you fathered my child

8/20/2019 You Fathered My Child

1/136

Chapter 1

Nanlalamig ang mga kamay niya habang tinutunton ang hallway papuntang opisina ng lalaking kinamuhian niya sa loob ng limang taon. Pero ngayon, narito siya, ibababa niya ang pride at kakalimutan ang galit para sa anak niya. Kung meron lang sana siyang ibang mahingian ng tulong, hindi niya itatapak ang mga paa niya sa lugar na ito. Kaso wala, wala na maliban sa ama ng kanyang anak.

Nang makarating siya sa opisina ay agad siyang nagtanong sa secretary nito.

"Excuse me. Nandiyan ba si Troy Montereal?" Nakangiti kahit kinakabahan na tanong niya sa sekretarya.

Nag-angat ito ng mukha at nakataas ang kilay na sinipat siya ng mabuti. Nasa mukha nito ang pagka disgusto. Hindi niya ito masisisi. Sino ba naman ang hindi magtataka kung may maghahanap sa napaka yaman mong boss na naka sout lang ng faded jeans at maluwang na t-shirt. Wala na kasi siyang oras para mag-ayos pa.

"Well, Miss if you don't mind, Mr Montereal is a very busy person at kung gustomong mag solicit ng tulong, ako na lang ang mag-aasikaso sayo." Sabi nito sa kanya na may halo pang pang-iinsulto.

Kagagaling lang niya sa kapilya ng Hospital kaya pinigilan niya ang sariling patulan ito. Ang maka-usap si Troy ang kanyang ipinunta at hindi ang pumatol sa secretaryang mukhang walang alam sa tinatawag na code of ethics at preamble ng trabaho nito.

"He knows me." Pinilit pa rin niyang kumalma.

Tinaasan siya nito ng kilay.

"Do you think maniniwala ako sa mga ganyan?"

"Nagsasabi ako ng totoo, Miss. Sabihin mo sa kanya na nandito ako, si Herian Alejo kamo."

"I guess, fifteen minutes of catering what you need is enough. Marami pa akong gagawin, Miss. And one more thing, maraming gumaganyan dito para makita lang si Sir. So, cut it out I'll never gonna buy your crap."

"I dont care if you wont believe me pero kailangan ko talaga siyang maka-usap ngayon. Sabihin mo sa kanyang gusto ko siyang maka---" Hindi niya naituloy ang ibapang sasabihin dahil bigla na lamang bumukas ang pintuan sa gilid at iniluwa niyon ang isang napakakisig at puno ng autoridad na lalaki.

"Miss Consolacion, I'm going to a very important meeting, cancel all my appointments for the whole day." Bungad nito paglabas ng opisina. Tiningnan lang siya nito saglit pagkatapos ay deritsong naglakad papuntang elevator.

Nang sumara na ang elevator ay napahiyang tumingin siya sa sekretarya nito na nakatingin din sa kanya na parang gustong iparating sa kanya na, "See? Hindi kayomagkakilala. Kilala mo siya pero hindi ka niya kilala."

Laglag ang balikat na dahan dahan siyang naglakad. Gusto na niyang umiyak nangmga sandaling iyon. Si Troy na lang ang tangi niyang pag-asa pero mukhang mabibigo pa siya. Ano na lang ang gagawin niya? Wala na talaga siyang ibang naiisip na paraan. Si Troy lang ang natatanging kadugo ng anak niya na maaaring makatulong dito. Kung may milyon lang siya, iikutin niya ang buong mundo, makahanap lang n


2/136

g bone marrow na magma-match sa bone marrow ng anak niya pero, wala, wala siyang milyon. Problema na nga niya kung saan hahagilapin ang panggastos nilang mag-ina dahil ubos na ang naipon niya sa chemotheraphy ng anak.

Hindi niya namalayang bumukas na pala ang elevator. Para lang siyang tuod na nakatayo pa rin sa harap niyon. Hindi niya tuloy nakita kung sino ang lumabas mula doon at pumasok sa opisina.

"Miss Alejo?, Pumasok ka na raw sa loob." Nagulat pa siya nang biglang magsalita sa likod niya ang sekretarya ni Troy.

"Ha?""Bumalik siya, hindi mo ba nakita? Nasa harap ka na ng elevator diba?"

"B-Bumalik siya?" Nakaramdam siya ng pag asa sa narinig. Muling nabuhay ang mgakaugatan niya sa katawan.

"Yes, and he don't want to wait so, get inside."

Hindi na siya nag-aksaya pa ng panahon. Agad niyang binuksan ang pinto at tumambad sa kanya ang mukha ng lalaking kinamuhian niya sa loob ng napakahabang panahon. Hindi niya alam kung paano mag uumpisa, parang biglang naglaho ang naipon niyang lakas ng loob kanina dahil sa mga titig nito sa kanya. Titig na may hinanakit at titig na puno ng katanungan. Parang gusto na niyang umatras, pero kailang

an niya itong harapin.

"Ano ang kailangan mo?" Deritso nitong tanong sa kanya while wearing his most serious look.

Gusto niyang ibuka ang mga bibig para magsalita pero ni hindi man lang niya magawang igalaw ang mga iyon. Nagpapawis na ang kanyang mga palad. Hindi niya alamkung dahil ba sa nerbiyos o dahil sa mga titig nito sa kanya.She rubbed her sweaty palms together. Kanina pa siya tayo ng tayo then, uupo saglit at tatayo na naman at maglalakad ng ilang metro at mauupo na naman. Para siyang pusang hindi maihi. Paano ba namang hindi siya magka ganyan, today is Angelo's operation. Hindi nag match ang bone marrow nilang mag-ama but of course, because of power and connection he had, nakahanap sila ng donor na match sa bone mar

row ni Angelo. She was crying after the Doctor told them na hindi nag match angbone marrow ng dalawa, hindi naman daw kasi lahat ng magkakadugo ay match ang mga marrow nila.

"Pwede ba Herian, Maupo ka na lang dito? Nahihilo ako sa kakasunod ng tingin sa iyo eh." Sabi sa kanya ni Jasmin, ang best friend niyang freelance writer dinkatulad niya. Ito ang nagbabantay kay Angelo sa tuwing kailangan niyang umalis.

"Kinakabahan kasi ako. Baka nasasaktan ang Anak O di kaya ay baka magkamali angdoktor sa gagamitin niya equipment at mapano pa si Angelo. O di kaya baka biglana lamang mag brown, hindi na makikita ng Doktor kung ano man ang hihiwain niy-" Natataranta niyang sagot dito.

"Or baka mamaya, Dalawa na kayo ang nakahiga sa Hospital bed dahil bigla ka na lang natumba diyan."

"Jasmin naman, hindi ko lang talaga mapigilan ang sarili ko. He's my life, alammo iyan at hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kapag..." Hindi niya kayang ituloy ang kung ano ang nasa utak niya.

"Kasi naman, huwag kang mag-isip ng mga negatibong ek-ek na iyan. Hope that Angelo can surpass this. He's a brave boy, alam mo iyan. Paano pa siya lalaban kungang sariling ina niya, pinaghihinaan na ng loob?"


3/136

Napatingin siya sa kaibigan. She could felt some guilt inside her. May point ang kaibigan niya. Lalaban ang anak niya, alam niyang lalaban ito.

"Halika ka nga ditong bruha ka at nag mabigyan kita ng yakap ng pagsuporta." Natatawa siyang lumapit at niyakap ito ng mahigpit.

"Everything will be fine." Sabi nito. Napaka swerte niya at may isang Jasmin na andiyan lagi sa tabi niya kapag nangangailangan siya ng tulong. Ngayon niya napagtanto na superheroes did exist.

"Thank you talaga." Iyon na lang ang nasabi niya hanggang sa hindi niya namalayang nakatulog na pala siya habang nakayakap dito. Wala kasi siyang masyadong tulog mula pa kagabi dahil sobrang pag-aalala. And it's been a week since nagkasamasila sa isang bahay ni Toy, pero hindi naman sila gaanong nag-uusap. Paano ba naman kasi, ang aga nitong gumising at gabi na kung umuwi. And yes, they both sleep in his room pero sa sofa ito natutulog. Ngayon nga, kahit operation na ni Angelo ay wala din ito, nasa Davao ito at may ka meeting na malalaking negosyante.But he promised na makakapunta ito.

Hindi niya alam kung gaano siya katagal nakatulog. Nagising na lang siya dahil sa amoy ng isang napaka pamilyar na pabango. Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata niya.

"Tuxedo?" Tanong niya sa isip nang magising. "Troy?" Nanlaki ang mga mata niya ng malaman niyang nakahiga pala siya paharap sa lap nito. Nakapikit lang ito kaya hindi niya masabi kung tulog ba ito o nakapikit lang. Dumating na pala ito, hindi man lang niya namalayan.

"Ahmmm." Ungol nito na nanatiling nakapikit. He seems over exhausted.

Tinangka niyang bumangon pero hinila siya nito pabalik at this time, napasubsobna siya sa dibdib nito. Her heart pounded erotically. Ang bilis-bilis na halos iyon na lang tanging bahagi ng katawan niya na gumagana.

"T-Troy?"

"How I miss to cuddle you like this." Sounds like tired na mahinang anas nito.Namula siya sinabi nito. Oo nga at hindi na sila nagtatalo palagi pero hindi ibigsabihin ay na okay na ulit sila. But she can't deny this kilig feeling na nararamdaman niya ngayon. Na miss din niyang kayakap ito, ang humiga sa bato-bato nitong tiyan at haplusin ang mukha nito.' Huwag ka munang umalis. Let's just wait the Doctor here." Oo nga pala, nakalimutan niyang kani-kanina lang ay natataranta na siya. Nakalimutan niyang nasa alanganing sitwasyon ang anak nila at heto silang dalawa ngayon, naglalandian.

"P-Pero." Niyakap siya nito lalo. At lalo namang bumilis ang tibok ng puso niyasa ginawa nito. Dinig na dinig niya ang bawat paghinga nito at ang hininga nitong dumadapyo sa tuktok ng buhok niya.

"I'm so tired, Herian. So please, dito ka lang muna sa tabi ko." Lalo siyang nag blush sa sinabi nito. Hindi alam kung ano ang nakain nito sa Davao at bigla nalang itong naging sweet sa kanya. Baka naman nasobrahan sa pagkain ng durian o di kaya'y nahipnotized ng mga engkanto sa chocolate hills o baka sinapian ng kaluluwa ni Lolong?

She didnt want to but she did hugged him back. Ang sarap sa pakiramdam. Sa tingin niya, nagka amnesia na yata siya dahil biglang hindi na niya maalala ang mag hinanakit niya rito. Nakalimutan niyang five years ago ay sinaktan siya nito ng sobra. Hindi pala lahat ay nagagamot ng paglipas ng panahon, sometimes, the one w


4/136

ho hurted us is the one who can ease the pain and heal the wounds he made. "Na miss ko ito. Na miss ko ang mga yakap mo." Sabi pa nito.

"Ahem! Ahem! Ang sweet naman, parang Rico at Claudine, Wowie at Juday lang angpeg natin ah? Nasa hospital po tayo at wala sa gilid ng manila bay o luneta park." Bigla siyang kumalas sa yakap nito nang dumating si Jasmin, may dala dala itong supot ng Jolibee.

"Jasmin!"

"Ikaw, Troy ha? Kaya naman pala inutusan mo akong bumili ng pagkain. May balak pala kayong maglanggaman dito." Ngumisi ito sa kanya ng nakakaloko. "Kailan pa kayo nagkabalikan? Ikaw, Herian, akala ko ba bestfriend tayo? Bakit mo man lang sinabi sa akin, ha?" Umarte pa itong galit sa kanya.

"Itikom mo nga ang bibig mo, Jasmin. Ano ka ba? hindi kami nagkabalikan." Aniyang tiningnan si Troy na nagpapagpag ng tuxedo nito.

"Hindi raw pero daig pa ang mga teenager kung mag PDA."

"Ano ba Jasmin!" Pinanlakihan niya ito ng mata.

"Hindi pa kami nagkabalikan. Pero malapit na." Singbilis ng lightyears na bumaling ang ulo niya kay Troy nang bigla na lamang itong magsalita sa likod niya saba

y akbay sa kanya. Ano ba ang pinagsasabi nito?

"Oh my Godness! Grabe to the nth power na ito, Herian! Kinikilig ako sa inyong dalawa. Sabi na nga destiny talaga kayong dalawa eh. Kayo na talaga buhay na halimbawa ng dalawang taong nagmamahalan na nagkahiwalay, sinubok ng panahon pero sila pa rin ang nagkatuluyan sa bandang huli. O, diba? Paramg mga kwento lang sa Wattpad? " Naglulundag ito sa hallway ng ospital. Habang siya naman ay namumulang hinarap si Troy.

"Anong pinagsasabi mong magkabalikan tayo?" Naiinis niyang tanong rito na pilithinihinaan ang boses.

