tak jak czŁowiek myŚli - cloud object …‚owiek też jest umysłem. wciąż narzędziem myśli w...

MENTORium - Robert Oliński 1

TAKJAK CZŁOWIEK

MYŚLI

James Allen

Przyczyny i skutki tego,co nas spotyka


TAKJAK CZŁOWIEK

MYŚLI

http://RobertOlinski.pl/



James Allen

Przyczyny i skutki tego,co nas spotyka

TAKJAK CZŁOWIEK

MYŚLI



Spis Treści

Wstęp 5

Rozdział 1 MYŚL A CHARAKTER 6

Rozdział 2 WPŁYW MYŚLI NA NASZĄ SYTUACJĘ 9

Rozdział 3 WPŁYW MYŚLI NA ZDROWIE I CIAŁO 18

Rozdział 4 MYŚL I CEL 21

Rozdział 5 WPŁYW MYŚLI NA OSIĄGNIĘCIA 24

Rozdział 6 WIZJE I IDEAŁY 28

Rozdział 7 SPOKÓJ 33




Umysł – to główna siła, która formę nadaje i stwarza.Człowiek też jest Umysłem.

Wciąż narzędziem Myśli w kształt pragnienia obleka.Tysięcy radości, ale i tyle samo problemów przysparza.

Faktem staje się potem to, co pomyśli skrycie,Zaś wszystko, co wokół widzi, jest tylko jego odbiciem.

Wstęp

Ta niewielka książeczka – owoc medytacji i doświadczenia – nie jest wyczerpującym traktatem na temat powszechnie opisywanej mocy oddziaływania myśli. Przedstawia raczej sugestie niż wyjaśnienia. Książeczka ta ma zainspirować zarówno kobiety, jak i mężczyzndo odkrycia i dostrzeżenia prawdy, według której

SAMI SIĘ STWARZAJĄ

poprzez myśli, które wybierają i wzmacniają. Ma także uświadomić nam wszystkim, że umysł – to najważniejszy „tkacz”, zarówno naszej wewnętrznej (nasz charakter), jak i zewnętrznej (zdarzenia i okoliczności) szaty. Podobnie jak do tej pory oba jej rodzaje utkane były z ignorancjii bólu, teraz ich tworzywem może być oświecenie, radość i szczęście.




Rozdział 1

MYŚL A CHARAKTER

Aforyzm „Co człowiek myśli w sercu, taki jest naprawdę” jest tak uniwersalny, że nie tylko opisuje całą istotę ludzką, ale dotyczy również niemal wszystkich okoliczności jej życia. Jesteśmy dosłownie tym,o czym myślimy, nasz charakter stanowi zaś wypadkową wszystkich naszych myśli.

Tak jak każda roślina wyrasta z nasiona i nie może zostać od niego oddzielona, również każda czynność człowieka rozwija się z ukrytych nasion myśli, bez których w ogóle nie mogłaby zaistnieć. Zasada owa jednako stosuje się do tak zwanych czynności „spontanicznych” czy inaczej „nieumyślnych”, jak również i do zamierzonych.

Czynność – to kwiat naszych myśli, wszelka radość i cierpienie stanowią natomiast jej owoc. W ten właśnie sposób człowiek zbiera słodkie i gorzkie owoce z własnego sadu.

Istota ludzka to efekt rozwoju, a nie jedynie przypadkowych zdarzeń. Przyczyna i skutek są równie absolutne i proste w skrytym królestwie myśli, co w świecie rzeczy widzialnych i materialnych. Szlachetny i boski charakter człowieka nie jest efektem czyjejś przychylności, nie jest też dziełem żadnego przypadku. Jest to naturalny skutek ciągłego dążenia, by myśleć właściwie oraz długotrwałego kultywowania boskich i budujących myśli. W ten sam sposób




niegodziwy i zezwierzęcony charakter stanowi wynik ciągłego obcowaniaz myślami upadku i upodlenia.

Człowiek sam się tworzy lub niszczy. W arsenale myśli wykuwa broń, którą sam się unicestwia. Urabia także narzędzia, którymi buduje niebiańskie pałace radości, siły i spokoju. Dokonując odpowiedniego wyboru i robiąc właściwy użytek z myśli, wznosi się do boskiej doskonałości. Kiedy zaś wykorzystuje je niewłaściwie, upada poniżej poziomu zwierzęcia. Pomiędzy tymi skrajnościami istnieją oczywiście również stany pośrednie, które również tworzymy i kontrolujemy.

Spośród wszystkich praw bezpośrednio dotyczących duszy, które w obecnych czasach ponownie ujawniono i odkryto, żadna nie jest bardziej radosna i nie napełnia nas wielką obietnicą boskiej nadziei i pewności niżta, że każdy to każdy człowiek jest panem swoich myśli, rzeźbiarzem swojego charakteru i sprawcą wszelkich okoliczności, otoczenia i swojego przeznaczenia.

Jako Istoty obdarzone Mocą, Inteligencją i Miłością, dzierżymy klucz do panowania nad każdą sytuacją i zawieramy w sobie ów transformujący czynnik, dzięki któremu możemy uczynić siebie takimi, jakimi pragniemy być.

Człowiek jest zawsze panem siebie samego, nawet w stanach największej słabości i deprawacji. Ale właśnie wówczas kiedy jest taki słaby i podły, jest głupcem, który nie dogląda swojego majątku. Kiedy zaś zacznie zastanawiać się nad swoją sytuacją i zacznie pracowicie poszukiwać Praw, które rządzą jego życiem, wówczas staje się rozsądnym władcą, który rozporządza swoją energią życiową inteligentnie i kształtuje swoje myśli tak, aby wydały pozytywne owoce. Wówczas staje się Świadomym Panem którym może się stać tylko poprzez odkrycie wewnętrznych Praw




rządzących jego myślami, których odkrycie jest sprawą praktyki, analizy osobistej i doświadczenia.

Złoto i diamenty pozyskiwane są dzięki poszukiwaniom i wydobyciu ich złóż, tak samo każdy człowiek może odnaleźć swoją prawdziwą naturę, jeśli zacznie głęboko kopać w pokładach swojej duszy. I tym samym mogą dowieść, że są twórcami swojego charakteru, budowniczymi swojego życia i kowalami własnego losu; wszystko to się zdarzy gdy będą obserwować, kontrolować i modyfikować swoje myśli, badając ich wpływ na nich samych, bezpośrednie otoczenie i występujące okoliczności; stanie się to wówczas kiedy połączą przyczyny i skutki dzięki uważnej praktyce i obserwacji. Dotyczyć to będzie każdego nawet najbardziej błahego doświadczenia, ponieważ pozwalają one na prawdziwe poznanie i zrozumienie siebie. Tak działa Prawo absolutu: „Ten, kto szuka, znajduje”, „Pukajcie, a otworzą wam”; tylko dzięki cierpliwości, praktyce i nieugiętości w działaniu, odnajduje człowiek wrota do Świątyni Wiedzy.




