tÜrk tip eĞİtİmİ kurumu derneĞİ · gerçekleşebilmesi için uygun zemin hazırlar. hasta...

2003

TÜRK TIP EĞİTİMİ

KURUMU DERNEĞİ

[TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU]

TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU

2

“TÜRKİYE’DE TIP EĞİTİMİNİN GÜNCEL DURUMU”

TÜRK TIP EĞİTİMİ KURUMU DERNEĞİ

HACETTEPE ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ

7 KASIM 2003

TOPLANTI SONUÇ BİLDİRGESİ

Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde Türk Tıp Eğitimi Kurumu Derneği ve Hacettepe

Üniversitesi Tıp Fakültesi tarafından 7 Kasım 2003 tarihinde düzenlenen “Türkiye’de Tıp

Eğitiminin Güncel Durumu” ana temalı toplantıya 33 tıp fakültesinden toplam 112 kişi katıldı.

Toplantı, Hacettepe Üniversitesi Kültür Merkezi R Salonu’nda Hacettepe Üniversitesi

Rektörü Prof. Dr. Tunçalp Özgen, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Dekanı Prof. Dr. İskender

Sayek ve Türk Tıp Eğitimi Kurumu Derneği Başkanı Prof. Dr. Doğan Akşit’in konuşmaları ile

başladı.

Prof. Dr. Sayek ve Prof. Dr. Akşit konuşmalarında 1979 yılında kurulan ve kurucuları

arasında Prof. Dr. İhsan Doğramacı’nın da bulunduğu Tıp Eğitimi Kurumu Derneği ile 1999 yılında

İzmir’de kurulan Tıp Eğitimini Geliştirme Derneği’nin birlikte çalışmasının önemini vurguladılar.

Bu toplantıda “Topluma Dayalı Tıp Eğitimi”, “Karma Tıp Eğitimi”, “Probleme Dayalı

Öğrenme” ve “Yeterliğe Dayalı Tıp Eğitimi” olarak dört ayrı konuda çalıştaylar düzenlendi. Bu

çalıştaylar öncesinde katılımcıların tamamının katıldığı bir oturumda tıp eğitimi ile ilgili olarak

yaşanılan sorunlar saptanarak bu sorunların çözümüne yönelik bazı öneriler geliştirildi:

1. Tıp eğitimi ile ilgili kavramlarda netleştirimesi gereken konuların olduğu görüşü

benimsenmiştir. Bu sorunun çözümüne yönelik olarak mezuniyet öncesi tıp fakültesi

eğitimi ile ilgili kavramların tanımlarının netleştirilmesi, özellikle öğretim üyesi ve öğrenci

merkezli sistemlerin tanımlanması ve Türkiye’deki tıp fakültelerinin tıp eğitimi alanında

hangi bakış açısına sahip olduklarının ortaya konulması gerekmektedir. Bu konuda çeşitli

çalışmalara ihtiyaç vardır. Bu çalışmalar Türk Tabipleri Birliği ile işbirliği içerisinde

yapılabilir. Türk Tabipleri Birliği tıp eğitimi alanında geçmişten bu güne dek ülke çapında

kapsamlı çalışmalar yürütmektedir. Fakültelerdeki eğitim olanakları ile ilgili olarak


3

mevcut durumun güncelleştirilmesine yönelik altyapı çalışmalarının genişletilmesi

önerilmiştir.

2. Tıp fakültelerinde klinik bilimlerde hizmet; temel bilimlerde ise araştırmalar eğitimin

önüne geçmiştir. Özellikle hastaneler işletmeler şekline dönüşmektedir. Tıp eğitiminin

amacına uygun olarak yeniden gözden geçirilmesi ve eğitim çalışmalarının özendirilmesi

gerekmektedir.

3. Öğetim üyelerinin tam gün statüsünde çalışmaması fakültelerdeki eğitim faaliyetlerini

önemli derecede aksatmaktadır. Bu nedenle, öğretim üyelerinin tam gün çalışması

konusu kararlılıkla savunulmalı ve gerekli girişimlerde bulunulması önerilmiştir.

