Wyrównanie swobodne w programie Winkalk:

1. Przed rozpoczęciem sprawdzić kompletność pomiarów, właściwe nazewnictwo mierzonych

punktów.

2. Ustawienie opcji: System�opcje (ctrl+p)

3. Kasujemy punkty zgrane z tachimetru: Punkty � Kasowanie

4. Obliczamy współrzędne przybliżone wszystkich punktów (np. metoda biegunowa, wcięcia

przestrzenne wstecz).

Ważne: Przyjmujemy zaczepienie układu w dowolnie wybranym punkcie (najlepiej początek

układu) i nadajemy orientację (ustawiając dowolny punkt na osi Y).

Punkty�edycja (ctrl+e)

System�Menedżer zadań�Pomiary totalstation (met. biegunowa+opcja oblicz stanowisko)

Moduł wyrównania ścisłego w WINKALKu nie akceptuje wysokości równych „0”. Dlatego jeśli

w punkcie ma być początek układu to H musi mieć dowolną minimalną wartość np.

0,00001m.

5. Przystępujemy do wyrównania ścisłego sieci.

Określamy punkty stałe (w tym przypadku tylko punkt zaczepienia układu) i punkty

przybliżone (czyli te, które będą wyrównywane).

Wyrównanie�Zmian typu punktu na�stałe/przybliżone

6. Dodajemy obserwacje:

wyrównanie�azymuty

Dodajemy pseudoobserwację azymutu dla pary punktów określającej oś Y naszego układu

lokalnego – 100gradów z bardzo małym błędem np. 0,00001gradów. Dzięki temu azymut

otrzyma bardzo dużą wagę i w procesie wyrównania otrzyma bardzo małą poprawkę

(zaniedbywalnie małą).

wyrównanie�kierunki�import z modułu rejestrator

Należy zaimportować wszystkie obserwacje i uaktywnić je poprzez nadanie atrybutu „NAW”

(np. przez podwójne kliknięcie)

wyrównanie�przewyższenia�import z modułu rejestrator

Należy zaimportować wszystkie obserwacje z zaznaczoną opcją wagowania.

7. Wyrównujemy sieć wysokościowo

Wyrównanie �Obliczenia(sieć niwel.)

8. Wyniki zapisujemy jako współrzędne przybliżone i analizujemy poprawki dla poszczególnych

obserwacji. Obarczone największymi (odznaczającymi się na tle pozostałych) błędami

możemy wyłączyć z procesu wyrównania i wykonać obliczenie ponownie.

9. Wyrównujemy sieć sytuacyjnie:

Wyrównanie�Obliczenia (sieć płaska)

Wykonujemy kilka iteracji do momentu aż przyrosty do współrzędnych przybliżonych będą

zaniedbywalnie małe (np. <1[mm]). Wyniki zapisujemy jako współrzędne przybliżone i

analizujemy poprawki dla poszczególnych obserwacji. Obarczone największymi

(odznaczającymi się na tle pozostałych) błędami możemy wyłączyć z procesu wyrównania i

wykonać obliczenie ponownie. Proponuje się w pierwszej kolejności wykonanie analizy

poprawek dla odległości Vd a potem dla kierunków.

Średni błąd aproksymacji m0 powinien być w okolicy wartości 1. Dla wartości 2 i więcej na

pewno są błędy grube.

10. Eksportujemy wyrównane współrzędne obserwowanych punktów:

punkty�eksport�tekstowy do pliku (Nr X Y H)

Transformacja izometryczna 3D (6 parametrowa) w programie trafostar 2.0 i wyznaczenie

przemieszczeń znaczków.

1. Podajemy ścieżki do plików ze współrzędnymi dla układu wtórnego i pierwotnego.

(File�Input files).

Separator dziesiętny - kropka

2. Obliczenie (aproksymacja) parametrów transformacji:

Transformation�Calculation

3. Punkty obarczone największymi błędami wyłączamy z procesu aproksymacji poprzez

podwójne kliknięcie i ponownie klikamy Calculate. Proces powtarzamy do momentu aż

odchylenia (transformacji) na poszczególnych punktach (dev) są zbliżone do błędów z jakimi

określono współrzędne(np.3-5mm). Odchylenia większe będą określały przemieszczenia

obserwowanych punktów (po osiach XYZ).

THE END ☺