Het is verbazingwekkend om te zien hoe digitale omgevingen gebouwd worden.

Vertrekpunt is een eenvoudige foto van een eerder neutraal ogend steegje.

Op basis van de foto wordt een 3D model zonder huid (texture) gemaakt.

Studenten Digital Arts & Entertainment werken hierop met kleur, stijl en

fantasie.

De oefening bewijst dat eenvoud siert. Zeven shots brengen je op

evenveel locaties.

Kenny Deriemaekers tafereel doet denken aan een stad in het Midden

Oosten, het bloed en de krijtlijnen op de grond zijn goed gevonden.

Jeroen Matton heeft oog voor detail hier in deze industriestad in de VS: de

afbrokkelende verf, schitterende schaduwpartijen, de fascinerende achtergrond en het vliegtuig in de

wolken.

Kirill Postnoys steegje is een moeilijke om te localiseren (Rusland

misschien?). Het kleurgebruik is een schot in de

roos.

Stijn Fastenaekels ontwerp is monotoon en gestileerd en zou aldus in Kortrijk

kunnen zijn.

Niels Biliets situatie doet denken aan Venetie. Let op het golvende

water, de wakke muur en de weerspiegeling van het rechter gebouw.

En Laurens Corijn voet ons naar het Oosten. Ik ben benieuwd naar de

betekenis van de opschriften.

Deze oefening doet hard denken aan Eduard Manet en zijn

Kathedraal van Rouen, maar dan digitaal. Bij de volgende oefening

stel ik Le déjeuner sur l’herbe voor als inspiratiebron.

Tekst: Benedict Wydooghe