a.l.p. a life pending 1960 / 2010

A.L.P. A LIFE PENDING

1960 / 2010

A project of exhibitions with 50 times of only being there.

project Francis Bekemans Brugge / Gent

zo’n beetje tussen 19 september 2010 en 19 september 2011

A LIFE PENDING, A LIFE SPENT,

A LIFE WORTH MENTIONING ? A GOOD LIFE, STILL.

2

Brugge, Augustus 2010

A LIFE PENDING, A LIFE SPENT, A LIFE WORTH MENTIONING ? - A GOOD LIFE, STILL.

EEN HANGEND LEVEN, EEN GELOPEN LEVEN, EEN VERNOEMENSWAARD LEVEN ?– EEN GOED LEVEN, NIETTEMIN.

voorlopig met afstandelijke of concrete medewerking van:

Galerie PINSART MUSEA BRUGGE KunstBIB UGent Archonaut vzw

PRIORIJ Karmelieten, Brugge

DuSti webdesign

en dank aan: Mevr. Jolanda Meulendijks - MONDRIAANHUIS, Amerfoort

Een mens zoals wij.

Je verjaardag vieren

Een verjaardag is een herinnering en heel veel anders dan een toevalligheid is het ook niet. Het is maar een woord. Maar mensen hebben bakens nodig. Heel dikwijls krijgen mijn ruimtelijke werken dit soort grondslag. Het zijn bakens. Misschien zijn het in zekere zin supplementen voor de bakens die ik in mijn leven verwaarloos. Normale verjaardagen wil ik buitenshuis vieren door te gaan uit eten met de mijnen, goed, gezellig en geliefkoosd. Een 50ste mag misschien met een iets groter orgie. Maar ik wil vieren zoals mensen zoals wij zouden moeten kunnen vieren. Ik wil mijn werk vieren, tentoonstellen én mijn vijftig jaren tonen. Een tentoonstellen dat zoals altijd ook je ziel blootleggen is. Een tentoonstellen dat eerst en vooral vulnerabiliteit is; met de kwetsbaarheid als geruststelling. Je toont wie je bent. Je hoort te zijn wie je toont. Je toont wie je ondertussen maar bent. Je toont wie je desalniettemin denkt te zijn. Je toont je leven. Je toont je reden. maar wat weten de anderen daarvan? Je omgeving, je familie, je kinderen, je vrouwen, je vrienden, je studenten. Ze kennen je allemaal beetje bij beetje; de ene meer, de andere minder gewillig. Maar wie kent de wereld van je volledigheid, over wie jou levend houdt, over wat je leven inhoudt. Je voelt je halverwege. Je bezorgdheid voor je kinderen verlamt, die voor je ouders wordt geconditioneerd. Je blijft met leegtes aan beide kanten zitten. Je ouders vervliegen; ze deemsteren voor je ogen weg. Het overschot aan onschuld waaraan jouw heden vasthield vervaagt en de dromen waaraan je je onvoltooide verlangens wasspelde verstarren in de windstilte die je volwassen geworden kinderen achterlaten. Het word een tentoonstelling van een vijftig jaar oude. Vooral dan een cyclus omdat oude vijftigjarigen nu eenmaal niet meer alles op een hoopje kunnen werpen en traagheid de vertaling van de voldoening is geworden. Een tentoonstelling dus ook als herkenningsmoment, als herdenkingsgedachte, om te tonen dat je er nog bent.

Als ik ben wie ik ben, wie ben ik dan? Een tentoonstelling de naam geven van het leven dat je reeds opspaarde om duidelijk te maken dat je er bent. Tja, twijfelachtig misschien. Ik ben er mij van bewust. Mijn bedoeling was u, net zoals het altijd al is geweest, te tonen hoe ik ben, wat ik werd. Ik wilde dat het beeld dat u van mij had aan diepte kon winnen en dat u een beetje gelaagdheid kon toelaten in de perceptie die u hebt van mijn zijn, mijn willen en mijn doen. Ik had het woord willen laten aan de dubbelzinnigheid van die vijftig jaren. Ik had de eenvoud van mijn werk in het middelpunt willen plaatsen, de spot die ik erop plaats te doen schijnen met deemoed en nederigheid.

4

Bij het leven dat ik tot nog toe leidde in de ogen van de voorzienigheid en van de wereld had ik het beeld kunnen ophangen van de trieste kunstenaar genesteld in een gevoel van onderwaardering, de jonge Jackson Pollock waardig. Maar ik blijk, naast wie ik graag ben, vooral te nuchter, te gerijpt en door de haren gelouterd. Toch zullen enkelen mij wellicht beladen met de onkuisheid zo de beeldvorming rondom mijn persoon te manipuleren. Maar doen we dat niet allemaal en misschien kom ik er wel mee weg. Hetgeen ik toon en wil verwezenlijken gebeurt volstrekt zonder kwaadaardigheid, zonder narcisme en enkel uit onnozele onschuld. Mijn middelbare leeftijd heeft mij genoeg aan evenwicht gegeven om de aard en tegenstellingen van mijn daden in te zien en die met gedragen glimlach voldaan en gerustgesteld van op de kleinst nodige of grootst mogelijke afstand te beschouwen.

Tentoonstellen en de gewilde ‘teint’ niet halen. Maar ik moet ook eerlijk blijven. Zoals de meesten geraak ik ook wel eens gefrustreerd. Gefrustreerd door de dagdagelijksheid van de broodnodige loopbaan die ik zoals zovelen moet ondergaan en die in mijn ateliergeneugten en schilderspeeltijd snoeien. Het lesgeven mag dan wel héél véél voldoening brengen en de vakanties mogen de genoegdoening waar maken in je eigen atelier te kunnen doorbrengen, toch blijven deze ateliermomenten als ’t ware gestolen ogenblikken. Ik ken als leerkracht in het kunstonderwijs genoeg mijn geluk maar kan het als kunstenaar niet laten nog meer te dromen, luidruchtiger te dromen. Dit dromen doe ik nu als A.L.P. en ik laat me gaan. Ik ga ook niet flauw doen en moet toegeven dat de initiële 50 projecten niet haalbaar waren. Ze zijn niet te organiseren in het korte bestek dat ik mezelf gunde en sommige waren niet te realiseren omwille van hun ... niet-realiseerbaarheid. Bescheidenheid siert de ingetogen mens en ik kwam willens nillens tot de conclusie niet te ver te springen. Het worden dus geen 50 ‘grote’ projecten, geen 50 ‘nieuwe’ projecten en vooral geen 50 zaken die ik met iedereen wil delen. Op het eind zullen het 50 dingen zijn geweest die ik tijdens het jaar dat ik vijftig werd heb ondernomen, die ik al lang had willen doen, die ik al lang had moeten doen, naast dingen die ik anders ook had gedaan en kleinigheden die ik vanzelf doe. Het moet in 2011 een project zijn geworden waarin ik mezelf de tijd heb kunnen gunnen dit te ondernemen, met de lichte druk van het moeten, de gewone goesting van het willen en het geluk van het eindelijk kunnen. Het streven naar die voldoening wordt dan ook de hoop naar het vervolg en een voorspiegeling van de mogelijkheid om de andere fantasieën die op mijn tekentafel liggen te realiseren. Dit allemaal natuurlijk als voorbereiding voor de ultieme solotentoonstelling in het MoMA, Guggenheim of TateModern. Maar misschien moet voor dit laatste de volgende 50 jaar al zijn voorbij gewaaid en heb ik zelf het hier voor het dan moeten wisselen.

De andere hoop blijft intact.

project ALP

I N D E X / Calender

01 / 5O eerste week juli 2010: schilderweek in BdC – ‘préparatoire’ pg. 07-08 02 / 5O opstart website www.francisbekemans.be pg. 09-10 03 / 5O videoproject ‘A running show – wandelende tentoonstelling’ (the one and only walking – traveling art) pg. 11-12 04 / 5O augustus 2010 deelname – groepstentoonstelling/evenement ‘Fête Culturelle de l’Europe 2010’ – AUDRESSELLES, Frankrijk pg. 13-14 05 / 5O september 2010 tekenproject UGent – universiteitsbiblitheek Kunstwetenschappen (project 1jaar lang, 1 x per week) pg. 15-16 06 / 50 (KH Sint-Lucas) presentatie ‘omtrent schoonheid‘ naar De Geschiedenis van de Schoonheid - U. ECO – GIP 6BVO pg. 17-18 07 / 50 dichtbundel LEUR BLUE - VFG N°24 - Tijdschrift Vorm, Filosofie & Gaga pg. 21-22 08 / 5O oktober 2010 - opening – PRESENTATIE PROJECT A.L.P. + tentoonstelling Werfstraat, Brugge pg. 23-26 09 / 5O THE ROAMING ARMCHAIRS - eerste zending pg. 27-28 10 / 5O FORMES OF INTEREST - part I ( de essentie van een vorm ) experience – A making of pg. 29-30 11 / 5O LONGING (zoektocht naar een nieuwe locatie) pg. 31-32 12 / 5O november 2010 videoproject ‘Het vergankelijke is eeuwig II’ naar Michel SEUPHOR – thuisopnames bij de acteurs pg. 33-34 13 / 5O december 2010 videoproject ‘Het vergankelijke is eeuwig II’ naar Michel SEUPHOR – opnames in Parike, Oost-Vlaanderen pg. 35-36 14 / 5O restauratie ‘De 7 Windstreken’ (2002) (uit te voeren in samenwerking met de Stad Brugge) pg. 37-40 15 / 5O januari 2011 videoproject CARRYING – opname in kunstencentrum Croxhapox, Gent pg. 41-42 16 / 5O februari 2011 ERGO II, une expositions sur notre peinture - Espace 3015, PARIS, France pg. 43-44 17 / 5O plaatsing: HEMELSTOEL II – L.C. , Contemplating Clouths Laying Down – dakterras Concertgebouw, Brugge pg. 45-46 18 / 5O tentoonstelling BOUDEWIJN PERNEEL & FRANCIS BEKEMANS pg. 47-50 19 / 5O THE ROAMING ARMCHAIRS - tweede zending pg. 51-52 20 / 5O plaatsing: WATCHMEN / WACHTERS – SMAK, Gent pg. 53-56 21 / 5O maart 2011 (KH) tekenproject tijdens studiereis 6BVO Noord-Italië - KH Sint-Lucas, Gent - ‘omtrent schoonheid‘ (Umberto ECO) pg. 57-58 22 / 5O ‘UNINVITED, Mijn BEAUFORT voor 2012’ – vooropgestelde opstelling, proefdruk - fotoverslag pg. 59-64 23 / 5O Project NOORDERBLAUWLICHT – plaatsing NOORD, spoorwegbrug kanaal Brugge-Oostende Sint-Pieters Brugge mei 2011 Project NOORDERBLAUWLICHT – plaatsing ZUID, spoorwegbrug Heidelbergstraat Sint-Michiels, Brugge pg. 65-66 24 / 5O La BIBLIOTHEQUE SOLUBLE - schetsboekenproject II, tekenboekenbibliotheek - SMAK Gent pg. 67-68 25 / 5O presentatie videoproject ‘Het vergankelijke is eeuwig II’ naar Michel SEUPHOR – zaal Plateau, UGent pg. 69-70 26 / 5O project PORTRET - Gerd Ververs portretteert mij, Francis. pg. 71-72 27 / 5O tentoonstelling JULIE BEKEMANS & FRANCIS BEKEMANS - PRIORIJ Karmelieten, Brugge pg. 73-76

