wat is resettlement?

VLUCHTELINGENWERK VLAANDEREN · WAT IS RESETTLEMENT? 1

WAT IS RESETTLEMENT?

WAT IS RESETTLEMENT? · VLUCHTELINGENWERK VLAANDEREN2

COLOFON

Redactie Claudia Bonamini Eindredactie Eef Heylighen Vormgeving Francis Goethals V.U. Els Keytsman

Kruidtuinstraat 75, 1210 Brussel

In dezelfde reeks verschenen ook: — Wat is een vluchteling?— Wat is Dublin?

INHOUD

3 Vier op vijf vluchtelingen vluchten naar ontwikkelingslanden 5 Wat is resettlement? 7 Welke vluchtelingen worden uitgenodigd? 11 Hoe werkt resettlement? 14 Resettlement in de wereld 16 En in de EU? 19 Resettlement in België 20 Besluit 21 Woordenlijst


VIER OP VIJF VLUCHTELINGEN VLUCHTEN NAAR ONTWIKKELINGSLANDEN

Wereldwijd zijn meer dan 40 miljoen mensen op de vlucht voor oorlog, geweld of vervolging. 80% vlucht naar een buurland of binnen hun regio. ONTWIKKELINGSLANDEN VANGEN VIER VIJFDE VAN

DE VLUCHTELINGEN WERELDWIJD OP. De 48 minst ontwikkelde lan-den gaven in 2011 asiel aan 2,3 miljoen vluchtelingen. Deze lan-den kampen zelf met conflicten, politieke instabiliteit en econo-mische problemen. Ze kunnen de vluchtelingen in hun land dan ook niet altijd beschermen.

Vandaag de dag gaat het debat in Europa en België vaak over het ‘beperken van de instroom’ en ‘bescherming van de grenzen’. Het is dus des te belangrijker bij bovenstaande cijfers stil te staan. Want amper één op zeven vluchtelingen zoekt bescherming in Europa.

België en andere Europese landen behoren tot de rijkste lan-den van de wereld en zouden dus meer kunnen doen om vluchte-lingen wereldwijd te beschermen. Ze kunnen dan ook meer solidariteit tonen met al die landen die erg veel vluchtelingen op-vangen. Dit kan o.a. door vluchtelingen naar hier uit te nodigen. En dus mee te doen aan resettlement.

Maar WAT IS RESETTLEMENT JUIST? Hoe werkt het? Hoe wordt bepaald welke vluchtelingen worden uitgenodigd? En hoe helpen wij hen hier verder een leven op te bouwen? In deze brochure geeft Vluchtelingenwerk een antwoord op al die vragen. Zo ho-


pen we op meer begrip bij het ruime publiek, bij u, voor mensen die noodgedwongen alles achterlaten. En misschien straks via re-settlement een nieuwe kans krijgen om in uw gemeente een nieuw leven op te bouwen.

WAT IS RESETTLEMENT?

Als mensen op de vlucht slaan voor oorlog, geweld of vervolging dan vluchten ze meestal eerst naar de buurlanden. Deze noemen we daarom EERSTE ASIELLANDEN. De eerste asiellanden kunnen of willen vluchtelingen niet altijd de nodige bescherming geven. De vluchtelingen komen dus vaak terecht in vluchtelingenkampen. In een onzekere situatie en in moeilijke leefomstandigheden. Vaak missen ze basisvoorzieningen zoals een toilet, stromend water of een keuken. Anderen vluchtelingen belanden in steden, maar hebben ook daar weinig rechten. Ze zijn er niet altijd veilig en kunnen er geen normaal leven opbouwen.

In sommige gevallen bevinden al heel wat generaties van vluchtelingen zich in deze situatie. Het gebeurt dat vluchtelingen kinderen en zelfs kleinkinderen krijgen in een vluchtelingen-kamp. Als al vijf jaar lang in een bepaald land meer dan 25 000 vluchtelingen met dezelfde afkomst leven dan spreken we van een AANSLEPENDE VLUCHTELINGENSITUATIE. Voorbeelden zijn de Pa-lestijnse vluchtelingen in Jordanië, Libanon en Syrië, Soedanese vluchtelingen in Kenya en Birmaanse vluchtelingen in Thailand.

