ZANDLOPER

Informatiebulletin

van en voor de LO/Sportorganisatie

Nummer 8,

november 2004

LO/SportorganisatieKoninklijke Landmacht

Colofon

Fit for Action

Sgt1 Adam Mahulette(buddy smi Leon Kluitenberg,Schaarsbergen)Rnr 80.03.10.0791 (NL) INFBAT B-TEAM SFIR 4 NAPO 185, 3509VZ UtrechtE-mail: adam mahulette@hotmail.comTerug: april 2005, Eindhoven

Sgt1 Robert Mensink(buddy smi Ruud Lenferink,Schaarsbergen)Rnr 76.10.19.2501 (NL) INFBAT C-TEAM SFIR 4NAPO 180, 3509VZ UtrechtE-mail: stips4u@hotmail.comTerug: april 2005, Eindhoven

Maj Ruben Driever(buddy elnt Theo Vonk, Seedorf)Rnr 58.03.17.153HQ ISAF NAPO 373509VP UtrechtE-mail: drieverr@isaf-hq.nato.intTerug: februari 2005, Eindhoven

Laat eens iets van je horen!!

De Zandloper is een uitgave van en voor de LO/Sportorganisatie KL.

Redactie(raad)Voorzitterkap Sjors Röttger (MDTN *06-500-61484)Hoofd-/eindredacteuraooi Richard Wichhart (MDTN *06-500-61213)Redacteursmi Mike Becker (MDTN *06-578-62833)smi Richard Hesterman (MDTN *06-566-5303)smi Jan Welling (MDTN *06-500-61839)smi André Wijnberger (MDTN *06-500-61161)sgt Sibyl Gassner (MDTN *06-533-77146)dhr Taco Visser-TGTF (MDTN *06-557-66418)dhr Paul Lindeboom (MDTN *06-500-61013)Redactie-Kopijadres LO/Sportorganisatie KLRedactie ZandloperBernhardkazerneMPC 53 BPostbus 30033800 DA Amersfoort

Tel: PTT 033-4661213MDTN *06-500-61213Mobiel 06-22412928Mail defensienetwerk Wichhart, REM LOSPORT BDFPLE-mail internet (werk) losportzandloper@mindef.nlE-mail internet (prive) richardwichhart@hotmail.com

Kopij/brieven volgende uitgave dienen uiterlijk 18 november2004 op het kopijadres te zijn.

Vormgeving & lay-outSectie Grafische Vormgeving,Frederikkazerne Den Haag

DrukPlantijnCasparie ZwolleDe inhoud van dit blad weerspiegelt niet noodzakelijk demening van de C-LO/Sportorganisatie. De redactie behoudt zichhet recht voor ingediende kopij niet of gedeeltelijk te plaatsen.De inhoud van ingezonden brieven en artikelen blijft voor rekening van de schrijver. Artikelen uit dit blad mogen over-genomen worden mits de bron wordt vermeld.

Uitgezonden personeel

Sgt1 Eelke Hogenhout(buddy elnt Ab Agterbos, ‘t Harde)Rnr 78.10.11.0551 (NL) NSE SFOR 16LO/SPORT BASE BUGOJNONAPO 85, 3509VP UTRECHTE-mail: buizerd2@hotmail.comTerug: april 2005, Eindhoven

Sgt Arnoud Hagen(buddy sgt Melvin Laport, Garderen)Rnr 76.01.09.1901 (NL) NSE SFOR 16LO/SPORT BASE BUGOJNONAPO 83, 3509VZ UTRECHTE-mail: a.hagen14@chello.nlTerug: april 2005, Eindhoven

Sgt Irene de Vreede(buddy sgt Petra Klokker, ‘t Harde)Rnr 78.05.14.2371 (NL) BLMF SPTS QNDETSFOR 16 LO/SPORT BANJA LUKANAPO 85, 3509VP UTRECHTE-mail: irenecom@hotmail.comTerug: april 2005, Eindhoven

Aooi Klaas de Jong(buddy kap Henri van der Linde, Assen)Rnr 54.08.19.2321 (NL) INFBAT A-TEAM SFIR 4NAPO 175, 3509VZ UTRECHTE-mail: klaasdejonginirak@hotmail.comTerug: april 2005, Eindhoven

ZANDLOPER 03

InhoudsopgaveJaargang 11, nummer 8, november 2004

Van de commandant 3

Van uw Medezeggenschapscommissie 5

K&OC op kruistocht 6

Van uw Personeelsdienst 7

Steun LO/Sportinstructeurs onmisbaar 8

Bergrettungslehrgang Teil Sommer 10

Grootste klus zit erop 14

MWK Oriëntatieloop 2004 16

Stand van zaken / Gedicht 17

Chamonix Mont Blanc 2004 18

LO/Sport kort 20

Nieuws uit Irak 24

Zo zit dat... 25

Toegevoegde waarde voor SFIR-4 26

De Pen 29

Uitwisseling Sandhurst 30

Omvang of intensiteit 32

Dankwoord 35

Spinning: hype of hip 36

Uitgezonden personeel 40

Coverfoto: OnzeLO/Sportvrouwen staanhun ‘mannetje’. Sgt1Claudia van Kleeff ingevecht met Sgt AnneBouma.

6. K&OC op

kruistocht

18. Chamonix

Mont Blanc 2004

30. Uitwisseling

Sandhurst

De Dienstvakdag LO/Sport op 15 september ligt alweer geruime tijd achter ons en we zijn allemaalweer druk met ‘de waan van de dag’. Op perso-neelsgebied is inmiddels duidelijkheid gegeven aancollega officieren, welk voorstel zal worden aan-geboden aan het Personeelscommando voor dedoorstroom 2005. Inmiddels is wat meer ruimteontstaan voor de verlenging van BBT-ers in 2005.Ook daarover volgt hieronder enige informatie.Maar om te beginnen zal ik kort stilstaan bij ingrijpende persoonlijke gebeurtenissen.

Onze collega Rob Jansen, werkzaam op het bureau doctrinevan het Kennis en Opleidingscentrum, heeft van zijn behan-delende artsen te horen gekregen dat hij een kwaadaardiggezwel heeft in en rond zijn neus. Op het moment dat julliedit lezen zal al meer bekend zijn over de operatie en degevolgen voor de toekomst. Aangezien vele oud-collega’s de Zandloper lezen, achten we het toch gepast om op ditmoment het volgende te zeggen. Rob zal geopereerd worden en er zal tevens een aanvullende bestraling nood-zakelijk zijn om alle zieke cellen te bestrijden. Rob zal dus,samen met zijn gezin, een stevige strijd moeten voeren eneen onzekere tijd tegemoet gaan. We wensen Rob, Ria ende kinderen dan ook alle sterkte en steun toe de komendetijd en we houden ons vast aan een gevleugelde uitspraakvan Rob, dat “als ik iets belangrijks moet regelen, het altijdmooi weer is…”. Rob, we wensen je die zonneschijn danook van ganser harte toe.

De verlengingen van BBT-ersHet is verheugend te kunnen melden dat er in 2005 extraruimte ontstaat voor verlengen van BBT-contracten. Na deeerste slag deze zomer kunnen (op dit moment) een zestalcollega’s blij gemaakt worden. Voor deze verlengingsrondezijn wel aanvullende criteria geformuleerd. Conform onsbeleid om ook de militaire topsport te stimuleren en de politieke wens om meer vrouwen in dienst te nemen (en te houden) zal de voorkeur naar deze twee categorieën uitgaan. Inmiddels heeft al een inventarisatie via de Regio’splaatsgevonden. De gelukkigen worden zo snel mogelijkgeïnformeerd.

Functietoewijzing De functietoewijzing binnen de KL heeft dit jaar een belang-rijke wijziging ondergaan. Het systeem van solliciteren is losgelaten en men is overgegaan naar matchen van personenen functies. Niettemin zijn we er in geslaagd om in overlegmet het Personeelscommando voor de LO/Sportorganisatieeen procedure te ontwikkelen waardoor het mogelijk wordtom een optimale mix tussen organisatiebelang en persoon-lijke wensen te maken. In hoofdlijnen ziet die procedure erals volgt uit:1. We blijven intern de beschikbare functies en functionaris-

sen publiceren; 2. We geven kandidaten de gelegenheid om een belang-

stellingsregistratie in te dienen ter aanvulling op de periodiek loopbaangesprekken met de Personeels-adviseur;

Van de commandant

LO/SportorganisatieKoninklijke Landmacht

Medezeggenschapscommissie

Voor het eerst na de zomerperiode kwam deMedezeggenschapscommissie van de LO/Sport-organisatie weer bijeen. Op 28 september 2004 wasde 48e bijeenkomst waarbij de MC, op twee ledenna, compleet was. Zoals gebruikelijk wil de MC uweer op de hoogte houden van de onderwerpen dieter sprake zijn geweest in de reguliere vergaderingen in het overleg met de commandant.

• Op personeelsgebied is uiteraard de gang van zaken rond de verlengingen BBT-contracten en de overgang van BBT naar BOT-onderofficier ter sprake geweest. Voorbeide zaken geldt dat de MC zich kan vinden in de uit-voering van het huidige beleid, maar is wel van mening dat het beleid zelf weer onder de loep moet worden genomen. Vooral om te komen tot een nog grotere duidelijkheid voor alle betrokkenen.

• Ook op het gebied van de doorstroom 2005 is intensief overlegd. In het kader van het ‘matchingbeleid’ zijn de plannen van de commandant besproken en zijn een aan-tal opmerkingen gemaakt, die vooral ter verduidelijking van het stuk moesten dienen. Wanneer u dit leest zal hetnieuwe doorstroombeleid 2005 waarschijnlijk zijn geaccordeerd en de doorstroomronde reeds een aanvanghebben genomen.

• De MC is tevens akkoord gegaan met het plan van de commandant om een structureel probleem (een gat in de‘pyramide’) in de rang van majoor op te lossen middels een ‘horizontale’ instroming van een Klu-collega.

• Met de commandant is gesproken over de gang van zaken rond de ‘crash uitzending’ van bergredders, afge-lopen zomer. Drie van onze collega’s zijn, elk voor één maand, naar Bosnië geweest om problemen rond de bergreddersfunctie op te lossen. Deze periode geldt als

ZANDLOPER 05

3. De Sectie 1 maakt een matchingsvoorstel voor C-LO/Sportorganisatie;

4. Na akkoord C-LO/Sportorganisatie wordt voorstel aan-geboden en besproken met Personeelscommando, alwaar de definitieve besluitvorming ligt;

5. Er vinden dus geen sollicitatiegesprekken meer plaats.

Doorstroom 2005De beschikking voor de functietoewijzing en bevorderingvan mijn opvolger per 1 april 2005 is afgegeven. Ik feliciteerNico Spreij nu reeds met het besluit om hem per 1 april defunctie van C-LO/Sportorganisatie officieel toe te wijzen.Inmiddels is ook het voorstel afgerond voor de doorstroom

officieren in 2005. De eerste resultaten van het matchings-proces zijn daarmee bereikt. Ik durf de gok aan dat het voor-stel zal worden overgenomen door het Personeelscommandoen voeg hieronder het officiersplaatje 2005 toe. Opvallendenaam is die van Pieter van der Peet. Pieter zal als ‘horizon-tale instromer’ overkomen van de Luchtmacht. Daardoorwordt de onbalans tussen aantallen functies en personenhersteld en wordt tevens een gat in de piramide van HBO-officieren gerepareerd. Pieter, van harte welkom in onze KLLO/Sportorganisatie. De doorstroom onderofficieren ismomenteel in volle gang, maar we hebben goed hoop datdit voor het einde van het jaar zal zijn afgerond.

ZANDLOPER 04

een volledige uitzending, hetgeen in overeenstemming ismet het huidige KL-beleid. Ondanks dat dit een ‘crash actie’ was, zijn Commandant en MC het erover eens dat de gevoerde procedure niet de schoonheidsprijs verdient.Ook bij ‘crash acties’ moet het beleid zoveel als mogelijk worden toegepast en zeker goed worden gecommuni-ceerd in de lijn.

• Uit de LO/Sportvergadering is de MC geïnformeerd overbeleid/plannen op gebied van de CP-regelgeving, gebruik militaire sportinfra door derden, inhuur sport-accommodaties en de GVA-plannen voor 2005.

• Over de voortgang op het terrein van de Gravendienst valt er op dit moment geen verdere ontwikkelingen te melden.

• De werkorganisatie voor de LO/Sportgroepen in de BRD zullen worden aangepast. In het kort komt het hier op neer dat Seedorf ‘zelfstandig’ wordt en de andere DuitseLO/Sportvestigingen gaan vallen onder één van de bestaande Regio’s in Nederland.

• De vorige keer meldden we u dat de Gemeenschappe-lijke Medezeggenschap Commissie (GMC) van het Opleidings- en Trainings Commando (OTCo) van de KL zich ook bezig houdt met het ‘werken op hoogte’. Vooralsnog beperkt dit zich vooral tot het werken op hoogte onder ‘normale’ omstandigheden, boven de 2,5 meter. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het camoufleren van een vrachtauto. De MC LO/Sportorganisatie zal deze materie blijven volgen.

• De Risico Inventarisatie en Evaluatie (RI&E) wordt op dit moment uitgevoerd. Een iets uitgebreider verslag hier-over van aooi Meine de Boer, vindt u elders in dit blad.

Tot zover voor deze keer!Smi Jan Welling, Secr MC LO/Sportorganisatie

FUNCTIENAAM Doorstroom 2005C-LO/SPORTORG Kol Nico SpreijHFD SIE S3/CS LO/SPORTORG Lkol Henk StuutHFD K&OC LO/SPORTORG Lkol Ronald Hagenus

STOFF BDFPL LO/SPORTORG Maj Jan vd DoolSTOFF PROJN LO/SPORTORG Maj Jan MareeHFD MARKT/EXTN BETR LO/SPORT Kap Ron GitsSTOFF K&OC LO/SPORTORG Maj Arnold HofsteSTOFF DOCTR LOFTS SR LO/SPORTORG Maj Marien van den EijndenC-LO/SPORTREGIO N&O Maj Ruben DrieverSTOFF LO/SPORTREGIO N&O Maj Johan GroenC-LO/SPORTREGIO Z&W Maj Wim RoestSTOFF LO/SPORTREGIO Z&W Maj Hans van der KaadenLO/SPORTOFFICIER KMA Maj Pieter vd Peet

STOFF COGP/COM LO/SPORTORG Kap Ad vd HooftADV P&O Kap Piet PaulHFD BDFBURO LO/SPORTORG Kap Jeroen VeldersSTOFF INFRA LO/SPORTORG Kap Frans BultinkSECR SPORTCOMM KL Kap Johan BoumanSTOFF DOCTR LOFTS LO/SPORTORG Kap Rob JansenHFD BUR OPLONTW LO/SPORTORG Kap Ad DerksenC-LO/SPORT SCHL Kap Sjors RöttgerSTOFF LO/SPORTREGIO N&O Kap Ruud DominicusSTOFF LO/SPORTREGIO Z&W Kap Hennie WeeteringsC-LO/SPORTGP JWF Kap Henri van den LindeC-LO/SPORTGP JPK Kap Berry MandersC-LO/SPORTGP GSK Kap Fons KrijnenC-LO/SPORTGP OK Kap Hein van de MadeC-LO/SPORTGP RVS Kap Gert BornemanC-LO/SPORTGP VHK Kap Leo SannenC-LO/SPORTGP EVN Kap Rob Hellendoorn

STOFF MAT LO/SPORTORG Elnt Fred de RuijterKWALBEW ROTSKL/WOH LO/SPORTORG Elnt Ron KaagOFF MGMTOST LO/SPORTGP JWF Elnt Michel HamC-LO/SPORTGP PMK Elnt Arjan KreeftC-LO/SPORTGP GMK Elnt Hans VerstappenC-LO/SPORTGP LTK Elnt Ab AgterbosC-LO/SPORTGP GHK Elnt Emiel KlaasenC-LO/SPORTGP EDE Eln Robin FranckePLV C-LO/SPORTGP SEEDORF Elnt Theo VonkC-LO/SPORTGP BHK Elnt Bart SteengeOFF MGMTOST LO/SPORTGP RVS Elnt Jacco Bras

Door kol RobZimmermann

Op 24 september rond halfnegen, verzamelen de deel-nemers op de LO/Sportgroep van de Oranjekazerne. Nadateen lekkere bak koffie is gedronken wordt door de MIVD,gespeeld door drie leden van K&OC, een zeer belangrijkeopdracht aan het voltallige K&OC uitgereikt. “U bent eencrisisteam”. De MIVD is een terroristische groep op hetspoor gekomen die tien bommen in de Achterhoek hebbengeplaatst. “U dient de bommen onschadelijk te maken voordat ze een aantal authentieke achterhoekse highlightsvernietigen”.

