Hartelijk welkom,

Na het uitbrengen van onze Momentopnames EP in 2010, zijn wij aan het werk gegaan met het maken van het huidige album. In de afgelopen drie jaren zijn er veel teksten geschreven, beats gemaakt en grote ideeën bedacht die terug moesten komen in het nieuwe album. We hebben vele paden bewandeld, omdat we dachten dat deze zouden leiden tot de juiste richting voor ons. Uiteindelijk zijn we vaak omgekeerd, links- of rechtsom afgeslagen en zijn teksten, beats en ideeën veranderd of gesneuveld om uiteindelijk op het juiste pad uit te komen: het juiste pad om het totaalplaatje te creëren wat het album is geworden dat nu voor je ligt.

Voor ons is het album een wereldje op zichzelf geworden, een passend plaatje. Het zijn tekstuele fragmenten uit het leven van Gui die klinken over de ontwikkelde beats van Rii. Een wereldje dat te horen is als album, maar waarvan de inhoud zich eerst vooral heeft afgespeeld in onze hoofden. Om dit wereldje te visualiseren hebben wij de hulp ingeroepen van onze vrienden van Studio Helling. Zij hebben de nummers van het album als eerste mogen horen om het te visualiseren, volledig naar eigen invulling. Dit uitte zich in een videoclip, een website en een hoes-ontwerp. Maar wat elk liedje op het album echt een gezicht geeft, is het prentenboek waarin je dit leest; dit geldt dan ook als pronkstuk naast het album. De prenten die de liedjes illustreren ademen een eigen muzikale sfeer en versterken elementen uit de tekst. De mannen van Helling hebben hiermee in onze ogen geweldig werk geleverd.

Nu heb je de mogelijkheid om naar onze muziek te luisteren, de teksten te lezen én de prenten te bekijken. Het is eenmanier om in onze wereld te stappen, om die te ontcijferen en beter te begrijpen. Wij heten je welkom met: ‘Wat Verwachten Ze Dan’

Guido Faas en Rii de Ingenieur (Gui & Rii)

01

Verwachtingen

Luister, ik ben enkel mezelfEn dat is enkel wat telt als Dagobert met z’n geldEn ook al, pas ik me aan als zovele nieuwe DieselsAan wat wel en niet hoort als in see no evil hear no evilIk bepaal voor mezelf, ik maak m’n keuzesGoed of fout, niet altijd maar vaak serieus dusGeen meutes geen massa, liever hou ik het vaak kleinMet selecte mensen omdat het er maar een paar zijnEnkel met bekenden, hou alles binnen m’n groepEn elke weg die ik neem, neem ik omdat het m’n wil is als BruceYeah hanteer innerlijk gevoel Bij het maken van keuzes m’n beslissingen en movesEn al die dingen gaan goed want wat verwachten ze danDat ik alles met verstand kies als m’n achterste tandMaar het is anders dan dat, feitelijk ben ik van meningDat het er vanaf hangt als Roos over Titanic’s reling

Wat verwachten ze dan? Wat verwachten ze dan? Wat verwachten ze dan? Gui-Do-Faas

Eén met de natuur het is eten of gegeten wordenIk wil vlees op m’n bord en geen mee-eters voor meSoms geen eens honger maar ja ’t is eeuwig zondeWanneer je niks neemt, het leven is er om geleefd te wordenOngeacht m’n plaats in de voedselketenSurvival of the fittest maar bereid om goed te delenWant de sterksten overleven en samen sta je datOverlevering bespreekt het vanuit de bakermatIk ben nooit allenig bezig Zonder plafond ben je nooit tevreden geldt voor de meestenDe ontdekking van de hemel zou een afbakening zijnEen idylle of illusie, of het water bij de wijnIk kom het brengen, richt je verwachtingenVerzachtende omstandigheden ongepast bedacht ik meHarde bassen wachten op je, de muziek van m’n levenRicardo op de beats, de schrijver ondergetekende

