zorka wollny portfolio

Zorka Wollny Portfolio

6

10

14

16

20

26

30

34

40

44

48

52

56

60

66

70

74

78

82

88

Spis treści

Prace z lat 2008-2010

Ciało w bibliotece

Kurtyzana i pisklęta

Sonata erozyjna

Unhum na 23 muzyków i 52 przechodniów

Podróż

Słopiewnie

Koncert na Wysokie Obcasy

Przesilenie letnie

Czarny film

Ballada na gmach Zachęty

Sześć sylwetek na tle kolekcji

Lulu

Łucja Szalona

Córki

Wybór starszych prac

Ucieczka z kadru

Chodzony na Kolekcję Sztuki XX i XXI wieku

Muzeum

Koncert na Landesmuseum

Mieszkam w Ikea

CV

Table of contents

Works from the years 2008-2010

Body in the library

Courtesan and the nestlings

Sonate of Erosion

Unhum, for 23 musicians and 52 passers-by

Journey

Słopiewnie

Concert For High Heels

Summer Solstice

Film noir

Ballad for the Zacheta Gallery

Six silhouettes on the background of the collection

Lulu

Lucie Mad

Daughters

Selection of older works

Flee the frame

Polish walk for the collection of art of XX and XXI century

Museum

Concert for Landesmuseum

I live in Ikea

CV

6

11

15

17

21

27

31

34

41

45

48

53

56

60

67

70

75

78

82

90

Prace z lat 2008-2010 Works from the period 2008-2010

6

Ciało w bibliotece

Performens, 30 min.

Galeria Design, Wrocław, listopad 2010

Jeśli czytanie jest potwierdzaniem własnej tożsamości w zakrętym

kregu przedstawień, to tym samym jest – autoerotyzm.

Thomas Walter Laquer

Intymność czytania, delikatna więź z przedmiotem, ale także wywrotowy potencjał zanurzenia się w książce (nieuczestniczenie w zdarzeniach otaczających czytającego) były punktem wyjścia dla pracy z performerami. Performens składał się z serii epizodów, realizowanych przez jedną, dwie, lub trzy osoby w przestrzeni biblioteki. Performerzy tworzyli własny rytuał kontaktu z książką, lub kontaktu z drugą osobą potwierdzonego przez książkę (dopuszczenie do wspólnego czytania), żywe rzeźby zawieszone w czasie i przestrzeni biblioteki.

Body in the library

Performance, 30 min.

Design Gallery, Wroclaw, November 2010

If reading is to confirm one’s own identity in the closed circle

of representations, then the same is – selferoticism.

Thomas Walter Laquer

Intimacy of reading, subtle connection with an object, but also the subversive potential of immersing into the book (non-participation in the world around) were the starting points of the work with the performers. The final performance was consisted of series of episodes, realised by one person, a duo or a group, in the space of the library. Performers had created their own ritual based on their connection with the book, or a contact with another person through the object (giving eachother the permissionto read together). The performers created living sculptures and a subtle choreography in the library.

10

Kurtyzana i pisklęta

Wideo 8 min, listopad 2010

Na podstawie twórczości i życia Krzysztofa Niemczyka – krakowskiej postaci artystycznej z lat 70-tych.

Ciekawe jest to, że te wszystkie gesty są bardzo intymne, płyny rozmazane na twarzy, usta-usta, dotyk. A tak na prawdę intymne wcale nie są, tylko intymność gwałcą. Właśnie taką erotyczną energię można zamienić na coś groźnego.

Kurtyzana znieczula się alkoholem przy tym barze, więc percepcję rzeczywistości ma pewnie porysowaną, ale kluczowym pytaniem jest czy, i kiedy, ona zauważa podwójne dno całej tej sytuacji? Reszta sali uruchamia się na filmie dopiero w momencie, w którym kurtyzana wchodzi w ich przestrzeń, tzn. kiedy odchodzi od baru. Czyżby łaskotała swoją obecnością i musieli zareagować? Mąka na koniec wprowadza katartyczność, a z drugiej strony może być też niczym innym, jak tylko powtórzeniem gestu z alkoholem. Ta ambiwalencja jest do wyzyskania. Bo ta mąka zdaje się koić rozmazaną twarz kurtyzany. A czy koi?

Anna Herbut, z prywatnego listu

11

Courtesan and the nestlings

Video 8 min, November 2010

Based on the life and writings of Krzysztof Niemczyk, a famous indyvidual from 70`s in Krakow.

It’s interesting that all these gestures are very intimate: liquids smeared all over the face, lips touching lips. But in fact they violate intimacy. One can turn this kind of erotic energy into something dangerous. The courtean drinks into oblivion at the bar, so her perception of reality must be skewed, but the key question is: does she, and at what point, notice the duality of this situation? The rest of the room is activated only when the courtesane is walking into their space – when she’s getting away from the bar. Is she tickling them with her presence, so that they have to react? The flour, at the end of the movie, introduces a kind of a cathartic denouement, but on the other hand it can be only the repetition of the previous game with alcohol. This ambivalence is to be exploited. The flour seems to soothe the smudged face of the courtesane. Well, does it?

Anna Herbut, from a private letter

14

Sonata erozyjna

Performens na 8 performerów, 12 min.

Postmonument – Biennale rzeźby w Carrarze, październik 2010

We współpracy z Anną Szwajgier

Sonata to krótki utwór muzyczny, skomponowany na siedmioro performerów i budynek byłej pracowni marmuru, obecnie na wpół zrujnowany. Inspiracją dla powstania sonaty była tematyka biennale: przemijająca historia i architektura, rozpad idei, zmienność kodów kultury, erozja jako ciche przemijanie – dziejące się nieubłaganie ale niespektakularnie – nieco obok jaskrawych przejawów zmian politycznych, czy codziennego ruchu ulicznego.

Tak jak w klasycznej sonacie, przeplatały się ze sobą dwa motywy – kropli wody, chrzęstu piasku (rzeczy związanych z rozpadem budynku) oraz głosu ludzkiego. Także przestrzennie utwór rozpadał się na budynek – wykonawcy – początkowo skupieni w głównej hali, widoczni dla widzów, odchodzili by podejmować akcję w głębi pomieszczeń. Momentem kulminacyjnym utworu była kłótnia dwojga osób rozbijana na sylaby w miarę oddalania się performerów od centralnego punktu budynku.

15

Sonate of Erosion

Performance for 8 performers, 12 min.

