Ιστορικές μορφές

του Σοχινού

Καρναβαλιού

Ιστορικές μορφές

του Σοχινού

Καρναβαλιού

Αναδρομή στους ανθρώπους που με πολύ μεράκι οργάνωναν κάθε χρόνο άρματα, κουδουνοφόρους

και δρώμενα και προσέφεραν άφθονο γλέντι και χαρά. Ο

καθένας είχε μια συγκεκριμένη ειδικότητα και σ’ αυτήν

ξεχώριζε.

Όλοι τους πλέον βρίσκονται μακριά μας, αλλά θα ξυπνήσουμε

αναμνήσεις από το παρελθόν.

Στους περισσότερους αναφέρουμε και το

“παρατσούκλι” τους -ελπίζουμε χωρίς παρεξήγηση- καθώς

αποτελούσε σήμα κατατεθέν και ορισμένες φορές ήταν πιο

γνωστό ακόμη και από το όνομα τους.  

Γιώργος Αδαμίδης

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ και η παρέα του

Ο μπάρμπα-Κώστας και η παρέα του αποτελούσαν την πιο γλεντζέδικη συντροφιά της εποχής εκείνης. Με το κέφι τους έδιναν μια άλλη

νότα στο καρναβάλι του Σοχου. Όλη η παρέα, συνήθως υπό την επήρεια του ποτού και με τη μόνιμη συνοδεία της γκάιντας του Ηλία Κουκουτζέλη έσπαζε κάθε ρεκόρ.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥκαι η παρέα του

Η συγκεκριμένη παρέα που συγκέντρωνε πάνω από 20 άτομα κάθε χρόνο ξεκινούσε κάθε Καθαρά Δευτέρα από το καφενείο “Νέος Κόσμος” στο Μαράσι και χορεύοντας και τραγουδώντας κατέληγαν το βράδυ στην πλατεία, όπου γινόταν ένα με τους υπόλοιπους καρναβαλιστές.

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: SOHOS FM

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΜΙΑΚΟΣ

Ένα από τα άξια τέκνα του Σοχινου Καρναβαλιού με μεγάλη προσφορά στη διατήρηση του θεσμού.

Ο μπάρμπα Σταμάτης Μιάκος, πέρα από το ότι ήταν ένας από τους μόνιμους πρωταγωνιστές του Καρναβαλιού για πάνω από 50 χρόνια, έχει να παρουσιάσει ένα πολύ σημαντικό επίτευγμα.

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΜΙΑΚΟΣ

Όντας έμπορος, είχε ταξιδέψει πολύ και από κάθε μέρος που επισκεπτόταν ανακάλυπτε και έφερνε στην πατρίδα του τα καλύτερα κουδούνια.

Η δράση του εκτεινόταν από τα Γιάννενα ως την Αλεξανδρούπολη και ως την Βουλγαρία. Χάρη σ’ αυτόν, ο Σοχός διαθέτει μια πολύ μεγάλη συλλογή από τα δυσεύρετα πλέον “παλιά” κουδούνια.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΛΑΒΙΝΑΣ (ΚΑΚΑΛΚΑΣ)

Πολλοί θυμούνται τον Άγγελο Γλαβίνα από τον χαρακτηριστικό τρόπο με τον οποίο φορούσε το σακάκι του. Ήταν πάντοτε περασμένο μόνο το ένα μανίκι στους ώμους του θυμίζοντας νταήδες άλλων εποχών. Ωστόσο ο Άγγελος Γλαβίνας είναι γνωστός και για την μοναδική τέχνη του να ράβει τα δέρματα (κουζούφια) και τα τσαρούχια των καρναβαλιών.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΛΑΒΙΝΑΣ (ΚΑΚΑΛΚΑΣ) Η δουλειά του ξεκινούσε αμέσως μετά τα Χριστούγεννα και συνέχιζε ως και την τελευταία μέρα του Καρναβαλιού, καθώς θεωρούνταν κορυφαίος τεχνίτης. Η ολοκλήρωση κάθε κουστουμιού γιορταζόταν με μεγάλο γλέντι που γινόταν στο εργαστήριο του, στο χαγιάτι.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΕΡΗΣ

Άλλος ένας μάστορας στη ραφή των δερμάτων ήταν ο Κωνσταντίνος Κουκέρης.

Με μεγάλη αγάπη στις παραδόσεις και το Καρναβάλι, η δουλειά του άρχιζε μήνες πριν.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΕΡΗΣ

Αυτός και ο βοηθός του Κωνσταντίνος (Ντίντσος) Λωλός μαζεύονταν στο σπίτι του μπάρμπα-Γιωργούση (Κάϊζερ) Νούλιου και έραβαν τα κουζούφια καταναλώνοντας παράλληλα πολλές νταμιτζάνες ούζου και τραγουδώντας καρναβαλίστικα τραγούδια.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ

Η συμβολή του στη γενική εμφάνιση των κουδουνοφόρων ήταν ιδιαίτερης σημασίας.

