Απρίλιος 2011

Όποιος με ζητήσει ,

διαβάζω …

Βιβλιοθήκες γεμάτες φαντάσματασυγγραφέας: Ζακ Μπονέ Μετάφρ.: Βάνα Χατζάκη

Εκδότης: Άγρα 2010 Σελίδες: 172• Το βιβλίο του είναι γεμάτο με ιστορίες για ακούραστους συλλέκτες, για βιβλιομανείς

που πόθησαν όσο τίποτε το βιβλίο που τους έλειπε, για άλλους που δεν ανέχτηκαν να έχουν ούτε ένα παραπάνω απ’ όσα πίστευαν ότι πρέπει να έχει μια ιδανική βιβλιοθήκη, ή για κάποιους που βρήκαν τον θάνατο, όταν τους καταπλάκωσε η βιβλιοθήκη τους. Μιλάει για βιβλιοθήκες που χάθηκαν, που βομβαρδίστηκαν, που κάηκαν, που ξεπουλήθηκαν· φαντασιώνεται ότι θα μπορούσε να ταφεί μαζί με τα βιβλία του, όπως σε κάποιες κοινωνίες κάποιοι θάβονταν μαζί με τα υπάρχοντα και τους υπηρέτες τους. Οι περιπέτειές του στην αναζήτηση του τάδε ή του δείνα βιβλίου, η διάψευσή του όταν έχασε κάποιο άλλο, ή τα λεφτά που ξόδεψε για να συμπληρώσει κάποια συλλογή του, μας αφορούν, γιατί η συγκρότηση μιας βιβλιοθήκης παρουσιάζεται σαν ένα διακύβευμα ζωής, σαν μια μαθητεία πάνω στην αναζήτηση αυτού που μας λείπει, πάνω στην απόκτησή του και στον ίλιγγο της κατοχής του. Καθώς ο συγγραφέας καταρτίζει τη βιβλιοθήκη του, συγκροτεί τη συνείδησή του για τον κόσμο, τον εαυτό και τη ζωή του. Με την παρακινδυνευμένη επιλογή της βιβλιομανίας του αποξενώνεται από την «πραγματική» ζωή, για να συναντηθεί με τη λαβυρινθώδη απειρία της ανθρώπινης εμπειρίας που εκπροσωπεί η βιβλιοθήκη. Εκεί μέσα θα ανακαλύψει τον χρόνο ως παράγοντα της ανάγνωσης, την ανάγνωση ως δείκτη του γίγνεσθαι: διαβάζοντας την «Αννα Καρένινα» για δεύτερη φορά, συνειδητοποιεί ότι δεν είναι πλέον ο ίδιος αναγνώστης, ότι το βιβλίο δεν μένει αμετάβλητο, όπως ο ποταμός του φιλοσόφου. Κι όταν αφιερώνει ένα κεφάλαιο στην ταξινόμηση της βιβλιοθήκης του, νιώθουμε ότι κάτι βαθύτερο υπάρχει πίσω: όσο αυστηρά και να πασχίζουμε να ταξινομήσουμε τη βιβλιοθήκη μας, θα καταφεύγουμε, τελικά, προκειμένου να βρούμε το βιβλίο που θέλουμε, στη διαίσθηση, στην ανακλαστική συνήθεια, σε μια ιδιωτική παρασημαντική, την ίδια που μας χρειάζεται για να συντονιζόμαστε πρακτικά με τη μικροκαθημερινότητά μας.

Ληστέςσυγγραφέας: ERIC HOBSBAWΜ μτφ. Νίκος Κούρκουλος

εκδ. Θεμέλιο, 2010, σελ. 263• Επανέκδοση της περίφημης μελέτης του Ερικ Χομπσμπάουμ για τις

πολιτικές συμβολικές όψεις της παρανομίας και της ανταρσίας• Ένα βιβλίο πολλές φορές δουλεμένο και διαρκώς βελτιωμένο και μια

ολόκληρη εποχή: 1959-2000. Αυτά είναι και τα χρονολογικά όρια μέσα στα οποία ο Ερικ Χομπσμπάουμ γράφει και εμπλουτίζει, επανεκδίδοντάς το, το βιβλίο του για τους ληστές του (μερικές φορές ήταν και κοινωνικοί).

• Σε σημείο που να διερωτηθούμε αν η έννοια «ληστές» (bandits), γενικώς, μπορεί να είναι επιχειρησιακή έννοια για επιστημονική μελέτη. Αλλά θα ήταν άδικο για τη σημασία και την ευφυΐα αυτού του βιβλίου να επιμέναμε στα σημεία που προσφέρονται για κριτική και να μην αφεθούμε στη γοητεία του, και την υπέροχη γραφή του. Άλλωστε το βιβλίο ανοίγεται σε ποικίλους προβληματισμούς έτσι που να προσφέρει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να ξανασκεφτεί όλα τα θέματα: Ποια είναι η διαφορά νόμιμης και παράνομης ληστείας; Η διαφορά εξέγερσης, συμβιβασμού και ένταξης του εξεγερμένου; Ποιος είναι ο ρόλος των ληστών στην υποστήριξη μιας έννομης εξουσίας; Η σχέση της ληστείας, γενικώς, με την πολιτική; (η ιστορία του Κουμμουνιστικού Κόμματος Κίνας και του Μάο έχει από αυτήν την άποψη πολύ ενδιαφέρουσες σελίδες). Τι μπορεί να ονομάζουμε κοινωνική ληστεία; Πώς ο θεωρούμενος κακούργος, από το κράτος γίνεται μύθος και εκδικητής για τον χωρικό; Πώς, ποιος και κάτω από ποιες συνθήκες γίνεται ο ληστής;

