ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ KAI ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΔΗΜΟΣ ΔΡΑΜΑΣυπότιτλοι

ΚΑ

ΘΗ

ΜΕΡΙΝ

H ΕΦ

ΗΜ

ΕΡIΔΑ

ΤΟΥ 38ου Φ

ΕΣΤΙΒA

Λ ΕΛ

ΛΗ

ΝΙΚ

ΩΝ

ΤΑΙΝ

ΙΩΝ

ΜΙΚ

ΡΟΥ Μ

ΗΚ

ΟΥΣ &

21ου ΔΙΕΘ

ΝΟ

ΥΣ ΦΕΣΤΙΒ

ΑΛ

ΤΑΙΝ

ΙΩΝ

ΜΙΚ

ΡΟΥ Μ

ΗΚ

ΟΥΣ Δ

ΡΑΜ

ΑΣ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 06 - ΣΑΒΒΑΤΟ 19 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Άλλο ένα Φεστιβάλ έφτασε στο τέλος του. Η αυ-λαία, που πέφτει σήμερα για τα 41 φιλμ του 38ου Ελληνικού και τα 54 φιλμ του 21ου Διεθνούς Προ-γράμματος, σηματοδοτεί την ολόκλήρωση μιας γε-μάτης κινηματογραφικής εβδομάδας. Στη Δράμα αυτές τις μέρες προκλήθηκαν έντονες αλλά και γόνιμες εντάσεις, γεννήθηκαν φιλίες και ειδύλλια, δημιουργήθηκαν οι συνθήκες συνεργασίας εκείνες που τα αποτελέσματα τους θα φανούν στο μέλλον. Πριν και πάνω απ’ όλα όμως, απολαύσαμε μερικά

αληθινά μαργαριτάρια και χαρήκαμε την άποψη Ελλήνων και ξένων δημιουργών στις παρουσι-άσεις τους. Υπάρχουν, όμως, κάποια ενσταντανέ από τη φετινή χρονιά που μας «άγγιξαν» ιδιαίτερα και θα τα κουβαλάμε μέσα μας. Σαν το θεαματικό, ρυθμικό και πολύχρωμο tango του «Black Tape». Την εκκωφαντική ανατροπή του «Αντίσκηνου» με τη συγκινητική σχέση πατέρα - κόρης. Ή το μονο-πλάνο του αυτοκινήτου και η χρήση της βιτρίνας ως αφηγηματικού εργαλείου στο «Euroman». Τις

νουάρ αποχρώσεις, βγαλμένες από τα 40s-50s, του «Ανάδρομου». Το πνεύμα του «Blade Runner» στο «Σπόρο». Τα νταρντενικό λαχάνιασμα της Μαρίας στο «4η Μαρτίου». Ο απόλυτος μινιμαλισμός –με την απουσία του βασικού πρωταγωνιστή– στον «Κατήφορο». Το παιχνίδι της παράνοιας αλά Χά-νεκε στο «Simon Says». To ταραντινικό χιούμορ στο «Pacino’s Way». Η αντίστροφη μέτρηση για την επόμενη γιορτή, το Σεπτέμβρη του 2016, ήδη έχει αρχίσει. Κωνσταντίνος Καϊμάκης

02

Chief-Editor: Konstantinos ΚaimakisEditors: Marina Angelaki, Panagiotis FrountzosΤranslations: Katerina ZampeliArtwork: Alexis Kouvaritakis Print: Art Studio

Αρχισυντάκτης: Κωνσταντίνος ΚαϊμάκηςΣυντάκτες: Μαρίνα Αγγελάκη, Παναγιώτης ΦρούντζοςMεταφράσεις: Κατερίνα ΖαμπέληΣχεδιασμός: Αλέξης Κουβαριτάκης Εκτύπωση: Art Studioυπ