Dialect en boerenoutfitDe eerste bom detoneert over zeventig minuten. Er volgensnel achter elkaar een aantal berichten van de MIVD. Helaasvoor het team K&OC is het eerste bericht over de vind-plaatsen in code opgesteld. Met wat aanvullende informatievan een gevangen genomen terrorist kunnen ze na ongeveertwintig minuten op pad. “We hebben nog vijftig minutenalvorens de eerste bom zal exploderen”. Het K&OC teamopereert in twee subteams. Eén team opereert onder leidingvan HK&OC terwijl het andere team opereert onder leidingvan zijn plaatsvervanger. De teamleider is de enige die met lokale bevolking in contact mag treden. Dit dient tegeschieden in het achterhoeks dialect en uiteraard in eengepaste boerenoutfit.

PrimeurDe eerste twee bommen worden in de omgeving van dePosbank perfect binnen de zeventig minuten overgedragenaan de MIVD die ze vervolgens onschadelijk maakt. Dat erslimme mannen in het K&OC werken blijkt wel uit het feitdat de codes inmiddels door beide teams zijn gekraakt enmet de aanvullende informatie van de MIVD kunnen beide

teams snel verder. Er dient een route met controlepuntengereden te worden. Door de MIVD is een ‘sluiproute’ uit-gezet zodat de teams niet door CNN herkend zullen worden.CNN had lucht gekregen van terroristische activiteiten in deAchterhoek en was natuurlijk op zoek naar een primeur.

KaasquizDe ene na de andere bom wordt keurig binnen de gesteldetijd gevonden, op het racecircuit “De varsselse ring, de trainingslocatie van de Graafschap in de Veldhoek en ook ophet erf van de Kaasboerderij Erve Kots” zijn de teams keurigop tijd. Helaas worden de auto’s van beide teams herkenddoor CNN. De MIVD is derhalve genoodzaakt beide auto’saf te voeren en het voltallige K&OC team dient zich onop-vallend te gedragen in de omgeving “Erve Kots” Dit wordtgedaan door gebruik te maken van de lunch en een spelletje“Boerengolf”. Het Nederlands Kampioenschap zal plaats-vinden op 2 en 3 oktober dus hiervoor trainen lijkt eengoede dekmantel. De twee teamleiders worden onder-worpen aan de proeven van bekwaamheid van de Bond vanKaasproducenten. De kaasquiz op de boerderij wordt opgoede wijze doorstaan en beide deelnemers worden na: Kaasproeven, hout zagen, een koe melken, kalfgewicht schattenen aardappelgreep hangen beloond met een officieel certifi-caat, getekend door verschillende autoriteiten op gebied vankaasproductie, “en das”, volgens boer Weenink, “niet niks”.

Onder spanningVervolgens wordt er getraind voor het NK-boerengolf. In endoor de groene weilanden, met de geur van koeienmest enaf en toe een buitje regen uitgerust met heuse boerensticksen golfballen gaat men ‘onopvallend’ aan de slag. Hetgevolgd hebben van de opleidinginstructeur golf is absoluut

ZANDLOPER 06

geen voorwaarde om dit spel goed te kunnen spelen. Eenvolledig onbekend drietal, in termen van bekend zijn met hetgolfspel, wint de wedstrijd met een totaal aantal slagen datdicht bij het aantal komt dat in de training voor het NKwordt gescoord door toppers. Dat sommige ballen vanuit dedreg moeten worden gespeeld en dat de omheining echtonder spanning staat mag de deelnemers niet deren.

BommenOok hier volgt een certificaat uitreiking door boer Weeninken wederom is het “nie niks”. De MIVD heeft inmiddels inde vorm van steppen en ATB’s te weinig vervangend vervoergeregeld. Toch dient het K&OC-team binnen negentig minuten nog vier bommen uit te schakelen, twee in deomgeving van Zwillbrocker Ven, een plaats waar ’s zomerszelfs flamingo’s te zien zijn en twee op kamp Holterhoek, het communicatiecentrum van de KL. Teneinde niet herken-baar te zijn worden de teamleider en zijn plaatsvervangeruitgedost met een, voor de omgeving van Beltrum bekendeoutfit van de survival.

RecupererenMet nog maar vier minuten tijd over worden de laatste tweebommen onschadelijk gemaakt en is de opdracht goed uit-gevoerd. De achterhoekers zijn blij omdat al de authentiekeachterhoekse highlights zullen blijven bestaan, de mensenvanuit het K&OC blij omdat met een hoop plezier, gaandeweg de dag komend tot meer samenwerking, de opdrachttot een goed einde wordt gebracht en men elkaar beterheeft leren kennen onder ‘crisis’ omstandigheden. Redenvoor de MIVD om het voltallige K&OC uit te nodigen om te recupereren in de Veldhoek. Onder het nuttigen van een borrel en een stuk vlees worden de sterke verhalen alsnel uitgewisseld. De bril “Het geheel is meer dan de somder delen” zorgde bij de deelnemers voor ieder zijn eigeninzichten “het geleerde van deze dag“. De MIVD.

Aooi Nico Spierenburg, Stoo Obeg K&OCLO/Sportorganisatie

Eervol ontslag16-09-2004 Sgt1 R. Anker01-10-2004 Sgt P.J.G. ten Brink23-10-2004 Sgt A.R. van Rijs29-10-2004 Sgt R.L.F. Tromp01-11-2004 Sgt M.C. Merx31-12-2004 Sgt1 R.R. Devilee31-12-2004 Sgt1 E.C. Smit

Bevorderingen tot sergeant1 m.i.v. 21-12-2004M.S. des BouvrieW. BruggeA. BungardA.P. HagenP.E. HouwenR.L.F. MajoieG.A. Westerhof

KMS m.i.v. november 2004Sgt1 J. RibbersSgt1 J.N.J. van DongenSgt M.J.P. AlthuizenSgt S. KlapSgt M. PanhuisSgt M.T.W.H. Reijers

MedaillesAooi W. van Breugel 36 jaarAooi R. Borecki 24 jaarAooi N. Spierenburg 24 jaar

ZANDLOPER 07

K&OC op kruistochtDaags voordat het nagenoeg voltallige K&OC op kruistocht de Achterhoek in gaat hangt er op het publicatie-bord in de koffiekamer van de Staf van de LO/Sportorganisatie al een affiche waarop een kudde nieuwsgierigekoeien is afgebeeld. Is dit het symbool van nieuwsgierigheid naar wat er die dag zou gaan gebeuren of wellichtde nieuwsgierigheid van en voor de nieuwe gezichten in het K&OC?

Van uwPersoneelsdienstDoor Kap Peter van Heeringen,Hfd Sectie 1 LO/Sportorganisatie

1) Nico Spierenburgtoont trots zijn medaille.2) Wim van Breugelkrijgt zijn medaille opgespeld.3) Dhr Roy Tamaëla.Geplaatst per 1 oktoberals Mdw OstgpLO/Sportorganisatie.4) De ‘verse’ oversteHagénus wordt gedooptdoor de C en kap Petervan Heeringen.

1

2

3

4

ZANDLOPER 09

De website: WeightCo@ch is een programma dat, in samen-werking met TNO, is ontwikkeld voor defensiepersoneel, datzichzelf te zwaar vindt. Het programma is te verdelen intwee gedeelten: Voedingsadviezen, gezond eten, aanbevolenvoedingshoeveelheden, dagmenu’s etcetera en sinds kort:bewegingsadviezen, alles over beweging, calorieverbruik,trainingprogramma’s etcetera. Na invulling van uw indivi-duele gegevens komt er uiteindelijk een trainingsprogramma‘uitrollen’, waarbij de LO/Sportinstructeur in beeld komt.

TijdsduurDe website is te bekijken in een vertrouwde omgeving, endaardoor discreet te gebruiken. Na mijn opmerking dat ik navijftien minuten ben afgehaakt omdat het programma vast-liep en door de tijdsduur die noodzakelijk is om het program-ma te doorlopen, geeft Daniëlle toe dat dit in het beginregelmatig voorkwam. Dit probleem is nu opgelost. De tijds-duur van het invoeren is nog wel het geval (ongeveer 45minuten) echter bij het tussentijds onderbreken, worden deingevoerde gegevens opgeslagen.

AdviesDe tijdsduur zit hem in het eenmalig registreren van persoonlijke gegevens. Deze hebben betrekking op leeftijd,werkzaamheden, sporten, eetgedrag, hoeveelheid dagelijksevoeding enzovoort. Een complete checklist wordt afgewerkt.Afhankelijk van de antwoorden op de vragen die gesteldworden, rolt er een advies uit. Dit kan bijvoorbeeld zijn:neem contact op met uw arts of een voedings- en/of bewegingsadviseur.

BewegingsgedeelteHet bewegingsgedeelte bevat één bewegingsmodule (A) envier trainingsprogramma’s (B, C, D en E). De keuze voor eenbepaald programma wordt gemaakt op basis van:• bewegingstest (hoeveelheid beweging per dag op dit

moment)• gezondheidsprofiel (mate van overgewicht)

De bewegingsmodule A is bedoeld voor hen die inactief zijn(zeer weinig bewegen) en/of fors overgewicht hebben en er

nog niet aan toe zijn om al een trainingsprogramma te gaanvolgen. Deze bewegingsmodule wordt niet bij de LO/Sport-groep uitgevoerd maar gewoon in de dagelijkse activiteitenvan de gebruikers.

De trainingsprogramma’s B, C, D en E worden in de fitness-ruimte van de LO/Sportgroep uitgevoerd. Afhankelijk van debewegingstest en de mate van overgewicht krijgt de klantéén van deze vier trainingsprogramma’s voorgeschoteld. Elkprogramma duurt zes weken en wordt afgesloten met eentest om te bepalen of de gebruiker door kan naar het volgende programma. De programma’s bevatten kracht-training (doctrine maximaalkracht, doctrine krachtuithou-dingsvermogen en push-ups en sit-ups) en training van het uithoudingsvermogen (eerst low-impact B en C en vervolgens steeds meer looptrainingen D en E). De program-ma’s zijn erop gericht om af te vallen en uiteindelijk deConditieproef te halen. De gebruiker kan zelf kiezen om 2, 3 of 4 keer per week te gaan trainen.• Als de klant ervoor kiest om twee keer per week te

trainen dan zijn het twee combinatietrainingen van kracht en uithoudingsvermogen

• Als de klant ervoor kiest om drie keer per week te trainen dan zijn het één krachttraining, één training uithoudingsvermogen en één combinatietraining

• Als de klant ervoor kiest om vier keer per week te trainen dan zijn het twee krachttrainingen en twee trainingen uithoudingsvermogen.

Voor de uithoudingsvermogentrainingen wordt een hartslag-meter gebruikt. Op de uitdraai van het programma geeftWeightCo@ch een individuele hartslag waarop getraindmoet worden. Hiervoor is de intensiteitsschaal van de KLgebruikt. Wel is daarbij een verdere onderverdeling in inten-siteit 2 en 3 gemaakt (laag 2 en hoog 2; laag 3 en hoog 3).In het eerste trainingsprogramma B wordt met low-impactgestart waarbij de duur van de training wordt opgebouwden waarbij voornamelijk in intensiteit 2 (laag 2 en hoog 2)gewerkt wordt. In programma D wordt gestart met hard-lopen (omvang terug en langzaam opbouwen). In elk programma van zes weken is als laatste training een testopgenomen. Deze test voeren de deelnemers zelfstandig uiten wordt gebruikt om te beoordelen of de deelnemer doorkan naar het volgende trainingsprogramma.

Afspiegeling maatschappijVoedingsadvies is geen core-business van de LO/Sport-instructeur. Terecht zegt Daniëlle Vriezema, niet voor niets isvoedingskunde een HBO-opleiding van vier jaar en dus eenvak op zich. Toch gaan zich in Nederland, Amerikaanse toestanden plaatsvinden. Zestig procent kampt met over-gewicht, vijftig procent doet te weinig aan beweging enheeft een te hoge bloeddruk. Aangezien Defensie eenafspiegeling van de maatschappij is, heeft ook Defensie hiermee te maken. Vooral ouderen op staven die geheledagen achter de computer zitten en geen verplichte sport-uren hebben, behoren tot deze categorie.

Nieuwe doelgroepMet een persoonlijk voedings- en bewegingsadvies isWeightco@ches een manier om die militair weer fit te krijgen. Misschien een nieuwe doelgroep, waarbij de onder-steuning van de LO/Sportinstructeurs onontkoombaar ennoodzakelijk is. Via een aanvullende brief is ons LO/Sport-personeel reeds geïnformeerd (verzendlijst S3, onderwerp:Rol LO/Sportorg ondersteuning WeightCo@ch). Hierin wordtnogmaals de rol van de LO/Sportinstructeur toegelicht enzijn de trainingsprogramma’s toegevoegd. En laten we eerlijkzijn, alles wat bijdraagt tot een fitter Defensie is meege-nomen. WeightCo@ach behoort daartoe.

WeightCo@ch is te vinden op de startpagina van de land-macht (werken binnen de KL/Arbeidsomstandigheden). Elnt Daniëlle Vriezema TGTF is te bereiken via interne mail of telefonisch: *06-557-66184.

Evaluatie voedingsadviezenUit onderzoek is gebleken dat van de 180 ondervraagdendie WeightCo@ch hadden bezocht vijftig procent is afge-vallen. Een zelfde percentage was meer gaan bewegen. Ook kwam uit het onderzoek naar voren dat er in het voedingsgedeelte behoefte bleek te zijn aan iets nieuws. Zoworden de dagmenu’s voortaan elk kwartaal aangepast enkomen er ook speciale menu’s voor mensen met een hogebloeddruk. Tot slot gaf men aan dat er behoefte was aaneen uitgebreider bewegingsgedeelte, waar nu dus invullingaan wordt gegeven.

Aooi Richard Wichhart

ZANDLOPER 08

WeightCo@ch uitgebreid met bewegingsprogramma’s

Steun LO/Sportinstructeurs onmisbaarDe voedingsadviessite WeightCo@ch adviseert KL-medewerkers in voedingsadviezen. De site is sinds kort uitgebreid met bewegingsadviezen. Deze bewegingsadviezen worden ondersteund door TGTF (TrainingsGeneeskunde en Trainings Fysiologie), maar zullen uiteindelijk toch met behulp van de LO/Sportinstructeursuitgevoerd moeten worden.

Elnt Daniëlle Vriezema in een voor haar niet dagelijksesituatie.

Bergrettungslehrgang Teil SommerDrie weken duurde de cursus Bergrettungslehrgang Teil Sommer die werd gegeven op de ‘Gebirgs- undWinterkampfschuhle’ van de Karwendelkaserne in Mittenwald, Duitsland. Gedurende deze drie wekenzouden sgt1 Niek van Gils en ik opgeleid worden om in het sneeuwvrije midden- en hoogtegebergte:- met bergreddingsmateriaal naar een gewonde te kunnen verplaatsen, te bergen en te vervoeren;- met geïmproviseerde middelen een gewonde te kunnen bergen en te vervoeren.

