wykonywanie zdjęć technicznych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ

Remigiusz Kutyła

Wykonywanie zdjęć technicznych 313[05].Z1.10

Poradnik dla ucznia

Wydawca Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy Radom 2006

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego” 1

Recenzenci: mgr inż. Grażyna Dobrzyńska-Klepacz mgr inż. Andrzej Polak Opracowanie redakcyjne: Konsultacja: dr inż. Krzysztof Symela Korekta: Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 313[05].Z1.10 „Wykonywanie zdjęć technicznych” zawartego w modułowym programie nauczania dla zawodu fotograf. Wydawca Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2006


SPIS TREŚCI 1. Wprowadzenie 3 2. Wymagania wstępne 6 3. Cele kształcenia 7 4. Materiał nauczania 8

4.1. Rodzaje zdjęć technicznych i ogólne zasady ich wykonywania 8 4.1.1. Materiał nauczania 8 4.1.2. Pytania sprawdzające 10 4.1.3. Ćwiczenia 10 4.1.4. Sprawdzian postępów 12

4.2. Sprzęt i materiały używane do wykonywania reprodukcji, fotokopii i makrofotografii 13 4.2.1. Materiał nauczania 13 4.2.2. Pytania sprawdzające 16 4.2.3. Ćwiczenia 16 4.2.4. Sprawdzian postępów 18

4.3. Zasady wykonywania zdjęć makrofotograficznych 19 4.3.1. Materiał nauczania 19 4.3.2. Pytania sprawdzające 24 4.3.3. Ćwiczenia 24 4.3.4. Sprawdzian postępów 28

4.4. Zasady wykonywania zdjęć reprodukcyjnych 29 4.4.1. Materiał nauczania 29 4.4.2. Pytania sprawdzające 33 4.4.3. Ćwiczenia 33 4.4.4. Sprawdzian postępów 37

5. Sprawdzian osiągnięć 38 6. Literatura 42


1. WPROWADZENIE

Jesteś w posiadaniu „Poradnia dla ucznia”, który będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy i podstawowych umiejętności dotyczących zasad wykonywania zdjęć technicznych, używania odpowiedniego sprzętu, wyposażenia i materiałów dla realizacji zdjęć technicznych z wykorzystaniem technik klasycznych oraz cyfrowych.

Fotografia techniczna może mieć wiele odmian. Jej głównym zadaniem jest przekazanie informacji technicznej o fotografowanym przedmiocie lub zarejestrowanym zjawisku. Obejmuje ona kilka dziedzin fotografii, w których wykonanie zdjęć wymaga wykonania specjalnych zabiegów i użycia dodatkowych, nieraz bardzo specjalistycznych, sprzętów. W niniejszym poradniku zapoznasz się jedynie z kilkoma, dosyć często spotykanymi w pracy fotografa, działami fotografii technicznej.

Zapoznaj się dokładnie z treścią rozdziału Wprowadzenie ponieważ umożliwi Ci to skuteczne korzystanie z poradnika i osiągnięcie sukcesu w nauce, w ramach jednostki modułowej „Wykonywanie zdjęć technicznych” dla zawodu Fotograf 313[05] (patrz pozycja 16 w załączonej tabeli).

Zawód: Fotograf 313[05] Lp.

Kod Nazwa jednostki modułowej w programie nauczania dla zawodu

1. 313[05].O1.01 Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska

2. 313[05].O1.02 Zastosowanie elementów wiedzy o sztuce w realizacji zadań zawodowych 3. 313[05].O1.03 Posługiwanie się terminologią zawodową 4. 313[05].O1.04 Rozróżnianie materiałów fotograficznych 5. 313[05].O1.05 Magazynowanie i przechowywanie materiałów fotograficznych 6. 313[05].O1.06 Wykonywanie podstawowych czynności fotograficznych 7. 313[05].Z1.01 Organizowanie stanowiska pracy 8. 313[05].Z1.02 Dobieranie sprzętu i materiałów do wykonania prac fotograficznych 9. 313[05].Z1.03 Przygotowywanie roztworów do chemicznej obróbki materiałów fotograficznych 10. 313[05].Z1.04 Wykonywanie prac fotograficznych metodami tradycyjnymi i technikami cyfrowymi 11. 313[05].Z1.05 Wykonywanie zdjęć portretowych 12. 313[05].Z1.06 Wykonywanie zdjęć plenerowych 13. 313[05].Z1.07 Wykonywanie zdjęć architektonicznych 14. 313[05].Z1.08 Wykonywanie zdjęć reportażowych 15. 313[05].Z1.09 Wykonywanie zdjęć reklamowych 16. 313[05].Z1.10 Wykonywanie zdjęć technicznych

Poradnik składa się z pięciu części: Wymagania wstępne, Cele kształcenia, Materiał

nauczania, Sprawdzian osiągnięć, Literatura. W części Wymagania wstępne, określono katalog podstawowych umiejętności, które

powinieneś posiadać przed przystąpieniem do realizacji niniejszej jednostki modułowej. Jeśli po analizie uznasz, że któreś z umiejętności nie są dostatecznie przez Ciebie opanowane, wówczas powinieneś ponownie przestudiować materiał nauczania zawarty w poradnikach z poprzednich jednostek modułowych. W dotarciu do właściwego poradnika pomoże Ci załączona powyżej lista jednostek modułowych, która obejmuje swym zakresem cały program nauczania dla zawodu. W przypadku trudności skonsultuj się z nauczycielem w celu trafnego wyboru poradnika.

W części Cele kształcenia znajduje się wykaz umiejętności, jakie będziesz posiadał po zakończeniu realizacji materiału nauczania zawartego w poradniku. W ocenie, czy rzeczywiście takie umiejętności opanowałaś, pomogą Ci załączone w poradniku sprawdziany postępów oraz sprawdzian osiągnięć.


Materiał nauczania jest podstawowym składnikiem poradnika i zawiera kompendium informacji, które powinieneś starannie przyswoić, aby przystąpić do wykonania zaplanowanych ćwiczeń oraz zaliczenia sprawdzianu osiągnięć. Przykład takiego sprawdzianu jest zawarty na końcu poradnika. Ponadto materiał nauczania zawiera Pytania sprawdzające stan Twojej wiedzy, która jest wymagana do realizacji danego ćwiczenia. Każde z Ćwiczeń zawartych w poradniku opisane jest w formie polecenia, co należy wykonać. Natomiast uszczegółowieniem tego polecenia jest listą działań (czynności) określającą Sposób wykonania ćwiczenia. Ćwiczenia będziesz realizował indywidualnie lub pracując w zespole z innymi uczniami.

Przy realizacji ćwiczeń polegających na wykonaniu zdjęć musisz pamiętać, o dokonaniu pomiaru światła i ustawieniu w aparacie fotograficznym parametrów naświetlania w trybie ręcznego sterowania czasem i przysłoną (tzw. manual oznaczony symbolem M).

Składnikiem opisu każdego z ćwiczeń jest również Lista wyposażenia stanowiska pracy. Lista ta umożliwia sprawdzenie czy stanowisko ćwiczeniowe jest wyposażone w środki dydaktyczne niezbędne do prawidłowego wykonania ćwiczenia. W celu dokonania samooceny, (określenia jaki jest efekt nabycia wiedzy i umiejętności z danego zakresu materiału nauczania) możesz posłużyć się narzędziem, które nazywa się Sprawdzian postępów. Jest to lista kontrolna, którą powinieneś wypełnić odpowiadając na pytanie „tak” lub „nie”, co jest równoznaczne z oceną, że potrafisz wykonać daną czynność lub jeszcze jej nie potrafisz. W tym drugim przypadku powinieneś powtórzyć trening wykonując ponownie odpowiednie ćwiczenie. Zasadne jest również to, abyś wówczas jeszcze raz przestudiował zakres materiału nauczania potrzebny do realizacji tych ćwiczeń. Pomoże Ci w tym Twój nauczyciel, do którego powinieneś zwracać się z pytaniami i wątpliwościami. Kolejna część poradnika to Sprawdzian osiągnięć, który umożliwia sprawdzenie poziomu Twoich wiadomości i umiejętności po zakończeniu realizacji programu jednostki modułowej. Pozytywnie rozwiązany przez Ciebie sprawdzian osiągnięć oraz załączony do oceny w formie „portfolio” efekt realizacji ćwiczeń (wykonane fotografie) stanowił będzie dowód, że potrafisz zrealizować zdanie zawodowe polegające na prawidłowym wykonywaniu zdjęć technicznych. W przypadku sprawdzianu osiągnięć powinieneś również wiedzieć, że ma on formę testu podobnego do tych, jakie występują w części teoretycznej egzaminu zewnętrznego dla potwierdzenia kwalifikacji w zawodzie. Dlatego też istotne jest to, żebyś nabrał wprawy jak takie testy się rozwiązuje, co z pewnością będzie procentować w przypadku Twojego egzaminu zewnętrznego.

W celu poszerzenia i pogłębienia posiadanej wiedzy w zakresie tej jednostki modułowej możesz również skorzystać z listy materiałów źródłowych zamieszczonych w części poradnika nazwanej Literatura. Jednakże to wymaga od Ciebie inicjatywy aby dotrzeć do rekomendowanego zastawu literatury. Zestaw ten powinien być dostępny w zbiorach biblioteki szkolnej lub innych bibliotek publicznych. Wiele cennych i ciekawych informacji możesz również uzyskać korzystając z zasobów internetowych.

Jeśli będziesz miał jakiekolwiek trudności ze zrozumieniem treści materiału nauczania lub ćwiczeń to poproś nauczyciela o dodatkowe wyjaśnienie i pomoc. Bezpieczeństwo i higiena pracy W trakcie realizacji ćwiczeń musisz przestrzegać regulaminów, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz instrukcji przeciwpożarowych wynikających z prowadzonych prac. Przepisy te już wcześniej poznałeś lub poznasz w trakcie nauki. W czasie pracy koniecznie musisz dbać o ochronę środowiska naturalnego.


313[05].Z1 Technologia prac fotograficznych

313[05].Z1.01 Organizowanie stanowiska pracy

313[05].Z1.02 Dobieranie materiałów i sprzętu do

wykonania prac fotograficznych





313[05].Z1.05 Wykonywanie

zdjęć portretowych


zdjęć plenerowych


zdjęć architektonicznych


zdjęć reportażowych


zdjęć reklamowych


zdjęć technicznych

Schemat układu jednostek modułowych


2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć: − rozpoznawać rodzaje materiałów światłoczułych oraz inne materiały fotograficzne, − dobierać czułość matrycy w aparacie cyfrowym oraz rozdzielczość i sposób zapisu

obrazu, − posługiwać się komputerem w zakresie obróbki obrazu cyfrowego, w tym obrazów

zapisanych w formacie RAW, − wykonywać podstawowe prace i procesy technologiczne z zachowaniem przepisów,

bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska, − wykorzystywać elementy wiedzy o sztuce przy wykonywaniu zdjęć, − organizować stanowisko pracy fotografa z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa

i ergonomii pracy, − posługiwać się terminologią zawodową w kontaktach z klientami i dokumentowaniu prac

fotograficznych, − znać zależności pomiędzy odległością przedmiotową i obrazową a odwzorowaniem

obrazu, − posługiwać się pierścieniami pośrednimi i nasadkami makro, − użytkować kolumnę reprodukcyjną, − dobierać optymalny sprzęt i materiały do wykonywania prac fotograficznych, − wykonywać podstawowe czynności fotograficzne, a w szczególności:

• korzystać z różnych źródeł informacji, • posługiwać się aparatami fotograficznymi: lustrzanką średnioformatową, lustrzanką

małoobrazkową, lustrzanką cyfrową, cyfrowym aparatem kompaktowym z możliwością ręcznych ustawień parametrów,

• stosować obiektywy wymienne, • posługiwać się sprzętem oświetleniowym (elektroniczną lampą błyskową oraz

reflektorami studyjnymi święcącymi światłem ciągłym i błyskowym) • posługiwać się światłomierzem z możliwością pomiaru zarówno światła odbitego jak

i padającego, ciągłego i błyskowego • dokonać archiwizacji wykonanego zdjęcia poprzez naklejenie go na odpowiednie

podłoże i opatrzenie właściwym opisem, − wykonać szkice i rysunki odręczne w aranżacji planu zdjęciowego, − wykonywać prace fotograficzne metodami tradycyjnymi i cyfrowymi, − magazynować, przechowywać i dokumentować materiały fotograficzne zgodnie

z obowiązującymi przepisami i standardami, − oceniać techniczną i artystyczną wartość obrazu fotograficznego.


3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć: − określić zakres fotografii technicznej, − określić rodzaj zdjęcia technicznego, − dobrać sprzęt fotograficzny (rodzaj aparatu, rodzaj obiektywu) do wykonania zdjęć

technicznych, − dobrać materiały do wykonania zdjęć technicznych, − dobrać sprzęt dodatkowy do wykonania zdjęć technicznych, − zastosować w fotografii technicznej różne kierunki oświetlenia dla uzyskania określonego

efektu, − wykonać reprodukcję w różnych warunkach oświetleniowych,

• przy świetle dziennym, • przy oświetleniu atelierowym ciągłym i błyskowym,

− wykonać zdjęcie makrofotograficzne, − przewidzieć zmiany wielkości skali odwzorowania obiektu przy użyciu soczewek,

nasadkowych, pierścieni pośrednich i mieszków, − wykonać reprodukcję z zachowaniem prawidłowego odwzorowania kontrastu i barw, − wykonać fotokopię oryginału kreskowego, − skonfigurować sprzęt do wykonania zdjęcia makrofotograficznego, − skonfigurować sprzęt do wykonania reprodukcji lub fotokopii, − wyjaśnić, na czym polega fotografia mikroskopowa, − wyjaśnić w jakich dziedzinach techniki i nauki wykorzystuje się fotografię techniczną, − wykonać zdjęcia makrofotograficzne przy użyciu tradycyjnej i cyfrowej techniki

zdjęciowej, − zastosować technikę bezcieniowego oświetlenia tła przy wykonywaniu zdjęć

makrofotograficznych − wykonać reprodukcje oryginału przy użyciu tradycyjnej i cyfrowej techniki zdjęciowej.


