zeynep ece arabul - img.antoloji.com · zeynep ece arabul ankara doğumlu. İlköğretim ve liseyi...

Zeynep Ece Arabul- şiirler -

Yayın Tarihi:

28.06.2018

Yayınlayan:

Antoloji.Com Kültür ve Sanat

Yayın Hakkı Notu: Bu e-kitapta yer alan şiirlerin tüm yayın hakları şairin kendisine ve / veya yasal temsilcilerineaittir. Şiirlerin kopyalanması gerçek veya elektronik ortamlarda yayınlanması, dağıtılması Türkiye Cumhuriyetiyasaları ve uluslararası yasalarla korunmaktadır ve telif hakları temsilcisinin önceden yazılı iznini gerektirir. Budoküman, şairin kendisi veya temsil hakkı verdiği kişinin isteği üzerine Antoloji.Com tarafından, şairin veyatemsilcisinin beyanları doğrultusunda yayınlanmıştır. Bu dokümanın yayınlanması kullanılması dağıtılmasıkopyalanması ile ilgili husularda ve şiir içerikleri ile ilgili anlaşmazlıklarda Antoloji.Com hiç bir şekilde sorumlu vetaraf değildir.

https://www.antoloji.com

www.Antoloji.Com - kültür ve sanat

Zeynep Ece Arabul

Ankara doğumlu.İlköğretim ve Liseyi TED Ankara Koleji'nde tamamladı. ODTÜ Mimarlıkmezuniyetinin ardından ODTÜ İşletme'de MBA derecesini aldı. Los AngelesUCLA'de bir yıl finans eğitimi gördü. 1991 yılından beri Emek Elektrik End.A.Ş. ve grup firmalarında çeşitli görev ve yetkilerde çalışmaktadır.5 yıl TRT Ankara Çocuk Korosunda yurtdışı ve yurtiçinde görev yapmış, TRTRadyo ve Televizyonda seslendirme sanatçısı olarak çalışmıştır. Amatör veProfesyonel olarak yürüttüğü sahne çalışmalarına eğitimi nedeniyle sonvermiştir. Karşı Dergisi'nde Teknik Sorumlu olarak çalışmış, dergilerde şiir vesöyleşileri yayımlanmıştır.Şiir çalışmalarının yanısıra amatör olarak yağlıboya resim, keman ve Aikidoeğitimini de sürdürmektedir.



“Tempus Fugit”

Bir ayrılık kaç ses sürer?En çok mi’de takılır, do’ya döner..Tellere vurur inadına, tırnağı deler..

Bir ayrılık kaç iz sürer?Her anıda bir çift sinsi gözKızıllığında kuşku örer.Kırgınlık değil bu..Aşkın simine dikenli tel serer.

Gün doğar, gün batarİnsanlığın en eski duasıZaman geçer.Dinlenmek için dizlerindeKüçük bir kadınAnne kokusunu toprakta özler.

Zeynep Ece Arabul



Ada

Annem, babamı severLületaşı kutusundaDeniz dalgalıYasemin kokusuSerinler..

Zeynep Ece Arabul



Adalara Doğru

Yüreğinle havalandı dalgalarPervane ardında soluk soluğaMartılar öyle şaşkınKöpürdükçe beyaz kanatlarıSenden önce bulutlara karışırSevgili güzel insanBakmasan da olur derineGüneşli bir sevinç maviliğin

Zeynep Ece Arabul



Ağır Delikanlı

Kanatlarını havalandırır,Bir efe türküsünde.Deniz derini gözlerini kapar,Sahile vuran dalga seslerine.Serinmiş duymaz,Dağların oğlu.Islakmış ayakları,İnceymiş sırtı,Attı mı üç tek rakısını,Perçeminden ozlem damlar.

Zeynep Ece Arabul



Ak Adam

Uzardı elimYerleşmek içinKalın parmaklarına.Su gibi ceviz,Kabuğunda dinlenirdi.Büyüdüm sandığımda,Kalemi inceldi..Utandırmamak adına.Özlemine dayandıysamYaşamak borcum olduğundanSevdi kızını ak adamAkça adam..Benim babam..

Zeynep Ece Arabul



Akdeniz

Tuzun karışır mı tenime..Mavilikte mercan balıkOltalarda yakamoz olsamAkdeniz beni de alDönememSarı bozkır ağır geldiDağlanmadı henüz yaram

Zeynep Ece Arabul



Akıllı Bir Aşk

Arkaik bir fırtına telaşları.Çıplak omuzlarından savurdu,Kapladı beyazlığıyla bir tanrı,Susturdu dalgalarını..Parmak uçlarında bir kadın,İlk kez kumsalından ayrıldı.

İnce telli bisikleti,Yerleşik menekşesi,İp üstünde akardı.Tenindeki saat bileÇekinir seslenmekten,Yayını kendi kurardı.

Labirentlerde dinlenirBazı ruhlar..Daha az yorucu değil midir?Ancak tanrılar rotalarınıSonsuzlukta ararlar..

Ne çığlık ne hüzün ne kahkahaUsulca kadınıMaviliğe çağırdı.Aşkı mı?Yaklaşan adımları sayanDevingenBir sabır taşı..

Zeynep Ece Arabul



Akıntı

Turuncu ve güleçEl kadar oğlumaydıArsızdı kirpiklerimİzin almadı;Şefkatine dolandı.Şaşırdı, soğudu, yaşlandı.Özlemim utandı.

Zeynep Ece Arabul



Aklımdasın

AklımdasınŞimdi, şu an elimin altındaYeşili terlemişBir tabak erikBir bardak serin su yanında

AklımdasınSaksıdaki toprağımdaYaprağında sardunyanınDalgalandır dalgalandır rüzgarımOlur a ansızın alabora

Anımsayamadığım bir sözcükYüzünle birlikte gelenAma tedirgin, ama yitimsizDevingenSoluk bir fotoğrafZamanı geri çeken

Aklımdasın

Zeynep Ece Arabul



Alyans

Tüm toyluğumlaÖlmeyi bilmediğime göreGelemezdim sanaBir Mısırlı emeğini damlattıAvcundaki tanrıların altınınaBeyaz mermer çoktandır önümdeAdak olsam süt kesiğiGüneş kızıla kesseBöyle biçimlemezdi beniYokluğun gibi..

Zeynep Ece Arabul



An

Ayışığı fularıyla,Kuğunun son çığlığı..AnımsadımSen çok önceden gitmiştin

Zeynep Ece Arabul



Anlayış

Mavi damarlı yaprakSuyunu taşıdıkçaAğır adımlarınaSeker yürek atışım..Rüzgara çağırdım seniGöz alıcı ışığaRenkleri aradım..-Ki hala ararım-Seninki yanardönerOlmadı..Kınını kesti kılıcım

Gülümseyen anlayışTutkuya verilecekAcımasız bir karşılık

Zeynep Ece Arabul



Ardından

Uyku tutmuyorBodoslama karanlıkAy sarı, ten sarı, ince sarıBurhan GünelGözyaşı

Zeynep Ece Arabul



Aşk

Kırıktı sertti saçlarıBakışları acı yeşil..

Zeynep Ece Arabul



Av

Hala aynı ateşteyim..Hani göl kıyısında yaktığın,Uzanıp sırtüstüOltanda 55 gramlıkVe küçük bir balık ölüToprağa saplayıp tam yanınaGövdenle dalgalandı gökyüzüO ateşte takılıp kaldımNe balık tutabildin o günNe ben sana yarandım

Zeynep Ece Arabul



Ayrılık

Keşke bir başkası olsaydı.Yaşamlar sonraAyrılırken,Tanıyamamışım demekEn büyük ihanet.

Zeynep Ece Arabul



Babası

Çok girişli çıkışlı verdiler vizeni.Gidip gidip gelecekmişsin.Gurbet soğuk bir terle yerleşecekmiş.O yüzden ıslanmadı kaldırımlar.Kimse telaşa vermedi.Kimse yadırgamadı her gidişindeAğırlaşan valizini..

Seni daha çok özlesemTakılır mı yelkovan?Zamanı geri çeker mi?Bir anne kırılgan olabilir mi?Oğlum gelincik yaprağı,İncecik tutunur yaşama.Elimi çeksem, şaşkın bir telaş.Bir anne korkabilir mi?

Zeynep Ece Arabul



Bahar

Ismim sonsuza dağıldıÇıt diye kırıldı ağzımda şekerSınırım kalmadıKırmızıya bulandı dudaklarımBir bahar daha, yol oldu önümeDallarında alev toplarım

Zeynep Ece Arabul



Başak Tarlası

Işık dalgası dağlardaDurmaksızın terkedilenVe bekleyen beni..Şehrin dalgalarında

Yelkovanın adımlarıKadehlerce alev damarınaAsfalt yudumluyor ayışığını..Damla damla sakız rakısıDizboyu başaklarBela kokuyor soluğunHançerli akşamlar..

Bekliyorsun beniGelmekten korkuyorum

Zeynep Ece Arabul



Beklenti

Memnun değilsiniz benden..Elimde sevgim..Çoğaldıkça her daimİhanetim..

Ne ahlaklıyım,Ne etik..Hiçbir arzum yok..Hiçbir tutkum..Küçücük bir kadınım..“Sevdiklerim üzülmesin”den başkaDerdi olmayan..Yetişemedikçe kızdıran..

Kötüyüm, yanlışım, bencilim..İnadına yaratmalı.İnadına öğrenmeliyim..Camlar eritmeliBinlerce derecede..Renkler çekmeli tuvallerdeMüzikteki cilveli notalaraKahkahalar atarakBir jonglör dikkati ve keyfiyleKırık kırık, dalga dalga bilenipKelimeler çevirmeliyim..

Haklısınız..Eğlenceliydi sorunlar..Küçülünce gördüm cüceleriÇaresizlik, şikayet, mazeret..Rahat, mutlu ve uzak olsanız..Merak etmeyin bir gün özlerim..Yüreğiniz bende emanet..

Keşkelere gizleniyorum..Daha önce yorulsaydımDaha önce korksaydımDaha önce ağlasaydımBahara bu kadar geç kalmazdım..