ZANDLOPER 12

Maandagavond 14 juni moesten wij ons melden op deKarwendelkaserne en dinsdag begon de cursus waaraan elfpersonen deelnamen. Na de in test bleven er nog negenover; zes Duitsers, een Belg en twee Nederlanders. Na ruimvijf jaar Duits gehad te hebben op school dacht ik dat hetwel goed zou komen met de communicatie tussen mijnDuitse collega’s en mij. Maar dat viel behoorlijk tegen. DezeDuitsers spraken niet het Duits dat ik had geleerd, maar‘Bayerisch’. Echt ver kwam ik dan ook niet met mijn ‘huistuin en keuken Duits’ in de bergen. Zo stond ik dan ook deeerste dag, behoorlijk kansloos, als enige buiten opgesteldmet mijn klimspullen aan; helemaal klaar om alles en ieder-een te gaan redden. Pas op dat moment kwam ik erachterdat we een theorieles ‘ Sanitätsausbildung’ (ZHKH) zoudenkrijgen. ‘Kleed je maar weer uit, kleed je maar weer uit… het feest gaat niet door’ zou mijn moeder gezegd hebben.Gelukkig kon ik terugvallen op mijn detachementcomman-dant en tevens talenknobbel Niek, die gelukkig vloeiend opeen Nederlandse manier Duits spreekt.

RotswandDe eerste week bestond uit ZHKH, klimmen, voorklimmenmet twee personen, het maken van een standplaats, hetlaten zakken van personen, zelf afdalen, afdalen met eengewonde voor je (Tandem abseil) en een gewonde op de rug (Einmannbergertechnik) en een klimmer begeleiden vanbovenaf op drie manieren met behulp van 1: BergführerFlaschenzug (de klimmer heeft het moeilijk en heeft een‘zetje’ nodig), 2: Lose Rolle (de klimmer is licht gewond) en3: Schweizer Flaschenzug (de klimmer kan niets meer enmoet omhoog getrokken worden). Verder werd de brancard(UT 2000) behandeld: hoe zet je hem in elkaar, welke hulp-stukken zitten erbij en wanneer worden die gebruikt. Hetlaten zakken van de UT, zowel horizontaal als verticaal opeen rotswand; het maken van een touwverlenging bij eenrempost werd als laatste doorgenomen.

‘Hazenlip zonder litteken’De manier van lesgeven door de Duitse instructeurs wasanders. ‘Helms’ (zoals deze in Oirschot worden genoemd)waren alleen verplicht voor de cursisten, maximaal en agres-sief roken bij het materiaal was geen enkel probleem en dehele dag door werd er een soort tabak onder de bovenlip

gedrukt. Het leek dan ook alsof de Duitsers allemaal ledenaan ‘hazenlip zonder litteken’. De demo’s werden half gegeven waardoor er een groot inlevingsvermogen van jeverwacht werd. En dan de Sackstick (enkele knoop). Eenpopulair knoopje waarmee een touwverlenging gemaakt.Het werkte hartstikke goed, maar was wel even anders.

KunstjeDe eerste week zat vol nieuwe dingen voor mij. Het oefenenvan de Flaschenzug en dergelijke deed ik met de Belg, dieeen rouge is in Marche les Dames, zodat ik in ieder geval hetkunstje kon uitvoeren. Maar in welk plaatje ik dat kunstjemoest zien…geen idee!

Losliggende rotsenIn week twee werd het allemaal een stuk duidelijker. Weleerden transportbanen (touwbanen) bouwen om de gewonde met behulp van de UT vanuit een ‘ravijn’ eerstomhoog te halen en daarna over te zetten op een anderetransportbaan die de UT naar de zijkant brengt. Dit brengenwerd door mankracht gedaan en was behoorlijk hard werken. Ook mochten we die week op stap met de ‘Hubi’.Deze “Leichter Transporthubschrauber UH-1D” was echtsuper. Had natuurlijk nog nooit in een heli gezeten, laatstaan eronder gehangen. Met de Hubi werden we boven opeen berg in de sneeuw afgezet. Helemaal geweldig! Eenrotsje met daaraan een sangelband werd in de sneeuw inge-graven en diende als zekering voor de UT met zijn redder.De Hubi kwam er 15 meter boven vliegen en liet een lierzakken. De redder met de UT werd eraan vastgemaakt enomhoog getakeld. Omdat de groep zo klein was, was heteen kwestie van binnen gehaald worden, rondje vliegen enweer afgezet worden. Heel erg leuk. Vervolgens werden weop een andere berg afgezet met al onze materialen die nodigzijn voor een reddingsactie zoals onder andere de completeUT (met wiel en handvaten ed.) en een hoop lijnen. Daarbegon de opdracht om een gewonde naar beneden te brengen. De groep werd opgesplitst. Het voorcommando moest demakkelijkste, veiligste en snelste route naar beneden zoekenmet behulp van een kaart en simpel weg kijken hoe hetgebied eruit ziet. Het verplaatsen over gras of sneeuw is bijvoorbeeld veiliger dan het verplaatsen door een gebeid

met losliggende rotsen waar de kans op steenslag groot is.De middelste groep zorgt voor de gewonde die in de UT ligt.Wanneer de UT een wiel in het midden heeft dan wordenbeide uiteinden door iemand vastgehouden. Aan beide zijkanten wordt de UT stabiel gehouden door twee personendoor middel van een 7 mm prusik (Reepschnur) die met eenmusqueton aan de UT wordt vastgemaakt.

Bijna struikelsituatiesDe omgeving bepaalt welke onderdelen van de UT nodigzijn. Lag er sneeuw of gras dan werden er ijzers onder debrancard gebonden zodat deze naar benden kon glijden.Moesten wij ons verplaatsen over zandpaden dan werd ereen wiel ondergebonden. Het voorcommando maakte, daarwaar er steile stukken waren, standplaatsen met rempostenom de UT op een veilige en gecontroleerde manier naarbeneden te laten. Vervolgens werd deze standplaats weerafgebroken (wat normaal door het nakomende commandowordt gedaan). Vijf en een half uur hebben we erovergedaan om beneden te komen. Ik liep mee naast de UT enmet mijn prusik vastgemaakt aan de brancard voelde hetalsof mijn hond mij mee uit wandelen nam. Het tempo laghoog en bijna struikelsituaties kwamen veel voor. Het was zoverschrikkelijk leuk om met elkaar zo goed mogelijk samente werken en zo snel en veilig mogelijk beneden te komen.De kunstjes die we in de voorgaande dagen hadden geleerdwerden toegepast en het plaatje werd een stuk duidelijker.De laatste dag hadden we een theorietoets. De vragenwaren in het Duits. Spieken en overleggen was ook verboden voor de buitenlanders en dit werd dan ook strenggecontroleerd door de sergeant die met een stok over deschouder, zijn benen hoog opzwaaiend (goed Duits) doorhet houten lokaal marcheerde.

GewondeDe derde en laatste week moest we een reddingsactie uitvoeren. Normaal zou deze twee dagen duren, maar dooreen belangrijke demo op maandag, waar wij aan meemoesten doen, werd de oefening ingekort. De dinsdag startte met een theorieles over verschillende soorten berg-reddingen. Toen om 08.30 uur de melding binnen kwam dat er een persoon gewond was geraakt in de buurt van deKarwendelbahn (coördinaten gaven dat aan), kon de reddingsactie beginnen. Daarbij werd ook vermeld dat er eenvoertuig beschikbaar was vanaf 10.00 uur en dat de Hubipas om 15.00 uur gebruikt kon worden. Waar de gewondeprecies lag en met welke verwondingen was niet duidelijktevens was verbinding met de gewonde verbroken. Hetvoorcommando vertrok als eerste met een voertuig zo dicht mogelijk richting de plek van de gewonde. De overigeafstand naar de gewonde toe moest te voet worden afgelegd. Het voorcommando moest zich snel kunnen verplaatsen en nam de hoogstnodige materialen mee zoalsde Eerste Hulp uitrusting, de UT (zonder wiel enzovoort) enwat lijnen voor het zekeren. De tweede groep volgde met de overige materialen. Toen wij bij de gewonde aankwamen,lag deze al in de UT.

ReddingsmedewerkersDe UT was gezekerd door middel van een rempost vast-gemaakt aan een sangel en skistokken, die in de sneeuwwaren ingegraven. De 50 meter lijn van de rempost werdverlengd door een andere 50 meter lijn en 100 meter verderop werd een nieuwe standplaats gemaakt om de UTnog verder naar beneden te laten gaan. Een mooi en supersnel systeem. Het nakomende commando breekt alles af enhet voorcommando zoekt een goede weg uit. Toen we bij de Dammkarhütte aankwamen was de actie geslaagd. Na deevaluatie en Spacy of biertje zijn we terug naar de kazernegewandeld. Bij een bergreddingsactie komt erg veel kijken,veel meer dan ik hier beschreven heb. Er moet niet alleenaan het redden zelf worden gedacht. Vooral de meldingmoet duidelijk zijn; het weer en de omgeving en het tijdstipspelen ook een belangrijke rol. Het bij elkaar krijgen van dereddingsmedewerkers, het materiaal en de communicatietussen de verschillende groepen kan een hoop tijd kosten. Ermoet een ziekenhuis gevonden worden en transport richtinghet ziekenhuis voor de gewonde. Alle reddingsmedewerkersdienen zich achteraf te melden om te controleren of iedereenterug is. Aan het einde vindt de evaluatie van de actie plaats.

Oranje Unox ski mutsDe laatste dagen bestonden uit een praktijktoets en eenwandeling naar de Mittenwalderhütte. Op vrijdag werd hetdiploma uitgereikt. Niek had als dank wat T-shirts aan deDuitse instructeurs gegeven en de Hauptmann Rädel kreegeen oranje Unox skimuts. Dit omdat de Hauptmann met eenoranjeshirt onder zijn GVT op appèl stond toen Nederlanddoorging naar de volgende ronde en Duitsland was uitge-schakeld. De aardigheidjes werden zeer gewaardeerd. Decursus zat erop. Het was een hele mooie cursus waarin ikveel geleerd en verschrikkelijk veel plezier heb gehad.

Sgt Sibyl Gassner, Redactielid Zandloper

ZANDLOPER 13

ik verheugde me al heel erg op een warme geluidswagenmet een microfoon, want ieder heeft zo zijn eigen hobby!Petje af voor alle deelnemers en de prachtige samenwerkingter plekke, een evenement om van te smullen en dat magdaar nog wel een paar jaar doorgaan. Er was maar voor ééndeelnemer andere pijn in de vorm van een enkelblessure, dusde criticasters op dit gebied zijn ook weer de mondgesnoerd.

VIPSDe VIPS werden keurig in comfortabele auto's gezet enlangs het parcours gereden voor een impressie van hetgeheel. Met Olympisch medaillewinnaar (kap) MarkHuizinga in de rol van fotograaf ging de stoet onderweg.Ook lkol Michel van Meurs in zijn functie van Hoofd BureauInternationale Militaire Sportwedstrijden sprak vol lof over de

samenwerking tussen 'ons bedrijf' en de PenitentiaireInrichting (PI) Veenhuizen. Wat hem betreft mag de samen-werking zelfs wel uitgebreid worden in de toekomst, dus wieweet...

Hulde'Natuurlijk' een pluim voor de LO/Sportcommissie KL, maarook alle medewerkers van de PI Veenhuizen alle lof. Specialehulde echter namens de LO/Sportcommissie voor de smi'sRobert Meijer, Cor den Daas en Peter Jansen, met daarnaastsgt1 John de Graaf. Zij verdienen alle hulde bij monde vankap Johan Bouman, want uiteindelijk hebben zij het meestewerk verzet namens de LO/Sportorganisatie en dat mag bestwel eens gezegd worden!

Smi André Wijnberger, redactielid Zandloper

De NMK-survival zit er weer op, zeg maar de groot-ste klus voor de LO/Sportcommissie van het jaar.Met meer dan zeven honderd inschrijvingen stonder in Veenhuizen (omgeving Assen) een dijk van eenparcours onder de bezielende leiding van collegasmi Robert Meijer gebouwd, samen met de heerJohn van Dam van de Penitentiaire InrichtingVeenhuizen.

De inrichting die het prachtig vindt om met Defensie samente werken, aldus de locatie verantwoordelijke, mevrouw Ticavan Zanten. Om u als lezer een beeld te geven: maar liefst180 individuele starts, 40 viertallen en nog eens 95 koppelspasseerden de start- en finishmat van Championchip. Desnelle rekenaar ziet dat dit niet het aantal van zeven honderdoplevert. Er waren ook nu helaas weer mensen die niet

op kwamen dagen, maar toch ook een behoorlijk aantal uitvallers.

PijnDe winnaars hebben nooit pijn en ook nu gaven zij aan dathet parcours heel leuk was, maar niet al te selectief. Welweer heel veel hindernissen die met fantasie waren neer-gezet en het weer deed er een schepje bovenop. Maar liefst43 objecten verdeeld over een afstand van zo'n dikke 12kilometer, ga er maar aan staan! De vroege starters hadden'mazzel', want zij konden met een zonnetje onderweg gaan.Voor deze sporters is dit natuurlijk geen motto, want vies ennat zijn is veel leuker dan droog en schoon blijven. Ze konden hun hart ophalen, want water en blubber was er teover daar in het noorden. Toen ik 's morgens vroeg in deauto stapte, kwam het al met bakken uit de lucht vallen en

NMK-survival

Grootste klus zit erop

Stand van zaken RisicoInventarisatie en EvaluatieZoals jullie, aan de hand van de jullie toegezondenvragenlijst via de mail, gemerkt hebben, is de heerHenk Smilde begonnen met het opstellen van eenRisico Inventarisatie en Evaluatie (RI&E) rapportagein opdracht van de C-LO/Sportorganisatie. De heerSmilde is een arbo-functionaris uit de OTCO-pouleen hij wordt bijgestaan door aantal deskundigenvan de Arbo-dienst KL.

In een drietal werkgroepen ( WOH, verzuim Inzetbaarheidversus, Beeldschermwerkplekken met name staf en LOSS)gaan zij onze organisatie doorlichten om de risico’s en dedaarbij behorende knelpunten in beeld te brengen.

Onder de loepDit gebeurt onder andere door alle medewerkers een vragenlijst in te laten vullen. Ook alle C-LO/Sportgroepenhebben nog een aparte vragenlijst toegestuurd gekregen.Het is alleen jammer dat er maar 55 procent respons isgeweest op de vragenlijsten. Er is voor een bezoek gekozenaan een zestal LO/Sportgroepen, zodanig dat alle soortensporthallen en overige sportinstallaties binnen onze organisa-tie van grote- en kleine LO/Sportgroepen de revue passeren.Op dit moment zijn er vijf LO/Sportgroepen bezocht enheeft de heer Smilde op deze LO/Sportgroepen alle sport-installaties samen met een veiligheidskundige van de Arbo-dienst KL bekeken en ook hebben zij een interviewgehouden met de commandanten van deze LO/Sport-groepen. Dit om ook de diverse bedrijfsprocessen binnen de LO/Sportgroepen onder de loep te nemen.

ProfessionaliteitDe werkgroep WOH heeft onder andere drie dagen eenbezoek gebracht aan een GVA in Siedlinghausen. Dezewerkgroep heeft zowel in de opbouw- als in de uitvoerendefase een goede indruk gekregen van deze activiteit. Menwas zéér onder de indruk van de professionaliteit waarmeede kliminstructeurs omgingen met de veiligheid en veilig-heidsprocedures. Zelf hebben ze in de praktijk aan den lijvekunnen ondervinden wat een en ander inhoudt. Alle werk-groepen zijn zéér verrast over de openheid waarmee deLO/Sportorganisatie hen een blik gunt in ‘hun keuken’.

Bij de totaal inventarisatie zal ook gebruik worden gemaaktvan de gegevens uit:• gegevens Welzijnsonderzoek (Picture) 2003;• verzuimgegevens 2002/2003/1e kwartaal 2004;• ongevallen meldingen en rapportages 2002-2003 tot

heden;• aanwijzingen Arbeidsinspectie;• gegevens bedrijfsartsen;• gegevens rapportage seksuele intimidatie agressie en

geweld (SIAG).