6

28 / 5O juni 2011 tentoonstelling ‘ENTRES LES LIGNES’ - ruimte Mme Legrand - Suresnes - Paris, France pg. 77-78 29 / 5O THE ROAMING ARMCHAIRS - derde zending pg. 79-80 30 / 5O FORMES OF INTEREST - part II ( de essentie van een vorm ) experience – A making of pg. 81-82 31 / 5O opstelling ‘MINE IS A GOOD LIFE / MINE IS A FINE LIFE’ – Museumtuin Museum dr. GUISLAIN, Gent pg. 83-84 32 / 5O facsimilésmilé+ PICASSO, Complément / Complètement - Picasso & Bekemans pg. 85-88 33 / 5O Letter to Poul KJÆRHOLM - EXCHANGING pg. 89-90 34 / 5O CONTEMPLATING THE WORLD - Villa de Olmen, Wieze pg. 91-92 35 / 5O tentoonstelling ‘OVER DAN, Hommage aan DAN VAN SEVEREN’ groepstentoonstelling pg. 93-96 36 / 5O Letters for a new museum: MAGMA-Brugge - museumplannen met de site en de oude gistfabriek pg. 97-100 37 / 5O eerste week juli 2011: schilderweek in BdC – ‘expiratoire’ pg. 101-102 38 / 5O VEZELAY-ORVIETO - PREPARATIONS FOR A MAIDEN TRIP - De speklagenarmstoel - voorbereiding pg. 103-106 39 / 5O THE ROAMING ARMCHAIRS - vierde zending pg. 107-108 40 / 5O augustus 2011 - FORMES OF INTEREST - part III ( te lucht gelaten ) installatie - zolder St.-Janshospitaal Brugge pg. 109-110 41 / 5O 7 WINDS INTERNATIONAL - pre-projectvideoproject 42 / 5O tentoonstelling ‘FRIENDS, FACTS AND CIRCUMSTANCES’ groepstentoonstelling - curator Ludovic DE VLAM 43 / 5O expo FUTUR PROJECTS : CAMERE - AMPHI - ... 44 / 5O deelname – groepstentoonstelling/evenement ‘Fête Culturelle de l’Europe’ – AUDRESSELLES, Frankrijk 45 / 5O september 2011 - PROJECT ALP – ‘TASTBAAR & NEFAST’ - tentoonstelling BEKEMANS2-A - Galerie PINSART, Brugge 46 / 5O - ‘à coté du néant’ – tentoonstelling BEKEMANS2-B - Atelier Werfstraat, Brugge - curator Wim YPERMAN 47 / 5O - ‘à petit pas’ – tentoonstelling BEKEMANS2-C - Atelierwoning Michel Martens 48 / 5O - PAR-COURIER / PARCOURIR uitzendproject postpostalcards 49 / 5O THE ROAMING ARMCHAIRS - vijfde zending pg. 127-128 50 / 5O - tentoonstellingsproject ‘PROJECT A.L.P.’ – F. B. / A life Pending diverse opstellingen in BRUGGE-stad VERVANGPROJECTEN: 2.1 COLLAGE - Je me colle à vous, Dos contre le mur, j’adhère à votre Je me maltraite en me déchirants de vos mains 2.2 Buckets of rain 2.3 hommage à mes parents

A.L.P. A LIFE SPENT,

A LIFE WORTH MENTIONING ? 1960 / 2010

50 times of only being there

Dit project wil ik ook een geschreven geschiedenis meegeven. Het moet de neerslag in lettertekens en beelden worden van het gebeuren tel quel, verbonden aan hoe het zal verlopen, hoe het zich zal afspelen, hoe het misschien wel zijn eigen weg zal zoeken. Als rapport moet en zal het veranderen en aangroeien naarmate het jaar vordert en er gerealiseerd wordt of strepen door rekeningen worden getrokken. Maar ik hoop stellig op voldoeningen daar waar geplande doelen konden uitgroeien, teleurstellingen draagbaar bleven en verrassingen warm aanvoelen. Als eerste beeld voor dit verslag haal ik dan ook mijn hond boven. Bois de Cise, Noord-Frankrijk, kerstvakantie 2006-2007. Het was de eerste keer dat ik echt de moeite nam een degelijke fotosessie te ondernemen met mijn armstoelen in het middelpunt en vooral zonder dat er een tentoonstelling aan vooraf ging of op moest volgen. De overtuiging dat ik wel eens iets meer ruchtbaarheid mocht geven aan het werk dat ik al die laatste jaren had gedaan had zich van mij meester gemaakt. Ik bezondigde mij toen wellicht aan het opofferen van mijn natuurlijke nederigheid. Ik werd gedreven en het smaakte naar meer. Naast de panorama’s waren de fotografische resultaten ook meer dan bevredigend. Ik was in de wolken en fier op mezelf. Nu ook weer proef ik met gretigheid de smaak van de vanitas. Op de koop toe ben ik content met deze onschuldige idiotie. Het zal wellicht niet iedereen smaken, dat ze hun ogen sluiten en eeuwig zwijgen.

Brugge / Gent zo’n beetje tussen 19 september 2010 en 19 september 2011

Un bonjour à toi aussi. armstoel + Ivoire + armstoel

Bois de Cise - december 2006

project ALP

O1 / 5O

Côte Picarde – Côte d’Opale BdC

préparatoire schilderweek in Bois de Cise, Frankrijk

Als voornemens voorbereidingen zijn voor het leven dan zijn de uiteindelijke vervulling ervan dromen die tastbaarheid worden en dus voelbaar geluk genereren.

Preuve à l’apui:

Het huisje van R&B in BdC is een haven geworden om op zo’n twee uur rijden van Brugge de alledaagsheid uit je kleren te schudden en die te vullen met kleuren van diep blauw tot vaal groen en je voetstappen vertaald te weten in het rinkelen van de keien als de zee zich heeft teruggetrokken richting Engeland.

PREPARATOIRE. Zomer 2010 waren we van plan om het reizen op te geven ten voordele van het leggen van nieuwe ‘vloerdelen’ in onze thuisbasis. Mijn revanche zou er echter uit bestaan om in de aanvang van een vakantie die geen vakantiegevoel had mogen voortbrengen de schade te beperken door er enkele dagen (op) uit te trekken om enkel, naast het obligate eten, drinken, en de ‘groet aan de schoonheid’ opnieuw het klassieke voorvaderlijke olieverfschilderen te beoefenen. Een eerste poging is enkele jaren geleden gestrand in de productie van een duo, weliswaar voldoening schenkende, doch schamele ‘twee’ landschapsschilderwerkjes. Met twee per dag werden het er deze keer zeven en tonnen contentement.

10

boven: fotoreportage van mijn armstoelen (eik) in BdC, - 2007

onder: BdC, begin juli 2010 ‘ ‘blauw, geel en licht’ – olieverf op doek – afm. 20 x 30 cm.

‘maison d’en fasse (Les Iris)’ – olieverf op doek – afm. 20 x 30 cm.

11

project ALP

O2 / 5O

virtueel

www.francisbekemans.be

seeing site web-zicht site-seeing

Het is wellicht al tien jaar dat ik er ook naar streef eindelijk mijn virtuele vitrine te hebben op het internationale web. Onbeslistheid of gebrek aan doorzettingsvermogen en goedkope argumenten weerhielden me. Mijn geest moest rijpen en mijn kinderen moesten eerst volwassen worden.

webmeester Stijn Dumon

DuSti is een koppel vrienden van mijn jongste en ze begrepen onmiddellijk waarheen ik wilde met het elektronische portret van mijn wereldbeeld en hoe we deze website zouden klaarstomen en uitstrijken. Interactief moet mijn webhuis nog worden, als de tijd en de dromen rijp zijn. Ondertussen stuur ik hem de wereld in.

12

site te bezichtigen

& misschien wel voortdurend onder constructie

www.francisbekemans.be

13

project ALP

O3 / 5O

Oost, West, Noord & Verlangend

A running show [wandelende tentoonstelling]

videoproject

The one and only traveling exhibition. OVERALL-opname

Gegroeid uit praktische overwegingen zag ik in deze armstoel met wielen de ideale reisgenoot, de ideale illustratie van mijn streven en het gedroomde vervoermiddel voor mijn aspiraties. Gegroeid uit praktische overwegingen zag ik in deze armstoel met wielen de ideale reisgenoot, de ideale illustratie van mijn streven en het gedroomde vervoermiddel voor mijn aspiraties. Gegroeid uit praktische overwegingen zag ik in deze armstoel met wielen de ideale reisgenoot, de ideale illustratie van mijn streven en het gedroomde vervoermiddel voor mijn aspiraties. Gegroeid uit praktische overwegingen zag ik in deze armstoel met wielen de ideale reisgenoot, de ideale illustratie van mijn streven en het gedroomde vervoermiddel voor mijn aspiraties. Gegroeid uit praktische overwegingen zag ik in deze armstoel met wielen de ideale reisgenoot, de ideale illustratie van mijn streven en het gedroomde vervoermiddel voor mijn aspiraties. Gegroeid uit praktische overwegingen zag ik in deze armstoel de ideale reisgenoot, de ideale illustratie van mijn streven en het gedroomde vervoermiddel voor mijn aspiraties, opnieuw en opnieuw. Als kunstwerk op wielen kan dit werk als de besten de titel van reizende tentoonstelling torsen, nederig wederwijzend naar Roger Raveel.

14

boven: armstoel als rolmodel – BdC, voorbereiding tentoonstelling Audresselles, 2007

onder: ‘Kar om de hemel te vervoeren in mijn tuin' -1968 van Roger Raveel

15

project ALP

O4 / 5O

deelname

groepstentoonstelling/evenement ‘Fête Culturelle de l’Europe’ – AUDRESSELLES (F)

pootjebadend

Tijdens elk laatste weekend van augustus organiseert de Duitse architect/kunstenaar Andreas Dilthey in Audresselles (Noord-Frakrijk) waar hij zijn hart aan de zee verpandt en hij zijn buitengoed heeft, een eigenzinnige kunsthappening. [ Naechste Fete Culturelle 2010 : 27.- 29. August 2010 ] deelname – Het is Johan Parmentier die mij er introduceerde en zodoende ook mij de microbe schonk om elk jaar naar de keien, de geuren, de convivialiteit van Audresselles’ vanzelfsprekendheid en de laatste vakantiedagen te hunkeren. Eb en vloed blijven mij fascineren, de geur van het water blijft mij vervoeren. Ik blijf in de zwijgzaamheid van mijn rollen, dromen van het wiegen van die zee en ik praat er enkel over met u. Zwijgt en spreekt tegerlijkertijd, met zout op de tong en tussen de tenen, en laat me blijven. Project voor Audresselles 2010: Recalcitrante herhalend: steen, eb en vloed. Calluox Flottants - Floating Stones.

Uiteindelijk uitgevoerd: Cailloux Volants – Flying Stones Tot op het laatste ogenblik stond het weer en het werk in de weg om de beslissing te nemen om naar Audresselles te gaan. Uiteindelijk op het allerlaatste moment toch beslist de tocht te maken. Andreas was er zelf niet. Het leven barricadeert soms de genoegens. Vluchtige dromen ingehaald door eb en vloed in de mond en het ruis ervan tussen de oren. Uiteindelijk bleef ik zelf maar een kleine dag maar de schoonheid van de plek was weer overdonderend.

16

boven: Cailloux Volants - augustus 2010

links: Ditmar Bollaert - editie 2008 midden: Francis Bekemans - editie 2007 rechts: Johan Parmentier – editie 2007

17

project ALP

O5 / 5O

Universiteitsbibliotheek KUNSTWETENSCHAPPEN UGent, Gent

1 x per week, 1 jaar lang IN BETWEEN

tekenproject

Een jaar of twee geleden kwam Benn Deceuninck mijn pad te kruisen. Met ons tijdschrift VF&G (Vorm, Filosofie & Gaga - VF&G is herwonnen schoonheid, zichzelf steeds heruitvindend, zichzelf opnieuw hervindend, zichzelf steeds verbazingwekkend vindend. Want VF&G is een Tijdschrift, Tijdingenschrift voor nietsontzienende blindheid en gepoogde helderziende terughoudendheid.) hadden we onderin de schoonheid van de universiteitsboekentoren iets (een evenement ter lancering van een nieuw nummer) ondernomen en er Benn de bibliothecaris, de organisator, de fotograaf, de verbetene, de poëet aangeraakt. Ik geloof dat we in elkaars ogen dezelfde passies zagen zinderen. We zouden iets samen doen, blijven doen. Stille tentoonstellingen in de KunstBib organiseert hij. Benn had iets gevraagd maar mijn bewegingen waren, lucht in de kop, doof gebleven. Niet meteen ingaan op voorstellen kan je wel eens zorgen baren omwille van de kansen die je aan je neus laat voorbijgaan. Bij mijn ontwaken, mijn ontwarren, was de verhuis van de bibliotheek nog nakender, de tentoonstellingsposten bezet tot aan het inpakogenblik en de getrachtheid aangetast. Ja, wie niet hier is is gezien en ik zie mij, te lokaal als ik ben, niet ergens in een geplant project ingepast. Dit is mijn nieuwe voorstel. Ik kom één maal per week tijdens de volle lengte van het academiejaar of tot de verhuis van de bibliotheek een jammerlijk feit wordt, in de KunstBib tekenen. De boeken die er zijn, zijn mijn leidraad en de schetsboekjes die ik er beleef komen in de bibliotheekrekken te staan naast hun respectievelijke onderwerpen, permanent, als addendum, als retributie, als ontstoffing, als hommage alsof ik tussen de regels van de beschreven kunst de (echte) kunst opnieuw wil plaatsen, wil herintroduceren. Een zachte contradictie waarschijnlijk die schuilt in het feit dat die echte schetsboekjes ‘gecasseerd’ worden, letterlijk gecatalogeerd staan en dus kunnen ingekeken en geraadpleegd worden alsof het naslagwerken betrof.

