Θ Ελλάδα από τθν Β ςυνταγματικι επανάςταςθ (1862-1864) ωσ τουσ

Βαλκανικοφσ πολζμουσ (1912-1913)

Σον Οκτώβριο του 1862, φςτερα από το ξζςπαςμα επανάςταςθσ ςτθν Ακινα και αλλοφ, ο πολυμίςθτοσ για τον αυταρχιςμό του Όκωνασ κακαιρείται και

εξορίηεται από τθ χϊρα.

Σθν διακυβζρνθςθ τθσ χϊρασ αναλαμβάνει προςωρινά θ τριανδρία Μπενιηζλου Ροφφου – Δθμιτριου Βοφλγαρθ – Κων/νου Κανάρθ.

Αρχζσ Δεκζμβρθ 1862 ςυνζρχεται ςτο κτιριο τθσ παλιάσ Βουλισ - φςτερα από εκλογζσ που είχαν διενεργθκεί τον προθγοφμενο μινα - θ Β Συντακτικι

Εκνοςυνζλευςθ, προκειμζνου να ςυντάξει νζο ςφνταγμα. Οι εργαςίεσ τθσ κα διαρκζςουν δφο χρόνια και κα οδθγιςουν ςτο Σφνταγμα του 1864, το οποίο κζςπιςε

τθν βαςιλευομζνη δημοκρατία και τθν λαϊκή κυριαρχία.

Οι δφο βαςικοί αντίπαλοι μζςα ςτθν Εκνοςυνζλευςθ ιταν ο Κων/νοσ Κανάρθσ (αρχθγόσ των «Ορεινών») και ο Δθμιτριοσ Βοφλγαρθσ (θγζτθσ των «Πεδινών»). Ο πρϊτοσ, ςυνεχίηοντασ τθν

παράδοςθ του αλλοτινοφ «αγγλικοφ κόμματοσ» του Μαυροκορδάτου, εξζφραηε περιςςότερο τθν επιχειρθματικι αςτικι τάξθ (εφοπλιςτζσ, τραπεηίτεσ κλπ.), τθ ςτιγμι που ο δεφτεροσ, ςτα χνάρια του

«γαλλικοφ» (Κωλζττθ), απευκυνόταν κυρίωσ ςτο λαό, τουσ δθμοςίουσ υπαλλιλουσ και το ςτρατό.

Κων/νοσ Κανάρθσ

Σθν άνοιξθ του 1863 ζφταςε ςτθν Ελλάδα ο νζοσ τθσ βαςιλιάσ, ο Δανόσ Γεώργιοσ Α Γλφξμπουργκ, γενάρχθσ τθσ ομϊνυμθσ δυναςτείασ που κυβζρνθςε τθν Ελλάδα ωσ ςτα

1974, οπότε καταργικθκε θ βαςιλεία (με δθμοψιφιςμα). Μαηί του ζφερε «προίκα» ζνα (ακόμα) δάνειο και τα Επτάνθςα, που προςαρτικθκαν ςτθν Ελλάδα.

Θ ςφηυγόσ του Γεωργίου Α, Όλγα.

Το επόμενο διάςτθμα και ωσ το 1881 κυριάρχθςε ςτθν πολιτικι

ςκθνι ο Αλζξανδροσ Κουμουνδοφροσ. Λίγο πριν τθν

αποχώρθςι του, ςτα 1881, πιραμε τθ Θεςςαλία (με ςυνκικθ). Υπιρξε

ζνασ εκ των θγετών τθσ Β ςυνταγματικισ επανάςταςθσ του

1862-1864.