UNCHR, de vluchtelingenorganisatie van de VN, onder-


steunt deze vluchtelingen en probeert de vluchtelingen een nor-maal leven te geven. Soms lukt dat in het eerste asielland. Soms is het voor vluchtelingen ook mogelijk om naar hun thuisland terug te gaan. Maar soms lukt geen van beide: het is niet veilig in hun thuisland of de integratie in het eerste asielland is onmogelijk omdat het er bv. niet veilig is en de vluchtelingen dreigen terugge-stuurd te worden naar hun onveilig thuisland. Dit kan gebeuren in landen zoals Pakistan, Turkije of Syrië die het Vluchtelingen-

Een familie vluchtelingen uit Darfur en hun geïmproviseerde onderdak in het

oosten van Tsjaad. De Verenigde Staten zullen honderden van de meest kwets-

baren voor resettlement accepteren. ©UNHCR, H. Caux


verdrag niet of enkel gedeeltelijk hebben ondertekend. Ook kent het eerste asielland soms geen verblijfsrecht of recht om te werken toe, rechten die toch fundamenteel zijn om een NORMAAL LEVEN TE

Het verhaal van Isah

In 2009 nodigde België 11 Palestijnen uit vanuit een kamp, Al-Tanf, aan de grens tussen Syrië en Irak. Onder hen Isah en zijn gezin.

Isah* en zijn gezin waren enkele van de vele Palestijnen die Irak moesten ontvluchten tijdens de oorlog in 2003. Ze werden er bedreigd of ontvoerd door gewapende groeperingen of de autoriteiten. In mei 2006 sloot Syrië zijn grenzen voor de Palestijnse vluchtelingen en strandden ze in vluchtelingen-kampen aan de Syrisch-Iraakse grens.

In Al Tanf was het leven niet te harden. Midden in de woestijn leden de vluchtelingen onder de extreme tempera-turen (van +50°C tot onder 0°C), constante zandstormen, overstromingen en sneeuw. In 2010 kon UNHCR het kamp sluiten doordat alle vluchtelingen door resettlement in andere landen terecht konden.

Isah is blij dat hij en zijn gezin werden uitgenodigd door België: ‘We waren psychisch heel erg zwak toen we in Syrië in de woestijn zaten. Maar zodra we hier in België aankwamen, veranderde alles en voelden we ons veel beter. We kunnen ons hier als gezin en als mens ontplooien.’

* Om deze vluchteling te beschermen werd zijn naam veranderd


LEIDEN. De oplossing moet dan in een ander land gezocht worden dat wel bescherming kan bieden aan deze vluchtelingen. En hen wel op weg helpt naar een normaal leven.

Maar vluchtelingen raken niet altijd zelf in deze landen. Daar-om kunnen deze landen zoals België, zelf vluchtelingen uitnodi-gen. Dat is ‘resettlement’. In deze RESETTLEMENTLANDEN worden de vluchtelingen onmiddellijk officieel erkend als vluchteling en krijgen ze een verblijfsrecht van onbepaalde duur. Resettlement is dus een vorm van bescherming, een manier om asiel te geven. Daarnaast is resettlement ook een manier om solidariteit te tonen met de eerste asiellanden. Door een aantal van de vluchtelingen over te nemen kunnen landen als België ervoor zorgen dat de eerste asiellanden beter de resterende vluchtelingen kunnen be-schermen.

WELKE VLUCHTELINGEN WORDEN UITGENODIGD?

De eerste stap in het resettlementproces is vaststellen of de betrok-ken vluchtelingen nood hebben aan resettlement.

Dat betekent allereerst dat ze vluchteling zijn volgens interna-tionale asielwetgeving. Het is meestal UNCHR die dit bepaalt.Daarnaast moet het vaststaan dat de vluchtelingen niet in het eer-ste asielland kunnen blijven omdat ze daar onvoldoende of geen bescherming krijgen. Of omdat het voor hen onmogelijk is daar een normaal leven op te bouwen. De vluchtelingen moeten ook onmogelijk op korte termijn kunnen terugkeren naar hun thuis-land bv. omdat het er niet veilig is.