"Nothing. May masama ba sa sinabi ko?" Parang wala lang dito ang sinabi habang s

a kanya, parang bomba ang impact. Hindi niya tuloy alam kung pinag ti-tripan lang siya nito. But there's something inside of her na umaasa na sana seryoso ito.

"Nothing? Iyun lang ang sasabihin mo? Nakakinis ka, alam mo ba iyon? "

"Ano ba ang gusto mong marinig?" Nagtayuan lahat ng balahibo niya sa katawan nang inilapit pa nito ang mukha sa kanya.

"Excuse me. Who's the parents of Angelo?" Thanks God at biglang dumating ang surgeon na nag opera sa anak niya. Agad silang lumapit dito.

"Ako po ang Mother niya. Kumusta po ang anak namin?" Salubong na tanong niya sadoktor na kasalukuyang tinatanggal ang sout na gloves.

"Well, Mrs Simula ng Doctor na naghihintay kung paano siya tatawagin.

"Misis Montereal." Si Troy na ang sumagot. Automatic na naman siyang napalingondito. Pero nakatingin ito ng seryoso sa doktor.

"Okey Misis Montereal, after five hours of operation, I would like to say na succesful ang operasyon ng anak niyo. He's such a strong child I must say." Nakangiti nitong sabi sa kanila na naghatid sa kanya ng saya.

"T-Talaga po, Dok? Salamat po ng madami. Maraming salmat po talaga!" Hindi niya


5/136

napigilang yakapin ito.

"Hahaha. Congatulations sa inyo. Makakasama niyo pa siya ng napakaraming taon."Natatawang sabi nito while tapping her shoulder.

"Maraming salamat ulit, Doc." At si Jasmin naman ang niyakap niya. " Jasmin, Salamat din sa iyo. Salamat sa pagbabantay sa anak ko."

"Ano ka ba? Okey lang iyon. At tsaka bawas gastos din iyon sa akin ngayong pasko dahil hindi ko na bibigyan ang inaanak ko ng regalo.Hahaha."

"Luka ka talagaAnong?" Hindi na niya natapos ang sinasabi dahil bigla na lang siyang hinila ni Troy at ubod higpit na niyakap. Para siyang video na pause. Hindiniya alam kung ano ang gagawin. Would she hugged him back or push him away?

"He's safe now. Wala ka nang dapat aalalahanin but to take care our son and of course...me." Bulong nito sa kanya. At ayan naman ang pag-iinit ng mukha niya. Nagtataka na talaga siya kung si Troy pa ba talaga ang nakayakap sa kanya. Bakit nagbago bigla ang pakikitungo nito sa kanya?

"T-Troy?"

"Hoy! Kayong dalawa diyan. Sobra ba talagang ka sweetan ang ginagawa niyo. Hindi na kayo nahiya sa amin nitong ni Dok." Bigla niyang naitulak si Troy. Narinig

niyang tumawa ito ng mahina.

"At pinagtatawanan niya ako?" Isip niya.

" Don't mind us, Doc, Jasmin. By the way, thank so much doctor for saving our son." Inakbayan ulit siya nito while talking to the Doctor. Naiilang na talaga siya sa inaasal nito.

"It's my job, Mr. Montereal. And pwede na kayong kumuha ng private room for thepatient."

"Gusto po sana namin ay sa bahay na lang siya magpagaling. We will hire a private nurse for our son." Si Troy.

"Well, pwede naman ang gusto niyo but then kailangan pa rin niyang manatili rito ng mga dalawang linggo para maobserbahan ng maayos.

"Gagawin po namin kung ano ang dapat at kailangan naming gawin Doc." Nakipag shake hand ito sa doctor. Nakipag kamay na rin siya sa Doctor.

"Kung gayon ay maiwan ko na kayo. Congratulations again." Iyon lang at tumalikod na ito.

Pagkaalis ng Doctor ay agad niyang tinanggal ang kamay ni Troy na nakapatong sabalikat niya. Habang si Jasmin ay pagkain ang pinag tuunan ng pansin. "Mag-usapnga tayo, Troy. Ano ba ang nangyayari sayo?" Lalo siyang naiinis dahil humikab l

ang ito.

"Usap lang kayo diyan. Huwag niyo akong pansinin." Sabi pa nito habang namumuwal sa kinakaing hamburger. Hindi niya mapigilan ang sarili matawa sa itsura nito.

"Mukhang masarap ah? Can you give me some. Jasmin? I havent eat my dinner yet dahil dumeritso na kaagad ako rito." Nilingon niya si Troy na hinihimas himas pa ang tiyan. Ang cute nitong tingnan. May boses tuloy na bumulong sa kanya.

"Ano, Herian? Makakaya mo pa bang awayin ang cute na nilalang na iyan?"


6/136

Agad niyang pinilig ang ulo. Ano na ba itong nagyayari sa kanya? Nababaliw na yata siya.

"Hey, Herian? Why don't you join us here? Mukhang nalipasan ka yata ng gutom? Hindi ka ba kumain habang wala ako dito?" Alok nito sa kanya ng hamburger."Oo nga friend. Para kang baliw diyan na pailing-iling ng ulo mo. Malulungkot ang anak mo kapag nakita ka niyang namayat, sige ka."

"Salamat na lang pero busog ak-" Halos batukan niya niya si Troy nang bigla nalang nitong sinubo sa kanya ang kinakain nitong hamburger.

"Wew! Kumain ka na lang Herian." Kumindat pa ito sa kanya. Habang siya ay hawakhawak ang dibdib dahil pakiramdam niya ay bumara sa lalamunan niya ng hamburgerna sinampak nito sa bibig biya.

"Hahahahaha." At ang bruha niyang kaibigan ay humagalpak sa tawa. Pinagtutulungan na talaga siya ng dalawa.

"Bahala kayo sa buhay niyo!" Inis na sabi niya sa mga ito ang matapos ibigay boung lakas at effort malunok lang ang lintek na hamburger ng jolibee.

"Mag coke ka muna, Friend! Pang-tanggal ng bara." Pahabol pa ni Jasmin.

Naiinis siyang nag martsa palayo sa dalawa na nag apir pa talaga ang mga ito. Si Troy ba talaga ang taong iyon? Ang layo-layo sa Troy na nakilala niya three weeks ago. Hindi na ito ang Troy na masungit at hindi man lang ngumingiti. Anongnangyari?

"Hmp. Bahala sila." At tuloy tuloy na siyang pumasok sa maliit na chapel ng ospital. Magpapasalamat siya Diyos at inigtas nito ang anak nila.Chapter 6

"Salamat po Diyos ko at niligtas niyo ang anak ko. Hindi ko po talaga alam ang gagawin ko kung mawawala siya sa akin. Siya na lang nag-iisang dahilan ko para mabuhay, siya ang dahilan kung bakit araw-araw akong pumupunta sa computer shop 'd

un sa kanto para magsulat ng mga manuscripts. Kaya nagpapasalamat ako at hindi niyo siya pinabayaan." Taimtim siyang nanalanangin sa maliit na chapel ng Ospital. Habang nanalangin ay hindi niya mapigilan ang sariling luha na dumaloy sa pisngi niya. "Nasaan na ba 'yung panyo ko?" Kinapa niya sa bulsa ng kanyang faded jeans ang kanyang panyo ngunit wala siyang nakuha. Nasa bag nga pala niya naiwan.

"Here." Nang lingunin niya ang nagsalita ay nakita niya si Troy na may hawak-hawak na panyo pero Hindi niya iyon pinansin.

"Salamat na lang."

"Tanggapin mo na. Nakakahiya sa makakakita ng uhog mo. Don't woryy hindi ko naman papalitan sayo." Sa narinig ay agad niyang hinablot ang hawak na panyo nito at

suminga ng pagkalakas-lakas. Narinig niyang humalakhak ito ng malakas kaya agad niya itong hinampas sa braso ng malakas.

"Hinaan mo nga boses mo. Nasa chapel tayo, nakakadistorbo ka ibang tao na nanalangin para sa kanilang pamilya na nasa delikadong sitwasyon."

"Kalma lang. Ito na at tatahimik na ako." Sabi nito na umupo na sa tabi niya. "Let's pray together. Mas malakas daw ang good vibes kapag may kasama kang nagdadasal" He said sabay hawak sa kamay niya at yumuko. Agad niyang hinila ang kamayniya pero hinawakan nito iyon ng mahigpit kaya pinabayaan na lang niya baka maka


7/136

kuha pa sila ng atensyon.

Nakapikit lang ito ng tiningnan niya. Ang sarap nitong pagmasdan kapag nakapikit. Ang machong tingnan. Naisip niya tuloy bigla, magkakabalikan pa kaya ulit sila? Pero paano?Lalandiin niya? O di kaya'y hayaan na lang ang tadhanang paglapitin ulit sila?

"Maghubad ka sa harap niya, Herian. Tingnan natin kung hindi ka niya yayain ulit magpakasal." Ewan niya pero may manyak na tinig na nagsalita sa utak niya. binatukan niya tuloy ang sarili niya.

"Aray!" Ang sakit pala kapag binatukan mo ang sarili mo.

"Are you okey? " Tanong ni Troy na mukhang nakita ang pagbatok niya sarili. "Masakit ba ang ulo mo? Ang mabuti pa siguro ay umuwi ka na muna. Mukhang pagod na pagod ka." Nakita niya ang pag-aalala sa mukha nito. How sweet naman.

"Hindi. Okey lang ako. Hindi ko iiwan si Angelo dito. At kung may dapat mang umuwi at magpahinga sa ating dalawa, ikaw 'yun. Galing ka pang Davao, hindi ba?"

"I can handle myself. Sanay na ako sa puyatan at sa laki ng muscles kong ito, mapapagod kaagad?" Itinaas pa nito ang isang braso at tinapik tapik. Hindi niya tuloy maiwasang matawa.

"Hindi ko alam na marunong na palang magbiro ang isang Troy Montereal." Sabi pa niya.

" Dati pa akong marunong mag joke. Nakalimutan mo yata na lagi kitang napapatawa sa mga corny kong jokes dati? Isa nga yata iyon sa dahilan kung bakit minahal mo ako e." Napayuko siya sa sinabi nito. Yes, totoong wala siyang ginawa dati kundi ang humalakhak ng humalakhak kapag kasama niya ito. Sa sobrang corny ng mga jokes nito, hindi mo mapipigilan ang sarili mong hindi matawa. At sa bawat jokes at pick up lines nito ay may kapalit na kiss, lugi nga siya palagi dahil nag re-research pa ito sa internet ng mga jokes na gagamitin sa kanya.

Napangiti siya nang maalala ang araw na sinagot niya ito.

"Miss, Kamote ka ba?"

"Bakit?" Natatawa niyang tanong. Nasa botanical garden silang dalawa. Nakahiga ito sa lap niya habang sinusuklay niya ang buhok nito ng kamay niya. Para silangmodern Romeo and Juliet.

Bumangon ito at umupo sa harap niya."Kasi ikaw ang sweet potato ng buhay ko." Nang aakit pa siya nitong tinitigan kaya natatawa niya itong tinulak sa mukha.

"Ang corny mo talaga."

"Hindi baleng corny, gwapo at mahal naman ni Herian." Nag pogi sign pa ito.

"Tumigil ka na nga. Hindi ka pa ba nauubusan ng mga jokesat pick-up lines? Araw-araw na lang lagi kang may supot ng kakornihan."

"Isang click lang naman sa internet 'yun e. At tsaka." Ngumuso ito sa kanya." Asan na ang kiss ko?"

"Wala kang kiss. Abusado ka na, Troy. Hindi pa nga kita sinasagot, ang dami mo nang nanakaw na halik sa akin."


8/136

"At alam mo, natikman ko na lahat ng matatamis sa mundo. Mula sa Kamote cake, kamote salad, kamoteng ensaymada. Isa na lang ang hindi ko pa natitikman, ang matamis mong oo"

"Ang corny talaga." Inirapan niya ito pero deep inside, nagkukurutan na ang mgatissues at cell niya sa sobrang kilig.

"Bakit ba kasi ayaw mo pa akong sagutin? Isang buwan na lang graduate na tayo ah? Ilang taon na akong nanliligaw sayo pero pinahihirapan mo talaga akong makuha ang matamis mong oo. Balak na nga sana kitang halayin para ikaw na mismo ang mag-aya sa akin ng kasal."

"Ang manyak mo talaga, Troy! Huwag ka nang lalapit sa akin!" Kinuha niya ang isang plastic bottle ng kamote energy drink sa malapit at mahinang hinampas rito sabay takbo.