Διάδοχοσ του Κουμουνδοφρου ςτθν πρωκυπουργία τθσ χϊρασ ιταν ο

Χαρίλαοσ Τρικοφπθσ (πρωκ. 1881 –1893). Σο άςτρο του ανζτειλε ςτα

1875, ζπειτα από τθ δθμοςίευςθ ςε ακθναϊκι εφθμερίδα του διάςθμου

πλζον άρκρου του «Τισ πταίει;» *ενν. για τθν πολιτικι κακοδαιμονία τθσ χϊρασ+. Ο Σρικοφπθσ κατθγοροφςε τον βαςιλιά για

τισ αυκαίρετεσ παρεμβάςεισ του ςτθν πολιτικι ηωι τθσ χϊρασ. Κατά τθν άποψι

του οι παρεμβάςεισ αυτζσ κα ςταματοφςαν μόνο αν ο βαςιλιάσ

δεςμευόταν πωσ κα όριηε αποκλειςτικά κυβερνιςεισ που κα ζχαιραν τθσ δεδθλωμζνθσ εμπιςτοςφνθσ τθσ

πλειοψθφίασ των βουλευτϊν. Ήταν θ περίφθμθ «αρχι τθσ

δεδθλωμζνθσ», που ζγινε αμζςωσ δεκτι οδθγϊντασ ςταδιακά ςτον ςθμερινό –

αγγλικοφ τφπου – δικομματιςμό.

Στόχοσ του Χ. Τρικοφπθ ιταν ο εκςυγχρονιςμόσ τθσ χώρασ και θ βιομθχανικι τθσ ανάπτυξθ. Για τον λόγο αυτό ζδωςε ζμφαςθ, μεταξφ άλλων, ςτθν βελτίωςθ των ςυγκοινωνιακών υποδομών. Από τα πιο γνωςτά ζργα του θ χάραξθ του πρώτου

ςιδθροδρομικοφ δικτφου και θ διάνοιξθ του Ιςκμοφ τθσ Κορίνκου ςτα 1893.

Προκειμζνου να προςελκφςει το ενδιαφζρον των παροικιακϊν μασ Κροίςων, ϊςτε να ζρκουν να επενδφςουν ςτθν Ελλάδα, ο Σρικοφπθσ, μζςα ςε όλα τα άλλα, τουσ ζκανε και ζνα «δϊρο»:

τα τςιφλίκια τθσ Θεςςαλίασ. Οι Ζλλθνεσ παροικιακοί, μετά τθν αποχϊρθςθ των Σοφρκων (1881 κ.εξ.), εξαγόραςαν αυτζσ τισ εκτάςεισ διατθρώντασ το κολλθγικό κακεςτώσ, παρά τισ

διαμαρτυρίεσ των αγροτϊν, με τθ ςτιριξθ του Τρικοφπθ.

Σο αρχοντικό του Παναγι Χαροκόπου ςτθ Λάριςα, που κατείχε 80.000 ςτρζμματα.

Όμωσ θ πολυπόκθτθ εκβιομθχάνιςθ δεν ιρκε και θ Ελλάδα βυκίςτθκε ςτα χρζθ

από τα εξωτερικά δάνεια που είχε ςυνάψει ο Σρικοφπθσ για να υλοποιιςει τα δθμόςια ζργα του. τα 1893 επιλκε

θ μοιραία πτϊχευςθ, που αποτυπϊκθκε ςτθν μνθμειϊδθ φράςθ του Σρικοφπθ

«Δυςτυχώσ επτωχεφςαμεν».

Δφο χρόνια αργότερα ο Σρικοφπθσ αποχϊρθςε θττθμζνοσ από τθν πολιτικι

ηωι, για να πεκάνει λίγο αργότερα, όπωσ είχε ςυμβεί ςτα 1881 και με τον προκάτοχό του, Αλζξανδρο

Κουμουνδοφρο.

Θεόδωροσ

Δθλιγιάννθσ, αντίπαλοσ του

Χαρ. Σρικοφπθ, με τον οποίο

εναλλαςςόταν ςτθν εξουςία.