Zeynep Ece Arabul



Belli ki

Asılıyorum ucundanÜstüme örtülmüyorAynalarda yansıttımÇoğalmıyorSesime ses, rengime renkSolgun bir sarmaşıkBağlarını çözüyorBelli kiSıkıldı zamanÜzerimden atlıyor

Zeynep Ece Arabul



Beyaz

GöğüslerimdenSüt çekerdiÇocuklarım.Şimdi ipek bir mendil,Sesine akıyor.Denize girdin belli ki..Gün batımı nedensiz,BedenimTuzunla ağarıyor.

Zeynep Ece Arabul



Bırakıyorum..

Yalnız bakışla yetinince,Tutamıyorum içimi,Bırakıyorum sızlasın..

Zeynep Ece Arabul



Biçim

Gecenin girdabında kaybol sevdiğimDaha da pıhtılaşsın yüreğinZalimliğin keyfindirUmarsızlığın zehirliYaşamak için bedenimDeri değiştirdi

Zeynep Ece Arabul



Bilinmez

Kimbilir,Belki de sevgilim var.Hangimiz farkında?Oysa hep aklımdaydı.Bir sonraki buluşmada..Olur.. bunu da konuşmayalım.

Güç yönlenir, acı yönlenir.Beklemeye alışıksınBilirsinSevda değilZaman gölgesidir.

Zeynep Ece Arabul



Bilirim

Saatidir gelmeninBilirim.Akşam bastırırken,Tomurcuklanır alnındaEn eski tarihin.Bir damar açılır;Ellerin kanar.Merhamet kokanEllerin..Ki her sabahSütümle temizlerim.Bu kezKapatma gözlerini.Karanlık ve turuncu..Düşerken gölgelereGörmeliyim.

Zeynep Ece Arabul



Bir Gecelik

Uzun bacaklı bir kedinin mağrurluğundaSarsılan bedenimSarhoş bir adamın tek şişesi ederindeÇevrilen aynalarda dağıldı sevincimTuz basınca farkedilenSıradan bir kesikmişim

Zeynep Ece Arabul



Bitmeyen Kış

Arı kuşları karanlıkta,Ölüm dalışında.Çağır artık sevdiğim, bahar gelsin..Yoruldu Ankara..

Zeynep Ece Arabul



Bizler

Kısa bir yaşam bizimkisiBir soluk

Görkemli mavilerdeYunuslarla,Sonsuzluk dağlarındaNuhun gemisine yaslanıp,Amazon okları kemerindeKararan ormanlarda,Gölgeleri canlandıranSarı dalgalarında kumların,Anlasan da Yaradanı..Anıların atlas da serse önüne..Bir soluk

Her sevdiğimizle yatamadık biliriz.Kaç yemeği tadamadık.Dokunamadık belki bir bebeğeSarı saçlı sıkkın anneden ürküp.İşe geç kaldık, simit alamadık..Konsere gidemedik içimizde kaldı..Bir daladikenden börek yapamadık..

Olsun..Yazdık, çizdik, besteledikTuvalimizi kendimiz bildikYüreğimiz genişlediTek soluk hepsine yetti.

Zeynep Ece Arabul



Boşandık

Ve seninle bittiÇayımdaki son demYenisini bergamuttan yapmalı..Biraz daha kokuluBiraz daha farklı..Alışıldık ne varsa dışarıda bırakmalıSeninle gittiDuvarımdaki düğün resmimDuvarda izi kalmış..Ya boyatmalıHafif eflatunYa yerine durgun bir göl asmalıDinlenmeli evimBelki onun da benim gibiKargısını yeniden çatmalı

Zeynep Ece Arabul



Bugün

Ölesim var bugün..Zira güzel bir hava,Kimse üzülmemeli benden sonra..

Pırıl pırıl bir şelale gibi önümüzdeHızla akıyor ruhlarımız.Sevdiklerimiz, dostlarımız, hayran olduklarımız..Düşe kalka düşlerimizde yaşattıklarımız..Pek de zor oluyor üstelik,Anıları anımsamamız.

Öyle hızlı ki hayatKurmasak duruverecek.Peşimde dakikalar,Saklanıyorum hepinizden.Yüreğim reddediyor tanımayı,Gözlerinizin içindeyken..

Kırgınsınız, umutsuz..Sürüklenen hayaletler..Yaşamaya muhtaç ve kıskanç,Kendine tahammülsüzler..

Varlığım onarmaz.Yokluğum,Olsa olsa mazeret..Şöyle bir deniz kıyısı, biraz kum rüzgarıMavide pike yapan martı..Gidesim vardı;Vazgeçtim.Ölesim var bugün..

Zeynep Ece Arabul



Buluşma

Geldiniz ve gittiniz..Konuştuk, hatta gülüştük sandık..Öpüştük, sarı bir gül pembeledi..AcıdıkKırgın bir bedendeİnceldi boynuma geçen ilmekleriniz..Geçmişin bugüne düşmüşGölgeleriydiniz..

Zeynep Ece Arabul



Burhan Günel'e..

Gündüz sefaları açmış balkondaTüller arasında, aydınlık salondaBale yapar küçük bir kız“Macar Rapsodisi”“Çıplak Dağda bir gece”Annesinin yumuşak sesiVe sevgili Akın abisi..

Hem kızı, hem geliniAvcunu havaya kaldırırÖvünerek anlatırTek eliyle nasıl da taşırİnceciktir gözbebeği..

Ah! o karışık lise yıllarımİki sokak aşağıdaAnneme kapıyı çarpıpKoşarak dizlerine kaçtığımPartiler, geziler, eğlencelerKalın kaşlı, çenesi benli kızına yakışmazdıKitap okumalı, şiir yazmalıKendine başka sevdalar bulmalıydı..

Bir de pinokyosu beyaz anadoluna bindik miNe Kayaş kalırdı ne BeypazarıSıcacık sesiyle yakan şarkılarıGülümserken akıttığım ilk gözyaşları

Çok severdi nar ekşili dolmalarıBir de patlıcan kebabınıAz sofra kurmadım, bilirim..Antakya’dan gelen acı merakıYıllar sonra iş yemeklerindeEşlik etmenin heyecanı..

Oğluna aşık oluncaNe çok şaşırdı..Palmiye kirpiklerini dinlediGüneş gülüşünü..Pek aklı yatmadı..Ama beni hep anladı..

Bir eleştiri, bir telefon..Kırıldı annem..Onbeş yıl görüşmedenGizlice haber sordular benden

Bir perde onlarla kapandı..Bir daha hiç aralanmadı..

Zeynep Ece Arabul



Cam Gözlü

Son bir dokunuşla,Kaldırdın rafına,Cam gözlü bebeğini.Sevdan emanet,Çocukluğun baki,Çekip kapıyı usulca çıktın.Havada asıldıEğrilen ipeksi saçları.Saniyeleri bükerekEteğini toparladı.Biliyordu;Yalnız bekleyecektiNefesini örtecek tozları..

Zeynep Ece Arabul



Çöl

Yol almıyorKervanımSarı yüklerimSarı sıcağa karıştıRuletini döndürdü bir arap şeyhiAfrikada sevdalım ağladıGün gelir birleşirler vahalardaAlırlar yüklerimiEbruli çöl çiçekleri

Zeynep Ece Arabul



Dağınık

Çehresinde aydınlık,Yüreğinde öfke,Sımsıkı sarılırkenRenkler dilimler.İnce bir bıçak dilinde..

Geleceğini bilsem,Başka bir kadın olurdum.Fanuslar biriktiren..Gözyaşını, kahkahayı, acıyı, kıskançlığıDamla damla yerleştiripKorumalı aşkı senden.

Dağınık bir yorgunum ben,Göğsündeki bahara kanıpDöküldükçe yeşeren..Rüzgarsız açılmış bir yelken,Sana hiç yetmeyen..

Zeynep Ece Arabul



Değişim

Bahar gelir değişirsinGenişler göğsünde güneşSırtından incecik ter süzülürVapur yeşile akar bodoslamaAnkara deniz görür..

Zeynep Ece Arabul



Delikanlı

Körpecik dalındaTüyü titrerdiSabah çiğiIslak serin alnındaOnaltı yaşında delikanlıYüreğinde gülüşüAymazlığı sevdayaİpince gözyaşıSoluk ayışığı olmuş kızO kadar uzak ki durulmaya.

Zeynep Ece Arabul



Denge

Duru sularaÇeken bir ağırlıkNefes almayı unuttuğun..

Küçük kuşun gagasıylaBirleşen suda sevinçAnlık ve çekimser..

Hüznün ağır bastığı günler

Zeynep Ece Arabul



Diğeri

Şimdi ikimiz de gölgelerleyizÇürümüş bir suda yaşar ancakDalgalanır sanrılarla kıskançlıkDenizi açmadıkça ufkaAffedilmeyiz

Zeynep Ece Arabul



Dile Gelmez

Dile gelmezdi.Gençtik.ErguvanlarSaçar olduk.

Sarıldık, arındık,Geceyi nakışladık.Çoğaladurduk.

Bir karmaşadır,Telaştır zaman.Tenler soldu.RenkleriArar olduk.

Vurdu yeniden.Dalgası diptedir.Sabrettik,BeklemektenYorulduk.

Baktık artık olmuyor,Efendiliktir.SevdadanKaçar olduk.

Zeynep Ece Arabul



Diyet

Ürperen köklerindenYaşam suyu çekiliyor.Merhametli bir elKozasını ördü.Bir gölge olmalı..Kendine kapanıyor.

Boşlukta yüzü tamamlananKıvrık bir beden fotoğrafıNilüfer yapraklarıyla aynı göldeTuzlu ve güneş batıran..Senin kadınındı.Hiçbir şeyin olmayan.

Zamanıdır gitmenin.Saat sesi, ezan sesi, derinden bir keman..Sevmekten yorulur mu bir insan?

Onarılmıyordun,Kırgındın değil mi?Uzundu vadesiBedeli ödendi.

Zeynep Ece Arabul



Doğa

Bahara çalıyor yüreğim,Toprağın akımına,Avuç dolu eksi kalmış bakiyeÇağlatarak çikolatayıEmmek lazım tüpündenKaratahta günlerimden ne kaldıÇift dikişli sevdalardan hangisi

Doğayı bir yakantop sahnesindeKarın ağrısı ile taşır şehirliÇıplak ayakla kurbağa avında oysaDokuma tezgahından kalkmış biriBağdaş kurar ikisi de bir nergisi koklarkenVe annesinin göğsündeKaçarkenİlk kavgasından

Kim daha yorgun ki oniki yaşında,Çağlayanı arayan mıVaran mı uçan balık peşinden..

