ฉบับ 5 กลางเดือนมีนาคม 2555

ตอนแรกคิดว่าจะบรรยากาศดีแบบนี้

แต่พออยู่ในงาน กลับคิดแบบนี้

วาทะกระตุกต่อมคิด

‘จารย์กิ๊ฟ ชื่อเสียงก้าวไกล ลามไปถึงรุ่นน้อง

กูสงสารน้องที่เสียตังมามากกว่าเสียเงิน แต่มาเจองานที่ไม่ได้เตรียมการมาอย่างดีไม่ได้ประเมินงานล่วงหน้าเลยเป็นเช่นนี้แล้วก้อปัจจัยที่พวกมึงว่าๆกันมาด้วยล่ะ

(ถ้าเป็นกู กูวิ่งเข้าฟรี)

Watcharawee SuckIt Suwanmanee

แวะคุยกันก่อน7 มีนาคม 2555แปดโมงเช้ากว่าๆ แสงอาทิตย์อ่อนๆทะลุผ่านม่านหน้าต่าง สว่างพอจะแยงลูกะตาให้ผมต้องค่อยๆลืมตาขึ้น แล้วลุกขึ้นตื่นมาด้วยอาการงัวเงีย เป็นอาการที่น่าประหลาด คล้ายแฮงค์โอเวอร์ ทั้งที่กูก็ไม่ได้กินเหล้านี่หว่า แต่ทำาไมมันรู้สึกหนักกบาลจังวะ ลุกไม่ขึ้น หากจินตนาการ ผมว่ามันไม่ต่างจากคนเมา แต่หากเมื่อคืนก่อนหน้านั้นผมไม่ได้กระดกเหล้า ก็คงไม่ได้เมาเหล้าซินะ และคงเป็นเพราะผมเมาความสุขบางอย่างซะมากกว่า (หากใครเตรียมจะต่อมุขว่าเมารักหรือเปล่า กรุณาไปเล่นแถวๆสภา โดยทำาตัวก้านหูอักเสบไปด้วย)

ค่ำาคืนที่ผมเมาความสุขเหลือเกิน งานบายเนียของข้าพเจ้า มาถึงและจบลงไปแล้ว ท่ามกลางความรู้สึกนึกคิดมากมาย ภายในก้อนสมองน้อยๆ

เป็นงานบายเนียที่ถูกพูดถึงมากที่สุดครั้งหนึ่งเลยก็ว่าได้ เห็นปีก่อนๆไม่ค่อยจะมีข่าวคราวอะไรมาก แต่ปีนี้มีมาให้ได้ยินกันเกือบทุกวัน ยิ่งใกล้วันงานนะแกเอ๊ย ไม่ต้องไปถามใครให้เมื่อย ข่าวมันมาของมันเอง และฟังแต่ละเรื่องแล้ว อืมนะ...บายเนียของฉันสุดจะเพอร์เฟกต์

มันคงเป็นผลที่สืบต่อไป เมื่อผมถามใครหลายคนว่ารู้สึกอย่างไรกับบายเนียของตน แทบทุกเสียงเหมือนเตี๋ยมกันมา ตอบเหมือนกันว่า “กูไม่หวังอะไร กูมาเจอเพื่อนกู กูพอแล้วล่ะ”ถ้ามึงพอใจแค่นั้น แค่นั้นก็พอสำาหรับกูเช่นกัน

เอาล่ะ...อะไรอย่างอื่นในงานผมไม่สนหรอกนะว่ามันเป็นยังไง อาหาร 4 อย่างจะเป็นอะไร กิจกรรมจะจัดออกมาได้ดีแค่ไหน ใครจะกระโดดลงน้ำาล่อผู้ชาย(น้องคนนั้นน่ะ...ผมคงไม่ได้มโนไปเองใช่มั้ย) แค่ผมได้เข้าไปอยู่ในห้องแอร์เล็กๆแต่หนาแน่นไปด้วยเพื่อนของผม ทั้งที่ได้มีโอกาสคุย และได้แค่เฉี่ยวไหล่ไปมา

แค่นั้นจริงๆ ผมพอแล้ว

ในขณะเดียวกัน อีกสิ่งที่ไปกระตุ้นความรู้สึกนึกคิดของผมให้ทำางาน คือ การแต่งกายมาในงานนี้ของแต่ละคน ซึ่งโอเค ใครจะสวยหล่อ จัดเต็มสูท หูกระต่าย หรือจะชุดนิสิตเกรียนๆ บ้านๆ มางาน อันนี้ผมเฉยๆว่ะ อยากแต่งอะไรก็เชิญ แต่จากการสังเกตเครื่องห่อหุ้มกายแต่ละชายแต่ละหญิงและเผ่าพันธ์ตุ๊ดซี่แลนด์แล้ว มันสะท้อนความจริงบางอย่างออกมา

เราโตกันอีกขั้นหนึ่งแล้วนะ ดูได้จากบางคน แต่งชุดทำางานมา บางคนดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นอย่างเห็นได้ชัด บางคนพยายามแต่งตัวให้ดูเด็ก แต่อำาพรางหน้าตัวเองไม่อยู่ ก็จึงดูแก่ลงอยู่ดี มันสะท้อนภาพในหัวผมว่าเรากำาลังจะโต กำาลังจะแยกย้ายไปเดินตามเส้นทางของแต่ละคนแล้วนะ เส้นทางที่ชีวิตวุ่นวาย ดิ้นรนเพื่อสร้างตัวให้อยู่รอด จนอาจไม่มีเวลาให้สิ่งอื่นๆได้อีกมากนัก เวลาของชีวิตมันมาเร็วไปเร็วเสมอ บายเนียครั้งสุดท้ายในชีวิตของผม ก็เหมือนจุดเริ่มต้นของเส้นทางเดินสายใหม่ที่ผมต้องเริ่มออกเดินทางจากจุดนี้ จุดที่ถนนของความเป็นปัญญาชนมันสั้นลงจนเกือบจะสุดทาง และเชื่อมต่อด้วยถนนของคนทำางานมาเชื่อมต่อกัน

และเราคงไม่สามารถมารวมหัวสุงสิงกันได้เยอะอย่างนี้ได้บ่อยๆ หรืออาจจะไม่อีกเลย ฉะนั้นช่วงเวลาที่มีอยู่ตอนนี้ผมอยากจะใช้เวลาให้เยอะๆ อยู่กับกลุ่มคนที่ผมอยู่ด้วยแล้วมีความสุข ยิ้มได้เสมอเมื่อเจอพวกเขาแม้พวกเขาจะผ่านมาแล้วเดินผ่านผมไปก็ตาม นี่ล่ะมั้งที่ผมพยายามตักตวงและพยายามหอบมันกลับมาที่บ้าน จนทำาให้ผมเมาความสุขได้ขนาดนี้ มันไม่บ่อยอีกแล้วนะที่จะทำาอย่างนี้ได้ แม้จะกับมหกรรมที่หัวหิน ที่หวังว่าจะมีขึ้นก็เถอะ ก็ยังกลัวใจอยู่ว่าจะไปกันไม่เยอะ และมหกรรมนี้อาจถูกยุบ ตามดำาริของหัวหน้าเผ่าตุ๊ดซี่แลนด์ท่านนั้น ได้แต่หวังว่าผมจะสามารถพอที่จะฉุดรั้งความเปลี่ยนแปลงนี้ ให้เปลี่ยนไปน้อยที่สุด ได้แต่หวังอย่างนั้น

นี่ล่ะมั้ง ที่การเมาความสุขของผมมันทำาให้ผมรู้สึกหนักหัวจนลุกขึ้นไม่ไหว ได้แต่นอนกลิ้งไปกลิ้งมา พยายามยิ้มนึกถึงเรื่องเมื่อคิน

และอยู่ดีๆก็เหมือนจะร้องไห้ออกมา

ขอบคุณที่มีพวกมึง ให้กูคิดถึงเสมอดามันสกี้7 มีนาคม 255509:14 น.

