Argonautikaperiodiek der W.S.R. Argo

Volu

me

4: Ju

li-ui

tgav

e

MC’s: toen en nuEeuwboek 100 jaar ArgoNieuw Argo gebouw

en Oud Argo

2013

1

InhoudsopgaveRedactioneel

Dit – 8ste – nummer van de Argonautika staat wederom in het teken van het 100-jarige bestaan van Argo. We bekijken ditmaal de ontwikkeling

van het materiaal gedurende die jaren. De redactie heeft gesproken met oude materiaalcommissarissen uit 1962, 2002 en 2010 en zo de veranderingen in kaart gebracht.

Bij het lezen van deze Argonautika is het nieuwe gebouw officieel geopend en volledig in gebruik genomen. Er is een fotoreportage aan het nieuwe gebouw gewijd zodat ook de (oud-)leden die het gebouw nog niet hebben kunnen aanschouwen een kijkje kunnen nemen.

Ook vindt u in de rubriek ‘Kort nieuws’ de verslagen van de Batavierenrace die april jl. voor het eerst door een Argoteam is gelopen en over Martijn Weterings die een poging deed voor een 24-uurs ergometermarathon. U vindt ook een bericht over de Argotentoonstelling in het museum de Casteelse Poort.

Wij doen graag nog een keer een oproep voor in ‘De Oude Doos’. Heeft u iets leuks, opmerkelijks of interessants voor deze rubriek, laat het weten aan de redactie.

We hebben afscheid genomen van één van onze redactieleden. Niek Kievit is op stage en aan het afstuderen. We bedanken Niek voor de inzet en tijd die hij heeft gegeven aan de vele Argonautika’s.

De redactie is op zoek naar nieuwe leden. Heeft u interesse om mee te werken aan de volgende Argonautika, schroom niet contact op te nemen met de redactie.

Heel veel leesplezier toegewenst!

Omslag: Botenbaas Adrie Brouwer repareert een houten boot

3

ARGONAUTIKA

Nieuw gebouw

4 Lustrum symposium

7 Materiaalcommissaris: toen en nu

12 Elfstedentocht

13 Lustrumboek

16 Argo Sprint Bokaal

2

Inhoudsopgave

Beste Argonauten en Oud Argonauten,

Iedereen die al wat langer op Argo loopt, heeft door de jaren heen de vloot zien veranderen. Over 100 jaar bekeken zal die verandering nog groter zijn. Voor een roeivereniging is, naast de roei(st)ers, het materiaal natuurlijk een zeer belangrijke factor. Zo belangrijk dat 25 jaar geleden het materiaal in het lustrumboek zelfs als groene draad fungeerde.

Toch is het materiaal niet altijd doorslaggevend. In mijn tijd op Argo coachte ik samen met Max Kruisse een 2-. Helaas was de boeg niet altijd even goed oplettend waardoor een aanvaring op het kanaal voor een aanzienlijke schade zorgde voor de 2- maar ook voor de 1x die ze hadden geraakt. Als coaches leek het ons een goed idee dat de roeiers eerst maar eens moesten bewijzen dat ze een andere wedstrijdboot waard waren. De eerstvolgende wedstrijd is de toer 2- opgeladen. Een lekje werd vakkundig met een stukje tape gedicht en ….blik was het resultaat.

Bij minder resultaat zijn we snel geneigd de schuld bij het materiaal te leggen. Een mechanisme dat - denk ik - al meer dan 100 jaar oud is. Bovenstaande situatie laat zien dat het ook anders kan zijn. Een blik is altijd de verdienste van de roeier(s).

Argo kan trots zijn op haar vloot. Er wordt al jaren structureel in de vloot geïnvesteerd en ook als Oud Argo hebben we daar geregeld een steentje aan kunnen bijdragen. In dit nummer worden we meegenomen in de verhalen van 100 jaar materiaal van de materiaalcommissarissen. Ik zie er naar uit om de ontwikkelingen en de sterke verhalen, die daar vaak mee samengaan, te lezen.Wanneer u deze Argonautika ontvangt, hebben we de reünistendag op 2 juni achter de rug. Het lustrumwedstrijd weekend hebben we dan nog voor de boeg met op de vrijdagavond, traditioneel, de Argo Sprint en aansluitend op zaterdag en zondag de Argo Lustrum / NSRF Slotwedstrijden. Dat lijkt me een mooie gelegenheid om met u terug te blikken op de reünistendag en te genieten van het roeien.

Ik wens u veel leesplezier.

Met groene groet,Namens het Oud Argo bestuur, Elte-Jan Visser

3 47 1213 16

Waerde Argonauten en Oud Argonauten,

‘Argo bouwt voor de toekomst’ is de leus waarmee Argo 6 jaar geleden begon met een plan voor de Renovatie van het botenhuis. Afgelopen maart was het na al die jaren dan eindelijk zover: de realisatie van het nieuwe gebouw van Argo is een feit! Een mijlpaal voor de W.S.R. en een prachtig resultaat waar met zijn allen erg trots op kunnen zijn. De vele Argonauten en Oud Argonauten die hebben bijgedragen aan het realiseren van het nieuwe gebouw wil ik daarvoor heel hartelijk danken. Zonder jullie was dit niet gelukt. Daarnaast wil ik mijn bewondering uitspreken voor het werk wat de Renovatiecommissie de afgelopen jaren gedaan heeft. Ook zonder jullie was dit zeker niet gelukt. Ik vind dat jullie enorm trots kunnen zijn op het behaalde resultaat.

Een nieuw gebouw, ontworpen en ingericht op het veelzijdige gebruik en de wensen van de huidige generatie Argonauten, maakt het mogelijk de Argonauten van nu en die van de toekomst een prachtige tijd te laten beleven op Argo.

Op 2 juni jl. vond de Reünistendag plaats: een dag voor de Oud Argonauten om alle bekenden van weleer te ontmoeten, maar ook om samen met de Argonauten het 100-jarig bestaan van onze vereniging te vieren. Een bijzondere gebeurtenis op deze dag is de benoeming van een bijzondere Oud Argonaute tot erelid van Argo. Rianne Meester-Broertjes, jarenlang zeer betrokken en toegewijd in de roeiwereld is daarmee het eerste vrouwelijke erelid van Argo. Rianne, enorm bedankt voor al die jaren dat je Argo vertegenwoordigd hebt in roeiend Nederland!

Over roeiend Nederland gesproken: op vrijdag 5, zaterdag 6 en zondag 7 juli vinden de Argo Lustrum wedstrijden plaats op de Bosbaan en ik hoop van harte iedereen daar te mogen treffen!

Met groene groet,

Rieks de RinkVoorzitter der W.S.R. Argo

Het nieuwe gebouw van W.S.R. Argo is in gebruik genomen. Onder leiding van de RenovaCie en bestuur De Rink is er van september 2012 tot mei 2013 gebouwd. Het leeuwendeel is gedaan door vakmannen, maar in de laatste maanden kwam er steeds meer kluswerk voor de leden bij.

De kantine van het gebouw biedt - vanuit brand-veiligheidseisen - ruimte voor 275 personen. De stevige bar heeft een dik blad en een steunbeugel. De tap en de keuken zijn van alle gemakken voorzien. De NasCie is opgelucht dat ze haar eigen, gloednieuwe keuken mogen gebruiken, nadat ze lange tijd het eten van de keuken van W.S.V. Ceres naar de tijdelijke kantine hebben verscheept. Een ruime koelcel maakt de oude koelkasten overbodig. De oude koelkasten zijn verkocht.

De bestuurskamer is ruim opgezet. Voor het bestuur is dit een verademing na de tijdelijke bouwkeet. Bestuur de Rink is na de verhuizing hard doorgegaan met

werken. In de rest van het gebouw moet nog wat geklust worden. Er is een ruime vergaderruimte met vergadertafel. Er is een kleinere commissieruimte, waar de bokaal voor de Argo-sprint pronkt in het venster.

Het sanitaire gedeelte is hygiënisch, degelijk en gemakkelijk in gebruik. De toiletten zijn goed zuiver te houden. Een breed urinoir in de herentoiletten spoelt automatisch door de bewegingsdetector.

De houten banken in de kleedkamers hebben hun charme, met mooie rekken en haakjes voor tas en jas. De groene boot, het embleem van Argo, die in de douches is getegeld, is de kers op de taart: een eyecatcher.

Tijdens het officieuze ingebruikname feest op vrijdag 3 mei jl. zijn de eerste fusten leeggedronken. Een eerste pul is door Bavaria aan iedereen geschonken en de Lustrumcommissie heeft symbolische honderd consumpties weggegeven. DJ Trackpick heeft de muziek verzorgd. Het feestgebruis is tot in de vroege uren door gegaan.

Een klein, onoverkomelijk nadeel van het gebouw is de warmte die ontstaat als je er met meer dan

3

3

Nieuw Argo gebouw200 personen staat te zweten. Dit is door barcommissaris Rob bij het Lentefeest behendig opgelost met een grote, gehuurde ventilator. Het feest is georganiseerd door het bestuur, samen met de FACcie. Die Feest- en Activiteitencommissie is onlangs ontstaan uit de CompetiCie.

Kortom, niets dan lof voor het nieuwe gebouw. De officiële opening vond plaats op 2 juni 2013, op de Lustrum reünistendag.

