1 | S t r o n a

2 | S t r o n a

SPIS TREŚCI 1. Kontrapunkt – święto teatru……………………………………………………………………………………3 2. Opinie…………………………………………………………………………………………………………….5 3. Edycja 2009 – wstępny program………………………………………………………………………………6 4. Informacje ogólne……………………………………………………………………………………………….8 5. Spektakle konkursowe……………………………………………………………………………………...…10 Prezentacje w Berlinie………………………………………………………………………………………...18 6. Widowiska plenerowe…………………………………………………………………………………………21 7. Spektakl finałowy………………………………………………………………………………………………23 8. Imprezy towarzyszące………………………………………………………………………………………...24 9. Organizatorzy……………..……………………………………………………………………………………27 10. Kontakt………………………………………………………………………………………………………...28

3 | S t r o n a

1. KONTRAPUNKT - ŚWIĘTO TEATRU KONTRAPUNKT to jeden z najstarszych festiwali

teatralnych w Polsce – w tym roku odbędzie się po raz czterdziesty czwarty.

Przedsięwzięcie organizowane jest przez Miasto Szczecin. Współgospodarzami są Teatr Lalek „Pleciuga”, Teatr Współczesny i Ośrodek Teatralny Kana.

Przegląd jest imprezą integrującą całe środowisko artystyczne Szczecina – od artystów teatrów, przez pisarzy i poetów, plastyków, po fotografów… Organizatorzy starają się eksponować najnowsze nurty i poszukiwania polskiego teatru, konfrontując dokonania uznanych twórców z interesującymi eksperymentami początkujących artystów. Poza nagrodami Jury główną nagrodę festiwalu – Grand Prix – przyznaje publiczność.

Podczas pięciu dni prezentacji obejrzeć można przykłady różnorodnych stylistyk i języków teatralnej wypowiedzi – co podkreśla wprowadzona 15 lat temu nazwa festiwalu.

Świat teatru – świat nauki

KONTRAPUNKT to również spotkania. Spotkania

świata kultury i sztuki, nie tylko z wyjątkową publicznością, ale też naukowcami i teoretykami teatru. Od wielu lat przeglądowi towarzyszy sesja naukowa z udziałem wybitnych postaci, której plonem są wydawane tomy pokonferencyjne dokumentujące jej przebieg. Wymiar międzynarodowy

Festiwal stwarza okazję do obcowania ze sztuką, nie tylko teatralną, naszych sąsiadów zza Odry oraz innych krajów Europy. Od wielu lat podczas przeglądu prezentowane są niemieckie przedstawienia oraz wystawy twórców sztuki wizualnej, także od kilku edycji część imprezy odbywa się w Niemczech: w Schloss Bröllinie, Pasewalku, Greifswadzie. Od 2007 roku KONTRAPUNKT gości w Berlinie, a polska publiczność spędza jeden dzień festiwalowy, oglądając spektakle konkursowe na najważniejszych deskach teatralnych stolicy Niemiec. Festiwal miejsc

Przy okazji festiwalowych prezentacji i imprez towarzyszących publiczność i uczestnicy odbywają zaskakującą wędrówkę przez fascynujące miejsca, z definicji nieteatralne. Podczas poprzednich edycji teatr przekroczył

4 | S t r o n a

m.in. progi starej lokomotywowni, niewykończonego biurowca czy neobarokowej wilii Lentza. Prezentacje teatralne oraz imprezy towarzyszące odbywają się niemal we wszystkich szczecińskich instytucjach kultury. Imprezy towarzyszące

Wydarzeniom stricte teatralnym towarzyszą imprezy zaspokajające gusta najwybredniejszego widza. Oprócz teatru, festiwal proponuje także m.in. koncerty (w tym śmiałe prezentacje muzyki eksperymentalnej, we współpracy z Musica Genera Festival), spotkania z osobowościami teatru, projekcje filmowe, promocje nowych wydawnictw. To także nieograniczona przestrzenią sali wystawowej galeria. W każdym miejscu prezentacji festiwalowych można oglądać wystawy fotografii, instalacje, a czasami śmiałe wizje artystów w postaci niezdefiniowanych formalnie dzieł. Podczas imprezy odbywa się także międzynarodowy plener fotograficzny, a jego efekty prezentowane były na licznych wystawach towarzyszących imprezie. Szerokie grono odbiorców

Rokrocznie festiwal odwiedza ponad siedmiotysięczna widownia, z czego gros stanowią młodzi ludzie – miłośnicy teatru. Dla nich szczeciński festiwal jest swoistą platformą najciekawszych wydarzeń w teatralnej Polsce. Artyści

W przedostatni tydzień kwietnia Szczecin gości ponad setkę bardziej i mniej znanych aktorów, reżyserów, krytyków i teoretyków teatru. To wielkie nazwiska, znane twarze, doceniane pióra czy radiowe głosy, ale także debiutanci – ci, o których dopiero będzie można usłyszeć, a wielu z tych już znanych swoją karierę zaczynało właśnie na małych formach w Szczecinie…

5 | S t r o n a

2. OPINIE „Od kilku lat szczeciński Przegląd Teatrów Małych Form "Kontrapunkt" poddawany jest intensywnej rewitalizacji. Współpraca z teatrami i twórcami z Niemiec, rozszerzenie formuły festiwalu o spektakle, które trudno zaklasyfikować do jednego gatunku, czy nurtu - działają ożywczo i odświeżająco. Dzięki permanentnej ewolucji, "Kontrapunkt" niezwykle czule reaguje na przeobrażenia, jakie zachodzą w polskim i światowym teatrze, wychwytuje zmiany teatralnych estetyk i problematyki.”

"Permanentna ewolucja małej formy" Julia Hoczyk

Scena nr 1(53)/07.2008

„Myślę, że za rok krytycy będą się bić, żeby przyjechać do Szczecina. (…) Ciekawie było patrzeć, jak aktorzy biją się o bilety, żeby zobaczyć, jak się robi teatr w Berlinie czy Hiszpanii. Jestem z Krakowa który się pyszni teatralną tradycją, ale tam nie ma takiego festiwalu jak w Szczecinie, na który można zobaczyć najciekawsze rzeczy z całej Polski.”

Anna R. Burzyńska recenzentka "Didaskaliów" i "Tygodnika Powszechnego"

„Kontrapunkt jest jedyną szczecińską imprezą na tak wysokim poziomie intelektualnym. Przynosi chlubę miastu i powinien być jego wizytówką. Daje on wyjątkową okazję obcowania z wartościowym teatrem.”