Om dit allemaal vast te stellen houdt UNHCR rekening met het volgende:

— Zijn de vluchtelingen veilig in het eerste asielland? Bestaat er een risico dat de vluchtelingen naar hun thuisland terugge-stuurd worden?

— Waren de vluchtelingen het slachtoffer geweest van foltering of geweld waardoor terugkeer naar hun thuisland het trauma zou verergeren?

— Hebben de vluchtelingen medische noden waarvoor er geen medische behandeling beschikbaar is in het eerste asielland?

— Zijn er vrouwen of meisjes onder de vluchtelingen die gen-derspecifieke problemen ondervinden zoals verkrachting, ge-dwongen huwelijk, … ?

— Kunnen de vluchtelingen zich enkel met hun familie hereni-gen via resettlement ?

— Zijn er onder de vluchtelingen kinderen of jongeren voor wie de beste oplossing resettlement is?

Zo stelt UNCHR elk jaar een overzicht op van de bestaande no-den aan resettlement. Voor 2013 schat UNHCR dat ongeveer 181 000 vluchtelingen nood hebben aan resettlement.

Landen die beslissen om vluchtelingen uit te nodigen doen dat meestal op basis van JAARLIJKSE QUOTA. Dat betekent dat ze op voorhand vastleggen hoeveel vluchtelingen ze jaarlijks via resettle-ment zullen laten overkomen.

Resettlementlanden kunnen ook beslissen om vluchtelingen met bepaalde profielen prioritair uit te nodigen, zoals alleenstaan-de vrouwen met kinderen, alleenstaande minderjarigen of zieken.


Om te selecteren welke vluchtelingen uit te nodigen, heeft een land twee mogelijkheden: op basis van dossiers of met een interview.

In het eerste geval beslist het land op basis van DOSSIERS DIE

UNCHR VOORSTELT. Die bevatten algemene informatie over de vluchtelingen en hun specifieke nood aan bescherming. Een se-lectie met een dossier kan snel en op bijna elk moment gebeuren. Dit is dus de beste selectiemethode voor crisissituaties. Het is ook vrij goedkoop omdat er geen verplaatsingskosten zijn voor het re-settlementland.

Bij de tweede methode zendt het resettlementland een SELECTIEMISSIE uit naar het eerste asielland. Of heeft het al per-soneel in die regio. Vaak zijn de vluchtelingen die worden uit-

Een familie vluchtelingen uit Soedan, geaccepteerd voor resettlement in

Noorwegen, wacht op een veiligheidscontrole op de luchthaven van Tunis.

© UNHCR, R. Nuri


genodigd voor een interview al geselecteerd op basis van dossiers opgesteld door UNCHR. In bepaalde gevallen verwijzen hulpor-ganisaties of andere lokale partners de vluchtelingen door. Ook vluchtelingen melden zich soms aan. Bv. als ze gehoord hebben dat er een selectiemissie naar hun vluchtelingenkamp komt.

Tenslotte kiezen resettlementlanden zelf uit welke eerste asiel-landen zij vluchtelingen willen uitnodigen. Ze doen dat meestal op basis van de prioriteiten die UNCHR vaststelt.

Bhutanese vluchtelingen uit Sanischare kamp, Nepal, komen per bus aan in

Damak om hun resettlementprocedure te beginnen. © UNHCR, J. Rae


HOE WERKT RESETTLEMENT?

Als het resettlementland de vluchtelingen heeft geselecteerd, beginnen de voorbereidingen voor hun vertrek naar het nieuwe thuisland. Daar komt heel wat bij kijken.

VOOR VERTREKVoor het vertrek moeten een hoop praktische zaken worden gere-geld, zoals het vervoer naar de luchthaven, de vluchten, de baga-ge, … Meestal is het de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) die dit op zich neemt. Er kan heel wat tijd voorbijgaan tussen de selectie van een (groep) vluchteling(en) en het vertrek. Van enkele weken tot een paar maanden. Deze tijd kan gebruikt worden om de vluchtelingen voor te bereiden op hun nieuwe le-ven. Dit gebeurt vaak tijdens INFOSESSIES VOOR VERTREK. In die infosessies maken vluchtelingen kennis met de algemene cultuur van hun toekomstig gastland of krijgen ze een eerste taalcursus.