Zeynep Ece Arabul



Durduk

Gölgem kadar yakın,Bir o kadar başkasınNefes, çağrı soluğumİçimde unutmuşumNe zamandır tutundum sensizliğeSanma ki ıraklıktırSindirir yolları içineZaman tedirginlik mi verirTakılmış saatlereAşk aramızda,Atmaca dalışıyla yırtılanGökyüzü sakinliğinde

Zeynep Ece Arabul



Duvak

İlk duvağının izi kalmıştır.Su gibi yayılır utancı..Telaşı gizli,Mutluluğu kaçak,Usulca çeker kapısını..Çift sürer rujunu,Topuğu fazladan takılır.Bir kadın hep yanında,Gelinliğini taşır.

Bir böcek bileÇatlayan kabuğunu bırakıpAkarken yenisine..Daha ilk gecedenSessiz bir vedayla tanışır;“Hazır olur muyum? ,Bilmiyorum”.

Zeynep Ece Arabul



Düğün Fotoğrafları

Ben evlenirkenOnaltısındaydı kardeşimŞimdi damat yaşındaAraba ve yavuklu sevdasındaSonra abimin saçları siyah; eşi kaşık kadar suratlı, kırılgan,Şimdi yeğenimin sesi çatal..Azıcık müzik azıcık duman azıcık gülüş yeter..Her yaşta kayarız düğünümüze..

İlk denediğim gelinliği aldım..Öyle şaşırdım ki, yenisini denesem yığılıvereceğimİncecik mahçup sesim bile şimdi kalınlaşmışBana sorsan dün evlendim..Bakışlardaki mutluluk aynaları kandırır.

Tanımazlar bilirim, canciğer oldularTanımazlar bilirim buzdan bıçaklı..Acısı henüz tadılmamış.Yakınlaşınca insan insanı çeker.Ya düşman olursun ya sırdaşYaşamak alışmak mı?

Kimbilir kimler öldü o günden beriÜçü içimi yakar; üçü birbirinden öteHocamdı, düşmanımdı; davamdı..İçim acıdı; eski dostunHoşçakalını anlamamışımOysa elleriyle yüzümü tutmuş..

Çocuklarım dokularımda..Bugün farklı mı?Ya da bir sonraki on yılda..Aynı yolda yürümek zor..Iyi günde kötü günde..Kötü gündekiler çözülmüş..

On yıl sonra yine kendimi izleyeceğim,Sayacağım ölenleri, kızacağım..Şaşıracağım büyüyen sevgilere, yitenlereAilem hep kalacak kırık dökük..Belki yirmi yıl sonra kayıplar yerleşecek yüzümeSahi bu kadar yitirinceAynadaki kim olacak? ..

Zeynep Ece Arabul



Eksik kaldı

Masada elin yerine sımsıkı tuttuğum çayımlaIsını alamadım eksik kaldı..Çocuklarımızdan konuştukOyunlarımızdanSeyirciydik yaşamlarımızaSözler eksik kaldı..Kurulmamış kalemizin taşları ayaklarımızdaOlmayan kulelerde dalgalanan yüreğimiz;Kırgın, sinirli, isyankar bakışlarımızda,Korkak bir sevgi kırıntısıEksik kaldı..Dalga dalga çekildik dolunayda kendimize,Kötücül bir boşluk gece yatağımdaSınırlı zamanlara zorlanmış iki yabanıl sözcükteOrtak ne varsa eksik kaldı..

Zeynep Ece Arabul



Eksildi

Bu ben değilim sevdiceğimYansımanı yaşıyorumKendini sevmek gibi vurgunluğunArtık anlamıyorsun daYanlızlığın da ondanAzad et beni, azad et kendiniGidişim ceza değildiSuda zaman kırıldıBedeli ödenmiş sevgilerEksildi.

Zeynep Ece Arabul



Ellerime baktım

Sana yakışmıyorumEllerime baktım, eskiydiler..Ağladım.

Zeynep Ece Arabul



Emin, Belki, Gibi

Ağaçlar yeşilKiremitler kızılKedinin gözleri yuvarlaktıOyuncaklar onundu elbet;Ocak sıcak, bıçaklar tehlikeliydiEmindi

Bıyığı terlemiş delikanlıBir sabah gülümsediLaboratuarda mai belirsizSınavlarda çözümlerHep çoktan seçmeliydiUmudu da sürükleyipAğır aksak hayatına belki geldi

Sokak lambalarından rüyalarTek tek ışık çaldı.Yalnızca ten bir süre daha hatırladıBahçesinde damla gülleriÇocuk gibiydi, aşık gibiydi, anne gibiydi..Seçimleri azalırkenGibi geldi yerleştiVe bir daha hiç gitmediBembeyaz çarşaflardaGeceleri örterkenKanatları telaşlı, bakışı dalgınYaşar gibiydi.

Zeynep Ece Arabul



Erkeğim

Sevmek o kadar zor ki seniYüreğin korkakOnurun ağırBencillik duvarlarınÇıplak lükstremKırılgan yalnızlığın

Zeynep Ece Arabul



Erteleme

Sanırsın ki,Yıldırım gibi sarsanDarmadağın bırakır.Gün döner, gece akarBirikir ince çatlaklar.Kapında bıraktığınEski bir terlikErtelenen sevdalar.

Zeynep Ece Arabul



Esmer

Tenine dokunuyorum:Esmer.Biri yerde biri gökteGulyabani dudakların.Gözlerin:Omuz başlarında iki gamze.İlerledi;Bel çukuru yamacında,Daha tetikte.Esrikliğime nöbette.

Üç ayaklı kömür mangalı,Tam ortada olmalı.Koşturuyor çevresinde.Ben değil; kara yeleli atlar..Döküldü dökülecek,Sarsıntıdan kıvılcımları.Ortadoğu halısını,Yaktı yakacak.Bir savaş başlatacak.

Belki morfin, belki meskalinKüçük kızın kabusuydı.Annem mi okşadı?Bal rengi mi, kakao mu?Kirpiklerin arasında,Masalım oldu.Yanına her gelişimde,Çağırdın unuttuğumu.

Kızıl derya göğsün.Mercanlar neyse ne,Ben balıkların peşinde;Soluksuz.Usul usul akan terinde gizliAtmayan yüreğindeAnlıyorumHiç inanmadın seni sevdiğime..

Zeynep Ece Arabul



Evrim

Fosillesirdi toprakGelgitler izin verseKum kaçtı solungaçlaraAnlık soluklar yettiAğırbaşlı kaya eteklerindeKavrulmuş yıldızlaraAdemin avucu değdiKumsalda sızmış bir aşıkKıvrılan kolunun esmerliğindeBinyılların tuzlarıEşler gibi benzeştik artıkSonuna akıyor doğaİnsan da kendini hazırladıEkliptik açılara

Zeynep Ece Arabul



Eylül

Ayak basmadıktan sonraNe evin umurumda ne işinTek bilmek istediğimBeni hiç arar mı gözlerin?Bu yüzden dün akşam mutfaktaBir demet nergis dilimledimÖzledim diyecektimBaşka bir ayTekrar denerim..

Dal açılmış bahar geçmiş,Yüzümüzden deniz,Tenimizden güneş,Çivit badanalı evlerdenAkdeniz kedisi geçmiş.

Tadımızın acıdığı yerdeSen kimseye benden selam söyleme

Zeynep Ece Arabul



Farkında

Fanusun içindeOlancasıCama vuranBir sinek kadar varım.

Zeynep Ece Arabul



Fazla Naz

Varsayalım özlediğimKöpük etekli maviliktiNergis kokusu kimbilirBelki bir Mayıs dönemiŞart mı koyak açan depremlerAşk çiğ damlasında gizli..

Zeynep Ece Arabul



Fil

Dev ayakların altındaCam kırıkları yüreğim..Bir fil yolu açtı mıTalandır..Unutmabeni çiçekleriİlk dağılandır..Yeşerir mi sanırsınSulasan ağır hortumunla?Fildişi avcıları yakındırAcınası yalnızlığında..

Zeynep Ece Arabul



Fotoğraf

Sana bir fotograf dolusu papatya getirdimBirkac da gelincik..Ikisi sigmamis, yureginde tamamlanirSeni goremedim,Bir golge ancak dusenSevdanin kokusu kaldiRenginden sonra yiten

Zeynep Ece Arabul



Gece Düşü

Mutlaka bir gece düşüdür,Işık ışık araçlardan kaçtığımız.Yağmur uğultusuna şükranCamlara buğu kattığımız.Yoksa olur şey değilKimliğimizde bileUygunsuzdu adımız.

Zeynep Ece Arabul



Gece Yolcusu

Aşina bir yüz,Zamanın aynasında.Yüküne payidar,Gafil avlanır uykusunda..

Gece yolcularıİz sürer,Seheri sabırsızdır.Düşecek çiye inanır..

Öfkelense,Çalsa gökyüzünü yere,Kendine tuzak.Ayın haresinde,Kuyular açılır.

Kayaları inceden kök attı.Dağlar yarattı kendinden.Güneşin sıcak eteğine muhtaçYine yanıldı belli ki,Hataları ödünç aldı.

Eski mezarlar tozlu,Dar gelir ölülere..Bir yudum su için,Ful çiçeği yaprak döker.Bir misafir,Yolculuktan perişanKapar sırlarını geceye..

Zeynep Ece Arabul



Geniş

Geniş ol, güleç ol,Çektim seni derinimeYerleş beyazgülüm ol.Pürenler bile dökülürYenilenir yıllanmış orman..Yorgun ışığıma dokun,Elmasım ol.Ellerin göğsümdenYakamoz toplar.Yarınımız bilinmez,Lütfen..Bugünüme rüzgar ol.

Zeynep Ece Arabul



Giz

Sağnak yağmurlardan geleliBir Nergis açımlık zaman olmuşAynı soluğu taşıyorsunVerme gizini girdap bakışlımSakın benden sevdayı..

Zeynep Ece Arabul



Gölge

Bir gölge büyüyor aramızda.Güneşimiz memnun değil mi?Kendine bir yay çiziyor.