Tekst: AMC / Foto’s: AMC, Paparacie

4

44

Een witte laag sneeuw bedekt Wageningen, terwijl de aula van de universiteit volstroomt met oude en jonge Argonauten en andere geïnteresseerden. Er is veel belangstelling voor het Lustrum Symposium “de sleutel tot succes” en de aanwezigen genieten van de eigen gemaakte Argo cake. De symposium commissie heeft een mooi programma opgezet met een roeister uit de Holland 8, een sportpsycholoog, een voedingsdeskundige en een oud roeier c.q. coach. Allen vertellen vanuit een specifieke insteek over de mogelijke sleutels tot het behalen van succes, met name in de roeisport. Het programma wordt aan elkaar gepraat door niemand minder dan Gerrit Hiemstra, zelf oud Argonaut en tegenwoordig veelvuldig te zien als weerman bij de NOS. Gerrit memoreert op ludieke wijze zijn eigen roeitijd bij Argo en zijn recente en hernieuwde start met roeien.

Annemiek de Haan trapt af met een vrolijk verhaal over veel trainen, hoe leuk dat is en hoe dit één van de sleutels is tot succes is. Ze vertelt over haar ervaringen in de Holland 8 en de weg daar naartoe. Als medaillewinnares op de Olympische Spelen van 2012 in Londen weet zij als geen ander wat het behalen van succes is. Zo vertelt Annemiek over haar intensieve trainingsschema’s, de spanning van seat-racing, concurrentie en competitie, motivatie, voedingssupplementen en de noodzaak van een gebalanceerde groep die naar elkaar toe groeit als roeivriendinnen.

Wim Keizer is sportpsycholoog en hij start met de uitspraak dat je tijdens de wedstrijd vooral niet naar je coach moet luisteren. Hij is van mening dat succes in hoge mate een kwestie is van je mentale conditie. Zijn marathonprestatie in New York heeft hij kunnen volbrengen omdat

hij zichzelf had voorgehouden dat hij op in de metro kon stappen als het niet meer ging. Uiteindelijk stelde hij die metro-stap steeds weer uit omdat er nog wel een volgende metro zou komen. Met deze mindset heeft hij de marathon uitgelopen hoewel hij volgens anderen daarvoor niet genoeg conditie had. Aan de hand van verschillende verhalen legt hij uit wat een roeier meemaakt tijdens de race en welke factoren hem of haar storen en uit de concentratie halen. Focus is naar zijn mening cruciaal voor succes en de roeier moet daarom niet afgeleid worden door commando’s en geschreeuw van de coach langs de baan.

Het grijze gebied tussen voeding en doping is het speelterrein van Renger Witkamp, professor Voeding en Farmacologie aan de Wageningen Universiteit en Research Centre. Hij is er van overtuigd dat voeding raakvlakken heeft met je functioneren en dus ook met sporten. Renger meldt dat zijn werkveld te maken heeft met termen als medicijnen, voedingssupplementen, (super)diëten, wonderpillen, en doping en de vraag wanneer stoffen in die categorieën vallen. Naar de mening van een aantal mensen leent de roeisport zich (gelukkig) niet voor doping omdat er in deze sport geen geld te verdienen valt. Daar staan echter wel de verhalen tegenover van de Bulgaarse dames die er uitzagen als mannen en de Russische vrouwen van jaren geleden. Hij erkent overigens dat voedingssupplementen zinvol zijn zoals rode bietensap, cafeïne, multi-vitaminen maar dat het deels een kwestie is van “tussen de oren” en omdat anderen het ook gebruiken. Naar zijn mening bestaan er geen wondervoedingsstoffen c.q. wondermiddelen tenzij het gaat over doping. Naar zijn mening zijn een gezonde basisvoeding, de goede genen en de juiste mentaliteit de succesfactoren.

De laatste spreker is Titus Weyschedé, Lid van verdienste van Argo. Titus is daarnaast coach van Argo en van nationale ploegen (geweest). Hij start met de uitspraak dat een nieuw botenhuis prachtig is maar dat je daarmee nog niet de Varsity wint. Hij memoreert zijn eigen roeiperiode en het succes op onder meer Henley. Goede basisvoorzieningen zoals coaches en boten zijn uiterst belangrijk maar in de kern gaat het om roeiers die 180% gemotiveerd zijn. Ook hij is van de leer dat fysieke conditie een sleutel voor succes is, maar dat de mentale conditie minsters zo belangrijk is. Eerstejaars roeiers coach je op de techniek en daarna gaat het om het coachen van de mentale conditie. Hij vraagt zich openlijk af wat er moet veranderen als de Argo de Varsity weer wil winnen. Zijn advies: koop Ondine en vestig je aan de Amstel, ga shoppen met je goeie roeier als die beter opgeleid kan worden bij een andere roeivereniging en met andere goeie roeiers, of koop een goeie roeier en win zo de Varsity!

Het slotstuk van het symposium is een heuse kunstveiling met werken van o.a. bootsman Adrie Brouwer en andere kunstenaars (kennissen van (oud) Argonauten). De veiling staat onder leiding van de bekende Wageninger en politicus Alexander Pechtold, die voor deze gelegenheid zijn oude beroep als veilingmeester weer even oppakt. In rap tempo komen de verschillende en sierlijke stukken voorbij. Bij de eerste werken wordt nog voorzichtig geboden, maar bij het laatste werk “Kracht” van Adrie Brouwer laten enkele oud Argonauten hun betrokkenheid bij de vereniging zien. Met verve slaat de heer Pechtold dit werk af voor € 650, geboden door Gerrit Meester. Gerrit doneert het schilderij direct aan Argo ter aankleding van het nieuwe gebouw.

Na de gezellige borrel met Wageningse hapjes en onverwachte ontmoetingen, rijk aan nieuwe ideeën en sleutels tot succes en de goede voornemens om elkaar weer te ontmoeten op de reünistendag op 2 juni a.s. keert een ieder huiswaarts.

Tekst: AMC / Foto: Paparacie

Lustrum symposium “de sLeuteL tot succes”

V.l.n.r.: Dagvoorzitter Gerrit Hiemstra en de sprekers Annemiek de Haan, Wim Keizer, Renger Witkamp en Titus Weyschedé.

ARGONAUTIKA5

Gyas-HunzeNadat ook de laatste ijsschotsen weggesmolten zijn, gaat de Gyas Hunze dit jaar – in tegenstelling tot het voorgaande jaar – wel op de oorspronkelijke datum door. De kou is echter nog niet weg, waardoor menig Argonaut en tegenstander goed ingepakt met thermo op de Groningse grachten verschijnt. Voor de eerstejaars is deze wedstrijd een goed meetpunt om te zien hoe fit men uit de winterperiode is gekomen. Voor de ouderejaars is het menens, want met deze wedstrijd worden de eerste punten van de NOOC Vlietbokaal verdeeld.

Omdat de botenwagen geparkeerd staat vlak bij het terrein van Gyas, kan er ruim warm geroeid worden door de ploegen. Zo’n 6 km hebben de roeiers in de benen voordat ze bij de start aankomen. Tijdens het warmroeien kunnen de roeiers nog om zich heen kijken en het markante Groninger museum, het historische stationsgebouw en de vele bruggen aanschouwen. Op de terugweg, tijdens de race zullen ze namelijk zo gefocusseerd (moeten) zijn dat ze geen aandacht kunnen hebben voor de omgeving.

Met een korte voorstart mogen de ploegen achter elkaar door de grachten snellen, waarbij inhalen toegestaan is. Dit is echter een riskante onderneming. Bij sommige bruggen gaat het voor enkele

ploegen dan ook mis en vindt een spektakel van in elkaar gehaakte palen plaats.

Helaas hebben de Argonauten nog niet de benodigde fitheid verkregen. De taarten gaan met andere verenigingen naar huis.

NOOC OpeningstoernooiHet kenmerkende beeld van 23 en 24 maart jl. is de roeier met blauwe vingers en sneeuw in zijn haar. Dat zware weer is voor TSR Vidar de reden om de eerste rondes af te gelasten en alleen de A-finales door te laten gaan. Het feest op zaterdagavond is uitbundig en er wordt veel gebrast rond de traditionele met vet ingesmeerde paal. Er worden geen taarten behaald.

Skoll cupIn het weekend van 13 en 14 april jl. vindt de Skoll Cup plaats. Dit is een wedstrijd waar geheel competitie- en clubroeiend Argo aan meedoet. Op zaterdagochtend vroeg vertrekt er dus een overvolle botenwagen richting de Bosbaan. Zoals is voorspeld, is de zaterdag regenachtig, maar goedgezinde roeiers maken dit helemaal goed! Verrassend op deze dag is de HClub8+. Zij komen goed mee met het veld en mogen verschijnen in de A-finale. Aan het eind van de dag mogen zij trots zijn op een 6e plek op de Skoll Cup.

Op de zondag is mooi weer voorspeld. Vol goede moed verschijnen de eerste roeiers rond een uur of half

8 met een zonnebril op, op de Bosbaan. Helaas zijn de weergoden ons niet heel gunstig gestemd en moeten de regenbroeken al gauw weer aan. Na het middaguur is er dan eindelijk het beloofde zonnetje en Argo roeit lekker! Al gauw kunnen alle Argonauten naar het erevlot rennen om daar te zingen voor Optima Forma. Die worden eerste in poule D4. Daarna kan er nog een keer gezongen worden voor R.I.S.K.. Die bereiken de eerste plek weten in poule H3. Argo stijgt dik in het klassement!

SRGAfgelopen 27 en 28 april jl. wordt de grote vrees van elke Competitiecommissaris en Tweede Materiaalcommissaris werkelijkheid: de Studenten Roeiregatta Groningen wordt geroeid te Harkstede! Elk jaar is het weer spannend: hoe veel wind staat er? Zijn de golven niet te hoog? En overleven onze boten de wedstrijd?

Eenmaal in Groningen aangekomen, staan we met verbazing te kijken: er is een stralende zon, een goede organisatie en een perfect gladde baan! Dit keer roeien alleen de eerstejaars deze wedstrijd, als onderdeel van de NOOC-bokaal. Maar liefst 13 Argoploegen reizen af naar Groningen om in de 1000 meter op de 6 ploegenbaan te knallen.