• Ο μυστικισμός (ή σχεδόν) του εκδικητή όπως στην περίπτωση του ξακουστού Λαμπιάο στο Νορντέστε της Βραζιλίας όταν πηγαίνει να συναντήσει τον «μεσσία» πάντρε Σίσερο. Η οικονομία και η πολιτική της ληστείας (κεφάλαιο γεμάτο ιδέες για ένα αντάρτικο). Η ληστεία και η επανάσταση, ως σχέση «διφορούμενη, αμφίβολη και σύντομη» (ένα από τα αγαπημένα θέματα του συγγραφέα).

Η ήσυχη συνείδησηΣυγγραφέας: Κάρλος Φουέντες Μετάφραση: Αμαλία Ρούβαλη

Εκδότης: Τυπωθήτω, Σελίδες: 264• Ένα από τα πολυδιαβασμένα βιβλία του Φουέντες, το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας για τη

Μεξικανική Επανάσταση μαζί με το "Θάνατο του Αρτέμιο Κρους" και την "Καθαρότερη Περιοχή", τα πρώτα τρία μυθιστορήματα του πολυγραφότατου και πολυβραβευμένου Μεξικανού συγγραφέα.Ανάμεσα στο φως και στη θυσία, στο αμάρτημα και στη σωτηρία της ψυχής, το κλασικό αυτό βιβλίο της μεξικανικής λογοτεχνίας εκθέτει με οξύνοια πτυχές της ηθικής στάσης των Μεξικανών στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα και στον απόηχο της Επανάστασης.Στο έργο αυτό θέτει επί τάπητος την αντίφαση ανάμεσα στην έκφραση της χριστιανικής συνείδησης, κατά συγκεκριμένο τρόπο, και στην αντανάκλασή της στις ανθρώπινες σχέσεις. Δεν υπάρχουν ούτε ένοχοι ούτε αθώοι: στη δική μας κοινωνία είμαστε όλοι και θύματα και συνένοχοι.

• Ο Carlos Fuentes γεννήθηκε το 1928 στην πόλη του Μεξικού. Πέρασε μέρος της παιδικής του ηλικίας σε διάφορες χώρες (Ηνωμένες Πολιτείες, Χιλή, Αργεντινή), ακολουθώντας τον πατέρα του, που ήταν διπλωμάτης. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους της σύγχρονης πεζογραφίας και το έργο του περιλαμβάνει μυθιστορήματα, όπως "Η πιο διάφανη περιοχή" (1958), "Ο θάνατος του Αρτέμιο Κρους" (1962), "Αλλαγή δέρματος" (1967),"Ιερή ζώνη" (1967), "Terra Nostra" (1975), "Το κεφάλι της ύδρας" (1978), "Ο γερογκρίνγκο" (1985), "Ο αγέννητος Χριστόφορος" (1987), "Η εκστρατεία" (1990), "Ντιάνα, η μοναχική κυνηγός" (1994), κινηματογραφικά σενάρια, θεατρικά έργα και δοκίμια, όπως "Ο θαμμένος καθρέφτης" (1992).Το 1993 εξέδωσε το έργο "Η πορτοκαλιά", με το οποίο κλείνει ο αφηγηματικός κύκλος που ονόμασε "Η ηλικία του χρόνου". Το 1977 κέρδισε το Βραβείο Romulo Galllegos (ανώτατη λογοτεχνική διάκριση στη Λατινική Αμερική), το 1987 το Βραβείο Θερβάντες (τη μεγαλύτερη διάκριση που δίνεται σε ισπανόφωνο συγγραφέα) και το 1994 τοΒραβείο Principe de Asturias de las Letras.

Ο φόβος των βαρβάρωνΣυγγραφέας: Τσβετάν Τοντόροφ

Μετάφραση: Καράμπελας ΓιώργοςΕκδότης: Πόλις 2009, σελ.: 354 , 20 Ευρώ

• Σύγχρονο δοκίμιο του Τσβετάν Τοντορόφ Ο φόβος των βαρβάρων (εκδ. Πόλις), που μας θυμίζει ότι αυτός ακριβώς ο φόβος απειλεί να καταστήσει βάρβαρους εμάς τους ίδιους, προκαλώντας μας ένα κακό που ξεπερνάει κατά πολύ το κακό που φοβόμασταν αρχικά. Η βαρβαρότητα, λέει ο στοχαστής, δεν δείχνει τα δόντια της «εκεί έξω», αλλά βρίσκεται πολύ κοντά μας, αν όχι μέσα μας.

