பாபாவின் அற்புதங்கள்- புதிய பகுதி

'காசீ சசத்ரம் நிவாஸச்ச ஜாஹ்னவ ீசரச ாதகம்

குரூர் விச்சவச்வர: ஸாக்சாத் தாரகம் ப்ரஹும- நிச்சய:'

_ ஸ்ரீகுரு கீதத

'குரு வசிக்கும் இடசம காசி சசத்திரம்; அவரின் பாத தீர்த்தசம கங்தக; குருசவ தாரக பிரம்மமாகிய விஸ்சவச்வரர்' என்று

குருவின் மகிதம குறித்து பார்வதியாளுக்கு ஸ்ரீபரசமஸ் வரன் உபசதசித்ததாகக் கூறுகிறது ஸ்ரீகுரு கீதத!

ரிபூர மான இதறவனின் திருவருள், சில தரு ங்களில் குருவின் வடிவில் நம்தம நாடி வரும். நம்மில் பலர் அதத உ ர மாட்சடாம்! மகாராஷ்டிர மாநிலம்- அகமத் மாவட்டத்தில், வருவாய்த் துதற அதிகாரியாக இருந்த நாநாவின் வாழ்விலும் அப்படி ஒரு சம்பவம் நிகழ்ந்தது!

''அந்த பக்கிரிதய, இதுவதர நான் பார்த்தசத கிதடயாது. அப்படியிருக்க அவர் எப்படி என்தன அதைத்து வரச் சசால்வார். சபா... இனியும் என்தன சதால்தல பண் ாசத!''_ கிராம அதிகாரியான குல்கர்னிதய சகாபமாக கடிந்து சகாண்டார் நாநா. அவர், 'பக்கிரி ' என்று குறிப்பிட்டது ஷரீ்டி சாயிபாபாதவ!

குல்கர்னி, ஷீர்டியில் கிராம அதிகாரியாகப் ப ிபுரிபவர். ஸ்ரீசாயி பக்தரான அவரிடம், 'உன் அதிகாரி நாநாதவ அதைத்து வா' என்று கட்டதளயிட்டிருந்தார் பாபா! குல்கர்னி இந்த விஷயத்தத நாநாவிடம்... அவதரச் சந்தித்த இரண்டு முதறயும் சதரிவித்தார். நாநா மறுத்து விட்டார். சகாபர்காவ் கிராமத்தில், ஜமாபந்தி தவபவம் ஒன்றில் நிகழ்ந்த இந்த சந்திப்பு... மூ ாவது முதற!

சவத- சாஸ்திரங்களில் அதீத நம்பிக்தக யுள்ள குடும்பத்தில் பிறந்து வளர்ந்த நாநாதவ ஷரீ்டிக்கு வர சம்மதிக்க தவப்பது கடினம்தான். அவரும் அவரின் தந்தத சகாவிந்தராயரும் பாபாதவ இஸ்லாமிய சாதுவாகசவ கருதினர். எனினும், எப்படியாவது நாநாதவ ஷீர்டிக்கு அதைத்துச் சசல்வது என்பதில் குல்கர்னி உறுதியாக இருந்தார்.

''ஐயா... ஏற்சகனசவ இரண்டு முதற தாங்கள் வர மறுத்த விவரத்தத பாபாவிடம் சதரிவித்சதன். ஆனால் அவசரா... 'எனக்கும் அவனுக்கும் பூர்வ ரு ம் உள்ளது. காலில் கயிறு கட்டி இழுப்பது சபால் அவதன இழுத்து விடுசவன். எனினும்.... இந்த முதற அதைத்துப் பார்; நிச்சயம் வருவான்' என்றார். ஆகசவ ஒருமுதற அவதர

சந்தியுங்கசளன்!''_ பாபா தன்னிடம் கூறியதத நாநாவிடம் விளக்கினார் குல்கர்னி.

நாநா சயாசிக்கலானார். ஷீர்டி நாதனின் புகழ், அந்த பிராந்தியம் முழுக்கப் பரவி வருவதத அவரும் அறிந்திருந்தார். 'பலரும் மகானாக வ ங்கி வைிபடும் ஒருவர் என்தன அதைக்கிறார் என்றால்... எதற்காக? இரண்டு முதற மறுத்து விட்சடாம். இனியும் மறுக்கக் கூடாது!' என்ற முடிவுக்கு வந்தவர் ஷீர்டிக்கு வர சம்மதித்தார்.

ஷீர்டியில்... ஸ்ரீசாயிபாபாதவ சந்தித்த நாநா சகட்ட முதல் சகள்வி இதுதான்: ''இதுவதர உங்கதள நான் பார்த்தசத இல்தல. அப்படியிருக்க... எதற்காக அதைத்தீர்கள்? என்தன உங்களுக்கு எப்படித் சதரியும்?''

சமள்ள புன்னதகத்த பாபா, ''இந்த உலகில் லட்சக்க க்கான சபர் இருந்தும் உன்தன அதைக்கக் கார ம்... நான்கு சஜன்மங்களாக நாம் இருவரும் இத ந்து வாழ்ந்திருக்கிசறாம். ஆனால், அது உனக்குத் சதரியாது. இப்சபாது உன்தன பார்க்கத் சதான்றியதால் வரச் சசான்சனன். சநரம் கிதடக்கும்சபாசதல்லாம் இங்கு வா!'' என்றார்.

தரிசனம் முடிந்ததும் அகமத் நகருக்குத் திரும்பினார் நாநா. பாபாதவ தரிசித்தது முதல் ஒரு வித பரவசம் தன்தனத் சதாற்றிக் சகாண்டதாக உ ர்ந்தார் அவர்.

சில மாதங்கள் கைிந்தன. அகமத் மாவட்டம் முழுவதும் 'பிசளக்' சநாய் பரவியது. அதனவருக்கும் தடுப்பூசி சபாடுவதற்கு ஏற்பாடு சசய்திருந்தது அரசாங்கம். ஆனால், 'தடுப்பூசி சபாட்டால் ஏசதனும் தீங்கு சநருசமா' என்ற பயத்தில், ஊசி சபாட்டுக் சகாள்ள எவரும் முன்வரவில்தல! பிசளக் சநாயின் பாதிப்புகள் அதிகமாயின.

'என்ன சசய்யலாம்?' என்று சயாசித்த கசலக்டர்... 'அதிகாரிகள் தடுப்பூசி சபாட்டுக் சகாண்டால், மக்களும் பயமின்றி சபாட்டுக் சகாள்வர்' என்று முடிசவடுத்தார். எனசவ, நாநா உள்ளிட்ட அதிகாரிகதள அதைத்து, தடுப்பூசி சபாட்டுக் சகாள்ளும்படி உத்தரவிட்டார்.

'தடுப்பூசி சபாடவில்தலசயனில், உயிர்ச்சசதம் அதிகரிக்கும். சமலதிகாரிகள் சகள்வி சகட்பார்கள். அசத சநரம்... இந்த தடுப்பூசியால் பின்விதளவுகள் ஏற்படும் என்று பலரும் பயமுறுத்துகிறார்கள். டாக்டர்கசளா, 'எந்த பயமும் சவண்டாம்' என்கிறார்கள். எதத நம்புவது?' _ குைம்பித் தவித்தார் நாநா! முடிவில், பாபாவிடசம தீர்வு சகட்க, ஷீர்டிக்குச் சசன்றார்.

''ததரியமா தடுப்பூசிதயக் குத்திக்சகா. மத்தவங்களுக்கும் ததரியம் ஊட்டு. வியாதியில் இருந்து மக்கதளக் காப்பாற்று. நான் உன்னுடன் இருக்கும் வதர எதுக்கு பயப்படுசற?'' என்று ஆசிர்வதித்தார் ஸ்ரீசாயிபாபா!

மனதில் சதளிவுடன் ஊருக்குத் திரும்பிய நாநா, தடுப்பூசி சபாட்டுக் சகாண்டார். இவதரத் சதாடர்ந்து அதிகாரிகளும் சபாதுமக்களும் பயமின்றி தடுப்பூசி சபாட்டுக் சகாண்டனர். பிசளக் சநாய் சமலும் பரவாமல் தடுக்கப்பட்டது. நாநாதவ கசலக்டர் உள்ளிட்சடார் பாராட்டினர். இததயடுத்து, நாநாவுக்குள்... பாபாவின் மீதான பற்றுதல்,

பக்தியாக பரி மித்தது. தன் தந்ததயின் சசால்தல சவதவாக்காகக் கருதிச் சசயல்படுபவர் நாநா. இப்படியிருக்க... 'சபயரிலும் சதாற்றத்திலும் இஸ்லாமியர் சபால் திகழும் ஷரீ்டி பாபாதவ, தான் குருவாக ஏற்றுக் சகாண்டிருப்பதத, தன் தந்தத அனுமதிப்பாரா?' என்ற சகள்வி அவருக்குள்!

ஒரு நாள்... 'தந்தத மறுப்சபதும் சசால்லக் கூடாது' என்று மனதுக்குள் சாயிபாபாதவப் பிரார்த்தித்தபடி தன் தந்ததயிடம் சசன்று, தான் பாபாதவ குருவாக ஏற்றிருக்கும் விஷயத்ததக் கூறினார். அவரின் தந்தத, ''இந்துசவா... இஸ்லாமியசரா... அவதர குருவாக ஏற்றது நல்ல விஷயம்'' என்றார். நாநாவுக்கு ஆச்சரியம்! 'எல்லாம் சாயியின் அருள்' என்று சமய்சிலிர்த்தார்.

அருகில், சந்திரமதலயில் அருள்பாலிக்கும் சதவிதய தரிசிக்க சவண்டும் என்பது நாநாவின் ஆதச. ஆனால், சநடிதுயர்ந்த அந்த மதல மீது தனது கனத்த சதகத்ததத் தூக்கிக் சகாண்டு நடக்க முடியுமா என்ற தயக்கம் அவருக்கு!

எனினும், தன் ஊைியர்களுடன் ஒரு நாள் மதலசயற ஆரம்பித்தார். மதலப்பாததயில் மரங்கசளா, தண் சீரா கிதடயாது. நாநாவுக்குப் பாதி வைியிசலசய நா வறண்டது; தாகத்தால் தவித்தார். சமலும் நடக்கத் சதம்பு இல்லாமல், அருகிலிருந்த பாதறயில் அமர்ந்தார். உடன் வந்தவர்களும் துவண்டு சபானார்கள். இந்த தரு த்தில் பாபாசவ துத என்று கருதிய நாநா, மனம் உருக ஸ்ரீசாயிநாததன பிரார்த்தித்தார்.

அப்சபாது, ஷீர்டி-துவாரகாமயியில் இருந்தார் பாபா. எதிரில் பக்தர்கள் கூட்டம். அவர்களிதடசய சபசிக் சகாண்டிருந்த பாபா திடீசரன, ''நாநா தாகத்தால் தவிக்கிறான். குடிப்பதற்குத் தண் ரீ் சவண்டும்!'' என்று உரத்த குரலில் கூறினார். அங்கிருந்தவர்களுக்கு ஒன்றும் புரியவில்தல. பாபாவின் சநருங்கிய பக்தர்களான மகல்சபதி மற்றும் சாமா ஆகிய இருவரும், 'எவருக்காக பாபா தண் ரீ் சகட்கிறார்?' என்று சிந்தித்தனர். இதுகுறித்து அவரிடசம சகட்கலாம் என்றால் தயக்கம் அவர்கதளத் தடுத்தது. சாயிபாபாசவா... எததசயா முணுமுணுத்தபடியும் அருகில் இருந்த சநருப்புக் குண்டத்தில் சுள்ளிகதளப் சபாட்டுக் சகாண்சட ஆகாயத்தத சவறித்தபடியும் இருந்தார்!

அசத சநரம்... மதலப் பாததயில்... பாதறயில் சுருண்டு படுத்திருந்த நாநாவும் அவரின் சகாக்களும், பலீ் இனத்ததச் சசர்ந்த மதலவாசி ஒருவன் மதலசயறி வருவததக் கண்டனர். அவதன அருகில் அதைத்த நாநா, ''தாகத்தால் தவிக்கிசறாம் இங்கு தண் ரீ் கிதடக்குமா?'' என்று சகட்டார்.

இததக் சகட்டுச் சிரித்த அந்த ஆசாமி, ''ஐயா! நீங்கள் அமர்ந்திருக்கும் பாதறதய புரட்டுங்கள்; சவண்டும் அளவுக்குத் தண் ரீ் கிதடக்கும்!'' என்று கூறிவிட்டு நதடதயக் கட்டினான். மறுக ம், நாநாவும் அவரின் ஊைியர்களும் அந்தப் பாதறதயப் புரட்ட... ஊற்று நீர் பரீிட்டது. அதனவரும் தாகம் தீர அருந்தினர். பிறகு, மதலயுச்சி சசன்று சதவிதய தரிசித்துத் திரும்பினர்.

நாட்கள் கைிந்தன! ஒரு நாள் ஷீர்டிக்குச் சசன்ற நாநா, துவாரகாமயியில் பக்தர்களிடம் உதரயாடிக் சகாண்டிருந்த பாபாதவ நமஸ்கரித்தார்.

உடசன, ''அடடா... நாநாவா? சந்திர மதல பய ம் எப்படி இருந்தது. வைியில் தாகத்தில் தவித்தசபாது என்தன நிதனத்தாசய? நானும் பாதறக்கு அடியில் ஊற்று நீதர சவளிப்படுத்தியதுடன், அந்த விஷயத்தத உனக்குத் சதரியப்படுத்திசனசன... என்ன புரியவில்தலயா? பலீன் வடிவில் வந்தது யார்? சயாசித்துப் பார்!'' என்றார் புன்னதகயுடன்.

நாநா ஆடிப் சபானார்! மதலயில் நிகழ்ந்த சம்பவம் நிதனவுக்கு வந்தது. 'பலீனாக வந்து, தாகம் தீர்த்தது ஸ்ரீசாயிபாபாசவ' என்பதத உ ர்ந்தவர், சநடுஞ்சாண்கிதடயாக விழுந்து ஸ்ரீசாயிபாபாதவ நமஸ்கரித்தார். அவதரயும் அறியாமல் அவரின் வாய் முணுமுணுத்தது: ஷீர்டி நாதா சர ம்!

நந்தி அடிகள்

'த்வம் பிதா த்வஞ்ச சம மாதா

த்வம் பந்து ஸ்த்வஞ்ச சதவதா

ஸ்ம் ஸார பதீி- பங்காய

தஸ்தம ஸ்ரீ குரசவ நம:' _ ஸ்ரீகுரு கீதத

சபாருள்: நீங்கசள என் தந்தத; நீங்கசள என் தாய். நீங்கசள உறவு. நீங்கசள சதய்வம். பிறவி பயத்ததப் சபாக்கும் குருவாகிய உமக்கு எனது

நமஸ்காரம்.

வாழ்க்தக பய த்தில் எப்சபாதும் நமக்கு உறுதுத யாக இருப்பது குருவின் திருவருசள! இதற்குச் சான்று... ஸ்ரீசாயிநாதனின் அருள்சபற்ற இமாம்பாய் சசாடாய்கானின் அனுபவம்!

இமாம்பாய் சசாடாய்கான்... ஒளரங்கபாத்ததச் சசர்ந்த காவல்துதற அதிகாரி! ஒரு முதற, விசாரத க்காக அதைத்து வரப்பட்ட ஆசிரியர் ஒருவதர... அவர் சரியான தகவல் அளிக்காததால், கடுதமயாக அடித்து விட்டார் இமாம். ரத்தம் வைிய மயங்கி சரிந்தார் ஆசிரியர்.

விஷயம் சமலதிகாரிக்குச் சசல்ல, இமாதம அதைத்து சவதலதய ராஜினாமா சசய்யும்படி உத்தரவிட்டார் அந்த அதிகாரி. அத்துடன், "ஆசிரியர், உன் மீது வைக்கு சதாடர்ந்தால், கடும் தண்டதனக்கு ஆளாவாய்!" என்றும் இமாதம எச்சரித்தார்.

இததயடுத்து தனது சவதலதய ராஜினாமா சசய்த இமாம், 'சவறு தண்டதனகள் கிதடத்து விடக்கூடாசத' என்று கலங்கினார். இஸ்லாமிய மகானான தர்சவஸ்ஷா என்பவதரச் சந்தித்து, நடந்ததத விவரித்தார்.

உடசன, "ஷீர்டி சசன்று பாபாதவ தரிசித்தால் எல்லாம் நலமாகும்" என்று அருளிய அந்த மகான், "பாபா, சபரும் அவுலியா (இதற சநசர்) என்பதத நீ அறிந்து சகாள்ள, ஒரு வைி சசால்கிசறன். பாபாதவகண்டதும் அவருக்குக் சகட்கும்படி, குர்ஆனின் முதல் அத்தியா யத்தத ஓது. உடசன அவர் ஆர்வத்துடன் உன்தனத் திரும்பிப் பார்ப்பார்!" என்றும் கூறினார்.

இததக் சகட்டு நிம்மதி சபருமூச்சு விட்ட இமாம், உடனடியாக ஷீர்டிக்குப் புறப்பட்டார்.

அங்கு, வதீியில் சபண் ஒருத்தியுடன் உதரயாடிக் சகாண்டிருந்தார் பாபா. அவதரக் கண்டதும் பரவசம் அதடந்தார் இமாம். தர்சவஸ்ஷா கூறியவாறு, பாபாவின் பின்னால் நின்றபடி, குர் ஆனின் முதல் அத்தியாயத்தத ஓதினார். சற்றும் தாமதிக்காமல் திரும்பிப் பார்த்தார் பாபா. அவரின் முகத்தில் சகாபம்!

"யார் நீ? என்னிடம் ஏசதா சகட்க வருவது சபால் பாவதன சசய்கிறாசய ஏன்?" என்று கத்தினார். பிறகு, விறுவிறுசவன துவாரகாமயிக்குள் சசன்று விட்டார். இமாமும் உள்சள சசல்ல முயற்சித்தார். ஆனால் பாபா அதற்கு அனுமதிக்கவில்தல!

மனம் கலங்கிய இமாம், அங்கிருந்த காக்கா சாசகப்பிடம் (பாபாவின் தீவிர பக்தர்களில் இவரும் ஒருவர்.) சசன்று பாபாதவ சந்திக்க உதவும்படி சகட்டுக் சகாண்டார்.

இமாம் மீது பரிதாபம் சகாண்ட சாசகப், அவதர அதைத்துக் சகாண்டு பாபாவிடம் சசன்றார். "பாபா! இந்த அடியவரும் உம் குைந்தததாசன. இவரிடம் சகாபிக்கலாமா?" என்று சகட்டார்.

பாபாவின் முகம் மாறியது. "இவனா குைந்தத? ஆசிரியதரசய அடித்தவன் ஆயிற்சற!" என்றார் சகாபம் சற்றும் த ியாதவராக!

இததக் சகட்டதும் அதிர்ந்து சபானார் இமாம். 'தான் சசய்த தவறு பாபாவுக்கு எப்படித் சதரியும்?'என்று வியந்தார். 'மகான் தர்சவஸ் ஷா சசான்னது உண்தமசய. இவர், இதறவனின் நண்பர்தான்!' என்றது அவரின் மனம்.

ஆசிரியதர அடித்து விட்ட குற்ற உ ர்ச்சி... ஆசிரியர் வைக்கு சதாடர்ந்தால் தண்டதன கிதடக்குசம என்ற பயம்... எல்லாவற்றுக்கும் சமலாக பாபா தன் மீது கருத காட்ட மறுக் கிறாசர என்ற துக்கம்... அதனத்தும் ஒன்று சசர நிதலகுதலந்து நின்றார் இமாம்!

அவரின் எண் ஓட்டத்தத அறியாதவரா பாபா? அவர், இமாதமசய உற்று சநாக்கினார். பிறகு சமள்ள புன்னதகத்தவர், இமாதம அருகில் வரும்படி தசதக சசய்தார். இமாமும் அருகில் சசன்றார். அவரின் ததல மீது தக தவத்த பாபா, "அஞ்சாசத இமாம்! உன் சமல் ஒரு தவறும் இல்தல. ஆசிரியர் உன் மீது வைக்கு ஏதும் சதாடர மாட்டார். கவதல சவண்டாம். அல்லா மாலிக்!" என்று இமாதம ஆசிர்வதித்தார்.

அதன்படிசய அதனத்தும் நிகழ்ந்தன. பாதிக்கப் பட்ட ஆசிரியர் இமாமின் மீது வைக்குத் சதாடரவில்தல. குருவருளால் மீண்டும் ப ியில் சசரும் வாய்ப்பும் இமாமுக்குக் கிதடத்தது. சாயி நாதனின் திருவருதள எண் ி சநகிழ்ந்தார்.

ஆம்... இமாம், ஷீர்டி ஸ்ரீசாயிபாபாவின் தீவிர பக்தரானது இப்படித்தான்!

காலங்கள் ஓடின!

ஒரு முதற, பாபாதவ தரிசிக்க ஷீர்டிக்கு வந்த இமாம் ஊருக்குத் திரும்பும் முன், பாபாவிடம் ஆசிசபற விரும்பி அவரிடம் சசன்றார்.

"இப்சபாது சசல்ல சவண்டாம்; சநரம் சரியில்தல. புயலும், சநருப்பும் இடர்பாடுகதளத் தரும் அபாயம் இருக்கிறது. உனது பய த்தத தள்ளி தவ!" என்றார் பாபா. ஆனாலும், இமாமுக்கு வடீ்டுக்கு திரும்பும் எண் சம சமசலாங்கி இருந்தது. பாபாவின் அறிவுதரதய சபாருட்படுத்தாமல், புறப்பட்டு விட்டார்!

சுமார் 12 தமல் தூரம் பய ித்து, 'வாரி' எனும் கிராமத்தத அதடந்தார் இமாம். அந்த ஊரின் கிராம அதிகாரி, இமாதம தடுத்து நிறுத்தி, "வானிதல சரியில்தல. புயல் உருவாகும் சபால் சதரிகிறது. ஆகசவ, பய த்தத

ரத்து சசய்யுங்கள்" என்றார்.

இமாம் என்ன நிதனத்தாசரா... கிராம அதிகாரியின் அறிவுதரதயயும் சபாருட்படுத்தாமல், நதடதயக் கட்டினார். வாரி கிராமத்திலிருந்து சுமார் 3 தமல் சதாதலவு கடந்திருப்பார் இமாம்... புயலுடன் சபரு மதை சபய்ய ஆரம்பித்தது. இமாம் ஓட்டமும் நதடயுமாக பய த்ததத் சதாடர்ந்தார். திடீசரன பளரீிட்ட மின்னல், சபரும் சத்தத்துடன் அருகில் இருந்த மரத்ததத் தாக்கியது. அப்சபாது, எவசரா தன்தன முன்சனாக்கித் தள்ளுவது

சபால் உ ர்ந்த இமாம், சற்றுத் தள்ளி சபாய் விழுந்தார். மறு க ம் அரச மரம் இரண்டாகப் பிளந்து விழுந்தது. சற்று தாமதித்திருந்தாலும் மரம் இமாமின் ததல மீது விழுந்திருக்கும்!

தனக்கு சநரவிருந்த சபராபத்தத நிதனத்து உதறந்து சபானார் இமாம். 'சநரம் சரியில்தல; பய த்ததத் தள்ளிப் சபாடு என்று பாபா எச்சரித்தாசர. அவரது அறிவுதரதய அலட்சியம் சசய்து விட்சடசன... ச்சச!' என்று தன்தனசய சநாந்து சகாண்டவர், அங்கிருந்து புறப்பட யத்தனித்தார். ஆனால் எதிரில் அவர் கண்ட காட்சி, சிலிர்க்க தவத்தது! ஆம்... இரண்டு பழுப்பு நிற நாய்களுடன் சாந்தசம உருவாக நின்றிருந்தார் ஸ்ரீசாயி பாபா!

கண்களில் நீர் மல்க, "மன்னியுங் கள் பாபா. தங்களின் எச்சரிக்தகதய நான் மீறியசபாதும்... முன்சன தள்ளி விட்டு, மரம் என்மீது விழுந்து விடாமல் என்தனக் காப்பாற்றிய தங்களின் கருத சய கருத !' என்றபடி அந்தக் கரு ாமூர்த்தியின் திருவடிகளில் சாஷ்டாங்கமாக விழுந்தார் இமாம். அவர் நிமிர்ந்து பார்த்தசபாது, பாபா அங்கு இல்தல!

குரு தரிசனம் தந்த சதம்புடன், ததரியமாக பய த்ததத் சதாடர்ந்தார் இமாம். வைியில், ஓர் ஆறு குறுக்கிட்டது. அததக் கடந்தால் இமாமின் கிராமம். ஆற்றின் ஆைத்தத யூகிக்க முடியவில்தல.கண்த மூடி, பாபாதவ தியானித்தபடி ஆற்றில் இறங்கி நடந்தார் இமாம். என்ன ஆச்சரியம்... முைங்கால் அளசவ நீர் ஓடியது. சில நிமிடங்களில் கதரசயறியவர், திரும்பிப் பார்த்தார். சநாங்கும் நுதரயுமாக... மரங்கதளயும் கிதளகதளயும் அடித்துச் சசல்லும் ஆற்று சவள்ளமும் அதன் சபரிதரச்சலும் அவதர திதகக்க தவத்தன.

'எல்லாம் பாபாவின் திருவருள்' என்று முணுமுணுத்தபடி கிராமத்தத சநாக்கி நடக்க ஆரம்பித்தார்.

'ஆற்றில் ஆபத்தின்றி கதரசயற்றிய பாபா, துன்பங்கள் நிதறந்த இந்த வாழ்க்தகயிலும் தன்தன கதரசயற்றுவார்!' என்ற நம்பிக்தகயும் அதனால் எழுந்த மகிழ்ச்சியும் அவர் மனதத நிதறத்திருந்தன!

குலானாம் குல சகாடீனாம் தாரகஸ் தத்ர தத்க்ஷ ாத்

அதஸ்தம் ஸத்குரூம் ஜ்ஞாத்வா த்ரிகாலம் அபிவாத சயத்'

- குரு கீதத

சபாருள்: குருவானவர், குலங்கதள... குலங்களின் சகாடி எல்தல வதர ஒசர க த்தில் காப்பவர்; ஆகசவ, ஸத்குருதவ அறிந்து, முக்காலமும் அவதர

நமஸ்கரிக்க சவண்டும்!

"நான் கல்லதறக்குள் இருந்தாலும் உயிருடனும் வரீியத்துடனும் இருப்சபன். என் மகா சமாதிக்குப் பிறகும், நீ என்தன எந்த இடத்தில் இருந்து நிதனத்தாலும்,

அங்கு உன்னுடன் இருப்சபன்'' என்பது சாயிபாபா அருளியது!

இதத சமய்ப்பிக்கும் ஓர் அற்புத சம்பவம்... சாயிபாபா மகா சமாதி அதடந்து 38- ஆண்டுகள் கைித்து நடந்தது!

1956-ஆம் ஆண்டு! சகாலாப்பூரில் லட்சுமிபாய் எனும் ஆசிரிதய வாழ்ந்தாள். க வதன இைந்த இவளுக்கு ஒசர மகன்!

ஒருநாள்... சமட்ரிகுசலஷன் இறுதித் சதர்தவ எழுதி விட்டு, வடீ்டுக்குத் திரும்பினான் மகன். வந்ததுசம சுருண்டு படுத்துக் சகாண்டான். கார ம்- கடும் ஜுரம்! மகனது நிதல கண்டு மருகி னாள் லட்சுமிபாய்.

பின்னர், அவசரம் அவசரமாக சகாலாப்பூர் மருத்துவமதனயில் மகதனச் சசர்த் தாள். தீவிர சிகிச்தசக்குப் பிறகு உடல் நலம் சதறினான் மகன். இருப்பினும், பாரிச வாயுவின் தாக்கத்தால், இடுப்புக்குக் கீசை பாதிக்கப்பட்டுக் கால்கள் சசயல் இைந்தன.

தன் 16 வயது மகன், நடக்க முடியாமல் முடங்கிக் கிடப்பததப் பார்க்கும் சக்தி எந்த தாய்க்குத்தான் இருக் கும்? இது, லட்சுமிதய சராம்பசவ பாதித்தது. சவளியில் மட்டுமின்றி, வடீ்டில்கூட எந்தக் காரியத்துக்கும் அவதனத் தூக்கிசய சசல்லும் நிதல!

சுற்றாத சகாயில்கள் இல்தல; சவண்டாத சதய்வம் இல்தல! மனம் உருகி பல தலங்களுக்குச் சசன்று பிரார்த்ததன சசய்தாள். ஆனால், மகனது கால்களில் எந்த முன்சனற்றமும் ஏற்பட வில்தல. பார்ப்பவரிடம் எல்லாம் அழுது புலம்பினாள் லட்சுமிபாய்.

இந்த நிதலயில், இவளுடன் ப ிபுரிந்த ஆசிரிதய ஒருவர், ஆறுதல் கூறுவதற்காக வடீ் டுக்கு வந்தாள். சநருங்கிய சதாைிதயக் கண்டதும், சபருங்குரசலடுத்து அைத் துவங்கினாள் லட்சுமிபாய். ''க வதன இைந்சதன். இப்சபாது என் மகனது நிதலயும் இப்படி ஆகிவிட்டசத? படிக்க சவண்டிய வயதில், இப்படி முடங்கி விட்டாசன... நான் என்ன சசய்சவன்?'' என்று கதறினாள்.

அவதள அத த்து ஆறுதல் கூறிய சதாைி, ''ஒசர ஒரு பரிகாரம் உண்டு லட்சுமி. அததயும் முயன்றுதான் பாசரன். நிச்சயம் உன் மகனுக்கு விடிவு காலம் பிறக்கும்'' என்றாள் உறுதியுடன்!

''என்ன பரிகாரம்னு சசால்லு... எதுவானாலும் சசய்யசறன்'' என்றாள் லட்சுமி.

''உடசன உன் மகதன ஷீர்டிக்கு அதைத்துச் சசல். அங்கு சில நாட்கள் தங்கி, சாயிபாபாவின் சமாதிதயத் தினமும் சுற்றி வா. உனது சவததன சமாத்தத்ததயும் அவரிடம் சசால்லி முதறயிடு. பாபாவின் அருளால், உன் மகன் பதைய நிதலக்கு நிச்சயம் வருவான். நன்றாக நடப்பான்; ஓடுவான்'' என்றாள் சதாைி.

அதன்படி, மகனுடன் ஷரீ்டிக்குச் சசன்றாள் லட்சுமிபாய். அங்கு, கூலியாள் ஒருவர் மூலம் தன் மகதனத் தூக்கி தவத்துக் சகாள்ளச் சசய்து, பாபாவின் சமாதிதய தினமும் பிரதட்ச ம் சசய்ய தவத்தாள்.

சமாதிக்கு வந்தவர்களில் பலரும் அவதனசய பார்த்தனர். 'நம்தம ஏளனமாகப் பார்க்கின்றனசர...' என சவததனப்பட்டான் மகன்.

பிறகு தன் தாயாரிடம் தயங்கி தயங்கி, ''எல்சலாரும் என்தனசய பார்ப்பது, அவமானமாக இருக்கிறது. ஆகசவ, நாதள முதல் எனக்காக நீசய பாபாதவ பிரதட்ச ம் சசய்'' என்றான் சதம்பியபடி. அவனது சவததனதய புரிந்து சகாண்ட லட்சுமிபாய், அடுத்த நாள் முதல்... அவனுக்காக சாயிபாபாவின் சமாதிதய

வலம் வந்து சவண்டலானாள். அசதசநரம்... அதற யில் இருந்தபடிசய மனம் உருக பாபாதவ பிரார்த் தித்தான் மகன்.

ஒரு நாள்! வைக்கம் சபால் மந்திருக்குப் புறப்பட்டு வந்தாள் லட்சுமிபாய். அதறயில் தனிசய இருந்த மகன், அங்கு இருந்த பாபாவின் திருவுருவப் படத்ததப் பார்த்தபடிசய, ''ஆண்டவா! நான் பதையபடி நடப்சபனா? நின்று சபான எனது படிப்தபத் சதாடர முடியுமா? என்னிடம் இரக்கம் காட்ட மாட்டீர்களா? ஏன் இந்தத் தயக்கம்?'' என்று கண்கள் பனிக்க, மனம் குமுறி அழுதான்.

அப்சபாது அந்த அதற முழுவதும் திடீசரன ஒளி படர்ந்தது. இததக் கண்டு வியந்தவன், ஒளி வந்த திதசதயக்

கவனிக்க... அங்கு புன்னதகத்தபடி நின்றிருந்தார் சாயிபாபா. சமய்சிலிர்த்தவன், இரு கரங்கதளயும் உயர்த்தி அவதர வ ங்கினான்.

சாயிபாபா அவதன சநருங்கினார்; தன் தகயால் அவதன அப்படிசய தூக்கிக் சகாண்டு சமாதிதய அதடந்தார். அங்கு இருந்த தூண் அருகில் சிறுவதன நிற்க தவத்தார். தூத ப் பற்றிக் சகாண்டு நின்றவன், திரும்பிப் பார்த்தான். பாபாதவக் காச ாம்!

