Uganda Op reis door de parel van Afrika

Patrick Gijsbers

Welkom in Uganda

Een van mijn eerste verre reizen was naar Uganda in oostelijk Afrika. Een avontuurlijke

rondreis welke mij altijd bij was gebleven. Na mijn eerste bezoek aan Uganda heb ik

tientallen andere landen bezocht. En tot op de dag van vandaag heeft dit land, dit mooie

Uganda een speciale plek in mijn hart. De diversiteit van dit land is bijna onwerkelijk. Op

het ene moment loop je door de jungle op zoek naar chimpansees, het andere moment

rijd je op de savanne waar je leeuwen ziet jagen op antilopen. Zo zit je op een boot op

de Nijl waar je grote aantallen krokodillen en nijlpaarden kan zien en enkele dagen later

kan je midden tussen een groep berggorilla’s zitten. Deze ongelooflijke overvloed aan

natuur is bijna onwerkelijk. De Ugandese bevolking heb ik leren kennen als een van de

meest gastvrije en meest goedlachse bevolking ter wereld. In Uganda ben je welkom. In

Uganda is er altijd reden voor een feestje. In Uganda is men trots op hun land. Sinds

2006 begeleid ik reizen voor Baobab Reizen door verschillende landen en continenten,

toch blijft Uganda voor mij elke keer weer een absoluut hoogtepunt waar ik met veel

plezier naar terug keer. Laat mij u de komende pagina’s aan de hand nemen op een

van onze mooiste Baobab reizen door het paradijselijke Uganda en wellicht treffen wij

elkaar eens in levende lijven in een van de mooiste landen van Afrika.

Uw Reisbegeleider,

Patrick Gijsbers

(c) 2013 - Terratravel

Tekst: Patrick Gijsbers

Fotografie: Patrick Gijsbers, Hans Schoormans

Uganda de parel van Afrika

Rondreizen Uganda

Ga mee op rondreis naar Uganda, door de

Lonely Planet uitgeroepen tot nummer 1

bestemming van 2012! Je ontmoet chimpansees

in Kibale Forest en wordt betoverd door de

watermassa van de Murchison Falls. Bezoek het

neushoornopvangcentrum, waar je de bedreigde

neushoorn van heel dichtbij kan zien. Met je

bezoek steun je gelijk dit project. In Queen

Elisabeth N.P. zie je tijdens een spectaculaire

bootsafari nijlpaarden en krokodillen badderen.

Veel andere toeristen zal je hier niet

tegenkomen.

Nieuw en uniek in Nederland!

Vanaf februari 2013 hebben we een nieuw

concept voor onze reis naar Uganda! Wil je al

jaren met het hele gezien of met je vrienden op

vakantie naar Uganda en oog in oog komen te

staan met de gorilla's maar komen jullie er niet

uit of jullie gaan kamperen of overnachten in

hotels en lodges? Bij Baobab Reizen hoef je

deze keuze niet meer te maken! Baobab Reizen

biedt nu als enige in Nederland een unieke

rondreis door Uganda: onze reizigers die gaan

kamperen of overnachten in hotels en lodges

reizen gezamenlijk in één groep. Hierdoor kan je

zelf bijvoorbeeld comfortabel overnachten in

hotels / lodges, terwijl vrienden of familie

verderop avontuurlijk aan het kamperen zijn.

Alleen bij Baobab Reizen is deze bijzondere

combinatie mogelijk! Kijk snel voor deze reizen

op onze website:

www.baobab.nl

Uganda

Uganda, ook geschreven als Oeganda, is een republiek gelegen op de evenaar in Oost-

Afrika. Het land is gelegen aan de bekende safarilanden Kenia in het Oosten en

Tanzania in het zuiden. In het noorden grenst het land aan Zuid Soedan. Aan de

westelijke grens vind men Congo. En in het zuidwesten ten slotte is het veel kleinere

Rwanda te vinden. In het zuidoosten is het grootste meer van Afrika te vinden, het

Victoriameer. Het Victoriameer is tevens de bron van de Witte Nijl.

Het land behoorde vroeger tot de koloniën van het Verenigd Koninkrijk. Op 9 oktober

1962 werd het land onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk. De naam Uganda is

afgeleid van het, nog steeds bestaande koninkrijk, Boeganda. Naast Boeganda

herbergt Oeganda nog vier andere koninkrijken.

De hoofdstad van Oeganda is de stad Kampala. De hoofdstad is tevens de grootste

stad van het land en herbergt 1,2 miljoen inwoners. De regering is gezeten in Kampala.

Quickfacts

Oppervlakte: 241.038 km2

Land: 197.100 km2

Water: 43.938 km2

Laagste punt: 621m – Lake Albert

Hoogste punt: 5.110m – Mount Stanley

Inwoners: 32.369.558

Gemiddelde leeftijd: 15 jaar

Levensverwachting: 52 jaar

HIV/AIDS Besmetting: 5.4 %

Officiële talen: Engels, Luganda & Swahili

Analfabetisme: 23 % is analafabeet

Regering: Republiek

Hoofdstad: Kampala

Onafhankelijk: Sinds 9 oktober 1962

Huidige president: Musenevi – Sinds 1986

Route

Dag 1 Entebbe, door naar Vertrek naar Kampala

Dag 2 Kampala – Murchison Falls

Dag 3 Murchison Falls N.P.

Dag 4 Murchison Falls N.P. – Hoima

Dag 5 Hoima – Kibale Forest

Dag 6 Kibale Forest

Dag 7 Kibale Forest – Queen Elizabeth N.P.

Dag 8 Queen Elizabeth N.P.

Dag 9 Queen Elizabeth N.P. – Ishasha

Dag 10 Ishasha – Bwindi Impenetrable Forest N.P.

Dag 11 Bwindi Impenetrable Forest N.P.

Dag 12 Bwindi Impenetrable Forest N.P.

Dag 13 Bwindi Impenetrable Forest N.P. – Lake Bunyonyi

Dag 14 Lake Bunyonyi – Lake Mburu N.P.

Dag 15 Lake Mburu N.P. – Entebbe, terugvlucht

Dag 16 Aankomst Amsterdam

DAG 1 - Amsterdam - Entebbe / Kampala

Je vertrekt vandaag naar Entebbe, de voormalige

hoofdstad van Uganda. Op het vliegveld staat je

reisbegeleider je op te wachten. Je rijdt meteen

door naar Kampala, de huidige hoofdstad.

Kampala is een typisch Afrikaanse stad, met veel

groen en een gezellige sfeer.

18-12-2012

a een lange reisdag achter de rug te

hebben gehad, had ik eigenlijk wel

verwacht lekker te slapen. Het bed zag

er allerminst onaantrekkelijk uit. Toch... vroeg in

de ochtend werd ik wakker van een hoop

gerommel. Donker als het was moest ik even

weer goed na denken over waar ik ook al weer

was. Al snel kwam het besef in me op dat ik in

Kampala – Uganda was. Dit verklaarde het

gerommel in de verte ook direct. In Kampala

onweert het gemiddeld op zo'n 240 dagen per

jaar. Het is dan ook een van de locaties in de

wereld waar het in het jaar het vaakst onweert.

Dit wordt weer veroorzaakt

doordat Kampala dicht bij het

grootste meer van Afrika, het

Victoriameer, ligt en de stad

zelf op heuvels ligt. Hierdoor

komt vaak boven de stad

koudere en drogere lucht

samen met warmere en

vochtigere lucht met als

resultaat 2 van de 3 dagen

onweer.

Uganda Moslem Supreme

Councel Mosque

Gelukkig kon ik de slaap weer snel hervatten.

Helaas is mijn Baobab groep er nog niet. Deze

komen pas aan op de 19e in de avond. Dus ik

heb een relatief rustig dagje. Gezien het hotel

dicht bij het centrum van de Ugandese

hoofdstad gelegen is besluit ik enkele uren rond

te gaan dwalen over de Owino Market. Vanuit

het hotel loop ik rustig richting Kampala Hill. De

stad is gebouwd op de 7 heuvelen. Kampala Hill

is ook bekend onder de naam Oud Kampala en

ligt aan de rand van het Economische centrum

met zijn handvol 'wolkenkrabbers'. Op Kampala

Hill staat de grootste moskee van Uganda met

de officiële benaming 'The Uganda Moslem

Supreme Councel Mosque'. Echter in de

volksmond wordt deze moskee die plaats bied

aan maar liefst 15.000 mensen de 'Gaddafi

Mosque' genoemd. Het ontwerp van deze

moskee komt uit de periode dat Idi Amin nog

aan de macht was in Uganda. Echter vanwege

financiële tekorten is de bouw stil komen te

liggen. Totdat in 2003 de Libische president

Gaddafi het project financierde.

Onderweg naar Owina Market

Onderweg naar de markt wordt het al drukker en

drukker. De straten slibben dicht met matatu's.

Matatu's zijn de publieke transport busjes die

volgestouwd naar allerlei bestemmingen rijden

en daar mensen afzetten. Het is een goedkope

manier van transport maar allerminst veilige

manier van transport. Waarschijnlijk was Wilbur,

de chauffeur die me gisteren

van het vliegveld naar het hotel

bracht, voorheen ook een

chauffeur op zo'n matatu. De

rijstijl kwam me erg bekend

voor. Elk vrij gaatje waar een

busje past wordt gevuld, dat

daarmee de rest van het

verkeer geblokkeerd wordt

maakt verder niet uit.

Vervolgens gaat men

gezamenlijk op de claxon

duwen omdat de weg

geblokkeerd is, wat men uiteraard zelf

veroorzaakt heeft. Respect voor voetgangers

ontbreekt in zijn geheel. Iemand die over

probeert te steken wordt niet voor gestopt. Bij

een poging om aan de overkant van de weg te

komen zag een matatu chauffeur dat er nog een

gaatje vrij was waar geen auto stond. Dat ik

daar stond was niet belangrijk. Langzaam reed

hij tegen me aan zodat ik aan de kant moest

springen met als bonus een scheldpartij in een

lokale taal. Nieuwsgierig als ik was ben ik naar

hem toe gelopen om te vragen wat dat

betekende, helaas had hij weer een gaatje

gevonden en gaf weer een dot gas. Tussen de

matatu's door scheuren de boda-boda's. Dit zijn

de motor-taxi's. Welke je nog goedkoper en

sneller van A naar B kunnen brengen. Deze

scheuren tussen het verkeer door, soms met

spullen soms met mensen zonder helm. In

Uganda verongelukken jaarlijks ongeveer 500

N

Elk vrij gaatje waar een

busje past wordt gevuld,

dat daarmee de rest van

het verkeer geblokkeerd

wordt maakt verder niet

uit.

motor-taxi coureurs. Daarnaast nog eens

ongeveer 250 passagiers welke zich op de

motoren laten verplaatsen. Ondanks het

vriendelijke aanbod van al deze Ugandese

wanna-be coureurs kies ik bij voorkeur toch mijn

eigen benenwagen. Uiteindelijk doemen rechts

van me de lichtmasten van het Nationale stadion

op. De plek waar alle belangrijke voetbal

wedstrijden van o.a. het Ugandese nationale

elftal worden gespeeld. Hier direct aan gelegen

bevind zich de Owino markt. De ingang

waardoor ik de markt in ga is een ongeveer twee

meter brede gang. Helemaal

vol gestapeld met allerlei

kledingstukken. Links en

rechts zitten de verkopers,

sommige dames tonnetje

rond en nauwelijks te

passeren terwijl de

kledingstukken vanaf de

grond twee meter hoog zijn

opgestapeld. Ieder verkoper

lijkt een praatje te willen

maken met deze Mzungu.

Het woord Mzungu wat in het

Swahili niets meer of minder

dan Blanke betekend is hier een algemene

aanspraak vorm voor een blanke persoon, en

geen belediging zoals wij in Nederland zwarte

zouden gebruiken.

Samuel

Iedereen heeft naar zeggen wel een T-shirt, of

spijkerbroek of onderbroek in mijn maat. Alle

kleding die hier op deze gigantische markt

worden verkocht zijn tweedehands

kledingstukken. Kledingstukken die we in

Nederland in de bekende bakken deponeren of

in de bekende zak van Max terecht komen. Een

jongen komt op me afgerend, in zoverre dat het

mogelijk is in de smalle gangetjes waar iedereen

door heen moet worstelen. 'Mzungu! Mzungu! I

have very beautiful shoes for you!'; zegt de

jonge verkoper in zijn enthousiasme. Hij steekt

me twee afgetrapte zwarte cowboy laarzen

onder mijn neus. 'Very nice for big strong man

like you!' probeert de jongen die zich voorstelt

als Samuel nog complimenteus. Hij kijkt me

beteuterd aan al ik zeg dat ik echt niets nodig

heb. Of ik dan mee wil komen naar zijn winkel

om te kijken naar de andere schoenen die hij

heeft. Wanneer het hem duidelijk wordt dat ik

echt geen schoenen of iets anders wil geeft hij

het op. Als hij weg loopt hoor ik hem nog zeggen

dat hij al meer dan een week niets verkocht

heeft. De markt blijkt een gigantische doolhof te

zijn. En er lijkt geen einde te komen aan alle

stapels broeken, truien, jassen, T-shirts,

schoenen, tassen en andere kledingstukken.

Het aanbod is overweldigend. Te overweldigend

en langzaam begin ik te begrijpen hoe het kan

dat zelfs een enthousiaste

verkoper als Samuel al een

week niets verkocht heeft, er

is gewoon weg van alles veel

te veel. Op het moment dat ik

begin te denken dat er geen

eind komt aan deze wirwar

van gangen met

kledingstukken zie ik andere

soorten kraampjes opduiken.

Groenten en Fruit! Nu ben ik

altijd al een liefhebber

geweest voor het uitproberen

van exotische vruchten.

Helaas werd mijn zoektocht naar voor mij nog

onbekende exotische vruchten niet echt

beloond. Net zoals de kleding kraampjes waren

er meer dan voldoende groente en fruitkramen.

Helaas allemaal met hetzelfde aanbod van

kolen, wortelen, tomaten, bonen, aardappelen,

ananas, bakbananen en gewone bananen. Mijn

interesse wordt gewekt door een standje met

allerlei grote gevulde zakken. Op de tot de rand

toe gevulde zakken prijken keurige prijs en

naamkaartjes van de aangeboden waren.

Enkele zakken zijn gevuld met verschillende

soorten rijst. De ene rijst is mooi wit van kleur,

andere bruin en weer andere gelig. Enkele

zakken zijn gevuld met rietsuiker. Er staat een

zak met zout. Een andere is cacao. Bruine

bonen, kievitsbonen, rode bonen. Als ik rustig

sta te kijken spreekt een jonge verkoper me aan.

Wil je wat kopen vraagt hij me. Nee... niet echt...

Wel vraag ik me af of hij al die waren echt

verkocht krijg. Dat niet zegt hij, maar zijn

moeder en twee van zijn zussen hebben wat

verder op een kraampje. Van de waren die

‘Mzungu! Mzungu! I have

very beautiful shoes for

you!’; zegt de jonge

verkoper in zijn

enthousiasme. Hij steekt me

twee afgetrapte cowboy

laarzen onder mijn neus.

overblijven maken zij bijvoorbeeld maiskoeken

die ze weer verkopen. En van de oudere bonen

die overblijven maken ze een bonenpuree. Zout

en suiker blijven erg lang goed. De vriendelijke

jongen wijst me de richting in waar zijn moeder

de spullen maakt en verkoopt. Als ik verder loop

komen er inderdaad weer andere geuren op me

af. Geuren van oude frituurolie. Tientallen

standjes op een rij. Achter gedeukte pannen

zitten grote horden vrouwen maiskoeken te

bakken. In de pannen is het olie meer zwart dan

goudbruin van kleur. Olie wordt hier alleen maar

bijgevuld, niet vervangen. Een vriendelijke,

behoorlijk gezette dame, vraagt me of ik een

gefrituurde maiskoek lust. Mijn ogen glijden nog

een keer terug naar de pan waaruit ze net een

paar goudbruine koeken tovert. De blik op het

ondoorzichtige zwarte olie laat mijn darmen al

bijna borrelen zonder ook maar een hap van de

koek genomen te hebben. Ik bedank haar

vriendelijk en schuif verder. Schuiven, want

lopen kan je het hier niet meer noemen. De

grond op de markt is een dikke blubber van

modder en restanten voedsel. De grond is

spekglad. Hoewel ik moeite heb om niet op mijn

snuffel te gaan en niet in de blubber te belanden

schuiven de mensen op de markt me moeiteloos

op hun teenslippers of zelfs blote voeten voorbij.

De lokale keurslager

Als ik weer een gang voorbij loop wordt mijn

interesse gewekt door iets anders. Grote

stukken vlees hangen achter glazen ramen. Het

meeste vlees wat er hangt komt van runderen

en geiten. Stukken ham van kalveren zijn aan

hun achterwerk opgehangen aan een dikke

ijzeren paal. De haren van de staart hangen nog

steeds als een kwast aan het uiteinde van de

staart. Twee mannen staan met een krant de

vliegen van het vlees weg te wapperen. De geur

is intens en geamuseerd kijken ze me aan.

Waarschijnlijk zijn ze het gewend dat de

Mzungu's die hun kraampjes passeren walgend

naar hun waren kijken. Voor mij is het verre van

mijn eerste markt bezoeken in Afrika dus echt

onder de indruk van de aroma's zoals ze zouden

willen ben ik niet. Een van de verkopers

onderneemt een poging om me toch te laten

walgen en pakt geiten hersens en een long

vanaf een ijzeren plaat waar verder ook nog wat

gedraaide darmen op liggen. Hij houdt de

spullen op zo'n dertig centimeter van mijn neus

en zegt met een grote grijs... 'Want to taste?'.

Quasi nonchalant kijk ik hem aan en zeg...

'Prima... maak je het eerst wel even klaar voor

me?' Teleurgesteld legt hij de spullen terug op

de ijzeren plaat terwijl zijn verkoop maatje er de

humor er wel van inzag. Met een grote glimlach

zwaait de lokale keurslager me na. Toch enkele

stands verderop wordt voor mij de geur toch ook

wat te veel van het goede. De vleesmarkt gaat

over in de vismarkt. De geur van vlees en vis en

een grond bezaaid met allerlei rottende

voedselresten is ook voor mij wat te veel. Terwijl

de grote nijlbaarzen, afkomstig uit het nabije

Victoriameer, me met grote dode ogen en de

bek ver open aanstaren bedenk ik dat het voor

mij tijd wordt om maar weer terug te gaan naar

het hotel. Ondertussen heb ik al weer enkele

uren rondgedoold op de markt. Maar waar de

uitgang ook al weer precies was...

De Owino market is, als je tijd hebt in Kampala,

zeker een bezoek waard. Foto's en filmpjes

kunnen je wel een indruk geven hoe de markt er

uit ziet. Maar je ervaart het pas echt als je ook

dingen op de markt kunt proeven en ruiken.

Hoewel de laatste optie niet altijd een positieve

ervaring op hoeft te leveren. Ook moet je niet

zeker bang zijn om vieze schoenen te krijgen en

1000x aangesproken te worden met Mzungu.

Het geeft je een goede indruk van het dagelijkse

leven van vele mensen in Kampala welke dag in

en dag uit leven op deze markt. Deze markt kan

men ook gerust een dorp op zich noemen.

Naast de marktkramen zijn er voor de

marktkooplui allerlei handige zaken. Op

verschillende plaatsen kunnen ze hun mobiele

telefoontjes opladen, er zijn toiletten en

douches... of iets wat daar dan op moet lijken,

apotheken en er is zelfs een dokters post.

Owino market is een van de drukste plekken van

Kampala. Een rustig dagje is het achteraf dus

niet geworden. Wel erg leuk.

DAG 2 - Kampala - Murchison Falls N.P.

We reizen naar het grootste nationale park van Uganda: Het Murchison Falls N.P. in het

noordwesten van Uganda. Je start in Budongo Forest bij de chimpansees: welkom in de

jungle! In Murchison Falls zie je verder giraffen, leeuwen, olifanten en krokodillen. Vanavond

kampeer je midden in het Budongo reservaat. Het reservaat heeft een ongelofelijke

biodiversiteit, met 360 verschillende vogels en 290 soorten vlinders. Onze kampeerplek is

dé perfecte plek om helemaal tot rust te komen en te genieten van de natuur.

Facultatieve

Excursie

Bezoek

neushoornopvangcentrum

Dit is Fair weg volgens Baobab:

in de middag kun je een

bezoek brengen aan de Ziwa

Ranch. In dit toevluchtsoord

worden de neushoorns

opgevangen en beschermd,

want er wordt nog steeds op

deze dieren gejaagd. Je krijgt

hier een rondleiding met een

gids zodat je de neushoorns

van dichtbij kunt zien. Met je

bezoek steun je dit bijzondere

project.

20-12-12

andaag dan eindelijk de eerste echte dag

van de reis. Gisteren telde dan officieel

wel mee, maar veel meer als een ritje

vliegveld was het niet. Vandaag staat er

allereerst in de late ochtend een bezoek aan het

Ziwa Rhino Sanctuary op het programma. Maar

voordat we daar aankomen moeten we eerst

maar eens Kampala uit zien te komen. Gelukkig

valt de ochtendspits voor Kampalese begrippen

reuze mee. Hier en daar is het wel hectisch

maar meestal komen we gewoon vooruit. Een

stuk beter dan de route naar hè vliegveld

gisteren. Het duurde bijna 2 uur om de afstand

van 40 Kilometer tussen het hotel en het

vliegveld af te leggen. Een stad van 1,2 miljoen

inwoners zonder al te veel noemenswaardige

hoogbouw ben je niet zo snel uit. Maar na een

kleine 40 minuten zijn we al aan de rand van de

stad en gaat het landschap langzaam over van

stads naar plattelands aanzicht. De wegen

worden geleidelijk aan leger en een ander beeld

van Uganda laat zich zien. De omgeving is

groen, licht heuvelachtig en wordt voornamelijk

gebruikt voor landbouw. De velden zijn begroeid

met maïs, bonen, aardappelen en veelal

bananen. Direct langs de weg zijn nog veel

kleine bedrijfjes actief. Een fietsenmaker welke

vanuit een houten hokje zijn reserveonderdelen

aanprijst. De buurman timmert van wat planken

net ogende bedden en tafels in elkaar. Iets

verder op zitten verschillende kramen met

groente en fruit naast elkaar.