4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Rodzaje zdjęć technicznych i ogólne zasady ich wykonywania

4.1.1. Materiał nauczania

Fotografia techniczna to szeroka grupa działów fotografii nie kwalifikujących obrazów fotograficznych do fotografii artystycznej. Głównym zadaniem obrazu fotograficznego jest przekazanie informacji technicznej o fotografowanym przedmiocie lub zarejestrowanie zjawiska. Do fotografii technicznej zaliczane są wszelkie naukowo-techniczne, przemysłowe, medyczne, astronomiczne itp. zastosowania fotografii. [Poz. 7 , s. 98]

W najprostszym ujęciu fotografia techniczna obejmuje kilka dziedzin fotografii, w których wykonanie zdjęć wymaga specjalnych zabiegów, zazwyczaj nie stosowanych w fotografii zwykłej. Należy na przykład przybliżyć się znacznie do fotografowanego przedmiotu, by wykonać zdjęcie w dużej skali odwzorowania. W tym celu stosuje się podwójny lub potrójny wyciąg obiektywu lub funkcje makro, czego zazwyczaj nie stosuje się w fotografii portretowej, reportażowej itp.

Do fotografii technicznej zalicza się stereofotografię, obejmującą wykonywanie zdjęć przestrzennych, trójwymiarowych. Obrazy trójwymiarowe można otrzymywać kilkoma metodami. Niektóre z nich są oparte na wykonywaniu zdjęć, za pomocą specjalnych dwuobiektywowych aparatów do stereofotografii.

Do fotografii technicznej zaliczyć należy również wykonywanie zdjęć reprodukcyjnych, zwanych reprograficznymi. Reprodukcja to zdjęcie fotograficzne płaskiego oryginału (fotografii, obrazu, grafiki, rysunku technicznego, strony tekstu itp.) [Poz. 7, s. 254]

Innymi jeszcze działami fotografii technicznej są: Fotografia ultraszybka — fotografia utrwalająca zjawiska o szybkich i ultraszybkich

przebiegach, które można analizować [Poz. 7, s. 98] Fotografia mikroskopowa — fotomikrografia, dziedzina naukowo-technicznego

zastosowania fotografii, zajmująca się fotografowaniem za pośrednictwem aparatu fotograficznego sprzężonego z mikroskopem. [Poz. 5, s. 95]

Fotokopia to kopia (reprodukcja) fotograficzna; nazwa używana głównie w odniesieniu do reprodukcji planów technicznych, rysunków, kolumn druku i dokumentów, a więc oryginałów płaskich. [Poz. 7 , s. 103] Fotokopia w rozumieniu administracyjnym jest fotograficzną kopią oryginalnego dokumentu, analogicznie jak kserokopia wykonana na urządzeniu kserującym dokumenty. Potwierdzenia fotokopii może dokonać organ upoważniony do wydawania oryginału dokumentu ewentualnie można takiego potwierdzenia dokonać u notariusza.

Do fotografii technicznej, a również do fotografii przemysłowej zalicza się działy fotografii obejmujące techniki niesrebrowe. Zalicza się do nich te wszystkie metody, które wykorzystują niesrebrowe związki światłoczułe w celu otrzymania obrazu. Do metod niesrebrowych zalicza się także metody kserograficzne.

Do fotografii technicznej, a również do fotografii przemysłowej można zaliczyć metody wykonywania zdjęć na podłożu nietypowym, jak np. fotografia na tkaninach, fotografia na drewnie, porcelanie itp. W metodach tych wykorzystuje się zarówno materiały, jak i warstwy światłoczule srebrowe, a także warstwy światłoczułe niesrebrowe oraz różnego rodzaju druki.[Poz. 5, s. 11]

Jedną z cech fotografii technicznej jest bardzo wierne odtwarzanie obrazu przedmiotu z jego najdrobniejszymi szczegółami, co nie przeszkadza, żeby zdjęcie jednocześnie miało odpowiednie walory artystyczne. Jednak w niektórych przypadkach w fotografii technicznej w sposób zupełnie świadomy rezygnujemy z pewnych walorów artystycznych zdjęć i wykonujemy je taką metodą, aby przedstawić na nich przedmiot możliwie najdokładniej.

W fotografii technicznej w niektórych przypadkach zupełnie świadomie zmienia się wygląd fotografowanego przedmiotu, aby uwidocznić pewne jego cechy. W niektórych


przypadkach za pomocą retuszu usuwa się niepotrzebne elementy, np. podstawki podtrzymujące przedmiot lub niepotrzebne cienie. [Poz. 5, s. 7-9]

W fotografii technicznej nieraz trzeba korzystać z dodatkowych urządzeń. Przykładem tu są zdjęcia mikroskopowe, których wykonanie wymaga użycia mikroskopu. Dzięki niemu uzyskujemy wielokrotnie powiększony obraz, który następnie rejestrujemy fotograficznie.

Fotografia mikroskopowa (fotomikrografia) jest to proces fotografowania za pomocą mikroskopu obiektów i preparatów mikroskopowych. Wykorzystuje się ją w medycynie, różnych laboratoriach naukowo badawczych np. badających metale, próbki biologiczne czy mineralne, w chemii i w glacjologii (badaniu lodowców). Aby utrwalić fotograficznie obraz mikroskopowy należy naświetlić nim materiał światłoczuły lub skierować go na światłoczułą matrycę aparatu cyfrowego. Aparat mocuje się na mikroskopie bezpośrednio lub za pomocą wspornika. Od dawna używa się do tego rodzaju zdjęć korpusów aparatów małoobrazkowych zamontowanych zamiast okularu na tubusie okularowym mikroskopu za pomocą odpowiednich pierścieni redukcyjnych. Obiektywem aparatu staje się w takim układzie obiektyw mikroskopu. Do zdjęć mikrofotograficznych coraz częściej stosuje się specjalnie skonstruowane mikroskopy fotograficzne z wbudowanym na stałe aparatem cyfrowym przekazującym obraz bezpośrednio do komputera.

Fot. 1. Mikroskop optyczny z możliwością oglądania obrazu za pomocą okularu i z zamontowanym na stałe

cyfrowym aparatem fotograficznym rejestrującym obraz bezpośrednio w pamięci sprzężonego z nim komputera. Źródło: archiwum autora.

Fot. 2. Fotografie mikroskopowe a) z mikroskopu optycznego b) z mikroskopu elektronowego. Źródło: archiwum autora.

W fotomikrografii, wykonywanej za pomocą mikroskopów optycznych, konieczne jest

oświetlenie preparatu intensywnym źródłem światła (np. lampą błyskową), które umieszcza się zazwyczaj zamiast niskonapięciowej lampki oświetlającej preparat.


Pasjonaci fotomikrografii dostosowali już tradycyjne, optyczne mikroskopy do wykonywania zdjęć z użyciem popularnie używanych, kompaktowych aparatów cyfrowych.

Fotografie mikroskopowe można uzyskać również za pomocą mikroskopu elektronowego. Obrazy z mikroskopu elektronowego można obserwować wyłącznie za pomocą ekranu pokrytego luminoforem, świecącego pod wpływem bombardowania elektronami. W związku z tym zdjęcia z takiego mikroskopu uzyskuje się poprzez fotografowanie tego właśnie ekranu za pomocą czasami nawet, zwykłego, amatorskiego aparatu, bez jakichkolwiek dodatkowych akcesoriów (nie licząc czarnej „skrzynki” osłaniającej ekran przed odblaskami światła z pomieszczenia).

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń. 1. Jakie dziedziny fotografii wchodzą w skład fotografii technicznej? 2. W jakim celu, w fotografii technicznej, zmienia się czasami wygląd fotografowanych

obiektów? 3. Czym zajmuje się fotografia ultraszybka? 4. Co określamy mianem fotokopii? 5. Na czym polega stereofotografia? 6. Do jakiej grupy metod fotografii technicznej zalicza się metody kserograficzne? 7. Co nazywamy fotomikrografią? 8. Jakiego sprzętu używa się obecnie do wykonywania fotografii mikroskopowej? 9. Jak można wykonać zdjęcia mikroskopowe mając do dyspozycji mikroskopy optyczne? 4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1 Wyszukaj w Internecie, czasopismach, katalogach i podręcznikach przykłady zdjęć

technicznych. Wykonaj prezentację w oparciu o zebrane materiały. Sposób wykonania ćwiczenia Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z instrukcją bezpieczeństwa i regulaminem pracy na stanowisku ćwiczeniowym zorganizowanym w pracowni oraz ze sposobem wykonania ćwiczenia,

2) sprawdzić kompletność wyposażenia stanowiska pracy do realizacji ćwiczenia, zgodnie z listą wyposażenia dla tego stanowiska,

3) zaplanować podział pracy w zespole – który z członków wyszukuje jaki rodzaj zdjęć technicznych oraz kto zaprezentuje wykonaną pracę,

4) przystąpić do wyszukiwania zdjęć, wyszukane zdjęcia zapisać w pamięci komputera, 5) wykonać prezentację komputerową, 6) dokonać publicznej prezentacji efektów pracy, 7) uporządkować stanowisko pracy po realizacji ćwiczenia, 8) dołączyć prezentację do portfolio z odpowiednim opisem (np. w formie płyty CD).

Wyposażenie stanowiska pracy: − komputer PC z dostępem do Internetu (1 szt na zespół), − płyta CD (po 1 szt. na każdego ucznia).


Ćwiczenie 2 Wyszukaj w Internecie przykłady zdjęć mikroskopowych (z mikroskopu optycznego

i elektronowego). Wykonaj prezentację na temat zastosowania fotografii mikroskopowej w różnych dziedzinach.

Sposób wykonania ćwiczenia Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:



3) zaplanować podział pracy w zespole – który z członków wyszukuje jaki rodzaj zdjęć mikroskopowych oraz kto zaprezentuje wykonaną pracę,

4) przystąpić do wyszukiwania zdjęć, wyszukane zdjęcia zapisać w pamięci komputera, 5) wykonać prezentację komputerową, 6) dokonać prezentacji efektów pracy, 7) uporządkować stanowisko pracy po realizacji ćwiczenia, 8) dołączyć pracę do portfolio wraz z opisem (np. w formie płyty CD).

Wyposażenie stanowiska pracy: − komputer PC z dostępem do Internetu (1 szt na zespół), − płyta CD (po 1 szt na każdego ucznia).

Ćwiczenie 3

Wyszukaj w Internecie, książkach i czasopismach urządzenia służące do wykonywania zdjęć technicznych. Wykonaj prezentację w oparciu o zebrane materiały.




3) zaplanować podział pracy w zespole – który z członków wyszukuje sprzęty służące do wykonywania zdjęć z poszczególnych dziedzin (mikroskopowe, ultraszybkie, makroskopowe itd.) oraz kto zaprezentuje wykonaną pracę,

4) przystąpić do wyszukiwania zdjęć, wyszukane zdjęcia zapisać w pamięci komputera, 5) wykonać prezentację komputerową, 6) dokonać prezentacji efektów pracy, 7) uporządkować stanowisko pracy po realizacji ćwiczenia, 8) dołączyć pracę do portfolio (np. w formie płyty CD).

Wyposażenie stanowiska pracy: − komputer PC z dostępem do Internetu (1 szt na zespół), − płyta CD (po 1 szt na każdego ucznia).


4.1.4. Sprawdzian postępów Czy potrafisz:

Tak

Nie 1) określić jakie są działy fotografii technicznej? 2) rozpoznać zdjęcia techniczne? 3) wyjaśnić jak wykonuje się zdjęcia mikroskopowe? 4) wyjaśnić dlaczego przy wykonywaniu zdjęć technicznych nie stosuje się

zasad kompozycji ?

5) wyjaśnić jakie warunki powinny spełniać zdjęcia techniczne? 6) rozpoznać i nazwać urządzenia do wykonywania zdjęć technicznych? 7) rozpoznać zdjęcia z mikroskopu elektronowego i optycznego?


4.2. Sprzęt i materiały używane do wykonywania reprodukcji, fotokopii i makrofotografii

4.2.1. Materiał nauczania

Do wykonywania zdjęć z zakresu reprodukcji i makrofotografii można stosować większość dostępnych na ryku aparatów, jednakże ze względu na to, że przedmioty, które reprodukujemy, znajdują się w odległościach na ogół mniejszych niż 1 metr aparat powinien spełniać następujące warunki: − mieć możliwość podłączenia odpowiedniego sprzętu pomocniczego, jak np. dodatkowy

mieszek, pierścienie przedłużające lub soczewki nasadkowe które pozwalają na wykonywanie zdjęć z małych odległości przedmiotowych,

− mieć możliwość precyzyjnego nastawienia kadru i ostrości obrazu gdyż wykonując zdjęcia z bliskich odległości (np. podczas reprodukowania) mamy do czynienia z bardzo niewielką przestrzenią i małą głębią ostrości mierzoną w milimetrach. Najczęściej stosowanymi aparatami do prac reprodukcyjnych i makrofotograficznych są:

− aparaty małoobrazkowe – spełniające podstawowe wymagania jako aparaty do otrzymywania reprodukcji kreskowych lub reprodukcji półtonowych, a także reprodukcji barwnych na materiałach odwracalnych,

− aparaty średnioformatowe – wymagają znacznie większej uwagi podczas pracy, a także są droższe w eksploatacji w wyniku zwiększenie kosztów materiałowych. Jednakże z drugiej strony pozwalają osiągać znacznie lepsze wyniki jakościowe, szczególnie przy reprodukcji oryginałów zawierających półtony i są dobrym punktem wyjścia do otrzymywania barwnych diapozytywów do celów poligraficznych,

− aparaty cyfrowe kompaktowe – są obecnie najczęściej wykorzystywane do wykonywania zdjęć z małych odległości. Tryb fotografowania „makro” jest powszechnie dostępny nawet w prostych i tanich cyfrowych aparatach kompaktowych. Ma to miejsce, ponieważ rzeczywista ogniskowa obiektywów większości aparatów cyfrowych jest stosunkowo krótka, w miarę proste jest zaprojektowanie aparatu, w którym obiektyw może zostać odsunięty dość daleko od matrycy, co w efekcie da możliwość ustawienia ostrości przy stosunkowo małej odległości przedmiotowej wynoszącej np.1 centymetr,

− aparaty cyfrowe typu lustrzanka, w większości modeli, nie są wyposażone w funkcję makro (taką jak cyfrowe kompakty) ale wykorzystując takie aparaty do prac reprodukcyjnych czy makrofotograficznych można wyposażyć je w pierścienie makro lub soczewki nasadkowe zapewniające właściwą odległość obrazową. Aparaty cyfrowe posiadają zazwyczaj gniazdo wideo (jak w kamerze wideo), które

pozwala wyświetlać obraz z matrycy na ekranie telewizora. Poprzez odpowiednie połączenie możesz też obserwować obraz na monitorze komputera. Wykorzystaj to, gdy robisz zdjęcia z małych odległości, bo jeśli obraz jest duży, jasny to wtedy łatwiej jest nastawić ostrość.