• "Η σύγκρουση των πολιτισμών σημαίνει: οι δυτικές δημοκρατίες από τη μια πλευρά, το ισλάμ από την άλλη. Δύο κόσμοι, παγιωμένοι στις ιστορικές, πολιτισμικές, θρησκευτικές διαφορές τους και καταδικασμένοι ως εκ τούτου να συγκρουστούν. Μπροστά στην απειλή δεν υπάρχει πια θέση για διάλογο ή για μείξη. Και δεν μένει άλλη λύση από την αδιαλλαξία -ή και τον πόλεμο.Με όλα τα μέσα.Μπορούμε πραγματικά να εξασφαλίσουμε, όταν σκεφτόμαστε έτσι, ότι η βαρβαρότητα και ο πολιτισμός θα εξακολουθήσουν να βρίσκονται στην πλευρά που πιστεύουμε;Αν είναι επιτακτικό να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία, είναι εξίσου κρίσιμο να μην αφήσουμε να μας κυριεύσει ο φόβος και να μας παρασύρει σε καταχρηστικές αντιδράσεις.Ο φόβος των βαρβάρων είναι αυτό που απειλεί να μας κάνει βάρβαρους. Και το κακό που θα κάνουμε στον εαυτό μας θα ξεπερνά το κακό που φοβόμασταν αρχικά. Η ιστορία μάς το διδάσκει: το φάρμακο μπορεί να είναι χειρότερο από την αρρώστια". Τ. Τ.

• Αυτό είναι το πέμπτο βιβλίο του Νόρμαν Μάνεα που κυκλοφορεί στα ελληνικά. Ο κορυφαίος πεζογράφος της Ρουμανίας δεν θα λέγαμε ότι είχε στη χώρα μας την υποδοχή που του αξίζει. Ανήκει στη μεγάλη κεντροευρωπαϊκή πεζογραφική παράδοση που μόνο την τελευταία εικοσαετία άρχισε να προκαλεί το ενδιαφέρον των εκδοτών και του κοινού. Σπουδαίος στυλίστας, από τους πλέον ατμοσφαιρικούς σύγχρονους πεζογράφους, ακολουθώντας τα ίχνη του Κάφκα, του Μούζιλ, του Μπρούνο Σουλτς και του Χέρμαν Μπροχ δημιουργεί ένα μετα-εξπρεσιονιστικό έργο που διακρίνεται από βαθιά αίσθηση των πραγμάτων, ακαριαία ευαισθησία και ανεπανάληπτη ποιητικότητα. Η συλλογή τούτη των 15 διηγημάτων του είναι από τα αντιπροσωπευτικότερα βιβλία του.

• Ο Νόρμαν Μάνεα γνώρισε από πρώτο χέρι τον τρόμο και την αθλιότητα των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Η εμπειρία αυτή υπήρξε αποφασιστική για τη μετέπειτα ζωή του, όπως και άλλων συγγραφέων που τη γνώρισαν (σαν τον Πάουλ Τσέλαν ή τον Πίτερ ΛέβιΑπό τα μέσα της δεκαετίας του ΄60, ωστόσο, ενώ η νεολαία της Δύσης αμφισβητούσε ανοιχτά το σύστημα που είχε οικοδομηθεί μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το κομμουνιστικό στρατόπεδο βυθιζόταν σε μια περίοδο παρατεταμένης παρακμής. O Μάνεα είχε αρχίσει να εκδίδει τότε τα πρώτα βιβλία του και αμέσως διακρίθηκε ως μια από τις σημαντικότερες φωνές της ρουμανικής λογοτεχνίας. Η σύγκρουσή του με το καθεστώς του Τσαουσέσκου ήταν σχεδόν αναπόφευκτη, με αποτέλεσμα το 1986 να εγκαταλείψει τη Ρουμανία και να εγκατασταθεί στις ΗΠΑ όπου ζει ως σήμερα. Μετά την πτώση του Τσαουσέσκου τα βιβλία του άρχισαν να επανεκδίδονται στη Ρουμανία. Αλλά ο ίδιος, όπως είχε συγκρουστεί με το καθεστώς, δεν δίστασε και πάλι να δημοσιεύσει το 1991 ένα δοκίμιο για τον Μιρσέα Ελιάντ, λογοτεχνική δόξα της Ρουμανίας, ακροδεξιών ωστόσο πεποιθήσεων, δοκίμιο στο οποίο μιλούσε ανοιχτά για την υποστήριξη φασιστικών ομάδων εκ μέρους του Ελιάντ. Το κείμενο αυτό προκάλεσε σκάνδαλο στη Ρουμανία όπου μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος σε κάποιους κύκλους της κουλτούρας άρχισαν να εκδηλώνονται εθνικιστικές τάσεις. Χαρακτηριστική είναι μια δήλωσή του μερικά χρόνια αργότερα:«Το γιατί είσαι έτοιμος να πεθάνεις έχει αντικατασταθεί συχνά στις ημέρες μας από το γιατί είσαι έτοιμος να σκοτώσεις». Ο Μάνεα έχει επανειλημμένα προταθεί για το βραβείο Νομπέλ.

