ผู้นำขี้โอ่...โอหัง

พรธรรมปีใหม่...จากวัดไทยกรุงวอชิงตัน,ดี.ซี. ปี ๒๕๕๔ 1

กุหาถทฺธาลปาสิงฺคีอุนฺนฬาจาสมาหิตา นเตธมฺเมวิรูหนฺติ สมฺมาสมฺพุทฺธเทสิเต. คนหลอกลวง เย่อหยิ่ง เพ้อเจ้อ ขี้โอ่ อวดดี และไม่ตั้งมั่น ย่อมไม่งอกงามในธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรง แสดงแล้ว อวดดี เป็นสมบัติ ของคนบ้า อวดกล้า เป็นสมบัติ ของคนขี้ขลาด อวดฉลาด เป็นสมบัติ ของคนโง่ อวดโก้ เป็นสมบัติ ของคนจน คนอวดดี เพราะไม่มี ดีจะอวด เขาบอกชวด ว่าฉลู ดูน่าขัน เขาบอกไก่ ไพล่ว่าเป็ด เท็จช่างมัน รู้ตะบัน ทั้งที่กู ไม่รู้เอย มนุษย์เป็นสัตว์สังคม นิยมอยู่กันเป็นหมู่ เป็นคณะ เป็นสงัคม เป็นประเทศ ปัจจบุนัอปโลกน์กนัเป็นบ้าน เป็นต�าบล เป็นอ�าเภอ เป็นจังหวัด เป็นภาค เป็นประเทศ ตลอดเป็นสังคมโลก ในการรวมกนัอยูเ่ป็นหมู ่ เป็นคณะ เป็นสงัคม เป็นประเทศ เช่นนี้ ก็มีความจ�าเป็นที่จะต้องมีผู้น�า มีหัวหน้า มีประมุข มีประธาน เพื่อเป็นการควบคุมหมู่ คณะ สังคม ประเทศชาติ ให้

ผู้น�าขี้โอ่...โอหัง

พรธรรมปีใหม่...จากวัดไทยกรุงวอชิงตัน,ดี.ซี. ปี ๒๕๕๔2

ด�าเนินไปด้วยความเรียบร้อยและปลอดภัย อาศัยกฎ กติกา ระเบียบ แบบแผน วินัย กฎหมาย วัฒนธรรม ประเพณีอันดีงาม เป็นเครื่องมือในการที่จะปกครอง ดูแล ควบคุมให้ชุมชนที่อยู่ร่วมกันในสังคม ให้มีความรักกัน สามัคคีกัน สร้างสรรค์สังคมให้อุดมไปด้วยความสุข ความเจริญ และความก้าวหน้าในทุกๆ ด้าน สังคมต่างๆ ตั้งแต่สังคมส่วนย่อย ตลอดสังคมส่วนรวม สังคมทุกระดับชั้น จ�าเป็นต้องมีหัวหน้า มีผู้น�า มีประมุข มีประธาน เพราะต้องการให้คนในสังคมนั้นๆ ปฏิบัติตนอยู่ในกรอบของสังคมแห่งการอยู่ร่วมกัน ถ้าสังคมขาดผู้น�า ขาดหัวหน้า ขาดประมุข ขาดประธาน ก็จะกลายเป็นสังคมพิการ เป็นง่อยไปทันที เพราะไม่มีผู้น�า ไม่รู้จะเดินไปในทิศทางไหน ในที่สุด ก็อาจจะต่างคนต่างท�า ต่างคนต่างคิด ตามจริตนิสัยความชอบใจ ความพอใจของตน เหมือนรถยนต์ รถไฟ ถ้าไม่มีหัวรถจักรแล้ว มันจะน�ารถพ่วงวิ่งไปได้อย่างไร เพราะขาดกลไกส�าคัญ ดังนั้น สังคมทุกระดับชั้น จึงจ�าเป็นต้องมีผู้น�า มีหวัหน้า เพือ่น�าพาสงัคมไปสูจ่ดุหมายปลายทางอย่างปลอดภยั เช่นสังคมครอบครัว หัวหน้าผู้น�าครอบครัว ก็คือพ่อบ้านแม่เรอืน เสมอืนหวัรถจกัร ผลกัดนัให้คนในครอบครวั ลกูหญงิ ลูกชาย ให้บ่ายหน้าไปในทิศทางที่ถูกต้อง ตามท�านองครองธรรม แนะน�าห้ามปรามไม่ให้ลูกท�าความชั่ว ให้ประพฤติตัวเป็นคนดี ให้มีวิชาความรู้ด้วยการศึกษาเล่าเรียน ให้พากเพียรท�าการท�างาน ให้มัน่คงเป็นหลกัเป็นฐาน การจะมคีูค่รองกต้็อง


