ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΜΕΛΟΥΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

(ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ )

(Δικάσιμος: 04.11.2015, αριθμός πινακίου: ΣΤ1/4)

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Του Βασίλειου Μπόνιου του Γεωργίου και της  Σμαράγδας, κατοίκου Χαλανδρίου Αττικής, επί της οδού Αγ. Βαρβάρας, αρ. 49Α.

ΚΑΤΑ

Της εταιρείας με την επωνυμία «PLAYBOY ENTERPRISES INTERNATIONAL Inc», που έχει ιδρυθεί κατά τους νόμους της Πολιτείας του Delaware και εδρεύει εις 9346 Civic Center Drive, Suite 200, Beverly Hills, CA 90210, ΗΠΑ, όπως εκπροσωπείται νόμιμα.

***

Ι. Διαδικαστικό Ιστορικό

1.1 Φέρεται προς συζήτηση εξ αναβολής, ενώπιον του Δικαστηρίου Σας, κατά τη δικάσιμο της 04.11.2015, η από 20.02.2015, με Γενικό Αριθμό Κατάθεσης: 26610/2015 και Αριθμό Κατάθεσης Δικογράφου: 880/2015 αγωγή της αντιδίκου  (ίδ. προσαγόμενο με επίκληση ως Σχετικό 1) στρεφομένη κατ’ εμού. Η υπό κρίση αγωγή, την οποία αρνούμαι

καθ’ ολοκληρίαν, όλως αβασίμως και αυθαιρέτως στρέφεται κατ’ εμού, τυγχάνει απαράδεκτη πρωτίστως λόγω έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης της ενάγουσας  και δευτερευόντως λόγω αοριστίας,  μη δυνατής της συμπλήρωσης των αοριστιών με τις προτάσεις, δέον δε όπως απορριφθεί ως νόμω και ουσία αβάσιμη για τους κάτωθι αναφερόμενους λόγους:

ΙΙ. Σύντομο Ιστορικό. Άρνηση της αγωγής

1.1 Τυγχάνω έλληνας δημοσιογράφος, ιδιοκτήτης και διαχειριστής της ιστοσελίδας που λειτουργεί υπό τον τίτλο «kourdistoportocali – online opinion magazine» (εφεξής το ‘Κουρδιστό Πορτοκάλι’) στην ηλεκτρονική διεύθυνση: www . kourdistoportocali . com , η οποία ιδρύθηκε  και λειτουργεί επιμελεία και δαπάναις μου από το έτος 2007. Η γλώσσα του ηλεκτρονικού αυτού περιοδικού είναι η ελληνική, καθώς απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο σε έλληνες αναγνώστες. Σημειωτέον ότι δεν υπάρχει ούτε δυνατότητα επιλογής άλλης γλώσσας πέραν της ελληνικής, όπως τούτο προκύπτει από την προσκομιζόμενη και επικαλούμενη σε ακριβές αντίγραφο  εκτύπωση της αρχικής σελίδας της ιστοσελίδας ‘Κουρδιστό Πορτοκάλι’ (ίδ. προσαγόμενο με επίκληση ως Σχετικό 2α).

Η εν λόγω ιστοσελίδα, ως πλήρως και ευχερώς προκύπτει από μία απλή περιήγηση σε αυτήν, αποτελεί ηλεκτρονικό περιοδικό με περιεχόμενο καθαρά πολιτικό και οικονομικό. Ενημερώνει τον έλληνα αναγνώστη – χρήστη του Διαδικτύου για τα καθημερινώς τεκταινόμενα στο πολιτικό γίγνεσθαι της Ελλάδος αλλά και στο χώρο της ελληνικής και παγκόσμιας οικονομίας (ίδετε σχετικά ενδεικτικά

προσκομιζόμενες μετ’ επικλήσεως εκτυπώσεις άρθρων της ενημερωτικής ιστοσελίδας μου, ως Σχετικά 2β, 2γ, 2δ, 2δ). Περαιτέρω, υπάρχει και περιορισμένη lifestyle θεματολογία, όπου αναρτώνται δημοσιεύματα τα οποία αφορούν ειδήσεις σημαίνουσες με lifestyle περιεχόμενο, όπως ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά επίκαιρα, σημαντικά και ενδιαφέροντα για το ευρύ κοινό γεγονότα που άπτονται στο δημόσιο βίο, τις τέχνες, δημοσιεύσεις κλπ.

Προσέτι των ανωτέρω, δέον όπως σημειωθεί ότι τα έσοδα της ιστοσελίδας ‘Κουρδιστό Πορτοκάλι’ προέρχονται αποκλειστικά από διαφημίσεις πελατών που ανήκουν στην κατηγορία των πιστωτικών ιδρυμάτων, εταιρειών κινητής τηλεφωνίας και εταιρειών – υπεραγοράς τροφίμων και οι οποίοι επιλέγουν να αναρτούν τις διαφημίσεις τους δίπλα σε δημοσιεύματα οικονομικού και πολιτικού ενδιαφέροντος. Τονίζεται δε ότι η επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας δεν μεταφράζεται σε οικονομικό όφελος για την επιχείρησή μου, παρά τους περί αντιθέτου ισχυρισμούς της ενάγουσας, καθώς δεν υπάρχει συνεργασία της ‘Κουρδιστό Πορτοκάλι’ με εφαρμογές της Google Advertising, όπως λόγου χάρη, η Adsense, όπου οι διαφημιστές πληρώνουν κάθε φορά που γίνεται κλικ πάνω στη διαφήμιση (‘’cost per click’’) ή κάθε φορά που η διαφήμιση παίζεται στον χρήστη της ηλεκτρονικής ιστοσελίδας κατά το άνοιγμα της ιστοσελίδας (‘’cost per impression’’), στην οποία περίπτωση τα κέρδη από τις διαφημίσεις είναι καθαρή συνάρτηση της επισκεψιμότητας της ιστοσελίδας. Αντιθέτως, οι συμφωνίες που κλείνω με όσους επιλέγουν να διαφημιστούν στην ηλεκτρονική μου ιστοσελίδα είναι εντελώς διαφορετικής λογικής, καθότι πρόκειται για λήψη σταθερής αμοιβής προκειμένου για την ανάρτηση διαφημίσεων είτε συγκεκριμένου αριθμού, είτε για

συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

1.2  Ήδη από τα τέλη Νοεμβρίου του έτους 2013 ένα από τα μείζονος ενδιαφέροντος ζητήματα lifestyle ήταν η κυκλοφορία του επετειακού τεύχους του περιοδικού «PLAYBOY» για τα εξήντα (60) έτη κυκλοφορίας του, καθώς και η φωτογράφιση του μοντέλου Kate Moss υπό τον φωτογραφικό φακό των Mert Alas και Μarcus Piggot προκειμένου οι φωτογραφίες αυτές να περιληφθούν στο επετειακό τεύχος της αντιδίκου προς εορτασμό των 60 ετών κυκλοφορίας του. Η εν λόγω είδηση, μαζί με το σύνολο σχεδόν των φωτογραφιών που είχαν τραβήξει οι φωτογράφοι Mert Alas και Marcus Piggot του μοντέλου Kate Μoss για τον σκοπό αυτό,  δημοσιεύτηκε σε πλήθος από ηλεκτρονικές ιστοσελίδες παντός περιεχομένου, ήδη από τις αρχές Δεκεμβρίου 2013. Πιο συγκεκριμένα, ήδη από την 02.12.2013 πληθώρα ελληνικών αλλά και ξένων ηλεκτρονικών ιστοσελίδων, όπως η «ATHENS voice.gr» την 04.12.2013, η «bathing news» την 04.12.2013, η «Ηomme» την 04.12.2013, η «Rules Fashion» την 03.12.2013, η «Hedd Magazine» την 04.12.2013, , η «Αntenna Everyday Life/Lifestyle» την 03.12.2013, η «e-Reportaz την 03.12.2013», η  «Mail On line» την 02.12.2013,  η «Showbiz News» την 02.12.2013, η  «Hollywood Life» την 02.12.2013, η «Layout» την 02.12.2013 και το « Πρώτο Θέμα.gr» την 02.12.2013  και η «Refined Guy» την 03.12.2013 φιλοξένησαν την εν λόγω είδηση, δημοσιεύοντας παράλληλα σχεδόν όλες τις φωτογραφίες των Mert Alas και Marcus Piggot του μοντέλου Kate Moss που είχαν ληφθεί για την επετειακή έκδοση του περιοδικού της αντιδίκου (ίδετε σχετικά προσκομιζόμενες ως σχετικό τις οικείες εκτυπώσεις  από τις επίσημες ιστοσελίδες των ιστοσελίδων Σχετικά 3α έως και 3ιγ).

Το εν λόγω θέμα, ήτοι η κυκλοφορία του Επετειακού τεύχους του PLAYBOY κάλυψε ως θέμα γενικότερου ενδιαφέροντος και η δική μου δημοσιογραφική ιστοσελίδα προβαίνοντας την 03.12.2013 στη δημοσίευση του θέματος αυτού, μετά ενίων φωτογραφιών προς υποστήριξη του κειμένου, αναφέροντας στην οικεία ανάρτηση κατά λέξη ότι:  «Η Kate Moss προκαλεί και πάλι – κάνοντας παρόλα αυτά – μία από τις πιο εντυπωσιακά sexy φωτογραφήσεις της ζωής της, αυτή τη φορά το επετειακό τεύχος του ανδρικού περιοδικού “Playboy”, που φέτος συμπληρώνει 60 χρόνια «ζωής». Η ιέρεια της μόδας ποζάρει για το πολυαναμενόμενο τεύχος Ιανουαρίου/Φεβρουαρίου 2014, στο φακό των Mert Alas και Marcus Piggot, φορώντας τον εικονικό μαύρο κορσέ Playboy bunny, ενώ ψηλοτάκουνες γόβες στιλέτο, τα αυτιά και η ουρά κουνελιού ολοκληρώνουν το concept της φωτογράφησης. Ο διευθυντής του «Playboy», Jimmy Jellinek, σε δήλωσή του στους «Los Angeles Times», δήλωσε πως η 39χρονή βρετανίδα καλλονή είναι το ιδανικό κορίτσι για να γίνει εξώφυλλο στο περιοδικό». (ιδ. προσκομιζόμενο με επίκληση ως Σχετικό 4)

1.3 Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι πληθώρα των φωτογραφιών της Kate Moss από την επίμαχη φωτογράφησή της, είχε αναρτηθεί όχι μόνο στις προαναφερόμενες δημοσιογραφικές ιστοσελίδες αλλά και σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το ευρέως γνωστό  www . facebook . com , όπου φέρεται ανάρτηση μίας εκ των επίδικων φωτογραφιών κατά την 04.12.2013 από κάποιον έτερο χρήστη (ίδ. σχετικά προσκομιζόμενη ως σχετικό την οικεία εκτύπωση από την σελίδα κοινωνικής δικτύωσης www . facebook . gr , Σχετικό 3ιδ)

Η διάδοση του περιεχομένου της φωτογράφησης της επετειακής έκδοσης της αντιδίκου ήταν τόσο ευρεία και γενικευμένη και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο, ώστε θεώρησα ότι οι επίμαχες φωτογραφίες είχαν δοθεί από την ίδια την αντίδικο ή τους φωτογράφους για δημοσίευση στις ηλεκτρονικές ιστοσελίδες για λόγους διαφημιστικούς και ότι κυκλοφορούσαν στο διαδίκτυομε τη συναίνεσή τους.

Συνακόλουθα των ανωτέρω και ιδία δια της περιγραφόμενης κατά τα ανωτέρω και μη επιδεχόμενης οιασδήποτε αμφισβήτησης πραγματικής κατάστασης, ήτοι της γενικευμένης δημοσίευσης του επίδικου φωτογραφικού υλικού στο διαδίκτυοτόσο σε ελληνικά όσο και σε ξενόγλωσσα websites (ιστοσελίδες), ήταν λογικό επόμενο ότι   εγώ ως διαχειριστής της ιστοσελίδας ‘Κουρδιστό Πορτοκάλι’ αλλά και κάθε μέσος διαχειριστής ιστοσελίδας δεν θα μπορούσε να υποψιαστεί στο ελάχιστο ότι είχε απαγορευτεί κάθε δυνατότητα αναπαραγωγής, δημοσίευσης ή αναδημοσίευσης των επίμαχων φωτογραφιών στο διαδίκτυο, ώστε να προβεί σε έλεγχο της ύπαρξης της συναίνεσης των δημιουργών για την περαιτέρω δημοσίευση τους   στην ιστοσελίδα του.

Εξ άλλου, στις περιπτώσεις που ο εκδότης επιθυμεί να προστατεύσει από τη διαρροή το περιεχόμενο των δημοσιευμάτων και των φωτογραφιών του εντύπου πριν την κυκλοφορία του,   λαμβάνει μία σειρά από νομικά, τεχνικά αλλά και πρακτικά μέτρα ώστε να το επιτύχει αυτό. Π.χ. χαρακτηριστική πρακτική είναι η παράδοση των « films » (αρνητικά)   από τους φωτογράφους στο περιοδικό χέρι με χέρι ώστε να

αποφευχθεί οποιαδήποτε παρά τη θέληση του περιοδικού διαρροή. Στις περιπτώσεις αυτές απλά δεν διαρρέουν οι φωτογραφίες στα μέσα. Πέραν όμως αυτής της τακτικής πωλήσεων που ακολουθείται από κάποια περιοδικά, και   τα οποία είναι γνωστά στο χώρο, υπάρχει και έτερη τακτική πωλήσεων και διαφήμισης που ακολουθείται από άλλα έντυπα. Είναι το γνωστό στο χώρο μας «παιχνίδι» εντύπων – διαδικτύου, όπου το ίδιο περιοδικό δίδει φωτογραφίες ή δημοσιεύματα από το επικείμενο έντυπο στο διαδίκτυο, πολλές φορές και στο σύνολό τους αυτούσια, λίγο πριν την κυκλοφορία του, με σκοπό την αύξηση των πωλήσεων του εντύπου. Είναι κάτι σαν « preview » ή « teaser », το οποίο αποτελεί φυσικά ανέξοδη διαφήμιση για το περιοδικό.   Στις περιπτώσεις, λοιπόν, αυτές   γίνεται μία έκρηξη από φωτογραφίες και δημοσιεύματα από την επικείμενη έκδοση του περιοδικού στο διαδίκτυο, λίγο πριν την κυκλοφορία του. Στις περιπτώσεις, λοιπόν, αυτές θα ήταν πραγματικά αστείο για οποιονδήποτε διαχειριστή ηλεκτρονικής ιστοσελίδας να επιβεβαιώνει την ύπαρξη συναίνεσης των δημιουργών, φωτογράφων, δημοσιογράφων κλπ, για χρήση στο διαδίκτυο, σε κάθε δε περίπτωση ουδείς διαχειριστής, τόσο σε παγκόσμιο, όσο και σε ελληνικό επίπεδο, πράττει τούτο, να επιβεβαιώνει δηλαδή το αυτονόητο.

1.4  Προς μεγάλη μου έκπληξη,  μόλις την 12.03.2015, ήτοι δύο (2) και πλέον έτη από την  επίδικη δημοσίευση, παρέλαβα την επίδικη αγωγή της αντιδίκου, δίχως ουδέποτε άλλοτε να έχω οχληθεί από οιονδήποτε για το επίμαχο δημοσίευμα. 

Μάλιστα, όταν εγώ ο ενάγων διάβασα το περιεχόμενο της αγωγής, με ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη διάβασα το πρώτον στην επίδικη αγωγή ότι δήθεν ήδη από την 13.12.2013 μου είχε αποσταλεί εξώδικη δήλωση – διαμαρτυρία της αντιδίκου επί της οποίας δήθεν εκώφευσα. Κατάφωρα προσβεβλημένος από την αναφορά αυτή της επίδικης αγωγής,  αμέσως αποτάθηκα στην πληρεξουσία δικηγόρο της αντιδίκου, ζητώντας της όπως μου αποστείλει εκ νέου την ανωτέρω εξώδικη δήλωση,  δήθεν αποσταλείσα στην ηλεκτρονική διεύθυνση της ιστοσελίδας μου, πλην όμως ακόμη μέχρι και σήμερα ουδείς ανταποκρίθηκε στο εν λόγω εύλογο αίτημά μου, προφανώς διότι ουδέποτε εστάλη η εν λόγω εξώδικη δήλωση (αν τέτοια μπορούσε να χαρακτηριστεί) προς την ορθή διεύθυνση της ιστοσελίδας ‘Κουρδιστό Πορτοκάλι’.

Στο σημείο αυτό δέον όπως αναφερθεί ότι στην ιστοσελίδα ‘Κουρδιστό Πορτοκάλι’ και συγκεκριμένα στην επιλογή «Επικοινωνία» αναγράφεται η επίσημη διεύθυνση της ιστοσελίδας, η οποία όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη οικεία εκτύπωση (ιδ. προσκομιζόμενο με επίκληση ως Σχετικό 5) είναι η εξής:  kourdistoporto c ali @ gmail . com .

Σημειώνεται δε ότι μόλις έλαβα την επίδικη αγωγή, ήτοι στις 12.03.2015, και ενημερώθηκα το πρώτον για τη θέση της αντιδίκου, προέβην την ίδια ημέρα στην απόσυρση του ανωτέρω δημοσιεύματος και των συνοδευόμενων αυτού φωτογραφιών, όπως άλλωστε κατέθεσε ενόρκως, ενώπιον του Συμβολαιογράφου Αθηνών Δημητρίου Π. Κοντόπουλου, ο μάρτυράς Ιωάννης Βαγγελάτος (ιδ. προσκομιζομένη μετ’ επικλήσεως ως Σχετικό 6α την υπ’ αριθ. 2.116/13.10.2015 ένορκη βεβαίωση του μάρτυρα Ιωάννη Βαγγελάτου, ληφθείσα ενώπιον του συμβολαιογράφου

Αθηνών Δημητρίου Π. Κοντόπουλου), κατόπιν νομίμου και εμπροθέσμου κλητεύσεως της αντιδίκου, ως τούτο προκύπτει από την προσκομιζόμενη και επικαλούμενη με αριθμό 973/08.10.2015 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθήνας, Στέργιου Νιγριτινού (ιδέτε προσκομιζόμενη μετ’ επικλήσεως ως Σχετικό 6β).

1.5. Συνακόλουθα των ανωτέρω πλήρως και ευχερώς αποδεικνύεται το προφανώς κατασκευασμένο και αναληθές της επίδικης αγωγής με την οποία η αντίδικος επιχειρεί τεχνηέντως να προσπορίσει περιουσιακό όφελος σε βάρος εμού,  και η οποία (αγωγή) στην περίπτωση κατά την οποία δεν γίνουν δεκτές οι κατωτέρω υπό τα Κεφάλαια ΙΙΙ και ΙV  ενστάσεις μας,  δέον όπως απορριφθεί ως νόμω και ουσία αβάσιμη.

ΙΙΙ. Άρνηση της αγωγής λόγω έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης της ενάγουσας εταιρείας

1.1 Από τις διατάξεις των άρθρων 68 και 73 του ΚΠολΔ, προκύπτει ότι νομιμοποίηση των διαδίκων είναι η εξουσία διεξαγωγής συγκεκριμένης δίκης για συγκεκριμένη έννομη σχέση, καθοριζόμενη κατά κανόνα προς το αντικείμενο της και τους φορείς τους από το ουσιαστικό δίκαιο (ΟλΑΠ 18/05 ΝοΒ 2006.1075). Το υποκείμενο που εμφανίζεται ως δικαιούχος κατά το δίκαιο νομιμοποιείται ενεργητικά για την άσκηση του συγκεκριμένου ένδικου βοηθήματος, ενώ ο φερόμενος ως υπόχρεος νομιμοποιείται παθητικά (ΑΠ 665/2008 ΤΝΠΔΣΑ). Η

νομιμοποίηση του διαδίκου απορρέει κατά κανόνα αμέσως από το νόμο και κυρίως από διατάξεις ουσιαστικού ή κάποτε και του δικονομικού δικαίου (ΑΠ 2012/2008 ΝοΒ 2008.906). Η νομιμοποίηση, ενεργητική και παθητική, αποτελεί διαδικαστική προϋπόθεση και πρέπει να υπάρχει γενικώς κατά την έναρξη της δίκης και καθ’ όλη τη διάρκεια της, προκειμένου να είναι δυνατή η έκδοση απόφασης από το δικαστήριο, η έλλειψη της οποίας συνάγεται την απόρριψη της αγωγής ως απαράδεκτης και αυτεπαγγέλτως (ΑΠ 994/2007, ΧρΙΔ 2008.140). Εάν στην αγωγή δεν εκτίθενται στοιχεία ενεργητικής και παθητικής νομιμοποίησης, πράγμα που εξετάζεται αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο, η αγωγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη για έλλειψη διαδικαστικής προϋπόθεσης της δίκης (ΕφΑθ 811/2005 ΕλΔ 2006.534). Ενόψει της ανωτέρω φύσεως της νομιμοποίησης, η αμφισβήτηση από τον εναγόμενο των επικαλούμενων από τον ενάγοντα θεμελιωτικών της νομιμοποίησης περιστατικών συνιστά, όχι ένσταση ελλείψεως νομιμοποιήσεως, αλλά άρνηση της βάσεως της αγωγής του ενάγοντος, ο οποίος φέρει προς τούτο το σχετικό βάρος αποδείξεως, με συνέπεια και σε περίπτωση όπου δεν αποδείξει τον περί νομιμοποιήσεως του ισχυρισμό , την απόρριψη της αγωγής για έλλειψη (ενεργητικής ή παθητικής) νομιμοποιήσεως (ΑΠ 1718/2012 ΝΟΜΟΣ).  Συνεπώς, επί αγωγής συγκεκριμένου ενάγοντος κατά συγκεκριμένου εναγομένου, ελέγχεται αν πράγματι ο ενάγων ισχυρίζεται ότι υφίσταται μεταξύ αυτού και του εναγομένου ο αφηρημένος σύνδεσμος προς το επίδικο δικαίωμα ή την επίδικη υποχρέωση. (βλ. Κουταλιανός Στ., Ενστάσεις κατά τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, σελ. 261 επ).