Na uurtje of twee rijden wordt het ook voor ons

tijd voor een stop en zetten de twee busjes

waarmee we onderweg zijn stil bij een grote

fruitstal. Al direct komen verschillende verkopers

bij onze busjes staan om hun waren aan te

prijzen. Kleine gele bananen, grote gele

bananen en grote groene bananen. De laatste

worden gebruikt om Matoke van te maken. Een

stugge, goed vullende maar zoete

bananenpuree welke je volgens mij ook kan

gebruiken als cement om een woning van te

bouwen. Ik koop voor de groep een tros

bananen. Een jonge verkoper probeert me nog

wat andere dingen aan te smeren. Of ik

meloenen wil? Of anders tomaten. Nee? Ah...

Dan wil ik uiteraard wel aardappelen. Aangezien

ik geen mes bij me heb om ze te schillen en

geen pan om het in klaar te maken vraag ik me

af wat ik met aardappelen moet. Dat laatste

ontglipt mijn mond ook. Het jochie kijkt me met

twee grote ogen aan en zegt verbijsterd... You

eat them! Ehm... Juist. Tijd om verder te gaan.

V

Ziwa Rhino Sanctuary

Zo rond elven komen we aan bij het Ziwa Rhino

Sanctuary. Na de poort door te zijn gegaan is

het nog een stukje rijden naar het hoofdkwartier

waar we de entree moeten betalen. Onderweg

merkt een medereizigster al een neushoorns op.

We kunnen en mogen nog niet stoppen want

eerst moeten we betalen. Wat we dan ook maar

keurig gaan doen natuurlijk. De dame aan de

balie, aan wie ik de entree van de groep betaal

geeft aan dat we met

de bus gaan. Dit geef ik dus weer keurig aan de

groep door. De ranger komt vervolgens naar ons

toe en zegt dat we gaan lopen.

Volgens de chauffeur kunnen we dan beter eerst

de bus pakken en het laatste stukje op zoek

naar de neushoorns lopen. De dame in kwestie

zegt nee jullie gaan rijden. Uiteindelijk komen de

drie tot het besluit... We gaan eerst rijden en dan

lopen we het laatste stuk naar de neushoorns

toe. Nadat ik dit mededeel aan de groep en

iedereen zich klaar maakt om de bus in te gaan

zegt de ranger tegen me... Ok... We gaan lopen.

Ehm.. Zucht... Juist... Jongens... We gaan toch

lopen. Maar... Voordat we gaan lopen krijgen we

nog een korte briefing van de ranger. Wat mag

wel.. Wat mag niet als je bij de neushoorns

staat. Blijf als een groep bij elkaar en maak niet

te veel

herrie. Als hij uiteindelijk klaar is zegt hij; 'let's go

with the bus.' Hoewel ik er de humor wel van in

zie ben ik toch klaar en zeg... Nee... We gaan

gewoon lopen. In het reservaat blijven er altijd 2

rangers bij de neushoorns. De dieren worden 24

uur per dag bewaakt om stroping te voorkomen.

Slechts 1 kilogram van de hoorn van de hoorn

levert op de markt al snel 10.000 dollar op. Dus

voor de lokale bevolking waar het gemiddelde

salaris op een bedrag van 40 dollar per maand

ligt zeker een risico nemen waard. In Zuidelijk

Afrika zijn er in het jaar 2011 maar liefst 620

neushoorns afgemaakt voor de hoorn. En alleen

maar omdat er mensen in Azië zijn die er van

overtuigd zijn dat de hoorn potentie verhogend

en geneeskrachtige werkingen hebben. Het

materiaal waaruit de hoorn van deze mooie

dieren bestaat is keratine. Hetzelfde als de

nagels van de mens. Met andere woorden... Als

dat Aziatische pielemannetje het niet doet, vreet

dan gewoon je nagels op als je denkt dat dit

werkt. Met een huidige totale populatie van 14

neushoorns in heel Uganda, waarvan 2 in de

dierentuin van Entebbe en 12 in Ziwa, is die 24

uur bewaking dan ook geen onnodige luxe.

Gelukkig komen alle inkomsten

van de entree en de lodge op het 70 km² grote

terrein ten goede aan de bescherming van deze

dieren. Met ons bezoek aan het park brengen

we dan ook een mooie bijdrage hier aan bij. Ook

dat is Fair weg. Wij lopen ondertussen door het

kniehoge gras richting de plaats waar

neushoorns zouden moeten zijn. Een beetje een

drassig knollenveld is het wel. Maar als we na

een klein kilometer lopen onder de schaduw van

de bomen en struiken een lange hoorn omhoog

zien komen dan wordt dit direct vergeten. Als we

ietsje verder lopen dan wordt er een tweede

witte neushoorns zichtbaar. Het is de jongste

1 kilogram van de

hoorn van de

neushoorn levert op

de markt al snel

10.000 dollar op.

Het gemiddelde

salaris van de lokale

bevolking ligt op

slechts 40 dollar per

maand.

In Zuidelijk Afrika zijn

er in het jaar 2011

maar liefst 620

neushoorns

afgemaakt.

aanwinst van het park. Een kalf van ongeveer

een jaar oud gaat even op zijn achterste zitten

om te kijken wie er aan komt. Als hij het gezien

gaat hij weer rustig tegen moeder Bella aan

liggen. Achter moeder Bella liggen nog twee

witte neushoorns, in totaal dus vier. De

achterste van de vier wordt voorgesteld als

Obama. Bij de oprichting van Ziwa zijn er vier

witte neushoorns over gekomen uit Kenia.

Daarnaast waren er twee gedoneerd uit Disney's

Animal Kingdom in de Verenigde Staten. De

vader van het kalf was een stier uit Kenia en de

moeder was een koe uit de verenigde staten. De

naam van Obama was dan ook snel gekozen

gezien de gelijke situatie van de ouders van

Barack Obama. Hoewel ik uiteraard niet de

moeder van Barack Obama wil vergelijken met

een koe. We blijven geruime tijd bij de dieren.

Tevreden knorrend liggen de dieren in de

schaduw. Niet eens de moeite nemend om hun

kop op te tillen, waar wij ze gezien de warmte

eigenlijk ook geen ongelijk in geven. In Afrika

leven twee soorten neushoorns. De witte en de

zwarte. In tegenstelling tot de zwarte neushoorn

is de witte neushoorn verre van agressief en

veilig te benaderen. Helaas zijn ze om deze

reden ook zeer eenvoudig te stropen. De naam

witte neushoorn komt overigens van een vrije

vertaling naar het Engels vanuit het Zuid

Afrikaanse woord weidt. Hier wordt het dier de

weidtlipneushoorn genoemd. Weidt klinkt echter

als white. Dus het dier werd ondanks de

donkergrijze kleur een witte neushoorn. De

zwarte kreeg zijn naam als tegenhanger van de

witte neushoorn, ondanks de donkergrijze kleur

van de zwarte neushoorn. Na een veertig

minuten bij deze schitterende dieren te hebben

gestaan wordt het de hoogste tijd om terug te

gaan. Tijd voor een late lunch... En daarna

verder. Vanaf Ziwa Rhino Sanctuary is het nog 2

uur rijden richting Boomu Woman's Community

aan de rand van Budongo Forest Reserve.

Boomu Woman’s Community

Boomu is ontstaan uit een groep vrouwen welke

onder andere kunstwerken maakten en dansen

uitvoerden. Langzaam aan werd dit uitgebreid

naar den mogelijkheid om te kamperen. Ook

werden er in typische Ugandese stijl hutten

gebouwd welke nu dienen als slaapverblijven.

Hutten in verschillende maten, en vooral ook

hoogten. Om in sommige hutten binnen te

komen moet je soms bijna kruipend naar binnen.

Iets wat voor lange Nederlanders al helemaal

lastig is. Toch is het erg stijlvol en in een mooie

omgeving. Dat men hier niet echt gewend is aan

groepen is meteen duidelijk. Alles verloopt erg

rommelig. Zo bijvoorbeeld ook het afrekenen

van het diner. Nadat we de rekening vragen

wordt er in de keuken heftig gediscussieerd hoe

dit dan moet. Want sommigen hebben een

rekening samen, anderen apart, de ene drinkt

bier, de ander water, en weer een ander niets.

Het eten zelf overigens was typisch Afrikaans.

Matoke, de bananenpuree, geitenvlees,

cassave, zoete aardappel, rijst en bonen. Het

eten was heerlijk en sneller op dan het

Afrekenen. Na de dames lang genoeg tijd te

hebben gegeven om het te proberen heb ik

uiteindelijk toch zelf maar de touwtjes in handen

genomen en geholpen met het afrekenen. Zodat

iedereen uiteindelijk kon aan slapen en uitrusten

voor de volgende mooie dag. Een bezoek aan

de Chimpansees. Het Boomu Women's Group is

overigens een bijzonder mooi project. Inkomsten

van deze locatie worden gebruikt om kinderen

naar scholen te kunne sturen, lokale klinieken te

ondersteunen en ook toegang tot waterpunten te

verbeteren. De banda's zijn leuk, de locatie is

goed. En de Afrikaanse logica en werkwijzen

van de dames... Ach... Dat heeft zekerlijk zijn

charmes.

Dag 3 Murchison Falls N.P., Chimpanseetrekking

Je wordt wakker in de ongerepte natuur van het Budongo reservaat.

Of je nu vogels gaat spotten, met een gids het woud in trekt of zelf een

heerlijke wandeling maakt: hier vind je alle ingrediënten voor een echte

jungle-ervaring. Spectaculair is de chimpansee trekking, die je deze

ochtend maakt. Chimpansees in het wild zien is een ongelofelijke ervaring.

Facultatieve

Excursie

Bootsafari over de Nijl

's Middags kun je in het

Murchison Falls N.P. een

adembenemende bootsafari

over de Victoria Nijl maken.

Je komt vlakbij nijlpaarden

en krokodillen en met een

beetje geluk zie je olifanten

baden voordat je bij ons

einddoel bent: de onderkant

van de 43 meter hoge

Murchison waterval!

21-12-12

erwijl de doemdenkers zich vandaag

voorbereiden op de ondergang van de

wereld bereiden wij ons al vroeg in de

ochtend voor op een dag die fantastisch beloofd

te gaan worden. Nog voor zonsopgang zitten we

aan ons ontbijt waarna we richting het Budongo

Forest Reserve vertrekken. Tijd voor de eerste

chimpansee trekking van deze Baobab reis.

Allereerst moeten we ons registreren bij de

ingang van het Murchison Falls National park

waar ook het Budongo Forest Reserve toe

behoord. Omdat ons verzocht was om uiterlijk

om 7:30 aanwezig te zijn vertrokken we al om

6:30. Echter de dame. Van de receptie die ons

verzocht had om op tijd

aanwezig te zijn had zich zelf

verslapen waardoor we met

enige vertraging pas het park in

konden. Gelukkig arriveerden

we op tijd maar waren de

rangers die met onze groep de

trekking zouden gaan doen zelf

ook te laat.

Toen ook de rangers uiteindelijk

te voorschijn waren gekomen

kon na een korte briefing van

wat je wel en niet mag doen in de buurt van de

chimpansees de trekking echt beginnen. Vanuit

de rangers post gingen we rechtstreeks het bos

in waarbij we direct omringd waren door de

prachtigste geluiden. Terwijl de vroege ochtend

zon door de bomen begon te komen

verwelkomden allerlei soorten vogels ons met

de mooiste zanggeluiden. Als je zo in de vroege

ochtend onder de machtige woudreuzen door

loopt dan voel je jezelf soms erg nietig. Omdat

men nooit honderd procent weet waar dat de

chimpansees zich ophouden zijn we voorbereid

op de mogelijkheid dat we wellicht een uur

moeten wandelen om bij de mensapen te

komen. De ranger verzekerd ons ook dat, omdat

er in dit reservaat meer dan 600 chimpansees

wonen dat de kans erg groot is dat we ze gaan

zien. Geen honderd procent, maar wel erg groot.

Echter... Na een klein kwartiertje wandelen

horen we van achter ons hard gegil en gekrijs en

boomtakken op en neer gaan. De chimpansees

hebben hun verblijfplaats al verraden. We

draaien om en gaan richting het geluid af.

Hoewel het voor mij niet de eerste keer is dat ik

deze bijzondere dieren in de vrije natuur zie

stijgt ook bij mij de spanning. Ook bij de anderen

zie ik de opwinding toenemen. Ik krijg dan ook

een grijns van oor tot oor als ik

hoog in de boomtoppen wat zie

bewegen. Nog geen twintig

minuten na vertrek staan we

onder een grote woudreus

waarvan de top gevuld is met

donkere apen en takken hevig

op en neer bewegen.

Chimpansees. De mensapen

zijn momenteel bezig met hun

ontbijt. De dieren zijn

alleseters. De voorkeur van de

chimpansees van Budongo gaat uit naar fruit,

maar ook andere dingen zoals vlees van zelfs

andere aapsoorten wordt gegeten. Vandaag

bestaat het ontbijt echter uit verse bladeren. Op

geen enkele manier trekken de dieren zich ook

maar iets aan van onze aanwezigheid.

Ongestoord gaan de dieren verder met hun

ontbijt. Zelfs een blik naar beneden wordt ons

niet gegund waardoor het voor ons moeilijk is

om een apenkop op devoot te krijgen. Wel zien

we de dieren overduidelijk zitten in de bomen.

Robert onze gids, die voorheen oppasser is

geweest in de dierentuin van Entebbe, maakt

T

Omdat er in dit

reservaat meer dan 600

chimpansees wonen is de

kans erg groot dat we ze

gaan zien.

ruimte voor ons vrij dat we dieren nog beter

kunnen bekijken. Als na een tijdje niet al te ver

van deze groep chimpansees andere groepen

beginnen te krijsen hoop ik op een reactie van

onze groep. Ook dat brengt hun echter niet uit

hun a-propos, ontbijt is het en niets anders. Na

een tijdje laat een van de chimpansees zich uit

de boom zakken. We hopen dan ook dat de rest

het voorbeeld van dit vrouwtje volgt. Echter de

rest is nog niet klaar met het ontbijt en gaat

verder. Op het moment dat de ene chimpansee

er vandoor gaat komt een andere chimpansee

naar de boom toe en begint naar boven te

klauteren. Dit exemplaar is overduidelijk een

vrouwtje gezien de dikke rode zwelling die ze op

haar achterste heeft. Hoe roder en dikker de

zwelling des te meer ze klaar is voor de paring.

Dit blijkt even later dan ook. Een van de

onverstoorbare mannetjes blijkt toch niet zo

onverstoorbaar als het vrouwtje nog maar net

als ze in de boomtop aankomt haar zwelling

even laat zien. Zo worden we al vroeg in de

ochtend getrakteerd op een stevig potje

chimpansee seks. Hoewel, een stevig potje is

het niet ten noemen, de paring duurt enkele

seconden en het is klaar. Gelukkig, voor de

mensen die even niet op hadden gelet

herhaalde zich dat nog enkele keren. Het

mannetje had daarna zijn buik vol van het ontbijt

en klaarblijkelijk ook de seks waarna hij languit

op een tak ging liggen om bij te komen. We

besloten om wat langer bij de groep te blijven in

de hoop dat de dieren na het ontbijt naar

beneden toe zouden komen. Ondertussen was

de andere helft van onze groep ook bij ons

aangekomen. Bij vertrek hadden we de groep in

tweeën gesplitst zodat de groep niet te groot zou

zijn. Zij hadden ondertussen ook al een ander

groepje chimpansees gezien, zelfs op de grond

en met een jong. Kort nadat ze vertrokken vond

ons groepje het ook prima en werd het tijd om

terug te gaan. In de ochtend hadden wij al onze

lunchpakketten besteld. Sandwiches voor

iedereen. Het risico was namelijk dat we vrij laat

terug zouden zij als de chimpansees verder weg

waren. Nu was dit niet het geval en waren we al

op tijd terug. Omdat we om elf uur wilden

vertrekken vroeg ik aan het personeel of ze

onze lunchpakketten wilden brengen. Echter

onderlinge communicatie en efficiency zijn twee

van de vele woorden die niet bestaan in het

Ugandese woordenboek, dus toen ik terugkwam

van een bezoekje aan het toilet stonden de

borden met de sandwiches al klaar op de tafels

en waren enkele mensen al aan het lunchen.

Gezien het feit dat we al vroeg hadden ontbeten

was dat ook niet echt een probleem waarna we

het daar maar hebben opgegeten.

Boottocht over de Nijl

Het bezoek aan de chimpansees was absoluut

een hoogtepunt te noemen, zeker in combinatie

met het heerlijke wandelweer. Toch stond er

voor vandaag nog een tweede hoogtepunt op

het programma. Een boottocht over een van 's

werelds bekendste rivieren. De Nijl. De rivier

vind zijn oorsprong in het grootste meer van

Afrika, Lake Victoria, bij het plaatsje Jinja. Hier

vandaan begint de meer dan 6600 kilometer

lange stroom afwaarts richting de Middellandse

Zee bij Caïro. Mocht je in een rubberbandje

beginnen te dobberen bij Jinja dan kom je

ongeveer 3 maanden later bij de Middellandse

Zee aanspoelen. Of je dan nog leeft is maar de

vraag. Na Jinja is de rivier uitermate geschikt om

te gaan ratten met diverse categorie 5 rafts. En

ook de watervallen van de Murchison Falls

denderen 45 meter de diepte in waarbij om en

nabij de 350.000 liter water per seconde naar

beneden stort. En naar deze watervallen gaat de

boottocht deze middag. De beste plek op de

boot was aan de linkerzijde, waar dan ook

iedereen ging iedereen zitten. Al meteen vanaf

het vertrekpunt waar de boot aangemeerd lag

kon men de nijlpaarden zien liggen. Een paar

maraboes struinden bij de vuilnisbakken rond in

de hoop wat lekkers te vinden. Dan zet de boot

zijn weg in naar de waterval. Als er iets is wat er

veel te zien is in dit deel van de Nijl dan zijn het

de nijlpaarden. Bijna overal zie je wel groepjes

nijlpaarden liggen. De groepen worden

aangevoerd door een grote volwassen stier

welke zijn groepje koeien en territoria heftig

verdedigd. Jongen laten zich

met hun kop op de rug van de

moeder in het water drijven. De

moeder probeert de jongen zo

veel mogelijk op afstand te

houden van de stier die soms

agressief kan reageren en

daarbij niet op let of de jongen

iets over komt. Vrouwtjes

nijlpaarden zijn ook sneller

volwassen dan de mannetjes.

Jonge mannetjes blijven langer

bij de moeder dan jonge

mannetjes die uiteindelijk door de stier verjaagd

worden.

Naast talloze nijlpaarden zien we oom alleen

prachtige vogels. Naast de bonte ijsvogels die

boven het water hangen zien we in een grote

zandmuur alle gaten welke bewoond worden

door de roodkeelbijeneters welke een zeer

kleurrijk verenkleed hebben. Deze vogels

pakken tijdens de vlucht vliegen, bijen en andere

insecten uit de lucht en scheren soms dicht

langs bijen en wespennesten om hun voedsel te

vangen. Ook zien we enkele imposante

visarenden. Deze roofvogels vormen paartjes

voor het leven. De vogels hebben een

territorium van ongeveer een kilometer lang aan

de rivier waarin ze geen andere visarenden dan

hun jongen accepteren. Het zicht van deze

vogels is indrukwekkend, de vogels zien vanaf

grote hoogte en afstand vissen die aan het

wateroppervlakte zwemmen. Deze vissen

grijpen ze vervolgens met hun krachtige

klauwen met scherpe nagels uit het water. We

zien olifanten en buffels, Uganda kob en nog

talloze andere vogels. Dan... Voor ons doemt de

Murchison waterval op, het water dondert naar

beneden en laat een grote nevelwolk achter. De

boot kan vanwege de enorme kracht van de

waterval en ook de stroming niet heel dicht bij

de waterval komen. De kapitein legt zijn boot

half achter een klein eilandje uit de stroming

zodat iedereen rustig foto's kan maken van de

waterval. Op de terugweg passeren we een

grote krokodil. Hij laat ons dichtbij komen.

Roerloos ligt het dier in het gras

in de zon. Krokodillen zijn

reptielen en reptielen hebben

de zon nodig om op te warmen

en energie te krijgen. Als de

temperatuur vervolgens te hoog

wordt opent het dier zijn bek

zodat de wind de

lichaamstemperatuur weer wat

laat zakken. Omdat de krokodil

onbeweeglijk op de over ligt

wordt er door enkele mensen

gekscherend geroepen dat het

een plastic exemplaar is. Om te bewijzen dat het

niet zo is gaat het dier iets verliggen waardoor

zijn flinke afmeting nog duidelijker wordt. Het

dier is vijf tot zes meter lang, een afmeting die

op een afstand van 2 meter meer dan

indrukwekkend is te noemen. Uiteindelijk gaan

we weer verder en komen we rond zes uur weer

aan bij de aanlegsteiger.

Met de chimpansees en de boottocht is deze

tweede hele dag in Uganda meer dan een

geslaagde dag te noemen. De groep is nog

maar zo kort in dit land en men heeft al zo veel

dingen gezien. In Uganda val je van in de ene

na de andere verbazing.

De groep is nog maar zo

kort in dit land en men

heeft al zoveel dingen

gezien. In Uganda val je

van in de ene na de

andere verbazing.

Murchison Falls

Het nationale park is vernoemd

naar de aanwezige watervallen

in het nationale park. De

watervallen zelf zijn op hun beurt

weer vernoemd naar de

president van de Royal

Geographical Society. Het park

heeft een oppervlakte van 3.480

km2 en is samen met Bugungu

Wildlife Reserve en Karuma

Wildlife Reserve een onderdeel

van het Murchison Falls

Conservation Area wat samen

5.308 km2 groot is.

