19 24 juli 2010 - sybrand jissink.nlsybrandjissink.nl/sops-reisverslagen/pdf/reisverslag 2010... ·...
TRANSCRIPT
1
Reisverslag Carbage Run 2010
19 – 24 juli 2010
Sybrand Jissink
Ron Berfelo
Daniel Hoffer
Remco Westera
2
The Carbage Run – voorbereiding juni / juli 2010
In de periode dat vriendje Ron Berfelo tijdelijk even werkloos was, zocht hij wel eens op
websites voor leuke activiteiten. Tijdens één van die zoektochten kwam hij terecht op de
website van de Carbage Run. Een prachtig concept waarbij je met een barrel van maximaal
500 euro meedoet aan een tripje waarbij het niet om snelheid gaat, er debiele opdrachten zijn
en veel wordt gedronken. Dit bleek perfect Remco Westera, Daniel Hoffer (Kluut) en Sybrand
Jissink (Sop). Het CBR-clubje was snel gevormd. Nu nog een auto. En, oh ja… ook nog pimpen.
Ondanks het inwinnen van tips over
een hele degelijke auto zoals een Volvo
of een VW, kopen we - na een
uitvoerige Marktplaats zoektocht - op
30 juni 2010 te Dokkum een Peugeot
405 ST. De vraagprijs was 700 euro,
maar de truc over de maximale prijs
van 500 euro slaagt. Sop maakt eerst
een proefrit en is vooral te spreken over de autoradio. Dat de toeter en één deur het niet doet,
wordt niet opgemerkt. Op de 30e treint Sop naar Veenwouden, waar de verkoopster in de
auto zit te wachten. Sop mag de auto naar het postkantoor in Dokkum rijden om deze daar
over te schrijven. De autoradio zit er niet meer in en dat valt vies tegen. Heel veel andere keus
is er echter niet, want voor 50 euro zijn er weinig station diesels te krijgen in deze periode.
We besluiten zelf een radio te regelen en voor één briefje van 500 euro de wagen te kopen.
Dan de technische controle en het pimpen. Met
slechts een minimale check door een semi-auto
kenner gaan we ervoor. Het pimpen doen we in
twee etappes en wel op de zaterdagen 10 en 17
juli. In eerste instantie denken we met
spuitbussen de hele auto te kunnen spuiten,
maar dit valt vies tegen. Het plan de auto oranje
en groen te maken gooien we weg. We gaan met verf + rollers voor een auto in vele gekleurde
vakjes en met een zaalvoetbal doel. Het pimpen zelf is al een evenement op zich. Muziekje er
bij, biertje er bij en lekker kliederen. Kluut krijgt zijn eerste niet onverdienstelijke rijles op het
veldje naast Sop zijn huis. Op ‘pimpdag’
#2 knijpt Sop er tussen uit voor
dancefeest Free Festival, maar de rest
van de Heren gaan door tot ook BBB ON
TOUR op de voorklep staat. De Bolle
Bier Buffels dus, zoals ons voetbalteam
ook heet. We zijn er klaar voor!
3
Vertrek van Hardenberg – Berlijn maandag 19 juli 2010
D-Day! De dag van vertrek. Voor 7 uur staat Sop bij Kluut voor de deur en Remco is daar ook.
Ron krijgt een lift vanuit Utrecht naar Hardenberg, waar we rond 8 uur zijn. Het is werkelijk
een gekkenhuis. De parkeergarage
met niet alleen gepimpte auto’s
maar vooral ook auto’s voorzien van
veel geluid, licht en andere gekke
dingen. De bordjes met Carbage Run
hadden we nog niet aan de bumper
vast gemaakt. Met een geleende
boor en stroom opgewekt in de auto
van de buren is dit spoedig geregeld.
We zijn duidelijk niet ‘overdressed’ qua pimpen, maar gelukkig is er geen andere auto die er
uit ziet zoals de onze. Aan de start staan werkelijk de meest
uitgedoste creaties. Er
doen 200 auto’s mee,
ten op zichtte van 64
vorig jaar. Auto’s met
een dakterras, een
skihut, een karaoke bus,
een haai, er is werkelijk
van alles. De start is een enorme herrie wat betreft toeters, lichten en rook uit diverse auto’s.