1.2 Περαιτέρω και ειδικά στο πεδίο του ν. 2121/1993, το άρθρο  65 του νόμου αυτού προβλέπει ένα πλέγμα  αστικών

κυρώσεων που ισχύει ενιαία σε κάθε περίπτωση προσβολής της πνευματικής ιδιοκτησίας ή των συγγενικών δικαιωμάτων, χωρίς να αποκλείεται η συμπληρωματική εφαρμογή των διατάξεων του Αστικού Κώδικα. Συγκεκριμένα, με το άρθρο 65, ο δημιουργός μπορεί να εγείρει: α) αναγνωριστική αγωγή του δικαιώματος του, β) αγωγή για άρση της προσβολής και παράλειψη αυτής στο μέλλον, γ) αγωγή για αποζημίωση και ικανοποίηση της ηθικής βλάβης, δ) αγωγή για απόδοση του αδικαιολόγητου πλουτισμού και ε) αγωγή για απόδοση του κέρδους (μη γνήσια διοίκηση αλλότριων). Συνεπώς, σε περίπτωση που πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 65 του ν.2121/1993 (όπερ ουδόλως συμβαίνει εν προκειμένω, ως κατωτέρω αναλυτικά εκτίθεται) ο αιτούμενος τη δικαστική προστασία πρέπει να είναι και δικαιούχος αυτής.  Ο δικαιούχος, συνεπώς,   υποχρεούται να αποδείξει όχι μόνο την ταυτότητα των έργων (πρωτοτύπου και  προσβάλλοντος),  την πράξη προσβολής των ηθικών ή περιουσιακών εξουσιών και την βαρύνουσα τον εναγόμενο υπαιτιότητα, αλλά και το γεγονός ότι είναι φορέας του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας (ενεργητική νομιμοποίηση) , τόσο κατά την άσκηση της αγωγής, όσο και κατά τη διάρκεια της δίκης, προϋπόθεση που αν δεν συντρέχει στο πρόσωπο του αιτούμενου την δικαστική προστασία, η αγωγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη, ελλείψει ενεργητικής νομιμοποίησης του ενάγοντος.

1.3 Περαιτέρω, σύμφωνα με το ν.2121/1993,  το δικαίωμα στην πνευματική δημιουργία μπορεί κατά το περιουσιακό του περιεχόμενο (άρθρο 3) να αποτελεί αντικείμενο οικονομικής εκμετάλλευσης, δηλαδή μεταβίβασης ή εκμετάλλευσης του, με

τη μορφή της άδειας ή σύμβασης εκμετάλλευσης (άρθρα 12 και 13). Το περιουσιακό δικαίωμα δίνει τη δυνατότητα στο δικαιούχο να εκμεταλλευτεί το έργο και να επωφεληθεί οικονομικά από αυτό. Οι εξουσίες, που περιλαμβάνει το περιουσιακό δικαίωμα είναι οι ακόλουθες: α) το δικαίωμα της εγγραφής του έργου, το δικαίωμα δηλαδή για την πρώτη ενσωμάτωσή του πάνω σε υλικό φορέα, που αποτελεί τη βάση για την περαιτέρω αναπαραγωγή του, β) την αναπαραγωγή του έργου, δηλαδή την παραγωγή ενός ή περισσότερων αντιτύπων του, γ) τη μετάφρασή του, δ) τη διασκευή, την προσαρμογή ή άλλη μετατροπή του, ε) την εξουσία διανομής του πρωτότυπου έργου, στ)  την εισαγωγή αντιτύπων του, που παρήχθησαν στο εξωτερικό, ζ) την εκμίσθωση και το δημόσιο δανεισμό του, η) τη δημόσια εκτέλεσή του, δηλαδή κάθε εκτέλεση που το κάνει προσιτό σε έναν κύκλο ευρύτερο από το στενό κύκλο της οικογένειάς του και το άμεσο κοινωνικό του περιβάλλον, θ) τη ραδιοτηλεοπτική μετάδοσή του, ι) την παρουσίασή του στο κοινό ενσυρμάτως, ασυρμάτως ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο (μετάδοση του έργου μέσω διαδικτύου). Επίσης στο άρθρο 13 του ν. 2121/1993 προβλέπεται ότι ο δημιουργός του έργου μπορεί να καταρτίζει συμβάσεις με τις οποίες να αναθέτει σε τρίτο πρόσωπο και αυτό να αναλαμβάνει την υποχρέωση να ασκήσει εξουσίες που απορρέουν από το περιουσιακό δικαίωμα. Μάλιστα, σύμφωνα με το ίδιο άρθρο και συγκεκριμένα την παρ. 3 αυτού  ρητώς ορίζεται ότι: «όταν υπάρχει σύμβαση ή άδεια εκμετάλλευσης ο αντισυμβαλλόμενος νομιμοποιείται, εφόσον δεν υπάρχει αντίθετη συμφωνία να ζητήσει στο δικό του όνομα, τη δικαστική προστασία των εξουσιών, που ασκεί από παράνομες προσβολές τρίτων».

1.4 Πλην όμως,  στην προκείμενη περίπτωση, η ενάγουσα

εταιρεία δεν νομιμοποιείται ενεργητικά στην άσκηση της παρούσας αγωγής, δεδομένου ότι ως η ίδια η ενάγουσα ρητά αναφέρει στην επίδικη αγωγή της  (ίδ. σχετικά σελ. 15, δεύτερη παράγραφος αυτής) «συμφωνήθηκε ρητά με τους φωτογράφους ότι το αποκλειστικό δικαίωμα δημοσίευσης των επίδικων φωτογραφιών, που μας είχε παραχωρηθεί, διαρκούσε από τη λήψη των φωτογραφιών αυτών μέχρι και 90 ημέρες μετά την ημερομηνία κυκλοφορίας προς πώληση του Επετειακού Τεύχους (10.12.2013), δηλ. μέχρι και την 11η Μαρτίου 2011». Η επίδικη  αγωγή, ωστόσο,  κατατέθηκε την 05.03.2015 και ασκήθηκε την 12.03.2015, ήτοι ένα και πλέον έτος (!) μετά την ανωτέρω ημερομηνία. Η αντίδικος συνεπώς, κατά το χρόνο άσκησης της επίδικης αγωγής δεν ήταν νόμιμη δικαιούχος και  αδειούχος της αποκλειστικής παγκόσμιας εκμετάλλευσης των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας επί των φωτογραφιών των δύο φωτογράφων, παρά τους περί αντιθέτου ισχυρισμούς της, και συνεκδοχικά ουδόλως νομιμοποιείται να αιτηθεί επ’ ονόματί της, δικαστικής προστασίας των εξουσιών που ασκεί από παράνομες προσβολές τρίτων.

Συνεπεία των ανωτέρω, και ειδικότερα της έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης της ενάγουσας εταιρείας, η οποία ως διαδικαστική προϋπόθεση της δίκης, εξετάζεται αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο, η υπό κρίση  αγωγή τυγχάνει  ανομιμοποίητη και απαράδεκτη  και ως εκ τούτου πάραυτα απορριπτέα.

ΙV.  Ένσταση αοριστίας της υπό κρίση αγωγής

1.1 Πέραν των ανωτέρω αναφερομένων, η υπό κρίση αγωγή σε κάθε περίπτωση και υπό οιαδήποτε  εκδοχή, δέον όπως

απορριφθεί ως αόριστη, κατ’ αποδοχή της ένστασης αοριστίας, την οποία νομίμως προβάλλω με τις παρούσες προτάσεις μου, για τους κάτωθι αναλυτικά εκτιθέμενους αληθείς και βάσιμους λόγους:

Ειδικότερα, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 216 περ. α΄ ΚΠολΔ, η αγωγή πρέπει να περιέχει σαφή έκθεση των γεγονότων που θεμελιώνουν σύμφωνα με το νόμο την άσκησή της από τον ενάγοντα κατά του εναγόμενου. Η εν λόγω προϋπόθεση, η πλήρωση της οποίας συνιστά και δικονομικό βάρος του ενάγοντα, ήτοι εν προκειμένω της αντιδίκου μας, συνίσταται ειδικότερα στην υποχρέωσή του να επικαλεστεί εκείνα τα γεγονότα, τα οποία βάσει του εφαρμοστέου κανόνα δικαίου συνιστούν τις προϋποθέσεις για να γεννηθεί το επίδικο δικαίωμα, την ικανοποίηση του οποίου επιδιώκει με την άσκηση της αγωγής του. Πιο συγκεκριμένα, ο ενάγων οφείλει να επικαλεσθεί στο εισαγωγικό δικόγραφο της αγωγής του τα γεγονότα, τα οποία απαιτούνται για την παραγωγή των επιδιωκόμενων έννομων συνεπειών, όσα δηλαδή περιστατικά συνιστούν προϋποθέσεις της αιτούμενης έννομης προστασίας (Μακρίδου Κ., Η αόριστη αγωγή και οι δυνατότητες θεραπείας της, έκδοση 1998, σελ. 26.).

Επίσης, στο δικόγραφο της αγωγής πρέπει να γίνεται, σύμφωνα με το άρθρο 216 περ. β ΚΠολΔ, και ακριβής περιγραφή του αντικειμένου της διαφοράς, γίνεται δε δεκτό παγίως στη νομολογία ότι η ατελής περιγραφή του επίδικου πράγματος, ιδία όταν γεννώνται αμφιβολίες ως προς την ταυτότητά του, επιφέρει την αοριστία και συνεπώς το απαράδεκτο της κρινόμενης αγωγής (Μπαλογιάννη Ε, Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, Ερμηνεία κατ’ άρθρο, 201, 422-423, Επιμ. Απαλαγάκη Χαρ.). Περαιτέρω και για να προβεί ο

δικαστής στον δικανικό υπαγωγικό συλλογισμό,  πρέπει να γνωρίζει τόσο τη μείζονα όσο και την ελάσσονα πρόταση του συλλογισμού. Όσον αφορά στη μείζονα πρόταση, δηλαδή στο νομικό υλικό της δίκης, καθιερώνεται όπως είναι γνωστό υποχρέωση του δικαστηρίου να διερευνήσει αυτεπαγγέλτως τους δικαιικούς κανόνες, ώστε να συλλάβει το ειδικότερο νόημά τους και να εφαρμόσει σε κάθε περίπτωση εκείνον που ενδείκνυται (jus novit curia). Οι διάδικοι αντίθετα είναι εκείνοι που επωμίζονται το βάρος διαμορφώσεως της ελάσσονος προτάσεως του δικανικού συλλογισμού, εισφέροντας στη δίκη όσα γεγονότα είναι αναγκαία για την ορθή λειτουργία του. Μόνον εφόσον οι διάδικοι ανταποκριθούν στο καθήκον τους, θα μπορέσει ο δικαστής να καταλήξει σε θετικό ή αρνητικό συμπέρασμα, υπάγοντας τη μερική κρίση της ελάσσονος προτάσεως στη γενική κρίση της μείζονος. Η συγκεκριμένη ατομική περίπτωση θα πρέπει να καταστεί γνωστή στον εφαρμοστή του δικαίου, ώστε να αντληθούν οι δέουσες έννομες συνέπειες, με την υπαγωγή του «συγκεκριμένου» ατομικού γεγονότος, στο γενικό και «αφηρημένο».

Η έκθεση των γεγονότων με πληρότητα και ακρίβεια στο εισαγωγικό δικόγραφο υπηρετεί ακριβώς την ανάγκη γνωστοποιήσεως προς το δικαστή ενός ολοκληρωμένου και σαφούς ιστορικού, ώστε να καταστεί ευχερής η διερεύνηση της υπαγωγής του στο πραγματικό του σιωπηρά επικαλούμενου κανόνα δικαίου. Έτσι, μόνον διασφαλίζεται η κατάλληλη λειτουργία του δικανικού υπαγωγικού συλλογισμού και αποτρέπονται οι κίνδυνοι μιας εσφαλμένης υπαγωγής. Η ολοκληρωμένη έκθεση των γεγονότων της ιστορικής βάσης της αγωγής, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 216 § 1 α ΚΠολΔ συνιστά προϋπόθεση για την ομαλή λειτουργία του «ολικού»

δικανικού υπαγωγικού συλλογισμού. Ως «ολικός υπαγωγικός συλλογισμός» νοείται εκείνος, ο οποίος φέρει ως μείζονα πρόταση έναν πλήρη κανόνα δικαίου, και οδηγεί στην απόφανση ότι ο κανόνας δικαίου πληρούται ή όχι στη συγκεκριμένη περίπτωση. Η πλήρης ιστορική βάση της αγωγής επιτρέπει στον δικαστή να κρίνει, εάν στη συγκεκριμένη περίπτωση επήλθε ή όχι η έννομη συνέπεια κάποιου κανόνα ουσιαστικού δικαίου, εάν δηλαδή πρόκειται για παραδεκτή ή μη και για νόμω βάσιμη ή νόμω αβάσιμη αγωγή. Ο ολικός λοιπόν υπαγωγικός συλλογισμός, τον οποίο επιχειρεί ο εφαρμοστής του δικαίου, προϋποθέτει κατ’ αρχήν μία ολοκληρωμένη αποτύπωση των «γεγονότων» που θεμελιώνουν σύμφωνα με τον νόμο την αγωγή. Χωρίς την ολοκληρωμένη αναφορά των ουσιωδών πραγματικών περιστατικών, κρίση περί του παραδεκτού και του νόμω βασίμου της αγωγής δεν είναι εφικτή (Μακρίδου Καλλιόπη, Η αόριστη αγωγή και οι δυνατότητες θεραπείας της, έκδοση 1998, σελ. 29 επ.).

1.2 Προσέτι των ανωτέρω και αναφορικά με την κύρια νομική βάση της επίδικης αγωγής, ως προελέχθη, με το άρθρο 65 του ν. 2121/1993, ο δημιουργός μπορεί να εγείρει αναγνωριστική αγωγή του δικαιώματος του, αγωγή για άρση της προσβολής και παράλειψη αυτής στο μέλλον, αγωγή για αποζημίωση και ικανοποίηση της ηθικής βλάβης, αγωγή για απόδοση του αδικαιολόγητου πλουτισμού και αγωγή για απόδοση του κέρδους (μη γνήσια διοίκηση αλλότριων). Εξάλλου, η προσβολή απόλυτου και αποκλειστικού δικαιώματος συνιστά πράξη παράνομη και εφόσον γίνεται υπαίτια, συνιστά αδικοπραξία, επειδή ενέχει αφ` εαυτής εναντίωση προς την αποκλειστική εξουσία του δικαιούχου. Δηλαδή το γεγονός της επέμβασης δημιουργεί και την παράνομη πράξη, κατά το άρθρο 914 ΑΚ και κατά την ειδική

διάταξη του αρθρ. 65 του ν. 2121/1993. Γενικά ως παράνομη προσβολή ισχύει κάθε πράξη, που επεμβαίνει στις εξουσίες (ηθικές ή περιουσιακές) του δημιουργού και η πράξη αυτή γίνεται χωρίς την άδεια του ή χωρίς να συντρέχει άλλος λόγος, που να αίρει τον παράνομο χαρακτήρα της προσβολής. Το άρθρο 65 του ν. 2121/93 αποτελεί ειδική διάταξη σε σχέση με το 914 ΑΚ, το τελευταίο δε, εφαρμόζεται όπου η ανωτέρω διάταξη αφήνει κενά και στο βαθμό που δεν είναι ασυμβίβαστη η ανάλογη εφαρμογή με το νομοθετικό πνεύμα που διέπει τις διατάξεις του άρθρου 65 παρ. 2 επ. ν. 2121/93. Η υπαιτιότητα απαιτείται μόνο για την αξίωση αποζημίωσης. Η απόδειξη σχετίζεται με την υφή της προσβολής. Ο δικαιούχος υποχρεούται, ως ανωτέρω αναλυτικά εκτέθηκε,  να αποδείξει το γεγονός ότι είναι φορέας του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας (ενεργητική νομιμοποίηση), την ταυτότητα των έργων (πρωτοτύπου και  προσβάλλοντος)  και   την πράξη προσβολής των ηθικών ή περιουσιακών εξουσιών. Εφόσον ζητεί, πέραν της άρσης και παράλειψης της προσβολής και αποζημίωση, θα πρέπει να αποδείξει επιπλέον την υπαιτιότητα και το μέγεθος της ζημίας.

Συνεπώς για το ορισμένο της αγωγής, η οποία βασίζεται στις διατάξεις του άρθρου 65 παρ. 2 του ν. 2121/93 πρέπει για την πληρότητα του δικογράφου μεταξύ άλλων να αναφέρονται: α) το γεγονός ότι ο αιτών τη δικαστική προστασία είναι και  φορέας του δικαιώματος της πνευματικής ιδιοκτησίας, β) το προϊόν της πνευματικής ιδιοκτησίας,  γ) την πράξη προσβολής των περιουσικών ή/και ηθικών εξουσιών, δ) η  υπαιτιότητα του δράστη και ε) η έκταση της περιουσιακής και ηθικής ζημίας.

1.3 Εν προκειμένω, η υπό κρίση αγωγή βρίθει αοριστιών, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή ούτε η από μέρους μου πλήρης

αντίκρουση των πραγματικών περιστατικών ούτε το Δικάζον Δικαστήριο να μπορεί να διαμορφώσει τη δικανική του πεποίθηση. Ειδικότερα, σημειώνονται οι κάτωθι αοριστίες του επίδικου δικογράφου:

α) Αοριστία ως προς το επίδικο αντικείμενο – μη σαφής περιγραφή αυτού

Ως ανωτέρω αναφέρθηκε η περιγραφή του επίδικου αντικειμένου συνιστά ουσιώδες στοιχείο ορισμένου της αγωγής, το οποίο κρίνεται αυτεπαγγέλτως από το Δικάζον Δικαστήριο. Πιο συγκεκριμένα, όπως σαφώς προκύπτει από απλή και μόνο ανάγνωση της επίδικης αγωγής, ο αντίδικος δεν προβαίνει σε σαφή περιγραφή του αντικειμένου της διαφοράς και συγκεκριμένα του προστατευόμενου έργου,  με αποτέλεσμα να αδυνατώ να αντιληφθώ ποιες ακριβώς είναι οι επίδικες φωτογραφίες και ως εκ τούτου να τις προσδιορίσω και να διαμορφώσω πλήρη και σαφή εικόνα για το αντικείμενο της διαφοράς και συνακόλουθα να αμυνθώ κατά των ισχυρισμών της ενάγουσας εταιρείας.

Μάλιστα, ως σαφώς προκύπτει από απλή ανάγνωση της οικείας αγωγής, η αντίδικος στις σελίδες 10-13 της επίδικης αγωγής προβαίνει σε όλως γενικόλογη και ασαφή περιγραφή 22 φωτογραφιών, το περιεχόμενο των οποίων συνεπεία της αόριστης περιγραφής τους αδυνατώ να προσδιορίσω. Χαρακτηριστικά σημειώνεται ότι στις περισσότερες φωτογραφίες η περιγραφή της αμφίεσης του μοντέλου Κate Moss είναι η ίδια «φορώντας μαύρο εσώρουχο, λευκές μανσέτες με μανικετόκουμπα, λευκό γιακά με παπιγιόν και στο κεφάλι μαύρο αξεσουάρ σε σχήμα αυτιών κουνελιού» (δες σχετικά περιγραφή 4, 5, 6, 7) με αποτέλεσμα να καθίσταται

εξαιρετικά δυσχερής αν όχι αδύνατος ο από μέρους μου  προσδιορισμός του αντικειμένου της επίδικης διαφοράς, καθώς ως προκύπτει από απλή ανάγνωση της επίδικης αγωγής και δη των προρρηθέντων χωρίων δεν παρατίθεται παρά μία γενικόλογη και ασαφής περιγραφή μίας έκαστης φωτογραφίας, εμποδίζοντας τη νόμιμη άμυνά μου.

β) Αοριστία ως προς τους δημιουργούς – μη αναφορά των επιμέρους συμβολών των δύο δημιουργών

Προσέτι των ανωτέρω, η επίδικη αγωγή τυγχάνει αόριστη και ως εκ τούτου απορριπτέα και για το λόγο ότι σε  κανένα απολύτως σημείο αυτής δεν διευκρινίζεται ποια ακριβώς ήταν η συμβολή ενός εκάστου εκ των δύο δημιουργών,  προκειμένου να διευκρινιστεί η πατρότητα κάθε μιας από τις επίδικες φωτογραφίες καθώς δεν μπορεί να νοηθεί η ταυτόχρονη δημιουργία μιας έκαστης φωτογραφίας από αμφότερους τους φωτογράφους, καθώς η μηχανή λήψης μίας έκαστης φωτογραφίας είναι μία και χειριζόμενη αποκλειστικά και μόνο από ένα πρόσωπο. Και ενώ το στοιχείο αυτό είναι αναγκαίο προκειμένου να διασφαλιστεί το ορισμένο της επίδικης αγωγής, η αντίδικος εταιρεία ουδόλως προβαίνει σε αυτήν την αναφορά. Τουναντίον εντελώς γενικόλογα και δίχως καμία απολύτως διευκρίνιση αναφέρει ότι οι φωτογραφίες « ελήφθησαν από τους διεθνούς φήμης φωτογράφους Mert Alas και Marcus Piggot τον μήνα Οκτώβριο 2013» (ίδετε σχετικά σελ. 1 της επίδικης αγωγής) και σε έτερο σημείο αυτής ότι «οι επίδικες φωτογραφίες ελήφθησαν, διαμορφώθηκαν και δημιουργήθηκαν από τους διεθνούς φήμης επαγγελματίες φωτογράφους κκ. Mert Alas και Marcus Piggot με δικά τους τεχνικά μέσα …» (ίδετε σχετικά σελ 7 της επίδικης αγωγής).

γ) Αοριστία ως προς τα στοιχεία της αδικοπραξίας (υπαιτιότητα, αιτιώδης συνάφεια)

Στην υπό κρίση αγωγή, η αντίδικος, καίτοι είχε προς τούτο δικονομική υποχρέωση, δεν  αναφέρει με σαφήνεια ουδέν από τα κατωτέρω ρητώς απαριθμούμενα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αποτελούν ουσιώδη στοιχεία ορισμένου της επίδικης αγωγής,  καθιστώντας τοιουτοτρόπως την ένδικη αγωγή της απορριπτέα ως απαράδεκτη, λόγω αοριστίας.

Ειδικότερα, η ενάγουσα  δεν αναφέρει:

α) ούτε  τα πραγματικά αυτά περιστατικά, τα οποία θεμελιώνουν τη δήθεν δράση εμού με δόλο, αλλά εντελώς γενικόλογα, αόριστα και δίχως καμία λογική ακολουθία μέμφονται εμέ περί δήθεν πραγματοποίησης,  με δόλο,  παράνομης δημοσίευσης των επίδικων φωτογραφιών, χωρίς να αιτιολογούν (προφανώς διότι δεν υπήρχε δόλος) που αποσκοπούσε η από μέρους μου δημοσίευση των επίδικων φωτογραφιών ούτε άλλωστε ποιο ήταν το περιουσιακό όφελος που εγώ προσπόρισα από τη δήθεν «δόλια» συμπεριφορά μου.

β) ούτε  τα πραγματικά γεγονότα που δικαιολογούν την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της συμπεριφοράς και της ζημίας που δήθεν επήλθε στην ενάγουσα.  Ειδικότερα και ιδία ως προς το ζήτημα της αιτιώδους συνάφειας, ως στοιχείο θεμελιωτικό της αδικοπραξίας, δέον όπως σημειωθεί ότι δεν αναφέρεται σε κανένα απολύτως σημείο ούτε ότι η από μέρους εμού, ήτοι μιας δημοσιογραφικής ιστοσελίδας απευθυνόμενης σε έλληνες αναγνώστες και μόνο, ,  δημοσίευση των επίμαχων φωτογραφιών ήταν ικανή και αναγκαία προς πρόκληση ζημίας της αντιδίκου ενώ παράλληλα ουδόλως αναφέρεται κάποιο έτερο στοιχείο, θεμελιωτικό της αιτιώδους πρόκλησης ζημίας,

ήτοι ότι αν  δεν είχε επισυμβεί η από μέρους μου δημοσίευση των φωτογραφιών η αντίδικος δεν θα υφίστατο οιαδήποτε ζημία.