02

Synergie

Ik ben een singer-songwriter die niet zingen kanIk kan niks spelen, misschien een beetje tikken danMijn moeder zei me ga alsnog beginnen manIk bedoel als dat is wat je wil althans?Zo ben ik opgevoed en opgegroeidHet is de laag die er onder zit als bij een broek het ondergoedHet zorgt ervoor dat ik vind dat ik dingen moetZodat ik met mezelf sta op een goede voetWat ik schrijf moet ik kwijt dat bedoel ik letterlijkUit m’n hoofd en m’n lijf dan voel ik me prettigerOverdenkingen, geslenter van m’n hersenenGesprekken met mezelf, als beste ken ik jeDe bundel van mijn teksten als een biografieEen beeld dat beschrijft hoe je Guido kan zienDe bovenkamer, met het luikje even openMaar is, nadat het naar buiten treedt, gesloten

Synergie, Gui en RiiIntuïtie en precisie, één en één is drie Synergie, hybride energieImpressie en perfectie, één en één is drie Synergie (synergie), Gui en Rii (Gui en Rii)Intuïtie en precisie, één en één is drie Synergie (synergie), hybride energieImpressie en perfectie, één en één is drie

M’n eerste tapes waren over beats van Eddie ThinkKlapten hard er in zoals een blikkie energy drinkFeaturing Ferrara, de fietsenmaker praatgraagVoor mij Klaas, z’n naam zal altijd op m’n plaat staanRii maakte beats voor JoëlPlannen voor het samen aan de slag gaan kwamen al snelIn 08 de eerste track en in 10 de EPUnieke exemplaren op gebrande cd’sSamenwerkingsverband, broederschap is meesterschapWe staan voor de zaak en zo beleef ik datEen impressionist beschrijft wat ‘em wel en niet lekker zitEen perfectionist komt enkel met de vetste shitDit is synergie, het gezicht het genieEén en één is drie filosofieDit is het aloude voorbeeld van toegevoegde waardeBoven jezelf uitstijgen doe je samen

03

De Balkonscène

Uit de mistOntstaat ineens de molenbrug, hij schittert in de zonsopgangVerlichting in m’n ogen als de Fransen in een volksopstandHanden in de lucht omdat ik dan de wolken krabGestrand in een rust, doordat ik m’n balkon op stapIk neem plaats in m’n zetelVan hout vervaardigd materiaal, kaal geschuurd als Klaas z’n schedelMeer dan drie planken kunnen het niet zijnDie boom gunde het mij hier gelukkig en blijAutomobilisten hinderen verminderenMoeder eend beschermt haar kinderen, houdt ze dicht bij d’r zelfLaat ze los laat ze vliegen juist omdat dat zo werktEn ik merk dat ik sterk ben en zeg de mijne thanksIk zwaai naar bekenden, ze bellen meIn gesprekken help ik je, andersom hetzelfdeGrenzen die beperken me, verleg ze of ik handle hetMet een bek vol tanden staan is helaas ook menselijk bedenk ik me

Ik kijk uit opDe straatjes en de steegjes, het water naast de wegenZie het allegaartje zeker in m’n alledaagse levenBenee beweegt het, de wereld werkt in cirkelsAlles komt weer terug als na probeersel met wat smeerselM`n leerschool is zo sfeervol als je maar wilEn met de hemel als plafond kan er hartstikke veel Maar dat is mijn perspectief, ben me bewust van het feitDat ik kan doen wat ik kies en m’n geluk dan dus prijsIk geniet van de reis, verre van de bestemmingGeen stem erin, wie geeft er gas wie trapt de remmen inIk weet niet wie, maar het is zeker geen belemmeringGeniet hier torenhoog, als bierkratten een Terschelling dingIk kijk rond en m’n beide ogen uitDe zon van oost naar west en de wind van noord naar zuidDe norm van het proces is om het juiste woordgebruikVervolgens om te vormen naar een allermooist geluid

Ik knipper met mijn ogen, ik leg vast wat ik zieEen beeld onbewogen voor een kwast of drieMn gevoel zit erin, vorm zelf je beeld erbijAls je snapt wat ik bedoel zie je hetzelfde schilderij