Rozdział 2

WPŁYW MYŚLI NA NASZĄ SYTUACJĘ

Umysł ludzki można porównać do ogrodu, który można uprawiać rozumnie lub pozwolić na jego zdziczenie; bez względu na to, czy jest on pielęgnowany, czy zaniedbywany, będzie wydawał jakiś plon. Gdy ogród ten nie zostanie obsiany pożytecznymi nasionami, w ich miejsce pojawią się nasiona chwastów i takież wydadzą plony.

Tak jak ogrodnik uprawia swój kawałek gruntu, dbając o niego i pieląc, hoduje wybrane przez siebie kwiaty i owoce, podobnie każdy człowiek może doglądać „ogrodu” swojego umysłu, pieląc wszelkie nieczyste, złe i bezużyteczne myśli, jednocześnie dbając aby plon wydały myśli pełne prawości, czystości i prawdy. Dzięki praktykowaniu tej metody, wkrótce człowiek zda sobie sprawę, że jest głównym ogrodnikiem swojej duszy i kieruje własnym życiem. Wówczas to odkryje w sobie prawo myśli, i zacznie rozumieć jak siła myśli oraz elementów umysłu wpływają na kształt jego charakteru, okoliczności i przeznaczenia.

Myśl i charakter są jednością. Jak charakter przejawia się i odkrywa sam siebie poprzez otoczenie i okoliczności, tak między zewnętrznymi warunkami życia danej osoby a jej stanem wewnętrznym zachodzi zawsze harmonijna relacja. Nie oznacza to jednak, że położenie w jakim znajduje się człowiek w obecnej sytuacji, w pełni odzwierciedla jego charakter, jest ono jednak tak bardzo bliskie z pewnym pierwiastkiem myślowym zawartym w nim samym, że chwilowo jest ono koniecznie do jego rozwoju.




Każdy człowiek znajduje się w określonej sytuacji dzięki własnej naturze. Przywiodły go tutaj jego myśli, z których zbudował on swój charakter i w takim porządku życia nie ma żadnego przypadku; wszystko stanowi wynik nieomylnego Prawa. Dotyczy to zarówno osób, które odczuwają brak harmonii z nim, jak również wszystkich z nim połączonych.

Człowiek jest doświadczany okolicznościami, tak długo, dopóki wierzy, że jest skazany na zewnętrzne warunki i jest przez nie kształtowany. Ale kiedy zrozumie, że posiada prawdziwą władzę nad swoim ogrodem i nasionami, z których wyrastają okoliczności, wówczas staje się prawdziwym panem samego siebie.

O tym, że okoliczności wyrastają z myśli, wie każdy, kto praktykował samokontrolę i oczyszczenie. Mógł wówczas zauważyć, że zmiana warunków, w jakich się znajduje, zachodzi wprost proporcjonalnie do zmiany stanu jego umysłu. Sprawdza się to wówczas, kiedy człowiek postanawia naprawić wady swojego charakteru, robiąc przy tym szybkie i zauważalne postępy, gwałtownie przechodzi przy tym przez szereg zmiennych kolei losu.

Dusza przyciąga to, co w skrytości rozwija i kocha, ale również to czego się boi. Osiąga szczyt swoich wspaniałych dążeń lub upada do poziomu braku i zwątpienia – okoliczności stanowią zaś środek, za pomocą którego otrzymuje swoją nagrodę lub karę.

Każde nasienie zasiane w myśli lub do niej dopuszczone, prędzej czy później rozkwita w postaci czynu, a następnie wydaje owoc sposobności i okoliczności. Dobre myśli przynoszą dobre owoce, złe myśli wydają złe owoce. Zewnętrzny świat okoliczności przyjmuje kształt wewnętrznego świata myśli, i zarówno przyjemne jak i nieprzyjemne warunki zewnętrzne są czynnikami potrzebnymi dla prawidłowego rozwoju danej jednostki.




Będąc żniwiarzami swoich własnych plonów, uczymy się zarówno cierpienia jak i szczęścia.

Człowiek nie trafia do więzienia poprzez tyranię losu, wiarę lub okoliczności, ale poprzez nieczyste myśli i prymitywne pragnienia. Tak samo człowiek o czystym umyśle nie popełnia nagle przestępstwa wyłącznie pod naciskiem jakiejś siły zewnętrznej; od dawna musiał on rozwijać myśli o przestępstwie, a nadarzająca się okazja ujawniła jej nagromadzoną siłę. Okoliczności nie tworzą człowieka; ukazują mu jedynie obraz jego samego. Żadna taka sytuacja nie istnieje niezależnie, nie ma aktu nieprawości i towarzyszącego mu cierpienia bez samej skłonności do nieprawości; nie istnieje też postęp moralny i związane z nim pełne szczęście bez nieprzerwanej kultywacji wzniosłych pragnień. Człowiek jako Pan i Mistrz myśli, tworzy zatem samego siebie, kształtuje też i stwarza swoje środowisko. Nawet podczas narodzin dusza przychodzi sama. Z każdym krokiem swojej pielgrzymki po Ziemi przyciąga takie kombinacje pojawiających się warunków, jakie odzwierciedlają jej własną czystość bądź zanieczyszczenie, siłę lub słabość.

Ludzie nie przyciągają tego czego pragną, przyciągają to czym sami są. Niweczone są ich wszelkie kaprysy, fantazje i ambicje. Jednak najgłębsze myśli i pragnienia karmią się własnym zepsutym lub świeżym pokarmem. Twórcza Boskość, która kształtuje nasze życie jest w nas samych. Człowiek sam stwarza okoliczności. Człowiek sam zamyka się we własnej celi; myśli i czyny są albo strażnikami losu, gdy są prymitywne i nas wiążą, albo są aniołami wolności, kiedy są szlachetne i nas wyzwalają. Człowiek otrzymuje nie to o co się modli, lub co sobie życzy, ale to, na co sprawiedliwie zasłużył. Jego wszelkie życzenia i modlitwy zostają wysłuchane tylko wówczas, kiedy harmonizują z myślami i czynami.

W świetle tej Prawdy, co więc znaczy zwrot „walczyć z przeciwnościami”? Znaczy on, że człowiek ciągle buntuje się przeciwko




skutkom zewnętrznym, jednocześnie cały czas rozwijając i utrzymując ich przyczynę w sercu. Przyczyna na może przybrać postać świadomej przewiny lub nieświadomej słabości. Bez względu jednak na charakter uparcie powstrzymuje ona wysiłki osoby, z którą jest związana, i głośno domaga się skutecznego rozwiązania.