γ) Αοριστία ως προς τον τρόπο υπολογισμού της δήθεν προκληθείσας ζημίας της ενάγουσας

Προσέτι των ανωτέρω και ως αναλυτικά εκτίθεται κατωτέρω υπό το Κεφάλαιο VIII των παρουσών προτάσεών μου, όπου και ρητώς παραπέμπω προς αποφυγή περιττών επαναλήψεων  για τον υπολογισμό της κατά το άρθρο 65 παρ. 2 του ν. 2121/1993 αποζημίωσης πρέπει να συνεκτιμηθεί από το Δικάζον Δικαστήριο: α)  το είδος και η έκταση της προσβολής, β) ο βαθμός πταίσματος, γ) η περιουσιακή και κοινωνική κατάσταση των διαδίκων (ιδέτε Κοτσίρη Λάμπρο, Δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας, εκδόσεις Σάκκουλα, 2011, σελ. 296). Περαιτέρω, δέον όπως σημειωθεί ότι εκ του νόμου ορίζεται ότι η αποζημίωση δεν μπορεί να είναι κατώτερη από το διπλάσιο της αμοιβής που συνήθως ή κατά το νόμο καταβάλλεται για το είδος της εκμετάλλευσης που έκανε χωρίς άδεια ο υπόχρεος, ήτοι εν προκειμένω δημοσίευση φωτογραφιών στο διαδίκτυο, και για την οποία χρήση η συνήθης αμοιβή - ως προκύπτει και από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων Ιωάννη Βαγγελάτου και Ευάγγελου Μασιά (βλ. προσκομιζόμενα μετ’ επικλήσεως ως Σχετικά 6α και 8) - είναι κατά πολύ χαμηλότερη από αυτήν (ενν. αμοιβή) που καταβάλλεται όταν πρόκειται για χρήση φωτογραφιών σε έντυπη έκδοση.

Εν προκειμένω, ως προκύπτει από απλή και μόνο ανάγνωση της επίδικης αγωγής, η αντίδικος, όλως αυθαιρέτως και αβασίμως περιορίζεται να αναφέρει ότι η συνήθης αμοιβή «στη

συγκεκριμένη χρήση και αναπαραγωγή φωτογραφιών από τρίτο έντυπο» για κάθε μια από τις επίδικες φωτογραφίες ανέρχεται κατ’ ελάχιστο στο ποσό των €10.000 (ίδετε σχετικά σελίδα 21 της επίδικης αγωγής), χωρίς καμία απολύτως νύξη ή αναφορά στα απαιτούμενα εκ του νόμου στοιχεία,  με αποτέλεσμα να καθίσταταιανέφικτος ο προσδιορισμός τους ύψους της αποζημίωσης αυτής. Παράλληλα, η αντίδικος, όλως εσφαλμένως, λαμβάνει ως βάση υπολογισμού της αιτούμενης αποζημίωσης όχι την αμοιβή για το είδος της επίδικης εκμετάλλευσης (ως έδει), ήτοι εν προκειμένω   την ανάρτηση στο διαδίκτυοαλλά τη χρήση από τρίτο έντυπο, σφάλλοντας τοιουτοτρόπως και ως προς τη βάση υπολογισμού της αποζημίωσης.  Περαιτέρω και πέραν της ανωτέρω εσφαλμένης βάσης υπολογισμού,  δεν αναφέρεται σε κανένα απολύτως σημείο της επίδικης αγωγής ούτε το είδος ούτε και η έκταση της επίδικης προσβολής ενώ παράλληλα ουδέν αναφέρεται επί της περιουσιακής κατάστασης της ιδίας,  ούτε βεβαίως εμού του αντιδίκου, με αποτέλεσμα η επίδικη αγωγή να είναι παντελώς αόριστη και για το λόγο αυτό και ως εκ τούτου απορριπτέα ως απαράδεκτη.

δ) Αοριστία λόγω μη αναφοράς των στοιχείων που θεμελιώνουν την δήθεν προκληθείσα ηθική βλάβη της ενάγουσας.

Από  τις προαναφερόμενες διατάξεις σε συνδυασμό με αυτές των 57, 59, 61 και 70 ΑΚ συνάγεται ότι και το νομικό πρόσωπο της ανώνυμης εταιρείας δικαιούται να ζητήσει εύλογη χρηματική ικανοποίηση προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη από παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά άλλου, προσβλητική της προσωπικότητας του στην έκφανση της

πίστης, της υπόληψης, της φήμης, του επαγγέλματος, του μέλλοντος και των λοιπών άυλων αγαθών που αναγνωρίζονται σ` αυτό, το ύψος της οποίας καθορίζεται από το δικαστήριο ύστερα από την ελεύθερη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών που οι διάδικοι θέτουν υπόψη του δικαστηρίου, όπως του βαθμού του πταίσματος του υπόχρεου, του είδους της προσβολής κλπ (ΟλΑΠ 402/1981 ΠΧ ΛΑ 664, ΑΠ 1143/2003 ΕλλΔνη 46.394, ΕΑ 5749/2009 ΕλλΔνη 2010.260, ΕΑ 249/2007 ΕλλΔνη 2008/927, ΕΑ 302/2006 ΔΕΕ 2006.513, ΕφΘεσ 1735/1993 ΕλλΔνη 1994.676). Πλην όμως, για την αποκατάσταση αυτής της ηθικής βλάβης, το προσβαλλόμενο νομικό πρόσωπο, πρέπει, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 216 ΚΠολΔ, να αναφέρει ορισμένα ότι με την παράνομη προσβολή της προσωπικότητας ή με την αδικοπραξία προσβλήθηκε η εμπορική του πίστη, η επαγγελματική του υπόληψη και γενικά το εμπορικό του μέλλον, γεγονότα τα οποία πρέπει και να αποδείξει με κάθε νόμιμο αποδεικτικό μέσο, διότι η ηθική βλάβη στα νομικά πρόσωπα δεν αναφέρεται, όπως στα φυσικά πρόσωπα, σε ενδιάθετο αίσθημα, αναγόμενο στον εσωτερικό κόσμο και κρινόμενο με τα δεδομένα της ανθρώπινης λογικής χωρίς αποδείξεις, αλλά με συγκεκριμένη βλάβη που έχει υλική υπόσταση (ΕΑ 5749/2009 ΕλλΔνη 2010.260, ΕΑ 698/2003 ΕλλΔνη 2004.1064, Γεωργιάδη σε Γεωργιάδη - Σταθόπουλου ΕρμΑΚ, άρθρο 932, αρ. 13).

Πλην όμως στην προκείμενη περίπτωση, η αντίδικος δεν αναφέρει ούτε σε τι ακριβώς συνίσταται η ηθική βλάβη αυτής,  με αποτέλεσμα να προκαλείται σύγχυση και να αδυνατώ να αμυνθώ νομίμως. Τουναντίον εντελώς γενικά και αόριστα περιορίζεται να αναφέρει στην επίδικη αγωγή της (ίδετε σχετικά σελ. 25 αυτής) ότι για την αποκατάσταση της ηθικής

της βλάβης δικαιούται χρηματική ικανοποίηση, η οποία κατ’ εύλογη κρίση ανέρχεται στο ποσό των € 20.000.

1.4 Συμπερασματικά, εξ όλων των ανωτέρω πλήρως και ευχερώς αποδεικνύεται ότι στην ένδικη αγωγή, η ενάγουσα εταιρεία προβαίνει σε γενικόλογες και παντελώς έωλες αξιολογικές κρίσεις, δίχως να εξειδικεύει, ως όφειλε, με σαφήνεια τόσο το επίδικο αντικείμενο όσο και τα στοιχεία τα θεμελιωτικά της δήθεν από μέρους μου προκληθείσας αδικοπραξίας, προκειμένου να είναι δυνατή και η από μέρους εμού άμυνα. Παράλληλα, δεν προσδιορίζονται ούτε καν αναφέρονται όλα εκείνα τα στοιχεία, τα οποία είναι αναγκαία για τον προσδιορισμό της αποζημίωσης και της χρηματικής αποκατάστασης για ικανοποίηση της ηθικής βλάβης, στην περίπτωση που όλως εξαιρετικά ήθελε κριθεί ότι υφίσταται αδικοπρακτική από μέρους μου συμπεριφορά. Συνακόλουθα των ανωτέρω και με τέτοιου είδους ελλείψεις η ένδικη αγωγή βρίθει αοριστίας, καθιστάμενη εκ του λόγου αυτού ανεπίδεκτη δικαστικής εκτίμησης και ως εκ τούτου απορριπτέα, ως απαράδεκτη.

V. Νόμω και ουσία αβάσιμο της αγωγής. Μη πλήρωση των προϋποθέσεων του άρθρου 2 του Νόμου 2121/1993

1.1 Από τις διατάξεις των άρθρων 1, 2, 3 και 4 του ν. 2121/1993 "Πνευματική ιδιοκτησία, συγγενικά δικαιώματα και πολιτιστικά θέματα" συνάγεται ότι το έργο, ως πνευματικό δημιούργημα λόγου, τέχνης ή επιστήμης που εκφράζεται με οποιαδήποτε μορφή προσιτή στις αισθήσεις, προστατεύεται από την πνευματική ιδιοκτησία, εφόσον ανταποκρίνεται στις προϋποθέσεις της γενικής ρήτρας (άρθρο 2 § 1), δηλαδή εφόσον

είναι πρωτότυπο. Η πρωτοτυπία, η έννοια της οποίας δεν προσδιορίζεται γενικά από το νόμο είναι, κατά τη θεωρία της στατιστικής μοναδικότητας, που επικρατεί στη νομολογία, η κρίση ότι κάτω από παρόμοιες συνθήκες και με τους ίδιους στόχους, κανένας άλλος δημιουργός, κατά λογική πιθανολόγηση, δεν θα ήταν σε θέση να δημιουργήσει έργο όμοιο ή ότι παρουσιάζει μία ατομική ιδιομορφία ή ένα ελάχιστο όριο "δημιουργικού ύψους" έτσι ώστε να ξεχωρίζει και να διαφοροποιείται από τα έργα της καθημερινότητας ή από άλλα παρεμφερή γνωστά έργα εκφράζοντας ταυτόχρονα και κάτι από την μοναδικότητα της προσωπικότητας του δημιουργού (ΑΠ 257/1995 ΝοΒ 43. 893, ΑΠ 113/1989, Γ. Κουμάντου, "Πνευματική Ιδιοκτησία", έκδ. 2000, σελ. 105 επ., Καλλινίκου, "Τα θεμελιώδη θέματα του ν. 2121/1993 κ.λπ.", σελ. 22 επ., Λ. Κοτσίρη, ο.π., σελ. 59-67, Μ. Μαρίνου, "Η προσβολή του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας κλπ." ΕλΔ 35, σελ. 1443, Δ. Σκούρτη, "Δικον. Προβλ. Πνευμ. Ιδιοκ. κ.λπ." ΕλΔ 40.511,). Στο άρθρο 2 § 1 του παραπάνω νόμου απαριθμούνται εκτενώς, ενδεικτικά, τα πνευματικά δημιουργήματα που, εφόσον είναι πρωτότυπα, θεωρούνται έργα και είναι αντικείμενα της πνευματικής ιδιοκτησίας. Η δε φωτογραφία αποτελεί πνευματικό έργο σύμφωνα με τη ρητή διατύπωση του ν. 2121/93 στο άρθρο 2. Σκόπιμα δε στο άρθρο αυτό χρησιμοποιείται ο όρος "φωτογραφίες" και όχι, "φωτογραφικά έργα", γιατί πρόθεση του νομοθέτη ήταν η προστασία κάθε φωτογραφίας (Εφ Αθ 6234/2007, ΤΝΠ ΝOMOS).  Όπως, δε γίνεται νομολογιακά δεκτό, η πρωτοτυπία εντοπίζεται στην επιλογή ή σκηνοθεσία θεμάτων ή αντικειμένου, την επιλογή του τόπου και χρόνου, τη γωνία φωτογράφησης, τον φωτισμό, τη σχέση φωτογραφιζομενου αντικειμένου με τον

περιβάλλοντα χώρο, τις αντιθέσεις χρωμάτων, αλλά και την ενδεχόμενη επεξεργασία της φωτογραφίας (Εφ Αθ 2724/2012, ΤΝΠ ΝOMOS) ενώ παράλληλα, κατά την κρατούσα στη νομολογία άποψη (ΑΠ 152/2005, ΤΝΠ NOMOS) για να θεωρηθεί ένα έργο άρα και μια φωτογραφία πρωτότυπη και ως εκ τούτου προστατευόμενη από τις διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας πρέπει να κριθεί ότι κάτι από παρόμοιες συνθήκες και με τους ίδιους στόχους, κανένας άλλος δημιουργός, κατά λογική πιθανολόγηση δεν θα ήταν σε θέση να δημιουργήσει έργο όμοιο ή ότι το έργο αυτό παρουσιάζει μία τέτοια ατομική ιδιομορφία ή ένα ελάχιστο όριο «δημιουργικού ύψους», κάποια δηλαδή από τα ήδη γνωστά ή αυτονόητα.

1.2 Εν προκειμένω, ως προκύπτει από απλή ανάγνωση της επίδικης αγωγής αλλά και από επισκόπηση των φωτογραφιών εκ της επίδικης φωτογράφισης που έχουν δημοσιευτεί στην αμερικανική αλλά και στην ελληνική επετειακή έκδοση, ευχερώς προκύπτει ότι τούτες δεν φέρουν το απαιτούμενο στοιχείο της πρωτοτυπίας, προκειμένου να καταστούν προστατευτέες ως έργο. Μάλιστα, οι ανωτέρω φωτογραφίες, αν ειδωθούν υπό την οπτική της σύγκρισης με την πληθώρα φωτογραφιών τόσο του ίδιου του PLAYBOY περιοδικού,  όσο και των λοιπών φωτογραφιών γυμνών – ημίγυμνων μοντέλων αλλά και του ίδιου του μοντέλου Kate Moss (ιδέτε προσκομιζόμενες μετ’ επικλήσεως αντίστοιχες φωτογραφίες από φωτογραφίσεις της Kate Moss ως Σχετικά 14α, 14β, 14γ,14δ, 14ε, 14στ, 14ζ, 14η, 14θ, 14ι, 14ια, 14ιβ, 14ιγ, 14ιδ, 14ιε, 14ιστ, 14ιζ, 14ιη, 14ιθ, 14κα,

14κβ), πασιφανώς προκύπτει ότι κάτω από τις ίδιες συνθήκες

και με τους ίδιους στόχους, κατά λογική πιθανολόγηση κάθε άλλος δημιουργός θα ήταν σε θέση να δημιουργήσει όμοιο έργο δηλαδή να τραβήξει της ίδιες ακριβώς φωτογραφίες. Συνεκδοχικά, οι επίμαχες φωτογραφίες δεν εκφράζουν δημιουργικό ύψος έτσι ώστε να ξεχωρίζουν και να διαφοροποιούνται από τα έργα της καθημερινότητας ή από άλλα παρεμφερή γνωστά έργα. Πιο συγκεκριμένα, οι εν λόγω φωτογραφίες δεν έχουν πρωτότυπα στοιχεία, δεν συνιστούν πρωτότυπο πνευματικό δημιούργημα και έργο τέχνης της ενάγουσας, προστατευόμενο από το νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας,καθώς οι συγκεκριμένες φωτογραφίες, εμφανίζουσες το μοντέλο Kate Moss γυμνό - ημίγυμνο, ουδόλως αποδεικνύουν την «ατομικότητά τους», η οποία αντανακλά την ιδιαιτερότητα της δημιουργικής διαδικασίας των φωτογράφων και η οποία συνίσταται, στοιχειοθετείται και αποδεικνύεται με την επιλογή του υλικού, τη ρύθμισή του για να σχηματοποιηθεί η δημιουργική ιδέα, τη διευθέτηση των μερών της εργασίας του, τη σπουδή κάθε μέρους της, την προσαρμογή και εναρμόνιση του ενός με το άλλο, έτσι ώστε να απαρτίζουν ένα αρμονικό σύνολο που να διαθέτει «στατιστική μοναδικότητα», με την έννοια ότι, κάτω από τις ίδιες ακριβώς συνθήκες και με τους ίδιους στόχους, κανένας άλλος δημιουργός, κατά λογική πιθανολόγηση, δεν θα ήταν σε θέση να δημιουργήσει έργο όμοιο, ή να παρουσιάζει μια ατομική ιδιομορφία ή ένα ελάχιστο όριο δημιουργικού ύψους, ώστε να ξεχωρίζει ή διαφοροποιείται από τα έργα της καθημερινότητας. Αντίθετα, για τη λήψη των επίδικων φωτογραφιών δεν απαιτήθηκε κανένα στοιχείο ατομικής ιδιομορφίας ή κάποιο όριο δημιουργικού ύψους που να τις καθιστά πρωτότυπα έργα και είναι βέβαιο ότι οποιοσδήποτε άλλος φωτογράφος και κατά λογική πιθανολόγηση θα επιτύγχανε το ίδιο ακριβώς

αποτέλεσμα και αυτό διότι τόσο η θεματική όσο και το εικονιζόμενο πρόσωπο αλλά και η ακολουθηθείσα τεχνική δεν παρουσιάζουν ουδέν απολύτως στοιχείο ατομικότητας ή και πρωτοτυπίας τουναντίον μόνο πεπερασμένες  μπορούν να χαρακτηριστούν.

Ειδικότερα ως προς τον ισχυρισμό μας αυτό, αναφέρουμε τα εξής: Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η θεματική της γυμνής/ημίγυνης γυναίκας,  ή/και διάσημου γυναικείου μοντέλου/ηθοποιού,  υπό την αμφίεση «Κουνελάκι» του PLAYBOY μόνο ως πεπερασμένη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αφού η ιδέα αυτή εφαρμόζεται μονίμως και επαναλαμβανόμενα σε όλα τα τεύχη του αντιδίκου, ήδη από τα πρώτα έτη κυκλοφορίας του (ιδέτε προσκομιζόμενα μετ’ επικλήσεως ως Σχετικά 7α, 7β, 7γ,  7δ, 7ε, 7στ, 7ζ και 7η). Περαιτέρω, η ιδέα αυτή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως πρωτότυπη ούτε και όταν εικονίζεται γυμνή ή και ημίγυμνη η Kate Moss και μάλιστα σε έναν εσωτερικό χώρο (και όχι σε κάποιο ιδιαίτερο μέρος, όπως για παράδειγμα ένας αρχαιολογικός χώρος), αφού το εν λόγω μοντέλο έχει λάβει μέρος σε πολυάριθμες φωτογραφίσεις και έχει γίνει γνωστό για τις φωτογραφίες του με όμοια περίπου θεματική (ιδέτε Σχετικά 14α, 14β, 14γ,14δ, 14ε,).  Τόσο το συγκεκριμένο μοντέλο όσο και πληθώρα άλλων επιφανών μοντέλων έχουν εμφανιστεί με όμοιο μακιγιάζ, υπό τις ίδιες συνθήκες (σκηνικό) και με τις ίδιες πόζες πολλάκις σε περιοδικά αντίστοιχα του PLAYBOY. Επιπλέον, οι εν λόγω φωτογραφίες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν πρωτότυπες ούτε και από την οπτική της χρησιμοποιηθείσας τεχνικής, αφού δεν χρησιμοποιήθηκε ούτε εφαρμόστηκε τίποτε περαιτέρω ή διαφορετικό σε σχέση με τις μεθόδους ή μέσα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ή εφαρμόσει οιοσδήποτε επαγγελματίας φωτογράφος. Προς

απόδειξη δε των προρρηθέντων ισχυρισμών μου, δυνάμει των οποίων καταρρίπτεται το επικαλούμενο από την αντίδικο στοιχείο της πρωτοτυπίας προσκομίζω μετ’ επικλήσεως την με αριθμό 2115/13.10.2015 ένορκη βεβαίωση του επαγγελματία φωτογράφου Μασιά Ευάγγελου, ληφθείσα ενώπιον του συμβολαιογράφου Αθηνών Δημητρίου Π. Κοντόπουλου (ιδ. προσκομιζόμενο μετ’ επικλήσεως ως Σχετικό 8), κατόπιν νομίμου και εμπροθέσμου κλητεύσεως του αντιδίκου, ως τούτου προκύπτει από την προσκομιζόμενη και επικαλούμενη με αριθμό 973/08.10.2015 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθήνας, Στέργιου Νιγριτινού (ιδέτε προσκομιζόμενη μετ’ επικλήσεως ως Σχετικό 6β). Ειδικότερα, ο εν λόγω μάρτυρας, κ. Ευάγγελος Μασιάς, ο οποίος τυγχάνει επαγγελματίας φωτογράφος, εργαζόμενος στο χώρο της επαγγελματικής φωτογραφίαςεδώ και 23 (είκοσι τρία) έτη , κατέθεσε ενόρκως, μεταξύ άλλων, και τα ακόλουθα: «… Επίσης, μου επεδείχθησαν οι φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν στο Αμερικάνικο Playboy (τεύχος Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 2014), καθώς και στην ελληνική επετειακή έκδοση (τεύχος  215 – Ιανουάριος 2014) από την επίμαχη φωτογράφηση. Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες συνιστούν σίγουρα μία πολλή καλή δουλειά, στην οποία ωστόσο η θεματική της παρουσίασης ενός διάσημου μοντέλου ως «κουνελάκι του playboy» είναι ευρέως γνωστή, καθώς το συγκεκριμένο περιοδικό πολύ συχνά πραγματοποιεί αντίστοιχες φωτογραφήσεις. Όλες τις εποχές, η βασική ιδέα του συγκεκριμένου περιοδικού είναι η εμφάνιση διάσημων γυναικών, μοντέλων, ηθοποιών κλπ, με τη συγκεκριμένη αμφίεση.