ότιτλ

οιsu

btitl

es

Simon says του Νίκου Τσεμπερόπουλου […] ο Νίκος Τσεμπερόπουλος και η ομάδα του έθε-σαν και τήρησαν αυστηρούς κανόνες: υποδειγματική σεναριακή γραφή, άψογο έλεγχο του δράματος, φω-τογραφία, μοντάζ, διεύθυνση ηθοποιών και sound design τόσο οργανικά δουλεμένα που το καθένα να υπηρετεί το άλλο χωρίς να φαίνονται οι ραφές… Euroman του Γαβριήλ ΤζάφκαΟι εταιρείες και οι τράπεζες. Το πολυτελές αλλά γκρίζο life style. Το κεραυνοβόλο σεξ μέσω facebook. H όπερα στο κουρείο κόντρα στους δι-αδηλωτές του δρόμου. Ο Τζάφκας σκηνοθετεί το πιο μεστό και εύστοχο αποτύπωμα της οικονομικής κρίσης με εντυπωσιακή ωριμότητα, αισθητική αρτι-ότητα και αυθεντικές δραματουργικές κορυφώσεις. Κατηφόρα του Στέλιου Καμμίτση[…] Απολαυστικό αφηγηματικό κρεσέντο με τον υπαίτιο του δράματος μονίμως απόντα από την ται-νία. Αξιοποίηση της τοπογραφίας ως ισότιμο χα-ρακτήρα. Ωρίμανση και μεταστροφή της κεντρικής ηρωίδας μέσα από μια και μόνη χειρονομία – η εκπληκτική Λυδία Φωτοπούλου αρπάζει τελικά το λεμόνι στα κλεφτά και ο κόσμος όλος αλλάζει. Έκδυσις της Φαίδρας ΤσολίναΜια αλληγορία για τις παγίδες του μυαλού. Μια ταινία με πολλές πιθανές αναγνώσεις που μπορεί να υπε-ρηφανεύεται για την υποδειγματική διεύθυνση των ηθοποιών της και μια φωτογραφία που ήρθε να προ-σθέσει ένα ακόμη ειδικό βάρος στο θέμα του εξαγνι-σμού (ή της επανεκκίνησης). Πωγωνίσκος του Θανάση Νεοφώτιστου Τόσο αυθεντικό όσο χρειάζεται να είναι ένα ντοκι-μαντέρ που παρακολουθεί πώς (ακόμη και) στην τρίτη ηλικία, εκεί που το θηλυκό φροντίζει, το αρ-

σενικό αμφισβητεί. Prosopon του Θωμά Θωμά Ένα πρόσωπο απέναντι σε άλλο πρόσωπο. Χαρακτή-ρες κινούμενου σχεδίου με συναίσθημα, σάρκα και οστά. Μια γιαγιά και ένας αστυνομικός. Η θέση της κάμερας σε κάθε πλάνο ήταν πάντα εκεί που έπρεπε. Στο σωστό ύψος. Dream Toy του Χρήστου ΧουλιάραΜια σκηνή από την «Πρωινή Περίπολο» του Νικο-λαΐδη γίνεται η αφορμή για μια αξιοθαύμαστη ταινία με πρωταγωνιστή το κόκκινο αυτοκινητάκι. Έξυπνη εκτέλεση της ιδέας, με κινηματογράφιση που σέ-βεται την οικονομία χρόνου και sound design στην υπηρεσία του σασπένς. Blue Train του Μανώλη Μαυρή[…] Μια ταινία για την απεγνωσμένη ανάγκη του ήρωα να συναντηθεί με τον εαυτό του στην παιδική ηλικία. Εξαιρετικά χωροχρονικά περάσματα σε μια ταινία με σαφείς αναφορές στο σινεμά του Γουές Άντερσον. Σύκο του Νικόλα Κολοβού Ο επικείμενος θάνατος και η τελευταία επιθυμία. […] το συγκλονιστικό φινάλε μας θυμίζει πως ο θάνατος μπορεί να έχει μεγαλείο όταν τηρείται η υπόσχεση. Joanna του Παναγιώτη ΦαφούτηΟ μύθος λέει πως γύρω στα 1920 μια ημίτρελη γυ-ναίκα κατέβαινε καθημερινά στο λιμάνι ντυμένη νύφη για να βρει την αγάπη. Ο Φαφούτης προσαρ-μόζει το μύθο στις απαιτήσεις της νέας εποχής [...]. Ο Σπόρος της Ιφιγένειας Κοτσώνη Η δυστοπική, μελλοντολογική συνθήκη στην οποία τοποθετεί την ταινία της η σκηνοθέτις αποτελεί μια θαυμάσια αφορμή για να ασκήσει κριτική σε μια ορατή απειλή…

[…] Με ακλόνητη πίστη στον ορισμό που δίνει ο Αχιλλέας Κυριακίδης στην ταινία μικρού μήκους ως «ένα αυτόνομο αφηγηματικό κινηματογραφικό είδος, με τη δική του (αυστη-ρή) οικονομία και τους δικούς του (αυστηρούς) κανόνες», θα μιλήσω τις έντεκα ταινίες που ξεχώρισα φέτος.