เลือกคนดี มีศีลมีธรรม ผู้น�าหัวหน้าครอบครัวก็ต้องประพฤติตัวให้เป็นผู้น�าที่ดีของลูกๆ ทั้งหลาย ตามธรรมบรรยายที่ว่า “พ่อพรหมแม่พระมีธรรมะเป็นเครื่องน�าทาง” ก็จะพบแต่ความสว่างรุง่เรอืง ในสงัคมครอบครวั เพราะหวัหน้าผูน้�าดมีศีลีธรรม เมื่อหัวหน้าผู้น�า มีความส�าคัญต่อสังคมทุกระดับชั้นเช่นนี้ จึงมีความจ�าเป็นอย่างยิ่งที่บุคคลผู้จะเป็นผู้น�า จะต้องประพฤติตนเป็นคนดีมีศีลธรรม มีภาวะความเป็นผู้น�า และมีวสิยัทศัน์ทีเ่หมาะสมกบัความเป็นผูน้�า ในยคุก่อน ตอนทีม่นษุย์มคีวามหนกัแน่นในหลกัธรรมทางพระพทุธศาสนา ปัญหาเรือ่งของผูน้�าทกุระดบัชัน้ กเ็ป็นไปด้วยความเรยีบร้อย ไม่มอีะไรเป็นที่หนักใจของคนในสังคม เพราะค่านิยมของคนในยุคนั้น ต่างก็ยึดหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา เป็นแนวทางในการปกครองหมู่คณะ สังคม ประเทศชาติ จึงสามารถยึดเหนี่ยวจติใจของคนในสงัคมให้รกัใคร่สามคัคเีป็นน�า้หนึง่ใจเดยีวกนั ดงันัน้ ผูน้�าทกุระดบัชัน้ในยคุก่อน จงึเป็นผูน้�าทีค่นในสงัคมให้การยอมรับ และพร้อมให้ความร่วมมือร่วมใจในทุกๆ ด้านที่ผู้น�าต้องการ ผู้น�าในลักษณะเช่นนี้ จึงมีค�ากล่าวเป็นส�านวนไทยว่า เป็นผู้น�าที่นั่งอยู่ในหัวใจของคนในสังคม มีค่านิยม มนุษย์ก็รัก เทวดาก็ชม พระอินทร์พระพรหมก็สรรเสริญ เจริญด้วยลาภ ยศ สรรเสริญ และความสุขทุกประการ กล่าวถงึผูน้�าในยคุก่อน ตอนทีศ่ลีธรรมยงัมอี�านาจอทิธพิลเหนอืจติใจของคนในสงัคมมาพอสมควรแล้ว ประเดน็ต่อไป เรา