„Jurorzy i widzowie o kontrapunkcie” Gazeta Wyborcza

Szczecin nr 94/21.04.08

6 | S t r o n a

3. EDYCJA 2009 – WSTĘPNY PROGRAM FESTIWALU 17.04.2009 piątek KONTRAPUNKT w Pasewalku i w Scholss Bröllinie, otwarcie wystawy fotografii Dominiki Odrowąż 22.04.2009 środa 10.00 – 13.00 – dyskusja panelowa „Teatr - miejsce uwodzenia” (Teatr Mały) – wstęp wolny 13.30 – 14.30 – pokaz filmów (Teatr Mały) – wstęp wolny 16.30 (A+B) – II Symfonia Pawła Mykietyna – Filharmonia Szczecińska – inauguracja festiwalu (B) – „blogi.pl” / Narodowy Teatr Stary, Kraków (Studio S1 PR Szczecin) (A) – „Utwór sentymentalny na czterech aktorów” / Teatr Montownia, Warszawa (Teatr KANA) (A+B) – „Obwohl ich Dich kenne” / Nico & the Navigators, Berlin, Niemcy (Teatr Współczesny) (B) – „Utwór sentymentalny na czterech aktorów” / Teatr Montownia, Warszawa (Teatr KANA) (A) – „blogi.pl” / Narodowy Teatr Stary, Kraków (Studio S1 PR Szczecin) 23.04.2009 czwartek Karnet A: 12.00 – wyjazd do Berlina (przy skrzyżowaniu ul. Obrońców Stalingradu i ul. Kaszubskiej) 16.00 „Die Hamletmaschine” / Deutsches Theater 18.00 „Die Tauben” / Schaubühne am Lehniner platz 20.30 “Der Gott des Gemetzels” / Berliner Ensemble 22.30 powrót do Szczecina Karnet B: “ID” / Teatr Współczesny, Szczecin (Teatr Współczesny, Malarnia) koncert zespołu „Chorzy na Odrę” (Teatr KANA) 24.04.2009 piątek 10.00 – 13.00 dyskusja naukowa „Teatr - miejsce uwodzenia” (Teatr Mały) – wstęp wolny 13.30 – pokaz filmów (Teatr Mały) – wstęp wolny (A) – „Versus. W gęstwinie miast” / Teatr Nowy, Kraków (Teatr KANA) (B) – „Obrock” / Teatr Studio im. St. I. Witkiewicza, Warszawa (Teatr Współczesny) (A+B) – „Zwei arme Polnisch sprechende Rumänen” / Maxim Gorki Theater Berlin, Niemcy – (PKP Energetyka) (B) - „Versus. W gęstwinie miast” / Teatr Nowy, Kraków (Teatr KANA) (A) - „Obrock” / Teatr Studio im. St. I. Witkiewicza, Warszawa (Teatr Współczesny) „Titanic” / Theater Titanick, Münster/Leipzig, Niemcy – Nabrzeże Starówka, spektakl plenerowy niebiletowany Noc Performerów – Miejsce Sztuki Officyna 25.04.2009 sobota (A) – „ROMEO (i Giulietta)” / Gradsko kazalište lutaka Rijeka, Chorwacja (Teatr KANA) (B) – „Lubię być zabijana” / Teatr Studio im. St. I. Witkiewicza, Warszawa (Akademickie Centrum Kultury) (A+B) – „The Convent” / Jo Strømgren Kompani, Bergen, Norwegia (Teatr Polski)

7 | S t r o n a

(B) - „ROMEO (i Giulietta)” / Gradsko kazalište lutaka Rijeka, Chorwacja (Teatr KANA) (A) - „Lubię być zabijana” / Teatr Studio im. St. I. Witkiewicza, Warszawa (Akademickie Centrum Kultury) „Król umiera, czyli ceremonie” / Narodowy Teatr Stary, Kraków (Teatr Współczesny), spektakl biletowany premiera słuchowiska radiowego „Klątwa” / Fundacja Kresy 2000 – Psia Polana przy Jasnych Błoniach, spektakl plenerowy niebiletowany Północ Teatrów (Teatr Mały, Teatr Kameralny, Piwnica przy Krypcie, Teatr Polski - Czarny Kot Rudy, Teatr Lalek „Pleciuga” – na Zamku, Teatr Krypta) 26.04.2009 niedziela (A) - “ID” / Teatr Współczesny, Szczecin (Teatr Współczesny, Malarnia) (A+B) – „Live” / PLASMA, Zurych, Szwajcaria (PKP Energetyka) Muzyka teatralna Anny Zaradny i Roberta Piotrowicza (Teatr KANA) Finał: „Król umiera, czyli ceremonie” (Narodowy Teatr Stary, Kraków – Teatr Współczesny) *spektakle biorące udział w konkursie zostały podkreślone

8 | S t r o n a

4. I NFORMACJE OGÓLNE Komisja artystyczna: Anna Garlicka – Dyrektor Festiwalu, członek Komisji Artystycznej Arkadiusz Buszko – członek Komisji Artystycznej Piotr Ratajczak – członek Komisji Artystycznej Jan Turkowski – członek Komisji Artystycznej Krzysztof Bizio – konsultant Jury: Beata Bandurska – Aktorka teatralna i filmowa, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Wszechstronna artystka, znakomita wykonawczyni ról w sztukach współczesnych i tradycyjnych. Odtwarza bogate psychologicznie portrety kobiet. Laureatka KONTRAPUNKT-u (spektakle "Martwa królewna" i "Nordost"). W swojej karierze zawodowej współpracowała z takimi instytucjami jak Teatr Nowy w Warszawie, Teatr Polski w Poznaniu czy Teatr Polski w Bydgoszczy. Dr Zenon Butkiewicz – teatrolog. Dyrektor Departamentu Narodowych Instytucji Kultury w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Do roku 2008 dyrektor naczelny Teatru Współczesnego w Szczecinie. Przez 15 lat pobytu w Szczecinie stworzył wraz z Anną Augustynowicz zespół, którego spektakle nagradzane są na wielu festiwalach. W roku 2008 odebrał z rąk wiceprzewodniczącego Rady Miasta Szczecina medal Za Zasługi dla miasta w dziedzinie kultury. Paweł Passini – Reżyser teatralny. Absolwent Wydziału Reżyserii warszawskiej Akademii Teatralnej. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, laureat Złotej Maski za najlepszy spektakl sezonu 2005/06 za “Ifigenię w Aulidzie” oraz Nagrody Głównej XXIX Opolskiego Festiwalu Konfrontacje Klasyki za reżyserię “Klątwy” Stanisława Wyspiańskiego. Wspólnie z S.T Chorea stworzył pierwszy w Europie teatr internetowy neTTheatre. Nominowany w 2008 roku do Paszportu Polityki. Jacek Polaczek – Przez wielu uznawany za najwybitniejszego aktora Szczecina. Absolwent Wydziału Aktorskiego łódzkiej Filmówki. Obecnie aktor Teatru Polskiego w Szczecinie, przez wiele lat związany również ze sceną Teatru Współczesnego w Szczecinie. W roku 2001 otrzymał Nagrodę Artystyczną Miasta Szczecina. Stworzył niezapomniane kreacje w takich spektaklach jak „Policja" Mrożka, „Wysocki" Zawistowskiego, czy "Kartotece" Różewicza. Obdarzony wspaniałym radiowym głosem dla szczecińskiej rozgłośni nagrał m.in. "Trylogię", "Lalkę" i "Krzyżaków". Paweł Sztarbowski – Krytyk teatralny współpracujący z Newsweekiem i wortalem teatralnym e-teatr. Współzałożyciel stowarzyszenia „Trans-fuzja”, członek Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego, zajmującego się dokumentacją, promocją i animacją polskiego życia teatralnego. Recenzent teatralny Rzeczpospolitej.

