amor con p de poesía e de pintura

18
AMOR con P de P oesía e de Pintura CLUB DE LECTURA “PEDRA DO ACORDO” BIBLIOTECA IES “SAN PAIO” - TUI

Upload: jose-maria-lores-perez

Post on 02-Mar-2016

221 views

Category:

Documents


2 download

DESCRIPTION

Escolma poético-pictórica.

TRANSCRIPT

Page 1: Amor con P de Poesía e de Pintura

AMOR

con P de Poesía e de Pintura

CLUB DE LECTURA “PEDRA DO ACORDO” BIBLIOTECA IES “SAN PAIO” - TUI

Page 2: Amor con P de Poesía e de Pintura

MANCO O SOL QUE REGRESA DA XANELA

Manco o sol que regresa da xanela e estou aquí amor e estou contigo:

quixera vernos fundidos á terra, á terra, á auga, ó mundo inmenso.

As túas mans que me andiveron son días, días que marchan e esquecín hai anos,

moitos anos, esta forma de volta pois cen anos hai ata agora mesmo,

se ti non me abrazaras.

E estou aquí amor e estou contigo, teus ollos chuvia, túa voz quen me agocha,

quen me agocha, meu amigo querido.

É contigo que podo cre-las mentiras do amor

crer nas mentiras do amor, unha imbecilidade que é imposible.

(Xela ARIAS)

Page 3: Amor con P de Poesía e de Pintura

Venus e Cupido de Alessandro Allori

Page 4: Amor con P de Poesía e de Pintura

Compañera,usted sabeque puede contar conmigo,no hasta dos o hasta diezsino contar conmigo.

Si alguna vezadvierteque la miro a los ojos,y una veta de amorreconoce en los míos,no alerte sus fusilesni piense que deliro;a pesar de la veta,o tal vez porque existe,usted puede contarconmigo.

Si otras vecesme encuentrahuraño sin motivo,no piense que es flojeraigual puede contar conmigo.

Pero hagamos un trato:yo quisiera contar con usted,es tan lindosaber que usted existe,uno se siente vivo;y cuando digo estoquiero decir contaraunque sea hasta dos,aunque sea hasta cinco.

No ya para que acudapresurosa en mi auxilio,sino para sabera ciencia ciertaque usted sabe que puedecontar conmigo.

(de POEMAS DE OTROS, Mario BENEDETTI)

Page 5: Amor con P de Poesía e de Pintura

Si el hombre pudiera decir lo que ama,si el hombre pudiera levantar su amor por el cielocomo una nube en la luz;si como muros que se derrumban,para saludar la verdad erguida en medio,pudiera derrumbar su cuerpo,dejando sólo la verdad de su amor,la verdad de sí mismo,que no se llama gloria, fortuna o ambición,sino amor o deseo,yo sería aquel que imaginaba;aquel que con su lengua, sus ojos y sus manosproclama ante los hombres la verdad ignorada,la verdad de su amor verdadero.Libertad no conozco sino la libertad de estar preso en alguiencuyo nombre no puedo oír sin escalofrío;alguien por quien me olvido de esta existencia mezquinapor quien el día y la noche son para mí lo que quiera,y mi cuerpo y espíritu flotan en su cuerpo y espíritucomo leños perdidos que el mar anega o levantalibremente, con la libertad del amor,la única libertad que me exalta,la única libertad por que muero.Tú justificas mi existencia:si no te conozco, no he vivido;si muero sin conocerte, no muero, porque no he vivido.

(de LOS PLACERES PROHIBIDOS, Luís CERNUDA)

Page 6: Amor con P de Poesía e de Pintura

Parece innecesario falar de amor, ás veces e construír poemas de corpos derrubados, de fume, de suor, de ventás apagadas, de líquidos encontros e seguras derrotas.

Parece innecesario mais aínda transitan folios e máis folios, e libros ademais.

Destrúen o silencio, de feble arquitectura, dos que calando amamos con terca intensidade.

Parece innecesario falar de amor, ás veces, para esquecer sen saña as bandeiras do odio ou as bágoas humildes de quen non ten futuro e nin pedir perdon por ignorar que somos.

(Marta DACOSTA)

Page 7: Amor con P de Poesía e de Pintura

Cupido e Psique de W. Bouguereau

Page 8: Amor con P de Poesía e de Pintura

Comería a túa alma coma quen come un ovo

doce novo

perfecto microcosmos no seu óvalo de nacre.

Pinga d´ouro mandorla

comería a túa alma sen casca a túa alma sen culleres

sen caducidade.

Eterno almorzo da nenez de aldea.

Sen saber e sen querer saber as nigromancias da tersura

qué escuro demo agocha nin milagreiro sabor

sen chegar a adiviñar sequera qué foi antes:

a túa alma ou a galiña.

(Estíbaliz ESPINOSA)

Page 9: Amor con P de Poesía e de Pintura

Besarse, mujer,al sol, es besarnos

en toda la vida.Ascienden los labios

eléctricamentevibrantes los rayos,con todo el fulgor

de un sol entre cuatro.Besarse a la luna,mujer, es besarnosen toda la muerte.

Descienden los labioscon toda la luna

pidiendo su ocaso,gastada y helada

y en cuatro pedazos. (de CANCIONERO Y ROMANCERO, Miguel HERNÁNDEZ)

Page 10: Amor con P de Poesía e de Pintura

O beixo de W. Bouguereau

Page 11: Amor con P de Poesía e de Pintura

Corazón, o amor é isto:casar o apetito do león e da xaula.