De lokale omroeper
die de zaak aan elkaar
praat is nogal trots op
zijn herkomst en weet
elke zin af te sluiten
met “… hier in
Hardenberg”. In een
video bij de start is de chaos goed voelbaar. Wij kiezen er bewust voor om niet al te vroeg te
starten en komen
op 8.35 min in
beeld. De start van
de Carbage Run was
veelbelovend. Als
dit een voorbode is
voor de rest van de
week, dan wordt het een gigantisch gave happening! Wat kan er nog mis gaan? Let’s play
CAR… Laat … ons … rijden!
4
Hop hop hop… in galop! De galop van 200 auto’s achter elkaar verspreidt vlot over de Duitse
wegen. Regelmatig zie je een Carbage Runner rijden, en iets minder vaak voorbij komen. De
Duitse politie kan het niet zo waarderen dat er een auto rond rijdt met “Eins Zwei POLIZEI, drie
vier potje bier.” Het woord Polizei is op de vluchtstrook verwijderd.
Voor elke dag zijn er opdrachten. Het hele idee van die opdrachten en het feit dat dit toch wel
een hele belangrijke invulling van je reisdag is, hadden we eerst niet helemaal begrepen. Op
dag #1 moeten we langs vijf Duitse plaatsen en
hiervoor krijgen we een kritische omschrijving. De
eerste omschrijving gaat over wie je moet bellen bij een
probleem met je auto ofzo. De plaats waar we dan
naartoe hadden moeten gaan, was Apeldorn, nog geen
30 km over de grens. Hier komen we halverwege Berlijn
achter en uiteraard keren we niet terug. Bij de tweede
plaats komen we terecht in Adolfshof terwijl dit
Adolfshausen had moeten zijn. Daarna hebben we de
smaak te pakken en scoren we een punt in Adolfsglück.
Onderweg krijgt de Peugeot de bijnaam: Francoise. Francoise doet het lekker tijdens de eerste
etappe en krijgt
regelmatig knuffels
en schouderklopjes.
Zonder problemen
brengt zij ons naar
het volgende plaatsje
en dat is het
schurfterige Krätze.
De vijfde en laatste plaats is een bedevaartsoort voor ‘Runners’. De omschrijving dat het bier
daar niet snel op raakt, brengt vele medestanders naar Bierbergen. We hebben niet echt de
ideale route gereden, maar toch 3 punten
gescoord. Het laatste stuk naar Berlijn
neemt Ron het stuur over van Sop. De finish
is bij een soort trucker bijeenkomst met
veel bier en ‘vreten’. We hebben een
tweepersoonskamer geboekt in een hotel
en slapen met zijn vieren, door eigen
matjes mee te nemen. Dit na een lekkere
avond bier drinken met ongeveer 1000
gelijkgestelden, voornamelijk mannen. De
eerste dag van de Carbage Run is meer dan
geslaagd. Wat zal dag #2 ons gaan brengen?
5
Berlijn – Wroclaw dinsdag 20 juli 2010
Dag 2. Vandaag gaat de route pas echt leuk worden, vertelt de organisatie. Dit na een
prachtige eerste dag belooft dus veel goeds. De tip is eerst Duitsland uit te rijden en in Polen
van de snelweg af te gaan. En zo geschiede. De opdracht vandaag is een verzamelopdracht:
- Boomstam van minstens een meter lang en minstens 30 cm dik
- Tweedehands tv waarvan het scherm nog heel is
- Sanitair, geenkranen oid, maar wc pot of badkuip, ook tweedehands
In Polen duiken we het eerste grote bos in en zoeken we
een boomstam die aan de eisen voldoet. Dat valt nog
niet mee, want de
meeste boomstammen
van 30 cm dik, zijn vele
malen langer dan 1
meter. En krijg die maar
eens in of op Francoise.
Het CBR gevoel begint gestalte te krijgen als we in één bos
meerdere runners tegenkomen met het zelfde doel; de
zeldzame boomstam vinden. Uiteindelijk vinden we niet de
gewenste stam en laten we deze op maat zagen. Punt binnen!