"Aray! Ang sakit naman Herian! Sampung kiss ang kapalit 'nun kapag nahuli kita. Akala mo ha?" Natatawa nitong sigaw tsaka siya hinabol. Para silang mga bata na naghahabulan. Parang katulad lang ng mga eksena sa pelikula, 'Yung hahabulin ng lalaking bida yung babaeng bida tapos babagalan ng babae ang kanyang pagtakbo para mahuli siya ng lalaki tapos yayakapin siya at paikut-ikutin, Mga ka oa-han ng mga pelikulang pilipino. Pero ibahin mo yung sa kanilang dalawa ni Troy dahiltodo takbo talaga siya para hindi siya nito mahabol.

"Hoy, Herian! Ayoko na, suko na ako. Sumasakit na ang tiyan ko sa kakatakbo. Kapatid ka yata ni Usain Bolt, ang bilis mong tumakbo." Natawa siya ng makitang hingal na hingal ito habang nakapatong sa tuhod ang kamay nito.

"Ang hina mo pala sa takbuhan? Hanggang jokes at pick up lines ka lang pala eh.Kaya ayaw pa kitang sagutin eh. Dahil if ever na pupunta tayo sa Africa at habulin ng leon, maabutan ka kaya maaga din akong mababalo." Kutya niya dito.

"Anong mahina? Anong mabibiyuda kaagad? Mabilis ka lang talagang tumakbo. At tigilan na nga natin ang habulan na ito, para tayong mga bata at hindi College student."

" Ayaw! habulin mo muna ako." Huminga siya ng malalim, this is it. This the day

na kailangan na niyang mag desisyon. " Kung mahahabol mo ako." Tumakbo siya ng malayo rito. " SASAGUTIN NA KITA!!!!!!!" Pagkaraa'y sigaw niya.

"Ha?" Para itong namatanda, nakatingin lang ito sa kanya na parang hindi makapaniwala. Nakakatawa ang itsura nitong nakanganga at nanlalaki ang mga mata.

"Ano na? Akala ko ba gusto mo na sagutin na kita? Mukhang ayaw mo naman yata eh. Sige wag na lang." Binagalan niya ang paglakad niya at nag anyong malungkot. Nakayuko pa siya at nilaro laro ang mga daliri niya.

"Huli ka!" Nagulat pa siya nang bigla na lamang may yumakap sa kanya ng napakahigpit. Amoy na amoy niya ang ininom nitong kamote energy drink kanina.

"Teka? Bakit ang bilis mo namang nakarating? Ang layo mo pa kanina di'ba?" Naasiwa niyang tanong dito. Paano ba naman kasi, ang lapit-lapit ng mukha nito sa mukha niya. " At pwede bang lumayo-layo ka din ng konti?"

Ngunit imbes na ilayo ay lalo pa nitong inilapit ang mukha nito sa kanya. Hindi niya tuloy maiwasang mamula. Hindi kasi siya sanay sa mga ganitong eksena. Oo nga't lagi siya nitonmg ninakawan ng halik pero hanggang cheek lang 'yun, never pa siya nitong nahalikan sa lips. Kaya masasabi nating virgin pa siya up and down."Anong sabi mo kanina, Herian?" Isinandal siya nito sa puno ng niyog sa likod ni


9/136

ya.

"Ha? Yung kanina? Wala na, nagbago na ang isip ko. Ang tagal mo kasi eh. T-Troyano ba?" Lalo kasi nitong inilapit ang mukha hanggang sa nose to nose na silangdalawa.

"Nahabol na kita. Kaya tayo na di'ba? Huwag kang madaya, Herian. Inubos ko na nga lahat ng energy na nainom ko kanina sa pagtakbo para mahabol lang kita tapos sasabihin mong nagbago na ang isip mo? Unfair naman yata niyan?"

"Lumayo ka kasi muna ng kahit konti lang. Hindi ako makahinga eh." Tinulak niyaito ng mahina.

"Sabihin mo munang sinasagot mo na ako."

"Fine, Fine. Ahhmm, Troy....." Hinawakan niya ang pisngi nito at tinitigan ng mabuti. Kaysarap pagmasdan ang mga mata nitong walang kahit isang ugat at ang ilong nitong ang ganda ganda ng shape, ang sarap kagatin.

"Yes?" Excited nitong tanong.

" Axis ka ba?" Nalaglag ang balikat at panga nito sa tanong niya. Ang sama ng itsura nito.

"Niloloko mo yata ako eh. At kailan ka pa natutong mag pick up line?"

"Sagutin mo na lang kasi."

"Tss. Sige na nga. Bakit?"

"Kasi mula ngayon sayo na iikot ang mundo ko." Sagot niya rito sabay halik sa lips nito. " Sinasagot na kita, Troy." Pagkatapos ay nakangiti niyang sabi rito.

Hindi ito naka react sa ginawa niya. Nakatitig lang ito sa kanya.

"Hey, wala ka man lang bang reaksyon? Kanina gustong gusto mong sagutin na kita, tapos ngayong tayo na, wala ka man lang ni ha, ni ho?"

"I just can't believe na ikaw ang first kiss ko. Ganyan ka ba talaga sumagot ngmanliligaw mo? Magpapahabol ka tapos nanghahalik?"

"Tumigil ka nga diyan. First kiss daw, boyfriend ka kaya ng bayan, halos lahat naging GF mo na taz sasabihin mong frist kiss mo ako? Sapukin kita diyan eh."

"Pero ang kiss mo tinuturing kong first kiss, dahil ikaw lang ang babaeng minahal ko ng totoo. " Niyakap siya nito kaya gumanti din siya ng yakap. "I'll promise na hinding hindi kita sasaktan. Gagawin kitang reyna ng buhay ko. And I'll promise na ikaw ang babaeng dadalhin ko sa harap ng altar at ipapakilala sa diyos bilang babaeng gusto kong makasama habang buhay. I Love You, Herian." Para siyang nakikinig ng isang malamyos na musika habang nagsasalita ito.

Ang sarap pakinggan. Nakakagaan ng pakiramdam. Ito na yata ang tunay ng meaningng Love, yung hindi ka naman poet pero para kang sumasambit ng sarili mong tulapara sa minamahal mo. Yung tipong gusto mo na lang siyang yakapin habang buhay dahil kapag hindi mo siya kayakap ay kulang ang pagkatao mo. Siguro nga ito nanga ang love, Yung kapag nakangiti ka habang yakap ka ng taong mahal mo na parabang kayo na lang tao sa mundo. Kapag Inlove ka pala, nakakagawa kayo ng sariliniyong mundo.

"I love you too, Troy ko."


10/136

And there, their lovestory began. After nilang maka graduate ay nagpakasal sila. Okey na sana ang lahat, tanggap siya ng pamilya nito. Wala na sana silang magiging problema untill that day came, ang araw na pinaka susumpa niya. Ang araw nasinumpa niya si Troy, Ang pagmamahal niya rito ay napalitan ng galit. Ang sakit-sakit sa pakiramdamdam. Ang saki-sakit!

*End of flashback*"Hey, Herian? Are you okey? Umiiyak ka?" Nagulat pa siya ng marinig ang nag-aalalang tanong ni Troy sa kanya. Hindi niya namalayang tumutulo na pala ang luhaniya. Grabe pa rin ang impact sa kanya ng nakaraan, nadoon pa rin ang pait, angsakit at sugat na hindi pa tuluyang nahihilom sa paglipas ng panahon.

"Okey lang ako. Masaya lang dahil ligtas na ang anak natin. tears of joy lang it." Sabi niya habang pinupunsan ang luha.

"Gamitim mo kasi yung panyo."

"Ayoko, may uhog ko na yan eh. Gusto mo bang kumalat yun sa mukha ko?" narinig niyang tumawa ito.

"Ang mabuti pa ay ihatid na kita sa bahay. Doon ka na lang magpahinga. Look at yourself, ang laki na ng ipinayat mo."

"Okey lang ako. Hindi ko na kailangang umuwi pa, baka kasi magising na si Angelo at wala ako sa tabi niya."

"Ano ka ba, Herian. Baka next day pa magigising si Angelo. Huwag ka nang makulit pa, halika na, ihatid na kita sa bahay at nang makapgpalit na rin ako ng damit." sabi nito sabay hila sa kanya palabas ng chapel. Hindi na siya kumuntra pa dahil sa totoo lang ay kanina pa nga niya gustong matulog kaso hindi pwede.

Nagpaalam lang sila kay Jasmin tsaka tumuloy na.

______________________________________________________________________**************

End of Chapter 6. Sana nagustuhan niyo.

If ever na may nakita kayong mali sa pagkakasulat ko, feel free to tell me.

I accept constructive critism, dahil alam kong makakatulong iyon.

VOTE, COMMENT po sana kayo.

Ate Kamote.Chapter Seven

"If you need something tawagan mo lang ako. At Miss Consolacion will be here, dadalhin niya ang mga supplies natin. Kung may gusto kang ipabili, sa kanya mo sabihin."

Paalis na ito after siyang maihatid sa Bahay. Nagbihis lang ito at tsaka babalik din ulit sa Hospital. Uuwi na din kasi si Jasmin, may iba din kasing gagawin ang bruha niyang kaibigan na iyon.


11/136

"Di'ba mas maganda pag dalawa tayo ang magbabantay sa ospital? Baka kasi magising si Angelo at makita niyang wala ako sa tabi niya." Ilang beses na ba niyang nasabi iyon?

Tumigil ito sa paglalakad at humarap sa kanya.

"Huwag nang makulit, Herian. Sige, Kapag isinama kita ngayon at bigla ka na lang mawalan ng malay sa ospital dahil sa sobrang pagod, hindi kita tutulungan. Hahayaan na lang kitang humandusay dun sa hallway."

"Ano? Ganyan ka na ba talaga ka walang puso?" Biglang tumaas ang boses niya sa sinabi nito. Aba, ang sarap batukan ng lalaking ito.

"That's why huwag ka nang makulit pa. And yes, wala akong puso." Hinawakan nitobigla ang mukha niya. " Dahil kinuha mo na at magkasama na sila ng puso mo dito." He said in a low tone voice sabay patong ng isang kamay nito sa dibdib niya.

Holy Sweet Potato! Her face turn to red again. Bakit ba ang landi-landi ng lalaking ito? Ano ba talaga ang gusto nitong mangyari? Pinapahirapan na talaga siya

ng mga pinag-gagawa nito e.

"T-Troy ano ba? Umalis ka na nga. Hindi na ako sasama, fine!" Itinulak niya ito pero lalo lang siya nitong hinapit palapit sa katawan nito hanggang sa nasumpungan niya na lang sariling yaka-yakap ng matipuno nitong katawan.

She's pretty sure that He could hear Her heart throbbing soundly. Hindi niya alam kung bakit para siyang naghihinang nilalang sa gitna ng disyerto na nakahanapng oasis habang yakap siya nito. Hindi niya inaasahang lumipas man ang limang taon, ang lakas pa rin ng epekto nito sa kanya at look like lalong tumindi pa.

"I got to go. Take care of yourself while I'm away." Binitawan na siya nito. Atlalo siyang namula ng makitang pangiti-ngiti pa ito habang nanunudyo ang mga tingin sa kanya. " Mukhang nagustuhan mo yata ang yakap ko ah? Gusto mo bang yakapin ulit kita?" Akma siya nitong yayakapin ulit pero tinulak niya papuntang pinto.

"Sige, bye na. Bantayan mo ng mabuti si Angelo dahil kung hindi, malilintikan ka sa akin."

"Whoa! Don't push me. And What's this Herian? Pinapaalis mo ako sarili kong pama

mahay? Umaabuso ka ng kapangyarihan, hindi porket hawak mo ang puso ko ay gaganituhin mo na ako?" Nakakunot ang noong tanong nito nang nasa labas na ito.

"Ingat, Troy!" Nakangisi niyang sabi pagkaapos ay sinara na ang pinto. Naririnig pa niyang kinatok nito ang pintuan ng malakas.

"Hoy, Herian! Open the door! Huwag kang bastos, nag-uusap pa tayo!""Bahala ka sa buhay mo. Nakakinis ka kasi." Bulong pa niya sarili. Hindi niya pi


12/136

nansin ang mga katok nito na maya-maya lang ay nawala din. Napagod siguro o baka sumakit na ang kamay sa kakataok. "Buti nga sa kanya."

Pumasok na siya ng kwarto nila. Sa loob ng dalawang linggo na nakatira na siya sa bahay ni Troy, ngayon lang siya mananatili rito ng matagal, nasa hospital kasi siya palagi. Umupo siya kama at inilibot ang paningin sa kabuuan ng kwarto. Lalaking-lalaki ang dating ng boung silid, halatang may touch of professional designer. Halos lahat kasi nasa pwesto. 'Yung tipong ibahin mo lang ng konti ang ayos, papanget na kaagad tingnan. Dumako ang tingin niya sa isang cabinet sa malapit, ito lang ang sa tingin niya ay naiiba, paano ba naman halos kulay gray ang nasa kwarto maliban dun na kulay itim. Tumayo at nilapitan ang cabinet.