Postmonument – Sculpture Biennale, Carrara, October 2010

In collaboration with Anna Szwajgier

Sonata is a short musical piece, composed for seven performers and a building of a former marble laboratory, presently half-ruined. Inspiration for the piece came from the subject-matter of the Biennale. History that disappears, desolate buildings, the dissolution of ideas, the volatility of culture codes. Erosion as a quiet transience of things – happening inexorably but in an unspectacular way – away from the sings of changes, political decisions, traffic.

If a sonate in musical terms is a combination of contrasting instruments and voices, Zorka’s sonate for the Corsi – Nicolai labortory arises from the interweaving of the sound of dripping water and the cries of the performers. “Sonate of Erosion” was composed specifically by the artist, in collaboration with the musician Anna Szwajgıer, following the concept of the Biennale and is totally inspired by the spaces of this delapidated laboratory.

A homage to bygone days, to the people, the life and the sounds which once inhabited these spaces, but with neither regret or melancholy. Quite the opposite. The artist, the actors, the public and the deafening sounds which have repopulated the place, have brought it to life once again, although under a different form. The “erosion” continues, history is forgotten, the buildings are merely desolate bricks, ideas dissolve along with the culture by which they were generated, in order to create new ones.

“Zorka Wollny and The Swan’s song” at the former Corsi-Nicolai. www.diemmedi.com/blogbiennale

16

Unhum na 23 muzyków i 52 przechodniów

Performace, 22 min,

Focus Łodź Biennale, wrzesień 2010

We współpracy z Anną Szwajgier i Arturem Zagajewskim

Projekt opierał się na współpracy z łódzką orkiestrą filharmoniczną. Głównym założeniem było zestawienie utworu Unhum skomponowanego przez Artura Zagajewskiego z przestrzenią miasta i akcjami dźwiękowymi powstającymi na żywo. Utworowi wykonywanemu przez filharmoników akompaniowało pięciu performerów, wydobywajacych określone dźwięki za pomocą niestandardowych instrumentów. Muzycy grali z okien mieszkań i bram na ulicy Piotrkowskiej pomiędzy Placem Wolności a ulicą Próchnika.

17

Unhum for 23 musicians and 52 passers-by

Performance, 22 min.

Focus Lodz Biennale, September 2010

In collaboration with Anna Szwajgier and Artur Zagajewski

The performance’s aim was to spread a symphonic piece throughout the space of the main street in Lodz – Piotrkowska, the city’s most recognizable symbol. Artur Zagajewski’s Unhum, originally thought to be performed in the city’s philharmonic hall, and was recomposed according to this specific situation and the site’s acoustics. The location of individual instruments was dictated both by the acoustics, as well as availability of flats/offices from where musicians played. Sounds coming from within the street: actions of performers and accidental passers-by functioned as a counterpoint to the defined structure of the symphonic piece.

I was in awe before this beautiful performance which took place along one hundred meters of the legendary Piotrkowska Street. Lodz composer Artur Zagajewski stood with his easel in the middle of this cobblestone street to plunge into the vehement direction of a number of musicians located at different points of both of the sidewalks, as well as in the upper windows of the diverse homes. In this way, while he swayed his arms in grandiloquent gestures to be perceived from a distance, a beautiful flute played at 14 Piotrkowska Street while the violin sounded from the 3rd floor of 27 Piotrkowska Street, among others.

Victoria Noorthoorn for Artforum, December 2010

20

Podróż

Instalacja–labirynt i pięć prac wideo

„Podążaj za białym królkiem” (wystawa dla dzieci), Bunkier Sztuki, Kraków 2010

Architektura: Jacek Paździor, Bartek Mucha

Zorka Wollny zabierze was w podróż po krainie baśni i bajek, w którym trzeba się zmierzyć z dorosłymi wyzwaniami: podjąć samotną podróż, dokonać wyboru, rozwiązać zagadkę, pokonać lęk, przyjąć radę, doznać utraty. Ciąg pięciu pomieszczeń do samodzielnego przejścia odpowiadał będzie etapom inicjacji, czyli przejścia z etapu dzieciństwa do okresu dorosłości. Pojawią się znane z baśni przedmioty: klucze, lustra, drzwi, tajemnicze rośliny, które pomogą utożsamić się z baśniowymi bohaterami.

Fragment z przewodnika po wystawie

21

Journey

Instalation – labyrinth with five video works

“Follow the white rabbit” (exhibition for kids), Bunkier Sztuki, Kraków 2010

architecture: Jacek Paździor, Bartek Mucha

Zorka Wollny will take you on a journey to the realm of stories and fairy tales, in which you will have to take on adult challenges, undertake a journey alone, make a choice, solve a riddle, conquer fear, accept a piece of advice and experience loss. A run of five interiors to traverse alone will replicate the stages of initiation marking the passing from childhood to adulthood. Objects will appear which are familiar from fairy tales such as keys, mirrors, doors and mysterious plants, which will help you to identify with fairy tale heroes.

Excerpt from the exhibition guide

26

Słopiewnie


Koncert nad jeziorem, Jelenia Góra, czerwiec 2010


Szumy, plumkania, buczenia dochodzące z przeróżnych stron sprawiają wrażenie jakby było się w środku czegoś niezwykłego, tętniącego życiem, zintensyfikowanego, w przedświcie czegoś ważnego, dziwnego, rytualnego, przerażającego, ale i bliskiego – w lesie, nad mokradłami. Śpiew dziewcząt i młodzieńców – można usłyszeć w nim świeżość, chęć życia, ciekawość, wolność. Śmieją się do siebie i odpowiadają sobie śmiechem, wtórują sobie i powtarzają za sobą zalotnie.

Przez tych kilka chwil udało się przywołać echa pierwotnych instynktów, które przecież każdy z nas ma utajone głęboko w podświadomości. Udało się zanurzyć w święto ognia, wody, słońca i księżyca. Udało się poczuć obecność przerażających demonów wodnych czy leśnych. W kilkunastu minutach wykonawcy wykreowali za pomocą przeróżnych brzmień zjawisko łączące wiarę w młodość, miłość, radość z obcowania z naturą ale i złowieszczy charakter przyrody, tu: niebezpieczeństwo igraszek nad brzegiem rozlewisk, gdzie według dawnych wierzeń wodniki, wodnice i utopce zaczajały się na nieostrożnych ludzi chcących zażyć kąpieli przed Nocą Kupały.

Tekst Luiza Laskowska, BWA Karkonosze

27

Słopiewnie

Performacne for 8 performers, 15 min.