(de VERBUM CARO, Bieito IGLESIAS)

El amor, ¿a qué huele? Parece, cuando se ama,que el mundo entero tiene rumor de primavera.Las hojas secas tornan y las ramas con nieve,y él sigue ardiente y joven, oliendo a la rosa eterna.Por todas partes abre guirnaldas invisibles,todos sus fondos son líricos -risa o pena-,la mujer a su beso cobra un sentido mágicoque, como en los senderos, sin cesar se renueva…Vienen al alma música de ideales conciertos,palabras de una brisa liviana entre arboledas;se suspira y se llora, y el suspiro y el llantodejan como un romántico frescor de madreselvas…

(Juan Ramón JIMÉNEZ)

Page 12: Amor con P de Poesía e de Pintura

Bebin dos teus beizosa vida do corpo,da tua ledicia

soupen do amor... (de CANTIGAS DO VENTO, Mª do Carme KRUCKENBERG)

¿Non ollas a Primaveira? ¿Non ollas, amiga,como relumbra a estrela? ¿Non sinteseste lume que nos queima e traspasa?É o tempo. O tempo loita en contra nosamais temos de vencelo. O noso amorten que loitar co tempo e co destiñodas cousas que usamos acotío.Só o amor é puro. Só é verdade o amor.¿Qué senso tería o mundo sin amor?¿Qué senso teríamos nós sin o amor?¿Pra qué ollamos, amiga, prás estrelassi non fan brilar mais o noso amor?¿Pra qué as nosas verbas, os noso ollossi non estiveran abertos ó amor?¿Pra qué queremos, amada, a nosa vidasi non agroma néla o noso amor?Tan só o noso amor. O noso mundomais noso e persoal que nos rodea.O noso amor, amiga. Este amorque nace en nós tan só e en nós remata.

(de ENTRE A ARXILA E A LUZ, Manuel MARÍA)

Page 13: Amor con P de Poesía e de Pintura

Os xogos de Venus de Eugenio Granell

Page 14: Amor con P de Poesía e de Pintura

Dame la mano y danzaremos, dame la mano y me amarás. Como una sola flor seremos, como una flor, y nada más...El mismo verso cantaremos,

al mismo paso bailarás. Como una espiga ondularemos,como una espiga, y nada más.

Te llamas Rosa y yo Esperanza,

pero tu nombre olvidarás, porque seremos una danza en la colina y nada más...

(Gabriela MISTRAL)

Page 15: Amor con P de Poesía e de Pintura

Carta de amorPara Deli

MEU AMOR:

Na carne fláccida dos labios que te escalan,nos miolos que acenden candeaspara te debuxar na distancia,no mapa de mazás que é a túa pel-miña-, no recuncho das cerdeirasque me nacen inocentes.

En min habitas como memoria que grita,en min estalas oculta no tímpanoda paixón que escoa, en min vivescomo sombra miña que amo sen desmaio,nos días que non te abrazo,nas noites eternasque te soño cálida e gozosa.

Cando recibas a miña palabra,con dardos de seiva sincera,cando te apuñale o meu verbo coitado,pensa que son apenaso indicio do meu ser todoque te ama e implora,que te desexa sen máis ornamentoque a tua presenza única,afincado no firmamento da miña saudade,elucubrada na arxila do meu desexo,vencida de amor, vencida de amorcomo o trigo limpo que che envío,adubado dun corazón enfermo de ti.

Benditamente doente da sede de amarte,da fame de amarte sen máis armasque a carne fláccida dos labios que te agardan, da luz das candeas dos miolose do mapa de mazás que devoro en soñosna túa pel -miña-, zume do que máis amo:ti, meu amor. (de O CRISTAL DA SEDE, Henrique RABUÑAL)

Page 16: Amor con P de Poesía e de Pintura

Si me llamaras, sí...¡Si me llamaras, sí,si me llamaras!Lo dejaría todo, todo lo tiraría:

los precios, los catálogos,el azul del océano en los mapas,

los días y sus noches,los telegramas viejos

y un amor.Tú, que no eres mi amor,

¡si me llamaras!Y aún espero tu voz:telescopios abajo,desde la estrella,

por espejos, por túneles,por los años bisiestos

puede venir. No sé por dónde.Desde el prodigio, siempre.Porque si tú me llamas

-¡si me llamaras, sí, si me llamaras!-será desde un milagro,

incógnito, sin verlo.Nunca desde los labios que te beso,

nunca desde la voz que dice: "No te vayas."

(de LA VOZ A TI DEBIDA, Pedro SALINAS)

Page 17: Amor con P de Poesía e de Pintura

Paisaxe erótica de Alfonso Sucasas

Page 18: Amor con P de Poesía e de Pintura

GOCÉMONOS NOS CORPOS DE COLORES

O mar estende as sabas nos rochedospara o amor da tardiña.

Dino as gaivotas.Ven.

Téce a deusa do amor nunha almofadaque ha de enchernos con plumas

e tépalos de rosapara mulir a cama

que o sol nos ha poñer como galanono colo do horizonte.

Ven.

Gocémonos nos corpos, nas coloresque esvaran polas nádegas cumpridas,

polas mans,pola boca,

como leite sagrado,lilas,azuis,

marelas,violetas...

Ven.

Ven que relouco porque á pel espida,tensada como a corda dun violín,

a toquen os meus arcos.

Ven que ansío larparte nos sales oceánicosagromados das bocas,

confundidas escumas con illargas.Ven.

Emborcallados canda os sons da augasna horizontalidade,

seremos grandes como o marno amor.

(de FESTA DO CORPO, Helena VILLAR JANEIRO)