SARI BEŞ BEŞ

Evvel Zaman içindeGeçmişin penceresindeBir hikaye yaşanmışAnneler de bunuÇocuklarına anlatmış.İşe yaramaz tembel mi tembelFakir mi fakirBir adam yaşarmış.Çalışkan mı çalışkanAkıllı mı akıllıGüley adındaBir de karısı varmış.Kadın çalışır, didinirAdam sırt üstü yatarmış.Temizliğe gidermiş kadın

Bir gün gittiği evdeki hanım.“Sen çalışırsın, kocan yerSalak mısın be Güley.Al eline bir sopa,Aş istedikçe sendenDöve döve kovala.”Güley’in aklına yatmışSopayı alıp eve varmış.“Yemek !..” demiş kocasıSırtında patlamış sopanın kalıncası.“Dur bre hatun ne yapıyorsun ?”“Çalış be adam eşek gibi yatıyorsun.”“Ama hiçbir iş bilmem ki ben,Yalnız iyi anlarım yemekten”

Kadın malını tanıyorAdam haklıHiçbir şeye basmaz bunun aklı.“Bari o zaman git hamamın önüne oturOrada bir muskacı tezgahı kur.”“Kadın sen ne dersin,Okumada bilmem yazmadaŞimdi aklım çorbada”Bir sopa daha inmiş sırtına“ Boş ver, sen çiziktir kağıda.”Bizimki hamamın önüne konmuşAdı da Hoca olmuşYazdığı her muska tutmuş.Beş paraya bir muska

Her beş para aldığındaEve koşmuş.“Güley bak işte beş beş”“Tamam be adam artık kes,Her defasında bırakma işiniAkşama kadar sık dişini”Gün geçtikçe adamın ünü artmış,Bizimki Hocalığı abartmış. Bir gün Padişahın haremiVarmış hamamda yıkanmış.Aksilik işte bu yaSultan hanımın yüzüğüKayıplara karışmış.Hamam aranmışHerkesin üstü taranmış.Yüzük yok.Yüzükte çok değerli yani

Hamamcının aklınaBizim Hoca gelmiş“Sultan hanım seni istiyor”Denilince HocayaHoca altına kaçırmış“Eyvah çıktı şimdi foyamGüley başımı belaya koyan”Kadınlar peştamallıHocanın önünde durmuşSultan soruyu sormuş.“Sen ünlü bir HocasınSöyle nerede yüzük ?”Hocanın bakışları dalmış“ Bir delik görüyorum büzükKıllımı kıllı.Hamamcı çok akıllı“Bildim demiş, su yalağı olmalı”

Yüzük bulunmuşBir sarı lira ileHoca mükafata konmuş.Doğru Güley’e koşmuş.“Güley sarı beş beş !”Hocanın ünü artmışOnu duymayan kalmamış.Gel zaman git zaman.Padişahın mührü kaybolmuşPadişah öfkeliSaray halkı endişeli.Birden karısının aklınaBizim Hoca gelmiş Padişaha demiş ki “ O bir veli”“Tez getirsinler huzurumaBulunmazsa başını vurdururum ha !”

Haber salınmış Hoca’ya“Padişah seni ister Hoca.”Hoca’nın aklı karışmışŞalvarının altı ıslanmış.Varılmış padişahaPadişah anlatmış Hoca’ya“Bul demiş mührümüYoksa keserim ümüğünü.”Hoca bakmış durum vahim“Güley Allah cezanı versin,Padişahım bana zaman gerekirNamazımı kılayımBir de yaratana sorayım”“Tamam “ demiş, padişah“ Burada kalacaksın,Vezir sen de HocamızınHizmetine bakacaksın.”

Hoca abdest alırkenVezir ibrik tutarmışHoca da dua niyetineDurmadan homurdanırmış.“ Hocam anladın bildimMührün bende olduğunuAffet beni ne olurBağışla suçluluğumu”Demiş, vezir bin pişmanHoca rahatlamış o an.Oysa ne namaz bilir Ne de dua bizimkiDolaşıvermiş birdenAklındaki kırk tilki “Ben bilmiştim zaten vezirOlmak istemiyorsan rezil,

Şu sürüdeki bir kazın Ayağını kırıverMührü de ona yutturuver.”Çıkılmış padişaha“Bahçede var kaz sürüsüYutuvermiş mührüAyağı kırık birisi”Deyivermiş bizimki.Hoca ünlenmiş de ünlenmişHikaye bu yaDört bir yanda dinlenmiş.“Seni kırk torba altınla kutladımOrdularıma imambaşı atadım.”Demiş padişah.“Güley evimi yıktın şimdiBen ne öğle bilirim ne ikindi”Diye kahırlanmış hocamız.

Toplanmış ordu camiyeBizimki çıkmış ileriyeNamaz bilmez niyaz bilmezBaşlamış titremeyeİki kolunu havaya uzatmış“Tanrım bana yardım et” diye.Tüm cemaat kollarını kaldırmış“Olmayacak bu iş “ demiş HocaAyakkabılarını kaptığı gibiKaçmış camiden koşa koşaTüm cemaatte arkasından hurraO anda bir deprem başlamışCami tarihe karışmış.“Hoca ulu bir adam” demişler.“Anladı deprem olacakKurtardı cemaati kaçarak”

“Kırk çuval altın daha sanaAl dilediğince harca” demiş Padişah Hocaya.Hoca ünlenmiş de ünlenmişGel zaman git zamanFili yutmuş bir yılanSen de buna gel inanPadişah sefere çıkacakHocamızı da alacak“Güley evimi yıktın Hasretinle şimdiden yaktın”Demiş hoca.

Güley de dile gelmişVe de şöyle söylemiş;“Adam boşuna dırlanmaPadişahın gazabını almaAl sana yağlı çörekten bebekSureti bana benziyorÇekersen eğer hasretBak bu çöreğe, beni yadet”Ordu yola düzülmüşDağlar ovalar geçilmişDüşman topraklarına girilmişBir su başında kamp kurulmuşHerkesin sinirleri gerginVakit geceyarısıHocanın aklında karısıÇıkarmış çöreği cebindenHasret bu işteYaşlar damlamış gözlerinden

Yağlı çörek mis gibi kokarKaranlıktan çıkan bir itÇöreği kaparHoca önde it arkadaKampta başlamış bir kargaşaHerkes uyanmışUyanan silaha sarılmışKısaca gerçek anlaşılmışDüşman ordugahı sarmışKıyasıya bir savaş yapılmışVe savaş kazanılmış.“Hoca sen büyük adamsınArtık en yakın arkadaşımsın.”Demiş padişah.

Şenliklerle karşılanmış orduGeçilmez olmuş hocamızın forsu.Dedik ya ; Güley akıllı kadın“Adam bu böyle gitmez her zamanÇıkacak bir gün foyan.İyisi mi kalkalımBu şehirden kaçalım.”Bir gece yarısı vaktiYüklemişler katırlarıYağlamışlar tabanları.Ertesi gün şehir halkıHocasız bir güne gözlerini açmışBakmışlar hoca yokŞehrin ileri gelenleriBu olayı yorumlamış“O bir evliyaydı, pirdiGeldiği gibi gitti.”

Mustafa Süreyya SEZGİNİstanbul, 18.10.2003