3) up, ed.qytetare
DESCRIPTION
edukat qytetareTRANSCRIPT
Cila është domethënia e përshëndetjes?
Kur njerëzit jetonin në periudha të hershme të historisë, lëshonin britma
ose bënin shenja për ta mbrojtur tjetrin nga ndonjë rrezik ose për t’i lajmëruar tëtjerët se kishin gjetur ushqimin. Por, si shumë gjëra të cilat në fillimpatën
rëndësi jetike, përshëndetja u kthye në një simbol.
Të dish të përshendetësh, është, në të vërtetë, një dëshmi se di që të
respektosh zakonet.Përshendetja është manifestimi i parë i dashamirësisë me të cilën
ballafaqohesh me dikë.
Të dish të përshendetësh, është, në të vërtetë, një dëshmi se di që të
respektosh zakonet.Përshendetja është manifestimi i parë i dashamirësisë me të cilën
ballafaqohesh me dikë.
Për një të rritur përshëndetja nuk është shprehje e dashurisë që
ushqen ndaj personit që përshëndet, por një gjest
mirësjelljeje që duhet bërë.
Por, për një fëmijë, sidomos kur ky është shumë i vogël, i vetmi kriter për të përshëndetur ose jo është simpatia ose antipatia që ushqen
vogëlushi ndaj tjetrit. Më vonë, nën ndikimin e edukatës, ai bindet vetë
se sa e domosdoshme është përshëndetja në shoqëri, në marrëdhëniet me njerëzit.
Askush nuk është kaq i parëndësishëm sa të mos meritojë një përshëndetje nga ana jonë. Ai që pret, fytyrëngrysur, që fillim ta përshëndetin të tjerët, dhe pastaj
t’ua kthejë përshëndetjen, nuk është rritur me edukatën e duhur.
Ludoviku XIV përshëndeste edhe gjellbërësen e rangut të fundit me të
njëjtën dashamirësi si edhe zonjushën e mrekullueshme La
Valliere. Vetëm snobët kujtojnë se u ulet dinjiteti, po të përshëndetin të
parët.
SNOBIZËM – don të thotë, prirje e ngulitur për të ndjekur mënyrën e jetesës, sjelljet dhe modën e një
shtrese shoqërore që mendohet si më e lartë e më e zgjedhur, shije e sëmurë për t’pëlqyer gjërat vetëm pse janë të huaja e të stërholluara.
Do të tregojmë në fillim se si duhet të përshëndetë një zotëri. Kur takon
një zonjë, burri përshëndet i pari. Në përgjithësi, përshëndetja
nënkupton që të heqësh kapelën afërsisht dy metra para takimit, të përkulesh lehtë, duke e vështruar
qetësisht në sy personin që përshëndet, pastaj ta vësh përsëri
kapelën në kokë.
Le të kthehemi te përshëndetja: zotëria që takon rrugës një femër të njohur, pushon së tymosuri cigaren ose pipën dhe nuk rri me duart ndër
xhepa.
Ngritja e kapelës bëhet gjithmonë me dorën që nuk është nga krahu ku ndodhet personi që përshëndet.
Në rast se e mban kapelën në kokë, përshëndet me gojë, pa e
prekur pjesën e përparme të kapelës me gishtërinj.
Por ç’ndodhë nëse nuk mban kapelë? Rregulla është shumë e
thjeshtë: kënaqesh me një përkulje të kokës, e cila mund të jetë pak më e thellë se atëherë kur përshëndet
me kapelë.
SI PËRSHËNDETIN ZONJATPo ju, zonjë, si do të përshndetni?
Shumë thjesht: do t’i përgjigjeni përshndetjes që ju është drejtuar
me një buzëqeshje dhe duke lëvizur pak kokën për t’i dhënë të kuptojë personit që keni takuar, se e keni
njohur.
Në shtetet anglo-saksone, femra përshëndet e para, që t’i japë
mundësi në këtë mënyrë personit që ka takuar, ta përshëndetë edhe
ai.
SI MUND TË SHMANGIM NJË PËRSHËNDETJE
A ke të drejtë të mos pranosh t’i pëgjigjesh një përshëndetjeje? Një
mospranim i tillë do të thotë t’i japësh të kuptojë tjetrit se të ka ofenduar shumë rëndë ty ose
ndonjë pjesëtar të familjes sate.
Përveç këtyre rasteve, të mos i përgjigjesh përshëndetjes së tjetrit, do të thotë që t’i shkelësh rregullat më elementare të mirësjelljes. Në raste të tilla kërkohet shumë takt
për të gjetur një zgjidhje të mençur.
PËRSHËNDETJA KUR JEMI ME UNIFORMË
Në ushtri, përshëndetja ka rregulla të tjera, sepse këtu eprori është gjithnjë ai me një gradë më të lartë. Sa kohë që
janë të veshur me uniformat ushtarake, një zonjë me gradën akpiten e
përshëndet zotërinë me gradën kolonel.Por në jetën civile, zoti kolonel e
përshëndet zonjën kapitene.
Për personelin e hekurudhave dhe të postës, për doganierët, ka
rregulla specifike. Që të gjitha këto kategori mund të përshndeten pa u njohur, vetëm duke u nisur nga fakti
se mbajnë të njëjtën uniformë.
KUR PËRSHËNDETIM TË PARËT?
Ata që hyjnë në një local, përshëndetin të parët; personat që
ndodhen në local I përgjigjen përshëndetjes. Kjo rregull është në
restorante, në tren, në sallat e pritjes, në ashensor, në dyqane.
Një njeri I edukuar nxjerr kapelën dhe ndalon për një cast, kur kalon një
kortezh mortor. Gjithashtu ngrihet në këmbë dhe zbulon kokën, kur
ekzekutohet himni kombëtar, kur ngrihet flamuri I një shteti. Gjatë tërë
ceremonisë duhet të qëndrojë pa lëvizur, për të treguar se respekton
ndjenjat e të tjerëve.
Një gjë tjetër e rëndësishme: përshëndetim gjithë grupin ku
ndodhet një I njohuri ynë. Kuptohet se ata që e shoqërojnë, I përgjigjen
përshëndetjes sonë, por nuk interesohen për të marrë vesh
emrin tonë.