เหยยยยด ขนาดดีเจ SSD ที่ถูกรับเชิญมา ยังปาดนำ้าตา สงสารพวกเราแทนเลย

หรือว่าเขาสงสารตัวเขาเอง มายืนเปิดแผ่นแทบตาย ไม่มีใครชงเหล้าให้กินเลยว่ะ

ฉบับ 5 กลางเดือนมีนาคม 2555

Produced by Adobe InDesign4

Product of Damansky Republic @2012

บรรยาย บรรยากาศ บายเนีย

คุณผู้ชมครับ ผ่านกันไปเรียบร้อยแล้วสำ หรับงานบายเนียของรุ่นเราที่ผ่านมา

เวลานี่ก็ช่างผ่านมาและผ่านไปอย่างรวดเร็วจริงๆเลยนะครับ ผมเหมือนจะรู้สึกว่าบายเนียตอนปีหนึ่งเพิ่งจะจบไปเมื่อไม่นานมานี่เอง เหมือนเพิ่งจะรู้สกว่าเพิ่งไปล็อกโฮล์มกันมาไม่นาน นี่เผลอแป๊บเดียวเราก็มาอยู่กันที่ร้านวอร์รูม กับบรรยากาศร้านอาหารกึ่งผับ ที่ทาง”ผู้จัด”เขาตั้งใจจะจัดเพื่นรุ่นเราโดยเฉพาะ

เรียกได้ว่าบายเนียของเรารุ่นเราในครั้งนี้ก็เกิดขึ้นและผ่านไปได้น่าประทับใจพวกเราเสียทุกอย่างจริงๆ ก็คิดดูเอาว่า เป็นงานบายเนียที่ก่อนงานจะเริ่ม เรามีเรื่องให้เราพูดถึงให้ตื่นเต้นได้ทุกวัน ทุกประเด็น ประหนึ่งเราไม่เคยไปงานบายเนียกันมาก่อนเลยในชีวิต เรียกได้ว่าพูดกันล่วงหน้าตั้งแต่สามสี่เดือนก่อนจนกระทั่งงานจบก็ยังมีเรื่องให้เก็บมาพูดได้ต่อเนื่อง ทั้งเรื่องสถานที่ว่าจะเป็นที่ไหน(เพราะกว่าผู้จัดจะให้คำ ตอบได้ก็เกือบได้ไปจัดกันที่เตนท์) ของชำ ร่วย(ตื่นเต้นกับผ้าเช็ดหน้าหนึ่งผืน) อาหาร(อันนี้ประเด็นร้อนมาก ถึงขั้นเล่นเกมทายอาหารสี่อย่าง) น้ำ ดื่ม(ประทังชีวิตสามขวดในสภาพ)อากาศของงานที่อบอ้าวได้โล่(แล้วธีมในงานก็ให้ใส่หมวกอีก) กิจกรรมในงาน(มีด้วยเหรอ เหมือนเห็นแวบๆว่ามีนะ แต่ไม่รู้ว่าเขาทำ อะไรกัน) เป็นต้นเป็นใบกันไป

เอาเป็นว่าประเด็นเยอะขนาดนี้ เราไปดูกันเลยดีกว่าว่าบายเนียอันสุดแสนจะน่าภูมิใจของพวกเรานั้นเป็นอย่างไรกันบ้าง

(1)

6/3/255517.15น.

ผมกำ�ลังยืนอยู่ณสน�มเบเกอรี่สเตเดี้ยม

พูดซะดูอลังก�รเบเกอรี่สเตเดี้ยมมันก็คือสน�มข้�งเบเกอรี่มศวน่ะแหล่ะแล้วประเด็นคือผมม�ทำ�อะไรที่สน�มกีฬ�

แห่งนี้ทำ�ไมไม่รีบไปง�นบ�ยเนียที่กำ�ลังจะเริ่มขึ้นอีกไม่กี่ชั่วโมงล่ะห�มิได้ผมม�ทำ�ภ�รกิจสำ�คัญซึ่งสำ�คัญไม่แพ้บ�ยเนียเช่นกัน

(มีคนตะโกนม�แต่ไกล“กูว่�มีคว�มสำ�คัญกว่�บ�ยเนียปีนี้อีก...”)นั่นก็คือก�รม�เชียร์ทีมบ�สเก็ตบอลสิงห์เงินชิงชนะเลิศศึกโซเชี่

ยลเกมส์ซึ่งณเรื่องนี้คุณช�ยแบงค์แห่งรัฐตุ๊ดซี่แลนด์ได้รวมสมัครพรรคพวกในก�รเดินท�งม�ให้กำ�ลังใจน้องๆทำ�ศึกดังกล่�วก็

มีหรือที่ผมจะพล�ดยิ่งได้ข่�วม�เนิ่นน�นถึงศักยะของสิ่งที่เรียกว่�“กองเชียร์สิงห์เงิน”ยุคใหม่ซึ่งถูกพัฒน�ให้“พันธ์ดุ”ยิ่งขึ้น

จนใครหล�ยคนบอกผมว่�มึงต้องม�ดูนั่นล่ะที่น่�สนใจอีกประก�ร

เวล�แข่งจริงคือ17.30น.ผมคิดว่�ผมรีบม�แล้วนะแต่เมื่อม�ถึงปร�กฎว่�นักกีฬ�ลงวอร์มกันแล้วแต่กองเชียร์สิงห์เงิน

กลับมีให้เห็นกันไม่ถึง20ชีวิตเหมือนหล�ยคนจะคิดว่�กูม�เวล�แข่งก็ยังทันซึ่งก็เป็นเช่นนั้นจริงๆเมื่อมีคนเริ่มทยอยกันม�ต่อ

เนื่องแต่ปร�กฎว่�คนทยอยม�บ�สจะเริ่มแข่งผมยังไม่เห็นช�ยแบงค์ตัวชักชวนของง�นนี้และคนอื่นที่บอกว่�จะม�ดูแต่อย่�ง

ใดระหว่�งที่ยืนรอบ�สแข่งและคนอื่นเดินท�งม�ถึงผมแอบสังเกตก�รแต่งก�ยของน้องๆแต่ละคนที่ม�เชียร์ยังคงอยู่ในร่�งของ

ชุดนิสิตยังไม่มีร่องรอยของก�รแต่งตัวไปง�นบ�ยเนียแต่อย่�งใดเลยสันนิษฐ�นเอ�เองว่�ถ้�บ�สแข่งเสร็จประม�ณหกโมงครึ่ง