சமாதியில்... கண் ரீுடன் பிரார்த்தித்துக் சகாண் டிருந்தாள் லட்சுமிபாய்.

''பாபா! நாதள ஊருக்குக் கிளம்புகிசறாம். உனது கருத ப் பார்தவ எங்கள் மீது விைாதா? என் மகனின் எதிர்காலம் அவ்வளவுதானா?'' என்று சவண்டியபடிசய, சமாதிதய விட்டு சவளிசய வந்தவள், தூ ில் சாய்ந்து நிற்கும் மகதனப் பார்த்து அதிர்ந்தாள்.

குைப்பமும் குதூகலமுமாக ஓடி வந்து, மகதன வாரி அத த்துக் சகாண்டாள். ''மகசன... என்ன நடந்தது? எப்படி இங்சக வந்தாய்? சசால்... சசால்'' என்று அவதனப் பிடித்து ஆர்வமுடன் உலுக்கினாள்.

''பாபா நமக்குக் கருத காட்டி விட்டார் அம்மா. அழுது சகாண்டிருந்த என்தனத் சதற்றியதுடன், அவரது திருக்கரங்களால் என்தனத் தூக்கி வந்து, இந்த தூ ில் சாய்த்து நிற்கச் சசய்து விட்டுச் சசன்றார் அம்மா. என் கண்களால் பாபாதவ நான் தரிசித்சதன்'' என்றான் உற்சாகத்துடன்!

இததக் சகட்டதும் சாயிபாபாவின் சமாதிதய சநாக்கி ஓடிய லட்சுமிபாய், ''பாபா... எங்கள் குலத்ததக் காக்க வந்த குருசவ... எங்கள் வாழ் வில் ஒளிசயற்றி தவத்து விட்டாய். உன் திருப் பாதங்களுக்கு அனந்தசகாடி நமஸ்காரம்'' என்று கரம் கூப்பி வ ங்கினாள்.

பிறகு, இருவரும் மன நிதறவுடனும் மகிழ்ச்சி யுடனும் ஷரீ்டியில் இருந்து சகாலாப்பூருக்குப் புறப்பட்டனர்.

'நீ என்தன சநாக்கினால் நான் உன்தன சநாக்கு சவன். குருதவப் பூர மாக நம்பு. அதுசவ ஒரு சாததன. குருசவ எல்லா கடவுளும் ஆவார்...'

_ சாயிபாபாவின் குரல் ஒலித்துக் சகாண்சட இருக்கிறது!

''ஜ்ஞாநம் விநா முக்தி பதம் லப்யசத குரு பக்தி த: குசரா: ஸமாநசதா நான்யத் ஸா தனம் குரு மார்க்கி ாம்

- (ஸ்ரீகுருகீதத)

சபாருள்: ஞானம் இல்லாமல், குருபக்தியால் மட்டுசம முக்தி நிதல சபற முடியும். குரு மார்க்கத்தில் இருப்பவர்களுக்கு, குருவுக்குச் சமமான சவறு சாதனம் எதுவும் கிதடயாது.

சதன்னாற்காடு மாவட்டம்- பண்ருட்டியில் (1948- 1949-ல்) நடந்த உண்தமச் சம்பவம் இது.

பலா மற்றும் முந்திரிப் பைங்களுக்குப் சபர்சபான பண்ருட்டி நகரம், மண் சபாம்தமகள் தயாரிப்பிலும் பிரசித்திப் சபற்றது. வருடம் சதாறும் தமசூர் நவராத்திரி விைாவுக்கு, அதிகளவு சபாம்தமகள் பண்ருட்டியில் இருந்து அனுப்பப்படும்!

இங்கு, பஞ்சு வியாபாரம் சசய்து வந்தவர் தீனதயாளு. இவர், ஷீர்டி சாயிபாபாவின் தீவிர பக்தர். வியாைக்கிைதம என்றால்... இவரது கதடயில் இரவு சவகுசநரம் வதர, ஸ்ரீசாயிபாபாவுக்கு பூதஜ, பஜதன என்று அமர்க்களப்படும். தவிர, விஜயதசமி திருநாளன்று ஸ்ரீசாயிபாபாவின் குருபூதஜதய அன்னதானத்துடன் சவகு விமரிதசயாகக் சகாண்டாடுவார் தீனதயாளு.

அப்படி ஒரு முதற... ஸ்ரீபாபாவின் குருபூதஜக் கான ஏற்பாடுகதளச் சசய்வதில் மும்முரமாக ஈடுபட்டிருந்தார் தீனதயாளு. வியாபாரிகள் நிதறந்த ஊர் என்பதால் நன்சகாதடக்கு பஞ்ச மில்தல. 'இந்த வருடம் நிதறய அன்னதானம் சசய்ய சவண்டும்!' என்ற உந்துதலுடன் சவதலகதளத் சதாடர்ந்தார் அவர்.

'கலியுகத்தில், அன்னதானசம சிறந்த யாகம்' என்ற ஸ்ரீபாபாவின் திருவாக்தக, அடிக்கடி மற்றவர்களிடம் கூறிப் சபருதமப்படுவார் தீனதயாளு!

குரு பூதஜக்கு முதல் நாள்... கடலூர் மற்றும் விழுப்புரம் ஆகிய ஊர்களின் சுற்றுவட்டாரத்தில் இருக்கும் தன் வாடிக்தகயாளர்களிடம் நன் சகாதட வசூலிக்கச் சசன்றார். விழுப்புரம் அருகிலுள்ள கிராமங்களில் வசூல் முடித்துத் திரும்ப சவகு சநரமாகி விட்டது. இதனால், பண்ருட்டிக்குச் சசல்லும் ரயிதல தவறவிட்டு விட்டார் தீனதயாளு. அடுத்த ரயில்... மறுநாள் அதிகாதல 4:00 ம ிக்குத்தான்!

தீனதயாளு தவித்துப் சபானார். 'இரசவ சதமயல் சவதலதயத் சதாடங்கினால்தான், காதலயில் பூதஜ, யாகங்கள் முடித்து அன்ன தானம் சசய்ய முடியும். இப்சபாது என்ன சசய்வது?' என்று கலங்கினார்.

சபருந்து பய மும் சாத்தியம் இல்தல. விடிகாதல ஐந்து ம ிக்குத்தான் விழுப்புரத்தில் இருந்து சபருந்துகள் புறப்படும்! 'சத்திரத்தின் சாவிதய எவரிட மாவது சகாடுத்து வந்திருந்தால், சதமயல் சவதலதய அவர்களாவது கவனித்திருப்பார்கள்' என்று தனக்குள் புலம்பியவர், கதட வதீிகளில் சுற்றித் திரிந்தார். 'பண்ருட்டி பக்கமாக ஏதாவது சரக்கு லாரிகள் சசன்றால், சதாற்றிக் சகாள்ளலாசம' என்பது அவர் எண் ம். ஆனால், பண்ருட்டி சசல்லும் ஒரு லாரிகூட கண் ில்

சிக்கவில்தல!

உடலும் உள்ளமும் சசார்வதடய, மூடிய கதட ஒன்றின் படிக்கட்டில் அமர்ந்தார். 'இனி, எல்லாம் பாபா விட்ட வைி!' என்ற எண் த்துடன், மனதுக்குள் பாபாதவ பிரார்த்தித்தார். 'ஐயசன... இது என்ன சசாததன? உமது குருபூதஜ சிறப்பாக நதடசபற நீர்தான் வைிகாட்ட சவண்டும்!' என்று கண்களில் நீர் மல்க சவண்டினார். கதளப்பு மிகுதியால் அப்படிசய உறங்கியும் சபானார்!

திடுசமன... எவசரா, தன்தனத் தட்டி எழுப்புவ தாக உ ர்ந்தவர், திடுக்கிட்டுக் கண்விைித்தார். எதிரில், வயதான முஸ்லிம் சபரியவர் ஒருவர் நின்றிருந்தார். அருகில், குதிதர வண்டி ஒன்றும் நின்றிருந்தது.

''என்ன சாமீ... எங்சக சபாவணும்? இப்படி படிக் கட்டுல படுத்துத் தூங்குறஙீ்கசள?'' என்று சகட்டார் முதியவரான அந்த வண்டிசயாட்டி. உடசன தீனதயாளு, ''நான் சவளியூர்! ரயில் வண்டிதயத் தவற விட்டுட்சடன்'' என்றார்.

''ஏஞ்சாமி... சவளியூருன்னா காசியா? ராசமஸ் வரமா?'' என்று சகட்டார் முதியவர்.

அவர் தன்தன சகலி சசய்கிறார் என்பததப் புரிந்து சகாண்ட தீனதயாளு ''பண்ருட்டி சபாகணும் சபரியவசர! விடிஞ்சா சாயிபாபாசவாட பூதஜ, அன்னதானம்னு ஊர்ல நிதறய சவதல இருக்கு. இந்த சநரத்துல இப்படி இங்க மாட்டிக்கிட்சடன். ஊருக்கு எப்படிப் சபாகப் சபாசறன்னு விளங்கசல!'' என்றார் தீனதயாளு வருத்தத்துடன்.

உடசன அந்தப் சபரியவர், ''சாமீ! என் சமசல நம்பிக்தக இருந்தா வண்டியிசல ஏறி உட்காரு. பண்ருட்டிக்குக் சகாண்டுசபாய்ச் சசர்த்துடசறன்!'' என்றார்.

எப்படியாவது ஊர் சபாய்ச் சசர சவண்டும் என்ற தவிப்பில் இருந்த தீனதயாளுவும் சபரியவரின் மீது நம்பிக்தக தவத்து வண்டியில் ஏறி அமர்ந்தார்.வண்டி புறப்பட்டது. குளிர்ந்த காற்று சமனிதயத் தழுவ... மீண்டும் கண் யர்ந்தார் தீனதயாளு. அதன் பிறகு, ''சாமீ... ஊர் வந்திருச்சி!'' என்ற முஸ்லிம் சபரியவரின் குரல் சகட்ட பிறகுதான் கண்விைித்தார். குதிதர வண்டி, குருபூதஜ நடக்க இருக்கும் சத்திரத்தின் வாசலில் நிற்பது கண்டு வியந்தார்!

அசத சநரம்... தீனதயாளு தவற விட்ட ரயில், பண்ருட்டி ரயில் நிதலயத்துக்கு வந்து சசர்ந்தது! அந்த ரயிலில், தீனதயாளு வரவில்தல என்றதும் தவித்துப் சபான நண்பர்கள், அவர் சத்திரத்தில் வாசலில் நிற்கும் குதிதர வண்டி யிலிருந்து அசதியுடன் இறங்குவததக் கண்டு ஓசடாடி வந்தனர். ''என்ன ஆச்சு?'' என்று தன்னிடம் விசாரித்த முகுந்தன் என்ற நண்பரிடம் சாவிதயக் சகாடுத்து சத்திரத்ததத் திறக்கச் சசான்னார். கதவு திறக்கப்பட்டதும் உள்சள சசன்று ஸ்ரீசாயிபாபாவின் திருவுருவப் படத்துக்கு முன் நின்று கரம் கூப்பி வ ங்கினார்.

பிறகு, ரயிதல தவறவிட்டது குறித்தும் குதிதர வண்டிக்காரரான முஸ்லிம் சபரியவரின் உதவியுடன் பண்ருட்டிக்கு வந்து சசர்ந்த கதததயயும் முகுந்தன் உட்பட உடன் இருந்த நண்பர்களிடம் கூறினார்.

அப்சபாது முஸ்லிம் சபரியவரின் நிதனவு வர... ''அடடா... சபரியவதர சவளியிசலசய விட்டு விட்டு வந்துட்சடாசம! வா... வா... அவருக்கு உண் டான காதசக் சகாடுத்துட்டு வரலாம்!'' என்றபடி முகுந்தனுடன் வாசலுக்கு ஓட்டமாக வந்தார்.

ஆனால், அங்சக - முதியவதரயும் காச ாம்; குதிதர வண்டிதயயும் காச ாம்! 'இறங்கிய உடசனசய சபரியவருக்கு உண்டான ப த்ததக் சகாடுத்திருக்கலாசம' என்று வருந்தினார் தீனதயாளு.

இதத அடுத்து தீனதாயாளுவின் நண்பர் கள், நாலா திதசக்கும் சசன்று சதடி யும் பலனில்தல!

அப்சபாதுதான் தீனதயாளுக் குப் புரிந்தது... தன்தன வண்டி யில் அதைத்து வந்த சபரியவர் யாசரன்று!

25 தமல் சதாதலதவ, இவ்வளவு சீக்கிரம் குதிதர வண்டியின் மூலம் கடப்பது சாத்தியமா? அதுவும், ரயிதல விட சவகமாக ஒரு குதிதர வண்டிதயச் சசலுத்துவது என்பது சாதார மா?

தான் வண்டியில் ஏறியதுதான் சதரியும்... கண் விைித்துப் பார்த்தசபாது சத்திரத்தின் வாசலில் எப்படி இருக்க முடியும்?

இதன் பிறகுதான் சதளிவான ஒரு முடிவுக்கு வந்தார் தீனதயாளு. 'சந்சதகசம இல்தல... முஸ்லிம் முதியவராகக் குதிதர வண்டியுடன் வந்தது சாட்சாத் அந்த சாயிநாதசன!' என்று உ ர்ந்தவர் சமய்சிலிர்த்தார். தன் குருபூதஜதய நடத்த இருக்கும் ஒரு பக்தன், கஷ்டப்படாமல் இருக்க சவண்டும் என்று அந்த ஷரீ்டி பகவாசன சநரில் வந்து, சாரதியாக இருந்து வண்டி ஓட்டி இருக்கிறார் என்பது தீனதயாளுக்குப் புரிந்தது.

விடுவிடுசவன சத்திரத்துக்குள் ஓடினார். பாபாவின் திருவுருவப் படத்தின் முன் சாஷ்டாங் கமாக விழுந்து நமஸ்கரித்து எழுந்தார்.

அவரின் கண்களில் நீர் ஆறாகப் சபருக்சகடுத்தது. உடன் இருந்த முகுந்தன் உள்ளிட்ட அவரது நண்பர் களும் வியப்பின் உச்சத்தில் இருந்தனர்.

'என்தனசய புகலிடமாகக் சகாள்பவர்களிடம் எனது கல்லதறயும் சபசும். அவர்களுடன் நான் நடமாடுசவன்' என்கிற ஸ்ரீபாபாவின் குரல் தீனதயாளுவின் மனதில் எதிசராலித்தது!

உ ர்வும் அவசன உயிரும் அவசன பு ர்வும் அவசன புலனும் அவசன இ ரும் அவன்தன்தன எண் லும் ஆகான் து ரின் மலர்க் கந்தம் துன்னிநின் றாசன...

- திருமந்திரம்

சபாருள்: சிவஞானியரிடம் உ ர்வும் உயிருமாக விளங்குபவன் இதறவன். சபாருளும், சபாருதள அறிபவனும் அவசன! சதாடர்ந்து அவதன எண் த்தில் அகப்படுத்திப்

பார்க்கவும் இயலாது. பூக்களின் ம ம் சபால் ஞானியர் சநஞ்சுக்குள் பரவி அருள்பாலிப்பவன் அவன்!

மகான்களின் உள்ளத்தில் நீக்கமற நிதறந்திருப்பவன் இதறவன். மண்ணுயிர் களுக்கு எல்லாம் மசகசனாகத் திகழும் அவசன, மகான்களாகவும் திகழ்கிறான்.

அவன் சவறு; மகான்கள் சவறு அல்ல! இதத, சாயிபாபாவின் அருளால் நிகழ்ந்த ஒரு சம்பவம் சமய்ப்பிக்கும்.

சிறந்த பக்திமானாக விளங்கிய சிந்சத என்ற அடியவருக்கு, ஒவ்சவாரு முதறயும் சபண் குைந்ததசய பிறந்தது. ஆண் வாரிசு இல்தலசய என்று அவரும் அவரின்

மதனவியும் மிகவும் வருந்தினர். இந்த நிதலயில், 'கனகாபூரில் உள்ள தத்தாத்சரயர் சகாயிலுக்குச் சசன்று வைிபட்டால், ஆண் குைந்தத பிறக்கும்' என்று சிலர் அறிவுறுத்தினர்.

அதன்படிசய, தன் மதனவியுடன் கனகாபூருக்குச் சசன்றார் சிந்சத. அங்கு, கரு ாமூர்த்தியாக அருள் பாலிக்கும் தத்தாத்சரயதர மனம் உருக சவண்டிக் சகாண்டார். 'இதறவா! எனக்கு ஆண் குைந்தத பிறந்து என் வம்சம் ததைக்க சவண்டும். உனது சந்நிதிக்கு என் மகனுடன் வந்து பிரார்த்ததனதய நிதறசவற்றுவதற்கு நீசய அருள் புரிய சவண்டும்!' என்று கண் ரீ் மல்கப் பிரார்த்தித்தார்.

அடுத்த ஆண்சட சிந்சதவின் மதனவி ஆண் குைந்தததய ஈன்சறடுத்தாள். குடும்பசம குதூகலத்தில் திதளத்தது. விருந்து- தவபவம் என்று குடும்பத்துடன் சகாண்டாடி மகிழ்ந்தனர் சிந்சத தம்பதி.

இந்த சந்சதாஷத்தில்... தத்தாத் சரயருக்கு நிதறசவற்ற சவண்டிய சநர்த்திக்கடதன மறந்சத சபானார்கள். ஆறு வருடங்கள் உருண்சடாடின.

ஷீர்டி பாபாவின் புகழ் உலசகங்கும் பரவத் துவங்கிய காலம் அது! சாயிபாபாவின் மகிதமதய சிந்சதவும் அறிந்தார். ஒருமுதற சநரில் சசன்று பாபாதவ தரிசிக்க ஆவல் சகாண்டார்.

அவரது விருப்பம் நிதறசவறும் நாளும் வந்தது. ஷீர்டிக்கு வந்த சிந்சத, சாயிபாபாதவ தரிசித்தார். இவதர உற்றுசநாக்கிய பாபாவின் முகத்தில் உக்கிரம்! சகாபத்துடன், ''அசடய்... அறிவில்லாதவசன! உனக்கு எவ்வளவு கர்வம்? நன்றிசகட்டத்தனமாக நடந்து சகாள்கிறாசய...'' என்று சிந்சததயத் திட்டித் தீர்த்தார் பாபா!

சிந்சத கதிகலங்கி சபானார். பாபா எதற்காகத் திட்டுகிறார் என்பது புரியாமல் திதகத்து நின்றார்; எதுவும் சபசவில்தல.

பாபா சதாடர்ந்தார்: ''ஒன்றுசம சதரியாதவன் சபால் நடிக்கிறாயா? உனக்கு ஆண் குைந்தத இல்தல என்பது விதி. இருப்பினும் என் உடதலப் பிய்த்துத்தாசன உனக்கு ஆண் குைந்தததயக் சகாடுத்சதன். இதற்காக நீ நன்றி சசலுத்த சவண்டாமா? அதத விட்டு விட்டு இப்சபாது எந்த ததரியத்தில் என்தனப் பார்க்க வந்திருக் கிறாய்?'' என்று கத்தினார்.

இததக் சகட்டதும் கனகாபூர் தத்தாத்சரயரிடம் பிரார்த்தித்த சவண்டுதலும் அவருக்கு சசய்ய சவண்டிய சநர்த்திக்கடனும் சிந்சதவின் நிதனவுக்கு வந்தது. தனக்கு ஆண் குைந்தத

சவண்டி தத்தாத்சரயரிடம் பிரார்த்தித்ததும், அதத அடுத்து ஆண் குைந்தத பிறந்தததயும் பாபா அறிந்து தவத்திருக்கிறாசர!' என்று வியந்தார் சிந்சத.

ஒருவாறு தன்தன சுதாரித்துக் சகாண்ட சிந்சத, மன்னிப்பு

சகட்கும் சபாருட்டு, சமள்ள பாபாவின் திருமுகத்தத ஏறிட்டார். என்ன ஆச்சரியம்? அவர் கண்ணுக்கு

பாபா சதரியவில்தல; சாட்சாத் கனகாபூர் தத்தாத்சரயசர அங்கு காட்சியளித்தார். 'தத்தாத்சரயரும்

பாபாவும் ஒன்றா?' என்று எண் ிய சிந்சத சமய்சிலிர்த்தார். கண்களில் நீர்மல்க சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து

பாபாதவ வ ங்கினார்.

''உடசன கனகாபூர் சசன்று தத்தாத்சரயதர தரிசித்து விட்டு இங்கு வா'' என்று ஆசி வைங்கி அனுப்பினார் பாபா.

பாபாவின் உத்தரதவ சிரசமற்சகாண்டார் சிந்சத. ஊருக்குத் திரும்பியதும் மதனவி-மக்களுடன் கனகாபூருக்குச் சசன்று தத்தாத்சரயதர தரிசித்து, தனது பிரார்த்ததனதயயும் நிதறசவற்றினார். 'அடிசயனின் பிதைதயப் சபாறுத்தருளுங்கள்' என்று கண்மூடி பிரார்த்தித்தார். மீண்டும் அவர் கண் திறந்தசபாது,

கருவதறயில் தத்தாத்சயயர் இல்தல; சாயிபாபாசவ புன்னதகயுடன் நின்றிருந்தார்.

' சாயிராம்... சாயிராம்!' என்று வாய் விட்டுக் கதறினார் சிந்சத. தத்தாத்சரயரின் மறுபிறவிசய சாயிபாபா என்று பலரும் கூறியது உண்தமசய என்பதத உ ர்ந்தவர், ஷீர்டி இருக்கும் திதச சநாக்கி கரம் கூப்பித் சதாழுதார்.

ஆம்! மகான்கள் சதய்வத்தின் மறு உருவமாகத் திகழ்பவர்கள்!

'ஹ்ருதம்புசஜ கர் ிக மத்ய ஸ்ம்ஸ்தம் ஸிம்ஹாஸசன ஸம்ஸ்தித- திவ்ய மூர்த்திம் த்யாசயத் குரும் சந்த்ர கலா ப்ரகாசம் ஸச்சித் சுகாபஷீ்ட வரம் ததனாம்'

_ என்கிறது குரு கீதத.

அதாவது, 'இதயத் தாமதரயின் கர் ிதக மத்தியில்- சிம்மாசனத்தில் வறீ்றிருக்கும் திவ்யமூர்த்தியும், சந்திர கதல சபால் பிரகாசிப்பவரும், சச்சிதானந்த அபஷீ்ட வரத்தத அருள்பவருமான குருதவ தியானிக்க சவண்டும்' என்று அறிவுறுத்துகிறது இந்தப் பாடல்.

நாமும் பரபிரம்மமான சாயிநாததன தியானிப்சபாம்; அவர் உருவில் வரும் இதறயருள், நம்தம வாழ்வாங்கு வாைச் சசய்யும்!

குரு மந்த்சரா முசக யஸ்ய தஸ்ய ஸித்த்யந்தி நான்யதா தீக்ஷயா ஸர்வ கர்மா ி ஸித்த்யந்தி குரு புத்ரசக

- குருகீதத (3-9)

சபாருள்: குரு மந்திரம் எவன் வாயால் உச்சரிக்கப்படுகிறசதா,

அவனுக்கு அதனத்தும் ஸித்தி அதடகின்றன. குருவின் ஞான புத்திரனான அவன், குருவின் தீட்தசயால் அதனத்துக் காரியங்களிலும் சவற்றி காண்கிறான்.

'அதமதியாக அமர்ந்திரு. உனக்குத் சததவயானதத நான் சசய்சவன்; உனது குறிக்சகாதளயும் அதடயச் சசய்சவன்' என்பது

சாயி நாதனின் உபசதசம். இதற்சகற்ப தன் பக்தன் ஒருவனுக்கு, சாயிபாபா அருள் புரிந்த சம்பவம் ஒன்று உண்டு.

பூனாவின் புறநகர்ப் பகுதியில் வாழ்ந்தவன் பாபுராவ் சபார்வசக. இளம் வயதிசலசய சபற்சறாதர இைந்துவிட்ட பாபுராவின் சசாத்துகதள, அவனின் உறவினர்கள் சிலர் ஏமாற்றிப் பிடுங்கிக் சகாண்டனர். கல்விதயயும் சதாடர முடியாத பாபுராவ், கிதடத்த

சிறு சிறு சவதலகதளச் சசய்து நாட்கதளக் கைித்தான்.

இவனின் தாய்மாமாவான சிந்சத ஷீர்டியில் வசித்தார். அங்கு தனது நிலத்தில் கரும்பு பயிரிட்டிருந்த சிந்சத, சவல்லம் தயாரித்து விற்று வாழ்க்தக நடத்தினார்.

சாயிபாபாவின் தீவிர பக்தரான இவர், தன் மருமகதன ஷரீ்டிக்கு வரச் சசால்லிப் பல முதற கடிதம் எழுதியும் பலனில்தல. மாமாவுக்குத் சதால்தல சகாடுக்கக் கூடாது என்ற எண் த்துடன் ஷரீ்டிக்கு சசல்வததத் தவிர்த்து வந்தான்.

இந்த நிதலயில், 'நீ ஷீர்டியில் நிரந்தரமாகத் தங்க சவண்டாம். ஒருமுதற இங்கு வந்து சசல்... பாபாவின் தரிசனம் உனக்கு நல்வைி காட்டும்' என்று வலியுறுத்தி கடிதம் எழுதியிருந்தார் சிந்சத. பாபுராவுக்கும் இது சரிசயன்சற பட்டது. அவன் ஷரீ்டிக்குப் புறப்பட்டான்.

தகவசம் இருந்த சிறு சதாதகதயக் சகாண்டு 'சகாபர் காவ்' ரயில் நிதலயத்தத வந்ததடந்தான் பாபுராவ். சகாஞ்சம் சில்லதற காசுகசள மீதியிருந்தன. இங்கிருந்து ஷீர்டிக்குச் சசல்ல சுமார் 16 தமல் தூரம் பய ிக்க சவண்டும். சில்லதறக் காசுகதளக் சகாடுத்து, சடாங்கா (சிறு குதிதர வண்டி) மூலம் சகாதாவரி நதி பாலத்தத அதடந்தான். ஷீர்டிக்கு இங்கிருந்து 8 தமல் தூரம். நடக்க ஆரம்பித்தான். பசி வயிற்தறக் கிள்ளியது. எனினும், பாபாதவ தரிசிக்கும் வதர எதுவும் உண் க் கூடாது என்று தவராக்கியத்துடன் நடந்தான்.

வைியில் சிந்சதவின் கரும்புத் சதாட்டம். அதன் நடுவில் அவரது வடீு. மாமாதவப் பார்த்து விட்டு பாபாதவ தரிசிக்கச் சசல்லலாம் என்ற முடிவுடன் சிந்சதவின் வடீ்டுக்குள் நுதைந்தான் பாபுராவ். மாமி சந்தியா அவதன அன்புடன் வரசவற்றாள். தன் க வர் ஷீர்டிக்கு சசன்றுள்ளதாகத் சதரிவித்தவள், ''நீயும் சாப்பிட்டு விட்டு

சசல்'' என்றாள். ஆனால், '' பாபாதவ தரிசித்த பிறகுதான் சாப்பாடு எல்லாம்!'' என்று கூறி விட்டு அங்கிருந்து கிளம்பினான் பாபுராவ்.

ஷீரடியில்... பாபா உருவாக்கி வந்த 'சலன்டி' எனும் நந்தவனத்தில் தன் மாமா சிந்சததவ பார்த்தான். அவதனக் கண்டதும் ஓசடாடி வந்து கட்டியத த்துக் சகாண்டார் சிந்சத.

''ஷீர்டியில் கால் தவத்து விட்டாய் அல்லவா! இனி, பாபா உன்தனக் காப்பாற்றிக் கதர சசர்ப்பார்'' என்றவர், அவதன சாப்பிட அதைத்தார். அவரிடமும், ''பாபாவின் தரிசனத்துக்குப் பிறகுதான் சாப்பிடுசவன்!'' என்று தவராக்கியத்துடன் பதிலளித்தான் பாபுராவ். அவனிடம், தன் தபயிலிருந்து ஒரு ரூபாய் நா யத்தத எடுத்துக் சகாடுத்து, சாப்பிட தவத்துக் சகாள்ளுமாறு கூறினார் சிந்சத.

சற்று சநரத்தில் துவாரகாமயிதய அதடந்தான் பாபுராவ். அங்கு சாயிபாபாதவ தரிசித்தவன் ஆனந்தத்தில் திதளத்தான். சாஷ்டாங்கமாக பாபாதவ நமஸ்கரித்து, கண் ரீால் அவர் திருப்பாதங்கதளக் கழுவினான். பரிவுடன் அவதனத் தூக்கி நிறுத்திய பாபா, ''இங்சக வந்து விட்டாய் அல்லவா. இனி, இந்த துவாரகாமயி அன்தன உன்தனக் கவனித்துக் சகாள்வாள்'' என்று அருளினார்.

மிகவும் மகிழ்ச்சியுடன் திரும்ப யத்தனித்த பாபுராவிடம், ''எங்சக எனது தட்சித ?'' என்று பாபா சகட்கசவ, அவன் திடுக்கிட்டான்.

''சதவா! என்னிடம் சகாடுப்பதற்கு ஒன்றுமில்தலசய'' என்றான்.

உடசன பாபா, ''அப்படியா... உன் கால்சராய்ப் தபயில் ஒரு ரூபாய் இல்தல? நன்றாகப் பார்!'' என்றார் தனக்சக உரிய குறும்பு சிரிப்புடன்!

பாபுராவுக்கு அப்சபாதுதான்... மாமா சாப்பாட்டுச் சசலவுக்காக தனக்கு ஒரு ரூபாய் தந்தது நிதனவுக்கு வந்தது. வியப்புடன் பாபாதவப் பார்த்தபடி அந்த நா யத்தத எடுத்து அவரிடம் சகாடுத்தான்.

''சபா... வடீ்டுக்குப் சபாய் சாப்பிடு. இந்த ஷீர்டி மண் உன்தன வளர்த்து விடும்'' என்றார் பாபா.

மாமாவின் வடீ்டுக்குப் புறப்பட்டான் பாபுராவ். 'ஒரு ரூபாய் தவத்திருந்ததத தாசன மறந்து விட்டசபாது, பாபாவால் அதத அறிய முடிந்தது எப்படி?' என்று வியப்பு அவன் மனதத ஆக்கிரமித்திருந்தது.

வடீ்டில்... ''மீண்டும் புசன சசல்ல சவண்டாம். ஷீர்டியில் ஏதாவது சவதல சதடித் தருகிசறன் இங்சகசய இருந்து விடு'' என்றார் சிந்சத. மாமி சந்தியாவும் தங்களுடன் இருக்குமாறு வற்புறுத்தசவ, ஷீர்டியிசலசய தங்கிவிடத் தீர்மானித்தான் பாபுராவ்.

தினமும் கிதடத்த பாபாவின் தரிசனம் அவனுக்கு நம்பிக்தகதயத் தந்தது. தினமும் மாமாவின் கரும்புத் சதாட்டத்துக்குச் சசன்று சிறு சிறு சவதலகதளச் சசய்து வந்தான். விவசாயப் ப ி அவனுக்கு பிடித்துப் சபானது. சிந்சதவுக்கு ஒருபுறம் மகிழ்ச்சி; மறுபுறம்... சவதலக்குப் சபாக விரும்பியவதன விவசாயம் பார்க்க தவத்து விட்சடாசம என்ற கவதல!

ஆனால், பாபுராவ் இததப் பற்றிசயல்லாம் கவதலப்படவில்தல. காதலயில் பாபாவின் தரிசனம். பிறகு நாள் முழுக்க கரும்புத் சதாட்டத்தில் ப ி என்று நாட்கதள மகிழ்ச்சியுடன் கைித்தான்.

அந்த வருடம், வைக்கத்தத விட அதிக விதளச்சல். சவல்லம் விற்பதனயில் நல்ல லாபம்

கிதடத்தது. சிந்சதவுக்கு உற்சாகம் தாளவில்தல. பாபுராவின் கடுதமயான உதைப்சப இதற்குக்கார ம் என்று மாமனும்

மாமியும் அவதனப் பாராட்டி னர். ஆனால் பாபுராவ், ''அதனத்துக்கும் கார ம் பாபாவின் திருவருசள!'' என்றான் தன்னடக்கத்துடன்.

சிந்சதவின் சதாட்டத்துக்கு அடுத்து இருந்த நிலம், அவரின் நண்பர் துவாரகாநாத்துக்குச் சசாந்தமானது. அங்கு விதளச்சல் லாபகரமானதாக இல்தல. துவாராகாநாத்தால் விவசாயப் ப ிகதள சரிவர கவனிக்க முடியாதசத அதற்குக் கார ம். நண்பரின் நிலத்தில் அதிக விதளச்சல் என்பதத அறிந்தவர், சிந்சதவிடம் வந்து விசாரித்தார்.