• Μια καταβύθιση στον σκοτεινό αμερικανικό Νότο αποτελεί αυτό το παρεξηγημένο μυθιστόρημα του Ουίλιαμ Φόκνερ. Παρεξηγημένο γιατί στην εποχή του ειπώθηκε ότι γράφτηκε για κερδοσκοπικούς λόγους, αλλά, ακόμη και αν ήταν έτσι, πρόκειται για ακόμη ένα αριστούργημα αυτού του δύσκολου αλλά και δύστροπου στη γραφή αμερικανού μυθιστοριογράφου. Πρόκειται για μια πινακοθήκη βρώμικων, βίαιων και κακών ανθρώπων που ζουν στις Νότιες Πολιτείες της Αμερικής, την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Οι κεντρικοί ήρωές του είναι ο Πάπαϊ, ένας περιθωριακός, λούμπεν μικρολωποδύτης που μπορεί να κάνει το κακό σε μια οποιαδήποτε στιγμή, ο δικηγόρος Χόρας Μπένμποου, μια φυσιογνωμία βγαλμένη από το νουάρ μυθιστόρημα, ηττοπαθής, μπλεγμένος στα προσωπικά του καθώς δυσκολεύεται να χωρίσει από τη γυναίκα του, και ο Λι Γκούντγουιν, λαθρέμπορος ποτών και μέλος διάφορων συμμοριών στο Μέμφις. Κεντρικό πρόσωπο που σαν γαϊτανάκι μπλέκονται γύρω της είναι η φοιτήτρια Τεμπλ Ντρέικ, κόρη δικαστή με αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, θύμα περίπλοκων καταστάσεων.

• Η όλη ιστορία μοιάζει άλλοτε με παρωδία και άλλοτε με τραγωδία. Οι περισσότεροι ήρωες συμπεριφέρονται σαν ζώα, οδηγούμενοι από τα ένστικτά τους, αγνοώντας τους νόμους της ανθρώπινης συμβίωσης. Ο κόσμος τους είναι απίστευτα σκληρός και οι ήρωες σκυλεύουν οποιαδήποτε αξία στέκεται εμπόδιο στο ορμέμφυτό τους. Η ζωή αυτών των αχρείων, όσο βρώμικη μοιάζει στον ρεαλισμό της, τόσο τραγική είναι σε εμάς που τη διαβάζουμε μέσα από την πένα του Φόκνερ.

• Ο συγγραφέας που μαζί με τον Τενεσί Γουίλιαμς μάς γνώρισε τη βαθιά ψυχή του ρατσιστικού Νότου γεννήθηκε στο Νιου Ολμπανι του Μισισιπή. O Φόκνερ, αν και αναγνωρισμένος συγγραφέας, κρατήθηκε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Τιμήθηκε το 1949 με το Βραβείο Νομπέλ, το 1955 με το Νational Βook Award και το Πούλιτζερ. Πέθανε από ανακοπή καρδιάς το 1962 στην αγαπημένη του πόλη Μισισίπι, αφήνοντας πίσω του ένα έργο που θα σημάδευε ανεξίτηλα την πεζογραφία του 20ού αιώνα.

• Αν κανείς ξεχώριζε τρία κορυφαία μυθιστορήματα που γράφτηκαν από αφροαμερικανούς συγγραφείς τον 20ό αιώνα, ένα από αυτά θα ήταν ο Αόρατος άνθρωποςτου Ραλφ Ελισον. Τα άλλα δύο θα ήταν ίσως τοΓέννημα θρέμμα του Ρίτσαρντ Ράιτ και τοΤραγούδι του Σόλομον της Τόνι Μόρισον. Με τη διαφορά όμως ότι το βιβλίο του Ελισον είναι το πλέον φιλόδοξο και κατά μία έννοια το λιγότερο «αφροαμερικανικό». Η έκδοσή του στα ελληνικά εκκρεμούσε για πολλά χρόνια. Και παρά το γεγονός ότι περιλαμβάνεται στα 100 καλύτερα μυθιστορήματα του καταλόγου της «Μodern Library» και στον αντίστοιχο του περιοδικού «Τime», μόλις τώρα βρίσκει τον δρόμο του στην ελληνική αγορά, πενήντα χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση στις ΗΠΑ. Εστω και αργά ωστόσο το αναγνωστικό κοινό της χώρας μας θα γνωρίσει ένα από τα μεγάλα αμερικανικά μυθιστορήματα του προηγούμενου αιώνα.

