1. ΕΔΩ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑ2. ΘΕΛΕΙ Η ΝΥΧΤΑ3. ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΜΟΙΑΣΩ4. ΤΑ ΙΔΙΑ5. ΦΥΛΛΟ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ6. ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΟ ΕΔΩ7. ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ8. Ο ΑΚΑΜΑΤΗΣ9. ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΣΕ ΛΗΣΜΟΝΩ10. ΚΑΤΙ ΚΛΕΒΕΙΣ ΑΠ’ ΤΟ ΦΟΝΤΟ11. Ο ΕΡΓΕΝΗΣ12. ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΣΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ13. ΣΑΝ ΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ14. ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΕΝΩ

Εδώ που βρέθηκα είναι μια αρχή καινούρια αρχήκι ο, τι θα ’ρθει θα ξαναρθεί μα η ζωή δε θα’ ναι ίδια

Παίζω πολύ καλάκαι στα άβολα δεν κάθομαιμαζί σας δεν μοιράζομαι την πίτα της χαράς μου

Τίποτα δεν χαμογελάσαν την ψυχή μου τώραπου ξάπλωσε σ’ αιώραστης λήθης τα λιβάδια

Βιβλία αδιάβαστα αδιάβαστα θα μείνετεμες στο μυαλό μου κρύβεται ό, τι δεν κουβαλάτε

Δεν ψάχνω διέξοδο ούτε αδιέξοδο βρήκα μες στη ζωήο δρόμος τώρα ανοίγει

Δε δίνω δικαίωμα να με αμφισβητήσειςαυλή για να πατήσειςσβέρκο να βολευτείς

Θέλω να σου μοιάσω μα πώς να σε φτάσωκάθε μονοπάτι μια ψυχήείσαι ο μόνος δρόμοςγια το παρακάτωδεν υπάρχει μάταιο στη ζωή

Θέλω να σου μοιάσω μα πώς να σε φτάσωπόλεμος ξεσπάει κάθε στιγμή

Θέλει η νύχτα σπίτια αδειανάΤα μεθυσμένα τα κορμιά να περιμένουν

Θέλει τα τραπέζια αγκαλιάΟι φίλοι να τα παίρνουν

Και να ανάβουν μια φωτιάΑχ οι σπίθες απ’ τα μάτια

Και να κλαίνε τα βιολιά Αχ που δεν θα καίει για πάντα

Και η μελωδία που γυρνάΤαΪζει τα αυτάκια

Νότες γλυκές σα μέλι Και η σκληρή αυγή που καρτερά

Κανέναν δεν μέλειΚι ας σκοτώνει τη γιορτή

Σαν καρφώσει το σκοτάδιΜε ηλιαχτίδα σουβλερή

Γίνεται πρωί το βράδυ

Θέλει η νύχτα όλα τα μισάΟλόκληρα να γίνουν

Θέλει μες στο στόμα τα φιλιάΤη μοναξιά να πνίγουν

Και να παίρνει η ανατολή Τους ξενύχτες απ’ το χέρι

Να τους δίνει την ευχήΝα μην ψάξουν άλλο ταίρι

Πρό

γραμ

μαΕδώ που βρέθηκα

Θέλω να σου μοιάσω

Θέλει η νύχτα

είναι η αλήθειακόντρα στη συνήθειαλάβα που κοχλάζειγια να βγε

Το αύριο με πειράζειτο μυαλό ταράζειο προορισμός έχει χαθείπιάνομαι απ’ το νήμακαι αρχίζω βήμαστη τροχιά που είχα από παιδί

Τα μάτια ανοίγω το πρωίΚι από του ονείρου τη χλιδήΞανάπεσα στα ίδιαΜία μουντζούρα στο χαρτίΆδεια φλιτζάνια εδώ και κειΚι ένα παράθυρο πιο πέραΠου βλέπει μία ίδια μέραΤης νύχτας θήραμα κι αυτήΑχ κι αυτή

Τα μάτια ανοίγω το πρωίΚι από του ονείρου τη χλιδήΞανάπεσα στα ίδιαΨάχνω να βρω τον θησαυρόΜα είναι το βλέμμα μου θολόΕίναι ο χάρτης μου σκισμένοςΟ οδηγός μου κοιμισμένοςΚι έμεινα να ονειροπολώΝα τον βρω

Στον ουρανό μια προσευχήΜε ένα αχ στήνω γιορτήΜονάχος μου το βράδυΡουφώ σκοτάδι να τελειώσειΝα ‘ρθει η αυγή για να με σώσειΑπό του έρωτα το μένοςΠου γνώρισα ο καημένοςΝα σε είχα πρώτα στερνή γνώσηΩχ αμάν