ก็มาศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับเรื่องของผู้น�าในยุคปัจจุบันบ้าง เนื่องจากในยุคปัจจุบันทุกวันนี้ เป็นยุคที่คนในสังคมส่วนใหญ่ พากันมองข้ามหลักธรรมในทางพระพุทธศาสนา พวกเขามองกันว่า หลักธรรมในทางศาสนา ไม่มีความหมายอะไรต่อชีวิตประจ�าวนัของคนเรา ธรรมะน�ามาแก้ปัญหาเรือ่งปากเรือ่งท้องของคนในสังคมไม่ได้ แล้วมันเรื่องอะไรที่จะต้องให้คนในสังคม พากันปฏิบัติตามหลักธรรมทางศาสนา พวกที่ประพฤติธรรม ปฏิบัติธรรม ก็คือพวกไดโนเสาร์เต่าล้านปี ไม่มีความเจริญก้าวหน้าในการด�าเนินชีวิต ชีวิตจะมีความเจริญก้าวหน้า ไม่จ�าเป็นต้องปฏิบัติตามหลักธรรมทางศาสนา เพียงแต่มีวิชาความรูท้างด้านวทิยาศาสตร์เทคโนโลยอีย่างแตกฉาน การครองชวีติอยูใ่นสงัคม กอ็ดุมไปด้วยลาภ ยศ สรรเสรญิ สขุทกุอย่าง ไม่ต่างอะไรกับเนรมิต แล้วอย่างนี้จะคิดไปพึ่งหลักธรรมทางศาสนาท�าไมให้เสียเวลา นี่คือความคิดของคนในยุคปัจจุบัน ที่พวกเขาพากนัมองข้ามหลกัธรรมทางศาสนาว่า ไม่มค่ีา ไม่มคีณุอะไรต่อชวีติของคนในสงัคม แล้วกพ็ากนัสร้างค่านยิม แต่ในทางเทคโนโลยอีย่างเดยีว โดยไม่เหลยีวแลถงึหลกัธรรมทางศาสนา ว่ามีความส�าคัญต่อชีวิต (คิดผิดเสียแล้ว เจ้าทุย ... เอ๋ย.?) พอเอ่ยถึงค�าว่า “ธรรม-ธรรมะ” ก็อาจจะท�าให้คนในยุคปัจจุบัน พากันเข้าใจไปในท�านองเป็นของครึล้าสมัย ไม่ทันกับความเปลี่ยนแปลงและพัฒนาการของสังคมในปัจจุบัน เรื่องธรรมะธัมโมเป็นเรื่องของคนในยุคก่อนเมื่อหลายพันปีมาแล้ว เขาสนใจและปฏิบัติกัน ยุคนี้เป็นยุคแห่งวิทยาศาสตร์ มนุษย์


สามารถครองชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องอาศัยหลักธรรม พวกที่สอนธรรม สนใจธรรม และปฏิบัติธรรม ก็คือพวกไดโนเสาร์เต่าล้านปี ครองชีวิตกันแบบคนป่าหาความเจริญก้าวหน้าไม่ได้ในชีวิต นี่คือความคิดของพวกคลั่งในความเจริญก้าวหน้าแต่ในทางด้านวตัถจุนสดุโต่ง พวกเขาคดิกนัเกีย่วกบัเรือ่งชวีติว่า ชวีติที่สมบูรณ์นั้น เป็นชีวิตที่มีวัตถุสนองความต้องการได้ในทุกรูปแบบ คือต้องการอะไรก็ได้ตามความปรารถนา การมองธรรมะในลักษณะเช่นนี้ ดูเป็นการมองที่ไม่ยุติธรรมนัก เป็นการมองในแง่ร้ายจนเกนิไป ตามความเป็นจรงิแล้ว ปัจจยัทีจ่ะหล่อเลีย้งชวีติให้มคีวามสขุอย่างแท้จรงินัน้ ไม่ใช่วตัถ ุ แต่หากเป็นธรรมะ ธรรมะเป็นปัจจัยที่ส�าคัญ ในอันที่จะหล่อเลี้ยงชีวิตให้มีความสงบสุขอย่างแท้จริง และมั่นคงถาวร ธรรมะ คอือะไร? ธรรมะมนียัและความหมายอนักว้างขวาง แต่เพือ่ให้เข้าใจง่ายและสะดวกต่อการน�าไปปฏบิตั ิ กข็อสรปุแบบง่ายๆ ว่า ธรรมะนั้นได้แก่ความดีความถูกต้องและความสัตย์จริง เราจะได้ยินได้ฟังผู้หลักผู้ใหญ่สอนลูกสอนหลาน ครูบาอาจารย์แนะน�าลูกศิษย์ว่า ขอให้ทุกคนพากันท�าแต่ความดี คนท�าดีตกน�้าไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ นี่แสดงให้เห็นว่า โครงสร้างอนัส�าคญัของชวีติ คอืความด ี ชวีติทีป่ราศจากความดี ก็เหมือนกับโครงกระดูกไม่มีประโยชน์ มนุษย์ทุกชาติ ทุกศาสนา ทุกภาษา ทุกเผ่าพันธุ์ ต่างก็พากันปรารถนาอยากจะเป็นคนดีด้วยกันทั้งนั้น ค�าสอนของพระศาสดาแต่ละศาสนา ต่างก็มุ่งสอนคนให้เป็นคนดีเหมือนกันหมด ดังนั้น ความดีจึง