W fotografii makroskopowej i reprodukcyjnej, aparaty wielkoformatowe stosuje się bardzo rzadko – z racji dużych kosztów zdjęć i dość kłopotliwego używania. Wyjątek stanowią zdjęcia specjalistyczne – reprodukcje kreskowe rysunków technicznych czy płytek drukowanych do obwodów elektronicznych. Inną zaletą, która przemawia za wykorzystaniem aparatu wielkoformatowego jest możliwość pochyłów przedniego i tylnego standardu oraz stosowania bardzo dużych liczb przysłony, dzięki którym można uzyskać większą głębię ostrości.


Tradycyjne aparaty kompaktowe i lustrzanki dwuobiektywowe są mało przydatne do wszelkiego rodzaju zdjęć technicznych ze względu na kłopoty z ustawieniem ostrości i paralaksę.

Obiektywy do zdjęć makrofotograficznych Do wykonywania zdjęć z niewielkiej odległości najczęściej posługujemy się obiektywem

o ogniskowej standardowej. Ogniskowa ta pozwala na uzyskanie różnych skal odwzorowania przy użyciu pierścieni pośrednich o stosunkowo małej długości. Aby uzyskać takie same skale odwzorowania przy użyciu obiektywu o dłuższej ogniskowej, trzeba zastosować pierścienie pośrednie o większej długości.

Są jednak sytuacje, w których bardziej pożądane będzie użycie obiektywu o dłuższej ogniskowej. Ma to miejsce wówczas, gdy zależy nam na powiększeniu odległości od fotografowanego przedmiotu do przedniej soczewki obiektywu przy zachowaniu zaplanowanej skali odwzorowania. Większa odległość może być potrzebna np. wówczas, gdy zaistnieje konieczność umieszczenia blisko fotografowanego przedmiotu źródła sztucznego światła, np. reflektora lub lampy błyskowej. Wówczas potrzebne jest miejsce dla tego urządzenia, a obiektyw umieszczony zbyt blisko przedmiotu będzie przeszkodą na drodze promieni świetlnych. Światło musiałoby być skierowane z boku, a takie oświetlenie nie zawsze będzie odpowiadać naszym założeniom.

Inny przypadek dotyczy fotografowania małych zwierząt np. owadów itp., do których nie możemy zbytnio zbliżać się z aparatem, aby ich nie spłoszyć. A więc, aby nie przekroczyć tzw. odległości ucieczki tych żywych obiektów zdjęć, stosujemy dłuższą ogniskową i wówczas uzyskamy pożądaną skalę odwzorowania z odległości większej niż przy obiektywie o standardowej ogniskowej. [Poz. 6, s. 49-50]

Oprócz tradycyjnych obiektywów do zdjęć makroskopowych stosuje się specjalne obiektywy makro, zaprojektowane do makrofotografii i wykorzystywane w aparatach z wymienną optyką. Te obiektywy są zwykle określane jako obiektywy makro.

Gdy nie posiadamy obiektywu makro można stosować soczewki makro, zwane również soczewkami nasadkowymi. Są to soczewki oprawione podobnie jak filtry zdjęciowe, w metalowe pierścienie, które są mocowane zazwyczaj za pomocą gwintu (rzadziej zatrzasku bagnetowego) z przodu właściwego obiektywu aparatu. Soczewki są przydatne, kiedy chcesz podejść do fotografowanego obiektu bliżej, niż na ta pozwala konstrukcja używanego przez Ciebie aparatu lub obiektywu.

Soczewki makro, są powszechnie dostępne w zakresie powiększeń od +1 do +10 dioptrii. Jeśli obiektyw pozwala na ustawienie ostrości do minimalnej odległości 1 metra to przy zastosowaniu soczewki +1 dioptria pozwoli Ci nastawić ostrość na odległość 0,5 metra +2 dioptrie do 1/3 metra, a +3 dioptrie do jednej czwartej metra itd. Wreszcie, soczewka +10 dioptrii pozwoli na ustawienie ostrości z odległości około 5 centymetrów. Można łączyć kilka soczewek makro używając np. soczewki +2 z soczewką +3, co daje w efekcie +5 dioptrii, ale należy unikać korzystania z więcej niż dwóch soczewek makro równocześnie. Te wykonane z bardzo dobrej jakości szkła są bardzo drogie, a tańsze mogą znacznie pogarszać jakość obrazu nie mówiąc już o tym, że stosując 2 – 3 soczewki możesz spowodować winietowanie obrazu poprzez ich obudowy.

Soczewki takie można stosować także do aparatów cyfrowych zarówno lustrzanek jak i cyfrowych aparatów kompaktowych. Jeśli użycie soczewek nasadkowych przy lustrzankach cyfrowych można uznać za celowe to jednak wiele z cyfrowych kompaktów ustawia ostrość obrazu nawet z dystansu kilku centymetrów lub jeszcze mniejszej. Z reguły, ta odległość wystarczy, do wykonania zdjęć makrofotograficznych. Co prawda można by było użyć jeszcze soczewki ale odległość fotografowania zmniejszy się do kilkunastu milimetrów i trójwymiarowy obiekt będzie


bardzo trudno oświetlić — nie będzie po prostu, dostatecznie dużo miejsca między obiektywem a fotografowanym obiektem, aby uzyskać dobre oświetlenie.

Używając takich aparatów jak lustrzanki małoobrazkowe, średnioformatowe lub cyfrowe mamy do dyspozycji innego rodzaju akcesoria, umożliwiające wykonanie zdjęć z małych odległości. Są to mieszki i pierścienie makro (czasem zwane również pierścieniami pośrednimi). Akcesoria te działają w ten sam sposób - odsuwają obiektyw od materiału zdjęciowego (lub matrycy cyfrowej), pozwalając zredukować odległość między fotografowanym obiektem a obiektywem (poprzez zwiększenie odległości obrazowej zmniejsza się odległość przedmiotowa). Pierścienie mają tę zaletę, że zapewniają stałe powiększenie, ale dostępne są powszechnie w kilku różnych grubościach. Mieszki fotograficzne spełniają takie samo zadanie jak pierścienie, lecz są o tyle lepsze, że odległość obrazową można regulować w sposób płynny. Wadą ich jest to, że przy ich używaniu początkowa wartość oddalenia obiektywu od aparatu jest dość duża (najczęściej wynosi tyle na ile zwiększa odległość obrazową najszerszy z kompletu trzech pierścieni).

Porównując jakość obrazu makrofotograficznego uzyskanego za pomocą soczewek nasadkowych i pierścieni pośrednich można stwierdzić, że pierścienie i mieszki lepiej nadają się do wykonywania makrofotografii ale redukują one ilość światła docierającego do materiału zdjęciowego (lub matrycy cyfrowej). Soczewki nasadkowe, nawet dobrej jakości zawsze są jeszcze jedną warstwą szkła na której może dojść do niepożądanych zjawisk optycznych takich jak dystorsja czy aberracja.

W większości przypadków, zarówno zdjęcia makrofotograficzne jak i reprodukcje powinno się wykonywać aparatem fotograficznym stabilnie umocowanym na statywie lub kolumnie reprodukcyjnej. Należy stosować statyw lub inne urządzenia pozwalające na bezstopniową zmianę wysokości ustawienia aparatu (do czego dobrze się nadaje np. kolumna reprodukcyjna).

Istnieje również możliwość umocowania aparatu fotograficznego na kolumnie posiadanego powiększalnika. Niektóre powiększalniki (np. Opemus czy Krokus) są przystosowane do umocowania ramienia do reprodukcji, na którym zamiast głowicy powiększalnika można umieścić aparat fotograficzny. Tego rodzaju rozwiązanie jest najwygodniejsze w przypadku lustrzanek jednoobiektywowych i aparatów cyfrowych.

Zarówno przy wykonywaniu reprodukcji, fotokopii jak i zdjęć z niewielkiej odległości bardzo przydatne są statywy z możliwością zamontowania głowicy statywu poniżej połączenia nóżek statywu – po drugiej stronie pionowego elementu statywu na którym głowica jest zamontowana w położeniu normalnym (czasami można ten element odwrócić „do góry nogami” lub element ten posiada z drugiej strony śrubę do której można dokręcić głowicę zdemontowaną z górnej części statywu).

Do wykonywania fotokopii i reprodukcji w zasadzie nadają się wszystkie zdjęciowe materiały światłoczułe. Użycie któregoś z nich jest uwarunkowane specyfiką wykonywanego zamówienia. Do reprodukcji oryginałów kreskowych stosujemy zazwyczaj czarno-białe, wysokokontrastowe materiały zdjęciowe o niskiej czułości. Wykonując reprodukcje oryginałów kreskowych, podczas naświetlania i wywołania nie należy dążyć do całkowitego, smolistego zaczernienia miejsc naświetlonych ponieważ na skutek różnych zjawisk (np. odblasków dyfuzyjnych) może dojść do nieprawidłowego reprodukowania konturów (nawet gdy mamy obiektyw o znakomitej rozdzielczości)

Reprodukcje i fotokopie półtonowe czarno-białe wykonuje się zazwyczaj na nisko lub średnioczułych błonach negatywowych.

Reprodukcje i fotokopie barwne wykonuje się za pomocą niskoczułych materiałów negatywowych lub diapozytywowych barwnych oraz coraz częściej techniką cyfrową.


Format użytego materiału zdjęciowego zależy głównie od późniejszego, dalszego wykorzystania. Reprodukcje kreskowe wykonuje się najczęściej w celach poligraficznych przy użyciu aparatów wielkoformatowych (np. jako negatywy do sitodruku). Reprodukcje dzieł sztuki przeznaczone do druku wykonuje się z użyciem aparatu średniego formatu (i najczęściej diapozytywowego barwnego materiału zdjęciowego). Reprodukcje i fotokopie do celów dokumentacyjnych lub jako materiały dydaktyczne wykonuje cię przy użyciu aparatów małoobrazkowych.

Coraz częściej jednak klienci zamawiają prace reprodukcyjne w formie zapisu elektronicznego.


Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jakie warunki powinien spełniać aparat do wykonywania zdjęć reprodukcyjnych i makrofotograficznych?

2. Jakie aparaty są najczęściej stosowane do wykonywania makrofotografii i reprodukcji? 3. Jakiego rodzaju obiektywów zazwyczaj używamy do wykonywania makrofotografii

i reprodukcji? 4. W jakim celu używamy pierścieni pośrednich lub mieszków? 5. Jakie zadanie spełniają soczewki nasadkowe? 6. Jaki rodzaj materiału światłoczułego jest wykorzystywany do reprodukcji kreskowej? 7. W jakich sytuacjach do wykonywania fotokopii i reprodukcji wykorzystuje się aparat

wielkoformatowy?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1 Wyszukaj w Internecie, czasopismach, katalogach i podręcznikach sprzęty do

makrofotografii i reprodukcji w celu kompletnego i nowoczesnego wyposażenia pracowni szkolnej. Zaprezentuj listę sprzętów do zakupienia wraz z kosztorysem.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś: 1) zapoznać się z instrukcją bezpieczeństwa i regulaminem pracy na stanowisku

ćwiczeniowym zorganizowanym w pracowni oraz ze sposobem wykonania ćwiczenia, 2) sprawdzić kompletność wyposażenia stanowiska pracy do realizacji ćwiczenia, zgodnie

z listą wyposażenia dla tego stanowiska, 3) zaplanować podział pracy w zespole – który z członków wyszukuje jakie informacje oraz

kto zaprezentuje wykonaną pracę, 4) przystąpić do wyszukiwania informacji na temat wyposażenia do wykonywania zdjęć

makrofotografii i reprodukcji, 5) wykonać pisemnie 2 wersje zakupów wyposażenia atelier służącego do wykonywania zdjęć

makrofotograficznych i reprodukcji techniką cyfrową – w wersji minimum i maksimum, 6) dołączyć do każdej listy opis jaki zakres prac można wykonać przy wykorzystaniu każdego

z zaproponowanych zestawów sprzętu, 7) dokonać prezentacji efektów pracy na forum grupy, 8) uporządkować stanowisko pracy po realizacji ćwiczenia, 9) dołączyć pracę do portfolio.


Wyposażenie stanowiska pracy: − komputer PC z dostępem do Internetu (1 szt na zespół), − książki, czasopisma fachowe z zakresu fotografii i katalogi reklamowe firm produkujących

sprzęt fotograficzny, − arkusze papieru A4, długopisy, ołówki.

Ćwiczenie 2

Zaplanuj jaki będzie potrzebny sprzęt i wykonaj zapotrzebowanie na materiały do wykonania 200 reprodukcji w formie przeźroczy barwnych jako pomocy dydaktycznej do nauki biologii.