น้องเหล่�นี้คงไปแต่งตัวจัดเต็มกันม�กว่�จะเข้�ง�นได้เผลอๆอ่จจะหนึ่งทุ่มกว่�ๆฉะนั้นถ้�จะรีบไปง�นตั้งแต่หนึ่งทุ่มถ�มว่�จะไป

ทำ�อะไร

จนกระทั่งนักกีฬ�วอร์มเสร็จเป็นสัญญ�ณว่�เกมกำ�ลังจะเริ่มเสียงกลองจ�กด้�นหลังก็เริ่มดังขึ้นเป็นจังหวะกองเชียร์

สิงห์เงินเริ่มทำ�ง�นทันทีสไตล์ก�รเชียร์ของสิงห์เงินทั้งก�รร้องจังหวะกลองและจังหวะก�รให้กำ�ลังใจนักกีฬ�เป็นสิ่งที่ผมคุ้นเคย

ม�น�นแล้วเพร�ะก�รเชียร์แบบดังกล่�วมีจุดเริ่มต้นม�จ�กก�รเชียร์ในฟุตบอลไทยลีกซึ่งผมเคยไปนั่งดูอยู่บ้�งและก�รเชียร์

แบบนี้มีอยู่ทั่วๆไปในทุกสโมสรรวมทั้งเนื้อเพลงต่�งๆที่ใช้แทบจะเหมือนกันจนเมื่อทีมง�นของทีมฟุตบอลสิงห์เงินซึ่งส่วนใหญ่

เป็นน้องๆรุ่น11เอ�ม�ใช้ในก�รเชียร์กีฬ�ทุกชนิดของสิงห์เงินผมก็เลยจับท�งได้ไม่ย�กเพร�ะเนื้อเพลงที่เอ�ม�ใช้ก็เหมือนกับ

ของไทยลีกแทบทุกประก�รแค่เปลี่ยนชื่อทีมในเพลงเป็นสิงห์เงินเท่�นั่นเอง

เสียงนกหวีดดังขึ้นเกมก�รแข่งขันเริ่มต้นกองเชียร์อันเป็นที่เลื่องลือก็เริ่มทำ�ง�นไม่เสียแรงที่ม�ดูด้วยต�ตัวเองก่อนหน้�

นี้หล�ยคนที่สงสัยในคำ�บอกเล่�ทั้งหล�ยเกี่ยวกับคว�ม“เยอะ”ของกองเชียร์สิงห์เงินพันธ์ดุไม่ว่�จะเป็นจำ�นวนและคุณภ�พจน

ต้องบอกได้คำ�เดียวว่�“มึงต้องม�ดูเอง”วันนี้ประจักษ์แก่ส�ยต�เต็มๆส่วนหนึ่งที่ทีมกีฬ�ของสิงห์เงินแต่ละประเภทก้�วเดินม�ได้

ไกลถึงรอบชิงชนะเลิศโซเชี่ยลเกมส์ทุกร�ยก�รแน่นอนว่�ต้องได้น้ำ�มันเครื่องชั้นเยี่ยมแบบกองเชียร์สิงห์เงินพันธ์ดุแน่นอน

เห็นอย่�งนั้นผมพย�ย�มที่จะช่วยน้องๆเข�ทำ�ม�ห�กินโดยก�รทำ�อะไรซักอย่�งบังเอิญว่�จังหวะนั้นคุณช�ยแบงค์ม�

ถึงสน�มพอดีรวมทั้งโป้งอ�ร์ทซึ่งร�ยหลังแบกธงสิงห์เงินสีแดงอันศักดิ์สิทธิ์ลงม�จ�กห้องภ�คด้วยก็เลยเอ�ม�โบกเป็นจังหวะ

ช่วยง�นกันไปก็สนุกไปกับน้องๆเข�พอน้องเข�เชียร์เร่งจังหวะม�กๆเข้�ผมก็โบกธงจังหวะหนักขึ้นแล้วเกมก�รแข่งขันมันเล่น

โต้กลับกันตลอดเวล�ผมก็ตื่นเต้นซิครับพอจังหวะหนึ่งสิงห์เงินทำ�คะแนนได้ผมก็ดีใจจนลืมตัวโบกธงซะสุดแรงจนลืมไปอย่�ง

หนึ่งว่�...

กองเชียร์ค่อยๆทยอยกันมาจับจองที่นั่งเรื่อยๆ

โดยนำามัสคอตนำาโชค อย่างปลาดุกตัวเขื่องมายืน

เก๊กหน้าหล่อหน้ากล้องด้วย

ทีมบาสเกตบอล

สิงห์เงิน ลงวอร์ม

ก่อนแข่งจริง

บรรยากาศในเกมส์ ซึ่งสิงห์เงินวันนี้เล่นกันเกร็งเกินไป จนเกือบไม่รอดเหมือนกัน

“แคร่ก...”เสียงคล้�ยไม้อะไรซักอย่�งแยกออกจ�กกันยังไม่ทันจะหันกลับไปดูว่�อะไรแยกก็เห็นสีหน้�ของช�ยแบงค์เหวอ

แดกจนจมูกห�ยเข้�ไปในหน้�และเมื่อเสี้ยววิน�ทีต่อม�เห็นธงสิงห์เงินที่ผมถืออยู่หักครึ่งค�ต�!!เหยยยยยดกูทำ�ธงสิงห์หักเว้ยเฮ้ยไม้

หักกันเห็นๆตรงบริเวณใต้ที่ใช้ผูกธงกับเส�ด้�นล่�งลงม�นิดเดียวเรียกได้ว่�แต่ก่อนคนอื่นเอ�ไปโบกก็ไม่เห็นมีปัญห�อะไรแต่พออยู่

ในมือกูเมื่อไหร่บรรลัยเมื่อนั้นในก�ลต่อม�ใครที่อยู่ในสน�มวันนั้นจะได้เห็นภ�พใครคนหนึ่งโบกธงสิงห์ในสภ�พครึ่งเส�ดูอน�จยิ่ง

หนักด้�นช�ยแบงค์ที่อยู่ในเหตุก�รณืได้แต่บอกว่�“กรุณ�ไปซื้อไม้ม�ใหม่ขอเป็นไม้สักทองนะคระ”ซึ่งบอกได้เลยว่�จนถึงปัจจุบันที่

นั่งเขียนอยู่นี้(16-03-25551.37น.)ผ่�นม�อ�ทิตย์กว่�ๆผมยังไม่ได้ซื้อไม้ธงอันใหม่ม�ชดใช้คว�มบรรลัยในตัวแต่อย่�งใดแต่รับรอง

ว่�ก่อนรับปริญญ�กูซื้อให้แน่นอน

เอ�ล่ะพักเรื่องจังไรของผมไว้เพร�ะขณะที่เส�ธงเพิ่งหักค�มือได้ใหม่ๆผมก็หันไปเห็นน้องบุ้งกี๋หลนเทคขน�ดย่อมๆของผม