Aooi Meine de Boer

“Ze hebben er toch voor gekozen”

‘Artsen zonder grenzen’, Brandweermannen, ’t rode kruis,Hulpverleners / vrijwilligers, Journalisten, Geestelijken, Politie,

Stewards en stewardessen, Piloten enzovoort.

Risicogroepen, -beroepen dat weten we allemaal.

Maar wie kent de andere kant van het verhaal.Dagelijks worden we ermee geconfronteerd,maar weinigen hebben er iets van geleerd.

Als onze jongens iets overkomt als militair in Afghanistan,Joegoslavië of Irak,

zegt men al heel gauw met het grootste gemak,“ze hebben er toch voor gekozen”.

Ze verkondigen deze mening, zonder blikken of blozen.Als er vervelende dingen gebeurendan moet je ook niet gaan zeuren.

Is het dan minder erg voor de achterblijvers, de vader, moeder en vriendinnen,

Is het dan niet spannend genoeg voor al die gezinnen.’s Nachts niet kunnen slapen, bang dat er weer iets gebeurt,met de schrik de radio of televisie aanzetten, en zien dat er

elders wordt getreurd.

De een is arts, de ander bouwt een brug, verplegers verzorgenbrandwonden of helpen bij een operatie aan een rug.

Ze patrouilleren voor de veiligheid en voor het algemeen belang, natuurlijk zijn ze ook

regelmatig verschrikkelijk bang.Onze jongens en meiden kiezen zeker niet voor de dood,maar voor een veilig bestaan van alle mensen in nood.Natuurlijk ook het avontuur en een afwisselende baan,

maar bovenal vrede, dat is waar onze collega’s voor staan.

In een relatief veilige omgevinghebben veel mensen een hele uitgesproken mening

In ons nu nog veilige vaderlandis tot op heden niet erg veel aan de hand.

Hopelijk blijft dit zo tot in lengte van dagenanders zijn het onze militairen en hulpverleners die hun

leven moeten wagen.

“ze hebben er toch voor gekozen”, deze woorden zijn uit den boze.Het is geen kwestie van kiezen,

je kunt er je leven mee verliezen.

Leo en Wilma Sannen, Ouders van Ramon Sannen (SFIR 4 Irak)

ZANDLOPER 17

Dertien jaar nadat ik mijn eerste oriëntatiekaart inmijn handen gedrukt kreeg door aooi b.d. GerardLoontjes op het toenmalige Opleidings CentrumLichamelijke Opvoeding te Ossendrecht had detweede dag van het Militaire Wereld Kampioen-schap in Nederland mijn wedstrijd moeten zijn.Voor het eerst tijdens een Wereld Kampioenschap(WK) werd er op de tweede dag een lange afstandgepland (16 kilometer), en zoals velen weten hoelanger de afstanden hoe meer plezier ik heb.

Na een teleurstellende eerste dag, en ook wel verwacht opde korte afstand, liep ik voor mijzelf een teleurstellende raceop mijn favoriete afstand. Bij binnenkomst ga je dan directjezelf afvragen of het wel juist was om na drie jaar afwezig-heid in de militairploeg je land te vertegenwoordigen op eenWK. Weer jezelf opladen om door het hele land te racen enoveral wedstrijdjes meepikken, weer overal in het buitenlandmeerdaagse wedstrijden aflopen terwijl je drie jaar eerder ditals reden had om minder te gaan lopen op dit niveau.

TeamresultaatGelukkig staat er dan bij de finish een chef d’ equipe diegoed kan relativeren, en na een stuk uitlopen met een Duitse concurrent waar je het goed mee kan vinden enwelke je anders niet meer had gezien, is de teleurstelling iets verdwenen. Dan hoop je op de laatste dag van het WKnog een goede estafette te kunnen lopen en een bijdrage tekunnen leveren aan een goed teamresultaat. En weer vraagik mezelf na de wedstrijd af of het wel juist is geweest omdeel te nemen aan dit WK. Natuurlijk heb ik een belangrijkebijdrage geleverd aan het uiteindelijke teamresultaat, ennatuurlijk loop je nog redelijk mee. Maar als je van jezelfweet dat je dat niet voldoende vindt moet je er echt meestoppen.

Waardig WKNu moeten jullie niet denken dat hier een gefrustreerdeafgedankte loper achter de computer zit. Ik heb geweldiggenoten tijdens de voorbereidende trainingen en wedstrijden. Het WK was geweldig; al waren mijn eigenprestaties tegenvallend als Nederlander was ik trots op ditWK. Menige buitenlander kwam vertellen dat ze het eenwaardig WK vonden. Het terrein, de kaarten en wedstrijdenwaren van hoog niveau, verrassend en uitdagend. Op enkele punten na, zoals het spelen van het verkeerde volkslied ende vlag verkeerd om hijsen, was de organisatie ook buitende wedstrijden meer dan goed. En als een hoge functionarisbinnen de oriënteringswereld het één van de betere WK´sooit vond, dan mogen we als organisatie trots zijn. Het isdan ook een compliment waard aan aooi Wim van Breugel,maj Ton de Vaan en alle mannen en vrouwen die hen hebben ondersteund.

TrotsToch was dit WK voor ons als ploeg zeer succesvol geweest;we hebben een goed teamresultaat gehad en er zijn indivi-dueel mooie prestaties neergezet. Opvallend was dat de verwachte resultaten van de favorieten uitbleven; hoe hiermee om te gaan dat is iets waar iedereen van kan leren.Ondanks alles was ik blij dat ik in eigen land een WK mochtmeelopen; je bent als Nederlander dan toch wel trots wat weal die toplanden kunnen bieden. Daarnaast is het geweldigom je familie en vrienden uit te nodigen en te laten zienwaar je al die jaren mee bezig geweest bent.

ToekomstDrie weken na dit WK liep ik eindelijk weer eens genietenddoor het bos, en dat tijdens het Nederlandse Kampioen-schap; het resultaat mocht er dan ook zijn. Het plezier in hetoriënteren is zeker nog niet weg en men moet nog rekeningmet mij houden al zijn de ambities voor de toekomst bijge-steld.

Smi Ronald Dohmen

ZANDLOPER 16

...een kampioenschap waardig

MWK Oriëntatieloop 2004...

moeten nog een heel eind naar beneden. Tijdens deze terug-tocht loopt Gert Jan met hem mee. Niek vertelt hem dat hijweer weet wat het is om nederig te zijn en kapot te zitten.Na een verder goed verlopen terugtocht komen we op decamping in Chamonix aan. Het was een pittige dag!

Maandag gaan we met de lift omhoog naar de GrandMontets, 3283 meter. Lekker makkelijk! Vandaar uit gaanwe verder over de Argentiére gletsjer naar de Argentiére hut,2771 meter. Om deze hut te bereiken, moeten we 500meter dalen. Op de kaart staat de route die aangeeft dat wijeerst de gletsjer over moeten steken om bij de hut te komen.Na een paar uur lopen kunnen we niet meer verder. De gletsjer heeft zich te ver terug getrokken waardoor de spleten te groot zijn geworden. Hier kunnen we niet meerover heen. We zouden nog om kunnen lopen, maar daar ishet te laat voor. We nemen een langere pauze en besluitendaarna terug te lopen naar de lift. Dat is een tocht waarbijwe weer 500 meter omhoog moeten, we hebben dus nogwel even te gaan. Ik merk dat het tempo steeds lager wordt.Daarbij is de helling steil en verijst, zodat je erg met je enkelsmoet kantelen. Met stijgijzers onder loopt dat niet lekker.Achter me wordt fors gehijgd en ik hoor: ”Als dat zo moetop de Mont Blanc, geef mijn portie dan maar aan Fikkie.” Ikvertel dat we rustig aan moeten doen en nog ruim de tijdhebben om te acclimatiseren. Boven bij de lift aangekomenblijkt Paul misselijk en moet hij overgeven. Dit doet hij tegende forse wind in, niet zo handig! Bij de volgende sproei-aanval draait hij zich snel om. Ervarend leren noemen ze dat!Bij terugkomst in Chamonix zit iedereen er goed door.Samen met Gert Jan ga ik naar de Meteo om de vooruit-

In 2003 zijn Gerrit Pasman en ik met de reserveofficieren een week in het Mont Blanc gebiedgeweest voor de jaarlijkse graatwandeling. Het wasprachtig weer en de omstandigheden waren er ideaal. De hele week hebben we tochten gelopenrondom de Mont Blanc.

De jongere reserve officieren kwamen met het voorstel datze er niet alleen naar wilden kijken, maar ook wel eens wilden proberen om de top van de Mont Blanc, 4808 meter,te beklimmen. Dat kan natuurlijk maar het is wel iets andersdan een graatwandeling. De normale route over de Gouterhut wordt aangemerkt als de gemakkelijkste. Dat klopt ookals je deze vergelijkt met andere routes. Toch blijft hij dermate moeilijk en gevaarlijk zodat je je goed moet voor-bereiden. Na een inventarisatie besluiten er zes man mee te gaan. Dat zijn Wilbert van den Boom, Paul van Esch, AlexRoovers, Jan Dijkman, Niek Visarius en Pieter Bakx. RonKaag en Gert Jan Humblet willen zich ook aansluiten.

Deze zijn al een keer in Chamonix geweest maar door hetslechte weer moesten ze vroegtijdig huiswaarts. Gerrit zaleen trainingsprogramma maken voor de komende maandenzodat iedereen conditioneel goed voorbereid is. Daarnaastmoet iedereen ook de nodige kleding en materialen aan-schaffen. Tijdens onze eerste bijeenkomst in oktober 2003spreken we af dat we een blok van drie weken reserveren enafhankelijk van de weersomstandigheden bekijken welkeweek we gaan. Het is jammer om naar Chamonix af te reizen en daar een week in de regen te zitten. In het trainingsprogramma ligt de nadruk op het conditioneleaspect. Iedereen komt elke dinsdagavond naar de RVS omgezamenlijk te trainen en de rest van de week volgt het programma. Naarmate de maanden vorderen gaat iedereenvooruit en op 13 juni 2004 hebben we de laatste check-up.

We zijn allemaal goed voorbereid en hebben de juiste materialen aangeschaft. Week 35, 37 en 38 zijn geblokt omte gaan. Als we in week 35 mochten gaan, kan Jan niet meein verband met zijn reeds geplande vakantie met het gezin.In de tussenliggende periode tussen 13 juni en het daad-werkelijke vertrek krijgen ze het advies om door te trainenen op het gewicht te letten. Elke kilo die omhoog moet isteveel. Zelf ga ik op vakantie naar Frankrijk en als ik terug-kom om de zaak op te lijnen, zijn er een paar tegenslagen.Gerrit voelt zich niet lekker en Ron Kaag gaat op uitzending.Ik mis de ervaring van Gerrit zodat Gert Jan een prominen-tere rol krijgt in de expeditie. De dagen voor week 35 volg ik het meteo bericht van Chamonix op internet. Uit ervaringblijkt dat deze uiterst betrouwbaar zijn en het ziet er goeduit voor week 35. We besluiten niet af te wachten, helaas zal Jan er dan niet bij zijn.

Op vrijdagavond 20 augustus rijden we naar Chamonix enkomen daar op zaterdag rond 07.00 uur aan. We zoeken decamping op om onze tenten op te zetten en beginnen daar-na meteen met een acclimatisatie tocht. Om niet te veelenergie te verspillen, nemen we de lift naar Col de Balme om

daarna verder te lopen naar de Premier Albert hut op 2780meter hoogte. Het acclimatisatieproces verloopt het bestedoor met niet al te veel inspanning op hoogte te verblijvenen daarna laag te slapen (daarom gaan wij terug naarChamonix wat op 1050 meter hoogte ligt). Bij de Albert hutaangekomen gaan de stijgijzers onder om nog een paarhoogte meters te maken op de gletsjer en kennis te makenmet sneeuw en ijs. Het is wat druilerig en er komt mistopzetten zodat we besluiten om snel terug te gaan. Bij aan-komst op de camping zijn we allemaal moe. Wij hebben tocheen nacht overgeslagen en dan gelijk aan de bak valt zwaartegen. Op tijd naar bed dus!

Op zondag besluiten we dezelfde route te nemen, maar danveel hoger te lopen in de richting van Col du Tour op 3287meter. Het weer is prachtig. We zijn lekker op tijd naarboven gegaan en schieten goed op tot aan het ijs.Vervolgens gaan de stijgijzers weer onder en om te voor-komen dat er iemand in een gletsjerspleet valt, zitten wij meteen touw aan elkaar vast. Gert Jan en ik leiden ieder eentouwgroep. Het tempo loopt fors terug naarmate we hogerkomen. Af en toe voel ik een ruk aan het touw. Niek zit erbehoorlijk doorheen en vraagt om meer rust. Dat kan, wehebben de tijd en uiteindelijk bereiken we Col du Tour waarwij een langere pauze nemen. Paul heeft behoorlijk last vanhoofdpijn wat door de hoogte komt. Naarmate we afdalenzal dat weer snel minder worden. Als we tijdens onze terug-tocht van het ijs weer overgaan op de rotsen krijgt Niekkramp in beide benen, hij gilt het uit van de pijn. We helpenhem om zijn spieren wat te strekken en te ontspannen enuiteindelijk zakt de kramp weg. Gelukkig maar want we

ZANDLOPER 19ZANDLOPER 18

zichten te bekijken; deze geven voor dinsdag regen aan. Dat komt goed uit, want iedereen is toe aan een rustdag.Volgens het weerbericht wordt het woensdag mooi, donderdag regen, vrijdag en zaterdag mooi. De planningvoor de toppoging wordt dan gepland op vrijdag en zaterdag. Dinsdag regent het de hele dag. Er zit niks andersop dan naar het centrum van Chamonix te gaan, koffie tedrinken en een beetje te shoppen. Als we woensdagmorgenom 06.00 uur opstaan is het prachtig weer. Vandaag gaanwe naar de Tête Rousse hut op 3167 meter hoogte. Dezehut ligt op de route naar de top van de Mont Blanc. Vanhieruit hebben we zicht op het Grande Couloir en de Gouterhut, 3817 meter. Vanaf de Tête Rousse gaat het nagenoegloodrecht omhoog naar de Gouter hut. Dit is dus een klauterpartij van ruim 600 hoogtemeters. Als we bijna bij de Tête Rousse hut zijn, moeten we nog een schuin ijsveldoversteken. Stijgijzers aan en de pickel gebruiken, rustig aan dus. Voor ons loopt een groepje mensen die beginnen te schreeuwen. Steen, steen! Ik kijk omhoog en zie ze aankomen. Stenen zo groot als een soepbord komen mettopsnelheid, ketsend over het ijs, op ons af. Gelukkig vliegenze tussen mij en de andere groep door en verdwijnen in dediepte. Iedereen is zich kapot geschrokken en volledig bij deles.

Ik geef aan om zo snel mogelijk door te lopen, tussenafstan-den te vergroten en zoveel mogelijk naar boven te blijvenkijken. Als het niet anders kan, ga dan liggen met de rugzakin de richting van waar de stenen vandaan komen en beginmaar met een schietgebedje! Gelukkig zijn we snel uit degevarenzone en staan op de stenen in de buurt van de hut.Er komt een helikopter aan die boven het Grande Couloirblijft hangen. Het Grande Couloir is een geul van een meterof 75 breed en waar je door heen moet om bij de Gouterhut te komen. In het Grande Couloir komen regelmatig stenen naar beneden ter grote van een tennisbal tot tafel-formaat. Zeker in de middag, als de temperatuur oploopt,komen de stenen los. De helikopter blijft hangen en zoektiemand. Aan de andere kant, bij het begin van de passagevan het Couloir, staan een man of dertig te wachten en blijven kijken wat er gaat gebeuren. Uiteindelijk heeft dehelikopter iemand gevonden. Hij wordt snel uit het GrandeCouloir gevist en op een veilige plaats op de gletsjer neer-gelegd, waar de behandeling begint. Dit duurt vrij lang ende heli vertrekt uiteindelijk met de gewonde naar Chamonix.

