Ἠλεκτρονικὸ Παράρτημα τοῦ ὁμωνύμου τριμηνιαίου περιοδικοῦ

Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία

Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΟΙ ΤΗΣ- 1

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 22 Δεκεμβρίου

2013

Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΟΙ ΤΗΣ [Α´]

ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ

. Ἡ Δεσποτικὴ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων, ὅπως ὅλες οἱ ἑορτὲς

τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως καὶ ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, πολεμεῖται

σφοδρότατα ἀπὸ διάφορους ἐχθροὺς τῆς ἀληθείας. Στὴν παροῦσα μελέτη θὰ

δοῦμε ὁρισμένους τρόπους μὲ τοὺς ὁποίους διάφοροι ἀντίχριστοι μάχονται τὴν

ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων.

Η ΔΗΘΕΝ ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΤΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΩΝ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΙ ΛΟΥΚΑ

. Οἱ ἄθεοι (Μαρξιστές, ψευτοσκεπτικιστές, Νέο-Παγανιστές),

ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ Καινὴ Διαθήκη ἀντιφάσκει ὡς πρὸς τὸν χρόνο τῆς γέννησης

τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἐπιχειρηματολογία τους ἔχει σὲ γενικὲς γραμμὲς ὡς ἑξῆς :

«Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρώδου τοῦ

βασιλέως» (Ματθαῖος 2:1)

«Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρώδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾽ ὄναρ φαίνεται

τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα

αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ· τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ

παιδίου. ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἦλθεν εἰς

γῆν Ἰσραήλ. ἀκούσας δὲ ὅτι Ἀρχέλαος βασιλεύει ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας

ἀντὶ Ἡρώδου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἐφοβήθη ἐκεῖ ἀπελθεῖν» (Ματθαῖος 2:19-22)

. Σύμφωνα μὲ τὸν Εὐαγγελιστὴ Ματθαῖο ὁ Ἰησοῦς γεννήθηκε

«ἐν ἡμέραις Ἡρώδου τοῦ βασιλέως» τοῦ πατρὸς τοῦ Ἀρχελάου, ὁ ὁποῖος

Ἀρχέλαος μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Ἡρώδη, τὸν διαδέχθηκε στὴν διακυβέρνηση τῆς

Ἰουδαίας. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ ἀναφερόμενος βασιλεὺς Ἡρώδης εἶναι ὁ Ἡρώδης

ὁ ἐπονομαζόμενος Μέγας! ( Σημ : Μὲ τὸ ὄνομα Ἡρώδης ὑπάρχουν στὴν Ἱστορία

τῆς Παλαιστίνης περισσότεροι τοῦ ἑνὸς βασιλεῖς). Ὁ Ματθαῖος λοιπὸν μὲ τὶς

πληροφορίες ποὺ μᾶς δίνει, ξεκαθαρίζει γιὰ ποῖον Ἡρώδη πρόκειται. Πρόκειται

γιὰ τὸν Ἡρώδη τὸν Μέγα πατέρα τοῦ Ἀρχελάου.

. «Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐξῆλθε δόγμα παρὰ Καίσαρος

Αὐγούστου ἀπογράφεσθαι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην. Αὕτη ἡ ἀπογραφὴ πρώτη

ἐγένετο ἡγεμονεύοντος τῆς Συρίας Κυρηνίου. καὶ ἐπορεύοντο πάντες

ἀπογράφεσθαι, ἕκαστος εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. ἀνέβη δὲ καὶ Ἰωσὴφ ἀπὸ τῆς

Γαλιλαίας ἐκ πόλεως Ναζαρὲτ εἰς τὴν Ἰουδαίαν εἰς πόλιν Δαυΐδ, ἥτις καλεῖται

Βηθλεέμ, διὰ τὸ εἶναι αὐτὸν ἐξ οἴκου καὶ πατριᾶς Δαυΐδ, ἀπογράψασθαι σὺν

Μαριὰμ τῇ μεμνηστευμένῃ αὐτῷ γυναικί, οὔσῃ ἐγκύῳ. ἐγένετο δὲ ἐν τῷ εἶναι

αὐτοὺς ἐκεῖ ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ τεκεῖν αὐτήν, καὶ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς

τὸν πρωτότοκον» (Λουκᾶς 2: 1- 7)

«ἀνέστη Ἰούδας ὁ Γαλιλαῖος ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς ἀπογραφῆς καὶ ἀπέστησε λαὸν

ἱκανὸν ὀπίσω αὐτοῦ· κἀκεῖνος ἀπώλετο, καὶ πάντες ὅσοι ἐπείθοντο αὐτῳ

διεσκορπίσθησαν» (Πράξεις 5:37)

. Σύμφωνα μὲ τὸν Εὐαγγελιστὴ Λουκᾶ, (συγραφέα τοῦ Κατὰ

Λουκᾶν Εὐαγγελίου καὶ τῶν Πράξεων), ὁ Ἰησοῦς γεννήθηκε κατὰ τὴν διάρκεια

ἀπογραφῆς ποὺ ἔλαβε χώρα τὴν περίοδο ποὺ ἡγεμόνευε τὴν Συρία ὁ Κυρήνιος.

Ἐπίσης σύμφωνα μὲ τὸν Λουκᾶ κατὰ τὴν διάρκεια ἀπογραφῆς ξέσπασε ἡ

ἐπανάσταση τοῦ Ἰούδα τοῦ Γαλιλαίου.

. Ἀπὸ τὴν Ἱστορία γνωρίζουμε ὅτι ὁ Ἰούδας ὁ Γαλιλαῖος πράγματι

ἐπαναστάτησε κατὰ τὴν διάρκεια ἀπογραφῆς στὰ χρόνια ποὺ ἡγεμόνευε τὴν

Συρία ὁ Κυρήνιος καὶ συγκεκριμένα ἡ ἐπανάσταση αὐτὴ τοῦ Ἰούδα καθὼς καὶ ἡ

ἀπογραφὴ ποὺ ἀναφέρονται στὶς Πράξεις, ἔγιναν γύρω στὸ 6 μ.Χ. Ἀπὸ τὴν ἄλλη

μεριά, ὁ Ἡρώδης ὁ Μέγας, ὁ πατὴρ τοῦ Ἀρχελάου, πέθανε τὸ ἔτος 4 π.Χ ὅταν

ἡγεμόνευε τὴν Συρία ὁ Σέντιος Σατουρνίνος καὶ ὄχι ὁ Κυρήνιος !!!

. Συνεπῶς, σύμφωνα μὲ τοὺς ἀντιχρίστους προπαγανδιστές, οἱ

Εὐαγγελιστὲς ἀντιφάσκουν ὡς πρὸς τὸν χρόνο τῆς Γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ

Χριστοῦ !!!

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

«Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐξῆλθε δόγμα παρὰ Καίσαρος Αὐγούστου

ἀπογράφεσθαι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην. Αὕτη ἡ ἀπογραφὴ πρώτη ἐγένετο

ἡγεμονεύοντος τῆς Συρίας Κυρηνίου» (Λουκᾶς 2:1-2)

. Ὁ Λουκᾶς λέγει ὅτι ἡ ἀπογραφὴ κατὰ τὴν ὁποία γεννήθηκε ὁ

Ἰησοῦς ἦταν ἡ ΠΡΩΤΗ ποὺ ἔγινε ἡγεμονεύοντος τοῦ Κυρηνίου τῆς Συρίας. Αὐτὸ

σημαίνει ὅτι στὰ χρόνια τοῦ Κυρηνίου δὲν ἔγινε μία μόνο ἀπογραφή!

Διαφορετικὰ ὁ Λουκᾶς θὰ ἔγραφε «αὔτη ἡ ἀπογραφὴ ἐγένετο ἡγεμονεύοντος τῆς

Συρίας Κυρηνίου» καὶ ὄχι «αὔτη ἡ ἀπογραφὴ πρώτη ἐγένετο ἡγεμονεύοντος τῆς

Συρίας Κυρηνίου». Ὁ Εὐαγγελιστὴς ἀναφέρει ὡς ΠΡΩΤΗ τὴν ἀπογραφὴ κατὰ

τὴν ὁποία ἐγεννήθη ὁ Ἰησοῦς, γιὰ νὰ τὴν ξεχωρίσει ἀπὸ τὴν κατοπινὴ ἀπογραφή,

κατὰ τὴν ὁποία ἔγινε ἡ ἐπανάσταση τοῦ Ἰούδα τοῦ Γαλιλαίου καὶ τὴν ὁποία

ἀναφέρει στὶς Πράξεις! Δύο διαφορετικὲς ἀπογραφὲς ἔχουμε λοιπὸν καὶ ὄχι μία.

Ἡ ἐπανάσταση τοῦ Ἰούδα τοῦ Γαλιλαίου ἔγινε στὴν δεύτερη ἀπογραφὴ καὶ ὄχι

στὴν πρώτη κατὰ τὴν ὁποία γεννήθηκε ὁ Ἰησοῦς.

. Μέσα ἀπὸ μελέτη τῶν πηγῶν, προκύπτει ὅτι ἡ πρώτη ἡγεμονία τοῦ

Κυρηνίου, τοποθετεῖται μεταξὺ τῶν ἐτῶν 12-8 π.Χ. Ἡ πρώτη λύση ποὺ δόθηκε

στὸ πρόβλημα τῆς χρονολόγησης ἦταν νὰ ὑποτεθεῖ πὼς ὁ Κυρήνιος ἐκτέλεσε τὴν

ἀπογραφὴ πρὸς τὸ τέλος τῆς θητείας τοῦ (8 π.Χ.), ὅπως διέταξε ὁ Αὔγουστος

Ὀκταβιανός. Ἡ ἀπογραφὴ αὐτή, ἐπειδὴ ἦταν ἡ “πρώτη” ποὺ γινόταν στοὺς

Ἰουδαίους, διήρκεσε πολὺ χρόνο καὶ τὴν ἔφερε εἰς πέρας, σύμφωνα καὶ μὲ τὸν

Τερτυλλιανό, ὁ διάδοχός του στὴν ἡγεμονία τῆς Συρίας, ὁ Σέντιος Σατουρνίνος.

Ἔτσι, οἱ μὲν Ρωμαῖοι ἀνέφεραν στὰ ρωμαϊκὰ ἔγγραφα τὸ ὄνομα ἐκείνου ποὺ

ὁλοκλήρωσε τὴν ἀπογραφή, τοῦ Σέντιου Σατουρνίνου, οἱ δὲ Ἰουδαῖοι, ἀπὸ τοὺς

ὁποίους ἄντλησε τὴν πληροφορία ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, κράτησαν στὴ μνήμη

τους τὸ ὄνομα αὐτοῦ ποὺ τὴν ἄρχισε καὶ ὁ ὁποῖος ἀργότερα, τὸ 6-7 μ.Χ.,

διενήργησε καὶ τὴν ἄλλη ἀπογραφή. Συνεπῶς, ἀφοῦ ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς

ἀναφέρει “ἀπογραφὴ πρώτη ἐγένετο”, ἐννοεῖται ὅτι γνώριζε τὴ δεύτερη

ἀπογραφὴ τοῦ 6-7 μ.Χ. καὶ χρησιμοποίησε τὸ ἐπίθετο “πρώτη” σὲ ἀντιδιαστολὴ

πρὸς τὴ δεύτερη ἀπογραφή. Ἡ ἀπογραφή, ἑπομένως, ποὺ ἀναφέρει ὁ Λουκᾶς

πρέπει νὰ ἀποφασίσθηκε τὴν περίοδο 12 π.Χ. ἕως 8 π.Χ. καὶ νὰ συνδέθηκε μὲ τὸ

ὄνομα τοῦ Κυρηνίου ἀντὶ τοῦ Σατουρνίνου. Πιθανὴ δὲ εἶναι ἡ ἄποψη ἡ ὁποία

δέχεται μὲν ἐπὶ Κυρηνίου τὴν ἀρχὴ τῆς ἀπογραφῆς περὶ τὸ 9 π.Χ., ἡ πρακτικὴ

ὁλοκλήρωσή της ὅμως, ἰδιαίτερα στὶς περιοχὲς τῆς Συρίας, Παλαιστίνης κ.λπ.,

πραγματοποιήθηκε ἀπὸ τὸ διάδοχό του, Σατουρνίνο, ἔξαρχο τῆς Συρίας ἀπὸ τὸ 8-

6 π.Χ. Ἀλλὰ ἡ ἀπογραφὴ συνέχιζε νὰ ὀνομάζεται “ἀπογραφὴ Κυρηνίου” ἐξ αἰτίας

σχετικοῦ διατάγματος, καὶ πρὸς τὴν ὁποία εἶναι σύμφωνο τὸ σχετικὸ κείμενο τοῦ

Λουκᾶ. Δὲν πρέπει δὲ νὰ ἀποκλειστεῖ ἡ συνύπαρξη δύο ἐξάρχων σὲ κάποια

περιοχή, σύμφωνα μὲ πρακτικὴ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἰδιαίτερα κατὰ τὴν περίοδο

διαδοχῆς, γιὰ ἐνημέρωση καὶ ὁμαλὴ μεταβίβαση τῆς ἐξουσίας. Μπορεῖ ἔτσι νὰ

ὑποτεθεῖ ὅτι κατὰ τὴ χρονικὴ περίοδο μεταξὺ τῶν ἐτῶν 8-6 π.Χ., κατὰ τὸ

σύστημα τῆς συνδιοίκησης ὑπάρχουν στὴν ἐξαρχία τῆς Συρίας δύο

ἀξιωματοῦχοι, ὁ Κυρήνιος καὶ ὁ Σατουρνίνος, ἐκδοχὴ ποὺ προσφέρει μία ἀκόμη

λύση στὸ πρόβλημα τῆς ἀπογραφῆς. Καὶ στὶς δύο ἀπογραφὲς ἡγεμόνευε ὁ

Κυρήνιος. Στὴν πρώτη ἀπογραφὴ ὡς ἡγεμόνας, στὴ δεύτερη ὡς Λεγάτος. Τὸ

1828 βρέθηκε στὴ Ρώμη ἐπιγραφή, ποὺ ἀνέφερε ὅτι ὁ Κυρήνιος ὑπῆρξε δύο

φορὲς κυβερνήτης τῆς Συρίας (J.P. Free, Archaeology and Bible History, σελ.

286) ὁ δὲ Ράμσεϋ βρῆκε πρὶν ἀπὸ τὸν Α´ Πάγκ. Πόλεμο μία ἐπιγραφὴ στὴν

Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας, ποὺ ἐπιβεβαίωνε τὶς δύο διοικητικὲς περιόδους τοῦ

Κυρηνίου.

ΠΗΓΗ: Ἀντιαιρετικὸν Ἐγκόλπιον

Χριστούγεννα

Σχολιάστε

ΓΕΝΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥ (μον. Μωυσῆς Ἁγιορ.)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 22 Δεκεμβρίου

2013

ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΑ

Γράφει ὁ μοναχὸς Μωυσῆς, Ἁγιορείτης

ἐφημ. «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», 22.12.13

. Ὁ Χριστὸς γίνεται ἄνθρωπος, γιὰ νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος Θεός, κατὰ τὸν

Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο. Τὰ Χριστούγεννα εἶναι ἡ μητρόπολη τῶν ἑορτῶν,

κατὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο.

. Ἑορτάζεται στὶς 25 Δεκεμβρίου, ἐννέα μῆνες μετὰ τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς

Θεοτόκου. Πρωταγωνιστοῦν ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία. Ὁ Θεὸς φανερώνεται

στὸν κόσμο. Ἔλαβε σῶμα ἀνθρώπου ὁ Θεὸς κι ἔγινε Θεάνθρωπος. Εἰσέρχεται ὁ

Θεὸς στὸν κόσμο ταπεινά. Ὁ ἄσαρκος σαρκώνεται καὶ ὁ ἀόρατος γίνεται ὁρατός,

κατὰ τοὺς ἁγίους μας. Γίνεται φτωχὸς γιὰ νὰ πλουτίσω ἐγώ.

. Ἔρχεται ἀπὸ ἀγάπη, συγκαταβαίνει ὁ Σωτήρας. Γίνεται δοῦλος ὁ

ἄρχοντας. Ἦλθε κοντά μας, γιὰ νὰ πᾶμε κοντά του. Ἔτσι θεώνεται ὁ ἄνθρωπος.

Κατεβαίνει ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ἀνέβει ὁ ἄνθρωπος. Ἡ ἕνωση μὲ τὸν Θεὸ τοῦ δίνει

ταπείνωση καὶ ἀγάπη. Ὁ ἄνθρωπος ἁπλὰ ἅπλωσε τὸ χέρι του, γιὰ νὰ δεχθεῖ τὴ

νέα ζωή. Ὁ οὐρανὸς κατέβηκε στὴ γῆ. Ἄγγελοι συνομιλοῦν μὲ τοὺς ἀνθρώπους.

Ὁ ἄνθρωπος γίνεται υἱὸς τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸν Μέγα Ἀθανάσιο. Εἶναι μεγάλο

κρίμα νὰ πλησιάζεται ἡ μεγάλη γιορτὴ ἀθεολόγητα. Νὰ μένει κανεὶς στὸ

φαγοπότι, τὴ διασκέδαση, τὴ διακόσμηση καὶ τὴν περιήγηση. Τὸ λίαν λυπηρὸ

βέβαια εἶναι συνάνθρωποί μας νὰ μὴν ἔχουν οὔτε τὰ ἀπαραίτητα. Ἀπὸ τὴν ἄλλη

νὰ ἑορτάζονται Χριστούγεννα δίχως Χριστό. Ὁ Χριστὸς ἦλθε γιὰ νὰ δώσει

εἰρήνη, ταπείνωση καὶ ἀγάπη. Δυστυχῶς ἀπουσιάζουν ἀπὸ τὸν κόσμο. Ἐπικρατεῖ

ἡ ταραχή, ἡ ἔχθρα, ὁ πόλεμος, ἡ ὑπερηφάνεια, ὁ ἀτομισμός, ἡ ζήλεια καὶ τὸ

μίσος. Σὰν νὰ λάθεψε ὁ Χριστός.

. Στὴν ὡραία ὑμνολογία μας ἀναφέρεται: «Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε,

Χριστὸς ἐπὶ γὴς ὑψώθητε, ἄσατε τῷ Κυρίῳ ἆσμα καινὸν καὶ ἐν εὐφροσύνῃ

ἀναμνήσατε λαοὶ ὅτι δεδόξασται». Ἡ ἑορτὴ εἶναι πρὸς ἀληθινὴ χαρά. Κατὰ τὰ

παιδικὰ κάλαντα «οἱ οὐρανοὶ ἀγάλλονται, χαίρεται ἡ φύση ὅλη». Χαρᾶς

εὐαγγέλια σήμερα. Χαίρονται ἡ Παναγία, ὁ Μνήστορας Ἰωσήφ, οἱ ποιμένες, οἱ

μάγοι. Θλίβονται ὁ Ἡρώδης, οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι. Χαιρόμαστε

ἀληθινά; Βιώνουμε τὸ μυστήριο; Ἡ Χριστοῦ Γέννα ἔχει βαθὺ νόημα; Τὰ

Χριστούγεννα ἔχουν κάτι ἰδιαίτερο νὰ ποῦνε στὴν προσωπικὴ ζωή μας; Μήπως

εἶναι ἁπλὰ μία ἀργία, μία ἑορτὴ γιὰ ξεκούραση, ἐπισκέψεις καὶ ταξίδια;

Μοναχός Μωυσῆς Ἁγιορείτης, Χριστούγεννα

Σχολιάστε

Ἢ ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΝ Ἢ… ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ! (Ν. Χειλαδάκης)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΕΘΝΙΚΑ στὶς 21 Δεκεμβρίου

2013

Ἢ θὰ ἐξαφανιστοῦν ἤ… τελειώσαμε!

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης

Δημοσιογράφος – Συγγραφέας – Τουρκολόγος

. Φαίνεται πὼς τὰ πράγματα ἔχουν ξεπεράσει πλέον καὶ τὸ

τελευταῖο ἀνεκτὸ ὅριο. Ἆραγε αὐτὸ τὸ ἔχουν συνειδητοποιήσει οἱ «μαριονέτες»

τῆς τρόικας ποὺ θέλουν νὰ αὐτοονομάζονται κυβέρνηση καὶ ὑπουργικὸ

συμβούλιο;

. Οἱ νέοι νόμοι δίνουν τὴν χαριστικὴ βολὴ στὸν ἑλληνικὸ λαὸ καὶ τὸν

στέλνουν ἢ στὰ σίδερα τῶν φυλακῶν, οἱ ὁποῖες ἀδυνατοῦν πλέον νὰ

ἐξυπηρετήσουν τὴν… τόσο αὐξημένη ζήτηση, ἢ στὸ ἐκτελεστικὸ ἀπόσπασμα γιὰ

μία… «καλύτερη» ζωή.

. Ἡ κατάσταση ἔχει ξεφύγει ἀπὸ κάθε λογικὸ δεδομένο καὶ οἱ ἐξελίξεις

ποὺ προδιαγράφονται γιὰ τὴν ἤδη «κονταροχτυπημένη» ἑλληνικὴ κοινωνία,

μοιάζουν μὲ τὴν καρμανιόλα τοῦ μελλοθανάτου ποὺ στέκεται ἕτοιμος νὰ τοῦ

πάρουν τὸ κεφάλι.

. Ἡ λογικὴ στὴν Ἑλλάδα τῆς δεύτερης δεκαετίας τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου

αἰώνα ἔχει πεθάνει καὶ μαζί της πέθανε κάθε ἔννοια ὁμαλότητας, κάθε ἔννοια

νομιμότητας, κάθε ἔννοια συνταγματικότητας.

. Πῶς ἕνας λαὸς καταρρακωμένος μπορεῖ νὰ ἐπιβιώσει ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ

θέλουν νὰ τὸν ἐξαφανίσουν ἀπὸ προσώπου γῆς; Ὁ ἀγώνας εἶναι πλέον ἀγώνας

ζωῆς ἢ θανάτου.

. Ποῦ εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀκόμα νοιάζονται γιὰ τὸν ἑλληνικὸ λαὸ καὶ τί

κάνουν; Ἀξιωματικοί, Δικαστές, Ἱεράρχες, ἀκαδημαϊκοί, διανοούμενοι,

καλλιτέχνες, κατέχοντες στρατηγικὰ πόστα, τί κάνουν ὅταν βλέπουν νὰ ρίχνεται

ἡ χώρα στὸν Καιάδα ἀπὸ μία κυβέρνηση ἀνδρείκελο;

. Γιατί δὲν ξεσηκώνεται κάνεις ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ μποροῦν ἀκόμα νὰ

μιλήσουν ἀντὶ νὰ περιμένουν ἄφωνοι θεατές, νὰ ὁδηγηθοῦμε σὲ μία καινούργια

Βαστίλη;

. Ἀλλοίμονό μας ἂν φτάσουμε στὸ σημεῖο νὰ χυθεῖ αἷμα (ἤδη ἡ ἀρχὴ

ἔγινε μὲ ὅλες τὶς ὀλέθριες συνέπειες).

. Γιατί δὲν ξεσηκώνονται οἱ δικαστὲς αὐτῆς τῆς χώρας, ὅταν

παραβιάζεται μὲ τέτοιο σκανδαλώδη καὶ ἐγκληματικὸ τρόπο τὸ ἑλληνικὸ

σύνταγμα, αὐτὸ τὸ σύνταγμα ποὺ εἶναι ὁ θεμελιώδης λίθος ὕπαρξης τῆς χώρας, ὁ

θεμελιώδης λίθος τῆς ἴδιας μας τῆς ὕπαρξης σὰν λαὸς καὶ σὰν ἔθνος;

. Τὴν ἴδια ὥρα ποὺ ἄνεργοι μεροκαματιάρηδες καὶ ἐλεύθεροι

ἐπαγγελματίες σέρνονται στὰ δικαστήρια καὶ στὴν φυλακὴ γιὰ χρέη λίγων

χιλιάδων εὐρὼ σὲ κάποια ληστρικὴ ἐφορία, γιὰ καθυστέρηση πληρωμῆς τοῦ

ληστρικοῦ ΦΠΑ, τὴν ἴδια ὥρα αὐτοί, ποὺ κατάκλεψαν τὸ κράτος καὶ τὸ ἔφεραν

σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση, κυκλοφοροῦν ἐλεύθεροι καὶ ὡραῖοι καὶ τὸ χειρότερο,

θρασύδειλοι ἐμφανίζονται ἀπὸ τὶς ὀθόνες τους οἱ «σωτῆρες» τοῦ ἔθνους. Αὐτὴ

εἶναι ἡ δικαιοσύνη τους;

. Αὐτοὶ ποὺ ὁρκίστηκαν νὰ ὑπηρετοῦν τὴν πατρίδα, γιατί δὲν

ξεσηκώνονται, ὅταν αὐτὴ ἡ πατρίδα «ἁλυσοδένεται» καὶ ὁ λαός της ἀργοπεθαίνει

ἀπὸ μία ἐγκληματικὴ κυβέρνηση; . Τί ἄλλο νὰ περιμένουμε; Νὰ δοῦμε

τοὺς πολίτες νὰ πηδοῦν ἀπὸ τὰ παράθυρα τῶν σπιτιῶν τους ἢ νὰ καῖνε τὰ ἴδια

τὰ σπίτια τους πρὶν τοὺς τὰ κατάσχει ἡ ἑλληνική, (ποιὰ ἑλληνική;) ἐφορία;

. Αὐτοὶ ποὺ ὁρκίστηκαν νὰ ὑπηρετοῦν τὴν ἑλληνικὴ σημαία, τί ἔχουν νὰ

ποῦν, ὅταν ξεπουλιοῦνται ἑλληνικὰ κεκτημένα ἀκόμα καὶ ἑλληνικὰ ἐδάφη σὲ

Τούρκους χάριν, ὅπως μᾶς λένε, τῆς οἰκονομικῆς τους πολιτικῆς καὶ νὰ

προσθέτουν καὶ ἀπὸ πάνω ὅτι εἶναι ὑπερήφανοι γι’ αὐτὸ τὸ ξεπούλημα; Ἡ

ὑπερηφάνεια δηλαδὴ στὴν ὑπηρεσία τῆς προδοσίας!

. Τί ἄλλο θὰ πρέπει νὰ γίνει χάριν αὐτῆς τῆς οἰκονομικῆς πολιτικῆς γιὰ

νὰ ὑπάρξει ἀντίδραση;

. Νὰ δοῦμε στὴν ἀκρόπολη νὰ κυματίζει ἡ γερμανικὴ σημαία, γιὰ νὰ

«σωθεῖ» ἡ χώρα ἢ ὅ,τι ἔχει ἀπομείνει ἀπὸ αὐτή;

. Προσέξτε! Ἡ τελευταία εὐκαιρία μας εἶναι μπροστά μας. Ἔρχονται,

εἴτε τὸ θέλουν εἴτε δὲν τὸ θέλουν, ἐκλογὲς καὶ αὐτὸ εἶναι ἡ μεγάλη τους

«δυστυχία». Ἂν δὲν φύγουν, ἂν δὲν «γκρεμιστοῦν» αὐτοὶ ποὺ μᾶς ἔσυραν στὸν

γκρεμὸ καὶ στὴ συνέχεια ἂν δὲν πληρώσουν γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ ἐγκλήματά τους,

τότε, θὰ πρέπει νὰ φορέσουμε μαῦρα περιβραχιόνια καὶ νὰ ἀποδεχτοῦμε, ὅσοι θὰ

ἔχουμε ἀκόμα ἀπομείνει, ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἦταν μία ξεχασμένη ἱστορία μὲ ἕνα

λαμπρὸ παρελθὸν ποὺ θάφτηκε χάριν τῆς μνημονιακῆς της «σωτηρίας».

. Γιὰ ὄνομα τοῦ Παντοδύναμου, ἂς μὴν σκεπτόμαστε αὐτὸ τὸ

ἐνδεχόμενο.

ΠΗΓΗ: kostasxan.blogspot.gr

Νικ. Χειλαδάκης

Σχολιάστε

«ΤΙ ΤΡΑΓΙΚΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ! ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ

ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΣΤΑΥΛΟ» (Μητρ.

Σπάρτης Εὑστάθιος)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 21 Δεκεμβρίου

2013

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ & ΣΠΑΡΤΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ

«Ἀνέκλινεν Αὐτόν ἐν τῇ φάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι»

Χριστιανοί μου Ἀγαπητοί,

. Μέ κινητήρια δύναμη τή σταθερή καί ἀνόθευτη πίστη μας καί μέ

ὁδηγό τόν ὑπέρλαμπρο ἀστέρα τῆς Βηθλεέμ, ὑπακούοντας στό εὐλογημένο καί

κοσμοχαρμόσυνο προσκλητήριο τῆς φιλόστοργης Ἐκκλησίας μας, φθάσαμε καί

ἐφέτος κατά τήν ἁγία αὐτή καί συγκλονιστική νύχτα στόν ὁλοφώτεινο τοῦ Ναοῦ

χῶρο, γιά νά δοῦμε μέ τά μάτια μας «ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός».

. Βλέπουμε κατάπληκτοι νά ἐνδύεται ὁ ἅγιος, ὁ ἀχώρητος καί ἄφθαρτος

Θεός τήν ἀλλοιωμένη καί φθαρτή δική μας σάρκα, γιά νά φορέσει καί σ’ἐμᾶς τή

θεοΰφαντη καί ἔνδοξη στολή τῆς ἀφθαρσίας. Κατεβαίνει στήν ταλαίπωρη,

κακοποιημένη καί κατασκότεινη γῆ μας, γιά νά τή μεταμορφώσει σέ οὐρανό

πολύφωτο. Μπαίνει στά μονοπάτια τῆς ἱστορίας, γιά νά ἀναμορφώσει τήν

ἀνθρωπότητα καί νά κοσμήσει τά ἀνθρώπινα ἤθη μέ τήν ἀναζωογονητική Χάρη

Του. Ἔρχεται στόν πολυστένακτο κόσμο μας, γιά νά προσφέρει πλούσια τήν

ἀπύθμενη ἀγάπη Του καί τήν εἰρήνη, πού τόσο μᾶς χρειάζονται καί

λαχταροῦμε. Εἶναι, ὅμως, ἀπίστευτο, ἀδελφοί μου, ἀλλά ἀληθινό. Εἶναι

ἀνεξήγητη, ἀλλά θλιβερή πραγματικότητα. Δέν ὑπῆρχε τόπος γιά τή Βασίλισσα

τοῦ κόσμου, τήν Παναγία μας. Δέν εὑρέθη στοιχειῶδες κατάλυμα γιά τό

Δημιουργό τοῦ παντός, τόν Κύριο καί Δομήτορα τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς. Μέ

ἄλλα λόγια, ὅταν ὁ Ἰωσήφ καί ἡ παρθένος Μαριάμ βρίσκονταν στή Βηθλεέμ,

συμπληρώθηκαν οἱ ἡμέρες γιά νά γεννήσει καί ἡ Θεοτόκος γέννησε τό μονογενῆ

Υἱό της καί τόν σπαργάνωσε καί τόν ἔβαλε στή φάτνη, διότι δέν ὑπῆρχε θέση στό

πανδοχεῖο, γιά νά διαμείνουν.

. Σταῦλο, λοιπόν, ἔδωσε ἡ ἀχάριστη ἀνθρωπότητα στόν ἐνσαρκωθέντα

Θεό. Ἐπρόκειτο γιά ἕνα σκοτεινό, ψυχρό καί ἀκάθαρτο σπήλαιο ἐντός λόφου,

χωρίς παράθυρα μ’ ἕνα ἄνοιγμα πρός τό φῶς καί μέ μόνιμους κατοίκους τά ζῶα.

Δέν ἦταν τό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ ὁ γραφικός τόπος πού παρουσιάζει ἡ φαντασία

μας σέ ἐπίκαιρες ἑορταστικές ἐκδηλώσεις, ἀλλά τό χειρότερο καί πλέον

ἀκατάλληλο μέρος, γιά νά γεννηθεῖ ἄνθρωπος.

. Ἦταν, βέβαια, φυσική καί ἀναπόφευκτη αὐτή ἡ συμπεριφορά τοῦ

ἀνθρώπου πρός τόν φιλάνθρωπο Θεό, διότι ἡ ἀνθρωπότητα τότε εἶχε ἐκφυλιστεῖ

καί εἶχε μεταβληθεῖ σ’ ἕναν ἀπέραντο πνευματικό σταῦλο. Ἡ ἁμαρτία τῶν

Πρωτοπλάστων καί οἱ ἁμαρτίες τῶν ἀπογόνων τους εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα τήν

ἀποσύνθεση. Κατάπτωση τῆς γυναίκας, περιφρόνηση πρός τό παιδί, δουλεία,

ἀκολασία, κακία, πάθη, ἀδικίες ἦταν τά στίγματα τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου.

Ὁ δυστυχής ἄνθρωπος δέν εἶχε κατανοήσει τήν τιμή καί τήν ἀξία πού εἶχε ὡς

«κατ’εἰκόνα Θεοῦ» Δημιούργημα καί γι’αὐτό «παρεσυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς

ἀνοήτοις καί ὡμοιώθη αὐτοῖς». Ἐξίσωσε, δηλαδή, τόν ἑαυτό του μέ τά ἀνόητα

ζῶα καί ἐξομοιώθηκε μέ αὐτά.

. Σ’ αὐτόν τόν κόσμο γεννήθηκε ὁ Σωτήρας μας καί μέ τή χάρη τοῦ

Βρέφους τῆς Βηθλεέμ ἁγιάσθηκαν καί ἀρωματίσθηκαν μυριάδες ψυχῶν. Ἀπό

τήν ἐποχή τῆς Γεννήσεως τοῦ Λυτρωτῆ ὑπῆρξαν καί ὑπάρχουν ἀναρίθμητες

ἅγιες ψυχές σ’ ὅλα τά κοινωνικά στρώματα καί σ’ ὅλα τά χριστιανικά ἔθνη.

. Ἀλλά τί τραγική εἰρωνεία! Καί σήμερα ἕνα μεγάλο μέρος τῆς

ἀνθρωπότητας μοιάζει μέ σταῦλο. Ἐνῶ ἦλθε ὁ Θεραπευτής πού περίμεναν,

πολλοί παραμένουν καί σήμερα ἀθεράπευτοι. Ἐνῶ ἦλθε ὁ Ἐλευθερωτής τῶν

ψυχῶν, πολλοί ἐξακολουθοῦν νά εἶναι δεσμῶτες τῆς ἁμαρτίας. Πλήθη πολλά

ἀγνοοῦν τόν ἀληθινό Θεό καί προσκυνοῦν τά εἴδωλα καί τά κτίσματα Αὐτοῦ. Τό

ἐξωφρενικό εἶναι, ὅτι καί πλεῖστοι κατ’ ὄνομα χριστιανοί εἶναι μακράν τοῦ Θεοῦ.

Οἱ συνήθειές τους, οἱ λόγοι τους, οἱ πράξεις τους δέν ἔχουν σχέση μέ τό

Εὐαγγέλιο. Πολλοί μιλοῦν γιά τό Χριστό, ἀλλά στήν καθημερινότητά τους

ἀρνοῦνται τό Χριστό καί κινοῦνται χωρίς Αὐτόν. Οἱ καρδιές πολλῶν μοιάζουν μέ

σταῦλο ὅπου ἐμφωλεύουν τά διάφορα πάθη, τό ἄκρατο ἀτομικό συμφέρον, ὁ

ἐγωισμός, ἡ φιληδονία, ἡ ποικιλώνυμη κακία. Ἀλήθεια, πόσοι ἀπό μᾶς

συγκλονίζονται καί ἀγανακτοῦν, βλέποντας τά παιδιά μας συστηματικά νά

διδάσκονται τήν ἀθεΐα, τήν ἐγκληματικότητα νά παίρνει ἀνεξέλεγκτες

διαστάσεις, τήν Πολιτεία νά ὑπονομεύει τόν πατροπαράδοτο θεσμό τῆς

οἰκογένειας, τά ναρκωτικά νά ἔχουν ἁλώσει τά σχολεῖα, τή φαυλότητα νά

κατακλύζει πολλούς τομεῖς τῆς κοινωνίας μας;

. Ὁ θεοποιημένος ὑλικός πολιτισμός δέν μπορεῖ νά διαλύσει τό σκοτάδι

τῆς ἠθικῆς νύχτας καί τά ποικίλα ἀδιέξοδα τῆς ὑλιστικῆς καί ἄθεης ζωῆς. Εἶναι

μέγιστη ἀνάγκη, ἀδελφοί μου, νά πλησιάσουμε ἐμεῖς στό Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ

καί νά διερευνήσουμε τίς καρδιές μας. Νά ἐξετάσουμε μήπως τό ὑλικό συμφέρον

μᾶς ἔχει ἐγκλωβίσει στή γῆ. Μήπως τά διάφορα πάθη ἔχουν καταλάβει τήν ψυχή

μας καί γιά τό Σωτῆρα μας δέν ὑπάρχει τόπος. Μήπως διαβάζουμε πολλά βιβλία

καί ρυπαρογραφήματα καί τό ἱερό Εὐαγγέλιο μᾶς εἶναι ἄγνωστο. Μήπως ὁ Ἱερός

Ναός καί τά ἄχραντα μυστήρια εἶναι ξένα γιά μᾶς.

. Μέ αὐτές τίς σκέψεις καί μέ τήν ἐλπίδα ὅτι θά ἀγωνιστοῦμε νά

ἐπανενθρονίσουμε στήν καρδιά μας τόν ἐνανθρωπήσαντα Κύριό μας, ἐγκάρδια

χαιρετίζω τόν εὐαγῆ ἱερό Κλῆρο, τόν εὐσεβῆ λαό τῆς Μητροπόλεώς μας καί τούς

προσφιλεῖς μας Ἀποδήμους, εὐχόμενος ὑγεία, χαρά, εἰρήνη καί κάθε εὐλογία πού

ἔχει ἀφετηρία της τή φάτνη, ὅπου ταπεινά γεννήθηκε ὁ Χριστός.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2013

Θερμός Εὐχέτης πρός τόν Γεννηθέντα Κύριο

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΠΗΓΗ: immspartis.gr

ἀνθρωπότης, Μητροπολ. Σπάρτης Εὐστάθιος, Χριστούγεννα

Σχολιάστε

ΠΩΣ ΘΑ ΖΕΣΤΑΘΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ;

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ στὶς 20

Δεκεμβρίου 2013

ΠΩΣ ΘΑ ΖΕΣΤΑΘΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ;

Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,

ἀρ. τ. 2079, 15.12.2013

Ἠλ. στοιχειοθ. « ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»

. Βρισκόμαστε ἤδη στὸν χειμώνα καὶ τὸ ψύχος μᾶς ἀναγκάζει νὰ

στροβιλίζουμε συχνὰ στὸ νοῦ μας τὸ ἐρώτημα: «πῶς θὰ ζεσταθοῦμε τοῦτο τὸν

χειμώνα; Μὲ τί χρήματα;». Τὸ πετρέλαιο ἔγινε ἀπίστευτα ἀκριβό, τὸ ἀέριο

αὐξήθηκε … Ἡ ἀγωνία μας εὔλογη. Διότι ξέρουμε πὼς θὰ χρειασθοῦν πολλὰ

χρήματα γιὰ νὰ κρατήσουμε τὰ σπίτια μας ζεστά. Κι ἐπειδὴ λεφτὰ δὲν ὑπάρχουν,

οἱ προτάσεις γιὰ ἐναλλακτικὲς λύσεις θερμάνσεως πέφτουν βροχή. Ὅλες

ὑπόσχονται «οἰκονομία».

. Ὅσοι ἔχουν μεγάλα σπίτια, ἀντιμετωπίζουν μεγαλύτερο πρόβλημα.

Ἀπομονώνουν κάποια δωμάτια, γιὰ νὰ ζεστάνουν μόνο αὐτά. Ἀναγκάζονται νὰ

συμπτυχθοῦν, νὰ ζήσουν ἐπιτέλους μαζί, ἔστω καὶ ἀπὸ ἀνάγκη. Μέχρι νὰ φθάσει

ἡ ἄνοιξη … Ἄλλοι πάλι μετατρέπουν τὴν κεντρικὴ θέρμανση σὲ ἀτομική. Κι

ἄλλοι προτιμοῦν καυσόξυλα, πέλετ, βιομάζα. Κάποιοι βάζουν ἐνεργειακὰ τζάκια

καὶ σόμπες, ἀνάβουν ἠλεκτρικὰ σώματα μόνο σὲ λίγα δωμάτια, μονώνουν τὰ

σπίτια τους καὶ ντύνουν τὰ δάπεδα μὲ χαλιά. Καὶ ἐλπίζουν ἔτσι νὰ κάνουν τὴν

καλύτερη δυνατὴ οἰκονομία.

. Ἂν ὅμως αὐξηθοῦν κι ἄλλο οἱ τιμὲς τῶν καυσίμων ἢ μειωθοῦν

περισσότερο οἱ μισθοί, πῶς θὰ ζεσταθοῦμε τὸν χειμώνα; Καὶ μάλιστα ὅσοι ζοῦν

σὲ περιοχὲς μὲ ἰδιαίτερα χαμηλὲς θερμοκρασίες; Κι ἂν ἔρθει φέτος χειμώνας

ἀκόμη πιὸ βαρὺς καὶ ἄγριος, τί θὰ κάνουμε;

. Μήπως τελικὰ μέσα ἀπὸ ὅλο αὐτὸ τὸ πρόβλημα ἀρχίζουμε νὰ

καταλαβαίνουμε τὴν ἀδυναμία μας καὶ τὴν ἐξάρτησή μας ἀπὸ τὶς βουλὲς τοῦ

Θεοῦ, καὶ τώρα παίρνουμε ἕνα παιδαγωγικὸ μάθημα μετανοίας, ὑποφέροντας τὶς

συνέπειες τῆς ἀποστασίας μας;

. Ὅλη αὐτὴ ἡ περιπέτεια λοιπὸν μᾶς βοηθεῖ νὰ σκεφθοῦμε βαθύτερα:

πῶς φθάσαμε μέχρις ἐδῶ; Ποιός θὰ τὸ περίμενε αὐτὸ πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια; Νὰ

καταντήσουμε ἔτσι, ὥστε νὰ μὴν μποροῦμε νὰ ζεστάνουμε τὰ παιδιά μας; Τότε

πολλοὶ δὲν ἐκτιμούσαμε ἴσως τὰ ἀγαθὰ τοῦ Θεοῦ, τὴν προστασία Του καὶ τὴν

ἀγάπη Του. Καίγαμε ὁλημερὶς τὸ καλοριφέρ, χωρὶς νὰ ὑπολογίζουμε ὅτι κάποιοι

ἄλλοι τὸν χειμώνα κρυώνουν. Τότε ποὺ δὲν ἀντέχαμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο στὸ ἴδιο

δωμάτιο· δὲν λέγαμε ἕνα «εὐχαριστῶ» στὸν Θεὸ γιὰ τὴν ζέστη ποὺ

ἀπολαμβάναμε.

. Ἦταν ὅλα αὐτονόητα. Ἔπρεπε νὰ τὰ χάσουμε γιὰ νὰ τὰ

ἐκτιμήσουμε. Ὅμως καὶ ἡ θέρμανση τοῦ σπιτιοῦ μας ἀλλὰ καὶ ἡ ζωή μας

ὁλόκληρη εἶναι στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Ἔχουμε σκεφθεῖ ποτὲ ἄραγε αὐτὸ ποὺ λέει ὁ

Ψαλμωδὸς «κατὰ πρόσωπον ψύχους αὐτοῦ τίς ὑποστήσεται»; (Ψαλμ. ρμζ´ [147]

6). «Ἂν ὁ Θεὸς παρέτεινε γιὰ πολὺ ἀκόμη τὸ ψύχος, ποιός θὰ μποροῦσε νὰ τὸ

ἀντέξει;». Ὁ Θεὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ θὰ λιώσει τὰ χιόνια καὶ θὰ φέρει τὴν ἄνοιξη.

Αὐτὸς ρυθμίζει τὶς καιρικὲς συνθῆκες καὶ τὶς θερμοκρασίες. Αὐτὸς μέσα στὴν

ἀγάπη Του θὰ φροντίσει γιὰ μᾶς, θὰ θερμάνει τὶς ψυχές μας καὶ τὰ σπίτια μας,

ἂν δεῖ τὴν μετάνοιά μας.

. Διότι σὲ τελικὴ ἀνάλυση αὐτὴ ἡ κρίση ξεσκεπάζει τὴν προσωπικὴ

ἀναλγησία μας. Ἂς τὸ σκεφθοῦμε· ὅσοι ἀκόμη μποροῦμε νὰ ἔχουμε θέρμανση τὸν

χειμώνα, καταλαβαίνουμε πόσο ὑποφέρουν αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔχουν; Μήπως

ἀπολαμβάνοντας τὴν θαλπωρὴ τοῦ σπιτιοῦ μας, μένουμε ἀπαθεῖς στὴν δοκιμασία

τῶν ἄλλων; Κι ἐνῶ ἐμεῖς κυκλοφοροῦμε μὲ ἐλαφρὰ ροῦχα μέσα στὸ σπίτι μας, οἱ

ἄλλοι ξεπαγιάζουν;

. Ἡ οἰκονομικὴ κρίση λοιπὸν εἶναι μιὰ πρόκληση στὴν ἀνθρωπιά μας.

Εἶναι πρόσκληση μετανοίας. Ἔμπρακτης καὶ ἀληθινῆς. Καὶ τί λοιπὸν νὰ

κάνουμε; Ὅσοι ἀπὸ μᾶς μποροῦμε ἀκόμη νὰ θερμαινόμαστε, ἂς κάνουμε κάτι καὶ

γιὰ ὅσους κρυώνουν. Ἂς κάνουμε μεγαλύτερη οἰκονομία στὴν θέρμανση, ὄχι γιὰ

νὰ βάλουμε χρήματα στὴν ἄκρη, ἀλλὰ γιὰ νὰ βοηθήσουμε τοὺς ἀδελφούς μας ποὺ

ξεπαγιάζουν. Νὰ μὴν ἀφήσουμε κανέναν δίπλα μας νὰ κρυώνει. Ἀλλιῶς πῶς θὰ

δοῦμε πρόσωπο Θεοῦ; πῶς θὰ ἔχουμε τὴν εὐλογία Του στὴν ζωή μας;

. Ταυτόχρονα ἂς γονατίσουμε σὲ προσευχὴ μετανοίας. Νὰ

παρακαλέσουμε τὸν πανάγαθο Θεό μας, νὰ μὴ μᾶς ἀφήσει μέσα στὸ κρύο τοῦ

χειμώνα περισσότερο ἀπὸ ὅσο ἀντέχουμε. Αὐτὸς νὰ φέρει καιροὺς εὐκράτους

στὴν πατρίδα μας. Αὐτὸς νὰ ἐπέμβει καὶ νὰ δώσει γρήγορα τέλος στὸν

πνευματικό μας χειμώνα, μὲ μετάνοια καὶ ἐπιστροφή, πρὶν οἱ παγετῶνες καὶ τὰ

παγόβουνα τῶν παθῶν μας μᾶς πάρουν ἀπὸ κάτω καὶ μᾶς παρασύρουν στὴν

ἄβυσσο.

χειμώνας, θέρμανση

Σχολιάστε

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΙΣΑΓΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ Uncategorized στὶς 19

Δεκεμβρίου 2013

Τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ “μπαίνουν” στὰ σχολεῖα τῆς Αὐστραλίας

. Τὴν αἴτηση τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθόδοξης Κοινότητας Μελβούρνης καὶ

Βικτώριας νὰ προσφέρει ἀπὸ τὸ 2014 τὸ μάθημα τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν σὲ

ἐπίπεδο VCE ἐνέκρινε ἡ ἁρμόδια ὑπηρεσία Προγραμματισμοῦ Σπουδῶν καὶ

Ἀξιολόγησης τῆς Βικτώριας (VCAA). Σημειώνεται ὅτι οἱ μαθητές, ποὺ

ἐπιλέγουν τὸ μάθημα τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν σὲ ἐπίπεδο VCE, ὠφελοῦνται

ἰδιαίτερα καθὼς ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ πάρουν μέχρι 15 πρόσθετα μόρια στὴν

τελικὴ ἀξιολόγηση τῆς ἐπίδοσής τους.

. Γιὰ νὰ μπορέσει ἕνας μαθητὴς νὰ κάνει τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ στὸ VCE

θὰ πρέπει νὰ τὰ ἔχει παρακολουθήσει τουλάχιστον δύο χρόνια πρίν.

. Τὸ σχολεῖο τῆς Κοινότητας προσφέρει τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ ἀπὸ τὴν

Α´Γυμνασίου (Year 7), γιὰ νὰ καλυφθεῖ ἡ ἀπαιτούμενη διδακτέα ὕλη μὲ ἀργὸ καὶ

μεθοδικὸ ρυθμό, οὕτως ὥστε οἱ μαθητὲς νὰ μάθουν καλύτερα τὴ γλώσσα καὶ νὰ

ἐνταχθοῦν μὲ μεγαλύτερη ἄνεση στὰ τμήματα τοῦ VCE.

. «Ἡ παιδεία ἀποτελεῖ προτεραιότητα γιὰ τὴν Κοινότητά μας ποὺ

ἐπενδύει πολλὰ στὴ διατήρηση καὶ προώθηση τῆς γλώσσας μας καὶ τοῦ

πολιτισμοῦ μας,» δήλωσε ὁ συντονιστὴς ἐκπαίδευσης τῆς Κοινότητας κ.

Θόδωρος Μάρκος. «Τὸ γεγονὸς ὅτι ἐγκρίθηκε ἡ αἴτησή μας νὰ προσφέρουμε τὰ

Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ σὲ ἐπίπεδο VCE εἶναι πολὺ σημαντικὸ τόσο γιὰ τὰ σχολεῖα μας

ὅσο καὶ γιὰ τὸν ὀργανισμό μας, καθὼς εἴμαστε τὸ μοναδικὸ ἑλληνικὸ σχολεῖο στὴ

Μελβούρνη μὲ τέτοια ἄδεια. Προσφέρουμε τὸ μάθημα Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν τὰ

τελευταῖα τρία χρόνια καὶ ἤδη μαθητές μας εἶναι ἕτοιμοι νὰ ἐνταχθοῦν στὸ νέο

τμῆμα τοῦ VCE.”

ΠΗΓΗ: newsbomb.gr

Ἀρχαῖα Ἑλληνικά, Αὐστραλία

Σχολιάστε

ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΜΗΝΥΣΗ ΤΗΣ Ι. ΣΥΝΟΔΟΥ τῆς Ἐκκλησίας τῆς

Ἑλλάδος γιὰ συκοφαντικὴ δυσφήμιση κατὰ παντὸς ὑπαιτίου

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ στὶς 19

Δεκεμβρίου 2013

Ἀγωγὴ καὶ Μήνυση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

γιὰ συκοφαντικὴ δυσφήμιση κατὰ παντὸς ὑπαιτίου

. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐξ ἀφορμῆς τῆς

συνεχίσεως καὶ ἐξειδικεύσεως τοῦ θορύβου περὶ σκανδάλων, ὁ ὁποῖος

συστηματικῶς καὶ ἀναιτίως κατὰ τὶς ἅγιες ἡμέρες τῶν ἑορτῶν τῆς θείας

Ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου ἐγείρεται εἰς βάρος κληρικῶν παντὸς βαθμοῦ, κάνει

γνωστὰ τὰ κάτωθι:

. Μετὰ καὶ τὴν παρέλευση τῆς προθεσμίας, τὴν ὁποία εἶχε ὁρίσει μὲ

ἐξώδικη πρόσκλησή Της, στὶς 9 Δεκεμβρίου 2013, πρὸς τὴν ἐφημερίδα

«Ἀκρόπολις» καὶ στοὺς δύο δημοσιογράφους της ποὺ μέσῳ ἀλλεπαλλήλων

δημοσιευμάτων τους δήλωναν ὅτι κατέχουν στοιχεῖα κατὰ «ἐν ἐνεργείᾳ

Μητροπολίτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ δὴ καὶ τῆς Πελοποννήσου καὶ

ἄλλων κληρικῶν» καὶ μὴ τηρηθείσης τῆς, ὑπὸ τῶν κανόνων τῆς Ἐκκλησίας καὶ

τῶν νόμων, διαδικασίας γιὰ τὴν κατάθεση τῶν ὁποιωνδήποτε καταγγελιῶν καὶ

στοιχείων στὴν Ἱερὰ Σύνοδο ὡς προϊσταμένη ἀρχὴ τοῦ Ἀρχιερέως καὶ

ὁποιουδήποτε κληρικοῦ καὶ προκειμένου νὰ προστατεύσει τοὺς κληρικούς Της

καὶ τὸ ποίμνιό Της ἀπὸ τὸ δῆθεν σκάνδαλο, προέβη στὶς ἑξῆς ἐνέργειες:

Α´) κατέθεσε Ἀναφορὰ ἐνώπιον τῆς Προϊσταμένης τῆς Εἰσαγγελίας Πρωτοδικῶν

Ἀθηνῶν, καὶ

Β´) ὑπέβαλε Ἀγωγὴ καὶ Μήνυση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ συκοφαντικὴ

δυσφήμιση κατὰ παντὸς ὑπαιτίου.

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

ΠΗΓΗ: ecclesia.gr

Ἱ. Σύνοδος

Σχολιάστε

ΘΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΑΡΑΓΕ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ;

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ στὶς 19

Δεκεμβρίου 2013

Θὰ Τοῦ προσφέρουμε ἆραγε ἐκεῖνο ποὺ μποροῦμε;

(Ἀληθινὰ περιστατικὰ πρὶν 50 χρόνια στὸ χωριό)

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ Περιοδικό “Ἡ Δράση μας”,

Δεκέμβριος 2010

. “Tί Σοι προσενέγκωμεν, Χριστέ;”, θά ψάλει μεθαύριο μελωδικά ὁ γέρο

Στάθης, ὁ ψάλτης στό μικρό, φτωχό χωριό.

Τή μοναδική ἐκείνη θεϊκή βραδιά τά πλάσματά Του ὅλα προσήνεγκαν

Αὐτῷ «τήν εὐχαριστίαν». Τό καθένα ἀπ᾽ ὅ,τι τοῦ ἦταν δυνατόν: Οἱ

ἀστραπόμορφοι Ἄγγελοι τόν ὕμνο τους τό δοξολογητικό. Δῶρα τίμια», βασιλικά,

κατά τόν πλοῦτο τους οἱ Μάγοι. Καί οἱ φτωχοί Ποιμένες διαλάλησαν παντοῦ «τό

παρόν μυστήριον» τοῦ θαύματος «ἐκδιηγούμενοι»… Προσήνεγκαν Αὐτῷ ὅ,τι τούς

ἦταν δυνατό. Καί μεῖς;

. Ἔβρεχε ὁ Θεός, βροχή ψιλή, ποτιστική. Ρυάκια μικρά οἱ δρόμοι τοῦ

χωριοῦ, ξεπλύθηκαν γιά καλά, καί στίς ἐλιές τά ἀσημόφυλλα λαμπύριζαν

στάζοντας δροσοσταλίδες. Μόλις πού εἶχε τελειώσει ἡ θεία Λειτουργία στή

μικρή ἐκκλησία, ὅταν ἔφτασε ἀποσταμένος καί μουσκεμένος ἀπό μακρινό χωριό

ἕνας γέρος ζητιάνος. Ὁ παπα-Μιχάλης, φτωχός οἰκογενειάρχης μέ ὀχτώ παιδιά,

δέν εἶχε τί νά τόν φιλέψει. Μά ἡ πλούσια καρδιά του δέν τοῦ ᾽λεγε νά τόν ἀφήσει

ἔτσι. Μεθαύριο δέν περιμένουμε τήν ΑΓΑΠΗ; Ἔλαμψε πρόσχαρα τό πάντα

ἱλαρό του βλέμμα. Ἡ ἀγάπη πάντα βρίσκει… Κι αὐθόρμητα, χαμογελαστά τοῦ

δίνει…

. Ὅ,τι εἶχε κείνη τή στιγμή. Τή μεγάλη, καινούργια, μαύρη ὀμπρέλλα

του. Κείνη πού ᾽χε πάντα συντροφιά σάν πήγαινε νά λειτουργήσει στά

ἐξωκκλήσια ἤ στά χωράφια του γιά τίς δουλειές. Δῶρο ἀκριβό καί χρειαζούμενο.

Κι ἐμεῖς εἴδαμε καί καταλάβαμε πολλά… Καί μάθαμε. Γιά μιά ἀγάπη-θυσία πού

βρίσκει κι ἀπ᾽ τό ὑστέρημα νά δίνει στόν ἐλάχιστο ἀδελφό, στό Χριστό.

………………………………………………………………………..

. Σταμάτησε ἡ μπόρα. Ὁ ἥλιος ἔστελνε γλυκό τό χάδι του παντοῦ

προβαίνοντας ἀπό τά τρεχάτα σύννεφα, κι ὁ βοριάς λύγιζε τίς φορτωμένες

φοῦντες ἀπό τίς ἐλιές.

–Ἐλᾶτε, πᾶμε, παιδιά μου, γιά τό μάζεμα. Νά μή χαθοῦν ἀπό τά νεροπάρματα οἱ

ριγμένες ἀπό τό βοριά ἐλιές.

. Ἑτοιμαστήκαμε στά γρήγορα. Πῆρε ἡ μητέρα τήν ποδιά, τό μεγάλο

σακί, λίγο ψωμί κι ἐλιές γιά μεσημεριανό. Ὁ ἀδελφός μου κι ἐγώ χοροπηδώντας

ξεκινήσαμε ξοπίσω της.

Μοσχοβόλαγε ἡ πλάση. Καί κάτω ἀπό τίς γέρικες ἐλιές πρόβαιναν δειλά κάποια

τελευταῖα μανουσάκια ἤ κυκλάμινα. Ἀρχίσαμε γονατιστοί νά γεμίζουμε μιά-μιά

ἐλιά τά κουβαδάκια μας καί νά τ᾽ ἀδειάζουμε στό σακί. Ὁ Γιωργάκης μας δέν

ἄργησε νά κουραστεῖ. Ἡ τεμπελιά τοῦ ᾽δεσε τά χέρια κι ὅλο προφασιζόταν, γιά

νά παίζει πετώντας βαρετά μακριά κάποια χαλίκια. Ἡ μάνα ἄρχισε τότε, γιά νά

τοῦ κρατήσει ξύπνιο τό φιλότιμο, νά λέει παραμύθια κι ἱστορίες ὄμορφες. Ἡ

ὄρεξη γιά δουλειά τοῦ ξανάρθε.

. Κάποια στιγμή, ἔξω στό δρόμο, βλέπουμε τόν πρωινό ζητιάνο. Μᾶς

χαιρέτισε σεβαστικά, κοντοστάθηκε λίγο σάν κάτι νά περίμενε καί πῆρε ξανά

σκυφτός ἀργά τό μονοπάτι. Σκίρτησε ἡ καρδιά. Ἀστραπή μᾶς πέρασε ἀπό τό

μυαλό ἡ πρωινή θυσία τοῦ παπα-Μιχάλη. Κι ἐμεῖς; Ἐδῶ στήν ἐξοχή τί νά ᾽χουμε

νά δώσουμε; Πετάχτηκε ὁ Γιωργάκης ὥς τό φράχτη καί χαμογελαστός τοῦ

πρόσφερε ἕνα μῆλο. Κατακόκκινο, λαχταριστό. Τό μῆλο πού χθές βράδυ μᾶς

φίλεψε ἡ θειά Στυλιανή, σάν ἦρθε ἀπό τή χώρα. Γιά μᾶς, τότε, κέρασμα ἀκριβό.

Στό νησιώτικο χωριό μας ποῦ νά βρεθοῦν ξένου τόπου φροῦτα… Ἔτρεξα κι ἐγώ,

ντροπιασμένη πού μέ πρόλαβε ὁ μικρός. Ἔβγαλα ἀπό τήν τσέπη καί τοῦ

πρόσφερα ἱκανοποιημένη τίς δυό καραμέλες, πού μέ φίλεψε τό πρωί ἡ γιαγιά.

Μιά γλυκιά χαρά γοργοφτερούγισε μέσα μας, σταλάζοντας ἄλλου κόσμου

εὐτυχία. Καί μεῖς ἀπ᾽ ὅ,τι μᾶς ἦταν μπορετό, «προσηνέγκαμεν Αὐτῷ».

. Μά ἡ μητέρα μᾶς ξεπέρασε καί τούς δυό μας. Σάν ζύγωσε κι ἔμαθε τήν

ἀνάγκη πού τόν ἔβγαζε στούς δρόμους χρονιάρες μέρες, χειμώνα καιρό, μ᾽

ὁλάνοιχτη τήν καρδιά τόν κάλεσε νά μείνει ἀπόψε σπίτι μας. Καί αὔριο

ξεκούραστος θά συνέχιζε γιά τό χωριό του, πέντε ὧρες δρόμο μακριά. Ἦταν τά

χρόνια πού συγκοινωνία δέν εἶχε τό σκαλωμένο στήν πλαγιά χωριό μας. Κι ἡ

χαμένη στούς σημερινούς καιρούς ἐμπιστοσύνη στούς ἀνθρώπους βασίλευε σέ

γνωστούς κι ἄγνωστους. Τοῦ ᾽δειξε μέ τό χέρι τό σπίτι μας. Ξεχώριζε ὁ ὀντάς

μας, μέ τή μεγάλη καμαρωτή πόρτα.

. Φάγαμε τό φτωχικό μεσημεριανό μας κάτω ἀπό τίς ἐλιές. Ἀφήσαμε τό

γεμάτο σακί στήν ἄκρη τοῦ χωραφιοῦ. Θά ᾽ρχόταν ὁ πατέρας μέ τό ζῶο νά τό

πάρει, σάν θά γύριζε ἀργά ἀπό τό δάσος. Εἶχε φύγει γιά ξύλα ἀπό τό πρωί.

Ἀπαραίτητα στά νοικοκυριά γιά τούς φούρνους καί τίς ξυλόσομπες. Κι ἦρθε τ᾽

ἀπόβραδο ὁ κυρ-Γιάννης ἀπό τό βουνό μέ φορτωμένο τό ζῶο ξύλα χοντρά καί

γερά. Καί τά ξεφόρτωσε κρυφά στῆς χήρας γειτόνισσας μέ τά τέσσερα ὀρφανά

τήν αὐλή. Φόρτωμα ἀκριβό γιά τή γυναικεία ἀνημποριά της. Κι ὁ κυρ-Γιάννης

μέ τή χρυσή καρδιά, αὔριο τό βράδυ δυό ὧρες πρίν νά φέξει, μέ τό χτύπημα τῆς

καμπάνας στήν ἐκκλησιά, θά κάνει κι ἄλλη ἀγάπη. Στή γειτονιά ρολόγια δέν

ὑπῆρχαν. Θά χτυπήσει τίς πόρτες μιά-μιά. Θά τούς ξυπνήσει – τῆς ἀγάπης

ξυπνητήρι γιά τῆς ΑΓΑΠΗΣ τήν τρανή γιορτή. Θά τούς προσφέρει ἐκεῖνο

πού μπορεῖ.

. Μεθαύριο στήν ἐκκλησία ἡ φαμελιά! Φτωχή, μά πλούσια στήν καρδιά

καί τῆς ἀγάπης τούς καρπούς στά χέρια.

. Πέρασαν χρόνια. Σήμερα πιό φτωχοί ὅσο ποτέ…

. Κύριε, γιά τούς ἐλάχιστους ἀδελφούς, «Τί Σοί προσενέγκωμεν,

Χριστέ;».

Σ.Π.

Χριστούγεννα

Σχολιάστε

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ (Γιὰ τὴν ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ) «Κάθε οἰκογένεια διατηρεῖ

μίαν ἱερή, μοναδική καί ἀνεπανάληπτη ἀξία, ἐφ’ ὅσον εἰκονίζει τό

μυστήριο πού συνέχει καί συγκροτεῖ τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ,

ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 18 Δεκεμβρίου 2013

ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΕΝΑΔΙΟΥ 14 – 115 21 ΑΘΗΝΑ

«ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ»

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

. Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας συνῆλθε τόν παρελθόντα Ὀκτώβριο ἐν

μέσῳ καί πάλι ποικίλων κοινωνικῶν καί οἰκονομικῶν προβλημάτων, σέ μία

καμπή κρίσιμων ἀνακατατάξεων. Ὡς κοινωνία, καλούμαστε νά ὑπερβοῦμε

σύνθετα προσκόμματα καί σοβαρές παθογένειες καί στρεβλώσεις.

. Ὡς Ἐκκλησία, καταθέτουμε τήν κοινή μας ἀγωνία γιά τό παρόν καί τό

μέλλον τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας καί ἀναλογιζόμαστε τίς εὐθύνες μας καί τίς

δυνατότητες ἐκπληρώσεως τῆς ἀποστολῆς μας σέ στιγμές φθορᾶς καί

εὐτελισμοῦ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ὑποτιμήσεως τοῦ ἱεροῦ χαρακτήρα του

καί ἀπαξιώσεως οὐσιωδῶν πνευματικῶν ἀξόνων τοῦ κοινοῦ μας βίου.

. Καί ἐνῶ ἡ κοινωνία νοσεῖ βαθύτατα, τό βασικό της κύτταρο, ἡ

οἰκογένεια, ἀργά ἀλλά σταθερά, ἀλλοιώνεται καί διαλύεται. Δέν γίνεται ὅμως νά

μᾶς διαφεύγει τό γεγονός ὅτι ὁ θεσμός τῆς οἰκογένειας ἀποτελεῖ διαχρονικά τό

πιό ἐγγυημένο καί ἀσφαλέστερο κοινωνικό πλαίσιο γιά τήν ὀρθή

διαπαιδαγώγηση καί τήν ἀγωγή τῶν νέων μελῶν τῆς κοινωνίας μας. Ἡ

οἰκογένεια διαπλάθει τίς παιδικές ψυχές «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» καί

προετοιμάζει τά ἐνεργά μέλη τῆς κοινωνίας, τούς ἀνθρώπους ὅλων τῶν

ἐπαγγελμάτων, τούς κάθε εἴδους ἡγέτες ἑνός τόπου.

. Ἀποτελεῖ κοινό τόπο ἡ διαπίστωση ὅτι στίς μέρες μας ὁ οἰκογενειακός

θεσμός δοκιμάζεται δεινά καί πλήττεται, καθημερινά καί συχνά ἀθέατα, ἀπό

πολλές ἐκπτώσεις καί στρεβλώσεις. Κάθε ἐκτροπή ἀπό τήν ὑγιῆ πορεία τῆς

οἰκογένειας ὁδηγεῖ σέ διάφορες ἀλλοιώσεις. Βεβαίως, ὁ κίνδυνος νά ἐκπέσει ἡ

οἰκογενειακή συμβίωση σέ γυμνή σύμβαση ὑπῆρχε καί σέ παλαιότερες ἐποχές.

. Σήμερα ὅμως, ὅλοι ἀναφέρονται κυρίως καί κατ’ ἐξοχήν στά ἀτομικά

δικαιώματά τους καί λησμονοῦν τίς ὑποχρεώσεις τους. Ἡ ἴδια ἡ ἔννοια τοῦ

φύλου ἤδη θεωρεῖται μεταβλητή καί ἐπαμφοτερίζουσα. Ἡ ἱκανότητα νά

διακρίνει κανείς τήν ἱερότητα τῆς ἑνώσεως τῶν δύο φύλων στόν σύγχρονο κόσμο

μοιάζει νά χάνεται βαθμηδόν.

. Γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, βεβαίως, ὁ γάμος δέν ἐγκαθιδρύει

μόνο μία κοινή καί ἐμπειρική πορεία πρός τή θέωση καί τόν μεταμορφωμένο

κόσμο τοῦ Θεοῦ· ἐγγυᾶται, μέ τήν γέννηση καί τήν ἀνατροφή τῶν τέκνων, ὄχι

ἁπλῶς τή βιολογική ἐπέκταση τῆς ἀνθρωπότητας, ἀλλά κυρίως τήν πνευματική

διαιώνιση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου.

. Ὁ γάμος καί ἡ οἰκογένεια καθιστᾶ, συνεπῶς, τόν ἄνθρωπο συνδημιουργό

τοῦ Θεοῦ καί τόν ἐπιφορτίζει μέ τή μεγαλύτερη εὐθύνη ἀπό ὅλες, τήν εὐθύνη

ἔναντι τῶν παιδιῶν μας.

. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος προτρέπει τόν ἀκροατή του μέ τά ἀκόλουθα λόγια:

«Ἐκκλησίαν ποίησόν σου τήν οἰκίαν· καί γάρ ὑπεύθυνος εἶ καί τῆς τῶν παιδίων

σωτηρίας»· δηλαδή: «Κάνε τό σπίτι σου ἐκκλησία· γιατί εἶσαι ὑπεύθυνος καί γιά

τή σωτηρία τῶν παιδιῶν σου». Μέ τά λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (Ἐφ. ε´ 32),

τό μυστήριο τοῦ Γάμου «μέγα ἐστίν», «εἰς Χριστόν καί εἰς τήν ἐκκλησίαν». Κάθε

οἰκογένεια διατηρεῖ μίαν ἱερή, μοναδική καί ἀνεπανάληπτη ἀξία, ἐφ’ ὅσον

εἰκονίζει τό μυστήριο πού συνέχει καί συγκροτεῖ τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

. Τοῦτο ὅμως σημαίνει ὅτι δέν μπορεῖ κανείς νά τήν ὑποβαθμίζει ἤ ἀκόμη

καί νά τήν ὑποκαθιστᾶ. Μπροστά στή σύγχρονη καί πολυποίκιλη κρίση καί

ἀγωνία τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, «ἐν ἡμέραις πονηραῖς, ἐν αἷς ἡ τῶν πολλῶν

ἀγάπη ἐψύγη», ἡ χριστιανική ἀνασυγκρότηση τοῦ θεοΐδρυτου θεσμοῦ τῆς

οἰκογένειας μπορεῖ νά ἀποτελέσει τό καλύτερο φάρμακο σέ ὁποιαδήποτε

διαβρωτική κατάσταση. Χρειάζεται ὅμως νά μαρτυρήσουμε καί νά

ἐπαναδιατυπώσουμε τή βαρύτατη ἀλλά σώζουσα, ζωοποιοῦσα καί λυτρωτική

ἀλήθεια, ἡ ὁποία προκύπτει ἀπό κάθε σωστά δομημένη οἰκογένεια, ἀπό κάθε

κατ’ οἶκον Ἐκκλησία.

. Οἱ «ἐκτροπές τοῦ οἰκογενειακοῦ θεσμοῦ» ἤ οἱ ἀναδυόμενες

«ἐναλλακτικές μορφές οἰκογένειας» στή σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα

συνιστοῦν φαινόμενα πού ἀποδεικνύουν τήν ἐκκοσμίκευση καί τόν

ἀποχριστιανισμό τῶν σύγχρονων δυτικῶν κοινωνιῶν –κοινωνιῶν καί λαῶν, ἐν

τούτοις, μέ πλούσιο χριστιανικό παρελθόν. Αὐτό, ἐν πολλοῖς, ἰσχύει καί γιά τήν

ἑλληνική κοινωνία. Ἀπαιτεῖται, συνεπῶς, προβληματισμός καί μελέτη σοβαρή

γιά τή διαφύλαξη καί τήν προκοπή τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ θεσμοῦ, τόν ὁποῖον ὀρθά

ὀνομάζουμε καί «μικρή Ἐκκλησία».

. Ἄλλωστε, καί αὐτό πού θεωρεῖται ὡς «κρίση» μπορεῖ τελικά, ἄν τό

θελήσουμε, νά γίνει εὐκαιρία γιά ἀνασυγκρότηση. Νά σημάνει τήν κατάρρευση

καί τό τέλος τοῦ παλαιοῦ τρόπου ζωῆς καί τήν ἀρχή μιᾶς νέας δημιουργίας ἐν

Χριστῷ, τῆς ἀναπλάσεως τοῦ πεπτωκότος κόσμου.

. Ὁ ὑλιστικός καί μηδενιστικός τρόπος ζωῆς, ἡ ἔκλειψη ἐκκλησιαστικοῦ

ἤθους καί ἀληθινῆς ἀγάπης, τά νέα ἐργασιακά καί οἰκονομικά δεδομένα, οἱ

ἀλλαγές τῶν ρόλων καί ἄλλοι ἐνδεχομένως παράγοντες, ἀλλοίωσαν καί

«σμίκρυναν» τήν οἰκογένεια. Ὁ μυστηριακός χαρακτήρας της, ἡ ὑπερβατική της

ἀναφορά «εἰς Χριστόν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν», μοιάζει νά ἀτονεῖ ἤ νά μήν

ὑφίσταται γιά πολλούς συνανθρώπους μας.

. Ὅλοι αὐτοί οἱ λόγοι, ἴσως καί ἄλλοι, συνετέλεσαν στήν ἐμφάνιση μορφῶν

γάμου καί ὀργάνωσης τοῦ οἰκογενειακοῦ βίου, οἱ ὁποῖοι, ὑπό τό φῶς τῆς

χριστιανικῆς διδασκαλίας, θεωροῦνται ἐκτροπές τῆς οἰκογένειας καί, κατά τή

σύγχρονη ἐκκοσμικευμένη ἀντίληψη, ἐναλλακτικές μορφές της. Πρόκειται γιά

τόν πολιτικό γάμο, τή μονογονεϊκή οἰκογένεια, τήν ἐλεύθερη συμβίωση καί τόν

λεγόμενο γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων.

. Κατά τήν πρόσφατη θέσπισή του, τό λεγόμενο Σύμφωνο ἐλεύθερης

συμβίωσης ἀποτελεῖ καθεστώς διαφορετικό ἀπό τόν γάμο: πρόκειται γιά

ἐναλλακτική μορφή μόνιμης συμβίωσης καί ὄχι γιά μορφή «χαλαροῦ» γάμου.

Κατά τή νομική προσέγγιση, ἐπιχειρεῖται νά ρυθμιστεῖ νομοθετικά ἕνα ὑπαρκτό

κοινωνικό φαινόμενο, δηλαδή ἡ γέννηση παιδιῶν ἐκτός γάμου, οἱ μονογονεϊκές

οἰκογένειες, πού συνεχῶς αὐξάνονται, καί οἱ ἀπροστάτευτες γυναῖκες ἀπό τή

μακροχρόνια πολλές φορές ἐλεύθερη συμβίωση.

. Ἀναμφίβολα, στήν κατηγορία αὐτή θά βρεθοῦν καί πολίτες πού εἶναι

βαπτισμένοι ὀρθόδοξοι χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ὅμως εἴτε δέν γνωρίζουν εἴτε

ἐμφοροῦνται ἀπό ἰδέες καί ἀντιλήψεις ξένες καί ἀντίθετες πρός τή διδασκαλία,

τήν παράδοση καί τό ἦθος τῆς Ἐκκλησίας. Ὡστόσο, τό συγκεκριμένο σχῆμα

συμβίωσης, νομοθετικά πλέον κατοχυρωμένο, μπορεῖ νά ἐπηρεάσει ἀρνητικά τή

χριστιανική ἀντίληψη περί γάμου καί οἰκογένειας τῆς σύγχρονης ἑλληνικῆς

κοινωνίας. Ὁρισμένα μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἐκεῖνα πού γιά διάφορους λόγους,

ἐπιπόλαια κι ἀβασάνιστα, θά ἐπιλέξουν γιά κάποιο διάστημα ἤ καί μονίμως τόν

συγκεκριμένο τρόπο ἐλεύθερης συμβίωσης, πρόκειται νά ἀρνηθοῦν τήν

ἐκκλησιαστική ἱερολογία τῆς συζυγίας τους.

. Ἡ Ἐκκλησία μελετᾶ εἰς βάθος τά φαινόμενα αὐτά καί μέ τή συμβολή

στελεχῶν της, κληρικῶν καί λαϊκῶν, μέ ἐξειδικευμένες γνώσεις καί θεολογική

συγκρότηση, διαμορφώνει τήν ἐκκλησιαστική μαρτυρία της, καθώς καί τήν

ποιμαντική ἀντιμετώπιση ὅλων αὐτῶν τῶν νέων ἐναλλακτικῶν πρός τή

συμβατική οἰκογένεια σχημάτων ὀργάνωσης τοῦ ἰδιωτικοῦ βίου στήν ἐποχή μας.

. Στήν περίπτωση τῆς ἐλεύθερης συμβίωσης, βιώνουμε πλέον τή βαθιά

θεολογική καί κοινωνική ἀλλοίωση τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας. Ἡ οἰκογένεια

δέν θεωρεῖται πλέον «μικρή Ἐκκλησία», ἀλλά ἁπλή συμβίωση τοῦ ἑνός μέ τόν

ἄλλον. Ἡ ἱερολογία τοῦ Γάμου δίνει τήν ἐντύπωση βαρύτατης δέσμευσης καί

φαντάζει σάν ἀναχρονιστικό γεγονός, σάν πράξη πού δέν ἔχει νόημα, ἐν τέλει

ἁπλῶς σάν μία φολκλορική τελετή. Δέν ἐκφράζει γιά ἐκείνους τίποτε τό

ὑπαρξιακό οὔτε ἐνέχει ἐσχατολογικές ἤ ἄλλες μεταφυσικές προσδοκίες.

. Ἡ αὔξηση τῶν διαζυγίων, ἀξιοπρόσεκτη στίς μέρες μας, ἀποκαλύπτει τήν

ἐπιπολαιότητα τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων καί τή ρηχότητα τῶν αἰσθημάτων σέ

σχέση μέ τούς παλαιοτέρους, οἱ ὁποῖοι, ἀσφαλῶς δέν ἦταν τέλειοι, ὅμως οἱ γάμοι

τους διαρκοῦσαν μιά ζωή. Παρατηρεῖται ἐπίσης στήν ἐποχή μας τό φαινόμενο οἱ

ἄνθρωποι δύσκολα νά ἀποφασίζουν νά προχωρήσουν σέ γάμο, συνεπῶς καί στή

δημιουργία οἰκογένειας, ὄχι μόνον ἐξ αἰτίας ἀντικειμενικῶν δυσκολιῶν, τῆς

οἰκονομικῆς κρίσης, τῆς ἀνεργίας καί τῆς δυσκολίας νά ἐνταχθοῦν στήν ἀγορά

ἐργασίας, ἀλλά καί γιά ἄλλους δευτερεύοντες λόγους.

. Παρά τήν κρίση τῶν μορφῶν τοῦ σύγχρονου κοινωνικοῦ βίου, ὁ

κόσμος πάντοτε θά προσδοκᾶ ἀπό τήν οἰκογένεια καλούς καί καλλιεργημένους

ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι θά τοῦ προσφέρουν τήν καλή καί δημιουργική του

«ἀλλοίωση». Σέ αὐτήν τήν ἀγωνιώδη προσδοκία τῆς ἐποχῆς, ἡ ἁγία μας

Ἐκκλησία ἐκφράζει δημοσίως τή θεολογική της μαρτυρία καί συγχρόνως τήν

συχνά ἀθέατη καί ἀθόρυβη ποιμαντική της διακονία καί προσφορά. Σέ αὐτό τό

πλαίσιο, ἡ ἐπαναθεώρηση τῆς οἰκογένειας, ἡ ὁποία εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαία γιά

τήν κατά Χριστόν ζύμωση τῆς κοινωνίας καί τήν ἐπί τά βελτίω ἀλλαγή, δέν

σημαίνει τίποτε ἄλλο παρά τόν ἐκ νέου «ἐκκλησιασμό» της καί τήν

ἐπανασύνδεσή της μέ τήν εὐχαριστιακή ἐμπειρία τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ

«μικρά Ἐκκλησία», ὅπως ὀνομάζει τήν οἰκογένεια ὁ ἱερός Χρυσόστομος,

καλεῖται νά διευρυνθεῖ βιωματικά καί ὑπαρξιακά στίς διαστάσεις τῆς μεγάλης

Ἐκκλησίας. Ἀπαραίτητες εἶναι ἀκόμη τόσο ἡ πνευματική προετοιμασία τῶν

νέων ζευγῶν στήν πορεία τους πρός τόν γάμο, ὅσο καί ἡ διαρκής στήριξή τους

στήν οἰκοδόμηση τῆς μικρῆς τους Ἐκκλησίας, ὥστε νά μήν αἰσθάνονται

ἐγκαταλελειμμένα ἀποκλειστικά στίς δικές τους δυνάμεις.

. Ἡ ἀποστολή καί ἡ προσφορά τῆς Ἐκκλησίας πρός τήν κατεύθυνση αὐτή

εἶναι ἡ δημόσια, μετά παρρησίας καί πρός κάθε κατεύθυνση κατάθεση τῆς

μαρτυρίας της γιά ὅλον τον κόσμο, χωρίς διακρίσεις φύλου, ἡλικίας, κοινωνικῆς

θέσης, ἐθνότητας ἤ πίστης, περί τοῦ νοήματος τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί τῆς

ὑπερβάσεως τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου• περί τῆς δυνάμεως τῆς πίστεως στόν

Χριστό• περί τῆς οἰκογενείας ὡς εὐλογημένης μορφῆς κοινωνίας προσώπων, ὄχι

ὡς αὐτοαναφορικῆς ἑνώσεως ἀτόμων, καί ἡ παντοειδής στήριξη καί ὑπεράσπισή

της.

. Κάθε οἰκογένεια εἶναι ἀληθινά μία «μικρή ἐκκλησία» καί, ἑπομένως,

ἀποτελεῖ πρόγευση καί δρόμο πρός τό μυστήριο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ

Χριστός εἶναι ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας (Μτ. θ´ 15· κε´ 1 κ.ἕ· Μκ β´ 19-20· Λκ.

ε´ 34-35· Ἰω. γ´ 29) καί ὁ Ἴδιος ἀναφέρει στήν παραβολή τοῦ γαμήλιου δείπνου

ὅτι «ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὅστις ἐποίησεν γάμους

τῷ υἱῷ αὐτοῦ» (Μτ κβ´ 2).

. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συμβουλεύει τούς ἄνδρες νά ἀγαποῦν τίς γυναῖκες

τους «καθώς καί ὁ Χριστὸς ἠγάπησεν τήν ἐκκλησίαν καί ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπέρ

αὐτῆς, ἵνα αὐτήν ἁγιάσῃ καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ῥήματι, ἵνα

παραστήσῃ αὐτός ἑαυτῷ ἔνδοξον τήν ἐκκλησίαν, μή ἔχουσαν σπίλον ἤ ῥυτίδα ἤ

τι τῶν τοιούτων, ἀλλ’ ἵνα ᾖ ἁγία καί ἄμωμος» (Ἐφ. ε´ 25-27).

. Ἡ «κατ’ οἶκον» μικρή αὐτή ἐκκλησία ὑφίσταται στήν πληρότητα καί τήν

αὐθεντικότητά της ὡς ὀργανικό τμῆμα τῆς κατά τόπους Ἐκκλησίας καί ὄχι

ἀνεξάρτητα ἀπό αὐτή.

. Στή χριστολογική καί ἐκκλησιολογική της προοπτική ἡ οἰκογένεια

βρίσκει τήν πραγματική της ἀξία καί γίνεται κοιτίδα γιά τήν ὁλοκλήρωση καί

τελείωση τῶν μελῶν της. Ἔξω ἀπό αὐτήν, κινδυνεύει νά μεταβληθεῖ σέ ἑστία

ἀνάπτυξης ὁμαδικοῦ ἐγωισμοῦ καί ἰδιοτέλειας. Μέσα στήν ἴδια προοπτική

ἐνεργεῖται ἡ ἑνότητα τῆς χριστιανικῆς οἰκογένειας καί ἡ ἱεράρχηση τῶν μελῶν

της. Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ «εἴ τις θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καί

πάντων διάκονος» (Μκ 9, 35) δέν ἰσχύει μόνο γιά τήν Ἐκκλησία, ἀλλά καί γιά

τήν οἰκογένεια.

. Τό πραγματικό πρόβλημα τοῦ Γάμου σήμερα δέν εἶναι τόσο ἡ διάσπαση

τῶν σχέσεων, ἡ ἀσυμφωνία ἤ ἡ βαναυσότητα τοῦ ἑνός συζύγου πρός τόν ἄλλον,

ὅσο ἡ εἰδωλοποίηση καί ἡ αὐτονόμηση τῆς οἰκογένειας, ἡ ἔλλειψη πορείας,

μαρτυρίας καί προσανατολισμοῦ τοῦ Γάμου πρός τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

. Στήν περίπτωση αὐτή, ἡ οἰκογένεια ἔχει πάψει νά ὑπάρχει γιά τή δόξα

τοῦ Θεοῦ καί νά ἀποτελεῖ μυστηριακή εἴσοδο στήν παρουσία Του. Αὐτό πού

διαλύει τόσο εὔκολα τή σύγχρονη οἰκογένεια καί κάνει τό διαζύγιο σχεδόν

φυσική σκιά της, δέν εἶναι ἡ ἔλλειψη σεβασμοῦ πρός τόν οἰκογενειακό θεσμό,

ἀλλά ἡ εἰδωλοποίησή του, ἡ ἄρνηση νά ἀποδεχθοῦμε τόν Σταυρό μέσα στόν

Γάμο.

. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι τά τελευταῖα χρόνια ἐκδηλώνεται περισσότερο τό

ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τήν κατάσταση τῆς οἰκογένειας καί

τή στήριξή της. Σέ Συνοδικό ἐπίπεδο, στήν πατρίδα μας λειτουργεῖ, ὡς γνωστόν,

ἀπό τό 1999, ἡ Εἰδική Ἐπιτροπή Γάμου, Οἰκογενείας, προστασίας τοῦ παιδιοῦ

καί τοῦ δημογραφικοῦ προβλήματος, ἡ ὁποία, μέ τή σοβαρή καί ἐθελοντική

ἐργασία τῶν μελῶν της, προσφέρει ἱκανό καί σπουδαῖο ἔργο, μέ τή διοργάνωση

πανελλαδικῶν συνεδρίων, τήν ἐφαρμογή πιλοτικῶν ποιμαντικῶν προγραμμάτων,

τήν κατάρτιση στελεχῶν καί ἄλλες δραστηριότητες.

. Παράλληλα καί πρός τήν ἴδια κατεύθυνση ἐργάζεται καί ἡ Εἰδική

Συνοδική Ἐπιτροπή Γυναικείων ζητημάτων. Ἐκτός τῶν ἄλλων, ἐξ ἴσου

σημαντικό εἶναι καί τό πιλοτικό πρόγραμμα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου γιά τήν

οἰκονομική ἐνίσχυση τῶν τρίτεκνων οἰκογενειῶν τῆς Θράκης, τό ὁποῖο

ἀγόγγυστα ἐνισχύουν ἐδῶ καί 14 ἔτη ὅλες οἱ Ἱερές Μητροπόλεις.

. Ἤδη πολλές ἀπό αὐτές, μέ τήν πρόθυμη καί ἀξιόλογη βοήθεια κληρικῶν

καί λαϊκῶν, ἔχουν δημιουργήσει νέες δομές γιά τήν κατάρτιση τῶν γονέων καί

τήν παροχή συμβουλευτικῆς στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν. Σχολές προετοιμασίας

τῶν ὑποψηφίων γιά γάμο, Σχολές Γονέων, Συμβουλευτικοί Σταθμοί, Κέντρα

Στηρίξεως τῆς Οἰκογενείας (ΚΕ.Σ.Ο.), Βιωματικές Ὁμάδες, Συνέδρια, ὁμιλίες,

ραδιοφωνικές καί τηλεοπτικές ἐκπομπές, ἐκδόσεις βιβλίων, κατασκηνώσεις,

νεανικές συναντήσεις καί κατηχητικές συντροφιές, προσωπική-ἀτομική

συμβουλευτική στό ἱερό μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως, στήριξη τῶν πολυτέκνων,

τῶν ἄγαμων μητέρων καί παροχή ὑλικῆς βοήθειας ὅπου χρειάζεται, σέ χρήματα,

τρόφιμα, ρουχισμό καί φάρμακα.

. Ἡ ἐνημέρωση τῶν νέων καί τῶν μεγαλύτερων ζευγαριῶν καί ὁ διάλογος

μαζί τους κρίνονται ποιμαντικά ἀπαραίτητες πρωτοβουλίες, ὥστε νά ὁδηγοῦνται

πρός τήν «τελείαν ἀγάπην» καί νά προλαμβάνονται παράνομες σχέσεις, διαζύγια

καί ἐκτρώσεις μεταξύ ἐκείνων πού, ἐνῶ δηλώνουν πιστοί καί προτιμοῦν τό

ἐκκλησιαστικό μυστήριο, τό βιώνουν ὅμως μᾶλλον ἐπιφανειακά, ὡς πολιτιστικό

αὐτονόητο. Ἀκόμη, ἡ διεκδίκηση δικαιωμάτων ὑπέρ τῶν εὐπαθῶν κυρίως

ὁμάδων δέν μπορεῖ νά εἶναι ἔξω ἀπό τό στοργικό ἐνδιαφέρον τῶν Ποιμένων.

. Σέ κάθε περίπτωση, ἡ Ἐκκλησία μελετᾶ νέες μορφές ποιμαντικῆς

δράσης προκειμένου νά ἀναζητήσει τούς ἐγγύς καί τούς μακράν καί νά μήν

ἀφήσει καμία εὐκαιρία ἐπικοινωνίας μέ τίς οἰκογένειες νά χαθεῖ

ἀνεκμετάλλευτη, ἀλλά νά εἶναι οὐσιαστικά καί ἐποικοδομητικά παροῦσα σέ κάθε

χαρά ἤ θλίψη τῶν παιδιῶν της.

. Δίχως νά ἐφησυχάζει ἀπό τή σπανιότητα τῶν περιπτώσεων, ἑτοιμάζεται

νά ἀντιμετωπίσει ποιμαντικά τίς προσωπικές καί γαμικές σχέσεις πού

ἀναπτύσσονται μεταξύ χριστιανῶν καί ἀλλοπίστων στό πλαίσιο τῆς θρυλούμενης

ἀλλά ὑπαρκτῆς πλέον πολυπολιτισμικότητας καί τοῦ σαγηνευτικά

προβαλλόμενου πλουραλισμοῦ.

. Ἡ Ἐκκλησία, στίς σύγχρονες αὐτές συνθῆκες τῆς ραγδαίας

ἐκκοσμίκευσης, θά συνεχίσει νά κατηχεῖ τόσο τούς πιστούς, ὅσο κι ἐκείνους πού

ἐπιθυμοῦν νά ζοῦν ἐκτός τῶν κόλπων της, πρός τό βαθύτερο νόημα καί τή

σημασία τῆς χριστιανικῆς οἰκογένειας, σέ μιά προσπάθεια ἐπανευαγγελισμοῦ

τῶν ἀνθρώπων στήν ἐποχή τοῦ ἄκρατου μηδενισμοῦ καί τῆς γενικευμένης

ἔκπτωσης κάθε νοήματος.

. Στήν ἀποκατάσταση καί τήν ἐπανεύρεση τῆς χριστιανικῆς συνείδησης

σχετικά μέ τό νόημα τῆς προσωπικῆς πίστης καί τῶν διαπροσωπικῶν σχέσεων

τῶν ἀνθρώπων βρίσκεται καί τό νόημα τῆς οἰκογένειας σήμερα.

Μέ ἄπειρες ἐν Κυρίῳ Εὐχές

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

+ Ο ΑΘΗΝΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, Πρόεδρος

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

+ Ὁ Διαυλείας Γαβριήλ

Ἱ. Σύνοδος, Οἰκογένεια, Πρὸς τὸν Λαό, γάμος

Σχολιάστε

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ “ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ” ΠΛΕΟΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ

ΕΟΡΤΗ ! ! !

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ, ΚΟΣΜΟΣ

στὶς 18 Δεκεμβρίου 2013

Τί πιστεύουν οἱ Ἀμερικανοὶ γιὰ τὰ Χριστούγεννα

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.»: ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ “ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ” ΠΛΕΟΝ

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ! ! ! Αὐτὸ προκύπτει ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματα τῆς

κατωτέρω δημοσκοπικῆς ἐρεύνης. Συνεχῶς πλέον προστίθενται ἀποδείξεις ὅτι ἡ

ἐποχή μας εἶναι γενικευμένα ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΗ (ἀδιάφορο ἂν μερικοὶ δὲν ἐννοοῦν νὰ

τὸ ἀντιληφθοῦν).

. Ἐννέα στοὺς 10 Ἀμερικανοὺς δηλώνουν ὅτι γιορτάζουν τὰ

Χριστούγεννα – μεταξύ τους 80% μὴ Χριστιανοί, σύμφωνα μὲ σφυγμομέτρηση

τοῦ Κέντρου Ἔρευνας Pew ποὺ δόθηκε σήμερα στὴ δημοσιότητα.

. Ὡστόσο μόλις τὸ ἥμισυ τῶν Ἀμερικανῶν θεωρεῖ τὰ Χριστούγεννα ὡς

κυρίως θρησκευτικὴ γιορτή, ἐνῶ τὸ ἕνα τρίτο τὰ θεωρεῖ περισσότερο

πολιτιστικὴ γιορτή. Ἄλλοι δήλωσαν πὼς πιστεύουν ὅτι εἶναι ἕνας συνδυασμὸς

καὶ τῶν δύο ἢ δὲν ἐξέφρασαν ἄποψη.

. Στὴ δημοσκόπηση οἱ Ἀμερικανοὶ ρωτήθηκαν ἐπίσης πῶς γιορτάζουν

σήμερα τὴν περίοδο τῶν Χριστουγέννων καὶ πῶς τὴν γιόρταζαν ὅταν ἦταν

παιδιά. Ὁρισμένες χριστουγεννιάτικες παραδόσεις ἔχουν μείνει ἴδιες γιὰ τὸν

κόσμο μὲ τὴν πάροδο τῶν ἐτῶν, ἐνῶ ἄλλες ἔχουν ἐκλείψει. Γιὰ παράδειγμα, τὸ

86% δήλωσε ὅτι θὰ παρευρεθεῖ σὲ συγκέντρωση τῆς οἰκογένειας ἢ φίλων τὴν

παραμονὴ τῶν Χριστουγέννων, ποσοστὸ χαμηλότερο ἀπὸ τὸ 91% ποὺ δήλωσε ὅτι

γιόρταζε ἔτσι τὴν βραδιὰ αὐτὴ ὡς παιδί. Σχεδὸν τὸ 86% σκοπεύει νὰ ἀνταλλάξει

δῶρα, ποσοστὸ ἐλαφρῶς χαμηλότερο ἀπὸ τὸ 89% ποὺ εἶπε ὅτι ἀκολουθοῦσε αὐτὸ

τὸ ἔθιμο ὡς παιδί.

. Στὰ ἔθιμα ποὺ ἐκλείπουν γιὰ ὁρισμένους ἐρωτηθέντες εἶναι ἡ

ἀποστολὴ εὐχετηρίων καρτῶν γιὰ τὰ Χριστούγεννα καὶ τὴν Πρωτοχρονιά, τὰ

κάλαντα, ἡ παρακολούθηση τῆς λειτουργίας στὴν ἐκκλησία.

. Ἐλαφρῶς λίγο πάνω ἀπὸ τὸ μισό, τὸ 54% τῶν Ἀμερικανῶν, δήλωσε

ὅτι προτίθεται φέτος νὰ πάει στὴ λειτουργία τῶν Χριστουγέννων σὲ σχέση μὲ τὸ

69% ποὺ δήλωσε ὅτι πήγαινε στὴν ἐκκλησία τὴν ἡμέρα αὐτὴ ὡς παιδί. Τὸ

ποσοστὸ αὐτὸ συγκρίνεται μὲ τὸ 36% τῶν ἐρωτηθέντων ποὺ δήλωσε ὅτι

συνηθίζει νὰ πηγαίνει στὴ λειτουργία τῆς Κυριακῆς σὲ μία κανονικὴ ἑβδομάδα.

. Οἱ νεώτεροι ἐνήλικες δὲν δείχνουν νὰ θεωροῦν τὰ Χριστούγεννα

θρησκευτικὴ γιορτὴ σὲ ποσοστὸ 39%, σὲ σχέση μὲ τὸ 66% αὐτῶν ποὺ εἶναι 65

ἐτῶν καὶ ἄνω, σύμφωνα μὲ τὴ δημοσκόπηση. Νεώτερης ἡλικίας ἐνήλικες δὲν

δείχνουν νὰ πιστεύουν στὴ θεία γέννηση. Συνολικὰ 66% τῶν ἐρωτηθέντων

ἡλικίας 18 ἕως 29 ἐτῶν δὲν πιστεύει στὸν γεννηθέντα ἐκ Θεοῦ Ἰησοῦ, σὲ σχέση

μὲ τὸ 76% τοῦ συνόλου τῶν ἐνηλίκων.

. Ὅταν ρωτήθηκαν τί προσμένουν ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα καὶ τὴν περίοδο

τῶν γιορτῶν, ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία, 69%, δήλωσε ὅτι θέλει νὰ περάσει τὶς

ἡμέρες οἰκογενειακὰ καὶ μὲ φίλους. Ὅταν ρωτήθηκαν τί τοὺς ἀρέσει λιγότερο,

τὸ ἕνα τρίτο τῶν ἐρωτηθέντων δήλωσε ἡ ἐμπορευματοποίηση, ἐνῶ τὸ 22%

ἀπάντησε ὅτι ἡ περίοδος αὐτὴ εἶναι πολὺ δαπανηρή.

. Ἡ ἔρευνα διεξήχθη σὲ δεῖγμα 2.001 ἀμερικανῶν ἐνηλίκων ἀπὸ τὶς 3

ἕως τὶς 8 Δεκεμβρίου (2013) καὶ τὸ περιθώριο λάθους εἶναι σὺν-πλὴν 2,6

ποσοστιαῖες μονάδες.

ΠΗΓΗ: ethnos.gr

Χριστούγεννα

Σχολιάστε

ΕΝΟΧΗ ΣΙΩΠΗ «Βλέπομε τήν σφαγή τῶν Χριστιανῶν στήν Συρία καί

στήν εὐρύτερη περιοχή τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, καί ὄχι μόνο, δίχως νά

“κινῆται φύλλο” διαμαρτυρίας καί ἀντιδράσεων ἀπό τόν λεγόμενο

“Χριστιανικό, πολιτισμένο καί ἐλεύθερο κόσμο”».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ Uncategorized στὶς 17

Δεκεμβρίου 2013

ΕΝΟΧΗ ΣΙΩΠΗ

Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κατερέλος

Ἡγούμενος Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος

(Ἑσπερινή ὁμιλία στήν Ἱερά Μονή Ἁγ. Νικολάου , 15 .12 . 2013)

. Θά πρέπη νά διαθέτη κανείς μεγάλη δόση ἀναισθησίας, ὥστε νά μήν

ἀναγνωρίζη ὅτι μεγάλες καί κραταιές χῶρες, πέραν τῆς Μεσογείου καί τοῦ

Ἀτλαντικοῦ, διασφαλίζουν ἐν μέσῳ τῆς γῆς ὡς ἄλλος Ἄτλας τήν παγκόσμια

εἰρήνη. Καί χρειάζεται νά εἶναι κανείς προκατειλημμένος καί νά τρέφη κακία

στήν στενή του καρδιά, ὥστε νά μήν ἀναγνωρίζη τήν ἑτοιμότητα καί τό

ἀστραπιβόλον τοῦ big brother. Τοῦ Μεγάλου τοὐτέστιν Ἀδελφοῦ, ὁ ὁποῖος

προλαμβάνει, ὡς παγκόσμιος χωροφύλαξ, ἀποκαθιστᾶ τήν ἀδικία καί

περιφρουρεῖ τά ἀνθρώπινα δικαιώματα τῶν μικρῶν καί ἀσήμων κατά κόσμον

λαῶν καί μάλιστα τῶν Χριστιανικῶν καί δή αὐτῶν τῶν «ταλαιπώρων

Ὀρθοδόξων».

. Μία ματιά νά ρίξη κανείς στό πῶς διακυβεύονται οἱ τύχες τῶν λαῶν

καί πῶς παίζεται τό «σκάκι στήν παγκόσμια σκακιέρα», πῶς διασφαλίζονται οἱ

ἀξίες καί πῶς προστατεύεται τό ἀνθρώπινο πρόσωπο (κυρίως αὐτό), δέν μπορεῖ

παρά ἐκ βάθους καρδίας νά ἀναφωνίση: «Ὄμορφος κόσμος ἠθικός, ἀγγελικά

πλασμένος»!

. Καί αὐτά μέν γιά ὅσους ἐθελοτυφλοῦν καί θέλουν νά πιστεύουν ὅτι ἡ

παγκόσμια ἀσφάλεια λειτουργεῖ ἄψογα, ὅτι τό δίκαιο θριαμβεύει καί πώς τό

κακό πατάσσεται ἐν τῇ γενέσει του.

. Ἄς ἀφήσωμε ὅμως ὅσους ὑπνώττουν τόν «νήδυμον» καί ὅσους

εὑρίσκονται «εἰς τάς ἀγκάλας τοῦ Μορφέως» ἀπολαμβάνοντας τά

εἰδησεογραφικά νανουρίσματα τῶν Μ.Μ.Ε. Ἄς φύγωμε ἀκροποδητί ἀπό τήν

εἰκονική πραγματικότητα καί ἄς ἔλθωμε στήν φρικτή πραγματικότητα.

. Ἄς ἀφήσωμε τά καθ᾽ ἡμᾶς καί ἄς σύρωμε τά βήματά μας πρός τήν

Συρία, τήν ταλαίπωρη καί μαρτυρική, πού «τό γε νῦν ἔχον» ἀποτυπώνει σκηνές

«Ἀποκαλύψεως». Ἄς κλείσωμε λοιπόν ἔστω καί δι’ ὀλίγον, ὄμματα, ὦτα καί

αἰσθήσεις σέ όσα ἀπό τά ἀργυρώνητα κανάλια (τῶν Μ.Μ.Ε.) ἐξοργιστικῶς

παρουσιάζονται, ἤ μᾶλλον, ἄς ἐπικεντρώσωμε τήν προσοχή μας σέ κάποιες

λεπτομέρειες πού νομοτελειακῶς ξεφεύγουν ἀπό ὅσους νομίζουν πώς κατέχουν

ἀκλόνητες καθέδρες στόν κυβερνοχῶρο, καί μέ συντροφιά τόν θρηνώδη

Προφήτη Ἱερεμία, ἄς περιδιαβοῦμε, ἐν κώμαις καί ρύμαις, στίς ἀρχαῖες καί

ὀνομαστές Συριακές περιοχές, μικρές τε καί μεγάλες. Καί, ἐάν μέσα στήν ὕπαρξί

μας ἔχη ἀπομείνει λίγο δάκρυ ἤ κάποιος στεναγμός, ἐμπρός λοιπόν, ἄς μή

διστάσωμε νά τά προσφέρωμε σπονδή στίς ἑκατόμβες τῶν ἀδελφῶν μας

Ὀρθοδόξων Χιστιανῶν.

. Ναί, τό φέρνει ὁ ἄνεμος τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, «φωνή σπαρακτική

ἠκούσθη, θρῆνος καί κλαυθμός καί ὀδυρμός πολύς. Συρία κλαίουσα τά τέκνα

αὐτῆς τά Ὀρθόδοξα καί ἐκλεκτά καί οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν».

Ὄντως, πρέπει νά εἶναι κανείς τελείως ἀνάλγητος, ἐάν μπροστά σέ αὐτή τήν

πραγματικότητα δέν ἀγανακτῆ. Ἐάν δέν κινῆ «θυμόν τόν δικαιότατον» μπροστά

στά ὅσα συμβαίνουν στίς ἡμέρες μας καί ὁπωσδήποτε, θά πρέπη νά ἔχη

καταντήσει διεστραμμένη προσωπικότητα, ἐάν δέν ταράσσεται ἀπό τήν ἔνοχη

σιωπή τῶν ἰθυνόντων ὅλου τοῦ «ὑπεροχικοῦ φάσματος», πολιτικοῦ καί

πνευματικοῦ. Τῶν ἀνθρώπων δηλ. αὐτῶν πού, ἀντί νά ὑψώνουν φωνή

διαμαρτυρίας, κατήντησαν νά ἐξευτελίζωνται διεθνῶς μέ τήν ἐκνευριστική

«σιωπή τῶν ἀμνῶν» πού ἐπιδεικνύουν σέ ὅσους φοβοῦνται καί ἀνυπερθέτως

ὑπολογίζουν (ποιούς ἄραγε;).

. Πόσο, ἀλήθεια, τά ἴδια τά γεγονότα φανερώνουν ὅτι οἱ κατέχοντες τίς

κορυφές τῆς πολιτικῆς καί πνευματικῆς – θρησκευτικῆς – «ἐκκλησιαστικῆς»

ἐξουσίας ἀποδεικνύονται κατώτεροι τῶν περιστάσεων… Ὄχι ἁπλῶς κατώτεροι,

ἀλλά καί ἐπιζήμιοι, ἀφοῦ παρουσιάζουν ἀνεπάρκεια στήν διαχείρισι τῶν

ἐθνικοπολιτικῶν θεμάτων καί στήν ὑπεράσπισι τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ἤ

τό ἀκόμη χειρότερο, ἀποδεικνύουν ὀλιγωρία ὅταν τά διεθνῆ γεγονότα ξεπερνοῦν

τίς «φυσιολογικές ἐντάσεις» καί ὑπερκαλύπτουν «τά κόκκινα σημεῖα τοῦ

κινδύνου καί τῆς καταστροφῆς».

. Μήπως ὅμως εἶναι δυνατόν νά ἀπαλλαχθοῦν τῶν εὐθυνῶν τους

ἐνώπιον τῆς ἱστορίας καί τῆς ἀδεκάστου δικαιοσύνης οἱ ἡγέτες τῶν μικρῶν

λεγομένων λαῶν; Μήπως οἱ πολιτειακές καί πολιτικές κορυφές τῶν κρατῶν πού

ἀκολουθοῦν ἤ σωστότερα θά λέγαμε, σύρονται σέ ἰδιαίτερες ζῶνες ἐπιρροῆς

λόγῳ τῆς γεωπολιτικῆς τους θέσεως, ἀποσείουν ἀπό τούς ὤμους τους τό μερίδιον

τῆς εὐθύνης πού τούς ἀναλογεῖ; Ὄχι δά.

. Ἄς μή καταπίνωμε τά χαλασμένα ἐδέσματα τῶν «μαγείρων τῆς

πολιτικῆς» καί ἄς μήν ἀφήνωμε τήν συνείδησί μας νά ὑπνώττη ὡς ἄλλος Ἰωνᾶς,

ὁ ὁποῖος «κατέβη εἰς τήν κοίλην τοῦ πλοίου καί ἐκάθευδε καί ἔρρεγχε» (Ἰωνᾶς

Α´ 5). Καί ἄς μήν ἐπιτρέπωμε νά γίνεται αὐτό, διότι τοῦτο «βολεύει» τούς

λεγομένους «μεγάλους». Ἐάν τώρα φθάσαμε ἐδῶ πού φθάσαμε, ἀναμφιβόλως

αὐτό ὀφείλεται στόν ἐπάρατο πολύπλευρο συμβιβασμό καί στά «συνειδησιακά

μαξιλαράκια» πού προσέφεραν καί συνεχίζουν νά προσφέρουν οἱ ποικίλοι

κοινωνικοί – πολιτικοί ἀνθρωπισμοί καί πάσης φύσεως «-ισμοί».

. Ἔχουν λοιπόν τήν εὐθύνη τους καί οἱ χαρακτηριζόμενοι ὡς «μικροί

ἡγέτες» πού στήν πρᾶξι ἀποτελοῦν τά δεκανίκια τῶν «μεγάλων». Ἀλλά τήν

μεγαλυτέρα τῶν εὐθυνῶν στά ἐπίπεδα αὐτά, ὁμολογουμένως φέρουν τά μεγάλα

ἔθνη καί τά ὀργανωμένα κράτη μέ ἰσχυρή πολιτική καί οἰκονομική δύναμι. Αὐτά

δηλ. πού ἐλέγχουν, λόγῳ τῶν οἰκονομικῶν τους πρωτίστως συμφερόντων, τίς ἐν

γένει παγκόσμιες ἐξελίξεις.

. Ἔτσι λοιπόν ἐφθάσαμε νά βλέπωμε ἐκεῖνα πού εἶναι ἀδύνατον νά

προσέξη κανείς, δίχως νά ταραχθῆ ἡ ὕπαρξίς του συθέμελα. Βλέπομε δηλ. τήν

σφαγή τῶν Χριστιανῶν στήν Συρία καί στήν εὐρύτερη περιοχή τῆς Μέσης

Ἀνατολῆς, καί ὄχι μόνο, δίχως νά «κινῆται φύλλο» διαμαρτυρίας καί

ἀντιδράσεων ἀπό τόν λεγόμενο «Χριστιανικό, πολιτισμένο καί ἐλεύθερο κόσμο».

Φθάσαμε στό σημεῖο, αὐτή ἡ πραγματικότητα, δηλ. ἀποκεφαλισμοί ἀνθρώπων,

μαρτύρια κλπ. πού ἐμφανίζουν σέ βίντεο, τά ὁποῖα ἀνεβάζουν στούς

διαδικτυακούς ἱστοτόπους, νά ξεπερνᾶ καί τίς πλέον σκληρές σκηνές ἀπό ταινίες

βίας και θρίλερ.

. Ἀλλά, ἄς μή σταθοῦμε στίς περιγραφές συγκλονιστικῶν σκηνῶν, πού τά

σύγχρονα Μαρτυρολόγια θά περιγράψουν, ἀργά ἤ γρήγορα, μέ κάθε

λεπτομέρεια, καί θά προβληματίζεται κανείς, ἐάν οἱ ἐκλεκτές αὐτές ὑπάρξεις πού

πορφυρώνουν μέ τό τίμιο αἷμα τους τήν «καθ᾽ ἡμᾶς Ἀνατολήν», εἶναι ἁπλοί

Μάρτυρες ἤ Μεγαλομάρτυρες, ὅπως ἦσαν οἱ ἀρχαῖες μορφές τῆς Ἐκκλησίας

μας, καί ἔτι πλέον. Ὄχι, δέν θά ἐπιμείνωμε στίς περιγραφές τῶν τελευταίων

στιγμῶν τῶν Νεομαρτύρων, μεγάλων, μικρῶν, ἀκόμη καί βρεφῶν, πού οἱ ψυχές

τους ἀπό τοῦ νῦν κράζουν «φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες ἕως πότε ὁ Δεσπότης, ὁ Ἅγιος

καί Ἀληθινός, οὐ κρινεῖς καί ἐκδικεῖς τό αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπί τῆς

γῆς;» ( Ἀποκ. Ϛ´ 10). Θά σταθοῦμε ὅμως στό πλαίσιο τῆς ἐνεστώσης ἀνάγκης,

ἐλέγχοντας τήν νοοτροπίαν καί τά ἐγκλήματα τῶν «μεγάλων καί τῶν τρανῶν»,

πού στήν πρᾶξι ἀποδεικνύονται μικροί, ρηχοί καί ἀπάνθρωποι.

. Εἶναι δυνατόν, οἱ κύριοι αὐτοί, νά ἀπαιτοῦν ἐμπιστοσύνη ἀπό τόν κάθε

ἄνθρωπο, ὅπου γῆς, ὅταν ἡ ὅλη τακτική τους ἀποδεικνύη τήν ἀνακολουθία τῶν

ἰσχυρισμῶν τους περί δικαιοσύνης καί τήν ὑποκρισία τους μπροστά στό δρᾶμα

τῶν Χριστιανῶν καί τοῦ κάθε ἀνθρώπου; Εἶναι δυνατόν νά μήν ἀποστρέφεται

καί νά μήν ἀηδιάζη ὁ κάθε φυσιολογικός ἄνθρωπος τούς ψευδεῖς ὅρκους ἐνώπιον

τοῦ Εὐαγγελίου, μεγαλοσχήμων Προέδρων, ὅταν αὐτοί οἱ ἴδιοι ἐπιτρέπουν

γενοκτονίες καί ἀφανισμό τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, στά χώματα πού

ἔδωσαν ἀναριθμήτους Ἁγίους καί αἰώνιο πολιτισμό; Καί εἶναι λογικό, μετά ἀπό

ὅλα αὐτά, οἱ λαοί πού κινδυνεύουν ἄμεσα ἀπό τήν ἀλλοπρόσαλλη αὐτή τακτική,

νά ἐπιδεικνύουν ἀγαθή διάθεσι σέ αὐτούς πού ἀνέχονται – ἐπιτρέπουν -

«εὐλογοῦν» τούς ἀθέους καί ἀλλοπίστους στό νά μεθοῦν ἀπό τό ἀχνίζον αἷμα τό

Χριστιανικό;

. Κάπου, κάποτε, σέ μιά μεγάλη χώρα τῆς Δύσεως, πού ἀρέσκεται νά

αὐτοαποκαλῆται «ὑπερδύναμις», καί «προστάτιδα τῶν μικρῶν», σέ κάποια

ἑορτή, ὁ Πρόεδρος ἀπελευθέρωσε δύο γαλοποῦλες γιά νά τονίση τήν «ἡμέρα τῶν

Εὐχαριστιῶν» (Thanksgiving day) καί νά δοξάση τόν Θεό γιά τά «ἀγαθά πού

ἀπεκόμισε ὁ καθένας στό τέλος τῆς σοδειᾶς». Ἀλλά, ἐρωτοῦμε: Ποῦ ζεῖ αὐτός ὁ

ἄνθρωπος; Τόση καταχνιά καί μαυρίλα σκότισε τόν ὁρίζοντα τῶν ὀφθαλμῶν καί

τῆς ψυχῆς του, ὥστε νά μή βλέπη πώς στήν Συρία οἱ Χριστιανοί, μέ τήν ἀνοχή

τῶν «μεγάλων» καί πρωτίστως τῆς δικῆς του χώρας πού ἡγεῖται, κατήντησαν ὡς

«πρόβατα ἐπί σφαγήν»; Ἀλλά, καί σέ μιά ἄλλη χώρα ἀχανῆ, κάπου κάποτε, ἕνας

Πρόεδρος, πού εὐκαίρως – ἀκαίρως καυχᾶται γιά τό Ὀρθόδοξο ἦθος τῆς

μεγάλης του ἡγεμονίας καί γιά τήν ἐν γένει ἀναγέννησι καί ἀνάπτυξι τοῦ

μοναχισμοῦ, – μετά ἀπό σκληρή περίοδο διωγμῶν, πού ὑπέστη αὐτός ὁ

μοναχισμός – ἐδήλωσε ὅτι λόγῳ τῆς ἰσχυρᾶς καί παντοδυνάμου αὐτοκρατορίας

του, θά προστατεύση τήν Ὀρθοδοξία, ἐάν ποτέ αὐτή κινδυνεύση, σέ ὁποιοδήποτε

μέρος τῆς ὑφηλίου καί ἄν χρειασθῆ. Τί ἔγιναν ὅμως τώρα ὅλες αὐτές οἱ

ὑποσχέσεις; Γιατί αὐτή ἡ παγερή σιωπή; Γιατί αὐτός ὁ πάγος, ἔστω καί σέ ἁπλές

δηλώσεις συμπαραστάσεως; Μήπως ὁ βαρύς παγετός τῆς χώρας του ἔφθασε καί

μέσα στίς καρδιές τους καί, λόγῳ τοῦ νεοπλουτισμοῦ, πραγματοποιήθηκε ὁ λόγος

τοῦ Κυρίου: «Διά τό πληθυνθῆναι τήν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν»;

(Ματθ. ΚΔ´ 12).

. Ἄνευ ἀμφιβολίας, γιά ἄλλη μία φορά ἀποδεικνύεται ἀληθινός, τραγικά

ἀληθινός, ὁ θεόπνευστος λόγος τῆς Γραφῆς: «Μή πεποίθατε ἐπ᾽ ἄρχοντας ἐπί

υἱούς ἀνθρώπων οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία» (Ψαλμ. ΡΜΕ´ 3). Σίγουρα, δέν θά μᾶς

σώσουν οἱ ἄρχοντες καί τοσούτῳ μᾶλλον, καθ᾽ ὅσον ἀπό τήν ζωή τους καί ἀπό τά

νομοθετήματά τους (τά ἔργα τῶν βεβήλων χειρῶν τους) ἐξοβελίζουν τόν Κύριο

Ἰησοῦ Χριστό καί πέφτουν, καί οἱ ἴδιοι, καί τά δύσμοιρα ἔθνη τους στά γρανάζια

τῶν ποικίλων λεσχῶν καί σκοτεινῶν παραγόντων. Αὐτό, τό γνωρίζομε καί

προϊόντος τοῦ χρόνου ὁλοένα καί περισσότερο τραγικῶς τό διαπιστώνομε.

. Ἄς μή τολμοῦν λοιπόν ὅλοι αὐτοί, οἱ ἐξωτερικῶς καί γιά τά μάτια τοῦ

κόσμου διαφωνοῦντες, ἐσωτερικῶς δέ ὁμονοοῦντες ἐπί τῇ ἀνοχῇ καί μάλιστα ἐπί

τῇ προωθήσει τοῦ κακοῦ, νά ἀπαιτοῦν τήν ἐμπιστοσύνη καί τήν ὑπακοή τῶν

ἀνθρώπων. Γνωρίζομε τί ἀπεργάζονται. Γνωρίζομε πώς μετά τήν ὁλοκλήρωσι

τοῦ αἱματοκυλίσματος καί ὅταν σταματήσουν οἱ ἐχθροπραξίες, στήν συνέχεια

κάπου ἀλλοῦ θά μετατεθοῦν αὐτές. Καί ἤδη καταρτίζονται τά σχέδια, ὥστε

ποικίλης μορφῆς «τσιπαρίσματα», νά περάσουν στή ζωή τῶν ἀνθρώπων. Ὅλα

αὐτά, θά ὁδηγήσουν σέ μία παγκόσμια σκλαβιά. Σέ ἀνθρώπους, πού δέν θά εἶναι

πλέον πρόσωπα, ἀλλά νούμερα. Σέ ἀνθρωπομάζες πού θά ἐλέγχωνται γιά τό ποιοί

θά εἶναι γιά ἐπιβίωσι καί ποιοί θά περάσουν στό στάδιο τοῦ ἀφανισμοῦ.

. Ὅμως, ἄς κάνουν οἱ «κοσμοκράτορες» λίγη ἀκόμη ὑπομονή. Καί γιατί

αὐτό; Διότι, Αὐτός πού ἀνέχεται τό κακό, ἔρχεται κάποια στιγμή καί «ὡς σκεύη

κεραμέως συντρίψει αὐτούς» (Ψαλμ. Β´ 9). Αὐτός, ὁ ὁποῖος εἶναι Δίκαιος καί

«δικαιοσύνας ἠγάπησε καί εὐθύτητα εἶδε τό πρόσωπον αὐτοῦ» (Ψαλμ. Ι´ 7).

. Ἀλλά, ἐκτός τῶν πολιτικῶν ἐξουσιῶν, πού εἶναι ἕτοιμες νά

νομοθετήσουν γιά ποικίλα ἄλλα ἀπαράδεκτα θέματα, καί τούς πλέον ἀφύσικους

νόμους, μέ τό πρόσχημα δῆθεν τῆς ἀγάπης, ἐλευθέρας ἐκφράσεως κλπ.

ἀδιαφοροῦν ὅμως, γιά νά μήν ἰσχυρισθοῦμε ὅτι χαίρονται μέ τήν μαρτυρική

κατάστασι τῶν ὁμοδόξων ἀδελφῶν μας τῆς Συρίας καί ἀλλοῦ. Ἐκτός λοιπόν ἀπό

τόν κατάπτυστον αὐτόν τομέα, ὑπάρχει καί ἡ πνευματική – ἐκκλησιαστική

ἐξουσία. Ἡ ἐξουσία τῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία κατά τεκμήριον θά πρέπη καί

ἐπιβάλλεται νά ὑψώση ἕως τά ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ, φωνή διαμαρτυρίας.

. Αὐτό, εἴπαμε πώς θά ἔπρεπε νά πραγματοποιῆται. Ὅμως, ἐπειδή δέν τό

βλέπομε νά πραγματοποιῆται, ἐν προκειμένῳ, ἕνα ἐκ τῶν δύο πραγμάτων θά

πρέπη νά συμβαίνη. Ἤ ἐμεῖς χάσαμε τήν ἀκοή μας καί δέν αἰσθανόμαστε τίς

δραματικές διαμαρτυρίες καί ἐκκλήσεις τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν ἡγετῶν, ἤ

«κάτι σάπιο ὑπάρχει στό Βασίλειο τῆς Δανιμαρκίας». Καί, ξεκάθαρα, ἡ σιωπή

αὐτή τῶν Ποιμένων εἶναι τῷ ὄντι περισσότερο ἐξοργιστική ἀπό ἐκείνη τῶν

ἡγετῶν τῆς πολιτείας.

. Βεβαίως, ἔχουν καί τό δίκιο τους οἱ ἄνθρωποι. Πῶς εἶναι δυνατόν νά

βροῦν χρόνο γιά τίς σφαγές καί τά μαρτύρια; Πῶς εἶναι δυνατόν νά δαπανήσουν

ἔστω καί ἕνα λεπτό ἀπό τίς βυζαντινές καί μεγαλοπρεπεῖς τελετές καί τήν τήρησι

τοῦ πρωτοκόλλου, πού κινδυνεύει νά λάβη «δογματική ἀξία»; Ἄλλωστε, ἡ

ἀσκητική ζωή τῶν ἡγετῶν δέν τούς ἐπιτρέπει νά ἔχουν τήν πολυτέλεια τῆς

πληροφορήσεως σέ παγκόσμια κλίμακα. Δέν μποροῦν, φαίνεται, οἱ ἄνθρωποι

αὐτοί νά γνωρίζουν τί συμβαίνει στό ἄλλο ἄκρο τῆς γῆς, οὔτε κἄν τό τί

διαδραματίζεται στόν πολυπαθῆ χῶρο τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

. Ἀλλά, ἴσως τώρα ρωτήσουν κάποια «τέκνα τῆς ὑπακοῆς». Ἐπί τέλους,

μπορεῖ νά συγκριθῆ ἡ σφαγή τῶν Χριστιανῶν, καί μάλιστα τῶν Ὀρθοδόξων

κληρικῶν, μοναχῶν καί λαϊκῶν, μέ τήν «μόλυνσι τῆς ἀτμοσφαίρας» καί μέ τήν

τῆξι τῶν πάγων τῆς Ἀνταρκτικῆς; Μά, ἐδῶ, μέρα μέ τήν ἡμέρα, ἐπίκειται ἡ

ἕνωσις τῶν ἐκκλησιῶν καί κατόπιν ἡ ἕνωσις ὅλων τῶν θρησκειῶν. Ἐδῶ,

ὀρθώνεται ἐνώπιόν μας «κοσμογονικόν ἔργον», ἄν ὄχι «θεογονικόν». Εἶναι

δυνατόν τώρα νά χαλᾶμε τίς καρδιές μας μέ κάποιες ἀκρότητες πού συμβαίνουν

στήν Συρία καί ἀλλαχοῦ; Ὄχι βέβαια. Δέν ἐπιτρέπεται φωνή διαμαρτυρίας, ἀλλά

«σιωπή καί προσευχή». «Τήν ἡσυχία μας πρό πάντων μέσα στό ἀδιατάρακτον

καί στό ἀνέπαφον»…

. Αὐτό λοιπόν δείχνει ἡ ἄχρι τοῦδε τακτική κάποιων ἐκ τῶν πνευματικῶν

ἡγετῶν. Ὅσο δέ γιά τό Π.Σ.Ε., ὅπου τελευταίως φαίνεται νά δείχνη ἰδιαίτερη

κατανόησι στίς χειροτονίες τῶν γυναικῶν καί ἰδιόμορφο σεβασμό στίς

«σεξουαλικές ἰδιαιτερότητες», μέ τήν ἀπόλυτη σιωπή του, ἐπί τοῦ θέματος τοῦ

Χριστιανικοῦ διωγμοῦ, ἀποδεικνύει ὅτι πράγματι εἶναι συνεπέστατο στό «δόγμα

καί στό ἦθος» τῶν ἐπιλέκτων του μελῶν καί τῶν ποικίλων του ὀπαδῶν…

. Καί θά ἔλεγε κανείς, καλά, ἀπό τό Π.Σ.Ε. οὐδείς ἀναμένει κάτι τό

ἀξιόλογον. «Ἐκ κόρακος κρά». Ἀπό τήν πλάνη, τίς κακοδοξίες, τίς αἱρέσεις καί

τίς διαστροφές, τό μόνο πού ἀναμένεται εἶναι «λοιμική νόσος» καί ἐπιδρομή

«λύκων ἐν δορᾷ προβάτου» στήν μάνδρα τοῦ ποιμνίου. Καλά λοιπόν ὅσοι

ἀνήκουν στούς «κόλπους τῆς ποικίλης διαφθορᾶς» σιωποῦν.