9 | S t r o n a

Nagrody: GRAND PRIX – Wielka Nagroda Publiczności Nagrody Jury Nagroda Dziennikarzy

10 | S t r o n a

5. SPEKTAKLE KONKURSOWE

„blogi.pl” Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej Scenariusz na podstawie bloga www.barbarella.blog.pl: Jacek Poniedziałek, na podstawie bloga www.mydziecisieci.blog.pl: Dorota Masłowska, na podstawie bloga www.formaprzetrwalnikowa.blox.pl: Szymon Wróblewski Reżyseria: Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, Szymon Kaczmarek, Radek Rychcik Występują: Iwona Bielska, Małgorzata Zawadza, Adam Nawojczyk, Katarzyna Krzanowska Sztuka składająca się z trzech niezależnych części, jednoaktówek. Każda z nich powstała na bazie bloga jednego z bohaterów. Pierwsza część to pamiętnik dojrzałej kobiety zmagającej się z codziennością i swoimi słabościami, nieco sfrustrowanej, inteligentnej, świadomej siebie oraz zasad kierujących współczesnym światem w którym każdy jest towarem. Zdaje sobie sprawę z absurdalności mód, które przez media kierują naszym życiem, kpi z nich, a jednocześnie się im poddaje. Kolejna, druga część to zapis refleksji nastoletniej dziewczyny, która w sposób brutalny, jednocześnie bardzo dowcipny komentuje otaczającą ją rzeczywistość. Natłok błyskotliwycah i barwnych przemyśleń w wyjątkowy sposób obrazuje otaczający świat, w których (tak jak i w naszej rzeczywistości) można się zgubić. Ostatnia trzecia część przedstawia wyznania studentki, emigrantki poszukującej drogi do godnego życia oraz właściwego miejsca dla siebie. Jest gotowa do poświęceń, odważna i niestety rozczarowana światem. Niebanalna, a czasem bardzo zaskakująca forma przedstawienia, przystępność, zabawa językiem literackim i potocznym oraz świetna gra aktorska dają gwarancję dobrze spędzonego czasu.

www.pozatym.pl

11 | S t r o n a

„Utwór sentymentalny na czterech aktorów” Teatr Montownia Scenariusz: Piotr Cieplak i Teatr Montownia Reżyseria: Piotr Cieplak Scenografia: Paulina Czernek Muzyka: Sza/Za (Szamburski/Zakrocki) Występują: Adam Krawczuk, Marcin Perchuć, Rafał Rutkowski, Maciej Wierzbicki „Utwór sentymentalny na czterech aktorów” to trzecie spotkanie zespołu Teatru Montownia z Piotrem Cieplakiem. Jest to spektakl mający zamykać tryptyk historii pokazywanych przez reżysera w Teatrze Montownia. Tym razem w zamkniętej, ograniczonej przestrzeni sceny, a zarazem w zamknietej przestrzeni podwórka, opowiedziane zostaną historie lokatorów kamienicy. Zwyczajne-niezwyczajne losy czterech panów krzyżują się i splatają w tragikomicznym finale, a ich słodko-gorzkie perypetie sumują się w wypowiedź o pochwale świata i jego tajemnic. Historie zostaną opowiedziane bez słów – za pomocą ciała, gestu oraz kartonu, sznurka, bambusowych drążków i oczywiście muzyki, dzięki czemu będą zrozumiałe pod każdą szerokością geograficzną. Świat stworzony na scenie to papierowa rzeczywistość ze snu, bez komputerów, nowoczesnej techniki, ale niemniej skomplikowana i zaskakująca precyzyjną strukturą oraz… precyzją puszczonej w ruch maszynerii teatralnej.

Materiały teatru

12 | S t r o n a

„OBROCK” Teatr Studio im. St. I. Witkiewicza Scenariusz: Ewa Ignaczak Reżyseria: Bartosz Zaczykiewicz Scenografia: Aleksandra Semenowicz Muzyka: Tadeusz Wielecki Światło: Mirosław Poznański Występują: Irena Jun, Jarosław Gajewski

Obrock to "nowa" sztuka Witkacego na podstawie scenariusza Ewy Ignaczak - twórczyni off-owego sopockiego teatru "Stajnia Pegaza". Punktem wyjścia dla spektaklu była głowa Stanisława Ignacego Witkiewicza widziana od środka. Głowa artysty, w której kotłują się pytania o rzeczy wysublimowane i przyziemne, tajemnicę istnienia i byt materialny. Pytania o sumienie artysty, jego rozterki, nadzieje. O cenę geniuszu, o cenę wierności idei twórczej. W tejże głowie rozgrywa się walka o rolę i miejsce sztuki jako czynu. Walka i klęska, groteskowa i przejmująca porażka? Głowa Witkacego w jego artystycznym, życiowym i intelektualnym uwikłaniu. Myśli, sieczka, obrok, Obrock...

Materiały teatru

„Lubię być zabijana” Teatr Studio im. St. I. Witkiewicza Reżyseria: Marcin Wierzchomski Wystepuje: Miranda Piano Przedstawienie ma formę stand-up comedy, gatunku popularnego szczególnie w Ameryce. Opiera się on przede wszystkim na charyzmie wykonawcy oraz jego bezpośrednim kontakcie z publicznością. W "Lubię być zabijana" w tej roli zobaczymy Mirandę Piano. Miranda Piano lubi, gdy mówi się o niej komediantka. W rzeczywistości to jedna z najbardziej intrygujących współczesnych artystek. Zagrała główne role w głośnym Up to the bottom Manuela Valdesa i Ustach pełnych kleju Matti’ego Vanhanena.