3) zaplanować podział pracy w zespole – który z członków dokonuje wyboru aparatu fotograficznego i sprzętu dodatkowego, a kto wyszukuje odpowiedni rodzaj materiału zdjęciowego oraz kto zaprezentuje wykonaną pracę,

4) przystąpić do wyszukiwania informacji na temat dostępnych w handlu odpowiednich materiałów zdjęciowych,

5) wykonać pisemnie zestawienie potrzebnego aparatu fotograficznego i sprzętu dodatkowego,

6) dokonać prezentacji efektów pracy na forum grupy, 7) uporządkować stanowisko pracy po realizacji ćwiczenia, 8) dołączyć pracę do portfolio z odpowiednim opisem.


sprzęt i materiały fotograficzne, − arkusze papieru A4, długopisy, ołówki.

Ćwiczenie 3

Wykonaj listę sprzętu i materiałów potrzebnych do wykonania reprodukcji oryginału kreskowego, przeznaczonej do kopiowania stykowego (np. obrazu płytki obwodów drukowanych) w formacie 13x18 cm.





3) zaplanować podział pracy w zespole – który z członków dokonuje wyboru aparatu fotograficznego i sprzętu dodatkowego, a kto wyszukuje materiały zdjęciowe oraz kto zaprezentuje wykonaną pracę,

4) przystąpić do wyszukiwania informacji na temat dostępnych w handlu odpowiednich materiałów zdjęciowych,

5) wykonać pisemnie zestawienie potrzebnego aparatu fotograficznego i sprzętu dodatkowego,

6) dokonać prezentacji efektów pracy na forum grupy, 7) uporządkować stanowisko pracy po realizacji ćwiczenia, 8) dołączyć pracę do portfolio z odpowiednim opisem.


sprzęt i materiały fotograficzne, − arkusze papieru A4, długopisy, ołówki. 4.2.4. Sprawdzian postępów Czy potrafisz:

Tak

Nie 1) określić jakie warunki techniczne powinien spełniać aparat wykorzystywany

do zdjęć z małej odległości?

2) określić jakiego rodzaju aparaty są obecnie najczęściej wykorzystywane do wykonywania zdjęć z małej odległości?

3) wybrać właściwy rodzaj aparatu do wykonania zdjęć reprodukcyjnych? 4) wybrać właściwy rodzaj obiektywu do wykonania makrofotografii? 5) dobrać sprzęt dodatkowy do wykonania makrofotografii? 6) wyjaśnić jakie są wady i zalety stosowania soczewek nasadkowych? 7) dobrać materiały światłoczułe do wykonania określonej pracy z dziedziny

makrofotografii i reprodukcji?

8) zaplanować wyposażenie do pracowni fotografii technicznej?


4.3. Zasady wykonywania zdjęć makrofotograficznych

4.3.1. Materiał nauczania Makrofotografią nazywamy dział fotografii zajmujący się wykonywaniem obrazów

fotograficznych w dużym zbliżeniu, za pomocą aparatu i obiektywu fotograficznego. W różnych podręcznikach fotograficznych granice te określane są w rozmaity sposób – poszczególni autorzy mają na ten temat różne zdania. Można jednak przyjąć, że zdjęcie makrofotograficzne to zdjęcie przedmiotu w skali odwzorowania wahającej się w granicach od 1:5 do 25:1.

Zdjęcia makrofotograficzne mogą być wykorzystywane w różnych dziedzinach nauki i sztuki pełniąc funkcje estetyczne i poznawcze: − w sztuce użytkowej, m.in. w zdobnictwie fotografując z bliska drobne elementy uzyskuje

się rozmaite atrakcyjne plastycznie obrazy, które po powiększeniu i zwielokrotnieniu znajdują zastosowanie jako różnego rodzaju tła, zbudowane z powtarzających się wzorów o rozmaitych kształtach geometrycznych lub też ze wzorów ułożonych z fragmentów np. roślin lub innych drobnych elementów.

− w celach badawczych, jak też i dokumentacyjnych (na przykład zdjęcia makrofotograficzne starych monet czy medali ułatwią odczytanie znajdujących się na nich napisów, a jednocześnie są najprostszą metodą dokładnej dokumentacji ich rzeczywistego wyglądu). Obraz fotograficzny makrofotograficzny niesie ze sobą duży ładunek informacji odnoszących się do przedstawionych przedmiotów, bowiem zdjęcie makrofotograficzne, wykonane z niewielkiej odległości, może nam powiedzieć o przedmiocie znacznie więcej niż jest to w stanie uczynić konwencjonalne zdjęcie,

− w naukach przyrodniczych, zwłaszcza w badaniach drobnych owadów czy roślin, a także w naukach medycznych, w praktyce leczniczej ułatwiają postawienie diagnozy w niektórych schorzeniach,

− w procesie nauczania obrazy makrofotograficzne spełniają rolę ważnych pomocy naukowych,

− w dziedzinie techniki można posłużyć się makrofotografią jako narzędziem badań i dokumentacji, pomocną przy pracach projektowych, wreszcie jako środek kontroli, a nawet jako metoda pomiarowa. [Poz. 6, s. 10]. Najbardziej naturalnym oświetleniem przy wykonywaniu zdjęć makrofotograficznych jest

światło słoneczne. Rośliny, kwiaty lub też nieożywione obiekty przyrodnicze najlepiej fotografować w plenerze, gdy są oświetlone bezpośrednio promieniami słońca. Oświetlenie takie zapewnia im nie tylko naturalny wygląd, lecz także jest dostatecznie intensywne, aby można było wykonać prawidłowo naświetlone zdjęcie . Trudności przysparzają sytuacje, gdy interesujący nas przedmiot jest umieszczony w cieniu, czego przykładem mogą być np. rośliny znajdujące się w lesie pod drzewami. Można tu czasem pomóc sobie, kierując na przedmiot zdjęć światło odbite. Do tego celu można posłużyć się lustrem, arkuszem metalizowanej folii bądź też arkuszem białego kartonu. Metoda ta okaże się skuteczna wówczas, gdy obiekt znajduje się w cieniu, ale blisko miejsca oświetlonego bezpośrednim światłem słonecznym.

W plenerze możemy również posługiwać się elektroniczną lampą błyskową. W praktyce, do większości zdjęć makrofotograficznych, zupełnie wystarczające jest użycie lampy błyskowej o liczbie przewodniej od 10 do 15. Zwróć uwagę, że posługując się lampą błyskową, dodatkową możliwością dopasowania warunków ekspozycji do konkretnej sytuacji jest regulowanie odległości pomiędzy lampą a przedmiotem.


Wykonując zdjęcia przedmiotów oddalonych od obiektywu ponad 1 metr, z reguły nie musimy się martwić o specjalne ustawienie lampy błyskowej ponieważ z tej odległości zapewni nam ona prawidłowe oświetlenie. W przypadku gdy przedmiot znajduje się bliżej przed obiektywem, reflektor lampy należy skierować w dół.

Niektóre nowoczesne lampy posiadają taką funkcję. Jeżeli jednak twoja lampa nie ma takich funkcji, to możesz poradzić sobie inaczej. Od góry, na reflektor lampy można założyć ekranik odbijający światło, wykonany z białego tworzywa, kartonu, czy folii aluminiowej. Odbije on światło lampy umocowanej na aparacie w takiej ilości, że dobrze oświetli obiekty znajdujące się bliżej aparatu.

a) b) Rys. 1. Schemat stosowania lampy błyskowej przy wykonywaniu makrofotografii:

a) pochylenie całej lampy (lub tylko jej głowicy), b) zastosowanie ekranu odbijającego. Źródło: opracowanie autorskie

Specjalistycznymi lampami błyskowymi do wykonywania zdjęć z małych odległości są

lampy błyskowe pierścieniowe. Lampę taką wkręca się w przedni gwint obiektywu. Po umocowaniu lampy rurka wyładowcza (która emituje we właściwym momencie błysk światła w kształcie pierścienia) otacza obiektyw dookoła. W ten sposób promienie błysku lampy biegną po liniach prawie równoległych do osi optycznej obiektywu. Przy takim usytuowaniu źródła światła fotografowany przedmiot będzie oświetlony w sposób bezcieniowy. Lampy takie nie nadają się do fotografowania powierzchni błyszczących gdyż powodują silne odbicia w kształcie jasnego pierścienia. Są za to doskonałe do zdjęć przyrodniczych, drobnych zdjęć dzieł sztuki, znaczków i fragmentów różnych mechanizmów o ile nie są one błyszczące. [Poz. 6 , s. 72-73]

a) b) Fot. 3. Lampy błyskowe do wykonywania zdjęć z małych odległości:

a) pierścieniowa lampa błyskowa, b) podwójna lampa błyskowa. Źródło: materiały reklamowe firmy Olympus Przy wykonywaniu zdjęć makrofotograficznych we wnętrzach możemy posłużyć się

również światłem żarowym. Nie jest wskazane używanie oświetlaczy halogenowych, ponieważ wytwarzają one bardzo wysokie temperatury i nagrzewają nadmiernie fotografowane przedmioty. Nadmierne nagrzanie fotografowanych organizmów jest niebezpieczne dla wszelkich żywych obiektów zdjęć a także niektórych przedmiotów nieożywionych. Z dużą


ostrożnością należy podchodzić do oświetlania światłem żarowym zabytków i dzieł sztuki aby nie narażać ich na zbytnie nagrzewanie. Dotyczy to w mniejszym stopniu żarówek, pod warunkiem, że nie będziemy ich zbytnio zbliżać do oświetlanego przedmiotu. [Poz. 6 , s. 61]

Światła żarowe są zwykle najlepszym narzędziem do oświetlenia makrofotografii przedmiotów statycznych. Główną zaletą oświetlenia żarowego jest to, że dokładnie widać, jaki będzie efekt oświetleniowy. Światło takie, z uwagi na swoją intensywność, pozwala na dokładne ustawienie ostrości a także na podejrzenie głębi ostrości przy przymknięciu przysłony do wartości, którą mamy zamiar użyć podczas wykonywania zdjęcia.

Lampy świecące światłem żarowym (niekoniecznie profesjonalne, studyjne) są tańsze i powszechnie dostępne nawet w sytuacji wykonywania zdjęć z bliskich odległości poza studiem. Aby osiągnąć dokładnie zamierzony efekt oświetleniowy można zastosować ich nawet kilka. Korzystając z tego rodzaju źródła światła należy pamiętać, aby dopasować barwę światła do używanych materiałów zdjęciowych (np. stosując filtr konwersyjny) lub ustawić balans bieli w aparacie cyfrowym.

Podobnie jak przy wykonywaniu innych zdjęć przy wykonywaniu makrofotografii stosuje się dwa sposoby dokonywania pomiaru oświetlenia fotografowanego obiektu: − pomiar światła odbitego od fotografowanego przedmiotu, − pomiar światła padającego.

Jednakże w tej dziedzinie fotografii występują pewne specyficzne sytuacje powodujące to, że przy dokonywaniu pomiarów musimy zwrócić uwagę na niektóre szczególne dla tej dziedziny aspekty. Dokonując pomiaru światła odbitego należy pamiętać, aby światłomierz znajdował się możliwie blisko fotografowanego przedmiotu, w odległości kilku do kilkunastu centymetrów. Trzeba przy tym uważać, aby na przedmiot nie padał cień rzucany przez rękę ze światłomierzem. Istnieją sytuacje, w których trudno jest podejść ze światłomierzem do fotografowanego przedmiotu, np. przy fotografowaniu małych zwierząt, np. owadów, które po prostu uciekają zanim zdążymy wykonać pomiar. W takich sytuacjach można posłużyć się specjalną, szarą tablicą oświetloną identycznym światłem, której współczynnik odbicia światła wynosi 18%. Tablica taka musi być ustawiona w stosunku do słońca pod takim samym kątem jak przedmiot. Również i światłomierz kierujemy na szarą tablicę pod takim samym kątem, jak kąt osi optycznej obiektywu aparatu. Nie potrzeba przy tym podchodzić blisko do przedmiotu zdjęć, oczywiście przy zachowaniu warunku identycznego oświetlenia. Po ustaleniu warunków naświetlania można później skoncentrować się wyłącznie na dobrym uchwyceniu poruszającego się obiektu.

Przy dokonywaniu pomiaru światła światłomierzem zewnętrznym należy pamiętać, że wskazane przez światłomierz warunki naświetlania zdjęć odnoszą się do normalnych sytuacji, tzn. gdy odległość przedmiotu od aparatu mieści się w granicach od 0,5 m do ∞. Jeżeli natomiast wykonujemy zdjęcia makroskopowe, wówczas istnieje konieczność wprowadzenia poprawek uwzględniających specyfikę zdjęć wykonywanych z niewielkich od przedmiotu odległości. Przede wszystkim chodzi tu o spadek jasności obrazu rzutowanego przez obiektyw aparatu na powierzchnię błony światłoczułej, spowodowany użyciem pierścieni pośrednich i związanym z tym powiększeniem odległości obrazowej.

Wykonując makrofotografie należy zwrócić uwagę na zniekształcenia perspektywiczne jakie mogą wystąpić w wyniku stosowania obiektywów szerokokątnych czy długoogniskowych. Zniekształcenia te są identyczne jak przy fotografowaniu za ich pomocą obiektów w normalnej skali. Tak, więc obiektyw szerokokątny da nam co prawda większą głębię ostrości ale kosztem zniekształceń zarówno perspektywy jak i samego przedmiotu. Podobnie będzie przy użyciu obiektywu o długiej ogniskowej. Jeśli ważne jest prawidłowe odwzorowanie przedmiotu bezwzględnie należy używać obiektywów o ogniskowej standardowej.