''என் மருமகன் பாபுராவின் கடுதமயான உதைப்சப இதற்குக் கார ம்!'' என்றார் சிந்சத.

உடசன... தனது நிலத்ததயும் பாபுராவ் பார்த்துக் சகாண்டால், அவதனத் தன் நிலத்தின் பங்குதாரராக ஆக்குவதுடன், லாபத்தில் பாதிதயயும் அவனுக்குத் தருவதாக கூறினார் துவாரகாநாத். பாபுராவிடம் இதுபற்றிக் கூறினார் சிந்சத. ''தயங்காமல் ஒப்புக் சகாள்ளுங்கள்!'' என்றான் பாபுராவ்.

அன்று முதல் இரண்டு சதாட்டத்திலும் கடுதமயாக உதைத்தான் பாபுராவ்.இரண்சட ஆண்டுகளில் துவாரகாநாத்தின் நிலத்திலும் கரும்பு விதளச்சல் அதிகரித்தது. சவல்ல விற்பதனயிலும் நல்ல லாபம் சம்பாதித்தார் துவாரகாநாத். தான் சபசியபடி பாபுராவுக்கு லாபத்தில் சரிபாதியாக ஒரு லட்சம் ரூபாதயயும் சகாடுத்தார்.

சில்லதறக் காசுகளும் மிஞ்சாமல் ஷீர்டிக்கு வந்து சசர்ந்த பாபுராவ் இன்று லட்சாதிபதி!

மாமா சாப்பாட்டுச் சசலவுக்காக தன்னிடம் சகாடுத்த ஒரு ரூபாய் நா யத்தத, சாயிபாபா கா ிக்தக யாகத் தன்னிடம் சகட்டு வாங்கியது ஏன் என்ற ரகசியம் அப்சபாதுதான் அவனுக்குப் புரிந்தது! பாபாவிடம் தந்த ஒரு ரூபாய்... இன்று லட்சம் ரூபாயாகத் தன்னிடம் திரும்பி இருக்கிறது என்று கருதினான். கண்களில் நீர் கசிய, அந்தக் கருத க் கடல் அருள்புரியும் துவாரகாமயி இருக்கும் திதச சநாக்கித் சதாழுதான்.

பாபுராவ் மட்டுமா? 'குருவருளால் மட்டுசம ஒருவன் பூர த்துவம் அதடய முடியும்' என்ற குருகீததயின் வாக்குக்கு இ ங்க, சாயி அருளால் சாததன பதடத்தவர்கள் ஆயிரமாயிரம் சபர் இந்த பூவுலகில் உண்டு!

சதளிவு குருவின் திருசமனி காண்டல்;

சதளிவு குருவின் திருநாமம் சசப்பல்;

சதளிவு குருவின் திருவார்த்தத சகட்டல்;

சதளிவு குருவுரு சிந்தித்தல் தாசன.

- திருமந்திரம்: 138

சபாருள்: குருதவ இதறவனாகசவ கா சவண்டும். குருவின் திருநாமத்தத, திருதவந்சதழுத்தாகசவ கருதி எப்சபாதும் உச்சரிக்க சவண்டும். குருவின்

அறிவுதரகதள இதறவனின் ஆத யாகசவ ஏற்க சவண்டும். சதாசர்வ காலமும் குருவின் திருவுருதவ உள்ளத்தில் தவத்து பூஜிக்க சவண்டும்.

'சபாதுக் காரியங்கள், மக்கள் சசதவ குறித்து யார் என்ன உதவிதயக் சகட்டாலும் முடிந்தளவு அதத

நிதறசவற்றித் தர சவண்டும். இயலவில்தல எனில், மனப்பூர்வமாக இயலாதமதய ஒப்புக்சகாள்ள சவண்டும். இதத விடுத்து, 'சசய்கிசறன்' என்று வாக்கு தந்து விட்டு, பிறகு ஏமாற்றக் கூடாது. இதத என்சறன்றும் நிதனவில் தவத்திருப்பாயா நானா?''

''நிச்சயம் தவத்திருப்சபன் பாபா. தங்களின் அறி வுதரகள்தாசன என்தன வைிநடத்துகிறது...''

''நாநா... வாக்கு சகாடுத்து விட்டாய். ஆனால், அததப் பின்பற்றுவது அவ்வளவு சுலபமல்ல!''

''தங்களின் திருவருள் துத யிருக்கும் வதர, எனக்கு எல்லாம் சுலபம்தான்.''

- சாயிபாபாவுக்கும், அவரின் பக்தரான நாநா சாகிப்புக்கும் இதடசயயான உதரயாடல் இது.

சகாபர்காவ் நகரில் வசித்தவர் நாநாசாகிப் சந்சதார்கர். சாயிநாததர, தன் இஷ்ட சதய்வமான தத்தாத்சரயரின் மறு அவதாரமாகசவ கருதியவர்; பாபாவின் வார்த்ததகதள சவத வாக்காக மதிப்பவர். எனசவதான், அவரது

அறிவுதரப்படி நடப்பதாக உறுதி அளித்தார். ஆனால், காலம் சபால்லாததாயிற்சற!

ஒருநாள் பாபாதவ தரிசித்து வரப் புறப்பட்டார் நாநாசாகிப். ஒவ்சவாரு முதற அவர் ஷீர்டி சசல்லும்சபாதும் வைியில் இருக்கும் தத்தாத்சரயர்

சகாயிலுக்கும் சசன்று வைிபடுவது வைக்கம். அங்சக சற்று சநரம் இருந்து விட்டு, பிறகு பய த்ததத் சதாடர்வார்.

இப்சபாதும் அப்படித்தான்... தத்ததர மனமுருக பிரார்த்தித்து விட்டு, சகாயில் வளாகத்தில் அமர்ந்திருந்தார் நாநாசாகிப். அவரிடம் வந்த சகாயில் நிர்வாகி, ''ஐயா..தங்கதள இங்சக அடிக்கடி பார்க்கிசறன். ஆனால் தாங்கள் யார், எந்த ஊர் என்பதுதான் சதரியவில்தல...'' என்றார்.

உடசன, ''நான் சகாபர்காவ் நகதரச் சசர்ந்தவன். ஷீர்டி சாயிதய தரிசிக்கச் சசல்லும் வைியில், இங்கும் வந்து சசல்சவன்'' - என்றார் நாநா.

நிர்வாகி சதாடர்ந்தார்... ''மிக்க மகிழ்ச்சி. தங்களிடம் இந்த ஆலயத்தின் சார்பில் ஓர் உதவிதய எதிர்பார்க்கிசறன்...''

''என்ன சவண்டும் தயங்காமல் சகளுங்கள்...''

''திருக்சகாயிலின் படிகள் பழுததடந்துள்ளன. புதிதாக சிறு சமதட ஒன்று அதமத்து படிகதளயும் பழுது பார்த்தால் பக்தர்களுக்கு வசதியாக இருக்கும். இதன் சபாருட்டு தாங்கள் முந்நூறு ரூபாய் தந்தால், திருப்ப ி சீக்கிரம் நிதறவதடந்து விடும்...''

- நிர்வாகி சகட்ட சதாதகதய தருவதாக ஒப்புக் சகாண்டார் நாநாசாகிப்.

நாட்கள் நகர்ந்தன. நாநா சாகிப், தன் தமத்துனியுடன் ஷீர்டிக்குப் புறப்பட்டார். அப்சபாதுதான் அவருக்கு தத்தர் சகாயில் திருப் ப ி நிதனவுக்கு வந்தது.

ஆனால், உடனடியாக முந்நூறு ரூபாய் புரட்ட முடியாத சூைல்.

'என்ன சசய்வது?'- சயாசித்த நாநா, ஷீர்டிக்கு சவறு பாததயில் சசல்ல முடிசவடுத்தார். இதன் மூலம் தத்தர் சகாயிதலத் தவிர்க்கலாம் என்பது அவர் எண் ம். அதன்படிசய, கரடு முரடான பாததயின் வைிசய பய ித்து ஷீர்டிக்கு வந்தார். அங்சக, அவருக்கு அதிர்ச்சி காத்திருந்தது.

நாநா சாகிப்புடன் சபசுவததசய தவிர்த்தார் பாபா. இதத, பாபாவின் மற்சறாரு அணுக்கத் சதாண்டரான மகல்சபதியும் கவனித்தார். அவருக்கு ஆச்சரியம்!

''நாநா சாகிப்பிடம் பரிவும் பாசமும் சகாண்டிருக்கும் பாபா, சபசுவததசய தவிர்க்கிறாசர...' என வியந்தார்.

''தங்களின் சமௌனத்துக்கு என்ன கார ம் சதவா?'' என்று அவரிடசம சகட்டார் மகல்சபதி.

''இவன் என்ன சசய்துவிட்டு வந்திருக்கிறான் என்று நீசய சகள்!'' என்று இதரந்தார் பாபா!

இருவருக்கும் ஒன்றுசம புரியவில்தல. நாநாசாகிப்பிடம் பாபாசவ சநரடியாகக் சகட்டார்: '' தத்தர் சகாயில் நிர்வாகிக்குப் ப ம் தருவதாக ஒப்புக் சகாண்டாசய... சகாடுத்தாயா?''

நாநா அதிர்ந்தார்! 'இந்த விஷயம் பாபாவுக்கு எப்படித் சதரியும்?' என வியந்தவர், ''தற்சபாது தர முடியாத சூைல்...'' என்றார் தயக்கத்துடன்.

''இந்த விஷயத்தத சகாயில் நிர்வாகியிடம் கூற சவண்டியதுதாசன. அதத விடுத்து, தத்தர் சகாயிதலத் தவிர்க்க எண் ி, குறுக்கு வைியில் வருவாசனன்? இந்தப் சபண்த யும் கரடுமுரடான பாததயில் அதைத்து வந்து கஷ்டப்படுத்தியிருக்கிறாய். அதுமட்டுமா? எனது அறிவுதரப்படி நடப்சபன் என்று வாக்குறுதி தந்தாய். இப்சபாது அததயும் மீறி விட்டாய்!'' என்று கடிந்து சகாண்டார் பாபா.

நாநாசாகிப் கலங்கினார். 'சர்வ அந்தர்யாமியான சாயி அதனத்ததயும் அறிவார் என்பதத மறந்து சபாசனசன' என்று வருந்தினார். இந்த ஒரு முதற தன்தன

மன்னிக்குமாறு பாபாவிடம் சவண்டினார். சற்று சகாபம் த ிந்த சாயி பாபா, ''உதவிக்காக உன்னிடம் வருசவாருக்கு முடிந்தவதர உதவி சசய். இல்தலசயனில் உனது நிதலதய அவர்களுக்கு உ ர்த்து.

உனது சூைல் குறித்து அவர்கள் புரிந்துசகாள்ள வில்தல என்றாலும், உனது அந்தஸ்ததசயா அதிகார பலத்ததசயா அவர்களிடம் காட்டாசத! சபருந்தன்தமயுடன் நடந்து சகாள்...'' என எச்சரித்தார். பிறகு, நாநாசாகிப்புக்கும் அவரின் தமத்துனிக்கும் உதி(சாம்பல் பிரசாதம்) சகாடுத்து ஆசிர்வதித்து அனுப்பினார்.

சில மாதங்களுக்குப் பிறகு... ஒருநாள், நடுத்தர வயதுப் சபண்ம ி ஒருத்தி பிச்தச சகட்டு வந்தாள்.

வைக்கத்துக்கு மாறாக 'பஜானி' (மராட்டிய மாநிலத்தில் விசசஷமான உ வு இது) தரும்படி சவண்டினாள் அந்தப் சபண். நாநாவின் மதனவிக்கு ஆச்சரியம்.

ஏசனனில், அவர்கள் வடீ்டிலும் அன்று பஜானிதான்! அதில் சிறிதளவு பிச்தசப் பாத்திரத்தில் சபாட்டாள் நாநாவின் மதனவி. அந்தப் சபண்ம ிசயா 'சபாதாது' என்றாள். எனசவ மீண்டும் 'பஜானி' எடுத்து வந்து சகாடுத்தாள். பிச்தச சகட்டவள், 'இன்னும் சவண்டும்' என்று கூறசவ, நாநாவின் மதனவி சகாபமுற்று, ''இதற்கு சமலும் தர முடியாது. சபா சவளிசய'' என்றாள். பிச்தசக்காரிசயா அங்கிருந்து நகர்வதாக இல்தல. உடசன, நாநாதவ அதைத்து விஷயத்ததக் கூறினாள்.

நாநா சாகிப், ''கிதடத்தததப் சபற்றுக் சகாண்டு கிளம்பு...'' என்று பிச்தசக்காரிதய அறிவுறுத்தினார். அவள் சகட்பதாக இல்தல. நாநாவும் சகாபம் சகாண்டார். காவல்காரதன அதைத்து, அந்தப் சபண்த சவளிசயற்றுமாறு ஆத யிட்டார்.

காவல்காரனும் அவதள சநருங்கினான். அதற்குள், அந்தப் சபண்ம ி, ''சபண் ான என்தன, காவல்காரன்

மூலம் பலவந்தமாக சவளிசயற்றலாமா? நாசன சசல்கிசறன்...'' என்று கூறிவிட்டு சவளிசயறினாள்.

ஷீர்டி- துவாரகாமயிக்கு வந்து சவகுசநரம் ஆகிவிட்டது. இந்த முதறயும் நாநாதவ, பாபா கண்டுசகாள்ளவில்தல. கலங்கி நின்றார் நாநா.

நாநா மீது பரிதாபம் சகாண்ட சாமா என்ற பக்தர், அவருக்காக பாபாவிடம் பரிந்து சபசினார்.

''சாமா... குருவின் அறிவுதரதய ஏற்காத ஒருவருடன் எப்படிப் சபசுவது?'' என்று சகட்டார் பாபா. அருகில் இருந்த நாநாவுக்கு ஒன்றும் புரியவில்தல. 'பாபா சகாபிக்கும்படி என்ன தவறு சசய்து விட்சடாம்?' என்ற குைப்பம் அவருக்கு.

சமள்ள ஏறிட்ட பாபா, ''ஒரு பிச்தசக்காரப் சபண் ிடம் உனது அந்தஸ்ததக் காட்டி, சவதலக்காரன் மூலம் அவதள விரட்ட முதனந்தது தவறில்தலயா? எனக்குக் சகாடுத்த வாக்தக மீண்டும் மீறி விட்டாய் நாநா!'' என்றார்.

நாநாவுக்கு பளிச்சசன்று நிதனவுக்கு வந்தது... 'தன்தன சசாதிக்க பாபாசவ அந்தப் பிச்தசக்காரப் சபண் ாக வந்தாசரா? குருவானவர், தன் பக்தர்கதள வைிநடத்த எந்த ரூபத்திலும் வருவாசர! இதத எப்படி அன்று உ ராமல் சபாசனன்?'

மனசாட்சி உலுக்க... சாஷ்டாங்கமாக பாபாவின் திருவடிகளில் விழுந்தார் நாநா. ''இனி, ஒருசபாதும் இதுசபான்ற தவறுகள் சசய்ய மாட்சடன்; மன்னியுங்கள்!'' என்று கண் ரீ் மல்க சவண்டினார். பாபாவும் மன்னித்து அருள் புரிந்தார். இதன் பிறகு, பாபாவின் ஒவ்சவாரு வார்த்தததயயும் ஈஸ்வரனின் ஆத யாக ஏற்றார் நாநா.

அவரது வாக்கிலும் வாழ்விலும் சாயிபாபாசவ நிதறந்திருந்தார்!

பவாரண்ய- ப்ரவிஷ்டஸ்ய திங்சமாஹ ப்ராந்தி சசதஸ

சயந ஸந்தர்சித: பந்தாஸ் தஸ்தம குரசவ நம:

- குரு கீதத

சபாருள்: பிறவியாகிய காட்டில் புகுந்து, திதச சதரியாமல் மயங்கிய சித்தத்துக்கு எவரால் வைிகாட்டப் பட்டசதா அந்த

குருவுக்கு நமஸ்காரம்.

சகுண்சமரு நாயக் சகாவாதவச் சசர்ந்தவர். தனது 10-வது வயதில் இவர், மாடுகதள ஓட்டிக் சகாண்டு சமய்ச்சலுக்கு சசன்று

வந்தது உண்டு.

ஒருநாள், மாடுகதள சமய்ச்சலுக்கு விட்டு விட்டு உட்கார்ந்திருந்த சபாது, சாது ஒருவர் அந்த வைிசய வந்தார். சகுண்சமருதவக் கண்டதும் அன்பும் கருத யும் சபாங்க, அருசக வரும்படி தசதக சசய்தார். சாதுவின் சதாற்றமும் அவர் அதைத்ததும் கண்டு

பயந்து சபான சிறுவன் சகுண்சமரு ததலசதறிக்க வடீ்தட சநாக்கி ஓடினான்.

பதட்டத்துடன் வரும் மகதனப் பார்த்து துடித்துப் சபான அவனுதடய தாயார், 'என்னாச்சு? ஏன் இப்படி ஓடி வருகிறாய்?' என்று சகட்டாள். உடசன அவன் சாதுதவப் பார்த்தது, அவர் இவதன அதைத்தது என சகலத்ததயும் மூச்சிதரக்க சதரிவித்தான்.

சகுண்சமருவின் தாயார் தத்தாத்சரய ரின் தீவிர பக்தத! சாதுக்கதளக் கண்டால்,

அவர்கதள தத்தராகசவ எண் ி நமஸ்கரித்து வ ங்குபவள், இவள்! தன் மகன் கூறிய

சாதுவும் தத்தாத்சரயரின் அம்சசம... என்று பூரித்துப் சபானவள், அவருக்கு பயறு மற்றும் சதமக்க பயன்படுத்திக் சகாள்வதற்காக விறகுக் கட்தடகள் ஆகியவற்தற எடுத்துக் சகாண்டு, மகதனயும் அதைத்துக் சகாண்டு அவதர தரிசித்தாள்.

அவள் சகாண்டு வந்த சபாருட்கதளப் சபற்றுக் சகாண்ட அந்த சாது, சகுண்சமருதவப் பார்த்து புன்னதகத்தபடி, ''நீ என்னிடம் எப்சபாது வரப்சபாகிறாய்?'' என்று சகட்டார். தாயும் மகனும் பதில்

சபசாமல் சமௌனமாக இருந்தனர். பிறகு சாது அங்கிருந்து கிளம்பிச் சசன்றார்.

காலங்கள் ஓடின! சகுண்சமரு வளர்ந்து, சபரியவனாகி, வியாபாரத்தில் ஈடுபட்டு, சகாவாவில் இருந்து சபல்காமுக்கு இடம் சபயர்ந்தார். அங்கு அவருக்கு தத்சதா

பந்த் என்பவருடன் நட்பு ஏற்பட்டது. தத்தாத்சரயரின் தீவிர பக்தரான தத்சதா பந்த், ஒருமுதற, நண்பன் சகுத அதைத்துக் சகாண்டு தத்தாத்சரயரின் ஸ்தலமான நரசலாபாவாடிக்கு வந்தார்.

அங்சக... மகான் சதம்பு சுவாமிதய இரண்டு சபரும் தரிசித்தனர். சகுண்சமருதவக் கண்டதும் அந்த சுவாமிகள், ''சபரும் தர்பாதரச் சசர்ந்தவன். அந்த மகானின் ஆசிதயப் சபற்ற உனக்குச் சசால்வதற்கு என்னிடம் எதுவும் இல்தல'' என்றார். ஆனால் சகுணுக்கு ஒன்றும் புரியவில்தல. பிறகு இரண்டு சபரும் சபல்காம் திரும்பினர்.

மூன்றாண்டுகள் ஓடின! வியாபார விஷயமாக தஹதராபாத்துக்குச் சசன்றார் சகுண்சமரு. அங்சகயுள்ள பிரபல வியாபாரியான சசட் ஒருவரிடம் சகுண் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டார். இந்த சசட்ஜீ, ஷீர்டி சாயிபாபாவின் பக்தர்! எனசவ, ஷீர்டி பாபாதவ சந்தித்து ஆசி சபறுவதற்காக சகுத அதைத்துச் சசன்றார் சசட்ஜீ.

ஷீர்டியில்... வைக்கம் சபால் சலண்டி சதாட்டத்தில் உலாவி விட்டு, துவாரகாமயிக்கு திரும்பினார் சாயிபாபா! அவருக்குப் பின்சன கூட்டமாக வந்து சகாண்டிருந்தனர் பக்தர்கள். அப்சபாது சகுத யும் சசட்ஜீதயயும் பார்த்த பாபா, ''எங்கிருந்து வருகிறாய்? உனக்கு என்ன சவண்டும்'' என்று சகு ிடம் கன்னடத்தில் சகட்டார்.

திடீசரன பாபா இப்படிக் சகட்டதும் சகு ால் ஒன்றும் சபச முடியவில்தல. 'என்ன சகட்பது?' என்றும் சதரியவில்தல. பாபாதவ நமஸ்கரித்து விட்டு, இரண்டு சபரும் ஷீர்டியில் தங்கினர்.

மறுநாள்! இரண்டு சபரும் பாபாதவ தரிசித்தனர். இந்த முதற சகுண், ''நான் தஹதராபாத் சசல்ல சவண்டும். தாங்கள் அனுமதி வைங்க சவண்டும்'' என்றார் பாபாவிடம்.

உடசன பாபா, ''சரி... உன்னுதடய இடத்துக்கு நான் வந்சதசன... நிதனவிருக்கிறதா உனக்கு?'' என்று புன்னதகயுடன் சகட்டார். இததக் சகட்டதும் சகுண் சமரு குைம்பினார்! 'இவர் எப்சபாது வந்தார்?' என்று ஆச்சரியப்பட்டார்.

பாபாசவ சதாடர்ந்தார்: ''நீ அப்சபாது சிறுவன். மாடு சமய்த்துக் சகாண்டிருந்தாய். உன்தன அருசக வரும்படி நான் அதைத்சதன். நீசயா... பயந்து ஓடினாய். பிறகு உன் தாயாருடன் என்தனப் பார்க்க வந்திருந்தாய். உன் தாயார் கூட பயறும் விறகும் சகாடுத்தாசள... நிதனவிருக்கிறதா...?'' என்று சகட்டு விட்டு, சகுத சய உற்றுப் பார்த்தார்.

அதிர்ந்து சபானார் சகுண்! 'இவரா... அன்தறக்கு நம்தம அதைத்தது இவர்தானா...?' என்று சநகிழ்ந்தார் சகுண். நரசலாபாவாடியில் சதம்பு சுவாமிகள், நம்தம 'சபரும் தர்பாதரச் சசர்ந்தவன்' என்றாசர... பாபாவால் அதைக்கப்பட்டவன் என்பதத அறிந்துதான் அப்படிச் சசான்னாசரா... என்று வியந்தவர், அப்படிசய சாஷ்டாங்கமாக பாபாவின் காலில் விழுந்து வ ங்கினார்.

''எதற்காக பித்ததனப் சபால் என்தனசய பார்க்கிறாய்? இனி ஷீர்டிதான் உனக்கு வடீு. இங்சகசய தங்கி என்தன கவனித்துக் சகாள். இசதசபால் உன்தனயும் நான் பார்த்துக் சகாள்கிசறன்'' என்று சசால்லி ஆசீர்வதித்தார் பாபா.

இததயடுத்து ஷீர்டியில் உ வு விடுதி ஒன்தறத் துவக்கி, அங்சகசய தங்கினார் சகுண். பாபாதவ தரிசிக்க வரும் அதனவரும் சகுண்சமருவின் உ வு விடுதியில்தான் சாப்பிட்டனர்! வியாபாரம் அசமாகமாக நடந்தது.

ஒரு முதற... சடண்டுல்கர் என்பவர் ஷீர்டிக்கு யாத்திதரயாக வந்து சாயிபாபாதவ தரிசித்தார். தன்னுடன் சாப்பிட வரும்படி பாபாதவ அன்புடன் அதைத்தார் சடண்டுல்கர். இததக் சகட்டு சிரித்த பாபா, சவறு ஒன்றும் சசால்லாமல் சமௌனமாகசவ இருந்தார்.

இததத் சதாடர்ந்து நான்தகந்து நாட்களாக, பாபாதவ தரிசிப்பதும் அவதர சாப்பிட அதைப்பதுமாகசவ இருந்தார் சடண்டுல்கர். பாபாவும் புன்னதகதயத் தவிர சவறு எந்த பதிலும் தராமல் இருந்தார். ஆனால், சடண்டுல்கர் தினமும் சகுண்சமருவின் உ வு விடுதிக்கு வந்து, இரண்டு தட்டுகளில் உ வு வாங்குவார்; ஒரு தட்டில் உள்ள உ தவ மட்டும் பாபாவுக்காக அப்படிசய மூடி தவக்கும்படி கூறி வந்தார்.

அன்தறக்கும் அப்படிசய நடந்தது! பாபாவுக்கு ஒரு தட்டில் உ தவ தவத்து மூடிவிட்டு, இன்சனாரு தட்டில் இருந்த உ தவ எடுத்துச் சாப்பிட்டு, தான் தங்கிய இடத்துக்குச் சசன்று விட்டார்.

இரவு பத்து ம ி! சகுண் சமரு சவதலதய முடித்து விட்டு, பாத்திரங்கதளக் கழுவிக் சகாண்டி ருந்தார். அப்சபாது, சாது ஒருவர் உ வு விடுதிக்கு வந்து, சகு ிடம்... ''எனக்காக ஒருவர் சாப்பாடு வாங்கி தவத்திருப்பாசர... அந்தத் தட்தடக் சகாடு'' என உரிதமயுடன் சகட்டார். சகுணுக்கு ஆச்சரியம்! ''பாபாவுக்குத்தாசன சடண்டுல்கர் உ வு தவத்திருப்பார்? இந்த விஷயம் இவருக்கு எப்படித் சதரியும்?' என்று மதலத்தவர், உ தவ வைங்கினார். அவரும் சந்சதாஷமாகச் சாப்பிட்டார்.

''எனக்காக உ வு வாங்கி தவத்த நபதர வரச் சசால்லுங்கள்'' என்றார் சாது. உடசன சடண்டுல்கதர வரச் சசால்லி ஆளனுப்பினார்.

ஆனால், சடண்டுல்கர் நன்றாகத் தூங்குகிறார் என்றும், எவ்வளவு தட்டியும் கததவத் திறக்கசவ இல்தல என்றும் தகவல் வந்தது. இததயடுத்து அந்த சாது சகுத ப் பார்த்து, ''நான் பந்தா எனும் பகுதிதயச் சசர்ந்தவன். பசித்தவர்களுக்கு இசதசபால் உ வளித்து வா! இதறவன் உனக்கு நல்லசத சசய்வார்!'' என்று அருளிச் சசன்றார். 'சகுண் கதடக்கு வந்து, பாபாவுக்காக சடண்டுல்கர் தவத்திருந்த உ தவ சாப்பிட்டது யார்?' என்று அங்கிருந்த பக்தர்களுக்கு சகள்வி எழுந்தது.

''சநற்றிரவு நீங்கள்தாசன சகு ின் கதடக்குச் சசன்று சாப்பிட்டீர்கள்?- பாபாவிடம் சகட்டார் பக்தர் ஒருவர். பாபா புன்னதகத்தார்: ''சவறு யார்? நான்தான்! எனக்காக சடண்டுல்கர் தவத்த உ தவ சகுண் என்ன சசய்கிறான் என்று சசாதித்சதன். சகுண்சமரு சஜயித்துவிட்டான். எவசரனும் உ வு சகட்டு நம்மிடம் வந்தால்

அவதர சவறுமசன அனுப்பிவிடக் கூடாது. ஏசதனும் தந்து அவரின் பசிதயப் சபாக்க சவண்டும்'' என்றார் சாயிபாபா!

கூசடா த்ருடச்ச ப்ரீதச்ச

சமௌசனன ஸூஸமாஹித: ஸக்ருத் காம கசதா வாபி பஞ்சதா குருரீரித:

- ஸ்ரீகுருகீதத

சபாருள்: 'ரகசியமானவர், திடமானவர், பிரீத்தி யுள்ளவர், சமௌனத்துடன் இருப்பவர், ஒசரயரு முதறசயனும் சீடனுக்கு அருள

வருபவர் என ஐந்து விதமாக வர் ிக்கப்படுகிறார் குரு' என்று உதமயவளுக்கு விளக்குகிறார் மசகஸ்வரன்!

பம்பாய் (மும்தப)- தாதர் பகுதியில் வசித்தவர் ரகுவரீ புரந்தசர. சுக்ல யஜுர் சவதி; அந்த ரான இவர், தனது இளம் வயதிசலசய

தந்தததய இைந்தவர். விஷ்ணு சகஸ்ரநாமம் பாராய ம் சசய்வதிலும், சாது ஸத்சங்கத்திலும் ஈடுபாடு சகாண்டவர்.

ஒரு முதற, ரகுவரீ புரந்தசரவின் கனவில் சதான்றிய ஸ்ரீசாயிபாபா, ஷீர்டிக்கு வந்து தன்தன தரிசிக்கும்படி அதைத்தார். ரகுவரீ புரந்தசர திதகத்தார்; விடிந்ததும் கனவு பற்றி தன் தாயாரிடம் விவரித்தார்.

அவரின் தாயாசரா, ''நாசமல்லாம் தவதீக பிராம வகுப்தபச் சசர்ந்தவர்கள். அந்த பாபாசவா முஸ்லீம் பக்கிரி. எனசவ, ஷீர்டிக்குச் சசல்லும் எண் த்தத விட்டுவிடு'' என்று அறிவுறுத்தினார்.

இந்த நிதலயில், ரகுவரீின் ஆறு மாதக் குைந்ததயான கல்பனா, தீராத வியாதியால் துன்பப்பட்டாள். பல இடங்களில் தவத்தியம் பார்த்தும் பலன் இல்தல!

'என்ன சசய்வது... எவதர சந்திப்பது?' என்று தவித்தார் ரகுவரீ். அப்சபாதுதான் அவருக்கு, கனவில் சாயிபாபா சதான்றி தம்தம ஷீர்டிக்கு அதைத்தது நிதனவுக்கு வந்தது. 'குைந்ததயின் சநாதய தீர்ப்பதற்குதான் பாபா நம்தம ஷீர்டிக்கு அதைத்தாசரா?' என்று சயாசித்தவர் உடனடியாக ஷீர்டிக்கு கிளம்பினார்.

மதனவி- குைந்ததயுடன், தன் தாயாதரயும் சமாதானப்படுத்தி, அவதரயும் அதைத்துக் சகாண்டு புறப்பட்டார். ஷீர்டியில் ஸ்ரீசாயிபாபாதவ மனம் குளிர தரிசித்தார். அங்சகசய தங்கியிருந்து தினமும் பாபாதவ வ ங்கி வந்தார். மூன்றாம் நாள், பூர கு ம் அதடந்தாள் ரகுவரீின் மகள் கல்பனா.

அவரின் தாய், பாபாவின் அனுக்கிரகத்தத உ ர்ந்து சிலிர்த்துப் சபானார். ''வியாதியில் இருந்து என் சபத்திதயக் காப்பாற்றிவிட்டார் பாபா'' என்று சபருமிதம் சபாங்கக் கூறினார்.

நான்காம் நாள், மனதார பாபாதவ நமஸ்கரித்தாள் ரகுவரீின் தாயார். அவரிடம், ''எனக்கும் உன் மகனுக்கும் ஏழு நூற்றாண்டுகளாக சம்பந்தம் உண்டு. இரண்டாயிரம் தமல்களுக்கு அப்பால் அவன் இருந்தாலும் நான் அவதன மறக்க மாட்சடன்!'' என்று அருளினார் பாபா.

கிட்டத்தட்ட 13 நாட்கள் அங்சகசய தங்கியிருந் தனர் ரகுவரீ் குடும்பத்தினர். பிறகு, அவர்கள் ஊர் திரும்ப அனுமதி வைங்கினார் பாபா.

நாட்கள் நகர்ந்தன. திடுசமன ஒருநாள், ரகுவரீின் மதனவிதய காலரா சநாய் தாக்கியது.

''இவள் பிதைப்பது கடினம். இன்னும் சில நாட்களில் இறந்து விடுவாள்'' என்று திட்டவட்டமாகத் சதரிவித்தார் மருத்துவர்.

மதனவியின் மீது உயிதரசய தவத்திருந்த ரகுவசீரா நிதலகுதலந்து சபானார்; அழுது புலம்பினார். அவரின் தாயார் மனசமா சவறுவிதமாக சயாசித்தது.

''அப்சபாசத சசான்சனன்... நாசமல்லாம் தவதீக அந்த ர்கள்; ஒரு முஸ்லீம் பக்கிரிதயப் பார்க்கக் கூடாது என்று. சகட்டால்தாசன? இப்சபாது பார்த்தாயா... உனது சசயலால், உன் மதனவிக்கு சபராபத்து வந்து விட்டது...'' என்று அரற்றினாள்.