" Ano kaya ang laman nito? Ang tagal ko na ding natutulog rito pero ngayon kolang 'to napansin ." Sabi pa niya habang tinatapik-tapik ang cabinet. "Hindi naman siguro siya magagalit kung titingnan ko ang gamit niya." Dagdag pa niya.

Puro maliliit na kahon at mga regalo lang ang nakita niya ng buksan niya ito. Ang organize ng pagkakalagay, halatang inaalagaan ng maayos. Bawat isa ay may date

na nakalagay at may nakakabit pang pickupline bawat isa. Hindi niya tuloy napigilan ang sariling matawa..

Tiningnan pa niya ang ibang kahon at regalo.

"February 25, 2013. Wow, magka date pa sila ng Birthday ko a. Ano kaya ang mga ito? Ang dami, mukhang mga regalong inipon." Natigilan siya sa naisip." Hindi kaya si Troy si Santa Clause? Pero bakit may date at pickup line at tsaka February

ang date na nakalagay, hindi December? Ahh, ewan!

Lahat ng regalo at kahon ay ay binasa niya ang mga nakasulat, at lahat ng iyon never fails to paste a smile to her face. Matapos mabasa ang lahat ay binalik niya sa cabinet ang mga kahon. Isasara na sana niya ngunit may napansin siyang isa pang drawer sa itaas ng cabinet. Dala ng kuryusidad ay binuksan niya iyon. Maynakalagay na isang kahon at mukhang napaka epesyal dahil nakalagay pa sa isang babasaging sisidlan ang kahon.

"Ang sosyal naman nito? Para kanino kaya ito ibibigay ni Troy?" Kinuha niya sa l

alagyan ang kahon at maingat na binuksan, pero bago pa niya iyon nabuksan ay biglang tumunog ang telepono sa salas kaya sinara na lang niyang muli at ibinalik sa drawer. Pagkatapos ay tinakbong niya tinungo ang salas.

"Hello?" Bungad niya nang iangat ang telepono.


13/136

"Troy here. May kasalanan ka pa sa akin. Brace yourself pag-uwi ko diyan, papagurin kita ng husto." Iyon lang nawala na ito sa linya.

"What? Hello? Hoy? Hello, Troy? anong pinagsasabi mo diyan?" Biglang kumabog ang puso niya sa narinig. Bigla na lang siyang kinabahan sa sinabi nito. Anong papagurin? Holy Sweet Potato! Hindi pa siya ready! Napaupo na lang siya sa sofa habang hawak-hawak pa ang dibdib. Aatakehin na yata siya sa puso."Hoy, Herian! Ano pa ang ginagawa mo? Kilos na, mag milk bath ka na. Kusukusin mo lahat ng bahagi ng katawan mo para matanggal lahat ng dumi" And here comes the Manyak voice again.

"Arggghh! I hate you, Troy! Ginugulo mo ang buhay ko!!!!!" Hindi niya napigilanang sariling sumigaw. " Baliw ka! Pervert! Jerk! Baliw! Ang sarap mong ibitin patiwarik at painumin ng kamote pesticide!" Tumayo pa siya sa sofa at nagtatalon.A childish way of expressing annoyance.

"Ahem! M-Ma'am Herian? Ano po ang ginagawa niyo?"

"Anak ng Kamote ka! Aaak----" Hindi niya nabalanced ang sarili niya nang nilingunin niya kung sino ang pumasok kaya nalaglag siya sa sofa. " Aray ko po!" Nakangiwi niyang sabi habang hinhimas-himas ang sikong tumama sa side table. Nang lingunin niya kung sino ang pumasok ay nakita niya si Miss Consolacion.

"Ma'am! Okay lang po kayo? Sorry po talaga kung nagulat ko kayo." Nabitawan nitong ang mga plastic bag na dala at agad siyang tinulungang makatayo. Ito kasi pumasok bigla sa pintuan na dahilan para matumba siya.

"Okey lang, okey lang ako." Nakangiwi niyang sagot rito habang pinipilit na maka

tayo, pati balakang niya yata ay nabali rin.

"Sorry po talaga, Ma'am. Nasanay po kasi akong pumapasok dito ng hindi na kumakatok, may sarili po kasi akong susi." Itinaas pa nito ang susi. "Naku, may sugatpo kayo sa siko! sandali lang po at kukuha ako ng first aid." natataranta nitong tinungo ang lagayan ng mga gamot na nasa gilid lang ng pintuan papuntang kusina.

Tiningnan niya ang siko niya, yes, may sugat nga siya at ang laki pa. Shocks, ang hapdi at madaming dugo ang tumutulo.

"Eto na Ma'am, akin na po ang siko niyo." Iniabot naman niya rito at sinimulan nitong gamutin. Napapangiwi siya sa tuwing lalagyan ng alcohol ang sugat niya. "Sorry po ulit, Ma'am Herian. Hindi ko talaga sinasadya" sabi nito matapos malagyan ng dressing ang sugat niya.

"Sus, wala ka namang kasalanan at I must blame my clumsiness." Nakangiti niyangsagot rito habang inuunat-unat ang braso.


14/136

"Huwag niyo po munang galawin baka lalong sumakit. At oo nga pala dala ko na ang mga supplies niyo rito. " Tumayo ito para kunin ang mga pinamili. "Ilagay na po sa lagayan, Mam." Dinala nito sa kusina ang mga pinamili, sumunod naman siya rito para tumulong.

Tinawagan kasi ako ni Sir Troy bago ang flight niya kanina, sabi niya bumili daw ako ng mga kakailanganin nito dito. At tsaka alam niyo po Ma'am pinabili din po niya ako ng negligee. Hihihi, may balak yatang masama si Sir sa inyo." Tumilipa ito ng mahina habang nilalabas ang mga de lata. Ibang Miss Consolacion na ang kaharap niya ngayon, hindi na iyong parang dragon kung tumingin. Siguro dahil alam na nito kung sino siya sa buhay ni Troy.

"N-Negligee?" Nanlaki ang mga mata niya sa narinig. At ito na naman, bumilis nanaman ang tibok ng puso niya, kinakabahan na talaga siya"Yes, Ma'am. At syempre pinili ko talaga yung pinaka maganda. Kulay pula po angbinili ko, bilin po kasi iyon ni Sir. Kayo ha? May balak kayong mag second honeymoon?"

"Hindi! " Sigaw niya na ikinabigla nito.

"M-Ma'am? Bakit?

"Ha? W-Wala, wala." Bwisit kang Troy ka. Humanda ka talaga sa akin pag nagkita tayo. Nanggigil na sabi niya sarili. Talagang kay Miss Consolacion ka pa nagbili, hindi ka na nahiya!.

"May nasabi po ba akong mali? Bigla po yata kayong nanahimik?"

"Wala ito. Puyat lang talaga ako siguro. Pasensya na talaga, Miss Consolacion pero gusto ko na talagang magpahinga. Huwag kang mag-alala, ako na ang bahalang mag ayos nitong mga pinamili mo. I'm sure marami ka pang gagawin sa opisina, Diba?"

"Pero kasi------"

"Don't worry, kaya ko na ito. At tsaka wala naman kasi akong gagawin dito kulang na nga lang pati dahon ng mga bulaklak dun sa labas ay punasan ko ng alikabok."

Hinawakan niya ito sa kamay at hinila.

"Pero Ma'am Herian baka pagalitan ako ni Sir."

"Ako na ang bahala sa lalaking iyon. Trust me."

"Pero, Ma'am..." Alanganin nitong ibinaba ang hawak na mga de lata. " Basta po k


15/136

ayo na ang bahala kay Sir ha? Sasabunin talaga ako nun pag nalaman niyang hinayaan ko kayong mag ayos nito. At tsaka malilintikan din ako dun dahil sa nagyari diyan sa siko niyo. Two strikes in one day na ako."

" Sabi sayong ako na ang bahala e. At itong siko ko? Konting sugat lang ito." Nakangiti niyang sabi dito habang sinabayan sa paglakad palabas ng bahay.

"Paano po. Maam Herian? Mauna na po ako. Sorry po talaga. " Sabi nito nang nasapintuan na sila.

"Sabing wala na nga iyon e. " Nakikita niya na parang nag-aalangan itong umalis. Napakamot na lang ito ng ulo. "Ingat sayo, Miss Consolacion." Hindi na niya ito pinasagot at sinara na niya ang pinto. Pagkasara ay sumandig siya doon at hinawakan ang dibdib. HIndi pa rin siya maka get over sa narinig niya mula kay Miss Consolacion. Adik na lalaking iyon, walang hiya talaga. Ano na ang gagawin niya?Tatakas ba siya para hindi siya mapagod mamaya o She will just enjoy and savor the moments?

"Arrrghhhh! Nakakainis ka Talaga Troy! Bakit mo ba kasi ginugulo ang utak ko? Maging masungit ka na lang kaya ulit sa akin? Mas komportable pa ako kapag nagsasagutan tayo kaysa sa ganito eh." Sinabunutan niya ang sarili. Bakit ba kasi masyadong OA' tong puso niya na lagi na lang nagwawala kapag nilalandi siya ni Troy? Parang hindi ito umiyak, nasaktan at nagdusa dahil sa lalaking iyon ah? Ang dali naman nitong nakalimot.

"Kalma lang, Herian. " She take a deep breath." Ganyan, Huwag mo siyang hayaang ma invade ang tahimik mong buhay. Makontento ka na lang na civil na kayo sa isa't isa. Isipin mo na lang na babalik din sa dati ang lahat. Babalik din yung bu

hay mo na kasama lang si Angelo. Huwag kang mag expect masyado dahil baka masaktan ka na naman muli. Isipin mo na lang na isang jejemon na papansin si Troy. Kaya mo 'yan.Matapos kausapin ang sarili ay breas out, stomach in siyang naglakad papuntang kusina. Isusukat pa niya ang negligee na binili ni, Miss Consolacion, Este aayusin pa niya ang mga pinamili nito. Gusto na naman batukan ang sarili sa dumi ng iniisip niya.

Hahakbang na sana siya nang bigla na lang bumukas ang pinto kaya as usual, dahil sa nakasandal siya dun, tumilapon siya malapit sa sofa. Paanong hindi siya titilapon? eh, ang lakas-lakas ng pagbukas ng pintuan. Feeling nga niya hindi "Bukas

" ang tawag dun kundi tinadyakan para mabuksan.

"Aray!" Sapo niya ang noong tumama sa kanto ng sofa. Hindi niya alam kung anongkamalasan ang dumapo sa kanya ngayong araw at puro sakit sa katawan ang inabotniya. Tiningnan niya ang siko niya at napangiwi siya ng makitang dumugo ulit iyon. May bukol na din siya sa noo.


16/136

Tiningan niya kung sino ang nagbukas ng pinto matapos niyang makatayo. Sinimulan niya mula sa high heel nitong may takong na sing-taas yata ng isang mongol na lapis. Papunta sa sout nitong napakaikling short na akaka niya 'nung una ay maong napanty, short pala. At sa tube na damit nito na parang suman na binalot ang pang-itaas na bahagi ng katawan nito. At nang dumako ang paningin niya sa mukha nito ay muntik na siyang mapa- sign of the cross. Akala niya niya nabuhay si Annabelle sa katauhan nito dahil sa kapal ng kolorete nito sa mukha.

"Excuse me? Who the hell are you and what are you doing here at my boyfriend's suite? " Mataray nitong tanong sa kanya habang nakataas ang kilay. Pinasadahan din siya nito ng nakakainsultong tingin kaya napatingin din tuloy siya sarili. Wala naman siguro masama sa sout niyang baby shirt na may print na snoopy at sout na maluwang na pantalon.

"Ah, Miss ako yata dapat ang magtanong sayo niyan? Dito kasi ako nakatira at ikaw yung basta na lang pumasok dito. Nasubsob pa nga ako sa pagbukas mo nang pintuan eh." Ipinakita pa niya rito ang bukol sa noo pero inismiran lang siya nito.

" I don't care if nasubsob ka and whatever. And for you to know, ako ang girlfriend ng may-ari nitong condo na 'to. " Lumapit ito sa kanya at inikutan siya, 'yu

ng ginagawa ng mga kontrabida sa teleserye. " Ah, I knew it, Bago kang katulongni Baby Troy, right? Halata kasi sa itsura mo." Pinasadahan ulit siya nito ng tingin, mula ulo hanggang paa.

Aba't ang sama ng ugali ng babaeng ito ah?

" Mukha ba akong katulong, Miss? Hindi porket ganito ka simple ang sout ko ay katulong na kaagad hindi ba pwedeng hindi ko lang idol si lady gaga?" Sorry for her dahil hindi siya basta nagpapatalo. Baka gusto nitong gamitan pa niya ng mgamaldita lines mula sa mga story niyang nakakulo ng dugo ang female antagonist.

" Hoy babae, hindi mo kilala kung sino ang kaharap mo ngayon, kaya mag-ingat samga salita mo dahil baka sa kangkungan ka pupulutin." Dinuro-duro pa siya nito.