เป็นของสากลส�าหรับมนุษย์ทุกรูปทุกนาม ความดีก็คือธรรมะ ธรรมะก็คือความดี คนรักธรรมะ ก็คือคนรักความดี สนใจใฝ่หาความดีมาเป็นสมบัติของตน คนสนใจใฝ่หาธรรมะมาใส่ตน ชื่อว่าเป็นคนรักธรรมะ รักความดี ด�าเนินชีวิตไปตามครรลองแห่งธรรมะ และความดนีัน้โดยสม�า่เสมอ ไม่ขาดสาย ผลสดุท้าย ก็จะพบกับความสุข ความเจริญ ความก้าวหน้าในชีวิต สมกับค�าว่า “ผูร้กัธรรมเป็นผูเ้จรญิ” (ขอเชญิชวนทกุคนในยคุปัจจบุนั หันมาทบทวนกันหน่อย..ดีไหม..?) ประเด็นส�าคัญ ที่จะต้องท�าความเข้าใจต่อไป ก็คือผู้น�าในยคุปัจจบุนัทกุวนันี ้ ทีส่่วนใหญ่ไม่พากนัยดึหลกัธรรมทางศาสนาเป็นแนวทางในการเป็นผูน้�า จงึกลายเป็นผูน้�าประเภทขาดธรรม ประเภทไม่มีธรรม เมื่อขาดธรรม ปราศจากธรรม จิตใจของผู้น�า ก็มีแต่ความหลอกลวง, เย่อหยิ่ง, เพ้อเจ้อ, ขี้โอ่, อวดดี และโลเลไม่มัน่คง ตรงกบัหวัข้อทีต่ัง้ไว้เป็นบทน�าว่า “ผูน้�าขีโ้อ่..โอหัง” โปรดฟังค�าอธิบายประกอบกันต่อไป ผู้น�า ได้แก่ ผู้เป็นหัวหน้า หัวขบวน ผู้น�าหน้าเพื่อไปสู่จดุหมายปลายทาง ได้กล่าวมาข้างต้นว่า มนษุย์เป็นสตัว์สงัคม นิยมอยู่กันเป็นหมู่ เป็นคณะ เป็นพรรค เป็นพวก เป็นสังคม ตั้งแต่สังคมส่วนย่อย จนถึงสังคมส่วนรวม สังคมประเทศชาติ ตลอดถงึสงัคมโลก ผูน้�าดงักล่าวมานี ้ ถ้าเป็นผูน้�าระดบัหมูบ้่าน เป็นผู้น�าที่มีนิสัยหลอกลวงลูกบ้านตัวเองในลักษณะต่างๆ อ้างว่าตนเป็นคนมีคุณธรรมมีจริยธรรม แต่พฤติกรรมที่แสดงออกมา ปรากฏแก่สายตาของคนในหมู่บ้าน มีแต่เรื่องเหลวไหลไร้