ரகுவரீின் கண்களில் நீர். ஷீர்டி இருக்கும் திதச சநாக்கி, பாபாதவ மனதாரப் பிரார்த்தித்தார்:

''பாபா! உம்தமத் தவிர எனக்கு உதவுவதற்கு சவறு யார் இருக்கிறார்கள்? சநாயுற்றுக் கிடக்கும் என் மதனவிக்கு உயிர்ப் பிச்தச தாருங்கள். அவளின்றி என்னால் வாை முடியாது'' என்று மனதுக்குள் அழுதார். அப்படிசய சில நிமிடங்கள் கைிந்தன.

பிறகு, சமள்ள தன்தன ஆசுவாசப்படுத்தியபடி வாசலுக்கு வந்தவர் அதிர்ந்து சபானார். வடீ்டுக்கு எதிசர உள்ள ஸ்ரீதத்தாத்சரயர் சகாயிலுக்கு முன் ஸ்ரீசாயிபாபா நின்றிருந்தார். ரகுவதீர, சமள்ள அதைத் தார். ஆச்சரியமும் சந்சதாஷமும் கலந்த நிதலயில், பாபாதவ சநருங்கினார் ரகுவரீ்! கண்களில் நீர் மல்க, கீசை விழுந்து ஸ்ரீசாயிபாபாதவ நமஸ்கரித்தார்.

''பயப்படாசத... உன் மதனவிக்கு ஒன்றும் ஆகாது.இந்த உதிதயயும் (சாம்பல் பிரசாதம்) தீர்த்தத்ததயும் அவளுக்குக் சகாடு. சநாயிலிருந்து மீண்டு பதையபடி சசயல்படுவாள்!'' என்று அருளினார் பாபா.

உதிதயயும் தீர்த்தத்ததயும் சபற்றுக் சகாண்ட ரகுவரீ் வடீ்தட சநாக்கி ஓடினார். அசதசநரம்... 'அடடா, பாபாதவ வடீ்டுக்குள் அதைக்கசவ இல்தலசய!' என்ற எண் ம் சதான்ற, சட்சடன்று திரும்பிப் பார்த்தார். அங்சக... ஸ்ரீதத்தாத்சரயர் சகாயில் மூலஸ்தானத்தில் காட்சி தந்தார் பாபா!

உள்ளம் சிலிர்த்தது ரகுவரீ புரந்தசரவுக்கு! 'ஸ்ரீசாயிநாதா... என்சன உமது மகிதம?!' என்று சநகிழ்ந்து வ ங்கி, ஸ்ரீபாபா அளித்த உதிதயயும் தீர்த்தத்ததயும் மதனவிக்குக் சகாடுத்தார்.

சிறிது சநரத்திசலசய மதனவியின் உடல்நிதலயில் முன்சனற்றம் சதரிந்தது. உடசலங்கும் சதம்பு கூடியதத அவரின் முகத்தில் படர்ந்த பிரகாசசம உ ர்த்தியது. 'இவள் பிதைப்பது கடினம்' என்று கூறிச் சசன்ற மருத்துவரும் வந்து சசாதித்துப் பார்த்து ஆச்சரியம் அதடந்தார். ''இனி பயம் இல்தல. உங்கள் மதனவி விதரவில் பூர கு ம் அதடவார்!'' என்றார் நம்பிக்தகயுடன்.

நிதறந்த மனதுடன், பாபாவின் திருவுருவப் படத்தின் முன் வந்து நின்ற ரகுவரீ புரந்தசர, ''பாபா! என்தன மறக்க மாட்சடன் என்று தாங்கள் சசான்னதத சமய்ப்பித்து விட்டீர்கள். என் மதனவிதயக் காப்பாற்றி, எனது துயரத்ததயும் சபாக்கி விட்டீர்கள். எங்கதள வாை தவக்கும் சதய்வம் நீங்கள்!'' என்று கரம்கூப்பி வ ங்கினார்.

அந்தப் படத்தில்... புன்னதகயுடன், தக தூக்கி ஆசிர்வதித்தபடி காட்சி தந்தார் ஸ்ரீசாயிபாபா!

தன்தன அறிந்திடும் தத்துவ ஞானிகள்

முன்தன விதனயின் முடிச்தச அவிழ்ப்பர்

பின்தன விதனதயப் பிடித்துப் பிதசவர்;

சசன்னியில் தவத்த சிவன் அருளாசல

- திருமந்திரம் (2611)

சபாருள்: குரு தன்தன உ ர்ந்தவர்; பூர்வ விதனயின் (விதியின்) பந்தங்கதள நீக்குபவர். இதறயருளால்,

உயிர்களுக்கு வர இருக்கும் விதனகதள... அதவ, சகடு விதளவிக்காமல் தடுத்து அருள் சசய்பவர்.

அன்று மகா சிவராத்திரி. சநம்வார், சித்தநாத் சிவாலயங்களில் பூதஜ ஆராததனகள் அமர்க்களப்படும். இந்த தவபவங்கதளக் கா குடும்பத் துடன் புறப்பட்டார்

கிருஷ் ராவ் நாராய ன் என்ற சசாட்டுதபயா பரால்கர்.

கிருஷ் ராவ்... ஹார்த்தா நகரில் சகௌரவ மாஜிஸ்ட்சரட்டாக ப ிபுரிந்தவர்; சிறந்த பக்திமான். மகா சிவராத்திரி என்றால் விடுவாரா?! மதனவி, மகள், மருமகள் மற்றும் சபரக் குைந்ததகளுடன் கிளம்பினார்.

அதனவரும் மாட்டு வண்டியில் ஏறிப் புறப்பட்டனர். வைியில், வண்டிச் சக்கரம் பழுதாகி விட்டது. அதத சரிசசய்ய, அடுத்த கிராமத்தில் இருக்கும் பட்டதறக்குதான் எடுத்துச் சசல்ல சவண்டும். அதனவரும் இறங்கிக்சகாள்ள, வண்டிச் சக்கரத்தத தனிசய கைற்றி, உருட்டிச் சசன்றார் வண்டிசயாட்டி.

கிருஷ் ராவ் மனதில் கவதல சூழ்ந்தது. 'இன்னும் நர்மதத ஆற்தறக் கடந்தாக சவண்டும். இருட்டி விட்டால், படகுப் சபாக்குவரத்து இருக்காது. வண்டிசயாட்டி சீக்கிரம் வந்து விடுவானா?'- சிந்ததனயுடன் அவன் சசன்ற திதசதயசய பார்த்துக் சகாண்டிருந்தார்.

சற்று சநரத்தில் வண்டிசயாட்டி வந்து சசர்ந்தான். சக்கரத்தத வண்டியில் சபாருத்தியதும் அவர்களது பய ம் சதாடர்ந்தது.

மாதல சவதள சநருங்க, சமள்ள இருள் கவ்வியது. வண்டியும் நர்மதத நதிக்கதரயில் வந்து நின்றது. அப்சபாது தான் படதக கதரயில் ஏற்றிவிட்டு, சற்சற இதளப்பாற, சுருட்தடப் பற்ற தவத்தான் படகுக்காரன் ஒருவன்.

கிருஷ் ராவ் குடும்பத்தினர் அதனவரும் சவகசவகமாக அவதன சநாக்கி நடந்தனர். அருகில் சநருங்கியதும் இவர்கதள கவனித்த படசகாட்டி, சுருட்தட கீசை சபாட்டு விட்டு, கிருஷ் ராதவ வ ங்கினான்.

''வர்ற வைியில வண்டிச் சக்கரம் பழுதாகி தாமதம் ஆயிடுச்சு. தயவுசசஞ்சு எங்கதள மறு கதரல விட்டுடறியா?'' - சகட்டார் கிருஷ் ராவ்.

''ஐயா! இருட்டுன பிறகு, ஆத்துல படதக விடக் கூடாதுன்னு சட்டம் இருக்குதுங்கசள! மீறிப் சபானா, எனக்கு தண்டதன உறுதிங்க...'' இயலாதமயுடன் சசான்னான் படசகாட்டி.

''அட! ஐயா சரண்டு மடங்கா ப ம் தருவார்...நீ நிதனச்சா மறுகதரயில சசர்த்துடலாம்!'' என்றான் மாட்டு வண்டிக்காரன்.

ஆனால், படசகாட்டி அதசந்து சகாடுக்க வில்தல. கிளிப் பிள்தளசபால் ... 'இருட்டில் படகு சவாரி சபாகக் கூடாது' என்சற சசால்லிக் சகாண்டிருந்தான்.

'நர்மததக் கதரயில் இந்த இரவுப் சபாழுதத எப்படிக் கைிப்பது?' சசய்வதறியாது திதகத்தனர் கிருஷ் ராவ் குடும்பத்தினர். சபரக் குைந்தத சவறு அை ஆரம்பித்தது. மருமகள் சமாதானப்படுத்திக் சகாண்டிருந்தாள்.

கிருஷ் ராவின் மதனவி சாவித்திரிபாய், ஸ்ரீசாயி பாபாவின் தீவிர பக்தத. 'இந்த இக்கட்டான சூைலில் பாபாசவ துத ' என்று முடிவு சசய்தவள், மனமுருகப் பிரார்த்தித்தாள். 'சதவா! குைந்ததயுடன் இந்த இருட்டு சவதளயில் நாங்கள் என்ன சசய்சவாம்? இங்சக... தங்குவதற்கு கூட இடமில்தலசய, பாபா! எங்களுக்கு நல்வைி காட்டு' என்று கண் ரீுடன் சவண்டினாள்.

அப்சபாது எங்சகா சசன்று வந்த வண்டிசயாட்டி, ''ஐயா! பக்கத்துல அம்மன் சகாயில் ஒண்ணு இருக்கு. ராத்திரிப் சபாழுதுக்கு அங்சகசய தங்கிக்கலாம்'' என்றபடி, படகில் ஏற்றுவதற்காக இறக்கிய சபாருட்கதள, மீண்டும் வண்டியில் ஏற்ற முற்பட்டார்.

அப்சபாது, சவள்தள ஆதட அ ிந்து அங்சக வந்த சாது ஒருவர் படசகாட்டியிடம், ''இடம் சதரியாமல் அதலஞ்சுட்சடன். சநரமாகிடுச்சு. இப்ப, மறுகதரயில் இருக்கற சித்சதஸ்வரர் சகாயிலுக்குப் சபாகணும். உடசன படதக எடு!'' என்றார் கண்டிப்பான குரலில்!

அவரிடமும் சட்டம் சபசிய படசகாட்டி, ''இவங்ககூட அந்தக் சகாயிலுக்குத்தான் சபாகணும்னாங்க... முடியாதுன்னுட்சடன்!''

என்றான்.

வண்டிக்காரனிடம் நடந்தத விசாரித்த சாது, சற்று சநரம் சயாசித்துவிட்டு, படசகாட்டியிடம் ''இந்தக் கதர, யார் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கிறது? மறு கதர எவருதடயது?'' என்று சகட்டார்.

''இந்தப் பக்கம் சவள்தளக்காரங்களுதடயது; மறு கதர... சித்சதஸ்வரர் சகாயில் இருக்கும் சநமவார் கிராமத்துக்கு உட்பட்டது!'' என்றான் படசகாட்டி.

உடசன வண்டிக்காரதர சநாக்கி, ''கவதலப்படாசத! நான், பக்கத்துல உள்ள சபாலீஸ் ஸ்சடஷனுக்குப் சபாய் அனுமதி வாங்கிட்டு வர்சறன். அதுக்குப் பிறகாவது இவர் படதக எடுப்பாரா மாட்டாரான்னு பாக்கலாம்'' என்ற சாது, விறுவிறுசவன அங்கிருந்து கிளம்பிச் சசன்றார்.

சாதுவின் சசயதலப் பார்த்து கிருஷ் ராவ் திதகத்தார். 'ஒரு மாஜிஸ்ட்சரட்டான எனக்கு வராத து ிச்சலும் சயாசதனயும் இவருக்கு இருக்கிறசத!' என்று வியந்தார். அத்துடன், 'சட்டத்துக்கு புறம்பாக இருட்டில் படதகச் சசலுத்த அனுமதி வாங்கி வந்து விடுவாரா இவர்?' என்ற எண் மும் அவருக்குள் எழுந்தது!

அசதசநரம்... படசகாட்டியின் மனதில் சவறுவிதமான சிந்ததன... 'இருட்டில் படதக எடுப்பது தவறுதான். ஆனால், இருட்டில் சபண்கதளயும் குைந்ததகதளயும் தவிக்க விடலாமா? இவர்கதள மறு கதரயில் சசர்ப்பதுதாசன முதற' என சபாலீசார் சகாபப்பட்டு நடவடிக்தக எடுத்தால்...? - பயந்தான் அவன்.

கிருஷ் ராதவ சமள்ள சநருங்கியவன், ''ஐயா! சபண்கள் இந்த வனாந்திரத்தில் தங்குவது நல்லதல்ல! படகுல உக்காருங்க; மறுகதரக்கு சபாகலாம்'' என்றான்.

அப்சபாது சாவித்திரிபாய், ''எவ்வளவு கூலி சவணும்னு இப்பசவ சசால்லிடுப்பா. அப்புறம் அக்கதரல இறக்கி விட்டதும் கூடுதலா சகக்கக் கூடாது'' என்றாள்.

''நீங்க சகாடுக்கறதத சகாடுங்கம்மா. முதல்ல எல்லாரும் படகுல ஏறுங்க'' என்றபடி, அவர்களது பதிலுக்குக் காத்திருக்காமல், சபட்டிகதள படகில் ஏற்றினான்.

அதனவரும் படகில் ஏறிக் சகாண்டனர். நடப்பதவ அதனத்தும் கிருஷ் ராவுக்கு வியப்தப அளித்தன! 'சாதுவின் சபச்சுக்கு படசகாட்டி எப்படி கட்டுப்பட்டான்? முதலில் மறுத்தவன், பிறகு ப ிந்தது எப்படி?' சயாசித்தபடிசய படகில் அமர்ந்தார்.

படகு கிளம்பியது. சாவித்திரிபாய் யசதச்தசயாக கதரதய சநாக்கினாள். அங்சக... கரங்கதள உயர்த்தி ஆசீர்வதித்தபடி நின்றிருந்தார் ஸ்ரீசாயிபாபா.

சமய்சிலிர்த்தாள் சாவித்திரிபாய்! 'பாபா... என் சதய்வசம... எனது பிரார்த்ததனதய சகட்டதும், சாது உருவில் வந்து எங்கதள படகில் ஏற்றிவிட்டது நீங்கள்தானா?' - கண் களில் நீர் வைிய பாபாதவ வ ங்கினாள்.படகு மறுகதர சநாக்கி பய ித்தது!

சாவித்திரிபாயின் மனம் முழுக்க வியாபித்திருந்தது...

'எவதரயும் ஒருசபாதும் நடுவில் விட்டுவிட மாட்சடன். என் மனிததர என்னிடம் இருந்து விலகிச் சசல்லவும் விடமாட்சடன்'- ஸ்ரீசாயிநாதனின் அருளுதர!

ஆப்ரும்ம- ஸ்தம்ப- பர்யந்தம் பரமாத்ம- ஸ்வரூபகம்

ஸ்தாவரம் ஜங்கமம் தசவ ப்ர மாமி ஜகன்மயம்

- ஸ்ரீகுருகீதத (2-44)

சபாருள்: அதசயாப் சபாருளாகவும், அதசயும்

சபாருளாகவும், பிரம்மா முதல் சின்னஞ்சிறு புழுக்கள் வதரயிலும் உலக வடிவாகவும் திகழ்வது குரு. 'குருசவ பரமாத்ம ஸ்வரூபம்' என்று வ ங்குகிசறன்.

சகாபர்காவ் கிராமத்தில் வசித்தவர் சபார்க்கர்; சாதல அதமக்கும் ப ி சசய்தார். இவரின் மதனவி சந்திராபாய், ஸ்ரீசாயிபாபா பக்தத. அவளுக்கு சாயிபாபாதான் எல்லாமும்!

ஒருநாள், வடீ்டு சவதலகளில் மும்முரமாக இருந்தாள் சந்திராபாய். அவளின் க வர், பண்டரிபுரத்தில் சாதல அதமக்கும் ப ிக்குச் சசன்றிருந்தார்.அப்சபாது வாசல்புறம், ''அம்மா... பிச்தச!'' என்று குரல் சகட்டது. வாசலுக்கு வந்தாள். அங்சக பக்கீர் ஒருவர் நின்றிருந்தார்.

''சராம்ப பசிக்குது அம்மா! சராட்டியும் சவள்தளப் பூண்டு சட்னியும் தருவாயா?'' எனக் சகட்டார் பக்கீர்.

அது சாதுர்மாஸ்ய காலம். தவதீகக் குடும்பத்ததச் சார்ந்த சந்திராபாய், இந்தக் காலத்தில் சவங்காயம், பூண்டு சபான்றவற்தறத் சதாடக்கூட மாட்டாள்.

''ஐயா, சாதுர்மாஸ்ய காலங்களில் சவள்தளப்பூண்டு, சவங்காயத்தத சதமயலில் சசர்க்க மாட்சடாசம! சவண்டுமானால் சராட்டி தருகிசறன், சபற்றுக் சகாள்ளுங்கள்!'' என்றவள், அடுப்படிக்குச் சசன்று சராட்டிதய எடுத்துக் சகாண்டு திரும்பினாள்.

ஆனால், வாசலில் அந்த பக்கீதர கா வில்தல. சட்சடன்று ஒரு விஷயம் நிதனவுக்கு வர, அவள் கவதல அதிகரித்தது.

ஆமாம்! ஷீர்டி பாபா... விரத நாட்களிலும் சவங்காயம், சவள்தளப் பூண்டு சபான்றவற்தற தவிர்க்க மாட்டார் என்று பலரும் கூறக் சகட்டிருக்கிறாள்.

இது நிதனவுக்கு வர, 'பக்கீராக வந்தது ஸ்ரீசாயிபாபாதான். தன்தன சசாதிக்கசவ இப்படி வந்திருக்கிறார்' என்று கருதினாள் சந்திராபாய். மறுநாள், பாபாவுக்குப் பிடித்த சவள்தளப் பூண்டு சட்னியுடன், சராட்டிகதளயும் ஒரு பாத்திரத்தில் எடுத்துக் சகாண்டு ஷரீ்டிக்கு புறப்பட்டாள்.

ஷீர்டி- துவாரகாமயீயில் துனியின் (சநருப்புக் குண்டம்) அருகில் அமர்ந்திருந்தார் பாபா. அவரின் எதிரில், மகல்சபதி, சாமா ஆகிசயார் அமர்ந்திருந்தனர். அருகில் சசன்ற சந்திராபாய், தான் சகாண்டு வந்த பாத்திரத்தத அவரின் காலடியில் சமர்ப்பித்து விட்டு, அவதர நமஸ்கரித்தாள்.

''ஓ... நீயா? சநற்று பசிசயாடு உன் வடீ்டுக்கு வந்சதன். சராட்டியும், சவள்தளப் பூண்டு சட்னியும் சகட்சடன். சகாடுத்தாயா? சாதுர்மாஸ்ய விரதம்... பூண்டு- சவங்காயம் எல்லாம் சதாடமாட்சடன் என்று கூறினாய். இப்சபாது எதற்கு இங்சக வந்தாய்?'' என்று உரிதமயுடன் சகட்டார் பாபா.

''தாங்கள் சகட்ட சராட்டி- சவள்தளப் பூண்டு சட்னி சகாண்டு வந்திருக்கிசறன்''- ப ிவுடன் கூறினாள் சந்திராபாய்.

புன்னதகயுடன் சநாக்கிய பாபா, ''இவள் யார் சதரியுமா? கடந்த ஏழு பிறவிகளிலும் என் சசகாதரியாக இருந்தவள்'' என்று அவதள அறிமுகப் படுத்தினார்.

சந்திராபாய் அதடந்த மகிழ்ச்சிக்கு அளசவ இல்தல. இதன் பிறகு, அடிக்கடி ஷீர்டிக்கு வந்து சசன்றாள். அவளின் க வர் சபார்க்கருக்சகா, சசய்யும் சதாைிசல சதய்வம். ஒருமுதறகூட ஷரீ்டிக்கு அவர் சசன்றது கிதடயாது!

இந்த முதற ஷீர்டிக்கு வந்த சந்திரா பாய், க வர் சபார்க்கர், ப ி நிமித்தம் பண்டரிபுரத்திசலசய தங்கி விட்டதால், தானும் ஷீர்டியிசலசய சில நாட்கள் தங்கினாள். அவதள கவனித்துக் சகாள்ளுமாறு லட்சுமி பாயி சிந்சதவிடம் கூறியிருந்தார் பாபா.

லட்சுமிபாயி சிந்சத வசதி பதடத்தவள். எனினும், இரவும் பகலும் துவாரகாமயீயில் சவதல சசய்தாள். பகத், மகல்சபதி, தாத்யா, லட்சுமிபாயி... இவர்கதளத் தவிர, சவறு எவரும் துவாரகாமயீயில் இரவில் தங்க அனுமதிக்கப்படுவது இல்தல. எனசவதான், லட்சுமிபாயி சிந்சதவின் வடீ்டில் தங்கியிருந்தாள் சந்திராபாய்.

ஒரு நாள், சந்திராபாதய அதைத்த பாபா, ''அம்மா, உடசன பண்டரிபுரம் புறப்படு'' என்றார்.

பாபா எதற்காக இப்படிச் சசால்கிறார் என்று சந்திரா பாய்க்கு புரியவில்தல.

''தயங்காசத, இன்சற புறப்படு! நானும் உன்னுடன் வருசவன். எனக்குப் பிரயா ம் சசய்ய வாகனம் எதுவும் சததவயில்தல. நீ புறப்படு'' என்றார் பாபா.

உடனடியாக சகாபர்காவ் வடீ்டுக்குச் சசன்றவள், தன்னுடன் இரண்டு ப ியாட்கதள அதைத்துக் சகாண்டு பண்டரிபுரத்துக்குப் புறப்பட்டாள்.

அங்சக, அவளுக்கு அதிர்ச்சி தகவல் ஒன்று காத்திருந்தது! அவளின் க வர் சபார்க்கர், சவதலதய விட்டுவிட்டு பம்பாய் சசன்றுவிட்டதாகக் கூறினார்கள்.

சந்திராபாய் கலங்கினாள். மூவரும் பம்பாய்க்குச் சசல்லும் அளவுக்கு தகயில் ப ம் இல்தல. சசய்வது அறியாது திதகத்து நின்றவளிடம், ''அம்மா! குருத்வாடி வதர சசல்சவாம். அங்சக எனக்குத் சதரிந்தவர் ஒருவர் இருக்கிறார். அவரிடம் ப ம் சபற்றுக்சகாண்டு பம்பாய்க்குச் சசல்லலாம்'' என்றார் ப ியாள் ஒருவர்.

அதன்படி மூவரும் பய த்ததத் சதாடர்ந்தனர். குருத்வாடி ரயில் நிதலயத்தத அதடந்ததும், சந்திராபாதய அங்சகசய இருக்கச் சசால்லிவிட்டு, ப ியாட்கள் இருவரும் ப ம் வாங்கி வரச் சசன்றனர். விதிதய சநாந்தபடி ரயில் நிதலயத்தில் காத்திருந்தாள் சந்திராபாய். அப்சபாது அங்சக வந்த பக்கீர் ஒருவர், ''ஏனம்மா இங்சக தனியாக உட்கார்ந்திருக்கிறரீ்கள்?'' என்று சகட்டார். சந்திராபாய் பதில் சபசத் தயங்கினாள்.

ஆனால் அந்த பக்கீர், ''உன் க வதரத் சதடித்தாசன சபாகிறாய்?'' என்று சகட்டதும் சந்திராபாய்க்கு தூக்கி வாரிப் சபாட்டது. 'இந்த விஷயம் இவருக்கு எப்படித் சதரியும்?' என்று வியந்தாள்.

''உன் க வர் 'தாண்ட்' ரயில் நிதலயத்தில்தான் இருக்கிறார். உடசன சசன்றால், அவதர சந்திக்கலாம்!'' என்றார் பக்கீர்.

சந்திராபாய்க்கு ஒருபுறம் வியப்பு. மறுபுறம் குைப்பம். 'இந்த பக்கீர்... அன்று வடீ்டுக்கு வந்தாவர் மாதிரியும் சதரியவில்தல; ஆனால், க வர் குறித்த தகவதல சதளிவாகக் கூறுகிறாசர!' என்று குைம்பினாள்.

அசத சநரம்... ப ம் வாங்கச் சசன்ற ப ியாட்களும் வந்தபாடில்தல! 'தாண்ட் நகருக்கு, தான் மட்டும் பய ப்படுவது சாத்தியமா?' என்றும் கவதலப்பட்டாள் சந்திரா.

சட்சடன்று மூன்று பய ச் சீட்டுகதள எடுத்து அவளிடம் தந்துவிட்டு, விறுவிறுசவன அங்கிருந்து அகன்றார் பக்கீர். ப ம் வாங்கச் சசன்றிருந்த ப ியாட்களும் வந்து சசர்ந்தனர். ''சதடிச் சசன்ற நண்பர்கதள சந்திக்க முடியவில்தல; ப மும் கிதடக்கவில்தல'' என்றனர்.

அவர்களிடம், நடந்ததத விவரித்தாள் சந்திராபாய். அடுத்து வந்த ரயிலில் மூவரும் பய ப்பட்டனர்.

'பாபாதவத் தவிர சவறு யார் உதவி சசய்திருக்க முடியும்? 'உன்னுடன் வருசவன்' என்றாசர பாபா. இதுதான் அதற்கு அர்த்தமா?'- பாபா குறித்த சிந்ததனகளுடன் பய ப்பட்டாள் சந்திராபாய்.

தாண்ட் ரயில் நிதலயம்! ரயிலில் இருந்து இறங்கிய வளுக்கு இன்ப அதிர்ச்சி! எதிரில் சபார்க்கர் நின்றிருந்தார்.

அழுதக பறீிட, க வதர கட்டியத த்துக் சகாண்டாள் சந்திராபாய். அவதள சமாதானப்படுத்திய சபார்க்கர், ப ியாட்களிடம் ப ம் தந்து, ''சகாபார்காவுக்குச் சசன்று, வடீ்தட பத்திரமாகப் பார்த்துக் சகாள்ளுங்கள்'' என்று கூறி அவர்கதள அனுப்பி தவத்தவர், சந்திராபாயிடம் தனக்கு சநர்ந்த அனுபவத்தத விவரித்தார்:

''ஏற்சகனசவ இருந்த சவதலயில், கடுதமயான சூைல். பம்பாய்க்குச் சசன்று சவறு சவதல சதடலாம் என்று புறப்பட்சடன். சவதல கிதடத்ததும் உன்தன அதைத்துச் சசல்ல சவண்டும் என்று எண் ியிருந்சதன். இங்சக தாண்ட் நிதலயத்தில் இறங்கி சதநீர் பருகிசனன். சகாஞ்சம் அசதியாக இருக்கசவ சபஞ்சில் அமர்ந்து தூங்கி விட்சடன். கனவில் வந்த பக்கீர் ஒருவர், 'மதனவிக்குத் சதரியாமல் ஓடுகிறாசய! அவள் மனம் என்ன பாடுபடும்? அடுத்து வரும் ரயிலில், 5-வது சபட்டியில், ப ியாட்கள் இருவருடன் உன்தனத் சதடி வருகிறாள். அவதளச் சமாதானப்படுத்து' என்று கூறிவிட்டு மதறந்து சபானார். கனவில் அவர் சசான்னது சபாலசவ நீயும் வந்து இறங்குகிறாய்! கனவில் வந்தவர் யார் என்பதுதான் சதரியவில்தல?'' என்றார்.

உடசன தனது தகப்தபதயத் திறந்து, ''இவரா பாருங்கள்'' என்று ஸ்ரீசாயிபாபாவின் படத்ததக் காட்டினாள் சந்திராபாய். சபார்க்கர் அசந்து சபானார்!

''இவசரதான் சந்திரா? நீ வ ங்கும் சாயிபாபா இவர்தானா?'' என்று கரம்கூப்பி வ ங்கினார்.

'பண்டரிபுரம் சசல்' என்று கட்டதள இட்டது, குருத்வாடி ரயில் நிதலயத்தில் பய ச் சீட்டுகள் தந்ததுடன், க வன் இருக்கும் இடத்தத அறிவித்தது, இங்சக தாண்ட் நகரில் க வதன தன்சனாடு சசர்த்து தவத்தது ஆகிய சம்பவங்கள் அதனத்தும் மனதில் நிைலாட... பாபாவின் கருத தய எண் ி கண் ரீ் சிந்தினாள் சந்திராபாய்.

''சிதறவிடாத கவனத்துடன் என்தன சநாக்குவரீ்கள் எனில், நானும் அவ்விதசம உங்கதள சநாக்குசவன். உங்கள் குருதவ முழுதமயாக நம்புங்கள். நான்கு வித சாததனகசளா ஆறுவித சாஸ்திரங்கசளா அவசியம் இல்தல. குதறவில்லாத நம்பிக்தகயுடன் குருதவப் பற்றிக் சகாள்ளுங்கள் சபாதும்...''

- ஸ்ரீசாயிபாபா அருளிய சபாததனகள் நிதனவுக்கு வர, துவாரகாமயீ இருக்கும் திதச சநாக்கி இருகரம் கூப்பி வ ங்கி நின்றாள் அவள்.

ஷீர்டி நாதா சர ம்!

'ஆத்மானுபூதி அதடந்த மகானான சத்குருவிடம் சகாள்ளும் சதாடர்பு, அவரின் பூத உடல் மதறந்த பிறகும் சதாடரும்.'

- ஸ்ரீ ரம ர்

பார்கி சமூகத்ததச் சார்ந்தவர் பங்காரா. பிற மதத்ததச் சார்ந்த மகான்களிடமும் பக்தி சசலுத்தும் பண்பாளர். ஆனால் இவரின் மதனவி, தனது மதக் சகாட்பாடுகளில் அதசயாத நம்பிக்தகயும் பற்றும் சகாண்டவள்.

அது 1926-ஆம் ஆண்டு. பங்காராவின் நண்பர் ஒருவர் அந்த ஆண்டுக்கான காலண்டர் ஒன்தற தந்தார். அதில் ஷீர்டி ஸ்ரீசாயிபாபாவின் படம் இடம்சபற்றிருந்தது.

''ஷீர்டி பாபாவின் படம் உன் வடீ்டுக்கு வருகிறது என்றால், இனி உனக்கு எல்லாம் சஜயம்தான்!'' என்று கூறிச் சசன்றார் நண்பர்.

காலண்டதர படுக்தக அதறயில் மாட்டி தவத்தார் பங்காரா. ஒருநாள், காலண்டதர எசதச்தசயாகப் பார்த்த

பங்காரா, ஸ்ரீசாயிபாபாவின் திருவுருதவ வ ங்க நிதனத்தார். ஆனால், மதனவி பார்த்தால் இது ஒரு பிரச்தனயாகி விடும் என்று கருதியவர், தனது முடிதவ மாற்றிக் சகாண்டார்.

மறுநாள் காதலயில், பாபாவின் படத்தில் மாதல அ ிவிக்கப் பட்டிருந்தததக் கண்டு வியப்பதடந்தார். இதுகுறித்து மதனவியிடம் சகட்டார். அவள், பூதஜ அதறதய சுத்தம் சசய்தசபாது, 'குைந்தாய்,

என்தன மறந்து விட்டாசய. எனக்கும் மாதல அ ிவித்து வா;

உனக்கு நன்தம சசய்சவன்' என்று படுக்தக அதறயில் இருந்து ஒரு குரல் சகட்டதாம். அப்சபாசத தன்தனயும் அறியாமல் உள்சள சசன்று ஸ்ரீபாபாவின் படத்துக்கு மாதல அ ிவித்ததாகக் கூறினாள். பங்காரா சநகிழ்ந்து சபானார்.

இந்த விஷயத்தத காலண்டர் தந்த நண்பரிடம் பகிர்ந்து சகாண்டார். அந்த நண்பர், ''ஸ்ரீபாபாவின் கருத உங்கள் பக்கம் திரும்புகிறது. அவரின் திருவுருவப் படத்துக்கு கண் ாடி- சட்டம் மாட்டி பூதஜயதறயில் தவத்து வைிபடு. உனக்கு சகல நன்தமகளும்

உண்டாகும்'' என்று அறிவுறுத்தினார்.

அதன்படிசய சசய்தார் பங்காரா. அவரின் மதனவியும் ஸ்ரீபாபாவின் மீது பக்தி சகாண்டாள்; அன்றாட பூதஜயின் சபாது ஸ்ரீபாபாதவயும் ஆராதித்தாள்.

ஒருநாள், பூதஜயின்சபாது... ''அம்மா! உனது ஆதச என்ன?''

என்சறாரு குரல் ஒலித்தது. பங்காராவின் மதனவிக்கு பயம். எனினும் அதத ஒதுக்கி விட்டு, தனது விருப்பங்கதள பாபாவிடம் சமர்ப்பிக்க முன்வந்தாள்.

