Υπάρχει αντιπαλότητα Αθήνας-Θεσσαλονίκης; Ναι υπάρχει. Και είναι μονόπλευρη, εκδη-λώνεται μόνο στη Θεσσαλονί-

κη. Μπορείτε να το συζητήσετε στα καφέ της παραλιακής και στην Αριστοτέλους. Στο

Κολωνάκι δεν έχουν να σας πουν τίποτα για αυτό. Η κόντρα δεν ξεκινάει από την αρπαγή του Κούδα (η αλήθεια είναι πως επρόκειτο για φυγή) ούτε από τα πυροτεχνήματα που ρίχνει στον πολιτικό ορίζοντα της πόλης ο Παναγιώτης Ψωμιάδης. Κάτι τέτοια θρέ-φουν την κόντρα, αλλά δεν τη δημιούργη-σαν. Στη «Θεσσαλονίκη», στο ιστορικό αρι-στούργημα του Μαρκ Μαζάουερ, η γέννηση της αντιπαράθεσης περιγράφεται με λεπτο-μέρειες. Το 1912, όταν ο ελληνικός στρατός μπήκε στη Θεσσαλονίκη, η εθνική υποδο-μή δεν κάλυπτε ούτε τα στοιχειώδη. Εκεί-

να τα χρόνια ήταν πιο εύκολο να πας από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη με πλοίο, παρά με σιδηρόδρομο. Και, εκ των πραγμάτων, η νέα Ελλάδα δεν γνώριζε, δεν μπορούσε καν να συζητήσει ιδέες περί αποκέντρωσης. Το κράτος είχε ως έδρα την Αθήνα, η Θεσσα-λονίκη είχε υπαχθεί στις «νέες χώρες». Οχι άδικα. Το ελληνικό στοιχείο της πόλης δεν ήταν ισχυρότερο απέναντι στο μουσουλμα-νικό και στο εβραϊκό. Ο ελληνικός στρατός δεν αντικατέστησε ούτε τον Οθωμανό δή-μαρχο. Μερικά χρόνια αργότερα, όταν οι πρόσφυγες άρχισαν να καταφθάνουν στην

πόλη, ο γραφειοκρατικός μηχανισμός της Αθήνας δυσφορούσε και, κυρίως, δεν έδει-χνε καμία εμπιστοσύνη στις τοπικές αρχές. Το χρήμα συγκεντρωνόταν στην πρωτεύου-σα και από εκεί ακολουθούσε δαιδαλώδη μονοπάτια για τη διανομή του στις περιφέ-ρειες. Αυτό το καθεστώς έκανε τους Θεσ-σαλονικείς παραπονούμενους. Δεν άλλαξε κάτι. Αντίθετα, η ελληνική γραφειοκρατία άρχισε να επανδρώνεται με πολιτικούς και στελέχη που αντλούσαν την καταγωγή τους από την Πελοπόννησο. Και οι Θεσσαλονι-κείς άρχισαν να γκρινιάζουν…

σουβλακι, μπουγατσα,ερωτασ

Για το μεγαλύτερο διάστημα του εικοστού αιώνα, η Θεσσαλονίκη είχε κάθε λόγο να αισθάνεται «ριγ-μένη» σε σχέση με την πρωτεύου-

σα. Πολλές φορές δίκαια, αλλά και πολλές φορές άδικα. Σταδιακά, οι Θεσσαλονικείς

άρχισαν να διεκδικούν ίση μεταχείριση από το κεντρικό κράτος, παραβλέποντας πως ως μέγεθος η πόλη τους αντιστοιχεί στο 25% του πληθυσμού που κατοικεί στο Λεκανοπέδιο. Είναι και το άλλο: η Θεσσαλονίκη έχει την ισχυρότερη «φωνή» από όλες τις πόλεις της περιφέρειας, είναι ο πομπός που μπορεί να κατακρίνει με ηχηρό τρόπο την ανισομέρεια στην εγχώρια περιφερειακή ανάπτυξη. Και ας μη ξεχνάμε το ποδόσφαιρο. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’60, η Θεσσαλονίκη άρχισε να υφίσταται την εύνοια των αθλητικών αρ-χών υπέρ των αθηναϊκών συλλόγων. Μπο-