"Alam mo, Miss, may gagawin pa kasi ako, nakikita mo yung mga naka plastic bag dun sa kusina?" Tinuro niya rito ang kusina. " Ilalagay ko pa lahat yan sa platera. At maliligo pa ako pagkatapos dahil mapapgod ako mamaya." Hindi niya alam kung anong kabastusan ang kusa na lumalabas sa bibig niya. Kasalanan to ni Troy eh.

"I said, what do you want?" Tumaas na ang boses nito.

"Ah, Kasi..." Nangangatal pa rin ang mga labi niya. Hindi maipaliwanag pero parang hihimatayin yata siya. Shes not that type of woman who easily faint but now, pakiramdam niya ang hina-hina niya.

"What?" Mukhang nauubusan na ito ng pasensya. Napatayo na ito at napahampas sa mesa nang paglakas-lakas.

"Kasi-" Hindi niya na naituloy ang sasabihin dahil tuluyan na siyang nawalan ngmalay. Mabuti na lang at maagap siyang nasalo ni Troy. Hindi niya alam na ganito pala siya kahina to the point na nawalan pa siya ng malay.


17/136

"Herian!" Iyon na lang ang huli niyang narinig bago tuluyang lamunin ng dilim ang kanyang paligid.

#Wattys2014

Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata niya. Nakaramdam pa din sya ng kontinghilo pero mas nanaig ang pagkalam ng kanyang impis na sikmura na kagabi pang walang laman. Halos nakakalimutan na niyang asikasuhin ang sarili.

Inilibot niya ang paningin sa paligid. Kulay puti ang kulay na nangingibabaw sa kwartong iyon. Maliban sa sofa at isang C.R. sa malapit ay wala na siyang ibang nakita. Marahan siyang bumangon pero muntikan na naman siyang matumba mabuti na lang nakahawak siya sa center table.

"Huwag kasing pilitin kung hindi kaya." Muntikan pa siyang matumba ulit nang may nagsalita mula sa pintuan.

"T-Troy?" Gulat na gulat niyang bulalas.

"Kung nahihilo ka, pwedeng maupo ka na lang muna. You are old enough to know things that you need to do in a certain situations." Humalikipkip itong sumandal sa

pintuan.

Napayuko lang siya sa sinabi nito at kinagat ang mga namumutlang labi. That's her way para hindi siya maiyak. Yes, wala namang dahilan para maiyak siya sa mga oras na ito, pero pakiramdam niya, tutulo na lang bigla ang mga luha niya. Maybe, she's not ready to face him again. Naduduwag na yata siya.

"Masyado na yata akong nakaka-distorbo sayo. Babalik na lang ako bukas." Hindi niya alam kung bakit nakapag desisyon siyang umalis na lang.

"I don't have another spare time to waste tomorrow, Miss. If you have somethingto tell me, spill it now. Miss?Pati ba pangalan niya ay kinalimutan na nito?Peroano ba ang dapat na asasahan niya na itawag nito sa kanya? Honey? Babe? Darling?

Narinig kong may importante kang ka meeting ngayong araw kaya babalik na lang siguro ako bukas. Gusto niyang sabunutan ang sarili sa mga sinabi niya. Bakit ba naduduwag siya ngayong kaharap na niya ito?

What are you doing?

Ha?

Are you playing some stupid jokes on me? Coming here after five years saying that you have something to tell me but ended up going back tomorrow? Then what? Hindi ka na naman ulit magsasalita at sasabihin na babalik na lang kinabukasan?

Umalis ako dahil nalaman ko ang totoo. Lahat naman siguro ng tao, kapag nalaman nilang niloko lang sila at pinagmukhang tanga ng taong mahal nila ay mas pipiliin na lang ang lumayo para gamutin ang sugat na dulot ng kasinungalingang iyon. For the first time ay nakatingin na rin siya ng tuwid sa mga mata nito.

Kasinungalingan? Niloko kita? How? When? Bakit mukhang ito pa ang may galit sa kanya?

Puwede bang huwag ka nang magmaang-maangan pa, Troy? Akala mo ba hindi ko malalaman na hindi naman pala tayo kinasal? Na peke lang pala ang kasal natin? Galit na


18/136

sabi niya rito.

"What are you talking about? Anong hindi kinasal?" Napatuwid ito ng tayo sa narinig mula sa kanya.

"Pwede ba, huwag ka nang magpanggap pa? Tama na ang isang beses na pinag-mukha mo akong tanga. Tumaas na ang boses niya.

"Sino ba ang nagsabing tanga ka? And what fake wedding are you talking about?" Tumaas na din ang boses nito

"Walang nagsabi pero iyon ako sayo, hindi ba? Kaya ang napakadali sayo ang paikut-ikutin ako sa mga palad mo. At hindi mo alam ang pekeng kasal? How come?

"Pwede bang tumigil ka na? Hindi ko alam ang mga pinagsasabi mo.

Bakit hindi ka na lang nag artista? Ang galling mong umarte, convincing. Mapakla siyang ngumiti.

You know what? Hindi ko alam kung gumagamit ka ba ng bawal na gamot, mukha ka nakasing adik kung mag-isip. Ito ba ang importanteng sasabihin mo? Hihingi ka ng tulong pang rehab? Or you want to come back dahil kailangan mo ng pera? Magkano ba ang kailangan mo?Hindi niya napigilan ang sariling sampalin ito. Sasampalin sana niya ulit ito pe

ro agad nitong nasalo ang kamay niya.

"Don't you dare to do that again, or you will pay the price"

"Bitiwan mo ako!" Mariin niyang utos dito.

"Bitiwan? In the first place, ikaw ang kusang pumunta dito. Second, nasa teretoryo kita, magagawa ko lahat ng gusto kong gawin at pangatlo, huwag kang umastangparang parte ka pa rin ng buhay ko dahil matagal na kitang kinalimutan. Hindi ko na naalala kung paano kita nakilala, kinalimutan ko na kung paano ka ngumiti at wala na tayong ugnayan sa bawat isa.At alam mo Herian, wala akong panahong makipag biruan sayo. Sabihin mo na kung ano ang kailangan mo at nang makaalis ka na. Mind you, Marami pa akong mas importanteng gagawin." Puno ng pait ang bawat sal

itang binitawan nito sabay bitaw sa mga braso niya.

Ang galit na nararamdaman niya kanina ay biglang napalitan ng sobrang sakit. Talaga nga palang ga-hibla lang ang distansya ng poot at pag-ibig. Dahil kahit anong galit niya rito, alam niyang nandito pa rin nakatatak sa puso niya ang pangalang "Troy".

"Nakalimutan ko na kung ano ipinunta ko dito. Salamat sa ginintuang oras na sinayang mo sa akin." Dali-dali niyang paalam rito bago pa siya makalimot sa sarili.

Pero bago siya makalabas ng pintuan ay muli siya nitong hinagip sa braso.

"Just like that? Pupunta ka dito at makipagtalo then aalis ng ganoon na lang? C

ommon, Tell me what you want?"

Gustong-gusto na niyang sabihin rito ang pakay niya pero ayaw niyang makarinig ulit ng masakit na salita galling dito.

"Tell me, Damn it!" Sabi nito na mukhang nauubusan na ng pasensya.

Mukhang wala na siyang ibang choice kundi ang sabihin na lang dito ang kailangan niya. Iyon naman talaga ang dahilan kung bakit siya pumunta rito, ang humingi ng tulong. Huminga muna siya ng malalim bago nagsalita.


19/136

" I-I came here because I need your help. "

"That's It?" tanong nito na naghihintay ng iba pa niyang sasabihin.

"A-and."Muli siyang huminga ng malalim.And our son, he needs your help! Kailangan na kailangan niya ng tulong mo ngayon!" This time, hindi na niya napigilang maiyak.

"What?""What?"

Napalunok siya. Hindi na naman ulit siya makapagsalita. Lumapit ito sa kanya atniyugyog ang kanyang magkabilang balikat.

"Ano ang sabi mo? We have a son? This is crazy!"

"Y-Yes." Iyon lang nasabi niya. Kinagat niya ang mga labi niya para hindi siya maiyak muli.

"What kind of prank is this? After five years of hiding, babalik ka para sabihing may anak tayo? Oh, Come on, Herian, Hindi mo ako malolokong muli." Binitawansiya nito at napasuntok sa lamesa.

"N-Nagsasabi ako ng totoo. At hindi kita niloloko. May sakit siya kaya napilitan akong humingi ng tulong sayo" Sabi niya na nanginginig sa sobrang tensyon. Ngayon lang nangyari sa kanya ang manginig ng ganito. Ang daming what ifs na pumasoksa utak niya. Paano kung hindi ito maniniwala sa kanya? What will happen to herson?

Tiningnan siya nito ng napakatalim. Nagtatagis ang mga bagang na napabuntunghininga.

"So, kung walang sakit ang Anak mo, hindi ka magpapakita sa akin? Kunsabagay, ganoon naman talaga ang silbi ko sayo noon pa, ang maging takbuhan kapag kailangan mo ng tulong"

Anak mo. Ang sakit pakinggan.

Hindi siya ulit nakapagsalita. Gustong gusto niyang ipamukha rito na siya ang mas may karapatang magalit pero alam niyang isang maling galaw iyon kaya pinili na lamang niyang manahimik.

" Pwede bang magsalita ka, Herian! " Dumadagundong ang galit na boses nito sa boung silid.

"T-Troy"

"This is nonsense. Umupo ito sa sofa at tumingin sa kanya. "Sabi mo kanina maysakit ang bata, ano ang sakit niya?" Nahalata yata nitong natakot siya kaya biglan

g kumambiyo ang tono ng bobes nito at mahinahon na nagtanong sa kanya.

"L-Leukemia. Noong nakarang dalawang buwan ko lang nalaman. Akala ko kasi simpleng lagnat lang, hindi ko aakalaing malala na pala ang lagay niya." Sa pagkakataong iyon ay hindi niya napigilang muling umiyak. Hindi niya mapigilan ang mga luha niya kapag naalala niyang kalagayan ng anak niyang nakikipaglaban sa sakit nito.

"Will you please stop crying? It's pissing me off!" Naiirita nitong sikmat sa kanya."Until now, iyakin ka pa rin" Bulong nito na hindi niya narinig. "So, Kailan


20/136

gan mo ang pera ko? Ganoon ba?"

"Hindi naman pera ang kailangan ko-"

"Kung hindi pera ano? Suporta? Tagapahid ng luha mo kapag iiyak ka?"

"Kailangan niya ng bone marrow!" Hindi niya napigilang isigaw rito.

"Bone Marrow? Mag do-donate ako ng bone marrow sa batang iyon? Ni hindi ko ngasigurado kung anak ko ba talaga siya."

Ngali-ngali niyang sampalin ito pero pinigilan niya ang sarili.

"Kung gusto mo ng DNA test handa ako. "

Natahimik ito saglit. Siguro nag-iisip tungkol sa kung ano dapat nitong gawin. Habang siya ay biglang napahawak sa door knob dahil pakiramdam niya matutumba nalang siya bigla.

Maya-maya pa ay tumayo na ito. Hinawakan nito ang braso niya at inakay palabas ng opisina nito.

"Miss Consolacion, May importante akong gagawin ngayon. Resched all my meeting for today." Utos nito sa secretarya na nagtataka kung bakit siya hawak-hawak ng b

oss nito pagkalabas na pagkalabas ng opisina. Hawak pa rin siya nito hanggang makasakay sila ng elevator at makarating sa sasakyan nito parking area.

"S-saan tayo pupunta?"Nagtatakang tanong niya rito nang makapasok na siya sa loob. Kahit kailan biglaan talaga itong mag desisyon." I'm the one who should ask you that. Saang hospital tayo pupunta ngayon, tellme. Puntahan natin ang anak mo"

Anak mo! Ang sakit talagang pakinggan. Dalawang beses na niyang narinig mula rito ang pagtanggi sa anak nila. Ganun pala kasakit ang pakiramdam.

"S-Sa St. Anthony Hospital."

Agad nitong pinaandar ang makina ang kotse at walang salitang humarurot papuntang Hospital na binaggit niya. Kapwa sila walang imik habang bumibiyahe. Hindi niya napigilan ang sariling lingunin ito. Napakaseryoso ng mukha nito at tutok sapagmamaneho. Those eyes na gustong gusto niya, ang ilong na parang nililok ng isang napakagaling na pintor at mga labi na parang babae. Hindi niya napigilang mapabuntunghininga habang tinititigan niya ang mukha nito.

"What?" Napansin yata nito na tinitigan niya ito kaya nilingon siya nito, agad naman niyang iginawi sa unahan ang tingin niya. Nag blush tuloy siya nang wala oras.

"W-Wala naman.She looked away.

"Stop staring at me. Baka matunaw ako sa mga titig mo." She can sense some amusement in his voice. Kanina lang ay galit ito ngayon naman ay amuse na? Ang bilisnaman yatang mag-iba ng modo nito.