. Τί κάνουν ὅμως τόσα Πατριαρχεῖα, τόσες Ἀρχιεπισκοπές, τόσες

Μητροπόλεις καί Ἐπισκοπές, τόσες Ἐνορίες, ἀλλά τόσοι καί τόσοι πού

ἐργάζονται στόν χῶρο τῆς Στρατευομένης Ἐκκλησίας; Γιατί ὅλοι αὐτοί σιωποῦν;

Μήπως ἔπεσε ἐπιδημία ὁμαδικῆς ἀναισθησίας σέ ρασοφόρους καί λαϊκούς; Ἤ

μήπως νομίζουν ὅτι ὅλα αὐτά τά φρικτά γεγονότα εἶναι ἀναληθῆ; Γιατί αὐτή ἡ

πνευματική ἄπνοια ποιμένων καί ἀρχιποιμένων;

. Φαντασθεῖτε τί θά εἶχε συμβῆ σέ παγκόσμια κλίμακα, ἐάν κάποια

ἐπεισόδια εἶχαν λάβει χώρα σέ ἀλλοθρήσκους πληθυσμούς. Ἔστω καί μύτη νά

εἶχε ματώσει κάποιου ἐξ αὐτῶν γιά λόγους θρησκευτικούς… Καί

ἀντιλαμβανόμαστε τίς διαμαρτυρίες καί τήν ἀλληλεγγύη, ἀκόμη καί ἀρκετῶν

ποιμένων, πού τώρα παρουσιάζονται «ἰχθύος ἀφωνότεροι». Ὅλοι τότε θά

συμφωνοῦσαν πώς καταπατοῦνται τά ἀνθρώπινα δικαιώματα καί πώς ἡ Μητέρα

Ἐκκλησία, διά τῶν ποιμένων της, συμπαρίσταται στούς κοινωνικούς ἀγῶνες

περί δικαιοσύνης καί θρησκευτικῆς ἐλευθερίας τῶν πολιτῶν. Δέν ἀποκλείεται

μάλιστα στήν φανταστική αὐτή περίπτωσι πού ἀναφέρομε, νά εἴχαμε καί

ἀνταλλαγή ἐπισκέψεων Ὀρθοδόξων ποιμένων καί ἀλλοθρήσκων κληρικῶν, καί

μάλιστα νά ἐσημειώνετο συναγωνισμός στό ποιός θά ἐξέφραζε τήν μεγαλυτέρα

συμπάθεια στούς χειμαζομένους ἀλλοθρήσκους ἀδελφούς.

. Τώρα ὅμως, τί γίνεται; Καί πῶς μπορεῖ νά ἐξηγηθῆ ἡ ἀπαράδεκτη αὐτή

τακτική τους; Ἀλλά, μήπως ἀκούσαμε ἐπί τέλους καί κάποια φωνή ἐκ τῆς

ἐρήμου τῆς σιωπῆς, ἐκ μέρους τοῦ μοναχισμοῦ; Καί πάλι, δυστυχῶς, «οὐκ ἦν

φωνή, οὐκ ἦν ἀκρόασις». Θά ἀνέμενε κανείς, ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, ἀπό τά ἄλλα

μοναστικά κέντρα καί τόν ἁπανταχοῦ μοναχισμό, νά ἀκουσθῆ κάτι τι. Ἀναμένει

ἀφουγκραζόμενος, μέρα μέ τήν ἡμέρα, ὁ λαός τοῦ Θεοῦ νά ἠχήσουν οἱ σάλπιγγες

τῆς διαμαρτυρίας καί νά ἀκουσθοῦν τά κηρύγματα τῆς μετανοίας.

. Ἀλλά, δυστυχῶς, καί ἐδῶ μία ἐν πολλοῖς ἔνοχη σιωπή ἁπλώνεται στόν

ὁρίζοντα. Ἄς σφαγιάζωνται ἐπίσκοποι καί ἱερεῖς. Ἄς ἐξαφανίζωνται ἱερομόναχοι

καί μοναχοί, καί ἄς ἀπαγάγωνται Ὀρθόδοξες μοναχές καί ὁλόκληρες μοναστικές

ἀδελφότητες, μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται γιά ὅσους γνωρίζουν ἀπό ἀλλόθρησκο

φανατισμό.

. Σιωπή καί πάλι σιωπή, πού κόβει τά γόνατα ψυχῆς τε καί σώματος,

ὅταν αὐτή ἡ «ἄκρα τοῦ τάφου σιωπή» ἑρμηνευθῆ σύμφωνα μέ τό πνεῦμα τοῦ

Εὐαγγελίου.

. Ἄραγε, τί πραγματικά συμβαίνει; «Ἐνύσταξαν οἱ ποιμένες»; (Ναούμ Γ´

18). Ἐξαφανίσθηκε κάθε μορφή συνειδήσεως ἀδελφικῆς ἀγάπης καί Ὀρθοδόξου

ποιμαντικῆς ἀλληλεγγύης; Δέν συνειδητοποιοῦμε ὅτι αὐτά πού γίνονται σήμερα

στούς ἀδελφούς μας, αὔριο μπορεῖ νά συμβοῦν καί σέ ἐμᾶς τά ἴδια καί χειρότερα;

Μήπως ἡ ποιμαντική καί μοναστική συνείδησις στένεψε σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε

τά ἐνδιαφέροντά μας νά ἐξαντλοῦνται τώρα «εἰς ἑαυτούς καί τούς περί ἡμᾶς»,

στήν προσκόλλησι τῶν πνευματικῶν τέκνων;…

. Καί μπορεῖ αὐτό νά εἶναι καί νά λέγεται Ὀρθοδοξία; Μποροῦμε νά

ἀποκαλούμεθα διάδοχοι τῶν Ἁγίων καί ἀπόγονοι τῶν Ἡρώων; Ὄντως, θά

τρίζουν τά ὀστᾶ τους… «Ἵλεως γενοῦ ἡμῖν Κύριε καί μή στήσης τήν ἁμαρτίαν

ἡμῶν».

. Καί μετά ἀπό ὅλα αὐτά, τί ἄλλο περιμένομε νά συμβῆ; Ὅταν

ἀποκεφαλίζουν Χριστιανούς, ὅταν ἀπαγάγουν ἐπισκόπους, μοναχές, μοναχούς,

ἀλλά καί ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο, μέ σκοπό νά τούς βασανίσουν, βιάσουν,

δολοφονήσουν; Ὅταν χαιρεκακοῦντες,βιντεοσκοποῦν τίς ἀπάνθρωπες πράξεις

των καί μάλιστα τίς ἐπιδεικνύουν ἀνά τήν ὑφήλιο ὡς κάποιο μεγάλο τους

κατόρθωμα;

. Τί περιμένομε λοιπόν; Καταντήσαμε θεατές τῶν ἐγκλημάτων, τῶν

ἀδελφῶν μας καί τῶν συνανθρώπων μας. Καί σιωποῦμε; Τί περιμένομε ἀπό ἕνα

«ἀνύπαρκτο» κράτος; Ἤ μᾶλλον, τί περιμένομε ἀπό ἕνα κράτος πού εἶναι

ἀπασχολημένο μέ τόσους νόμους πού μελετᾶ καί καταρτίζει (ἀντιρατσιστικός,

συμβίωσις ὁμοφυλοφίλων, πῶς θά ἀπαλείψη τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, πῶς

θά ἀλλοιώση τήν Ἐθνική Ἱστορία, κλπ.), ὥστε νά νοθεύση καί νά ἀφελληνίση

τήν κοινωνία; Ποῦ νά βρῆ χρόνο γιά τέτοιου εἴδους ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ;

. Ἤ μή τυχόν περιμένομε λύσεις ἀπό τούς πνευματικούς ἡγέτες οἱ ὁποῖοι

χωλαίνουν; « ἕως πότε ὑμεῖς χωλανεῖτε ἐπ᾽ ἀμφοτέραις ταῖς ἰγνύαις; (Γ´ Βασιλ.

ΙΗ´21). Καί μήν ἰσχυριζόμαστε ὅτι καθεύδουν. Ὄχι, δέν ἰσχύει τοῦτο, διότι σέ

ἄλλες μέν περιπτώσεις τούς βλέπομε νηφάλιους, ἄλλοτε ὅμως ἀναλόγως τῶν

περιπτώσεων, ἀπολύτως ἐν ἐγρηγόρσει…

. Ἤ μήπως περιμένωμε κάτι ἀπό τίς «μεγάλες δυνάμεις» πού «βοηθοῦν»,

τοπικά καί χρονικά, ἀναλόγως τῶν συμφερόντων τους;

. Μήν ἐλπίζομε καί μή περιμένομε τίποτε ἀπό αὐτούς. Τούς εἴδαμε, τούς

γνωρίσαμε καί τούς «ἀπολαύσαμε» τόσους ἐνιαυτούς στόν τομέα καί «στό

διακόνημά του ἕκαστον ἐξ αὐτῶν».

. Τά ζωντανά ὅμως μέλη τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νά λάβουν

μέτρα καί νά δράσουν. Νά ἐνημερώσουν, νά βοηθήσουν, νά συνδράμουν νά

ἀφυπνίσουν, νά μιλήσουν τέλος πάντων κάποτε. Δέν πάει ἄλλο.

. Καί πρῶτα ἀπ᾽ ὅλα, τό Μοναχικό Τάγμα, ἐπιβάλλεται νά ἐνεργήση καί

νά δώση τό παρών. Γιατί πήραμε τό Σχῆμα; Μόνο γιά νά κάνωμε κομβοσχοίνια,

κανόνα καί τυπικά; Βεβαίως πρῶτα αὐτά, ἀλλά ὄχι μόνο αὐτά. Ἀπαιτεῖται γενική

πνευματική ἐνεργοποίησι.

. Νά ἀντισταθοῦμε ἑνωμένοι καί νά μή χαρίζωμε τίποτε. Νά διεκδικοῦμε,

νά ἀπαιτοῦμε, καί προπαντός, νά μήν ἐπιτρέπωμε ἀδικίες. Νά ἀγωνισθοῦμε. Νά

μήν ἀπογοητευθοῦμε, οὔτε καί νά δειλιοῦμε. Νά εὐελπιστοῦμε, ὄχι σέ πρόσωπα,

ἀλλά μέ τούς προσωπικούς μας πνευματικούς ἀγῶνες νά ἀποβλέπωμε μόνο στό

ἔλεος, στήν ἀγάπη καί στήν κρίσι τοῦ Χριστοῦ μας. Νά προσευχηθοῦμε γιά τήν

Συρία, ἀλλά καί γιά τούς ἁπανταχοῦ Ὀρθοδόξους καί μή. Γιά ὅλην τήν

ἀνθρωπότητα, ἐλπίζοντας στήν φώτισι καί στό ἔλεος τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

. Δέν μᾶς ἀπομένει τώρα ἄλλο, παρά ὁ ἕνας πιστός, νά παρακινῆ τόν

ἄλλον. Δέν ἀπέμειναν, παρά νησῖδες ὀρθοπραξίας. Ἀλλοίμονο δέ ἐάν συνεχίσωμε

μέσα σ᾽ αὐτόν τόν ὕπνο, μέσα σ᾽ αὐτήν τήν ἀποβλάκωσι.

. Τό ὀλιγώτερον ἑπομένως πού ἔχομε νά κάνωμε εἶναι, νά ζητήσωμε

συγγνώμη γιά τήν ὀλιγωρία μας καί τήν ἔνοχη ἀδιαφορία μας ἔναντι τῶν

μαρτύρων καί ὁμολογητῶν ἀδελφῶν μας καί ταυτοχρόνως, νά παρακαλέσωμε

τόν Θεό νά μᾶς ἀφυπνίση (ἡ ἀγάπη Του γνωρίζει μέ ποιόν τρόπο), ὥστε νά

διαμαρτυρηθοῦμε καί νά ἀρθοῦμε εἰς τό ὕψος τῶν περιστάσεων. «Οἱ καιροί οὐ

μενετοί».

. Ὁ Κύριος ἐγγύς.

. Στῶμεν καλῶς. Ἀμήν. Γένοιτο.

ΠΗΓΗ: ipaideia.gr

Ἀρχιμ. Ἀρσένιος Κατερέλος, Συρία

Σχολιάστε

ΤΟ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΩΣ ΜΠΑΖΑ!

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ στὶς 17

Δεκεμβρίου 2013

Κατεδάφισε τὸ κατασχεμένο σπίτι του

καὶ πῆγε τὰ μπάζα στὴν τράπεζα!

ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.»: ΜΗ… “ΜΑΣ ΜΠΑΙΝΟΥΝ” ΙΔΕΕΣ…!

. Τὴν προηγούμενη ἑβδομάδα εἶχε πάει μαζὶ μὲ τὴν οἰκογένειά του στὸν

διευθυντὴ τῆς τράπεζας ἐκλιπαρώντας νὰ μὴν πετάξει αὐτὸν καὶ τὰ παιδιά του

στὸν δρόμο.

. Ὁ διευθυντὴς ἦταν ἀνένδοτος. “Δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε ἐξαιρέσεις…

Ἔχετε μία ἑβδομάδα νὰ παραδώσετε τὸ σπίτι στὴν τράπεζα!”

. Τότε ὁ… ἀγρότης ἀπὸ τὸ Lovech τῆς Βουλγαρίας ἔκανε τὸ ἀμίμητο:

Κατεδάφισε τὸ σπίτι του, φόρτωσε τὰ μπάζα καὶ τὸ “παρέδωσε” στὴν τράπεζα!

Στὰ κεντρικά της γραφεῖα στὸ Teteven ὅπου εἶχε ὑπογραφεῖ ἡ ὑποθήκη.

. Λεπτομέρεια; Τὸ οἰκόπεδο ποὺ βρισκόταν τὸ σπίτι δὲν ἦταν

ὑποθηκευμένο…

. Εἶναι καὶ αὐτὸ μία ἀντίδραση. Δυστυχῶς δὲν μπορεῖ νὰ ἐφαρμοστεῖ σὲ

περίπτωση διαμερίσματος.

ΠΗΓΗ: olympia.gr

Σχολιάστε

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ, Ὁ δι’ ἀποκεφαλισμοῦ τελειωθεὶς σοφὸς καὶ

μαρτυρικὸς ἱεράρχης τοῦ Ἰλλυρικοῦ

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 16 Δεκεμβρίου

2013

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ

Ὁ δι’ ἀποκεφαλισμοῦ τελειωθεὶς σοφὸς καὶ μαρτυρικὸς ἱεράρχης

τοῦ Ἰλλυρικοῦ

Ἀριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος

Ἐκπαιδευτικὸς

. Μέσα στὴ σεπτὴ καὶ εὐλογημένη χορεία τῶν λαοφιλῶν ἁγίων τῆς

Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐξέχουσα θέση κατέχει ὁ ἔνδοξος ἱερομάρτυς τοῦ

Χριστοῦ Ἅγιος Ἐλευθέριος, ὁ ὁποῖος ἀναδείχθηκε πνευματικὸς κ

αθοδηγητὴς καὶ φιλόστοργος ποιμενάρχης τῆς

ἐπαρχίας τοῦ Ἰλλυρικοῦ, ἀγλάισμα ἀρχιερέων καὶ ἐγκαλλώπισμα μαρτύρων,

ἀλλὰ καὶ πρεσβευτὴς στὸν Κύριο γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ψυχῶν ὅλων τῶν

χριστιανῶν.

. Ὁ τιμώμενος ὑπὸ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στὶς 15 Δεκεμβρίου Ἅγιος

ἱερομάρτυς Ἐλευθέριος, ὁ ὁποῖος ὑμνεῖται ὡς «καλλονὴ τῶν ἱερέων», ὡς

«στερρὸς καὶ πανάριστος ἀγωνιστής», ὡς «ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ γενναιότατος

καὶ μάρτυς ἀπαράτρωτος», γεννήθηκε περὶ τὰ μέσα τοῦ 2ου μ.Χ. αἰώνα στὴν

περιώνυμη πόλη τῆς Ρώμης ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ ἐνάρετους, ἀλλὰ καὶ

πλούσιους καὶ ἐπιφανεῖς στὴν καταγωγή. Ὁ πατέρας του κατεῖχε μάλιστα τὸ

ὑψηλὸ ἀξίωμα τοῦ ὑπάτου τῆς Ρώμης, ἀλλὰ σὲ σύντομο χρονικὸ διάστημα μετὰ

τὴ γέννηση τοῦ Ἐλευθερίου ἀπεβίωσε. Ἔτσι τὴν ἀνατροφὴ καὶ διαπαιδαγώγησή

του ἀνέλαβε ἡ εὐσεβὴς μητέρα του, ἡ Ἀνθία, ἡ ὁποία ἦταν ὑπόδειγμα ἀρετῆς καὶ

εἶχε ἀσπασθεῖ τὴν χριστιανικὴ πίστη, ἀκούγοντας τὸ κήρυγμα τῶν μαθητῶν τοῦ

Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου. Ἡ εὐσεβὴς αὐτὴ μητέρα ἀνέλαβε νὰ ἀναθρέψει

τὸν νεαρὸ Ἐλευθέριο «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου», γεγονὸς ποὺ τὸν

κατέστησε ἀπὸ τὰ πρῶτα κιόλας παιδικά του χρόνια σὲ παιδὶ ἐνάρετο καὶ πιστό.

Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ θεοσεβὴς μητέρα του τὸν ὁδήγησε στὴν ἡλικία τῶν δώδεκα ἐτῶν

στὸν ἐπίσκοπο τῆς Ρώμης Ἀνίκητο γιὰ νὰ διευρύνει τοὺς πνευματικούς του

ὁρίζοντες καὶ νὰ κατηχηθεῖ βαθύτερα στὴν χριστιανικὴ πίστη.

. Ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ρώμης διακρίνοντας τὸ ἄμεμπτο ἦθος καὶ τὸν

ἱεραποστολικὸ ζῆλο τοῦ νεαροῦ Ἐλευθερίου, ὁ ὁποῖος πυρπολοῦνταν ἀπὸ τὴν

ἄσβεστη φλόγα τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ διακατεχόταν ἀπὸ

πνεῦμα διακονίας καὶ θυσίας πρὸς τὸν πλησίον, ἀποφάσισε νὰ τὸν χειροτονήσει

διάκονο στὴν ἡλικία μόλις τῶν δεκαπέντε χρόνων. Μετὰ τὴν εἰς διάκονον

χειροτονία του ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ρώμης διαπίστωσε τὴν ἀγάπη καὶ ἀφοσίωσή του

στὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, γεγονὸς ποὺ τὸν παρακίνησε στὸ νὰ χειροτονήσει τὸν

χαρισματικὸ καὶ σεμνὸ διάκονο Ἐλευθέριο σὲ πρεσβύτερο στὴν ἡλικία τῶν

δεκαεπτὰ χρόνων. Ἀλλὰ τὸ ἦθος καὶ τὰ πάμπολλα χαρίσματα, μὲ τὰ ὁποῖα ἦταν

κεκοσμημένος ὁ πρεσβύτερος Ἐλευθέριος σὲ συνδυασμὸ καὶ μὲ τὴν καρποφόρα

ἱερατική του διακονία, τὸν ὁδήγησαν σὲ πολὺ σύντομο χρονικὸ διάστημα καὶ σὲ

ἡλικία μόλις εἴκοσι ἐτῶν, ὕστερα ἀπὸ πρόταση τοῦ ἐπισκόπου τῆς Ρώμης

Ἀνικήτου, στὴν ἀνάδειξή του σὲ ἐπίσκοπο τῆς περιοχῆς τοῦ Ἰλλυρικοῦ, ἡ ὁποία

βρίσκεται στὴ σημερινὴ Ἀλβανία, μὲ ἕδρα τὴν πόλη τῆς Αὐλώνας. Ἔτσι ὁ

εἰκοσάχρονος νεαρὸς Ἐλευθέριος μὲ τὸν ἔντονο ἱεραποστολικό του ζῆλο ἀνέλαβε

τὴν πνευματικὴ διαποίμανση τῆς ἐπαρχίας τοῦ Ἰλλυρικοῦ ὡς σοφὸς καὶ

φιλόστοργος ποιμενάρχης. Στὸ σημεῖο αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ ἀναφερθεῖ ὅτι ἡ εἰς

διάκονον, πρεσβύτερον καὶ ἐπίσκοπον χειροτονία τοῦ ἐναρέτου καὶ σοφοῦ

Ἐλευθερίου σὲ τόσο νεαρὰ ἡλικία ἔλαβε χώρα σὲ μία χρονικὴ περίοδο, κατὰ τὴν

ὁποία δὲν εἶχαν ἀκόμη θεσπισθεῖ οἱ ἱεροὶ κανόνες τῆς Ϛ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

καὶ τῆς Τοπικῆς Συνόδου τῆς Νεοκαισαρείας, σύμφωνα μὲ τοὺς ὁποίους ὁ

διάκονος ἔπρεπε νὰ χειροτονεῖται στὴν ἡλικία τῶν 25 χρόνων, ὁ πρεσβύτερος

στὴν ἡλικία τῶν 30 χρόνων, ὁ δὲ ἐπίσκοπος ἔπρεπε νὰ ὑπερβαίνει τὸ τριακοστὸ

ἔτος τῆς ἡλικίας του γιὰ νὰ λάβει τὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα.

. Ἡ ἐπιλογὴ τοῦ ἐπισκόπου Ρώμης Ἀνικήτου νὰ χειροτονήσει τὸν

Ἐλευθέριο ἐπίσκοπο Ἰλλυρικοῦ ὑπῆρξε ἡ πλέον ἐνδεδειγμένη, ἀφοῦ ἡ

χαρισματικὴ προσωπικότητα τοῦ νεαροῦ Ἐλευθερίου μὲ τὴ σοφία καὶ τὸν πύρινο

λόγο του γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καθοδηγοῦσε τοὺς χριστιανούς, ἐνισχύοντας τὸ

χριστιανικό τους φρόνημα, ἐνῶ κατόρθωσε νὰ προσελκύσει στὴν ἀλήθεια τῆς

χριστιανικῆς πίστεως πολλοὺς εἰδωλολάτρες, μεταξὺ δὲ αὐτῶν καὶ ἀρκετοὺς

ἀξιωματούχους, οἱ ὁποῖοι στὴ συνέχεια ἐγκολπώθηκαν τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ

Χριστὸ ὡς τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεὸ καὶ βαπτίσθηκαν χριστιανοί. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ

Ἅγιος Ἐλευθέριος ἀναδείχθηκε στὴν ἐπισκοπὴ τοῦ Ἰλλυρικοῦ ὡς ὁ ἀληθινὸς

ποιμένας, ὁ ὁποῖος «τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων» καὶ ἔλαμψε

ὡς φαεινὸς ἀστέρας «λόγῳ τε καὶ ἔργω».

. Ὅμως ἡ πλούσια ἱεραποστολικὴ δράση τοῦ σοφοῦ ἱεράρχου τοῦ

Ἰλλυρικοῦ, ὁ ὁποῖος μὲ τὸν πύρινο λόγο του εἶχε ἤδη προσελκύσει στὴ

χριστιανικὴ πίστη πολυάριθμους εἰδωλολάτρες, προκάλεσε τὸν φθόνο καὶ τὴν

ἀγανάκτηση τῶν πολεμίων τοῦ χριστιανισμοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ εἰδωλολάτρης

Ρωμαῖος αὐτοκράτορας διέταξε νὰ τὸν συλλάβουν καὶ νὰ τὸν φέρουν ἐνώπιόν

του, ὥστε νὰ σταματήσει ἡ καρποφόρα καὶ θεάρεστη ἐπισκοπική του

δραστηριότητα. Γιὰ τὴν πραγματοποίηση αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ ἀπέστειλε στὴν

ἐπαρχία τοῦ Ἰλλυρικοῦ στρατιωτικὸ ἀπόσπασμα μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν στρατηλάτη

Φήλικα. Ὅταν ἔφτασε ὁ Φήλικας στὴν Αὐλώνα, περικύκλωσε μὲ τοὺς

στρατιῶτες του τὸν ναό, μέσα στὸν ὁποῖο ὁ ἐπίσκοπος Ἐλευθέριος ἐκείνη τὴ

στιγμὴ κήρυττε τὸν θεῖο λόγο. Ὁ Φήλικας μπῆκε μέσα στὸν ναὸ μὲ ἄγριες

διαθέσεις καὶ μὲ μοναδικὸ σκοπὸ νὰ τὸν συλλάβει καὶ νὰ τὸν ὁδηγήσει στὴ

συνέχεια ἐνώπιον τοῦ Ρωμαίου αὐτοκράτορα. Ὅμως ὁ γλυκὸς λόγος στὴ

διδασκαλία τοῦ σοφοῦ καὶ ἐναρέτου ἱεράρχου Ἐλευθερίου γιὰ τὸν Σταυρωθέντα

καὶ Ἀναστάντα Χριστὸ σὲ συνδυασμὸ καὶ μὲ τὴν ἀξιοπρεπῆ καὶ κόσμια ἐμφάνισή

του μέσα στὸν ναό, σαγήνευσαν σὲ τέτοιο βαθμὸ τὸν ἀγριεμένο εἰδωλολάτρη

Φήλικα, ὥστε ἔφθασε στὸ σημεῖο νὰ ἀπαρνηθεῖ τὴν ψυχοφθόρο πλάνη τῶν

εἰδώλων, νὰ πέσει στὰ πόδια τοῦ ἐπισκόπου Ἐλευθερίου καὶ περιφρονώντας τὸ

ὑψηλὸ ἀξίωμά του καὶ τὶς ἀπολαύσεις τῆς παρούσης ζωῆς, νὰ ὁμολογήσει πίστη

στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ νὰ ζητήσει νὰ γίνει χριστιανός. Τότε ὁ Ἅγιος Ἐλευθέριος

τὸν κατήχησε καὶ τοῦ δίδαξε τὶς ἀλήθειες τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔτσι

ἀπὸ διώκτης τοῦ χριστιανισμοῦ ἔγινε ἀφοσιωμένος μαθητὴς καὶ πιστὸς

ἀκόλουθος τοῦ Ἁγίου. Ὅμως ὁ ἐπίσκοπός του Ἰλλυρικοῦ του ζήτησε νὰ ἐκτελέσει

πιστὰ τὴν ἐντολὴ τοῦ αὐτοκράτορα, δηλαδὴ νὰ τὸν ὁδηγήσει ἐνώπιόν του, ὥστε

τόσο ὁ Φήλικας νὰ ἐκπληρώσει μὲ συνέπεια τὶς αὐτοκρατορικὲς διαταγὲς ὅσο

καὶ ὁ χαρισματικὸς ἱεράρχης Ἐλευθέριος νὰ ἀξιωθεῖ τοῦ ἀμαράντου στεφάνου

τοῦ μαρτυρίου.

. Ἔτσι ξεκίνησαν καὶ οἱ δύο γιὰ τὴ Ρώμη. Στὴν πορεία τους συνάντησαν

μία πηγή, ἡ ὁποία ἀνέβλυζε ἄφθονο νερό. Τότε ὁ Φήλικας ζήτησε ἀπὸ τὸν Ἅγιο

Ἐλευθέριο νὰ τὸν βαπτίσει στὸ ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ὅπως καὶ ἔγινε.

Κατόπιν ὁ χριστιανὸς πλέον Φήλικας συνέχισε τὴν πορεία του μαζὶ μὲ τὸν

ἐπίσκοπο Ἐλευθέριο καὶ μετὰ ἀπὸ ἀρκετὲς ἡμέρες ἔφθασαν στὴ Ρώμη. Μόλις

ἔφθασαν ἐκεῖ, ὁ μὲν Φήλικας ἑνώθηκε μὲ τοὺς ὑπόλοιπους χριστιανοὺς τῆς

πόλεως, ὁ δὲ Ἐλευθέριος παρουσιάσθηκε ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορα. Τότε ὁ

αὐτοκράτορας ἐντυπωσιασμένος ἀπὸ τὴν ὡραία ἐμφάνιση, τὴν κοσμιότητα καὶ

τὴν εὐγένεια τοῦ νεαροῦ Ἐλευθερίου, τὸν ρώτησε μὲ ἀπορία γιατί ἐγκατέλειψε

τὴν πίστη στοὺς προγονικοὺς θεοὺς καὶ πιστεύει σ’ ἕναν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος

ἀπεβίωσε ἀτιμωτικὰ πάνω στὸν σταυρό. Ἡ σιωπηλὴ ἀντίδραση τοῦ Ἐλευθερίου

παρακίνησε τὸν εἰδωλολάτρη αὐτοκράτορα νὰ τοῦ ὑποσχεθεῖ πλούσια δῶρα καὶ

τιμές, ἐὰν ἀρνηθεῖ τὸν Χριστὸ καὶ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ἐνῶ τὸν ἀπείλησε ὅτι θὰ

ὑποστεῖ σκληρὰ βασανιστήρια σὲ περίπτωση ποὺ ἐπιμείνει νὰ πιστεύει στὸν

Κύριο. Τότε ὁ σεμνὸς καὶ σοφὸς ἱεράρχης τοῦ Χριστοῦ ὁμολόγησε μὲ ξεχωριστὴ

παρρησία τὸν Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ Χριστὸ ὡς τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεὸ καὶ

Δημιουργὸ τοῦ σύμπαντος, ἐνῶ τόνισε ὅτι εἶναι ἀδιανόητο νὰ θυσιάσει σὲ

ψεύτικους καὶ ἀναίσθητους θεούς, χαρακτήρισε δὲ ἀνόητους αὐτοὺς ποὺ

θυσιάζουν στὰ εἴδωλα. Ἐπιπλέον τοῦ δήλωσε ὅτι περιφρονεῖ τὶς τιμὲς καὶ τὰ

δῶρα ποὺ τοῦ ὑπόσχεται, ἐνῶ θεωρεῖ δόξα καὶ ἀγαλλίαση νὰ μαρτυρήσει γιὰ τὴν

ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

. Ἡ θαρραλέα ὁμολογία τοῦ ἐπισκόπου Ἐλευθερίου προκάλεσε τὴν ὀργὴ

τοῦ αὐτοκράτορα σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε διέταξε νὰ τὸν βάλουν πάνω σὲ

πυρακτωμένο κρεβάτι. Ἡ ἀπόφαση αὐτή, ἡ ὁποία κατὰ τὴν ἄποψη τοῦ

αὐτοκράτορα θὰ ὁδηγοῦσε στὴν παραδειγματικὴ τιμωρία τοῦ γενναίου

χριστιανοῦ ἐπισκόπου, προκάλεσε τὴν ἀγανάκτηση τοῦ συγκεντρωμένου

πλήθους, μέσα στὸ ὁποῖο ἦταν καὶ πολλοὶ εἰδωλολάτρες. Ἐνδεικτικὸ εἶναι ὅτι

φώναζαν ἐπικριτικὰ γιὰ τὴν ἀτιμωτικὴ αὐτὴ πράξη καὶ τὸ σκληρὸ

βασανιστήριο, στὸ ὁποῖο θὰ ὑποβαλλόταν ὁ νεαρὸς Ἐλευθέριος. Ὅμως ὁ Ἅγιος

βγῆκε μέσα ἀπὸ αὐτὸ τὸ βασανιστήριο σῶος καὶ ἀβλαβής, ἀφοῦ ἡ χάρη τοῦ

παντοδυνάμου Θεοῦ τοῦ ἔστειλε τέτοια δροσιά, ὥστε δὲν αἰσθανόταν κανέναν

ἀπολύτως πόνο. Μετὰ ἀπὸ ἀρκετὴ ὥρα ὁ αὐτοκράτορας διέταξε νὰ τὸν βγάλουν

ἀπὸ τὸ πυρακτωμένο κρεβάτι, πιστεύοντας ὅτι ὁ νεαρὸς ἐπίσκοπος τοῦ

Ἰλλυρικοῦ εἶχε πεθάνει ἀπὸ τοὺς φρικτοὺς πόνους. Ἐκείνη τὴ στιγμὴ ὁ σοφὸς

ἱεράρχης σηκώθηκε μόνος του ὄρθιος καὶ δείχνοντάς του ὅτι στὸ σῶμα του δὲν

ὑπάρχει κανένα ἔγκαυμα, τοῦ δήλωσε ὅτι ὁ Θεὸς τὸν προστάτευσε καὶ τὸν

διέσωσε, διότι εἶναι ὁ μοναδικὸς ἀληθινὸς Θεός, ὁ Ὁποῖος ἔχει τόσο μεγάλη

δύναμη καὶ προστασία. Ἡ γενναία αὐτὴ ὁμολογία τοῦ ἱερομάρτυρος Ἐλευθερίου

ἐξαγρίωσε τόσο πολὺ τὸν αὐτοκράτορα, ἀφοῦ τὴν ἐξέλαβε ὡς ὕβρη ἀπέναντι

στοὺς προγονικοὺς θεούς, καὶ ἔδωσε ἀμέσως τὴν ἐντολὴ νὰ ὑποβληθεῖ ὁ νεαρὸς

ἀθλητὴς τῆς χριστιανικῆς πίστεως σὲ νέο σκληρότερο βασανιστήριο. Τὸν ἔβαλαν

πάνω σ’ ἕνα μεγάλο τηγάνι, τὸ ὁποῖο χρησιμοποιοῦνταν γιὰ τὸν βασανισμὸ τῶν

χριστιανῶν, καὶ ἀφοῦ ἄναψαν δυνατὴ φωτιά, τὸν ἔριξαν μέσα σὲ καυτὸ λάδι.

Ἀλλὰ ὁ Θεὸς θαυματούργησε γιὰ μία ἀκόμη φορά, ἀφοῦ ἡ φωτιὰ ἔσβησε, τὸ

καυτὸ λάδι κρύωσε καὶ ὁ γενναῖος ὁμολογητὴς τοῦ Χριστοῦ αἰσθανόταν δροσιά,

ἀφοῦ εἶχε προστάτη καὶ σύμμαχο στὸν ἀγώνα του τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ

Χριστό. Βλέποντας ὁ εἰδωλολάτρης αὐτοκράτορας ὅτι ὁ νεαρὸς μάρτυς γιὰ

δεύτερη φορὰ βγῆκε σῶος καὶ ἀβλαβὴς μέσα ἀπὸ τὸ βασανιστήριο, ἐξαγριώθηκε

σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε ἔδωσε τὴν ἐντολὴ νὰ ὑποβληθεῖ σὲ νέο βασανιστήριο.

Ἔτσι διέταξε νὰ βάλουν μέσα σ᾽ ἕνα μεγάλο καζάνι λίπος, κερὶ καὶ πίσσα καὶ

ἀφοῦ ἀνάψουν δυνατὴ φωτιά, νὰ ρίξουν μέσα στὸ καυτὸ καζάνι τὸν ἐπίσκοπο

Ἐλευθέριο. Προτοῦ ρίξουν τὸν ἀήττητο ἀθλητὴ τοῦ Χριστοῦ μέσα στὸ

πυρακτωμένο καζάνι, ὁ αὐτοκράτορας τοῦ ζήτησε νὰ ὁμολογήσει πίστη στοὺς

προγονικοὺς θεοὺς καὶ ἔτσι νὰ γλυτώσει ἀπὸ τὸν θάνατο. . Ὅμως ὁ

θαρραλέος ἱεράρχης ἀπευθυνόμενος μὲ παρρησία στὸν χριστιανομάχο

αὐτοκράτορα, τὸν κατηγόρησε ὅτι ὁδηγεῖ τοὺς ἀθώους χριστιανοὺς στὸν θάνατο

καὶ τοῦ δήλωσε ὅτι κανένα βασανιστήριο δὲν θὰ μπορέσει νὰ κάμψει τὸ

ἀγωνιστικό του φρόνημα καὶ τὴν πίστη του στὸν Τριαδικὸ Θεό. Ἀκούγοντας

αὐτὰ τὰ λόγια ὁ αἱμοβόρος αὐτοκράτορας διέταξε νὰ τὸν ρίξουν ἀμέσως μέσα

στὸ πυρακτωμένο καζάνι. Ἀλλὰ ἡ θαυματουργικὴ χάρη τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ

μετέτρεψε τὴν καυτὴ λάβα σὲ δροσιὰ καὶ ἔτσι ὁ Ἅγιος Ἐλευθέριος βγῆκε μέσα

καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ βασανιστήριο ἄθικτος. Ἡ θαυματουργικὴ διάσωση τοῦ

θαρραλέου ὁμολογητοῦ τῆς πίστεως προκάλεσε τὴν ἔκπληξη καὶ τὴν ἀμηχανία

τοῦ αὐτοκράτορα, ἀλλὰ καὶ τὸν μεγάλο θαυμασμὸ τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ξέσπασε σὲ

ζητωκραυγές, πολλοὶ δὲ ἦταν ἐκεῖνοι ποὺ διακήρυξαν καὶ ὁμολόγησαν τὴν πίστη

τους στὸν Ἰησοῦ Χριστό.

. Στὴ δύσκολη αὐτὴ στιγμὴ γιὰ τὸν αὐτοκράτορα, ὁ ὁποῖος εἶχε ἡττηθεῖ

ἤδη τρεῖς φορὲς ἀπὸ τὸν γενναῖο ἀθλητὴ τῆς χριστιανικῆς πίστεως, ἀφοῦ τὰ

σκληρὰ βασανιστήρια στὰ ὁποῖα ὑποβλήθηκε, δὲν κατόρθωσαν νὰ τὸν

τιμωρήσουν παραδειγματικὰ καὶ νὰ τὸν μεταπείσουν νὰ ἀσπασθεῖ τὰ ψεύτικα

εἴδωλα, παρουσιάσθηκε ὁ Κορέμων, ὁ πολυμήχανος ἔπαρχος τῆς πόλεως, ὁ

ὁποῖος εἶχε μεγάλη ἐμπειρία στὰ βασανιστήρια τῶν χριστιανῶν. Ὁ Κορέμων

πρότεινε στὸν αὐτοκράτορα νὰ ἀναλάβει ὁ ἴδιος νὰ ἐκτελέσει τὴν ἐντολή του,

σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ὁ Ἐλευθέριος ἢ θὰ πειθόταν νὰ προσκυνήσει τὰ εἴδωλα ἢ

θὰ ὁδηγοῦνταν στὸν θάνατο κατόπιν βασανιστηρίων. Ἀφοῦ ἔλαβε λοιπὸν τὴ

συγκατάθεση τοῦ αὐτοκράτορα, ἔδωσε τὴν ἐντολὴ νὰ φέρουν ἕναν χάλκινο

κλίβανο, μέσα στὸν ὁποῖο εἶχαν τοποθετήσει καρφωμένα μυτερὰ σίδερα. Στὴ

συνέχεια ἔβαλαν τὸν κλίβανο πάνω σὲ δυνατὴ φωτιὰ μέχρι νὰ πυρακτωθεῖ, ὥστε

κατόπιν νὰ ρίξουν μέσα τὸν ἱεράρχη τοῦ Χριστοῦ. Τότε ὁ γενναῖος ὁμολογητὴς

τῆς χριστιανικῆς πίστεως ἄρχισε νὰ προσεύχεται στὸν Κύριο, ζητώντας Του νὰ

φωτίσει τοὺς διῶκτες καὶ βασανιστές του γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ ἀποστραφοῦν τὰ

ἀναίσθητα εἴδωλα καὶ νὰ ἀσπασθοῦν τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ

ἀλήθεια, ἡ ζωὴ καὶ τὸ φῶς. Ἡ προσευχὴ τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου εἰσακούσθηκε

ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τότε ὁ μέχρι πρότινος εἰδωλολάτρης ἔπαρχος Κορέμων καὶ ἐνῶ

ἑτοιμαζόταν νὰ βασανίσει τὸν Ἐλευθέριο μέσα στὸν χάλκινο κλίβανο, πλησίασε

τὸν αὐτοκράτορα καὶ τὸν ρώτησε μὲ θάρρος, ἀλλὰ καὶ μὲ ἀπορία, ποιὸ εἶναι τὸ

κακὸ ποὺ ἔχει διαπράξει ὁ σεμνὸς καὶ ἐνάρετος Ἐλευθέριος καὶ ἐπιδιώκει τὴ

θανάτωσή του καὶ μάλιστα μὲ τρόπο ὀδυνηρὸ καὶ σκληρό. Ἀκούγοντας

ἔκπληκτος ὁ αὐτοκράτορας αὐτὰ τὰ λόγια ποὺ ἔδειχναν τὴ μεταστροφὴ τοῦ

Κορέμονος, τοῦ εἶπε ὅτι τὸν τίμησε περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλο ἄρχοντα καὶ τὸν

ἔκανε ἔπαρχο τῆς πόλεως, χαρίζοντάς του μάλιστα μεγάλα πλούτη. Τοῦ πρότεινε

ἐπίσης ὅτι θὰ τοῦ προσφέρει μεγαλύτερες τιμὲς καὶ δόξες στὴν περίπτωση ποὺ ὁ

Ἐλευθέριος του ἔχει ὑποσχεθεῖ νὰ τοῦ δώσει χρυσὸ γιὰ νὰ μὴν τὸν βασανίσει.

Τότε ὁ Κορέμων, ὁ ὁποῖος εἶχε ἤδη φωτισθεῖ ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

μετὰ τὴν προσευχὴ τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου, τοῦ ἀπάντησε ὅτι δὲν δίνει καμμία

πλέον σημασία στὶς τιμὲς καὶ τὰ χρήματα ποὺ τοῦ προσφέρει, διότι ὅλα αὐτὰ θὰ

ἀπολεσθοῦν, ἀφοῦ ὁ αὐτοκράτορας θὰ ἀφανισθεῖ μαζὶ μὲ τὰ πλούτη του μέσα στὸ

πῦρ τῆς κολάσεως. Καὶ αὐτὸ θὰ συμβεῖ, διότι ἐπιμένει νὰ ζεῖ μέσα στὸ σκοτάδι,

λατρεύοντας θεοὺς ποὺ δὲν μποροῦν νὰ σώσουν ἀπὸ τὴ φωτιὰ κανέναν, ἐνῶ ὁ

Ἰησοῦς Χριστὸς ἔχει σώσει καὶ θὰ συνεχίσει νὰ σώζει τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ.

Μόλις ὁ αὐτοκράτορας ἄκουσε αὐτὰ τὰ λόγια, ἐξαγριώθηκε σὲ τέτοιο βαθμό,

ὥστε ἔδωσε ἀμέσως τὴν ἐντολὴ νὰ βάλουν μέσα στὸν πυρακτωμένο χάλκινο

κλίβανο μὲ τὰ σιδερένια καρφιὰ τὸν Κορέμονα, τὸν ἐπιφανῆ αὐτὸν ἔπαρχο τῆς

Ρώμης. Ὁ Κορέμων ζήτησε ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἐλευθέριο νὰ προσευχηθεῖ στὸν Θεὸ

γιὰ νὰ τὸν ἐνισχύσει κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ φρικτοῦ βασανιστηρίου. Καὶ τότε

μόλις ἔβαλαν τὸν Κορέμονα στὸν κλίβανο, ἔγιναν ὅλοι θεατὲς ἑνὸς νέου

θαύματος: ἀντὶ νὰ καεῖ καὶ νὰ ξεσχισθεῖ, ἔμεινε ἀβλαβὴς μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ.

Βγαίνοντας μάλιστα ἀπὸ τὸν κλίβανο, δοξολογοῦσε τὸν Θεό. Ὅταν ὁ

αὐτοκράτορας εἶδε τὴ νέα ἥττα του, διέταξε ὀργισμένος νὰ ἀποκεφαλισθεῖ διὰ

ξίφους ὁ Κορέμων. Μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ὁ μέχρι πρότινος εἰδωλολάτρης ἔπαρχος

τῆς Ρώμης ἀναδείχθηκε μὲ τὴ δι’ ἀποκεφαλισμοῦ μαρτυρική του τελείωση

ἔνδοξος μάρτυς τοῦ Χριστοῦ.

. Μετὰ ἀπὸ τὸν μαρτυρικὸ θάνατο τοῦ Κορέμονος ὁ αὐτοκράτορας διέταξε

νὰ ρίξουν μέσα στὸν κλίβανο τὸν Ἅγιο Ἐλευθέριο, ἀλλὰ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ ὁ

μαρτυρικὸς ἱεράρχης τοῦ Ἰλλυρικοῦ παρέμεινε ἄθικτος, ἀφοῦ ἡ μὲν φωτιὰ

ἔσβησε, τὰ δὲ σιδερένια καρφιὰ λύγισαν τὰ αἰχμηρά τους μέρη, ἔτσι ὥστε δὲν

ἔβλαψαν καθόλου τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου. Μπροστὰ στὸ νέο αὐτὸ θαῦμα ὁ

χριστιανομάχος αὐτοκράτορας ἔμεινε ἀπαθής, ἀρνούμενος νὰ δεχθεῖ τὴν

παντοδυναμία τοῦ ἑνὸς καὶ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ἐνῶ πολλοὶ ποὺ εἶδαν τὰ παράδοξα

αὐτὰ γεγονότα, ἄρχισαν νὰ ἀναφωνοῦν δυνατὰ «Μέγας ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν».

Ἀλλὰ ὁ τυφλωμένος ἀπὸ τὴν κακία αὐτοκράτορας σκέφθηκε ἕναν νέο τρόπο

βασανισμοῦ τοῦ νεαροῦ χριστιανοῦ ἐπισκόπου. Ἔτσι διέταξε τὴ φυλάκιση τοῦ

Ἐλευθερίου καὶ μάλιστα μὲ τὴν ἐντολὴ νὰ τὸν ἀφήσουν νὰ πεθάνει ἀπὸ τὴν πείνα

καὶ τὴ δίψα μέσα στὶς σκοτεινὲς φυλακὲς τῆς Ρώμης. Ὅμως κατὰ τὴ διάρκεια

τοῦ ἐγκλεισμοῦ του στὴ φυλακὴ ἕνα περιστέρι τοῦ ἔφερνε τροφὴ καὶ ἔτσι ἔμεινε

ζωντανὸς καὶ ἀκμαῖος ἀπέναντι καὶ σὲ αὐτὸ τὸ νέο βασανιστήριο. Βλέποντας

ἀπογοητευμένος ὁ αὐτοκράτορας ὅτι μέχρι στιγμῆς κανένα μέσο βασανισμοῦ δὲν

εἶχε φέρει τὸ ἀναμενόμενο ἀποτέλεσμα, μηχανεύτηκε ἕναν νέο τρόπο μαρτυρίου.

Διέταξε νὰ δέσουν τὸν ἔνδοξο ἱερομάρτυρα τοῦ Χριστοῦ πίσω ἀπὸ δύο ζευγμένα

ἄγρια ἄλογα, στὰ ὁποῖα θὰ δινόταν ἡ ἐντολὴ νὰ τὸν σύρουν τρέχοντας πάνω σὲ

βραχώδη μέρη, μὲ ἀπώτερο σκοπὸ νὰ ξεσχισθεῖ τὸ σῶμα του, ὥστε στὴ συνέχεια

νὰ τελειώσει τὴν ἐπίγεια ζωή του μαρτυρικά. Ὅμως καὶ πάλι ὁ παντοδύναμος

Θεὸς ἐνήργησε θαυματουργικὰ καὶ ἔστειλε ἕναν Ἄγγελο, ὁ ὁποῖος ἡμέρεψε τὰ

ἄγρια ἄλογα καὶ ἀφοῦ ἔλυσε τὸν Ἅγιο ἀπὸ τὰ δεσμά, τὸν ἀνέβασε πάνω στὴν

ἅμαξα. Στὴ συνέχεια τὰ ἄλογα κατευθύνθηκαν ἤρεμα πρὸς τὸ κοντινὸ βουνό,

ὅπου ἐκεῖ ἔλαβε χώρα καὶ ἕνα ἄλλο παράδοξο γεγονός. Ὅταν ὁ Ἅγιος

προσευχόταν, ὑμνολογώντας τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, συγκεντρώνονταν γύρω του

πολλὰ ἄγρια σαρκοφάγα ζῶα, τὰ ὁποῖα ἔσκυβαν τὸ κεφάλι τους πρὸς τὴ γῆ,

δείχνοντας μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν τιμή τους στὸ πρόσωπό του.

Ἐνδεικτικὸ εἶναι ὅτι ἡ εἰρηνικὴ αὐτὴ συνύπαρξη τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου μὲ τὰ

ἄγρια σαρκοφάγα ζῶα ἔγινε ἀντιληπτὴ ἀπὸ κάποιους κυνηγούς, οἱ ὁποῖοι

ἐνημέρωσαν ἀμέσως τὸν χριστιανομάχο αὐτοκράτορα. Ἐκεῖνος ἀπέστειλε

κατόπιν ἐξοργισμένος καὶ χωρὶς καθυστέρηση στρατιῶτες γιὰ νὰ συλλάβουν τὸν

γενναῖο ὁμολογητὴ τῆς πίστεως. Μόλις ὅμως ἐμφανίσθηκαν οἱ στρατιῶτες γιὰ νὰ

συλλάβουν τὸν Ἅγιο, τὰ ἄγρια σαρκοφάγα θηρία ὅρμησαν γιὰ νὰ τοὺς

κατασπαράξουν. Ἀμέσως ὁ σοφὸς ἱεράρχης Ἐλευθέριος πρόσταξε στὰ ζῶα νὰ

μὴν πειράξουν κανέναν, ὅπως καὶ ἔγινε. Ἀπευθυνόμενος στὴ συνέχεια στοὺς

στρατιῶτες, τοὺς ἐπέπληξε γιὰ τὸ ὅτι ἦρθαν νὰ τὸν συλλάβουν μὲ ὄπλα καὶ ξίφη,

σὰν νὰ ἐπρόκειτο γιὰ κάποιο φονιὰ ἢ ληστή. Κατόπιν τοὺς ἀκολούθησε πρόθυμα,

καθ’ ὁδὸν ὅμως τοὺς δίδασκε ὅτι θὰ πρέπει νὰ παραδειγματιστοῦν ἀπὸ τὰ ἄγρια

θηρία, τὰ ὁποῖα ἠρέμησαν μὲ τὴ θαυματουργὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ θὰ

πρέπει τώρα νὰ γνωρίσουν τὴν ἀλήθεια τῆς χριστιανικῆς πίστεως καὶ νὰ

πιστέψουν στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς Δημιουργό του σύμπαντος γιὰ νὰ ἀπολαύσουν

τὰ ἀγαθὰ τῆς αἰώνιας ζωῆς. Μάλιστα ἡ διδασκαλία τοῦ Ἁγίου γιὰ τὸν Χριστὸ

ἦταν τόσο πειστικὴ καὶ ἐντυπωσιακή, ὥστε πολλοὶ στρατιῶτες σαγηνεύθηκαν

καὶ ἔγιναν χριστιανοί.

. Ὅταν ἔφθασε ὁ Ἐλευθέριος στὴ Ρώμη, παραδόθηκε στὸν αὐτοκράτορα, ὁ

ὁποῖος εἶχε πλέον ἀποφασίσει νὰ θανατώσει τὸν γενναῖο ἀθλητὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ

μάλιστα ἐνώπιον τοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἀξιωματούχων τῆς πόλεως. Μ’ αὐτὸν τὸν

τρόπο θὰ προσφερόταν στοὺς εἰδωλολάτρες ἕνα ἀπολαυστικὸ θέαμα. Ἡ ἐντολὴ

τοῦ αὐτοκράτορα ἦταν νὰ ριχθεῖ σὲ ἄγρια πεινασμένα θηρία. Γι’ αὐτὸ καὶ

ἀφέθηκε ἐλεύθερη μία ἄγρια καὶ πεινασμένη λέαινα. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς καὶ πάλι

προστάτευσε τὸν ἀγωνιστὴ ἱεράρχη, ἀφοῦ μόλις τὸ σαρκοφάγο ζῶο πλησίασε τὸν

Ἅγιο ἕτοιμο γιὰ νὰ τὸν κατασπαράξει, σταμάτησε καὶ ἀφοῦ ἔσκυψε τὸ κεφάλι

του, ἄρχισε νὰ γλείφει τὰ πόδια του, δείχνοντας ἔμπρακτα τὸν σεβασμὸ ἀπέναντί

του. Στὸ ἀνήκουστο αὐτὸ θέαμα ἔμεινε ἄναυδος ὁ αἱμοβόρος αὐτοκράτορας, ὁ

ὁποῖος ἐξακολουθοῦσε νὰ ἐπιμένει στὴν πλάνη του. Τότε ἀποφάσισε νὰ ἀφήσει

ἐλεύθερο ἕνα πεινασμένο λιοντάρι, τὸ ὁποῖο διαθέτει καὶ μεγαλύτερη δύναμη.

Ὅταν ὅμως τὸ λιοντάρι πλησίασε τὸν λαμπρὸ ἀθλητὴ τῆς πίστεως, στάθηκε μὲ

μεγαλύτερη ἠρεμία ἀπέναντί του καὶ μάλιστα ἀφοῦ ἀγκαλίασε τὸν Ἅγιο, τοῦ

φιλοῦσε τὰ πόδια καὶ μὲ τὴν ὅλη στάση του ἔδειχνε τὴν ἀγάπη του πρὸς αὐτόν.

Τὸ παράδοξο αὐτὸ θέαμα προκάλεσε τὸν ἐνθουσιασμὸ τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἄρχισε

νὰ φωνάζει «Μέγας ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν». Ὅταν ὁ πλανεμένος καὶ

παρανοϊκὸς αὐτοκράτορας εἶδε καὶ πάλι τὴν ἥττα του ἀπέναντι στὸν ἀήττητο

ἀθλητὴ τοῦ Χριστοῦ, ἀποφάσισε ἀπεγνωσμένος τὴ δι’ ἀποκεφαλισμοῦ θανάτωση

τοῦ Ἁγίου. Ἔτσι μὲ τὴ δι’ ἀποκεφαλισμοῦ μαρτυρική του τελείωση παρέδωσε ὁ

σοφὸς ἱεράρχης Ἐλευθέριος τὴν μακαρία του ψυχὴ στὸν Κύριο, λαμβάνοντας

ἀπὸ Ἐκεῖνον τὸν ἀμάραντο στέφανο τῆς ἁγιότητος γιὰ νὰ δοξάζεται καὶ νὰ

τιμᾶται ἐσαεὶ ὡς τῆς «εὐσεβείας ἐραστής», ὡς «τῆς θείας χάριτος δοχεῖον

καθαρόν», ὡς «ἀκάματος τοῦ Εὐαγγελίου σκαπανεύς», ὡς «θαυμαστώσας τὸ

ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἐν ἄθλοις πολυτρόποις καὶ ἱεροῖς». Τὸ μαρτυρικὸ τέλος τοῦ

Ἁγίου Ἐλευθερίου παρακολουθοῦσε καὶ ἡ εὐσεβὴς μητέρα του, ἡ Ἀνθία, ἡ ὁποία

μετὰ τὸν ἀποκεφαλισμὸ τοῦ μονάκριβου υἱοῦ της, ἔτρεξε καὶ ἀφοῦ ἀγκάλιασε τὸ

σῶμα του, τὸ καταφιλοῦσε, ἐνῶ μακάριζε τὸν μαρτυρικὸ υἱό της, ὁ ὁποῖος

ὑπέμεινε τόσα πολλὰ βασανιστήρια γιὰ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Βλέποντας

οἱ δήμιοι αὐτὴ τὴ σκηνὴ ἔτρεξαν ἀμέσως καὶ ἀποκεφάλισαν καὶ τὴν ἐνάρετη

χριστιανὴ μητέρα τοῦ Ἁγίου, ἡ ὁποία μαζὶ μὲ τὸν υἱό της συναριθμήθηκαν στὴν

εὐλογημένη χορεία τῶν πολυαρίθμων μαρτύρων τῆς πίστεως.

. Μετὰ τὸν ἀποκεφαλισμὸ τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου καὶ τῆς μητρός του, τῆς

Ἁγίας Ἀνθίας, τῶν ὁποίων ἡ πανίερη μνήμη συνεορτάζεται στὶς 15 Δεκεμβρίου,

χριστιανοὶ ἀπὸ τὴν περιοχὴ τοῦ Ἰλλυρικοῦ συνέλεξαν τὰ ἱερά τους λείψανα καὶ

μὲ τὴν πρέπουσα ἐκκλησιαστικὴ τιμὴ τὰ ἐνταφίασαν στὴν πόλη τῆς Αὐλώνας, ἡ

ὁποία ἦταν ἡ ἕδρα τῆς Ἐπισκοπῆς τοῦ Ἰλλυρικοῦ, πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ πρὸς

εὐλογία τῶν χριστιανῶν. Σήμερα ἡ τιμία κάρα τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου ἱερομάρτυρος

Ἐλευθερίου φυλάσσεται ὡς πολύτιμος πνευματικὸς θησαυρὸς στὸν Ἱερὸ

Ἐνοριακὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου (1806) στὸ ὀρεινὸ χωριὸ Καρυὰ τῆς ἐπαρχίας

Ἐλασσῶνος, ἐνῶ τεμάχια ἱερῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου φυλάσσονται σὲ

ἁγιορείτικες μονές, καθὼς καὶ στὸν περικαλλῆ Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Παντοκράτορος

Πατρῶν, ὁ ὁποῖος ἀνεγέρθηκε σύμφωνα μὲ τὸ σχέδιο τοῦ μεγαλοπρεποῦς Ναοῦ

τῆς Ἁγίας του Θεοῦ Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1835 – 1840

(ὁ πρῶτος ναὸς ἀνεγέρθηκε πάνω στὰ ἐρείπια τοῦ ναοῦ τοῦ Ὀλυμπίου Διὸς περὶ

τὸ 900μ.Χ.).

. Ὁ ἔνδοξος ἱερομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ἅγιος Ἐλευθέριος εἶναι ἰδιαίτερα

λαοφιλὴς στὸν ὀρθόδοξο ἑλληνικὸ λαό, ἀφοῦ ἡ συνταχθεῖσα πρὸς τιμήν του

Ἀκολουθία γνώρισε ἐπανειλημμένες ἐκδόσεις ἀπὸ τὸ ἔτος 1784 καὶ ἐντεῦθεν.

Ἐπιπλέον λόγῳ τῆς παρετυμολογίας τοῦ ὀνόματός του θεωρεῖται ὡς προστάτης

ἅγιος τῶν ἐγκύων γυναικῶν. Ἔτσι σύμφωνα μὲ τὴ λαϊκὴ πίστη ὁ Ἅγιος Ἐλευθέριος

παύει τὶς ὠδίνες τοῦ τοκετοῦ καὶ δίνει «καλὴ λευτεριὰ» στὶς ἐπίτοκες γυναῖκες, ἐνῶ

τὸ ὄνομά του ἐπικαλοῦνται καὶ οἱ φυλακισμένοι, οἱ ὁποῖοι τὸν θεωροῦν προστάτη

τους, ἀφοῦ οἱ συγγενεῖς τους ἐπισκέπτονται τοὺς φερωνύμους ναοὺς τοῦ Ἁγίου καὶ

προσφέρουν ἀφιερώματα. Ἰδιαίτερα διαδεδομένη στὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια εἶναι

καὶ ἡ τιμὴ τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου, ἀφοῦ πολυάριθμοι ἐνοριακοὶ ναοί, παρεκκλήσια

καὶ ἐξωκκλήσια τιμοῦνται ἐπ’ ὀνόματί του. Στὴν Ἀθήνα ὁ Ἅγιος Ἐλευθέριος

τιμᾶται μὲ ὁμώνυμους μεγαλοπρεπεῖς ἱεροὺς ἐνοριακοὺς ναοὺς στὶς περιοχὲς

Ἄρεως – Γκύζη (ἀνεγέρθηκε παραπλεύρως τοῦ ὁμωνύμου παλαιοῦ ναϋδρίου

μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1929 – 1932 καὶ ἐγκαινιάσθηκε στὶς 12 Ἰουνίου 1932), Κάτω

Πατησίων, ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Ἀχαρνῶν 382, (θεμελιώθηκε στὶς 4 Ἀπριλίου 1976 καὶ

ἐγκαινιάσθηκε τὴν 1 Ὀκτωβρίου 1982), Χαλανδρίου (θεμελιώθηκε στὶς 13

Φεβρουαρίου 1977 καὶ ἐγκαινιάσθηκε στὶς 10 Ἰουνίου 2001), Ἁμαρουσίου

(θεμελιώθηκε τὸ 1979 καὶ ἐγκαινιάσθηκε τὸ 1995), Νέας Ζωῆς Περιστερίου

(ἐγκαινιάσθηκε στὶς 15 Μαΐου 2011), ἐνῶ ἐνοριακὸς ναὸς ἀφιερωμένος στὸν Ἅγιο

Ἐλευθέριο ὑπάρχει καὶ στὴν περιοχὴ τῶν Καμινίων τοῦ Πειραιῶς. Ἐπίσης ἐπ’

ὀνόματι τοῦ Ἁγίου τιμᾶται κλίτος στοὺς τρισυπόστατους ἱεροὺς ναοὺς Ἁγίας

Φωτεινῆς Ἰλισσοῦ καὶ Εὐαγγελισμοῦ Θεοτόκου Αἰγάλεω. Ἀξιομνημόνευτος εἶναι

καὶ ὁ χρονολογούμενος ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 12ου αἰώνα βυζαντινὸς ναὸς τοῦ Ἁγίου

Ἐλευθερίου στὴν πλατεία Μητροπόλεως στὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν, δίπλα στὸν

μεγαλοπρεπῆ Ἱερὸ Καθεδρικὸ Ναὸ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ Θεοτόκου, ὁ ὁποῖος

θεμελιώθηκε στὶς 25 Δεκεμβρίου 1842 καὶ ἐγκαινιάσθηκε στὶς 21 Μαΐου 1862. Ὁ

ναὸς τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου ἦταν ἀφιερωμένος ἀρχικὰ στὴν Παναγία Γοργοεπήκοο,

ἀλλὰ ἀπὸ τὸ 1862 καὶ μὲ ἀφορμὴ τὴν ἔξωση τοῦ Ὄθωνα καὶ τὴν τυπικὴ λήξη τῆς

Βαυαροκρατίας, τοῦ δόθηκε τὸ ὄνομα Ἅγιος Ἐλευθέριος. Ἀλλὰ καὶ στὸν ὑπόλοιπο

ἑλλαδικὸ χῶρο σημαντικὸς εἶναι ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀφιερωμένων στὸν Ἅγιο Ἐλευθέριο

ἱερῶν ναῶν. Ἔτσι στὴν περιοχὴ τῆς Θεσσαλονίκης ὁ προστάτης ἅγιος τῶν ἐγκύων

γυναικῶν τιμᾶται μὲ ὁμωνύμους ἐνοριακοὺς ναοὺς στὶς περιοχὲς Ντεπῶ

(ἐγκαινιάσθηκε στὶς 27 Μαΐου 1962) καὶ Σταυρούπολη (ἐγκαινιάσθηκε στὶς 13

Ἀπριλίου 1975), ἐνῶ ἐνοριακοὶ ναοὶ τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου ὑπάρχουν ἐπίσης στὴν

Ἐλευθερούπολη Καβάλας (καθεδρικὸς ναός), τὴν Ξάνθη, τὴν Ἀλεξανδρούπολη, τὴν

Πάτρα, τὸν Πύργο Ἠλείας, τὸ Ἀργοστόλι Κεφαλληνίας, τὴν πόλη τῆς Κέρκυρας, τὴ

Σύμη, τὸ Ἡράκλειο Κρήτης καὶ τὸ χωριὸ Ἀτσιπόπουλο Ρεθύμνου. Στὸ σημεῖο αὐτὸ

ἀξίζει νὰ ἀναφερθεῖ ὅτι στὴν Κρήτη καὶ συγκεκριμένα στὴν περιοχὴ τῶν Μουρνιῶν

Χανίων σώζεται μέχρι σήμερα τὸ χρονολογούμενο ἀπὸ τὸν 17ο αἰώνα ἐρειπωμένο

μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου, τὸ ὁποῖο ἀπὸ τὸ 1982 ἔχει κριθεῖ ὡς ἱστορικὸ

διατηρητέο μνημεῖο καὶ ἀποτελεῖ μετόχιο τῆς Ἱερᾶς Σταυροπηγιακῆς Μονῆς

Χρυσοπηγῆς Χανίων. Ἀξιοσημείωτο εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι στὸ καθολικό τῆς μονῆς

ἔλαβε τὸ Ἅγιο Βάπτισμα ὁ γεννηθεὶς στὶς Μουρνιὲς Χανίων τὸ 1864 Ἐλευθέριος

Βενιζέλος, ὁ ὁποῖος διετέλεσε ἑπτὰ φορὲς Πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος καὶ

ἀπεβίωσε στὸ Παρίσι στὶς 18 Μαρτίου 1936. Ἐπίσης στὸ Βόλο, τὴ Χαλκίδα, τὴν

Κοζάνη, τὴν Καβάλα καὶ τὴν Ἐρμούπολη τῆς Σύρου ὑπάρχουν ἐνοριακὰ

παρεκκλήσια ἀφιερωμένα στὸν Ἅγιο Ἐλευθέριο, ἐνῶ στὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου εἶναι

ἀφιερωμένοι οἱ κοιμητηριακοὶ ναοὶ στὸ Μαρκόπουλο Ἀττικῆς (ἀνεγέρθηκε τὸ 1906

καὶ ἐγκαινιάσθηκε τὸ 1907) καὶ στὴν κοινότητα Ἁγίου Δημητρίου Ταταούλων τῆς

Κωνσταντινουπόλεως (ἀνεγέρθηκε τὸ 1880 καὶ ἀνακαινίσθηκε τὸ 1959).

. Διαδεδομένη εἶναι ἡ τιμὴ τοῦ ἐνδόξου ἱερομάρτυρος Ἁγίου Ἐλευθερίου καὶ

στὴν περιφέρεια τῶν νησιῶν τοῦ Αἰγαίου. Ἔτσι τὸ εὐλογημένο νησὶ τῆς

Μεγαλόχαρης, ἡ Ἱερὰ Νῆσος Τῆνος, σεμνύνεται μὲ συνολικὰ δώδεκα ἱεροὺς ναοὺς

ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ δύο εἶναι ἐνοριακοί, εὑρισκόμενοι ὁ ἕνας

στὴ Χώρα τῆς Τήνου καὶ ὁ ἄλλος στὸ χωριὸ Καρυά, οἱ δὲ ὑπόλοιποι δέκα εἶναι

ἐξωκκλήσια εὑρισκόμενα διάσπαρτα σὲ ὅλο τὸ νησὶ (Πύργος, Πλατιά, Κτικάδος,

Χατζηράδος, Κάμπος, Τριπόταμος, Νερόμυλοι, Στενή, Σαγκαρή, Δύο Χωριά). Ἀλλὰ

καὶ στὸ εὔανδρο νησὶ τῆς Σάμου, τὸ περιώνυμο γιὰ τὰ ἑπτὰ ἱστορικά του

μοναστήρια, τοὺς περικαλλεῖς ἐνοριακοὺς ναοὺς καὶ τὰ γραφικὰ ἐξωκκλήσια, ὁ

Ἅγιος ἱερομάρτυς Ἐλευθέριος τιμᾶται μὲ ὁμώνυμους ναοὺς (ἐξωκκλήσια –

παρεκκλήσια) στὴ Χώρα (μετόχιο τῆς παλαιφάτου Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Σταυροῦ

Σάμου – ἀνακαινισθὲν κατὰ τὰ ἔτη 1805 καὶ 1835), τοὺς Μύλους, τὸν Παγώνδα, τὰ

Σκουραίικα, τὴν Καστανιά, τοὺς Βουρλιῶτες καὶ τὶς Σταυρινῆδες. Ἐπίσης ὁ Ἅγιος

τιμᾶται μὲ κλίτος στὸν τρισυπόστατο ἱερὸ ἐνοριακὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους

πόλεως Σάμου, καθὼς καὶ στοὺς δίκλιτους ἱεροὺς ναοὺς Γεννήσεως Χριστοῦ

Μυτιληνιῶν καὶ Ζωοδόχου Πηγῆς Μανωλατῶν. Εἶναι ἐνδεικτικὸ μάλιστα ὅτι στὸ

ὀρεινὸ καὶ γραφικὸ χωριὸ Μανωλάτες τῆς Σάμου μὲ τὴν καταπράσινη φύση καὶ

τὴν πανοραμικὴ θέα τελοῦνταν τὰ παλαιότερα χρόνια μεγάλη πανήγυρη στὴν ἑορτὴ

τοῦ Ἁγίου, τοῦ ὁποίου ἡ φυλασσόμενη στὸν ἐνοριακὸ ναὸ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς

παλαιὰ φορητὴ εἰκόνα χρονολογεῖται ἀπὸ τὸ 1823. Στὸ σημεῖο αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ

ἀναφερθεῖ καὶ ἡ ὕπαρξη παλαιῶν φορητῶν εἰκόνων τοῦ Ἁγίου σὲ ἀρκετοὺς ναοὺς

τοῦ ἀκριτικοῦ αἰγαιοπελαγίτικου νησιοῦ (Ἅγιος Νικόλαος Κοκκαρίου, Κοίμηση

Θεοτόκου Νέου Καρλοβάσου, Εἰσόδια Θεοτόκου Μεσαίου Καρλοβάσου, Ἁγία

Τριάδα Παγώνδου, Ἅγιος Ἀντώνιος Ἄνω Βαθέος, Ἅγιος Ἰωάννης Πρόδρομος

Ἀμπέλου), καθὼς καὶ στὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Σάμου,

ὅπου τελεῖται πανηγυρικὸς ἑορτασμὸς τῆς μνήμης του. Ἀλλὰ καὶ στὴ Νάξο, τὸ

μεγαλύτερο νησὶ τῶν Κυκλάδων μὲ τοὺς πολυάριθμους βυζαντινοὺς ναούς,

ἀξιομνημόνευτο εἶναι τὸ παλαιὸ μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου στὴν περιοχὴ τοῦ

χωριοῦ Σαγκρί. Ἡ ἱστορικὴ αὐτὴ μονὴ ὑπῆρξε ἕνα ἀπὸ τὰ ἀξιολογότερα

θρησκευτικὰ καὶ πνευματικὰ κέντρα τοῦ νησιοῦ κατὰ τοὺς δύο τελευταίους αἰῶνες

τῆς Τουρκοκρατίας. Χρονολογεῖται ἀπὸ τὸ 1636 σύμφωνα μὲ τὴ διασωθεῖσα

ἐπιγραφὴ στὸ ὑπέρθυρο τοῦ καθολικοῦ της μονῆς, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὴν

προφορικὴ παράδοση ἡ μονὴ θεωρεῖται ἀρχαιότερη. Τὸ 1815 ἀνακαινίσθηκε ἀπὸ

τὸν ἀπὸ τοῦ ἔτους 1788 ἡγούμενο τῆς μονῆς, ἱερομόναχο Καλλίνικο Βαρβατόπουλο

(ἢ Βαρβατάκη), ὁ ὁποῖος ἵδρυσε τὸ 1816 στὴ μονὴ περιώνυμη Σχολή. Ἡ Σχολὴ

αὐτὴ λειτούργησε ἕως τὸ 1834, μὲ κύριο σκοπὸ τὴ διδασκαλία τῆς ἑλληνικῆς

γλώσσας καὶ τὴν καλλιέργεια τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ πνεύματος. Ὅμως καὶ

σὲ ἄλλα νησιὰ τῆς πατρίδος μας ὁ τιμώμενος στὶς 15 Δεκεμβρίου ἔνδοξος

ἱερομάρτυς τοῦ Χριστοῦ κατέχει σημαντικὴ θέση στὴ θρησκευτικὴ συνείδηση τῶν

κατοίκων. Ἔτσι στὴ Σαντορίνη, ἡ ὁποία κοσμεῖται μὲ πλῆθος μεγάλων καὶ μικρῶν

ναῶν ποὺ ὁ ἀριθμὸς τοὺς αὐξάνεται διαρκῶς, ὁ φιλάγιος ἐπισκέπτης συναντᾶ

ναοὺς τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου στὸ Κοντοχώρι (χρονολογεῖται ἀπὸ τὸ 1777), τὴν

περιοχὴ Ἐπισκοπῆ Γωνιᾶς (χρονολογεῖται ἀπὸ τὸ 1700), τὴν Οἴα, τὸν Πύργο καὶ τὸ

Ἀκρωτήρι, ἐνῶ στὸ γεωγραφικὰ μικρό, ἀλλὰ ἱστορικὸ νησὶ τῆς Ὕδρας μὲ τὰ ἑπτὰ

μοναστήρια, ὁ Ἅγιος Ἐλευθέριος τιμᾶται ἐντός τῆς πόλεως τοῦ νησιοῦ μὲ δύο

ὁμωνύμους ναούς, ἐκ τῶν ὁποίων ὁ ἕνας ἀνεγέρθηκε τὸ 1930 ὑπὸ τοῦ ἀοιδίμου

Μητροπολίτου Ὕδρας, Σπετσῶν καὶ Αἰγίνης κυροῦ Προκοπίου εἰς μνήμην τῆς

μητρὸς τοῦ Ἐλευθερίας, ὁ δὲ ἄλλος χρονολογεῖται πρὶν ἀπὸ τὸ 1800. Ἐπίσης ἐπ᾽

ὀνόματι τοῦ Ἁγίου τιμᾶται ὁ ναὸς στὶς Φυλακὲς τῆς Χίου, ὅπου λαμβάνει χώρα ὁ

κατ᾽ ἔτος ἑορτασμὸς τῆς μνήμης του ὡς προστάτου ἁγίου τῶν φυλακισμένων, ἐνῶ

στὸν ἱερὸ ἐνοριακὸ ναὸ Κοιμήσεως Θεοτόκου Τρουλλωτῆς πόλεως Χίου ὑπάρχει

κλίτος ἀφιερωμένο στὸν Ἅγιο.

. Ὁ ἔνδοξος ἱερομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ἅγιος Ἐλευθέριος, ὁ «θαυμαστώσας

τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἐν ἄθλοις πολυτρόποις καὶ ἱεροῖς», κατέστη μέτοχος τῆς

οὐρανίου σοφίας καὶ διδάσκαλος τῆς χριστιανικῆς ἀλήθειας γιὰ νὰ πρεσβεύει

ἀδιάλειπτα στὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστὸ γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ψυχῶν ὅλων

τῶν χριστιανῶν. Ἂς ἐπικαλεσθοῦμε λοιπὸν τὶς πρεσβεῖες τοῦ λαμπροῦ αὐτοῦ

ἀθλητοῦ τῆς πίστεως γιὰ νὰ μᾶς ἀπελευθερώσει ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῶν παθῶν μας,

ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ὁλοένα αὐξανόμενη πνευματικὴ κρίση, ὥστε νὰ μπορέσουμε νὰ

ζήσουμε ἐν Χριστῷ σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου, μιμούμενοι τὴν

ἐνάρετη πολιτεία καὶ τὸ ἀγωνιστικὸ φρόνημα τοῦ σοφοῦ καὶ μαρτυρικοῦ

ἐπισκόπου του Ἰλλυρικοῦ, Ἁγίου Ἐλευθερίου.

Ἀριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος

Ἐκπαιδευτικὸς

Βιβλιογραφία

· Γούναρη Γεωργίου Κων., Ἀπὸ τὴν Πολιτεία τῶν Ἁγίων, Ἔκδοσις Ἱερᾶς

Μητροπόλεως Γρεβενῶν, Γρεβενὰ 2009.

· Λέκκου Εὐαγγέλου Π., Ἅγιος Ἐλευθέριος ὁ ἱερομάρτυς Ἐπίσκοπος μετὰ τῆς

Ἀκολουθίας αὐτοῦ, Ἐκδόσεις Σαΐτης, χ.χ.

· Πλήρης Ἱερὰ Ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου ἱερομάρτυρος Ἐλευθερίου

Ἐπισκόπου Ἰλλυρικοῦ καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Ἀνθίας, Ἐπιμέλεια

Πρωτοπρεσβυτέρου Θεμιστοκλέους Στ. Χριστοδούλου, Ἐκδόσεις Ὁμολογία,

Ἀθήνα χ.χ.

ΠΗΓΗ: syndesmosklchi.blogspot.gr

Ἀριστείδης Θεοδωρόπουλος, Ἅγ. Ἐλευθέριος, Ἅγιοι Μάρτυρες

1 Σχόλιο

«ΣΥΜΦΩΝΟ ΔΙΑΒΙΩΣΕΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΜΟΦΥΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ»

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ,

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ στὶς 16 Δεκεμβρίου 2013

«Σύμφωνο διαβίωσης γιὰ τὰ ὁμόφυλα ζευγάρια»

Tοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,

ἀρ. τ. 2080, 01.01.14

. Γίνεται δυστυχῶς καὶ στὴ χώρα μας προσπάθεια ἀπὸ πολιτικὰ κόμματα

νὰ νομιμοποιηθεῖ μέσῳ τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου τὸ ὀνομαζόμενο «σύμφωνο

συμβίωσης γιὰ τὰ ὁμόφυλα ζευγάρια». Τί σημαίνει μία τέτοια νομιμοποίηση γιὰ

τὸ ἦθος τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ μας, πῶς αὐτὸς ὁ νόμος θὰ συντελέσει στὴν

ἀπαξίωση τοῦ θεόπλαστου ἀνθρώπου καὶ στὴν ἐξαθλίωση τοῦ ἀνθρώπινου

προσώπου καὶ πῶς ἕνας τέτοιος νόμος ἀποτελεῖ βλασφημία κατὰ τοῦ παναγίου

Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος εὐθὺς ἐξαρχῆς εὐλόγησε τὸν γάμο ἀνδρὸς καὶ γυναικός, ὅλοι τὸ

ἐννοοῦμε. Τὸ ὅτι δὲ τὸ λεγόμενο Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων

Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) ἐνέκρινε ἕναν τέτοιο ἀντίθεο νόμο ἀποτελεῖ ὄνειδος γιὰ

τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Προκειμένου νὰ ἀποφευχθεῖ ἡ προώθηση τοῦ

ἐπαίσχυντου αὐτοῦ νόμου, ἡ Ἀδελφότης μας μὲ τὸν Σύλλογο Ὀρθοδόξου

Ἱεραποστολικῆς Δράσεως «Ὁ Μέγας Βασίλειος» καὶ τὴν Πανελλήνια Ἕνωση «ἡ

Χριστιανικὴ Ἀγωγή» (ΓΕΧΑ), ἀπέστειλε τὴν 4η Δεκεμβρίου 2013 σὲ καθένα ἀπὸ

τοὺς βουλευτὲς τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου τὴν παρακάτω ἐπιστολή: «Πρὸς

τὰ ἀξιότιμα Μέλη τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων Ἀξιότιμε Κύριε Βουλευτά, Ἡ ψῆφος

τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν σᾶς κατέστησε μέλος τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου γιὰ νὰ

ἐργασθεῖτε γιὰ τὴν πρόοδο τοῦ τόπου καὶ τὴ βελτίωση τῆς ζωῆς τῶν πολιτῶν τῆς

χώρας ποὺ λέγεται Ἑλλάς. Μιᾶς χώρας μὲ πανάρχαιο πολιτισμό, μοναδικὴ

προσφορὰ σ’ ὅλους τοὺς κλάδους τοῦ ἐπιστητοῦ καὶ στὸν ἀνθρωπισμό. Μιᾶς

χώρας ποὺ ποτὲ δὲν θέλησε νὰ γίνει οὐραγὸς φιλοσοφικῶν δοξασιῶν, τακτικῶν ἢ

πολιτισμῶν ποὺ ὑποτιμοῦν τὴν ἀξία ἄνθρωπος καὶ ἐξευτελίζουν τὸ ἀνθρώπινο

πρόσωπο. Ἄλλωστε καὶ αὐτὴ ἡ λέξη ἄνθρωπος, καθαρὰ ἑλληνική, δόθηκε στὸ

μόνο λογικὸ δημιούργημα τοῦ Θεοῦ. Ὡστόσο σήμερα, σὲ μιὰ ἐποχὴ ἀπίθανης

ἐξέλιξης τῆς ἐπιστήμης, ἡ ἀξία ἄνθρωπος εὐτελίζεται μὲ πολλοὺς τρόπους. Καὶ

μάλιστα σὲ χῶρες ποὺ ὣς χθὲς ὑπερηφανεύονταν γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τοῦ

ἀνθρώπινου προσώπου καὶ τοῦ πολιτισμοῦ του. Διότι οἱ λαοὶ τῶν χωρῶν αὐτῶν

δὲν ἀναχαίτισαν τὴ διαφθορά, ἡ ὁποία μὲ τὸ πρόσχημα τῆς προόδου, τὸ

προσωπεῖο τῆς ἰσότητας καὶ ἐλευθερίας καὶ τὸ ἀπατηλὸ ἐπιχείρημα ὅτι δὲν

θέλουν νὰ δεσμεύονται ἀπὸ δογματικὲς ἀγκυλώσεις, εἰσόρμησε καὶ ἀπονεύρωσε

τὸν ἄνθρωπο. Παραμέρισε τὶς αἰώνιες ἠθικὲς καὶ εὐαγγελικὲς ἀλήθειες καὶ

ἔφθασε στὸ σημερινὸ κατάντημα. Ὁ ἄνθρωπος ζώντας ἀγκαλιὰ μὲ τὴν ποικίλη

διαφθορὰ κατάντησε ἀνώνυμος, κυνικός, στερήθηκε τὴν προσωπικότητά του,

μεταβλήθηκε σὲ σκέτο πράγμα. Κέντρο καὶ περιφέρεια ὅλων τῶν ἀξιῶν του ἔγινε

πιὰ ἡ σάρκα. Ἡ διαφθορὰ αὐτὴ μὲ ποικίλα προσωπεῖα κτύπησε καὶ τὴν πατρίδα

μας. Καὶ τώρα μᾶς ἀπειλεῖ καὶ μὲ τὸ ἄντικρυς ἀντίθετο στὸν πολιτισμό, τὸ ἦθος,

τὸ πιστεύω καὶ τὴν ἀξιοπρέπεια τοῦ λαοῦ μας λεγόμενο σύμφωνο συμβίωσης γιὰ

τὰ ὁμόφυλα ζευγάρια. Ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων καλεῖται νὰ νομιμοποιήσει ἕναν

τρόπο ζωῆς ποὺ ἀποϊεροποιεῖ τὴν ἴδια τὴ ζωή, εὐτελίζει τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο,

δηλητηριάζει τὸν πολιτισμό. Δηλαδὴ οἱ Ἕλληνες βουλευτὲς καλοῦνται,

ἀκολουθώντας τὸ παράδειγμα ἑνὸς κόσμου ποὺ εἶναι οὐσιαστικὰ ἀπέραντο

νεκροταφεῖο, νὰ ψηφίσουν τὸν θάνατο τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μας. Κύριε

βουλευτά, δὲν ὑπερβάλλουμε. Πρὶν ρίξετε τὴν ψῆφο σας, ἀναλογισθεῖτε: ποιὸ

χῶμα πατᾶτε καὶ μὲ τί εἶναι ποτισμένο αὐτὸ τὸ χῶμα. Ποιὸν πολιτισμὸ κτυπᾶτε

κατάστηθα. Τί ἱστορία ἀκυρώνετε. Ποιοὺς πολίτες προσβάλλετε. Τί ἦθος

εἰσάγετε. Ἀσφαλῶς γνωρίζετε ὅτι ἡ γενναιότητα δὲν ἀκολουθεῖ τὴ θηλυπρεπὴ

μάζα. Ὁ ἀνδρισμὸς χαρακτηρίζεται ἀπὸ λεβεντιά, ὑπευθυνότητα, θάρρος. Γιὰ

τὴν τυχὸν θετικὴ ψῆφο ποὺ θὰ ρίξετε νομιμοποιώντας συμπεριφορὲς ποὺ

ἀπάδουν στὴ φύση τοῦ λογικοῦ ἀνθρώπου μὲ τὴν ἀθάνατη ψυχή, θὰ δώσετε

λόγο «σ’ ὅσους ἦρθαν, πέρασαν, θὰ ’ρθοῦνε, θὰ περάσουν», καὶ στοὺς ἀγέννητους

καὶ στοὺς νεκρούς. Δὲν μποροῦμε νὰ φαντασθοῦμε ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ ρίξετε

ψῆφο θετικὴ ποὺ νὰ μαρτυρεῖ ὅτι οὔτε τὸν Θεὸ φοβάστε οὔτε καὶ τὸν ὑπέροχο,

γενναῖο καὶ πιστὸ λαό μας ντρέπεστε. Δὲν μποροῦμε νὰ φαντασθοῦμε ὅτι θὰ

θεωρεῖτε τὸν ἑαυτό σας περήφανο διότι ἐπιβάλατε μὲ νόμο τὴ διαφθορὰ τοῦ λαοῦ

καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μας. Ὁ λαὸς δὲν σᾶς ἔστειλε στὸ Κοινοβούλιο γιὰ νὰ τὸν

ἀναγκάσετε μὲ νόμο σὲ σταδιακὴ αὐτοκτονία καὶ σὲ θάνατο τοῦ πολιτισμοῦ καὶ

τῆς ἱστορίας του».

Ὁμοφυλοφιλία

Σχολιάστε

ΕΞΑΓΟΡΑΣΜΕΝΑ ΚΝΩΔΑΛΑ ΚΑΙ ΛΑΚΕΔΕΣ ΚΑΚΟΥΡΓΟΥΝ

ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ-ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ (Ἡ καταστροφὴ ποὺ ἔχει συντελεστεῖ

στὴ χώρα μας καὶ στὴ ζωή μας εἶναι, ὁλοφάνερα, συνάρτηση τοῦ

πρωτογενοῦς πλεονάσματος φαυλότητας, διαφθορᾶς, ἀνικανότητας).

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 15

Δεκεμβρίου 2013

Ναὶ στὴν ἑνοποίηση, ὄχι στὴν εὐρωμαρμελάδα

Τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ

ἐφημ. «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» 15.12.13

. Ἡ καταστροφὴ ποὺ ἔχει συντελεστεῖ στὴ χώρα μας καὶ στὴ ζωή μας

εἶναι, ὁλοφάνερα, συνάρτηση τοῦ πρωτογενοῦς πλεονάσματος φαυλότητας,

διαφθορᾶς, ἀνικανότητας (σὲ βαθμὸ κακουργήματος) τῶν ἐπαγγελματιῶν τῆς

ἐξουσίας. Κάποιοι ἐπιλέγουν νὰ προσθέτουν ἀμέσως ὅτι ἡ «κρίση» εἶναι διεθνής,

παγκόσμια. Τὸ χρειάζονται, σαφέστατα, γιὰ ψυχολογικὴ καταφυγὴ στὴν

παρηγοριὰ τῆς γενίκευσης: Ὅ,τι εἶναι νὰ συμβεῖ γιὰ ὅλους, θὰ συμβεῖ καὶ γιὰ

μᾶς. Καὶ μέσα στὸ «σὲ ὅλους» ἐμπεριέχονται ὁπωσδήποτε παράγοντες ἱκανοὶ νὰ

μᾶς χαρίσουν (δωρεὰν) τὴν ἀνάκαμψη.

. Ἕνας λαὸς ξεπερνάει κρίσεις καὶ δυσκολίες, ὅταν τολμάει νὰ κοιτάζει

τὴν πραγματικότητα κατὰ πρόσωπο. Νὰ μὴ γλιστράει σὲ δικαιολογίες ἀνώδυνες

καὶ αἰσιοδοξίες ἡδονικές. Σίγουρα, νὰ μὴν ὀμφαλοσκοπεῖ. Νὰ μὴν ἀπολυτοποιεῖ

τὴ συμφορά του μὲ κοντόφθαλη μονομέρεια, μυωπικὸ ἐπαρχιωτισμό, νὰ μὴν τὴν

ἀπομονώνει ἀπὸ τὸ ἱστορικό της πλαίσιο, ἀπὸ τὰ συμβαίνοντα στὸν διεθνῆ

σήμερα στίβο. Ἀλλὰ καὶ νὰ μὴ στρουθοκαμηλίζει καταφεύγοντας στὴν «κοινὴ

μοίρα», στὸ γενικευμένο ἀναπόφευκτο.

. Μόνο λαοὶ ποὺ ἀντιπαλεύουν τὴ συμφορά τους σὰν πρόβλημα μὲ

εὐρύτερη σημασία καὶ συνέπειες γιὰ τὴν ἀνθρωπιὰ τοῦ ἀνθρώπου, τὴν πάλη γιὰ

«νόημα» τῆς Ἱστορίας, μόνο αὐτοὶ οἱ λαοὶ σώζονται ἀπὸ τὴν περιθωριοποίηση,

ἀπὸ τὴν ἀσημαντότητα τὴν ταυτόσημη μὲ τὴν ἀνυπαρξία.

. Ἡ καταστροφὴ ποὺ ἔχει συντελεστεῖ στὴ χώρα μας καὶ στὴ ζωή μας

(καταστροφὴ ποὺ μόνο μία ἐπιμέρους πτυχή της εἶναι ἡ οἰκονομικὴ) ἔχει

ἀποδειχθεῖ συνάρτηση τῆς φαυλότητας, τῆς διαφθορᾶς, τῆς ἀνικανότητας τῶν

πολιτικῶν μας. Ἀλλὰ καὶ συνάρτηση τῆς δραματικῆς κρίσης ποὺ μαστίζει τὴν

Εὐρώπη καὶ εἶναι κρίση ταυτότητας.

. Τὸ ὅραμα τῆς εὐρωπαϊκῆς ἑνοποίησης μοιάζει νὰ μὴν κατανοεῖται

εὐρωπαϊκά, νὰ πρυτανεύουν κριτήρια καὶ σκοποθεσίες ποὺ δὲν ἔχουν σχέση μὲ

τὶς ἕως τώρα κατακτήσεις τῶν εὐρωπαϊκῶν κοινωνιῶν, τὴν ἰδιαιτερότητα τῶν

ἀναγκῶν καὶ προτεραιοτήτων τοῦ εὐρωπαίου ἀνθρώπου. Εἶναι πιὰ σαφέστατη ἡ

ἀπειλὴ νὰ ὁδηγηθεῖ ἡ Εὐρώπη σὲ μία ἐξομοιωτικὴ τῶν λαῶν της πολτοποίηση,

μὲ ὁλοκληρωτικὴ τὴν ὑποταγή τους στοὺς ὅρους τοῦ παγκοσμιοποιημένου, δίχως

ἀντίπαλο, καὶ γι’ αὐτὸ ἀχαλίνωτου παιχνιδιοῦ τῶν «ἀγορῶν».

. Βέβαια ἡ Εὐρώπη γέννησε τὸν Ἱστορικὸ Ὑλισμὸ (τυπικὸ προϊὸν τοῦ

θρησκευτικοῦ [αὐγουστίνειου] ἀτομοκεντρισμοῦ καὶ συνακόλουθα τῆς

χρησιμοθηρίας) μὲ τὰ δύο ἐφιαλτικά του πλοκάμια: κομμουνισμὸ καὶ

καπιταλισμό. Καὶ τὰ δύο, μὲ συγγενικὲς ἢ καὶ ἀπαράλλαχτες στρατηγικὲς

ἀπανθρωπίας, αὐτονομοῦν τὴν οἰκονομία ἀπὸ τὴν κοινωνία, θυσιάζουν σαδιστικὰ

καὶ ἀνάλγητα ἀναρίθμητες ἀνθρώπινες ὑπάρξεις γιὰ νὰ δοκιμάσουν τὶς

ἐφαρμογὲς τῶν ἰδεολογικῶν τους ἐφευρημάτων ἢ καὶ μόνο γιὰ τὴν ἡδονὴ τοῦ

διεθνοποιημένου τζόγου στὰ χρηματιστήρια. Αὐτονομοῦν καὶ τὴν πολιτικὴ ἀπὸ

τὴν κοινωνία, παίζουν τὸ παιχνίδι τους μὲ «πολιτικοὺς» – ἐξαγορασμένα

κνώδαλα, λακέδες ἐξυπηρετικοὺς τῆς διαστροφικῆς κερδολαγνείας.

. Σὰν τὸν μαθητευόμενο μάγο, τὸν πανικόβλητο μπροστὰ στὰ

αὐτονομημένα γεννήματα τῆς θαυματουργίας του, προσπάθησε ἡ Εὐρώπη νὰ

καταφύγει σὲ συμβιβασμοὺς ἐξισορροπητικῆς μεσότητας, δύο αἰῶνες τώρα, ὑπὸ

τὴν ἀπειλὴ τῶν ἀκροτήτων μπολσεβικισμοῦ καὶ ἀχαλίνωτης κεφαλαιοκρατίας.

Πέτυχε, σὲ κάποιες περιπτώσεις, θαυμαστὰ ἐπιτεύγματα «κοινωνικοῦ κράτους»

– κράτους πρόνοιας, ἰσονομίας, σεβασμοῦ τῆς προσωπικότητας, ἔντιμης

ὁριοθέτησης τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν. Πέτυχε νὰ διασώσει τὴ γονιμότητα τῶν

διαφορῶν, τὴν ποικιλότητα παραδόσεων, ἐθισμῶν, νοοτροπιῶν, ποὺ

χαρακτηρίζει τὶς εὐρωπαϊκὲς κοινωνίες. Νὰ σεβαστεῖ τὴν ἐμμονὴ στὴ διαφορὰ

τῶν γλωσσῶν, τὴν ξεχωριστὴ στὰ περισσότερα κράτη ἱστορικὴ μνήμη καὶ

συνείδηση, τὴν καύχηση γιὰ ἐθνικὲς σχολὲς καὶ ἰδιαιτερότητες ἐκφραστικῆς

στὴν Τέχνη.

. Καθόλου τυχαία, οἱ ἀκρότητες τοῦ (εὐρωπαϊκότατου) Ἱστορικοῦ

Ὑλισμοῦ ἀναπτύχθηκαν ἐκτὸς τοῦ κυρίως εὐρωπαϊκοῦ χώρου: στὴ Σοβιετικὴ

Ἕνωση καὶ στὴν Κίνα ὁ κομμουνισμός, στὶς HΠA ὁ σκληρὸς καπιταλισμός. Ἡ

ἀκαταγώνιστη δυναμικὴ τῶν ἐνστικτωδῶν ἐνορμήσεων ἡδονῆς (ἡ Lustprinzip,

ποὺ εἶπε ὁ Φρόυντ) ἀποδείχτηκε σαρωτικὰ ἰσχυρότερη τῶν ἐνορμήσεων

αὐτοσυντήρησης (Selbsterhaltungstrieb): μὲ δόλωμα τὸν καταναλωτισμὸ ὁ

καπιταλισμὸς νίκησε κατὰ κράτος τὸν ἀπάνθρωπο ἰσοπεδωτισμὸ τοῦ

κομμουνισμοῦ. Σὰν λάβαρο λειτούργησε τὸ ἀμερικανικὸ μοντέλο: μία «κοινωνία

τῆς εὐκαιρίας», τῆς προτεραιότητας τοῦ χρήματος ὡς αὐταξίας, ὅπου ἀκόμα καὶ

ἡ πίστη στὸν Θεὸ ἀναγράφεται ἐμβληματικὰ στὸ χαρτονόμισμα («In God we

trust»). Μετὰ τὴ συντριβὴ τοῦ σοβιετισμοῦ, ὁ καπιταλισμὸς εἶναι πιὰ

μονόδρομος, ἀχαλίνωτος σὲ ὠμότητα, ἀδίστακτος σὲ ἐκβιαστικὲς μεθοδεύσεις,

παγερὰ ἀδιάφορος γιὰ τὸν τεράστιο ἀριθμὸ τῶν ἀνθρώπων ποὺ βυθίζονται

καθημερινὰ στὴν ἀπόγνωση.

. Τελευταία παρουσία εὐρωπαϊκῆς πολιτικῆς ἀξιοπρέπειας καὶ

ἀντίστασης στὸν ἀνδραποδώδη ἐξαμερικανισμὸ τῆς Εὐρώπης ἦταν ἴσως ὁ Ζὰκ

Ντελόρ. Μετὰ ἀπὸ αὐτόν, ἡ εὐθύνη πλοήγησης τῆς E.E., ὅπως καὶ ἡ

διακυβέρνηση τῶν κρατῶν-μελῶν της, παραδόθηκε σὲ θλιβερὲς μετριότητες,

διεκπεραιωτὲς ἐντολῶν ποὺ ὑπαγορεύουν οἱ «ἀγορὲς» (χαρακτηριστικὸ

παράδειγμα: τὸ ποιοὶ πρωτάρηδες, νεοσσοί, ἐπελέγησαν ὡς ὑπουργοὶ

Οἰκονομικῶν ἀπὸ ὁλόκληρη τὴν γκάμα ἔμπειρων καὶ ἰδιοφυῶν Ἑλλήνων

οἰκονομολόγων, γιὰ νὰ διαχειριστοῦν τὴν «ἀνάκαμψη» τῆς χώρας ἀπὸ τὴν

καταστροφή).

. Μεθοδικά, ὁ ἐξαμερικανισμὸς τῆς Εὐρώπης ξεκίνησε ἀπὸ τὰ

πανεπιστήμια (ὅπως καὶ ὁ ἀφελληνισμὸς τῶν Ἑλλαδιτῶν ἀπὸ τὶς ἐκπαιδευτικὲς

μεταρρυθμίσεις). Αἰῶνες τώρα, ἡ ταυτότητα τῆς Εὐρώπης ἦταν τὰ πανεπιστήμιά

της, ὅλα κρατικὰ – ἡ μετάδοση τῆς γνώσης καὶ ἡ δυνατότητα τῆς ἔρευνας δὲν

ἦταν ἐμπορεύσιμα ἀγαθά, ἦταν ἀδιανόητο νὰ ὑποταχθοῦν στὴ λογικὴ τῆς

προσφορᾶς καὶ τῆς ζήτησης. Στὴν εὐρωπαϊκὴ παιδεία δέσποζε ἡ ἀρχή: «ἡ γνώση

γιὰ τὴ γνώση», ἡ γνώση γιὰ τὴ χαρὰ τῆς καλλιέργειας, τῆς ποιότητας, τὴ χαρὰ

τοῦ καινούργιου, ὄχι τοῦ χρήσιμου. Ὁ ἐξαμερικανισμὸς καταργεῖ ἀπὸ τὴν

Ὀξφόρδη τὴ σπουδὴ τῶν σανσκριτικῶν, μεταφέρει τὸ σχετικὸ κονδύλι σὲ ἄλλο,

«παραγωγικὸ» ἀντικείμενο – ἀλλὰ ἡ Εὐρώπη ἦταν αὐτὸ ἀκριβῶς: ἡ σπουδὴ τῶν

σανσκριτικῶν, σύμβολο τῆς ἀντίστασης στὸν πρωτογονισμὸ τῆς ὠφελιμοθηρίας.

. Ὁ ἐκβιαστικός, ραγδαῖος ἐξαμερικανισμὸς τῆς Εὐρώπης ἔχει παμπλήθια

πτυχῶν καὶ ἡ κάθε πτυχὴ προσθέτει ἔνταση στὴν ὀδύνη τῆς ἀπώλειας – κατ᾽

ἐξοχὴν ἡ βάναυσα γενικευμένη ἀγγλοφωνία καὶ ἡ ἐμπορευματοποίηση τῆς

ἐκπαίδευσης. Ὁ καινοφανὴς «εὐρωσκεπτικισμός», ἂν γλιτώσει τὴν παγίδευση

στὸν ἐθνικισμό, θὰ μποροῦσε νὰ ἐκφράσει τὴ ριζικὴ διαφορὰ τῆς «εὐρωπαϊκῆς

ἑνοποίησης» ἀπὸ τὴ χρησιμοθηρικὴ (τυπικὰ ἱστορικὸ-ὑλιστικὴ) διεθνικὴ

μαρμελάδα μιᾶς κοινωνίας μεταναστῶν, ποὺ τοὺς συνδέει μόνο ἡ «εὐκαιρία» γιὰ

χρῆμα – ὄχι κοινὸς πολιτισμός, ὄχι ἡ «καλλιέργεια».

. Ἡ Ἑλλάδα τῆς «γενιᾶς τοῦ ’30» θὰ μποροῦσε νὰ εἶχε πρωτοστατήσει σὲ

μία αὐθεντικὴ «εὐρωπαϊκὴ ἑνοποίηση».

Εὐρώπη, Χρ. Γιανναρᾶς, κρίση ταυτότητος, καπιταλισμός, κομμουνισμός

Σχολιάστε

«Η ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ, Ο ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΑ

ΤΕΚΝΑ ΤΟΥ» (Μον. Μωυσῆς Ἁγιορ.)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ στὶς 15 Δεκεμβρίου 2013

Ὁ σημερινὸς μοναχὸς

Γράφει ὁ μοναχὸς ΜΩΥΣΗΣ, Ἁγιορείτης

ἐφημ. «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», 15.12.13

. Ὁ μοναχὸς προσπαθεῖ νὰ φυλάει τὸ μέτρο, τὴν ἀνάγκη τῶν σύγχρονων

μέσων, τὴν ἀπαραίτητη τεχνολογία.

. Ψυχολογικὰ καὶ βιολογικὰ ὁ σημερινὸς μοναχός, ὅπως ὅλοι οἱ

ἄνθρωποι, δὲν ἔχει πολλὲς δυνάμεις. Δὲν ἔχει τὸ σθένος τῆς ἀσκήσεως τῶν

παλαιῶν Γερόντων. Ὅμως κάτι προσπαθεῖ καὶ κάτι κάνει. Δὲν ἀντέχει νὰ

δουλεύει τόσο σκληρά. Ὑπάρχουν κάποιες ἀνέσεις σήμερα στὸν μοναχισμό.

Βέβαια ἀρκετοὶ μοναχοὶ θὰ μποροῦσαν νὰ ἔχουν περισσότερες ἀνέσεις, μὰ τὶς

ἄφησαν ἠθελημένα. Ἡ ἁγιότητα δὲν χάθηκε, μερικὲς φορὲς εἶναι κρυμμένη ἐκεῖ

ποὺ καθόλου δὲν τὴν περίμενες. Ἀγωνίζεται νὰ συγκρίνεται μὲ τοὺς Ἁγίους καὶ

ὄχι μὲ τοὺς ὀκνηρούς.

. Πολλὰ θέματα ὁ μοναχὸς τὰ λύνει μὲ τὴν προσευχή. Μεγάλη ὑπόθεση

ἡ ἐμπιστοσύνη στὴν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ. Ἡ προσευχὴ γιὰ τοὺς ἄλλους εἶναι

εὐεργετική, εἶναι βοηθητικὴ στὸν ἀγώνα μας. Ἡ προσευχὴ κλείνει πληγές. Εἶναι

ἡ μεγαλύτερη προσφορὰ τοῦ μοναχοῦ. Θὰ πρέπει νὰ προσέχει τὴν ἐκκοσμίκευση,

τὸν παρασυρμὸ σὲ κοσμικότητες. Τὸ μέτρο, ἡ σύνεση καὶ ἡ προσοχὴ ἀξίζει νὰ

προηγοῦνται. Τὴ φιλοξενία δὲν τὴ λησμονᾶ ὁ καλὸς μοναχός. Οἰκονομεῖ τὰ

πράγματα, γιὰ νὰ συνδράμει, νὰ παρηγορεῖ, νὰ βοηθᾶ. Θὰ κάνει ὅ,τι μπορεῖ καὶ

τὸ ὑπόλοιπο θὰ τὸ ὁλοκληρώσει ὁ πανάγαθος Θεός. Στὰ κοινόβια εἶναι πιὸ

προγραμματισμένη ἡ ζωή, στὶς σκῆτες καὶ στὰ κελιὰ πιὸ ἐλεύθερη.

. Ἂς μένει ἀκατάκριτος, ἀπερίεργος, ἀφιλόδοξος, ἀφιλοχρήματος,

φιλόθεος καὶ φιλάγιος. Ὑπάρχουν καὶ σήμερα στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἀλλοῦ

μοναχοὶ καὶ μοναχὲς ἀληθινοί, καθαροί, ἀγωνιστές. Ἀρκετοὶ εἶναι πιὸ

μορφωμένοι – αὐτὸ βέβαια δὲν μετρᾶ τόσο, μπορεῖ νὰ ἔχουν λιγότερη ἁπλότητα,

ἀλλὰ διατηροῦν ἀσκητικότητα. Ὁ μοναχὸς ἀναπαύεται στὴν κόπωση. Ἡ ἀργία

εἶναι κακή. Μέσα στοὺς χιλιάδες τῶν μοναχῶν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει κι ἕνας

ἀριθμὸς κουρασμένων, αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει ἡ ἀνάλογη

ἀγωνιστικότητα. Ὁ μοναχὸς μηνύει στὸν κόσμο τὸν βαθύτερο σύνδεσμο μὲ τὸν

Θεό, τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ παγίδες, τὴν ἀποφυγὴ λαθῶν καὶ πλανῶν. Νὰ

αὐξηθεῖ τὸ μέλι τῆς ἀγάπης στὶς οἰκογενειακὲς κυψέλες. Ἡ ἀθάνατη ἀγάπη νὰ

σκορπίσει παντοῦ πάντοτε στοὺς πάντες καὶ τὰ πάντα. Ὁ μοναχὸς ἀγαπᾶ πολὺ

τὸν Θεὸ καὶ ἀφιερώνεται καὶ ἀφοσιώνεται σ’ Αὐτόν. Δὲν μισεῖ τὸν κόσμο, ἀλλὰ

ἀγαπᾶ πιὸ πολὺ τὸν Θεό. Προσεύχεται καθημερινὰ στὸν Θεὸ γιὰ τὸν πάσχοντα

κόσμο. Μὲ προσευχὴ ἀναμένει τὰ ἅγια Χριστούγεννα. Ὁ μοναχὸς κατὰ κάποιο

τρόπο εἶναι ὁ ἐπαγγελματίας προσευχόμενος. Τὸ κύριο ἔργο του εἶναι ἡ

προσευχή. Μόνο αὐτὸ ἀρκεῖ. Προσευχὴ ὄχι ὑπὲρ ἀτομικῆς σωτηρίας, ποὺ δὲν

ὑπάρχει, ἀλλὰ ὑπὲρ ὅλων.

. Μὴν εἴμαστε λοιπὸν ἐπιφυλακτικοί, καχύποπτοι καὶ περίεργοι

ἀπέναντι τῶν μοναχῶν. Ἂν κάτι κρύβουν, εἶναι ἡ τυχὸν ἀρετή τους καὶ τίποτε

ἄλλο. Ὁ μοναχισμὸς εἶναι ἀνθηρὸς στὴν Ἑλλάδα καὶ ἔχει ἀναδείξει ὡραῖες

μορφές. Μία τέτοια εἶναι τοῦ νέου ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ Γέροντος

Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, ποὺ ἔζησε πολλὰ ἔτη στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ στὴν

Ἀττική. Ξεχώριζε γιὰ οὐράνια χαρίσματα – προόραση, διόραση, διάκριση. Τὸν

γνωρίσαμε ἀπὸ κοντὰ καὶ τὸν θαυμάσαμε συγκινημένοι. Τὴν εὐχή του νὰ ἔχουμε.

Ἡ ἁγιότητα συνεχίζεται, ὁ μοναχισμὸς ἁγιάζει τὰ τέκνα του.

Ἁγιότης, π. Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, Μοναχός Μωυσῆς Ἁγιορείτης, Μοναχισμός

Σχολιάστε

«OΤΑΝ O ΚΟΣΜΟΣ ΞΕΚΟΥΡΑΖΕΤΑΙ, H EΡΗΜΟΣ

AΓΡΥΠΝΕI ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΗ»

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ στὶς 14 Δεκεμβρίου 2013

«OΤΑΝ O ΚΟΣΜΟΣ ΞΕΚΟΥΡΑΖΕΤΑΙ, H EΡΗΜΟΣ AΓΡΥΠΝΕI ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΗ».

Ἀπόσπασμα συνομιλίας

τοῦ συγγρ. Μ. Μελινοῦ μὲ τὸν Καθηγούμενο τῆς Ἱ. Μ.

Κουτλουμουσίου

Ἀρχιμανδρίτη Χριστόδουλο

– Μ. Μελινός.: Γιατί προσεύχεσθε τόσες ὧρες τὴ νύκτα ὅλοι οἱ μοναχοί;

– Ἀρχιμ. Χριστόδ. Κουτλουμουσιανός: Πρῶτον, ἡ νύκτα μὲ τὴν ἀπόλυτη ἡσυχία

καὶ τὴν κατανυκτικὴν ἀτμόσφαιρα βοηθεῖ στὴν περισυλλογή· δεύτερον, εἶναι

καλόν, ὅταν ὁ κόσμος ξεκουράζεται, ἡ ἔρημος ν’ ἀγρυπνεῖ προσευχομένη. Ὁ

μοναχὸς ἀκολουθεῖ μία προηλιοδρομικὴ πορεία. Προλαβαίνει τὸ αἰσθητὸ φῶς

στὴ δοξολογία τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ εἶναι μία ἀρχαία παράδοση ποὺ ἐκφράζεται καὶ

μὲ τὸν ψαλμικὸ στίχο «μεσονύκτιον ἐξεγειρόμην» καὶ «ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζει τὸ

πνεῦμα μου πρὸς Σὲ ὁ Θεός, διότι φῶς τὰ προστάγματά Σου ἐπὶ τῆς Γῆς». Σὲ

τελευταία ἀνάλυση, αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ διασκέδαση τοῦ μοναχοῦ!

. Ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ λατρευτικὴ σύναξη, συγκροτεῖται στὴ θεία

εὐχαριστία καὶ μυσταγωγεῖ τοὺς πιστοὺς μέσ’ ἀπὸ τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες της, τὴ

λογική της λατρεία. Στὴ λατρεία ὁ πιστὸς συναντᾶ τὸν Θεό, συναντᾶ καὶ τοὺς

ἀδελφούς του. Τὸν Θεὸ δὲν Τὸν γνωρίζουμε μέσ’ ἀπὸ βιβλία καὶ φιλοσοφίες. Τὸν

γνωρίζουμε μέσ’ ἀπὸ τὴν προσωπικὴν ἀγαπητικὴ σχέση, στὸ πλαίσιο τῆς ὁποίας

ὁ Ἴδιος μᾶς φανερώνεται. Παραλλήλως μαθαίνουμε νὰ βλέπουμε στὸ πρόσωπο

τοῦ κάθε ἀδελφοῦ τὴν εἰκόνα Του. Αὐτὸ πραγματοποιεῖται στὴ θεία λειτουργία,

ὅπου γινόμαστε μικροὶ Χριστοί, γιατί κοινωνοῦμε μαζί Του.

. Στὸ μοναστηριακὸ περιβάλλον γίνεται ἰδιαιτέρως αἰσθητὴ ἡ σύνδεση

τῆς θείας λατρείας μὲ τὴν καθημερινὴ ζωή. Κάθε δράση, κάθε ἐνέργεια κι

ἐπιλογὴ παίρνει φῶς ἀπὸ τὰ τελούμενα στὸν ναόν. Ἡ ζωὴ εἶναι συνέχεια τῆς

θείας λειτουργίας. «Ἐν εἰρήνῃ προέλθωμεν…» λέει καθημερινῶς ὁ Λειτουργός·

δηλαδή, ἂς ἐπιστρέψουμε στὸν κόσμο μὲ τὸ δῶρο τῆς εἰρήνης τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὴ

ἡ εἰρήνη ἂς διαποτίζει τὴν καθημερινότητα σὲ κάθε πτυχή της. Ἔτσι ὁλόκληρη

ἡ ὕπαρξή μας νὰ εἶναι μία λειτουργία ὑπὲρ τῆς ζωῆς τοῦ κόσμου. Πολλὰ λόγια

ἔχουν οἱ ἄνθρωποι στὸν καιρό μας. Τὸ πρόβλημα εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση τῶν

λόγων ἀπὸ τὸν τρόπο τῆς ζωῆς μας. Μὲ τὴν ἀπομάκρυνση αὐτὴ κάθε γνώση

μένει ἄκαρπη· δὲν γίνεται ζωὴ καὶ μετοχὴ στὴν ἀλήθειαν. Ἀλλά, ὅπως ἡ πράξη

πρέπει νὰ εἶναι λογική, ἔτσι καὶ ὁ λόγος πρέπει νὰ εἶν’ ἔμπρακτος […]

ΠΗΓΗ: dimokratianews.gr, 14.12.13

ἀγρυπνία, Ἀρχιμ. Χριστόδουλος Καθηγ. Ἱ. Μ. Κουτλουμουσίου, Μαν. Μελινός,

Μοναχισμός, Προσευχὴ

Σχολιάστε

Γ´ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΗΤΡ. ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ Ρ/Κ.

ΑΡΧΙΕΠ. ΤΗΝΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟ «Ὅπως δέν ἀποτελεῖτε Ἐκκλησία, ἔτσι

δέν πρέπει νά λέγεσθε “Καθολικοί”».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ, ΘΕΟΛΟΓΙΑ

στὶς 13 Δεκεμβρίου 2013

«Ὅπως δέν δέχομαι ὅτι ἀποτελεῖτε Ἐκκλησία,

ἔτσι δέν δέχομαι ὅτι πρέπει νά λέγεσθε “Καθολικοί”».

Δὲν εἴμαστε μειοψηφία, ὅπως ἰσχυρίζεστε.

«Εἶναι πλῆθος κλήρου λαοῦ, εἶναι κύμα θαλάσσης παφλάζον,

εἶναι «κέρας χριστιανῶν ὀρθοδόξων»!

«Μέ τό Filioque σας δώσατε ἄλλη Ἁγία Τριάδα»

«Γι᾽ αὐτόν τόν λόγο, καί μόνο γιά τό Filioque,

οἱ Παπικοί εἶστε μεγάλοι αἱρετικοί, ὅπως οἱ παλαιοί Πνευματομάχοι»

3η Ἐπιστ. Μητρ. Γόρτ. πρὸς Ἀρχ. ΡΚ

Νικ.

ΠΗΓΗ: imgortmeg.gr

Filioque, Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἱερεμίας, Παπισμός

Σχολιάστε

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ «ἦταν ἕνας

ζωντανός πνευματικά ὀργανισμός, γιατί κατοικοῦσε μέσα του ἡ Χάρη

τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού τόν καθοδηγοῦσε συνεχῶς καί ὡς τέτοιος

ζωντανός ὀργανισμός γεννοῦσε διαρκῶς θεολογικό λόγο καί

ἀναγεννοῦσε τούς ἀνθρώπους».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ στὶς 13 Δεκεμβρίου 2013

Ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ

Καυσοκαλυβίτης

Toῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου

καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

. Πρόσφατα

ἀνακοινώθηκε ἀπό τό

Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ὅτι

ἔγινε ἡ ἁγιοκατάταξη τοῦ

Γέροντος Πορφυρίου τοῦ

Καυσοκαλυβίτου, ὁ ὁποῖος πλέον

ἐπισήμως εἶναι ἅγιος τῆς

Ἐκκλησίας μας.

. Αὐτό μοῦ δίνει

ἰδιαίτερη χαρά, γιατί πρίν δέκα

περίπου χρόνια πρότεινα τήν

διαδικασία τῆς ἁγιοκατατάξεώς

του. Πιθανόν νά τό ἔχουν κάνει καί

ἄλλοι, ἀλλά ἐγώ τό ἔκανα

ἐπισήμως καί ἀκολούθησα τήν ὁδό διά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς

Ἑλλάδος.

. Συγκεκριμένα τό ἔτος 2004 ἀπέστειλα στόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη

κ. Βαρθολομαῖο, διά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, γράμμα,

διά τοῦ ὁποίου ζητοῦσα τήν ἁγιοκατάταξη τοῦ π. Πορφυρίου μαζί μέ ἄλλους

εὐλογημένους καί ἐξαγιασμένους Γέροντες. Τότε ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης

μοῦ ἀπέστειλε διά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἕνα πολύ

σημαντικό γράμμα, τό ὁποῖο κρατῶ στό ἀρχεῖο μου ὡς τεκμήριο ὑψίστης τιμῆς

καί στό ὁποῖο μέ εὐχαριστοῦσε γιά τήν «λίαν τεκμηριωμένην» πρότασή μου,

ἐξέφρασε τήν χαρά του γι᾽ αὐτό, διετύπωνε τήν πεποίθησή του ὅτι εἶναι «ἐν

δυνάμει» ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας καί θά θεωροῦσε μεγάλη τιμή νά γίνη ἡ

ἁγιοκατάταξή τους κατά τήν Πατριαρχεία του. Ὅμως, ὅπως ἔγραφε, θά ἔπρεπε

νά ἀναμείνουμε λίγο ἀκόμη χρονικό διάστημα, πράγμα τό ὁποῖο ἄρχισε νά

ἐκδηλώνεται.

. Ἡ πρότασή μου γιά τήν ἁγιοκατάταξη στηριζόταν σέ θεολογικά

κριτήρια. Βεβαίως, ὁ ὅσιος Πορφύριος εἶχε προξενήσει μεγάλη ἐντύπωση στούς

ἀνθρώπους πού τόν πλησίαζαν μέ τήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς καί τοῦ νοῦ του,

πού ὡς ἀποτέλεσμα εἶχε νά διαθέτη τό προορατικό καί τό διορατικό χάρισμα,

καθώς ἐπίσης νά θεραπεύη τούς λογισμούς καί τίς πολυποίκιλες ἀσθένειες τῶν

ἀνθρώπων, νά ἐκδηλώνη ποικιλοτρόπως τήν καθαρή ἀγάπη του σέ ὅλους. Ἔχουν

γραφῆ πολλά ἄρθρα καί βιβλία γιά τό θέμα αὐτό.

Ἐμένα, ὅμως, μοῦ ἔκανε ἰδιαίτερη ἐντύπωση ὁ λόγος του, πού διακρινόταν γιά

τήν θεολογική εὐκρίνεια, τήν ἡσυχαστική παράδοση, τόν καθαρό ἔρωτα στόν

Χριστό, τήν Ἐκκλησία καί τούς ἀνθρώπους καί τήν ἁγιοπατερική συγκρότηση.

Βεβαίως, ὁ ὅσιος Πορφύριος δέν εἶχε τελειώσει κάποια Θεολογική Σχολή, ἀλλά

ἦταν ἕνας χαρισματικός-ἐμπειρικός θεολόγος καί ὁ λόγος του ἦταν ἀπαύγασμα

τῆς καθαρῆς καρδιᾶς του. Ὁ ὅσιος Πορφύριος ἦταν ἕνας ζωντανός πνευματικά

ὀργανισμός, γιατί κατοικοῦσε μέσα του ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού τόν

καθοδηγοῦσε συνεχῶς καί ὡς τέτοιος ζωντανός ὀργανισμός γεννοῦσε διαρκῶς

θεολογικό λόγο καί ἀναγεννοῦσε τούς ἀνθρώπους.

. Εἶχα μαζί του μιά ἐπικοινωνία κατά διαστήματα. Δύο ἤ τρεῖς φορές

τόν συνάντησα προσωπικά καί μιλήσαμε γιά διάφορα θέματα, ἀλλά κυρίως μοῦ

τηλεφωνοῦσε κατά καιρούς γιά νά μέ εὐχαριστήση γιά κάποιο κείμενό μου πού

εἶχε διαβάσει. Δέν θέλω ἐδῶ νά παρουσιάσω τό τί ἀκριβῶς μοῦ ἔλεγε, ἀλλά

κυρίως θέλω νά ἀποκαλύψω τήν γνώμη του πού εἶχε γιά τόν Γέροντα Σωφρόνιο

Σαχάρωφ. Ἔλεγε ὅτι εἶναι μεγάλη εὐλογία ἀπό τόν Θεό σέ κάποιον νά

συναντήση τόν Γέροντα Σωφρόνιο, ἔστω καί μιά φορά στήν ζωή του, γιατί ὁ

λόγος του εἶναι φωτιά πού ἀναγεννᾶ, ἀποτέλεσμα μιᾶς βαθειᾶς μετάνοιας καί

ἐμπειρίας. Καί μέ θεώρησε εὐνοημένο ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ πού ἀξιώθηκα νά

ἔχω διαρκῆ ἐπικοινωνία μαζί του. Αὐτό δείχνει τήν πνευματική εὐαισθησία μέ

τήν ὁποία μποροῦσε νά καταλάβη τήν ἐσωτερική κατάσταση ἑνός ἐξαγιασμένου

ἀνθρώπου καί, κυρίως, τήν βαθειά μετάνοια καί τήν πυρφόρα προσευχή πού

εἶναι φωνή θεολογική.

. Διαβάζοντας τά λόγια τοῦ ὁσίου Πορφυρίου, κυρίως στό βιβλίο «Βίος

καί λόγοι» (ἐκδ. Ἱερᾶς Μονῆς Χρυσοπηγῆς Χανίων), πρόσεχα περισσότερο τόν

θεολογικό του λόγο καί αὐτός μέ ἐντυπωσίαζε. Εἶναι ἕνας λόγος ζωντανός πού

συνδέει νοερά προσευχή, θεολογία ἀποστολική, ἁγνό ἔρωτα γιά τόν Χριστό, εἶναι

συνδυασμός ἀσκήσεως καί Μυστηρίων, ἀπόλυτης ἐγκαταλείψεως τοῦ ἑαυτοῦ

του στόν Θεό, βαθειά αἴσθηση τῆς ἐσωτερικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας καί πολλά

ἄλλα.

. Προσωπικά θεωρῶ ὅτι ὅλη ἡ ζωή τοῦ ὁσίου Πορφυρίου τοῦ

Καυσοκαλυβίτου ἑρμηνεύεται ἀπό δύο γεγονότα πού ἔγιναν στήν ἀρχή τῆς

μοναχικῆς ζωῆς του. Τό πρῶτο γεγονός εἶναι ἡ θεωρία τοῦ Γερο-Δημᾶ, ἑνός

ἀσκητοῦ στά Καυσοκαλύβια πού τόν εἶδε νά προσεύχεται πρίν ἀρχίσει ἡ

ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου στόν πρόναο τοῦ Κυριακοῦ, ἐνῶ ἐκεῖνος ἦταν ἀθέατος

καί προσευχόταν. Βλέποντας τόν Γερο-Δημᾶ νά προσεύχεται, τόν εἶδε νά λάμπη

στό φῶς, εἰσῆλθε μέσα στήν καρδιά του ἡ νοερά προσευχή, δηλαδή ὁ νοῦς

κατέβηκε στήν καρδιά καί ἄρχισε νά προσεύχεται. Διηγεῖται ὁ ἴδιος:

. «Ἕνα πρωί, κατά τίς τρεισήμισι, ἐπῆγα στό Καθολικό, στήν Ἁγία

Τριάδα, γιά τήν ἀκολουθία. Ἦταν νωρίς ἀκόμη. Δέν εἶχε χτυπήσει ἀκόμη τό

σήμαντρο. Κανείς δέν ἦταν μές στήν ἐκκλησία. Κάθισα στόν πρόναο, κάτω ἀπό

μία σκάλα. Ἤμουν ἀθέατος καί προσευχόμουν. Σέ μιά στιγμή ἀνοίγει ἡ πόρτα

τῆς ἐκκλησίας καί μπαίνει ἕνας ψηλός κι ἡλικιωμένος μοναχός. Ἦταν ὁ Γερο-

Δημᾶς. Μόλις μπῆκε, κοίταξε δεξιά-ἀριστερά- δέν εἶδε κανένα. Τότε, λοιπόν,

κρατώντας ἕνα μεγάλο κομποσχοίνι, ἄρχισε τίς μετάνοιες τίς στρωτές, πολλές

καί γρήγορες, κι ἔλεγε συνεχῶς: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλεησόν με… Ὑπεραγία

Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς». Σέ λίγο ἔπεσε σ᾽ ἔκσταση. Δέν μπορῶ, δέν βρίσκω λόγια

νά σᾶς περιγράψω τή συμπεριφορά του ἀπέναντι στόν Θεό· κινήσεις ἀγάπης καί

λατρείας, κινήσεις θείου ἔρωτος, θείας ἀγάπης κι ἀφοσιώσεως. Τόν εἶδα νά

στέκεται, ν᾽ ἀνοίγει τά χέρια του ὄρθιος, σέ σχῆμα σταυροῦ, ὅπως ἔκανε ὁ

Μωυσῆς στή θάλασσα, κι ἔκανε ἕνα πράγμα: «Οὔουουουου!…». Τί ἦταν

αὐτό;». Αὐτό τό περιστατικό δέν ἦταν ἁπλῶς μιά συναισθηματική στιγμή καί μιά

αἰσθητική κατάσταση, ἀλλά ἦταν ἡ θεωρία τῶν λόγων τῶν ὄντων μέσα ἀπό τήν

δική του καθαρότητα καί προσευχή. Ἦταν μέσα στήν χάρι. Ἔλαμπε μέσα στό

φῶς. Αὐτό ἦταν! Ἀμέσως μοῦ μετέδωσε τήν εὐχή. Ἀμέσως μπῆκα στή δική του

ἀτμόσφαιρα. Δέν μέ εἶχε δεῖ. Ἀκοῦστε με. Συγκινήθηκα κι ἄρχισα νά κλαίω.

Ἦλθε σ᾽ ἐμένανε τόν ταπεινό κι ἀνάξιο ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Πῶς νά σᾶς τό πῶ;

Μοῦ μετέδωσε τήν χάρι. Δηλαδή ἡ χάρις πού εἶχε ἐκεῖνος ὁ ἅγιος ἀκτινοβόλησε

καί στή δική μου τήν ψυχή. Μοῦ μετέδωσε τά χαρίσματά του τά πνευματικά».

Στήν συνέχεια γράφει:

. «Μετά τήν ἀκολουθία ἔφυγα στό δάσος μόνος μου, γεμάτος χαρά κι

ἀγαλλίαση. Τρέλα! Νοερῶς ἔλεγα τήν Εὐχαριστία πηγαίνοντας γιά τήν καλύβη.

Μέ πάθος ἔτρεχα μές στό δάσος, πηδοῦσα ἀπ᾽ τή χαρά μου, ἄνοιγα σ᾽ ἔκσταση τά

χέρια μ᾽ ἐνθουσιασμό, δυνατά, καί φώναζα: “Δόξα Σοι ὁ Θεοοός! Δόξα Σοι ὁ

Θεοοός!” Ναί, τά χέρια μου μείνανε ξερά, γίνανε κόκκαλο, ξύλο, κι ἀνοιγμένα

ἴσια σχημάτιζαν μέ τό σῶμα μου σταυρό. Δηλαδή, ἄν μέ ἔβλεπες ἀπ᾽ τό πίσω

μέρος θά ἔβλεπες ἕνα σταυρό. Τό κεφάλι μου σηκωμένο πρός τόν οὐρανό, τό

στέρνο ἐτέντωνε μέ τά χέρια νά φύγει γιά τόν οὐρανό. Τό μέρος πού εἶναι ἡ

καρδιά πήγαινε νά πετάξει. Αὐτό πού σᾶς λέγω εἶναι ἀλήθεια, τό εἶχα πάθει.

Πόση ὥρα ἤμουν σ᾽ αὐτή τήν κατάσταση δέν ξέρω. Ὅταν συνῆλθα, ἔτσι ὅπως

ἤμουν, κατέβασα τά χεράκια μου και σιωπηλός μέ δάκρυα προχώρησα πάλι μέ

βρεγμένα τά μάτια μου».