4 van de big 5, olifanten, buffels,

leeuwen en luipaarden kunnen

worden aangetroffen in dit park.

De 5e van de big 5, de

neushoorn is door de stroperij

sinds 1983 in dit gebied helaas

uitgestorven. In het nabijgelegen

7000 hectare grote Ziwa Rhino

Sanctuary kunnen de witte

neushoorns wel worden

gevonden. Andere dieren in het

park zijn de nijlpaarden, giraffen,

kob, hartebeest, oribi's en

krokodillen.

Het in 1952 opgerichte park is

het grootste park van Uganda.

De Nijl doorkruist het park met

een lengte van ongeveer 115

km. De waterval zelf heeft een

hoogte van 43 meter en loopt

door een kloof met een ongeveer

7 meter brede doorgang.

Dag 4 - Murchison Falls N.P. -

Hoima

Voordat we vertrekken maak je een

avontuurlijke gamedrive in het

Murchison Falls N.P. Het einddoel

van vandaag is het gemoedelijke

plaatsje Hoima. Op weg hierheen

heb je mooie uitzichten op

heuvelachtige landschappen en

bananenplantages. Aan het einde

van de middag is er volop leven in

Hoima. Ga zeker even naar de

lokale markt waar je een goed

beeld krijgt van het leven van de

lokale bevolking.

22-12-12

mdat de planning was om vandaag om

05:30 te vertrekken voor de gamedrive

stond mijn wekker afgesteld op 05:00.

Echter moeder natuur had andere

dingen voor ons in petto. Al rond 03:00 in de

ochtend wordt ik wakker van gedonder in de

verte. Onweer op komst. In de hoop dat alles

aan ons voorbij trekt probeer ik verder te slapen.

Een ter vergeefse hoopt zo blijkt, want nog geen

15 minuten later breekt de hel boven ons los.

We worden getrakteerd op een flinke lichtshow.

Voordat het geluid van de ene donder al is

weggestorven dient de volgende zich al weer

aan. Ook enkele inslagen zijn van vrij korte

afstand. Onweer in Afrika is van een behoorlijk

steviger kaliber dan wat we in Nederland

gewend zijn. Zo rond half vijf wordt het al weer

wat rustiger maar echt slapen lukt en hoeft

eigenlijk ook niet meer. Tijd om op te staan dus.

Iets na 05:30 zitten we dan ook in onze twee

busjes onderweg richting

de Nijl. Het is nog donker

en onderweg komen we

diverse konijnen tegen

welke bij aanblik van onze

koplampen al snel het

hazenpad kiezen. Wat later

zien we een andere kleur

ogen oplichten. Het beestje

blijft verstijfd staan en als

we dichterbij komen zien

we dat het een springhaas

is. In Tanzania worden

deze beestjes, niet geheel

onterecht de Serengeti Kangoeroe genoemd. De

beestjes hebben grote achterpoten, hele kleine

voorpootjes, een lange donkere staart en relatief

kleine oren. De dieren bewegen zich al

springend als een kangoeroe voort. In

tegenstelling tot wat de naam je wil doen

geloven is de springhaas geen familie van de

haasachtigen maar een diersoort op zich. Als we

naar zijn zin te dicht bij komen neemt hij twee

grote sprongen en verdwijnt in het hoge gras.

Als we aankomen bij de gate dan moeten we

nog even betalen om gebruik te mogen maken

van de veerpont welke ons naar de overkant van

de Nijl gaat brengen. Aan de overkant is het

gebied meer savanneachtig waardoor er een

veel betere kans is om allerlei dieren te zien.

Ondertussen lijkt het weer onze gamedrive

aardig in het water te laten lopen want het gaat

weer harder regenen.

Gamedrive

Om optimaal te kunnen genieten van de

gamedrive hebben de busjes de mogelijkheid

om de daken te openen zodat iedereen recht op

kan staan. Zo kan men nog

beter de dieren zien,

fotograferen en ook beter

vinden. Ondertussen is het

ook al weer licht en zodra

we de veerpont af zijn en

de eerste bocht om zijn

zien we een grote nijlpaard

nog de laatste happen van

het gras eten voordat hij

weer terug het water van

de rivier in gaat. Pas aan

land blijkt hoe enorm groot

deze dieren kunnen zijn.

De volwassen stier die hier staat is qua afmeting

bijna net zo groot als een witte neushoorn. Een

volwassen stier kan ook een gewicht bereiken

van 3200 kilogram. Slechts 400 kilogram lichter

dan een witte neushoorn en de helft van een

O

Nijlpaarden staan bekend als

de gevaarlijkste dieren van

Afrika. De dieren kunnen

onverwachts agressief

reageren en vallen regelmatig

uit het niets kleine boten aan.

grote olifantenstier. Nijlpaarden staan ook

bekend als de gevaarlijkste dieren van Afrika.

De dieren kunnen onverwachts agressief

reageren en vallen regelmatig uit het niets kleine

boten aan. Ook aan land zijn de dieren die

ondanks hun logge uiterlijk en flinke gewicht niet

al te snel lijken levensgevaarlijk. Als men tussen

het dier en zijn vluchtroute naar het water in

staat kan het dier aanvallen en een rennend

nijlpaard kan een snelheid van 40 kilometer per

uur halen. In zijn bek heeft het dier lange en

vlijmscherpe tanden waarmee hij een volwassen

mens zonder problemen doormidden kan bijten.

Met andere woorden, jongens om serieus

rekening mee te houden. Verderop arriveren we

bij een groep mooie Jackson Hartebeesten.

Ondertussen lijkt het op te gaan klaren en we

besluiten om de daken open te doen. De

mensen kunnen de dieren hierdoor een stuk

beter op de foto zetten. De gamedrive is nu dan

echt begonnen. Langzaam veranderd de

omgeving ook in een goudgele vlakte, de

bekende Afrikaanse savanne. De omgeving hier

is te vergelijken met de savannes van de Masai

Mara in Kenia en de Serengeti in Tanzania. In

de verte zien we Lake Albert liggen welke op de

grens van Uganda en Democratisch Republiek

Congo ligt, het land welke we aan de overkant

van het meer kunnen zien liggen. De dieren die

we op de vlaktes tegen komen zijn wel andere

dieren dan je te zien krijgt op de Masai Mara en

Serengeti. De Impala's zijn hier vervangen met

de prachtige Uganda Kob. Een prachtige

antilopensoort met prachtig gedraaide sierlijke

hoorns. Deze dieren komen we in flinke

aantallen tegen. We zien groepen vrouwtjes met

hun jongen welke geleid wordt door een

krachtige stier. Ook zien we verschillende

groepen vrijgezelle mannetjes. Een mix van

volwassen exemplaren met grote volgroeide

horens, maar ook jongere mannetjes waarvan

de horens nog niet helemaal volgroeid zijn.

Twee jonge mannetjes dagen elkaar uit voor

een stoeipartij en beginnen met de horens tegen

elkaar te duwen waarbij ze soms wat

bokkensprongen maken. Dit gedrag is niet

alleen spelen maar de jongen oefenen zo ook

voor later wanneer ze een poging zullen moeten

doen om zelf aan het hoofd te komen van een

groep vrouwtjes waarbij ze het mannetje van die

kudde moeten uitdagen en verslaan. Tussen de

grote aantallen Uganda kob komen we ook een

andere, kleinere antilopensoort tegen. De oribi.

Deze kleine antilopensoort haalt een

schofthoogte van maximaal 60 centimeter en

een maximaal gewicht van 20 kg. Alleen de

mannetjes krijgen korte, naar voren gebogen

hoorntjes. Bij gevaar duiken deze kleine

antilopen snel weg tussen het hoge gras

waardoor ze voor veel roofdieren zo goed als

onzichtbaar worden. De geel grijze vacht die ze

hebben helpt als schutkleur hier nog extra bij. In

de verte zien we hier en daar wat Rothschild

giraffes. De Rothschild giraffe is een van de

negen onder soorten van de giraffen, de dieren

komen voornamelijk voor in Uganda en wordt

daarom ook wel eens de Uganda giraffe

genoemd. Deze ondersoort is eenvoudig te

herkennen door hun poten. Deze dieren

hebben namelijk van hun hoeven tot aan hun

knieën geen vlekken en dragen bij wijze van

spreken witte kniekousen. Verder komen we

hier en daar wrattenzwijnen tegen en laten ook

de Abesynse hoornraven zich zien. Grote

neushoornvogels welke voornamelijk op de

grond leven en zich voeden met onder meer

zaden en insecten. Helaas gaat de tijd met een

gamedrive altijd veel te snel. Omdat we ook

weer terug moeten met de veerpont wordt het

ook weer tijd om terug te gaan. Op de weg

terug komen we een klein groepje

roodstaartmeerkatten tegen. Ondanks de

naam meerkatten zijn het geen katachtigen, en

ook de vergelijking met stokstaartjes welke in de

Engelse taal meerkat heten is onterecht.

Meerkatten zijn apen soorten en de

roodstaartmeerkat is met zijn roodachtige vacht

en de rode staart een mooie soort. De dieren

zitten rustig te eten in de bomen en laten zich

hierbij af en toe goed zien. Maar helaas begint

te tijd te dringen en moeten we echt weer terug

richting de uitgang. Mijn groep heeft geluk want

op de weg terug laten de giraffen zich ook nog

wat van dichterbij zien waardoor ze ook die

goed op de foto kunnen zetten. Rond half elf

komen we dan uiteindelijk weer aan bij de

veerpont. We kunnen naar de overkant en van

daar uit rijden we richting de lodge waar we

vanochtend vertrokken zijn terug. Hier hebben

we onze tenten welke normaal gesproken op het

dak van de busjes bevestigd zitten en onze

bagage achter gelaten bij de receptie. Terwijl de

groep rustig even naar het toilet kan en een

drankje kan doen bij de bar bevestigen Walter

en Innocent, de twee chauffeurs en ik de tenten

terug op het dak en stoppen we de bagage weer

achter in. Na deze korte onderbreking gaan we

verder en is het nog een uurtje rijden naar de

plek waar we gaan lunchen, de Budongo Forest

Reserve, de plek waar we gisteren de

Chimpansee trekking hebben gedaan.

Onderweg er naar toe komen we verschillende

groepen groene bavianen tegen. Stiekem had ik

nog de hoop om ook nog een glimp op te

vangen van chimpansees, maar meer dan wat

geknakte takken hebben we niet kunnen zien.

Na de lunch laten we uiteindelijk het Murchison

Falls National Park voorgoed achter ons en

bevinden we ons weer in de bewoonde wereld.

We passeren diverse kleine dorpjes en enkele

grote suikerriet plantages. Na twee uur rijden

komen we, dankzij de redelijk goede gravelweg

en bedolven onder een dikke laag rode stof al

aan in het kleine stadje Hoima. Hier gaan we

even naar de supermarkt terwijl de chauffeurs

de busjes gaan vol tanken. In het stadje

passeren we een leuk marktje. We hebben nog

tijd en we besluiten spontaan om een bezoekje

aan het marktje te brengen. Al na de eerste paar

stappen op de markt te hebben gezet besluiten

enkele mensen om de rest van de reis maar

vegetarisch te worden. Grote lappen geiten en

koeienvlees hangen aan haken in de zon terwijl

de vliegen er om heen cirkelen. Verder op

komen we voorbij allerlei fruit en groenten

stalletjes waar de bekende tomaten,

bakbananen, watermeloenen en kolen worden

aangeboden. Ook staan er zakken vol met

bonen, rijst, zout en poedersuiker. De

poedersuiker is behoorlijk in trek bij de grote

aantallen bijen die er omheen cirkelen. Op

verschillende plekken worden we giechelen na

gekeken, de wat meer brutalen roepen ons na

met Mzungu, blanke en een enkele probeert een

praatje aan te gaan, wat leuke interactie met de

mensen van mijn groep en de lokale bevolking

oplevert. Wat later komen we terecht bij het

kleding gedeelte van de markt. Hier wordt

allerlei tweedehands kleding verkocht. Een

enthousiaste verkoper begint aan een complete

show als hij ons ziet en een dame van onze

groep koopt voor duizend Ugandese Shilling,

ongeveer 30 cent, een shirtje bij de man. De

hilariteit wordt groter als hij in de lokale taal

begint te roepen dat hij iets heeft verkocht aan

een Mzungu. Dit soort spontane acties zorgt

voor onvergetelijke en ook onbetaalbare

herinneringen. Dit is spontaan Fair weg. Na de

markt wordt het tijd om naar het hotel te gaan.

De stof van ons af te spoelen en te ontspannen.

Wat blijft Uganda toch een geweldig land en ik

ben blij weer hier te zijn. Ook al is men al in

Kenia en Tanzania geweest. Uganda is zo

anders en dit land moet je bezocht hebben.

Costa Rica

Compleet

Je één voelen met de natuur

in Costa Rica, dat doe je

tijdens onze rondreis door het

groenste land van Midden-

Amerika! We reizen naar het

Tortuguero National Park,

bewonderen de beroemde

Arenal vulkaan, ontdekken

hoe de aarde van vulkanische

activiteit borrelt in Ricón de la

Viaja en slingeren tussen de

boomtoppen tijdens een

spectaculaire canopy tour in

het nevelwoud van

Monteverde. Met Baobab

breng je ook een bezoek aan

Costa Rica’s meest

oorspronkelijke regenwoud,

Corcovado. Wandel langs een

van de mooiste kustlijnen van

Costa Rica en door vochtig,

zeer groen regenwoud. Kom

aan het einde van de reis tot

rust op het strand aan de Stille

Oceaan of stap aan boord van

een boot en zie immense

walvissen uit het water

springen.

v.a. € 1.979,-

Rondreis Costa

Rica en Nicaragua

Pura Vida!’ Dat is een

uitdrukking die je de bevolking

van Midden-Amerika snel leert

nazeggen. Hij betekent ‘puur

leven’, maar ook ‘geweldig’ of

‘doe maar relaxed’... Helemaal

‘pura vida’, dat zal je onze

rondreis door Midden-

Amerika vinden. In dé

koloniale en oudste stad van

Nicaragua, Granada, slenter je

langs de kleurrijke huizen en in

Costa Rica slinger je door het

enige nevelwoud van het land

en bewonder je de

dierenwereld tijdens een

boottocht door het

Tortuguero National Park.

Even helemaal tot rust komen

doe je tijdens een bezoek aan

de paradijselijke

eilandengroep Bocas del Toro

in Panama. Een rondreis om

nooit te vergeten!

v.a. € 2.199,-

Rondreis

Venezuela

Wil je Zuid-Amerika op z’n

ruigst beleven? Ga dan met

Baobab mee naar Venezuela.

Als marktleider sturen wij al

jaren op rij groepen naar dit

onvergetelijke gebied en staan

wij garant voor een

avontuurlijke rondreis. We

reizen naar de Angel Falls, het

Amazonewoud, de

Andespieken én het Caribische

strand. Je dwaalt door

koloniale en kleurrijke

straatjes, overnacht midden in

de natuur bij de cowboys,

bezoekt het twee na grootste

indianenvolk van Venezuela

de Warao en neemt een

verfrissende duik in het

azuurblauwe water van

Mochima. Tijdens deze

schitterende rondreis door

Venezuela zijn jullie nog één

van de weinigen!

v.a. € 1.899,-

Dag 5 - Hoima - Kibale Forest

Je staat vroeg op voor een mooie rit naar Kibale Forest: het leefgebied van de chimpansees.

Je slaapt hier 2 nachten op een campsite bij een sfeervolle lodge, aan de rand van het

regenwoud. Vanaf hier worden diverse wandeltochten georganiseerd. In Kibale Forest zie je

niet alleen chimpansees maar ook andere apen, zoals groene bavianen, roodstaartapen en

grijswang mangabey's.

Facultatieve

Excursie

Night walk

Tijdens je verblijf in Kibale

Forest kun je ook een

nachtwandeling maken door

de jungle, een unieke

ervaring! Tijdens deze

wandeling ga je onder

begeleiding van een gids

het nachtleven van de

jungle ontdekken.

23-12-12

andaag staat eigenlijk alleen maar een

reisdag op het programma. Omdat de

laatste dagen behoorlijk intensief waren

was het de hoogste tijd om het wat rustiger aan

te doen in de ochtend en even wat gas terug te

nemen. Om die reden vertrokken we dan ook uit

Hoima om 08:30. In Uganda zijn de meeste

wegen onverhard. Tot nu toe waren de

onverharde wegen ook redelijk goed geweest en

konden we aardig doorrijden. De weg vandaag

hoorde echter niet tot de categorie redelijk goed.

Veel gaten, in de volksmond potholes genoemd,

en diepe geulen. Gelukkig had het op de meeste

plaatsen iets geregend. Niet te veel, anders zou

het te glad zijn, maar genoeg om het meeste

stof tegen te gaan. Het landschap onderweg

was weer op veel plaatsen adembenemend.

Wat vooral op valt is dat het langs de wegen en

zelfs in de dorpen relatief schoon is. Waar in

bijvoorbeeld Kenia veel mensen alle rotzooi op

de grond gooien en alles bezaaid is met dikke

lagen plastic, restafval van groente en fruit,

dozen en al het andere waar men vanaf wilt, is

het in Uganda vele malen schoner. Opvallend

voor een land waar de armoede nog hoger is.

Uiteraard ligt hier ook wel van alles langs de

weg maar lang niet zo veel. Terwijl de kinderen

en ook veel volwassenen met een grote glimlach

ons toe en nazwaaien passeren we

verschillende kleine dorpjes. Na twee en een

half uur onderweg te zijn geweest wordt de

hoogste tijd voor een toiletstop. Volgens Walter,

een van onze chauffeurs zit er niets. Maar in

een dorpje wijs ik mop een gebouw waar op

hotel en restaurant staat. Hij is er nog nooit

geweest. Ik laat me er niet door tegenhouden en

geef aan dat er dames in de groep zitten die

toch echt wel een keer gebruik van het toilet

moeten maken. Dus... We gaan er toch naar

toe. Achter het kleine restaurant blijkt een hotel

te zitten met voor deze plaats verassend schone

kamers. De manager doet zelfs 3 kamers voor

ons open zodat we gebruik kunnen maken van

de toiletten. Sommige bestellen ook wat drinken.

Voor de inwoners van het dorp zijn we een

bezichtiging. Vele kinderen staan naar ons te

kijken en vinden alle aandacht er leuk. Ze willen

dat we foto's van ze maken en gaan er speciaal

voor staan. En zo wordt ook deze ongeplande

stop ook weer een leuke ervaring. Vanaf hier is

het nog twee en een half uur rijden richting de

stad Fort Portal. We passeren verschillende

suikerriet plantages en later ook thee plantages.

Uganda heeft grote theeplantages waar

kwalitatief goede thee wordt geproduceerd. Het

klimaat in deze omgeving is uitstekend voor de

plantages. Van de theestruiken worden de verse

groene bladeren geplukt. Dit gebeurt meestal

door de vrouwen. Zij hebben een grote mand op

de rug die ze in enkele uren tijd vullen. De

manden worden vervolgens geleegd bij de

droogbedden bij de fabrieken. De bladeren

worden in de zin gedroogd. Hierna worden de

bladeren geroosterd en gemalen. Voor het

roosteren worden de grote eucalyptus bomen

gebruikt die in plantages tussen de thee staan.

De goede kwaliteit thee wordt gebruikt voor

zwarte thee. De slechte kwaliteit wordt niet

vernietigd maar vinden we in onze winkels terug

als de bekende smaakjesthee waarbij veelal

allerlei smaakstoffen worden toegevoegd in de

theezakjes.

Kibale National Park

We komen vrij laat aan in Fort Portal. Hoogste

tijd dus voor onze lunch. De keuze is uit buffet of

à la carte. De mensen kiezen voor denkbaarste

optie. Achteraf gezien wellicht niet de beste

keuze. Pas om kwart voor vier hebben de

laatste mensen hun eten. Na de lunch gaan we

V

nog even naar de bank en supermarkt waarna

we verder gaan naar onze campsite bij Kibale

National Park wat nog een uur rijden is. In Fort

Portal passeren we twee moskeeën die tegen

over elkaar aan de weg staan. De ene moskee

is voor de Indische Moslims. Omdat deze niet

willen dat de Afrikaanse moslims gebruik maken

van de zelfde moskee is er uiteindelijk een

tweede moskee voor hen

gebouwd. Treurig om te weten

dat het zelfs nu nog steeds zo

moet gaan. Waarschijnlijk een

wereldwijde kwaal waar we nooit

van af zullen komen. Later

passeren we nog enkele mooie

theeplantages voordat we

uiteindelijk het Nationale Park

binnen rijden. In Kibale National

Park komen maar liefst 13 verschillende soorten

apen voor. Dat Kibale een paradijs is voor de

apenliefhebbers wordt meteen duidelijk. We zijn

nog maar een klein stukje het park in gereden

en er zit al een grote groep Bavianen op een

aan de weg. De Bavianen hier zijn verre van

schuchter. In plaats van meteen de bescherming

van de struiken op te zoeken zoals in Murchison

Falls National Park blijven de dieren ongestoord

zitten. Enkele jongen zitten bij moeders aan de

borst te drinken. Twee jonge baviaantjes

waarvan eentje hooguit een paar weken oud

liggen langs de weg samen wat de rollebollen.

Als we vervolgens verder rijden zien we enkele

kilometers verder op weer twee bavianen langs

de weg zitten. We rijden ze voorbij maar als ik

op dat moment omhoog kijk zie ik ook grote

donkere apen in de bomen zitten. Ik roep STOP

en kijk nog eens... Ik vraag aan Walter of hij een

stukje terug wil rijden. En ja ik zie het goed... Het

zijn chimpansees! Wat een mazzel. Zomaar

langs de weg in de bomen zitten enkele wilde

chimpansees. Helaas mogen we in het park niet

stoppen en uitstappen om naar chimpansees te

gaan kijken. We moeten in de auto's blijven.