Wspinając się nago na Kolumnę Nelsona, artystka zwróciła uwagę świata na tragiczny los birmańskich komików. Jej akcję artystyczną thinkpositHIV wsparły takie sławy jak Bono czy Paris Hilton. Nazywana Johnem Waynem mikrofonu, gangsterką komedii, swój najnowszy show „Lubię być zabijana” określa jako zabójczo zabawne rozprawienie się z własnym wizerunkiem.

www.kulturaonline.pl

13 | S t r o n a

„ID” Teatr Współczesny w Szczecinie (w koprodukcji z Teatrem Łaźnia Nowa w Krakowie oraz TEMPS D’IMAGES 2009 / CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie) Reżyseria, scenariusz: Marcin Liber Tekst piosenek, współpraca dramaturgiczna: Małgorzata Sikorska-Miszczuk Scenografia: Grupa MIXER, Marcin Liber Kostiumy: Grupa MIXER Muzyka: LOCOSTAR Grafika: HUNCWOT Obrazy, zdjęcia: Lidia Krawczyk, Wojtek Kubiak Wideo: Oczy Niebieskie Wystepują: Beata Zygarlicka, Arkadiusz Buszko, Robert Gondek Trzy reportaże. Trzy dusze. Trzy ciała. Posłuchajmy opowieści Heidi, Sylwina i Marii. Cieszmy się i smućmy, że nam to nie grozi. Cieszmy się i łudźmy, że nam to nie grozi. Co za szczęście, ze jesteśmy szczęśliwi, że żyjemy weseli, że jesteśmy żywi w swoim jednoznacznym ciele. Otwórzmy serca na to, co oferuje nam Tajna Policja. Dajmy się tuczyć sałatką ze sterydów. Nie bójmy się znaleźć pod kołami historii. Wprawdzie zostaniemy oszukani, porzuceni jak śmiecie, a na koniec rozjechani na miazgę, ale ile wrażeń po drodze. Zamknijmy serca na to, co oferuje nam Tajna Policja. Nie dajmy się tuczyć sałatką ze sterydów. Uciekajmy z drogi kołom historii.

Małgorzata Sikorska-Miszczuk Angelika Kuźniak, autorka reportażu "Zabijali we mnie Heidi", na podstawie którego powstał scenariusz spektaklu, otrzymała w grudniu ubiegłego roku nagrodę dziennikarską Grand Press 2008 - za najlepszy reportaż prasowy.

Materiały teatru

14 | S t r o n a

„Versus, w gęstwinie miast” Teatr Nowy Kraków Reżyseria: Radosław Rychcik Choreografia: Dominika Knapik. Występują: Tomasz Szuchart, Tomasz Nosiński, Natalia Kalita, Anna Gorajska. "Versus" z Teatru Nowego to drugi krakowski spektakl, w którym teatr dobiera się do skondensowanej w sztukach Brechta wściekłej energii życia. "Versus" jest okrojoną do czwórki bohaterów adaptacją "W gęstwinie miast", jednego z wczesnych dramatów Brechta. Ameryka, Chicago, rok 1912. Chiński bogacz Schlink (Tomek Szuchart) i biedak Garga (Tomek Nosiński) toczą ze sobą irracjonalną walkę. Nie wiadomo, dlaczego zaczął się ten pojedynek, kim lub czym jest przeciwnik. Może to starcie jest substytutem homoseksualnego związku, może rywalizacją samców alfa albo eksplozją rasowej nienawiści. Żółty człowiek, który chce być białym, staje naprzeciw białego człowieka, który chce być czarnym. Krakowski reżyser wkłada ich pojedynek w ramy wrestlingowego pokazu na ringu. W uwerturze cytuje zachwyty autora nad tą dyscypliną. Bo Brecht ceni wolnoamerykankę za to, że jest sportem wyreżyserowanym. Pojedynek zmienia się w studiuzadawania bólu przeciwnikowi i sobie. Sztukę jego udawania. Stąd już bardzo blisko do teatru. Rychcik uruchamia aktorów pod dyktando terminów sportowych. Odkrywa w nich głód zwarcia, kontaktu. Zasady wolnoamerykanki zakładają, że nie ma żadnych zasad. Nikt nie chowa się za podwójną gardą, ale idzie od razu na zderzenie czołowe z przeciwnikiem. W "Versusie" znajdziemy zarazem metaforyczny i dosłowny obraz międzyludzkiej bijatyki. Garga versus Schlink. Czyli licytacja na ból i upokorzenie. Kto więcej wytrzyma, kto więcej zniesie. Samozwańcze gwiazdy amerykańskiego wrestlingu stają się zabójcami, ich partnerki kobietami upadłymi z samego dna rynsztoka

Łukasz Drewniak

15 | S t r o n a

„Obwohl ich dich kenne” Nico and the Navigators (Niemcy) W koprodukcji z festiwalem Internationales Figurentheater Festival Erlangen, z festiwalem Festival de Marseille, z teatrem Grand Theatre Groningen I festiwalem Inteatro-Festival Polverigi. Wspierane ze środków Landu Berlin, Fundacji: des Fonds Darstellende Künste e.V . i Fundacji: Rusch-Stiftung Reżyseria: Nicola Hümpel Scenografia: Oliver Proske Światło: Arnaud Poumarat Kostiumy: Frauke Ritter, Nicola Hümpel Muzyka: Mattef Kuhlmey Grafika: Oliver Dix Obrazy, zdjęcia: Lidia Krawczyk, Wojtek Kubiak Wideo: Oczy Niebieskie Wystepują: Martin Clausen, Adrian Gillott,Yui Kawaguchi / Miyoko Urayama, Alberto Spagone / Oliver Zgorelec

Nico and the Navigators w swojej nowej sztuce o przyjaźni opowiadają o samodzielnie wybranych, a jednak przymusowych relacjach międzyludzkich i przyjacielskich spiskach. Z przekorą i wniknięciem w małe niepowodzenia dotykają ponownie ran epoki. W towarzystwie wiolonczeli i keyboardu cztery postaci czterech nacji (z Niemiec, Wielkiej Brytanii, Japonii i Włoch) wytrwale toczą walkę: wzbudzić zainteresowanie innych lub je powstrzymać. Przygotowaniu sztuki posłużyły między innymi teksty listów wymienianych pomiędzy Friedrichem Nietzschem i Richardem Wagnerem, jak też pomiędzy Schillerem i Goethem.