4. Türkiye’deki tıp fakültelerinde öğrenci sayıları ile ilgili sorunlar yaşanmaktadır. Bu konu

ile ilgili olarak öğrenci sayılarının sınırlandırılması ve buna yönelik olarak da YÖK, Sağlık

Bakanlığı ve Devlet Planlama Teşkilatının kararlılıkla bilgilendirilmesi kararlaştırılmıştır.

5. Özel üniversitelerin tıp fakültelerine alınan öğrenci niteliği ile devlet üniveritelerine

alınan öğrencilerin niteliği üniversite giriş sınavında alınan puan farkına bağlı olarak

farklılaşmaktadır. Bu durum, ciddi eşitsizlikleri beraberinde getirmektedir. Eğitimin

niteliği de yakından etkilenmektedir. Bu konuda önlemler alınmalı, denetleme

mekanizmaları çalıştırılmalıdır.

6. Tıp fakültelerindeki eğiticiler nitelik açısından yeterli ve mümkün olduğunca standart

olmalıdır. Bu nedenle eğitici eğitimleri yaygınlaştırılmalıdır.

7. Tıp eğitimi ile ilgili olarak öğretim üyelerinin desteği alınmalıdır. Bu konu ile ilgili olarak

gerekli çalışmalar yapılmalıdır. Ayrıca öğretim üyelerinin etkileşimini ve iletişimini

artırmaya yönelik toplantılar ve çalışmalar yürütülmelidir.

8. Tıp fakülteleri arasında iletişim ve bilgi ve deneyim paylaşımlarında eksiklikler

bulunmaktadır. Düzenli toplantılar ve paylaşım programlarının planlaması ve

uygulanması bu eksiklikleri giderebilir.


4

Genel oturum sonrasında yukarıda belirtilen çalıştaylara geçildi. Her çalıştay oturumunun

başlangıcında çalıştay yönlendiricileri hazırlamış oldukları kısa sunum materyallerini katılımcılara

aktardı. Bu sunuşlar sonrasında çalıştay başlıklarının avantajları, dezavantajları, yaşanılan

sorunlar ve çözüm önerileri konularında çalışmalar tamamlandı. Bu çalıştayların raporları ekte

ayrıntılı olarak sunulmaktadır.

Sonuç bildirgesini hazırlayan öğretim üyeleri:

Prof. Dr. Nural Kiper (Hacettepe Üniversitesi)

Prof. Dr. Sabri Kemahlı (Ankara Üniversitesi)

Prof. Dr. Abdullah Sayıner (Ege Üniversitesi)

Doç. Dr. Eser Öz (Gazi Üniversitesi)


5

EK 1.

TOPLUMA DAYALI TIP EĞİTİMİ (TDTE)

Başkan: Doç.Dr. Cem Terzi (Dokuz Eylül Üniversitesi)

Raportör: Öğ.Gör.Dr. Orhan Odabaşı (Hacettepe Üniversitesi)

21. yüzyılda sağlık göstergelerinde insani gelişmişliğe karşı gelmeyen bir durum var. Bu

durum gelişmiş ya da gelişmekte olan ülkeler için geçerli.

Sağlık ekonomik ve sosyal süreçlerden etkilenir. Üniversiteler taraf olmalıdır. Topluma

verilen sağlık hizmetinin iyileştirilmesi ve sağlıkta eşitsizliklerin aşılmasında tıp eğitimine

önemli görevler düşer. Çekirdek Eğitim Programı’nın biçimlenmesinde toplum katılımı

sağlanmalıdır. Tıp fakültelerinin müfredatlarında bölgesel farklılıklar da yer almalıdır.

Tıp eğitiminde kayıt tutmanın önemi vurgulanmalı, araştırma yapmanın zahmetli ve

pahalı olduğu akılda tutulmalıdır.

Halkla iletişim kurmanın kanalları oluşturulmalıdır. Bu TDTE’nin sahiplenilmesi için bir

fırsat yaratır.

Tıp fakültesinin amacını net belirlemeli, çağdaş bir tıp eğitimi, eğitim yöntemi (klasik,

entegre, PDÖ, karma) hangisi olursa olsun mutlaka topluma dayalı olmalıdır.

Türkiye’de TDTE olmasını, hastane dışında eğitim vermek istiyorsak bölgeler yeniden

oluşturulmalıdır.

