A LITERATURA

Rapaza lendo , Renoir

É unha forma de expresión artística na que un autor emprega a

linguaxe dun xeito especial para:

Crear beleza coas palabras

Expresar sentimentos.

Reflectir un mundo imaxinario no que todo é posible.

Tamén se lle chama literatura ao conxunto de obras literarias que

se escriben nunha lingua.

QUE É A LITERATURA A literatura

é unha arte

que

traballa coa

linguaxe

como fai a

pintura coa

cor e o

debuxo ou

a

arquitectura

cos

edificios.

É a clasificación que facemos das obras literarias de acordo coas súas

características formais (segundo se empregue o verso ou a prosa, a presenza ou

non dun narrador...) ou temáticas (o asunto do que traten).

QUE SON OS XÉNEROS LITERARIOS

Principais xéneros literarios

Narrativa

Obras nas que un

narrador contas os feitos,

reais ou fantásticos, que

lles ocorren a uns

personaxes.

Teatro

Obras escritas para

seren representadas e

nas que os personaxes

dialogan entre eles.

Lírica

Obras escritas en verso,

nas que o autor

expresa os seus

sentimentos.

Conxunto de manifestacións literarias

que o pobo adopta como propias e

nas que participa creativamente de

forma oral.

LITERATURA POPULAR

Caracterízase por ter un autor

coñecido e por transmitirse

fundamentalmente de forma escrita.

LITERATURA CULTA

Características da literatura popular

É anónima.

Transmitiuse oralmente a través

dos séculos, polo que pode haber

varias versións.

A linguaxe é sinxela.

Características da literatura culta

Ten autor coñecido.

Transmítese de forma escrita,

polo que hai un texto único.

A linguaxe está moi coidada.

OS RECURSOS ESTILÍSTICOS

son os diversos "trucos" que utiliza o escritor para facer máis expresiva a súa mensaxe e chamar a atención do lector.

fonéticos

O autor pretende

resaltar o contido da

súa mensaxe valéndose

dos sons da lingua.

morfosintácticos

Baséanse en

determinados usos das

clases de palabras e na

orde dos compoñentes

das oracións

semánticos

Baséanse na relación

que existe entre o

significado e o

significante das

palabras.

Que ben , que bomba vén co seu rebumbio

A bomba, Bong!, a bomba, bom amigo!

Celso Emilio Ferreiro

Aliteración: repetición dun ou varios

fonemas cunha frecuencia que se poda

percibir facilmente

Onomatopea: imitación dos

ruídos que existen na natureza.

Gli, gli,gli, gli, gli, gli

Canta aquí, canta aló, canta acolá.

Onde diaño canta o grilo?

Onde o grilo cantará?

Roberto Blanco Torres

RECURSOS FONÉTICOS

Anáfora: Unha serie de oracións ou

versos comezan dun mesmo xeito

“Castellanos de Castilla

tratade ben ós galegos

cando van, van coma rosas

cando vén, vén coma negros”

Rosalía de Castro

RECURSOS MORFOSINTÁCTICOS

Do mar pola orela

mireina pasar

Na frente unha estrela

No bico un cantar.

Curros Enríquez

Vexo contigo estes ceos

vexo estas brancas auroras

vexo estes campos froridos.

Rosalía de Castro

Hipérbato: alteración da orde lóxica das palabras na oración

Paralelismo: Repetición dunha

mesma estructura sintáctica

Comparación: relación de

semellanza entre dous termos, un

real e outro imaxinario, que

aparecen relacionados mediante

partículas comparativas.

Noite escura como boca de lobo

Metáfora: Relaciónanse e

identifícanse dous conceptos entre si,

dos cales en ocasións só aparece

mencionado un.

A alma é unha roseira

florecida, callada

de rosiñas vermellas

e de rosiñas brancas.

Ramón Cabanillas

RECURSOS SEMÁNTICOS

Todo é agora silencio violento,

que me fire, que impide ata sorbe-lo aire.

Miro Villar

Metonimia: Noméase o todo por unha parte, unha parte por outra, unha

parte polo todo,.

O menú do día inclúe tres pratos e sobremesa.

Personificación: Consiste en atribuír

calidades humanas a seres

inanimados

É a lúa que baila

na Quintana dos mortos.

García Lorca

Hipérbole: É unha esaxeración

desmesurada

RECURSOS SEMÁNTICOS