Ludzie usilnie dążą do poprawy warunków, nie chcą jednak poprawić siebie, poprzez co pozostają spętani. Ten kto nie wzdraga się przed samo ukrzyżowaniem, może zawsze osiągnąć cel, do którego dąży jego serce. Dotyczy to zarówno spraw ziemskich, jak i duchowych. Nawet człowiek, który chce zdobyć jedynie bogactwo, musi być przygotowany na podjęcie ogromnych wyrzeczeń, aby zamierzony cel zrealizować; o ile więc wielkich starań musi dołożyć ten, kto godnie chce przeżyć swoje życie?

Weźmy za przykład człowieka bardzo ubogiego. Jest on niezwykle świadomy faktu, że jego otoczenie i warunki, w których przebywa powinny się poprawić. Jednocześnie zaniedbuje swoją pracę i uważa się za usprawiedliwionego, ponieważ próbuje oszukać swojego pracodawcę, tłumacząc to niskimi dochodami. Człowiek taki ni rozumie podstawowych praw rządzących zasadami prosperity. Nie tylko jest on niezdolny, aby wyrwać się z tego wypaczenia, ale dodatkowo poprzez takie myślenie i działanie wręcz przyciąga do siebie wszelkie zdarzenia i sytuacje, pogłębiające jego stan obecny.

Przyjrzyjmy się również bardzo bogatemu człowiekowi, który cierpi na bardzo bolesną dolegliwość, związaną z brakiem umiaru w jedzeniu i piciu. Człowiek taki, gotów jest zapłacić wielkie sumy pieniędzy, aby lekarze zlikwidowali dolegliwości, ale jednocześnie nie chce porzucić swoich nawyków obżarstwa. Bogacz ów chce zaspokajać swoje łaknienie na bardzo kaloryczne i nienaturalne pożywienie z jednoczesnym pragnieniem wspaniałego stanu zdrowia. Niestety taka osoba nie będzie zdrowa,




ponieważ nie zna i nie spełnia podstawowych warunków, które zapewnią jej zdrowie.

Mamy również do czynienia z pracodawcą, który stosuje nieuczciwe zasady rozliczania wynagrodzeń swoich pracowników, który w nadziei na zwiększenie swoich dochodów, zmniejsza nieuczciwie ich pensje. Człowiek taki jest w całej swojej istocie niegodny dobrobytu. Kiedy natomiast dosięgnie go bankructwo, będzie obwiniać wszystkich naokoło i przenosić winę na okoliczności, nie dostrzegając, że przyczyna takiego stanu rzeczy istnieje głęboko w nim samym.

Powyższe trzy przypadki zostały omówione, aby pokazać prawdę, że to człowiek jest sprawcą i przyczyną (często działając nieświadomie) wszelkich okoliczności. Ludzie tacy sami oddalają się od upragnionych przez siebie warunków, poprzez myśli i czyny, które nie są w harmonijnej zgodzie z nimi samymi. Jeśli drogi czytelniku zechcesz dostrzec wpływ twoich myśli na sytuację, w której obecnie się znajdujesz, zobaczysz dokładnie działanie omawianego Prawa. Nie dostrzegając zachodzących prawideł, naprawa czegokolwiek nie jest bynajmniej możliwa.

Czasami okoliczności są tak różne, myśli tak głęboko zakorzenione, a poczucie szczęścia jest sprawą tak indywidualną, że żaden człowiek ani stan jego duszy nie może być osądzany przez drugiego, tylko na podstawie okoliczności zewnętrznych i obecnej sytuacji.

Człowiek może być szczerym i prawym, jednocześnie doświadczając ograniczeń i niedoli. Drugi natomiast będąc fałszywym i okrutnym, osiągnie wielkie bogactwa tego świata. Niestety osąd taki jest nie w pełni prawidłowy, ponieważ nie mamy wglądu we wszystkie aspekty danego przypadku, dlaczego ten prawy jest ubogi, a ten fałszywy cieszy się bogactwem. Zawsze jest tak, że występują jakieś głębsze podstawy takiej rzeczywistości. Człowiek fałszywy budując swoje bogactwo może posiadać




cechy i umiejętności, którymi ten szczery, acz ubogi nie dysponuje. Zarówno jeden jak i drugi zbiera żniwo swoich myśli i podjętego działania. Jeden i drugi cieszy się wprost proporcjonalnymi do swoich nawyków myślowych sukcesami i porażkami.

Ludzkiej próżności schlebia fakt, iż można cierpieć z powodu prawości. Poznać własne bolączki i oznajmiać, że są wynikiem dobrych, a nie złych cech, można jednak po wykorzenieniu każdej słabej, gorzkiej i nieczystej myśli z własnej duszy. Już na początkowym etapie drogi do własnej, najwyższej doskonałości odkrywamy pracując nad własnym umysłem i życiem, owo Wielkie Prawo, które jest absolutnie sprawiedliwe, i nie może obdarzać dobrem za zło, ani złem za dobro. Człowiek, który posiądzie tą wiedzę i zrozumie działanie tego Prawa, patrząc wstecz na własną ignorancję i ślepotę, dostrzeże fakt, że jego życie jest i zawsze było sprawiedliwie uporządkowane; że jego każde złe i dobre doświadczenie z przeszłości stanowiły sprawiedliwy wynik rozwoju jeszcze w pełni nie dojrzałej jaźni.

Dobre myśli i uczynki nigdy nie mogą przynieść złych rezultatów. Złe myśli i uczynki nigdy nie mogą przynieść dobrych rezultatów. Jest takie powiedzenie, że nic nie może wyrosnąć z ziarna kukurydzy, jak tylko kukurydza, a z pokrzywy tylko pokrzywa. Ludzie doskonale rozumieją to Prawo w świecie przyrody i pilnie go przestrzegają. Niewielu jednak pojmuje je w odniesieniu do świata myśli i moralności (pomimo że działa ono w tym zakresie równie prosto i niezawodnie), a jeszcze mniej się do niego stosuje.

Cierpienie jest zawsze wynikiem niewłaściwego myślenia. Wskazuje ono, iż osoba, która mu ulega, nie jest w zgodzie ze sobą samym i z prawem swojego istnienia. Najwyższym celem cierpienia jest oczyszczenie. Po odpowiednim przetopieniu, złoto nie może zawierać jakichkolwiek zanieczyszczeń, tak samo dzieje się z całkowicie oczyszczonym mentalnie




człowiekiem. Osoba czysta i oświecona nie zostanie dotknięta żadnym cierpieniem.

Cierpienia, które dotykają człowieka, wynikają z braku harmonii psychicznej. Błogosławieństwa oznaczają odzyskanie tejże harmonii. Nie dobra materialne stanowią o mierze prawego myślenia, a błogosławione szczęście. Natomiast nie brak wspomnianych dóbr jest miarą nieprawego myślenia, jedynie nikczemność i podłość. Człowiek może być przeklęty i jednocześnie bogaty, a w innym wypadku błogosławiony i ubogi. Błogosławieństwo i bogactwo idą w parze tylko wówczas, kiedy te ostatnie są właściwie spożytkowane. Ubogi człowiek może stać się nikczemny wówczas, kiedy uważa swój los za ciężar, którym go niesprawiedliwie obdarzono.

