy szego zacieni ci ”.ż ę

Ewangelia Łukasza 24:49 okre la Ducha wi tego jako „moc z wysoko ci”.ś Ś ę ś Tak równie podaje Jan 20:22, 23; „Tchn ł [Jezus] na nie, i rzekł im: We mijcież ą ź [greckie słowo pneuma bez przedimka okre lonego] Ducha wi tego [moc].ś Ś ę Którymkolwiek grzechy odpu cicie, s im odpuszczone, a którymkolwiekś ą zatrzymacie, s zatrzymane”. Chrystus dostarczył cen okupu jakoą ę podstaw przebaczenia grzechów i dlatego ten werset mówi o udzieleniuę uczniom wi tej mocy do działania w charakterze Jego przedstawicieli,ś ę którzy mieli oznajmiać jaka jest podstawa i warunki przebaczenia grzechówlub ich zatrzymywania i do zapewniania o tych dwóch faktach osobyzainteresowane.

Kiedykolwiek jest mowa o Duchu działaj cym w przyrodzie lub działaj cymą ą na upadłych ludzi, dotyczy to zawsze działania w znaczeniu wi tej mocyś ę lub wpływu na Boga.

Druga definicja okre laj ca Ducha wi tego mówi, e jest on (2)ś ą Ś ę ż usposobieniem Boga w Nim samym lub w innych istotach. Jest to wi ty umysł,ś ę wi te uczuciaś ę i wi ta wola w nich. W wieku Ewangelii jest duchowymś ę

usposobieniem w uczniach Chrystusa zapocz tkowanym w nich, gdy stali sią ę uczniami Chrystusa i rozwijanym w nich przez Ducha (w znaczeniu mocy),Słowo i Opatrzno ci Boga działaj ce w nich i na nich.ś ą

Ponadto Duch wi ty nazywany w Biblii Duchem Boga i Chrystusa, okre lanyŚ ę ś

jest wieloma innymi nazwami, które pokazuj , i oznacza on usposobienieą ż Boga w Nim samym i w Jego ludzie. Czytamy o duchu wi tobliwo ci, cicho ci,ś ą ś ś łaski, mocy, miło ci i zdrowego rozs dku, Prawdy, obietnicy, czuwania, m dro ci,ś ą ą ś zrozumienia, rady, siły, znajomo ci, boja ni (czci), chwały itd. Biblia przezś ź przeciwstawienie wymienia ducha lub usposobienie słu alczo ci, niewoli, boja ni,ż ś ź bł du, drzemania, wiata, ciała, antychrysta, wieszczegoę ś (wieszczbiarskiego) itd. Jak z tego wynika nazwy te nie odnosz si doą ę ró nych osób lecz do ró nych rodzajów niepo danych cech lubż ż żą usposobienia umysłu, serca i woli.

Nale y te pami tać, e w Proroctwie Izajasza 11:2 podana jest definicjaż ż ę ż

Ducha wi tego. „I odpocznie na nim [Chrystusie] Duch Pa ski [Jehowy], DuchŚ ę ń [usposobienie] m dro ci i rozumu, Duch [usposobienie] rady i mocy, Duchą ś

35



[usposobienie] umiej tno ci i boja ni [czci] Pa skiej”. Równie godny uwagię ś ź ń ż jest fakt, i w Ewangelii Jana 14:17; 15:26; 16:13 Duch wi ty jest nazwanyż Ś ę „Duchem [w tek cie greckim przedimek okre lony przed słowem] Prawdy”,ś ś to jest usposobienia, które Słowo Bo e, Prawda [w greckim tek cież ś przedimek okre lony]ś (Jan 17:17), wyrabia w Jego ludzie. Podobnie u Efez. 1:13

Duch jest nazwany Duchem [przedimek okre lony] obietnicy [usposobienia,ś które obietnica (1 Moj. 22:16-18) zwi zana przysi g wyrabia w osobachą ę ą przyswajaj cych j ]„.ą ą Definicje te dowodz , e Duch wi ty nie jest osob ,ą ż Ś ę ą lecz jest usposobieniem Boga w Nim samym i w innych.

Ten sam wniosek wypływa z o wiadczenia Apostoła Pawła podanego w 1ś Kor. 2:10: „(…) duch wszystkiego si bada [studiuje], i gł boko ci Bo ych”.ę ę ś ż Gdyby duch był Wszechmocnym Bogiem, znałby intuicyjnie wszystkie rzeczy, jak Bóg zna, i nie potrzebowałby niczego studiować. Jednak umysł Bo y,ż usposobienie, w uczniach Chrystusa nie zna wszystkiego i musi studiowaćgł bokie rzeczy Boga, aby je rozumieć. Ta sama my l wyst puje u Rzym.ę ś ę

8:26, 27, gdzie jest powiedziane, i duch wzdycha niewymownie nie mog cż ą wyrazić swych uczuć. Natomiast Bóg Wszechmocny nie wzdycha ani nie jestniezdolny do wyra eniaż swych uczuć. Jednak jego usposobienie w uczniachChrystusa cz sto wzdychaę (Rzym. 8:23) i cz sto nie jest w stanie wyrazićę swych uczuć. Lecz Bóg zna nasze potrzeby i zaspokaja je (Mat. 6:32; 1 Kor.2:10; Efez. 3:20).

Ponadto, gdy jeste my napominani w 1 Tes. 5:19, aby nie zagaszać Duchaś Bo ego, jeste my ostrzegani przed czynieniem czegokolwiek, co mogłobyż ś zgasić ogie Boskiego usposobienia w nas. Rozumienie, i Duch Bo y tutajń ż ż oznacza Wszechmocnego Boga, znaczyłoby zarazem, e przez zgaszenie goż mogliby myś zgasić istnienie Wszechmocnego Boga! Ka dy tekst w Bibliiż zawieraj cy wyra enie Duch wi ty, je li nie podaje słów Duch wi ty wą ż Ś ę ś Ś ę znaczeniu mocy, wpływu, u ywa je w sensie usposobienia Boga w Nimż samym i w innych — Jego umysłu, serca i woli. Ten pogl d wytrzymujeą wszystkie próby Biblii.

