Sissi

Księżniczka Bawarii z bocznej, niekoronowanej linii Wittelsbachów z Palatynatu (ur. 24 grudnia 1837 w Monachium, zm. 10 września 1898 w Genewie), żona cesarza Franciszka Józefa I, cesarzowa Austrii i królowa Węgier. Znana również jako Sissi, bądź Sisi – jak od najmłodszych lat nazywali ją przyjaciele i rodzina.

Elżbieta Amalia Eugenia von Wittelsbach

Urodziła się w rodzinie księcia Maksymiliana Bawarskiego, wywodzącego się z młodszej linii książęcej Wittelsbachów. Jej matka, Ludwika, księżniczka wywodząca się ze starszej linii dynastii, była córką Maksymiliana I Józefa, pierwszego króla Bawarii oraz siostrą Ludwika I. Miała dziewięcioro rodzeństwa 4 siostry: Helena, Maria, Matylda, Zofia oraz 5 braci.

Rodzina Sissi :

Dzieciństwo spędziła w zamku Possenhofen nad jeziorem Starnberg, który na zawsze pozostał w jej myślach oazą spokoju i szczęścia. Od dziecka była miłośniczką sztuki i natury, na której łonie się wychowywała. Już we wczesnym dzieciństwie jej pasją stało się jeździectwo.

Dzieciństwo:

W sierpniu 1853 roku matka Elżbiety Ludwika pojechała ze swymi dwiema najstarszymi córkami do austriackiego kurortu Bad Ischl. Miały się tam odbyć zaręczyny cesarza Franciszka Józefa z siostrą Sissi (Heleną). Jednak wydarzenia nie potoczyły się zgodnie z planem. Młody Franciszek Józef zakochał się szesnastoletniej Elżbiecie. Dowiadując się, że cesarz poprosił o jej rękę, zdumiona Sissi odpowiada bez wahania: „Oczywiście, że go kocham, jak mogłabym go nie kochać?”. A następnie wybuchła szlochem: „Gdybyź tylko nie był cesarzem!”. Elżbieta i Franciszek Józef mieli razem czworo dzieci:

arcyksiężniczkę Zofięarcyksiężniczkę Gizelęarcyksięcia Rudolfaarcyksiężniczkę Marię Walerię;

Ślub Elżbiety Bawarskiej:

Pomimo dość chłodnego przyjęcia przez Węgrów pary cesarskiej podczas ich pierwszej wizyty w tym kraju w 1857 roku, naród ten bardzo szybko przekonał się do Sissi, która ceniła ich kulturę i broniła ich praw, a ponadto doskonale mówiła po węgiersku.Przez całe życie Elżbieta interesowała się tym krajem, wybierając swe damy dworu wśród węgierskich szlachcianek. Sissi jako Królowa Węgier panowała od 8 czerwca 1867 do 10 września 1898.

Panowanie:

10 września 1898 roku w Genewie w Szwajcarii, Elżbieta została zamordowana przez włoskiego anarchistę Luigiego Lucheni, który wbił jej pilnik w serce. Jak później mówił chciał po prostu zabić jakiegoś władcę, nieważne jakiego. Ostatnie słowa cesarzowej brzmiały: Co się stało?. Cesarzowa osunęła się łagodnie na ziemię. Jej pragnienie, wyrażone tuż po śmierci syna, zostało spełnione. Zwłoki żony cesarza ze Szwajcarii do Wiednia dostarczyło w ciągu czterech dni Pierwsze Galicyjskie Towarzystwo Akcyjne Budowy Wagonów i Maszyn w Sanoku. Elżbietę pochowano obok syna Rudolfa, w Krypcie Cesarskiej wiedeńskiego Kościoła Kapucynów. Jak napisał naoczny świadek jej pogrzebu, hrabia Eryk Kielmannsegg: Niewiele łez wylano nad nią. Wiedeń nie smucił się po śmierci swojej nierozumianej cesarzowej. Dowiedziawszy się o śmierci ukochanej żony Franciszek Józef, powiedział: „Była to wyjątkowa kobieta, chluba mojego tronu i życia”.

Śmierć:

Moda za czasów Sissi:

Trylogia „Sissi” (kadry z filmu):

Właściwy pseudonim cesarzowej brzmi: „Sisi”, a być może nawet „Lisi”. Nie wynika to jasno z jej sygnatury:

Sissi urodziła się 24 XII 1837 roku o godzinie 22:43 pod znakiem zodiakalnego Koziorożca; z jednym ząbkiem, co miało oznaczać, że zostanie kimś wielkim.

Wraz z młodszą siostrą Marią nocami paliły papierosy w Hofburgu (pod nieobecność cesarza). Oczywiście sekretnie i przy otwartym oknie, aby nie pozostawić odoru…

Ciekawostki:

Mówi się, że cesarzowa Sissi uwielbiała słodkie wypieki do kawy oraz słynne wiedeńskie torty . Zachowały się rachunki z najprzeróżniejszych cukierni, gdzie Elżbieta zamawiała przede wszystkim słodycze i lody.

Elżbieta uważana była za jedną z najpiękniejszych kobiet tamtych czasów i oczywiście była świadoma tej sławy. Pielęgnacja urody zajmowała większość dnia cesarzowej. Szczególną dumą napawały cesarzową jej gęste, sięgające niemal do pięt włosy, a ich codzienne czesanie i układanie trwało od dwóch do trzech godzin. Dla zachowania powszechnie podziwianej urody Elżbieta próbuje niezliczonych środków, kosmetyków i receptur.

Ważyła ok. 50 kg.Aby utrzymać jej legendarną talię osy (zaledwie 47 cm w obwodzie!) ćwiczyła ciężko godzinami w swej specjalnej sali gimnastycznej (kazała sobie je wybudować w każdym pałacu, w jakim przebywała). Codziennie ważyła się na specjalnej wadze.

Cesarzowa zabierała do walizeczki podróżnej kokainę, stosowaną wówczas jako środek znieczulający. Ale kto wie, czy stosowany był tylko przy bólu fizycznym.

W 1888 roku (w wieku 51 lat) wytatuowała sobie na ramieniu kotwicę, jako wyraz miłości ku morzu. Franciszek był tym faktem zdziwiony i oburzony.

Koniec

Autorzy: Żaklina MigońEmilia Król