สาระ เป็นนักเลง นักเลงเหล้า นักเลงการพนัน คบคนชั่วเป็นมิตร ชอบเที่ยวกลางคืน เถลไถลไม่รู้กาลเทศะ ปล่อยปละละเลยเพิกเฉยในหน้าที่ของผู้น�า แล้วยังขี้โอ่-โอหัง เย่อหยิ่ง จองหอง มองคนอื่นว่าเป็นคนชั่วคนเลว เอาดีใส่ตัว โยนความชั่วให้คนอื่น ถ้าผู้น�าระดับหมู่บ้าน ประพฤติตนในลักษณะเช่นนี้ ท่านลองคิดดูซิว่า คนในสังคมในหมู่บ้านนั้นจะเป็นอย่างไร ไม่ต้องสงสัย ถ้าผู้น�ามีนิสัยเช่นนี้ ก็มีแต่ความอัปรีย์จัญไร ความหายนะเกดิขึน้ในสงัคมหมูบ้่านนัน้ เพราะดนัไปมผีูน้�าหลอกลวง ขอให้ท่านทั้งปวงพากันทบทวนค�ากล่าวข้างต้นนั้นว่า อวดดี เป็นสมบัติ ของคนบ้า อวดกล้า เป็นสมบัติ ของคนขี้ขลาด อวดฉลาด เป็นสมบัติ ของคนโง่ อวดโก้ เป็นสมบัติ ของคนจน ถ้าหากหมูบ้่านใด ได้ผูน้�าในลกัษณะเช่นนี ้ กห็นไีม่พ้นจากการตกนรกทั้งเป็น...เวรกรรมแท้ๆ ผู้น�าระดับต�าบล ระดับอ�าเภอ ระดับจังหวัด ระดับภาค ถ้าหากได้ผู้น�ามีนิสัยหลอกลวง เย่อหยิ่ง เพ้อเจ้อ ขี้โอ่..โอหัง อวดดี มีจิตโลเล ไม่มั่นคง ก็คงไม่แปลกกันกับผู้น�าหมู่บ้าน ดังกล่าวขานมาแล้วข้างต้นนั้น เพราะมันมีผลกระทบต่อคนในสังคมนั้นๆ แต่ในทางลบ ทางเสื่อม ทางหายนะแต่ถ่ายเดียว ต�าบลใด อ�าเภอใด จังหวัดใด ภาคใด ได้ผู้น�าประเภทนี้ ก็หนีไม่พ้นจากความเสื่อม ความหายนะในทุกๆ ด้าน ไม่ว่าจะเป็นด้านการปกครอง การศึกษา สาธารณสุข เศรษฐกิจ สังคม


สิ่งแวดล้อม วัฒนธรรม ประเพณี ก็มีแต่ปัญหาต่างๆ นานา เพราะว่าผูน้�าไม่มคีณุธรรม ไม่มจีรยิธรรม แต่อ�าพรางอวดอ้างว่า ตนเป็นคนดี แถมยังมีนิสัยเย่อหยิ่ง จองหอง มองคนอื่นเป็นคนต�่าต้อยไปหมด พูดปดมดเท็จไม่อายผี สาง เทวดา การปกครองไม่เข้าท่า การศกึษาไร้คณุภาพ สงัคมวุน่วาย เศรษฐกจิตกต�า่ วฒันธรรมประเพณอีนัดงีามกถ็กูคกุคามจากวฒันธรรมตะวนัตก ตกเป็นทาสของชาตอิืน่ มกีนัดาษดืน่ในสงัคมปัจจบุนั เพราะผู้น�าไม่เข้มแข็ง ขาดภาวะความเป็นผู้น�า ข้อส�าคัญ ไม่พูดความจริงต่อสังคม มีค่านิยมในการหลอกลวง ไม่ดีก็บอกว่าดี ไม่สงบก็บอกว่าสงบ ก็เลยพบกับสารพันปัญหา จนหาทางออกไม่ได้ นี่แหล่ะผลที่ได้จาก “ผู้น�าขี้โอ่..โอหัง” ฟังกันไว้..โยม ผลกระทบในทางลบ อนัเกดิจากผูน้�าหลอกลวง, เย่อหยิง่, เพ้อเจ้อ, ขี้โอ่-โอหัง, อวดดี, มีจิตใจโลเล ไม่มั่นคงต่อสังคมต่างๆ ตั้งแต่หมู่บ้าน ต�าบล อ�าเภอ จังหวัด และภาค ผล กระทบนั้นมันก็อยู่ในวงแคบ คือจ�ากัดอยู่เฉพาะสังคมนั้นๆ เท่านั้น เช่นผู้น�าต�าบลไม่ดี ก็มีผลกระทบในทางไม่ดีต่อคนในต�าบลนั้น ผู้น�าในสังคมระดับอ�าเภอไม่ดี ก็มีความเสียหายกระจายอยู่ในเขตอ�าเภอนั้น ผู้น�าระดับจังหวัดขาดภาวะความเป็นผู้น�า ความตกต�่า เสียหาย ความหายนะ ก็จะเกิดขึ้นในวงจ�ากัดเฉพาะจังหวัดนั้นๆ แต่ผู้น�าภาค หากเป็นผู้น�าประเภท “ขีโ้อ่-โอหงั” กจ็ะมทีัง้ความเสือ่ม ความเสยีหาย ความหายนะ กจ็ะมากมายกระจายไปทัว่ทัง้ภาค จงึขอฝากให้ท่านทัง้หลายใช้