Niedostatek i folgowanie zachciankom to dwie przeciwne strony nikczemności. Oba te stany są równie nienaturalne i wynikają z zaburzeń umysłowych. Człowiek nigdy nie jest właściwie usytuowany, dopóki nie jest szczęśliwy, zdrowy i bogaty. Szczęście, zdrowie i bogactwo stanowią wynik harmonijnego zestrojenia naszego wnętrza i otoczenia. Człowiek zaczyna żyć prawdziwym życiem kiedy przestaje narzekać i złorzeczyć i zaczyna poszukiwać ukrytej sprawiedliwości, która kontroluje jego życiem. Dostraja wówczas do niej swój umysł, przestaje innych obwiniać za warunki w jakich się znajduje i umacnia się w silnych i szlachetnych myślach. Człowiek taki już nie buntuje się przeciwko napotkanym okolicznościom, a wręcz przeciwnie zaczyna je wykorzystywać do uczynienia szybszego postępu w dostrzeżeniu wszelkich mocy i możliwości ukrytych w jego wnętrzu.

Prawo, a nie chaos jest dominującą zasadą we Wszechświecie. Sprawiedliwość, a nie jej brak jest duszą i esencją życia. I tak samo prawość, anie korupcja, stanowi siłę, która kształtuje i porusza duchowe rządy tego świata. Najpierw jednak zanim człowiek dostrzeże porządek




praw Wszechświata, musi uporządkować samego siebie; podczas tego procesu dostrzeże, że zmieniając swoje myśli o rzeczach i innych ludziach, inne rzeczy i ludzie zmieniają również nastawienie do niego.

Świadectwem na to jest każdy człowiek i można je łatwo sprawdzić poprzez systematyczną retrospekcję i dokładną analizę samego siebie. Człowiek, który dokona zmiany myślenia, zaskoczony zostanie gwałtownymi zmianami i transformacją jego sytuacji materialnej.

Wyobrażamy sobie, że nasze myśli możemy trzymać w tajemnicy, otóż nie jest to możliwe. Wszelkie długo utrzymywane negatywne myśli w naszym umyśle zamieniają się w nawyk, czy to pijaństwa, czy rozpusty, które z kolei prowadzą do ubóstwa i choroby. Nieczyste myśli każdego rodzaju przechodzą w nawyki, które powodują zagubienie i zepsucie, które z kolei przeistaczają się w niepożądane i frustrujące zdarzenia, które doprowadzają do porażki. Myśli pełne strachu, zwątpienia i niezdecydowania przeistaczają się w słabe, nieludzkie, strachliwe nawyki, które przybierają postać porażki, biedy oraz niewolniczej zależności.

Myśli leniwe przeradzają się w słabe nawyki nieczystości i nieuczciwości, te zaś w głupotę i nędzę. Nienawiść i potępianie rodzi obwinianie i agresję, przechodzącą w akty przemocy fizycznej i molestowania, które niejednokrotnie kończą się obrażeniami ciała. Samolubne myśli każdego rodzaju powodują skupianie się na sobie samym, bez uwzględnienia potrzeb innych ludzi, a te dają wyraz analogicznym nawykom, które produkują okoliczności nacechowane cierpieniem.

Z drugiej jednak strony wszelkie piękne myśli przeradzają się we wdzięk i życzliwość, które przeistaczają się w radosne i wspaniałe sytuacje. Czyste myśli powodują powstanie nawyków umiarkowania i samokontroli, które materializują się w okolicznościach wytchnienia i spokoju. Myśli




stanowcze pełne wiary i odwagi rozwijają wszelkie pozytywne nawyki, które przeistaczają się w każdy sukces, dostatek i wolność.

Z energetycznych myś l i biorą się nawyki czystości i przedsiębiorczości, które przechodzą w zadowolenie. Myśli łagodne i pełne wybaczenia prowadzą do nawyków łagodności, a one z kolei do bezpieczeństwa i trwałości. Myśli pełne miłości i wolne od egoizmu przeradzają się w nawyk wybaczania sobie i innym za zdarzające się pomyłki, które sprzyjają okolicznościom pewnego powodzenia i prawdziwego bogactwa.

Każdy rodzaj myśli dobry lub zły, przysłuży się do wyprodukowania okoliczności zgodnych z ich charakterem. Człowiek nie może bezpośrednio wybrać tych warunków, ale za to może wybrać rodzaj swoich myśli, które z kolei pośrednio wpływają na wynik i rodzaj okoliczności i warunków w jakich przyszło nam żyć.

Natura pomaga każdemu człowiekowi zmaterializować jego dominujące myśli, na których najczęściej skupia swoją uwagę, a okoliczności są tylko wyrazem tejże natury, zarówno boskich jak również i demonicznych myśli.

Jeśli człowiek oderwie się od grzesznych myśli, wówczas cały świat stanie po jego stronie i będzie dla niego bardziej życzliwy i pomocny. Jeśli pozbędzie się chorych i trwożliwych myśli, wszelkiego rodzaju wspaniałe okoliczności i możliwości pojawią się w zasięgu jego możliwości. Jeżeli rozwijać będzie dobre myśli, żaden ciężki los nie spęta go kajdanami nikczemności i wstydu. Świat zewnętrzny jest Twoim kalejdoskopem, różne zaś kombinacje barw, które w każdej chwili nam ukazuje, są jedynie idealnie dopasowanymi obrazami Twoich biegnących myśli.




Rozdział 3

WPŁYW MYŚLI NA ZDROWIE I CIAŁO

Ciało jest sługą umysłu. Wypełnia jego wszystkie polecenia bez względu na to, czy są one świadome czy automatyczne. Pod wodzą nieprawych myśli ciało zaczyna szybko chorować i obumierać; pod wodza zaś myśli pięknych i pozytywnych rozkwita i przywdziewa szaty młodości i piękna.

Choroba i zdrowie, podobnie jak okoliczności zakorzenione są głęboko w myślach, które je stwarzają. Wiadomo, że myśli pełne strachu mogą pozbawić życia człowieka równie szybko jak kula, i zabijają one dzisiaj powoli ale równie skutecznie tysiące ludzi. Ludzie, którzy żyją w strachu przed chorobą, ostatecznie jej doświadczają. Niepokój szybko osłabia całe ciało i otwiera jego wnętrze na nadchodzące choroby, a nieczyste myśli jeśli nie powodują choroby, to wkrótce rujnują cały układ nerwowy.