Chocia Bóg jest osob i Jezus tak e, Duch wi ty, oczywi cie, nie jest osob .ż ą ż Ś ę ś ą Nie ma tekstu Pisma wi tego, z wyj tkiem bł dnego tłumaczenia, który byŚ ę ą ę mówił o Duchu jako osobie, natomiast liczne teksty mówi o Bogu i Chrystusieą jako osobach.

O wiadczenia biblijne odnosz ce si do Ducha wi tego s tego rodzaju,ś ą ę Ś ę ą

i nie zgadzaj si z my l o Duchu jako osobie. Liczne wersetyż ą ę ś ą wymieniaj ceą ró ne zastosowania wyra enia Duch wi ty jasno wykazuj , eż ż Ś ę ą ż nie jest on osob .ą Podajemy je poni ej: Duchem wi tym lub Bo y byłż Ś ę ż chrzczony (Mat. 3:11; Dz. Ap. 1:5; 2:2, 3; 10:44-48). Duch napełnia ludzi(Dz. Ap. 2:4; Efez. 5:18), jest na nich wylewny (Dz. Ap. 2:17, 18, 33; Joel 2:28,29),mieszka i przebywa w nich (Jan 14:17; Rzym. 8:9, 11; 1 Kor. 3:16),zst puje na nichę (Jan 1:32, 33; Dz. Ap. 19:6) a oni w nim działaj (Rzym. 8:9;ą 14:17; Gal. 3:3). Duch wi ty jestŚ ę u ywany do pomazywaniaż (Ps. 133:1, 2; Łuk. 4:18; Izaj. 61:1; 2 Kor. 1:21; 1 Jana 2:20, 27). Lud Bo y jest nimż „napojony” (1 Kor. 12:13). Jest on zadatkiem na poczet ich dziedzictwa (2Kor. 1:22; 5:5; Efez. 1:14, zobacz NASB, margines), piecz tuje ich (Efez.ę

1:13; 4:30). Duch jest symbolicznym inkaustem, którym s zapisani jakoą ywe listyż (2 Kor. 3:3) oraz jest im dany a oni posiadaj goą (Łuk. 11:13). Jest

36



on podobny do rosy (Ps. 133:3). Wszystkie wersety, w których wyst pujeę wyra enie Duch wi ty pokazuj , i nie jest on osob !ż Ś ę ą ż ą

Obecnie rozwa ymy kilka wersetów Pisma wi tego, którymi posługujż Ś ę ą si trynitarze próbuj c udowodnić, i Duch wi ty jest trzeci osob w Trójcyę ą ż Ś ę ą ą współrówn , współwieczn i współistn Ojcu i Synowi.ą ą ą

Wierzymy w osobowo ć Ducha wi tego, lecz nie w Ducha wi tegoś Ś ę Ś ę jako osob , poniewa osobowo ci Ducha wi tego jest Ojciec i Syn, jakę ż ś ą Ś ę również wszystkie inne dobre istoty: aniołowie, prawdziwy lud Bo y itd., którzyż go maj ,ą gdy osobowo ć stanowi usposobienie. Jego cz ciami s intelekt,ż ś ęś ą wra liwo ćż ś i wola, elementy osobowo ci, a maj je wszyscy ludzie i stanowi oneś ą ą ich osobowo ć.ś Tak i Duch wi ty jako osobowo ć ma Ojca, Syna, dobrychŚ ę ś aniołów, prawdziwy lud Bo y itd., w ich usposobieniach, poniewa ka dy, ktoż ż ż posiada wi te usposobienie, ma Ducha wi tego jako swoj osobowo ć. Aś ę Ś ę ą ś wi c osobowo ćę ś Ducha wi tego jest ich osobowo ci , ich usposobieniem.Ś ę ś ą Trynitarze s obl enią ęż z powodu biblijnej podstawy ich doktryny o trzech

osobach w jednym Bogu, szczególnie dlatego, i trzeci z tych osób jest Duchż ą wi ty. Nie maj c adnegoŚ ę ą ż wersetu jaki poparłby t ich my l, chwytaj się ś ą ę

ka dego fragmentu Pismaż wi tego odnosz cego si do Boga, w którym sŚ ę ą ę ą wymienione trzy rzeczy i przypisuj cą tekstowi inne znaczenie, twierdz , e jest oną ż dowodem Trójcy a st d dowodem,ą i Duch wi ty jest osob . Obecnie zbadamyż Ś ę ą wersety tak przez nich tłumaczone, i jak ufamy, przekonamy si i aden nieę ż ż naucza ich doktryny, która słu y do fałszowania stosownej prawdy.ż

• „My” w 1 Moj. 1:2, 26, 27 i Aaronowebłogosławie stwoń

Trynitarze si gaj po dowód na istnienie Trójcy do 1 Moj. 1:2, 26, 27, gdzieę ą czytamy, „Duch Bo y unaszał si nad wodami (…) Uczy my człowieka naż ę ń wyobra enie nasze (…) Na wyobra enie Bo e stworzył go”. Twierdz oni, iż ż ż ą ż Duch Bo y był t osob działaj c razem z Logosem jako cz ci owego „-ż ą ą ą ą ęś ą my” [uczy -my], którego wymienił Ojciec. Dlatego, gdy werset ten mówi, eń ż Bóg stworzył człowieka „na wyobra enie Bo e”, znaczy to, e wszyscy trzejż ż ż dokonali tego jako Bóg. O jak daleko si gaj cy wniosek!ę ą