ρεί, βέβαια, ο Κούδας να επέστρεψε στον ΠΑΟΚ από τον Ολυμπιακό με πραξικοπημα-τικό τρόπο, αλλά τη δεκαετία του ’70 έχασε πολλούς τίτλους λόγω της σκανδαλώδους μεταχείρισης που απολάμβαναν οι μεγάλοι της πρωτεύουσας. Είναι χαρακτηριστικό ότι εκείνη τη δεκαετία που ο «Δικέφαλος» διέ-θετε μία από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών κατέκτησε μόλις ένα πρωτάθλημα… Αναπόφευκτα, οι Θεσσαλονικείς, που δια-βάζουν τις τοπικές αθλητικές εφημερίδες τα τελευταία σαράντα χρόνια, διδάσκονται από τίτλους και άρθρα να αισθάνονται αδι-

κημένοι ακόμα και όταν δεν είναι. Βλέπετε, η αντιπαράθεση με την Αθήνα είναι το ιδα-νικό, το τέλειο άλλοθι για τους παράγοντες της πόλης. Πίσω από τους αφορισμούς κα-λύπτουν σε μεγάλο βαθμό την ανεπάρκειά τους, την υστέρηση σε καινοτομίες, την άρ-νησή τους να υποδεχθούν νέες ιδέες και νέ-ους ανθρώπους στο προσκήνιο. Σε όλα αυτά προσθέστε και την παραδοσιακά συντηρη-τική επιχειρηματική τάξη της πόλης και ως αποτέλεσμα θα λάβετε το πλήθος των χαμέ-νων ευκαιριών, τις εκατοντάδες καφετέριες και μία γκρίνια που δεν βγάζει πουθενά.

το αλλοΘι σε πολιτικΗ και αΘλΗτισμο

ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ

Η ΚΟΝΤΡΑ ΑΘΗΝΑΣ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΤΕΡΜΠΙ. ΚΑΙ ΑΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΜΥ-ΘΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΩΘΗΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΣΤΑ ΚΑΦΕ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΟΥΝ. ΟΧΙ ΑΔΙΚΑ… Από τον Κώστα Γιαννακίδη

ΠοΙοΥΣ ΣΥμφΕΡΕΙ

απο τΗΝ αρΧΗ του 20ού αιωΝα

1Επιτέλους, η σωστή παραγγελία εί-ναι «ένα σουβλάκι με πίτα» και όχι το «ένα πίτα καλαμάκι» (λες και σερβί-ρεται σε χυμό). Οι Θεσσαλονικείς

έχουν δίκιο. «Σουβλάκι» σημαίνει η μικρή σούβλα. Συνεπώς, δεν είναι δυνατό να ζητάς πίτα που να περιέχει γύρο και να την αποκα-λείς «σουβλάκι», είναι άτοπο και λάθος.

2Φυσικά και υπάρχει μπουγάτσα με τυρί, όπως υπάρχει και μπουγάτσα με κρέμα. Τα αστεία περί μπουγά-τσας είναι άστοχα, εκνευριστικά

και φανερώνουν άγνοια του αντικειμένου. Η έννοια της μπουγάτσας δεν προσδιορίζεται σε καμία περίπτωση από το περιεχόμενο, αλλά από το φύλλο και την παρασκευή.

3Η Θεσσαλονίκη είναι ερωτική πό-λη μόνο για τους Αθηναίους που έμαθαν να ανεβαίνουν Σαββατο-κύριακα, αναζητώντας κάποια

σχετική περιπέτεια. Υπό αυτήν την έννοια, αν το Βλαδιβοστόκ διέθετε διεθνή έκθεση, θα ήταν και αυτό μία ερωτική πόλη. Δικαί-ως οι Θεσσαλονικείς δυσφορούν.

ΥΠΑΡΧΕΙ μΠοΥΓΑΤΣΑ μΕ ΤΥΡΙ

06 ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ σάββατο 8 σεπτεμβρίου 2007 et•ReVIeW

ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΕξΗΓΗΣΕΙΣ

ΠΩΣ ΑΡΧΙΣΕ