Concert on the lake, Jelenia Góra, June 2010


Roars, throbs and hums from all directions make you feel as if you were in the middle of something unusual, full of life, intensified, at the dawn of something important, strange, ritualistic, scary, but also intimate – in the woods, on the swamps. Girls and boys singing – you can hear their freshness, will of life, curiosity, freedom. They laugh and laughin response, sing in unison, and echo one another. In these few moments it was possible to recall the echo of primal instincts, hidden deeply in our subconsciousness. We could immerse in the feast of fire, water, sun and moon. We could sense the terrifying presence of water demons and demons of the woods. Within a few minutes the performers by means of various sounds created a phenomenon which combined faith in youth, love, joy of communing with nature, but also an ominous character of nature: these trifles at the edge of swamps, where, according to old legends, nixes, undines and water-nymphs lie in wait for careless people, who want to bathe before Kupala Day.

Text by Luiza Laskowska, BWA Karkonosze

30

Koncert na Wysokie Obcasy


Ratusz, Norwich, lipiec 2010


Koncert na Wysokie Obcasy powstał z inspiracji dźwiękiem butów na wysokich obcasach, wraz z ich właściwoscią do wzmagania odczucia przestrzeni oraz całym ładunkiem metaforycznym, kulturalnym a nawet politycznym. Do wykonania utworu szukałyśmy przestrzeni o urzędowym, insytucjonalnym charakterze. Wypełniający takie miejsca na codzień stukot obcasów wydaje się wykreślać linie, tworząc tym samym rodzaj szkicu przestrzennego.

31

Concert For High Heels


City Hall, Norwich, July 2010


The audience was seated right in the centre of the building, with the sound approaching from around, above and below. The performance took part just after the opening hours of the City Hall, so the additional, accidental sounds had to be taken to account. The rather small size of the building dictated another approach to the narrative of the piece; the emphasis was put on the forced proximity of sound getting ever closer to the audience.

The project intentionally uses female steps and sounds that are produced by high heeled shoes with all of their cultural, aesthetic and metaphorical weightiness. At the same time it is set in a definite, chosen particularly for this purpose architectonic space. It’s official and monumental character is also an important context of the act. Performance uses specific reverb and resonance of main hall and adjoining corridors. Sound material is acoustic and comes from a wide range of various sounds produces when taking steps. Moving in various rhythms, speed, volume and timbre, performers constantly change the set of relations between the sound sources.

Excerpt from the Audio Art Festival program

34

Przesilenie letnie


Centrum Sztuki i Biznesu Stary Browar, Poznań, czerwiec 2010

Reżyseria: Zorka Wollny

Choreografia: Magdalena Przybysz

Muzyka: Anna Szwajgier

Widzę baśń zwierciadlaną, kędy zamiast słońca / Nad zwłokami praistnień orszak gromnie czuwa,

Baśń co się sama z siebie bez końca wysnuwa / Po to, aby się nigdy nie dosnuć do końca…

Bolesław Leśmian „Z księgi przeczuć”

Ten performens w dwunastu aktach nawiązywał do słowiańskich rytuałów sobótki.Podczas przedstawienia widzowie, wędrujący i zatrzymujący się w kolejnych miejscach Browaru, zostali włączeni w słuchowisko i spektakl – opowieść etnograficzną ze szczyptą grozy, rodem z dziewiętnastowiecznego romansu. Taniec performerów, wskrzeszający na moment grupowy rytuał, przywołujący lato miłości, pobudzał zmysły i trwał aż do wyczerpania. Przesilenie letnie było poszukiwaniem tego, co utracone – balladą w przestrzeniach Starego Browaru.

Summer Solstice


Centrum Sztuki i Biznesu Stary Browar, Poznań, June 2010

Directed by Zorka Wollny

Choreography: Magdalena Przybysz

Music: Anna Szwajgier

The spectacle took place in the building of the Old Brewery Centre for Art and Business and its surrounding areas. The whole performance consisted of 12 scenes, the first one being the concert and the rest, a sequence of choreographed images, spread around the premises, to be experienced as a kaleidoscope of events taking place one after another in a rapid tempo, almost as simultaneous actions.

The audience was included in the ethnographic thriller story, as if originated in the 19th century romance. The Slavic rhytuals, drowned virgins, water and forest nymphs, phantoms, jumping through the fire, searching for the fern flower became the inspiration for creating the musical narration.

40

Czarny film

Wideo 20 min, maj 2009

W „Czarnym Filmie” Zorki Wollny, przynoszącym przykuwające uwagę tęsknoty i lęki, użyty został tekst Sylvii Plath, który wprowadza intensywność koszmaru w obraz kreowany subiektywną kamerą, gdzie w ciemności snu, podkreślanej czernią ekranu, na jaki wyświetlana jest praca, napotyka się na zwielokrotnione postaci/figury/maski kobiecości, w których przegląda się narratorka.

Tekst: Centrum Sztuki WRO

41

Film noir

Video 20 min, May 2009

Zorka Wollny’s “Film Noir”, with its riveting sense of yearning and anxiety, uses Sylvia Plath’s writing to lend the intensity of a nightmare to the image created by a first-person-perspective camera. In the darkness of a dream, heightened by the black screen on which the work is projected, we encounter multiplying figures and masks of femininity in which the narrator sees herself.

Text: WRO Art Center

44

Ballada na gmach Zachęty


Zachęta, Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa, Wrzesień 2009


„Ballada na Gmach Zachęty” to wydarzenie muzyczne, inspirowane historią gmachu Zachęty. Publiczność, która zazwyczaj przemierza hol i schody, by dotrzeć do kolejnych sal, tym razem została zatrzymana na półpiętrze i poproszona o zamknięcie oczu, co miało na celu intensyfikację doznań słuchowych, ale też wykluczyło niecierpliwość związaną z czekaniem na wizualną akcję.

„Ballada” to performens, oparty wyjątkowo nie na ciałach (jak to zazwyczaj bywa w tego rodzaju sztuce), a na dźwiękach. Mimo niewidzialności ciał, pełniły one główną rolę w cały procesie wydobywanie dźwięków. Kroki, szepty, czy owacje to etiudy muzyczne, zagrane na stopach, ustach i dłoniach. Będąc grupą dziesięciu performerów, staraliśmy się zagospodarować każdy fragment galerii, tak aby publiczność była otoczona dźwiękami. Używaliśmy wielu przedmiotów, aby wywołać wrażenie tłumu i wielości zdarzeń. Całość trwała 22 minuty i 42 sekundy. W tym czasie przywołaliśmy sytuacje ze 100 lat historii budynku, kończąc próbą mikrofonu. Ta scena jest symboliczną zapowiedzią kolejnych wydarzeń, które wypełnią wnętrze Zachęty nowymi dźwiękami.