18

1 x bovenaan links + 6 onderaan – Ugent, bib. Kunstwetenschappen – foto’s Benn Deceuninck 2 x bovenaan rechts – tekeningen – houtskool, 2008 - houtskool en gouache, 2008

project ALP

O6 / 5O

KunstHumaniora Sint-Lucas, Gent (KH)

presentatie: ‘omtrent schoonheid‘ naar De Geschiedenis van de Schoonheid van Umberto ECO

voorstel thema GIP (geïntegreerde proef) 6BVO (6de jaar Beeldende vorming) KH Sint-Lucas, Gent

Toen ik twee jaar geleden een schrijfopdracht kreeg en die dacht te moeten invullen met een verhandeling over de verwondering die ik voel over de appreciatie en het onbegrip ten opzichte van mijn werk, dacht ik te moeten peilen naar de essentie van de menselijke schoonheidsperceptie. Goed beseffend dat dit als vraagstelling geenszins authentiek en origineel is moest ik vaststellen dat er nog heel wat van dergelijke paljassen rond hebben gelopen. In zijn Storia della Bellezza, uit 2004 serveert Umberto Eco, naast een zeer wetenswaardige en wetenschappelijke analyse van de mist die schoonheid wordt genoemd vooral ongezouten zíjn voorkeur over voorvermeld onderwerp. Het boek kon misschien daarom eerst maar matig mijn aandacht vasthouden. Het bleef bij prentjes kijken. Toch vergezelde het me die zomer op reis. Ik had nog wat ‘studie’ te doen. Tot ik tijdens het bladeren en occasioneel lezen van korte stukjes tot de verbijsterende vaststelling kwam dat Eco mijn reis aan het uitstippelen was geweest. Alles wat ik in concreto voor mij zag, kon aanraken met mijn ogen, had hij in zijn boek besproken. Ik kon zijn ‘geschiedenis’ gebruiken als reisgids van mijn dagelijkse verwondering, van Mantegna’s Pietà in het Brera in Milaan tot diep in de ogen van Giotto in de Capella degli Scrovegni in Padua. Elke september wordt aan onze leerlingen meegedeeld welke het thema wordt voor de GIP van het betreffende schooljaar. Zij werken er, naar men zegt onafhankelijk, een volledig (school)jaar aan. Dit jaar zal het ‘over schoonheid’ moeten handelen en krijgen ze Umberto Eco als metgezel, als anker, als mededeelzaamheid. Er wordt hen gevraagd veel te tekenen. De dagelijkse ‘schoonheid’, die ze elke dag (h)erkennen. Want tekenen is verwonderd zoeken.

Ter inleiding geef ik dit jaar deze presentatie ‘over schoonheid’. Een ‘voorstelling’ als een voorspel, een eerste probeersel van ‘optreden’ uitgevoerd op het gewillig publiek die onze leerlingen zijn, om het nadien misschien onder de echte mensen te brengen en als lezing op te voeren. We zien nog wel hoe en wanneer, maar vooral ‘als’. Alp. Mijn leidmotiv voor schoonheid.

21

project ALP

O7 / 5O

VF&G Tijdingenschrift gaf uit een

geïllustreerde dichtbundel

LEUR BLEU poésie insoluble

Jean-Paul Den Haerynck / Moniek De Vis / Johan De Vos / Arnold Eloy / Nicole Ledegen / Lieva Reunes / Francis Bekemans

tekeningen Francis Bekemans kaft & kunst van Bekemans - gezeefdrukt door Patrick Braemscheute

Het N° 24 van ons tijdschrift brachten we anders door dan we zijn gewend. Het nummer werd een op kleine oplage maar op groot formaat gedrukte poëzie in het kielzog van telkens een tekening. De kaft en het bijgeleverde grafische werk (zie volgende pagina) werden ten huize Patrick vriendschappelijk gedrukt. Voorgesteld tijdens de VF&G Avond van de Poëzie op 18 december 2010 in de ROCOCO in de Corduwaniersstraat in Gent lazen de dichters voor en speelde Rudy De Sutter enkele muzikale intermezzi op piano. Ik las niet. Wetende dat ik geen performer ben, stelt mezelf opvoeren mij nog steeds voor een probleem. Een probleem dat natuurlijk geen probleem is. Ik verstop me gewoon tussen het zwart van letters of onder de vegen verf die de aandacht kunnen wegkapen.

Publiceren is een daad van absorptie.

22

voorstelling:

VF&G

VF&G (Vorm, Filosofie & Gaga) is herwonnen schoonheid, zichzelf steeds heruitvindend, zichzelf opnieuw hervindend, zichzelf steeds verbazingwekkend vindend. Want VF&G is een Tijdschrift, Tijdingenschrift voor nietsontzienende blindheid en gepoogde helderziende terughoudendheid. VF&G wil graag een multidisciplinaire uitgave zijn met een vorm van verantwoorde bladvulling. VF&G poogt nog steeds 2-seizoenlijks te herrijzen, doch de ons gebruikelijke stramheid van denken en onze nalatigheid van tijdverovering stonden dit meermaals in de weg. VF&G blijft echter authentieke en onvervalste kunst. VF&G ambieert dat, in een nabije onzichtbaarheid of verre onzekerheid, elk van haar nummers zich als (‘t) ware collectors-items ziet te profileren. VF&G heeft zoals een schimmel een accumulatief naamvermogen, een dubbelzinnige Thematische structuur en een streng autonoom-kritische signatuur. VF&G is zorgwekkend en verbijsterend irritante literatuur. VF&G is fiere funghi voor commaneukers en zoete zeldzaamheid voor fierefluiters. VF&G is rabiate neo-hippypoëzie. Ave.

compositie in C-klein zeefdruk - november 2O1O

23

project ALP

O8 / 5O

atelier FRANCIS BEKEMANS WERFSTRAAT 90

PRESENTATIE PROJECT A.L.P. ALP

op voorhand

GRAND OPENING

PRESENTATIE van het project met de mogelijkheden, de kansen en de onzekerheden. Met een kleine tentoonstelling ter spreiding der wolken, ter kennisgeving van mijn (z)onrustige ziel en de geruststelling van een gemoedzame zielenrust (ergens ALP de verdubbeling van mijn levensjaren een feit zal zijn). Het verhaal van de eerste 50 jaar kreeg een titel mee alsof ik vooralsnog aas op meer dan ik verdien, maar ik wil mij alleen positioneren in mijn hoofd en iets van mijn leven maken. Ingekleurd als 50 min of meer artistieke aspiraties laat ik mezelf toe gedurende het jaar dat ik de kaap van de goede hoop omzeil ongeveer een jaar lang te vieren zoals ik het liefst doe, met de mijnen aan de arm, de vrienden in het ronde en de passies die me bezighouden aan de muren en op de voorgrond gepresenteerd. Allen die het horen willen luisterend naar de daken. Cabo Tormentosos (Kaap der stormen) Cabo de Bõa Esperança (Kaap van de Goede Hoop) spontane hunker.

24

de uitnodiging

25

A.L.P.

A LIFE SPENT, A LIFE NOT WORTH MENTIONING?.

1960 / 2010

50 times of only being there

A LIFE PENDING A LIFE SPENT

A LIFE NOT WORTH MENTIONING? A LIFE, STILL

tentoonstellingsproject Francis Bekemans Brugge / Gent

tussen 19 september 2010 en 19 september 2011

A LIFE PENDING, A LIFE SPENT - A LIFE MAYBE WORTH MENTIONING - A GOOD LIFE, STILL.

EEN HANGEND LEVEN, EEN GELOPEN LEVEN – EEN LEVEN MISSCHIEN VERNOEMENSWAARD – TOCH EEN GOED LEVEN.

26

de opstelling

27

project ALP

09 / 5O

De Musea, Wereldwijd.

ROAMING ARMCHAIRS – part I

Ik stuur mijn armstoelen de wereld in. Geen pretentie, gekrenkt en geblust omwille van de ondergewaardeerdheid van mijn identiteit als groot kunstenaar. Toch wil ik in elk museum van de wereld vertegenwoordigd zijn. Daarom stuur ik elk museum, de belangrijkste en mooiste eerst, als ‘staal van Bekemans-essentie’, een kleine gipsen armstoel. Ik dien mijn ego en mijn ego dient mij (en de wereld). Maar vooral blijft het een spel, een aftasten van de grenzen van de welvoeglijkheid plus de daarop geënte ontvankelijkheid. Het is natuurlijk een verwijzing naar een poëtische gag bij Amélie Poulain (*) en van daaruit ook een verwijzing naar de oorspronkelijke ‘Roaming Gnomes’ (BRUN 10140 *). Uiteindelijk is het een ode aan elke vorm van vindingrijkheid en gelijksoortige dichterlijk-kinderlijke actie. Toch blijft het in eerste plaats een testen hoe ver de grotemensen-wereld van witboord-zwartpak-museuminstanties in deze insolide artistieke machinaties wil meestappen. Benieuwd wat ze er mee aanvangen. Benieuwd of ze het ding zullen weggooien, zwijgend naar de kelders verbannen, weggeven, zogezegd deemoedig terugsturen –daar het museum niet zomaar giften kan aannemen - of het zien als belangvolle contributie tot hun artistiek en intellectueel patrimonium. Als onnozel, onbekend en dus te verwaarlozen hoeveelheid krijgt ik wellicht weeral gewoonweg geen antwoord. Mijn condition humaine? Ocharme.

musea PD (plaatsen delict)

MoMa - New York Guggenheim - Bilboa

Centre Pompidou - Paris SMAK - Gent

Ludwig Museum - Köln

Reina Sofia - Madrid Tate Modern - London Museum De Pont - Tilburg Seralves - Porto Moderna Museet - Stockholm

(*) Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain (2001) - film van Jean-Pierre Jeunet met Audrey Tautou (*) catalogus van Brunvand – typenummer BRUN 10140

28

boven: links: de gipsen armstoeltjes (12 x 12 x 18 cm.) - 2009 rechts: klein gips in het VANABBEMUSEUM, Eindhoven - 2007 onder: links: klein eik voor het GUGGENHEIM, Bilbao – 2006 rechts: still uit Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain - 2001

29

project ALP

10 / 5O

ARCHONAUT vzw, Brugge

FORMES OF INTEREST - part I

Alsof de essentie van een vorm te vatten is in het witte schijnsel

van zijn volledigheid dan wel afwezigheid.

experience – A making of

Ik ben bij de vzw ARGONAUT gaan aankloppen om een eerste experiment te wagen en de eerste voorstudie te doen van een project waarbij ik de ‘ultieme’ schone vorm wil maken. De angsten en zekerheden van een boot zijn altijd verstopt in de glooiingen van zijn romp en de rondingen waaruit hij bestaat. Geledigd van zijn functies, gestript van zijn functionaliteit wil ik van de bootvorm enkel een fragiele witte huid overhouden.

Traktaat over de schoonheid. Ik wil de romp van een boot, omwille van de schoonheid van zijn vorm, maken in een materiaal dat het immateriële van een dergelijke opzet kan

verwoorden. Ik maak een mal in papier van de romp van een boot. Een eerste stap.

Spreek tegen mij vorm, spreek mij tegen.

30

boot in het maritiem museum in Lissabon - 2010 de werkplaats bij vzw Archonaut, Pathoekeweg Brugge

lijnenplan voor de scheepsbouw Afrikaans slavenschip, benedendek - gravure - Matthew Carey, Philadelphia - 1797

31

project ALP

11 / 5O

eerst STEENHOUWERSDIJK, Brugge

LONGING ANKER / HUNKER

remise

Een nieuwe plaats moet ik zoeken voor dit werk, een nieuwe plaats voor dezelfde werkelijkheid.

ANKER / LONGING / HUNKER

een armstoel uitkijkend over de waterweg verlangend naar de zee, hunkerend naar het hier niet meer helemaal zijn.