Dużo trudności przy wykonywaniu makrofotografii sprawia ustawienie ostrości. Zrozumienie poniżej opisanych zasad powinno ułatwić Ci pracę. Jeśli masz aparat z funkcją „autofocus” czasami dobrze jest zrezygnować z automatycznego ustawiania ostrości ponieważ daje ono niekiedy mało przewidywalne rezultaty. Przyjmij do wiadomości, że dla określonej ogniskowej obiektywu i określonej długości pierścieni pośrednich (lub określonej długości wyciągniętego mieszka) istnieje tylko jedna właściwa odległość przedmiotowa. Jeżeli aparat znajdzie się w tej odległości od przedmiotu, wówczas uzyska się obraz o maksymalnej ostrości. Nawet jeśli w kompaktowym aparacie cyfrowym ustawisz tryb fotografowania makro (który zwiększy odległość obrazową) i wyłączysz automatykę ustawiania ostrości, będziesz mógł w pełni kontrolować to na jaki element chcesz mieć ustawioną ostrość. Sama czynność nastawiania ostrości polega więc na powolnej zmianie odległości aparatu w stosunku do fotografowanego przedmiotu, przy równoczesnej obserwacji obrazu w wizjerze. Przesunięcie choćby tylko o kilka milimetrów może spowodować wyjście poza strefę ostrego obrazu. Najlepiej, zatem jest używać dość ciężkiego, stabilnego statywu. Aby ułatwić kadrowanie statyw taki powinien być zaopatrzony w głowicę pozwalającą na ruchy aparatu w różnych płaszczyznach a ustawianie ostrości przeprowadzamy przez przesuw całego aparatu na sankach nastawczych zamontowanych na głowicy statywu. Moment, w którym zaobserwujemy maksymalną ostrość obrazu oznacza, że aparat osiągnął właściwe położenie. W tym położeniu należy go unieruchomić i wykonać zdjęcie. Analogicznie postępujemy wykonując zdjęcia makro przy użyciu kolumny reprodukcyjnej jako statywu – ostrość ustawiamy płynnie podnosząc lub opuszczając aparat. W większości przypadków, gdy wykonujemy zdjęcia makro, wskazane jest używanie długiego wężyka spustowego, samowyzwalacza lub pilota w celu wyzwalania migawki aparatu.

Wykonywanie zdjęć makrofotograficznych niektórych obiektów Połączeniem techniki makrofotografii i reprodukcji są zdjęcia dokumentacyjne

fragmentów dzieł sztuki (obrazów, grafik, rysunków) wykorzystywane w celach katalogowych. Pozwalają one (podobnie jak zdjęcia mikroskopowe) na bezsporną identyfikację czy sfotografowany kiedyś w przeszłości obiekt jest tym samym egzemplarzem z którym mamy do czynienia obecnie.

Dosyć często zdjęcia makroskopowe zamawiają kolekcjonerzy znaczków pocztowych, biżuterii czy innych drobiazgów, aby w razie kradzieży można było szybko przedstawić wygląd skradzionych przedmiotów zarówno policji jak i zamieścić np. w Internecie ilustrowaną informację na temat, co zostało skradzione.

Przy wykonywaniu makrofotografii numizmatów, medali i znaczków pamiątkowych natrafiamy na następujące problemy: po pierwsze powierzchnia monet i medali jest świecąca i nierównomiernie odbija światło, po drugie przy brzegach powstają cienie powodowane przez grubość przedmiotu. Aby uniknąć intensywnych odbić od powierzchni metalu wystarczy skonstruować mały namiot świetlny w postaci białej kartki zwiniętej na kształt stożka w którym umieszcza się przedmiot, a przez ścięty wierzchołek stożka wykonuje się zdjęcie. Gdy natomiast chcemy pokazać relief na monecie lub medalu, należy zastosować bezpośrednie światło padające pod ostrym kątem z jednej strony. Daje to duży, nieprzyjemny cień po drugiej stronie obiektu. Aby go uniknąć należy fotografowany obiekt ułożyć na szybie, która będzie podniesiona kilkanaście centymetrów ponad białe tło a wtedy cień znajdzie się poza polem widzenia obiektywu.


a) b)

Rys. 2. Bieg promieni światła przy metodzie bezcieniowego fotografowania drobnych przedmiotów na szybie: a) schemat wykonania zdjęcia, b) zdjęcie wykonane tą metodą. Źródło: opracowanie autorskie.

Tło w takim przypadku można też niezbyt mocno oświetlić. Stosując tą metodę nie

można jednak posługiwać się pierścieniową lampą błyskową ponieważ jej błysk odbije się od szyby i zostanie zarejestrowany przez aparat. Należy również uważać na inne rodzaje stosowanego oświetlenia, których odbicia od szyby mogą zostać zarejestrowane przez aparat.

Posługując się techniką cyfrową można fotografować nie przejmując się cieniami ponieważ tło można usunąć za pomocą narzędzi dostępnych w programach do edycji zdjęć.

Przy fotografowaniu małych przedmiotów przestrzennych w atelier, dużych problemów może przysporzyć ich właściwe ustawienie. Fotografując przestrzenne przedmioty w atelier do ich właściwego ustawienia można użyć plasteliny, taśmy dwustronnie klejącej, kawałków gumki do ścierania, klamerek do bielizny i wielu innych drobnych rekwizytów.

Zdjęcia roślin i zwierząt wykonywane w plenerze mogą mieć charakter zarówno estetyczny jak i naukowy. Mogą stanowić ilustrację do materiałów dydaktycznych, książek, czy mogą stanowić ilustracje wykładów czy prezentacji. Wykonując makrofotografie w plenerze należy zadbać o odpowiednie skomponowanie tła poprzez usunięcie z niego niepotrzebnych elementów. Czasem też dobrze jest zabrać w plener różnokolorowe kawałki kartonu (koniecznie czarny) i umieszczać je za obiektem podczas jego fotografowania.

Rośliny, kwiaty lub też nieożywione obiekty przyrodnicze najlepiej fotografować w plenerze, gdy są oświetlone bezpośrednio promieniami słońca. Oświetlenie takie zapewnia im nie tylko naturalny wygląd, lecz także jest dostatecznie intensywne, aby można było wykonać prawidłowo naświetlone zdjęcie przy dużych zbliżeniach. Dla dodania uroku zdjęciom można też zastosować spryskanie fotografowanego obiektu wodą ze spryskiwacza.

Wykonując zdjęcia obiektów przyrodniczych w atelier można również zainscenizować zarówno tło jak i sam obiekt tak, aby wyglądał jak fotografowany w plenerze. Taki podejście do wykonania zamówienia może być dla nas łatwiejsze, ponieważ możemy dokładnie zapanować nad wszystkimi warunkami potrzebnymi do jak najlepszego wykonania zdjęcia.

Do wykonania makrofotografii zarówno w plenerze jak i w atelier może przydać się pierścieniowa, podwójna lub zwykła lampa błyskowa.



Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń. 1. W jakim celu wykonuje się zdjęcia makrofotograficzne? 2. W jaki sposób możemy doświetlać obiekty znajdujące się w cieniu wykonując zdjęcia

makrofotograficzne w plenerze? 3. W jaki sposób należy ustawić lampę błyskową przy fotografowaniu poniżej 1 metra? 4. Jakiego rodzaju lampy błyskowej należy użyć, aby przy zdjęciach makrofotograficznych

uzyskać obraz bezcieniowy? 5. W jakich sytuacjach, przy wykonywaniu zdjęć makrofotograficznych, nie jest wskazane

stosowanie oświetlenia żarowego? 6. Jak można sobie poradzić z pomiarem światła przy wykonywaniu zdjęć

makrofotograficznych, jeśli nie można się zbytnio zbliżyć do fotografowanego obiektu? 7. O czym należy pamiętać, jeśli do wykonywania zdjęć makrofotograficznych warunki

ekspozycji ustalamy za pomocą światłomierza zewnętrznego (np. ręcznego)? 8. W jaki sposób należy wykonywać ręczne ustawienie ostrości przy wykonywaniu zdjęć

makrofotograficznych? 9. W jaki sposób wykonać zdjęcie makrofotograficzne medalu aby na tle nie został

zarejestrowany jego cień? 10. Na co należy zwrócić uwagę przy wykonywaniu zdjęć makrofotograficznych w plenerze? 4.3.3. Ćwiczenia Ćwiczenie 1

Wykonaj dwa zdjęcia makrofotograficzne rośliny w plenerze, przy użyciu oświetlenia bezpośrednim światłem słonecznym. Pierwsze zdjęcie wykonaj bez dodatkowych rekwizytów i akcesoriów a drugie z użyciem czarnego, kartonowego tła.



2) uzgodnić z nauczycielem technikę wykonywania zdjęć, 3) sprawdzić kompletność wyposażenia stanowiska pracy do realizacji ćwiczenia, zgodnie

z listą wyposażenia dla tego stanowiska, 4) zaplanować w formie pisemnej sposób wykonania ćwiczenia, 5) wybrać odpowiedni aparat oraz odpowiedni do niego typem materiał światłoczuły lub

w aparacie cyfrowym wybrać rozdzielczość i format pliku w którym zdjęcie ma być zapisane,

6) dobrać odpowiednie wyposażenie dodatkowe i czarne, kartonowe tło, 7) spakować wszystko do torby fotograficznej i zameldować gotowość nauczycielowi, 8) uzgodnić z nauczycielem wyjście w plener i następnie udać się na miejsce wykonywania

zdjęć, 9) przystosować aparat do wykonania zdjęć makrofotograficznych, 10) wybrać obiekt do sfotografowania, zmierzyć warunki naświetlania i ustawić je w aparacie, 11) ustawić aparat na statywie i dokonać kadrowania i ustawienia ostrości, 12) wykonać pierwsze zdjęcie, umieścić za obiektem czarne tło i wykonać drugie zdjęcie, 13) wrócić do pracowni,


14) wywołać materiał negatywowy (diapozytywowy lub przenieść zdjęcia do pamięci komputera) oraz wybrać dwa zajęcia odpowiednie do tematu ćwiczenia i wykonać kopie pozytywowe lub wydruk o jakości fotograficznej,

15) zdjęcia nakleić na kartkę A4 i opisać jakie efekty wizualne uzyskuje się przy wykonaniu zdjęć przy zastosowaniu czarnego tła i bez niego,

16) uporządkować stanowisko pracy po realizacji ćwiczenia, 17) dołączyć wykonaną pracę do portfolio z opisem i z wykonanymi wcześniej szkicami, 18) przedstawić pracę nauczycielowi do oceny.

Wyposażenie stanowiska pracy:

− różne rodzaje aparatów fotograficznych: lustrzanka średnioformatowa, lustrzanka małoobrazkowa, lustrzanka cyfrowa, cyfrowy aparat kompaktowy (1 szt. na zespół),

− obiektywy wymienne (stało i zmiennoogniskowe i obiektywy do makrofotografii) właściwe typem do używanych aparatów,

− materiały zdjęciowe (typ i czułość) adekwatne do używanego sprzętu i rodzaju wykonywanej pracy,

− wężyk lub pilot do zdalnego wyzwalania migawki, statyw, osłona przeciwsłoneczna (po 1 szt. na zespół),

− soczewki nasadkowe, pierścienie pośrednie lub mieszek fotograficzny (1 komplet na zespół), − stojak lub palik drewniany, do którego będzie przymocowane czarne np. papierowe tło, − światłomierze z możliwością pomiaru światła padającego lub odbitego ciągłego

(min. 1 szt, na grupę), − komputer PC z oprogramowaniem do edycji zdjęć (przy cyfrowej technice zdjęciowej)

(1 szt. na zespół), − sprzęt i materiały do wywołania materiałów negatywowych (czy diapozytywowych) oraz

wykonania kopii pozytywowych (przy technice cyfrowej np. drukarka z materiałami eksploatacyjnymi),

− arkusz A4 o gramaturze min. 160 g/m2, taśma dwustronnie klejąca, nożyczki, nożyk itp. Ćwiczenie 2

Wykonaj zdjęcie makrofotograficzne w pomieszczeniu z użyciem zewnętrznej lampy błyskowej zamontowanej na sankach aparatu fotograficznego. Zdjęcie wykonaj przy użyciu techniki cyfrowej.


1) zapoznać się z instrukcją bezpieczeństwa i regulaminem pracy na stanowisku ćwiczeniowym oraz ze sposobem wykonania ćwiczenia, które może być realizowane indywidualnie,


3) zapoznać się z poszczególnymi elementami wyposażenia stanowiska ćwiczeniowego oraz udostępnionymi instrukcjami obsługi sprzętu fotograficznego,

4) zaplanować w formie pisemnej sprzęt i materiały fotograficzne potrzebne do wykonania ćwiczenia,

5) dobrać z zestawu wyposażenia odpowiedni sprzęt fotograficzny do wykonywania makrofotografii, dla warunków określonych w temacie ćwiczenia,

6) wybrać i ustawić w odpowiednim miejscu obiekt, który ma być fotografowany,


7) zamontować lampę na aparacie, ustawić aparat na statywie i zastosować elementy pozwalające na wykonanie makrofotografii (lub włączyć funkcję makro),

8) lampę błyskową skierować w dół lub użyć ekranu odbijającego światło w celu właściwego skierowania światła,

9) wykonać kilka zdjęć nieznacznie zmieniając ustawienia ekranu odbijającego i/lub lampy błyskowej w celu uzyskania jak najlepszych efektów,

10) przenieść zdjęcia do pamięci komputera i wybrać najlepsze ujęcie, 11) wykonać kopię pozytywową za pomocą drukarki lub digilaba, 12) nakleić zdjęcie na arkusz A4 i obok narysować schemat użytego oświetlenia, 13) podpisać arkusz ze zdjęciem, 14) uporządkować stanowisko pracy po realizacji ćwiczenia, 15) przedstawić pracę do oceny nauczycielowi, 16) uczestniczyć aktywnie w dyskusji podsumowującej realizację ćwiczenia, 17) dołączyć pracę do portfolio zawierającego efekty ćwiczeń tej jednostki modułowej.