Słowo „Duch” w w. 2 widocznie oznacza moc Boga Wszechmog cego,ą poniewa ona, a nie Jego usposobienie, działała w porz dkowaniu ziemi naż ą mieszkanie dla człowieka. Nie ma tu absolutnie adnej wskazówki, i Duchż ż jest osob lub cz ci „-my” w w. 26 (Ijob 33:4 odnosi si do stworzeniaą ęś ą ę

Ijoba w łonie jego matki a nie do stworzenia człowieka). Niew tpliwie Jehowa wą w. 26 „-my” odniósł do Siebie i Logosa, przez którego stworzył wszystkierzeczy (Jan 1:1-33; 1 Kor. 8:6; Kol. 1:16; greckie słowo dia, „przez”; greckiesłowo „hypo” znaczy przy pomocy, przez). Stworzenie człowieka „nawyobra enie Bo e” nież ż znaczy te , e Jehowa i Logos byli cz ciami jednegoż ż ęś Boga. Obraz (wyobra enie)ż Jehowy w człowieku jest Jego usposobieniem,które równie posiada Logos (obecnie Jezus).ż

Twierdzi si , i błogosławie stwoę ż ń (4 Moj. 6:24-26) Aaronowe uczy o Trójcy, poniewa w nim wypowiedziane s trzy błogosławie stwa. Jednak tuż ą ń wyst pujeę tylko Jehowa, natomiast nie ma absolutnie wzmianki o Logosie lub

Duchu. Trynitarze przypisuj swoje my li temu tekstowi. Nie mówi on nic oą ś Duchu jako osobie!

37



• Wszechobecno ć a Psalm 139:7-10ś Trynitarze twierdz , i Duch wi ty jest Bogiem, poniewa wył czneą ż Ś ę ż ą

atrybuty Boga w Biblii s wyra nie przypisane Duchowi wi temu. Na ichą ź Ś ę twierdzenie, e Ps. 139:7-10 dowodzi, i Duch posiada przymiotż ż wszechobecno ci, który niew tpliwie jest wył cznie atrybutem Boga,ś ą ą odpowiadamy najpierw w formie pytania: w jaki sposób Bóg jestwszechobecny? Z pewno ci nie w swoim ciele,ś ą które jest w niebie (1 Król.8:30), lecz przez swoje przymioty — zgodnie z Ps. 139:7-10 — mocy im dro ci. Dowodz tego wersety 7, 8, 10, gdzie słowo Duchą ś ą jest u yte wż znaczeniu mocy i m dro ci a nie w znaczeniu istoty osobowej,ą ś ponieważ zgodnie z w. 8 jest powiedziane, i Bóg jest w piekle –ż Szeolu , w stanie mierci.ś To nie mo e być prawd o Nim jako osobie. Niew tpliwie odnosi si toż ą ą ę do Jegom dro ci, która przenika nawet stan mierci i do Jego mocy, która w czasieą ś ś wła ciwym stan ten unicestwi przez zmartwychwstanie. Dlatego Bóg jest wś piekle – Szeolu przez swoj moc i m dro ć. W taki wi c sposób jest Oną ą ś ę

wszechobecny, przez swoj moc i m dro ć a nie w swoim ciele.ą ą śZ w. 10 bardzo jasno wynika, i w wersecie 7 Boska m dro ć i moc sż ą ś ą

pokazane przez Jego Ducha, bo w w. 10 Jego r ka (moc) i prawica (m dro ć)ę ą ś u yte s synonimicznie ze słowem Duch (w w. 7). Psalm 139:7-10 dowodzi,ż ą e nikt nie mo e we wszech wiecie uj ć przed Bosk wiedz i moc .ż ż ś ś ą ą ą

Oczywi cie, w tym znaczeniu Jego Duch — moc, wiedza — rozci ga si naś ą ę cały wszech wiat. Jednak to nie dowodzi, e Duch jest Bogiem, lecz raczejś ż zbija ten pogl d.ą

Trynitarze usiłuj dowie ć, e Duch wi ty jest osob przez opieranie sią ś ż Ś ę ą ę na swej powa niejszej przesłance, i cokolwiek przejawia działanie umysłowo ci,ż ż ś

wra liwo ci i woli jest osob . Formułuj c t przesłank twierdz , e Duchż ś ą ą ę ę ą ż wi ty przejawia działanie umysłowo ciŚ ę ś (1 Kor. 2:10-13, wra liwo ciż ś (Rzym.14:17) i woli (1 Kor. 12:1). Nast pnie wnioskuj , i Duch wi ty jest osob .ę ą ż Ś ę ą Negujemy zasadno ć wy szej przesłanki, która, aby była prawdziwa, musiałabyś ż wł czać wszystko, co przejawia umysłowo ć, wra liwo ć i wol a to nie jestą ś ż ś ę prawd , poniewa nie tylko ludzie przejawiaj działalno ć umysłowo ci, wra liwo cią ż ą ś ś ż ś i woli, lecz czyni to równie usposobienia. Dlatego, z faktu, e Duch wi tyą ż ż Ś ę przejawia działanie umysłowo ci, wra liwo ci i mocy, nie wynika, i Duchś ż ś ż

wi ty jest osob . Powy ej szeroko udowodnili my, e Duch wi ty jestŚ ę ą ż ś ż Ś ę usposobieniem Boga w Nim samym i we wszystkich, którzy maj usposobienieą podobne do Jego. Skoro wi c usposobienie przejawia działalno ć umysłowo ci,ę ś ś wra liwo ci i woli a Duch wi ty jest wi tym usposobieniem, wynika z tego,ż ś Ś ę ś ę i Duch wi ty nie jest osob , poniewa osoba i jej usposobienie nie s tż Ś ę ą ż ą ą sam rzecz . St d o tych dwóch rzeczach we wszystkich przypadkach nieą ą ą mo na orzekać tego samego, na przykład, mo emy mówić o człowieku, eż ż ż ma nogi, lecz nie mo emy tego powiedzieć o jego usposobieniu. Mo emy wi cż ż ę orzekać osobowo ć Ducha wi tego, poniewa Duch wi ty jest wi tymś Ś ę ż Ś ę ś ę usposobieniem w Bogu i we wszystkich b d cych w usposobieniu podobnymę ą do Bo ego, gdy on, nie b d c osob , ma jako sw natur istotne elementyż ż ę ą ą ą ę osobowo ci,ś którymi s intelekt, wra liwo ć i wola. Dlatego mówimy, eą ż ś ż osobowo ci Ojca,ś ą Syna, prawdziwego ludu Bo ego itd., jest Duch wi ty;ż Ś ę

jednak nie mo emyż powiedzieć, i jest on osob , poniewa osoba i jejż ą ż usposobienie nie s jedn i tą ą ą sam rzecz .ą ą