Σε επίπεδο τεχνικής (οπτική, γωνίες λήψης, αντιθέσεις χρωμάτων, χώρος φωτογράφησης, εστίασης κλπ) οι εν λόγω

φωτογραφίες συνιστούν την πιο απλή φωτογράφιση στη μόδα, αφού έγιναν σε εσωτερικό χώρο, δηλαδή χωρίς ανάγκες αντιμετώπισης ασταθών καιρικών συνθηκών. Όλες αυτές οι φωτογραφίες είναι αυτό που στο χώρο της επαγγελματικής φωτογραφίας ονομάζουμε «ξεγυριστό», δηλαδή  λήψη με μόνο το μοντέλο και με φόντο ουδέτερη απόχρωση προκειμένου στη συνέχεια να μπορεί να πραγματοποιηθεί εύκολη επεξεργασία της φωτογραφίας. H τεχνική άλλωστε που ακολούθησαν οι δύο φωτογράφοι, δηλαδή δύο φώτα μπροστά από το μοντέλο και δύο φώτα πίσω από το μοντέλο με αντίστοιχη ρύθμιση του φωτισμού είναι από τις πλέον διαδεδομένες και γνωστές στο χώρο. Άλλωστε από ένα απλό ξεφύλλισμα ανδρικών περιοδικών ή από μία γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυοεύκολα μπορεί κανείς να βρει εκατοντάδες ίδιες φωτογραφίες με το ίδιο φόντο, την ίδια ακριβώς αντίθεση χρωμάτων…».

1.3  Συνακόλουθα των ανωτέρω πλήρως και ευχερώς αποδεικνύεται το όλως αβάσιμο της επίδικης αγωγής, δεδομένου ότι – ως ανωτέρω από την κατάθεση του μάρτυρός μου αποδεικνύεται – οι επίμαχες φωτογραφίες κάθε άλλο παρά πρωτότυπες μπορούν να χαρακτηριστούν. Συμπερασματικά και με την επιφύλαξη της κατά τα ανωτέρω αναλυθείσης ένστασης περί αοριστίας,  εκλείπει, εν προκειμένω, η βασική προϋπόθεση εφαρμογής των προστατευτικών διατάξεων του ν. 2121/1993, ήτοι το στοιχείο της πρωτοτυπίας μίας έκαστης εκ των επίδικων φωτογραφιών και ως εκ τούτου η επίδικη αγωγή δέον όπως απορριφθεί στο σύνολό της ως νόμω και ουσία

αβάσιμη.

VI. Nόμω και ουσία αβάσιμο της αγωγής. Μη πλήρωση των προϋποθέσεων του άρθρου 65 παρ. 2 του ν. 2121/1993 ως προς τη συνδρομή υπαιτιότητας

Ως προελέχθη, το πλέγμα προστασίας του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας συνοψίζεται ως εξής:

α) αγωγή αναγνωριστική του δικαιώματος (άρθρο 65 παρ. 1),

β) αγωγή για την άρση της προσβολής (άρθρο 65 παρ. 1),

γ) αγωγή για την παράλειψη της προσβολής στο μέλλον, εφόσον απειλείται προσβολή ή συνέχιση της προσβολής ή επανάληψη της προσβολής (άρθρο 65 παρ. 1),

δ) αγωγή για αποζημίωση και ικανοποίηση της ηθικής βλάβης (άρθρο 65 παρ. 2),

ε) αγωγή για απόδοση αδικαιολόγητου πλουτισμού (άρθρο 65 παρ.3),

στ) αγωγή για καταβολή κέρδους (άρθρο 65 παρ. 3).

Η αγωγή για αποζημίωση και ικανοποίηση της ηθικής βλάβης, όπως η υπό κρίση αγωγή, στηρίζεται στις διατάξεις του άρθρου 65 παρ. 2 σε συνδυασμό με τα άρθρα 59,   60, 914 και 932 του ΑΚ, και επιδικάζεται μόνο εφόσον αποδειχθεί υπαιτιότητα εκείνου που προσέβαλε το δικαίωμα. Τα δε στοιχεία της υπαιτιότητας

ορίζονται από τη διάταξη του άρθρου 330 ΑΚ (ιδέτε σχετικά Γιώργο Κουμάντο, ό.π. σελ. 439-442,  καθώς και 6234/2004 ΕφΑθηνών Νόμος).

Περαιτέρω, γίνεται δεκτό ότι « όποιος τοποθετεί ένα έργο στο Ι nternet , χωρίς μέσα τεχνικής προστασίας από την αναπαραγωγή και γενικότερα πρόσβαση σε αυτό και άνευ περιορισμών ως προς τη χρήση του, χορηγεί σιωπηρά σε κάθε χρήστη μία απλή άδεια χρήσης. Αυτή περικλείει το δικαίωμα αναπαραγωγής με την έννοια της φόρτωσής του στον προσωπικό υπολογιστή του χρήση ( downloading ), συμπεριλαμβανομένων και όλων των ενδιάμεσων φευγαλέων αναπαραγωγών, ιδίως στη RAM του ηλεκτρονικού υπολογιστή του χρήστη, την αναπαραγωγή σταθερών αντιγράφων του για ιδιωτική χρήση σε χαρτί, CD , ROM , δισκέτες. Σιωπηρώς, επίσης, συναινεί στις αναπαραγωγές που προκαλούνται από την ενεργοποίηση hyperlinks , όχι όμως σε προσαρμογές ή διασκευές του έργου. Οι τελευταίες δεν καλύπτονται από τον σκοπό της μεταβίβασης, εφόσον δεν είναι απαραίτητες για τη χρήση του έργου» (ιδέτε Μιχ. Θεοδ. Δ. Μαρίνο, «Ζητήματα χρήσης και εκμετάλλευσης έργων στο διαδίκτυο (internet)»,  ΕμπΔ 2004, σελ.  483 επ.).

Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από την κατάθεση του μάρτυρά μας Ιωάννη Βαγγελάτου (ιδέτε ως άνω σχετικό 6α) αλλά και από τα προσκομιζόμενα μετ’ επικλήσεων σχετικά δημοσιεύματα του ελληνικού και ξένου τύπου (ίδετε ως άνω σχετικά 3θ-3ιγ) οι επίδικες φωτογραφίες κυκλοφορούσαν ελεύθερες στο διαδίκτυο, χωρίς κανένα περιορισμό, ήδη από τις 02.12.2013.  Συγκεκριμένα, ο μάρτυράς μας μεταξύ άλλων, κατέθεσε:  « … Στις 2

Δεκεμβρίου το βράδυ (ή 3 Δεκεμβρίου το πρωί), ψάχνοντας σε διάφορα lifestyle αμερικάνικα sites για ειδήσεις έπεσαν στην αντίληψη μας οι πρώτες εικόνες της φωτογράφησης της Kate Moss για το «Playboy». Ήταν η μεγαλύτερη είδηση της ημέρας για την Αμερική αλλά και για το διαδίκτυο, καθώς sites από όλον τον κόσμο μεταξύ των οποίων και πολλά ελληνικά είχαν προβεί στην ανάρτηση της είδησης δηλαδή της επικείμενης κυκλοφορίας του επετειακού τεύχους του «Playboy» και της φωτογράφησης της Kate Moss, συνοδεύοντας την αντίστοιχη είδηση με πληθώρα φωτογραφιών της συγκεκριμένης φωτογράφησης. Ένα από τα sites από τα οποία δημοσιεύτηκαν αρχικά κάποιες από τις εικόνες ήταν και το Egostatic (τις έχει ακόμα αναρτημένες). Επόμενη κίνηση μας και όπως κάνουμε συνήθως για να ψάξουμε περισσότερο κάποιο θέμα είναι να ανατρέξουμε στο Google και να αναζητήσουμε επιπλέον φωτογραφίες. Στη μηχανή αναζήτησης μέσω των επιλογών και του τίτλου «Kate Moss Playboy» βρήκαμε 100άδες φωτογραφίες από τη συγκεκριμένη φωτογράφηση. Αξίζει να σημειώσουμε ότι σε κανένα από αυτά τα sites δεν υπήρχε οποιαδήποτε προειδοποίηση -copyright και δεν μας έκανε καμία εντύπωση η απουσία του επειδή σχεδόν σε κάθε εικόνα κάτω δεξιά, σε εμφανές σημείο, υπήρχε το κουνελάκι-στάμπα του «Playboy». Από αυτή δε την ένδειξη εύλογα θεωρήσαμε ότι η  διάθεση των συγκεκριμένων φωτογραφιών στο διαδίκτυο, όπου εύκολα ακόμη και ο πιο απλός χρήστης αυτού θα μπορούσε να τις κατεβάσει και να τις αναδημοσιεύσει πχ στο facebook ή στο Twitter,  πραγματοποιήθηκε από το ίδιο το περιοδικό «Playboy» … Έπειτα από την αναζήτηση που κάναμε βρήκαμε –εύκολα- ΔΕΚΑΔΕΣ εικόνες της Kate Moss από τη φωτογράφηση του «Playboy» χωρίς να γνωρίζουμε ποιες από αυτές θα έπαιρναν τον δρόμο της δημοσίευσης. Στο τέλος,

μπήκαμε σε ένα διάσημο forum της showbiz με τίτλο BELLAZON (www . bellazon . com ) και σχετικά γρήγορα βρήκαμε μια ανάρτηση με 5 links (συνδέσμους), μεταξύ των οποίων και του  ΙΜΑGEBAM,  όπου είναι συνδρομητικός διαδικτυακός χώρος ανταλλαγής δεδομένων,  και που περιείχαν ΔΕΚΑΔΕΣ φωτογραφίες από το συγκεκριμένο shooting. ΟΛΕΣ ΣΧΕΔΟΝ οι αναρτημένες και διαθέσιμες προς περαιτέρω χρήση φωτογραφίες είχαν το λογοτυπάκι του «Playboy», κατέβηκαν εύκολα και έτσι έγινε η ανάρτηση στο ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ κάποιων εξ αυτών. Την ίδια στιγμή ή και λίγες ώρες νωρίτερα, δεκάδες άλλα ελληνικά sites δημοσίευσαν τις συγκεκριμένες εικόνες, ενώ και σε ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ για μέρες «έπαιζαν» οι φωτογραφίες μαζί με την είδηση. Ακόμα και σήμερα μάλιστα χωρίς καν να γνωρίζουμε τι έχει συμβεί εντωμεταξύ ΔΕΚΑΔΕΣ sites (και ελληνικά) έχουν ακόμα εκείνες τις αναρτήσεις…»

Μάλιστα, η ίδια η ενάγουσα στις 04.12.2013,  ενημέρωσε για την επίμαχη φωτογράφηση και για την έκδοση του επετειακού της τεύχους, μέσω της σελίδας της στο Facebook, αναρτώντας και καθιστώντας η ίδια ελεύθερες στο κοινό φωτογραφίες από την επίμαχη φωτογράφιση (ιδέτε προσκομιζόμενο με επίκληση ως Σχετικό 9). Τα δε sites και διαδικτυακά forum (ιδέτε ως άνω σχετικά 3α έως 3ιγ),  ανήρτησαν, μάλιστα σχεδόν όλα την ίδια ημερομηνία ήτοι στις 2-4 Δεκεμβρίου του 2013,  το σύνολο των φωτογραφιών από την εν λόγω φωτογράφιση, δηλαδή ακόμη και αυτών που τελικώς δεν συμπεριελήφθησαν στο αμερικανικό και ελληνικό έντυπο. Όπως άλλωστε κατέθεσε και ο μάρτυράς μας Ιωάννης Βαγγελάτος (ιδέτε σχετικό 6α), οι αναρτημένες στα sites φωτογραφίες ήταν επεξεργασμένες και

έφεραν το σήμα του Playboy.

Πλην όμως,  καίτοι η ενάγουσα ισχυρίζεται όλως αβασίμως και παντελώς καταχρηστικώς ότι οι επίδικες φωτογραφίες δημοσιεύτηκαν από εμένα χωρίς τη συναίνεση της δικής της ή/και φωτογράφων, ξεχνά να εξηγήσει στην αγωγή της τα εξής ουσιώδη στοιχεία:

(α) Πώς διέρρευσε το σύνολο των φωτογραφιών της επίμαχης φωτογράφισης,

(β) Πώς οι φωτογραφίες που αναρτήθηκαν σε όλα σχεδόν τα ξένα και ελληνικά sites ήταν οι φωτογραφίες ως είχαν μετά την επεξεργασία τους και πώς έφεραν τούτες το σήμα του Playboy

(γ) Πώς δημοσιεύθηκαν όλες την ίδια ημέρα σε όλα τα sites, ξένα και ελληνικά,

(δ) Ποια μέσα έλαβε, νομικά, τεχνικά και πρακτικά ώστε να αποτρέψει τη διαρροή των φωτογραφιών, και γενικά να μας απαντήσει τίνι τρόπω οι φωτογραφίες αυτές διέρρευσαν στο διαδίκτυο, σε τέτοιο βαθμό, σε τέτοια έκταση και τον συγκεκριμένο χρόνο, ήτοι λίγες μόνο ημέρες πριν την επίσημη κυκλοφορία της έντυπης έκδοσης, εάν δεν προήλθε από την ίδια για διαφημιστικούς λόγους, η οποία αποτελεί και τη μόνη λογική εξήγηση στα ανωτέρω ερωτήματα.

(ε) Για ποιο λόγο έστειλε τη δήθεν εξώδικη δήλωση της σε λάθος ηλεκτρονική διεύθυνση, και για ποιο λόγο δεν επικοινώνησε μαζί μας όταν την οχλήσαμε γι’ αυτό το λόγο,

(στ) Για ποιο λόγο όλες οι φωτογραφίες είναι ακόμη αναρτημένες σε sites τόσο της Ελλάδος όσο και του

εξωτερικού, και για ποιο λόγο δεν έχει αντιδράσει νομικά κατ’ αυτών, είτε αυτή, είτε οι φωτογράφοι.

(ζ) Ποιος τελικώς διέρρευσε τις φωτογραφίες στο Διαδίκτυοκαι εάν έχει λάβει μέτρα κατ’ αυτού.

 Ενόψει των ανωτέρω, αποδεικνύεται περίτρανα και πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι άπασες οι φωτογραφίες από την επίδικη φωτογράφιση δημοσιεύθηκαν στο διαδίκτυομε τη συναίνεση της ενάγουσας και των φωτογράφων. Διαφορετικά, δεν θα υπήρχε τέτοια έκρηξη φωτογραφιών σε sites σε όλο το διαδίκτυοτις ίδιες ημερομηνίες, ούτε βέβαια οι φωτογραφίες θα παρέμειναν σε ορισμένα εξ αυτών μέχρι και σήμερα. Για το γεγονός δε της διαφύλαξης της μυστικότητας του περιεχομένου κάθε φωτογράφησης καταθέτει και ο μάρτυρας Ευάγγελος Μασιάς ((ιδέτε ως άνω σχετικό 6α)¸ο οποίος μεταξύ άλλων κατέθεσε: «Ασχολούμαι με το χώρο της φωτογραφίας επαγγελματικά εδώ και είκοσι τρία (23) χρόνια και έχω συνεργαστεί με πολλά περιοδικά lifestyle θεματικής στην Ελλάδα. Διάβασα την αγωγή της εταιρείας Playboy κατά του Βασίλη Μπόνιου και κυριολεκτικά μου προκάλεσαν έκπληξη όσα γράφονται σε αυτήν. Και αυτό γιατί στη δουλειά μας είναι γνωστό ότι κανένα στοιχείο, είτε αυτό λέγεται φωτογραφία είτε αποκλειστική είδηση δεν διαρρέει με  «μαγικό» τρόπο στο διαδίκτυο. Το αντίθετο μάλιστα. Ειδικά στο χώρο της φωτογραφίας κάθε φωτογράφος και κάθε περιοδικό που θέλει να διαφυλάξει τη «μυστικότητα» του περιεχομένου της όποιας φωτογράφησης, υπάρχουν τρόποι να πράξει τούτο. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι ακόμη και εδώ στην Ελλάδα (πόσω μάλλον στην Αμερική) εμείς οι φωτογράφοι όταν αναλαμβάνουμε μεγάλα project, παραδίδουμε τη δουλειά μας χέρι με χέρι ώστε να μην υπάρχει έστω και ελάχιστη

πιθανότητα "διαρροής". Όταν διαρρέει μια φωτογραφία πριν την επίσημη κυκλοφορία ενός περιοδικού,  αυτό συμβαίνει συνήθως για λόγους διαφημιστικούς. Η γνώμη μου είναι ότι το ίδιο ισχύει και σε αυτήν την περίπτωση. Με άλλα λόγια, πιστεύω ότι η διαρροή των φωτογραφιών της Kate Moss στο διαδίκτυο σε τέτοιο μάλιστα βαθμό και έκταση είναι μάλλον παράλογο. Εξ άλλου πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο περιοδικό που θα μπορούσε να είχε φροντίσει με τα κατάλληλα μέτρα να το αποτρέψει αυτό.».

 Συνακόλουθα, είναι απολύτως καταχρηστικό να αποδίδεται σε εμένα από την ενάγουσα υπαιτιότητα, έστω και ελαφρά αμέλεια, ότι δήθεν δεν ήλεγξα πριν από την ανάρτηση των φωτογραφιών ότι υπήρχε η συναίνεση της ενάγουσας ή/και των φωτογράφων, όταν αυτές κυκλοφορούσαν ελεύθερα παντού.

Ως εκ τούτου και με βάση τα ανωτέρω, η αγωγή πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της και για τον ανωτέρω λόγο ως νόμω και ουσία αβάσιμη.

VII. Nόμω και ουσία αβάσιμο της αγωγής. Μη πλήρωση των προϋποθέσεων του άρθρου 65 παρ. 2 του ν. 2121/1993 ως προς τη συνδρομή αιτιώδους συνάφειας

1.2 Περαιτέρω, προϋπόθεση για τη γένεση της ευθύνης κατ’ άρθρο 914 ΑΚ., το οποίο εφαρμόζεται συμπληρωματικά των διατάξεων του ν. 2121/1993 είναι -ως προκύπτει από τη

συνδυαστική εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 297, 298, 300, 330 και 914 Α.Κ.- και η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της παράνομης συμπεριφοράς και της ζημίας. Αιτιώδης δε συνάφεια εννοείται η σχέση αιτίας και αποτελέσματος μεταξύ του νόμιμου λόγου ευθύνης (παράνομης και υπαίτιας συμπεριφοράς του δράστη) και του αποτελέσματος (της ζημίας) υπάρχει, όταν η πράξη ή η παράλειψη του ευθυνόμενου προσώπου, ήταν κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας ικανή και μπορούσε αντικειμενικά να επιφέρει κατά τη συνηθισμένη και κανονική πορεία των πραγμάτων, το επιζήμιο αποτέλεσμα.  Η αναγκαιότητας ύπαρξης αυτής της προϋπόθεσης για τη θεμελίωση της ευθύνης προς αποζημίωση δεν ορίζεται μεν ρητά στο νόμο, προκύπτει όμως από τη γενική θεώρηση των διατάξεων που καθιερώνουν την ευθύνη (Γ.Γεωργιάδης, Σύντομη Ερμηνεία Κώδικα Αστικού Κώδικα, 1845). Η κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, ότι τα πραγματικά περιστατικά που δέχτηκε ως αποδειχθέντα επιτρέπουν το συμπέρασμα να θεωρηθεί, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας ορισμένο γεγονός ως πρόσφορη αιτία της ζημίας υπόκειται στον έλεγχο του Αρείου Πάγου (κατά τη διάταξη του άρθρου 559 αριθμ. 1 εδ. β` του ΚΠολΔ), γιατί είναι κρίση νομική, αναγόμενη στην ορθή ή μη υπαγωγή από το δικαστήριο της ουσίας των διδαγμάτων της κοινής πείρας στην αόριστη νομική έννοια της αιτιώδους συνάφειας.

1.2  Εν προκειμένω, παρά τα όσα αντίθετα αναφέρει η αντίδικος στην επίδικη αγωγή της,  η προκληθείσα εις αυτήν ζημία (αν ήθελε κριθεί ότι τέτοια υφίσταται, όπερ ρητώς αρνούμεθα) ουδόλως συνδέεται αιτιωδώς με την δική μου συμπεριφορά και αυτό διότι:

α) η από μέρους μου δημοσίευση στην ιστοσελίδα που

διαχειρίζομαι του επίδικου δημοσιεύματος, μετά ενίων φωτογραφιών προς υποστήριξη του κειμένου, ήτοι σε μία ιστοσελίδα που απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο στο ελληνικό κοινό και ως εκ τούτου έχει περιορισμένους αποδέκτες δεν αποτελεί αφ’ εαυτή μόνη, ικανή και αναγκαία συνθήκη προκειμένου να επέλθει η υποτιθέμενη βλάβη της ενάγουσας. Τουναντίον, η όποια ζημία της αντιδίκου προήλθε ουχί από την από μέρους εμού ανάρτηση αλλά από την διαρροή του περιεχομένου της επίδικης φωτογράφησης και την εν συνεχεία δημοσίευση αυτής στην πλειοψηφία των ιστοσελίδων και μέσων κοινωνικής δικτύωσης του διαδικτύου,

β) η δική μου συμπεριφορά θα μπορούσε να έχει ως αποδέκτη αποκλειστικά και μόνο την ελληνική εταιρεία (ή τον έλληνα εκδότη) του περιοδικού Playboy, όπερ άλλωστε συνομολογεί και η ίδια η αντίδικος, η οποία αναφέρει ότι αποτέλεσμα της συμπεριφοράς μου ήταν ουχί η δική της ζημία αλλά το ότι ο έλληνας καταναλωτής δεν προέβη στην αγορά της ελληνικής έκδοσης του περιοδικού, όπερ  σε κάθε περίπτωση είναι εντελώς αβάσιμο, όπως αποδεικνύω κατωτέρω.

1.3 Συνακόλουθα των ανωτέρω, εν   προκειμένω δεν πληρούται ούτε και η έτερη προϋπόθεση θεμελίωσης αδικοπρακτικής ευθύνης, ήτοι ο πρόσφορος αντικειμενικός αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της προκληθείσας ζημίας και της δικής μου συμπεριφοράς, εάν υποτεθεί παράνομη, όπερ αρνούμαι κατηγορηματικά, αφού κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, η πράξη μου δεν ήταν ικανή   ούτε και μπορούσε να επιφέρει αντικειμενικά κατά τη συνηθισμένη και κανονική πορεία των πραγμάτων το επιζήμιο

αποτέλεσμα, αν ήθελε κριθεί ότι αυτό υφίσταται.

VIII. Νόμω και ουσία αβάσιμο της αγωγής. Μη συνδρομή της προϋπόθεσης του άρθρου 65 παρ. 2 του Νόμου 2121/1993. Μη επέλευση ζημίας στην ενάγουσα. Μη προσπόριση οικονομικού, κερδοσκοπικού ή διαφημιστικού οφέλους από τον εναγόμενο.