''என் க வர் நலமுடன் வாைவும், வடீ்டில் சபாருளாதாரம் சமம்படவும், வாரிசாக ஒரு மகன் பிறக்கவும் அருள் புரியுங்கள் ''

என்று சவண்டினாள்.

சில தினங்களில்... பங்காராவுக்கு ஊதிய உயர்வு கிதடத்தது. 1957-

ஆம் ஆண்டு, ஜூன் மாதத்தில் அைகிய ஆண் குைந்ததயும் பிறந்தது. இதன் பிறகும் பங்காராவின் ஊதியம் ஐம்பது சதவதீம் உயர்ந்தது.

ஸ்ரீசாயிபாபாவின் அருட் கடாட்சத்ததக் கண்டு பங்காரா தம்பதி, அவதர கண்கண்ட சதய்வமாகப் சபாற்றினர். வடீ்டில் எந்தப் பிரச்தன எழுந்தாலும், ஸ்ரீசாயிநாதனின் படத்தின் முன் நின்று மனதாரப் பிரார்த்திப்பார்கள்; மதல சபால் வந்த பிரச்தனகள் பனி

சபால் உருகின; அவர்கள் சவண்டுதல்கள் யாவும் பலித்தன!

இப்படிசய ஆறு ஆண்டுகள் கைிந்தன. சில தரு ங்களில்... 'நடக்கும் நன்தமகளுக்கு ஸ்ரீசாயி பாபாவின் திருவருள்தான் கார மா?

அல்லது அப்படியரு கற்பதனதய நாசம வளர்த்துக் சகாண்டு விட்சடாமா' என்று பங்காராவுக்குள் சந்சதகம் எழும்!

ஒருமுதற... பங்காரா, நூறு தமல்

சதாதலவில் உள்ள மதலப்பிரசதச ஊருக்குச் சசல்ல சநர்ந்தது. அன்று மாதலசய திரும்பி விடும்படி ப ித்தாள் மதனவி. புறப்படுமுன் ஸ்ரீசாயிபாபாவின் படத்துக்கு முன் வந்து வ ங்கினார் பங்காரா. அப்சபாது, 'மகசன! இன்று வடீு திரும்பமாட்டாய்' என்சறாரு குரல்!

பங்காரா திடுக்கிட்டார். எனினும், இது சாயிபாபாவின் சசய்திதானா?'

என்ற சந்சதகத்துடசனசய காரில் ஏறிப் புறப்பட்டார்.

வைியில்- ரயில்சவ கிராஸிங்கில் சகட் மூடப்பட்டு இருந்ததால் கார் நின்றது. அப்சபாது காதர சநருங்கிய முதியவர் ஒருவர், பங்காரா எந்த ஊருக்குச் சசல்கிறார் என்பததக் சகட்டுத் சதரிந்து சகாண்டார். பிறகு, ''ஐயா நானும் அந்த ஊர்ப் பக்கம்தான் சபாகசவண்டும். அவசர சவதல... உங்களுடன் காரில் வருகிசறசன!'' என்று சகட்டார். பங்காராவும் சம்மதிக்க, காரில் ஏறிக் சகாண்டார் முதியவர்.

சற்று சநரத்தில் கார் கிளம்பியது. மதலப் பாததயில் பய ித்த கார் வதளவில் திரும்பியசபாது, பிசரக் பழுததடந்தது. கட்டுப்பாதட இைந்து தாறுமாறாக ஓட ஆரம்பித்தது. எவ்வளவு முயன்றும் டிதரவரால் காதர நிறுத்த முடியவில்தல.

பங்காராவுக்கு பயம். முதியவதர ஏறிட்டார். அவர், எததயும் சபாருட்படுத்தாதவராக கண்த மூடி தியானத்தில் ஆழ்ந்திருந்தார்.

இந்த நிதலயில், எதன் மீதாவது சமாதச் சசய்து காதர நிறுத்திவிட முயற்சித்தார் டிதரவர். சட்சடன்று கண் விைித்த முதியவர், ''தம்ப!ீ வண்டிதய அதன் சபாக்கிசலசய விட்டு விடு '' என்றார்.

பங்காராவுக்கு திதகப்பு. காதலயில் நிகழ்ந்த சம்பவம் நிதனவுக்கு வந்தது. 'இன்று வடீு திரும்ப மாட்டாய் என்று குரல் ஒலித்தசத... அது பலித்து விடுசமா? எனில்... ஊதிய உயர்வு, குைந்தத பிறந்தது என இதுவதர நடந்த நன்தமகளுக்கு பாபாவின் திருவருள்தாசன கார ம்?! அதனத்தும் யசதச்தசயாக நிகழ்ந்திருக்கும் என்று கருதி, ஸ்ரீசாயிநாதனின் சாந்நித்தியத்தத சந்சதகித்தது எவ்வளவு சபரிய

தவறு...' - பலவாறு சிந்ததனகள் எை, கலங்கினார் பங்காரா.

சட்சடன்று ஓர் சயாசதன! பங்காராவுக்கு தகசரதக சாஸ்திரம் நன்கு சதரியும். எனசவ, வலக் தகதய விரித்து சரதககதள சநாட்டம் விட்டார். ஆயுள் சரதக ஓர் இடத்தில் பிளவுபட்டிருந்தது. 'இந்த இடம் சுட்டுவது, தற்சபாததய வயததயா? எனில் மர ம் உறுதியா?' பங்காராவின் கலக்கம் அதிகரித்தது!

இதத கவனித்த முதியவர், ''சற்குருதவ சரண் அதடந்தவர்களுக்கு விதி ஏது? சஜாதிடமும் தகசரதக சாஸ்திரமும் சபாய்யாகி விடும் என்பது சதரியாதா?'' என்றார். மறுக ம், ''பாபா! என்தனக் காப்பாற்றுங்கள். இனி, ஒருசபாதும் உம்தம சந்சதகிக்க மாட்சடன்''

என்று பிரார்த்தித்தார் பங்காரா.

இந்த நிதலயில்... சற்று தூரத்தில் சாதலயில் மூன்று கற்கள் சிதறிக் கிடந்ததத கவனித்தார் முதியவர்; காதர அந்தக் கற்களுக்கு இதடசய சசலுத்துமாறும் கியதர நார்மலுக்கு (நியூட்ரல் நிதலக்கு) மாற்றுமாறும் டிதரவதர அறிவுறுத்தினார். டிதரவரும் அப்படிசய சசய்ய... அந்தக் கற்களில் ஒன்றின் மீது காரின் டயர் சமாதியது. இதனால் சவகம் குதறந்து, சிறிது தூரம் ஓடி நின்றது கார்!

''எனது இடம் இதுதான். நான் இறங்கிக் சகாள்கிசறன்'' என்றவாறு காரிலிருந்து கீசை இறங்கிய முதியவர், ''சற்று சதாதலவில் கார் ரிப்சபர் சசய்யும் இடம் உள்ளது. சமக்கானிக்தக அதைத்து வந்து காதர சரி சசய்து சகாள் '' என்றார் டிதரவரிடம்.

பிறகு பங்காராவிடம், ''குரு, தனது பக்தர்கதளத் தவறும்படி விடமாட்டார். இனிசமலாவது குருதவ பரிபூர மாக நம்பு;

சந்சதகிக்காசத'' என்று உபசதசித்து விட்டு நடக்க ஆரம்பித்தார்.

நடந்ததத நம்ப முடியாத திதகப்புடன், ஒரு க ம் கண்த மூடி பாபாவுக்கு மனதார நன்றி சசான்னார் பங்காரா. பிறகு, முதியவர் சசன்ற திதசதய சநாக்கினார். அங்சக- முதியவதரக் கா வில்தல!

'வந்தது பாபாதானா? வரப்சபாகும் ஆபத்தத முன்னசர அறிந்துதான் எனக்கு துத யாக வந்தாரா? அல்லது இந்தப் பகுதியில் ஏசதனும் ஊரில் வசிக்கும் சாதார நபரா?!' வைக்கம்சபால் சந்சதகம் ததலதூக்க... சட்சடன்று அததத் தவிர்த்து, முதியவர் சசன்ற திதச சநாக்கி நமஸ்கரித்தார் பங்காரா!

'எவதரயும் நான் ஒருசபாதும் நடுவில் விட்டு விடமாட்சடன். கல்லதறக்குள் இருந்து சகாண்சட வரீியத்துடன் சசயல்புரிசவன் '

- நண்பர் அடிக்கடி தன்னிடம் பகிர்ந்து சகாள்ளும் பாபாவின் அருளுபசதசம் மனதில் நிைலாட, நிம்மதிப் சபருமூச்சுடன் காரில் ஏறி அமர்ந்தார் பங்காரா. அவரது பய ம் இனிசத சதாடர்ந்தது!

(ஸ்ரீசாயிபாபா ஜீவசமாதியாகி 19 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு நடந்த சம்பவம் இது!)

மந் நாத: ஸ்ரீஜகந்நாத: ஸ்ரீஜகத் குரு: மமாத்மா ஸர்வ பூதாத்மா தஸ்தம ஸ்ரீகுரசவ நம:

- ஸ்ரீகுரு கீதத (1: 66)

சபாருள்: என்னுதடய நாதசன, உலகின் நாதன். என்னுதடய குருசவ உலகின் குரு. என்னுதடய ஆத்மாசவ, எல்லாப்

பிரா ிகளின் ஆத்மாவும். இதத விளக்கும் குருவுக்கு நமஸ்காரம்.

மகாராஷ்டிராவில், அகமத் மாவட்டத்தில் உள்ள ஊர் சபாசதகாம். இங்சக வசித்தவள் பன்னுமாயி. 20 வயசத நிரம்பியவள், இதற

பக்தியில் சிறந்தவள். ஊண் உறக்கம் மறந்து, இதற தியானத்தில் லயிப்பவள். இரவில் மட்டுசம ஊருக்குள் இருக்கும் வடீ்டுக்கு வந்து தாயுடன் உறங்குவாள். விடிந்ததும் காட்டுக்குள் சசன்று விடுவாள்.

இளம் பருவத்திசலசய, துறவியாக, திகம்பர (நிர்வா நிதல) நிதலதய அதடந்த பன்னுமாயி, ஆதட- அ ிகலன் ஏதுமில்லாமல், தனது நீண்ட கூந்தலால் சமனிதய மதறத்து வாழ்ந்தவள். அவளது சகாலம் கண்டு சிலர் பரிகசித்தனர்; 'தபத்தியம்' என்று தூற்றினர். ஆனால் பன்னுமாயி, எததயும் சபாருட்படுத்தவில்தல.

ஷீர்டி ஸ்ரீசாயிபாபாவின் தீவிர பக்தரான நாநா, பன்னுமாயி குறித்து அறிந்தார். அவதள தரிசிக்க ஆவல் சகாண்டார். அசதசநரம், ''இதற்கு பாபா அனுமதிப்பாரா?'' என்சறாரு தயக்கம்! இதற்கு, ஒரு கார மும் உண்டு.

ஒருமுதற... ஷீர்டிக்கு, பாபாதவ தரிசிக்க சபண்கள் இருவர் வந்தனர். ஒருத்தி சபரைகியாகத் திகழ்ந்தாள். அவளது அைகில் லயித்து நின்றார் நாநா. அப்சபாது அவரது சதாதடயில், பலமாக விழுந்தது ஓர் அடி! திடுக்கிட்ட நாநா இயல்பு நிதலக்கு வந்தார். அவதர அடித்தது சாட்சாத் பாபாதான். ''என் அருகில் இருந்து சகாண்சட இதுசபான்று தவறிதைக்கும் து ிச்சல் எப்படி வந்தது? குற்றத்துக்கு உரிய இந்தச் சசயல் இச்தசக்சக வைிவகுக்கும். அந்நியப் சபண்கதள இதறவன் குடியிருக்கும் சகாயிலாகக் கருத சவண்டாமா?'' என்று கடிந்து சகாண்டார் பாபா. தவறு ர்ந்த நாநாவும், மன்னிப்பு சவண்டினார்.

இது நிதனவுக்கு வர... 'பன்னுமாயிதய தரிசிக்க பாபா அனுமதி தருவாரா?' என்ற சந்சதகம் நானாவுக்கு. எனினும், து ிச்சதல வரவதைத்துக் சகாண்டு பாபாதவ தரிசித்தார். அவரிடம் தனது விருப்பத்ததச் சசால்லி அனுமதி சவண்டினார்.

புன்னதகயுடன் நாநாதவ ஏறிட்ட பாபா, ''அந்தப் சபண் இளந்துறவி; ஆதடயின்றி, திகம்பரராக காட்டில் திரிபவள். உன்னால் அவதள தரிசிக்க இயலாது. உனது எண் த்தத மாற்றிக் சகாள்'' என்றார்.

நாநா கலங்கினார். ''சதவசன! பன்னுமாயிதய என் தாயாக... சதய்வமாகப் சபாற்றுகிசறன். தங்களது அருளால் அவதள தரிசிக்க முடியும். அனுமதியுங்கள்'' என்று சகஞ்சினார்.

நாநாவின் தூய எண் த்தத பாபா புரிந்து சகாண்டார். ''நீ நிதனப்பது சபால் அவதள தரிசிப்பது எளிதில்தல. அதற்கு இதறயருளும் தககூட சவண்டும். உனக்கு அது வாய்க்கும் என நம்புகிசறன். புறப்படு'' என்று ஆசி கூறி வைியனுப்பினார்.

மனநிதறவுடன், நண்பதர அதைத்துக் சகாண்டு சபாசதசகம் புறப்பட்டார் நாநா. பன்னுமாயியிக்கு சமர்ப்பிக்க புடதவ- ரவிக்தக, தங்கப் சபாட்டு, மங்கலக் கயிறு மற்றும் ததலக்குத் சதய்க்க ததலம் ஆகியவற்தறயும் எடுத்துச் சசன்றார்.

சபாசதசகதம அதடந்து, ஊராரிடம் பன்னுமாயியின் இருப்பிடத்தத விசாரித்தார். ஏளனமாகப் பார்த்த ஊர்க்காரர்கள், 'ஒரு தபத்தியத்ததத் சதடி வந்திருக்கிறீர்கசள...' என்று சகலி சசய்தனர். இன்னும் சிலசரா, இவர்கதளச் சந்சதகித்தனர்.

விடாப்படியாக சதடியதில், ஊர் எல்தலயில் இருக்கும் காட்டில் இருக்கும் சசய்திதயத் சதரிந்து சகாண்டனர். காட்டுக்குச் சசன்று, பன்னுமாயிதய சதட ஆரம்பித்தனர். சநடுசநரம் சதடியும் கா இயலவில்தல. சசார்வுடன், அருகில் இருந்த மரத்தடியில் அமர்ந்து. பாபாதவ தியானித்தார் நாநா- 'சதவசன! சதய்வகீ மங்தகதய தரிசிக்க, அருள சவண்டும்' என்று!

கண் விைித்த நாநா திதகப்புற்றார். எதிரில்... பன்னுமாயி! கதளயான முகம். ஒளி வசீும் கண்கள். கார்கூந்தலால் திருசமனிதய மதறத்திருந்தாள். கள்ளிச் சசடிகளுக்கு இதடசய இருந்ததால், சமனியில் ஆங்காங்சக முட்கள் ததத்திருந்தன!

கண் ரீ் மல்க, சநடுஞ்சாண் கிதடயாக விழுந்து வ ங்கினார் நாநா. அவளின் சிவந்த பாதத்திலும் முள் ததத்திருந்தது கண்டு பதறிய நாநா, முள்தள அகற்ற முற்பட்டார். அவ்வளவுதான்... மின்னசலன ஓடி, புதருக்குள் மதறந்தாள் பன்னுமாயி.

சபண் துறவியின் தரிசித்த மகிழ்ச்சி ஒருபுறம் இருந்தாலும், சகாண்டு வந்தவற்தற சமர்ப்பிக்க முடியவில்தலசய என்ற ஆதங்கம் நாநாவுக்கு. ஊர் திரும்ப மனம் இன்றி, பாபாதவ பிரார்த்தித்தார்: 'நான் சகாண்டு வந்த ததலத்தத ததலயில் சதய்த்துக் சகாள்ளவும், வாங்கி வந்த ஆதடகதள அ ிந்து சகாள்ளவும் பன்னுமாயியிக்கு அறிவுறுத்துங்கள் பாபா...'

ஆச்சரியமாக... அந்த விநாடிசய நாநாவின் முன் சதான்றினாள் பன்னுமாயி. அவரிடம் இருந்து ததலத்தத வாங்கி ததலயில் சதய்த்தாள்; பட்டுத்து ிதய உடுத்திக் சகாண்டாள்; சநற்றியில் சபாட்டு தவத்தாள்; மங்கல நாத (கயிறு) வாங்கி கழுத்தில் அ ிந்து சகாண்டாள். நாநாவும் நண்பரும் சிலிர்த்துப் சபானார்கள். பரவசத்துடன் சபான்னுமாயிதய மீண்டும் வ ங்கினார் நாநா. ஒருசில விநாடிகள்தான்... கூந்தலால் சமனிதய மதறத்துக் சகாண்ட பன்னுமாயி, ஆதடதயக் கதளந்து எறிந்தாள்; மங்கல நாத அறுத்து வசீினாள்; தங்கப் சபாட்தடயும் அகற்றினாள். விறுவிறுசவன ஓடி மதறந்தாள்.

அதற்குள் ஊருக்குள் சசதி பரவியது. காட்டில் இருந்து திரும்பிய நாநாதவ ஊர்மக்கள் சூழ்ந்து சகாண்டு சகள்விகளால் துதளத்சதடுத்தனர். பன்னுமாயியின் தாயாரும் தகவல் அறிந்து ஓடி வந்தாள். ''நீர் ஓர் ஆண். அந்நியனான நீர் எப்படி என் சபண்ணுக்கு ஆதடயும் மங்கல நாணும் தரலாம்?'' என்று கத்தினாள்.

ஆடிப்சபானார் நாநா! அரசு அதிகாரியான தன்தன, சதருவில் தவத்து இைிவுபடுத்துகிறாசள என்று வருந்தினார். எனினும், அவள் பன்னுமாயியின் தாய் என்பதால் அதமதி காத்தார்.

பிறகு, ''அம்மா... தங்கள் சபண்த சதய்வமாகப் சபாற்றுபவன் நான். ஷீர்டி மகானின் ஆத தயப் சபற்று தங்கள் மகதள தரிசித்து, இவற்தற சமர்ப்பித்சதன். அவசளா, அ ிந்த மறுக சம இவற்தற கைற்றி எறிந்து விட்டாள். சதய்வத்துக்கு சமர்ப்பித்ததத மீண்டும் எடுத்துச் சசல்லக் கூடாது. எனசவ, இதவ உங்களிடசம இருக்கட்டும்!'' என்று ப ிவுடன் சவண்டினார். நாநாவின் தூய உள்ளத்ததப் புரிந்து சகாண்ட பன்னுமாயியின் தாய், அவரிடம் மன்னிப்பு சகட்டு, சபாருட்கதள ஏற்றுக் சகாண்டாள்.

''இப்சபாது திருப்திதாசன? நாம் கிளம்பலாமா?'' என்று சகட்டார் நண்பர்.

''பன்னுமாயியின் ஆசி கிதடக்கவில்தலசய! அவதள மீண்டும் தரிசித்து ஆசி வாங்கிய பிறசக ஊர் திரும்புசவன். நீ ஊருக்குச் சசல்.'' என்றார் நாநா.

நண்பதர வைியனுப்பி விட்டு, அருகில் உள்ள ஆலயத்துக்குச் சசன்றார். பாபாதவ எண் ி தியானித்தார். மனதுக்குள் பாபாவின் திருமுகம் சதரிய... 'எனக்கு அனுக்கிரகம் காட்டுங்கள் சதவா!' என்று பிரார்த்தித்து, கண்த த் திறந்தார். மீண்டும் அற்புதம்! எதிரில் நின்ற பன்னுமாயிதயக் கண்டு மகிழ்ந்தார்!

''மகசன... தூய உள்ளத்துடன் நீ தந்த ஆதடகதள ஏற்று, அ ிந்து சகாண்சடன்... என் வாழ்நாளில் இந்த நிதலதய நீயா தந்தாய்? ஸ்ரீதத்தாத்சரயரின் மறு அவதாரமான பாபா அனுப்பியதாகசவ கருதி ஆதடதய அ ிந்சதன். உனக்கு மங்கலம் உண்டாகட்டும்'' என்று ஆசீர்வதித்து மதறந்தாள் பன்னுமாயி!

சமய்சிலிர்த்து நின்றார் நாநா.

'இந்த மானுட வடிவம் பூர்வ வாசதனப்படிசய அதமயும்.

கா ப்படும் சபாருட்கள் யாவும் இதறவன் எழுந்தருளி இருக்கும் திருக்சகாயில் என்று மனதில் தியானிப்பாய்'

- ஸ்ரீசாயிநாதரின் அருளுபசதசம் மனதில் ஒலிக்க, மானசீகமாக குருநாததர வ ங்கியபடி, ஊருக்குப் பய ப்பட்டார் நாநா!

வலி தீர்த்த பாபா!

குரு: சிசவா குருர் சதசவா

குரூர்: பந்து: சரீரி ாம்

குருராத்மா குருர் ஜசீவா

குசராரன்யந்த வித்யசத!!

- (ஸ்ரீகுரு கீதத 2.61)

சபாருள்: குருசவ சிவன்; குருசவ சதய்வம்; குருசவ பந்து; குருசவ ஆத்மா; குருசவ உயிர்; குருவுக்கு நிகராக சவறு எவரும்

இல்தல!

சடல்லிதயச் சசர்ந் தவர் சிட்னிஸ். ஒருமுதற, இவரின் நண்பரான தீட்சித் என்பவர், ஸ்ரீசாயிபாபாவின்

வண் ப் படத்தத சிட்னிஸிடம் தந்து, வைிபடும்படி கூறினார். அந்தப் படம் சிட்னிதஸ கவரசவ, ஸ்ரீபாபா சதாடர்பான புத்தகங்கதள சதடித் சதடிப் படித்தார்.

அது 1952-ஆம் ஆண்டு! ஷீர்டிக்குச் சசன்று பாபாவின் சமாதி மந்திதர தரிசித்தார் சிட்னிஸ். அந்த இடத்தில் சபரானந்தத்தத உ ர்ந்தார். எங்சகங்சகா சதடியும் கிதடக்காத நிம்மதி, அங்சக கிதடத்தது கண்டு மகிழ்ந்தார். 'பாபாசவ தனக்கு சகலமும்...' என்று எண் ினார்; 'தான் வ ங்கும் ஈஸ்வரன்தான் பாபா' என்று

புளகாங்கிதம் அதடந்தார்.

காலங்கள் ஓடின! 1957-ஆம் ஆண்டு... பம்பாய் நகரில் வசித்த சிட்னிஸின் சசகாதரி அபாயகரமான சநாய் தாக்கி, மருத்துவமதனயில் அனுமதிக்கப்பட்டிருப்பதாக தகவல் வந்தது.

அதனவரும் பம்பாய்க்குப் புறப்பட்டனர். சசகாதரியின் மீது மிகுந்த பாசம் தவத்திருந்தார் சிட்னிஸ். விமான நிதலயத்தில் காத்திருந்தவருக்கு, இளதமக் காலத்தில் சசகாதரியுடன் ஓடியாடி விதளயாடியது, இருவரும் சபாட்டிப்சபாட்டு கல்வியில் ஆர்வம் காட்டியது... எனப் சபான்ற சம்பவங்கள் மனதில் நிைலாடின. கண்களில் நீர் சபருக, ''பாபா, என் சசகாதரிதயக் காப்பாற்றுங்கள்!'' என்று மனம் ஒன்றி சவண்டினார்.

அப்சபாது, சிட்னிஸின் அருகில் பக்கீர் முதியவர் ஒருவர் சசாகத்துடன் வந்து நின்றார். சிட்னிதஸ பார்த்து, ஏசதசதா முணுமுணுத்தார்; தசதக சசய்தார். சிட்னிஸிக்கு எதுவும் புரியவில்தல. ஏற்சகனசவ சசாகத்தில் இருந்த சிட்னிஸ் சவறு பக்கமாக முகத்ததத் திருப்பிக்

சகாண்டார்.

சில விநாடிகள் கைித்து, முதியவர் இருந்த பக்கம் பார்தவதயத் திருப்பினார். முதியவதரக் காச ாம். 'ஒருசவதள... வந்தது சாயிபாபாவாக இருக்குசமா?' என்ற எண் ம் சதான்ற, அருகில் இருந்த சபற்சறாரிடம், ''இப்சபாது இங்சக, பக்கீர் ஒருவர் நின்றாசர... பார்த்தீர்களா?' என்று சகட்டார். அவர்கசளா ''இல்தலசய...'' என்றார்கள். வியந்து சபான சிட்னிஸ், 'வந்தது பாபாசவதான்!' என்று சிலிர்த்தார். அசதசநரம்... 'அவர் சசாக மாகக் காட்சியளித்தது ஏன்?' என்ற சகள்வியும் அவருக்குள் எைத் தவறவில்தல!

இததயடுத்து, தவிப்பும் ஆழ்ந்த சயாசதனயுமாக விமானத்தில் ஏறி பம்பாதய அதடந்தார். அங்சக, சசகாதரியின் மர ச் சசய்தி காத்திருந்தது! இறந்து கிடந்த சசகாதரிதயக் கண்டு கதறி அழுதார் சிட்னிஸ். 'என் சசகாதரிதயக் காப்பாற்ற முடியாமல் சபாய்விட்டசத... இதத உ ர்த்தத்தான் சசாகத்துடன் வந்து நின்றீர்களா பாபா?' என்று பலவாறு புலம்பினார். பிறகு அவசர, 'விதி முடிந்தது. இதற்கு பாபா என்ன சசய்வார்' என்று சமாதானப்படுத்திக் சகாண்டார்.

1965-ஆம் ஆண்டு... கடும் வயிற்று வலியால் அவதிப்பட்டார் சிட்னிஸ். ஒரு தம்ளர் சதநீர் குடித்தால்கூட வலி தாங்காமல் அலறினார். பார்க்காத மருத்துவர் இல்தல; சாப்பிடாத மருந்து இல்தல. அறுதவ சிகிச்தச சசய்வது என்று முடிசவடுத்த மருத்துவர்கள், அதற்கு சததியும் குறித்து விட்டார்கள்.

அறுதவ சிகிச்தசக்கு முதலில் ஒப்புக் சகாண்ட சிட்னிஸ், நாள் சநருங்க சநருங்க சராம்பசவ பயந்தார். பாபாதவ மனதார சவண்டினார். ''அறுதவ சிகிச்தச சசய்தால், உயிருக்கு ஏதும் தீங்கு சநருசமா என பயமாக இருக்கிறது. அறுதவ சிகிச்தசசய சவண்டாம். வயிற்று வலிதய கு மாக்கி

அருள் புரியுங்கள் பாபா!'' என்று ஸ்ரீசாயிபாபாவின் படத்துக்கு முன் சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து வ ங்கினார்.

அன்றிரவு... சிட்னிஸ் கனவு கண்டார்.

நான்கு முரடர்கள், அவதர படுக்தகயில் இருந்து சவளிசய இழுக்க, 'காப்பாற்றுங்கள் பாபா...' என்று சிட்னிஸ் குரல் சகாடுப்பது சபாலவும், அப்சபாது சாயிபாபா சதான்றி, முரடர்கதள அடித்துத் துரத்துவது சபாலவும், பிறகு சிட்னிதஸ தூக்கி வந்து படுக்தகயில் கிடத்தி, அவரது வயிற்தற சமன்தமயான தன் கரத்தால் பாபா தடவி விடுவது சபாலவும் கனவு கண்டார்.

'அதமதியாக அமர்ந்திரு. சததவயானதத என் பக்தர்களுக்குச் சசய்சவன். என்தனசய புகலிடமாகக் கருதும் பக்தர்களிடம் என்னுதடய கல்லதறசய சபசும். அவர்களுக்கு அருகிசலசய நான் என்தறக்கும் இருப்சபன்' எனும் குரல் சகட்டதும் கனவு கதலந்தது.

சட்சடன்று விைித்தார் சிட்னஸீ். கனவில் சகட்ட பாபாவின் குரல் காதில் ரீங்கரித்துக் சகாண்டிருந்தது.

மறுநாள்! அறுதவ சிகிச்தசக்கு முன்னதாக சிட்னதீஸ பரிசசாதித்த மருத்துவர், ஆச்சரியத்தில் திதகத்து நின்றார். சிட்னஸீின் உடல்நிதலயில் நல்ல முன்சனற்றம் இருந்தததக் கண்டு வியந்தார்.

உடசன ஒரு தம்ளரில் சதநீதர எடுத்து வந்து, சிட்னஸீூக்கு சகாடுத்தார் மருத்துவர். அதத வாங்கிக் குடித்த சிட்னஸீூக்கு வயிற்றில் வலிசயா சவததனசயா எதுவும் இல்தல.

அந்த மருத்துவர், சிட்னஸீின் சதாதளத் தட்டிக் சகாடுத்து, ''உங்களுக்கு ஆபசரஷன் சததவ இல்தல. நீங்கள் வடீ்டுக்குச் சசல்ல லாம். உங்கள் சாயிபாபா உங்கதளக் தகவிடவில்தல...'' என்று கூறினார்.

சநகிழ்ந்து சபான சிட்னஸீ், கண் மூடி, கரம் குவித்து சமள்ள உச்சரித்தார்... ''ஓம் சாயிராம்!''

சதடி வந்த சதய்வம்!

நந்தி அடிகள்

சயன சச தயதா ஹதீம் சித்தம் சசதயசத நர: ஜாக்ரத் - ஸ்வப்ன - ஸூஷூப்த்யாதி தஸ்தம ஸ்ரீகுருசவ நம:

- ஸ்ரீகுருகீதத (1.57)

சபாருள்: எவருதடய தசதன்யத்தால் மனிதனின் சித்தம்... விைிப்பு, கனவு, உறக்கம் ஆகிய

நிதலகளில் பிரகாசிக்கிறசதா, அந்த குருவுக்கு நமஸ்காரம்.

மகாராஷ்டிர மாநிலத் தின் தஹாணு நகரம். ஒரு காதலப் சபாழுது... பல்வந்த் நாச்சன என்பவரின்

வடீ்டு வாசலில் வந்து நின்றார் சாது ஒருவர்; பசியுடன் இருப்பதாகத் சதரிவித்தார்!

நாச்சனயின் குடும்பத்தார், அவதர வடீ்டுக்குள் அதைத்து உபசரித்தனர். சாதுதவ அமர தவத்து உ வும் பரிமாறினார்கள். அன்று அவர்களது வடீ்டில் சவண்தடக்காய்கறி. ஆனால், 'இந்த எளிதமயான உ தவயா சாதுவுக்குப் பரிமாறுவது?' என்ற தயக்கம் அவர்களுக்கு. எனசவ, சவண்தடக்காய் கறிதயத் தவிர்த்து, மற்ற உ வுகதளப் பரிமாறினர்.

ஆனால், ''ஏசதது... சவண்தடக்காய் கறியின் வாசதன மூக்தகத் துதளக்கிறசத... அததயும் சகாண்டு வாருங்கள்!'' என்று சகட்டு வாங்கி, திருப்தியாக சாப்பிட்டு முடித்தார் சாது. அப்சபாதுதான் அவர் ஒரு விஷயத்தத கவனித்தார். அந்தக் குடும்பத்ததச் சார்ந்த ஒவ்சவாருவரது முகத்திலும் கவதலயின் சரதககள். கார த்ததக் சகட்டார் சாது.

நாச்சனயின் சசகாதரர் பம்பாய் மருத்துவமதனயில் அனுமதிக்கப் பட்டிருந்தார். அன்று அவருக்கு சதாண்தடயில் அறுதவ சிகிச்தச. மருத்துவமதனயில் இவருடன் இருப்பது நாச்சனயின் தந்தத மட்டுசம. சதாதலசபசி வசதிகள் இல்லாத காலகட்டம் அது. எனசவ, சசகாதரருக்கு அறுதவ சிகிச்தச நடந்து முடிந்ததா? அவர் நலமுடன் இருக்கிறாரா? என்று சதரிந்து சகாள்ள முடியாத நிதல.

இதுகுறித்து, சாதுவிடம் விவரித்தாள் நாச்சனயின் மதனவி.

உடசன, ''இவ்சளாதானா விஷயம்? கவதலப் படாதீர்கள். சிகிச்தச நல்லபடியாக முடிந்து விட்டது. அவர் நலமுடன் இருக்கிறார்!'' என்ற சாது, அதனவதரயும் ஆசிர்வதித்து விட்டுச் சசன்றார்.

மாதல சவதளயில், நாச்சனயின் தந்தத மருத்துவ மதனயில் இருந்து வந்து சசர்ந்தார். ''சிகிச்தச நல்ல படியா முடிஞ்சுது. மகனும் நல்லா இருக்கான்'' என்று அவர் கூறியதும், வடீ்டில் இருந்தவர்களுக்கு மகிழ்ச்சி. அடுத்து அவர் கூறிய விஷயம்தான் அதனவதரயும் வியக்க தவத்தது.