. Βεβαίως, δέν μπορῶ νά ἀμφισβητήσω τήν εὐλογημένη κατάσταση

τοῦ Γερο-Δημᾶ, ἀλλά θεωρῶ ὅτι ὁ ἴδιος ὁ μικρός τότε Πορφύριος ἦταν σέ μιά

τέτοια πνευματική κατάσταση γιά νά δῆ τόν Γερο-Δημᾶ νά προσεύχεται μέσα

στό φῶς. Αὐτό ἔχει σχέση μέ τό χωρίο «ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς» (Ψαλμ.

λε´, 10). Καί αὐτό τοῦ δημιουργοῦσε μιά θεία τρέλα.

. Τό δεύτερο γεγονός πού πάλι προέρχεται ἀπό τήν ἀρχή τῆς μοναχικῆς

του ζωῆς στό Ἅγιον Ὄρος πού ἔκανε τέλεια ὑπακοή, εἶχε καθαρότητα νοῦ καί

εἶχε νοερά προσευχή, ὕστερα ἀπό τήν συνάντηση μέ τόν Γερο-Δημᾶ. Τότε στήν

ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἄκουσε ἕνα ἀηδονάκι νά κελαηδᾶ κρυμμένο στίς

φυλλωσιές τῶν δένδρων καί κατάλαβε ὅτι κελαηδοῦσε μέσα στήν ἡσυχία

δοξάζοντας τόν Θεό. Εἶναι ἐκπληκτική ἡ διήγηση αὐτοῦ τοῦ περιστατικοῦ πού

ἔκανε στά μετέπειτα χρόνια: «Μιά μέρα, ἕνα πρωινό προχώρησα μόνος μου στό

παρθένο δάσος. Ὅλα, δροσισμένα ἀπό τήν πρωινή δροσιά, λαμπύριζαν στόν ἥλιο.

Βρέθηκα σέ μιά χαράδρα. Τήν πέρασα. Κάθισα σ’ ἕνα βράχο. Δίπλα μου κρύα

νερά κυλοῦσαν ἥσυχα κι ἔλεγα τήν εὐχή. Ἡσυχία ἀπόλυτη. Τίποτα δέν

ἀκουγόταν. Σέ λίγο, μέσα στήν ἡσυχία ἀκούω μιά γλυκιά φωνή, μεθυστική, νά

ψάλλει, νά ὑμνεῖ τόν Πλάστη. Κοιτάζω, δέν διακρίνω τίποτα. Τελικά, ἀπέναντι

σ’ ἕνα κλαδί βλέπω ἕνα πουλάκι· ἦταν ἀηδόνι. Κι ἀκούω τό ἀηδονάκι νά

κελαηδάει, νά σχίζεται· μάλλιασε, πού λέμε, ἡ γλώσσα του, φούσκωσε ἀπ’ τούς

λαρυγγισμούς ὁ λαιμός του. Αὐτό τό πουλάκι τό μικροσκοπικό νά κάνει κατά

πίσω τά φτερά του, γιά νά ἔχει δύναμη καί νά βγάζει αὐτούς τούς γλυκύτατους

τόνους, αὐτή τήν ὡραία φωνή καί νά φουσκώνει ὁ λάρυγγάς του! Πώ, πώ, πώ!

Νά ᾽χα ἕνα ποτηράκι μέ νερό, γιά νά πηγαίνει νά πίνει καί νά ξεδιψάει!

. Μοῦ ἦρθαν δάκρυα στά μάτια. Τά ἴδια ἐκεῖνα δάκρυα τῆς χάριτος

πού κυλοῦσαν ἀβίαστα καί τά ὁποῖα ἀπέκτησα ἀπ’ τόν Γερο-Δημᾶ. Ἦταν ἡ

δεύτερη φορά πού τό δοκίμαζα.

Δέν μπορῶ νά σᾶς μεταφέρω αὐτά πού ἔνιωσα. Αὐτά πού αἰσθάνθηκα. Σᾶς

φανέρωσα, ὅμως, τό μυστήριο. Καί σκεπτόμουν. «Γιατί τό ἀηδονάκι νά βγάζει

αὐτούς τούς λαρυγγισμούς; Γιατί νά κάνει αὐτές τίς τρίλιες; Γιατί νά ψάλλει

αὐτό τό ὑπέροχο ἄσμα; Γιατί, γιατί, γιατί… γιατί νά ξελαρυγγιάζεται; Γιατί,

γιατί, γιά ποῖο σκοπό; Μήπως περιμένει νά τό ἐπαινέσει κανείς; Ὄχι, βέβαια,

ἐκεῖ κανείς δέν θά τό κάνει αὐτό». Μόνος μου φιλοσοφοῦσα. Αὐτό τ’ ἀπέκτησα

μετά τό γεγονός μέ τόν Γερο-Δημᾶ. Πρίν ἀπ’ αὐτό δέν τό ἔκανα. Πόσα δέν μοῦ

εἶπε τό ἀηδονάκι! Καί πόσα τοῦ εἶπα μές στή σιωπή: «Ἀηδονάκι μου, ποιός σου

εἶπε ὅτι ἐγώ θά περνοῦσα ἀπό δῶ; Ἐδῶ κανείς δέν πλησιάζει. Εἶναι τόσο

ἀπρόσιτο τό μέρος. Πόσο ὡραῖα κάνεις χωρίς διακοπή τό καθῆκον σου, τήν

προσευχή σου στόν Θεό! Πόσα μοῦ λές, ἀηδονάκι μου, πόσα μέ διδάσκεις! Θεέ

μου, συγκινοῦμαι. Ἀηδόνι μου, μοῦ δείχνεις μέ τό κελάηδημά σου πῶς νά ὑμνῶ

τόν Θεό, μοῦ λές χίλια, πολλά, πάρα πολλά…».

Ὅποιος βλέπει τόν ἅγιο Πορφύριο μέσα ἀπό συναισθηματισμούς καί ἀπό μιά

ἀγάπη πρός ὅλους, ἔξω ἀπό τίς ἀσκητκές προϋποθέσεις τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης,

σφάλλει.

. Δέν εἶμαι καλά ἀπό ὑγεία, νά τά πῶ ὅπως τά νιώθω. Θά μποροῦσε νά

γραφεῖ ἕνα ὁλόκληρο πεζογράφημα. Τό ἀγάπησα πολύ τό ἀηδόνι. Τό ἀγάπησα

καί μ’ ἐνέπνευσε. Σκέφτηκα: «Γιατί ἐκεῖνο κι ὄχι κι ἐγώ; Γιατί ἐκεῖνο νά

κρύβεται κι ὄχι κι ἐγώ;». Καί μοῦ ἦρθε στό νοῦ ὅτι πρέπει νά φύγω, πρέπει νά

χαθῶ, πρέπει νά μήν ὑπάρχω. Εἶπα: «Γιατί; Εἶχε αὐτό κόσμο μπροστά του;

Ἤξερε ὅτι ἤμουν ἐγώ καί τ’ ἄκουγα; Ποιός τ’ ἄκουγε πού ξελαρυγγιάζονταν;

Γιατί πήγαινε σέ τέτοια κρυφά μέρη; Ἀλλά κι ἐκεῖνα τ’ ἀηδόνια μές στό λόγγο,

μές στή ρεματιά ποῦ βρισκόντουσαν τή νύκτα καί τήν ἡμέρα, τό βράδυ καί τό

πρωί, ποιός τ’ ἄκουγε ποῦ ξελαρυγγιαζόντουσαν ὅλα; Καί γιατί τό κάνανε αὐτό

τό πράγμα; Καί γιατί πηγαίνανε σέ τέτοια κρυφά μέρη; Γιατί σπάζανε τό

λάρυγγά τους; Ὁ σκοπός ἦταν ἡ λατρεία, τό ψάλσιμο στόν Δημιουργό τους, ἡ

λατρεία στόν Θεό. Ἔτσι τά ἐξηγοῦσα».

. Θεωρῶ ὅτι αὐτό τό περιστατικό δέν ἦταν ἁπλῶς μιά συναισθηματική

στιγμή καί μιά αἰσθητική κατάσταση, ἀλλά ἦταν ἡ θεωρία τῶν λόγων τῶν ὄντων

μέσα ἀπό τήν δική του καθαρότητα καί προσευχή. Ζοῦσε ὁ ἴδιος μέσα στήν

Χάρη τοῦ Θεοῦ καί ἔβλεπε τούς λόγους τῶν ὄντων, δηλαδή τήν ἄκτιστη

δημιουργική καί συνεκτική ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, σέ ὅλη τήν κτίση.

Αὐτά τά δύο ἐκπληκτικά γεγονότα, πού δείχνουν τήν πραγματική ζωντανή

θεολογία, ἐκφράζουν στήν ὁλότητα τόν ὅσιο Πορφύριο. Βρισκόταν ὁ ἴδιος μέσα

στό Φῶς τῆς θείας Χάριτος καί εἶδε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι ἐξηγεῖται τό πῶς

ζοῦσε μέσα στήν Ὁμόνοια καί εἶχε συνεχῆ κοινωνία μέ τόν Θεό, ἔτρεφε ἀγάπη

γιά ὅλη τήν κτίση καί τούς ἀνθρώπους καί ὅπου πήγαινε βρισκόταν μέσα στό

Φῶς τῆς Χάριτος, ὅπως γύρω ἀπό τήν γῆ ὑπάρχει ἡ ἀτμόσφαιρα πού

μετακινεῖται καί αὐτή μαζί μέ τήν γῆ. Ἔτσι, ἀκόμη, ἐξηγεῖται τό ὅτι στήν

πνευματική του διαθήκη εὐχόταν,στά πνευματικά του παιδιά καί σέ ὅλους νά μᾶς

ἀξιώση ὁ Θεός «νά μποῦμε στήν ἐπίγειο ἄκτιστη Ἐκκλησία Του», πού εἶναι ἡ

μετοχή τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ζωή αὐτή. Ἔτσι ἐξηγεῖται τό ὅτι βλέποντας

νά πλησιάζη ἡ ἔξοδός του ἀπό τήν ζωή αὐτή ἀποσύρθηκε στό Ἅγιον Ὄρος γιά νά

ζήση καί νά κοιμηθῆ ἡσυχαστικά καί μάλιστα παρακάλεσε ὥστε καί τό σῶμα

του νά παραμείνη θαμμένο σέ ἄγνωστο μέρος. Νομίζω ὅτι ἡ θεωρία τοῦ φωτός

τοῦ Γερο-Δημᾶ καί ἡ θεωρία τῶν λόγων τῶν ὄντων στό κελάηδημα τοῦ

ἀηδονιοῦ, πού εἶχαν σχέση μέ τήν ἐσωτερική του ζωή, εἶναι ἐκεῖνα πού τόν

ὁδήγησαν στό νά κοιμηθῆ ἀπομακρυσμένος ἀπό τά βλέμματα τῶν ἀνθρώπων,

ψάλλοντας σάν τό ἀηδονάκι κρυφά στόν Θεό καί προσευχόμενος ὡσάν τόν Γερο-

Δημᾶ.

. Νομίζω ὅτι τόν ὅσιο Πορφύριο τόν Καυσοκαλυβίτη πρέπει νά τόν

ἑρμηνεύουμε μέσα ἀπό θεολογικά κριτήρια, μέσα ἀπό τήν μέθεξη τῆς

καθαρτικῆς, φωτιστικῆς καί θεοποιοῦ ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ, σύμφωνα μέ τήν ὅλη

Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι ἡ βασική προϋπόθεση τῆς θεώσεως τοῦ

ἀνθρώπου. Ὅποιος βλέπει τόν ὅσιο Πορφύριο μέσα ἀπό συναισθηματισμούς καί

ἀπό μιά ἀγάπη πρός ὅλους, ἔξω ἀπό τίς ἀσκητκές προϋποθέσεις τῆς ἀληθινῆς

ἀγάπης, σφάλλει. Ὁπότε καί στήν περίπτωση τοῦ ὁσίου Πορφυρίου μποροῦμε νά

ἐντοπίσουμε τίς πραγματικές ποροϋποθέσεις τῆς ἁγιότητος, πού εἶναι ἡ οὐσία

τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας καί τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως.

. Ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης εἶναι μιά ζωντανή «θεολογία

γεγονότων». Μέσα ἀπό αὐτή τήν προοπτική διάβασα τούς λόγους του, εἶδα τό

πρόσωπό του καί στήν συνέχεια πρότεινα στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο τήν

ἁγιοκατάταξή του.

Νά ἔχουμε τήν εὐχή του καί τίς πρεσβεῖες του.–

ΠΗΓΗ: parembasis.gr

π. Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος

Σχολιάστε

ΟΙ ΕΓΓΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΚΡΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ «Ὅταν ὁ ἄνθρωπος

ἀπορρίψει τὸν Θεό, ἀμέσως στρέφεται κάπου ἀλλοῦ».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 12 Δεκεμβρίου

2013

ΟΙ ΕΓΓΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΚΡΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Τοῦ πρωτ. π. Διονυσίου Τάτση

. Ὅλα πρέπει νὰ ἀρχίζουν ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ὅλα πρέπει νὰ καταλήγουν στὸν

Θεό.Ὅταν δὲν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ἀρχίζει ἡ περιπλάνηση, ποὺ ἀπομακρύνει

ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ πολλὰ δυσάρεστα καὶ τραγικὰ ἀποτελέσματα. Τὸ φαινόμενο δὲν

εἶναι σπάνιο. Εἶναι ὁ γενικὸς κανόνας, ἐνῶ ἐξαίρεση ἀποτελοῦν οἱ λιγοστοὶ

συνειδητοὶ χριστιανοί.

. Ἡ οὐσιαστικὴ σύνδεση μὲ τὸν Θεὸ εἶναι ἀναγκαία στὸν ἄνθρωπο. Τοῦ

δίνει προσανατολισμό, ξέρει πιὰ ποὺ πρέπει νὰ πάει, δὲν ταλαιπωρεῖται

ἀνωφελῶς καὶ δὲν ταλαντεύεται. Οἱ δυσκολίες βέβαια πάντα ὑπάρχουν ἀλλὰ καὶ

οἱ τρόποι, γιὰ νὰ τὶς ξεπερνάει δὲν θὰ τοῦ εἶναι ἄγνωστοι. Δὲν ἀπογοητεύεται καὶ

δὲν βιώνει τὴν ἀνεπιθύμητη μοναξιά, τὴν ὁποία ἀξιοποιεῖ προσευχόμενος, ἀλλὰ

καὶ ἐμπιστευόμενος τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ.

. Ἡ Ἐκκλησία γι᾽ αὐτὸν εἶναι τὸ σπίτι του, εἶναι ὁ τόπος συνάντησης μὲ τὸ

Θεό, εἶναι ἡ τράπεζα τῆς πνευματικῆς του τροφῆς, εἶναι τὸ χειροπιαστὸ κομμάτι

τοῦ μελλοντικοῦ παραδείσου ἢ καλύτερα ἐκεῖ προγεύεται τὴ μακαριότητα τοῦ

Παραδείσου. Ὅλα τὰ ἄλλα γι᾽ αὐτὸν ἔχουν σχετικὴ ἀξία καὶ δὲν τὸν συγκινοῦν

ἰδιαίτερα. Μπορεῖ νὰ ζήσει καὶ χωρὶς αὐτά. Δὲν εἶναι κάθετα ἀρνητικός, ἀλλὰ

ποτὲ δὲν τοὺς δίνει μεγαλύτερη ἀξία ἀπὸ ἐκείνη, ποὺ ἔχουν.

. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀπορρίψει τὸν Θεό, ἀμέσως στρέφεται κάπου ἀλλοῦ. Σὲ

κάτι ποὺ τὸ βλέπει, τὸ ἀκουμπάει, τὸ ἀκούει ἢ τὸ γεύεται. Ἔτσι ἀποδέχεται ὡς

ὑπέρτατη ἀξία τὴ «μητέρα» φύση, τὴν ὁποία ἀπολαμβάνει φιληδόνως καὶ

συγχρόνως μιλάει γιὰ τὴν προστασία της καὶ δραστηριοποιεῖται ἄλλοτε μὲ τρόπο

δυναμικὸ καὶ ἄλλοτε μὲ τρόπο παιδαριώδη. Γίνεται φυσιολάτρης καὶ οἰκολόγος

καὶ πιστεύει ὅτι ἡ ἐπιλογή του αὐτὴ εἶναι ἡ καλύτερη. Στὴν ἐποχή μας ἔχουμε

πολλοὺς τέτοιους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι θορυβοῦν μὲ τὴν παράξενη συμπεριφορά

τους. Πρόκειται γιὰ ὑλιστὲς καὶ ἄθεους, ποὺ δὲν ἔχουν κανένα πνευματικὸ

ἐνδιαφέρον.

. Ἄλλος ἐπίσης στρέφεται στὸν πολιτισμὸ καὶ ἀναγνωρίζει στὴν τέχνη

ἰδιότητες, ποὺ δὲν ἔχει. Πιστεύει ὅτι μέσῳ τῆς τέχνης ἡ ζωή του παίρνει νόημα,

ἀπελευθερώνεται ἀπὸ διάφορα συμπλέγματα, ποὺ τὸν ταλαιπωροῦν καὶ

ἀρέσκεται νὰ συνομιλεῖ καὶ γενικὰ νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ ὁμοϊδεάτες του, ζώντας τὸν

μύθο τῆς τέχνης. Ἐπειδὴ ὁ πολιτισμὸς προϋποθέτει μερικὲς γνώσεις, τὶς ὁποῖες

δὲν ἔχουν ὅλοι, γι᾽ αὐτὸ καὶ πολλοὶ στρέφονται σὲ ὁμάδες ἀνθρώπων ἢ σὲ

διάφορα πράγματα καὶ ἀναζητοῦν τὴ χαμένη ἀξία, ποὺ τόσο ἔχουν ἀνάγκη.

Πάντα ὅμως ὁδηγοῦνται στὴν ἀπογοήτευση, γιατὶ οἱ ἄνθρωποι καὶ τὰ πράγματα

δὲν εἶναι σωτηριώδεις ἀξίες.

. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν περίπτωση τῆς σύνδεσης τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό, οἱ

ἄλλες περιπτώσεις εἶναι ἀπογοητευτικές. Εἶναι σὰν νὰ ἀνταλλάσσεις ἕνα χρυσὸ

νόμισμα μὲ ἕνα ἀργυρὸ ἢ χάλκινο, ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

. Ἐκεῖνος ποὺ θὰ θελήσει νὰ ὑπενθυμίσει στοὺς σύγχρονους ἀνθρώπους τὴν

ὑπέρτατη ἀξία, ποὺ εἶναι ὁ Θεός, θὰ δεχτεῖ σφοδρὲς ἐπιθέσεις ἀπὸ τοὺς

οἰκολόγους, τοὺς καλλιτέχνες καὶ τοὺς ἄθεους. Δυστυχῶς, ὅλοι αὐτοὶ ἔχουν

κοσμικὴ δύναμη καὶ διαθέτουν ὅλα τὰ μέσα, γιὰ νὰ τὸν χτυπήσουν καὶ νὰ τὸν

ἐξουδετερώσουν. Βέβαια, τὰ ἀποτελέσματα δὲν εἶναι πάντα ὑπὲρ αὐτῶν. Δὲν

πρέπει νὰ ξεχνᾶμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν ἱερὸ ζῆλο καὶ τὴν ἀφοσίωσή

του εἶναι ἱκανότερος ἀπὸ ἑκατὸ νερόβραστους οἰκολόγους, καλλιτέχνες καὶ

ὀπαδοὺς διαφόρων ὁμάδων κοσμικῶν ἀνθρώπων. Γι᾽ αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ

ἀπογοητεύονται οἱ χριστιανοὶ οὔτε καὶ νὰ βάζουν νερὸ στὸ κρασί τους. Νὰ

μένουν σταθεροὶ στὸ βράχο τῆς πίστεως κι ἂς χτυποῦν τὰ κύματα τῶν κοσμικῶν

καὶ ἀθέων.

ἐφημ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», 13.12.2013

ΠΗΓΗ: dtatsis.blogspot.gr

π. Διον. Τάτσης, Θεός

Σχολιάστε

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ…

ΗΛΙΘΙΟΙ «Εἶναι δυνατὸν νὰ προσευχόμαστε γιὰ τὶς φορολογικὲς ἀρχὲς

τῆς κατεχόμενης χώρας μας;» (Ν. Χειλαδάκης)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ, ΕΘΝΙΚΑ

στὶς 12 Δεκεμβρίου 2013

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ… ΗΛΙΘΙΟΙ

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης

. Τὸ πρῶτο «καρναβάλι» τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς μὲ τὴν «εὐγενικὴ χορηγία»

τῶν «μολυσματικῶν» μεγαλοκάναλων ἀνέβασε τὰ ποσοστὰ τοῦ κόμματος τοῦ

Μιχαλολιάκου, (δηλώσεις ὄχι δικές μου ἀλλὰ τοῦ κ. Κακλαμάνη), περίπου πέντε

μονάδες. Τώρα τὸ καινούργιο καρναβάλι, τὴν ἴδια ὥρα ποὺ σκοτώνεται ὅ,τι ἔχει

ἀπομείνει ἀπὸ αὐτὴ τὴν χώρα καὶ ὁ λαός της στήνεται στὸ ἐκτελεστικὸ

ἀπόσπασμα, εἶναι σίγουρο πὼς θὰ ἐκτινάξει στὰ ὕψη τὰ ποσοστὰ τῆς Χρυσῆς

Αὐγῆς, μὲ προοπτικὴ νὰ κάνει περίπατο στὶς προσεχεῖς δημοτικὲς καὶ

περιφερικὲς ἐκλογές. Τὸ ἄγχος τους νὰ σκεπάσουν καὶ νὰ κρύψουν κάτω ἀπὸ τὸ

χαλὶ ὅλα τὰ ἐγκλήματά τους, τοὺς ὁδηγεῖ σὲ συνεχῆ ὀλισθήματα μὲ ὀλέθριες

ὅμως συνέπειες γιὰ τὴν χώρα. Καρφωμένοι στὶς καρέκλες τοὺς τὴν σέρνουν ἀπὸ

τὴν μία ἄβυσσο στὴν ἄλλη.

. Ἀλήθεια τί ἔχει ἀπομείνει ἀπὸ τὰ τρία χρόνια τῆς «σωτήριας»

ἐπέμβασής τους; Κατέστρεψαν τὴν οἰκονομία, διέλυσαν τὴν κοινωνία καὶ τὴν

μετέτρεψαν σὲ ἀγέλη πληγωμένων προβάτων ποὺ ψάχνουν μάταια κάποιο καλὸ

ποιμένα γιὰ νὰ τὰ δώσει κάποιο ξεροκόμματο νὰ ἐπιβιώσουν ὅπως-ὅπως. Καὶ

τώρα προχωροῦν στὸ γενικὸ ξεπούλημα αὐτῆς τῆς προνομιακῆς χώρας μὲ ἕνα

ἀπὸ τὰ καλύτερα οἰκόπεδα παγκοσμίως, στοὺς πατροπαράδοτους ἐχθρούς της

καὶ φτάνουν στὸ σημεῖο νὰ δηλώνουν… ὑπερήφανοι γιὰ τὰ κατορθώματά τους.

Ἀλλὰ καὶ οἱ ποιμένες, αὐτοὶ ποὺ ἔχουν ἀπὸ χρίσματος ταχτεῖ νὰ ὑπηρετοῦν καὶ νὰ

καθοδηγοῦν τὸ ποίμνιο, ἀγρὸν ἀγοράζουν. Τὴν Κυριακὴ θὰ μᾶς ποῦν «Ὑπὲρ τοῦ

εὐσεβοῦς ἡμῶν Ἔθνους, πάσης Ἀρχῆς καὶ Ἐξουσίας ἐν αὐτῷ…». Ποιᾶς

ἐξουσίας; Αὐτῆς ποὺ πρόδωσε τὴν χώρα, αὐτὴ τὴν ἐξουσία ποὺ ἡ προδοσία της

θὰ μείνει στὴν σύγχρονη ἑλληνικὴ ἱστορία σὰν ἡ πιὸ πονηρὴ καὶ πιὸ ἄθλια

προδοσία; Ποῦ εἶναι οἱ πραγματικοὶ ποιμένες ποὺ θὰ πρέπει νὰ ξεσηκώνουν τὸ

ποίμνιο γιὰ νὰ προασπίσουν τὴν πατρίδα ποὺ ἐκεῖνο ποὺ διαθέτει σὲ ἀφθονία

εἶναι οἱ ἥρωες καὶ οἱ μάρτυρες σὲ ὅλη τὴν ἱστορική της διαδρομή; Πολλοὶ ἀπὸ

αὐτοὺς ἦταν ρασοφόροι. Εἶναι δυνατὸν νὰ ἀναπέμπουμε εὐχὲς γιὰ δοσίλογους καὶ

ἐγκληματίες; Εἶναι δυνατὸν νὰ προσευχόμαστε γιὰ τὶς φορολογικὲς ἀρχὲς τῆς

κατεχόμενης χώρας μας, τὴν ὥρα ποὺ μὲ μεθόδους ναζιστικῆς ἔμπνευσης

ποντικοτρῶνε, μὲ ἀνικανοποίητη μνησικακία, ὅποιο περιουσιακὸ στοιχεῖο ἔχει

ἀπομείνει στὸ δύσμοιρο Ἕλληνα; Νὰ προσευχόμαστε γιὰ τὶς ἀστυνομικὲς ἀρχές,

ποὺ μὲ περίσσια μοχθηρία, κακοποιοῦν καὶ πνίγουν μὲ χημικὰ καὶ δηλητήρια,

κάθε συγκέντρωση, καὶ κάθε ἁπλὴ διαμαρτυρία;

. Κάποτε οἱ Ἕλληνες ἁπλώναμε τὰ χέρια γιὰ νὰ προσευχηθοῦμε στὸν

Παντοδύναμο. Κάποτε οἱ Ἕλληνες σηκώναμε τὰ χέρια γιὰ νὰ πανηγυρίσουμε μία

νίκη τῆς χώρας μας, μία ἐπιτυχία τοῦ ἔθνους μας ἢ τῆς ἐθνικῆς μας ὁμάδας.

Σήμερα σηκώνουμε τὰ χέρια ἱκετεύοντας γιὰ μία… σακούλα τρόφιμα. Σήμερα

σηκώνουμε τὰ χέρια γιὰ νὰ ζεσταθοῦμε στὸν ἥλιο, ὅπως τραγουδοῦσε μία παλιὰ

ἐπιτυχία. Σήμερα οἱ Ἕλληνες εἶναι ἕνα ἁπλωμένο χέρι ποὺ ζητᾶ ἀπεγνωσμένα

βοήθεια. Οἱ Ἕλληνες ποὺ παγώνουν τὰ βραδιὰ χωρὶς ἠλεκτρικό, χωρὶς

πετρέλαιο, εἶναι ὁ… κυρίαρχος λαός, εἶναι ὁ τυχερὸς λαὸς ποὺ εὐτυχῶς

«σώθηκε» ἀπὸ τοὺς νέους «ἐθνοσωτῆρες». Αὐτοὶ οἱ «ἐθνοσωτῆρες» θυσιάζονται

γι’ αὐτὸν τὸν λαὸ καὶ φτάνουν στὸ σημεῖο νὰ ξεράνουν καὶ τὸ σκ… τους γιὰ νὰ

δώσουν ὅ,τι ἔχουν καὶ δὲν ἔχουν στοὺς «τυχερούς» τους ψηφοφόρους.

«Δυστυχισμένοι» αἱρετοὶ ἄρχοντες αὐτῆς τῆς χώρας. Εἰλικρινὰ μᾶς συγκινήσατε

μὲ τὸ «μαρτύριό» σας νὰ φτάνετε στὸ σημεῖο νὰ ξεράνετε τὸ σκ… σας γιὰ νά…

ἐπιβιώσετε. Ἀλήθεια τὸ «μαρτύριό» σας εἶναι πολὺ συγκινητικὸ ἐκεῖ στὸν

τελευταῖο ὄροφο τῆς ἑλληνικῆς βουλῆς ποὺ εἶναι τὸ ἑστιατόριο τοῦ κοινοβουλίου

καὶ κάθε μεσημέρι περιδρομιάζετε τὸν ἀγλέουρα τὴν ἴδια ὥρα ποὺ μαθήτριες

ψάχνουν στὰ σκουπίδια γιὰ νὰ βροῦν κάποιο φαγώσιμο. Πῶς μποροῦν καὶ

κοιμοῦνται ὅλοι αὐτοὶ οἱ «σωτῆρες» τὰ βράδια ἥσυχοι, χωρὶς ἐφιάλτες, ὅταν

κάθε πρωὶ θὰ ἀκούσεις ἀνθρώπους νὰ κλαῖνε παγωμένοι ἀπὸ ἀπόγνωση καὶ

ἀπελπισία ;

. Ἀλλὰ δὲν πειράζει. Γιὰ ὅλα φταίει τὸ κόμμα τῶν «θεατρικῶν

παραστάσεων» καὶ ἀφοῦ βρήκαμε τὸν ἔνοχο, θὰ κοιμηθοῦμε ἐμεῖς καλὰ καὶ ἐσεῖς

καλύτερα. Καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ κοιμηθεῖ τὸν ὕπνο τοῦ «δικαίου προδότη». Ἀλήθεια,

Θεέ μου ὣς πότε θὰ ἀντέξουμε ;

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

ΠΗΓΗ: olympia.gr

Νικ. Χειλαδάκης

Σχολιάστε

«ΟΙ ΕΚΤΡΟΠΕΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΘΕΣΜΟΥ

ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΘΗΚΑΝ ΣΕ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ» (Δ.Ι.Σ.)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 11 Δεκεμβρίου

2013

. Ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος (σήμερα Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013, στὴν

τρίτη Συνεδρία Της γιὰ τὸν μήνα Δεκέμβριο ὑπὸ τὴν Προεδρία τοῦ Μακαριωτάτου

Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου) καταθέτει τὴν κοινή

Της ἀγωνία γιὰ τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, καθὼς

καθημερινὰ τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο περιφρονεῖται καὶ ὁ ἱερός του χαρακτήρας

ὑποτιμᾶται, ἐνῶ ἀπαξιώνεται κάθε εὐγενὴς προοπτική του. Ὅμως, ὅ,τι

ἀποϊεροποιεῖται, εὐτελίζεται. Καὶ ὅ,τι εὐτελίζεται, πωλεῖται πιὸ εὔκολα στὴν

ἀγορά.

. Ἔτσι συμβαίνει καὶ σήμερα καὶ μὲ τὶς ἐκτροπὲς τοῦ οἰκογενειακοῦ

θεσμοῦ ποὺ μεταμφιέσθηκαν σὲ ἐναλλακτικὲς μορφὲς οἰκογένειας, ὅπως τὸ

κυοφορούμενο σύμφωνο συμβίωσης. Ἡ οἰκογένεια δὲν θεωρεῖται πιὰ «μικρὴ

Ἐκκλησία», ἀλλὰ μετατρέπεται σὲ ἁπλὸ σύμφωνο συμβίωσης. Μὲ αὐτὸ τὸν

τρόπο, ὅμως, ἐπιβεβαιώνεται ἀκόμη μία φορὰ ἡ ἀποτυχία τῶν ἀνθρωπίνων

σχέσεων. Αὐτὴ ἡ ἀνθρώπινη σχέση προϋποθέτει τὴν ἀγάπη. Χωρὶς τὴν ἀγάπη, μὲ

ὅσα ἐπιχρίσματα καὶ ἂν καλλωπισθεῖ ἡ σχέση, δὲν ἔχεις τίποτα.

. Ἡ Ἐκκλησία μας καλεῖται νὰ διαμορφώσει τὴ μαρτυρία της, καθὼς

καὶ τὴν ποιμαντικὴ ἀντιμετώπιση ὅλων τῶν νέων ἐναλλακτικῶν σχημάτων τοῦ

ἰδιωτικοῦ βίου τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ ἀντιστρατεύονται τὴν παραδοσιακὴ

οἰκογένεια ἐνῶ περιφρονοῦν τὴ διδασκαλία Της, ἡ ὁποία σκοπὸ ἔχει τὴν

ἐνδυνάμωση τῶν μελῶν της στὴ ἔμπονη πορεία τους πρὸς τὴν Βασιλεία τοῦ

Θεοῦ, λαμβάνοντας σοβαρὰ ὑπ᾽ ὄψιν Της ὅλα τὰ φαινόμενα ποὺ ἀλλοιώνουν τὸν

οἰκογενειακὸ βίο.

ΠΗΓΗ: ecclesia.gr

Ἱ. Σύνοδος, Οἰκογένεια, Πρόσωπο

Σχολιάστε

Η ΙΝΔΙΑ ΕΚΡΙΝΕ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΚΟΣΜΟΣ στὶς 11 Δεκεμβρίου

2013

Ἡ Ἰνδία ἔκρινε παράνομη τὴν ὁμοφυλοφιλία!

. Τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο τῆς χώρας ἀποφάνθηκε ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία

εἶναι παράνομη…

. Παράνομη ἔκρινε τὴν ὁμοφυλοφιλία τὸ Ἐθνικὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο

τῆς Ἰνδίας, καθὼς ἀνέτρεψε ἀπόφαση τοῦ 2009 κατωτέρου δικαστηρίου ποὺ

ἀποποινικοποιοῦσε τὴν σεξουαλικὴ πράξη μεταξὺ ὁμοφυλοφίλων. Ἡ ἀπόφαση

αὐτὴ εἶναι ἰσχυρὸ πλῆγμα ἐναντίον τῶν δικαιωμάτων τῶν ὁμοφυλοφίλων.

. Τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο τῆς χώρας ἔκρινε ὅτι μόνο ἡ ἰνδικὴ κυβέρνηση

μπορεῖ νὰ ἀλλάξει τὸν σχετικὸ νόμο κι ἀποφάνθηκε ὅτι τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο

τῆς πρωτεύουσας ὑπερέβη τὶς ἐξουσίες του μὲ τὴν ἔκδοση τῆς σχετικῆς

ἀπόφασης πρὶν ἀπὸ τέσσερα χρόνια.

. «Δὲν πρόκειται γιὰ μία ὀπισθοδρομικὴ ἀπόφαση. Ὅλες οἱ κοινότητες –

μουσουλμάνοι, χριστιανοί, ἡ πλειονότητα τῶν ἰνδουιστῶν– εἶχαν προσφύγει κατὰ

τῆς ἀπόφασης τοῦ Ἀνώτατου Δικαστηρίου τῆς πρωτεύουσας», δήλωσε μετὰ τὴν

ἀπόφαση στοὺς δημοσιογράφους ἔξω ἀπὸ τὴν αἴθουσα τοῦ δικαστηρίου

δικηγόρος ποὺ ἐκπροσωπεῖ μία μουσουλμανικὴ φιλανθρωπικὴ ὀργάνωση

. Τὸ Ἄρθρο 377 τοῦ ἰνδικοῦ ποινικοῦ κώδικα ἀπαγορεύει “τὸ σὲξ ἐνάντια

στὸ φυσικὸ τρόπο”, κάτι ποὺ θεωρεῖται εὐρέως ὅτι ἀναφέρεται στὸ

ὁμοφυλοφιλικὸ σὲξ καὶ τιμωρεῖται μὲ δεκαετῆ ποινὴ κάθειρξης. Ὁ νόμος αὐτὸς

ἰσχύει ἐδῶ καὶ 148 χρόνια, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς βρετανικῆς ἀποικιοκρατίας.

. Ἡ ἀπόφαση τοῦ Ἐθνικοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου προκάλεσε ἔκπληξη

στοὺς ἀκτιβιστὲς τῶν δικαιωμάτων τῶν ὁμοφυλοφίλων ποὺ ἀνέμεναν ὅτι τὸ

δικαστήριο θὰ ἐπικύρωνε τὴν ἀπόφαση-ὁρόσημο τοῦ 2009. Ὅπως ἐπισημαίνει τὸ

BBC, πολλὲς πολιτικές, κοινωνικὲς καὶ θρησκευτικὲς ὀργανώσεις εἶχαν

προσφύγει στὸ Ἐθνικὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο ζητώντας τὴν ἐπαναφορὰ τοῦ νόμου

ὕστερα ἀπὸ τὴ δικαστικὴ ἀπόφαση τοῦ 2009. Στὴν ἀπόφαση τοῦ 2009, τὸ

Ἀνώτατο Δικαστήριο τῆς πρωτεύουσας Νέο Δελχὶ περιέγραφε τὸ ἐπίμαχο Ἄρθρο

377 ὡς μεροληπτικὸ κι ἀνέφερε ὅτι τὸ ὁμοφυλοφιλικὸ σὲξ μεταξὺ συναινούντων

ἐνηλίκων δὲν θὰ πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζεται ὡς ἔγκλημα.

. Τὸ BBC σχολιάζει ὅτι τὴν ἀπόφαση εἶχε χαιρετίσει ἡ ἰνδικὴ κοινότητα

τῶν ὁμοφυλοφίλων ποὺ θεώρησε ὅτι χάρις σὲ αὐτὴν θὰ ἔχει προστασία ἀπέναντι

στὶς διώξεις καὶ τὴν παρενόχληση. Ὡστόσο, βρῆκε ἔντονα ἀντίθετες

θρησκευτικὲς ὀργανώσεις καὶ κυρίως τοὺς ἡγέτες τῆς ἰνδικῆς μουσουλμανικῆς

καὶ τῆς χριστιανικῆς κοινότητας.

ΠΗΓΗ: epikaira.gr

Σχολιάστε

ΠΟΙΑ “ΜΥΣΤΙΚΑ” ΥΠΟΚΡΥΠΤΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΕΥΧΕΣ;

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 10 Δεκεμβρίου

2013

ΤΙ ΚΡΥΒΟΥΝ ΟΙ ΕΥΧΕΣ!

Παναγιώτης Σταυρινοῦ

Μαθηματικός, Λεμεσὸς

. Τὴν περίοδο τῶν Χριστουγέννων καὶ τῆς πρωτοχρονιᾶς συνηθίζουμε

νὰ ἀνταλλάσσουμε εὐχές. Ἀλλὰ πίσω ἀπὸ αὐτὲς τὶς εὐχὲς κρύβεται ἡ δυστυχία

ποὺ ὑποβόσκει [σημ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.», τὸ ὀρθόν: ὑποφώσκει] στὶς καρδιές μας. Γιατί

προφανῶς, κανεὶς δὲν εὔχεται στὸν ἄλλο νὰ ἀποκτήσει αὐτὸ ποὺ ἔχει, ἀλλὰ αὐτὸ

ποὺ τοῦ λείπει. Τί μᾶς λείπει; Τὸ μαρτυροῦν οἱ λέξεις ποὺ πλεονάζουν στὰ

εὐχολόγιά μας τοῦτες τὶς μέρες. Ἡ ἀγάπη, εἰρήνη, χαρά, εὐτυχία, ὑγεία, κ.λπ.

. Μὲ αὐτὲς τὶς εὐχές, χωρὶς νὰ τὸ θέλουμε, ἀναδεικνύουμε τὴν

ἐσωτερική μας φτώχεια. Ἀκούσια ἀποσύρουμε τὸ καταπέτασμα ποὺ ἀποκρύπτει

τὴ δυστυχία καὶ τὸν πόνο ποὺ φωλιάζει στὶς καρδιές μας. Ἀλλὰ ἡ ἐσωτερική μας

κατάσταση εἶναι ἀπόρροια τῆς σχέσης καὶ τοῦ δεσμοῦ μας μὲ τὸν Χριστό. Καὶ

ἐπειδὴ οἱ σχέσεις τῶν περισσότερων συνανθρώπων μας μὲ τὸν Κύριο εἶναι

χαλαρὲς ἢ καὶ ἀνύπαρκτες, γι’ αὐτὸ τὸ λόγο ἀπουσιάζει ἡ λέξη “Θεὸς” ἀπὸ αὐτὲς

τὶς Χριστουγεννιάτικες εὐχές. Ἀντὶ νὰ λέμε, ὁ Θεὸς νὰ σοῦ δίνει χαρά, ὁ Κύριος

νὰ μᾶς δώσει εἰρήνη, κ.λπ, ἀλληλοευχόμαστε ἀγάπη, εἰρήνη, χαρά, σὰν νὰ ἔχουμε

τὴ δύναμη ἢ τὴν ἐξουσία νὰ ὑλοποιήσουμε τὶς ἐπιθυμίες μας. Ὅσο βαθαίνει τὸ

κενὸ μέσα μας, τέτοιες εὐχὲς ἀκούγονται μᾶλλον σὰν δυνατὲς κραυγὲς

ἀπόγνωσης.

. Οἱ πόλεμοι, ἡ πείνα, ἡ διάδοση ἀνίατων ἀσθενειῶν, ἡ ἐξάπλωση τῆς

τρομοκρατίας, τὸ λιώσιμο τῶν παγετώνων, κάνουν τὴν ἀνθρωπότητα νὰ τρέμει

ὅσο ποτὲ ἄλλοτε στὴ σκέψη τῶν ἐπερχόμενων δεινῶν. Μὲ τὶς Χριστουγεννιάτικες

εὐχὲς ἐξωτερικεύουμε ἔμμεσα καὶ ἐπιγραμματικὰ τοὺς φόβους καὶ τὶς ἀνησυχίες

μας. Ὅμως τὰ προβλήματά μας δὲν μποροῦν νὰ ἐξαλειφθοῦν μὲ εὐχολόγια.

Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ξεδιψάσει μὲ μία εὐχή, παρὰ μόνο ὅταν τρέξει τὸ δροσερὸ

νερὸ μέσα του. Ἔτσι καὶ οἱ καρδιές μας θὰ βροῦν τὴ χαρά, τὴν εἰρήνη καὶ τὴν

ἀγάπη ποὺ ἀναζητοῦν, ὅταν «κατοικήσει διὰ τῆς πίστεως ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν

ὁ Χριστὸς» (Ἐφ. γ´17), διότι Αὐτὸς εἶναι ὁ μοναδικὸς φορέας κάθε πνευματικῆς

δωρεᾶς. «Αὐτός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν» (Ἐφ. γ´14). Ἂν πιστεύουμε ὅτι θὰ ἔχουμε

εἰρήνη χωρὶς τὸν Ἄρχοντα τῆς εἰρήνης (Ἠσ. θ´ 6), εἶναι σὰν νὰ περιμένουμε

βροχὲς χωρὶς σύννεφα. Τὰ εὐχολόγιά μας θὰ παραμείνουν κούφια λόγια, ἂν λείπει

ἀπὸ τὴ ζωή μας Ἐκεῖνος ποὺ μπορεῖ νὰ τὰ πραγματοποιήσει.

ΠΗΓΗ: kaiomenivatos.blogspot.gr

Εὐχές

Σχολιάστε

«ΚΥΡΙΑ, Ο ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ»! (Κ. Χολέβας)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 10

Δεκεμβρίου 2013

Τὸ κέντημα μὲ θέμα τοὺς ἥρωες τοῦ 1821!

Κωνσταντῖνος Χολέβας

ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 10.12.2013

. Τακτικὴ ἀναγνώστρια τῆς στήλης μου ἐξέφρασε τὴν θλίψη της γιὰ

τὴν παραχάραξη τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας ἀπὸ ψευδοπροοδευτικοὺς καὶ γιὰ τὴν

ἐλλιπῆ γνώση τῆς Ἱστορίας ἀπὸ τοὺς νέους μας. Καὶ σχολίασε: «Ἐμεῖς μάθαμε

ἀπὸ μικρὰ παιδιὰ νὰ τιμοῦμε τοὺς ἥρωες τῶν ἐθνικῶν ἀγώνων. Ὅταν ἤμασταν

μαθήτριες, κεντούσαμε τοὺς ἥρωες τοῦ 1821». Καὶ ἔχει δίκιο. Μέσα σὲ λίγες

δεκαετίες ἔγινε μεγάλη ζημιὰ ἀπὸ τοὺς δῆθεν ὀπαδοὺς τῆς προόδου. Οἱ ὁποῖοι

ἀφήνουν τὰ παιδιά μας χωρὶς πρότυπα καὶ ἰδανικά, καλλιεργοῦν κατὰ καιροὺς

ψεύτικους παραδείσους -ἄλλοτε μὲ μαρξιστικὸ μανδύα καὶ ἄλλοτε στὸ ὄνομα τῆς

ἰσοπεδωτικῆς παγκοσμιοποιήσεως, γκρεμίζουν ὅ,τι ἔχτισαν οἱ πρόγονοί μας μὲ

αἷμα καὶ ἱδρώτα.

. Δὲν θεωρῶ ὅτι τὸ σχολεῖο τοῦ παρελθόντος εἶχε μόνον θετικά. Ἀλλὰ

εἶμαι βέβαιος ὅτι μπορούσαμε νὰ κρατήσουμε πολλὰ ἀπὸ αὐτά. Στὴν προσπάθεια

τῆς κοινωνίας μας νὰ ἐκσυγχρονιστεῖ πετάξαμε καὶ τὸ μωρὸ μαζὶ μὲ τὸ νερό.

Μαζὶ μὲ λίγα περιττὰ στοιχεῖα ποὺ ἔπρεπε νὰ ἀλλάξουν, φτάσαμε νὰ ἔχουμε

χάσει κάθε τί καλό. Δὲν μεμψιμοιρῶ οὔτε εἶμαι ἀπαισιόδοξος. Ἁπλῶς θεωρῶ ὅτι

μὲ τὴν οἰκονομική, πολιτιστικὴ καὶ ἠθικὴ κρίση ποὺ διερχόμαστε εἶναι εὐκαιρία

νὰ ξαναθυμηθοῦμε τὴ ρήση τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου: «Σὲ

ἄλλες κοινωνίες ἰσχύει τὸ πρόσω ὁλοταχῶς. Στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία πρέπει νὰ

ἐπικρατήσει τὸ ὄπισθεν ὁλοταχῶς: Νὰ ξαναβροῦμε τὶς παραδοσιακές μας ἀξίες,

νὰ διδαχθοῦμε ἀπὸ τὴν Ἱστορία μας, νὰ νιώσουμε τὴν εὐθύνη γιὰ τὴ διαχρονικὴ

συνέχεια τῆς γλώσσας μας, νὰ διατηρήσουμε τὴν Πίστη τῶν Πατέρων μας, νὰ

καλλιεργήσουμε γιὰ τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον τὴν ἑλληνορθόδοξη αὐτοσυνειδησία

μας».

. Ἀπὸ μία θορυβώδη μειοψηφία θεωρήθηκε «πρόοδος» ὁ χλευασμὸς

τῆς πίστεως, τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ κλήρου. Κι ὅμως αὐτὲς οἱ ἀντιχριστιανικὲς

καὶ ἀντιεκκλησιαστικὲς προπαγάνδες κατέληξαν σὲ ἄλλες χῶρες νὰ εἶναι τὸ

ὑπόβαθρο ὁλοκληρωτισμῶν καὶ ἐγκλημάτων. Ὁ ναζισμὸς τοῦ Χίτλερ

ἐρωτοτροποῦσε μὲ τὴν εἰδωλολατρία καὶ τοὺς ἀρχαίους Τεύτονες θεοὺς καὶ

εἰρωνεύτηκε τὴ χριστιανικὴ ἀγάπη. Τὰ κομμουνιστικὰ στρατόπεδα

συγκεντρώσεως γέμισαν ἀπὸ ἑκατομμύρια χριστιανούς, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς.

Πρόοδος δὲν εἶναι νὰ πολεμᾶς τὴν Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ νὰ τὴν ἀξιοποιεῖς γιὰ

κοινωνικὴ ἀλληλεγγύη καὶ γιὰ προβολὴ παιδαγωγικῶν προτύπων.

. Ἡ μειοψηφία αὐτὴ θεώρησε δῆθεν πρόοδο τὴν καταπολέμηση κάθε

ἔννοιας ἔθνους καὶ πατρίδας στὸ ὄνομα ἀποτυχημένων διεθνισμῶν καὶ

πολυπολιτισμῶν. Τὴν ὥρα ποὺ πολλοὶ Εὐρωπαῖοι ἡγέτες καὶ κορυφαῖοι

κοινωνιολόγοι παραδέχονται ὅτι τὸ πολυπολιτισμικὸ πρότυπο ἀπέτυχε

παταγωδῶς, ἡ ἑλληνικὴ ἐκπαίδευση ταλανίζεται ἀπὸ λανθασμένα πρότυπα καὶ

ἰδεολογήματα. Ξεχνοῦν οἱ ἀρνητὲς τῆς ἐθνικῆς ταυτότητας ὅτι στὸ ὄνομα τῆς

πατρίδας καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἔγιναν οἱ ἀγῶνες γιὰ πραγματικὴ πρόοδο. Ἀπὸ

τοὺς Σαλαμινομάχους, ποὺ μᾶς ἔσωσαν ἀπὸ τὴν ἀσιατικὴ πλημμυρίδα, ἕως τὸ

1821 καὶ τὸ 1940 τὸ ἔθνος καὶ ὁ ὑγιὴς πατριωτισμὸς ἦταν στὴν ψυχὴ καὶ στὸ

στόμα τῶν Ἑλλήνων.

. Πολεμήθηκε λυσσαλέα ἡ διαχρονικὴ συνέχεια τῆς ἱστορίας καὶ τῆς

γλώσσας μας. Οἱ ἥρωες καὶ οἱ μάρτυρες καταργοῦνται ἀπὸ τὰ σχολικὰ βιβλία

γιὰ νὰ μὴν ἐνοχληθεῖ… ἡ Τουρκία. Δασκάλα στὴν Πάτρα μοῦ εἶπε προσφάτως

ὅτι ὅταν πῆγε τοὺς μαθητές της γιὰ ἐκκλησιασμό, βλέποντας τὸν ἱερέα

ἀναφώνησαν: «Κυρία, ὁ Σουλεϊμάν»! Ἡ τηλεοπτικὴ τουρκολαγνεία ὑπονομεύει

κάθε ἴχνος ἀξιοπρέπειας.

. Ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ γλώσσα θεωρεῖται ξένη ἀπὸ τὰ νεότερα ἑλληνικὰ

καὶ διώκεται ἀπὸ τοὺς ἐκσυγχρονιστές. Ἡ ἀνορθογραφία βασιλεύει στὰ σχολικὰ

τετράδια. Προχθὲς ἔξω ἀπὸ δημοτικὸ σχολεῖο τῶν Ἀθηνῶν εἶδα διαμαρτυρία

μαθητριῶν τῆς Ϛ´ Δημοτικοῦ ὡς ἑξῆς: «ΠΑΡΕΤΙΘΗΚΕ ὁ δάσκαλός μας». Ἔτσι

ἀκριβῶς!

. Χρειαζόμαστε καὶ σήμερα τὰ κεντήματα μὲ τοὺς ἥρωες. Ἀξίζει νὰ

ξαναβροῦμε τὶς πατροπαράδοτες ἀξίες αἰώνων καὶ νὰ τὶς μεταδώσουμε στὰ

παιδιά μας. Φίλες ἀναγνώστριες, καὶ ἂν τὸ σχολεῖο σήμερα δὲν διδάσκει

κεντήματα μὲ ἥρωες, διδάξτε τα ἐσεῖς στὰ παιδιά σας. Θὰ σᾶς εὐγνωμονοῦν!

Ἑλληνορθόδοξη παράδοση, Γλῶσσα, Κων. Χολέβας, Σχολεῖο

Σχολιάστε

ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΕΝ ΑΓΑΠῌ Η 2α ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ

ΜΗΤΡ. ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ Ρ/Κ ΑΡΧΙΕΠ. ΤΗΝΟΥ

ΝΙΚΟΛΑΟ «Καταλάβατέ το, ἐπί τέλους! Σεῖς ἐφύγατε ἀπό τήν

Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 9 Δεκεμβρίου

2013

Ἐντιμότατε κ. Νικόλαε,

Καθολικέ Ἀρχιεπίσκοπε Νάξου, Τήνου, Ἄνδρου καί Μυκόνου

Χαίρετε καί ὑγιαίνετε!

1. Ἔλαβα τήν ἐπιστολή Σας, ἀπάντηση σέ ἰδική μου. Ἡ ἐπιστολή Σας μέ βρῆκε

σέ μία ἀγωνία γιά ἕνα ἑρμηνευτικό ἔργο σέ ἕνα ἕκαστο βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς

κεχωρισμένο, πού θέλω νά παρουσιάσω μέ τήν νέα χρονιά, καί γι᾽ αὐτό

ἀργοπόρησα νά σᾶς ἀπαντήσω.

. Μέ πονάει, πραγματικά, τό ὅτι πολλοί ἀδελφοί μου χριστιανοί δέν

γνωρίζουν ἑρμηνευτικῶς τήν Ἁγία Γραφή καί πιστεύω ὅτι, ὅταν ἀπουσιάζει ἡ

βιβλική θεολογία, μέ τήν πατερική της ἑρμηνεία, τότε χωλαίνει καί ἡ πνευματική

ζωή.

. Ἡ ὀρθόδοξη θεολογία μας, Ἐντιμότατε, ἔχει ὡς δόγμα τήν ἀλήθεια ὅτι:

«Ὁ θεολόγος γεννᾶται στίς Γραφές, ὅπως αὐτές τίς ἑρμήνευσαν οἱ ἅγιοι

Πατέρες»!

. Πιστός ἐγώ, ὡς ὀρθόδοξος Ἀρχιερεύς, στήν βάση αὐτή, στήν

προηγούμενή μου ἐπιστολή ὅ,τι σᾶς ἔγραψα τό ἐστήριζα σέ ἁγιογραφικά καί

πατερικά χωρία. Σᾶς ζητῶ συγγνώμη γι᾽ αὐτό πού θά Σᾶς πῶ τώρα, Ἐντιμότατε,

ἀλλά εἶδα ὅτι ἡ δική σας ἀπαντητική ἐπιστολή πρός ἐμέ ἦταν γυμνή ἀπό βιβλική

καί πατερική θεολογία.

. Ἄν θά ἤθελα νά τήν χαρακτηρίσω, θά ἔλεγα ὅτι ἡ ἐπιστολή Σας περιέχει

ἀοριστολογίες, γενικολογίες καί ἀγαπητισμούς.Δέν μοῦ ἀπαντᾶτε σέ σπουδαία

θεολογικά θέματα, τά ὁποῖα Σᾶς ἔθιγα.

2. Εἴχατε ὅμως στήν ἐπιστολή σας κάποια γενική ἀναφορά στήν Ἁγία Γραφή,

στήν πορεία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ τούς δύο μαθητές Του πρός Ἐμμαούς,

γράφοντας ὅτι ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι καί ἐσεῖς οἱ Παπικοί «εἴμαστε οἱ σημερινοί

μαθητές τοῦ Χριστοῦ, πού βαδίζουμε μέ συνοδοιπόρο τόν συναναστημένο

Χριστό, πού μᾶς ἑρμηνεύει τίς Γραφές… ὁδηγώντας μας στό κοινό ποτήριο στήν

σύγχρονη Ἐμμαούς, πού εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική

Ἐκκλησία».

. Μή ζῆτε μέ αὐτό τό ὄνειρο, Ἐντιμότατε! Ἄν πρῶτα σεῖς οἱ Παπικοί δέν

ἀπαρνηθεῖτε τίς πλάνες Σας καί δέν ἐπανέλθετε μέ μετάνοια στήν μάνδρα τοῦ

Χριστοῦ, τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀπό τήν ὁποία, ὡς πλανεμένα πρόβατα,

ἐφύγατε, δέν πρόκειται νά ἔχουμε κοινό Ποτήριο.

. Καταλάβατέ το, ἐπί τέλους! Σεῖς ἐφύγατε ἀπό τήν Ἐκκλησία τοῦ

Χριστοῦ καί, διά τῶν διαλόγων πού κάνουμε μαζί Σας, Σᾶς καλοῦμε νά

ἐπανέλθετε.

. Τότε, καί μόνο τότε, θά ἔχουμε κοινωνία μαζί Σας, τότε θά εἴμεθα

«ἀδελφοί» μέ τήν ἐκκλησιολογική ἔννοια τῆς λέξεως. Ἀλλά κάτι ἄλλο θέλω νά

πῶ ἐδῶ. Στήν πορεία ἐκείνη τοῦ Χριστοῦ πρός Ἐμμαούς, στήν ὁποίαν

ἀναφέρεστε, ὁ Χριστός ἔκανε χριστολογική ἑρμηνεία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης

στούς δύο μαθητές Του.

. Τό κείμενο λέγει: «Ἀρξάμενος ἀπό Μωυσέως καί ἀπό πάντων τῶν

προφητῶν ἡρμήνευεν ἐν πάσαις ταῖς Γραφαῖς τά περί ἑαυτοῦ» (Λουκ. κδ´27).

Καί ὡς «Γραφάς» ἐννοεῖ βέβαια τήν Παλαιά Διαθήκη. Στήν προηγούμενή μου

ἐπιστολή Σᾶς ἔγραψα γιά τήν λανθασμένη ἑρμηνεία πού ἔχετε Σεῖς οἱ Παπικοί

περί τοῦ «Ἀγγέλου τοῦ Κυρίου» (Ἑβρ. «Μαλ᾽άχ Γιαχβέ») στήν Παλαιά Διαθήκη.

. Κατά τήν πατερική ἑρμηνεία, ὅπως Σᾶς ἔγραψα στήν προηγούμενή μου

ἐπιστολή, πρόκειται ὄχι περί κτιστοῦ ἀγγέλου, ὅπως ἑρμηνεύετε Σεῖς, ἀλλά περί

τοῦ ἀκτίστου Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἐνεφανίζετο σέ δίκαια πρόσωπα ὡς

Ἄγγελος Θεοῦ καί πρίν ἀκόμη ἀπό τήν γέννησή Του.

. Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι, οἱ ὁποῖοι δεχόμεθα αὐτήν τήν πατερική ἑρμηνεία,

ἔχουμε νά παρουσιάσουμε πολλές προφητεῖες περί τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στήν

Πεντάτευχο (αὐτό εἶναι τό «ἀπό Μωυσέως…», πού λέγει τό κείμενο), γιατί

ὑπάρχουν σ᾽ αὐτήν πολλές ἐμφανίσεις τοῦ Ἀγγέλου τοῦ Κυρίου.

. Προσέχετε! Πρῶτα ὁ ἀναστημένος Χριστός ἔκανε τήν σωστή ἑρμηνεία

τῶν Γραφῶν στούς μαθητές Του καί ἔπειτα τούς ὁδήγησε στό Ποτήριο τῆς Θείας

Εὐχαριστίας. Σεῖς οἱ Παπικοί, ἀφοῦ δέν ἔχετε τήν σωστή ἑρμηνεία τῶν Γραφῶν,

σ᾽ αὐτό μάλιστα τό πολύ σημαντικό δόγμα, γιά τό ὁποῖο μίλησε ὁ ἀναστημένος

Χριστός κατά τήν πορεία Του πρός τούς Ἐμμαούς, περί τοῦ Ἀγγέλου τοῦ Κυρίου

στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀφοῦ δέν ἑρμηνεύετε σωστά τήν Γραφή, πῶς θέλετε νά

κοινωνήσουμε μαζί Σας ἀπό τό Ποτήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας; Λυπᾶμαι,

Ἐντιμότατε, γιατί αὐτή ἡ μόνη ἁγιογραφική περικοπή, πού χρησιμοποιήσατε

στήν ἐπιστολή Σας, Σᾶς ἦλθε ἐναντίον Σας καί κατακεφαλῆς!

3. Στήν ἐπιστολή Σας, θέλοντας νά μοῦ ἀποδείξετε ὅτι εἴμεθα ἀδελφοί μέ τήν

στενή ἐκκλησιολογική ἔννοια, δέν καταφεύγετε στήν ἔρευνα, γιά νά μοῦ

ἀπαντήσετε, ἀνατρέποντας – ἐάν μπορεῖτε – τά τόσα ἁγιογραφικά καί πατερικά

χωρία πού Σᾶς παρέθεσα ἐγώ στήν προηγούμενή μου ἐπιστολή, ἀλλά θέλοντας,

λέγω, νά μοῦ ὁμιλήσετε γιά ἑνότητα καί ἀγαπητισμό, μοῦ παρεμβάλλετε ἀπότομα

τόν μακαριστό Οἰκουμενικό Πατριάρχη Ἀθηναγόρα «τοῦ ὁποίου – γράφετε – τήν

προσωπικότητα ὅλοι γνωρίζουμε καί ἀναγνωρίζουμε»!

. Τί εἶναι αὐτό πάλι πού μοῦ γράφετε, Ἐντιμότατε; Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι

στά σοβαρά θέματα, ὅπως εἶναι τό θέμα τῆς ἑνότητός μας μέ τούς Παπικούς,

καταφεύγουμε στό τί εἶπαν καί τί ἔπραξαν οἱ κεκηρυγμένοι ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας

μας καί ὄχι στό τί εἶπε ὁ τάδε Ἐπίσκοπος ἤ ὁ τάδε Πατριάρχης. Κεκηρυγμένοι

ἅγιοι τῆς Ἐκκησίας μας, γιά τό θέμα τῆς μεταξύ μας σχέσεως, μεταξύ τῶν ἄλλων

πολλῶν ἁγίων πατέρων, εἶναι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καί ὁ ἅγιος Μᾶρκος

ὁ Εὐγενικός.

. Σ᾽ αὐτούς θά καταφύγω ἐγώ ὁ Ἐπίσκοπος γιά νά μαθητευθῶ τί πρέπει

νά φρονῶ καί πῶς πρέπει νά φέρομαι πρός τούς Παπικούς. Καί αὐτοί οἱ ἅγιοι σέ

πάρα-πάρα πολλά χωρία τῶν ἔργων τους, σέ πάμπολλες περικοπές, Σᾶς

ὀνομάζουν «αἱρετικούς».

. Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας – συγχωρεμένη ἄς εἶναι ἡ ψυχή του – δέν

ἔχει κηρυχθεῖ ἅγιος ἀπό τήν Ἐκκλησία μας, ἐνῶ ὁ ἀντιπαπικός ἱερεύς-

ἀρχιμανδρίτης πατήρ Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἀνακηρύχθηκε ἅγιος.

. Σωστά δέν τά λέγω, Ἐντιμότατε; Τήν ἀρχιερατική μου συνείδηση τήν

βεβαιώνει τούτη τήν ὥρα ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ὅτι καλά τά λέγω! Σέ

ἡμᾶς τούς Ὀρθοδόξους, κ. Νικόλαε, κάνει πολύ μεγάλη ἐντύπωση τό ἑξῆς: Ὁ

Θεός κανένα φιλοπαπικό δέν ἀνέδειξε καί δέν ἐμαρτύρησε ὡς ἅγιο μέ

μοσχοβόλημα τῶν λειψάνων του καί μέ θαύματα.

. Ἀντίθετα, ἔχουμε πλειάδα θαυματουργῶν ἁγίων, οἱ ὁποῖοι στά βιβλία

τους καλοῦν Σᾶς τούς Παπικούς «αἱρετικούς» καί ἀντέστησαν δυναμικά στήν

ἕνωσή μας μαζί Σας.

. Αὐτό σέ μᾶς τούς Ὀρθοδόξους λέγει πολλά. Λέγει ὅτι ὁ Θεός δέν

συνευδοκεῖ μέ τούς Παπικούς καί δέν πρέπει λοιπόν νά ἑνωθοῦμε μαζί τους, ἄν

πρῶτα αὐτοί δέν ἀπαρνηθοῦν τίς πλάνες τους.

. Ὥστε λοιπόν, Ἐντιμότατε, μή μέ παραπέμπετε στό τί εἶπε καί ἔπραξε ὁ

πατριάρχης Ἀθηναγόρας. Ἡ Ἐκκλησία στήν ὁποία ἀνήκω, ἡ ὁποία εἶναι ἡ «Μία,

Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία», ἡ Μάνα μου αὐτή Ἐκκλησία,

λέγω, δέν ἔχει ἀνακηρύξει τόν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα ὡς ἅγιο, ὥστε ὁ βίος του

νά γίνει σέ μένα τόν Ἐπίσκοπο κανών.

. Ἐπειδή δέ ὁ λόγος τό ἔφερε – τόν φέρατε – Σᾶς λέγω ὅτι ὁ πατριάρχης

Ἀθηναγόρας κάνοντας βήματα πρός Σᾶς γιά ἕνωση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

μέ τούς Παπικούς, αὐτό τό μόνο πού πέτυχε ἦταν νά διχάσει τούς Ὀρθοδόξους.

Γι᾽ αὐτό καί ἐξήγειρε ἐκκλησιαστικούς ἄνδρας, «δεδιδαγμένους εἰς πόλεμον»

(Ἆσμ. 3,8), νά δώσουν θαυμαστή μαρτυρία πίστεως.

. Ὁ μέν ἀγωνιστής τῶν πατρώων Μητροπολίτης Φλωρίνης πατήρ

Αὐγουστῖνος, ἐμός πνευματικός πατήρ καί διδάσκαλος, διέκοψε τό μνημόσυνο

τοῦ Πατριάρχου, ὁ δέ ἄλλος σοφός κανονολόγος πατήρ Ἐπιφάνιος

Θεοδωρόπουλος ἔγραψε μέ τήν ἰσχυρή του θεολογική γραφίδα ἐκτενῆ ἐπιστολή

πρός τόν Πατριάρχη, τόν ὁποῖο παρουσιάζει ὡς ἐκπεσόντα γιά τά φιλοπαπικά

του φρονήματα καί βήματα.

. Ἡ ἐπιστολή αὐτή τοῦ ἀειμνήστου πατρός πρέπει νά καταχωρηθεῖ στά

πατερικά κείμενα ὡς ὁμολογιακό καί ἀγωνιστικό κείμενο πίστεως. Σᾶς

παραθέτω περικοπήν τινα ἀπό τήν ἐπιστολή αὐτή. Γράφει πρός τόν Πατριάρχη

Ἀθηναγόρα ὁ μακαριστός Γέροντας ἐλέγχοντάς τον γιά τά φιλοπαπικά του

βήματα:

. «Παναγιώτατε, προχωρήσατε ἤδη πολύ… Ἡ ὑπομονή χιλιάδων

εὐσεβῶν ψυχῶν, κληρικῶν καί λαϊκῶν, συνεχῶς ἐξαντλεῖται… Μή θέλετε νά

δημιουργήσετε σχίσματα καί διαιρέσεις στήν Ἐκκλησία. Προσπαθεῖτε νά

ἑνώσετε τά διεστῶτα καί τό μόνο τό ὁποῖον θά κατορθώσετε, θά εἶναι νά

διασπάσετε τά ἑνωμένα καί νά δημιουργήσετε ρήγματα εἰς ἐδάφη, τά ὁποῖα

μέχρι σήμερα εἶναι στερεά καί συμπαγῆ.

. Σύνετε καί συνέλθετε! Ἀλλά φεῦ! Διανύσατε πολλήν ὁδόν. Εἴθε, εἴθε

Αὐτός ὁ ὁποῖος κάποτε παλαιά “ἔστησε τόν ἥλιον κατά Γαβαών καί τήν σελήνην

κατά φάραγγα Αἰλών”, νά δευτερώσει τό θαῦμα … καί νά διανοίξει τούς

ὀφθαλμούς σας, διά νά ἴδητε, νά κατανοήσετε καί νά ἐπιστρέψετε.

……………………………………………………………………………..

. Μυριάκις προτιμότερον, Παναγιώτατε, νά ἐκριζωθεῖ ὁ ἱστορικός

θρόνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί νά μεταφυτευθεῖ εἰς κάποιαν ἔρημον

νησίδα τοῦ πελάγους, ἀκόμη δέ καί νά καταποντισθεῖ εἰς τά βάθη τοῦ Βοσπόρου,

παρά νά ἐπιχειρηθεῖ ἔστω καί ἡ ἐλαχίστη παρέκκλιση ἀπό τήν χρυσῆ γραμμή

τῶν Πατέρων, οἱ ὁποῖοι ὁμοφώνως λέγουν: “Δέν χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τά

θέματα τῆς πίστεως”».1

4. Βλέπετε, κ. Νικόλαε, ἀπό τίς δύο μόνο παραπάνω περικοπές, βλέπετε πόσο

ἐλεύθερα ἐκφραζόμαστε ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι; Βλέπετε στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία

μας πόσο ἐλεύθερα καί ἄφοβα καί δυναμικά ἐκφράζεται ἕνας παπάς καί σ᾽ Αὐτόν

ἀκόμη τόν Πατριάρχη; Καί ξέρετε γιατί; Θά σᾶς το πῶ ξεκάθαρα: Ἐμεῖς οἱ

Ὀρθόδοξοι δέν ἔχουμε «πρωτεῖο ἐξουσίας», ὅπως Σεῖς οἱ Παπικοί ἔχετε τό

πρωτεῖο τοῦ Πάπα, ἀλλά ἔχουμε «πρωτεῖον ἀληθείας»!

. «Πρωτεῖον ἀληθείας» σημαίνει ὅτι καί ἕνας ἁπλός ἁγιασμένος μοναχός

καί μιά ἀκόμη ἀγράμματη, ἀλλά ἁγιασμένη γιαγιούλα τῆς ἐπαρχίας μου, βλέπουν

καί ἀπολαμβάνουν γλυκύτερα τόν Θεό καί ἐννοοῦν καθαρώτερα τά δόγματα τῆς

πίστεως ἀπό ὅ,τι τά ἐννοῶ ἐγώ ὁ Ἐπίσκοπος, ἄν δέν ἔχω καθαρή καρδιά, ἤ ἀπό

ὅ,τι τά ἐννοοῦσε ὁ πατριάρχης Ἀθηναγόρας μέ τά φιλοενωτικά του βήματα καί

ἅλματα καί ἀγκαλιάσματα μέ τόν αἱρετικό Πάπα.

. Θαυμᾶστε, Ἐντιμότατε, τίς παραπάνω δύο μόνο περικοπές ἀπό τήν

ἐκτενῆ ἐπιστολή τοῦ μακαριστοῦ ἀρχιμανδρίτου π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου

πρός τόν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα. Δεῖτε τήν ἐλευθερία τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ στήν

Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας! Σάν τολμᾶτε, γράψτε Σεῖς στόν Πάπα Σας ἕνα τέτοιο

κείμενο. Ἀλλά πῶς νά ἐκφραστεῖτε ἐνάντια πρός τόν Πάπα, ἀφοῦ τόν πιστεύετε

ὡς ἀλάθητο;!

. Ἀπό τήν πλευρά τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα πρός τόν ὁμολογητήν τῆς

πίστεως πατέρα Ἐπιφάνιο «οὐκ ἦν φωνή, οὐδέ ἀκρόασις»! Οὐδεμία ἀπάντησις!

Τολμοῦσε ὁ Ἀθηναγόρας νά τά βάλει μέ τόν μεγάλο θεολόγο καί φημισμένο γιά

τήν ἀρετή του πατέρα Ἐπιφάνιο; Τολμοῦσε;

. Σ᾽ αὐτούς λοιπόν καί σέ ἄλλους ὁμοίους διδασκάλους τῆς Ὀρθοδοξίας,

ὄχι μόνο κληρικούς, ἀλλά καί λαϊκούς (ὅπως εἶναι, γιά παράδειγμα, ὁ πρύτανις

τῆς θεολογίας, ὁ μακαριστός Καθηγητής Παναγιώτης Τρεμπέλας, ὁ καταγόμενος

ἀπό τήν Ἐπαρχία, τήν ὁποία διακονῶ), σ᾽ αὐτούς ἐμπιστεύομαι πολύ

περισσότερο ἀπό τόν Ἀθηναγόρα, ὁ ὁποῖος, κατά τήν ἐπιστολή τοῦ μακαριστοῦ

πατρός Ἐπιφανίου πού παρέθεσα, ἄν καί Πατριάρχης, προεξένησε ζημία στίς

συνειδήσεις τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν.

. Σᾶς παρακαλῶ, σέ ἄλλη Σας ἐπιστολή μή μοῦ ξαναγράψετε γιά κανένα

Ἀθηναγόρα, ἀλλά θά μοῦ γράφετε τί λέγει ἡ Ἁγία Γραφή καί τί λέγουν οἱ

Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί σύγχρονοι βεβαίως Πατέρες, ὅπως, γιά παράδειγμα,

ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς.

5. Ἀπομένουν καί πολλά ἄλλα σημεῖα τῆς ἐπιστολῆς Σας, στά ὁποῖα δέν

ἀπήντησα. Γιά νά μή Σᾶς κουράσω σταματῶ ἐδῶ καί θά λάβετε σύντομα καί τό

δεύτερο μέρος τῆς ἀπαντήσεώς μου, ἀναφερόμενο στά ἄλλα σημεῖα τῆς πρός ἐμέ

ἐπιστολῆς Σας.

. Μέ τήν διάπυρο εὐχή νά μελετήσετε καλῶς τήν Ἐκκλησιαστική

Ἱστορία καί νά ἴδετε ἀπ᾽ αὐτήν τήν ἁμαρτία Σας, τήν ἀποκοπή Σας δηλαδή ἀπό

τήν Ἐκκλησία καί νά ἐπιστρέψετε μέ εἰλικρινῆ μετάνοια σ᾽ Αὐτήν,

Σᾶς χαιρετῶ μέ τιμή καί ἀγάπη Χριστοῦ

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως

Ἰερεμίας

Ἐν Δημητσάνῃ 8 Δεκεμβρίου 2013

ΥΓ.: Ἀδίκως μέ κατηγορεῖτε ὅτι τήν ἐπιστολήν μου δέν τήν ἀπηύθυνα κατ᾽ εὐθεῖαν

σέ Σᾶς. Ἐρευνήσατε εἰς τά Γραφεῖα Σας καί θά διαπιστώσετε ὅτι πρῶτα τήν

ἀπέστειλα στό e-mail τῆς Γραμματείας τῆς Καθολικῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Σύρου καί

ἔπειτα τήν παρέδωσα εἰς τό διαδίκτυο. Τό ἴδιο θά πράξω καί μέ τήν παροῦσα

ἐπιστολή μου.

Παραπομπή

1. Οἱ περικοπές εἶναι ὀλίγον τι ἁπαλυμένες ἀπό τήν πρός τήν ἀρχαΐζουσαν

γλώσσαν τοῦ μακαριστοῦ Πατρός.

ΠΗΓΗ: catholicus-laicus.blogspot.gr

Ὀρθοδοξία, Αἵρεση, Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἱερεμίας, Παπισμός

Σχολιάστε

ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΚΡΟΑΤΙΑΣ

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 8

Δεκεμβρίου 2013

Τὸ δημοψήφισμα τῆς Κροατίας!

Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Χολέβας

ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 08.12.2013

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Οἱ Ἐργολάβοι τῆς Ἀλλοτριώσεως στὴν Ἑλλάδα

ἔχουν ἀποκτήσει μὲ τὴν συγκατάθεση τοῦ Λαοῦ μεγάλη ἰσχύ. Τώρα πιὰ «τρέχουν

τὸν τελευταῖο γύρο». Ὁ λαὸς παραδομένος στὴν διαφθορὰ καὶ τὴν ΕΚΟΥΣΙΑ

ἀλλοτρίωση τὸ μόνο ποὺ θὰ πετύχει μὲ τὴν ἐπικείμενη θεσμοθέτηση τοῦ

ΑΦΥΣΙΚΟΥ καὶ ΑΘΕΣΜΟΥ σοδομισμοῦ θὰ εἶναι νὰ ὑπογράψει ἁπλῶς τὴν

ἱστορική του αὐτοκτονία.

Εἶναι πραγματικὰ ἐντυπωσιακό: Νὰ εἴμαστε μέσα στὴν ΚΡΙΣΗ, νὰ πεθαίνουμε ἀπὸ

τὴν φτώχεια, τὴν πείνα, τὴν ἀνέχεια, καὶ νὰ μὴ ἔχουμε τί ἄλλο νὰ κάνουμε παρὰ νὰ

νομιμοποιήσουμε τὸν σοδομισμό! Τέτοια ἀποκτήνωση! Καὶ μαζὶ ΜΩΡΙΑ

αὐτοκαταστροφῆς!

Ἀντιθέτως οἱ Κροάτες μᾶς “ἔβαλαν τὰ γυαλιά”, καθὼς στὸ τεχνητὸ θέμα «τοῦ

συμφώνου ἐλεύθερης συμβίωσης ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου» ἀπάντησαν μὲ

δηψοφήφισμα καὶ εἶπαν: «ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΤΗΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΕΩΣ».

. Τὴν Κυριακὴ 1/12/2013 τὰ δύο τρίτα τῶν Κροατῶν ψηφοφόρων

ἀποφάσισαν νὰ προστατεύσουν τὴν παραδοσιακὴ ἔννοια τῆς οἰκογένειας.

Ψήφισαν κατὰ τοῦ λεγόμενου «γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων», δηλαδὴ κατὰ τοῦ

συμφώνου ἐλεύθερης συμβίωσης ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου. Τώρα ἡ κροατικὴ

κυβέρνηση, μέλος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ θεσπίσει

εἰδικὸ ἄρθρο τοῦ Συντάγματος, στὸ ὁποῖο θὰ ὁρίζεται ἡ οἰκογένεια ἀποκλειστικὰ

ὡς ἡ ἔννομη συμβίωση ἀνδρὸς καὶ γυναικός. Ἄλλωστε αὐτὸ προβλέπουν τὸ

ρωμαϊκὸ δίκαιο καὶ ἡ χριστιανικὴ διδασκαλία, δύο θεμελιώδεις πυλῶνες τοῦ

εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ. Τὸ ἀποτέλεσμα θεωρεῖται νίκη τοῦ ἰσχυροῦ

ρωμαιοκαθολικοῦ κλήρου τῆς Κροατίας, καθὼς καὶ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας,

ἡ ὁποία ποιμαίνει τὴ σερβικὴ μειονότητα. Ἡττημένοι εἶναι οἱ ψευδοπροοδευτικοὶ

διανοούμενοι.

. Στὴ χώρα μας τὸ ζήτημα εἶναι ἐπίκαιρο λόγῳ τῆς πρόσφατης

ἀπόφασης τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου (ΕΔΔΑ).

Δὲν ἔχουμε δεῖ ὁλόκληρο τὸ πρωτότυπο κείμενο τῆς ἐτυμηγορίας, ἀλλὰ ἀπὸ

ὁρισμένες παραγράφους τοῦ ἀγγλικοῦ κειμένου, ποὺ μοῦ ἔστειλαν φίλοι νομικοί,

διανοίγεται ἕνα παράθυρο γιὰ ἀνατροπὴ τῆς ἀποφάσεως. Πρέπει ἡ Πολιτεία νὰ

καταθέσει ἔφεση καὶ νὰ ζητήσει νέα ἐκδίκαση ἐνώπιον διευρυμένης συνθέσεως,

δηλαδὴ περισσότερων δικαστῶν. Αὐτὸ ἔκανε ἡ Ἰταλία στὴν περίπτωση τοῦ

Ἐσταυρωμένου στὰ σχολεῖα. Στὴν πρώτη δίκη τὸ ΕΔΔΑ καταδίκασε τὴν Ἰταλία,

ὅμως στὴ δεύτερη δίκη, μὲ διευρυμένη σύνθεση, τὴ δικαίωσε. Τὸ δικαστήριο

ἔλαβε ὑπ’ ὄψιν του τὴ μαζικὴ ἀντίδραση τῶν κομμάτων καὶ τῆς συντριπτικῆς

πλειοψηφίας τοῦ ἰταλικοῦ λαοῦ.

. Οἱ ἀποφάσεις τῶν εὐρωπαϊκῶν δικαστηρίων δὲν βασίζονται μόνο σὲ

νομικὰ κριτήρια, ἀλλὰ καὶ σὲ πολιτικὲς ἰσορροπίες. Ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση

ὀφείλει νὰ δείξει σεβασμὸ στὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ κληρονομιά μας καὶ στὴ

βούληση τῆς πλειοψηφίας τοῦ λαοῦ. Μπορεῖ νὰ μὴν ἐφαρμόσει τὴν ἀπόφαση,

διοργανώνοντας ἕνα δημοψήφισμα, ἢ νὰ τὴν ἐφεσιβάλει στὸ Εὐρωπαϊκὸ

Δικαστήριο. Πρέπει, πάντως, νὰ παρουσιάσει ἰσχυρὴ νομικὴ καὶ εὐρύτερη

ἐπιστημονικὴ τεκμηρίωση στὸ δικαστήριο, διότι ἡ πρόσφατη ἀπόφαση

καταγράφει τὴν ἔλλειψη πειστικῶν ἐπιχειρημάτων ἀπὸ τοὺς ἐκπροσώπους τῆς

ἑλληνικῆς Πολιτείας.

. Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ νομικὰ ἐπιχειρήματα ἡ Πολιτεία μπορεῖ, ἂν ἀποφασίσει

νὰ ἀνατρέψει τὴν ἀπόφαση, νὰ ἀξιοποιήσει καὶ τὶς ἀπόψεις τῶν

παιδοψυχολόγων, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐπισημάνουν πόσο λάθος εἶναι νὰ υἱοθετοῦνται

παιδιὰ ἀπὸ δύο ἄτομα τοῦ ἴδιου φύλου.

. Ἂς σεβαστοῦμε τοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ 1821 ποὺ ἤθελαν μία Ἑλλάδα

ὀρθόδοξη χριστιανική.

Κων. Χολέβας

Σχολιάστε

ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ (Μον. Μωυσῆς Ἁγιορ.) «Μακάρι ἡ κρίση

νὰ μαλακώσει τὴ σκληροκαρδία μας, τὴν τάση πρὸς τὴν παρανομία καὶ

τὴ φοβερὴ ἀθεοφοβία μας».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ στὶς 8 Δεκεμβρίου 2013

Ἐλπίδα καὶ ἀπελπισία

Γράφει ὁ μοναχὸς Μωυσῆς, Ἁγιορείτης

ἐφημ. «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», 08.12.13

. Ἡ κρίση, μικρὴ ἢ μεγάλη, συνεχίζεται. Στὸν κόσμο ἐπικρατεῖ ἀπελπισία.

Ἀπελπισία σημαίνει ἀπώλεια ὁλοσχερὴς κάθε ἐλπίδας. Νὰ μὴ θέλεις νὰ

ἀνασηκωθεῖς, νὰ ἀνυψωθεῖς, νὰ κρατηθεῖς ἀπὸ κάπου, νὰ πιαστεῖς, νὰ

στερεωθεῖς, νὰ ἀναστηθεῖς ἐλπιδοφόρα καὶ νικηφόρα.

. Ἡ πονηρὴ ἀπελπισία κουράζει, ἀτονεῖ, σκοτεινιάζει, ἐξουθενώνει. Ἡ

ἐλπίδα ἀνακουφίζει, ἀναπτερώνει καὶ ἐλευθερώνει. Ἡ ἀπελπισία ὁδηγεῖ σὲ

ἀδιέξοδα ἄφωτα. Τὰ βάρη εἶναι ἀσήκωτα, οἱ πτέρυγες κομμένες, τὰ λάθη πολλά.

Νέοι ἄνεργοι καὶ ἡλικιωμένοι ἀνασφαλεῖς. Ἀγωνία καὶ ἄγχος καλύπτουν τὶς

πονεμένες καρδιές. Ὁρισμένους ἡ ἀπελπισία τοὺς ὁδηγεῖ σὲ ὀλέθρια ἄκρα, τὴν

ἀνοσιοδοξία, τὴ μελαγχολία, τὴν αὐτοκτονία. Ψάχνουν οἰκονομολόγοι νὰ βροῦν

τὰ αἴτια τῆς κρίσης. Δανειστὲς κερδίζουν ὑπέρογκα ποσὰ ἀπὸ αὐτή. Οἱ πιστοὶ μὲ

ἁπλότητα ἢ περιέργεια ἀπευθύνουν πολλὲς φορὲς πολλὰ «γιατί» στὸν Θεό. Γιατί

τὸ ἐπέτρεψε; Γιατί τὸ παρατείνει; Τί προσδοκᾶ; Γιατί μᾶς ταλαιπωρεῖ; Γιατί

δοκιμαζόμαστε τόσο πολύ; Ἀναζητοῦν μὲ κάθε ἐλπίδα μία ἀπάντηση ἀπὸ τὸν

Προνοητὴ τῶν πάντων Θεό. Δὲν κατανοεῖται εὔκολα ἡ θεϊκὴ παιδαγωγία.

. Δὲν ἦταν μόνον οἱ ὑπερβολικὲς κοινωνικὲς παροχὲς ἀλλὰ καὶ ἡ ἠθικὴ

παρακμή. Μακάρι ἡ κρίση νὰ μαλακώσει τὴ σκληροκαρδία μας, τὴν τάση πρὸς

τὴν παρανομία καὶ τὴ φοβερὴ ἀθεοφοβία μας. Εἶναι ἀνάγκη νὰ διορθώσουμε τὴν

ἀσέβεια καὶ τὴ νοσογόνο ἀλαζονεία. Εἶναι καλὲς ἀδελφὲς ἡ μετάνοια καὶ ἡ

ἐλπίδα. Συνυπεύθυνοι εἶναι στὸ ἀνάλογο μέτρο ἄρχοντες καὶ ἀρχόμενοι. Μὲ τὶς

δωροληψίες, τὶς φοροδιαφυγές, τὶς ἀδιάφορες παραβάσεις. Δὲν γνωρίζουμε

ἀκριβῶς πόσο θὰ βαστήξει ἀκόμη ἡ κρίση. Χρειάζεται ἁπλότητα, ταπεινότητα,

αὐτοσυγκράτηση, λιτότητα. Νὰ ξαναδοῦμε καλύτερα τὶς σχέσεις μας μὲ τὸν Θεό

μας, τὸν πλησίον μας καὶ τὸν ἑαυτό μας. Νὰ προσέξουμε τὴν ἱστορία μας, τὸ ἱερὸ

παρελθόν μας, τὴν πίστη μας, τὴν παιδεία μας, τὴν πατρίδα μας. Μᾶς ἐνοχλεῖ ὅ,τι

χριστιανικό, ἡ Ὀρθοδοξία γίνεται συγκριτικὸς χριστιανισμός, τὸ μάθημα τῶν

Θρησκευτικῶν θρησκειολογία, καταργεῖται ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς, ἡ τηλεόραση

γέμει βωμολοχιῶν, ἡ χυδαιότητα σὲ ταινίες καὶ βιβλία. Αὐξάνουν οἱ ἐκτρώσεις,

οἱ μοιχεῖες, τὰ διαζύγια, οἱ ληστεῖες. Ἀδίστακτοι πλουτοκράτες, δολιοφθορεῖς,

παιδεραστές, πλεονέκτες. Ἀπάνθρωποι, βάναυσοι, σκληροί, φιλόδοξοι καὶ

φιλάργυροι.

. Ἀποπροσανατολισμένοι μοιρολατροῦμε ἀφιλότιμα. Οἱ ξένοι μᾶς

ντρόπιασαν. Ἦταν ἀποτέλεσμα ἀσέβειας στὸν Θεὸ τῶν πατέρων μας. Ἡ ἐλπίδα

δὲν ἔσβησε. Οἱ φωτεινὲς ἐξαιρέσεις ὑπάρχουν καὶ δίνουν χαροποιὸ ἐλπίδα. Ἡ

ἀπελπισία δὲν εἶναι γιὰ ἐμᾶς. Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις σᾶς χαιρετῶ ἀναμένοντας τὰ

ἅγια Χριστούγεννα. Ἡ ἐλπίδα ὡς χρυσαχτίδα νὰ φωτίσει τὰ σκοτάδια.

ἀπελπισία, Ἐλπίς, Μοναχός Μωυσῆς Ἁγιορείτης, Οἰκονομικὴ κρίση

Σχολιάστε

ΝΕO ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΦΙΑΣΚΟ

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΕΘΝΙΚΑ στὶς 7 Δεκεμβρίου 2013

ΝΕO ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΦΙΑΣΚΟ

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης

. Ἐδῶ καὶ μῆνες οἱ Τοῦρκοι συνεχῶς διαφήμιζαν καὶ πρόβαλλαν ἀπὸ τὰ

τουρκικὰ ΜΜΕ τὴν μεγάλη «ἐπιτυχία» τῆς Τουρκίας νὰ κατασκευάσει μὲ τὴν

πολεμική της βιομηχανία τὸ καινούργιο μὴ ἐπανδρωμένο κατασκοπευτικὸ καὶ

ἐρευνητικὸ ἀεροσκάφος γιὰ τὶς ἀνάγκες της πολεμικῆς της ἀεροπορίας.

Μάλιστα ἡ μεγάλη αὐτὴ ἐπιτυχία εἶχε πάρει καὶ τὴν διάσταση τῆς πλήρους

ἀνεξαρτητοποίησης καὶ ἀποδέσμευσης τῆς Τουρκίας ἀπὸ τὰ ἀντίστοιχα μὴ

ἐπανδρωμένα ἰσραηλινὰ καὶ ἀμερικανικὰ ἀεροσκάφη, τὰ ὁποῖα ἕνεκα τῆς «νέας»

τουρκικῆς πολιτικῆς σταμάτησαν νὰ ἐφοδιάζουν τὴν τουρκικὴ πολεμικὴ

ἀεροπορία. Εἰδικὰ τὰ περίφημα ἰσραηλινὰ μὴ ἐπανδρωμένα ἀεροσκάφη τύπου

Heron, ἔχουν ἀποκλειστεῖ ἐδῶ καὶ καιρὸ ἀπὸ τὴν τουρκικὴ ἀγορὰ ὁπλικῶν

συστημάτων μὲ ἀποτέλεσμα ἡ Τουρκία νὰ ἔχει ἕνα μεγάλο ἔλλειμμα στὸν τομέα

αὐτὸ παρὰ τὶς μεγάλες ἀνάγκες ποὺ ὑπάρχουν ἐξ αἰτίας τῆς μεγάλης πολεμικῆς

ρευστότητας στὴν εὐρύτερη περιοχή. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἡ τουρκικὴ πολεμικὴ

βιομηχανία, TAI, προχώρησε στὴν κατασκευὴ τοῦ νέου μοντέλου τουρκικῆς

παραγωγῆς μὴ ἐπανδρωμένου ἀεροσκάφους μὲ τὴν ὀνομασία, ANKA.

. Καὶ ἦρθε ἡ μεγάλη μέρα τῆς δοκιμῆς αὐτοῦ τοῦ καινούργιου μὴ

ἐπανδρωμένου ἀεροσκάφους. Ἡ δοκιμὴ γινόταν στὴν περιοχὴ τῆς πόλης

Μπάτμαν ὑπὸ τὴν ἐποπτεία τῆς Δεύτερης Διοίκησης τῆς Τουρκικῆς Πολεμικῆς

Ἀεροπορίας καὶ τῆς Διοίκησης τῆς 8ης ἀεροπορικῆς βάσης τοῦ Ντιαρμπακίρ.

Συγκεντρώθηκαν οἱ ἰθύνοντες τῆς παραγωγῆς στὴν τοποθεσία Ikiztepe koyu καὶ

ὥρα 4 μετὰ μεσημβρίας γιὰ νὰ παρακολουθήσουν τὴν δοκιμαστικὴ πτήση τοῦ μὴ

ἐπανδρωμένου ἀεροσκάφους. Καὶ πράγματι τὸ ἀεροσκάφος ἀπογειώθηκε ἀλλὰ

μετὰ ἀπὸ λίγο… κατέπεσε καὶ συνετρίβη μπροστὰ στὰ ἔκπληκτα μάτια τῶν

πολεμικῶν παρατηρητῶν, ποὺ εἶχαν προσκληθεῖ γιὰ νὰ παρακολουθήσουν τὴν

δοκιμή, τῶν ὑπευθύνων τῆς παραγωγῆς καὶ τῶν ἀξιωματικῶν τῆς τουρκικῆς

πολεμικῆς ἀεροπορίας. Δυστυχῶς γιὰ τοὺς Τούρκους ἡ δοκιμὴ καὶ ἡ διαφήμιση

ἄλλου ἑνὸς «μεγάλου ἐπιτεύγματος», (βλέπε φιάσκου), τῆς τουρκικῆς πολεμικῆς

ἀεροπορίας, κατέληξε σὲ τραγικὴ ἀποτυχία καὶ σὲ ἐντυπωσιακὴ συντριβή, ποὺ

εὐτυχῶς δὲν εἶχε ἀνθρώπινα θύματα, γιατὶ τὸ ἀεροσκάφος ἦταν μὴ ἐπανδρωμένο.

. Τὸ νέο αὐτὸ ἀτύχημα τῆς τουρκικῆς πολεμικῆς ἀεροπορίας ἦρθε νὰ

προστεθεῖ σὲ μία σειρὰ ἀτυχημάτων καὶ μὲ ἀνθρώπινα θύματα ποὺ ἔχουν πλήξει

τὰ τελευταῖα χρόνια τὴν ἀεροπορία τῆς Τουρκίας, ἡ ὁποία θέλει νὰ

αὐτοδιαφημίζεται σὰν μία ἀπὸ τὶς καλύτερες καὶ πιὸ μαχητικές παγκοσμίως.

Ἀπὸ ποῦ νὰ ἀρχίσουμε καὶ ποῦ νὰ τελειώσουμε: Στὶς 12 Ἰουλίου τοῦ 2007, ἕνα F-

16 ἀπὸ τὴν βάση τοῦ Μπαλίκεσιρ, ἐπιστρέφοντας στὴν βάση του μετὰ ἀπὸ πτήση

στὸ Αἰγαῖο καὶ ὥρα 22:30 ἔπεσε. Ὁ πιλότος, τὸ ὄνομα τοῦ ὁποίου δὲν

ἀνακοινώθηκε, σώθηκε μὲ βαριὰ τραύματα. Στὶς 22 Μαΐου πάλι τοῦ 2007, ἕνα

F16 ἀπὸ τὴν βάση τοῦ Ἀλντίνπαπά τοῦ Ἰκονίου, λίγη ὥρα μετὰ τὴν ἀπογείωσή

του κατέπεσε. Ὁ πιλότος χρησιμοποιώντας τὸ ἀλεξίπτωτο σώθηκε τὴν τελευταία

στιγμή. Στὶς 16 Ὀκτωβρίου τοῦ 2006, στὴν περιοχὴ τοῦ Μπιτλίς, στὴν ἀνατολικὴ

Τουρκία, ἕνα F16 λίγη ὥρα μετὰ τὴν ἀπογείωση κατέπεσε ἀπὸ ἄγνωστη αἰτία.

Ὁ πιλότος Μπαχαντὶρ Σαχὶν σκοτώθηκε. Στὶς 11 Σεπτεμβρίου τοῦ 2006, ἕνα F16

ἀπογειώνεται ἀπὸ τὴν βάση τοῦ Μπαλίκεσιρ μὲ κατεύθυνση τὸ Αἰγαῖο. Ἐνῶ

βρισκόταν στὴν περιοχὴ τοῦ Τσανάκαλε στὸν Ἑλλήσποντο, κατέπεσε σὲ δασώδη

περιοχή. Ὁ πιλότος κατάφερε νὰ σωθεῖ. Στὶς 30 Ἰανουαρίου τοῦ 2006, ἕνα F16

ἀπογειώθηκε ἀπὸ τὴν βάση τοῦ Ντιαρμπακὶρ στὴν ἀνατολικὴ Τουρκία. Μετὰ

ἀπὸ λίγη ὥρα πτήσης τὸ ἀεροπλάνο ἄρχισε νὰ καίγεται καὶ νὰ πέφτει. Ὁ πιλότος

τὴν τελευταία στιγμὴ σώθηκε. Στὶς 3 Μαρτίου τοῦ 2005, ἕνα F16 ἀπογειώθηκε

ἀπὸ τὴν βάση τοῦ Καραμπιούκ. Μετὰ ἀπὸ λίγη ὥρα τὸ ἀεροπλάνο ἔπεσε σὲ

ἄγνωστη περιοχή. Εἴκοσι ὧρες μετὰ ἀπὸ ἐντατικὲς ἔρευνες ἀποκαλύφτηκε τὸ

ἀεροπλάνο. Ὁ πιλότος, Φατὶχ Ντεβραβούτ, ποὺ εἶχε πάρει μέρος καὶ στοὺς

ἀεροπορικοὺς βομβαρδισμοὺς τῆς Σερβίας τὸ 1999, βρέθηκε νεκρός. Τὸ

τελευταῖο συμβὰν στὸ μεγάλο αὐτὸ σήριαλ τῆς τουρκικῆς ἀεροπορίας ἦταν στὶς

13 Μαρτίου τοῦ 2012, ὅταν ἕνα F5, ἐκπαιδευτικὸ ἀεροσκάφος, ποὺ ἀπογειώθηκε

ἀπὸ τὴν βάση τοῦ Ἰκονίου μετὰ ἀπὸ μία ὥρα πτήση ἔπεσε καὶ ὁ πιλότος Οὐμὶτ

Ὀζὲρ σκοτώθηκε. Χώρια τὰ μὴ γνωστὰ ἀτυχήματα ποὺ ἐπιμελῶς ἔχουν

ἀποκρυβεῖ ἀπὸ τὰ τουρκικὰ ΜΜΕ.

. Καὶ ὅλα αὐτὰ ἐνῶ ἐδῶ μᾶς καλλιεργοῦν συνεχῶς τὴν πλαστὴ εἰκόνα τῆς

μεγάλης τουρκικῆς «ὑπερδύναμης» καὶ τῆς ἀνάγκης νὰ κάνουμε συνεχῶς τὰ

«στραβὰ» μάτια στὴν ὁλοένα καὶ πιὸ μεγάλη τουρκικὴ προκλητικότητα. Οἱ

διάφοροι «πολιτικοί μας ἐκπρόσωποι» τὸ μόνο ποὺ ξέρουν, (ὅπως πρόσφατα ἡ

ὑπουργὸς Τουρισμοῦ μὲ τό… βαθὺ ντεκολτέ), εἶναι νὰ χαριεντίζονται μὲ ἠλίθιο

τρόπο μπροστὰ στοὺς Τούρκους συναδέλφους τους, ὅταν τὴν ἴδια ὥρα τὰ

τουρκικὰ πολεμικὰ ἀεροσκάφη ἔχουν κάνει διάτρητο ὅλο τὸ ἑλληνικό μας

Αἰγαῖο.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

ΠΗΓΗ: olympia.gr

Νικ. Χειλαδάκης, Τουρκία

Σχολιάστε

ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ “ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ”

ΓΑΜΩΝ ΩΦΕΛΕΙ

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 6

Δεκεμβρίου 2013

ΓΙΑΤΙ Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΓΑΜΩΝ

ΩΦΕΛΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Γράφει ὁ Δημήτρης Σωτηρόπουλος

. Διαβάζω καὶ ἀκούω μὲ ἔκπληξη τὴν ἔκπληξη τῶν Ἱερωμένων, ἀλλὰ καὶ

ἁπλῶν πιστῶν, στὸ ζήτημα τῆς μείωσης τῶν θρησκευτικῶν γάμων, ποὺ πλέον

εἶναι λιγότεροι ἀπὸ τοὺς πολιτικούς: Ὅλοι μιλοῦν γιὰ «φυγὴ» τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ

τὶς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας μας, γιὰ ἐγκατάλειψη τοῦ Θεοῦ καὶ ἄλλες

παρόμοιες (σωστὲς) ἐπισημάνσεις.

. Κατ᾽ ἀρχήν, νὰ ξεκαθαρίσουμε δύο πράγματα: Πρῶτον, ὁ νεοέλληνας

(καὶ ὄχι Ἕλληνας) ἔχει φύγει μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, τὴν ἠθικὴ καὶ γενικῶς

τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια, ἐδῶ καὶ δεκαετίες. Δὲν εἶναι λοιπὸν τωρινὸ τὸ φαινόμενο.

Ἁπλῶς τὰ προηγούμενα χρόνια «καλυπτόταν» ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ εὐμάρεια.

. Δεύτερον, ἐλπίζω αὐτὴ ἡ ἀνησυχία ἰδίως τῶν Ἱερωμένων γιὰ τὴν

μείωση τῶν θρησκευτικῶν γάμων, νὰ μὴν ὀφείλεται στὰ…διαφυγόντα κέρδη,

ὅπως ἰσχυρίζονται μερικοὶ κακεντρεχεῖς.

. Ἂς πάρουμε ὅμως τὰ πράγματα μὲ τὴν σειρά: Γιατί τελικὰ εἶναι

ΚΕΡΔΟΣ γιὰ τὴν Ἐκκλησία ἡ μείωση τῶν θρησκευτικῶν γάμων;

. Ἀπάντηση: Διότι, ἁπλούστατα, ξεχωρίζει ἡ ἧρα ἀπὸ τὸ στάρι, οἱ πιστοὶ

ἀπὸ τοὺς ἀπίστους. Ὅσοι παντρεύονται ἐντὸς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μὲ

ΚΑΝΟΝΙΚΟ, ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ γάμο καὶ ὅσοι ἐπιλέγουν τὸν

ψευτο-γάμο, ὅπως εἶναι ὁ πολιτικός.

. Συνηθιζόταν τὰ προηγούμενα χρόνια – ἡ οἰκονομικὴ εὐμάρεια ποὺ

λέγαμε – νὰ εἶναι ἀπαραίτητος ὁ γάμος στὴν Ἐκκλησιά, ἀκόμα καὶ γιὰ τοὺς

ἀπίστους, τοὺς ἀθέους καὶ τοὺς χριστιανομάχους! Συνηθιζόταν, γιατί τὸ

Μυστήριο εἶχε καταντήσει ἁπλὰ ἕνα μέρος τῆς πολυτελοῦς καὶ «γκλάμουρ»

τελετῆς τοῦ γάμου, ποὺ περιελάμβανε ἀπὸ πανάκριβες δεξιώσεις σὲ κτήματα

μέχρι ἀστραφτερὰ αὐτοκίνητα, νυφικὰ καὶ δῶρα.

. Εἴχαμε λοιπὸν τὴν εἰκόνα ἑνὸς Ἱεροῦ Ναοῦ, ποὺ ἁπλῶς χρησίμευε γιὰ

ντεκὸρ στὶς φωτογραφίες καὶ τὰ βίντεο ποὺ θὰ στόλιζαν ἀργότερα τὰ ἄλμπουμ

καὶ τοὺς ὑπολογιστὲς τῶν νεόνυμφων. Παπάδες βαριεστημένους, ποὺ ἔκαναν τὸν

ἕνα γάμο μετὰ τὸν ἄλλο, πετσοκόβοντας μάλιστα τὴν Ἀκολουθία, «ἐπειδὴ

περιμένουν κι ἄλλοι νὰ παντρευτοῦν». Ἐμφανίσεις νεονύμφων (κυρίως

γυναικῶν) ποὺ θεωροῦσαν τὴν Ἐκκλησία ὡς πασαρέλα, ἀκόμα καὶ

στριπτιζάδικο. Καλεσμένους νὰ περιφέρονται ἐντὸς κι ἐκτὸς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ

φωνασκώντας, καπνίζοντας καὶ διακωμωδώντας τὸ Μυστήριο.

. Τὰ παραπάνω φαινόμενα, ὑπάρχουν καὶ σήμερα. Ὅμως, μὲ τὴν μείωση

τῶν θρησκευτικῶν γάμων ἀπὸ ἀνθρώπους ἐκτὸς Ἐκκλησίας, τείνουν νὰ

μειωθοῦν. Αὐτὸ λοιπὸν εἶναι τὸ ἕνα θετικὸ τῆς ὑπόθεσης: Οἱ ἄκρως κοσμικοὶ

συνάνθρωποί μας, μποροῦν νὰ «παντρευτοῦν» μέσα στὴν αἴθουσα τοῦ

Δημαρχείου. Τὰ ἴδια (καραγκιοζιλίκια) ποὺ περιγράψαμε, γίνονται καὶ ἐκεῖ:

Νυφικά, φωτογράφοι, λιμουζίνες, δεξιώσεις. Ἂς εἶναι. Φτάνει ὅλα αὐτὰ νὰ

παραμένουν ΕΚΤΟΣ Ἱερῶν Ναῶν.

. Κι ἐδῶ ἐρχόμαστε στὰ λεγόμενα «ἔξοδα» τῶν γάμων: Κυριαρχεῖ ἡ

ἀντίληψη πὼς οἱ Ἱερεῖς «κοιτᾶνε νὰ τὰ κονομήσουν», νὰ βγάλουν «τυχερά», ὅπως

λέγονται. Προσωπικά, γνωρίζοντας πολλοὺς ἁπλοὺς Παπάδες πόλεων καὶ

χωριῶν, ἐλάχιστες φορὲς ἔχω βρεθεῖ μπροστὰ σὲ κάποιους ποὺ ζητᾶνε χρήματα

ἀπὸ τὰ ζευγάρια. Οἱ περισσότεροι δὲν λένε πλέον οὔτε κἂν τὸ «δῶστε ὅ,τι ἔχετε

εὐχαρίστηση».

. Ὅμως, ὁ -ἄπιστος- κόσμος παρεξηγεῖ. Δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὶς

ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΥΡΩ ποὺ ξοδεύει στὶς ἀηδίες ποὺ περιγράψαμε παραπάνω, ἀλλὰ

σκανδαλίζεται ἀπὸ τὰ 50 Εὐρὼ ποὺ θὰ πάρουν οἱ ψάλτες, τὰ 20 τοῦ ΚΡΑΤΙΚΟΥ

παραβόλου, ἄντε κι ἄλλα 20 γιὰ τὰ φῶτα καὶ τὸ νεωκόρο. Ναί, αὐτὰ τοὺς

ἐνοχλοῦν!

. Γι’ αὐτὸ λοιπόν, ἡ φυγὴ τέτοιων τύπων ἀνθρώπων ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς

Ναούς, μόνο θετικὴ μποροῦν νὰ εἶναι. Ἐξ ἄλλου, μποροῦν νὰ ξοδέψουν τὰ ἴδια

καὶ στὰ Δημαρχεῖα. Ἄραγε ἐκεῖ θὰ παραπονεθοῦν; Μᾶλλον ὄχι, ἀφοῦ ὁ Δήμαρχος

δέν…φοράει ράσο!

. Ἀνακεφαλαιώνοντας, θεωρῶ πὼς ἡ μείωση τῶν θρησκευτικῶν γάμων

εἶναι μία ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας:

- Γιὰ νὰ ἐνδιαφερθεῖ ἐπιτέλους γιὰ τὴν ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

τῶν νεονύμφων, σύμφωνα μὲ τὴν Διδασκαλία τῆς Ὀρθοδοξίας.

- Γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει ὅσους πραγματικὰ αἰσθάνονται πὼς ὁ γάμος εἶναι ἕνα

ΜΥΣΤΗΡΙΟ, ὡς μέλλοντες συν-ἀθλητὲς τοῦ Χριστοῦ.

. Γιατί τελικά, αὐτὸ εἶναι ποὺ μένει. Πέρα ἀπὸ τὰ λαμπερὰ φῶτα, τὰ

νυφικά, τὶς δεξιώσεις καὶ τὴν κοσμικὴ ματαιότητα.

ΠΗΓΗ: hellas-orthodoxy.blogspot.gr

γάμος

Σχολιάστε

Η ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΦΡΙΚΗΣ: ΔΕΚΑΔΕΣ ΟΡΦΑΝΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ

ΤΩΝ ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΤΩΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΙΣ ΜΟΝΑΧΕΣ! (Ἡ ὑπόθεση

εἶναι πολὺ πιὸ σοβαρὴ ἀπὸ τὶς ἀρχικὲς ἐκτιμήσεις.)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΚΟΣΜΟΣ στὶς 5 Δεκεμβρίου

2013

Η ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΦΡΙΚΗΣ:

ΔΕΚΑΔΕΣ ΟΡΦΑΝΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΤΩΝ

ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΙΣ ΜΟΝΑΧΕΣ!

ΤΗΕ DAILY STAR

Βρυξέλλες Πορφύρης Δ /Σταφυλᾶ Π

. Ἐπιβεβαιώνεται πλήρως ἡ φρικτὴ ἀποκάλυψη τοῦ Ἱστολογίου

«Ὀλυμπία», ὅτι μαζὶ μὲ τὶς μοναχὲς ἀπήχθησαν καὶ τὰ ὀρφανὰ ποὺ φιλοξενοῦντο

στὸ Ἑλληνορθόδοξο μοναστήρι τῆς Ἁγίας Θέκλας στὴν Μααλούλα τῆς Συρίας…

. Ἡ λιβανέζικη ἐφημερίδα The Daily Star 05.12.13 ἐπιβεβαιώνει ὅτι ἐκτὸς

τῶν 12 μοναχῶν καὶ δεκάδες ὀρφανά του μοναστηριοῦ τῆς Ἁγίας Θέκλας

ἀπήχθησαν ἀπὸ τοὺς ἰσλαμιστὲς ἀντάρτες καὶ μεταφέρθηκαν στὴν

πόλη Yabroud ὅπου καὶ κρατοῦνται σὲ καθεστὼς ὁμηρίας.

. Ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας Ἰωάννης ὁ 10ος

, ὁ ὁποῖος ἀκύρωσε

προγραμματισμένη ἐπίσκεψή του σὲ χῶρες τοῦ Κόλπου σὲ σημερινὴ τηλεοπτικὴ

συνέντευξη τοὺ ἀπηύθυνε μία ἀκόμη δραματικὴ ἔκκληση πρὸς τὴν διεθνῆ

κοινότητα γιὰ τὴν ἀνάληψη δράσης πρὸς ἀπελευθέρωση τῶν ὁμήρων.

. Μὲ τίτλο ἀντιφατικὲς φῆμες γιὰ τὴν ἀπαγωγὴ τῶν μοναχῶν τὸ L᾽

Observatoire de la Christianophobie ἐπικαλούμενο πηγὲς τῆς Δαμασκοῦ, ποὺ

ἐπιβεβαιώθηκαν ἀπὸ εἰδησεογραφικὰ πρακτορεῖα ὅσο καὶ ἀπὸ τὸν πρέσβη τοῦ

Βατικανοῦ στὴν Συρία ἐπίσκοπο Mario Zenari ἀναφέρει ὅτι ἡ ἀπαχθεῖσα

ἡγουμένη Πελαγία Sayyaf ἐπικοινώνησε τὴν Τετάρτη μὲ τὸν Πατριάρχη Ἰωάννη

Γιαζίζι καὶ τὸν διαβεβαίωσε ὅτι οἱ μοναχὲς εἶναι καλά.

. Ἀπὸ τὴν πλευρά του ὁ ἐκπρόσωπος τύπου τοῦ “στρατιωτικοῦ

συμβουλίου τῆς Δαμασκοῦ” ὀργανισμὸς τῆς ἀντιπολίτευσης ἀνέφερε στὸ

Ἱσπανικὸ Πρακτορεῖο ΕFE ὅτι οἱ μοναχὲς θὰ μποροῦσαν νὰ ἀπελευθερωθοῦν σὲ

μία τοποθεσία τοῦ Καλαμοὺν εἰς ἀπάντηση τῶν πιέσεων ποὺ ἀσκοῦν οἱ

χριστιανοὶ παγκοσμίως. Οἱ μοναχὲς βρίσκονται κατὰ πᾶσα πιθανότητα πάντοτε

στὴν πόλη Yadroud ἐλεγχόμενη ἀπὸ τοὺς ἀντάρτες. Ἀντίθετα μὲ τὸ Middle East

Concern ἀναφέρει ὅτι τὰ 21 ὀρφανὰ εἶχαν προωθηθεῖ στὴν Δαμασκὸ πρὶν τὴν

ἐπίθεση καθὼς καὶ ἡ πλειοψηφία τῶν μοναζουσῶν. Δὲν παρέμειναν στὸν χῶρο

τῆς μονῆς παρὰ ἡ ἡγουμένη καὶ λίγες μοναχὲς προσθέτει τὸ ἴδιο πρακτορεῖο.

. Ἂν κρίνουμε ἀπὸ τὸν πανικὸ τῶν μέσων καὶ τὶς ἀλληλοαναιρούμενες

πληροφορίες, ἡ ὑπόθεση εἶναι πολὺ πιὸ σοβαρὴ ἀπὸ τὶς ἀρχικὲς ἐκτιμήσεις.

. Ἐπίσης φωτογραφίες εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας ἀπὸ τάφους

χριστιανῶν μοναχῶν ποὺ συλήθηκαν καὶ βεβηλώθηκαν στὴν πόλη Κάρα ἀπὸ

ἰσλαμιστὲς ἀντάρτες. Ἄλλο ἕνα γεγονὸς ποὺ καταδεικνύει τὴν στοχοποίηση τῶν

χριστιανῶν τῆς Συρίας καὶ μάλιστα τῆς ἑλληνορθόδοξης κοινότητας ποὺ εἶναι ἡ

πιὸ σημαντικὴ χριστιανικὴ μειονότητα.

ΠΗΓΗ: olympia.gr

Συρία

Σχολιάστε

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΣ -1 «Οἱ ἔξω ἀπό τήν

Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εὑρισκόμενοι, ἄν καί δέχονται τόν ἐρχομό τοῦ

Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο καί πιστεύουν σ᾽ Αὐτόν, καί γι᾽ αὐτό

λέγονται καί αὐτοί “χριστιανοί”, ὅμως αὐτοί δέν ἀποτελοῦν

Ἐκκλησία».(Τοῦ Μητροπ. Γόρτυνος Ἰερεμίου)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 5 Δεκεμβρίου

2013

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΣ-1

(Εἰσαγωγικό)

Οἱ «ἑνωτικοί» καί ἡ «θεωρία τῶν κλάδων»

Τοῦ Μητροπ. Γόρτυνος Ἰερεμίου

1. Λόγῳ τῆς σοβαρότητος τοῦ θέματος, ἀδελφοί μου χριστιανοί, τά κυριακάτικα

κηρύγματά μας θά ἀναφέρονται στό ἑξῆς, γιά ἕνα μακρύ διάστημα, στήν πίστη

μας, τήν ὀρθόδοξη πίστη μας, σέ διαφορά πρός τήν πλάνη καί αἵρεση τῶν

Παπικῶν. Παρακαλῶ νά τά προσέχετε ἰδιαίτερα. Τό σοβαρώτερο ἀπό ὅλα εἶναι ἡ

πίστη μας καί γι᾽ αὐτήν ἀξίζει καί τήν ζωή μας νά δώσουμε, καί τό αἷμα μας, ἄν

μᾶς ἀξιώσει ὁ Χριστός, νά χύσουμε. – Ἀνήκουμε, ἀγαπητοί ἀδελφοί, στήν

Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, σ᾽ Αὐτήν πού ἵδρυσε ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἐδῶ κάτω στήν γῆ

πού ἦρθε. Αὐτή εἶναι ἡ ΜΙΑ, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ καί ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

Οἱ ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία αὐτή ὀνομάζονται «αἱρετικοί». Τό περίεργο ὅμως

εἶναι ὅτι αὐτοί, ἄν καί κόπηκαν ἀπό τήν μία καί ἀληθινή Ἐκκλησία, λέγουν καί

ὑποστηρίζουν ὅτι καί αὐτοί ἀποτελοῦν Ἐκκλησία. Ἔτσι ἀκοῦμε τίς ἐκφράσεις:

«Καθολική Ἐκκλησία», «Προτεσταντική Ἐκκλησία», κ.ἄ.

. Στήν σειρά τῶν κηρυγμάτων μας ἐδῶ θά ἀποδείξουμε καί θά τό

καταλάβετε, ἀδελφοί μου, ὅτι, ὄχι!, αὐτοί, οἱ ἔξω ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία

εὑρισκόμενοι, ἄν καί δέχονται τόν ἐρχομό τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο καί

πιστεύουν σ᾽ Αὐτόν, καί γι᾽ αὐτό λέγονται καί αὐτοί «χριστιανοί», ὅμως αὐτοί

δέν ἀποτελοῦν Ἐκκλησία. – Ἀλλά ἄλλο εἶναι τό θέμα στό σημερινό μας κήρυγμα.

Τό θέμα μας εἶναι, ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ σχέση μας μέ τούς αἱρετικούς, μ᾽

αὐτούς πού εἶναι ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία μας; Μ᾽ αὐτούς, ἀγαπητοί μου, δέν

πρέπει νά ἔχουμε κοινωνία στά ἱερά Μυστήρια καί μάλιστα στό κύριο

Μυστήριο, τήν Θεία Εὐχαριστία. Μᾶς τό ἀπαγορεύουν αὐτό οἱ Κανόνες τῶν

ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας.1 Δέν ἐπιτρέπεται δηλαδή ἐμεῖς οἱ

Ὀρθόδοξοι νά συλλειτουργοῦμε καί νά συμπροσευχόμαστε μαζί τους. Ὅποιος τό

κάνει αὐτό κοινωνεῖ μέ τήν αἵρεση τῶν αἱρετικῶν καί θεωρεῖται καί αὐτός

αἱρετικός.

2. Ὅμως, καί σήμερα, ὅπως καί παλαιότερα, ἀκούονται φωνές. Οἱ φωνές αὐτές

λέγουν νά ἑνωθοῦμε μέ τούς αἱρετικούς καί ἰδιαίτερα μέ τούς Καθολικούς καί νά

συλλειτουργοῦμε καί νά συμπροσευχόμαστε μαζί τους. Αὐτούς, πού λέγουν αὐτά,

τούς ὀνομάζουμε μέ μία λέξη «ἑνωτικούς». Οἱ «ἑνωτικοί» ὡς βάση τῶν λόγων

τους καί τῶν συνθημάτων τους ἔχουν τρία πράγματα. Σᾶς τά λέγω: Πρῶτον,

λέγουν ὅτι καμμιά «ἐκκλησία» δέν ἔχει τήν πλήρη ἀλήθεια, ἀλλά οἱ ἀκουόμενες

ὡς «ἐκκλησίες» (Ὀρθόδοξη, Καθολική, Προτεσταντική κ.ἄ.) ἔχουν μέρος μόνον

τῆς ἀλήθειας. Γι᾽ αὐτό, λέγουν, καί πρέπει νά γίνει ἕνωση ὅλων τῶν ἐπί μέρους

«ἐκκλησιῶν», γιά νά ἔχουμε τήν μεγαλύτερη καί ὅσο τό δυνατόν πλήρη ἀλήθεια.

Δεύτερον, οἱ «ἑνωτικοί» λέγουν ὅτι δέν ὑπάρχουν οὐσιώδεις διαφορές μεταξύ

τῶν ἐπί μέρους χριστιανικῶν «ἐκκλησιῶν», ἀλλά καί ἄν ὑπάρχουν, οἱ διαφορές

δέν εἶναι τέτοιες, ὥστε νά ἀποκλείουν τήν ἕνωση μεταξύ τους. Καί, τρίτον, οἱ

«ἑνωτικοί» λέγουν ὅτι τά μυστήρια τῶν ἑτεροδόξων εἶναι καί αὐτά ἔγκυρα. Στό

σημερινό μου κήρυγμα, πού εἶναι γενικό στήν νέα σειρά τῶν κηρυγμάτων μας, θά

ἀπαντήσω γενικά καί σύντομα στό πρῶτο ἀπό αὐτά τά τρία.

3. Τό πρῶτο πού λέγουν οἱ «ἑνωτικοί» ὅτι καμμιά «ἐκκλησία» δέν ἔχει ὁλόκληρη

τήν ἀλήθεια, γι᾽ αὐτό καί πρέπει ὅλες νά ἑνωθοῦν, γιά νά ἐκφράσουν στό σύνολό

τους τήν ἀλήθεια, αὐτό, ἀγαπητοί μου, εἶναι μία μεγάλη πλάνη καί αἵρεση. Αὐτό

εἶναι ἡ λεγομένη «θεωρία τῶν κλάδων». Κατά τήν θεωρία αὐτή δέν ἔχουμε ὅλο

τό δένδρο τῆς ἀλήθειας, ἀλλά κλάδους μόνο, κομμάτια μόνο, καί ἐμεῖς πρέπει

ὅλα αὐτά νά τά συνενώσουμε, γιά νά φτιάξουμε, ἐμεῖς νά φτιάξουμε, τό δένδρο

τῆς ἀλήθειας. Τήν θεωρία αὐτή, πού εἶναι ἐφεύρημα τῶν Προτεσταντῶν, τήν

εἶπα μεγάλη αἵρεση καί ἐξηγῶ γιατί:

. (α) Κατά τήν πίστη ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων, ἀγαπητοί μου, καί κατά

τήν πίστη ὅλων τῶν χριστιανῶν, ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦλθε στήν γῆ καί κήρυξε ὅλη

τήν ἀλήθεια καί τήν παρέδωσε στήν Ἐκκλησία Του. Μᾶς εἶπε μάλιστα ὁ Χριστός

μας «γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰω. 8,32). Ἀλλά

ἄν, κατά τήν προτεσταντική «θεωρία τῶν κλάδων», ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ

χάθηκε καί εἶναι σκορπισμένη σέ διάφορες παρατάξεις, τότε, ἄς μᾶς ποῦν οἱ

ὀπαδοί τῆς θεωρίας αὐτῆς, ποῦ θά καταφύγει ὁ σημερινός ἄνθρωπος γιά νά μάθει

τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καί νά σωθεῖ; Ὄχι! Ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, ἀδελφοί

μου, δέν εἶναι κομματιασμένη σέ διάφορες παρατάξεις, ἀλλά βρίσκεται

ὁλόκληρη καί καθαρή στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Γι᾽ αὐτό ἡ Ἐκκλησία μας

δέν μπορεῖ νά δεχθεῖ τήν ἕνωση μέ τίς ἄλλες «ἐκκλησίες», πού πιστεύουν τήν

«θεωρία τῶν κλάδων», ἀφοῦ μόνοι τους οἱ ὀπαδοί τῆς θεωρίας αὐτῆς ὁμολογοῦν

ὅτι δέν ἔχουν τήν ἀλήθεια, τήν πλήρη ἀλήθεια.

. (β) Ἡ πλανεμένη «θεωρία τῶν κλάδων» εἶναι ἐνάντια σ᾽ αὐτό πού

λέμε «καθολική» Ἐκκλησία. Ξέρετε, ἀδελφοί μου, γιατί ἡ Ἐκκλησία μας λέγεται

«καθολική»; Εἶναι πολύ σοβαρό καί ἀναγκαῖο γιά τήν σωτηρία μας νά τό

μάθουμε αὐτό. Λέγεται ἡ Ἐκκλησία μας «καθολική», γιατί ἔχει τήν «καθ᾽ ὅλου»,

τήν ὅλη δηλαδή ἀλήθεια, ἐνῶ οἱ αἱρέσεις δέν τήν ἔχουν. Σᾶς τό ἐξηγῶ καλύτερα

αὐτό μέ μιά εἰκόνα: Φανταστεῖτε ὅλη τήν πίστη μας σάν ἕνα ταψί μέ ἐκλεκτό

φαγητό. Αὐτήν τήν τροφή, τήν θεία τροφή τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, πρέπει

νά τήν δεχθοῦμε ΟΛΗ. Οἱ αἱρετικοί δέχονται κομμάτια μόνο ἀπό αὐτό τό ταψί,

αὐτά πού τούς ἀρέσουν. Ἕνα κομμάτι ἀπό δῶ καί ἕνα κομμάτι ἀπό ᾽κεῖ. Δηλαδή,

δέν δέχονται ὅλη τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἀποστόλων, ἀλλά

δέχονται ὅ,τι αὐτοί προτιμοῦν. Τό ρῆμα «προτιμῶ» στήν ἀρχαία γλώσσα λέγεται

«αἱρέομαι – αἱροῦμαι» (= ἐκλέγω, προτιμῶ). Ἀπό τό ρῆμα αὐτό ἔχουμε τήν λέξη

«αἱρετικός», πού δηλώνει ἀκριβῶς ἐκεῖνον πού δέν δέχεται τήν ὅλη ἀλήθεια τῆς

Ἐκκλησίας, ἀλλά δέχεται ἐκείνη μόνο, τήν κατά τήν γνώμη του σωστή. Ἡ

«θεωρία τῶν κλάδων», γιά τήν ὁποία μιλᾶμε, εἶναι αἵρεση καί οἱ ὀπαδοί της εἶναι

αἱρετικοί, γιατί καταργοῦν τήν «καθολικότητα» τῆς Ἐκκλησίας· γιατί δέν

δέχονται, ὅπως εἴπαμε, ὅτι στήν γῆ ὑπάρχει ἡ μία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, πού

ἔχει τήν πλήρη ἀλήθεια, ἀλλά δέχονται ὅτι ἡ ἀλήθεια εἶναι σκορπισμένη σέ

διάφορες χριστιανικές ὁμολογίες. Φοβερή ἡ αἵρεση αὐτή, χριστιανοί μου, καί θά

τό ἐννοήσετε καί μόνοι σας πόσο φοβερή εἶναι, ἄν τό καλοσκεφτεῖτε. Εἶναι

ἀνατροπή ὅλου τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι «ἐκκλησιομαχία» ὅπως μοῦ

τήν χαρακτήρισε ἕνας εὐσεβής ὀρθόδοξος ἀδελφός. Οἱ Παπικοί, αὐτούς πού λέμε

«Καθολικούς» καί «Ρωμαιοκαθολικούς», δέν δέχονται τήν «θεωρία τῶν

κλάδων», γιατί πιστεύουν ὅτι ἡ «ἐκκλησία» τους ἔχει τήν πλήρη ἀλήθεια. Ὅτι ἡ

κοινότητά τους εἶναι ἡ «Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία», ὅπως

μέ πυγμή τό ἰσχυρίστηκε ὁ «ἀρχιεπίσκοπος» τῶν Καθολικῶν Νάξου καί Τήνου

σέ ἐπιστολή του πρός τόν ἰδικόν μας ὁμολογητήν καί ἀγωνιστήν τῆς Ὀρθοδόξου

πίστεως Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Πειραιῶς καί Φαλήρου κ. Σεραφείμ.

Στήν σειρά τῶν ἐδῶ κηρυγμάτων μας θά ἀποδείξουμε, ἀδελφοί μου, ὅτι οἱ

Παπικοί εἶναι ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία, ὅτι δέν εἶναι Ἐκκλησία καί ὅτι ἔχουν

φρικτές αἱρέσεις. Καί θά ἀρχίσουμε νά τό κάνουμε αὐτό ἤδη ἀπό τό ἑπόμενο

κήρυγμά μας μέ τήν Εὐχή τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας μας.