Op zaterdag is het de beurt aan de Heeren van poule 1, 3 en 6 en de Damesch van poule 5. In de ochtend vinden de voorwedstrijden plaats. De grote verrassing is de ploeg Tiet-a-tanic die als eerste over de finish komt en zich meteen kwalificeert voor de A-finale. Ook Dikke Schik weet veel ploegen achter zich te laten en kan zich klaar maken voor een A-finale. Na uren en uren wachten kunnen s ‘middags de

competitieseizoeN 2013

Tekst: AMC, Matty Baars / Foto’s: Matty Baars, Kleinmaerfijn

R.I.S.K. en Optima Forma na hun overwinning op de Skoll Cup

6

finales beginnen. De Heeren in poule 1 behalen een 2e en 4e plaats in de B-finale. Hierdoor behoren ze tot de top 10 van beste eerstejaars roeiers van Nederland! De spanning heeft er bij andere Argoploegen ingehakt. Zo laat in de middag lukt het net niet om de felbegeerde taarten binnen te slepen voor Argo.

Gelukkig is de sfeer en gezelligheid op de kant helemaal top en worden er weer goede verhalen verteld over Argo door de luidsprekers.

Na een knusse nacht doorgebracht te hebben in het ouderlijk huis van onze voorzitter, komt dag 2 van de compowedstrijden in het Noorden. De Damesch van poule 3 en 6 en de Heeren van poule 4 liggen op het strakke water van Groningen. De godinnen van het water zijn Lennie’s Ladies die zich direct in de A-finale weten te varen. Ook Dioscuri en Gaia gebruiken hun krachten goed en mogen door naar de A-finale. In de finales wordt er sterk geroeid door de Argonauten. Helaas net niet sterk genoeg maar wel tweemaal een 2e plek voor Argo en een promotie in de poules!

24-Uursrecordpoging ergometeren

De meeste roeiers hebben een haatliefde verhouding met de ergometer. Sommigen onder ons zijn echte ergometerbeulen; anderen zien het als een noodzakelijk kwaad en stappen als ze gestopt zijn met wedstrijdroeien nooit meer op zo’n ding. Argonaut Martijn Weterings behoort duidelijk tot de eerste categorie, want hij is wel te porren voor een 24-uursrecordpoging ergometeren. Februari jl. wordt de poging ondernomen, samen met twee kompanen. Helaas voor Martijn moet hij halverwege de sessie opgeven vanwege een blessure aan een pees in de lies. De twee anderen hebben de 24 uur wel uitgeroeid. Dat Martijn een echte ergometerbeul is, blijkt uit zijn verlangen om een dergelijk 24-uursrecordpoging vaker te gaan doen. Hij denkt aan om de één of twee jaar.

Tentoonstelling 100 jaar Argo

Ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van WSR Argo is in het museum de Casteelse Poort in Wageningen een tentoonstelling over de geschiedenis van Argo. De tentoonstelling is te zien van 1 april tot 29 september 2013.

Argo als relatiebemiddelbureau

In het honderdjarig bestaan van Argo zijn er veel liefdes ontstaan. Sommige kortstondig en niet langer durend dan één in- of uittraining. Maar er zijn ook veel duurzame relaties ontstaan. De verzendlijst van de Argonautika naar de oud-leden laat dat duidelijk zien. Van één zo’n stel kreeg Oud Argo een heel mooie motivatie voor een gift. Die willen we u niet onthouden.

“Deze zomer zijn wij 20 jaar bij elkaar en de eerste zoen was op de uittraining, na een zwempartij, in 1993. €100 voor elk gelukkig jaar, dat wij sindsdien hebben gehad, levert €2.000 op als bijdrage aan de verbouwing. Met vriendelijke , niet-meer-zo-groene groet, José en Jan-Ruud de Ruiter-Matthijsse”

Argoteam op de Batavierenrace

Voor het eerst is er dit jaar een team van de W.S.R. Argo bij de Batavierenrace. Het initiatief is genomen door secretaris Nicole van Riel. Marlijn van der Berg heeft de organisatie op zich genomen. De hardloopwedstrijd is onder andere door leden, die geblesseerd zijn en niet kunnen roeien, aangegrepen om een sportprestatie neer te zetten. Het Argo team, met nummer 299, eindigt op plaats 72. Het feest op de campus van Universiteit Twente werd bedreigd door slecht weer, maar enkele Argonauten hebben er een topavond beleefd.

Kort Nieuws

Martijn Weterings (rechts) tijdens zijn 24-uurrecordspoging op de ergometer. (Foto: Johan Hoeke)

Kleinmaerfijn en de Stampertjes roeiden dit voorjaar de klassieke Voga Longa in Venetië

ARGONAUTIKA

De MC’s, de botenbaas en hun materiaalArgo is begonnen met een beperkt aantal houten boten, houten palen met smalle bladen en een kleine werkplaats. Begin jaren ‘80 werden de eerste kunststof boten aangekocht. Nu, 100 jaar later, ligt er een goed onderhouden vloot met polyester boten en kunststof palen met bigblades. Er was het Bootenfonds (opgericht in 1930) en later ‘Het Vlootplan’ voor de aanschaf van boten. Het Bootenfonds werd opgericht als ondervereniging van het W.S.C. Ceres. Leden van Het Bootenfonds betaalden contributie

(ƒ 2,50 per jaar), en de vereniging hield inzamelingsacties en organiseerde jaarlijks de ‘Varsity Toto’. Tegenwoordig wordt er in het kader van het Vlootplan structureel geld opzij gezet.

Helenius: “We hadden destijds onder meer 2 achten (de Grote en de Kleine Ankeus), 3 gladde vieren (de Calais, de Zetes en de Jutphaas), een dubbelvier voor de dames, een overnaadse vier, een paar tweetjes, één of twee skiffs en wat tubs. De Jutphaas was splinternieuw en het vlaggenschip van de vereniging. Daar mocht je alleen naar kijken. Er werd af en toe een nieuwe boot gekocht maar dan moest er geld zijn in het Bootenfonds, werd er naar Oud Argo gekeken, werden werkacties gehouden of probeerde je geld los te peuteren bij een bedrijf. Zo is bijvoorbeeld de Dinteloord geschonken door de gelijknamige suikerfabriek. In die tijd kwam als oefenmateriaal ook de eerste C4 van hechthout, door ons “plakhout” genoemd, binnen.”

“De roeiers – er waren toen alleen wedstrijdroeiers – moesten een boot vaak delen met andere ploegen. Als er een boot kapot was, hadden meerdere ploegen daar last van. Er was immers geen andere boot beschikbaar.”

“Alles was van houtfineer en het repareren van deze boten vroeg nogal wat handwerk. Je moest heel voorzichtig de scheuren uitzagen, vullen met een strook fineer, lijmen met 2 componentenlijm,

Argo bestaat 100 jaar en ogenschijnlijk lijkt er niet veel veranderd. In het botenhuis liggen nog steeds skiffjes, tweetjes, vieren en achten. De materiaalcommissarissen (MC’s) lopen nog rond en er komen al 100 jaar kapotte boten binnen. De MC’s Helenius Rogaar (1961, MC in 1962/1963), Coen van der Steen (1999, MC in 2002/2003), Sybren Sikkes (2007, MC in 2010/2011) en de botenbaas Adrie Brouwer (2010) blikken terug op hoe het toen reilde en zeilde en wat de MC’s en de botenbaas nu doen bij Argo.

Tekst: AMC / Foto’s: AMC, Paparacie, Helenius Rogaar, Coen van der Steen

de mAteriAALcommissAris vAN Argo, toeN eN Nu

7

goed schuren zodat alles weer mooi aansloot en dan lakken. Een kapotte boot was meestal een halve week uit de vaart.”

“De boten werden jaarlijks gelakt met de kwast na grondig schuren met waterproof schuurpapier. Voor het lakken moest de boot naar het slachthuis en later naar de Niemeijerstraat (WVSV gebouw). Lopend over straat werd de boot daarnaar toe gebracht.”

“Er waren simpele dollen en het afstellen gebeurde met meer of minder ringetjes boven of onder. De palen waren van essenhout en kwetsbaar. Er werd meestal op het kanaal geroeid en de palen kwamen nogal eens tegen de kant, tegen een Rijnaak of raakten beschadigd bij het aanleggen. We hadden dus ook veel paalreparaties.”

“De MC’s waren verantwoordelijk voor het onderhoud van het botenhuis. De houten wanden werden behandeld met chromosoot. Uiteraard werden daarvoor ook leden ingeschakeld. Vooral de nieuwe botenloods van vurenhout vroeg goed onderhoud.”

Coen: “Ik heb als MC ook de houten boten meegemaakt maar er waren al veel meer kunststof boten. De bladen waren vooral bigblades maar sommige coaches vonden dat je eerst met de smalle bladen moest roeien omdat je dan pas goed leerde roeien. Die boten waren vooral voor de eerstejaars of regio en competitieroeiers. De MC’s waren minder bezig met reparaties aan boten en palen. Ze richtten zich op de ontwikkeling van de vloot en wie er in welke boot mocht roeien. Technisch was er al veel mogelijk met afstellingen, andere bladen, lichtere boten e.d. Ook daar hadden we als MC’s een belangrijke rol in.”