Küçük insanların küçük aşklarıTenlerde yaşar.Neandertaller gerilerde kaldı,Artık kelimeler inceltir;Bordro mürekkeple..Kağıda düşmelidir.

Sen ve ben..Yalnızlığa muhtaç insanlarız.Söz çekilirse kırılırız.

Nemli, serin, karanlık..Yabanıl köklü,Ayrık otlarımız vardı.Budamadık dar vakitlerde;Atladık.Onların gölgeleri olmalı.Dünyamız düz değil belki..Ama biliyorum;Güneşimiz yerine çakılı ve baki.

Zeynep Ece Arabul



Görüntü

Sinek yeşili sularDalgalı tüylü karaltılarPaslanmış ızgarada yağ kokularıMartılar kapris çığlığındaÇürümüş ölü yosunlarSen gittin gideli bu limandanNefretim iklim kadar sarı

Zeynep Ece Arabul



Gövde

Duyulmayan ağıtlar yakar gövdenİki büklüm kendine gebeSusmazsa yakalanırSuskunluk yürek ölümüGelip sarsa omuzlarınıYalımlasa kuru gövdeniTomurcuk verecek belkiBelki konuşacak

Zeynep Ece Arabul



Grup

Bulut muydu, yıldız mıydıKayalardan köpük sakalıylaYuvarlanan o geceGün batarken yüreğime devrildi

Zeynep Ece Arabul



Gurbet

Bu şehrin en çokBir ağacını sevdiğimde anladımİnsanlardan uzakta olduğumu.SonsuzlukDaralırmış yalnızlıkta..

Zeynep Ece Arabul



Gül Çalığı

İçimde ölü bir bebek gibi aşkın..Doğuramadığım, yaşatamadığım ve hala atamadığım..Sularında bezgin

Uzaklaşan, çatlayan yollarSeninle açılan ve gün doğmadan kapatılan..Her gün yerini değiştiren..Köprülerini kuran, tünellerini açanHer gelişin gidişinle beraber..Ağır bir taş boydan boya kanatan..

Bir fotoğraf örselenmiş bedenime basılanKaranlık gözler meydan okur, eğilmiş yüreğine gözlerinin altı beyaz..Kim bunlar tanımadığım ve beni sorgulayan..Bırak beni çığlıkları nedensiz kulaklarımda çınlayan..O gözlerdeki beyaz ki sana iplikler eğirir geceleriKırılgan bakışıyla.. sevgilin..

Bakarkan ellerim büyüyorİşte tam vakti..Günü yıkayıp bir şeftali tadında yeniden kuracağım..Tenime işleyen yakan tüyleri ve damlayan sıcaklığı..Cenaze kortejinde ağır ağır geçecek zaman..Artık beklemiyorum seni..Ağıt bile değil bu..Sularda bıraktığım gül bebeğe son bir bakış..

Zeynep Ece Arabul



Gün

Rüzgar ve saksağanlarlaYaklaştı seher.Karanlık pencerede,Tarihe dönüyor bir kadın..Çok olmadı eviKöklerinden kurtulalı.Havada asılı aylardır..Günle beyazlar elleri,Teslim olmadı ama barış istedi

Bir ada yükseldiDenizin ortasında.Kuş kanadı dalgalarla,Çakıl taşlı kıyılarına tutunsa..Son duraktan öteye kaç kişi kaldı ki?Belki de kök salmalıHenüz doğmamış ormanına.

Kocaman gülüşlü adam.Fesleğen takmış kulağına.Bir çiçeği özlüyor.Turuncu bir çiçek..Kadının eteğindeki desene çalıyor.

Onunla halk yığınları geçiyor.İhtilal bile ihtişamlı bir şenlik burada.Şehir bayır aşağı güneşle yuvarlanıyor.Aryalar çatılarda çınlıyor.

Oysa gerçek ara sokakta,Kimse sahiplenmiyor.İyi yaşamı tüketmiş,İyi ölmek arzusunda..Acının park yeri hastaneler.Ayın kementine yakalananArka kapısından vedalaşıyor.

Bedenler karıştı ebruli“Sen bana gelmeden çok önce senindim”Kilidi döndürür mü sabah ışıkları?Sessiz bir çatlak arıyor,Kaçıracak tutsakları.

Zeynep Ece Arabul



Günaydın..

İyiyiz değil mi?Sevgi yanlışUtanç sarıGece ışığıbordo fonunda daralmış olamaz.

Şimdi anlatmalıyımGümbür gümbür hayatSeni unutturmadanYaylı kukladırTutkumuzHemen kapat

Artık dinlenme zamanıUçuşan sesleriMinik camlara toplamaSoluk alma deliğiYeşil bir yaprakKalorifer yanıdırSık sık su damlat..

Görüşürüz..

Zeynep Ece Arabul



Günce

Oturdu:Kolları deriÇifte minderliAzıcık gözyaşı,Azıcık umut lekeli

Kalktı:Yaşlı parkeDal dalDamar damarTopuklarıyla ezildi

Çalıştı:Duvarında takvimMasasında ajandaZamanı sanki anlayacakGünü içinde gizli

Anladı:Kış geldi geçtiBelli ki yaz güneşiBu odada hala serinlemedi

Ayrıldı:Bir şiir eksik kalsınUykuya rahat daldı

Zeynep Ece Arabul



Günlük

Ortak bir arkadaşımız varmış..Adını andı bugünSık sık dedim görüşürüz.Yılda beş altıYaşımızda sık sık bu olmalı..

Kırkına gelince insanlarDaha bir bağlanır ya bağlılığaAramak zordur.. büyük iş..Buluşmak,Çocuklara ihanet.

Televizyon izleyelimÇekirdek çitleyipHava serin.. hem kim giyenecekEşin de yanındaBu gece de böyle bitecek..

Avlanmayalı çok olmuş..Avcı olmayalı..Cilve yapacak istek de yok elalemeSevdiğin yanında..Yorgunluğun koynunda..

Zeynep Ece Arabul



Güzel olan herşey adına...

Karabiber ağacında meyvalar salkımladıMartı çığlığını boşalttı seherin sessizliğineBu sabah filizlendikİç çekişlerin köpüklerde..

Bulut bulut çoğaldı gökyüzüKöşesinden çekiştirdimÖrtemedim seniAğır palmiye yapraklarını usul usul sarsanGözyaşlarını topladım

İlk yaşımızdan başladıkKaynağından çoğalıyoruz.

Zeynep Ece Arabul



Haberler

Gölgesi gömülüKaynayan asfaltaOğlumdan biraz büyükKırılmış kibrit bedeni

Gerisini görmediYumdu gözleriniİnsandıÖlümden utandı

Boş kovan sözcükleriSaçıldı, yuvarlandıBorsadaBu kez yükseliş vardı

Zeynep Ece Arabul



Habil

Yorumladım bugünüGeçmişi yadırgadım,Eksiği sezinlerkenDoğruyu yanlışladım.

Zeynep Ece Arabul



Harf

Sevda bir iç çekişÖzlem anlık sıkıntıAyrılık da sınavsaAzımsandı..Saçıldı pirinç taneleri adınSon harfi boynuma astımAz daha yitecekti..Kurtardım..

Zeynep Ece Arabul



Hazır

Kirpiklerin her inişindeSayfa çevrildi;Ağır, kırgın, gölgeli..Küçük bir kadınGözlerine hep hazır,Sevgili..

Zeynep Ece Arabul



Hazırlık

İnce giyinirim,Kışa bakmam.Hafif bir topuz,Küçük bir gamze,Su da katmam belki..Bu gece rakıma,Sis dilimlerim.

Zeynep Ece Arabul



Heykel

KesilmesiyleBir peynir dilimi gibiKoca mermerinBaşladı yolculuğuDirseğinin hemen üstündeYaşının ilk izleriUzanıvermiş; başı düşmüşSaçları darmadağınElleri yılların özlemindeNeyi yitirdiğini kendi de bilemediBelki de gözlerini yapamadı sanatçıAcısına şahit olamadıDoğdu, yaşadı, anladı, öldü..

Zeynep Ece Arabul



Hüznü Seviyorum

Hüznü seviyorumDaha bir tanıdığım içinKendimi içinde

Zeynep Ece Arabul



İçinde

Karanlık bir patikadaAy ışığı düşer önüneArkanda soluğu ırmağınDudaklarım gül içinde

Bu öyle bir sevi kiBir kuş öter çalılıktaYüreğimiz ter içinde

Sanki biz değiliz sevgilimKavakların gölgesiyleİkiye ayırdık geceyiGece avcumun içinde

Zeynep Ece Arabul



İkebana

Derin düşeceksin bir gün.İnce belli, ince bir kadın olmalıKırbaç saçlı, keskin..Sana yakışanı.Merhametlidir mutlaka,Saçını okşarken terini almalı.Gülümsemesi uçuk pembe,Çiçekleri her gün sulamalı.

Kalanşo gibi arsızca sevdalı.Saksısı dar mandalina ağacı;Ekşi meyvalı ve nazlı..Kokacak derinden fesleğen,Körpecik dalında çok kış atlattı.Tüyleri küsmesin menekşedir.Özenle suyuna taşımalı.Ve bir ikebana,Dev düşlerini sana saklamalı.

Ud çaldığın bir gece,Anlatacaksın beni.Sevmişsin diyecek, uzun sürmüş.Bilmeyecek gidenin ben olmadığımıKapalı kapıların önünde,Çiçekler yetiştirip,Eşikte kaldığımı.

Zeynep Ece Arabul



İlk Mevsim 1

Usulca çıkardıGöğsündeki kıymığıBu sabahPürenlerde çiy damlası

Zeynep Ece Arabul



İlk Mevsim 2

Ayın kadehindeDenizAnason kokulu

Zeynep Ece Arabul



İlk Mevsim 3

Erken ölümlerDallarda filizlenir..

Zeynep Ece Arabul



İlk Mevsim 4

Zamanı dardırYıldızların baharda.Ay bile yakamoz bırakır,Kaçar..

Zeynep Ece Arabul



İlk Mevsim 5

DudağındaSis damlası..Pek keyifli,Baharı bilmeyen,Kasımpatı.