เข้�ก็มีก�รทักท�ยพูดคุยเล็กๆน้อยๆก่อนที่น้องบุ้งจะพูดอะไรออกม�“พี่หนูไม่ไปบ�ยเนียนะ”ผมก็ตกใจ“อ้�วทำ�ไมไม่ไปล่ะ”บุ้ง

ตอบกลับม�สั้น“ไปไม่ได้ไม่มีตังค์เข้�ง�นเสียตั้งห้�ร้อย”คุณผู้ชมนึกดูเอ�นะครับถ้�คุณนึกภ�พออกแม้เด็กบุ้งกี๋จะมีเงินห้�ร้อยเพื่อ

เข้�ง�นแต่ผมห้�ร้อยบ�ทส�ม�รถซื้อข้�วกินได้อีกเป็นสิบๆมื้อเลยนะแล้วถ้�เสียห้�ร้อยเพื่อไปแย่งกับข้�วสี่อย่�งกับคนอื่นและอ�จ

ไม่มีเหลือให้กินด้วยซ้ำ�เนี่ยพี่ว่�บุ้งอ�จทำ�ถูกแล้วด้วยซ้ำ�ที่ไม่ไปถ้�จะเจอกันเลี้ยงส�ยเจอกันยังได้เลย

ขณะที่เรื่องร�วข้�งสน�มดำ�เนินไปรูปเกมฝนสน�มของทีมบ�สสิงห์เงินเท่�ที่ดูวันนี้เล่นกันได้เกร็งม�กผิดจ�กฟอร์มที่เคยเห็น

ม�ในร�ยก�รก่อนๆที่คว�มมั่นใจมีม�กกว่�นี้เหมือนก�รก้�วเท่�เข้�สู่รอบชิงชนะเลิศมันมีหินถ่วงที่ชื่อว่�“คว�มกดดัน”ทับถมไม่

ให้ผิดพล�ดดังนั้นไม่ได้เปรียบคู่แข่งแต่อย่�งใดอย่�งลูกชู้ตฟิลด์โกลซึ่งปกติจะแม่นกว่�นี้แต่เท่�ที่นับดูกับทำ�คะแนนได้ไม่ถึงครึ่งยิง

พล�ดไปม�กโดยเฉพ�ะยิงเบ�เกินไปซึ่งเป็นหลักฐ�นของคว�มกดดันอย่�งชัดเจนอีกทั้งเมื่อยิงไม่ลงม�กๆเข้�ก็เติมเกมรุกกันม�กจน

เมื่อถูกสวนกลับก็ไม่มีตัวประกบวิ่งกลับไปยังแดนตัวเองได้ทันจนโดนคู่แข่งทำ�แต้มโล่งๆง่�ยๆหล�ยครั้งม�กผิดฟอร์มอย่�งรุนแรงจน

สกอร์ก�รแข่งขันที่น่�จะสบ�ยใจกว่�นี้กลับต้องลุ้นกันเยี่ยวเหนียวเพร�ะคะแนนคู่คี่สูสีตลอดเวล�ผลัดกันนำ�ในแต่ละช่วงเวล�ยังดีที่

ว่�ก�รครอบครองลูกเร�ทำ�ได้ดีกว่�พอสมควรจึงส�ม�รถคุมเกมส่วนใหญ่ไว้ได้และสุดท้�ยก็เอ�ชนะไปในที่สุดคว้�แชมป์ไปได้อีก1

ร�ยก�รท่�มกล�งคว�มดีใจของช�วสิงห์เงินพันธ์ดุทุกคนที่แหกป�กตะโกนเชียร์จนดังลั่นเรียกได้ว่�เอ�ฤกษ์เอ�ชัยก่อนจะไปบ�ยเนีย

กันเลยทีเดียวหลังเกมจบลงก็ได้เวล�ที่หมู่เร�จะไปง�นบ�ยเนียที่รอคอย(จริงๆนะ)เสียที

โดยที่คณะที่ผมร่วมเดินท�งประกอบด้วยผมช�ยแบงค์อ�ร์ทโป้งฟ�และโยโย่ซึ่งสองคนนี้ต�มม�ดูบ�สทีหลังโดยเฉพ�ะ

คนหลังสุดเนี่ยม�ในองค์สูทเต็มยศ(นึกภ�พคนใส่สูทยืนดูก�รแข่งบ�สกล�งแจ้งซิครับ)และสุดท้�ยของจิ๊บที่ม�สมทบอีกทีที่หน้�

บริเวณตึกใหม่ซึ่งเร�ตกลงกันว่�จะเดินเท้�กันไปขึ้นรถไฟฟ้�อโศกเพื่อไปลงเอกมัยเพร�ะตอนแรกก็หวังจะขึ้นแท็กซี่

ขณะเดินทางไปบายเนีย

สังเกตได้ว่าตุ๊ด และผู้หญิงสมัยนี้เดินนำาหน้า

ปล่อยให้ผู้ชายอย่างผม โป้ง และอาร์ท เดิน

ตามหลัง

คำาว่าผู้ชายเป็นช้างเท้าหน้า

ยังใช้ได้อยู่ แต่ดูเหมือนคำาว่าผู้หญิง(และตุ๊ด)

เป็นควาญช้าง ดูท่าว่าจะจริงเข้าไปทุกที

ส่วนที่เห็นตัวใหญ่ๆ ชุดกิโมโนสีเหลือง

นั่นแหล่ะครับ เจ๊จิ๊บในตำานาน

ที่ฝรั่งแถวซอยคาวบอยยังต้องหันมามอง

แต่จ�กก�รจร�จรแล้วกว่�จะนั่งไปถึงง�นแมร่งเลิกพอดี

เมื่อกี้เหมือนมีก�รเอ่ยถึงจิ๊บเรื่องที่ว่�จิ๊บบี้ของเร�จัดเต็มอย่�งไรนั้นใครก็รู้ใครก็เห็นไปแล้วแต่ถ้�ถ�มคว�มรู้สึกของคน

ที่ได้เห็นองค์ประทับของจิ๊บเป็นร�ยแรกๆอย่�งผมทันทีที่เห็นตอนจิ๊บม�สมทบภ�ยในหัวผมมีคำ�ถ�ม“ถ้�กูต้องเดินไปบ�ยเนีย

กับจิ๊บสองคนกูจะกล้�ไปมั้ย”เสมือนมีกระเทยส�วช�วญี่ปุ่นตัวใหญ่ยังกะน้องส�วนักซูโม่เดินส่งส�ยต�ปิ๊งๆอยู่ข้�งในเวล�ฟ�ก

ฟ้�เริ่มมืดค่ำ�ช่�งดูอบอุ่นดีนักแลจริงๆไม่ต้องถ�มผมก็ได้ลองดูจ�กปฏิกิริย�ของคนที่เดินสวนกับจิ๊บตอนนั้นดูก็พอเข้�ใจเก้�

ในสิบพย�ย�มอั้นสีหน้�ตัวเองไม่ให้เหวอ(ส่วนที่เหลืออั้นไม่ทันเหวอแดกไปเรียบร้อย)ที่จำ�ได้ติดต�คือมีช�วต่�งช�ติผู้ช�ยตัว

ใหญ่ๆวัยกล�งคนเดินผ่�นเหมือนผมจะเห็นช�ยคนนั้นแอบยิ้มกระหย่องอยู่เล็กๆตอนแรกก็ว่�กูคิดไปเองหรือเปล่�แต่รู้ตัวอีกที

เป็นจังหวะที่พวกเร�เดินผ่�นซอยค�วบอยพอดีคงไม่มีอะไรเกี่ยวกันหรอกเนอะ...