Materiały teatru … Wieczór pobudza, wprawia w drżenie i wbija się w widza z całą swą ofertą skojarzeń. Dzieje się tak, ponieważ reżyser Nicola Hümpel wraz z niesłychanie „obecnymi” odtwórcami przenosi widza w pewną poetycznie unoszącą się formę pomiędzy wyrazistością a wieloznacznością…

Deutschlandfunk, Kultur heute

16 | S t r o n a

„Zwei arme Polnisch sprechende Rumānen” Maxim Gorki Theater Berlin, (Niemcy) koprodukcja z festiwalem Wiener Festwochen, z teatrem Schauspielhaus w Wiedniu i festiwalem THEATERFORMEN w Braunschweig/Hannover Tekst: Dorota Maslowska Przekład: Olaf Kühl Reżyseria: Armin Petras Scenografia: Annette Riedel Kostiumy: Karoline Bierner Wideo: Niklas Ritter Współpraca dramaturgiczna: Andrea Koschwitz Występują: Hilke Altefrohne, Andreas Pietschmann, Andreas Leupold, Cristin König, Lea Reusse

„Dwoje biednych Rumunów mówiących po polsku to krótki, pełen humoru i niekończących się gagów dramat. Dwoje przesympatycznych bohaterów pod wpływem niejasnego impulsu udaje się w niezamierzoną frenetyczną podróż życia po Polsce, pełną śmiesznych przygód, które stopniowo przestają być tak aż śmieszne, a wręcz przeciwnie, całkowicie nieśmieszne, a wręcz straszne. Widz musi się liczyć z tym, że jest to sztuka nie aż tak wesoła, jak może się wydawać, jej bohaterowie nie reprezentują pozytywnych postaw społecznych i psychologicznych, a ta podróż wcale nie musi okazać się podróżą życia, a wręcz przeciwnie."

Dorota Masłowska

„The Convent” Jo Strømgren Kompani, Bergen (Norwegia) Scenariusz, reżyseria, scenariusz: Jo Strømgren Kostiumy: Catrine Gudmestad Muzyka: Live performance of religious chants Dźwięk: Lars Årdal Światła: Stephen Rolfe Zdjęcia: Knut Bry Produkcja: Jo Strømgren Kompani Występują: Guri Glans, Gunhild Opdal and Ulla Broch

"Convent" to spektakl kontynuujący charakterystyczny dla Jo Strømgren Kompani styl łączenia teatru i tańca. Treść przedstawienia, która osadzona została w europejskim krajobrazie, oscyluje wokół religii i siły, jaką ze sobą niesie: siły manipulacji i tworzenia podziałów... Twórcy spektaklu opowiadającego o Szwajcarach, jako mieszkańcach kraju o największym odsetku sekt religijnych, doskonale poruszają się w kontrowersyjnym temacie ukazując absurdy obrzędów i zwyczajów duchowych. Sztuka opowiada także o tym, jak fanatycy religijni żyją w ekstremalnej hipokryzji nie tracąc swojej pozycji i władzy. Scenografia, światła i trzy aktorki, które w precyzyjny sposób „definiują” przestrzeń tworzą niezapomniany, piękny spektakl o religii.

Materiały teatru

17 | S t r o n a

„Live” PLASMA, Zurych (Szwajcaria) Scenariusz, reżyseria, scenografia: Lukas Bangerter Kostiumy: Petra Kenneth Światła, technika: Patrik Rimann Muzyka: Jan Ratschko Martin Wigger Efekty specjalne: Walter Kenneth Scenografia: Kurt Brun Silvano Speranza Wystepują: Wowo Habdank, Jorgos Margaritis, Lorenzo Da Silva, Andreas Spaniol, Jesko Stubbe, Kobayashi Yataro

Jaka jest róznica między żywym a martwym? Czy istnieje szansa na przywrócenie tego, co zostało za nami - życia? Szwajcarska grupa PLASMA stara się odpowiedzieć na te i inne pytania w zaskakującym spektaklu "Live". Trzymający w napięciu i rewelacyjnie skomponowany pod względem dramaturgicznym spektakl Lukasa Bangenter'a zabiera nas w podróż do świata ludzi i maszyn. Reżyser wprowadza na scenę obecny stan rozwoju robotyki i biotechnologii by stworzyć z nich zaskakujące obrazy teatralne na pograniczu podmiotu i przedmiotu wydarzeń. Bohaterowie w nadziei na osiągnięcie nieśmiertelności przez swoje eksperymenty, stają się jedynie ich zbędnym elementem. Zszokowani, zauważają, że stają się jedynie podwładnymi swoich maszyn, widzianymi z perspektywy robotów jako wadliwe urządzenia.

Materiały teatru

„Romeo (i Giulietta)” Scenariusz, reżyseria: Lary Zappia Scenografia: Dalibor Laginja Muzyka: Dusko Rapotec – Ute Światła, projekcje: Deni Šesnić Projekt lalek: Dalibor Laginja, Luči Vidanović, Lary Zappia Produkcja lalek: Luci Vidanović Występują: Božena Delaš, Anielko Somborski, Klatko Vicić, Alex Daković, David Petrović

Lary Zappia to jeden z najbardziej utytułowanych Chorwackich reżyserów, którego wizytówką są liczne reinterpretacje dzieł klasycznych. W tej wersji jednej z najlepiej znanych historii miłosnych Zappia łączy Szekspirowski romans i dzisiejszą ironiczną wizję wiecznej miłości. Osiąga to spojrzenie dzięki dołączeniu do oryginalnej historii nowych elementów, takich jak czat internetowy między nastolatkami i zamianę charakterów i przeznaczenia głównych bohaterów. Słynna historia opowiedziana jest z perspektywy Rosalindy, ledwie wspomnianej przez Szekspira byłej kochanki Romea. W chorwackim teatrze jest to rzadki przykład teatru lalek skierowanego do osób dorosłych.

Materiały teatru

18 | S t r o n a

PREZENTACJE W BERLINIE: „Die Hamletmaschine” Deutsches Theater, Berlin (Niemcy)

Tekst: Heiner Müller Reżyseria: Dimiter Gotscheff Scenografia i kostiumy: Mark Lammert Muzyka: Bert Wrede Reżyseria świateł: Henning Strec Dramaturgia: Betina Schültke Występują: Dimiter Gotscheff, Alexander Khuon, Valery Tscheplanowa Gdy Dimiter Gotscheff – reżyser roku 2007 - inscenizuje „Hamletmaschine” i z nią, w niej, obok niej stoi na scenie, jest to historycznie napiętnowany wieczór na scenie kameralnej Deutsches Theater. 64-letniego Bułgara łączy z Müllerem długa biografia zawodowa i przyjaźń. Wraz ze swoim słynnym przedstawieniem „Perser” Gotscheff wzbudził w Deutsches Theater ducha Müllera: komizm katastrofy. W „Hamletmaschine” Gotscheff wciela się w rolę reżysera, który gra swoim aktorom i który orientuje się świetnie w teatrze, który istniał wczoraj…