Voor een tv scherm zoeken we in en rond Poolse dorpen. We
maken kennis met de Poolse gemeenschap en zijn als
kinderen zo blij wanneer het zoveelste tv scherm wat langs
de weg ligt, een
scherm heeft dat
nog heel is. Voor
het stuk sanitair
proberen we diverse sloperijen. We vinden een
gore badkuip die met sjorbanden op het dak wordt gemonteerd. Volgeladen en met enkele
blessures voor Francoise rijden we naar de finish van vandaag: Wroclaw stadion Olimpijski.
Die avond maken we steeds beter kennis met
mede runners. Op de CBR-camping is het top
drukte bij de karaoke bus en gelukkig voor Ron
hebben ze vooral Nederlandse krakers. Vanaf de
camping lopen we met een paar honderd man en
veel bier al zingend: “Wij gaan naar de tietenbar
la la la …”. Het wordt een gezellige avond
waarbij we onze verzamelkwaliteiten belonen
met een paar Poolse pilsjes.
6
Wroclaw – Bratislava woensdag 21 juli 2010
De derde etappe gaat richting het zuiden. Bij de start krijgen we de opdracht mee om de
verzamelde spullen van gister niet langs de kant van de weg te gooien. Op de boomstam na
moet alles naar het stort. Bij de eerste parkeerplaats na de stad wordt de berm door de
runners heel snel omgetoverd tot gratis stort. Tientallen tv’s, badkuipen en wc potten
verdwijnen er soepel en gratis in. Dit levert helaas geen punt op. De opdrachten gelukkig wel:
- Ga bij lokale bewoners thuis ontbijten en fotografeer dit
- Ga bij lokale bewoners thuis in bad en fotografeer dit
- Maak een foto al rijdend op een scooter
- Maak een foto in lokale klederdracht (bonus: in klederdracht rijdend op een scooter)
Voordat we met de opdrachten beginnen, tanken we eerst de
koelbox vol koud pils. Chauffeur Sop krijgt cola. De eerste
opdracht lukt relatief makkelijk. Na enkele pogingen vinden
we al een gezinnetje met wie we met zijn vieren van harte
welkom zijn voor een broodje en dergelijke. Weer een punt…
De opdracht om bij mensen thuis in bad te gaan, bleek veel lastiger.
Veel Polen hebben geen bad en zij die wel een bad hebben, hebben
vrijwel altijd een groot hek
om de tuin. Via een soort
intercom proberen we
tevergeefs in ons beste Pools uit te leggen waarom
we in bad willen. We mogen een jong Belgisch
jongetje - die in Polen op school zit- ‘lenen’ van zijn
ouders. In het Pools legt hij de bedoeling uit en na
de bad sessie vraagt de vrouw of we een Pivo willen.
De laatste twee losse opdrachten slagen ook. Bij een
scooterdealer maakt Sybrand een proefritje. Na
enkele omkleed sessies op dorpsmarkten vinden we
een klassiek winkeltje met een klederdracht gewaad
die voor Remco gemaakt lijkt te zijn. Helaas is er dan
geen scooter in de buurt. Wel is er tijd voor pils voor
onderweg in het fraaie Tsjechische Uherské Hradiště.
De bestemming is kasteel Bratislava. Enkele weken geleden waren Ron en Sop hier ook met
Roelof. We overnachten weer bij het Blues Hotel en het personeel herkent ons direct: “The
crazy Dutch boys are back”. Die avond leveren we de meest zielige streek ooit: met een grote
groep drinkende kerels rennen we weg bij een drietal irritante jonge Slowaakse meisjes en
laten hen achter met de rekening. Super triest, maar op dat moment een briljant idee.