"Ha? Hindi kita tinitingnan. Tinitingnan ko lang ang mga malalaking bahay sa side mo"

"Untill now, Hindi ka pa din magaling mag sinungaling."

"Kaya ka ba pupunta sa hospital dahil alam mong hindi ako nagsisinungaling?" Au


21/136

tomatic na lumabas bibig niya ang mga salitang iyon na nagpatahimik rito. Nakita niyang humigpit ang paghawak nito sa manebela ng kotse.

"Sometimes, you're good at it.

Napakagat ulit siya ng labi.

"Will you stop that?" Maya-maya pa ay sikmat nito sa kanya.

"Ha?"

"Ang pakagat-kagat mo ng bibig mo, Are you trying to seduce me?" Taas ang kilayna tanong nito sa kanya. It wont work on me.

"Seduce? Of Course not! Bakit ko naman gagawin iyon?" Umayos siya ng upo. Pakiramdam niya nasusunog na pisngi niya sa sobrang hiya. Bakit ba kasi siya nag papa-apekto siya sa mga pinagsasabi nito?

"Then stop biting your lips."

Hindi na siya nakipagtalo pa. She looked on the opposite side para hindi niya ito makita. Baka ma-highblood lang siya. Wala ulit silang imikan hanggang sa makarating sila ng hospital. Agad siyang dumiretso sa ward ng anak niya habang nakabuntot lang ito sakanya.

Agad niyang niyakap ang anak pagdating niya. May dextrose pang nakakabit rito sa kamay nito.

"Ma!" Tuwang-tuwa na tawag nito sa kanya nang makita siya.

"Okey ka lang ba? Mama kept her promise to came back early." Boung pagmamahal niyang itong hinalikan sa tuktok ng ulo nito.

"Of he's not okay."Nagulat pa siya nang biglang nagsalita sa likod niya si Troy. Nakalimutan niyang kasama pala niya ito. Walang taong okay na naka admit sa ospital.

"Sino po siya, Mama?" Tanong ng anak niya na hindi niya alam kung paano sasagutin. Nagpapatulong na tumingin siya kay Troy.

Lumapit ito at umupo sa gilid ng kama ng anak. Agad siya nitong inakbayan at may ibinulong.

"What's his name?"

Pakiramdam niya, may milyong-milyong boltahe ng kuryenteng dumantay sa teynga niya. Ang mainit na hininga nito na dumapi sa leeg niya, parang gusto niyang himatayin.But she immediately snapped that thoughts away. Hindi ito oras ng paglalandi.

"Angelo." She whispered back.

"Angelo?" Maang na tanong nito.

"Yes." Hindi na siya nagtaka kung bakit parang nagulat ito. Troy Angelo kasi boung pangalan nito.

"You named him after me? Ni hindi ka man lang nagpaalam na gagamitin mo ang pangalan ko?"


22/136

"Kailangan pa ba iyon? Kung gusto mo palitan mo, pabinyagan mo ulit." Sikmat niya dito at tsaka ngumiti sa anak na palipat-lipat ng tingin sa kanilang dalawa.

"Ma? Sino siya?"Tanong ulit ng bata.

Humiwalay ito sa kanya at ginulo ang buhok ng anak.

"Hello, Angelo. My name is Troy and nice to meet you, Son" Sabi nito na nagpanganga sa kanya.

Ano ang ginagawa mo? Kanina lang ay nagdududa ka kung anak mo ba siya talaga tapos ngayon ay bigla ka na lang magpapakilala sa kanya? Tanong niya na hininaan angboses para hindi marinig ng anak.

Hindi niya inaasahan na magpapakilala agad ito. She can smell trouble. Baka kasi masakal siya nito kapag nalaman nito kung ano ang mga pinagsasabi niya tungkoldito sa tuwing magtatanong ang anak nila kung nasaan ang ama nito.

"Son? Anak po ang tagalong ng son diba, Mama? Kayo po ang papa ko?" Inosenting tanong ng bata.

"Ah, kasi, ganito ang nangyari, Baby?" Paano nga ba? Hindi niya alam kung paanomagsisimula kaya tinapakan niya ang paa ni Troy.

"Daddy just arrived from abroad. Daddy works there at ngayon lang ulit nakauwi." Ang bilis nitong mag-isip ng palusot.

"Ma?" Baling ng anak sa kanya.

"Yes, he's your Dad at galing siya ng ibang bansa."

"Pero sabi niyo po wala na si Papa? Sabi mo kinain na siya ng buwaya at mga vultures sa forest dahil sobra siyang bad? at tsaka-" Agad niyang tinakpan ang bibig ng anak at pilit na ngumiti kay Troy na magkasalubong ang mga kilay.

"Ah, iyon? Joke lang iyon ni Mama para hindi ka malungkot. Ayaw ko kasing malungkot ka kapag nalaman mong matagal pa bago mo makikita ang Papa mo."

"And now you meet me , Son. At hindi ako papayag na mawalay ka pa sa akin." Agad na lumipad ang tingin niya rito. Anong ibig sabihin nito?

"Talaga po bang kayo ang Papa ko?"

"Kailangan pa bang itanong 'yan? Look at me." Inilapit nito ang mukha sa anak. Tinitigan naman ni Angelo ng mabuti ang ama. Nakakatuwa silang pagnmasdang mag-ama. Ngayon lang niya napansin na parang silang pinag biyak na bungang mag-ama. Kaya siguro agad na inako ni Troy na anak niya si Angelo dahil sa magkamukhang magkamukha sila.

"Yes. And from now on doon ka na titira sa akin."

"Talaga po? Kayo po ang papa ko?Makakasama na namin kayo ni Mama? Ang saya sayako po." Mababakas sa mukha ng bata ang sobrang kasayahan.

"What!? No!" Automatic niyang salungat sa sinabi nito. Sabay naman na napatingin sa kanya ang dalawa." I mean, sandali lang anak at mag uusap lang kami ng papamo." Sabi niya sabay hila kay Troy palabas ng kwarto.

"Anong pinagsasabi mo sa bata, ha?" Agad niyang sikmat dito pagkalabas nila.


23/136

"Why? Dapat naman talagang sa bahay ko na siya titira dahil anak ko siya"

"Hindi ako papayag! Hindi ko hahayaang kunin mo siya sa akin. Siya na lang natitira sa akin, Troy!"

Napakamot itong napasandal sa pader. "Sino bang nagsabi na kukunin ko siya sayo? What I mean to say is that, both of you will be staying in my house untill Angelo's health stabilized.""Ano!?" Gulat na gulat na tanong niya rito.

"Ano ka ba Herian? Ang OA ng mga reaksyon mo. Karapatan kong makasama ang anak ko at ayokong malaman niya ang totoong sitwasyon nating dalawa. Ayoko siyang masaktan, he's too young for that."

"Hindi naman kailangang sayo kami titira and-"

"That's my condition. At wala ka nang magagawa pa. That's final."

"Pero-"

"No more contradictions. Take it or Leave it." Anito na dumeritso na ng tayo.

"Pag-iisipan ko muna-" Bakit ba ang hilig nitong putulin ang mga sinasabi niya?

"No need. Aalis tayo ngayon. Kukunin natin ang mga gamit niyo para ilipat na sabahay ko." Sabi nito na nagpatiuna nang pumasok sa loob.

"Sandali------"

"Ako na ang magpapaalam kay Angelo. I'll send someone to take good care him here."

Wala na siyang nagawa kundi ang sumunod na lang rito. Pagkatapos nilang magpaalam ay agad na silang pumunta sa inuupahan niyang bahay para kunin ang ang mga gamit nila. Hindi na siya nagreklamo pa. Gagawin niya ang lahat para sa kapakananng anak niya kahit na ang kapalit pa ay makasama ang lalaking nagbigay sugat sakanyang puso.

"Don't bring all your things. Ang mga mahahalagang papeles na lang ang dalhin mo." Sabi nito bago siya bumaba ng kotse. He accompanied her to fetch their things para makalipat na sila sa bahay nito. Gusto niyang salungatin ang gusto nitongmangyari pero may kung anong pwersa na pumipilit sa kanya na sumunod na lang saagos ng pangyayari.

"Hindi ko naman talaga dadalhin lahat. Sandali lang naman kami doon diba? Uuwi din kami rito kapag magaling na si Angelo." Anya na bumaba na ng sasakyan.

"Do you think hahayaan kong mapalayo pa sa akin ang anak ko? You've taken awaythose five years na dapat kasama ko siya, na dapat tinuturuan ko siyang maglakad, maglaro at matutuong magbasa. That will never happens." Sabi nito na nagpatigil ng kanyang boung sistema. Magtatalo na naman ba sila? Ano ang ibig nitong sabi

hin? Kukunin nito sa kanya ang anak nila, ilalayo din sa kanya? No! hindi siya makakapayag.

"Anong ibig mong sabihin? Ilalayo mo ang anak ko sa akin? Ang sabi mo kanina hanggang sa gumaling lang si Angelo? Kung iyon din lang naman ang magiging kapalit mabuti pang huwag mo nag ituloy ang pagtulong sa amin." Aniya.

"At ano ang gagawin mo? Lalayo ulit, hahayang magdusa ang bata sa sakit nito para hindi lang malayo sayo? Come on, Herian maging practical tayo ngayon. What Im saying is, if we need to act like were still loved each, then gawin natin for th


24/136

e sake of Angelo.

"Lolokohin natin ang bata? Hindi ko magagawa ang gusto mo. Mas masasaktan lang siya kapag nalaman niya ang totoo."

"Can we just talked about this later? Look, pagod ako sa opisina ngayon at madami pa akong tatapusing trabaho. Makapaghihintay naman siguro iyan, diba? And besides it's about our son, we need to give more time about that."

Hindi na siya sumagot. Mukha na nga itong pagod na pagod. At hindi naman siya ang tipo ng taong mamimilit para lang masunod ang gusto niya. Kaya tiningnan niya lang ito tsaka pumasok na sa loob. Birth certificate lang ng anak at ilang mga importanteng dokumento ang dinala niya. Nagdala na din siya ng ilang pirasongdamit nila.

Agad na silang dumeritso sa bahay nito, condo to be exact. She thought sa bahay pa rin ng mga Fuentebella ito nakatira. Pero mas maganda na rin na sa condo sila nito titira. Hindi pa siya handang makaharap muli ang pamilya nito.

"Dalawa lang ang kwarto dito. May kusina din kaya pwede kang magluto anytime you want." Sabi nito habang binubuksan ng pintuan unit nito.

Boung top floor ang inukupa nito kaya medyo tahimik at walang gaanong tao. Napanganga siya ng makapasok na sa loob. Halos lahat ng nakikita niya ay mamahalin,

kulang na lagyan ng paalala na " Mahal ang presyo namin, mag-ingat sa kilos mo"Everything shows how rich is Troy Montereal. Ano pa nga ba ang aasahan mo sa tagapagmana ng pinakamalaking Construction Company sa bansa.

This will be Angelo's room. Pwede mo nang ilagay ang lahat ng gamit niya dito." Sabi nito habang ituro sa kanya ang kawartong nasa kanang bahagi. Binuksan nito ang pinto para ipakita sa kanya ang loob. Walang masyadong gamit maliban sa isang cabinet at T.V kaya agad niyang naisip na iyon marahil ang guest room ng bahay.

"Maganda at maluwag naman siya. Kasya naman siguro kami rito sa kama." Aniya habang inilalapag ang mga dalahin.

"Si Angelo lang mag-isa rito. Doon ka sa kabilang kwarto matutulog."

"Hindi ba dalawa lang ang kwarto dito? Paano iyan? Kung mag-isa lang dito si Angelo, at doon naman ako sa kabila, Saan ka matutulog?" Tanong niya na itinuro pa ang dalawang kwarto.

"Of course sa kawarto kung saan ka matutulog. Alangan namang sa sahig o sofa mo ako patutulugin." Anito na sumandig sa mesang nasa malapit. Halatang pimipilitnitong hindi matawa, siguro dahil sa reaksyon niyang nanlalaki ang mata."What? Hindi pwede! Ayoko!" Sunod-sunod na pag iling ang ginawa niya.

"Why not? Hindi naman kita pipilitin kung ayaw mo. And besides we need to do this dahil magtataka ang anak natin. Ano ang sasabihin mo sa kanya kung bakit magka

hiwalay tayong matutulog? Away mag-asawa?"

"Pwede namang dalawa kami sa kwarto diba? At tsaka sanay siyang magkatabing matulog. Kailangan niya ako sa tabi niya dahil sa maysakit pa siya." Sabi niyang hindi tumitingin rito.

"Saan mo patutulugin ang magiging nurse ni Angelo? Sa kwarto ko? Ano ba, Herian. Akala ko ba gagawin mo ang lahat for our child, pero ang magsama lang tayo saisang kwarto, hindi mo kaya? At hindi ka naman siguro mahihirapan since nagawa na natin dati ang pinakaintimate na pwedeng gawin ng isang lalaki at babae."