GrandTémoin

Η κριτική αποτίμηση του Εθνικού Διαγωνιστικού Τμήματος από τη Βένια Βέργου

03

Chief-Editor: Konstantinos ΚaimakisEditors: Marina Angelaki, Panagiotis FrountzosΤranslations: Katerina ZampeliArtwork: Alexis Kouvaritakis Print: Art Studio

CRITIC EVALUATION OF THE NATIONAL COMPETITION SECTIONBY VENIA VERGOU

[...] With a firm belief in the definition of the short film made by Achilleas Kyriakidis, i.e. “an autonomous narrative genre, with its own (austere) economy and its own (strict) rules”, I will speak about the eleven films I will refer to the eleven films I distinguished this year.

Simon Says, by Nikos Tsemberopoulos[...] Nikos Tsemberopoulos and his team set and respect strict rules: exemplary scriptwriting, marvelous control of the drama, cinematography, editing, actor direction and sound design organically connected in a way that each one serves the others without the seams being visible. Euroman, by Gabriel TzafkaCompanies and banks. Glamorous but grey lifestyle. Sex on the first sight, via Facebook. Opera in the barbershop against the protestors on the streets. Tzafka directs a most meaningful and accurate imprint of financial crisis with impressive maturity, aesthetic perfection and authentic drama peaks.Downhill, by Stelios KamitsisA delightful narrative crescendo while the one to blame is constantly absent. Uses the landscape as an equal character. The heroine, excellent Lydia Fotopoulou, is maturing and changing through a single gesture, when she grabs the lemon and the whole world turns upside down.Ecdysis, by Phedra TsolinaAn allegory on mindtraps. A film with many different readings that can be proud for the ideal direction of its actors and a cinematography that added a special weight to the subject of purification (or restart).Pogoniskos, by Thanasis NeofotistosAs authentic as it should, as a documentary that watches how, even in the third age, females take care and males question.Prosopon, by Thomas ThomaA face before another face. Animated characters with emotion, flesh and blood. A grandmother and a policeman. The position of the camera in every shot was always where it should, on the correct level.Dream Toy, by Christos HouliarasA scene by “Morning Patrol” by Nikos Nikolaidis is the inspiration for a remarkable film with a red car as a hero. Smart implementation of the idea, with filming that respects the economy of time and a sound design serving suspense.Blue Train, by Manolis Mavris[...] A film about the desperate need of the hero to meet himself in childhood. Excellent time and space transitions in a film with clear references to Wes Anderson’s films.Fig, by Nikolas KolovosThe forthcoming death and the last wish. [...] the devastating ending reminds us that death can be great when the promise is kept.Joanna, by Panagiotis FafoutisAccording to the myth, around 1920 a half-mad woman was going every day to the port dressed as a bride to find love. Fafoutis adapts the myth to the new era demands [...].The Seed, by Iphigeneia KotsoniThe dystopic, futuristic condition in which the director places her film is an excellent opportunity to criticize a visible threat. Thank you for your attention.