04

Wisselende Stemmingen

Wisselende stemmingen, de schimmen van mijn hersenen

De wind blaast de bladerenVan zowel mijn boek als uit de bomen, naast me staan ze te vergaderenEen paar bejaarden, te genieten van de laatste zonZonder haast Faas bebaard net een vagebondNet een clochard of bohemienHoe je het ook wendt, het is hoe het mij stemtVandaag is dat mooi, prachtig, de hoogste piekPositief, sound of music do-re-miKleuren nemen van elkaar het stokje overDe deur die open was is nu geslotenRood geel en bruin doen het groen vergetenTussen toen en de toekomst zit ik goed in het hedenOp dat ene bankje, het is zien en gezien wordenZolang het niet een doel is, is het prima voor meKlaasjan loopt langs als Dog WhispererDes te heerlijker het leven, des te simpeler

Wisselende stemmingen, de schimmen van mijn hersenenDie brengen me, lekkere prettige wendingenWisselende stemmingen, de schimmen van mijn hersenenDie brengen me, grimmige missers en beperkingen

Tot aan m’n knieën in de wat-als theorieënEen soort van Ivo Niehe die meToespreekt in m’n bovenkamerOverlaadt me met twijfels en hij wil me overhalenOm te luisteren naar z’n fluisterende stemOnderhuids geluid die ik uit duizenden herkenM’n buitenste uitingen vertellen je niksHet uiterste verschil met hoe het binnen zitEen glimlach is opgeplakt, een halve dagBlijft ‘ie zitten, met gemak een grijns om de lippenHet houdt de vuile was binnen, qua gedachtegoedIk zou wel willen maar weet niet hoe het anders moetHet eind van de kalender, m’n zijn wordt getemperdHet schreien van november december Van binnenuit, allesbehalve sereenBen ik op zoek naar het verschil tussen eenzaam en alleenZo kom je hier op aard en zo vertrek je weerEn ik probeer daarin de rust te vinden, daar komt het wel op neerWat ik wil leren vind ik nergens meerMet het gevolg dat ik telkens weer in mezelf keer

Wisselende stemmingen, de schimmen van mijn hersenen

Wisselende stemmingen, de herfst met zijn al zijn bladeren, ging volop door mijn aderenDe schimmen van mijn hersenen, ik zou wel willen maar weet niet hoe het anders moet

05

Het Stadje Illusie

Niet zo ver hier vandaan ligt het stadje IllusieDe hemel op aard, anders dan wat ik nu zieHet gras is er groen en overal hetzelfdeAllemaal wat doen, iedereen wil je helpenBij binnenkomst doet de burgemeester je een slinger omHet is om door een ringetje te halen Want hij windt je z’n vinger om, vinger aan je polsMet het hoofd in de wolken is iedereen simpel volk Ik woonde in een straat vol gelovigenWe vonden alles goed, wat moest dat slikten of snoven weMoeder overste stond boven me Vader tijd, verloor mijzelf in vergetelheidZielen weerspiegelen in ogen Niemand loopt er mee onder de arm, geen zielige vertoningenKarma is een buitenlands woord My name is Earl kwam er niet door, dat kwam bij ons niet voor

In Illusie, maar wat ik nu zie? (De waarheid)

Ik kwam er door een fusie, vertrokken na een soort van ruzieHet oord Illusie, voeding voor de geest Een bord met muesli, het ontbijt was een feestMaar het draait om de warme maaltijd, de harde waarheidVan een afstand kijk ik terug naar mezelfHelicopterview meets metacognitiefIk nam veels te veel voor lief, dief van eigen portemonneeAchteraf herkent men zo een profeet of tweeTerug in het land der levendenVoeten in m’n schoenen op de aard, ik was zwevendeOveral zie ik dubbelgangersIk kom mezelf tegen, prutserige mannenMaar ik ben alive, net als m’n plaatsgenotenLaatstgekozene maar geen overblijfselenWe zorgen voor mekaar, we laten niemand in de steekIn Realiteit is er geen plaats voor gefake