Μέ πολλές εὐχές,

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

ΠΗΓΗ: thriskeftika.blogspot.gr

Ἐκκλησία, Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἱερεμίας, Παπισμός

Σχολιάστε

ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ «ΗΤΤΕΣ» ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ «Τὰ

“μηδενικὰ προβλήματα” μετετράπησαν σὲ μηδενικὲς ἐπιτυχίες».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΕΘΝΙΚΑ στὶς 4 Δεκεμβρίου 2013

Τουρκικὲς «ἧττες» καὶ ἑλληνικὲς ἀντιδράσεις

Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Χολέβας

ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 03.12.2013

. Σὲ τρία τουλάχιστον σημεῖα παρατηροῦμε προσφάτως τὴν ἥττα τῆς

νεο-ὀθωμανικῆς πολιτικῆς τῆς Τουρκίας καὶ τὴν ἐξασθένηση τοῦ γεωπολιτικοῦ

της ρόλου. Τὸ πρῶτο χτύπημα ἦρθε ἀπὸ τὴν Συρία, ὅπου ὁ Ἄσαντ ἀντιστέκεται

καὶ μᾶλλον δὲν πέφτει. Ὁ στρατός του ἐπέδειξε θαυμαστὴ συνοχὴ καὶ ἀντοχὴ καὶ

δὲν εἴδαμε μαζικὲς ἀποσκιρτήσεις ἀνωτάτων ἀξιωματικῶν, ὅπως συνέβη κατὰ

τὴν πτώση ἄλλων ἀραβικῶν καθεστώτων. Ἡ πολύχρωμη ἀντιπολίτευση

ἀποδέχθηκε τὸν ἡγεμονικὸ ρόλο ἀκραίων ἰσλαμιστικῶν ὁμάδων, τὶς ὁποῖες

ἐνίσχυε μεταξὺ ἄλλων ἡ Τουρκία. Ἡ ἐπιβίωση, ἔστω καὶ προσωρινή, τοῦ Ἄσαντ

ἀποτελεῖ μείζονα ἥττα γιὰ τὴν τουρκικὴ ἐξωτερικὴ πολιτική, ὅπως παραδέχονται

καὶ τὰ τουρκικὰ ΜΜΕ. Ἐξ ἄλλου, στὰ μάτια πολλῶν δυτικῶν χωρῶν ἡ Τουρκία

ἔχασε πόντους, διότι ἐμφανίστηκε νὰ συνεργάζεται μὲ ἐπικίνδυνους ἰσλαμιστές.

. Στὴν Αἴγυπτο ἡ ἀνατροπὴ τοῦ προέδρου Μόρσι, ὁ ὁποῖος στηριζόταν

ἀπὸ τὸν Ἐρντογάν, καὶ ἡ ἀνάληψη τῆς κυβερνήσεως ἀπὸ τὸν στρατὸ καὶ τοὺς

ἀντιπάλους τῶν Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων ἔδωσε ἄμεσα ἀποτελέσματα εἰς βάρος

τοῦ νεο-ὀθωμανικοῦ ὀνείρου. Ὁ Τοῦρκος πρέσβης ἀπελάθηκε ἀπὸ τὸ Κάιρο, ἐνῶ

ἡ αἰγυπτιακὴ ἄποψη γιὰ τὴν ΑΟΖ ἔπαυσε νὰ εἶναι ταυτισμένη μὲ τὴν ἀντίστοιχη

τουρκική.

. Πρὸ ἑβδομάδος στὴν Γενεύη ἐπετεύχθη συμφωνία μεταξὺ τῆς ὁμάδος

Ρ5+1 (τὰ πέντε μόνιμα μέλη τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ σὺν τὴν

Γερμανία) καὶ τοῦ Ἰράν. Ἡ πολυπληθὴς ἰσλαμικὴ αὐτὴ χώρα δέχτηκε, ὑπὸ τὴν

πίεση τῶν οἰκονομικῶν κυρώσεων ποὺ ἐπέβαλαν κυρίως οἱ ΗΠΑ, νὰ παύσει

κάθε σχέδιο γιὰ πολεμικὴ χρήση τῆς πυρηνικῆς ἐνέργειας καὶ νὰ ἀφήνει τοὺς

διεθνεῖς ἐλεγκτὲς νὰ ἐπιτηροῦν σὲ τακτὰ διαστήματα τὸ πυρηνικὸ πρόγραμμά

της. Ἀμερικανικὰ ἰδιωτικὰ ἰνστιτοῦτα γεωπολιτικῆς δίνουν ἔμφαση στὶς

διαμαρτυρίες τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας πρὸς τὶς ΗΠΑ, διότι

δυσπιστοῦν πρὸς τὴν εἰλικρίνεια τοῦ Ἰράν. Ὅμως πιστεύω ὅτι στοὺς μεγάλους

χαμένους εἶναι καὶ ἡ Τουρκία, ἡ ὁποία προσπάθησε νὰ ἐμποδίσει τὴ συμφωνία μὲ

παραστάσεις πρὸς τὴ Ρωσία καὶ ἄλλους ἐμπλεκομένους. Σημειώνω ὅτι ἂν

ἀποκατασταθοῦν σταδιακῶς οἱ σχέσεις ΗΠΑ καὶ Ἰράν, θὰ προτιμοῦν οἱ μεγάλες

δυτικὲς ἐταιρίες πετρελαίου καὶ φυσικοῦ ἀερίου νὰ περνοῦν οἱ ἀγωγοὶ ἀπὸ τὴν

κεντρικὴ Ἀσία μέσῳ Ἰρὰν πρὸς τὴ θάλασσα καὶ ὄχι νὰ διασχίζουν πολὺ

περισσότερα χιλιόμετρα μέσῳ Τουρκίας.

. Γενικότερα, ἡ τουρκικὴ πολιτικὴ καὶ τὰ ὀθωμανικὰ ὁράματα τῶν

Ἐρντογὰν καὶ Νταβούτογλου δὲν ἀποδίδουν καρπούς.Τὰ μηδενικὰ προβλήματα

ποὺ περιγράφει στὰ βιβλία του ὁ Τοῦρκος ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν μετετράπησαν

σὲ μηδενικὲς ἐπιτυχίες τουλάχιστον στὰ κρισιμότερα σημεῖα. Βεβαίως ἡ Τουρκία

παραμένει ὑπολογίσιμη δύναμη καὶ ὁ στρατός της παραμένει ἕνας ἀπὸ τοὺς

μεγαλύτερους τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Μ. Ἀνατολῆς, παρὰ τὴν πρόσφατη ἀπόφαση

γιὰ μείωση τῆς θητείας. Ἡ τουρκικὴ βουλιμία θὰ παραμείνει ἐμφανὴς στὰ

θέματα τῆς Θράκης, τῆς ΑΟΖ καὶ τῆς Κύπρου. Ἡ ἑλληνικὴ ἀντίδραση πρέπει νὰ

ἀξιοποιήσει τὰ ἀδύνατα σημεῖα τοῦ νέο-ὀθωμανισμοῦ, χωρὶς ὅμως νὰ τὸν

ὑποτιμήσει.

. Πρέπει πρωτίστως νὰ πάψουμε νὰ παρασυρόμαστε ἀπὸ ἐνδοτικὰ καὶ

ἡττοπαθῆ ἰδεολογήματα διαφόρων ΜΚΟ καὶ διανοουμένων. Νὰ προβοῦμε σὲ

ἀνακήρυξη τῆς ΑΟΖ καὶ νὰ ἀρχίσουμε τὶς διμερεῖς συζητήσεις γιὰ ὁριοθέτηση.

Νὰ ἐνισχύσουμε τὸ ἠθικὸ καὶ τὸν ἐξοπλισμὸ τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεών μας. Νὰ

ἀναζητήσουμε εὐρωπαϊκὴ λύση γιὰ τὴν Κύπρο καὶ ὄχι λύση τύπου Ἀνάν, ποὺ θὰ

νομιμοποιεῖ τὸν Ἀττίλα τοῦ 1974. Τὴν ἰδεολογία τῆς ὑποχωρητικότητας καὶ τοὺς

ἐκφραστές της στηλιτεύει μὲ εὔστοχα ἐπιχειρήματα ὁ ἀκαδημαϊκὸς Βασίλειος

Μαρκεζίνης στὸ πρόσφατο βιβλίο του «Ἡ Ἑλλάδα στὸν κατήφορο».

. Νὰ ἀπαλλάξουμε τὴν παιδεία μας καὶ τὰ σχολικὰ βιβλία μας ἀπὸ τὰ

σύνδρομα τῆς δῆθεν ἑλληνοτουρκικῆς προσεγγίσεως. Νὰ μιλοῦμε ξεκάθαρα γιὰ

τὰ ἐγκλήματα τῶν Ὀθωμανῶν καὶ τῶν Νεοτούρκων. Νὰ ἐντάξουμε τὴ

Γενοκτονία τῶν Ποντίων, τῶν Μικρασιατῶν καὶ τῶν Ἀρμενίων στὸ ὑπὸ

συζήτησιν ἀντιρατσιστικὸ νομοσχέδιο.

. Ὁ νέο-ὀθωμανισμὸς ὑποχωρεῖ. Ἂς ἀναλάβει ὁ Ἑλληνισμὸς θαρραλέες

πρωτοβουλίες.

Ἑλληνισμός, Κων. Χολέβας, Τουρκία

Σχολιάστε

“ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ” – ΘΕΟΥ ΑΠΟΧΗ (Ἁρχιμ. ᾽Αρσένιος Κατερέλος)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 3

Δεκεμβρίου 2013

“Νέα Ἐποχή” – Θεοῦ ἀποχή

Ἑσπερινή ὁμιλία (1-12-2013)

Ἀρχιμανδρίτου Ἀρσενίου Κατερέλου

Ἡγουμένου Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος.

. Δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος πού τά τελευταῖα ἔτη νά μήν ἔχη ἀκούσει περί τῆς

«Νέας Ἐποχῆς», δηλ. γιά μία νέα ἐποχή («Ν.Ε.»), τήν ὁποία, ὅσοι τήν

προβάλλουν, ἐπαγγέλλονται ὡς τήν λύσι ὅλων δῆθεν τῶν προβλημάτων, πού

ἔχουν συσσωρευθῆ στόν κόσμο. Πρόκειται δηλ. γιά μία νέα κατάστασι πού οἱ

ἰσχυροί τῆς γῆς θέλουν νά ἐπιβάλουν, πού γιά νά ἐπικρατήση καί γιά νά ἐπιφέρη

τίς λύσεις καί τά νέα δεδομένα πού ἐπιθυμοῦν, καί μάλιστα σέ παγκόσμια

κλίμακα, θά πρέπη ὁ,τιδήποτε παλαιό, ἀλλά καί ὁ,τιδήποτε ἀναδεικνύει τίς

τοπικές παραδόσεις τῶν λαῶν καί πηγάζει ἀπό αὐτές, νά καταργηθῆ. Καί εἰδικά

τήν Ἑλληνική Παράδοσι (γλῶσσα, ἱστορία, πολιτισμό κλπ.) καί κυρίως τήν

Ὀρθόδοξη Χριστιανική Παράδοσι.

. Ἀλλά, ποιά εἶναι αὐτά τά «δείγματα» γραφῆς, τά ὁποῖα τελικῶς

ἀποδεικνύονται «δήγματα» τῆς νέας αὐτῆς «μεσσιανικῆς ἐποχῆς» (ἀντιχρίστου

ἐποχῆς), πού κατά κόρον προβάλλεται ἀπό τά Μ.Μ.Ε. καί ταυτοχρόνως

κηρύσσεται ἀπό τά κόμματα ὅλων τῶν πολιτικῶν ἀποχρώσεων μά καί ἀπό

ἀνθρώπους πού δῆθεν ἔχουν μελετήσει τίς κοινωνιολογικές ἐξελίξεις καί τίς

ἀνθρώπινες ἀνάγκες καί συμπεριφορές;

. Ποιά εἶναι τά στάνταρ τῆς «Ν.Ε.» πού προβάλλονται ἀκόμη καί ἀπό

ἀνθρώπους πού φαίνονται, ἐξωτερικῶς τοὐλάχιστον, ὅτι ἀνήκουν στήν

Ἐκκλησία;

. Καί γιά νά μνησθοῦμε τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποιοί

εἶναι αὐτοί τελικῶς οἱ ἄνθρωποι πού ἐμφοροῦνται ἀπό τίς δῆθεν «νέες ἰδέες»; Ὁ

Κύριός μας εἶπε «ἀπό τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς» (Ματθ. ζ´ 16).

Καί ποιοί εἶναι οἱ καρποί, δηλ. τά «φροῦτα» τοῦ δένδρου τῆς «Ν.Ε.»;

. Δέν χρειάζεται νά κουρασθοῦμε πολύ γιά νά βροῦμε τά πρόσωπα καί νά

ἀνακαλύψωμε καί νά προβλέψωμε τίς καταστάσεις πού θά ἐπέλθουν, ἐάν ὅπως

ἰσχυρίζωνται ἐπικρατήσουν, ἀφοῦ, ἐντελῶς ἀδιάντροπα, «Θεόν μή φοβούμενοι

καί ἄνθρωπον μή ἐντρεπόμενοι», ἀποκαλύπτουν οἱ ἴδιοι τά πραγματικά τους

πρόσωπα καί «urbi et orbi», δηλ. σέ ὅλη τήν οἰκουμένη, διαφημίζουν τά

«φροῦτα» καί τήν «πραμάτειά» τους στά «παζάρια» τῶν λαῶν.

. Καί, πρῶτα ἀπ᾽ ὅλα, ἡ «Ν.Ε.» στό καίριο καί καυτό θέμα τοῦ

πανανθρωπίνου θρησκευτικοῦ πιστεύω, παρουσιάζει μία ἐξόφθαλμη

ἀνακολουθία, ὅσον ἀφορᾶ στήν σχέσι τῶν ἄλλων θρησκειῶν μέ τόν Χριστιανισμό

καί δή μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη – Ἐκκλησία μας. Ἀπό τήν μία μέν ἡ «Ν.Ε.»

διακηρύσσει τήν ἀνοχή στό νά πιστεύη κανείς ὅ,τι θέλει καί νά ἐκφράζη

ἐλεύθερα καί μέ τόν τρόπο πού θέλει τήν πίστη του, ἀπό τήν ἄλλη δέ, ἐπιχειρεῖ νά

θέτη περιορισμούς στήν Ὀρθοδοξία, ὅσον ἀφορᾶ στό καθαρῶς ποιμαντικό καί

ἱεραποστολικό Της ἔργο καί μάχεται τήν Ἐκκλησία.

. Ἀπό τήν μία δηλ. παρέχεται ἡ δυνατότητα στόν κάθε ἕνα νά διαδίδη,

ἀκόμη καί μέ θράσος «χιλίων πιθήκων», τά θρησκευτικά του πιστεύω, ἀκόμη

καί αὐτά πού ἔρχονται σέ ἀντίθεσι μέ τά χρηστά ἤθη τῆς κοινωνίας μας, καί ἀπό

τήν ἄλλη καταδικάζει τήν Ἐκκλησία γιά «στεῖρο φανατισμό», γιά

φονταμενταλισμό καί γιά ἀνελευθερία ἐκφράσεως, ὅταν Αὐτή προστατεύη

τό Ποιμνιό Της, ἀποκαλύπτοντας τά προσωπεῖα τῶν ποικίλων αἱρέσεων, τῶν

καταστροφικῶν λατρειῶν, κλπ. Συνάμα, κατηγορεῖ τήν ποιμαντική μέριμνα τῆς

Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τήν προσπάθεια μεταδόσεως τοῦ αὐθεντικοῦ κηρύγματος,

ὡς δῆθεν «προσηλυτισμό».

. Ἐπίσης, ψηφίζουν νόμους τούς ὁποίους βαπτίζουν μέ ὡραῖες ὀνομασίες,

ὅπως π.χ. ὁ ἐπικείμενος «ἀντιρατσιστικός νόμος» κλπ. Ὅμως βάσει τοῦ νόμου

αὐτοῦ, δέν θἀ ἐπιτρέπεται ὁ Χριστιανός νά ἐκφράζεται ἀληθῶς καί ἐλευθέρως.

Δηλ., ὁ νόμος αὐτός θά ἀπαγορεύει τήν διακήρυξι τῆς ἀληθείας ἡ ὁποία καί θά

τιμωρῆται. Ἄκουσον, ἄκουσον…! Ποιοί; Οἱ ψεῦτες θά δικάζουν καί

θά τιμωροῦν τούς ἐκφράζοντες τήν ἀλήθεια.

. Χρειάζονται, ἄρα, ἰδιαίτερες γνώσεις γιά νά ἐννοήση κανείς ὅτι, τελικῶς,

ἡ «Ν.Ε.» αὐτό πού φοβᾶται δέν εἶναι τά ἀνθρώπινα θρησκευτικά

κατασκευάσματα, πού, ὡς ἄλλα σαπιοκάραβα ναυαγοῦν καί θᾶττον ἤ βράδιον θά

ναυαγήσουν ὅλα αὔτανδρα στόν ὠκεανό τοῦ πανδαμάτορος χρόνου, ἀλλά εἶναι ἡ

Ὀρθοδοξία; Ὅτι ἡ «Ν.Ε.» μισεῖ καί μέ φανατισμό ἐπιζητεῖ καί ἐπιδιώκει τόν

ἀφανισμό τῆς Κιβωτοῦ τῆς Σωτηρίας, πού εἶναι καί ὀνομάζεται Ὀρθοδοξία; Καί

εἶναι ἀνάγκη νά διαθέτη κανείς εἰδικές θεολογικές γνώσεις, γιά νά διαπιστώση

ὅτι ὁ λεγόμενος Οἰκουμενισμός, πού ἀνοήτως καί ἐξοργιστικῶς τοποθετεῖ

ἀλήθεια καί πλάνη στό ἴδιο βάθρο, ἀποτελεῖ μέρος τοῦ σχεδίου τῆς «Ν.Ε.» στό

θέμα τῆς Πίστεως καί τοῦ γενικοῦ θρησκευτικοῦ πιστεύω;

. Ἀρκεῖ καί μόνο μιά ματιά νά ρίξη κανείς στίς διαθρησκειακές

συναντήσεις, στά συνέδρια, στίς συμπροσευχές μετά συμποσίων καί

κροκοδειλίων ἐναγκαλισμῶν καί ἀνταλλαγῆς πνευματικῶν souvenir (σουβενίρ) –

νέα «μόδα» (κοράνια κλπ. ἀντί γλυκισμάτων) – καί στά παγκόσμια συμβούλια

τῶν ἐκκλησιῶν κλπ. ἀρκεῖ λοιπόν μόνο μιά ματιά νά ρίξη γιά νά καταλάβη τί

σχεδιάζεται…

. Διαφαίνεται πολύ καθαρά αὐτό, ἀρκεῖ κανείς νά μήν ἔχη ὑποστῆ

«πνευματική ἀμβλυωπία». Φαίνεται δηλ., ὅτι οἱ θρησκευτικές συνισταμένες τῆς

«Ν.Ε.», ὁδηγοῦν σέ μία παγκόσμια θρησκεία, ἡ ὁποία βεβαίως δέν πραγματώνει

τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ: «Καί γενήσεται μία ποίμνη, εἷς Ποιμήν» (Ἰωαν. ι´ 16),

ἀλλά μία παγκόσμια θρησκεία μέ στόχο τό ἰσοπέδωμα, τό ξερρίζωμα τῶν πάντων

καί τήν λατρεία ἀνθρωπίνων προσώπων. Ὅπερ καί γενήσεται ἕνα συμβιβασμένο

ἀντίχριστο κοπάδι μετά ἀπό διδασκαλίες, πλύσεις ἐγκεφάλου καί

ἐξαναγκασμούς, κατόπιν μεθοδευμένων ἀντιξοοτήτων σέ ὅλους τούς τομεῖς ἀπό

τούς ἑκάστοτε μπροστάρηδες πρό, ὑπό καί παρά- ἀντιχρίστους, ἕως τοῦ

ἡτοιμασμένου γιά σφράγισμα κοπαδιοῦ ἀπό τόν κυρίως Ἀντίχριστο. Ὁ

συμβιβασμός εἶναι προδοσία τῆς ἴδιας τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι χωρισμός

ἀπό τόν Θεό, εἶναι ὁ αἰώνιος ὀλέθριος θάνατος. Οἱ τέτοιου εἴδους συμβιβασμοί

σέ θέματα Πίστεως, Πατρίδος, Θεσμῶν, κλπ., εἶναι προσωπικές ὑπογραφές τοῦ

καθενός μας πού θά ὁδηγήσουν καί θά καταλήξουν στήν τελική ὑπογραφή, ἡ

ὁποία θά φέρει καί τήν σφραγίδα τοῦ Ἀντιχρίστου.

. Δέν ὑφίσταται ἐπίσης ἀμφιβολία, ὅτι στό πλαίσιο αὐτό τῆς παγκοσμίας

θρησκευτικο-πολιτικο-κοινωνικῆς χοάνης ἐντάσσεται, τόσο ἡ δρομολογημένη

καί ἐπιδιωκομένη κατάργησις τῶν βασικῶν χριστιανικῶν ἑορτῶν καί, ἐνῶ

μεθοδεύεται, στήν θέσι τους, ἡ ἀνάδειξις ἄλλων, ἀχρώμων καί ἀγεύστων ἑορτῶν

ὅσο καί ἡ ὑποστήριξις τῶν ἑορτῶν ἄλλων θρησκειῶν, καί μάλιστα ἀκραίων καί

φανατικῶν, πού στήν κορυφή τῆς κλίμακας ἔχουν θέσει τήν ἀφαίρεσι καί αὐτοῦ

τοῦ δώρου τῆς ζωῆς (βλέπε Ἰσλάμ κλπ.).

. Ὡς χαρακτηριστικό δεῖγμα τῆς πορείας τῶν πραγμάτων, ἀπό τά πολλά

πού ὑπάρχουν, ἀναφέρομε καί τήν ὁλοένα καί περισσότερο αὐξανομένη τάσι,

ἀλλά καί τό σχέδιο καί τήν μεθόδευσι στό νά καταργηθοῦν οἱ χριστιανικές

ἀργίες, ὅπως αὐτή τῆς Κυριακῆς , ἀλλά καί νά σιωπήσουν οἱ κώδωνες τῶν

ἐκκλησιῶν, διότι δῆθεν οἱ κωδωνοκρουσίες δημιουργοῦν «ἠχορύπανσι»!

Ταυτοχρόνως δέ, βλέπομε, δυστυχῶς, τήν ὑποστήριξι στήν ἀνέγερσι τζαμιῶν,

πού ἀπό τούς μιναρέδες τῶν ὁποίων, «ἑπτάκις τῆς ἡμέρας» διά μεγαφώνων

ἰσχυρῶν, θά ἀκούγεται θέλοντας καί μή ἡ κραυγή καί ὁ ἀλαλαγμός τοῦ

ἰμάμη. Ἐδῶ δέν τίθεται κἄν θέμα ἰσλαμορύπανσης…

. Καί ἐνῶ ἀνέκαθεν στίς κοινωνίες ὑφίστατο ἡ διάκρισις πολιτικῆς καί

θρησκευτικῆς ἐξουσίας, τό καλούπι τῆς «Ν.Ε.» παράγει καί ἀποκαλύπτει κάποιο

νέο φορέα, ὁ ὁποῖος θά κατέχη συγχρόνως καί τούς δύο πυλῶνες τῶν ἐξουσιῶν

αὐτῶν. Γιά τήν «Ν.Ε.», πλέον, δέν ἰσχύει ἡ ὑπόδειξις τοῦ Χριστοῦ: «Ἀπόδοτε

τοίνυν τά Καίσαρος Καίσαρι καί τά τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» (Λουκ κ´ 25), ἡ ὁποία

κατέστησε σαφῆ τήν διάκρισι τῶν ἐξουσιῶν, μά καί τίς ὑποχρεώσεις τῶν

ἀνθρώπων, ἀλλά ἰσχύει τό «ὑποτάξου καί λάτρευε ἄνευ ἀντιρρήσεων τήν Ν.Ε. ἐξ

ὅλης τῆς καρδίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καί ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καί

ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου».

. Καί γιά νά εἴμαστε ἀκριβοδίκαιοι, θά πρέπη νά ἐπισημάνωμε, ὅτι ὁ

πρῶτος διδάξας τήν συγχώνευσι τῶν δύο παραπάνω ἀναφερομένων διακριτῶν

ἐξουσιῶν, δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν «ἄρχοντα» τοῦ Βατικανοῦ, τόν Πάπα καί

προκαθήμενο τῆς «Ἁγίας Ἕδρας», τόν «δοῦλο τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ», ὅπως

ἀρέσκεται νά αὐτοαποκαλῆται, καί πού γιά νά φθάνη ἡ «εὐλογία» του – ἀλογία

του - στά πέρατα τῆς οἰκουμένης, εἶναι ἀνάγκη νά διαθέτη τίς πρεσβεῖες καί

τούς πρέσβεις τοῦ κοσμικοθρησκευτικοῦ κράτους του Βατικανοῦ σέ ὅλα τά

κράτη τῆς γῆς…

. Τώρα, ἴσως ρωτήση κανείς μέ δίκαιη ἀπορία: «Τί εἶναι ὅλα αὐτά;

Κωμικά, ἤ τραγικά; Σοβαρά ἤ γελοῖα;» Θά λέγαμε, ὅτι ἡ παγκόσμια κοινωνία μέ

τά θέατρα αὐτά περνᾶ ἀπό τήν κωμωδία στό δρᾶμα, ἤ μᾶλλον ὁδηγεῖται πρός

κατάντημα κωμικοτραγικό.

. Ἑπόμενο τώρα, ὅπως ὅλοι βλέπωμε, ἦταν, νά μή διαφύγουν ἀπό τό

στόχαστρο τῆς «Ν.Ε.» τά ἔθνη καί τά κράτη. Μέ τόν βαρύγδουπο ὅρο

«παγκοσμιοποίησις», οἱ «δογματολόγοι» τοῦ νεόκοπου αὐτοῦ πολιτικοῦ καί

κοινωνικοῦ «δόγματος» ἐπιχειροῦν τόν ἀφανισμό τῶν ἐπί μέρους κρατῶν μέσα

στήν δίνη τῆς συγχωνεύσεως καί μαζοποιήσεως τῶν λαῶν.

. Ὁ ὁδοστρωτήρας τῆς δῆθεν ἰσότητας καί τῶν κοινῶν εὐκαιριῶν, πού

δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἰσοπέδωμα καί ἄρνησις τῆς ἐλευθερίας καί τοῦ

αὐτοπροσδιορισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἐπιχειρεῖ τόν ἀφανισμό τῶν ἐθνικῶν

ἰδιαιτεροτήτων καί τῶν ἐπί μέρους ἐθνικῶν χαρακτηριστικῶν τῶν λαῶν. Ἀλλά,

γιά τήν τάξι καί τήν ἀσφάλεια τῆς παγκόσμιας κοινότητας, ὅπως οἱ ἰθύνοντες τῆς

«Ν.Ε.» ἀποφαίνωνται, θά χρειασθῆ, βεβαίως – βεβαίως, ἕνα ἔθνος «ἱκανό» (ποιό

ἄραγε; -”Φῶς φανάρι”…) ὥστε, νά εὑρίσκεται στήν κορυφή τῆς πυραμίδας γιά

νά ἐλέγχη τήν ἀπρόσκοπτη λειτουργία τῆς μηχανῆς τοῦ «ἀνθρωποκιμᾶ» καθώς

καί ἕνα ἠλεκτρονικό σύστημα καταγραφῆς καί παρακολουθήσεως τῶν πάντων,

ὅπως γίνεται σήμερον, http://www.blogger.com/null τῷ καιρῷ ἐτούτῳ ἤ καί ὅ,τι

ἄλλο ἴσως ἤδη ἔχουν ἐφεύρει καί δέν τό ἔχουν κοινοποιήσει, ἤ θά ἐφεύρουν στό

μέλλον τῶ καιρῷ ἐκείνῳ (καί οἱ νοοῦντες νοείτωσαν).

. Φυσικά, ὅλα αὐτά, ὅσοι διδάσκόμεθα ἀπό τήν ἱστορία καί διαθέτομε τήν

ζωντανή πίστι στόν Χριστό, δέν πτοούμεθα, δέν δειλιοῦμε, δέν συγκατατιθέμεθα

στίς καλπάζουσες καί μεθοδευόμενες ἐνέργειές τους, τῶν ὁποίων ὁ νοσηρός καί

δαιμονικός στόχος εἶναι ἡ ἰσοπέδωσις τῶν πάντων καί ἡ ὑποταγή μας στήν

παγκόσμια ἐξουσία τους.

. Οἱ δέ ἀλλοπρόσαλλες ἀπειλές πού ἀπευθύνονται σέ ὅσους ἀρνοῦνται ἤ θά

ἀρνηθοῦν τήν ἔνταξί τους στό πρόγραμμα τῆς παγκοσμιοποιήσεως, δέν εἶναι

παρά «βέλος νηπίων» (Ψαλμ. ΞΓ΄11), ἀφοῦ ξεκάθαρα ἡ Γραφή ἀποκαλύπτη ὅτι ὁ

Θεός «ἔστησεν ὅρια ἐθνῶν κατά ἀριθμόν ἀγγέλων Θεοῦ» (Δευτερον. ΛΒ´ 8).

. Εἶναι στό χέρι τοῦ καθενός μας ἡ στόχευσις, εἴτε τῆς Ζωῆς, εἴτε τοῦ

θανάτου. Καί μάλιστα τοῦ θανάτου μέ τήν σύγχρονη «νεοεποχήτικη» διαδικασία

τοῦ «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου», ὁ ὁποῖος σήμερα ἔχει θεσμοθετηθῆ μέ

νευροβιολογικά κλπ. κριτήρια καί τόν ὁποῖο ἔχουν ταυτίσει μέ τόν βιολογικό

θάνατο, πού κάτι τέτοιο δέν ὑφίσταται. Ἤ, τοῦ θανάτου μέσῳ τῆς εὐθανασίας,

(πού εἶναι χριστιανικῶς, ἠθικῶς κλπ. ἀπαράδεκτη),` ἡ ὁποία μέλει καί αὐτή νά

θεσμοθετηθῆ.

. Ἀλλά, ἄς περάσωμε τώρα στούς καρπούς καί στά «κοινωνικά φροῦτα»

τῆς «Ν.Ε.». Ἐδῶ, ὄχι ἁπλῶς αἰσθανόμαστε τήν δυσοσμία τῆς σαπίλας, ἀλλά ἡ

ἀηδία ἔχει κατακλύσει τήν ὅλη ἀτμόσφαιρα, ἀφοῦ ἕνα ἀπό τά «κοινωνικά

ἐπιτεύγματα» πού ἐπαγγέλλονται οἱ θιασῶτες της εἶναι καί ἡ σεξουαλική

ἀπελευθέρωσις μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται στό ὄνομα οἱασδήποτε ἰδιαιτερότητας

καί ἡ ἀνερυθρίαστη ἔκφρασις τῆς διεστραμμένης σαρκικότητας. Τί

ἀποτελέσματα θά ἐπιφέρη τώρα καί τοῦτο τό τσουνάμι τῆς διαστροφῆς;

. Ἤδη, τά ἀποτελέσματα εἶναι ὁρατά στά ἄτομα, στίς οἰκογένειες, στήν

ἐκπαίδευσι καί στήν ὅλη κοινωνία, πού ἀνέχεται – συμβιβάζεται – νομοθετεῖ καί

τέλος ὑποστηρίζει τά «πάθη τῆς ἀτιμίας» (Ρωμ. Α΄ 26) ὡς δῆθεν κάτι τό

φυσιολογικό. Καί μόνο τυχαῖο δέν εἶναι τό γεγονός ὅτι ἡ «Ν.Ε.», στό πλαίσιο τῆς

παγκοσμιοποιήσεως καί τοῦ ἐνδιαφέροντός της γιά τήν δῆθεν ἁπλότητα στήν

ἀνθρωπίνη ἔκφρασι, ὠθεῖ τήν κοινωνία, καί ἰδίως τούς νέους, πρός τό τρίτο φύλο

(unisex).

. Σέ μία κοινωνία δηλ. ἀφύσικη, πού κατορθώνει νά ἀλλοιώνη καί νά

ἀποχαρακτηρίζη τά φύλα τοῦ Ἀνδρός καί τῆς Γυναικός, ξεκινῶντας ἀπό τήν

ἐνδυμασία πού λανσάρεται μέσῳ τῆς «θεότητας» τῆς μόδας, καί πού, σύν τοῖς

ἄλλοις καταλήγει σέ ἕνα τρίτο φύλο ὡς πρότυπο ἀνθρωπίνης συμπεριφορᾶς.

Ἔτσι, ἐμφανίζεται καί ἐπιβάλλεται στίς κοινωνίες ἕνα ὄν, πού δέν εἶναι, οὔτε

ἄνδρας, οὔτε γυναῖκα, ἤ μᾶλλον εἶναι καί τά δύο μαζί. Δηλ., ἕνα ἀλλόκοτο καί

ἀποκρουστικό τέρας.

. Λησμονοῦν, φαίνεται, οἱ παγιδευμένοι στά δόγματα τῆς «Ν.Ε.», ὄχι μόνο

τό τί ἀκριβῶς διδάσκει ὁ θεόπνευστος λόγος τοῦ Θεοῦ περί τοῦ σοδομισμοῦ καί

ποιά εἶναι τά ἀποτελέσματα τῆς τριτοφυλικῆς κοινωνίας, μέ τήν ζοφερῆ

περίπτωσι τῶν Σοδόμων καί τῆς Γομόρας, ἀλλά τούς διαφεύγει καί τό γεγονός

ὅτι ἡ ἴδια ἡ φύσις ἀπορρίπτει, μέ τούς δικούς της μηχανισμούς, τό ἀφύσικο καί

καταστρέφει τό διεστραμμένο καί μή παραγωγικό. Φαίνεται, πώς χάνουν, τά

ἠθικά αὐτά τέρατα, ἀπό τήν ὀθόνη τῆς συνειδήσεώς τους τήν πραγματικότητα,

ὅτι δηλ. τά «βιολογικά τέρατα» δέν ὑπάρχει περίπτωσις νά ἐπιβιώσουν καί νά

πολλαπλασιασθοῦν (βλέπε καί κλωνοποίησι).

. Προφανῶς, γι᾽ αὐτόν τόν λόγο, οἱ διεστραμμένοι των νόες – «παρέδωκεν

αὐτούς ὁ Θεός εἰς ἀδοκιμον νοῦν, ποιεῖν τά μή καθήκοντα» (Ρωμ. Α´28) -

ἐπιζητοῦν νομικῶς καί τήν υἱοθεσία νηπίων μετά τήν εἰσήγησι τῆς

νομοθετήσεως γάμων μεταξύ ὁμοφυλοφίλων, ὅπως καί σέ κάποιες περιπτώσεις

αἱμομικτῶν, κλπ.) Λοιπόν, αὐτοί δέν κάνουν τίποτε ἄλλο παρά νά διακηρύσσουν

καί νά ὑπογράφουν μέ τήν «βούλα» τῆς «Ν.Ε.» τό ἀφύσικο τῆς ἐπιλογῆς τους καί

τήν ἀνοικτή τους κόντρα μέ τούς νόμους τῆς ἴδιας τῆς φύσεως, πού ἰσχυρίζονται

ὅτι δῆθεν τούς καθοδηγεῖ. Ἡ φύσις ὅμως, ὅπως ὅλοι γνωρίζομε, ἐκδικεῖται καί,

μάλιστα, πολύ ἄσχημα ( aids κ.λ.π.)

. Ἀλλά ἡ καρικατούρα τῆς «Ν.Ε.» καί τῆς «παγκοσμιοποιήσεως» –

ἀπανθρωποποιήσεως – ἐνδύεται καί ἄλλα τραγικά προσωπεῖα γιά νά καλύψη τήν

φρικτή της ὄψι. Αὐτά, ἔχουν νά κάνουν μέ τούς τομεῖς τῆς ἐκπαιδεύσεως, τῆς

ἐφηρμοσμένης ἐπιστήμης (βλέπε «ἐγκεφαλικός θάνατος, ἐμπόριο ὀργάνων

κλπ.»), μέ τίς ἀρχές πού διέπουν τίς κοινωνίες, τά κράτη καί τούς λαούς καί

μέ πλείστους ὅσους ἄλλους τομεῖς, πού, ἐάν κανείς μελετήση, διαπιστώνει, παρά

τίς ἐλευθεροστομίες τῶν ἐκφραστῶν της, ὅτι ὁ σκοπός τοῦ σχεδιασμοῦ

τῆς «Ν.Ε» εἶναι διπλός.

. Πρῶτα, νά κτυπηθῆ ὁ,τιδήποτε ἀληθινό καί φυσιολογικό, καί τοῦτο γιά

νά καμφθοῦν οἱ ἀντιδράσεις καί νά ἐπέλθη ὁ συμβιβασμός, καί στήν συνέχεια νά

ἀναδειχθῆ μία παγκόσμια διοίκησις – κυβέρνησις μαζί μέ μία παγκόσμια πίστι –

θρησκεία – ἐκκλησία, πού θά λατρεύη, ὄχι φυσικά τόν Θεάνθρωπο Κύριο μας

Ἰησοῦ Χριστό, ἀλλά ἕναν «ἰσχυρό» καί ἀπάνθρωπο ἄνθρωπο – ὁ νοῶν νοείτω -,

πού θά ἐπαγγέλλεται δῆθεν εὐδαιμονία στό ὄνομά του καί θά ἀπαιτῆ ὑπακοή.

Φυσικά, τέτοιου εἴδους σχέδια καί παρανοϊκές καταστάσεις δέν ὁδηγοῦν τίς

διψασμένες

ψυχές πού λαχταροῦν τήν Ζωή καί τήν Ἀλήθεια στό «ὕδωρ τό ζῶν»

καί στήν «πηγή ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάννου δ´14), ἀλλά

στό «φρέαρ τό συντετριμμένον» (Ἱερεμ. 2,13 – αἶνοι Μ. Πέμπτης ἑσπέρας)

. Ὅμως, οἱ ἀναθυμιάσεις τοῦ βόθρου τῆς «Ν.Ε.», ἤδη προεξένησαν τήν

ἀποστροφή τῶν ὅσων διαθέτουν ζωντανή τήν αἴσθησι τῆς πνευματικῆς

ὀσφρήσεως καί δέν ἔπαυσαν νά συνειδητοποιοῦν ὅτι εἶναι ἄνθρωποι μέ

προορισμό τήν ἁγιότητα. Ἄς ἀσφυκτιοῦν, λοιπόν, ὅσοι θέλουν νά ἐπιλέγουν τά

σαπισμένα καί σκουληκιασμένα «φροῦτα» τῆς «Ν.Ε.» μέ τήν «ὀσμή τοῦ

θανάτου» καί ἄς τρέφωνται ἀπό τήν «κομποστοποίησι» τῆς κάθε εἴδους

«ἀπελευθέρωσης».

. Ὅσοι ὅμως συγκροτοῦν καί καταρτίζουν «νοῦν Χριστοῦ», ὅσοι ἀγαποῦν

τήν Πατρίδα, τιμοῦν τήν Οἰκογένεια καί τίς αὐθεντικές μας παραδόσεις, ἄς

χαίρωνται καί ἄς χαιρώμαστε τήν ἐν Χριστῷ ἀπελευθέρωσι καί τήν Χάρι πού

μᾶς ὁδηγεῖ καί μᾶς καταξιώνει, ὡς ἀνθρώπους, καί συνάμα μᾶς καταρτίζει στόν

ἀγῶνα τῆς καθάρσεως, τοῦ φωτισμοῦ καί τῆς θεώσεως, στήν πραγματική

Διαχρονική Νέα Ἐποχή.

. Ἡ Διαχρονική Νέα Ἐποχή ἔχει ξεκινήσει ἐδῶ καί δύο χιλιάδες χρόνια

καί εἶναι μόνο ἡ Μία Ἁγία Ὀρθόδοξος Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία

τοῦ Χριστοῦ μας, ἡ ὁποία διά πρεσβειῶν τῆς Κυρίας Θεοτόκου τῶν Οὐρανίων

Ταγμάτων καί τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ ὁδηγεῖ τόν κάθε ἄνθρωπο στήν

Ἄκτιστη Παγκοσμιοποίησι –τήν ἐνυπόστατο ἐν Χριστῷ καινή κτίσιν, «ὥστε εἴ

τις ἐν Χριστῷ, καινή κτίσις˙ τά ἀρχαῖα, ἰδοὺ γέγονε καινά τὰ πάντα» (Β´ πρός

Κορινθ. ε´17).

Ἀμήν. Γένοιτο.

ΠΗΓΗ: «Ἀναβάσεις»

Ἀρχιμ. Ἀρσένιος Κατερέλος, Νέα Ἐποχή

Σχολιάστε

ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΑΠΗΓΑΓΑΝ ΜΟΝΑΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟ

ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΘΕΚΛΑΣ (στὴν

κωμόπολη Maaloula, ὅπου οἱ χριστιανοὶ μιλοῦν τὰ ἀραμαϊκά, τὴ

γλώσσα τοῦ Χριστοῦ.

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΚΟΣΜΟΣ στὶς 3 Δεκεμβρίου

2013

ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΑΠΗΓΑΓΑΝ ΜΟΝΑΧΕΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΘΕΚΛΑΣ

Βρυξέλλες Πορφύρης Δ./Σταφυλᾶ Π.

. Σύμφωνα μὲ τὸ διεθνὲς πρακτορεῖο AsiaNews Ἰσλαμιστὲς ἀντάρτες

ἀπήγαγαν μοναχὲς ἀπὸ τὸ ἑλληνορθόδοξο μοναστήρι τῆς Ἁγίας Θέκλας (Mar

Taqla) στὴν ἱστορικὴ κωμόπολη τῆς Maaloula ( όρεια τῆς Δαμασκοῦ ).Τὸ

ἑλληνορθόδοξο Πατριαρχεῖο ἐπιβεβαίωσε αὐτὴν τὴν πληροφορία στὸν Νούτσιο

Ἐκπρόσωπο τοῦ Βατικανοῦ στὴ Δαμασκὸ ἐπίσκοπο Mario Zenari. “Ἔνοπλοι

εἰσέβαλαν στὴ μονὴ αὐτὸ τὸ ἀπόγευμα.Ἀπήγαγαν βιαίως τὶς 12 μοναχές.”

δήλωσε ὁ ἐπισκοπος Zenari, ἀναφέροντας ἀνακοίνωση τοῦ Πατριαρχείου. Οἱ

ἔνοπλοι κατευθύνθηκαν μὲ τὶς γυναῖκες ὁμήρους πρὸς τὸ Yabrud, περίπου 80

χλμ βόρεια τῆς Δαμασκοῦ. Τὸ Radio Vatican ἐπιβεβαιώνει ὅτι 12 συριακῆς καὶ

λιβανέζικης καταγωγῆς μοναχὲς ἀπήχθησαν βιαίως ἀπὸ τὴν μονή τους.

. “Φαίνεται ὅτι οἱ τζιχαιστὲς ἀντάρτες τὶς ὁδήγησαν πρὸς τὰ βόρεια πρὸς

τὴν Yabrud. Δὲν γνωρίζουμε ἀκόμη τὰ κίνητρα αὐτῆς τῆς πράξης ἐκ μέρους τῶν

ἀνταρτῶν: πρόκειται γιὰ ἀπαγωγὴ ἢ ἔθεσαν ὑπὸ τὸν ἔλεγχό τους τὴ μονή, γιὰ νὰ

ἔχουν ἐλεύθερα τὰ χέρια τους στὴν Maaloula”, δήλωσε ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ

Βατικανοῦ, ὁ ὁποῖος ὡστόσο φάνηκε προσεκτικὸς πρὶν νὰ μιλήσει γιὰ ἀπαγωγή.

Τὴν εἴδηση ἀναμεταδίδει καὶ τὸ arabipress.com.

. Εἶχε προηγηθεῖ εἰσβολὴ τζιχαιστῶν κατὰ τὴν διάρκεια τῆς νύχτας τῆς

Κυριακῆς πρὸς Δευτέρα στὴν καρδιὰ τῆς ἱστορικῆς χριστιανικῆς πόλης τῆς

Μααούλα. Ἐξαπέλυσαν πολλὰ λάστιχα γεμάτα μὲ ἐκρηκτικὰ κατὰ τὶς θέσεις τῶν

στρατιωτῶν, ὥστε νὰ δημιουργήσουν τὴν ἀπαιτούμενη δίοδο.Ἦταν

ἀκροβολισμένοι στοὺς γύρω βραχώδεις λόφους καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἔστειλαν τὶς ρόδες

μὲ τὰ ἐκρηκτικὰ πάνω στὰ φυλάκια ἐπιβεβαιώνει πηγὴ τῶν ὑπηρεσιῶν

ἀσφαλείας (Αl marar). Τὸ πρακτορεῖο AsiaNews ἐπιβεβαιώνει ὁμοίως ὅτι τὸ

Ἑλληνορθόδοξο Πατριαρχεῖο ἐπιβεβαίωσε τὴν εἴδηση.

. Οἱ συριακὲς ἀρχὲς ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοὺς διαβεβαιώνουν ὅτι οἱ ἀδερφὲς

βρίσκονται ὑπὸ τὸ καθεστὼς ὁμηρίας. Τὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν τῆς Συρίας σὲ

ἐπιστολὴ ποὺ ἀπευθύνει στὸ Συμβουλίο Ἀσφαλείας ἀναφέρει ὅτι ὁμάδες

τρομοκρατῶν λεηλάτησαν ἐκκλησίες καὶ οἰκίες στὴν ἱστορικὴ πόλη.

. «Οἱ τρομοκρατικὲς ὁμάδες κατέλαβαν τὴ Μονὴ τῆς Ἁγίας Θέκλας καὶ

κρατοῦν ὁμήρους τὴν ἡγουμένη καὶ πολλὲς ἄλλες ἀδερφές. Ἐπιτέθηκαν στὸ

ὀρφανοτροφεῖο ποὺ ἀνήκει στὴ μονὴ ὅπου ἔχουν βρεῖ καταφύγιο πολλὰ παιδιὰ

καὶ ὀρφανά», ἀνέφερε τὸ ὑπουργεῖο. Καλεῖ τὸ Συμβούλιο Ἀσφαλείας «νὰ

καταδικάσει ἀπερίφραστα αὐτὲς τὶς τρομοκρατικὲς ἐνέργειες» ἐνῶ παράλληλα

ζητάει ἀπὸ τὴν διεθνῆ κοινότητα «νὰ ἀναλάβει τὶς εὐθύνες της καὶ ν᾽ ἀσκήσει

πιέσεις στὶς χῶρες ποὺ ὑποστηρίζουν τὶς τακφιριστικὲς ὀργανώσεις γιὰ νὰ

σταματήσουν τὴν λογισμικὴ καὶ ὑλικὴ ὑποστήριξή τους».Τὸ πρακτορεῖο Sana

ἀναφέρει ὅτι τζιχαιστὲς τῆς Τζαμπχὰτ Ἂλ Νούσρα (Μέτωπο τῆς Νίκης)

εἰσέβαλαν στὴν Μονὴ ὅπου βρίσκονταν 40 μοναχὲς καὶ ὀρφανά.

. Ἡ κωμόπολη τῆς Maaloula βρίσκεται 55χλμ βόρεια τῆς Δαμασκοῦ.

Ὀφείλει τὴν φήμη της στὰ πρωτοχριστιανικὰ ἀσκηταριὰ τύπου Καππαδοκίας.

Οἱ 3000 κάτοικοί της εἶναι κατὰ πλειοψηφία χριστιανοὶ ποὺ μιλοῦν τὰ ἀραμαϊκά,

τὴν γλῶσσα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ὀνομασία της ἕλκει τὴν καταγωγή της ἀπὸ τὴ

λέξη Maala ποὺ στ᾽ ἀραμαικὰ σημαίνει εἴσοδος. Οἱ τζιχαιστὲς τῆς Al-Qaida

εἶχαν πάρει ξανὰ τὸν ἔλεγχο τῆς πόλης στὶς 9 Σεπτεμβρίου γιὰ νὰ ἐκτοπιστοῦν

μετὰ ἀπὸ 3 ἡμέρες ἀπὸ τὸν τακτικὸ στρατό. Τότε καὶ πάλι εἶχαν καταπατήσει τὸ

ἄσυλο τῆς μονῆς ἀλλὰ αὐτὴν τὴν φορὰ φαίνεται ὅτι εἶναι πολὺ πιὸ δραματικὴ ἡ

τροπὴ τῆς ὑπόθεσης. Ἡ πόλη βρίσκεται στὴν περιοχὴ τοῦ ὄρους Qalamoun,

βόρεια τῆς πρωτεύουσας, ὅπου ὁ συριακὸς στρατὸς ἔχει ἐξαπολύσει μία ἐπίθεση

ποὺ κατέληξε σὲ μία σειρὰ ἀπὸ σημαντικὲς ἐπιτυχίες τὶς τελευταῖες ἡμέρες.

Ἀνεκατέλαβε πανηγυρικὰ σὲ λίγες ἡμέρες τὶς πόλεις Qara, Deir Attiya καὶ ἕνα

τμῆμα τῆς Nabak.Ὁ στρατὸς θέλει νὰ ἐπανακτήσει τὸ σύνολο τῆς

ὀροσειράς Qalamoun γιὰ νὰ διασφαλίσει μία ἀδιάσπαστη ἐδαφικὴ συνέχεια

μεταξὺ τῶν ἐπαρχιῶν τῆς Δαμασκοῦ καὶ τῆς Χόμς. Τὸ Qalamoun ἐκτείνεται στὰ

συριολιβανέζικα σύνορα, ὅπου βρίσκονται οἱ ὀπισθοφυλακὲς τῶν ἀνταρτῶν καὶ

ἀποθῆκες πυρομαχικῶν. Ἀποτελεῖ ὁρμητήριό τους γιὰ τὴν πολιορκία τῆς

πρωτεύουσας ἀλλὰ καὶ γιὰ ν΄ἀποκτήσουν πρόσβαση στὴν στρατηγικοῦ

χαρακτήρα ἐθνικὴ ὁδὸ Δαμασκοῦ-Χόμς. Πηγὲς ἀνέφεραν στὸ Αsia News ὅτι

“καθὼς ὁ στρατὸς ἐπιχειρεῖ νὰ ἐπανακτήσει χωριὰ ποὺ βρίσκονται στὴν

περιφέρεια τῆς Δαμασκοῦ ἐξαπολύοντας σφοδρὴ ἐπίθεση κατὰ τῶν ἀνταρτῶν,

αὐτοὶ ὡς ἀντιπερισπασμὸ ἐπιχειροῦν νὰ ἀπασχολήσουν δυνάμεις τοῦ στρατοῦ

ἐφαρμόζοντας τὴν τακτικὴ τῆς καμένης γῆς στὶς ζῶνες ποὺ ἐλέγχουν”. Ἡ le

Parisien ὀμοίως ἐπιβεβαιώνει τὴν εἰσβολὴ τῶν ἰσλαμιστῶν στὴν Ἁγία Θέκλα καὶ

τὴν ὁμηρία μοναχῶν.

ΠΗΓΗ: olympia.gr (ASIA NEWS.ΑFP.RADIO VATICAN.SYRIA

NEWS.SANA.AL MANAR.ARABIPRESS)

Συρία

Σχολιάστε

ΤO ΤΕΜΕΝΟΣ ΚΑI ΟI… ΤΕΜΕΝΑΔΕΣ ΤΟY κ. YΠΟΥΡΓΟY (Δ.

Νατσιός) «Ἐξαίσιον πτῶμα καὶ κατάλοιπο τῆς χειρότερης ἐποχῆς τοῦ

νεοελληνικοῦ βίου»

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 2

Δεκεμβρίου 2013

Τὸ τέμενος καὶ οἱ… τεμενάδες τοῦ κ. ὑπουργοῦ

Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός

Δάσκαλος- Κιλκίς

. Τὸ 1985 ἐκοιμήθη μία προγιαγιά μου, ἑκατὸ χρονῶν, μητέρα τῆς

γιαγιᾶς μου. Εἶχε γεννηθεῖ τὸ 1890 περίπου στὸν Μοσχοπόταμο Πιερίας, δηλαδή,

ὅταν ἀκόμη ἡ Μακεδονία βίωνε τὴν «θαυμαστὴ τάξη», ὅπως θὰ ἔλεγε καὶ ἡ

χαριτόβρυτος κ. Ρεπούση, τῆς Τουρκοκρατίας. Ὁ Μοσχοπόταμος, ἡ Δρυάνιστα

ὅπως λεγόταν τότε, ἦταν κεφαλοχώρι, γι’ αὐτὸ εἶχε καὶ σταθμὸ Τούρκων

χωροφυλάκων, τοὺς ζαπτιέδες ἢ νιζάμηδες, ὅπως τοὺς ἔλεγαν, μὲ ἀποστροφή, οἱ

παπποῦδες μας. Ἡ γερόντισσα εἶχε χηρέψει πολὺ νέα, 22 ἐτῶν, ὁ ἄντρας της εἶχε

χαθεῖ κατὰ τὴν ὀπισθοχώρηση τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ στὴν Μικρὰ Ἀσία. (Οἱ

συμπολεμιστές του διηγήθηκαν ὅτι ἀρνήθηκε νὰ παραδοθεῖ, ὅταν

περικυκλώθηκαν ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ δηλώθηκε ἀγνοούμενος. Ἡ γιαγιά μας

τὸν περίμενε γιὰ ὅλη της τὴν ζωὴ καὶ δὲν ξαναπαντρεύτηκε. Τὸ 1940 ἔζησε καὶ

τὸν χαμὸ τοῦ γαμπροῦ της στὶς ἀετοράχες τῆς Βορείου Ἠπείρου. Δὲν γόγγυσε

ποτὲ στὴ ζωή της, δὲν τά ᾽βαλε μὲ τὸν Θεό, τὸν ὁποῖο δοξολογοῦσε

ἀκαταπαύστως, πέθανε στὸν ὕπνο της). Θυμᾶμαι, στὸ μεσόφρυδό της, εἶχε

χαραγμένο ἕναν μικρό, ἀνεξίτηλο, γαλάζιο σταυρό, κάτι σὰν δερματοστιξία

(«ἑλληνιστὶ» τατουάζ!). Ὅταν τὴν ρωτούσαμε γι’ αὐτὸν τὸν σταυρὸ μᾶς

«μολογοῦσε τὰ καθέκαστα» τῆς Τουρκοκρατίας.

. Οἱ κοπέλες ἔβαζαν τὰ πιὸ παλιά τους φουστάνια καὶ κουκουλώνονταν

καὶ καταχώνουνταν νὰ μὴν τὶς δεῖ τὸ μάτι τοῦ Τούρκου τὸ πόρνο. Οἱ γονιοί τους

τὶς στιγμάτιζαν μὲ τὸν σταυρὸ -τὸ ἀήττητον τρόπαιον- γιὰ νά… ἀποτρέπεται ἡ

ἀσελγὴς ἐπιθυμία τῶν Τούρκων. Ὁ σταυρὸς δὲν ἔσβηνε, ἔπρεπε νὰ χαλάσει τὸ

πρόσωπο… «Τί τρόμους καὶ τί καρδιοχτύπια περάσαμε μὲ τοὺς Τούρκους, ποὺ

διαφέντευαν τοῦτα τὰ μέρη, μὲ τὸ χαράτσι καὶ τὸ γιαταγάνι», ἔλεγε ἡ ἀγαθὴ

γιαγιάκα, «πῶς ζήσαμε ἕνας Θεὸς τὸ ξέρει, ὥσπου νά ᾽ρθεῖ τὸ ρωμαίικο».

«Ἀρχαῖος ἄνθρωπος» ἡ γιαγιά, Ρωμιὰ γνήσια, γεμάτη καλοσύνη, γελοῦσε καὶ τὸ

«χιονοφεγγόφωτον» πρόσωπό της, ἔλαμπε. Αὐτὸ τὸ εἶδος ἀνθρώπου ἐξέλιπε, ὅταν

ἄρχισε ὁ ἐξευρωπαϊσμός, ἢ καλύτερα, ὁ ἐκδυτικισμός μας. Ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι

ἦταν φτωχοὶ καὶ καταφρονεμένοι, μὲ «τὰ πάθια καὶ τοὺς καημούς τους», ὅμως

«ἀποπνέανε μίαν ἀρχοντιὰ κατά τι ἀνώτερη τῶν Λουδοβίκων». (Ἐλύτης).

. Νὰ παραθέσω ἐκεῖνο τὸ ὡραῖο ποὺ γράφει ὁ Ζήσιμος Λορεντζάτος, στὸ

θαυμάσιο καὶ «προορατικὸ» βιβλίο του «Τὸ χαμένο κέντρο», τὸ 1962 γραμμένο.

«Ὅταν οἱ προοδευμένοι ἄνθρωποι -δὲ μιλάω εἰρωνικὰ- καταλάβουνε μία μέρα ἢ

ξαναβροῦνε, δύσκολα, τὴν παράδοσή τους (τὴν παράδοση μπορεῖς νὰ τὴν

καταλάβεις μονάχα μὲ τὴ ζωή σου ἢ μὲ τὴ μεταφυσικὴ πράξη, διαφορετικὰ

ἀπομένει, καὶ αὐτή, μόνο φιλοσοφία ἢ φιλοσοφικὸ σύστημα καί, τὸ

σπουδαιότερο, χάνει τότες τὴ θεϊκιὰ προέλευσή της), θὰ πρέπει νὰ χρωστᾶνε

εὐγνωμοσύνη στὶς καθυστερημένες γριὲς -καὶ πάλι δὲν μιλάω εἰρωνικὰ- τὶς

μαννάδες ἢ τὶς κυροῦλες τῶν περισσοτέρων ἀπὸ μᾶς, ποὺ ἀνάφτανε -

ἀκούραστες- τὰ καντήλια στὰ ταπεινὰ ξωκλήσια καὶ στὰ ἐρημομονάστηρα τῆς

Ἑλλάδας, ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα τῆς σιωπῆς ἢ τῆς μεταφυσικῆς ἀγρανάπαψης,

ποὺ ἐκεῖνοι -κουρασμένοι- μεριμνούσανε καὶ τυρβάζανε περὶ πολλά». (Ἀπὸ τὸ

βιβλίο τοῦ Χρ. Γιανναρᾶ, «Ἀλφαβητάρι τοῦ Νεοέλληνα», σελ. 267, ἔκδ.

«Πατάκης»).

. Θὰ ἀναρωτηθεῖ, εὔλογα, κάποιος, γιατί παρέθεσα αὐτὸν τὸν πρόλογο;

Ἐξηγῶ, ἀφήνοντας, πρὸς τὸ παρόν, «τῷ καιρῷ ἐκείνῳ», ἐρχόμενος στὸν «καιρό

ἐτοῦτον». Ὁ λαὸς «τηγανίζεται» ἀπὸ τὴν φρικώδη κρίση, οἱ μισοὶ Ἕλληνες εἶναι

ἄνεργοι, οἱ νέοι, τὰ καλύτερα μυαλά μας, λεηλατοῦνται, μεταναστεύουν στὸ

ἐξωτερικό, οἱ γέροντες γονεῖς μας, βιώνουν τὴν θλίψη τῆς περιθωριοποίησης τῶν

παιδιῶν τους καὶ τὴν ἀγωνία τῆς κατάρρευσης τοῦ συστήματος Ὑγείας, τὰ

σχολεῖα φυτοζωοῦν καί… ὑπάρχει κι ἕνας ὑπουργὸς «περήφανος», ἐπιχαίρων γιὰ

τὰ ἔργα του: ὁ κ. Χρυσοχοΐδης, ἐξαίσιον πτῶμα καὶ κατάλοιπο τῆς χειρότερης

ἐποχῆς τοῦ νεοελληνικοῦ βίου.

. Καὶ γιατί «χαίρεται καὶ χαμογελᾶ»; Διότι ἐπὶ ὑπουργίας του θὰ

οἰκοδομηθεῖ τέμενος, τζαμὶ στὴν πρωτεύουσα τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους. Στὴ

Βουλὴ ἀντέδρασε μόνο ἡ ἐκκωφαντικὴ ἡμιμάθεια τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, πράγμα

πολὺ βολικὸ γιὰ τοὺς ποικιλώνυμους τουρκοτζουτζέδες.

. Ὁ κ. ὑπουργὸς ἀναμάσησε τὰ γνωστά, κούφια ἐπιχειρήματα -«κελύφη

ἔρημα ἐννοίας», ὅπως θὰ ἔλεγε κι ὁ Ροΐδης -περὶ προσαρμογῆς στὰ εὐρωπαϊκὰ

δεδομένα. «Εἴμαστε ἡ μοναδικὴ χώρα τοῦ Ράιχ -ἡ λεγόμενη καλλιτεχνικῶς καὶ

Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση- ποὺ δὲν ἔχουμε τζαμί», ἐνῶ ὑπάρχουν πάμπολλα στὴν

Ἀθήνα, «εἶναι ρατσιστικό, δὲν προσιδιάζει στὴν πολυπολιτισμικὴ κοινωνία μας»

καὶ λοιπὰ καὶ λοιπά. Τὸ ἀντεπιχείρημα εἶναι ἕνα καὶ μοναδικό. Τὸ Βέλγιο, ἡ

Γαλλία, ἡ Σουηδία καὶ ἄλλες χῶρες τῆς Δύσης, δὲν γνώρισαν τὸ τούρκικο

μαχαίρι, τὸ Ἰσλὰμ τῶν γενιτσάρων οὔτε ἔχουν Κολοκοτρώνηδες καὶ

Καραϊσκάκηδες ποὺ ἔδωσαν τὴν ζωή τους, γιὰ νὰ ξεκουμπιστοῦν τὰ τζαμιὰ

κάτω ἀπὸ τὴν Ἀκρόπολη. Εἶναι ἱεροσυλία, ἀσυγχώρητη ἀσέβεια καὶ προσβολὴ

τῆς μνήμης τῶν ἑκατομμυρίων Ἑλλήνων, ποὺ σφάχτηκαν ἀπὸ τοὺς γενοκτόνους

μας Τούρκους.

. Καὶ γιὰ νὰ θυμίσω στὸν κ. Χρυσοχοΐδη τὸ σύμβολο ποιοῦ «πολιτισμοῦ»

τιμᾶ τὸ νεοελληνικὸ κράτος καὶ σὲ ποιοὺς κάνει τεμένη καί… τεμενάδες,

παραπέμπω στὸ ἔξοχο βιβλίο τοῦ Χρήστου Ἀγγελομάτη «Χρονικὸν Μεγάλης

Τραγωδίας- Τὸ ἔπος τῆς Μικρᾶς Ἀσίας», Ἀθήνα 1962, τὸ ὁποῖο βραβεύτηκε καὶ

ἀπὸ τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν. Τὸ ἀπόσπασμα ἀναφέρεται στὸ φοβερὸ στρατόπεδο

αἰχμαλώτων τοῦ Οὐσὰκ -τὰ χιτλερικὰ κτήνη τὸν Κεμὰλ εἶχαν «δάσκαλο»- στὸ

ὁποῖο, ἴσως χάθηκε καὶ ὁ προπάππους μου, στρατιώτης, Ἀθανάσιος Τζάγκας.

(σελ. 378-379, τρίτης ἔκδοσης τοῦ βιβλίου).

«Μεταξὺ τῶν αἰχμαλώτων ἦτο καὶ ὁ ἰατρὸς Ἀποστολίδης. Ἔζησε καὶ αὐτὸς τὸ

μαρτύριον τοῦ στρατοπέδου αἰχμαλώτων τοῦ Οὐσὰκ καὶ μᾶς δίδει φρικιαστικὴν

εἰκόνα:

“Μένουν ζωντανές, γράφει, πολλὲς μακάβριες εἰκόνες στὴν μνήμη μου τῆς

φρικτῆς ἐκείνης ἐποχῆς. Γνώρισα κτηνανθρώπους σὰν τὸν ἀνθυπολοχαγὸ Φουάτ,

ἀπὸ τὸ Σκούταρι, ποὺ ὅταν ξυπνοῦσε τὸ πρωὶ ἡ πρώτη του κουβέντα ἦταν:

“-Κὰτς κισὶ γκεμπερὶν βάρ; (Πόσοι ψόφησαν σήμερα;)

“Ἐννοοῦσε τοὺς πεθαμένους αἰχμαλώτους. Ἡδονιζόταν μὲ τὴ λέξι ψόφησε καὶ

ὄχι πέθανε…

Στὸ νοσοκομεῖον τοῦ Οὐσὰκ ὑπῆρχαν ὁ περίφημος θάλαμος τῶν διαρροϊκῶν.

Ἀπὸ τὸν θάλαμον αὐτὸν κανεὶς δὲν ἐβγῆκε ζωντανός. Μόνον ἕνας κι αὐτὸς ἀπὸ

θαῦμα. Στὸν θάλαμον αὐτὸν ἔβλεπε κανένας ἐπάνω σὲ ἀχυρένια στρώματα,

ἀραδιασμένα κατάχαμα κινούμενα πτώματα, ἡ δὲ βρῶμα ἦταν τέτοια, ποὺ μόνο

τὸ νὰ μπῆς, ὄχι καὶ τὸ νὰ κάνης ἐπίσκεψι, ἦταν ἡρωισμός”. Μίαν ἡμέραν εὑρέθη

καὶ ἕνας Τοῦρκος νὰ συγκινηθῆ ἀπὸ τὸ θέαμα, ἀλλὰ βέβαια καὶ χωρὶς κανένα

ἀποτέλεσμα, διότι καὶ ἂν ἤθελε νὰ ἐπέμβη, δὲν θὰ τοῦ τὸ ἐπέτρεπαν οἱ ἄλλοι.

Ἀντικρύζων ἀπὸ τὴν πόρταν τὸ θέαμα, ἐδάκρυσε καὶ ἐψιθύρισε:

Γιαζίκ! (κρίμα).

Καὶ σκουπίζων κατόπιν τὰ δάκρυά του, ἐγύρισε τὶς πλάτες καὶ ἀπεμακρύνθη.

“Λέγοντας, συνεχίζει ὁ ἰατρὸς Ἀποστολίδης, νοσοκομεῖον πρέπει κανεὶς νὰ ἔχη

ὑπ’ ὄψιν του, γυμνὰ δωμάτια, χωρὶς τζάμια καὶ χωρὶς πόρτες, μήνας Δεκέμβριος

σὲ ὑψόμετρο 800 μέτρα… Εἰς τὸν θάλαμο διαρροϊκῶν τοῦ Οὐσάκ, ἕνα

μισοϋπόγειο πλακόστρωτο δωμάτιο, ἔμειναν ξαπλωμένοι ἑτοιμοθάνατοι ὑπὸ

θεραπείαν… Μετὰ τὸ θάνατό τους γυρίζαν τὸ βρωμισμένο στρῶμα ἀπὸ τὴν ἄλλη

γιὰ νὰ δεχθῆ νέον πελάτη…Ὁ νεοελθὼν θὰ ἔμενεν ἐκεῖ νοσηλευόμενος μέχρι

πού… νὰ πεθάνη κι αὐτὸς καὶ νὰ ξαναγυρίση πάλι τὸ βρωμισμένο στρῶμα καὶ νὰ

δεχθῆ τρίτον κι ἔτσι συνέχεια. Αὐτὴν τὴν Κόλασι, οὔτε ὁ Δάντε δὲν μπόρεσε νὰ

φαντασθῆ”.

Εἰς τὸ στρατόπεδον αἰχμαλώτων τοῦ Οὐσὰκ ἐξηκολούθησαν ἡ μεταφορὰ

αἰχμαλώτων καθ’ ὁμάδας καὶ μεμονωμένων καθ’ ὅλον τὸ μέχρι τοῦ 1923

χρονικὸν διάστημα. Ἀπὸ αὐτοὺς ἐπληροφοροῦντο οἱ ἀποσκελετωμένοι Ἕλληνες

στρατιῶται διάφορα περιστατικὰ τῆς τραγωδίας, τὰ ὁποῖα ἀγνοοῦσαν, διότι ὁ

κάθε τομεὺς καὶ ἡ κάθε πόλις εἶχεν τὴν ἰδικήν της δραματικὴν περιπέτειαν.

Οἱ παλαιότεροι θὰ ἐνθυμοῦνται τὴν δημοσιευθεῖσαν εἴδησιν εἰς τὰς ἀθηναϊκὰς

ἐφημερίδας, μίαν ἡμέραν τοῦ Φεβρουαρίου τοῦ 1924. “Το προσεγγίσαν εἰς τὴν

Θεσσαλονίκην ἀγγλικὸν πλοῖον “Ζάν”, μετέφερε τετρακόσιους τόνους ὀστῶν

Ἑλλήνων, ἀπὸ τὰ Μουδανιά, εἰς τὴν Μασσαλίαν, πρὸς βιομηχανοποίησιν. Οἱ

ἐργᾶται λιμένος Θεσσαλονίκης, πληροφορηθέντες τὸ γεγονός, ἠμπόδισαν τὸ

πλοῖον νὰ ἀποπλεύση. Ἐπενέβη ὅμως ὁ ἄγγλος πρόξενος καὶ ἐπετράπη ὁ

ἀπόπλους”. Ἦσαν τὰ ὀστᾶ Ἑλλήνων ἡρώων… Ἦσαν τὰ ὀστᾶ τῶν Ἑλλήνων

στρατιωτῶν ποὺ μετὰ τὰς ὁμαδικὰς σφαγὰς καὶ ἐξοντώσεις ἀργοπέθαιναν εἰς τὰ

στρατόπεδα αἰχμαλώτων, ἀπὸ τὰ ὁποῖα, τὸ φοβερώτερον ἦτο τὸ στρατόπεδον

τοῦ Οὐσάκ».

. Στὸ ἴδιο βιβλίο, στὴν σελίδα 184, διασώζει ὁ συγγραφέας κι ἕνα

ἄλλο ἐπεισόδιο. Καλὸ θὰ ἦταν νὰ τὸ διαβάσουν οἱ «κυβερνῶντες» καὶ νὰ

μιμηθοῦν τὸν πρωταγωνιστή του. «Ἦτο τότε, ἡ μοιραία ἡμέρα τῆς 26ης

Αὐγούστου 1922, ὄτε τὰ πάντα εἶχον διαλυθῆ. Ὅλως τυχαίως, ὅμως, συνήντησε

τὸν ταγματάρχην Μουτσούλαν ὁ ὑπολιμενάρχης Σμύρνης Ἀντώνιος Μπαχᾶς καὶ

τὸν ἐπεβίβασε βιαίως ἐπὶ τοῦ ἀποπλεύσαντος τὴν ἡμέραν ἐκείνην τελευταίου

ἐπιτάκτου ἀτμοπλοίου “Νάξος”.

“Ἅμα τῇ εἰσόδῳ τῆς “Νάξου” εἰς τὸν λιμένα τῆς Χίου, ὁ ταγματάρχης

Μουτσούλας, ἀνελθὼν ἐπὶ τοῦ καταστρώματος τοῦ πλοίου, τὸ ὁποῖον ἦτο

κατάμεστον ἀπὸ ἀξιωματικοὺς καὶ πολίτας, ἀνεφώνησεν: “Ἔπειτα ἀπὸ τὸ αἶσχος

αὐτό, τὴν ἐθνικὴν αὐτὴν συμφοράν, δὲν μᾶς ἐπιτρέπεται νὰ πατήσωμεν χῶμα

Ἑλληνικόν!… Ὅλοι οἱ Ἕλληνες νὰ πᾶμε νὰ πνιγοῦμε! Καί, πρῶτος, δίδω τὸ

παράδειγμα ἐγώ!”.

Καί, πράγματι, ἐρρίφθη εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἐπνίγη.

Οἱ Χιῶτες ἐνεταφίασαν αὐτόν, ἐκβρασθέντα μετὰ τριήμερον, εἰς τὴν ἐκκλησίαν

ἅγιος Ἰωάννης καὶ ἐπὶ μαρμαρίνης στήλης ἄγνωστός μοι μέχρι τοῦδε, ἐχάραξε:

«Ἢ καλῶς ζῆν ἢ καλῶς τεθνάναι τὸν εὐγενῆ χρή».

Δημ. Νατσιός

Σχολιάστε

ΑΘΛΙΟΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕΝΙΟΙ ΣΕ ΧΩΡΑ ΑΓΙΩΝ (Ν. Χειλαδάκης)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 1

Δεκεμβρίου 2013

ΑΘΛΙΟΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕΝΙΟΙ ΣΕ ΧΩΡΑ ΑΓΙΩΝ

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης

. Φαίνεται πὼς τὸ πρῶτο μέλημα μόλις σηκωθοῦν τὸ πρωὶ ἀπὸ τὰ

«μαλακά» τους κρεβάτια ὅλοι ὅσοι σήμερα κυβερνοῦν αὐτὸν τὸν τόπο εἶναι νὰ

βροῦν, συχνὰ μὲ ἄγχος καὶ ἀγωνία, τί ἄλλο θὰ πρέπει νὰ καταστρέψουν σὲ αὐτὴ

τὴν χώρα ποὺ τὴν ἀπομυζοῦν μὲ ὅλα τὰ μέσα πρὸς χάριν τῶν ξένων ἀφεντικῶν

τους.

. Οἰκονομία, ὑγεία, ἐθνικὴ ἄμυνα, παιδεία, οἱ βασικοὶ πυλῶνες

λειτουργίας ἑνὸς ἔθνους ἔπρεπε νὰ διαλυθοῦν καὶ νὰ καταστραφοῦν. Ἀλλὰ δὲν

ἔφταναν ὅλα αὐτά. Δὲν ἔφτανε ἡ ἀπελπισία ποὺ ἔσπειραν. Ἔπρεπε νὰ χτυπήσουν

πιὸ βαθιά. Νὰ χτυπήσουν τὸ βαθὺ ριζωμένο θρησκευτικὸ αἴσθημα καὶ ὅλες

ἐκεῖνες τὶς «ἀναχρονιστικὲς» ἀντιλήψεις γιὰ τὴν φύση τῆς οἰκογένειας, τὸ

μοναδικὸ ἀκόμα στήριγμα ποὺ στέκεται ὀρθὸ καὶ ἀκόμα διασώζει ὅπως-ὅπως

τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία.

. Αὐτὸ πῶς θὰ μποροῦσε νὰ γίνει μὲ τὸν πιὸ ἀποτελεσματικὸ τρόπο;

Κυκλοφόρησαν τὸ παραμύθι τῆς σύγκλισης μὲ τὰ εὐρωπαϊκὰ δεδομένα. Ἔτσι,

ἐνῶ ὑποτίθεται ὅτι ἔλυσαν, (κατέστρεψαν), ὅλα τὰ ἄλλα, τώρα ἐκεῖνο ποὺ θὰ

ἔπρεπε νὰ ἐπιβληθεῖ, (καὶ ἂν δὲν γίνει τώρα θὰ γίνει σίγουρα ἀργότερα, ἂν δὲν

ἐξαφανιστοῦν ὅλοι αὐτοὶ οἱ «σωτῆρες» μας), εἶναι ἡ νομιμοποίηση τῆς παρὰ

φύσης ἕξης καὶ ὅλων τῶν διεστραμμένων ἐνστίκτων. Ἔτσι μᾶς ἔφεραν τὸ

ζήτημα τῆς νομιμοποίησης τῶν ὁμοφυλοφίλων, γιατί λέει μᾶς ἐπέβαλε πρόστιμα

ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Καὶ ξέρετε ποιό ἦταν αὐτὸ τὸ πρόστιμο; Πέντε

χιλιαρικάκια εὐρώ. Ἀλήθεια σίγουρα ὁ ἀξιότιμος κ Στουρνάρας θὰ λιποθύμησε

μόλις τὸ πληροφορήθηκε καὶ ὅλοι οἱ «ἡμέτεροι» ἔσπευσαν ἀμέσως νὰ

ἐπανορθώσουν. Ἐκεῖνοι ὅμως ποὺ πραγματικὰ ξεσηκώθηκαν σὲ αὐτὸν τὸν «ὑπὲρ

πάντων» ἀγώνα νομιμοποίησης τῆς ψυχασθένειας εἶναι οἱ «ἡρωικοὶ» σύντροφοι

τοῦ τίποτα, ποὺ ὀνομάζεται… Ἀριστερά. Πρῶτοι στὸν ἀγώνα γιὰ τὴν διάλυση

κάθε ἐθνικῆς ὑπόστασης. Πρῶτοι στὸν ἀγώνα γιὰ τὴν ἀποχριστιανοποίηση τῆς

ἑλληνικῆς κοινωνίας. Πρῶτοι στὸν ἀγώνα γιὰ τὴν καταρράκωση ὅλων τῶν

χριστιανικῶν συμβόλων. Πρῶτοι στὸν ἀγώνα γιὰ τὴν διαγραφὴ ὅλης τῆς

ἑλληνικῆς ἱστορίας καὶ γιὰ τὴν πυρπόληση, (ὄχι τῆς Σμύρνης ), τῆς ἑλληνικῆς

ταυτότητας. Μεγάλοι «ἀγωνιστὲς» γιὰ νὰ γίνουν οἱ κάτοικοι αὐτῆς τῆς χώρας

ἕνα ἀνεμομάζωμα μίας «τιουρλοῦ», (κατὰ τὸ τουρκιστί), σαλάτας, μὲ ὅλα τὰ

ξενόφερτα μπαχαρικὰ ποὺ θὰ κάψουν τὸν «λάρυγγα» τῆς ἐθνικῆς μας

συνείδησης. Ἀλήθεια ποῦ θὰ ἔβρισκε ἡ Νέα Τάξη καλύτερους ὑπηρέτες ;

. Καὶ σὲ ὅλη αὐτὴ τὴ λαίλαπα ὑπάρχουν καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν πιεῖ τὸ

«ἀμίλητο νερὸ» καὶ προσπαθοῦν μὲ κάθε μέσο νὰ παραμένουν ἀθέατοι στὴν

καταστροφή, μὴν τυχὸν καὶ θίξουν κάτι ἀπὸ τὰ πεπραγμένα, μὴ τυχὸν καὶ

θεωρηθοῦν ἐνοχλητικοί. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἵστανται σὲ ἀπόσταση μὲ τὰ μακριά

τους μαῦρα ράσα καὶ παρακολουθοῦν τὶς ἐξελίξεις σὰν νὰ εἶναι ἀπὸ ἄλλο

πλανήτη. Παρακολουθοῦν τὸν συνεχῆ εὐτελισμὸ ὅλων τῶν χριστιανικῶν

συμβόλων, τὴν σταδιακὴ διάλυση τοῦ ἱερατικοῦ σώματος, τὴν ἀπαξίωση κάθε

ὀρθόδοξης ἔννοιας καὶ τὴν καταφωρη παραβίαση ὅλων τῶν στοιχειωδῶν

δικαιωμάτων ἑνὸς ἀκέφαλου στὴν οὐσία ποιμνίου, ποὺ ἄγεται καὶ φέρεται χωρὶς

τὸν ποιμένα ποὺ τοῦ ἁρμόζει.

. Ἐκεῖνοι εἶναι πουλημένοι καὶ γρανάζια τῶν ξένων ἀφεντάδων τους γιὰ

τὴν καταστροφὴ τοῦ ἔθνους καὶ τῆς πατρίδας μας. Αὐτοὶ τί εἶναι; Ποιοί εἶναι οἱ

διάδοχοι τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ Παπαφλέσσα, τοῦ Γρηγορίου τοῦ

Πέμπτου, τοῦ Χρυσοστόμου τῆς Σμύρνης καὶ ἐκείνου τοῦ ἀείμνηστου προφήτη

ἱεράρχη τῆς Φλώρινας, ποὺ κάποτε εἶχε προφητέψει ὅτι ἡ καταστροφὴ τῆς

Ἑλλάδας θὰ εἶναι ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση;

. Ἂν τοὺς ἔχει ἀπομένει ἀκόμα κάτι ἀπὸ τὴν βαριὰ αὐτὴ κληρονομιὰ καὶ

μπροστὰ στὸ γενικὸ ὁλοκαύτωμα νὰ σηκωθοῦν καὶ νὰ φύγουν καὶ νὰ ἀφήσουν

τὸν «βαρὺ» θρόνο τους σὲ αὐτοὺς ποὺ ἀκόμα ἔχουν τὴν διάθεση νὰ ἀγωνιστοῦν.

Καὶ ὑπάρχουν τέτοιοι. Εἴτε τὸ θέλουν εἴτε ὄχι ὅλοι αὐτοὶ οἱ ξένοι κατακτητές, ἡ

χώρα αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη σὲ ὅλο τὸν κόσμο ποὺ ἀκόμα παράγει ἁγιοσύνη. Καὶ

αὐτὸ κανένας, ὅσο καὶ ἂν τὸ πολεμᾶ, δὲν μπορεῖ νὰ τὸ καταστρέψει.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

ΠΗΓΗ: olympia.gr

Νικ. Χειλαδάκης

Σχολιάστε

ΜΗΤΡ. ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ: «ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΤΗΝ

ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ»

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 30

Νοεμβρίου 2013

Εἶναι καιρὸς νὰ ἀντιμετωπίσουμε κατάματα

τὴν ἐπερχόμενη ἀνατροπὴ

τοῦ Μητροπολ. Φθιώτιδος Νικολάου

(Ἐξ ἀφορμῆς τῆς καταθέσεως στὴ Βουλὴ τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νομοσχεδίου, στὸ

ὁποῖο εἶχε συμπεριληφθεῖ καὶ ἡ νομιμοποίηση τοῦ συμφώνου συμβιώσεως [Γάμου]

τῶν ὁμοφυλοφίλων)

. Κατάπληξη αἰσθάνθηκε ὁ λαὸς τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὴν προσπάθεια

ποὺ καταβάλλεται ἀπὸ πολιτικὰ κόμματα γιὰ τὴ νομιμοποίηση τοῦ Γάμου τῶν

ὁμοφυλοφίλων. Ἐπειδὴ ζοῦμε σὲ Ὀρθόδοξη χώρα στὴν ὁποία οἱ σχέσεις

Ἐκκλησίας καὶ πολιτείας εἶναι σχέσεις συναλληλίας, ὀφείλουν οἱ ἐκλεκτοὶ τοῦ

λαοῦ νὰ προσέξουν ἰδιαιτέρως, ὥστε κάθε ἀπόφασή τους νὰ συνάδει μὲ τὰ

πιστεύω τοῦ λαοῦ καὶ μὲ ἐκεῖνα ποὺ ὁρίζει ἡ σχέση συναλληλίας καὶ ὄχι νὰ

ἀποφασίζει ἀντίθετα μὲ τὸ φρόνημα τοῦ λαοῦ ποὺ τοὺς ἐξέλεξε καὶ ἀντίθετα ἀπ’

ὅ, τι ὁρίζει ὁ Νόμος. Ἂν ποτὲ ἡ πολιτεία λάβει τὴν ἐντολὴ τοῦ λαοῦ γιὰ τέτοιου

εἴδους καινοτομίες, ποὺ ἀναιροῦν τὴν παράδοση, τὴν ἠθικὴ καὶ τὸ Εὐαγγέλιο,

τότε μόνο ἠμπορεῖ νὰ ἀγνοήσει τὴν Ἐκκλησία. Ἢ ἂν ποτὲ χωρισθεῖ τὸ κράτος

ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, τότε μόνο ἠμπορεῖ νὰ περιφρονεῖ τὰ πιστεύω τῆς Ἐκκλησίας.

. Μέχρι τότε ἡ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι δεσμευτικὴ γιὰ τὴν πολιτεία

καὶ σεβαστὴ γιὰ τὴν διατήρηση τῶν σχέσεων συναλληλίας.

. Ἐν πάσῃ περιπτώσει μὲ τὶς ἐνέργειες αὐτὲς τῆς πολιτείας

διαπιστώνουμε, ὅτι ἔχει τεθεῖ σὲ ἐφαρμογὴ ἐν ἀγνοίᾳ καὶ ἄνευ γνώμης τῆς

Ἐκκλησίας ἡ διαδικασία τοῦ χωρισμοῦ, ἡ ὁποία μὲ τὸν τρόπο ποὺ γίνεται, θὰ

δημιουργήσει μεγάλο ρῆγμα καὶ ἀναστάτωση στὶς σχέσεις τοῦ πιστεύοντος λαοῦ

μὲ τὸ κράτος ἐπὶ ζημίᾳ τῆς ἐθνικῆς συνοχῆς καὶ τῆς κοινωνικῆς γαλήνης.

. Καὶ ἡ μὲν πολιτεία, ὅπως διαπιστώνουμε καθημερινά, πορεύεται

ἀγνοώντας τὴν Ἐκκλησία. Ἐμεῖς ὅμως ὡς Ἐκκλησία, πῶς ἀντιμετωπίζουμε τὰ

προβλήματα, τὰ ὁποῖα ὅσο περνᾶ ὁ χρόνος καθίστανται ἀπειλητικότερα καὶ

δυσχερέστερα; Στὸ λαὸ δίδουμε τὴν ἐντύπωση ἢ ὅτι ἔχουμε συμβιβασθεῖ ἢ ὅτι

ἀδιαφοροῦμε.

. Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος στὴν προσφώνησή

του κατὰ τὴν πρόσφατη Ἱεραρχία τοῦ Ὀκτωβρίου περιέγραψε μὲ ζωηρὰ

χρώματα τὴν κατάσταση. Καὶ μετὰ τί ἔγινε; Ὑπῆρξε καμία κινητοποίηση;

Φοβοῦμαι, ὅτι καθυστεροῦμε πολὺ καὶ θὰ εὑρεθοῦμε πρὸ μεγάλων ἐκπλήξεων.

Οἱ μεμονωμένες ἀντιδράσεις ἀποδεικνύουν τὴν ἔλλειψη προγραμματισμοῦ καὶ

κοινῆς ἀντιμετωπίσεως τῆς ἐπερχόμενης ἀλλαγῆς.

. Εἶναι καιρὸς νὰ ἀντιμετωπίσουμε κατάματα τὴν ἐπερχόμενη

ἀνατροπὴ ὅλων ἐκείνων ποὺ μέχρι πρότινος θεωρούσαμε θέσφατα καὶ

ἀναμφίλεκτα.

ΠΗΓΗ: imfth.gr

σχέσεις Ἐκκλησίας -Κράτους, Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος

Σχολιάστε

ΜΗΠΩΣ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΑΦΥΠΝΙΖΟΝΤΑΙ;

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 29

Νοεμβρίου 2013

Μήπως ἄρχισαν νά ἀφυπνίζονται;

περιοδ. «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»

ἀρ. τ. 60, Ἰούλ. -Σεπτ. 2013

. Ὁ Οὖγγρος Πρωθυπουργός Victor Orban σέ ὁμιλία του στό Παν/μιο τῆς

Μαδρίτης «Ἅγιος Παῦλος», στίς 17.11.12, δίνει ἕνα μάθημα χριστιανικοῦ ἤθους,

σπάνιον, πλέον γιά εὐρωπαῖο ἡγέτη. Ἀναδημοσιεύουμε μέ θαυμασμό ἕνα μικρό

ἀπόσπασμα:

«Κυρίες καί κύριοι,

. Ὑπάρχουν πολλοί στήν Εὐρώπη, τῶν ὁποίων ὁ κοινός στόχος εἶναι νά

οἰκοδομήσουμε καί πάλι τήν Εὐρώπη στά σταθερά θεμέλια τοῦ Χριστιανισμοῦ.

Θά ἤθελα νά σᾶς πῶ λίγο γιά τήν Οὐγγαρία. Στήν Οὐγγαρία ἀκολουθοῦμε αὐτή

τήν πορεία ἀπό τό 2010. Ἔχουμε δημιουργήσει ἕνα νέο Σύνταγμα, πού τό πρῶτο

κεφάλαιό του ὀνομάζεται “Ἐθνική Πίστη”. Αὐτή εἶναι ἡ οὐσία τοῦ Συντάγματος,

τό πνευματικό πλαίσιο, ἡ ραχοκοκκαλιά του. Ἡ πρώτη γραμμή τοῦ νέου

Συντάγματος ἀρχίζει μέ τίς λέξεις: “Κύριε, εὐλόγησε τόν οὐγγρικό λαό!”

. Αὐτή εἶναι ἐπίσης ἡ πρώτη γραμμή τῆς ἐθνικῆς μας προσευχῆς. Ἡ

πρώτη λέξη τοῦ οὐγγρικοῦ Συντάγματος εἶναι ὁ Θεός. Ἡ Οὐγγαρία εἶναι μιά

χώρα τῆς ὁποίας ὁ πρῶτος βασιλιάς, ὁ ὁποῖος ὀνομαζόταν Ἅγιος Στέφανος, πολλά

χρόνια πρίν, μετά τό θάνατο τοῦ πρώτου του παιδιοῦ, λόγῳ τοῦ ὅτι δέν εἶχε

ἀπογόνους, προσέφερε τό στέμμα τῆς Οὐγγαρίας στήν Παναγία. Βλέπουμε τήν

Οὐγγαρία ὡς μία χώρα, πού ὁ πρῶτος βασιλιάς μας ἀφιερώθηκε στήν Παναγία.

Αὐτό εἶναι ἕνα σημαντικό γεγονός. Δέν προσέφερε τή φύλαξη τοῦ ἔθνους σέ μιά

ξένη δύναμη ἤ σέ ἕνα χρηματοπιστωτικό ἵδρυμα, ἀλλά στήν Παρθένο Μαρία.

Αὐτό ἀντανακλᾶται στό Σύνταγμα. Ἕνας ἀπό τούς λόγους γιά τούς ὁποίους

δημιουργήσαμε ἕνα Σύνταγμα αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἦταν ὅτι θεωρήσαμε πρέπον νά

ἀντιμετωπίσουμε τίς εὐρωπαϊκές πολιτικές καί πνευματικές τάσεις καί δυνάμεις,

πού στοχεύουν νά ἀπωθήσουν καί νά ὑπονομεύσουν τόν χριστιανικό πολιτισμό

καί τίς χριστιανικές ἀξίες. Πίστη, Ἐκκλησία, Ἔθνος καί οἰκογένεια εἶναι τό

μέλλον μας…»

(περιοδ. «Παρακαταθήκη», Αὔγουστος 2013)

. Ἕνα ἐξ ἴσου ἀφυπνιστικό σάλπισμα ἐλπίδας εἶναι ἡ ἀνοικτή ἐπιστολή ἑνός

ἐντίμου παπικοῦ Σύριου ἱερέως, τοῦ Elias Zanlaouie, νά ἐγκαλεῖ τόν Πάπα, πού

ἐνῶ κινητοποιεῖ τούς ἀνά τόν κόσμο πιστούς γιά προσευχή, σιωπᾶ «ἐνώπιον αὐτοῦ

τοῦ ἀπερίγραπτου δυτικοῦ καταλόγου πολέμων», καί ἐρωτᾶ: «Ὁ Χριστός θά

ἐθελοτυφλοῦσε καί θά σιωποῦσε;» καί συνεχίζει: «Δέν πιστεύετε ὅτι Αὐτός σᾶς

ζητάει κυρίως, αὐτήν τήν ὥρα, ἕνα πλεόνασμα ἀλήθειας;

. Αὐτό πού συμβαίνει στήν Παλαιστίνη 70χρόνια τώρα; Ἀγνοεῖ αὐτό πού

διαδραματίζεται στό Ἰράκ ἐδῶ καί 30 χρόνια; Ἀγνοεῖ αὐτό πού συμβαίνει στή

Λιβύη ἐδῶ καί 3 χρόνια;

. Ἀγνοεῖ τούς 100.000 τζιχαντιστές, προωθημένους στή Συρία 2 χρόνια καί

πλέον τώρα, ἐκ τῶν ὁποίων πολλοί Ἀμερικανοί, Ἄγγλοι, Βέλγοι, Τσετσένοι καί

Γάλλοι, ὅλοι στρατολογημένοι, ἐξοπλισμένοι, ἐκπαιδευμένοι ἀπό τίς δυτικές

χῶρες καί τίς μυστικές ὑπηρεσίες ἀλλά καί ἀπό τίς “δημοκρατικές” χῶρες τοῦ

Κόλπου καί κυρίως ἀπό τό Κατάρ καί τή Σαουδική Ἀραβία;

. Ἀλλά ἡ Καταστροφή τῶν Καταστροφῶν θά εἶναι νά γνωρίζει καί νά μήν

τολμάει νά καταδικάσει ἀνοιχτά καί ψυχωμένα αὐτή τήν δυτική πολιτική τήν

ἀπόλυτα ἀντιευαγγελική καί ἀπάνθρωπη. Ἀπ᾽ τήν πλευρά μου ὡς καθολικός

ἱερέας τῆς Συρίας δέν θά μποροῦσα ν᾽ ἀποκρύψω τό ἀπόλυτα θλιβερό γεγονός,

πού ὅλη ἡ Δυτική Ἐκκλησία διαπράττει ἐκ νέου ἐδῶ καί καιρό μέ τή δειλή καί

ἀνεξήγητη σιωπή της. Δέν θά μποροῦσα ν᾽ ἀποσιωπήσω αὐτές τίς ἴδιες σοβαρές

ἁμαρτίες τῆς συμπαιγνίας, τῆς συνενοχῆς καί τῆς παράλειψης, πού αὐτή ἀπ᾽ τήν

ἴδια δειλία της διέπραξε κατά τή διάρκεια τῶν προηγουμένων αἰώνων.

. Ἡ σιωπή ἔρχεται ὡς ἀπάντηση σ᾽ ὅλες τίς ὁμιλίες μου καί σ᾽ ὅλες τίς

ἐπιστολές μου. Κατέληξα στό νά πιστέψω ὅτι ἡ Δυτική Ἐκκλησία πραγματικά

ἄδειασε ἀπό τήν Οὐσία Του καί γι᾽ αὐτό δίνει αὐτήν τήν ἐντύπωση ὅτι εἶναι ἡ

ὡραία κοιμωμένη, νεκρή».

(Γιά περισσότερα βλέπε περιοδ. «Παρακαταθήκη» Ἰούλιος-Αὔγουστος 2013,

τεῦχ. 91)

. Καί ἕνας ἐπίσης διανοούμενος δομινικανός μοναχός σέ μεγάλης

κυκλοφορίας καθολικό περιοδικό, ἀναγνωρίζει τήν ἀποστολή τοῦ ἑλληνικοῦ

πολιτισμοῦ δίνοντας ἕνα ἠχηρό χαστοῦκι σ᾽ ὅλους ἐκείνους τούς λεηλάτες

εὐρωπαίους ἡγέτες πού, ὄχι μόνον ξέχασαν πόσο συνέβαλε ἡ Ἑλλάδα στήν ἤττα

τοῦ φασισμοῦ (βλ. ἐπίσης σελ. 3) στόν Β´ παγκόσμιο πόλεμο, ἀλλά παραβλέπουν

ἐπίσης καί τί χριστιανικό πολιτισμό προσέφερε αὐτή διαχρονικά στήν Εὐρώπη.

Γράφει:

. «Ἕνα ἔθνος μπορεῖ νά ἔχει μιά ἀποστολή; Ναί, ἐάν τοποθετηθοῦμε στόν

χῶρο τῆς ἱστορίας τῆς σωτηρίας καί ὄχι ἁπλῶς σ᾽ ἕνα πλαίσιο πολιτικό καί

χρονικό.

. Γιά νά ξεχωρίσουμε τήν ἀποστολή μιᾶς χώρας, μποροῦμε νά βασιστοῦμε

στά δεδομένα τῆς Ἱστορίας, ἔτσι ὅπως τά ἔχουμε καταλάβει θεολογικά. Ἄς

πάρουμε τό παράδειγμα τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος πράγματι ἐκλήθη

ἀπό τόν Θεό γιά τήν ὑποδοχή καί τή μετάδοση τοῦ Εὐαγγελίου. Αὐτός ὁ

πολιτισμός ἔδωσε τόν τρόπο τῆς δογματικῆς ἐκφράσεως τῆς Παραδόσεως».

(Περιοδικό “Famille Chrétienne no 1856-1857,

10-23 Août. 2013. Συντάκτης τοῦ ἄρθρου:

père Benoît-Dominique· de la Soujeole,

δομινικανός μοναχός)

. Ἄς τά ἀκούσουν αὐτά οἱ ἐξωνημένοι μειοδότες «Ἕλληνες» πολιτικοί, πού

στό εἰκονοστάσι τῆς προδοσίας τους κλίνουν γόνυ στό… εἰκόνισμα τῆς

διεφθαρμένης Εὐρώπης τῶν τοκογλύφων τραπεζιτῶν.

Γιά τήν ἀντιγραφή: ΑΛΥΠΗΤΟΣ

Σχολιάστε

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ στὶς 28 Νοεμβρίου 2013

Οὔτε μία μέρα χωρὶς ἐπίκληση τῆς Παναγίας μας

Γέρων Κλεόπας Ἡλίε

. Ἦταν κάποτε ἕνας ἄνθρωπος εὐλαβὴς ποὺ ὀνομαζόταν Ἀγαθόνικος.

Αὐτὸς εἶχε διδαχθεῖ, ἀκόμη ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία, νὰ λέγει μπροστὰ στὴν

εἰκόνα τῆς Παναγίας, τὸν ὕμνο αὐτό: «Θεοτόκε, Παρθένε, χαῖρε Κεχαριτωμένη

Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ. Εὐλογημένη, σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς

τῆς κοιλίας σου, ὅτι Σωτήρα ἔτεκες, τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

. Ἀργότερα ἔκανε μία ζωὴ μὲ πολλὲς φροντίδες καὶ

ἔλεγε σπανιότερα αὐτὸν τὸν ὕμνο τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Κατόπιν σιγὰ

σιγά ἔπαυσε νὰ τὸν λέγει.

. Ὁ Θεὸς ὅμως, ὁ Ὁποῖος δὲν θέλει τὸν θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἔστειλε

στὸ σπίτι του ἕναν ἐρημίτη ἀπὸ τὴν Θηβαΐδα, γιὰ νὰ τὸν ἐλέγξει, διότι ξέχασε

αὐτὸν τὸν ὕμνο τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Ὁ Ἀγαθόνικος ἀπήντησε στὸν ἐρημίτη

μοναχὸ ὅτι ἔπαυσε νὰ τὸν λέγει, διότι, παρότι τὸν ἔλεγε γιὰ πολλὰ χρόνια, ὅμως

δὲν εὑρῆκε καμιὰ ὠφελεια.

. Τότε ὁ ἐρημίτης τοῦ εἶπε: «Φέρε στὸν νοῦ σου, τυφλὲ καὶ ἀχάριστε,

πόσες φορὲς σὲ βοήθησε αὐτὴ ἡ δοξολογικὴ προσευχὴ καὶ σὲ ἔσωσε ἀπὸ

διαφόρους πειρασμούς!

. Θυμήσου, ὅταν ἤσουν ἀκόμη παιδί, πῶς λυτρώθηκες ἀπὸ πνιγμὸ κατὰ

ἕνα θαυμαστὸ τρόπο! Ἐνθυμήσου, ὅταν σὲ ἐκτύπησαν πολλοὶ γείτονες σὲ μία

λακκούβα ποὺ εἶχες πέσει κι ὅμως ἔμεινες ἀτραυμάτιστος! Θυμήσου ἀκόμη, ὅταν

ταξίδευες κάποτε μὲ κάποιον φίλον σου, ἐπέσατε καὶ οἱ δυό σας ἀπὸ τὴν

καρότσα!

. Αὐτὸς ἔσπασε τὸ πόδι του καὶ σὺ δὲν ἔπαθες τίποτε. Δὲν γνωρίζεις ὅτι ὁ

φίλος σου εἶναι κάτω ἀδύνατος ἀπὸ μία ἀσθένεια, ἐνῶ ἐσὺ εἶσαι ὑγιὴς καὶ δὲν

αἰσθάνεσαι κανένα πόνο;

. Καί, ὅταν τοῦ ἔφερε στὴν μνήμη ὅλα αὐτὰ τὰ θαυμαστὰ ἔργα, στὸ τέλος

τοῦ εἶπε: «Νὰ ξέρεις ὅτι ὅλες αὐτὲς οἱ δυστυχίες καὶ ἀτυχίες ποὺ ἦλθαν στὴν

ζωήν σου, ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὴν θεία Σκέπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, χάρις

στὴν μικρή σου αὐτὴ δοξολογικὴ προσευχή, τὴν ὁποίαν ἔλεγες κάθε ἡμέρα

ἐνώπιόν της.

. Δῶσε λοιπὸν προσοχὴ καὶ συνέχιζε νὰ προσεύχεσαι καὶ στὸ μέλλον μὲ

τὴν προσευχὴ αὐτὴ καὶ ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας δὲν θὰ σὲ ἐγκαταλείψει ποτέ».

Ἔτσι κατάλαβε ὁ Ἀγαθόνικος καὶ δὲν ἄφησε πάλι αὐτὴ τὴν προσευχή.

. Οὔτε ἐμεῖς νὰ μὴν ἀφήνουμε νὰ περνᾶ μία ἡμέρα χωρὶς νὰ

προσευχηθοῦμε μ᾽ αὐτὴ τὴν προσευχὴ μπροστὰ στὴν Κυρία Θεοτόκο κι ἔτσι θὰ

φυλαγώμεθα ἀπὸ πολλὲς δοκιμασίες καὶ πειρασμοὺς στὴν ζωή μας.

ΠΗΓΗ: «ΑΓΚΥΡΑ»

Θεοτόκος, Παναγία

Σχολιάστε

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ Ρ/Κ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ κ. ΝΙΚΟΛΑΟ: «ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ ΔΕΝ

ΕΙΣΤΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 27 Νοεμβρίου

2013

Πατῆστε κατωτέρω γιὰ νὰ διαβάσετε τὴν Ἐπιστολή

epistoli_pros_ton_pk_nikolao

ΠΗΓΗ: imgortmeg.gr

Ἁγιότης, Ἐκκλησία, Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἱερεμίας, Παπισμός

Σχολιάστε

ΧΑΡΜΟΣΥΝΗ ΕΙΔΗΣΗ: NEOΣ ΑΓΙΟΣ Ο π. ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ!

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 27 Νοεμβρίου

2013

ΕΙΣ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Πρέσβευε ΟΣΙΕ ΠΟΡΦΥΡΙΕ πρὸς τὸν Κύριο γιὰ μᾶς

τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ τὴν δύστυχη πατρίδα μας.

. Στὴν ἁγιοκατάταξη τοῦ Γέροντος Πορφυρίου προχώρησε ἡ Ἁγία καὶ

Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

. Οἱ πληροφορίες ἀναφέρουν πὼς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἴσως

προβεῖ καὶ στὴν ἁγιοκατάταξη τοῦ Γέροντος Παϊσίου.

. Ἤδη σὲ κάποιες Μητροπόλεις οἱ καμπάνες ἠχοῦν χαρμόσυνα γιὰ τὴν

ἁγιοκατάταξη τοῦ Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτη.

ΠΗΓΗ: Romfea.gr

Ἀπολυτίκιον.

Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῆς Εὐβοίας τὸν γόνον,

Πανελλήνων τὸ καύχημα,

τῆς Θεολογίας τὸν μύστην

καὶ Χριστοῦ φίλον γνήσιον,

Πορφύριον τιμήσωμεν, πιστοί,

τὸν πλήρη χαρισμάτων ἐκ παιδός.

Δαιμονῶντας γὰρ λυτροῦται,

καὶ ἀσθενεῖς ἰᾶται πίστει κράζοντας·

δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν,

δόξα τῷ σὲ ἁγιάσαντι,

δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

π. Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Σχολιάστε

«ΔEΝ YΠΑΡΧΕΙ ΘΕOΣ» Ἢ «EΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΘΕΟ»; (Ἁγ.

Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 27 Νοεμβρίου

2013

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Δὲν ὑπάρχει Θεὸς» ἢ «Ἐγὼ δὲν ἔχω Θεό».

. Ἕνας συνάδελφός σου, σοῦ ἐπαναλαμβάνει συνεχῶς: «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ

ΘΕΟΣ!» Καὶ αἰσθάνεσαι σὰ νὰ σὲ χτυπᾶ μὲ μαστίγιο. Κι ἐσὺ ἀγωνιᾶς γιὰ τὴν

ψυχή του καὶ τὴν ζωή του. Καὶ καλὰ σκέφτεσαι. Ἂν δὲν ὑπάρχει ὁ Ζῶν καὶ

Παντοδύναμος Θεὸς κι ἂν δὲν εἶναι ἰσχυρότερος ἀπὸ τὸν θάνατο, τότε ὁ θάνατος

εἶναι ὁ μοναδικὸς κυρίαρχος. Καὶ ἡ κάθε ζωντανὴ ὕπαρξη δὲν εἶναι παρὰ ἕνα

κλωτσοσκούφι τοῦ θανάτου. Ἕνα ποντικάκι στὸ στόμα τῆς γάτας. Μιὰ φορά,

ἀντικρούοντάς τον, τοῦ εἶπες: «Ὁ Θεὸς ὑπάρχει. Γιὰ σένα δὲν ὑπάρχει». Καὶ δὲν

ἔσφαλες. Γιατί ἐκεῖνοι ποὺ ἀποκόπτονται ἀπὸ τὸν Αἰώνιο καὶ Ζωοδότη Κύριο

ἐδῶ στὴν γῆ, ἀποκόπτονται ἀπὸ τὴ ζωὴ τὴν πραγματική. Καὶ ἔτσι οὔτε ἐδῶ, οὔτε

στὴν ἄλλη ζωὴ θὰ γευθοῦν τὸ μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς πλάσης Του. Καὶ

καλύτερα νὰ μὴν εἴχαμε γεννηθεῖ, παρὰ νὰ εἴμαστε ἀποκομμένοι ἀπὸ τὸν Θεό. Ἂν

ἤμουν στὴ θέση σου, θὰ τοῦ ἔλεγα τὰ ἑξῆς:

–Κάνεις λάθος, φίλε μου! Ὀρθότερο θὰ ἦταν, ἂν ἔλεγες: “Ἐγὼ δὲν ἔχω Θεό”.

Διότι τὸ βλέπεις, ὅτι ὑπάρχουν τόσοι ἄνθρωποι γύρω σου, ποὺ ἔχουν Θεὸ καὶ γι᾽

αὐτὸ διακηρύττουν ὅτι ὑπάρχει Θεός. Λοιπόν, μὴ λές: “Δὲν ὑπάρχει Θεός”!

Περιορίσου νὰ λές: “Ἐγὼ δὲν ἔχω Θεό”!

– Κάνεις λάθος! Μιλᾶς σὰν τὸν ἄρρωστο, ποὺ λέει ὅτι δὲν ὑπάρχει πουθενὰ

ὑγεία!

– Κάνεις λάθος! Μοιάζεις μὲ τὸν τυφλὸ ποὺ λέει: “Δὲν ὑπάρχει φῶς στὸν κόσμο”.

Ὅμως φῶς ὑπάρχει. Καὶ εἶναι διάχυτο παντοῦ. Αὐτὸς ὁ δυστυχὴς δὲν ἔχει τὸ φῶς

του. Καὶ θὰ μιλοῦσε σωστὰ ἂν ἔλεγε: «Ἐγὼ δὲν ἔχω μάτια καὶ δὲν βλέπω φῶς».

– Κάνεις λάθος! Μιλᾶς σὰν τὸ ζητιάνο, ποὺ λέει: “Δὲν ὑπάρχει χρυσάφι στὴν γῆ”.

Μὰ χρυσάφι ὑπάρχει! Καὶ ἐπάνω στὴ γῆ! Καὶ μέσα στὴν γῆ! Αὐτὸς δὲν ἔχει

χρυσάφι! Τὸ σωστὸ θὰ ἦταν νὰ ἔλεγε: «Ἐγὼ δὲν ἔχω χρυσό»!

– Κάνεις λάθος! Μοιάζεις μὲ τὸν παλιάνθρωπο ποὺ λέει: “Δὲν ὑπάρχει καλωσύνη

στὸν κόσμο”. Ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ πεῖ: “Ἐγὼ δὲν ἔχω ἴχνος καλωσύνης μέσα μου”.

. Αὐτὸ νὰ τοῦ πεῖς κι ἐσύ: Συνάδελφε, κάνεις λάθος! Λάθος διακηρύττεις

ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός! Γιατί, ὅταν κάτι δὲν τὸ ἔχεις ἐσὺ καὶ δὲν τὸ γνωρίζεις ἐσύ,

δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει πουθενὰ κι ὅτι δὲν τὸ ἔχει κανείς! Ποιός σοῦ ἔδωσε

τὸ δικαίωμα νὰ μιλᾶς ἐκ μέρους ὅλου τοῦ κόσμου; Ποιός σοῦ ἔδωσε τὴν ἄδεια νὰ

διακηρύττεις, ὅτι τὴν δική σου ἀρρώστια τὴν ἔχουν ὅλοι; Ὅτι ὅλοι ἔχουν τὴν

δική σου πλάνη;

. Φωνάζεις ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός! Τὸ διακηρύττεις σὲ ὅλον τὸν κόσμο!

Πολεμᾶς τὴν ἀλήθεια! Ἐκεῖνοι ποὺ δὲν θέλουν νὰ ζοῦν μὲ τὸν Θεὸ εἶναι

ἐλάχιστοι. Ἀλλὰ καὶ γι᾽ αὐτοὺς ὁ Θεὸς ὑπάρχει! Τοὺς περιμένει. Μέχρι τὴν

τελευταία πνοὴ σ᾽ αὐτὴ τὴν γῆ! Καὶ μόνο ἂν δὲν φροντίσουν νὰ μετανοήσουν,

ἔστω στὴν τελευταία τους στιγμή, μόνο τότε ὁ Θεὸς στὴν ἄλλη ζωὴ θὰ πάψει νὰ

ὑπάρχει γι᾽ αὐτούς. Καὶ θὰ τοὺς διαγράψει ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς ζωῆς.

. Γι᾽ αὐτὸ πές του, σὲ παρακαλῶ φίλε μου: Γιὰ τὸ καλὸ τῆς ψυχῆς σου.

Γιὰ τὰ ἐπουράνια ἀγαθά. Γιὰ τὰ δάκρυα ποὺ ἔχυσε ὁ Χριστὸς καὶ τὶς πληγὲς ποὺ

δέχθηκε γιὰ ὅλους μας. Ἄλλαξε μυαλό! Μετανόησε! Διορθώσου! Καὶ γύρισε στὴν

Ἐκκλησία μας!

ΠΗΓΗ: imkby.gr

ἀθεΐα, Ἅγ. Νικ. Βελιμίροβιτς, Θεός

Σχολιάστε

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚO ΔIΔΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚH ΕΠΙΒIΩΣΗ!

(Κ. Χολέβας)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 26

Νοεμβρίου 2013

Τὸ ἱστορικὸ δίδαγμα γιὰ τὴν ἐθνικὴ ἐπιβίωση!

Γράφει ὁ Κων. Χολέβας

ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 26.11.2013

. Πῶς ἐπιβιώνει ὁ Ἑλληνισμὸς σὲ δύσκολες περιόδους; Ἀπὸ ποῦ ἀντλοῦν

οἱ Ἕλληνες διδάγματα κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης σὲ ἐποχὲς κρίσης ἢ

ὑποδούλωσης; Ποιά ἡ πολιτιστική, ἐκπαιδευτικὴ καὶ φιλανθρωπικὴ δράση τῆς

Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας κατὰ τὴ διάρκεια τῶν αἰώνων; Αὐτὰ καὶ πολλὰ ἄλλα

ἐρωτήματα ἀπαντήθηκαν ἀπὸ ἐκλεκτοὺς ἐπιστήμονες κατὰ τὸ Β´ Διεθνὲς

Ἐπιστημονικὸ Συνέδριο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τὸ

ὁποῖο πραγματοποιήθηκε στὸ Διορθόδοξο Κέντρο τῆς Μονῆς Πεντέλης, στὶς 22

καὶ τὶς 23 Νοεμβρίου. Ἐντάσσεται στὴ σειρὰ 10 συνεδρίων ποὺ ἀνέλαβε νὰ

ὀργανώσει ἡ Εἰδικὴ Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ Πολιτιστικῆς Ταυτότητος, ἕνα κάθε

χρόνο, ὥστε τὸ δέκατο νὰ συμπέσει μὲ τὰ 200 χρόνια ἀπὸ τὴ Μεγάλη Ἑλληνικὴ

Ἐπανάσταση (1821-2021).

. Τὸ φετινὸ συνέδριο εἶχε τίτλο «Ἡ ζωὴ τῶν ὑποδούλων Ἑλλήνων ἐπὶ

Τουρκοκρατίας: Καταπίεση – Κοινοτισμὸς – Παιδεία». Στὴν πρώτη ἑνότητα,

στὴν ὁποία παρέστη καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.

Ἱερώνυμος, ἀκούσαμε πῶς διατηρήθηκε ἡ συνείδηση τῆς ἑλληνικῆς συνέχειας

καὶ πῶς ἡ Ὀρθοδοξία συνδέεται ἄρρηκτα μὲ τὴν ἐθνική μας ταυτότητα. Ρωμηοί,

Γραικοὶ καὶ Ἕλληνες εἶναι τὰ τρία ὀνόματα τοῦ Γένους, τὰ ὁποῖα ἐναλλάσσονται

στὶς γραπτὲς πηγὲς καὶ οὐσιαστικὰ δὲν διαφέρουν μεταξύ τους. Ἄλλωστε, καὶ

στὴν Ἰλιάδα τοῦ Ὁμήρου οἱ Ἕλληνες πάλι μὲ τρία ὀνόματα ἀναφέρονται:

Ἀχαιοί, Δαναοὶ καὶ Ἀργεῖοι. Σημασία δὲν ἔχουν τὰ ὀνόματα, ἀλλὰ ἡ συνείδηση.

Οἱ ὁμιλητὲς ἀπέδειξαν ὅτι καὶ οἱ κληρικοὶ ἱεροκήρυκες καὶ οἱ λόγιοι συγγραφεῖς

καὶ ὁ ἁπλὸς λαὸς εἶχαν συνείδηση ἱστορικῆς ἑνότητας. Οἱ ἀρχαῖοι ζοῦν μέσα στὰ

κηρύγματα, στὰ μαθήματα, στὶς διηγήσεις τῆς Φυλλάδας τοῦ Μεγαλέξανδρου.

. Ἀπὸ τὸ 1204, ὅταν οἱ Φράγκοι καταλαμβάνουν τὴν Κωνσταντινούπολη,

ἀναπτύσσεται ἡ Μεγάλη Ἰδέα τῆς ἀπελευθέρωσης ὅλων τῶν ἑλληνικῶν ἐδαφῶν.

Ἡ Ἰδέα ἀνδρώνεται μετὰ τὴν Ἅλωση ἀπὸ τοὺς Τούρκους τὸ 1453 καὶ

ἀποκρυσταλλώνεται φραστικὰ τὸ 1844, μὲ τὴν ἱστορικὴ ὁμιλία τοῦ Ἰωάννη

Κωλέττη στὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων. Ἡ συνείδηση ὅτι εἶναι ἀπόγονοι τῆς ἀρχαίας

Ἑλλάδας καὶ τοῦ Βυζαντίου κράτησε ὄρθιους τοὺς προγόνους μας κατὰ τὰ

σκοτεινὰ χρόνια τῆς δουλείας.

. Στὴ δεύτερη ἑνότητα μάθαμε γιὰ τὶς μορφὲς τῆς καταπίεσης καὶ τὸν

ρόλο τῆς Ἐκκλησίας στὴ διατήρηση τῆς ἑλληνικότητας. Τότε ὅποιος χανόταν γιὰ

τὴν Ὀρθοδοξία χανόταν καὶ γιὰ τὸν Ἑλληνισμό. Τὰ παιδιὰ τοῦ παιδομαζώματος

γίνονταν γενίτσαροι καὶ τούρκευαν στὴν ψυχὴ καὶ στὸ πνεῦμα. Ξεχνοῦσαν τὴν

ἑλληνορθόδοξη καταγωγή τους ἤ, στὴν καλύτερη περίπτωση, ἀποκτοῦσαν μία

οὐδέτερη ἐθνικὴ συνείδηση. Ὅποιος ἐξισλαμιζόταν «τούρκευε». Τὸ Οἰκουμενικὸ

Πατριαρχεῖο ἀγωνίστηκε νὰ ἰσορροπήσει μεταξὺ τῆς οἰκουμενικότητας τῆς

Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς ἀνάγκης τῶν Ἑλλήνων νὰ ἀποκτήσουν τὴν ἐλευθερία τους

ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανοὺς καὶ νὰ ἀντιμετωπίσουν τὶς προπαγάνδες τοῦ παπισμοῦ καὶ

τοῦ πανσλαβισμοῦ.

. Στὴν τρίτη ἑνότητα θυμηθήκαμε τὸ κοινοτικὸ ἰδεῶδες τῆς Ὀρθοδοξίας,

τὴν ἀλληλεγγύη ποὺ ἐπικρατοῦσε στὶς περίφημες κοινότητες τῶν ὑποδούλων

Ἑλλήνων, τὴν ἐπίδραση τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας στὰ καταστατικὰ τῶν

συντεχνιῶν καὶ ἀδελφοτήτων στὴν ὑπόδουλη Ἑλλάδα καὶ στὸν Ἀπόδημο

Ἑλληνισμό, τὴ φιλανθρωπία τῶν μοναστηριῶν καὶ τὸν ἐθνικὸ ρόλο τῶν ἐμπόρων

καὶ τῶν ναυτικῶν μας. Ἰδιαιτέρως στὶς δύσκολες ἡμέρες μας, ὅπου ἀπαιτοῦνται

μεγαλύτερη ἀλληλεγγύη καὶ περισσότερη συμπαράσταση πρὸς τὸν συνάνθρωπο,

καλὸ εἶναι νὰ διαβάσουμε ξανὰ τὸν τρόπο ὀργάνωσης τῆς κοινοτικῆς

αὐτοδιοίκησης τῶν ὀρθοδόξων Ἑλλήνων μὲ τὸν ἐπίσκοπο δικαστὴ καὶ

συντονιστή, τοὺς ἐκλεγμένους δημογέροντες καὶ τὸ πνεῦμα χριστιανικῆς

ἀδελφοσύνης καὶ κατανομῆς τῶν βαρῶν.

. Στὸ συνέδριο δὲν ἔγινε προσπάθεια νὰ ἐπιβληθεῖ ἄνωθεν μία καὶ

μοναδικὴ ἑρμηνεία τῶν γεγονότων ὑπὸ τὸ πρίσμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκλήθησαν

ἄνθρωποι διαφόρων ἀντιλήψεων καὶ κοσμοθεωριῶν, χωρὶς ὅμως ἀκρότητες καὶ

σκόπιμες διαστρεβλώσεις τῶν γεγονότων. Ἀντιθέτως, σὲ συνέδρια ἢ ἔντυπα τῶν

δῆθεν προοδευτικῶν παρατηρεῖ κανεὶς μονοφωνία καὶ μονομέρεια, καθὼς καὶ

συστηματικὴ φίμωση κάθε ἀντίθετης ἄποψης. Τὰ πρακτικὰ τοῦ περσινοῦ

συνεδρίου ἔχουν ἤδη ἐκδοθεῖ καὶ βρίσκονται στὴ διάθεση τῶν ἐρευνητῶν.

Κωνσταντῖνος Χολέβας

Ἱ. Σύνοδος, Κων. Χολέβας, Τουρκοκρατία

Σχολιάστε

«Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΑΛΛΟΤΡΙΩΜΕΝΗ ΠΙΣΤΗ, ΠΟΥ

ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΟΝ

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΙΡΕΣΗ…!

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 26 Νοεμβρίου

2013

Ὁ παπικὸς Ἀρχιεπίσκοπος Τήνου Νικόλαος: «Nαὶ μὲν ἀκόμη δὲν κοινωνοῦμε στὸ

ἴδιο ποτήριο, ἀλλὰ κοινωνοῦμε στὸ ἴδιο περιεχόμενο».

(tiniaki.gr/content.asp?id=4355) [

Ὁ Μητροπολ. Δημητριάδος Ἰγνάτιος σὲ ἐκδήλωση τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν γιὰ

τὴν Β´ Βατικανὴ Σύνοδο: «Ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι μέσα στὶς “ἀναγνωρισμένες

ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία αἱρέσεις”! Σ’ αὐτὲς δὲν συμπεριλαμβάνονται οἱ Καθολικοὶ

ἀδελφοί μας, οὔτε ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία»! (radiofloga.blogspot.gr)

Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος λέγει στὸ εἰδικὸ βιβλίο του «Οὐρανοῦ κρίσις» γιὰ

τὸ θαῦμα τοῦ ἁγ. Σπυρίδωνος ὅτι δὲν εἶναι ἕνα ἁπλὸ θαῦμα «ἀλλὰ κατὰ ἀλήθεια

μία ἀδέκαστος τοῦ οὐρανοῦ κρίσις. Κρίσις μὲ τὴν ὁποίαν ὁ οὐρανὸς ἄνωθεν

ἔδειξε σήμερον ποία ἀπὸ τὰς δύω ἐκκλησίας βαστᾶ τὴν θείαν ἀλήθειαν, ἤγουν,

ποία ἀπὸ τὰς δύω κρατᾶ ἀπαρασάλευτα τὰ θεοπαράδοτα καὶ ἀποστολικὰ

δόγματα, καὶ τὰς ἀποστολικὰς καὶ πατρικὰς παραδόσεις, καὶ ποία ἠθέλησε καὶ

ἀνέτρεψεν αὐτὰ ὅλα καὶ μὲ τὰς κακάς της καινοτομίας ἔγινεν ἀφορμὴ ἡ μία

ἐκκλησία νὰ σχισθῆ εἰς δύω ἐναντίας καὶ πολεμίας ἀναμεταξύ των… Οἱ

φιλονεικίαις ὅλαις, λέγω, σήμερον ἔλαβον τέλος. Σήμερον ὁ οὐρανὸς ἄνωθεν, διὰ

τῆς δεξιᾶς τοῦ ἄνωθεν καὶ ἐξ ἀρχῆς μεγάλου προστάτου τῆς Ὀρθοδοξίας θείου

Σπυρίδωνος, ὁλοφάνερα καὶ καθαρώτατα ἀπεφάσισε, πὼς ἡ ἀνατολικὴ

Ἐκκλησία εἶναι ὀρθόδοξος, εὐσεβεστάτη, ἀποστολικὴ καὶ ἁγία· ἡ δὲ δυτικὴ ἐκ

τοῦ ἐναντίου εἶναι κακόδοξος, αἱρετική, δυσσεβεστάτη, παπιστικὴ καὶ

ἀκάθαρτος» (Οὐρανοῦ Κρίσις, ἤτοι θαῦμα φρικτὸν καὶ ἐξαίσιον τοῦ

θαυματουργικωτάτου θείου Σπυρίδωνος, δι᾽ οὗ τὰς βουλὰς τῶν παρανόμων

Παπιστῶν, ἐματαίωσε, μὴ συγχωρήσας αὐτοῖς, νὰ ἐγείρουν Ἀλτάριον, ἤτοι

θυσιαστήριον, μέσα εἰς τὸν ἐν τῇ Κερκύρᾳ ἅγιόν του Ναόν, συντεθέν, μετὰ καὶ

Ἱερᾶς καὶ ἐπινικείου ἀκολουθίας, εἰς αὐτό, παρὰ ζηλωτοῦ τινὸς ἀδελφοῦ… Ἐν

Λειψίᾳ τῆς Σαξωνίας, Ἐν τῇ τυπογραφίᾳ τοῦ Νάϋμπερτ, 1805, σελ. 25.)

Ὁ Ἅγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως γράφει: «Τί πρὸς ταῦτα νὰ εἴπη τις; νὰ κλαύση ἢ

νὰ μυκτηρίση τὰς τοιαύτας τῶν παπῶν τῆς Δύσεως ἀξιώσεις; Φρονῶ ὅτι δέον νὰ

κλαύση, διότι πολλὰ τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος ἔχυσε δάκρυα διὰ τοὺς τοιούτους

πάπας, οἵτινες ἐγένοντο οἱ κακοὶ δαίμονες τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ

Ἑλληνικοῦ Ἔθνους» («Μελέτη ἱστορικὴ περὶ τῶν αἰτίων τοῦ σχίσματος, περὶ

τῆς διαιωνίσεως αὐτοῦ καὶ περὶ τοῦ δυνατοῦ ἢ ἀδυνάτου της ἑνώσεως τῶν δύο

Ἐκκλησιῶν, τῆς ἀνατολικῆς καὶ δυτικῆς», τύποις Π. Λεωνῆ, ἐν Ἀθήναις 1911,

σελ. 298)

Ὁ ἅγ. Ἰουστῖνος Πόποβιτς γράφει: «Εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους

ὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσεις: τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἰούδα, τοῦ πάπα. Ἡ οὐσία τῆς

πτώσεως εἰς τὴν ἁμαρτίαν εἶναι πάντοτε ἡ ἴδια: τὸ νὰ θέλη κανεὶς νὰ γίνη καλὸς

διὰ τοῦ ἑαυτοῦ του. Ἔτσι ὅμως ἐξισώνεται ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν Διάβολο, ὁ ὁποῖος

θέλησε καὶ αὐτὸς νὰ γίνη θεὸς διὰ τοῦ ἑαυτοῦ του. Ἡ οὐσία τῆς ἁμαρτίας

συνίσταται σ᾽ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἀλαζονικὴ αὐταπάτη. Αὐτὸ εἶναι ἡ οὐσία τοῦ

ἰδίου τοῦ Διαβόλου, τὸ νὰ μὴ θέλη τίποτε ἔξω ἀπ᾽ αὐτόν, ἀλλὰ νὰ μένη μόνος του,

ἑρμητικὰ κλεισμένος ἔναντι τοῦ Θεου. Ἡ πτώση τοῦ πάπα ἔγκειται στὸ ὅτι θέλει

νὰ ἀντικαταστήση τὸν Θεάνθρωπο μὲ ἀνθρωπο» («Ἄνθρωπος καὶ Θεάνθρωπος»,

σελ. 153)

Ὁ Ἰωάννης Καρμίρης, καθηγητὴς στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν, ἔλεγε ὅτι ἡ

Σύνοδος τοῦ 879 ἐπὶ Μ. Φωτίου, εἶναι ἡ τελευταία πρὸ τοῦ Σχίσματος Γενικὴ

Σύνοδος τῆς Ἀρχαίας Ἐκκλησίας, μὲ ὅλα τὰ γνωρίσματα Οἰκ. Συνόδου. Ἡ

Σύνοδος αὐτὴ καταδικάζει τὴν δυτικὴ ἀλλοτρίωση εἰς τὴν διατύπωση τοῦ

«Filioque»

Ὁ Φιοντόρ, ὁ Θεόδωρος, δηλαδή, Ντοστογιέφσκι: «Μὲ τὸν παπισμὸ δὲν μπορῶ

νὰ μιλήσω, διότι ὁ παπισμὸς μοῦ δίνει ἀλλοτριωμένη πίστη, μοῦ δίνει Χριστὸ

ποὺ δὲν ὑπάρχει, μοῦ δίνει τὸν Ἀντίχριστο».