38



• Izaj. 6:3; Ew. Mat. 3:16 i 12:31, 32 nie mówi oą trójcy

Izaj. 6:3: „ wi ty, wi ty, wi ty, Pan zast pów„ (zauwa my te wŚ ę ś ę ś ę ę ż ż zwi zku z tym Obj. 4:8) jest dowodem u ywanym przez trynitarzy, i Duchą ż ż

wi ty jestŚ ę osob . Co najmniej powinno si przyznać, e werset ten nie mówi tegoą ę ż bezpo rednioś czy w znaczeniu zawierania w sobie poj cia. My li teę ś przypisane s temuą wersetowi z powodu dwukrotnego powtórzenia w nimsłowa wi ty. Powinni myś ę ś zauwa yć, e w tek cie masoreckim, w wersetach 1 iż ż ś 8 wyst puje słowo adonai,ę lecz dr. Ginsburg wskazuje, i wła ciwym słowemż ś jest Jehowa, co widocznie jest poprawne, poniewa w. 8 pokazuje, e Izajaszż ż widział Jehow zast pów, jak w. 1 przedstawia. Tymi „nam” z w. 8 prawdziweę ę s Jehowa i Logos, jakoą przedstawiciel Jehowy, w sprawach tutajwzmiankowanych, podobnie jak w 1 Moj. 1:26 w zwi zku z stworzeniem.ą

Trynitarze s pewni, e maj dowód na Trójc w Ewangelii Mateusza 3:16, 17,ą ż ą ę wersetami u ytymi w zwi zku w chrztem naszego Pana. S dz oni, e wyst pujż ą ą ą ż ę ą tu trzy osoby, które w ten sposób stanowi Boga w trzech osobach.ą Odpowiadamy, i wymienione s tu trzy ró ne rzeczy, lecz tylko jedna z nichż ą ż nazwana jest Bogiem; z dwóch pozostałych jedna jest nazwana DuchemBo ym, nie samymż Bogiem a druga przez samego Boga została nazwana JegoSynem, nie Bogiem samym.

Innymi słowy, trynitarze przypisuj temu wersetowi swoje my lią ś w przeciwie stwie do tego, o czym on istotnie mówi. Pytaj oni, czy werset tenń ą nie wymienia trzech osób? Odpowiadamy, nie! tylko dwie osoby s tuą wymienione; natomiast trzecia rzecz, nie b d ca osob , jest nazwanaę ą ą Duchem Bo ym, który, oczywi cie, nie mo e oznaczać ducha b d cego wż ś ż ę ą

Bogu, który sam jest duchem (Jan 4:24), lecz znaczy Jego moc, przez którą Jezus był spłodzony do synostwa Bo ego i pomazany (Dz. Ap. 10:38).ż

Fakt, i Jezus był wówczas spłodzony przez Boga, za po rednictwem Duchaż ś Bo ego, Jego moc, dowodzi, po pierwsze, e On jest Synem Bo ym, nież ż ż samym Bogiem; po drugie, dowodzi, e On nie jest Bogiem, poniewa Bógż ż sam jest bez pocz tku, st d nie mógł być spłodzony, a syn jest młodszy od Ojca;ą ą po trzecie, dowodzi, i On nie jest Bogiem, poniewa Bóg nie potrzebujeż ż niczego, co kwalifikowałoby Go do słu by, natomiast pomazanie Jezusaż uzdolniło Go do Jego słu by.ż

Niektórzy trynitarze wskazuj na Mat. 12:31, 32: „Wszelki grzech i blu nierstwoą ź

ludziom odpuszczone b dzie; ale blu nierstwo przeciwko Duchowi wi temuę ź Ś ę nie b dzie odpuszczone ludziom. I ktokolwiek rzekł słowo przeciwko Synowię człowieczemu, b dzie mu odpuszczono; ale ktoby mówił przeciwko Duchowię

wi temu, nie b dzie mu odpuszczone„.Ś ę ę

Dowodz oni, e poniewa Jezus jest osob , przeciw której jest popełnianyą ż ż ą grzech, dlatego Duch wi ty musi być osob , przeciw której popełniany jestŚ ę ą grzech i przeciw której grzechy s o wiele gorsze od grzechów przeciw Jezusowi.ą Zdaje si , e w ten sposób czyni Ducha wi tego osob o wiele wa niejszę ż ą Ś ę ą ż ą od Jezusa! Ale oni nie rozumiej tej sprawy. Wszystkie grzechy b d ceą ę ą skutkiem słabo ci i nie wiadomo ci Adamowej s przebaczalne naś ś ś ą

podstawie zasługi okupu Jezusa, lecz grzechy przeciw wiatłu i znajomo ciś ś rzeczy, b d c rozmy lnymi grzechami (lub rozmy lno ci w grzechachę ą ś ś ś ą

39



mieszanych), są grzechami przeciw Duchowi wi temu, jednak nie jako osobie.Ś ę Jak ju zauwa ono,ż ż Duch wi ty jest wi tym usposobieniem Boga w NimŚ ę ś ę samym, w Jezusie i w Jego prawdziwym ludzie. Zatem człowiek grzesz cyą rozmy lnie grzeszy przeciwś temu wi temu usposobieniu a nie przeciwś ę Duchowi wi temu jako osobieŚ ę (szczegóły w BS, nr. 318).