Moniika Łazuk, performerka

45

Ballad for the Zacheta Gallery


Zachęta, National Gallery of Art, Warsaw, September 2009


“Ballad for the Zacheta Gallery” uses concrete sounds and can therefore be seen as an example of live musique concrete. The sounds of the “Ballad…” reference the specific functionality of the building and important historical events connected with its existence. However, this referentiality is more metaphorical and imaginary than literal – the relation between sound and its source is blurred.

14 performers helped us to prepare the piece. There were parts that involved acting, singing, whistling, dancing, shooting, etc. There were special solos and little scenes to be played by many people at one time, and space for improvisation with only guidelines suggesting the type of action to be performed. But as the lighting for the performance was intimate, and only those sounds that were scored to be precise and their source identifiable – requiring the close presence (and thus visibility) of the performers, many visual aspects of the performance were hidden from the audience.

Anna Szwajgier

Ballada na Gmach Zachęty

utwór muzyczny w pięciu aktachkompozycja: Zofia Wollny i Anna Szwajgier

występują:

furiaci ................... artyści policzkujący się na wernisażach i odbywający pojedynki, niszczący dzieła własne i cudze + jeden aktor

duchy ....................... cholerycy z cmentarza pod spodem, Duch Prezydenta

burza .................................................. wojna, pożar, zalanie i szum medialny

wojsko ......... wysocy dygnitarze Rzeczypospolitej, wrogie wojska okupujące budynek, Służby Bezpieczeństwa dobijające się do drzwi

hazardziści i balująca arystokracja ................... uczestnicy wernisaży i bankietów, gracze w bilard,

szachy, domino i kręgle, orkiestra wojskowa

patrioci ...... spiskowcy spotykający się pod obrazami, pracownicy działający w podziemiu oraz patrioci bardziej hałaśliwi a mniej oczywiści

nimfy i organizatorki życia codziennego budynku ..... od konkursu na „Najpiękniejszy portret kobiecy” po

obieranie ziemniaków

wykonawcy:

Włodzimierz Antoniw, Zuzanna Krynicka, Zofia Magdalena Lubińska, Monika Łazuk, Damian Łukawski, Paweł Matyja, Zuzanna Michalska,

Paulina Olszewska, Julianna Otręba, Anna Paradowska, Agata Sasinowska

koncerty 23 i 24 września oraz 21 i 26 października 2009

Ballad for the Zachęta Gallery

a musical piece in five actscomposed by Zofia Wollny and Anna Szwajgier

with performances by:

raging fellows ... artists slapping each other in the face and arranging duels, destroying works both of their own and others, and one actor

ghosts ... residents of the cemetery underneath, and the Spirit of the President

the storm .......................................... the war, fire, flood and publicity stunts

the army ................. high officials of the Republic, enemy forces occupying the building, the Political Police banging on the door

gamblers and feasting aristocracy ................... openings and banquet visitors; pool, chess, domino and

bowling players, the military band

patriots ............. conspirators meeting by the paintings, employees engaged in subversive activities, noisy and not obvious patriots

nymphs and the building’s housekeepers ................. from the “Most Beautiful Female Portrait” contest to

peeling potatoes

performers:

Włodzimierz Antoniw, Zuzanna Krynicka, Zofia Magdalena Lubińska, Monika Łazuk, Damian Łukawski, Paweł Matyja, Zuzanna Michalska,

Paulina Olszewska, Julianna Otręba, Anna Paradowska, Agata Sasinowska

Concerts on September 23rd and 24th and October 21st and 26th, 2009

48

Sześć sylwetek na tle kolekcji

Performens na 8 perfomerów, 22 min.

Muzeum Sztuki w Łodzi, maj 2009

Subwersywne poruszenie i perwersyjny fantazmat zostają w delikatny sposób wprowadzone w muzealne życie przez performens taneczny Zorki Wollny „Sześć sylwetek na tle kolekcji”. Ekspozycja stała Muzeum Sztuki zostaje przekształcona w scenę tańca. Performens taneczny odgrywany jest po godzinach funkcjonowania muzeum, w opustoszałych przestrzeniach galeryjnych, niedostępnych już dla zwiedzających.

Zorce Wollny udało się coś na pozór niemożliwego, odkryła sekretne pokrewieństwo łączące tak obce zjawiska jak taniec i muzeum. Zarówno wykonywanie tańca jak i funkcjonowanie muzeum jest możliwe dzięki opanowaniu ruchu – ruchu własnego ciała w pierwszym przypadku i ruchu cudzych ciał w przypadku drugim.

Jarosław Lubiak, Obieg, 10.07.2009

Six silhouettes on the background of the collection


Museum of Arf, Lodz, May 2009

The subversive movement and perverse phantasm are gently placed in the daily life of the museum through the dance performance “Six silhouettes on the background of the collection”. The permanent exhibition of the Museum of Art is transformed into a dance scene. The performance is played after the opening hours of the museum, in an empty space of the gallery, no longer accesible to the public.

Zorka Wollny did something seemingly impossible, she discovered the secret kinship affinity between such strange phenomena like dance and a museum. Both – the dance performance and the operation of the museum are possible by the mastery of movement – the movement of your own body in the first case and the movement of other bodies in the second.

Jarosław Lubiak, Obieg magazine, 10.07.2009

52

Lulu

Wideo, 48 min, Czerwiec 2008

Na podstawie sztuki Franka Wedekinda w adaptacji Michała Borczucha (Teatr Stary 2008)

Do jakich granic sięga rola? W którym momencie powstaje wyłom? – takie były pytania, które zadawała sobie Wollny obserwująca okiem kamery ćwiczenie roli Lulu. W eksperymencie, będącym próbą dekonstrukcji teatru, role zwielokrotniły i nałożyły się na siebie. Jako postać z dramatu Wedekinda Lulu przyjmuje różne role – lolitki, układnej żony, femme fatale. W tego kameleona wciela się Marta Ojrzyńska. Patrząc na Lulu można zatem zastanawiać się nad społecznymi rolami przypisanymi kobiecie. Dopiero po przebiciu się przez te wszystkie warstwy i zapośredniczenia, należy pytać o moment wyjścia z roli, o stan, jak sama nazywa go Wollny, „naturalności”. Prawdziwej Lulu, Ojrzyńskiej, kobiety? Aktorka została postawiona w sytuacji mówienia „w swoim imieniu”, obnażenia aktorskiego rzemiosła, a także, w pewien sposób, zakwestionowania go.

Kamila Paprocka „Kobiety portret wielokrotny”, Miesięcznik Teatr, marzec 2009

53

Lulu

Video 48 min, June 2008

Lulu is a video drama based on Frank Wedekind’s play in Michał Borczuch’s adaptation.