Deze infosessies zijn erg belangrijk. Hierdoor krijgen de vluchtelingen een idee van het nieuwe land waar zij naartoe gaan. Ook bepaalde onzekerheden worden zo aangepakt. Deze infosessies zijn het begin van het integratieproces en geven vluchtelingen rea-listische verwachtingen. Zo is het bv. belangrijk dat vluchtelingen informatie krijgen over de arbeidsmarkt in het resettlementland en dat ze weten dat ze zich misschien zullen moeten bijscholen om be-paalde beroepen uit te oefenen. Ook informatie over de beschikbare huisvesting, school en het gezondheidssysteem is belangrijk. Zoals ook het weer of de eetgewoontes in het resettlementland.


NA AANKOMST Geresettelde vluchtelingen begeleiden zodat ze onafhankelijk een nieuw leven kunnen opbouwen, is een belangrijke uitdaging. Als ze pas aangekomen zijn in het nieuwe thuisland zullen ze nood

Het verhaal van Norah

In 2009 nodigde België een groep Iraakse vluchtelingen uit die eerst naar Syrië en Jordanië waren gevlucht maar daar geen toekomst konden opbouwen. Onder hen Norah* die naar Bel-gië kwam samen met haar moeder, broer en zussen.

In het begin van het Iraakse conflict stelden Syrië en Jorda-nië zich gastvrij op voor de Iraakse vluchtelingen. Maar door de toenemende vluchtelingenstroom maakten ze de verblijfs-wetgeving strenger. Ook werden de vluchtelingen in Syrië en Jordanië het slachtoffer van discriminatie, uitbuiting (zoals kinderarbeid en prostitutie), seksueel geweld, opsluiting en repatriëring.

‘Ik ben blij dat we naar België zijn kunnen komen’, zegt Norah, ‘Ik zal hier naar de universiteit kunnen gaan. Dat kon in Syrië niet.’ Toch verliep hun aankomst in ons land niet al-tijd even makkelijk: ‘We zijn langer in het opvangcentrum ge-bleven dan we dachten.’ Ook verliep hun zoektocht naar een eigen woning niet zo vlot. Gelukkig kon het gezin rekenen op hun maatschappelijk assistent: ‘Zonder haar was het veel moeilijker geweest’.

* Om deze vluchtelinge te beschermen werd haar naam veranderd


hebben aan een vorm van GEORGANISEERDE OPVANG. Zoals bege-leiding bij aankomst op de luchthaven of in hun eerste woning.

Wat huisvesting betreft worden geresettelde vluchtelingen soms eerst tijdelijk in grote opvangcentra opgevangen. Dit kan voor hen een trapsgewijze sprong in de nieuwe maatschappij zijn en een periode van rust bieden.

Maar het verblijf in zo’n centrum mag niet te lang duren. Deze vluchtelingen hebben vaak een jarenlang verblijf in kampen achter de rug. Heel wat kinderen hebben zelfs nooit iets anders gekend. Ze moeten dus opnieuw leren om zelfstandig te zijn. Daarom is

Lessen Engels voor vluchtelingen uit Ethiopië die in 2006 naar het Verenigd Koninkrijk

kwamen onder het ‘Gateway Protection Programme’. © UNHCR, H. Davies


het belangrijk dat ze kort na aankomst INDIVIDUELE HUISVESTING krijgen.

Net als andere nieuwkomers hebben ook zij hulp nodig bij hun INTEGRATIE in het resettlementland. Daarom hebben gereset-tlede vluchtelingen in het begin nood aan SOCIALE BEGELEIDING. Zodat ze zo snel mogelijk op eigen benen kunnen staan.

Bij resettlement gaat het om vluchtelingen die al een status hebben als erkende vluchteling of oorlogsvluchteling. Als zij aan-komen in het resettlementland moeten zij daarom geen of een heel korte asielprocedure doorlopen. Ze krijgen automatisch of heel snel recht op verblijf.