• Ο κομίστας Θανάσης Πέτρου και ο σεναριογράφος Δημήτρης Βανέλλης καταπιάστηκαν να παρουσιάσουν εννέα από τα πιο χαρακτηριστικά διηγήματα του Δημοσθένη Βουτυρά. Και η αρχή έγινε με το «Παραρλάμα», μια λέξη - φόβητρο που ένας απελπισμένος γράφει στον τοίχο του εργοστασίου όπου δουλεύει. Κανένας δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει η λέξη, με αποτέλεσμα να αναπτύσσεται σαν κυκλώνας ένα κλίμα φόβου. Το ίδιο κλίμα φόβου κυριαρχεί στα περισσότερα διηγήματα: το τραγούδι του κρεμασμένου, το οποίο όποιος το τραγουδάει καταστρέφεται, ο χωρικός που τρώει την ανθρωπόμορφη τραγοκεφαλή και μετατρέπεται βαθμιαία σε τράγο, οι χρυσοθήρες που αναζητούν τον χαμένο θησαυρό και αλληλοσκοτώνονται χωρίς όφελος αφήνοντας κρυμμένο το μυστικό, για να αλληλοεξοντωθούν και οι επόμενοι φιλόδοξοι τυχοδιώκτες κτλ. Οι ήρωες είναι βαθιά ταραγμένα άτομα, πράγμα που αποδίδεται εξαίρετα από τα σκίτσα και από τα χρώματα που κρατούν την ώχρα των παλαιών καιρών για να υποβάλλουν τη σκληρή προσωπικότητα των πρωταγωνιστών.

Η πρώτη λέξηΒασίλης Αλεξάκης

εκδόσεις Εξάντας 2011, Σελ. 424, ευρώ22,00• Ο Μιλτιάδης, καθηγητής της συγκριτικής φιλολογίας στο Παρίσι,

θα ήθελε πολύ να μάθει, πριν το θάνατό του, ποια ήταν η πρώτη λέξη που ξεστόμισε ο άνθρωπος. «Έτσι θα φύγω πιο ήσυχος», λέει. Δυστυχώς πεθαίνει πριν προλάβει να την ανακαλύ-ψει. Την ημέρα της κηδείας του η αδελφή του τού υπόσχεται να λύσει το αίνιγμα για λογαριασμό του. Θα συναντήσει επιστήμονες κάθε λογής, που θα της μιλήσουν για τον ανθρώπινο εγκέφαλο, τη γλώσσα των βρεφών, τους χιμπατζήδες και τους Homo sapiens, τον Δαρβίνο και τους δημιουργιστές, τον Φρόιντ και το πείραμα του φαραώ Ψαμμήτιχου. Επίσης, θα διασταυρωθεί με μια σειρά χαρακτήρες, οι οποίοι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα φωτίσουν κάποια πτυχή του μυστηρίου της ανθρώπινης επικοινωνίας, χαρίζοντας στην ίδια πλήθος νέες γνώσεις και εμπειρίες.

• Θα προχωρήσει την έρευνά της μέχρι το τέλος, γιατί αυτή η υπόσχεση είναι από αυτές που δεν μπορεί να μην κρατήσει κανείς. Ξέρει καλά ότι ο αδελφός της περιμένει μια απάντηση. Θα τα καταφέρει άραγε να του τη δώσει;

Το δέρμασυγγραφέας: Κούρτσιο Μαλλαπάρτε

εκδόσεις : ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2011, σελ.446, 17,70ευρώ• Γραμμένο αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, Το

δέρμα έγινε το εμβληματικό αριστούργημα που καθιέρωσε τον Κούρτσιο Μαλαπάρτε ως έναν από τους σύγχρονους κλασικούς. Με πρωταγωνιστές τους ανθρώπους της Νάπολης, λαό ταλαιπωρημένο από τα δεινά του πολέμου, πεινασμένο, θρησκόληπτο, εκπορνευμένο, που παλεύει με έναν σχεδόν ποιητικό τρόπο να επιβιώσει, ο Μαλαπάρτε στηλιτεύει για άλλη μια φορά τα ήθη της εποχής, ασκεί δριμεία κριτική σε υψηλούς κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες, φωτίζει με ειρωνεία και χιούμορ τη διαφορά ανάμεσα στους ελευθερωτές Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους, και συνοψίζει τα δεινά των συρράξεων και του φασισμού – την απώλεια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ίδιας της ανθρώπινης ιδιότητας.

• «Το δέρμα μας , ετούτο το καταραμένο τομάρι. Εσάς ούτε που σας περνάει από το νου για πόσα είναι ικανός ένας άνθρωπος, για τι ηρωισμούς και για τι ατιμίες είναι ικανός, προκειμένου να σώσει το τομάρι του. Ετούτο, ετούτο το σιχαμερό πετσί, βλέπετε;»…

Εμμονή συγγραφέας: Ρουθ Ρέντελ

εκδόσεις:ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2011, σελ.384, 16,60ευρώ• Ο επιθεωρητής Γουέξφορντ το είχε πάρει σχεδόν απόφαση· δεν

θα ξαναέβλεπε την κοντή μυώδη φιγούρα του Έρικ Τάργκο. Αλλά να που ξαναεμφανίστηκε στο Κίνγκσμαρκχαμ, στην έδρα του επιθεωρητή, με το ίδιο αλαζονικό στιλ και το ίδιο κορδωτό περπάτημα. Τα φαντάσματα του παρελθόντος ξυπνούν, και ο Γουέξφορντ θα αναγκαστεί να τα αντιμετωπίσει: Πριν χρόνια, όταν ήταν ακόμη νεαρός αξιωματικός, μια γυναίκα βρίσκεται στραγγαλισμένη στην κρεβατοκάμαρά της. Δεν περνά πολύς καιρός και άλλη μια γυναίκα εντοπίζεται νεκρή. Έχει δολοφονηθεί με τον ίδιο τρόπο. Οι υποθέσεις αυτές μένουν ανεξιχνίαστες, αν και το ένστικτο του επιθεωρητή τον οδηγεί στον Έρικ Τάργκο – έναν ψυχοπαθή που θα σκοτώσει ξανά. Με αφορμή την επίλυση μιας καινούργιας υπόθεσης, ο γηραιός επιθεωρητής ανατρέχει στο ξεκίνημα της καριέρας του και στον έρωτά του με τη γυναίκα που έμελλε να γίνει σύζυγός του για να ανακαλύψει πως το παρελθόν είναι ένα στοιχειωμένο μέρος που αφήνει ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στο παρόν.