Wyposażenie stanowiska pracy: − różne rodzaje cyfrowych aparatów fotograficznych posiadających sanki do lampy

błyskowej (1 szt. na zespół), − obiektywy wymienne do poszczególnych typów aparatów, − światłomierz zewnętrzny z możliwością pomiaru światła odbitego i padającego zarówno

błyskowego jak i ciągłego (min. 1 szt. na grupę), − statyw, wężyk lub pilot do zdalnego wyzwalania migawki (po 1 szt. na zespół), − sprzęt dodatkowy umożliwiający wykonanie zdjęć makrofotograficznych (np. pierścienie

pośrednie, soczewki nasadkowe itp.) (po 1 szt. na zespół), − lampy błyskowe, najlepiej systemowe do poszczególnych typów używanych aparatów

(1 szt. na zespół), − komputer PC z podstawowym oprogramowaniem umożliwiającym wydruk zdjęć lub ich

zapis na mobilnych nośnikach danych (1 szt. na zespół), − sprzęt i materiały umożliwiające wykonanie kopii pozytywowych (drukarka lub digilab), − kartki A4 o gramaturze minimum 160 g/m2, gumka recepturka, taśma dwustronnie

przylepna, nożyczki (1 komplet na zespół). Ćwiczenie 3

Wykonaj dwa zdjęcia aparatem tradycyjnym - lustrzanką małoobrazkową z obiektywem standardowym. Pierwsze zdjęcie wykonaj z najbliższej możliwej odległości (pod warunkiem ustawienia ostrości) obiektywem bez dodatkowych akcesoriów, do drugiego użyj kompletu pierścieni pośrednich tak, aby uzyskać największe, możliwe zbliżenie. Zdjęcie wykonaj na czarno-białym materiale negatywowym.


1) zapoznać się z instrukcją bezpieczeństwa i regulaminem pracy na stanowisku ćwiczeniowym oraz ze sposobem wykonania ćwiczenia,





5) dobrać z zestawu wyposażenia odpowiedni sprzęt fotograficzny (aparat i sprzęt dodatkowy) do wykonywania makrofotografii, dla warunków określonych w temacie ćwiczenia,

6) dobrać czarno-białe materiały negatywowe do wykonywania makrofotografii, dla warunków określonych w temacie ćwiczenia,

7) zaplanować i uzgodnić z nauczycielem rodzaj fotografowanego obiektu oraz rodzaj używanego oświetlenia,

8) przygotować aparat do wykonania ćwiczenia – ustawić go na statywie, dokonać kadrowania i ustawienia ostrości,

9) zmierzyć warunki naświetlania, ustawić je w aparacie i wykonać zdjęcie, 10) zamontować do aparatu komplet pierścieni pośrednich, ponownie dokonać kadrowania

i ustawienia ostrości, 11) ponownie zmierzyć warunki naświetlania (jeśli światłomierzem zewnętrznym to przeliczyć

poprawkę naświetlania wynikającą z użytych pierścieni) i wykonać drugie zdjęcie, 12) dokonać zmiany uczniów i kolejny członek zespołu wykonuje pracę od początku (jeśli

ćwiczenie wykonywane jest w zespole a nie indywidualnie), 13) udać się do ciemni, wywołać materiał negatywowy, wybrać najlepsze ujęcia i wykonać 2

powiększenia pozytywowe w formacie minimum 9x13 cm, 14) nakleić obydwa zdjęcia na arkusz papieru A4 i zaopatrzyć komentarzem

podsumowującym wykonanie ćwiczenia, 15) uporządkować stanowisko pracy po realizacji ćwiczenia, 16) przedstawić pracę do oceny nauczycielowi, 17) uczestniczyć aktywnie w dyskusji podsumowującej realizację ćwiczenia, 18) dołączyć pracę do portfolio zawierającego efekty ćwiczeń tej jednostki modułowej.

Wyposażenie stanowiska pracy: − lustrzanka małoobrazkowa z obiektywem standardowym (1 szt. na zespół), − komplet pierścieni pośrednich (1 komplet na zespół), − statyw, (1 szt. na zespół), − lampy błyskowe studyjne, reflektory żarowe (1 szt na zespół) lub oświetlenie słoneczne

(w zależności od wcześniejszego uzgodnienia z nauczycielem), − materiały zdjęciowe negatywowe czarno-białe o różnych czułościach, typu 135, − sprzęt i materiały umożliwiające wywołanie materiałów negatywowych i wykonanie kopii

pozytywowych, − kartki A4 o gramaturze minimum 160 g/m2, gumka recepturka, taśma dwustronnie

przylepna, nożyczki.

Ćwiczenie 4 Wykonaj zdjęcie dowolnej monety lub medalu stosując technikę oświetlenia

bezcieniowego tła światłem bezpośrednim tak, aby uzyskać wizualny relief rzeźby powierzchni tego przedmiotu. Zdjęcie wykonaj cyfrowym aparatem kompaktowym.






4) zaplanować w formie pisemnej sprzęt dodatkowy potrzebny do wykonania ćwiczenia, 5) dobrać sprzęt fotograficzny do wykonywania makrofotografii, dla warunków określonych

w temacie ćwiczenia, 6) zaplanować sposób wykonania ćwiczenia a także ustalić, kto i w jakim momencie

fotografuje a kto pełni funkcję pomocnika, 7) zaplanować w formie pisemnej lub schematu ustawienie konfiguracji wszystkich

elementów do wykonania ćwiczenia oraz sposób oświetlenia, 8) umieścić aparat na kolumnie reprodukcyjnej, dokonać kadrowania, nastawienia ostrości

i pomiaru warunków ekspozycji, 9) ustawić w aparacie parametry ekspozycji oraz balans bieli i rodzaj zapisu cyfrowego

(uzgodniony z nauczycielem), 10) wykonywać zdjęcia zgodnie z zaleceniami zawartymi w poleceniu ćwiczenia, 11) zamienić się rolą z innym członkiem zespołu, 12) przenieść zdjęcia do pamięci komputera, 13) wybrać zdjęcie odpowiadające poleceniu zawartemu w temacie ćwiczenia, 14) wykonać wydruk o jakości fotograficznej lub kopię pozytywową przy użyciu digilaba, 15) umieścić wykonane zdjęcie na arkuszu A4 i opisać, jaką metodą się posłużyłeś, 16) dołączyć szkic wykonany jako plan ustawienia konfiguracji sprzętu do wykonania

ćwiczenia, 17) uporządkować miejsca pracy, 18) przedstawić nauczycielowi pracę do oceny, 19) dołączyć ocenione prace do teczki z portfolio.

Wyposażenie stanowiska pracy: − komputer PC z podstawowym oprogramowaniem do obróbki zdjęć (1 szt. na zespół), − światłomierz zewnętrzny z możliwością pomiaru światła odbitego i padającego zarówno

błyskowego jak i ciągłego (min. 1 szt na grupę), − cyfrowy aparat kompaktowy z funkcją makro (1 szt na zespół), − kolumna reprodukcyjna, reflektor błyskowy studyjny lub żarowy np. od kompletu

kolumny reprodukcyjnej (po 1 szt. na zespół), szyba i podstawki dystansowe, − kartka białego papieru A4 o gramaturze minimum 160, − drukarka atramentowa lub termosublimacyjna (1 szt. na grupę), − arkusze A4 o gramaturze min 160 g/m2, taśma dwustronnie klejąca, nożyczki, długopis.

4.3.4. Sprawdzian postępów Czy potrafisz: Tak Nie 1) określić czym zajmuje się makrofotografia? 2) wykonać zdjęcie makrofotograficzne z użyciem lampy błyskowej? 3) wykonać zdjęcie makrofotograficzne w plenerze? 4) dokonać pomiaru warunków ekspozycji przy wykonywaniu

makrofotografii?

5) dobrać sprzęt dodatkowy do wykonania makrofotografii? 6) wykonać zdjęcie monety czy medalu przy świetle bezpośrednim w ten

sposób by uniknąć cienia wokół obiektu?

7) określić w jakich dziedzinach nauki wykorzystuje się zdjęcia makrofotograficzne?


4.4. Zasady wykonywania zdjęć reprodukcyjnych 4.4.1. Materiał nauczania

W przeciwieństwie do normalnej fotografii, w której przedmiot można tak przedstawić, jak go widzimy, a nawet tak, jak chcemy, aby później wyglądał na obrazie, w przypadku reprodukcji jesteśmy odpowiedzialni za wygląd obrazu danego przedmiotu. Treść przedmiotu powinna być pokazana odbiorcy wiernie, bez zniekształceń.

Wymagana jakość reprodukcji zależy od rodzaju przedmiotu oraz od późniejszego zastosowania reprodukcji. Jeśli chcemy np. jedynie powielić treść, jaką zawiera świadectwo urodzenia, to do tego potrzeba zarówno niewielkiego nakładu pracy, jak i niewielkiej ilości materiału światłoczułego. Sytuacja jednak zmienia się w sposób zasadniczy, jeśli przedmiot ma określony wygląd, który powinien być na reprodukcji zachowany. Może chodzić np. o zreprodukowanie określonej faktury papieru (świadectwa lub dokumentu), po której można poznać, że pochodzi z dawnych czasów, czy o zreprodukowanie odcisku pieczęci przyłożonej niegdyś na gorącym wosku.

W zależności od rodzaju fotografowanego przedmiotu wyróżniamy następujące rodzaje reprodukcji:

1) reprodukcję czarno-białą kreskową, 2) reprodukcję czarno-białą półtonową, 3) reprodukcję barwną, 4) reprodukcję plastyczną dzieł sztuki (jako specjalny przypadek reprodukcji typu 2 lub 3)

[Poz. 3, s. 8]. Przy wykonywaniu reprodukcji i fotokopii należy zwrócić szczególną uwagę na wierność

odwzorowania obiektu. Jest bardzo wiele czynników, które w różny sposób wpływają na ostrość obrazu. Dwa najważniejsze to: − stosowane zazwyczaj obiektywy zdjęciowe nie są specjalnie przystosowane do celów

reprodukcyjnych (jednak u większości z ich zdolność rozdzielcza w zupełności odpowiada naszym wymaganiom)

− parametry techniczne materiałów zdjęciowych mogą okazać się niezadowalające. Są jeszcze inne czynniki, które zależy wziąć pod uwagę, np. właściwe ustawienie aparatu

fotograficznego (aby zachowana była równoległość reprodukowanego przedmiotu i materiału światłoczułego). W przypadku wykonywania reprodukcji lub fotokopii płaszczyzna materiału światłoczułego (matrycy aparatu cyfrowego) w aparacie fotograficznym powinna być równoległa do płaszczyzny reprodukowanego przedmiotu, czyli inaczej mówiąc oś optyczna obiektywu prostopadła do płaszczyzny fotografowanego oryginału i trafiała dokładnie w jego geometryczny środek (zobacz rysunek 3). Przygotowując się do wykonania reprodukcji warto też mieć odpowiednio dużą ekierkę i miarkę.

Kolejnym czynnikiem wpływającym na jakość reprodukcji i fotokopii jest dokładność wykonania kopii pozytywowej. [Poz. 3, s. 55]

Zarówno podczas wykonywania reprodukcji czy fotokopii jak i do wykonywania kopii pozytywowych należy stosować możliwie jak największą liczbę przysłony nie tylko w celu uzyskania największej głębi ostrości, ale także w celu zminimalizowania zniekształceń wynikających z wad optycznych stosowanych obiektywów.

Fotografując aparatem wielkoformatowym, ostrość obrazu optycznego powinna być, jeśli jest to możliwe, nastawiona na matówce przy wykorzystaniu szkła powiększającego. Należy też zadbać o stabilność aparatu oraz korzystać z wężyka lub samowyzwalacza.


płaszczyzna materiału światłoczułego

płaszczyzna fotografowanego oryginału

Rys. 3. Ustawienie aparatu względem fotografowanego oryginału podczas wykonywania reprodukcji lub fotokopii. Źródło: opracowanie autorskie.

Specyficznym rodzajem wykonywanych prac z dziedziny reprodukcji lub fotokopii są

zdjęcia np. dzieł sztuki, zwłaszcza tych umieszczonych za szkłem. Szkło ma tą wadę, że odbija padające na nie światło. Jeśli chcesz sfotografować obraz umieszczony za szkłem to może się okazać, że przy okazji wykonasz autoportret (twój wizerunek będzie widoczny poprzez odbicie w szklanej powierzchni). Aby uniknąć takich nieprzyjemnych przypadków można wykonać następujące zabiegi: − najprostszym wyjściem będzie wyjęcie oryginału zza szyby i sfotografowanie go np. przy

użyciu kolumny reprodukcyjnej (niestety, na ogół nie jest to możliwe), − możesz posłużyć się filtrem polaryzacyjnym (niestety czasami jest mało skuteczny), − najlepszym wyjściem jest sfotografowanie obiektu przy tzw. świetle krzyżowym, które

polega na ustawieniu dwóch lamp pod kątem 45° w stosunku do fotografowanego obiektu (jeśli w dalszym ciągu widzisz odbicia w szybie to przed aparatem ustaw arkusz czarnego kartonu w którego centralnym punkcie będzie wycięty niewielki otwór przez który będziesz fotografował)

− inna metoda polega na pochyleniu ramy z obrazem lub aparatu ale spowoduje to zniekształcenie perspektywiczne które później będziesz musiał korygować. Przed przystąpieniem do wykonania zdjęcia płaskiego oryginału należy zadbać, aby cała

jego powierzchnia była równomiernie oświetlona. W tym celu na całym reprodukowanym oryginale układa się arkusz białego papieru. Za pomocą światłomierza mierzy się, z odległości kilku centymetrów, luminację środka i brzegów arkusza. W przypadku reprodukcji oryginałów półtonowych czarno-białych i reprodukcji oryginałów barwnych wyniki pomiaru mogą się różnić co najwyżej o wartość ½ przysłony, natomiast w przypadku reprodukcji oryginałów kreskowych czarno-białych o jedną liczbę przysłony. Przy wykonywaniu pomiaru należy uważać by światłomierzem nie zasłonić sobie światła. Nie należy też przeprowadzać kontroli równomierności oświetlenia bezpośrednio na fotografowanym oryginale, ponieważ zazwyczaj poszczególne jego miejsca różnią się jasnością.