Der Tagesspiegel … To przedstawienie zaskakuje. Tekst okazuje się całkiem przyjaznym scenie a Heiner Müller jawi się już nie tylko jako mieszkaniec zabytków. Tekst: zapisany w pięciu blokach prozy „Hamletmaschine” uznawany jest zazwyczaj za (…) wzorcowy przykład radykalnej dramaturgii. W kręgach teatralnych istnieje następująca wyrocznia: każdy go zna, nikt nie rozumie, wszyscy mają zdanie na jego temat…

Berliner Zeitung

19 | S t r o n a

„Die Tauben“ Schaubühne am Lehniner Platz, Berlin (Niemcy)

Tekst: David Gieselmann Reżyseria: Marius von Mayenburg Scenografia i kostiumy: Nina Wetzel Muzyka: Malte Beckenbach Współpraca dramaturgiczna: Maja Zade Wideo: Nico Felden Reżyseria świateł: Erich Schneider Obsada: Robert Beyer, Cathlen Gawlich, Sebastian Schwarz, Eva Meckbach, Stefan Stern, Judith Engel, Elzemarieke De Vos, Urs Jucker …Tą sztuką David Gieselmann wygrał konkurs na komedię w Schaubühne w Berlinie (…) To jest wytworne bożonarodzeniowe drzewko na początku marca na scenie! (…) Formalny wybieg autora polega na tym, że gwiżdże on na konwencje. Nie na darmo autor pojawia się na premierze w bluzie we wzory w trzepaczki. Wesoło miesza dialogi. Wszystkie postaci naraz są na scenie i gadają jedna przez drugą (…) a psychiatra prowadzi porady według terapii „espresso” – patrzeć cały czas w filiżankę i ponawiać pytanie: „w czym tkwi problem?”…

Berliner Morgenpost …Urlich Seidler w Berliner Zeitung przyznaje się: „Przeżyliśmy jeden z najkomiczniejszych wieczorów teatralnych w tym sezonie“. W przedstawienie „Die Tauben” wchodzi się wzdłuż i wszerz, bez obawy o zgubienie wątku. (…) Słowa klucze tłoczą się, przyjmują szalony, w cudowny sposób bezkolizyjny bieg…

www.Nachtkritik.de …komedię Gieselmanna można również odczytać jako gryzący i niewygodny obraz społeczeństwa – co już wskazuje nam na komedię. To, co nam ona uwidacznia, to zbiór jednostek ludzkich z charakterystyczną słabością do siebie samych: nikt nie jest gotowy, ani nie jest w stanie przejąć odpowiedzialności (choćby za firmę). Wszyscy za to eksperymentują ze swoimi mniejszymi bądź większymi - Luxus-psychozami…

www.Nachtkritik.de

20 | S t r o n a

„Der Gott des Gemetzels“ Berliner Ensamble (Niemcy)

Tekst: Yasmina Reza Reżyseria: Jürgen Gosch; Scenografia i kostiumy: Johannes Schütz Obsada: Corinna Kirchhoff, Michael Maertens, Dörte Lyssewski, Tilo Nest Dwóch młodych ludzi bije się. Jeden z nich traci zęby. Ich rodzice spotykają się, by w spokoju omówić zdarzenie i wyciągnąć konsekwencje wobec młodzieńców. Jednakże okazuje się, że to wcale nie jest takie proste wskazać sprawcę i prowokatora całego zdarzenia. Czy problemy małżeńskie Alaina i Annette nie są czasem przyczyną niegodnego zachowania syna? Sytuacja pomiędzy parami staje się coraz bardziej napięta. Jeden po drugim ujawniają się detale ich na pozór harmonijnego życia rodzinnego. Akcja rozwija się od docinków do walki słownej, która znajduje ujście w rękoczynie. W ten sposób popołudnie cywilizowanych ludzi naszego zachodniego społeczeństwa, łagodnie mówiąc, przybiera niemiły przebieg.

Materiały teatru

… Ta sztuka jest nawet w swych najmniejszych cząstkach jak proca naładowana puentami: celnie trafia w serca mieszczańskiej klasy średniej…

Süddeutsche Zeitung

21 | S t r o n a

6. WIDOWISKA PLENEROWE

„Klątwa” Fundacja Kresy 2000 Reżyseria: Janusz Opryński Scenografia: Jarosław Koziara Muzyka: Jan Bernad Wystepują: Magdalena Warzęcha, Anna Zawiślak, Zbigniew Dziduch, Jacek Król, Robert Kuraś oraz Alicja Jachiewicz i Stefan Szmidt Udział biorą ponadto: Zespół Międzynarodowej Szkoły Muzyki Tradycyjnej przy Fundacji Muzyka Kresów z Lublina, artyści zespołów ludowych i stowarzyszeń twórczych Biłgorajszczyzny ze szczególnym udziałem mieszkańców Nadrzecza "Klątwa" wyrasta z wielkiej fascynacji Wyspiańskiego tragedią grecką. A jeżeli tragedia grecka, to mamy do czynienia z potężnym cierpieniem, bólem, wielkimi racjami bohaterów, których los miażdży. Zmiażdży Księdza, Młodą, ale zmiażdży również Pustelnika, Sołtysa i mieszkańców wsi, których Wyspiański uczyni współodpowiedzialnymi za los tych postaci. Ksiądz i Młoda spotkali się, pokochali, mieli dzieci, a... nie powinni się spotkać, nie wolno było im pokochać się, nie wolno im było mieć dzieci. Miłość zrodziła grzech. Miłość zrodziła zbrodnię. Po czyjej stronie jest racja - nie wiemy. Od początku wiedzieliśmy jednak, że aby opowiedzieć tę historię, zmierzyć się z nią, musimy przyłożyć potężne niekłamane emocje. Wspólnie z aktorami szukaliśmy tonu, siły i sposobu wypowiedzenia tego tekstu. Przeżyjmy tę historię, która ponoć kiedyś wydarzyła się w Bieczu, i zadajmy sobie pytanie, czy tylko w Bieczu i czy zdarzyć może się jeszcze raz? A przed rzuceniem kamieniem w którąkolwiek z postaci głęboko zastanówmy się, czy w ogóle warto rzucać i czy, jak to w greckim mądrym teatrze bywało - nikt nie ma racji, bo los się wypełnia do końca.