7
Bratislava – Villach donderdag 22 juli 2010
Bij het Blues hotel beloven we over een paar weken weer langs te komen en daarna verlaten
we Bratislava. Dit gebeurt niet voordat Sop de auto heeft omgedraaid in een eenrichtingsweg
met als gevolg dat we een bekeuring krijgen. Over de auto zelf horen we gelukkig niets. De
kleuren voldoen niet meer helemaal aan de kleur in het kentekenbewijs (rood) namelijk …
Naast een dagopdracht is er ook een weekopdracht: regel een originele krant van alle 5 data
van de Carbage Run van 2009. Vanuit Bratislava is het niet ver naar Wenen en daar scoren we
een kopie van een krant van vorig jaar met de juiste datum. Op deze manier regelen we
‘kranten’. Hiervoor gaan we vaak naar de grotere plaatsen zoals we eerder in Hannover deden.
De opdracht van vandaag is een foto zoek opdracht. We
krijgen foto’s van naambordjes, brievenbussen en Maria
beeldjes. Deze moeten we zien te vinden langs de route.
Deze route wordt steeds heftiger. De regel is dat als een
andere runner stil staat, dat je hulp aan moet bieden. Wij
doen dit trouw, maar vaak wordt ons verzocht door te
rijden, vanwege onze technische kennis. Francoise weert zich kranig in de bergen. Als haar
dieselkrachtbron eenmaal op gang is, doet ze het heel aardig. Het vanuit stilstaand wegrijden
op een redelijk steile weg omhoog, is niet bepaald haar
kernkwaliteit. De oplossing is naar achteren te rijden en met
een aanloopje over het steile deel heen. De deur waar Kluut
zit kan van binnenuit niet open. Als de bergkoeien een
poepbeweging maken vlak voor zijn raam, vrees Kluut
onder gescheten te worden. Helaas gebeurt dit net niet…
Het staren naar de afgebeelde objecten levert overbelaste
ogen en een zere nek. We nemen dan ook de tijd voor een
duik in het water of een balletje trappen. Op Francoise is niet
voor niets een zaalvoetbaldoel getekend. Het spel is zo: aan
twee kanten van de auto twee spelers. Doel is de bal door (of
in) de auto te trappen. De ‘winnaars’ mogen dan gebukt op de
auto gaan staan en een hard getrapte bal ontvangen.
De dagopdracht is pittig. Hulpbron Johanna heeft na goed
Googelen enkele tips die leiden tot succes. De route is best
lang en dan is een houten wiel op een huis niet snel
gevonden. Toch vinden we alles. De mooiste weg waar we
tijdens deze editie overheen rijden is de Nockalmstrasse
met 52 haarspeldbochten. Vanaf daar is het niet ver meer
naar Villach, waar we in het donker arriveren. Het bier in
Oostenrijk is wat duurder, maar smaakt er niet minder op.
8
Villach – Bardolino vrijdag 23 juli 2010
De laatste etappe is alweer aangebroken. Wat kan een week snel gaan als deze zo mooi is als
tijdens de Carbage Run. Vanuit Villach rijden we Italië in voor een tocht door de Dolomieten.
Volgens de organisatie zijn de smalle weggetjes nog mooier dan de bergwegen van gister. Dit
blijft subjectief uiteraard, maar dat het een schitterende route is, dat is meer dan duidelijk.
Chauffeur Sop zijn liefde voor steile bergwegen neemt in ieder geval enorm toe.
Er zijn vandaag geen opdrachten en we rijden ook best een beetje door, omdat de campings
bij de finishplaats aan het Gardameer
nogal vol schijnen te zijn. Bij Ampezzo
nemen we de SP73 en deze komt via en
tunnel uit bij de dam van het Lago di
Sauris. Dit is een prachtige plek voor een
korte pauze met wat foto’s en sociale
interactie. Ook na een week blijft het
leuk om de lokale bewoners op te
vrolijken met raar gedrag en veel te blije
Nederlandse muziek, zie ook deze video.
Na de Dolomieten volgt veel snelweg naar het
Gardameer. Sop rijdt verkeerd en moet daarna
fors omrijden. Hierdoor komt hij een beetje in
een boze bui terecht, maar een biertje onderweg
doet altijd goed. Alhoewel er andere auto’s
eerder aankomen in Bardolino, zijn we één van
de eerdere auto’s die de finish haalt. Francoise
heeft het toch maar even geflikt. Waar anderen
met veel kennis over hun auto een degelijke bak
nemen, kiezen wij zonder kennis voor een Franse
schone. Ze verdient daarom knuffels en kusjes.