Zeynep Ece Arabul



İmgelem

Özgür sandı kendiniAma kabullendi yalnızlığınıOysa yalnızlığınZincirleriyle tutsaktı

Zeynep Ece Arabul



İnanç

Doğrular biçiyorİnancından..Merak,Sarı kerpiç duvardaBir tokat gölgesiÇocukluğundan

Kahverengi masasıDemir delgeciÇok müdür değiştiYılların tek farkıEkran yanındaYeni yazıcısı

Hadisler, surelerleAnlattılar belki.Zordu anlamak.Kendinden yorgun,Kelamlara sığındı.Bir doğru var,Demek diğerleri yanlış.“Bizden olmayan”a kızgınAcılarında, vicdanı rahattı.

Prensler, derebeylerNasıl geldi; neden örüldü duvarlar?Korunmaya muhtaç halklarYeni çağdaHala çare arıyorIşık yanan her hanedeBir borç erteleniyor.

Zeynep Ece Arabul



İnat

Lanet bir balıkçılTek bacağıylaGri bir havuzu beklerBeş on kanat açımıHırçın karadenizBalık deryasıBazı aşklar kirlidirİnatla beslenirYediveren çiselerMerhamettenGün doğumuna

Zeynep Ece Arabul



İncelik

Ulaşmak için sanaÇözülüyorumKatman katmanİnce bir çizgiyim artıkGüvenilmeyecek kadarKırılgan

Zeynep Ece Arabul



İskandil

Yağmur kokusu düşlerimYapraklarım çil döküyorÇapamı saldımBir bardak su derinliğim

Zeynep Ece Arabul



İsminle

Evvel zaman içindeİnsanlığın yarı ömrü,Yarı kanun nezdinde,Ulaşmış sevdayaTanrıların özünde.Sevda salkımdadır güneşiyle.Maidedir, elmas tuzu maviliğinde..Akışında bir kuşun, şimşekle yırtılan bulutun,Leylak, hercai,fil bahri, dev gözlü margret eksik kalır;Başıbozuk, yeşili dağılmışKadının bedeninde..Yansımış gölgesiyleAsılı hüznünde..Tenine varamadı ki dahaİsminin kıvrak alevinde..

Zeynep Ece Arabul



İyilik

İyi olacağım hayata inatYelpazem kapanacak belki ne zaman elime alsamKuşlar beyaz kanatlı, uzun kuyrukluSusmayacak çalışırkenÇimlere uzandığımdaÇarklar durmayacak örneğinVe kapılar kapanacakBen sislere tutunurkenGerekirse sevmeyeceğim bir insanıİnadına çiçekleri ve çağlayanları seveceğimGecelerime günaydın karışacak..Ağlamayacağım..

Zeynep Ece Arabul



Japon Gülü

Bu bahar sevecen, kızıl bir gül açtıKüçük adımlarla bir geyşaKoparıp çelik verdi suyaPencerenden vuran onun dalıAdını yeniden koyduğun..

O dala tutunup geldiğindeNe kırgın bakışında gizliydiNe hırçınlığında.Dirseklerinin biraz üzerinde gördüm yaşınıTenin yorgunluğunda..

Ne dile sığar, ne dizeye..

Zeynep Ece Arabul



Kaçak Sorular

Ben ne zamandır kaçağım?Soluğunda bir bebeğin,Kirpiklerinde acının,İnce bir gözyaşıyım.

Savaş bitince askerlerinEvlerine dönüşü nasıldır?Kan tarlasının ortasınaAtılmış sigara izmariti her biriPostallarıyla birlikteYaşamak orda kalmıştır.

Çözüldük mü bir kere,İleri geri koşarız.Durursak belki düşeriz.Belki soru sorarız.Sorularımızdan kendimiz kadar kaçarız.Hatalarımızın hata olduğunu ne zaman anlarız? ..

Ölüme alışmış insan,Ölümden sonra cinayet.

Zeynep Ece Arabul



Kaos

Taş yağsın başıma sevdiğim için...Ve korktuğum için söylemektenGüldüğüm için topraklar kaysın..İçim yanarkenKıyameti çağıralımDümdüz edelim beniYeniden öğretelimİnsanlara güvenmeyi

Zeynep Ece Arabul



Kapında

Duyulmaz fısıltısıSabah serinliğindeGölgeli adımlardaTedirgin,Bisikletle gidip gelenMektuplar ile sırdaşGövdemin ağırlığı bu sevdaUsulca bırakılsaYaz mı bahar mıÇözüldü dizlerimYeşerdi çitlenbiklerKilitlenmiş kapında

Zeynep Ece Arabul



Karagöl

İçimde yaprak kımıldamıyorAyışığının gagasındaKaragölün suyu..

Zeynep Ece Arabul



Kıyısında

Sularda yansımasıŞehri büyütür mü? ..Enginliğin çoğalttı aşkıÜç beş ışık parıltısıSana yakışmazDalgalarını sakla sevdiceğimGün geçiyor, zaman az

Zeynep Ece Arabul



Kızı

Bugün bir kadınKızına "yavrum" dedi.Yüreği tıpkı sizin gibi,Sesinin önündeydi.

Siz gittiğinizden beri,Ne bir sergi açıldı, ne bir gösteri..Renkler mi, tuvaller mi tükendi?Kitaplar yazılmış dediler..Yeni ne söylenmiş olabilir ki?Bilemezdik annem..Sevdalar bile terk etti.Işıklar bembeyaz,Çıplak bir duvar,Şeritler koptu..Yaşamak artıkOlmasa da olurdu.

Zeynep Ece Arabul



Kilit

Onaylı onaysız özlemlerleKilitledik yüreğimiziBabamın terli alnını öptümAnnemin kokusu burnumdaKendinden bile yasaklıGediklim geldi sonraAzrail pelerinliAnahtarlarim mı..Yalnızca çocuklarımda

Zeynep Ece Arabul



Kolayı Yok

Kolayı yok bunun..Oyalamak yersiz..Kara bir kütleyi fırlatacaksın,İnecek yüreğineTekrarlayacaksınNiyesini,Yoksa nasıl tutunursunÇoktan unutulmuş kızgınlığına

Kocaman iri balık gözü yalnızlık sana bakacakBoydan boya lacivert kesecek her köşenÖnce isteyecek, sonra kaçacaksın.Hiçbir zaman hazır olamayacaksınÇağırmaktan yorulduğun gün İzin isteyeceksinÜzgün olmak için..

Sakız gibi çürüdü zamanMerdivenler yer değiştiriyor..Elimdeki eşyayı unutuyorum..Ve birden çığlık atıyorum susun diye..Belki sessizlikte susar içimdekiBekleyen

Ellerim yüzümdeDudaklarım, gözlerim..Ya onlar da dağılsa..Nasıl toplanır beden..Üflenince uçuşan tohum çiçeği..

Artık kimseyi sevmiyorum..Yalnızca sevdiklerimi,Hatırlamaya çalışıyorum..

Zeynep Ece Arabul



Köprü

Ayın ilmeklerinde,Kırılgan olmalı köprü.Kanatları ipek bir beden,Kendine örtülü.

Belki bir peri, belki bir melek..

Deli dalışındaGün batımına kesik,Bir kara saganı sevmişti.Çığlığı siste sarardı..Tanıyordu yankıyıAyrılırken sesini ona bırakmıştı..

Uçan dev kanatlar gördüKöprüden geçen yelkenlilerNe tutundu pençelereNe bırakıverdi kendini güverteyeBekledi..

Farklı değil karşı kıyı,Kristal yağmurları başlayıncaAnladı.Artık hep terk edecekti.Yazılamazdı masalı..İnledi.

Zeynep Ece Arabul



Kutu

Saksağandır yüreğimAnılar toplarAynalı bir konsol üstündeGece teri, sümbül mavisi, kış güneşiBir mineli kutu kiNe varsa ondaSilindi geleceği

Zeynep Ece Arabul



Küçük elli adamlar

Küçük elli adamlarınDantellidir yaşamı.Olanca karmaşada,Su gibi akar.Bakışını kaçırsan,Kıvrılır dudakları..

Babaları hiç yoktur.Baldırlarında yüklenir hayatı.Kazanında umudu katran,Yeşili sararmıştır.

Küçük elli adamlar,Hızlı yürümeye alışır.Soluğu amberli,Teni nemli ,Gözleri karanlıktır.

Ormanında bir kadın,Adım atsa kaybolur.Köpük köpük şelale,Acı pembe orkide,Kristal bir ev bulur.

Küçük elli adamlar,Parmak uçlarıyla tutunur.İnce bileği taşıyla,Aşkını esmer dokur.

Zeynep Ece Arabul



Küçük Kızın Ağacı

Beni bir kiraz ağacına götür desemİlk dalına ulaşacağımDalları pembe kirazlarıyla ağırİnce beyaz gövdesinden baharı sevsem

Kiraz bahçelerine trenle gidilirİstasyona yakın kahvelerHavuzunda bir iki alabalık yan deredenDerenin tıkır tıkır taşlarıAvuçlarda ince belli çay bardakları

Leylekler önce, ardından kırlangıçlarKonfeti gibi bahar ağaçlarıYabanıl çiğdem kokusuMora kesmiş, tüle sarmış bayırlarAma eksik kalır bir yanıMutlaka ağızdaKirazın çekirdek kırığı

Annemin saçları açık pencere rüzgarıylaElleri cama dayalı küçük kıza ulaşır“Al hançeri kadınım”; o küçücük kıza ver..Olsa olsa kiraz ağacınınKuytu ıslak toprağınaResim çizer

Zeynep Ece Arabul



Lagro

Dalgın ve AğırOlur mu çocuk yüreğiBaştan sona kullanıldı yayOlgunlaştı çello sesi

Zeynep Ece Arabul



Masal

Masal

Ey güzel gözlü yarKalem kaşlı, hokka burunluAbanoz saçlı, kiraz dudaklıTüm masalların kahramanıGrimm KardeşlerdenDedekorkut’a..Aşkın görsel tanımı

Aşk ele geçinceKalmadı artık serdeKızıl saçlar, mavi gözlerVarsa yoksa oynak kalçalarda ellerBu gece bir dans tutturdularAy utandı kızardıKumsalda kaçıştı yengeçler

Zeynep Ece Arabul



Matruşka

Matruşkalar gibi her yaştayızYüreğimiz çizilir annemizi ararızSöküğümüzde müdür muavininin bakışıKırmızı gül lise çıkışındaÇingene pembesi yerde tepinen çocukta..7 yaşında özenerek baktım yan sıradaki inci yazıyaHala ezilirim..