Kijk maar om je heen, ik was er niet alleen

06

De Droom

Het is een droom, een idylleIedereen moet najagen wat hij of zij zou willenBestonden er pillen voor het vinden van gelukEen beetje drinken, één keer slikken en dan is de dag gepluktHet worden is één, het blijven is een tweedeTot het settelt in gemoedsrust en vredeWie het weet moet het zeggen, delen met de menigteTot die tijd blijft het in het luchtledigeZe zeggen je dwingt het afWie goed doet goed ontmoet, de stoet der clichés is het padThe Pursuit, Will Smith hard op zoekDe koek is nooit op als het gaat om je eigen bloedEn als het met de dommen is dan accepteer ik hetBen ik ervoor geboren, waaruit ik lering trekMaar tot die tijd dat ik weet wat het lot brengen zalMisschien ben ik al op weg naar jou…

Het is een droom, X marks the spotIedereen lijkt te jagen op die ene ware schatJe kunt wroeten met je vingers tot je nagels zwartMaar wat moet je vinden in een groot gapend gat?Het is een droom, waarvan ik hoop dat ik het ooit bereikGaat het om de bestemming of om de mooie reisBewust weten zou me rust gevenMaar dit onzekere is juist de lust van het leven

En als je het eenmaal hebt is het je minder waardWe zijn meer jagers dan verzamelaarsDe mix van klagen en laat dan maarZelfs de buurman van Graaf DraculaHet is verleden tijd ergo onwetendheidVoor mij is tevredenheid de vreemde eend in de bijtMisschien is het m’n leeftijd, misschien m’n generatieSimpelweg te veel keuzes die het leven aanbiedtKlopt, het is een luxeprobleemIk ben de dupe maar het is ook m’n muze ineenEen bermbom met wat pluche eromheenHartelijk welkom, met mijn excuses meteenOp zoek, zonder machine of detectorMijn beide blote handen zijn er perfect voorWerk door tot ik van mezelf rusten magDe tevredenheid vind en daar het geluk in lag

Geluk zal niet leiden tot tevredenheid, tevredenheid leidt tot geluk

07

Lotsie

Hoe is het broeder Lotsie, hij is een jochie een schoffieIn Roemenië daar spelen weTafelvoetbal, waar hij me bij kapotschietWe schreeuwen wat, echt begrijpen doen we toch nietIk tel wat tot tien in het Hongaars, hij in EngelsHanden en voeten als één taal in een mengselMijmer terug naar de dagen voor de Toren van BabelSamen aan de tafel, geen kink in de kabel

Ik wil hem vragen hoe het echt met hem gaatWaar hij over denkt, waar hij staat, wat hij ervan maaktHoe het is om te missen wat hij missen moetIk heb het goed is wat het mij herinneren doetHij is een wees, net als z’n broers en zussenZou dat ook zo voelen of zit hij er maar tussenWat zijn z’n dromen, wat ziet hij met z’n ogen dichtAls hij ligt in de schommelstoel of stilletjes boven zitNa wat dagen keer ik terug naar de welvaartHet pedaal verhaalt mijn wil dat het snel gaatIk voel me Jack Black in Shallow HalEén met de oppervlakte, ik zit bekneldIn m’n eigen gedachtegangen, beperkingenWat kan ik en wat wil ik, ik vertel het jeIn m’n hoofd zie ik hoe hij Arie’s Messi shirt pastIk noem hem Lotsie, hij mij Kwiedo Fass

08

Citroenen

Als na een zoektocht het vinden van een lege schatSinds de dag dat het me tegenzat is het doel toch beterschapIk wil niet blijven hangen in sentimentenZwelgend in zelfmedelijden, je kent die mensenZo wil ik niet zijnIk laat me niet leiden door de pijn, laat me leiden door de grijnsDe grootste clichés kennen de grootste waarheidEen glas half gevuld, je weet hoe ik er tegenaan kijkWant ook een treurwilg bloeit in de zomerMisschien niet als mooiste, maar dat is smaak En persoonlijke voorkeur, neem het niet voor gewoonFake vrolijk tot ik dool in de bonheurDe setting, die voor ieder wenselijk isHet blijven jagen naar verbetering dat menselijk isHet zorgt ervoor dat die ene plek steeds verder ligtZoveel zicht, maar niemand settelt in de mist nee