Reden hiervan is om de dieren te beschermen

tegen stropers en om te voorkomen dat ze

worden verstoord. De chimpansees gaan al heel

snel dieper het bos in. Helaas

heeft niet iedereen ze gezien.

Als we verder willen rijden

bewegen ook de bossen rechts

van ons. Als we goed kijken zien

we hier de roodstaartmeerkatten.

Ook deze laten zich niet goed

zien. We doen een poging om de

dieren wat beter in beeld te

krijgen maar het lukt niet. De

twee bavianen blijven al die tijd geïnteresseerd

bij de boom naar ons kijken wat we allemaal aan

het doen zijn. Maar bijzonder is het wel, gewoon

op één plek drie verschillende apen in beeld.

Uiteindelijk komen we rond 18:00 uur aan bij

onze kampeerplek een kleine 2 uur later dan

eigenlijk de bedoeling was. Ondanks dat het

voornamelijk een reisdag was, was het zeer

zeker weer een mooie dag. Nu moesten allen

nog even de tenten worden opgezet. In record

tempo had iedereen hun tent op staan en hun

matrasjes klaar liggen voor de nacht. Ik ben

benieuwd hoe iedereen hun eerste

kampeernacht door gaat komen. Voor mij is

kamperen in Afrika dé manier om Afrika te

beleven. Midden in de natuur. Kamperen in

Afrika... Iedereen moet dat minimaal eens in zijn

leven ervaren hebben.

In Kibale National

Park komen maar liefst

13 verschillende

soorten apen voor.

Dag 6 - Kibale Forest

Je kunt vandaag een wandeling

maken langs een van de

kratermeren in de omgeving óf een

moeraswandeling bij Bigodi. Dit

moerasgebied ligt op tien minuten

afstand van Kibale Forest en

huisvest veel apensoorten. De

moeraswandeling is opgezet door

de lokale bevolking en alle

inkomsten komen ten goede aan de

lokale bevolking.

Facultatieve

Excursie

Chimpanseetrekking

Vandaag heb je een vrije

dag in het Kibale Forest. In

Uganda leven bijna 5000

chimpansees in het wild

waarvan het grootste deel in

Kibale Forest. Dit is Fair

weg volgens Baobab: je

kunt chimpansees in het

wild zien. In kleine groepjes

trek je met rangers te voet

het Kibale Forest in. Tussen

de dichte bebossing tref je

de mensapen vooral in de

toppen van bomen, waar ze

naar fruit, takken en

bladeren zoeken. De kans

dat je de chimpansees

daadwerkelijk ziet, is groter

dan 95%. Als we ze

gevonden hebben, blijf je

een uur bij hen. De rangers

kennen de signalen goed:

het minste geluid, al is het

maar een vallende tak, wijst

hen de weg. Vooraf krijg je

natuurlijk uitgebreide

instructies over hoe je jezelf

moet gedragen. Zo mag je

de dieren niet aanraken.

Eén blik in de vorsende

ogen van een chimpansee

en je bent verkocht.

24-12-12

ganda... Monkey Paradise. Iedereen heeft prima geslapen in de tenten. Er zijn zes

deelnemers die zich ook voor de tweede chimpansee trekking hebben opgegeven. Om 07:00 vertrekken we met een van de busjes naar het entree van het Nationale Park. Hier worden we al opgewacht en krijgt de groepen briefing. De gids van de groep, Africano, laat ons met de bus de groep een stukje verder af zetten van waar de groep vervolgens vertrekt voor de trekking. Helaas mag ik als reisbegeleider niet met de trekking mee en als natuurliefhebber zie ik de groep dan ook met lede ogen vertrekken. Wat had ik graag mee gewild. Chimpansees in het wild zien blijft een onvergetelijke ervaring. Als de groep weg is dropt Walter me af bij de receptie van de trekking en gaat hij zelf verder om te gaan ontbijten. Ik besluit in de nabije omgeving wat rond te gaan wandelen. En mijn teleurstelling slaat al snel om als ik stuit op een groep van ongeveer 14 roodstaartmeerkatten. Het zijn relatief kleine apen met een prachtige vacht. Het meest opvallende aan de dieren is de rode uiteinde van de staart en de felle witte vlek op de neus. Hierdoor wordt het dier soms ook wel witneusmeerkat genoemd. De dieren zijn vrij schuchter en gaan er in eerste instantie van door. Als ze door hebben dat ik geen kwaad in de zin heb wordt ik wel in de buurt geaccepteerd en kan ik ze rustig fotograferen. Ik wordt wel nauwlettend in de gaten gehouden maar de dieren doen weer gewoon hun ding. Ik blijf bijna een uur bij de apen. Vervolgens ga ik wat verder het pad het Kibale National Park in. Het pad wordt wat modderiger en op de moerasachtige omgeving wordt zijn houten loopbruggetjes aangebracht. Na een tijdje kom ik bij een gebouwtje, een soort uitkijkpunt. Als ik de trap op loop kijk ik uit over een prachtige, kleine grasvlakte waarop diverse palmbomen staan.

Een perfecte omgeving voor de bosolifanten, een aparte soort olifant die in Uganda alleen in deze omgeving te zien zijn. Ik heb alle tijd en besluit om hier een uurtje te blijven zitten. De omgeving is werkelijk fantastisch, het zonnetje schijnt heerlijk en de vogeltjes fluiten hun vrolijke liedjes. Ik besef dat dit voor mij eigenlijk ook het eerste rustmomentje is tijdens de reis. Een heerlijk plekje om even tot rust te komen. In de hoop om de olifanten of wellicht zelfs chimpansees te kunnen zien droom ik wat weg

totdat ik achter mij wat hoor ritselen. Ik sta op van mijn zitje en kijk of ik het geluid kan traceren. Even later ritselt er weer iets en zie ik ook wat bewegen. Ik hoop op nog meer apen. En dan komt er achter de boomstam een klein koppie te voorschijn. Het is een eekhoorntje met een groot stuk fruit on zijn bek. Het beestje kijkt mij even aan, negeert me verder en vertrekt iets verder op weer met zijn buit in het bladerdek. Behalve mijn close encounter met het eekhoorntje zie ik verder niets meer. Als ik terug kom bij

de receptie zie ik de groep ook terugkomen lopen van de trekking. Ze zijn al redelijk vroeg terug en iedereen is laaiend enthousiast. Nadat men met de ranger de bossen ingetrokken waren begon een spannende trekking door het dichte bos. Soms was het redelijk kruip door sluip door in het dicht begroeide woud maar al snel hadden ze de groep chimpansees gevonden. Omdat het droog was zaten de meeste chimpansees op de grond en had iedereen deze keer de kans om de chimpansees van dicht bij te zien. Sommige van de grote mannetjes lieten zich zelfs van erg dichtbij zien. Een ervaring die voor velen erg indrukwekkend kan zijn. Volwassen chimpansees kunnen een kilo of vijftig wegen en zijn minimaal 4 keer zo sterk als een volwassen mens. Als dit langs je heen komt rennen kun je niet meer doen dan onder de indruk zijn. Tussen de groep door

U

Volwassen

chimpansees kunnen

een kilo of vijftig

wegen en zijn

minimaal 4 keer zo

sterk als een

volwassen mens.

rennen de chimpansees op en neer. Sommige zijn wat minder druk en blijven in de bomen om te eten. Uiteindelijk zomaar van het ene op het andere moment is de hele groep verdwenen in de bossen, onze reizigers met vele mooie indrukken achter latend. Als ze me de mooie foto's laten zien en de enthousiaste verhalen vertellen besef ik wat ik allemaal heb moeten missen. Ik ben erg blij dat iedereen de dieren goed heeft gezien en mooie foto's heeft. Hun dag kan al niet meer stuk. Bigodi Swamp Walk In de middag na de lunch staat er een mooie wandeling op het programma. Net naast het Kibale National Park liggen de Bigodi Swamps. Een moeras gebied wat een veilig thuis biedt aan allerlei dieren. De wandeling kost slechts 15 dollar per persoon en alle inkomsten worden verdeeld over de community. Als we aankomen bij de vertrekpunt krijgen we allemaal een paar laarzen aangemeten. Sommige punten waar we doorheen moeten zijn nogal drassig en het water kan soms tot boven de enkels komen. Laarzen zijn dus geen onnodige luxe tijdens de wandeling. Als iedereen zijn of haar laarzen aan heeft gaan we aan de wandel en voordat we goed en wel bij het park zijn komen we guereza colobus apen tegen. Wellicht een van de mooiste apensoorten van Afrika. Deze zwart witte apen hebben een prachtige vacht met lange haren op de rug waardoor ze soms ook wel franjeapen genoemd worden. Ook de lange

pluizige staart die ze gebruiken als balans op het moment dat ze door de boomtoppen springen is erg mooi om te zien. Nog geen honderd meter verderop zitten in de bomen nog meer apen. Ook colobus apen maar een andere soort. De Centraal-Afrikaanse rode colobus. Een aap met een rossige vacht die net zoals zijn zwart-witte familielid voornamelijk in de bomen blijft en hier jonge bladeren, bloemen en fruit te zoeken als voedsel. Het zonnetje schijnt heerlijk, sterker het is zelfs heet, en we kunnen prachtige foto's maken van de dieren die zich niet al te veel van ons aan trekken. Als we weer verder gaan komen we langs een groot aantal gekapte bomen. Het gebied lijkt wel een slagveld. Als onze gids ziet dat de groep hier over ontdaan is stopt hij om uitleg te geven. De grote bomen die geveld zijn, zijn eucalyptus bomen. Deze bomen is een uitheemse soort en hoort hier helemaal niet thuis. Eucalyptus bomen gebruiken erg veel water en door de grote hoeveelheid die hier staan vormen de bomen een bedreiging voor de waterstand in het moeras. De bomen zorgen dus voor uitdroging van het moeras en moeten hierom verdwijnen. Ondanks dat het meteen duidelijk is, blijft het toch een vreemd gezicht. Als we weer een tijdje doorlopen langs het moeras komen we bij een uitkijkpunt. Vanaf dit uitkijkpunt kijken we over het moeras uit wat voornamelijk gevuld is met papyrus planten. Van het

papyrus, waar Egyptenaren vroeger papier van maakten, maakt de lokale bevolking tegenwoordig voorwerpen zoals mandjes en matjes. Deze worden voor weinig centen verkocht. Als we op de toren staan zien we behalve het mooie moeras in de verte ook de wolken dichttrekken en in de verte begint het ook nog eens te rommelen. Aan de randen van het moeras hebben lokale boeren allerlei velden waarop gewassen worden verbouwd. Met name mais wordt hier veel verbouwd. En laat dit nu ook een lekkernij zijn voor de grote aantallen bavianen die in dit gebied voorkomen. Om te voorkomen dat de apen alles plunderen word gedurende dag de velden bewaakt. Van voor zonsopgang tot na zonsondergang blijven enkele mensen bij de velden. Mocht het de apen alsnog lukken om wat van de velden te plunderen dan wordt een deel van de onkosten door de inkomsten van deze wandeling vergoed. De mooie zon die we aan het begin van de wandeling zagen is ondertussen verdwenen en de lucht kleurt donkergrijs. We verhogen het tempo van de wandeling om de regen voor te blijven. Iets wat waarschijnlijk niet gaat lukken maar het is het proberen waard. Dan stuiten we op enkele kinderen die op enkele mooi ankole koeien met hun enorm grote horens aan het passen zijn. Naast het bewaken van de koeien houden ze zichzelf ook creatief bezig. Ze hebben van klei gorilla's en kikkertjes gemaakt. Voor een paar dollar verkopen ze deze aan de toeristen die voorbij komen. Momenteel is het kerst vakantie en de kinderen hebben nog vakantie tot en met januari maar of ze daarna wel allemaal naar school gaan is maar de vraag. In Uganda is helaas nog meer dan 20% van de lokale bevolking analfabeet. Gelukkig gaat wel een deel van de inkomsten van deze wandeling ook naar de lokale scholen en ligt er ook voor deze jongeren hopelijk een betere toekomst in het verschiet. Enkele mensen van de groep kopen wat van de beeldjes maar omdat de lucht donkerder en donkerder wordt en het gedonder nog dichter bij komt lopen we door. We snijden vervolgens een stuk van de route af en komen in het dorpje. De gids heeft Walter ondertussen gebeld met het verzoek om ons op te halen. En als we in het dorpje aankomen zijn we werkelijk net op tijd om te schuilen voordat de regen met grote bakken tegelijkertijd uit de bewolking komt vallen. Helaas hebben we vanwege het weer

niet de hele wandeling kunnen afmaken. Maar toch was het zeer zeker de moeite waard om door de Bigodi Swamps te lopen en om te zien hoe de lokale bevolking hier leeft. We gaan terug naar onze campsite waar we ons gaan voorbereiden op de bijzondere avond. Het is namelijk kerstavond. De groep heeft bij mij het verzoek geplaatst om naar een kerkmis te gaan. De man bij de receptie van het hotel en campsite vertelde dat de kerk gesloten was deze avond en dat iedereen thuis was deze avond. De gids van de chimpansees deze ochtend vertelde het tegenovergestelde en zei dat er bij de grote kerk wel een mis was. Toen we daar na een gezellige kerstmaal rond 21:00 aankwamen was het al gezellig druk. In tegenstelling tot de kerken in Nederland kan men tijdens een mis in Uganda in de kerk altijd binnen lopen en naar buiten lopen wanneer men wil. Toen we aankwamen bij de kerk was de ruimte al aardig gevuld. Alleen op de laatste

banken was nog wat plaats waar onze groep plaats nam. De pastoor voorin las, voornamelijk in de lokale taal, psalmen voor welke werden afgewisseld met vrolijke zang waarbij de lokale bevolking vrolijk mee zong, mee klapte en mee danste. Ook buiten de kerk was het een grote sociale gebeurtenis. Het hele dorp was uitgelopen en buiten de kerk werd vrolijk bijgepraat over de laatste roddels van de dorpsbewoners. Mensen liepen de kerk in en uit en het werd langzaam

drukker. Voordat mensen hier de kerk in gaan slaat men een kruisje, sommige gaan op de knieën en sommige kussen zelfs de muur van de kerk. Uiteindelijk barst de kerk bijna uit zijn voegen en blijven mensen zelfs voor de ingang van de kerk staan en turen naar binnen. Niemand kijkt vreemd op van onze aanwezigheid. Velen vinden het zelfs leuk dat er een groep mzungu's in de kerk staan mee te swingen op de muziek. Rond 22:00 is het ondertussen welletjes geweest en besluit de groep om terug te gaan naar de campsite om nog even gezellig samen wat te eten en te drinken voordat we gaan slapen. Het is een erg mooie dag geweest welke gezellig wordt afgesloten met een leuke groep mensen. Uiteindelijk is het al bijna middernacht als de laatste mensen in hun slaapzakje in de tent kruipen in afwachting wat de volgende dag in Uganda gaat brengen.

Om te voorkomen

dat de apen alles

plunderen worden

de velden

gedurende dag

bewaakt.

Kibale National Park

Kibale National Park heeft een

oppervlakte van 776 km2 en is

gelegen in het zuidwesten van

Uganda. Het park is vooral

bekend vanwege de chimpansees

welke leven in het park. Echter

komen er naast de chimpansees

nog 12 andere apensoorten zoals

de groene baviaan, guereza

colobus, rode colubus,

roodstaartmeerkat en de

L’Hoest’s meerkat voor. Hiermee

herbergt het park één van de

grootste apen biodiversiteit in

Afrika. Naast apen komen er 60

andere soorten zoogdieren, 325

soorten vogels en meer dan 220

soorten bomen voor. Het park

ligt tegen het Queen Elizabeth

Park aan waardoor men

sporadisch zelfs leeuwen in het

park aan kan treffen.

Baoblad

Baoblad

Neem een gratis abonnement op het Baoblad reismagazine

Voorpret, voorbereiden en ideeën opdoen: welke reiziger houdt er niet van om bezig te zijn met zijn

volgende tocht. Het Baoblad reismagazine staat bomvol foto’s van onze reizigers en reisverhalen over

bijzondere ontmoetingen op reis. In Baoblad lees je over nieuwe reizen en prachtige bestemmingen. En

we besteden aandacht aan bewust reizen. Nu en in de toekomst. Wil je Baoblad gratis thuis ontvangen?

Of iemand anders er een plezier mee doen? Vul dan hieronder de benodigde gegevens in.

Bekijk hier de eerdere edities van Baoblad:

Editie 1 - november 2010

Editie 2 - maart 2011

Editie 3 - mei 2011

Editie 4 - november 2011

Editie 5 - januari 2012

Editie 6 - maart 2012

Editie 7 - november 2012

Klik hier om een gratis abonnement te nemen op het leukste reismagazine van Nederland of om je te

abonneren op onze nieuwsbrief over onze reizen.

Dag 7 - Kibale Forest - Queen Elizabeth N.P.

Vandaag rijd je naar Queen Elizabeth N.P. Onderweg passeer je de evenaar waar we

natuurlijk een stop maken. In het Queen Elizabeth N.P. trek je de savannen op. Die worden

hier doorsneden door het Kazinga kanaal, dat Lake Edward en Lake George met elkaar

verbind. Het Queen Elizabeth N.P. is beroemd om de fraaie landschappen met duizenden

euphorbia cactussen. 's Middags maak je een gamedrive en ga je op zoek naar olifanten,

wrattenzwijnen, waterbokken en antilopen. Je kunt hier zelfs leeuwen en luipaarden

tegenkomen.

25-12-12

andaag laten we helaas het mooie Kibale National Park al weer achter ons. De

prachtige groene natuur van dit park met zijn vele bijzondere dieren is voor mij elke keer weer een hoogte punt in deze reis. Gelukkig is de volgende bestemming ook verre van onprettig. Onze 1

e kerstdag bestaat uit de reis naar, en

een gamedrive in Queen Elizabeth National Park. De afgelopen nachten hebben we gekampeerd. De tenten zijn door de hele groep, in perfecte samenwerking binnen no time afgebroken en ingepakt. Ondanks wat vertraging van het ontbijt in het restaurant zitten we om 08:15 al weer in onze busjes. Het eerste deel gaat weer door het Kibale National Park terug richting het plaatsje Fort Portal. Al snel hang ik met mijn neus weer bijna tegen de voorruit geplakt op zoek naar misschien wel de laatste blik op de chimpansees tijdens deze reis. Helaas is het, in tegenstelling tot de heenreis, me niet gegund om nog wat chimpansees te vinden. Wel komen we weer een grote troep groene bavianen tegen. Een eind verderop zie ik ook nog wat mooie roodstaartmeerkatten wegspringen. Twee soorten apen binnen een kwartier is zeker geen slechte start van deze bijzondere kerstdag. Spontaan Fair Weg Na het Kibale Forest National Park komen we terecht in de theeplantages. Ik had de groep nog een leuke fotostop beloofd omdat we vandaag daar meer tijd voor hadden dan op de heenweg. De heuvels zijn lichtgroen gekleurd vanwege de theeplanten wat een prachtig uitzicht geeft op de plantages en de omgeving. Op het moment dat iedereen staat te genieten van het uitzicht en zijn of haar foto's te maken komt er een persoon op ons af. Hij werkt op deze plantages en plukt twee stukjes van een struik thee af om deze aan

de groep te laten zien. Als ik hem bedank, en als dank een paar muntjes in zijn handen duw wordt hij helemaal enthousiast. Hij zegt dat we moeten wachten dan gaat hij de 'machine' halen waarmee de thee geplukt wordt. Hij zet een sprintje in en even later komt hij terug met een tuinschaar. Op de tuinschaar zit provisorisch een plastic opvangbankje bevestigd waarin de afgeknipte theebladeren worden opgevangen. Enthousiast gaat hij zijn machine aan ons demonstreren. Twee andere jongens komen ook enthousiast aan sprinten met hun machine en ze hebben enkele manden bij zich. De manden gaan op hun rug en als een dolle gaan ze door

de theeplantage heen om speciaal voor ons, op kerst-ochtend, te demonstreren hoe men te werk gaat. Iedereen is enthousiast, de groep en ook de jongens en het geeft weer een leuke interactie. Als we weggaan krijgen de jongens een kleine fooi voor hun korte demonstratie en met goede kerstwensen over en weer gaan we weer op pad. Dit is spontaan Fair weg. Na een korte toilet stop in Fort Portal gaan we verder richting het park. Voordat we naar het hotel gaan hebben we nog een stop om de lunch-pakketjes die we deze ochtend hebben meegenomen te nuttigen.

Ik had wel aangegeven dat we zouden lunchen op een bijzondere plek. Echter niet waar. Onderweg waren mensen in onze groep druk aan het bedenken waar dat dan zou kunnen zijn. Uitzicht op een meer? Of bij een ravijn wellicht? Echter aan exact op de evenaar had men nog niet gedacht. Op de evenaar staat links en rechts van de weg een herkenningspunt voor de evenaar met de grote letters Equator er op. Er zijn vervelendere plekken om op 1e kerstdag te lunchen. Na de lunch rijden we nog een klein stukje door naar de lodge waar iedereen zichzelf en eventueel de kleding kan opfrissen.

V

Het bijzondere van de

natuur en met een

gamedrive is dat je

nooit weet wat je

tegen gaat komen. Je

gaat altijd wat zien.

Je weet alleen nooit

wat.

