Yılbaşı YıldızıSoğuk bir kış günüydü. Tüylerimin üstünde eriyen kar taneleri beni üşütüyordu. Buna rağmen üşümem uzun sürmüyordu. Kalbim attıkça yüreğim ısınıyordu. Buralar, dünyaya iki ay önce gözlerini açmış olan benim ve beş kardeşimin bölgesiydi. Bu bölgeleri avucumuzun içi gibi bilirdik. Bu mahalleler, bu sokaklar hep buram buram çay kokardı ama bugün içimi ısıtan bir kakao kokusu vardı etrafta. Ağaçlar süslenmiş, herkes sevdiklerinin, ailesinin yanına gitmişti. İnsanların ağızlarında kkeyifli nakaratlar, ortalıkta şenlik havası vardı. İnsanlar o kadar telaş içindeydi ki beni gördüklerinde her zamanki gibi saçlarını çekiştirecek zaman bulamıyorlardı.

Derken minik bir kız bana doğru yaklaştı ve beni ensemden tutup kaldırdı. Aslında bir avucuna da sığardım ancak o, ben düşmeyeyim diye beni iki eliyle güzelce kavradı. Bana dönüp “ Ay! Ne şirin şeysin sen.Aç mısın?” diye sordu. Aç olduğumu belirtecek bir miyav çıkardım. O evet dediğimi anlayamamıştı ama “Bence açsın.” dedi. Ardından bugün yapacakları kutlamayı bana anlatmaya başladı.

Dediğine göDediğine göre bugün her yıl kutlanan özel bir günmüş. Adı da yılbaşıymış. Minik kızın anlattıkları ilgimi çekmeye başlamıştı. Öyle neşeli öyle içten anlatıyordu ki minik kızın avuçlarına iyice sokuldum. Artık hareket etmiyordum bu yüzden kendimi ısıtmakta zorlanıyordum. Minik kız üşüdüğümü anladı ve boynundan kırmızı atkısını çıkardı, üstüme örttü. Mis gibi kokuyordu yumuşacık atkı. Artık çok rahattım.

Ağzımdan bir esneme çıkıverdi. Normalde kesin uyurdum ama kızın anlattıklarını dinlemek için kendimi tuttum. Minik kız tatlı sesiyle anlatmaya devam etti. Amcası Kapalıçarşı’da çeşitli avizeler satısatıyormuş. Bugün tüm aile Kapalıçarşı’da buluşup amcasının dükkânının deposunda bir sofra kuracak ve bir çam ağacı süsleyeceklermiş. Bol bol yemek de olacakmış. Beni de orada doyurabilirmiş.

Minik kız bunları anlatırken burnuma bir kar tanesi düştü. Yine kar atıştırmaya başlamıştı. Yolun karşı kaldırımında kartopu oynayan çocuklar minik kıza kartopu fırlatmaya başladılar. Minik kız beni bir eline geçirdi, diğer eliyle yerden oldukça iri kir kar kütlesi aldı ve onu montunda yuvarlayarak bir top haline getirdi. Topu ağzına yaklaştırdı üfledi ve karşı kaldırıma doğru usta bir atışta bulundu. Tam isabet!!

Yürümeye dYürümeye devam ederken kızın kırmızı atkısından bir iplik söküldü, ben de iplikle oynarken uykuya daldım. Gözümü açtığımda Kapalıçarşı’daydık. Minik kız bu gösterişli yerde ağır adımlarla amcasının dükkânına doğru ilerlerken ben de tavana gözlerimi dikmiş, loş ışığın ve parlak ışığın ahengini izliyordum. Ben bu uyumu hayran hayran süzerken amcasının dükkânına varmıştık bile.

Amcasının dükkânı büyüleyici bir yerdi. Tavanda sayamayacağım kadar fazla avize vardı. Soğuk mermerlerde yürüyüp azıcık ötedeki sobaya ulaşmaya çalıştım. Derken yerde duran ufak bir avizenin çıkıntısına takılıp düştüm, avize de düştü. İkimize de hiçbir şey olmadı. Ancak kafamı kaldırdığımda minik kızın amcasının kızgın yüzü ile karşılaştım. minik kızın amcasının kızgın yüzü ile karşılaştım.

Bu şeyi buraya kim getirdi diye bağırdı amcası. Kız amcasına “O bir şey değil.” diye çıkıştı. Amcası beni kalın botlarıyla tekmelemeye başladı. Hemen koştum ve dükkânın dışındaki bir tahtanın altına girdim. Bir süre sonra içeriden bağrışmalar duyulmaya başladı. Yılbaşı ağacını süslüyorlardı ama ağacın tepesine koymak için yıldızı bulamıyorlardı. İyi de yıldız buradaydı.

Fırsat bu fırsat yıldızı ağzıma aldım ve doğrudan depoya koştum. Minik kızın amcası ağzımda yıldızı görünce çok sevindi. Yıldızı ağaca astılar ve beni okşamaya başladılar. Önüme oldukça butlu bir tavuk kkoydular. Karnımı da doyurmuştum.

Yılbaşı ne demek bugün haberim olmuştu. Bunu öğrenir öğrenmez ise yılbaşı yıldızı sayesinde kendimi bir yılbaşı kutlamasında bulmuştum. Bu kutlamayı hayatım boyunca unutamayacaktım. Doğduğumdan beri geçirdiğim en güzel anlardı. Kim bilir belki bir dahaki sene yılbaşı yıldızı minik kız ile beni bir daha buluşturacaktı.