Ήταν πρωκυπουργόσ τθν

εποχι των πρώτων

Ολυμπιακών αγώνων του

1896 και του ατυχοφσ

ελλθνο-τουρκικοφ πολζμου

του 1897, ο οποίοσ οδιγθςε

ςτθ δεφτερθ χρεωκοπία τθσ

Ελλάδασ και τθν επιβολι

Διεκνοφσ Οικονομικοφ

Ελζγχου, ενεργοφ ωσ τα 1947!

Αλζξανδροσ Ηαϊμθσ, ο πρωκυπουργόσ που

υπζγραψε τθν επιβολι του ΔΟΕ.

Διάδοχοσ του Σρικοφπθ ςτθν θγεςία του «Πζμπτου Κόμματοσ», όπωσ

λεγόταν, ιταν ο Κερκυραίοσ Γεώργιοσ Θεοτόκθσ. τα κυριότερα ζργα του

ςυγκαταλζγονται ο εκςυγχρονιςμόσ του ςτρατοφ - που βάφτθκε για πρϊτθ

φορά ςτο χακί εγκαταλείποντασ τθν πατροπαράδοτθ φουςτανζλα – και θ

αγορά του περίφθμου κωρθκτοφ Αβζρωφ, με δωρεά του ομϊνυμου

αιγυπτιϊτθ Ζλλθνα.

Θ δολοφονία του Θεόδωρου Δθλιγιάννθ από ζναν χαρτοπαίκτθ, ζξω από τθν παλιά βουλι, ςτα 1905.

Θ Ακινα φωτογραφθμζνθ από τον Λυκαβθττό κάπου ςτα 1880-1890.

Εξάρχεια, β μιςό 19ου αιώνα.

Αςτεροςκοπείο και Άρειοσ Πάγοσ φωτογραφθμζνα από τθν Ακρόπολθ. Πίςω δεξιά θ περιοχι του ςθμερινοφ Θθςείου.

Αριςτερά ςκίτςο τυπικοφ κουτςαβάκθ του Θθςείου και δεξιά ο κρυλικόσ Μπαϊρακτάρθσ, ο απθνισ διώκτθσ τουσ.

Κλζφτεσ των αρχών του 20οφ αιώνα

Ο κρυλικόσ Γιαγκοφλασ, ο «βαςιλεφσ των ορζων» όπωσ

αυτο-αποκαλοφνταν.

Ο ξακουςτόσ λιςταρχοσ Νταβζλθσ (1830-1856) και θ ςυμμορία του. Πολλοί μφκοι πλζχτθκαν γι’ αυτόν, ακόμα και πωσ ιταν εραςτισ τθσ δοφκιςςασ τθσ Πλακεντίασ. Ζνδειξθ κι αυτό τθσ γοθτείασ που αςκοφςαν ακόμθ τότε οι οπλοφόροι λθςτζσ ςτον άοπλο και άκαπνο λαό.

Κίνθμα ςτο Γουδί, 15 Αυγοφςτου 1909

Ο λαόσ ςτθρίηει τουσ Γουδιώτεσ ςτρατιωτικοφσ. Ηωγραφικι αναπαράςταςθ του ςυλλαλθτθρίου του Σεπτζμβρθ 1909.

Αναπαράςταςθ του κινιματοσ των Νεοτοφρκων, το οποίο εκδθλώκθκε ςτα 1908 εμπνζοντασ πικανόν τον επόμενο χρόνο και τουσ δικοφσ μασ ςτρατιωτικοφσ ςτο Γουδί.

Βενιηζλοσ και Κεμάλ: οι δφο πολιτικοί που ξεπιδθςαν μζςα από τα εκςυγχρονιςτικά κινιματα των θμερών τουσ ςυμβάλλοντασ τα μζγιςτα ςτθν κοινωνικι αναμόρφωςθ και εκνικι ολοκλιρωςθ των κρατών τουσ.

Φφςεισ παρόμοιεσ, κζςεισ αντικετικζσ…