Leeuw op jacht Om 15:15 is het tijd om te gaan gamedriven, zoeken naar de dieren dus. Zo het eerste half uur komen we wel wat Ugandese kob's en in de verte wat buffels tegen maar over het algemeen niet erg veel bijzonders. Een van de dames in de groep laat zich zelfs uit teleurstelling ontglippen dat ze verwacht dat het wel niet veel zal gaan worden vandaag. Het bijzondere van de natuur en met een gamedrive is dat je dus nooit weet wat je tegen gaat komen. Je gaat altijd wat zien. Je weet alleen nooit wat, wanneer en hoeveel. Dat is het mooie van het spel van een gamedrive. Je kan soms een uur of zelfs enkele uren rondrijden zonder veel bijzondere dingen te zien. Echter je kan ook altijd verrast worden. Enkele minuten na deze opmerking zie ik in de verte een leeuwin lopen. Even later wordt hij door een dame bij mij in de bus ook opgemerkt en ze zegt; 'Kijk! Daar loopt een leeuw!' Het enthousiasme is direct bij iedereen weer terug en iedereen staat weer overeind in de busjes om de best mogelijke foto's te maken. De leeuwin is op jacht en ze heeft een Uganda kob die een paar honderd meter verderop bij de struiken staat in haar vizier. Langzaam sluipt ze, zichzelf zo goed mogelijk verscholen houdend in het goudgele gras, dichterbij. Ze maakt gebruik van zoveel mogelijk struiken om zo goed mogelijk uit zicht te blijven. Elke keer als de nietsvermoedende antilope een hapje gras neemt en met de rug naar haar toestaat sluipt ze dichterbij. Het spel tussen jager en prooi is er een die met veel geduld gespeeld moet worden. De leeuwin blijft soms tien minuten roerloos en doodstil in het hoge gras liggen. Helaas zijn er ook mensen uit verschillende andere auto's die dit spel niet begrijpen en verre van doodstil zijn. Er staan enkele busjes en auto's met Indiërs die veel kabaal maken en uit de wagen stappen en op en neer gaan lopen. Later neemt een totaal onverantwoordelijk

Amerikaans echtpaar een voorbeeld aan de Indiërs en ook zij gaan, met een kind van een jaar of 2 op de arm een stukje wandelen terwijl er 200 meter verderop een leeuwin op jacht is. Door alle kabaal die de Indiërs maken hebben de leeuwin en de Uganda Kob vaker meer oog

voor wat er zich allemaal op de weg afspeelt dan voor elkaar. Opmerkingen van onze kant uit dat ze gewoon terug in de auto moeten gaan en stil moeten zijn, zijn aan dovemans oren gericht. Een van de Indiërs zit zelfs op het dak van zijn huurauto waarin hij enkele deuken achter laat. Uiteindelijk besluit de leeuwin zich toch maar verder te concentreren op de jacht. Haar honger naar een

lekkere antilope is gelukkig hoger dan naar een domme toerist. Wij blijven het spel meer dan een uur volgen. Uiteindelijk verdwijnt de leeuwin

achter een struik en laat zich even niet meer zien. Na alle spanning of de leeuwin wel of niet zal aanvallen en wat er dan allemaal zou gaan gebeuren wordt het tijd om weer verder te rijden. Als we onze weg vervolgen zien we weer meer buffels, kob's en ook wrattenzwijnen en defassa waterbokken laten zich zien. Dan komen we aan in een dorpje gelegen aan Lake

George. In het dorpje is duidelijk de armoede aanwezig, de mensen hebben hun best gedaan om hun netste kleding voor deze kerstdag aan

te trekken maar toch is het verre van een chique aangelegenheid. Hier en daar knalt er Afrikaanse rumba uit de speakers. Kleine kinderen schudden hun heupen terwijl ze vrolijk naar ons zwaaien. Op hun blote voeten dansen de kinderen door de uitwerpselen van koeien en geiten en door de modder. Uiteindelijk komen we aan bij het meer waar iedereen even uitstapt.

Sommige praten wat met enkele inwoners, anderen maken foto's van de nijlpaarden in het water die regelmatig gapend hun grote bek laten zien. Enkele maraboes zijn in het lage water op zoek naar voedsel. Een bonte ijsvogel hangt stil

Elke keer als de niets

vermoedende antilope

een hapje gras neemt

sluipt de leeuwin

dichterbij.

De leeuwin is op jacht en

ze heeft een Uganda kob

die een paar honderd

meter verderop staat in

haar vizier.

De leeuwin is de kob op

50 meter genaderd. De

kob lijkt ineens op te

merken dat hij toch niet

helemaal alleen is.

boven het water op zoek naar vis. Achter ons komen de Ankola koeien, welke immens grote hoorns hebben, terug van een dag grazen op de savanne. Enkele van de kinderen hebben een tennisbal en willen met mij overgooien. Als een van de kinderen dan de bal zo gooit dat ik hem niet vangen kan heeft hij de grootste lol als ik mis. En zo houden we elkaar een tijdje bezig totdat het de hoogste tijd wordt om terug te gaan. Om het park te verlaten moeten we via dezelfde weg weer terug. En als we het dorpje nog maar net uit zijn komt een flinke kudde olifanten aanzetten. Ze steken de weg over. De kudde bestaat uit enkele grote koeien en verschillende jongen. Het jongste telgje van de familie is nog maar enkele weken oud en zoekt de veiligheid van het midden van de kudde op terwijl hij zich enigszins slungelig probeert bij te houden. Verderop staan enkele mooie waterbokken aan de weg. Uiteindelijk komen we weer aan bij de plek waar de leeuw op jacht was. Nog steeds staan er verschillende auto's met toeristen die de jacht aan het volgen zijn. In de tussentijd dat we weg zijn geweest is er nog niets gebeurd. We besluiten om nog even te blijven kijken. De leeuwin is de kob ondertussen

op zo'n 50 meter genaderd. De kob zelf is er ook maar even bij gaan liggen. Als we weer zo'n 10 minuten hebben staan kijken lijkt de kob ineens op te merken dat hij toch niet helemaal alleen is. Het dier gaat staan en kijkt in de richting waar hij iets heeft gehoord. Als de leeuwin voorzichtig de kop omhoog steekt om te kijken hoe de situatie er voor ligt merkt de kob de jager op en geeft enkele hoge blaffen. Hiermee waarschuwt hij de andere kob's in de nabije omgeving maar geeft ook direct aan de leeuwin aan dat hij haar heeft gezien. Voorzichtig neemt hij enkele stappen afstand van de leeuw. Hij neemt verder afstand. Op het moment dat het dier zich veilig waant maakt hij enkele bokkensprongen om zijn fitheid aan de leeuwin te laten zien en haar te overtuigen dat ze beter een ander prooi kan zoeken. Dit blijkt te werken. Verraden door de antilope gaat ze zitten en geeft de jacht, voor dit moment in elk geval op. We moeten nu echt het park verlaten want het begint al aardig te schemeren. Het is al na half acht als we uiteindelijk terug zijn in ons hotel en ons even kunnen opfrissen voor het diner. Wederom een geslaagde dag in Uganda.

Dag 8 - Queen Elizabeth N.P.

Het Queen Elizabeth N.P. heeft de grootste populatie wild in Oeganda en is bijna 2.000 KM2

groot en omdat het zo groot is vind je hier verschillende soorten landschappen. In de

ochtend, het moment met de meeste kans om de dieren te spotten, heb je de kans om nog

een gamedrive te maken en de verschillende landschappen te bewonderen.

Facultatieve Excursie

Boottocht op het Kazinga kanaal

In de middag kun je een

spectaculaire bootsafari maken

over het Kazinga kanaal. Dit

kanaal heeft de grootste

nijlpaardendichtheid van Afrika:

een echte aanrader dus. Aan de

oevers badderen nijlpaarden en

krokodillen en komen buffels

drinken. Pelikanen, visarenden

en de zeldzame

zadelbekooievaar: als je ze

tegenkomt brengt de stuurman

je er dichtbij, zodat je ze kunt

vereeuwigen.

26-12-12

ls je gaat gamedriven dan kan je altijd het

beste zo vroeg mogelijk vertrekken. De

dieren zijn nog het actiefst vroeg in de

ochtend bij zonsopgang. Ook de kans om meer

dieren te zien is dan groter. De dieren welke 's

nachts actief zijn dan nog vaak met de laatste

activiteiten bezig voordat ze hun rustplek weer

gaan opzoeken. De dieren welke overdag actief

zijn worden dan op tijd wakker. Daarom was de

planning ook om al vroeg, 06:15 wel te verstaan,

te vertrekken. Helaas had 1 van onze

medereizigers zich verslapen en kwam er niet

zo veel van de planning terecht en was het al

bijna 07:00 voordat we echt het park in gingen.

Net voor de ingang van het park kwamen we al

enkele olifanten tegen. Een grote stier dicht bij

de weg en een groepje verder op. De dieren

waren nog bezig met hun ontbijt. Een goed

begin is het halve werk zegt men dus dat belooft

veel voor vandaag. Toch viel de ochtend

gamedrive deze keer tegen. Niet dat er niet

genoeg dieren waren. Op sommige stukken

stonden aardig wat Uganda kob en

waterbokken. Maar dieren zoals leeuwen welke

iedereen graag wil zien lieten zich deze keer niet

zien. Onderweg maakten we een stop bij een

overzichtspunt op een soda meer. Het soda

gehalte in het meer is bijzonder hoog waardoor

ook dit meer een extra inkomstenbron vormt

voor de mensen in de omgeving. In het meer

worden van de bodem stukken van ongeveer 25

kilogram per stuk uitgehakt. De mannen die dat

doen staan soms tot hun knieën en soms tot

boven hun middel in het water. Het is een zware

maar ook ongezonde klus. Ze staan uren per

dag in het zoute water en dit vaak 6 dagen per

week. Het Queen Elizabeth Park waar we zijn

ligt ook midden op de evenaar. Door de ligging

op de evenaar is het overdag vaak zinderend

heet. Op het heetst van de dag wordt er vaak

niet gewerkt maar al deze elementen samen

zouden in Nederland niet door de Arbo wet heen

komen. Het zout maakt dat de huid extra snel

uitdroogt en daarnaast ook bijzonder snel

verouderd. Daarnaast is het zout ook slecht voor

de geslachtsorganen en de potentie. De meeste

werkers dragen om die reden ook een condoom

als men aan het werk zijn. Omdat het

momenteel een vakantie periode is was de soda

winning plaats gesloten waardoor we het niet

hebben kunnen bezoeken. Vanaf dit punt zijn we

verder gegaan met onze gamedrive. Maar meer

als Uganda kob, waterbokken en weg

sprintende wrattenzwijnen hebben we helaas

deze keer niet gezien. Om die reden waren we

al redelijk vroeg het park uit waardoor we

besloten om eerst naar onze lodge te gaan om

de spullen af te droppen en in te checken. Een

geluk bij een ongeluk. Want ondanks dat we

gisteren nog hebben geïnformeerd of de

boeking in orde was bleek dit dus niet het geval

te zijn. Onze kamers waren al vergeven

ondanks dat ze betaald waren omdat iemand

vergeten was de betaling door te geven. Dus...

A

Dan zit je daar... met een groep die vol spanning

op de sleutels van de huisjes zitten te wachten.

Uiteindelijk hebben we gesproken met de

mensen van het agentschap en deze aan het

werk gezet om zo snel mogelijk iets nieuws voor

ons te vinden, en wat ook beter was dan dit, ook

al was deze locatie alles behalve vervelend en

lelijk.

Kazinga kanaal

Omdat de tijd begon te

dringen hebben we alle

spullen weer in de bus

ingeladen, inclusief onze

kampeertenten en zijn we

vertrokken richting Mweya,

het schiereiland tussen het

Kazinga kanaal en Lake

Edward. Vanaf hier

hadden we onze lunch in een luxueuze lodge in

het restaurant met een fantastisch mooi uitzicht

over het Kazinga kanaal waar we later in de

middag een mooie boottocht zouden maken. De

prijs was wel wat hoger dan gewoonlijk, maar

het eten samen met het mooie uitzicht maakte

dat meer dan goed. Ook de toetjes viel iedereen

goed in de smaak en de bordjes werden

meerdere keren gevuld. Na de lunch was het de

hoogste tijd om richting de boten te gaan voor

de boottocht. Ook hier kwam de Ugandese

logica weer boven water. Er vertrokken twee

boten om 15:00. Op het moment dat de eerste

groepen de boot op mochten en de eerste

mensen van mijn groep op de boot zaten zij de

bootman dat we naar de andere boot toe

moesten omdat daar meer plaats was en deze

bijna vol was. Braaf en volgzaam als we waren

deden we dit ook waarna de mensen die aan

boord waren ook weer van boord kwamen om

ook naar de andere boot toe te gaan. Bij de

andere boot stond een vrouw die zei dat we

terug moesten naar de andere boot omdat de

boot daar zo naar toe zou gaan. Daar stond

dezelfde bootman nog steeds die zei dat we

toch weer terug moesten naar de boot omdat de

boot juist niet naar deze plek zou komen. Op de

vraag of hij het leuk vond om ons op en neer te

blijven sturen zei hij dat het onze eigen schuld

was. Tot op dit moment

zou ik nog steeds niet

weten waarom dit onze

schuld zou moeten zijn.

Uiteindelijk waren we dan

toch aan boord en vertrok

de boot. Aan de overkant

van de rivier werden we al

meteen overspoeld met

allerlei dieren. Grote

buffels lagen op de oevers

en in het water om af te

koelen. Het water werd gedeeld met grote

nijlpaarden welke op enkele meters van onze

ruime boot in het water lagen. Tussen al deze

dieren in stonden allerlei vogels op de oevers.

De Afrikaanse nimmerzat, zwartnekreiger,

hamerkop, grijskapmeeuwen, blauwe reigers,

Afrikaanse schaarbekken, lepelaars en talloze

andere vogelsoorten liepen door elkaar heen

over de oevers terwijl grote aantallen bonte

ijsvogels in de takken van de bomen of boven

het water zweefden op zoek naar vis. Het

aanbod van dieren in het kanaal hield niet op.

Als we nog maar net waren uitgekeken op het

ene kwam het volgende al weer in beeld. Zo

passeerden we een groep olifanten terwijl een

paar meter er vandaan enkele metersgrote

krokodillen lagen. Krokodillen zijn wellicht een

van de meest fascinerende dieren. De dieren

worden als ze uitgegroeid zijn meer dan 6 meter

lang en een gewicht van meer dan 800 kilogram

is zeker niet ongewoon. De vrouwtjes leggen

Het aanbod van dieren in het

kanaal hield maar niet op. Als

we nog maar net waren

uitgekeken op het ene kwam het

volgende al weer in beeld.

hun eieren in een kuil in de oevers. Jonge

vrouwtjes leggen iets meer dan 10 eieren maar

een grote volwassen exemplaar kan tegen de

100 eieren leggen. Nadat ze haar eieren heeft

gelegd dekt ze de kuil weer af en gaat ze weer

verder met haar dagelijkse bezigheden. Wel blijft

ze altijd in de buurt van haar nest om ze te

bewaken tegen mogelijke roofdieren zoals

bijvoorbeeld allerlei soorten mangoesten, die het

hebben gemunt op haar eieren. Na ongeveer 90

dagen komen de eieren uit en beginnen de

jongen piepgeluiden te maken. De moeder hoort

haar jongen en gaat naar het nest om de

pasgeboren jongen op te halen en naar het

water te brengen. Vanaf het moment dat de

jongen in het water zijn moeten ze zelf zien te

overleven. Dit laatste is een moeilijke opgave

omdat baby krokodillen onder aan de

voedselketen staan. De jongen worden gegeten

door allerlei vogelsoorten, nijlvaranen en ook

vissen. Van alle 100 baby krokodillen worden er

hooguit een paar volwassen. Tijdens de

boottocht zien we ook diverse krokodillen in

allerlei soorten en maten liggen. Aan het einde

van de boottocht komen we nog bij een grote

groep vogels. Hier zitten twee soorten pelikanen

tussen grote groepen meeuwen en aalscholvers.

De boottocht duurt meer dan twee uur maar en

had als het aan mij gelegen had nog uren

mogen duren. Deze boottocht is tijdens de

Uganda reis een absolute must do. Ondertussen

hadden we ook te horen gekregen wat de

alternatieve lodge zou zijn en vanaf de

aanlegsteiger van de boot was het nog

ongeveer anderhalf uur rijden naar deze locatie.

Bij aankomst bij de alternatieve lodge werden

we aangenaam verrast door het fantastische

uitzicht over de vlakte van Queen Elizabeth

National Park en Ishasha waar we morgen naar

toe gaan. De lodge lag op flinke hoogte op een

heuvelrug. Ondertussen was het ook al half

zeven en kleurde de vlakte langzaam aan rood.

Nadat iedereen terug kwam van de kamers waar

ze gedoucht hadden was iedereen nog

enthousiaster over de mooie kamers die we voor

ze hadden kunnen regelen. En als bonus vooraf

aan het lekkere diner kreeg de groep ook nog

eens een dans en drum voorstelling van een

lokale, pas opgerichte groep. Een show die erg

goed bij iedereen in de smaak viel. De groep

kreeg de handen op elkaar en zelfs nog enkele

van de groep aan het trommelen. Hoewel de

dag met de gamedrive at teleurstellend begon is

hij uiteindelijk weer fantastisch afgesloten en

heeft iedereen weer allerlei prachtige

herinneringen aan Uganda erbij.

Queen Elizabath National Park

Het Queen Elizabeth National

Park is zonder twijfel het

bekendste Nationale park van

Uganda. Het in 1954 opgerichte

park heeft een oppervlakte van

1.978 km2. In het park komen 95

soorten zoogdieren en maar liefst

meer dan 500 soorten vogels

voor. In het park zijn twee grote

meren gelegen, te weten Lake

Edward en Lake George. Deze

twee zijn aan elkaar verbonden

met het Kazinga kanaal waarin

grote aantallen nijlpaarden en

krokodillen leven. Verder kan

men in het park buffels,

olifanten, leeuwen, luipaarden,

wrattenzwijnen, Uganda kob

aantreffen. Het park staat de

laatste jaren enorm onder druk

doordat lokale boeren met meer

dan 40.000 stuks vee zich in de

parken begeven op zoek naar de

beste stukken grond voor hun

vee. Hierbij verdrijven ze het wild

en worden ook roofdieren zoals

de leeuwen en luipaarden

vergiftigd. De populatie leeuwen

is in de laatste 10 jaar

gehalveerd.

Rondreis Uganda

Oog in oog staan met

berggorilla’s en chimpansees

in het wild: op deze rondreis

door Uganda maak je dat mee.

Eerst hoor je hun roep, dan

sluip je naderbij. In je hele lijf

voel je hoe machtig ze zijn. Je

ontmoet chimpansees in

Kibale Forest en wordt

betoverd door de watermassa

van de Murchison Falls. Alsof

dat nog niet indrukwekkend

genoeg is, ga je ook naar

Bwindi N.P., een van de beste

plekken om berggorilla's in

hun natuurlijke omgeving te

zien!

16 dagen hotelreis

v.a. € 2.749,-

16 dagen campeerreis

v.a. € 2.349,-

Rondreis Ethiopië

Tijdens de rondreizen door

Ethiopië ga je de wereld

anders bekijken. Het land van

middeleeuwse kerken en

authentieke Afrikaanse

stammen is ook een andere

wereld met een eigen

jaartelling. Je ontmoet op deze

reis oorspronkelijke bewoners.

Stammen, waar schoonheid

schuilt in wit geverfde

gezichten en schotellippen. In

Addis Abeba ga je de marktjes

af, bij Bahir Dar kun je op het

Tana meer varen en de Blauwe

Nijl Watervallen bewonderen

en in Gondar ga je op zoek

naar zeventiende-eeuwse

kastelen. Ontdek tijdens de

Ethiopië rondreizen de aparte

inheemse dieren in Mago

National Park. Wandel in het

Simien gebergte waar

spectaculaire rotsformaties

zijn en spot mantelbavianen.

23 dagen

v.a. € 2.399,-

13 dagen

v.a. € 998,-

14 dagen – hoogtepunten

v.a. € 1.649,-

Rondreis Kenia

Ga mee op reis naar het

verleden van Baobab Reizen!

Ruim 40 jaar geleden wilde de

directeur van Baobab terug

naar zijn roots in Kenia. Hij

kocht een truck en is Baobab

begonnen. Nu 40 jaar later

organiseren we nog steeds

met passie bijzondere reizen

door Kenia. Maak tijdens deze

reis twee dagen deel uit van

de Masai stam in Maji Moto

Eco Camp, zet de meest

prachtige vogels op de foto,

spot wilde dieren in het Tsavo

N.P en ga kijken bij een

cultureel centrum in

Mombasa. Pak je kans en boek

deze unieke reis naar Kenia!

16 dagen – hoogtepunten

v.a. € 2.595,-

16 dagen – familiereis

v.a. € 2.795,-

Dag 9 - Queen Elizabeth N.P. - Ishasha

Vandaag wordt bijzonder. We rijden naar Ishasha, de zuidelijkste punt

van Queen Elizabeth waar je kennismaakt met een ongerept stukje

natuur. Hier komen vrijwel geen toeristen. 's Middags maak je een

gamedrive en probeer je de bijzondere boomklimmende leeuwen te

spotten. Hier hebben de leeuwen zichzelf geleerd om in bomen te

klimmen om te schuilen tegen de zon en te ontsnappen aan de vliegen:

een uniek gezicht.

27-12-12

ls rond half zeven in de ochtend onze

wekkers gaan worden we direct weer

geconfronteerd met het prachtige uitzicht

over de vlakte direct vanuit onze kamers. De

nevel hangt nog als een deken over de vlakte

waarbij de acacia bomen als masten boven alles

uit steken. Naar mate het lichter word kunnende

verder weg kijken en zien we helemaal in de

verte Ishasha liggen, de plek waar we vandaag

naar toe gaan om de fameuze ‘tree climbing

lions’ te zoeken. Met bijna pijn in ons hart

verlaten we na het heerlijke ontbijt deze

fantastische plek waar

iedereen nog wel langer had

willen blijven. De route

vandaag is gelukkig ook

fantastisch. We trekken door

de savanne heen en zien

onderweg verschillende

kuddes olifanten over de

vlaktes trekken. De groepen

olifanten bestaan

voornamelijk uit vrouwtjes met

hun jongen. De oudere stieren volgen deze

groepen op gepaste afstand. Op hun trektochten

door de jungle laten de dieren een spoor van

vernielingen achter. Totale bomen worden zelfs

ontworteld om bij hun voedsel te kunnen komen.