Ο καιρός της μάγισσας (νουάρ μυθιστόρημα)συγγρ.: Arni Thorarinsson μτφρ.: Χαρά Κατσέλα

εκδόσεις Πόλις, σ. 479, 20,10 ευρώ• Ο Αρνι Θοράρινσον γράφει ένα μυθιστόρημα που

αναδεικνύει τα κοινωνικά προβλήματα τα οποία ταλανίζουν τη χώρα του, το αντίτιμο που πληρώνουν οι συμπολίτες του, και δεν είναι οι μόνοι, για τα ανέμελα χρόνια του παρελθόντος. Η κατάκτηση να κερδίζουμε εύκολα και γρήγορα και η σχετική οικονομική άνεση απομάκρυναν το άτομο από αξίες και όρια. Ο συγγραφέας μιλάει για δυσάρεστα πράγματα με χιούμορ, αν και μερικές φορές τα σχόλιά του γίνονται εξυπνακίστικα, και ανασύρει αγγλικά ποπ και ροκ τραγούδια που σημάδεψαν προηγούμενες δεκαετίες. Ο Θοράρινσον, μολονότι είναι λιγότερο σκοτεινός από τον συμπατριώτη του Ιντρίντασον και λιγότερο μυστηριώδης από τον Νορβηγό Στάλεσεν και τον Σουηδό Λάρσον, μπορεί εξίσου να σταθεί δίπλα τους.

Το δεύτερο φύλοσυγγρ.: Σιμόν ντε Μποβουάρ μτφρ.: Τζένη Κωνσταντίνου

εκδόσεις Μεταίχμιο, σ. 989 44,21 ευρώ• Οταν η Σιμόν ντε Μποβουάρ γράφει στο Δεύτερο φύλο «δεν

γεννιέται κανείς γυναίκα, γίνεται», κομίζει το παράδοξο στη συζήτηση περί φύλου και σεξουαλικότητας που μόλις και είχε ανοίξει. Πώς γίνεσαι αυτό που δεν είσαι; Τι είναι το φύλο; Πώς διαμορφώνεται; Από ποιον; Σε ποιον χρόνο; Για την Μποβουάρ η γυναίκα ήταν το α-δύνατο φύλο, μια ταυτότητα δίχως υπόσταση, μια πολιτισμική μεταβλητότητα που εγγράφεται ως αυτό το Αλλο της αντρικής ηδονής. Το σώμα για την Μποβουάρ είναι ένας βουβός τόπος που ανακτά τον έλλογο χαρακτήρα του από το νόημα που του παρέχει το κοινωνικό φύλο, ο πολιτισμικός κανόνας. Αυτή η διάκριση του βιολογικού με το κοινωνικό φύλο διαθέτει τα έμφυλα σώματα σε μια πολυσημία που ξεπερνά τον φαινομενικό τους δυϊσμό. Είναι αυτό το γίγνεσθαι του φύλου, αυτή η κατασκευή της σεξουαλικότητας, η απομάκρυνσή της από το καταγωγικό, βιολογικό της ίχνος, αυτή η αποφυσικοποίησή της εν τέλει.

Το κοιμητήριο της Πράγαςσυγγρ. ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΕΚΟ, μτφρ: Εφη Καλλιφατίδη

εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ 2011, ευρώ 19,90• Στη διάρκεια του 19ου αιώνα, ανάµεσα στο Τορίνο, το Παλέρµο και το

Παρίσι, συναντάµε µια υστερική σατανίστρια, έναν αβά που πεθαίνει δύο φορές, µερικά πτώµατα µέσα σ’ έναν υπόνοµο του Παρισιού, έναν Γαριβαλδίνο που ονοµάζεται Ιππόλυτος Νιέβο και χάθηκε στη θάλασσα κοντά στο Στρόµπολι, το ψεύτικο bordereau του Ντρέιφους για τη γερµανική πρεσβεία, τη σταδιακή µεγέθυνση του πλαστογραφήµατος που έγινε γνωστό ως Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, το οποίο θα εµπνεύσει στον Χίτλερ τα στρατόπεδα εξόντωσης, Ιησουίτες που δολοπλοκούν εναντίον των Μασόνων, Μασόνους, Καρµπονάρους και Ματσινιανούς που στραγγαλίζουν τους παπάδες µε τα έντερά τους, έναν Γαριβάλδη αρθριτικό και στραβοκάνη, τα σχέδια των Μυστικών Υπηρεσιών του Πιεµόντε, της Γαλλίας, της Πρωσίας και της Ρωσίας, τις σφαγές στο Παρίσι της Κοµούνας, όπου ο κόσµος τρώει τα ποντίκια, αηδιαστικά και ρυπαρά στέκια εγκληµατιών οι οποίοι, ανάµεσα στους ατµούς απ’ το αψέντι, καταστρώνουν εκρήξεις κι εξεγέρσεις στις πλατείες, ψεύτικες γενειάδες, ψεύτικους συµβολαιογράφους, ψεύτικες διαθήκες, διαβολικές αδελφότητες και µαύρες λειτουργίες. Σχεδόν τριάντα χρόνια µετά Το όνοµα του Ρόδου!