Silne, czyste i szczęśliwe myśli nadają ciału wigor i wdzięk. Ciało jest delikatnym, dającym się kształtować narzędziem, łatwo reagującym na myśli i dobre lub złe nawyki myślowe, których wpływowi ulega.

Człowiek tak długo będzie mieć nieczystą i zatrutą krew, jak długo w jego umyśle będą panowały nieczyste myśli. Z czystego serca kształtowane jest czyste i pozytywne życie i zdrowe ciało. Z procesów myślowych skażonego umysłu rodzi się zanieczyszczone życie i zepsute ciało. Myśli stanowią źródło działania, życia i manifestacji; czyń to źródło czystym, a będzie produkować szczęśliwe życie.




Zmiana diety nie pomoże człowiekowi, który nie zmieni swoich myśli. Kiedy myśli człowieka stają się czyste, nie będzie on już wtedy łaknąć i spożywać zatrutych i niezdrowych pokarmów.

Jeśli chcesz wzmocnić i odmłodzić ciało, najpierw zatroszcz się o swoje myśli. Jeśli chcesz odzyskać zdrowie i kondycję, najpierw zajmij się oczyszczeniem twoich myśli. Myśli przesycone złośliwością, zazdrością, rozczarowaniem i depresją, ograbiają ciało ze zdrowia i wdzięku. Gorzki wyraz twarzy nie jest wynikiem przypadku, a jedynie efektem gorzkich myśli. Szpetne zmarszczki ryte są na twarzy przez głupotę, pychę i dumę.

Znam kobietę w wieku lat dziewięćdziesięciu sześciu, która ma twarz niewinnej dziewczynki. Znam również mężczyznę, który jeszcze nie osiągnął wieku średniego, którego twarz wyraża brak harmonii. Ta pierwsza jest wynikiem przyjaznego i pogodnego usposobienia, a w przypadku mężczyzny furii i niezadowolenia.

Tak jak w dom będzie dominowała stęchła i nieczysta atmosfera bez dostępu świeżego powietrza i słońca, tak samo ciało, pogodny, szczęśliwy i spokojny wyraz twarzy mogą być rezultatem dostępu do umysłu myśli radosnych, życzliwych i spokojnych.

Na twarzach ludzi starszych widnieją zmarszczki wyryte przez życzliwość, na innych przez silne i czyste myśli, a jeszcze u innych przez wszelkiego rodzaju namiętności. Kto nie jest w stanie ich odróżnić? Ci, którzy żyli uczciwie, starzeją się spokojnie i łagodnie, niczym zachodzące słońce. Niedawno widziałem filozofa na łożu śmierci. O jego starości świadczył tylko wiek. Umarł tak jak żył, słodko i pełen pokoju.

Żaden lekarz nie dorówna radosnym myślom w leczeniu chorego ciała. Nie ma większego komfortu i uspokojenia ponad życzliwość i radość. Jeśli człowiek ciągle żyje myślami pełnymi niechęci, cynizmu,




podejrzliwości i zawiści zamyka się we własnoręcznie wybudowanym więzieniu. Jeśli natomiast myśli człowieka są pozytywne i życzliwe dla wszystkich, pełne cierpliwości w odnajdywaniu dobra we wszystkim, to właśnie takie myśli otwierają bramy niebios; codziennie wyrażane myśli pełne pokoju i życzliwości w kierunku każdego stworzenia, przyniosą jego właścicielowi bogactwo i ukojenie.




Rozdział 4

MYŚL I CEL

Dopóki myśl nie połączy się z celem nie ma możliwości na żadne inteligentne osiągnięcie. Większość pozwala łodziom swoich myśli dryfować po ocenie życia. Bezcelowość jest wadą, ktoś zatem, chce uchronić swoje życie od katastrofy i zniszczenia, musi taki dryf powstrzymać. Ci, którzy nie mają ustalonego celu w życiu łatwo padają ofiarami trosk, obaw, problemów oraz rozczulania się nad sobą. Wszystkie te procesy myślowe wskazują na to słabość, która prowadzi drogą równie sprawdzoną co rozmyślnie popełnione grzechy do niepowodzeń, nieszczęść, strat, gdyż w rozwijającym się, dzięki sile ,Wszechświecie słabość nie może przetrwać.

Człowiek powinien stworzyć w swym sercu odpowiednio uzasadniony cel i podążać w kierunku jego realizacji. Należy uczynić go głównym przedmiotem ześrodkowania myśli. Może on przybrać formę ideału duchowego bądź materialnego, w zależności od natury danej osoby w danym momencie. Bez względu na jego rodzaj musi on stale koncentrować wszystkie siły myślowe na przedmiocie, który sobie obrał. Należy z tego uczynić najważniejszy obowiązek i całkowicie poświęcić się osiągnięciu obranego celu, nie pozwalając przy tym myślom na wędrówkę w kierunku fantazji, tęsknot i wyobrażeń. To jest królewska droga do samokontroli i prawdziwej koncentracji myśli. Nawet wówczas gdy człowiek nie może dopiąć swego (dzieje się to tak długo, aż znikną wszelkie słabości), miarą




jego przyszłych sukcesów będzie zdobyta siła charakteru , która będzie punktem wyjścia dla przyszłej mocy i triumfu.

Ci, którzy nie są odpowiednio przygotowani na objęcie myślami wielkiego celu powinny skupić swe myśli na bezbłędnym wykonywaniu swoich obowiązków, nawet wówczas kiedy wydają się mało znaczące. Tylko w taki sposób myśli mogą zostać skoncentrowane i wzmocnione dla rozwinięcia stanowczości i energii, a wówczas nic już nie stanie na drodze planowanych osiągnięć.

Nawet najsłabsze dusze, które są świadome swojej słabości, wierzące w prawdę , iż siłę można rozwinąć tylko dzięki trudowi i praktyce, natychmiast zacznie prace nad sobą i krok za krokiem, wysiłek za wysiłkiem, cierpliwie i rozważnie będzie się rozwijać, by w końcu zdobyć wielka siłę duchową.

Tak jak słaby fizycznie człowiek może wzmocnić swoje ciało poprzez stałe i staranne ćwiczenia fizyczne i trening, tak osoba o słabych myślach może je wzmocnić, ćwicząc właściwe myślenie.

Aby odsunąć od siebie bezcelowość i słabość należy zacząć proces celowego myślenia, a wówczas wejdziemy do grona ludzi silnych, którzy przyjmują wszelkie niepowodzenia i porażki jako etapy drogi do celu; takim ludziom każde okoliczności sprzyjają i ci, którzy mają mocne myśli i podejmują odważne działanie, osiągają swoje cele po mistrzowsku.

Kiedy człowiek obierze sobie cel, powinien wytyczyć prostą ścieżkę do jego osiągnięcia, nie oglądając się przy tym ani na lewo, ani na prawo. Wątpliwości i obawy powinny być bezwzględnie usunięte; są one czynnikiem dezintegrującym i wypaczającym drogę i czynią ją nieskuteczną i bezużyteczną. Myśli wątpiące i lękliwe zawsze przynoszą niepowodzenie.