. Συνεπῶς… πράγματι: «Ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι μέσα στὶς

“ἀναγνωρισμένες ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία αἱρέσεις”! Σ’ αὐτὲς δὲν

συμπεριλαμβάνονται οἱ Καθολικοὶ ἀδελφοί μας, οὔτε ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία»!

Παπισμός

Σχολιάστε

«ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ»: ΠΥΡΠΟΛΗΣΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΤΟΥ

ΤΟ ΠΑΡΕΙ Η ΤΡΑΠΕΖΑ!

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ στὶς 25

Νοεμβρίου 2013

ΠΥΡΠΟΛΗΣΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ,

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΤΟΥ ΤΟ ΠΑΡΕΙ Η ΤΡΑΠΕΖΑ!

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.»: ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ…!

. Ἕνας πενηντάχρονος ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῆς Ναυπάκτου ἔβαλε φωτιὰ στὸ

σπίτι του, γιὰ νὰ μὴν τοῦ τὸ κατάσχει ἡ τράπεζα, ἐξ αἰτίας χρεῶν.

. Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο ἔριξε καὶ τὸ αὐτοκίνητό του σὲ γκρεμό. Ἡ εἴδηση

ἔφτασε μέσῳ …Περού, ἀφοῦ τὴν ἀναπαρήγαγε, στὴν ἠλεκτρονική του ἔκδοση τὸ

περουβιανὸ RPP.

. Ἐπικαλούμενο πληροφορίες τῆς ἑλληνικῆς ἠλεκτρονικῆς ἐφημερίδας

Nafpaktia News, σημειώνει πὼς οἱ κοντινοί του ἐξήγησαν πὼς ὁ ἴδιος εἶναι σὲ

κακὴ οἰκονομικὴ κατάσταση ἀφ᾽ ὅτου ἔπεσε ἔξω ἡ οἰκογενειακὴ ἐπιχείρηση ποὺ

διατηροῦσε.

. Ὅταν οἱ πυροσβέστες ἔφτασαν στὸ σημεῖο, τὸν βρῆκαν νὰ κάθεται μὲ

ἕνα τσιγάρο στὸ στόμα, βλέποντας τὸ τυλιγμένο στὶς φλόγες σπίτι του.

. «Δὲν πρόκειται νὰ πάρουν τίποτα δικό μου», εἶπε ὁ ἴδιος, σύμφωνα μὲ

αὐτόπτες μάρτυρες.

. Ἡ πολιτικὴ λιτότητας τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης ἔχει προκαλέσει σοβαρὰ

οἰκονομικὰ προβλήματα σὲ μεγάλο μέρος τοῦ πληθυσμοῦ ἐνῶ ἡ κρίση ἔχει

προκαλέσει ἀπεργίες καὶ διαδηλώσεις σὲ ὅλη τὴ χώρα, καταλήγει τὸ

δημοσίευμα.

ΠΗΓΗ: iefimerida.gr

Οἰκονομικὴ κρίση

Σχολιάστε

Ο ΝΕΟΣ «ΘΕΟΣ» ΠΟΥ …ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ ΤΟΝ ΖΩΝΤΑΝΟ

ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ (π. Πλακίδας Deseille) «Ἡ συντριπτική πλειοψηφία

τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων βρίσκονται πρόθυμοι προσκυνητές κάτω ἀπό

τήν δαιμονική ἐπιρροή πού ἀσκεῖ ὁ διάβολος.».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ,

ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 25 Νοεμβρίου 2013

Ὁ νέος «θεός» πού …ἀντικαθιστᾶ

τόν ζωντανό Τριαδικὸ Θεό

γράφει ὁ ΑΛΥΠΗΤΟΣ

περιοδ. «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»,

ἀρ. φ. 60, Ἰούλ.- Σεπτ. 2013

. Ὁ Ἀπ. Παῦλος στήν πρός

Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολή του (Β´ 3,7) εἶναι προφητικός καί ἀποκαλυπτικός, χωρίς

νά ἀφήνει περιθώρια στίς ἀνά τούς αἰῶνες γενιές τῶν χριστιανῶν νά

ἀμφιβάλλουν γιά τό τί πρόκειται νά συμβεῖ εἰς τούς ἐσχάτους καιρούς, ὅταν

δηλαδή θά ἔλθει τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, γιά νά ἐγκαθιδρυθεῖ πρός καιρόν ὁ

Ἀντίχριστος, ἡ Ἀποστασία, στόν Κόσμο(!) Γράφει: «Λάβετε τά μέτρα σας νά μή

σᾶς ἐξαπατήσει κανείς κατά κανένα τρόπο· διότι ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ

Κυρίου δέν θά ἔλθη, ἐάν προηγουμένως δέν ἔλθη ἡ ἀποσκίρτησις πολλῶν ἀπό

τήν πίστιν, συνέπεια τῆς σκληρύνσεώς των ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν των καί δέν

φανερωθῆ ὁ ἄνθρωπος, ὁ κατ’ ἐξοχήν ἁμαρτωλός καί ὑποκινητής πρός κάθε

ἁμαρτίαν, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας… Διότι τώρα ἡ δράσις καί τό ἔργον τῆς ἀνομίας

ἐνεργεῖται καί ἐπεκτείνεται κατά τρόπον μυστικόν, ὥστε νά μή εἶναι ἐξ

ὁλοκλήρου φανερόν…» (βλέπε ὁλόκληρο τό Κεφάλαιο στήν «Ἑρμηνευτική

Ἀπόδοση» Ἰωάννου Κολιτσάρα, σελ. 233-234)

. Ὡστόσο, ἀπό τήν ἐποχή πού αὐτά ἔγραφε ὁ Ἀπ. Παῦλος στούς

Θεσσαλονικεῖς, μεσολαβοῦν δύο χιλιάδες χρόνια καί ἡ ἐπέκτασις τοῦ μυστηρίου

τῆς ἀνομίας δέν «ἐνεργεῖται τώρα πλέον κατά τρόπον μυστικόν» ἀλλά

ἀπροκάλυπτα, ἀναίσχυντα καί φανερά. Μιά ματιά στόν κόσμο πού ζοῦμε δέν μᾶς

ἀφήνει περιθώρια νά διαπιστώσουμε ἄλλο τί ἐκτός ἀπό αὐτό πού προλέγει ὁ

λόγος τοῦ Ἀποστόλου: Τό «μυστήριον τῆς ἀνομίας» καί ἡ σταδιακή

ἀντικατάστασις τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ἀποστασία τῆς ἁμαρτίας, ὁδηγοῦν στήν

ἔλευση τοῦ «υἱοῦ τῆς ἀπωλείας».

. Ὁ ἐθναπόστολος ἱερομάρτυς Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός μᾶς ἐφιστᾶ τήν

προσοχή: «…Πρωτύτερα ἀπό τήν Β´ Παρουσία ἔχει νά γεννηθῆ ὁ Ἀντίχριστος

καί νά κάμη τόσα κακά εἰς τόν κόσμον, καί νά ἔχη νά ὀνομάση τόν ἑαυτόν του

υἱόν Θεοῦ καί θέλει σταθῆ βασιλεύς νά ὁρίση τόν κόσμον ὅλον καί νά κάνη

θαύματα, κατά φαντασίαν, διά νά πλανᾶ τούς ἀνθρώπους…» Καί ὁ Θεοφύλακτος

Βουλγαρίας συμπληρώνει: «…Στήν ἐποχή τῶν ἐσχάτων ἐξ αἰτίας τῆς αὔξησης

τῆς ἀνομίας ἀπό τήν πλάνη τοῦ Ἀντιχρίστου, οἱ ἄνθρωποι θά γίνουν ὅμοιοι μέ τά

θηρία, καί δέν θά διατηροῦν ἴχνος ἀγάπης οὔτε ἀκόμη γιά τούς στενούς τους

συγγενεῖς…»

* * *

. Μία προσκυνηματική ἐπίσκεψη φιλικῆς συντροφιᾶς στά δύο

μοναστήρια, μετόχια τῆς Σίμωνος Πέτρας τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀνδρώα Ἱ. Μονή

Ἁγίου Ἀντω\νίου νότια τῆς Grenoble τῆς Γαλλίας καί γυναικεῖο τῆς Ἁγίας

Σκέπης κοντά στήν πόλη Avignon, πού ἵδρυσε μέ τήν εὐλογία τοῦ καθηγουμένου

τῆς Ἱ. Μονῆς Σίμωνος Πέτρας γέροντος Αἰμιλιανοῦ Σιμωνοπετρίτη, ὁ πολιός

γέρων π. Πλακίδας Deseille, ἄφησε κατάπληκτους τούς Ἕλληνες προσκυνητές

(φίλους τῶν Μοναστηριῶν) ἀπό ὅσα τούς ἀποκάλυψε γιά τούς πονηρούς

σχεδιασμούς πού συμβαίνουν ἤδη στίς μέρες μας καί ἁπλῶς ἐπιβεβαιώνουν ὅ,τι

τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ προανήγγειλε μέ τά γραπτά τῶν Ἀποστόλων, τῆς

Ἀποκαλύψεως τοῦ Εὐαγγελιστοῦ καί τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.

. Μεταξύ τῶν ἄλλων πατερικῶν παραινέσεων στούς Ἕλληνες

ἐπισκέπτες του, ὁ σοφός γέρων καθηγούμενος π. Πλακίδας, εἶπε καί τά ἑξῆς

σπουδαῖα καί ἐνδιαφέροντα, πού ἄν καί ἀντικατοπτρίζουν τά συμβαίνοντα στή

Γαλλία, τά ἴδια δυστυχῶς ἰσχύουν στή Δύση καί γενικότερα στόν Κόσμο(!!)

. Μέ ἀφορμή τίς πρόσφατες γιγαντιαῖες κινητοποιήσεις κυρίως

καθολικῶν νέων ζευγαριῶν στό Παρίσι καί σέ ἄλλες πόλεις τῆς Γαλλίας γιά νά

διαδηλώσουν τήν ἀντίθεσή τους στήν νομιμοποίηση τοῦ γάμου τῶν

ὁμοφυλοφίλων Σοδομιστῶν (βλέπε «Χ.Β.» φ. 58, σελ. 9) ὁ π. Πλακίδας, εἶδε μέν

μιά ἐνθαρρυντική ἀφύπνιση τῶν καθολικῶν χριστιανῶν. Πλήν ὅμως δέν

παρέλειψε νά σημειώσει μέ ἔντονο τόν προβληματισμό του ὅτι, τό ἴδιο

ἐνθαρρυντική δέν εἶναι καί ἡ στάση πολλῶν καθολικῶν ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι

συσχηματίζονται μέ τήν πολιτική ἐξουσία καί δέν κρατοῦν σθεναρή ἀγωνιστική

στάση ἀπέναντί της. (Μήπως τά αὐτά δέν συμβαίνουν καί στήν Ὀρθόδοξη

Ἑλλάδα;)

. Ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων βρίσκονται

πρόθυμοι προσκυνητές κάτω ἀπό τήν δαιμονική ἐπιρροή πού ἀσκεῖ ὁ διάβολος.

Ὁ ὁποῖος, ἄς μήν ἀποροῦμε, παρουσιάζεται συμπαθητικός, εὐγενικός,

ἑλκυστικός, προνοητικός, εὐχάριστος, ἕτοιμος νά σέ συμπαρασύρει σέ ὅλα τά

μονοπάτια τῆς εὔκολης καί τρυφηλῆς ζωῆς! Σέ ἀντίθεση μέ αὐτό πού συμβαίνει

στή ζωή τοῦ πιστοῦ, πού δέν πρέπει νά ξεχνᾶ «σ’ ὅλη τήν ἐπίγεια ζωή του ὅτι

κανένας καί ποτέ δέν ἀνέβηκε στόν Οὐρανό μέ τήν ἄνεσή του»!!, ὅπως ἐτόνισε ὁ

σοφός Γέρων.

. Ἐκεῖνο ὅμως πού ἐντυπωσίασε τούς συνομιλητές του ἦταν ἡ

ἀποστροφή του γιά τά κέντρα ἐξουσίας τῶν ἀνά τήν γῆ σιωνιστικῶν στοῶν, οἱ

ὁποῖες… προωθοῦν ἕναν νέο Θεό (σημ. «Χ.Β.» τό ἴδιο δέν ἔκαναν καί οἱ Ἑβραῖοι

στήν ἔρημο, ἀνυψώνοντας τό «χρυσό μοσχάρι» γιά «θεό τους»;) πού δέν θά εἶναι

ὁ Τριαδικός Θεός τῶν χριστιανῶν ἀλλά ὁ θεός τῶν δέκα ἐντολῶν στό πλαίσιο τῆς

θεοποιήσεως τῶν «δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου», ὅπως τά διαμορφώνει ἡ Νέα

Ἐποχή (τοῦ Ἀντιχρίστου).

. Σ’ αὐτόν τόν (δαιμονικό) σχεδιασμό, πρέπει νά συμπληρωθεῖ καί ἡ νέα

«προοδευτική» ἄποψη-πρόγραμμα τοῦ ὑπουργείου Παιδείας τῆς Γαλλίας, πού θά

ἐφαρμοσθεῖ στήν ἐκπαιδευτική μεταρρύθμιση τῆς χώρας καί θά ἐπηρεάσει τήν

ἐκπαίδευση τῶν Εὐρωπαϊκῶν χωρῶν: «Οἱ νέοι πρέπει νά ζήσουν τήν Ἱστορία

ἀπό τό 1789 (Γαλλική Ἐπανάσταση) ἕως σήμερα. Οἱ δεκαοκτώ αἰῶνες

Χριστιανισμοῦ πρίν, πρέπει νά ἀπαλειφθοῦν» (γιατί ἀσφαλῶς εἶναι…

σκοταδισμός)(!!)

. Ἐντυπωσιακή ἐπίσης εἶναι ἡ διαπίστωση ὅτι σέ διαφορετικές ἐποχές

κατά τό παρελθόν, πολλοί πνευματέμφοροι Γέροντες συμπίπτουν στούς

προφητευμένους λόγους τους γιά τήν ἔλευση τοῦ «υἱοῦ τῆς ἀπωλείας» τοῦ νέου

«θεοῦ», ὅπως τόν περιέγραψε καί στούς ἐπισκέπτες του ὁ Γέροντας π. Πλακίδας,

τόν περασμένο μήνα στό Μοναστήρι του στή Γαλλία. Τό 1974 λ.χ. εἰς τόν

ἐνθρονιστήριο λόγο του ὁ Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης, μεταξύ ἄλλων

ἐσημείωνε: «…τό λεγόμενο Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν. Στήν

πραγματικότητα πρόκειται περί παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐθελοθρησκειῶν. Σ’

αὐτό ὁ μοναδικός θεός, ὁ ὁποῖος θά διεκδικήση ἐκεῖ φόρον λατρείας, θά εἶναι ὁ

ἐκπεσών Ἑωσφόρος, ὁ ὁποῖος διά τοῦ ἀπεσταλμένου του μεταξύ τῶν ἀνθρώπων

τοῦ Ἀντιχρίστου, θά ἐπιχειρήση νά ὑποκαταστήση τήν πίστι καί τή λατρεία στόν

ἀληθινό Θεό. Γιά τόν Οἰκουμενισμό δέν ὑπάρχει προσωπικός Θεός, γιατί τελείως

ἀπαράδεκτο εἶναι γιά τούς συνεπεῖς οἰκουμενιστάς τό δόγμα τοῦ Τριαδικοῦ

Θεοῦ…»

. Ὁ «υἱός τῆς ἀπωλείας», φίλοι ἀναγνῶστες, ἦλθε, εἶναι ἐδῶ, δίπλα μας

κυρίαρχος (!!) καί ὅποιος ἀντέξει…

Ἀρχιμ. Πλακίδας Deseille, Θεός

Σχολιάστε

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΑΤΗΧΗΣΗ (μον. Μωυσῆς Ἁγιορ.)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ Uncategorized στὶς 24 Νοεμβρίου

2013

Ὀρθόδοξη κατήχηση

Γράφει ὁ μοναχὸς Μωυσῆς, Ἁγιορείτης

ἐφημ. «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», 24.11.2013

. Κυρίως στὶς ἁγνὲς καὶ ἀθῶες παιδικὲς ψυχὲς θὰ πρέπει διακριτικὰ καὶ

μὲ γνώση νὰ ἐμφυτευτεῖ ὁ πόθος τῆς θεώσεως καὶ τοῦ ἁγιασμοῦ, ποὺ ἀποτελεῖ

κύριο σκοπὸ τῆς ζωῆς. Νὰ γεμίσουν χαρά, αἰσιοδοξία, ἐλπίδα ἀπὸ τὸν πλοῦτο τῆς

Ἐκκλησίας.

. Σὲ μία ἀρκετὰ δύσκολη ἐποχή, ὅπως ἡ δική μας, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ

μιλήσουμε γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀνταπόκρισή μας σ’ αὐτή, τὴν

ἀγωνιστικότητα καὶ τὴν ὠφέλεια τοῦ πλησίον. Νὰ προταθεῖ ζωὴ νέα, ἐν Χριστῷ,

ἐν εἰρήνῃ, μέσα στὸ φῶς καὶ στὴν ἀλήθεια. Νὰ μιλᾶ ἡ ἴδια ἡ ζωὴ τοῦ κατηχητῆ.

. Οἱ ἑορτὲς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους εἶναι μία σημαντικὴ εὐκαιρία

ἐνδυνάμωσης καὶ εὐλογίας, μελέτης καὶ ἐνδοσκαφῆς. Πρότυπα εἶναι ἡ Παναγία

καὶ οἱ ἅγιοι. Καλὴ καὶ συνεχὴς ἀγωνία γιὰ τὴν ἀναζήτηση τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ.

Εἶναι ἀπαραίτητη μία βαθύτερη πνευματικὴ γνώση, ἕνα νόημα καὶ μία ποιότητα.

Μποροῦν δύο λόγια μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μας νὰ στηρίξουν τὸ παιδὶ καὶ τὸν ἄλλο

γιὰ ὅλη τὴν κατοπινὴ ζωή τους. Δὲν νομίζουμε ὅτι τὸ ἔργο αὐτὸ εἶναι τόσο

εὔκολο. Μόνο μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ γίνει κάτι. Στὴν ἐποχή μας

κυκλοφοροῦν νέες ἰδέες, ἐπικρατοῦν ἄλλες προτεραιότητες, ὁρολογίες ξένες,

ἀρετὲς λησμονημένες.

. Τὰ παιδιὰ δὲν μποροῦμε νὰ τὰ προστατέψουμε πάντοτε ἐμεῖς. Ἂς

ἀφήσουμε τὰ παιδιά μας στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Ἂς αὐξήσουμε τὴν ταπεινὴ

προσευχή. Νέοι δρόμοι ἀνοίγονται. Ἡ ζωντανὴ σχέση μὲ τὸν ζῶντα Χριστὸ θὰ

δώσει τὸ βαθὺ νόημα. Ἡ ἐπιστήμη, ἡ τεχνολογία, νὰ γίνουν χρηστικὰ ἐργαλεῖα

πρὸς βοήθεια καὶ καλύτερη ἐπικοινωνία. Αἰώνιες ἀλήθειες νὰ εἰπωθοῦν ἁπλὰ καὶ

μὲ παραδείγματα. Τὸ εὐαγγέλιο θὰ πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ ἀποτελεῖ μόνιμη

ἀναφορά.

. Γονεῖς, δάσκαλοι, κατηχητὲς θὰ πρέπει νὰ συνεργαστοῦν, νὰ σκύψουν

πιὸ πολὺ στὸ παιδί, νὰ τὸ ὑπομείνουν, νὰ τὸ ἀκούσουν, νὰ τὸ προσέξουν. Ἡ καλὴ

ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν θέλει πολλὲς θυσίες. Ὁ Θεὸς νὰ παρουσιαστεῖ προσιτός,

ζεστός, οἰκεῖος καὶ φιλικός. Νὰ μιλήσουμε πολὺ γιὰ τὴν ταπείνωση καὶ τὴν

ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

Κατήχηση, Μοναχός Μωυσῆς Ἁγιορείτης

Σχολιάστε

ΣΗΚΩΣΤΕ ΨΗΛA ΤΗN ΓΑΛΑΝOΛΕΥΚΗ (Κ. Χολέβας)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ, ΕΘΝΙΚΑ

στὶς 24 Νοεμβρίου 2013

Σηκῶστε ψηλὰ τὴν γαλανόλευκη

Γράφει ὁ Κων. Χολέβας

ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 24.11.2013

. Οὔτε ὁ πρῶτος εἶμαι οὔτε ὁ τελευταῖος ποὺ νιώθω τὴν ἀνάγκη νὰ

συγχαρῶ τοὺς παῖκτες καὶ τὸν προπονητὴ τῆς Ἐθνικῆς Ἑλλάδος γιὰ τὴν

πρόκριση στὸ Παγκόσμιο Κύπελλο τοῦ 2014. Εἶναι ἕνα σημαντικὸ ἐπίτευγμα, μὲ

προεκτάσεις εὐρύτερες. Χρειαζόταν ὁ λαός μας μία τονωτικὴ ἔνεση. Μία

εὐχάριστη εἴδηση, ἕνα χαμόγελο αἰσιοδοξίας. Ἡ κρίση καταβάλλει ψυχολογικὰ

πολλοὺς συνέλληνες καὶ ὅποιος μᾶς χαρίζει χαμόγελο καὶ αὐτοπεποίθηση εἶναι

ἄξιος εὐγνωμοσύνης.

. Ὁ ἀθλητισμὸς μᾶς ἔχει δώσει μεγάλες στιγμὲς ψυχικῆς ἀνατάσεως.

Καὶ προσφάτως καὶ παλαιότερα. Ἀπὸ τὸ πρόσφατο παρελθὸν ἀνακαλῶ στὴ

μνήμη μου τὴ συγκίνηση ὅλων μας γιὰ τὸ EURO τοῦ 2004. Μοῦ ἔκανε μάλιστα

ἐντύπωση ἡ ἐνθουσιώδης ἀντίδραση τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου, οἱ ὁποῖοι

διαδήλωναν ἐπὶ ὧρες ἐκεῖνο τὸ βράδυ στὶς μεγάλες πόλεις τοῦ νησιοῦ.

Ἀναρίθμητες γαλανόλευκες ξεδιπλώθηκαν καὶ ἀνέμιζαν στὰ χέρια μικρῶν καὶ

μεγάλων, λίγους μῆνες μετὰ τὸ ὑπερήφανο «ΟΧΙ» στὸ Σχέδιο Ἀνάν.

Ἐνδιαφέρουσα λεπτομέρεια: Ἐὰν ἐφαρμοζόταν τὸ διχοτομικὸ αὐτὸ σχέδιο, θὰ

ἀπαγορευόταν ἡ χρήση τῆς ἑλληνικῆς σημαίας στὴν Κύπρο. Οἱ μὲν

Ἑλληνοκύπριοι θὰ μποροῦσαν νὰ χρησιμοποιοῦν μόνο τὴ σημερινὴ σημαία τῆς

Κυπριακῆς Δημοκρατίας, οἱ δὲ Τουρκοκύπριοι μία παραλλαγὴ τῆς τουρκικῆς

σημαίας. Στὶς ψυχὲς τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου τὸ τελικὸ ἀποτέλεσμα ἦταν:

Ἐθνικὴ Ἑλλάδος – Σχέδιο Ἀνάν: 1-0.

. Ἦταν ἄλλωστε χαρακτηριστικὴ καὶ ἡ ἀφίσα ποὺ συναντοῦσα ἐπὶ

πολλὰ χρόνια σὲ καταστήματα τῆς Κύπρου. Παρουσίαζε τὴν Ἐθνικὴ Ἑλλάδος

τοῦ 2004 καὶ ἔγραφε: «Εὐχαριστοῦμε γιατί μᾶς κάνατε νὰ νιώθουμε

ὑπερήφανοι»!

. Ἀπὸ τὴν παλαιότερη Ἱστορία μᾶς εἶναι χρήσιμο νὰ θυμηθοῦμε ὅτι

μετὰ τὴν πτώχευση ἐπὶ Χ. Τρικούπη τὸ 1893 καὶ τὴν ἐθνικὴ κατάθλιψη ποὺ

ἄρχισε νὰ ἐπικρατεῖ ἦλθε μία ἀθλητικὴ ἐπιτυχία, τὸ χρυσὸ μετάλλιο τοῦ Σπύρου

Λούη, νὰ μᾶς ξαναφέρει στὸ διεθνὲς προσκήνιο καὶ νὰ χαρίσει αἰσιοδοξία καὶ

τόνωση τοῦ ἠθικοῦ στοὺς παπποῦδες μας. Ὁ νερουλὰς ἀπὸ τὸ Μαρούσι κέρδισε

στὸν Μαραθώνιο στοὺς πρώτους Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες τῶν νέων χρόνων, ἀφοῦ

προηγουμένως νήστεψε καὶ προσευχήθηκε στὴν Παναγία. Ἡ ὀρθόδοξη πίστη μας

πάντα ἦταν καὶ εἶναι συνδεδεμένη μὲ τὴν ἐλπίδα καὶ τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως.

. Τὰ παιδιὰ τῆς Ἐθνικῆς μας ἀπέδειξαν ὅτι ὁ Ἕλληνας διαθέτει

ὁμαδικότητα καὶ ὀργανωτικότητα, ὅταν πιστέψει στὸν ἑαυτό του. Ἂς σηκώσουμε

ψηλὰ τὴ γαλανόλευκη καὶ ἂς ἀγωνισθοῦμε γιὰ ἐπιτυχίες σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς!

Κωνσταντῖνος Χολέβας

Ἑλληνισμός, Κων. Χολέβας, Πατρίς, Σημαία

Σχολιάστε

«ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ ΛΥΣΣΑΛΕΟΝ, ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ

ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΣΩΠΗΤΕΣ». (Ἀρχιμ. Φιλόθεος,

ἡγούμ. Ἱ. Μ. Καρακάλλου)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΕΘΝΙΚΑ, ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ στὶς 23 Νοεμβρίου 2013

«ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ ΛΥΣΣΑΛΕΟΝ,

ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΣΩΠΗΤΕΣ».

Ἀπόσπασμα συνομιλίας

τοῦ συγγρ. Μ. Μελινοῦ μὲ τὸν Καθηγούμενο τῆς Ἱ. Μ. Καρακάλλου

Ἀρχιμανδρίτη Φιλόθεο

. […] Βλέπετε, σήμερα εἶναι παρήγορον ὅτι τὸ Ἅγιον Ὄρος χαριτώθηκε μὲ

νέον αἷμα. Νέες ἀδελφότητες, νέοι ζηλωταὶ -μὲ «ζῆλον κατ’ ἐπίγνωσιν»- μοναχοί.

Ἀλλὰ καὶ στὸν κόσμον οἱ ἀνδρικὲς -πολὺ περισσότερον οἱ γυναικεῖες- μονὲς

γνωρίζουν ἡμέρες δόξης μὲ νέους μοναχοὺς καὶ μοναχές, ποὺ ἔχουν ὡς κύριον

ἔργο τους τὴν προσευχήν. Ἔχει ἀνάγκη προσευχῆς ὁ λαός μας καὶ τὰ μοναστήρια

μας παίζουν σπουδαῖο ρόλο πρὸς τὴν κατεύθυνσιν αὐτήν. Ἡ κάθε μονὴ -ἐντὸς κι

ἐκτὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους- ἔχει ἕναν κύκλον ἀνθρώπων ποὺ στηρίζει, ἕνα

περιβάλλον εὐρύ. Οἱ προσκυνηματικὲς ἐπισκέψεις κι ἐκδρομὲς ποὺ γίνονται στὰ

μοναστήρια καλλιεργοῦν πλῆθος κόσμου. Βλέπετε, κ. Μελινέ, πόσοι ἄνθρωποι

ἐπισκέπτονται σήμερα τὸ Ἅγιον Ὄρος… Ὅλ’ αὐτὰ εἶναι παρήγορα στοιχεῖα,

καταδεικνύοντα τὶς ἀναζητήσεις τοῦ λαοῦ μας. Ἡ εὐχή, ἡ προσευχή, ἡ ἐλπίδα

μας εἶναι νὰ ζεσταίνονται ὅλο καὶ περισσότερο οἱ καρδιές, συνειδητῶς νὰ

στρέφονται πρὸς τὴν κιβωτὸ τῆς σωτηρίας μας, τὴν Ἐκκλησίαν. Αὐτὸς εἶναι ὁ

πόθος καὶ ἡ χαρὰ ἡμῶν τῶν Ἁγιορειτῶν. Οἱ ἀκολουθίες μας ἐμπεριέχουν εὐχὲς

γιὰ νὰ στηρίζεται ὁ κόσμος. Κάθε νύκτα στὸ κελλί μας, στὸν προσωπικὸ κανόνα

μας -οἱ μοναχοὶ τοῦ Ὄρους καὶ οἱ ἀδελφοί μας μοναχοὶ κι οἱ ἀδελφές μας μοναχὲς

τῶν ἐν τῷ κόσμῳ μονῶν- ἀφιερώνουμε μεγάλο μέρος τῆς προσευχῆς μας γιὰ τὴ

στήριξη τοῦ σύμπαντος κόσμου. Λέγοντας «σύμπαντος κόσμου», ὑπογραμμίζω

τὴν ἐκλεκτὴ παρουσία τῶν ἀποδήμων ἀδελφῶν μας στὰ πέρατα τῆς Γῆς.

Χαιρόμεθα, διότι μαθαίνουμε ὅτι κρατοῦν τὶς παραδόσεις μὲ τέτοια θέρμη, ποὺ

μπορῶ νὰ πῶ ὅτι ξεπερνοῦν ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες τῆς μητροπολιτικῆς Ἑλλάδος!

Χαιρόμεθα, εἶναι παρήγορο κι ἐλπιδοφόρο ποὺ τιμᾶται τόσο πολὺ ἡ Ὀρθοδοξία

καὶ ἡ Ἑλλὰς στὸ πρόσωπό τους. Εὐχόμεθα ἐκ μέσης καρδίας νὰ τοὺς χαριτώνει ὁ

Θεός, νὰ τοὺς στηρίζει -ἰδίως τὶς νέες γενιὲς ποὺ γεννιοῦνται ἐκεῖ- γιὰ νὰ

μαθαίνουν τὶς ἀρχὲς καὶ τὶς παραδόσεις τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ γένους μας.

Χαιρόμεθα ποὺ μαθαίνουν τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμά μας.

Εὐχόμεθα νὰ ἔχουν ὑγεία, δύναμη καὶ προκοπὴ νὰ μένουν «ἑδραῖοι καὶ

ἀμετακίνητοι», νὰ μὴν ξεμακραίνουν ἀπὸ τὰ μετερίζια τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ

γένους…

– Μ.Μ.: …Φθάνει, Γέροντα, νὰ μὴ διατηρήσουν μόνον οἱ ἀπόδημοι ἀδελφοί μας τὰ

ζώπυρα αὐτὰ καὶ τὰ χάσουμε -ὃ μὴ γένοιτο- ἐμεῖς οἱ ἐν Ἑλλάδι διαβιοῦντες…

«Μήποτε διασωθέντες ἐν τῷ πελάγει, ναυαγήσωμεν ἐν αὐτῷ τῷ λιμένι!..» Βλέπετε

τὸν παντοειδῆ πόλεμο ποὺ ὑφίσταται ἡ Ἐκκλησία, ἡ γλῶσσα, τὰ ἰδανικά, οἱ ἀρχὲς

καὶ οἱ ἀξίες τοῦ εὐλογημένου τόπου μας…

– Ἀρχιμ. Φ.Κς: Μὰ ἔχουμε πόλεμο λυσσαλέον, ἀπὸ τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις οἱ

ὁποῖες εἶναι ἀδυσώπητες. Ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε, ἡ καρδιὰ τῆς Ὀρθοδοξίας

ἐδῶ κτυπάει, στὸ Ἅγιον Ὄρος. Ἡ μεθόδευση τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων εἶναι νὰ

πλήξουν τὸν Ἑλληνισμό, τὴν Ἑλλάδα, τὴν Ὀρθοδοξία, τὸ Ἅγιον Ὄρος, τὶς

παραδόσεις μας. Ὅλ’ αὐτὰ εἶναι κατευθυνόμενα ἀπὸ τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις·

μεθοδεύονται ἀπ’ ὅλ’ αὐτὰ τὰ «κυκλώματα», γιὰ νὰ πληγεῖ ἡ καρδιά μας, ἡ

Ὀρθοδοξία. Πρέπει νὰ στεκόμαστε ὄρθιοι, ἀκλόνητοι -ἱερὸς κλῆρος καὶ πιστὸς

λαός, μοναχοὶ καὶ μοναχές-, «Θεὸς γὰρ τὸ κινδυνευόμενον!».

ΠΗΓΗ: dimokratianews.gr, 23.11.13

Ἀρχιμ. Φιλόθεος ἡγούμ. Μ. Καρακάλλου

Σχολιάστε

Ο ΘΕΙΟΣ ΕΡΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ–

3 «Μέσα ἀπὸ τὸν θεῖο ἔρωτα μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπισθοῦν κατὰ τὸν

καλύτερο τρόπο ὅλα τὰ προσωπικὰ καὶ κοινωνικὰ προβλήματα.».

(Μητρ. Ναυπάκτου Ἱεροθέου)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 23 Νοεμβρίου

2013

Ὁ Θεῖος ἔρως κατὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο [Γ´] Τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Α´ Μέρος: Ο ΘΕΙΟΣ ΕΡΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ «Ὅποιος ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ ἀγαπᾶ καὶ ὅ,τι ἀγαπᾶ ὁ Θεός». (Μητρ. Ναυπάκτου Ἱεροθέου)

Β´ Μέρος: Ο ΘΕΙΟΣ ΕΡΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ–2 «Ὁ θεῖος ἔρωτας δὲν εἶναι ψυχολογικῆς προελεύσεως, οὔτε

ἀναμεμειγμένος μὲ τὸν σωματικὸ ἔρωτα, ἀλλὰ εἶναι ἐνέργεια τῆς Χάριτος τοῦ

Θεοῦ». (Μητρ. Ναυπάκτου Ἱεροθέου)

. Ἡ ἀγάπη – ἔρωτας πρὸς τὸν Θεὸ ἔχει καὶ πολλὲς συνέπειες γιὰ τὸν

ἐρωμένο, ἀφοῦ μετατρέπει ὁλόκληρη τὴν ὕπαρξή του καὶ τὴν φέρει σὲ σχέση καὶ

κοινωνία μὲ τὸν Θεό, καὶ ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος γίνεται ναὸς τοῦ Παναγίου

Πνεύματος.

. Ἐκεῖνος ποὺ εὐφραίνεται μὲ τὸν Θεὸ ἀποβάλλει κάθε «βιωτικὴν

ἡδονήν». Στὴν πραγματικότητα ὑπερβαίνει τὴν ἐγκόσμια ἡδονὴ μὲ τὴν θεία

ἡδονὴ καί, ὅταν ἔχη αὐτὴν τὴν ἡδονή, δὲν θέλει νὰ αἰσθάνεται ἄλλη σωματικὴ

καὶ ἐγκόσμια ἡδονή. Αὐτὴ ἡ θεία ἡδονὴ καθιστᾶ τὸν ἄνθρωπο «μετάρσιον» καὶ

«πρὸς οὐρανὸν πτεροῖ» αὐτόν.

. Ἔπειτα, ἐκεῖνος ποῦ καταλαμβάνεται ἀπὸ αὐτὸν τὸν ἔρωτα καὶ τρέφεται

μὲ τὶς ἐλπίδες τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν δὲν καταποντίζεται σὲ κανένα ἀπὸ τὰ

παρόντα, οὔτε παρασύρεται ἀπὸ τὰ λυπηρά τοῦ παρόντος βίου. Ἡ ψυχὴ ποὺ

πυρώνεται ἀπὸ τὸ θεῖον πῦρ δὲν ἐπιθυμεῖ τίποτε τὸ ἐγκόσμιο. «Ὅταν πυρωθῆ

ψυχὴ τῷ πυρὶ τῷ θείῳ, πρὸς οὐδὲν τῶν ἐν τῇ γῇ λοιπὸν ὁρᾷ, οὐ πρὸς δόξαν, οὐ

πρὸς αἰσχύνην, ἀλλ᾽ ἑνός ἐστι μόνου, τῆς κατεχούσης αὐτὴν φλογός». Μάλιστα

σὲ μιὰ ἄλλη ὁμιλία του κάνει λόγο γιὰ τὸ ὅτι, ὅταν ἡ ψυχὴ τοῦ ἐρωμένου βαφῆ

γνησίως ἀπὸ τὸν θεῖο ἔρωτα, τότε «πρὸς οὐδὲν ἐπιστρέφεται τῶν

παρόντων». Ἀκόμη, ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ τηρεῖ τὶς ἐντολές Του ὄχι ἀπὸ τὸν

φόβο καὶ τὴν ἀπειλὴ τῆς κολάσεως, οὔτε ἀπὸ τὴν ὑπόσχεση τῆς Βασιλείας τῶν

Οὐρανῶν, ἀλλὰ «διὰ τὸν νομοθετήσαντα», γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ νομοθέτου.

. Ὅλες αὐτὲς οἱ ἐκφράσεις ποῦ χρησιμοποιεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ

Χρυσόστομος καὶ ἡ ἀνάλυση τοῦ θείου ἔρωτος, ποὺ κάνει σὲ διάφορες ὁμιλίες

του πρὸς τὸ ποίμνιό του, δείχνουν ὅτι ὁ ἴδιος εἶχε καταληφθῆ ἀπὸ αὐτὸν τὸν θεῖο

πόθο καὶ τὸν πνευματικὸ ἔρωτα, ἡ ψυχή του καὶ ὅλη ἡ ὕπαρξή του ἦταν

πεπυρακτωμένη ἀπὸ τὸ πνευματικὸ καὶ οὐράνιο πῦρ. Ἔτσι ἐξηγεῖται ἡ ὅλη

δράση του, ἀλλὰ καὶ οἱ ὁμιλίες του ποὺ εἶναι ἀπαύγασμα αὐτοῦ τοῦ οὐρανίου

πόθου. Συγχρόνως δείχνει ὅτι μὲ αὐτὸ τὸ πρίσμα καὶ μὲ αὐτὸ τὸ «πνεῦμα» ἤθελε

νὰ διαπαιδαγωγήση τοὺς Χριστιανούς, ἀκόμη καὶ αὐτοὺς ποὺ κατοικοῦσαν μέσα

στὶς πόλεις καὶ ἐργάζονταν τὰ συνήθη ἐπαγγέλματα, στοὺς ὁποίους συνήθως

ὁμιλοῦσε. Γνώριζε ὅτι μέσα ἀπὸ τὸν θεῖο ἔρωτα μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπισθοῦν κατὰ

τὸν καλύτερο τρόπο ὅλα τὰ προσωπικὰ καὶ κοινωνικὰ προβλήματα.

ΠΗΓΗ: «ΕΚΚΛΗΣ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΣ»

Ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομος, Θεῖος Ἔρως, Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος

Σχολιάστε

ΤΗΛΕΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΡΙΑ ΑΠΟΛΥΘΗΚΕ, ΕΠΕΙΔΗ

ΦΟΡΟΥΣΕ ΣΤΑΥΡΟ!

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 22

Νοεμβρίου 2013

Τηλεπαρουσιάστρια ἀπολύθηκε,

ἐπειδὴ φοροῦσε σταυρό!

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Ἀτόφια ἡ …πολυπολιτισμικότητά τους!

. Ἡ Siv Kristin Sællmann – μία δημοφιλὴς παρουσιάστρια τηλεοπτικῶν

δελτίων εἰδήσεων στὴ Νορβηγία ἀπολύθηκε ἀπὸ τὴ δουλειά της, ἐπειδὴ «ἔβγαινε

ζωντανὰ» στὰ δελτία φορώντας ἕνα ἁλυσιδάκι μὲ ἕνα σταυρὸ (1,4 ἑκατοστά).

. Μερικοὶ τηλεθεατὲς – κυρίως μέλη τῆς τοπικῆς μουσουλμανικῆς

κοινότητας – διαμαρτυρήθηκαν, ὑποστηρίζοντας ὅτι «ἕνα περιδέραιο μὲ ἕνα

σταυρὸ προσβάλλει τὸ Ἰσλὰμ» καὶ «αὐτὸ τὸ σύμβολο δὲν ἐγγυᾶται τὴν

ἀμεροληψία τοῦ τηλεοπτικοῦ καναλιοῦ».

. Ἡ δημοσιογράφος, ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ γνωστὰ καὶ πιὸ δημοφιλῆ ὀνόματα τῆς

νορβηγικῆς δημόσιας τηλεόρασης, ἀπολύθηκε καὶ τῆς ἀπαγορεύτηκε νὰ

παρουσιάζει τὶς ἐκπομπές της, μὲ τὸ σκεπτικὸ «μήπως γίνει μία πηγὴ διχόνοιας

καὶ ἐγκλημάτων» (!).

. Ἂς σημειωθεῖ ὅτι τὸ κρατικὸ κανάλι NRK εἶναι αὐτὸ στὸ ὁποῖο πρόσφατα,

δύο τηλεπαρουσιαστὲς ἀνέφεραν ὅτι οἱ Εὐρωπαῖοι «ἀξίζουν» νὰ δέχονται

ἐπιθέσεις ἀπὸ τοὺς λαθρομετανάστες.

ΠΗΓΗ: agios-dimitrios.blogspot.gr (ἀπὸ tro-ma-ktiko.blogspot.gr)

πολυπολιτισμικότητα, Σταυρός

Σχολιάστε

ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ ΜΑΚΑΡΙΩΣ «Σχέδιο ἐξάντλησης οἰκονομικῆς τοῦ

λαοῦ, ὥστε νὰ βλέπει μόνο στὴν τηλεόραση ἐκπομπὲς μαγειρέματος,

μοναχικῆς καὶ καλογερικῆς κουζίνας, ραψίματος καὶ ἐμφάνισης, μόδας

καὶ σεξολογίας ἐπωνύμων καμένων βούρλων καὶ βλύτων».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ, ΕΘΝΙΚΑ

στὶς 22 Νοεμβρίου 2013

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ἢ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ ΜΑΚΑΡΙΩΣ;

Τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΛΑΜΙΑΣ»

1] Φαίνεται, μᾶλλον ὄχι πολὺ καλά, ἀλλὰ ἀρχίζει νὰ διακρίνεται κάπως, ὅτι πάει

νὰ διαμορφωθεῖ μία τάση ἐπιβολῆς μὲ τρόπο ἀστυνομικὸ ἑνὸς ἰδιότυπου

“ἀποφασίζομεν καὶ διατάζομεν”. Οἱ κρατικοὶ τῆς συγκυβέρνησης ὁμιλοῦν περὶ

ἐφαρμογῆς νόμων. Ποίων ὅμως νόμων; Οὐσιαστικὰ πρόκειται περὶ νομοθετικῶν

ρυθμίσεων μιᾶς ἰσχνῆς πλειοψηφίας, τελείως ἀντιθέτων ἀπὸ προεκλογικὲς

δεσμεύσεις μὲ παράλληλη τότε ἐξαπάτηση τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος καὶ σὲ

ἀπόσταση σήμερα ἀπὸ τὴ διάχυτη καθημερινὴ λαϊκὴ ἐτυμηγορία, ἀγνοώντας

μάλιστα εὐρύτατα λαϊκὰ στρώματα, τὴ στιγμὴ ποὺ σὲ ἄλλες χῶρες γίνονται

τακτικότατα δημοψηφίσματα.

2] Φαίνεται, μᾶλλον ὄχι πολὺ καλά, ἀλλὰ ἀρχίζει νὰ διακρίνεται κάπως, ὅτι ἡ

παρουσία τῆς τρόϊκα καὶ οἱ εὐρωπαῖοι ἐπίτροποι σὲ κάθε ὀργανισμὸ καὶ

ὑπουργεῖο ἔδωσαν θάρρος στὸ ψευτορωμαίϊκο νὰ ἐπιβάλει ἀπὸ καιρὸ

καθυστερούμενες ρυθμίσεις, ἀλλὰ μὲ τρόπο ἄκομψο καὶ προκλητικό.

Συμμαχοῦντος δὲ στὰ ἀνωτέρω καὶ τοῦ γεγονότος ὅτι ἔχουν νὰ κάνουν πλέον μὲ

ἕνα λαὸ ἰσοπεδωμένο καὶ ἐξαντλημένο, ἕνα ζαλισμένο κοπάδι τρομαγμένο μέσα

στὴ φτώχειά του ἀπὸ τὸ σὸκ τῆς δημοσιονομικῆς προσαρμογῆς καὶ καταλλήλως

ἄνωθεν ψεκασμένου, ὥστε νὰ μὴ ἀντιδρᾶ καθόλου.

3] Φαίνεται, μᾶλλον ὄχι πολὺ καλά, ἀλλὰ ἀρχίζει νὰ διακρίνεται κάπως, ὅτι

ὑπάρχει ἐνορχηστρωμένο σχέδιο ἐξάντλησης οἰκονομικῆς τοῦ λαοῦ, ὥστε νὰ

βλέπει μόνο στὴν τηλεόραση ἐκπομπὲς μαγειρέματος, μοναχικῆς καὶ

καλογερικῆς κουζίνας, ραψίματος καὶ ἐμφάνισης, μόδας καὶ σεξολογίας

ἐπωνύμων καμένων βούρλων καὶ βλύτων. Ἡ παραπλάνηση μέσῳ τῶν

τηλεοπτικῶν σκουπιδιῶν καὶ ὁ ξεφτιλισμένος πολιτικὸς λόγος μέσα στὴ Βουλὴ

δημιουργεῖ ἕνα ἐπὶ πλέον κλίμα ἀποστροφῆς πρὸς τὰ δημόσια θέματα. Κι αὐτὸ

εἶναι ὀλέθριο γιὰ τὴν πατρίδα: ἡ ἀδιαφορία, ἡ συχαμάρα μὲ συνακόλουθη τὴν

ἀδράνεια.

4] Φαίνεται, μᾶλλον ὄχι πολὺ καλά, ἀλλὰ ἀρχίζει νὰ διακρίνεται κάπως, ὅτι πιὸ

εὔκολα τώρα ἐπεμβαίνει δυναμικὰ ἡ ἀστυνομία, πιὸ εὔκολα ἀπαξιώνονται

βουλευτές, πιὸ εὔκολα κλείνουν σχολεῖα, νοσοκομεῖα, τηλεόραση καὶ ραδιόφωνο,

κόβονται μισθοὶ καὶ συντάξεις, πιὸ δυναμικὰ – μήπως δικτατορικὰ –

ἀντιμετωπίζονται λαϊκὲς ἐπιτροπὲς καὶ ἐκπαιδευτικὸς κόσμος. Πιὸ ἐμφανῶς

διαπιστώνουμε μέρα μὲ τὴ μέρα τὴν ἀλαζονεία τοῦ πολιτικοῦ κόσμου, τοῦ

εἰρωνικοῦ πολιτικοῦ λόγου καὶ τῆς φτηνῆς ἐξουσίας. Σὰν νὰ ἀντλοῦν τὴ δύναμή

τους ἀπὸ κάπου ἀλλοῦ οἱ κυβερνῶντες κι ὄχι ἀπὸ τὸ λαό.

5] Φαίνεται, μᾶλλον ὄχι πολὺ καλά, ἀλλὰ ἀρχίζει νὰ διακρίνεται κάπως, ὅτι πιὸ

ἀνησυχητικὸ στὴν ἐν λόγῳ περίπτωση εἶναι ὅτι ἀγνοοῦμε τὶς συνέπειες τῆς

ἀδράνειάς μας, ἂν καὶ βιώνουμε τὰ γεγονότα. Αὐτὸ ποὺ πάει σιγὰ σιγὰ νὰ γίνει

δὲν τυγχάνει λογικῆς βασάνου καὶ ἐθνικῆς ἐπεξεργασίας ἀπό μᾶς. Γίνεται σὲ

βάρος μας, ἀλλὰ χωρὶς ἐμᾶς. Δυστυχῶς δὲν μιλάει κανένας. Ἔχουμε πλέον τὴν

πιὸ σιωπηλὴ ἐπίσημη Ἐκκλησία, τὴν πλέον ὑποταγμένη δικαιοσύνη, τοὺς πιὸ

πεθαμένους ἀθάνατους ἀκαδημαϊκούς, τοὺς πιὸ φοβισμένους ἐπιστήμονες, τοὺς

πιὸ δυστυχισμένους ὑπαλλήλους καὶ ἕνα ἀνύπαρκτο συνδικαλιστικὸ κίνημα.

Λείπει ἡ μαζικότητα καὶ ἡ δυναμικότητα. Κι οἱ “ἀποφασίζομεν καὶ διατάζομεν”

προχωρᾶνε καὶ ὁλοκληρώνουν τὴ φτωχοποίηση τῆς πατρίδας.

6] Φαίνεται, μᾶλλον ὄχι πολὺ καλά, ἀλλὰ ἀρχίζει νὰ διακρίνεται κάπως, ὅτι οἱ

διαμαρτυρίες τῶν κυβερνητικῶν βουλευτῶν, δυστυχῶς γιατί μόνο τώρα,

δημιουργοῦν περισσότερη ἀγωνία γιὰ ὅλα τὰ προηγούμενα ποὺ πέρασαν στὸ

«ντούκου» ἐν μιᾷ νυκτί. Καὶ τώρα δὲν ξέρουμε τί εἶναι τὸ πιὸ σοβαρὸ ποὺ τοὺς

ἀνησυχεῖ, ἡ ζημιὰ τῶν ἀνθρώπων ἢ τὸ πολιτικὸ κόστος. Σὲ ἕνα μόνο πάντως

μένουν σταθεροί: στὴν ἀκατέβατη βουλευτική τους ἀποζημίωση.

7] Ἔλεγε ὁ Σωκράτης στὴν ἀπολογία του ὅτι θὰ συνεχίζαμε νὰ κοιμόμαστε, ἂν

δὲν ἐρχόταν κάποιος νὰ μᾶς ξυπνήσει. Αὐτὸ ἰσχύει καὶ σήμερα. Πόσο ἀνόητοι

εἴμαστε; Ξέρουμε τί σημαίνει ὕφεση, ὄχι μόνο στὴν οἰκονομία, ποὺ δὲν

ἀνακάμπτει ποτέ, ἀλλὰ στὴν ψυχολογία, ποὺ σημαίνει κατάθλιψη καὶ

αὐτοκτονία; Τί σημαίνει Ἰσλὰμ καὶ Σαρία καὶ φτιάχνουμε τὸ τέμενος στὸ

Βοτανικό; Γνωρίζουμε τί συνήθειες πολιτικῆς ζωῆς, οἰκονομικῆς πρακτικῆς,

ἀστυνομικῶν συμπεριφορῶν, μειονοτικῆς τακτικῆς, μνημονιακῆς ἐπελάσεως,

μεταναστευτικῆς πολιτικῆς, ὁμοφυλοφιλικῶν παρελάσεων, πᾶμε νὰ

ἐγκαθιδρύσουμε πλέον στὸν τόπο; Δὲ σκεφτόμαστε τὸ μέλλον, ἀλλὰ καὶ τὴ

δοκιμασία, στὴν ὁποία πᾶμε νὰ βάλουμε τὸν τόπο καὶ δὲν βρίσκονται δύο τρεῖς

γενναῖοι νὰ ἀλλάξουν τὸ πολιτικὸ σκηνικό, γιὰ νὰ ἀνασάνει λίγο ὁ τόπος…

Οἰκονομικὴ κρίση

Σχολιάστε

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ Ε.Δ.Α.Δ.: «Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ

ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΙ ΔΗΜΟΣΙᾼ ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΜΕ

ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΜΕΣΟ».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ, ΝΟΜΙΚΑ

ΘΕΜΑΤΑ στὶς 22 Νοεμβρίου 2013

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ

ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΙ

ΔΗΜΟΣΙᾼ ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΜΕΣΟ

ΙΔΡΥΟΝΤΑΣ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

Σημείωση «Ἀντιαιρετικοῦ Ἐγκολπίου»: Ἡ παροῦσα παρέμβαση τοῦ κ. Γεωργίου

Κρίππα στὴν 6η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ

ΜΕΛΕΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΩΝ ΛΑΤΡΕΙΩΝ (19 –

22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2013, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ –

ΧΑΤΖΗΔΗΜΟΒΟ, ΝΕΥΡΟΚΟΠΙ – ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ) τάραξε γιὰ τὰ καλὰ τὰ νερὰ τῆς

κατεστημένης ἠττοπαθοῦς νοοτροπίας κάποιων ποὺ φοβοῦνται καὶ τὴ σκιὰ τοὺς

ἔναντι τῶν αἱρετικῶν ἀρνούμενοι ἀκόμη καὶ τῆς ὑποτυπώδους ἀπολογίας.

. Ἂς μᾶς συγχωρέσει ὁ ἀναγνώστης γιὰ τὴ σκληρότητα τῶν λόγων μας ἀλλὰ

ἀπὸ αὐτὸ ἐδῶ τὸ πόστο ἔχουμε γίνει ἄπειρες φορὲς ἀκροατὲς τέτοιων δηλώσεων

ἀπὸ τὰ χείλη ἁρμοδίων, τόσο ποὺ κοντέψαμε καὶ ἐμεῖς νὰ πειστοῦμε γιὰ τὴν

ἀλήθειά τους. Πόσες φορὲς δὲν ἀκούσαμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ

ἀντιμετωπίσει κάποια αἵρεση ποὺ σαφῶς προσβάλει καὶ παραβιάζει τὴν ἐλευθερία

τῶν Ἑλλήνων μέσω προσηλυτιστικῶν μεθόδων κλπ., διότι «δὲν εἶναι εὔκολα τὰ

πράγματα» ἢ ὅτι «πρέπει νὰ μὴν προκαλοῦμε» ἢ ὅτι «δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε

τίποτα».

. Μόλις προχθὲς ἀκούσαμε σὲ ὁμιλία ὑπευθύνου κάποιου ἀντιαιρετικοῦ

φορέα, ὅτι ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ εἶναι πολὺ προσεκτική, ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ κάνει

μηνύσεις, ὅτι σὲ λίγο τὰ ἀντιαιρετικὰ γραφεῖα θὰ κλείσουν καὶ ἄλλους πολλοὺς

λόγους ἠττοπάθειας καὶ μιζέριας. Ὅπως βεβαιώνει ὁ κ. Κρίππας ΤΙΠΟΤΑ ἀπὸ

αὐτά, ΟΧΙ μόνο δὲν ἰσχύει, ΑΛΛΑ ἡ Ἐκκλησία μὲ ἀπόφαση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ

Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ καὶ ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ νὰ

ἀμύνεται μὲ ΟΠΟΙΟ ΜΕΣΟ ΘΕΛΕΙ ἔναντι τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν λατρειῶν.

. Ἐμεῖς καλοῦμε ὅλους τοὺς ἀδελφοὺς νὰ διαδώσουν τὴν ἀπόφαση αὐτὴ τοῦ

Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων παντοῦ ὥστε νὰ μπεῖ σὲ

κάθε Ἐνορία, σὲ κάθε Μητρόπολη καὶ σὲ κάθε Ἀντιαιρετικὸ γραφεῖο, διότι εἶναι

μία Ἱστορικὴ ἀπόφαση ποὺ λύνει τὰ χέρια τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἁρμοδίων

Ὀργάνων της καὶ τὰ καλεῖ νὰ ἀναλάβουν τὴν εὐθύνη τοὺς ἔναντι τῆς Ἴδιας τῆς

Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Πληρώματός Της.

. Εὐχαριστοῦμε τὸν κ. Κρίππα, τὸν ἀκούραστο αὐτὸν Ἐργάτη τοῦ Χριστοῦ

γιὰ τὴν προσφορά του πρὸς τὴν Ἐκκλησία καὶ στὸν ἀντιαιρετικό Της ἀγώνα. Ὁ

Θεὸς νὰ τὸν ἐλεεῖ!

Γ. ΚΡΙΠΠΑΣ

(ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΑΦΟΡΩΣΑ ΤΗΝ ΚΑΤΩΘΙ ΑΠΟΦΑΣΗ

ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ)

Τῆς 9ης ΙΟΥΛΙΟΥ 2013 (ἀνάλυση παραγράφου 165)

. Ὡς γνωστὸν ἀπὸ πολλὲς πλευρές μᾶς ἀντιτάσσεται, ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες

εἶναι ἴσες, καλύπτονται ἀπὸ τὴν θρησκευτικὴ ἐλευθερία, προστατεύονται ἐξ ἴσου

κ.λ.π. καὶ καμμία δὲν μπορεῖ, νὰ κατακριθεῖ, ὅτι παραβιάζει βασικὲς ἀρχές,

ἑπομένως τὸ θέμα «αἱρέσεις ἢ ἐπικίνδυνες αἱρέσεις» καὶ προστασία ἔναντι αὐτῶν

εἶναι ἀπαράδεκτο καὶ ἀντισυνταγματικό.

. Κατ’ ἀρχὴν ἐπὶ τῶν ἐνστάσεων αὐτῶν πρέπει, νὰ παρατηρήσουμε, ὅτι σὲ

μία δημοκρατικὴ κοινωνία κανένας δὲν μπορεῖ, νὰ παριστάνει τὸν

συνταγματολόγο καὶ νὰ ἀποφαίνεται, ὅτι ἡ τάδε ἢ ἡ δεῖνα ἐνέργεια εἶναι

ἀντισυνταγματικὴ κ.λ.π. ἐπειδὴ ἀφορᾶ τὶς αἱρέσεις καὶ τὴν ἔναντι αὐτῶν

προστασία. Σὲ ὅλα τὰ κράτη ὑπάρχει διάταξη εἰς τὸ Σύνταγμα, ἡ ὁποία ὁρίζει,

ὅτι ἐπὶ τῆς συνταγματικότητος ἢ ἀντισυνταγματικότητος ὁρισμένης ἐνεργείας ἢ

δράσεως ἀποφαίνονται τὰ δικαστήρια. Εἰς δὲ τὰ εὐρωπαϊκὰ κράτη ὑπάρχει

εἰδικὸ πανευρωπαϊκὸ ὄργανο, τὸ ὁποῖο ἀποφαίνεται, περὶ τοῦ ἐὰν κάποια

ἐνέργεια ἀποτελεῖ ἢ ὄχι παραβίαση ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ ἐν

προκειμένῳ παραβίαση τοῦ ἀτομικοῦ δικαιώματος τῆς θρησκευτικῆς

ἐλευθερίας. Τὸ ὄργανο αὐτὸ εἶναι, ὡς γνωστόν, τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο

Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων.

. Μέχρι σήμερον τὸ ἐν λόγῳ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο δὲν εἶχε ἀποφανθεῖ,

ἐὰν καὶ κατὰ πόσον ὁρισμένες αἱρέσεις εἶναι ἐπικίνδυνες καὶ εἰς ποίαν ἔκταση

δικαιούμεθα νὰ ἀντιτασσόμεθα εἰς αὐτὲς καὶ ἰδιαιτέρως ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία.

Ἔτσι ἐλλείψει ἀποφάσεως τοῦ ἐν λόγῳ Δικαστηρίου πάρα πολλοὶ

ἐκμεταλλευόμενοι τὸ δεδομένο αὐτὸ μᾶς κατέκριναν καὶ μάλιστα ἄφηναν

ὑπόνοια, ὅτι ἀντιτασσόμενοι εἰς τὶς αἱρέσεις παραβιάζουμε τὸ ἀτομικὸ δικαίωμα

τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας κ.λ.π. Καὶ βεβαίως τὰ ἐναντίον τους ἐπιχειρήματά

μας ἦσαν κατὰ ἕνα μέρος ἀποδυναμωμένα.

. Σήμερα εὐρισκόμεθα εἰς τὴν εὐχάριστον θέση, νὰ πληροφορήσουμε τὸ

ἀκροατήριό μας, ὄτι τὴν 9ην Ἰουλίου 2013 τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο

Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων συνελθὸν εἰς ὁλομέλεια καὶ ἐκδικάζον μίαν ὑπόθεση

ἀφορῶσα τὴν ἵδρυση συνδικαλιστικῆς ἑνώσεως τῶν ἱερέων τῆς Ὀρθοδόξου

Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας ἐξέδωσε ὑπὸ τὴν ἰδίαν ἡμερομηνίαν μία ἀπόφαση

(ἀπόφαση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων τῆς 9ης

Ἰουλίου 2013, ὑπόθεση «Sindicatul “Pastorul cel Bun” c. Roumanie» προσφυγὴ

Νο 2330/09) διὰ τὸ θέμα αὐτὸ (συνδικαλισμὸς ἱερέων καὶ πότε ἐπιτρέπεται). Ἡ

ἀπόφαση αὐτὴ εἰς τὴν παράγραφον 165 ἀναφέρεται εἰς τὶς αἱρέσεις ἐπὶ λέξει ὡς

ἑξῆς εἰς ἑλληνικὴ μετάφραση: «Ὁ σεβασμὸς τῆς αὐτονομίας τῶν θρησκειῶν, ποὺ

εἶναι ἀνεγνωρισμένες ὑπὸ «τοῦ κράτους συνεπάγεται τὴν ἀναγνώριση εἰς αὐτὲς

τοῦ δικαιώματος κατὰ «τοὺς κανόνες καὶ τὰ συμφέροντά τους, νὰ ἀντιδροῦν

ἐναντίον σχισματικῶν «κινήσεων, ποὺ ἀναφύονται εἰς τοὺς χώρους τους καὶ

μπορεῖ, νὰ ἐμφανίζουν «κίνδυνον διὰ τὴν συνοχήν τους καὶ τὴν ἑνότητά τους. Δὲν

ἐπιτρέπεται «ἑπομένως εἰς τὶς κρατικὲς ὑπηρεσίες, νὰ ἀναλαμβάνουν ρόλο

διαιτητοῦ «μεταξὺ τῶν ἀνεγνωρισμένων ἐκκλησιῶν καὶ τῶν σχισματικῶν

κινήσεων, ποὺ ὑπάρχουν ἢ ποὺ θὰ ἐμφανισθοῦν προσεχῶς εἰς τοὺς χώρους τους».

Ἐν ὄψει ἑπομένως τῆς πολὺ σπουδαίας αὐτῆς παραγράφου τῆς ἐν λόγῳ

ἀποφάσεως τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου προκύπτουν ἐφεξῆς τὰ ἑξῆς δεδομένα:

1) Εἰς τὴν ἐπίσημη Ἐκκλησία ἀναγνωρίζονται (δηλ. θεσμοθετοῦνται) ἰδιαίτερες

ἁρμοδιότητες δράσεως καὶ τοποθετήσεώς της ἔναντι τῶν αἱρέσεων

2) Οἱ ἐν λόγῳ ἀναγνωριζόμενες εἰς τὴν ἐπίσημη Ἐκκλησία ἁρμοδιότητες

ἀφοροῦν ὁποιοδήποτε θέμα σχετιζόμενο μὲ τὶς αἱρέσεις καὶ τὴν δράση τους

χωρὶς κανέναν ἀπολύτως περιορισμόν.

3) Οἱ ἁρμοδιότητες αὐτὲς δὲν θεωροῦνται πλέον οὔτε παράνομες, οὔτε

ἀντισυνταγματικές.

4) Ἀναγνωρίζεται εἰς τὴν ἐπίσημη Ἐκκλησία τὸ δεδομένο, ὅτι οἱ αἱρέσεις, ἰδίως

οἱ ἐπικίνδυνες, ἀποβαίνουν εἰς βλάβην της καὶ τὴν θίγουν πολλαπλῶς. Ἐφ’ ὅσον

ἑπομένως εὑρίσκεται εἰς κατάσταση προσβολῆς ἐναντίον της, δικαιοῦται, νὰ

ἀμυνθεῖ. Εὑρισκομένη δὲ εἰς κατάσταση ἀμύνης ἔχει τὴν εὐχέρεια, νὰ ἐπιλέξει ἡ

ἴδια κυριαρχικῶς τὰ μέσα ἀμύνης ποὺ θὰ χρησιμοποιήσει.

. Ὡς ἐκ τούτου δικαιοῦται π.χ., νὰ κατακρίνει δημοσίᾳ τὶς αἱρέσεις, νὰ

προειδοποιεῖ τοὺς πιστοὺς περὶ τὶς ἐπικινδυνότητός τους μὲ ὁποιοδήποτε μέσον,

νὰ ἱδρύει ἀντιαιρετικὲς ὑπηρεσίες κεντρικὲς καὶ περιφερειακές, μὲ τὶς ὁποῖες οἱ

κρατικὲς ἀρχὲς ὑποχρεοῦνται, νὰ συνεργάζονται, νὰ ζητᾶ τὴν συνδρομὴ τῶν

κρατικῶν ἀρχῶν πρὸς ἐπιβοήθηση τοῦ ἀντιαιρετικοῦ της ἔργου, νὰ ἐπεμβαίνει σὲ

εὐαίσθητους χώρους κρατικῆς ἁρμοδιότητος πρὸς ἐνημέρωση τοῦ κοινοῦ ὅπως

π.χ. εἰς τὰ δημόσια σχολεῖα, τὰ νοσοκομεῖα, τὸν στρατὸ κ.λ.π.

. Εἰδικῶς διὰ τὸν στρατὸ ὑπενθυμίζουμε καὶ μίαν ἄλλη ἀπόφαση τοῦ

Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, ἡ ὁποία ἀφορᾶ τὴν

Ἑλλάδα. Πρόκειται διὰ τὴν ἀπόφαση τῆς 24.2.1998 (ὑπόθεση Λαρίσης κατὰ

Ἑλλάδος), ἡ ὁποία ἐπικυρώνει καταδίκη ἐπὶ προσηλυτισμῷ ἐπιβληθεῖσα ὑπὸ τῶν

ἑλληνικῶν δικαστηρίων εἰς βάρος ἀξιωματικῶν της Πολεμικῆς Ἀεροπορίας, οἱ

ὁποῖοι ἐπεχείρησαν νὰ προσηλυτίσουν εἰς τὴν αἵρεση τῶν πεντηκοστιανῶν

στρατιῶτες ποὺ εἶχαν ὑπὸ τὶς διαταγές τους. Ἄρα κατοχυροῦται καὶ ἡ πρόσβαση

τῆς Ἐκκλησίας καὶ εἰς τὸν στρατὸ πρὸς προστασία της ἔναντι τῶν αἱρέσεων.

5) Οἱ προαναφερόμενες ἁρμοδιότητες ποὺ ἀναγνωρίζονται ἐγκύρως εἰς τὴν

ἐπίσημη Ἐκκλησία ἀναφέρονται ἐδῶ ἐνδεικτικῶς καὶ ὄχι περιοριστικῶς.

Ἑπομένως καὶ κάθε ἄλλη ἁρμοδιότης προσήκουσα εἰς τὸ ὡς ἄνω σχῆμα μπορεῖ

νὰ ἀσκηθεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ μάλιστα ὑπὸ τὴν κάλυψη τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ

Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων.

6) Κατ’ ἀκολουθίαν τῶν ἀνωτέρω συνιστῶ εἰς τοὺς παρόντας ἐκπροσώπους τῶν

Ἐκκλησιῶν, νὰ ἐνημερώσουν τὶς ἁρμόδιες κρατικές τους ὑπηρεσίες, περὶ τῶν

νέων ἁρμοδιοτήτων ποὺ ἀναγνωρίζονται εἰς τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν

προαναφερομένη ἀπόφαση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων

Δικαιωμάτων καὶ νὰ ζητήσουν καὶ τὴν συνδρομήν τους.

ΠΗΓΗ: egolpion.com

Γ. Κρίππας

Σχολιάστε

H AΛΗΘΕIΑ ΓΥΜΝH ΓΙA ΤHΝ AΡΓIΑ ΤHΣ ΚΥΡΙΑΚHΣ « Ἡ γυμνὴ

ἀλήθεια τῆς ἀποτυχίας, ποὺ τὸ Ὑπουργεῖο τὴν ντύνει μὲ τὰ κουρέλια

τῆς ὑποκρισίας του γιὰ νὰ τὴν ἐμφανίσει ὡς ἐπιτυχία.».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 21

Νοεμβρίου 2013

Ἡ ἀλήθεια γυμνὴ γιὰ τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς

Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

. Πρὶν ἀπὸ σχεδὸν δύο αἰῶνες ὁ στρατηγὸς Μακρυγιάννης ἔγραψε:

«Ἀδελφοὶ ἀναγνῶστες… ἐγὼ τὴν ἀλήθεια θὰ τὴν εἰπῶ γυμνή…». Καιρὸς νὰ

ἐπαναλάβουμε τὰ λόγια του γιὰ τὸ καίριο θέμα τῆς καταργήσεως τῆς ἀργίας τῆς

Κυριακῆς ποὺ ἐπιχειρεῖ ἀφρόνως ἡ Κυβέρνηση.

Ἐντολὴ ξένων συμφερόντων

. Λοιπὸν ἡ γυμνὴ ἀλήθεια εἶναι πὼς 1.692 χρόνια μετὰ τὴν 7 Μαρτίου τοῦ

321, ὁπότε ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος νομοθέτησε τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς, «ξένα

συμφέροντα τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ» διέταξαν τὴν κατάργησή της

(Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος). Τὸ ἑβραϊκὸ λόμπι κατήγγειλε καὶ ὁ

Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ· γιὰ τὸν ἑβραιο-μασονικο-τεκτονικὸ

παράγοντα ἔκαμε λόγο καὶ ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος.

«Ἐκεῖνοι ποὺ ἐπίεσαν γιὰ τὴν κατάργηση τῆς Κυριακῆς ἀργίας δὲν θέλουν τοὺς

χριστιανικοὺς θεσμούς, ἐπειδὴ δὲν θέλουν τὸν Χριστό, ἀλλὰ τὸν ἀντίχριστο», λέει

σὲ ἀνακοίνωσή της καὶ ἡ Ἱερὰ Μονὴ ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Ἡ ἀπάτη τοῦ Ὑπουργοῦ

. Ἡ ἀλήθεια γυμνὴ εἶναι ὅτι ὁ Ὑπουργὸς Ἀνάπτυξης κ. Χατζηδάκης

ἐξαπάτησε τὴν Ἑλληνικὴ Βουλή, ἐπικαλούμενος ἀνύπαρκτη Ἔκθεση τοῦ ΟΟΣΑ,

σύμφωνα δῆθεν μὲ τὴν ὁποία τὸ ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων τὴν Κυριακὴ

ὁδηγεῖ σὲ τόνωση τῆς οἰκονομίας. Ἑπτὰ βουλευτὲς τοῦ κόμματος τῆς

ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως μὲ ἐρώτησή τους στὶς 24 Ἰουλίου 2013

κατήγγειλαν τὴν ἀπάτη, ζητώντας ἀπὸ τὸν Ὑπουργὸ νὰ προσκομίσει τὸ ἔγγραφο

τῆς Ἐκθέσεως. Ἡ κ. Ραχὴλ Μακρῆ τοῦ κόμματος τῶν Ἀνεξαρτήτων Ἑλλήνων

ἐπανέφερε τὸ θέμα μὲ ἐρώτησή της στὶς 19 Αὐγούστου. Καὶ οἱ ἑπτὰ βουλευτὲς

ἐπανῆλθαν μὲ ἐπερώτηση τὴν 1η Ὀκτωβρίου. Καμία μελέτη δὲν μπόρεσε νὰ

προσκομίσει ὁ κ. Ὑπουργός, ἐπικαλέσθηκε μόνο κάποιο e-mail ὰπὸ τὸν ΟΟΣΑ,

ποὺ ὑποτίθεται ὅτι «ἐπιβεβαιώνει τὴν ὕπαρξη τῆς μελέτης». Ἡ ἔρευνα ὡστόσο

ποὺ ἔκαμε δημοσιογράφος τοῦ ἱστότοπου «matrix24» ἀπέδειξε τὸ ἀντίθετο, ἀφοῦ

ἡ Ὑπεύθυνη Ἐπικοινωνίας καὶ Δημοσίων Σχέσεων τοῦ ΟΟΣΑ κ. Louise Fietz

ἐπεσήμανε ὅτι δὲν ὑφίσταται σχετικὴ «μελέτη» ἢ «δημοσίευση» στὴ βάση

δεδομένων τοῦ Ὀργανισμοῦ. Ἡ δὲ ἁρμόδια τοῦ ΟΟΣΑ ἐπικεφαλῆς τοῦ

προγράμματος ἀξιολογήσεως Ἀνταγωνισμοῦ στὴν Ἑλλάδα κ. Ania Thieman

ἐπιβεβαιώνει ὅτι «δὲν ὑφίσταται καμία ὁλοκληρωμένη μελέτη γιὰ τὴν ἄρση τῶν

ρυθμιστικῶν ἐμποδίων στὸν ἀνταγωνισμὸ στὴν Ἑλλάδα, μὲ ἀναφορὰ στὸ

ἄνοιγμα τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων τὶς Κυριακές. Ἀντιθέτως, τὸ ἐγχείρημα

(‘‘project’’) βρίσκεται σὲ ἐξέλιξη ἀπὸ τὸν Ἰανουάριο 2013, χωρὶς νὰ ἔχει

ἀποπερατωθεῖ καὶ χωρίς, φυσικά, νὰ ἐπικεντρώνεται στὴ λειτουργία

καταστημάτων τὴν Κυριακή». Ὅλα αὐτὰ ἀνάγκασαν μία ἐκ τῶν ἑπτὰ

ἐρωτώντων βουλευτῶν νὰ δηλώσει ὅτι «τὸ νὰ ἐπιχειρεῖ ἕνας Ὑπουργὸς νὰ

νομιμοποιήσει ἀστήρικτες πολιτικὲς μὲ τὴν ἐπίκληση ἀνύπαρκτων στοιχείων,

ἐκθέσεων καὶ μελετῶν συνιστᾶ ἔνδειξη ἔσχατης κυβερνητικῆς κατάπτωσης καὶ

φθηνῆς πολιτικάντικης ἀπάτης». Ὁ κ. Ὑπουργὸς ὅμως φαίνεται ὅτι εἶναι

ἐθισμένος νὰ διαστρεβλώνει τὴν ἀλήθεια. Γι᾿ αὐτὸ καὶ παρουσίασε ὡς

ἐπιτυχημένα τὰ ἀποτελέσματα τῆς πρώτης ἐφαρμογῆς τοῦ ἀντίθεου

νομοθετήματός του κατὰ τὴν Κυριακὴ 3 Νοεμβρίου, τὰ ὁποῖα ἦταν ράπισμα γιὰ

τὸν ἴδιο καὶ τὴν Κυβέρνηση. Παρὰ τὸ ὅτι ἡ Κυριακὴ ἐκείνη ἦταν μία ἀπὸ τὶς 7

ποὺ ἐπιβλήθηκαν διὰ τοῦ νόμου καὶ δὲν βρίσκονται στὴν εὐθύνη τῶν

Ἀντιπεριφερειαρχῶν ὅπως οἱ ὑπόλοιπες 45, καὶ παρὰ τὸ ὅτι ἦταν δεύτερη μέρα

τῶν λεγόμενων «ἐνδιάμεσων» φθινοπωρινῶν ἐκπτώσεων, τὰ καταστήματα στὴν

πλειονότητά τους ἔμειναν κλειστά. Μόνο «ἕνα στὰ τέσσερα καταστήματα σὲ ὅλη

τὴν Ἑλλάδα καὶ ἕνα στὰ τρία στὴν Ἀττικὴ ἄνοιξαν τὴν Κυριακή, σύμφωνα μὲ τὰ

πρῶτα στοιχεῖα ποὺ ἔχει στὴ διάθεσή της ἡ Ἐθνικὴ Συνομοσπονδία Ἑλληνικοῦ

Ἐμπορίου, ἡ ὁποία… σὲ ἀνακοίνωσή της ἀναφέρει ὅτι ἡ ἐμπορικὴ κίνηση σὲ ὅσα

καταστήματα ἐπέλεξαν νὰ εἶναι ἀνοιχτὰ ‘‘δὲν ἀνταποκρίθηκε στὶς ἀναμενόμενες

προσδοκίες’’, μὲ ἐξαίρεση τὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας, τῆς Θεσσαλονίκης καὶ ἐν μέρει

τοῦ Πειραιᾶ, τῆς Κηφισιᾶς καὶ τῆς Γλυφάδας» («Ναυτεμπορικὴ» 4-11-2013).

Αὐτὰ ὁ Ὑπουργὸς τὰ παρουσίαζε ὡς ἐπιτυχία, πράγμα ποὺ ἀνάγκασε τὸν

Ἐμπορικὸ Σύλλογο τοῦ Πειραιᾶ (ΕΣΠ) νὰ ἐκφράσει τὴν ἔκπληξή του γιὰ τοὺς

«πολὺ πρόωρους πανηγυρισμοὺς τοῦ Ὑπουργείου Ἀνάπτυξης, πρὶν κὰν

προλάβουν νὰ μετρήσουν τὸ ἰσοζύγιο ἐσόδων – ἐξόδων ὅσοι ἔμποροι ἄνοιξαν τὴν

πρώτη αὐτὴ Κυριακή… ὁ ἑβδομαδιαῖος τζίρος παρέμεινε ὁ ἴδιος, ἁπλὰ

μοιράστηκε διὰ 7 καὶ ὄχι διὰ 6, ἐνῶ τὸ κόστος τῆς μικρῆς ἐπιχείρησης

πολλαπλασιάστηκε ἐπὶ 7 ἀντὶ ἐπὶ 6. Ἑπομένως τὰ ἀποτελέσματα παρέμειναν σὲ

πολὺ χαμηλὰ ἐπίπεδα, ποὺ συνεχίζουν νὰ ὁδηγοῦν σὲ λουκέτα καὶ ὄχι σὲ

ἀνάπτυξη. Ἡ ἀγορὰ ποὺ ἐδῶ καὶ καιρὸ ἔχει ξεμείνει ἀπὸ πελάτες ὅλες τὶς

ὑπόλοιπες ἡμέρες, δὲν περιμένει νὰ τοὺς βρεῖ τὶς Κυριακές», κατέληξε ὁ ΕΣΠ.

Ἀντίστοιχα τὸ Ἰνστιτοῦτο Ἐμπορίου καὶ Ὑπηρεσιῶν (ΙΝ.ΕΜ.Υ) τῆς Ἐθνικῆς

Συνομοσπονδίας Ἑλληνικοῦ Ἐμπορίου (ΕΣΕΕ) ἐπισημαίνει ὅτι στὴν Ἀθήνα καὶ

τὴ Θεσσαλονίκη «οἱ πωλήσεις τῆς Κυριακῆς ἦταν περιορισμένες καὶ

χαμηλότερες τῶν πρώτων δύο ἡμερῶν τῶν ἐνδιάμεσων ἐκπτώσεων. Ἐπιπλέον,

φαίνεται πὼς εὐνοήθηκαν τὰ καταστήματα ποὺ ἀνήκουν σὲ μεγάλες ἁλυσίδες καὶ

σὲ μεγάλα ἐμπορικὰ κέντρα… Στὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα τὰ μαγαζιὰ στὴ

συντριπτική τους πλειοψηφία ἔμειναν κλειστά. Μάλιστα, ἀκόμα καὶ πολλὲς

διεθνικὲς ἁλυσίδες σεβάστηκαν τὴν πρόταση τοῦ Ἐμπορικοῦ τους Συλλόγου.

Εἰδικότερα στὸν κλάδο τῶν τροφίμων οἱ μεγάλες ἁλυσίδες, ὅπως Σκλαβενίτης,

Βερόπουλος, ΙΝΚΑ καὶ πολλὲς τοπικὲς ἁλυσίδες, παρέμειναν κλειστές. Ὅσες δὲ

ἄνοιξαν, δὲν κάλυψαν τὰ ἔξοδα λειτουργίας τους». Αὐτὴ εἶναι ἡ γυμνὴ ἀλήθεια

τῆς ἀποτυχίας, ποὺ τὸ Ὑπουργεῖο τὴν ντύνει μὲ τὰ κουρέλια τῆς ὑποκρισίας του

γιὰ νὰ τὴν ἐμφανίσει ὡς ἐπιτυχία.

Τὰ μέσα ἐνημερώσεως

. Ἡ γυμνὴ ἀλήθεια ἐπιβάλλει ἐπίσης νὰ ἐκφράσουμε τὴ βαθιά μας

ἀπογοήτευση γιὰ τὴ στάση τοῦ Τύπου καὶ τῶν περισσότερων Μέσων

Ἐνημερώσεως, τὰ ὁποῖα σὰν ὀρχήστρα διευθυνόμενη ἀπὸ ἀδέξιο ἀόρατο

μαέστρο παραπληροφόρησαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ παραπληροφοροῦν τὸν λαὸ

γιὰ τὸ καίριο τοῦτο ζήτημα, ἐνεργώντας ὡς φερέφωνα τοῦ Ὑπουργοῦ Ἀνάπτυξης

καὶ τοῦ Κυβερνητικοῦ Ἐκπροσώπου. Ἀκόμη καὶ τὴν παταγώδη ἀποτυχία τοῦ

μέτρου κατὰ τὴν 3η Νοεμβρίου, πρώτη Κυριακὴ τῆς ὑποχρεωτικῆς ἐφαρμογῆς

του σὲ ὅλη τὴ χώρα, στοὺς μεγάλους τίτλους τῶν εἰδήσεών τους τὴν

παρουσίαζαν ὡς ἐπιτυχία. Ἐξ ἴσου διαστρεβλωτικὰ ὅπως καὶ τὸ Ὑπουργεῖο

παρουσίασαν καὶ τὶς ἀποφάσεις τῶν Ἀντιπεριφερειαρχῶν, οἱ ὁποῖοι σχεδὸν στὸ

σύνολό τους ἄφησαν μόνο τὶς ἐκ τοῦ νόμου ἐπιβαλλόμενες ἑπτὰ Κυριακὲς καὶ δὲν

ἐπέτρεψαν τὸ ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων σὲ περισσότερες· ἐκτὸς βέβαια τῶν

τουριστικῶν περιοχῶν, ὅπως ἄλλωστε γινόταν καὶ μέχρι τώρα. Κι εἶναι θλιβερὸ

τὸ κατάντημα τῆς θεωρούμενης παραδοσιακῆς ἱστορικῆς ἐφημερίδας «Ἑστία»,

ἡ ὁποία ἐπανειλημμένως ὑπερασπίσθηκε τὴν ἀσεβῆ ἐνέργεια τοῦ κ. Ὑπουργοῦ.

Ἡ εὐθύνη τῆς Ἱεραρχίας

. Ἡ γυμνὴ ἀλήθεια ἀκόμη εἶναι ὅτι ὁ λαὸς περίμενε ἔκτακτη σύγκληση

τῆς Ἱεραρχίας ἀπὸ τὸ σύνολο τῶν Ἐπισκόπων, ἢ ἔστω συζήτηση τοῦ θέματος

κατὰ τὴν τακτικὴ Σύνοδο τοῦ περασμένου Ὀκτωβρίου. Δὲν ἀρκοῦν μόνο οἱ

δυναμικὲς ἐνέργειες κάποιων ἐπισκόπων. Ἦταν ἀνάγκη νὰ καταδικασθεῖ

συνοδικῶς ἡ ἀσεβέστατη πράξη, νὰ ἐνημερωθεῖ λεπτομερῶς τὸ πλήρωμα τῆς

Ἐκκλησίας καὶ νὰ δηλωθεῖ στοὺς βουλευτὲς καὶ τὴν Κυβέρνηση ὅτι ἡ ἐνέργειά

τους θὰ ἔχει συνέπειες. Ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων τὸ δήλωσε ξεκάθαρα:

«Ὡς πρὸς τὸ θέμα τῆς μὴ καταργήσεως τῆς κυριακάτικης ἀργίας ὁ εὐσεβής, καὶ

προδομένος πιά, Λαός μας ἄκουσε τὴν φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας; Εἶδε νὰ γίνονται

κάποια διαβήματα; Ἀντιλήφθηκε μήπως κάποιες ἀντιδραστικὲς φωνὲς ἐκ μέρους

τῆς Ἱερᾶς Συνόδου; Ἡ ἀπάντηση, δυστυχῶς, εἶναι ΑΡΝΗΤΙΚΗ! Ὄχι, δὲν

ἀκούσθηκε ἡ φωνὴ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας. Ὁ εὐσεβὴς Λαὸς αἰσθάνθηκε

προδομένος!» Ὅλοι μας καὶ τώρα περιμένουμε τέτοια ἐνέργεια τῆς Ἱεραρχίας.

Ἡ εὐθύνη ὅλων μας

. Τέλος ἡ γυμνὴ ἀλήθεια ἔρχεται νὰ ἀναθέσει στὴν εὐθύνη ὅλων μας τὴν

περαιτέρω τύχη τοῦ νομοθετήματος. Εἶναι χρέος μας νὰ ἀρνηθοῦμε νὰ

ψωνίζουμε Κυριακὴ ἀπὸ ὅσους τυχὸν ἀνοίξουν τὰ καταστήματά τους καὶ νὰ

δηλώσουμε εὐθαρσῶς στοὺς καταστηματάρχες νὰ σεβασθοῦν τὴν παράδοση τοῦ

τόπου, διαφορετικὰ θὰ πάψουμε νὰ ψωνίζουμε ἀπὸ τὸ κατάστημά τους. Ὁ ἅγιος

Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ποὺ κατήργησε μὲ τὸ κήρυγμά του τὰ ὑποκινούμενα ἀπὸ

τοὺς Ἑβραίους παζάρια τῆς Κυριακῆς καὶ τὸ πλήρωσε μὲ τὸ αἷμα του, καὶ στοὺς

βοσκοὺς ἀκόμη ἔλεγε τὸ γάλα τῆς Κυριακῆς νὰ τὸ δίνουν ἐλεημοσύνη. Ἡ

Κυριακὴ εἶναι ἡμέρα ἱερή. Ἡμέρα ἀφιερωμένη στὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ. Ἂς

σεβασθοῦμε τὴν ἱερότητά της. Τὸ ἀσεβὲς νομοθέτημα ἂς γίνει ἀφορμὴ νὰ

ἐκκλησιαζόμαστε μὲ ζῆλο, νὰ τὴν ἁγιάζουμε μὲ ἀγαθοεργίες… «Τὸ μαρτυρικό

μας φρόνημα ὡς Χριστιανῶν», σημειώνει στὴν ἀνακοίνωσή της ἡ Ἱερὰ Μονὴ

Ὁσίου Γρηγορίου, «σήμερα μπορεῖ νὰ φανερωθῆ… καὶ ἀπὸ τὴν ἄρνησι νὰ

ἐργασθοῦμε τὴν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς ἀπὸ ἀγάπη καὶ πίστι στὸν Χριστό, ὁ

Ὁποῖος ἔχυσε τὸ Τίμιο Αἷμα Του στὸν Σταυρό, καὶ… τὴν Κυριακὴ ἀνεστήθη ἀπὸ

ἄπειρη ἀγάπη γιὰ μᾶς». Καιρὸς λοιπὸν νὰ ἀναλάβουμε καὶ ἐμεῖς ὅλοι τὴν εὐθύνη

μας!

ἀργία τῆς Κυριακῆς

Σχολιάστε

ΔΙΧΩΣ ΘΕΟ ΟΛΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 21

Νοεμβρίου 2013

ΔΙΧΩΣ ΘΕΟΝ ΟΛΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ

Τοῦ πρωτ. π. Διονυσίου Τάτση

ἐφημ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», 22.11.2013

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Πολλοὶ ψευδομεσσίες τῆς πολιτικῆς βαυκαλίζουν καὶ

βαυκαλίζονται ὅτι μὲ νέα «θεσμικὰ μέτρα», μὲ νέους λεπτομερεῖς καὶ εὐφυεστέρους

νόμους θὰ ἀντιμετωπισθοῦν τὰ διάφορα κοινωνικὰ καὶ οἰκονομικὰ κατ᾽ ἐπέκτασιν

προβλήματα. Δυστυχῶς γι᾽ αὐτοὺς δὲν ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ θεσμικὰ μέτρα. Ἀπὸ

ἀνθρώπους ἔχουμε ἀνάγκη. Ἄνθρωποι ΛΕΙΠΟΥΝ. Ὁ Διογένης εἶναι περισσότερο

ἀπὸ ποτὲ ἐπίκαιρος. Τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἔψαχνε, τοὺς «φτιάχνει» ὁ Θεός, ὁ

Χριστός, ἡ Ἐκκλησία.

. Στὴν ἐποχή μας ἔχουν αὐξηθεῖ ὅλα τά ἀρνητικά φαινόμενα τῆς κοινωνίας,

ἡ ὁποία ἔχει γίνει πραγματική ζούγκλα. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἐγκαταλείψει τίς

ἠθικές ἀρχές καί ζοῦν μέ τρόπο ἁμαρτωλό καί παράνομο. Ἡ ἀδικία, ἡ κλοπή, τό

συμφέρον, ἡ δολοπλοκία, ἡ διαφθορά, ἀλλά καί ἡ φιληδονία, ἡ σαρκολατρία, ἡ

ἀνηθικότητα, ἡ συκοφαντία, ἡ κατεδάφιση τοῦ Ἔθνους, ἡ ἄρνηση τῶν

συμβόλων, ἡ περιφρόνηση τῆς ἱστορίας καί τῆς παράδοσης, ἡ περιθωριοποίηση

τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν κληρικῶν της εἶναι μερικά ἀπό τά χαρακτηριστικά τους.

. Πολλοί νομίζουν ὅτι ἡ κακοδαιμονία, πού παρατηροῦμε στήν κοινωνία,

μπορεῖ νά ἐκλείψει, ἄν ψηφιστοῦν αὐστηροί νόμοι, πού θά ἀναγκάζουν τούς

πολίτες νά ἔχουν καλή συμπεριφορά καί νά εἶναι δίκαιοι. Πρόκειται προφανῶς

γιά πλάνη. Ἡ κοινωνία θά βελτιωθεῖ, ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀποδεχτοῦν τίς ἠθικές

ἀρχές καί τίς ἔχουν καθημερινό ὁδηγό στή ζωή τους. Ὅταν θά εἶναι δίκαιοι καί

ἔντιμοι ὄχι γιατί τό ζητοῦν οἱ νόμοι, ἀλλά γιατί αὐτό ὑπαγορεύει ἡ ἠθική τους

συνείδηση. Τό νά ἀρνεῖσαι τίς ἠθικές ἀρχές καί τήν ἀναφορά σου στόν Θεό καί

στή συνέχεια νά θέλεις νά κάνεις τήν κοινωνία καλή μέ τούς νόμους, εἶναι σάν να

προσπαθεῖς νά γεμίσεις ἕνα δοχεῖο μέ νερό, ἐνῶ ὁ πυθμένας του εἶναι

κατεστραμμένος. Ἐπιπλέον γεννιοῦνται καί τά ἐρωτήματα: «Ποιός θα τηρήσει

τούς καλούς νόμους;». «Γιατί νά τούς τηρήσει κάποιος, ἀφοῦ μπορεῖ νά τούς

παραβεῖ, χωρίς καμιά συνέπεια;».

. Ἔχουμε μεγάλη ἀνάγκη ἀπό ἠθικούς ἀνθρώπους. Μόνο μέ τό φόβο τῶν

ὀργάνων τῆς ἐξουσίας καί τῶν δικαστηρίων δέν ἐπιτυγχάνεται τίποτα.

Χρειάζεται νά ἔχει κανείς ἀναφορά στνό Θεό, νά πιστεύει, να τηρεῖ τίς ἐντολές,

νά ἔχει ἀγάπη, νά ὑπηρετεῖ τόν ἀδελφό του καί να ἀρνεῖται καθετί, πού

διαβρώνει καί ἀδικεῖ. Μόνο τότε μποροῦμε να ἐλπίζουμε ὅτι ἡ κοινωνία θά

ἀλλάξει καί τά προβλήματα θά μειωθοῦν, ἐάν δέν ἐξαλειφθοῦν κιόλας.

. Βέβαια, οἱ ἄνθρωποι πού δέν πιστεύουν στόν Θεό ἀπορρίπτουν αὐτό πού

προτείνω. Ἔχουν τήν δική τους «λύση», ἡ ὁποία στήν πραγματικότητα

δημιουργεῖ νέα προβλήματα. Αὐτούς τούς ἀνθρώπους δεν εἶναι εὔκολο νά τούς

ἐπηρεάσεις καί νά συνεργαστεῖς μαζί τους. Εἶναι σχεδόν ἀδύνατο. Οἱ ἴδιοι ἔχουν

ἀποφασίσει, χωρίς νά τό ἔχουν συνειδητοποιήσει, τήν αὐτοκαταστροφή τους, γι᾽

αὐτό δέν μποροῦν να ἐργαστοῦν, γιά τό καλό τῆς κοινωνίας. Ὁ ἅγιος Νικόλαος

Βελιμίροβιτς, ἀναφερόμενος στόν ἄθεο ἄνθρωπο, συμβουλεύει: «Μή βιάζεσαι νά

ψάξεις δήμιο γιά τόν ἄθεο. Τόν βρῆκε μόνος του στόν ἑαυτό του, πιό ἀξιόπιστο,

ἀπ᾽ ὅσο ὅλος ὁ κόσμος μποροῦσε νά τοῦ προσφέρει».

. Δυστυχῶς, ἔχουμε μακρύ δρόμο νά διανύσουμε καί πολλές θυσίες νά

ὑποστοῦμε ἀκόμα, προκειμένου νά δοῦμε, ἔστω καί ἀμυδρά, τήν ἀναβάθμιση τῆς

κοινωνίας. Ὁ χρόνος ὅμως κυλάει καί οἱ συνειδητοί χριστιανοί πρέπει νά τόν

ἀξιοποιοῦν ἐπωφελῶς, τόσο γιά τόν ἑαυτό τους ὅσο καί γιά τούς ἄλλους. Ἄς

κάνουν τό καθῆκον τους καί ἄς προσεύχονται γιά τούς ἀδελφούς τους, πού

αὐτομαστιγώνονται και ζοῦν μέσα στή δυστυχία, τήν ὁποία μόνοι τους

δημιουργοῦν.

ΠΗΓΗ: dtatsis.blogspot.gr

ἀθεΐα, π. Διον. Τάτσης

Σχολιάστε

Ο ΘΕΙΟΣ ΕΡΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ–

2 «Ὁ θεῖος ἔρωτας δὲν εἶναι ψυχολογικῆς προελεύσεως, οὔτε

ἀναμεμειγμένος μὲ τὸν σωματικὸ ἔρωτα, ἀλλὰ εἶναι ἐνέργεια τῆς

Χάριτος τοῦ Θεοῦ». (Μητρ. Ναυπάκτου Ἱεροθέου)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 21 Νοεμβρίου

2013

Ὁ Θεῖος ἔρως κατὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο [Β´] Τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Α´ Μέρος: Ο ΘΕΙΟΣ ΕΡΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ «Ὅποιος ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ ἀγαπᾶ καὶ ὅ,τι ἀγαπᾶ ὁ Θεός». (Μητρ.

Ναυπάκτου Ἱεροθέου)

. Ἐκεῖνος ποὺ εὐφραίνεται μὲ τὸν Θεὸ ἀποβάλλει κάθε «βιωτικὴν

ἡδονήν». Στὴν πραγματικότητα ὑπερβαίνει τὴν ἐγκόσμια ἡδονὴ μὲ τὴν θεία

ἡδονὴ καί, ὅταν ἔχη αὐτὴν τὴν ἡδονή, δὲν θέλει νὰ αἰσθάνεται ἄλλη σωματικὴ

καὶ ἐγκόσμια ἡδονή.

. Ὁ θεῖος ἔρωτας δὲν εἶναι ἀνθρωπίνης προελεύσεως, ἀλλὰ θεϊκῆς, γι᾽

αὐτὸ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὁμιλεῖ γιὰ τρώση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν

Θεό: «Ὁ γὰρ τρωθεὶς τῷ πρὸς τὸν Θεὸν πόθῳ…». Ἑπομένως, ὁ θεῖος ἔρωτας δὲν

εἶναι ψυχολογικῆς προελεύσεως, οὔτε ἀναμεμειγμένος μὲ τὸν σωματικὸ ἔρωτα,

ἀλλὰ εἶναι ἐνέργεια τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἄλλης προελεύσεως, εἶναι

ἀποτέλεσμα τῆς καθαρότητος τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς ἁρπαγῆς τοῦ νοῦ του ἀπὸ

τὸν Θεό.

. Ὑπάρχουν πολλὲς μορφὲς μὲ τὶς ὁποῖες ἐκφράζεται ὁ ἔρωτας τοῦ

ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεό. Μιὰ τέτοια μορφὴ εἶναι ὁ πόθος. Ὁ ἄνθρωπος

αἰσθάνεται ἀφόρητο πόθο πρὸς τὸν Θεὸ καὶ θέλει νὰ ἑνωθῆ μαζί Του, ὅπως τὸ

εἴδαμε στὸ χωρίο ποὺ παραθέσαμε πρὸ ὀλίγου: «Ὁ γὰρ τρωθεὶς τῷ πρὸς τὸν

Θεὸν πόθῳ…». Ὁ θεῖος αὐτὸς ἔρωτας εἶναι μιὰ «κατάσχεση»-κυρίευση ἀπὸ τὸν

πόθο τῆς οὐράνιας Ἱερουσαλὴμ καὶ ἔρωτας τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. Ὁ πόθος αὐτὸς

ἐκφράζεται μὲ πῦρ – φωτιά. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ αἰσθάνεται μέσα

του μιὰ φλόγα ποὺ κατακαίει τὴν καρδιά του. Σὲ μιὰ ὁμιλία του ἀναφέρεται σὲ

αὐτὴν τὴν πραγματικότητα. Λέγει: «Ἐπειδάν τις πυρωθῇ τῷ πρὸς τὸν Θεὸν

πόθῳ,…». Τὰ λόγια τοῦ Ψαλμωδοῦ: «Ἐδίψησέ σε ἡ ψυχή μου» θεωροῦνται

«πεπυρωμένης ψυχῆς ρήματα».

. Τὸ πνευματικὸ αὐτὸ πῦρ τοῦ ἔρωτος δημιουργεῖ θερμότητα στὴν

καρδιά. «Ἡ γὰρ τοῦ πυρὸς ἐκείνου θερμότης εἰς τὴν ψυχὴν εἰσιοῦσα» διώχνει

κάθε νωθρότητα καὶ κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ περιφρονῆ ὅλα τὰ ἐγκόσμια. Ὁ

ἄνθρωπος αὐτὸς ζῆ διαρκῶς μὲ κατάνυξη καὶ δάκρυα «πηγὰς συνεχεῖς ἀφιεὶς

δακρύων, καὶ πολλὴν ἐντεῦθεν καρπούμενος τὴν ἡδονήν». Τὰ πεπυρωμένα αὐτὰ

δάκρυα ἑνώνουν τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεό, μὲ ἀποτέλεσμα, ἐνῶ κατοικεῖ μέσα

στὶς πόλεις, νὰ αἰσθάνεται ὅτι βρίσκεται στὰ ὄρη καὶ τὰ βουνὰ καὶ «οὐδένα τῶν

παρόντων ὁρῶν,…». Πρόκειται γιὰ μιὰ προσωπική του ἀσφαλῶς ἐμπειρία.

. Ἑρμηνεύοντας τὸ χωρίο τοῦ ψαλμοῦ «ἐρῶ τῷ Θεῷ, ἀντιλήπτωρ μου εἶ»,

λέγει ὅτι τὰ ρήματα αὐτὰ εἶναι ρήματα «ψυχῆς γὰρ ζεούσης καὶ θερμῆς καὶ

διακαιομένης ὑπὸ τοῦ πόθου». Ὁ θεῖος αὐτὸς ἔρως εἶναι συνεχὴς καὶ

ἀδιάλειπτος, «ἀκμάζει διηνεκῶς καὶ ἀνθεῖ» καὶ δὲν γνωρίζει γεράματα, οὔτε

δέχεται τὴν παλαιότητα, οὔτε κάποια μεταβολὴ καὶ τροπὴ τοῦ μέλλοντος. Οἱ

ἅγιοι διακατέχονταν ἀπὸ αὐτὸν τὸν θεῖο ἔρωτα καὶ γι᾽ αὐτὸ δὲν αἰσθάνονταν

κατάνυξη μιά, δυὸ ἢ τρεῖς ἡμέρες, «ἀλλὰ καὶ διηνεκῶς καὶ καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν

ἐρῶντες διετέλουν μετ᾽ εὐλαβείας, καὶ τὴν ἀγάπην ἐπέτεινον».

. Ἕνας τέτοιος πνευματικὸς ἔρωτας δὲν εἶναι ἀνυπόστατος καὶ

ἀπρόσωπος, ἀλλὰ συνδέεται στενὰ μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνος ποὺ θὰ

καταληφθῆ ἀπὸ αὐτὸν τὸν πόθο δὲν βλέπει κανένα ἄλλον, «ἀλλὰ διηνεκῶς

ἐκεῖνον φαντάζεται τὸν ποθούμενον, καὶ ἐν νυκτί, καὶ ἐν ἡμέρᾳ, καὶ

κοιταζόμενος, καὶ διανιστάμενος». Ὁ θεῖος αὐτὸς ἔρωτας δὲν ἔχει μεταπτώσεις,

ἀλλὰ εἶναι «ἄπειρος, ἀτελεύτητος».

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ: Ο ΘΕΙΟΣ ΕΡΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ–3 «Μέσα ἀπὸ τὸν θεῖο ἔρωτα μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπισθοῦν κατὰ

τὸν καλύτερο τρόπο ὅλα τὰ προσωπικὰ καὶ κοινωνικὰ προβλήματα.». (Μητρ.

Ναυπάκτου Ἱεροθέου)

Ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομος, Θεῖος Ἔρως, Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος

Σχολιάστε

O KΑΘΑΡΩΤΑΤΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ «Καὶ μόνη ἡ μνήμη τῆς

Θεοτόκου ἁγιάζει τὸν χρώμενο» (Μητρ. Καστορίας Σεραφείμ)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 20 Νοεμβρίου

2013

«Ὁ καθαρώτατος Ναὸς τοῦ Σωτῆρος»

Τοῦ Μητροπολίτου Καστορίας Σεραφεὶμ

. Σὲ μία περίφημη ὁμιλία του ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέγει τὰ ἑξῆς

χαρακτηριστικὰ γιὰ τὸ πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου: «Τί σου τὸ θεαυγὲς

κάλλος ὑπογράψοι Θεομήτωρ Παρθένε Λόγος;» Δηλαδή, ποιὸς λόγος Θεομήτωρ

Παρθένε μπορεῖ νὰ περιγράψει τὸ θεαυγὲς κάλλος σου;

. Πρῶτον. Ἡ Παναγία, κατὰ τὸν θεόπτη Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι:- ὁ

τόπος ὅλων τῶν χαρίτων καὶ τὸ πλήρωμα παντοειδοῦς καλοκαγαθίας- ὁ πίνακας

ὁ ἔμψυχος κάθε ἀρετῆς καὶ χρηστότητος – ἡ μόνη ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους

ἀξιωμένη ὅλων μαζὶ τῶν χαρισμάτων τοῦ πνεύματος – αὐτὴ ποὺ παραδόξως

ἔλαβε ἔνοικο στὰ πανάχραντα σπλάγχνα Της Ἐκεῖνον στὸν ὁποῖον βρίσκονται

ὅλων τούτων οἱ θησαυροί.

. Ἔγινε ἡ παράδοξη σκηνή.

. Ἔγινε σύσκηνη ἀπὸ τὴν παιδικὴ ἡλικία, ὥστε νὰ εἶναι ἀμετακίνητη

ἑστία τῶν χαρίτων τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τέτοια καὶ τόσα παράδοξα πράγματα.

. Δεύτερον. Ἡ προσφορά της μοναδικὴ καὶ ἀνεπανάληπτη:

Α. Ἥνωσας τὸν νοῦν Θεῷ

. Προετοίμασε τὸ ἔδαφος γιὰ νὰ γίνει μητέρα τοῦ Θεοῦ. Μὲ τὸν προσωπικό

της ἀγώνα ἔφτασε στὴν θέωση καὶ ἔτσι ὁ νοῦς, ποὺ εἶναι τὸ μάτι τῆς ψυχῆς καὶ

ὄχι ἡ λογική, ἦταν ἑνωμένος μὲ τὸν Θεό. Κεχαριτωμένη πρὶν ἀπὸ τὸν ἄσπορο

τόκο, Κεχαριτωμένη κατὰ τὴν κυοφορία τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἐκ

Πνεύματος Ἁγίου, Κεχαριτωμένη ἀκόμη μετὰ τὴν κατὰ σάρκα γέννηση τοῦ

Σωτῆρος Χριστοῦ. Γι᾽ αὐτὸ καὶ δικαίως ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς τὴν

ὀνομάζει τύπο ἡσυχαστοῦ, ποὺ μέσα στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων προετοιμάστηκε γι᾽

αὐτὴ τὴν μεγάλη διακονία.

Β. Ἥνωσας Θεὸν σαρκὶ

. Ἕνωσες, δηλαδή, τὸν Θεὸ μὲ τὴν σάρκα. Ἔδωσε «στὸν πλάστη τὸ

πλασθῆναι καὶ στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ τὸ ἀνθρωπισθῆναι» κατὰ τὴν ὡραιότατη

ἔκφραση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Δαμασκηνοῦ.

. Αὐτὴ Τὸν κράτησε στὴν ἄχραντη γαστέρα της, αὐτὴ Τὸν ἐβάστασε στὴν

ζεστὴ ἀγκαλιά της, αὐτὴ Τὸν ἔθρεψε μὲ τὸ γάλα της.

. Καὶ τὸ ὅτι κοινωνοῦμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, τοῦ Σώματος δηλαδὴ

καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου, τὸ ὀφείλουμε σὲ αὐτήν. Γι᾽ αὐτὸ τὴν τιμᾶμε καὶ τὴν

μακαρίζουμε πάντοτε, ἰδιαιτέρως δέ, μέσα στὸ Μυστήριο τῆς Θείας

Εὐχαριστίας, ὁπότε μετὰ τὸν Καθαγιασμὸ τῶν Τιμίων Δώρων τὴν θυμόμαστε

ἐξαιρέτως. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἐπαναλαμβάνουμε «Ἐξαιρέτως τῆς Παναγίας ἀχράντου

ὑπερευλογημένης ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας».

Γ. Ἔδωκας ἡμῖν καὶ ταῖς αἰσθήσεσιν αὐταῖς ὁρᾶν τὸν Ἀόρατον ἐν εἴδει καὶ

σχήματι τῷ καθ᾽ ἡμᾶς…

. Εἴδαμε, δηλαδὴ μὲ ἄλλα λόγια, τὸν Θεό, ὁ ὁποῖος ἔγινε περιγραπτὸς κατὰ

τὸ ἀνθρώπινο, χωρὶς νὰ πάψει νὰ εἶναι Θεός.

. «Ὅλος ἦν ἐν τοῖς κάτω καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν ὁ ἀπερίγραπτος

λόγος», ψάλλει ὁ ἄγνωστος ποιητὴς τοῦ κοντακίου τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου. Γι᾽

αὐτὸ καὶ χρησιμοποιοῦμε τὶς ἱερὲς εἰκόνες, ποὺ θεωροῦνται τὰ βιβλία τῶν

ἀγραμμάτων, γι᾽ αὐτὸ καὶ περιγράφουμε τὸν Χριστὸ κατὰ τὸ ἀνθρώπινο, γι᾽

αὐτὸ καὶ ἀπονέμουμε σὲ αὐτὲς τὴν τιμητικὴ προσκύνησή μας.

. Τρίτον. Νὰ γιατί τὴν τιμᾶ τόσο πολὺ ἡ Ἐκκλησία, νὰ γιατί τὴν μακαρίζει

σὲ κάθε Ἱερὰ Ἀκολουθία, νὰ γιατί ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ τρέφουμε

ἰδιαίτερη εὐλάβεια στὸ πανάγιο πρόσωπό Της. Καὶ μόνη ἡ μνήμη τῆς Θεοτόκου

ἁγιάζει τὸν χρώμενο, θὰ πεῖ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: «Σοῦ καὶ μνήμη

μόνον ἡγίασε τὸν χρώμενον».

. Καὶ μόνο ἡ ἀναφορὰ στὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας κάνει διαυγέστερο τὸν

νοῦ καὶ τὸν μεταφέρει εὐθὺς πρὸς θεῖον ὕψος.

. Χρησιμοποιώντας τὸ ὄνομά της καταλάμπεται τὸ πνεῦμα μὲ τὴν ἐπιδημία

τοῦ Θείου Πνεύματος, θὰ ὑπενθυμίσει καὶ πάλι ὁ θεόπτης Πατέρας τῆς

Ἐκκλησίας.

. Αὐτὰ εἶχαν ὑπ᾽ ὄψη τους οἱ Ἅγιοι , γι᾽ αὐτὸ καὶ κατέφευγαν μὲ

ἐμπιστοσύνη στὴν Παναγία· ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, ὁ Ἅγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρός, ὁ

Ἅγιος Γεράσιμος, ὁ Ἅγιος Σάββας τῆς Καλύμνου, ἡ Ὁσία Σοφία ἀπὸ τὴν

Κλεισούρα. «Χαλί», ἔλεγε ἡ Ὁσία, «νὰ γίνω Παναγία μου νὰ μὲ πατήσεις, χῶμα

νὰ γίνω νὰ περάσεις ἀπὸ πάνω μου».

. Ἀκριβῶς ἡ ἴδια θεοτοκοφιλία πρέπει νὰ διακρίνει καὶ ἐμᾶς. Δὲν θὰ

φτάσουμε στὴν ἀληθινὴ θεογνωσία οὔτε μὲ τὰ συγγράμματά μας, οὔτε μὲ τὶς

γνώσεις μας, οὔτε μὲ τὶς ἀρετές μας καὶ τὰ τυχὸν καλά μας ἔργα, ἂν σὲ αὐτὰ δὲν

προσθέσουμε τὴν βαθιά μας πίστη, ἂν δὲν ἔχουμε τὴν σφραγίδα τῆς μετανοίας,

ἂν δὲν ἔχουν τὴν παρουσία τῆς Παναγίας. Ἀλλιῶς δὲν θὰ ἔχουμε τὴν δυνατότητα

νὰ δοῦμε τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ.

. Ὑπεραγία Θεοτόκε, Παντάνασσα Δέσποινα, Ἡγιασμένον τοῦ Κυρίου

κειμήλιον, Περιστερὰ ἡ ἀμόλυντος, Πύλη ἡ κατὰ ἀνατολὰς βλέπουσα,

Θυμιατήριον χρυσοῦν, λυχνία καὶ τράπεζα, Ὁ καθαρώτατος ναὸς τοῦ Σωτῆρος,

. Μὲ τὶς δικές Σου πρεσβεῖες, ἀφοῦ εἰσῆλθες στὸν ναὸ τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ

ἔγινες ναὸς καὶ θρόνος τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ, ἀξίωσε καὶ μᾶς νὰ γίνουμε ναοὶ

τοῦ Μονογενοῦς σου Υἱοῦ.

ΠΗΓΗ: imkastorias.gr

Εἰσόδια, Θεοτόκος, Μητροπολίτης Καστορίας Σεραφείμ, Παναγία

Σχολιάστε

«ΙΔΕ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΙΔΕ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ» «Στόν καιρό πού ζοῦμε,

θά ἔπρεπε οἱ πίθηκοι νά “ἀναρωτιῶνται” καί μάλιστα νά “ἀνησυχοῦν”

οἱ πίθηκοι, μή τυχόν καί “προέρχονται” ἀπό τόν ἄνθρωπο πού ἔγινε

“πίθηκος”… »

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 19 Νοεμβρίου

2013

«Ἴδε οἱ ἄνθρωποι, ἴδε οἱ Χριστιανοί!…»

Ὁμιλία Ἀρχιμ. Ἀρσενίου Κατερέλου,

ἡγουμένου Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος,

κατά τήν Θ. Λειτουργία στήν Ἱ. Μονή στίς 17-11- 2013

. Πολλοί κηρύττουν τόν Χριστιανισμό, τόν διδάσκουν, τόν καπηλεύονται,

τόν μελετοῦν, τόν ἐπικαλοῦνται, ἀλλά οἱ πράξεις τους, τά ἔργα τους καί τά

φρονήματά τους εἶναι τελείως ξένα πρός αὐτόν. Καί ἐνῶ στήν οὐσία, εἶναι πάρα

πολύ καλοί καί ἄκρως ἐπιτυχημένοι ὑποκριτές, προβάλλονται ὅμως καί λέγονται

Χριστιανοί.

. Ἐγωιστές, ἀτομιστές, συμφεροντολόγοι, ὑπηρέτες καί ὑπαλληλίσκοι

σκοτεινῶν συμφερόντων, κλπ., ἀνθρωπάκια… Αἰχμάλωτοι στά πάθη τους, μέ

μισθό τήν μή ἱκανοποίησι, οὕτως ὥστε νά ἔχουν πλεῖστες ὅσες ψυχολογικές

ἀνασφάλειες καί διακυμάνσεις…

. Ἀκόμη καί ὁ ἴδιος ὁ Πιλᾶτος, ἄν ζοῦσε σήμερα, θά ἔλεγε: «Ἴδε οἱ

ἄνθρωποι, ἴδε οἱ Χριστιανοί »!… Ἄνθρωποι πού καυχῶνται καί ἐπαίρονται γιά

τά ἐπιστημονικά, τεχνολογικά καί ὅ,τι ἄλλα ἐπιτεύγματά τους, πού ὅμως

συγχρόνως, αὐξάνουν καί ἐνισχύουν τό ἄγχος, τήν ἀνασφάλεια καί τήν ἀγωνία

γιά τό μέλλον. Ὁ σκοπός τους εἶναι ἡ ὕλη καί ἡ σάρκα, αἰχμάλωτοι σέ αὐτά καί

οὐδεμία κοινωνία μέ τήν ψυχή καί τελικά φθείρουν καί τό σῶμα.

. Ζωή χωρίς νόημα.

. Οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις δημιουργοῦνται – οἰκοδομοῦνται λόγῳ

συμφερόντων, στηρίζονται σέ συμφέροντα καί πορεύονται βαδίζοντας ἐπί

συμφερόντων.

. Ἡ κατάντια στό μεγαλεῖο της! Ἡ ἀνθρωπότης ἕνα ἀπέραντο εἰδεχθές

προσωπεῖο…

. Ὁμιλοῦν γιά εἰρήνη, ἐνῶ ἔχουν ἑτοιμάσει τεράστιο ἐξοπλισμό γιά

πολέμους, τούς ὁποίους πολέμους οἱ ἴδιοι σχεδίασαν, σχεδιάζουν καί θά

σχεδιάζουν, προετοίμασαν, προετοιμάζουν καί θά προετοιμάζουν, προεκάλεσαν,

προκαλοῦν καί θά προκαλοῦν.

. Οἱ δυνάστες, δῆθεν ἐνδιαφέρονται γιά εἰρήνη καί ἐλευθερία.

Διαπραγματεύσεις ἐπί διαπραγματεύσεων, δῆθεν, γιά τό καλό τῆς

ἀνθρωπότητος, γιά ἀνθρώπινα δικαιώματα, γιά τήν μόλυνσι τοῦ περιβάλλοντος,

κλπ.

. Ἄλλο θέμα βέβαια εἶναι τώρα, ὅτι κυρίως αὐτοί οἱ ἴδιοι ἔχουν ὁδηγήσει

καί ὁδηγοῦν τήν ἀνθρωπότητα στήν ἐξαθλίωσι καί τό περιβάλλον στήν

καταστροφή. Οἱ ἴδιοι σκορποῦν τήν μόλυνσι καί θέλουν νά μᾶς ποῦν ὅτι

ἐνδιαφέρονται γιά τήν ὑγεία-σωτηρία τοῦ περιβάλλοντος καί τῶν ἀνθρώπων.

. Ὀργανώνουν συνέδρια, κάνουν συσκέψεις, ψηφίζουν νόμους, γιά τό

θεαθῆναι καί βάζουν κροκοδειλίσιες ὑπογραφές σέ νόμους, πού ποτέ δέν θά

ἰσχύσουν καί δέν θά ἐφαρμοσθοῦν. Τήν στιγμή πού ἄνθρωποι ἐκμεταλλεύονται

ἀπάνθρωπα ἀνθρώπους, οἱ ἴδιοι ὑπογράφουν νόμους δῆθεν γιά τήν ἀνθρώπινη

ἀξία καί ἀξιοπρέπεια.

. Ὁλόκληροι λαοί, ἀμέτρητες ψυχές ζοῦν κάτω ἀπό ἐξωφρενικές

καταπιέσεις, κακουχίες, φτώχεια, κλπ. Καί πόσες ψυχές χάθηκαν, χάνονται καί

θά χαθοῦν ἀδίκως ἀπό φόνους, δολοφονίες, πολέμους, κλπ… Ἔχουν κάνει νόμο

τό δίκαιο τοῦ ἰσχυροτέρου. Ἐπινοήσεις, σχέδια, μεθοδεύσεις δρομολογοῦνται καί

στοχεύουν στήν ἐξουθένωσι ψυχῶν καί σωμάτων. Κατά τά ἄλλα, τούς ἐνδιαφέρει

ἡ πρόοδος καί ὁ πολιτισμός, ἐνῶ ἔχουν ὁδηγήσει τίς κοινωνίες στό σημεῖο νά

ὑποφέρουν καθημερινά ἀπό ἀδίστακτους φονιάδες, ἐκβιαστές, ἀπαγωγεῖς,

ἐξτρεμιστές καί ὅ,τι ἄλλου εἴδους πλεῖστες ἀπειλές.

. Ὁμιλοῦν γιά εἰλικρίνεια καί ἐντιμότητα. Ποιοί; Οἱ ἀνέντιμοι, οἱ ψεῦτες

καί οἱ ὑποκριτές. Λόγια τοῦ ἀέρα, σαπουνόφουσκες καί θεωρίες.

. Οἱ κοινωνίες ἔχουν γίνει ζοῦγκλες. Καί σύν τοῖς ἄλλοις, θέλουν νά μᾶς

πείσουν ὅτι προερχόμεθα ἀπό τόν πίθηκο….! Τό δυσάρεστο ὅμως εἶναι ὅτι

κάποιοι ἄνθρωποι ἔγιναν ”πίθηκοι”. Στόν καιρό πού ζοῦμε, θά ἔπρεπε οἱ

πίθηκοι νά ”ἀναρωτιῶνται” καί μάλιστα νά ”ἀνησυχοῦν” οἱ πίθηκοι, μή τυχόν

καί ”προέρχονται” ἀπό τόν ἄνθρωπο πού ἔγινε ”πίθηκος”…

Ἐπίσης ἐνδιαφέρονται ἄν ὑπάρχουν ἐξωγήινοι – ἀστεῖα πράγματα - καί δέν

ἀνησυχοῦν πού δυστυχῶς πολλοί ἄνθρωποι ἔχουν καταντήσει ”ἐξωγήινοι”!…

. Μόδα ἔχει γίνει ἡ ἀθεΐα, οἱ διάφορες ἄλλες ψευτοθρησκεῖες-

παραθρησκεῖες καί τά συναφῆ… Ἐπικαλούμενοι τήν ἀγάπη, ἐπιδιώκουν τήν

ἕνωσι τῶν ἐκκλησιῶν καί ὄχι τήν ἐπιστροφή τῶν αἱρετικῶν εἰς τήν μία καί

μοναδική ἁγία Ὀρθόδοξο καί ὄντως καθολική Ἐκκλησία.

. Ἴδε οἱ ἄνθρωποι!… Ἤ καλύτερα, ἴδε οἱ κατευθυνόμενες μηχανές-

ἄνθρωποι!…. Ἴδε ἡ ἀξία τῆς ζωῆς, ἴδε ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου! Ἴδε ἡ

ἀνήθικη τάξις, ἴδε ἡ κάθε εἴδους ἀσχήμια καί διαστροφή! Ἴδε, ἴδε, ἴδε!….

. Ἄκουσον, ὅμως, ταλαίπωρε ἄνθρωπε: Οὔτε τό χρῆμα, οὔτε οἱ ἀνέσεις,

οὔτε τά ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης, τῆς τεχνολογίας, οὔτε οἱ γνώσεις, οὔτε οἱ

ἁμαρτωλές ἡδονές-ὀδύνες, οὔτε ὅ,τι ἄλλο σοφισθεῖς καί ἐφεύρεις θά σέ σώση.

Τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά δέν εἶναι ἱκανό νά σέ σώση. Ἐσύ ὁ ἴδιος ἐπιζητεῖς τόν

ἀφανισμό σου, τόν πρόσκαιρο καί αἰώνιο θάνατό σου. Μόνο ὁ Χριστός εἶναι ἡ

σωτηρία καί ἡ ζωή.

. Ἀναλογίσου λοιπόν ἄνθρωπέ μου, ὅτι αὐτή ἡ σατανική, ἰλιγγιώδης καί

ξέφρενη πορεία σου, σίγουρα θά σέ ὁδηγήση σέ ὁλοκληρωτικό κατακερματισμό

καί ἀφανισμό ψυχῆς καί σώματος. Ἐπίστρεψε λοιπόν στόν Χριστό, βάζοντας ὄχι

μόνο φρένο καί χειρόφρενο στά πάθη σου καί στά ὅσα πλεῖστα ἁμαρτωλά ἔχεις

ἐπιλέξει, ἀλλά καταπόντισε μέ τήν ἀληθινή μετάνοιά σου, τό σατανικό καί

ἐξωφρενικό σκάφος στό ὁποῖο ἔχεις ἐπιβιβασθῆ καί πορεύεσαι.

. Νά τό ἐγκαταλείψης ἀμέσως καί νά ἐπιστρέψης στόν Χριστό μας καί νά

φωνάζης κάθε ὥρα καί λεπτό: «Ἴδε ὁ ἀπαίσιος καί χαιρέκακος Διάβολος!»

«Ὕπαγε ὀπίσω μου αἰώνιε θάνατε!». «Ἐγκαταλείπω γιά πάντα τό βρωμερό

σκάφος σου καί ἐπιστρέφω καί ἐπιβιβάζομαι στήν ἁγία καί αἰώνια Κιβωτό τῆς

σωτηρίας, τήν μία Ὀρθόδοξη καθολική καί διαχρονική Ἐκκλησία». Διότι αὐτή,

καί μόνο αὐτή, θά μᾶς ὁδηγήση στόν ἀκύμαντο, γλυκύ καί αἰώνιο λιμένα, στήν

μία ἀληθινή καί αἰώνια ζωή τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

Ἀμήν. Γένοιτο!

Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κατερέλος

Ἡγούμενος Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος

ΠΗΓΗ: anavaseis.blogspot.gr

Ἀρχιμ. Ἀρσένιος Κατερέλος

Σχολιάστε

ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΙΣ

ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ (Δ. Νατσιός) «Τέτοιες ξινές, ἀνιστόρητες μηλιές, τύπου

Ρεπούση, μὲ τὴν ὁποία ἔχετε ταύτιση ἀπόψεων σ’ αὐτὰ τὰ θέματα,

“σαπίζουν” τὰ μῆλα.»

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 19

Νοεμβρίου 2013

Μία ἀπάντηση στὴν βουλευτὴ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ γιὰ τὶς παρελάσεις

Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός

Δάσκαλος-Κιλκίς

«Οἱ παρελάσεις, κάθε Ὀκτώβρη καὶ Μάρτη, σχηματίζουν τὸ ποτάμι τῆς ζωῆς γιὰ

νὰ τὸ βλέπουμε»

Γ. Ἰωάννου, «Κοιτάσματα»

. Διάβασα μὲ προσοχὴ τὰ δύο κείμενα τῆς κ. Εἰρήνης Ἀγαθοπούλου,

βουλευτῆ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, στὸν νομὸ Κιλκίς, σχετικὰ μὲ τὴν ἀναγκαιότητα τῶν

παρελάσεων, τὸ πρῶτο, καὶ τὸ ἀπαντητικὸ δεύτερο, κατόπιν ἐρωτήματος

ἀναγνώστη τοῦ «ΜΑΧΗΤΗ», γιὰ τὶς λεγόμενες «παρελάσεις ὑπερηφανείας» τῶν

ὁμοφυλοφίλων

. Κατ’ ἀρχάς, ἂν καὶ νέα, ἀναμασᾶ παλιὰ καὶ μουχλιασμένα ἐπιχειρήματα,

ποὺ ἐπιπολάζουν, ἐδῶ καὶ δεκαετίες, στὰ τρικυμιῶδες πέλαγος τῶν

συνασπισμένων συνιστωσῶν τῆς ἀριστερᾶς ἢ ἀριστερόεσσας.

. Λείψανο τοῦ παρελθόντος καὶ ἡ γλώσσα της, τὸ γνωστὸ

ἀριστεροκομματικὸ ἰδίωμα -ἡ ξύλινη γλώσσα- ποὺ ἀφοῦ ἐπὶ μισὸ αἰώνα

ἐπιχωρίασε ἀποκλειστικὰ στὸ σύμπαν τοῦ ΚΚΕ, ὡς σύμπτωμα ἰδιοπαθές, τὶς

τελευταῖες δεκαετίες ὑπερέβη τὸ γκέτο τοῦ γενεθλίου χώρου του, μὲ βραδὺ

βηματισμὸ ἀρχικά, γιὰ νὰ ἁπλωθεῖ ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων ἐν συνεχείᾳ καὶ νὰ

γνωρίσει ἡμέρες δόξας λαμπρῆς μὲ τὴν ἄνοδο τοῦ ΠΑΣΟΚ στὴν ἐξουσία τὸ 1981.