What are the limits of the role? At what point is the gap created? – these were the questions that Wollny asked herself while observing, through the eye of the camera, the part practiced by Lulu. In this the experiment, which is an attempt to deconstruct the theatre, the roles have multiplied and merged one another. As a character from Wedekind’s drama Lulu takes on different parts – of a young Lolitae, of a polite wife and of a femme fatale. This chameleon is played by Marta Ojrzyńska. Looking at Lulu the viever can reflect on the social roles assigned to women. Only after going through all the layers and mediation, you can ask about the moment of abandoning the role, about the state of “being natural”, when looking at the face of true Lulu, of true Ojrzynska, of real women? The actress was placed in the position to speak on her own behalf, to expose the craft of acting, and, in some way, to challenge it.

Kamila Paprocka “Multiple portrait of the woman”, Theatre Magazine, March 2009

56

Łucja Szalona

Wideo 8 min. Lipiec 2008

Cytowane: Magdalena Abakanowicz, Barbara Falender, Izabela Gustowska, Katarzyna Kobro, Zofia Kulik, Ewa Kuryluk, Natalia LL, Teresa Murak, Ewa Partum, Maria Pininska-Beres, Anna Płotnicka, Jadwiga Sawicka, Alina Szapocznikow.

Jest to praca, która nawiązuje do historii kobiecych ról w społeczeństwie. Artystka posłużyła się popularną sztuką „Łucja Szalona” Don Nigro, po to by poddać analizie, przebudować i odegrać postać bohaterki, według której jedyną formą kobiecej ekspresji w konserwatywnym społeczeństwie jest szaleństwo. Cytat w tej pracy pojawia się także w nawiązaniu do twórczości polskich artystek, tworzących od lat 20 XX wieku do dnia dzisiejszego. Czy bycie artystką jest szansą ucieczki przed konwencjami? Czy może być znalezieniem drogi własnej ekspresji? Ważnym kontekstem dla filmu jest samo Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. W filmie Zorki dochodzi do zderzenia, konfrontacji. Wśród wielu rzeźb z parku w, będących męskim wyobrażeniem kobiecości, do głosu wywołana została artystka, która przedstawia kobiecość z żeńskiego punktu widzenia, oddając głos najważniejszym polskim twórczyniom, w pewnym sensie pominiętym w Centrum Rzeźby.

Tekst: Galeria No Local

Lucie Mad

Video 8 min. July 2008

Quoted: Magdalena Abakanowicz, Barbara Falender, Izabela Gustowska, Katarzyna Kobro, Zofia Kulik, Ewa Kuryluk, Natalia LL, Teresa Murak, Ewa Partum, Maria Pininska-Beres, Anna Płotnicka, Jadwiga Sawicka, Alina Szapocznikow.

The movie exibits an approach to the roles of women in society in an historical context.Don Nigro’s popular play entitled “Lucie Mad” served for the artist as a means to analyze, restructure, and play the protagonist for whom madness is the only form of female expression in conservative society. The quotation in this movie appears also as a reference to works by female Polish artists from the 1920`s to the present day. Is being an artist a chance to avoid the consequences? Is it a possibility to find one’s own way of expression? The Centre of Polish Sculpture in Orońsko is an important context for this film, as it is a place dominated by male artists. In Zorka’s work there, a clash takes place, a confrontation. In the park in Orońsko, in a place where numerous sculptural representations of women where made by male artists, a statement was voiced by a artist who presents womanhood from the point of view of a woman. She makes room for the most important female Polish artists, who are somehow absent from the Centre of Polish Sculpture.

Text by No Local Gallery

60

Córki

Wideo 40 min. kwiecień 2008

„Córki” (2008) zostały zainspirowane poematem Bożeny Keff „Utwór o matce i ojczyźnie” (2008) oraz baśniami-słuchowiskami w wykonaniu P.P. Polskie Nagrania. Artystka nakręciła rodzinną sagę. W pięciu onirycznych, korespondujących ze sobą epizodach Zorka ukazała członkinie swojej rodziny, matki, córki, siostry mówiące o sobie nawzajem, o doświadczeniu bycia kobietą i o dziedzictwie przekazywanym z pokolenia na pokolenie. Albo nie mówiące wcale, za to mówione swoim ciałem, wizerunkiem, otoczeniem i relacjami z nim. Herstorie dopełniają się nawzajem, przeplatają, przeczą sobie. Zorka – poprzez fabułę, środki filmowe i tworzoną za ich pomocą ikonografię – ukazuje jak bardzo losami realnych kobiet rządzą osadzone w polskiej katolickiej rzeczywistości klisze, jak mocno silna matka jako centralna postać patriarchalnego dyskursu determinuje losy kolejnych pokoleń. Praca ta jest swoistym gestem psychoanalitycznym ubranym w piękny kostium sennego popołudnia. Uwodzący kostium estetycznych gier światłem, kadrowaniem, scenografią, który ma łagodzić, maskować na pozór przecież nieczytelny, w rzeczywistości gęsty i znaczący, splot dziedziczonych kobiecych traum.

Ewa Tatar „Zorka Wollny – bycie artystką we wszystkim co niepotrzebne” katalog wystawy, 2008

Daughters

Video 40 min. April 2008

“Daughters” (2008) was inspired by a poem by Bozena Keff “A Piece on the mother and the fatherland” (2008), and fairy tale radio plays, performed by the PP Polish Record-ings. The artist filmed a family saga novel. In the five dream-like episodes corresponding with one another, the artist presents the members of her own family: mothers, daughters, sisters talking about each other, about their experiences of being a woman and a legacy passed on from one generation to another. Sometimes the filmed characters stays silent, but speak with their bodies, personalities, environment and relationships. Herstories complement each other, they mingle and contradict each other. However, the aim of the artist is not to build a coherent narrative, but rather to show inner cracks, and to exract the meaning from them. Through the story, the form of the movie and the created iconogra-phy, Zorka shows how much the fortunes of real women are ruled by the cliches embed-ded in the Polish Catholic reality. And to what extent a mother, a strong central figure of the patriarchal discourse, determines the fate of future generations. This work is a sheer gesture of psychoanalysis, dressed in the beautiful costume of sleepy afternoons. The seductive costume of the aesthetic games of light, framing, set design, is to soothethe seemingly obscure,unreadable, yet significant coincidence of the legacy of women’s trauma.

