20º domingo tob bene pagola
Post on 18-Aug-2015
32 Views
Preview:
TRANSCRIPT
19 de agosto de 201219 de agosto de 201220º Tempo ordinario (B)20º Tempo ordinario (B)
Xoán 6, 51-58Xoán 6, 51-58 Red evangelizadora Red evangelizadora BUENAS NOTICIASBUENAS NOTICIAS
Difunde a forza que encerra a Eucaristía. PásaoDifunde a forza que encerra a Eucaristía. Pásao.
José Antonio Pagola
Música: QuietudPresentación: B.Areskurrinaga HC; euskaraz: D. Amundarain
Segundo o relato de Xoán, unha vez máis
os xudeos, incapaces de ir máis alá do
físico e material, interrompen a Xesús, escandalizados pola
linguaxe agresiva que emprega:
"Como pode este darnos a comer a súa
carne?".
Xesús non retira a súa afirmación senón que dá
ás súas palabras un contido máis profundo.
O núcleo da súa exposición
permítenos adentrarnos
na experiencia que vivían
as primeiras comunidades
cristiás ao celebrar a eucaristía.
Segundo Xesús, os discípulos non só
han de crer nel, senón que
han de alimentarse e nutrir a súa vida
da súa mesma persoa.
A eucaristía é unha experiencia central
nos seguidores de Xesús.
As palabras que seguen non fan senón destacar o seu carácter fundamental e indispensable:
“A miña carne é
verdadeira comida e o
meu sangue é
verdadeira bebida”.
Se os discípulos non se alimentan del, poderán facer e dicir
moitas cousas, pero non han de esquecer as súas palabras:
"Non teredes vida en vós".
Para ter vida dentro de nós necesitamos alimentarnos de Xesús,
nutrirnos do seu alento vital, interiorizar as súas actitudes e os seus
criterios de vida.
Este é o segredo e a forza Este é o segredo e a forza da eucaristía. Só da eucaristía. Só
o coñecen aqueles que o coñecen aqueles que comungan con El e se comungan con El e se
alimentan da súa paixón alimentan da súa paixón polo Pai e do seu amor aos polo Pai e do seu amor aos
seus fillos.seus fillos.
A linguaxe de Xesús A linguaxe de Xesús é de é de
gran forza expresiva. gran forza expresiva. A quen sabe A quen sabe
alimentarse del, alimentarse del, faille esta promesa: faille esta promesa:
"Ese habita en "Ese habita en min e eu nel"min e eu nel". .
Quen se nutre da eucaristía experimenta que Quen se nutre da eucaristía experimenta que a súa relación con Xesús non é algo externo.a súa relación con Xesús non é algo externo.
Xesús non é un modelo de vida que Xesús non é un modelo de vida que imitamos desde fóra.imitamos desde fóra.
Alimenta a nosa vida desde dentro.Alimenta a nosa vida desde dentro.
Esta Esta experiencia experiencia de "habitar" de "habitar"
en Xesúsen Xesús e deixar que e deixar que
Xesús Xesús "habite" en "habite" en nós pode nós pode
transformar transformar de raíz a nosa de raíz a nosa
fe.fe.
Ese Ese intercambio intercambio
mutuo, mutuo, esta comuñón esta comuñón
estreita, estreita, difícil de difícil de
expresar con expresar con palabras,palabras,
constitúe a constitúe a verdadeira verdadeira relación dorelación do
discípulo con discípulo con Xesús. Xesús.
Isto é seguilo sostidos pola súa forza vital.
A vida que Xesús transmiteA vida que Xesús transmite aos seus discípulos na eucaristía aos seus discípulos na eucaristía é a que El mesmo recibe do Pai é a que El mesmo recibe do Pai
que é Fonte inesgotableque é Fonte inesgotable de vida plena. de vida plena.
Unha vida que non se extingue Unha vida que non se extingue coa nosa coa nosa
morte biolóxica. morte biolóxica.
Por iso atrévese Xesús a Por iso atrévese Xesús a facer esta promesafacer esta promesa
aos seus:aos seus:
““O que come este pan O que come este pan vivirá para sempre”.vivirá para sempre”.
Sen dúbida, o signo máis grave da crise de fe cristiá entre nós
é o abandono tan xeneralizado da eucaristía dominical.
Para quen ama a Xesús é doloroso observar como a eucaristía vai perdendo o seu poder de atracción.
Pero é máis doloroso aínda ver Pero é máis doloroso aínda ver que desde a Igrexa asistimos a este feito que desde a Igrexa asistimos a este feito
sen atrevernos a reaccionar.sen atrevernos a reaccionar. Por que?Por que?
ALIMENTARNOS DE XEXÚS
Segundo o relato de Xoán, unha vez máis os xudeos, incapaces de ir máis alá do físico e material, interrompen a Xesús, escandalizados pola linguaxe agresiva que emprega: “Como pode este darnos a comer a súa carne?”. Xesús non retira a súa afirmación senón que dá ás súas palabras un contido máis profundo.
O núcleo da súa exposición permítenos adentrarnos na experiencia que vivían as primeiras comunidades cristiás ao celebrar a eucaristía. Segundo Xesús, os discípulos non só han de crer nel, senón que han de alimentarse e nutrir a súa vida da súa mesma persoa. A eucaristía é unha experiencia central nos seguidores de Xesús.
As palabras que seguen non fan senón destacar o seu carácter fundamental e indispensable: “A miña carne é verdadeira comida e o meu sangue é verdadeira bebida". Se os discípuos non se alimentan del , poderán facer e dicir moitas cousas, pero non han de esquecer as súas palabras: "Non teredes vida en vós".
Para ter vida dentro de nós necesitamos alimentarnos de Xesús, nutrirnos do seu alento vital, interiorizar as súas actitudes e os seus criterios de vida. Este é o segredo e a forza da eucaristía. Só o coñecen aqueles que comungan con El e se alimentan da súa paixón polo Pai e do seu amor aos seus fillos.
A linguaxe de Xesús é de gran forza expresiva. A quen sabe alimentarse del, faille esta promesa: "Ese habita en min e eu nel". Quen se nutre da eucaristía experimenta que a súa relación con Xesús non é algo externo. Xesús non é un modelo de vida que imitamos desde fóra. Alimenta a nosa vida desde dentro.
Esta experiencia de "habitar" en Xesús e deixar que Xesús "habite" en nós pode transformar de raíz a nosa fe. Ese intercambio mutuo, esta comuñón estreita, difícil de expresar con palabras, constitúe a verdadeira relación do discípulo con Xesús. Isto é seguilo sostidos pola súa forza vital.
A vida que Xesús transmite aos seus discípulos na eucaristía é a que El mesmo recibe do Pai que é Fonte inesgotable de vida plena. Unha vida que non se extingue coa nosa morte biolóxica. Por iso atrévese Xesús a facer esta promesa aos seus: “O que come este pan vivirá para sempre".
Sen dúbida, o signo máis grave da crise de fe cristiá entre nós é o abandono tan xeneralizado da eucaristía dominical. Para quen ama a Xesús é doloroso observar como a eucaristía vai perdendo o seu poder de atracción. Pero é máis doloroso aínda ver que desde a Igrexa asistimos a este feito sen atrevernos a reaccionar. Por que?
José Antonio Pagola
top related