5 de outubro de 20145 de outubro de 201427º Tempo ordinario (A)27º Tempo ordinario (A)

Mateu 21, 33-43Mateu 21, 33-43

Rede evanxelizadora Rede evanxelizadora BUENAS NOTICIASBUENAS NOTICIASTraballa por unha Igrexa máis fiel a Deus. Traballa por unha Igrexa máis fiel a Deus. PásaoPásao

JoséJosé Antonio PagolaAntonio Pagola

Música: ChopinMúsica: ChopinPresentación: B. Areskurrinaga HCPresentación: B. Areskurrinaga HCEuskaraz: D.AmundarainEuskaraz: D.Amundarain

Crise Relixiosa

A parábola dos “viñateiros homicidas” é un relato no que Xesús vai descubrindo con acentos alegóricos a

historia de Deus co seu pobo elixido. É unha historia triste.

Deus coidárao desde o comezo con todo agarimo. Deus coidárao desde o comezo con todo agarimo. Era a súa “viña preferida”. Era a súa “viña preferida”.

Esperaba facer deles un pobo exemplar Esperaba facer deles un pobo exemplar pola súa xustiza e a súa fidelidade. pola súa xustiza e a súa fidelidade.

Serían unha “gran luz” para todos os pobos.Serían unha “gran luz” para todos os pobos.

Con todo aquel pobo foi rexeitando e matando un tras outro os profetas que Deus lles ía

enviando para recoller os froitos dunha vida máis xusta.

Por último, nun xesto incrible de amor, enviolles o seu propio Fillo.

Pero os dirixentes daquel

pobo terminaron con el.

Que pode facer Deus cun pobo que

defrauda de maneira tan cega e obstinada as súas expectativas?

Os dirixentes relixiosos que están escoitando Os dirixentes relixiosos que están escoitando atentamente o relato responden atentamente o relato responden

espontaneamente nos mesmos termos da espontaneamente nos mesmos termos da parábola: o señor da viña non pode facer outra parábola: o señor da viña non pode facer outra

cousa que dar morte a aqueles viñateiros e poñer cousa que dar morte a aqueles viñateiros e poñer a súa viñaa súa viña

en mans doutros. en mans doutros.

Xesús saca rapidamente unha conclusión que non esperan:

““Por iso eu dígovos que se vos quitará a Por iso eu dígovos que se vos quitará a vós o Reino de Deus e se lles dará a un vós o Reino de Deus e se lles dará a un

pobo que produza froitos”pobo que produza froitos”..

Comentaristas e predicadores interpretaron Comentaristas e predicadores interpretaron con frecuencia a parábola de Xesús como a con frecuencia a parábola de Xesús como a reafirmación da Igrexa cristiá como “o novo reafirmación da Igrexa cristiá como “o novo Israel” despois do pobo xudeu que, logo da Israel” despois do pobo xudeu que, logo da destrución de Xerusalén o ano setenta, se destrución de Xerusalén o ano setenta, se

dispersou por todo o mundo.dispersou por todo o mundo.

Non obstante, a parábola está falando tamén de Non obstante, a parábola está falando tamén de nós. nós.

Unha lectura honesta do texto obríganos a facernos Unha lectura honesta do texto obríganos a facernos graves preguntas:graves preguntas:

Estamos producindo nos nosos tempos “Estamos producindo nos nosos tempos “os froitos”os froitos” que Deus espera do seu pobo: xustiza para os que Deus espera do seu pobo: xustiza para os

excluídos, solidariedade, compaixón cara ao que excluídos, solidariedade, compaixón cara ao que sofre, perdón...?sofre, perdón...?

Deus non ten por que bendicir un cristianismo estéril do Deus non ten por que bendicir un cristianismo estéril do que non recibe os froitos que espera. que non recibe os froitos que espera.

Non ten por que identificarse coa nosa mediocridade, as Non ten por que identificarse coa nosa mediocridade, as nosas incoherencias, desviacións e pouca fidelidade. nosas incoherencias, desviacións e pouca fidelidade.

Se non respondemos ás súas expectativas, Se non respondemos ás súas expectativas, Deus seguirá abrindo camiños novos ao Deus seguirá abrindo camiños novos ao

seu proxecto de salvación con outras seu proxecto de salvación con outras xentes que produzan froitos de xustiza.xentes que produzan froitos de xustiza.

Nós falamos de “crise relixiosa”, “descristianización”, Nós falamos de “crise relixiosa”, “descristianización”, ““abandono da práctica relixiosa”... abandono da práctica relixiosa”...

Non estará Deus preparando o camiño que faga Non estará Deus preparando o camiño que faga posible o nacemento dunha Igrexa máis fiel ao posible o nacemento dunha Igrexa máis fiel ao

proxecto do Reino de Deus?proxecto do Reino de Deus?

Non é necesaria esta crise para que naza unha Igrexa menos poderosa pero máis evanxélica,

menos numerosa pero máis entregada a facer un mundo máis humano?

Non virán novas xeracións máis fieis a Deus?

CRISE RELIXIOSA

A parábola dos “viñateiros homicidas” é un relato no que Xesús vai descubrindo con acentos alegóricos a historia de Deus co seu pobo elixido. É unha historia triste. Deus coidárao desde o comezo con todo agarimo. Era a súa “viña preferida”. Esperaba facer deles un pobo exemplar pola súa xustiza e a súa fidelidade. Serían unha “gran luz” para todos os pobos.

Con todo aquel pobo foi rexeitando e matando un tras outro os profetas que Deus les ía enviando para recoller os froitos dunha vida máis xusta. Por último, nun xesto incrible de amor, enviolles o seu propio Fillo. Pero os dirixentes daquel pobo terminaron con el. Que pode facer Deus cun pobo que defrauda de maneira tan cega e obstinada as súas expectativas?

Os dirixentes relixiosos que están escoitando atentamente o relato responden espontaneamente nos mesmos termos da parábola: o señor da viña non pode facer outra cousa que dar morte a aqueles viñateiros e poñer a súa viña en mans doutros. Xesús saca rapidamente unha conclusión que non esperan: “Por iso eu dígovos que se vos quitará a vós o Reino de Deus e se lle dará a un pobo que produza froitos”.

Comentaristas e predicadores interpretaron con frecuencia a parábola de Xesús como a reafirmación da Igrexa cristiá como “o novo Israel” despois do pobo xudeu que, logo da destrución de Xerusalén o ano setenta, se dispersou por todo o mundo.

Non obstante, a parábola está falando tamén de nós. Unha lectura honesta do texto obríganos a facernos graves preguntas: Estamos producindo nos nosos tempos “os froitos” que Deus espera do seu pobo: xustiza para os excluídos, solidariedade, compaixón cara ao que sofre, perdón...?

Deus non ten por que bendicir un cristianismo estéril do que non recibe os froitos que espera. Non ten por que identificarse coa nosa mediocridade, as nosas incoherencias, desviacións e pouca fidelidade. Se non respondemos ás súas expectativas, Deus seguirá abrindo camiños novos a seu proxecto de salvación con outras xentes que produzan froitos de xustiza.

Nós falamos de “crise relixiosa”, “descristianización”, “abandono da práctica relixiosa”... Non estará Deus preparando o camiño que faga posible o nacemento dunha Igrexa máis fiel ao proxecto do Reino de Deus? Non é necesaria esta crise para que naza unha Igrexa menos poderosa pero máis evanxélica, menos numerosa pero máis entregada a facer un mundo máis humano? Non virán novas xeracións máis fieis a Deus?

José Antonio Pagola