Ewa Tatar “Zorka Wollny – being an artist in all the unnecessary” from the exhibition cataloque, 2008

Wybór starszych pracSelection of older works

66

Ucieczka z kadru

Gra w miejscu publicznym oraz dokumentacja – pięciokanałowa instalacja wideo

Ankara, Wrzesień 2007

Zasady: gracze poruszają się w wyznaczonej kwaterze ulic, patrolując je z włączoną kamerą wideo. Należy odnaleźć i nagrać innych uczestników zabawy samemu pozostając niesfilmowanym. Tematyka: nadzór kamer w miejscu publicznym, prawdziwa lub wyobrażona moc mediów; świadomość bycia obserwowanym, prywatność i publiczny wizerunek, kradzież duszy, korzystanie z kamery do obserwacji innych ale i tworzenia dystansu, aparat jako mediator w komunikacji.

67

Flee the frame

A game in the public space and the documentation – five chanels video instalation

Ankara, September 2007

Rules: Everyone moves around with a video camera, patrolling the streets of a chosen area in the city, trying to catch in the frame as many other observers as possible, but at the same time trying to avoid being caught on tape themselves. Subjects: Oppression and surveillance in a public space; Real or projected power of media; awareness of being recorded; privacy/publicy of self-image; Stealing the soul; Using the camera to observe the streets and “the others”; camera as a mediator incommunication.

70

Chodzony na Kolekcję Sztuki XX i XXI wieku


Muzeum Sztuki w Łodzi, Styczeń 2007

Projekt został zrealizowany w ramach wystawy Muzeum jako świetlany przedmiot pożądania jako rozwinięcie projektu Muzeum i wątku wspólnej biernej energii. Kompozycja nawiązuje także do obrazu Polaków sunących w sennym tańcu utraty czujności, jaki kreśli Wyspiański a za nim Wajda i inni. Korowodowy taniec, wykonywany w salach ekspozycyjnych parami i pojedynczo, różnił się od zachowań zwiedzających jedynie tempem oraz zrytmizowaniem gestów. Każda sala ekspozycji otrzymała swoje charakterystyczne dwadzieścia taktów inspirowane umieszczonymi w niej obiektami, opracowane przez tancerzy na podstawie obserwacji naturalnych zachowań w kontakcie z pracami. Powstał taniec, który został zapisany i może być odtwarzany dowolną ilość razy przez kolejnych zwiedzających.

Polish walk for the collection of art of XX and XXI century


Museum of Art, Łodz, January 2007

The performance deconstructs the behavior of museum audiences by means of its choreography. The gestures we make when looking at artworks and the postures we take making contact with them are put in rhythm and combined into a complex dance routine. The performance, executed by six dancers in several exposition rooms during a public opening, becomes a work of art which interprets the viewers and their relations with the works exhibited in the gallery.

Jarosław Lubiak, catalogue of the exhibition “Museum as a luminous object of desire”

74

Muzeum


Muzeum Narodowe, Kraków, październik 2006

Zorka [...] kładzie nacisk na nieco inne aspekty instytucjonalności. W tym wypadku interesuje ją przede wszystkim widz i jego obcowanie z dziełem sztuki, pewna rytualność, a zarazem sakralizacja zachowań. Wspólnie z grupą tancerzy, na podstawie szkicownika: rysunków, rejestracji wideo, zdjęć oraz wspólnie wykonywanych ćwiczeń wypracowali gamę ruchów, a układając je w poszczególne sekwencje rozpisali swoisty balet. Nie wszyscy będą wcześniej uprzedzeni o tym, że w salach wystaw czasowych w Gmachu Głównym MN w Krakowie, ma miejsce zdarzenie o charakterze artystycznym. W trzech oddzielnych pomieszczeniach performerzy będą odgrywać przygotowywany od czterech miesięcy spektakl.

Ciekawie będzie móc, zatem obserwować wówczas dwie grupy zwiedzających: tych, którzy przyjdą specjalnie na akcję Zorki i w każdym będą szukać aktora i tych, którzy niczego nieświadomi, chcąc zobaczyć wystawę, staną się w pewnym sensie ofiarami manipulacji performujących oraz spojrzenia tych, co wiedzą. Wydaje się, więc, że tę pracę można rozpatrywać nie tylko w kontekście instytucjonalizacji zachowań – władzy, jakiej jesteśmy poddawani, ale także w kontekście sposobów patrzenia. Bardzo ważnym elementem realizacji jest także efemeryczność działań, oparcie dużych realizacji na drobnym geście i przywiązanie do tego, co zwyczajne.

Ewa Małgorzata Tatar (informacja prasowa)

75

Museum

Performance for 7 preformers, 22 min.

National Museum, Krakow, October 2006

Museum – two months work with a group of dancers, arranging the choreographic sequence based on the behaviours of the visitors. This performance was intentionally situated on the border of visibility. Only slight disruptions in timing, repetitions and consolidation of movements differentiated performers’ behaviour from this of the usual visitors. The performance took place within the opening hours, the aim was to impose a feeling of uncertainty and surreality of this somnolent situation. The video essay “Museum”, portraying audience behaviours in the presence of art, shows how the way of looking influences the body. This study of gestures resembles the 17th century paintings that show collectors in a gallery, with their poses hiding lack of understanding or interest, so characteristic of the epoch when spontaneous reactions were not welcome. The pre-set gesture score played by a group of performers in “Museum” proves that the reception of art is a spectacle.

Ewa Małgorzata Tatar, catalogue “Malarstwo – prąd zmienny’” 2007

78

Koncert na Landesmuseum


Landesmuseum Muenster, październik 2005


Koncert został zrealizowany w ramach projektu SFX – Publiczność (Spontane Öffentlichkeiten), na zaproszenie Romana Dziadkiewicza i Westfaellischer Kunstverein Muenster. W projekcie wykorzystałyśmy środowisko budynku Landesmuseum. Codzienne spotkania pracowników i odwiedzających muzeum, możliwości przestrzenne i akustyka budynku stanowiły inspirację dla skomponowania utworu.Realizacja projektu przebiegała w trzech fazach. Podstawę stanowiło wyznaczenie momentów kluczowych dla przebiegu utworu, rodzaju punktów orientacyjnych dla wykonawców. W drugiej fazie proponowałyśmy performerom by połączyli je swobodnie, realizując nasze wskazówki. Następnie, jeśli uważałyśmy to za stosowne, modyfikowałyśmy niektóre elementy. Koncert odbył się w godzinach otwarcia Museum, tak więc przypadkowe elementy i codzienne dźwięki stanowiły podkład, na który nałożyliśmy siatkę zdecydowanych, pojedynczych linii. Sieć relacji, oprócz warunków wynikających z przestrzeni (trójwymiarowość, struktura budynku, odległości) objęła obszary rzeczywistości muzeum i rzeczywistości koncertu, uczestników świadomych i nieświadomych bycia jego częścią.