Tutkular da eklenir gelişirkenBıraktığın yerdedir yeni gelen..Saatime ilk dokunuştanTuzlu duvar gölgelerineHiç ayrılmadım hiç kimsedenHiçbir kapı kapanmadıYalnız tekrar geçmeye fırsatım olmadı

Ne çarptıysa beni 20’sine kadar çarptıTekrarlanıp durdu duygular..Belki azıcık büyüdü sanrılarAnılar neyi çağırırsa onu severim artık..Tanıdığın tanımadığın kadar şaşırtmaz seni..Anlayış kadar sıkıcı ne var..

Her yaşını sevebiliyor musunGöğsüne bastırıp bebekliğiniSarılıyor musun sevdasını anlatamadanAldatılan genç kıza..Gülümseyebiliyor musun inandıkları uğrunaKendini ve inananları aldatana..Herkesi sevmenin ve güvenmenin ne büyük haksızlık olduğunuFarkedebiliyor musun..Tek gerçek aynalardaYansıman nasılsa kendineÖylesin..

En küçük matruşkada kalan kırgınlıklar..Bakarsın kabuğunu çatlacak..Oysa her soru yanıtını bulur,Fırlat maviliğe, usulca süzülürSu kendi yatağını yaratırÇaresiz kalınan yalnızca kurallar.Bir de uçar gibi merdivenler kalır..Bir telefon sesi, bir çağrı..Yaşananlar mı..Anılardan silinen birer ayrıntı..

Zeynep Ece Arabul



Mavi ülkede

Kısa bir film yaşandı.İki adam bir kadınMavi ülkelerden birindeKararsızdı.Adam hiçMutlu olmadı;Hançeri keskindi, kıskandı.Hem aşkta tabidir,Ağlamak daha tatlı..Giden ise bin pişmanHep sevecen kaldı.Üç evdeÜç hırçınÜç kırgınÜç soğuk yatak vardı.

Zeynep Ece Arabul



Merhaba

Yeniden yeşerdi bu yürekNe çok beklemişti seniİşte şimdi bahar temizliğiMasalar vernik kokmalıDuvarların çivit mavisiOrtancalara karışmalıSaksılarda masmaviDeniz havasıYeni aşkaSıcak bir merhaba

Zeynep Ece Arabul



Merhamet

Dilenen bir avuçta saklıMerhametTopal bir serçede,İri gözlü adamın tecrit hücresinde,En çok sarı koridorların ışığındaYaklaşan iğneye ilgisiz,Ölüm taşıyan gözlerde.

Sanır mısın yürekAksamaz, fakirleşmez, tutsak düşmezİçten içe yenilmez hayata..Yaralı olsa dağlanır.Öfkeli olsa dağılır.Çaresizlik,Ancak yüzünü yasladığınMerhametli bir elin ayasında aşılır.

Zeynep Ece Arabul



Mey Hane

Meyin tadına baktım; yeşilSesler alaca, ışık tatlı..Parmak uçlarımı silmiştin.Tırnaklarım tanıdı.Bir ip çekti senden,Ardından derin bir porte –kızıl- tenimden.

Yüzünde yanlıştı gülümseme..Ne zaman bir kadın sever olduKül basarken acı kahvesine?

Hiç beğenmez aşk,İnceden alaydır.Yeşil, rengini çalar mavidenSusmak zamanıdır..

Zeynep Ece Arabul



Mıknatıs

Fazla yaklaştım..Manyetik etkiTiz sesli,Duyulmuyor.Labirentte kıvrananlar,Gece uyutmuyor.

Zeynep Ece Arabul



Mısır Tohumu

Yüreğimiz ısınır ısınır da,Ya pat diye dağılırsa..Çiçek de açabilir tohum,İse dumana da karışır.

Zeynep Ece Arabul



N.ç. 13

O dal kiBahar giysiliSakalı akanlaraDirenebilir mi?

Zeynep Ece Arabul



Nasıl?

Puslu bir hava,Rahat bir koltuk,Beyazlanan ışık,Örtüsü kareli masada,İnce belli sıcaklık,Fısıldayan seslerde,Güzüyle, kışıylaAnkara..Emeğinde tanıdık..

Gel de şimdi anlat bana..Güneş dalarken odama,Camları açacağım,Kahkaha atasım,Bacaklarımı salıpDört ayak düşesim varken..Nasıl çalışacağım?

Zeynep Ece Arabul



Neyse

Gecesi mağlupGünü aşinaBıraktı gittiNeyse..

Kırık bir flüttü elindeFırçası yeşilSeslendi yeşilAcı yeşilNeyse..

Zamanı olmadı belkiÖzlemeyeHızla döndürse işlediği nakışıBir lale havalansaPembeDeğse yüreğineÇizer mi iki satırElindeki günışığıDeneseNeyse..

Belki bir gün filizlenir yineÖylesineAdı her neyse..

Zeynep Ece Arabul



Not

Islık sesi çıkarırmış düşerkenHani yer çekimine bir dayanabilse6 yaşındaki kızı vurmayacak..

Kendi mi giymişti zamanındaGuantanamo’da turuncularıBu kez bir atımlık mesafede..Elleri hâlâ kara, kızıla bulanmadıUzayan sakalına dolanmışEzilmiş öfkesindeAynı talimat saklı.Kavruk yüzlü, ince sarı gülüşlüYaratanı biliyor belkiOysa unuttu çoktandırİhanet amacını

Hasmı küçük kız,Çıplak duvarlar korur sanıyor;Yaşı kadar vurdular sabahtan;Meraksız ve ilgisizTer içinde hamur açan anasına bakıyor.

Sınıra karşı duranMavi gömlekli abilerineKısa bir nottur ölümüSiyah kravatlılara, merkezdeHer akşam haber uçuran..

Zeynep Ece Arabul



Nöbet

Gelir bir gün sevdiği.Mürdüm eriği kazağı,Tek sıra incisi,Suskun aşkı..Ya dalgındır yine ya yabancı..

Şehri çirkindir.Gülümsemez insanı.Gözyaşları sise karışır geceleri,Uyanır;Pürenlerin üstü incecik kırağı..

Ne geniş yapraklı ağaçlar,Ne kırlangıçlar uğrar bahçesine.Kediler sessiz ve ağır- Ki gözleri iri, gözleri sarı, gözleri bıçak –Rüyasında silinir renklerDualar süt beyazı

Suçlusu..Bir pencere altındaNöbet tuttuğu,Ankara sokakları..

Zeynep Ece Arabul



Nymphe

Mavi kıvrımlı geceDantelinde sarılıYakamozlar düştüğündeBacak bacak üstünde bir kadınOkyanusa cumbalı

Aşk dediğiKüçük bir ben omzundakiSateni, safir kolyesiNe farkeder ki adıAğzı şekerli tarçınYelkeni rüzgar altı..

Zeynep Ece Arabul



Oğlum

OğlumBebeğimDelikanlımTüller içinde doğdunTüller içinde büyüdün..Hayata soyundun daBana mı darıldın?

Bebek tüylü hala sırtınBel çukurun kıvrımlıİnatçıdır omuzlarınSırtından bakarkenBen ne görürüm sanırsın?

Kızlar geldi diyeKolumdan çıktığındaBen de oradaydımSabahladım seninleSınavlarındaHaniArkadaşlarla kutladığınDaim demirbaşınAnnen..İsyanla var olduğun

Ah bebeğimDelikanlım..Büyüdün mü..OysaKulak memelerinHala süt kokuyor..

Zeynep Ece Arabul



Olur mu?

Vurdumduymaz olur mu aşk?Sesini duyar ayrılığınDerisini atar.

Yorulmuş olmalısın bugüne..Sis katarsın üç kadehBeyazlanır işte kavgan..Tuvalinde çoğalır bulutlarRüzgarlandıkça bir kadınTerin, teninde boncuklanır..

Kaç bilinmeyenli ise yüzünO kadar gizlendi şefkatinDur bakalım;Kıyamam dudağındakiBıçak sırtına..İlkyazı uzundur Ankara’nın..

Zeynep Ece Arabul



Öfke

Çürümüş bir öfkeTers yüz edilip yeni teğellenmişZavallı duruyor üzerinde..

Gençken pek yakışırdı oysa,Kavgada kınından çıkar,Rüzgarını savururdu..Hele dile geçti mi,Dudak kıvrımında yerleşir,Aşıkları olurdu.Küçük çığlıklarındaydı kızların..Müziğin bas notalarında..Siyahtı.

Çocukta da sevimli değilYaş alınca da..Hayat eğitsin isteriz.Su içmeyi öğretsin..Serin, arı, dürüst..Mala da düşmesin artık yürekKalp kırmaya da..

Zeynep Ece Arabul



Ölümlü

Göremedim ki elindekini;Kılıç mı gül müydü?Küçük tepeler vardı parmak uçlarındaIşığı tutardı..Tenimde dolaşırken,Değmezdi,Esmer kokusu ulaşırdı.

O yüzdenPembe kaldı dalında dutHiç kızarmadı.

Bir beden örselenir artık,Sığıntı yerleşir aşka.Merhametten uzak,Ölümlü olunur.Belki kırgın yaşanır ancak..

Zeynep Ece Arabul



Önünde Zaman

Kahraman olacaksanHain olmayı göze alman gerekirAdil olacaksanAldatılmayıBulutlarda görüneceksin kimineKimi görmezden gelecekNerede olduğunu yalnız sen bileceksin

Kimdir onlar hiç ad koyamadığın40’ına vardığında, daralınca yollarınNeden var diye şaşırdığınDudakları yok, sözleri ağırSiyah gölgeleri önüne düşenlerTekin değildir karanlıklarıAma tozunu alır ışığınınSen görünesin diye yaşarlar

Çok sevdim seni ince oğlumBelki ispari kadar ürkeksinHani denizlerin en utangaç balığıDokunursun öylece yaşamaGirdiğin her suda kuma yakın..Direndiğinde inandıramazsan..Savaştığında keskinİzin verdiğinde kaçakSevdiğinde zayıf olacaksan..Yüzgeçlerinle ancak harelenirse suKendi girdabında yıkanırsın

Belki de yer sarsılacak adımındanSen seçeceksinSarsıntıdan koyaklar açılırsa korkmaDalını uzatacak yeşil, filiz verir yanıbaşındaSerinler boncuklanınca alnınSuyunu taşır ırmak,Yatağını açar yerleşeceğin toprakGün gelir herkese çok yakınBana geldiğin günToprakta 'unutma beni' çiçekleri..