HUNKEREN - VERLANGEN - BEGEREN – SMACHTEN – ANKEREN

Deze armstoel is mijn taal, het potlood waarmee ik mijn verhaal schrijf en de verf waarmee ik gedachten verwerk. Zoals lijnen op de wereldkaart waren de reien het silhouet van mijn thuis, mijn bescherming, het verdedigende water rondom mijn geruststelling. Als je dan op pad geweest zijnde terugkomt, weet je ook dat het die kanalen waren die je ergens anders brachten. Ze blijven dan ook de zinnen van mijn goesting prikkelen en de hoop voeden naar de overkant. Opstelling met een armstoel op een klein ponton. Vuren. Steenhouwersdijk, Brugge - 2009

32

RELOCATION NECESSARY

Opstelling met een armstoel op een klein ponton vuren

Terras van de Pergola-café - Hotel Die Swaene, Brugge - 2009

HEROPSTELLING NOODZAAKLIJK

33

project ALP

12 / 5O

videoproject

‘HET VERGANKELIJKE IS EEUWIG - II’ naar Michel SEUPHOR

thuisopnames bij de acteurs

Zoals het wel eens gebeurt (en ik wil geloven dat goeie ‘vakmeesters’ dit vaker doen) hang ik wel eens een ‘fotokopie’ van een gelezen passage, een mooi artikel of een frappant beeld uit in het schildersatelier waar ik les geef. Zo was ook het plan na het lezen van ‘De vergankelijkheid is eeuwig’. Een grote vakantie later was deze intentie reeds gegroeid van een voorleessessie van de tekst als ontvangstritueel voor de nieuwe studenten tot een soort videobewerking van het toneelstuk. Er kwam lang niet veel meer van in huis. Ondertussen figureerde de bewerking ook al in een masterstudie en werd een uitstel nog wat verder uitgeschoven. De ernst van de moeilijkheid van een dergelijke onderneming voor de onnozele neofiet die ik ben, drong door en ik wist me beter voor te bereiden, met een som hoop en de hulp van mijn vrienden. Om het filmen niet te verwarren met de onmogelijkheid te vertellen begin ik bij de acteurs thuis. Zittend aan hun werktafel lezen ze de tekst voor, repeterend.

34

L’Éphémère est éternel

35

project ALP

13 / 5O

videoproject


opname in

Parike, Oost-Vlaanderen

We bleven er hangen evenzeer op zoek naar troost als naar drank. Door de uitvaart van de moeder van een vriend waren we in deze ‘contreien’ beland. Op de terugweg, niet rechtlijnig uiteraard, was het eerst de bijzondere halve cirkelvorm van het kerkhof van de gemeentelijke kerk die onze aandacht had getrokken. Aangeklampt door het dorpszicht en nog vol van piëteit lazen we alle namen op de graven als namen van brave mensen. Over de doden niets dan goed. Het café om de hoek bleek meer dan onze dorst te kunnen lessen. Achteraan het pand was een nog voldragen en weliswaar slechts uiterst zelden gebruikte theaterzaal. En wij die dachten dat ook cafétheaters waren verdwenen, samen met de twintigste eeuw, onze grootouders en de duffelcoat. Het zaaltje stal mijn hart, al kleurt het schreeuwlelijk blauw en geel. Enkele jaren verlopen, maar mijn intentie niet. Natuurlijk film ik in Parike ‘L’Éphémère’. Het Vergankelijke wordt dus een videoproject, een verfilming van het toneelstuk, op mijn manier, op mijn tempo. Het handelt ten slotte over le périssable. In het tweede luik van de opnames staat het stuk zelf centraal, opgenomen in een theaterzaaltje blijft het echter een repetitiemoment. De acteurs spelen, de tekst in de hand, bewegen. De camera, vrij - doch statisch, legt vast.

36

Boven: toneelzaal van café De Marmiet in Parike, Oost-Vlaanderen.

Hier gaat enkel nog de tombola bij de kermiskoers door en het kerstspel, jaarlijks. Voor de rest hangt hier de was te drogen en staan hier enkel de fietsen bij stil

Onder: maquette van het decor van L'éphémère in het Mondriaanhuis in Amerfoort. (met dank aan Mevr. Jolanda Meulendijks) .

37

project ALP

14 / 5O

Stationsplein, BRUGGE

DE 7 WINDSTREKEN

restauratie

In 2002 kocht de Stad Brugge mijn sculptuur De 7 Windstreken aan nadat het had dienstgedaan als signaalobject voor het zelf opgezette Salons des Indépendants tijdens Brugge, Culturele Hoofdstad van Europa.

Op een dag ergens in november vorig jaar lag deze armstoel er zo bij. Gealarmeerd door P. zie ik één van de armstoelen in een onvrijwillige positie. Iemand was ertegenaan gereden.

Eerstdaags moet dit worden rechtgezet, de schade gerepareerd, de eer hersteld. Als eigenaar van het werk maakt Musea Brugge er werk van.

38

installatie / opstelling

De 7 Windstreken stationsplein Brugge

2002

De 7 Windstreken is een sculptuur bestaande uit 7 natuurstenen armstoelen. Op een ‘getorste’ herhaling van dat ene motief – de armstoel – na, is deze ‘installatie’ misschien niet direct herkenbaar als ‘beeldhouwkunst’ maar is hij, in eerste en belangrijkste plaats, sculptuur. De ambiguïteit die dit oproept, refereert naar een eenvoudige stelling. Een stelling dat de Kunst moet geworteld zijn in het leven, in het leven van zijn maker, in het leven van zijn toeschouwers. Daarom staat dit werk, in zijn onopvallendheid en omwille van zijn geworteldheid in de publieke ruimte. Het werk vond zijn aanleiding in een persoonlijke gebeurtenis en weerspiegelt daarbij ook ostentatief mijn positie tegenover ‘de buitenwereld’, en dus in casu ook die van de andere observator. Gegroeid vanuit de vorm van mijn atelierstoel (de stoel waarin ik mijn eigen schilderen tekenwerk observeer tijdens het schilderen) is het een vorm die staat voor de communicatie die ik heb met mijn werk, met de eindigheid van een werk, met iets dat zo los komt te staan van mij, met de buitenwereld dus.

40

Wat schade aan hergenoten waan? Misschien zal ik vergeten

hoe doornen langs een liefde-laan mijn lede' aan stukken reten...

uit Wat deert me nieuwe liefdes-tijd van Karel Van de Woestijne

41

project ALP

15 / 5O

kunstencentrum CROXHAPOX, Gent

CARRYING videoproject

opname

Sitting apart together, or not.

In Croxhapox wil ik een opname maken waar steeds twee mensen in de installatie plaats nemen, gaan zitten en de balk op de schoot nemen. Gedurende enkele minuten blijven ze zo, figuurlijk genageld. Moet er ingegrepen worden in de relatie tussen twee mensen, in het oogcontact, in de voeling dezelfde last op de schoot te torsen? Gaat dit dragen, gedragen, iedereen even gemakkelijk af? Weent er iemand... ?

Weent er iemand... ? Weent er iemand... ? Weent er niemand?

42

boven: kunstencentrum CROXHAPOX, Gent – panoramisch zicht ruimte - tentoonstelling UND, 2008 onder links: Galerie Jan COLLE, Gent – carrying, 2009

onder rechts: paviljoen Beel, gerechtsgebouw, Gent – carrying. F+W, 2009

43

project ALP

16 / 5O

Espace 3015, Paris

ERGO II une exposition sur notre peinture

badinerend / badinant Ik wil mijn kans wagen een tentoonstelling te herplanten. De (concept)tentoonstelling ERGO zou ik willen overdoen bij vrienden die een kleine galerie hebben in Parijs. Laetitia Bourget en Philippe Charles, beiden beeldend kunstenaar, woonden tot voor kort nog in hun Espace 3015 maar hadden, toen

eenmaal ‘de kleine’ er was niet meer de nodige leefruimte’. De tentoonstelling ERGO, een tentoonstelling over onze schilderkunst was een tentoonstelling die doorging in kruidenierszaak De Laurier in Brugge als

deel van het kunstproject 'RESTRICTED ART ZONE': THE OCCUPATION OF ‘NON-PLACES’ van kunstenaar Jan Verhaeghe

Je pends au mur des cartes postales – visages de la Peinture. Des visualisations de mon amour pour la peinture et le désir de participer à son acquis qui s’appelle l’histoire de l’art. Parmi les icônes de la peinture je mets ma propre importance en question et je veux susciter des commentaires sur la position et le sens de l’art contemporain ainsi que sur la place de l’artiste. Je ne suis certes pas le premier ni le seul à faire ça et je ne voudrais pas l’être – c’est la raison pour laquelle je le fais ainsi. Il revient à l’artiste de se poser juste un peu plus la question sur sa place dans le monde et d’en faire son ‘métier’. Je continue à placer l’Art des anciens et des jeunes maîtres sur un piédestal mais je les mets en doute, y compris mon doute, en me plaçant entre autres parmi eux.

44

ERGO, een tentoonstelling over onze schilderkunst – De Laurier, Brugge - 2009 voor het kunstproject 'RESTRICTED ART ZONE': THE OCCUPATION OF ‘NON-PLACES’ van Jan Verhaeghe

45

project ALP

17 / 5O

dakterras CONCERTgebouw, Brugge

HEMELSTOEL II – L.C. Contemplating Clouths Laying Down Outside

Tijdnemend

Timeconsuming

Ga liggen, bezoeker, omdat dit soort ongrijpbaarheid wellicht aantrekkelijk is en gekristalliseerde schoonheid lijkt. Hemelpartijen met wolken zijn bewonderenswaardig en dichters weten dit al sedert de oudheid. Naar de wolken kijken is gestolde poëzie gadeslaan en het is vooral de tijd stelen om die poëzie te beleven, te beliggen, te beslapen en de zwaartekracht in gewichtloosheid te doen keren.

HAAR ZOET GEWICHT Haar zoet gewicht op mijn Hart bij Nacht - Amper neergevlijd Toen, wakkerwordend, door Lustgevoel, Mijn Bruid wegglipte Als het een tastbare Droom was - Laat de Hemel het dan bevestigen Of als Ikzelf gedroomd werd door Haar - Wat ik sterk vermoed Blijft Hij over - die aan Mi j- Schonk - zoals aan Iedereen Een Verdichtsel in plaats van Geloof - Zo diep - als was het echt Sappho (630? tot 570? v. Chr.)

Hemelbed? Voor de sculptuur die ik mij hiervoor inbeeldde kantelde ik 4 armstoelen op hun rug. Hemels bed. Met het hoofdeinde tegen elkaar gestoten lijken ze niet minder vanzelfsprekend op een bed, een ledikant, een bedstee, een bedehuis. Met de benen iets hoger ontdoen ze de vaak van zijn slapende moeite. Neem uw tijd om de wolken op te nemen, op te meten, het geruis van hun oorverdovende zindelijkheid te becijferen.

46

boven: Hemelbed – maquette (mousse) - 2009

onder: terras concertgebouw Brugge - Musea Brugge, Forum+ - 2007 met o.a. lawn-mower overseeing Bruges - intervention van- Søren Engsted

47

project ALP

18 / 5O

¿ locatie ?

TENTOONSTELLING linea

BOUWDEWIJN PERNEEL + FRANCIS BEKEMANS

over de streep getrokken

Niet enkel beloften laten op zich wachten. We hadden een afspraak. We kwamen er alle twee mee weg, met zuchten om het te verzachten. Je maakt het mee, veel en veel te vaak. Het leven staat vaak plompverloren in de weg, met excuses om het te verwachten. Het is al een tijdje dat we elkaar beloven samen te exposeren. Maar zonder mogelijkheden en porren in de rug begin je er niet aan, nooit voldaan met de resultaten die je neerzet; altijd bezig met andere zaken. Een locatie wordt gezocht. Waar we samen zullen exposeren weet ik nog niet. A furious, ferocious, frenetic, frenzied, wild and wrathful search... of toch niet. Hij is ook veel te nederig. Veronderstelt zijn werk enkel als kleurexperiment, zijn doen als louter zoeken en zijn componeren als toevalligheden. Maar ik zie in zijn werk de frisheid van de verwondering en de schoonheid van de nederigheid in een zoektocht naar de eenvoudige waarneming van het leven van de kleuren en het samenspel van vlakken in beweging. Het is de trilling van de verbazing die ik voel in de lijnen tussen oranje en grijs, tussen papier en oog. Ik had DE LIJN de vraag willen stellen om samen deze geschiedenis te schrijven en met mij een opstelling op te zetten in het lege pand (zie foto) naast hun onderhoudsgarage. Het zou een uitgelokt toeval hebben kunnen worden. Maar het leven laat zich niet dwingen en ik ben wellicht te beweegloos. Het daagt me dat bepaalde beweegredenen jaren nodig hebben, dat andere ledematen lijden onder lusteloosheid en dat de kop kan draaien zonder zingeving. We zien wel.

