Wierna Utajonej Miłości

Kolumba Róża Białecka

23 SIERPNIA 1838 R.W JAŚNISZCZACH KOŁO TARNOPOLA,W POLSKIEJ SZLACHECKIEJ RODZINIE URODZIŁA SIĘ DZIEWCZYNKA. NADANO JEJ IMIĘ RÓŻA - FILIPINA.

OJCIEC RÓŻY, FRANCISZEK BIAŁECKI

MATKA RÓŻY ANNA ERNESTYNA BIAŁECKA

MAMA TAK UKOCHAŁA JEZUSA, ŻE ZOSTAŁA TERCJARKĄ III ZAKONU ŚW. DOMINIKA DLA OSÓB ŚWIECKICH. TĘ MIŁOŚĆ DO JEZUSA WLEWAŁA W SERCE CÓRKI OD NAJMŁODSZYCH LAT. UCZĄC JĄ MODLITW I PRZYGOTOWUJĄC DO SAKRAMENTU KOMUNII ŚW.

RÓŻA MIAŁA TEŻ DWIE SIOSTRYSTARSZĄ MARIĘ I MŁODSZĄ WŁADYSŁAWĘ, Z KTÓRĄ LUBIŁA ODMAWIAĆ RÓŻANIEC I ROZMAWIAĆ O BOGU.

WCZEŚNIE ROZBUDZONA PRZEZ MATKĘ GŁĘBOKA WIARA I UFNOŚĆ KU BOGU, ORAZ GORĄCA CZEŚĆ KU EUCHARYSTII I DZIECIĘCA MIŁOŚĆ KU NAJŚWIĘTSZEJ PANNIE SPRAWIŁY,ŻE W ÓSMYM ROKU ŻYCIAMOGŁA PRZYSTĄPIĆ DO PIERWSZEJ KOMUNII ŚWIĘTEJ

OD NAJMŁODSZYCH LAT POCIĄGAŁA JĄ DOBROĆ BOGA ORAZ TAJEMNICA OŁTARZA

DLA RÓŻY, W MIARĘ CORAZ PEŁNIEJSZEGO POZNAWANIA PRAWD BOŻYCH MODLITWA STAWAŁA SIĘ RADOŚCIĄ I RZECZYWISTĄ ROZMOWĄ Z BOGIEM.

OD RODZICÓW UCZYŁA SIĘ MIŁOŚCI BLIŹNIEGO. ONI BYLI DLA NIEJ NAJLEPSZYM PRZYKŁADEM SPRAWIEDLIWOŚCI I MIŁOSIERDZIA WOBEC BIEDNYCH I POKRZYWDZONYCH.

RÓŻA OD NAJMŁODSZYCH LAT OKAZYWAŁA WSPÓŁCZUCIE DLA UBOGICH I CIERPIĄCYCH WSPIERAJĄC ICH DARAMI.

BYŁA BARDZO ŁAGODNA I UPRZEJMA DLA SŁUŻBY I DOMOWNIKÓW

WSTAWIAŁA SIĘ ZA NIMI U OJCA, TOTEŻ ONI BARDZO JĄ KOCHALI NAZYWAJĄC ANIOŁEM.

LUDZIE PRZYCHODZILI DO NIEJ W RÓŻNYCH POTRZEBACH, PROSZĄC JĄ TEŻ O MODLITWĘ.

SWOJĄ ŁAGODNOŚĆ DOBROĆ I ŻYCZLIWOŚĆ CZERPAŁA Z MIŁOŚCI DO JEZUSA UTAJONEGO

W NAJŚWIĘTSZYM SAKRAMENCIE.

JUŻ OD NAJMŁODSZYCH LAT WYRAŻAŁA CHĘĆ PODJĘCIA ŻYCIA ZAKONNEGO. JEDNAK SPOTKAŁA SIĘ ZE STANOWCZYM SPRZECIWEM SWEGO OJCA, KTÓRY MIMO SWOJEJ SZCZEREJ POBOŻNOŚCI, NIE CHCIAŁ SŁYSZEĆ O ROZSTANIU Z UKOCHANĄ CÓRKĄ.

30 KWIETNIA 1858 ROKU W KLASZTORZE S. DOMINIKANEK W NANCY WE FRANCJI OTRZYMAŁA HABIT ZAKONNY I NOWE IMIĘ SIOSTRY MARII KOLUMBY.

PO POWROCIE DO POLSKI W 1861 R. MATKA KOLUMBA PRZYSTĄPIŁA DO ORGANIZOWANIA ZGROMADZENIA SIÓSTR DOMINIKANEK.

JEJ STARANIA ZAOWOCOWAŁY POWSTANIEM KLASZTORU W WIELOWSI KOŁO SANDOMIERZA.

20 LUTEGO 1868 ROKU W KAPLICY PAŁACOWEJ W PRZEMYŚLU BISKUP A.J. MONASTYRSKI WRĘCZYŁ MATCE KOLUMBIE BIAŁECKIEJ DEKRET ZATWIERDZAJĄCY NOWE ZGROMADZENIE ZAKONNE

19 MARCA 1868 ROKU SIOSTRY NA STAŁE ZAMIESZKAŁY W WIELOWSI.

CEL WYTYCZONY ZGROMADZENIU, TO PRACA NAD ROZSZERZANIEM KRÓLESTWA BOŻEGO W DUSZACH POPRZEZ KATECHIZACJĘ DZIECI, MŁODZIEŻY I DOROSŁYCH, SZERZENIE OŚWIATY I TROSKA O CHORYCH.

ŹRÓDŁEM MOCY DLA MATKI KOLUMBY BYŁO USTAWICZNE JEDNOCZENIE SIĘ Z JEZUSEM EUCHARYSTYCZNYM.JEMU, PRZEZ RĘCE MARYI, SKŁADAŁA W DARZE SWOJE ŻYCIE. OD NIEGO UCZYŁA SIĘ, JAK BYĆ DAREM DLA INNYCH.

ZMARŁA W OPINII ŚWIĘTOŚCI 18 MARCA 1887 R. W KLASZTORZE W TARNOBRZEGU - WIELOWSI