• Przemienienie i wielkie posłanie

Niektórzy trynitarze my l , e przemienienie Jezusaś ą ż (Mat. 17:1-9) jestdowodem istnienia Trójcy, Ojciec i Syn z pewno ci s wymienieni, jako osobyś ą ą odr bne, lecz nie ma tutaj jakiejkolwiek wzmianki o Duchu wi tym jakoę Ś ę osobie lub w innym znaczeniu. Obłok jasny nie jest adnym objawem Duchaż

wi tego. Przemienienie było widzeniem (w. 9), które jak powiedziano, miałoŚ ę do czynienia z moc i drugim adwentem Jezusa (2 Piotra 1:16-18), w zwi zku zą ą Jego nadchodz cym Królestwem (szczegóły w BS, nr. 390).ą

Ewangelia Mat. 28:19: „Chrzcz c je w [do (czego — wn trza, rodka),ą ś ę ś

na, zgodnie z greckim tekstem i wła ciwym przekładem ASV i Rotherhama]ś imię Ojca, i Syna, i Ducha wi tego”, jest przez trynitarzy cytowana z du dozŚ ę żą ą pewno ci,ś szczególnie w bł dnym tłumaczeniu KJV jako „w imi „ itd., jakoę ę dowodu na istnienie Trójcy i tego e Duch wi ty jest osob , ponieważ Ś ę ą ż twierdz , i chrzcią ż ć w imi Ojca, Syna i Ducha wi tego znaczy postawienieę Ś ę ich na równi, a to dowodzi ich równo ci i zarazem istnienia Trójcy, st d jestś ą tylko jeden Bóg, który, jak argumentuj , dowodzi, e Duch wi ty jestą ż Ś ę osob .ą

Na to odpowiadamy, po pierwsze, e trynitarze opieraj swoj my l naż ą ą ś bł dnym tłumaczeniu, „w imi Ojca” itd. Po drugie, nawet gdyby przyj ć bł dneę ę ą ę tłumaczenie jako poprawne, niekoniecznie wynikałoby z niego, i upowa nienież ż udzielone przez trzech oznaczałoby równo ć tych trzech, poniewa cz sto,ś ż ę na przykład, zwyci ski dowódca, dyktuj c warunki kapitulacji, powie:ę ą „Działam w imi mojego kraju, mojego rz du i naczelnego dowództwa„, a toę ą nie znaczy, e te trzy rzeczy s sobie równe.ż ą

Argumenty na korzy ć Trójcy i Ducha jako osoby zawisa w pró ni, gdyś ż tłumaczenie jest poprawne. W wyra eniu, „chrzcz c je do imienia Ojca iż ą Syna i Ducha wi tego”, Jezus dawał ludowi Bo emu polecenie pomaganiaŚ ę ż braciom w zanurzaniu si na [do] podobie stwo charakteru Ojca, Syna i Duchaę ń

wi tego, poniewa jednym ze znacze słowa imi jest charakter (Ps. 8:2;Ś ę ż ń ę 22:23; 33:21; 111:9; Dz. Ap. 15:14, 17; Obj. 2:17; 3:5; 13:16, 17; 15:4; 16:9;

17:5; 22:4). Takie jest oczywi cie znaczenie tego słowa w tym wersecie,ś poniewa wielk misj Ko cioła jest budowanie braci na podobie stwoż ą ą ś ń charakteru Boga, Chrystusa i Ducha wi tegoŚ ę (Efez. 4:11-13).

Tak jak Syn rozwijał charakter na podobie stwo Boga, powinni my i my czynić,ń ś poniewa Ko ciół ma rozwijać charakter na podobie stwo Boga, Chrystusa i Ducha.ż ś ń Lecz kto mógłby zapytać, dlaczego chrzcić braci na podobie stwo charakteruś ń Ducha w dodatku do podobie stwa charakteru Ojca i Syna, je li nie s Trójcń ś ą ą a Duch wi ty nie jest osob ? Odpowiadamy: najpierw werset ten pokazuje,Ś ę ą e trzy podobie stwa charakteru s wymienione, a nie jedno, poniewa nież ń ą ż

mówi „w imi Ojca, Syna i Ducha wi tego”, ale je rozró nia „w imi Ojca, ię Ś ę ż ę

Syna, i Ducha wi tego”.Ś ę

40



A wi c wyst puje ró nica, gdy wielko ć charakteru Ojca przewy sza charakterę ę ż ż ś ż Syna a wielko ć charakteru Syna przewy sza charakter Ducha wi tego,ś ż Ś ę gdy Duch wi ty w tym wersecie oczywi cie znaczy usposobienie Boga wż Ś ę ś Ko ciele. Wyra enie to nie znaczy tutaj Ducha wi tego jako usposobieniaś ż Ś ę Ojca, ani usposobienia Syna, lecz ono odpowiada znaczeniu Ducha wi tegoŚ ę

istniej cego w prawdziwym ludzie Bo ym, poniewa charakter, czyli usposobienie,ą ż ż ludu Bo ego, chocia podobny do Boskiego i Chrystusowego, jest ni szy jakoż ż ż charakter w porównaniu z charakterem ich Obu.