1.1 Σύμφωνα με τις γενικές ρυθμίσεις, ο προσβαλλόμενος έχει τρεις αξιώσεις: α) αποκατάστασης πραγματικής ζημίας που υπέστη ο δημιουργός, π.χ. μείωση πωλήσεων, β) καταβολής εύλογης αμοιβής για τη χρήση του έργου, πχ. σύμφωνα με την αποτίμηση της χρήσης από την αγορά και γ) απόδοσης των κερδών που αποκόμισε ο προσβολέας. Η πρώτη μπορεί να εναλλάσσεται με τη δεύτερη λόγω της αρχής του συγκεκριμένου υπολογισμού της ζημίας (ιδέτε Κοτσίρη Λάμπρο, ο.π. σελ. 297).  Η αγωγή για αποζημίωση και ικανοποίηση της ηθικής βλάβης, όπως η υπό κρίση αγωγή, στηρίζεται στις διατάξεις του άρθρου 65 παρ. 2 σε συνδυασμό με τα άρθρα 59,60, 914 και 932 του ΑΚ, και επιδικάζεται μόνο εφόσον αποδειχθεί υπαιτιότητα εκείνου που προσέβαλε το δικαίωμα. Η κύρια μέθοδος αστικής προστασίας των δικαιωμάτων είναι η αποζημίωση. Η αποζημίωση όμως προϋποθέτει απόδειξη της ζημίας από τον ενάγοντα, το οποίο είναι συχνά πολύ δύσκολο. Για να συμβάλλει στο ξεπέρασμα αυτών των δυσκολιών, ο νόμος ορίζει ένα κατώτατο όριο αποζημίωσης για κάθε περίπτωση υπαίτιας προσβολής της πνευματικής ιδιοκτησίας, χωρίς να χρειάζεται καμία απόδειξη ζημίας: το διπλάσιο της αμοιβής που συνήθως καταβάλλεται σε περιπτώσεις νόμιμης

εκμετάλλευσης παρόμοιας με αυτήν που έκανε παρανόμως ο εναγόμενος. Βεβαίως, η καθιέρωση αυτού του κατώτατου ορίου δεν εμποδίζει τον ενάγοντα να αποδείξει ζημία ακόμα μεγαλύτερη, π.χ. να αποδείξει ότι κάποιος τρίτος ήταν πρόθυμος να του καταβάλλει μεγαλύτερη αμοιβή γι’ αυτό το είδος της εκμετάλλευσης (ιδέτε σχετικά Γιώργο Κουμάντο, ο.π, σελ. 441, 443).  Το βάρος απόδειξης ως προς τη συνήθως καταβαλλόμενη αμοιβή φέρει ο ενάγων, η δε συγκεκριμένη «ποινική» αποζημίωση πρέπει να μην προσκρούει στην αρχή της αναλογικότητας (ιδέτε Κοτσίρη Λάμπρο, ο.π. σελ. 296).

Τέτοια, όμως, ζημία δεν αποτελεί η δαπάνη, στην οποία υπεβλήθη ο δημιουργός ή ο δικαιούχος του συγγενικού δικαιώματος για την δημιουργία του έργου ή, αντίστοιχα, την πραγματοποίηση της εισφοράς του (π.χ. τα έξοδα ενός συγγραφέα για την αγορά Η/Υ, εκτυπωτή, χαρτιού και μελάνης ή εκείνα της παραγωγής ενός φωνογραφήματος). Παρέπεται ότι ο ενάγων δικαιούχος δεν δύναται να αξιώσει ούτε το διπλάσιο αυτής της δαπάνης, αφού η διάταξη του άρθρου 65 παρ. 2 εδ. β` Ν. 2121/1993 θέτει συγκεκριμένη βάση υπολογισμού του ελάχιστου ορίου της αποζημίωσης (ιδέτε 2512/2010 ΜΠΑθηνών, Νόμος).

Επιπρόσθετα,   για τον υπολογισμό της αποζημίωσης συνεκτιμάται το είδος και η έκταση της προσβολής, ο βαθμός πταίσματος, η περιουσιακή και κοινωνική κατάσταση των διαδίκων (ιδέτε Κοτσίρη Λάμπρο, ό.π., σελ. 296).

1.2 Από όσα αναλυτικά εκθέσαμε στο κεφάλαιο V των

προτάσεών μας, η συγκεκριμένη φωτογράφιση δεν υπήρξε η μοναδική στο είδος της ούτε για το περιοδικό Playboy, ούτε για το μοντέλο Kate Moss, ούτε για τους φωτογράφους, ούτε από άποψη θεματικής, ούτε από άποψη επιλογής χώρου, ούτε από άποψη τεχνικής φωτογράφησης, ούτε από άποψη μακιγιάζ, παρά τους περί αντιθέτου ισχυρισμούς της ενάγουσας, η οποία με αόριστες έννοιες και αναφορές επιδιώκει να εξάρει τη δήθεν μοναδικότητα των φωτογραφιών και να διογκώσει ωσαύτως την αξία τους, χωρίς ουδόλως να αναφέρει με αριθμούς την απώλεια πωλήσεων που κατά τους ισχυρισμούς της είχε τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε ελληνικό επίπεδο και η οποία, ομοίως κατά τους ισχυρισμούς της, ευρίσκεται σε άμεση αιτιώδη συνάφεια με την από μέρους μου ανάρτηση του ανωτέρω δημοσιεύματος και φωτογραφιών.

Εξ άλλου, κρίσιμο στοιχείο για τον δικαστή είναι η αμοιβή που συνήθως ή κατά νόμον καταβάλλεται για το είδος της χρήσης που έκανε χωρίς άδεια ο υπόχρεος και όχι βέβαια το κόστος παραγωγής της φωτογραφίας (αμοιβή φωτογράφου, μοντέλου και λοιπών συντελεστών της φωτογράφησης ή ενοικίασης του χώρου φωτογράφησης κλπ), όπως όλως αβάσιμα διατείνεται και επιχειρεί να θεμελιώσει η αντίδικος με αποτέλεσμα να είναι ανεπέρειστη στο νόμο, καθώς και απολύτως καταχρηστική, η επιχειρούμενη από την αντίδικο σύνδεση του κόστους της φωτογράφισης με την αιτούμενη υπ΄ αυτήν αποζημίωση. Με τη συγκεκριμένη, όλως αδικαιολόγητη και στερούμενη νομίμου ερείσματος της, αναγωγή της, δημιουργείται εύλογα η πεποίθηση ότι η αντίδικος προσπαθεί να «βγάλει» το κόστος της φωτογράφισης από εμένα, διαχειριστή ηλεκτρονικής ιστοσελίδας στην Ελλάδα, με κυριολεκτικά μηδαμινά εισοδήματα σε σύγκριση με τα έσοδα της! Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι τα ακαθάριστα

έσοδα της επιχείρησής μου το φορολογικό έτος 2014 ανήλθαν στο ποσό των 27.719,31€, όπως και ότι πρόκειται για μία ηλεκτρονική ιστοσελίδα που λειτουργώ ουσιαστικά μόνος μου (ιδέτε προσκομιζόμενο με επίκληση εκκαθαριστικό σημείωμα για το φορολογικό έτος 2014 ως Σχετικό 10).

1.3 Ομοίως ανεπέρειστη στο νόμο και όλως καταχρηστική είναι η επιχειρούμενη από την ενάγουσα σύνδεση της αιτούμενης υπ’ αυτήν αποζημίωσης, πρώτον με το κέρδος που δήθεν προσπόρισα από την υποτιθέμενη υπ’ εμού διαπραχθείσα παράνομη πράξη, αφού η υπό κρίση αγωγή έχει ασκηθεί βάσει της παραγράφου 65 παρ.2 και όχι 65 παρ. 3, και δεύτερον με τη συνήθη αμοιβή των 10.000€ κατ’ ελάχιστο ανά φωτογραφία που θα ελάμβανε η αντίδικος προκειμένου να δώσει τη συναίνεσή της για χρήση και αναπαραγωγή των εν λόγω φωτογραφιών σε τρίτο έντυπο. Στο σημείο αυτό, αξίζει να επισημάνει κανείς, ότι το ποσό των 10.000,00€, στο οποίο εκτιμά η αντίδικος την αξία έκαστης φωτογραφίας, και το οποίο αποτελεί τη βάση για τον από μέρους υπολογισμό της  αιτούμενης αποζημίωσης (10.000€ χ 2= 20.000€) αφορά σε χρήση και αναπαραγωγή των εν λόγω φωτογραφιών από έντυπο (σελ. 21 της ένδικης αγωγής) και όχι βεβαίως σε  χρήση στο διαδίκτυο. Άρα, για την αξία των φωτογραφιών προκειμένου για χρήση στο διαδίκτυο, ουδεμία αναφορά ή προσδιορισμός, πόσω μάλλον απόδειξη αυτής,  έχει γίνει από την ενάγουσα.

1.4 Προσέτι των ανωτέρω, το αιτούμενο ποσό των 20.000€ (10.000,00€ Χ 2) ανά φωτογραφία είναι πραγματικά εξωπραγματικό και στερείται πάσης λογικής, αφού η αξία των εν λόγω φωτογραφιών προκειμένου για χρήση στο διαδίκτυο, στις 03.12.2013 ήταν μηδενική, καθότι οι φωτογραφίες ήδη

από την ανωτέρω ημερομηνία αλλά και ήδη από την προηγούμενη αυτής (02.12.2013) ήταν «κατεστραμμένες», όπως κατέθεσε χαρακτηριστικά ο μάρτυράς μας, Ιωάννης Βαγγελάτος (ιδέτε Σχετικό 6α). Συγκεκριμένα, ο μάρτυράς μας, ως προς το σημείο αυτό, κατέθεσε ότι, «… Σχετικά δε με την αξία των φωτογραφιών προς ανάρτηση στο διαδίκτυο,  σημειώνω  ότι η αξία φωτογραφίας που αναρτάται στο διαδίκτυο είναι μηδενική τόσο λόγω του μεγέθους της,  όσο, και κυρίως, λόγω της δυνατότητας προς αναδημοσίευση και περαιτέρω χρήση αυτής,  δεδομένου ότι στο διαδίκτυο δεν μπορεί να εξασφαλιστεί με κανέναν απολύτως τρόπο η μη αναδημοσίευση ή περαιτέρω χρήση των δεδομένων από τρίτο.  Αναφορικά με τις συγκεκριμένες φωτογραφίες, η αξία τους κατά το χρόνο ανάρτησής τους στο ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ήταν πραγματικά μηδενική και αυτό γιατί έπαιζαν παντού, ήταν  ελεύθερα διαθέσιμες στο διαδίκτυο για όλους.  Δεν ήταν δηλαδή αποκλειστικές παρά τα όσα ισχυρίζεται στην αγωγή της η ενάγουσα.  Αλλά ακόμη και αν υποθέσουμε ότι αυτές οι φωτογραφίες δεν είχαν δημοσιευτεί στο διαδίκτυο και το ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ προέβαινε σε αγορά τους για να τις παρουσιάσει πρώτο στο Ελληνικό κοινό,  η αξία κάθε μίας από αυτές, ακόμη και στην Ελλάδα του 2013,  δεν θα ξεπερνούσε κατά ανώτατο όριο τα 200 ευρώ έκαστη, αφού από τη στιγμή που μία φωτογραφία αναρτάται στο διαδίκτυοκαθίσταται διαθέσιμη σε όλους. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είναι εντελώς διαφορετική η αξία της φωτογραφίας για χρήση σε έντυπο και άλλη η αξία της φωτογραφίας για χρήση στο διαδίκτυο.   Η πραγματικότητα είναι ότι οι  φωτογραφίες κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυοδιαδίκτυο και έχουν μηδενική αξία, για αυτό και κανένα site δεν ενδιαφέρεται να

κλείνει αποκλειστικές φωτογραφίσεις και φωτογραφίες...».

Η ενάγουσα δηλαδή προσπαθεί να μας πείσει ότι  υπάρχει site που θα αγόραζε αυτές τις φωτογραφίες 10.000€ τη μία προκειμένου να τις αναρτήσει στη σελίδα του, όταν αυτές τον ίδιο χρόνο κυκλοφορούσαν ελεύθερες παντού. Ακόμη και στην περίπτωση που υποτεθεί ότι οι φωτογράφοι διέθεταν τις εν λόγω φωτογραφίες αποκλειστικά σε κάποιο site (δηλαδή με άλλα λόγια θα ήταν το πρώτο παγκοσμίως που θα καθιστούσε γνωστές τις εν λόγω φωτογραφίες στο κοινό), το ποσό των 10.000€ ανά φωτογραφία είναι και πάλι εξωπραγματικό, διότι όπως προκύπτει από την κατάθεσή του μάρτυρά μας, οι φωτογραφίες στο διαδίκτυο έχουν ζωή ουσιαστικά κλάσματος δευτερολέπτου. Με το που ανέβουν σε κάποια σελίδα μπορούν να διαδοθούν σε όλη την υφήλιο σε κλάσματα δευτερόλεπτου, όπερ συνεπάγεται ότι κανένα ουσιαστικό οικονομικό όφελος δεν έχει η αποκλειστικότητα στο χώρο του διαδικτύου ώστε να πληρώνεται τόσο αδρά, παρά τους περί αντιθέτου ισχυρισμούς της αντίδικου.

1.5 Προσέτι των ανωτέρω, και σχετικά με τον ισχυρισμό της ενάγουσας ότι η ζημία της συνίσταται στην αύξηση των επισκεπτών της ιστοσελίδας μου, καθώς και στην αύξηση των διαφημιστικών μου εσόδων, εκμεταλλευόμενος την ιδιαίτερα μεγάλη φήμη, αναγνωρισιμότητα και απήχηση των ονομάτων Playboy, Κate Moss, Mert Alas και Μarcus Piggot, την ιδιαίτερη πρωτοτυπία, μοναδικότητα και υψηλή ποιότητα αλλά και το περιεχομένου των επίδικων φωτογραφιών, λεκτέα τα ακόλουθα:

Το συγκεκριμένο δημοσίευμα δεν είχε επ’ ουδενί εμπορικό, κερδοσκοπικό ή διαφημιστικό χαρακτήρα, αφού ουδέν 

εμπορικό ή οικονομικό όφελος απεκόμισα εξ αυτού, ούτε έγινε για λόγους διαφημιστικούς με στόχο το  προσωπικό μου κέρδος και οικονομικό μου όφελος.  Τα ανωτέρω αποδεικνύονται περίτρανα από τα από μέρους μου προσκομιζόμενα στοιχεία από τα οποία προκύπτει αδιαμφισβήτητα ότι: α) ουδεμία αύξηση της επισκεψιμότητας  της ηλεκτρονικής μου σελίδας επήλθε το μήνα Δεκέμβριο του 2013. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι η επισκεψιμότητα τον μήνα Νοέμβριο του 2013 ανήλθε σε 1.772.391 χρήστες, ενώ τον μήνα Δεκέμβριο του 2013 ανήλθε σε 1.751.474 χρήστες, δηλαδή υπήρξε μείωση και όχι αύξηση της επισκεψιμότητας της ιστοσελίδας  μου (ιδ. προσκομιζόμενα ως Σχετικά  τις σχετικές αναλύσεις τις Google Analytics σχετικά με την επισκεψιμότητα της ηλεκτρονικής μου ιστοσελίδας ως Σχετικά 11α και 11β), β) ότι ουδεμία ουσιαστική αύξηση των εσόδων της επιχείρησής μου επήλθε, αφού το τρίμηνο π.χ. 01.07.2013 – 30.09.2013 τα έσοδα της επιχείρησής μου ανήλθαν σε 13.820 € ενώ το αμέσως επόμενο τρίμηνο από την ανάρτηση του δημοσιεύματος, ήτοι το τρίμηνο 01.01.2014 – 31.03.2014, τα έσοδα μου ανήλθαν σε 15.675, 48€ (ιδέτε προσκομιζόμενες μετ’ επικλήσεως τις οικείες περιοδικές δηλώσεις ΦΠΑ ως Σχετικά 12α και 12β).

1.6 Επιπρόσθετα και σχετικά με τον ισχυρισμό της ενάγουσας ότι δήθεν επήλθε ζημία σε αυτήν λόγω της μείωσης των πωλήσεων της ελληνικής έκδοσης και της μείωσης των πωλήσεων διαφημίσεων από τον έλληνα εκδότη τους, σημειώνονται τα ακόλουθα:

Πρώτον, δεδομένου ότι πρόκειται για δύο ξεχωριστά νομικά πρόσωπα, η όποια δε οικονομική ζημία από τη δήθεν μείωση των πωλήσεων και τη δήθεν μείωση των διαφημίσεων

θα είχε αποδέκτη αποκλειστικά και μόνο τον έλληνα εκδότη, ήτοι έτερη νομική οντότητα από την ενάγουσα,  η τελευταία είναι ενεργητικώς ανομιμοποίητη, ούτε έχει έννομο συμφέρον να προβάλλει τέτοιο ισχυρισμό, καθότι δεν είναι η παθούσα εάν υποτεθεί, το οποίο κατηγορηματικώς αρνούμεθα,  ότι υπήρξε παράνομη προσβολή από μέρους μου και ζημία.  Μία τέτοια αξίωση θα είχε βάση μόνο εάν τα δικαιώματα που λαμβάνει η ενάγουσα από τον έλληνα εκδότη εξαρτώνται από τις πωλήσεις του ελληνικού περιοδικού και λόγω των μειωμένων πωλήσεων έλαβε λιγότερα από τα συνήθη ή τα αναμενόμενα.  Πλην όμως και σε αυτήν περίπτωση, η ενάγουσα ουδέν αναφέρει ή ισχυρίζεται σχετικά.

Δεύτερον, ακόμη και στην υποθετική περίπτωση που η ζημία της ενάγουσας συνίσταται στη μείωση πωλήσεων της ελληνικής έκδοσης, όπερ αρνούμεθα κατηγορηματικά ως ανωτέρω, προσάγουμε και επικαλούμαστε τα επίσημα δελτία κυκλοφορίας της «EΥΡΩΠΗ» ως Σχετικά  13α, 13β, 13γ, 13δ, 13ε και 13στ, από τα οποία αποδεικνύεται ότι η κυκλοφορία της ελληνικής έκδοσης α) για τον Ιανουάριο του 2014 (επετειακή έκδοση) ανήλθε στα 11.326 τεύχη,  β) για τον Ιανουάριο του 2013 στα 10.815 τεύχη, και γ)  για τον Ιανουάριο του 2015 στα 6.630 τεύχη, δ) για τον Νοέμβριο του έτους 2013 στα 5.556 τεύχη, ε) για τον Δεκέμβριο 2013 στα 5848 τεύχη, και στ) για τον Δεκέμβριο του 2014 στα 4.485 τεύχη.  Εκ των ανωτέρω στοιχείων αποδεικνύεται ότι ουδεμία μείωση των πωλήσεων επήλθε από τη δημοσίευση των επίδικων φωτογραφιών στην ελληνική έκδοση.

1.7 Ο δε ισχυρισμός της ενάγουσας ότι μειώθηκαν οι πωλήσεις της αμερικανικής έκδοσης στην ελληνική επικράτεια είναι πασίδηλως αόριστος και ανεπίδεκτος δικαστικής

εκτιμήσεως, καθότι η ενάγουσα σε κανένα σημείο του ένδικου δικογράφου δεν αναφέρει ότι η αμερικανική έκδοση κυκλοφορεί στην Ελλάδα, και εάν ναι, δεν προσδιορίζει ποιες ήταν οι πωλήσεις της κατά τον μήνα  Ιανουάριο έκαστου έτους στην Ελλάδα, ώστε να μπορέσει να υπάρξει εκτίμηση της δήθεν ζημίας της και συνακόλουθα νόμιμη αντίκρουση του εν λόγω ισχυρισμού της από εμένα.

1.8 Εκ των ανωτέρω αποδεικνύεται ότι στην όλως υποθετική περίπτωση που κριθεί από το Δικαστήριο Σας ότι: α) οι επίδικες φωτογραφίες είναι όλες πρωτότυπες και προστατεύονται ως πρωτότυπο πνευματικό δημιούργημα από τις διατάξεις του Νόμου 2121/1993, β) ότι πράγματι είχε απαγορευθεί από τους δημιουργούς τους η δημοσίευση και των είκοσι δύο φωτογραφιών και η κυκλοφορία τους στο διαδίκτυο χωρίς τη συναίνεσή τους, γ) ότι ενήργησα υπαιτίως στοχεύοντας στο προσωπικό μου οικονομικό όφελος, καθώς και δ) ότι επήλθε περιουσιακή ζημία στην ενάγουσα, το αιτηθέν από μέρος της ποσό των 10.000,00€ και συνολικά 20.000€ ως αποζημίωση ανά φωτογραφία, δεν ευρίσκει έρεισμα ούτε νόμο, ούτε στην καθιερωμένη εμπορική πρακτική και συναλλακτική δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να είναι  παντελώς αβάσιμο, αδικαιολόγητο και καταχρηστικό, και ως εκ τούτου πάραυτα απορριπτέο.

ΙΧ. Επικουρικά:  Νόμω αβάσιμο της αγωγής λόγω εφαρμογής στην επίδικη περίπτωση του άρθρου 25 του Νόμου 2121/1993. Άρση του παρανόμου.

1.1         Σύμφωνα με το άρθρο 25 του Νόμου 2121/1993, ‘’Επιτρέπεται χωρίς την άδεια του δημιουργού και χωρίς

αμοιβή στο μέτρο που δικαιολογείται από τον επιδιωκόμενο σκοπό: α) η αναπαραγωγή και η διάδοση στο κοινό, για λόγους περιγραφής επίκαιρων γεγονότων με μέσα μαζικής επικοινωνίας έργων, που βλέπονται ή ακούγονται κατά τη διάρκεια ενός τέτοιου γεγονότος, β) η αναπαραγωγή και η διάδοση στο κοινό με μέσα μαζικής επικοινωνίας προς το σκοπό της ενημέρωσης επί επίκαιρων γεγονότων πολιτικών λόγων, προσφωνήσεων, κηρυγμάτων, δικανικών αγορεύσεων ή άλλων έργων παρόμοιας φύσης, καθώς και περιλήψεων ή αποσπασμάτων από διαλέξεις, εφόσον τα έργα αυτά παρουσιάζονται δημόσια. 2. Η αναπαραγωγή και η διάδοση στο κοινό πρέπει όταν αυτό είναι δυνατό να συνοδεύονται από την ένδειξη της πηγής και του ονόματος του δημιουργού».

Όπως γίνεται δεκτό το περιουσιακό δικαίωμα υπόκειται από το νόμο σε ορισμένους περιορισμούς που αφορούν το περιεχόμενο και την έκτασή του. Η ελεύθερη διάδοση του έργου διευκολύνει την ανάγκη πληροφόρησης του κοινωνικού συνόλου, επιτρέπει την επιστημονική πρόοδο, καλύπτει διάφορες εκπαιδευτικές ανάγκες ή επιβάλλεται από λόγους πολιτιστικούς.  Πολλές φορές βέβαια οι περιορισμοί αυτοί μπορεί να καταλήξουν στην υπονόμευση των πνευματικών δικαιωμάτων και να αποτελέσουν αντικίνητρο για περαιτέρω δημιουργία. Παρόλα αυτά οι περιορισμοί του περιουσιακού δικαιώματος έχουν πλέον καθιερωθεί και προβλέπονται από όλες τις νομοθεσίες, τις διεθνείς συμβάσεις και τις κοινοτικές οδηγίες.  Στο πνεύμα αυτό καθιερώνονται ως περιορισμοί η χρήση για λόγους ενημέρωσης του κοινού (άρθρο 25), η αναπαραγωγή για διδασκαλία (άρθρο 21) και για άλλες εκπαιδευτικές ανάγκες (άρθρο 20 παρ. 1), η αναπαραγωγή για σκοπούς διοικητικούς ή δικαστικούς (άρθρο 24), η παράθεση αποσπασμάτων με σκοπό την πρόοδο της

επιστήμης και των γραμμάτων (άρθρο 19), η δημόσια εκτέλεση σε ειδικές περιστάσεις (άρθρο 27).