Przy reprodukcji i fotokopii, ze względu na różnorodność luminacji przedmiotów najlepiej ustalać warunki naświetlania za pomocą światłomierza mierzącego światło padające.

Wykonując reprodukcje lub fotokopie przy użyciu światła sztucznego w większości przypadków posługujemy się światłem bezpośrednim, ponieważ światło takie jest po pierwsze poręczniejsze w użyciu a po drugie punktowe źródło światła znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia odblasków na fotografowanym oryginale (zgodnie z zasadą: kąt padania = kąt odbicia – patrz rysunek).


niebezpieczeństwo granica strefy odblasków odblasków

Rys. 4. Reprodukowany obiekt musi być tak oświetlony aby cała jego powierzchnia znajdowała się poza

strefą gdzie mogą wystąpić odblaski. Źródło: opracowanie autorskie. Oświetlenie światłem rozproszonym jest bardziej wskazane gdy fotografujemy obiekty

o stosunkowo dużych wypukłościach np. obrazy olejne gdzie farba jest miejscami nałożona dość grubo. Jeśli użyjemy światła bezpośredniego to możemy uzyskać obraz zafałszowany przez cienie spowodowane fakturą powierzchni. Jeśli obraz ma dodatkowo błyszczącą powierzchnię farby to światło bezpośrednie może dać nam w niektórych miejscach intensywne odblaski.

Oświetlanie światłem dziennym nadaje się do wszystkich materiałów zdjęciowych (z wyjątkiem błon odwracalnych do światła sztucznego, które obecnie spotyka się bardzo rzadko). Najlepsze warunki do wykonywania reprodukcji i fotokopii możemy znaleźć przy słonecznej pogodzie – po zacienionej stronie budynku. Podobnie dobre warunki występują przy niebie zachmurzonym. Należy uważać, aby światło padające z nieba na reprodukowany przedmiot nie odbijało się od barwnych powierzchni (np. kolorowych tynków na ścianach) bo na reprodukcjach barwnych mogą się pojawić dominanty barwne. Nawet, jeśli reprodukowany oryginał będzie równomiernie oświetlony, to na niektórych powierzchniach błyszczących oryginału (takich jak błyszczący papier fotograficzny czy szyba, za którą znajduje się oryginał) mogą wystąpić odblaski. Należy, zatem uważnie obserwować oświetlenie przedmiotu, jak i ewentualne refleksy. Jeśli podczas wykonywania reprodukcji w plenerze nie można pozbyć się ich to należy udać się do pracowni i tam wykonać pracę w warunkach gdzie możemy w pełni kontrolować oświetlenie.

Wykonanie reprodukcji większego przedmiotu przy użyciu światła sztucznego wymaga bezwzględnie stosowania co najmniej dwóch lamp lub lepiej - większej ich liczby (ale zawsze parzystej). Zapewnienie równomierności oświetlenia przy wykonywaniu zdjęcia wymaga jednak stosunkowo dużej odległości źródła światła od przedmiotu. Z odległości około 140 cm otrzymuje się wystarczająco wyrównane oświetlenie przedmiotu o formacie A4. Stosowanie tego rodzaju oświetlenia ma tą wadę, że w następstwie dużej odległości źródła światła od przedmiotu, oświetlony jest nie tylko sam przedmiot, lecz również urządzenie reprodukcyjne i jego otoczenie. Możliwość powstawania niekontrolowanych odbić świetlnych jest wtedy bardzo duże i podczas wykonywania zdjęć trzeba zwrócić na to szczególną uwagę. Jeśli zastosujesz oświetlenie czterema reflektorami to równomierność oświetlenia uzyskasz z odpowiednio mniejszej odległości.

Innym rodzajem światła sztucznego do wykonywania reprodukcji i fotokopii są lampy halogenowe. Dają one intensywne światło, lecz wydzielają dużo ciepła i dlatego muszą być umieszczone w odpowiednio dużej odległości od reprodukowanego przedmiotu. Osoba wykonująca zdjęcia musi uważać, aby nie ulec poparzeniu. Lampy halogenowe dobrze


spełniają swoją rolę przy fotografowaniu bardzo dużych oryginałów z dużych odległości (np. dużych grafik czy obrazów wiszących na ścianach).

Jeśli do wykonywania reprodukcji stosujemy żarówki bez wewnętrznego reflektora to powinny być one umocowywane w głębokich reflektorach, które ukierunkowują strumień świetlny, i które nie pozwalają na zbyt mocne rozszerzenie się wiązki świetlnej oraz zapobiegają częściowo powstawaniu światła rozproszonego.

Optymalną odległością lamp od reprodukowanego niewielkiego oryginału (poniżej formatu A4) jest odległość około 80 cm. Ponadto, wszystkie używane źródła światła powinny mieć taką samą moc (ilość watów), powinny być tego samego rodzaju oraz wyprodukowane przez tego samego producenta. Jeśli używasz kolumny reprodukcyjnej to, gdy spali się jedna żarówka warto jest wymienić cały komplet. Do wykonywania reprodukcji i fotokopii barwnych niedopuszczalne jest stosowanie światła „mieszanego” – ze źródeł emitujących promieniowanie o różnej temperaturze barwowej co uniemożliwia poprawne odwzorowanie barw reprodukowanego oryginału, które w większości przypadków jest, bezwzględnym warunkiem prawidłowo wykonanej reprodukcji lub fotokopii. Aby temu sprostać, wykonując prace na tradycyjnych materiałach zdjęciowych, powinieneś bardzo starannie dobierać filtry konwersyjne (dopasowujące temperaturę barwową światła do materiału zdjęciowego). Wykonując prace przy użyciu techniki cyfrowej powinieneś bardzo dokładnie dobrać balans bieli albo jako zdefiniowany przez producenta, albo możesz skorzystać z dostępnej w aparacie funkcji pomiaru balansu bieli (evaluate white balance). Aby zapewnić jak najlepszą jakość najlepiej jest korzystać z zapisu obrazu cyfrowego w formacie RAW, który dodatkowo ma tą zaletę, że można wykonać dokładną korekcję balansu bieli już po wykonaniu zdjęcia.

Fot. 4. Wzornik do kalibracji kontrastu i koloru – tutaj reprodukcja czarno-biała. Testy do kalibracji znajdziesz w Internecie. Źródło: Materiały reklamowe z archiwum autora.

Aby uzyskać 100% odwzorowania barw i tonów na zdjęciu wskazane jest aby podczas

fotografowania, w polu widzenia obiektywu, obok fotografowanego oryginału umieścić planszę – wzornik kolorów z klinem szarym lub tylko sam klin. Po przeniesieniu zdjęcia do komputera będzie można, według wzornika, dokładnie ustawić zarówno balans bieli jak i kontrast. Wzorniki takie można otrzymać w większości lepszych firm fotograficznych, służą one również do kalibracji monitorów komputerowych.

Przy wykonywaniu reprodukcji i fotokopii bardzo istotny jest właściwy pomiar warunków naświetlania. Dokonując pomiaru światła odbitego od reprodukowanego przedmiotu, można otrzymywać różne liczby naświetlenia. Jeden oryginał może posiadać płaszczyzny o dużej powierzchni zaczernionej, a inny może mieć większość miejsc jasnych. Wykonując zdjęcia na podstawie warunków naświetlania uzyskanych za pomocą pomiaru światła odbitego każde ze zdjęć, pomimo takiego samego oświetlenia, będzie naświetlone inaczej. Jeśli nie mamy do dyspozycji światłomierza mierzącego światło padające najlepiej dokonać pomiaru warunków


naświetlania mierząc światło odbite od oryginału o średnim rozkładzie szarości, wykonanym na podłożu o właściwościach podobnych do właściwości oryginałów przeznaczonych do reprodukowania. Można też dokonać pomiaru światła odbitego od wzorcowej szarej karty (odbijającej 18% światła). Idealnie jest jednak dokonać pomiaru warunków naświetlania poprzez pomiar światła padającego. 4.4.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. W jaki sposób powinien być ustawiony aparat względem reprodukowanego oryginału? 2. Na czym polega oświetlenie krzyżowe i do czego się je wykorzystuje? 3. Jaki rodzaj światła dziennego jest najwłaściwszy do wykonania fotokopii i reprodukcji? 4. Jakie wyróżniamy rodzaje reprodukcji? 5. W jaki sposób zadbasz o właściwe odwzorowanie barw wykonując reprodukcje tradycyjną

metodą fotografii barwnej? 6. W jaki sposób możesz uzyskać prawidłowe odwzorowanie barw i kontrastu przy

wykonywaniu fotokopii i reprodukcji metodą fotografii cyfrowej?

4.4.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1 Wykonaj fotokopię schematu zamieszczonego w podręczniku szkolnym. Pracę wykonaj

aparatem wielkoformatowym na negatywie wielkości 10x15 cm. Sposób wykonania ćwiczenia Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:





5) dobrać z zestawu wyposażenia odpowiedni sprzęt fotograficzny (aparat i sprzęt dodatkowy i oświetleniowy) do wykonywania reprodukcji, dla warunków określonych w temacie ćwiczenia,

6) dobrać obiektyw, 7) dobrać czarno-białe materiały negatywowe do wykonywania reprodukcji, dla warunków

określonych w temacie ćwiczenia, 8) zaplanować i uzgodnić z nauczycielem rodzaj używanego oświetlenia, 9) przygotować oryginał do wykonania reprodukcji poprzez odpowiednie ustawienie go na

pochyłej powierzchni biorąc pod uwagę ograniczenia techniczne przy posługiwaniu się aparatem wielkoformatowym,

10) przygotować aparat do wykonania ćwiczenia – posługując się ekierką ustawić go pod odpowiednim kątem w stosunku do reprodukowanego oryginału, dokonać kadrowania i ustawienia ostrości,

11) ustawić oświetlenie,


12) sprawdzić czy na powierzchni papieru nie występują niepożądane odbicia, 13) dokonać pomiaru warunków naświetlania, ustawić je w aparacie i wykonać zdjęcie, 14) dokonać zmiany uczniów - kolejny członek zespołu wykonuje pracę od początku (jeśli

ćwiczenie wykonywane jest w zespole a nie indywidualnie), 15) wywołać materiał negatywowy, wykonać pozytyw metodą stykową (każdy uczeń kopiuje

negatyw wykonany samodzielnie), 16) nakleić zdjęcie na arkusz papieru A4 i zaopatrzyć komentarzem podsumowującym

wykonanie ćwiczenia wraz ze szkicem schematycznym ustawienia reflektorów i aparatu, 17) uporządkować stanowisko pracy po realizacji ćwiczenia, 18) przedstawić pracę do oceny nauczycielowi, 19) uczestniczyć aktywnie w dyskusji podsumowującej realizację ćwiczenia, 20) dołączyć pracę do portfolio zawierającego efekty ćwiczeń tej jednostki modułowej.

Wyposażenie stanowiska pracy: − aparat wielkoformatowy z odpowiednim statywem, − zestaw obiektywów standardowych do różnych formatów błony negatywowej, − lampy błyskowe studyjne lub reflektory żarowe (2 szt. na zespół) (w zależności od

wcześniejszego uzgodnienia z nauczycielem), − światłomierze z możliwością pomiaru światła padającego lub odbitego, ciągłego

i błyskowego (min. 1 szt, na grupę), − błony arkuszowe, − sprzęt i materiały umożliwiające wywołanie materiałów negatywowych i wykonanie kopii

pozytywowych, − kartki A4 o gramaturze minimum 160 g/m2, taśma dwustronnie przylepna, nożyczki.

Ćwiczenie 2

Wykonaj reprodukcję półtonową, czarno białą godła państwowego umieszczonego w ramce za szybą. Pracę wykonaj aparatem małoobrazkowym na czarno-białym materiale negatywowym.






5) dobrać sprzęt fotograficzny (aparat i sprzęt dodatkowy i oświetleniowy) do wykonywania reprodukcji, dla warunków określonych w temacie ćwiczenia,

6) dobrać czarno-białe materiały negatywowe do wykonywania reprodukcji, dla warunków określonych w temacie ćwiczenia,

7) zaplanować i uzgodnić z nauczycielem rodzaj używanego oświetlenia, 8) przygotować godło do wykonania reprodukcji: umyć szybę i powiesić godło na ścianie lub

innej pionowej powierzchni w ten sposób aby znalazło się na wysokości ok. 130-150 cm nad podłogą,


9) przygotować aparat do wykonania ćwiczenia – ustawić go na statywie, na wprost reprodukowanego godła, dokonać kadrowania i ustawienia ostrości,

10) ustawić prawidłowo aparat względem reprodukowanego godła (np.za pomocą ekierki), 11) ustawić źródła światła zapewniające oświetlenie krzyżowe, 12) ustawić arkusz czarnego papieru pomiędzy aparatem a godłem i wykonać otwór na

obiektyw, 13) sprawdzić czy w szybie nie występują niepożądane odbicia, 14) dokonać pomiaru warunków naświetlania, ustawić je w aparacie i wykonać ekspozycję, 15) dokonać zmiany uczniów i kolejny członek zespołu wykonuje pracę od początku, 16) wywołać materiał negatywowy, wybrać najlepsze ujęcia i dokonać powiększeń

pozytywowych w formacie minimum 9x13 cm (każdy uczeń klatkę wykonaną samodzielnie),

17) nakleić zdjęcie na arkusz papieru A4 i zaopatrzyć komentarzem podsumowującym wykonanie ćwiczenia wraz ze szkicem schematycznym ustawienia reflektorów i aparatu,

18) uporządkować stanowisko pracy po realizacji ćwiczenia, 19) przedstawić pracę do oceny nauczycielowi, 20) uczestniczyć aktywnie w dyskusji podsumowującej realizację ćwiczenia, 21) dołączyć pracę do portfolio zawierającego efekty ćwiczeń tej jednostki modułowej.