Türkiye’de 1960’lı yıllardan bu yana TDTE konusunda önemli deneyim birikimi vardır.

Üniversitelerimizde bu alanda önemli çalışmalar yapılmaktadır. Topluma Dayalı Tıp

Eğitimi’nin tek gündem olacağı bir toplantı kurgulanması yararlı olacaktır.

Topluma Dayalı Tıp Eğitimi toplum, üniversite ve hükümet arasındaki ilişki kurmaya bir

araçtır.

Tıp fakültelerinin akreditasyonun da TDTE geçerli kriterler arasında olmalıdır.


6

EK 2.

KARMA EĞİTİM

Başkan: Prof.Dr. Selçuk Bölükbaşı (Gazi Üniversitesi)

Raportör: Öğ.Gör.Dr. Melih Elçin (Hacettepe Üniversitesi)

Karma eğitim, klasik ya da entegre sistemlerin farklı eğitim yaklaşım ve yöntemleriyle

desteklendiği eğitim yaklaşımlarını tanımlar. Sisteme eklenen yaklaşımlar öğrenci

merkezli/katılımlı, bilgiye ulaşma ve bilgiyi yenileyebilmeyi kolaylaştıran, bilgiyi paylaşma ve

bilgiyi aktarma becerilerini kazandıran, kişiler arası ilişkileri geliştiren, takım çalışması ve liderlik

özellikleri kazandırmayı hedefleyen çalışmalardan oluşabilir.

Sistemin avantaj ve dezavantajları:

1. Öğretim üyelerinin sisteme inanması ve desteklemesi, ders anlatma alışkanlıklarından

vazgeçebilmesi sistemin yerleşmesinde kritik bir aşama.

2. Eğiticilerin sayısı ve eğitiminin yeterli olması önemli: Eğitim zaman alıyor, az sayıda

öğretim üyesinin katılımıyla yürütüldüğünde doygunluk ve bıkkınlık oluşuyor. Interaktif

eğitim, eğiticinin yaratıcılığından çok etkilenir.

3. Bilgi yükünün azaltılması önemli bir gelişme. Amfi derslerinin sayısında azalmanın

sağlanması gerekiyor.

4. Öğrencinin eğitimin merkezinde olması önemli ancak öğrencilerin de sistem hakkında

bilgilendirilmeye ve eğitime gereksinimi var.

5. Öğrencilerin öğrenme ve bilgiye erişme becerisi artıyor, kişiler arası ilişkiler gelişiyor.

6. Ölçme ve değerlendirme yöntemlerinin geliştirilmesine yardımcı oluyor.

Uygulamada dikkat edilecek noktalar:


7

1. Öğretim üyesi ve öğrenci sayıları değerlendirilmeli. Perifer fakültelerde öğrenci sayısının

azlığı uygulamalarda büyük kolaylık sağlıyor, temel tıp bilimlerinde öğretim üyesi sıkıntısı

yaşanıyor.

2. Öğretimin fizik koşulları değerlendirilmeli.

3. Fakültenin amaçları ve mezunlarından beklentileri ortaya konmalı. Çağdaş yaklaşımların

öğrencilere kazandırılabilmesi için eğitim programlarının da dinamik olması gerekir.

4. Var olan sisteme eklenecek yöntemlerin amaçları ve katkıları ortaya konmalı. Fakülte içi

iletişim arttırılarak yapılanlar ve planlananların paylaşımı sağlanmalı.

5. Uygulamayı sürdürmekte olanların yeni başlayacak olanlara destek olması sağlanmalı.

Uygulamada yaşanan sorunlar:

1. PDO konuları amfi dersi olarak da anlatıldığında tekrar oluyor ve PDO mantığı

zedeleniyor.

2. İnteraktif yöntemlerle öğrencinin daha kolay not aldığı söyleniyor.

3. Öğrenci sayısının az olduğu koşullar sistemden bağımsız başarıyı getiriyor.

4. Öğretim üyelerinin katılımı sağlanamıyor, katılan belirli öğretim üyeleri de bu etkinliklere

katılmakta isteksizlik gösteriyor.