(Προφανῶς οἱ «ὀρδὲς» τῶν ὀπαδῶν τοῦ Κινήματος, ποὺ μετακινήθηκαν στὸν

ΣΥΡΙΖΑ, διαβρώνουν καὶ τὴν γλωσσική του φυσιογνωμία).

. Στὸ κείμενό της «τί ἐξυπηρετοῦν οἱ παρελάσεις;», ἡ κ. Ἀγαθοπούλου,

θέτει κάποια, «φιλολογικὰ» ἐρωτήματα καὶ ἀπαντᾶ ἡ ἴδια. Μέμφεται τὰ παιδιά,

τοὺς μαθητές, διότι: «δὲν γνωρίζουν κἂν τί γιορτάζουμε ἐκείνη τὴν ἡμέρα».

Εἶναι ἀπειθάρχητα. Παρελαύνουν ἀσύντακτα, «τὸ ἀρνεῖται ὑποσυνείδητα ὁ

ὀργανισμὸς τους» αἰσθάνονται, δηλαδή, πνευματικὴ ἀδιαθεσία τὴν ἡμέρα τῆς

παρέλασης. Τὰ χρησιμοποιεῖ ἡ Κυβέρνηση γιὰ «νὰ δείξει τὴν ἰσχύ της». Ἐλέγχει

καὶ τοὺς γονεῖς τους, γιατί τὰ καμαρώνουν, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε «νὰ τὰ καμαρώσουν

ὅταν λένε: Μαμὰ σήμερα μοιράστηκα τὸ κολατσιό μου μὲ τὸν φίλο μου, γιατί

αὐτὸς δὲν εἶχε». (Πράγμα ποὺ συμβαίνει ἐδῶ καὶ 25 αἰῶνες στὰ σχολεῖα, τὰ

παιδιὰ πάντα μοιράζονται καὶ προσφέρουν). Καὶ κλείνει μὲ τὰ γνωστά,

χιλιοειπωμένα περὶ μιλιταριστικῶν, μεταξικῶν καταλοίπων καὶ λοιπὰ ἠχηρὰ

παρόμοια.

. Μιᾶς καὶ εἶμαι δάσκαλος, μάχιμος, ἐδῶ καὶ 25 περίπου χρόνια, καὶ

κάποιες ἀπὸ τὶς αἰτιάσεις της μὲ θίγουν προσωπικά, ἀπαντῶ τὰ ἑξῆς:

. Ἡ πλειοψηφία τῶν παιδιῶν ξέρει τί γιορτάζουμε καὶ τί τιμοῦμε «ἐκείνη

τὴν ἡμέρα». Τὸ «ἡ πλειοψηφία δὲν γνωρίζει» εἶναι αὐθαίρετη γενίκευση. Καὶ

«ὅπου γενικότης ἐκεῖ καὶ ἐπιπολαιότης» κατὰ τὸν ἀείχλωρο λόγο τοῦ

Παπαδιαμάντη. Τὸ ὅτι ρώτησε παιδιὰ γνωστῶν καὶ φίλων της, δὲν εἶναι

ἐπιχείρημα. Ἂς ἔρθει νὰ ρωτήσει τοὺς μαθητὲς τῆς τάξης μου. Γνωρίζει ὅμως τί

διδάσκεται στὸ σχολεῖο γιὰ τὴν ἐπέτειο; Ὅτι στὴν Ε´ Δημοτικοῦ περιέχεται

κείμενο στὸ βιβλίο Γλώσσας (α´τεῦχος, σελ. 44) ὅπου μία οἰκογένεια, ὅταν

κηρύχτηκε ὁ πόλεμος πῆγε καὶ κρύφτηκε στὸ ὑπόγειο; Ὅταν τὰ μῆλα εἶναι ξινά,

κ. Ἀγαθοπούλου, δὲν φταῖνε τὰ μῆλα, φταῖνε οἱ μηλιές. Καὶ τέτοιες ξινές,

ἀνιστόρητες μηλιές, τύπου Ρεπούση, μὲ τὴν ὁποία ἔχετε ταύτιση ἀπόψεων σ’

αὐτὰ τὰ θέματα, «σαπίζουν» τὰ μῆλα.

. Καὶ ὅταν δὲν διδάσκεις ἡρωισμό, φιλότιμο, αὐτοθυσία, φιλοπατρία

ἄδολη καὶ ἁγνή, ἀλλὰ πράγματα κακορίζικα, στενά, ξέψυχα καὶ ἀνούσια, τότε τὰ

παιδιά, «ὑποσυνείδητα», νιώθουν ναυτία καὶ δὲν πειθαρχοῦν, γιατί αὐτὴν τὴν

Παιδεία, τὴν νεοταξική, τὴν ἀποστρέφονται. Αὐτὰ ποὺ ὀνομάζετε «καλούπια»,

εἶναι τὸ στέρεο καὶ εὔφορο ἔδαφος τῆς ἐξαίσιας Παράδοσής μας, ἡ ὁποία

«ἀποπνέει μιὰν ἀρχοντιὰ κατά τι ἀνώτερη τῶν Λουδοβίκων» (Ἐλύτης).

. Τὸ σχολεῖο πρέπει νὰ ἀρδεύεται ἀπὸ τὸν πολιτισμὸ ποὺ τὸ γέννησε. «Τὸ

σχολεῖο διδάσκοντας συστηματικὰ στὸ παιδὶ τ’ ἀγαθὰ τοῦ πολιτισμοῦ του καὶ

γνωρίζοντάς του τὸν τόπο του, κάνει συνειδητή, συστηματοποεῖ καὶ ἁπλώνει τὴν

ἐθνικὴ μόρφωση ποὺ παίρνει κάθε παιδὶ ἀπὸ τὴν ἐξωσχολική του ζωή… δὲν

μπορεῖ ἡ παιδεία μας ν’ ἀρνηθεῖ κάθε ἐθνικὴ μόρφωση καὶ νὰ γίνει ἀχρωμάτιστη

πανανθρώπινη παιδεία ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου». (Ἀλ . Δελμοῦζος, «Μελέτες καὶ

πάρεργα», σελ. 42, Ἀθήνα 1958). Ἡ «ἐθνικὴ μόρφωση» ἐμπνέει σεβασμὸ στοὺς

μαθητές, ὅπως τὴν ὀραματιζόταν καὶ ὁ Ἀλ. Δελμοῦζος, καὶ ἡ μόρφωση αὐτὴ

στοὺς μικροὺς μαθητὲς ἐπιτυγχάνεται μέσῳ τῆς προβολῆς τῶν μεγάλων,

ἡρωικῶν στιγμῶν τοῦ λαοῦ μας.

. Ἂν μιλήσεις στὰ παιδιὰ γιὰ τοὺς «πατρικοὺς» ἀγῶνες καὶ τὶς θυσίες, γιὰ

τὰ κόκκαλα τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά, μετέχουν στὴν παρέλαση μὲ καμάρι. Ἐξ

ἄλλου οἱ παρελάσεις εἶναι φανέρωση τοῦ «ἐμεῖς», τῆς αἴσθησης τοῦ

«συνανήκειν», εἶναι τὸ ὡραιότερο μάθημα φιλοπατρίας-καὶ τὰ ἔθνη λέγονται

ἔθνη «ὅταν εἶναι στολισμένα μὲ πατριωτικὰ αἰστήματα». (Μακρυγιάννης)

. Οἱ παρελάσεις εἶναι προσανάμματα μνήμης τῶν ἀγώνων γιὰ πατρίδα

ἑλληνικὴ καὶ ὄχι πολυπολιτισμικό… παστίτσιο. Ἀκόμη καὶ ἡ ἐνδυματολογικὴ

ὁμοιομορφία ὑποδηλώνει τὴν ἐν Ἐπιδαύρῳ διακήρυξη τῶν προγόνων μας ὅτι

«ὅλοι οἱ Ἕλληνες εἰσὶν ἴσοι ἐνώπιον τῶν νόμων, ἄνευ τινὸς ἐξαιρέσεως».

. Ξεχνοῦν οἱ πολιτικοὶ τὰ ἐπιγραμματικὰ λόγια τοῦ Πολυβίου

«…ἀληθινωτάτην… εἶναι παιδείαν καὶ γυμνασίαν πρὸς τὰς πολιτικὰς πράξεις

τὴν ἐκ τῆς ἱστορίας μάθησιν…». (Α,Ι,2).

. Συμφωνῶ μὲ τοὺς χαρακτηρισμοὺς τῆς κ. Ἀγαθοπούλου, γιὰ τὴν νῦν

μνημονιακὴ Κυβέρνηση, ποὺ ὑπογράφει μὲ χέρια καὶ ποδάρια ὅ,τι τῆς σερβίρουν

οἱ τροϊκανὲς συμμορίες. Οἱ παρελάσεις, ὅπως γίνονται τὰ τελευταῖα χρόνια, δὲν

δείχνουν ἰσχύ, ἀλλὰ πανικὸ καὶ ἀδυναμία τῆς Κυβέρνησης. Μὲ τὰ προστατευτικὰ

κιγκλιδώματα καὶ τοὺς χιλιάδες ἀστυνομικούς, δείχνει τὴν ἀπομόνωσή της ἀπὸ

τὸν λαό, ποὺ τὴν θεωρεῖ αὐτὸ ποὺ εἶναι: πειθήνιο ἐνεργούμενο στὰ κελεύσματα

τῶν ξένων.

. Οἱ γονεῖς καμαρώνουν τὰ παιδιά τους στὶς παρελάσεις καὶ ἔχω δεῖ

πολλοὺς νὰ δακρύζουν ἀπὸ συγκίνηση. Ἐξ ἄλλου στὶς 27.10.2009, σὲ ἔρευνα τῆς

Public Issue, τὸ 78% τῶν ἐρωτηθέντων δήλωσαν ὅτι συμφωνοῦν μὲ τὸν θεσμὸ

τῶν μαθητικῶν παρελάσεων.

. Οἱ παρελάσεις δὲν εἶναι μεταξικὸ κατάλοιπο, ἀλλὰ γίνονταν καὶ

παλαιότερα. Παραπέμπω στὸ ἐξαιρετικό, δίτομο ἔργο τοῦ συμπολίτη μας Θ.

Βαφειάδη, «Χρονικό τοῦ Κιλκὶς 1913-1940», ὁ ὁποῖος κυριολεκτικὰ «χτένισε τὶς

πηγές», ποὺ γράφει στὸν α´ τόμο, σελ. 232-233: «Ἀθήνα 21 Ἰουνίου 1914. Μετὰ

τὸ πέρας τῆς δοξολογίας ἄρχισε ἡ παρέλαση τῶν διαφόρων σωμάτων τοῦ

στρατοῦ πρὸ τοῦ βασιλέως: “Μελαμψοί, δυνατοί, νευρώδεις περνοῦν οἱ

στρατιῶται ἐνῶ ἡ μουσικὴ τῆς φρουρᾶς παίζει διάφορα ἐμβατήρια καὶ τὸν

βασιλικὸν ὕμνον. Ἐμπρὸς ἀπὸ ἕνα τῶν προχωρούντων λόχων ὁ πρίγκηψ

Ἀλέξανδρος βαδίζει ὑπερήφανα μὲ τὸ κεφάλι ψηλά, σκονισμένος, κοκκινισμένος,

ἱδρωμένος, χαλκόχρους”. Μετὰ τὴν παρέλασι ὁ βασιλιάς, ἀφοῦ συνεχάρη ἐκ νέου

τὸν ἐπικεφαλῆς τῆς Γαλλικῆς ἀποστολῆς Στέφανο Βιλλαρὲ καὶ χαιρέτισε τὸν

Μητροπολίτη καὶ τὸ ὑπουργικὸ συμβούλιο, ἀναχώρησε κάτω ἀπὸ τὶς ζωηρὲς

ἐπευφημίες τοῦ συγκεντρωμένου πλήθους».

. Παρελάσεις γίνονταν καὶ κατὰ τὴν περίοδο τῆς Ἐθνεγερσίας τοῦ ’21.

Στὸ βιβλίο τοῦ καθ. Ἠλ. Οἰκονόμου -(σελ. 206)- «Κείμενα Πίστεως καὶ

Ἐλευθερίας», περιγράφεται ἕνα περιστατικὸ ποὺ διασώζει ὁ Φωτάκος στὰ

«ἀπομνημονεύματά» του. Ὁ Παπαφλέσσας μὲ τοὺς ἀντρειωμένους του σπεύδει

πρὸς ἀπελευθέρωση τῆς Τριπολιτσᾶς. Καθ’ ὁδὸν περνᾶ μέσα ἀπὸ χωριά, γιὰ νὰ

δώσει θάρρος στὸ αἱματοβαμμένο Γένος. «…Καθὼς ἔβλεπαν οἱ Ἕλληνες τὰς

σημαίας καὶ τοὺς στρατιώτας, ἐσήμαινον τῶν ἐκκλησιῶν τὰ σήμαντρα καὶ οἱ μὲν

ἱερεῖς ἔβγαινον ἐνδεδυμένοι τὰ ἱερὰ ἄμφια καὶ μὲ τὸ Εὐαγγέλιον ἀνὰ χείρας, οἱ δὲ

Χριστιανοὶ ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδία ἐπαρακαλοῦσαν τὸν Θεὸν νὰ τοὺς

ἐνδυναμώνει. Ὁ Ἀρχιμανδρίτης (σ.σ. ὁ Παπαφλέσσας) μάλιστα ἐφοροῦσε μίαν

περικεφαλαίαν καὶ διὰ τοῦτο τὸν ἐκύτταζαν μὲ πολλὴν περιέργειαν οἱ ἄνθρωποι

καὶ τὸν ἐδέχοντο μὲ μεγάλην ὑποδοχήν. Εἶχε δὲ σημαιοφόρον ἕνα καλόγηρο

θεόρατο, πάπα-Τούρταν ὀνομαζόμενον, ὁ ὁποῖος ἐκράτει ἕνα μεγάλο σταυρὸν

ὑψηλὰ εἰς τὰ χέρια καὶ ἐπήγαινε μπροστὰ εἰς τὸ στράτευμα. Ὁ κόσμος ἐγένετο

τοῖχος καὶ ἔκαμαν τὸν σταυρό τους, καθὼς ἐπέρνα ὁ καλόγηρος μὲ τὸ σταυρό».

. Ἐδῶ ἔχουμε μία κανονικὴ περιγραφὴ παρέλασης, μὲ σημαιοφόρο καὶ τὸν

λαὸ «νὰ κάμει τοῖχος», ὅπως ἀκριβῶς γίνεται καὶ σήμερα στὶς παρελάσεις.

. Καλὸ εἶναι ἡ κ. Ἀγαθοπούλου νὰ μὴν υἱοθετεῖ ἀβασάνιστα τὶς

ἀνακρίβειες τῶν ἐθνομηδενιστῶν. Ἡ ἱστορία εἶναι εὐόλισθον ἔδαφος καὶ πολλοὶ

ἀδαεῖς γλίστρησαν «κερδίζοντας» ἀνεπούλωτα τραύματα καὶ στίγματα

ἀνεξίτηλα.

. Ὅσον ἀφορᾶ τώρα στὸ δεύτερο κείμενο τῆς βουλευτοῦ, γιὰ τὶς

παρελάσεις τῶν ὁμοφυλοφίλων, θὰ ἤθελα νὰ ρωτήσω τὸ ἑξῆς: Μπορεῖ νὰ

ἐπιδείξει τὴν ἴδια ζέση καὶ τὸ ἴδιο σθεναρὸ πνεῦμα ὑπεράσπισης τῶν παιδιῶν τοῦ

λαοῦ ποὺ τὴν ψηφίζει αὐτὴ τὴν φορά, καὶ ὄχι τῶν λεσβιῶν, καταγγέλοντας τὸ νῦν

σχολικὸ βιβλίο Νεοελληνικῆς Γλώσσας, Α´ Γυμνασίου (Τετράδιο Ἐργασιῶν,

σελ. 16) τὸ ὁποῖο «διαφημίζει» καὶ προβάλλει, σὲ 12χρονα παιδιά, μὲ ἐντελῶς

ἀθῶο καὶ ἀκίνδυνο τρόπο, τὸ βδελυκτὸν ἔγκλημα τῆς παιδεραστίας ἢ

παιδοβιασμοῦ καλύτερα; Παραθέτω τὸ κείμενο: «Ὁ καθηγητὴς τῆς φιλολογίας

ἔριχνε κάθε μέρα τὸ μπαλάκι. Ὅλη ἡ τάξη τὸ ἔπιανε σὰν ἕνα γαργαλιστικὸ

μήνυμα. Τὸ πετοῦσε ὁ ἕνας στὸν ἄλλον. Χαρᾶς εὐαγγέλια. “Ὁσάκις…” ἄρχισε τὴ

φράση του ὁ φιλόλογος. “Ναί. Ναί. Ὁ Σάκης! Ὁ Σάκης!” φώναζαν ὅλες μαζὶ οἱ

μαθήτριες γελώντας. Κι ὁ καθηγητὴς τρελαινόταν. “Ὁσάκις…” ἐπαναλάμβανε

τονίζοντας τὴ λέξη σὰν νὰ ἔλεγε «σκάστε». “Ὁ Σάκης! Ὁ Σάκης!” ἀκουγόταν

πάλι ἀπὸ κάτω καὶ τὸ γέλιο ἔδινε κι ἔπαιρνε. Ὁ καθηγητὴς δὲν μποροῦσε νὰ

ξεχωρίσει ποιὲς ἀπὸ τὶς μαθήτριες ἦταν οἱ δράστες. Ἡ λέξη – μπαλάκι κυλοῦσε

ἀκαριαία σὲ κλάσμα δευτερολέπτου μέσα ἀπὸ τὰ χείλια τους, ποὺ ἦταν κρυμμένα

στὸ κάτω μέρος τοῦ σκυμμένου τους κεφαλιοῦ. Νόμιζε πὼς ἁπλῶς

ἐπαναλάμβαναν τὴ λέξη. Πῶς τὶς ἐρέθιζε αὐτὴ ἡ λέξη. Δὲν ἦταν ὅμως ἔτσι. Ἄλλο

πράγμα τὸ «Ὁσάκις» κι ἄλλος ἄνθρωπος «Ὁ Σάκης». Ὁ Σάκης ἦταν

ἠλεκτρολόγος μὲ μαγαζί. Μεγαλύτερός τους, 20 μὲ 25 ἐτῶν. Τὰ εἶχε φτιάξει μὲ

τὴν Ἀλέκα. Μία ἀπὸ τὶς μαθήτριες τῆς τάξης. Ψηλὴ κι ἀδύνατη, μὲ κοντὰ ξανθὰ

μαλλιὰ καὶ μεγάλα καστανὰ μάτια, μακρὺ λαιμὸ καὶ μακριὰ χέρια καὶ πόδια,

κάπως ξερακιανή, ἀλλὰ ζόρικη. Στὰ 15-16, ὅπως ὅλες τους. Ἡ πρώτη ποὺ

ἔβγαινε ραντεβοὺ μῆνες τώρα. Ὁ Σάκης τὴν περίμενε τὸ μεσημέρι στὴν ἄλλη

γωνία κι οἱ ἄλλες μαθήτριες ἔτρεχαν ἀπὸ πίσω της νὰ τὸν δοῦνε. Τὰ σχόλια

ἔδιναν κι ἔπαιρναν. Ἦταν ὁ πρῶτος ἔρωτας τῆς τάξης. Ὁ καθηγητὴς φώναξε τὴν

πρώτη μαθήτρια, τὴ Μαρία, στὸ γραφεῖο του καὶ τὴ ρώτησε. “Τί συμβαίνει μὲ

τὸ ‘Ὁσάκις’; Γιατί αὐτὴ ἡ ἀντίδραση;” “Δὲν ξέρω, κύριε. Στὸ δικό μου θρανίο

δὲν ξέρουμε τίποτα. Τὸ πῆραν ἔτσι φαίνεται καὶ τὸ διασκεδάζουν”, τοῦ

ἀπάντησε. Ρώτησε κι ἄλλες μαθήτριες. Μερικὲς δὲν κρατήθηκαν καὶ γελοῦσαν.

Ὁ καθηγητὴς προσπάθησε νὰ βγάλει ἀπὸ τὸ λεξιλόγιό του τὴ λέξη “Ὁσάκις”.

Αὐτὴ ὅμως ἀντιστεκόταν. Τοῦ ἔβγαινε αὐθόρμητα, ἔστω καὶ μὲ κάποια

καθυστέρηση. Τότε, ὅμως, γινόταν πανζουρλισμός. Σὰν νὰ τὴν εἶχε στερηθεῖ ἡ

τάξη καὶ ξεσποῦσε “Ὁ Σάκης! Ὁ Σάκης!”, φώναζαν ἀκόμα πιὸ δυνατὰ καὶ

γελοῦσαν μὲ τὴν καρδιά τους. Γιατί ἦταν ὑπόθεση καρδιᾶς καὶ ὄχι

γραμματικῆς».

παρέλαση, Δημ. Νατσιός, Σχολεῖο, Σχολικὰ βιβλία

Σχολιάστε

Ο ΘΕΙΟΣ ΕΡΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Ὅποιος ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ ἀγαπᾶ καὶ ὅ,τι ἀγαπᾶ ὁ Θεός». (Μητρ.

Ναυπάκτου Ἱεροθέου)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 19 Νοεμβρίου

2013

Ὁ Θεῖος ἔρως κατὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο

Τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου Ἰεροθέου

. Ἡ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολὴ εἶναι ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ἡ δεύτερη ἡ

ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγαπᾶ κανεὶς τὸν Θεὸ καὶ νὰ μὴν

ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸν πλησίον του, ἀλλὰ οὔτε νὰ ἀγαπᾶ τὸν πλησίον καὶ νὰ ἀγνοῆ

τὸν Θεό. Ἡ ζωὴ τοῦ Χριστιανοῦ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν κατακόρυφη διάσταση

πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὴν ὁριζόντια μὲ τοὺς ἀνθρώπους. Τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τοὺς

ἀνθρώπους δὲν προέρχεται ἀπὸ κάποια κοινωνικὴ καὶ πολιτικὴ ἰδεολογία καὶ

ἀπὸ ἕναν οὐμανιστικὸ ἀλτρουϊσμό, ἀλλὰ εἶναι ἔκφραση τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸ

καὶ τὴν αἴσθηση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο.

. Μεγάλη σημασία στὴν Χριστιανικὴ ζωὴ ἔχει ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό.

Ὅποιος ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ ἀγαπᾶ καὶ ὅ,τι ἀγαπᾶ ὁ Θεός. Αὐτὴν τὴν ἀγάπη οἱ ἅγιοι

Πατέρες τὴν ὀνομάζουν ἔρωτα, καί, γιὰ νὰ τὸν ἀντιδιαστείλουν ἀπὸ κάθε ἄλλο

ψευδῆ ἔρωτα, κάνουν λόγο γιὰ θεῖο ἔρωτα. Σὲ αὐτὸν τὸν θεῖο ἔρωτα ἀναφέρεται

πολλὲς φορὲς ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καὶ παρουσιάζει διάφορα

χαρακτηριστικά του. Θὰ γίνη μιὰ μικρὴ ἀναφορὰ σὲ αὐτὸ τὸ θέμα γιὰ νὰ φανῆ

καὶ ἐδῶ ὁ συνδυασμὸς μεταξὺ νηπτικότητας καὶ κοινωνικότητας ποὺ

παρητηρεῖται στὴν διδασκαλία του.

. Κατ᾽ ἀρχὰς ὁμιλεῖ γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο. Ἕνα ἀπὸ

τὰ πιὸ χαρακτηριστικὰ χωρία του εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ἀναφέρεται στὸ ἔργο τοῦ

Χριστοῦ. Θέτει στὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ νὰ λέγη στὸν ἄνθρωπο: «ἐγὼ πατήρ, ἐγὼ

ἀδελφός, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφή, ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ρίζα, ἐγὼ θεμέλιος,

πᾶν ὅπερ ἂν θέλῃς ἐγώ· μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς…. ἐγὼ καὶ φίλος, καὶ μέλος,

καὶ κεφαλή, καὶ ἀδελφός, καὶ ἀδελφή, καὶ μήτηρ, πάντα ἐγώ, μόνον οἰκείως ἔχε

πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ πένης διὰ σὲ καὶ ἀλήτης διὰ σέ, ἐπὶ σταυροῦ διὰ σέ, ἐπὶ τάφου διὰ

σέ, ἄνω ὑπέρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρί, κάτω ὑπερ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα

παρὰ τοῦ Πατρός. Πάντα μοι σύ, καὶ ἀδελφός, καὶ συγκληρονόμος, καὶ φίλος, καὶ

μέλος. Τί πλέον θέλεις;».

. Σὲ κάποια ἄλλη ὁμιλία του, μιλώντας γιὰ τὴν ἐπιθυμία τοῦ Θεοῦ νὰ μᾶς

συνάψη μαζί Του, χρησιμοποιεῖ τὴν εἰκόνα τοῦ ἐραστοῦ καὶ ὀνομάζει τὸν Θεὸ

ἐραστή. Ὁ Θεὸς ὁμοιάζει «καθάπερ τις ἐραστὴς σφοδρός, μᾶλλον δὲ παντὸς

ἐραστοῦ σφοδρότερος ὤν». Ὁ Χριστιανὸς ποὺ ἀποκτᾶ αὐτὴν τὴν αἴσθηση τῆς

ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπᾶ περισσότερο τὸν Θεὸ καὶ αὐτὴ ἡ ἀγάπη λέγεται

ἔρως.

. Στὶς ὁμιλίες του κάνει λόγο γιὰ τὸν ἔρωτα στὰ ἀνθρώπινα πράγματα καὶ

πολλὲς φορὲς τὸν συγκρίνει καὶ τὸν ἀντιπαραβάλλει μὲ τὸν θεῖο ἔρωτα, τὸν

ἔρωτα πρὸς τὸν Θεό.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ: Ο ΘΕΙΟΣ ΕΡΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ–2 «Ὁ θεῖος ἔρωτας δὲν εἶναι ψυχολογικῆς προελεύσεως, οὔτε

ἀναμεμειγμένος μὲ τὸν σωματικὸ ἔρωτα, ἀλλὰ εἶναι ἐνέργεια τῆς Χάριτος τοῦ

Θεοῦ,». (Μητρ. Ναυπάκτου Ἱεροθέου)

Ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομος, Θεῖος Ἔρως, Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος

Σχολιάστε

ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΚΟΣΜΟΣ στὶς 19 Νοεμβρίου

2013

Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΣΧΕΙ ΑΠΟ …ΟΜΑΔΙΚΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης

. Φαινόμενα ἔντονης κατάθλιψης καὶ ὁμαδικοῦ στρὲς ἔχουν παρατηρηθεῖ

τοὺς τελευταίους μῆνες στὶς τουρκικὲς ἔνοπλες δυνάμεις, γεγονὸς ποὺ ἔχει

ἀνησυχήσει τὴν τουρκικὴ στρατιωτικὴ ἡγεσία, ἡ ὁποία παρατηρεῖ μὲ ἀμηχανία

τὰ κρούσματα ποὺ συνεχῶς πολλαπλασιάζονται. Μάλιστα σύμφωνα μὲ

δημοσιογραφικὲς πληροφορίες μέσα σὲ πέντε μέρες καὶ συγκεκριμένα στὸ

χρονικὸ διάστημα ἀπὸ 11 ἕως 15 Νοεμβρίου 2013, πέντε ὑπαξιωματικοὶ τοῦ

τουρκικοῦ στρατοῦ αὐτοκτόνησαν, γεγονὸς ποὺ συγκλόνισε τὶς τάξεις τῶν

τουρκικῶν ἐνόπλων δυνάμεων.

. Σύμφωνα μὲ ἀποκαλυπτικὸ ἄρθρο τοῦ ἀρθρογράφου τῆς ἐφημερίδας

Milliyet, Tunca Bengin, στὸ φύλλο τῆς 18/11, φαινόμενα κατάθλιψης, ἄγχους,

στρὲς καὶ κρούσματα αὐτοκτονιῶν, εἶναι στὴν ἡμερήσια διάταξη τὸν τελευταῖο

καιρὸ στὸν τουρκικὸ στρατὸ δίνοντας μία εἰκόνα πραγματικὰ ἄκρως

προβληματική. Ὅπως ἀποκαλύπτει ὁ Τοῦρκος ἀρθρογράφος, τὰ κρούσματα τῶν

αὐτοκτονιῶν ἔχουν αὐξηθεῖ τὰ τελευταῖα χρόνια καὶ τὰ

περισσότερα σημειώνονται στὶς τάξεις τῶν ἐπαγγελματιῶν στρατιωτικῶν ἀλλὰ

καὶ στὶς τάξεις τῶν κατωτέρων ἀξιωματικῶν, δηλαδὴ τῶν ὑπαξιωματικῶν τῶν

τουρκικῶν ἐνόπλων δυνάμεων ὅπου ἔχει παρατηρηθεῖ κυριολεκτικὰ «καταιγίδα»

αὐτοκτονιῶν.

. Ἡ κατάσταση αὐτὴ ἔχει σημάνει «συναγερμὸ» στὴν τουρκικὴ

στρατιωτικὴ ἡγεσία καὶ μὲ ἐντολή της στὴν στρατιωτικὴ ἰατρικὴ ἀκαδημία,

«Gulhaner Askeri Tip Akademisi» μία ὁμάδα ἔμπειρων ψυχιάτρων κλήθηκε νὰ

μελετήσει τὰ φαινόμενα καὶ νὰ βροῦν τὰ αἴτια τῶν συνεχῶς αὐξανομένων

αὐτοκτονικῶν κρουσμάτων. Ὅπως δήλωσε στὸ ἴδιο ἄρθρο ὁ καθηγητὴς

ψυχιατρικῆς τῆς στρατιωτικῆς ἰατρικῆς Nevzat Tarhan, τὰ φαινόμενα

μελετῶνται καὶ εἶναι χαρακτηριστικὸ πὼς τὰ περισσότερα κρούσματα

αὐτοκτονιῶν συνέβησαν μὲ ἀπ’ εὐθείας ἐκπυρσοκρότηση τοῦ νομίμου ὅπλου ποὺ

βρισκόταν στὰ χέρια τοῦ αὐτόχειρα. Ὅλα τὰ κρούσματα, ὅπως ὑποστήριξε ὁ

Τοῦρκος στρατιωτικὸς ψυχίατρος, ἐξετάζονται, ὅπως καὶ τὰ φαινόμενα βαριᾶς

κατάθλιψης, τὰ ὁποῖα ἔχουν αὐξήσει τὰ τελευταῖα χρόνια σὲ μεγάλο βαθμὸ τὴν

κατανάλωση ψυχοφαρμάκων. Γενικὸ συμπέρασμα εἶναι πὼς ἡ τάξη ποὺ ἔχει

πληγεῖ περισσότερο τὸν τελευταῖο καιρὸ ἀπὸ τὴν κατάσταση αὐτή, εἶναι ἡ τάξη

τῶν ὑπαξιωματικῶν, ἕνα σῶμα ποὺ εἶναι ἡ «κολώνα» τῶν τουρκικῶν ἐνόπλων

δυνάμεων καὶ τὸ γεγονὸς αὐτὸ δημιουργεῖ ἔντονη ἀνησυχία ἀκόμα καὶ γιὰ τὴν

ὁμαλὴ λειτουργία τοῦ τουρκικοῦ στρατοῦ.

. Βεβαίως σημαντικὸ ρόλο σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση παίζει καὶ ἡ μεγάλη

ἀπαξίωση τῶν τουρκικῶν ἐνόπλων δυνάμεων ποὺ ἔχει γίνει τὰ τελευταῖα χρόνια,

οἱ ἀλλεπάλληλες καταδίκες καὶ φυλακίσεις ἀνωτάτων ἀξιωματικῶν τοῦ

τουρκικοῦ στρατοῦ, οἱ ἀλλεπάλληλες παραιτήσεις ὑψηλόβαθμων στελεχῶν τῶν

ἐνόπλων δυνάμεων καὶ παράλληλα ἡ μεγάλη «θύελλα» τῶν ἀνυπότακτων ἀλλὰ

καὶ τῶν λιποτακτῶν ποὺ ἀνέρχονται σὲ ἑκατοντάδες χιλιάδες, γεγονὸς μοναδικὸ

γιὰ ἐθνικὸ στρατό. Χαρακτηριστικὸ εἶναι ὅτι σύμφωνα μὲ δημοσίευμα τῆς

τουρκικῆς ἐφημερίδας Milliyet, στὶς 2/11, μέσα σὲ ἕνα μήνα, εἴχαμε τὶς

παραιτήσεις 2 στρατηγῶν καὶ 710 ἀξιωματικῶν τῶν τουρκικῶν ἐνόπλων

δυνάμεων. Πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες εἴχαμε τὶς παραιτήσεις δύο ἀντιναυάρχων ποὺ

προκάλεσαν μεγάλο πρόβλημα στὴν ἐπετηρίδα τοῦ τουρκικοῦ ναυτικοῦ καὶ ἐν

συνεχείᾳ νέες ἀθρόες παραιτήσεις ποὺ ἐπίσης δημιούργησαν σοβαρὰ

προβλήματα στὴν εὔρυθμο λειτουργία τοῦ κλάδου.

. Αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικότητα μιᾶς χώρας ποὺ θέλει νὰ προβάλλεται

σὰν ὑπερδύναμη τῆς περιοχῆς. Αὐτὴ εἶναι ἡ Τουρκία ποὺ μᾶς καλλιεργεῖ μὲ τὴν

συνδρομὴ τῶν διαφόρων Ἑλλήνων τουρκολάγνων φοβικὰ σύνδρομα γιὰ νὰ

ὑποχωρήσουμε σὲ ὅλα τὰ ἐθνικά μας θέματα ἀπέναντι στὴν ὁλοένα καὶ

αὐξανόμενη τουρκικὴ προκλητικότητα.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

ΠΗΓΗ: olympia.gr

Νικ. Χειλαδάκης, Τουρκία

Σχολιάστε

ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΙ ΕΝΟΣ ΑΘΕΟΥ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΗ –1

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΦΥΣΙΚΕΣ

ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ/ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ στὶς 18 Νοεμβρίου 2013

Παραλογισμοί ἑνός ἄθεου ὀρθολογιστῆ [Α´]

Βασ. Πετρουλέας, Δρ. Φυσικός, Ε.ΚΕ.Φ.Ε. «Δημόκριτος»,

περιοδ. «Η ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ»,

ἀρ. τ. 513, Νοέμβρ. 2013

Ἠλ. στοιχειοθ. «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

. Ὁ Ρίτσαρντ Ντόκινς (Richard Dawkins, 1941) εἶναι ἄθεος Βρετανός

ἐξελικτικός βιολόγος [βλ. ἐπίσης «Ἡ Δράση μας», τ. 476 Φεβρ. 2010, «Κρύβεται

ὁ Θεός;»], ἡγέτης τοῦ κινήματος τοῦ νεο-αθεϊσμοῦ, τό ὁποῖο θεωρεῖ ὅτι ἡ

θρησκεία εἶναι ἐπικίνδυνη καί θά πρέπει νά πολεμᾶται ἕως ὅτου ἐκριζωθεῖ ἀπ’

τίς κοινωνίες. Οἱ θέσεις τοῦ Ντόκινς, ὁ ἀκραῖος ὀρθολογισμός καί ἡ ἀπόλυτη

ἐμπιστοσύνη στήν ἐπιστήμη σάν τή μόνη πηγή ἀλήθειας (σημαία του ἡ θεωρία

τῆς ἐξέλιξης στήν ἀπόλυτη ἐκδοχή της), βρίσκουν πρόσφορο ἔδαφος στόν δυτικό

κόσμο, ὅπου τά θρησκευτικά ἐρείσματα ἔχουν ἀδυνατίσει. Τά βιβλία του, «Τό

ἐγωιστικό γονίδιο» καί «Ἡ περί θεοῦ αὐταπάτη», ἔχουν γίνει best seller. Τό παρόν

ἄρθρο σχολιάζει μερικές ἀπ’ τίς ἀπόψεις τοῦ Ντόκινς περί ἐπιστήμης καί

θρησκείας.

. «Εἶμαι ἐπιστήμων καί πιστεύω ὅτι ὑπάρχει βαθιά ἀντίφαση μεταξύ

ἐπιστήμης καί θρησκευτικῆς πίστης… Ἡ ἰδέα Θεοῦ Δημιουργοῦ ὑποτιμᾶ τήν

κομψή πραγματικότητα τοῦ σύμπαντος» (Ντ.).

. Συνηθίζει ὁ Ντόκινς νά μιλᾶ μέ αὐθεντία, μέ τό… «κύρος», πού τοῦ δίνει

ἡ ἐπιστημονική του ἰδιότητα. Ὅμως, τίς ἀπόψεις του δέν μοιάζει νά

συμμερίζεται ὅλη ἡ ἐπιστημονική κοινότητα. Ὁ συμπατριώτης του Peter Higgs

(βραβεῖο Nobel Φυσικῆς 2013) δήλωσε στήν Ἰσπανική ἐφημερίδα El Mundo1:

«Γνωρίζω πολλούς ἐπιστήμονες, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν στόν Θεό»… «Δέν τυχαίνει

νά εἶμαι πιστός ὁ ἴδιος, ἀλλά ἴσως αὐτό ὀφείλεται στήν οἰκογενειακή μου

ἀνατροφή καί ὄχι στό ὅτι ὑπάρχει θεμελιώδης δυσκολία συμβιβασμοῦ τῆς

θρησκείας μέ τήν ἐπιστήμη». Ἄς σημειωθεῖ ὅτι λόγῳ εἰδικότητος ὁ Χίγκς εἶναι

σέ θέση νά κατανοεῖ πολύ πληρέστερα «τήν κομψή πραγματικότητα τοῦ

σύμπαντος» ἀπό τόν Ντόκινς.

. «Οἱ ἄνθρωποι ἀρέσκονται νά λένε ὅτι πίστη καί ἐπιστήμη μποροῦν νά

συνυπάρξουν δίπλα δίπλα, ἀλλά ἐγώ δέν νομίζω ὅτι μποροῦν. Εἶναι ἐκ διαμέτρου

ἀντίθετες. Ἡ ἐπιστήμη εἶναι ἔρευνα καί ἐποικοδομητική ἀμφισβήτηση, ἀναζήτηση

μέ τό πείραμα καί τήν λογική… ἡ πίστη, σέ πλήρη ἀντίθεση, ἀπαιτεῖ ἀπόλυτη

ἀναστολή τῶν κριτικῶν ἱκανοτήτων» (Ντ.).

. Δύσκολα θά συμφωνοῦσε μέ τόν Ντόκινς ἡ στρατιά τῶν ἀνά τούς αἰῶνες

πιστῶν ἐπιστημόνων2. Εἶναι δέ παράδοξο, τό ὅτι ὁ Ντόκινς δείχνει τόση

ἐμπιστοσύνη στό οἰκοδόμημα τῆς ἐπιστήμης, πού κτίστηκε ἐν πολλοῖς ἀπό

πιστούς ἐπιστήμονες σέ «ἀπόλυτη ἀναστολή τῶν κριτικῶν τους ἱκανοτήτων»!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ἐπιστήμη, Β. Πετρουλέας, Θρησκεία

Σχολιάστε

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΟΛΑΤΡΗ ΝΙΚΟ ΜΑΡΤΗ

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΕΘΝΙΚΑ στὶς 17 Νοεμβρίου 2013

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΟΛΑΤΡΗ ΝΙΚΟ ΜΑΡΤΗ

Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Χολέβας

ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 17.11.2013

. Τὸν γνώρισα ὡς Πρόεδρο τῆς Μακεδονικῆς Ἑστίας

Ἀθηνῶν, τότε ποὺ ὁ ἀείμνηστος Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Κωνσταντῖνος

Καραμανλὴς δάκρυζε γιὰ τὸν σφετερισμὸ τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας ἀπὸ

τοὺς Σκοπιανούς. Ὁ Νίκος Μάρτης, ἀπὸ τὴ Μουσθένη τοῦ Νομοῦ Καβάλας, ἦταν

ἕνας πραγματικὸς εὐπατρίδης, ἕνας εἰλικρινὴς Μακεδονολάτρης, ἕνας πολιτικὸς

ποὺ ἀγωνίσθηκε μὲ κάθε ἔντιμο μέσο γιὰ τὴν πατρίδα, τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια, τὴν

οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη τοῦ τόπου.

. Ὁ Νίκος Μάρτης ἐξεδήμησεν εἰς Κύριον στὶς 12.11.2013. Ἦταν ἀπὸ τοὺς

ἐλάχιστους ἐπιζῶντες ἀξιωματικούς του 1940-41. Μετεῖχε ὡς ἔφεδρος

Ἀνθυπολοχαγὸς στὴ μάχη τῶν Ὀχυρῶν της γραμμῆς Μεταξὰ καὶ διηγεῖτο χωρὶς

ἔπαρση τὴν ἐμπειρία του. Ὑπηρέτησε ὡς Ὑπουργὸς Βιομηχανίας στὴν πρώτη

ὀκταετία Καραμανλῆ καὶ ὡς Ὑπουργὸς Βορείου Ἑλλάδος ἀπὸ τὸ 1974 ἕως τὸ

1981. Ἀφιέρωσε ὅλες τὶς πνευματικὲς καὶ ψυχικὲς δυνάμεις στὸν ἀγώνα ὑπὲρ τῆς

Μακεδονίας καὶ κατὰ τῶν πλαστογράφων τῆς ἱστορίας.

. Ἤδη ἀπὸ τὰ μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ 1980-1990 ὁ Νίκος Μάρτης ἔγραφε

ἱστορικὰ συγγράμματα καὶ ἔκρουε τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιὰ τοὺς σκοποὺς

τῶν Σκοπίων. Ἦταν ἡ ἐποχὴ ποὺ ἡ Γιουγκοσλαβία παρέμενε ἀκόμη ἑνωμένη καὶ

ὁρισμένοι στὴ χώρα μας προφήτευαν ὅτι …δὲν πρόκειται νὰ μᾶς ἀπασχολήσει τὸ

Μακεδονικὸ ζήτημα. Τὰ βιβλία τοῦ ἀειμνήστου Μάρτη περιεῖχαν πολλὰ

ἱστορικὰ στοιχεῖα καὶ ἐπαινέθηκαν ἀπὸ Ἕλληνες καὶ ξένους ἱστορικούς.

Μεταφράσθηκαν στὰ ἀγγλικὰ καὶ βρίσκονται σὲ πολλὲς βιβλιοθῆκες

εὐρωπαϊκῶν καὶ ἀμερικανικῶν πανεπιστημίων. Ἀποτέλεσαν τὴν πρώτη

προσπάθεια ἀντεπιθέσεως τοῦ Ἑλληνισμοῦ κατὰ τῶν ψευδομακεδόνων. Εἶναι

συγκινητικὲς οἱ ἐπιστολὲς ποὺ ἀπέστειλε στὸν Νίκο Μάρτη ὁ Ἁγιορείτης Γέρων

Παΐσιος, μὲ τὶς ὁποῖες τὸν συνέχαιρε γιὰ τὸν ἀγώνα του ὑπὲρ τῆς ἑλληνικότητος

τῆς Μακεδονίας.

. Ὁ ἐκλιπὼν πραγματοποίησε ἑκατοντάδες ὁμιλίες στὴν Ἑλλάδα καὶ στὸ

ἐξωτερικὸ γιὰ τὸν ἱερὸ σκοπὸ ποὺ ὑπηρετοῦσε. Διαφώνησε ἐξ ἀρχῆς μὲ τὶς

προτάσεις γιὰ σύνθετη ὀνομασία μὲ ὁποιονδήποτε προσδιορισμὸ γιὰ τὸ κράτος

τῶν Σκοπίων. Χωρὶς νὰ προσδοκᾶ πολιτικὰ ἢ ἄλλα ὀφέλη καὶ ἀφοῦ εἶχε

διατελέσει ἐπὶ δεκαετίες Βουλευτὴς καὶ Ὑπουργὸς ἀφιέρωσε τὶς τελευταῖες

δεκαετίες τῆς ζωῆς του στὴν προσπάθεια ἀφυπνίσεως τῶν Ἑλλήνων καὶ

ἐνημερώσεως τῶν ξένων ἡγετῶν γιὰ τὸ Μακεδονικό.

. Τιμώντας τὴ μνήμη του ἂς ἐντείνουμε τὸν ἀγώνα κατὰ τῆς σκοπιανῆς

θρασύτητος καὶ ψευδολογίας. Νίκο Μάρτη, ἐμεῖς οἱ Μακεδόνες καὶ σύμπας ὁ

Ἑλληνισμός σου ὀφείλουμε πολλά!

π. Παΐσιος Ἁγιορείτης, Κων. Χολέβας, Μακεδονία

Σχολιάστε

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (Μον. Μωυσῆς Ἁγιορ.) «Ἡ ὡραία,

καλὴ καὶ σιωπηλὴ Θεοτόκος νὰ πρεσβεύει καὶ νὰ μᾶς βάλει κι ἐμᾶς

στὸν ναό».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ στὶς 17 Νοεμβρίου 2013

Τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου

Γράφει ὁ Μοναχὸς Μωυσῆς, Ἁγιορείτης

ἐφημ. «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», 17.11.13

. Κατόπιν τῆς γεννήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, οἱ ἅγιοι

προπάτορες, Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, οἱ γονεῖς τῆς Θεοτόκου, κατὰ τὴν ὑπόσχεσή

τους, προσέφεραν στὸν ναὸ τὴν Παναγία σὲ ἡλικία μόλις τριῶν χρόνων.

. Τὴν παρέδωσαν πρόθυμα στὸν ἀρχιερέα. Ἀπὸ μικρὴ καταλάβαινε

ὅλα ὅσα τῆς συνέβαιναν. Φανέρωσε ὅτι δὲν ὁδηγήθηκε στὸν ναὸ ἀπὸ ἄλλους,

ἀλλὰ πῆγε ἡ ἴδια, μόνη καὶ ἐλεύθερη. Ἀγάπησε ἀπὸ μικρὴ τὸν Θεό. Εἰσῆλθε στὰ

ἅγια τῶν ἁγίων ἀπὸ θεῖο ἔρωτα. Ἐκεῖ ἔμπαινε μόνο ὁ ἀρχιερέας μόνο μία φορὰ

τὸ ἔτος. Ὁ φωτισμένος ἀρχιερέας μὲ θεϊκὴ προσταγὴ ἐπέτρεψε στὴν Παναγία νὰ

μείνει στὰ ἅγια τῶν ἁγίων. Ἔμεινε ἐκεῖ μὲ προσευχὴ καὶ ἀφιέρωση δώδεκα ἔτη.

. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, σὲ ὡραιότατο λόγο του, φωτισμένος

μᾶς φανερώνει τὴ ζωὴ τῆς Παναγίας. Μόνιμη ἐργασία της ἦταν ἡ θεία θεωρία.

Τὴν ὑπηρετοῦσαν ἄγγελοι Θεοῦ καὶ ὅλη της ἡ ζωὴ ἦταν ἀγγελική. Σιωπηλή,

σεμνή, σοβαρὴ στὰ ἅγια τῶν ἁγίων μὲ τὴν ἀρέμβαστη καὶ συνεχῆ προσευχή της.

Ἄνοιξε ἔτσι νέα ὁδὸ γιὰ τὸν οὐρανό, ποὺ ὀνομάζεται εὔλαλη σιωπή, θεϊκὴ σιγή,

θεία σιωπή. Εἶχε παραδώσει ὁλόκληρη τὴ ζωὴ στὸν πανοικτίρμονα Θεό. Ἀπὸ τὸ

κατ’ εἰκόνα πῆγε στὸ καθ’ ὁμοίωση καὶ τὸν Θεὸ ὁμοίωσε μὲ τὸν ἄνθρωπο.

. Ὅταν ἡ Θεοτόκος ἔγινε δεκαπέντε χρόνων, ὁ σώφρωνας Ἰωσήφ,

κατὰ τὴ θεία Πρόνοια, πῆρε ἀπὸ τὸν Προφήτη Ζαχαρία τὴν Παναγία γιὰ νὰ τὴ

φυλάξει, ἔτσι ὥστε νὰ προετοιμαστεῖ ἡ πραγματοποίηση τοῦ μεγάλου μυστηρίου

τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Μετὰ τὴν παραλαβὴ ἀπὸ τὸν Ἰωσὴφ

πραγματοποιήθηκε ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου ἀπὸ τὸν ἀρχάγγελο Γαβριήλ.

. Εἶναι ἕνα θαῦμα πῶς μία μικρὴ παιδούλα μένει ἐπὶ δώδεκα χρόνια

στὸν ναό. Δίχως τοὺς σεβαστοὺς γονεῖς της, τοὺς ἀγαπητοὺς συνομήλικους

φίλους της, παρέες, παιχνίδια καὶ περιπάτους. Ὅλα τὰ ἀντικαθιστοῦσε ἡ

προσευχή. Ἀπορίας ἄξιο τὸ γενόμενο. Τί νὰ πεῖ κανείς; Τί νὰ θαυμάσει;

Εἰσέρχεται ἡ μικρὴ Παναγία στὸν ναὸ καὶ μένει ἐκεῖ ἀτάραχη, εἰρηνική,

γαληνιαία, ἡσύχια. Ὁ ναὸς γίνεται εὐχάριστη κατοικία. Ὁ ἀρχιερέας σοφὸς

διδάσκαλος. Σήμερα δὲν πηγαίνουμε οὔτε γιὰ λίγο στὸν ναό. Ὁ ἄνθρωπος

βαριέται τὴν πνευματικὴ ζωή. Οἱ ἄνθρωποι ἀσχολοῦνται μὲ ξένα, ἀλλότρια καὶ

κοσμικά. Ἡ ὡραία, καλὴ καὶ σιωπηλὴ Θεοτόκος νὰ πρεσβεύει καὶ νὰ μᾶς βάλει

κι ἐμᾶς στὸν ναό.

Εἰσόδια, Μοναχός Μωυσῆς Ἁγιορείτης, Παναγία

Σχολιάστε

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΞΩ «μὲ χαμένη τὴ γλῶσσα, ὑπονομευμένη τὴν

ἱστορικὴ αὐτογνωσία, ἀχρηστευμένο τὸ σχολειό, ἀποχαυνωμένοι ἀπὸ τὸ

ἀφιόνι τοῦ καταναλωτισμοῦ».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 17

Νοεμβρίου 2013

Ἀνεπαισθήτως ἀπὸ τὴν Ἱστορίαν ἔξω

Τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ

ἐφημ. «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 17.11.13

. Ἡ διαπίστωση ὅτι ὁ Ἑλληνισμὸς μᾶλλον ἔχει τελειώσει ἱστορικά, ὅτι

βγῆκε ἀπὸ τὸν στίβο τῆς Ἱστορίας, εἶναι ἀνυπόφορη γιὰ μᾶς τοὺς ἀκόμα

ἑλληνώνυμους. Μᾶς πονάει. Ὀφείλουμε ὡστόσο νὰ ἐλέγξουμε τὸν ρεαλισμό

της. Πότε ἕνας ἱστορικὸς λαὸς τελειώνει, παύει νὰ μετέχει στὸ γίγνεσθαι τῆς

Ἱστορίας; Ὅταν ἁπλῶς ὑφίσταται τὰ συμβαίνοντα, χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ τὰ

ἐπηρεάσει. Ὅταν παύει νὰ σαρκώνει στοιχεῖα ἐνεργούμενης ἑτερότητας,

μοναδικότητες ποὺ ἐνδιαφέρουν εὐρύτερα, ἀφοροῦν σὲ καθολικὲς ἀνθρώπινες

ἀνάγκες. Μία συλλογικότητα ποὺ δὲν κομίζει ἰδιαιτερότητα, δὲν συνεισφέρει

πρόταση μὲ πανανθρώπινη ἢ μετριότερη ἐμβέλεια, ἀλλὰ μόνο μιμεῖται, μόνο

δανείζεται, μόνο πιθηκίζει τὸ κυρίαρχο «παράδειγμα», σαφῶς διολισθαίνει ἐκτὸς

Ἱστορίας. Συνεχίζει νὰ ὑπάρχει, ἀλλὰ παθητικά, στὸ περιθώριο ἢ οὐραγός. Δὲν

θὰ ἀλλάξει τίποτε γιὰ κανέναν, δὲν θὰ ἐπηρεαστεῖ στὸ παραμικρὸ ὁ ροῦς τῆς

Ἱστορίας, ἂν τὰ ἐδάφη αὐτῆς τῆς συλλογικότητας προσαρτηθοῦν σὲ γειτονικὴ

χώρα ἢ διαμελιστοῦν ἢ κατακτηθοῦν ἀπὸ ξένους εἰσβολεῖς – ἂν τὸ ὄνομά της ἀπὸ

Γιουγκοσλαβία γίνει Ἐρζεγοβίνη ἢ ἀπὸ Ροδεσία Ζάμπια.

. Ἀκόμα καὶ ἡ διατήρηση γλώσσας ξεχωριστῆς δὲν ἐξασφαλίζει

ἱστορικὴ συνέχεια καὶ συνοχὴ σὲ μία συλλογικότητα ποὺ ἐπιβιώνει μεταπρατικά,

μιμητικά, παραιτημένη ἀπὸ μετοχὴ στὴν Ἱστορία μὲ ἐνεργὸ ἑτερότητα. Στὸ

«νεωτερικὸ» πολιτισμικὸ «παράδειγμα» προϋπόθεση γιὰ τὴ συγκρότηση καὶ τὴ

συνοχὴ κρατικῶν ὀντοτήτων εἶναι μόνο ἡ σύμβαση: «κοινωνικὸ συμβόλαιο»,

Σύνταγμα ἐγκεκριμένο κατὰ πλειοψηφία. Καὶ ἡ σύμβαση μπορεῖ νὰ προβλέπει

δύο, τρεῖς ἢ καὶ περισσότερες «ἐπίσημες» γλῶσσες, χωρὶς κοινὴ ἱστορικὴ

συνείδηση.

. Ἀλλὰ καὶ ἡ ἱστορικὴ συνείδηση μπορεῖ εὔκολα νὰ κατασκευαστεῖ μὲ

ἐπιδέξια μεθοδικὴ προπαγάνδα: ἡ πιὸ ἐξόφθαλμη διαστροφὴ τῆς Ἱστορίας νὰ

ἐπιβληθεῖ σὲ ἕναν λαὸ σὰν ἰδεολογικὴ καὶ ψυχολογικὴ αὐθυποβολή. Νὰ

ἐκβιαστεῖ καὶ διεθνὴς ἀναγνώριση τῆς πλαστογράφησης τοῦ ἱστορικοῦ

παρελθόντος, μὲ ὅπλο τὸ «δικαίωμα στὸν συλλογικὸ αὐτοκαθορισμό». Βέβαια, ἡ

ἱστορικὴ συνείδηση ἑνὸς λαοῦ εἶναι, κατὰ κανόνα, συνυφασμένη μὲ τὴ γλώσσα

του, ἡ γλώσσα σαρκώνει τὴν ἱστορικὴ συνείδηση. Ἀλλὰ δὲν ἀποκλείεται

καθόλου ἡ σαρκωμένη στὴ γλώσσα ἱστορικὴ αὐτοσυνειδησία νὰ ἀτονήσει ἢ καὶ

νὰ χαθεῖ.

. Πῶς χάνεται ἡ ἱστορικὴ αὐτογνωσία καὶ ταυτότητα ἡ ἀποτυπωμένη

στὴ γλώσσα ἑνὸς λαοῦ; Οἱ Ἑλληνώνυμοι σήμερα συνεχίζουμε νὰ χρησιμοποιοῦμε

λέξεις ποὺ ζοῦν τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια στὴ ζωντανὴ ἑλληνικὴ λαλιά: μιλᾶμε

γιὰ «κοινωνία», «δημοκρατία», «ἀλήθεια», «λόγο». Ἀλλὰ μὲ τὶς ἴδιες αὐτὲς λέξεις

ἐμεῖς σημαίνουμε πραγματικότητες ἄλλες, ἐντελῶς διαφορετικὲς ἀπὸ αὐτὲς ποὺ

σήμαιναν οἱ κάποτε Ἕλληνες. Σήμερα λέμε «κοινωνία» καὶ ἐννοοῦμε societas,

«δημοκρατία» καὶ ἐννοοῦμε res publica, «ἀλήθεια» καὶ ἐννοοῦμε veritas, «λόγος»

καὶ ἐννοοῦμε ratio.

. Συντηροῦμε ἀκόμα, κουτσὰ-στραβά, τὰ σημαίνοντα. Ἀλλὰ ἔχουμε

χάσει τὰ σημαινόμενα, τὴ γνώση τοῦ «τρόπου» τῶν Ἑλλήνων. Ἡ ὁμοείδεια τοῦ

«τρόπου» τοῦ βίου, δηλαδὴ ἕνας πολιτισμός, γεννιέται, ὅταν οἱ ἄνθρωποι (ἡ

κρίσιμη μάζα μιᾶς συλλογικότητας) συμπέσουν σὲ κοινὴ ἱεράρχηση τῶν

ἀναγκῶν τους: ποιὰ ἀνάγκη προέχει καὶ ποιὰ ἀκολουθεῖ. Δὲν εἶναι οἱ

πεποιθήσεις-ἰδέες-«ἀξίες» (οἱ κοινὲς ἀτομικὲς παραδοχὲς) ποὺ γεννᾶνε τὸν

πολιτισμό, εἶναι οἱ κοινὲς ἀνάγκες καί, ἀκριβέστερα, ἡ κοινὴ ἱεράρχηση τῶν

ἀναγκῶν.

. Οἱ Ἕλληνες σημάδεψαν τὴν ἀνθρώπινη Ἱστορία, ἐπειδὴ αὐτοί, γιὰ

πρώτη (μᾶλλον καὶ μοναδικὴ) φορά, ἔδωσαν προτεραιότητα στὴν ἀνάγκη τους

γιὰ τὴν ἀλήθεια πρὶν ἀπὸ κάθε ἀναζήτηση χρησιμότητας. Ὀργάνωσαν τὴν

πρακτικὴ τοῦ βίου τους (θεσμούς, στοχεύσεις καὶ βεβαίως τὶς Τέχνες τους)

ἀποβλέποντας πρωτευόντως στὴν πραγμάτωση καὶ φανέρωση τοῦ «ἀληθοῦς»:

τοῦ «τρόπου τῆς ὄντως ὑπάρξεως». Καὶ «ὄντως ὕπαρξη», «κατ’ ἀλήθειαν»

ὕπαρξη, εἶναι αὐτὴ ποὺ δὲν μεταβάλλεται, δὲν ἀλλοιώνεται, δὲν φθείρεται, δὲν

πεθαίνει.

. Γνωρίζουμε τὴν ἀλήθεια ὄχι χάρη στὴν ἀτομική μας διάνοια, δὲν τὴ

συνάγουμε ὡς νοητικὴ συνέπεια ὀρθολογικῶν συμπερασμῶν. Τὴν πιστοποιοῦμε

ἐμπειρικὰ μὲ τὴ θέα – θεωρία τῆς τάξης, τῆς ἁρμονίας, τοῦ κάλλους, ποὺ

καθιστοῦν τὴν ὁλότητα τῶν ὑπαρκτῶν «κόσμον», δηλαδὴ κόσμημα. Τὰ

ἐπιμέρους ὑπαρκτὰ εἶναι φθαρτά, ἐφήμερα, θνητά.

. Ὁ «τρόπος» ποὺ προκαθορίζει τὴν ὕπαρξή τους (λόγος – τρόπος τῆς

οὐσίας τους), ὅπως καὶ ὁ «τρόπος» (τὸ πῶς) τῆς συνύπαρξής τους (ὁ «ξυνὸς» –

κοινὸς λόγος, ἡ συμπαντικὴ λογικότητα) εἶναι πραγματικότητες ἄφθαρτες,

ἀμετάβλητες, ἀθάνατες, εἶναι ἡ «ἀλήθεια». Γιὰ τὸν Ἕλληνα «ἀλήθεια» εἶναι ὁ

ἐμπειρικὰ προσιτὸς καὶ πιστοποιούμενος «τρόπος τῆς τοῦ παντὸς διοικήσεως»

(Ἡράκλειτος). Ἔτσι,

– ἡ ἀλήθεια εἶναι «τρόπος» τῆς ὕπαρξης καὶ ἡ γνώση τοῦ τρόπου κατακτᾶται

μόνο μὲ τὴν πραγμάτωση τοῦ τρόπου,

– δὲν ἀρκεῖ ἡ κατανόηση τοῦ τρόπου γιὰ νὰ γνωρίσουμε τὸν τρόπο, χρειάζεται νὰ

πραγματώσουμε τὸν τρόπο γιὰ νὰ τὸν γνωρίσουμε.

. Αὐτὲς οἱ δύο θεμελιώδεις ἀρχὲς τῆς ἑλληνικῆς γνωσιολογίας

βεβαιώνουν (καὶ ἐξασφαλίζουν) τὸν ἐμπειρισμὸ – ρεαλισμό της. Ἡ πρακτικὴ τῆς

ἐφαρμογῆς τους ἱδρύει τὸ «κοινὸν ἄθλημα» τῆς πολιτικῆς: Ἡ «κοινωνία τῆς

χρείας» νὰ ὑπηρετεῖ τὴν «κοινωνία τοῦ ἀληθοῦς», ἡ χρησιμοθηρικὴ συνύπαρξη

νὰ μετασχηματίζεται σὲ «πόλιν», ἡ ἰδιότητα τοῦ «πολίτη» νὰ συνιστᾶ μετοχὴ

στὸν «τρόπο» τοῦ ἀθανατίζειν. Σήμερα, ἀκόμα καὶ τὸ τί σημαίνει ἡ λέξη

«τρόπος» ἀγνοεῖται στὸ τριτοκοσμικὸ Ἑλλαδιστάν. Ἡ «ἀλήθεια» ταυτίζεται μόνο

μὲ ἰδεολογήματα, ἡ «ἑλληνικότητα» μόνο μὲ μία ἀνυπόφορη, ντροπιαστικὴ

ὑπηκοότητα. Ὁ ἑλληνικὸς «τρόπος» ὁλότελα χαμένος καὶ οἱ ἑλληνώνυμοι μόνο

μεταπράτες τοῦ βαρβαρικοῦ ἀτομοκεντρισμοῦ, τῆς χρησιμοθηρικῆς

νοησιαρχίας, τοῦ νομικισμοῦ. Ἀντὶ γιὰ τὸ ἄθλημα τῆς κοινωνίας ἔχουμε τὴ

χρηστικότητα τῆς σύμβασης, ἀντὶ γιὰ πολιτικὴ τὰ «μνημόνια» ὑποταγῆς στὴ

διεθνοποιημένη βαρβαρικὴ δουλεμπορία. Μὲ χαμένη τὴ γλώσσα, ὑπονομευμένη

τὴν ἱστορικὴ αὐτογνωσία, ἀχρηστευμένο τὸ σχολειό, καταργημένη τὴν

κοινότητα, [ἀλλοτριωμένη τὴν ἐκκλησία σὲ ἀτομοκεντρικὴ

θρησκεία,]* ἀποχαυνωμένοι ἀπὸ τὸ ἀφιόνι τοῦ καταναλωτισμοῦ,

«ἀνεπαισθήτως» βρεθήκαμε ἀπὸ τὴν Ἱστορίαν ἔξω.

. Τὸν ἑλληνικὸ «τρόπο» τὸν χρειάζεται τὸ ἀνθρώπινο εἶδος –κάποιοι

κάποτε ὁπωσδήποτε θὰ τὸν ξαναβροῦν. Ὅσοι ἀφυπνιστοῦν στὴν ἀνάγκη γιὰ

προτεραιότητα τῆς ἀλήθειας ἀπέναντι στὴ χρησιμότητα, τῆς «σχέσης» ἀπέναντι

στὴ σύμβαση, τῆς «μετοχῆς» ἀπέναντι στὸ δικαίωμα. Αὐτοὶ θὰ συνεχίσουν τὴν

παρουσία τῆς ἑλληνικότητας στὸν ἱστορικὸ στίβο.

. Στὰ χώματα ὅπου πρωτογεννήθηκε αὐτὴ ἡ ἀνάγκη, θὰ πλεονάζει

πανσπερμία τυχάρπαστων ἐποίκων. Ἴσως ἐπιβιώνουν, στὸ περιθώριο, καὶ

κάποιοι μακρινοὶ ἀπόγονοι πυγμαίων (τοῦ γένους τῶν Σαμαρᾶ, Βενιζέλου,

Τσοχατζόπουλου). Μὲ κώδικα συνεννόησης κάποια χρηστικὴ ἐσπεράντο –

συνταγὴ Ρεπούση. Εἶναι πολὺ πιθανὸ νὰ γράφουν ἀκόμα συνθήματα στοὺς

τοίχους.

* ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.»: Ἡ Ἐκκλησία -ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ

Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ- ΔΕΝ ΑΛΛΟΤΡΙΩΝΕΤΑΙ. Ἀλίμονο! Θὰ ἦταν τότε

ἀποτυχημένο τὸ Ἔργο τῆς Θείας Οἰκονομίας καὶ ἀνίσχυρο τὸ Πανσθενουργὸν

Ἅγιον Πνεῦμα, πρᾶγμα ἄτοπο καὶ βλάσφημο. Ἡ ἀντίληψη καὶ ἡ νοοτροπία τῶν

ἀνθρώπων ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ἀλλοτριώνεται ἀπὸ τὸ φρόνημα τοῦ κόσμου καὶ

τὴν ἀπάτη τοῦ ἀπατεῶνος αἰῶνος.

. Ἡ ἔννοια τῆς ἀνωτέρω διατυπώσεως τοῦ Χρ. Γ. πιθανὸν σημαίνει ὅτι ἡ

ἀληθινὴ καὶ σωστικὴ συμμετοχὴ στὴν Ἐκκλησία, στὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, μὲ τὰ Ἅγια

Μυστήρια καὶ τὴν τήρηση τῶν Ἁγίων Ἐντολῶν τοῦ Κυρίου ἔχει μεταλλαχθεῖ, ἔχει

ὑποκατασταθεῖ ΣΤΗΝ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΠΟΛΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ σὲ μιὰ

“συναλλαγὴ” τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό, μὲ κυριαρχοῦντα τὰ ἀτομικιστικὰ

στοιχεῖα τῆς θρησκείας.

Ἑλληνισμός, Γλῶσσα, Χρ. Γιανναρᾶς

Σχολιάστε

ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ 60.000 ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΤΗΝ “ΤΟΥΡΚΟΦΩΝΗ”

ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΕΘΝΙΚΑ, ΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

στὶς 16 Νοεμβρίου 2013

60.000 ΕΥΡΩ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ

ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΒΑΛΟΥΝ ΤΟΥΡΚΟΦΩΝΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

[ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ],

ΠΟΥ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΑΝ ΤΗΝ Χ. ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ

Τοῦ Σταύρου Φανφάνη

ἐφημ. «Ο ΧΡΟΝΟΣ»

. Ὅλα ξεκίνησαν ἀπὸ ἰδιαίτερα δηκτικὰ καὶ συκοφαντικὰ δημοσιεύματα

ποὺ ἀνέφεραν ὅτι «ἡ ἐκπαιδευτικὸς Χαρὰ Νικοπούλου ἔβαλε στὰ μικρὰ παιδιὰ

νὰ γράψουν τὴν λέξη Θεὸς καὶ νὰ ζωγραφίσουν τὴν μορφή του, κάτι ποὺ

ἀπαγορεύεται αὐστηρὰ στὸ Ἰσλάμ.

. Ὑπῆρξε ἕνας καταιγισμὸς κατηγοριῶν μέσα ἀπὸ μία ἐπίθεση, ἡ ὁποία

ὅμως στὴν πορεία ἀποδείχθηκε δίχως κάποιο ἔρεισμα, δὲν βασιζόταν σὲ ἀληθινὰ

περιστατικὰ καὶ ὁ σχολιασμὸς ἐκτὸς ἀπὸ κακεντρεχὴς ἦταν καὶ ἄκρως

συκοφαντικός.

. Ἡ Χαρὰ Νικοπούλου ἀντέδρασε νομικά, προσέφυγε στὴν δικαιοσύνη,

ἔδωσε τὸ περιθώριο τῆς ἀποκατάστασής της διὰ τοῦ Τύπου καὶ ὅταν δὲν ὑπῆρξε

ἡ παραμικρὴ κίνηση ἀνθρώπινης ἀντιμετώπισης, ἄσκησε ἀγωγὲς καὶ

δικαιώθηκε.

. Οἱ ἀγωγὲς στράφηκαν κατὰ τῆς ἐφημερίδας «Γκιουντὲμ» μὲ

κατηγορουμένους τὴν Χουλιὰ Ἐμίν καὶ τὸν Τζεμὶλ Καπζὰ καὶ κατὰ τῆς

ἐφημερίδας «Μιλλὲτ» μὲ κατηγορούμενο τὸν Τζεγκὶς Ὀμὲρ καὶ τὴν Μιλλὲτ

Media O.E. ποὺ τὴν πρωτοχρονιὰ τοῦ 2010 ἀναφερόταν στὴν δασκάλα τοῦ

Μεγάλου Δερείου λέγοντας ὅτι στὴν περίοδο τῶν διακοπῶν τοῦ μειονοτικοῦ

σχολείου μεταξὺ ἄλλων ἔβαλε ὡς ἐργασία στὸ σπίτι τὴν ἀντιγραφὴ τῆς λέξης

«Θεὸς» καὶ τὴν ἀπεικόνισή του. Στηλίτευαν τὴν ἐνέργεια τῆς κ. Νικοπούλου

λέγοντας ὅτι θὰ ἔπρεπε νὰ μετανιώσει καὶ νὰ τιμωρηθεῖ

παραδειγματικὰ παίρνοντας ὡς δεδομένο αὐτὸ τὸ γεγονός.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΗΤΑΝ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

. Ἀποδείχθηκε σὲ πρῶτο ἀλλὰ καὶ σὲ δεύτερο βαθμὸ κατὰ τὴν ἐκδίκαση

τῶν ὑποθέσεων ὅτι καμία ἐργασία μὲ τέτοιο περιεχόμενο δὲν εἶχε δοθεῖ, ἁπλὰ

στὶς 7 Δεκεμβρίου ποὺ διδασκόταν τὰ παιδιὰ τὸ γράμμα «Θ» εἶχε δοθεῖ ὡς

ἐργασία ἡ ἀντιγραφὴ τῶν λέξεων «θάλασσα, Θεός, Θησαυρὸς καὶ θρανίο» στὰ

καθήκοντα τῆς ἑπόμενης μέρας! Πρωτόδικα ἀποδείχθηκε ὅτι τὸ γεγονὸς ποὺ

ἀναφερόταν στὰ δημοσιεύματα ἦταν ἀπόλυτα ψευδὲς καὶ ἐπιβεβαιώθηκε καὶ μὲ

τὶς ἀποφάσεις τοῦ Ἐφετείου ποὺ ἐκδόθηκαν στὶς 22 Μαρτίου τοῦ 2013

μειώνοντας ἁπλὰ τὶς οἰκονομικὲς ἀξιώσεις τῆς προσφεύγουσας.

. Ὁ δικηγόρος τῆς ἐκπαιδευτικοῦ Εὐτύχιος Νικόπουλος σχολιάζοντας στὸ

«Χ» τὸ περιεχόμενο τῶν ἀποφάσεων τοῦ Ἐφετείου τόνισε: «Ἡ ἔκδοση τῶν

ἀποφάσεων τοῦ πολιτικοῦ Ἐφετείου Θράκης, ἦρθε νὰ ἐπιβεβαιώσει τὸ

πρωτοδίκως ἀναγνωρισθὲν ψεῦδος καὶ κατασκευασμένο τῶν δημοσιευμάτων,

ποὺ στόχο εἶχαν νὰ πλήξουν τὴν τιμὴ τὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τὸ ποικιλοτρόπως

ἀναγνωρισθὲν ἔργο τῆς Χαρᾶς Νικοπούλου ἐπιβεβαιώνοντας καὶ σὲ δεύτερο

βαθμὸ τὴν συκοφαντικὴ δυσφήμιση διὰ τοῦ Τύπου. Ἀποτελεῖ δικαίωση ἠθικὴ

γιὰ τὴν ἴδια τὴν Χαρὰ κι ἔμμεση ἀναγνώριση ὅτι τὸ λειτούργημά της τὸ ἀσκεῖ μὲ

εὐσυνειδησία, ἀπόλυτο αἴσθημα ἐκπαιδευτικοῦ καὶ ἐθνικοῦ καθήκοντος, χωρὶς

νὰ ξεφεύγει ποτὲ ἀπὸ τὰ νόμιμα.

. Οἱ ὅποιες προσπάθειες σπιλώσεως τοῦ ὀνόματός της καὶ τοῦ ἔργου της

κατέπεσαν πανηγυρικῶς καὶ οἱ συκοφάντες θὰ πρέπει νὰ σεβαστοῦν τὶς

δικαστικὲς ἀποφάσεις συμμορφούμενοι μὲ αὐτές».

. Ἡ ἀξίωση ποὺ ἐπιδικάστηκε γιὰ τὴν ἐφημερίδα «Γκιουντὲμ» εἶναι

30.000 εὐρὼ κι ἐνῶ ἔγινε προσπάθεια ἐπικοινωνίας μὲ τὸν δικηγόρο Χαλὴλ

Μουσταφᾶ, δὲν ὑπῆρξε κάποια ἀπάντησή του. Ὅπως προέκυψε, δὲν ὑπάρχει

οὔτε ἕνα εὐρὼ σὲ καταθέσεις καὶ περιουσιακὰ στοιχεῖα, οὔτε ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα

Μιλλὲτ στὴν ὁποία ἐπιδικάστηκε τὸ ποσὸ ἐπίσης τῶν 30.000, ἐνῶ θὰ ἀσκηθεῖ

ἀναίρεση γιὰ 60.000 εὐρώ. Ὑπενθυμίζουμε ὅτι ἡ ἐφημερίδα «Μπιρλὶκ» καὶ ὁ

ἐκδότης τῆς Ἰλχὰν Ταχσὶν γιὰ τοῦ ἴδιου περιεχομένου δημοσίευμα εἶχε ζητήσει

δημόσια συγγνώμη κι ἔτσι παύθηκε ἐκείνη ἡ ἀγωγή.

. Οἱ συγκεκριμένες ὅμως δύο ἐφημερίδες καὶ οἱ ὑπεύθυνοί τους ἀπέφυγαν

τὴν διαλλακτικὴ ὁδό, ἐμμένοντας στὰ δημοσιεύματά τους ποὺ ἐπιχείρησαν νὰ

ποῦν ὅτι ἦταν «ἁπλὴ ἀναπαραγωγὴ κειμένων τοῦ διαδικτύου» κάτι ποὺ οὐδέποτε

ἐπιβεβαιώθηκε.

ΣΤΟN ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΟΚΡΑΤΗΣΗ

. Ἡ ὁδὸς πλέον εἶναι μονόδρομος, ἀφοῦ σύμφωνα μὲ τὰ ἔνδικα μέσα

προβλέπεται σὲ περίπτωση μὴ καταβολῆς τῶν οἰκονομικὰ ἐπιδικασθέντων

ποσῶν, ἡ προσωποκράτηση. Οἱ κατηγορούμενοι ἀντὶ νὰ σπεύσουν νὰ

ἀποκαταστήσουν τὴν τρωθεῖσα τιμὴ τῆς κ. Νικοπούλου, ἐπιχείρησαν νὰ

φουντώσουν καὶ νὰ παραπλανήσουν τὴν ὅλη εἰκόνα μιλώντας γιὰ διώξεις τοῦ

Τύπου, γιὰ προσπάθεια φίμωσης, ὑπῆρξε κινητοποίηση δημοσιογράφων,

δίνοντας διάσταση στὸ θέμα ἐνῶ κάπως ἔτσι ἀναμένεται νὰ κινηθοῦν καὶ ὅταν

δοῦν ὅτι θὰ ὁδηγηθοῦν στὴν φυλακὴ πληρώνοντας τὸ τίμημα τῆς πράξης τους,

ὅπως προβλέπεται μέσα ἀπὸ τὸ νομικό μας πολιτισμό.

. Ἤδη γίνονται κινήσεις, ὅπως πληροφορούμαστε, σὲ πολλὰ ἐπίπεδα γιὰ νὰ

ἀποφευχθεῖ κάτι τέτοιο, ἐνῶ ὅπως εἶναι γνωστὸ γιὰ τὰ οἰκονομικῆς φύσης

ἐγκλήματα οἱ φυλακὲς ποὺ δέχονται κατηγορουμένους εἶναι ὁ Κορυδαλλός, τὸ

γυναικεῖο καὶ ἀνδρικὸ τμῆμα.

Πηγή: xronos.gr

Χαρὰ Νικοπούλου

Σχολιάστε

ΕΥΛΟΓΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ (γιὰ τὸ τέμενος) ΣΤΟ… “ΧΑΛΙΦΑΤΟ ΤΗΣ

ΑΛΟΓΙΑΣ” !

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 16

Νοεμβρίου 2013

Εὔλογες ἀπορίες γιὰ τὸ ἰσλαμικὸ τέμενος

Tῆς ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»

16.11.2013

EIΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Εἷναι τουλάχιστον παράλογο νὰ διατυπώνονται

«εὔλογες ἀπορίες» ἐδῶ, στό… “χαλιφάτο τῆς ἀλογίας”!

. Ὅπως ἔγραψε ἡ ἐφημερίδα μας, «ἡ κυβέρνηση φαίνεται ὅτι βρῆκε τὴ

φόρμουλα γιὰ τὴν κατασκευὴ τοῦ τεμένους στὸν Βοτανικό, σὲ συνεργασία μὲ

τοὺς κυρίαρχους ἐργολάβους. Γιὰ ἕνα ἔργο μόλις 946.000 εὐρὼ κατατέθηκε

προσφορὰ ἀπὸ τοὺς τέσσερις μεγαλύτερους κατασκευαστικοὺς ὁμίλους τῆς

χώρας, ἡ ὁποία καὶ ἔγινε δεκτὴ ἀπὸ τὴν ἐπιτροπὴ τοῦ διαγωνισμοῦ».

. Αὐτὴ ἡ εἴδηση, παρόλο ποὺ δὲν προβλήθηκε ὅπως θὰ ἔπρεπε ἀπὸ τὴν

«κατεστημένη ἐνημέρωση», εἶναι κομβικῆς σημασίας, ὄχι μόνο γιὰ τὸ κέντρο τῆς

Ἀθήνας, ἀλλὰ γιὰ ὁλόκληρο τὸν Ἑλληνισμό, τοῦ ὁποίου νόμιμος κληρονόμος καὶ

αὐθεντικὸς φορέας εἶναι τὸ ἔθνος μας.

. Ἡ ὕπαρξη ἰσλαμικοῦ τεμένους στὴν πρωτεύουσα τῆς χώρας μας

ἐγείρει πολλὰ ζητήματα καὶ δημιουργεῖ ἀπορίες, τὶς ὁποῖες ὀφείλουμε ἅπαντες νὰ

ἀπαντήσουμε. Συμβαδίζει μὲ τὴν αἰσθητικὴ καὶ τὸν ἱστορικὸ φόρτο ποὺ φέρει ἡ

λέξη «Ἑλλὰς» ἕνα ἰσλαμικὸ τέμενος στὴν καρδιὰ μιᾶς πόλης ποὺ

ἀπελευθερώθηκε ἀπὸ τὸν ὀθωμανικὸ ζυγὸ μέσῳ ἑνὸς ἐθνικοθρησκευτικοῦ

ξεσηκωμοῦ τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων χριστιανῶν;

. Ἂν αὐτὸς ὁ λατρευτικὸς χῶρος ἀρχίσει νὰ λειτουργεῖ, θὰ κλείσουν οἱ

παράνομα λειτουργοῦντες εὐκτήριοι οἶκοι τῶν ἰσλαμιστῶν, οἱ ὁποῖοι βρίσκονται

διάσπαρτοι σὲ ὁλόκληρο τὸν νομὸ Ἀττικῆς;

. Οἱ ὀπαδοὶ τῆς ἀνέγερσης τοῦ τεμένους, γιὰ νὰ πείσουν τοὺς

διαφωνοῦντες γιὰ τὸ αἰσθητικά… ἀρμοστὸ τοῦ πράγματος, ἐπαναλαμβάνουν ὅτι

στὰ σχέδια τοῦ τεμένους δὲν συμπεριλαμβάνεται μιναρές. Κι ἂν ἔπειτα ἀπὸ λίγο

καιρὸ διάφοροι φανατικοὶ ἀρχίσουν νὰ κατασκευάζουν μιναρὲ ἐντὸς τοῦ

τεμένους, ποιὰ πολεοδομικὴ ὑπηρεσία θὰ πάρει τὴν εὐθύνη νὰ στείλει…

μπουλντόζες νὰ τὸν κατεδαφίσει; Ἔχει ἀναλογιστεῖ κάποιος τὶς συνέπειες ἀπὸ

μία πιθανὴ ἐπέμβαση τῶν ἑλληνικῶν Ἀρχῶν ἐντὸς αὐτῆς τῆς ἐγκατάστασης;

. Ἐπίσης, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γίνεται κάτι τέτοιο πρὸς ἐξευμενισμὸ τῶν

ἰσλαμιστῶν, ὅταν οἱ χριστιανοὶ στὴ Συρία καὶ σὲ ἄλλες περιοχές, ὅπου

σημειώνονται ἐξεγέρσεις ἐξτρεμιστῶν μουσουλμάνων, ἀποκεφαλίζονται,

διώκονται, οἱ ἐκκλησίες μας πυρπολοῦνται καὶ ἀπάγονται ἱεράρχες; Ὑπάρχει

ἰσορροπία καὶ ἰσοτιμία στὶς σχέσεις τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μὲ τὸ Ἰσλάμ;

. Τέλος: Ἀπὸ τὴν Ἀθήνα τὸ μόνο ποὺ ἔλειπε ἦταν τὸ τέμενος;

Σχολιάστε

«ΤΑΤΟΥΑΖ»: ΜΟΔΑ Ἢ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΧΑΡΑΓΜΑΤΟΣ ΜΙΑΣ

“ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ”; (Ἕνα ἀνεξίτηλο σταμπάρισμα)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 16

Νοεμβρίου 2013

TATOO

μόδα τοῦ συρμοῦ; τέχνη μιᾶς ζωῆς;

ἤ πρόδρομος μιᾶς ἄλλης ἐποχῆς;

περιοδ. «Η ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ»,

ἀρ. τ. 513, Νοέμβρ. 2013

Ἠλ. στοιχειοθ. «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Εὔστοχη ἡ ἐπισήμανση τοῦ κεντρικοῦ σημείου, ὅτι

δηλ. τὸ τατουὰζ ἐξοικειώνει τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὴν ἰδέα τοῦ ἀνεξίτηλου

σταμπαρίσματος, “μαρκαρίσματος” ἐφ᾽ ὅρου ζωῆς. Αὐτὸ καὶ μόνον τὰ “λέει” ὅλα!

. Ἔγινε μόδα καί σάν τέτοια γνωρίζει διαρκῶς ἄκρατη καί ἄκριτη

υἱοθέτηση. Ἄσχετα ἄν κάποτε ἀποτελοῦσε «προνόμιο» περιθωριακῶν ἀτόμων,

ναυτικῶν ἤ καταδίκων στήν πλειονότητά τους.

. Ἀπό τή στιγμή πού τό πρωτοϋιοθέτησαν ἀστέρες τῆς ρόκ καί πιό

συγκεκριμένα τῆς πάνκ μουσικῆς καί πρόσωπα τῆς ἕβδομης τέχνης, πέρασε στίς

προτιμήσεις τῶν εὐρύτερων μαζῶν καί μάλιστα τῶν νέων. Κάποιοι τό

προσεγγίζουν περισσότερο σάν τέχνη, σάν κόσμημα. Μιά ἀνεξίτηλη δημιουργία

πάνω στό ἴδιο τους τό σῶμα.

. Ἄλλωστε αὐτό σημαίνει. Στήν πολυνησιακή διάλεκτο ἡ λέξη «Τά»

σημαίνει σχέδιο, καί «ατουάζ» δηλώνει αὐτόν πού δίνει πνοή στά πλάσματα τῆς

γῆς! Πιό ἁπλά τατουάζ σημαίνει «τό σχέδιο πού σοῦ δίνει τήν προστασία τῶν

θεῶν». Παράλληλα ἔχει τίς ἔννοιες «ἀνεξίτηλο σημάδι», «σχέδιο στό δέρμα»,

«μαρκάρω κάτι», «κεντῶ πάνω στό δέρμα».

. Ἡ ἁλματώδης διάδοσή του σήμερα, μάλιστα μεταξύ τῶν νέων ἀνθρώπων,

μᾶς ὤθησε νά δημοσιοποιήσουμε ἕνα βαθύτερο προβληματισμό. Ἴσως κάποιοι

νά τόν θεωρήσουν ἀκραῖο. Ὑπερβολικό. Γιατί ὅμως νά μήν ἰσχύει, τή στιγμή

μάλιστα πού ἀρχικά καί σέ ἀρκετούς λαούς συμβολίζει τήν προστασία τῶν θεῶν;

. Γι’ αὐτό ἀκριβῶς τόν λόγο δέν θά σχολιάσουμε τίς ἐπιπτώσεις τοῦ

ἀνεξίτηλου. Τό γεγονός δηλαδή ὅτι, ἄν κάποιος τό μετανιώσει, πολύ δύσκολα καί

σίγουρα πολυέξοδα ἐπανέρχεται στήν προηγούμενη κατάσταση, πρίν τό

«χτυπήσει».

. Οὔτε θά ἀναμηρυκάσουμε προβληματισμούς τοῦ στύλ: Πῶς θά φαίνεται

ἀλήθεια αὐτό, ὅταν περάσουν τά χρόνια; ὅταν τό κορμί γεράσει; Τί θά λέμε στό

παιδί μας μεθαύριο πού θά μᾶς ρωτάει γι’ αὐτό ἤ θά τό χρησιμοποιεῖ ὑπέρ τῶν

δικῶν του διεκδικήσεων;

. Δέν θά ὑπεισέλθουμε στήν ἀπορία πολλῶν γιά τό ἄν καί κατά πόσον εἶναι

ἐπώδυνη ἡ διαδικασία ἀπόκτησής του ἤ ἐπικίνδυνη γιά τήν σωματική ὑγεία.

. Θά ἀποφύγουμε ἐπίσης τήν αἰσθητική κριτική τῶν περισσοτέρων ἐξ

αὐτῶν, μέ ἀποτρόπαιες καί ἀποκρουστικές παραστάσεις τρομακτικῶν

προσώπων, δαιμόνων καί φρικιαστικῶν σκηνῶν.

. Πολύ περισσότερο, δέν θά προσεγγίσουμε τό θέμα θεολογικά γιά τό ἄν καί

κατά πόσο εἶναι ἐπιτρεπτό νά στιγματίζουμε μέ ἀνεξίτηλο τρόπο τό σῶμα μας,

πού εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

. Ἕναν ἄλλο προβληματισμό θέλουμε νά θέσουμε. Κάτι πού βαθύτερα

πρέπει νά μᾶς ἀπασχολήσει καί νά μᾶς ὑποψιάσει. Τό γεγονός δηλαδή ὅτι τό

tatoο παραμένει ἐφ’ ὅρου ζωῆς ἀνεξίτηλα χαραγμένο στό σῶμα μας, μήπως

φανερώνει τόν ἐθισμό καί τήν ἐξοικείωσή μας μέ κάτι τό ὁποῖο μπαίνει σάν

χάραγμα πάνω μας;

. Μήπως δηλαδή, πιό ἁπλά, μέσα ἀπό αὐτή τή σύγχρονη μόδα ἤ ἰδεολογία,

οἱ πάντες, μικροί καί μεγάλοι, φέροντες ἤ μή φέροντες tatoo, ἐξοικειώνονται μέ

τήν ἰδέα, τήν αἰσθητική καί τήν πραγματικότητα, ὅτι φέρουμε διαρκῶς κάτι

ἀνεξίτηλο πάνω μας, πού λίγο ἕως πολύ χαρακτηρίζει τό γοῦστο μας, ἐμᾶς τούς

ἴδιους τελικά;

. Κι ὅπως πολύ εὔκολα σήμερα οἱ πάντες ἀποδέχονται καί καλοδέχονται τή

νέα μόδα τοῦ tatoo, ἔτσι εὔκολα καί προϊδεασμένα ἀπό αὐτό δέν θά ἀποδεχθοῦν

καί τό ἐπερχόμενο καί ἐπιβαλλόμενο χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου;

. Γιατί, ἄν κάποτε τό tatoo ἀφοροῦσε στήν αἰσθητική καί τήν προτίμηση

περιθωριακῶν ἀτόμων, ὅμως τώρα, –ὅσο ἀκραία συνωμοσιολογική καί ἀπίθανη

κι ἄν ἀκούγεται μιά τέτοια ἀποψη– τείνει νά γίνει μιά ἀποδεκτή πραγματικότητα

ἀπό τούς περισσότερους ἀνθρώπους.

* * *

. Ἴσως τελικά νά μήν εἶναι τόσο ἁπλά τά πράγματα. Οὔτε μόνο θέμα μόδας

ἤ μοντέρνας αἰσθητικῆς. Ἴσως νά εἶναι ὁ πρόδρομος μιᾶς νέας ἐποχῆς. Αὐτῆς

τοῦ Ἀντιχρίστου, τό χάραγμα τοῦ ὁποίου μᾶς προετοιμάζουν μέ πολλούς τρόπους

νά τό δεχθοῦμε χωρίς ἀντίδραση.

. Γιατί ἀλήθεια νά μήν ἰσχύει κάτι τέτοιο;

ΑΤΤΙΚΟΣ

τατουάζ, Χάραγμα

Σχολιάστε

ΕΚΕΙ ΦΤΑΣΑΜΕ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ

(τοῦ “ἔχειν”) ΣΤΗΝ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

(τοῦ “ὑπάρχειν”) ! ! !

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ, ΝΟΜΙΚΑ

ΘΕΜΑΤΑ στὶς 15 Νοεμβρίου 2013

Φόρος Ἀκίνητης Περιουσίας:

Ἀπό τὴν φορολόγηση τοῦ “ἔχειν”, στὴν φορολόγηση τοῦ “ὑπάρχειν”!

τοῦ Νικολάου Σταυριανίδη,

Ἐφέτου Διοικητικῶν Δικαστηρίων

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Τοὺς Ἐργολάβους τῆς Ἀλλοτριώσεως διαδέχονται

σιγά-σιγά οἱ Ἐξολοθρευτές μας. Ἐξοντώνουν μὲ Μνημόνια, δυσβάστακτους

ΦΟΡΟΥΣ καὶ σκοτεινοὺς ΦΟΒΟΥΣ. Δὲν ἀστειεύονται. Εἶναι ἀποφασισμένοι γιὰ

τὴν φυσική μας ἐξόντωση. Καὶ δὲν φαίνεται νὰ ὑπάρχει δύναμη ἱκανὴ

ἀναχαιτίσεως τῶν ὀρδῶν τοῦ Νταχάου. Ἔχει προηγηθεῖ σαραντάχρονη

Ἀλλοτρίωση, ποὺ ἔχει συντρίψει τὶς ἐσωτερικὲς ἀντιστάσεις. Καὶ κυρίως ἔχει

ὑπεξαιρέσει τὴν ἔγκριση ἢ ἀνοχὴ τῶν “πολιτῶν” γιὰ ὁ,τιδήποτε ἄθεσμο καὶ

ἀπάνθρωπο.

. Ἡ φοροδοτική ἱκανότητα, δέν ταυτίζεται μέ τήν ἁπλῆ δυνατότητα

ἀποκτήσεως φοροδοτικῆς ἱκανότητος.

. Ὁ φόρος ἀκίνητης περιουσίας, πρέπει νά εἶναι φορολόγηση ὑπαρκτῆς

φοροδοτικῆς ἱκανότητος τοῦ ἰδιοκτήτου ἐκ τῆς ἐκμεταλλεύσεως ἀκινήτου.

. Ὁ φόρος ἀκίνητης περιουσίας, γιά νά εἶναι συνταγματικός, πρέπει νά

μήν συνιστᾶ φορολόγηση τῆς ἀκίνητης περιουσίας καθ’ ἑαυτῆς. Διότι τότε, θά

ἦτο φόρος ἐπί τῆς ἁπλῆς δυνατότητος ἀποκτήσεως φοροδοτικῆς ἱκανότητος.

. Ἐνδέχεται ὅμως, νά μήν ἀποκτηθῆ καθόλου φοροδοτική ἱκανότητα

ἐκ τῆς ἀκίνητης περιουσίας, α) εἴτε ὡς ἐκ τῆς φύσεως τοῦ ἀκινήτου, β) εἴτε

λόγῳ ἐξωγενῶν περιστάσεων ὅπως μία γενική οἰκονομική κρίση, γ) εἴτε ἐξ

ὑποκειμενικῶν παραγόντων, ὅπως εἶναι ἡ κατάσταση τῆς ὑγείας τοῦ ἰδιοκτήτου

ἤ τῆς οἰκογενείας του, δ) εἴτε λόγῳ τοῦ συνδυασμοῦ αὐτῶν τῶν γεγονότων καί

περιστάσεων. Συνεπῶς, δέν νοεῖται φόρος ἐπί τῆς ἀκίνητης περιουσίας καθ’

ἑαυτῆς.

. Φορολογητέα ὕλη, δέν δύναται νά ἀποτελέσῃ ἡ ἀκίνητη περιουσία

καθ᾽ ἑαυτή, διότι δέν κινεῖται. Καί ὅ,τι δέν κινεῖται, ἀλλά ἁπλῶς ἵσταται ἤ, ἐν

προκεμένῳ κατ’ ἀκρίβειαν κεῖται, δέν μαρτυρεῖ φοροδοτική ἱκανότητα ἐπ’

οὐδενί λόγῳ.

. Φορολογητέα ὕλη δύναται νά ἀποτελέσῃ μόνο ὅ,τι κινεῖται στίς

συναλλαγές καί ὑπό τήν προϋπόθεση ἡ κίνησή του νά ἀποτελεῖ ἀπόδειξη, ἤ ἔστω

ἰσχυροτάτη ἔνδειξη, φοροδοτικῆς ἱκανότητος.

Τό κατά πόσον ἡ ἔνδειξη αὐτή εἶναι σύμφωνη πρός τά διδάγματα τῆς κοινῆς

πείρας καί τό κοινῶς γνωστόν ὡς συνήθως συμβαῖνον, δέν εἶναι μόνον ζήτημα

νόμου, ἀλλά εἶναι καί θέμα ἐλέγχου τῶν δικαστηρίων, προκειμένου να μήν

ἀφίσταται ἡ νομοθετική πρόβλεψη, ἀλλά καί ἡ συγκεκριμένη ἐπιβολή, τοῦ

φόρου, ἀπό τήν πραγματική φοροδοτική ἱκανότητα.

Στό ἄρθρο 78 τοῦ Συντάγματος γίνεται λόγος περί εἴδους περιουσίας πού

δύναται νά προσδιορισθῆ ἀπό τόν νόμο ὡς “ἀντικείμενο τοῦ φόρου” (π.χ.

κυριότητα ἤ ἐπικαρπία ἐπί ἀκινήτου, ἤ ὑπεραξία ἔργου τέχνης).

. Ἀλλά, ἄλλο εἶναι τό ἀντικείμενο τοῦ φόρου, ὡς τεχνικός

προσδιορισμός ἐκείνου τοῦ “εἴδους περιουσίας” πού δύναται νά φορολογηθῆ, καί

ἄλλο εἶναι ἡ φορολογητέα ὕλη. Φορολογητέα ὕλη, προκειμένου περί Φ.Α.Π.,

εἶναι τό εἶδος τῆς περιουσίας, πού ὄχι μόνον τεχνικῶς δύναται νά προσδιορισθῆ

ὑπό τοῦ νόμου ὡς δυνάμενο νά φορολογηθῆ, ἀλλά καί οὐσιαστικῶς, ἀπό

ἀπόψεως φοροδοτικῆς ἱκανότητος, συνιστᾶ εἶδος περιουσίας πού ἀντικειμενικῶς

“μαρτυρεῖ”, σχεδόν βοᾶ, τήν ὕπαρξη φοροδοτικῆς ἱκανότητος τοῦ ἰδιοκτήτου.

Παραδείγματος χάριν, τέτοια φοροδοτική ἱκανότητα, μαρτυρεῖ τραπεζικό δάνειο

σέ πολιτικό, τοῦ ὁποίου ἠμελήθη ἡ εἴσπραξις καί παρεγράφη, καί ὡς ἐκ τούτου,

κατ᾽ ἀρχήν, σώζεται ὁ πλουτισμός στήν περιουσία του. Ἤ μία περιουσιακή

μεταβίβαση ἀκινήτου προς Α.Ε. ἤ Ε.Π.Ε., ποὺ ὅμως ἀφορᾶ οἰκία τοῦ

Διευθύνοντος Συμβούλου, τήν ὁποία αὐτός καρπώνεται ἐπί ἔτη ἀντί νά τήν

ἐνοικιάζει, ὁπότε καί πάλιν πρόκειται γιά πλουτισμό, ἐνδεχομένως νόμιμο, ἀλλά

φορολογητέο ὡς “εἶδος περιουσίας”.

. Νά τό ποῦμε ἁπλᾶ, προκειμένου νά ἀναζητηθῆ τό συντομότερο μία

ἄλλη, συνταγματική καί δίκαια, πηγή δημοσίων ἐσόδων: Ἀκίνητη περιουσία πού

δέν παράγει πλουτισμό, εἰσόδημα, πρόσοδο, δέν εἶναι δυνατόν να φορολογεῖται

καθ᾽ ἑαυτή. Ἀκόμη καί ὁ φόρος ἰδιοκατοικήσεως, ἀφοῦ προϋπόθεση εἶχε τήν

παραδοχή ὅτι ὁ φορολογούμενος δέν δικαιοῦται δωρεάν στεγάσεως στήν

κατοικία του, ἀντισυνταγματικός ἦταν, ἀλλά διέφυγε τοῦ δικαστικοῦ ἐλέγχου

συνταγματικότητος, διότι στήν ἀρχή θεσπίσθηκε μόνον γιά μεγάλες κατοικίες

(ἄνω τῶν 100 τ.μ.). Τότε, ὅλες σχεδόν οἱ οἰκογένειες, ἐξαιρέσει τῶν πολύ

πλουσίων, στεγάζονταν σε λιγώτερα τετραγωνικά. Θεωρήθηκε λοιπόν ὁ φόρος

ἰδιοκατοικήσεως συνταγματικῶς ἀνεκτός, καθ᾽ ὅσον ἄλλωστε συνιστᾶ

πραγματικά μικρή ἐπιβάρυνση γιά τόν μέσο φορολογούμενο.

. Τοῦτο δέν προδικάζει ὅμως, τί θά γίνῃ μέ τήν συνταγματικότητα τοῦ

σχεδιαζομένου ὡς μονίμου, “φόρου ἀκίνητης περιουσίας”, ἤδη μεγάλου ὕψους

καί πολυτρόπως ἀδίκου, σέ συνθῆκες μάλιστα σοβαρῆς οἰκονομικῆς κρίσεως πού

ἀπαξιώνει μέχρις ἐκμηδενισμοῦ τήν ἀκίνητη περιουσία καί ὁδηγεῖ στήν

ἐκποίησή της “γιά ἕνα κομμάτι ψωμί”.

. Στήν πρόβλεψη τέτοιου φόρου ἀκίνητης περιουσίας, τίθεται καί

θέμα προστασίας τῆς ἐμπιστοσύνης τῶν διοικουμένων, ὅλων ἡμῶν, πού

προγραμματίσαμε τήν ἐπαγγελματική καί οἰκογενειακή ζωή μας, μέ βάση τήν

δυνατότητα κτήσεως ἰδιοκτησίας ἐλευθέρας παντός φορολογικοῦ βάρους (πλήν

φόρου μεταβιβάσεως και φόρου κληρονομίας).

. Ἡ ἀντίληψη, ὅτι δύναται νά φορολογεῖται ἡ ἰδιοκτησία καθ᾽ ἑαυτή,

ἁπλῶς διότι αὐτή ὑπάρχει, χωρίς λόγο πού νά συνδέεται μέ πραγματική

φοροδοτική ἱκανότητα ἐκ προσόδων ἤ πραγματικοῦ πλουτισμοῦ κτωμένου, ἤ

εὐχερῶς δυναμένου νά κτηθῆ, ἐκ τῆς ἰδιοκτησίας, ἀποτελεῖ ἄδικο καί ἀφύσικο

κατάλοιπο φεουδαρχικῶν καθεστώτων. Δέν προσιδιάζει οὔτε σέ εὐνομούμενη

πολιτεία, οὔτε σέ ἐλεύθερη χώρα, οὔτε σέ ἐλεύθερους πολίτες.

. Εἶναι μικρή ἡ ἀπόσταση, ἀπό τόν γενικό φόρο ἀκίνητης περιουσίας

φυσικῶν προσώπων, καί δή ἐν μέσῳ οἰκονομικῆς κρίσεως, μέχρι ἕνα γενικό

φόρο ἐπί αὐτῆς τῆς ἰδίας τῆς ὑπάρξεως τῶν φυσικῶν προσώπων.

ΠΗΓΗ: infognomonpolitics.blogspot.gr

φορολογία, Οἰκονομικὴ κρίση

Σχολιάστε

ΛΟΙΠΟΝ ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΙΑ ΤΟ «Π.Σ.Ε.»; ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ

ΤΗΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΕΙ Η ΕΛΛΑΔΙΚΗ

ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ! «Οὐδεμία νύξη γιὰ τὴν Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων»

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ στὶς 15

Νοεμβρίου 2013

Ἡ Ἐκκλησία συμφωνεῖ μὲ τὴν κυρία Ρεπούση;

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

. Ἡ πολυπληθὴς (ὀκταμελὴς) ἐκπροσώπηση τῆς Ἐκκλησίας τῆς

Ἑλλάδος στὴ 10η Γενικὴ Συνέλευση τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν

Ἐκκλησιῶν, στὸ μακρινὸ Πουσὰν τῆς Νότιας Κορέας, ποὺ πραγματοποιήθηκε

ἀπὸ τὶς 30 Ὀκτωβρίου ἕως τὶς 8 Νοεμβρίου, σφραγίστηκε ἀπὸ τὴν σιωπὴ τῶν

μελῶν της, ὅταν ἐτέθη τὸ ζήτημα τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἀρμενίων ἀπὸ τοὺς

ὀθωμανοὺς καὶ τοὺς κεμαλικοὺς Τούρκους. Ἡ ἐν λόγῳ σιωπὴ καὶ ἡ ἀποδοχὴ τῶν

ἀνακριβειῶν ποὺ ἐμπεριέχονται στὸ σχετικὸ Μνημόνιο ἀπὸ τὰ μέλη τῆς

ἀντιπροσωπείας μας, προκαλεῖ μεῖζον ζήτημα καὶ εὔλογα ἐρωτήματα, ἕνα ἀπὸ τὰ

ὁποῖα εἶναι μήπως ἔχουν προσχωρήσει στὴ λογικὴ τῆς κυρίας Ρεπούση, περὶ

“τοῦ συνωστισμοῦ τῶν Ἑλλήνων στὴ Σμύρνη”.

. Στὸ Μνημόνιο τοῦ ΠΣΕ γιὰ τὴν 100ὴ Ἐπέτειο τῆς Γενοκτονίας τῶν

Ἀρμενίων καὶ μετὰ τὴν ἀναφορὰ ὅτι “στὰ χρόνια 1915-1916 περίπου 1,5

ἑκατομμύρια Ἀρμενίων ἐσφάγησαν καὶ χιλιάδες ἀκόμη ἐκτοπίσθηκαν ἢ

διώχθηκαν ἀπὸ τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, σημερινὴ Τουρκία”,

προστίθεται μία φράση ἀνακριβὴς καὶ προσβλητικὴ γιὰ κάθε Ἕλληνα καὶ γιὰ

κάθε ἄνθρωπο ποὺ σέβεται τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια: “Τιμᾶμε τοὺς ἄλλους 600.000

Χριστιανούς, Ἀραμαϊκῆς, Χαλδαϊκῆς, Ἀσσυριακῆς καὶ Ἑλληνικῆς καταγωγῆς,

περιλαμβανομένων καὶ τῶν Καθολικῶν καὶ Προτεσταντῶν, ποὺ ἐπίσης

σφαγιάσθηκαν μαζὶ μὲ τοὺς Ἀρμενίους, ἀδελφοὺς καὶ ἀδελφές τους”.

. Οἱ Ἕλληνες λοιπὸν στὸν Πόντο καὶ γενικὰ στὴ Μικρὰ Ἀσία ἦσαν οἱ

ἔσχατοι τῶν “600.000 σφαγιασθέντων χριστιανῶν” ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανούς; Εἶναι

δυνατὸν Ἕλληνες κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ νὰ ἀποδέχθηκαν αὐτὴ τὴν ἱστορικὴ

ἀνακρίβεια; Δηλαδὴ στοὺς Ἕλληνες δὲν ὑπῆρξε Γενοκτονία; Καὶ οἱ χιλιάδες τῶν

κληρικῶν ποὺ ἐσφάγησαν, μὲ πρῶτο τὸν Ἐθνοϊερομάρτυρα Χρυσόστομο

Σμύρνης; Ξεχάστηκαν αὐτά; Ὅλα στὴ λήθη, ἢ στὴν πολιτικὴ μείωσης τῶν

τραγικῶν συμβάντων; Θὰ ἦταν καλύτερα στὸ Μνημόνιο νὰ μὴν εἶχε γραφεῖ

τίποτε γιὰ τὴ σφαγὴ τῶν Ἑλλήνων, γιατί τὸ μισὸ ψέμα εἶναι χειρότερο ἀπὸ τὸ

ψέμα. Σημειώνεται ὅτι ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων ἔχει ἀνακηρύξει τὴν 19η Μαΐου

ὡς “Ἡμέρα Μνήμης γιὰ τὴ Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων στὸ Μικρασιατικὸ Πόντο”

καὶ τὴν 14η Σεπτεμβρίου ὡς “Ἡμέρα Ἐθνικῆς Μνήμης τῆς Γενοκτονίας τῶν

Ἑλλήνων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπὸ τὸ Τουρκικὸ Κράτος”.

. Οἱ διωγμοὶ καὶ ἡ Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων ἄρχισαν νωρίτερα ἀπὸ

αὐτοὺς τῶν Ἀρμενίων, συγκεκριμένα ἀπὸ τὸ 1914. Ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος

Σμύρνης σὲ Ἔκθεσή του πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, στὶς 4 Ἰουνίου 1914,

γράφει, μεταξὺ τῶν ἄλλων: “Ἀπέστειλα μέχρι ταύτης τῆς στιγμῆς ἕξι ἐκθέσεις

περὶ τῶν ἀπεριγράπτου ἀγριότητος καὶ λεηλασιῶν καὶ φόνων καὶ

ἐξανδραποδισμῶν, ἐφ᾽ οὓς εὑρέθη τὸ Γένος μας κατὰ τὰ παράλια τῆς Μ. Ἀσίας

καὶ σχεδὸν ὁλόκληρον ἐξωλοθρεύθη καὶ οὐδεμία παράλιος πόλις ἐναπελείφθη”.

Αὐτὴ εἶναι ἡ Ἀλήθεια, ὅπως τὴ βίωνε ὁ Μάρτυς Μητροπολίτης Σμύρνης.

. Γιὰ τὴν ἱστορία ἡ Γεν. Συνέλευση τοῦ ΠΣΕ ἀναθέτει στὸν Γενικὸ

Γραμματέα του:

Πρῶτον στὰ 2015, καὶ μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς 100ῆς ἐπετείου ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῆς

Γενοκτονίας τῶν Ἀρμενίων νὰ διοργανωθεῖ διεθνὲς συνέδριο στὴ Γενεύη γιὰ τὴν

ἀναγνώριση τῆς Ἀρμενικῆς Γενοκτονίας, μὲ τὴ συμμετοχὴ ἐκκλησιῶν μελῶν τοῦ

ΠΣΕ, διεθνῶν ὀργανισμῶν, δικαστικῶν, ἱστορικῶν καὶ ὑπερασπιστῶν τῶν

ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων.

Δεύτερον νὰ ὀργανωθεῖ τὸ 2015 οἰκουμενικὴ προσευχὴ στὴ μνήμη τῶν θυμάτων

τῆς Ἀρμενικῆς Γενοκτονίας στὸν Καθεδρικὸ Ναὸ τῆς Γενεύης. Καὶ

Τρίτον νὰ κληθοῦν οἱ Ἐκκλησίες μέλη τοῦ ΠΣΕ νὰ προσευχηθοῦν γιὰ τοὺς

Ἀρμενίους μάρτυρες καὶ νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν Ἀρμενικὴ Γενοκτονία.

. Οὐδεμία νύξη γιὰ τὴ Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν ἄλλων

Χριστιανῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Δὲν εἶναι σοβαρὴ ἡ εὐθύνη τῆς Ἀντιπροσωπείας

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος; Μὲ τὴ στάση της ἐξουδετέρωσε καὶ τὸ ἔσχατο

ἐπιχείρημα, τῆς συμμετοχῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὸ ΠΣΕ, ὅτι δηλαδὴ

μπορεῖ νὰ ἐπιδεικνύει ἀνοχὴ στὰ δογματικὰ καὶ ἐκκλησιολογικὰ θέματα, ἀλλὰ

εἶναι ἕνα παγκόσμιο φόρουμ, στὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ προβάλλει τὶς ἀπόψεις της. Μὰ

οὔτε αὐτό, τὸ στοιχειῶδες, ἔκανε. Τί λοιπὸν χρειάζεται τὸ ΠΣΕ;

. Ἡ ἐσχάτη πλάνη βεβαίως θὰ ἦταν νὰ ἔρθουν οἱ Ἕλληνες σὲ

ἀντιπαράθεση μὲ τοὺς Ἀρμενίους. Καὶ οἱ δύο λαοὶ ὑπέφεραν μαρτύρια πολλὰ καὶ

δὲν μπορεῖ ὁ πόνος τους νὰ ζυγιστεῖ. Σὲ παλαιότερο ρεπορτάζ μου εἶχα ἐπαινέσει

τὴν ἐνεργητικότητα, τὴ γενναιότητα καὶ τὴν ἀφοβία τους πρὸς τὸν ὀγκώδη

γείτονα καὶ σφαγέα τους. Τῶν Ἑλλήνων εἶναι ἡ εὐθύνη νὰ προβάλλουν διεθνῶς

καὶ νὰ πετύχουν τὴν ἀναγνώριση τῆς Γενοκτονίας τῶν προγόνων τους,

Μικρασιατῶν καὶ Ποντίων.

. Γιὰ τὴ σιωπὴ τῶν ἐκπροσώπων τῶν Ἑλληνικῶν Ἐκκλησιῶν στὴ ΓΣ τοῦ

ΠΣΕ πλανῶνται διάφορα ἐρωτήματα. Μήπως ἀδιαφόρησαν καὶ δὲν

παρακολούθησαν τὴ διαδικασία ἔγκρισης τοῦ Μνημονίου περὶ τῆς Γενοκτονίας

τῶν Ἀρμενίων; Μήπως ἰδεολογικὰ συμπλέουν μὲ τὴ λογική τῆς κυρίας Ρεπούση;

Μήπως κάτι ἄλλο ἐπηρέασε τὴ στάση τους; Μήπως παρεξήγησαν τὴν πρόσφατη

ἐπίσκεψη τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στὸ σπίτι τοῦ σφαγέα τῶν

Ἑλλήνων Μουσταφὰ Κεμάλ, στὴ Θεσσαλονίκη, καὶ τὰ ὅσα ἐπαινετικὰ ἔγραψε

γι᾽ αὐτὸν στὸ βιβλίο τῶν ἐπισκεπτῶν περὶ τῶν “μεταρρυθμίσεών του”, τῶν

ὁποίων πρῶτο θύμα ἦταν τὸ ἴδιο τὸ Πατριαρχεῖο καὶ στὴ συνέχεια οἱ Ἕλληνες

τῆς Κωνσταντινούπολης καὶ περὶ τῆς “εἰρήνης” ποὺ ἔφερε στὴ χώρα του,

βεβαίως μὲ τὴν ὠμὴ βία, καὶ ἐπὶ τῶν ἐρειπίων καὶ τῶν πτωμάτων τῶν

ἑκατομμυρίων θυμάτων του, Ἑλλήνων, Ἀρμενίων καὶ τῶν ἄλλων Χριστιανῶν;

Τὸ θέμα εἶναι σοβαρὸ καὶ ἀπαιτεῖ κάποια ἐξήγηση ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο.-

Γ. Παπαθανασόπουλος, γενοκτονία

Σχολιάστε

Ο ΜΗΤΡ. ΚΥΘΗΡΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ Ι. ΣΥΝΟΔΟΝ ΠΕΡΙ ΤΟΥ

ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ “ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΕΩΣ” «Ποῖα καί

πόσα ἐγκλήματα ἀνθρωποκτονίας ἐκ προθέσεως δύνανται νά

πραγματοποιηθοῦν διά λόγους ἐμπορευματοποιήσεως καί ἐμπορικῆς

ἐκμεταλλεύσεως ζωτικῶν ἀνθρωπίνων ὀργάνων».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 14 Νοεμβρίου

2013

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΥΘΗΡΩΝ

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ “ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΕΩΣ”

Ἐν Κυθήροις τῇ 12ῃ Νοεμβρίου 2013

Πρός

Τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Ἰωάννου Γενναδίου 14

115 21 Ἀθήνας

Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,

Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Συνοδικοί Σύνεδροι,

. Εὐσεβάστως προάγομαι, μετά τήν λῆψιν τῆς ὑπ᾽ ἀριθ.4035/1778/26-9-

2013 Σεπτῆς Ἐγκυκλίου τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου «περί τοῦ ζητήματος τῆς

«εἰκαζομένης συναινέσεως», συμφώνως τοῖς Ν.3984/2011 καί 4075/2012» δι΄ἧς

κοινοποιεῖται εἰς ἡμᾶς ἡ ἐν τῇ Συνεδρίᾳ τῆς 31ης τοῦ μηνός Αὐγούστου ἐ.ἔ.

ληφθεῖσα σχετική Ἀπόφασις τῆς ἀπελθούσης Δ.Ι.Σ., νά θέσω ὑπό τήν ἔμφρονα

κρίσιν Ὑμῶν τούς ἀκολούθους προβληματισμούς ἐπί τοῦ συνέχοντος τό ἡμέτερον

Ποίμνιον καί ἐν γένει τό Ὀρθόδοξον Χριστεπώνυμον Πλήρωμα λίαν σοβαροῦ καί

φλέγοντος θέματος τούτου.

1. Τήν ἐπίμαχον διάταξιν περί «εἰκαζομένης συναινέσεως» τοῦ Ν.3984/2011 περί

τῶν μεταμοσχεύσεων καί τῆς δωρεᾶς ὀργάνων, ἀντικαταστήσαντος τόν

παλαιότερον Ν.2737/1999, διώρθωσεν ὁ νομοθέτης διά τροπολογίας διά τοῦ

Ν.4075/2012, εἰσαχθείσης τῆς ἐννοίας τῆς οἰκογενειακῆς συναινέσεως (ἄρθρ.55,

παρ.4 ΦΕΚ 86, τεῦχ.Α΄, 11-4-2012) καί προστεθείσης εἰς τήν ἀρχικήν

διατύπωσιν τοῦ Ν.3984 (ἄρθρ.9, παρ.2) : «ἡ ἀφαίρεση ἑνός ἢ περισσότερων

ὀργάνων ἀπὸ ἐνήλικο θανόν πρόσωπο πραγματοποιεῖται ἐφ᾽ ὅσον, ὅσο ζοῦσε δὲν

εἶχε ἐκφράσει τὴν ἀντίθεση του» τῆς περιοριστικῆς προτάσεως: «καὶ κατόπιν

συναίνεσης τῆς οἰκογένειάς του».

. Κατά ταῦτα ἡ «εἰκαζομένη συναίνεσις» ἰσχύει, ἐν ᾗ περιπτώσει δέν

ὑπάρχει οἰκογένεια ἤ οἰκογενειακόν περιβάλλον εἰς «τό θανόν ἐνήλικο πρόσωπο»,

τό ὁποῖον ἐν τῇ ζωῇ του δέν εἶχε ἐκφράσει τήν πρός τοῦτο ἀντίθεσίν του, ἤ δέν

ἰσχύει, ἐάν διά τοῦτο ὑπάρχῃ συναίνεσις τῆς οἰκογενείας του, χωρίς ὅμως σαφῶς

νά δηλοῦται ἐν τῇ τροπολογίᾳ τό ἀπαραίτητον καί τό «ἧς οὐκ ἄνευ» τῆς

οἰκογενειακῆς συναινέσεως. Οἱ δύο οὗτοι πολιτειακοί νόμοι προασπίζονται τῆς

εἰκαζομένης συναινέσεως καί τῆς οἰκογενειακῆς συναινέσεως, ἀλλά

παρακάμπτουν τήν προσωπικήν συναίνεσιν τοῦ ἀνθρώπου , τήν ὁποίαν ἀείποτε

σέβεται, προϋποθέτει καί ὑποστηρίζει ὁ αἰώνιος καί ἀναλλοίωτος Θεῖος Νόμος

τῆς θεοπαραδότου καί ἀμωμήτου ἡμῶν Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως.

2. Ἀτυχῶς καί σκοπίμως ἡ κειμένη νομοθεσία ἐκλαμβάνει ὡς αὐτονόητον τήν

προσωπικήν συναίνεσιν, μή ἐκφρασθείσης ἐν τῷ βίῳ τῆς διά τοῦτο ἀντιθέσεως.

Ὅμως τοῦτο, Μακαριώτατε καί ἅγιοι Συνοδικοί Πατέρες, φαλκιδεύει τό θεῖον

δῶρον καί δικαίωμα τοῦ αὐτεξουσίου καί τῆς ἐλευθέρας βουλήσεως τοῦ

ἀνθρώπου, μεθ΄οὗ ἐπλάσθη ὑπό τοῦ Θείου Δημιουργοῦ. Ἔχει τό δικαίωμα ὁ

ἄνθρωπος ἐν ὅσῳ ζῆ, ποιῶν χρῆσιν τοῦ αὐτεξουσίου του, νά πραγματοποιήσῃ

τήν δωρεάν ἑνός ἐκ τῶν διπλῶν ὀργάνων του (π.χ. πνευμόνων, νεφρῶν), ἐφ΄ὅσον

δέν κινδυνεύει ἡ ζωή του, ἤ νά ὁρίσῃ αὐτοβούλως τήν ἔγκαιρον ἀφαίρεσιν ἑνός ἤ

περισσοτέρων ὀργάνων του, ἐν ᾗ περιπτώσει συμβῇ δι΄ἀπροόπτου περιστατικοῦ

ἀκαριαίως ὁ θάνατος, ὁ καρδιακός καί ὄχι ὁ καλούμενος «ἐγκεφαλικός» θάνατος,

δηλαδή ἡ ὁριστική διακοπή τῆς ζωῆς, ἡ ὁποία συνεπάγεται κατά τήν ὀρθόδοξον

χριστιανικήν ἀνθρωπολογικήν θεώρησιν τήν ἔξοδον τῆς ψυχῆς ἐκ τοῦ σώματος,

καί θά ἔχῃ πολλήν παρά Κυρίου εὐλογίαν καί ἀμοιβήν, ἐάν τοῦτο ἐλευθέρως καί

αὐτοπροαιρέτως πράξῃ ἤ προνοήσῃ περί αὐτοῦ, διότι θά καταδειχθῇ διά τοῦ

τρόπου αὐτοῦ ἡ θεομίμητος καί ἔμπρακτος ἀγάπη αὐτοῦ πρός τόν πάσχοντα καί

ἐμπερίστατον συνάνθρωπόν του. Θά ἀναδειχθῇ οὕτω πως ἄξιος μιμητής τοῦ

«ὥσπερ πελεκάν τετρωμένου τήν πλευράν Αὐτοῦ Λόγου καί ζωώσαντος τούς

Αὐτοῦ θανέντας παῖδας, ἐπιστάξαντός τε τούς ζωτικούς Αὐτοῦ κρουνούς»

Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὑπό σωτηριολογικήν, βεβαίως, ἔννοιαν.

. Παρά ταῦτα δέ, ἀπό τοῦ σημείου αὐτοῦ, τῆς ἐλευθέρας δηλονότι καί

ἀβιάστου δόσεως ὀργάνων τοῦ σώματος, μέχρι τῆς αὐθαιρέτου, ἄνευ τῆς

ἐκπεφρασμένης προσωπικῆς συναινέσεως ἀφαιρέσεως αὐτῶν, ὑφίσταται

τεραστία καί χαώδης διαφορά ˙ τό ἕν τοῦ ἄλλου ἀπέχει «καθ΄ὅσον ἀπέχουσιν

ἀνατολαί ἀπό δυσμῶν»[1]. Κατά τόν Θεῖον Ἀπόστολον Παῦλον «ἕκαστος καθώς

προαιρεῖται τῇ καρδίᾳ, μή ἐκ λύπης ἤ ἐξ ἀνάγκης˙ ἱλαρόν γάρ δότην ἀγαπᾷ ὁ

Θεός».[2]

3. Εἰς τόν χριστιανικόν-πνευματικόν χῶρον μας, ὡς γνωστόν, ἀξίαν, σημασίαν

καί βαρύτητα ἔχει ἡ προσωπική συναίνεσις, ἐκφραζομένη διά τοῦ λόγου, τῆς

γραφίδος καί τῆς καταφάσεως τῆς ζωῆς μας. «Ἔστω δέ ὁ λόγος ὑμῶν ναί ναί, οὔ

οὔ ˙ τό δέ περισσόν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ »[3] . Ἤ συμφωνεῖς ἤ δέν

συμφωνεῖς. Ἡ εἰκαζομένη ἤ ἡ οἰκογενειακή συναίνεσις δέν προσμετρᾶται κατά

τόν ἠθικόν καί πνευματικόν νόμον διά τόν χαρακτηρισμόν τῆς πράξεως ἑνός

ἀνθρώπου ὡς ἀξίας ἤ ἀπαξίας. Μόνον ἡ ἐκπεφρασμένη ἤ δεδηλωμένη

προσωπική συναίνεσις ὑπολογίζεται καί ἀξιολογεῖται .

. Μέ τήν ἰδίαν λογικήν τῆς εἰκαζομένης συναινέσεως θά ἠδύνατο ποτέ

νά ἐκδώσῃ νόμον τό κράτος διά νά περιέρχεται εἰς αὐτό ἤ εἰς ὡρισμένα κρατικά

Ἱδρύματα ὁλόκληρος ἡ περιουσία ἑνός νέου ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος λόγῳ

τροχαίου ἤ ἄλλου τινός ἐκτάκτου συμβάντος δέν προέφθασε νά διαθέσῃ διά

νομίμου διαθήκης τήν περιουσίαν του, παρά τήν ὕπαρξιν συζύγου καί τέκνων ἤ

γονέων καί ἀδελφῶν; Καί ἐφ΄ὅσον εἰς τήν περίπτωσιν αὐτήν προδήλως δέν

εἶναι τοῦτο δυνατόν νά συμβῇ, πόσῳ μᾶλλον εἰς τήν ἄλλην περίπτωσιν

ἀφαιρέσεως ζωτικῶν ὀργάνων μέ συνέπειαν τήν ἀπώλειαν τῆς ζωῆς

μελλοθανάτου τινός, καί ὄχι ἁπλῶς τοῦ πλούτου, θά ἦτο παντελῶς ἀδύνατον νά

γίνῃ.

4. Καί ἡ οἰκογενειακή συναίνεσις δέν εὑρίσκεται ἐκτός προβλημάτων. Δέν εἶναι

σαφής ὁ καθορισμός τῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας ὑπό τοῦ νόμου. Ἀνήκουν εἰς

αὐτήν οἱ σύζυγοι καί τά παιδιά ἤ συμπεριλαμβάνονται καί οἱ γονεῖς καί τά

ἀδέλφια; Καί ἐάν ὑπάρξῃ διχογνωμία καί διχοστασία εἰς τά μέλη τοῦ

οἰκογενειακοῦ περιβάλλοντος, τότε τί γίνεται; Ὁ θανών ἤ ἡ θανοῦσα ἀφίεται εἰς

τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἤ εἰς τήν μῆνιν τῶν ὠργισμένων καί διαφωνούντων οἰκείων;

Καί ὅταν, ἐνδεχομένως, τήν τελευταίαν ὥραν παρουσιάζωνται ἄσχετοι καί

ἀδιάφοροι μέχρι τότε οἰκογενεῖς μόνο καί μόνον διά νά ἐκδικηθοῦν ἤ νά

ἐκμεταλλευθοῦν ἐμπορικῶς τά διάφορα ὄργανα τοῦ οἰκείου των τότε τί δέον

γενέσθαι; Ὁ δύστηνος αὐτός ἄνθρωπος μένει ἕρμαιον ἀνθρωπίνων παθῶν,

ἀδυναμιῶν καί ἐκμεταλλεύσεως;

5. Ὁ «ἐγκεφαλικός θάνατος» καί ὁ «κλινικά νεκρός» ἄνθρωπος. Οὐδαμοῦ εἰς τήν

Ἁγίαν Γραφήν καί τήν Πατερικήν γραμματείαν συναντᾶται τοιοῦτος θάνατος

καί τοιαύτη νέκρωσις. Καί παρότι ἐνίοτε νεκροῦται ὁ ἐγκέφαλος ὑπό

σοβαροτάτων ἐγκεφαλικῶν ἐπεισοδίων καί ἡ μορφή τοῦ βαρέως νοσοῦντος

παρέχει τήν εἰκόνα τοῦ «κλινικά νεκροῦ», ἐν τούτοις, παλλομένης τῆς καρδίας,

ἔστω καί ἀσθενῶς καί ἀρρύθμως, ὁ ἄνθρωπος ζῆ καί ἔχει πνοήν, ἀκόμη καί μέ

τεχνητήν ὑποστήριξιν. Ἡ δέ ψυχή τοῦ σοβαρῶς ἀσθενοῦντος καί διδόντος τήν

ἐντύπωσιν τοῦ «φυτοῦ», ὡς λέγεται, δέν παύει καθ΄ἕνα ἀνεξήγητον τρόπον νά

κάμνῃ τάς ἐσωτερικάς διεργασίας της καί ἀνεπαισθήτως νά χαρίζῃ μίαν ψυχικήν

ὡριμότητα καί βελτίωσιν εἰς τόν βαρέως πάσχοντα, ἐνῷ παραλλήλως καί τό

ὑπόλοιπον σῶμα ἐκτελεῖ τάς λειτουργίας του. Διά τόν λόγον αὐτόν ἡ κατά πάντα

σεβαστή ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἐπιβάλλεται νά τυγχάνῃ τοῦ ἀπολύτου σεβασμοῦ

μέχρι τοῦ τελευταίου καρδιακοῦ κτύπου καί τῆς ὑστάτης ἀναπνοῆς. Αὐτό

ἐπισημαίνει καί ἡ Α.Θ.Π. ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.Βαρθολομαῖος,

πρεσβεύων ὅτι ὁ καρδιακός θάνατος σημαίνει τόν θάνατον τοῦ ἀνθρώπου καί

ὄχι ἁπλῶς ὁ «ἐγκεφαλικός».