Wyposażenie stanowiska pracy: − lustrzanka małoobrazkowa z obiektywem standardowym, − statyw, (1 szt. na zespół), − lampy błyskowe studyjne lub reflektory żarowe (2 szt. na zespół) (w zależności od

wcześniejszego uzgodnienia z nauczycielem), − światłomierze z możliwością pomiaru światła padającego lub odbitego, ciągłego

i błyskowego (min. 1 szt, na grupę), − materiały zdjęciowe negatywowe czarno-białe o różnych czułościach, typu 135, − sprzęt i materiały umożliwiające wywołanie materiałów negatywowych i wykonanie kopii

pozytywowych, − kartki A4 o gramaturze minimum 160 g/m2, gumka recepturka, taśma dwustronnie

przylepna, nożyczki.

Ćwiczenie 3 Wykonaj serię reprodukcji obrazów z albumu malarstwa polskiego w formie diapozytywów

małoobrazkowych do projekcji (jako pomoc dydaktyczna do nauki języka polskiego).


1) uzgodnić z nauczycielem od języka polskiego, które obrazy należy zreprodukować, 2) wypożyczyć z biblioteki odpowiednie albumy (lub wykonać pracę w bibliotece), 3) zapoznać się z instrukcją bezpieczeństwa i regulaminem pracy na stanowisku

ćwiczeniowym zorganizowanym w pracowni oraz ze sposobem wykonania ćwiczenia, 4) sprawdzić kompletność wyposażenia stanowiska pracy do realizacji ćwiczenia, zgodnie

z listą wyposażenia dla tego stanowiska, 5) zaplanować w formie pisemnej sposób wykonania ćwiczenia i schematyczne ustawienie

reflektorów i aparatu, 6) wybrać aparat małoobrazkowy oraz odpowiedni do niego typem odwracalny, barwny

materiał światłoczuły,


7) dobrać wyposażenie dodatkowe (kolumna reprodukcyjna, soczewki nasadkowe, filtr konwersyjny, światłomierz itp.),

8) ustawić oświetlenie, 9) ustawić aparat na kolumnie reprodukcyjnej prawidłowo względem reprodukowanego

oryginału (np. za pomocą ekierki), dokonać kadrowania i ustawienia ostrości obrazu, 10) zmierzyć warunki naświetlania (na zasadach omówionych w materiale nauczania) i ustawić

je w aparacie – jeśli trzeba – zastosować poprawkę wynikającą z krotności filtra, 11) wykonać szereg zdjęć obrazów odpowiednio je kadrując i maskując papierem zbędne pola

(np. druk), 12) wywołać materiał zdjęciowy i oprawić wykonane reprodukcje w ramki, 13) zapakować poszczególne reprodukcje do magazynka i zaprezentować w formie pokazu

zaprezentować grupie, 14) uporządkować stanowisko pracy po realizacji ćwiczenia, 15) dostarczyć reprodukcje nauczycielowi j. polskiego, 16) schemat ustawienia reflektorów dołączyć do portfolio z krótkim opisem ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

− lustrzanka małoobrazkowa z obiektywem standardowym, − obiektywy wymienne stało i zmiennoogniskowe, − film odwracalny barwny o czułości 100 lub 200 ISO, − wężyk lub pilot do zdalnego wyzwalania migawki, − kolumna reprodukcyjna wraz z kompletem reflektorów (po 1 kompl. na zespół), − światłomierze z możliwością pomiaru światła padającego lub odbitego, ciągłego

i błyskowego (min. 1 szt, na grupę), − ekierka, pierścienie pośrednie (1 komplet na zespół), − filtr konwersyjny (odpowiedni do używanego oświetlenia żarowego), − sprzęt i materiały do wywołania materiałów odwracalnych, ramki do przeźroczy, magazynek

do rzutnika, − arkusz A4 o gramaturze min. 160 g/m2, taśma dwustronnie klejąca, nożyczki, nożyk itp.

Ćwiczenie 4

Wykonaj 10 reprodukcji okładek z nowo zakupionych książek do biblioteki. Pracę wykonaj cyfrowym aparatem kompaktowym.





4) zaplanować w formie pisemnej sprzęt dodatkowy potrzebny do wykonania ćwiczenia, 5) dobrać z zestawu wyposażenia sprzęt fotograficzny do wykonywania reprodukcji, dla

warunków określonych w temacie ćwiczenia, (aparat cyfrowy, reflektory żarowe, kolumna reprodukcyjna, itp.),

6) zaplanować sposób wykonania ćwiczenia a także ustalić, kto i w jakim momencie fotografuje a kto pełni funkcję pomocnika,


7) zaplanować w formie pisemnej lub schematu ustawienie sprzętu oraz sposób oświetlenia 8) umieścić aparat na kolumnie reprodukcyjnej, dokonać kadrowania, ustawienia ostrości

i pomiaru warunków ekspozycji i ustawienia balansu bieli, 9) ustawić prawidłowo oświetlenie, 10) ustawić prawidłowo reprodukowany obiekt w stosunku do obiektywu (za pomocą

ekierki), 11) zmierzyć warunki naświetlania i równomierność oświetlenia reprodukowanego obiektu, 12) ustawić w aparacie parametry ekspozycji i wykonywać kolejno zdjęcia zgodnie

z poleceniem ćwiczenia, 13) zamienić się rolą z innym członkiem zespołu, 14) przenieść zdjęcia do pamięci komputera 15) wybrać zdjęcia, dokonać ewentualnej korekty komputerowej, 16) wykonać wydruków lub kopii pozytywowych za pomocą digilaba oraz zapisać zdjęcia na

dysku CD, 17) umieścić minimum dwa wykonane zdjęcia na arkuszu A4 i opisać jakiej metody

fotografowania użyłeś, 18) dołączyć szkic wykonany jako plan ustawienia konfiguracji sprzętu do wykonania

ćwiczenia, 19) uporządkować miejsce pracy, 20) przedstawić nauczycielowi pracę do oceny, 21) dołączyć ocenione prace do teczki z portfolio.

Wyposażenie stanowiska pracy: − komputer PC z podstawowym oprogramowaniem do obróbki zdjęć, − światłomierz zewnętrzny z możliwością pomiaru światła odbitego i padającego zarówno

błyskowego jak i ciągłego, (1 szt. na grupę), − cyfrowy aparat kompaktowy lub lustrzanka cyfrowa, − kolumna reprodukcyjna z zestawem 4 reflektorów, (1 komplet. na zespół), − sprzęt i materiały umożliwiające wykonanie materialnej formy zdjęć (np. drukarka

atramentowa, digilab), − arkusze papieru A4, taśma dwustronnie klejąca, nożyczki, długopis (po 1 szt. na ucznia). 4.4.4. Sprawdzian postępów Czy potrafisz:

Tak

Nie 1) określić jaki jest zakres prac fotograficznych zaliczany do

fotoreprodukcji?

2) wykonać zdjęcie reprodukcyjne z użyciem kolumny reprodukcyjnej? 3) wykonać reprodukcję półtonową? 4) wykonać reprodukcję kreskową? 5) wykonać reprodukcję obrazu za szkłem? 6) dokonać ustawienia aparatu i reflektorów w ten sposób aby uniknąć

odblasków?

7) ułożyć reprodukowany oryginał względem aparatu fotograficznego tak aby uniknąć zniekształceń perspektywicznych?


5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA 1. Przeczytaj uważnie instrukcję. 2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi. 3. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych. 4. Test zawiera 15 pytań o różnym stopniu trudności. 5. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi. Prawidłową odpowiedź

zakreśl znakiem „X”, wykonaj rysunek lub wpisz prawidłową odpowiedź. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem a następnie ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

6. Test składa się z dwóch części o różnym stopniu trudności: I część – poziom podstawowy, II część – poziom ponadpodstawowy

7. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania. 8. Kiedy udzielenie odpowiedzi na jakieś pytanie sprawi Ci trudność, wtedy odłóż jego

rozwiązanie na później i wróć do niego gdy zostanie Ci czas wolny. 9. Na rozwiązanie testu masz 45 min.

Powodzenia. ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH I Część – poziom podstawowy 1. Który z podanych poniżej rodzajów fotografii nie przynależy do fotografii technicznej?

a) fotografia ultraszybka. b) fotografia portretowa. c) stereofotografia. d) makrofotografia.

2. Jakiego sprzętu użyjesz w celu zmniejszenia odległości przedmiotowej przy zdjęciach

makrofotograficznych? a) pierścieni pośrednich. b) nasadki zmiękczającej. c) filtra polaryzacyjnego. d) osłony przeciwsłonecznej.

3. W jakiej sytuacji, do wykonania zdjęć makrofotograficznych, użyjesz obiektywu

długoogniskowego? a) gdy obiekt jest bardzo mały. b) gdy fotografowany obiekt może się spłoszyć i uciec. c) przy wykonywaniu zdjęć w ostrym słońcu. d) obiektywów długoogniskowych nie stosuje się przy zdjęciach makro.

4. Jakiego rodzaju lampa błyskowa jest najlepsza do wykonywania zdjęć makroskopowych

w terenie? a) przenośna studyjna lampa błyskowa. b) lampa spaleniowa. c) lampa pierścieniowa. d) lampa reporterska o dużej liczbie przewodniej.


5. Które z poniższych zdjęć jest zdjęciem fotomikrograficznym?

a) b)

c) d) 6. Na czym polega oświetlenie krzyżowe stosowane w fotoreprodukcji?

a) na ustawieniu reflektorów na planie krzyża. b) na ustawieniu dwóch lamp pod kątem 45° w stosunku do płaszczyzny

fotografowanego obiektu. c) na krzyżowaniu się pod kątem 90° strumienia światła z osią optyczna obiektywu. d) na zastosowaniu różnej temperatury barwowej źródeł światła oświetlających

reprodukowany obiekt.

7. W jakim celu umieszcza się klin szary w polu fotografowania podczas wykonywania reprodukcji? a) aby zapobiegał odblaskom. b) aby na kopii pozytywowej można było bezbłędnie odwzorować kontrast oryginału. c) aby rozproszyć światło. d) aby móc obliczyć skalę odwzorowania reprodukowanego oryginału.

8. Jak należy ustawić aparat fotograficzny względem oryginału płaskiego podczas

wykonywania jego reprodukcji? a) lekko skośnie. b) pod kątem prostym w stosunku do osi optycznej obiektywu. c) pod kątem 45° w stosunku do osi optycznej obiektywu. d) dowolnie.

9. Jaki rodzaj obiektywu najlepiej nadaje się do wykonywania reprodukcji?

a) standardowy. b) długoogniskowy. c) szerokokątny. d) zoom o zakresie ogniskowych 70-210 mm.


10. Jakiego rodzaju oświetlenia używa się najczęściej do wykonywania reprodukcji i fotokopii? a) atelierowego – rozproszonego przez softboksy. b) bezpośredniego. c) bezcieniowego – w namiocie świetlnym. d) zastanego.

11. Jaka ilość reflektorów powinna oświetlać reprodukowany oryginał o rozmiarach 100x70

cm? a) jeden. b) co najmniej cztery. c) najwyżej dwa. d) dowolna pod warunkiem, że parzysta.

II Część – poziom ponadpodstawowy 12. W jaki sposób, przy wykonywaniu zdjęć makroskopowych, dokonasz ustalenia warunków

naświetlania, jeśli nie możesz zbliżyć się zbytnio do fotografowanego obiektu? a) można zmierzyć światło odbite od szarej wzorcowej karty. b) ustawić parametry naświetlania „na oko”. c) rezygnuję z wykonania zdjęcia. d) ustawiam parametry, przy jakich wykonywałem zdjęcia ostatnio w podobnych

warunkach.

13. Naszkicuj schemat ustawienia aparatu i reflektora do bezcieniowego wykonania zdjęcia makrofotograficznego monety lub medalu tak, aby był widoczny wyraźny relief wizerunku powierzchni fotografowanego obiektu.

14. W jaki sposób można najlepiej wykonać reprodukcje w terenie w słoneczny dzień?

a) w pełnym słońcu padającym pod kątem prostym na fotografowany oryginał. b) w pełnym słońcu padającym pod kątem 45° na fotografowany oryginał. c) w cieniu np. po zacienionej stronie budynku. d) reprodukcje w terenie można wykonać tylko przy zachmurzeniu.

15. Jeśli wykonując reprodukcję przy użyciu świateł żarowych dokonałeś już ustawienia

reflektorów to powinieneś dokonać sprawdzenia równomierności oświetlenia fotografowanej powierzchni. Napisz jak przeprowadzisz tą kontrolę i jakie jest kryterium poprawności oświetlenia w reprodukcji półtonowej czarno-białej.


KARTA ODPOWIEDZI Imię i nazwisko.......................................................................................... Wykonywanie zdjęć technicznych Zakreśl X poprawną odpowiedź, wpisz odpowiedź lub wykonaj rysunek.

Nr zadania Odpowiedź Punkty

1. a b c d

2. a b c d

3. a b c d

4. a b c d

5. a b c d

6. a b c d

7. a b c d

8. a b c d

9. a b c d

10. a b c d

11. a b c d

12. a b c d

13. tu wykonaj rysunek

14. a b c d

15.

Razem:


6. LITERATURA 1. Busch C. D.: Fotografia cyfrowa dla profesjonalistów. Wydawnictwo RM, Warszawa 2004 2. Freeman M.: Fotografia studyjna. WNT, Warszawa 1994 3. Hamann H.: Fotoreprodukcja. WNT, Warszawa 1980 4. Hedgecoe J.: Nowy podręcznik fotografii. Arkady, Warszawa 2005 5. Kotecki A.: Pracownia fotograficzna 3. WSiP, Warszawa 1984 6. Kreyser R.: Fotografujemy z bliska małe obiekty. WNT, Warszawa 1988 7. Latoś H.: 1000 słów o fotografii. WMON, Warszawa 1982 8. McWhinne A.: Fotografia podręcznik. Arkady, Warszawa 2001 9. Tölke A., Tölke I.: Fotografujemy i filmujemy obiekty makroskopowe. WNT, Warszawa 1981

wykonywanie zdjęć technicznych

Education