ஆமாம்... மருத்துவமதனயில், ஆபசரஷன் முடிஞ்சதும் சாது ஒருவர் வந்தாராம். சநராக, நாச்சனயின் சசகாதரதர சநருங்கி, அவரது சதாண்தடதய தன் கரங்களால் சமன்தமயாகத் தடவிக் சகாடுத்தாராம். பிறகு, 'எல்லாம் நல்லபடியாக முடிந்து விட்டது; கவதலசவண்டாம்' என்று சசால்லிவிட்டுச் சசன்றாராம்... நாச்சனயின் தந்தத சசால்லச் சசால்ல குடும்பத்தார் அதனவரது விைிகளும் வியப்பால் விரிந்தன!

இவர்களும், வடீ்டில் நிகழ்ந்ததத தந்ததயிடம் விவரித்தனர். வடீ்டுக்கு வந்து சாப்பிட்டுச் சசன்ற சாது; மருத்துவமதனயில் தரிசனம் சகாடுத்த சாது... இரண்டு சம்பவங்கதளயும் நிதனத்து சநகிழ்ந்தனர்.

வடீ்டுக்கும் மருத்துவமதனக்கும் சாதுவின் உருவில் சதடி வந்து அருளிய சதய்வம் ஷீர்டி சாயிபாபாசவ என்று கருதினார் நாச்சனயின் தந்தத; அனுதினமும் பாபாதவ வைிபடத் சதாடங்கினார். இவர் மூலம், ஸ்ரீசாயி நாதனின் மகிதமகதள அறிந்த நாச்சன, நண்பர்களுடன் ஷரீ்டிக்கு பய மானார்.

சகாபர்கான் நகதர அதடந்து, பஸ் அல்லது குதிதரயில் ஷீர்டிக்குச் சசல்ல சவண்டும். சகாபர்கான் ரயில் நிதலயத்தில் இறங்கிய நாச்சன, ஸ்ரீசாயிபாபாதவப் பற்றி ரயில்சவ அதிகாரி ஒருவரிடம் விசாரித்தார்.

''பாபாவா? அவர் சசப்பிடு வித்ததக்காரர் ஆயிற்சற; மந்திரவாதியும்கூட! ஹூம் படித்தவர்கள்கூட சவட்கம் இல்லாமல் அந்த பக்ரிதய வைிபட ஆரம்பித்து விட்டார்கள்!'' என்று சலித்துக் சகாண்டார் அந்த அதிகாரி.

இததக் சகட்டு நாச்சன குைம்பினார். இருப்பினும், 'வந்தது வந்தாச்சு; பாபாதவ தரிசித்துவிட்சட சசல்சவாம்' என்று அவர்கள் முடிவு சசய்தனர். குதிதர வண்டியில் பய ித்து ஷீர்டிதய அதடந்தனர். அங்சக ஸ்ரீசாயி பாபாதவ தரிசித்து நமஸ்கரித்தனர்.

நாச்சனதவ ஏறிட்டுப் பார்த்த பாபா, ''என்தனப் பார்க்க வந்துவிட்டு, ஸ்சடஷன் மாஸ்டரிடம் ஏன் விசாரித்தாய்? சகாபர்கானில் இறங்கி, சநராக ஷரீ்டிக்கு வரசவண்டியதுதாசன உனது சவதல? என்தனத் சதரியாதவரிடம் சபாய் என்தனப் பற்றி விசாரித்திருக்கிறாசய..?'' என்றார்.

நாச்சன பிரமித்து நின்றார்! அவரது பிரமிப்தப அதிகரிக்கும் விதம்... பக்தர்கள் பக்கம் திரும்பி, சதாடர்ந்து சபசினார் பாபா: ''இசதா... இந்த மனிதரின் வடீ்டுக்குச் சசன்று சாப்பிட்சடன்.

ஆனால், எனக்கு சவண்தடக்காய் கறி தவக்கவில்தல. நாசன சகட்டு வாங்கிச் சாப்பிட்சடன்'' என்றார்.

அவ்வளவுதான்! பாபாவின் பாதாரவிந்தங்களில் சநடுஞ்சாண் கிதடயாக விழுந்து வ ங்கினார் நாச்சன.

'நிச்சயம் இவர்தான் மருத்துவமதனக்கு வந்து சசகாதரருக்கும் ஆசி அளித்திருப்பார்' என்று உ ர்ந்து சிலிர்த்தார்.

தாம் வ ங்கி வைிபடும் ஸ்ரீபண்டரிநாதசர பாபாவின் உருவில் நிற்பதாக உ ர்ந்து, கண் ரீ் மல்க மீண்டும் அவதர வ ங்கி ஆசி சபற்று அங்கிருந்து கிளம்பினார். ஒரு படம் ஒரு கனவு ஒரு பிரார்த்ததன!

நந்தி அடிகள்

ஜ்ஞாநம் விநா முக்திபதம் லப்யசத குரு பக்தித:| குசரா: ஸமாநசதா நான்யத் ஸாதனம் குரு மார்க்கி ாம் ||

- ஸ்ரீகுரு கீதத (1-89)

சபாருள்: ஞானம் அல்லாது, குரு பக்தியால் மட்டும் முக்தி நிதல அதடயப்படும். குரு மார்க்கத்தில் இருப்பவர்களுக்கு

குருவுக்குச் சமமான சவறு சாதனம் எதுவும் இல்தல!

சுராஜ்பாய்- தஜன மதத்ததச் சசர்ந்தவள்; காம்சகான் எனும் நகரில் வசித்தாள். இவளின் க வர், வயிற்றுப் புண் ால் அவதிப்பட்டார். சநாய் தீவிரமாகி, 1951-ஆம் ஆண்டு, உதாபூரில் உள்ள மருத்துவமதனயில் அனுமதிக்கப்பட்டார். க வனின் நிதலக்கு வருந்தினாள் சுராஜ்பாய். காம்சகானில் இருந்து உதாபூர் சவகுதூரம்; தகுந்த துத யில்லாமல் பய ம் சசய்ய முடியாது. எனசவ, காம்சகானில் இருந்தபடி, க வரின் உடல்நிதல சதற பிரார்த்தித்தாள்.

அன்று இரவு ஒரு கனவு கண்டாள். அவள் க வரின் உடதல சுடுகாட்டுக்கு தூக்கிச் சசல்கின்றனர். உறவினர்களுடன் அழுதபடி பின்சதாடர்கிறாள் சுராஜ்பாய். எதிரில் பக்கீர் ஒருவர் வருகிறார். கப்னியும் ததலயாதடயும் அ ிந்திருந்தார் அந்த பக்கீர். ஒளி நிதறந்த அவரின் திருமுகத்ததக் கண்டவள், தன் க வர் இறந்துவிட்டததக் கூறி அழுகிறாள். உடசன அவர், ''ஏன் அழுகிறாய்? உன் க வன் உயிர் சபறுவான்!'' என்ற கூறி மதறந்தார். மறுக சம இவளின் க வர் உயிருடன் எழுகிறார்! அவ்வளவுதான்... திடுக்கிட்டு கண்விைித்தாள் சுராஜ்பாய்.

உடல் சவர்த்திருந்தது. 'இந்த நல்ல கனவுக்குக் கார ம் என்ன? பக்கீராக வந்தது யார்..?' பலவாறு சயாசித்தும் ஒன்றும் சதரியாமல் குைம்பினாள் சுராஜ்பாய்.

மறுநாள், சதாைியின் வடீ்டுக்குச் சசன்றாள். அங்சக... கனவில் வந்த பக்கீரின் திருவுருவப் படம். பரவசம் சபாங்க அததசய பார்த்தாள். ஆச்சரியப்பட்டு சகட்ட சதாைியிடம் கனவு பற்றி விவரித்த சுராஜ்பாய், ''ஆமாம்... இந்தப் படத்தில் இருப்பவர் யார்?'' என்று விசாரித்தாள்.

''இவர்தான் ஷீர்டி மகான் ஸ்ரீசாயிபாபா. மாதம் ஒருமுதற, ஷீர்டிக்குச் சசன்று அவரது சமாதிக் சகாயிதல தரிசித்து வருசவன். உன் கனவில் பாபா வந்திருக்கிறார் என்றால், உனக்கு ஏசதா நல்லது நடக்கப் சபாகிறது என்று அர்த்தம்'' என்று பூரிப்புடன் பதில் சசான்னாள் சதாைி.

அதில் ஆறுதலதடந்து வடீ்டுக்கு வந்தவளுக்கு, இன்ப அதிர்ச்சி காத்திருந்தது. ''உதாபூரில் இருந்து சசதி வந்தது. ராசகஷ் உடல் சதறி நலமாக இருக்கிறானாம்!'' என்றார் சுராஜ்பாயின் மாமியார். சிலிர்த்துப் சபானாள் சுராஜ்பாய், 'க வர் கு மதடய ஸ்ரீசாயிபாபாசவ கார ம்' என்று எண் ியவள், பாபாதவ மனதார நமஸ்கரித்தாள்.

பின், சதாைியிடம் சசன்று ஸ்ரீசாயிபாபாவின் படத்ததக் சகட்டு வாங்கி வந்து, பூஜிக்க ஆரம்பித்தாள். ஆனால், அவளின் மாமியாரும் உறவினர்களும், '' இஸ்லாமியர் சபால் காட்சி தரும் பாபாதவ வ ங்கலாமா? இது, நம் மதத்துக்கு விசராதமான காரியம் இல்தலயா?'' என்று கடுதமயாக எதிர்த்தனர். இதத, சுராஜ்பாய் சபாருட்படுத்தவில்தல.

ஒருமுதற, சதாைியுடன் ஷீர்டி சசன்று, துவாரகாமயீதய அதடந்தவள், 'கனவில் பக்கீர் நின்றிருந்த இடம் இதுதான்' என்று சிலிர்த்தாள். ஸ்ரீசாயியின் சமாதி மந்திதர தரிசித்து ஊர் திரும்பினாள்.

மறுமுதற அவள் ஷரீ்டி சசன்றசபாது, ஒரு கனவு! தஜனர்கள் சிலர், 'சாயிநாத் சபாசலஜா' என்றபடி ஸ்ரீபாபாதவ சுற்றி வந்தனர். தன் மதத்தவரும் ஸ்ரீசாயிபாபாதவ வ ங்குவதத கனவில் கண்டு மகிழ்ந்து, 'சாயிநாத் சபாசலஜா' என்று பாடத்துவங்கினாள்.

நிம்மதியுடன் ஊருக்குத் திரும்பியவள் கனவில் மீண்டும் வந்தார் பாபா!

தஜன மத குருமார்கள் நிதறந்திருந்த சதபயில், நடுநாயகமாக அமர்ந்திருந்த சாயிபாபாதவ சநாக்கி சுராஜ்பாய் சசல்கிறாள். அவதர நமஸ்கரித்து ஏசதா விளக்கம் சகட்க, 'தஜன மத முனிவரான சந்த்நாத் பகவான் அங்சக அமர்ந்திருக்கிறார். அவரிடசம சகள்... நீ கதடப்பிடிக்க சவண்டிய மார்க்கத்தத அவசர கூறுவார்' என்று பாபா சசால்ல... சுராஜ்பாயின் கனவு கதலந்தது!

இந்தக் கனவின் மூலம், தஜன மத நியமங்களின்படி வாழுமாறு பாபா அறிவுறுத்தியதாகக் கருதினாள் சுராஜ் பாய். கண் ில் நீர் வைிய பாபாவின் படத்தின் முன் நின்றாள். ''பாபா... மதம், சமாைி, நாடு முதலான எல்தலகதளக் கடந்தவர் நீங்கள்!'' என்றவள், உரத்த குரலில் பாட ஆரம்பித்தாள்

'சாயிநாத் சபாசலஜா...' பாபாவால் உருப்சபற்ற உபாசினி பாபா!

நந்தி அடிகள்

''கடவுள் மீது அன்பு சசலுத்து. உலக இன்பங்களின் மீதான பற்தற அறு. மகான்களின் துத தய

ஒருசபாதும் விடாசத!'' - சபண் சயாகி ஒருவரது இந்த சபாததனதய ஏற்று, உயரமான அந்த மதலயின் மீதிருந்த ஒரு குதகயில் தியானத்தில் அமர்ந்த காசிநாத், கிட்டத்தட்ட சமாதி நிதலக்சக சசன்றுவிட்டார்.

மாதக்க க்கில் நீண்ட சமாதி நிதல, முடிவுக்கு வந்தது. கண் விைித்தவர், இடது

தகதயயும் கால்கதளயும் அதசக்க முடியாமல் தவித்தார். வலது தகயால், தன் கால்கதளயும் இடது தகதயயும் சமள்ளப் பிடித்து நீவிவிட்டார். இப்சபாது, நிற்க முடிந்தது. உயரமான அந்த மதலயில் இருந்து, சமள்ள கீசை இறங்கினார்!

மகாராஷ்டிர புசராகிதர் குடும்பத்தில் பிறந்த காசிநாத்துக்கு, இளதமயிசலசய ஆன்மிகத்தில் நாட்டம் அதிகம். ஆத்மஞானம் சதடி அதலந்தவதர, வடீ்டார் சரியாகப் புரிந்துசகாள்ளவில்தல; காசிநாத்துக்கு திரும ம் சசய்து தவத்தனர். ஆனால், இல்லறத்தில் நாட்டம் சகாள்ளாத காசிநாத், வடீ்தட விட்டு சவளிசயறினார். பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அவர் வடீு திரும்பியசபாது, தாயாரும் மதனவியும் இறந்து சபாயிருந்தனர். விதிவசத்தால் இரண்டாவது திரும மும் நடந்சதறியது. ஆனாலும் காசிநாத் மாறசவ இல்தல. மீண்டும் வடீ்தடத் துறந்து பூனாவுக்குச் சசன்றவர், சகாயில் சகாயிலாக அதலந்தார்; சந்நியாசிகள் பலதர சந்தித்தார். அப்சபாதுதான் அந்தப் சபண் சயாகிதயயும் தரிசித்தார். அவரது சபாததனப்படி, குதகயில் தியானத்தில் ஆழ்ந்தவர்... இசதா, சமாதி நிதலக்சக சசன்று திரும்பியிருக்கிறார்!

சமள்ள அடிவாரத்தத அதடந்த காசிநாத், பிறந்தகம் சநாக்கிப் புறப்பட்டார். அங்சக, அவருக்கு அதிர்ச்சி காத்திருந்தது. அவரின் பாட்டனாரும் தந்ததயும் அடுத்தடுத்து இறந்து சபாயிருந்தனர். சுதந்திரப் சபாராட்டத் ததலவர் பாலகங்காதர திலகரின் ஆதரவால் குடும்பம் வாழ்ந்தது. இந்த நிதலயில், காசிநாத்தின் இரண்டாவது மதனவியும் காலமானார். இததயடுத்து தனக்குத் சதரிந்த மருத்துவத் துதறயில் கவனம் சசலுத்தினார் காசிநாத். ப மும் சசர்ந்தது. மூன்றாவது திரும மும் நதடசபற்றது.

சதாடர்ந்து, பண்த த் சதாைிலிலும் ஈடுபட்ட காசிநாத், கடும் நஷ்டத்தத சந்தித்தார். இந்த நிதலயில் மதனவியுடன், நர்மதத ஆற்றங்கதரயில் உள்ள சகௌரி சங்கர் ஆலயத்துக்குச் சசன்றார். அங்சகயும் அவர் சயாகத்தில் ஈடுபட, மீண்டும் சமாதிநிதலக்குச் சசன்றார். அவரது நிதலதய அறியாத மதனவி, அவரின் முகத்தில் தண் ரீ் சதளித்தாள். காசி நாத்துக்கு சுயநிதனவு திரும்பியது. ஆனால், அவரால் சீராக சுவாசிக்க முடியவில்தல.

தகசதர்ந்த மருத்துவர்கதளச் சந்தித்தும் பலன் கிட்டாத நிதலயில், நஹுரி எனும் ஊரில் உள்ள குல்கர் ி என்ற சயாகிதயச் சந்தித்தார் காசிநாத். ''சயாகத்தின் உயர்ந்த நிதலதய அதடந்து விட்டாய். ஆனாலும் இப்சபாததய உனது பிரச்தனதயத் தீர்க்க வல்லவர் ஸ்ரீசாயிபாபா மட்டுசம. உடசன ஷீர்டிக்குப் புறப்படு'' என்றார் சயாகி!

காசிநாத்துக்குக் குைப்பம். 'ஆச்சார, அனுஷ்டானங் களுடன் கூடிய நான், பக்கிரிதயச் சந்திப்பதா?' என்ற சயாசதனயுடன் திரும்பியவர், வைியில் சதன்பட்ட ஆற்றில் இறங்கி நீர் அருந்த முற்பட்டார். திடுசமன அங்சக சதான்றிய பக்கிரி ஒருவர், ''சவந்நீர்தான் குடிக்க சவண்டும்; குளிர்ந்த நீர் உனக்கு ஆகாது!'' என்று கூறி மதறந்தார். காசிநாத்துக்கு வியப்பு. பிறகு, அருகில் உள்ள கிராமத்தத அதடந்தவர், அங்கு ஒரு வடீ்டில் சவந்நீர் சகட்டு வாங்கிப் பருகினார்.

மூன்சற வாரங்களில்... காசிநாத்தின் உடல்நிதலயில் நல்ல முன்சனற்றம்! குல்கர் ி சயாகிதயச் சந்தித்து நடந்த வற்தற விளக்கினார் காசிநாத். ''நீ பூர கு ம் அதடய சவண்டும் எனில், உடசன ஷீர்டிக்குச் சசல்!'' என்று அறிவுறுத்தினார் சயாகி.

அதன்படிசய ஷரீ்டிக்குச் சசன்றார் காசிநாத். அங்சக, ஸ்ரீசாயிநாததன தரிசித்த தும் உடலின் சமாத்த வலியும் கா ாமல் சபானதத உ ர்ந்தார் காசிநாத்!

பக்தர்கள் சூை அமர்ந்திருந்த பாபா, காசிநாத்ததப் பார்த்து புன்னதகத்தார். பிறகு பக்தர்களிடம் திரும்பி, கர்ப்பி ி ஒருத்தி பிரசவிக்க முடியாமல் தவித்ததாக வும், ஆற்றில் இறங்கி குளிர்ந்த நீதரப் பருக முயன்ற அவதளத் தடுத்து, சவந்நீர் மட்டுசம பருகும்படி தான் அறிவுறுத்தியதாகவும் விவரித்தார். பக்தர்களுக்கு எதுவும் புரியவில்தல. ஆனால், காசிநாத்துக்கு அதனத்தும் புரிந்தது. சிலிர்ப்புடன்

பாபாதவ நமஸ்கரித்தார்.

''கண்சடாபா ஆலயத்தில் சசதவ சசய்து வா! இன்னும் உயர்ந்த நிதலதய அதடவாய்'' என்று அருளினார் பாபா.

இதன் பிறகு, காசிநாத் ஷரீ்டிக்கு வருவது அதிகரித்தது. அவரிடம், பாபா அளவற்ற அன்பு காட்டுவது பக்தர்கள் சிலருக்குப் பிடிக்கவில்தல; காசிநாத்துக்கு சதால்தலகள் தர ஆரம்பித்தனர். ''என்னிடம் உள்ள அதனத்ததயும் காசிநாத்துக்குக் சகாடுத்து விட்சடன். அவனுக்குத் சதால்தல தராதீர்கள்!'' என்று அவர்கதள எச்சரித்தார் பாபா.

பிறகு காசிநாத்தத அதைத்தவர், ''இனி, என்தன சந்திக்க அடிக்கடி வரசவண்டாம். நான்கு ஆண்டு களுக்குப் பிறகு ஈஸ்வரன் காண்சடாபாவின் பூர அருதளப் சபறுவாய்!'' என்றவர், ''எப்சபாதாவது நான் கண்சடாபா சகாயிலுக்கு வந்தால் என்தனக் கண்டு சகாள்வாயா?'' என்று சகட்டார்.

''பாபா... எல்லாசம நீங்கள்தான் என்று வாழும் நான், உங்கதளக் கண்டுசகாள்ளாமல் இருப்சபனா?'' என்றார் காசிநாத். புன்சிரிப்புடன் அவதர ஆசிர்வதித்து அனுப்பினார் சாயிபாபா.

நாட்கள் நகர்ந்தன... கண்சடாபா ஈஸ்வரன் சகாயிலில் தங்கியிருந்த காசிநாத், அனுதினமும் தனது உ தவ சாயிபாபாவுக்கு மானசீகமாக சமர்ப்பித்த பிறசக சாப்பிடத் துவங்குவார். ஒருநாள், கறுப்பு நாய் ஒன்று உ வுக்காக இவதரசய சுற்றிச் சுற்றி வந்தது. எரிச்சலுடன் அதத விரட்டியடித்தார் காசிநாத். இன்சனாரு நாள், பிச்தசக்காரன் ஒருவன், இவர் உ வு சதமப்பததசய பார்த்துக் சகாண்டிருந்தான். தனக்கும் உ வு கிதடக்கும் என்று எதிர்பார்த்தான். ஆனால், காசிநாத்துக்கு தனது ஜாதி குறித்த கர்வம். அவதனயும் விரட்டியடித்தார்.

ஓரிரு நாட்களிசலசய, தனது தவதற உ ரும் வாய்ப்பு காசிநாத்துக்குக் கிதடத்தது. ஏசதா சிந்ததனயில் ஆழ்ந்திருந்தவருக்கு, 'கண்சடாபா சகாயிலுக்கு வந்தால் என்தன நீ கண்டு சகாள்வாயா?' என்று பாபா சகட்டது நிதனவுக்கு வந்தது. பதறிப் சபானார். 'எனில், நாயின் உருவிலும் பிச்தசக்காரராகவும் வந்தது பாபாசவ!' என்று உ ர்ந்தவர், பததபததத்தார்; ஷீர்டி இருக்கும் திதசசநாக்கி கரம்கூப்பி, 'என்தன மன்னியுங்கள் ஸ்வாமி' என்று கண் ரீ் மல்க சவண்டினார். அதன்பிறகு, இதுசபான்ற தவறுகள் அவரது வாழ்வில் நிகைவில்தல!

''கர்வத்தத அகற்று. குருசவ இதறவன். அவர், எந்த ரூபத்திலும் வருவார் என்பததப் புரிந்துசகாள். எங்சகல்லாம், எதிசலல்லாம் என்தனப் பார்க்கிறாசயா, அங்சகல்லாம், அதிசலல்லாம் நான் இருப்சபன்' என்ற பாபாவின் உபசதசம், காசிநாத்தின் வாழ்வில் உண்தமயானது. இதன் பிறகு, கண்சடாபா ஈஸ்வரனின் திருவருளும் கிதடக்க... 'உபாசினி பாபா' என்று திருநாமம் சபற்றார் காசிநாத். அவரிடம், ''என்னில் எது இருக்கிறசதா அது உன்னிலும் இருக்கிறது. உனக்கும் எனக்கும் இதடசய எந்த வித்தியாசமும் இல்தல'' என்று ஸ்ரீசாயிபாபா அருளியது பலித்தது. ஆம், பாபாவின் திருவருளால் ஒரு மனிதர்... மகான் ஆனார்!

பாபாவின் பாதுதககள்!

ஷீர்டியில், சாயிபாபா அமர்ந்திருந்த சவப்ப மரத்தடியில் நிதனவுச் சின்னம் அதமக்க சவண்டும் என்று மும்தப

பக்தர்கள் சிலர் விரும்பினர். டாக்டர் ராமராவ் என்பவர் ஷரீ்டிக்கு வந்து, பாபாவின் பாதுதககள் அதமப்பதற்கான வதரவு திட்டத்தத உருவாக்கித் தர, அதில்- தாமதர, சங்கு- சக்கரம் ஆகியவற்தற வதரந்து சகாடுத்தார்

உபாசினி பாபா. இததயடுத்து, பாதுதககள் உருவாக்கப்பட்டு ஷீர்டிக்கு ஊர்வலமாக சகாண்டுவரப்பட... ஸ்ரீசாயிபாபாவின் ஆசியுடன், அவர் தவம் இருந்த சவப்ப மரத்தடியில் பிரதிஷ்தட சசய்யப்பட்டன. பாதுதக களுக்கான ஒரு ஸ்சலாகத்ததயும் இயற்றியிருக்கிறார் உபாசினி பாபா.

ஸதா நிம்பவ்ருக்ஷஸ்ய மூலாதி வாஸாத்

ஸூதா ஸ்த்ராவி ம் திக்தமப்யப்ரியம் தம்

தரும் கல்பவ்ருக்ஷ£திகம் ஸாதயந்தம்

நமாம் ஈச்வரம் ஸத்குரும் ஸாயிநாதம்

சபாருள்: சாயிபாபாதவ வ ங்குகிசறன். இங்சக அவர் நிரந்தரமாக வாசம் புரிவதால்... இனிதமயற்றும்

கசப்பானதுமான இந்த சவப்ப மரமும் அமிர்தத்ததச் சுரக்கிறது. இது, கற்பக விருட்சத்ததவிட சிறந்தது!

அதிர்ஷ்டம் அளித்த பாபா!

'ஆத்மானுபூதி அதடந்து மகான் ஆகிவிட்ட சத்குருவிடம் தவத்திருக்கும் பக்தி, அவரிடம் நாம் சகாண்டுள்ள சதாடர்பு ஆகியன, அவர் மதறந்த பின்னும் சதாடரும்; அவரின் அனுக்கிரகம் எப்சபாதும் கிதடக்கும்.'

- பகவான் ரம ர்.

அதிர்ஷ்டராவ்- தஹதராபாத் நகதரச் சசர்ந்த இந்த அன்பருக்கு,

சபயரில்தான் அதிர்ஷ்டம் இருந்தது; வாழ்க்தகயில் இல்தல. பல்சவறு சிக்கல்களால் தவித்து மருகினார். ஒருநாள்... நண்பர் ஒருவர், ஷீர்டி ஸ்ரீசாயி பாபாவின் திருவுருவப் படத்ததத் தந்து, ''பாபாதவ பிரார்த்தியுங்கள். உங்களுக்கு அவர் கருத சசய்வார்!'' என்றார்.

அதிர்ஷ்டராவ் சவற்று மதத்தவர்; மதக் சகாள்தகதய தீவிரமாகக் கதடப்பிடிப்பவர். எனசவ, பாபாவின் படத்தத வாங்கிக் சகாள்ள சயாசித்தார். அசதசவதள, அந்தப் படத்ததப் புறக்க ிக்கவும் மனம் வரவில்தல! நீண்ட தவிப்புக்குப் பிறகு, படத்தத வாங்கி சட்தடப் தபயில் தவத்துக் சகாண்டார். அவரின் மதனவியும் மறுப்சபதும் சசால்லவில்தல. இருவருமாகச் சசர்ந்து ஊதுவத்தி காட்டி பாபாதவ வ ங்கி வந்தனர்.

ஒருநாள்... அதிர்ஷ்டராவின் மதனவிக்கு உடல்நலக் குதறவு ஏற்பட்டு மருத்துவமதனயில் சசர்க்கப்பட்டாள். அவள் அபாயக் கட்டத்தில் இருப்பதாக மருத்துவர்கள் சதரிவித்தனர். அதிர்ஷ்டராவ் நிதலகுதலந்து சபானார்!

அவருக்கு நான்கு குைந்ததகள். கதடசிக் குைந்தத பிறந்து ஐந்து மாதங்கசள ஆகின்றன. மனம் கலங்கியவர், பாபாதவசய மனம் உருக சவண்டிக் சகாண்டார். அவரின் மதனவியும் பாபாதவ பிரார்த்திக்க தவறவில்தல!

அன்று... அதிர்ஷ்டராவின் மதனவிக்கு ஒரு கனவு! படுக்தகயில் இருந்த அவளின் ததலமுடிதயப் பிடித்து உறவினர் ஒருவர் இழுக்கிறார். அவர், சில மாதங்களுக்கு முன் புற்று சநாயால் இறந்தவர். அவரின் பிடியில் இருந்து தன்தன விடுவிக்கப் சபாராடினாள் அவள். முடியவில்தல! இந்த நிதலயில் அங்கு வரும் ஸ்ரீசாயிபாபா, உறவுக்கார மனிததரப் பிடித்து தூக்கி சவளிசய எறிய... அவர் சகாழுந்து விட்டு

எரியும் சநருப்புக் குைியில் விழுந்தார். பிறகு, 'உன் குடும்பத்தத நாசம் சசய்ய நிதனத்தவன் இவன். உனது குடும்பத்தின் துன்பங்கள் அதனத்துக்கும் இவசன கார ம். இவதன இப்படித்தான் தண்டிக்க சவண்டும்!' என்று கூறிவிட்டு மதறந்தார். கனவும் கதலந்தது!

அவள் பலவனீமாக இருப்பதாகவும் எக்ஸ்சர எடுக்க சவண்டும் என்றும் நீண்ட சிகிச்தச சததவ என்றும் மருத்துவர்கள் சதரிவித்தனர். இந்த நிதலயில் அவளுக்கு அடுத்த கனவு. நீண்ட சமலங்கி (கப்னி) அ ிந்து வந்த பாபா, அவளின் சநஞ்சில் அவர்களது மதச் சின்னத்தத குறியாக இட்டுச் சசன்றார்.

அடுத்தடுத்து... ஆச்சரியங்கள்!

மருந்துகள் இல்லாமசலசய பலம் சபற்றவள், சில நாட்களிசலசய உடல்நலம் சதறி வடீு திரும்பினாள்.

அதிர்ஷ்டாராவ் சநகிழ்ந்தார். இருவரும் பாபாவின் சிந்ததன யிசலசய மூழ்கினர். அவர்களது சசால்லிலும் சசயலிலும் பாபாசவ வியாபித்திருந்தார்.

'எவர் ஒருவர் எப்சபாதும் என்தன நிதனத்துக் சகாண்டும் எனது சபயதர உச்சரித்துக் சகாண்டும் இருக்கிறாசரா அவருக்கு அருகிசலசய நான் இருப்சபன்' என்று, நண்பர் சசான்ன பாபாவின் அருளுதரதய அடிக்கடி நிதனவுகூர்ந்து சிலிர்த்தார் அதிர்ஷ்டராவ்.

ஓர் இரவுப் சபாழுது... க வனும் மதனவியுமாக சாயிபாபாவின் மகிதமகதள சிலாகித்தவர்கள், தூங்கச் சசன்றனர். அதிர்ஷ்டராவின் மதனவிக்கு மீண்டும் கனவு! தன்தனத் சதாடர்ந்து வருமாறு அவளுக்கு உத்தரவிடுகிறார் பாபா. அவசளா, ''நான் பலவனீமாக உள்சளன்; தங்கதளத் சதாடர முடியாது'' என்கிறாள். உடசன, ''பயப்படாசத. நான் அதைத்துச் சசல்கிசறன்'' என்றவாறு, அவளின் தககதளப் பற்றியபடி ஷீர்டி சநாக்கி பறந்து சசல்கிறார். அங்சகயுள்ள சமாதியில் சதங்காய் உதடக்கும்படி கூறுகிறார் பாபா. அவளும் அப்படிசய சசய்ய... பிறகு, அவளின் கரங்கதளப் பிடித்தபடி பறந்து வந்து, வடீ்டில் விட்டுவிட்டுச் சசல்கிறார் பாபா. கனவு கதலந்தது!

வியப்புடன் கனவு குறித்து க வரிடம் விவரித்தாள்; ''ஷீர்டியில் இருக்கும் பாபா சமாதிதய, பாபாசவ அதைத்துச் சசன்று காட்டினார்'' என்று அவள் சிலிர்த்தபடி கூற... ஆர்வத்துடன் சகட்டுக் சகாண்டிருந்தார் அதிர்ஷ்டராவ்.

ஆமாம்... அந்தத் தம்பதியின் வாழ்க்தகயில் அனுதினமும் சதாடர்ந்தன பாபாவின் அருளாடல்கள்!

பாபா சகட்ட குருதட்சித !

நந்தி அடிகள்

அவன்பால் அணுகிசய அன்பு சசய்வார்கள்

சிவன்பால் அணுகுதல் சசய்யவும் வல்லன்

அவன்பால் அணுகிசய நாடும் அடியார்

இவன்பால் சபருதம இலயம் அது ஆசம!

- (திருமந்திரம் : 1880)

சபாருள்: ஞானிகள், தம்தம அணுகும் அடியவர்கதள, சிவசபருமானிடம் சர தடயச்

சசய்யும் வல்லதம சகாண்டவர்கள்; ஞானிகதள அணுகி, அவதர விரும்புகிற அடியவர்களிடத்தில், சிவஞானிக்கு உள்ள சபருதம வந்து சசரும்.

மும்தபதயச் சசர்ந்த யச்வந்த் ஜனார்த்தன் கல்வன்கர், ஷீர்டி பாபாதவ சாது என்று மட்டுசம அறிந்திருந்தார். மற்றபடி பாபா மீது எந்தப் பற்றுதலும் இல்தல!