Een volwassen olifant kan op een gemiddelde

dag rond de 300 kilogram weg eten. Ook laten

ze een flink spoor van ontlasting achter. Een

olifantendrolletje weegt rondom een kilogram en

dit imposante dier laat er daar per dag rond de

150 stuks van los. Onderweg zien we ook

andere dieren zoals de altijd aanwezige Uganda

kob en waterbokken. Verder passeren we weer

wat groepen Tantalus apen,

roodstaartmeerkatten en ook zien we enkele

mooie zwart gekleurde kuifarenden vanuit een

boom op zoek naar mogelijke prooidieren. We

passeren wat ijsvogels en ook zien we mooie

witborstbijeneters. Als we in de buurt zijn van de

Ishasha sector van het Queen Elizabeth

National Park besluiten we om eerst te gaan

lunchen in de Savannah lodge. Hiernaar

iedereen even bijkomen van de lange

hobbelweg en rustig even eten. Hierna is het

echt de hoogste tijd om op zoek te gaan naar de

leeuwen. We hebben door gekregen waar de

dieren liggen en daardoor hebben we ze ook

snel gevonden. Uiteraard is het leuker om de

dieren zelf te vinden. Maar soms moet je het

geluk niet tarten en een eenvoudige manier

aannemen. We arriveren bij

een mooie grote boom. Hierin

zien we drie jonge leeuwen

liggen. De ene laat zich niet

goed zien. Hiervan kan je als

je heel goed kijkt alleen maar

een poot en een staart zien.

Twee anderen liggen echter

veel duidelijker in beeld en

zijn ook goed te fotograferen.

Nu heb ik vaker leeuwen in

bomen gezien buiten dit park. Zo heb ik ze in

bomen zien zitten in de Serengeti in Tanzania

en ook in de Masai Mara in Kenia maar hier

klimmen ze om andere reden in bomen. Dit deel

van het park is redelijk dicht begroeid. Hierdoor

is het lastig om de prooidieren te spotten. Hoger

in een boom kan een leeuw verder weg kijken

waardoor hij ook eenvoudiger zijn voedsel kan

spotten. Omdat het dichtbegroeid is heeft het

dier ook moeite om eenvoudig verkoeling te

vinden. Er staat tussen de struiken meestal

weinig wind. In de bomen krijgt hij dit wel. En

ook is het een manier om minder last te hebben

van de tsetse vliegen. Een bijzonder gezicht is

het in elk geval wel om leeuwen als luipaarden

in een boom te zien hangen. Daarna gaan we

verder op weg richting onze campsite waar we

vanachter gaan kamperen. Onderweg komen

A

Een olifantendrolletje

weegt rondom een

kilogram en dit imposante

dier laat er daar per dag

rond de 150 stuks van los.

we nog wat buffels, uiteraard Uganda kob en

waterbokken tegen. Ik zit boven op het dak van

de bos om dieren te spotten voor de groep. In

de verte zie ik in eens een groep groene

bavianen. Maar daarvoor loopt ook nog iets

anders. Als ik de chauffeur vraag om te stoppen

kan ik de verrekijker beter gebruiken en zie ik

dat het een mannetjes leeuw is met een mooie

bos manen. Echter is hij ver weg en blijkbaar op

zoek naar een koel plekje. Hij ploft neer bij een

grote struik in het hoge gras en laat zich daarna

niet meer zien. Enkelen van de groep hebben

nog wel een glimp van het dier opgevangen

maar helaas meer ook niet. Als we verder willen

komt ons busje in eens vast te zitten in de

modder. Ook dat hoort bij gamedriven. Gelukkig

is het probleem niet al te groot en krijgen we met

een paar mensen het busje al snel weer los

zodat we verder kunnen naar onze campsite.

Het is rond half vijf als we hier aankomen.

Hoogste tijd om onze tenten te gaan op zetten.

Ook hier zitten we weer op een bijzonder mooie

plek. Geen prachtig vergezicht deze keer maar

een plek aan de rivier met nijlpaarden. De

overkant van de rivier is overigens Democratisch

Republiek Congo. Al snel heeft mijn groep hun

tenten al weer staan waarna ze kunnen genieten

van het uitzicht. De nijlpaarden laten regelmatig

hun knorrend geluid horen en als ze tijdens het

gapen hun grote bek helemaal spreiden kan je

niet meer zijn dan diep onder de indruk.

Ondertussen vliegen boven onze hoofden de

neushoornvogels en prachtig gekleurde

toerakos op en neer. Aan de overkant, in Congo

dus, zit ook nog een kuifarend in de boom en

een groepje Guereza Colobusapen. Een super

plek om weer een super dag in Uganda af te

sluiten.

Dag 10 - Ishasha - Bwindi Impenetrable Forest N.P.

Je vertrekt richting Bwindi N.P., een van de beste plekken om berggorilla's in hun natuurlijke

omgeving te zien. Onderweg kun je naar de Pygmeeën, een van de oudste stammen van

Afrika. Morgen staat een gorillatrekking op het programma voor degenen die dat hebben

geboekt. Met een beetje geluk en doorzettingsvermogen kom je een van de vele

gorillagroepen tegen die hier leven.

28-12-12

n de verte hoor ik ergens een knorrend

geluid. Ik doe mijn ogen open en besef me in

eens weer dat ik in het mooie Uganda zit en

dat we aan het kamperen zijn aan een rivier met

nijlpaarden. Ik kruip mijn

slaapzak uit en begin mijn

spullen in te pakken en de tent

op te ruimen. Het is nog

schemerig maar de nijlpaarden

zijn al weer terug in de rivier na

hun nachtelijk uitstapje.

Overdag wanneer het heet en

zonnig is blijven de dieren in het

water. Hier zoeken ze

verkoeling en dit is eveneens ter

bescherming van hun gevoelige

huid. Als een nijlpaard te lang

uit het water zou zijn dan kunnen de dieren

verbranden ondanks de natuurlijke olie die hun

huid aan maakt die de huid beter beschermd.

Om die reden komen de dieren pas bij schemer

aan land om te gaan grazen. In het droge

seizoen kunnen ze hierbij zelfs afstanden van

meer dan dertig kilometer afleggen. In de

ochtend voordat de zon weer

op komt keren ze vervolgens

terug om terug te gaan in de

rivier.

Ondertussen wordt de groep

ook langzaam aan wakker en

komt er leven in de brouwerij.

Iedereen helpt elkaar weer met

het opruimen van de tenten en

daarna kunnen we richting de

rangerpost bij de ingang van

Ishasha om in de kantine te

gaan ontbijten. Na een toast en

eitje gaan we verder. We

hadden gehoopt om weer even terug te gaan

naar de boom waar we de leeuwen hadden zien

liggen op de takken. Helaas heeft het praktisch

de hele nacht geregend waardoor we niet van

de hoofdwegen afkonden zonder het risico te

lopen om vast te komen zitten. Dat laatste is iets

wat je zeker niet wil in de buurt van leeuwen. De

avond ervoor hadden we ook te horen gekregen

dat de weg van Ishasha naar Kabala welke we

moeten hebben onbegaanbaar is. Het besluit

om dan maar de andere route te nemen werd in

de ochtend ook weer de kop in gedrukt omdat

die weg nog slechter schijnt te

zijn. Op hoop van zegen en in

afwachting wat ons te wachten

gaat staan deze dag gaan we

op weg. Onderweg stuiten we

op enkele dieren. In de verte

zien we Topi's, een ondersoort

van de lierantilope en een dier

welke de groep nog niet gezien

had. Helaas waren de dieren

alleen maar van ver te zien.

Dichterbij echter was een grote

groep olifanten welke rustig aan

hun ontbijt zaten en hierbij grote takken van

allerlei bomen en struiken afscheurden. Verder

op kwamen we een land cruiser tegen waarvan

de chauffeur vertelde dat er twee leeuwen in het

gras zouden moeten liggen. Omdat we ze zo

niet konden zien kroop ik weer op het dak van

ons busje van waar ik al staand veel verder weg

kon kijken. Echter meer dan

een paar termieten heuvels en

wat tantalusapen dichtbij in een

boom was er helaas niet te

zien. Omdat de land cruiser

daarna ook al weer snel vertrok

hadden ze zich waarschijnlijk

vergist en een paar

termietenheuvels aangezien als

leeuwen. Onderweg zagen we

verder nog wat mooie

neushoornvogels, kuifarenden

en een palmgier. Daarna was

het echt tijd om het Queen

Elizabeth Park en Ishasha te verlaten en een

kopje koffie te drinken.

Avontuurlijke route

Na de stop gingen we weer verder en waren we

benieuwd naar de slechte weg. Echter de weg

bleef lange tijd goed en de hoop dat het allemaal

wel mee zou vallen werd steeds groter. Totdat

I

In de verte hoor ik

ergens een knorrend

geluid. Ik doe mijn ogen

open en besef me in

eens weer dat ik in het

mooie Uganda zit.

Onze ogen worden zo

groot als schotels. Dat

stuk voor ons… dat is

geen weg meer maar

een grote modderpoel

van meer dan honderd

meter lang.

we uiteindelijk op een smaller weggetje terecht

kwamen en het steeds modderig werd. Ook hier

had de afgelopen dagen flink geregend. Ons

busje slipte wat vaker weg en er waren enkele

lange modderige stukken waar we met de

banden diep door de blubber moesten. Maar

dan... Na een bocht in de weg... Onze ogen

worden zo groot als schotels.

Dat stuk voor ons. Dat is geen

weg meer maar een grote

modderpoel van meer dan

honderd meter lang met geen

enkele mogelijkheid om er

omheen te gaan. Terug gaan is

ook geen optie. De andere weg

zou nog slechter zijn dus om het

hele stuk terug te rijden en

vervolgens ook niet verder te

kunnen schiet ook niet op. We

laten iedereen in onze busjes uitstappen om via

het minder gladde voetgangers stukje naar de

andere kant te lopen. Een groot aantal mensen

staan aan de zijkant van het modderbad toe te

kijken in de hoop dat de passanten vast komen

te zitten. Op die manier kunnen ze de auto's en

busjes uit de blubber duwen en weer wat centen

verdienen.

Walter, de chauffeur van het eerste busje waagt

het er op. Hij zet de vierwiel

aandrijving aan en kiest zijn

route. De bus maakt meer en

meer toeren als hij de drek in rijdt

en we zien hem samen met het

busje door de modder stuiteren.

De eerste tien meter zijn

afgelegd en hij rijd nog steeds,

ook de twintig meter wordt

gehaald evenals de dertig.

Iedereen begint te schreeuwen

en hem aan te moedigen, hij krijgt applaus.

Veertig meter, vijftig, zestig. Ondertussen heeft

ook Innocent zijn vierwielaandrijving aangezet

en de bus gestart. Ook hij gaat aan de missie

beginnen. Walter passeert de zeventig meter,

tachtig... Hij lijkt het te gaan halen. En als Walter

het busje door de modderpoel heen

gemanoeuvreerd heeft krijgt hij een staande

ovatie. Ook Innocent is ondertussen ook goed

op weg en jaagt ook zij busje al stuiterend naar

de overkant. Iedereen is bij dat we het gehaald

hebben en weer verder kunnen. De actie van

onze chauffeurs heeft ook de chauffeuse van

een grotere Nissan Patrol moed gegeven. Ook

zij begint aan haar poging, maar helaas voor

haar ziet ze haar missie mislukken en eindigt

halverwege in de blubber. Ook nu klinkt er

gejuich, van de lokale bevolking,

die verdienen weer wat centjes

nu ze haar auto uit de modder

mogen duwen. De auto's hebben

wel wat te lijden. De

koeienvanger voorop is

verbogen en gescheurd. De

modder zit tot op het dak en alles

is besmeurd. Maar we kunnen

weer verder. In de hoop dat we

het ergste nu gehad hebben

gaan we verder. Na enkele

bochten komen we een grote Terreinwagen

tegen. De auto is brandschoon en geeft ons

goeie hoop. Want tenslotte... Hoe kan je een

auto op een slechte blubberige weg

schoonhouden? Niet. Echter na een kilometer

komen we opnieuw bij een groot modderbad

aan. Onze hoop was dus ongegrond. Gelukkig

was deze niet zo heftig als de eerdere

modderplas welke we gepasseerd hadden.

Iedereen liep weer via de zijkant

naar de overzijde en even later

stuiterden beide busjes ook weer

zonder probleem naar de

overzijde. Ook de busjes zijn er

weer zonder verdere zichtbare

schade vanaf gekomen en we

kunnen weer verder. Nu de

slechtste stukken achter ons

latend. Veel later dan gepland

zitten we in Kabala aan onze

lunch. En ook daar gaat het niet al te snel.

Doordat het niet echt op schiet lukt het me wel

een verjaardagskaart met opschrift en al te

regelen voor een jarige dame in onze groep.

Deze is voor vanavond bij het diner. Tegen half

vijf zijn we eindelijk weer onderweg. Vanaf hier

is het nog meer dan twee uur rijden naar de

lodge. Gelukkig is de helft van de route over een

goede geasfalteerde weg dus we kunnen even

opschieten en onze organen weer terug op de

Als Walter het busje

door de modderpoel

heen gemanoeuvreerd

heeft krijgt hij een

staande ovatie.

Het busje van Innocent

heeft er voor vandaag

genoeg van en zakt

door zijn as.

juiste plek laten indalen. Het laatste stuk is

echter weer een slechte bergweg en brengt ons

weer extra gehobbel. Het busje van Innocent

heeft er voor vandaag echter genoeg van en

besluit op ongeveer een half uur rijden van de

lodge de brui er aan te geven en zakt door zijn

as. Over en sluiten, busje afgeschreven. De tijd

begint ook te dringen. Binnen korte tijd zal het

donker worden. De groep moet door naar de

lodge en snel. Er passeert een terreinwagen. Ze

willen wel twee mensen van onze groep met ze

mee nemen. Ik heb gelukkig een kleine groep,

dus de anderen passen in het busje van Walter.

Een deel van onze bagage gaat op het dak en ik

zelf kruip ook op het dak vanwege plaatsgebrek

in de bus en om de bagage mee in de gaten te

houden. Ook al hebben we wel een drager op

het dak, de bagage zit niet vast. Volgeladen

gaan we verder en laten Innocent en zijn busje

achter. Hem en de kampeerspullen gaan we

later ophalen. Het busje is nu afgeladen vol en

topzwaar. Hopelijk begeeft deze het ook niet,

want hij krijgt het zo nog extra zwaar te

verduren. Als ik op het dak van het busje zit en

we enkele dorpjes passeren blijk ik een attractie

te zijn. Mensen stoten elkaar aan om vervolgens

aar mij te wijzen en in hun lach te schieten.

Anderen beginnen naar me te zwaaien en

roepen me na met Mzungu, blanke.

Ondertussen beginnen er ook wat

regendruppels te vallen. Gelukkig zet het niet

door maar het begint te schemeren en het wordt

snel kouder. Zeker op het dak van het busje en

in de wind. Uiteindelijk moet Walter ook heel

even zijn busje aan de kant zetten. De motor

wordt te heet en de wijzer staat in het rood.

Enkele minuten later kunnen we weer verder en

zetten we de groep, na een mooie maar zeer

avontuurlijke route, veilig af bij het hotel.

In hotel worden de kamers verdeeld en is het tijd

voor het diner. Het is al half 8 geweest. Iemand

van de groep overhandigd de jarige dame haar

taart welke gelukkig ook heelhuids is

aangekomen in het hotel. Als in het hotel alles is

geregeld en het busje van Walter weer is

afgekoeld gaan we terug richting Innocent en

zijn busje. Onderweg horen we dat de monteur

niet kan komen vanavond en dat het morgen

ochtend wordt. We laden alle matrassen en

tenten ook over in het busje van Walter. We

zoeken iemand die als bewaking bij het busje

blijft deze nacht zodat we morgen nog steeds

onze banden hebben. Rond elf uur zijn we

uiteindelijk terug in de lodge. Het was een

behoorlijk enerverende en ook vermoeiende

dag. Als we terug zijn vraag ik aan de manager

of de generator iets langer kan aanblijven nog

zodat ik nog snel even kan douchen. Geen

probleem verzekert hij me, ik loop naar mijn tent,

kleed me uit, wil de douche aanzetten en.... Het

licht gaat uit. Ik ga maar naar bed waar

vervolgens mijn lichtje even snel uit ging.

Dag 11 & 12 -

Bwindi Impenetrable Forest

Dit is Fair weg volgens Baobab: gorilla’s in het wild zien is een

ongelofelijke ervaring. De tocht erheen is al spannend. Een truck

brengt je het Bwindi Impenetrable Forest N.P. in, waar de helft van de

wereldpopulatie aan berggorilla’s leeft. Ken je de film Gorilla’s in the

Mist? Gorilladeskundige Diane Fossey woonde hier dertien jaar lang

tussen de gorilla’s. Je hebt de unieke kans om met rangers in zo’n

twee à vier uur door dichte bossen en over ruige hellingen te

wandelen, tot je een familie hebt bereikt. Tussen jou en deze

prachtige dieren zit vaak maar zo’n vijf meter. Dat is mogelijk, omdat

de dieren je ranger heel goed kennen, en bijna als een lid van de

familie beschouwen. De machtige dieren door het gebladerte zien

bewegen is een fantastische ervaring. Doe je vandaag liever rustig

aan? Maak dan met een gids een mooie wandeling door het nationale

park. Een vulkaan beklimmen? Ook dat is mogelijk in deze twee dagen.

en breng

Facultatieve

Excursie

Gorillatrekking

Dit is Fair weg volgens

Baobab: gorilla's in het wild

zien is een ongelofelijke

ervaring, die je nooit meer

wordt afgenomen. De tocht

erheen is al spannend. Een

truck brengt je naar Bwindi

National Park, waar de helft

van de wereldpopulatie aan

berggorilla's leeft. Met

rangers wandel je zo'n twee

à vier uur door dichte

bossen en over ruige

hellingen, tot je een familie

bereikt hebt. Een pittige

tocht, maar je beloning is

het waard: een half uur lang

ben je dichtbij een groep

gorilla's. Tussen jou en

deze prachtige dieren zit

vaak maar zo'n vijf meter!

Dat is mogelijk, omdat de

dieren jouw ranger heel

goed kennen, en bijna als

een lid van de familie

beschouwen. Vooraf krijg je

natuurlijk uitgebreide

instructies over hoe je jezelf

moet gedragen. Zo mag je

de dieren niet aanraken.

Maar wat te doen als ze jou

aanraken? Dat dat gebeurt,

is helemaal niet

uitzonderlijk.

29-12-12

andaag is de grote dag! Het hoogtepunt waarvoor de meeste deelnemers deze reis hebben geboekt. Vandaag staat een

bezoek aan de grootste van alle mensapen, de gorilla, op het programma. Al de avond ervoor hebben verschillende mensen enorm de kriebels en zijn een beetje nerveus om oog in oog te komen te staan met deze koning van de apen. Om 08:00 moeten we aanwezig zijn voor de briefing. Tijdens deze briefing krijgt ieder uitgebreid uitleg over de trekking. Wat mee te nemen, wat niet mee te nemen, wat te doen en uiteraard ook wat niet te doen. Tegenwoordig mag men met 8 mensen per groep gorilla's de dieren bezoeken. Voorheen was dit met maximaal 6 mensen. Op zich kwam dit niet verkeerd uit omdat er van onze groep precies 8 mensen waren die naar de gorilla's wilden. Vanaf dit vertrekpunt had men voorheen 4 groepen gorilla's die bezocht konden worden. Echter heeft zich niet al te lang geleden een groep opgesplitst waardoor er nu 5 groepen bezocht konden worden. De gorilla groep waar mijn deelnemers naar toe mochten lag op ongeveer anderhalf uur lopen vanaf de ingang. Helaas had ik zelf geen permit en moest ik teleurgesteld en, toegegeven enige jaloezie, wachten tot mijn groep terug was. Op zoek naar de zilverrug Het eerste deel van de wandeling was voor de groep nog prima te doen. Maar net op het moment dat iedereen dacht dat het eigenlijk wel mee viel begonnen de steile afdalingen en klimmingen. Bijna iedereen had een tassendrager ingehuurd die de bepakking voor de trekking meenamen zodat de deelnemers zich konden concentreren op de wandeling zelf. De dragers waren zeer welkom en overigens

een goede manier voor de lokale bevolking om ook wat centen bij te verdienen. Na geruime tijd gewandeld te hebben ging men stil zitten tot uiteindelijk de scout, de persoon die de gorilla's opspoort kwam om de groep bij de gorilla's te laten. Op het moment dat de mensen de gorilla's benaderden werden ze even bekeken waarna

elk dier al snel verder ging met zijn eigen zaken, wat in dit geval bestond uit liggen en eten. Grote lianen werden naar beneden getrokken, met de hand in een enkele beweging gestript van alle bladeren waarna vervolgens de verse bast tussen de tanden verwijderd werd en opgegeten. Sommige lianen waren te dik om naar beneden te trekken waarna een gorilla aan de lianen op en neer slingerde, wat op zijn beurt weer commotie veroorzaakte.