Ο υποβολέας (αστυνομικό)συγγρ.: Ντονάτο Καρίζι μτφρ.: Εφη Καλλιφατίδη

εκδόσεις Ωκεανίδα, σ. 633, 22 ευρώ• Το στόρι αναφέρεται στις προσπάθειες ενός εγκληματολόγου και

μιας γυναίκας αστυνομικού να εξιχνιάσουν από κοινού μια υπόθεση εξαφάνισης παιδιών. Ιθύνων νους των εξαφανίσεων, ο κρατούμενος RK-357/9, ένας μανιακός της υγιεινής, ο οποίος δεν θέλει να αφήνει σωματικά ίχνη και αποτελεί αυτό που στην εγκληματολογία ονομάζεται «υποβολέας».

• Με γραφή σχεδόν κινηματογραφική, γρήγορους ρυθμούς και εναλλαγές εικόνων, διαρκείς ανατροπές και το στοιχείο του σασπένς στην αποθέωσή του, ο Καρίζι πλάθει έναν εφιαλτικό κόσμο, στον οποίο η ανθρώπινη ψυχή ξεσκεπάζει όλο της το σκότος. «Το σκοτάδι μάς προσκαλεί, μας μαγεύει με τον ίλιγγό του· και είναι δύσκολο να αντισταθείς στον πειρασμό», λέει η ηρωίδα αστυνομικός που, υποτίθεται, ανήκει στην πλευρά των «καλών», αφού έχει αναλάβει να σώζει χαμένα παιδιά. Οι καλοί και οι κακοί, οι υγιείς και οι διεστραμμένοι, οι υπηρέτες του νόμου και οι παραβάτες του, όλοι έχουν μερίδιο στη σκοτεινή πλευρά.

Τρεις Ταλαίπωροι Τίγρειςσυγγρ.:Ινφάντε Γκιγιέρμο Καμπρέρα μτφρ: Ρούβαλης Γιώργος

εκδ. ΤΟΠΟΣ 2009 , ευρώ 26, σελ. 472 • Οι "Τρεις ταλαίπωροι τίγρεις", το αριστούργημα του πιο διάσημου διεθνώς

κουβανού συγγραφέα, μεταφράζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά. Πρόκειται για μοντερνιστικό, πολυφωνικό μυθιστόρημα, με εμφανείς επιρροές από τον Λόρενς Στερν (Tristram Shandy) έως τον Τζέιμς Τζόις (Ulysses) και ανατρεπτικά γλωσσικά παιχνίδια, που εμπνέεται από τη ζωή των λαϊκών και των μικροαστικών στρωμάτων της Αβάνας στην προεπαναστατική Κούβα. Ο Ινφάντε διηγείται με δηλητηριώδες χιούμορ τις καθημερινές περιπέτειες τριών "σωματοφυλάκων", που -όπως κι εκείνοι του Αλέξανδρου Δουμά- είναι τέσσερις: ένας συγγραφέας, ο Σιλβέστρε, ένας παρουσιαστής της τηλεόρασης, ο Αρσένιο Κουέ, ένας μουσικός, ο Εριμπό, κι ένας φωτογράφος των αστέρων της νυχτερινής ζωής, ο Κόντακ. Το παράδοξο στο οποίο στηρίζεται το βιβλίο: οι φίλοι αδυνατούν να συζητήσουν σοβαρά για οτιδήποτε. Η παραμικρή τους απόπειρα να πετύχουν κάτι τέτοιο καταλήγει μονίμως στο αστείο, δημιουργώντας συνεχώς απρόβλεπτες καταστάσεις. Το βιβλίο αυτό το οποίο αποτελεί μεταξύ άλλων μία από τις ωραιότερες περιγραφές της Αβάνας και της κουβανέζικης κουλτούρας που έχουν γραφτεί ποτέ, γυρίστηκε ταινία το 1968 από τον Χιλιανό σκηνοθέτη Raoul Ruiz (θεωρείται μάλιστα η καλύτερη ταινία του χιλιανού κινηματογράφου) και πιο πρόσφατα, το 2006, από τον Άντι Γκαρσία με πρωταγωνιστή τον Ντάστιν Χόφμαν (τίτλος: "Lost City").