Κι αν είναι όλα ένα ψέμαΣοφός θα γίνω σαν κι εσέναΤο δάχτυλο να σου κουνώΚαι τα σωστά να σου μιλώ

Το τίμημα πληρώνωΚαι τον καμβά λερώνωΓραμμές και χρώματαΜε τα καμώματα

Το τίμημα πληρώνωΣενάριο τυπώνωΕγώ δε θα ‘μαι εκείΣτην τελική μορφή

Κι αν είναι όλα ένα ψέμαΘα τρέξω γρήγορα σε σέναΌσο τεντώνει το σχοινίΧτίζεται η επιμονή

Κι αν είναι όλα ένα ψέμαΠάντα πληρώνονται με αίμαΣαν περισσεύει αντοχήΟ κλέφτης χρόνος είναι εκεί

Δεν έχει αλήθεια ούτε ψέμαΤο μονοπάτι είναι έναΤον έξυπνό σου χειρισμόΣυνάντησα στο γυρισμό

Το ‘βαλα σκοπόΌσο γίνεται πιο εδώ

να φτάσωΉρθα έφυγα ξανάρθα

Στης καρέκλας μου την ψάθαΈμαθα το μυστικό

Όσο γίνεται πιο εδώ

Το ‘βαλα σκοπόΌσο γίνεται πιο εδώ

Να φτάσω

Ο τόνος της φωνής σουΚαθρέφτης της ψυχής σουΚι οι λέξεις σου στολίδια

Που κρύβουν την αλήθεια

Ένας ζεστός αέραςΤης μοναξιάς μου τέραςΦέρνει στη θύμηση σου

Ό, τι έζησα μαζί σου

Έρχονται στα χείλη λέξειςΝα ‘ξερα από πού

Και τι λένε να ‘ξερα

Έκανα μπροστά ένα βήμαΝα ‘ξερα για πού

Κι άλλα δύο προς τα πίσωΜια εδώ μια άλλου

Φύλλο είμαι στον αέραΠου με παίρνει όπου θέλειΞέρει ο ήλιος μου να δύειΚαι δεν ξέρει ν’ ανατέλλει

Όσα έκανα ως τώραΜ΄ έφεραν εδώ

Να στοχεύω τ’ αύριο Και να αστοχώ

Βρε ασάλευτος θα μείνωΝα σε καρτερώ

Κι αν δεν έρθεις κάποια μέραΘα σε βρω εγώ

Ta ίδιαΤο τίμημα

Όσο γίνεται πιο εδώ Έμαθα να σε λυσμονώ

Φύλλο στον αέρα

Είναι ο νους μου τρεχαντήριΔεν του κάνω το χατίριΤο δικό μου το σωστόΌσο γίνεται πιο εδώ

Ψάχνω το καλόΜες στο άδυτο μυαλό

Να φτάσωΤις ορέξεις ζωγραφίζωΚαι στη σιωπή χαρίζωΌτι μπόρεσα να βρωΌσο γίνεται πιο εδώ

Η εμπειρία μου πλάνηΤην κόλαση μου φτιάχνει

Πώς να ξεχάσω πώςΚαι να σε δω αλλιώς

Μέσα στην προδοσίαΒρήκα την σημασία

Η ενοχή στο χάδιΤου έρωτα σημάδι

Τρύπια τα ποτήρια και μισές μπουκιέςΤέρμα τα χατίρια και οι διακοπές

Η διαίρεση δε βγαίνειΓίναμε πολλοί

Ρίξε το παιδίΤου Ηρώδη το μαχαίρι

είναι υπογραφή, είναι υπογραφή

Το περήφανο το άτι λένε ακαμάτηΠου στο δόλωμα τσιμπάειΣτη χλιδή σαν κολυμπάει

Το περήφανο το άτι λένε ακαμάτηΠου ‘χει μάθει να ζηλεύει

Κι ό, τι ξένο το γυρεύει

Θέλει η παγίδα ένα μούτρο πονηρόΘέλει κι ένα θύμα να ‘ναι αμέριμνο

Για παντοτινό να βλέπειΤο προσωρινό

Και τα ψίχουλα να παίρνειΓια υπνωτικό

Πάντα πιάνεται απ’ τη μύτηΤο πιο έξυπνο πουλί

Κι αν κρατάει διαβήτηΗ αλήθεια είναι λοξήΣτο χαρτί ό, τι χωράει

Δεν είναι ζωήΤο ηφαίστειο ξυπνάει

Και δεν συγχωρεί

Η φωτιά δεν ξεχωρίζει άγιο και ληστήΚαι ποτέ της δε θα σβήσει

Αν δε βρει τον εμπρηστή

Ο ακαμάτης

Κάτι κλέβεις απ’ το φόντοΚαι το κρύβεις στις οπέςΤου κορμιού σου τις φωτιέςΣτου λαιμού σου το λακκάκιΚαι στου μπούστου το χαντάκιΣακατεύονται οι ματιέςΠου σου ρίχνουν οι εραστές