Nee niemand settelt in de mist En weet je wat het isIk neem elke fout met een korrel zoutDus als het leven mij citroenen geeftDan pak ik de tequila

Zwanen zijn voor altijd samen Ik schrijf me in voor een volgend leven met die ene dameGeen drama, een paar lelijke eendjes Om m’n steentje bij te dragen aan m’n eigen levenswaardeZo droom ik wat wegIk zie de sloot ver beneden, vind het mooi vind het echtBetrap mezelf op illusies en idylles M’n state of mind spreekt voluit nu het stil isEén schaduw maakt nog geen zomerMaar de zonnestralen doen wat met me, ze voelen lekkerM’n bloed vloeit en m’n hart pompt het rondIk wil gedag zeggen tegen ongelukkig en ongezondIk koop citroenen, tequila en een busje zoutIk zou liegen als ik zeg dat ik d’r van houdIk ben de host op het feest van het leven van mijIk proost op m’n mensen, ze weten wie ze zijn

Muziek brengt herinneringen, aan beslissingen vergissingenGisteren, de mist in of een frisse windVan te voren weet je nooit hoe het lopen gaatOf het schaadt, of het over, of je pet te boven gaatMemory Lane, elke steen Herken ik meteen en ik ren er doorheenMet het gevoel zo waar ken ik dit vanBeirut speelde in Paradiso Elephant GunIn nul negen was ik niet dezelfde man Maar qua gevoel leek het alsof het all together kwamGeluksmomenten zijn even zelden als ze helder zijnLiggen te rijpen in m’n kelder naast de flessen wijnFouten maak ik maar daarna herstel ik mijDoelen stel ik bij, gevoelens die verscherpen mijDe stoet van ongenoegens was een beperkte rijNu bekend terrein en verre van klein

Ik heb leren houden van het leren van mijn foutenSowieso meer een man van praktijk dan van het leren louterUps-and-downs, goede tijden slechte tijdenDraag scheve truien, m’n fouten probeer ik recht te breien

Ik leef m’n leven niet zoals jij het ziet Pluk m’n dag als in Dead Poet SocietyIk doe niet langer wat ik niet het leukste vindBen als een houtversnipperaar en gooi de beuk erinNoem het een filosofie of een werkwijzeHoe dan ook het onderscheidt me van mensen die beperkt kijkenIedereen wil afwijken Van de norm, ‘t is een storm in een glas water vormWant aan het eind van de dag wil iedereen gelukkig zijnEn kiest zijn geluk boven mijn Guido idem dito, ik ben niets beterHet duistere wat huist in je moet je niet vergetenOmarm m’n zwaktes ongeacht de omvangOnder het mom van keep your enemies closeVoorkom de ondergang voorkom dat de bom valtVan elk lotgeval maak ik genoot

In hoeverre moet je spelen op safeTussen op dreef en over de schreef is daar waar ik leefWat ik geef is alles als ik ergens voor gaNiemand kan me verwijten dat ik nergens voor staEn natuurlijk ga ik soms op m’n bekHet is pas gek als het gebeurt op precies dezelfde plekEn zelfs dat overkwam me een keerAlsof ik rij op een Harley omdat ik zoveel leerShit, lijk wel een varkenshouderIk was zoveel biggetjes, m’n handen uit de mouwenTussen jong geleerd en een dagje ouderHoe meer bewust ik leef hoe meer het randje gouderIk ben Simon Sulaiman, een sterke manBetreft het werken dan, ga uit van wat er wel kanM’n inslag is positief Tien dalen op elkaar is ook een piek