Wij gaan naar de Tête Rousse hut om koffie te drinken.Iedereen is behoorlijk onder de indruk van wat er gebeurd is.Ondertussen komt de groep van dertig binnen die inmiddelsook het Couloir zijn overgestoken; het blijken Polen te zijn.De meeste van hen zijn aangeslagen en een aantal staan tehuilen. Een broer van de gewonde doet zijn verhaal bij deeigenaar van de hut, die hem goed opvangt. Niemand weethoe het met de “gewonde” gaat. Mijn verhaal naar de jongens is duidelijk. Je begeeft je in een gebied waar degevaren op de loer liggen.

(lees verder op pagina 22).

Chamonix Mont Blanc 2004

Het Opleidings- en Trainingscommando van de KoninklijkeLandmacht heeft op donderdag 23 september een nieuwecommandant gekregen. Brigade-generaal Piet Smit heeft opdie dag het commando overgenomen van generaal-majoorCees Nicolai.

Het Opleidings- en Trainingscommando, waarvan de staf isgevestigd in Utrecht, verzorgt het gros van de opleidingenbinnen de Koninklijke Landmacht en ondersteunt de trainingvan de parate eenheden. Daarvoor heeft het de beschikkingover verschillende opleidings- en trainingscentra, verspreidover kazernes in het hele land.

Vijfkamp in Italië

Vijfkamp vindt in Italië een vreemd soort LOFT-document.

Geboren...

Even was, door het vertrek van de heer Kees Garos,de functie Hoofd Sie 1 (Personeel) onbemand, maarsinds 6 september 2004 zwaait kap Peter vanHeeringen hier de scepter. Ondanks dat Peter vanHeeringen uit een verdienstelijke militaire stam-boom stamt, waar ook zijn vader een periode deelvan uitgemaakt heeft, was hij niet voorbestemdvoor een militaire loopbaan.

Atheneum was de school waarop Peter van Heeringenbelandde. Na een veel te lange tijd verliet hij deze met eenMAVO-diploma, iets wat bij velen bekend in de oren zalklinken. Na een tijdje gewerkt te hebben, kwam de dienst-plicht tegen zijn zin in om de hoek kijken. Peter werdberoeps, tenslotte ontvang je dan meer salaris en na negenmaanden heb je je dienstplicht vervuld. Echter, als je het leukvindt en je het naar je zin hebt, blijf je toch?

BureaucratieNa de KMS wilde Peter bij de Cavalerie. Stoer, maar hetwerd de Infanterie. Niet helemaal naar zijn zin, maar tocheen hele leuke tijd vond hij zelf. Twaalf jaar bracht Peterdoor als onderofficier bij de Infanterie, voornamelijk bij het12 Pantser Infanterie Bataljon Garde Jagers te Schaarsbergenwaar hij diverse functies heeft vervuld. Daarnaast vervuldehij functies in de opleidings- en territoriale afdelingen van deLandmacht. In deze periode verzette hij zich al tegen debureaucratie en de daarbij behorende oerwoud aan regel-geving.

SchoolbankenZijn tijdelijke functie, Planning & Control, op het ISK (Schiet-kamp Harskamp) bracht ‘licht’ en Peter ging zich bezig houden met verbeterde bedrijfsvoering. Aansluitend werd hijmedewerker Personeelszaken bij het 12e dat inmiddels lucht-mobiel was geworden. Dit bracht hem terug naar de school-banken waar hij tot op heden nog aan verbonden is. Diverse opleidingen volgde hij, waaronder: MBO- en HBO

Personeel, Bedrijfskunde enzovoort. Op dit ogenblik volgt hij een MBA opleiding op het gebied van strategisch mana-gement

AmbitieNa zijn KMA-opleiding werd hij geplaatst bij Verkeer enWaterstaat en werd projectleider van het IKAP, waarmee hetcomputerondersteunde flexibelearbeidsvoorwaardensysteemtot stand is gekomen. Aansluitend Sr. materiedeskundigeP&O2000+ en teamleider implementatie PeopleSoft voor deLandmacht. En dan nu Hoofd Sie 1 LO/Sportorganisatie. Op de vraag waarom LO/Sportorganisatie geeft hij als antwoord: “Ik heb een emmer ellende (lees: PeopleSoft)over de eenheden heen gekieperd en ik zal de LO/Sport-organisatie ook helpen de problemen op te ruimen”.Daarnaast heeft hij wat met LO/Sportinstructeurs: “Ze zijn ambitieus en willen presteren, dat past goed bij mijn karakter”

KampioenDeze ‘professor’, want nog steeds blijft hij zijn kennis ver-rijken, heeft duidelijk een doel voor ogen. “Mensen in staatstellen om alles uit zichzelf te halen en waar hij kampioen inis, naar eigen zeggen: “Creëren van randvoorwaarden ommensen volledig tot hun recht te laten komen”. Kortom:Deze gelukkig getrouwde persoon met drie dochters, met als passie skiën en snowboarden zal nog veel van zich latenhoren.

Aooi Richard Wichhart

ZANDLOPER 20

LO/Sport kortCommando-overdracht Opleidings- en Trainingscommando

Laura Anna, dochter van Paul en Yvonne Verkleij,is geboren op 5 september 2004.

Merel Els, dochter van Cor en Silvia den Daas, isgeboren op 7 oktober 2004.

Tessa Maria Bernarda, dochter van Johan enChandon Sanders, geboren op 22 september 2004.

Angelique van der Linden (r)tweemaal KL-kampioen inéén week (survival en wiel-rennen) en Marlon Beekman,tevreden met haar tweedeplaats bij het wielrennen.

Hoofd Sectie 1 LO/Sportorganisatie

Van ‘straatjochie’ tot ‘professor’

ZANDLOPER 217

komen: de terugtocht. Dit vergt van eenieder de uitersteconcentratie. Als er iemand uitglijdt, heb je kans dat je erallemaal achteraan gaat, dus oppassen geblazen. Zeker opde smalle graatjes, waar we veel tegenliggers krijgen.Uiteraard gaat het dalen sneller dan het omhoog gaan, duszijn we snel twee honderd meter lager; daar nemen we eenwat langere pauze. Pieter gaat zitten en valt meteen in slaap,zo moe is hij. De aandacht gaat uit naar eten en drinken, dathebben we bij de beklimming te weinig gedaan. Na eenkwartier gaan we weer op pad. Je ziet de hut van ver liggen,maar dat is nog een heel eind. Als we er bijna zijn neemt deconcentratie af. Pieter en Wilbert vallen af en toe ineens omdoor vermoeidheid. Om 10.00 uur zijn we terug bij deGouter hut waar we opgevangen worden door de rest vande groep.

Zij zijn blij en teleurgesteld tegelijk. De expeditie is gelukt.Met drie man hebben wij op de top van de Mont Blancgestaan en daar zijn de anderen niet bij geweest wat verdomde jammer was. Ze hebben allemaal een bijdragegeleverd aan dit succes. Bedankt jongens! Wilbert wil bij dehut uitgebreid koffie gaan drinken. Dat doen we niet omdatwe nog erg ver naar beneden moeten. We rusten een kwartier en beginnen aan het afklimmen naar de TêteRousse hut. Iedereen is goed kapot en daarom gaat hetlangzaam. We komen zo rond 16.00 uur bij het treintje aanwaar het wederom erg druk is zodat we pas om 16.50 uurmee kunnen. Als we uiteindelijk in Chamonix aankomen, zithet erop. We zijn boven geweest, maar het allerbelangrijksteis dat iedereen weer veilig terug is. Tijdens het avondetennemen we alles nog eens door. De voorbereiding was goed,het weer zat mee en we zijn onze afspraken nagekomen.Voorzichtig beginnen sommigen al weer over een volgendekeer, of ergens anders?Voor mij in ieder geval volgend jaar weer.

“Mont Blanc and the valley of Chamonix, Mer the Glaceand all the wonders of that most wonderful place are aboveand beyond ones wildest expectation. I cannot imagine anything in nature more stupendous or sublime. CharlesDickens 1846”.

Pieter, Wilbert, Paul, Alex, Niek, Jan, Gerrit en Gert Jan,bedankt voor jullie inzet! We gaan er nog eens voor!

Elnt Gert Borneman, C LO/Sportgroep Oirschot

ZANDLOPER 22

steeds vaker om rustpauzes. Dit is geen probleem, we hebben tijd genoeg en Gert Jan kan ons op die manier sneller inhalen. Dat doet hij overigens wel heel erg snel. Hij heeft er behoorlijk de gang in gehad. Chapeau! Ik neemPeter en Wilbert mee en Gert Jan gaat samen verder metPaul en Alex. Het is zo rond 04.30 uur. Na drie kwartier zitAlex er helemaal doorheen. Paul heeft hoofdpijn en besluitom samen met Alex en Gert Jan terug te gaan. Op ditmoment zijn wij op 4400 meter hoogte aangekomen. Paulzou fysiek misschien nog wel verder kunnen, maar als dehoogteziekte doorzet, zit de kans erin dat iedereen door hemterug moet. Zo komt er dan niemand boven en Paul heeftdan ook een moedige en wijze beslissing genomen. Gert Janzal ook niet nogmaals nakomen. Daarvoor is het te laat enzijn kaars zal beneden in de Gouter hut inmiddels ver op zijn.Het is jammer. Volgend jaar beter, maatje!

Ze verdwijnen in de nacht. We zijn nog met zijn drieën over,het is steenkoud, donker en we moeten nog een eind. Naeen uur lopen, voel ik een ruk aan het touw. We staan stilop een smal graatje van één meter breed met links en rechtseen steile ijshelling. Ik vraag me af wat er aan de hand is.Wilbert, die als laatste loopt, roept dat zijn gordel is afge-zakt. Ik roep dat hij de gordel omhoog moet houden en ditverderop, waar we beter kunnen staan, moet herstellen. Wegaan verder maar staan na 20 meter weer stil. De gordel ligtnu op zijn enkels. Ik roep nogmaals om de gordel beter vastte houden. Gelukkig kunnen we snel verder naar een betereplaats om zijn gordel weer goed aan te trekken. Hij is nietmeer in staat om zijn gordelgesp aan te trekken omdat zijnhanden steenkoud zijn. Ik help hem dus maar een handje.Pieter staat naast me en ziet eruit als een mummie. We zijn100 meter onder de top, wat doen we? Ik vraag of ze nogverder kunnen en kijk ze aan. Ze roepen beiden dat ze voorde top zijn gekomen en er voor willen gaan. Ik schat de situatie in, ze zijn niet oververmoeid en hebben geen hoofd-pijn. Ook lopen ze niet te zwalken, Wilbert is een triatleet enPieter een marathonloper. Ze herstellen beiden erg snel. Ikbesluit om onderweg nog wat vaker te rusten en we gaanweer op pad. Het wordt steeds kouder en de wind trekt nogharder aan. Ik heb het zelf nog nooit zo koud gehad; als jestil staat begin je spontaan te rillen. Langzaam begint de zonop te komen, wat een prachtig gezicht. Rond 07.00 uurhebben we de topgraat beklommen en is het zo ver, wijstaan op 4808 meter hoogte.

“In the heaven, a few stars blink once more and then fade.Walls of ice and stone glisten at our feet. In front of us thesun, fleshy and alive, rises steadily and surely, brooking noargument. It takes possession of the space, as it creeps overnicks and peaks, cutting the walls of ice and snow from thenight. We are at the top of the Mont Blanc. GastonRebuffat, 1962”.

We hebben het gehaald. Er zijn meer mensen boven diegenieten van het overweldigende uitzicht. Het is vreselijkkoud en we besluiten niet lang boven te blijven. Ik geef aandat we pas op de helft zijn en het moeilijkste nog moet

Steenslag, weersomslag, onweer, mist, straling, uitputting,overschatting, onkunde, onwetendheid, slecht materiaal,enzovoort. Er zijn behoorlijk wat risico’s waarvan je er eenaantal in de hand hebt en een aantal niet! Als je die risico’sniet wilt nemen, in dit specifieke geval de steenslag, moet jebesluiten om niet mee te gaan. Iedereen zal dat respecteren.Omdat het in de hut steeds drukker wordt, besluiten we omonze pauze buiten voort te zetten. We hebben volledig zichtop het Grande Couloir en het ijsveld. Wat je dan te zienkrijgt, is onvoorstelbaar! Mensen proberen zonder stijgijzershet schuine ijsveld over te steken, leunend op de hier endaar vastgevroren stenen, geen helm op en geen pickel bijde hand. Daar waar de steenslag gevaarlijk is, blijven mensen staan om te rusten. We zien een man en een vrouwzonder stijgijzers op het ijsveld staan. Ze kunnen niet meervoor- of achteruit.

De man is gevallen en bloedt behoorlijk. Gert Jan en ik gaaner naar toe om ze van het ijs af te helpen. Als we weer opde stenen staan, passeert ons een groepje Tsjechen. Ze vragen ons hoe het een en ander hier verloopt en hoe deroute verder gaat. Aan hun uitrusting is hun voorbereiding af te lezen. Oude rugzakken, katoenen kleding en slechtejassen. Ze lopen door naar de hut waar de Polen verblijven.We zien ze diezelfde middag weer terug in het treintje, datteruggaat naar Chamonix! Ze hebben besloten toch maarniet naar boven te gaan. Als we terug zijn, ga ik even bij deMeteo langs om te kijken wat de vooruitzichten zijn.Donderdag gaat het regenen, vrijdag en zaterdag wordt hetprachtig weer. Op donderdag voor de finale is een rustdagniet verkeerd; iedereen kan dan zijn spullen pakken en inorde maken. We hebben nog diverse malen naar de Gouterhut gebeld en gevraagd of we er kunnen overnachten. Datkon niet want de hut was vol tot eind september. We zullendaarboven dus een bivak moeten maken, dat wil zeggen dater per twee man een tent omhoog gaat. Daarnaast gaanmee: branders, eten, water, slaapzak, kleding, klimuitrusting,enzovoort. De rugzak weegt dan snel een kilo of 30, veel tezwaar, maar het is niet anders. Het voorval bij de TêteRousse wordt nog nagepraat en iedereen besluit om mee tegaan naar boven. Op donderdag regent het de hele dag, dus bovenin zal het

wel sneeuwen. Van Gerrit krijg ik een SMS-bericht, met eenbevestiging van mijn vermoeden dat de sneeuwgrensgedaald is naar 2300 meter. Vrijdag staan we vroeg op, omop tijd bij de lift Bellevue in Les Houches te zijn. Deze brengtons naar het treintje van de Mont Blanc, dat verder gaatnaar 2372 meter. Het is erg druk. Dit komt door het mooieweer en het weekeinde is in aantocht. Er zijn genoeg klim-mers die zich voor 800 euro naar boven willen laten slependoor een gids, vaak zonder enige vorm van acclimatisatie.Wat zullen die een lol hebben! De aanloop naar de TêteRousse hut verloopt voorspoedig. We moeten al snel destijgijzers onder, omdat er toch nog veel sneeuw is gevallen.Dit heeft wel als voordeel dat er veel minder steenslag is. Alswe bij het begin zijn van de klauterpartij naar de Gouter hut,zijn er al een paar behoorlijk afgepeigerd. Halverwege deklim vraagt men om wat touwsteun. Paul en Niek voelenzich wat duizelig zodat ik ze inbind waardoor zij met mij eentouwgroepje vormen. Op deze wijze kan ik ze hier en daarwat steunen en beveiligen. Uiteindelijk komen we rond16.00 uur zonder verdere grote problemen bij de Gouter hut aan en beginnen met het maken van ons bivak. De vermoeidheid is erg groot. Men werkt erg traag en is somsapathisch. Om 18.00 uur gaat iedereen de tent in om teeten en te rusten. Het plan is om 24.00 uur op te staan, hetbivak af te breken en om 01.30 uur aan te lopen. In de loopvan de avond komen er steeds meer tenten te staan.Sommige slapen in een ligsleuf met een bivakzak. De wind isgelukkig wat gaan liggen. Iedereen slaapt erg weinig, maarje ligt en rust in ieder geval wat uit.