Κάτι κλέβεις απ’ το φόντοΌταν λύνεις τα μαλλιάΣαν κουρτίνα αρχοντικιάΚαι σαν άλογα μου μοιάζουνΠου περήφανα καλπάζουνΚι είναι οι χαίτες τους σα μιαΌταν λύνεις τα μαλλιά

Κάτι κλέβεις απ’ το φόντοΣαν αγέρωχη κοιτάςΣτο χεράκι όταν κρατάςΤσιγαράκι που ‘χεις φτιάξειΛες και κένταγες μετάξιΜα δε νοιάζεσαι για μαςΤον καπνό όπως φυσάς

Τίποτα δεν περισσεύειΟύτε υπολείπεταιΌ, τι το μυαλό παιδεύειΔεν εγκαταλείπεται

Σαν το πορτοκάλι στύβειΣώμα και ψυχήΚαι είναι η γλύκα του χυμού τουΗ ανταμοιβή

Τίποτα δεν περισσεύειΟύτε υπολείπεταιΠόνος τώρα που θεριεύειΑύριο απαλύνεται

Τίποτα δεν περισσεύειΟύτε υπολείπεταιΞέρει ο φόβος ν’ αφεντεύειΜα και να υποκλίνεται

Στον καθρέφτη σου μπροστάΠως χτενίζεις τα μαλλιά σου

Και το είδωλο φαντάσουΕίδωλο του σ’ έκανε

Και σαν μαγικά ραβδιάΟι μπογιές στην κασετίναΚάνουν το χρυσό πλατίναΠρόσωπο που άστραψε

Ποιο Να’ ναι το παλικάριΠου πριν την αυγή

Κάτω απ’ τα τραπέζια τρέμουνΤρέμουν τα μπουτάκια νευρικά

Τρέχουν πετιμέζια τρέχουνΑπό του διαβόλου τα κενά

Μα του εργένη η ματιάΠου πάντα προλαβαίνει

Ξέρει πώς να ξεγλυστράΚαι στα φουστάνια μπαίνει

Την κρυφή ελιά γυρεύειΠου τρελαίνει τον εργένη

Και δαγκώνονται τα χείλη

Από σκέψεις πονηρέςΠου μοιράζονται οι φίλοι

Όταν λείπουν κοπελιέςΚαι ξυπνάει το κορμί

Ντρέπεται μα δε φταίειΠου λυσσάει να χωθεί

Στο γυναικείο μέλιΚι ο βοριάς δεν την κρυώνειΤη φωτιά κάτω απ’ τη ζώνη

Κι ο εργένης στο σεντόνι

Σαν τον αστερία ξαπλώνειΝύσταξε μα δεν κοιμάταιΔόξες του παλιές θυμάται

Σώματα καμπυλωτάΠου πέρασαν και πάνε

Στου μυαλού τα ονειρατάΗφαίστεια ξυπνάνε

Κι ο πόθος του εργένη άσβηστοςΠοτέ δε μένει

Κάτι κλέβεις απ’ το φόντο

Σαν το πορτοκάλι

Στον καθρέφτη σου μπροστά

Ευχαριστίες

Ο εργένης

Αχ ο τυχερός θα πάρειΤην κρυφή σου ευωδιά απ’ το σώμα

Και το κοκκινάδι απ’ το στόμα

Στον καθρέφτη σου μπροστάΤο γυμνό κορμί χαϊδεύειςΜε αρώματα το ραίνεις

Που τα πάθη μας ξυπνούν

Και το φόρεμα σαν βρειςΑπό όλα που σου πάει

Ο καθρέφτης σου γελάειΌταν του γελάς κι εσύ

Μονάχος μένωΚαι υπομένω

Του κεφαλιού μου τις στροφέςΠου κυνηγάει να φυλακίσει

Τι χρωματίζει τις στιγμέςΑπό ανατολή σε δύση

Μονάχος μένωΚαι περιμένω

Αυτό που θέλω να συμβείΜ’ αυτό που θέλω δεν το βρήκα

Ούτε στο λάγνο σου φιλίΟύτε στου τραγουδιού τη γλύκα

Μες στου ονείρου μουΤη δίνη

Αχ ρώτησα τον ουρανόΑν θα μπορέσει να αντέξει

Όσα χωράει το μυαλόΚι εκείνος μου ‘πε πως θα πέσει

Μονάχος μένω