“Wat ik me vooral herinner was de vraag of we als Argo volledig zouden overgaan naar kunststof boten. Het ging toen eigenlijk niet zo goed

7 Helenius Rogaar (rechts) bezig als Materiaalcommissaris

Helenius: “De Jutphaas was splinternieuw en het vlaggenschip van de vereniging. Daar mocht je alleen naar kijken”

7

8

met Argo (weinig studenten, geen overwinningen, zelfs geen geld om boutjes te kopen) en er moest dus een besluit genomen worden over de toekomst van Argo. Ik werd er op uitgestuurd om daar met oud-roeiers en MC’s over te praten. We besloten om extra te investeren in het vlootplan en in het geheel over te stappen naar kunststof boten. We hebben toen een groot aantal houten boten verkocht. Met een botenbaas voor houten boten was dat een ingewikkelde kwestie. Argo stond er om bekend dat ze houten boten bouwde en dat zou dan wel verdwijnen. Dorus was dus niet blij met onze plannen. Achteraf bezien is dit besluit de redding geweest voor Argo, maar toen werd het gezien als een groot risico.“

Sybren: “Nu wordt er voornamelijk geroeid in kunststof boten, en met kunststof palen en bladen. Bovendien zijn er veel boten en hebben de roeiers dus minder te maken met “het verdienen van de boot”. In principe roeit iedereen met bigblades en heeft iedere (wedstrijd)roeier zijn eigen set palen. De competitieroeier c.q. toerroeier heeft standaardmateriaal. Zij delen boten waarin iedereen kan plaatsnemen na afschrijving via een digitaal afschrijfsysteem.”

“Er is veel meer wetenschap over bijvoorbeeld de afstelling en het effect van lichter materiaal. Roeiers en coaches zijn nu zelf bezig met de afstelling van hun boot. Dat is dus minder het terrein van de MC’s geworden.”

Adrie: “Ik heb niet zoveel te maken met houten boten maar een enkele keer een reparatie van een houten boot is wel leuk. Met hout werken vraagt veel meer vakmanschap dan kunststof.”

De MC’s en hun rol als beheerder, regelaar, politieagentIn de jaren na de oorlog had Argo 3 of 4 MC’s. Veel tijd ging er in de reparaties zitten. De rol van de MC’s was ook om er voor te zorgen dat er geen schades ontstonden. Nu zijn er 2 MC’s. Nog steeds hebben zij de rol om het gebruik van de boten op Argo en op wedstrijden in goede banen te leiden.

Helenius: “Ik stond vaak in de botenloods of bij het vlot om te regelen dat de roeiers met zorg en aandacht de palen en de boten versjouwden.”

Coen: “Als MC was je aanwezig op de wedstrijden en soms was dat alleen maar “kistzitten” (redactie: op de gereedschapskist). Je moest de hele tijd standby staan en als er wat mis was, dan was het ook goed mis. Dat betekende een snelle reparatie of snel een alternatief regelen. Ik heb een keer binnen een paar minuten een andere boot geregeld omdat die van ons kapot was. Dan ben je dus vooral de regelaar. Ik herinner me ook een wedstrijd op de Bosbaan

Botenbaas Adrie Brouwer aan het klussen in het commissariaat

V.l.n.r. Coen van der Steen, Helenius Rogaar, Sybren Sikkes en Adrie Brouwer

ARGONAUTIKA11

waarbij een roeier zo kwaad was dat hij zijn paal aan diggelen gooide. Ik heb hem toen – als straf - met een slechte paal laten roeien. De wedstrijd werd verloren. Hij heeft daarna – geloof ik – een nieuwe paal gekocht. De MC was dus ook de “politieagent” die straf uitdeelde. We waren overigens niet alleen bezig met de vloot. We moesten ook het gebruik van de ergometers in goede banen leiden.”

Sybren: “Je bent continu bezig met leden op te leiden om goed met het materiaal om te gaan, wat het gevoel geeft dat de MC nu vooral politieagent moet spelen. Je moet er bijvoorbeeld voor zorgen – ook tijdens de wedstrijden – dat de roeiers hun materiaal netjes behandelen, de boten goed aanriggeren en zorgvuldig neerleggen. Ik denk dat wij vergeleken met de beginjaren van Argo veel meer de beheerder van het materiaal zijn dan de reparateur.”

Adrie: “Je ziet dat de roeiers soms gehaast de boten op de botenwagen laden of er vanaf halen en daarbij ontstaan onnodige schades. De schades op het land zijn echt zonde.”

De MC’s en de roeiersArgo had in het begin een beperkt aantal boten en de roeier was daar

heel zuinig op. Nu hebben roeiers hun eigen boot en als die kapot is, is er wel een andere boot. De MC’s waren de baas over het materiaal en zij deden de afstelling. Nu hebben de roeiers veel te vertellen over hun boot en in welke boot ze roeien.

Helenius: “Er was een beperkt aantal boten. Wij kenden geen toewijzing van boten. De “Grote

Kees” was voor de zware heren. De andere acht – de “Kleine Kees” - voor de dames en de lichte heren. We hadden ook niet zomaar geld om een nieuwe boot te kopen. Zelfs de aanschaf van palen kon niet zomaar. Roeiers waren dus zuinig op hun materiaal. Roeiers en oud-roeiers waren vaak betrokken bij de aanschaf van nieuwe boten omdat we eerst een werkactie hielden. Wij waren streng tegen de roeiers en in beginsel werd alleen door de MC’s aan de boten geprutst. Wij zorgden er bijvoorbeeld voor dat bij de wedstrijden de boten werden aangeriggerd.”

Coen: “Als roeier moest je een boot verdienen. Veel boten hadden vaste schoenen en daarom hadden de boten ook vaste ploegen. Als je wedstrijdroeier was dan mocht je kunststof roeien. Je mocht pas in de gele (Empacher) boten als je hard kon roeien. Als je in de witte boten zat, wist iedereen dat je nog niet zo hard roeide. De wedstrijdboten werden toegewezen en de MC’s bepaalden wie er in welke wedstrijdboot mocht roeien. De roeiers kregen in de loop der jaren wel meer kennis over afstellen van boten en wat goede en minder goede boten waren. Één van de coaches - Gerd-Jan de Wit – organiseerde afsteltrainingen. Een neveneffect hiervan was overigens dat je roeiers kreeg die “zeurden” om beter materiaal, andere boten en steeds weer iets wilden veranderen aan de afstelling. De roeiers stonden er op dat ze goed materiaal hadden.”

Er was voor mijn tijd ook een strijd tussen coaches en MC’s. De MC’s

Dorus heeft nog zo vaak gezegd:”Niet het grindgat in! En jawel, de Athena is op een paaltje onder water gevaren en met behulp van de boer aan de zuidkant van de Rijn uit het water gehaald.”

Een botendoop vormt een plechtig moment in het bestaan van de MC

Coen: “Als roeier moest je een boot verdienen. Je mocht pas in een ‘gele’ als je hard kon roeien.”

9

10

konden besluiten dat een ploeg niet goed genoeg was voor een bepaalde boot. De coach ging daar dan tegenin maar de MC’s hadden de beslissende stem. Het kon dus gebeuren dat een boot een jaar niet gebruikt werd omdat er geen ploeg was die bij die boot paste. Dorus zei altijd: de boot is zo goed als de perceptie van de roeier. Als de roeiers een betere boot wilden dan ze toegewezen hadden gekregen, ging hij aan de roeiers vertellen waarom de toegewezen boot zo goed voor hen was.”

Sybren: “Wij hebben veel energie gestoken in de roeiers om te leren hoe je moet aanriggeren, een boot goed schoonmaakt en zorgvuldig met het materiaal omgaat. De MC moet ze daar steeds op wijzen. De roeiers hebben niet zoveel notie over de prijs van een boot. Ze weten bijvoorbeeld niet dat een nieuwe acht € 38.000 kost. Tegenwoordig is er door het vlootplan makkelijker geld beschikbaar om een nieuwe boot te kopen. Ondanks dat niet alles kan worden aangeschaft voor een complete vloot, is er wel veel meer keuze voor de roeiers.”

“De boten worden tegenwoordig “sneller” gebruikt, ook als wij als MC denken dat een ploeg daar niet geschikt voor is. Er ligt niet vaak een ongebruikte boot in de loods. Als coaches een specifieke boot willen, is dat meestal doorslaggevend. Doordat de roeiers vaak niet ervaren genoeg zijn is er waarschijnlijk wel meer schade aan de vrij nieuwe boten. Helaas hebben ook sommige ervaren roeiers regelmatig schade. In mijn MC periode heb ik een roeier gehad die in 3 maanden tijd 3 keer schade had.”

“Ik denk dat de roeiers in de loop der jaren steeds verwender zijn geworden. Zo hebben we meegemaakt dat we 2 keer voor niets een boot hadden meegenomen naar een wedstrijd. Met veel passen en meten op de botenwagen namen we de Apollo mee voor een damesploeg maar op de Bosbaan bedachten de dames dat ze een betere boot gingen lenen van Nereus. Voor diezelfde ploeg namen we de boot mee naar Groningen en ook toen bedacht de ploeg dat ze liever in een andere boot wilde varen De roeier denkt soms iets te veel alleen aan zichzelf.”

Adrie: “Sommige roeiers gaan slordig om met het materiaal. Ze stellen bijvoorbeeld snel af of letten niet goed op als de boot uit de stelling gehaald wordt. Als botenbaas spreek ik ze natuurlijk altijd aan op wat er is gebeurd maar ik vraag ook hoe het is met de roeiers na een aanvaring of ongelukje op het water.”

De MC’s en hun studieArgo had destijds een bestuur met 4 MC’s en zij studeerden en roeiden ook nog. Later kwamen er 3 MC’s en werd er minder gestudeerd in de bestuursperiode. De huidige 2 MC’s zijn fulltime bestuurslid.

Helenius: “Je had echt wel 4 MC’s nodig. Ik studeerde en roeide in mijn bestuurstijd. We moesten dus efficiënt met onze tijd omgaan. De MC activiteiten deed ik ‘s avonds en in de weekenden. Als MC’s zagen we er op toe dat de roeiers met zorg de boten in het water legden, eruit haalden en afspoelden.”