[...] Αν και φέτος χύθηκε λιγότερο αίμα, η ένταση των βάναυσων ατομικών συμπεριφορών αυξήθηκε. Προερχόμενα από την ίδια γεωγραφική περιοχή των Βαλκανίων, η «Ηρεμία του Αίματος» (Μαυροβούνιο) και η «Προετοιμασία για Φόνο» πραγματεύονται σε μια στιλιστικά καλά ελεγχόμενη κινηματογρα-φική γλώσσα τον ίδιο τρομερό αρχαίο κώδικα της εκδίκησης. Αν ο Senad Sahmanovic εικάζει τις ποιητικές αξίες και τις σκληρές πραγματικότητες του αγροτικού κόσμου, ο Neritan Zinxhiria δεν μπόρεσε να επαναλάβει την τελειότητα του παλαιότερου «Χαμομηλιού» του, της μεγάλης αποκάλυψης του Φεστιβάλ 2013. Τόσο το γαλλικό «Τάλιο» όσο και το νορβηγικό «Μάθη-μα Οδήγησης» ήταν ισχυρές και ενοχλητικές προειδοποιήσεις για τα φρικτά αποτελέσματα της βίαιης συμπεριφοράς. Αλλά το πιο εντυπωσιακό από αυτή την άποψη ήταν τα «Φαντάσματα», από τη Γερμανία, μια χωρίς οίκτο κατα-δίκη των καταχρήσεων των πολυεθνικών εναντίον της ατομικής ιδιοκτησίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.Όπως είπα, η ισορροπημένη επιλογή δεν άφησε τίποτα έξω. Το Ολοκαύτω-μα ήταν παρόν στην «Ανθρώπινη Αρχή», θέτοντας το ζήτημα της κρυμμένης ατομικής ενοχής. Το τερατούργημα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, που πραγ-ματεύεται το πολωνικό «Κάποτε στη Σιλεσία», επισημαίνει το σημερινό καυτό πρόβλημα των μυστικών υιοθεσιών.Υπήρχε μόνο μια ταινία εποχής, το τραγικό ασπρόμαυρο «Τόρε» από τη Δα-νία. Το οδυνηρό «Ναυάγιο» από την Ολλανδία, σχετικά με τα τραγικά γε-γονότα που πυροδοτούνται σήμερα από τη μαζική έξοδο των προσφύγων, απέδειξε για άλλη μια φορά ότι ένας ψίθυρος μπορεί να είναι πολύ αποτελε-σματικότερος από μια κραυγή.Απρόσμενα, η κρίση ήταν λιγότερο παρούσα στο Διεθνές Διαγωνιστικό. Οι τρεις ελληνικές ταινίες, «Σύκο», «Euroman» και ο «Σπόρος» διαμορφώ-νουν μια απρόσμενη τριλογία για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Το «Σύκο» νοσταλγικά αναθυμάται μοτίβα ζωής και αγάπης που εξαφανίζονται. Το «Euroman» αποκαλύπτει με νηφάλια και εκλεκτική φόρμα την αβάσταχτη πίεση του σύγχρονου πολιτισμού που συντρίβει την προσωπικότητα των αν-θρώπων. Η δυστοπία του «Σπόρου» ρίχνει μια σκοτεινή προοπτική πάνω στο μέλλον της ανθρωπότητας. Tρεις διαφορετικές στιλιστικές προσεγγίσεις που αποδεικνύουν την ισχυρή ζωτικότητα των ελληνικών ταινιών και την εξαιρε-τική ποιότητα των δημιουργών τους. [...]

[...] This year if there were less blood splashes, the intensity of cruel indi-vidual behavior increased. Coming from the same geographical Balkan area Tranquility of blood (Montene-gro) and The time of a young man about to kill (Italy/Albania) deal, in a stylistically well controlled film language, with the same terrible ancestral code of revenge. If Senad Sahmanovic speculates the poet-ical values and the harsh realities of the rural world, Neritan Zinxhiria could not reiterate the perfection of his previous Camomilla, the great revelation of the 2013 edition of this festival. Both French Talio and Nor-wegian Driving Lesson, were strong and disturbing warnings about vi-olence behavior bringing atrocious results. But the most impressive in

this sense is Ghosts, from Germany, merciless indictment of the abus-es of multinationals against private property and human dignity.As I said, the well balanced selection left nothing apart. The Holocaust was present in The human principle, rising the problem of individual hid-den guilt. The monstrosity of Second World War, evoked in the polish A long time ago in Silesia, points to the nowadays burning problem of secret adoptions. There was a single period movie, the tragic black and white Danish Tore. The poignant Dutch Shiprewck, about the tragic event triggering the nowadays mass exodus of refugees, proved once more that a whisper can be far more effective than a shout.Unexpectedly, the CRISIS was less

present in the international compe-tition. The three Greek movies, Fig, Euroman and The seed happen to form an unexpected Trilogy about Past, Present and Future. Fig nos-talgically recalls vanishing patterns of life and love. Euroman explicitly discloses, in a sober and elegant form, the unbearable pressure of modern civilization crushing peo-ple’s personality. The seed dystopia, casts a gloomy perspective on the future of humanity. Altogether, these three movies, representing three to-tally different stylistic approaches to filmmaking, prove the strong vitality of Greek shorts and the fine quali-ty of their authors. Let s hope bet-ter time will allow them to bring to screen long features. [...]