สตปัิญญา อย่าเลอืกคนพาลทรามปัญญา มาเป็นผูน้�ากแ็ล้วกนั ประเด็นส�าคัญที่จะกล่าวต่อไปนี้ คือผู้น�าระดับประเทศ เนื่องจากผู้น�าระดับประเทศ เป็นผู้น�าก�าชะตาชีวิตของคนทั้งประเทศไว้ในก�ามือของตน ผลกระทบจึงครอบคลุมไปทั่วประเทศ ด้วยเหตุนี้ จึงขอน�าท่านทั้งหลายไปศึกษาหาความรู้ในประเดน็นีก้นัอย่างกว้างขวางทกุแง่ทกุมมุ ผูน้�าในยคุปัจจบุนัทุกวันนี้ เท่าที่สังเกตเห็น เป็นผู้น�าที่ขาดภาวะของความเป็นผูน้�า มหิน�าซ�า้ยงัไม่มวีสิยัทศัน์อกีต่างหาก ผูน้�าประเภทนีม้มีากเสียด้วยในสังคมเกือบทุกระดับชั้น โดยเฉพาะในสังคมระดับประเทศ ด้วยเหตุนี้ พวกผู้น�าประเภทหลอกลวง, เย่อหยิ่ง, จองหอง, เพ้อเจ้อ, ขี้โอ่-โอหัง และอวดดี จึงมีให้เห็นกันอยู่ทั่วไป ในสังคมประเทศไทยของเรา ก็หนีไม่พ้นจากผู้น�าประเภทนี้ มีผู้น�าคนแล้วคนเล่า คนเก่าไปคนใหม่มากุมบังเหียนของประเทศชาติ แต่ก็ไม่สามารถน�าพาประเทศ ไปสู่ความเจริญก้าวหน้าในด้านต่างๆ ได้เท่าที่ควร เพราะส่วนใหญ่ก็ได้ผู้น�าประเภท “หลอกลวง, เย่อหยิ่ง, เพ้อเจ้อ, ขี้โอ่-โอหัง, อวดดี, มีจิตใจโลเล ไม่หนักแน่นมั่นคง” ผู้น�าประเภทนี้ไม่มีความสามารถ ขาดความช�านาญในการบริหารประเทศ จึงเป็นเหตุให้ประเทศชาตติกต�า่ ทัง้ในด้านเศรษฐกจิ ทหาร การเมอืง เรือ่งการปกครอง การศึกษา การสาธารณสุข สังคม วัฒนธรรม สิ่งแวดล้อม น้อมไปสู่ความสูญเสีย ไม่มีความเจริญก้าวหน้า เพราะว่าวันหนึ่งๆ เอาแต่หลอกลวงประชาชนว่า ไม่มีปัญหา


