Ξέρετε, υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων. Αυτοί που δεν ακούνε καθόλου μουσική. Αυτοί βγαίνουν από την εξίσωση είναι τελειωμένη υπόθεση. Για τους άλλους που ακούνε μιλάω. Κάποιοι από αυτούς διαλέγουν τη μουσική που ακούνε. Κάποιοι άλλοι ακούνε ραδιόφωνο, πλέον και ιντερνετικό, ή τουλάχιστον στο αμάξι απλά για να περάσει η ώρα, μέχρι να σπάσει η κίνηση «ας ακούσουμε λίγο μουσικούλα» φάση , ή τελοσπάντων κάπου αλλού. Ή ας πούμε είναι γνωστό ότι όλοι ακούμε την «ποιοτικότερη» μουσική όταν βγαίνουμε έξω. Εξαίρεση ελάχιστα μαγαζιά που προσέχουν τη μουσική τους ή μάλλον υπάρχει «από πίσω» κάποιος που κάνει τις επιλογές και την αγαπάει τη μουσική. Άρα φτάσαμε στο συμπέρασμα ότι από τις τρεις κατηγορίες, όσον αφορά πάντα τη μουσική, η πρώτη κατηγορία είναι κουφή, δηλαδή πρακτικά τη βρίσκει μόνο όταν μιλάει. Όχι όταν ακούει. Η δεύτερη κατηγορία ακούει αλλά με αληθινή πρόθεση να ξεφύγει από κάτι άλλο δυσάρεστο που του συμβαίνει, ή κατ’ ανάγκην, να σπάσει τη μονοτονία ,όχι ότι την πολυενδιαφέρει στα αλήθεια να ακούσει. Μουσική. Α, συνήθως και τους γύρω τους δεν ακούνε αυτοί. Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία, κάποιοι λίγοι. Αλλά όχι τόσο λίγοι που να μη φαίνεται εμφανώς η διαφορά τους με τις προηγούμενες δύο κατηγορίες. Σε αυτούς που διαφέρουν αναφέρομαι. Που ακούνε. Δηλαδή αφουγκράζονται. Στην πιο όμορφη στιγμή, ξέρουν να αφήνονται. Το μυαλό τους σταματάει με δέος μπροστά στην ομορφιά της μουσικής που ξεχύνεται στα αφτιά τους και τους παρασύρει. Βέβαια πρέπει να πούμε ότι η ίδια η μουσική δεν έχει και πολύ σημασία, είναι το μέσον. Το μέσον για να βγάλουν από μέσα τους ότι πιο όμορφο κρύβεται εκεί. Η αίσθηση που γεννάει η μουσική μέσα σου έχει σημασία όχι η ίδια η μουσική. Εδώ οι περισσότεροι θα πουν, αυτοί που ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία: «Ναι σιγά τη διαπίστωση, διαλέγω την τρίτη κατηγορία, οι περισσότεροι μάλιστα ανήκουν εκεί. Έχεις δίκιο φίλε αναγνώστη, αναμφίβολα και όταν κάνεις έρωτα με το συντροφό σου αντίστοιχα ξέρεις να αφήνεσαι, μόνο που ξεχνάς ότι όταν αληθινά αφήνεσαι, το μυαλό σταματά, δε δίνει εντολές. Του τύπου να προσπαθήσει να νιώσει, να σκέφτεται προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό του