Η κριτική αποτίμηση του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος από τη Manuel Cernat

CRITIC EVALUATION OF THE INTERNATIONAL COMPETITION SECTIONBY MANUEL CERNAT

04

DAYS& NIGHTS in Dramaå

05

www.raycap.com

Raycap is a technology solutions provider offering products and services that support and protect the world’s critical telecommunications, energy, transportation and other infrastructure.

We are proud to be one of the regions largest employers, and a major contributor to the local economy. Our roots are deep in Drama and we are honored to support the International Short Film Festivals held each year in beautiful Northern Greece.

From its humble beginnings Raycap has built a worldwide organization with offices and manufacturing facilities throughout Europe and in North America. The company combines advanced engineering, superior product

design, systems integration and manufacturing capability with a deep understanding of the needs of the customer to create unique technological solutions for mission-critical applications.

Raycap is known for integrating the latest technology with the highest quality of service. To find out more about us, please visit our website.

It’s our business to help yours thrive.TM

Made in Drama Greece

2015 Drama Film Festival ad2.indd 1 8/11/2015 1:57:46 PM

DAYS& NIGHTS

Κινηματογραφιστές, ηθοποιοί, συγγραφείς. ΣΤΟΠ Κριτικές επιτροπές, δημοσιογράφοι, θεατές. ΣΤΟΠ Οι συντονίστριες της διοργάνωσης, ο καλλιτεχνικός του διευθυντής. ΣΤΟΠ Προσκεκλημένοι εκπρόσωποι του ελληνικού σινεμά στην 38η κινηματογραφική γιορτή στη Δράμα. ΣΤΟΠ

Filmmakers, actors, writers. STOP Juries, journalists, viewers. STOP The organisers of the event, the Artistic Director. STOP Guests, representatives of the Greek cinema at the 38th film event in Drama. STOP

06

Πατριάρχου Διονυσίου 9, Δράμα Τηλ. 25210 36116, κιν. 6998709757 www.fouit.jimdo.com

www.facebook.com/fouit.drama

Farewell, Fair Literature AfternoonsThe curtain of the special side event Fare Literature Afternoons fell, hosting writer Rea Galanaki and director Nikos Panayotopoulos – this time as a writer. Writer and journalist Pavlos Methenitis and artistic director Antonis Papadopoulos, together with the two special guests, said farewell to the book lovers of the Festival. With his renowned spirit and humour, Nikos Panayotopoulos explained that during the six months each years that he doesn’t make films, he writes books.“The hero of my book titled ‘Nothing’ is a depressed man, going through a period in which we will all be found. He feels blue, so he goes deeper ...” His book is about the old age, but “deep inside it is about youth.” On the other hand, Rea Galanaki, speaking about her book titled “Extreme humiliation,” noted: “I made a novel on contemporary Athens. I wanted to write about the crisis, but I didn’t want to use it as a d�cor. I wanted to refer to an emblematic event, in order to come to some conclusions.”. So she chose to write about the vast demonstration, when the Attikon Cinema Hall burned down. Rea Galanaki was a friend of Theo Angelopoulos and his collaborator in his last film, which was never completed. She refers indirectly to the great director in the book. “My sorrow for Angelopoulos was transfused in this book.” She has the hundredth (!) rewrite of Theo Angelopoulos’ last film scenario, on which she had been working together with Petros Markaris. She hopes that one day, it will be published.

