Wijnrood, het mysterie van bevrijding,

avond die gekruid is met verraad,

half doorbroken kring,

Jouw verbond versplinterd

net als in de woestijnherinnering.

Samen zitten wij weer rond die tafel,

angstzweet en beproeving zijn ons deel,

durven wij het aan

om doorheen de duisternis

de weg van de graankorrel te gaan?

Volgen smaakt weer bitter en gevaarlijk,

niemand meer benijdt ons in dit uur,

nu zijn we ontdaan

van de gist, het zout en zal het vuur

stilaan laaien door het graan.

(Pete

r B

iesbro

uck

/ A

.L. W

ebber

“Th

e L

ast

Supper”

JC

S)

O n m i s b a a r d e e l v a n d e k e t e n ,

o n m i s b a a r , j i j , i n d e k r i n g .

W e l k o m w i l i k j e h e t e n ,

m e n s l i e f v o o r w i e i k z i n g .

E e n c i r k e l v o r m e n w i j s a m e n ,

e e n r i n g v a n l i c h t i n d e n a c h t .

W e l k o m h e e t i k j e t r a n e n ,

w e l k o m h e e t i k j e l a c h .

(Stufkens Hein / de Vries Fokke)

Gelukkig wie niet ziet en toch gelooft,

die hoopt op leven uit de dood geboren,-

hij die het houdt bij wat er is beloofd:

'uit stervend graan ontkiemt het nieuwe koren';

de minste mens, gemarteld, leeggeroofd,

hij zal, bij God, nog ooit van zich doen horen!

(ja

n v

an o

pberg

en /

„zo v

rie

ndelij

k e

n v

eili

g‟)

Hij gaf ons zwijgende een teken en kwam ons voet voor voet nabij,

Hij deed het water van zich spreken, het stort zich uit en reinigt mij.

Heer van mijn hart, Jij bent gekomen, de nacht door naar Jouw grote dag,

ik heb in eenvoud aangenomen dat ik Jou daarin volgen mag.

(T: ? /

M: T

jeerd

Ooste

rhuis

„m

et nie

ts v

an n

iets

‟)

Nada te turbe, nada te espante:

quien a Dios tienne nada te falta

Nada te turbe, nada te espante:

só lo Dios basta.

Laat niets je verontrusten,

laat niets je beangstigen.

Wie God heeft, ontbreekt niets,

God alleen is genoeg(Taizé)

Door Jou in deze kring geroepen, door warme dromen diep geraakt,

om zout te zijn in deze wereld, Jouw woord dat naar de liefde smaakt.

Elk onrecht neem je op de korrel, een bijtend oordeel, telkens weer,

gezond verstand, ons hart dat fluistert en dan nog net dat snuifje meer.

Maar ook de kracht om te bewaren om trouw te zijn aan het verbond.

In goede en in kwade dagen zodat Jouw liefde nooit verstomd.

Jouw visioen van recht en vrede, als brandend vuur in de woestijn,

dat uitdaagt en nooit doet vergeten dat ieder mens Jouw beeld kan zijn.

(peter biesbrouck)

[Voorganger]

Het was geen ritueel.Het waren alledaagse gebaren

en doodgewoon brood en beker,waarvan Hij tot op goddelijke diepte, de ware zin en betekenis openbaarde:

[Al]

het brood is het innerlijke, échte leven dat we met Hem delen;

de beker, alles wat ons hart beroert en heilig is,

alles wat ons door God gegeven is te doen, al het zoet dat we mogen smaken

al het zuur dat we moeten proeven,

[Vg]

Gods belofte en Gods wil waar te maken in je leven.

Brood en beker een testament:

doe wat Ik heb gedaan.

[Vg] Het was geen bloedeloos ritueel,

zijn woorden geen gemeenplaatsen.

[Al]

Het was een afscheid in vertrouwen, een vaarwel met grote toekomst:alles zal in God worden voltooid,

allen in Hem vereeuwigd.

[Vg]

Dit afscheid van Jezus.In de loop der tijden

onder leerstellige dogma's bedolven,soms overwoekerd door vrome devoties,

struikelblok geworden tussen de christenen,vaak en nu weer

de inzet van een machtsstrijd.

[Al]

Dit afscheid van Jezus is vanaf het begin

simpel maar intens herdachten door de christenen gevierd.

'Zij kwamen samen in een of ander huis;ze braken het brood, dankten God

en deelden alles samen.

[Vg]

Zo had het moeten blijven; zo zou het weer moeten worden:weten en vieren dat wij met Hem, delen in het Ene goddelijke Leven;

weten en vieren dat we geroepen zijn te doen wat Hij heeft gedaan;

weten en vieren dat wij en alle levenooit hoe dan ook zullen worden voltooid.

[Al]

Wij mensen samen met alle leven onderweg;

wij mensen in de spits, wegwerkers, baanbrekers;

door Hem, met Hem, tot in Hem.

(Ta

izé)