Powinni my pami tać, i dodatkowo do ochrzczenia w Boga i w Chrystusa,ś ę ż wierz cy byli chrzczeni w Ko ciółą ś (1 Kor. 12:13; Rzym. 6:3, 5; Kol. 3:3; Jan17:21; 1 i 2 Tes. 1:1). Dlatego Wielkie Posłanie (Mat. 28:19), mi dzy innymię rzeczami, poleca nam pomaganie braciom i siostrom w przystosowywaniuich charakterów do charakteru Boga, Chrystusa i wiernego ludu Bo ego, coż pokazuje, i doktryna o Trójcy nie jest w tym wersecie aprobowana, a Duchż

wi ty nie jest osob .Ś ę ą

Nie ma wzmianki o trójcy w Ewangelii Jana 14:17, 26; 15:26 i 16:7, 8, 13-15. Trynitarze staraj si równie udowodnić swoje pogl dy, e Duch wi ty jestą ę ż ą ż Ś ę osob , odwołuj c si do faktu u ycia zaimków rodzaju m skiego w Ewangeliią ą ę ż ę Jana 14:17, 26; 15:26 i 16:7, 8, 13-15. Odpowiadamy: (1) Trynitarscy tłumacze wsposób sekciarski okazali tendencyjne poparcie temu tematowi w Ewangelii Jana14:17, gdzie w greckim tek cie wszystkie zaimki odnosz ce si do Duchaś ą ę

wi tego s rodzaju nijakiego, w Ewangelii Jana 14:26, gdzie jeden z dwóchŚ ę ą jest rodzaju nijakiego, w Ewangelii Jana 15:26, gdzie jeden z trzech jest rodzajunijakiego i w Ewangelii Jana 16:7, 8, 13-15, gdzie głównie s one rodzajuą m skiego i w innych przypadkach, w których rodzaj nie został definitywnieę wyra ony, poniewa w u ytych formach rodzaj m ski i nijaki jest jednakowy.ż ż ż ę

(2) To rodzi pytanie, dlaczego ta ró nica? Odpowied na to pytanie wska eż ź ż jaki jest nasz drugi pogl d na ten przedmiot. Zró nicowanie wynika z faktu,ą ż i w gramatyce greckiej rodzaj nie jest uzale niony od płci i jej ró nicy wż ż ż j zyku angielskim, lecz od ko cówek rzeczowników bez wzgl du naę ń ę obecno ćś lub nieobecno ć płci w znaczeniu wyrazu, na przykład, greckie słowoś pocieszyciel jest parakletos, które jest rodzaju m skiego, poniewa jestę ż rzeczownikiem ko cz cym si na os. Wszystkie rzeczowniki z takimń ą ę zako czeniem, z rzadkimiń wyj tkami, s rodzaju m skiego, natomiast greckieą ą ę słowo duch, pneuma, jest rodzaju nijakiego, poniewa jest rzeczownikiem zż

ko cówk ma. Zaimki wń ą tek cie greckim rozwa anych przez nas wersetów,ś ż odnosz ce si do parakletos,ą ę s zawsze rodzaju m skiego, natomiastą ę odnosz ce si do pneuma s zawszeą ę ą rodzaju nijakiego. Powód tego jestnast puj cy: zaimki w j zyku greckim muszę ą ę ą zgadzać si mi dzy innymię ę zale no ciami, pod wzgl dem rodzaju z rzeczownikami,ż ś ę do których si odnosz .ę ą Dlatego słusznie s rodzaju m skiego w j zyku greckim, gdy odnosz si doą ę ę ą ę parakletos i słusznie s rodzaju nijakiego w j zyku greckim, gdy odnosz sią ę ą ę do pneuma.

I st d (3) z rodzaju zaimków u ytych w zwi zku z tymi dwoma słowami nieą ż ą mo emy wnioskować w taki lub inny sposób czy Duch wi ty jest osob , czyż Ś ę ą

nie. To musi być rozpoznane z nauk wszystkich cz ci Pisma wi tegoęś Ś ę u ywaj cychż ą terminu Duch wi ty. Nasze badanie z pewno ci dostarczyłoŚ ę ś ą

41



licznych dowodów, e Duch nie jest osob . Trynitarscy tłumacze znaj powy szeż ą ą ż reguły gramatyczne, jednak widocznie w swym sekciarstwie, któregoniew tpliwie zazwyczaj rzetelnie si trzymali, okazywali skłonno ci doą ę ś faworyzowania wersetów odpowiadaj cych ich pogl dom.ą ą

Zgodnie z powy szym zaimki rodzaju m skiego w Ewangelii Jana 14:17, 26ż ę i 16:7, 8, 13-15 nie dowodz , e Duch wi ty jest osob , podobnie jaką ż Ś ę ą zaimki rodzaju nijakiego w tych wersetach nie dowodz , i Duch wi ty nieą ż Ś ę jest osob .ą Zatem walka prowadzona przez trynitarzy na tej podstawie, eż zaimki rodzaju m skiego u yte w tych wersetach wskazuj , i Duch wi tyę ż ą ż Ś ę jest osob , całkowicie skazana jest na kl sk . Jednak, ze wzgl du na zwyczają ę ę ę (w j zyku angielskim — przypis tłumacza) okre lania rzeczy wyra aj cychę ś ż ą moc zaimkami rodzaju m skiego a rzeczy delikatnych — zaimkami rodzajuę e skiego,ż ń cz sto odnosimy si do Ducha wi tego, przez zaimek rodzajuę ę Ś ę

m skiego, leczę to nie znaczy, i jest on osob . Jednak tutaj odnoszenie si doż ą ę Ducha wi tegoŚ ę wyra one jest zaimkami rodzaju nijakiego z podkre leniem,ż ś

dla jasno ci, kontrastu z bł dem zwalczanym w tym temacie [wi cejś ę ę informacji na temat greckiego tekstu tych wersetów znajduje si w suplemencieę do ksi ki Pojednanieąż (Ter. Pr. '77, str. 68)].

• Wyra enie „Duch wi ty” w Dz. Ap. 5:3, 4; 8:29;ż Ś ę 10:38 itd.