Deze groep gorilla's bestond uit 12 exemplaren. Echter hebben de gorilla's volledige vrijheid om als er mensen in de buurt zijn bij de mensen te blijven of een eindje verderop te gaan liggen wat ongeveer de helft van de groep ook deed. De 6 exemplaren welke overbleven waren echter op zeer korte afstand te zien. Op sommige momenten waren de gorilla's op een afstand van

slechts 1,5 tot 2,5 meter van mijn groep verwijderd en dat zonder een hek of iets anders tussen hen in, gewoon in de vrije natuur van het Bwindi Impenetrable National Park. Een ervaring die onvergetelijk is en voor slechts weinigen weg gelegd is. Waar chimpansees over het algemeen enorme druktemakers zijn laten gorilla's meestal alles welgevallen en maken zich niet erg druk. Wel laat de zilverrug,

zoals de volwassen mannetjes genoemd worden, wel even zien wie er hier de baas is door met de handen hard op zijn borst te kloppen. Echter als men zich houdt aan de regeltjes van de leider dan wordt men door de

V

Op sommige

momenten waren de

gorilla’s op een

afstand van slechts 1,5

tot 2,5 meter van ons

De zilverrug laat even

zien wie de baas is

door met de handen

hard op de borst te

kloppen.

groep zonder problemen geaccepteerd. De berggorilla groepen die bezocht mogen worden zijn overigens ook in een lang proces bekend gemaakt met de mensen voordat ze bezocht mogen en kunnen worden door toeristen. Een proces als dit kan al gauw twee jaar duren. Men kan dus niet zomaar willekeurig bij elke groep gorilla's gaan zitten. Ook al zijn gorilla's van nature niet agressief zal een zilverrug die niet gewend is aan mensen veel sneller aanvallen.

Een andere voorwaarden aan het brengen van een bezoek aan een groep gorilla's is dat je gezond bent en geen overdraagbare ziektes bij je hebt. Gorilla's hebben voor 97% dezelfde genen als mensen waardoor ze zeer vatbaar zijn voor de ziektes die mensen bij zich kunnen dragen, omgekeerd geld uiteraard hetzelfde verhaal. Mocht je dus verkouden zijn of diarree hebben dan mag men, terecht, deze dieren niet bezoeken. Vanaf het moment dat onze groep de gorilla's hadden gevonden mocht men er een uur bij blijven. Zo'n uur lijkt alleen als je zo een bijzondere ervaring beleefd altijd slechts tien minuten te duren. En ook al heb je dan uren

door de jungle getrokken, op het moment dat je tussen deze dieren in een mooie jungle zit en je ziet die intrigerende koffiebruine ogen dan doet al het andere er niet meer toe. Spijtig is dan

altijd weer het moment dat je de groep achter je moet laten om weer terug te lopen. Al mijmerend loopt iedereen weer terug naar de parkeerplaats waar ons busje geparkeerd staat. Als de groep dan rond 13:30 weer bij Walter en mij terug zijn krijg ik een stortval van verhalen door elkaar naar mijn oren geslingerd. Iedereen is dolenthousiast. De korte afstand die ze bij de dieren

konden zijn, dichterbij dan men vooraf zei dat zou gebeuren en dan hoe goed men de dieren kon zien. Het was een onvergetelijke ervaring voor iedereen. En of ik ook nog wat gezien had? Ja, een snurkende Walter in zijn busje. Daarna was het tijd om terug te gaan naar het hotel, waar iedereen nog zijn foto's en filmpjes een keertje in alle stilte nakeek. De rest van de dag was er tijd om bij te komen en te relaxen. Iets waar iedereen ook wel aan toe was.

Al mijmerend loopt

iedereen weer terug

naar de parkeerplaats

waar ons busje

geparkeerd staat.

Gorillatrekking

Een ervaring die zeker niet gemist mag worden is de

gorillatrekking. Je staat oog in oog met ’s werelds meest

imposante mensapen. De trekking naar de gorilla’s

is fysiek inspannend. Afhankelijk van de locatie waar

de dieren zich bevinden kan de trekking er naar toe van

een half uur tot 2 uur duren. De omgeving is heuvelachtig

en soms moet er geklauterd worden. Echter is de trekking

voor iedereen met een normale conditie te doen. Voor je

dagrugzak kan je zelfs dragers inhuren zodat je jezelf kan

concentreren op de trekking. Deze ervaring mag je niet missen.

Baobab gorilla permit garantie

In het park worden maar enkele

gorillafamilies bezocht. Daarvoor

heb je een permit nodig, die wij

zeer tijdig inkopen, zodat we je

zekerheid kunnen bieden over je

bezoek. Wil je zeker weten dat je

een permit krijgt, boek onze reis

én deze excursie dan minimaal

drie maanden voor vertrek. Boek

je korter van tevoren, dan

kunnen wij het verkrijgen van

een permit niet meer

garanderen. De tocht naar de

gorilla’s is fysiek inspannend: je

moet een redelijke conditie

hebben. De minimum leeftijd

voor deze excursie is 15 jaar.

In geval van ziekte

Blijk je ter plekke een voor de

gorilla’s besmettelijke ziekte te

hebben, zoals een zware

verkoudheid of griep, dan

kunnen de rangers je de toegang

weigeren. Besmettelijke ziektes

kunnen zelfs dodelijk zijn voor

gorilla’s. Bij weigering van

deelname krijg je jouw betaling,

minus het geldende bedrag voor

afhandelings- en

administratiekosten, dan terug.

Prijs

De kans dat je gorilla’s ziet, is

zeer groot (zo’n 99 %). Maar een

harde garantie krijg je nooit. Elke

ochtend vertrekken er rangers

voor de groepen uit op zoek naar

de groepen gorilla’s om de

kansen voor de groepen te

vergroten. De kosten voor deze

excursie zijn € 450,- per persoon,

inclusief afhandeling- en

administratiekosten en

entreegeld voor het Nationale

park.

Bwindi Impenetrable Forest National Park

Het Bwindi Impenetrable

National Park is een hotspot voor

de berggorilla. Dit is een van de

weinige plaatsen waar men

onder begeleiding van een ranger

deze zeldzame gorilla soort kan

bezoeken. Het park heeft een

oppervlakte van 330 km2. Het

park is gelegen in het zuidwesten

van Uganda. In het park leven

ongeveer 350 berggorilla’s,

ongeveer de helft van de gehele

populatie in de wereld, samen

met andere apen soorten zoals

chimpansees, bavianen,

colobusapen. Ook komen in dit

park olifanten, buffels en diverse

antilopensoorten voor. De

biodiversiteit in dit park, wat

naar zeggen al meer dan 25.000

jaar onaangetast is, behoort tot

een van de grootste in de wereld.

In het gebied zijn 346 soorten

vogels, 200 soorten vlinders, 324

soorten bomen en 120 soorten

zoogdieren te vinden. In 1932

werd het gebied een reservaat, in

1992 kreeg het gebied de status

van Nationaal Park en sinds 1994

behoort het tot de Unesco World

Heritage.

30-12-12

a alle inspannende en spannende dagen die voor ons lagen werd het tijd voor een rust momentje. In de ochtend stond er

dan ook helemaal niets op het programma. De groep kon lekker uitslapen als men wilde. Sommige maakten daar gebruik van. Anderen gingen even lekker lezen of een wandeling maken in het dorpje waar ons hotel gevestigd was. In de middag ging de gehele groep mee met een community walk welke georganiseerd werd door een lokale organisatie. Voor 15 dollar per persoon kon men een mooie wandeling maken in de omgeving waarbij de opbrengsten werden verdeel onder de mensen die deel nemen aan het project. Community walk De wandeling bracht ons allereerst bij een project welke net wordt opgezet. Een gebouwtje welke nog niet af was moet het toekomstige Batwa museum worden. De Batwa zijn bij ons beter bekend als de Pygmeeën. Verder had men een kruidentuintje aangelegd waarin medicinale planten waren geplant en is een theatertje in de aanbouw waar in de toekomst optreden gegeven moeten worden. Vandaar uit zijn we door gelopen naar een boerderijtje waar allerlei gewassen geteeld worden en vee wordt gehouden voor eveneens de lokale community. Er werd wat munt, mais en andere gewassen geteeld. Er liepen wat kippen rond en er was een hok met konijnen. Daarnaast had men een paar vijvers aangelegd waar tilapia vissen werden gefokt die worden verkocht aan de lokale hotels waar toeristen komen. De opzet van alles was erg eenvoudig maar functioneel. Jongeren leren op de boerderij nieuwe, eenvoudige technieken om op een efficiënte manier betere groente te verbouwen. Vanaf het

boerderijtje ging de route verder richting een dorpje waar we de lokale smid bezochten. Op het moment dat we komen aanlopen gaat de deur van een lemen huisje buiten waaruit een man van tegen de zeventig al zingend en met een zelf gemaakt viool achtig instrument naar buiten komt. Ondanks de staar in zijn ogen zie je dat hij veel plezier heeft in het maken van de muziek. Even later schakelt hij over naar een ander instrument en zingt nog een nummer voor ons. Deze man blijkt eveneens de lokale smid te zijn en ondertussen dat hij aan het zingen is komen er wat spulletjes naar voren welke hij heeft gemaakt. Zo wordt ons een rookpot gedemonstreerd waarmee de lokale bijenhouders bijennesten kunnen uitroken om zo de honing te winnen. De oude heer heeft ondertussen nog steeds geen genoeg van zijn voorstelling en tovert een zelf gemaakte gitaar te voorschijn en zingt nog een nummer op het

totaal verkeerd gestemde apparaat wat nog verrassend leuk klinkt. Ook zijn zelfgemaakte pijl en boog wil hij graag aan ons demonstreren en even later richt hij op een paal, mist en schiet bijna zijn vrouw overhoop die om de hoek komt lopen. Daarna gaat hij over op de demonstratie van zijn echte ambacht, het ijzer smeden. In een houtskoolvuurtje legt hij een

plat, rechthoekig stuk ijzer. Het vuur wordt verder aangewakkerd door een handgemaakte blaasbalg. Als het ijzer rood gloeit haalt hij het uit het vuur en slaat er met een vuisthamer een vorm van een mes in. Het proces wordt enkele malen herhaalt. Ondertussen laat iemand ook nog wat andere dingen zien die de man en zijn vrouw maken. Sommige mensen kopen bij de man enkele houten gorilla's en kettinkjes. De man straalt en als we uiteindelijk verder gaan komt hij al zingend met zijn gitaar een klein

N

Ook zijn zelfgemaakte pijl

en boog wil hij graag

demonstreren en even later

richt hij op een paal, mist

en schiet bijna zijn vrouw

overhoop.

stukje achter ons aan. Omdat het weer slecht is geweest en alles nat en glad is gaan we niet naar het Batwa dorpje. De stukken zijn te stijl en glad. Ondertussen hebben onze lokale gidsen iemand gestuurd naar het Batwa dorp om te vragen of ze ondertussen naar ons toe willen komen voor een kort optreden. Elias is 1 van onze lokale gidsen. Deze jongen van 16 jaar is zelf ook een Batwa en verteld dan ook vol trots over ze. De jongen is buitengewoon intelligent, spreekt goed Engels, heeft een sponsorship gekregen en een goede opleiding in Kampala, de hoofdstad van Uganda, gevolgd. Hij zit bij een zang en dansgroep die internationaal hebben opgetreden en is zelfs in Nederland en Duitsland geweest. Ook heeft hij geacteerd in een film in Zuid Afrika. Een jongen die een goede toekomst voor zich heeft. Iets wat uniek is voor een Batwa. Pygmeeën zijn namelijk altijd behandeld als het uitschot van het land. Van oorsprong leefden ze net zoals de chimpansees en gorilla's. Men leefde in de jungle, sliepen net zoals chimpansees in bomen waar ze elke dag een ander nest maakten. Jarenlang zijn ze overal verdreven. Men mocht niet meer in hun natuurlijke omgeving leven welke nu allemaal nationale parken zijn. Maar buiten de parken werden ze eveneens overal verdreven. De laatste jaren is de situatie voor ze iets verbeterd. Men kreeg veelal kleine stukken grond waar men zich kon vestigen. Echter de stukken grond zijn te klein om een goed bestaan op te bouwen en gewassen te verbouwen en vee te houden. Dat juist deze jongen nu een kans heeft op een goede toekomst is buitengewoon bijzonder en bewonderenswaardig te noemen. Het is de gidsen ondertussen gelukt om de Batwa naar het dorp te laten komen. Hier valt ook meteen op dat de Batwa inderdaad niet groot zijn. De meeste zijn kleiner dan 1.50m. Zodra we op de heuvel staan waarop ze voor ons gaan dansen wordt duidelijk met hoeveel plezier en enthousiasme ze dit doen. Ondanks dat de ouderen van het gezelschap al ver in de zestig zijn springen, schreeuwen, dansen en zingen ze

er met alle energie van de wereld op los. Tijdens het swingen gooit een van de dames even een borst naar buiten hangt haar kind er voor en terwijl die begint te zogen zingt en danst moeder vrolijk verder. Het hele dorp loopt ook uit om te

zien wat er gebeurd en als we achter ons kijken staan er misschien wel honderd mensen, voornamelijk kinderen, achter ons naar het schouwspel te kijken. De plek op het gras waar de Batwa staan te dansen veranderd langzaam van gras naar een modderpoel maar mens danst vrolijk verder. Nadat ze ons vier verschillende dansen hebben laten zien verzamelen we een fooi voor de dames. Als een van de mannen van de groep, een grote

vriendelijke reus ten opzichte van de Batwa de fooi overhandigt valt Nora, de oudste dame van het gezelschap hem in de armen en omhelst hem hartelijk voor het fooi. Om zo'n grote Nederlander en een oud klein pygmee dame zo samen te zien is hartverwarmend. De dames zijn dolgelukkig en als we de heuvel weer aflopen richting het dorpje komt de hele groep al

zingend, dansend en trommelend achter ons aanlopen. Het nummer wat ze zingen klinkt erg mooi en ik krijg er kippenvel van. Wat een mooie Fair weg ervaring was dit zeg. Later als we door de regen, die ondertussen flink uit de lucht komt vallen, terug lopen naar ons hotel is iedereen nog steeds onder de indruk. Extra Fair weg 's Avonds als we aan het diner zitten heb ik nog een extra Fair

weg ervaring voor onze groep. Samen met de gidsen van deze middag heb ik afgesproken om nog een dansgroepje te laten komen om na het diner bij het kampvuur wat te laten zien en horen. Echter... als we klaar zijn met het idee staat er niet een eenvoudig dansgroepje maar staan er meer dan 50 mensen klaar om voor ons op te treden. Men heeft een grote xylofoon mee gesjouwd en er staan verschillende trommels klaar. Het zijn twee groepen die voor ons komen optreden. Een van de groepen zijn kinderen van een weeshuis waar de ouders van de meeste kinderen overleden zijn aan HIV/AIDS. Die

Elias is 1 van onze

lokale gidsen. Deze

jongen van 16 jaar is

zelf ook een Batwa en

verteld dan ook vol

trots over ze.

Als een van de mannen

van de groep de oudste

dame een fooi

overhandigd valt ze

hem in de armen en

omhelst hem hartelijk.

kinderen blijken ongelooflijke mooi te kunnen zingen op begeleiding van een enigszins valse xylofoon. De tweede groep bestaat uit tieners en jonge twintigers en als die aan de beurt zijn breekt het ware spektakel los. Fanatiek slaan ze op de trommels en de jongeren vliegen alle kanten in bij het kampvuur. Bij mijn gedachte aan een dansgroepje dacht ik zo aan een man of tien die wat leuke nummer voor ons zouden zingen en wat lokale dansen zouden laten zien, maar dit is gewoon een vette show. Iedereen geniet er van. En onze jonge gids van 16 die vanmiddag met ons de wandeling deed geeft in keurig Engels uitleg van alles wat we te zien en

te horen krijgen. Werkelijk iedereen is enthousiast over wat men te zien krijgt. De show duurt bijna een uur. Daarna kan men nog door de kinderen van het weeshuis gemaakte spulletjes kopen. Hier zitten ook mooie schilderijen op katoen en leer bij en verder hebben ze mooie gevlochten mandjes en houtsnijwerkjes. Het mandje voor de fooien wordt goed gevuld en ook de spulletjes vinden aftrek waarna iedereen met blije gezichten weer naar huis gaat. In mijn bed lig ik nog even na te genieten van alle mooie ervaringen van deze dag voordat ik in slaap val.

Dag 13 - Bwindi N.P. - Lake Bunyonyi

Dit is misschien wel de mooiste reisdag van je hele leven. Het Bunyonyi meer ligt in het

uiterste zuidwesten van Uganda, niet ver van de mistige Virunga bergen. De route erheen

slingert prachtig door de bergen. Elke keer als je om de hoek van zo'n ruige top komt, strekt

zich weer een vergezicht voor je uit, tot je Lake Bunyonyi ('De plek met de vele kleine

vogeltjes') ziet liggen. Met tientallen groene heuveleilandjes die uit het blauwe water omhoog

steken, is dit een magische plek.

Vandaag kun je een bezoek brengen aan de lokale bevolking. Vraag de Ugandezen je iets te

vertellen over die eilandjes en de verhalen komen los: op een ervan werden vroeger voor

straf ongetrouwde, zwangere meisjes achtergelaten. Op een ander vestigden zich

missionarissen, en weer een ander werd door de vloek van een oude vrouw ondersteboven

gekeerd. Kun je geen genoeg krijgen van al deze verhalen kun je er voor kiezen om vanavond

Facultatieve

Excursie

Homestay

Dit is Fair weg volgens

Baobab: Je kunt er ook voor

kiezen om vanavond een

dagje bij mensen thuis te

overnachten. Tijdens deze

homestay krijg je een goed

beeld van de lokale

bevolking: Een unieke

ervaring.

te overnachten bij een lokale familie.

31-12-12

p de laatste dag van 2012 vertrekken wij

richting een van de mooiste meren van

Uganda, Lake Bunyonyi. De afstand is

niet al te ver dus we kunnen deze ochtend rustig

aan doen. Even uitslapen, rustig ontbijten, spullen inpakken en dan op weg. Het busje wat

ons een paar dagen geleden in de steek had

gelaten is ondertussen ook weer gerepareerd

dus we kunnen, hopelijk zonder verdere

problemen, onze weg vervolgen. Het grootste

deel van de route richting Lake Bunyonyi

hebben we al gehad. We rijden terug naar het

plaatsje Kabale waar we enkele dagen geleden

onze late lunch hadden genuttigd. Hier doen we

wat boodschappen en kopen

allerlei lekkers in voor

oudjaarsavond. Nadat we

hebben geshopt en de busjes

weer zijn volgetankt gaan we

verder. Vanaf Kabale is het

maar een klein half uurtje

rijden tot aan het piertje waar

wij op de boot gaan. Onderweg

stoppen we nog even voor een

mooi uitzicht over het meer.

Het meer is erg smal maar wel

enorm langgerekt met een

groot aantal inhammen en 29 eilandjes. In het

meer zijn enkele bijzondere eilanden. Vanaf het

uitzichtpunt zien we een klein eilandje welke de

naam Akampene, vrij vertaald, ‘punishment

island’ heeft gekregen. Op het eiland wat slechts

enkele vierkante meters groot is priemt een

boompje zielig alleen de hoogte in. Als vroeger

een ongehuwd meisje zwanger werd dan werd

ze door de vader naar dit eiland toegebracht en

achter gelaten. Aangezien bijna niemand kon

zwemmen was zwemmen naar de overzijde

geen optie want de kans was erg groot dat het

meisje zou verdrinken. Een andere optie was de

hongerdood. Mocht het meisje geluk hebben

dan kwam er een man welke nog een (extra)

vrouw zocht, met een bootje een meisje op

pikken van het eiland. Deze mannen hadden

niet voldoende koeien om een vrouw te kopen.

Een van de andere beroemde eilanden is

Bucuranuka, wat ‘ondersteboven’ betekend.

Volgens de legende heeft het eiland vele

mensen vermoord. Een groep jongeren was

bezig op het eiland om een lokaal bierbrouwsel

te brouwen waarna een oude de groep

benaderde. Ze vroeg wat van het lokale bier. De

groep weigerde haar wat te geven waarna ze

uiteindelijk opgaf. Ze vroeg vervolgens of

iemand haar dan even naar het vaste land zou

willen brengen. Grofgebekt vertelde de groep

haar dat ze dit zouden doen omdat ze haar beu

waren. Een jonge jongen werd aangewezen om

haar naar de overzijde te brengen. Toen de

jongen de vrouw aan de

overzijde afzette zagen ze

samen het eiland

ondersteboven keren.

Iedereen verdronk, alleen een

kip kon wegvliegen en

overleefde dit. Na van het

uitzicht genoten te hebben was

het tijd om naar de pier toe te

gaan. Hier lag een klein bootje

welke de groep en de bagage

in twee fases naar ons hotel op

een eiland op 5 minuten varen

zou brengen. Na aankomst had men tijd om te

lunchen of lekker te ontspannen bij de kamers.

Bunyonyi betekend letterlijk de plek van de vele

vogeltjes, een naam wat zich zeker eer aan

doet. Op het eiland alleen al zaten grote

aantallen vogeltjes welke stuk voor stuk vrolijk

aan het fluiten waren. De deelnemers van de

groep hadden hier ook de keuze om deel te

nemen aan een homestay. Men kan er dan voor

kiezen om te overnachten bij de lokale

bevolking. Een ideale manier om nog beter

kennis te maken met de lokale bevolking. Men

ziet hoe de mensen leven, je eet wat de mensen

eten en je slaapt waar de mensen slapen.

Daarnaast levert een homestay de mensen waar

dat de deelnemers overnachten ook nog wat op.

Iets wat zeker past bij het Fair Weg concept van

Baobab. Echter omdat het vandaag 31

O

Als vroeger een

ongehuwd meisje

zwanger werd dan werd

ze door de vader naar dit

eiland toegebracht en

achter gelaten.

december was, vond iedereen het, begrijpelijk,

erg leuk om oudjaarsavond samen met de groep

door te brengen. Nadat iedereen in de middag

lekker zijn of haar ding had

gedaan kwamen we weer

samen voor het diner. Na het

diner gingen alle lekkere

dingetjes op tafel en de muziek

aan. Ook op oudjaarsavond

hadden we nog een leuk Fair

Weg moment. Vanaf het vaste

land was er een groep kinderen

van een lokaal weeshuis

overgekomen om voor ons en

met ons te dansen. Ook deze

kinderen waren kinderen van

een weeshuis met HIV/AIDS. Het

besmettingspercentage van mensen met

HIV/AIDS ligt op 5.6% in Uganda en dit is alleen

nog maar van de bekende gevallen, schattingen

liggen veel hoger. Gelukkig is deze ziekte

tegenwoordig ook in Afrika steeds beter

bespreekbaar en kan men zichzelf in Uganda

ook steeds beter laten testen. Nadat de kinderen

ons blij hadden gemaakt met hun leuke zang en

dans maakten wij op onze beurt de kinderen

weer blij met ballonen en werd een prachtig

geïllustreerd verhalen boek door

een van onze deelnemers

overhandigd aan het weeshuis.