อะไร ทุกสิ่งทุกอย่างก�าลังก้าวหน้าไปได้ดี ขอให้ทุกคนเชื่อผู้น�า แล้วชาตขิองเรากจ็ะพ้นภยั ไม่เคยพดูความจรงิให้คนในประเทศได้รับรู้ อยู่กันไปด้วยการหลอกลวง เศรษฐกิจไม่ดี ก็หลอกว่าดี มีการเติบโตเกินความคาดหมาย แต่ท�าไม โจรผู้ร้าย ยาเสพติด จึงระบาดทั่วเมือง เพราะเรื่องปากเรื่องท้องของแพง รายได้ไม่มี ก็หนีไม่พ้นจากการลักเล็กขโมยน้อย ไม่ค่อยมีความปลอดภัยในชีวิตประจ�าวัน นอกจากผูน้�าจะหลอกลวงประชาชนไปวนัๆ แล้ว กย็งัเย่อหยิ่ง, จองหอง, มองประชาชนเป็นคนโง่ คนเลวไปหมด แล้วก็คดโกง ทุจริต เอารัดเอาเปรียบเหยียบย�่าท�าลายประชาชน เหมือนกับยุคถ�้ายุคหิน ดูหมิ่นเหยียดหยาม ห้ามปรามไม่ให้มีสทิธิม์เีสยีงอะไรทัง้นัน้ ให้พากนัเชือ่ผูน้�าอย่างเดยีว ไม่ต้องเทีย่วขอความไม่สงบให้เกดิขึน้ในสงัคมบ้านเมอืง เรือ่งทกุอย่าง ทางผูน้�า..รฐับาลจะจดัการเอง ประชาชนคนทัว่ไป ต้องอยูก่นัอย่างสงบ ให้เคารพกฎหมายอย่างเคร่งครัด อย่าปฏิบัติอะไรที่เป็นไปในการฝ่าฝืนกฎหมาย .. ร้ายจรงิๆ .. ผูน้�าเย่อหยิง่, จองหอง, ขอร้องให้ชาวบ้านเคารพกฎหมาย แต่ผู้น�านั่นแหละตัวร้าย ที่ฝ่าฝืนกฏหมายในทุกรูปแบบ แบบไม่อายผีสาง เทวดา สั่งฆ่าใครก็ได้ ที่ไม่เห็นด้วยกับพฤติกรรมอันเลวร้ายของพวกตน คนประเภทนี้แหละ เรียกว่า ผู้น�าเย่อหยิ่ง, จองหอง ลองคิดกันดูซิว่า ถ้าได้ผู้น�าประเภทนี้บริหารบ้านเมือง เรื่องความเจริญก้าวหน้าในทุกๆ ด้าน อย่าพากันหวัง .. ก็มีแต่พัง .. กับพัง .. เท่านั้นเอง.. (ได้ผู้น�านักเลงครองเมือง เรื่องก็เป็นเช่นนี้แหละ


.. โยมเอ๋ย) หนผีูน้�าประเภท “หลอกลวง, เย่อหยิง่, จองหอง” กต้็องมาเจอกับผู้น�าประเภท “ขี้โอ่-โอหัง อวดดี” ก็มีแต่ความท้อใจเข้าไปอกี หลกีเสอื .. เจอสงิโต โอ้โห ! เป็นกรรมของประชาชน ที่จะต้องทนต่อความทุกข์ยากล�าบากเดือดร้อนต่อไปไม่รู้จักจบจักสิ้น ดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่พ้นจากความยากจน ด้อยโอกาส ไม่สามารถครองชีวิตอยู่ในสังคมได้ด้วยความผาสุก ต้องทนทุกข์เพราะได้ผู้น�าไม่เข้าท่า ขาดปัญญาเครื่องน�าทาง แต่อวดอ้าง ขี้โอ่ โอหัง แถมอวดดีว่า ตนเองมีความรู้ความเข้าใจในทุกๆ ด้าน ไม่ว่าเศรษฐกิจ ทหาร การเมือง เรื่องการปกครอง การศึกษา วัฒนธรรม ประเพณี สังคม ก็รู้และเข้าใจดี ไม่มีใครเทียบได้ บรรยายความดีของตนให้ประชาชนฟังแบบน�้าไหลไฟดับ แต่กลับท�าอะไรไม่เคยส�าเร็จในชีวิต มีแต่คิด มีแต่พูด แต่ไม่เคยลงมอืท�า เพราะท�าไม่เป็น พดูเรือ่งเศรษฐกจิการเงนิ แต่ในชีวิตที่ผ่านมา ไม่เคยหาเงินได้เป็นกอบเป็นก�า ท�างานก็ไม่เป็นหลักเป็นฐานอะไรเลย แล้วอย่างนี้ จะขี้โอ่-โอหัง อวดดีว่า ตนมีความรู้ความเข้าใจในเรื่องเศรษฐศาสตร์การเงินได้อย่างไร เพราะท�าให้ระบบเศรษฐกจิตกต�า่ เสยีหาย รายได้ของเกษตรกร ชาวไร่ ชาวนา ชาวสวน ล้วนแล้วตกต�่า ท�าให้เป็นหนี้เป็นสิน เป็นดินพอกหางหมู เพราะผู้น�าโง่ แต่อวดดี อวดเก่ง เป็นนักเลงอันธพาล บริหารประเทศด้วยปาก พูดมาก แต่หากหาสาระประโยชน์อะไรไม่ได้ ขอให้เราท่านทั้งหลาย ใช้สติปัญญาพจิารณากนัให้รอบคอบ แล้วตอบค�าถามว่า “เราควรจะให้ผูน้�า