5. Öğrencinin yöneleceği kaynakların ulaşılabilirliği ve dil problemi.

Sonuçların değerlendirilmesi:

Değerlendirmenin de eğitim yöntemlerine göre şekillendirilmesi, subjektif kriterler yerine

objektif kriterlerle değerlendirmenin sağlanması


8

EK 3.

YETERLİĞE DAYALI EĞİTİM

Başkan: Prof.Dr. Şevket Ruacan (Hacettepe Üniversitesi)

Raportör: Prof.Dr. Figen Söylemezoğlu (Hacettepe Üniversitesi)

YDE, bilgi, beceri, değerler ve davranış biçimlerinde yetenekli ve yeterli olan hekimler

yetiştirmeyi güvence altına alan bir eğitim yaklaşımıdır. Dolayısıyla, klasik / entegre / karma

sistemlere alternatif bir sistem olmayıp, herhangi bir eğitim stratejisiyle birlikte kullanılabilir.

Yaparak öğrenmeye (“learning by doing”) dayanır, tam öğrenme (“mastery learning”)

yaklaşımını benimser, hümanistik eğitim tekniklerini kullanır.

Avantajları

Tüm öğrencilerin, bu eğitim sürecinde kabul edilebilir performans düzeyine ulaşmalarını

sağlar.

Öğrenim hedeflerine ulaşmada öğrenciler ve öğretim üyeleri sorumluluğu paylaşabilirler.

Ölçülebilir ve tekrarlanabilirdir. Bu nedenle, öğrencilerin, öğretim üyelerinin, eğitim

programının düzenli değerlendirilebilmesine olanak verir. Tam öğrenmenin

gerçekleşebilmesi için uygun zemin hazırlar.

Hasta haklarını gözetir.

Süreç içinde, disiplinler arası çalışmalar kurumsallaşmaya katkıda bulunur.

Kısa vadede pahalı olmasına karşılık, hasta sayısının azalması, öğrenci sayısının

artmasının getirdiği sorunların aşılmasını sağlayabilir.

Dezavantajları

Yüksek sayıda öğretim üyesi katılımını, eğitimini ve benimsemesini gerektirir.

Öğrenim ve değerlendirme rehberlerinin hazırlanması ve laboratuarların kurulması süreci

disiplinler arası uzun, emek-yoğun çalışma gerektirir.


9

Ülkemize uyarlanmasında dikkat edilecek noktalar

Fakülteler, ihtiyaçlarına göre ve ÇEP’ i temel alarak öğrenim hedeflerini, bu hedeflere

yönelik yöntemlerini ve değerlendirme sistemlerini belirlemelidir.

Tıp eğitiminin yapılandırılmasında mevcut sağlık sistemi içindeki mezunlardan

geribildirim alınmalıdır.

Uygulama sürecinde afiliye hastanelerle işbirliği değerlendirilmelidir.

Standardize hastaların ülkemizde sistematik olarak kullanılmasının önündeki engellerin

aşılmasına yönelik alternatif çözümler (öğrenciler, personel, kronik hastalar) üretilebilir.

Öğrenci sayılarının azaltılması ve maliyeti karşılamak için kaynak yaratılması konusunda

çalışmalar yapılmalıdır.

Türkiye ölçeğinde süreç ile ilgili öneriler

ÇEP’ in temel alınabilmesi için, anlaşılması ve benimsenmesine yönelik çalışmalar

yapılmalıdır.

ÇEP temel alınarak, beceri laboratuarlarının kurulmasında olmazsa olmaz ihtiyaç listeleri

(maketler, laboratuar sayı ve düzeni, rehberler, sarf malzemeleri vb) oluşturulmalı,

beceri eğitimi kurgulanmalıdır.

Uygulamakta olan fakültelerin bir araya gelerek düşünce, deneyim alışverişini sağlayacak

tartışma platformları oluşturulmalıdır. Bu platformlarda öneri paketleri hazırlanmalıdır.

Değerlendirme kültürü geliştirilmeli ve tüm kurumlarda yerleştirilmelidir.

Eğiticilerin eğitimi yaygınlaştırılmalıdır.