. Κατόπιν τούτων ἀντιλαμβάνεσθε, Μακαριώτατε καί Ἅγιοι Συνοδικοί

Πατέρες, ποῖος μέγιστος κίνδυνος πρόκειται ἡμῖν, ἐάν ἰσχυούσης τῆς

εἰκαζομένης συναινέσεως, μή ὑφισταμένου ἐνίοτε στενοῦ οἰκογενειακοῦ

περιβάλλοντος, καί τῆς οἰκογενειακῆς τοιαύτης καί θεωρουμένου ὡς θανάτου

τοῦ «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου» καί ὡς θανόντος τοῦ «κλινικά νεκροῦ», ποῖα καί

πόσα ἐγκλήματα ἀνθρωποκτονίας ἐκ προθέσεως δύνανται νά πραγματοποιηθοῦν

διά λόγους ἐμπορευματοποιήσεως καί ἐμπορικῆς ἐκμεταλλεύσεως ζωτικῶν

ἀνθρωπίνων ὀργάνων, θανατουμένων οὕτω πως συνανθρώπων μας, τῇ

μεσολαβήσει ἀσυνειδήτων τινων καί ἐκμεταλλευτῶν οἰκείων καί συγγενῶν,

ἐκμεταλλευομένων ὄχι σπανίως καί τήν φιλοχρηματίαν θεραπόντων τινων τῆς

ἰατρικῆς ἐπιστήμης, οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς, ὅπως καί εἰς τήν περίπτωσιν τῶν

νομιμοποιηθεισῶν πλέον ἐκτρώσεων, υἱοθετοῦν τά ἐντροπῆς γέμοντα θλιβερά

λόγια πολιτικοῦ τινος, λέγοντος ὅτι: «ὅ,τι εἶναι νόμιμον, εἶναι καί ἠθικόν». Τά

θλιβερά γεγονότα τῆς Κίνας, καθ΄ἅ ἐφονεύθησαν καί

φονεύονται πλήθη ἀνθρώπων διά νά πωληθοῦν τά ὄργανα τους εἰς χώρας τῆς

Δύσεως εἶναι ἱκανά νά μᾶς διδάξουν. Ὄχι ἄλλο ἀδίκως καί ἐμπορευματικῶς

ἐκχυνόμενον ἀνθρώπινον αἷμα. Δέν ἀρκοῦν αἱ χιλιάδες καί τά ἑκατομμύρια

ἐκτρώσεων εἰς παγκόσμιον κλίμακα; Εὐτυχῶς, πού πρό ὀλίγων μόλις ἡμερῶν

ἐδόθη ἡ ἀρνητική ἀπάντησις ἀπό τήν Ἑλλάδα καί ὅλην τήν Εὐρώπην διά τήν μή

χρησιμοποίησιν-δολοφονίαν τῶν ἀνθρωπίνων ἐμβρύων δι΄ἐπιστημονικά

πειράματα καί τήν μή χρηματοδότησιν τῶν ἐκτρώσεων εἰς τήν Ἀφρικανικήν

ἤπειρον καί ἀλλαχοῦ.

6. Ἡ Ἑλληνική Πολιτεία ἐδέχθη σταδιακῶς τήν σιωπηράν συναίνεσιν τῶν

οἰκείων (Ν.2737/1999), τήν εἰκαζομένην συναίνεσιν (Ν.3984/2011) καί τήν

συναίνεσιν τῆς οἰκογενείας (Ν.4075/2012), ὅταν κάποιος δέν ἔχει δηλώσει

ἐγγράφως ἐν ζωῇ τήν ἄρνησιν τῆς μετά θάνατον δωρεᾶς τῶν ὀργάνων του, διότι

αὐτομάτως θεωρεῖται δωρητής. Ἡ Μήτηρ ἡμῶν Ἐκκλησία, ὅμως, στοιχοῦσα εἰς

τήν Ὀρθόδοξον Χριστιανικήν Ἀνθρωπολογίαν αὐτῆς καί προσβλέπουσα εἰς τό

πρόσωπον τοῦ ἀνθρώπου, σεβομένη δέ τήν ἐλευθερίαν τῆς βουλήσεως, τό

αὐτεξούσιον καί τό ἐλευθέρως πράττειν ἐκείνου, ὑποστηρίζει καί προβάλλει τήν

προσωπικήν του συναίνεσιν, τήν ὁποίαν θέλει ἐλευθέραν, ἀπαραβίαστον καί

ἀπαράτρωτον. Διά τοῦτο καί θεωρεῖ ταύτην ἀπαραίτητον καί ἀναντικατάστατον

ὑφ΄οὐδεμιᾶς ἄλλης ἐκ τῶν προειρημένων. Δι΄αὐτόν καί μόνον τόν λόγον,

ἐρειδόμενον ἐπί τῆς Ἁγιογραφικῆς καί Πατερικῆς διδαχῆς, δέν δυνάμεθα νά

ἐπαναπαυθῶμεν εἰς τήν προσθήκην «καί κατόπιν τῆς οἰκογενειακῆς

συναινέσεως». Τό προαπαιτούμενον δι΄ἡμᾶς ἁρμόζει νά εἶναι ἡ ἐκπεφρασμένη

προσωπική συναίνεσις. Αὐτῆς ὑπαρχούσης νά θεωρούμεθα δόται καί δωρηταί

ὀργάνων καί ὄχι ἐάν δέν δηλώσωμεν γραπτῶς τήν περί τούτου ἄρνησίν μας

καί

7. Πέραν ὅλων τῶν ἀνωτέρω πρέπει νά ληφθῇ ὑπ΄ὄψιν ὅτι συμφώνως πρός τό

ἄρθρον 2 τοῦ Συντάγματος «ὁ σεβασμός καί ἡ προστασία τῆς ἀξίας τοῦ

ἀνθρώπου ἀποτελοῦν τήν πρωταρχική ὑποχρέωση τῆς Πολιτείας». Ἡ δέ διάταξις

τοῦ ἄρθρου 5 παρ.1 τοῦ Συντάγματος ὁρίζει ὅτι «καθένας ἔχει δικαίωμα νά

ἀναπτύσσει ἐλεύθερα τήν προσωπικότητα του καί νά συμμετέχει στήν

κοινωνική, οἰκονομική καί πολιτική ζωή τῆς Χώρας, ἐφόσον δέν προσβάλλει τά

δικαιώματα τῶν ἄλλων καί δέν παραβιάζει τό Σύνταγμα ἤ τά χρηστά ἤθη».

Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,

Ἅγιοι Συνοδικοί,

. Διά τοῦ παρόντος προσεπάθησα νά προσεγγίσω τό πολύ σπουδαῖο

αὐτό θέμα τῆς ἀφαιρέσεως ὀργάνων τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος ἀπό ἀπόψεως

Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἀνθρωπολογίας, διότι τοῦτο ἔχει εὖρος καί βάθος

μέγα.

. Ταπεινῶς καί εὐσεβάστως προτείνω νά μή κλείσωμεν τό καίριον τοῦτο

ζήτημα μόνον μέ τήν κυκλοφορίαν τῆς ἐν θέματι ὑπ΄ἀριθ.4035/1778/26-9-2013

Συνοδικῆς Ἐγκυκλίου, ἀλλά νά τό ἐρευνήσωμεν εἰς βάθος καί μέ τά ὡς ἄνω

δεδομένα. Παρακαλῶ νά ἀνατεθῇ εἴς τινα Σεβ. Συνοδικόν Σύνεδρον ἡ σύνταξις

τεκμηριωμένης μελέτης μέ τά δεδομένα τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς

Ἀνθρωπολογίας -διότι αὐτή κυρίως μᾶς ἀφορᾶ ὡς Ἐκκλησία- καί ὑπό τό πρῖσμα

αὐτῆς νά μελετηθῇ τό θέμα τοῦ «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου», τό «κλινικά νεκρός», ὁ

καρδιακός θάνατος καί τό θέμα τῆς ἀφαιρέσεως ζωτικῶν ὀργάνων.

. Προσωπικῶς ἱκανοποιήθην τά μέγιστα ἐκ τῆς προσεγγίσεως τῶν ὡς

ἄνω θεμάτων ὑπό τῆς ἐν Ἀμαρουσίῳ «Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν» (βλ.

σχετ.: https://christianvivliografia.wordpress.com/2013/11/04/οἱ-ἐπισημάνσεις-

τῆς-ἑστ-πατ-μελ-ἐπ/) καί δή ἐκ τῆς ὑπό εἰδικῶν ἐπιστημόνων αὐτῆς ὑποβολῆς

Αἰτήσεως-Ἀναφορᾶς καί Γνωμοδοτήσεως τῇ Ἱερᾷ ἡμῶν Συνόδῳ, εἰς τά ὁποῖα

κείμενα τοποθετοῦνται, ὡς λέγουν, «ἐπί τῶν ἐγειρομένων μειζόνων καί

ἀνυπερβλήτων ζητημάτων, οὐ μόνον βιοηθικῆς, ἀλλά καί νομιμότητος». Καλόν

καί ὠφέλιμον εἶναι νά ἀκουσθῇ καί αὐτή ἡ φωνή τῶν εὐσεβῶν ἐπιστημόνων.

. Ταῦτα καταθέτων εὐλαβῶς ἐπί τοῦ ἐπικαίρου καί σοβαρῶς

ἀπασχολοῦντος τό Ὀρθόδοξον Χριστεπώνυμον Πλήρωμα ζητήματος τούτου,

παρακαλῶ ὅπως τό θέμα τοῦτο, ἀφοῦ τύχῃ τῆς δεούσης ἐπεξεργασίας, τεθῇ

ἐνώπιον τοῦ Σεπτοῦ Σώματος τῆς Ἱεραρχίας (ΙΣΙ) διά τά περαιτέρω.

Ἐπί δέ τούτοις ὑποσημειούμενος εὐλαβῶς διατελῶ,

Μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ

Ὁ Μητροπολίτης

† Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ

[1] .Ψαλμ. ρβ´12.

[2] Β΄Κορ. θ´7.

[3] Ματθ. ε´37.

ΠΗΓΗ: imkythiron.gr

«εἰκαζομένη συναίνεση», Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ

Σχολιάστε

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΥΔΡΑΙΟΣ (1770-1800)

Ὁ δι’ ἀπαγχονισμοῦ μαρτυρικῶς τελειωθεὶς στὴν Ρόδο λαμπρὸς γόνος

τῆς Ὕδρας. «Ἂς ἔλθει ὁ Χριστός σου, νὰ σὲ σώσει».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 14 Νοεμβρίου

2013

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΥΔΡΑΙΟΣ (1770-1800)

Ὁ δι’ ἀπαγχονισμοῦ μαρτυρικῶς τελειωθεὶς στὴν Ρόδο

λαμπρὸς γόνος τῆς Ὕδρας

Γράφει ὁ Ἀριστείδης Θεοδωρόπουλος,

Ἐκπαιδευτικὸς

Ἀνάμεσα στοὺς πολύφωτους ἀστέρες ποὺ

κοσμοῦν τὸ πνευματικὸ στερέωμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ ἔλαμψαν μὲ τὴ

σθεναρὴ ὁμολογία καὶ τὴ μαρτυρικὴ τελείωσή τους γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ

Χριστοῦ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ζοφερῆς περιόδου τῆς Τουρκοκρατίας

συγκαταλέγεται καὶ ὁ δι’ ἀπαγχονισμοῦ μαρτυρήσας στὴ Ρόδο στὶς 14

Νοεμβρίου 1800 ἔνδοξος νεομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ἅγιος Κωνσταντῖνος ὁ

Ὑδραῖος, ὁ λαμπρὸς αὐτὸς γόνος τῆς ἁγιοτόκου καὶ ἁγιοσκεπάστου νήσου τῶν

Ὑδραίων, ὁ ὁποῖος ἀναδείχθηκε τὸ κλέος καὶ τὸ καύχημα τῶν νεομαρτύρων,

ἀλλὰ καὶ τὸ θεῖο ἐγκαλλώπισμα τῶν νήσων τῆς Ὕδρας καὶ τῆς Ρόδου.

. Ὁ γενναῖος ὁπλίτης τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀήττητος ἀθλητὴς τῆς εὐσεβείας,

Ἅγιος Κωνσταντῖνος ὁ Ὑδραῖος, γεννήθηκε στὴν εὔανδρο νῆσο Ὕδρα τὸ 1770

καὶ συγκεκριμένα στὴ συνοικία τῆς Κιάφας τῆς πόλεως τῆς Ὕδρας ἀπὸ εὐσεβεῖς

γονεῖς ποὺ ὀνομάζονταν Μιχαὴλ καὶ Μαρίνα Δημαμᾶ. Οἱ δύσκολες συνθῆκες

ἐπιβίωσης στὸ ἱστορικὸ αὐτὸ νησὶ τοῦ Ἀργοσαρωνικοῦ τὸν ἀνάγκασαν νὰ

ἐγκαταλείψει τὴ φίλτατη πατρίδα του καὶ νὰ ἀναζητήσει τὴν τύχη του σ’ ἕναν

νέο τόπο, ὁ ὁποῖος θὰ τοῦ προσέφερε ἐπαγγελματικὴ ἐξέλιξη καὶ σταδιοδρομία.

Ἔτσι παρὰ τὴν ἄρνηση τῆς μητέρας του, τῆς Μαρίνας, νὰ φύγει ὁ νεαρὸς

Κωνσταντῖνος ἀπὸ κοντά της, ἐλπίζοντας ὅτι ὁ Θεὸς θὰ βοηθοῦσε τὴν οἰκογένειά

της νὰ ξεπεράσει τὶς ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς, ἐκεῖνος σὲ ἡλικία δεκαοκτὼ ἐτῶν

φεύγει κρυφὰ γιὰ τὸ ξακουστὸ νησὶ τῆς Ρόδου μὲ τὸ σημαντικότατο ἐμπορικὸ

λιμάνι.

. Φτάνοντας στὴ Ρόδο συνάντησε δύο συμπατριῶτες του, οἱ ὁποῖοι

ἐργάζονταν στὸν Ροδίτη ναυπηγὸ Καμπούρη. Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα ἄρχισε ὁ

νεαρὸς Κωνσταντῖνος νὰ δουλεύει στὸν ταρσανὰ κάτω ἀπὸ τὸν ζυγὸ τῶν

Τούρκων, ἀλλὰ λίγο ἀργότερα ἀναγκάσθηκε νὰ ἐγκαταλείψει αὐτὴ τὴν ἐργασία

καὶ νὰ βρεῖ ἀπασχόληση στὸ παντοπωλεῖο τοῦ Νικολάου Καλόγλου στὴν περιοχὴ

τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων, ὅπου εἶχε τὴν εὐκαιρία νὰ γνωρίσει Τούρκους,

Ἑβραίους, Ἀρμένιους, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ντόπιους. Χάρη στὴν ἐργατικότητα καὶ

τὴν τιμιότητά του ἔγινε ἰδιαίτερα συμπαθὴς στὸ ἀφεντικό του, ἐνῶ μέσα ἀπὸ τὶς

γνωριμίες ποὺ ἔκανε, ἀπέκτησε φίλους. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ἦταν καὶ ὁ Τοῦρκος

Χαςὰν Κιρζά, ὁ ὁποῖος τοῦ προξένευσε τὴν ἀδελφή του, τὴ Μενιρέμ, γιὰ νὰ τὴν

παντρευτεῖ. Μόλις ὅμως τὸ ἀφεντικό του πληροφορήθηκε αὐτὸ τὸ γεγονός, τὸν

ἀπέλυσε ἀπὸ τὴν ἐργασία του καὶ ἔτσι ὁ Κωνσταντῖνος ἔμεινε ἄνεργος.

. Ἕνας ὅμως Τοῦρκος φίλος του μεσολάβησε στὸν Τοῦρκο ἡγεμόνα Χασὰν

Καπιτὰν γιὰ νὰ προσληφθεῖ στὴν ὑπηρεσία του. Ἔτσι ὁ Κωνσταντῖνος βρῆκε

ἐργασία στὸ σαράι, τὸ ὁποῖο ἦταν τὸ παλάτι τοῦ Τούρκου ἡγεμόνα, ὁ ὁποῖος τοῦ

ἀνέθεσε νὰ περιποιεῖται τὸ ἀγαπημένο του ἄλογο, τὴν Ἐσταφέτ. Σύντομα

ἀπέκτησε τὴν εὔνοια καὶ τὴ συμπάθεια τοῦ Χασάν, γεγονὸς ποὺ συνετέλεσε στὸ

νὰ ἀπολαμβάνει ἐπὶ τρία χρόνια μία ἄνετη καὶ τρυφηλὴ ζωὴ μὲ πολλὲς τιμὲς καὶ

ἀπολαύσεις. Ὅταν μάλιστα νίκησε σὲ ἀγῶνες σκοποβολῆς στὸ «τζιρίτι», στὸν

μεγάλο διαγωνισμὸ κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Μπαϊραμιοῦ, ὅπου χάρη στὴν ἐπιτυχία

τοῦ Κωνσταντίνου κέρδισε ὁ Χασάν, στήθηκε στὸ σαράι τρικούβερτο γλέντι.

Τότε ὁ Τοῦρκος ἡγεμόνας βρῆκε τὴν εὐκαιρία καὶ ἀφοῦ μέθυσε τὸν νεαρὸ

Κωνσταντῖνο, κατόρθωσε νὰ τὸν ἐξισλαμίσει. Στὴ συνέχεια μετονομάσθηκε σὲ

Χαςὰν καὶ ἀφοῦ ὑποβλήθηκε σὲ περιτομή, τοῦ φόρεσε τὸ ἄσπρο σαρίκι.

. Τὸ θλιβερὸ γεγονὸς τοῦ ἐξισλαμισμοῦ τοῦ Κωνσταντίνου ἔγινε γνωστὸ

στοὺς χριστιανοὺς φίλους του, ἀλλὰ καὶ στὴ μακρινὴ πατρίδα του, τὴν Ὕδρα.

Γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν ἀπέστειλε στὴ μητέρα του χρήματα μὲ κάποιον γνωστό, ἐκείνη

δὲν τὰ δέχθηκε, ἀλλὰ τὰ σκόρπισε μέσα στὴ θλίψη καὶ τὴν ἀπογοήτευσή της.

Κάποια στιγμὴ ἀποφάσισε ὁ ἴδιος νὰ ἐπισκεφθεῖ τὴ μητέρα του στὴν Ὕδρα,

ἀλλὰ φτάνοντας στὸ νησὶ ἐνδεδυμένος πλέον μὲ τουρκικὴ ἀμφίεση, ἀντιμετώπισε

τὴν περιφρόνηση καὶ τὴν ἀπόρριψη τῶν συμπατριωτῶν του. Ὅταν ἔφτασε στὸ

πατρικό του σπίτι, ἡ μητέρα του δὲν τὸν δέχθηκε. Μάλιστα μέσα ἀπὸ τὴν

κλειστὴ πόρτα στὴν ἔκκλησή του νὰ τοῦ ἀνοίξει, λέγοντάς της ὅτι εἶναι ὁ γιός της

ὁ Χασὰν ποὺ ἦρθε ἀπὸ τὴ Ρόδο, ἐκείνη τοῦ ἀπάντησε ὅτι δὲν γέννησε κανέναν

Χασάν, ἀλλὰ τὸν Κωνσταντῖνο, γι’ αὐτὸ καὶ πρέπει νὰ φύγει. Ἀξιοσημείωτο εἶναι

ὅτι δὲν τὸν δέχθηκε οὔτε ἡ νονά του, ἡ ὁποία ἔσπασε τὸ πήλινο δοχεῖο, ἀπὸ τὸ

ὁποῖο εἶχε πιεῖ νερὸ ὁ ἐξομώτης, φοβούμενη ὅτι θὰ μολυνθεῖ.

. Συντετριμμένος ἀπὸ τὸ τρομερὸ ὀλίσθημά του καὶ αἰσθανόμενος

βαρύτατη τὴ συνείδησή του, ἀφοῦ εἶχε προδώσει τὴν ἀμώμητο χριστιανική του

πίστη, ἀναχώρησε γιὰ τὴ Ρόδο. Ὅσα χρήματα λάμβανε, τὰ μοίραζε στοὺς

φτωχούς, ἐνῶ ἔκλαιγε ἀπαρηγόρητος γιὰ τὴν πνευματικὴ συμφορὰ ποὺ τὸν εἶχε

βρεῖ. Μέσα ἀπὸ τὴ θλίψη καὶ τὶς τύψεις ποὺ τὸν βασάνιζαν, ἀποφάσισε νὰ

μετανοήσει, νὰ ὁμολογήσει τὸν Χριστὸ καὶ νὰ μαρτυρήσει γιὰ τὴν ἀγάπη καὶ τὴ

δόξα Του. Γι’αὐτὸ καὶ στὴ Ρόδο ἀναζήτησε ἕναν πνευματικό, στὸν ὁποῖο

ἐξομολογήθηκε τὸ βαρύτατο ἁμάρτημά του, ζητώντας συγχώρηση. Ὅμως στὴν

ψυχοσωτήρια ἀπόφασή του νὰ ὁμολογήσει τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ὁ πνευματικὸς

τὸν συμβούλεψε νὰ φύγει ἀπὸ τὴ Ρόδο καὶ νὰ πάει σὲ μακρινὸ τόπο, γιατί λόγῳ

τῆς νεαρᾶς του ἡλικίας δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀντέξει τὰ σκληρὰ βασανιστήρια,

ἀφοῦ ὑπῆρχε ὁ κίνδυνος νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστὸ γιὰ δεύτερη φορά.

Ἀκολουθώντας ὁ Κωνσταντῖνος τὴν προτροπὴ τοῦ πνευματικοῦ του, πέταξε τὴν

τουρκική του ἀμφίεση καὶ ἀναχώρησε γιὰ τὴν Κριμαία, ὅπου ἐπιδόθηκε στὴν

προσευχὴ καὶ τὴ μελέτη ἐκκλησιαστικῶν βιβλίων ὡς γνήσιος χριστιανός. Ἀπὸ

τὴν Κριμαία ἀναχώρησε στὴ συνέχεια γιὰ τὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου

Πατριάρχης τὴν ἐποχὴ αὐτὴ ἦταν ὁ μετέπειτα ἐθνομάρτυς Ἅγιος Γρηγόριος ὁ

Ε´(1745 – 10 Ἀπριλίου 1821). Μόλις ἔφθασε ὁ Κωνσταντῖνος στὴ Βασιλεύουσα,

ἀναζήτησε ἔμπειρο πνευματικό, στὸν ὁποῖο μὲ συντετριμμένη καρδιὰ

ἐξομολογήθηκε τὸ βαρύτατο ἁμάρτημά του, ἐνῶ ἀποκάλυψε καὶ τὸν διακαῆ του

πόθο νὰ μαρτυρήσει γιὰ τὸν Χριστό. Ὁ πνευματικὸς τὸν παρουσίασε στὸν

Πατριάρχη Γρηγόριο τὸν Ε´, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ τὸν νουθέτησε πατρικά, τὸν

συμβούλεψε νὰ μεταβεῖ στὸ Ἅγιον Ὄρος γιὰ νὰ ἐνισχυθεῖ πνευματικὰ καὶ νὰ

ζητήσει τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Παράλληλα τὸν ἀπέτρεψε ἀπὸ τὴν πραγματοποίηση

τοῦ σκοποῦ του νὰ παρουσιασθεῖ ἐνώπιον τοῦ Τούρκου ἡγεμόνα Χαςὰν καὶ νὰ

ὁμολογήσει τὴ χριστιανική του πίστη, φοβούμενος ὅτι θὰ δειλιάσει μπροστὰ στὶς

ἀπειλὲς καὶ τὰ βασανιστήρια.

. Ἔτσι ἀκολουθώντας πιστὰ τὶς συμβουλὲς τοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου

τοῦ Ε´ καὶ ἔχοντας μαζί του καὶ μία συστατική του ἐπιστολή, ἔφτασε περὶ τὸ

1799 στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ συγκεκριμένα στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἰβήρων, ὅπου ἔμεινε

περίπου πέντε μῆνες ἀσκούμενος στὴν προσευχὴ καὶ κατευθυνόμενος πνευματικὰ

ἀπὸ τοὺς πατέρες τῆς Μονῆς. Ἰδιαίτερα συνδέθηκε πνευματικὰ μὲ τὸν περίφημο

πάπα-Σέργιο τῆς Σκήτης τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν Ἅγιο

Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη (1749-1809), ὁ ὁποῖος κατέστη ὁ ἀλείπτης του, αὐτὸς

δηλαδὴ ποὺ τὸν ἐνίσχυσε πνευματικὰ καὶ τὸν προετοίμασε γιὰ νὰ ὑποστεῖ τὸ

μαρτύριο γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Στὴ Μονὴ Ἰβήρων ἔλαβε τὸ μοναχικὸ

σχῆμα καὶ παρὰ τὶς προτροπὲς τῶν πατέρων τῆς Μονῆς νὰ ἐγκαταβιώσει ἐκεῖ ὡς

μοναχός, ζητώντας τὸ ἔλεος καὶ τὴ συγχώρηση τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖνος πυρπολούμενος

κυριολεκτικὰ ἀπὸ τὴν ἀγάπη του γιὰ τὸν Χριστό, ἐπιζητοῦσε τὸ μαρτύριο. Ἔτσι

ἔχοντας βιώσει τὴ μετάνοια μέσα ἀπὸ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ἄσκηση καὶ

λαμβάνοντας τὶς εὐχὲς τῶν πατέρων, ἀλλὰ καὶ τὶς εὐλογίες τῆς ἐφόρου καὶ

προστάτιδος τῆς Μονῆς Ἰβήρων, Ὑπεραγίας Θεοτόκου Πορταϊτίσσης,

ἐπέστρεψε στὴ Ρόδο ὡς μοναχός, ἀποφασισμένος νὰ ὁμολογήσει τὸν Κύριο ἡμῶν

Ἰησοῦ Χριστό.

. Χωρὶς νὰ χάσει χρόνο, παρουσιάσθηκε ἐνώπιον τοῦ Χαςὰν Μπέη μὲ

καλογερικὸ ράσο, λέγοντάς του ὅτι εἶναι ὁ Κωνσταντῖνος ποὺ τὸν ἔπεισε νὰ

ἀρνηθεῖ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ ἀσπασθεῖ τὸν μωαμεθανισμό. Ὁ πασὰς Χαςὰν

προσπάθησε νὰ τὸν συνετίσει, προτείνοντάς του νὰ βγάλει τὸ καλογερικὸ μαῦρο

ράσο καὶ νὰ ἐνδυθεῖ μὲ λαμπρὰ ροῦχα, ἐνῶ τοῦ ὑποσχέθηκε πολλὰ δῶρα καὶ

χρήματα. Ὁ Κωνσταντῖνος ὅμως μὲ παρρησία ὁμολόγησε τὴν πίστη του στὸν

Χριστό, ἐνῶ κάλεσε τὸν Χασὰν νὰ ἀσπασθεῖ καὶ ἐκεῖνος τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς

τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό, γιὰ νὰ ἀπολαύσει τὴν αἰώνια χαρὰ τῆς Βασιλείας τῶν

Οὐρανῶν. Ἡ θαρραλέα αὐτὴ ὁμολογία πίστεως τοῦ Κωνσταντίνου ἐξόργισε τὸν

Χασὰν σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε ἔδωσε τὴν ἐντολὴ νὰ ὁδηγηθεῖ στὴ φυλακὴ τοῦ

«Ζιντανίου» μέσα στὸ Παλάτι τῶν Ἱπποτῶν. Μετὰ ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες ὁ Χασὰν

διέταξε νὰ τὸν φέρουν ἐνώπιόν του. Ὅμως ἡ ἐπιμονὴ τοῦ νεαροῦ ἀθλητοῦ τῆς

πίστεως στὸ νὰ ὁμολογεῖ τὸν Χριστὸ ὡς τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεὸ καὶ νὰ ἀπορρίπτει

τὸν Μωάμεθ ὡς ψευδοπροφήτη, ἀλλὰ καὶ ἡ προτροπή του νὰ γίνει χριστιανὸς ὁ

πασὰς γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἀπολαύσει τὴ χαρὰ τοῦ Παραδείσου, ἐξαγρίωσε τὸν

Χαςὰν σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε ὁ γενναῖος ὁπλίτης τοῦ Χριστοῦ Κωνσταντῖνος

ὑποβλήθηκε κατ’ ἐντολήν του σὲ φρικτὰ βασανιστήρια. Ἀφοῦ τὸν ἔδειραν

ἀλύπητα, τοῦ ξερίζωσαν τὶς τρίχες τῆς κεφαλῆς του, τοῦ ξεσκισαν τὶς σάρκες μὲ

σιδερένια νύχια καὶ τοῦ ἔσπασαν τὰ σαγόνια μὲ πέτρες, ἐνῶ παράλληλα τὸν

ἔφτυναν στὸ πρόσωπο καὶ τὸν εἰρωνεύονταν, λέγοντάς του: «Ἂς ἔλθει ὁ Χριστός

σου, νὰ σὲ σώσει». Στὴ συνέχεια τὸν ὁδήγησαν στὴ φυλακὴ ἁλυσοδεμένο μὲ

βαριὲς ἁλυσίδες στὰ πόδια καὶ τὸν λαιμό. Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα ὁδηγήθηκε καὶ

πάλι ἐνώπιον τοῦ πασᾶ, ὁ ὁποῖος τὸν ρώτησε, ἐὰν ἐξακολουθεῖ νὰ πιστεύει στὸν

Χριστό. Ἡ σταθερὴ ὁμολογία τοῦ Κωνσταντίνου στὸν Τριαδικὸ Θεὸ ἐξόργισε

ἀκόμη περισσότερο τὸν Χασάν, ὁ ὁποῖος διέταξε νὰ τὸν ραβδίσουν πεντακόσιες

φορὲς στὴν πλάτη καὶ τὰ πόδια. Τὸ τραγικὸ ἀποτέλεσμα τῶν νέων σκληρῶν

βασανιστηρίων ἦταν νὰ πέσουν τὰ νύχια ἀπὸ τὰ πόδια του, στὴ συνέχεια δὲ

αἱμόφυρτος καὶ μισοπεθαμένος ρίχθηκε στὴ φυλακή.

. Στὴν τραγικὴ αὐτὴ στιγμὴ τῆς ζωῆς του δέχθηκε μέσα στὸ δεσμωτήριο

τὴν ἐπίσκεψη τοῦ ἴδιου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος τοῦ θεράπευσε ὅλες τὶς

πληγὲς στὸ σῶμα του καὶ ἀποκατέστησε πλήρως τὴν ὑγεία του. Μετὰ ἀπὸ τρεῖς

ἡμέρες ὁδηγήθηκε καὶ πάλι στὸν Χασάν, ὁ ὁποῖος ἔμεινε ἄναυδος, ἀφοῦ καθ’

ὑπόδειξη τοῦ γενναίου ἀθλητοῦ τῆς πίστεως παρατήρησε ὅτι οἱ πληγὲς στὸ σῶμα

τοῦ μάρτυρος εἶχαν πλήρως θεραπευθεῖ, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς τὸν ἐπισκέφθηκε

μέσα στὴ φυλακὴ καὶ τὸν θεράπευσε. Τὸ παράδοξο αὐτὸ γεγονὸς προκάλεσε

ἀναταραχὴ καὶ σύγχυση στὸν Χασαν καὶ τοὺς Τούρκους, οἱ ὁποῖοι προσπάθησαν

νὰ πείσουν τὸν μάρτυρα ὅτι ἡ θεραπεία τῶν πληγῶν τοῦ σώματός του ὀφείλεται

σὲ θαῦμα τοῦ Μωάμεθ, γεγονὸς ποὺ θὰ ὁδηγοῦσε κατὰ τὴν ἄποψή τους στὸ νὰ

ἀσπασθεῖ καὶ πάλι τὸν μωαμεθανισμό. Ὅμως ἡ μετὰ παρρησίας ἔνθερμη

ὁμολογία τοῦ νεαροῦ Κωνσταντίνου γιὰ τὸν Χριστὸ ἐξαγρίωσε καὶ πάλι τὸν

Χασάν, ὁ ὁποῖος διέταξε νὰ τὸν κλείσουν καὶ πάλι στὴ φυλακή. Μάλιστα τὸν

ὁδήγησαν ἁλυσοδεμένο στὸ τιμωρητικὸ ξύλο, τὸ λεγόμενο «τουμπρούκι», τὸ

ὁποῖο ἦταν ἕνας κορμὸς δένδρου μὲ δύο τρύπες, ὅσο νὰ χωροῦν τὰ πόδια του. Τὸ

νέο αὐτὸ βασανιστήριο ὑπέμεινε ὁ νεαρὸς μάρτυς προσευχόμενος στὸν Κύριο, ὁ

Ὁποῖος καὶ πάλι φανέρωσε μὲ θαυμαστὸ τρόπο τὴν παρουσία καὶ τὴ δύναμή

Του. Ἔτσι μία νύχτα ἡ σκοτεινὴ φυλακὴ ἄστραψε ἀπὸ ἄκτιστο φῶς, τὰ δὲ χέρια

καὶ τὰ πόδια τοῦ Κωνσταντίνου ἐλευθερώθηκαν ἀπὸ τὰ δεσμά. Τὸ ἐξαίσιο

οὐράνιο αὐτὸ φῶς ἔγινε ἀντιληπτὸ τόσο σὲ χριστιανοὺς ὅσο καὶ σὲ

μουσουλμάνους, οἱ δὲ φρουροὶ ποὺ βρίσκονταν ἔξω ἀπὸ τὴ φυλακὴ νόμιζαν ὅτι

ἔπιασε φωτιά, γι’ αὐτὸ καὶ τρομοκρατήθηκαν. Μεταξὺ τῶν φυλακισμένων ποὺ

ἔζησαν τὴν ὑπερφυῆ αὐτὴ παρουσία τοῦ ἀκτίστου φωτός, ἦταν καὶ δύο ἱερεῖς

ἀπὸ τὸ χωριὸ Σορωνή, ἀλλὰ καὶ ἕνας χριστιανὸς ἀπὸ τὸ χωριὸ Σιάννα, ὀνόματι

Ἰωάννης Πουλούφας, τοῦ ὁποίου ἀκόμη καὶ τὰ ἐγγόνια διηγοῦνταν τὸ θαυμαστὸ

αὐτὸ γεγονός. Ὅταν ὁ Χασὰν πληροφορήθηκε γιὰ τὸ παράδοξο φαινόμενο τῆς

παρουσίας τοῦ φωτὸς μέσα στὴ σκοτεινὴ φυλακή, ἔδωσε τὴν ἐντολὴ νὰ

ἀποσιωπηθεῖ τὸ γεγονός, ἐνῶ διέταξε νὰ συνεχιστοῦν τὰ βασανιστήρια στὸν

νεαρὸ ἀθλητὴ τῆς πίστεως. Μάλιστα μία ἡμέρα καὶ κατὰ τὴ διάρκεια ποὺ ὁ

Κωνσταντῖνος προσευχόταν, ἕνας βάρβαρος ἰμάμης σήκωσε τὸ χέρι του γιὰ νὰ

τὸν χαστουκίσει. Ἀμέσως τὸ χέρι του ἔγινε κατάμαυρο, γεγονὸς ποὺ προκάλεσε

τὸν τρόμο στοὺς Τούρκους, οἱ ὁποῖοι ἔκτοτε δὲν ξανατόλμησαν νὰ τὸν

χτυπήσουν. Ὁ θαρραλέος ὁπλίτης τοῦ Χριστοῦ, Κωνσταντῖνος ὁ Ὑδραῖος, ἔμεινε

πέντε μῆνες μέσα στὴν ὑγρὴ καὶ σκοτεινὴ φυλακή, δεχόμενος ἀγόγγυστα κάθε

εἴδους ταλαιπωρία καὶ προσευχόμενος ἀδιάλειπτα στὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ

Χριστό, στὸ ὄνομα τοῦ Ὁποίου ἐπιζητοῦσε νὰ μαρτυρήσει. Μόνο ἕνας εὐλαβὴς

χριστιανὸς τὸν ἐπισκεπτόταν καὶ τοῦ ἔφερνε τὴ Θεία Κοινωνία, μὲ τὴν ὁποία

ἔπαιρνε θάρρος, δύναμη καὶ ἐλπίδα γιὰ τὴ συνέχιση τοῦ ἀγώνα του.

. Ὁ Χασὰν δίσταζε ὅμως καὶ φοβόταν νὰ θανατώσει τὸν προσηλωμένο στὴ

χριστιανικὴ πίστη Κωνσταντῖνο, διότι ὁ καπετὰν Γιώργης Βούλγαρης ποὺ ἦταν

συμπατριώτης τοῦ Κωνσταντίνου, ἦταν ναύαρχος στὸν στόλο του καὶ θὰ τὸν

ἔστελνε νὰ καταστείλει τὴν ἐξέγερση στὴν Ἀττάλεια. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Χασὰν

ἀπέστειλε ἐπιστολὴ στὸν καπετὰν Γιώργη γιὰ νὰ ζητήσει τὴ γνώμη του γιὰ τὸ τί

θὰ ἔπρεπε νὰ πράξει μὲ τὸν Κωνσταντῖνο. Ἐκεῖνος ὅμως τοῦ ἀπάντησε νὰ τὸν

μεταχειρισθεῖ ὅπως νομίζει καὶ θέλει. Τότε ὁ Χασὰν προτοῦ τὸν ὁδηγήσει στὸν

τόπο τῆς θανατικῆς ἐκτέλεσης, τὸν κάλεσε γιὰ τελευταία φορὰ καὶ τὸν ρώτησε,

ἐὰν μετανοεῖ καὶ ἐὰν ἀποκηρύσσει ὅλα ὅσα ὁμολόγησε γιὰ τὸν Χριστό. Ἀλλὰ ὁ

γενναῖος Κωνσταντῖνος ὁμολόγησε γιὰ ἄλλη μία φορὰ μὲ ξεχωριστὴ παρρησία

τὴν ἀγάπη του στὸν Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ Χριστό, τοῦ δήλωσε δὲ τὴ σταθερή

του πρόθεση καὶ ἐπιθυμία νὰ μαρτυρήσει γιὰ τὸ ὄνομα καὶ τὴ δόξα Του.

Ἀξιοσημείωτο εἶναι ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τοῦ ἀποκάλυψε ὅτι εἶχε φθάσει ὁ καιρὸς

ποὺ θὰ λάμβανε τὸν ἀμάραντο στέφανο τῆς ἁγιότητος μὲ τὴ μαρτυρική του

τελείωση. Γι’ αὐτὸ καὶ ζήτησε νὰ τοῦ φέρουν Θεία Κοινωνία μέσα στὴ φυλακή,

γιὰ νὰ κοινωνήσει γιὰ τελευταία φορὰ τὸ σῶμα καὶ τὸ αἶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι

τὰ ξημερώματα τῆς 14ης Νοεμβρίου τοῦ ἔτους 1800, ἡμέρας ἑορτασμοῦ τῆς

μνήμης τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Φιλίππου, ὁδηγήθηκε κατ’ ἐντολὴν τοῦ

Χασαν στὴ θέση Μανδράκι τῆς πόλεως Ρόδου, ὅπου σ’ ἕναν μεγάλο πλάτανο

δέχθηκε τὸν δι’ ἀπαγχονισμοῦ θάνατο. Ἔτσι ὁ ἐξ Ὕδρας τριαντάχρονος

Κωνσταντῖνος Δημαμᾶς κρεμάσθηκε στὴν ἀγχόνη καὶ ἔλαβε ἀπὸ τὸν Κύριο, τὸν

Ὁποῖο μὲ τόση παρρησία ὁμολόγησε, τὸν ἀμάραντο στέφανο τοῦ μαρτυρίου γιὰ

νὰ τιμᾶται καὶ νὰ δοξάζεται ἐσαεὶ ὡς κλέος καὶ καύχημα τῶν νεομαρτύρων, ὡς

ἀήττητος ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ, ὡς ἀγαλλίαμα ἁπάντων τῶν ὀρθοδόξων, ὡς

τερπνότατον ἐντρύφημα τῆς Ἐκκλησίας, ὡς εὔοσμο κρίνο, ὡς κατάπτωση τῆς

πλάνης τῶν Ἀγαρηνῶν. Ἐνδεικτικὸ εἶναι ὅτι τὴν ἴδια νύχτα, κατὰ τὴν ὁποία

ἐτελειώθη μαρτυρικῶς δι’ ἀγχόνης ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος ὁ Ὑδραῖος, ἕνας

μεγάλος φωτεινὸς Σταυρὸς ἔλουσε μὲ τὸ φῶς του τὸ δένδρο τοῦ μαρτυρίου. Ἕνα

χρόνο μετὰ τὸν δι’ ἀγχόνης θάνατο τοῦ Ἁγίου, ὁ μοιραῖος πλάτανος

καταστράφηκε ἀπὸ ἀνεμοστρόβιλο, ἐνῶ μετὰ ἀπὸ σύντομο χρονικὸ διάστημα

ἀπεβίωσε προσβεβλημένος ἀπὸ βαριὰ ἀσθένεια ὁ Χασάν, ὁ ὁποῖος μάλιστα εἶχε

δώσει τὴν ἐντολὴ νὰ ρίξουν τὸ μαρτυρικὸ σῶμα τοῦ Κωνσταντίνου πάνω σ’ ἕνα

σωρὸ ἀπὸ ξύλα. Τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου παρέλαβε ὁ Μητροπολίτης Ρόδου Ἀγάπιος

καὶ ἐνταφιάσθηκε μὲ τὶς πρέπουσες τιμὲς πίσω ἀπὸ τὸν Ἱερὸ Ναὸ τῶν Εἰσοδίων

Θεοτόκου Νεοχωρίου τῆς πόλεως Ρόδου. Τὸ 1921 ἀνακαλύφθηκε ἡ μαρμάρινη

πλάκα ποὺ τοποθέτησε ἀργότερα ὁ συμπατριώτης τοῦ Κωνσταντίνου,

Κωνσταντῖνος Καφᾶς, καὶ ἡ ὁποία βρίσκεται σήμερα ἐντοιχισμένη στὸν δεξιὸ

τοῖχο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.

. Τὸ 1803, τρία χρόνια δηλαδὴ μετὰ τὸ ἔνδοξο μαρτύριο καὶ τὴν ταφὴ

τοῦ νεομάρτυρος Ἁγίου Κωνσταντίνου, ἦρθε στὴ Ρόδο ἡ μητέρα του, ἡ Μαρίνα

Δημαμᾶ, καὶ ἀφοῦ ἔγινε ἡ ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ υἱοῦ της, τὰ

μετέφερε στὴν Ὕδρα καὶ τὰ τοποθέτησε ὡς ἀνεκτίμητο πνευματικὸ θησαυρὸ

στὸ χρονολογούμενο ἀπὸ τὸν 17ο αἰώνα περιώνυμο Μοναστήρι τῆς Παναγίας

Φανερωμένης, τὸ ὁποῖο εἶναι ὁ σημερινὸς Ἱερὸς Καθεδρικὸς Ναὸς τῆς

Κοιμήσεως Θεοτόκου στὴν πόλη τῆς Ὕδρας. Στὴ Ρόδο παρέμεινε ἡ ὠλένη τῆς

χειρὸς τοῦ Ἁγίου, τὴν ὁποία κράτησε γιὰ εὐλογία ὁ ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ

τῶν Εἰσοδίων Θεοτόκου Νεοχωρίου, π. Ἰωάννης. Τὸ ἱερὸ αὐτὸ λείψανο

φυλάσσεται μέχρι σήμερα σὲ ἀργυρὴ λειψανοθήκη καὶ λιτανεύεται μὲ τὴν

πρέπουσα ἐκκλησιαστικὴ λαμπρότητα στὶς 14 Νοεμβρίου, κατὰ τὸν ἐτήσιο

λαμπρὸ ἑορτασμὸ τῆς μνήμης τοῦ πολιούχου καὶ προστάτου τῆς πόλεως Ρόδου,

Ἁγίου Κωνσταντίνου τοῦ Ὑδραίου. Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἀξίζει νὰ ἀναφερθεῖ ὅτι τὸ

1955 καὶ κατόπιν ἐνεργειῶν τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου Ρόδου κυροῦ

Σπυρίδωνος (+29 Ἀπριλίου 1988), τοῦ ἐκ Ληξουρίου Κεφαλληνίας καταγομένου,

θεσπίσθηκε ἐπισήμως μὲ σχετικὸ βασιλικὸ διάταγμα (Β.Δ. 2/12/1954 –ΦΕΚ φ. 28

Α´Τεῦχος 8.2.1955) ἡ 14η Νοεμβρίου ὡς ἡμέρα ἑορτασμοῦ τῆς μνήμης τοῦ

πολιούχου καὶ προστάτου Ἁγίου τῆς πόλεως Ρόδου, ὅπου καὶ ἔλαβε χώρα ἡ δι’

ἀπαγχονισμοῦ μαρτυρική του τελείωση. Ἔκτοτε ἡ ἡμέρα αὐτὴ ἀποτελεῖ γιὰ τὴν

πόλη τῆς Ρόδου ἐπίσημη τοπικὴ ἀργία καὶ ἀφορμὴ πνευματικῆς ἀνατάσεως,

ἀφοῦ στὸν πανηγυρικὸ ἑορτασμὸ τῆς μνήμης τοῦ ἐνδόξου νεομάρτυρος τελεῖται

πολυαρχιερατικὸ συλλείτουργο καὶ μεγαλοπρεπὴς λιτανεία μὲ τὴ συμμετοχὴ τῶν

ἀρχόντων, τοῦ κλήρου καὶ τοῦ εὐσεβοῦς ροδιακοῦ λαοῦ. Ἡ λιτανεία ξεκινᾶ ἀπὸ

τὸν Ἱερὸ Ναὸ τῶν Εἰσοδίων Θεοτόκου Νεοχωρίου καὶ καταλήγει στὴν πλατεία

τοῦ Δημαρχείου, ὅπου ἐντός τοῦ δημαρχιακοῦ μεγάρου ὑπάρχει παρεκκλήσιο ἐπ’

ὀνόματι τοῦ Ἁγίου, τὸ ὁποῖο ἔγινε ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ ἀειμνήστου δημάρχου

Ρόδου Μιχαὴλ Πετρίδη (Ἰανουάριος 1955 – Μάιος 1964) καὶ μετὰ ἀπὸ προτροπὴ

τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου Ρόδου κυροῦ Σπυρίδωνος. Τὸ 1992 καὶ μετὰ τὸν

πανηγυρικὸ ἑορτασμὸ τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου στὴν ἱστορικὴ γενέτειρά του, τὴ

νῆσο Ὕδρα, μεταφέρθηκε ὑπὸ τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου πρώην Ὕδρας,

Σπετσῶν καὶ Αἰγίνης κυροῦ Ἰεροθέου (+15 Ἰουλίου 2008) ἡ φυλασσόμενη στὸ

ἱστορικὸ νησὶ τοῦ Ἀργοσαρωνικοῦ τιμία κάρα τοῦ ἐνδόξου νεομάρτυρος στὴ

Ρόδο, ὅπου ἔλαβαν χώρα λαμπρὲς ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου.

. Ἀλλὰ καὶ στὴν ἡρωοτόκο καὶ

εὔανδρο νῆσο τῆς Ὕδρας μὲ τὸ ἔνδοξο παρελθὸν καὶ τὴν πλούσια ναυτικὴ καὶ

κολλυβαδικὴ παράδοση τιμᾶται καὶ γεραίρεται μεγαλοπρεπῶς καὶ

εὐσεβοφρόνως ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος ὁ Ὑδραῖος ὡς πολιοῦχος, προστάτης καὶ

ἔφορος τῆς νήσου. Εἶναι ἐνδεικτικὸ ὅτι τὰ «μυρίπνοα» ἱερά του λείψανα

φυλάσσονται στὴν Ὕδρα ἀπὸ τὸ 1803 ὡς ἀνεκτίμητος καὶ πάνσεπτος

πνευματικὸς θησαυρὸς πρὸς ἁγιασμὸ καὶ εὐλογία τοῦ εὐσεβοῦς ὑδραϊκοῦ λαοῦ,

ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν φιλαγίων ἐπισκεπτῶν ποὺ καταφθάνουν στὴν ἁγιοτόκο

Ὕδρα γιὰ νὰ γνωρίσουν τὴν πλούσια ἐκκλησιαστικὴ κληρονομιὰ τοῦ μικροῦ,

ἀλλὰ ἱστορικοῦ αὐτοῦ νησιοῦ τοῦ Ἀργοσαρωνικοῦ. Ἡ τιμὴ τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου

νεομάρτυρος Κωνσταντίνου τοῦ Ὑδραίου στὴν ἱστορικὴ γενέτειρά του ξεκίνησε

ἀπὸ πολὺ νωρίς. Μόλις τὸ 1815 ἱστορήθηκε ἡ πρώτη εἰκόνα τοῦ νεομάρτυρος καὶ

τοποθετήθηκε στὸν τρισυπόστατο Ἱερὸ Ἐνοριακὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου

πόλεως Ὕδρας, ὁ ὁποῖος ἀνεγέρθηκε τὸ 1815 ἀπὸ τὸν ἱερέα π. Δημήτριο

Μερκούρη καὶ ἀφιερώθηκε στὸν Ἅγιο Δημήτριο, τὸν Ἅγιο Ἀντώνιο καὶ τὸν Ἅγιο

Κωνσταντῖνο τὸν Ὑδραῖο. Τὸ 1825 ἀνεγέρθηκε παρεκκλήσιο ἀφιερωμένο στὸν

Ἅγιο στὴν πλαγιὰ τῆς Μπουαγιᾶς, στὴν περιοχὴ τῆς ἐνορίας τῆς Ἁγίας

Βαρβάρας, ἐνῶ τὸ 1861 ἀνεγέρθηκε ἔμπροσθεν τῆς ἱστορικῆς κολλυβαδικῆς

Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Προφήτου Ἡλιοῦ Ὕδρας περικαλλὲς παρεκκλήσιο, βασιλικοῦ

ρυθμοῦ, ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου. Τὸ παρεκκλήσιο αὐτὸ ἀνεγέρθηκε ἀπὸ τὴ μοναχὴ

Μακαρία, κατὰ κόσμον Μαρίνα Σαρκώση, πρώτη ἐξαδέλφη τῆς μητρὸς τοῦ

Ἁγίου, καὶ εἶναι ἐμφανὲς σὲ μεγάλη ἀπόσταση, ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὴν πόλη τῆς

Ὕδρας. Ἐπίσης τὸ εὑρισκόμενο παραπλησίως τοῦ Καθολικοῦ της Ἱερᾶς Μονῆς

Γενεσίου Θεοτόκου Ζούρβας τρισυπόστατο πέτρινο παρεκκλήσιο τιμᾶται ἐπ’

ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου τοῦ Ὑδραίου, τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου καὶ τοῦ

Ἁγίου Γεωργίου τοῦ ἐξ Ἰωαννίνων. Τὸ βυζαντινοῦ ρυθμοῦ μετὰ τρούλου

περικαλλὲς αὐτὸ παρεκκλήσιο θεμελιώθηκε στὶς 12 Μαρτίου 1975 καὶ

ἐγκαινιάσθηκε στὶς 24 Ὀκτωβρίου 1979 ὑπὸ τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου

πρώην Ὕδρας, Σπετσῶν καὶ Αἰγίνης κυροῦ Ἰεροθέου. Μέχρι τὸ 1974 ὁ

πανηγυρικὸς ἑορτασμὸς τῆς μνήμης τοῦ πολιούχου καὶ προστάτου Ἁγίου τῶν

ἁπανταχοῦ τῆς Γῆς Ὑδραίων τελοῦνταν στὴν παλαίφατη Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας

Φανερωμένης Ὕδρας, ἡ ὁποία εἶναι ὁ ἐπ’ ὀνόματι τῆς Κοιμήσεως τῆς

Ὑπεραγίας Θεοτόκου σημερινὸς Ἱερὸς Καθεδρικὸς Ναὸς τοῦ νησιοῦ. Ὅμως ἡ

εὐλάβεια τόσο τῶν κατοίκων τῆς Ὕδρας ὅσο καὶ τῶν ἀποδήμων Ὑδραίων πρὸς

τὸν προστάτη τους Ἅγιο σὲ συνδυασμὸ καὶ μὲ τὴν ἐπιθυμία καὶ προτροπὴ τοῦ

ἀοιδίμου φιλαγίου καὶ ἀσκητικοῦ Μητροπολίτου κυροῦ Ἰεροθέου γιὰ τὴν

ἀνέγερση ναοῦ ἀφιερωμένου στὸν ἔνδοξο Ὑδραῖο νεομάρτυρα, συντέλεσε στὸ νὰ

ἀνεγερθεῖ στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1970 στὴ συνοικία τῆς Κιάφας, ὅπου ὁ

Ἅγιος γεννήθηκε, ὁ ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου τοῦ Ὑδραίου βασιλικοῦ

ρυθμοῦ περικαλλὴς Ἱερὸς Ναός, ὁ ὁποῖος ἐγκαινιάσθηκε μὲ κάθε ἐκκλησιαστικὴ

λαμπρότητα στὶς 14 Νοεμβρίου 1974. Ἔκτοτε στὸν Ἱερὸ αὐτὸ Ναό, ὁ ὁποῖος

κοσμεῖται μὲ ἐπιβλητικὸ μαρμάρινο κωδωνοστάσιο, φυλάσσεται ἡ τιμία κάρα

τοῦ πολιούχου Ἁγίου της Ὕδρας καὶ ἀποτελεῖ τὸ ἐπίκεντρο τῶν κατ’ ἔτος

λατρευτικῶν ἐκδηλώσεων πρὸς τιμήν του.

[…]

. Πλούσια εἶναι καὶ ἡ ὑμνογραφία, ἡ ὁποία συντάχθηκε πρὸς τιμὴν τοῦ

Ὑδραίου νεομάρτυρος. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε ὁ

ἀλείπτης στὸν ἔνδοξο μαρτύριό του, συνέθεσε Ἀσματικὴ Ἀκολουθία καὶ

συνέγραψε τὸ συναξάριό του. Ἡ Ἀκολουθία αὐτὴ ἐκδόθηκε γιὰ πρώτη φορὰ τὸ

1814 στὴ Βενετία καὶ ἐπακολούθησαν ἄλλες δέκα ἐκδόσεις σύμφωνα μὲ τὸν Π.

Νικολόπουλο. Ὁ ἀείμνηστος Ὑμνογράφος τῆς Μεγάλης του Χριστοῦ Ἐκκλησίας

Γεράσιμος Μοναχὸς ὁ Μικραγιαννανίτης, ἀλλὰ καὶ ὁ Μέγας Ὑμνογράφος τῆς

τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας Δρ. Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας ἐποίησαν

Παρακλητικὸ Κανόνα καὶ Χαιρετιστηρίους Οἴκους στὸν Ἅγιο, ἐνῶ ὁ νῦν

Μητροπολίτης Ρόδου κ. Κύριλλος ἔχει συνθέσει πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου

Ἀκολουθία, Παρακλητικὸ Κανόνα καὶ Χαιρετιστήριους Οἴκους. Παρακλητικὸ

Κανόνα στὸν Ὑδραῖο νεομάρτυρα ἔχουν ποιήσει ἐπίσης ὁ Ἀρχιμανδρίτης –

Ἱεροκῆρυξ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ὕδρας, Σπετσῶν καὶ Αἰγίνης π. Σεραφεὶμ

Στεργιούλης (νῦν Μητροπολίτης Κυθήρων καὶ Ἀντικυθήρων), ἀλλὰ καὶ ὁ ἐξ

Ὕδρας ἀοίδιμος Ἱερομόναχος Δωροθέος Δ. Κιοσσές, ὅπως παρατίθεται στὴν

ἔκδοση τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἁγίου του 1893, τῆς ποιηθείσης ὑπὸ τοῦ Ἁγίου

Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀξιοσημείωτο εἶναι ὅτι στὶς 10-14 Νοεμβρίου 2000

καὶ ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς ἐπετειακῆς συμπληρώσεως διακοσίων ἐτῶν ἀπὸ τὸ ἔνδοξο

μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου τοῦ Ὑδραίου (1800-2000) διοργανώθηκε

στὴν Ὕδρα ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Ὕδρας, Σπετσῶν, Αἰγίνης, Ἐρμιονίδος

καὶ Τροιζηνίας Διορθόδοξο Ἐπιστημονικὸ Συνέδριο μὲ τίτλο: «Κωνσταντῖνος ὁ

Ὑδραῖος – Νεομάρτυρες Προάγγελοι τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Γένους», γιὰ νὰ

τιμηθεῖ καὶ νὰ προβληθεῖ δεόντως ἡ προσφορὰ τοῦ Ὑδραίου νεομάρτυρος, ἀλλὰ

καὶ ὅλων τῶν νεομαρτύρων στὸ ἑλληνορθόδοξο ἔθνος μας καὶ τὴν πατρίδα μας.

. Ὁ λαμπρὸς γόνος τῆς Ὕδρας καὶ τὸ καύχημα τῆς Ρόδου, ὁ ἔνδοξος

νεομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ἅγιος Κωνσταντῖνος ὁ Ὑδραῖος, προβάλλει στὴ

σημερινὴ ἀλλοπρόσαλλη ἐποχή μας ὡς φωτεινὸς ὁδοδείκτης καὶ ὡς ὁλόλαμπρο

παράδειγμα πρὸς μίμηση, ἀφοῦ διδάσκει, ἐμπνέει καὶ καθοδηγεῖ τοὺς

ὀλιγόπιστους καὶ τοὺς πνευματικὰ εὐάλωτους μὲ τὴ θαρραλέα του ὁμολογία

πίστεως καὶ μὲ τὴν ἀστείρευτη ἀγάπη του στὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, γιὰ

τὸ ὄνομα τοῦ Ὁποίου ὑπέμεινε πλῆθος βασανιστηρίων καὶ θυσιάστηκε μὲ τὸν δι’

ἀγχόνης θάνατο γιὰ νὰ δοξάζεται αἰώνια μέσα στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Ἀριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος

Ἐκπαιδευτικὸς

Βιβλιογραφία

· Ἐγκόλπιον Ἡμερολόγιον Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ρόδου 2006.

· Κώτη Κωνσταντίνου Γ., Οἱ Ἅγιοι τῆς Δωδεκανήσου, Β’ Ἔκδοσις, Ρόδος 2001.

· Μπήτρου Γεωργίου – Γελαδάκη Χρήστου, Τὰ ἁγιοβάδιστα νησιὰ – Βίοι τῶν

Ἁγίων τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας Ι. Μητροπόλεως Ὕδρας, Σπετσῶν, Αἰγίνης,

Ἑρμιονίδος καὶ Τροιζηνίας, Ἐκδόσεις «Σκοπὸς τοῦ Λόγου», Β´ Ἔκδοση, Αἴγινα

2003.

· Πρακτικὰ Διορθόδοξου Ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου «Κωνσταντῖνος ὁ Ὑδραῖος –

Νεομάρτυρες Προάγγελοι τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Γένους», Ὕδρα 2007

· Σαχίνη Γεωργίου Ν., Ἐκκλησάκια – Ἐκκλησίες – Ἐρημοκκλήσια Ὕδρας,

Πειραιεὺς 1972.

· Χονδροπούλου Σώτου, Κωνσταντῖνος ὁ Νεομάρτυς ὁ Ὑδραῖος, Ἐκδόσεις

Καινούργια Γῆ, Ἀθήνα 2010.

ΠΗΓΗ: syndesmosklchi.blogspot.gr

Ἀριστείδης Θεοδωρόπουλος, Ἅγ. Νεομάρτυρες, Ἅγ. νεομ. Κωνσταντῖνος ὁ Ὑδραῖος

Σχολιάστε

Η ΟΥΡΑΝΙΑ ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ ΤΟΥ ΑΓ. ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΚΑΙ Η

ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΩΚΤΩΝ ΤΟΥ «Ὁ μὲν Θεόφιλος δαιμονίστηκε, ἡ δὲ

Εὐδοξία σύντομα ἀρρώστησε πολὺ βαριὰ μὲ μία ἀνίατη ἀσθένεια – ὅλο

τὸ σῶμα της γέμισε πληγές, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἔβγαιναν σκουλήκια».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 13 Νοεμβρίου

2013

Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:

Ἡ δίκαιη ἀνταπόδοση καὶ ἀνταμοιβή!

Ἀπὸ τὸ βιβλίο

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς,

«Ὁ Πρόλογος τῆς Ἀχρίδος»,

τ. 11, Νοέμβριος, σ.123-124

. Τιμωρία καὶ ἀνταμοιβή!

Εἶναι στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ δύο αὐτά. Ἀλλά, ὅπως ὁ ἐπίγειος βίος δὲν εἶναι

παρὰ μία σκιὰ τῆς ἀληθινῆς ζωῆς στοὺς οὐρανούς, ἀντιστοίχως ἡ τιμωρία καὶ ἡ

ἀνταμοιβὴ εἶναι μία σκιὰ μονάχα τῆς ἀληθινῆς τιμωρίας καὶ ἀνταμοιβῆς στὴν

αἰωνιότητα.

. Οἱ κύριοι διῶκτες τοῦ ἁγίου τοῦ Θεοῦ, Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου,

ἦταν ὁ πατριάρχης Θεόφιλος Ἀλεξανδρείας καὶ ἡ αὐτοκράτειρα Εὐδοξία. Μετὰ

τὸν μαρτυρικὸ θάνατο τοῦ Χρυσοστόμου, πικρότατη τιμωρία ἀνέμενε καὶ τοὺς

δύο. Ὁ μὲν Θεόφιλος δαιμονίστηκε, ἐνῶ ἡ Εὐδοξία σύντομα ἀρρώστησε πολὺ

βαριὰ μὲ μία ἀνίατη ἀσθένεια – ὅλο τὸ σῶμα της γέμισε πληγές, ἀπὸ τὶς ὁποῖες

ἔβγαιναν σκουλήκια. Ἦταν τόσο ἔντονη ἡ δυσωδία ποὺ ἀνέδιδε τὸ σῶμα της,

ὥστε ἦταν ἀνυπόφορο γιὰ ὁποιονδήποτε νὰ περάσει ἔστω καὶ ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι

της. Οἱ ἰατροὶ χρησιμοποιοῦσαν τὰ πιὸ ἰσχυρὰ ἀρώματα καὶ εὐωδέστατο

θυμίαμα γιὰ νὰ περιορίσουν τὴ φρικτὴ δυσωδία τῆς κακιᾶς βασίλισσας, ἀλλὰ

δὲν κατάφερναν τίποτα. Στὸ τέλος, ἡ Εὐδοξία πέθανε μέσα σὲ φρικτὴ ἀγωνία καὶ

σήψη. Ἀκόμη καὶ μετὰ θάνατον τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ ἔπεσε βαρὺ ἐπάνω της. Ἡ κάσα

ποὺ περιεῖχε τὸ σαπισμένο σῶμα της ἔτρεμε μέρα καὶ νύχτα ἐπὶ τριάντα τέσσερα

ὁλόκληρα χρόνια. Σταμάτησε, μόνον ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Θεοδόσιος τέλεσε τὴν

ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στὴν

Κωνσταντινούπολη,

. Ἀπεναντίας, δεῖτε τί συνέβη στὸν Χρυσόστομο μετὰ ἀπὸ τὴν κοίμησή του!

Ἀνταμοιβή! Ἀνταπόδοση δίκαιη, τέτοια ποὺ μονάχα ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ δώσει. Ὁ

Ἄραβας Ἐπίσκοπος Ἀδέλτιος, ὁ ὁποῖος δέχθηκε τὸν ἐξόριστο ἅγιο Χρυσόστομο

στὴν Κουκουσό, προσευχόταν, μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Χρυσοστόμου, στὸν Θεὸ νὰ

τοῦ ἀποκαλύψει ποῦ εἶχε πάει ἡ ψυχὴ τοῦ ἁγίου. Ἡ ἀπάντηση ἦλθε, ἐνῶ

βρισκόταν σὲ προσευχή. Ἦταν σὰν νὰ βρισκόταν ἔξω ἀπ᾽ τὸν ἑαυτό του καὶ τὸν

καθοδηγοῦσε στὸν οὐρανὸ ἕνας ἀστραπόμορφος νέος, ὁ ὀποῖος τοῦ ἔδειχνε ἕναν-

ἕναν τοὺς Ἱεράρχες, ποιμένες καὶ διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας, καλώντας τους

μὲ τὰ ὀνόματά τους -ὅμως δὲν ἔβλεπε ἀνάμεσά τους καὶ τὸν Ἰωάννη.

. Ὕστερα ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ τὸν ὁδήγησε στὸ πέρασμα ἔξω ἀπ’ τὸν

Παράδεισο καὶ ὁ Ἀδέλτιος ἐπέστρεψε στὴν κανονικὴ κατάσταση. Ὅταν ὁ

ἄγγελος τὸν ρώτησε γιατί ἦταν λυπημένος, ὁ Ἐπίσκοπος ἀπάντησε ὅτι λυπόταν,

ἐπειδὴ δὲν εἶχε δεῖ τὸν ἀγαπημένο τοῦ δάσκαλο Ἰωάννη Χρυσόστομο. Ὁ ἄγγελος

τοῦ ἐξήγησε: «Οὐδεὶς ἄνθρωπος ἐνδεδυμένος ἀκόμη τὴ σάρκα μπορεῖ νὰ τὸν δεῖ,

διότι εἶναι στὸν Θρόνο τοῦ Θεοῦ μὲ τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ».

ΠΗΓΗ ἠλ. κειμ.: pemptousia.gr

Ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομος, Ἅγ. Νικ. Βελιμίροβιτς

Σχολιάστε

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΧΩΡΙΣ ΑΞΙΕΣ

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 12

Νοεμβρίου 2013

Ἡ ἑλληνικὴ Παιδεία σὲ μία Εὐρώπη χωρὶς ἀξίες!

Κωνσταντῖνος Χολέβας

ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 12.11.2013

. Δύο γεγονότα, φαινομενικῶς ἀσύνδετα μεταξύ τους, μᾶς βοηθοῦν νὰ

κατανοήσουμε ὅτι ἡ σημερινὴ κρίση δὲν εἶναι μόνον οἰκονομική. Εἶναι βαθύτατα

πνευματικὴ καὶ ἠθική. Τὰ δύο γεγονότα εἶναι:

. Πρῶτον, ἡ ἐπιστολὴ διαμαρτυρίας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας μας

πρὸς τὸν ὑπουργὸ Παιδείας γιὰ τὴ συνεχῆ ὑποβάθμιση τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν

Ἱεραρχῶν.(βλ. σχετ.: ΜΙΣΟΥΝ ΤΙΣ ΕΟΡΤΕΣ. ΘΕΛΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΑΡΓΙΕΣ.

Ρουφοῦν τὸ μεδούλι μας.)

. Δεύτερον, ἡ ἀπόφαση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Δικαιωμάτων τοῦ

Ἀνθρώπου (ΕΔΑΔ), μὲ τὴν ὁποία καταδικάζεται ἡ Ἑλλάδα, ἐπειδὴ δὲν ἐπεξέτεινε

καὶ στὰ ζευγάρια τοῦ ἴδιου φύλου τὴ νομοθεσία γιὰ τὴν ἐλεύθερη συμβίωση

(χωρὶς γάμο, ἀλλὰ μὲ ἔννομες συνέπειες). (βλ. σχετ.: ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ

ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΞΑΙΡΕΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΕΩΣ ΤΑ

«ΟΜΟΦΥΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ»)

. Ὁ ἑορτασμὸς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, στὶς 30 Ἰανουαρίου, ξεκίνησε ἀπὸ τὰ

πρῶτα ἔτη τοῦ ἐλευθέρου ἑλληνικοῦ κράτους νὰ συμβολίζει τὶς ἑλληνορθόδοξες

ρίζες τῆς Παιδείας μας. Τὴ θυμόμαστε σὲ προηγούμενες δεκαετίες ὡς ἑορτὴ τῆς

Παιδείας καὶ τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων μὲ ἐκκλησιασμὸ καὶ σχετικὲς ὁμιλίες.

Θυμοῦμαι στὸ Δημοτικὸ νὰ μαθαίνουμε γιὰ τὶς εὐσεβεῖς μητέρες τοῦ Βασιλείου,

τοῦ Γρηγορίου καὶ τοῦ Ἰωάννου Χρυσοστόμου, νὰ ζωγραφίζουμε τὶς μορφές τους

στὸ τετράδιο, νὰ θαυμάζουμε τὴ φιλία τῶν δύο πρώτων ποὺ ἦσαν Καππαδόκες.

Σὲ μεγαλύτερες τάξεις διδασκόμασταν τὰ Πατερικὰ Κείμενα, τὰ ὁποῖα κακῶς

καταργήθηκαν, καὶ μεταξὺ αὐτῶν τὶς προτροπὲς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου πρὸς

τοὺς νέους, πῶς δηλαδὴ θὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ κείμενα.

Ἐπιλεκτικά, γιὰ νὰ μὴν τσιμπηθοῦν ἀπὸ τυχὸν ἀγκάθια. Νὰ κρατοῦν τὸ καλὸ ἀπὸ

τὴ ζωὴ τοῦ Ὀδυσσέα, τοῦ Ἀλεξάνδρου, τοῦ Περικλέους καὶ νὰ ἀπορρίπτουν τοὺς

μύθους περὶ τοῦ δωδεκαθέου. Σήμερα, ὅπως διαπιστώνει ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, ὁ

ἑορτασμὸς εἶναι μία ἁπλὴ ἀργία, χωρὶς ἐμβάθυνση στὸ νόημα τῆς

ἑλληνορθόδοξης Παιδείας, χωρὶς στοιχειώδη σεβασμὸ στὶς ἀρχὲς καὶ στὰ

πρότυπα ποὺ δίδασκαν οἱ Τρεῖς Μέγιστοι Φωστῆρες τῆς Θεολογίας καὶ τῆς

Παιδείας. Στὴν ἐπιστολὴ τῆς Συνόδου ὑπογραμμίζεται ἡ ἐπιτυχὴς προσπάθεια

τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν νὰ συνδυάσουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ (ἡμετέρα) μὲ τὴν

ἀρχαιοελληνικὴ (ἔξωθεν ἢ θύραθεν) παιδεία. Τὴν ἐντός τοῦ ναοῦ μὲ αὐτὴ ποὺ

ἔρχεται ἔξω ἀπὸ τὴ θύρα τοῦ ναοῦ. Ἡ ἐπιστολή, μάλιστα, παραπέμπει σὲ μία

θαυμάσια ὑποστήριξη τῆς κλασικῆς παιδείας ἀπὸ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν

Θεολόγο. Πόσοι ἐκπαιδευτικοὶ καὶ ἀκόμη περισσότερο πόσοι μαθητὲς γνωρίζουν

σήμερα αὐτὰ τὰ θαυμάσια Πατερικὰ Κείμενα; Ὀρθῶς ὁ πρώην ὑπουργὸς καὶ

πρύτανης Γεώργιος Μπαμπινιώτης ζητεῖ ὄχι μόνο νὰ παραμείνει ὀρθόδοξο τὸ

περιεχόμενο τῶν Θρησκευτικῶν, ἀλλὰ νὰ ἐνταχθεῖ στὸ μάθημα καὶ ἡ πατερικὴ

σοφία. Ἡ Παιδεία σήμερα δὲν προβάλλει ἀξίες καὶ πρότυπα.

. Τὴν ἴδια σύγχυση ἀξιῶν δείχνει καὶ ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ οἰκογενειακοῦ

θεσμοῦ καὶ τοῦ γάμου ἀπὸ τὴν ἐπικρατοῦσα εὐρωπαϊκὴ ἀντίληψη. Σέβομαι τὴν

ἰδιωτικὴ ζωὴ καὶ τὶς προσωπικὲς ἐπιλογὲς κάθε ἀνθρώπου, ἀλλὰ θεωρῶ

ἀσύμβατη μὲ τὶς ἱστορικὲς ἀξίες τῆς Εὐρώπης τὴν ἀπόφαση τοῦ ΕΔΑΔ γιὰ τὴ

συμβίωση ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου. Μία ἀμφιλεγόμενη ἐπιλογὴ δὲν μπορεῖ νὰ

ἐπιβάλλεται σὲ μία κοινωνία διὰ νόμου. Καί, μάλιστα, ὅταν αὐτὴ ἡ κοινωνία, εἰς

πεῖσμα τῶν διάφορων «προοδευτικῶν», ἀγωνίζεται νὰ διατηρήσει τὴν

ταυτότητά της, τὶς ἑλληνικὲς καὶ ὀρθόδοξες καταβολές της, τὰ ἤθη καὶ ἔθιμά

της. Τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο δὲν εἶναι ὄργανο τῆς Εὐρ. Ἑνώσεως τῶν 28

κρατῶν. Εἶναι ὄργανο τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης, τὸ ὁποῖο ἔχει μέλη 49

χῶρες. Οἱ ἀποφάσεις του ὑποτίθεται ὅτι βασίζονται στὴν Εὐρωπαϊκὴ Σύμβαση

γιὰ τὰ Ἀνθρώπινα Δικαιώματα, τὴν ὁποία ἔχει ὑπογράψει καὶ ἡ Ἑλλάδα.

Φοβοῦμαι ὅτι ἡ συγκεκριμένη ἀπόφαση δὲν προστατεύει τὰ δικαιώματα τῶν

παιδιῶν ποὺ θὰ υἱοθετηθοῦν ἀπὸ δύο ἄτομα τοῦ ἴδιου φύλου καὶ θὰ μεγαλώνουν

χωρὶς τὰ ἀπαραίτητα πρότυπα πατέρα καὶ μητέρας.

. Ἡ Εὐρώπη ἔχει λησμονήσει τὶς ρίζες της. Τὴν Ἀθήνα, τὴ Ρώμη καὶ τὸν

χριστιανισμό. Τουλάχιστον ὡς Ἕλληνες ἂς σεβαστοῦμε τὶς ἑλληνορθόδοξες ἀξίες

γιὰ τὴν Παιδεία καὶ τὴν οἰκογένεια!

Ἑλληνορθόδοξη Παιδεία, χριστιανικὲς ρίζες Εὐρώπης, Εὐρώπη, Κων. Χολέβας,

Παιδεία, Τρεῖς Ἱεράρχες

Σχολιάστε

«ΘΑ ΒΑΛΟΥΝ ΦΟΡΟΥΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΦΘΑΣΟΥΝ» (Ἡ

κατοχικὴ ἐξουσία ψήφισε 22 φορολογικοὺς νόμους, ἀλλὰ κανένα

ἐναντίον φοροδιαφυγῆς καὶ εἰσφοροδιαφυγῆς)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΕΘΝΙΚΑ στὶς 12 Νοεμβρίου 2013

«Θὰ βάλουν φόρο στὶς κότες καὶ τὰ παράθυρα (…)

ἀλλὰ δὲν θὰ προφθάσουν»!

Τοῦ Στέλιου Παπαθεμελῆ

. «Θὰ βάλουν φόρο στὶς κότες καὶ στὰ παράθυρα», εἶχε προφητεύσει γιὰ

τοὺς Τούρκους δυνάστες ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Ἐπαληθεύτηκε πλήρως.

Ἀργότερα μετὰ τὴ νικηφόρα μάχη τῆς Πέτρας (12.9.1829) τὴν ἀκροτελεύτια τῆς

Μεγάλης Ἐπανάστασης ὁ ἀρχιστράτηγος Δημήτριος Ὑψηλάντης ρώτησε

χαριτολογώντας ἕναν θυμόσοφο Τοῦρκο δερβίση γιὰ τὸ μέλλον τῆς Ἑλλάδας. Ἡ

φοβερὴ ἀπάντηση τοῦ Ὀθωμανοῦ ἰσχύει ὣς σήμερα: «Οἱ Ἕλληνες θὰ

ἐλευθερωθοῦν μία μέρα ἀπὸ τοὺς Τούρκους, δὲν θὰ ἐλευθερωθοῦν ὅμως ποτὲ

ἀπὸ τὶς μεγάλες χριστιανικὲς δυνάμεις»! (Πρβλ. Σβορῶνος, Ἀνάλεκτα, σ. 237) Οἱ

ψευδοχριστεπώνυμες δυτικὲς δυνάμεις, τότε καὶ ἔκτοτε, καθορίζουν τοὺς

κανόνες τοῦ ἐσωτερικοῦ πολιτικοῦ παιχνιδιοῦ. Ἡ λιτότητά τους ἀναπαράγει νέα

οἰκονομικὰ καὶ κοινωνικὰ ἐρείπια μὲ ρεκὸρ ἀποεπένδυσης καὶ ἀνεργίας. Οἱ

ψευδαισθήσεις περὶ ἐξόδου στὶς ἀγορὲς συνετρίβησαν στοὺς ὑφάλους μιᾶς

κοινωνίας ποὺ καταγράφει κάθε 18 ὧρες καὶ μίαν αὐτοκτονία! Τὸ σύστημα,

ἀφοῦ ἐξάντλησε ἀδόξως τὶς τελευταῖες ἐπικοινωνιακὲς «βόμβες κρότου –

λάμψης», ἐπέστρεψε δριμύτερο: περικοπὲς μισθῶν, συντάξεων, δημοσίων

δαπανῶν. Νέο ψευδώνυμό τους: «στοχευμένες δράσεις»! Βιώνουμε περίοδο

πρωτοφανοῦς κακοπραγίας. Φτωχαίνουμε ἀκάθεκτα. Καὶ ἐπειδὴ ἑνὸς κακοῦ

μύρια ἕπονται, ἡ κατανάλωση βουλιάζει, οἱ ἐπιχειρήσεις κλείνουν, οἱ ἄνεργοι

πολλαπλασιάζονται, τὰ Ταμεῖα μετὰ καὶ τὸ φονικὸ PSI λόγῳ καταιγίδας

λουκέτων καὶ ἀνεργίας συρρικνώνονται ἐπικίνδυνα. Ἐνῶ ἡ ραγδαία ἀπαξίωση

τῆς μικρῆς ἀκίνητης περιουσίας μετεξελίσσεται σὲ δήμευση. Ὅ,τι ἀποδίδει

εἰσόδημα εἶναι τίμιο νὰ φορολογεῖται καὶ κάκιστα δὲν πλήρωναν ὣς τώρα οἱ

μεγαλογαιοκτήμονες. Ἀλλὰ γιὰ ὅ,τι δὲν ἀποφέρει τίποτε ἰσχύει ὁ κανόνας μηδὲν

ἀπὸ μηδὲν = μηδέν. Στὸ θέατρο παραλόγου, ἐξήγγειλαν πρὸς ἐκτόνωση ἐξαίρεση

ποιμνιοστασίων καὶ θερμοκηπίων, ποὺ ὅμως παράγουν εἰσόδημα. Ἡ κατοχικὴ

ἐξουσία ψήφισε 22 φορολογικοὺς νόμους, ἀλλὰ κανένα ἐναντίον φοροδιαφυγῆς

καὶ εἰσφοροδιαφυγῆς!

. Ἀπὸ τῆς συστάσεως τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους ἐτεροκαθοριζόμαστε καὶ

οἱ δανειοδοτήσεις γίνονται μὲ στόχο τὸν ἀσφυκτικὸ δημοσιονομικὸ καὶ συνολικὸ

ἔλεγχο ἀπὸ τοὺς δανειστές. Στὴν Συνθήκη π.χ τῆς 7-5-1832 διαλαμβάνεται: «Ἡ

Ἑλλὰς διαθέτει πρὸς ἐξυπηρέτησην τοῦ δανείου(…) τὰ πρῶτα κρατικὰ ἔσοδα

(…) χωρὶς νὰ δύνανται τὰ ἐν λόγῳ ἔσοδα νὰ χρησιμοποιοῦνται πρὸς ἄλλην

κατεύθυνσιν». Ὑπογράφουν : Γαλλία, Ἀγγλία, Ρωσία καὶ Βαυαρία (=Γερμανία)

ὅλοι δηλαδὴ οἱ…φιλέλληνες…

. Οἱ καιροὶ ἐπαναλαμβάνουν ἀλλήλους καὶ οἱ τοκογλύφοι τοῦ 2013 εἶναι

κατ᾽ εἰκόνα καὶ ὁμοίωση ἐκείνων τοῦ 1832 καὶ τοῦ 1897. Ἔσχατη παρακμὴ καὶ

πυκνὰ σημεῖα ἐκφυλισμοῦ. Τὸ ’21 πέρασε ὁ Ἕλληνας ἀπὸ τὸν λήθαργο στὴ

δράση. Καὶ ἔμπλεως ἀπὸ αὐτοπεποίθηση ἀγωνίσθηκε καὶ κέρδισε τὴν πρώτη

ἐλευθερία. Ἀργότερα μὲ τὸ ἔπος τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα καὶ τὴ νικηφόρα

προέλαση στοὺς Βαλκανικοὺς πολέμους βίωσε τὴν πνευματική του ἀναγέννηση

καὶ πέτυχε ὁρισμένη κρατικὴ ὁλοκλήρωση. Στὸν πόλεμο 1940-41 καὶ στὴν

Ἀντίσταση ἐνεργοποίησε σύμπασες τὶς δυνάμεις τῆς ψυχῆς του καὶ νίκησε. Δὲν

ἐκπροσωπεῖ ὅ,τι ἀγαπητότερο ὁ ἐδῶ ἐντεταλμένος τῆς Μέρκελ ἀλλὰ ἡ

διαπίστωσή του ὅτι «οἱ Γερμανοὶ δὲν θὰ εἶχαν τὶς ἀντοχές», μᾶς καταγράφει

ἀλήθεια. Οἱ κρίσιμες ὧρες τῆς ἱστορίας ἀπαιτοῦν ἀποφάσεις καθ᾽ ὐπέρβαση τῆς

λογικῆς καὶ τῆς νομοτέλειας. Στὸ ζωηρὸ καὶ νευρῶδες ἀφήγημά του “Ὁ

Πατούχας” ὁ σπουδαῖος Ἰωάννης Κονδυλάκης ἀπεικονίζει ἕνα μικρὸ χωριὸ στὴν

τουρκοκρατούμενη Κρήτη: «Πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ ᾽21 τὰ καλλίτερα καὶ τὰ

πλεῖστα τῶν κτημάτων τοῦ χωριοῦ ἀνῆκον εἰς Τούρκους, αὐθαιρέτως κατὰ τὸ

πλεῖστον ἀποκτηθέντα. Ἔπειτα ὅμως, ὅταν ἔπαυσε τὸ δίκαιον τῆς βίας καὶ οἱ

χριστιανοὶ ἐξησφάλισαν μικράν τινα δικαιοσύνην ἐκ μέρους τῆς κυβερνήσεως,

κατόρθωσαν διὰ τῆς ἐργασίας νὰ ἀνακτήσωσι μέγα μέρος τῆς γῆς, ἐκτοπίζοντες

βαθμηδὸν τοὺς Τούρκους, ἐκ τῶν ὁποίων τινές, μὴ ἔχοντες πλέον περιουσίαν καὶ

μὴ δυνάμενοι νὰ ζῶσιν, ὅπως ἄλλοτε ἐκ τῶν κόπων τῶν ραγιάδων, εἶχον ἀρχίσει

νὰ μεταναστεύουν εἰς τὴν πόλιν. Οὔτωδε, ἐνῶ ὁ τουρκικὸς πληθυσμὸς

ὠλιγόστευε καὶ ἐξηυτελίζετο βαθμηδόν, ὁ χριστιανικὸς τοὐναντίον ηὔξανε κατ᾽

ἀριθμὸν καὶ δύναμιν. Ὁ Σμυρνιὸς προέβλεπεν ὅτι πολὺ ταχέως θ᾽ ἀνεστρέφοντο

οἱ ὄροι, καὶ οἱ Τοῦρκοι, εἰς τὰ κτήματα τῶν ὁποίων εἰργάζοντο μέχρι τοῦδε οἱ

χριστιανοί, ὡς ἐργάται ἢ συμμισατόροι, θὰ εὑρίσκοντο εἰς τὴν ἀνάγκην ν᾽

ἀποδώσουν τὰ ἴσα, γινόμενοι ἐργάται καὶ ὑπόμισθοι τῶν πρώην ἐργατῶν καὶ τῶν

πρώην δούλων». Καὶ τὸ τρομερὰ ἐπίκαιρο μήνυμα τοῦ ἥρωα τοῦ ἀφηγήματος:

«ἐνῶ εἰργάζετο, ἐσκέπτετο πολλάκις ὅτι δὲν ἐγίνοντο ἐπαναστάσεις μόνον μὲ τὰ

τουφέκια, ἀλλὰ καὶ τὰς δικέλλας καὶ τὰ κλαδευτήρια, μὲ τὸν πῆχυν καὶ μὲ τὴν

ὀκάν». Τὸ «διὰ ταῦτα» εἶναι τοῦ Πατροκοσμᾶ: «Θὰ σᾶς ἐπιβάλουν μεγάλο καὶ

δυσβάστακτο φόρο ἀλλὰ δὲν θὰ προφθάσουν.»

ΠΗΓΗ: antibaro.gr

Ἅγ. Κοσμᾶς Αἰτωλός, φορολογία, Στυλ. Παπαθεμελῆς

Σχολιάστε

ΤΟ ΕΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΚΙΛΚΙΣ (Δ. Νατσιός)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ

στὶς 11 Νοεμβρίου 2013

Τὸ Εἰκονοστάσι τῶν ἡρώων τοῦ Κιλκὶς

Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός

Δάσκαλος-Κιλκίς

. Καὶ ὁ νoμὸς Κιλκὶς «μέθυσε μὲ τ’ ἀθάνατο κρασὶ τοῦ Εἰκοσιένα», ὅπως

διθυραμβικὰ ἀπάντησε ὁ ἐθνικός μας ποιητής, Κωστὴς Παλαμᾶς, στοὺς φοιτητὲς

ποὺ τὸν ἐπισκέφτηκαν λίγο μετὰ τὴν κήρυξη τοῦ πολέμου.

. Πρόσφυγες οἱ περισσότεροι, πονεμένοι ἄνθρωποι, ἔστησαν στὸν

φιλόξενο τοῦτο τόπο καινούργια σπιτικά, ἀνέστησαν οἰκογένειες, οἱ πληγὲς τοῦ

φρικτοῦ ξερριζωμοῦ σιγὰ σιγὰ ἐπουλώνονταν. Ὅμως, ἀπὸ τὴν Δύση αὐτὴ τὴν

φορά, οὐρλιάζουν τὰ θηρία τοῦ πολέμου. Ὁ ἑλληνικὸς λαός, διὰ στόματος τοῦ

τότε πρωθυπουργοῦ Ἰω. Μεταξᾶ, βροντοφώναξε τὸ ἀθάνατο «ΟΧΙ». Νὰ

σημειώσω παρενθετικὰ κάτι. Ὁ ἱστορικὸς ἀναχρονισμὸς καὶ ἡ ἰδεολογικὴ χρήση

τῆς ἱστορίας εἶναι οἱ δύο μεγάλες ἀρρώστιες τῶν ἀσχολουμένων μὲ τὴν ἱστορία.

Καὶ τὸ κακὸ εἶναι ὅτι αὐτὲς οἱ ἀσθένειες εἶναι μεταδοτικὲς στὸν λαό. Εἶναι

λυπηρὸ τὸ φαινόμενο, ἀποτελεῖ καὶ ἀσέβεια στὴν μνήμη τῶν ἡρώων της

Πατρίδας, τὸ νὰ μὴν προβάλλουμε τὸ πνεῦμα αὐτοθυσίας καὶ φιλοπατρίας ποὺ

τοὺς διέκρινε, ἀλλὰ νὰ ξεβράζονται ἰδεολογικὲς διαμάχες, ἢ καλύτερα

ἰδεοληψίες, τοῦ τύπου «ὁ λαὸς εἶπε τὸ ΟΧΙ καὶ ὄχι ὁ Μεταξᾶς», οἱ παρελάσεις

εἶναι φασιστικὸ κατάλοιπο καὶ ὄχι ἀπόδοση τιμῆς καὶ εὐγνωμοσύνης γιὰ τοὺς

ἀγῶνες τῶν προγόνων. Ὑπῆρξε ἢ δὲν ὑπῆρξε τὸ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ γιὰ τὴν 25η

Μαρτίου, ὁ ἀφορισμὸς τοῦ πατριάρχη Γρηγορίου τοῦ Ε´ καὶ λοιπὰ ἱστορικὰ

γεγονότα, ποὺ κάποιοι σύγχρονοι ἱστοριογράφοι, πάσχοντες ἀπὸ ἄκρατο

ἐθνομηδενισμό, προσπαθοῦν νὰ τὰ ἀποκαθηλώσουν. Τοὺς τόσο, δηλαδή,

ἀπαραίτητους γιὰ κάθε λαό, ἐθνικούς τους μύθους. (Καὶ «μύθος ἐστὶ λόγος

ψευδὴς εἰκονίζων τὴν ἀλήθειαν»).

. Ὅλοι αὐτοὶ ὅμως οἱ ὀπαδοὶ τοῦ ἀναθεωρητισμοῦ, προσφέρουν κάκιστες

ὑπηρεσίες στὴν πατρίδα, σήμερα ἰδίως ποὺ τὸ ἠθικὸ τοῦ λαοῦ εἶναι

ποδοπατημένο. Εἰδικὰ γιὰ τὶς παρελάσεις νὰ πῶ ὅτι συντηροῦν τὴν συλλογικὴ

μνήμη τοῦ λαοῦ, τὸ ἀντιστασιακό του ἦθος, τοῦ ἀπροσκύνητου καὶ ἐλεύθερου.

Μνήμη τοῦ λαοῦ μου σὲ λένε Ἄθω καὶ σὲ λένε Πίνδο, λέει ὁ Ἐλύτης.

Ὑπενθυμίζω καὶ τὴν περίφημη ἐπισήμανση τοῦ Μ. Κούντερα. «Γιὰ νὰ

ἐξαφανίσει κανεὶς ἕνα ἔθνος, τοῦ ἀφαιρεῖ πρῶτα τὴν μνήμη. Καταστρέφει τὰ

βιβλία του, τὴν παιδεία του, τὴν ἱστορία του. Καὶ κάποιος τοῦ γράφει ἄλλα

βιβλία, τοῦ μεταφυτεύει ἄλλη παιδεία καὶ ἐπινοεῖ ἄλλη ἱστορία. Κατόπιν τὸ

ἔθνος ἀρχίζει σιγὰ σιγὰ νὰ ξεχνάει ποιὸ εἶναι καὶ ποιὸ ἦταν. Ὁ κόσμος τριγύρω

του θὰ τὸ ξεχάσει πολὺ γρήγορα».

. Ὡς συνήθως τὰ καλύτερα ἱστορικὰ πονήματα καὶ ἀφιερώματα τὰ

ἔχουμε ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ δὲν εἶναι ἱστορικοί. Ἕνα τέτοιο παρουσιάζουμε

σήμερα. Τὸ ἔργο τοῦ Γιώργου Βαρδάκα, ποὺ τὸ τιτλοφορεῖ Φωτογραφικὸ

Λεύκωμα καὶ περιέχει φωτογραφίες πεσόντων στὸν πόλεμο. (Ὁ πλήρης τίτλος:

«Ἀξιωματικοὶ καὶ ὁπλίτες, νεκροὶ καὶ ἐξαφανισθέντες, στὸ Ἔπος 1940-41, νομοῦ

Κιλκίς», σὲ μία καλαίσθητη καὶ προσεγμένη ἔκδοση τοῦ «Μαχητῆ»). Ἐγὼ θὰ τὸ

ὀνόμαζα τὸ Εἰκονοστάσι τῶν ἡρώων του Κιλκίς. Ὅπως ἔχουμε τὸ Εἰκονοστάσι

τῆς Ἐκκλησίας μὲ τοὺς ἁγίους, ἔτσι ἔχουμε καὶ τὸ Εἰκονοστάσι τῶν ἡρώων τοῦ

Γένους. Τὸ ξεφυλλίζεις μὲ συγκίνηση- μία τέτοια φωτογραφία ἀσπρόμαυρη, ποὺ

παρουσίαζε ἕνα ντυμένο στὸ χακὶ παλληκάρι, κοσμοῦσε ἕναν τοῖχο στὸ σπίτι τῆς

γιαγιᾶς μου. Ὁ ἄντρας της, ὁ παππούς, σκοτώθηκε στὴν Τρεμπεσίνα στὶς 14

Ἰανουαρίου 1941- τὸ ξεφυλλίζεις καὶ ἀντικρίζεις πρόσωπα, νιάτα δροσερά,

ἄγουρες ἐπιθυμίες ποὺ ὅμως ἐτάραζε τὰ σπλάχνα τους ἐλευθερίας ἐλπίδα.

. Δὲν πήγαιναν νὰ σκοτώσουν τὰ παιδιὰ αὐτά, πήγαιναν νὰ πεθάνουν γιὰ

τὴν πατρίδα, λέει ὁ ποιητής. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλεῖο τῆς γενιᾶς τοῦ ’40. Κοιτᾶς

αὐτὰ τὰ ἀσπρόμαυρα φωτοστέφανα, μὲ τὰ λαμπρὰ παλληκάρια, καὶ ὁ νοῦς σου

πάει στοὺς στίχους τοῦ πολεμιστῆ ποιητῆ.

«Βρόντηξαν τὰ βουνὰ τῆς Ἀλβανίας-

δὲν ἔκλαψαν

Γιατί νὰ κλάψουν

Ἦταν γενναῖο παιδί».

. Εἶμαι σίγουρος, πὼς ὁ Γιῶργος Βαρδάκας, ὅσον καιρὸ ἑτοίμαζε τὸ

πόνημά του -καὶ εἶναι πόνημα, ἐτυμολογεῖται ἀπὸ τὴν λέξη πόνος, ποὺ

πρωταρχικὰ σημαίνει κόπος- καὶ κοπίασε καὶ πόνεσε. Σὲ πόσα ἄραγε σπίτια ποὺ

ἐπισκέφτηκε δὲν κύλησαν δάκρυα καὶ ρίγη συγκίνησης, ὅταν εὐλαβικὰ

παραδιδόταν ἡ φωτογραφία κειμήλιο; Πόσες γιαγιοῦλες καὶ περήφανοι γέροι

ὄρθωσαν μὲ καμάρι τὸ γυρτὸ σῶμα τους, ὅταν ἱστοροῦσαν τὸν βίο τοῦ λεβέντη

ποὺ «ἔπεσε» καὶ οὔτε τὰ κόκκαλά του δὲν βρέθηκαν-Ἄγνωστος Στρατιώτης.

. Προσωπικά, βλέπω τὶς εἰκόνες καὶ πιάνω τὸν ἑαυτό μου νὰ

ντρέπεται; Θυμᾶμαι τὰ λόγια του ποιητῆ. «Χρωστᾶμε σ’ ὅσους πέρασαν, θὰ

‘ρθουνε, θὰ περάσουν, κριτὲς θὰ μᾶς δικάσουν, οἱ ἀγέννητοι, οἱ νεκροί».

Ντρέπομαι, γιατί τὸ βλέμμα τοὺς μᾶς δικάζει. Ἡ γενιὰ τοῦ ΟΧΙ. Αὐτοί. Ἡ γενιὰ

τῶν πολλῶν ΝΑΙ. Ἐμεῖς. Εἶναι πολύτιμα-πολυτίμητα τέτοια βιβλία στὴν ἐποχή

μας. Δόξα τῷ Θεω, λέω, ποὺ ὑπάρχουν ἀκόμη ἄνθρωποι, ἐν μέσῳ τῆς

περιρρέουσας παραίτησης καὶ ἀδιαφορίας, σὰν τὸν Γιῶργο Βαρδάκα, ποὺ

ἐμπνέονται ἀπὸ τοὺς ἀγῶνες τοῦ λαοῦ μας γιὰ ἐλευθερία, ποὺ γονατίζουν καὶ

προσκυνοῦν κόκκαλα ἱερά, ποὺ κρατοῦν ἀνοιχτὰ καὶ ἄγρυπνα τὰ μάτια τῆς

ψυχῆς τους.

. Οἱ περισσότεροι Κιλκισιῶτες ἥρωες ἔπεσαν κατὰ τὴν ἐαρινὴ ἐπίθεση

τῶν Ἰταλῶν, στὴν ὁποία παρίστατο καὶ ὁ ὑπερφίαλος Μουσολίνι. Στὸ ὕψωμα

731- τὶς Θερμοπύλες τῆς Πίνδου- γιὰ τὸ ὁποῖο ὁ συγγραφέας κάνει ἰδιαίτερη

μνεία, φανερώθηκε ἡ παλληκαριὰ τῶν παιδιῶν τοῦ Κιλκίς. Συνάντησα συχνὰ

στὸ βιβλίο τὰ ὑψώματα -τὸ Μάλι Σπαντάριτ καὶ Μπούμπεσι. Νὰ τιμήσει ἡ πόλη

μας τοὺς ἀθάνατους μαχητές της, μὲ τὴν ὀνοματοδοσία μίας ὁδοῦ. Γιὰ τὸ 731 θὰ

διαβάσω κάτι ποὺ διασώζει ὁ Χρ. Ζαλοκώστας στὸ βιβλίο του «Πίνδος». «Ἡ

ἐχθρικὴ ἀντεπίθεση τοῦ Μαρτίου ἔχει ἐκδηλωθεῖ. Τὸ 731 ἔχει μεταβληθεῖ σὲ

ἡφαίστειο. Οἱ φαντάροι μας, πεσμένοι μὲ τὴν κοιλιὰ στοὺς λάκκους τῶν ὀβίδων,

πυροβολοῦν, χωρὶς διακοπή, γιὰ νὰ συγκρατήσουν τὸ ἐχθρικὸ πεζικό. Ὁ

δάσκαλος -ἔτσι ἔχει βαφτίσει τὸν διοικητή του ὁ λόχος, γιατί δημοδιδάσκαλος

εἶναι τὸ ἐπάγγελμά του- μὲ προβιὲς καὶ ἐπιδέσμους, γύρω ἀπὸ τὰ κρυοπαγημένα

πόδια του, ἀντὶ γιὰ παπούτσια, χωρὶς νὰ προφυλάγεται τρέχει νευριασμένος ἀπὸ

διμοιρία σὲ διμοιρία καὶ δίνει ὁδηγίες.

–Μὴν πυροβολεῖτε στὰ στραβά, παιδιά! Μὴν ξοδεύετε ἀσκόπως τὶς

χειροβομβίδες σας, τοὺς λέει. Κι ὅταν ὁ ταγματάρχης τοῦ φωνάζει νὰ μὴν ἐκθέτει

τόσο τὸν ἑαυτό του, ὁ δάσκαλος τοῦ ἀπαντάει:

– Φοβᾶμαι μήπως χάσουμε σήμερα τὸ ὕψωμα. Καὶ τί θὰ δικαιολογηθῶ ὕστερα

ἐγὼ στοὺς μαθητές μου, ἅμα γυρίσω στὸ σχολεῖο;»

. Τέτοιοι δάσκαλοι, ποὺ ντρέπονταν νὰ ντροπιαστοῦν, ἀνέστησαν τὴν

γενιὰ τοῦ ’40. Γι’ αὐτὸ ἀναφωνοῦσε λογοτέχνης τοῦ καιροῦ ἐκείνου: «Βγάλτε τὰ

στεφάνια τῆς νίκης ἀπὸ τὰ κεφάλια τῶν στρατιωτῶν καὶ φορέστε τὰ στὰ

κεφάλια τῶν δασκάλων τους».

. Τὸ πρῶτο ποὺ ἔκανα, ὅταν ὁ Γιῶργος Βαρδάκας μοῦ χάρισε τὸ βιβλίο

του, εἶναι νὰ τὸ πάρω καὶ νὰ τὸ δείξω στοὺς μαθητὲς τῆς τάξης μου –ϛ´

Δημοτικοῦ. Νὰ δοῦν οἱ μαθητές μου, τὰ πρόσωπα ἡρώων-ἀνθρώπων ποὺ

περπάτησαν, ποὺ ἔζησαν σὲ τοῦτα τὰ ἱερὰ χώματα τοῦ Κιλκίς. Καὶ πρέπει -νὰ

φροντίσει ἡ Τοπικὴ Αὐτοδιοίκηση- νὰ φτάσει τὸ βιβλίο σ’ ὅλα τὰ σχολεῖα τοῦ

νομοῦ. Τὸ ἔδειξα τὸ βιβλίο στοὺς μαθητές μου καὶ ἔβαλα δίπλα τους αὐτὸ τὸ

κουρελούργημα τοῦ ὑπουργείου πρώην ἐθνικῆς παιδείας ποὺ γράφει γιὰ τὸ ’40

τὰ ἑξῆς: (Βιβλίο Γλώσσας E´ Δημοτικοῦ, α´ τεῦχος, σελίδα 44): «Ἡ Ἰταλία μᾶς

κήρυξε τὸν πόλεμο! Κι ἐμεῖς πήγαμε στὸ ὑπόγειο» (καὶ κρυφτήκαμε.

Ἐπικεφαλίδα καὶ ὑπότιτλος). Καὶ στὸ κείμενο διαμείβονται διάλογοι,

ὅπως: «Μετὰ γύρισε στὴ μαμὰ (ὁ μπαμπὰς) καὶ τῆς εἶπε πὼς θὰ τρέξει στὴν

τράπεζα νὰ σηκώσει λεφτά. «Δὲν ἔχουμε δραχμὴ» εἶπε κι ἔφυγε τρέχοντας στὴ

σκάλα… …καὶ ὁ μπαμπὰς μὲ πῆρε ἀγκαλιὰ καὶ εἶπε πάλι:

–Ἄκη, ἀπὸ σήμερα θὰ γίνεις ἄντρας.

Ἐγὼ τότε φοβήθηκα πάρα πολύ, γιατί δὲν ἤθελα νὰ γίνω σήμερα ἄντρας».

Ἠττοπάθεια, δειλία, φόβος, ἀντὶ γιὰ θυσία, ἡρωισμό, ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια.

. Κλείνοντας νὰ πῶ ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ στὸν Γιῶργο Βαρδάκα γιὰ τὸ

λαμπρό του πόνημα. Γιὰ τὸ Κιλκὶς τὸ ἔργο εἶναι, ὅπως ἔλεγε ὁ Θουκυδίδης, ἔργο

ἐς ἀεί. Ἕνα ἔργο ποὺ δὲν θὰ τὸ θάψει ὁ πανδαμάτωρ χρόνος, ἀλλὰ καὶ οἱ γενιὲς

ποὺ ἔρχονται θὰ τὸ μνημονεύουν.

Δημ. Νατσιός

Σχολιάστε

ΑΡΝΗΤΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ, ΕΘΝΙΚΑ

στὶς 11 Νοεμβρίου 2013

Ἕλληνες βουλευτές ἀρνοῦνται τὴ χριστιανική πίστη!

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,

ἀρ. τ. 2077, 15.11.13

. Ἔγινε καὶ αὐτό! Ἡ Δημοκρατία τῆς

Σλοβακίας μέσα στὰ πλαίσια τῶν 17 κρατῶν τοῦ εὐρώ (Eurogroup) ἀποφάσισε

νὰ ἐκδώσει ἀναμνηστικὸ νόμισμα τῶν 2 εὐρὼ μὲ παράσταση τῶν δύο

Θεσσαλονικέων ἀδελφῶν Κυρίλλου καὶ Μεθοδίου, ποὺ τιμῶνται ἀπὸ τὴν

Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς ἅγιοι καὶ μάλιστα ἰσαπόστολοι. Στὴν παράσταση οἱ δύο

μορφὲς θὰ εἰκονίζονταν μὲ φωτοστέφανο, σύμβολο τῆς ἁγιότητός τους,

κρατώντας τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὸ σύμβολο τοῦ Σταυροῦ. Ἡ ἀπόφαση ὑποβλήθηκε,

σύμφωνα μὲ τὴ νόμιμη διαδικασία, πρὸς ἔγκριση ἀπὸ τὴν Ἐπιτροπὴ τῆς

Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Ὡστόσο ἡ Ἐπιτροπὴ γνωστοποίησε στὴ Σλοβακικὴ

Κυβέρνηση ὅτι «ὁρισμένα κράτη ἀντιτίθενται στὸ νόμισμα λόγῳ θρησκευτικῆς

οὐδετερότητας» καὶ ζήτησαν νὰ ἀπαλειφθοῦν τὰ φωτοστέφανα τῶν δύο Ἁγίων.

Γιὰ τὸν Σταυρὸ μὲ τὶς δύο ὁριζόντιες κεραῖες δὲν ὑπῆρχε ἀντίθεση, διότι ἤδη

ὑπάρχει στὰ κοινὰ κέρματα τῆς Σλοβακίας τοῦ ἑνὸς καὶ τῶν δύο εὐρώ. Ὡστόσο ἡ

ἀντίδραση φαίνεται ὅτι δὲν ἦταν ἐξ ἴσου ἰσχυρὴ ἀπὸ ὅλα τὰ κράτη – μέλη τοῦ

Eurogroup. Τὸ θλιβερὸ ὅμως εἶναι ὅτι ἡ ἀντίδραση προῆλθε ἀπὸ τοὺς

ἀντιπροσώπους τῆς Γαλλίας καὶ δυστυχῶς τῆς… Ὀρθοδόξου Ἑλλάδος! Καὶ ἡ

μὲν Γαλλία, ἕνα κράτος ποὺ διεχώρισε τὶς σχέσεις του μὲ τὴν Ἐκκλησία, γι’ αὐτὸ

καὶ παραπαίει συνεχῶς, εἶχε κάποια δικαιολογία. Οἱ ἐκπρόσωποι ὅμως τῆς

Ὀρθοδόξου Ἑλλάδος, τῆς ὁποίας τὸ Σύνταγμα ἀρχίζει μὲ τὴ φράση «Εἰς τὸ

ὄνομα τῆς ἁγίας καὶ ὁμοουσίου καὶ ἀδιαιρέτου Τριάδος»· τῆς Ὀρθοδόξου

Ἑλλάδος, τῆς ὁποίας οἱ δύο ἱεραπόστολοι καὶ φωτισταὶ τῶν Σλάβων ἅγιοι

Κύριλλος καὶ Μεθόδιος ὑπῆρξαν παιδιά, τῆς χώρας τῆς ποτισμένης μὲ αἵματα

χιλιάδων μαρτύρων, τῆς χώρας τῶν ὁσίων καὶ τῶν ἁγίων μὲ τὰ μυροβλύζοντα

καὶ θαυματουργοῦντα λείψανα, τῆς χώρας τοῦ θαύματος τῶν Βαλκανικῶν

πολέμων καὶ τοῦ ἔπους τοῦ 1940, πῶς ἀποστασιοποιοῦνται ἀπὸ τὸ πιστεύω τους;

Διότι ἡ ἄρνηση προῆλθε ἀπὸ τὴν ἐκπρόσωπό μας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἐπιτροπὴ καὶ

τοὺς συνεργάτες της, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἕναν ὑπουργὸ τῆς σημερινῆς Κυβερνήσεως

καὶ δύο βουλευτὲς τοῦ κόμματος τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως (Βλ.

περιοδικὸ «Κοινωνία», τεῦχ. 2/2013, σελ. 106-107). Δυστυχῶς στὶς

ἀντιχριστιανικὲς διακηρύξεις καὶ κινήσεις Ἑλλήνων βουλευτῶν τῶν τελευταίων

ἐτῶν προστίθεται καὶ ἡ ἀνωτέρω θλιβερὴ προσπάθεια. Πάντως ἡ Σλοβακία

ἐπέμεινε στὴν ἀπόφασή της καὶ ἐξέδωσε ἤδη 1 ἑκατομμύριο κέρματα μὲ τὰ

χριστιανικὰ σύμβολα πρὸς ἐντροπὴν τῶν ἀναξίων ἐκπροσώπων τῆς Ὀρθοδόξου

Ἑλλάδος!…

Σχολιάστε

«ΕΚΕΙΝΟΙ ΤΣΑΜΙΚΟ, ΕΜΕΙΣ ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΟ»!

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΕΘΝΙΚΑ στὶς 10 Νοεμβρίου 2013

Τὰ αὐτονόητα καὶ τὰ ἀδιανόητα

Κωνσταντῖνος Χολέβας

ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 10.11.2013

. Κατὰ τὴν πρόσφατη ἐπίσκεψή του στὴν Ἀλβανία, ὁ Πρόεδρος τῆς

Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας εἶπε τὸ αὐτονόητο. Ὅτι δηλαδὴ ἡ ἐνταξιακὴ

πορεία τῆς γείτονος χώρας πρὸς τὴν Εὐρ. Ἕνωση θὰ ἐξαρτηθεῖ σὲ μεγάλο βαθμὸ

ἀπὸ τὸν σεβασμὸ τῶν δικαιωμάτων τῆς ἑλληνικῆς ἐθνικῆς κοινότητος. Οἱ

Ἀλβανοὶ πάλι ἔθεσαν τὸ τσάμικο ζήτημα, τὸ ὁποῖο εἶναι γιὰ τὴν ἑλληνικὴ πλευρὰ

ἀδιανόητο.

. Στὰ Τίρανα ὁ Πρόεδρος Δημοκρατίας καὶ ὁ πρωθυπουργὸς τῆς γείτονος

ζήτησαν ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ ἀντιπροσωπεία νὰ περάσει καὶ ἀπὸ τὴ Βουλὴ ἡ ἄρση

τοῦ ἐμπολέμου. Τὸ ἐμπόλεμο ἀναφέρεται στὴ συμμετοχὴ ἀλβανικῶν τμημάτων

στὸν ἰταλικὸ στρατὸ τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1940. Τὸ «ΟΧΙ» δὲν τὸ εἴπαμε μόνο

στοὺς Ἰταλούς, ἀλλὰ καὶ στοὺς Ἀλβανοὺς εἰσβολεῖς, συμμάχους τοῦ Μουσολίνι.

Τὸν Αὔγουστο τοῦ 1987 ἡ κυβέρνηση τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου ἦρε τὸ ἐμπόλεμο,

ἀλλὰ ἡ ἀπόφαση δὲν ἐνεκρίθη ἀπὸ τὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων οὔτε δημοσιεύθηκε

στὴν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως. Οἱ Ἀλβανοὶ ζητοῦν νὰ ὁλοκληρωθεῖ καὶ

τυπικὰ ἡ διαδικασία, γιὰ νὰ προωθήσουν πλέον μὲ κάθε ἔνδικο καὶ πολιτικὸ

μέσο τὸ ζήτημα τῶν περιουσιῶν τῶν μουσουλμάνων Τσάμηδων τῆς Θεσπρωτίας.

Ἡ δημοκρατικὴ Ἀλβανία ὑποστηρίζει τοὺς ἀπογόνους τῶν ἐγκληματιῶν

πολέμου, συνεργατῶν τοῦ φασισμοῦ καὶ τοῦ ναζισμοῦ. Καὶ τὰ δύο μεγάλα

κόμματα στὰ Τίρανα ἐνθαρρύνουν τοὺς Τσάμηδες νὰ διεκδικήσουν τὰ χωράφια

τους, ποὺ δημεύθηκαν μὲ ἀπόφαση τοῦ Δικαστηρίου Δοσιλόγων Ἰωαννίνων τὸ

1945!

. Ἐπιπλέον, τὰ Τίρανα ἀπαιτοῦν τὴν ἐξ ἀρχῆς διαπραγμάτευση τῆς

συμφωνίας γιὰ ΑΟΖ καὶ χωρικὰ ὕδατα. Ἡ προηγούμενη, ποὺ ὑπεγράφη ἐπὶ

κυβερνήσεων Κώστα Καραμανλῆ καὶ Μπερίσα πρὸ ὀλίγων ἐτῶν, ἀνετράπη ἀπὸ

τὸ Συνταγματικὸ Δικαστήριο κατόπιν πρωτοβουλίας τοῦ νῦν πρωθυπουργοῦ

Ἔντι Ράμα. Τὸ μόνο θετικὸ στὶς ἑλληνοαλβανικὲς σχέσεις εἶναι ἡ ὑπόσχεση τοῦ

Ράμα νὰ ἐπιτρέψει τὴ δημιουργία καὶ ἄλλων ἑλληνικῶν στρατιωτικῶν

κοιμητηρίων, ὥστε νὰ ἀναπαυθοῦν ἐν εἰρήνῃ οἱ ψυχὲς τῶν στρατιωτῶν μας, ποὺ

ἔγραψαν τὸ Ἔπος τῶν βορειοηπειρωτικῶν βουνῶν τὸ 1940-41. Ἴσως καὶ ἡ

προοπτικὴ τοῦ ἀγωγοῦ ΤΑΡ νὰ μᾶς φέρει κάπως πιὸ κοντά.

. Στὴν ἀλβανικὴ προκλητικότητα ἀπαιτεῖται ἄμεση ἀπάντηση. Ὅταν

ἐκεῖνοι μιλοῦν γιὰ Τσάμηδες, ἐμεῖς νὰ προβάλλουμε τὸ Πρωτόκολλο τῆς

Κέρκυρας τοῦ Μαΐου τοῦ 1914, τὸ ὁποῖο προβλέπει τὴν αὐτονομία τῆς Βορείου

Ἠπείρου ἐντὸς ἀλβανικῶν συνόρων καὶ ὑπεγράφη ἀπὸ τὴν Ἀλβανία καὶ τὶς

Μεγάλες Δυνάμεις. Ἐκεῖνοι χορεύουν τσάμικο, ἐμεῖς κερκυραϊκό!

Βόρειος Ἤπειρος, Κων. Χολέβας

Σχολιάστε

Ο ΑΓ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΚΑΠΠΑΔΟΚΗΣ, Ο ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ

ΚΟΥΨΗΣ καὶ τὸ Νέο Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 10 Νοεμβρίου

2013

Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης,

ὁ προτεστάντης Κουψῆς

καὶ τὸ Νέο Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν

Ἀπὸ τὸ βιβλίο (Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου),

«Ὁ Πατὴρ [Ἅγιος] Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης»,

ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγ. Ἰωάννης ὁ Θεολόγος»,

Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 1975, σελ. 39-40

Ἠλ. Στοιχειοθ.: «ΧΡΙΣΤΙΑΝ. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.»: Νὰ πῶς σκέφτονται καὶ πῶς ἐνεργοῦν οἱ Ἅγιοι. Οὔτε

πολυπολιτισμικότητες, οὔτε ἄλλες σοφιστεῖες, τύπου θεολόγων Νέων

Θρησκευτικῶν…!

. Ἐπειδὴ ὁ Πατὴρ εἶχε μεγάλη Ὀρθόδοξη

εὐαισθησία, αἰσθανόταν πολὺ βαθιὰ τὴν μεγάλη εὐθύνη τοῦ ποιμνίου του καὶ

ἐπαγρυπνοῦσε, πῶς νὰ τὸ προφυλάξη καὶ ἀπὸ τοὺς προβατόσχημους λύκους, τοὺς

προτεστάντες, οἱ ὁποῖοι ἔκαναν προπαγάνδα στὴν Ἀνατολὴ μὲ τοὺς δασκάλους

ποὺ ἔστελναν νὰ κάνουν προσηλυτισμό· γι᾽ αὐτὸ ὁ Πατὴρ ἀναγκάσθηκε νὰ πάρει

τρεῖς βοηθοὺς στὸ σχολεῖο, τοὺς πιὸ μορφωμένους τοῦ χωριοῦ, γιὰ δασκάλους

καὶ νὰ μὴ δέχωνται κανέναν ἀπ᾽ ἔξω.

. Ἐνῶ στὶς ἀρχὲς ἦταν πολὺς ὁ φόβος ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ τὸ Σχολεῖο

τὸ εἶχε σὰν κρυφὸ Σχολεῖο, ἀργότερα ἦταν χειρότερος ὁ φόβος ἀπὸ τοὺς

προτεστάντες, διότι ἤθελαν νὰ μολύνουν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη τῶνπαιδιῶν.

. Μία φορὰ εἶχαν στείλει ἕναν δάσκαλο προτεστάντη, ὁ ὁποῖος, μόλις

ἔφθασε στὰ Φάρασα, ζήτησε τὸ σπίτι τοῦ προτεστάντη Κουψῆ – ποὺ τὸν

πλήρωναν νὰ κάνει προσηλυτισμὸ – γιὰ νὰ ξεφορτώσει τὰ πράγματά του καὶ νὰ

μείνει σ’ αὐτόν. Ὅταν τὸ ἔμαθε γιὰ τὸν δάσκαλο ὁ Πατὴρ Ἀρσένιος, πῆγε

ἀμέσως, τὸν συνάντησε καὶ τοῦ εἶπε: «γρήγορα νὰ φύγης, ὅπως ἔχεις τὰ

πράγματά σου, πρὶν τὰ ξεφορτώσης, γιατί στὰ Φάρασα ἄλλον προτεστάντη δὲν

θέλουμε. Μᾶς φθάνει ὁ ἕνας ποὺ ἔχουμε καὶ ὁ ἕνας Τοῦρκος ποὺ εἶναι ἀπὸ

χρόνια». Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ εἶπε καὶ στὴν Ἐκκλησία ὁ Πατήρ: «ὅποιος θὰ πεῖ

καλημέρα τοῦ Κουψῆ, νὰ τὸ ξέρει ὅτι θὰ βγεῖ ἄλειωτος». Ἦταν ἡ μόνη λύση

αὐτὴ γιὰ νὰ ἀπομονώση τὴν σφήκα, τὸν Κουψῆ, ὁ ὁποῖος κέντριζε συνέχεια τοὺς

νέους κυρίως, γιατί ἔχυνε στὶς τρυφερὲς ψυχὲς τὸ δηλητήριο τῆς πλάνης του καὶ

τοὺς ἀγρίευε μὲ τὸ νὰ κατηγορεῖ τὸν Χατζεφεντῆ (δηλ. τὸν ἅγιο Ἀρσένιο), ὅτι

διώχνει τοὺς δασκάλους γιὰ νὰ ἀφήση τὰ παιδιὰ ἀμόρφωτα. Ἀφοῦ πιὰ δὲν

μιλοῦσε κανεὶς τοῦ Κουψῆ, ἀναγκάστηκε νὰ καταλάβη τὴν πλάνη του. Πῆγε στὸν

Πατέρα Ἀρσένιο, τοῦ ζήτησε συγχώρεση καὶ ἐπανῆλθε στὸ κοπάδι του καὶ

αὐτός· ἔτσι χάλασε πιὰ ἡ σφηκοφωλιὰ τῶν προτεσταντῶν.

βλ. σχετ.: http://christianvivliografia.wordpress.com/2010/11/09/σύντομος-βίος-

ἁγ-ἀρσενίου-καππαδόκο/

Σχολιάστε

«ΕΥΩΔΙΑΖΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΕΩΣ ΤΑ ΝΥΧΙΑ» (Ἀρχιμ.

Φιλόθεος, ἡγούμ. Ἱ. Μ. Καρακάλλου)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ στὶς 9 Νοεμβρίου 2013

Ἀπόσπασμα συνομιλίας

τοῦ συγγρ. Μ. Μελινοῦ μὲ τὸν Καθηγούμενο τῆς Ἱ. Μ. Καρακάλλου

Ἀρχιμανδρίτη Φιλόθεο

– Μ.Μ.: Γέροντα, νωρίτερα ἀναφέρατε τὸν Γέροντα Παΐσιον· τὸν γνωρίσατε

ἀρκετά; Ἐρωτῶ διότι ἔχω πληροφορηθεῖ ὅτι ὁ μακαριστὸς Γέροντας εἶχε

κατευθύνει πρὸς τὸ μοναστήρι σας ἀρκετοὺς νέους, οἱ ὁποῖοι τὸν εἶχαν

συμβουλευθεῖ ποῦ νὰ κοινοβιάσουν.

– Ἀρχιμ. Φ.Κς: Δὲν εὐτύχησα νὰ ἔχω στενὴν ἐπικοινωνία μὲ τὸν ἅγιο Γέροντα.

Θὰ σᾶς πῶ ὅμως κάτι τὸ χαρακτηριστικόν: Ἕνα μήνα πρὸ τῆς μακαρίας

κοιμήσεώς του βρέθηκα στὴν Θεσσαλονίκη. Ὁ Γέροντας ἦτο ἐξαντλημένος,

λόγῳ τῆς σοβαρᾶς ἀσθενείας του. Αὐτὸς ἦτο καὶ ὁ λόγος ποὺ δίσταζα νὰ τὸν

ἐπισκεφθῶ στὴ Σουρωτή, παρότι ὁ συνοδός μου διακαῶς τὸ ἐπιθυμοῦσε.

Τελικῶς, ἐκάμφθην πρὸ τῆς μεγάλης ἐπιμονῆς του καὶ πήγαμε στὸ μοναστήρι.

Παρεκαλέσαμε τὶς μοναχὲς νὰ μᾶς ἐπιτρέψουν νὰ φιλήσουμε τὸ χέρι του. Μὲ

εὐγένεια καὶ σεβασμὸ μᾶς ἀπέτρεψαν, λέγοντας ὅτι ἡ κατάσταση τῆς ὑγείας του

δὲν τὸ ἐπέτρεπε. Μπροστὰ στὴν παρακλητική μας διάθεση κάμφθηκε μία

μοναχὴ καὶ πῆγε νὰ τὸν ἐνημερώσει. Δίχως νὰ τὸ ἀξίζω, ἔγινε στὴν οὐτιδανότητά

μου ἵλεως ὁ Θεός· μεγάλη, μεγίστη χάρη μοῦ ἔγινε καὶ μὲ δέχθηκε ὁ Γέροντας.

Μόλις μπῆκα στὸ κελλάκι του, αἰσθάνθηκα εὐωδία τιμίου λειψάνου, ἡ ὁποία

ἐνισχύθηκε ὅταν τὸν ἀσπάσθηκα! Εὐωδίαζε ἀπὸ τὴν κορυφὴ ἕως τὰ νύχια! Μὲ

καλωσύνη κι ἐνδιαφέρον μὲ ρώτησε γιὰ τὸ μοναστήρι, γιὰ κάποιους ἀδελφοὺς

ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε συστήσει. Κάποια στιγμή μοῦ εἶπε γιὰ κάποιον ποὺ προσφάτως

εἶχε προσέλθει ὡς δόκιμος: «Αὐτὸς μπορεῖ καὶ νὰ μὴ θέλει νὰ γίνει μοναχός»· σὰν

νὰ μοῦ ἔλεγε ὅτι αὐτὸς δὲν εἶναι γιὰ μοναχός. Πράγματι, ὅπως τὸ εἶπε ἔτσι καὶ

ἔγινε. Μὰ δὲν χρειαζόταν ἄλλη ἀπόδειξη τῶν χαρισμάτων του. Ἦταν «ἁπτή»,

ὁλοφάνερη ἡ εὐωδία ποὺ αἰσθάνθηκα· εὐωδία σὰν ἀπὸ ἅγιο λείψανο, ἰδιαίτερη,

χαριτωμένη!..

ΠΗΓΗ: dimokratianews.gr, 09.11.13

Ἀρχιμ. Φιλόθεος ἡγούμ. Μ. Καρακάλλου, π. Παΐσιος Ἁγιορείτης

Σχολιάστε

ΚΑΘΑΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ: «ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, ΑΛΛΑ ΤΟΝ

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ. Ἀποτελεῖ καί γιά ἐμᾶς σήμερα φιλόθεη ὑποχρέωσι νά

ὑπερβοῦμε μέ πίστι καί ἀγάπη πρός τόν Χριστό τά ἀντίχριστα

νομοθετήματα» (Ἱ. Μ. Ὁσ. Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ,

ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ στὶς 9 Νοεμβρίου 2013

Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΙΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ

Tῆς Ἱ. Μ. Ὁσ. Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους

. Ἕνα ἀκόμη ἀντιχριστιανικό νομοθέτημα ψηφίσθηκε ἐφέτος ἀπό τήν

Βουλή τῶν Ἑλλήνων. Ἀποδομεῖται ἔτι περαιτέρω ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανική

ταυτότητα τοῦ νεοελληνικοῦ Κράτους, ἀντίθετα πρός τήν βούλησι τῶν ἡρώων

πού τήν εἶχαν δημιουργήσει μέ τό αἷμα τους. Ἡ ἀντίδρασις τῶν ἐπαγγελματικῶν

καί κοινωνικῶν φορέων πού ἐπηρεάζονται ἀπό τό νομοθέτημα εἶναι ἐπαινετή. Ἡ

διαμαρτυρία τῶν Σεβασμιωτάτων Ἱεραρχῶν καί τῶν Κληρικῶν τῆς Ἐκκλησίας

παρήγορος.