ΤΟ ΑΝΤΙΟ ΤΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΜΕΣΗΜΕΡΙΩΝΜε προσκεκλημένους τη συγγραφέα Ρέα Γαλανάκη και το σκηνοθέτη Νίκο Παναγιωτό-πουλο, με την ιδιότητα του συγγραφέα αυτήν την φορά, έπεσε η αυλαία της αγαπημένης παράλληλης εκδήλωσης Αίθρια Λογοτεχνικά Μεσημέρια. Ο συγγραφέας - δημοσιογράφος Παύλος Μεθενίτης και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αντώνης Παπαδόπουλος αποχαιρέτησαν, συντροφιά με τους δύο εκλεκτούς προσκεκλημένους, το βιβλιόφιλο κοινό του Φεστιβάλ για φέτος. Μιλώντας με το γνωστό του πνεύμα και χιούμορ, ο Νίκος Πανα-γιωτόπουλος εξήγησε πως ασχολείται με το γράψιμο τους έξι μήνες του χρόνου που δεν κάνει ταινίες. «Ο ήρωας του βιβλίου μου “Τίποτα” είναι ένας άνθρωπος σε κατάθλιψη, μια φάση την οποία όλοι θα περάσουμε κάποια στιγμή. Μελαγχολεί, άρα μπαίνει σε μεγαλύτερα βάθη…». Το βιβλίο του μιλά για τα γηρατειά, όμως «κατά βάθος είναι ένας ύμνος για τη νεότητα». Από την άλλη, η Ρέα Γαλανάκη, μιλώντας για το βιβλίο της «Η Άκρα Ταπείνωση», ανέφερε: «Έκανα ένα μυθιστόρημα για τη σύγχρονη Αθήνα. Ήθελα να γράψω για την κρίση, αλλά δεν την ήθελα ως ντεκόρ. Ήθελα να μιλήσω για ένα εμβληματικό γεγονός, ώστε να φτάσω σε κάποια συμπεράσματα». Έτσι επέλεξε την μεγάλη διαδήλωση στην οποία τελικά κάηκε το Αττικόν. Φίλη και συνεργάτρια του Θόδωρου Αγγελόπουλου στην τελευταία του ταινία που δεν έμελλε να ολοκληρωθεί ποτέ, η Ρέα Γαλανάκη κάνει έμμεσες αναφορές στο μεγάλο σκηνοθέτη σε κάποιες σελίδες του βιβλίου της. «Η θλίψη μου για τον Αγγελόπουλο μεταγ-γίστηκε σε αυτό το βιβλίο» Στο κομπιούτερ της υπάρχει η εκατοστή (!) γραφή του σεναρίου της τελευταίας ταινίας του Θ. Αγγελόπουλου, στο οποίο δούλεψε παρέα με τον Πέτρο Μάρ-καρη. Ελπίδα της είναι πως κάποια μέρα θα εκδοθεί.

07ELENA CHRISTODOULIDOU“People around Europe appreciate the Festival’s quality”

Art historian and film critic Elena Christodou-lidou from Cyprus, President of this year’s Jury, has a strong relation with the 21st Inter-national Film Festival, which derives from her love for short films.

What is your relation with the festival? It’s a very old relation. I am in charge of Cinema for the Ministry of Education and Culture of Cyprus, and together with my colleague Diomidis Niki-tas we are responsible for the promotion of our country’s films. During the last seven years, we are keeping a kiosk at the Patio of the Festival in Drama, promoting Cypriot films with posters and printed material.We are also participating in the programme “The Drama Festival is travelling,” so the award-ed films are screened at Nicosia, Limassol and Pafos, and from this year on, at Larnaca. So I think that this event for the promotion of short films is very important, and this is not only my opinion. The Festival is acknowledged all over Europe and the participation of FIPRESCI is the proof. In Europe people appreciate the quality, creativity and professionalism of the Festival’s staff, the hospitability of the citisens of Drama and the exquisite film selections.What will be the evolution of the Festi-val? On the one hand, there are the economic issues: it is admirable how a small city like Dra-ma manages to organise such a dynamic fes-tival in a crisis period; on the other hand, there is the evolution of the Festival through time. First it expanded and became international and now it is a part of the European Film Academy programmes. It is found among the 12-13 best festivals in Europe, collaborates with TV5 and very important sponsors, and has around 1,500 entries each year. All these are an important evolution. I believe that it should have its own premises, and this is the next important step.This year, the 1st Balkan Panorama was presented in the framework of the Fes-tival. This is a very important step. Balkan Panorama can turn the Festival into a venue, a market of Balkan short films, where profes-sionals can meet, instead of travelling all over the Balkans.Could you make a general assessment about the topics and issues approached by the directors participating in the Festi-val? The topics approached by the creators are local and universal. Some films focus on a cor-ner of Latin America or Mexico and others deal with migration, economic crisis, hope and love.Are you satisfied with the level of this year’s films? I am very satisfied. In this year’s entries, we saw plenty of ideas and genres, deriving from a huge cultural and geographi-cal specter, which gave us the chance to have an idea of what happens deep inside the new creators. We also noted an interesting turn to the structure of poetic and allegoric films. At the same time, we saw films of shattering aus-terity and economy of expressive means. This year we had many films about family relations and puberty crisis. What we also noticed in this year’s Section was that most of the films had an underground humour and disillusionment. It is as if young people were saying: “We know, we know you now and we make fun of you!”

ΕΛΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΟΥ«Στην Ευρώπη εκτιμούν την ποιότητα του Φεστιβάλ»

Η σχέση της Έλενας Χριστοδουλίδου, της προέδρου της φετινής επιτροπής του 21ου Διεθνούς Φεστιβάλ, είναι δυνατή, καθώς η ιστορικός Τέχνης και κριτικός κινηματο-γράφου από την Κύπρο, είναι λάτρις των ταινιών μικρού μήκους. Συνέντευξη στον Παναγιώτη Φρούντζο, Φωτό: Μαρίνα Αγγελάκη

Ποια είναι η σχέση σας με το Φεστιβάλ Δράμας; Είναι πολύ παλιά. Ως υπεύθυνη Κινηματογράφου του Υπουρ-γείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου, έχουμε με το συνάδελφο Διομήδη Νικήτα την ευθύνη προώθησης και προβολής των ταινιών της χώρας μας στο εξωτερι-κό. Τα τελευταία επτά χρόνια, λοιπόν, διατηρούμε το πε-ρίπτερο της Κύπρου στο Αίθριο του Φεστιβάλ Δράμας, απ’ όπου προωθούμε με αφίσες και άλλο έντυπο υλικό τις κυπριακές ταινίες. Παράλληλα, έχουμε ενταχθεί στο πρόγραμμα «Το Φεστιβάλ Δράμας Ταξιδεύει», με απο-τέλεσμα να προβάλλονται οι βραβευμένες δημιουργίες στη Λευκωσία, τη Λεμεσό και την Πάφο και από φέτος και στη Λάρνακα. Ως εκ τούτου, θεωρώ εξαιρετικά ση-μαντικό το θεσμό για την προώθηση της ταινίας μικρού μήκους, διαπίστωση στην οποία δεν έχω καταλήξει μόνο εγώ – το Φεστιβάλ είναι αναγνωρισμένο σε όλη την Ευρώπη: είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως από