Uyarlama ve sorunlar

Uygulama sürecinde sistematik düşünce, sorgulama, şeffaflık, özeleştiri, sorunların

tartışılması ve paylaşılması, bu yaklaşımın geliştirilmesinde temeldir.

Sonuçların değerlendirilmesinde kullanılabilecek yöntemler


10

Ölçme değerlendirmede, farklı hedeflere yönelik, objektif farklı değerlendirme

yöntemleri yapılandırılmalıdır.

Fakültelerin akreditasyon süreci ÇEP’ e paralel olarak başlatılmalıdır.

TUS, ÇEP’ e paralel olarak yeniden yapılandırılmalıdır.


11

EK 4.

PROBLEME DAYALI ÖĞRENME

Başkan: Prof.Dr. İlgi Şemin (Dokuz Eylül Üniversitesi)

Raportör: Öğ.Gör.Dr. Dilek Aslan (Hacettepe Üniversitesi)

Oturum başlangıcında yöntemle ilgili tartışmalar yapılmıştır. Dr.Şemin PDÖ ile ilgili olarak

hazırlamış olduğu terminolojiye ilişkin ve eğitim biliminde kuramlarla bağlantısını açıklayan kısa

sunum materyallerini katılımcılara aktarmıştır. Bu sunuş sonrasında oturum yöntemi ile ilgili

grup içi tartışma yapılmış ve PDÖ’nün avantajları, dezavantajları, yaşanılan sorunlar ve çözüm

önerileri konularında çalışmaların tamamlanması kararlaştırılmıştır.

Grup tartışmaları süresince PDÖ ile ilgili saptanılmış olan avantajlar:

Toplumda en sık görülen problemler üzerinde yoğunlaşmayı sağlaması

Öğrenmeyi öğretmesi

Öğrencinin ilk yıllardan kendisini hekim gibi hissedebilmesini sağlaması

Senaryolar içerisinde entegrasyonun sağlanabilmesi; temel bilimler arası, temel-klinik

bilimler arası, biyopsikososyal entegrasyon

Öğrenmenin kalıcı olması; Eski bilgilerin yüzeye çıkarılması, yeni bilgi için merak, amaca

yönelik öğrenme, bilginin olgu çerçevesinde bütünleşik olması, çeşitli yöntemlerle

öğrenilen bilginin tartışma ortamında birleştirilmesi- akış şemaları ile bu ilişkilerin

görünür hale gelmesi yani işlevsel bilgi gibi faktörlerle kalıcılık artar.

Öğrencinin bilgi sınırlarını farkederek ihtiyaç duyduğu bilgiyi tanımlaması ve kendi

sorularının yanıtlarını araması nedeniyle merak ve motivasyon sağlaması

Öğrencilerin kaynaklara ulaşmayı, kaynaktan gereksindiği bilgiyi edinebilmeyi öğrenmesi

Bağımsız öğrenme, kendisine uygun stille öğrenme şansı vermesi

Öğrencilerin konularla ilgili “kavramlarını” kendileri oluşturabilmeleri (analiz ve sentez

yeteneklerinin gelişmesine bağlı olarak)

Bilgisini şekil-şema ile gösterebilme


12

Eğlenerek öğrenme

Problem çözmeyi öğrenme; Bu sırada dizgisel düşünme, nedenselleme için kanıt

kullanma gibi özelliklerin gelişmesi

Taksonomide üst düzeyde öğrenme (analiz-sentez)

Ekip çalışması; öğrencilerin bilgilerini paylaşması ve birlikte üretmesi

İletişim becerisi; dinleme, karşısındakini anlamaya çalışma, düşüncelerini uygun şekilde

ifade etme gibi

Öğrencilerde hümanistik yönlerin gelişmesi

Öğrenci ve öğretim üyesi açısından olumlu ortam sağladığı için motivasyona katkı

Öğrencilerin kendilerini birey olarak algılamaları, özgüvenlerinin gelişmesi

Sistemin öğrenci ve öğretim üyelerinden alınan geri bildirimler ile sürekli gözetim altında

olmasının, gözden geçirilme ve iyileştirme çalışmalarını kolaylaştırması

Öğretim üyeleri arasındaki iletişim ve işbirliğinin artması, diğer branşların gereksinimini

farketmeyi sağlaması

Grup tartışmaları süresince PDÖ ile ilgili saptanılmış olan dezavantajlar:

Beklentinin yükselmesi duygusu

Salt PDÖ ile yürüyen müfredatlarda içerikte eksik kalma kaygısı

Başlangıçta öğrenmede sınır çizme güçlüğü

PDÖ ile ilgili avantaj ve dezavantajlar tartışıldıktan sonra ülke genelinde dikkat edilmesi gereken

başlıklar belirlenmiştir:

İlk-orta öğretim eğitim sisteminin şimdiki yapısı nedeniyle PDÖ sistemine Tıp Fakültesinin 1.

sınıfından başlamak

İlk-orta öğretim eğitim sisteminde de değişim ve gelişim çalışmalarının yapılması,

Kaynakların sayısını arttırmak, Türkçe kaynak temin etmek, öğrenci düzeyine ve sisteme

uygun kaynak geliştirmek,

Ülkenin ihtiyaçları ile öğrenci beklentilerini ortaklaştırmak,


13

Eğitim programının yapılandırılmasında kullanılacak toplumsal gereksinimleri bilimsel

yöntemlerle belirlemek,

Eğitim amaçlarını sürekli gözden geçirmek, ülkenin ihtiyaçlarını sürekli olarak takip etmek

gibi yaklaşımların öncelenmesi gerektiği sonucuna varılmıştır.

Uygulamalar sırasında yaşanılan sorunlar ve olası çözümler

Sorun 1. Senaryoların öğrenciler tarafından bilinmesine ilişkin

Çözümler:

Merakın temele ilişkin mekanizmalar üzerinde çıkan sorular olduğunun kavranmasını

sağlayacak bilgilendirmelerin yapılması

Senaryoların değiştirilmesi, öğrencilere senaryolarla ve PDÖ içerikleri ile ilgili bilgilerin

önceden verilmemesi

Öğrenim hedeflerinin çok profesyonelce hazırlanması. Senaryolar aynı olsa bile

öğrenciler tarafından çıkarılan öğrenim hedefleri farklılaşabilir.

Sorun 2. Senaryoların niteliğine ilişkin

Çözümler:

Senaryoların çok titizlikle hazırlanması (öğrenmenin analiz ve sentez düzeyini hedefleyen

basamaklara yönelik olarak senaryolar hazırlamak)

Sorun 3. Eğitim yönlendiricilerinin nitelik ve niceliğine ilişkin

Çözümler:

Eğitici eğitimi kursları

PDÖ eğiticiliği eğitimi kursları

Kursların veya tartışma toplantılarının sürekliliği

Sorun 4. Motivasyon eksikliği, dirence ilişkin

Çözümler:

Bilgilendirme toplantılarının sürekliliği

İletişimi güçlendirecek aktivitelerin yapılması

Sosyal ilişkileri güçlendirecek etkinlikler

Öğrenci-öğretim üyesi etkileşiminin artırılmasına yönelik programlar


14

Öğretim üyelerinin katılımının artırılması için motivasyon yöntemleri (atama kriterleri,

ücretlendirme vb)

Öğretim üyelerinin değişen rollerini içselleştirmelerine yönelik olarak yapılan çalışmalar

Sorun 5. Yardımcı personele ilişkin

Çözümler:

Sayının artırılması

Emekli olan, ayrılan personelin yerine yenilerinin alınması

Sorun 6. Öğrenci sayısına ilişkin

Çözümler:

Alınan öğrenci sayısının azaltılması

Öğretim üyesi / öğrenci oranının optimal olması için çaba gösterilmesi

Sorun 7. Entegrasyonun arttırılmasına ilişkin

Çözümler:

Uygulama, sunum gibi etkinliklerde de entegrasyonun maksimal olmasının sağlanması

Sorun 8. Üst düzeydeki yapılanmaya ilişkin

Çözümler:

Bakanlık, Üniversiteler ve TTB’nin eşgüdümünün olması

Kamu ihale yasasının getirdiği kısıtlılıkların kalkması

Sorun 9. Ölçmeye ilişkin

Çözümler:

Hedefe uygun, üst düzey öğrenmeyi sınayan soru hazırlanması için eğitici eğitimlerinin

yapılması

Uygun hedef ölçümü için yeni yöntemlerin geliştirilmesi (kanıta dayalı tıp uygulamaları,

poster sunumu gibi süreç içi yöntemler)

Sonuçların değerlendirmesinde kullanılabilecek yöntemler

Bilgi-beceri ve tutum hedeflerinin hepsini ölçecek yöntemler

Formatif sınavlarla kendini değerlendirme becerisinin gelişmesi


15

Eğitim sürecinde yıllarla birlikte PDÖ kazanımları için özel araştırmalarMezuniyet sonrası

mesleki yeterlilik, doyum, öğrenme motivasyonu, iletişim vb ilişkin anketler

Mezunlar derneği ve TTB geri bildirimleri

Sağlık göstergeleri

Ek 5: KATILIMCILAR

KATILIMCI UNIVERSITE

Prof.Dr. Neriman Yadın Adnan Menderes

Doç.Dr. Emel Dikicioğlu Adnan Menderes

Doç.Dr. Okay Başak Adnan Menderes

Yrd.Doç.Dr. Mustafa Altınışık Adnan Menderes

Prof.Dr. Mustafa Solak Afyon Kocatepe

Doç.Dr. Fatma Hüsniye Dilek Afyon Kocatepe

Doç.Dr. Fatma Aktepe Afyon Kocatepe

Öğr.Gör.Dr. Yeşim Yiğiter Şenel Akdeniz

Uzm.Dr. Erol Gürpınar Akdeniz

Prof.Dr. Tümer Çorapçıoğlu Ankara

Prof.Dr. Olcay Aydıntuğ Tiryaki Ankara

Prof.Dr. Özden Palaoğlu Ankara

Uzm.Dr. Meral Demiröner Ankara

Prof.Dr. Sabri Kemahlı Ankara

Prof.Dr. İsmail Hakkı Ayhan Ankara

Prof.Dr. Ferda Özyurda Ankara

Prof.Dr. Fulya Dökmeci Ankara


16

Prof.Dr. Semih Baskan Ankara

Öğr.Gör.Dr. Kürşat Save Atatürk

Prof.Dr. Haldun Müderrisoğlu Başkent

Prof.Dr. Zeynep Kayhan Başkent

Prof.Dr. Beyhan Demirhan Başkent

Doç.Dr. Levent Peşkircioğlu Başkent

Doç.Dr. Banu Bilezikci Başkent

Yrd.Doç.Dr. Hamide Kart Köseoğlu Başkent

Öğr.Gör.Dr. Gülnur Take Başkent

Yrd.Doç.Dr. Füsun Can Başkent

Prof.Dr. Reyhan Eğilmez Cumhuriyet

Prof.Dr. Semra Özçelik Cumhuriyet

Prof.Dr. Emin Erkoçak Çukurova

Prof.Dr. Erbuğ Keskin Çukurova

Prof.Dr. Derya Altıntaş Çukurova

Prof.Dr. Ramazan Çiçek Dicle

Prof.Dr. M. İlgi Şemin Dokuz Eylül

Doç.Dr. Cem Terzi Dokuz Eylül

Prof.Dr. Berna Musal Dokuz Eylül

Prof.Dr. Abdullah Sayıner Ege

Prof.Dr. Osman Günay Erciyes

Öğr.Gör.Dr. Melis Naçar Erciyes

Doç.Dr. Osman Kaftan Fatih

Prof.Dr. Okan Özcan GATA

Prof.Dr. Mustafa Turan GATA

Doç.Dr. Eser Öz Gazi

Prof.Dr. Atilla Engin Gazi

Prof.Dr. Oğuz Söylemezoğlu Gazi


17

Prof.Dr. Selçuk Bölükbaşı Gazi

Prof.Dr. Kutay Biberoğlu Gazi

Prof.Dr. Esin Koç Gazi

Prof.Dr. Leyla Tümer Gazi

Prof.Dr. Enver Hasanoğlu Gazi