Ομοίως, η Διεθνής Σύμβαση της Βέρνης προβλέπει ειδικές ρυθμίσεις για τους περιορισμούς του περιουσιακού δικαιώματος, όπως το άρθρο 2δις που αφορά τους πολιτικούς λόγους και τις αγορεύσεις ενώπιον των δικαστηρίων, το άρθρο 10 παρ. 1  σχετικά με την παράθεση αποσπασμάτων, το άρθρο 10 παρ. 2 που αφορά τη χρήση για λόγους εκπαιδευτικούς, το άρθρο 10 δις παρ. 1 σχετικά με την αναδημοσίευση των άρθρων επικαιρότητας, οικονομικού, πολιτικού ή θρησκευτικού περιεχόμενου, το άρθρο 10 δις παρ. 2 που αφορά τη χρήση έργων επ’ ευκαιρία απεικονίσεως γεγονότων της επικαιρότητας, ενώ το άρθρο 9 παρ. 2 αφήνει στις χώρες της Ένωσης την ευχέρεια να επιτρέψουν την αναπαραγωγή των έργων σε ορισμένες ειδικές περιπτώσεις υπό τον όρο ότι η αναπαραγωγή αυτή δεν βλάπτει την κανονική εκμετάλλευση του έργου, ούτε προκαλεί αδικαιολόγητη βλάβη στα νόμιμα συμφέροντα του δημιουργού. Πρόκειται για το γνωστό τεστ των τριών σταδίων, που έχει καθιερωθεί πλέον σε διεθνές, κοινοτικό και εθνικό επίπεδο.

Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και η συμφωνία ΤRIPS, η οποία προβλέπει στο άρθρο 13 μία γενική διάταξη που δίνει τη δυνατότητα θέσπισης περιορισμών και εξαιρέσεων στα αποκλειστικά δικαιώματα, αλλά μόνο για ορισμένες ειδικές περιπτώσεις με την προϋπόθεση ότι δεν παρακωλύεται η κανονική εκμετάλλευση του έργου και δεν βλάπτονται σε υπερβολικό βαθμό τα νόμιμα συμφέροντα του δικαιούχου. Η ρύθμιση αυτή επαναλαμβάνει το τεστ των τριών σταδίων, μόνο που η Διεθνής Σύμβαση της Βέρνης αναφέρεται στο

«δημιουργό» ενώ η TRIPS στον «δικαιούχο».  Στο ίδιο πνεύμα, και η συνθήκη WIPO για την πνευματική ιδιοκτησία, η οποία επιτρέπει στα συμβαλλόμενα μέρη να προβλέψουν στη νομοθεσία τους σε ορισμένες ειδικές περιπτώσεις περιορισμούς ή εξαιρέσεις στα δικαιώματα που αναγνωρίζονται στο δημιουργό, εφόσον δεν βλάπτεται η κανονική εκμετάλλευση του έργου και δεν προκαλείται αδικαιολόγητη βλάβη στα έννομα συμφέροντα του δημιουργού (άρθρο 10). Είναι προφανές ότι η ρύθμιση αυτή ακολουθεί το άρθρο 9 παρ. 2 της Διεθνούς Σύμβαση της Βέρνης και τις προϋποθέσεις των τριών σταδίων.

Οι περιορισμοί του περιουσιακού δικαιώματος του νόμου 2121/1993, όπως ισχύει, δίνουν τη δυνατότητα στους τρίτους να χρησιμοποιήσουν το έργο χωρίς την άδεια του δημιουργού και χωρίς αμοιβή και είναι σύμφωνοι τόσο με την Κοινοτική Οδηγία 2001/29,  όσο και με τη Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, αφού οι περισσότεροι από αυτούς περιλαμβάνονται στη Διεθνή Σύμβαση (άρθρα 19, 21 και 25 του Νόμου 2121/1993), ενώ άλλοι προβλέπονται έμμεσα από αυτήν (άρθρα 22, 24 και 27 του ν. 2121/1993).

Άλλωστε, για όλους τους περιορισμούς ισχύει το τεστ των τριών σταδίων, που θεσπίζεται στο ελληνικό δίκαιο με το άρθρο 28Γ, σύμφωνα με το οποίο «οι περιορισμοί που προβλέπονται στο τέταρτο κεφάλαιο του νόμου 2121/1993, εφαρμόζονται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις, οι οποίες δεν αντίκεινται στην κανονική εκμετάλλευση του έργου ή άλλου προστατευόμενου αντικειμένου και δεν θίγουν αδικαιολόγητα τα έννομα συμφέροντα του δικαιούχου». Γίνεται δε δεκτό ότι η ερμηνεία όλων αυτών των ρυθμίσεων που προβλέπουν τη διαδικασία των τριών σταδίων θα πρέπει να γίνεται σύμφωνα

με το πνεύμα της Διεθνούς Σύμβασης της Βέρνης (άρθρο 9 παρ. 2) που αποτελεί την αρχική πηγή οριοθέτησης των περιορισμών (Για όλα τα ανωτέρω ιδέτε Διονυσία Καλλίνικου, ό.π. σελ. 239-278, καθώς και Λάμπρο Κοτσίρη, ο.π. σελ. 254 και 355 επ.).

 1.2 Στην προκείμενη περίπτωση, και όπως εκτέθηκε αναλυτικά στο κεφάλαιο ΙΙ των προτάσεων μου αλλά καθίσταται σαφές και από το ίδιο το ένδικο δικόγραφο της υπό κρίση αγωγής, η ανάρτηση του επίμαχου δημοσιεύματος αλλά των συνοδευόμενων αυτού φωτογραφιών στην ηλεκτρονική μου σελίδα,  αφορούσε αποκλειστικά και μόνο στην ενημέρωση του ελληνικού κοινού για την έκδοση του επετειακού τεύχους του Playboy προς τιμήν των 60 ετών κυκλοφορίας του.  Ειδικότερα ως ανωτέρω προελέχθη, η ανάρτηση στην ηλεκτρονική μου σελίδα είχε ως εξής: «Η Kate Moss προκαλεί και πάλι – κάνοντας παρόλα αυτά – μία από τις πιο εντυπωσιακά sexy φωτογραφήσεις της ζωής της, αυτή τη φορά στο επετειακό τεύχος του ανδρικού περιοδικού “Playboy”, που φέτος συμπληρώνει 60 χρόνια «ζωής». Η ιέρεια της μόδας ποζάρει για το πολυαναμενόμενο τεύχος Ιανουαρίου/Φεβρουαρίου 2014, στο φακό των Mert Alas και Marcus Piggot, φορώντας τον εικονικό μαύρο κορσέ Playboy bunny, ενώ ψηλοτάκουνες γόβες στιλέτο, τα αυτιά και η ουρά κουνελιού ολοκληρώνουν το concept της φωτογράφησης. Ο διευθυντής του «Playboy», Jimmy Jellinek, σε δήλωσή του στους «Los Angeles Times», δήλωσε πως η 39χρονή βρετανίδα καλλονή είναι το ιδανικό κορίτσι για να γίνει εξώφυλλο στο περιοδικό». Με άλλα λόγια γινόταν σαφής αναφορά στην έκδοση του επετειακού τεύχους του Playboy για τα εξήντα χρόνια κυκλοφορίας του, στην φωτογράφιση της Kate Moss υπό τον φωτογραφικό φακό των Mert Alas και Μarcus Piggot

για τον σκοπό αυτό, καθώς και στο concept της φωτογράφισης.

Το ανωτέρω δημοσίευμα αποσκοπούσε στην ενημέρωση του ελληνικού κοινού για το ανωτέρω επίκαιρο γεγονός και μόνο, με παράλληλη και προς υποστήριξη του κειμένου δημοσίευση ενίων φωτογραφιών. Στο δε δημοσίευμα γινόταν σαφής και εκτενής αναφορά στα ονόματα των δύο φωτογράφων,  στα χαρακτηριστικά και στο σκοπό της φωτογράφησης.

Περαιτέρω, όπως αναλύεται στο αμέσως προηγούμενο κεφάλαιο των  προτάσεων μου, το συγκεκριμένο δημοσίευμα δεν είχε επ’ ουδενί εμπορικό, κερδοσκοπικό ή διαφημιστικό χαρακτήρα, αφού ουδέν  εμπορικό ή οικονομικό όφελος απεκόμισα εξ αυτού, ούτε έγινε για λόγους διαφημιστικούς με στόχο το  προσωπικό μου κέρδος και οικονομικό μου όφελος.

 Εν κατακλείδι, η από μέρους μου ανάρτηση του εν λόγω δημοσιεύματος μετά των φωτογραφιών έλαβε χώρα για ενημερωτικούς καθαρά λόγους του ελληνικού κοινού περί του ανωτέρω επίκαιρου κατά το χρόνο εκείνο γεγονότος. Έγινε δε σαφής και εκτενής αναφορά στους δύο δημιουργούς, στον σκοπό και στα χαρακτηριστικά της φωτογράφισης,  καθώς και ιδιαίτερη μνεία στο φωτογραφηθέν μοντέλο.

Από το ανωτέρω γεγονός σε συνδυασμό με τα ακόλουθα γεγονότα και συγκεκριμένα,  ότι:  α) καμία αύξηση της  επισκεψιμότητας της ηλεκτρονικής μου σελίδας επήλθε, β) καμία ουσιώδης – ήτοι πέραν από τις συνήθεις διακυμάνσεις - αύξηση των εσόδων της επιχείρησής μου είχα το αμέσως επόμενο τρίμηνο από την ανάρτηση του δημοσιεύματος, γ) το σύνολο των φωτογραφιών από την επίμαχη φωτογράφηση κυκλοφορούσαν ελεύθερες στο διαδίκτυοήδη από τις 2-3 Δεκεμβρίου του 2013, δ) ουδεμία αναφορά ή έστω ένδειξη για

απαγόρευση κυκλοφορίας, δημοσίευσης στο κοινό, αναδημοσίευσης ή αναπαραγωγής εν γένει των εν λόγω φωτογραφιών υπήρχε στις ανωτέρω ανά τον κόσμο δημοσιεύσεις, ούτε βεβαίως είχε γνωστή η αντίρρηση των φωτογράφων ή της ενάγουσας προς τούτο, ε)  η ενάγουσα αλλά και οι δύο φωτογράφοι καίτοι είχαν προφανώς πληροφορηθεί τη δημοσίευση των εν λόγω φωτογραφιών σε διάφορα sites σε όλον τον κόσμο, ουδέν έπραξαν για την άμεση απόσυρση των εν λόγω φωτογραφιών,  επιρρωνύεται ο βάσιμος και αληθής ισχυρισμός μου ότι η από μέρους μου ανάρτηση του εν λόγω δημοσιεύματος μετά ενίων φωτογραφιών εξυπηρέτησαν ειδικό σκοπό, ήτοι την ενημέρωση του ελληνικού κοινού, δεν έβλαψαν την κανονική εκμετάλλευση των φωτογραφιών, ούτε βεβαίως έθιξαν αδικαιολόγητα τα συμφέροντα των φωτογράφων και της ενάγουσας.

Έτσι, στην όλως υποθετική περίπτωση που κριθεί από το Δικαστήριο Σας ότι οι επίδικες φωτογραφίες είναι πρωτότυπο πνευματικό δημιούργημα, και ότι οι φωτογράφοι δεν συναίνεσαν στη δημοσίευση τους στο διαδίκτυο,  η επίδικη αγωγή δέον όπως  απορριφθεί στο σύνολό της,  λόγω άρσης του παρανόμου,  βάσει εφαρμογής του άρθρου 25 του Νόμου 2121/1993.

Χ. Ένσταση καταχρηστικής άσκησης της αγωγής

1.1 Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 281 του ΑΚ «Η άσκηση του δικαιώματος απαγορεύεται εάν υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του δικαιώματος».

Κατά την έννοια της διάταξης, κατάχρηση υπάρχει όταν η άσκηση του δικαιώματος υπερβαίνει προφανώς τα όρια που

επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη, ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος. Δηλαδή, ο νόμος για την οριοθέτηση της άσκησης του δικαιώματος θέτει αντικειμενικά κριτήρια, τα οποία συνιστούν αόριστες νομικές έννοιες. Η έννοια της αντικειμενικής καλής πίστης υποδηλώνει, όπως σε άλλες διατάξεις του ΑΚ (π.χ. 197, 200, 288 κ.α.) την απαιτούμενη στις συναλλαγές ευθύτητα, εντιμότητα και αξιοπιστία ανάμεσα στα συναλλασσόμενα μέρη, που υπαγορεύεται από τις ανάγκες της κοινωνικής σύμβασης, ενώ η έννοια των χρηστών ηθών υποδηλώνει τις αντιλήψεις περί ηθικής του χρηστού και εμφρώνως σκεπτόμενου κοινωνικού ανθρώπου, δηλαδή την απαιτούμενη στην κοινωνία ηθική συμπεριφορά. Ο τρίτος δε περιορισμός αναφέρεται στον κοινωνικό σκοπό του δικαιώματος και διαζευκτικά στον οικονομικό σκοπό αυτού. Στους ανωτέρω περιορισμούς άσκησης του δικαιώματος ο νομοθέτης προσθέτει τη λέξη «προφανώς» με την οποία φαίνεται να τίθεται περιορισμός στους περιορισμούς που προαναφέρθηκαν. Η υπέρβαση των ορίων της ΑΚ 281 είναι προφανής, δηλαδή έκδηλη όταν προκαλείται η εντύπωση έντονης αδικίας σε σχέση με το όφελος του δικαιούχου από την άσκηση του δικαιώματος.

Ως γίνεται δεκτό, η ισχύς του ως άνω απαγορευτικού κανόνα και στα δικονομικά δικαιώματα, που υφίστανται στα πλαίσια της διαγνωστικής δίκης και της αναγκαστικής εκτέλεσης, δεν αποκλείεται εκ του ότι ο κανόνας αυτός περιέχεται στον Αστικό Κώδικα. Ο κανόνας της ΑΚ 281 δεν αντιμάχεται καμία διάταξη του ΚΠολΔ, ούτε ασυμβίβαστος είναι με τις υπ’ αυτόν καθιεριούμενες αρχές, αλλά ούτε και προς το σκοπό του αστικού δικονομικού δικαίου αντιτίθεται, αφού υπάρχει σε αυτό η διάταξη του άρθρου 116 ΚΠολΔ, η οποία συμπορεύεται προς αυτόν αλλά είναι στενότερη γιατί από τα διαγραφόμενα

στην ΑΚ 281, αντικειμενικά κριτήρια, ελλείπει το «του κοινωνικού και οικονομικού σκοπού του δικαιώματος». Πρέπει, συνεπώς να έχει ανάλογη εφαρμογή ο παραπάνω κανόνας και στο αστικό δικονομικό δίκαιο, αφού οι αυτοί δικαιολογητικοί λόγοι συντρέχουν για την εφαρμογή του και επιβάλλεται η κάλυψη του κενού για το παραπάνω κριτήριο που δεν περιέχει η ΚΠολΔ 116, ενόψει της αναμφίβολης κοινωνικής και οικονομικής σημασίας των κανόνων του αστικού δικονομικού δικαίου. Η καταχρηστική άσκηση δικονομικών δικαιωμάτων, πέρα από την ενδεχόμενη καταδίκη στα δικαστικά έξοδα και την επιβολή χρηματικής ποινής κατ’ άρθρο 205 του ΚΠολΔ, επιφέρει ως δικονομική κύρωση το ανίσχυρο (απαράδεκτο ή ακυρότητα) της διαδικαστικής πράξης που ασκήθηκε καταχρηστικά και μάλιστα ανεξάρτητα από βλάβη, καθόσον πρόκειται για διάταξη που εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον (ιδ. Βασίλης Βαθρακοκοίλης, ΕΡΝΟΜΑΚ, 2001, σελ. 1124 επ.).

1.2 Η υπό κρίση αγωγή έχει ασκηθεί καταχρηστικά και είναι ως εκ τούτου απορριπτέα για τους εξής λόγους:

Όπως κατάθεσε ο μάρτυράς μας Ιωάννης Βαγγελάτος (βλ. σχετικό 6α), ήδη από τις 02.12.2013  είχαν αναρτηθεί 100άδες φωτογραφίες από τη συγκεκριμένη φωτογράφηση ενώ σε κανένα από τα ηλεκτρονικά sites, όπου ήταν αναρτημένες φωτογραφίες από τη συγκεκριμένη φωτογράφηση δεν υπήρχε οποιαδήποτε προειδοποίηση – copyright. Χαρακτηριστικά, ο εν λόγω μάρτυρας κατέθεσε ότι, «… Στις 2 Δεκεμβρίου το βράδυ (ή 3 Δεκεμβρίου το πρωί), ψάχνοντας σε διάφορα lifestyle αμερικάνικα sites για ειδήσεις έπεσαν στην αντίληψη μας οι πρώτες εικόνες της φωτογράφησης της Kate Moss για το «Playboy». Ήταν η μεγαλύτερη είδηση της ημέρας για την

Αμερική αλλά και για το διαδίκτυο, καθώς sites από όλον τον κόσμο μεταξύ των οποίων και πολλά ελληνικά είχαν προβεί στην ανάρτηση της είδησης δηλαδή της επικείμενης κυκλοφορίας του επετειακού τεύχους του «Playboy» και της φωτογράφησης της Kate Moss, συνοδεύοντας την αντίστοιχη είδηση με πληθώρα φωτογραφιών της συγκεκριμένης φωτογράφησης. Ένα από τα sites από τα οποία δημοσιεύτηκαν αρχικά κάποιες από τις εικόνες ήταν και το Egostatic (τις έχει ακόμα αναρτημένες).  Επόμενη κίνηση μας και όπως κάνουμε συνήθως για να ψάξουμε περισσότερο κάποιο θέμα είναι να ανατρέξουμε στο Google και να αναζητήσουμε επιπλέον φωτογραφίες. Στη μηχανή αναζήτησης μέσω των επιλογών και του τίτλου «Kate Moss Playboy» βρήκαμε 100άδες φωτογραφίες από τη συγκεκριμένη φωτογράφηση. Αξίζει να σημειώσουμε ότι σε κανένα από αυτά τα sites δεν υπήρχε οποιαδήποτε προειδοποίηση -copyright και δεν μας έκανε καμία εντύπωση η απουσία του επειδή σχεδόν σε κάθε εικόνα κάτω δεξιά, σε εμφανές σημείο, υπήρχε το κουνελάκι-στάμπα του «Playboy». Από αυτή δε την ένδειξη εύλογα θεωρήσαμε ότι η  διάθεση των συγκεκριμένων φωτογραφιών στο διαδίκτυο, όπου εύκολα ακόμη και ο πιο απλός χρήστης αυτού θα μπορούσε να τις κατεβάσει και να τις αναδημοσιεύσει πχ στο facebook ή στο Twitter,  πραγματοποιήθηκε από το ίδιο το περιοδικό «Playboy».Στη δική μας δουλειά, όταν μια εικόνα είναι μαρκαρισμένη με λογότυπο περιοδικού ή με υδατογράφημα είναι ουσιαστικά «κατεστραμμένη» (Killed) και η δημοσίευση της δεν έχει καμία αξία αφού ουσιαστικά λειτουργεί σαν διαφήμιση για το ίδιο το περιοδικό. Τι σημαίνει αυτό; To site που αναδημοσιεύει φωτογραφία ενός περιοδικού διαφημίζει την ίδια την έντυπη έκδοση. Άλλωστε η αξία μιας εικόνας στο πολυτελές χαρτί ενός εντύπου που θα μείνει για

πάντα είναι προφανώς πολλαπλάσια από την αξία μιας εικόνας στην οθόνη ενός iPad ή ενός υπολογιστή, όπου διατρέχει ο χρήστης του διαδικτύου γρήγορα ενώ παράλληλα μπορεί με εύκολο τρόπο να κατεβεί ή να μην είναι πλέον διαθέσιμη. Σαν παράδειγμα,  αναφέρω μία ανάρτηση, που έλαβε χώρα αυτές τις μέρες από  ξένο site και η οποία ανάρτηση αφορά το νέο εξώφυλλο του διάσημου περιοδικού «Vanity Fair» για το τεύχος του επόμενου μήνα. Στο ΤΕΥΧΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, ενός τεύχους που δεν έχει καν κυκλοφορήσει ακόμα, η διασημότερη και ακριβότερη φωτογράφος στον κόσμο, η ANNIE LIEBOVITZ, φωτογραφίζει στην Αβάνα της Κούβας την RIHANNA. Αν και πρόκειται πιθανά για το ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ σήμερα, μια απλή αναζήτηση στο Google θα σας κάνει να καταλάβετε ότι η φωτογράφηση «παίζει» παντού, βεβαίως και σε ελληνικά sites. Το περιοδικό πετυχαίνει τέλεια στη διαφήμιση του και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Έπειτα από την αναζήτηση που κάναμε βρήκαμε –εύκολα- ΔΕΚΑΔΕΣ εικόνες της Kate Moss από τη φωτογράφηση του «Playboy» χωρίς να γνωρίζουμε ποιες από αυτές θα έπαιρναν τον δρόμο της δημοσίευσης. Στο τέλος, μπήκαμε σε ένα διάσημο forum της showbiz με τίτλο BELLAZON (www . bellazon . com ) και σχετικά γρήγορα βρήκαμε μια ανάρτηση με 5 links (συνδέσμους), μεταξύ των οποίων και του  ΙΜΑGEBAM,  όπου είναι συνδρομητικός διαδικτυακός χώρος ανταλλαγής δεδομένων,  και που περιείχαν ΔΕΚΑΔΕΣ φωτογραφίες από το συγκεκριμένο shooting. ΟΛΕΣ ΣΧΕΔΟΝ οι αναρτημένες και διαθέσιμες προς περαιτέρω χρήση φωτογραφίες είχαν το λογοτυπάκι του «Playboy», κατέβηκαν εύκολα και έτσι έγινε η ανάρτηση στο ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ κάποιων εξ αυτών. Την ίδια στιγμή ή και λίγες ώρες νωρίτερα , δεκάδες άλλα ελληνικά sites δημοσίευσαν τις