φέτος συμμετέχει στη Δράμα η FIPRESCI. Στην Ευρώ-πη εκτιμούν ιδιαίτερα την ποιότητα, τη δημιουργικότητα και τον επαγγελματισμό των ανθρώπων του Φεστιβάλ, τη φιλόξενη διάθεση των Δραμινών και το εξαιρετικό πρόγραμμα ταινιών. Πώς βλέπετε να εξελίσσεται το Φεστιβάλ; Από τη μία, είναι το οικονομικό ζήτημα: μια μικρή πόλη όπως η Δράμα αξίζει συγχαρητήρια που καταφέρνει να οργα-νώνει μιας τέτοιας δυναμικής φεστιβάλ μεσούσης της κρίσης. Από την άλλη το Φεστιβάλ της Δράμας εξελί-χθηκε μέσα στο χρόνο και από εθνικό, έγινε εθνικό και διεθνές. Αυτήν τη στιγμή μετέχει στα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, είναι ένα από τα 12-13 καλύτερα φεστιβάλ στην Ευρώπη, έχει διασυν-δέσεις με την TV5 και πολύ σημαντικούς χορηγούς, ενώ κάθε χρόνο υποβάλλονται περίπου 1.500 ταινίες. Αντι-λαμβάνεστε πως όλα αυτά συνιστούν σημαντική εξέλιξη μέσα στο χρόνο. Πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να αποκτήσει τους δικούς χώρους, είναι το επόμενο ση-μαντικό βήμα που απαιτείται να γίνει. Φέτος, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ παρουσιάστηκε το 1ο Βαλκανικό Πανόραμα… Πρόκειται για πολύ σημα-ντική εξέλιξη. Το Βαλκανικό Πανόραμα μπορεί να κα-ταστήσει το Φεστιβάλ κέντρο, αγορά των βαλκανικών ταινιών μικρού μήκους, όπου θα έχουν την ευκαιρία να έρχονται επαγγελματίες, αντί να τρέχουν σε φεστιβάλ σε όλα τα Βαλκάνια. Θα μπορούσατε να κάνετε μια γενική διαπίστωση σχετικά με τη θεαματική και την προβληματική των δημιουργών που συμμετείχαν στο Φεστιβάλ; Τα ζη-τήματα που απασχολούν τους δημιουργούς κυμαίνο-νται από τοπικού μέχρι οικουμενικού ενδιαφέροντος. Έτσι, βλέπουμε ταινίες που εστιάζουν στο τι συμβαίνει σε μια γωνιά της Λατινικής Αμερικής ή του Μεξικού, αλλά και άλλες που κάνουν λόγο για τη μετανάστευση, την οικονομική κρίση, την ελπίδα, τον έρωτα. Είστε ικανοποιημένη από το επίπεδο των φετινών ταινιών; Είμαι πολύ ικανοποιημένη. Στις φετινές συμμε-τοχές βλέπουμε ποικιλία ιδεών και κινηματογραφικών τάσεων, που εκκινούνται από ένα τεράστιο πολιτισμικό και γεωγραφικό φάσμα. Έτσι, έχουμε την ευκαιρία να δούμε σε βάθος το τι συμβαίνει στις ψυχές των νέων δημιουργών. Επίσης, παρατηρούμε μια ενδιαφέρουσα στροφή στη δομή των ποιητικών και των αλληγορικών ταινιών. Παράλληλα, έχουμε παρακολουθήσει ταινίες με συνταρακτική λιτότητα και οικονομία εκφραστικών μέσων. Φέτος, είναι αρκετές οι ταινίες που έχουν να κάνουν με τις ενδοοικογενειακές σχέσεις και την κρίση εφηβείας. Αυτό που εντοπίσαμε στο φετινό Τμήμα είναι ότι τις περισσότερες ταινίες διατρέχει μια αίσθηση υπό-γειου χιούμορ και απομυθοποίησης. Είναι σαν οι νέοι άνθρωποι να λένε: «Ξέρουμε και σας ξέρουμε πια και σας περιγελάμε»!

Another Festival came to an end. The cur-tain will fall tonight for all 41 films of the 38th National and 21st International Programme, marking the completion of a rich cinema week. Those days in Drama we saw intense but fertile tensions, new friendships and love stories, and possible future collaborations. But most of all, we enjoyed some real jewels and were happy to hear the views of Greek

and foreign creators at their presentations. There are some highlights, though, that touched us and we will always keep them in-side: the spectacular, rhythmic and colourful tango of “Black Tape,” the deafening overturn of “The Tent,” with the touching father and daughter relation, the long take of the car and the use of a storefront as a narrative tool in “Euroman,” the noir colours, reminiscent

of the 40s and 50s of “Retrograde,” the “Blade Runner”-ish ambience in “The Seed,” Ma-ria’s Dardenne-like panting in “March 4,” the absolute minimalism, with the hero being absent, in “Downhill,” the Haneke-style par-anoid game in “Simon Says,” the Tarantinian humour in “Pacino’s Way.” The countdown to the next Festival, on September 2016, has begun. Konstantinos Kaimakis

DA

ILY NEW

SPA

PER

OF TH

E 38th GR

EEK A

ND

21th INTER

NATIO

NA

L DR

AM

A S

HO

RT FILM

FESTIVA

L

CULTURAL ORGANISATION SHORT FILM FESTIVAL IN DRAMAMINISTRY OF CULTURE AND SPORTSMUNICIPALITY OF DRAMA

subtitlesISSUE NUMBER 06 - SATURDAY 19 SEPTEMBER 2015