Zeynep Ece Arabul



Özlem

Nasıl devinimdir buBir sürgün bir ışık dalgasındaKabuk değiştirmesi ağacınNerden başlar, neyle arınır sevdaÖyle bir iz tende dağılan

Kapıyı her açışımdaKarşımda bekleyen boşlukSenin kadar yakın geliyor bana

Bedenim bir çırpınışGüneş içmiş incir sıcağındaİri yaprakları gölgesi yokluğununÖzlem kurtarır biziÖzlem umudun yakarışında

Zeynep Ece Arabul



Patlama

İzin ver;Geçecek.

Işık damlaları mı?Yaz yağmuru..Camlar mı akıyorGökdelenlerden?El yapımı.

Tahrip...

Zeynep Ece Arabul



Pazarlık

Pazarlıktı,Ödünç bir zaman.Ayrılığı beklerken üç beş yılYine gelirim uygunsan..

Gün doğmadan,Yanıp sönerken gece,Anahtarım döner kilidinde.Bir dilim Karaköy,Biraz peynir, biraz gülDomates, yeşil, kırmaAkdeniz kekiğidirYakışır elbet sızmaya.Çay demini beklemez,Seni bekler,İnce belli bardakta..

Havluyu getirirPerdeleri örterimGülümsedin ya bugünTek harfinle ısınır,Gözlerine düşerim.

Bekleriz incelsin,Günü gelecektir.Kapını sessiz çekerim.

Zeynep Ece Arabul



Peki

Peki..Dilimleyelim dağları bir bakalım.Kumtaşı, kiltaşı, granit..Uzundu bizden öncesiNe dersin?Dökülür müyüz, sertleşir mi?

Bir ev tutalım mesala,Çivit mavisiSoralım atmacayaOrmanlar yağmur yağdırırsaÇatılar temizlenir mi?

Çok değil; piyade sekiz metreAhşap bir tekneKaç ahtapot çeker çıkarırKaç anıyı örterKendi derinliğinde?

Bekleyelim..Rengini alacaktır gökkuşağıKıvrılan bedeniniIşığa serdiğinde..

Zeynep Ece Arabul



Perde

Taş düşse içine,Aydınlatır istiridye.Kara kömür olsa,Dağlanır elmasa.Hiç inanmadılar aslında..

Karanlık bir adamdı.Belki bir mürekkep balığı.Fırtınalı ilk günde,Kendine dolanıp,Zehrini içine akıtan.Aşk değil, elmas değilAvuçlarında kömür tozlarıTer ve isyan taşıyan.

Gece damlaları yoruldu.Ayışığı bembeyazAktı yokuşlardan.KadınPerdeyi kapattı.Bir kedi, bir saksı, bir resim dışarıda kaldı

Zeynep Ece Arabul



Rüya

Kaçamak bir aralık yakaladım,Dün gece rüyama seni aldım.

Dar sokağın ağaçları,Pek tatsızdı.Ters yüz ettim köklerini,Dallarında solucanlar..Küçük kanatlaraYuvalar hazırladım.

Sisle sardım gökyüzünü,İplik iplik döküldüUçuk mavi sardı seniBenden ve gülümseyenEsmer gözlerinden gizli

Günaydın günışığım,Gökyüzü aydınlandı.Kış geldi geçti amaGöçmenler dönmesin sakınBuralar ısınmadı..

Zeynep Ece Arabul



Sabaha Karşı

Sabah olmasın sakınBir çırpıntı içimdeKayıklarımAlabora neredeyseKuşlar da ötüyor bakHazırlandılar sabahaGideceksin yineDoyamadım ki sana

Zeynep Ece Arabul



Saklı

Sarıp sarmaladık.Bir tutam lavanta,Kırık bir sabun,Yük olmasınİğneledik ucunuGecemizeSevdamızıBıraktık

Yanyanayız.Ayın hilalindeYana yanayız..Işığına denizi katıpİçsek deKanamazSarhoş olmayız

Zeynep Ece Arabul



Sarmal

Kaçıncı kırışım seniSatır arasında,Dudak kıvrımında,Dalgalı saçımdaNehirler akacak nasılsaBir iki deprem, sel baskını, fırtınaHem savrulmadanNasıl sarmaşıklar dallanır?Bu kez yeneriz.Sarmalları dilim dilim keseriz.Bükülmez zaman..

Üşüdü elim..Başımı çevirdimKarşımda suretin..

Zeynep Ece Arabul



Satranç

Abimle görev gibiÇocukken oynadığım satranç..Hani yenilmek incitirdiİşte öyle acıdı yaşamKırağı çaldı, tadı bozulduRolümüzü aldık,Düşler kayboldu

Zeynep Ece Arabul



Sen

İflas ettim, boşandım, hapse girdim..Olsun..Aynaya baktım hata yoktuYalnız değildim.

Derinleşti çizgilerim..Öylesine gençtin..Gürül gürül senindi zamanBen çoktan esiriydim..Yağmur yağdığında ayın altındaÇıplak kalmalı,Sana anılarımı serdim..

Açıldı matruşkalar.Renkler karıştı,Küstüler her biri..Biri pembeli kız..Biri lisede..Hele ilk gençliğim affetmez artık..Nasıl söylerdim? ..Yıllardır yanımdaydıBıraktı elimi anneannem..Aradığın belki bendim, bulduğun sen..Kendimi kirli hissettim.

Sen ki benim, en büyük felaketim..

Zeynep Ece Arabul



Sevinç

YanaklarinaGamze kondurduGül sevinçKarın üzerindeilk ışık bahardanBir kavuşunca sevinir insanBir de kurtulunca dardan

Zeynep Ece Arabul



Sıcak

Başka bir şehri taşıyorBaşka bakışlarıÇıtalar kurduKanatlar boyadıUçurmak içinGöçmen kuşlarıYoruldu da geldiSen özlemle değiştinO unutuşlaBekle çatlasınAcır tadı zorlarsanEllerini boyar yemyeşilGeniş bir solukKuşları bile boğarDamla damla akıt dudaklarınaSerinlik titretmesinBedenini az yontmadın.SözcükleriniBakışlarınıNakışın parmak uçlarını kanattıSabır tadında kızıl

Zeynep Ece Arabul



Sır

“Severse tokanı,güvenme” dediler.“Alır sonra elinden”..“Saçını çekerse de it yere;Hakkındır”..“Ne olacak sen de oynasan..Hiç çekinme; iste, bağır, çağır..Sen bizim kızımızsınÖzelsin, başkasın..”

Seviyorlardı elbet, koruyorlardı.

Sakın sulama dedilerBaşkasının fidanınıKökleri derinleşse,Dalları keser yollarını

FarketmedenÖrdüler yalnızlığıEllerini çektiklerindeHerkes ona karşıHerkes hatalıHerkes kıskançtı..

Geç anladılarKeskinleşsin diye biledilerKüçülmüştü oysa yüreği..Mutsuzluk tek sırrıydı.

Zeynep Ece Arabul



Sıra

Ayakkabılarını çıkarmış bir teyze..Çamurluymuş..

Cami değil girdiğiYa da gülyanaklı komşusununLavanta kokan halısında olmayacakNasırlı ayaklarının izi

Endişeyle girdiği,Cam bir kapıdır..Kurşun ve merhamet geçirmez.

Utanır yerdeki yansımadan..Bilir sıradaki yerini..Büyük insanların, büyük isteklerinin yanındaNedir ki alacağıBahşiş bile etmez..

Zeynep Ece Arabul



Sızı

Bir şiir harmanladımOrtasından boydan boya bir sızı geçerBir sızı nereye geçer?Soluk soluğa bir çocuğun yüreğindenYaşlanmış gözlerdeki hüzne geçerİplik olur, bir ölümü onarmak içinEğilir iğneye geçerGizli bir sevdadırBenden sana geçemezHavada asılı sis olurUyanan çiçeğe geçer.

Zeynep Ece Arabul



Soma

Hava sıcak mı sıcak,İnce bir ter damlasıBiricik ipim elimde, kızlar takipte..Kimbilir kaçıncı kez geçtim önündenKocaman ağızlı, serin soluklu maden ocağı..Kazmacı abiler var içerideDomuzdamcılar..Hani diktiği kalaslar Atlas gibi omuzlar yeryüzünüSoluklanır labirentler ellerindeMaharetle yürüdüğü

Küçük kaçamak bir gülüşle baktılarBabaları kızlarınKocaman bıyıklıHepsinin gözleri sürmeliSilinmez ki kömür karası..Taş devrinden beri böyledir; deriye çekilirÖnce hatunların, sonra emekçilerin..Lacivert tulumlarda gecesi parlar madenlerin..

Bayramda el öperdimBirkaç kuruş belki şeker..Kömür kokardılar..Hep kokardılar, isli bir duman altıydı yürüyüşleriOysa ağızları bembeyaz gülerlerdiRengi belirsiz baretleri, kaşlarını örterdi

Derler ki doğaldır; arada olur..Beklemez yaşamın çekilmesiniBazen kömür çıkar, bazen ölümMaden apansız gömer bağrına sevdiklerini..

Zeynep Ece Arabul



Suskunluk

Farkına varmazsın bileNe kadar kırıldığınınYorgun bir kuş ellerinKonar kucağınaOcakta yanan yemekYürüyen karınca tezgahtaPerdeler açılmasaŞömine yanmasaBırak az yesin oğlanBugün de hızla atlatılsaZaman iyileştirir belkiYürek is tutmazsa

Zeynep Ece Arabul



Süreç

Bilmediğin çok şey varGeçen gün beyaz çikolata içtim örneğinSensizdi ama tadı inadına güzeldi,Bir dilekçe yazdım, bir dosya kapattımBir resim yaptım üstüneBu ne seni özlemiyorum demekti,Ne de sevmiyorum..Doğru, gidesim de vardı bir araYapamadımDökülen kirpiğine kıyamayan benBüyüyen sesine, iki acı sözüne kanar,Gecemize mi kıyardım..