Om 24.00 uur staan we op en zijn één van de eersten. Dewind is weer opgestoken en het is erg koud, de thermometergeeft 20 graden onder nul aan. Het duurt erg lang voordatiedereen klaar is. Slaap, vermoeidheid, koude en stress overwat er komen gaat, eisen hun tol. We helpen elkaar zodatwe zo snel mogelijk weg kunnen. Iedereen heeft alleen hethoognodige in zijn rugzak zitten, de rest laten we achter.Gert Jan en ik leiden ieder een touwgroep en omdat wijonderling afgesproken hebben dat er een kans moet zijn dater iemand op de top komt, neem ik de sterkste mee. Ik leideen groep samen met Pieter, Wilbert en Alex. Gert Janneemt Niek en Paul mee.

De nacht is prachtig, het is onbewolkt, volle maan en eenoverweldigende sterrenhemel. Er zijn al een paar groepjes oppad. Je ziet de hoofdlampjes in colonne de berg opgaan.Ons tempo is laag maar constant. Af en toe las ik een rust invan 30 seconden om op adem te komen. Ik hoor niks achterme, dus iedereen zal het wel goed vinden. Hoe hoger wekomen, des te harder gaat het waaien. Iedereen gaat vollebak naar boven, hartslag 180 en geen druppel zweet te zien,zo koud is het met de wind vol op de kop. We krijgen allemaal last van koude handen en voeten. Na een uurlopen, hoor ik Niek roepen. Hij is totaal kapot en wil terug.Er zit niks anders op dan dat Gert Jan hem terug brengt naarde Gouter hut. Dit is ook zo besproken. Er gaat niemandalleen terug. De rest van de groep neem ik verder mee naarboven. Het gaat steeds moeizamer en de mannen vragen

ZANDLOPER 23

Ondanks het streven om met het verstrekken van de kennis-documenten u zoveel als mogelijk te ondersteunen bij hetprimair proces, blijven er altijd vragen ter verduidelijking. Inoverleg met de redactie van de Zandloper is besloten omsommigen van de binnenkomende vragen onder de rubriek‘Zo zit dat…‘ te plaatsen. Voor de rest verwijs ik naar deLO/Sport public (Q-schijf), waar we onder de kop K&OC/Q&A (Questions and Answers) regelmatig vragen zullenplaatsen. Uiteraard zullen we na een aantal Zandlopersterugkoppelen naar het nut en belang van deze rubriek.

Vraag: Er komen heel regelmatig vragen over in welk functiecluster militairen zijn ingedeeld. Dit in verband met de afname FIT.

Antwoord: De werkgroep indelingeisen KL (WIKL) is ver-antwoordelijk voor de clusterindeling van elke afzonderlijkemilitair. Deze clusterindeling is te vinden op intranet (sitepersoneel, WIKL, indelingseisen, verschillende categorieën).Deze lijst is echter nog niet helemaal compleet, wat inhoudtdat nog niet elke functie is voorzien van een clustering. Watnu te doen als een bepaalde functie daar niet in voorkomt?• De commandant van betrokken militair stelt een functie-

cluster voor welke is toe bedeeld aan een vergelijkbare functie. Volgens deze eisen wordt dan de FIT afgelegd. De LO/Sport heeft hierin een adviserende rol. De com-mandant moet dit voorstel neerleggen bij WIKL, die er vervolgens een definitief functiecluster aanplakt.

• Het IM van 13-02-03 LOFTS welke te vinden is op de LO/Sport publicschijf onder K&OC, beleidsdocumenten, algemeen beleid, inhoudsopgave, functieclustering, geeft de oude indeling van twee jaar geleden aan ten opzichte van de huidige indeling. Wellicht dat dit richtinggevend kan zijn voor de juiste indeling.

Vraag: In welke functieclustering is het LO/Sportpersoneelingedeeld?

Antwoord:- LO/Sportpersoneel t/m de functie van smi hoofd-

instructeur = functiecluster 3;- LO/Sportpersoneel vanaf het niveau smi management

ondersteuning = functiecluster 1;- Instructief personeel geplaatst bij de LO/Sportgroepen

lumbl en KCT = functiecluster 4.

Vraag: Is het zo dat onze vormingsmatrix is veranderd?

Antwoord: Nog niet helemaal. De werkgroep De MentaleComponent KL, waarin ook de LO/Sportorganisatie is ver-tegenwoordigd, is bezig om een systematiek vast te stellenvoor de gehele KL. Als voorbeeld en uitgangspunt is daarbijonze vormingsmatrix genomen. Deze zal echter iets wordenbijgesteld zodat het voor alle partijen een bruikbaar systeemis. Zo zal er niet meer worden gesproken over "competentieen deelcompetentie" maar over "mentale component endeelcomponent". En van deze deelcomponenten zijn er 11 vastgesteld welke erg overeenkomen met de (deel)-competenties die voorkomen op onze matrix. Binnenkortkunnen we de voorlopige eindresultaten tegemoet zien in de vorm van een algemene matrix. Deze zal dan via de lijnworden gecommuniceerd. Vooralsnog gewoon doorgaan;ook met het nastreven van de vormingsdoelen.

Vraag: Waar kunnen we de eenheden regelgeving en beleidvan de LO/Sportorganisatie vinden?

Antwoord: Op dit moment zijn er twee mogelijkheden:1. via de LO/Sportorganisatie zelf, waarbij onze LO/Sport

publicschijf de relevante informatie bevat;2. via het intranet; KL/Opleidings en Trainings Commando/

LO/Sport/dienst/product.Met name punt 2 wordt in de eerste helft van 2005 geüpdatet. Hierin zullen alle relevante documenten van de LO/Sport publicschijf ook opgenomen worden.

ZANDLOPER 25

Hier dan weer een algemeen berichtje uit ArRumaythah, Irak. Na vijf dagen hard werken heb ik eindelijk weer eens tijd om wat van me te latenhoren. Het is hier nog steeds erg mooi weer metoverdag temperaturen tussen de 45 en 50 graden.In de nacht wordt het tegenwoordig wat kouder, detemperatuur zakt dan naar 20 graden. De tempera-tuur verschilt dag en nacht is behoorlijk groot zodatwe in de avond een soort koude sensatie kunnenbeleven. Na bijna drie maanden alleen maar warmteis dat best wel een apart gevoel, een koel briesje enkippenvel op je armen.

Vorige week vrijdag kreeg ik de opdracht om een fysiekeintest te organiseren voor 2400 sollicitanten bij de politie. Er waren wel ongeveer 150 banen te verdelen. Ik had tweedagen om voor te bereiden. Voldoende om Douwe Pelger te mobiliseren, met in zijn kielzog het benodigde materiaal.Peter Hoezen is voor mij heel erg moeilijk te bereiken zodatik hem helaas niet kon vragen om mee te helpen. Nog tweekeer naar de burgemeester om samen met de city councelhet plan tot in de details door te spreken en ik was er klaarvoor.

AutobomOndertussen kwamen er hier verkeerde berichten binnen. InKidr was de afname uitgelopen op een lunchpartij omdat dedeelnemers het niet eens waren met hun afwijzing. Ook ishet mensbeeld van de infanterie en de KMar enigszins verwrongen. Vertrouwen komt hierin niet meer voor. Op devrijdag van de voorbereidingen waren er 39 doden gevallenbij een sollicitatieronde in Bagdad door een autobom. Wemoesten voor onze veiligheid mede vertrouwen op deIrakese politie en het leger. Tevens namen we een infanteriegroep mee voor de rondom beveiliging.

Strakke organisatieEr kwamen ongeveer 600 man per dag. Gelukkig zat er voorde fysieke test een medische keuring waarbij een ondergrenswerd aangegeven voor gewicht en lengte. In Nederland zoudit precies andersom zijn. Onder de 60 kg werd iedereenafgekeurd. Gelukkig vielen er per dag tussen de 200 en 300personen af bij de medische keuring. De rest was voor ons.

Door met rood-witte tape een fuik te maken waar niemanduit kon hadden we een strakke organisatie. Tevens verteldenwe niemand of hij bij een test wel of niet geslaagd was. Hetkon dus voorkomen dat iemand bij de push up afgekeurdwerd en dat hij nog heel gemotiveerd de rest van de testenging afleggen terwijl wij wisten dat hij het niet gehaald had.

KruisHet is natuurlijk een teken dat op zo weinig banen zo veelsollicitanten afkomen. De mannen zijn jong, energiek, maarhebben de hele dag niets te doen omdat er geen banen zijn.Ze hebben dus ook geen geld en overleven maar net.Vandaar ook hun ondergewicht. Door hun geld tekort hebben ze dus ook geen geld om schoenen of behoorlijkekleding te kopen (zie foto). Voor sommigen was het vanlevensbelang om de test te halen en soms was het erg vervelend om iemand een kruis te geven omdat hij de rentest op 10 seconden niet haalde.

LoterijHet was wel belangrijk dat we rechtvaardig waren. In dezecultuur zit de corruptie zo diep verweven dat ze elkaar niet kunnen vertrouwen. De Nederlanders zijn wel te vertrouwen. Zij hebben niets te maken met vriendjespolitiek.Wij, de sportinstructeurs, kijken niet naar personen, wij kijken naar resultaten. Uit de sollicitanten die de conditie-proef haalden wordt via een loterij bepaald wie de banenkrijgen. Alles eerlijk dus.

De moeite waardDeze afname was een win win situatie. Het was na alle aanvallen en problemen weer een eerste stap op weg naareen samenwerking tussen ons en de Irakese autoriteiten.Tevens hebben veel mensen ons van heel dicht kunnen meemaken. De bevolking vindt het fantastisch wat wegedaan hebben; een eerste stap op weg naar een eerlijk Irak.Ook het contact met de burgemeesters van de omliggendesteden (vijf maal) is enorm verbeterd. Door een simpeleafname hebben we veel goed gedaan. Het was heel erg hardwerken maar het was de moeite waard. Morgen kunnen wezeggen dat we volgende maand naar huis gaan. Groeten,

Smi Oscar Prins, LO/Sportgroep Assen

ZANDLOPER 24

Nieuws uit IrakZO ZIT DAT…

Het Kennis- en Opleidingscentrum geeft antwoord

Het K&OC (Kennis- en Opleidingscentrum) is onder andere verantwoordelijk voor het verwervenvan informatie, het verwerken van informatie tot kennis en het ter beschikking stellen van kennis.Het beschikbaar stellen gebeurt onder andere door het maken en verstrekken van kennis-documenten (documentatiemappen en beleidsconcepten / richtlijnen via IM’s en/of nota’s, enzo-voort). Hiervan is veel terug te vinden als naslagwerk op de Q-schijf van de LO/Sportorganisatie.

door HK&OC Lkol Ronald Hagénus

Toegevoegde waardevoor SFIR-4Ondanks de drukke werkzaamheden wordt er op de verschillende Nederlandse

kampen veel gesport. Om dat in goede banen te leiden en te begeleiden zijn

er drie LO/Sportinstructeurs mee met SFIR 4. Een vierde, kap Ron Gits, houdt

zich met hele andere dingen bezig, namelijk met het CIMIC.

IN DE UITZENDGEBIEDEN ZIJN OOK COMMUNICATIEMENSEN VAN DE KONINKLIJKE LANDMACHT AANWEZIG, WAAR DE REDACTIE VAN DE

ZANDLOPER CONTACT MEE HEEFT. ELNT JUUL PLATENBURG DIE DAAR NU AANWEZIG IS, HEEFT DE MOEITE GENOMEN OM ONZE COLLEGA’STE INTERVIEWEN EN HEEFT DIT NAAR DE ZANDLOPER GEMAILD. WIJ WILLEN U ZIJN VERHAAL VANUIT ZIJN PERSPECTIEF OVER ONZE LO/SPORT-INSTRUCTEUR NIET ONTHOUDEN.

Foto’s: Sgt Ruud M

ol

Over pindakaas gesproken; in de tijd dat ik op de PRIK hebgezeten, was er een instructeur die pindakaas met hagelslagop zijn brood at. Nu is dat niet zo vreemd want er zijn meermensen die dat lekker vinden. Wat wel vreemd is, is eentosti met banaan en hagelslag. Het gaat om Michel vanDongen, die vreemde vogel en een van de betere instruc-teurs waarmee ik gewerkt heb.

Plezierige werkplekDe PRIK (PRinses Irene Kamp) is de plek waar het voor mijallemaal begonnen is. Eerst een jaar stage gelopen op hetkamp om na de opleiding geplaatst worden op de PRIK. Na de stage en wat nieuwe instructeurs is er veel veranderd.Zeker nadat Bart Smits het roer in handen nam. Het was een zeer plezierige werkplek en een leuke doelgroep.

Het mooiste beroep wat je kunt hebben,

als sport je passie is

Na een overplaatsing naar de Brederode/Lunetten kazernekun je weer ergens anders opnieuw beginnen. Je moet weeriets op gaan bouwen wat je ergens anders al had. Nu wordtdat wel moeilijk met in het achterhoofd dat je de dienstmoet verlaten. Toch kan ik voor mezelf zeggen dat ik nooit

met tegenzin naar het werk ben gegaan. Grotendeels heb ikdat te danken aan de goede collega’s waarmee ik gewerktheb, of nog steeds werk. LO/Sportinstructeur zijn is dan ookhet mooiste beroep wat je kunt hebben, als sport je passie is.

LevensbehoeftesVia deze weg wil ik dan ook iedereen bedanken voor de plezierige samenwerking. Bart ik hoop dat jouw wens voormij uit zal komen en bedankt voor de positieve alinea in devorige pen. Oh ja hoe kom ik eigenlijk aan de bijnaamLintworm? Ze noemen mij altijd dikkuh, dat zie je wel aanmijn postuur (zie foto). Waarschijnlijk komt het doordat ik iniedere pauze, en dus niet aan het lesgeven ben, aan het etenben. Het is dan ook een van de twee belangrijkste levens-behoeftes die er zijn, toch?

De vraag is en blijft; waarom?De volgende Pen wil ik doorgeven aan een zeer goede collega waarmee ik lang en plezierig heb samengewerkt. Hetis wel de vreemde vogel die lekkere combinaties verzint mettosti’s. Michel van Dongen, voor jou de volgende pen. Alsafsluiting wil ik terug komen op de expiratie die nu wel heelsnel dichtbij komt. De vraag is en blijft; waarom?

Sgt Peter Verlegh, LO/Sportgroep Brederode/Lunettenkazerne

In As Samawah op Camp Smitty, het grootste Nederlandsekamp, is sgt Douwe Pelger druk met allerlei activiteiten opsportgebied. “Drie keer per week begin ik om half zeven ’s ochtends met conditietraining voor mensen die de VAKOL(Voortgezette Algemene Kaderopleiding Luchtmobiel) inmoeten als ze terug zijn in Nederland. Het is een groepje vaneen man of veertien dat steeds verder groeit omdat ookanderen mee willen trainen”, aldus Pelger. De fitnessruimteop het kamp wordt elke dag druk bezocht. “Er komen veelmensen naar me toe voor trainingsschema’s en met vragenover hoe ze het beste kunnen trainen voor meer spiermassaof een betere algehele conditie. Toen de zestig extra mensenvan 12 Infanteriebataljon Luchtmobiel binnenkwamen heb ikeen acclimatisatieprogramma voor ze opgezet. Hierin wasveel aandacht voor militaire zelfverdediging, maar ook marsen en oriëntering kwamen aan bod. Dat is slechts tijdelijk en komt er bij. Elke avond tijdens de uitzending spelen teams voetbal en volleybal in competitieverband.Daarnaast probeert de battlegroup de verstandhouding metde Japanners een paar kilometer verderop te verbeteren.Regelmatig gaan wij naar het Japanse kamp of komen zijnnaar ons om te voetballen, volleyballen of basketballen.”