Myśli takie zawsze prowadzą do klęski. Cel, energia, moc sprawcza i wszelkie silne myśli giną, gdy wkradają się do nich zwątpienie i obawa.

Wola działania ma swe źródło w poczuciu, że możemy osiągnąć nasze cele. Zwątpienie i strach są wielkimi wrogami wiedzy i człowiek, który pozostaje pod ich władzą i pobudza ich wzrost, ten na każdym kroku sam psuje sobie szyki.

Ten kto przezwyciężył wątpliwości i strach, przezwyciężył już porażkę. Każda jego myśl zjednoczona jest z mocą i wszelkie przeciwności wita z uniesioną głową i dzielnie je przezwycięża. We właściwym momencie zasiewa swoje cele, a one wyrastają, kwitną i przynoszą owoce, które nie spadają przedwcześnie na ziemię.

Myśl zjednoczona z celem przeradza się w siłę sprawczą. Ten kto posiądzie tę wiedzę gotowa jest stać się silniejszą i wznioślejszą od kłębowiska rozedrganych myśli i zmiennych nastojów. Ten kto tak czyni świadomie i rozumnie włada już mocami swojego umysłu.




Rozdział 5

WPŁYW MYŚLI NA OSIĄGNIĘCIA

Wszystko co osiągamy i czego nie udaje nam się osiągnąć, stanowi bezpośredni wynik naszych własnych myśli. W sprawiedliwie uporządkowanym Wszechświecie, gdzie strata i zachwianie równowagi oznaczałoby całkowite zniszczenie, indywidualna odpowiedzialność musi być absolutna. Czystość i nieczystość, słabość i siła człowieka dotyczą tylko jego i nikogo innego. Pojawiają się tylko i wyłącznie za jego i niczyją więcej sprawą i zawsze to jedynie on może je zmienić. Warunki, w których żyje dany człowiek również zależą tylko od niego samego. Jego cierpienie i szczęście wypływają tylko z jego wnętrza. Tak jak myśli, taki jest. Jeśli wciąż myśli tak samo, takim pozostaje.

Silniejszy może pomóc słabszemu tylko wówczas kiedy ten słabszy sam przyjmie jego pomoc, ale nawet wówczas ten słaby sam musi nabrać własnej siły. Musi, poprzez własny wysiłek, rozwinąć tę siłę, którą podziwia u innych. Nikt poza nim samym nie może zmienić swojego położenia.

Często myślimy i mówimy, „Wiele osób staje się ofiarami, ponieważ istnieje wielu oprawców, którzy są wszystkiemu winni”. Ale teraz istnieje coraz szersza rzesza ludzi o odmiennym zdaniu, którzy mówią, „Niektórzy są oprawcami ponieważ na świecie jest wiele ludzi, którzy chcą być ofiarami; gardźmy więc zatem ofiarami”. Prawda jest taka że zarówno oprawcę jak i ofiarę cechuje ta sama ignorancja, i choć zdają się oni wywierać wzajemny wpływ na siebie, to w rzeczywistości oddziałują jedynie na siebie samych. W świetle wszelkiej doskonałej wiedzy można




stwierdzić, że słabość ofiary oraz niewłaściwie użyta siła jej oprawcy podlegają działaniu Prawa. Prawdziwa miłość i zdolność obserwacji cierpienia, które występuje u ludzi każdego rodzaju, nie potępia żadnego z nich. Osoba emanująca doskonałą miłością obejmuje doskonałym współczuciem każdego z nich.

Człowiek, który przezwyciężył słabość i odrzuciła wszystkie egoistyczne myśli, nie należy już do żadnej kategorii, ani bycia ofiarom, ani bycia oprawcom, taka osoba jest wolna.

Człowiek może wznieść się, pokonać przeciwności i dokonywać wszelkich osiągnięć, uszlachetniając swoje myśli.

Zanim zdołamy osiągnąć cokolwiek, nawet z rzeczy materialnych, musimy wznieść myśli ponad niewolnicze, zwierzęce zaspokojenie. Na samym początku na drodze do sukcesu prawdopodobnie nie uda nam się wyzbyć całego egoizmu i zwierzęcości; ale musimy jednak poświęcić ich znaczną część. Człowiek, którego dominujące myśli opierają się na zwierzęcym zaspokojeniu, nie może ani klarowne myśleć, ani metodycznie planować. Osoba taka nie potrafi również odnaleźć i rozwinąć swoich uśpionych możliwości i ponosi klęskę w każdym przedsięwzięciu. Nie zacząwszy kontrolować swoich myśli, nie jest w stanie kontrolować biegu spraw i przyjąć poważnej odpowiedzialności. Nie potrafi działać niezależnie, ale ograniczają ją tylko myśli, które sama wybiera.

Nie ma postępu i osiągnięć bez poświęceń, sukces materialny przychodzi zaś proporcjonalnie do stopnia, w jakim poświęcamy swoje pogmatwane, zwierzęce myśli i skupiamy nasz umysł na tym, jak osiągnąć nasze cele, wzmocnić stanowczość i zaufanie do siebie. Im bardziej człowiek wzmocni swoje myśli, tym stanie się bardziej prawy i tym większy będzie jego sukces i bardziej błogosławione jego osiągnięcia.




Wszechświat nie sprzyja chciwym, nieuczciwym, złośliwym, choć powierzchownie możemy sądzić, że jest wprost przeciwnie; pomaga uczciwym, wielkodusznym i cnotliwym. Wszyscy wielcy nauczyciele na przestrzeni wieków oznajmiali to w różny sposób. Aby jednak to sprawdzić i poznać, musimy wytrwale dążyć do doskonałości poprzez doskonalenie swoich myśli.

Osiągnięcia intelektualne są wynikiem skoncentrowanej myśli na poszukiwaniu wiedzy oraz pięknych, prawdziwych rzeczy i zjawisk przyrody. Opisywane osiągnięcia mogą być czasami powiązane z próżnością i ambicją, nie wynikają jednak z takich cech charakteru. Są one naturalnym wynikiem i rezultatem długiego i żmudnego wysiłku oraz myśli czystych i bez jakiegokolwiek egoizmu.

Osiągnięcia duchowe są uwieńczeniem duchowych aspiracji. Osoba stale żyjąca szlachetnymi i wzniosłymi myślami, rozmyślająca o wszystkim, co czyste i pozbawione egoizmu, z całą pewnością, tak jak słońce osiąga zenit, a księżyc staje w pełni , stanie się mądra i szlachetna i osiągnie pozycję wpływu i błogosławionego szczęścia.