25/136

Lalo siyang namula sa mga pinagsasabi nito. Parang gusto na niyang lumubog sa kinatatayuan. Bakit ba ang daming lumalabas sa bibig nito na hindi naman nito dapat sabihin? Hindi ba at galit ito sa kanya kani-kanina lang?

"S-sige, aasikasuhan ko lang ang mga dadalhin ko sa Ospital."Sabi niya na tumayo na sa kama at tunungo ang pinto.

"Saan ka pupunta?"

"Sa labas, kukunin ko ang mga gamit namin."

"Labas? Narito na lahat ng gamit niyo sa loob. Ano pa ang kukunin mo doon?" Natampal niya ang sariling noo ng maalala niyang nasa loob na nga pala lahat ng gamit nila ng anak. Nawawala na tuloy siya sa sarili dahil mga pinagsasabi nito.

"Ay, Oo nga pala." Lalong nadagdagan ang pamumula ng mukha niya.

"I think you need to rest. Looks like wala ka na sa huwesyo at naging makakalimutan ka na." Sabi nitong tumayo na ng tuwid at naglakad patungong pinto. "Mag-oorder lang ako ng pagkain. After dinner na tayo pupunta ng hospital. We need to schedule Angelo's operation as soon as possible. I don't want to gamble my son's life."

"If you need something, sabihin mo lang sa akin." Iyon lang ata lumabas na itong pinto.

Naiwan siyang napahiga sa kama. Dahan-dahan niyang ipinikit ang mga matang magdamag nang walang tulog. Ang daming nangyari sa araw na iyon, ang daming pagtatalo pero alam niyang maayos din ang lahat. matatapos din ang lahat ng problema niya. At si Troy, alam niyang kaya pa rin naman niya itong pakisamahan. Kakalimutanmuna niya lahat ng hinanakit niya rito, lahat ng galit at inis para sa anak niya.

Hindi niya namalayang nakatulog na siya sa dami ng iniisip. Hindi na niya nakita ang muling pagbukas ng pinto at ang pagtitig sa kanya ni Troy na may lungkot sa mukha.

chap ter 5She rubbed her sweaty palms together. Kanina pa siya tayo ng tayo then, uupo saglit at tatayo na naman at maglalakad ng ilang metro at mauupo na naman. Para siyang pusang hindi maihi. Paano ba namang hindi siya magka ganyan, today is Angelo's operation. Hindi nag match ang bone marrow nilang mag-ama but of course, because of power and connection he had, nakahanap sila ng donor na match sa bone marrow ni Angelo. She was crying after the Doctor told them na hindi nag match angbone marrow ng dalawa, hindi naman daw kasi lahat ng magkakadugo ay match ang mga marrow nila.

"Pwede ba Herian, Maupo ka na lang dito? Nahihilo ako sa kakasunod ng tingin sa iyo eh." Sabi sa kanya ni Jasmin, ang best friend niyang freelance writer dinkatulad niya. Ito ang nagbabantay kay Angelo sa tuwing kailangan niyang umalis.

"Kinakabahan kasi ako. Baka nasasaktan ang Anak O di kaya ay baka magkamali angdoktor sa gagamitin niya equipment at mapano pa si Angelo. O di kaya baka biglana lamang mag brown, hindi na makikita ng Doktor kung ano man ang hihiwain niy-" Natataranta niyang sagot dito.

"Or baka mamaya, Dalawa na kayo ang nakahiga sa Hospital bed dahil bigla ka na lang natumba diyan."

"Jasmin naman, hindi ko lang talaga mapigilan ang sarili ko. He's my life, alam


26/136


27/136


28/136

"Okey Misis Montereal, after five hours of operation, I would like to say na succesful ang operasyon ng anak niyo. He's such a strong child I must say." Nakangiti nitong sabi sa kanila na naghatid sa kanya ng saya.

"T-Talaga po, Dok? Salamat po ng madami. Maraming salmat po talaga!" Hindi niyanapigilang yakapin ito.

"Hahaha. Congatulations sa inyo. Makakasama niyo pa siya ng napakaraming taon."Natatawang sabi nito while tapping her shoulder.

"Maraming salamat ulit, Doc." At si Jasmin naman ang niyakap niya. " Jasmin, Salamat din sa iyo. Salamat sa pagbabantay sa anak ko."

"Ano ka ba? Okey lang iyon. At tsaka bawas gastos din iyon sa akin ngayong pasko dahil hindi ko na bibigyan ang inaanak ko ng regalo.Hahaha."

"Luka ka talagaAnong?" Hindi na niya natapos ang sinasabi dahil bigla na lang siyang hinila ni Troy at ubod higpit na niyakap. Para siyang video na pause. Hindiniya alam kung ano ang gagawin. Would she hugged him back or push him away?

"He's safe now. Wala ka nang dapat aalalahanin but to take care our son and of course...me." Bulong nito sa kanya. At ayan naman ang pag-iinit ng mukha niya. Nagtataka na talaga siya kung si Troy pa ba talaga ang nakayakap sa kanya. Bakit n

agbago bigla ang pakikitungo nito sa kanya?

"T-Troy?"

"Hoy! Kayong dalawa diyan. Sobra ba talagang ka sweetan ang ginagawa niyo. Hindi na kayo nahiya sa amin nitong ni Dok." Bigla niyang naitulak si Troy. Narinigniyang tumawa ito ng mahina.

"At pinagtatawanan niya ako?" Isip niya.

" Don't mind us, Doc, Jasmin. By the way, thank so much doctor for saving our son." Inakbayan ulit siya nito while talking to the Doctor. Naiilang na talaga siya sa inaasal nito.

"It's my job, Mr. Montereal. And pwede na kayong kumuha ng private room for thepatient."

"Gusto po sana namin ay sa bahay na lang siya magpagaling. We will hire a private nurse for our son." Si Troy.

"Well, pwede naman ang gusto niyo but then kailangan pa rin niyang manatili rito ng mga dalawang linggo para maobserbahan ng maayos.

"Gagawin po namin kung ano ang dapat at kailangan naming gawin Doc." Nakipag shake hand ito sa doctor. Nakipag kamay na rin siya sa Doctor.

"Kung gayon ay maiwan ko na kayo. Congratulations again." Iyon lang at tumalikod na ito.

Pagkaalis ng Doctor ay agad niyang tinanggal ang kamay ni Troy na nakapatong sabalikat niya. Habang si Jasmin ay pagkain ang pinag tuunan ng pansin. "Mag-usapnga tayo, Troy. Ano ba ang nangyayari sayo?" Lalo siyang naiinis dahil humikab lang ito.

"Usap lang kayo diyan. Huwag niyo akong pansinin." Sabi pa nito habang namumuwal sa kinakaing hamburger. Hindi niya mapigilan ang sarili matawa sa itsura nito.


29/136

"Mukhang masarap ah? Can you give me some. Jasmin? I havent eat my dinner yet dahil dumeritso na kaagad ako rito." Nilingon niya si Troy na hinihimas himas pa ang tiyan. Ang cute nitong tingnan. May boses tuloy na bumulong sa kanya.

"Ano, Herian? Makakaya mo pa bang awayin ang cute na nilalang na iyan?"

Agad niyang pinilig ang ulo. Ano na ba itong nagyayari sa kanya? Nababaliw na yata siya.

"Hey, Herian? Why don't you join us here? Mukhang nalipasan ka yata ng gutom? Hindi ka ba kumain habang wala ako dito?" Alok nito sa kanya ng hamburger."Oo nga friend. Para kang baliw diyan na pailing-iling ng ulo mo. Malulungkot ang anak mo kapag nakita ka niyang namayat, sige ka."

"Salamat na lang pero busog ak-" Halos batukan niya niya si Troy nang bigla nalang nitong sinubo sa kanya ang kinakain nitong hamburger.

"Wew! Kumain ka na lang Herian." Kumindat pa ito sa kanya. Habang siya ay hawakhawak ang dibdib dahil pakiramdam niya ay bumara sa lalamunan niya ng hamburgerna sinampak nito sa bibig biya.

"Hahahahaha." At ang bruha niyang kaibigan ay humagalpak sa tawa. Pinagtutulungan na talaga siya ng dalawa.

"Bahala kayo sa buhay niyo!" Inis na sabi niya sa mga ito ang matapos ibigay boung lakas at effort malunok lang ang lintek na hamburger ng jolibee.

"Mag coke ka muna, Friend! Pang-tanggal ng bara." Pahabol pa ni Jasmin.

Naiinis siyang nag martsa palayo sa dalawa na nag apir pa talaga ang mga ito. Si Troy ba talaga ang taong iyon? Ang layo-layo sa Troy na nakilala niya three weeks ago. Hindi na ito ang Troy na masungit at hindi man lang ngumingiti. Anongnangyari?

"Hmp. Bahala sila." At tuloy tuloy na siyang pumasok sa maliit na chapel ng ospi

tal. Magpapasalamat siya Diyos at inigtas nito ang anak nila.Chapter 6

"Salamat po Diyos ko at niligtas niyo ang anak ko. Hindi ko po talaga alam ang gagawin ko kung mawawala siya sa akin. Siya na lang nag-iisang dahilan ko para mabuhay, siya ang dahilan kung bakit araw-araw akong pumupunta sa computer shop 'dun sa kanto para magsulat ng mga manuscripts. Kaya nagpapasalamat ako at hindi niyo siya pinabayaan." Taimtim siyang nanalanangin sa maliit na chapel ng Ospital. Habang nanalangin ay hindi niya mapigilan ang sariling luha na dumaloy sa pisngi niya. "Nasaan na ba 'yung panyo ko?" Kinapa niya sa bulsa ng kanyang faded jeans ang kanyang panyo ngunit wala siyang nakuha. Nasa bag nga pala niya naiwan.

"Here." Nang lingunin niya ang nagsalita ay nakita niya si Troy na may hawak-haw

ak na panyo pero Hindi niya iyon pinansin.

"Salamat na lang."

"Tanggapin mo na. Nakakahiya sa makakakita ng uhog mo. Don't woryy hindi ko naman papalitan sayo." Sa narinig ay agad niyang hinablot ang hawak na panyo nito at suminga ng pagkalakas-lakas. Narinig niyang humalakhak ito ng malakas kaya agad niya itong hinampas sa braso ng malakas.

"Hinaan mo nga boses mo. Nasa chapel tayo, nakakadistorbo ka ibang tao na nanala


30/136

ngin para sa kanilang pamilya na nasa delikadong sitwasyon."

"Kalma lang. Ito na at tatahimik na ako." Sabi nito na umupo na sa tabi niya. "Let's pray together. Mas malakas daw ang good vibes kapag may kasama kang nagdadasal" He said sabay hawak sa kamay niya at yumuko. Agad niyang hinila ang kamayniya pero hinawakan nito iyon ng mahigpit kaya pinabayaan na lang niya baka makakuha pa sila ng atensyon.

Nakapikit lang ito ng tiningnan niya. Ang sarap nitong pagmasdan kapag nakapikit. Ang machong tingnan. Naisip niya tuloy bigla, magkakabalikan pa kaya ulit sila? Pero paano?Lalandiin niya? O di kaya'y hayaan na lang ang tadhanang paglapitin ulit sila?

"Maghubad ka sa harap niya, Herian. Tingnan natin kung hindi ka niya yayain ulit magpakasal." Ewan niya pero may manyak na tinig na nagsalita sa utak niya. binatukan niya tuloy ang sarili niya.

"Aray!" Ang sakit pala kapag binatukan mo ang sarili mo.

"Are you okey? " Tanong ni Troy na mukhang nakita ang pagbatok niya sarili. "Masakit ba ang ulo mo? Ang mabuti pa siguro ay umuwi ka na muna. Mukhang pagod na pagod ka." Nakita niya ang pag-aalala sa mukha nito. How sweet naman.

"Hindi. Okey lang ako. Hindi ko iiwan si Angelo dito. At kung may dapat mang umu

wi at magpahinga sa ating dalawa, ikaw 'yun. Galing ka pang Davao, hindi ba?"

"I can handle myself. Sanay na ako sa puyatan at sa laki ng muscles kong ito, mapapagod kaagad?" Itinaas pa nito ang isang braso at tinapik tapik. Hindi niya tuloy maiwasang matawa.

"Hindi ko alam na marunong na palang magbiro ang isang Troy Montereal." Sabi pa niya.

" Dati pa akong marunong mag joke. Nakalimutan mo yata na lagi kitang napapatawa sa mga corny kong jokes dati? Isa nga yata iyon sa dahilan kung bakit minahal mo ako e." Napayuko siya sa sinabi nito. Yes, totoong wala siyang ginawa dati kundi ang humalakhak ng humalakhak kapag kasama niya ito. Sa sobrang corny ng mga j

okes nito, hindi mo mapipigilan ang sarili mong hindi matawa. At sa bawat jokes at pick up lines nito ay may kapalit na kiss, lugi nga siya palagi dahil nag re-research pa ito sa internet ng mga jokes na gagamitin sa kanya.