(2)

ห�กจะบอกว่�ก�รสัญจรรถไฟฟ้�สะดวกสบ�ยในย�มที่รถบนถนนไม่ขยับก็คงใช่แต่นั่นก็หม�ยคว�มว่�คนที่หลบหลีก

คว�มแออัดของก�รจร�จรด้�นล่�งม�พึ่งพ�รถไฟฟ้�ข้�งบนก็มีไม่น้อยทำ�ให้ก�รสัญจรบนฟ้�แออัดไม่แพ้กันตอนที่พวกเร�เดิน

ขึ้นไปยังช�นช�ล�เห็นภ�พคนที่ยืนรอเข้�รถไฟฟ้�แล้วปวดใจค�ดก�รณ์แล้วคงต้องรอประม�ณ4ขบวนเป็นอย่�งน้อยถึงจะ

ได้ขึ้นสะท้อนภ�พชีวิตมนุษย์เงินเดือนเวล�จะกลับบ้�นได้อย่�งชัดเจนจนโยต้องบอกให้พวกเร�แยกกันขึ้นคนละประตูตอนนั้น

ผมอ�ร์ทโป้งก็ต้องเก�ะกลุ่มกันไปโชคดีที่ตอนนั้นขบวนรถที่เข้�ช�นช�ล�ม�บรรทุกคนม�ไม่แน่นม�กเลยไม่ต้องรอน�นเพียง

3ขบวนก็เบียดคนเข้�ไปจนได้

สิบน�ทีต่อม�เพียงเพลินเดียวจ�กอโศกม�รู้ตัวอีกทีก็อยู่ตรงหน้�ป�กซอยเอกมัยยังครับยังเร�จะยังทำ�ตัวสบ�ยๆไม่

ได้เร�ยังต้องเดินเท้�เข้�ง�นกันอีกซึ่งเรื่องนี้ผมพล�ดเต็มๆเพร�ะดันจำ�ฝังใจว่�แต่ก่อนตอนประถมต้นผมเคยเรียนอยู่โรงเรียน

ในซอยเอกมัยนี้ก็เลยสู่รู้คิดเอ�เองว่�เอกมัยซอยสี่มันคงไม่ไกลจ�กป�กซอยเลยชวนอ�ร์ทกับโป้งเดินเข้�ซอยก็เดินไปซิครับ

อีกร่วมสิบน�ทีเป็นสิบน�ทีที่ถ�มตัวเองว่�เมื่อไหร่มันจะถึงส�มัญสำ�นึกของคนเร�คือซอยสี่มันก็แค่สองซอยคือซอยสองแล้ว

ซอยสี่เลยไม่น่�จะไกลนะแต่เดินเข้�ม�ครึ่งกิโลได้แล้วมั้งกูยังไม่เห็นซอยสองเลยจำ�ได้ว่�หลังง�นไปถ�มเรื่องนี้กับคนอื่นพวก

มันต่�งบอกกันว่�กูนั่งมอ’ไซด์เข้�ง�นกันว่ะ

ก็เอ�เป็นว่�ม�ถึงร้�นวอร์รูมจนได้ใน้วล�เกือบๆสองทุ่มเอ�ล่ะได้เวล�ทำ�ตัวสนุกสน�นกับง�นซักทีซึ่งคว�มสนุกสน�น

ที่ว่�ก็คือก�รสังเกตครับสังเกตสิ่งที่พวกเร�วิจ�รณ์ก่อนง�นว่�เป็นอย่�งนั้นอย่�งนี้ม�ดูกันซิว่�ในส�ยต�ของผมแล้ววผม

เห็นอะไรบ้�ง

เดินทางไกลอยู่นะ กว่าจะเดินมาเจอป้ายนี้

อ�ห�ร4อย่�งในตำ�น�น จำ�ได้ว่�ม�ถึงง�นไอ้โป้งถ�มห�กับข้�วก่อนเลยทำ�ให้ผมสนใจและต�มไปดูตอนแรกใจก็คิดว่�เอ�วะถ้�มึงจะจัด

กับข้�วที่กูหอบม�จ�กร้�นต�สมหรือริเวอร์ได้เนี่ยกูก็นับถือใจพวกมึงจริงๆซึ่งเอ�เข้�จริงแล้วก็ไม่เลวร้�ยเท่�ไหร่ก�รที่จะมี

ข้�วผัดเป็นตัวเลือกที่หนึ่งก็ถือว่�ทั่วๆไปไม่เลวร้�ยเช่นเดียวกับไก่ทอดแข็งๆและหมูชิ้นๆก็ถือว่�อ�ห�รโอเคนะไม่เลวร้�ย

จริงๆและก็กระทงอะไรซักอย่�งก็ไม่เลวร้�ยเลยว่�แต่ทำ�ไมกูต้องย้ำ�หล�ยรอบรู้แต่ว่�กูตักกับข้�วรอบแรกได้ประม�ณครึ่ง

จ�นไปกินพอจะตักรอบสองไอ้ห่�เหลือแต่ถ�ดเปล่�กูงงม�กไม่คิดว่�กับข้�วที่ว่�น้อยจะน้อยขน�ดนี้แล้วที่สำ�คัญซึ่งม�นึก

ได้ทีหลังคือแล้วช�วมุสลิมจะกินอะไรได้บ้�งนอกจ�กข้�วผัดแห้งๆและไก่แข็งๆเรื่องนี้ต้องขอแสดงคว�มเห็นใจอย่�งสุดซึ้ง

ม�ยังพี่น้องช�วมุสลิมอย่�งฟ�แบตและจ๋�ม�ณที่นี้ด้วย(ส่วนนุฮ�ไม่ม�ง�นถือว่�นอกเหนือเหตุ)

เห้อคิดแล้วก็นึกถึงหล�นบุ้งกี๋ถ้�เอ�ห้�ร้อยม�แลกกับข้�วครึ่งจ�นคงเซ็งต�ยห่�

ข้าวผัด+กระทง+ไก่ทอดฟาดหัวหมา+หมูมะนาว = สั่งเจ๊นก ริเวอร์ ดีกว่า

น้ำ�ดื่ม

ข้�วผัดอันแห้งติดเพด�นป�กกับไก่ทอดแข็งๆที่พกกลับบ้�นไปตีหัวหม�ได้แน่นอนว่�มันเพียงพอที่จะทำ�ให้คุณกระห�ย

น้ำ�ถ�มว่�ถ้�คุณอย�กกินน้ำ�ในง�นบ�ยเนียต้องทำ�ไงคูปองเครื่องดื่มคือคำ�ตอบครับแต่ข้อสำ�คัญคือตอนแรกผมเห็นว่�มันมีอยู่

ส�มใบนึกว่�คงแลกได้ใบสองส�มขวดอะไรอย่�งงี้แต่เอ�ไปแลกจริงๆฉีกให้พี่บริกรเข�ไปสองใบแรกได้กลับคือม�สองขวดผม