. Ὅμως σήμερα, μετά τήν ὑπερψήφισι τοῦ νόμου, ἔστω καί στόν

περιωρισμένο βαθμό ἐφαρμογῆς του σέ ὡρισμένες Κυριακές τόν χρόνο, ἡ εὐθύνη

γιά τήν ἐφαρμογή τοῦ νόμου βαραίνει τούς ὤμους τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.

Ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς εἶναι βασικό καθῆκον μας, ἐπειδή εἶναι ἐντολή τοῦ Θεοῦ,

κατά τό «ἕξ ἡμέρας ἐργᾷ καί ποιήσεις πάντα τά ἔργα σου, τῇ δέ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ

σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου» (Ἐξόδ. κ΄ 9), ἀλλά κυρίως γιατί ὡς μέλη τῆς

Ἐκκλησίας ὀφείλουμε νά μετέχουμε κάθε Κυριακή στό μέγιστο γεγονός τῆς

Θείας Λειτουργίας καί νά τιμοῦμε τήν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.

. Ἐκεῖνοι πού σήμερα ἐπίεσαν γιά τήν κατάργησι τῆς Κυριακῆς ἀργίας δέν

θέλουν τούς χριστιανικούς θεσμούς, ἐπειδή δέν θέλουν τόν Χριστό, ἀλλά τόν

ἀντίχριστο, κατά τόν ἀψευδῆ λόγο τοῦ Κυρίου: «ἐγώ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ

πατρός μου καί οὐ λαμβάνετέ με· ἐάν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον

λήψεσθε» (Ἰωάν. ε´ 43). Καί ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός μαρτύρησε μέ τόν δι’

ἀγχόνης θάνατο, ἐπειδή εἶχε πείσει τούς Χριστιανούς νά μεταθέσουν τό παζάρι

ἀπό τήν Κυριακή στό Σάββατο, γιά νά τιμοῦν τήν ἁγία ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως

τοῦ Κυρίου.

. Ἀποτελεῖ καί γιά ἐμᾶς σήμερα φιλόθεη ὑποχρέωσι νά ὑπερβοῦμε μέ πίστι

καί ἀγάπη πρός τόν Χριστό τά ἀντίχριστα νομοθετήματα, ὅπως οἱ πρῶτοι

Χριστιανοί, γιά τούς ὁποίους ὁ ἀνώνυμος συγγραφεύς τῆς Πρός Διόγνητον

Ἐπιστολῆς γράφει: «Ἐπί γῆς διατρίβουσιν, ἀλλ᾽ ἐν οὐρανῷ πολιτεύονται.

Πείθονται τοῖς ὡρισμένοις νόμοις, καί τοῖς ἰδίοις βίοις νικῶσι τούς νόμους.

Ἀγαπῶσι πάντας, καί ὑπό πάντων διώκονται. Ἀγνοοῦνται, καί κατακρίνονται·

θανατοῦνται, καί ζωοποιοῦνται. Πτωχεύουσι, καί πλουτίζουσι πολλούς· πάντων

ὑστεροῦνται, καί ἐν πᾶσι περισσεύουσιν». Τό μαρτυρικό μας φρόνημα ὡς

Χριστιανῶν σήμερα μπορεῖ νά φανερωθῇ μεταξύ ἄλλων καταστάσεων, πού ἤδη

ὑφιστάμεθα, καί ἀπό τήν ἄρνησι νά ἐργασθοῦμε τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς ἀπό

ἀγάπη καί πίστι στόν Χριστό, ὁ ὁποῖος ἔχυσε τό Τίμιο Αἷμα Του στόν Σταυρό καί

«τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων», δηλ. τήν Κυριακή, ἀνεστήθη ἀπό ἄπειρη ἀγάπη γιά

ἐμᾶς.

ΠΗΓΗ: monastery.gr

ἀργία τῆς Κυριακῆς, Ἱ. Μ. Ὁσ. Γρηγορίου

Σχολιάστε

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΝΕΟΓΕΝΙΤΣΑΡΩΝ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΝ “ΝΕΩΝ

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ” «Εἶναι ἀντιεπιστημονικό, ἀντιπαιδαγωγικό,

παράνομο, ἀντισυνταγματικό, ἀλλοιώνει καὶ τελικὰ ἐκμηδενίζει τὴ

θρησκευτικὴ πίστη τῶν παιδιῶν μὲ τὴ μέθοδο τῆς πολτοποίησης

τῶν θρησκειῶν».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 8

Νοεμβρίου 2013

Ἡρακλῆς Ρεράκης:

«Στόχος τοῦ νέου πιλοτικοῦ Προγράμματος Σπουδῶν

γιὰ τὰ Θρησκευτικὰ

εἶναι νὰ καλλιεργήσει ὁ μαθητὴς

μία νέα κοσμικὴ θρησκευτικὴ συνείδηση»

Ἡ εἰσήγηση τοῦ Καθηγητῆ κ. Ἡρακλῆ Ρεράκη μὲ θέμα: «Ἡ Ὀρθόδοξη χριστιανικὴ

ἱεραποστολὴ καὶ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν», ἡ ὁποία ἔγινε στὰ πλαίσια τοῦ

18oυ Συνεδρίου Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς τοῦ Πανελληνίου Χριστιανικοῦ Ὁμίλου

Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς (Ἀράχωβα 23-25 Αὐγούστου 2013)

Ἀπό τὸ περιοδικὸ «Ἱεραποστολικὸς Ταχυδρόμος»,

τεῦχος 123, Ἰούλ. – Αὔγ. – Σεπτ. 2013

. Τὸν τελευταῖο καιρὸ καὶ συγκεκριμένα ἀπὸ τὸ 2011, καὶ ἐνῶ

βρισκόμαστε ὡς λαὸς σὲ μία βαθύτατη προσωπική, πνευματική, κοινωνική,

πολιτισμικὴ καὶ οἰκονομικὴ κρίση, γινόμαστε μάρτυρες ἑνὸς πνευματικοῦ

ἐγκλήματος ποὺ ἐπιχειρεῖται στὴ χώρα μας καὶ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν

προσπάθεια νόθευσης καὶ ἀποδόμησης τῆς πίστεως τῶν Ἑλλήνων ὀρθοδόξων

μαθητῶν, μέσα ἀπὸ τὸ μεθοδευμένο γὶ΄αὐτὸ τὸ σκοπὸ Νέο Πιλοτικὸ Πρόγραμμα

Σπουδῶν γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν μὲ τὴ σφραγίδα καὶ τὴν ἔγκριση τῆς

πρώην Ὑπουργοῦ Παιδείας κ. Διαμαντοπούλου.

. Τὸ νέο Πρόγραμμα συντάχτηκε, ἐν κρυπτῷ, ἀπὸ μία ὁμάδα θεολόγων,

χωρὶς τὴν ἐνημέρωση καὶ τὴ σύμπραξη τῆς Ἐκκλησίας, τῶν Θεολογικῶν

Σχολῶν καὶ τῶν θεολογικῶν Ἑνώσεων, καὶ ἀπὸ τότε ἐφαρμόζεται πιλοτικὰ σὲ

περίπου (150) Δημοτικὰ καὶ Γυμνάσια τῆς χώρας.

. Μὲ τὸ Πρόγραμμα αὐτὸ καταστρατηγεῖται ἡ θρησκευτικὴ ἐλευθερία

τῶν μαθητῶν καὶ ἐπιβάλλεται σ᾽ αὐτούς, ἐλέῳ ἐξουσίας, νὰ μὴν διδάσκονται

πλέον τὴν ὀρθόδοξη πίστη τους, ἀλλὰ νὰ διδάσκονται ἀπὸ τὴν Τρίτη Τάξη

Δημοτικοῦ σὲ κάθε διδακτικὴ ἑνότητα ὅλες μαζὶ τὶς θρησκεῖες: (6) ἀνατολικὲς

Θρησκεῖες καὶ (1) χριστιανικὴ σὲ (3) ἐκδοχές, τὴν Ὀρθοδοξία, τὸν Παπισμὸ καὶ

τὸν Προτεσταντισμό, μία πολυθρησκειακὴ ἢ πανθρησκειακὴ δηλαδὴ

διδασκαλία.

. Τὰ κείμενα ποὺ ἀκολουθοῦν εἶναι μερικὲς μόνο ἀπὸ τὶς θέσεις τοῦ Νέου

Προγράμματος Σπουδῶν (ΠΣ) καὶ τοῦ Ὁδηγοῦ τοῦ Ἐκπαιδευτικοῦ (ΟΕ) ποὺ

δείχνουν τὸν τρόπο καὶ τὸ μέγεθος ποὺ μεθοδεύεται καὶ διενεργεῖται ἡ

ἀποδόμηση τῆς ὀρθοδόξου πίστεως στὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν (ΜτΘ):

. «Μὲ τὸ νέο ΠΣ γιὰ πρώτη φορὰ ἐπιχειρεῖται ἡ διδασκαλία τῶν

θρησκειῶν στὴν ὑποχρεωτικὴ ἐκπαίδευση. Στὸ νέο ΠΣ παραμένει ὁ

Χριστιανισμός, ἐνῶ σταδιακὰ ἐπιχειρεῖται ἡ προσέγγιση ἄλλων ἕξι θρησκειῶν:

τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, τοῦ Ἰσλάμ, τοῦ Ἰνδουισμοῦ, τοῦ Βουδισμοῦ, τοῦ Ταοϊσμοῦ καὶ

τοῦ Κομφουκιανισμοῦ»1. Τὸ νέο μοντέλο τοῦ ΜτΘ θεμελιώνεται στὴ «γνώση

γύρω καὶ μέσα ἀπὸ τὶς Θρησκεῖες»2. Σὲ αὐτὴ τὴ νέα προοπτική του, «τὸ ΠΣ

ἐπιτρέπει στὸ ΜτΘ νὰ ὑπηρετήσει τὴ μετάβαση τοῦ μαθητῆ ἀπὸ τὸ γράμμα στὸ

πνεῦμα τῶν θρησκειῶν, δηλαδὴ στὸ ὑπαρξιακό, λατρευτικό, κοινωνικὸ καὶ

πολιτισμικὸ»3.

. Τὸ νέο Πρόγραμμα ἀντὶ νὰ συμβάλλει στὴν ὁλοκλήρωση τῆς

προσωπικότητας τοῦ μαθητῆ, σχεδιάζει τὸ διχασμό της, ἀφοῦ στοχός του εἶναι

νὰ καλλιεργήσει ὁ μαθητὴς στὸ σχολεῖο μία νέα κοσμικὴ θρησκευτικὴ συνείδηση

καὶ μία νέα πνευματικότητα, διαφορετικὴ ἀπὸ ἐκείνη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ

Χριστοῦ καὶ τῶν γονέων του.

. Ἀναφέρεται λοιπὸν ὅτι «ἄλλο πράγμα εἶναι ἡ “ἀνάπτυξη θρησκευτικῆς

συνείδησης” ὡς παιδαγωγικὸς σκοπὸς τῆς Ἐκπαίδευσης καὶ ἄλλο μὲ βάση

θρησκευτικὰ ἢ ἐκκλησιαστικὰ κριτήρια»4.

. «Ἐντὸς τοῦ συνθετικοῦ πλαισίου διαμόρφωσης τῆς μὴ ὁμολογιακῆς

θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης ξεκίνησαν προσπάθειες γιὰ εἰσαγωγὴ περισσότερων

στοιχείων ποὺ νὰ εὐνοοῦν τὴν πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ ἀνάπτυξη τῶν παιδιῶν,

ἐννοώντας βέβαια τὴν “πνευματικότητα” σὲ μία εὐρύτερα ἀνθρωπιστικὴ

διάσταση καὶ μὲ κανένα τρόπο ταυτίζοντας τὴν ἀποκλειστικὰ μὲ τὴν χριστιανικὴ

πνευματικότητα»5. Ἐπισημαίνεται ὅτι μὲ τὸ νέο Πρόγραμμα δὲν διδάσκονται

ἁπλῶς οἱ θρησκεῖες πληροφοριακὰ στὸ μαθητὴ γιὰ τὸ πῶς καὶ τί πιστεύουν

δηλαδὴ οἱ διάφοροι λαοί, ὅπως γινόταν μέχρι τώρα στὸ ἑλληνικὸ σχολεῖο,

ἀλλά επιδιωκεται ἡ βιωματικὴ ἐνσυναίσθηση καὶ ἀποδοχὴ τοῦ πνεύματος καὶ

τῶν ἀρχῶν ὅλων μαζὶ τῶν θρησκειῶν: «Σὲ αὐτὴ τὴ νέα προοπτική του, τὸ ΠΣ

ἐπιτρέπει στὸ ΜτΘ νὰ ὑπηρετήσει τὴ μετάβαση τοῦ μαθητῆ ἀπὸ τὸ γράμμα στὸ

πνεῦμα τῶν θρησκειῶν, δηλαδὴ στὸ ὑπαρξιακό, λατρευτικό, κοινωνικὸ καὶ

πολιτισμικὸ ἀξιακό τους ἀντίκρισμα»6.

• Ὁ ΟΕ ἀναφέρει ἀκόμη ὅτι ὁ μαθητὴς ὁδηγεῖται «στὴν πνευματικὴ καὶ

ὑπαρξιακὴ ἀλήθεια ποὺ κομίζουν οἱ θρησκεῖες»7. Ἡ γνώση τῶν θρησκειῶν

καθοδηγεῖ τοὺς μαθητὲς σὲ «μία κριτικὴ ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς τους

συνείδησης μὲ γνώσεις, ἀξίες καὶ στάσεις ποὺ παρέχει γιὰ τὶς θρησκεῖες». Οἱ

μαθητὲς διεκδικοῦν τὴν ἀλήθεια, χωρὶς «νὰ διαποτίζονται σὲ μία θρησκευτικὴ

ἄποψη»8. Τοὺς προσφέρονται, κατὰ τὸ Νέο ΠΣ «εὐκαιρίες νὰ μελετήσουν καὶ νὰ

στοχαστοῦν διαφορετικὲς θρησκευτικὲς καὶ φιλοσοφικὲς θεωρήσεις»9.

• Τὸ νέο Πρόγραμμα συμβάλλει ἔτσι ὥστε νὰ ὁδηγήσει τὸ μαθητὴ στὴν

ἄρνηση τῆς προσωπικῆς θρησκευτικῆς του ἀλήθειας καὶ παράδοσης,

χαρακτηρίζοντάς την ὡς λανθάνουσα ἢ μερικῶς ἀρθρωμένη καὶ βοηθώντας τον

νὰ μετακινηθεῖ, μέσα ἀπὸ τὴ γνώση τῶν ἄλλων θρησκευτικῶν καὶ κοσμικῶν

παραδόσεων, στὴν ἄρνηση τῆς δικῆς του:

• Στόχος τοῦ Προγράμματος εἶναι «νὰ ἀφυπνίσει τὴν ἀντίληψη τοῦ

μαθητῆ, ὥστε νὰ συνειδητοποιήσει τὶς θρησκευτικὲς προκατανοήσεις του,

δηλαδὴ τὴ λανθάνουσα ἢ μερικῶς ἀρθρωμένη θρησκευτική του παράδοση. Νὰ

τὸν βοηθήσει νὰ μετακινηθεῖ ἀπὸ τὶς προκατανοήσεις του καὶ νὰ διαλεχθεῖ μὲ τὶς

ἀφηγήσεις καὶ τὸν λόγο βασικῶν θρησκευτικῶν ἀλλὰ καὶ κοσμικῶν παραδόσεων

ποὺ ἀρνοῦνται τὴ θρησκευτικὴ ἀλήθεια» 10

.

. Ταυτόχρονα τὸ ΠΣ σχεδιάζει νὰ διδάσκονται οἱ μαθητὲς διάφορες

κακοδοξίες, ὅπως, γιὰ παράδειγμα, ὅτι οἱ διάφοροι ἀρχηγοὶ τῶν θρησκειῶν εἶναι

ἅγιοι: «ἅγιοι ἄνθρωποι στὶς θρησκεῖες τοῦ κόσμου: Βούδας, Κομφούκιος,

Μωάμεθ, Βισνοὺ (Κρίσνα), Δαλάι Λάμα, Γκάντι καὶ πολλὰ ἄλλα πρόσωπα

ἱστορικὰ καὶ μυθικὰ»11

.

. Περιλαμβάνει ἐπίσης ἀπαράδεκτες καὶ ἀντορθόδοξες προτροπὲς πρὸς

τὸ μαθητή, ὅπως ὅτι πρέπει νὰ χειραφετηθεῖ ἀπὸ τὸ θρησκευτικό του παρελθόν,

δηλαδὴ τὴν παράδοσή του, ὅταν γνωρίζουμε τὴν παραγγελία τοῦ Ἀπ. Παύλου

ποὺ εἶναι Ἐκεῖνος ποὺ ἔφερε τὸν Χριστιανισμὸ στὴν Ἑλλάδα: «Ἄρα ἀδελφοί,

στήκετε καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε διὰ

ἐπιστολῆς ἡμῶν»12

καὶ ὅταν εἶναι δεδομένο ὅτι γιὰ τὸν ὀρθόδοξο χριστιανὸ ἡ

πίστη του βασίζεται στὴν Παράδοση: Τὰ πάντα, λέει τὸ νέο ΠΣ, μπαίνουν σὲ μία

διαδικασία κριτικῆς γιὰ «νὰ διαμορφώσει ὁ μαθητὴς τὴ δική του ἄποψη, ἀλλὰ

καὶ ἀντὶ-ἄποψη». Καμιὰ ἀπόδειξη δὲν γίνεται ἀποδεκτὴ “ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ”.

Τίποτε δὲν θεωρεῖται δεδομένο, καμιὰ ἐξουσία δὲν εἶναι ὑπεράνω κριτικῆς. Ὁ

μαθητὴς ἐπιβεβαιώνει ὅτι ἡ ἐπιστήμη τολμᾶ, ἐπινοεῖ καὶ ἐλευθερώνει. Πάνω καὶ

πέρα ἀπὸ τὴν κατανόηση ὑπάρχει ἕνα ἐνδιαφέρον τοῦ κάθε μαθητῆ γιὰ μία

ἀναζήτηση αὐτοῦ ποὺ ὁρίζεται ὡς “χειραφέτηση”. Οἱ ἄνθρωποι πρέπει νὰ εἶναι

ἐλεύθεροι, νὰ διαμορφώνουν τὶς δικές τους γνῶμες. Ἡ γνώση εἶναι ἀληθινή, ὅταν

μᾶς ἐλευθερώνει ἀπὸ ὅ,τι ὀνομάζεται “πρόσδεση στὸ παρελθόν”. Χωρὶς αὐτὸ τὸ

χειραφετικὸ ἐνδιαφέρον οἱ “ἀλήθειες” ὁποιασδήποτε γνώσης λειτουργοῦν

στατικὰ καὶ ἐνδεχομένως χρησιμοποιοῦνται γιὰ ποικιλότροπη χειραγώγηση»13

.

. Μὲ τὸ νέο ΠΣ γίνεται ἀκόμη συστηματικὴ μεθόδευση γιὰ νὰ

υἱοθετηθεῖ ἀπὸ τοὺς μαθητὲς ἡ ἀντίληψη ὅτι ἡ θρησκεία τους δὲν εἶναι τίποτα

ἄλλο ἀπὸ μία λογικὴ ἔννοια, μία ἀνθρώπινη ἐπινόηση, ἕνα λογικὸ δημιούργημα,

ὅπως συμβαίνει μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες, καθ᾽ ὅσον ἀφ᾽ ἑνὸς δὲν διδάσκεται ἡ

ἀλήθεια γιὰ τὴν πίστη τους, ὅτι δηλαδὴ πρόκειται γιὰ τὴ μοναδικὴ Ἀποκάλυψη

καὶ φανέρωση τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐν σαρκὶ στὸν κόσμο καὶ ἀφ᾽ ἑτέρου διαρκῶς

μειώνεται, διαστρεβλώνεται καὶ ἰσοπεδώνεται ἡ πίστη τους, θεωρούμενη ὡς μία

θρησκεία μὲ καθαρὰ ἀνθρώπινα καὶ ὀρθολογικὰ χαρακτηριστικά, ἔτσι ὅπως τὴν

ἤθελε καὶ τὴ διακήρυξε ὁ ἀποδομημένος πλέον στὴν Εὐρώπη διαφωτισμός.

. Ταυτόχρονα ἐκθειάζονται μόνον μὲ νεστορειανικὸ τρόπο τὰ κοινωνικὰ καὶ

ἀνθρώπινα χαρακτηριστικὰ τῶν θρησκειῶν, μία ἀπὸ τὶς ὁποῖες φυσικὰ

θεωρεῖται καὶ ἡ Ὀρθόδοξη πίστη! : Τὸ ΜτΘ «θεμελιώνεται στὴ σχέση του μὲ τὸ

λόγο καὶ τὴν ἑρμηνεία του» καὶ «στοχεύει νὰ οἰκοδομήσει λογικὰ τὴ

θρησκευτικὴ ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν καὶ τῶν ἐφήβων»14

. «Μία σύγχρονη ἀντίληψη

γιὰ τὸ ΜτΘ καλεῖται νὰ ἑστιάσει τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ μαθητῆ στὴν ἀνθρώπινη

διάσταση τῶν θρησκειῶν»15

.

. Μέσα ἀπὸ συγκεκριμένα παραδείγματα διαπιστώνει κανεὶς τὴ

σκοπιμότητα τοῦ νέου Προγράμματος:

Στὴν ἑνότητα μὲ τίτλο: «Κυριακή, Μία σημαντικὴ ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας», οἱ

μαθητὲς τῆς Γ´ Δημοτικοῦ μαθαίνουν γιὰ τὴν Κυριακὴ τὰ παρακάτω

διαθρησκειακὰ καὶ πανθρησκειακὰ διδάγματα, μὲ τὰ ὁποῖα ἐξισώνεται στὴ

συνείδησή τους ἡ ἡμέρα ἑορτασμοῦ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μὲ ὅλες τὶς

σημαντικὲς ἑορταστικὲς ἡμέρες τῶν Θρησκειῶν, ἐνῶ ταυτόχρονα ἰσοπεδώνονται

καὶ ἐξισώνεται ὁ Σταυρὸς καὶ τὰ σύμβολα τῆς πίστεώς τους μὲ τὰ σύμβολα τῶν

Θρησκειῶν:

• «Ἡ Κυριακὴ τῶν Χριστιανῶν: Στὸ χριστιανικὸ ναὸ (ἡ καμπάνα, ὁ ναός, τὰ

κεριά, οἱ εἰκόνες, ὁ Σταυρός).

• Τὸ Σάββατο τῶν Ἑβραίων: Στὴ συναγωγὴ (ραββίνος, τορά, κεριά, μενορά,

κιπά, τεφιλίν).

• Ἡ Παρασκευὴ τῶν Μουσουλμάνων: Στὸ Τζαμὶ ἢ Τέμενος (Κοράνιο, μιναρές,

μουεζίνης, χατίπης, ἰμάμης, νίψεις προσώπου, χεριῶν καὶ ποδιῶν, βγάλσιμο

παπουτσιῶν, μάσμπαχ, κατεύθυνση προσευχῆς, κήρυγμα).

• Σύμβολα θρησκειῶν τοῦ κόσμου: Ὁ σταυρός, ὁ ἰχθύς, ἡ ἄμπελος, ὁ πέλεκυς, τὸ

ἄστρο τοῦ Δαβίδ, ἡ Μενορά, ἡ ἡμισέληνος, τὸ ὄνομα τοῦ Ἀλλάχ, ἡ Σβάστικα,

(Ἰνδουϊσμὸς – Τζαϊνισμός), τὸ γὶν καὶ τὸ γιανγκ, τὸ ὤμ, ὁ τροχὸς τῆς διδασκαλίας

τοῦ Βούδα (ντάρμα), ὁ λωτός, τὸ σύμβολο τῆς μὴ βίας (ἀχίμζα)»16

.

. Ὁ ΟΕ ἀναφέρει ἐπίσης γιὰ τὸ πῶς τὸ νέο Πρόγραμμα ὁραματίζεται τὸ

διδάσκαλο τῶν Θρησκευτικῶν: «Δὲν ὑφίσταται καμιὰ ἰδιαίτερη θρησκευτικοῦ

χαρακτήρα προϋπόθεση γιὰ νὰ διδάξει ἕνας δάσκαλος τὸ ΜτΘ. Μᾶλλον

ἀπευκταῖες θὰ πρέπει νὰ θεωροῦνται τέτοιες προδιαθέσεις. Ἕνας ἄθρησκος ἢ

ἀγνωστικιστὴς ἢ ἀδιάφορος μπορεῖ νὰ διδάξει μὲ ἐπιτυχία τὸ ΜτΘ, ὅπως καὶ

ἕνας θρησκευόμενος. Ἀντίθετα, ἕνας ζηλωτὴς θρησκευόμενος ἔχει μᾶλλον

ἐξασφαλισμένη τὴν ἀποτυχία»17

. «Οἱ δάσκαλοι στὰ σχολεῖα τῆς σύγχρονης

πολυπολιτισμικῆς κοινωνίας εἶναι σημαντικό, κατὰ τὴν ἐκπαιδευτικὴ

διαδικασία, νὰ ἀποστασιοποιοῦνται κατὰ τὸ δυνατὸν ἀπὸ τὴ θρησκεία στὴν

ὁποία ἐνδεχομένως ἀνήκουν εἴτε πατροπαράδοτα εἴτε ἀπὸ ἐπιλογὴ»18

.

. Ὁ σεβαστὸς Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου τοῦ

Ἁγίου Ὄρους, Ἀρχιμ. π. Γεώργιος Καψάνης σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὴν Ἱερὰ

Σύνοδο ἀναφέρει γιὰ τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν: «Τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν

δημιουργεῖ δικαιολογημένα ἀντιδράσεις. Τὸ νέο μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δὲν

ἔχει πιὰ Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ χαρακτήρα, δὲν βοηθεῖ τοὺς μαθητὰς νὰ

γνωρίσουν τὴν Χριστιανική τους Πίστι, δὲν οἰκοδομεῖ τὴν θρησκευτική, τὴν

ἐθνικὴ καὶ τὴν πολιτισμικὴ ταυτότητα τῶν ἑλληνοπαίδων. Αὐτὸς ὁ ἰδιότυπος

νεοβαρλααμιτισμὸς ἐπιβάλλεται ἀπὸ μία μερίδα θεολόγων, οἱ ὁποῖοι δείχνουν

πὼς ἐχθρεύονται τὴν ἡσυχαστικὴ θεολογία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ,

τὴν μαρτυρικὴ Ὀρθοδοξία τῶν Νεομαρτύρων, τὴν ἀσκητικὴ παιδεία τῶν

Κολλυβάδων, τὴν ἁπλοϊκὴ πίστι τῶν ἀγωνιστῶν τῆς Παλιγγενεσίας τοῦ 1821. Οἱ

θεολόγοι αὐτοὶ δὲν κατανοοῦν ὅτι ἀντιστρατεύονται τὸν λόγο τῶν Προφητῶν,

τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων, ὁ ὁποῖος δὲν ἀναγνωρίζει ἄλλες ὁδοὺς

σωτηρίας πλὴν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ».

• Ὅπως διαπιστώνουμε ἀπὸ τὰ κείμενα ποὺ παραθέσαμε τὸ νέο

Πρόγραμμα Σπουδῶν ὄχι μόνο δὲν ἀναπτύσσει τὴ θρησκευτικὴ συνείδηση τῶν

μαθητῶν, ὅπως ὁρίζει τὸ Σύνταγμα (ἄρθρ. 16), ὄχι μόνο δὲν βοηθᾶ τοὺς μαθητὲς

νὰ ἔχουν πίστη στὰ γνήσια στοιχεῖα τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παράδοσης

ὅπως ὁρίζει ὁ ἐκπαιδευτικὸς Νόμος 1566 τοῦ 1985 ἀλλὰ ἀντίθετα ἐπιδιώκει νὰ

δημιουργήσει μία νέα γενιὰ γενιτσάρων ὡς πρὸς τὴν ὀρθόδοξη πίστη. Εἶναι

ἀντιεπιστημονικό, ἀντιπαιδαγωγικό, παράνομο, ἀντισυνταγματικό, ἀλλοιώνει

καὶ τελικὰ ἐκμηδενίζει τὴ θρησκευτικὴ πίστη τῶν παιδιῶν μὲ τὴ μέθοδο τῆς

πολτοποίησης τῶν θρησκειῶν καὶ τῆς διδασκαλίας τους στοὺς μαθητές.

Σημαντικὸ εἶναι νὰ δεῖ κανεὶς κατὰ πόσον ἔχουν δικαίωμα κάποιοι θεολόγοι,

ὀπαδοὶ καὶ συνοδοιπόροι τῆς ρεπούσειας γραμμῆς γιὰ τὸ θέμα τῆς

θρησκευτικότητας τῶν παιδιῶν, νὰ πειραματίζονται παράνομα καὶ

ἀντισυνταγματικὰ μὲ τὴ θρησκευτικὴ πίστη τῶν παιδιῶν καὶ νὰ προτείνουν νὰ

διδάσκονται οἱ μικροὶ μαθητὲς ἀλλότριες θρησκευτικὲς πίστεις, φιλοσοφικὲς

θεωρίες καὶ κακοδοξίες, ἀντίθετες μὲ τὴν πίστη τους στο ὄνομα τοῦ

πλουραλισμοῦ καὶ τῆς πολυπολιτισμικότητας. Αὐτὸ τὸ ΠΣ περιλαμβάνει

στοιχεῖα προσηλυτισμοῦ, κατήχησης καὶ προβολῆς τῶν τοῦ πνεύματος καὶ τῶν

ἀξιῶν ποὺ προσφέρουν οἱ Θρησκεῖες. Φτάνει μάλιστα στὸ σημεῖο νὰ προτείνει νὰ

διδάσκονται τὰ ὀρθόδοξα παιδιὰ ἀκόμη καὶ γιὰ ἐλπίδα λύτρωσης καὶ σωτηρίας

στὶς Θρησκεῖες: «οἱ θρησκεῖες εἶναι πηγὴ ἐλπίδας γιὰ σωτηρία» 19

, ὅταν γιὰ τὴν

πίστη μας ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μοναδικὸς σωτήρας καὶ λυτρωτής.

. Ἡ διδασκαλία ξένων πρὸς τὰ παιδιὰ Θρησκειῶν μὲ τὴν παράλληλη

μείωση τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς τους, τὴν ὁποία χαρακτηρίζουν ὡς μονοφωνικὴ

καὶ κατηχητική, πραγματοποιεῖται στὸ νέο ΠΣ, χωρὶς τὴ σύμφωνη γνώμη τῶν

γονέων τῶν μαθητῶν, οἱ ὁποῖοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἑκουσίως ὁδήγησαν τὰ παιδιά

τους στὸ βάπτισμά τους στὴν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, προσδιορίζοντας ἔτσι τὴ

θρησκευτική τους δέσμευση καὶ ποὺ ἔχουν ἐπίσης τὴν εὐθύνη, κατὰ τὴν

εὐρωπαϊκὴ νομοθεσία γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς τους συνείδησης.

. Πέρα ἀπὸ αὐτά, τὸ Πρόγραμμα αὐτο εἶναι ἀνεφάρμοστο ἀπὸ πλευρᾶς

παιδαγωγικῆς ἐπιστήμης, διότι βασικὸς κανόνας κάθε γνώσης εἶναι ὅτι τὰ παιδιὰ

στὴ διαδικασία τῆς μάθησης πρέπει ἀπαραίτητα νὰ ἔχουν προηγούμενες

πολιτισμικὲς γνώσεις καὶ ἐμπειρίες σχετικὲς μὲ τὶς διδασκαλίες ποὺ

διδάσκονται.Τὰ παιδιὰ στὴν προκειμένη περίπτωση, ὅμως, δὲν ἔχουν καμιὰ

προηγούμενη γνώση γιὰ τὶς ἄγνωστες καὶ πρωτάκουστες γι’ αὐτὰ θρησκεῖες. Τὸ

πνευματικό τους ἐπιπεδο ἐπίσης, ἔχει ὡς προηγούμενες ἐμπειρίες καὶ

παραστάσεις μόνο ἐκεῖνες τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἀνταποκριθεῖ σὲ

τέτοιες πολυποίκιλες γνώσεις, ἀξίες καὶ βιώματα τῶν (8) ἐπιπρόσθετων

ταυτόχρονα σὲ κάθε διδακτικὴ ἑνότητα διδασκόμενων θρησκειῶν.

. Θεωροῦμε ὅτι τὸ νέο ΠΣ, ἔτσι ὅπως εἶναι δομημένο γιὰ νὰ διδάσκει (9)

θρησκευτικὲς ἐκδοχὲς μαζὶ ἐπιδιώκει νὰ δημιουργήσει ἕνα θρησκευόμενο ποὺ νὰ

μὴν πιστεύει στὸν ἕνα ἀληθινὸ Τριαδικὸ Θεὸ τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ

διδασκάλων τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεώς μας καὶ στὴ μία Ἁγία καὶ Καθολικὴ

Ἐκκλησία του καὶ νὰ μὴν ὁμολογεῖ τὸ Ἕνα Βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, ἀλλὰ

νὰ ἀποδομήσει σταδιακὰ τὴ μία αὐτὴ πίστη μὲ τὴν ἰσότιμη παρουσίαση καὶ

διδασκαλία ὅλων τῶν Θρησκειῶν καὶ τῶν Θεῶν, μὲ τὴν ἀβάσιμη καὶ

ἀντιεκκλησιαστικὴ πρόφαση ὅτι ἔτσι οἱ μαθητὲς μποροῦν νὰ γίνουν

πλουραλιστὲς στὴ ζωὴ καὶ τὴ συμπεριφορά τους καὶ νὰ σέβονται τὴν

ἑτερότητα. Αὐτὴ ἡ πολτοποιημένη πολυθρησκειακὴ διδασκαλία, ὅμως, δὲν

υἱοθετήθηκε ποτὲ ἕως τώρα ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστική μας παράδοση ὡς

διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ζωῆς καὶ εἶναι ἀπολύτως βέβαιο ὅτι τὸ

μόνο ποὺ θὰ καλλιεργήσει στὰ παιδιὰ εἶναι ἡ σύγχυση φρενῶν. Εἶναι ἐπίσης

σίγουρο ὅτι προξενεῖ ἀνυπολόγιστη ζημιὰ στὴν ἀκεραιότητα τῆς

πνευματικότητάς τους, τραυματίζοντας ἢ θέτοντας σὲ ἀμφισβήτηση τὴν ἀλήθεια

τῆς πίστεώς τους καὶ ταυτόχρονα μειώνοντας θανάσιμα τὸ μέλλον τῆς

ἐσωτερικῆς καὶ ἐξωτερικῆς Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς, ὡς χρέους τοῦ κάθε

Χριστιανοῦ. Ἂν δὲν διδάσκονται οἱ ὀρθόδοξοι νέοι μας συστηματικὰ καὶ

μεθοδικὰ τὴν ἀλήθεια τῆς ὀρθόδοξης πίστεώς τους, πῶς θὰ μπορέσουν ἀργότερα

νὰ τὴν μαρτυρήσουν, νὰ τὴν ὁμολογήσουν καὶ νὰ τὴ διδάξουν σὲ ὅλα τὰ ἔθνη,

ὅπως ἐντέλλεται ὁ Χριστός20

;

. Γιὰ ὅλα τὰ παραπάνω, καλοῦμε καὶ παρακαλοῦμε, γιὰ μία ἀκόμη φορά,

τὴν μὲν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας μας νὰ ἀντιμετωπίσει, μὲ βάση τὴν

ὀρθόδοξη πίστη καὶ μόνον καὶ ὄχι μὲ ἄλλες σκοπιμότητες καὶ μὲ τὴ δέουσα

μελέτη, προσοχὴ καὶ σοβαρότητα αὐτὸ τὸ θέμα, τὸ δὲ Ὑπουργεῖο Παιδείας καὶ

Θρησκευμάτων νὰ ἀποσύρει ἄμεσα τὸ Πιλοτικὸ Πρόγραμμα τῶν

Θρησκευτικῶν, διότι μεθοδεύει τὴν ἀλλοίωση καὶ τὴν ἀλλοτρίωση τῆς

θρησκευτικῆς συνείδησης τῆς νέας γενιᾶς τῶν Ἑλλήνων, τραυματίζοντας

ταυτόχρονα καὶ τὴν πολιτισμικὴ καὶ τὴν ἠθικὴ καὶ τὴν κοινωνική τους

ταυτότητα ποὺ ἐξαρτᾶται καὶ προσδιορίζεται τὰ μέγιστα ἀπὸ τὸν ὀρθόδοξο

χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν.

Ἡρακλῆς Ρεράκης

Καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς

τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

————————————————————————–

Ὑποσημειώσεις

1 Νέο Πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικά, Ὁδηγὸς

Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 27.

2 Νέο Πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικά, σ. 12.

3 Νέο Πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικά, σ. 22.

4 Νέο Πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικά, Ὁδηγὸς

Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 273

5 Νέο Πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικά, Ὁδηγὸς

Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 13.

6 Νέο Πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικά, σ. 22.

7 Νέο Πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικά, σ. 98.

8 Νέο Πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικά, σ.13.

9 Νέο Πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικά, Ὁδηγὸς

Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 15.

10 Νέο Πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικά, Ὁδηγὸς

Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 101 -102.

11 Νέο Πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικά, σ. 57.

12 Β´ Θεσσαλ., 2,15.

13 Νέο Πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικά, σ. 21.

14 Νέο Πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικά, σ. 21.

15 Νέο Πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικά, σ.18.

16 Νέο Πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικά, σ. 31.

17 Νέο Πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικά, Ὁδηγὸς

Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 268

18 Νέο Πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικά, Ὁδηγὸς

Ἐκπαιδευτικοῦ, σ. 267.

19 Νέο Πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικά, σ.

20 Ματθ. 28,19-20: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες

αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,

διδάσκοντες τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν».

ΠΗΓΗ: Ζωηφόρος/ «ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ»

Ἡρ. Ρεράκης, Θρησκευτικά, Μάθημα Θρησκευτικῶν

Σχολιάστε

SEND THE TROIKA PACKING, START OVER IN GREECE

«Greece is under occupation – Ἡ Ἑλλὰς ὑπὸ κατοχήν»

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΕΘΝΙΚΑ στὶς 8 Νοεμβρίου 2013

Send the troika packing, start over in Greece

Commentary: The euro hasn’t helped the Greeks or their economy

By John N. Kallianiotis

The troika arrives in Greece again Tuesday to check the books and make more

demands in exchange for the second bailout check, this time $173 billion. I say

send them packing.

I also say get rid of the corrupt Greek government leadership, but I would

approve if they first told European Union, International Monetary Fund and

European Central Bank folks to get back on their plane and go home.

A bone of contention is that Greece is reluctant to accept the troika position that

more cuts or revenues are needed to fix a $2.7 billion hole in the budget. Prime

Minister Antonis Samaras says the deficit is only $500 million.

Enough. The fact that Greece is pushing back a little doesn’t change the

underlying reality. Despite what “experts” outside of Greece are saying, those of

us who know the people, culture, history, and values know that the current

approaches are wrong and only do damage to Greek citizens.

The first thing that Greece needs is independence from the undemocratic and

oppressive European Union. Second, the people of Greece must elect a new

Greek-Orthodox political party, which will care for Greece and Greeks. Those

currently in power created this crisis, beginning in 1974 to weaken my

homeland. They continue to weaken it daily. They are dangerous and must be

removed from office.

The current coalition government has used citizens’ wealth as collateral for loan

after loan, much of which has been wasted or stolen over the years. To satisfy the

troika, Greece’s leaders have levied unbearable taxes and reduced salaries and

pensions.

Despite claims that Greece will have positive growth in 2014, the country is in

dissolution because every strategy this government has embraced has been anti-

growth.

The truth is Greece desperately needs growth strategies. The global recession has

exacerbated the problem, and we see unemployment at about 30% and youth

unemployment at about 60%. Greeks are migrating abroad, and illegal

immigrants, primarily from Turkey, are taking their place. The identity of

Greece is changing as quickly as its bank account is emptying.

Greece needs leaders who will regain my country’s sovereignty. We need a

government that understands that Greece’ socio-economic-political structure is

completely different than that of the West. Greece must remain true to its

heritage. Measures like property taxes are unethical, unfair, and absurd. Taxes

must be only on income.

Of course, new leadership should crack down on tax evaders, whether businesses

or wealthy individuals. The country has to have its own currency to use it for

trade policy and to render the nation sovereign. The “internal devaluation,” as

the troika recommends, does not contribute to competitiveness, but to the

destruction of the nation and the impoverishment of the citizens.

Greece will regain its competitiveness only when it goes back to the drachma.

The euro EURUSD +0.34% slowly destroyed Greek agriculture and

manufacturing, and now, they want Greece to close its three industries that

produce military material.

I feel as though Greece is under occupation. The last straw for me is about

Sundays and holidays. Sunday is the Lord’s day, and it is a holiday for Greeks

and people should not be forced to work. Stores should be closed on Sundays and

other traditional holidays. Among other things, the troika has no right to

intervene in Greek civilization.

John Kallianiotis, a native of Greece, is professor of economics and finance at the

University of Scranton.

ΠΗΓΗ: The Wall Street Journal, Market Watch, November 5, 2013, pp. 1-2.

Ἰω. Καλλιανιώτης, Οἰκονομικὴ κρίση, John Kallianiotis

Σχολιάστε

ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΞΑΙΡΕΣΕ ΑΠΟ ΤΟ

ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΕΩΣ ΤΑ «ΟΜΟΦΥΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ»

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ στὶς 7

Νοεμβρίου 2013

Εὐρωπαϊκὴ καταδίκη τῆς Ἑλλάδος

γιὰ τὸν ἀποκλεισμὸ τῶν ὁμοφύλων ζευγαριῶν ἀπὸ τὸ σύμφωνο συμβίωσης

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Πολὺ καλό! Τὸ κάλλιστο θὰ ἔρθει, ὅταν θὰ

καταδικάζονται οἱ πολίτες ποὺ δὲν θὰ εἶναι ὁμοφυλόφιλοι!

. Τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε

τὴν Ἑλλάδα γιὰ παραβίαση τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων.

. Μὲ τελεσίδικη ἀπόφασή του, ποὺ λήφθηκε κατὰ πλειοψηφία, τὸ

Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, ἐξετάζοντας τὴν ὑπόθεση

“Βαλλιανάτος καὶ ἄλλοι κατὰ Ἑλλάδος”, ἔκρινε ὅτι δὲν εἶναι πειστικοὶ οἱ λόγοι

ποὺ τὸ ἑλληνικὸ δίκαιο ἐξαιρεῖ τὰ ζευγάρια τοῦ ἰδίου φύλου ἀπὸ τὸν νόμο περὶ

πολιτικῆς ἕνωσης τῶν ζευγαριῶν, ποὺ εἰσήχθη στὴν ἑλληνικὴ νομολογία τὸ 2008.

. Μὲ τὴν ἀπόφασή του, καταδίκασε τὴν Ἑλλάδα γιὰ παραβίαση τοῦ

δικαιώματος σεβασμοῦ στὴν ἰδιωτικὴ καὶ οἰκογενειακὴ ζωή, καθὼς καὶ γιὰ

παραβίαση τῶν διατάξεων ποὺ ἀπαγορεύουν τὶς διακρίσεις καὶ τὴν ὑποχρέωσε

νὰ καταβάλει ἀπὸ 5.000 εὐρὼ στὸν καθένα ἀπὸ τοὺς ἐνάγοντες, καθὼς καὶ τὴ

δαπάνη γιὰ δικαστικὰ ἔξοδα

. Ἡ ὑπόθεση “Βαλλιανάτος καὶ λοιποὶ κατὰ Ἑλλάδος” ἀφορᾶ τὸ

“σύμφωνο συμβίωσης” ποὺ ἐφαρμόστηκε στὴν Ἑλλάδα μὲ τὸ νόμο 3719/2008 καὶ

τὸν τίτλο «Μεταρρυθμίσεις ποὺ ἀφοροῦν στὴν οἰκογένεια, τὰ παιδιὰ καὶ τὴν

κοινωνία». Αὐτὸς ὁ νόμος ἐπέφερε βελτιώσεις στὴν ἐπίσημη μορφὴ τῆς

«σχέσης», ἐπιτρέποντας στὰ ἐμπλεκόμενα πρόσωπα νὰ ἀναγνωρίσουν τὴ σχέση

τους σὲ πιὸ εὐέλικτο νομικὸ πλαίσιο σὲ σχέση μὲ αὐτὸ τοῦ γάμου. Οἱ ἐνάγοντες

διαμαρτυρήθηκαν ὅτι ὁ νόμος 3719/2008 ἀπευθύνεται ἀποκλειστικὰ σὲ

ἑτερόφυλα ζευγάρια ἀποκλείοντας μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο τὶς ἑνώσεις ὁμοφυλόφιλων

προσώπων. Ἰσχυρίσθηκαν ὅτι ἡ ἑλληνικὴ Πολιτεία ἔχει εἰσαγάγει μία διάκριση,

ἡ ὁποία κατὰ τὴν γνώμη τους συνιστᾶ διακρίσεις εἰς βάρος τους.

. Τὸ Δικαστήριο ἐπεσήμανε στὴν ἀπόφασή του ὅτι ἀνάμεσα στὶς 19

χῶρες μέλη ποὺ ἔχουν ἀναγνωρίσει μία «ἀστικὴ ἕνωση» πέραν τοῦ γάμου, μόνο ἡ

Λιθουανία καὶ ἡ Ἑλλάδα ἔχουν εἰσαγάγει διακρίσεις κατὰ τῶν ὁμοφυλοφίλων,

ἀποκλείοντας ἀπὸ τὴν ἕνωση αὐτὴ τὰ ἄτομα τοῦ ἰδίου φύλου.

. Τὸ δικαστήριο ἔκρινε ὅτι, κατὰ τὴ γνώμη του, δὲν ἦταν ἀναγκαία γιὰ

τὴν ἐπίτευξη τοῦ σκοποῦ τοῦ Νόμου μία τέτοια διάκριση, ἡ ὁποία ἀπαγορεύει

στὰ ἄτομα τοῦ ἰδίου φύλου νὰ προσέρχονται σὲ μία τέτοια ἕνωση καὶ

καταδίκασε τελεσίδικα τὴν Ἑλλάδα.

ΠΗΓΗ: news247 (ἀπὸ ΑΠΕ – ΜΠΕ)

Ὁμοφυλοφιλία

Σχολιάστε

ΝΕΟΕΠΟΧΗΤΙΚΗΣ ΒΕΒΗΛΩΣΕΩΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 7

Νοεμβρίου 2013

Ἡ βεβήλωση τῶν Ἱερῶν Ναῶν συνεχίζεται…

Χαράλαμπος Ἄνδραλης

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Ἡ ἀσέβεια πρὸς τοὺς Ναοὺς τοῦ Θεοῦ, ἡ

νεοεποχήτικη βεβήλωσή τους μὲ ἄθεσμες ἐκδηλώσεις κοσμικοῦ χαρακτῆρος,

εἶναι σαφὴς παραπομπὴ στοὺς ἀποκαλυπτικοὺς χρόνους.

«Ἡ Νέα Ἐποχὴ θέλει ὄχι ν᾽ ἀδειάσουν οἱ Ἐκκλησίες, ἀλλὰ νὰ γεμίσουν μὲ

ἀνθρώπους ποὺ θὰ ἔχουν ἀλλοιωμένο τὸ φρόνημα»

π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος (+1996)

. Μὲ μεγάλη μας θλίψη πληροφορηθήκαμε μέσα ἀπὸ γνωστὸ

οἰκουμενιστικὸ ἱστολόγιο τὴν πραγματοποίηση συναυλίας μὲ μουσικὰ ὄργανα

στὸν Ἱερὸ Ναὸ Παναγούλας Μπανάτου Ζακύνθου στὶς 31 Ὀκτωβρίου τοῦ

τρέχοντος ἔτους, παρουσίᾳ τοῦ ἐπιχώριου Μητροπολίτη καὶ πολλῶν κληρικῶν

τῆς περιοχῆς. Ὅπως ἀναφέρει τὸ σχετικὸ δημοσίευμα «παρουσιάστηκε μουσικὸ

πρόγραμμα μικρῆς διάρκειας, μὲ ἔργα Χατζιδάκι, Θεοδωράκη καὶ Λάγιου.»

. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ μᾶς θύμισε ἐκείνη τὴν ἀποφράδα βραδιά, ὅπου ὁ Ἱερὸς

Ναὸς τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος τῆς ὁδοῦ Ἀχαρνῶν μετατράπηκε σὲ μουσικὴ

σκηνὴ μὲ μπουζούκια καὶ μπαγλαμάδες, καθὼς καὶ τὸ θέατρο ποὺ «ἀνέβηκε» στὸ

Ἱερὸ Σπήλαιο τῆς Ἀποκάλυψης στὴν Πάτμο.

. Κι ἐνῶ τὰ προαναφερθέντα θλιβερὰ γεγονότα-βεβηλώσεις τῶν ἱερῶν

μας χώρων, πιστέψαμε ὅτι ἦταν μεμονωμένα περιστατικὰ καὶ δὲν θὰ

ἐπαναλαμβάνονταν, ἦρθε ἡ εἴδηση ἀπὸ τὴ Ζάκυνθο, γιὰ νὰ μᾶς πείσει ὅτι τὸ

πρόβλημα ἐξαπλώθηκε καὶ τείνει νὰ γίνει θεσμός.

. Ἂν δὲν ὑπάρξει ἀντίδραση σὲ αὐτὴ τὴν πρακτική, πολὺ φοβᾶμαι ὅτι θὰ

θεσμοθετηθεῖ ἡ παρουσίαση καλλιτεχνικῶν ἐκδηλώσεων στοὺς ναούς. Οἱ

περισσότερες λανθασμένες καὶ ἀσεβεῖς πρακτικὲς περνοῦν μέσα ἀπὸ τὴ

συνήθεια. Καὶ ἂν τὸ πάγωμα, ποὺ νιώθουμε τώρα βλέποντας αὐτὲς τὶς

ἐκδηλώσεις, μετατραπεῖ σὲ ἀδιαφορία, τότε θὰ ἔχει εἰσχωρήσει γιὰ τὰ καλὰ στὴν

Ἐκκλησία αὐτὴ ἡ πρακτικὴ καὶ ὁ Οἶκος τοῦ Θεοῦ θὰ μετατρέπεται συχνάκις σὲ

χῶρο διασκέδασης.

. Χρέος ὅλων τῶν πιστῶν ποὺ ἔχουν φόβο Θεοῦ, εἶναι νὰ ἀπέχουν ἀπὸ

τέτοιες ἐκδηλώσεις καθὼς καὶ νὰ ὑποβάλλουν κόσμια καὶ μὲ κάθε ἁρμόζοντα

σεβασμὸ τὶς διαμαρτυρίες τους στοὺς ὑπευθύνους, ὑπενθυμίζοντάς τους ὅτι ὁ

Ναὸς ἀνήκει στὸν πιστὸ λαὸ καὶ δὲν εἶναι προσωπικὴ ἰδιοκτησία κανενός.

. Οἱ φτωχοὶ πατέρες μας, μὲ πολὺ κόπο καὶ στερήσεις οἰκοδόμησαν

μεγαλοπρεπεῖς ναοὺς γιὰ νὰ δοξάζουν τὸν Θεὸ καὶ νὰ τελοῦνται τὰ Θεῖα

Μυστήρια καὶ ὄχι γιὰ νὰ χρησιμοποιοῦνται αὐτοὶ ὡς αἴθουσες ἐκδηλώσεων.

Ἄλλωστε, οἱ περισσότεροι ἐνοριακοὶ ναοὶ ἔχουν βοηθητικοὺς χώρους, ὅπου θὰ

μποροῦσαν νὰ λάβουν χώρα συναυλίες ἢ «ποιητικὲς βραδιὲς» καὶ ἄλλες τέτοιες

κοσμικὲς ἐκδηλώσεις.

. Ἡ πλήρης ἀποϊεροποίηση τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων μας δὲν θὰ πρέπει

σὲ καμία περίπτωση νὰ μᾶς ἀφήνει ἀδιάφορους. Αὐτὲς οἱ ἀσεβεῖς καινοτομίες

ὁδήγησαν καὶ τὴν οὐμανιστικὴ Δύση στὴν πλήρη ἀποστασία, ὥστε οἱ ναοὶ ἀπὸ

τὴν ἀχρησία νὰ μετατρέπονται σὲ καφετέριες ἢ νὰ πωλοῦνται στοὺς

μουσουλμάνους. Ὁ κίβδηλος χριστιανισμὸς δὲν ἕλκει τὸν σημερινὸ πεινῶντα καὶ

δειψῶντα πνευματικὰ ἄνθρωπο τοῦ 21ου αἰώνα, ἀλλὰ τὸν ἀπωθεῖ. Ἡ ἀνάγκη γιὰ

αὐθεντικὸ πνευματικὸ χριστιανισμὸ εἶναι ἐπιτακτική. Ἂς μὴν τὸν ἀπορρίπτουμε

ἐμεῖς ποὺ εἴχαμε τὴν εὐλογία νὰ τὸν κληρονομήσουμε ἀπὸ τοὺς Πατέρες μας. Ἂς

διατηρήσουμε τὴν πολύτιμη Ὀρθόδοξη εὐλάβεια, τὸν ψυχοσωτήριο φόβο Θεοῦ,

τὴν ἀρχὴ τῆς Σοφίας.

ΥΓ: Παρατηρώντας τὸν λειτουργικὸ κατήφορο ποὺ ἔχουν πάρει οἱ παπικοὶ καὶ οἱ

προτεστάντες, μὲ μασκαρεμένους «ἱερεῖς», μὲ ρὸκ «λειτουργίες», μὲ «διδασκαλία

στριπτὶζ» στὴ νύφη ἀπὸ τὸν «ἱερέα» καὶ ἄλλα τέτοια φαιδρά, μᾶς προκαλεῖται

πικρὸς γέλωτας, ἀλλὰ καὶ ἔντονος προβληματισμός. Ἂς δώσει ὁ Θεὸς νὰ μὴ

φτάσουμε κι ἐμεῖς σὲ τέτοιο σημεῖο…

ΠΗΓΗ: anavaseis.blogspot.gr

Ναός

Σχολιάστε

ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΤΙ ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΝ ΩΣ «ΕΚΚΛΗΣΙΑ»;

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ Uncategorized στὶς 6 Νοεμβρίου

2013

Μιὰ γεύση ἀπὸ τὸ Βατικανὸ

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,

ἀρ. τ. 2077, 15.11.13

. Σὲ συνέντευξη ποὺ παραχώρησε πρόσφατα ὁ Ἰησουΐτης πάπας

Φραγκίσκος Α´ ἔκαμε ἀνατρεπτικὲς δηλώσεις, μὲ τὶς ὁποῖες στήριξε τὴν

κοινότητα τῶν γκέϊ (ὁμοφυλοφίλων) καὶ ἀγνόησε ἐπιδεικτικὰ τοὺς ἐπικριτές του,

ποὺ ὑποστηρίζουν ὅτι θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι πιὸ αὐστηρὸς ἀπέναντι στὶς ἀμβλώσεις

καὶ τοὺς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων. Ἐπίσης τόνισε ὅτι οἱ γυναῖκες θὰ πρέπει νὰ

παίζουν ἕνα ρόλο «κλειδὶ» στὶς ἀποφάσεις τῆς ἐκκλησίας. Καὶ πρόσθεσε ὅτι ἂν ἡ

ἐκκλησία ἀποτύχει νὰ βρεῖ μία νέα ἰσορροπία μεταξὺ τῆς πνευματικῆς καὶ

πολιτικῆς της ἀποστολῆς, τὸ πνευματικό της οἰκοδόμημα θὰ πέσει σὰν

τραπουλόχαρτο. Ἡ συνέντευξή του αὐτή, ποὺ δημοσιεύθηκε σὲ 16 χῶρες καὶ

πολλὲς γλῶσσες, φανερώνει τὸ βαθὺ ὅραμα τοῦ Πάπα νὰ ἀλλάξει τὴ

«συμπεριφορὰ» τῆς ἐκκλησίας. Μεταξὺ τῶν ἄλλων τόνισε καὶ τὰ ἑξῆς

χαρακτηριστικά: «Ἡ ἐκκλησία μερικὲς φορὲς ἐγκλωβίζεται σὲ μικρὰ πράγματα,

σὲ μικρόμυαλους ρόλους» καὶ «οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ θέλουν πάστορες, ὄχι

παπάδες ποὺ συμπεριφέρονται σὰν γραφειοκράτες ἢ κυβερνητικοὶ

ἀξιωματοῦχοι» («Ἐλευθερία» Λαρίσης 20-9-2013). Σὲ ἄλλες μάλιστα δηλώσεις

του ὁ ἄρχοντας τοῦ Βατικανοῦ ὁμολόγησε ὅτι ὑπάρχει ἕνα «γκέϊ λόμπι» καὶ ἕνα

ρεῦμα διαφθορᾶς στὴν Ἁγία Ἕδρα (δηλαδὴ στὸ Βατικανό) καὶ ὅτι ἡ παπικὴ

αὐλὴ εἶναι ἡ λέπρα τῆς παποσύνης. Δημοσιεύθηκαν αὐτὲς οἱ δηλώσεις του στὴν

ἰταλικὴ ἐφημερίδα «La Republica» καὶ ἀναδημοσιεύθηκαν στὴ δική μας

«Δημοκρατία». Αὐτὸ εἶναι τὸ Βατικανὸ σήμερα καὶ αὐτὲς εἶναι οἱ ἐπίσημες

θέσεις του γιὰ τὶς ἐκτρώσεις καὶ γιὰ τοὺς ὁμοφυλοφίλους. Τὰ ἀνέχονται ὅλα.

Βάζουν μάλιστα τὶς γυναῖκες, αὐτοὶ ποὺ ὑποχρεωτικὰ εἶναι ἄγαμοι, σὲ θέση

ρυθμιστῆ τῆς «ἐκκλησιαστικῆς» τους συμπεριφορᾶς. Μήπως σκέπτονται νὰ τὶς

προωθήσουν στὸν Κλῆρο; Νὰ δοῦμε τί ἄλλο θὰ σκεφθοῦν ὡς κοσμικὸ κράτος

ποὺ ἔχουν καταντήσει. Ἐκεῖ τελικὰ ὁδηγεῖ ἡ αἵρεση – ἐφ᾽ ὅσον ἀπουσιάζει ἀπ’

αὐτὴν ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ. Τὸ Βατικανό – τὸ ὁμολογεῖ ὁ ἴδιος ὁ Πάπας –

κατάντησε διεφθαρμένο κράτος. Ἀποροῦμε λοιπὸν καὶ θλιβόμαστε πραγματικά,

ὅταν βλέπουμε Ὀρθόδοξους μεγαλόσχημους κληρικοὺς νὰ ἐπισκέπτονται τὸ

Βατικανὸ γιὰ νὰ συναντήσουν τὸν Πάπα, καὶ νὰ τὸν προσφωνοῦν «ἁγιώτατον

ἀδελφόν». Ἀποροῦμε καὶ δακρύζουμε. Πηγαίνουν στὸ Βατικανὸ σὰν νὰ εἶναι

Ἐκκλησία; Δὲν βλέπουν ὅτι καταρρέουν ὡς «Ἐκκλησία»;

Βατικανό

Σχολιάστε

Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΛΛΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΑΛΛΑ

ΝΑ ΞΑΠΟΣΤΕΙΛΕΙ ΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΕΘΝΙΚΑ στὶς 6 Νοεμβρίου 2013

Ἡ Ἑλλάδα δὲν χρειάζεται βαθύτερες μεταρρυθμίσεις

ἀλλὰ νὰ ξαποστείλει τὴν τρόικα

καὶ νὰ ξεφορτωθεῖ τὴν παροῦσα φοβερὴ κυβέρνηση

Greece does not Need Deeper Reforms

but to Send Away Troika

and to Get Rid of the Current Dreadful Government

by

Dr. John N. Kallianiotis

University of Scranton

We see many foreign “experts” to write and recommend different measures and

policies for Greece[1] without knowing Greece, its people, its culture, its

civilization, its history, its accomplishments and contributions to the world, its

faith, its values, and its role in this falling world. All these proposed solutions are

wrong and against Greece and Greek citizens. The first thing that Greece needs

is its independence from the undemocratic and oppressive EMU and EU.

Secondly, it needs elections and to elect a new Greek-Orthodox political party,

which will care for Greece and Greeks. The current parties in government have

created this crisis “working” for it since 1974 and they cannot have any solution,

they are very dangerous for the country. They have communized the entire

country (public sector, education, arts and entertainments, politics, etc.) and if

someone is a patriot (he loves his country, Hellas and is a Christian Orthodox,

Ελληνορθόδοξος), he becomes the target of the red-green government, of the

dark powers, and of the criminals that have overflowed the unprotected country.

They make the crisis deeper daily by passing laws against Greeks and against

their value system and their well-being. Lastly, Greece has to send away Troika,

because a sovereign nation cannot bow down to absurdities of the ignorant West.

The current coalition government (communisto-socialisto-centrists =

“democratic bow” to be politically correct) knows only to lie and fool the people

by signing memoranda (enslaving the citizens and putting their public wealth as

collateral for its borrowing, waste, and stealing for 39 years) and putting

unbearable taxes and reducing salaries and pensions to satisfy the austerity

measures of the ignorant EU and IMF. The measures of Troika are anti-growth

ones and Greece must do exactly the opposite of what these suspicious policies

are recommending, otherwise Greece cannot grow and unemployment cannot

come down. With Troika’s policies, the economy is in deep recession for six years

with unemployment 30% and youth unemployment over 60%. Greeks have

started migrating abroad and their vacancies in Greece are covered by illegal

immigrants (Muslims) that are coming daily from Turkey. This planned

economic crisis, with the enormous inflow of Asians and Africans has changed

the identity of the country, it has lost its sovereignty, and the current leaders

(“followers”) divulge rudely that the country has a “surplus” in its budget, it will

have positive growth in 2014, and it will go into the market issuing government

bonds. What lies are these? Whom they want to deceive? Why are they avoiding

elections? The country is in dissolution.

Greece’ socio-economico-political structure is completely different than that of

the West and must stay as it was: humane, traditional, Orthodox, self-sufficient,

independent, and aiming only towards the long-term historical objectives of this

unique nation. Businesses are different in Greece and they must stay as they

were: small traditional and family oriented businesses. Property taxes are

unethical, unfair, and absurd for the poor citizens.[2] Taxes must be only on

income and not on a house that you want to settle your family. Of course, tax

evasions must stop for businesses and wealthy individuals. The country has to

have its own currency to use it for trade policy (currency devaluation) and to

render the nation sovereign. The “internal devaluation”, as the ignorant (or

suspicious) Troika recommended, does not contribute to competitiveness, but to

the destruction of the nation and the impoverishment of the citizens. The

mistakes of IMF are numerous in all countries that it has gone to “save” these

nations. Also, Sunday (in Greek Κυριακή; Kyriaki = Lord’s day) is a holiday for

Greece and people should not work, stores must be closed on Sundays and on all

the other traditional (national and religious) holidays. Troika has no right to

intervene in Greek civilization, paideia, security, safety, and laws passed from

the Greek Parliament. The controlled media in Greece are very dangerous for

the country, too. The new “anti-racial law” is unconstitutional and will cause

great suffering to our betrayed people; but, most of the measures and actions of

this intimidating coalition government are unconstitutional. The country can

regain competitiveness only when it will go back to drachma and out of the EU,

which destroyed the Greek agriculture and manufacture for the last 32 years,

and now, they want Greece to close its three industries that produce military

material (sic). Is Greece under occupation? Are the current government policies

pro-Greek or anti-Greek? Is the legal and judicial system free or it just follows

orders from the dark powers? Greece has to deliver from the current corrupted

government, to liberate from EU, and to set free its people, who will play a very

important role for the entire world in the near future, due to the nation’s history,

its value system, and Greeks’ role as the “chosen people of God”.

[1] See, Barry D. Wood, “Greece needs deeper reforms to finish the job”, The

Wall Street Journal, October 30, 2013. Also, from the results in Greece, after the

suggestions from abroad, we saw many “experts” from Brussels (EU) and some

from Washington (IMF) that ruined Greece and led its people to suicides.

[2] Even during the Turkish occupation, taxes were lower for the Greek rajas

(subjects). In other words, EU’s and IMF’s occupations are worse than the

Ottoman one; but, the descendants of the tax-collectors during the Ottoman rule

(κοντζαμπάσηδες) are in Greek government, today, and they want to imitate

their traitor ancestors.

ἀργία τῆς Κυριακῆς, Ἰω. Καλλιανιώτης, Οἰκονομικὴ κρίση, John Kallianiotis

Σχολιάστε

ΑΓ. ΙΩ. ΒΑΤΑΤΖΗΣ: ΠΡΟΤΥΠΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ

ΕΛΛΗΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΕΘΝΙΚΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ στὶς 6

Νοεμβρίου 2013

Ἰω. Βατάτζης: Πρότυπο γιὰ κάθε Ἕλληνα κυβερνήτη!

Κωνσταντῖνος Χολέβας

ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 05.11.2013

. Στὶς 4 Νοεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑόρτασε τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου

Ἰωάννη Βατάτζη, αὐτοκράτορα τῆς Νίκαιας ἀπὸ τὸ 1222 ἕως τὸ 1255. Ἰδιαίτερες

ἐκδηλώσεις, τὰ «Βατάτζεια», πραγματοποιήθηκαν στὴ γενέτειρά του, στὸ

Διδυμότειχο, ὅπου λειτουργεῖ καὶ ἐνοριακὸς ναὸς πρὸς τιμὴν τοῦ ἁγίου. Ἕως τὸ

1922 καὶ τὴ Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ οἱ Ἕλληνες τῆς Μαγνησίας, στὰ

παράλια της Ἰωνίας, τιμοῦσαν τὸν ἅγιο αὐτοκράτορα, ὁ ὁποῖος εἶχε ταφεῖ ἐκεῖ

κοντά, στὴ Μονὴ τῶν Σωσάνδρων. Ὅμως, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας, καλὸ

θὰ ἦταν νὰ τιμοῦν τὸν σπουδαῖο αὐτὸ ὀρθόδοξο Ἕλληνα καὶ ἡ Πολιτεία καὶ ὁ

Στρατὸς καὶ οἱ θεράποντες τῶν φιλολογικῶν καὶ πολιτικῶν ἐπιστημῶν. Θὰ

ἐξηγήσω τοὺς λόγους.

. Ὁ Ἰωάννης Γ´Δούκας Βατάτζης διαδέχτηκε στὸν θρόνο τὸν πεθερό του

Θεόδωρο Α´ Λάσκαρη. Ἦταν ἡ περίοδος κατὰ τὴν ὁποία οἱ δυτικοὶ

Σταυροφόροι εἶχαν καταλάβει τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ εἶχαν διαμοιράσει

μεταξύ τους τὰ ἱμάτια τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, τῆς Ρωμανίας. Ὁ νόμιμος

διάδοχος τοῦ αὐτοκράτορα καὶ ὁ κανονικὸς πατριάρχης μεταφέρθηκαν στὴ

Νίκαια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἡ Νίκαια, ἡ Τραπεζούντα καὶ ἡ Ἤπειρος ἀποτέλεσαν

τὰ ἑλληνικὰ κράτη, τὰ ὁποῖα διατήρησαν τὸ ἑλληνορθόδοξο φρόνημα. Μάλιστα,

ἡ Αὐτοκρατορία τῆς Νίκαιας εἶχε τὸ προνόμιο νὰ ἀπελευθερώσει τὴν

Κωνσταντινούπολη τὸ 1261 μὲ τὸν Μιχαὴλ Παλαιολόγο.

. Ὁ Ἰωάννης Βατάτζης διακρίθηκε ὡς εὐσεβὴς καὶ δίκαιος κυβερνήτης,

ὡς στρατιωτικὸς ποὺ πολέμησε Τούρκους καὶ Σταυροφόρους, ὡς λόγιος, ὡς

διπλωμάτης καὶ ὡς γνήσιος Ἕλληνας μὲ ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια. Ἀποκλήθηκε

ἐλεήμων, διότι φρόντιζε μὲ ἔργα καὶ μὲ νόμους νὰ ἐλαφρύνει τὰ βάρη τῶν

φτωχῶν καὶ νὰ ὑπηρετεῖ πάντα τὰ δίκια τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ. Μερίμνησε γιὰ τὴ

συγκέντρωση πολλῶν διδασκάλων τοῦ Γένους στὴ Νίκαια, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν

Νικηφόρο Βλεμμύδη. Τοὺς ζήτησε νὰ περισυλλέξουν καὶ νὰ κωδικοποιήσουν ὅλα

τὰ κείμενα τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γραμματείας, τὰ ὁποία εἶχαν διασωθεῖ, κι ἔτσι

βοήθησε στὴν προβολὴ τῆς συνέχειας τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἀπαγόρευσε τὶς

εἰσαγωγὲς ἀγαθῶν ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό, πράγμα τὸ ὁποῖο σήμερα δὲν εἶναι ἐφικτὸ

λόγῳ τῆς διεθνοποιήσεως τοῦ ἐμπορίου καὶ τῆς οἰκονομίας, τότε ὅμως ἦταν μία

συνετὴ πράξη προστασίας τῆς ἑλληνικῆς παραγωγῆς. Ἐνοχλεῖτο ἀπὸ τὶς

πλούσιες ἐνδυμασίες καὶ ἐπέπληττε ὅσους τὶς φοροῦσαν. Μεταξὺ αὐτῶν ποὺ

δέχτηκαν τὶς ἐπιπλήξεις του ἦταν καὶ ὁ γιός του Θεόδωρος Β´ Λάσκαρης.

. Ὅταν ὁ Πάπας Γρηγόριος Θ´ τοῦ ἔστειλε μία θρασεία ἐπιστολὴ καὶ

τοῦ ζητοῦσε νὰ ξεχάσει τὸ ὄνειρο τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς

Κωνσταντινουπόλεως, ὁ Βατάτζης ἀπάντησε μὲ ἀπαράμιλλη ἀξιοπρέπεια

συνδυασμένη μὲ ἐλαφρὰ εἰρωνεία. Ὁ ἡγέτης τοῦ τότε ἡττημένου ἀπὸ τοὺς

Δυτικοὺς Ἑλληνισμοῦ ἔγραψε στὸν πλανητάρχη τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ὡς ἴσος πρὸς

ἴσον. Ὁ Ἕλληνας αὐτοκράτορας τόνισε στὸν Πάπα ὅτι οἱ Βυζαντινοὶ μπορεῖ νὰ

ἀποκαλοῦνται Ρωμαῖοι, ἀλλὰ εἶναι ἀπόγονοι τοῦ ἀρχαίου γένους τῶν Ἑλλήνων,

ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἀνθησε καὶ μεταδόθηκε ἡ σοφία σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Τοῦ

ὑπογράμμισε ὅτι καὶ ἄλλοι αὐτοκράτορες πρὶν ἀπὸ αὐτὸν εἶχαν ἑλληνικὴ

καταγωγὴ καὶ ὅτι στὸ γένος τῶν Ἑλλήνων δώρισε ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος τὴ

Βασιλεύουσα Κωνσταντινούπολη. Καὶ κατέληγε μὲ φράσεις ποὺ ἐπαναλάμβαναν

τὸν παιάνα τῶν Σαλαμινομάχων καὶ τὶς αἰώνιες παρακαταθῆκες τῶν

ἀγωνιζομένων Ἑλλήνων. «Δὲν θὰ παύσουμε ποτὲ νὰ πολεμοῦμε ὑπὲρ τῶν ἱερῶν

καὶ τῶν ὁσίων, δὲν θὰ σταματήσουμε νὰ ἀγωνιζόμαστε ἐναντίον ἐκείνων ποὺ

κατέχουν τὴν Κωνσταντινούπολη», ἐννοώντας τὸν παράνομο αὐτοκράτορα ποὺ

ἔστεψαν οἱ Φράγκοι Σταυροφόροι.

. Στὶς δύσκολες στιγμὲς ποὺ ζοῦμε εἶναι χρήσιμο νὰ γνωρίζουμε καὶ νὰ

διδάσκουμε στοὺς νέους μας τέτοια πρότυπα ἡγετῶν, οἱ ὁποῖοι σεβάστηκαν τὸν

Θεὸ καὶ τὴν πατρίδα, ἐφάρμοσαν τὴν κοινωνικὴ δικαιοσύνη, ἐλευθέρωσαν

ἑλληνικὰ ἐδάφη, κατεῖχαν καλὰ τὴν ἑλληνικὴ παιδεία καὶ στάθηκαν μὲ ἀγέρωχο

ὕφος ἀπέναντι σὲ αὐθάδεις ξένους. Τιμώντας τὸν Ἰωάννη Βατάτζη

διακηρύσσουμε τὴ διαχρονικὴ συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Ἅγ. Ἰωάννης Βατάτζης, Κων. Χολέβας

Σχολιάστε

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ; (Δ. Νατσιός) «Τοῦτοι οἱ ἐλεεινοὶ

δὲν ἀντιπροσωπεύουν τὴν ζωντανὴ Ἑλλάδα, δὲν

ἀντιπροσωπεύουν τίποτε».

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ στὶς 5

Νοεμβρίου 2013

Ποιοὶ εἶναι οἱ ἐγκληματίες;

Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός

Δάσκαλος- Κιλκίς

«Θέ μου τί λέπομεν στὶς μέρες μας»

(στρατηγὸς Μακρυγιάννης)

. Τὸ ἴδιο ἀναφωνοῦμε κι ἐμεῖ στὶς μέρες μας. Θεέ μου τί βλέπουμε!! «Νὰ

δοῦμε ἀκόμα ποῦ θὰ φτάσουμε! Δὲν ἀφήσαμε βρωμιά, δὲν ἀφήσαμε σιχαμένη

πράξη, ποὺ νὰ μὴν κάνουμε, δὲν ἀφήσαμε πονηρὸ διαλογισμὸ ποὺ νὰ μὴν τὸν

ποῦμε ἢ νὰ μὴν τὸν γράψουμε μὲ τὴν μεγαλύτερη ἀδιαντροπιά. Ξεχαλινωθήκαμε

πιὰ ὁλότελα. Ποτὲ ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶχε φτάσει οὔτε στὴν μισὴ ἀναισθησία καὶ

σιχαμένη παραμόρφωση, ἀπ’ ὅσο ἔφτασε σήμερα…». (Φ.Κόντογλου, «Μυστικὰ

Ἄνθη», ἔκδ. «Ἀστήρ», σελ. 31). Δὲν προλαβαίνουμε στὸν δύσμοιρο τοῦτο τόπο νὰ

μετροῦμε τὶς «σιχαμένες πράξεις». Ὀσμὴ θανάτου, σάβανα ἁπλώθηκαν πάνω ἀπὸ

τὰ πάλαι ποτὲ ρόδινα ἀκρογιάλια τῆς πατρίδας μας καὶ μᾶς καταπλακώνουν.

Χαλάσαμε πολὺ καὶ πολλοί. Καὶ τὸ κακὸ εἶναι ὅτι ἀδυνατοῦμε νὰ ἑρμηνεύσουμε

τὰ γεγονότα. Μᾶς προσπερνοῦν, μᾶς ὑπερκεράζουν. Μᾶς λείπουν καὶ τὰ φωτεινὰ

πνεύματα, οἱ ἀληθινὰ σοφοὶ καὶ προκομμένοι ἄνθρωποι, οἱ “μεταξένιοι” ποὺ μᾶς

ἔδειχναν τὴν ὁδὸν τῆς ἀληθείας. Καὶ οἱ λίγοι ποὺ ὑπάρχουν πνίγονται ἀπὸ τὶς

τσιρίδες τῶν καντιποτένιων…

. Ἔγινε τὸ κακὸ τῆς κτηνώδους δολοφονίας τῶν δύο νέων ἀνθρώπων καὶ

οἱ σάπιοι γνωμηγήτορες τῶν τηλεαναθυμιάσεων ξερνοῦν τὰ δηλητήριά τους.

Τετριμμένες ἀνοησίες καὶ παλιανθρωπιές. Διαβάζεις καὶ νιώθεις ἀπόγνωση. Τὸ

παρακάτω γεγονὸς εἶναι πραγματικό. Ὅταν κάποτε οἱ ἀδηφάγες κάμερες τῆς

τηλεόρασης στράφηκαν στὸ πρόσωπο ἑνὸς νεαροῦ ἐγκληματία, ποὺ ἔβγαινε

σιδηροδέσμιος ἀπὸ ἀνακριτικὰ γραφεῖα, κάποιος αἱματολάγνος δημοσιογράφος

τὸν ρώτησε:

«Ἐσὺ ἔκανες τὸ ἔγκλημα;»

«Ὄχι, ἐσεῖς», ἀποκρίθηκε ὁ νεαρός.

. Ἡ ἀπάντηση συνοψίζει τὸ πρόβλημα καὶ ἔχει πολλοὺς ἀποδέκτες. Αὐτὸ

τὸ ἀδυσώπητο “ἐσεῖς” στρέφεται πρωτίστως στὴν πανίσχυρη τηλεοπτικὴ

ἐξουσία. Ὑπολογίστηκε ὅτι κατὰ μέσο ὄρο ἕνα παιδί, μέχρι νὰ τελειώσει τὸ

Λύκειο ἔχει ἀφιερώσει στὴν «λατρεία» τῆς μικρῆς ὀθόνης 18.000 ὧρες, ποὺ

σημαίνει 750 μέρες ἤ, χονδρικά, 2,5 χρόνια τηλεοπτικῆς αἰχμαλωσίας. Ἀκόμη

στὴν Ἀμερικὴ σύμφωνα μὲ ἔρευνες-καὶ εἶναι γνωστὸ τὸ ρητὸ “ἂν θέλεις νὰ δεῖς

τὴν Ἑλλάδα τοῦ μέλλοντος ἐπισκέψου τὴν σημερινὴ Ἀμερικὴ”- ἕνα παιδὶ

«μετέχει», παρακολουθεῖ, ἐτησίως περίπου 3.000 καὶ πάνω φόνους στὴν

τηλεόραση ἤ, χειρότερα, μέσῳ τῶν ἠλεκτρονικῶν παιχνιδιῶν, «διαπράττει» τὸ

ἴδιο, ἑκατοντάδες φόνους. Θὰ ἀντιτείνει κάποιος: Μὰ ἕνα ἀθῶο παιχνίδι εἶναι;

Ἀπαντῶ, γυρίζοντας κατ’ ἀρχὰς στὴν ἐποχὴ ποὺ γεννήθηκε τὸ σημερινὸ «θηρίο».

. Εἶναι γνωστὸ πώς, ὅταν ἄνοιξαν οἱ πρῶτοι κινηματογράφοι γιὰ τὸ

κοινό, ἀπὸ τὶς πρῶτες σκηνὲς ποὺ προβλήθηκαν, ἦταν ἡ διαδρομὴ μιᾶς

ἁμαξοστοιχίας. Ἡ λήψη τῆς σκηνῆς ἔγινε ἀπὸ κάμερα ποὺ βρισκόταν πάνω στὶς

γραμμὲς τοῦ τρένου καὶ μπροστὰ ἀπὸ τὴν ἁμαξοστοιχία, ποὺ ἐκινεῖτο πρὸς τὴν

κάμερα. Ἡ ἀντίδραση τοῦ κόσμου ἦταν ἡ ἀναμενόμενη: προσπάθησε νὰ γλιτώσει

ἀπὸ τὸ τρένο τρέχοντας πανικόβλητος ἀπὸ τὴν αἴθουσα πρὸς τὶς ἐξόδους. Ἀπὸ

τότε πέρασαν 90 χρόνια περίπου. Σὲ αὐτὸ τὸ διάστημα ὁ ἄνθρωπος ἔμαθε σιγὰ

σιγὰ νὰ ἀποστασιοποιεῖται ἀπὸ τὸ ὀπτικὸ θέαμα. Καὶ φυσικὰ δὲν μποροῦσε νὰ

γίνει ἀλλιῶς, γιατί διαφορετικὰ ἡ παρακολούθηση μιᾶς ταινίας θὰ ἀποτελοῦσε

μία πολὺ ψυχοφθόρα διαδικασία.

. Τί σημαίνει ὅμως γιὰ τὸν ἀνθρώπινο ψυχισμὸ αὐτὴ ἡ

ἀποστασιοποίηση; Θεάματα ὅλων τῶν εἰδῶν παρελαύνουν μπροστά μας.

Βλέπουμε νὰ διαπράττονται καταφανεῖς ἀδικίες, ἐγκλήματα εἰδεχθῆ, πράξεις ποὺ

ἡ ἠθικὴ καὶ ἡ συνείδηση ἀποστρέφεται. Κι αὐτὸ ὄχι μόνο σὲ ταινίες

φανταστικές, ἀλλὰ ἀκόμη χειρότερα στὰ δελτία εἰδήσεων, σὲ ντοκιμαντὲρ καὶ

ἀλλοῦ, ὅπου οἱ σκηνὲς φρίκης εἶναι πραγματικές: παιδιὰ ποὺ λιμοκτονοῦν,

ἑτοιμοθάνατοι μὲ τὴν ἀγωνία τοῦ θανάτου ζωγραφισμένη στὰ πρόσωπά τους…

Πολλὲς φορὲς μάλιστα τὸ θεώμενο πρόσωπο ἐπιχειρεῖ μάταια νὰ ἐπικοινωνήσει

μὲ τὸν ἀνώνυμο θεατή: ἀκούγονται κραυγὲς ποὺ ζητοῦν βοήθεια, ἁπλώνονται

παρακλητικὰ χέρια, μάτια ἐκφραστικὰ ἐπιχειροῦν νὰ ἐντοπίσουν κάποιο σωτήρα

στὸ ἀπύθμενο βάθος τοῦ κινηματογραφικοῦ φακοῦ…

. Αὐτὰ ὅλα δὲν μποροῦν νὰ ἀφήσουν ἀνεπηρέαστη μία ἠθικὴ συνείδηση.

Τί ἐννοῶ; Ἀπὸ τὸ ἀποτρόπαιο θέαμα μέχρι τὴν ἠθικὴ συνέγερση, τὸ χρονικὸ

διάστημα εἶναι στιγμιαῖο. Καὶ ὁ ὑγιὴς ἄνθρωπος ἀμέσως θὰ ἐπιζητήσει νὰ

θεραπεύσει τὸ κακὸ ποὺ βλέπει, γιὰ νὰ ἱκανοποιήσει τὴν ἠθική του συνείδηση

ποὺ ἔχει ἐπαναστατήσει. Μποροῦσε νὰ ἐπέμβει σ’ ἕναν ξυλοδαρμὸ ἀθώου, νὰ

ταΐσει ἕνα παιδὶ ποὺ πέθαινε τῆς πείνας ἢ τουλάχιστον νὰ προσπαθήσει νὰ τὸ

περιθάλψει. Τώρα ὅμως ὄχι. Τὸ παιδὶ ποὺ βλέπει εἶναι μακριά, σ’ ἕναν ἄλλο

κόσμο, καὶ ἡ προσφορὰ ἢ ἡ βοήθειά του εἶναι μάταιη.

. Μοιραία, λοιπόν, τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ σκλήρυνση τοῦ ἀνθρώπου

μπροστὰ στὴν ὀθόνη, ἡ ἀποκοίμιση τῶν ἠθικῶν του ἀνακλαστικῶν. Συγχρόνως

ὑποχρεοῦται νὰ πείσει τὸν ἑαυτό του ὅτι αὐτὰ ποὺ βλέπει συμβαίνουν σὲ μίαν

ἄλλη διάσταση, μία διάσταση ποὺ δὲν συμπίπτει ἢ δὲν ἐπικοινωνεῖ μὲ τὴ δική

του. Αὐτὴ ἡ στάση ὅμως κατατείνει στὴν ἐνίσχυση μίας σύγχρονης τάσης, ποὺ

γίνεται ἡ μάστιγα τῆς ἐποχῆς μας, τῆς ἀνθρώπινης ἀδιαφορίας καὶ τοῦ

«ὠχαδερφισμοῦ». Μάλιστα κατὰ ἕναν ἔμμεσο τρόπο τὴ «νομιμοποιεῖ». Γιατί

κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ κατηγορήσει τὸν συνάνθρωπό του γιὰ ἀπραξία μπροστὰ

στὴν ὀθόνη. Τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ γίνει καὶ ἡ ἀπραξία εἶναι ἡ λογικὴ στάση.

Ἄλλωστε καὶ οἱ διαφημίσεις τῆς τηλεόρασης ἀποθεώνουν αὐτὴν τὴ

συμπεριφορά. Ἡ παρακολούθηση τοῦ θεάματος συνυφαίνεται μὲ ἕναν

ἀναπαυτικὸ καναπὲ καὶ μίαν ἄνετη καθιστικὴ στάση. Τὸ ὑπονοούμενο εἶναι

«σαφές»: τὸ θέμα εἶναι πλαστὸ καὶ ψυχαγωγικὸ καὶ παρακολουθῆστε το χωρὶς

ἄγχος. Ἔχουμε, δηλαδή, ψυχικὸ μιθριδατισμό, βαθμιαῖο ἐθισμὸ στὴν δυστυχία

τῶν ἄλλων. Ἔτσι ἡ παγερὴ ἀδιαφορία τῆς εἰκονικῆς ζωῆς, μεταφέρεται καὶ στὴν

πραγματική.

. Ἡ φράση «ἐσεῖς τὸ κάνατε τὸ ἔγκλημα» δείχνει καὶ τὸ τωρινὸ σχολεῖο.

Λέει ἕνας σπουδαῖος ποιητικὸς λόγος: «Πάρε τὶς λέξεις μου, δῶσ’ μου τὸ χέρι

σου». Τὰ παιδιὰ δὲν ἔχουν λέξεις, δὲν μποροῦν νὰ ἐκφραστοῦν, γιατί δὲν

διδάσκονται τὴν γλῶσσα στὰ σχολεῖα. Καὶ γλῶσσα σημαίνει λογοτεχνία, ποίηση,

πράγματα προγραμμένα ἀπὸ τὰ ἐν χρήσει σχολικὰ τάχα καὶ βιβλία Γλώσσας.

Μία ἀπὸ τὶς σοβαρότερες καὶ σημαντικότερες συνέπειες αὐτοῦ τοῦ γλωσσικοῦ

ὑποσιτισμοῦ εἶναι ὅτι προτρέπονται, καταφεύγουν οἱ νέοι σὲ πράξεις βίας, ποὺ θὰ

μποροῦσαν νὰ ἀποφευχθοῦν μὲ τὸν λόγο. Πολλὰ παιδιὰ φτάνουν στὴν

ἐξαλλοσύνη καὶ τὴν ἀπελπισία, γιατί δὲν μποροῦν νὰ συν-ἐννοηθοῦν. (Ὁ

Κολοκοτρώνης ποὺ καταλάβαινε ἀπὸ αὐτὰ ἔλεγε γιὰ τὰ παλληκάρια του.

“Πρῶτα τοὺς τὸ ἑρμήνεψα μιλητά, ἔπειτα τό ᾽κανα τραγούδι καὶ τοὺς τὸ

τραγούδησα”, τὸ ποίημα εἶναι εὐμνημόνευτο, τὰ πολλὰ τὰ λόγια εἶναι φτώχεια).

. Νὰ πῶ κάτι καὶ ἀπὸ τὴν ἐμπειρία μου στὴν τάξη.

. Δίδαξα πρὶν ἀπὸ δύο μῆνες στοὺς μαθητές μου –ϛ´ Δημοτικοῦ- τὸν

γνωστό, διδακτικότατο μύθο τοῦ Αἰσώπου, «παῖς κλέπτης καὶ μήτηρ». Ρώτησα

τὶς προάλλες τὰ παιδιά. Θυμόταν τὰ πάντα, σχεδὸν ὅλο τὸ κείμενο. (Βεβαίως τὸ

διδάσκω καὶ στὴν ἀρχαία ἑλληνική). Ὅταν δὲν διδάσκεις, τὶς τιμαλφεῖς ἀξίες,

στὴν ἀρτιμελῆ γλῶσσα τοῦ Γένους μας, τότε οἱ καρδιὲς σκληραίνουν καί,

κάποιες φορές, τὰ χέρια ὁπλίζονται.

. Ἔλεγε ὁ Ζ. Λορεντζάτος τὰ παρακάτω σπουδαῖα γι’ αὐτήν μας τὴν

σχιζοφρένεια στὸ βιβλίο του, μελέτη «Γιὰ τὸν Σολωμό»: «Οἱ δικοί μας χύνουν τὸ

αἷμα τους ἀποκάτου ἀπὸ τὸ Σταυρὸ γιὰ νὰ μᾶς κάνουν ἐλεύθερους», τόνιζε ὁ

σολωμικὸς Διάλογος. Στὸ κάτω-κάτω δὲν ἐλευθέρωσαν οἱ λόγιοι, οἱ φωτισμένοι

ἢ ἀφώτιστοι, τοὺς σκλαβωμένους. Οἱ σκλαβωμένοι ἐλευθέρωσαν κάποτε καὶ

τοὺς λόγιους. Χρειαζόταν «γι’ ἀνταμοιβὴ»-πάντα στὴ διάλεχτό του Σολωμοῦ-«οἱ

δικοί μας» (δηλαδὴ ὁ λαὸς) νὰ κινδυνεύουν σήμερα νὰ χάσουν καὶ τὴν πίστη τους

καὶ τὴ λαλιά τους; Ἂν εἶναι νὰ προκόψουμε σὰ λαός, δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ τὸ

κατορθώσουμε μακριὰ ἀπὸ τὴν πίστη μας καὶ τὴ γλῶσσα μας. Μονάχα μέσα ἀπὸ

αὐτὰ τὰ δύο μπορεῖ νὰ φυτρώσει κάτι ἀληθινό. Μονάχα μέσα ἀπὸ αὐτὰ τὰ δύο

σωθήκαμε ὣς σήμερα καὶ μονάχα μέσα ἀπὸ αὐτὰ τὰ δύο θὰ σωθοῦμε αὔριο. Δὲ

σωθήκαμε ἀπὸ τοὺς λόγιους. Ὅσο τὰ ψευτίζουμε τὰ δύο αὐτά, τόσο

ἀπομακραίνουμε τὴ μέρα τοῦ λυτρωμοῦ. Ὅποιος παραβαίνει τὸ νόμο τῆς

φυσικῆς συνέχειας ἀκρωτηριάζεται…

. Γιατί ἐπιτέλους ποιοί εἴμαστε ἐμεῖς; Καὶ ποῦ πηγαίνει στὶς περιπτώσεις

αὐτὲς ἡ περίφημη αὐτογνωσία μας; Ὑπάρχουμε; Καὶ τὴ δική μας γλώσσα; Καὶ

τὴ δική μας πίστη; Ἐμᾶς τοῦ σημερινοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ; Τί τὴν

κάνουμε;» Ὑπάρχουν, ὅπως προανέφερα, πολλοὶ ἀποδέκτες τοῦ νεαροῦ

ἐγκληματία, ἡ οἰκογένεια, ἡ πνευματικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία, (ὅπως

ἔγραψα παλαιότερα κάποιοι ἐπίσκοποι ποὺ ἐπιμένουν στὶς «ἱερὲς μουρμοῦρες»)

καὶ πολλοὶ ἄλλοι. Ἄφησα γιὰ τὸ τέλος τοὺς προσκυνημένους, τὶς

ἀνθυπομετριότητες τῆς νῦν πολιτικῆς. Γι’ αὐτοὺς δανείζομαι τὰ λόγια του

Σεφέρη ἀπὸ τὸ πολιτικό του ἡμερολόγιο. «Ἡ βλακεία, ἡ ἐγωπάθεια, ἡ μωρία καὶ

ἡ γενικὴ ἀναπηρία τῆς ἡγετικῆς τάξης στὴ σημερινὴ Ἑλλάδα σὲ φέρνει στὴν

ἀνάγκη νὰ ξεράσεις. […] Εἶμαι βέβαιος πὼς τοῦτοι οἱ ἐλεεινοὶ δὲν

ἀντιπροσωπεύουν τὴν ζωντανὴ Ἑλλάδα, δὲν ἀντιπροσωπεύουν τίποτε»…

Ἠθική, τηλεόραση, Γλῶσσα, Δημ. Νατσιός

1 Σχόλιο

ΟΙ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΤΗΣ «ΕΣΤΙΑΣ ΠΑΤΕΡ. ΜΕΛΕΤΩΝ» ΕΠΙ ΤΗΣ

ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ

ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΕΩΣ

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ στὶς 4

Νοεμβρίου 2013

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Οἰ δύο κατωτέρω νομικὲς Ἀναφορὲς-Γνωμοδοτήσεις

ἐπὶ τῆς Συνοδικῆς Ἀποφάσεως (βλ. κατωτ.) γιὰ τὴν «εἰκαζομένη συναίνεση» εἶναι

πολὺ ἐνδιαφέρουσες καὶ τεκμηριωμένες καὶ δείχνουν πὼς τὸ θέμα «εἰκαζομένη

συναίνεση» παρὰ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ ὑπόπτου ὅρου τῆς «συναινέσεως τῆς

οἰκογενείας» ἐγκυμονεῖ τεραστίους κινδύνους γιὰ τὴν ἀνθρωπιά τῆς κοινωνίας μας.

ΑΙΤΗΣΙΣ – ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΣΤΙΑΣ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

Ὁδός Β. Ἠπείρου 47, Ἀμαρούσιον

Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος

Ἐν Ἀθήναις, τῇ 14ῃ Ὀκτωβρίου 2013

ΘΕΜΑ: ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΙΣ συμφώνως τοῖς νόμοις 3984/2011 καί

4075/2012

Μακαριώτατε,

. Μετά μεγίστης προσοχῆς καί ἐνδιαφέροντος ἀνεγνώσαμε τήν ὑπ’ ἀριθ.

πρωτ. 4035/26-9-2013 Συνοδικήν Ἀπόφασιν, ληφθεῖσαν ἐν τῇ Συνεδρίᾳ τῆς

Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 31ης μηνός Αὐγούστου ἐ.ἔ.

. Διά τῆς ὡς ἄνω Συνοδικῆς Ἀποφάσεως διαπιστοῦται, ὅτι κατηργήθη

κατ’ οὐσίαν ἡ εἰκαζομένη συναίνεσις διά τῆς ἐπελθούσης τροποποιήσεως τοῦ

ἄρθρου 9 παρ. 2 Ν. 3984/2011 δυνάμει τοῦ ἄρθρου 55 Ν. 4075/2012, εἰς τρόπον

ὥστε πλέον ἀπαιτεῖται ἡ συναίνεσις τῆς οἰκογενείας τοῦ θανόντος.

. Ἐπί τῆς ἀνωτέρω διαπιστωτικῆς Συνοδικῆς Ἀποφάσεως ἔχομεν τήν

τιμήν νά ἐπισημάνωμεν τά ἑξῆς:

1. Καίτοι τό ἄρθρον 55 Ν. 4075/2012 ἐτροποποίησεν, κατά τά προειρημένα, τό

ἄρθρον 9 παρ. 2 Ν. 3984/2011, ἀπαιτουμένης τῆς συναινέσεως τῆς οἰκογενείας

τοῦ θανόντος, ὅμως ἔκδηλος καί ἀπόλυτος τυγχάνει ἡ σιγή τοῦ Νόμου γιά τούς

δεκάδες χιλιάδες συνανθρώπους μας, οἵτινες ἀποθνήσκουν μόνοι καί ἄνευ

οἰκογενείας καί διά τούς ὁποίους οὐδείς ὑφίσταται ἵνα ἀπαντήσῃ ἄν τά ὄργανά

του θά δωρηθοῦν.

. Ἄραγε τά ὄργανα καί τά σώματα τοιούτων ἀποθνησκόντων ἀνθρώπων

περιέρχονται εἰς τήν «κυριότητα» τοῦ Κράτους, ἤ τοῦ οἰκείου Δήμου, ἐν ᾧ

ἀποθνῄσκουν, ὅστις φέρει τήν αὐτεπάγγελτον νόμιμον ὑποχρέωσιν τοῦ

ἐνταφιασμοῦ;

2. Στήν Χώρα μας ἔχουν ἤδη εἰσέλθει παρανόμως καί διαβιοῦν, ὡς ἐπί τό

πλεῖστον ἄνευ ταξιδιωτικῶν ἐγγράφων ἤ δελτίων ταυτότητος, ἑκατοντάδες

χιλιάδες ἀλλοδαποί, οἱ ὁποῖοι ἐπισήμως «δέν ὑπάρχουν». Ἀρκετοί ἐξ αὐτῶν

ἀποθνῄσκουν, ἐνίοτε (εἰς τήν καλλιτέραν τῶν περιπτώσεων) ἐν τοῖς παρ’ ἡμῖν

νοσοκομείοις.

3. Ἤδη ἐν τῇ ἀλλοδαπῇ, ἔνθα ἀλλότρια τῶν παρ’ ἡμῖν κρατοῦν ἤθη, σύμπαν τό

σῶμα – οὐ μόνον τά ὄργανα – τῶν ἄνευ οἰκογενείας καί λοιπῶν στοιχείων

θανόντων χρησιμοποιοῦνται παντοειδῶς, ἀκόμη καί διά τήν παρασκευήν

ζωοτροφῶν καί λιπασμάτων.

4. Ἐν ἁπάσαις ταῖς ἀνωτέρω – ἐνδεικτικῶς καί μόνον – εἰσφερομέναις

περιπτώσεσιν ἐγείρονται μείζονα καί ἀνυπέρβλητα ζητήματα, οὐ μόνον

βιοηθικῆς, ἀλλά καί νομιμότητος.

5. Ἐνδεικτικῶς καί πάλιν καί πρός ἄμεσον προβληματισμόν ἐπισημαίνομεν τό

ἄρθρον 2 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος, ὁρίζον ὅτι: «1. Ὁ σεβασμός καί ἡ προστασία

τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελοῦν τήν πρωταρχική ὑποχρέωση τῆς Πολιτείας».

Πιστεύω ὅτι συνιστᾷ κοινόν τόπον ἁπάντων ἡμῶν καί ἀναμφίβολον στοιχεῖον

τῶν ἐν Ἑλλάδι τουλάχιστον κρατούντων χρηστῶν ἠθῶν, τό γεγονός ὅτι ὁ

σεβασμός τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου προσήκει πρό πάντων νά ἐκδηλοῦται κατά

τήν ἀδιαμφισβητήτως ἱεράν στιγμήν τοῦ θανάτου αὐτοῦ καί ὠσαύτως τῆς

κηδεύσεώς του, ἄνευ προηγουμένου τεμαχισμοῦ τοῦ σώματος καί

χρησιμοθηρικῆς ἐξορύξεως τῶν ὀργάνων του.

6. Μεῖζον πάντων ἐστίν ὅμως τό ζήτημα ὅτι δυνάμει τοῦ Νόμου 3984/2011

τίθεται τό πρῶτον ἐν τῇ ἡμετέρα νομοθεσία ἡ ἀνήθικος καί παράνομος – ὡς

ἀντισυνταγματική καί δή ἀντιβαίνουσα τῷ ἄρθρῳ 2 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος –

ἔννοια τοῦ «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου», ἥτις οὐδόλως ἔχει ἐπικρατήσει ἐν τῇ ἰατρικῇ

καί τῇ νομικῇ ἐπιστήμῃ, τούτων συγκλινουσῶν τῇ μόνῃ καί ὀρθῇ ἀπόψει, ὅτι ὁ

θάνατος ἐπέρχεται ἅμα τῇ διακοπῇ τῆς λειτουργίας τῆς καρδίας καί τῆς

ἀναπνοῆς. Ὁ δέ «ἐγκεφαλικός θάνατος» συνιστᾷ σαθρόν ἔρεισμα διά τήν

διάπραξιν τοῦ ἐγκλήματος τῆς ἐκ προθέσεως ἀνθρωποκτονίας, εἶναι δέ

πασίγνωστοι αἱ περιπτώσεις ἀνθρώπων ἀνανηψάντων ὡς καί γυναικῶν

τεκουσῶν ἐν καταστάσει ἐγκεφαλικοῦ θανάτου. Εἶμαι βέβαιος ὅτι θά

συμφωνεῖτε ὅτι οἱ ἐν τοιαύτῃ καταστάσει εὑρισκόμενοι συνάνθρωποι ἡμῶν οὐ

μόνον ἄχρηστοι τυγχάνουν καί καταδικαστέοι εἰς θάνατον, ἀλλ’ οὔτε καί

«νεκροί», ὡς θέλει τούτους ὁ ἀνωτέρω «νόμος».

. Ἐπί τῇ βάσει τῶν ἀνωτέρω, παρακαλοῦμεν θερμότατα τήν Ὑμετέραν

Μακαριότητα ὅπως ἐξετάσητε πλήρως τόν ὡς ἄνω νόμον καί ἀναθεωρήσητε τήν

ὡς ἄνω Συνοδικήν Ἀπόφασιν, ἐπί τῷ τέλει τῆς ὀρθῆς ἐνημερώσεως τοῦ

Χριστεπωνύμου πληρώματος, τήν ὁποίαν καί ἀναμφιβόλως ἐπιθυμεῖτε.

. Ἐπικαλούμενος τάς ἀρχιερατικάς πατρικάς εὐχάς Σας

Διά τήν Ἑστίαν Πατερικῶν Μελετῶν

ΧΡΗΣΤΟΣ Ι. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥΔΙΚΗΓΟΡΟΣΠαρ’ Ἀρείῳ Πάγῳ

ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ

. Ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος στίς 26 Σεπτεμβρίου 2013 ἐξέδωσε μία

ἐγκύκλιο, μέ τήν ὁποία ἐνημερώνει τό χριστεπώνυμο πλήρωμα γιά τή μετατροπή

τοῦ νομικοῦ καθεστῶτος τῆς «εἰκαζόμενης συναίνεσης» σέ ἐκεῖνο τῆς

«οἰκογενειακῆς συναίνεσης». Μέ ἀφορμή τήν ὡς ἄνω ἐγκύκλιο, καταθέτουμε τίς

ἑξῆς παρατηρήσεις:

1) Ἡ εἰσαγωγή στόν νόμο 3984/2011 τῆς φράσης «καί κατόπιν συναίνεσης τῆς

οἰκογένειάς του» μέ τό νόμο 4075/2012, ἀποτελεῖ ἀσφαλῶς μία θετική ἐξέλιξη.

Ὡστόσο στήν πραγματικότητα, δέν ἐξαλείφεται ὁ ὅρος τῆς εἰκαζόμενης

συναίνεσης, ἀλλά εἰσάγεται σέ μία πιό ἥπια μορφή, ἐκείνη τῆς οἰκογενειακῆς

συναίνεσης.

. Ἐφ’ ὅσον ὁ ἀσθενής δέν συναινεῖ ρητά στήν «δωρεά» τῶν ὀργάνων του,

ἀλλά συναινοῦν ἀντ’ αὐτοῦ τρίτα πρόσωπα, ὑφαρπάζοντάς του τό δικαίωμα τῆς

κρισιμότατης ἀπόφασης παροχῆς ζωτικῶν ὀργάνων σέ ἄλλους ἀσθενεῖς,

ὁμιλοῦμε πασιφανῶς γιά εἰκαζόμενη συναίνεση, ἔστω ἠπιότερης μορφῆς ἀπό

ἐκείνη τοῦ ἀρχικοῦ ν. 3984/2011.

2) Σύμφωνα μέ τό ἄρθρο 2 τοῦ Συντάγματος «ὁ σεβασμός καί ἡ προστασία τῆς

ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελοῦν τήν πρωταρχική ὑποχρέωση τῆς Πολιτείας». Ἡ

λέξη «ἀξία», περιλαμβάνει ἕνα εὐρύ κατάλογο θεμελιωδῶν δικαιωμάτων τοῦ

ἀνθρώπου, ὅπως ἡ ὑγεία, ἡ προσωπικότητα, τό δικαίωμα στήν αὐτοδιάθεση τοῦ

σώματος ἀκόμα καί μετά θάνατον, ἡ ἀξιοπρέπεια κ.τ.λ.Δίδοντας στά συγγενικά

πρόσωπα ἑνός ἀνθρώπου τή δυνατότητα νά δωρίσουν τά ὄργανά του,

καταστρατηγεῖται εὐθέως ἡ ἀξία τοῦ ἀσθενοῦς καί προσβάλλεται ἡ

προσωπικότητά του. Στήν πραγματικότητα ὁ νόμος δίνει τή δυνατότητα τῆς

«νόμιμης» ὑφαρπαγῆς τοῦ δικαιώματος τῆς αὐτοδιάθεσης τοῦ σώματος σέ τρίτα

πρόσωπα καί ὡς ἐκ τούτου ἀντιβαίνει στήν ὡς ἄνω συνταγματική διάταξη. Ὁ

μόνος πού ἔχει τό δικαίωμα νά δωρίσει τά ὄργανά του εἶναι ὁ ἴδιος ὁ δότης, ὡς

μοναδικός ἔχων τό δικαίωμα αὐτοδιάθεσης τοῦ σώματός του.

3) Ἡ διάταξη τοῦ ἄρθρου 5 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος, ὁρίζει ὅτι «καθένας ἔχει

δικαίωμα νά ἀναπτύσσει ἐλεύθερα τήν προσωπικότητά του καί νά συμμετέχει

στήν κοινωνική, οἰκονομική καί πολιτική ζωή τῆς Χώρας, ἐφόσον δέν

προσβάλλει τά δικαιώματα τῶν ἄλλων καί δέν παραβιάζει τό Σύνταγμα ἤ τά

χρηστά ἤθη».

Αὐτή ἡ ἐλευθερία στή συμμετοχή στήν κοινωνική ζωή παραβιάζεται μέ τήν

παροχή τῆς ἐξουσίας διάθεσης τοῦ σώματος σέ τρίτα πρόσωπα, ἔστω καί ἄν

αὐτά εἶναι οἰκεῖα στόν δότη. Ἄν λάβουμε μάλιστα ὑπ’ ὄψιν ὅτι ἡ ἀπόφαση

δωρεᾶς τῶν ὀργάνων εἶναι ἰδιαζόντως κρίσιμη γιά τό ἄν θά ἐξακολουθήσει νά

ἀναπνέει ὁ ἀσθενής-ὑποψήφιος δότης, καταλήγουμε στό συμπέρασμα ὅτι τό

καθεστώς τῆς «οἰκογενειακῆς συναίνεσης» εἶναι ἀντίθετο καί μέ τό ἄρθρο 5 παρ.

1 τοῦ Συντάγματος.

4) Παρότι μέ τό νόμο 4075/2012 τέθηκε ἡ προϋπόθεση τῆς συναίνεσης τῶν

οἰκείων, δέν διευκρινίζεται ποιοί ἀκριβῶς εἶναι αὐτοί οἱ οἰκεῖοι, ὅπως συνέβαινε

μέ τό νόμο 2737/1999 περί τῶν μεταμοσχεύσεων, πού ἴσχυε μέχρι πρό τινος.

Ἀντιθέτως, τίθεται ἀόριστα ὁ ὅρος οἰκογένεια, χωρίς νά διευκρινίζεται ἄν αὐτός

πρέπει νά ληφθεῖ ὑπ’ ὄψιν ἐν στενῇ ἐννοίᾳ, δηλαδή σύζυγος καί τέκνα ἤ ἄν

πρέπει νά ἐννοήσουμε καί τούς γονεῖς ἤ ἄλλους συγγενεῖς μέ μία πιό εὐρέως

ἑρμηνευμένη ἔννοια τοῦ ὄρου οἰκογένεια, ὅπως ἴσχυε μέ τόν προηγούμενο νόμο

2737/1999 περί τῶν μεταμοσχεύσεων.

. Θά πρέπει νά σημειώσουμε ἐπίσης, ὅτι σύμφωνα μέ τή θεωρία τοῦ

Οἰκογενειακοῦ Δικαίου, ὁ ὅρος «οἰκογένεια» ὡς νομική ἔννοια, ἀνήκει στίς

ἀόριστες ἔννοιες, πού ἐξειδικεύονται ἀπό τόν ἑρμηνευτή μέ βάση τίς

ἐπικρατοῦσες κοινωνικές ἀξίες καί ἀντιλήψεις (Θανάση Κ. Παπαχρίστου,

Καθηγητοῦ Οἰκογενειακοῦ Δικαίου τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου

Ἀθηνῶν – Ἐγχειρίδιο Οἰκογενειακοῦ Δικαίου – σελ. 2). Δέν ὑπάρχει δηλαδή,

σαφής ὁρισμός τοῦ ὅρου «οἰκογένεια» μέ ἀποτέλεσμα αὐτός νά ἐπιδέχεται

διαφορετικές ἑρμηνεῖες. Ἡ δέ ἐξειδίκευση τῆς ἀόριστης νομικῆς ἔννοιας ἀπό

τούς θεράποντες ἰατρούς περικλείει πάντοτε τόν κίνδυνο τῆς αὐθαίρετης καί

ὑποκειμενικῆς κρίσης.

5) Ἀπορίες δημιουργοῦνται καί ἀπό τήν προφανῆ πρακτική ἀδυναμία

διαφύλαξης τοῦ ἀσθενοῦς στήν περίπτωση πού οἱ οἰκεῖοι του πιθανόν νά

ἐπιβουλεύονται τή ζωή του ἤ διαφωνοῦν στό ἀμφιλεγόμενο ζήτημα τῆς δωρεᾶς

ὀργάνων. Ἐπιπλέον, δέν εἶναι σπάνιες οἱ περιπτώσεις ὅπου τά μέλη κάποιας

οἰκογένειας δέν ἔχουν καμία μεταξύ τους ἐπικοινωνία, οὔτε κἄν τίς ἐλάχιστες

τυπικές σχέσεις. Ἀκόμα καί ἄν ὁ ἀσθενής ἔχει κάνει τή νόμιμη δήλωση ἄρνησης

δωρεᾶς ὀργάνων, σέ περίπτωση πού οἱ οἰκεῖοι του δώσουν τήν ἔγκριση στούς

ἰατρούς, δέν θά ὑπάρχει κάποιος πού θά μπορεῖ νά ἀντιτάξει τήν ἄρνηση

προκειμένου νά μή γίνει ἡ ἀφαίρεση τῶν ὀργάνων.

6) Ἐπιπλέον, δέν καθορίζεται τί γίνεται μέ αὐτούς πού δέν ἔχουν οἰκογένεια ἤ δέν

μποροῦν νά ἐντοπισθοῦν οἱ οἰκεῖοι τους, ὅπως οἱ πολυπληθεῖς μετανάστες πού

φιλοξενεῖ ἡ χώρα μας. Σέ αὐτές τίς περιπτώσεις ἰσχύει ἡ σκληρῆς μορφῆς

εἰκαζόμενη συναίνεση τοῦ ν. 3984/2011 καί ἔτσι οἱ ἁρμόδιοι ἰατροί ἔχουν τή

δυνατότητα νά συντάξουν πιστοποιητικό θανάτου γιά ἕνα ἀσθενῆ πού

ἐξακολουθεῖ νά ἔχει καρδιακούς χτύπους, χωρίς νά ἐρωτηθεῖ ἔστω κάποιος

οἰκεῖος.

. Γιά τούς παραπάνω λόγους ὁ νόμος 3984/2011 μέ τή συμπλήρωση τοῦ ν.

4075/2012 εἶναι προδήλως ἀντισυνταγματικός καθώς ἀντιστρατεύεται τήν ἀξία

καί τήν ἐλεύθερη ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητας τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως αὐτές

προστατεύονται ἀπό τά μή ἀναθεωρητέα ἄρθρα 2 παρ. 1 καί 5 παρ. 1 τοῦ

Ἑλληνικοῦ Συντάγματος.

. Ὁ Νόμος περί τῶν μεταμοσχεύσεων, γιά νά εἶναι σύμφωνος μέ τό

Σύνταγμα, ὀφείλει νά παρέχει τό δικαίωμα δωρεᾶς τῶν ὀργάνων μόνο στόν δότη

ὡς φορέα τοῦ δικαιώματος αὐτοδιάθεσης τοῦ σώματός του, ἀποφεύγοντας τήν

υἱοθέτηση τῶν διαφόρων μορφῶν εἰκαζόμενης συναίνεσης, ὅπως εἶναι ἡ

ἰσχύουσα «οἰκογενειακή συναίνεση».Πειραιᾶς, 7/10/2013

Ὁ Γνωμοδοτῶν

Χαράλαμπος Χ. Ἄνδραλης

Δικηγόρος

Β. Ρώτα ἀρ. 1 ΚορυδαλλόςΤηλ. 210- 4959011, 6982005670

. Ἀπό τήν προσεκτική ἀνάγνωση τῶν δύο παραπάνω νομικῶν κειμένων

ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι στήν ὡς ἄνω ἐγκύκλιο τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου

ὑπάρχουν σοβαρά προβλήματα βιοηθικῆς ἀλλά καί νομιμότητος.

. Σᾶς ἀποστέλουμε λοιπόν τό παρόν ἔγγραφο ἐπί τῷ τέλει τῆς ὀρθῆς

ἐνημερώσεώς Σας καί μέ τήν υἱική παράκληση σύντομα νά τροποποιηθεῖ καί νά

ἐνημερωθεῖ ὀρθῶς τό χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας, πρᾶγμα τό

ὁποῖο ἀναμφιβόλως καί Σεῖς ἐπιθυμεῖτε.

Διά τήν Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν

ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις

ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος,

ἐφημέριος τοῦ Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου

ΠΗΓΗ: orthros.eu

———————————————–

«Περί τοῦ ζητήματος τῆς “ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΕΩΣ”,

συμφώνως τοῖς Ν. 3984/2011 καί 4075/2012»

Πρωτ. 4035

Ἀριθμ. Διεκπ. 1778

Ἀθήνῃσι 26ῃ Σεπτεμβρίου 2013

Συνοδικῇ Ἀποφάσει, ληφθείσῃ ἐν τῇ Συνεδρίᾳ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 31ης

μηνός Αὐγούστου ἐ.ἔ., καί κατόπιν σχετικῆς εἰσηγήσεως τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς

Ἐπιτροπῆς ἐπί τῆς Βιοηθικῆς, γνωρίζομεν ὑμῖν, ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἐν τῇ ῥηθείσῃ

Συνεδρίᾳ Αὐτῆς, ἤχθη εἰς τήν ἀπόφασιν ὅπως ὑπευθύνως πληροφορήσῃ ὑμᾶς ἐπί τῶν

ὡς κάτωθι.

Διά τοῦ νέου Νόμου 3984/2011 περί τῶν μεταμοσχεύσεων καί τῆς δωρεᾶς ὀργάνων,

ὁ ὁποῖος ἀντικατέστησε τόν παλαιότερον Νόμον 2737/1999, εἰσήχθη ἡ ἔννοια τῆς

εἰκαζομένης συναινέσεως, κατά τήν ὁποίαν ὅποιος δέν ἔχει δηλώσει ἐγγράφως, ὅσον

ἦτο ἐν ζωῇ, ὅτι ἀρνεῖται τήν μετά θάνατον δωρεάν τῶν ὀργάνων του, τότε αὐτομάτως

θεωρεῖται καί δωρητής. Ὑπό τήν ἔννοιαν αὐτήν, ἡ μή ἄρνησις ἑρμηνεύθη ὑπό τοῦ

νομοθέτου ὡς συναίνεσις. Ἡ διατύπωσις τοῦ Ν. 3984 (ἄρθρ. 9, παρ. 2) ἔχει ὡς ἑξῆς:

«Η αφαίρεση ενός ή περισσότερων οργάνων από ενήλικο, θανόν πρόσωπο

πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε, δεν είχε εκφράσει την αντίθεση του”. Ὁ Νόμος

προέβλεπεν ὅτι ἡ ἰσχύς τῆς ἀνωτέρω διατάξεως θά ἤρχιζεν ἀπό 1ης Ἰουνίου 2013.

Εἰς τό ὡς ἄνω μέτρον ἀντέδρασαν διά ποικίλους λόγους διάφοροι φορεῖς, ὡς ὁ

Ἐθνικός Ὀργανισμός Μεταμοσχεύσεων, οἱ σύλλογοι μεταμοσχευμένων, οἱ σύλλογοι

νεφροπαθῶν, ὁ Πανελλήνιος Ἰατρικός Σύλλογος, ὁ Ἐθνικός Σύνδεσμος Νοσηλευτῶν

Ἑλλάδας καί κυρίως ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἡ ὁποία μάλιστα ἀπέσυρε τόν ἐκπρόσωπόν της

ἀπό τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἐθνικοῦ Ὀργανισμοῦ Μεταμοσχεύσεων.

Κατόπιν τούτου, ὁ τότε Ὑπουργός Ὑγείας, κ. Ἀνδρέας Λοβέρδος, ὑπεχρεώθη καί

προσῆλθεν εἰς συνάντησιν μετά τῶν μελῶν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, τήν 13ην

Ὀκτωβρίου 2011, ὁπότε καί μεταπεισθείς ὑπεσχέθη νά διορθώσῃ διά τροπολογίας τήν

ἐπίμαχον διάταξιν, ὅπερ καί τελικῶς ἐγένετο διά τοῦ Νόμου 4075/ 2012, ὅπου

εἰσάγεται ἡ ἔννοια τῆς οἰκογενειακῆς συναινέσεως (Ἄρθρο 55, παρ. 4, ΦΕΚ 86, τεῦχ.

Α΄, 11.4.2012), ἤτοι εἰς τήν ἀρχικήν διατύπωσιν τοῦ Ν. 3984 (ἄρθρ. 9, παρ. 2) «Η

αφαίρεση ενός ή περισσότερων οργάνων από ενήλικο, θανόν πρόσωπο

πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε, δεν είχε εκφράσει την αντίθεση του”,

προστίθεται ἡ περιοριστική πρότασις: «και κατόπιν συναίνεσης της οικογένειάς του».

Ὡς ἐκ τούτου, εἰσάγεται ἡ συναίνεσις τῆς οἰκογενείας. Ἐν τέλει, αὐτή ἡ τροπολογία

ἀφ’ ἑνός μέν καταργεῖ κατ’ οὐσίαν τήν εἰκαζομένην συναίνεσιν, ἀφ’ ἑτέρου δέ

ὑπερέχει ἀκόμη καί τοῦ παλαιοτέρου νόμου, τοῦ Ν. 2737/1999, διότι ἐκεῖ ἤρκει ἡ

σιωπή τῶν στενῶν συγγενῶν, ἐνῷ τώρα ἀπαιτεῖται ὁπωσδήποτε ἡ συναίνεσίς των.

Ἐν ὄψει τῶν ἀνωτέρω, διαπιστοῦται πασιφανῶς ὅτι ἡ ἀντίληψις καθ’ ἥν ἀπό 1-6-

2013 τυγχάνομεν ὅλοι «ἐν δυνάμει δότες» ἀποδεικνύεται προφανῶς ἐσφαλμένη.

Ταῦτα πάντα γνωρίζοντες ὑμῖν, παρακαλοῦμεν ἐν ταὐτῷ διά τήν ὀρθήν κατά τά

ἀνωτέρω ἐπί τοῦ θέματος πληροφόρησιν τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος.

Ἐντολῇ καί Ἐξουσιοδοτήσει τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

† Ὁ Διαυλείας Γαβριήλ

«εἰκαζομένη συναίνεση», Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν

Σχολιάστε

ΠΡΟΣΦΑΤΑ o Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΟΙ ΤΗΣ- 1

o ΓΕΝΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥ (μον. Μωυσῆς Ἁγιορ.)

o Ἢ ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΝ Ἢ… ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ! (Ν. Χειλαδάκης)

o «ΤΙ ΤΡΑΓΙΚΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ! ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ

ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΣΤΑΥΛΟ» (Μητρ.

Σπάρτης Εὑστάθιος)

o ΠΩΣ ΘΑ ΖΕΣΤΑΘΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ;

o ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΙΣΑΓΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ

o ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΜΗΝΥΣΗ ΤΗΣ Ι. ΣΥΝΟΔΟΥ τῆς Ἐκκλησίας τῆς

Ἑλλάδος γιὰ συκοφαντικὴ δυσφήμιση κατὰ παντὸς ὑπαιτίου

o ΘΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΑΡΑΓΕ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ;

o ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ (Γιὰ τὴν ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ) «Κάθε οἰκογένεια

διατηρεῖ μίαν ἱερή, μοναδική καί ἀνεπανάληπτη ἀξία, ἐφ’ ὅσον

εἰκονίζει τό μυστήριο πού συνέχει καί συγκροτεῖ τήν Ἐκκλησία

τοῦ Χριστοῦ».

o ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ “ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ” ΠΛΕΟΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ

ΕΟΡΤΗ ! ! !

o ΕΝΟΧΗ ΣΙΩΠΗ «Βλέπομε τήν σφαγή τῶν Χριστιανῶν στήν Συρία

καί στήν εὐρύτερη περιοχή τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, καί ὄχι μόνο, δίχως

νά “κινῆται φύλλο” διαμαρτυρίας καί ἀντιδράσεων ἀπό τόν λεγόμενο

“Χριστιανικό, πολιτισμένο καί ἐλεύθερο κόσμο”».

o ΤΟ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΩΣ ΜΠΑΖΑ!

o Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ, Ὁ δι’ ἀποκεφαλισμοῦ τελειωθεὶς σοφὸς καὶ

μαρτυρικὸς ἱεράρχης τοῦ Ἰλλυρικοῦ

o «ΣΥΜΦΩΝΟ ΔΙΑΒΙΩΣΕΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΜΟΦΥΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ»

o ΕΞΑΓΟΡΑΣΜΕΝΑ ΚΝΩΔΑΛΑ ΚΑΙ ΛΑΚΕΔΕΣ ΚΑΚΟΥΡΓΟΥΝ

ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ-ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ (Ἡ καταστροφὴ ποὺ ἔχει

συντελεστεῖ στὴ χώρα μας καὶ στὴ ζωή μας εἶναι, ὁλοφάνερα,

συνάρτηση τοῦ πρωτογενοῦς πλεονάσματος φαυλότητας,

διαφθορᾶς, ἀνικανότητας).

ΚΟΡΥΦΑΙΑ o “ΠΑΓΙΔΕΣ” ΣΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΙ ΑΠΟΦΥΓΗΣ

ΤΟΥΣ [Β´]

o ΤO ΤΕΜΕΝΟΣ ΚΑI ΟI… ΤΕΜΕΝΑΔΕΣ ΤΟY κ. YΠΟΥΡΓΟY (Δ.

Νατσιός) «Ἐξαίσιον πτῶμα καὶ κατάλοιπο τῆς χειρότερης ἐποχῆς τοῦ

νεοελληνικοῦ βίου»

o ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ

ΕΙΝΑΙ ΝΗΣΤΗΣΙΜΟ.

o Ἢ ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΝ Ἢ... ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ! (Ν. Χειλαδάκης)

o ΓΕΝΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥ (μον. Μωυσῆς Ἁγιορ.)

o ΠΩΣ ΘΑ ΖΕΣΤΑΘΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ;

o “ΟΧΙ” ΤΗΣ Ι. Μ. ΙΒΗΡΩΝ γιὰ τὰ 900 στρέμματα στὶς Σκουριές

o ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ “ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ” ΠΛΕΟΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ

ΕΟΡΤΗ ! ! !

o ΕΝΟΧΗ ΣΙΩΠΗ «Βλέπομε τήν σφαγή τῶν Χριστιανῶν στήν Συρία

καί στήν εὐρύτερη περιοχή τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, καί ὄχι μόνο, δίχως

νά “κινῆται φύλλο” διαμαρτυρίας καί ἀντιδράσεων ἀπό τόν λεγόμενο

“Χριστιανικό, πολιτισμένο καί ἐλεύθερο κόσμο”».

o Ο ΜΑΝΤΗΣ ΒΑΛΑΑΜ, ΕΝΑΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ

ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΛΕΞΕΙΣ

1821 Γλῶσσα Γλῶσσα τῆς Λατρείας Γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας Δημ.

Νατσιός Εὐρώπη Θάνατος Θαύματα Θεοτόκος Θεός Θρησκευτικά Κάρτα

τοῦ Πολίτου Κρίσι Κων. Χολέβας Κύπρος Κύριος Ἰησοῦς

Χριστός Μάθημα Θρησκευτικῶν Μακεδονία Μετάνοια

Μεταφράσεις λειτουργικῶν κειμένων Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος

Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος Μνημόνιο Μοναχός Μωυσῆς Ἁγιορείτης

Νηστεία Οἰκονομικὴ κρίση Οἰκουμενικός Πατριάρχης Οἰκουμενισμός

Πάπας Πάσχα Πίστη Παιδεία Παναγία Παπισμός Παράδοση Πατρίς Προσευχή Σταυρός

Συρία Σχολεῖο Σχολικὰ βιβλία Τουρκία Φοροκάρτα Χρ. Γιανναρᾶς Χρεωκοπία Χριστιανοί

Χριστούγεννα π. Γ. Δορμπαράκης π. Γεώργ. Μεταλληνός π. Διον. Τάτσης π. Παΐσιος

Ἁγιορείτης τηλεόραση φορολογία ἀλλοτρίωση Ἀγάπη Ἀνάσταση

Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος Ἀρχιμ. Ἐφραίμ Ἁμαρτία Ἅγ. Κοσμᾶς

Αἰτωλός Ἅγ. Νικ. Βελιμίροβιτς Ἅγ. Νικόδημος Ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομος Ἅγιοι Ἅγιοι Μάρτυρες

Ἅγιοι Πατέρες Ἅγιον Ὄρος ἐκλογές ἐπανάσταση τοῦ 1821 Ἐκκλησία

Ἐλευθερία Ἑλλάς Ἑλληνισμός ἠλεκτρονικὴ παρακολούθηση Ὀρθοδοξία

ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

ΑΡΧΕΙΟ

Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία

Ἱστολογῆστε στὸ WordPress.com . Θέμα: Fusion.

Παρακολουθῆστε

Παρακολουθῆστε τὸ “Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία”

Νὰ ἔρχεται κάθε νέο ἄρθρο στὰ εἰσερχόμενά σας.

Ὑπάρχουν ἤδη 74 συνδρομητές. Ἐγγραφῆτε καὶ σεῖς.

Λειτουργεῖ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ WordPress.com