RESETTLEMENT IN DE WERELD

WERELDWIJD ZIJN ER 42,5 MILJOEN MENSEN OP DE VLUCHT voor oorlog, vervolging en andere mensenrechtenschendingen. Onder hen 15,2 miljoen erkende vluchtelingen. 80% van deze vluchtelingen vluch-ten niet naar het Westen maar blijven binnen hun eigen regio.

Voor 2012 schatte UNHCR dat ongeveer 172 196 vluchte-lingen nood hadden aan resettlement. Voor 2013 zijn dat onge-veer 181 000 vluchtelingen. Dit zijn schattingen. Voor 2012 en 2013 hadden we op het moment van publicatie geen cijfers over het aantal effectief geresettelde vluchtelingen.

WERELDWIJD zijn er 31 AANSLEPENDE VLUCHTELINGENSITUATIES. Zo’n 7,1 miljoen vluchtelingen, verspreid over 26 landen, bevin-den zich in zo’n situatie.


Aantal voor resettlement geselecteerde vluchtelingen in 2011

Per eerste land van asiel Per nationaliteitMaleisië 13 731 Birma 21 290

Nepal 13 248 Irak 19 994

Kenia 10 518 Somalië 15 719

Syrië 9089 Bhutan 13 092

Thailand 8316 DR Congo 4079

Turkije 6475 Afghanistan 3041

Jordanië 3552 Eritrea 2916

Libanon 3308 Ethiopië 2067

Tunesië 2857 Soedan 2517

Egypte 2684 Iran 2496

Alle andere 19843 Alle andere 4092

Totaal 91 843 Totaal 91 843

*Cijfers UNCHR 2011

In 2012 waren er wereldwijd 26 landen met een resettlementpro-gramma. Voor Europa: Denemarken, Duitsland, Finland, Frank-rijk, Ierland, IJsland, Nederland, Noorwegen, Portugal, Roeme-nië, Spanje, Tsjechië, Verenigd Koninkrijk en Zweden. Bulgarije en Hongarije startten in 2012 ook een resettlementprogramma1. Australië, Canada en de Verenigde Staten bieden 90% van alle resettlementplaatsen aan.

1 Naast de Europese landen hebben de volgende landen ook een resettlementprogramma: Argentinië, Australië, Brazilië, Canada, Chili, Japan (pilootprogramma), Nieuw-Zeeland, Pa-raguay, Uruguay en de Verenigde Staten van Amerika. UNHCR, Frequently Asked Questions about Resettlement, april 2012 (http://www.unhcr.org/4ac0873d6.html, voor het laatst bezocht op 29/03/2012)

http://www.unhcr.org/4ac0873d6.html


Aantal geresettelde vluchtelingen per resettlementland in 2011

Verenigde Staten 51 458 Duitsland 63

Canada 12 929 Ierland 45

Australië 9226 Portugal 30

Zweden 1895 België 26

Noorwegen 1273 Argentinië 28

Finland 584 Brazilië 23

Nederland 538 Chili 23

Denemarken 516 Paraguay 22

Nieuw Zeeland 497 Japan 18

Verenigd Koninkrijk 454 Filippijnen 13

Frankrijk 116 Uruguay 4

*Cijfers UNCHR 2011

Het aantal vluchtelingen wereldwijd dat op resettlement wacht is veel hoger dan het aantal aangeboden plaatsen. Zo had UNCHR voor 2011 geschat dat er 172 300 vluchtelingen nood aan resettle-ment hadden. Maar uiteindelijk werden dat jaar slechts 79 784 vluchtelingen uitgenodigd voor resettlement.

EN IN DE EU?

De afgelopen jaren is het aantal EU-landen dat aan resettlement doet gestegen. Al sinds 2000 wijst de Europese Commissie op het belang van resettlement als bijkomend instrument voor de be-scherming van vluchtelingen. En pleit ze voor meer coördinatie. Zo riep de Commissie in 2009 de EU-lidstaten op om Iraakse vluchtelingen te resettelen en maakte daarvoor EU-FONDSEN vrij.