48

Boudewijn Perneel - tekening - potlood en inkt op papier - 2010

50

wachter, compositie met blauw en zwart - gouache - 2006 interieur, compositie met rood en zwart - gouache -2007

51

project ALP

19 / 5O


ROAMING ARMCHAIRS - part II

Ik stuur mijn armstoelen de wereld in. Geen pretentie, gekrenkt en geblust omwille van de ondergewaardeerdheid van mijn identiteit als groot kunstenaar. Toch wil ik in elk museum van de wereld vertegenwoordigd zijn. Daarom stuur ik elk museum, de belangrijkste en mooiste eerst, als ‘staal van Bekemans-essentie’, een kleine gipsen armstoel. Ik dien mijn ego en mijn ego dient mij (en de wereld). Maar vooral blijft het een spel, een aftasten van de grenzen van de welvoeglijkheid plus de daarop geënte ontvankelijkheid. Het is natuurlijk een verwijzing naar een poëtische gag bij Amélie Poulain (*) en van daaruit ook een verwijzing naar de oorspronkelijke ‘Roaming Gnomes’ (BRUN 10140 *). Uiteindelijk is het een ode aan elke vorm van vindingrijkheid en gelijksoortige dichterlijk-kinderlijke actie. Toch blijft het in eerste plaats een testen hoe ver de grotemensen-wereld van witboord-zwartpak-museuminstanties in deze insolide artistieke machinaties wil meestappen. Benieuwd wat ze er mee aanvangen. Benieuwd als ze het ding zullen weggooien, zwijgend naar de kelders verbannen, weggeven, zogezegd deemoedig terugsturen –daar het museum niet zomaar giften kan aannemen - of het zien als belangvolle contributie tot hun artistiek en intellectueel patrimonium. Als onnozel, onbekend en dus te verwaarlozen hoeveelheid krijgt ik wellicht weeral gewoonweg geen antwoord. Mijn condition humaine? Ocharme.

musea PD (plaatsen delict) MAC’s - Grand-Hornu

Kunsthalle - Dusseldorf Centre Pompidou - Metz

Van Abbe-museum - Eindhoven Museum of Fine Arts - Houston

Walker Art Centre - Mineapolis Insel-Hombroich – Holzheim-Neuss MUHKA - Antwerpen ARKEN Museum of Modern Art – Ishøj Carré d’Art - Nîmes


52

Uninvited in the MAC's - Musée des Arts Contemporains de la C ommunauté française de Belgique - Site du Grand-Hornu - 2006

53

project ALP

2O / 5O

SMAK, Gent

WATCHMEN / WACHTERS

Is everything always between right & wrong, beyond numbness and consciousness, two parts of one? These are 4 guardsmen watching over the wholeness, watching out for the abyss of indifference,

watching over the wisdom of wishful thinking.

Vier ‘wachters’ staan voor het SMAK, op de treden neergepoot, op te treden. Maar deze wachters zijn slechts armstoelen op hoge sokkels geplaatst. Sokkels die qua afmetingen hetzelfde grondvlak in het vierkant hebben als een armstoel. De armstoel heeft als verhoudingspatroon 1/2 van het originele armstoelontwerp: 30 x 30 X 45 cm. De sokkel wordt dus 1m65. De gehele wachters meten dan 30 x 30 x 210 cm. Is alles steeds ergens tussen goed en kwaad, voorbij de afstomping en het bewustzijn, twee delen van één geheel? Dit hier zijn vier wachters wakend over de

volledigheid, uitkijkend voor de afgrond van de onverschilligheid, wakend over de wijsheid van het vroom wensen. Met wachten en de wacht lopen is de onduidelijkheid van het beeld een referentie naar de dubbelzinnige bijna-tegengesteldheid van deze twee begrippen. Waarom zijn we het alle twee? Omdat we altijd beiden zijn, bewaker als gevangene, onstuitbaar en toch gekneveld. Arduinen wens. (Voor het maken van de 4 wachters ben ik op zoek naar financiering, sponsoring waarbij ik het ‘An I for an I and also 1 for you’-principe hanteer want ik wil de Stad Gent iets terugschenken voor de tweede prijs die ze mij gaven in de ontwerpwedstrijd voor een vredesmonument - monumentale site in het Vredesbos in de Gentbrugse Meersen )

54

4 wachters voor het SMAK

55

Je haalt het altijd wel bij iemand. Hommage.

Het is een beeld dat me bijgebleven is, tot op vandaag. Die twee personages, beelden van ene Muñoz zo bleek, stonden als twee wachters, twee bewakers voor het grote raam op de eerste verdieping van het SMAK op uitkijk naar... jah, waarschijnlijk hun eigen raadselachtigheid, wellicht hun eigen waarachtigheid. De bolle vorm waarmee ze onbeweeglijk lijken, stoorde me, verstoorde mijn serenitiet. Ondertussen onderken ik hun poëzie en de kracht van hun beweeglijkheid. Het waren twee wakers van de wereld achter het raam, voor het glas, voor het vooroordeel. Aan die poorten wil ik ook mijn wachters zetters. Ik wil knipogen met voldoening en vooral met dankbaarheid mij het water uit de ogen wrijven.

Juan MUÑOZ (1953 - 2001)

enkele foto’s van Conversation Piece, brons, 1996

56

werktekening

ELKE DAG ZOUDEN ZE EEN KWARTSTREEK WORDEN GEDRAAID.

Een schets met roterende armstoelstéle. Hoe dit echter te realiseren, weet ik nog niet. Enerzijds moet er de mogelijkheid zijn dat ze om hun as kunnen draaien; anderzijds mogen ze niet zomaar door iedereen een draai kunnen krijgen. Een binnenin hoge en centraal verwerkte as met kogellager bovenaan (?) moet het object kunnen doen draaien. Een ‘veiligheid’ moet verhelpen dat iedereen dit kan. Wellicht moet het anders. Links en rechts: Musée Guimet - Collectie Zuid-Azië (Asie du Sud) - pijler met stier Nandin (Vrishastambha genoemd in het sankriet) waarschijnlijk 7de - 8ste eeuw oorsprong: ingang van de stad Angkor Borei, provincie Ta Keo, Zuid-Cambodja.(info: de heer Pierre Baptiste conservator Musée Guimet)

57

project ALP

21 / 5O

BOLOGNA - MANTOVA - PADOVA - VENEZIA (KH)

‘omtrent schoonheid‘

naar De Geschiedenis van de Schoonheid van Umberto ECO

tekenproject tijdens studiereis naar Noord-Italië

6BVO (6de jaar Beeldende vorming) KH Sint-Lucas, Gent

Als we met onze leerlingen op reis gaan dan willen we dat ze onze INTENSITEIT en PASSIE van het ZIEN en onze GEDREVENHEID voor het DOEN zelf ervaren in de ontdekking van de vele SCHOONHEDEN waar we op reis naar op zoek gaan. Om dat te bereiken zijn goede planning en de kracht van onze overtuiging niet genoeg. Een uitstekend middel om meteen naar de keel te grijpen is een nummertje verplicht tekenen van onmetelijke waarde gebleken.

Mantegna in Mantua - Giotto in Padua - Bellini in Venetië

58

Beelden uit een vorige verhaalstructuur. Reis naar Portugal - 6 BVO - maart 2010.

persoonlijk schetsboek. Museum Fundação Serralves, Porto links: tentoonstelling in Serralves midden: een project voor Serralves rechts: Mosteiro dos Jerónimos, Lissabon

De leerlingen aan het tekenen. links: Mosteiro dos Jerónimos / midden: Castelo de São Jorge, Lissabon / rechts: Serralves, Porto - beoordeling tekeningen

59

project ALP

22 / 5O

Triënnale voor hedendaagse kunst aan zee BEAUFORT - Belgische kust

UNINVITED

Mijn BEAUFORT voor 2012 of 2015 vooropgestelde opstelling

- proefdruk -

fotoverslag pootjebadend II

Overal wil ik aan meedoen, over alles heb ik mijn goesting gedrapeerd. Zonder opdringerigheid herhaal ik in mijn hoofd de pogingen om vaste voet te krijgen, maar drijft mijn schoen weg in het drijfzand. Toch heb ik weinig of geen nachtmerries. Voor volgende keer stel ik mij kandidaat. Wellicht is dit niet de meest elegante wijze. Je wordt normaal gezien gekozen, verkozen. Ik was vrij.! Dan hou ik het maar bij een voorstel - voorstelling van de non-feiten - fictie. Ik stel het werk voor dat ik bij de volgende triënnale zou tonen... of de volgende triënnale, of de daarop volgende triënnale, of de dááropvolgende triënnale, of die erna, of de eerste na mijn overlijden... eindelijk.

Beaufort is een organisatie van vzw Ku(n)st, wiens opdracht eruit bestaat het bevorderen en organiseren van culturele activiteiten aan de kust. Haar eerste grote opdracht was Beaufort 01 (= 2003 Beaufort), de eerste editie van de triënnale voor hedendaagse kunst aan zee, gevolgd door de tweede editie in 2006 en de derde in 2009. Het driejaarlijkse openluchtkunstenfestival Beaufort zal in 2012 het werk van kunstenaars uit de 27 naties van de Europese Gemeenschap tentoonstellen, aangevuld met een drietal Belgische vakgenoten. De vierde editie van Beaufort zal van eind maart tot en met eind september 2012 te zien zijn in de tien participerende gemeenten aan de Belgische kust: De Panne, Koksijde, Nieuwpoort, Middelkerke, Oostende, Bredene, De Haan, Blankenberge, Zeebrugge en Knokke-Heist. De kostprijs voor die editie van het openluchtkunstenfestival bedraagt vier miljoen euro; Beaufort Inside, een onderdeel van het festival en een grote tentoonstelling in het Mu.ZEE is er vanaf editie 4 niet meer bij.

60

Inspiratie komt nooit uit het niets en haalt ook, als het meezit,

nadien zijn slag thuis.

Eerst was er de idee een armstoel op een stelling in zee te zetten. Zowel ‘stelling’ als ‘inertie’ deden een volgend ontwerp ontstaan met een tobogan, de onwezenlijke

metamorfose van een roetsjbaan als vehikel van de traagheid. Twee ontwerpen voor een tentoonstelling aan zee.

links: Fujiyama rollercoaster, Japan midden: Wat een stelling. rechts: een werk van Guiseppe Gabellone - Untitled, 1999

61

Beaufort - proefdruk 1

LONGING II

Als een smalle ijzeren pier tot diep in zee met op het einde het enige rustpunt. Heel dikwijls handelt mijn werken en mijn denken over een hunker, een verlangen en het onhebbelijke van het blijkbaar onbereikbare. Ik wil een ponton dat zich uitstrekt in de zee, dat uitdeint tot in mijn onmogelijkheid. Gemaakt uit een stelling die een brug maakt tussen de dijk en een eenzame armstoel die ver weg temidden het water staat spreekt het werk over introversie, introspectie en een mijmerend ongeloof in de geur van de golven en de schijnbaarheid van het schuim op de zee. Metafoor voor een noembare, kleine, geïllustreerde goesting en de graagte de gekende zeelucht uit te beelden. Smachten, hunkeren, verlangen, eten, ademen, denken, zuchten, genieten, vergeten, loslaten.

62

Beaufort - proefdruk 2

TOBOGÁN

Ik wil een roetsjbaan als contradictie. Een monument voor de snelheid dat verworden is tot instrument om de traagheid te vieren. Ik wil een eindeloze kronkel die met de traagheid van het willen zien en de sloomheid van het herkenen een armstoel op en neer vervoert. Ik wil het soort snelheid schaken en het reduceren tot bedachtzaamheid. Ik wil het een inspanning laten maken om zichzelf te vermaken in het eindeloze van de observatie. Ik wil de mens vervoeren op fluistertoon; hem ontvoeren om te kijken en behoeden voor zijn ingenomenheid en zelfvoldane spot.