Osiągnięcia wszelkiego rodzaju, stanowią ukoronowanie wysiłku, są diademem myśli. Z pomocą samokontroli, stanowczości, czystości, prawości i właściwie pokierowanych myśli człowiek wznosi się. Przez wpływ zwierzęcości, lenistwa, nieczystości, zepsucia i chaosu myślowego, człowiek upada.

Człowiek może osiągnąć wielki sukces materialny i duchowy na tym świecie i ponownie stoczyć się i upaść do słabości i nikczemności, pozwalając aby aroganckie, egoistyczne i zepsute myśli przejęły nad nami władzę.




Zwycięstwa osiągane dzięki właściwemu myśleniu, można utrzymać tylko dzięki czujności. Wiele osób ustępuje, gdy sukces jest już prawie pewny i wówczas ponownie ponosi porażkę.

Wszelkie osiągnięcia w biznesie, intelektu czy ducha, są wynikiem skupionej myśli i rządzą się tym samym prawem i metodą; jedyna różnica polega na celu.

Ten, kto chce osiągnąć niewiele, poświęca niewiele. Ten, kto chce osiągnąć dużo, musi również dużo poświęcić. Kto pragnie wznieść się wysoko, musi być gotowy na ogromne poświęcenia.




Rozdział 6

WIZJE I IDEAŁY

Marzyciele są zbawcami świata. Tak jak widzialny świat jest utrzymywany przez świat niewidzialny, podobnie ludzie, pomimo wszystkich swoich starań, grzechów i niewybrednych zamiłowań, odżywiani są przez piękne wizje samotnych marzycieli. Ludzkość nigdy nie zapomni swoich marzycieli. Nie pozwoli aby ich ideały wyblakły i zostały zapomniane. Ona tymi ideałami żyje, pojmując je jako coś prawdziwego, co pewnego dnia sama zobaczy i pozna.

Kompozytor, rzeźbiarz, malarz, poeta, prorok, mędrzec, wszyscy oni są twórcami tamtego świata, architektami niebios. Świat jest piękny ponieważ oni w nim żyli; bez nich zapracowana ludzkość szybko by zgasła. Ten kto oddaje się wspaniałym wizjom, mocnym ideałom w swoim sercu, pewnego dnia osiągnie swoje marzenia. Kolumb miał wizję odległego świata, i dokonał jego odkrycia. Kopernik żył wizją mnogości światów i większego Wszechświata, którą w końcu dowiódł. Budda miał wizje duchowego świata o nieskazitelnym pięknie i doskonałym spokoju, do którego się udał.

Pielęgnujmy nasze wizje i idea ły. S łuchajmy muzyki rozbrzmiewającej w naszych sercach, rozwijajmy piękno powstające w naszych umysłach, utrzymujmy wdzięk ozdabiający nasze najczystsze myśli; to właśnie z nich wyrosną wszystkie wspaniałe okoliczności i




niebiańskie otoczenie; wystarczy jedynie abyśmy byli im wierni, a świat naszych marzeń zostanie w końcu zbudowany.

Pragnąć znaczy otrzymywać; dążyć znaczy osiągać. Czy człowiek o nikczemnych myślach dostaje największą nagrodę, a osoba godna cierpienia i troski ginie z pragnienia? Nie takie jest Prawo. „Proś, a otrzymasz”.

Śnij śmiałe sny, a pewnego dnia zostaną one spełnione. Nasze wizje są obietnicą tego kim będziemy w przyszłości. Nasz ideał jest tym co w końcu wyjawimy.

Zawsze największe ideały w pierwszym momencie były tylko marzeniami. Dąb uśpiony jest w żołędziu; z jaja wykluwa się ptak; a w największej wizji duszy budzi się anioł. Sny i marzenia są nasionami rzeczywistości.

Nasze obecne okoliczności, w których się znajdujemy, mogą być niesprzyjające, zmienią się jednak, gdy tylko znajdziemy pewien ideał i będziemy starali się go osiągnąć. Nie można rozwijać się wewnętrznie i nic nie osiągać jeśli chodzi o zmianę świata zewnętrznego.

Oto młodzieniec zmuszony do ciężkiej pracy przez ubóstwo. Godzinami przesiaduje w warsztacie w niezdrowych warunkach; jest niewykształcony i brakuje mu dobrych manier. Marzy jednak o czymś lepszym. Rozmyśla o inteligencji i wytworności, wdzięku, pięknie oraz o idealnych warunkach. Mentalnie zaczyna dostrzegać swoje lepsze życie, poszerzają się jego horyzonty myślowe. Wizja większej wolności i możliwości ogarnia jego umysł. Niepokój popycha go do działania; swój cały wolny czas i środki, które może poświęcić przeznacza na rozwój swoich talentów, zdolności i możliwości.




Wkrótce przychodzi moment, że młodzieniec ten tak przeobraził się wewnętrznie, że mały warsztat już nie może utrzymać go w dotychczasowym życiu. Warunki, w których przebywał nie pasują do jego obecnej mentalności, stały się za ciasne, niczym za małe ubranie. Coraz silniej wzrastając młodzieniec ów żegna się z przeszłością.

Po latach widzimy go jako już dorosłego mężczyznę. Jesteśmy świadkami jego mocy umysłu o zasięgu globalnym i niemal niezrównanej sile. W jego rękach spoczywa ogromna odpowiedzialność; jego mowa przeobraża życie innych. Mężczyźni i kobiety dzięki słowom, które wypowiada zmieniają swoje charaktery. Jest, niczym słońce, nieruchomym i świetlistym ośrodkiem, wokół wirują niezliczone losy ludzkie. Stał się spełnieniem wizji swojej młodości. Zjednoczył się ze swym ideałem.

I Ty także młody Czytelniku, możesz wcielić w życie wizję (nie bezproduktywne życzenia) swojego serca, bez względu na to, czy będzie ona przyjemna, czy piękna, czy też będzie miała ona obie te cechy. Zawsze będzie pociągać nas to, co najbardziej w skrytości kochamy.

Do Twoich rąk zostaną złożone rezultaty Twoich własnych myśli; otrzymasz to na co zasłużyłeś. Bez względu na nasze obecne środowisko upadamy, wznosimy się lub stoimy w miejscu za sprawą własnych myśli, wizji i ideałów. Upadniesz nisko w zależności od żądzy, które Cię kontrolują; lub wzniesiesz się wysoko w zależności od ideałów, do których dążysz.

W pięknych słowach Stanton Kirkham Dave, mówi: "Długo możesz nie dostrzegać swoich ideałów, które stoją zasłonięte za zamkniętymi drzwiami, ale pewnego dnia znajdziesz się pośród osób, które wyznają inne ideały niż Ty. Możesz mieć jeszcze długopis za uchem i plamy atramentu na palcach, ale ziarno inspiracji zacznie kiełkować w Twoim umyśle. Możesz być pasterzem, który z otwartymi ustami podziwu wiezie owce do miasta.