09

Fouten

10

Onder De Oppervlakte

Ik dacht dat ik gelukkig was, een gelukkig manM’n gedachtes dwalen af naar die dag of een stuk ervanTerug bij af, in dat pittoreske plaatsjeIemand naast me, huisje boompje FaasjeIk hou mezelf een spiegel voor En als ik al dat zelf bedriegen hoor ga ik met dat naïeve doorDe hele wereld riep ik koor je moet verderDus ik schakelde m’n hersens uit en ben gaan rennenNu sta ik even stil en veeg het zweet van m’n kopAlsof ik nooit ben gegaan beleef ik het nogHet zijn de spoken die waren in mijn dromen ‘s nachtsEn die me overdag aanstaren in mijn ogenIk zie mezelf en mijn stommiteitenMaar hoe stom ze ook lijken, ik blijf maar kijkenIk roep cut en stap opnieuw de scene inEen battle onderling die ik hopelijk van mijzelf win

Moment van zwakte, onder de oppervlakteMoment van zwakte, strak onder de oppervlakte

Een allergrootste dankjewel, ik dacht altijd ik kan dat zelfMaar ik verloor mijzelf in onvoorwaardelijkIk raakte stuk, het stuk dat werd geraakt voornamelijkBenadruk meer waarde aan ademen dan aan een zuchtAls je een illusie bewust ziet zet je des ervoorMet mezelf het beste voor De hele wereld is egoïstisch, waarom ik nietCreëer mijn eigen fictie, soms wil ik liever niks zienMaar eerlijkheidsgehalve, m’n zus Mira is me dierbaarStaat altijd voor me klaar en dat siert haarLeun als het moet nog op de schouders van mijn oudersEn enkelen om mij heen Een gezegend mens, volgens mij als je de regen kentKun je de zon waarderenAlles in het leven went en ongeacht of je tevreden bentWeet, elke storm zal keren

11

Hollandse Wolken

Grassprieten kriebelen mijn blote rugIk heb mijn shirt als een kussen nodig het is onmogelijk dusAcceptatie is het grootste gelukM’n sobere stuk gaat onder de zomer gebuktBen er niet rouwig om, ben nu een ander mensDat anders denkt, in hoeverre is Guido heen of schizofreenIk ben gevoelig voor weersomstandigheden’s Winters in een zonnebank te leven zou verstandig wezen Overwinteren of slapen als een beerJe ziet me later weer, leg alles voor een paar maanden neerMijn wekker die gaat af bij de eerste lentedagIk wil niets anders dan de krenten in de papVerdriet staat op een lager pitjeMensen die me hebben laten zitten, kijk me staanDe zon met haar stralen schijnt op de maanVandaag wordt er geen water bij de wijn gedaan

Hollandse wolken, figuranten in een blauwe luchtVertolken de vrijheid, met zorgen nauwelijksDe zon steelt de show en langs me heen een flauwe zuchtEen dag dat ik op mijn lauweren rust

In een soort van toespraak vertel ik dat het goed gaatM’n verstand gaat altijd met gevoelens gepaardHelaas, zo is het een moeilijke taak een droevig gelaatTe vormen tot een bloeiende staatAls een bloem in een Faas, vroeger bedoeld als geplaagOpenen m’n hart en m’n ziel voor de warmte van de zonIk stap op m’n balkon met een allergrootste grijnsEn ik peins er niet over om over dingen te peinzen Als een wijze uit het oosten, op eigen wijze naar het westenDan gedijen wij het besteAls een veld zonnebloemen met de koppen omhoogStrotten droog, water verliest haar waarde nooitAl dat moois, we zijn als mensen gezegendMet geboorte en dood, beiden als grenzen getekendHet leven is waardevol want het is tijdelijkGedachten als het festival, ze bevrijden me

Zonne-energie, zonder energie is het zonde, zonder leef ik nietZonne-energie, zonder energie is het zonde, zonde, zonder leef ik niet