De meeste vluchtelingen die in aanmerking komen voor resettlement beginnen hun

nieuwe leven in de Verenigde Staten. Deze familie leert het metrosysteem in New

York te gebruiken. © UNHCR, Kashish Das Shrestha


Het verhaal van Fatuma

Sheffield is een stad in het Verenigd Koninkrijk met een lan-ge ervaring op het vlak van resettlement. Sinds 2004 nodig-de Sheffield al 640 vluchtelingen uit. Tussen 2011 en 2014 komen er nog 270 erbij, elke jaar 90. Sheffield nodigde al vluchtelingen uit heel wat verschillende landen: Liberië, Bir-ma, Irak, Ethiopië, Congo, Buthan en Somaliërs. Onder hen Fatuma, 22 jaar, uit Somalië.

Fatuma kwam samen met haar ouders, vier broers en schoonzus, in 2010 in Sheffield aan. Ze werd geboren in een stad aan de grens tussen Somalië en Kenia. Haar ouders waren op de vlucht voor de oorlog in Somalië. Ze groeide op in het Dadaab-vluchtelingenkamp in Kenya.

Na aankomst in Sheffield ging Fatuma zelfstandig wonen, maar toch dicht bij haar familie. Ze volgde taalcursussen en een opleiding in het volwassen onderwijs. Om ervaring op te doen en haar Engels te verbeteren deed ze vrijwilligerswerk in een bejaardentehuis. Daarna kreeg ze daar een job aangebo-den. ‘Vandaag werk ik hier, heb ik mijn eigen stek en voelt het alsof ik hier geboren ben,’ zegt Fatuma. ‘Ik raad iedereen die nieuw is in Sheffield aan om naar hun maatschappelijk assistent te luisteren. Ze zijn experts. Ik ben dankbaar dat ik in Sheffield kan zijn, mensen zijn vriendelijk en ik vind de stad leuk.*

*Bron: ‘Welcome to Sheffield – Reflection on 8 years experience of receiving resettled refugees at the local level’ – uitgegeven door Sheffield City Council en International Catholic Migration Commission (ICMC)


In april 2012 werd eindelijk een GEMEENSCHAPPELIJK EUROPEES

RESETTLEMENTPROGRAMMA goedgekeurd. Landen kunnen deelne-men op vrijwillige basis. De Europese Commissie heeft prioritei-ten en budgetten vastgesteld voor 2013. Lidstaten die meedoen krijgen financiële steun per geresettelde vluchteling. België heeft daarom beslist om honderd vluchtelingen uit te nodigen.

Vanaf 2014 onderhandelt de EU de toekomst van haar resett-lementprogramma binnen het nieuwe financieel beleid. De Euro-pese Commissie is van plan om een flexibeler mechanisme voor te stellen om meer lidstaten te stimuleren om mee te doen.

RESETTLEMENT IN BELGIË

BELGIË HEEFT NOG GEEN JAARLIJKS PROGRAMMA. Maar nodigde in het verleden al twee keer vluchtelingen uit in het kader van piloot-projecten.

In 2009 nodigde België 47 vluchtelingen uit. Het ging over Iraakse vluchtelingen uit steden in Jordanië en Syrië en enkele Pa-lestijnse vluchtelingen uit een kamp aan de Iraaks-Syrische grens.

In 2011 volgden er nog 26 vluchtelingen, voornamelijk Eritreërs en enkele Congolezen, die eerst in Libië gestrand waren en daarna, door de oorlog in Libië, gevlucht waren naar een kamp aan de Tunesische grens.

Beide programma’s werden GOED GEËVALUEERD door de asiel- en opvanginstanties en de betrokken ngo’s. Alle betrokken actoren legden de nadruk op de noodzaak van een jaarlijks programma.


Het is immers voor iedereen makkelijker om een structurele wer-king op te bouwen in plaats van slechts af en toe zonder regelmaat vluchtelingen uit te nodigen.

Voor 2013 zal ons land honderd vluchtelingen uitnodigen: Congolese en Burundese vluchtelingen respectievelijk uit Burun-di en Tanzanië.

BESLUIT

Wereldwijd leven miljoenen VLUCHTELINGEN IN MENSONWAARDIGE

SITUATIES. Sommige al meerdere generaties lang. Resettlement biedt hen een kans om een nieuw leven op te bouwen. En helpt ook die landen in de wereld die de meeste vluchtelingen opvangen maar zelf met economische problemen, politieke instabiliteit of conflicten kampen.