งงเลยครับว่�สองขวดนี่คือใบเดียวหรือเปล่�แต่สีหน้�ของบริกรคนนั้นแปลได้ว่�ใบล่ะขวดไงไอ้ฟ�ยผมก็เลยต้องถือน้ำ�อัดลมสีดำ�

สองขวดกลับม�ว�งที่โต๊ะแบบงงๆตกลงกูได้สิทธิ์แดกน้ำ�คนละส�มขวดเปล่�เลยกูไม่ได้โลภจะแดกสิบยี่สิบขวดแต่ถ�มว่�ม�ง�น

ลักษณะนี้นั่งคุยนั่งเล่นเดินไปเดินม�เพลินๆน้ำ�ส�มขวดแปบเดียวแดกหมดอย่�งรวดเร็วแน่นอนแต่ในเมื่อเจ้�ของง�นเข�ให้สิทธิ์

เร�เพียงเท่�นี้ก็ต้องใช้ให้เป็นประโชยน์เลยแก้ปัญห�ด้วยก�รรวมคูปองของผมและคนอื่นๆม�รวมกันได้ประม�ณสิบใบแล้วเอ�

ไปแลกทีเดียวแลกเสร็จเอ�ม�ว�งที่โต๊ะให้ดูเหมือนว่�แมร่งน้ำ�เยอะชิบห�ยแต่ไม่ถึงสิบน�ทีก็หมดอยู่ดี

คืนนั้นเลยไม่ตั้งคว�มหวังอะไรอีกนอกจ�กรอกลับบ้�นแล้วไปกรองน้ำ�ที่บ้�นกินก็ได้วะ

กิจกรรม

“พี่โน้ตเดี๋ยวพอกิจกรรมเริ่มเมื่อไหร่พี่เชิญเพื่อนพี่ออกม�ทำ�กิจกรรมด้�นนอกด้วยนะคะ”น้องเพื่อน#10บอกกับผม

อย่�งนี้เป็นนัยยะว่�กิจกรรมจะเริ่มแล้วอย�กให้พี่ไปร่วมสนุกด้วยกันจริงๆแล้วผมก็คิดเหมือนกันว่�ก�รที่พวกเร�นั่งแยกตัวอยู่

ในห้องแอร์ปล่ยให้น้องๆที่เหลือเข�อยู่ข้�งนอกกันไปมันจะดีเหรอแต่เอ�เข้�จริงแล้วกิจกรรมที่เกิดขึ้นมันไม่จูงใจให้ผมต้องออก

ไปข้�งนอกซักเท่�ไหร่และต่อให้เรียกพวกเร�แล้วพวกเร�ก็ไม่กระตือรือร้นกันเท่�ไหร่(และก็ถ่�ยรูปกันเองต่อไป)

เข้�ใจนะในคว�มพย�ย�มของน้องๆเข�ผมเชื่อว่�น้องๆเข�ว�งแผนม�แล้วว่�จะเล่นอะไรจะให้แต่ละรุ่นมีปฏิสัมพันธื

อย่�งไรแต่ถึงเวล�จริงๆทำ�ไมกิจกรรมมันไม่จูงใจ?ผมเชื่อว่�มีหล�ยส�เหตุทั้งรูปแบบของกิจกรรมที่มันไม่ชัดเจนว่�มึงจะเล่น

อะไรรุ่นพี่รุ่นน้องไม่ค่อยรู้จักกันก็เลยไม่รู้จะเล่นกันยังไงแม้แต่ผู้นำ�กิจกรรมก็ควบคุมกิจกรรมไม่อยู่อย่�งจับฉล�กของขวัญที่ชัด

สุดๆกิจกรรมที่แล้วๆม�ผมพอเข้�ใจว่�น้องพย�ย�มแล้วแต่ก�รจับฉล�กของขวัญที่ต้องให้รุ่นพี่ไปประเคนของให้น้องถึงโต๊ะแถม

เด็กบ�งคนห�ยหัวไปไหนไม่สนโลกว่�เข�ทำ�อะไรกันอยู่อันนี้ไม่ค่อยดีเท่�ไหร่ที่พอทดแทนได้ก็คืออย่�งน้อยพิธีกรตรงเวทียังช่วย

เรียกชื่อเด็กให้ม�รับของไม่งั้นก็คงวุ่นว�ยกว่�นี้เยอะ

ปฏิสัมพันธ์

ผมถ�มตัวเองในช่วงหนึ่งของง�นว่�“นี่คือง�นบ�ยเนียหรือเข�นัดทุกคนในสิงห์เงินม�กินข้�วเฉยๆ”ผมห�ไม่เจอจริงๆ

ว่�คว�มเป็นบ�ยเนียซึ่งเป็นก�รเลี้ยงส่งรุ่นพี่มันอยู่ตรงไหนไม่มีคว�มรู้สึกเลยว่�น้องๆเข�อย�กส่งพวกกูจริงๆเห็นน้องก็กินข้�ว

ของน้องๆไปพวกเร�ก็กินข้�วของพวกเร�ไปพอข้�วหมดก็ต่�งคนต่�งถ่�ยรูปกันไปยกเว้นส�ยเทคจะเดินเข้�ม�ห�กันบ้�งไม่มี

คว�มรู้สึกว่�นี่คือปฏิสัมพันธ์มีแต่คว�มรู้สึกต่�งคนต่�งอยู่กันไปตกลงกูม�ง�นอะไรกันถ้�ม�เพื่อกินข้�วเฉยๆแล้วแยกย้�ยกลับ

อย่�ม�เลยครับกินแถวม.ยังได้เลยน้องบ�งคนผมก็อย�กเข้�ไปทำ�คว�มรู้จักแต่จะทำ�ไงได้ห�กอีกฝ่�ยเข�ไม่อย�กทำ�คว�มรู้จัก

ด้วยก็ได้แต่ฟึมกันไปครับง�นนี้

พิธีกรสามคนนี้ ถือว่าทำาได้ดี โดยเฉพาะตอนช่วยประกาศ

ชื่อน้องมารับของขวัญ

ปฏิสัมพันธ์ ที่ถูกกั้นโดยกระจก ไม่มีใครจะไปมาหากัน

ไม่มีสิ่งที่แสดงออกถึงการเลี้ยงส่ง

ดูคล้ายการต่างคนต่างอยู่กันไป

(3)

ดูไปดูม�แล้วเหมือนบ�ยเนียครั้งนี้จะไม่มีอะไรดีเอ�เสียเลยเห็นผมตินู้นตินี่ตลอดก็เกือบๆเหมือนกันดีที่ว่�ยัง

ได้จิ๊บกระเทยญี่ปุ่นร่�งยักษ์ช่วยสังเวยก�ยด้วยก�รกระโดลงน้ำ�ให้ดูเป็นขวัญต�ซักครั้งในชีวิตเรียกคว�มคึกคักออกม�ได้

เยอะพูดถึงเรื่องกระโดดลงน้ำ�แล้วสำ�หรับกรณีของเด็กคนหนึ่งที่อย�กจะกระโดดลงน้ำ�จนต้องห�เหตุผลักคนอื่นตกน้ำ�ไป