ஒருநாள்... கல்வன்கரின் கனவில் சதான்றிய பாபா, 'சரண்டு ரூபா தட்சித சகாடு' என்று சகட்க, இவரும் ''அதிகம் சகட்டால் தரமாட்சடனா என்ன?'' என்று சகட்டாராம். சமள்ள புன்னதகத்தபடிசய, ''உன்னிடம் சகட்டது ப த்தத அல்ல... சநர்தமயுடனும் தூய்தமயுடனும் இரு; மதனவிதயத் தவிர சவறு சபண்கதள விரும்பாமல், பரிசுத்த மாக இரு! இந்த இரண்தடயும் குரு தட்சித யாகக் சகட்சடன்'' என்று கூறி மதறந்தாராம்!

கனவு கதலந்து திடுக்கிட்டு எழுந்தார் கால்வன்கர். மகாராஷ்டிர அரசின் ததலதமச் சசயலகத்தில் காவல்துதற கண்கா ிப்பாளராகப் ப ிபுரிந்தவர், இவர். லஞ்சம் மற்றும் சபலத்துக்குள்ளாகும் அலுவலர்கள் இங்சக அதிகம்! தீர்க்கதரிசியான பாபா, இததக் கருத்தில் சகாண்டுதான் இரண்டு கட்டதளகதளப் பிறப்பித் துள்ளார் என்று எண் ி வியந்தார் கால்வன்கர்! மறுநாள், ம ியார்டர் மூலம் இரண்டு ரூபாதய ஷரீ்டிக்கு அனுப்பிய கால்வன்கர், பாபாவின் இரு கட்டதளகதளயும் ஈடுபாட்டுடன் கதடப்பிடித்து வரலானார்.

சில நாட்கள் கைித்து, ஷீர்டிக்குச் சசன்று பாபாதவ நமஸ்கரித்தார் கால்வன்கர். அப்சபாது தன் வலது கரத்தத அவரின் சிரசில் தவத்து ஆசீர்வதித்தார் பாபா! அப்சபாது,

கால்வன்கரின் உடல் முழுவதும் மின்சனாளி பாய்ந்தது. இந்த உ ர்வில் லயித்துப் சபானார் கால்வன்கர். அப்சபாது அங்சக இருந்த பக்தர்களிடம், ''இவன் பரிசுத்தமானவன்; சயாக்கியவான்! பிறவிகள் பலவற்றிலும் சாதுக்கதள சநசித்து வ ங்கியவன்; இந்தப் பிறவியில் இவனுதடய தாயாரின் வயிற்றில் இவதன அமர்த்திசனன்'' என்றார் பாபா.

இததயடுத்து, ஷீர்டிதய பண்டரிபுரமாகவும் பாபாதவ பண்டரிநாதராகவும் சபாற்றி வ ங்கி வந்தார், கால்வன்கர்! விடுமுதற நாட்களில், ஷீர்டிக்குச் சசல்வது அதிகமாயிற்று; தம்தம ஊருக்குச் சசல்லும்படி பாபா சசால்லும் வதர அங்சகசய தங்குவது வைக்கமாயிற்று!

ஒருமுதற கால்வன்கரின் கனவில், ''இந்த உடலுக்குள் மட்டும் நான் அடங்கிவிடவில்தல. எங்கும் இருக்கிசறன். எல்லா இடத்திலும் என்தனப் பார்!'' என்று அருளினார் பாபா.

காலங்கள் ஓடின! பாபா ஜவீசமாதி அதடந்த பிறகும்கூட கால்வன்கர், ஷீர்டிக்குச் சசன்று வருவததத் சதாடர்ந்தார்.

'நான் தவத்த நிதலயிசல யாம் இருக்க சவண்டுசம' எனும் கபரீ்தாசரின் பாடதல, பாபா வின் திருவுருவப் படத்துக்கு முன்சன அமர்ந்து அனுதினமும் பாடிவந்தார் கால்வன்கர். அவரது மனதுள் பாபாசவ குடிசகாண்டிருந்தார்.

ஒரு முதற, குடும்பத்தாருடன் காசிக்குச் சசன்றார் கால்வன்கர். பிரயாதகயில், அதனத்து புண் ியத் தலங்களுக்கும் அதைத்துச்

சசன்று விவரித்தனர் வைிகாட்டிகள்! அவர்களிடம் மகான்கள் குறித்து விசாரித்தார். பரத்வாஜரின் ஆஸ்ரமத்துக்குச் சசன்று, பாபாதவ எண் ி பிரார்த்தித்தார் கால்வன்கர்: 'பாபா! இந்த மண் ில், மகான் எவதரசயனும் தரிசிக்க, அனுக்கிரகம் சசய்யுங்கள்' என மனதார சவண்டினார்.

பிறகு ஆஸ்ரமத்தில் இருந்து காரில் புறப்பட்ட சிறிது சநரத்தில், உடன் வந்திருந்த வைிகாட்டி காதர நிறுத்தும்படி அவசரப்படுத்தினார். காரும் நின்றது. எதிசர, வயது முதிர்ந்த சபரியவர் ஒருவர் நீண்ட தாடியுடன் வந்து சகாண்டிருந்தார்.

''நீங்கள் அதிர்ஷ்டக்காரர்தான்! இந்த மகான், வருடத்துக்கு ஒருமுதறதான் பிரயாதகக்கு வருவார். ஆனால் ஒன்று... அருகில் சநருங்கக் கூடாது; இவருக்கு காசு ப மும் தரக்கூடாது. இததன அவர் விரும்பமாட்டார்; சுள்சளன்று சகாபம் வந்துவிடும்!'' என்று விளக்கம் தந்தார் வைிகாட்டி.

வியப்பும் மகிழ்ச்சியுமாக பாபாதவ சவண்டினார் கால்வன்கர்... 'பாபா! மகாதனக் காட்டினரீ்கள்; அவரது ஆசீர்வாதத்துக்கும் அருளுங்கசளன்' என சவண்டினார். அந்த நிமிடசம அந்த அதிசயம் நிகழ்ந்தது!

ஆம்... அந்த மகான் சமள்ள புன்னதகத்தபடி கால்வன்கதர அதைத்தார். 'வா குைந்தாய்' என்றவதர குடும்ப சகிதமாக விழுந்து வ ங்கினார் கால்வன்கர். அதனவதரயும் ஆசீர்வதித்தார் மகான். 'மகானுக்கு ஏசதனும் தரசவண்டுசம...' என்று தவித்த கால்வன்கர், சட்தடப் தபயில் இருந்து நா யங்கதள அப்படிசய அள்ளினார்; மிகவும் பவ்யமாக மகானிடம் வைங்கினார். புன்னதக மாறாமல் கனிவு சபாங்க அததனப் சபற்றுக் சகாண்ட மகான், ''என்ன... இப்சபாது திருப்திதாசன?!'' என்று சகட்டுவிட்டு, பதிலுக்குக் காத்திராமல் எதிர்திதசயில் சசன்று மதறந்தார்!

உடசன கால்வன்கரின் அருகில் வந்த வைிகாட்டி, ''நீங்க அதிர்ஷ்டக்காரர்தான் சாமீ! இந்த மகான்கிட்ட ஒருத்தரும் சநருங்கக்கூட முடியாது; நீங்களும் உங்க குடும்பத்தாரும் புண் ியம் சசஞ்சவங்க'' என்று வியப்பு சமலிடச் சசான்னார்.

தன்தனயும் தன்னுதடய குடும்பத்தாதரயும் சவசறாரு உருவத்தில் வந்து ஆசீர்வதித்தவர், ஸ்ரீசாயிபாபா எனும் உண்தம கால்வன்கருக்கு மட்டும்தாசன சதரியும்!

உ ர்வும் அவசன உயிரும் அவசன

பு ர்வும் அவசன புலனும் அவசன

இ ரும் அவன்ததன எண் லும் ஆகான்

து ரின் மலர்க்கந்தத் துன்னிநின் றாசன''

- திருமந்திரம் (2935)

சபாருள்: சற்குருவான சிவஞானியரிடம், சபாருந்திய உயிராகவும் உ ர்வாகவும் இதறவசன விளங்குகிறான். கூர்ந்த

மதியாகவும், அந்த அறிவினால் அறியப்படும் சபாருளாகவும் திகழ்கிறான். இப்படி சநருங்கி வரும் இதறவதன, எண் த்தால் அகப்படுத்த முடியாது. அவன், அைகிய மலர்களின் ம ம் சபால எங்கும் நிதறந்திருப்பவன்.

சாயிநாதரின் கருத கடாட்சத்துக்கு அளசவது? அவரது அற்புதங்களால் நன்தம அதடந்த குடும்பங்கள் சதன்னாட்டிலும் உண்டு.

சசன்தன- குன்றத்தூரில் வசித்தவர் சவற்றிச் சசல்வன். ஸ்ரீசாயிபாபாவின் சகாயில்கதள சதடித் சதடிச் சசன்று தரிசிக்கும் தீவிர பக்தர். அப்படித்தான் மயிலாப்பூருக்கும் வந்திருந்தார்.

தூய- பளிங்குச் சிற்பமாக புன்னதகக்கும் ஸ்ரீசாயிநாததர கண்குளிர தரிசித்தவர், மனமுருக பிரார்த்திக்க ஆரம்பித்தார். 'ஸ்வாமி... என் சசகாதரியின் எதிர்காலம் சகள்விக்குறி ஆகிவிடும் சபாலுள்ளசத! நீங்கள்தான் அருள் புரிய சவண்டும். மற்ற சபண்கதளப் சபால அவளுக்கும் நல்லசதாரு வாழ்க்தக அதமய சவண்டும்...'

- சவற்றிச் சசல்வனின் பிரார்த்ததன நீண்டுசகாண்சட சபானது. அது சரி... அவருதடய சசகாதரிக்கு என்னதான் பிரச்தன?

அவள் சபயர் ம ிசமகதல. குைந்ததப் பருவத்திசலசய உள்நாக்கு வஙீ்கி இருந்தது; சபச முடியாமல் சிரமப் பட்டாள். அவதள, தகுந்த மருத்துவர்களிடம் காட்டி ஆபசரஷன் சசய்யும்படி சவற்றிச் சசல்வனின் நண்பர்கள் அறிவுறுத்தினர். ஆனால் அவரின் தந்தத ஒப்புக் சகாள்ளவில்தல. அறுதவ சிகிச்தசயால் சவறு ஏசதனும் பாதகம் ஏற்பட்டுவிடக் கூடாசத என்று அவர் பயந்தார். காலம் ஓடியது. திரும வயதத அதடந்தும் அந்த வயதுக்கு உரிய வளர்ச்சி இல்லாதவளாகசவ இருந்தாள் ம ிசமகதல. அவளின் நலம் சவண்டிசய பாபாவிடம் பிரார்த்தித்தார் சவற்றிச் சசல்வன்.

சிறிது நாட்கள் கைித்து, நண்பர் ஒருவதரச் சந்தித்தார். ம ிசமகதலதயப் பற்றி அறிந்திருந்த அந்த நண்பர், 'ஸ்ரீசாயி சத் சரித்திரம்' எனும் புத்தகத்தத சவற்றிச் சசல்வனிடம் தந்து, ''இதத உங்கள் சசகாதரியிடம் சகாடுத்து படிக்கச் சசால்லுங்கள்... ஒரு வாரத்துக்குள் படித்து முடிப்பது சிறப்பு!'' என்றார்.

'ச்சச... இது எனக்குத் சதா ாமல் சபாய்விட்டசத! எத்ததகய துன்பத்ததயும் ஸ்ரீசாயி சரிதம் சபாக்கிவிடும் என்பதத சிந்திக்காமல் சபாசனாசம' என்று தன்தனத் தாசன சநாந்து சகாண்டார் சவற்றிச் சசல்வன். எனினும், 'புத்தகத்ததப் படிக்கச் சசால்லும்படி நண்பன் மூலம், பாபாசவ உ ர்த்தி விட்டார்' என்று கருதியவர் மானசீகமாக பாபாவுக்கு நன்றி சசான்னார். உடனடியாக அந்தப் புத்தகத்தத சசகாதரியிடம் சகாடுத்து, படிக்கும்படி சகட்டுக் சகாண்டார்.

ம ிசமகதல, ஸ்ரீசாயிபாபாவின் திவ்ய சரிதத்தத பூர நம்பிக்தகயுடனும் ஆர்வத்துடனும் படிக்க ஆரம்பித்தாள். ஒசர வாரத்தில் படித்தும் முடித்தாள். அன்று இரவு ம ிசமகதலக்குக் கனவு!

சதாண்தட வலி கார மாக மருத்துவமதனயில் சசர்க்கப்பட்டிருக்கிறாள் ம ிசமகதல. அறுதவ சிகிச்தச மருத்துவராக வந்த ஸ்ரீசாயிபாபா, உதவியாளர்களுடன் சசர்ந்து ம ிசமகதலக்கு அறுதவ சிகிச்தச சசய்து முடித்தார். பிறகு, ''இப்ப எல்லாம் சரியாகி விட்டது'' என்று கூறுகிறார் பாபா.

உதவியாளர்கள், அவதளத் தூக்கிச் சசன்று சவசறாரு படுக்தகயில் படுக்க தவக்கின்றனர். இப்சபாது பார்த்தால்... உதவியாளர்கதளயும் கா வில்தல; பாபாவும் இல்தல!

திடுக்கிட்ட ம ிசமகதல சத்தமிட்டபடி எழுந்தாள்! அவளது குரல் சகட்டு சபற்சறாரும் சவற்றிச் சசல்வனும் ஓசடாடி வந்தனர். அவர்களிடம் கனவு பற்றி வியப்புடன் விவரித்தாள் ம ிசமகதல. அவளின் குரலில் முன்பிருந்த நடுக்கம் இல்தல; அைகாக- சதளிவாகப் சபசினாள். அவளின் சபற்சறாருக்கு மகிழ்ச்சி!

''எல்லாம் ஸ்ரீசாயிநாதரின் அருள்'' என்று கண் ரீ் மல்க, ஷீர்டி இருக்கும் திதச சநாக்கி தகசதாழுதார் சவற்றிச் சசல்வன்!

மறுநாள், மருத்துவமதனயில் ம ிசமகதலதயப் பரிசசாதித்த மருத்துவருக்கு வியப்சபா வியப்பு! உள்நாக்கில் ஏற்பட்டிருந்த வகீ்கம் இல்தல. ''இது எப்படி சாத்தியம்?'' என்று ஆச்சரியத்துடன் சகட்டார். சவற்றிச் சசல்வன் கனவு பற்றி விவரிக்க... சிலிர்த்துப் சபானார் மருத்துவர்.

''ஸ்ரீபாம்பன் சுவாமிகளுக்கு கால் எலும்பு முறிந்து சபானதாம். மருத்துவர்கள் ஆபசரஷனுக்கு நாள் குறிக்க... குறிப்பிட்ட நாளுக்கு முதல் நாள்... முருகசன சிறு பாலகனாக வந்து ஸ்வாமிகளின் காதல கு ப்படுத்தினாராம். அதுசபால், இதுவும் ஓர் அற்புதம்தான்! பக்தர்களின் உயிரும் உடலுமாகத் திகழும் பாபா அவர்கதளக் தகவிடுவாரா?!'' என்று சிலாகித்தார் மருத்துவர். அவரும் ஸ்ரீசாயிபாபாவின் பக்தர் என்பதத அறிந்தசபாது, சவற்றிச் சசல்வனுக்கு ஆச்சரியம் தாளவில்தல.

'ஒருவர் என்தனசய பார்ப்பவராக, என்தனப் பற்றி சபசுவததசய சகட்பவராக, பக்தி உ ர்வுடன் கூடியவராக, நல் இதயத்துடன் எனது நாமத்தத உச்சரிப்பவராக இருப்பின்... அவர் தனது உடதலப் பற்றி அச்சம் சகாள்ளத் சததவ இல்தல. நான் எப்சபாதும் அவர் அருகிசலசய இருப்சபன்...'

- ஸ்ரீசாயிபாபாவின் குரல் மனதில் ஒலிக்க, சட்தடப் தபயில் இருந்த சாயி நாதரின் திருவுருவப் படத்தத எடுத்து நன்றிப் சபருக்குடன் கண்களில் ஒற்றிக் சகாண்டார் சவற்றிச் சசல்வன்.

பார்தவ அளித்த பாபா

நந்தி அடிகள்

கா வல் லார்க்கு அவன் கண் ின் ம ிஒக்கும்

கா வல் லார்க்குக் கடலின் அமுதுஒக்கும்

சப வல் லார்க்குப் பிதைப்பிலன் சபர் நந்தி ஆ வல் லார்க்சக அவன் துத யாசம.

- திருமந்திரம்

சபாருள்: சபரன்புடன் கூடிய பக்திசயாடு தன்தன நாடும் பக்தர்களுக்கு, அவர்களின் கண் ின் ம ி சபால் சநருங்கி அருள்வார் ஈசன். திருப்பாற்கடலில் விதளந்த அமுதத்துக்கு நிகரானவனாகவும் நந்தி என்ற சபயதரக் சகாண்டவனாகவும்

திகழும் ஈசன், அடியவருக்கு உறுதுத யாகத் திகழ்வான்.

ஷாசலம்- சுசீலா தம்பதிக்கு குைந்தத பாக்கியம் இல்தல. அவர்கள் சவண்டாத சதய்வம் இல்தல. சிவ பக்ததயான சுசீலா, வடீ்டுக்கு அருகில் உள்ள சிவாலயத்தில் தினமும் விளக்சகற்றி வைிபட்டு வந்தாள்.

சவசறாரு திரும ம் சசய்து சகாள்ளும்படி சசஷா சலத்தத அவருதடய உறவினர்கள் வலியுறுத்தினர். ஆனால், அவர் மறுத்து விட்டார்.

ஒருநாள்... சுசீலாவின் சசகாதரர், அவளிடம் ஷீர்டி பாபாவின் சிறிய புதகப்படம் ஒன்தறக் சகாடுத்து, 'தினமும் இவதர வைிபடு; குருவருளால் குைந்தத பாக்கியம் கிதடக்கும்' என்றார். இததயடுத்து, பாபாதவ தான் வ ங்கும் சிவசபருமானாகசவ எண் ி தினமும் பூஜித்து வந்தாள் சுசீலா.

இரண்டு வருடங்கள் ஓடிய நிதலயில் (1954-ஆம் வருடம்) கருவுற்ற சுசீலாவுக்கு, ஆண் குைந்தத பிறந்தது. குைந்ததக்கு சாயிராம் என்சற சபயரிட்டனர். ஸ்ரீசாயிபாபாவின் பக்தர்களாகிவிட்ட அந்தத் தம்பதி, சநரம் கிதடக்கும் சபாசதல்லாம் ஷீர்டி சசன்று துவாரகாமயிதய தரிசித்து வந்தனர்.

இந்த நிதலயில் சநஞ்தச உலுக்கும் ஒரு சம்பவம்! சுசீலாவின் சசகாதரியின் மகன், இவளது வடீ்டில் தங்கி படித்து வந்தான். ஒருநாள் அவன், ''எனக்கு திரும ம் சசய்து

தவயுங்கள்'' என்று சகட்க, ''படிப்சப முடியதல; அதற்குள் என்ன அவசரம்?'' என்று அவனுதடய சபற்சறார் கடிந்து சகாண்டனர். இதில் மனம் சவறுத்தவன், எலி பாஷா த்ததத் தின்று விட்டான். கவதலக்கிடமான நிதலயில் அவதன மருத்துவமதனயில் சசர்த்தனர். இது ஒருபுறமிருக்க... சுசீலாதான் தன் மகனுக்கு விஷம் சகாடுத்து விட்டாள் என்று பைி சுமத்தினாள் சசகாதரி. சுசீலா நிதலகுதலந்து சபானாள். மருத்துவர்கள், ''48 ம ி சநரம் கைித்சத தபயனின் நிதல குறித்து சதளிவாகச் சசால்ல முடியும்'' என்று சசால்லி விட... சுசீலா தவித்தாள்!

வடீ்டுக்கு ஓசடாடி வந்தாள். பாபாவின் படத்துக்கு முன் நின்று, ''சசகாதரியின் மகதனக் காப்பாற்றுங்கள்; வணீ் பைியில் இருந்து நான் விடுபட அருளுங்கள்'' என்று கதறினாள் சுசீலா. அப்சபாது, வாயிற்கதவு தட்டப்படும் சத்தம். முகத்ததத் துதடத்துக் சகாண்டு ஓசடாடி வந்து கததவத் திறந்தவளுக்கு அதிர்ச்சி. வாசலில் நின்றிருந்த சசகாதரி, இவதள கட்டியத த்து அை ஆரம்பிக்க, சுசீலா ஆடிப்சபானாள்! 'ஒருசவதள... அந்தச் சிறுவனுக்கு ஏசதனும்... என் பாபாசவ!' - மனது படபடத்தது அவளுக்கு.

ஆனால்... ''என் மகன் பிதைச்சிட்டான். நாங்க கண்டிச்சதுல மனசு சவறுத்து பாஷா த்தத விழுங்கிட்டதா சசான்னான். இது சதரியாம உன்தன தப்பா நிதனச்சிட்சடசன... என்தன மன்னிச்சிரு'' என்று அரற்றினாள் சசகாதரி. வணீ்பைி நீங்கியதால் மகிழ்ந்த

சுசீலா, பாபாவுக்கு மனதார நன்றி சசால்லி வ ங்கினாள்.

வருடங்கள் ஓடின! சுசீலாவுக்கு பார்தவத் திறன் படிப்படியாகக் குதறந்து சகாண்டு வந்தது. வைக்கம்சபால், ஸ்ரீசாயிநாததன பிரார்த் தித்துக் சகாண்டாள் சுசீலா. ஒரு நாள் இரவு அவளின் கனவில் வந்தார் பாபா. ''பார்தவக் குதறபாடு, உனது பூர்வ ஜன்ம விதனயால் ஏற்பட்ட துன்பம். உனக்கு பார்தவ தருகிசறன். ஆனால், முன் ஜன்ம விதனதய அடுத்த பிறவியில் நீ அனுபவிக்க சநரிடும்... சம்மதமா?'' என்று அவர் சகட்க, கனவு கதலந்தது. எதுவும் புரியாத நிதலயில் தவித்து மருகினாள் சுசீலா. ஆனாலும் அடுத்த சில நாட்களில் ஆபசரஷன் முடிந்து வடீு திரும்பினாள்.

ஒருநாள்... மாடியில் படுத்திருந்த சுசீலாவின் கண்கதள, எங்கிருந்சதா பறந்து வந்த சவளவால் ஒன்று சகாத்தியது. வலியில் கதறி அழுசத விட்டாள் சுசீலா. கண்களில் ரத்தம் வைிய, மீண்டும் மருத்துவமதனயில் சசர்க்கப்பட்டாள். ''பாவம் இவள்... ஆபசரஷன் மூலம் பார்தவதயத் சதளிவாக்கிசனாம். ஆனால், இப்சபாது

நிகழ்ந்த விபத்தால், நுண் ிய நரம்புகள் பழுததடந்து விட்டன. இனி, பார்தவ கிதடக்குமா என்று உறுதி யாகச் சசால்ல முடியவில்தல'' என்று மருத்துவர் சசால்ல, வசீட சசாகத்தில் ஆழ்ந்தது.

மூன்றாம் நாள்... மீண்டும் அவளின் கனவில் பாபா சதான்றினார். சுசீலாவின் கண் கட்டிதன அவிழ்த்து, அவளின் கண்களில் சிறிது தண் தீர ஊற்றியவர், ''ஓம் சாயி, ஸ்ரீசாயி, சஜய சஜய சாயி என்று சசால்லிக் சகாண்சட இரு'' என்றார். அப்படிசய சசய்தாள் சுசீலா. பிறகு, தன்தனப் பார்க்கும்படி பாபா கட்டதளயிட, சமள்ள கண் திறந்தாள் சுசீலா. எதிரில்

பாபாதவ மட்டுமா அவள் தரிசித்தாள்..? சாட்சாத் சிவசபருமாசன நிற்பததக் கண்டாள்! ''என்ன கண் சதரியுதா?'' என்று பாபா சகட்க, கனவு கதலந்தது!

மறுநாள், கண் கட்டு அவிழ்க்கப்பட்டது. ''டாக்டர்... எனக்கு எல்லாசம நல்லா சதரியுது டாக்டர்!'' என்று சந்சதாஷத்தில் கூச்சலிட்டாள் சுசீலா. ''உண்தமயில் இது அதிசயம்தான்! நீ வ ங்கும் பாபா உன்தன தகவிடவில்தல'' என்று சநகிழ்ந்தார் மருத்துவர்.

சுசீலாவுக்குப் புரிந்தது... 'பார்தவயும் கிதடக்க சவண்டும்; முன் ஜன்ம விதனயும் முடிவுக்கு வர சவண்டும். இதன் சபாருட்டு பாபா சசய்த அருளாடசல எல்லாம்' என்பததத் சதரிந்து சகாண்டாள். 'நீ என்தன சநாக்கினால் நான் உன்தன சநாக்குசவன்.' சாயிபாபாவின் வாக்கு மனதில் ஒலிக்க, மனதார அவருக்கு நன்றி சசான்னாள்! திரும்பி வந்த ஒரு ரூபாய்!

நந்தி அடிகள்

கிமத்ர பஹுசனாக்சதன சாஸ்திர சகாடி சதத ரபி| துர்லபா சித்த விச்ராந்திர் விநா குரு க்ருபாம் பராம்||''

- ஸ்ரீகுரு கீதத (2.20)

சபாருள்: நூறு சகாடி சாஸ்திரங்கதளச் சசால்வதால் பலன்கள் பல உண்டு. எனினும் சற்குரு ஒருவரது கிருதப இருந்தால்

மட்டுசம சாந்தி சபற முடியும்!

''என் 22 வயது மகன் ஹரிதயக் காச ாம். எங்சக சதடியும்

கிதடக்கவில்தல. உறவுக் காரர்களது வடீுகளிலும் விசாரித்துப் பார்த்து விட்சடன். என் மதனவிக்கு ஆறுதல் கூறவும் முடியாமல் தவிக்கிசறன்''

- நண்பர் சாவ்லராம் புலம்பியததக் சகட்டு பரிதவித்தார் சகப்டன் ஹத்சத. இவர், குவாலியர் நகரின் பிரபல டாக்டர்! தனது புகழுக்கும் சசல்வத்துக்கும் ஷீர்டி ஸ்ரீசாயிபாபாவின் திருவருசள கார ம் என்று அனுதினமும் பாபாதவ வைிபட்டு வரும் பக்தர். நண்பரின் துன்பம் தீரவும் பாபாசவ வைிகாட்டுவார் என்று நம்பிக்தக சகாண்டவர்,

''வருந்தாசத... உன் மகனுக்கு ஒன்றும் ஆகாது. அவன் நன்றாக இருப்பதாகசவ உள்ளு ர்வு சசால்கிறது. ஸ்ரீசாயி பாபாதவ மனதார சவண்டிக் சகாள். நல்ல சசதி சதடி வரும்'' என்று சாவ்லராமுக்கு ஆறுதல் கூறினார்.

ஹத்சதயின் வார்த்தததயக் சகட்டு முகம் பளிச்சிட, ''தபயன் மட்டும் கிதடக்கட்டும்; அவதனயும் அதைத்துக் சகாண்டு ஷரீ்டிக்குச் சசன்று வருகிசறாம்'' என்றார். உடசன ஹத்சத, ''ஓசஹா... காரியம் நடந்தால்தான் பாபாதவ தரிசிக்கச் சசல்வசீரா?'' என்றார் சற்சற சகாபத்துடன்!

''அப்சபாதுதாசன பாபா எங்கள் மீது கருத சகாண் டிருப்பதத நாங்கள் உ ர முடியும்'' என்று ஹத்சததவ சமாதானம் சசய்தார் சாவ்லராம்!

நாட்கள் நகர்ந்தன. ஒருநாள்... சாவ்ல ராமுக்கு கடிதம் வந்தது. பிரித்துப் பார்த்தவர் அசந்து சபானார். கா ாமல் சபான மகன் ஹரியிடம் இருந்து வந்திருந்தது அந்தக் கடிதம்!

தான் சமசபசடாமியா சசன்று, ராணுவத்தில் சசர்ந்து ப ியாற்று வதாகவும், ஊருக்குத் திரும்பி வரப் சபாவதாகவும் எழுதியிருந்தான். சாவ்லராமும் அவரின் மதனவியும் ஆனந்தத்தில் திதளத்தனர். நண்பர் ஹத்சதயிடம் சசன்று விவரத்ததத் சதரிவித்தார் சாவ்லராம்.

பரவசமான ஹத்சத, ''தாமதிக்காமல் ஷீர்டிக்குப் சபாயிட்டு வாங்க'' என்றார்.

ஆனால், சாவ்லராம் தம்பதி ஷீர்டிக்குப் சபாகாமல்... பம்பாய்க்கு வரும் மகதனச் சந்திக்க உற்சாகத்துடன் கிளம்பினர். அங்சக... மகதனக் கண்டவர்களுக்கு அதிர்ச்சி! சநாயால் உடல் சமலிந்து கா ப்பட்டான் ஹரி. குவாலியருக்கு வந்ததும் முதல் சவதலயாக, தன் மகதன டாக்டர் ஹத்சதவிடம் அதைத்துச் சசன்றனர். அவதன பரிசசாதித்து சிகிச்தச தந்த டாக்டர் ஹத்சத, ''சாவ்லராம்... உடனடியாக உன் மகதன அதைத்துக் சகாண்டு ஷீர்டிக்குப் சபா. பாபாதவ தரிசிக்கும் க த்திசலசய அவன் கு மதடவான் பாசரன்!'' என்றார்.

இந்த முதற, நண்பரின் அறிவுதரதய ஏற்றுக் சகாண்டார் சாவ்லராம். ஷீர்டியில் பாபாதவ தரிசிக்க ஹத்சதவிடம் சிபாரிசுக் கடிதம் சகட்டார்.

''பாபாதவப் பார்க்க சிபாரிசு எதற்கு? இந்த ஒரு ரூபாய் நா யத்தத என் சார்பாக பாபாவிடம் சசர்ப் பித்து விடு'' என்ற ஹத்சத, ஒரு ரூபாய் நா யத்தத எடுத்து சாவ்லராமிடம் தந்தார். சகாடுக்கும்சபாசத ஹத்சதவுக்குள் ஓர் எண் ம்... 'இந்த நா யத்தத, பாபா எனக்சக திருப்பித் தந்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்? குரு பிரசாதம் கிதடத்ததாக பூரிக்கலாம்!' என்று நிதனத்துக் சகாண்டார். ஆனாலும் தனது எண் த்தத நண்பரிடம் சதரிவிக்கவில்தல.

குடும்பத்துடன் ஷீர்டிக்குச் சசன்ற சாவ்லராம் ஸ்ரீசாயி நாததன தரிசித்து சாஷ்டாங்கமாக நமஸ்கரித்தார்.

புன்னதகத்த பாபா, ''மகதனக் கா ாமல் வருந்தினாய். அவன் (டாக்டர் ஹத்சத) என்தன தரிசிக்கும்படி சசால்ல... நீசயா, 'மகன் கிதடத்ததும் ஷீர்டிக்கு சசல்கிசறன்' என்றாய், அப்படித்தாசன! என்தனச் சரண் அதடந்தவர்கதள ஒருசபாதும் தகவிட மாட்சடன். குருதவ பூர மாக நம்பு. அப்படி நம்பினால், சசாததனகதளக் கடந்து சாதிப்பாய்!'' என்றபடி ஹரிதய அருகில் அதைத்து அவதனத் சதாட்டு ஆசிர்வதித்தார்.

பிறகு சாவ்லாவிடம், ''ஆமாம்... டாக்டர் சகாடுத்த ஒரு ரூபாய் எங்சக?'' என்று சகட்டார்.

ஆடிப்சபானார் சாவ்லா! 'இசதல்லாம் பாபா வுக்கு எப்படித் சதரியும்?' என்று வியந்தபடி, ஒரு ரூபாய் நா யத்தத எடுத்து பாபாவிடம் வைங்கினார்.

சற்று சநரம் அந்த நா யத்ததசய உற்றுப் பார்த்த ஸ்ரீசாயிபாபா, ஊதிப் சபாட்டலத்தத எடுத்து அதில் நா யத்தத தவத்து மடித்து சாவ்லராமிடம் தந்தார். ''இதத குவாலியர் டாக்டரிடம் சகாடுத்து விடு'' என்றார்.

ஷீர்டி மண்த த் சதாட்டதுசம புத்து ர்ச்சி வந்ததாக உ ர்ந்தான் மகன் ஹரி. பாபாவின் ஆசிர்வாதத்தில் உடலில் சதம்பு கூடியிருப்பதத சபற்சறாரிடமும் சதரிவித்தான். அதனவருக்கும் மகிழ்ச்சி. மனம் முழுக்க ஸ்ரீசாயிபாபாசவ நிதறந்திருக்க ஊர் வந்து சசர்ந்தனர்.