Prof.Dr. Selahattin Şenol Gazi

Doç.Dr. Cengiz Şen Gazi Osman Paşa

Yrd.Doç.Dr. A.Fikret Özuğurlu Gazi Osman Paşa

Doç.Dr. Yusuf Zeki Çelen Gaziantep

Doç.Dr. Hasan Herken Gaziantep

Doç.Dr. Celalettin Camcı Gaziantep

Prof.Dr. Servet Özgür Gaziantep

Prof.Dr. Emin Kansu Hacettepe

Doç.Dr. Pervin Dinçer Hacettepe

Prof.Dr. Ruhgün Başar Hacettepe

Doç.Dr. Mustafa Sargon Hacettepe

Doç.Dr. Mustafa Aldur Hacettepe

Prof.Dr. İskender Sayek Hacettepe

Prof.Dr. Doğan Akşit Hacettepe

Prof.Dr. Figen Söylemezoğlu Hacettepe

Prof.Dr. Füsun Çuhadaroğlu Hacettepe

Prof.Dr. Meserret Cumhur Hacettepe

Prof.Dr. Ayşen Karaduman Hacettepe

Prof.Dr. Nural Kiper Hacettepe

Prof.Dr. Elif Özmert Hacettepe

Doç.Dr. Bülent Şekerel Hacettepe

Öğr.Gör.Dr. Melih Elçin Hacettepe

Prof.Dr. Hamdi Çelik Hacettepe


18

Prof.Dr. Şevket Ruacan Hacettepe

Öğr.Gör.Dr. Orhan Odabaşı Hacettepe

Öğr.Gör.Dr. Dilek Aslan Hacettepe

Doç.Dr. Selçuk Sürücü Hacettepe

Prof.Dr. Selda Önderoğlu Hacettepe

Prof.Dr. M. Özcan Ersoy İnönü

Prof.Dr. Salih Murat Akkın İstanbul (Cerrahpaşa)

Prof.Dr. Ahmet Karaoğuz Kahramanmaraş

Prof.Dr. İbrahim Özen Karadeniz Teknik

Yrd.Doç.Dr. Füsun Yarış Karadeniz Teknik

Doç.Dr. Ahmet Kalaycıoğlu Karadeniz Teknik

Yrd.Doç.Dr. Kemal Turhan Karadeniz Teknik

Doç.Dr. Murat Başar Kırıkkale

Yrd.Doç.Dr. Eftal Güdemez Kırıkkale

Prof.Dr. Faik Budak Kocaeli

Prof.Dr. Ayşe E. Arısoy Kocaeli

Prof.Dr. Zafer Utkan Kocaeli

Prof.Dr. Hakkı Dalkıç Kocaeli

Doç.Dr. Doğan Gülkaç Kocaeli

Doç.Dr. Bahar Müezzinoğlu Kocaeli

Yrd.Doç.Dr. Cannur Dalkıç Kocaeli

Yrd.Doç.Dr. Serdar Filiz Kocaeli

Prof.Dr. Ahmet Almaç Kocaeli

Yrd.Doç.Dr. Özlem Sarıkaya Marmara

Prof.Dr. Ahmet Nedim Yanat Mustafa Kemal

Prof.Dr. Şaban Sarıkaya Ondokuz Mayıs

Doç.Dr. Ramazan Aşçı Ondokuz Mayıs

Prof.Dr. Kevser Erol Osmangazi


19

Doç.Dr. Varol Şahintürk Osmangazi

Prof.Dr. Enden Düzcan Pamukkale

Yrd.Doç.Dr. Mehmet Zencir Pamukkale

Prof.Dr. M. Tuğrul Sezer Süleyman Demirel

Prof.Dr. Bahattin Tunç Süleyman Demirel

Prof.Dr. Dilek Erol Yeditepe

Prof.Dr. Mustafa Berktaş Yüzüncü Yıl

Prof.Dr. Gamze Mocan Kuzey Zonguldak Karaelmas

Prof.Dr. Vildan Sümbüloğlu Zonguldak Karaelmas

Doç.Dr. Suat Hayri Uğurbaş Zonguldak Karaelmas

Doç.Dr. Şükrü Oğuz Özdamar Zonguldak Karaelmas

tÜrk tip eĞİtİmİ kurumu derneĞİ · gerçekleşebilmesi için uygun zemin hazırlar. hasta...

Documents