4 6

k-zus en zo februari 2010

ook verkozen voor haar openheid naar het

vredeswerk. “Ze toonde zeer gemotiveerd en

onverstoorbaar hoe krachtig vrouwen aan de

kar van het vredeswerk kunnen trekken”,

schreef een lezer. Of nog, “enorme werkkracht

en sociaal correcte visie”, “weet nog waarvoor

socialist staat”. Geen eindeloopbaanprijs, maar

een doe-zo-voortprijs. Van zulke madammen

hebben we er te weinig. Gendercorrectie: van

zulke meneren ook overigens…

Op drie, Marnix Sandrap, secretaris van LBC-

NVK in Aalst-Oudenaarde. Eens een syndicalist

die niet bekend wordt door sociale conflicten,

maar door sociale spitstechnologie. Creatief

met de crisis: ontslagen vermijden door het

resterende werk te spreiden. En die zo de weg

aangaf voor al die bedrijven die in 2009 ont-

slagen voor zich uit schoven. “Denk vooral in

functie van anderen en cijfert zichzelf weg”,

“verdedigt de kleine man”, “niet te beroerd

zich het lot van de minderbedeelden aan te

trekken”, “met doffe trom en met een spoor

van doedelzakmuziek op de achtergrond, trekt

hij voor zijn mensen ten strijde”. Dat laatste

moeten ze ons wel eens uitleggen.

Op twee, Peter Tom Jones, wetenschapper en

klimaatactivist. Hij leert zijn volk en het ACW

in het bijzonder coolen. Samen met zijn vrouw

Vicky De Meyere. Waarom heb je die ook niet

genomineerd, schreef iemand. Oeps, vergeten.

Idee voor volgend jaar: het sociaalste koppel

van het jaar. En koop nu al hun beider boek:

Terra Reversa. Klimaatopwarming for dum-

mies. Al wat je altijd al wilde weten, maar

nooit goed begreep. “Niet alleen met kennis

van zaken, maar ook met onvermoeibaar

enthousiasme”. Of nog: “Leeft naar hetgeen

Sociaalste mens

van 2009

De redactie

U kon het weer niet laten. Onze nominaties

voor de man of vrouw van het sociale jaar

2009 lokten weer een salvo aan mailreacties

uit. Met deze keer een uitgesproken winnaar.

Maar ook een mooi troostlijstje.

We geven de eerste vijf, van achter naar voor.

Met – flauwe woordspeling – Othmar Vanachter

van achter. Een ereprijs bij wijze van lifetime

achievement award voor een vermaarde prof

arbeidsrecht. Voor zijn onverdroten inzet voor

het welzijnsbeleid dat grotelijks federale

materie is gebleven, dat voor het welzijn op

het werk. Voor de wijze waarop hij die dub-

belrol van advocaat van de werknemersrech-

ten en wijze gids voor alle sociale partners

mooi wist te combineren. “Hij zorgde als enige

rechtskundige voor een brug tussen weten-

schap en arbeidersbeweging. (…) geen con-

cessies noch aan de kant van de wetenschap,

noch aan de kant van de fundamentele belan-

gen van de arbeidersgroep”, zond iemand in.

Vanachter mag dan inmiddels op emeritaat

zijn. Van weinigen wordt zo gehoopt dat ze

actief ouder blijven worden.

Op vier, Anne Van Lancker, ex-lid van het

Europees Parlement voor SP.A. Genomineerd

voor haar bijzonder verdienstelijk parlementair

werk, door haar partij onvoldoende naar

waarde geschat. En ook voor haar openheid

voor de gehele arbeidersbeweging. Maar nu

zo

zus!

> k - z u s e n z o <

4 7

februari 2010 k-zus en zo

hij zegt: talk the talk, walk the walk”. En nog

een mooie: “Zelfs mijn eigen oma hoorde hem

al spreken en was zeer enthousiast”. Kortom,

klimaatkoeling met gebruiksaanwijzing.

Zo komen we bij één, afgetekend: Tine Van

Rompuy. Een sociaal renaissancemens avant la

lettre. Door sommigen ook daarom precies ver-

kozen boven de anderen: “Tine is met alles be -

zig”. Syndicaal bezig als delegee van LBC-NVK.

Politiek bezig via PVDA+. En aan de overweldi-

gende steun te merken overal goed bezig. In

Gasthuisberg als hoofdverpleegkundige. In de

Filippijnen met de “Stop the Killings”-bewe ging.

In de media met de miljonairstaks. In de witte

woede als militant. En zeker ook goed bezig in

de familie, want van ongeveer de hele clan Van

Rompuy kregen we stemmen binnen. Wie zijn

wij om die tegen te spreken. Daarmee werd

2009 voor de Van Rompuy’s een boerenjaar.

Eerst Herman als eerste voorzitter van de Euro-

pese Raad. En nu Tine op een nog hoger scha-

votje: het sociaalste wezen van 2009. Onder -

steund door mooie mails. Een bloemlezing:

! “een enorme morele steun voor de

Filippino’s”;

! “geen blinde PVDA-geïndoctrineerde,

maar het lef om haar overtuiging te vol-

gen, zowel tegen de mensen rondom haar

als tegen bepaalde argwanende hardcore

PVDA’ers”;

! “meer nodig van die mensen met het hart

op de juiste plaats, zonder dikke nek, met

helpende handen en hersens”;

! “steeds haar rustige eenvoudige zelf in de

mediaoptredens”;

! “omdat ik als ABVV-delegee (arbeiders)

voor de verandering eens op iemand van

het ACV (bedienden) wil stemmen;

! “een geweldige, lieve, behulpzame kracht

op het werk, met luisterend oor, met

emotionele intelligentie en veel vakkennis

en ervaring”.

Een volledige lezing vind je op de website van

De gids. Met daarin ook een mooie over de

miljonairstaks: “Als wij binnen vijf jaar de eer-

ste millenniumdoelstelling willen halen, dan

zal dat meer afhangen van het bestrijden van

de extreme rijkdom dan van het bestrijden van

de armoede”. Doordenkertje. Doordoen, Tine.

Meedenken, lezer. Want ons kort geheugen

bezorgt ons eind van het jaar altijd last. Hebt

u al mensen/collectieven/koppels die er voor u

al uitsprongen in 2010 (of die we schromelijk

over het hoofd hebben gezien in 2009), graag

een tip. Dan zetten we die al op onze long list.

Al behouden we ons het recht voor geheel

eigenzinnig een short list te maken. Vergeet

zeker de vrouwen niet. Op onze lijst staat in

elk geval al één man: Luc Gysemberg van

ACV-Voeding & Diensten. Hét gezicht van de

grote bierblokkade bij Inbev. Een multinatio-

nal op de knieën krijgen, het is niet iedereen

gegeven.

> k-zus en zo <