Napangiti siya nang maalala ang araw na sinagot niya ito.

"Miss, Kamote ka ba?"

"Bakit?" Natatawa niyang tanong. Nasa botanical garden silang dalawa. Nakahiga ito sa lap niya habang sinusuklay niya ang buhok nito ng kamay niya. Para silangmodern Romeo and Juliet.

Bumangon ito at umupo sa harap niya.

"Kasi ikaw ang sweet potato ng buhay ko." Nang aakit pa siya nitong tinitigan kaya natatawa niya itong tinulak sa mukha.

"Ang corny mo talaga."

"Hindi baleng corny, gwapo at mahal naman ni Herian." Nag pogi sign pa ito.

"Tumigil ka na nga. Hindi ka pa ba nauubusan ng mga jokesat pick-up lines? Araw-araw na lang lagi kang may supot ng kakornihan."


31/136

"Isang click lang naman sa internet 'yun e. At tsaka." Ngumuso ito sa kanya." Asan na ang kiss ko?"

"Wala kang kiss. Abusado ka na, Troy. Hindi pa nga kita sinasagot, ang dami mo nang nanakaw na halik sa akin."

"At alam mo, natikman ko na lahat ng matatamis sa mundo. Mula sa Kamote cake, kamote salad, kamoteng ensaymada. Isa na lang ang hindi ko pa natitikman, ang matamis mong oo"

"Ang corny talaga." Inirapan niya ito pero deep inside, nagkukurutan na ang mgatissues at cell niya sa sobrang kilig.

"Bakit ba kasi ayaw mo pa akong sagutin? Isang buwan na lang graduate na tayo ah? Ilang taon na akong nanliligaw sayo pero pinahihirapan mo talaga akong makuha ang matamis mong oo. Balak na nga sana kitang halayin para ikaw na mismo ang mag-aya sa akin ng kasal."

"Ang manyak mo talaga, Troy! Huwag ka nang lalapit sa akin!" Kinuha niya ang isang plastic bottle ng kamote energy drink sa malapit at mahinang hinampas rito sabay takbo.

"Aray! Ang sakit naman Herian! Sampung kiss ang kapalit 'nun kapag nahuli kita. Akala mo ha?" Natatawa nitong sigaw tsaka siya hinabol. Para silang mga bata na

naghahabulan. Parang katulad lang ng mga eksena sa pelikula, 'Yung hahabulin ng lalaking bida yung babaeng bida tapos babagalan ng babae ang kanyang pagtakbo para mahuli siya ng lalaki tapos yayakapin siya at paikut-ikutin, Mga ka oa-han ng mga pelikulang pilipino. Pero ibahin mo yung sa kanilang dalawa ni Troy dahiltodo takbo talaga siya para hindi siya nito mahabol.

"Hoy, Herian! Ayoko na, suko na ako. Sumasakit na ang tiyan ko sa kakatakbo. Kapatid ka yata ni Usain Bolt, ang bilis mong tumakbo." Natawa siya ng makitang hingal na hingal ito habang nakapatong sa tuhod ang kamay nito.

"Ang hina mo pala sa takbuhan? Hanggang jokes at pick up lines ka lang pala eh.Kaya ayaw pa kitang sagutin eh. Dahil if ever na pupunta tayo sa Africa at habulin ng leon, maabutan ka kaya maaga din akong mababalo." Kutya niya dito.

"Anong mahina? Anong mabibiyuda kaagad? Mabilis ka lang talagang tumakbo. At tigilan na nga natin ang habulan na ito, para tayong mga bata at hindi College student."

" Ayaw! habulin mo muna ako." Huminga siya ng malalim, this is it. This the dayna kailangan na niyang mag desisyon. " Kung mahahabol mo ako." Tumakbo siya ng malayo rito. " SASAGUTIN NA KITA!!!!!!!" Pagkaraa'y sigaw niya.

"Ha?" Para itong namatanda, nakatingin lang ito sa kanya na parang hindi makapaniwala. Nakakatawa ang itsura nitong nakanganga at nanlalaki ang mga mata.

"Ano na? Akala ko ba gusto mo na sagutin na kita? Mukhang ayaw mo naman yata eh.

Sige wag na lang." Binagalan niya ang paglakad niya at nag anyong malungkot. Nakayuko pa siya at nilaro laro ang mga daliri niya.

"Huli ka!" Nagulat pa siya nang bigla na lamang may yumakap sa kanya ng napakahigpit. Amoy na amoy niya ang ininom nitong kamote energy drink kanina.

"Teka? Bakit ang bilis mo namang nakarating? Ang layo mo pa kanina di'ba?" Naasiwa niyang tanong dito. Paano ba naman kasi, ang lapit-lapit ng mukha nito sa mukha niya. " At pwede bang lumayo-layo ka din ng konti?"


32/136

Ngunit imbes na ilayo ay lalo pa nitong inilapit ang mukha nito sa kanya. Hindi niya tuloy maiwasang mamula. Hindi kasi siya sanay sa mga ganitong eksena. Oo nga't lagi siya nitonmg ninakawan ng halik pero hanggang cheek lang 'yun, never pa siya nitong nahalikan sa lips. Kaya masasabi nating virgin pa siya up and down."Anong sabi mo kanina, Herian?" Isinandal siya nito sa puno ng niyog sa likod niya.

"Ha? Yung kanina? Wala na, nagbago na ang isip ko. Ang tagal mo kasi eh. T-Troyano ba?" Lalo kasi nitong inilapit ang mukha hanggang sa nose to nose na silangdalawa.

"Nahabol na kita. Kaya tayo na di'ba? Huwag kang madaya, Herian. Inubos ko na nga lahat ng energy na nainom ko kanina sa pagtakbo para mahabol lang kita tapos sasabihin mong nagbago na ang isip mo? Unfair naman yata niyan?"

"Lumayo ka kasi muna ng kahit konti lang. Hindi ako makahinga eh." Tinulak niyaito ng mahina.

"Sabihin mo munang sinasagot mo na ako."

"Fine, Fine. Ahhmm, Troy....." Hinawakan niya ang pisngi nito at tinitigan ng mabuti. Kaysarap pagmasdan ang mga mata nitong walang kahit isang ugat at ang ilong nitong ang ganda ganda ng shape, ang sarap kagatin.

"Yes?" Excited nitong tanong.

" Axis ka ba?" Nalaglag ang balikat at panga nito sa tanong niya. Ang sama ng itsura nito.

"Niloloko mo yata ako eh. At kailan ka pa natutong mag pick up line?"

"Sagutin mo na lang kasi."

"Tss. Sige na nga. Bakit?"

"Kasi mula ngayon sayo na iikot ang mundo ko." Sagot niya rito sabay halik sa l

ips nito. " Sinasagot na kita, Troy." Pagkatapos ay nakangiti niyang sabi rito.

Hindi ito naka react sa ginawa niya. Nakatitig lang ito sa kanya.

"Hey, wala ka man lang bang reaksyon? Kanina gustong gusto mong sagutin na kita, tapos ngayong tayo na, wala ka man lang ni ha, ni ho?"

"I just can't believe na ikaw ang first kiss ko. Ganyan ka ba talaga sumagot ngmanliligaw mo? Magpapahabol ka tapos nanghahalik?"

"Tumigil ka nga diyan. First kiss daw, boyfriend ka kaya ng bayan, halos lahat naging GF mo na taz sasabihin mong frist kiss mo ako? Sapukin kita diyan eh."

"Pero ang kiss mo tinuturing kong first kiss, dahil ikaw lang ang babaeng minahal ko ng totoo. " Niyakap siya nito kaya gumanti din siya ng yakap. "I'll promise na hinding hindi kita sasaktan. Gagawin kitang reyna ng buhay ko. And I'll promise na ikaw ang babaeng dadalhin ko sa harap ng altar at ipapakilala sa diyos bilang babaeng gusto kong makasama habang buhay. I Love You, Herian." Para siyang nakikinig ng isang malamyos na musika habang nagsasalita ito.

Ang sarap pakinggan. Nakakagaan ng pakiramdam. Ito na yata ang tunay ng meaningng Love, yung hindi ka naman poet pero para kang sumasambit ng sarili mong tulapara sa minamahal mo. Yung tipong gusto mo na lang siyang yakapin habang buhay


33/136

dahil kapag hindi mo siya kayakap ay kulang ang pagkatao mo. Siguro nga ito nanga ang love, Yung kapag nakangiti ka habang yakap ka ng taong mahal mo na parabang kayo na lang tao sa mundo. Kapag Inlove ka pala, nakakagawa kayo ng sariliniyong mundo.

"I love you too, Troy ko."

And there, their lovestory began. After nilang maka graduate ay nagpakasal sila. Okey na sana ang lahat, tanggap siya ng pamilya nito. Wala na sana silang magiging problema untill that day came, ang araw na pinaka susumpa niya. Ang araw nasinumpa niya si Troy, Ang pagmamahal niya rito ay napalitan ng galit. Ang sakit-sakit sa pakiramdamdam. Ang saki-sakit!

*End of flashback*"Hey, Herian? Are you okey? Umiiyak ka?" Nagulat pa siya ng marinig ang nag-aalalang tanong ni Troy sa kanya. Hindi niya namalayang tumutulo na pala ang luhaniya. Grabe pa rin ang impact sa kanya ng nakaraan, nadoon pa rin ang pait, angsakit at sugat na hindi pa tuluyang nahihilom sa paglipas ng panahon.

"Okey lang ako. Masaya lang dahil ligtas na ang anak natin. tears of joy lang it." Sabi niya habang pinupunsan ang luha.

"Gamitim mo kasi yung panyo."

"Ayoko, may uhog ko na yan eh. Gusto mo bang kumalat yun sa mukha ko?" narinig niyang tumawa ito.

"Ang mabuti pa ay ihatid na kita sa bahay. Doon ka na lang magpahinga. Look at yourself, ang laki na ng ipinayat mo."

"Okey lang ako. Hindi ko na kailangang umuwi pa, baka kasi magising na si Angelo at wala ako sa tabi niya."

"Ano ka ba, Herian. Baka next day pa magigising si Angelo. Huwag ka nang makulit pa, halika na, ihatid na kita sa bahay at nang makapgpalit na rin ako ng damit." sabi nito sabay hila sa kanya palabas ng chapel. Hindi na siya kumuntra pa dahil sa totoo lang ay kanina pa nga niya gustong matulog kaso hindi pwede.

Nagpaalam lang sila kay Jasmin tsaka tumuloy na.

______________________________________________________________________**************

End of Chapter 6. Sana nagustuhan niyo.

If ever na may nakita kayong mali sa pagkakasulat ko, feel free to tell me.

I accept constructive critism, dahil alam kong makakatulong iyon.

VOTE, COMMENT po sana kayo.

Ate Kamote.Chapter Seven

"If you need something tawagan mo lang ako. At Miss Consolacion will be here, dadalhin niya ang mga supplies natin. Kung may gusto kang ipabili, sa kanya mo sabihin."


34/136

Paalis na ito after siyang maihatid sa Bahay. Nagbihis lang ito at tsaka babalik din ulit sa Hospital. Uuwi na din kasi si Jasmin, may iba din kasing gagawin ang bruha niyang kaibigan na iyon.

"Di'ba mas maganda pag dalawa tayo ang magbabantay sa ospital? Baka kasi magising si Angelo at makita niyang wala ako sa tabi niya." Ilang beses na ba niyang nasabi iyon?

Tumigil ito sa paglalakad at humarap sa kanya.

"Huwag nang makulit, Herian. Sige, Kapag isinama kita ngayon at bigla ka na lang mawalan ng malay sa ospital dahil sa sobrang pagod, hindi kita tutulungan. Hahayaan na lang kitang humandusay dun sa hallway."

"Ano? Ganyan ka na ba talaga ka walang puso?" Biglang tumaas ang boses niya sa sinabi nito. Aba, ang sarap batukan ng lalaking ito.

"That's why huwag ka nang makulit pa. And yes, wala akong puso." Hinawakan nito

bigla ang mukha niya. " Dahil kinuha mo na at magkasama na sila ng puso mo dito." He said in a low tone voice sabay patong ng isang kamay nito sa dibdib niya.

Holy Sweet Potato! Her face turn to red again. Bakit ba ang landi-landi ng lalaking ito? Ano ba talaga ang gusto nitong mangyari? Pinapahirapan na talaga siyang mga pinag-gagawa nito e.

"T-Troy ano ba? Umalis ka na nga. Hindi na ako sasama, fine!" Itinulak niya ito pero lalo lang siya nitong hinapit palapit sa katawan

you fathered my child

Documents