De ‘rolllercoaster’ als schoonheid en als Vormgelijkenissen en denkbeeldovereenkomsten? voorbeeld van de gangbare bruikbaarheid. De Toren van Babel Tobias VERHAECHT (1561 - 1631) ‘White Cyclone’ in Nagashima, Japan Koninklijk Museum voor Schone Kunsten, Antwerpen

63

ontwerp

De verleiding voor torens met dergelijke vormen is zich te willen meten met hun mythische voorgangers. Een verlokkelijk vooruitzicht, met vergezichten die weliswaar tekortkomen en en eigennaam die de lading niet dekken. Noem ik hem toch ook Babel, deze toren der traagheid?

eerste ontwerp ‘tobogán’, voor Beaufort 2015 misschien

64

een foto/tekeningmontage als ontwerpstudie site: landschapsduinen Belgische kust

tekening: naar de ‘Oklahoma Land Run’, een backyard roller coaster van Jeremy REID (USA)

een in 1997 gestarte constructie en afgewerkt in 2006 / 2007

65

project ALP

23 / 5O

BLAUW LICHT Brugge

Project NOORDERBLAUWLICHT plaatsing NOORD, spoorwegbrug kanaal Brugge-Oostende Sint-Pieters Brugge

april 2011 plaatsing ZUID, spoorwegbrug Heidelbergstraat Sint-Michiels, Brugge

mei 2011

1. Ingrepen worden een taal. Symboolinterventies gaan hun eigen leven leiden en blijven niet meer kleven aan één persoon. Als kortsluitingen groeien ze en steken ze anderen aan. Het was ergens diep in de jaren negentig dat ik in Galerie De Lege Ruimte, aan de overkant van mijn wonen, in rode lantarenpalen de hartslag van een kunstenaar voelde en zag zinderen. Nog steeds geeft Christian BOLTANSKI zijn hartslag bloot en neemt hij die van anderen (in zich) op. In zijn tentoonstelling in het Grand Palais vorig jaar was er de mogelijkheid om je hartslag te laten opnemen. Er was de lange wachtrij en mijn gebrek aan durf. 2. In 2004 tijdens Lille, Capitale Européenne de la Culture tekende ontwerper Patrick JOUIN het gare de Lille Flandres een gekleurd heden voor. Het licht dat door de roze folie naar binnen viel waarmee het monumentale dak was bekleed, dompelde iedereen in een gelijkgestemd joie-de-vivre en joie-de-voyager. 3. Pieter VERMEERSCH handtekend zijn werk als kleurvlakken van licht. Glazen ruimtes baden in lichtkleur alsof ze ons bevrijden van het idee opsluiting. 4. Tijdens het Gentse lichtfestival in januari laatstleden hernieuwde Alberto GARUTTI zijn licht-werk, waarbij bij elke nieuwe geboorte in de stad lichten op het Veerleplein aanwakkeren. Licht is een prachtige drager voor een boodschap. Het is een idee dat ik mij ook toe-eigen om er mijn ding mee te doen. Reeds in 2002 wilde ik daar waar treinen Brugge binnenkomen en op het punt waar ze het territorium van de stad terug verlaten een lichtbaken laten opleven elke keer er een trein passeert. Het heeft toen niet mogen zijn. Ik neem nu genoegen met blauw licht links, middenin en ergens verder rechts van het station.

Ik hoor er klanken uit mijn jeugd bij. Richard Anthony - J’entends siffler le train

66

fototrucage Waggelwaterbrug, Brugge - noorderblauwlicht

67

project ALP

24 / 5O

La BIBLIOTHEQUE SOLUBLE d’esquisse livrées.

Een oplosbare bibliotheek van geboekstaafde schetsen.

schetsboekenproject II

SMAK Gent

Het SMAK leent er zich toe en ik ben het dankbaar. Op de tussenverdieping hou ik een tijdelijke tentoonstellingsbibliotheek met kunstenaarsschetsboeken waarneembaar en consulteerbaar door derden. Een bibliotheektentoonstelling inkijkbaar, bladerbaar, vergenoegzaam en hopelijk onverzadigbaar. Deze veranderbare en aanvulbare bibliotheek kan worden bezocht. De bibliotheek van de schetsboeken leeft net als een andere bibliotheek maar de boeken kunnen niet worden geleend. Ze worden enkel gerestitueerd. Boeken verdwijnen, terug gevraagd door hongerige eigenaars of boeken komen op hun stappen terug. In deze bibliotheek worden schetsboeken door de verschillende kunstenaars (de 1sten) in ‘bewaring’ gegeven aan het museum (het 2de) om bekeken te worden door de toeschouwers(de 3den). Ze worden in ‘bevraging’ gegeven aan de mensen. Voor dit project zou ik zo veel mogelijk deelnemende kunstenaars willen vragen. Naast enkele, voor de nationale kunstwereld onbekende, van mijn vrienden van wie ik weet dat een soort schetsboek tot hun ‘media’ behoor en mezelf: Kristoffel BOUDENS, Gerardus VERVERS Monic WITTEBOLLE Berlinde DE BRUYCKERE en Sofie MULLER

68

atelierscènes met schetsboekonderwerp - Werfstraat 90, Brugge

69

project ALP

25 / 5O

videoproject


PRESENTATIE

filmzaal PLATEAU, UGent

Het vergankelijke is eeuwig Een theatertekst met decors van Mondriaan

Deze theatertekst van Michel Seuphor uit 1926 zette ik met enige scrupules naar mijn hand (vooral door te schrappen en de naar mijn mening gedateerde elementen aan te passen of te verwijderen) en vertaalde ik naar een videoscript. De oorspronkelijke tekst werd nooit opgevoerd, het theaterdecor (zie foto) werd dus ook nooit uitgevoerd. De uitgave, met een inleiding door Henri-Floris Jespers en reproducties van de decors van Piet Mondriaan, waarvan deze versie een uitgepuurde adaptatie is, verscheen in januari 1999 bij Uitgeverij Jef Meert te Antwerpen. De tekst "L'éphémère est éternel" werd hier voor het eerst in het Nederlands gepubliceerd in een vertaling van Luc Boudens en Henri-Floris Jespers.

70

boven: Piet MONDRIAAN – toneelmaquette voor ‘L’Éphémère est éternel’ van Michel Seuphor - 1926 (heropgemaakt in 1964) onder: filmzaal Plateau, UGent

71

project ALP

26 / 5O

tekeningen

project PORTRET Gerd Ververs portretteert

Gerd doet een voorstel. Hij wil mijn portret maken als onderdeel van mijn jubileumjaar. Ja, grappig. Doe maar. Doe maar iets. Het is een eer. We hebben eigenlijk altijd van elkaar begrepen hoe de wereld op ons inbeukte. Heel anders, hij en ik, kunnen we elkaars onbehaaglijkheid aan, verdragen we elkaars zinnigheid en geloven we elkaars oren zonder dagdagelijks te fluisteren. Dag Gerd. Kom ik eens naar je atelier? Hoe wil je dat ik poseer? Ik poseer misschien te veel. Ach, een foto is genoeg. Ja, ik stuur er enkele op. Liever echte foto’s. Ik breng ze jou wel eens thuis.

72

midden 2,3,4 : foto’s Jan Delestinne

73

project ALP

27 / 5O

PRIORIJ, Karmelieten, Brugge

TENTOONSTELLING VADER & DOCHTER

FRANCIS BEKEMANS + JULIE BEKEMANS

simulating similarities

Twee jaar geleden studeerde mijn dochter glansrijk af als Master in de vrije beeldende kunst. Het wordt tijd om samen iets méér te ondernemen dan de occasionele wandeling met de hond, het uitgelaten samen bereiden van maaltijden of het ingetogen bezoeken van tentoon gezet werk van confraters. Ook al was ik geen groot stuk van haar voedingsbodem geweest, ik zou nog blij en fier zijn geweest dat ze zo mooi is uitgegroeid, integer blijft vasthouden aan hetgeen ze zich eigen heeft gemaakt en haar zoektocht blijft gaan naar eenvoud, beleving en schoonheid. Ook artistiek moet ik ze loslaten zodat ze kan uitgroeien tot wie ze wil zijn. Daarbij, zij leert mij nu nieuwigheden ontdekken en andere passies vinden. Het mag wel eens botsen, de lijm lost niet. Ondertussen heeft ze de ouderlijke potgrond verlaten. Samen is geen evidentie meer. Terugzien krijgt een andere betekenis; heulen een andere gelaagdheid.

74

Julie Bekemans – ruimtelijk werk (2007) en tekeningen (2008)

75

Julie Bekemans –acryl / collage / tape (140 x 150 cm.) - 2008

76

Francis Bekemans – compositie met rood – gouache (146 x 207 cm.) – juli 2010

77

project ALP 28 / 5O

ruimte Mme LEGRAND

SURESNES - Paris, France

ENTRES LES LIGNES

VOORBEREIDEND voor een tentoonstelling

Aan de basis van dit project ligt een uitstap, een uitstappen in een tweevoudige zin. Het gebeurde toen ik voor N° 01/50 van deze projectencyclus de baan op trok om in Bois-de-Cise te gaan schilderen. Ik had me voorgenomen, zag er naar uit, om daar waar de zee geurt zoals ze er vaalgroen bijligt te gaan schilderen omdat de kleuren er herinneren aan de olieverf, omdat het korte verblijven er afgezonderd en gekluisterd gebeurd en de warmte uit kachels en ogen stroomt. Het is een plaats die de pathetisch-poëtische schlagerdichter in mij in alle ernst en eerlijkheid naar boven brengt. Het is er zo mooi dat je het wilt bezingen en het is er gewoonweg zo hemels dat de stroopverzen er laconiek ontstaan. Het is er vooral zo echt dat ik dat stukje comfort van de wereld koos om er na dertig jaar opnieuw te gaan olieschilderen. Al doende komt men dan ook wat tegen en voel je nogal eens ogen priemen in je rug. Op een dag was het een kreet die mijn rug veraste. “Mais c’est ma maison!”, waarop de mevrouw mij terstond uitnodigde het werkje van mij af te kopen. Het was nog niet helemaal af en ik beloofde het te komen tonen in het huisje in kwestie op het eind van de namiddag. Rond zes of zeven uur steeg ik met schilderij en nieuwsgierigheid de klif op om enkele rosés later uitgenodigd te worden om te exposeren bij haar thuis in het oude schrijnwerkersatelier dat ze van haar vader heeft geërfd. Vandaar. Het lijkt, van de vijftig, het project met de meest onwaarschijnlijke toekomst, het minst levensvatbaar. Maar ik blijf hangen en plannen. Je weet maar nooit.

boven: fotoreportage van mijn armstoelen (eik) in BdC, - 2007

78

BdC, begin juli 2010 ‘ ‘Villa Lumen’ – olieverf op doek – afm. 20 x 30 cm.

SURESNES - Paris, France

79

project ALP

29 / 5O


ROAMING ARMCHAIRS - part III


musea PD (plaatsen delict) KUNSTEN Museum of Modern Art – Aalborg

Boijmans Van Beuningen - Rotterdam Guggenheim – New-York

PMMK - Oostende Museum of Contemparory Arts - Chicago

National Museum of Modern Art Tokyo MAMbo Museo d’Arte Moderna di Bologna MACRO Museo d'Arte Contemporanea Roma Centre d'arts plastiques contemporains de Bordeaux RAM Reykjavík Art Museum - Reykjavík


80

‘Overlooking - looking over Metz’ Patricia met armstoeltje en Metz

Centre Pompidou, Metz – augustus 2010

81

project ALP

3O / 5O

Vikingeskibsmuseet, Roskilde - Denemarken of het Vikingskipshuset in Bygdøy, Oslo - Noorwegen

FORMES OF INTEREST - part II



Ik ben bij de vzw ARGONAUT gaan aankloppen om een eerste experiment te wagen en de eerste voorstudie te doen van een project waarbij ik de ‘ultieme’ schone vorm wil maken. De angsten en zekerheden van een boot zijn altijd verstopt in de glooiingen van zijn romp en de rondingen waaruit hij bestaat. Geledigd van zijn functies, gestript van zijn functionaliteit wil ik van de bootvorm enkel een fragiele witte huid overhouden. Ik wil in Denemarken of Noorwegen deze ervaring overdoen en de ultieme vorm zoeken, een vorm zoals die van het OSEBERGSCHIP.




82

boven: De essentie van wat de vorm van een boot is. Tekening door Paul Wybouw (instructeur) op de poort van de hangar.

onder: De vorm van een boot in papier. Zuivere schoonheid. Tijdens het werk, november 2010, Archonaut, Brugge.