RESETTLEMENT BIEDT EEN KANS aan die vluchtelingen die anders nooit op eigen benen naar veiligheid zouden geraken. Het neemt wel niet weg dat landen ook asiel moeten blijven geven aan de vluchtelingen die zelfstandig asiel komen aanvragen. Resettle-ment is dus een bijkomende vorm van bescherming.

Wereldwijd zijn er veel meer vluchtelingen die op resettlement wachten dan er plaatsten aangeboden worden. Rijke landen, kun-nen meer doen om hen te helpen.

Het is daarom belangrijk dat België aan resettlement doet. En jaarlijks vluchtelingen uitnodigt en hier verwelkomt.


WOORDENLIJST

Asiel Mensen die nood hebben aan bescherming en dit niet krij-gen in hun land kunnen asiel aanvragen om deze bescherming te verkrijgen. Ze krijgen dan verblijfspapieren.

Asielzoekers Als mensen asiel aanvragen start hun asielprocedure en noemen we hen tijdens hun procedure asielzoekers.

Asielprocedure Tijdens de asielprocedure wordt het vluchtver-haal van de asielzoekers onderzocht en wordt bepaald of ze recht hebben op bescherming of niet. Asielzoekers zijn legaal in ons land tijdens hun procedure.

Aanslepende vluchtelingensituatie Als al vijf jaar lang in een be-paald land meer dan 25 000 vluchtelingen met dezelfde afkomst leven dan spreken we van een ‘aanslepende vluchtelingensituatie’. Voorbeelden zijn de Palestijnse vluchtelingen in Jordanië, Libanon en Syrië, Soedanese vluchtelingen in Kenya en Birmaanse vluchte-lingen in Thailand.

Eerste asielland Als mensen op de vlucht slaan voor oorlog, geweld of vervolging dan vluchten ze meestal eerst naar de buurlanden. Deze noemen we daarom ‘eerste asiellanden’.

Oorlogsvluchteling Of subsidiar beschermde. Wanneer mensen het slachtoffer zijn van een oorlog of burgeroorlog kunnen ze niet


beschermd worden onder het Vluchtelingenverdrag. Omdat ze niet terugkunnen naar hun thuisland waar hun leven in gevaar is, krijgen ze het statuut van subsidiaire bescherming. Dit statuut biedt minder rechten dan het statuut van erkend vluchteling. Deze mensen worden vaak oorlogsvluchtelingen genoemd.

Resettlementland Soms zijn vluchtelingen niet veilig in het eerste asielland en kunnen ze ook niet terug naar hun onveilige thuisland. De enige oplossing is dan dat ze uitgenodigd worden door een land dat hen wel kan beschermen. Dit noemen we het resettlementland.

Vluchtelingenverdrag Of de Conventie van Genève. Tijdens de twee wereldoorlogen sloegen heel wat mensen in onze regio op de vlucht. Om vluchtelingen te beschermen werd op 28 juli 1951 de Conventie van Genève in het leven geroepen. Dit Vluchtelingenverdrag werd ondertekend door 150 landen, waaronder België. Daarmee beloof-den deze landen iedereen te beschermen die in eigen land niet be-schermd wordt. Op basis van de definitie vastgelegd in dit verdrag kan iemand erkend worden als vluchteling.

Vluchtelingen Als asielzoekers voldoen aan de definitie in de Conventie van Genève worden ze erkend als vluchteling. Belang-rijk is dat asielzoekers kunnen aantonen dat ze individueel worden vervolgd.

Leden van een Iraakse familie die werden doorverwezen voor resettlement komen

aan in hun nieuwe huis in Europa. © UNHCR, R. Brunnert

Deze brochure is een uitgave van

VLUCHTELINGENWERK VLAANDEREN VZW KRUIDTUINSTRAAT 75, 1210 BRUSSEL

T 02 225 44 00 - F 02 201 03 [email protected] WWW.VLUCHTELINGENWERK.BE

BNP PARIBAS FORTIS BE96 0011 5598 8305 TRIODOS BANK BE06 5230 8056 2922

wat is resettlement?

Documents