“Ik kan me niet herinneren dat we bestuursvergaderingen hadden. Het kan ook zijn dat ik die ontliep of dat de besluiten aan de bar op Ceres werden genomen. De MC’s waren er toen duidelijk voor het materiaal ter plekke. Eén van ons, de 1ste MC, deed ook bestuurszaken samen met de voorzitter, secretaris en penningmeester.”

Coen: “In mijn tijd waren we echt fulltime MC. We waren overigens met 2 MC’s en we hadden Dorus, de botenbaas. Ik heb zelf overigens weinig geklust en me veel meer bezig gehouden met de financiën rondom de vloot van Argo. Je wist eigenlijk niet waar je als bestuurslid aan begon. Je moest alles nog leren en ik vond het best een zwaar jaar.”

Begin jaren ’602 Skiffs, overnaads en glad2 Gladde 2, waarvan één met liggende stuurman3 tubs, oefenmateriaal voor beginners2 Gladde 4en1 Gladde 4 voor de oude 4 (Jutphaas)1 Overnaadse 4 voor de zware eerstejaars en als oefenmateriaal1 Dubbel 4 voor de dames1 of 2 C4+, oefenmateriaal2 8+

Anno 2013: 21 Skiffs1 Overnaedsche skiff11 2-2 2+3 C2+1 Overnaedsche 2+9 4+5 4-5 C4+1 Overnaedsche 4+5 8+

Sybren: “We hebben nog steeds 2 MC’s, en die doen het fulltime. Ik denk dat naast een bestuursfunctie studeren wel kan maar dan heb je geen tijd om alles echt goed te organiseren, externe activiteiten, en de leuke activiteiten die je ook doet samen met je bestuursleden. De kwaliteit zou omlaag gaan en dat zou jammer zijn.”

Adrie: “Deels studeren zou nu wel kunnen. Alles kan wel wat efficiënter. Studenten hebben vaak het idee dat morgen iets doen ook goed is. Voor mij is het werk en dan ben je toch efficiënter bezig.”

MC Sybren Sikkes legt een spanbandje aan

de ArgovLoot

Adrie: “Vroeger was er tijd voor reparaties, tegenwoordig moet het allemaal snel. Ook heb ik het idee dat de mensen wat technischer waren. Nu koop je sneller wat nieuws”

11

De MC’s en hun ludieke ervaringenOf het nu een oud of nieuw botenhuis is, of er wel of geen botenbaas is, of de boten nu van hout of kunststof is, de werkplaats en het botenhuis blijven voor de MC’s de plek met bijzondere herinneringen.

Helenius: “In 1963 hadden we een lange vorstperiode en er kon maanden niet geroeid worden. We hadden als MC’s bedacht dat we met oliekacheltjes de boten ‘s nachts konden verwarmen en dat we dan de volgende dag droge boten hadden waarmee geroeid kon worden. Er moest wel gewaakt worden en we hadden een bed gehaald van H6. Dat bed droegen we in het donker over straat naar Argo. Bij aankomst in de botenloods hoorden we geritsel. We bleken twee geliefden te storen in hun samenzijn in een hoek op het plankier tegen de riemenkast! Zij hebben waarschijnlijk nooit begrepen waarom we met dat bed aankwamen.”

“We hebben ook een keer een oude boot op de Varsity opgestookt op het botenterrein. Argo wilde van die boot af en we hebben ‘m toen maar meegenomen naar de Varsity. De botenbazen van een aantal andere roeiverenigingen sprak er schande van.”

Coen: “Leuke herinneringen zijn natuurlijk altijd die roeiers die van het vlot in de boot stappen en vervolgens aan de andere kant in het water vallen.”

“Leuk was ook de manier waarop we de wedstrijdcommissaris de Ringvaartregatta inluisde. Normaliter roeiden een MC en de voorzitter die 100 km maar onze voorzitter had een rugblessure. Een ander bestuurslid moest dus mee. Tijdens de KNSRB-vergadering daagde ik Njord uit om tegen ons te roeien waarop Njord zich afvroeg tegen wie ze dan moesten roeien. In het bijzijn van velen kon

altijd ‘s nachts in de werkplaats aan de gang? Het was hem opgevallen dat de radio steeds op een andere zender stond dan zoals hij die had achter gelaten!”

Sybren: “De huidige MC’s doen wel de kleine reparaties maar het meeste werk wordt door de botenbaas gedaan. Als een boot na een wedstrijd schade heeft, dan leg je op zondagavond die boot netjes in de werkplaats met een briefje voor de botenbaas wat voor schade er aan de boot is en of de reparatie urgent is of niet. Die werkplaats en de apparatuur zijn echt van de botenbaas. Ook ik heb mijn kennis opgedaan van de botenbaas.”

“Ik realiseer me overigens dat het van Dorus veel geduld vergde om ieder jaar weer die MC’s de kneepjes van het vak te leren.”

Adrie: “In de tijd van Dorus werd er veel zelf gerepareerd. Er was ook veel meer tijd om het zelf te repareren. Tegenwoordig moet het

allemaal snel. Ik heb de indruk dat de mensen vroeger (redactie: in de tijd van Helenius) wat technischer waren dan nu. Je koopt nu sneller wat nieuws als het kapot is. Ik merk bijvoorbeeld dat studenten hun lekke band laten repareren in plaats van dat ze het zelf doen.” “Ik heb de indruk dat sommige MC’s het materiaalwerk echt leuk vinden omdat ze van klussen houden.”

De MC’s, hun expertise en de botenbaasArgo had vroeger de MC’s voor het onderhoud van boten en botenhuis. De MC’s waren de techneuten met kennis en vaardigheden. Tot begin jaren ’70 werd het onderhoud van de vloot voor een groot deel gedaan door de leden. Later kwam er de botenbaas en dat had nogal wat consequenties voor de MC’s.

Helenius: “De MC’s deden het meeste werk maar op een gegeven moment werd Lazslo voor 4 uur in de week aangesteld. Lazslo was een meubelmaker en die deed het moeilijke werk. Ik herinner me ook nog de aanschaf van een lintzaag. Dat was het eerste elektrische apparaat. Verder ging alles met de hand.”

“We werden niet echt opgeleid. Geen cursus of iets dergelijks. Je had van jezelf wat technische kennis en daarom werd je MC. Je leerde de foefjes van de vorige MC’s. Het was vooral een beetje aanvoelen en proberen.”

Coen: “Als MC deed ik wel wat reparaties maar de botenbaas Dorus deed het meeste. De MC’s werden niet geselecteerd op technische vaardigheden of kennis. Wij hadden geen tijd om een opleiding te doen. Een week naar Stampfli kwam er dus niet van. Wij hadden natuurlijk Dorus met de kennis en expertise. Dorus zorgde voor de continuïteit. Van hem leerden we de kneepjes van het vak. Maar de werkplaats was duidelijk het domein van de botenbaas. We werkten er wel eens in de avond en nachtelijke uren. Zo wilden we een keer de Janouseks van nieuwe bankjes en slidings voorzien. We waren dan tot 3 uur bezig maar ‘s ochtends moest alles weer terug op zijn plaats liggen en schoon zijn. We maakten zelfs foto’s van hoe de steeksleutels lagen. Desondanks merkte Dorus toch een keer op: waarom zijn jullie toch

De grootste nachtmerrie van een MC. Van links naar rechts: de Meleager van Kalydon, de Phleias van Araithyrea en de Phlogius van Trikka

Sybren: “Bij sommige ploegen die voor het eerst de Rijn op gaan, ben je blij dat ze bij aankomst weer heelhuids de fiets opstappen.”

12

Sybren: “Anno 2013 is Argo één van de verenigingen waar de gehele vloot groot en gezond is!”

ik zo onze wedstrijdcommissaris aanwijzen als mederoeier. Die wedstrijdcommissaris kon er toen niet meer onderuit.”

Sybren: “Ik heb wel eens erg in de rats gezeten over een ploeg. Die ploeg was met redelijk zicht weggegaan maar het werd snel heel erg mistig. Ik heb ‘m toen wel geknepen. Je voelt je toch verantwoordelijk en bij sommige ploegen die voor het eerst de Rijn op gaat ben je blij dat ze weer bij aankomst heelhuids de fiets opstappen.”

“Een heel andere verhaal is mijn tochtje met Dorus op de Rijn bij hoog water. Die Rijn leek net een grote zee en dat was een prachtig gezicht. Helaas dreef er heel veel rotzooi in het water, zelfs stukken prikkeldraad. Maar waar ik vooral goede herinneringen aan heb, is Argo ’s ochtends vroeg. Je hebt dan een prachtig gezicht op de haven, het water en de Rijn.”

Sybren memoreert tenslotte dat Argo anno 2013 één van de roeiverenigingen is waar de gehele vloot groot én gezond is. Er is goed nagedacht over de boten, over de aanschaf en met een botenbaas is de continuïteit van het onderhoud van de boten gewaarborgd. Adrie in zijn slotwoord: “Het is een gouden tijd geweest waarin veel kon, en we moeten zuinig zijn op onze spullen.” De MC’s merken tenslotte nog op dat MC de mooiste functie in het Argo bestuur is.

Onder voorbereidende steun van het Friese rayonhoofd dhr. Sikkes vertrekken 10 mei jl. elf Argonauten richting Fryslàn voor de jaarlijkse Elfsteden Roeimarathon. In deze slopende strijd roeien ploegen in een aangepaste C2x 215 kilometers in etappes, waarbij binnen 24 uur gefinisht moet worden.