83

project ALP

31 / 5O

Museumtuin Dokter GUISLAIN, Gent

MINE IS A GOOD LIFE MINE IS A FINE LIFE

pootjebadend

Twee WITSTENEN ARMSTOELEN staan op een WITSTENEN HOLLE SOKKEL. Onderin de sokkel zit regenwater. De titel van het werk is: Mine is a good life, mine is a fine life. Als contrast of als statement dat de grenzen tussen levens niet eenvoudig te trekken zijn. Een eenvoudige, bijna simplistische verwijzing naar de complexiteit van de beschouwing van onze levens, naar de onmogelijkheid om normaliteit te omschrijven, en het geluk dat we mogen ondervinden om niet onder psychosen gebukt te gaan. Daarom enerzijds en niettegenstaande met de voeten in het water – om de nadruk te leggen op de onweerstaanbare schoonheid van het leven dat wij mogen leiden zonder lijden.

85

project ALP

32 / 5O

Universiteitsbibliotheek KUNSTWETENSCHAPPEN UGent, Gent

facsimilésmilé+ PICASSO Complément / Complètement

Picasso en Bekemans

tekenproject

Zoals gevolgen dienen dankbaar te zijn. / Hetgeen je intens doet helpt je vooruit. / Zien eten doet eten. Woensdag 8 december. Van het één komt het ander. Gefocust dool ik er rond. Ik zie een mooie vreemde kaft. Een boek over Picasso op de woorden van Jacques camus. En ik kijk en zie en ik mis. Ik mis er prenten in. Enkele ‘beeldplaten’, Artis-Historia-gewijs ingekleefd, zijn verdwenen. Ik zeg aan Benn dat ik de verdwenen reproducties zal tekenen en in het boek kleven. Een prima nieuwe stunt. Opnieuw een integratie van ware kunst in de wereld van afgebeeld en verwoord. Van het ander komt het ene. Als ik rondkijk blijf ik zaken zien die mij raken. Een professor komt geïnterviewd worden over het Lam Gods door een Japanse televisieploeg en ik zinder mee. Men vraagt mij mijn oor niet te leggen. Toch luister ik aandachtig. Ik herken mijn zoektocht naar Broederlam. Maandag 28 februari. Het wekelijks tekenen hou ik vol. Enigszins verwonderd, zie ik me elke keer klimmen. De Kunstbib is een ademruimte geworden. Elke schoolweek probeer ik er toch minstens één keer te zijn geweest om vooral te tekenen, om door Benn goed ontvangen te worden, om te gluren, om warm te worden. Het tekenen vermenigvuldigd zich samen met de ogen die ik opentrek en de oren die ik spits. Studenten komen, gaan, tikken, schuifelen, instaleren zichzelf en soms kunst, kopiëren of doen zichzelf na en leren er wellicht het licht dat er door de ramen valt. Henry was een genie; het valt niet te ontkennen. Zaterdag 8 januari. Een identiek is te vinden op internet en ik bestel het gretig. Geen beter voorbeeld dan een origineel voorbeeld. Ik zal tekenen omdat, terwille, vermits en weer iets opnieuw vervolmaken, genezen. Een boek helen.

86

Picasso etc

87

verdwenen reproducties:

La etc etc

89

project ALP

33 / 5O

Brugge / Allerød Denmark

Letter to Poul KJÆRHOLM

EXCHANGING -

Je hoort dat het vroeger werd gedaan. Van Gogh moest zijn schilderijen opsturen naar zijn broer om ze verkocht te krijgen en menig schilder nam zijn toevlucht tot ruilhandel met zijn doeken om te kunnen overleven. Dit is nu eenmaal wat kunstenaars doen. Ik kwam op het idee om een van mijn werken te ruilen voor een stoel toen ik weer eens, krap bij kas, een goesting had te groot voor mijn geldbeugel.

De PK24 - Le sujet de ma convoitise.

90

Een brief aan een overleden ontwerper.

Ademen we dezelfde taal?

Ruilhandel gedreven door een soort dominerende passie om te bezitten.

De zoektocht naar schoonheid orchestreert.

Misschien bots ik op een verwerper.

Gaat er iemand met mijn ontzag aan de haal?

91

project ALP

34 / 5O

Villa de Olmen, Wieze

een voorstel CONTEMPLATING THE WORLD

tentoonspreiden

Een kant van mijn geschiedenis noemt ook Callebaut. Het was eigenlijk zomaar een eerste aantrekking, beslist niet waarom we er waren. Die eerste keer kwamen we er voor het werk van Johan Parmentier en altijd ook voor de vriendschap. Het was karnaval in het dorp en een hemelsbreed verschil in het huis.

indruk 2 Dit was dan onze tweede keer. Griet Callewaert (Verbrugge) en Bram De Jonghe participeerden er aan een groepstentoonstelling en ik zag mijn kans schoon om er de minuten en de kwartieren op te wachten terwijl ik hun werk op mij liet inpraten. Maar het huis liet me, net als de eerste keer niet los. Je bewondert verwonderd, gaat dan flaneren en keer je keer op keer, en kom je op je stappen en je gedachten terug tot het stof niet meer gaat rusten. In de garage voor de derde maal verdreven door een nieuwsgierigheid nog meer van het huis en zijn ondoordringbaarheid te zien, kreeg ik opeens een alverrechtse gewaarwording. Voor de eerste keer bekeek ik een garage als een binnenkant en een box om naar buiten te kijken. Het was inderdaad niet mijn garage. Het was niet mijn wereld. In míjn garage, daarin zet ik vanalles: brol, planken, stoelen, materiaal dat zijn diensten heeft bewezen maar niet direct meer bruikbaar is en occasioneel eens een auto. Vooral is de garage een hol en een doos die je van buitenaf beschouwt. Je staat buiten - gaat er binnen om te doen wat je er te doen hebt - en maakt dat je gauw weer buiten bent. In Wieze was de garage een binnenwereld. De lompe ijzeren naar omhoog klappende garagepoort (die ik me misschien inbeeld) leek een venster op de wereld, nog méér een venster op de wereld dan hij was, nog meer en venster op een buitenwereld die noch schoon, noch lelijk maar er vooral was.

92

Meteen wilde ik dit gevoel verzilveren, optekenen, voornemens nemen, vertalen, mijn verhalen verhalen op, altijd hetzelfde vertellen - altijd anders, maar nu hier, dan, straks, als het zou mogen, in een huis dat het mijne niet wil zijn. Ik zou er een armstoel zetten voor de open poort, naarbuitenstarend, navelstarend. Binnen op de muren zou een klein percentage van mijn wereld hangen, een korte vingerwijzing, naar een onbetekenend relaas van, storm en windstilte, luwte.

Ni singulier, ni rare. Tout à fait pas extraordinaire.

CONTEMPLATING THE WORLDLY THINGS

links: Griet CALLEWAERT (VERBRUGGE) - midden onder: Bram DE JONGHE - rechts: Johan PARMENTIER

93

project ALP

35 / 5O

SMAK - Museum Circus MAHY - WIELS

OVER DAN Hommage aan DAN VAN SEVEREN

groepstentoonstelling

tentoonstelling over en met werk van Dan Van Severen met werk van zijn leerlingen met werk van zijn vrienden

niet geconventioneerd

Aan twee musea vragen we deel te nemen aan een Hommage voor onze op 15 februari 2009 overleden leermeester. Dan was niet zo maar een leerkracht schilderkunst. Dan was een meester in de Zen-zin van de betekenis. Een spirituele dimensie die hij zelf maar al te graag verkondigde. Maar Dan was ook aards genoeg om toe te geven. Soms wellicht iets te veel. Bij andere gelegenheden, je kwam met je lief op ’t atelier, kon zijn gezicht ook opklaren. Toch was Dan er vooral omdat de schilderkunst er was, omdat hij genadeloos kon zijn, omdat hij de meest aimabele was, omdat hij afwezig en present was. Herinneringen genoeg aan Dan. Het wordt de hoogste tijd dat zijn leerlingen hem eren met een tentoonstelling. We vertellen hem aan de wereld - aan onszelf.

Dan Van Severen in memoriam,

in mijn hart, nog steeds in mijn denken, nog altijd onder mijn vel.

over Dan

94

Dan Van Severen

Lokeren, 8 februari 1927 - Gent, 15 februari 2009)

zonder titel 1992

95

voorlopige balans / mogelijke keuze

hommage-tentoonstelling Dan Van Severen

Dirk BOGAERT Roger RAVEEL Yves DE SMET Eugène LEROY

Gilbert SWIMBERGHE Luc CLAUS

Ignace De Vos Etienne VAN DOORSLAER

Lucas DEVRIENDT Willem COLE

Mario DE BRABANDERE Benoît VAN INNIS

Pieter VERMEERSCH Gerd VERVERS

Johan BOUTELEGIER Patrick VERLAAK

Peter LAGAST Francis BEKEMANS Philip VAN ISACKER,

Rik, Jos,

97

project ALS

36 / 5O

Letters for a new museum

MAGMA MUSEUM & AUDITORIUM GISTFABRIEK for MODERN ART - BRUGGE

museumplannen met de site en de oude gistfabriek

Ik was zeventien, of toch iets rond die leeftijd, en was gefascineerd. Zoals veel van mijn vrienden en een deel van de Brugse bevolking waren we vooral geschandaliseerd dat ze het zo ver hadden laten komen en dat de stad de toestemming had gegeven om het met de grond gelijk te maken. Ik was zeventien, misschien iets jonger, misschien iets ouder, en gepassioneerd; misschien wel de eerste keer in mijn jonge leven omwille van een gebouw. Over de intrinsieke schoonheid van dit pand werd niet gediscuteerd. Alleen al plannen maken om het af te breken was crimineel. We waren zeventien, of zoiets, zaten op Sint-Lucas en moesten van Carlo Christiaen dagelijks tekenen. Kristoffel, geboren in de tekenstiel, wist dat de gistfabriek zou worden afgebroken en dat we’t maar eens moesten tekenen voor het verdwenen was. Het was een mooi gebouw, zei hij. Ik ben vijftig jaar, et des poussières (dixit mijn grootmoeder), en gelouterd. Maar de fascinatie voor de oude gistfabriek is gebleven. Ook dit stof bleef plakken. Het oude sluimeren mengt zich met nieuwe hoop en het maken van een internet-thuispagina heeft mij water in de mond gegeven. Moesten we nu beginnen met het maken van een INTERNET-MUSEUM? We tekenen het MAGMA uit als een digitaal museum dat ons vanuit de lijnen van de oude plannen van de gesneuvelde gistfabriek een forum geeft om curator/kunstenaars te spelen van onze eigen toekomst. We tekenen een gebouw dat een auditorium is voor onze dromen en dat in zijn naam de passie meekrijgt die wij ervoor en voor de Kunst delen. We maken een waarheid waar waar we wereldkundig kunnen maken ‘hoe’ wij ‘wat’, ‘waarom’ en ‘welk’ we geweldig vinden. We verkondigen ons museum via het medium dat alles ver-draagt omdat tastbare middelen ons nog steeds niet zijn gegund en we graag willen blijven dromen. Moesten we nu plannen dan kunnen we misschien niet morgen bouwen, maar blijft overmorgen recht... voor een structuur in baksteen en glas. Ik ben vijftig jaar en nog steeds getypeerd door een gepatenteerde naïviteit en de onnozele geldingsdrang van een eigengereide planwoede. Maar wellicht goeie grond om de dagdromen van weleer terug op te rakelen en structuurplannen te hersmeden gedrenkt in berouwvolheid.

98

De oude gistfabriek en de vervlogen droom om het unieke van dit gebouw en van het licht dat er overvloedig binnenstroomde te gebruiken als museaal argument?

De afbraak volgde op 29 januari 1985.

99

MAGMA

MUSEUM & AUDITORIUM GISTFABRIEK for MODERN ART - BRUGGE

Sint-Pieterszuidstraat museumhoofdingang

Slachthuisstraat

artiesteningang / burelen

Veemarktstraat leveringen

101

project ALP

37 / 5O

Côte Picarde – Côte d’Opale BdC

expiratoire schilderweek in Bois de Cise, Frankrijk

Voelbaar geluk gegenereerd door het vooropzetten van een lang vervlogen taak en nieuw gevonden gebetenheid.