Concert for Landesmuseum


Landesmuseum Muenster, October 2005


Concert for Landesmuseum was prepared as a part of project SFX – Publiczność (Spontane Öffentlichkeiten) coordinated by Roman Dziadkiewicz and Westfaellischer Kunstverein Muenster. The concert was the reflection on institutional space and natural human paths within well designed modern architecture. This time the concert took place during the opening hours of the museum. We only stressed a well known order of the building. The beginning and the end of the performance wasn’t announced, also accidental passer-byes were taken into consideration and contributed to the project by taking on their unconscious roles.

82

Mieszkam w Ikea

Tygodniowy performens w ramach wystawy „Domowa Atmosfera”

Ikea, Kraków, wrzesień 2004

Przez tydzień artystka zamieszkiwała 40 m2 w jednym z krakowskich sklepów sieci „Ikea”. Doskonale urządzona, niewielka przestrzeń jest marzeniem wielu młodych ludzi, stając się dla nich wyznacznikiem nowoczesnego wnętrzarstwa i designu. Zorka podjęła dyskusję na temat tego mitu; doświadczyła niejako na własnej skórze skutków komercjalizacji i unifikacji życia prywatnego w konsumpcyjnym społeczeństwie. Sypiając w wystawionych na sprzedaż łóżkach, korzystając z łazienek, w których z każdego przedmiotu zwisały smętnie wywieszki z cenami, pracując, jedząc i rozmawiając w sztucznej przestrzeni ideal-nego mieszkania, w parodystyczny sposób poddała krytyce powszechne gusta i banalne marzenia opierające się na chęci posiadania estetycznych przedmiotów. Piotr Stasiowski, „Ćwiczenia z Cierpliwości Zorki Wollny”, Sekcja nr 12, 2005

I live in Ikea

One week performance, as a part of the exhibition “Home atmosphere”

Ikea Kraków, September 2004

The action realised as a part of exhibition Home atmosphere in Krakow dealt with delusions and dreams, in the same time being a commentary to commercialisation of our choises. The artist lived in an ‘perfectly designed 40 m2 in one of the Ikea shops for one week, being a virus, another attraction or an impulse to ask questions by accidental passer-bys.

88

Zorka (Zofia) Wollny

Zorka Wollny (1980) ukończyła Wydział malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Oprócz serii feminizujących filmów, ma w swym dorobku cykl performansów realizowanych w odniesieniu do instytucji muzealnych, funkcjonujących potem jako filmowa lub dźwiękowa dokumentacja. Jej realizacje były prezentowane w licznych instytucjach w Polsce i za granicą, m.in. we Włoszech, Wielkiej Brytanii, Niemczech i Kanadzie.

Projekty indywidualne:Music from the White Cube, z Anną Szwajgier, Sierra Meteo, Edynburg 2010Słopiewnie, koncert nad jeziorem, z Anną Szwajgier, Jelenia Góra 2010Przesilenie letnie, spektakl taneczny w ramach festiwalu teatralnego Malta, Poznań 2010Sześć sylwetek na tle kolekcji, performens taneczny, Muzeum Sztuki w Łodzi 2009Ucieczka z kadru, wystawa w Galerii Starter, Poznań 2008Muzeum, wystawa w Galerii Okna, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa 2008Muzeum, performens taneczny, Muzeum Narodowe w Krakowie 2006Sabanci, wystawa w Galerii Fait, Kraków 2005Mieszkam w Ikea, tygodniowy performens, Ikea Kraków 2004Koncert na Wysokie Obcasy, koncert, z Anną Szwajgier, Kraków 2004prowi_zorka i inni, wystawa w ramach projektu Komisariat, Kraków 2003

Wystawy zbiorowe:Postmonument – Sculpture Biennale, Carrara 2010Krzysztof Niemczyk – Na wulkanie, BWA Lublin 2010Body in the libary, Design Gallery, Wroclaw 2010Fimy Zmówione, Wro Art Center, Platan Gallery Budapeszt 2010Nepotists, oportunists, freaks, friends and strangers intersecting in a grey zone, Bruksela 2010East goes East, Outpost Gallery, Norwich 2010Points d’Impact, Mottatom, Geneve 2009Spojrzenia, Zacheta Narodowa Galeria Sztuki 2009Take a look at me now, Sainsbury Centre for Visual Arts, Norwich 2009The ever mass land, Nadine Studios, Bruksela 2009The friends of divided mind, Royal College of Art, Londyn 2009Piekło rzeczy, Galeria Kronika, Bytom 2009International Guerilla Video Festival, Dublin 2009Void, Academy of Visual Arts, Wieden 2009Poland Street Underground, Londyn 2008Moja matka nie jest boska, Bunkier Sztuki, Kraków 2008Establishment, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa 20085te Triennale Młodych, Centrum Rzezby Polskiej, Oronsko 2008

89

No Borders – European Exhibition of Young Artists, La Centrale Electrique, Bruksela 2008Malarstwo – prąd zmienny, BWA, Wroclaw 2007Open Studio Cittadellarte Fondazione Pistoletto, Biella 2007In Loco, private place, Florence 2007Points d’Impact, Mottatom, Geneve 2007Lighthouse Ankara, Ankara – City space 2007Mechaniczna Pomarancza, Sektor I, Katowice 2007Tralogo Festival, Teatro Franco Paverti, Milan 2007We like it a lot!, Nettie Horn Gallery, London 2007Wideokonotacje/Videokonnotationen, Krakauen-house, Nurnberg 2007LadyFest, Klub NRD, Torun 2007Nieproduktywność, Galeria Dla, Torun 2007Imhibition – panel prac, Muzeum Narodowe, Krakow 2006Muzeum jako świetlany przedmiot pożądania, Muzeum Sztuki, Łódź 2006Models for a Fictional Academy, Hungarian University, Budapeszt 2006Obrazy jak malowane, Galeria Bielska BWA 2006Wiedzma Ple ple, Galeria Dla, Toruń 2006Jezyki obce, BWA Wroclaw 2006W samym centrum uwagi II, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa 2005SFX publicznosc (z f.36.6), Kunstverein Muenster 2005Roaming (z f36.6) – w ramach Villes Ancienes – Art Nouveau, Quebec 2005The grey zone, Instytut Polski Budapeszt 2004Ładnie o ładnym, Kraków 2004Eastern Lights (z f.36.6), Motorenhalle, Drezno 2004Domowa atmosfera, Kraków 2004Nowa Huta, Kunstverein, Muenster 2004BHP (z fundacją 36.6), Instytut Sztuki Wyspa, Gdansk 2004