Na een voorbereidende periode waarin de etappes worden ingedeeld, de waterkaart grondig bestudeerd wordt en het wisselen op onmogelijke plekken is geoefend, kan de mixploeg op de vrijdag vertrekken richting Wetterwille, de organiserende burgervereniging van de Elfstedentocht. Ter plekke moet de TriptOlemus stormbestendig gemaakt worden met extra taftdeksels, luchtzakken en golfwerende vleugels. Voorafgaand aan de start is er nog twijfel bij de organisatie over het doorgaan dan wel omleggen van de route in verband met de krachtige zuidwester. Dhr. Sikkes had hiervoor al gewaarschuwd, want bij zo’n windrichting en sterkte, ‘dan ben je zuur.’ Rond 18:00 uur plaatselijke tijd wordt het besluit genomen ‘it Giet Oan’ en even voor achten kan vervolgens vaart worden gemaakt richting de start aan de Prinsentuin in Leeuwarden.

Om 20:11 uur precies worden de eerste halen in de C2x gemaakt en wordt koers gezet richting Dokkum, voor de eerste stempelpost van de elf steden. Nabij de rand van Dokkum gaat het echter al fout met het

wisselen. Door het moeilijk vinden van de wisselplek zijn de heren de Bruijn en Bijlsma genoodzaakt ook het rondje door Dokkum mee te pakken en zo als eerste etappe een dubbele portie mee te pikken. Dit wordt overigens later door de heren Jansen en de jongere van Galen eervol rechtgezet.

De nachtelijke etappes verlopen rustig met een kalme bries en er wordt nauwelijks verkeerd gevaren. Met het tracking en tracing systeem van de organisatie kan de voortgang van de etappes nauwkeurig in de gaten gehouden worden. In de ochtend trekt de stevige zuidwester weer aan. Het wordt flink bikkelen op de etappes tussen Sneek en Stavoren, die onder andere over het beruchte Slotermeer en de Morra gaan.

Naarmate de dag vordert en de inschattingen worden gedaan over de aankomsttijd blijkt dat het tijd wordt om het tempo omhoog te gooien. De handen zijn al opgezwollen en de stijfheid in de benen houdt aan waardoor etappes langer beginnen te duren dan voorspeld is. Met krachtige halen en op karakter halen alle koppels het onderste uit hun etappe. Daardoor kan de Argo ploeg om 19:21 uur in stijl over de streep komen bij Leeuwardse roeivereniging Wetterwille. De totale afstand van 215 kilometer is in 23 uur en 10 minuten afgelegd.

Leeg, gesloopt en vol blaren, maar zeer voldaan en met het kruisje op zak verlaten de Argonauten de ene Elfstedenstad voor de andere, om in Sneek bij te komen van een hels karwei en te genieten van de prestatie.

ÂLvestêdetocht

Tekst: AMC / Foto: Anna-Jet Leyenaar

13

De wedstrijdgroep is met 49 roeiers het lange baan- en 2k seizoen in gegaan. Vanwege aanhoudende vorst zijn de winterwedstrijden van zaterdagochtend uiteindelijk ingekort naar 3 kilometer. Merle en Nynke kunnen prima omgaan met de omstandigheden en eindigen in een veld op de eerste plaats in hun O2-. Twee anderen moeten echter onderkoeld naar de EHBO gebracht worden of weten landelijke bekendheid te vergaren met de verfilming van de zwemtechniek. Deze film is te zien op Youtube.

Tijdens de wedstrijden op de Amstel vaart Argo met een wat tegenvallend resultaat. Voor de Head schrijven de meeste ploegen zich uit om extra goed te kunnen trainen voor de Varsity. De combinatie van MGL met Orca blijkt succesvol. Joost en Joost behalen sinds lange tijd weer een Heinekenblik voor de WSR!

Na een goed ontbijt en een inspirerend verhaal van de heer Wit is er dan het moment van de

Varsity. De Ouden Vier loot in een gunstige voorwedstrijd, maar de concurrentie in het postolympische jaar is groot. Argo wint ook in het lustrumjaar de Varsity niet. Alhoewel… de eerstejaars dames varen met volle overtuiging voor de andere “viermetten” uit en worden zo nieuweling in hun eerste wedstrijd. Ook in de LO2- blijkt Argo sterk genoeg om met het blik naar huis te gaan.

De ouderejaars dames weten nog een aantal buitenlandse blikken naar Nederland te varen en ook op de Hollandia is het raak. In één

van de laatste nummers van het weekend behalen Rosalie en Ava een blik in de DO2-.

Tijdens een nieuwe wedstrijd op de tevens nieuwe Willem Alexanderbaan is het rustig en heeft de wind vrij spel. Argonauten zijn dat wel gewend en blikken wederom twee maal in de D2-.

In het weekend van 11 en 12 mei jl. verschijnen vele Argonauten aan de start van de ZRB en wordt er ook in het Duitse Essen geroeid. Sommigen zijn al vroeg in de ochtend klaar met hun wedstrijd. In de LDB1x en de LSA2- is de winst en het blik voor de WSR. Het weekend kan laat op de zondagavond afgesloten worden met een lekkere borrel aan de nieuwe bar.

wedstrijdseizoeN 2013Tekst: AMC / Foto’s: Paparacie

Rosalie en Ava in de 2 zonder op de Bosbaan

iN memoriAm meeuwes Koops

4

414

“Ga je mee lopen?” is wat Meeuwes aan mij vroeg op Argo tegen het eind van een diner in oktober 2012 op Argo. In de veronderstelling dat hij meende een stukje te willen wandelen vroeg ik hem: “Nu?” Natuurlijk bedoelde hij dat niet. Meeuwes en ik deelden namelijk al jaren lang een passie. Namelijk lopen. Niet een rondje door de uiterwaarden of de bossen van Wageningen, maar een stevige wandeling over meerdere dagen, waarin je helemaal back-to-basic, met een tentje, eten en drinken en het weinige overige dat nodig is op je rug, de natuur in trekt. De Alpen, de Pyreneeën, het Scandinavische niemandsland, noem maar op. Alles waar je niet per auto of ander normaal vervoer kan komen en hooguit een handvol mensen per dag tegenkomt. Daar waar natuur en vrijheid samenkomen. Vreemd genoeg was dat nooit eerder ter sprake gekomen, ondanks dat Meeuwes en ik sinds 2011 samen bij de Bas Buitensport werkten. Twee maanden nadat Meeuwes er begon met werken ben ik er via hem ook aan werk gekomen. Sindsdien was de winkel, waar we met ons tweeën naast Ilonne (de baas) werkten, een beetje ‘ons stukje Wageningen’. We deelden er onze ervaringen en kennis van de buitensport met veel plezier met de klanten. Het buitenleven zat Meeuwes in het bloed. Het was dan ook niet verwonderlijk dat hij jarenlang met zijn 3 vrienden van thuis op pad is geweest en later natuurlijk ook met zijn vriendin Leonie.

“Ga je mee lopen?” was dus zijn vraag. Toen ik door had wat hij bedoelde en besefte dat we nooit samen waren wezen lopen, had ik enorm veel zin om van alles te gaan plannen. Diezelfde avond hebben we de eerste plannen gemaakt. Oost Europa zou het worden. Ik was enorm blij met Meeuwes’ voorstel. Een goede wandelvakantie loop je niet met iedereen. De hele dag op elkaars lip, samen de route vinden, je eten en drinken delen en bovenal, samen in een te krappe tent de nacht op een dun matje doorbrengen. Dat is iets waar je alleen met een échte vriend aan kunt beginnen. Iets wat 4 jaar eerder nog niet bedacht was door Meeuwes en mij.

In 2006 kwam Meeuwes naar Wageningen om Internationale Ontwikkelingsstudies te studeren en werd hij lid van studentenvereniging KSV Franciscus. In 2008 werd Meeuwes lid van Argo. Meeuwes bleek een aanwinst voor de vereniging en hij was fanatiek aan het roeien in de lichte acht 2009. Aangezien ik dat jaar was gestopt met wedstrijdroeien, en even wat minder op de vereniging aanwezig was, heb ik Meeuwes dat jaar slechts als roeier van licht ’09 gekend, of eigenlijk herkend.

Het jaar daarop zou dit echter geheel anders zijn. Meeuwes werd 2e materiaalcommissaris in het bestuur Lampert. Collegejaar 2009-2010 werd er één zonder colleges, maar met veel nieuwe uitdagingen. De competitievloot en het (toen nog oude) gebouw van Argo lagen in het beheer van Meeuwes. Problematische toiletten, dakgoot en stellingen hebben Meeuwes flink bezig gehouden. Reden te meer voor hem om dat jaar plaats te nemen in de RenovaCie ten behoeve van het nieuwe gebouw. Als MC2 ging Meeuwes altijd enthousiast naar de wedstrijden, waar hij met plezier klaar stond om ploegen te helpen een boot te tillen, roertjes te repareren of mee te fietsen met de wedstrijden. Daarnaast nam Meeuwes dat jaar enkele belangrijke taken van de secretarisfunctie waar. In ons bestuursjaar was Meeuwes een stabiele factor, of het nu tijdens bestuursvergaderingen en wedstrijdenweekenden was of tijdens andere leuke en gezellige momenten, Meeuwes wist altijd de kern van een probleem te benoemen en (soms onverwacht) grappig uit de hoek te komen om zo eventuele spanningen te doorbreken.

Meeuwes was absoluut een toegevoegde waarde in ons bestuur. Dat bestuursjaar vormde een basis voor onze jarenlange vriendschap.