Sgt Peter Hoezen is later het gebied ingekomen, maar heefthet al snel druk gekregen met allerlei zaken op sportgebied.“De soldaten hier op Al Khidr zijn veelal op individuele basisaan het sporten; fitness of cardio. Ik begeleid ze daarin enmaak trainingschema’s voor ze. Ook bij mij zijn er mensendie nog luchtmobiel opgeleid moeten worden. Met conditie-training, speedmarsen en touwklimmen probeer ik ze zogoed mogelijk voor te bereiden, maar je hebt hier te makenmet beperkingen. Daarnaast wordt hier inderdaad ook veelaan voetbal en volleybal gedaan en geef ik kickbokslessen.”Sergeant Hoezen werkt niet alleen voor de Nederlandse militairen. Op de kazerne van de Iraakse Nationale Garde(ING) een kilometer van het kamp, geeft hij ook les. “Samenmet een soldaat ga ik elke ochtend naar de ING-kazernevoor een sportles. Dat is echt een uitdaging omdat deIrakezen domweg niet gewend zijn zich ergens voor in tespannen zonder dat het direct iets oplevert. Waar wij hetlekker vinden om stuk te gaan, vinden zij het alleen maarpijn doen. Ik word ook als beul gezien. Omdat we hier maarvoor een bepaalde tijd zijn, probeer ik wat mensen op te leiden tot PT-instructor.”

Op het kamp in Ar Rumaytah zijn maar liefst tweeLO/Sportinstructeurs werkzaam. In tegenstelling tot kap RonGits houdt smi Oscar Prins zich ook daadwerkelijk met sportbezig. “Iedere avond geef ik les in militaire zelfverdedigingof zijn ze actief met een spel. Daarnaast begeleid ook ik

mensen individueel met trainingen en geef ik VAKOL-sport.Verder zijn er vier competities, volleybal, touwtrekken, estafette en survivalrun die samen de Rumaythah Cup vormen.” Ron Gits houdt zich niet geheel afzijdig van desport. “Maar sport is hier niet mijn core business. Ik assisteerOscar af en toe bij evenementen en fungeer als vraagbaak.Mijn eigelijke taak ligt op het gebied van het leveren vanforce protection middels CIMIC. Samen met een collegavorm ik een team dat contact heeft met de stadsraad endaarmee proberen we in de basisbehoeften in Ar Rumaythahen andere kleinere gemeenten te voorzien. De bevolkingheeft voornamelijk behoefte aan elektriciteit, water, voedingen een goede infrastructuur. Mijn werk bestaat vooral uitpraten. Heel veel praten.”

MeerwaardeOver de meerwaarde van LO/Sportinstructeurs in een uit-zendgebied zijn ze eensgezind. Oscar: “Het is absoluut eenmeerwaarde. Spel is bijvoorbeeld een uitstekend middel voorteambuilding. Het is even iets anders dan de gebruikelijkewerkzaamheden. Ze kunnen hun gedachten even verzetten.Bovendien is het goed voor de contacten met de eenheid. Ikvind het overigens wel zwaar door de beperkingen van debase en het land. Je bent gewoon beperkt in je vrijheid.”Douwe heeft een duidelijke mening. “Er wordt veel zelfstan-dig gesport, maar ze hebben niet de tijd om een toernooi teorganiseren. Ze hebben niet de expertise om trainings-schema’s op te stellen en MZV bijvoorbeeld zorgt voor eenstukje ontlading.” Ron heeft een hele andere benadering. Ikben blij dat er een LO/Sportinstructeur mee is, want anderskan ik naast mijn werkzaamheden voor CIMIC aan de bakmet een volleybaltoernooi en dergelijke. Dat is gewoonteveel. Nu kan ik zo nu en dan bijspringen als dat nodig is.”

De temperatuur in Irak zorgt er voor dat er goed gekekenmoet worden wat wel haalbaar is en wat niet. Oscar heefteen dikke vinger gehad in de acclimatisatieperiode. “Insamenwerking met TGTF en mensen die al eerder in hetgebeid zijn geweest, heb ik een acclimatisatieprogrammaopgesteld met marsen en wapenstokvechten. Daar heb ikveel positieve recties op gehad.” Douwe: “Als de mannenterugkomen van een patrouille zijn ze op, naar de klote. Het is je taak als LO/Sportinstructeur om er rekening mee tehouden dat het herstel hier langer duurt dan in Nederland.”“Toen ik hier aankwam, stonden zowel de fitness als de cardioapparatuur buiten. De cardio heb ik naar een aircotentverplaatst alleen de fitness wilden ze buiten houden. Eensoort van Gold’s Gym, zeg maar. LO/Sportlessen zijn voor-namelijk ’s avonds na zeven uur en zoals gezegd ’s ochtendsbij de ING”, aldus Peter.

ZANDLOPER 28

De pen

Ze noemen mij ook wel sergeantLintwormNa een aantal keren een adjudant aan het woord geweest te zijn, is het nu de beurtvoor een sergeant. Het is wel een expirerende instructeur zoals het officieel heet. Eenvan de vele instructeurs waarvan het contract niet wordt verlengd. Helaas pindakaasnoemen ze dat.

zijn de verhoudingen tussen de rangen veel strikter. Een academie sergeant-majoor is daar een God. Je als Engelsecadet bij die man moeten melden is erger dan het op rapportkomen bij de Gouverneur voor een Nederlandse cadet.

Daarom zijn de lessen ook heel anders. Het zijn voornamelijkalleen maar FT en groene lessen, logisch denk ik, omdat erdus maar een jaar is om die mensen militair getraind te krijgen. Ook met name de sportlessen gebruiken ze om hunleiderschapskwaliteiten te trainen. Onder zware omstandig-heden worden ze extra belast met opdrachten op het gebiedvan leiding geven. De manier waarop de les gegeven wordtis ook even anders dan bij ons. Je kunt het een beetje vergelijken met luchtmobiel bij ons. Ik kreeg wat mariniersflashbacks toen ik meedeed.

Er wordt afgewisseld met circuitlessen, zwemmen en VCO.Aan zelfverdediging wordt niet veel gedaan; er komt wat tijdens de lessen in terug maar ze hebben geen MZV. Eengroot verschil is de omgang met mutaties. Er wordt door deEngelse overheid veel geld besteed aan de mutanten. Hetremedial. Iedere kazerne heeft zijn eigen remedial sporthalen revalidatie centrum. Daar zit een team op van fysiothera-peuten en sportinstructeurs die opgeleid worden tot remedialspecialisten. Voor zo’n club bestaan strakke programma’s.Op Sandhurst gaan ze elke ochtend zwemmen, gevolgddoor sporten onder begeleiding en ‘s middags gaan ze onderbehandeling van de fysiotherapeut.

De PTI’s hebben ook geen echt vast tenue zoals wij dat hebben. De lessen worden in gevechtsbroek en hoge schoenen en een T-shirt gegeven. Behalve lessen binnen enin de fitness, daarvoor hebben ze een korte broek en eenmouwloos hempje. Ze houden ook erg van DT en jasje-dasje(helaas). Dit wordt bij verschillende gelegenheden gedragenen dat was zeker voor ons even wennen. Bij elke maaltijdmoesten we ons omkleden in nette kleren (burger of DT),“ook bij de lunch en het ontbijt” (erg lastig)

ConclusieToch als je in z’n totaliteit het grote geheel bekijkt dan verschillen de doelen van de academie en beide sportorgani-saties niet heel veel. Natuurlijk heeft ieder zijn eigen maniervan handelingen maar uiteindelijk worden ze allemaal officierdie klaar gemaakt worden voor het echte werk en wordtiedereen fit gemaakt en gehouden. Wij hebben een hoopgezien en geleerd over hoe het ook kan. Het is goed om eenkeer bij de ander in de keuken te kijken en we hebben ervoor onszelf wat leermomentjes uitgehaald waar we wellichthier op de KMA iets mee kunnen doen. We hebben daaromook een presentatie gemaakt om de rest van onze collega’sen de Majoor te informeren. Natuurlijk vonden we het heelerg mooi om dit te doen en zijn we dankbaar dat wij de eerhadden om dit voor het eerst te hebben mogen meemaken.

Met sportieve groeten van,Francois Visser en Ferry Holierhoek

ZANDLOPER 31

Voor wie ons niet kent stellen we ons eerst evenvoor. Wij zijn smi Francois Visser (KLu) en sgt FerryHolierhoek (KL) en zijn beiden werkzaam op deLO/Sportgroep van de KMA. Op de KMA worden opsportgebied veel activiteiten georganiseerd. Ookzijn er geregeld wedstrijden en uitwisselingen metbuitenlandse cadetten.

Denk hierbij aan de Engelse Airforce academy (Cranwell) ende Engelse KMA van de landmacht (Sandhurst). Er wordtdan sportief gestreden met een aantal verschillende sportenzoals rugby, roeien, voetbal, hockey enzovoort. Deze uitwis-selingen zijn goed voor de integratie tussen de verschillendemilitaire werelden. Deze zomer heeft er voor het eerst ookeen uitwisseling voor LO/Sportinstructeurs plaatsgevonden.

Het doelOnze maj van den Dool en het hoofd van het LO/Sport-bureau van Sandhurst, maj Dupree, zijn samen tot deze uitwisseling gekomen. Wij hebben daarbij een aantalopdrachten meegekregen:• Vergelijk de beide LO/Sportorganisaties;• vergelijk de fysieke programma’s op de academies;• vergelijk de revalidatieprogramma’s;• de rol van krachttraining in het programma;• vergelijk de (vrijwillige) sportactiviteiten op de academies;• meenemen interessante oefenvormen.

Het programmaVoor het eerst in de geschiedenis heeft er een uitwisselingplaatsgevonden tussen de Engelse en NederlandseLO/Sportinstructeurs, (wij dus). Francois en ik zijn zondag 4 juli vertrokken naar Sandhurst. Daar aangekomen werdenwe goed ontvangen door een sergeant daar die ons onzekamers wees en het programma van de komende tweeweken overhandigde. Het beloofde een drukke twee weken te worden met een zeer afwisselend en uitgebreidprogramma.

Maandagochtend om zeven uur was het gelijk raak. Eenfijne FT-training in het hele mooie bos/heuvel terrein vanSandhurst. March and Shoot noemen ze dat. Waarbij ze naeen stuk verplaatsen moeten schieten op verschillendeafstanden. Vooraf wordt er streng gecontroleerd of iedereenalles goed bij zich heeft. Alles gaat erg autoritair en strak.

In de loop van de week hebben we kennis gemaakt met verschillende kazernes met parate eenheden en opleidings-centra en we hebben een bezoek gebracht aan de sport-school zoals wij die in Amersfoort kennen. Als je in hetEngelse leger Physical Training Instructor (PTI) wil worden,heb je geen CIOS of ALO nodig. Je wordt in twee dagengeselecteerd en daarna volgt een opleiding van negenweken. Dan ben je assistent LO/Sportinstructeur. Wil je bijhet PTI-CORPS (circa 300 man) komen dan moet je nog eenstrenge selectie ondergaan met aansluitend een opleidingvan drie keer negen weken. Dit lijkt dus sterk op ons oudesysteem waarbij kaderleden van de eenheden werden omgeschoold.

Ook zijn we gaan kijken bij verschillende evenementen zoalsArmy kampioenschappen atletiek, een liefdadigheids polo-kampioenschap waarbij Prins Charles, Prins William en PrinsHarry meededen en we zijn een weekend meegeweest naarDartmouth. Dit een thuishaven van de Engelse Marine enligt 400 kilometer zuidelijk van Londen. Ook is hier deEngelse Naval College gevestigd en in dat weekend vondende wedstrijden tussen de cadetten van de marine en decadetten van de landmacht plaats. Wij kennen dit ook als deC en A wedstrijden (Cadetten en Adelborsten). Ook dit waseen hele mooie ervaring.

We hebben veel meegedaan met de lessen om te assisteren.Zelf hebben we aangeboden om zelf een les te verzorgenom te laten zien hoe wij dat doen,(terreinwerk), maar hetprogramma is daar zo strak dat dat er niet tussen kon,helaas. Het eerste weekend hadden we vrij en was er tijdvoor ontspanning. Alles was zo goed geregeld dat er voorons kamers waren gereserveerd in de Wellington Barracksnaast Buckingham Pallace. Oftewel hartje Londen. Dat wasnatuurlijk super, maar de toelage is er daar doorheengegaan. (één biertje 4£ is 6 euro) dus ja veel dorst haddenwe niet!

VerschillenEr was natuurlijk een behoorlijk aantal dingen verschillendmet onze academie hier. Buiten het feit dat de kazerne daareen keer of 10 groter is, zijn er ook duidelijk andere dingenanders. De cadetten die op Sandhurst komen zijn bijna allemaal al universitair opgeleid. Daarom blijven ze maar eenjaar op de academie. Vandaar dat het daar veel strakker gaatomdat ze nog in het militaire plaatje moeten komen. Verder

ZANDLOPER 30

Uitwisseling Sandhurst

ZANDLOPER 33

InleidingOp 13 september is er op de Koninklijke Militaire Academie(KMA) een wetenschappelijk onderzoek naar optimale mars-training van start gaan. Het onderzoek wordt uitgevoerddoor de afdeling Trainingsgeneeskunde en Trainingsfysiologie(TGTF) van de Landmacht en TNO Technische Menskunde(TNO TM), in nauwe samenwerking met de sectie LO/Sportvan de KMA.

Lopen met bepakking vormt een vast onderdeel van hetmilitaire takenpakket en de militaire training. Het wordt traditioneel getraind door lang te lopen met bepakking vanwisselende zwaarte. Deze training is tijdrovend en levertrelatief veel blessures op. De vraag is dan ook terecht ofkorter en intensiever trainen misschien hetzelfde trainings-effect op kan leveren, met een gelijk aantal of zelfs minderblessures. Als men daarbij in beschouwing neemt dat eencommandant vaak een beperkte voorbereidingstijd heeftvoor een uitzending, dan is dit zeker de moeite van hetonderzoeken waard.

VraagstellingBinnen een NATO study-group ‘optimizing operational physical fitness’ worden internationaal verschillende studiesgestart naar de effectiviteit van militaire fysieke training. Inhet Nederlandse onderzoek, dat plaatsvindt in het kader vanhet “Soldier Modernisation Program”, staan twee vragencentraal.Vraag 1: Is er een verschil in effectiviteit tussen marstraininggebaseerd om omvang of op intensiteit (met intensiteitwordt in dit onderzoek de zwaarte van de rugzak bedoeld)?Vraag 2: Is er een verschil in effectiviteit tussen wekelijks oftweewekelijks trainen?

Om deze vragen te kunnen beantwoorden zijn vier trainings-groepen gemaakt. In een schema ziet het onderzoek er alsvolgt uit:

Groep 1 (omvang)• 1 keer per week marsen• gewicht rugzak:

mannen: 25 fi 40 % lichaamsgewichtvrouwen: 20 fi 32 % lichaamsgewicht

• omvang: 90 fi 180 minutenGroep 2 (omvang)• 1 keer per 2 weken marsen• gewicht rugzak:

mannen: 25 fi 40 % lichaamsgewichtvrouwen: 20 fi 32 % lichaamsgewicht

• omvang: 90 fi 180 minutenGroep 3 (intensiteit)• 1 keer per week marsen• gewicht rugzak:

mannen: 45 fi 67.5 % lichaamsgewichtvrouwen: 35 fi 55 % lichaamsgewicht

• omvang: 45 fi 60 minuten

Groep 4 (intensiteit)• 1 keer per 2 weken marsen• gewicht rugzak:

mannen: 45 fi 67.5 % lichaamsgewichtvrouwen: 35 fi 55 % lichaamsgewicht

• omvang: 45 fi 60 minuten

Opzet onderzoekAan het onderzoek wordt deelgenomen door de derdejaarscadetten van de KMA. Zij zijn in week 38 getest op hun uithoudingsvermogen, kracht en marsprestatie. Vervolgenszijn ze in vier trainingsgroepen verdeeld, die 8 weken langelk een verschillend marstrainingsprogramma gaan volgen.Daarnaast krijgen deze vier groepen twee keer per week een training die is gericht op verbetering van kracht en uithoudingsvermogen. De trainingen staan onder leiding vande LO/Sportinstructeurs van de KMA. Na 8 weken trainenwordt in week 47 (15-19 november) dezelfde testbatterijafgenomen als in week 38 en kan worden vastgesteld, welkmarsprogramma de grootste prestatieverbetering heeftopgeleverd.