Trynitarze twierdz , e w Dziejach Apostolskich 5:3, 4 znale li dowód, ią ż ź ż Duch wi ty jest Bogiem: „quot;Rzekł Piotr: Ananiaszu! przecz e szatan napełniłŚ ę ż serce twoje, aby kłamał Duchowi wi temu? (…) Nie skłamałe ludziom, aleś Ś ę ś Bogu”. Rozumuj nast puj co: kłamanie Duchowi wi temu jest kłamaniemą ę ą Ś ę Bogu. My równie twierdzimy, i kłamanie Duchowi wi temu jestż ż Ś ę kłamaniem Bogu, lecz zaprzeczamy, aby Duch wi ty był Bogiem. IlustracjaŚ ę to poka e:ż Cokolwiek kto czyni, na przykład, jednemu z angielskich s dziówś ę królewskich pełni cemu urz d s dziowski, którzy działaj c w tymą ą ę ą charakterze jest przedstawicielem króla, czyni to królowi, lecz czy mo naż powiedzieć, e ten s dzia jest królem?ż ę

Podobnie Ananiasz kłamał Piotrowi, który działaj c w tych okoliczno ciachą ś jako Apostoł, przedstawiciel Boga, nie tylko był wówczas narz dziem wi teję ś ę mocy Boga, ale równie uczestnikiem serca, umysłu i woli Boga, Bo egoż ż

wi tegoŚ ę Ducha, usposobienia. Dlatego kłamał Duchowi wi temu, aŚ ę

poniewa Duchż wi ty jako moc i usposobienie Boga w Piotrze przedstawiał wŚ ę tej sytuacji Boga, Ananiasz, kłami c przedstawicielowi Boga, kłamał Bogu. Zą tego powodu werset ten nie wykazuje, i Duch wi ty jest Bogiem.ż Ś ę

Równie werset z Dz. Ap. 8:29 nie dowodzi, i Duch wi ty jest osob .ż ż Ś ę ą Czytamy: „I rzekł Duch Filipowi”. Boskie usposobienie w Filipie wzbudziło w nimpragnienie wygłoszenia wiadectwa urz dnikowi etiopskiemu. To samo usposobienieś ę w Apostole Pawle i mo liwie Boska moc oraz opatrzno ci powstrzymywałyż ś go od pój cia do Azji (Dz. Ap. 16:6). Usposobienie to w nim i w innychś wiadczyło,ś e oczekiwało go prze ladowanie w ka dym mie cie (Dz. Ap.ż ś ż ś

20:23), natomiast moc i usposobienie według biblijnego postanowienia (Dz.

Ap. 14:23) uczyniły starszych w Efezie nadzorcami (Dz. Ap. 20:28).

42



zwróćmy uwag , i nie s oni przedstawieni jako b d cy trzema osobami,ę ż ą ę ą chocia s tu bez w tpienia dwie osoby a trzecia rzecz wymieniona nie jestż ą ą osob , jak to ju zostało przedstawione. Dalej zobaczymy, i werset ten nieą ż ż mówi, e s to trzy osoby b d ce jednym Bogiem. Przeciwnie, tylko Ojciecż ą ę ą jest tu nazwany Bogiem. Ponownie, Jezus, zamiast być nazwany Bogiem, jest

nazwany Panem. Wyst puje tu ten sam kontrast mi dzy Ojcem i Synem, jakię ę dostrzegli my w 1 Kor. 8:6 i w innych wersetach rzekomo udowadniaj cychś ą Trójc . Ojciec jest tu nazwany Bogiem a Syn — Panem. Dlategoę przeciwie stwo to dowodzi, e Syn nie jest Bogiem Wszechmocnym, leczń ż jest nim tylko Ojciec. St d tekst ten odrzuca Trójc .ą ę

Trynitarze cytuj równie Efez. 4:3-6 jako dowód swej doktryny. Chociaą ż ż Duch, Jezus i Ojciec s wymienieni w tym fragmencie, s jednak przedstawienią ą kontrastowo we wzajemnych stosunkach pokazuj cych, i jedynie Ojciec jestą ż Najwy sz Istot . Zwróćmy uwag , e werset ten ani nie nazywa Duchaż ą ą ę ż „Panem”, ani „Bogiem”. Zauwa my te , e chocia werset ten nazywa Synaż ż ż ż

jednym Panem (adon b d c ekwiwalentem ró ni si od Jehowy), nie nazywaę ą ż ę Go jednym Bogiem, natomiast nazwa Bóg odnosi si do Ojca. Kontrasty wę siedmiu zarysach chrze cija skiej jedno ci — (1) jeden Duch, (2) jedno ciało,ś ń ś (3) jedna nadzieja, (4) jeden Pan, (5) jedna wiara, (6) jeden chrzest i (7) jeden Bóg — jasno dowodz , i aden z pierwszych sze ciu nie jest Bogiem,ą ż ż ś poniewa jest On siódmym zarysem naszej jedno ci (Jan 17:11, 21). Dlategoż ś ten werset odrzuca Trójc .ę

Niektórzy trynitarze powołuj si na Efez. 4:30 „Nie zasmucajcie Duchaą ę wi tego”, próbuj c udowodnić, e Duch wi ty jest osob utrzymuj , i tylkoŚ ę ą ż Ś ę ą ą ż

osoby mog być zasmucone. Lecz tak nie jest! wi te usposobienie w Bogu,ą Ś ę Chrystusie, w innych i w człowieku samym mo e być i jest zasmucane, gdyż on mniej wi cej przestaje na ladować Chrystusa i ponownie wraca do yciaę ś ż w grzechu, bł dzie, samolubstwie i wiatowo ci.ę ś ś

• 1 Piotra 1:2 i Obj. 1:4, 5 nie mówi o trójcyą Trynitarze u ywaj wersetu 1 Piotra 1:2 jako jednego ze swoich dowodów.ż ą