Zeynep Ece Arabul



Şaşırdım

Çevrenin sessizliğini çektim içimeHer ayak sesimiÖnce ben yadırgadımSonra evren..

BütünleşemedimBoşluk korkuttuDünya yığıldı üstüme“Bu ben miyim? ” dedim.

Zeynep Ece Arabul



Şişe

Neden bir yüzükle başlasın ki?Küçük bir şişe olmalı,Belki yakut belki safir taşlı.Kadife kumaşta özenle saklı.

Sevdikçe incelir elbet yürek,Gözyaşını toplamalı.

Çabuk bitmesin aşkSardunya, kalanşo ya da gün güzeliSeçip seher duasıylaGizlice kökleriniOnunla beslemeli

Yorulursan birgün..Özenle örterBırakırsın başucunaÖperek sevdiğini.

Zeynep Ece Arabul



Takılı kalır

Küçük bir kılçık gibi takılı kalırinsanın yüreğinde,tamamlanmamış bir aşkın öyküsü,belki de hiç başlanmamış

Zeynep Ece Arabul



Taş Fırın

Ateşle pişirdim tuğlalarımıSımsıkı ördüm çepeçevre

Uzun yeleli terinde bahar kokusuBir at getirdi közümü

İpek bir mendil gibi savruldumSönüverdim daha varamadan aleve

Kimse farketmediDerinliğinde kayboldum

Zeynep Ece Arabul



Tekil Aşk

E - Yolları arayan özlemin Senin emeğin mi sandın? Aşkın öznesi bende, yaresi bende Sızıverdi yüreğine..

K - Kararsızlıktı yalnızca Uçurumlarda yüreğim Çavlanım oldun sen Köklerim artık açıkta

E - Geleceğimi bilsen Yine çağırır mıydın beni? Soluklarındaki alev Yakar mıydı tenini?

K - Yazık olmaz mı oysa Fırtına yüklü havalarda Kıvılcım bile atamayan Bahar sevdalarına

E- Güneş seninle yıkansa Söner mi dersin? Ya da alevin eritir mi İçimdeki buzulu? Geç kaldın cancağızım Sensizliğe alıştım..

Zeynep Ece Arabul



Telaş

Zihnimin az kaldı tamamı ipotekliNe düş var, ne kaçış..Başımda dikilmişYaylı bedenler..SesleriÇığlıklı konfetiYanıt sabırsızı,Saat hırsızı,Mavi akım elektrik.Bakışlar kara delik..Ah yine geldiler..Olmaz ki artıkBunca telaş ortasındaAşık olunmaz ki..

Zeynep Ece Arabul



Temmuz

Geçen temmuzdaAşık oldumBulutun rengiKuşun kanadıÇimen ıslak dediİstemedi

Çağırdım, gelmediKızdım, kıvılcımdıKırıldım, unuttu

AyakkabılarımdanBiri daha eskiEteğim hafif sarkmışTopuzumda hırçın bir perçemYürüyorum daBir gel dese..Hala bilmemEvet mi hayır mı uygun duser?

Zeynep Ece Arabul



Tiryaki

Hayallerinde kaybolurKüçük prensin tilkisiBeklemenin tadı yok..Tam zamanı değil bu kez..Tamamlanmayız kiGörmezsin baksanYabaniliğe eğimliGelsen de gelmesen deBen umutsuz, beklemeye tiryaki

Zeynep Ece Arabul



Toprak Örtüsü

Sevdam çeliktenÖzlemimle ısındıkça genleşirKabına sığmazYa çatlatırsa yüreğiGizemi derinlerdeCanlılıkSis perdesi

UmudumBana, beni yaradanaKöküme tomurcukDirencimVeriş mi yoksa alış mı annemden

Ayrılık elmas gibi işleyen beniÇiseleyen yapraktanToprak örtüsü

Zeynep Ece Arabul



Tutku

Önce meraktıSonra bir çağrıNe yaşandıysaYaşandıHasreti de aştıŞimdiGri damarlı birSıkıntı

Zeynep Ece Arabul



Tuz Bastı

Tuz bastı,Güneş bastı,Gökyüzü nakışı dallardan,Set çekti şehre.Gerindi yaşama,Mevsimine bakmadı.

Yeşil bereli,Kara çarşaflı,Al bayraklı,Demir arkası,Korku dalgası,Kalemiyle, sözüyle, yalanıyla, yakarıştaİnsanı,İnsan adında olanı,Bıraktı gitti.İzleri peşinde.

Yarını mı?Dün içinde..

Zeynep Ece Arabul



Uçuruma Doğru

Tıkır tıkır taşlar..Bir uğultu yakınlaşan..Bak ışığı da düştü aramıza.Fazlasıyla yaşadık.Gereksizdir, yorucudur.Bahar gibi bulandırır aklı.Ve saniyeler kelimeler arasında,Biraz daha uzar.

Zeynep Ece Arabul



Usanç

Usancı beslerim göğüslerimdeSüzülmüşlüğüm ondanAynı çehrelerde aynı kederlerAşılmayan zamanlarınKaranlık böcekleriElbet sütüm kesilecekBedenim biçimlenecekAvcumda sis bulutuBelki hüzünlenecek

Zeynep Ece Arabul



Uyumsuz

Usulca çekilelimÇayın demi soğumadan.Geldi beklediği.Kocaman gülüşlü,Kireç badanalı evlerde,Sahanda yumurta veSabahı bölüştüğü.

Güzeldi kimine göre,Kimine göre naif.İnce uzun saçlarıDağınık buz kırığı.

Usulca çekilelim.Yelkenli bizimkisi.Ne motor, ne takaRüzgarı beyaz,Güneş yanığı ağları,Köpük bile bırakmaz..

Zeynep Ece Arabul



Uyumuyor

- Aşk her şey değildir.- Hayır, öyledir.. Ayrılalım.- Ne değişti?- Başkası.. Söylemeliydim; sen de söylemiştin..- Anlamıştım.. Çocuklar?- Ne farkeder?Sessizlik..Birbirimizi görmediğimiz köşelerde..Işık mavileşti..Uyumuyor..Hissediyorum..Çeyrek asırlık sevgilim..

Zeynep Ece Arabul



Yanık

Çocuklar yandı bugünAvaz avaz..Kesif et kokusuyla,On onbeş yaşlarında,Merdivende tutuklu.Ciğerleri dumanla kavruldu

Kısa bir telaş yaşadık.Bozuk paradır ölümler bizde,Düştüğü yerden alınmaz.

Zeynep Ece Arabul



Yansıma

Stekato yürürdü sevgilimGözlüğünde hem güneş yansırdı hem yıldızlarUzun trençkotuYağmur sabahıKimbilir hangi düşlerde kaldıKırılgan gecelerinLacivert yasağı

Zeynep Ece Arabul



Yas

Gölge misali karanlıkta bileAcının izini sürdümİs tutmuş ellerimKirpiklerim tutuşmuşArıyorum ama belki deÇoktan söndürdüm

Zeynep Ece Arabul



Yaşlılık

Olasıdır daha kırk yılım varBu beden ve sonrasıylaYaşanacak

Yanaklarım azıcık sarkmış bugünAnnemin çizgilerinden ikisi dahaGelmişler, hoşgelmişler..Aynaya baktım dün, tanıyamadımKararmış göğüs uçlarım

Bazen bedene gelir önce, bazen yüreğeDilden çekilir, göze yerleşir..Susmaya alışkanlıktır biraz da yaşlılık....

Zeynep Ece Arabul



Yeşil

Gri kolaydır yeşildenSonumuzu bilmek kederiYaşam dururken.Oysa aşk tetikte, bahar tetikteNamlulara sürülmüş nergislerBir gülsen dağılır rüzgardanUçuşan tohum çiçekleri

Tıp tıp tıp..Su sesi, yürek sesi, gün sesi..Uzakta bir ezan.. susalım bekleyelimİnanmanın sesiBiz çoktandır yitirdik..Ağır aksak kapılardan geçtikGeniş kemerli, oymalıGölgesi hiç dağılmadıDudaklarında ahşap bir ağızlıkKıvrık bir dalKokusu tütünden yaşlıSırtında öfke, kaşlarında öfkeDaha kolay olmalıydı..

Unutsan bizi..Unutsan, anımsasan, bir daha unuttursanBir daha anımsatsanHızla dönse ışık çarkıHafif bir gri tonuTeninle renklense..Olmaz mı?

Zeynep Ece Arabul



Yin-Yang

Yay çizmiş gökkuşağıİkiye bölmüş dünyamıAydınlıkta oynaşmak da varÇoluk çocukKaranlıkta ağlamak daKanırtırcasına acıyı

Zeynep Ece Arabul



Yoktu

Ateşte, fırında,Ağır maşalarlaÇakmaktaşı, kum tanesiSodası, demiriAcısı, teri,Soluğuyla üfledi,Sıcak bir cam kütlesi.Işıldadı, çağırdı seni;Saydam ve mavi.Ne yazık..İçinde yoktu,Verebileceği..

Zeynep Ece Arabul



Yol

Sana gizli bir yol acacakSavrulan kılıç pelerinliGün ışığı, ay ışığıSu dalgası düşecekKarıyla ayazıyla fırtınadaAnsızın ıssızlıktaSilindiğinde babanPelerin düşecek omuzlarınaArdında küçük ayak izleri..Lütfen o gün yorulmaİyi bak tohumlarıma

Zeynep Ece Arabul



Yön

Ne zaman bir sevgi tomurcuklansaYandaki dalda çiçek açtı..İzlerken hazırlanmıştı..

Zeynep Ece Arabul



Yürekburkan

Turuncu bir topKayıverdi ellerimdenİki kez zıpladıDolap altı, divan altı..Bulunanlar; biraz toz,bir de kedi patisiIşık alazı renkliydiİvmesi düşen bir-iki heyecanTozlanmış hüznüyle kaldı aşkYumuşak, boyun eğilesi, tehditkar..

Zeynep Ece Arabul



Zaman

Geçmişim yorgunluğumdurGeçmişse, artik yokturGeleceğim umudumduUmutla sanki var mı oldu?Şimdide sıkıştım benZaman seninle durdu

Zeynep Ece Arabul


zeynep ece arabul - img.antoloji.com · zeynep ece arabul ankara doğumlu. İlköğretim ve liseyi...

Documents