Na ons bestuursjaar hebben Meeuwes en ik samen een actieve dames competitieploeg, Schuit met Meisjes, gecoacht. Dit bleek een gouden combinatie. Al op de eerste wedstrijd wisten onze dames overtuigend de winst te pakken. Dat seizoen werd tot wel vijf keer per week getraind en op regelmatige basis samen gegeten. Mede door Meeuwes’ gezonde teamgeest wist de Schuit uiteindelijk een 4e plek in de landelijke eerstejaarscompetitie te behalen. Hierdoor en ook vanwege ons werk zagen of spraken we elkaar praktisch iedere dag. Ook heeft Meeuwes dat jaar de mooiste roeiwedstrijd van Nederland georganiseerd, de Argo Sprint.

De jaren die volgden is onze vriendschap onverminderd gegroeid. Al met al en naast bovengenoemde activiteiten heeft Meeuwes een lang en intensief pad op Argo en in Wageningen bewandeld. Ik…, nee laat ik dit namens alle vrienden van Meeuwes zeggen: wij zijn blij Meeuwes te hebben mogen kennen. Al was het veel te kort.

“Ga je mee lopen?” is wat je vroeg Meeuwes. “Ja, voor eeuwig en altijd!”

Tekst / Foto: Mario van Telgen

Meeuwes Koops20 augustus 1988 – 23 februari 2013

meeuwes Koops

20 Augustus 1988 - 23 februAri 2013

ARGONAUTIKA

Trainingsweekenden voor competitieroeiers: sommige mensen vragen zich af waarom? Nou, om een weekendje lekker te roeien in een andere omgeving en om een gezellig feestje te hebben natuurlijk! Op zaterdagochtend staan we rond kwart voor 7 bij de bushalte met een groep Argonauten. In de bus zit de sfeer er meteen goed in, zeker als een ploeggenootje ook nog haar eigen bushalte creëert door langs de bus te rennen en aardig te zwaaien naar de buschauffeur. Eenmaal aangekomen in “das Bootshaus” in Meppen is het tijd om inkopen te doen voor de vreetkist bij de plaatselijke Aldi.

Na een lekkere lunch stappen we de dubbel4 in voor een goede training met de profcoach. Daarna is er tijd om eens wat anders uit te proberen: mixed8+, dubbel2-en, en nog veel meer. De mannen beginnen - naarmate de middag vordert - alvast aan het bier. De één drinkt een rosébiertje (ja, het is echt waar: mannen aan rosébier!), terwijl de ander het doet met een biertje uit petflessen van de Aldi.

Na het bier is het weer tijd om te roeien voor een paar van deze mannen. Met 2 dames en 2 heren in de 4+. Nou als je een douche wil, zet dan een aangeschoten man op slag!

Backsplashes zijn gegarandeerd! Na deze mooie tocht is het tijd voor de eerste barbecue van het voorjaar bij ondergaande zon.

Maar, waarom ga je nou helemaal naar Meppen voor een trainingsweekend? Om te roeien? Onder andere, maar zeker ook voor de Night Train. Maar voor vertrek naar deze beruchte kroeg moeten er nog wat voorbereidingen worden getroffen. Argosokken, korte broek, bretels en vlechtjes, check! Het is tijd om te vertrekken naar de Night Train. De grote teleurstelling komt bij de ingang: er moet entree betaald worden! Nadat het duidelijk is dat er nergens anders iets te doen is, gaat iedereen toch naar binnen.

En zo wordt het toch weer een fout avondje! De polonaise wordt ingezet met typische Duitse hits als “hey, wir wollen die eisbären sehen”. Alle Duitsers om ons heen kijken eerst raar, maar beginnen spontaan mee te doen met die gekke Hollanders.

De volgende ochtend ziet de één er iets frisser uit dan de ander, maar zijn er toch nog de nodige roeihalen gemaakt. Daarna is het tijd om naar huis te gaan. Slapend in bus en trein kunnen we terug kijken op een supermooi compo-trainingsweekend!

3

15

het feNomeeN meppeN

Tekst: Evelien Vaessen / Foto’s: Paparacie

Combi-achten en feesten in de Nighttrain kenmerken het jaarlijkse weekend in Meppen.

15

Op 3 februari jl. is voor de 2de keer het Wageningsch Kampioenschap Indoor Roeien - georganiseerd door Vada en Argo in het Sportcentrum “de Bongerd” – gehouden. De afstand is 2 km, maar er zijn ook estafettenummers waar 4 roeiers en roeisters elk 500 meter afleggen. Dat vereist wél enige wisseltechniek. De ergometers uit het krachthonk van Argo staan opgesteld om de deelnemers te laten warm draaien. Met 10 man/vrouw tegelijk gaan ze de onderlinge strijd aan. Lennart van Galen voorziet het publiek van enthousiast commentaar, terwijl Monica Krol voor stimulerende muziek zorgt.

In 2012 is het 100-jarig bestaan van Vada de aanleiding geweest om deze winterwedstrijden te organiseren. Nu is het Argo die haar 100-jarig jubileum viert. Het WKIR zijn strak georganiseerde ergometerwedstrijden, waarbij het publiek op een groot scherm kan volgen hoe men zich letterlijk te pletter roeit. De ergometer is meedogenloos en kent geen grenzen. Deelnemers zijn Argonauten, Vadaroeiers, scholieren en inwoners van Wageningen.

Het aardige is dat men niet alleen in een eigen klassement een blik kan trekken. Er wordt gecorrigeerd naar leeftijd, geslacht en gewicht, waardoor het mogelijk is er een wedstrijd tussen Argo en Vada van te maken. In 2012 is met een minimaal verschil van 01:42.8 tegen 01:43.5 als gemiddelde tijd de 500 meter door Argo gewonnen. Dit jaar wint Argo opnieuw met een iets groter verschil van 01:42.1 tegen 01:43.7.

De techniek op de ergometer kan vaak beter. In de pauze wordt les gegeven door Ruben Knab met zijn Olympische ploeggenoot Kaj Hendrix aan de microfoon. Dat zijn twee roeiers die in Wageningen samen naar school gingen. Het is indrukwekkend om deze krachtpatsers bezig te zien. Wat een geweld! Ruben roeit rustig 1:20” op de 500 meter! In 2013 roeit hij in de oude-vier voor Nereus zijn 32ste blik op de Varsity. Kaj wordt als slag van Triton tweede. Daar kunnen we iets van leren….

Wie zijn de winnaars van de WKIR 2013 en hoe hard roeien ze? Bij de dames is Nephele de Bruin de snelste eerstejaars, terwijl Leanne Aantje wint met een tijd die net iets boven haar persoonlijk record ligt. Joost de Baas is de snelste lichte roeier. De eerstejaars Pieter Teeuw, roeiend als een beest, wordt tweede. Met een overwinning in het zware veld mag Lars Kraak zich dit jaar met een tijd van 6:24.9 Wageningsch Kampioen Indoor Roeien noemen. Hij is de snelste van allemaal!

Voor Vada doen jeugdleden en veteranen mee. Opmerkelijk is de overwinning van Bauke Abma (Oud Argonaut), die in tempo 31-33 een gemiddelde 500 metertijd van 1:43.3 neerzet, gevolgd door Rogier Muller (ook Oud Argonaut)! Bij de veteranen dames is niet-roeister Yvonne de Hilster de snelste, gevolgd door Ite op den Orth die in haar leeftijdklasse wint. Het is duidelijk: Yvonne gaat nu bij Vada roeilessen volgen! En bij de jeugd is Leander Baak de sterkste met nog een mooie roeitoekomst voor zich.

Deze wedstrijden vragen de nodige organisatorische inzet. Vooral Wolf Knab (vader van Ruben), Marieke de Lange, en Evert Gutteling van Vada, en de Argonauten Maud van Soest en Rieks de Rink mogen genoemd worden. En volgend jaar? Als de verbouwing klaar is, zou het in 2014 met deelname van meer verenigingen op Argo kunnen plaatsvinden.

wKir opNieuw succesvoL

16

Tekst: AMC / Foto’s: Paparacie

Lars Kraak (voorgrond) is de snelste van allemaal en mag zich Wageningsch Kampioen Indoor roeien noemen.

16

17

Ter afsluiting van het lustrumjaar zal in de loop van oktober 2013 het lustrumboek verschijnen. Het boek, dat ca. 200 pagina’s omvat en in full color wordt uitgevoerd, beschrijft de 100-jarige geschiedenis van de W.S.R. Argo. Het boek wordt rijkelijk gelardeerd met unieke foto’s, reproducties van archiefstukken, oude posters, en foto’s van bekers en medailles. Uiteraard zullen ook de eeuwige blikkenlijsten niet ontbreken. Het lustrumboek sluit aan op de uitgave van eerdere gedenkboeken in 1963 (50 jaar) en 1988 (75 jaar), maar behandelt desalniettemin de complete Argo-geschiedenis vanaf de oprichting in 1913. Naast de chronologische aanpak zijn de verschillende lustrumwedstrijden door de jaren heen een terugkerende ‘groene draad’ en is er speciale aandacht voor huisvesting (de verschillende gebouwen waar Argo in de afgelopen 100 jaar

gebruik van heeft gemaakt). Een werkgroep bestaande uit leden en oud-leden werkt sinds 2011 aan dit project en heeft vele uren archiefonderzoek en schrijfwerk achter de rug.

Oud-leden die vóór 1 september 2013 intekenen op een exemplaar betalen €35, - (incl. verzendkosten). Intekenen kan via de website (via www.oud-argo.nl). Na verschijning zal het boek voor oud-leden €37,50 (excl. verzendkosten) kosten. Huidige leden (zij die het boek niet al via de beide lustrum-spaarpakketten afnemen) betalen de gereduceerde studentenprijs van €27,50.

Teken tijdig in en ontvang het lustrumboek met korting én zonder bijkomende verzendkosten!