டாக்டர் ஹத்சததவச் சந்தித்து நடந்ததத விவரித்த சாவ்லராம், பாபா தந்த ஊதிப் சபாட்டலத்ததயும் சகாடுத்தார். அதனுள் ஒரு ரூபாய் நா யம் இருப்பததயும் கண்ட ஹத்சத சமய்சிலிர்த்துப் சபானார். பரவசத்துடன் பாபாவின் திருவுருவப் படத்தத ஏறிட்டார்...

'நீங்கள் என் ஆதரவுக்காகவும் உதவிக்காகவும் என்தன சவண்டினால், அதவ அதனத்ததயும் உடசன சசய்து சகாடுப்சபன். உங்கள் விருப்பங் கதள நிதறசவற்றுவசத என் முதல் சவதல'

- ஸ்ரீசாயிபாபாவின் அருளுதர மனதில் ஒலிக்க, கண் ரீ் மல்க கரம்கூப்பி நின்றார் ஹத்சத! குதறசயான்றும் இல்தல!

நந்தி அடிகள்

ஸப்த சகாடி - மஹா மந்திராச் சித்த-விப்ரம்ச-காரகா: I

ஏக ஏவ மஹா மந்த்சரா குருநித்யக்ஷர-த்வயம் II

- ஸ்ரீகுருகீதத (3-63)

சபாருள்: ஏழு சகாடி மகா மந்திரங்கள் சித்தத்ததசய

பிரமிக்கச் சசய்வன. ஆனாலும், 'குரு' என்ற இரண்டு எழுத்சத மகா மந்திரம் ஆகும்!

பூனா(புசன)வின் பிரசித்திப் சபற்ற ஸ்ரீசகாசமஸ்வரர்

ஆலயத்துக்கு வந்திருந்தார் சிதம்பரராவ் காட்கில். பரபரப்பான அரசுப் ப ி மற்றும் நிம்மதியற்ற குடும்பச் சூைலால் அல்லல்பட்டுக் சகாண்டிருந்த காட்கிலுக்கு, நிம்மதி தரும் இடமாக இருந்தது இந்தக் சகாயில்.

அன்று, சகாயிலில் சந்நியாசி ஒருவதரக் கண்டார். அருகில் சசன்று வ ங்கியவர், ''ஸ்வாமி, எனது பிரச்தனகள் தீர; நிம்மதி கிதடக்க அருளுங்கள்'' என்று சவண்டினார்.

அவதரப் பார்த்துப் புன்னதகத்த சந்நியாசி, ''அப்பசன, அதனத்து வித மகிழ்ச்சிதயயும் தர வல்லது, 'குரு' என்ற மந்திரச் சசால்சல! அத்ததகய சற்குரு ஒருவர் ஷீர்டியில் இருக்கிறார். அவதர தரிசனம் சசய்; நிரந்தர நிம்மதி கிதடக்கும்'' என அருளினார்.

இதத, சதய்வ வாக்காகசவ கருதிய காட்கில், ஷீர்டிக்குச் சசல்ல தீர்மானித்தார். அங்சக ஆசிரியராக ப ிபுரியும் நண்பர் மாதவராவ் சதஷ்பாண்சடதவ சந்தித்தால், ஷீர்டி மகாதன தரிசிக்க அவர் உதவி சசய்வார் என்று எண் ியபடி, அலுவலகப் ப ியாளர் ஒருவதர உடன் அதைத்துக் சகாண்டு கிளம்பினார். வைியில், ஷீர்டி மகானுக்குச் சமர்ப்பிக்க பாதாம்பருப்பு, கற்கண்டு, பைம் ஆகியவற்தற வாங்கி தவத்துக் சகாண்டார்.

விதரவில் அவர்கள் ஷீர்டியில் இருந்த சதஷ் பாண்சடவின் இல்லத்தத அதடந்தனர். மகிழ்ச்சியுடன் வரசவற்றார் சதஷ்பாண்சட. அவரிடம், ''இந்த ஊரில் மகான் ஒருவர் இருக்கிறாராசம? அவதர தரிசிக்கும்படி எங்கள் ஊர் சிவன் சகாயிலில் இருந்த சந்நியாசி ஒருவர் கூறினார்'' - நண்பரிடம் விவரித்தார் காட்கில்.

சதஷ்பாண்சடவுக்கு வியப்பு. ''அப்படியரு மகான் இங்கு இருப்பதாகத் சதரியவில்தலசய!'' என்றார்.

''என்ன ஆசிரியசர... பூனாவில் உள்ள சந்நியாசி ஒருவருக் குத் சதரிந்த மகான், உன் கண் ில் படவில்தலயா?'' என்று சகலியாகக் சகட்டார் காட்கில்.

அப்சபாதுதான் சதஷ்பாண்சடவுக்கு ஒரு விஷயம் புலப்பட்டது. 'ஷீர்டி மசூதியில் வாழும் அந்த தபத்தியத்தத- பக்கிரிதயக் குறித்துதான் காட்கில் சகட்கிறார்' என்று எண் ியவர், ''நண்பசர... இந்த ஊர் மசூதியில் இருக்கும் பக்கீதரப் பற்றி சகட்கிறரீ் என்று நிதனக்கிசறன். அவதரயா மகான், சயாகி என்சறல்லாம் பூனாவில் சபசிக் சகாள்கிறார்கள்? சரி... வாரும் சபாய் பார்க்கலாம்'' என்றபடி மசூதிதய சநாக்கி நடக்க ஆரம்பித்தார். காட்கிலும் அவரது ப ியாளரும் சதஷ் பாண்சடதவப் பின்சதாடர்ந்தனர்.

மசூதிக்குள், அக்னி குண்டத்தில் சுள்ளிகதளப் சபாட்டுக் சகாண்டிருந்தார் ஸ்ரீசாயிபாபா. இவர்கள் மூவரும் அவதர சநருங்கியதும், ''ஓய்... வாத்தியாசர! உம்தமப் சபான்றவருக்கு, இந்த தபத்தியக்கார பக்கிரி வசிக்கும் இடத்தில் சவதல இல்தலசய... சபாய் விடும் சவளிசய!'' என்றார்.

சதஷ்பாண்சடவுக்கு அதிர்ச்சி! பாபாதவப் பற்றி யார் யாசரா சசான்னதத எல்லாம் நம்பி, மசூதி பக்கசம ததலகாட்டாதவர் சதஷ்பாண்சட. இன்றும் நண்பருக்காகசவ இங்கு வந்தார். அப்படியிருக்க... தான் சசான்னதும் நிதனத்ததும் இவருக்கு எப்படித் சதரிந்தது என்ற வியப்பு அவருக்குள்!

இதற்குள் காட்கிதல ஏறிட்ட ஸ்ரீசாயிபாபா, ''என்தனப் பற்றி சசான்னாசன ஒரு சந்நியாசி... அவன் காலில் சபாய் விழும். அவன்

சசான்னதத நம்பி ஷீர்டிக்கு வந்தவருக்கு, சநசர இங்கு வரத் சதரியாசதா? இந்த வாத்தியாரிடம் விசாரித்து விட்டுத்தான் வர சவண்டுசமா? உமக்கும் இங்கு சவதல இல்தல!'' என்று சத்தம் சபாட்டார்.

காட்கில் திதகத்தார். 'தாஷ்பாண்சட அலட்சியப்படுத்தியததயும், சந்நியாசி கூறியததயும் சநரில் பார்த்தவர் சபால் சசால் கிறாசர... இவர் மிகப்சபரிய மகான்!' என்று கருதியவர், சாயிபாபாதவ சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து நமஸ்கரித்தார்.

''சுவாமி! நாங்கள் சபததகள். நீங்கள்தான் எங்கதள மன்னித்துக் காப்பாற்ற சவண்டும்'' என்று சவண்டினார்.

பரிவுடன் காட்கிலின் சதாதளத் சதாட்டுத் தூக்கிய ஸ்ரீசாயிபாபா, ''சபாகட்டும்... நீ என் மனிதன். எனக்காக வாங்கி வந்தாசய... பாதாம்பருப்பு, கற்கண்டு, வாதைப்பைங்கள்... எல்லாம் எங்சக? சகாடு!'' என்றார்.

உடசன ப ியாளரிடம் இருந்த சபாருட் கதள வாங்கி, அவற்றுடன் ஒரு ரூபாய் நா யத்ததயும் கா ிக்தகயாக தவத்து சமர்ப்பித்தார் காட்கில். எல்லாவற்தறயும் எடுத்து பக்கத்தில் தவத்துக் சகாண்ட பாபா, ஒரு ரூபாய் நா யத்தத காட்கிலிடம் தந்தார். ''இதத, வடீ்டு பூதஜ அதறயில் தவ'' என்று அருளினார்.

பயபக்தியுடன் நா யத்தத வாங்கி பத்திரப்படுத்திய காட்கில், பாபாவிடம் ஆசி சபற்றுக் சகாண்டு ஊருக்குத் திரும்பினார். அவரது பிரச்தனகள் சமள்ள சமள்ள கா ாமல் சபாயின!

சற்குருவின் துத யிருக்க, குதறயன்றும் இல்தல!

சதாசிவராவ், ஷீர்டி பாபாவின் மீது அளவற்ற பக்தி சகாண்டவர். சவதல

சசய்த நிறுவனத்தில் இருந்து விலகியவருக்கு, உடசன சவறு சவதல கிதடக்கவில்தல. இதனால் கஷ்ட ஜவீனம் நடத்தி வந்தார் சதாசிவராவ். இந்த நிதலயில், ஷீர்டிக்குச் சசன்றால் மனதுக்கு ஆறுதல் கிதடக்கும் என்று மதனவி கமலாவுடன் ஷீர்டிக்குச் சசன்றவர், அங்சகசய சில நாட்கள் தங்கினார்.

துவாரகாமயியில் பக்தர்கள் பலருடன் சசர்ந்து பஜதனயில் கலந்து சகாண்டதில், துன்பங்கதள மறந்சதசபானார்கள் தம்பதியர். ஓய்வு சநரங்களில், 'வருங்காலத்துக்கு என்ன வைி?' என்று கவதலயுடன் சபசிக் சகாண்டனர். ''நம் குைப்பத்ததசயல்லாம் பாபா தீர்த்து தவப்பார். கவதலப்படாசத!'' என்று உறுதிபடக் கூறினார் சதாசிவராவ்.

ஒரு வாரம் ஓடியசத சதரியவில்தல. 8-ஆம் நாள், பம்பாய்க்கு (மும்தப) சசன்று, அங்கு ஏசதனும் சவதல சதடலாம் என்ற முடிவுடன், பாபாதவ நமஸ்கரித்து விவரம் சசான்னார் சதாசிவராவ். இததக் சகட்டதும் சாயிபாபா, அவரின் சதாளிதன சமள்ளத் தட்டிக் சகாடுத்தார். ''நல்ல சயாசதனதான். ஆனால், ஒன்று சசய்; பூனாவில் உள்ள உன் நண்பதனப் பார்த்துவிட்டுப் பிறகு பம்பாய்க்குச் சசல்'' என்று சசால்லி, ஆசீர்வதித்து அனுப்பிதவத்தார்.

மதனவி கமலாவுடன் ஷீர்டியில் இருந்து கிளம்பினார் சதாசிவராவ். அப்சபாது அவரின் மதனவி, ''பய ச் சசலவு அதிகமாகுசம! இந்நிதலயில், பூனா சபாகச் சசால்கிறாசர பாபா?'' என்றாள். உடசன அவர், ''உண்தமதான். ஆனாலும் பாபாவின் வார்த்ததப்படிசய பய ிப்சபாம்'' என்று உறுதியாகத்

சதரிவித்தார்.

அதன்படி பூனாவுக்கு வந்தவர்கள், நண்பதரச் சந்தித்து அவரது வடீ்டிசலசய தங்கினர். சவதல இைந்தது முதல் பாபாவின் அறிவுதரப்படி பூனாவுக்கு வந்தது வதர அதனத்ததயும் நண்பரிடம் விவரித்தார் சதாசிவராவ். அத்துடன், விடிந்ததும் பம்பாய்க்குக் கிளம்புவ தாகவும் சதரிவித்தார்.

மறுநாள், திடீசரன சயாசதன வந்தவராக நண்பர் ஓடி வந்து சதாசிவராவிடம், ''பூனாவில் பிரபலமான ராஜா பகதூர் மில் முதலாளி எனக்கு நல்ல பைக்கம். அவருதடய சதாைிற்சாதலக்கு சமசனஜர் பதவிக்கு நல்ல ஆள் சவண்டும் எனக் சகட்டிருந்தார். நாம் அவதரச் சந்திப்சபாம். ஒருசவதள... இங்சக சவதல கிதடக்காதபட்சத்தில், பம்பாய்ப் பய ம் குறித்துப் பிறகு சயாசிக்கலாம்'' என்று கனிவுடன் சசான்னார். சதாசிவராவும் சம்மதித்தார்.

பிறகு, இருவரும் மில் முதலாளிதயச் சந்தித்தனர்.சதாசிவராவ் குறித்து நண்பர் விளக்க... அந்த முதலாளிக்கு சதாசிவராதவ சராம்பசவ பிடித்துவிட்டது. ''சதாைிலாளர் கதளப் பரிவுடனும் பாசத்துடனும் சவதல வாங்குங்கள். பைகுவதில் இனிதம காட்டுங்கள். என்ன... இந்தப் ப ிதய ஏற்க விருப்பம்தாசன?!'' என்று சகட்டார் அந்த முதலாளி. இததக் சகட்டதும், 'இத்ததன நாள் பட்ட கஷ்டத்துக்குப் பலன் கிதடத்து விட்டசத!' என சநகிழ்ந்துசபானார் சதாசிவராவ்.

மில்தல விட்டு சவளிசய வந்ததும் நண்பரின் தகதயப் பற்றிக்சகாண்டு, கண் ரீ் சபாங்க நன்றி கூறினார் சதா சிவராவ். உடசன நண்பர், ''எனக்கு எதற்கு நன்றி? பாபாவுக்குத்தான் நீ நன்றி சசால்லசவண்டும். அவர் சசால்லாது சபானால், நீ பூனாவுக்கு வந்திருப்பாயா? உனக்காக இங்சக சவதல ஒன்று காத்திருக்கிறது என்பதத பாபா அறிந்து, உன்தன வைி நடத்தியிருக்கிறார். அவருக்குச் சசால் உன் நன்றிதய!'' என்று சிலிர்த்தபடி சசான்னார் நண்பர். ஷீர்டி இருக்கும் திதச சநாக்கிக் தக கூப்பினார் சதாசிவராவ்.

முதலாளி சசான்னததக் சகட்டு தூக்கிவாரிப்சபாட்டது சந்சதாஷ் குமாருக்கு!

''தம்பி! உன் சவதலயில் எனக்கு முழுத் திருப்தி இல்தல. உன் தந்தத உங்கள் குடும்பத்தாதர விட்டு எங்சகா சசன்றுவிட்டதால், தற்சபாது உன் குடும்ப நிதலதய உத்சதசித்தும், உன் தாயார் மற்றும் தங்தகயின் நிதலதயக் கருதியும்தான் உனக்கு சவதல சகாடுத்சதன். ஆனால் நீசயா, சபாறுப்பாக சவதல சசய்யவில்தல. ஆகசவ, சவறு சவதல சதடிக்சகாள்'' என்றார் முதலாளி. இததக் சகட்டதும், விக்கித்து நின்றான் சந்சதாஷ்குமார்.

இவனுதடய தந்தத தவத்தியலிங்கம், வியாபாரத்தில் ஏற்பட்ட மிகப் சபரிய நஷ்டத்தால், வாங்கிய கடதனத் திருப்பித் தரமுடியாமல் திண்டாடினார். இதில் மனம் குறுகிப் சபானவர், ததலமதறவாகிவிட... அப்சபாது சந்சதாஷ்குமார், பள்ளி இறுதி வருடம் படித்து வந்தான். அந்தச் சிறிய வயதிசலசய, தாயாதரயும் தங்தக அமுதாதவயும் காப்பாற்ற சவண்டிய சபாறுப்பு அவனுக்கு வந்தது. நல்லசவதள... மூத்த சசகாதரியின் திரும த்தத அப்சபாசத முடித்துவிட்டார் தந்தத. தூரத்து உறவினரான ஞானசசகரன், சந்சதாஷ் குமாதர அதைத்து சவதலக்குச் சசர்த்துக் சகாண்டார்.

ஆத்மார்த்தமாக உதைத்தான் சந்சதாஷ் குமார். அவனது உதைப்தப சமலதிகாரிசய பாராட்டியும் இருக்கிறார். அப்படியிருக்க... முதலாளி இப்படிச் சசால்கிறாசர என்று குைம்பினான்; குமுறினான்!

மறுநாள், சவதலக்குச் சசல்லவில்தல. பல அலுவலகங்களில் சவதல சகட்டு, ஏறி இறங்கினான். ம்ஹூம்... கிதடக்கசவ இல்தல. அதலந்து ஓய்ந்த நிதலயில், மூத்த சசகாதரியின் வடீ்டுக்குச்சசன்று, அக்காளின் க வரிடம் ஏதும் சவதல சகட்டுப் பார்க்கலாம் என்று

எண் ியபடி, அம்பத்தூர் சநாக்கிச் சசன்றான்.

வைியில்... நதடபாததயில் ஸ்வாமி படங்கதள விற்றுக் சகாண்டிருந்தான் ஒருவன். அவற்தறப் பார்த்தபடிசய இரண்டு நிமிடங்கள் நின்றான் சந்சதாஷ்குமார். அந்தப் படங்களுக்கு நடுசவ, சவள்தள முண்டாசு மற்றும் ஜிப்பா அ ிந்தபடி, பாதற மீது அமர்ந்து, வலது காதல இடது கால் மீது தவத்துக்சகாண்டு, அருள் ததும்பும் கனிவான முகத்துடன் இருந்தவரின் திருவுருவப் படத்ததக் கண்டு சிலிர்த்தான் சந்சதாஷ்குமார். ''இவர் யார்?'' என்று சகட்க, ''இவர்தான் ஷீர்டி சாயிபாபா. கலியுகத்தின் கண்கண்ட சதய்வம்'' என்றான் கதடக்காரன். கூடசவ, ஷீர்டிபாபாவின் படம் ஒன்தற எடுத்து, அவனிடம் நீட்டினான். ஆனால், தயங்கித் தவித்தான் சந்சதாஷ்குமார். ''அம்பத்தூருக்குப் சபாவ தற்குத்தான் காசு இருக்கிறது'' என்று சமள்ளத் ததலகுனிந்தவாறு சசான்னான். ''தம்ப!ீ ஆர்வமா சகட்டீங்கசளனு எடுத்துட்சடன். பரவாயில்தல; இதத பாபாசவ உங்களுக்குத் தரச் சசான்னதா நிதனச்சுக்கசறன். ப ம் சவண்டாம்; வாங்கிக்குங்க'' என்று கதடக் காரன் சசால்ல... வியப்சபாடு நன்றி சசால்லி, அந்தச் சின்னஞ்சிறிய படத்தத வாங்கி, சட்தடப் தபயில் தவத்துக் சகாண்டான் சந்சதாஷ்குமார்.

அடுத்து, அம்பத்தூரில் உள்ள அக்கா வடீ்டுக்குச் சசன்றவன், அவளிடம் தன் பாக்சகட்டில் இருந்த சாயிபாபாவின் திருவுருவப் படத்ததக் காட்டி, அந்தப் படம் வந்த கதததய விவரித்தான். அததக் சகட்டதும் சநகிழ்ந்த சசகாதரி, ''சடய்... பாபாவின் அனுக்கிரகம் உனக்குப் பரிபூர மாக இருக்கிறது. இங்சக... அம்பத்தூரில் உள்ள பாபா சகாயிலுக்குச் சசன்று, பிரார்த்ததன சசய்துவிட்டு வா!'' என்று அனுப்பி தவத்தாள்.

தன்தன ஏசதா ஒரு சக்தி வைிநடத்துவதத சந்சதாஷ் குமார் உ ர்ந்தான். பாபா சகாயிதல அதடந்தவன்,

அைகிய, சபரிய அளவிலான பாபாவின் திருவுருவப் படத்ததக் கண்டு சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து நமஸ்கரித் தான். ''பாபா! எனக்கு எந்தத் துத யும் இல்தல. நீங்கள்தான் என்தனக் காக்க சவண்டும்'' என்று கண் ரீ் மல்க சவண்டினான். அப்சபாது, சபரியவர் ஒருவர் அவனது சதாதளப் பற்றினார். திரும்பிப் பார்த்தான். ''தம்ப!ீ பாபாவிடம் சர தடந்து விட்டாய் அல்லவா! இனி, உன்தன அவசர பார்த்துக்சகாள்வார்'' என்று சசால்லிவிட்டுச் சசன்றார் அவர். சந்சதாஷ்குமார் பின்னர் அக்கா வடீ்டுக்குச் சசன்று சாப்பிட்டுவிட்டுத் தன் வடீ்டுக்குத் திரும்பினான்.

அவனுதடய தாயார், ''ஏசதா ரிஜிஸ்தர் தபால் வந்திருக்கு; என்னன்னு பாருப்பா'' என்று கவர் ஒன்தற நீட்டினாள். கவதரப் பிரித்துப் படித்தவனுக்கு முகம் முழுவதும் பிரகாசமாயிற்று. சநர்கா லுக்கு வரச்சசால்லி, நிறுவனம் ஒன்றில் இருந்து வந்திருந்தது கடிதம்!

சநர்கா லில் கலந்து சகாண்ட நூறு சபரில் ஒன்பது சபதரத் சதர்வு சசய்தது நிர்வாகம். அந்த ஒன்பது சபரில் சந்சதாஷ்குமாரும் ஒருவன்! சட்தடப் தபயில், உள்ளங்தக அளவில் இருந்த பாபாவின் திருவுருவப் படத்தத எடுத்துக் கண்களில் ஒற்றிக்சகாண்டு, அதத அப்படிசய சநஞ்சில் பதித்தபடி, பஸ்ஸில் பய ித்தான் சந்சதாஷ்குமார்!

கா வல் லார்க்கவன் கண் ின் ம ிஒக்கும்

கா வல் லார்க்குக் கடலின் அமுசதாக்கும்

சப வல் லார்க்குப் பிதைப்பிலன் சபர்நந்தி ஆ வல் லார்க்சக அவன்துத யாசம

- திருமந்திரம் (2823)

சபாருள்: அருள்வைி நின்று தன்தனக் கா விதைபவர்கதள கண் ின் ம ியாகக் கருதி, அவர்களுக்கு துத நின்று தன்தனக்

காணுமாறு சசய்வார் இதறவன். இத்ததகய அருளாளர்களுக்கு, கடலில் சதான்றிய அமுசதன வாழ்வளிப்பார். தன்தன வைிபடுசவாதர தவறாமல் காப்பார்; தக்க துத யாக இருந்து அருள்வார்.

திருவண் ாமதல மாவட்டம்- சபாளூதரச் சசர்ந்தவர் காசிமல்லி நாயுடு. சுதந்திரப் சபாராட்ட தியாகி. தீவிர

சாயிபாபா பக்தரான அவருக்கு தற்சபாது வயது 92.

ஏற்சகனசவ ஷீர்டிதய தரிசித்திருந்தாலும் மீண்டும் ஒருமுதற சசல்லசவண்டும் என்று காசிமல்லி நாயுடுவுக்கு நீண்டநாளாக ஆதச. ஆனால், அவரின் வயதத மனதிற்சகாண்டு... 'இனி, அவ்வளவு தூரம் உங்களால் பய ிப்பது கடினம்' என்று அவரது வடீ்டார் சம்மதிக்க மறுத்துவிட்டனர்.

நாயுடுவின் மகன், சசன்தன பச்தசயப்பன் கல்லூரியில் சபராசிரியராகப் ப ிபுரிந்தார். இவரின் நண்பர் சபராசிரியர் திருவள்ளுவனும் ஸ்ரீசாயிபாபா பக்தர். இவதர, ஷீர்டிக்கு அதைத்துச் சசன்றசத நாயுடுதான். அதன்பிறகு வசயாதிகம் கார மாக நாயுடுவால் ஷீர்டிக்குச் சசல்ல இயலவில்தல. ஆனால், திருவள்ளுவன் அடிக்கடி ஷரீ்டிக்குச் சசன்று வந்தார்; அங்குள்ள நிர்வாகிகள் பலரும் அவருக்கு நன்கு அறிமுகமாகிவிட்டார்கள்!

ப ியில் இருந்து ஓய்வுசபற்ற வள்ளுவன், சசன்தன- தி.நகர், வாசன் சதருவில் இருக்கும் ஸ்ரீசாயிபாபா சகாயிதல நிர்வகிக்கும் சபாறுப்தப ஏற்றார். மாதந்சதாறும் சாயிபாபா பக்தர்கதள ஷரீ்டிக்கு அதைத்துச் சசல்வது அவரது வைக்கம்.

இந்த நிதலயில், தந்ததயின் விருப்பத்தத நிதறசவற்ற வள்ளுவனின் உதவிதய நாடினார் நாயுடுவின் மகன். ஆனால், தி.நகர் பாபா சகாயிலின் விைாப் ப ிகளால் சவறு எங்கும் நகரக்கூட முடியாத நிதல வள்ளுவனுக்கு! தன்தன முதன்முதலில் ஷீர்டிக்கு அதைத்துச் சசன்ற நாயுடுதவ நம்மால் இப்சபாது அதைத்துச் சசல்ல முடியவில்தலசய... என வருந்தியவருக்கு, சட்சடன்று ஓரு சயாசதன. அவருக்கு திலீபன் என்சறாரு நண்பர் இருந்தார். சபரியவர் நாயுடுதவ கவனமாக ஷீர்டிக்கு அதைத்துச் சசன்று தரிசனம் சசய்து தவப்பதற்கு திலீபசன சரியானவர் என்று முடிவு சசய்தார் வள்ளுவன். அதற்கு திலீபனும் சம்மதித்தார்.

நல்லசதாரு நாளில் சபரியவருடன் ஷரீ்டிக்கு பய ப்பட்டார் திலீபன். ஆனால், அங்சக அவருக்கு அதிர்ச்சி காத்திருந்தது!

ஷீர்டியில்... யாதர எதிர்பார்த்துச் சசன்றிருந்தாசரா, அந்த அதிகாரி இல்தல. அலுவலகப் பலதகயில் இருந்த அறிக்தகதயப் படித்தவருக்குக் கூடுதல் அதிர்ச்சி! 'சனி- ஞாயிறுகளில் எவருக்கும் விசசஷ அனுமதி கிதடயாது' என்று அறிவிக்கப்பட்டிருந்தது. மாதல தரிசனத்துக்கு அனுமதிச் சீட்டு வைங்கும் அலுவலரும் இவருக்குத் சதரிந்தவர்தான். அவரிடம் விசாரித்தால்... ''சனி, ஞாயிறுகளில் கூட்டம் அதிகம் என்பதால், இந்த தினங்களில் முக்கிய பிரமுகர்களுக்கு வைங்கப்பட்டு வந்த விசசஷ அனுமதி இனி கிதடயாது என சமலதிகாரிகள் அறிவித்துவிட்டனர்'' என்றார்.

திலீபனுக்கு தர்மசங்கடம்! மறுநாள், சபரியவர் நாயுடுவுக்கு 92-வது பிறந்தநாள். விஷயம் சதரிந்தால் வருத்தப்படுவார் என்பதால், அவரிடம் எதுவும் சசால்லாமல், அன்று மாதலயில், பாபாவின் சமாதி மந்திர் சகாயிலில் தரிசனம் சசய்து தவத்தார் திலீபன்.

ஸ்ரீசாயிபாபாதவ தரிசித்தசபாது, ''பாபா! இந்த முதியவர் தன் பிறந்தநாதள உன்னுதடய மந்திரில் சகாண்டாட ஆதசப்பட்டு வந்துள்ளார். ஒருசவதள நாதள தரிசனம் சசய்ய இயலாத நிதல வந்தால், இவர் எப்படித் தாங்கிக் சகாள்வாசரா சதரியவில்தல. நீங்கள்தான் அருள்புரிய சவண்டும்' என்று பிரார்த்தித்துக் சகாண்டார்.

மறுநாள் காதல! சாயிபாபா மந்திர் அலுவலர் குடியிருப்புக்கு, தனக்குத் சதரிந்த ஓர் அதிகாரியின் வடீ்டுக்குச் சசன்றார் திலீபன். அதிகாரியும் அவரின் மதனவியும் மகிழ்ச்சியுடன் இவதர வரசவற்று உபசரித்தனர். அவர்களிடம் தனது இக்கட்டான நிதலபற்றி விவரித்தார் திலீபன்; தனக்கு ஏதாவது உதவி சசய்ய முடியுமா என்று அதிகாரியிடம் சகட்டார்.

''சனி, ஞாயிறுகளில் கூட்டம் அதிகரித்துவிட்டது. அனுமதிச் சீட்டு வைங்குவதிலும் பிரச்தனகள் வருகின்றன.எப்சபர்ப்பட்ட வி.ஐ.பி-யாக இருந்தாலும் அனுமதிச் சீட்டு வைங்கக்கூடாது என நிர்வாகம் முடிவு சசய்திருக்கிறது. இந்த நிதலயில் நான் எதுவும் சசய்ய முடியாது. என்தன மன்னியுங்கள்'' என்றார் அதிகாரி. அவரது நிதலதமயும் திலீபனுக்கு புரிந்தது. அசத சநரம், இவ்வளவு தூரம் வந்து விட்டு சபரியவரின் விருப்பத்தத பூர்த்தி சசய்ய முடியாது சபாலிருக்கிறசத என்றும் கலங்கினார்.

எனசவ அதிகாரியிடம், ''அந்தப் சபரியவருக்கு அடுத்த வருடம் உயிருடன் இருப்சபாமா... மாட்சடாமா என்று பயம். மிகுந்த விருப்பத்துடன் வந்திருக்கிறார். தயவுசசய்து எப்படியாவது உதவி சசய்யுங்கள்'' என்று சவண்டினார்.

சற்று சயாசித்த அந்த அதிகாரி, ''சரி... நாதள காதல பத்ததர ம ிக்கு வாருங்கள், பார்க்கலாம்'' என்றார். திலீபனும் உற்சாகத்துடன் தனது அதறக்கு திரும்பினார்.

மறுநாள் காதல சரியாக பத்ததர ம ிக்கு, சபரியவருடன் அலுவலகத்தத அதடந்தார் திலீபன். அலுவலகத்தில் இருந்து சற்றுத் தள்ளி நின்றிருந்த அந்த அதிகாரி, விதரந்து வந்து சபரியவர் நாயுடுவின் தககதளப் பிடித்தபடி சமாதி மந்திருக்கு அதைத்துச் சசல்ல, திலீபன் பின்சதாடர்ந்தார்.

சமலதிகாரிதயக் கண்ட ஊைியர்கள், மறுப்சபதும் கூறாமல் சிறப்பு வைிதயத் திறந்துவிட்டனர். நாயுடுதவ ஸ்ரீசாயிபாபாவின் முன் நிறுத்தி, நன்கு தரிசனம் சசய்து தவத்தார். கண் ரீ்மல்க சாயிபாபாதவ வ ங்கித் துதித்தார் காசிமல்லி நாயுடு.

தரிசித்து முடித்ததும்... அர்ச்சகர் ஒருவர் பாபாவுக்கு அ ிவிக்கப்பட்ட மாதல, சால்தவ ஆகியவற்றுடன் வந்தார். சபரியவர் கழுத்தில் மாதலதயப் அ ிவித்து, சால்தவயும் சபார்த்தினார். பிரசாதமாக சதங்காய் மற்றும் 'உதி' சபாட்டலம் ஆகியவற்தறயும் சபரியவருக்கு வைங்கினார். நாயுடுவுக்கு மட்டற்ற மகிழ்ச்சி; 92-வது பிறந்த நாளில் பாபாவிடம் ஆசி வாங்கிவிட்ட திருப்தி அவருக்கு! தரிசனம் முடிந்து சகாயிலுக்கு சவளிசய வந்ததும், ''என்ன... திருப்திதாசன?'' என்று புன்னதகயுடன் சகட்ட அதிகாரி, இவர்களிடம் விதடசபற... முதியவர் நாயுடு கரம்கூப்பி நன்றி சசான்னார்.

திலீபனும் நன்றி சதரிவித்தார்... அதிகாரிக்கு மட்டுமல்ல, சபரியவருக்கு எந்தக் கஷ்டமும் தராமல் சவகு எளிதாக தரிசனம் தந்த ஸ்ரீசாயிபாபாவுக்கும்தாம்!

குருநாதர் ஷரீ்டி சாயிநாதனின் அருளாடல்கள் இப்படித்தான்... எவருக்கு, எப்படி, எப்சபாது எந்தவிதம் அருள் வைங்குவார் என்பது அவருக்கு மட்டுசம சதரிந்த ரகசியம்!

-