ก่อนนั้นเรื่องนี้ผมไม่สนใจคนผลักแต่สนใจคนโดนผลักม�กกว่�ซึ่งก็คือทีม#11คือผมเคยซ้อมบอลกับมันบ่อยๆผมเข้�ใจ

อ�รมณ์มันว่�มันเป็นคนยังไงแล้วจังหวะที่ทีมลงไปอยู่ในน้ำ�ผมรู้เลยว่�มันคงไม่อุตริลงน้ำ�ไปเองและง�นนีมีย�วแน่ๆเมื่อ

ผมเดินเข้�ดูใกล้ๆที่เกิดเหตุทีมขึ้นจ�กสระม�แล้วโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋�ซึ่งดำ�ดิ่งไปในสระด้วยนั้นหน้�จอดับสนิทผม

เห็นสีหน้�ของทีมแล้วเข้�ใจเลยว่�เหมือนตอนแข่งบอลแล้วเล่นไม่ได้ดั่งใจสีหน้�มันประม�ณนั้นเลยทีมไม่สมควรม�เป็น

เหยื่ออะไรกับเรื่องแบบนี้ผมเห็นแล้วก็เซ็งแทนล่�สุดหลังง�นผมไปต�มข่�วเรื่องนี้ปร�กฎว่�ผู้ผลักไม่มีทีท่�ว่�จะชดใช้

อะไรผมได้ยินอย่�งนั้นถึงกับอึ้งเกือบหลุดด่�เหี้ยไปแล้ว

ก็อย่�งที่ช�ยแบงค์บอกในภ�ยหลังว่�ถ้�ไม่ได้จิ๊บกระโดดลงน้ำ�ทุกอย่�งคงกร่อยม�กกว่�นี้แล้วก็ยิ่งทำ�ให้ผมคิดถึง

คำ�พูดของกอล์ฟที่ว่�“กูสงส�รน้องที่เสียตังม�ม�กกว่�เสียเงินแต่ม�เจอง�นที่ไม่ได้เตรียมก�รม�อย่�งดีไม่ได้ประเมินง�น

ล่วงหน้�เลยเป็นเช่นนี้”นั่นซืนะขน�ดเร�เดินตัวเปล่�ถือกล่องของขวัญม�กล่องเดียวยังได้ยังรู้สึกเสียด�ยแทนน้องแล้ว

เด็กที่มันรู้สึกอย่�งนี้ไปเต็มๆมันจะขน�ดไหนกับง�นที่จัดขึ้นม�แบบข�ดๆแต่ไม่มีอะไรเกินๆเลยซักอย่�ง

วันนั้นพอน�ฬิก�บอกเวล�สี่ทุ่มภ�ยในง�นเริ่มเปิดเพลงให้เต้นก็คงไม่ใช่เวล�ที่ผมจะอยู่ทำ�อะไรอีกเลยขอกลับ

บ้�นดีกว่�ตอนนั้นเดินออกม�นอกร้�นเจอซิ้มอิมกำ�ลังรอรถอยู่ซิ้มชวนผมให้นั่งแท๊กซี่กลับด้วยผมก็เลยโอเคและเมื่ออยู่

ในรถระหว่�งเดินท�งผมสบโอก�สถ�มซิ้มว่�คิดยังไงกับง�นนี้

“กูเฉยๆนะกูไม่คิดอะไรหรอกกูเจอพวกมึงก็พอแล้วนะ”

ก็คงเป็นคว�มคิดเดียวกับใครหล�ยๆคนก่อนง�นรู้อะไรม�เยอะว่�ง�นนี้จะเป็นยังไงเลยไม่ค�ดหวังอะไรนอกจ�ก

ประโยคข้�งบน

ผมก็เช่นกัน

แล้วผมก็คิดต่อถ้�จะสรุปจ�กบ�ยเนียครั้งนี้ก็บอกได้เลยว่�ถ้�เป็นสอบไฟนอลเกรดง�นนี้ก็คือสอบตกแบบไม่มีลุ้น

ต้องซ้ำ�ชั้นสถ�นเดียวแม้จะเข้�ใจดีว่�น้องๆอ�จมีปัญห�เรื่องข้อจำ�กัดด้�นทุนและอะไรหล�ยอย่�งจนจัดง�นออกม�ใน

ลักษณะดังกล่�วเชื่อว่�เด็กมันคงอย�กบอกเหมือนกันว่�กูทำ�อย่�งเต็มที่แล้วล่ะแต่ก็อย่�งว่�ผมไม่รู้สึกจริงๆว่�นี้คือง�น

บ�ยเนียและขณะที่นั่งเขียนถึงบรรทัดนี้เมื่อลองย้อนมองกลับไปถึงง�นวันนั้นผมกลับนึกไม่ออกว่�จะเอ�คว�มทรงจำ�

เด่นส่วนไหนม�จำ�นอกจ�กประเด็นที่ใครหล�ยว่�

“แค่กูม�เจอพวกมึงอีกครั้งกูก็ดีใจแล้ว”

*ข้อสำ�คัญ

ใครถ่�ยรูปง�นบ�ยเนียไว้ขอคว�มกรุณ�ถ้�ยังไม่ได้เอ�ลงในเฟซบุ๊กกรุณ�ลงเสียหรือถ้�

ไม่อย�กเผยแพร่สู่ส�ธ�รณะรบกวนส่งให้ผมด้วยผมอย�กเก็บไว้โดยเฉพ�ะรูปที่ผมถ่�ยคู่กับใคร

ไว้บ้�งกรุณ�ด้วยอย�กเก็บเอ�ไว้จริงๆ

บายเนียครับ... อ่ะ ขออธิบายอะไรสั้นๆ รู้ว่ากำ ลังงงอยู่ใช่มั้ยครับ

คืออย่างที่ทราบกันว่าธรรมเนียมหนึ่งของงานบายเนียที่ปฏิบัติกันมาช้านาน ก็คือการจับฉลากของขวัญ อย่างบายเนียที่ผ่านมา รุ่นพี่จะต้องซื้อของขวัญมาตามราคาที่ผู้จัดกำ หนด เพื่อว่าวันงานจับฉลากได้ชื่อน้องคนไหน ก็เรียกน้องคนนั้นออกมารับ โดยที่จะได้ของขวัญเป็นอะไร ก็แล้วแต่ดวงและบุญกรรมที่ทำ มา ที่นี้ในงานบายเนีย ผมซื้อของขวัญเป็นหนังสือตลกบทสนทนาชื่อ “วันก่อนครับ” ซึ่งใครที่ชอบเล่นมุก A-B น่าจะรู้จักกันเป็นอย่างดี

วันนั้นผมจับฉลากได้น้องญาดารุ่น 11 และอย่างที่หลายคนประสบปัญหา คำ ถามแรกคือ “ใครวะ” ผมก็ไม่รู้ว่าเด็กคนนี้คือใคร แล้วพอมีการให้รุ่นพี่วิ่งไปหาน้องเอาเอง ผมก็ยิ่งเคว้ง ดีที่ว่าพิธีกรตรงเวทีทั้งสามหน่อยังช่วยทำ มาหากิน เรียกน้องญาดาขึ้นมารับของหน้าเวทีจากมือของผมไป ไม่งั้นป่านนี้ผมคงต้องเก็บหนังสือไว้อ่านเอง