Ο Λεμούριος (Αστυνομικό μυθιστόρημα)Συγγραφέας: Banville John Μεταφραστής: Φακίνου Μαρία

εκδόσεις: ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ 2011 ,σελ. 137, τιμή 10 ευρώ

• Με το ψευδώνυμο Μπέντζαμιν Μπλακ ο Ιρλανδός Τζον Μπάνβιλ υπογράφει το τρίτο του βιβλίο μυστηρίου, μια στυλάτη ιστορία γεμάτη μυστικά, ψέματα, εκβιασμούς και φόνους, που εκτυλίσσεται στην καρδιά της Νέας Υόρκης.

• Τον Τζων Γκλας, τον κεντρικό ήρωα του Μπέντζαμιν Μπλακ στο τρίτο κατά σειρά βιβλίο μυστηρίου που έχει γράψει, τον έχει δημιουργήσει στην ουσία ο σπουδαιότερος ίσως συγγραφέας που γράφει αυτή τη στιγμή στα αγγλικά- τουλάχιστον στην Ευρώπη. Πρόκειται για τον Ιρλανδό Τζων Μπάνβιλ, που από το 2006 άρχισε να εκδίδει αστυνομικά μυθιστορήματα με ψευδώνυμο, μπολιάζοντας έτσι το συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος με το απαράμιλλο στυλ του.

Omega minorσυγγρ.:Πάουλ Βεράχεν μτφρ.: Μπαλτά Ινώ εκδ: ΠΟΛΙΣ 2011, Σελίδες: 830, ευρώ :26,00

• Φανταστείτε ένα μυθιστόρημα στο οποίο ο συγγραφέας του θέλει να συμπεριλάβει όσα καθόρισαν τη φυσιογνωμία του 20ού αιώνα: τις μεγάλες ιδέες, τις ακόμη μεγαλύτερες επιστημονικές ανακαλύψεις, την οργανωμένη βία και την απίστευτη βαρβαρότητα. Θα μπορούσε άραγε να γραφτεί ένα τέτοιο βιβλίο; Ο Βέλγος (Φλαμανδός) Πάουλ Βεράχεν, καθηγητής Γνωστικής Ψυχολογίας στο Georgia Ιnstitute of Τechnology των ΗΠΑ, θέλησε να αποδείξει ότι μπορεί και μας έδωσε ένα από τα προκλητικότερα μυθιστορήματα της τελευταίας εικοσαετίας, μια τερατώδη αφήγηση 830 σελίδων όπου παρελαύνουν φανταστικά και πραγματικά πρόσωπα σε ένα «χρονικό αλληλεπίδρασης μεταξύ σάρκας και χρόνου», στην οποία ο αφηγητής καλείται να αποδείξει πως «η Ιστορία είναι το ψέμα που λέει το παρόν για να δώσει νόημα στο παρελθόν».

• Πρόκειται για ένα από τα ποιητικότερα και σκληρότερα μυθιστορήματα της τελευταίας εικοσαετίας. Δεν σ΄ ενοχλούν ούτε οι υπερβολές ούτε οι ουκ ολίγες πορνογραφικές σελίδες του. Όχι μόνο εξαιτίας της απαράμιλλης περιγραφικής τους δύναμης αλλά και- κυρίως- γιατί η πορνογραφία αποτελεί συστατικό γνώρισμα ενός από τα βασικά θέματα που αναπτύσσονται στην αφήγηση: του γερμανικού φασισμού.

• Δύο είναι οι κύριοι χαρακτήρες του μυθιστορήματος: ο νεαρός μεταπτυχιακός φοιτητής της Φυσικής Πάουλ Αντερμανς και ο Γιόζεφ ντε Χερ, ένας υπερήλικος εβραίος που έχει επιζήσει του Ολοκαυτώματος. Συναντώνται σε κάποιο νοσοκομείο του Βερολίνου το 1995, όπου έχει μεταφερθεί ο Αντερμανς, ο οποίος έχει τραυματιστεί σε συμπλοκή με συμμορία νεοναζιστών. Ο Ντε Χερ βρίσκεται εκεί έπειτα από μια απόπειρα αυτοκτονίας.

Η φόνισσαΑλ.Παπαδιαμάντης

εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2011, 11 ευρώ• Σκληρόδετη έκδοση

Φωτογραφική ανατύπωση της πρώτης έκδοσης της Φόνισσας με προλογικό σημείωμα του Κώστα Ακρίβου. Σήμερα, σε μια εποχή όπου η φύση, η τόσο εγκωμιασμένη από τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, έχει εγκαταλείψει τον άνθρωπο στο έλεος της μοναξιάς και της αυτοκαταστροφικής του μανίας, όπου η ζωή δεν είναι πια μοναδική και αναντικατάστατη, ο δε θάνατος έχει ευτελιστεί, η Φόνισσα είναι μια κιβωτός, από τις ελάχιστες που έχουν απομείνει, για να μπορέσει ο άνθρωπος να παρηγορηθεί και να ξαναθυμηθεί την πραγματική αξία και τον αληθινό του προορισμό: την πραγμάτωση της αγάπης. Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, όπως και ο ισοϋψής του Γεώργιος Βιζυηνός, δεν δίστασε να βάψει τα συγγραφικά του χέρια με τα πιο άνομα και ανόσια αίματα. Και πράττοντάς το, άνοιξε εσαεί τις πύλες του αναγνωστικού παραδείσου.