LustrumboeK 100 jAAr Argo

Tekst en Foto: Eeuwboekcie

De cover van het lustrumboek “100 jaar Argo”

Lustrumwedstrijdenposters van 1953, 1963 en 1978

Beste Oud-Argonauten,

Het is gelukt! Dankzij uw bijdragen zijn we er in geslaagd het bedrag van €100.000 voor Argo’s verbouwing, dat we in 2010 ten doel gesteld hebben, bijeen te brengen. De met een lening gecombineerde lijfrenteschenkingen, waar afgelopen najaar tijdens het fundraisingdiner enthousiast op werd ingetekend, hebben uiteindelijk maarliefst €26.500 opgeleverd. Een laatste oproep per email eind maart jl. was voldoende om het op dat moment nog resterende gat van €4.500 te dichten. Ook hebben diverse personen en groeperingen onderdelen van het nieuwe gebouw voor uiteenlopende bedragen ‘geadopteerd’. Dank daarvoor!Het is mede dankzij de bijdrage van Oud Argonauten en die van de STBRW dat Argo haar bouwplannen heeft kunnen realiseren. Het vernieuwde botenhuis is tijdens de lustrumreünie van 2 juni jl. feestelijk in gebruik genomen.

Financieel verslag 2012Tijdens diezelfde reünistendag is (in de Oud Argo vergadering) het verslag over het boekjaar 2012 gepresenteerd. Het complete verslag is terug te vinden op oud-argo.nl. Het jaar 2012 was een jaar van grote geldstromen. Er kwam ruim €40.000 binnen aan contributies, schenkingen en giften. Mede daardoor kon net voor het sluiten van het boekjaar de eerste €50.000 van ons lustrumcadeau aan Argo overgemaakt worden.

Voorbij het lustrumHet afgelopen paar jaar hebben voor Oud Argo in het teken gestaan van fondswerving voor Argo’s verbouwing en de (aanloop naar de) viering van het 100-jarig bestaan. Nu Argo haar vernieuwde botenhuis in gebruik heeft genomen en op 30 oktober a.s. het 101ste levensjaar van de W.S.R. aanbreekt, wordt het tijd om de blik vooruit te richten. Als Oud Argo bestuur zullen we ons de komende tijd beraden op de koers van Oud Argo. Hoe kunnen we bijvoorbeeld meer invulling geven aan de reüniefunctie van Oud Argo? Op welke manier(en) kan Oud Argo bijdragen aan de verwezenlijking van Argo’s sportieve ambities? Interessante vragen, die uiteraard ook financiële aspecten met zich mee brengen. In een van de volgende edities van de Argonautika komt dit aan de orde.

Voor nu in ieder geval een mooie zomer(vakantie)periode toegewenst!

Met groene groet,

Bram Lokker, penningmeester Oud Argo

speLreceNsie “rise of the ArgoNAuts”

Tussen de roeitrainingen door zijn ze op Iolkos niet vies van een spelletje. Via die weg wordt de AMC getipt op een actiespel over Argonauten, dat daar doorgaat onder de naam ‘Rise of the Argonauts.’ Vol enthousiasme neemt de AMC dit spel onder de loep om zo een waardig oordeel te geven. Het verhaal begint met de aanslag op Alceme, de bruid van koning Jason. Na het plaatsen van haar lichaam in een tempel komt Jason er achter dat hij haar alleen terug kan krijgen door het gulden vlies te vinden. In het spel neemt de speler de rol van Jason op zich om zich een weg naar dat gulden vlies te vechten. Na een veel belovende start valt het spel in de eerste minuten al aardig tegen. De gevechten zijn leuk maar simpel en eentonig waardoor de lol er snel af is. Combinatieaanvallen maken de gevechten nog enigszins stoer en indrukwekkend, maar na tien keer een vijand in tweeën gehakt te hebben, heb je dat ook wel gezien. Ook de moeilijkheid van het spel is niet hoogstaand. Met gemak wandel je door de niveaus heen. Tussen

de niveaus door vinden ellenlange gesprekken plaats waarbij keuzes gemaakt moeten worden over vervolgstappen. Voor een spel uit 2008 zijn de grafische eigenschappen niet briljant en de voortbeweging van de personages is houterig en stram. Ook over de terechtheid van het verhaal is wat kritiek te uitten. Het spel sluit maar deels aan bij de originele sage. Personages komen eerder of later in het verhaal.

Al met al schept het spel hoge verwachtingen, maar deze worden niet waargemaakt. Mocht u toch geïnteresseerd zijn in het spel, raadpleeg de AMC of Iolkos voor meer informatie.

Tekst: AMC / Foto: Mobygame

18

Verhaal:

Grafisch:

Gameplay:

Verhaaltempo:

Slachtfactor:

Totaal:

Na tien keer een vijand in tweeën gehakt te hebben, heb je dat ook wel gezien

Als koning Jason vecht de speler zich een weg naar het Gulden Vlies

Het Gouden Argo Schip wordt al sinds 1984 tijdens de Argo Sprint uitgereikt als wisselprijs. In het begin was dit vergulde schip, officieel gedoopt tot Argo Schip, voor de snelste overgangsacht. Na invoering van het Eerstejaarsklassement wordt dit veld niet meer uitgeschreven en is deze prijs voor de eerstejaars.

In de zoektocht naar het verhaal over de achtergrond van dit schip blijkt dat er weinig bekend is over de oorsprong van het Gouden Schip. Uit de plaatjes op het schip kan afgeleid worden dat het schip in de afgelopen 29 jaar 6 keer bij Argo terecht is gekomen. De laatste Argonauten die met een vierkant blik en het schip naar huis zijn gegaan, is de zware acht van 2010.

In wat oude sprintboekjes staat beschreven dat het schip in 1984 is aangeboden door Oud Argo. Wat ook opvalt, is dat het schip verdacht veel lijkt op de windvaan die een lange tijd op de top van de

loods heeft gestaan. Het is echter een raadsel wie dit of deze schepen gemaakt heeft.

De bedoeling is dat er meer duidelijkheid is over dit Gouden Schip voor het XIde Lustrum van de Argo Sprint in 2014. De voorbereidingen voor de 54e sprint, die op vrijdag 5 juli a.s. gehouden wordt, zijn in volle gang.

Er is nog iets meer dan een jaar om de verhalen over het schip te verzamelen.

Wie kan ons verder helpen?

Uit den oUden doosch

Tekst: AMC / Foto: Paparacie

Wie weet het verhaal achter het gouden schip, de wisselprijs van de Argo Sprint?

Augustus

September

Oktober

November

December

COLOFON Argonautika is het verenigingsorgaan der W.S.R. Argo en Oud Argo. Het is de opvolger van respectievelijk de Sitback en het Gulden Vlies. Argonautika verschijnt 2 maal per jaar in een oplage van 2500 exemplaren. Argonautika komt tot stand door samenwerking tussen leden van Argo en Oud Argo, die samen de AMC vormen. Argo: Tesse Bijlsma, Barbara van Gulick, Teun Fiers, Casper van Lier, Nicole van Riel, Luuk Schouten, Maud van SoestOud Argo: Martien Beek, Marieke de Lange, Betty Valk Contact AMC: periodiek@wsr-argo.nl Contact Oud Argo: oud-argo@wsr-argo.nl Druk: Flyeralarm De AMC stelt zich niet aansprakelijk voor onjuiste en/of onvolledige gegevens.

W.S.R. Argo Grebbedijk 59 6702 PB Wageningen tel. 0317 420700 fax 0317 419785 Email: bestuur@wsr-argo.nl Internet: www.wsr-argo.nl www.wsr-argo.nl/oudargo Bank Argo: 68.10.75.686

Personalia Geboren 13-4-2013 Roos Marianne Gees Westra, dochter van Eelke Westra en Tess van de Voorde Gehuwd 29-4-2013 Emmanuel Boussion en Hilja Boonstra17-5-2013 Jurriaan Visser en Pauline Hout24-5-2013 Renate Labberton en Roos Groeneveld Overleden 2-12-2012 Marianne van der Staaij23-2-2013 Meeuwes Koops

Rectificatie: In de 7e Argonautika staat vermeld dat Cis Doorman is overleden. Dit is niet het geval.

GeGevenswijziGinG

Bent u onlangs verhuisd of heeft u het idee dat uw gegevens bij ons incompleet of onjuist zijn, wilt u dan een e-mail met uw wijziging naar secretaris@oud-argo.nl sturen. Naast de verspreiding van de Argonautika via de post wordt regelmatig een nieuwsbrief via e-mail verstuurd. We willen graag meer mensen met deze nieuwsbrief bereiken. Ontvangt u geen nieuwsbrief schroom dan niet om een e-mail te sturen zodat we het correcte adres in ons bestand kunnen opnemen.

sPonsoren-Bavaria N.V. -KLV Wageningen Alumni Netwerk-SFW-Sonnema-Wageningen Universiteit-Wing

Notaris Mr.D.G (Derk) HoekVan Putten Van Apeldoorn notarissenGeneraal Foulkesweg 45Postbus 2286700 AE WageningenTel.:0317-427000Fax.:0317-427424E-mail: dhoek@vpvanotarissen.nl

Juli

Kalender

Juli5 Argo Sprint6,7 NSRF Argo Lustrumwedstrijden8,9,10 Botenschoonmaak

Augustus15 Terugkomdag16-21 AID

September2 Start colleges4 Financieel Jaarlijks ALV14+15 Eerstejaarsweekend22 Amstelbeker29 Kanaalkampioenschappen

Oktober5 Moordregatta5 Thêta Herfsregatta12 Knorrestijn19 Tromp Boat Race26 Asopos Najaarswedstrijden

November3 Novembervieren10 Argo Najaars Slotwedstrijden24 Hel van het Noorden

December14 NKIR