Prouvé Goûté:

Het huisje van R&B in BdC is een haven geworden om op zo’n twee uur rijden van Brugge de alledaagsheid uit je kleren te schudden en die te vullen met kleuren van diep blauw tot vaal groen en je voetstappen vertaald te weten in het rinkelen van de keien als de zee zich heeft teruggetrokken richting Engeland.

EXPIRATOIRE. Zomer 2011 wil ik de ervaring en de glunder nog eens overdoen. Ondertussen was ik er nog; kort. De zee heb ik toen niet geproefd maar een zeker licht was er wel. De zon scheen en ramen kaderden opnieuw parels van licht-donkereffecten op stam en loof. Uitgesneden als zekerheden van geluk wil ik keer op keer schilderwerkjes maken uit onbezonnen bewondering. Mijn verlangen kadert nog steeds in limieten van twintig op dertig centimeters linnen.

102

Bois de Cise - maart 2011 links: - Villa ‘Les Espagnoux’

rechts : interieur ‘Les Sarcelles’ olieverf op doek – afm. 20 x 30 cm

103

project ALP

38 / 5O

VEZELAY-ORVIETO zwartwit-armstoel

PREPARATIONS

FOR A MAIDEN TRIP

mijn tocht met de speklagenarmstoel - voorbereiding -

Op een dag hoop ik een tocht te kunnen maken. Het is wellicht een vreemde goesting maar ik zag voor mij de eenvoudige opbouwstructuur van een armstoel in zwarte en witte lagen. Herinnerend aan het beeld van de kathedralen, duomo’s, collegialen en abdijkerken die hun grootsheid verschonen met contrasterende speklagen, licht-en-donkere horizontaliteit in hun huid, wil ik een speklagenstoel maken. Daarom, net daarom met de witste (uit Carrara natuurlijk) en de zwartste marmer (Noir-de-Mazy - Belgische marmer) wil ik een hommage brengen aan die bouwwerken en hun bouwers en mijn werk aan hun goedkeuring voorleggen. Ik zie deze armstoel reeds in ware grootte, geladen op twee aanhangers richting zuid rijden. Ik zie ze afgeladen worden in VEZELAY, mijn eerste eerder onlogische stopplaats. Ik zie ze gedemonteerd liggen in ORVIETO, een tweede doch logischer halte. Ik bouw op beide plaatsen de armstoel op, in en/of voor de kathedralen, als offergave, als eerbetoon, in nederigheid. In karavaan wil ik ginds naartoe. Tijdens een grote vakantie met vrienden, familie en twee auto’s met aanhangwagen. Vézelay, een hoofdstad van mijn verlangen. Sainte-Madeleine in Vézelay. Dan Van Severen gaf ons vooral haar schoonheid te bewonderen; dat van haar verhoudingen, van de Christus in haar tympaan (centraal portaal, Het Laatste Oordeel) en van de vorm van het licht door haar vensters. Zoals in Vézelay is het ook een heuvel die de duomo van Orvieto de hemel in prijst. Mijn adoratie heeft ze in elk geval ook. Als mooiste voorbeeld van een kerk gemerkt door wit en zwarte speklagen (zowel binnen- als buitenmuren) die ik al mocht zien, moet dit het eindpunt en uiteindelijk natuurlijk ook het culminatiepunt van deze tocht worden... als toestemmingen, fondsen en mensen bereid worden gevonden.

104

Vézelay

Ook een halfslachtige reis is een droom om de trap naar een zevende hemelse ervaring te herbeleven in een artistiek project. Bekemans in Vézelay – in voorbereiding.

Ooit maak ik deze omweg om hier met het neerpoten van een zwart-wit gestreepte stoel de hemel te zien en verder te gaan.

speklagenarmstoel (maquette, 2008) narthex van de Basilique de Sainte Madeleine, Vézelay

uit mijn masterscriptie: Ces vingt-cinq jours en été - in: het rapport van een mogelijke zelfabsorptie. - Master Vrije Kunsten, 2009

105

speklagenarmstoel. Hoe ouder ik word, hoe dieper ik begin te graven in mijn herinneringen in de zaken waaruit ik mijn inspiratie haal en de dingen die mij al die tijd gefascineerd hebben. Ik heb het niet enkel over de fundamenten van mijn artistieke bezig zijn maar ook net die bijna onbeschrijflijke elementen die ik als belangrijk ervaar als ik naar de wereld rondom mij kijk. De essentie van mijn artistiek werk heb ik steeds heel dicht bij mezelf gezocht, denkend, voelend dat het anders aan echtheid en authenticiteit zou inboeten. De kunstgeschiedenis en de architectuur zijn daar een zeer essentieel deel van. Tussen de beelden die mij niet loslaten zijn er de Romaanse kerkjes, de Cisterciënzerkloosters en de zwart-en-witte speklagen van bepaalde kathedralen. Ze blijven me diep ontroeren.

106

Een lijn doorheen een werkelijkheid. Brugge - Vézelay - Orvieto - Brugge

tentoonstelling ALP-startmoment in november 2010 presentatie van het project met wegenkaart, foto’s + maquette

107

project ALP

39 / 5O


ROAMING ARMCHAIRS - part IV


musea PD (plaatsen delict) Kröller-Müller, Otterlo

Kunsthal Rotterdam Metropolitan Museum of Art – New-York

Gulbenkian CAM Centro de Arte Moderna – Lisboa Museion - Museum of modern and contemporary art Bolzano

MUSAC Museo de Arte Contaporaneo de Castilla Y Leon – Leon Les ABATTOIRS – Toulouse Musées d’Art Moderne lille Métropole – Villeneuve d’ Ascq CACMalaga Centro de Arte Contaporaneo de Malaga – Malaga KIASMA Museum of Contemporary Art - Helsinki


108

links: Bekemans naast Barcelona-stoel - MIES VANDE ROHE Paviljoen, Barcelona midden: Bekemans liggend en kleine gipsarmstoel - Museum INSEL-HOMBROICH, Neuzz (D) – 2005

rechts: gipsen armstoeltje met voorvader - Museum INSEL-HOMBROICH, Neuzz (D) – 2005

109

project ALP

4O / 5O

zolder van het Memling in Sint-Jan – Hospitaalmuseum, Brugge

installatie FORMES OF INTEREST - part III



Ik ben eerst bij de vzw ARGONAUT gaan aankloppen om een eerste experiment te wagen en de eerste voorstudie te doen van een project waarbij ik de ‘ultieme’ schone vorm wil maken. De angsten en zekerheden van een boot zijn altijd verstopt in de glooiingen van zijn romp en de rondingen waaruit hij bestaat. Geledigd van zijn functies, gestript van zijn functionaliteit wil ik van de bootvorm enkel een fragiele witte huid overhouden. Ik wil in Denemarken of Noorwegen deze ervaring overdoen en de ultieme vorm zoeken, een vorm zoals die van het OSEBERGSCHIP. Uiteindelijk wil ik deze vorm (mal van een drakar) in een ruimte hangen die zijn weerspiegeling vormt. Want de geschiedenis vertelt ons dat de middeleeuwse schrijnwerker zijn mosterd bij de botenbouwers ging halen voor het maken van zijn dakspanten.




110

Memling in Sint-Jan- Hospitaalmuseum, Serena, installatie van Tamar Frank & Rudolf Nottrot

Foto SB

Osebergskipet (vikingschip – longboat) Vikingskiphuset, Oslo - Norway

111

project ALP

44 / 5O

deelname

groepstentoonstelling/evenement ‘Fête Culturelle de l’Europe 2011’ – AUDRESSELLES (F)

pootjebadend

Tijdens elk laatste weekend van augustus organiseert de Duitse architect/kunstenaar Andreas Dilthey in Audresselles (Noord-Frakrijk) waar hij zijn hart aan de zee verpandt en hij zijn buitengoed heeft, een eigenzinnige kunsthappening. deelname – Het is Johan Parmentier die mij er introduceerde en zodoende ook mij de microbe schonk om elk jaar naar de keien, de geuren, de convivialiteit van Audresselles’ vanzelfsprekendheid en de laatste vakantiedagen te hunkeren. De laatste keer was Andreas er niet. Werkt eb en vloed op het gemoed? Doet het tij zijn afkolvend werk en erodeert het ook in de hoofden van de meest bezetene de passie en het engagement? Als je ’s winters gaat wandelen aan de kusten van Noord-Frankrijk en je moet optornen tegen de guurheid van de wind en de desolaatheid van de dorpjes denk je wel eens dat deze plek moet vreten aan diegenen die daar dag en nacht, jaar in jaar uit moeten leven en overleven. We zullen zien wat de volgende editie zal weten te brengen en in hoeverre onze voorwaardelijkheid voorzichtigheid, inzicht of zwartgalligheid is geweest.

Audresselles 2011 larmes, lamentations, marée basse, marée haute, joy et joliement ouvragées

113

project ALP

49 / 5O


ROAMING ARMCHAIRS - part V


musea PD (plaatsen delict)

Museu d’Art Contemporani - Barcelona TEA, Tenerife espacio de las artes - Santa Cruz de Tenerife


114

oktober 2010 tentoonstelling Edvard MUNCH

KUNSTHAL Rotterdam foto Isabelle Desmet

115

project ALP

50 / 5O

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

xxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxx

xxxxxxxx

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

xxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

117

project ALP

vervanproject 1

COLLAGE

xxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxx

VERBEKE FOUNDATION

?

118

Je me colle à vous, Dos contre le mur

j’adhère à votre désarois.

Je me maltraite en me déchirants

de vos mains

Aidez-moi! Refaites-moi mon âme par amitié sollanelle par pitié malfaisante par amour soluble

Je me recolle

qu’en votre présence.

presentez-moi votre clin d’oeil que je puisse me refaire

une âme soeur

parcequ’voir vous ne pouvez

Randez-moi ma joie, une vie se décollant

pour un due réversible.

119

project ALP

vervanproject 2

BUCKETS OF RAIN

Markt Brugge

Een opstelling van een aantal rijen (loodzware?) emmers die het regenwater opvangen.

Aan de muur hangt:

LOOK SEE THINK REMEMBER REMAIN

REGARDE VOIS PENSE SOUVINS-TOI RESTE

KIJK ZIE DENK HERINNER BLIJF

120

Waar we samen zullen exposeren weet ik nog niet. Een locatie wordt gezocht. A furious, ferocious, frenetic, frenzied, wild and wrathful search.

SPONSORING

Voor een aantal van mijn deelprojecten ben ik nog op zoek naar financiering, sponsoring waarbij ik het ‘An I for an I + also 1 for you’-principe hanteer. Wellicht bestaat een dergelijke soort

121

ruilhandel reeds jaren en dagen en is er een mooi en (on)verstaanbare op maat gesneden, net in het pak zittende geadministreerde naam voor, maar ik benoem zelf graag de dingen waarin ik me wentel. Ze lijken dan meer op na te jagen dromen en de onvolwassen ambities van georkestreerde zinsverbijstering dan op projecten die uitblinken in realiseerbaarheid. Daarom.

het ‘An I for an I + also 1 for you’-principe Ik zoek niet zomaar geld maar mogelijkheden om de werken te maken, te produceren. Omdat net de tastbare materie, de grondstoffen, de delfstof van mijn werken duur en duurzaam zijn wil ik vooral daarvoor op zoek gaan oplossingen. Om dit elegant op te lossen en niet zomaar te bedelen, om effectief als tegen-engagement iets te zetten dat dezelfde waarde draagt stel ik de fabrikant of financierder voor hetzelfde werk in DUPLO (niet de plastiek bouwstenen maar gewoon in het DUBBEL) te maken. (Hier bedoel ik wel degelijk een dubbel van het werk als concept. Bestaat het werk uit drieënhalve armstoel en anderhalve tafel dan wordt dit uitgevoerd als een duo met tweemaal drieënhalve armstoel en anderhalve tafel. Het werk wordt dan aan kostprijs in tweevoud gemaakt, als eeneiige tweeling waarbij het oorspronkelijk werk wordt tentoongesteld en mijn eigendom wordt en de kloon eigendom van de financierder wordt. Natuurlijk wordt een authenticiteitattest meegegeven en gelden verder alle eigendoms- en auteursrechterlijke bepalingen, rechten en plichten op beide werken als authentieke kunstwerken.

te onderzoeken tentoonstellinsplaatsen

VERBEKE-foundation BruggeMuseum

Carmersklooster Gent Wintercircus Mahy, Gent

a.l.p. a life pending 1960 / 2010

Documents