Ondertussen waren ook de

laatste uurtjes van 2012

aangebroken welke met lekkere

muziek, leuke anekdotes van

onze reis en gewoon slap

geklets werden ingevuld.

Uiteindelijk begon dan toch de

aftelling naar het nieuwe jaar.

En waar in Nederland op dat

moment voor miljoenen euro’s

aan vuurwerk wordt verstookt rennen de

Ugandezen met trommels en fluiten de straat op

om zo veel mogelijk herrie te maken. Omdat wij

op een eiland zaten was het was lastig om het

echte feestgedruis mee te maken. Wel hoorden

we aan alle kanten vanaf het vaste land een

hoop herrie en muziek wat ook hier tot in de

vroege uurtjes is doorgegaan. Happy New-Year.

Het

besmettingspercentage

van mensen met

HIV/AIDS ligt op 5.6%

in Uganda. Schattingen

liggen veel hoger.

Lake Bunyonyi

Het meer is gelegen in het

zuidwesten van Uganda onder

de stad Kabale en dicht bij de

grens van Rwanda. Het meer

heeft een lengte van 25 km en is

op het breedste punt 7 km

breed. De totale oppervlakte van

het meer bedraagt 61 km2. Het

meer ligt op een hoogte van

1.962 meter boven zee niveau.

Het is het tweede diepste meer

van Afrika en het diepste punt

van het meer wordt geschat op

900 meter. In het meer ligt een

totaal van 29 eilanden

waaronder het bekende

Punishment Island en het

Upsidedown Island. Rondom het

meer wonen veel Bakiga en

Batwa (Pygmeeën) stammen.

Het meer is terug te vinden op

het 5.000 Shilling biljet van

Uganda. In het meer wordt

gevist op nijlbaars, tiliapia,

meerval, karperachtigen en

tevens worden er rivierkreeften

gevangen. In het meer komen

grote aantallen otters voor

welke het voorzien hebben op

de vis. Bunyonyi betekend

letterlijk de plaats van de vele

kleine vogeltjes. Rondom het

meer komen een paar honderd

soorten vogels voor waardoor

het voor de vogelliefhebber een

must is om te bezoeken.

Dag 14 - Lake Bunyonyi - Lake Mburo N.P.

Je verlaat de heuvels rond Lake Bunyonyi voor een mooie rit naar Lake

Mburo National Park. Dit is het kleinste safarigebied van Uganda, maar

herbergt wel het spectaculairste landschap. Het meest bijzondere aan

dit park zijn de zebra's. Deze dieren komen namelijk nergens anders in

Uganda voor. Je maakt 's middags een spectaculaire gamedrive door

het park.

Facultatieve

Excursie

Boottrip over het Mburo meer Vanmiddag kun je met ons mee op een mooie boottocht over het Mburo meer. Laat het glooiende landschap aan je voorbij gaan. Het meer zit vol met nijlpaarden en krokodillen! Spot jij ze als eerste?

01-01-13

et nieuwe jaar brengt ons helaas al weer

naar de laatste locatie van deze mooie

rondreis. Vandaag vertrekken we naar

het Lake Mburo National Park. Omdat het nog

een behoorlijk stukje rijden is naar de

bestemming vertrekken we vandaag om 08:00.

Na het smakelijke ontbijt met het mooie uitzicht

over Lake Bunyonyi en het vrolijke gekwetter

van de vele vogeltjes staat iedereen met zijn of

haar bagage klaar bij het kleine aanlegsteigertje.

Opnieuw heeft het bootje twee keer nodig om

ons naar de overzijde te brengen

waar onze busjes op ons zouden

moeten staan wachten, met de

nadruk op zouden. Echter… bij

aankomst zijn geen van beide

busjes in velden of wegen te

bekennen. De gezellige drukte die

gisteren hier nog aanwezig was is

deze ochtend ook verre van te

zoeken. Heel Uganda slaapt nog

zijn roes uit. Op een enkele

Ugandees na is er verder niemand, alleen een

groep Nederlanders die op de eerste dag van

het jaar in alle vroegte hun reislust niet onder

controle kan houden. Een belletje naar de

chauffeurs levert me niets op. Meestal had ik

geen bereik, deze keer lijkt het er op dat de

jongens geen bereik hebben. Na diverse

pogingen om te bellen doemt er in de verte het

eerste busje op, even later gevolgd door ons

tweede busje. Er blijkt verderop een ongeluk

gebeurd te zijn waardoor de weg geblokkeerd

was. Waarschijnlijk een te enthou-siaste

Ugandees met een glaasje te veel op. Als we

goed en wel weg zijn worden we door het

andere busje geseind. Als we stoppen blijkt

iemand van de groep zijn telefoon kwijt te zijn.

Hij heeft zijn zakken gecontroleerd, zijn bagage

maar zijn telefoon is nergens te vinden. Hij ligt

zeer waarschijnlijk nog in de lodge. Het busje

keert om en gaat terug naar de pier en naar de

lodge. Daar aangekomen is de telefoon nergens

te vinden. Het huisje, het restaurant en de rest

van de locatie wordt ondersteboven gekeerd.

Geen telefoon. Uiteindelijk controleert hij

opnieuw zijn bagage en vind helemaal onderin

dan toch zijn telefoon. Ondertussen is het al

09:00 in de ochtend geweest en kunnen we

daadwerkelijk op weg naar onze volgende

bestemming. In de ochtend maken we vooral

kilometers, de wegen zijn goed en vlak dus

kilometers asfalt schieten onder ons door. Rond

13:00 stoppen we op een plekje

voor de lunch. Nieuwjaarsdag is

ook hier in Uganda een bijzondere

dag en de welgestelde Ugandezen

gaan op chique voor lunch. Het is

aardig druk in het restaurant en

terwijl we zitten te wachten op

onze maaltijd worden we

aangesproken door een oudere

Ugandese dame. Ze is behoorlijk

welgesteld en dit is ook te zien aan

de werkelijk prachtige traditionele kleding en

bijbehorende sieraden die ze draagt. Ze wil

weten wat wij van haar mooie land vinden, hoe

lang we hier zijn, hoe lang we al blijven. Ze zegt

al ver in de 80 te zijn. Al deze tijd worden we op

een afstandje door 2 kleer-kasten in driedelig

pak gadegeslagen. Als ze afscheid van ons

neemt lopen ze samen met haar naar een

limousine en vertrekt. Later verteld Walter me

dat ze de weduwe was van een belangrijke ex-

minister welke enkele jaren geleden is

overleden. Ook wij gaan verder na de lunch en

komen net na 15:00 in de middag aan bij de

ingang van het park. In eerste instantie was het

de bedoeling om direct naar de kampeerplaats

te rijden om vervolgens een gamedrive te doen

een uur later dan eigenlijk was gepland.

H

Al direct bij de

ingang van het park

staan impala’s naar

ons te staren.

Gamedrive in Lake Mburo N.P.

Al direct bij de ingang staan impala’s naar ons te

staren. Deze prachtige antilope soort is een dier

welke de groep tot nu toe nog niet gezien heeft.

Het dier heeft statige geringde hoorns en is

herkenbaar aan de drie donkere strepen op zijn

achterwerk welke de vorm hebben van het

McDonalds logo. Alleen de mannetjes dragen de

mooie hoorns. De vrouwtjes

leven in aparte groepen met

hun jongen en wordt geleid

door 1 grote volwassen bok.

Andere volwassen mannetjes

leven apart in vrijgezellen

kuddes. Als we een stukje

verder rijden zien we nog meer

impala’s verder schieten er in

het gras wat kleine diertjes

weg. De beestjes in kwestie

zijn dwergmangoestes. Op een afstand lijken ze

op gele ratten maar zijn dat zeker niet.

Mangoesten zijn geen knaagdieren maar kleine

roofdieren, waartoe ook de bekende

stokstaartjes horen. De dieren gebruiken vaak

uitgeholde verlaten termietenheuvels als

slaapplaats. Overdag gaan ze op zoek naar

voedsel en behalve insecten eten ze ook

reptielen en wil men groepsgewijs zelfs op

slangen jagen. Van rechts komt een groep

tantalus apen aanlopen. Echte alles eters, de

dieren zijn naarstig op zoek naar voedsel. Het is

een flinke groep en zeker meer dan 50 van deze

apen trekken voor ons voorbij terwijl verder naar

achteren enkele wrattenzwijntjes alles aan het

bekijken zijn. Geen verkeerd begin voor een

gamedrive. Als we verder rijden stuiten we op

een groepje grant zebra’s. Lake Mburu National

Park is een van de weinige plekken in Uganda

waar je deze mooie dieren kan zien. We stuiten

op enkele lierantilopes en in de verte zien we

een oribi roerloos op een heuvel staan om de

omgeving af te speuren op gevaar. Uiteindelijk

komen we rond 17:30 aan bij onze kampeerplek.

De locatie bied geen enkele comfort. De toiletten

en douches zijn te smerig om te gebruiken.

Maar de locatie zelf was werkelijk

adembenemend. Ons laatste nachtje in Uganda

werd kamperen dus de tenten werden voor de

laatste keer al weer opgezet aan de oever van

het prachtige meer. Terwijl we de tenten aan het

opzetten waren liepen enkele

wrattenzwijnen vrolijk knorrend

om ons heen met hun eeuwige

missie om voedsel te vinden

terwijl we op de achtergrond

het geluid van de nijlpaarden

horen. Nadat iedereen de tent

had opgezet ging iedereen in

het restaurantje zitten om te

genieten van het uitzicht en de

ondergaande zon. Een acacia

boom aan de waterkant zat vol met wevervogels

en hun nestjes. Tot het laatste zonlicht waren de

mannetjes luid kwetterend bezig om de mooiste

nestjes te bouwen voor de vrouwtjes. Hoe

mooier en beter het nestje is, des te groter de

kans is dat een vrouwtje dat mannetje uitkiest

om mee te paren. Op het zelfde moment steekt

ook een nijlpaard voor het restaurant zijn kop

boven het water uit. Hij is op zoek naar een

plekje om het water uit te gaan om vervolgens te

beginnen aan het nachtelijke grazen. Het lijkt er

op dat hij het toch te druk vind want hij komt niet

uit het water maar gaat op zoek naar een

andere plek. Uiteindelijk valt het duister dan echt

en wordt het pikkedonker. De hemel vult zich

met miljoenen sterren en plots besef ik me weer

hoe klein en nietig we eigenlijk zijn. Na het diner

keert iedereen geleidelijk naar zijn tent. Nadat ik

als laatste de busjes heb afgesloten loop ik naar

mijn tentje. Ik kijk nog een keertje omhoog

waarna ik met een glimlach mijn tentje inkruip en

op het geluid van de natuur in slaap val.

De hemel vult zich met

miljoenen sterren en plots

besef ik me weer hoe

klein en nietig we

eigenlijk zijn.

Lake Mburo N.P.

Lake Mburu National Park is de

kleinste nationale park van

Uganda en heeft een totale

oppervlakte van slechts 370 km2.

Het park ligt op een hoogte van

1.220 tot 1.828 meter boven

zeeniveau. Ongeveer 20% van de

oppervlakte van het park

herbergt wetlands. Het park

biedt een thuis aan meer dan

350 soorten vogels. Verder treft

men hier wrattenzwijnen,

zebra’s, impala’s, eland

antilopen, oribi’s, defassa

waterbokken, lierantilopen,

rietbokken en nijlpaarden aan.

Van de grotere roofdieren kan

men hier hyena’s en luipaarden

aantreffen. Van de entree prijs

welke men betaald aan de

parken wordt 20% gebruikt voor

het financieren van lokale

projecten zoals het bouwen en

onderhouden van klinieken en

scholen.

Dag 15 - Lake Mburo N.P. - Entebbe, terugvlucht

In de ochtend kun je nog een gamedrive maken of een wandeling door

het park. Ook voor vogelliefhebbers is dit een waar paradijs. Daarna

reis je weer naar Entebbe. Onderweg stoppen we bij het Igongo

Cultureel Centrum om kennis te maken met lokale ambachtslieden. Ook

krijg je hier uitleg over de Ankole kooien met hun enorme lange hoorns.

Als we de evenaar passeren nemen we natuurlijk even de tijd om mooie

foto's te maken. Als er nog tijd is, kun je op zoek gaan naar de laatste

souvenirs. 's Avonds word je naar de luchthaven gebracht voor de

terugvlucht.

02-01-13

et is nog donker als ik al weer wakker

wordt. Vandaag is onze allerlaatste dag

in Uganda. De terugvlucht is net voor 12

uur deze nacht dus we hebben gelukkig nog de

hele dag. We hebben nog enkele uren tijd om

een gamedrive te doen. We gaan zo vroeg

mogelijk weg waardoor de kans groter is om

mooie dingen te zien. Het is zelfs nog donker als

we onze campsite afrijden. Ik zit boven op het

dak van het busje met als grote voordeel dat ik

verder kan kijken en daardoor

ook eenvoudiger dieren kan

spotten voor de groep. Het

grote nadeel echter is dat het

nog stervenskoud is daar

boven op dat ding. Al

blauwbekkend en

klappertandend zit ik te

zoeken naar de dieren.

Gelukkig duurt het niet al te

lang voor dat de Afrikaanse

zon de lucht prachtig rood kleurt en ik de eerste

warme stralen opvang. Helaas laten de

roofdieren en de nachtdieren zoals springhazen,

stekelvarkens en genetkatten laten zich, terwijl

ik op het dak van het busje zit te ontdooien, niet

zien. Wel zien we weer grote aantallen prachtige

zebra’s. Vandaag lijkt het de dag van de buffels.

We passeren enkele grote kuddes van deze

dieren. Net zoals de leeuw, luipaard, neushoorn

en olifant behoort de buffel tot de big 5. De

benaming big 5 hebben deze dieren gekregen

omdat dit de gevaarlijkste 5 dieren waren om op

te jagen. Van de big 5 is de buffel het meest

gevaarlijke dier. De dieren zijn vrij

onberekenbaar en vallen, zeker als ze kalveren

bij zich hebben, om het minste of geringste aan.

Ook al lijken de dieren log, een volwassen stier

kan zo’n 850 kilogram wegen, ze zijn nog

verassend snel. Ook de lierantilopen laten zich

vandaag weer zien. We zien verschillende

bosbokken verscholen in de struiken. Enkele

steppearenden vliegen boven ons en grote

groepen parelhoenderen schieten links en

rechts de weg over. Parelhoenen zijn werkelijk

mooie vogels om te zien. Echter de logica van

deze dieren heb ik nooit echt begrepen. Deze

hoenderachtigen tref je regelmatig aan in en ook

buiten de nationale parken. Vaak als je een

groep passeert en er staan enkele exemplaren

op de weg dan beginnen de

dieren als een kip zonder kop

voor het busje uit te rennen. In

plaats van dat de dieren links

of rechts van de onverharde

weg de struiken of het hoge

gras in verdwijnen blijven ze

soms minuten lang voor een

busje uit rennen. Logisch is

het niet, grappig wel. Iets na

achten arriveren we weer bij

onze campsite. We gaan ons ontbijtje bestellen

waarna iedereen de tenten die er nog stonden af

breekt en al zijn spullen opruimt. Tijdens ons

ontbijt kijken we nog één maal uit over het

prachtige meer waarna we afscheid nemen van

weer een mooie plek. Als we in de busjes

stappen zie ik nog boven het meer een visarend

een poging doen om een vis uit het water te

grijpen. Als hij mist en verder vliegt stap ik ook in

en gaan we op weg. Op onze route naar buiten

stuiten we op nog meer zebra’s, impala’s, topi’s,

wrattenzwijnen en buffels. Het is uiteindelijk al

rond 11 uur in de ochtend als we het park

werkelijk uit zijn en onze weg richting het

vliegveld in Entebbe in zetten. Rond 13:00 is het

tijd voor lunch. We stoppen weer bij de evenaar.

Waar in het Queen Elizabeth National Park

alleen maar een

H

Als we in onze busjes

stappen zie ik nog boven

het meer een visarend een

poging doen om een vis uit

het water te grijpen.

markering voor de evenaar te zien was staat

hier de ene na de andere souvenirs shop en

restaurant langs de weg. We stoppen bewust bij

de eerste. De spullen die hier worden verkocht

en de inkomsten die men krijgt voor het eten wat

je hier besteld komt ten goede

aan een weeshuis. De shop

heeft prachtige spullen en ik

zoek een mooie jamboree uit

om mee te nemen naar

Nederland. Nadat iedereen

gegeten heeft vervolgen we

onze weg naar Entebbe. Ik doe

mijn best om niet te gaan

trommelen maar kan de

verleiding regelmatig niet

weerstaan. Het ding heeft er

erg mooi geluid. En hoe mooi

het geluid ook is, je moet ook kunnen trommelen

om het mooi te laten klinken. Tegen 16:00 zijn

we bij Kampala in de buurt. We gaan vanwege

alle verkeersdrukte niet door Kampala maar

snijden een stuk af richting Entebbe. De weg is

weer onverhard en stoffig. En tegen de tijd dat

we bij Entebbe zijn zitten we allemaal weer

onder een dikke laag stof. Gezien we ook niet

hebben gedoucht deze ochtend en de dikke laag

stof die we nu hebben gehapt is het niet handig

om zo het vliegtuig in te stappen. We stoppen

nog bij een luxe hotel op enkele minuten rijden

van het vliegveld af. Hier kunnen we gebruik

maken van de warme douches

bij het zwembad, het zwembad

zelf en kunnen we ons

omkleden voor onze vlucht

terug. Ook nuttigen we hier

onze laatste avondmaal

samen. Tijdens het diner

nemen we afscheid van onze

Ugandese vrienden Walter en

Innocent welke ons met veel

plezier hebben rondgereden

door hun prachtige land wat wij

allemaal in ons hart hebben

gesloten. Tegen 22:00 zetten de jongens ons af

bij het vliegveld waar we inchecken en de vlucht

naar Nederland net voor middernacht wordt

ingezet. Als het vliegtuig de startbaan oprijdt,

snelheid krijgt en de lucht in gaat kijk ik door het

raampje naar buiten. Ik mis Uganda nu al.

Als het vliegtuig de

startbaan oprijdt,

snelheid maakt en de

lucht in gaat kijk ik door

het raampje naar buiten.

Ik mis Uganda nu al.

Fair weg volgens Baobab Fair weg: de vier waarheden volgens Baobab

Het mooie is; een Baobab-reis is niet alleen verrijkend voor jóú. Als sinds onze

oprichting in 1972 zorgen wij ervoor dat de reizen waar jij zo van geniet ook

verantwoord zijn voor je omgeving. Wij noemen dat Fair weggaan. Fair weg volgens

Baobab betekent dat je tijdens je reis actief bijdraagt aan het behoud van natuur en je

verbindt met mensen uit alle continenten. Onder het kopje ‘Fair weg’ vind je dit terug bij

elke reis! Zo levert jouw reis een positieve bijdrage aan de wereld en heeft iedereen er

plezier van! Fair weggaan is voor Baobab een kwestie van principe. Onze leuke en

verre reizen worden fair samengesteld volgens onze vier waarheden. Zodat jij overal ter

wereld kan genieten van wat de aarde te bieden heeft. En toekomstige generaties ook!

Uiteraard houden we hierbij rekening met je vakantieplezier: fair reizen met Baobab is

leuk en zorgt voor bijzondere ervaringen.

1. Faire prijs

Een faire prijs, voor je reis

én voor de lokale

bevolking

Bij Baobab betaal je nooit

teveel en weet je zeker dat

de lokale bevolking faire

inkomsten heeft. Want we

werken zoveel mogelijk

rechtstreeks samen met

lokale mensen.

Verdiensten worden dus

niet ergens anders

opgestreken. Kleinschalige

accommodaties in plaats

van ketens, lokale

vervoersmaatschappijen en

goede gidsen met wie we

een jarenlange

samenwerking opbouwen.

Zo hebben de mensen

werk en jij een unieke

ervaring!

2. Lokaal project

We betrekken je in lokale

projecten

Via Baobab draag je bij aan

kleine, lokale projecten die

heel direct baat hebben bij

je hulp. De mensen om wie

het gaat, kunnen meteen

met je geld aan het werk

om zelf hun leefomgeving

te verbeteren. En het leuke

is, tijdens je reis ga je bij

hun projecten kijken. Vaak

kun je daar ook

meewerken. Zo zie je zelf

wat de mensen daar nodig

hebben én wat er met

jouw bijdrage gebeurt.

3. Milieu

We compenseren de

milieu-effecten van onze

reizen

We compenseren de CO² -

uitstoot van de vluchten

van onze eigen reisbege-

leiders. Een uniek initia-tief

voor Nederland. Als

deelnemer kies je er zelf

voor om de CO² uitstoot

van je internationale vlucht

te compenseren, of om

helemaal CO² neutraal te

reizen en ook al je vervoer

en je overnachtingen ter

plaatse te compenseren.

Én direct compenseren via

ons eigen Baobab project.

Meedoen of meer weten?

Lees hier meer over de CO²

compensatie op ons eigen

Baobab project.

4. Cultuur

Echt verbinding met een

andere cultuur maak je

buiten de gebaande paden

Met Baobab maak je geen

standaardreis. Naast de

bekende hoogtepunten

delen we ook onze

ontdekkingen graag met je.

Zo kom je op unieke

plekken waar de natuur nog

aan zichzelf is overgelaten

en maak je persoonlijk

contact met mensen uit

andere culturen in hun

eigen omgeving. Dat

verbindt je echt met de

wereld en de mensen die er

leven. En juist op die manier

leren wij elkaar beter

begrijpen.