Είχε πάντοτε τον τελευταίο λόγο στην εμφάνιση τους, φροντίζοντας να είναι όλοι στην εντέλεια.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ

Οι κουδουνοφόροι δεν έβγαιναν στο παζάρι αν δεν έπαιρναν την έγκριση του.

Είχε πάντοτε μαζί του, τα σύνεργα της “δουλειάς”, σακοράφα και σπάγκο, ώστε να διορθώνει όποιες ατέλειες έβρισκε στους κουδουνοφόρους.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΤΑΛΙΚΗΣ(ΦΥΣΕΚΗΣ)

Όσοι γνωρίζουν την Ιστορία του Καρναβαλιού, έχουν να πουν τα καλύτερα λόγια για την μοναδική μαεστρία με την οποία ο μπάρμπα-Θανάσης έφτιαχνε κάθε χρόνο την καμήλα.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΤΑΛΙΚΗΣ(ΦΥΣΕΚΗΣ)

Ο ίδιος είχε πάντοτε τον ρόλο του καμηλιέρη, ενώ η καμήλα, που αποτελούνταν από 4-5 “τολμηρούς” καρναβαλιστές ήταν ιδιαίτερα ζωηρή και δεν δίσταζε ακόμη και να κάνει τις φυσικές της ανάγκες στη μέση της πλατείας μπροστά στα έκθαμβα μάτια του κόσμου!

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ(ΤΣΙΟΥΒΙΑΚΗΣ)

Ο Δημήτρης Αραμπατζής αγαπούσε ιδιαίτερα το ρόλο του μικροπωλητή. Συνήθιζε να έχει ένα άρμα γεμάτο αριστερά παπούτσια και τα διαλαλούσε φωνάζοντας από τα μεγάφωνα

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ(ΤΣΙΟΥΒΙΑΚΗΣ)

Όταν οι υποψήφιοι αγοραστές εξέφραζαν την εύλογη απορία γιατί πωλούσε μόνο αριστερά παπούτσια τους απαντούσε “για να σας βάλω τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι και να ανεβείτε στον Άγιο Χριστόφορο”, ενώ εξέπληττε τους πάντες με την ετοιμότητα του , τον αυθορμητισμό και τις έξυπνες ατάκες τους.

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΤΕΛΙΔΗΣ (ΤΖΟΥΜΠΕΣ)

Ο Στέργιος Τελίδης ήταν άλλος ένας από τους μόνιμους θιασώτες του Καρναβαλιού.Συνήθως αναλάμβανε και κατηύθυνε στην μεγάλη παρέλαση της Καθ. Δευτέρας ένα πλήθος από κεφάτους κουδουνοφόρους όλων των ηλικιών. Με τον τρόπο του κατάφερνε να τους οργανώνει και να παρελαύνουν εντυπωσιακά μπροστά στα λήθη των θεατών.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΛΑΠΙΤΑΣ (ΜΠΕΜΠΗΣ)

Ο Γιάννης Παλαπίτας συμμετείχε σε διάφορα δρώμενα του Καρναβαλιού, έμεινε διάσημος όμως για τη συμμετοχή του στο γύφτικο γάμο, όπου κατείχε το ρόλο του πεθερού και καταχειροκροτήθηκε .

Ο μύθος λέει ότι εξαιτίας αυτής της εμφάνισης, οι αληθινοί τσιγγάνοι φοβήθηκαν και δεν εγκαταστάθηκαν ποτέ στο Σοχό.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΡΙΖΟΣ

Οι Απόκριες ήταν μονίμως στο μυαλό του Χρήστου Ρίζου. Από πολύ νωρίς άρχιζε να σκέφτεται τα Καρναβάλια και να σχεδιάζει τις λεπτομέρειες, όπως για παράδειγμα ποιο άλογο θα χρησιμοποιήσει.

Ο ρόλος του ήταν να παρελαύνει προσποιούμενος τον αγωγιάτη που μεταφέρει τα προικιά της νύφης.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΣΙΛΗΠΗΡΑΣ (ΚΛΙΣΑΚΑΛΗΣ)

Ένα από τα πιο δύσκολα δρώμενα του Καρναβαλιού ήταν ο παραδοσιακός γάμος.