Janusz Opryński

22 | S t r o n a

„Titanic”

Theater Titanick, Munster-Liepzig Reżyseria: Jose van Tuijil Muzyka: Gundolf Nandico, Olaf Dix, Jörg Steffens Scenografia: Arthur Kuggeleyn Technika: André Böhme, Jan Rieve, Robert Schiller Kostiumy: Silke Wagler Światła: Steff Flächsenhaar, Johannes Sundrup Dźwięk: Louis Altrogge, Ingo Koch Wystepują: Stony Assmann, Michael Hain, Clair Howells, Uwe Köhler, Thomas Kuhnert, Matthias Stein, Holger Teupel Widowisko plenerowe, jakiego szczecińska publiczność nie miała jeszcze okazji doświadczyć. Legendarne zatonięcie Titanica w kwietniu 1912 roku zostaje pokazane przez groteskowe postaci Teatru Titanick i imponujące instalacje tworzące zaskakujące obrazy blasku i destrukcji luksusowego liniowca. Bankiet na górnym pokładzie, pożar w maszynowni, wiotki chód kalekich pasażerów niższej klasy, pijana obsługa i w końcu – tonący pasażerowie. Apokaliptyczna teatralna wizja historycznych wydarzeń, ekscentryczne postaci, wspaniała muzyka grana na żywo i przytłaczające swoim ogromem ogień, woda i efekty specjalne od lat zachwycają publiczność na całym świecie.

Materiały teatru

23 | S t r o n a

7. SPEKTAKL FINAŁOWY

Eugène Ionesco KRÓL UMIERA, CZYLI CEREMONIE Narodowy Teatr Stary w Krakowie Przekład: Adam Tarn Scenariusz i reżyseria: Piotr Cieplak Scenografia: Andrzej Witkowski Choreografia: Jacek Gębura Muzyka: Stanisław Radwan oraz Kormorani (Michał Litwiniec, Paweł Czepułkowski) Występują: Jerzy Trela, Anna Polony, Anna Dymna, Dorota Segda, Jacek Romanowski, Zbigniew Kosowski Tancerze: Sylwia Ciurko, Dominika Józefowiak, Katarzyna Torzyńska, Krzysztof Dziuba, Dominik Jurewicz, Paweł Skalski „Królu, umrzesz pod koniec tego spektaklu.” To – zdawałoby się – stoickie zdanie ze sztuki Ionesco dotyczy każdego z nas. Banał? Frazes? Owszem, póki mnie osobiście nie dotyczy. Póki nie o mnie mowa. A nawet wtedy, gdy przyjmiemy do wiadomości, że to Ja, że to po mnie, trudno stanąć twarzą w twarz. Uciekamy się do masek i ceremonii. Spektakl w Starym Teatrze to pochwała bogactwa i namiętności życia, a także obraz śmierci w jej wzniosłym i wyzwalającym wymiarze – zapowiada reżyser. Jest to także spektakl o starym Starym Teatrze i odchodzeniu jego legendy pod nieuchronnym naporem Nowych Czasów. Wszystko razem traktowane śmiertelnie serio, wywoła zapewne salwy śmiechu.

Materiały teatru

24 | S t r o n a

8. IMPREZY TOWARZYSZĄCE PANEL DYSKUSYJNY I DYSPUTA NAUKOWA „Teatr – miejsce uwodzenia” opracowanie merytoryczne: dr hab. Robert Cieślak Tradycją stały się towarzyszące KONTRAPUNKTOWI spotkania, pozwalające na formułowanie w przystępny sposób naukowych refleksji o historii i stanie obecnym dramatu, teatru i krytyki teatralnej. W tym roku proponujemy dyskusję wokół silnie zakorzenionego w myśli ponowoczesnej problemu uwodzenia. Rozmaite aspekty tego zagadnienia, widziane w perspektywie sztuki teatru, dzięki wypowiedziom naszych dyskutantów, powinny ułożyć się w szeroką panoramę współzależności tego, co teatralne z tym, co w naszej kulturze odziedziczone po myśli filozoficznej Sørena Kierkegaarda czy Fryderyka Nietzschego, a twórczo rozwinięte m.in. przez Michela Foucaulta, Jeana Baudrillarda, Rolanda Barthes’a, Julię Kristevą, Zygmunta Baumana, Slavoja Żiżka, Krystynę Wilkoszewską, Iwonę Lorenc czy Pawła Dybla, a także co trwałe i rozpoznawalne w takim znaku kulturowym, jakim jest wciąż postać Don Giovanniego rozumiana jako prefiguracja współczesnego, nigdy nienasyconego i niespełnionego dążenia do realizacji różnego typu popędów. Tytułowy temat uwodzenia chcemy zatem rozumieć nie tylko jako zespół zachowań zmierzających do zdobycia i fizycznego zniewolenia drugiej osoby, lecz także – a nawet przede wszystkim – jako szereg uwarunkowań wpływających na artystyczną artykulację emocji, wywiedzionych ze związków estetyki i władzy, obrazu i spojrzenia, języka (retoryki) oraz ciała/cielesności. Do dyskusji panelowej oraz dysputy naukowej zaprosiliśmy specjalistów w dziedzinie teatrologii, kulturoznawstwa, literaturoznawstwa, ponowoczesnej krytyki sztuki, socjologii, a także problematyki gender i queer. W spotkaniach poświęconych teatrowi jako miejscu uwodzenia wezmą więc udział m.in. reprezentanci takich ośrodków naukowych, jak Instytut Sztuki PAN, Akademia Teatralna, Gender Studies Uniwersytetu Warszawskiego oraz Uniwersytety: Gdański, Łódzki, Opolski, Śląski, Warszawski i Szczeciński. Zapis dyskusji panelowej ukaże się drukiem w materiałach festiwalowych. Efektem dysputy naukowej będzie publikacja tomu „Teatr – miejsce uwodzenia”.

Robert Cieślak

NOC PERFORMERÓW Noc Performerów to realizowany od kilku lat, tradycyjny mityng działań performatywnych, przygotowywany i realizowany w miejscu sztuki OFFicyna. W tym roku to kompleksowa prezentacja środowiska wrocławskiego czasopisma "Rita Baum", dodatkowo wpisana w tegoroczne obchody 10-lecia istnienia "Rity". Tegoroczna Noc Performerów to obszerna prezentacja sztuk intermedialnych i sztuki żywej. To nie tylko działania, które nie miały dotąd miejsca na festiwalu KONTRAPUNKT, lecz także przedsięwzięcia nowatorskie w skali Szczecina. Program: FILMY O GNOZIE: wideoart / Andrzej Dudek-Dürer, Piotr bARTos GNOZA, maj law: pokaz multimedialny CIAŁA OBCE (Biogramy paralelne): pokaz multimedialny + prezentacja statyczna / Przemek Witkowski proza i emisja filmów komórkowych: Agnieszka Kłos / bonus: zdjęcia komórkowe Joanny Kłos wiersze z "Requiem dla Saddama Husajna" + dj TYTUS: Konrad Góra

