“Tinig ng Nagdarahop”

niRonie M. Protacio

Mahal ko ang Filipino, pagdiriwa’y walang planoMalaking palaisipan pag-alala ng gobyernoSamantalang ‘di naisip prayoridad wala rito,Pagpapayaman sa Ingles hindi na magkandatuto.

Paggunita anong saysay, pagsasabuhay sa wikàMakakapagpamulat ba lalo na sa mag-aaral;Pagsambit sa mga ito maging sa mga parangal,Ito ba’y nakagugulat isang buwang itinakdà.

Totoo namang ginamit sa pakipagtalastasanFilipino’y instrumento sadyang hindi matumbasan;Kahit na karamihan pa napagkakamalang KanôPakikinig sa istasyong bumibilib na napunô.

Ang tanong sa puntong ito, napapayaman ba kayâ?Sa mga naging konteksto, ang masa ba’y nakukutyâ?Sa mga nakakarinig, nahalua’y kabaduyanMaging mga komentaryo, kalaswaa’y kinantsawan.

Kung bastos ang naging dating, anong magiging termino?Ang mga dapat ilimbag sa papel ng mga dyaryo;Sa pagbibigay ng aliw,ito’y pulos kababawanInisip ng mamamayan, may ganitong katangian.

Kapuri-puri ang iba, may mahahalgang paksàIto’y kinakikitaan na may seryosong diskurso;Sa kabilang banda pala, ito’y nawalan ng bisà,Tulog na ‘pag pinalabas, ito’y kadalasang kaso.

Paano papaunlarin kung iba’y pinagpilitanTunay na nakalulungkot ito’y naging panambitan;Sa halip pa ngang gamitin bilang makatwirang midyum,Sa mga usap-usapan, maging sa mga simposyum.

Ang pagpapaunlad nito ay hindi sa balarilaHanggang sa pag-uunawa pati ng ortograpiya;Kinailangang mawala ang mga maling pananaw,Ito’y nangangahulugang pagkilatis ‘di papanaw.

Ang natanging lingua franca nagbibigay identidadSambayanang sumasambit pagka- Pinoy lumalantad;Sa bansa’y nagbigay-linaw, paggamit ng isang wikà,Kaysa sa salitang- dayo, nagturan ng hakahakà.

Oo, Agosto na naman, dapat pa bang magkamayan?Wika nati’y maging ilaw siyang magsisilbing lakas,Juan, gumising ka naman, kamtan mo’y tuwid na landas;Kung hindi tayo kikilos, mayroong paglalamayan.

Ang Filipino ay wikang panlahat, ilaw at lakas sa tuwid na landas…