Na de eerste biertjes bij de finish, gaan we eerst
richting camping Europa om de tent op te zetten. Dit
is een hele happening waarnaar de Nederlandse
buren graag naar gluren. Ze helpen ook met
materialen zoals een hamer om haringen in de grond
te krijgen. Bij de finish is een zwembad met BBQ en
bier. Qua weer is het helaas niet heel zonnig. Het
eindfeest zelf is een flop. Er is te weinig koud bier en geen personeel voor de vele dorstige
Nederlanders. Daarbij is de toko slechts relatief kort afgehuurd en moeten we vroeg weer
vertrekken. Iedereen verspreidt zich over enkele kroegjes in het stadje. Niet ongezellig, maar
zeker niets groots. Ondanks de teleurstelling hebben we een leuke laatste avond.
9
Bardolino – Groningen vrijdag 24 juli 2010
Een geweldige en slopende week, afgesloten met een tegenvallende, maar toch nog laat
geworden laatste avond … De ideale voorbereiding dus voor Sop om de deze ochtend vroeg
een vlucht te scoren in Milaan richting Brussel. De logistieke operatie liegt er niet om. Sybrand
vertrekt in Francoise richting vliegveld Malpensa, iets buiten Milaan, in goed gezelschap van
Christel die ook een vlucht moet halen, maar dan vanaf Milaan Linate naar Spanje. Onderweg
van Bardolino naar Milaan belt Sybrand naar hulplijn Johanna. Deze keer niet om te Googelen
naar vreemde plaatsen of naambordjes, maar om alvast online in te checken bij Easyjet. Vanaf
Brussel is het idee de trein naar Nijmegen te nemen en dan is het niet ver meer naar Malde,
waar ACLO-vriend Erik Böhm zijn afscheidsfeest viert i.v.m. emigratie naar Bangkok.
Johanna kan niet online en belt Easyjet. De vlucht blijkt geannuleerd vanwege gebrek aan
voldoende passagiers. De telefoniste van Easyjet heeft goed nieuws: “You will get back your
30 euro’s for your ticket, so there is no problem at all!” De meningen hierover zijn verdeeld.
Veel tijd om een plan de campagne te bedenken is er niet. Christel laat weten dat haar mede
runners richting Nederland rijden zodra ze wakker zijn. Ze rijdt in Francoise naar haar vliegveld,
laat het parkeerticket in de auto en legt de sleutel op de band. Ze heeft Sop dan al afgezet bij
een wegrestaurant en haar vriendinnen verzocht om daar langs te rijden. Al toeterend komt
de opvallende ladycar langs. Hanne Hagedoorn laat weten: “We hebben een extra opdracht
voor dag 6: Pik een blonde krullenbol op langs de weg en dump hem in Nederland”.
Het hoogtepunt van de terugreis is de Gotthardpass die leuker is dan de tunnel. Bovendien is
die pass in lijn met de route van de week. Rond middernacht wordt Malden bereikt. Naast
gastheer Erik en Johanna zelf is er verder bijna niemand meer bij het kampvuur. De BBQ begon
ook in de middag en de meesten zijn of naar huis of gaan slapen. Toch is het fijn om nog even
aanwezig te zijn bij Erik & Suus, en de volgende dag ook bij anderen die ook overnachten.
Na enkele dagen Gardameer gaan Remo,
Ron en Kluut richting Nederland. Francoise
haalt het tot Nederland. Op dubieuze wijze
presteert chauffeur Remco het om vlak voor
eindbestemming Appelscha de koppeling te
slopen. Hiermee komt een einde aan het
leven van Francoise. We zullen haar en deze
topweek noot vergeten. Merci et Au revoir.
We besluiten ons in te schrijven voor het
event van 2011. Helaas loopt het anders en
dus blijft de Carbage Run 2010 onze enige
deelname. Gelukkig zijn er herinneringen
zoals dit verslag, een fotoalbum en filmpje.