หลังเสร็จภารกิจ ถ่ายรูปยืนยันว่ารับส่งของกันเรียบร้อยอย่างที่เห็นรูปข้างบน จนกระทั่งกลับมาที่บ้าน ผมก็นั่งคิดว่า ถ้าจะเล่าเรื่องงานบายเนีย เป็นมุก A-B ก็น่าจะสนุกไม่น้อย

และผมก็คิดว่า มันน่าจะเป็นอย่างนี้ครับ

A บ�ยเนียครับ

B ทำ�ไมครับ

A รู้สึกได้เลยว่�เมื่อถึงเวล�ที่ต้องเป็นคนโดนจัดง�นให้มันน่�สะเทือนใจ

B รู้ตัวว่�แก่ประม�ณนั้น

A ก็ใช่น้องๆที่จัดง�นปีนี้ก็พย�ย�มจัดให้พี่เต็มคว�มส�ม�รถ

B คว�มส�ม�รถเท่�ที่น้องจะทำ�ได้

A ก็ที่สุดในชีวิตเด็กมันแล้วล่ะเข�พย�ย�มให้ดูดีมีสไตล์ด้วยก�รจัดง�นในธีมหมวก

B คล้�ยๆประชันหมวกแบบง�นเศกสมรสเจ้�ช�ยวิลเลี่ยมส์

A ประม�ณนั้นผมก็พย�ย�มทำ�ตัวให้เหมือนช�วบ้�นด้วยก�รเอ�หมวกไปด้วยแต่ไปถึงง�นผมเก็บ

หมวกไว้ในกระเป๋�ดีกว่�

B อย�กอินดี้เลยไม่อย�กทำ�ต�มธีม

A เปล่�อ�ก�ศในร้�นร้อนชิบห�ยใครจะใส่หมวกลงวะ

A บ�ยเนียครับ

B ทำ�ไมครับ

A ผมเข้�ง�นม�ด้วยคว�มหิวม�กเพร�ะตั้งคว�มหวังไว้กับอ�ห�ร4อย่�งเหลือเกิน

B อ๋อที่พวกเร�นั่งเด�กันต่�งๆน�น�ว่�จะม�จ�กริเวอร์หรือเตนท์ข้�งม.ใช่มั้ยครับ

A ไม่ขน�ดหรอกครับแต่ก็ใกล้เคียง

B แล้ววันนั้นสรุปว่�อ�ห�รในง�นเป็นยังไง

A คุณเชื่อป่ะตอนแรกผมก็คิดเหมือนคนอื่นเลยว่�มันต้องกระโหลกกะล�ห�แดกไม่ได้เพร�ะหมด

ก่อนชัวร์ๆ

B แล้วปร�กฎว่�

A พอเดินเข้�ง�นไปตรงอ�ห�รที่ว�งอยู่ปั๊บถึงกับอึ้งแล้วต้องโทรห�แม่ตอนนั้นทันที

B คืออึ้งในคว�มเลิศหรูของอ�ห�รเลยโทรบอกแม่ว่�ต่อไปข้�วเย็นที่บ้�นให้ทำ�แบบนี้

A บอกแม่ว่�หุงข้�วให้หน่อยอยู่ที่นี่ไม่มีอะไรจะกิน

A บ�ยเนียครับ

B ทำ�ไมครับ

A คุณเห็นสระว่�ยน้ำ�ในง�นมั้ยครับ

B เห็นครับเห็น

A แล้วเห็นตอนเจ๊จิ๊บกลิ้งลงน้ำ�มั้ยครับ

B โหช็อตนั้นจำ�ไปส�มวันเจ็ดวัน

A เรียกได้ว่�เป็นไฮไลต์ของง�นกันเลยทีเดียว

B แต่นอกจ�กเจ๊จิ๊บแล้วเห็นคนอื่นๆเข�ก็ด้อมๆมองๆสระ

ประม�ณว่�ถ้�ไม่กลัวเปียกกูโดดไปแล้ว

A อ้�วแสดงว่�คุณไม่เห็นน้องคนหนึ่งที่เข�กระโดดลงสระ

ในภ�ยหลัง

B จริงดิช่�งกลั�ห�ญจริงๆ

A แล้วทำ�ไมรู้มั้ยตอนแรกที่เจ๊จิ๊บโดดน้ำ�น่ะผมเห็นผู้จัดก�รร้�น

มองออกม�จ�กหน้�ต่�งสำ�นักง�น

B แสดงว่�แอบสนใจ

A แต่ต่อม�น้องคนนั้นโดดลงน้ำ�ปั๊บผู้จัดก�รร้�นถึงกับต้องวิ่งออกม�ดู

B ออกม�ดูเพร�ะอย�กเห็นน้องคนนั้นเต็มๆต�

A ออกม�ดูว่�เชี่ยกูต้องเปลี่ยนน้ำ�ในสระอีกแล้วเหรอนี่

A บ�ยเนียครับ

B ทำ�ไมครับ

A ผมกลับม�บ้�นม�นั่งคิดถึงง�นบ�ยเนียที่เพิ่งจ�กม�

B อืมคิดอะไรอยู่ครับ

A คิดว่�ก่อนหน้�นี้ที่พวกเร�ไปวิจ�รณ์ล่วงหน้�ว่�จะมีปัญห�นั่นนี่เร�คิดถูกหรือเปล่�

B อ่�ใช่เห็นคุณก็ร่วมวงทับถมกับเข�ด้วยนิครับ

A นั่นน่ะซิ

B แล้วหลังจ�กไปไปร่วมง�นแล้วคิดยังไงครับ

A ผมว่�ที่จริงน้องเข�พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่�เข�ก็จัดง�นได้ดี

B ดีม�กเลยเหรอครับ

A ดีที่มันไม่แย่ไปกว่�นี้ครับ

ประมวลภาพบายเนีย @ วอร์รูม

รูป : ไปไล่สอยมาจากเฟซบุ๊ก

ประมวลภาพบายเนีย @ วอร์รูม

ขอสามคำาให้โป้ง “อยาก กลับ บ้าน”

ขอสามคำาให้โป้ง “อยาก กลับ บ้าน”

พี่แถวบ้านบอกว่า เห็นรูปจิ๊บครั้งแรก พี่เขาทำาหน้าอย่างนี้ -->

ไม่สนโลกใดๆทั้งสิ้น

จะกินอย่างเดียว

ไม่สนโลกใดๆทั้งสิ้น

จะกินอย่างเดียว

นิคกี้ สวยสู้แฟลช

ชายแบงค์ชณะเจรจาเรื่องไป ByeOurselves ณ หัวหิน

บ�ยเนียปีก่อนถ่�ยรูปหมู่แบบนี้

บ�ยเนียปีก่อนถ่�ยรูปหมู่แบบนี้

บ�ยเนียปีนี้ถ่�ยรูปหมู่แบบนี้

บ�ยเนียปีนี้ถ่�ยรูปหมู่แบบนี้

บ�ยเนีย...น้องเลี้ยงส่งพี่แล้วจบ

ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องต่อกัน?