12

De IJssel

Zonder eten kun je even levenBen je iets, zonder water ben je even later nietsEen levensader van hoog uit de bergenDe afstand tussen geboorte en stervenDe oorsprong, daar is erosie, verweringVorm komt er in, een soort tering naar de neringRustiger vaarwater, meanderen Het is de loop van de rivier die me deed veranderenEen uiterwaarde, daar waar het nodig isAristoteles’ juiste midden, uiteraard Danst iedereen wel ‘es uit de maatMaar het gaat uitermate, om daar waar de focus ligtOverstromingen, de waterbrigadeKeringen op kades, vanachter balustradesIs de slinger te zien, waar het water bijvultEen hommage aan een passage van de IJssel

Iedereen, heeft zijn rivier… Ik heb de IJssel

En aan die IJssel ligt mijn stad, een rijke schatIk reis wat, wederkerend naar mijn eigen hartEn verdwalen is heerlijk mits tijd zatEen feit dat ik de weg terug nimmer kwijt wasVoor de één een gehucht berucht om het op de vlucht slaanHet is hier echt geen kut aanVoor de ander een lust, een must voor de rustWe zijn bewust plus ik maak me niet druk Wij zijn IJssel-gängers, ik vind Tijmen gelijk hebbenWaar je ook woont je begeeft je toch in je eigen kernenIk voel me rijk in de vrijheid die we kennenWe veroverden hier toch onze eigen plekkenDit is Kampen, ik ben een kind van de stadElders geboren had ik dan ook die binding gehadDat is speculeren, geef me niet over aan twijfelIeder z’n rivier en in mij stroomt de IJssel

Vanuit de bergen komt de IJssel, via de RijnHet overblijfsel blijft zo fier overeindNu op eigen kracht, eigen keuzesWe zijn dwergen op schouders van reuzenVanuit de bergen komt de IJssel via de RijnHet overblijfsel blijft zo fier overeindEen slingerende loop, van begin tot de doodEn daar midden in is waar ik loop

13

Watertrappelen

Ik ben docent geschiedenis, Ricardo gooit de beat in thisEen ingenieur bekent kleur, laat zien wie die isGewone jongens met ongewone zakenKop boven het maaiveld om iets dopes te makenWij zijn steuren, als vissen in het waterHet hele gebeuren dat richt zich op de kadeWe passen niet in het plaatjeMaar voor ons is hiphop vrijheid en daarom juist van waardeWe vallen buiten de boot, maar niet uit de toonVan binnen apart en van buiten gewoonZoals Joël het ooit optekende Rest in peace homie, nooit vergeten we jeHet slaat op ons, het citaat staat op zichzelf Is ons waardevol, geen gemaakte rolHet gaat gepaard met het water dat staat tot aan de lippenHet ware zit van binnen, Faas en de Wilde

We vallen buiten de boot, we watertrappelenOf het nou hoge golven zijn of alleen maar kabbelenWe vallen buiten de boot, we watertrappelenNiet happen naar lucht nee, we ademen makkelijk

Het is het hoofd boven water houdenPer minuut wordt het qua graden kouder, het laatste wat we woudenWe vallen buiten de boot tussen de wal en het schipWe staan voor andere shit, wat niet het handigste isMaar dit is eigen, we kunnen en we willen niet wijkenVan hoe wij zelf kijken Onvermijdelijk dus waar we terecht komenSterke stroming maar we blijven in onszelf gelovenWe watertrappelen wel, maar we zuchten nietBlijven onszelf, vingers in de lucht die je zietHet is geen struggle voor Gui, het is geen struggle voor RiiTeksten houden we diep en we verdunnen geen beatsDat alles in het water valt zou je kunnen stellenJa, maar dat is letterlijk als spellen Bekend en content met de plek die we hebbenJezelf zijn kenmerkt ons werken aan verder