Zgodnie z ich metod przypisywania swoich my li ka demu wersetowi uwa anemuą ś ż ż przez nich za dowód popieraj cy ich bł d, przypisuj swoj my l i temuą ą ą ą ś wersetowi — eisegesis. Werset ten nie mówi, ani nie zawiera my li, i s trzyś ż ą osoby, które stanowi jednego Boga. Przeciwnie, jedynie Ojciec jest tu nazwanyą Bogiem, natomiast Jezus jest nazwany Panem, zachodzi wi c to samoę

zró nicowanie,ż jakie zauwa yli my w wi kszo ci innych trynitarskichż ś ę ś dowodów. Ponadto w. 3 zbija doktryn trynitarzy, poniewa bezpo rednioę ż ś nazywa Najwy sz Istot „Bogiem (…) Pana naszego Jezusa Chrystusa”.ż ą ę Dalej, słowo Duch w w. 2 oczywi cie nie oznacza duchowej istoty, lecz noweś serce, umysł i wol , spłodzoneę przez Boga (1 Jana 5:4), poniewa Apostołż Piotr pokazuje jak jest dopełniany nasz z góry przewidziany wybór — „przez[w, w greckim tek cie] po wi cenie Ducha”, w którym nowe serce, umysł iś ś ę wola przechodz u wi caj cy proces — a wybór ten jest czyniony w celuą ś ę ą rozwijania wła ciwego posłusze stwaś ńi pokropienia krwi Jezusa Chrystusa, to znaczy, i ludzka natura trwaą żw do wiadczeniu usprawiedliwienia przez cz ste przypisywanie zasługi Jezusaś ę

na jej korzy ć.ś

44



Równie w podobny sposób trynitarze przypisuj swoj my l wersetowiż ą ą ś Objawienia 1:4, 5, który ani nie mówi, ani nie zawiera takiej my li, eś ż istnieją trzy osoby, które s Bogiem i stanowi Go. Niew tpliwie Bóg jestą ą ą przedstawiony w wyra eniu, „Który jest, który był, i który przyj ć ma”, chociaż ś ż w tym wersecie nie wyst puje słowo Bóg. W wersetach 4, 5 jest On wyra nieę ź

odró niony od Jezusa Chrystusa. Gdyby doktryna trynitarska byłaż prawdziwa, Jezus byłby wł czony we fragmencie „Który jest, i który był, i któryą przyj ć ma”, lecz wyra enieś ż „który był”, zawieraj c w sobie znaczenie Boskieją wieczno ci w przeszło ci, nie mo e stosować si do Jezusa, poniewa miałś ś ż ę ż On pocz tek i dlatego nie był wiecznyą (Kol. 1:15; Obj. 3:14).

Ponadto, w. 6 dowodzi, i Jezus nie jest Bogiem, poniewa Bóg jest tu nazwanyż ż Jego Ojcem (zobacz ASV). Greckie wyra enie w KJV oddane „jako [bez przedimka]ż Bogu i Ojcu swemu” byłoby najlepiej przetłumaczone „[z przedimkiemokre lonymś w j zyku angielskim, odpowiednikiem greckiego] (…) Bogu, wła nieę ś Ojcu swemu”. Dlatego Obj. 1:4-6 zaprzecza, aby Syn był Wszechmocnym

Bogiem. Ten fragment Pisma wi tego w ogóle nie wymienia Ducha wi tego,Ś ę Ś ę st d nie mo e być u ytyą ż ż jako rzekomy dowód Trójcy.

Siedem duchów Bo ych w w. 4, zgodnie z jednym ze znacze słowa duch,ż ń znaczy nauki (2 Tes. 2:2, 8; 1 Jana 4:1-3; 5:6; Obj. 19:10) i przedstawiasiedmiorakie nauki Biblii: (1) doktrynalne, (2) etyczne, (3) obietnicze, (4)napominaj ce, (5) prorocze, (6) historyczne, i (7) typiczne. Przez nie, jaką uczy w. 4, otrzymujemy łask i pokój. Ten fragment — podobnie jak wyra one wę ż yczeniach „łaska i pokój”ż na wst pie wszystkich pism apostolskichę

zawieraj cych takie yczenia — absolutnie nie wzmiankuje, aby miały oneą ż pochodzić od Ducha wi tego,Ś ę poniewa wyraziciele ycze podaj , i oneż ż ń ą ż pochodz jedynie od Boga i Chrystusaą a to odrzuca Trójc .ę

W tej przydługiej rozprawie usiłowali my przedstawić pozytywnieś prawdziwy, biblijny zwi zek mi dzy naszym miłuj cym Ojcem Niebia skim ią ę ą ń naszym drogim Panem Jezusem oraz pochodz cego od Obu Duchaą

wi tegoŚ ę . Próbowali my te jednak zbić liczne rzekome dowody popieraj ceś ż ą bł d o Trójcyą rozszerzony przez trynitarzy. Przekonali my si , e podobnie jakś ę ż Dagon, bóg Filistynów, nie mógł stać, lecz upadł w poni eniu w obecno ciż ś Boskiej Arki Przymierza (1 Sam. 5), tak doktryna o Trójcy nie mo e si ostać,ż ę lecz pada sromotnie w obecno ci wiatła Boskiego Słowa wiec cego wś ś ś ą naszym dniu (Przyp. 4:18).

Ufamy, e wielu otrzyma pomoc z tej rozprawy do zaprzestania swejż działalno ciś — przesadnego wywy szania naszego Pana — jaka niew tpliwież ą zasmuca Jezusa i któremu nie b dzie ju przypisywać równo ci ię ż ś współwieczno ci z Ojcem, lecz b dzie w ich sercach i umysłach przypisywaćś ę Jehowie biblijnie nauczane zwierzchnictwo. Aby my zawsze oddawali wła ciwieś ś i zgodnie z biblijn nauk :ą ą „Siedz cemu na stolicy [Ojcu], i Barankowi [Jezusowi]ą błogosławie stwo, i cze ć,ń ś i chwał i sił na wieki wieków”ę ę (Obj. 5:13)!

45

badanie dogmatu trÓjcy

Documents