In een vervolgartikel gaan we in op de tests die gebruikt zijnen worden de resultaten van het onderzoek beschreven. Indit artikel gaan we nader in op het trainingsprogramma datwordt gevolgd. Dit programma is tot stand gekomen doorintensief overleg met de sectie Sport van de KMA (Maj Janvan der Dool, Aooi Jack Ooms en Sgt1 Muuk Harmsen).

TrainingsprogrammaIn de onderstaande tabel is het trainingsprogramma van 8 weken weergegeven. De uitgangspunten voor het programma staan allereerst vermeld:• duur trainingsprogramma 8 weken (week 39 t/m week

46)• twee trainingsmomenten kracht en uithoudingsvermogen

per week (in totaal 4 LO-uren)• één marstraining per week (woensdag) voor groep 1 en 3• één marstraining per 2 weken (woensdag) voor groep 2

en 4• doel krachttraining: vergroten maximaalkracht en kracht-

uithoudingsvermogen• doel uithoudingsvermogen: vergroten aërobe capaciteit

(extensieve duur) en aëroob vermogen (extensieve inter-valtraining)

ZANDLOPER 32

Wat is voor marstraining de beste keuze:

Omvang of Intensiteit?week 38 testweek (snelmars, shuttle-run, krachttest, marstest)

Training 1 (ma/di) Marsen (woensdag) Training 2 (do/vr)week 39 30’ ext. duur (int 2) + Fmax groep 1 en 3 3 x 6’ + Fcircuitweek 40 20’ ext. duur (int 2) + Fmax groep 1, 2, 3 en 4 5 x 3’ + Fcircuitweek 41 30’ ext. duur (int 2) + Fmax groep 1 en 3 2 x 5 x 1’ + Fcircuitweek 42 20’ ext. duur (int 2) + Fmax groep 1, 2, 3 en 4 1 x 6’ + 2 x 3’ + 5 x 1’ + Fcircuitweek 43 20’ int. duur (int 3) + Fmax groep 1 en 3 2 x 6’ + 2 x 3’ + Fcircuitweek 44 25’ int. duur (int 3) + Fmax groep 1, 2, 3 en 4 6 x 3’ + Fcircuitweek 45 30’ int. duur (int 3) + Fmax groep 1 en 3 2 x 6 x 1’ + Fcircuitweek 46 25’ int. duur (int 3) + Fmax groep 1, 2, 3 en 4 1 x 6’ + 2 x 3’ + 5 x 1’ + Fcircuit

week 47 testweek (snelmars, shuttle-run, krachttest, marstest)

Training 1 (maandag of dinsdag)Deze eerste training in de week is een combinatietraining van eerst uithoudingsvermogen en daarna kracht.Uithoudingsvermogen:• week 39 t/m 42: extensieve duur, intensiteit 2• week 43 t/m 46: intensieve duur, intensiteit 3Kracht:• doctrine maximaalkracht (1 set 8-12 herhalingen tot falen, 2-4 seconden)• 9 oefeningen (leg extension, leg curl, leg press, chest-press, horizonral row, shoulder press, vertical traction, buik en rug)

Training 2 (donderdag of vrijdag)Ook de training in de week is een combinatietraining van eerst uithoudingsvermogen en daarna kracht.Uithoudingsvermogen:• extensieve intervaltraining op basis van testscores shuttle-run test• deze shuttle-run scores zijn omgerekend naar een score op de 12-minutenloop

- 6 minutenblok = snelheid 12-minutenloop – 1 km/uur- 3 minutenblok = snelheid 12-minutenloop- 1 minutenblok = snelheid 12-minutenloop + 2 km/uur

• gehanteerde pauze: herhalingspauze = 1 minuut; seriepauze = 2 minutenKracht:• krachtuithoudingsvermogen in de vorm van circuittraining in de zaal• 10 oefeningen (benen, borst/schouders, buik, rug, total body) in tweetallen• duur oefening 45 seconden; elke minuut starten > arbeid-rustverhouding 1:2

Commandant LO/Sportorganisatie naar aanleiding van de gebeurtenissen op 15 september 2004

Woensdag 15 september 2004 gaat de geschiedenis in als een zeer gedenkwaardige dag voor de LO/Sport-organisatie, maar ook voor mij persoonlijk. De installatie van het Dienstvak van de LichamelijkeOefening en Sport is een hoogtepunt in het bestaan van de LO/Sportorganisatie en een afspiegelingvan de waardering die er alom in de KL heerst voor het vakmanschap en de hoge graad van dienst-verlening van de LO/Sport.

Het gevoel van trots en verbondenheid die dag was fantastisch, bij zowel het huidige als oud personeel.De uitreiking van de baret met embleem aan de oud commandanten en de wijze waarop zij die meteen glunderend gezicht vol trots hebben opgezet om daarna de militaire groet te brengen, was voor mijhet symbool van die vreugde, trots en verbondenheid. De gezamenlijke kracht die deze dag uitstraaldenaar onze gasten vanuit alle hoeken van de KL en daarbuiten, tekent het elan van de LO/Sport endat belooft veel voor de toekomst.

Dat ik aan het einde van de ceremonie enorm werd verrast vanwege het feit dat het Hare Majesteitheeft behaagd om mij een Koninklijke Onderscheiding toe te kennen, en om die vervolgens door debevelhebber opgespeld te krijgen, heeft voor mij en mijn naasten van deze dag een onvergetelijkegemaakt. In alle bescheidenheid meen ik wel te moeten zeggen, dat ik dit wel erg veel eer vind vooréén persoon, zeker als je de dingen doet vanuit hoe je bent met alle positieve en minder positieve eigenschappen die me gegeven zijn. Maar zoals het gaat met waarderingen: anderen bepalen of je het verdient, jijzelf bent degene die er vervolgens met gepaste trots mee om moet gaan. Ik kan jullieverzekeren dat ik hier best mee zal kunnen leven.

Dat velen mij na afloop deelgenoot hebben gemaakt van hun emoties tijdens de ceremonie, versterktin mij de gedachte, dat ons Dienstvak en deze Koninklijke Onderscheiding afstraalt op ons allemaal.Ik wil dan ook al mijn collega’s van de LO/Sport, zowel binnen als buiten de LO/Sportorganisatie,graag betrekken bij dit eerbetoon. Ik heb dat gedaan door jullie allen gebak aan te bieden waar jullievan genoten hebben tijdens het voorlezen van deze brief. Daarnaast heb ik opdracht gegeven om watbudgetten bij elkaar te schrapen, teneinde alle actief dienenden van ons Dienstvak een generieke beloning te kunnen geven van € 185,- netto. Dit bedrag is inmiddels bijgeschreven bij het salaris vanoktober.

Ik dank iedereen nogmaals voor zijn inzet voor de LO/Sport en spreek de hoop en verwachting uit,dat we het hoge kwaliteitsniveau van onze organisatie in de toekomst nog verder zullen uitbouwen.

Rob ZimmermannKolonel van het Dienstvak van de LO en SportCommandant LO/Sportorganisatie

ZANDLOPER 35ZANDLOPER 34

Marsen (woensdag)In de onderstaande tabel is het programma voor het marsen uitgeschreven. In elke trainingsgroep zitten ongeveer 20-25 cadetten,die marsen met een rugzak van het merk Löwe. Deze rugzakken zijn speciaal voorzien van een houten frame, zodat met zwaregewichten gelopen kan worden.Het gewicht van de rugzak waarmee gelopen wordt is gebaseerd op een percentage van het lichaamsgewicht van de persoon.Voor vrouwen ligt het gewicht van de bepakking lager (percentages staan tussen haakjes) dan voor mannen (op ongeveer 80%).

Week groep 1 groep 2 groep 3 groep 439 last (% lichgew) 25 (20) 45 (35)

duur (min) 90 45 (3 x 15’)snelheid (km/u) 5.5 5.5

40 last (% lichgew) 25 (20) 25 (20) 45 (35) 45 (35)duur (min) 90 90 45 (3 x 15’) 45 (3 x 15’)snelheid (km/u) 5.5 5.5 5.5 5.5

41 last (% lichgew) 30 (24 52.5 (41.7)duur (min) 120 50 (4 x 12’30”)snelheid (km/u) 5.5 5.5

42 last (% lichgew) 30 (24) 30 (24) 52.5 (41.7) 52.5 (41.7)duur (min) 120 120 50 (4 x 12’30”) 50 (4 x 12’30”)snelheid (km/u) 5.5 5.5 5.5 5.5

43 last (% lichgew) 35 (28) 60 (48.3)duur (min) 150 55snelheid (km/u) 5.5 5.5

44 last (% lichgew) 35 (28) 35 (28) 60 (48.3) 60 (48.3)duur (min) 150 150 55 55snelheid (km/u) 5.5 5.5 5.5 5.5

45 last (% lichgew) 40 (32) 67.5 (55)duur (min) 180 60 (4 x 15’)snelheid (km/u) 5.5 5.5

46 last (% lichgew) 40 (32) 40 (32) 67.5 (55) 67.5 (55)duur (min) 180 180 60 (4 x 15’) 60 (4 x 15’)snelheid (km/u) 5.5 5.5 5.5 5.5

Vragen, suggesties, ideeënHet kan zijn dat dit onderzoek of het trainingsprogramma dat gevolgd wordt vragen bij u oproept. Het kan ook zijn dat u denkt:“ik zou dat anders doen”. Wij zouden dat graag van u willen horen. Ook zijn wij geïnteresseerd in uw ervaring en kennis metmarstraining. Neem dan contact met ons op. Dit kan bij de sectie Sport van de KMA, maar ook bij TGTF.

Wordt vervolgd.

Taco Visser, werkveld Opleiding en TrainingTrainingsgeneeskunde en Trainingsfysiologie

Dankwoord

Spinning: hype of hipAls er iemand anti-spinning is, dan ben ik dat wel.

Luisteren naar vreselijke trendy house en hip hop

muziek, papa is blijven hangen in de sixties (en

Hendrikx is nog steeds hot), en dan onderwijl ook

nog binnen op een hometrainer fietsen. Nee, de

Mountainbike is voor mij een prima winters alter-

natief.

Naast de spinningbike is vooral muziek een belangrijke partner. De benen dienen het ritme te volgen en vooral bijeen langzamer nummer en verhoogde weerstand wordtbergop fietsen zeer realistisch gesimuleerd, in cadans klim je langzaam maar gestaag omhoog. En de voorgeschoteldemuziek valt niet tegen, Queen was altijd al puik en demening over DJ Tiësto wordt al gauw herzien. De warming-up wordt in wisselende tempo’s en trainingsvormen (onderandere Running en Sprinting) vlot afgewerkt. Een van de uitsmijters, Meat Loaf met Paradise by the Dashboardlight,wordt zelfs een feest der herkenning. Tijdens het tussenstukvan drie minuten, waarin een reporter orakelend verslagdoet van een baseballwedstrijd, zie je de beelden vanToppop weer voor je: een zwaarlijvige, kletsnatbezwete envies langharige Meat die drie minuten lang wat zoekt in demond van een knappe, welgevormde vrouw. Beauty and theBeast. Het intermezzo wordt door de spinninginstructeuraangewend voor een staande klim (dus hoge weerstand).Tijdens deze trainingsvorm wordt het groepsproces tijdensspinning duidelijk zichtbaar: niemand wil als eerste gaan zitten (lees: opgeven), wat een brandend gevoel in debovenbenen en een drijfnat T-shirt tot gevolg heeft. Een vergelijkbare oefenvorm heeft het nummer “Zombies” vanthe Cranberries. De absolute killer van de dag, de weer-standsknop dient elke 30 seconden een kwartslag gedraaidte worden (helaas, niet richting de min). Voor mijn gevoelbenadert de eindfase het steppen, dus sorteert het ook nogeffect voor het hardlopen.

ToevoegingMijn eindconclusie van de training is dat ik helemaal om benvoor spinning, mede door de muziekkeus en de expertisevan de instructeur, die na een sessie van vijf kwartier 1375Kcal had verbrand, een maximale hartslag van 193 behaaldeen gemiddeld met 160 hartslagen per minuut spinde. Ikdenk dat spinning als toevoeging aan de producten van de LO/Sportorganisatie niet zou misstaan, mits de infra hettoestaat), desnoods middels het inkopen van een aantal urenbij een sportschool. Afsluitende tip: neem je handdoek enbidon na afloop direct mee naar de kleedkamer, als je terugmoet om dit op te halen blijkt de lucht in de trainingsruimteniet te harden!

Sportieve groet, Paul Lindeboom, redactielid.

ZANDLOPER 39

Dat ik mij dan toch laat verleiden tot een door smi Frank vanden Broek (LO/Sportgroep BHK) genomen initiatief is vooralte wijten aan collega’s: gezellig joh, maar de dag ervoor zelfafhaken, en het ter ore komen van een onderzoek naar spinning bij sportgroepen (onder leiding van maj JohanGroen), waardoor de Zandloper om de hoek komt kijken.

Zit als een racefietsOp amper een kilometer rijden, ligt een luxueus indoor-sportcomplex op de Bokkeduinen, met binnen een diversiteitaan moderne sportvormen met een hoog huisvrouwengehalte (die qua postuur beter ook in de sixties hadden kunnen blijven hangen). Frank heeft een ervaren spinning-instructeur gecharterd, de sgt1 Marcel Jansen van hetOTCMan, die bevriend blijkt met de eigenaar van het sportcomplex, dus gratis spinnen. Vooraf geeft hij al watalgemene informatie over het spinnen en tijdens het eerstedeel van de sessie wordt er veel aandacht geschonken aande afstelling van stuur en zadel (hoogte en afstand tot hetstuur). De spinningbike zit als een racefiets, vet gaaf!

Weerstandsknop is essentieelHet Spinning ® Trainingsprogramma komt van de weg.Geestelijk vader Johnny G. (Jonathan Goldberg) ontleendealle elementen van fysieke en mentale training aan eindelozetrainingsuren op de fiets, op de weg. In 1989 opende hij in Santa Monica de eerste van een reeks van inmiddels duizenden centra in 70 landen op deze aardbol. De SchwinnJohnny G. SpinnerBike is gebouwd door een fietsenmaker.Schwinn is in de VS een van de meest vooraanstaande fiets-fabrikanten. Bijzonder aan het apparaat is het 17 kilogramzware vliegwiel. Door de brede buitenste ring trekt het vlieg-wiel je benen met een kracht van 40 kilogram vooruit. Eenkwestie van “middelpunt vliegende kracht”. De ketting zorgtervoor dat wiel en benen altijd, in elk moment van depedaalslag, met elkaar verbonden zijn. De weerstandsknop is een essentieel onderdeel van de spinningbike. Gaat het tesnel, dan trek je aan de weerstandsknop (net onder hetstuur) en wordt het vliegwiel geremd. Gaat het te gemak-kelijk, dan draai je rustig de weerstandsknop naar de plus.Wordt het weer te zwaar, dan draai je weer naar de min. Het laatste te benoemen onderdeel is het stuur, waarmeedrie verschillende handposities kunnen worden ingenomen,allen te gebruiken bij verschillende trainingsvormen.

ZANDLOPER 38

Niemand wil als eerste gaan zitten

(lees: opgeven)