συγκεκριμένες εικόνες, ενώ και σε ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ για μέρες «έπαιζαν» οι φωτογραφίες μαζί με την είδηση. Ακόμα και σήμερα μάλιστα χωρίς καν να γνωρίζουμε τι έχει συμβεί εντωμεταξύ ΔΕΚΑΔΕΣ sites (και ελληνικά) έχουν ακόμα εκείνες τις αναρτήσεις… Γενικότερα, επειδή ασχολούμαι χρόνια με τις εικόνες, σαν δημοσιογράφος, στην εποχή του διαδικτύου η αναδημοσίευση φωτογραφιών σε sites από ξένα περιοδικά ή από άλλα sites δεν αποτελεί ταμπού. Άλλωστε και οι ίδιοι οι φωτογράφοι γνωρίζουν ότι με ένα απλό email-ειδοποίηση η όποια ανάρτηση έχει εξαφανιστεί αμέσως από το internet.Από την άλλη ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΥΤΟ, όποιο περιοδικό ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ τις φωτογραφίες του στο διαδίκτυοελεύθερες δεν το επιτρέπει εξαρχής. Για παράδειγμα, δεν θα βρείτε ΠΟΤΕ φωτογραφίες του περιοδικού FHM στο διαδίκτυο, ούτε του ELLE. O λόγος; Δεν θα υπάρξει ποτέ καμία «διαρροή» από αυτά τα περιοδικά και από δεκάδες άλλα… Το «Playboy» ήθελε να προβάλει την φωτογράφηση της Kate Moss και για αυτό άλλωστε υπήρχε το λογοτυπάκι του περιοδικού.Συνολικά, σήμερα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ site και μάλιστα ελληνικό που να μην αναδημοσιεύει φωτογραφίες διάσημων φωτογράφων από περιοδικά. Γίνεται κατά κόρον στην Ελλάδα, συμβαίνει καθημερινά ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Το να διωχθεί κάποιο site για το συγκεκριμένο θέμα είναι εξαιρετικά σπάνιο (προσωπικά, έχω διαβάσει 3-4 περιπτώσεις, όπως για τις φωτογραφίες του γάμου Michael Douglas-Cathrine Zeta Jones και για τις οποίες όμως αναζητήθηκε εκείνος που έκανε την διαρροή και όχι το Μέσο), ακόμα και για τις ΗΠΑ που κυνηγούν ότι έχει να κάνει με πνευματικά δικαιώματα. Τα έντυπα «πεθαίνουν». Ο μόνος τρόπος για να επιζήσουν και να ανταγωνιστούν το internet είναι να «παίξουν» με αυτό και να διαφημιστούν μέσα από αυτό. Η γνώμη μου είναι ότι  το

επετειακό τεύχος του περιοδικού “Playboy” διαφημίστηκε μέσω του διαδικτύου και γι’ αυτό το περιεχόμενο της φωτογράφησης της Kate Moss ΕΠΑΙΞΕ ΠΑΝΤΟΥ. Και ΠΑΝΤΟΥ με το λογοτυπάκι που «Playboy» που φυσικά δεν υπάρχει στις σελίδες του εντύπου. Επιπλέον, ΟΛΕΣ οι εικόνες της Kate Moss είναι επεξεργασμένες. Είναι ρετουσαρισμένες. Δεν έχουν ατέλειες. Αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι διέρρευσαν είτε από το περιοδικό είτε από τους φωτογράφους. Μετά την επεξεργασία τους. Ήθελαν να δημοσιευτούν οι φωτογραφίες… Και μάλιστα ΟΛΕΣ. Ακόμα και αυτές που δεν μπήκαν τελικά στο έντυπο. Είναι λοιπόν παράλογο αλλά και άδικο να κατηγορούμαστε για δήθεν χρήση των φωτογραφιών χωρίς συναίνεση τη στιγμή που χωρίς καμία απολύτως προκάλυψη οι φωτογραφίες αυτές διατέθηκαν και μάλιστα ελεύθερα στο διαδίκτυοαπό το ίδιο το περιοδικό ή τους φωτογράφους και μάλιστα με το λογότυπο του «Playboy». Τέλος και είναι σημαντικό αυτό: ΟΛΕΣ οι φωτογραφίες της Kate Moss από τα links του Bellazon.com ήταν σε μεσαία ανάλυση. Δηλαδή, όχι πολύ μεγάλες για να τυπωθούν σε περιοδικά αλλά ούτε και πολύ μικρές για να μπορούν να δημοσιευτούν σε sites. Και αυτό το γεγονός δείχνει ότι ήταν επεξεργασμένες. Έτοιμες για το κοινό του διαδικτύου…Στο forum BELLAZON και σε εκατοντάδες άλλα στο διαδίκτυο,  μπορεί ΕΥΚΟΛΑ κανείς να βρει ολόκληρα shootings από φωτογραφήσεις περιοδικών, σε τεράστιο μέγεθος, όπως η φωτογράφηση της ηθοποιού Kate Winslet για το περιοδικό Esquire που παίζει ΠΑΝΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ και κανείς φωτογράφος δεν θα ενοχληθεί από αυτό…»

Ενόψει των ως άνω, προκύπτει ότι απολύτως εύλογα και δικαιολογημένα θεωρήσαμε, λόγω και της πολυετούς εμπειρίας μας στο χώρο, ότι οι εν λόγω φωτογραφίες δόθηκαν στη δημοσιότητα από την ίδια την ενάγουσα – αφού το σήμα αυτής

είχαν άλλωστε- και με τη συναίνεση των φωτογράφων.

Εξ άλλου, όπως αναλύσαμε ανωτέρω, σήμερα υπάρχουν τα κατάλληλα νομικά και τεχνικά μέσα αλλά και πρακτικές,  ώστε να αποφευχθεί η διαρροή φωτογραφιών, η δημοσίευσή τους στον ηλεκτρονικό τύπο και εν γένει η ελεύθερη λήψη και κυκλοφορία τους.

Προσέτι, από τα τεχνικά χαρακτηριστικά των φωτογραφιών που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο προκύπτει ότι αυτές ήταν επεξεργασμένες ενώ ήταν σε μεσαία ανάλυση, δηλαδή όχι πολύ μεγάλες για να τυπωθούν σε περιοδικό, αλλά ούτε και πολύ μικρές ώστε να μπορούν να δημοσιευθούν στα sites, και έφεραν το λογότυπο του Playboy.  Τα στοιχεία αυτά αποδεικνύουν περίτρανα στους επαγγελματίες του χώρου ότι οι εν λόγω φωτογραφίες (και όχι μόνο αυτές που τελικά περιλήφθησαν στο έντυπο) δόθηκαν χωρίς κανένα περιορισμό από τους ίδιους τους δικαιούχους για δημοσίευση στο διαδίκτυο και μάλιστα με τη δυνατότητα ελεύθερης λήψης.

Εξ άλλου, ως σημειώσαμε ανωτέρω, η ίδια η ενάγουσα στις 04.12.2013,  ενημέρωσε για την επίμαχη φωτογράφηση και για την έκδοση του επετειακού της τεύχους, μέσω της σελίδας της στο Facebook, αναρτώντας και καθιστώντας η ίδια ελεύθερες στο κοινό φωτογραφίες από την επίμαχη φωτογράφιση (ιδέτε ως Σχετικό 9).

1.3 Το δε γεγονός ότι η ενάγουσα και παρά την εξωπραγματική για τα δεδομένα του εν λόγω εντύπου αύξηση των πωλήσεων της ελληνικής έκδοσης τον Ιανουάριο του 2014 – επαναλαμβάνουμε ότι η έκδοση του Νοεμβρίου του 2013 ήταν 5.556 τεύχη, του Δεκεμβρίου του 2013 5848 τεύχη, του Ιανουαρίου  του 2013 10.815 τεύχη,  του Ιανουάριου του 2015

6.630 τεύχη ενώ η επετειακή έκδοση του Ιανουαρίου του 2014 ανήλθε στα 11.326 τεύχη!!! -  ισχυρίζεται ότι υπέστη οικονομική ζημία ύψους 440.000,00€ και τούτο πράττει:

Πρώτον παντελώς αόριστα και αυθαίρετα, αφού δεν προσδιορίζει συγκεκριμένα;

α) ποιες από τις επίδικες φωτογραφίες δημοσιεύτηκαν τελικώς στην αμερικανική έκδοση,

β) εάν η αμερικανική έκδοση κυκλοφορεί στην Ελλάδα, και εάν ναι ποια ήταν η μείωση των πωλήσεών της το επίμαχο χρονικό διάστημα,

γ) ποιες από τις επίδικες φωτογραφίες δημοσιεύτηκαν τελικώς στην ελληνική έκδοση,

δ) σε τι ποσοστό ήταν η μείωση των πωλήσεων της ελληνικής έκδοσης το επίμαχο χρονικό διάστημα,

ε) ποιος κυκλοφόρησε το σύνολο των φωτογραφιών στο διαδίκτυοπριν την επίσημη κυκλοφορία του εντύπου, ήταν συνεργάτης του περιοδικού, συνεργάτης των φωτογράφων; και εάν έχει κάνει δικαστικές ενέργειες κατ’ αυτού,

στ) ποια ήταν τα νομικά, τεχνικά και πρακτικά μέτρα τα οποία έλαβε, τόσο αυτή, όσο και οι φωτογράφοι, ώστε να εμποδίσουν την ελεύθερη κυκλοφορία και λήψη των φωτογραφιών,

ζ) σε πόσα ηλεκτρονικά sites δημοσιεύτηκαν οι εν λόγω φωτογραφίες, τόσο πριν την κυκλοφορία των εντύπων, όσο και μετά, και εάν έχει στραφεί αγωγικά κατ’ αυτών ή στράφηκε επιλεκτικά κατά ορισμένων, μεταξύ των οποίων και κατά του

δικού μου, και εάν ναι με ποια κριτήρια έγινε αυτή η επιλογή,

Δεύτερον, κατ’ απόλυτη κατάχρηση δικαιώματος, αφού στρέφεται κατά ενός ελληνικού site περιορισμένης εμβέλειας, με ιδιαίτερα χαμηλά κέρδη,  και μάλιστα δύο χρόνια αργότερα από το επίδικο γεγονός, και έχουσα ήδη απωλέσει, όπως άλλωστε και η ίδια συνομολογεί την ενεργητική της νομιμοποίηση, όπως εξηγήσαμε αναλυτικά στο κεφάλαιο IIΙ των προτάσεών μας, και

Τρίτον διεκδικώντας κατ΄ απόλυτη κατάχρηση δικαιώματος, ένα εκτός εμπορικής πραγματικότητας και συναλλακτικών πρακτικών,  ποσό αποζημίωσης από ένα περιορισμένης εμβέλειας ελληνικό site, του οποίου προφανώς επιδιώκει κατ΄ αυτόν τον τρόπο την οικονομική καταστροφή, και ενώ οι επίμαχες φωτογραφίες κυκλοφορούν παντελώς ελεύθερα ακόμα και σήμερα στο διαδίκτυο σε ηλεκτρονικά sites σε όλον τον κόσμο.

1.4 Τέλος, αξίζει να σημειωθούν και τα εξής:

Πρώτον, πριν την επίμαχη φωτογράφηση,  η γνωστή ηθοποιός Lindsay Lohan είχε επίσης φωτογραφηθεί για την ενάγουσα ως Marilyn Monroe και συγκεκριμένα για το τεύχος του Ιανουαρίου -  Φεβρουαρίου 2012, υπό τον φωτογραφικό φακό του Yu Tsai.  Ομοίως, και στην περίπτωση αυτή, οι φωτογραφίες διέρρευσαν στο διαδίκτυο, μόλις λίγες ημέρες πριν την επίσημη κυκλοφορία του αμερικάνιμου τεύχους, όπως προκύπτει από το προσκομιζόμενα με επίκληση ως Σχετικά 15α και 15β δημοσιεύματα International Business Times.  Πλην όμως, και παρά τις ανησυχίες του Playboy για τη διαρροή των φωτογραφιών σύμφωνα με τα εν λόγω δημοσιεύματα, τα περιοδικά σχεδόν «πετούσαν» από τα ράφια,

ενώ το συγκεκριμένο τεύχος ξεπέρασε κάθε ρεκόρ πωλήσεων.

Δεύτερον, σύμφωνα με το από 12.10.2015 δημοσίευμα της New York Times (ιδέτε προσκομιζόμενο μετ’ επικλήσεως ως σχετικό 16), οι πωλήσεις της ενάγουσας έχουν υποστεί πτώση από τα 5.600.000€ τεύχη στα 800.000 περίπου τεύχη, λόγω της επικράτησης της ψηφιακής πορνογραφίας.  Το δημοσίευμα συγκεκριμένα αναφέρει ότι «Τώρα, κάθε έφηβος έχει αντ’ αυτού ένα κινητό το οποίο συνδέεται στο internet. Τα πορνογραφικά περιοδικά, ακόμα και αυτά του βεληνεκούς του Playboy, έχουν χάσει την αξία τους στο να σοκάρουν, την εμπορική τους αξία και το πολιτιστικό τους ενδιαφέρον.

 … Προηγούμενες προσπάθειες για να ανακάμψει το Playboy, όπως πρόσφατα πριν από τρία χρόνια, δεν απέδωσαν ακριβώς. … Τον Αύγουστο του περασμένου έτους, η ιστοσελίδα του εγκατέλειψε το γυμνό. Ως αποτέλεσμα, τα στελέχη του Playboy δήλωσαν ότι, ο μέσος όρος ηλικίας των αναγνωστών του μειώθηκε από 47 σε μόλις πάνω 30, και η επισκεψιμότητά του στο διαδίκτυοανήλθε σε περίπου 16 εκατομμύρια από περίπου τέσσερα εκατομμύρια χρήστες το μήνα … Η εταιρεία τώρα βγάζει τα περισσότερα από τα χρήματά της από την αδειοδότηση του διάσημου σήματος και λογοτύπου της σε όλο τον κόσμο – το 40% των εν λόγω επιχειρήσεων είναι στην Κίνα, παρά το γεγονός ότι το περιοδικό δεν είναι διαθέσιμο εκεί - για τα προϊόντα μπάνιου, αρώματα, ρούχα, οινοπνευματώδη και κοσμήματα, μεταξύ άλλων εμπορευμάτων. Το γυμνό στο περιοδικό μπορεί να προκαλέσει παράπονα από τους καταναλωτές και μειωμένη διανομή … Το περιοδικό είναι κερδοφόρο, εάν ληφθούν υπόψη τα έσοδα από τις αδειοδοτημένες εκδόσεις σε όλο τον κόσμο, δήλωσε ο κ. Flanders, αλλά οι εκδόσεις των Ηνωμένων Πολιτειών χάνουν περίπου 3 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο…

Εκ των ανωτέρω γεγονότων και δημοσιευμάτων επιρωνύεται ο ισχυρισμός μας  α) ότι η ενάγουσα κυκλοφόρησε η ίδια τις φωτογραφίες στο διαδίκτυο σε μία προσπάθεια να αυξήσει τις

πωλήσεις της, όπως συνέβη στην περίπτωση της Lindsay Lohan, β) ότι άσκησε την αγωγή αυτή, κατά απόλυτη καταχρηστικότητα και καθ’ υπέρβαση κάθε δικαιώματος, μόνο και μόνο για να προσπορίσει στον εαυτό της περιουσιακό όφελος, λόγο της χειροτέρευσης της οικονομικής τους θέσης.

Εκ των ανωτέρω στοιχείων, προκύπτει με σαφήνεια ότι η παρούσα αγωγή έχει ασκηθεί απολύτως καταχρηστικά από την ενάγουσα, και ως εκ τούτου δέον όπως απορριφθεί και για τον λόγο αυτό.

ΧΙ. Έτι επικουρικότερα: Ένσταση συντρέχοντος πταίσματος

Προσέτι των ανωτέρω και στην αδόκητη εκείνη περίπτωση, κατά την οποία ήθελε κριθεί ότι ευθύνομαι για την επίδικη ζημία της ενάγουσας, αν πράγματι τέτοια υφίσταται, όπερ και ρητώς αρνούμαι κατά τα ανωτέρω αναλυτικά αναφερόμενα, προβάλλω δυνάμει των παρουσών προτάσεών μου νομίμως ένσταση συντρέχοντος πταίσματος της ενάγουσας και των φωτογράφων που πραγματοποίησαν την επίμαχη φωτογράφηση και δη κατά ποσοστό 99% αιτούμενος όπως μην επιδικαστεί εις βάρος μου από το παρόν Δικαστήριο υποχρέωση αποζημίωσης της αντιδίκου άλλως και έτι επικουρικότερα όπως αυτή μειωθεί κατά ποσοστό ισόποσο με την συνυπαιτιότητα αυτής (ενν. της αντιδίκου) και των φωτογράφων.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στη διάταξη του άρθρου 300 ΑΚ, η οποία έχει κατά λέξει ως ακολούθως: «Αν  εκείνος  που  ζημιώθηκε συντέλεσε από δικό του πταίσμα

στη  ζημία ή την  έκτασή  της,  το  δικαστήριο  μπορεί  να  μην  επιδικάσει αποζημίωση  ή  να μειώσει το ποσό της. Το ίδιο ισχύει και όταν εκείνος που ζημιώθηκε παρέλειψε να αποτρέψει ή να περιορίσει τη  ζημία  ή  δεν επέστησε  την  προσοχή  του  οφειλέτη  στον κίνδυνο ασυνήθιστα μεγάλης ζημίας, τον οποίο ο οφειλέτης ούτε γνώριζε ούτε όφειλε να γνωρίζει. Η διάταξη αυτή εφαρμόζεται και για το πταίσμα των προσώπων για  τα οποία ευθύνεται εκείνος που ζημιώθηκε.», αν ο ζημιωθείς συνετέλεσε με τη συμπεριφορά του στην πρόκληση ή την έκταση της ζημίας, το Δικαστήριο δύναται είτε να μην επιδικάσει αποζημίωση είτε να μειώσει το ποσό της (βλ. σχετ. ΑΠ 85/2005, 241/2004,1283/2003 ΤΝΠ, ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ). Περαιτέρω και όσον αφορά το πεδίο εφαρμογής της εν λόγω διάταξης, γίνεται δεκτό ότι αυτή ισχύει για κάθε περίπτωση ευθύνης προς αποζημίωση, ακόμη και στην περίπτωση της χρηματικής αποζημίωσης, λόγω ηθικής βλάβης (βλ.σχετ. Καράκωστας Ι., Αστικός Κώδικας, Ερμηνεία – Σχόλια – Νομολογία, 2006, τόμος 3, σελ. 81 επ).

Εν προκειμένω, ως προκύπτει και από τα αναλυτικώς εκτιθέμενα στα ανωτέρω κεφάλαια των παρουσών προτάσεών μου, η όποια τυχόν προκληθείσα ζημία της ενάγουσας οφείλεται σε αποκλειστικά δική της υπαιτιότητα και συγκεκριμένα σε πλημμέλεια κατά τη διαχείριση   και διαφύλαξη της φωτογράφησης που πραγματοποιήθηκε για το Επετειακό τεύχος του περιοδικού PLAYBOY , καθώς η διάδοση τόσο της είδησης όσο και του φωτογραφικού υλικού δεν μπορούσε να γίνει παρά μόνο από όσους είχαν πρόσβαση σε αυτό ήτοι είτε την ίδια την ενάγουσα και τους συνεργάτες αυτής, είτε από τους δύο φωτογράφους, οι οποίοι πραγματοποίησαν την οικεία φωτογράφηση και τους συνεργάτες τους.  Η συμπεριφορά δε αυτή της ενάγουσας και

των ίδιων των φωτογράφων, η οποία προφανώς και δεν χαρακτηρίζει τον συνετό συναλλασσόμενο συνετέλεσε αποκλειστικά και ως εκ τούτου συνδέεται αιτιωδώς με την όποια ζημιά ισχυρίζεται η ενάγουσα ότι δήθεν υπέστην και μάλιστα κατά ποσοστό 99%,  αφού οι πράξεις και οι παραλείψεις της ίδιας της ενάγουσας ή και των φωτογράφων που πραγματοποίησαν την επίμαχη φωτογράφηση ως προς τον τρόπο διαφύλαξης του περιεχομένου αυτής κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας ήταν ικανή και μπορούσε να επιφέρει κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων το επιζήμιο αποτέλεσμα (βλ.σχετ. ΑΠ 75/2001, 867/2001).

ΧΙΙ. Ως προς την επικουρική βάση του αθέμιτου ανταγωνισμού

1.    Νόμω και ουσία αβάσιμο της επικουρικής βάσης της επίδικης αγωγής στις διατάξεις του ν 146/1914

1.1 Σύμφωνα με το άρθρο 1 του ν. 146/1914 «περί αθεμίτου ανταγωνισμού», απαγορεύεται στις εμπορικές, βιομηχανικές ή γεωργικές συναλλαγές, κάθε πράξη που γίνεται με σκοπό ανταγωνισμού και αντίκειται στα χρηστά ήθη. Με την παραπάνω διάταξη του άρθρου 1 του ν. 146/1914 θεσπίζεται γενική ρήτρα αθέμιτου ανταγωνισμού, η οποία απαγορεύει στις εμπορικές, βιομηχανικές ή γεωργικές συναλλαγές κάθε πράξη που αντίκειται στα χρηστά ήθη και γίνεται με σκοπό ανταγωνισμού. Συνεπώς, για να εμπίπτει μια πράξη ανταγωνισμού στην απαγόρευση, πρέπει να πληρούνται οι εξής προϋποθέσεις: α) να υφίσταται σχέση ανταγωνισμού. β) η

πράξη να τελείται με πρόθεση ανταγωνισμού. γ) να είναι αντικειμενικά ικανή να επιφέρει τα επιδιωκόμενα με αυτήν αποτελέσματα. και δ) να αντίκειται στα χρηστά ήθη.

Ειδικότερα, σκοπός ανταγωνισμού υπάρχει όταν η πράξη γίνεται με πρόθεση ενίσχυσης του ίδιου ή ξένου ανταγωνισμού και είναι αντικειμενικά πρόσφορη να εξυπηρετήσει τον ανταγωνισμό, δηλαδή απαιτείται σχέση ανταγωνισμού μεταξύ του ωφελούμενου από τον ανταγωνισμό και τρίτων, οι οποίοι πάντως δεν προστατεύονται από κάθε αντίθετη προς τα χρηστά ήθη συμπεριφορά, αλλά μόνον από εκείνη που επιδρά αρνητικά στις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες ή απειλεί την ανταγωνιστική συμπεριφορά τους. Η ύπαρξη δε σκοπού ανταγωνισμού είναι ζήτημα πραγματικό που δεν ελέγχεται αναιρετικά (ΑΠ 991/2014, ΔΕΕ 205, 348επ). Περαιτέρω και αναφορικά με την έννοια των χρηστών ηθών, αυτή  δεν προσδιορίζεται από το νόμο, αλλά αφήνεται στην κρίση του δικαστή να κρίνει, μετά από επιμελή εκτίμηση κάθε συγκεκριμένης περίπτωσης, με βάση το αίσθημα και τις ιδέες κάθε δικαίου και ορθά σκεπτόμενου ανθρώπου, μέσα στο συναλλακτικό κύκλο όπου γίνεται η πράξη (ΕφΑθ 5489/1991, ΕλΔνη 32, 651, Ρόκας, Αθέμιτος Ανταγωνισμός, σελ. 28). Κριτήριο εξειδίκευσης των χρηστών ηθών αποτελούν κατ' αρχήν οι ιδέες του εκάστοτε κατά τη γενική αντίληψη και σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και εμπειρίας με χρηστότητα και σωφροσύνη σκεπτόμενου κοινωνικού ανθρώπου, με βάση τις οποίες η κρίση για την ύπαρξη ή όχι αντίθεσης της συγκεκριμένης συμπεριφοράς προς τα χρηστά ήθη, αξιολογούμενης μέσα στο συναλλακτικό κύκλο που αυτή εκδηλώνεται, δεν πρέπει να περιορίζεται στην εκτίμηση μεμονωμένων στοιχείων, όπως τα αίτια ή ο σκοπός του δράστη, αλλά πρέπει να εκτείνεται και να καλύπτει το σύνολο

των περιστάσεων που συνοδεύουν την προσβαλλόμενη ως επιλήψιμη συμπεριφορά (ΑΠ 1346/2000, ΑΠ 55/2003). Η αντίθεση προς τα χρηστά ήθη, συνεπώς, η έννοια των οποίων είναι νομική ως προς το επιτρεπτό του επιδιωχθέντος σκοπού και των χρησιμοποιηθέντων μεσών, εξετάζεται αντικειμενικά και σύμφωνα με την αντίληψη του υγιούς κατά το δίκαιο σκεπτόμενου μέσου κοινωνικού ανθρώπου (ΑΠ 1125/2011 ό.π.).