I nie wiesz dlaczego w pewnym momencie wchodzisz do warsztatu, popychany przez Twoją wewnętrzną siłę. Mistrz patrząc na Ciebie mówi: „Jeśli już tutaj jesteś, to nauczę Cię mojego fachu”. I zostajesz sam Mistrzem, który jeszcze niedawno snuł swoje marzenia, wioząc owce do miasta. Marzenia są nasionami inspiracji, marzenia są ziarnem zasiewanym na suchej ziemi, aby mogły wzrastać podlewane naszą siłą i potrzebą osiągnięć.

Ludzie bezmyślni, ignoranci, osoby leniwe, widzą tylko efekty pracy, a nie cały jej proces, mówią o szczęściu, o losie i o przypadku, mówią o przypadku, szczęściu i dobrej passie. Widząc kogoś kto się bogaci, mówią: „Ten to ma szczęście!”. Obserwując innych zdobywających intelektualne zdolności, mówią: „Los mu sprzyja!”. Zwracając uwagę na czyjś świątobliwy charakter, stwierdzają: „Na każdym kroku pomaga mu przypadek!”.

Nie dostrzegają prób, niepowodzeń i zmagań, z którymi ludzie ci musieli się zetknąć, by zdobyć doświadczenie. Nie mają pojęcia o poniesionych przez nich ofiarach, o niezłomnym wysiłku, jaki wnieśli, i wierze, jakiej nabrali, by móc przezwyciężyć pozornie przeszkody nie do pokonania i wcielić w życie wizję swego życia. Nie znają oni ciemności ani bólu serca; widzą oni tylko beztroskę i przyjemności i nazywają je „szczęście”; nie widzą długiej i wyczerpującej podróży, a tylko przyjemny cel, który nazywają „dobrym losem”; wszyscy oni nie rozumieją procesu, a tylko widzą rezultat i nazywają to „przypadkiem”.

Wszystkie osiągnięcia człowieka poprzedzone są wielkim wysiłkiem, a wielkość tego wysiłku wpływa bezpośrednio na jakość rezultatu. Nie ma w tym wszystkim miejsca na przypadek. „Talenty”, zdolności, a także materialne i intelektualne oraz duchowe zdobycze są owocami wysiłku i pracy. To spełnione myśli, osiągnięte cele i zrealizowane wizje.




Wizje, które człowiek gloryfikuje w swoim umyśle, ideał, który osadzamy na tronie serca – oto budulce naszego życia, którymi sami się stajemy.




Rozdział 7

SPOKÓJ

Spokój umysłu to jeden z najpiękniejszych klejnotów mądrości. Stanowią wynik długiego i cierpliwego wysiłku panowania nad samym sobą. Jego obecność wskazuje na dojrzałość i doświadczenie i czegoś więcej niż podstawowa wiedza o prawach rządzących myśleniem.

Człowiek pozostaje spokojnym w takiej mierze, w jakiej postrzega siebie jako istotę wyrosłą z myśli, a wiedza ta wymaga zrozumienia dla innych istot, które również są efektem działania myśli. Człowiek, który rozwija prawidłowe zrozumienie wewnętrznych relacji, zachodzących pomiędzy rzeczami poprzez działanie prawa przyczyny i skutku, przestaje wpadać w panikę, wściekać się i smucić. Zachowuje opanowanie, zdecydowanie i spokój.

Spokojny człowiek, nauczywszy się panowania nad sobą, wie jak przystosować się do innych; a oni w oni w odpowiedzi doceniają jego duchową siłę i czują, że mogą się od niego wiele nauczyć i na nim polegać. Im bardziej spokojnym człowiek się staje, tym większy odnosi sukces, większą ma wpływ i większą moc czynienia dobra. Nawet zwykły kupiec doświadczy rozkwitu swojego biznesu, wówczas kiedy nauczy się samokontroli; klienci zaś wolą robić interesy z człowiekiem pełnym rozsądku i prawości.




Silny i spokojny człowiek zawsze jest kochany i szanowany. Jest jak drzewo dające upragniony cień na wyschniętym polu lub skała dająca schronienie przed burzą. Kto nie czuje miłości do wyciszonego serca, spokojnego i radosnego życia? Nie ma znaczenia czy w danym momencie pada deszcz lub świeci słońce, ani jakie zmiany przychodzą do ludzi, którzy posiadają takie błogosławieństwa, ponieważ zawsze oni zachowują spokój i opanowanie. Cechę charakteru, która nazywamy spokojem, stanowi ostatnią lekcję kultury; jest ona rozkwitem życia, owocowaniem duszy. Jest równie cenna jak mądrość, bardziej pożądana niż złoto – nawet to najlepszej próby. Jak niewiele znaczy pogoń za pieniędzmi w porównaniu ze spokojnym życiem – życiem, które jest oceanem Prawdy, płynącym poniżej wzburzonych fal, poza zasięgiem burz, w Wiecznym Spokoju!

„Jak wiele osób znamy, którzy zatruwają swoje życie goryczą, którzy burzą wszystko swoimi wybuchami gniewu, którzy niszczą równowagę swojego charakteru i psują sobie krew! To raczej tylko retoryczne pytanie, czy większość ludzi nie rujnuje swojego życia poprzez brak samokontroli. Jak rzadko spotykamy w życiu ludzi, którzy są zrównoważeni i posiadający tę piękną znamienną dla w pełni ukształtowanego charakteru cechę!”.

Tak, ludzkość toczy niekontrolowana namiętność, burzona jest nieokiełznanym smutkiem, szarpana jest niepokojem i zwątpieniem. Tylko mądry człowiek, którego myśli są czyste i w pełni kontrolowane, odporny jest na wszelkie burze i porywy, które mogą zniszczyć jego duszę.

Miotane przez żywioły dusze, bez względu na Twoje obecne warunki życia i okoliczności, wiedz jedno – w oceanie życia, Błogosławione wyspy szczęścia śmieją się do Ciebie, a słoneczny brzeg Twoich ideałów oczekuje na Twoje przybycie. Mocno trzymaj rękę na kole sterującym Twoimi myślami. Wewnątrz Twojej duszy spoczywa Twój Pan i Władca;




Jest on uśpiony; musisz go Obudzić. Samokontrola jest siłą; Właściwa myśl jest mistrzostwem; Opanowanie jest mocą.

Powiedź swojemu sercu,

„Uspokój się, wycisz się!”

Koniec

Ps. Po dodatkową wiedzę, kliknij TUTAJ.


http://robertolinski.pl/mindwork/programowanie-podswiadomosci/

http://robertolinski.pl/mindwork/programowanie-podswiadomosci/



tak jak czŁowiek myŚli - cloud object …‚owiek też jest umysłem. wciąż narzędziem myśli w...

Documents