Stypendia i nagrody:Nagroda magazynu Arteon dla najlepszego artysty 2010Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP, 2008-2009Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 8 konkurs im. E. Gepperta 2007Stypendium Włoskiego Ministerstwa Kultury, 2007-2008Stypendium – rezydencja w Cittadellarte Fondazione Pistoletto, 2007Stypendium Ministra Kultury RP, 2004-2005Socrates Erasmus, Sabanci Universitesi, Istanbul, 2005

Prace w kolekcjach:Muzem Narodowe w Krakowie (Muzeum, 2006)Muzeum Sztuki w Łodzi (Sześć sylwetek na tle kolekcji, 2007)Małopolska Kolekcja Znaki Czasu (Martwa natura, 2005)Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki (Ballada na gmach Zachęty, 2009)Instytut Sztuki Wyspa (Mieszkam w Ikea, 2005)

90

Zorka (Zofia) Wollny

Zorka Wollny was born in 1980, graduated from the Painting Department at the Academy of Fine Arts in Krakow (2006). Co-creator of fundacja 36,6. Her video and performances explores the limits of public, private and institutional spaces. She is interested in notions of custom, cultural codes, conventions and discovering a balance between anthropological observation and channels of expression. These last few years she is has been working in collaboration with musicians and dancers in the context of a particular public places.

Solo projects:Music from the White Cube, with Anna Szwajgier, Sierra Meteo, Edinburgh 2010Słopiewnie, concert on the lake, with Anna Szwajgier, Jelenia Gora 2010Summer solstice, with Magdalena Przybysz, Malta Festiwal, Stary Browar, Poznan 2010Six silhouettes on the backdrop of the Collection, Museum of Art, Lodz, 2009Flee the frame, Starter gallery, Poznan 2008Museum, CSW Ujazdowski Castle, Warszawa 2008Museum, National Museum, Krakow 2006Sabanci, Fait Gallery, Krakow 2005I live in Ikea, Ikea Krakow 2004Concert for High Heels, with Anna Szwajgier, Krakow 2004prowi_zorka i inni, Komisariat gallery, Krakow 2003

Group exhibitions:Postmonument – Sculpture Biennale, Carrara 2010Body in the library, Design Gallery, Wroclaw 2010Spoken movies, Wro Art Center, Platan Gallery Budapest 2010Nepotists, oportunists, freaks, friends and strangers intersecting in a grey zone, Brussels 2010East goes East, Outpost Gallery, Norwich 2010Points d’Impact, Mottatom, Geneve 2009Spojrzenia, Zacheta National Gallery of Art, Warszawa 2009Take a look at me now, Sainsbury Centre for Visual Arts, Norwich 2009The ever mass land, Nadine Studios, Brussels 2009The friends of divided mind, Royal College of Art, London 2009Hell of things, Kronika Gallery, Bytom 2009International Guerilla Video Festival, Dublin 2009Void, Academy of Visual Arts, Vienna 2009Poland Street Underground, London 2008Moja matka nie jest boska, Bunkier Sztuki, Krakow 2008Establishment, CSW Ujazdowski Castle, Warszawa 2008 5TM The Young Triennial, Centre of Polish Sculpture, Oronsko 2008 Malarstwo – prad zmienny, BWA, Wroclaw 2007 Open Studio, Cittadellarte Fondazione Pistoletto, Biella 2007 In Loco, private place, Florence 2007

91

Points d’Impact, Mottatom, Geneve 2007 Lighthouse Ankara, Ankara – City space 2007 Clockwork orange, Sektor I, Katowice 2007 Tralogo Festival, Teatro Franco Paverti, Milan 2007 We like it a lot!, Nettie Horn Gallery, London 2007 Wideokonotacje/Videokonnotationen, Krakauen-house, Nurnberg 2007 LadyFest, Klub NRD, Torun 2007 Nieproduktywnosc, Dla Gallery, Torun 2007 Imhibition – panel prac, National Museum, Krakow 2006 Museum as a luminous object of desire, Museum of Art, Łodz 2006 Models for a Fictional Academy, (with f36,6), HUFA, Budapest 2006 Obrazy jak malowane, Bielska Gallery, BWA 2006 Architektura intymna, architektura porzucona, Kronika Gallery, Bytom 2006 Wiedzma Ple ple, Dla Gallery, Torun 2006 Jezyki obce, BWA Wroclaw 2006 SFX publicznosc (with f.36.6), Kunstverein Muenster 2005 Roaming (with f36.6) Villes Ancienes – Art Nouveau, Quebec 2005 The grey zone, Instytut Polski Budapeszt 2004 Ladnie o ladnym, Krakow 2004 Eastern Lights (with f36,6), Motorenhalle, Drezden 2004 Domowa atmosfera, Krakow 2004 Nowa Huta, Kunstverein, Muenster 2004 BHP (with f36.6), Instytut Sztuki Wyspa, Gdansk 2004 Dialog Loci (with f36.6), Kostrzyn nad Odra 2004 SFX – prolog Prószków, Proszków 2004 The workshop of thinking (with f36.6), Mumbai 2004 Projekt Wzgórza Trzy (Hills project 3), Krakow 2002

Grants and scholarships: Minister of Culture RP grant 2008-2009 Award from Minister of Culture and National Heritage, 8th Geppert Competition, 2008 Italian Ministry of Culture scholarship, 2007 Cittadellarte Fondazione Pistoletto – residence scholarship, 2007 Socrates Erasmus scholarship, Sabanci Universitesi, Istanbul 2005 Minister of Culture RP grant, 2004-2005

Works in collections:National Museum, Krakow (Museum, 2006)Museum of Art, Lodz (Six silhouettes on the background of the collection, 2007)Małopolska Kolekcja Znaki Czasu (Still life, 2005)Zacheta National Gallery of Art (Ballad for the Zacheta Gallery, 2009)Wyspa Instytute of Art (I live in Ikea, 2005)

Zdjęcia Autor (numer strony)Photos Author (page number)

Katarzyna Roj (7, 8, 9)Enrico Pietro Chelli (14)Karolina Socha (18, 19)Rafał Sosin (23, 25)Jakub Pierzchała (24, 22, 35, 38, 39)Luiza Laskowska (28-29)Adam T. Burton (30, 32, 33)Jakub Witcheen (36-37)Marcin Stępien (49, 51-51)Ewa Tatar (69)Ute Scherman (77, 78, 79)Monika Kozień-Świca (81, 82)

Zorka Wollny

(+48) 507 123 [email protected]

zorka wollny portfolio

Documents