ประเภทนี้ อยู่บริหารประเทศชาติอีกต่อไปหรือไม่...?” ผู้น�าหลอกลวง เย่อหยิ่ง จองหอง เพ้อเจ้อ ขี้โอ่-โอหัง อวดดี มีจิตใจโลเล ไม่ตั้งมั่น อย่าพากันสรรหามาเป็นผู้น�าของประเทศชาตบ้ิานเมอืง เพราะเปลอืงทกุสิง่ทกุอย่าง ไม่ต่างอะไรกับใช้ลิงโง่มาดูแลสวนผลไม้ปลูกใหม่ สุดท้าย ผลไม้ทั้งสวน ก็ล้วนตายราบสาบสูญ เพราะมูลเหตุมาจากความโง่ของลิง ขอติงเป็นประโยคสุดท้ายว่า “อย่าให้ยศให้อ�านาจแก่คนพาล” เพราะคนพาล ได้ยศได้อ�านาจแล้ว ย่อมท�าสิง่ทีไ่ม่เป็นประโยชน์ตนและคนอืน่ ย่อมเบยีดเบยีนตนและคนอืน่ให้เดอืดร้อน โปรดฟังกลอนเตือนใจกันต่อไป มีผู้น�า ขี้โอ่ และโอหังก็อย่าหวัง ความก้าวหน้า พาลงเหวเพราะผู้น�า ท�าแต่กรรม ที่เลวเลวเลยน�าคน ตกเหว เลวสิ้นดี พวกผู้น�า ขี้โอ่ โอหังนี้ปราชญ์เมธี ท่านเตือน ให้เชือนหนีอย่าเลือกให้ มาเป็นใหญ่ ในธานีความอัปรีย์ จะตามมา พาล่มจม เพราะผู้น�า ขี้โอ่ และโอหังไม่รับฟัง ค�าขอร้อง ของสังคมบริหาร บ้านเมือง ด้วยอารมณ์ท�าบ้านเมือง ให้ล่มจม น่าเศร้าใจ


เมื่อผู้น�า ประเภทนี้ มีกันมากจึงขอฝาก ให้ทุกคน มาสนใจเลือกผู้น�า เป็นคนดี มีน�้าใจอย่าเลือกให้ คนอวดดี เป็นผู้น�า ถ้าเราเลือก คนไม่ดี ไม่มีธรรมก็เป็นกรรม ท�าชีวิต ให้ตกต�่าเพราะชีวิต ขึ้นอยู่ กับผู้น�าจะสูงต�่า อย่างไร ให้ตรองดู เมื่อผู้น�า อวดดี มีแต่พูดก็เน่าบูด ทุกอย่าง ช่างอดสูไม่มีใคร ท�าได้ เหมือนอย่างกูน่าอดสู เป็นผู้น�า ท�าเลวทราม ประเทศใด ได้ผู้น�า ท�านองนี้ความอัปรีย์ ความจัญไร จะไล่ตามเพราะผู้น�า ท�าแต่กรรม อันเลวทรามความงอกงาม นั้นอย่าหวัง พังทลาย ฯ

ผู้นำขี้โอ่...โอหัง

Education