14

Oefening Baart Kunst

Ik move tussen oefenen en ploeteren en me uit laten foeterenEen hond heeft een baas en een voederbakUit de voeten met dat ik in plaats van moeilijk moeite moet doenIk heb gevoel en de schwungIk combineer het met ethos en werklustIk zweet nog, ruik sterk dus, zeker weten een erfstukUit de verf met de druk van werkelijkAlleen maar hopen en dromen beperkt jeJe moet ze najagen Wat is het je waard als alles je aanwaait als op najaarsdagen Je hoeft geen water naar de zee te dragenWat taken voor je slagen, zo wat van je leven makenZou Guus Geluk echt gelukkig zijn?Of verveelt hij zich dood tot Donald Duck verschijntJe moet wat doen op je bek durven te gaanVallen en weer opstaan, jawel

Oefening baart kunst, de kracht van herhalenDe kracht van herhalen, de kracht van Oefening baart kunst, de pracht van verhalen Van dragen, van jagen en halen Oefening baart kunst, de kracht van herhalenDe kracht van herhalen, de kracht van Oefening baart kunst, de pracht van verhalen Van dragen, niet klagen maar falen

Dieren hebben instinct, mensen talentOf aanleg geen sta in de weg, ‘t is immanentNegentig procent doet het op het tandvleesAls het al de kans kreeg en dus niet daarin arm bleefBaby’s blijven drijven, kinderen leren snelNiemand is bij voorkeur de mindere in het spelNee, mensen willen zich ontwikkelenSommigen zonder een zucht, anderen bikkelenHet doel heiligt alle middelenOok al is de weg er naar toe soms verschrikkelijkAls inzittende bemin ik je, verslind ik jeGevoed door het binnenste van mijn innerlijkHerhaling is de kracht van je kunnenVind troost in deze kringloop en hou je kin omhoogBij een misoogst, het is de kunst om door te gaanVallen en weer opstaan, jawel

Succesverhalen, wie wil er geen succes behalen?Maar succes kent ingrediënten, diverse talenten Inzet, daar begint het, en uiteindelijkUiteindelijk oefenen, heel veel oefenen

15

Onoverwinnelijk

Dit is onoverwinnelijk, geen zorgen over slippertjesVandaag gaan de dingetjes kinderlijk simpeltjesOnoverwinnelijk, kom op dan beginnen weMn staat en gelaat staan op springen dusOnoverwinnelijk, ik kan alles aan kijk me staanIk beschik over de middelenOnoverwinnelijk, klaar om te gaanAlles om me heen begint te glinsteren

Onoverwinnelijk je vindt geluk, overalBehalve in de kleine hoekjes, daar is het stukMaar niet dat ik vandaag daar mijn neus in drukDit is die grijns na het slaken van een flinke zuchtGuido-centrisch wereldbeeld, ik ben het middelpuntZo te staan in het leven had ik nimmer gekundDit is het groeien van je eigen innerlijkNoem me een fotograaf, ik ben zelf-ontwikkelendIk ben Al Pacino, Devil’s AdvocateSpeelde met het perspectief hoe ik naar mezelf keekIk wist niet wat ik nu werkelijk weetEn ik weet nu wat ik wil wat mij werkelijk beweegtIk bewandel m’n eigen pad en zet zelf m’n hekkenZe gelden geweldig als grenzenVoor mensen toch het beste om te zeggen hoe ze het hebben willenDus volg ik mijn eigen denkbeelden

En het is tijdelijk, natuurlijk niet voor altijdDe praktijk bevalt mij, elke piek uniek geval blijftDat je ‘em gladstrijkt en niet van waarde isEen zwaar gemis voor een ieder die op parels vistWe hebben dalen nodig, drama nodigVervolgens paden nodig, naar daar waar het hoger isZonder lows geen highs, zonder een doos als huisIs het idee van een villa gewoon abuis Noem me een bergbeklimmer Vanuit de herfst komt de winter en daarna kan het echte werk beginnenEn ik neem wat mee voor in die hogere sfeerZet ‘em neer, plaats ‘em naast die van de vorige keerHet planten van een vlag is niet van alledag Ooit val je er van, en ben je terug bij afIk kwam en zag, voordat ik overwonOnoverwinnelijk om dat ik altijd weer bovenkom

© Copyright Gui & Rii en Studio Helling

www.gui-rii.nl