25 | S t r o n a

KONCERTY Koncert muzyki Pawła Mykietyna II Symfonia Wykonawcy: Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Szczecińskiej Dyrygent: Zygmunt Rychert Paweł Mykietyn – jeden z najbardziej cenionych kompozytorów młodszego pokolenia, komponuje także muzykę dla teatru, od lat współpracuje z Krzysztofem Warlikowskim i Grzegorzem Jarzyną. W czerwcu 2008 za swoją II Symfonię otrzymał jako pierwszy nagrodę mediów publicznych Opus w dziedzinie muzyki poważnej. Nagroda przyznawana jest przez Telewizję polską S.A. i Polskie Radio S.A. Jury jednogłośnie wyłoniło zwycięzcę, określając kompozycję Mykietyna jako dzieło będące godną kontynuacją twórczości Witolda Lutosławskiego i otwierające polską muzykę na XXI wiek. Anna Zaradny i Robert Piotrowicz – muzyka teatralna Prezentacja wybranych projektów teatralnych zrealizowanych w ostatnich latach przez Annę Zaradny i Roberta Piotrowicza. Spotkanie wypełnią obszerne fragmenty audio / wideo spektakli i projektów, wyselekcjonowane w kontekście muzyki i estetyki charakterystycznej dla artystów. M. in. prezentowane będą: „Peer Gynt“ (reż. Paweł Miśkiewicz – Teatr Dramatyczny, Warszawa) „Śmierć Człowieka Wiewiórki“ (reż. Marcin Liber, usta usta /2xu, Warszawa) „Bóg/Honor/Ojczyzna: Katarzyna Medycejska” (reż. Marcin Liber, usta usta /2xu, Warszawa) „Herbert: Rekonstrukcja Poety” (reż. M. Liber. Nowy Teatr, Warszawa) spotkanie poprowadzi: Janek Turkowski Chorzy na Odrę ..Zespół pochodzi z okolic delty Odry, której zawdzięcza swoją nazwę i stan zdrowia. Chorzy na Odrę płyną też nurtami akustycznego rocka oraz indie. Debiutowali w rodzinnym mieście podczas Dni Morza 2008, od tego czasu byli gośćmi festiwali FAMA 2008, Nad Jeziorakiem Siemiany 2008 oraz Targów Kultury Szczecina. Chorzy na Odrę to gospodarz muzyczny Ogólnopolskiego Festiwalu Twórczego AKUSTYCZEń 2009 Szczecin, organizowanego przez Podparty.pl, będącego liderem Chorych. 18 stycznia 2009 roku w koncercie galowym festiwalu w szczecińskiej Filharmonii zespół miał okazję wykonać wspólnie ze Staszkiem Soyką utwór 'Są na tym świecie rzeczy'. W skład Chorych wchodzą: Olek Różanek (śpiew i kazoo), Bartek Orłowski (gitara akustyczna, śpiew), Jarek Izdepski (bas) i Kuba Fiszer (bębny) STOPKLATKA W KONTRAPUNKCIE - FILMY "Z-boczona historia kina", reż. Sophie Fiennes Slavoj Žižek uważany jest za najciekawszego myśliciela naszych czasów. Znany filozof, psychoanalityk i myśliciel, autor ponad 50 książek o ogromnej rozpiętości tematycznej od opery po religię i wojnę w Iraku okazuje się wytrawnym znawcą kina. Czego może szukać w kinie wielki myśliciel? "Jak to się robi?", reż. Marcel Łoziński

26 | S t r o n a

Piotr Tymochowicz - doradca medialny postanowił udowodnić, że z każdego człowieka można ulepić polityka. Na casting zgłosiło się kilkaset osób. Kilkunastu z nich rozpoczęło szkolenie... dotrwał jeden. PREMIERA SŁUCHOWISKA RADIOWEGO „Jeszcze się spotkamy młodsi” Oni - Syn i Ojciec. Oni - ich żony i dzieci. Oni - ich matki. Oni wszyscy kiedyś się spotkają jeszcze młodsi niż są dziś. Jeszcze cierpliwsi i spokojniejsi. Jeszcze będą się sobą cieszyć. Kameralny spektakl teatru radia opowiadający o próbie odbudowania relacji rodzinnych, o dramacie czasu minionego i o nadziei, że wszystko, co zaszłe, będzie można jeszcze naprawić. Występują: w rolach głównych: Marian Dziędziel, Robert Więckiewicz, oraz Małgorzata Socha, Maria Maj, Maja Hirsch, Wojciech Brzeziński, Grzegorz Falkowski i inni muzyka Stanisław Soyka scenariusz i reżyseria Krzysztof Czeczot SZCZECIŃSKA PÓŁNOC TEATRÓW Po raz pierwszy w Szczecinie w jedną noc dla widzów zagra większość kameralnych teatrów. Widzowie będą mieli okazję uczestniczyć w następujących wydarzeniach teatralnych: Teatr Polski: Czarny Kot Rudy, „Sufit” Teatr Współczesny: Teatr Mały, „Czarujący korowód” Teatr Kameralny: „Rytmy nowojorskie” Teatr Lalek Pleciuga: „Duvelor” (Sala Anny Jagiellonki, Zamek Książąt Pomorskich) Piwnica przy Krypcie: „Dzieła wszystkie Szekspira…” Teatr Krypta: „Love butique” KLUB FESTIWALOWY – PIWNICA KANY ********************************************************************************************************************** I BERLIŃSKA NOC OPER I TEATRÓW 25 kwietnia w Berlinie organizowana jest przez sceny stolicy Niemiec Noc Oper i Teatrów. Od 19 do 1 w nocy dla publiczności otwartych będzie ponad 60 scen, na których prezentowane będą pół godzinne programy. Zgłoszenia chętnych do wyjazdu zbieramy do 31 marca.

27 | S t r o n a

10. ORGANIZATORZY

Współorganizatorem projektu jest Miasto Szczecin kandydat do tytułu Europejskiej Stolicy Kultury 2016.

Szczecin_do your Art. Współgospodarze: Teatr Lalek Pleciuga (siedziba biura organizacyjnego) Teatr Współczesny Ośrodek Teatralny KANA Dofinansowanie: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej Sponsor główny: Radisson SAS Patroni medialni: TVP Szczecin Polskie Radio Szczecin Szczecin.fm Gazeta Wyborcza wSzczecinie.pl Didaskalia e-teatr

28 | S t r o n a

11. KONTAKT Biuro organizacyjne: Teatr Lalek „Pleciuga” Plac Lotników 7, 70-403 Szczecin tel. +4891 433 28 21 faks +4891 488 31 71 e-mail: kontrapunkt@kontrapunkt.pl Media: Grzegorz Dolniak tel. 0 518 331 304 e-mail: grzegorz@kontrapunkt.pl