Ωστόσο, η έννοια των χρηστών ηθών δεν μπορεί στο δίκαιο του αθέμιτου ανταγωνισμού να απηχεί αντιλήψεις κοινωνικής μόνον ηθικής, αλλά οφείλει να διαμορφώνεται με βάση κυρίως τις οικονομικές και λοιπές συνθήκες της συγκεκριμένης αγοράς στο πλαίσιο στάθμισης των αντίθετων συμφερόντων που καλείται ο νόμος να προστατεύσει από αθέμιτες ανταγωνιστικές συμπεριφορές, διασφαλίζοντας έτσι αποτελεσματικά και την εγγυημένη από το άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος οικονομική ελευθερία (ΑΠ 991/2014, ΔΕΕ 2015, 348). Εξάλλου, ως ανταγωνιστική ενέργεια που αντίκειται στα χρηστά ήθη, κατά το άρθρο 1 του ν. 146/1914 έχει κριθεί  η πράξη, η οποία είναι αντίθετη στον συνταγματικώς κατοχυρωμένο πυρήνα του οικονομικού συστήματος και στρέφεται κατά της οικονομικής ελευθερίας του καταναλωτή, αναιρώντας τον ελεύθερο σχηματισμό της αγοραστικής του βούλησης, έτσι που να πλήττεται στον πυρήνα της η συνταγματικώς κατοχυρωμένη οικονομική ελευθερία, αφού τίθεται σε διακινδύνευση, εφόσον παρεμποδίζεται ουσιαστικά η άσκηση της (ΕφΛαρ 134/2008 Νόμος, Εφθεσ 300/2005 Αρμ 2006,896).

1.2 Εν προκειμένω, ο ισχυρισμός της ενάγουσας ότι δήθεν η συμπεριφορά μου συνιστά πράξη, η οποία εμπίπτει στο

πραγματικό του άρθρου 1 του ν. 146/1914 είναι παντελώς αβάσιμος και ως εκ τούτου απορριπτέος. Συγκεκριμένα, δεν πληρούνται εν προκειμένω οι απαιτούμενες εκ του ν. 146/1914 προϋποθέσεις και αυτό διότι:

α) δεν υφίσταται μεταξύ ημών των διαδίκων σχέση ανταγωνισμού ούτε και πρόθεση ανταγωνισμού: Η ενάγουσα εταιρεία αποτελεί ένα από τα διασημότερα ανδρικά περιοδικά παγκοσμίως, το οποίο έχει τη γνωστή τοις πάσι θεματική διασκέδασης και ψυχαγωγίας. Αντίθετα, η  ιστοσελίδα, που λειτουργεί υπό τον τίτλο «kourdistoportocali –online opinion magazine», ιδρύθηκε το έτος 2007, απευθύνεται μόνο σε έλληνες αναγνώστες (εξ αυτού δε του λόγου και η γλώσσα της ιστοσελίδας αυτής είναι μόνο η ελληνική) ενώ παράλληλα η θεματική που πραγματεύεται είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν του περιοδικού της ενάγουσας εταιρείας. Ειδικότερα, πρόκειται, ως και ανωτέρω, υπό το Κεφάλαιο ΙΙ αναφέρθηκε ένα ηλεκτρονικό περιοδικό με περιεχόμενο καθαρά οικονομικό- πολιτικό, μέσω του οποίου ο έλληνας αναγνώστης – χρήστης του διαδικτύου ενημερώνεται, δυνάμει μιας απλής περιήγησης στο διαδίκτυογια τα καθημερινώς τεκταινόμενα στο πολιτικό γίγνεσθαι της Ελλάδος αλλά και στο χώρο της ελληνικής και παγκόσμιας οικονομίας.

Δεδομένης δε αυτής της πραγματικής κατάστασης, ήτοι: i) της διαφορετικής φύσης των δύο περιοδικών (το ένα είναι ηλεκτρονικό ενώ το άλλο έντυπο), ii) της διαφορετικής θεματικής των δύο περιοδικών (το ένα είναι οικονομικού – πολιτικού περιεχομένου ενώ το άλλο είναι ψυχαγωγικού περιεχομένου). και iii) του διαφορετικού καταναλωτικού κοινού στο οποίο απευθύνονται (το ένα απευθύνεται

αποκλειστικά και μόνο στο ελληνικό κοινό ενώ το άλλο απευθύνεται στο αμερικάνικο) πλήρως και ευχερώς αποδεικνύεται ότι δεν πληρούνται εν προκειμένω οι δύο από τις τέσσερις προϋποθέσεις υπαγωγής στις διατάξεις του ν. 146/1914, ήτοι η σχέση ανταγωνισμού και η πρόθεση ανταγωνισμού.

β) δεν πληρούται εν προκειμένω η προϋπόθεση της αντικείμενης στα χρηστά ήθη συμπεριφοράς: Εν προκειμένω, ως ανωτέρω αναλυτικά εκτέθηκε αλλά και αποδεικνύεται από το σύνολο του προσκομιζόμενου υπ’ εμού αποδεικτικού υλικού, η ανάρτηση στην ιστοσελίδα ιδιοκτησίας – διαχείρισής μου, της είδησης της επικείμενης κυκλοφορίας του επετειακού περιοδικού Playboy, μετά ενίων φωτογραφιών προς υποστήριξη του κειμένου, το οποίο θα περιελάμβανε και φωτογράφηση του μοντέλου Kate Moss ουδόλως συνιστά πράξη αντίθετη προς τα χρηστά ήθη τόσο ως έννοιας νοούμενης στο πλαίσιο της κοινωνικής ηθικής όσο και ως έννοιας ιδωμένης υπό την οπτική του αθέμιτου ανταγωνισμού. Η οικειοθελής, όπως αποδεικνύεται κατά τα ανωτέρω από την ενάγουσα ή/και τους φωτογράφους διάδοση των φωτογραφιών μέσω του Διαδικτύου και εν συνεχεία η από μέρους ημών παρουσίαση της είδησης δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως αντικείμενη στα χρηστά ήθη αλλά τουναντίον προσφέρουσα στην αντίδικο δωρεάν διαφήμιση και προώθηση του προϊόντος της, ενισχύουσα με τον τρόπο αυτό το αγοραστικό κοινό της ενάγουσας.

γ) η ανάρτηση της συγκεκριμένης είδησης αφ’ εαυτή δεν μπορεί να οδηγήσει σε  αύξηση των εσόδων της ιστοσελίδας καθώς ως και ανωτέρω αναλυτικά εκτέθηκε ακόμη και αν ήθελε κριθεί ότι αυξήθηκε η επισκεψιμότητα της

ιστοσελίδας μου, το οποίο αρνούμαι κατά τα ανωτέρω υπό κεφάλαιο VIII,  η αύξηση αυτή σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά  και μόνο στην οικεία ανάρτηση,  δεδομένης της φύσης και της υφολογίας της ιστοσελίδας ‘Κουρδιστό Πορτοκάλι’.

1.3 Συμπερασματικά,   εξ όλων των ανωτέρω πλήρως και ευχερώς αποδεικνύεται ότι επίδικη αγωγή τυγχάνει νόμω και ουσία αβάσιμη και ως εκ τούτου απορριπτέα και κατά το μέρος που ερείδεται στις διατάξεις του ν. 146/1914.

2. Επικουρικά: α) ένσταση έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης της ενάγουσας και β) ένσταση αοριστίας της βάσης περί αθέμιτου ανταγωνισμού της επίδικης αγωγής

2.1 Προσέτι των ανωτέρω και όλως επικουρικώς και στην όλως εξαιρετικά απίθανη περίπτωση κατά την οποία ήθελε κριθεί ως βάσιμο το αίτημα της ενάγουσας εταιρείας περί επιδίκαση αποζημίωσης λόγω δήθεν ζημίας αυτής οφειλόμενης στην παράβαση των διατάξεων περί αθέμιτου ανταγωνισμού προτείνω δια τις παρούσες προτάσεις μου τις ακόλουθες ενστάσεις:

α) Ένσταση έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης της ενάγουσας εταιρείας

Ως και ανωτέρω υπό το Κεφάλαιο ΙΙΙ των παρουσών προτάσεων αναλυτικά εκτέθηκε κατά το άρθρο 68 ΚΠολΔ,  δικαστική προστασία δικαιούται να ζητήσει όποιος έχει έννομο

συμφέρον. Μάλιστα, όπως συνάγεται από τη διάταξη αυτή, προϋπόθεση για την παροχή δικαστικής προστασίας είναι η νομιμοποίηση του διαδίκου, υπό την έννοια ότι αυτός, που καταρχήν έχει άμεσο έννομο συμφέρον να ζητήσει την παροχή δικαστικής προστασίας, είναι το υποκείμενο της επίδικης έννομης σχέσης του ουσιαστικού δικαίου.

Εν προκειμένω, όπως άλλωστε, η ίδια η ενάγουσα εταιρεία συνομολογεί (βλ. σχετικά σελίδα 24 της επίδικης αγωγής: « … Άμεση συνέπεια της συμπεριφοράς του εναγομένου αυτής είναι ο καταναλωτής να δεί τις επίδικες φωτογραφίες στην ιστοσελίδα KOURDISTO PORTOKALI.com και στη συνέχεια να μην αγοράσει την ελληνική έκδοση του περιοδικού PLAYBOY.»),  αν ήθελε υποτεθεί ότι η συμπεριφορά μου ήταν ζημιογόνα για κάποιον,  τότε αυτός δεν θα ήταν επ’ ουδενί λόγω η ενάγουσα εταιρεία αλλά ο εκδότης (ή εκδότρια εταιρεία) του ελληνικού περιοδικού PLAYBOY, που σημειωτέον δεν στράφηκαν εναντίον μου. Ως εκ τούτου και επειδή η ενάγουσα εταιρεία δεν έχει έννομο συμφέρον προς άσκηση της παρούσας αγωγής, λόγω μη πρόκλησης ζημίας σε βάρος αυτής (άμεσης ή έμμεσης), ως άλλωστε συνομολογεί και η ίδια, δεν πληρούνται εν προκειμένω οι προϋποθέσεις του άρθρου 68 ΚΠολΔ. Συνεπεία δε των ανωτέρω, και ειδικότερα της έλλειψης ενεργητικής   νομιμοποίησης της ενάγουσας εταιρείας, η οποία ως διαδικαστική προϋπόθεση της δίκης, εξετάζεται αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριό, και η επικουρική βάση της αγωγής τυγχάνει   ανομιμοποίητη και απαράδεκτη,   και ως εκ τούτου πάραυτα απορριπτέα.

β) Ένσταση αοριστίας της βάσης περί αθέμιτου

ανταγωνισμού της επίδικης αγωγής

Τέλος και αναφορικά με το ορισμένο της επίδικης βάσης σημειώνεται ότι ουδόλως αναφέρονται και εν προκειμένω τα στοιχεία που ορίζουν την προκληθείσα ζημία, τουναντίον η αντίδικος εντελώς γενικόλογα και απολύτως αυθαίρετα διατείνεται ότι η ζημία αυτής ανέρχεται στο ποσό των €220.000 (ίδετε σχετικά σελίδα 25 της επίδικης αγωγής: «Η ζημία της εταιρείας μας από την αθέμιτη πράξη αυτή με βάση τις προβλέψεις του αθέμιτου ανταγωνισμού συνυπολογίζοντας το αντίτιμο εκμετάλλευσης των εν λόγω φωτογραφιών υπολογίζεται στο ποσό των διακοσίων είκοσι χιλιάδων (220.000) ευρώ»). Ενώ ως προς το κονδύλι της αποζημίωσης για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης ισχύουν mutatis mutandis άπαντα τα διαλαμβανόμενα υπό το Κεφάλαιο IV παρ. 1.3 των παρουσών προτάσεών μου.

2.2 Συμπερασματικά,   εξ όλων των ανωτέρω πλήρως και ευχερώς αποδεικνύεται ακόμη και αν ήθελε κριθεί ως βάσιμη η αξίωση αυτή της αντιδίκου, όπερ ρητώς αρνούμαι κατά τα ανωτέρω αναφερόμενα, η επίδικη αγωγή τυγχάνει αόριστη και ως προς την επικουρική βάση αυτής περί αθέμιτου ανταγωνισμού (ν.146/1914).

ΧΙΙΙ. Νόμω και ουσία αβάσιμο του αιτήματος περί κήρυξης της εκδοθησόμενης απόφασης ως προσωρινά εκτελεστής

Τέλος και στην όλως εξαιρετικά απίθανη περίπτωση κατά την οποία ήθελε κριθεί ότι το Δικαστήριό σας δέον όπως προβεί στην επιδίκαση αποζημίωσης, δέον όπως απορρίψει το

αίτημα της αντιδίκου περί κήρυξης της εκδοθησόμενης απόφασης ως προσωρινά εκτελεστής. Ειδικότερα, το δικαστήριο μπορεί να κηρύξει προσωρινά εκτελεστή την απόφαση (εν όλω ή εν μέρει) αν κρίνει πως συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι προς τούτο ή ότι η καθυστέρηση στην εκτέλεση μπορεί να προκαλέσει σημαντική ζημία στον διάδικο που νίκησε. Σημειωτέον δε ότι σύμφωνα με τα ρητώς προβλεπόμενα στη διάταξη του άρθρου 908 παρ. 2 ΚΠολΔ, σε περίπτωση που πιθανολογείται ότι η εκτέλεση θα βλάψει ανεπανόρθωτα τον διάδικο που νίκησε, το δικαστήριο δύναται να μην κηρύξει προσωρινά εκτελεστή την απόφαση.  Η διάταξη συνεπώς του άρθρου 908 παρ. 2 ΚΠολΔ επιτάσσει το δικαστή να συνεκτιμήσει τα συμφέροντα του δανειστή και του οφειλέτη και την πιθανότητα ανατροπής με τα ένδικα μέσα της προσωρινά εκτελεστής κηρυχθείσας απόφασης (Μαργαρίτης, Ερμηνεία Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, τόμος ΙΙ, 534).

Εν προκειμένω, ως και ανωτέρω αναλυτικά εκτίθεται, η αντίδικος, η οποία τυγχάνει μια από της μεγαλύτερες αν όχι  η μεγαλύτερη παγκοσμίως εταιρεία στο χώρο των περιοδικών ψυχαγωγίας δεν αναφέρει σε κανένα σημείο του δικογράφου της τους λόγους που συντρέχουν στο πρόσωπό της και είναι εξαιρετικοί ώστε να απαιτείται η προσωρινή εκτέλεση της απόφασης.  Από την άλλη, η κήρυξη της απόφασης ως προσωρινά εκτελεστής θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη εις εμέ τον εναγόμενο, που ως προκύπτει από τα προσκομιζόμενα έγγραφα σε περίπτωση προσωρινής εκτελεστότητας οιουδήποτε ποσού θα αντιμετωπίσω σοβαρό πρόβλημα ρευστότητας και ικανοποίησης των καθημερινών αναγκών τόσο του επαγγέλματός μου όσο και των βιοποριστικών.

Ως εκ τούτου και το αίτημα της αντιδίκου περί

προσωρινής εκτελεστότητας της επίδικης απόφασης είναι νόμω και ουσία αβάσιμο και ως εκ τούτου απορριπτέο από το Δικαστήριό σας, στην περίπτωση που ήθελε κριθεί ότι πρέπει να επιδικαστεί προς όφελος της ενάγουσας οιαδήποτε χρηματική αποζημίωση.

Επειδή προς απόδειξη των ισχυρισμών μου, προσκομίζω μετ’ επικλήσεως τα ακόλουθα έγγραφα με αρίθμηση από 1 έως 16 και συνολικά σε αριθμό πενήντα δύο (52).

1.)   Τη με αριθμό δικογράφου 880/2015 και γενικό αριθμό κατάθεσης 26610/2015 αγωγή της αντιδίκου (Σχετικό 1).

2.)  Εκτύπωση της αρχικής σελίδας της ιστοσελίδας ‘Κουρδιστό Πορτοκάλι’ (Σχετικό 2α)

3.)   Τρεις εκτυπώσεις άρθρων της ιστοσελίδας ‘Κουρδιστό Πορτοκάλι’ (Σχετικά 2β, 2γ και 2δ).

4.)  Εκτύπωση της 04.12.2013  της «ATHENS voice.gr», της 04.12.2013 της «bathing news» την 04.12.2013, της 04.12.2013 της «Ηomme»,  της 03.12.2013 της «Rules Fashion», της 04.12.2013 της «Hedd Magazine»,  της 03.12.2013 τησ «Αntenna Everyday Life/Lifestyle»,  της 03.12.2013 της η «e-Reportaz», της 02.12.2013 της «Mail On line», της 02.12.2013 της «Showbiz News», της 02.12.2013 της  «Hollywood Life», της 02.12.2013 της  «Layout», της 02.12. 2013 του « Πρώτο Θέμα.gr»,  της 03.12.2013 της «Refined Guy» και της εκτύπωσης δημοσίευσης έτερου χρήστη στο Facebook (Σχετικά 3α,

3β, 3γ, 3δ, 3ε, 3στ,3ζ, 3η, 3θ, 3ι, 3ιγ).

5.)  Απόσπασμα από την ανάρτηση της 03.12.2013 στην ηλεκτρονική μου ιστοσελίδα  (Σχετικό 4).

6.)  Εκτύπωση της σελίδας της ηλεκτρονικής σελίδας ‘Κουρδιστό Πορτοκάλι’ από την οποία προκύπτει η επίσημη ηλεκτρονική διεύθυνση της ιστοστελίδας (Σχετικό 5).

7.)  Την υπ΄αριθ. 2116/13.10.2015 ένορκη βεβαίωση του Ιωάννη Βαγγελάτου ενώπιον του Συμβολαιογράφου Δημητρίου Π. Κοντόπουλου (Σχετικό 6α)

8.)  Την υπ΄αριθ. 973/07.10.2015 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή Αθηνών Στέργιου Νιγριτινού (Σχετικό 6β)

9.)  Φωτογραφίες του περιοδικού της ενάγουσας που απεικονίζουν γυναίκες με την εμφάνιση «κουνελάκι» του Playboy (Σχετικό 7α, 7β, 7γ, 7δ, 7ε, 7στ, 7ζ και 7η)

10.)     Την υπ΄αριθ. 2115/13.10.2015 ένορκη βεβαίωση του Ευάγγελου Μασιά ενώπιον του Συμβολαιογράφου Δημητρίου Π. Κοντόπουλου (Σχετικό 8)

11.)  Εκτύπωση της 04.12.2013 από τη σελίδα της ενάγουσας στο Facebook (Σχετικό 9)

12.)Το εκκαθαριστικό μου σημείωμα για το οικονομικό έτος 2014 (Σχετικό 10).

13.)  Τις από Νοεμβρίου 2013 και Δεκεμβρίου 2013 αναλύσεις της Google Analytics (Σχετικό 11α και 11β).

14.)Τις περιοδικές δηλώσεις ΦΠΑ για το τρίμηνο 01.07.2013-30.09.2013 και το τρίμηνο 01.01.2014 και

31.03.2014 (Σχετικό 12α και 12β).

15.)Δελτία κυκλοφορίας της «Ευρώπη» για τον Ιανουάριο του 2014, Ιανουάριο του 2013, Ιανουάριο του 2015, Νοέμβριο του 2013, Δεκέμβριο του 2013 και Δεκέμβριο του 2014 (Σχετικά 13α, 13β, 13γ, 13ε, 13στ)

16.)      Φωτογραφίες του μοντέλου Kate Moss (Σχετικό 14α, 14β, 14γ,14δ, 14ε).

17.)Τα από 18.12.2011 και 13.06.2013  δημοσιεύματα της International Business Times (Σχετικό 15α και 15β)

18.)Το από 12.10.2015 δημοσίευμα της New York Times (Σχετικό 16)

Επειδή οι διαλαμβανόμενοι στις παρούσες προτάσεις μου είναι νόμιμοι, βάσιμοι και αληθείς έχουν δε αποδειχθεί καθ’ ολοκληρίαν εξ εγγράφων και μαρτύρων.

Επειδή τα υπ’ αριθ. 3 και 4 αιτήματα της επίδικης αγωγής τυγχάνουν ουσία αβάσιμα δεδομένου ότι μόλις μου κοινοποιήθηκε εις εμέ η επίδικης αγωγή προέβην παραχρήμα σε αφαίρεση της επίδικης δημοσίευσης ουδέποτε δε προέβην σε εκ νέου δημοσίευση αυτών, ούτε έχω σκοπό να πράξω αυτό στο μέλλον.

Επειδή καταβλήθηκε η αμοιβή της πληρεξουσίας μας δικηγόρου, ως τούτο προκύπτει από το με αριθμό Π0441440/14.10.2015 γραμμάτιο προείσπραξης δικηγορικής αμοιβής του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών [άρθρ. 61 § 1 ν. 4194/2013 (Κώδικας Δικηγόρων)].

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

και με την επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματός μου

ΑΙΤΟΥΜΑΙ

1] Να γίνουν δεκτές οι παρούσες προτάσεις μου και οι διαλαμβανόμενες εις αυτό ενστάσεις και ισχυρισμοί.

2] Να απορριφθεί στο σύνολό της η υπό κρίση αγωγή της αντιδίκου σε όλες τις βάσεις και αιτήματα αυτής.

3] Να καταδικαστεί η αντίδικος στη δικαστική μου δαπάνη και στην αμοιβή της πληρεξουσίας δικηγόρου μας.

Αθήνα, 14 Οκτωβρίου 2015

Η πληρεξουσία Δικηγόρος