Δυσκολίες υπήρχαν όχι μόνο στην ανεύρεση των στολών, αλλά και των ανθρώπων. Ένας από τους πρόθυμος συντελεστές ήταν ο Απόστολος Τσιληπήρας που με πολύ κέφι ενσάρκωνε το δύσκολο ρόλο της πεθεράς.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΣΙΛΗΠΗΡΑΣ (ΚΛΙΣΑΚΑΛΗΣ)

Παρόλο που γινόταν μια από τις πιο όμορφες αράπκες, αντιμετώπιζε πάντα ορισμένες αντικειμενικές δυσκολίες. Λόγω του ύψους του, δύσκολα βρισκόταν κατάλληλο φουστάνι για να φορέσει. Τη λύση πάντα έδινε η γκαρνταρόμπα της μανιάς-Γκαρίτκας, που είχε παρόμοιο ύψος.

ΠΟΛΥΜΕΡΟΣ ΠΕΙΤΣΙΔΗΣ (ΠΟΛΥΜΗΣ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΟΥ)

Ο Πολύμης ήταν για πολλά χρόνια ο σταρ του Καρναβαλιού και κέρδιζε το χειροκρότημα και τις επιδοκιμασίες των θεατών στον μοναδικό ρόλο της νύφης. Η προετοιμασία, όπως σε όλες τις νύφες, ξεκινούσε από νωρίς, συνοδεία οργάνων, ενώ το... ξύρισμα και το μακιγιάζ της νύφης λάμβανε χώρα στο κουρείο του Βαγγέλη Γλαβίνα. Το αποτέλεσμα ήταν πάντα εκθαμβωτικό.

ΜΠΑΡΜΠΑ-ΔΗΜΗΤΡΟΣ ΤΙΝΑΣ & ΝΙΚΟΣ ΛΙΟΛΙΟΣ

Μια χρονιά, οι καρναβαλιστές είχαν ετοιμάσει το “Τρένο του Διαβόλου” που ήταν μια αμαξοστοιχία, αποτελούμενη από πολλά κάρα και ένα τρακτέρ στη θέση της ατμομηχανής. Στο τρένο όμως, μπήκαν κρυφά δυο λαθρεπιβάτες, ο μπάρμπα-Δημητρός και ο Νίκος Λιόλιος.

ΜΠΑΡΜΠΑ-ΔΗΜΗΤΡΟΣ ΤΙΝΑΣ & ΝΙΚΟΣ ΛΙΟΛΙΟΣ

Το τρένο που ξεκίνησε τη διαδρομή του από το Μαράσι, είχε σκοπό να μοιράσει χαλβά στους θεατές που περίμεναν στην αγορά. Για κακή τους τύχη όμως, οι λαθρεπιβάτες έφαγαν όλο το χαλβά στο δρόμο, αφήνοντας για τους θεατές μόνο το κουτί.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ (ΠΟΛΟΥΣΚΑΣ)

Ο Μήτσος Μακρής είχε να βγάζει εις πέρας μια δύσκολη αποστολή. Ο Ιωάννης (Άντσιος Πέιτσιος) Πεϊτσίδης με περισσή μαεστρία τον έντυνε κάθε χρόνο αρκούδα και μόλις τον έβγαζε στην αγορά, αν δεν χόρευε καλά, τις “άρπαζε” από τον αρκουδιάρη. Για να γλιτώσει το ξύλο, ο Μήτσος βρήκε μια έξυπνη λύση.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ (ΠΟΛΟΥΣΚΑΣ)

Βάζοντας ως δόλωμα το δάχτυλο του στη φωλιά ενός ασβού, κατάφερνε και τον έπιανε, χωρίς να υπολογίζει τον πόνο που προκαλούσε το δάγκωμα του. Έπειτα παρέλαζε ως αρκούδα με τον ασβό στην αγκαλιά του, εντυπωσιάζοντας τον κόσμο και γλυτώνοντας από την τιμωρία του αρκουδιάρη.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΛΙΓΙΔΗΣ

Τον μπάρμπα-Δημητρό τον θυμούνται όλοι για τις “τσατούρ-πατούρ μπαρμπαρίτσκες” ή αλλιώς ποπ-κορν. Τις ημέρες του καρναβαλιού με πολύ τέχνη και μεγάλο κέφι έφτιαχνε αυτό το έδεσμα που γινόταν ανάρπαστο. Για να τραβάει την προσοχή του κόσμου, πέρα από την κατάλευκη στολή του φορούσε και ένα καπέλο φτιαγμένο από “τσατούρ-πατούρ” που εντυπωσίαζε τους πάντες.

Ιστορικές μορφές του

Σοχινού Καρναβαλιού

Επιμέλεια Αφιερώματος

Γιώργος Αδαμίδης

Ιανουάριος 2011